🍁അനന്തൻ🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

🍁അനന്തൻ🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

"കണ്ണു കണ്ടൂടേ ടീ നിനക്ക് "

ദേഷിച്ച് പറയുന്നവനെ കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി തനു...

തെറ്റ് തൻ്റെ കയ്യിൽ തന്നെയാണ്, കല്യാണ വീട്ടിൽ തലേ ദിവസം എത്തിയപ്പഴാ കുറേ നാള് മുമ്പ് കണ്ട കൂട്ടുകാരിയെ കണ്ടത്.....

വർത്താനം പറഞ്ഞ് തീർന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു ,

അവളുടെ വീട്ടുകാർ അവളേം കൊണ്ട് പോവാൻ ഇറങ്ങി... ഞാൻ തിരികെ അനുവിൻ്റെ അടുത്തേക്കും ..

തിരിച്ച് നടക്കുമ്പോൾ അവൾ കാറിൽ കേറും മുമ്പ് അവിടെ നിന്ന് വിളിച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നു,

" തൻമയ ബൈ "

എന്ന്....

അത് കേട്ട് തിരിഞ്ഞ് കൈ വീശിക്കാണിച്ച് വരുന്ന വഴിയാണ് ദേഹണ്ണക്കാർക്ക് ട്രേയിൽ കട്ടനും ആയി പോകുന്ന ഈ കുരിശിനെ ചെന്നിടിച്ചത്.....

""" അനന്തൻ """

അനന്യ എന്ന എൻ്റെ അനുവിൻ്റെ വല്യേട്ടൻ.....

"എവടേലും ഒക്കെ നോക്കി നടക്കും.... മനുഷ്യൻ്റെ മെക്കെട്ട് കേറാൻ... മറങ്ങോട്ട്..."

എന്ന് പറഞ്ഞതും ശരിക്ക് സങ്കടായി .....

കൂടെ പഠിക്കുന്ന കൂട്ടുകാരിയാ അനന്യ... കൂട്ടുകാരി ന്ന് പറഞ്ഞാ കുറഞ്ഞ് പോവും... കൂടെ പിറപ്പിനെ പോലെയാ അവൾ ......  നാളെ കല്യാണം അവളുടെ ചേച്ചി അനുപമയുടെതും...

അനുപമച്ചേച്ചി പാവാ.... ഈ സാധനം മാത്രമേ ഉള്ളൂ ഇവിടെ ഇങ്ങനെ....

അച്ഛൻ്റെ കൂടെയാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്.... ഇത്തിരി നേരം ഇരുന്ന് പോവാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോ അനു വിട്ടില്ല... 

"തനു പിന്നെ വരും അച്ഛാ... ഞങ്ങൾ കൊണ്ട് വിട്ടോളാം "

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ സമ്മതത്തോടെ തലയാട്ടി അച്ഛൻ ഇറങ്ങി...

അച്ഛന് അനന്യയെ വല്യ കാര്യാ ...അതാ പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും സമ്മതിച്ചത്...

അച്ഛനില്ലാത്ത അനുവിന് എൻ്റെ അച്ഛനേയും...

മനക്കലെ കാര്യസ്ഥനാ അച്ഛൻ... എന്നും ആറു മണിക്ക് അവിടെ എത്തണം..

നേരത്തെ കിടക്കും അതുകൊണ്ട്....

അച്ഛനെ പടി വരെ കൊണ്ടാക്കി തിരിച്ച് വന്നപ്പഴാ പണ്ട് അഞ്ചാം ക്ലാസ് വരെ കൂടെ പഠിച്ച  ദേവികയെ കണ്ടതും,

ഇതൊക്കെ ഉണ്ടായതും...

എല്ലാരും സഹതാപത്തോടെ നോക്കണത് കണ്ടതും കണ്ണിൽ നിന്ന് എവിടെ നിന്നൊക്കെയോ കണ്ണീര് വരുന്നത് അറിഞ്ഞു,

അയാളുടെ മുമ്പിൽ കാണിക്കാതെ അകത്തേക്ക് നടന്നു..

അപ്പഴും സഹതാപം നിറച്ച കണ്ണുകൾ എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടാവും...

ആരും കാണാത്തിടത്ത് ചെന്ന് കണ്ണ് തുടച്ചു .....

വല്ലാത്ത ഭാരം മനസിന് .....

അച്ഛൻ്റെ കൂടെ പോയാൽ മതിയാരുന്നു...

" ടീ നീയിവിടെ നിക്കാണോ? വാ ചേച്ചീടെ അടുത്ത് നിക്കാം"

അവളോടൊന്ന് ചിരിച്ചു പുറകേ നടന്നു...

അനുപമ ചേച്ചി കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്.... വന്നവരൊക്കെ ചുറ്റിനും ...

കല്യാണ ചെക്കൻ്റെ വിത്തും വേരും ചോദിച്ചറിയുകയാണ് എല്ലാവരും ..

"എൽ.പി സ്കൂളിലെ മാഷാണ് ''

എന്ന് പറയുമ്പോ പലതരം മറുപടികൾ ....

" ഗവൺമെൻ്റ് ജോലിയല്ലേ ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ, ഈ വാടക വീട്ടിലെത്തി അവർക്ക് ഇത് മതി എന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ നിൻ്റെ ഭാഗ്യം''

"സ്ത്രീ ധനം വേണ്ടന്ന് പറഞ്ഞോ? മോളെ നോക്കീലേ ടീ നീ .... ചെക്കന് വല്ല കുഴപ്പോം ണ്ടോ?"

അങ്ങനെ നീണ്ടു പല തരം സംഭാഷണങ്ങൾ, ചലതിന് മൂളിയും തലയാട്ടിയും.. ചെറുതായി ചിരിച്ചും ഇടക്ക് ഞങ്ങളെ ദയനീയമായി നോക്കിയും അനുപമച്ചേച്ചി അവർക്കിടയിൽ ഇരുന്നു ..

അതു കൂടെ ആയപ്പോൾ ശരിക്ക് എനിക്ക് കണ്ട്രോൾ പോകും പോലെ ..

" അനൂ ഞാൻ പോവാ... നാളെ നേരത്തെ വരാം"

"തനൂ നിക്ക് ഒറ്റക്ക് പോണ്ട "

അപ്പഴേക്ക് അനുവിൻ്റെ അമ്മയെ ഒരു നോട്ടം കണ്ടു..

ഒൻപതാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പഴാ  മലേരിയ വന്ന് എൻ്റെ അമ്മ മരിക്കുന്നത് ..

അതിൽ പിന്നെ ഇവര് വന്നശേഷാ'... ഈ അമ്മയെ കണ്ട ശേഷാ എനിക്ക് ആ സ്നേഹം പിന്നെയും കിട്ടി തുടങ്ങിയേ...

" അമ്മേ ... ഞാനിറങ്ങാട്ടോ നാളെ നേരത്തെ വരാം ...... "

"തനു മോള് രാത്രി ഒറ്റയ്ക്ക് പോണ്ട.... അനു, വല്യേട്ടനോട് അങ്ങട് വീട്ടിലേക്ക് ആക്കി കൊടുക്കാൻ പറ"

എന്തോ ആ കരുതൽ കണ്ട് ആ അമ്മയെ ഇത്തിരി നേരം നോക്കി നിന്നു...

"ആ "

എന്ന് പറഞ്ഞ് അനു പുറത്തേക്ക് പോയി...

" നാളെ നേരത്തെ വരണം ട്ടോ "

എന്നും പറഞ്ഞ് കവിളിലൊന്ന് തലോടി ആ അമ്മ..

ചിരിച്ച് തലയാട്ടി പുറത്തേക്ക് നടന്നപ്പോഴുണ്ട്,

"ടി.... വരുന്നുണ്ടേ വരാൻ പറ"

എന്നു പറഞ്ഞ് കത്താത്ത ടോർച്ചിൻ്റെ മണ്ടക്ക് അടിച്ച് കത്തിക്കുന്ന അവൾടെ വല്യേട്ടനെ..

അനുവാണെങ്കിൽ പേടിച്ച്,

"തനൂ വേം വാ.... ദേ വല്യേട്ടൻ "

എന്ന് ആക്ഷൻ കാണിക്കുന്നുണ്ട്...

"ഒരു വല്യേട്ടൻ, ഹും! ജാഡത്തെണ്ടി"

എന്ന് മനസിൽ പറഞ്ഞാ ഇറങ്ങിയത്..

അപ്പോ കണ്ടു തൊട്ടടുത്തുള്ള രമണി ചേച്ചിയും മക്കളും തിരിച്ച് പോണത്...

" രമണി ചേച്ചി ഞാനൂടിണ്ട് "

എന്ന് വിളിച്ച് കൂവി പറഞ്ഞപ്പോൾ അവര് അവിടെ നിന്നു...

" അനൂ ടാ ഞാനിവരടെ കൂടെ പൊയ്ക്കോളാം..... അങ്ങനെ ആരും എനിക്കായി ബുദ്ധിമുട്ടണ്ട.."

എന്ന് പകുതി അനൂൻ്റെം ബാക്കി അവളുടെ വല്യേട്ടൻ്റെം മുഖത്ത് നോക്കി പറഞ്ഞു..

കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ച് എന്നേം നോക്കി നിൽപ്പുണ്ട് .....

കിളി പോയി അനുവും..

കണക്കായി പോയി അല്ല പിന്നെ.....

                        🌺🌺🌺

രാവിലെ നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റ് കുളിച്ചു അലമാരയിൽ നിന്ന് സിൽവർ കളറിൽ പിങ്ക് സ്റ്റോൺ വർക്കുള്ള സിംപിൾ ആയ ഒരു സാരി ഉടുത്തു...

കണ്ണ് നീട്ടിയെഴുതി.. ഒരു കുഞ്ഞു പൊട്ടും, നീളമുള്ള മുടിയെ ചുറ്റി മുല്ലപ്പൂവച്ച് മുടി പുറകിൽ വിടർത്തിയിട്ടു....

ഒരുക്കം കഴിഞ്ഞ് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴേക്ക് അച്ഛൻ മനക്കലെ രാവിലത്തെ വിസിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് എത്തിയിരുന്നു...

"പൊടിയരിക്കഞ്ഞി മേശേടെ മുകളിലുണ്ട് വിളമ്പി തരണോ അച്ഛാ....?"

"വേണ്ടടാ അച്ഛൻ്റെ കുട്ടി പൊയ്ക്കോ.. അനുമോള് കാത്ത് നിക്കാവും"

എന്ന് പറഞ്ഞ് തലയിൽ തഴുകുന്ന അച്ഛൻ്റെ കവിളിൽ ഒരുമ്മയും കൊടുത്ത് ഇറങ്ങി ......

                          🌺🌺🌺

ചെന്നപ്പോൾ തന്നെ വരുന്നവരെ എന്തോ പണിക്കിടയിൽ ഓടി വന്ന് സ്വീകരിക്കുന്ന അനന്തേട്ടനെയാണ് കണ്ടത്...

ഇന്നലെ ഉണ്ടായ സംഭവങ്ങൾ ഉള്ളിൽ ദേഷ്യം വിടർത്തി, തുറിച്ച് തന്നെ നോക്കി അത്രയും ദേഷ്യത്തോടെ ....

"നല്ല കണി "

എന്ന് പിറുപിറുത്ത്,

എപ്പഴോ ആ നോട്ടം എന്നിൽ എത്തിയതും കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ കൊരുത്തതും .....

ആ മിഴികൾ ഒന്ന് കൂടി വിടർന്നു ...

എന്നെ ആകെ ഒന്ന് നോക്കി.....

ഞാൻ സാരി ഉടുത്ത് ആദ്യമായിട്ടാണ് അനന്തേട്ടൻ കാണുന്നത് ..

പെട്ടെന്ന് രണ്ടാളും നോട്ടം മാറ്റി.....

പക്ഷെ എന്നിൽ ദേഷ്യം മാറ്റി എന്തോ..... കുളിരുള്ള മാറ്റങ്ങൾ നിറയുന്നത് പോലെ, ...

വേഗം സ്ഥലം വിട്ടു,

മെല്ലെ നടന്ന് ചെന്നപ്പോൾ കണ്ടു ദക്ഷിണ കൊടുക്കുന്നതിനടുത്ത് നിൽക്കുന്ന അനുവിനെ .....

"തനു.... നിനക്ക് സാരി നല്ല മാച്ച് ഉണ്ട് ട്ടോ.... എന്ത് ഭംഗിയാടി കാണാൻ"

ഒന്ന് ചിരിച്ച് അവളോട് ചേർന്ന് നടന്നു.....

ഇടക്ക് മിഴികൾ ആ വല്യേട്ടനിൽ ചെന്ന് നിന്നു...

ഉത്തരവാദിത്തത്തോടെ ഓരോന്ന് ചെയ്യുന്നത് ആരും കാണാതെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു....

ഒടുവിൽ അനിയത്തി പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ ഉള്ളിലെ വിങ്ങൽ മറച്ച് യാത്രയാക്കുമ്പോൾ ഒരു നെഞ്ചിൽ അമ്മയേയും മറു നെഞ്ചിൽ കുഞ്ഞനിയത്തിയേയും ചേർത്ത് പിടിച്ചത് കണ്ടു..

അനുവിൻ്റെയും അമ്മയുടെയും സങ്കടത്തേക്കാൾ എന്തോ ആ മുഖം ഉള്ളിൽ നോവായി, മിഴി നിറച്ചു ...

                          🌺🌺🌺

ദിവസങ്ങൾ വീണ്ടും ഞെട്ടറ്റു വീണു കൊണ്ടിരുന്നു പ്ലസ് ടു ക്ലാസ് അവസാനിക്കാറായി....

മൂന്ന് ദിവസത്തെ ടൂർ ആണ് സ്കൂളിൽ തീരുമാനിച്ചത്.....

മനക്കലെ അമ്മ പോവാനുളള പണം തരാം എന്ന് പറഞ്ഞു...

" അനു വരണുണ്ടെങ്കിൽ പൊയ്ക്കോ"

എന്ന് അച്ഛനും പറഞ്ഞു

അനുവിൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഓടിയത് അവളെ സമ്മതിപ്പിക്കാനായിരുന്നു ..

" അമ്മേ അനു എവടെ? "

മുറ്റത്ത് ഉണങ്ങാനിട്ട ചുമന്ന മുളക് ഒന്നൂടെ വെയിലത്തേക്ക് നീട്ടിയിടുന്ന അവളുടെ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു..

"ഹാ തനു മോളോ ..... അവൾ മോളിലുണ്ടാവും അവിടെ ഒന്ന് തൂത്തു തുടക്കാൻ ഞാൻ പറഞ്ഞ് പറഞ്ഞ് ഒന്ന് പോയിട്ടുണ്ട് "

കേട്ട പാട് മോളിലെത്തി.....

" ഠോ "

മുറിയിൽ തൂത്തുവാരുന്നവളുടെ പുറകിലൂടെ ചെന്ന് പേടിപ്പിച്ചപ്പോൾ 

" അയ്യോ എൻറമ്മേ "

എന്ന് പറഞ്ഞവൾ നിലവിളിച്ചിരുന്നു...

"എന്തിനാടി ഭദ്രകാളീ എന്നെ പേടിപ്പിച്ചേ?"

എന്ന് ചോദിച്ചവളെ കൊഞ്ചി ഒന്ന് തോണ്ടി, ചോദിച്ചു,

" ടീ നീ ടൂറിന് വരുന്നില്ലേ?"

എന്ന്... 

"ഇല്ല ടീ വല്യേട്ടൻ സമ്മതിക്കില്ല "

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ദേഷ്യമാ വന്നത്.....

" അവൾടെ ഒരു കൊല്യേട്ടൻ പോവാൻ പറ... ആരാ ന്നാ അയാൾടെ വിചാരം.. ഒരു അനന്തൻ....."

പിന്നെം എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ പെണ്ണ് പുറകിലേക്ക് കണ്ണ് നീട്ടി കഥകളി കളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..

മെല്ലെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ സപ്തനാഡികളും തളർന്ന് ആ മനുഷ്യനെ കണ്ടു ...

ഒന്ന് ഉമിനീരിറക്കി തിരിഞ്ഞപ്പോൾ കണ്ടു ചൂലും പൊക്കി ഓടുന്ന പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരിയെ...

വീണ്ടും ആ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി... ചെറിയ പേടി ഇല്ലാതില്ല...

" ഉം.....?"

വല്ലാത്ത കനമുള്ള ശബ്ദത്തിൽ ചോദിച്ചു,

"ഞാൻ... ടൂറ്... സ്കൂളില്... അനു.... "

ഞാൻ വിക്കി വിക്കി പറയുന്നതിനോടൊപ്പം അനന്തേട്ടൻ അരികിലേക്ക് അരികിലേക്ക് വന്നിരുന്നു.....

ഭിത്തിയിൽ തട്ടി നിന്നപ്പോൾ രണ്ടു കയ്യും അപ്പുറത്തും ഇപ്പുറത്തും വച്ച് ലോക്കാക്കി .....

"ആരും പോണില്ല ടൂറിന്.... നീയും....."

എന്ന് പറഞ്ഞതും ഞാനെന്തോ പറയാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ആ അധരങ്ങൾ എൻ്റെ അധരങ്ങളെ സ്വന്തമാക്കിയിരുന്നു ..

ഉന്തി മാറ്റി അവിടെ നിന്ന് കരഞ്ഞ് ഓടുമ്പോൾ ആ ചുണ്ടിൽ ചെറിയ കുസൃതി ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു ....

🌺🌺🌺   ഭാഗം രണ്ട്    🌺🌺🌺

താഴെ അമ്മയും അമ്മയുടെ പുറകിൽ അനുവും നിന്നിരുന്നു...

കരഞ്ഞിറങ്ങി വന്ന എന്നെ കണ്ട് അനു പറയുന്നുണ്ട്,

" കണ്ടോ അമ്മേ എട്ടൻ അടിച്ചുന്നാ തോന്നണേ"

ഇപ്പ കരയും എന്ന മട്ടിൽ സങ്കടത്തോടെ അവളത് പറഞ്ഞ് എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു....

"എന്തിനാടാ ആ കുട്ടിയെ വേദനിപ്പിച്ചേ?''

അമ്മ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പഴാ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയേ..... അപ്പ ദാ നിക്കുന്നു മൊതല് ....

വേഗം പുറത്തേക്കിറങ്ങി ... എന്ത് വേണം എന്നറിയാതെ അമ്മയും അനും നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു ..

പോവുമ്പോ അനന്തേട്ടൻ അനുവിനോട് പറയുന്നത് കേട്ടിരുന്നു,

" നല്ലോണം നടന്നില്ലേ ഇന്നത്തെ പോലെ ഇനീം കിട്ടും ന്ന് പറഞ്ഞേക്ക് "

എന്ന് ....

നല്ല ദേഷ്യവും സങ്കടവും ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു .. അപ്പോൾ,

പക്ഷെ പിന്നീടാ ഓർമ്മകൾ ആ ദേഷ്യത്തെ പാടേ മാറ്റിയതും ....ചുണ്ടിൽ ചിരി പടർത്തിയതും കവിളിൽ കുങ്കുമം പൂശിയതും എന്തിനാണെന്ന് മനസിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല ...

രാത്രി മുഴുവൻ ആ ഒരാളായിരുന്നു മനസിൽ.....

ആ ഒരാൾ മാത്രം..

ഉറക്കം കിട്ടാതെ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞുo കിടന്നു.. 

                           🌺🌺🌺

പറഞ്ഞ പോലെ ടൂർ ആരും പോയില്ല...... ഞാനും ...

അതുപോലെ അനുവിൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് നാഴികക്ക് നാൽപ്പത് വട്ടം പോണതും നിർത്തി...

പരീക്ഷ ച്ചൂട് തലക്ക് പിടിച്ചപ്പോൾ മനപ്പൂർവ്വം അനന്തേട്ടനെ മനസിൻ്റെ ഒരു കോണിലേക്ക് മാറ്റി...

എങ്കിലും മതിലുകൾ ഭേദിച്ച് ഇടക്ക്  ആ മുഖം അങ്ങനെ നിറഞ്ഞ് നിന്നു ഉള്ളിൽ ....

സ്കൂളിൽ പരീക്ഷക്ക് മുന്നോടിയായി റെമഡിയൽ ക്ലാസും, റാങ്ക് പ്രതീക്ഷയുള്ള കുട്ടികൾക്ക് ബൂസ്റ്റ് അപ് ക്ലാസും ഒക്കെ കൊടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു..

എല്ലാം കൂടെ തിരക്കായിരുന്നു പിന്നെ അങ്ങോട്ട്...

ഇടക്ക് വഴിയിൽ വച്ച് കാണുമ്പോൾ കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ നോക്കുന്നത് കാണാം,

 അപ്പോഴാ മുഖത്ത് ഗൗരവം മാറി നോക്കി അങ്ങനെ നിൽക്കാൻ തോന്നുന്ന തരം ഭാവം കാണാം.. 

പക്ഷെ നോക്കി നിൽക്കാൻ എത്ര മോഹമുണ്ടെങ്കിലും ആ ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തന്നെ എൻ്റെ തല താഴും.... ദേഹത്തൊരു വിറയൽ പടരും .... കൈകൾ ഐസ് പോലെ തണുക്കും...

ഒപ്പം വരുന്ന അനുകാണുമോ അനന്തേട്ടൻ്റെ ഈ നോട്ടം എന്ന വേവലാതിയാൽ ക്വസ്റ്റിൻ പേപ്പറിലെ ഏതെങ്കിലും ചോദ്യം എടുത്തിട്ട് അതിൻ്റെ ആൻസർ കിട്ടിയോ എന്ന് ചോദിക്കും.....

അവൾ അത് വിവരിക്കുമ്പോൾ മനസിൽ മുഴുവൻ മറ്റൊരാളാവും..

അസ്ഥാനത്ത് കേറി മൂളും.. അവളുടെ വായിലിരിക്കുന്നതും കേൾക്കും......

ആരോടും പറയാത്ത എൻ്റെ മാത്രം സുഖമുള്ള ഒരു രഹസ്യമായി അനന്തേട്ടൻ....

ഇടക്ക് എടുത്ത് താലോലിക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരു തൂവൽ പോലെ നനുത്ത ഓർമ്മകൾ...

                        🌺🌺🌺

അങ്ങനെ പരീക്ഷ എന്ന സംഭവം കഴിഞ്ഞു... ഇനി വെക്കേഷനാണ്.... മൂന്ന് നാല് മാസത്തോളം , സുഖം സ്വസ്ഥം....

അന്ന് അവസാന ദിവസം രണ്ടായി പിരിയുന്ന വഴിയിൽ വച്ച് അവൾ അനു,ചോദിച്ചു..

"നീയെന്താ തനൂ വീട്ടിലേക്ക് വരാത്തത്... അന്ന് വല്യേട്ടന് അമ്മേടെ കയ്യിന്ന് എത്ര കേട്ടു എന്നറിയോ.... ഇനി അങ്ങനെ ണ്ടാവില്യ ട്ടോ... "

പാവം പെണ്ണ് പറയുന്നത് കേട്ട് ചിരിയാണ് വന്നത്.....

വരാം എന്നോ വരില്ല എന്നോ പറയാതെ അവളുടെ കവിളിൽ ഒന്ന് നുള്ളി നടന്ന് നീങ്ങി....

ആ പാവം എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിക്കാവുമെന്ന് അറിയാം...

അവളുടെ വല്യേട്ടനാണ് എൻ്റെ പ്രശ്നം എന്ന് എങ്ങനാ അവളോട് പറയുക...

                          🌺🌺🌺

എന്നും ഗോപാലൻ നായരുടെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇടങ്ങഴി പാല് വാങ്ങി മനക്കല് കൊണ്ടു കൊടുക്കുന്ന ഡൂട്ടി ഞാൻ ഏറ്റെടുത്തു.... അച്ഛനെ സഹായിക്കാലോ അങ്ങനെ എങ്കിലും.....

പാല് മനക്കല് ഏൽപ്പിച്ച് വിളഞ്ഞ നെൽപാടത്തിൻ്റെ നടുവിലൂടെ പാടും പാടി ഒരു കയ്യിൽ പാൽ പാത്രവും പാവാട ഉയർത്തി പിടിച്ചതും മറ്റു കയ്യിൽ കൊറിക്കാനായി ഊരി എടുത്ത നെന്മണികളുമായി മാടത്തയെം കുയിലിനെം ഒക്കെ കണ്ട് വരുകയായിരുന്നു ...

പെട്ടെന്ന് ചെമ്മൺ പാതയിലേക്ക് കയറിയപ്പഴാ കണ്ടത് തൊട്ട് മുന്നിൽ അനന്തേട്ടൻ്റെ കുടു കുടു വണ്ടി .....

അതിൻ്റെ മുകളിൽ ആളും.....

വീണ്ടും കയ്യും കാലും വിറക്കാൻ തുടങ്ങി, അത് പുറത്ത് കാട്ടാതെ മുഖത്ത്  ദേഷ്യം വരുത്തി നടന്ന് നീങ്ങി...

"തനൂ "

പുറകിൽ നിന്ന് വിളി കേട്ടതും മെല്ലെ നിന്നു...

കുടുകുടു വണ്ടി ഒന്നൂടെ മുന്നിലേക്ക് എടുത്ത് അരികിൽ കൊണ്ട് വന്ന് നിർത്തി.....

"നീയെന്താ വീട്ടിലേക്ക് വരാത്ത്??"

എങ്ങോ നോക്കി മിണ്ടാതെ നിന്നു....

" ദേഷ്യാ?"

ശബ്ദം കുറച്ച് ആർദ്രമായി ചോദിച്ചു....

അറിയാതെ ആ മുഖത്തേക്ക് നോട്ടം എത്തിയതും വീണ്ടും ചോദിച്ചു,

" ദേഷ്യാണോ ന്നോട്??"

എന്ന്

തല താഴ്ത്തി മെല്ലെ ഇല്ല എന്ന് തലയാട്ടി മെല്ലെ അവിടെ നിന്നും ഓടി ....

അതാ മുഖത്ത് ചിരി പടർത്തിയിട്ടുണ്ടാവും എന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു ...

പ്രിയപ്പെട്ട ഒരു മുഖം ഓർക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ വിരിയുന്ന മഞ്ഞിൻ്റെ കുളിരുള്ള പൂക്കളാണോ പ്രണയം??? 

എങ്കിലിന്നാ പൂക്കൾ ഉള്ളിൽ വിരിയാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...

                        🌺🌺🌺

"തനൂ...... "

ചോറും കൂട്ടാനും കാലാക്കി... കൂട്ടാനിൽ വറത്തിടുമ്പഴാ പെണ്ണിൻ്റെ വിളി കേട്ടത്...

" അനൂ അകത്തേക്ക് വാടീ ......"

പൊട്ടിയ കടുക് കൂട്ടാൻ്റെ മുകളിൽ ഇടുമ്പോൾ വരുന്ന ശബ്ദത്തോടൊപ്പം വിളിച്ച് പറഞ്ഞു...

" ആഹാ പാചകത്തിലാ...? നോക്കട്ടെ പെണ്ണേ നിൻ്റെ കൈപുണ്യം"

എന്ന് പറഞ്ഞ് ചീരക്കറി എടുത്ത് കയ്യിലേക്കിറ്റിച്ചു അനു...

"സൂപ്പറാടി..... നിന്നെ കെട്ടുന്നോൻ്റെ ഭാഗ്യം"

എന്നു പറഞ്ഞു .....

അത് കേട്ട്

ചുണ്ടിൽ അറിയാതൊരു ചിരി വിടർന്ന് മനസിലാ രൂപം തെളിഞ്ഞ് വന്നു....

"നീയിന്ന് വൈകീട്ട് ഉത്സവത്തിന് വരുമോ?"

എന്ന അനുവിൻ്റെ ചോദ്യമാണ് സ്വപ്ന ലോകത്ത് നിന്നും ഉണർത്തിയത്....

"ഏ .... എന്താ?"

എന്ന് ഒരിക്കൽ കൂടെ ചോദിച്ചു.....

" പെണ്ണിവടെ ഒന്നും അല്ലേ? നീയേ ഉത്സവത്തിന് വരുമോ ന്ന് ''

"വൈകീട്ടല്ലേ ടി .. നേരം ഇരുട്ടും ഞാനില്ല.... "

എന്ന് പറഞ്ഞു...

ഇല്ല എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ അവൾക്ക് വിടാൻ ഭാവമില്ലായിരുന്നു .....

" ഞാനും ഏട്ടനും കൂടെ കൊണ്ട് ആക്കിത്തരാം... വാടി "

ഒടുവിൽ വരാം"" എന്ന് ഞാൻ പറയുന്നവരെ അവൾ നിർബന്ധിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...

അച്ഛനെയും അവൾ പറഞ്ഞ് സമ്മതിപ്പിച്ചിരുന്നു...

                        🌺🌺🌺

കൈതപ്പൂവിൻ്റെ മണമുള്ള അമ്മയുടെ മുണ്ടും നേര്യേതും ആണ് ഉടുക്കാം എന്ന് കരുതീത്...

പുതിയത് എന്ന് പറയാനായി ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു ... അമ്പലത്തിലേക്ക് ഇട്ടിട്ട് പോവാൻ......

സ്വർണ്ണക്കസവായ കാരണം ഏത് ബ്ലൗസും ഇടാലോ..

മെല്ലെ  ഒന്നൊരുങ്ങി അച്ഛൻ്റെ മുന്നിലെത്തി,

കണ്ണ് നിറയെ അപ്പോൾ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അച്ഛൻ .....

"വല്യ കുട്ടിയായി.... ഇനി ഒരാൾടെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പിച്ചാൽ ഈ കണ്ണടക്കാനും സന്തോഷാ....."

എന്ന് എൻ്റെ നെറുകിൽ തലോടി പറഞ്ഞപ്പോൾ പിണങ്ങി മാറിനിന്നു ഞാൻ....

" അച്ഛനില്ലാണ്ടായാ തനു മോൾക്ക് പിന്നെ ആരാ? ആരുണ്ടായാലാ അച്ഛനെ പോലാവാ.... "

എന്ന് മിഴി നിറച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ നോവോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ച് നെറുകിൽ മുകർന്നു ...

                        🌺🌺🌺

അമ്പലത്തിൽ കയറി തൊഴുതു...

റിസൽട്ടിൻ്റെ കാര്യം തേവരെ ഒന്നു കൂടെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു....

ൻ്റെ പാതി ഞാൻ എഴുതി ട്ടാ.... ഇനിയൊക്കെ തേവരടെ കയ്യിലാണേ എന്ന് കൂടി പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞ് അമ്പലത്തിന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ കണ്ടു അനുവും അനുപമച്ചേച്ചിയും നിൽക്കുന്നത് ... തൊട്ട് പുറകിൽ ഇമ ചിമ്മാതെ ഒരാളും.....

മെല്ലെ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി...

കാല് വിറക്കുന്നെങ്കിൽ കൂടി .... കവിളിൽ ചെഞ്ചായം പടരുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കൂടി ...

🌺🌺🌺 ഭാഗം 3  🌺🌺🌺

തായമ്പകയുടെ അകമ്പടിയിൽ നടന്ന് അവർക്കരികിൽ എത്തുമ്പോൾ എന്നെ മാത്രം നോക്കി നിൽക്കുന്നവനെ ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കി...

ആ ചുണ്ടിലെ ആ ചിരിക്ക് വല്ലാത്ത ആകർഷണം...

എന്തോ ആ സാമീപ്യം ഉള്ളിൽ നിറക്കുന്ന സുഖകരമായ ഭാവത്തിന് എന്ത് പേര് നൽകണമെന്ന് അറിയില്ല .....

ചില മുഹൂർത്തങ്ങൾ അവസാനിക്കാതെയങ്ങ് നീണ്ടുപോകണം എന്നാഗ്രഹിക്കാറില്ലേ? 

എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ അങ്ങനെ ആഗ്രഹിച്ച നിമിഷമായിരുന്നു ഇത്.....

എല്ലാ മണവും സുഗന്ധമാക്കുന്ന,

എല്ലായിടവും വർണ്ണശഭളമാകുന്ന, 

നിമിഷം..........

ഇതാണോ പ്രണയം???

ഒടുവിൽ ഒരു നിമിഷം ഞങ്ങളിൽ നിന്നും മാറി തിരിച്ചെത്തിയയാളുടെ കയ്യിൽ ഒരു പൊതിയുണ്ടായിരുന്നു ...

അനിയത്തിമാര് കാണാതെ അത് കയിൽ വച്ച് തന്നു..

കാത്ത് നിൽക്കാൻ ക്ഷമയില്ലാത്തോണ്ട് ഇത്തിരി മാറി പൊതി തുറന്നപ്പോൾ കണ്ടിരുന്നു നിറെ നിറെ എനിക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ട കരിവള - ...

എൻ്റെ മനസറിഞ്ഞത് പോലെ...

അത് കണ്ട് കണ്ണും മനസും ഒപ്പം നിറഞ്ഞു ....

ആ കരിവളകൾ ചുണ്ടോട് ചേർത്തപ്പോൾ നാണത്താൽ അവ കൊഞ്ചിക്കിലുങ്ങി പറഞ്ഞതും ആ പേരാണെന്ന് തോന്നി...

      " അനന്തൻ "

                           🌺🌺🌺

നാളുകൾ വീണ്ടും കൊഴിഞ്ഞു പോയി,

ഇടക്ക് മാത്രമേ കാണാൻ കഴിയുന്നുള്ളൂ എങ്കിലും അനന്തേട്ടൻ ഉള്ളിൽ ആഴത്തിൽ  വേരോടി.....

റിസൽട്ട് നോക്കാൻ വേണ്ടി അനുവിനെയും കൂട്ടി കവലയിൽ ചെന്നതാ..

അവളുടെ മുഖത്തെ വാട്ടം ആദ്യമൊന്നും കണ്ണിൽ പെട്ടില്ല...

റിസൽട്ട് വരുന്നതിൻ്റെ ടെൻഷനാവും എന്ന് കരുതി...

റിസൽട്ട് അറിഞ്ഞു, 

എനിക്ക് ഫുൾ എ പ്ലസും... അവൾക്ക് ഒരു ബിയും ബാക്കി ഒക്കെ എ പ്ലസും,

നല്ല മാർക്കാണ് രണ്ടാൾക്കും..

റിസൽട്ട് അറിയാൻ വന്ന നിരവധി അസൂയ നിറഞ്ഞ മിഴികൾക്കിടയിലൂടെ അവളുടെ കയ്യും പിടിച്ച് പുറത്തിറങ്ങി...

ഒന്നു തുള്ളിച്ചാടാൻ തോന്നിപ്പോയി.. കുത്തിയിരുന്നു പഠിച്ചതിന് ഫലം കിട്ടിയിരിക്കുന്നു...

അച്ഛൻ്റെ മോഹം സാധ്യമാക്കി കൊടുത്തിരിക്കുന്നു....

മനക്കലമ്മ, വാങ്ങണം എന്ന് പറഞ്ഞ മാർക്ക്  വാങ്ങിയിരിക്കുന്നു...

അച്ഛനെ ഇപ്പോൾ തന്നെ കാണാൻ കൊതി തോന്നി..

കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ആദ്യമൊന്നും കാര്യം പറയാതെ ഒടുവിൽ .... ഒടുവിലീ റിസൽട്ട് കാണിക്കാൻ ...

ചിരിയോടെ കരയുന്നത് കാണാൻ ....

കൂടെ കരയാൻ.... ഒടുവിൽ എന്നെം ചേർത്ത് പിടിച്ച് അമ്മയുടെ ഫോട്ടോ നോക്കി..

"കണ്ടില്ലേടി അമ്മിണി, നമ്മടെ കുഞ്ഞിൻ്റെ കഷ്ടപ്പാടിൻ്റെ ഫലം എന്ന് പറയാൻ....."

അത് കേട്ട് പിന്നേം പിന്നേം കരയാൻ.......

ഓർത്തപ്പഴേ മിഴി നിറഞ്ഞ് അനുവിനെ നോക്കി...

അവളും നിൽക്കുന്നുണ്ട് മിഴി നിറച്ച് ..

"സന്തോഷം കൂടുമ്പഴും കരച്ചിലാ വരാ ല്ലേ അനൂ "

എന്ന് മിഴി തുടച്ച് ഒരു പൊട്ടിയെ പോലെ അവളോട് ചോദിച്ചു..

അപ്പഴും അവൾ കരഞ്ഞു... അതിന് പക്ഷെ, സന്തോഷത്തിൻ്റെ ഭാവമായിരുന്നില്ല

" അനൂ... എന്തൊടി?? എന്താ..... നീ നീയെന്തിനാ കരയണേ....?"

"തനൂ..... വല്യേട്ടൻ... വല്യേട്ടൻ ഇന്ന് പോവാ ഗൾഫിലേക്ക് .... ജോലി കിട്ടീത്രെ.... ഒക്കെ പെട്ടെന്നാ... ഞങ്ങക്കിനി....... "

പാതിയിൽ പറഞ്ഞ് നിർത്തിയവളെ അവിശ്വാസത്തോടെ നോക്കി..

" പോവേ??"

വീണ്ടും ചോദിച്ചു അവളോട് ഒരുതരം മരവിപ്പോടെ ......

" ഉം... ഇന്ന് ... ഇത്തിരി നേരം കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ '''

ഇത് വരെ നുരഞ്ഞ് പൊന്തിവന്നിരുന്ന സന്തോഷം എവിടെയോ പോയി മറഞ്ഞു ...

പകരം സങ്കടത്തിൻ്റെ കാറ് വന്ന് മൂടി..

ആർത്ത് ചെയ്യാൻ പാകത്തിൽ ....

"ഞാ.... ഞാനും വരാം "

എന്നു പറഞ്ഞ് അനുവിൻ്റെ കൂടെ അവളുടെ കൂടെ നടക്കുമ്പോൾ കാലുകൾക്കൊപ്പം മനസും ഇടറിയിരുന്നു ...

                           🌺🌺🌺

വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ മുറ്റത്ത് ഒരു കാറ് കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു .. കാർട്ടൺ പെട്ടിയിൽ എന്തോ രണ്ടു പേര് , അനന്തേട്ടൻ്റെ സുഹൃത്തുക്കൾ കാറിന് മുകളിൽ വച്ച് കെട്ടുന്നുണ്ട്.....

കണ്ടപ്പോ നെഞ്ചിൽ ഒരു ഭാരം എടുത്ത് വച്ച പോലെ

അനുവിന് പുറകേ അകത്തേക്ക് കയറിച്ചെന്നു ..

വലത് കൈ മാലയിട്ട അച്ഛൻ്റെ ഫോട്ടോയിലും ഇടത് കൈ നെഞ്ചിലും വച്ച് കണ്ണടച്ച് നിൽക്കുന്നുണ്ട്..

തിരിഞ്ഞപ്പോൾ അനുവിന് പുറകിൽ നിൽക്കുന്ന എന്നെ കണ്ട് ഒന്ന് നോക്കി ...

ആദ്യം അലസമായും പിന്നെ ശരിക്കും......

ഉള്ളിലൊരു സങ്കടക്കടൽ ആർത്തിരമ്പി നിൽക്കുന്നുണ്ട് ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലായി പുറത്തേക്ക് ചാടാൻ ..

എത്ര നിയന്ത്രിച്ചിട്ടും മിഴികൾ ഉള്ളിൻ്റെ വേവിൽ പെയ്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു ...

നോവോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ച് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ ആ കണ്ണുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ച നീർത്തിളക്കം ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു.....

നേരെ മുറിയിൽ ചുരുണ്ടു കൂടിക്കിടന്ന് കരയുന്ന അമ്മയുടെ അടുത്തെത്തി മെല്ലെ ഒന്ന് തൊട്ടപ്പോൾ,

പൊട്ടിക്കരഞ്ഞാ അമ്മ പറയുന്നത് കേൾക്കാനുണ്ടായിരുന്നു,

" ള്ള കഞ്ഞി കുടിച്ച് ഇവടെ കഴിയാലോ അമ്മേടെ കുട്ടിക്ക് പോണോടാ .. എന്ന് "

നെഞ്ച് നീറി അത് കേട്ടൊന്ന് ഏന്തി നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു തേങ്ങലോടെ അമ്മയെ മുറുകെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ആ മകനും തേങ്ങുന്നത് ...

" മാസം വാടക കൊടുക്കാത്തൊരു കൂര നമുക്കും വേണ്ടേ... അച്ഛൻ്റെ മോഹം പോലെ... "

എന്ന് പറഞ്ഞ് അമ്മയുടെ നെറുകിൽ ചുണ്ട് ചേർക്കുന്നവൻ്റെ മുഖം വീണ്ടും ഉള്ളിൽ നീറ്റലായി...

" വരട്ടെ അമ്മേ "

എന്നു പറഞ്ഞൊടുവിലാ കാലിൽ വീണ് തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ പുറത്തേക്ക് വരുമ്പോൾ കണ്ടത് ചുവന്ന ആ മുഖമാണ് .... കലങ്ങിയ ആ കണ്ണുകളാണ് ..

അനുവിനേയും അനുപമ ചേച്ചിയേയും ഇരു കൈകളിൽ പിടിച്ച് ആ നെഞ്ചിൽ ചേർത്ത് അവരോടും പറഞ്ഞു..

"വല്യേട്ടൻ പോയിട്ട് വരട്ടേടി ... "

എന്ന് ..

ആരുമല്ലാത്തത് ഞാനായിരുന്നു.... ഒരു പേര് ചൊല്ലി യാത്ര പറയാനില്ലാത്തത് എന്നോടായിരുന്നു ..

എന്നിട്ടും ഞാനാ ആളെ മാത്രം നോക്കി കൊണ്ട് നിന്നു..

ഉള്ള് പൊള്ളി പിടയുമ്പോഴും"...

കാറിൽ കേറാൻ നേരം ആരെയോ തിരഞ്ഞ മിഴികൾ ഒടുവിൽ വന്ന് നിന്നത് എൻ്റെ മുഖത്തായിരുന്നു.. ...

തല ചലിപ്പിച്ച് യാത്ര ചോദിച്ചപ്പോൾ നിറഞ്ഞ മിഴിയാലെ ഞാനും പതിയെ തല ചലിപ്പിച്ചിരുന്നു..

അകന്നു പോകുന്ന കാറ് ശ്വാസം വിലക്കിയപ്പോൾ അനുവിനോട് കൂടെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇറങ്ങി ഓടി...

മനക്കലെ കുളപ്പടവ് വരെ ...

ആ പടികളിൽ ഇരുന്ന് ഞാനൊഴുക്കിയ കണ്ണുനീരിന് പൊള്ളുന്ന എൻ്റെ ഉള്ളോളം ചൂട് തോന്നിയിരുന്നു....

ഒത്തിരി നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആ വെള്ളത്തിൽ മുഖം കഴുകി വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു....

എന്നെ കരുതി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന ഒരു പാവം അച്ഛനടുത്തേക്ക്...

                           🌺🌺🌺

ഉമ്മറത്ത് തന്നെ നിന്നിരുന്നു ഒരച്ഛൻ മകളെ കാത്ത്...

ക്ഷമയില്ലാണ്ട് ..

തനുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ഓടിയിറങ്ങി വന്നിരുന്നു....

" എവിടാരുന്നു നീയ്യ് എത്ര നേരായി നിൻ്റെ അമ്മയോട് പരിഭവം പറഞ്ഞ് ഞാനിരിക്കുണു ..... പോയില്യേ അവള് .... നീയ് എഴുതി തന്ന നമ്പറ് കൊടുത്തപ്പോ മനക്കൽത്തെ അമ്മേടെ ഫോണിൽ കണ്ടു ൻ്റ കുട്ടി ജയിച്ചത് ...... നിറേ മാർക്ക് ണ്ട് ന്നാ ആയമ്മ പറഞ്ഞത് ... ൻ്റ കുട്ടീടെ കഷ്ടപ്പാടിന്റെ ഫലം.. അല്ലാണ്ട് ഈ വയസൻ എന്ത് ചെയ്ത് കൊടുത്തിട്ടാ ..."

പറഞ്ഞ് തീർന്നപ്പോഴേക്ക് ആ നെഞ്ചിൽ ചേർന്നിരുന്നു തനു ..

"ഈ അച്ഛനെക്കാൾ മീതെയായി  ആർക്ക് എന്ത് ചെയ്യാനാ പറ്റാ..... ദാ ഈ ചേർത്ത് പിടിക്കല് മതീ ട്ടോ തനൂന്...."

അച്ഛനോട് ചേർന്ന് നിന്നവൾ മിഴിവാർക്കുമ്പോൾ.. ആ പാവം അച്ഛനും വിതുമ്പുകയായിരുന്നു മനസ് നിറഞ്ഞ്..

" മനക്കലമ്മ പറഞ്ഞു ഈ അച്ഛൻ്റെ ഭാഗ്യാ നീ എന്ന് ... 

ഭാഗ്യം തന്നെയാ.. ഈ അച്ഛൻ്റെ പുണ്യം .......

എല്ലാം കണ്ട് തെക്കേ തൊടിയിലെ പൂത്ത ചെമ്പക മരത്തിൽ തട്ടി ഒരു കാറ്റ് ആ സുഗന്ധവും പേറി അവരെ തഴുകി  .... ഒരമ്മ എന്ന പോലെ......

🌺🌺🌺 ഭാഗം 4  🌺🌺🌺

             

" ഇനി ടി. ടി .സി  ക്ക് പൊയ്ക്കോളൂ കുട്ട്യേ.. "

എന്ന് വാത്സല്യത്തോടെ മനക്കലമ്മ പറഞ്ഞപ്പോ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അച്ഛൻ എന്നെ നോക്കി..

വരുത്തി തീർത്തൊരു ചിരിയോടെ സമ്മതത്തിൽ തലയാട്ടുമ്പോൾ,

ഉള്ളിലൊരു ആർക്കിടെക്റ്റ് ആവാനുള്ള മോഹം അവിടെ ഉപേക്ഷിച്ചിരുന്നു..

വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഒരു പക്ഷെ നിഷേധമായി തോന്നിയാലോ അതച്ഛനെ കൂടെ വിഷമിപ്പിക്കും....

മോഹിക്കണതും എത്തി പിടിക്കാൻ പറ്റാതെ അവ ഒഴുകി ഒഴുകി ദൂരേക്ക് പോണതും ഇപ്പോ ശീലായി ...

ഓടിപ്പോയി പറഞ്ഞത് അനുവിനോടാണ് ....

" അനു... ടീ ഞാൻ ടി.ടി.സി ക്കാ പോണത്... കഴിഞ്ഞാ മനക്കലെ സ്കൂളിൽ തന്നെ കേറ്റിത്തരാം ന്ന് മനക്കലമ്മ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. "

അത് കേട്ട് അവളുടെ മുഖമൊന്ന് മങ്ങി....

"ഗവൺമെൻ്റ് എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജിൽ മാത്രം കൊടുത്താ മതീന്നാ വല്യേട്ടൻ വിളിച്ചപ്പോ പറഞ്ഞത് ....."

"വല്യേട്ടൻ"

കേട്ടപ്പോ എന്തോ ഉള്ളിലൊരു പിടച്ചിൽ...

പോയതിന് ശേഷം നെഞ്ചിൽ എന്തോ കേറ്റി വച്ചത് പോലെയാ......

പലപ്പോഴും ഫോൺ ചെയ്യുമ്പോ കൊതിയോടെ നോക്കും, 

ആശബ്ദമൊന്ന് കേൾക്കാൻ ....

വെറുതേ ആ നിശ്വാസങ്ങൾ കാതോരം വന്നലിയാൻ .....

തന്നെ പറ്റി എന്തെങ്കിലും അനുവിനോട് ചോദിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് കാതോർക്കും..

പക്ഷെ, ഒരു വാക്ക് പോലും തന്നെ പറ്റി ചോദിക്കാതെ കട്ട് ചെയ്യുമ്പോ,

ഉള്ളിൻ്റെ ഉള്ളിൽ മുള്ള് കുത്തി കേറും പോലെ നോവും...

" അ ... അനന്തേട്ടൻ വിളിക്കാറില്ലേ?"

എന്ന് ഒന്ന് മടിച്ചിട്ടാണെങ്കിലും അവളോട് ചോദിച്ചു....

"ഉം ... ദിവസോം വിളിക്കും... രണ്ട് തവണ.... രാവിലേ ജോലിക്ക് പോകും മുമ്പും, ജോലി കഴിഞ്ഞ് വന്ന് വൈകീട്ടും ....''

" ഉം... സുഖല്ലേ അനന്തേട്ടന്? "

" ഉം... നല്ല ജോലിയാടി... നല്ല ശമ്പളം .... പിന്നെ... പറയാനായിട്ട്, ഞങ്ങൾ അടുത്ത മാസമൊക്കെ ആയിട്ട് ഇവിടം വിട്ട് പോവും..."

"പോവേ? എങ്ങട് ?"

അവൾ പറഞ്ഞത് ഉള്ളിൽ ഉണ്ടാക്കിയ അതേ ഞെട്ടലോടെ തന്നെയാണ് ചോദിച്ചതും...

"തനൂ നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ ഇവിടെ എത്തപ്പെട്ട സാഹചര്യം...? അന്ന് അച്ഛൻ്റെ മരണശേഷം കള്ള പ്രമാണം ഉണ്ടാക്കി ചെറിയച്ഛൻ  വീട് തട്ടിയെടുക്കുമ്പോ ഈ ഞാൻ കൈക്കുഞ്ഞായിരുന്നു... സ്വന്തം വീട്ടിലെ ജോലിക്കാരിയായി എൻ്റെ അമ്മ, ചാവാൻ പോവുമ്പഴും മാനം പോവരുത് ന്ന് പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിച്ച ഒരു അച്ഛൻ്റെ മകൻ, ൻ്റെ ഏട്ടൻ ചെറിയച്ഛൻ്റെ പൈസ എടുത്തുന്ന് കൂടെ പറഞ്ഞപ്പോ അന്നിറങ്ങീതാ അമ്മ ആ പടി .. അന്ന് വന്ന് നിന്നത് ഇവിടെത്തെ വാടക വീട്ടിലാ.... അന്ന് ഏട്ടൻ തീരുമാനം എടുത്തതാ.. അച്ഛന് അവകാശപ്പെട്ട ആ തറവാട് സ്വന്താക്കും ന്ന്..."

ഇത്രയും പറഞ്ഞ് തീർത്തപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണിലും ഒരഗ്നി എരിയുന്നത് കാണായി...

അരികിൽ വന്നിരുന്നു, അവള് പോണത് ഓർത്ത്.... മറ്റെന്തൊക്കെയോ അകലുന്നത് ഓർത്ത് കുനിഞ്ഞ എൻ്റെ മുഖം അവൾക്ക് നേരേ തിരിച്ചു...

"ഏട്ടൻ, ആ വീട് വാങ്ങിച്ചു... ക്ഷയിച്ചു പോയ ചെറിയച്ഛനൊപ്പം വീടും ക്ഷയിച്ചു... അതൊന്ന് നേരേ ആക്കിയാൽ ഞങ്ങൾ അങ്ങട് മാറും..."

എന്ന് കണ്ണുകളിൽ നോക്കി പറഞ്ഞപ്പോ അവളുടെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു ..

ഒപ്പം എൻ്റെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു..

"ടീ..... നിന്നെ കാണാൻ ഞാൻ വരും .. ഈ തനുപ്പെണ്ണിനെ കാണാതെ ഇരിക്കാനാവോ നിക്ക് "

എന്നെൻ്റെ കവിളിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ .,

നോവോടെ ഒന്ന് ഞാനും ചിരിച്ചു...

എല്ലാ മോഹങ്ങളും വ്യർത്ഥമായവളുടെ നോവിൻ്റെ ചിരി...

" പോട്ടെ, അച്ഛൻ അന്വേഷിക്കും"

 എന്ന് അനുവിനോട് പറഞ്ഞ് മെല്ലെ നടന്ന് നീങ്ങിയപ്പോൾ പുറകിൽ നിന്ന് അവൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ..

" ടീ... നിന്നെ വല്യേട്ടൻ അന്വേഷിച്ചു ട്ടോ... "

മിഴി തിളങ്ങിയതും, എവിടെ നിന്നോ ചുണ്ടിലൊരു ചിരി വന്ന് വിടർന്നതുമവൾ ശ്രദ്ധിച്ചോ ആവോ? 

മനസ് നിറഞ്ഞിരുന്നു അത് കേട്ട് ...

ചിന്തകൾ കാട് കയറിയിരുന്നു ..

മോഹങ്ങൾ ചിറക് വച്ച് പറന്നിരുന്നു..

ചെറിയൊരാ വാക്കുകൾ ചിത്രശലഭമാക്കിയിരുന്നു എന്നെ......

                        🌺🌺🌺

വീടിൻ്റെ പടിക്കൽ എത്തിയപ്പോഴേ കണ്ടു ആരോ തിണ്ടിൽ പുറം തിരിഞ്ഞ് ഇരിക്കുന്നത്,

കുറച്ചു കൂടി അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ മനസിലായി അപ്പച്ചിയാണെന്ന്,

അച്ഛൻ്റെ ഓരേ ഒരു പെങ്ങൾ .....

ശാരദ""

വല്യേ സ്നേഹാ അപ്പച്ചിക്ക് പണ്ടു മുതൽ തന്നെ, 

അപൂർവ്വമായേ നാട്ടിൽ വന്നിട്ടുള്ളൂ, 

പത്ത് സെൻ്റ് ഭൂമിയും അതിൽ ഒരു കുഞ്ഞു വീടും ഉണ്ട് നാട്ടിൽ അവർക്ക്, പക്ഷെ കൊയമ്പത്തൂര് വിട്ട് വരില്ല

എങ്കിലും വരുമ്പോ എനിക്കായി ഒത്തിരി സാധനങ്ങൾ കരുതിയിട്ടുണ്ടാകും....

ഉടുപ്പായിട്ടും പലഹാരങ്ങളായിട്ടും ..

കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോ ശാരദാപ്പച്ചി വരണേ തേവരേന്ന് പറഞ്ഞ് എന്നും പൈസ ഭണ്ഡാരത്തിൽ ഇട്ടിരുന്നു...

കൊയമ്പത്തൂരാണ് അപ്പച്ചി താമസം, അവരുടെ ഭർത്താവിന് അവിടെ  ട്രാൻസ്പോർട്ട് സ്റ്റാൻ്റിൽ  ചായക്കടയായിരുന്നു....

ഒരിക്കൽ നിയന്ത്രണം വിട്ട് ഒരു ബസ് പാഞ്ഞ് കയറി മരിക്കുമ്പോൾ അപ്പു എന്ന് വിളിക്കുന്ന ഗോപകുമാർ എന്ന ഏക മകന് വെറും പന്ത്രണ്ട് വയസായിരുന്നു ..

പിന്നെ അപ്പച്ചി പോരാട്ടമായിരുന്നു ജീവിക്കാൻ ...

ബഹുമാനേ തോന്നീടുള്ളൂ എന്നും ഈയൊരാളോട്..

"തനൂട്ടാ...''

ദൂരേന്ന് കണ്ടപ്പോ തന്നെ നീട്ടി വിളിച്ചിരുന്നു അപ്പച്ചി....

" അപ്പച്ചീ.... എപ്പഴാ വന്നേ?"

ഓടിയാ നെഞ്ചോരം ചേർന്ന് ചോദിച്ചു...

ഈ നെഞ്ചിൻ്റെ ചൂടു പറ്റുമ്പോ അമ്മയടുത്തുള്ള പോലെ എപ്പഴും തോന്നീട്ട്ണ്ട്..

" ദേ വന്നേ ള്ളൂ തനൂട്ടാ.... അപ്പൂം ണ്ട് "

അപ്പഴാണ് തൊടിയിൽ നിന്ന് ഫോണിൽ സംസാരിക്കുന്നയാളെ ഞാനും ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് ...

" അപ്പേട്ടൻ ''

ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് തിരിഞ്ഞപ്പോഴാ ആളെ ശരിക്ക് കണ്ടത്...

പണ്ട് പൊടിമീശ മുളക്കണ പ്രായത്തിൽ വന്നിട്ടുള്ളതാ.... പിന്നെ ഇപ്പഴാ കാണണെ....

അപ്പച്ചി നാട്ടിൽ വരുമ്പോ അപ്പേട്ടൻ വരാറില്ല, 

അവിടെ അപ്പേട്ടൻ്റെ അച്ഛൻ്റെ പെങ്ങടെ വീട്ടിൽ നിൽക്കും,

അതോണ്ട് തന്നെ പത്ത് വർഷത്തിൽ കുടുതലായി കാണും കണ്ടിട്ട് ..

കട്ടി മീശയും, ഒത്ത ശരീരവും ഇരു നിറവും ഒക്കെയായി ... വല്യ ആളായിട്ടുണ്ട് ..

നല്ല മുഖശ്രീയും....

നല്ല ഒരു ചിരി നൽകി ഉമ്മറത്തേക്ക് കയറി...

ചിരി ആ മുഖത്തിൻ്റെ ഭംഗി കൂട്ടിയിരുന്നു ...

" അപ്പുവിന് അവിടെ ട്രാൻസ്പോർട്ട് കോർപ്പറേഷനിൽ നല്ല ജോലി കിട്ടി ഏട്ടാ..... ഈ മാസം പതിനെട്ടിന് കേറണം"

അപ്പേട്ടനെ കണ്ടപ്പോ ശാരദാപ്പച്ചി അച്ഛനെ നോക്കി പറഞ്ഞു..

അത് കേട്ട് എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തെ ചിരി മാഞ്ഞിരുന്നു.....

അപ്പേട്ടൻ്റെ അച്ഛൻ മാധവൻ മാമ മരിച്ചത് കൊണ്ട് മാത്രം കിട്ടിയ ജോലി...

നിയന്ത്രണം വിട്ട് വന്ന ഗവൺമെൻ്റ് ബസ് ആ ജീവനെടുത്തപ്പോൾ അന്നത്തെ മന്ത്രി പറഞ്ഞതാ ആശ്രിതർക്ക് ജോലി കൊടുക്കാം എന്ന്....

ഇപ്പഴാ അത് കിട്ടിയത് എന്ന് മാത്രം..

" ൻ്റെ മാധേട്ടന്റെ ജീവൻ്റെ വിലയുള്ള ജോലി.. "

എന്നു പറഞ്ഞ് തേങ്ങുന്ന അപ്പച്ചിയെ കരുത്തുള്ള കരങ്ങൾ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി പറയാതെ പറഞ്ഞിരുന്നു ആ മകനുണ്ട് ഇനി എന്ന് ..

അച്ഛനും അത് കണ്ട് കണ്ണീരൊപ്പി ..

" ഞാൻ ചായ എട്ക്കാ ട്ടോ "

എല്ലാം കണ്ട്,

ചെറിയ ഒരു വിളറിയ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞ എന്നെ അപ്പച്ചി വിളിച്ച് നിർത്തി...

"തനൂട്ടൻ അവിടെ നിന്നേ!"

അകത്തേക്ക് വച്ച കാല് പുറത്തേക്ക് തന്നെ വച്ച് അപ്പച്ചിയെ നോക്കി..

അടുത്ത് വന്ന് കവിളിൽ തലോടി,

"ൻ്റ തനൂട്ടനെ ൻ്റെ അപ്പൂന് തന്നൂടെ ഏട്ടാ "

പാതി എന്നെയും പാതി അച്ഛനെയും നോക്കി അപ്പച്ചി പറഞ്ഞു....

അച്ഛൻ്റെ മിഴികളും അപ്പോൾ എന്നിൽ വന്ന് നിന്നത് കണ്ടു...

"എന്തേലും നല്ല ജോലി ആയിട്ടേ ചോദിക്കു ന്ന് തീരുമാനിച്ചിരുന്നു... ഇപ്പോ കാത്തിരുന്നത് തന്നെ കിട്ടീലോ.... ഇനി ഏട്ടനാ പറയണ്ടേ "

അച്ഛൻ്റെ മിഴികൾ വീണ്ടും അത്രമേൽ പ്രതീക്ഷയോടെ എന്നിൽ എത്തിയതറിഞ്ഞിരുന്നു......

അപ്പൊ കേട്ടതൊന്നും മനസിലാവാതെ ശ്വാസം പോലും കഴിക്കാനാവാതെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ......

ഒരു ചിരിയോടെ ദൂരെ അപ്പേട്ടനും ..

.🌺🌺🌺 ഭാഗം 5 🌺🌺🌺 

"ഞാ.. ഞാൻ ചായ എടുക്കാ അപ്പച്ചീ "

എന്ന് പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് പോയി...

മൂന്ന് ഗ്ലാസ് വെളളം അടുപ്പത്ത് വച്ച് അടുപ്പും ഊതി കത്തിച്ച് അടുക്കള വാതിൽ ചാരി നിന്നു....

ഉള്ള് നീറി പിടയാണ്....

ആ ഒരാൾ കാരണം ..

"" അനന്തേട്ടൻ"

ഓർക്കും തോറും ശ്വാസം വിലങ്ങി ആ പാവം പെണ്ണിന്...

മോഹത്തിൻ്റെ ഒരു തിരി ഉള്ളിലിട്ട് തന്നിട്ട്... അത് ഊതി ഊതി നീറ്റിയിട്ട് .... ഇന്നതൊരു വലിയ അഗ്നിയായി മാറിയിരിക്കുന്നു അനന്തേട്ടാ... ഈ പാവം പെണ്ണിനെ ജീവനോടെ ചുട്ടെരിക്കുന്നു അത്....

തമാശയായിരുന്നോ എല്ലാം ..... ഇഷ്ടം പറഞ്ഞില്ല... കാത്തിരിക്കാൻ പറഞ്ഞില്ല...

ന്നട്ടും ഒരു പൊട്ടിപ്പെണ്ണ് കാത്തിരിക്കാ.... എന്തിനാന്നറിയാതെ...

പൊന്തി വന്ന തേങ്ങൽ ആരും കേൾക്കാതിരിക്കാൻ വായ പൊത്തി..

വേഗം മിഴി തുടച്ച് അകത്തേക്ക് പോകാൻ ഒരുങ്ങിയപ്പഴാണ് ,

" തൻമയ..."

എന്ന് വിളിച്ചത് കേട്ടത്...

" അപ്പേട്ട "

മുന്നിലുള്ള ആളെ കണ്ടതും എന്ന് വിളിച്ചു....

" അപ്പേട്ടൻ... അപ്പു...താനും അമ്മയും അല്ലാതെ ആരുമങ്ങനെ എന്നെ വിളിക്കാറില്ലടോ..."

എവിടേയോ നോക്കി പറയുന്നയാളിന് തെളിച്ചമില്ലാത്ത ഒരു ചിരി മറുപടിയായി കൊടുത്തു....

" അമ്മ കല്യാണക്കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ ഈ മുഖം വാടിയത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു.... കാരണം ഞാൻ ചോദിക്കുന്നില്ല .. പക്ഷെ പതിനേഴു വയസുള്ള കുട്ടിയാ താൻ .. കുട്ടി..

അമ്മയോട് ആവുംവിധം പറഞ്ഞതാടോ താനൊന്ന് വളർന്ന് വലുതാവട്ടെ ന്ന്.. അപ്പോ ഒന്ന് പറഞ്ഞ് വക്കാം ന്ന് അമ്മ ..."

ചെറു ചിരിയോടെ പറയുന്നവനെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി... 

"താൻ പഠിക്ക് ... എന്നിട്ട് സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാറാവുമ്പോ ഞാൻ ഒന്നൂടെ വരാം തൻ്റെ അപ്പച്ചിയേം കൂട്ടി.. അന്ന് തൻ്റെ മനസ്

മറ്റാർക്കും കൊടുത്തിട്ടില്ലെങ്കിൽ.. എന്നെ ഉൾക്കൊള്ളാനാവുമെങ്കിൽ അന്ന് ..... അന്ന് നമുക്ക് ആലോചിക്കാം ... "

ചായ തിളച്ച് അടുപ്പിൽ വീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് മറുപടി നിറഞ്ഞ ഒരു ചിരിയിൽ ഒതുക്കി ഞാൻ തിരിഞ്ഞു ..

ആളിപ്പടരുന്ന തീ നാളങ്ങൾക്ക് മീതെ ചായ തൂവിപോകുമ്പോൾ അവ അണഞ്ഞടങ്ങുന്ന പോലെ ഉള്ളിലെ തീയും ഇപ്പോൾ ഒത്തിരി അണഞ്ഞടങ്ങിയിക്കുന്നു ..

എങ്കിലും അനന്തൻ"""

ഒരു സമസ്യയായി തന്നെ മുന്നിൽ നിന്നു ..

                      

                      🌺🌺🌺 

അപ്പച്ചിക്ക് , അവളുടെ പഠിത്തം കഴിഞ്ഞിട്ട് ആലോചിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ് അച്ഛൻ വാക്കു കൊടുക്കുമ്പോഴും

എന്നെ മനസിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരാൾ ഉണ്ടല്ലോ എന്ന ചിന്തയായിരുന്നു എൻ്റെ ബലം ...

ആ മുഖത്തേക്ക് നോട്ടം നീണ്ടപ്പോൾ ചിമ്മിത്തുറന്ന കുസൃതി കണ്ണുകൾ ആത്മവിശ്വാസം പകർന്നിരുന്നു..

തിരികെ പോകുമ്പോൾ 

" വച്ചോളൂ ആവശ്യം വരും "

എന്ന് പറഞ്ഞ് കയ്യിൽ ഒരു ചെറിയ മൊബൈൽ ഫോൺ വച്ചു തന്നു അപ്പേട്ടൻ....

ആദ്യമായി കിട്ടിയ വില കൂടിയ സമ്മാനം....

വാങ്ങാതെ അച്ഛനെ നോക്കിയപ്പോൾ വാങ്ങിക്കോളൂ എന്ന മട്ടിൽ തല ചലിപ്പിച്ചിരുന്നു...

"താങ്ക്സ് "

എന്നു മാത്രം വായിൽ നിന്നും വന്നുള്ളൂ...

ഒപ്പം

പോട്ടെ എന്ന് തലയാട്ടി ചോദിച്ചയാളോട് ശരി എന്ന ഒരു തലയാട്ടലും...

                           🌺🌺🌺 

അനുവിനെ കാണിക്കാനാണ് മൊബൈൽ ഫോണും എടുത്ത് ഓടിച്ചെന്നത്..

മുറ്റത്ത് ഫർണിച്ചർ നിറച്ച ഒരു ലോറി മാത്രം.... സൈഡിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്നതും അതും പോയി ...

താക്കോലുമായി നിൽക്കുന്ന അയൽപക്കത്തെ ചേച്ചിയോടാണ് ചോദിച്ചത്

" അനന്യയും അമ്മയുമൊക്കെ എവിടെ എന്ന്?"

"ഒന്നുമറിയില്യ മോളെ പെട്ടെന്ന് ഒക്കെ കെട്ടിപ്പെറുക്കി ഇന്ന് രാവിലെ പോയി ..... ഞങ്ങളോട് കൂടി ഒന്നും മുൻകൂട്ടി പറഞ്ഞില്യ... മോളോടും പറഞ്ഞില്യ ല്ലേ... ചെക്കന് ദുബായില് നല്ല പണിയാത്രെ കിട്ടിയെ... പണം വാരുകയല്ലേ .... പിന്നെ എന്തിനാ അയൽക്കാര്... ഒടമസ്ഥനെ എൽപ്പിക്കണേ ന്നും പറഞ്ഞ് താക്കോല് തന്നു അതെന്നെ ... "

ഒന്നും തലയിൽ കയറുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല .....

സഹോദരിയായി കരുതിയവളും.... അമ്മയെ പോലെ കണ്ടവരും ഒന്നു മിണ്ടുക കൂടെ ചെയ്യാതെ പോയതിൻ്റെ ആഘാതത്തിലായിരുന്നു ഞാൻ ......

                      🌺🌺🌺 

"ചെലപ്പോൾ തോന്നും സ്വന്തം മനസാണ് ഏറ്റവും വലിയ ശത്രു എന്ന്.... ഓർക്കരുത് എന്ന് കരുതി മാറ്റി വച്ച പലതും തെരഞ്ഞെടുത്ത് തരും അത് .. വീണ്ടും വീണ്ടും ഓർക്കാൻ ..... അതിൻ്റെ നോവിൽ നീറാൻ...."

അഞ്ച് ദിവസം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു അവൾ പോയിട്ട് ..

" അച്ഛൻ്റ കുട്ടി എന്തേലും വന്നൊന്ന് കഴിക്കടാ .... എത്ര ദിവസായി നേരാം വണ്ണം ഒന്ന് കഴിച്ചിട്ട് "

കട്ടിലിൽ തല വച്ച് നിലത്ത് ഇരുന്ന എൻ്റെ തലയിൽ മൃദുവായി തലോടി അത് പറയുമ്പോൾ ആ ഉള്ള് പിടയുന്നത് അറിയാനുണ്ടായിരുന്നു ...

"ഒന്നോടിയാൽ എത്തണ ദൂരല്ലേള്ളൂ അച്ഛാ ഇങ്ങട്, ഒന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോയിക്കുടാരുന്നോ അവൾക്ക്...?"

അഛൻ്റെ മടിയിലേക്ക് തല വച്ചത് പറഞ്ഞപ്പോൾ,

"സമയം കിട്ടീണ്ടാവില്യ.. അല്ലെങ്കിൽ മറ്റെന്തെങ്കിലും സാഹചര്യം വന്ന് പെട്ടിട്ടാവും.. ഇനീം വരാലോ ആ കുട്ടിക്ക് ഇങ്ങട് .. വരും... ആ കുട്ടി നിന്നെ കാണാൻ ഉറപ്പായിട്ടും വരും ട്ടോ.... "

എന്ന് നോവോടെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന അച്ഛനെ ഇനീം വിഷമിപ്പിക്കാൻ ആവുമായിരുന്നില്ല ...

മെല്ലെ മുഖം കഴുകി വന്നപ്പഴേക്ക് രണ്ടു കിണ്ണത്തിൽ കഞ്ഞിയും.. ഉപ്പുമാങ്ങ ചീനമുളക് ഉടച്ചതും... പ്ലാവില കുമ്പിൾ കുത്തിയതും ഒക്കെ അച്ഛൻ തന്നെ എടുത്ത് വച്ചിരുന്നു..

കൂടെ ചെന്നിരുന്നപ്പോൾ പ്ലാവിലയിൽ ഇത്തിരി കഞ്ഞി കോരിയും തന്നു ...

കഴിക്കാൻ ഞാൻ വന്നതിൻ്റെ സംതൃപ്തി ആ പാവത്തിൻ്റെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ് നിന്നിരുന്നു...

ഇനിയീ പാവം അച്ഛനെ ഞാനായിട്ട് വിഷമിപ്പിക്കില്ല എന്ന് മനസിൽ ഞാനും ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു..

                        🌺🌺🌺 

മനക്കലമ്മയുടെ ആഗ്രഹപ്രകാരം ടി.ടിസിക്ക് തന്നെ ചേർന്നു ...

ഇളം പച്ച സാരിക്ക് കടും പച്ച ബ്ലൗസ് അതായിരുന്നു യൂണിഫോം ...

ആദ്യമേ സാരിയുടുക്കാൻ പഠിച്ചത് കൊണ്ട് അത്ര പ്രശ്നമില്ലായിരുന്നു ..

ക്ലാസ് തുടങ്ങാൻ ഇനീം ഒരാഴ്ചയുണ്ട്...

അപ്പച്ചി ഒന്നിടവിട്ട ദിവസങ്ങളിൽ വിളിക്കുമായിരുന്നു ...

കുറേ നേരം എന്നോടും അച്ഛനോടും സംസാരിക്കും....

അപ്പേട്ടൻ്റെ കാര്യം അപ്പച്ചിയിൽ നിന്നും അറിയും എന്നല്ലാതെ അപ്പേട്ടൻ ഒരിക്കലും ഫോൺ വിളിക്കുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ഉണ്ടായിട്ടില്ല ..

എങ്കിലും അപ്പേട്ടൻ എന്ന പേര് സുരക്ഷിതത്വം നൽകുന്ന ഒരു രക്ഷകർത്താവിൻ്റെ സ്ഥാനത്തേക്ക് മനസ് നീക്കി നിർത്തിയിരുന്നു.....

                      🌺🌺🌺 

ഒരിക്കലും ആഗ്രഹിച്ചതല്ല എങ്കിലും ചേർന്ന് ഇത്തിരി കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്ക് വല്ലാതെ ഇഷ്ടമായി ടിടിസി....

മെരുക്കാൻ പോകുന്ന കുഞ്ഞു വീരന്മാരെ ഓർത്ത് കൗതുകം തോന്നി.....

പ്രാക്ടീസിനായി അടുത്തുള്ള എൽ പി സ്കൂളിലെത്തിയതും കുറുമ്പൻമാരും കുറുമ്പികളും മനസ് നിറച്ചിരുന്നു..

ഏതൊരു തൊഴിലിനേക്കാൾ മനസിന് കുളിർമയേകുന്നതാണ് അധ്യാപനം എന്ന തിരിച്ചറിവിൽ എത്തിയിരുന്നു ഞാൻ...

രണ്ട് വർഷം പോയതറിഞ്ഞില്ല .....

എക്സാമും കഴിഞ്ഞ് ടെറ്റും എഴുതി റിസൽട്ടിനായി ഇരിക്കുകയാണ്.......

റിസൽട്ട് വരുന്നത് ഇന്നാണ്,

രാവിലെ മുതലേ ഒരു വിറയൽ.... കിട്ടില്ലേ...'? എന്നൊരു ഭയം...

അതാ കണ്ണനെ കണ്ട് ഒന്ന് തൊഴാം എന്ന് കരുതീത്...... 

അവിടെ ചെന്ന് മനസ് തുറന്ന് സങ്കടം മുഴുവൻ ആ ഇന്ദ്രജാലക്കാരനോട് പറഞ്ഞപ്പോ ഇത്തിരി സമാധാനം...

ആ ഒരു സംതൃപ്തിയിൽ നടന്ന് വരുമ്പോഴാണ്

വഴിയിൽ പട്ടുസാരി ഒക്കെ ഉടുത്ത് രേഖ ചേച്ചിയെ കണ്ടത്...

അനുവിൻ്റെ ചേച്ചി അനുപമയുടെ ഭർത്താവിൻ്റെ പെങ്ങൾ .....

അവർ ഭർത്താവിൻ്റെ കൂടെ ബോംബെയിൽ ആണ് ഇവിടെ ഉള്ള വീട് അടച്ചിടാറാണ്...

" രേഖ ചേച്ചി എന്നാ വന്നേ?"

"ഇന്നലെ ... അനൂൻ്റെ കല്യാണത്തിനായി വന്നതാ... അല്ല ! പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരി വരണില്ലേ ....?"

എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ വിശ്വാസം വരാതെ ഞാനവരെ തന്നെ നോക്കാരുന്നു..

"എൻ്റെ ..... എൻ്റെ അനൂൻ്റെ കല്യാണോ?"

എന്ന് ചോദിച്ച് ....

ചെവിയിൽ വണ്ട് മൂളും പോലെ ...

" അനന്തൻ എത്തീട്ട്ണ്ട് "

ഇടയിൽ അതും കേട്ടിരുന്നു വ്യക്തമായി .. .....

.🌺🌺🌺 ഭാഗം 6 🌺🌺🌺 

അനന്തൻ, അനു, അമ്മ അവരൊക്കെ അന്യരായി തീർന്നിരിക്കുന്നു,

വിശ്വസിക്കാൻ വയ്യ....

ഇതാണ് സത്യം എന്നത് ഉള്ളിൽ നീറ്റലുണ്ടാക്കുന്നു.....

പണ്ട് പെണ്ണ് കളിയായി പറഞ്ഞത് വെറുതേ ഒന്നോർത്തു ..

"""" ടീ തനൂ നിനക്ക് ഒരാങ്ങള ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ അയാളെ ഞാനും, ൻ്റെ അനന്തേട്ടനെ നീയും കെട്ടിയാൽ നമ്മൾക്ക് എന്നും ഇങ്ങനെ ചേർന്ന് തന്നെ നിക്കാലേ.... ചാവും വരെ... """

അത് കേട്ടന്ന് പെണ്ണിൻ്റെ കവിളിൽ അമർത്തി മുത്തിയതും, അവളെന്നെ ചേർത്ത് ഇറുക്കി പിടിച്ചതും എല്ലാം........

സുഖമുള്ള നോവുള്ള ഓർമ്മകൾ മാത്രമായി മാറിയിരിക്കുന്നു അവയെല്ലാം ...

"എന്താ കുട്ട്യേ പാലത്തിൽ ഇരുന്ന് കരയണേ? എന്തേ?"

എന്ന ദേവു അമ്മയുടെ ചോദ്യമാണ് മറ്റേതോ ലോകത്ത് നിന്ന് തിരികെ കൊണ്ട് വന്നത്...

അതെ, ഞാനിപ്പഴും ഇവിടെ തന്നെയാണ്....

എല്ലാവരും നടന്ന് നീങ്ങി.. ഒന്നുമറിയാതെ ഓർമ്മകളുടെ ലാളനങ്ങൾ വിശ്വസിച്ച് യഥാർത്ഥത്യം ഉൾക്കൊള്ളാതെ......

വേഗം കണ്ണ് തുടച്ച് ഒന്നും ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി നടന്ന് നീങ്ങിയപ്പോഴും ദേവു അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ പല ചോദ്യങ്ങളുമായി പുറകിൽ തന്നെ ഉണ്ട് എന്ന് അറിയാമായിരുന്നു .....

                       🌺🌺🌺 

തന്നെ ഒരിക്കലും ഒറ്റപ്പെടുത്തില്ലെന്നുറപ്പുള്ള തനിക്കായി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന ഒരാളുണ്ട് .....

" അച്ഛൻ"

അച്ഛനെ കാണാനാ അപ്പോൾ തോന്നിയത്...

ഓടി ചെന്നു മനക്കലേക്ക്...

അവിടെ മനക്കലമ്മയുടെ മകൻ ഗൗതം സാർ ഉമ്മറത്ത് ലാപ്ടോപ്പിൽ എന്തോ നോക്കുന്നു തൊട്ടടുത്ത് തന്നെ മനക്കലമ്മയും.. 

ഞാൻ വരുന്നത് ആദ്യം കണ്ടത് ഗൗതം സാറായിരുന്നു .....

ഡിവൈഎസ്പി, 

ഭാര്യ അമേരിക്കയിൽ ഡോക്ടറാണ് മക്കളും അവിടെ തന്നെ ..,

സാറ് മാത്രം ഇവിടെ, ഇടക്ക് ലീവെടുത്ത് പോകും... 

പണത്തിൻ്റെ ഹുങ്കോ ആർഭാടമോ ഇല്ലാത്ത മനക്കലമ്മയെ പോലെ പാവം..... ഒരു അമ്മാവനെ പോലെയാണ് തനിക്ക് ...

"ഹാ കുട്ടി ടീച്ചർ എത്തിയോ?"

അത് പറഞ്ഞപ്പഴാണ് മനക്കലമ്മയും അച്ഛനും തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയത്.. തന്നെ കാണുന്നത്.....

"തനൂട്ടാ.... നിനക്ക് കിട്ടും ന്ന് അച്ഛൻ പറഞ്ഞതല്ലേ കുട്ട്യേ... ഇപ്പെന്തായി.. ആ പറഞ്ഞത് കിട്ടീന്ന് മാത്രല്ല നല്ല മാർക്കും ണ്ട്..."

അഭിമാനത്തോടെ അതും പറഞ്ഞ് എന്നെ ചേർത്ത് പിടിക്കുമ്പോൾ ആ മിഴികൾ അനുസരണക്കേട് കാട്ടിയിരുന്നു ...

ഈ അച്ഛൻ മാത്രം മതി ഇനി തൻമയക്ക് ..

ഇപ്പോ മുതൽ ഉറപ്പിക്കാ ഞാൻ,

നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് ഒരു വാക്കു പോലും പറയാതെ പോയവൾക്കായി...

അമ്മയുടെ സ്നേഹവും കരുതലും വെച്ചു നീട്ടി കൊതിപ്പിച്ച് പോയവർക്കായി ....

പിന്നെ.... ഒരു ചുംബനത്തിലൂടെ മാത്രം ഹൃദയം കവർന്ന്, ചുറ്റും ശൂന്യത മാത്രം സമ്മാനിച്ചു എങ്ങോ പോയി മറഞ്ഞവനായി...

 ഇനി കരയില്ല എന്ന്.....

" അക്കാദമിക് ഇയർ തുടങ്ങുമ്പോ സ്കൂളിൽ ജോയിൻ ചെയ്തോളൂ കുട്ടി ടീച്ചറ് "

എന്ന് വാത്സല്യത്തോടെ മനക്കലമ്മ പറഞ്ഞപ്പോൾ 

എന്തോ ഒരാശ്വാസം .. 

ഞാനും സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ പോണു...

അച്ഛനെയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ, ഉള്ളിലെ നോവുന്ന ഓർമ്മകളെ ഉള്ളിൽ തന്നെ കുഴിച്ചുമൂടാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു ...

അതിനെൻ്റെ കൂടെ ബലത്തിനായി, വാർദ്ധക്യം ശക്തി ക്ഷയിപ്പിച്ചെങ്കിലും മതിയായ ഇരു കരങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു ...

                       🌺🌺🌺 

" ശർക്കരണ്ടോ തനൂട്ടാ"

എന്ന് മുറ്റത്തെ ചെമ്പകചോട്ടിൽ ഉറങ്ങുന്ന അമ്മയോട് മൗനത്തിൻ്റെ ഭാഷയിൽ സംസാരിക്കുമ്പോൾ അച്ഛൻ വന്ന് ചോദിച്ചു...

" ണ്ടല്ലോ.... എന്താ അച്ഛാ?"

"ന്നാ ഒരു നെയ് പായസം വച്ചോളൂ കുട്ടാ "

എന്ന്,

ചിരിച്ച് മുടിയിൽ തലോടി പറയുന്ന അച്ഛനെ കുസൃതിയോടെ നോക്കി...

വേഗം ചെന്ന് ഉണങ്ങല്ലരി കഴുകി അടുപ്പത്തിട്ടു.....

അപ്പഴേക്കും അച്ഛൻ ഉമ്മറത്ത് അപ്പച്ചിയോട് സംസാരിക്കുന്നത്  കേട്ടു....

അങ്ങോട്ട് വിളിക്കാൻ അറിയില്ല എങ്കിലും ഇങ്ങോട്ട് വരുന്ന കാളുകൾ എടുക്കാനറിയാം അച്ഛന്....

ഇടക്ക് അടുക്കളയിലേക്ക് വന്ന്,

"ദാ തനൂട്ടാ അപ്പുവാ..."

എന്ന് പറഞ്ഞ് ഫോൺ നീട്ടി...

"ഹ..ഹലോ.... "

ഫോൺ മേടിച്ച് ചെവിയോട് ചേർത്തപ്പഴേക്ക് അച്ഛൻ ഉമ്മറത്തേക്ക് തന്നെ പോയിരുന്നു ..

" കൺഗ്രാജ് സ് തൻമയ"

എന്ന് അപ്പേട്ടൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ കേട്ടപ്പോൾ എന്തോ മുഖത്തൊരു നേർത്ത ചിരി വന്ന് മൂടി ...

"താങ്ക്സ് "

എന്ന് ഒച്ച കുറച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ അപ്പുറത്ത് നിന്ന് കേട്ടു 

"മാമ പറഞ്ഞത് പോലെ സ്കൂളിൽ ജോയിൻ ചെയ്യൂ... എക്സ്പീരിയൻസ് എപ്പഴും നല്ലതാ.... പെർഫെക്ട് ആവും.... ഞാനും നാട്ടിൽ ഒരു പോസ്റ്റിന് ട്രൈ ചെയ്യുന്നുണ്ട്... എന്തോ അവിടെ സെറ്റിലാവാൻ തോന്നാ .... അച്ഛൻ്റെ ഇൻഷുറൻസ് തുക അങ്ങനെ കിടക്കുന്നുണ്ട്.... എടുക്കാൻ മടിയായിരുന്നു ചോര മണക്കുന്ന ആ പണം ... വിഡ്ഡിത്തം... ഇനി അമ്മേ നല്ല നിലയിൽ നോക്കണം.... നാടാ നല്ലത്..."

ഇത്രം പറഞ് കട്ട് ചെയ്തപ്പോ എന്തോ ആവശ്യമില്ലാത്ത ഒരു ഭയം ഉള്ളിലേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങും പോലെ ..

                      🌺🌺🌺 

അരി വെന്തപ്പോൾ ശർക്കരയും നെയ്യും ചേർത്ത് പാത്രത്തിലേക്ക് പകർന്ന് ഒരു സ്പൂണും ഇട്ട് അച്ഛന് കൊണ്ട് കൊടുത്തു...

"തനൂട്ടാ അമ്മേടെ ആ കവടി പിഞ്ഞാണം ഇങ്ങട് എടുത്തേ "

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ കുണ്ടുള്ള ചെറിയ കവടി പാത്രം എടുത്തു കൊടുത്തു ഞാൻ,

വിശേഷിച്ച് എന്തേലും വച്ചാൽ ഇതാ പതിവ് ഈ പിഞ്ഞാണത്തിലാക്കി അമ്മക്ക് ആ ചെമ്പകചോട്ടിൽ കൊണ്ട് വച്ച് കൊടുക്കും.....

ഇന്ന് എൻ്റെ കയ്യും പിടിച്ചാ അച്ഛൻ ഇറങ്ങിയത് - ...

" അമ്മിണീ ... കുട്ടി ഒക്കെലും ഒന്നാമതായി ജയിച്ചു ട്ടോ.... അതിൻ്റെ മധുരാ - .... നിനക്കാവട്ടെ ആദ്യം....."

എന്ന് പറഞ്ഞ് നോവുന്ന ചിരിയോടെ തൻ്റെ പ്രണയത്തിനായി സമർപ്പിക്കുന്ന അച്ഛൻ്റെ നെഞ്ചിൽ ചാഞ്ഞു ഒരേങ്ങലോടെ...

എന്നേയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് അച്ഛനും .....

ഞങ്ങൾക്ക് പറയാൻ എല്ലാം ഇറക്കി വക്കാൻ ഈ ചെമ്പകത്തയ്യേ ഉള്ളൂ... സാന്ത്വനിപ്പിക്കാൻ അതിനെ തഴുകി വരുന്ന കാറ്റേ ഉള്ളൂ....

                        🌺🌺🌺 

രാത്രിയിലെ കഞ്ഞി കുടിച്ച് കഴിഞ്ഞാണ് അച്ഛൻ വിളിക്കുന്നത് ...

പാത്രം കഴുകൽ പാതിയിൽ നിർത്തി ചെല്ലുമ്പോൾ ഇടനെഞ്ച് അമർത്തി തഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...

"എന്താ അച്ഛാ?"

"നെഞ്ഞിനൊരു വേദന കുട്യേ.... ആ അമൃതാഞ്ജൻ ഇട്ടൊന്ന് ഉഴിഞ്ഞ് തര്വോ...??"

ഓടിപ്പോയി അമൃതാഞ്ജനും കൊണ്ട് വന്ന് നെഞ്ച് തടവികൊടുക്കുമ്പോൾ ആകെ വിയർത്തി രു ന്നു അച്ഛൻ .....

" ഡോക്ടർടെ അടുത്ത് പോവാം ഞാൻ തെക്കേലെ സേതു ഏട്ടനോട് ഓട്ടോ എടുക്കാൻ പറയാം"

"വേണ്ട കുട്ട്യേ ഇതിപ്പ മാറും.. സേതുന്റെ ഭാര്യ മാസം തെകഞ് ഇരിക്കല്ലേ ? ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണ്ട.... "

അച്ഛൻ്റെ എതിർപ്പ് വകവക്കാതെ സേതു ഏട്ടനെ വിളിച്ചു.....

ഓട്ടോയുമായി അപ്പോ തന്നെ എത്തിയിരുന്നു ..

തൊട്ടടുത്തുള്ള ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിക്കാൻ പറഞ്ഞു...

വേദന കൂടുന്നുണ്ട് എന്ന് അച്ഛൻ്റെ മുഖഭാവം മനസിലാക്കി തന്നു...

"സേതു ഏട്ടാ വേഗം ട്ടോ "

എന്ന് ഇടക്കിടക്ക് ഞാൻ പറഞ്ഞു....

ഒടുവിൽ ആശുപത്രി എത്തിയപ്പോ സേതു ഏട്ടനും ഞാനും കൂടെ കാഷ്വാലിറ്റിയിൽ എത്തിച്ചു...

അപ്പഴേക്കും സേതു ഏട്ടന് ഫോൺ വന്നു.. വീട്ടിൽ നിന്ന് ആ മുഖം മാറി, 

"മോളെ ഞാൻ പോവാ ഷീനക്കെന്തോ വയ്യാന്ന് പറഞ്ഞു ''

എന്ന് പറഞ്ഞു ..

സേതു ചേട്ടൻ പോയതും ഡ്യൂട്ടി ഡോക്ടർ കാർഡിയോളജിസ്റ്റിനെ വിളിച്ചു...

പിന്നെ എല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു,

ഇ സി ജി യിൽ കണ്ട വാരിയേഷൻ... ആൻജിയോഗ്രാം ചെയ്തു...

ബ്ലോക്കുണ്ട് ആൻജിയോപ്ലാസ്റ്റി ചെയ്യണം അതും എത്രയും പെട്ടെന്ന് എന്ന്......

മനക്കലമ്മയും ഗൗതം സാറും സ്ഥലത്തില്ല..

പക്ഷെ പണത്തിൻ്റെ കാര്യം ഗൗതം സാർ ഏറ്റെടുത്തു ...

പക്ഷെ ആണുങ്ങൾ ആരെങ്കിലും കൂടെ ഉണ്ടെങ്കിലേ , കേസ് ചെയ്യൂ എന്ന് ഡോക്ടർ തീർത്ത് പറഞ്ഞപ്പഴാ,

ഈ വൃദ്ധനും മകൾക്കും ആരുമില്ല എന്ന് മനസിലായത്..

കരഞ്ഞ് പറഞു ൻ്റെ കണ്ണനോട്...

അപ്പോഴാ കണ്ടത് ദൂരേന്ന് നടന്ന് വരുന്ന അനന്തേട്ടൻ....

കയ്യിൽ ഒരു കെട്ടുമുണ്ട്...

ഓടി ചെന്നു അടുത്തേക്ക് സഹായത്തിനായി.....

മറ്റൊന്നും വേണ്ട ഒരാളായി കൂടെ നിൽക്കാൻ മാത്രം ...

" അനന്തേട്ടാ... "

പുറകേ ഓടിച്ചെന്ന് നീട്ടി വിളിക്കുമ്പോൾ, മിഴികൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...

ശബ്ദം ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...

🍁💮💮 ഭാഗം 7💮💮🍁🍁

"അനന്തേട്ടാ.."

വിളിച്ചു കൊണ്ട് പുറകേ ഓടുമ്പോൾ അണക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

വിളി കേട്ട് നിന്നത് കണ്ടപ്പോ മനസ്സമാധാനിച്ചിരുന്നു...

എവിടന്നോ ഒരു ധൈര്യം വന്ന് മൂടും പോലെ ...

ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ തനിച്ചായ ഒരച്ഛനും മകൾക്കും ചായാൻ ഒരു തോൾ കിട്ടിയ പോലെ.....

" അനന്തേട്ടാ....."

അടുത്ത് നിന്നാ കൈ പിടിച്ച് വിളിച്ചപ്പോ അണക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... ഒപ്പം ഏങ്ങലുകളും കഴുത്തോളം എത്തി നിന്നു..

" അനന്തേട്ടാ... അച്ഛൻ.... അച്ഛന് വയ്യ അനന്തേട്ടാ.. ആരൂല്ല... ഞങ്ങൾക്കാരൂല്ല അനന്തേട്ടാ....."

ആ കൈ മുറുകെ പിടിച്ച് കരയുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ ....

ആ മിഴികളിലേക്ക് പിടച്ചിലോടെ നോക്കി പ്രതീക്ഷയുടെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളുമായി....

"നിക്ക് .... ധൃതി ണ്ട് തന്മയ! "

എന്നും പറഞ്ഞ് കൈ വിടുവിച്ച് അകന്ന് നീങ്ങുന്നവനെ വിശ്വാസം വരാതെ നോക്കി നിന്നു..

ചുറ്റും നടക്കുന്നതൊന്നും മനസിലാവാത്ത പോലെ.....

" അ.... അനന്തേട്ടാ..."

എന്ന് അവ്യക്തമായി വിളിച്ചപ്പോഴേക്ക് അവിടെ വീണിരുന്നു..

"ൻ്റെ.... ൻ്റെ അനന്തേട്ടനല്ല... ഇതല്ല .. ''

എന്ന് ആരോടോ പുലമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

തലയൊക്കെ പെരുത്തു കയറും പോലെ ..

മിഴികൾ മാത്രം ഇടതടവില്ലാതെ ഒഴുകിയിരുന്നു ..

മെല്ലെ എണീറ്റ് ഭിത്തിയിൽ കൈയ്യൂന്നി വേച്ച് വേച്ച് നടക്കുമ്പോൾ ഒരു കാര്യം മാത്രം മന്ത്രണം പോലെ ഉരുവിട്ടു....

" ൻ്റെ അനന്തേട്ടനല്ല.... അല്ല .... "

സമനില തെറ്റാൻ തുടങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി...

പ്രതീക്ഷയോടെ പിടിച്ച കൈ വിടുവിച്ച് ധൃതി ആണെന്ന് പറഞ്ഞ് പോകുന്നവനായിരുന്നു അവൻ മാത്രമായിരുന്നു മുന്നിൽ  ഒരു ജീവനെക്കാൾ വിലയുള്ള ധൃതി....

ഇനിയെന്ത് എന്ന് ചിന്തിക്കാനുള്ള ശക്തി പോലും തന്നിൽ നിന്ന് അകന്നിരിക്കുന്നു ..

        

                         🍁💮💮💮🍁

സി.സി.യുവിന് അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ കണ്ടു ചിരിയോടെ ഒരാൾ .....

"ഹാ തൻമയ അല്ലേ? അച്ഛനെ കേസിന് കേറ്റി ട്ടോ... എൻ്റെ അങ്കിളാ എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ ഒപ്പിട്ടു കൊടുത്തു..... "

എന്ന് പറഞ്ഞ് അടുത്തേക്ക് വന്നത്...

മുമ്പെങ്ങും കണ്ട് പരിചയമില്ലാത്ത ആൾ ...

സംസാരിക്കുന്ന മലയാളത്തിൽ മറ്റേതോ ഭാഷയുടെ ചുവ....

ഒന്നും മനസിലാവാതെ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.....

മറ്റൊന്നും ചോദിക്കാനോ പറയാനോ ഉള്ള മാനസികാവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നില്ല ഞാൻ .....

ഏതോ ലോകത്തായിരുന്നു.... ഒന്നും മനസിലാവാത്ത കാണുന്നതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാത്ത ലോകത്ത്: ..

"ടോ താനെന്താ ഈ നോക്കുന്നത്? കുറേ നേരായി ഞാൻ തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.... ആകെ ടെൻഷനായി.. ആരെയൊക്കെയോ തിരഞ്ഞ് നടക്കുന്നത് .....

 ഇപ്പോ വീണ്ടും നഴ്സ് വന്ന് ശങ്കരൻ നായരുടെ ആള് വന്നോ ന്ന് ചോദിച്ചു.. എന്താന്ന് ചോദിച്ച എന്നോട് കേസ് ചെയ്യണേ സൈൻ ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞു.... ഒരു സൈനല്ലേടോ ഞാൻ ചെയ്തു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട് "

എന്ന് ചിരിയോടെ അയാൾ മുഖത്ത് നോക്കി പറഞ്ഞു..

അപ്പോഴും ഒന്നും മനസിലാവാത്ത പോലെ അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ...

"ബൈ ദ ബൈ ഞാൻ രഞ്ചൻ.... രഞ്ചൻ ഫിലിപ്പ് ... ഒരു പാവം ബിസിനസുകാരൻ.... തൻ്റെ പേര് കേട്ടു... തന്മയ ശങ്കർ അല്ലേ?"

ആണെന്നും അല്ലെന്നും പറയാതെ ഇമ പോലും ചിമ്മാതെ അയാളെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു..... 

കാരണം എന്നും കുളിച്ചു തൊഴുന്ന തേവരുടെ രൂപമായിരുന്നു അപ്പോഴയാൾക്ക്...

അച്ഛനെ പ്രൊസീജിയർ റൂമിലേക്ക് ഷിഫ്റ്റ് ചെയ്യാൻ വേണ്ടി സ്ട്രക്ചറിൽ പുറത്തേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു...

രണ്ടു ഭാഗം തല ചരിച്ച് ആരേയോ തിരയുന്ന ആ മിഴികൾ എന്നിൽ എത്തിയതും തറഞ്ഞ് നിന്നു...

എനിക്കായി ആ കൈകൾ നീട്ടി..

ഓടിച്ചെന്നാ കയ്യിൽ പിടിച്ചപ്പോൾ എവിടെ നിന്നോ കിട്ടിയ ഇത്തിരി ബലത്തിൽ വിളിച്ചു ചിലമ്പികൊണ്ടെങ്കിലും

"അച്ഛാ'... "

എന്ന് ..

" അച്ഛന് ഒന്നൂല്ലടാ ... അച്ഛൻ്റെ തനൂട്ടൻ കണ്ണ് തുടക്കടാ :... കാണാൻ വയ്യടാ അച്ഛൻ്റെ കുട്ടിയേ ഇങ്ങനെ"

എന്ന് കിതച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ വാശിയോടെ അച്ഛനായി മിഴികൾ തുടച്ചു ...

വാതിൽക്കൽ വരെ കൂടെ നടന്നു.. ആ കയ്യും പിടിച്ച് ....

അപ്പഴും കുറച്ചു ദൂരം മാറി രഞ്ചൻ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ....

                    🍁💮💮💮🍁

മണിക്കൂറുകൾ അങ്ങനെ ഒഴുകി നീങ്ങി.....

ആശുപത്രി ഇടനാഴികയിലെ കസേരകളിൽ ആളുകൾ ഇടക്ക്നിറഞ്ഞും ഇടക്ക് ഒഴിഞ്ഞും ഇരുന്നു .....

അപ്പഴൊക്കെയും അയാൾ ദൂരെ ഒരു കസേരയിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചു.....

അച്ഛൻ്റെ പേര് ഉറക്കെ നഴ്സ് വിളിക്കുമ്പഴൊക്കെയും ഓടി വന്നു,

അധികാരത്തോടെ മരുന്നിൻ്റെ ലിസ്റ്റ് വാങ്ങി കൊണ്ടു പോയി ..

പണം വച്ചു നീട്ടിയിട്ടും കാണാത്ത പോലെ ഓടിനടന്ന് ധൃതിയിൽ എല്ലാം ചെയ്തു...

ആരോ ഞങ്ങളെ ഭദ്രമായി ഏൽപ്പിച്ചത് പോലെ ...

                   🍁💮💮💮🍁

ഡോക്ടർ ബിജു എബ്രഹാം പുറത്തേക്കിറങ്ങി .....

ദൂരേ ഇരിക്കുന്നയാൾ അപ്പഴേക്ക് ഡോക്ടറുടെ അരികിലെത്തിയിരുന്നു .....

" ശങ്കരൻനായരുടെ ??"

എന്ന് ഡോക്ടർ ചോദിച്ചപ്പോ 

"ആ യെസ് "

എന്ന് പറഞ്ഞ് അയാൾ അടുത്ത് നിന്നു..

ഞാനും ഡോക്ടർക്ക് പറയാനുളളത് കേൾക്കാൻ അക്ഷമയായി കാത്ത് നിന്നു..

"രണ്ടിടത്ത് സ്റ്റൻ്റ് ഇട്ടിട്ടുണ്ട് ... ഇനി പേടിക്കാൻ ഒന്നുമില്ല .... ഒരു സിക്സ് ഹവേഴ്സ് സി സിയൂ വിൽ കിടക്കട്ടെ ശേഷം റൂമിലേക്ക് മാറ്റിത്തരാം..."

സകല ദൈവങ്ങളോടും നന്ദി പറയുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ ഞാൻ ...

അത് കേട്ട് ഇത്തിരി നേരം അവിടെ തന്നെ നിന്ന് അയാൾ മെല്ലെ നടന്നു നീങ്ങിയിരുന്നു ....

"നോക്കൂ "

കുറേ മണിക്കുറുകൾക്ക് ശേഷം എന്നെ സ്വയം തിരിച്ച് കിട്ടിയിരുന്നു ..

നടന്നു നീങ്ങിയയാൾ മെല്ലെ നിന്നു...

" നിങ്ങള്... നിങ്ങള് ആരാ.... "

അത് കേട്ട് ഒന്നു ചിരിച്ചു അയാൾ.....

എന്നിട്ട് എളിയിൽ കൈ കുത്തി തിരിച്ച് ചോദിച്ചു.

"തനിക്ക് ഓർമ്മപ്പിശകുണ്ടോ ..? ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ, ഐയാം രഞ്ചൻ ഫിലിപ്പ് "

എന്ന് ...

"എങ്ങനെയാ ഇവിടെ? അല്ല എന്തിനാ ഇങ്ങനെ സഹായിച്ചത് ?? "

" ആസ് എ ഹ്യൂമൻ ബീയിംഗ് ഇതെൻ്റെ ഡ്യൂട്ടി ആണെന്ന് തോന്നി ദാറ്റ്സ് ഓൾ "

പോവാൻ വേണ്ടി തിരിഞ്ഞ ആളെ വീണ്ടും പിടിച്ചു നിർത്തി...

"നിങ്ങൾ പേ ചെയ്ത എമൗണ്ട് എങ്കിലും പറയൂ? പ്ലീസ് അതെങ്കിലും വാങ്ങിക്കൂ.. ആ ചെയ്ത സൈനിന് പോലും വിലമതിക്കാനാവില്ല.. പിന്നെ ഈ കടം കൂടി വയ്യ...."

അതിന് മറുപടിയായി,

"ഞാനിട്ട സൈനിനേക്കാൾ, പേ ചെയ്ത എമൗണ്ടിനേക്കാൾ വിലമതിക്കാനാവാത്ത ഒരു ജീവനാ അകത്ത് എന്നാ എന്റെ വിശ്വാസം അതുകൊണ്ട് മോള് ചെല്ല് "

എന്നും പറഞ്ഞ് ധൃതിയിൽ പോകുന്നവനെ ഒന്നും മനസിലാവാതെ നോക്കി നിന്നു ഇത്തിരി നേരം..

കറുത്ത ചരടിൽ കോർത്തിട്ട ആശ്രിത വത്സലൻ, ഗുരുവായൂരപ്പൻ്റെ ലോക്കറ്റ് മുറുകെ പിടിച്ചു അപ്പോൾ,

                     🍁💮💮💮🍁

ശീതീകരിച്ച സി സി യു വിൽ ഏറെ ബീപ് ശബ്ദങ്ങൾക്കും , മെഷീനുകൾക്കും ഉള്ളിൽ കിടക്കുന്ന അച്ഛനെ കർട്ടൻ നീക്കി ഒരു നോക്ക് കണ്ടു..

തല ഭാഗം ഇത്തിരി പൊന്തിച്ചു വച്ചിട്ടുണ്ട് ..

നോക്കുമ്പോൾ ഉറക്കത്തിലാണ്...

മിഴികൾ ഈറനായി ....,

ഇത്തവണ പക്ഷെ കണ്ണൻ എൻ്റെ അച്ഛനെ മടക്കി തന്ന സന്തോഷത്തിലാണെന്ന് മാത്രം.....

സമയം കഴിഞ്ഞു എന്ന് പറയും വരെയും അച്ഛനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു... 

ശാസത്തിൻ്റെ താളത്തിൽ ഉയരുന്ന മുഖത്തേക്ക് തന്നെ...

തനിക്ക് സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ ആകെയുള്ള ഒരാൾ...

ഒടുവിൽ നേരമായപ്പോൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി ...

കണ്ണടച്ച് ഒന്നുകൂടി കണ്ണന് നന്ദി പറഞ്ഞു,

അപ്പഴെന്തോ മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞത് അയാളായിരുന്നു ...

""" രഞ്ചൻ ഫിലിപ്പ് .. """

ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ .....

"ആരാ കണ്ണാ അത്?"

മുന്നിലൊരു വലിയ സമസ്യയായിരുന്നു അത്....

🌲🌲🌲 ഭാഗം 8🌲🌲🌲

വാർഡിലേക്ക് മാറ്റിയപ്പോഴും അച്ഛൻ മയക്കത്തിലായിരുന്നു ..

" ഉണർന്നാൽ കഞ്ഞി കൊടുത്തിട്ട് ഈ ടാബ്ലറ്റ് കൊടുത്തോളു "

എന്ന് നഴ്സ് പറഞ്ഞപ്പോൾ വേഗം തൂക്കുപാത്രം എടുത്ത് കഞ്ഞി വാങ്ങാൻ പോയി...

തിരിച്ച് വന്നപ്പോഴേക്കും അച്ഛൻ ഉണർന്നിരുന്നു....

" എണീറ്റോ?"

എന്നു ചോദിച്ച് അച്ഛൻ്റെ അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നു...

അച്ഛൻ്റെ കാന്യൂല ഇട്ട കൈകൾ എൻ്റെ തലയിൽ തഴുകി....

"നിന്നെ ഒറ്റക്കാക്കി പോവേണ്ടി വരുമോ ന്ന് പേടിച്ചു .. സകല ദൈവങ്ങളേം വിളിച്ചു അച്ഛൻ ... നിന്നെ ആരേം ഏൽപ്പിക്കാതെ സമാധാനല്യ കുട്ട്യേ ഈ വയസന് മരിക്കാൻ പോലും.."

അതും പറഞ്ഞ് നിറഞ്ഞ് വന്ന അച്ഛൻ്റെ മിഴികൾ തുടക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിലുള്ള സങ്കടം ഞാൻ ഒളിപ്പിച്ചു...

ഇനിയും ആ പാവത്തിന് സങ്കടങ്ങൾ നൽകുന്ന കാര്യങ്ങൾ വേണ്ട എന്ന് കരുതി...

" അതേ കഞ്ഞി തന്നിട്ടേ ഒരു ഗുളിക കഴിക്കാൻ ണ്ട്..... ഞാൻ കഞ്ഞി എടുക്കട്ടെ ട്ടോ... "

എന്നും പറഞ്ഞ് കൊണ്ടുവന്ന കഞ്ഞി കിണ്ണത്തിലേക്ക് പകർത്തി ആവശ്യത്തിന് ഉപ്പ് ചേർക്കുമ്പോൾ നിറഞ്ഞ മിഴികൾ അച്ഛൻ കാണാതെ തുടച്ചു ..

ഇത്തിരി കഴിച്ചപ്പോഴേക്ക് മതി"

എന്ന് പറഞ്ഞ അച്ഛനെ ചീത്ത പറഞ് മുഴുവൻ കുടിപ്പിക്കുമ്പഴാണ് അവർ വന്നത്...

മനക്കലമ്മയും, ഗൗതം സാറും...

ഗൗതം സാർ ഒഫീഷ്യൽ യൂണിഫോമിലായിരുന്നു ...

വേഗം കഞ്ഞി കൊടുത്ത് വാ തുടച്ചു....

മറക്കാതിരിക്കാൻ പറഞ്ഞ ടാബ്ലറ്റ് കയ്യിൽ കൊടുത്തു...

"എന്താണ്ടായേ ശങ്കരേട്ടാ....?"

മനക്കലമ്മ അച്ഛൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് ചോദിച്ചു..

"ഒന്നൂല്യ കുഞ്ഞേ... നെഞ്ചിന് ചെറിയ വേദന തോന്നി.. കുട്ടിയോട് പറഞ്ഞപ്പോ അവളാ തെക്കേലെ സേതുനെ വിളിച്ച് ഇവിടെ എത്തിച്ചത്.....

ഹാ... അതോണ്ട് ജീവനോടെ ണ്ട് ഇപ്പഴും...."

മനക്കലമ്മ അപ്പോൾ വാത്സല്യത്തോടെ എൻ്റെ മുടിയിൽ തഴുകി ... 

"പേടിച്ചു പോയീല്ലേ കുട്ടിയേ നീയ്യ്.. കണ്ണും മുഖോം കണ്ടാ മതി....!"

ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലയും താഴ്ത്തി നിന്നു...

" ഞങ്ങളുമുണ്ടായില്യ ഒരാവശ്യം വന്നപ്പോ.... ഗൗതത്തിന് ഒരു മീറ്റിങ്ങ് കൊല്ലൂര് വച്ചാന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ മൂകാംബിക അമ്മയെ കാണാൻ

ഒരു മോഹം..... അതാ കൂടെ ഇറങ്ങിയേ... ആ നടക്കൽ നിന്ന് കുറേ നേരം തൊഴുതു... പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴാ അറിഞ്ഞേ ശങ്കരേട്ടനെ..... "

ഞാൻ കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ മനക്കലമ്മയെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു ....

ഗൗതം സാർ ഒരു ഫോൺ വന്നിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയതായിരുന്നു .....

"മോളൊറ്റക്ക്.. ഓർക്കും തോറും ആധിയായി .. ചെറുപ്പം മുതൽ കാണണതാ 

ശങ്കരേട്ടനെ.... ഒരു കൂടപ്പിറപ്പ് തന്നെയാ നിക്ക്... അറിഞ്ഞത് മുതൽ ഗൗതത്തിന് സൊയ്ര്യം കൊടുത്തിട്ടില്യ .. ങ്ങട് പോന്നു "

അച്ഛൻ നന്ദിയോടെ മനക്കലമ്മയെ നോക്കി കൈകൂപ്പി ..

എത്ര നന്ദി പറഞ്ഞാലാ തീരുക എന്ന് ചിന്തിച്ച് നിൽക്കാരുന്നു ഞാനും..

ഇതു പോലെയും ചിലരുണ്ട് ... തന്നെ ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നവരുടെയും കാര്യങ്ങൾ കടമയായി ഏൽക്കുന്നവർ..

വല്യ മനസുള്ളവർ നന്ദി പറഞ്ഞാൽ അതും കുറഞ്ഞു പോകും...

"ടീച്ചറു കുട്ടി ഈ ലോകത്തല്ലേ?"

എന്ന് കയ്യിൽ മൃദുവായി പിടിച്ച് മനക്കലമ്മ ചോദിച്ചു...

മെല്ലെ ഒന്ന് ചിരിച്ച് വാത്സല്യം തുളുമ്പുന്ന ഐശ്വര്യമുള്ള ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി...

" ഫോൺ വന്നാ പിന്നെ ഗൗതത്തിനെ കിട്ടില്ല മോള് പോയി ഇങ്ങട് വരാൻ പറ മതി ഫോണിൽ പറഞ്ഞത് എന്ന് പറ"

കുട്ടികളെ പോലെ പരിഭവിച്ച് പറയുന്ന മനക്കലമ്മയെ ചിരിയോടെ നോക്കി പുറത്തേക്കിറങ്ങി....

അവിടെ വരാന്തയിൽ ഫോൺ തോളിനും ചെവിക്കും ഇടയിൽ തിരുകി വച്ച് എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്..

ഒപ്പം കയ്യിലെ ഫയലിൽ നിന്നും ഏതോ പേപ്പർ എടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.....

അടുത്തേക്ക് ചെന്നു .. 

പെട്ടെന്ന് ഗൗതം സാറിൻ്റെ കയ്യിലെ പേപ്പേഴ്സ് നിലത്ത് വീണിരുന്നു .. 

ഞാൻ വേഗം ഓടിച്ചെന്ന് എടുത്ത് കൊടുക്കാൻ നോക്കി...

അപ്പഴേക്കും ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് എൻ്റെ കൂടെ പേപ്പർ നിലത്ത് നിന്ന് പെറുക്കാൻ തുടങ്ങി...

" മനക്കലമ്മ വിളിക്കണ്ട് സാറിനെ .. "

"ദാ വന്നു.. ശങ്കരമാമയെ ശരിക്ക് കണ്ടും കൂടി ഇല്ല ... അപ്പഴേക്ക് വന്നു ഫോൺ .. "

പേപ്പർ എടുക്കുന്നതിനിടയിൽ ഗൗതം സാർ പറഞ്ഞു...

ഞാൻ എടുത്ത പേപ്പറുകൾ സാറിൻ്റെ നേർക്ക് നീട്ടിയപ്പഴാണ് അത് കാണുന്നത് ... ഏറ്റവും മുകളിലായി ,

ഒരു രേഖാചിത്രം ..

നീട്ടിയ പേപ്പർ പിൻവലിച്ച് സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി.....

" അനന്തേട്ടൻ....""

മുടി കുറ്റിയാണ് ഇതിൽ എന്ന തൊഴിച്ചാൽ:...

മൂക്കിൻ്റെ നടുവിലെ കറുത്തപുളളി പോലും അതുപോലെ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട് .....

അപ്പഴാണ് ഞാൻ അതും നോക്കി നിൽക്കുന്നത് ഗൗതം സാറ് കാണുന്നത് ..

" സ്വർണ്ണക്കടത്തിലെ പ്രധാന കണ്ണിയാ..... മിടുക്കൻ, ക്രിമിനൽസ് ആയാൽ ഇങ്ങനെ വേണം.. 

ക്രിസ്റ്റോ """ 

എന്നാ റെക്കോഡിൽ ..

ശരിക്കുള്ള പേര് ആർക്കറിയാം.. ആർക്കും ഇവനെ പറ്റി മത്രം ഒന്നും അറിയില്ല.... 

ഒരു പുകമറ പോലെ ഒരുത്തൻ ...

അവനെ നേരിട്ട് കണ്ടവർ ജീവിച്ചിരിപ്പുമില്ല... കൊന്നു തളളി... ഒടുവിൽ ഇത്തിരി ജീവൻ ബാക്കി വച്ച  ഒരുവൻ അവസാനമായി പറഞ്ഞ പ്രകാരം ഞാൻ വരച്ച അവൻ്റെ പടമാ.. എത്രത്തോളം ശരിയാണെന്ന് അറിയില്ല ... ചോദിക്കാനായി ആരും ഇല്ല താനും.. തലവേദന കേസാണെന്നേ.... "

ഗൗതം സാറിൻ്റെ ഉള്ളിലെ സ്ട്രെസ് കുറക്കാനാ തന്നോട് പറഞ്ഞത് എന്ന് തീർച്ചയുണ്ടായിരുന്നു  എനിക്ക്,.....

പക്ഷെ കേട്ടതിൻ്റെ ഷോക്കിൽ ഫോട്ടോയിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ് ഞാൻ അപ്പഴും.....

" കുറേ നേരമായല്ലോ നോക്കി നിൽക്കുന്നു അറിയോ തനിക്കിയാളെ??"

"ഏയ് ഇല്യ"

തമാശയായിട്ടാണ് ഗൗതം സാർ ചോദിച്ചത് എങ്കിലും വിറച്ചിട്ടാണ് മറുപടി പറഞത് ...

എന്തോ അങ്ങനെ പറയാനാണ് തോന്നിയത്...

ഗൗതം സാർ അകത്തേക്ക് പോയി അപ്പഴും അവിടെ തറഞ്ഞ് നിന്നു താൻ....

മറ്റു സ്ഥലങ്ങളിൽ ജോലി ചെയ്ത ഗൗതം സാർ മനക്കലമ്മ കരഞ്ഞ് പറഞ്ഞിട്ട് ഇങ്ങോട്ട് ട്രാൻസ്ഫർ വാങ്ങി വന്നിട്ട് കുറച്ചേ ആയുള്ളൂ അതായിരിക്കാം അനന്തേട്ടനെ കണ്ട് തിരിച്ചറിയാഞ്ഞത്......

എന്തോ അറിയില്ല എന്ന് പറയാനാ തോന്നിയത്....

പക്ഷെ, പറഞ്ഞതെന്തെന്ന് വ്യക്തമായില്ല.

സ്വർണ്ണക്കടത്ത്: ... കൊലപാതകം..

മരവിപ്പായിരുന്നു ഉള്ളിൽ... 

പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും തോന്നുന്നില്ല .. എന്നാലും പ്രതീക്ഷയോടെ ഓർത്തു, അത്,

അനന്തേട്ടൻ ആവില്ല ..

ഇത് മറ്റാരോ ആണ്..

"ക്രിസ്റ്റോ.... 

അതല്ലേ പേര് പറഞ്ഞത്.. 

അതെ.....മറ്റാരോ ആണ് ഇത്...

                         🌲🌲🌲

ഗൗതം സാറ് ഡോക്ടറുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് എല്ലാം വിശദമായി ചോദിച്ചു....

വേറേ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലെങ്കിൽ നാളെ രാവിലെ വീട്ടിൽ പൊയ്ക്കോളാൻ പറഞ്ഞു..

ഗുളികകൾ കണ്ടിന്യൂ ചെയ്ത് രണ്ട് മാസം കഴിഞ്ഞ് ഡോക്ടറെ വന്ന് കാണണം...

വിശദമായി പറഞ്ഞ് തന്ന് എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു...

പക്ഷെ മനസിപ്പഴും ഗൗതം സർ പറഞ്ഞതിൽ ഉടക്കി നിൽക്കുകയാണ്....

എന്തോ മനസിനെ അസ്വസ്ഥമാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു ആ ചിന്തകൾ...

പോകാൻ നേരം ഇത്തിരി പണം കൂടെ അച്ഛനെ ഏൽപ്പിച്ചു...

ബില്ലുകൾ എല്ലാം  പേ ചെയ്തു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛൻ മിഴികൾ ഒപ്പുന്നത് കണ്ടിരുന്നു...

തൊഴു കയ്യാലെ വിട പറയുമ്പോൾ അച്ഛൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ വിറകൊണ്ടു...

പൂവിട്ട് തൊഴണം അത്രക്ക് വലിയവരാ ... എന്ന് അവരിറങ്ങിയപ്പോൾ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു...

മറുത്തൊരഭിപ്രായം എനിക്കും ഇല്ലായിരുന്നു ..

                          🌲🌲🌲

രാത്രി അച്ഛൻ്റെ മരുന്ന് എടുത്ത് കൊടുത്ത് തിരിഞ്ഞതും അച്ഛൻ വിളിച്ചു..

"തനൂട്ടാ..."

ഞാനും മനക്കലെ അമ്മയും സംസാരിച്ചത് നിന്നെ പറ്റിയാരുന്നു...

സംശയത്തോടെ അച്ഛനെ നോക്കി ഞാൻ ...

"നിന്നെ വേഗം ഒരു കയ്യിൽ ഏൽപ്പിക്കണമെന്ന് ....

അത് കേട്ടപ്പോൾ എന്തോ തല താണു...

" കേക്കണുണ്ടോ കുട്ട്യേ നീയ്യ് "

എന്ന് അച്ഛൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചപ്പോ,

"ഈ രാത്രി വേണ്ടല്ലോ നേരം ഒന്ന് വെളുത്തിട്ട് പോരെ എന്ന് കുസൃതിയോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.. "

ചിരിയോടെ

 "മതി "

എന്ന് പറഞ്ഞ് അച്ഛൻ കിടന്നെങ്കിലും എൻ്റെ മനസ് പ്രക്ഷുബ്ദമായിരുന്നു അലറിയിരമ്പുന്ന കടല് പോലെ....

                       🌲🌲🌲

രാവിലെ എല്ലാം നോർമലാണ് എന്ന് കണ്ട് ഡിസ്ചാർജ് എഴുതി തന്നു..

അച്ഛനെ വീൽ ചെയറിൽ ഇരുത്തി ഉന്തി കൊണ്ട് പോയി..

മനക്കലെ കാറ് പറഞ്ഞ് വിട്ടിരുന്നു..

ആശുപത്രിയുടെ മുൻവശത്ത് എത്തിയപ്പോൾ അയാളെ കണ്ടു...

" രഞ്ചൻ ഫിലിപ്പ് "

ഒരു നന്ദി കൂടെ പറയാൻ പറ്റിയില്ല...

" അച്ഛാ ഇപ്പ വരാ ട്ടോ "

എന്ന് പറഞ്ഞ് അയാളുടെ പുറകേ ഓടി ..

കയ്യിൽ മരുന്നുകളുമായി ധൃതിയിൽ അയാൾ മുന്നിൽ പോയി ..

വേഗം ചെന്ന് ഒരു കാറിൽ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ കയറി...

പെട്ടെന്നാണ് അതിൻ്റെ അപ്പുറത്തെ ആളെ കണ്ടത്... 

" അനന്തേട്ടൻ"

എന്താ നടക്കുന്നത് എന്നറിയാതെ ഞാൻ അവിടെ തന്നെ തറഞ്ഞ് നിന്നു...

🦋🦋🦋 ഭാഗം 9  🦋🦋🦋 

കാറിൻ്റെ സീറ്റിലേക്ക് തളർന്ന് കിടക്കുകയായിരുന്നു അനന്തേട്ടൻ ...

രഞ്ചൻ കയറിയതും, കാറ്റ സ്റ്റാർട്ടായി....

ധൃതിയിൽ ആശുപത്രിയെ വലം വച്ച്  പോകുന്ന ആ കാറിനെ തന്നെ നോക്കി ഞാൻ നിന്നു...

അമ്പരപ്പോടെ..

ഒന്നും മനസിലാവാതെ....

                         🦋🦋🦋 

വീട്ടിലെത്തി കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോൾ അച്ഛനെ ഞാൻ പിടിച്ചിരുന്നു....

അകത്തേക്ക് പിടിച്ച് കയറ്റും മുമ്പ് അച്ഛൻ ചെമ്പകത്തയ്യിൻ്റെ ചുവട്ടിൽ ഉറങ്ങുന്ന അമ്മയെ നോക്കി ഒന്ന് വിതുമ്പി...

" അകത്തേക്ക് പോവാ അച്ഛാ..... ''

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പഴാണ് അച്ഛൻ ഉണർന്നതെന്ന് തോന്നുന്നു...

" അവടെ അവളുടെ കൂടെ ആ ഇത്തിരി സ്ഥലത്ത് ചേരണം ന്ന് തന്നെയാ.... നിന്നെ ഓർത്ത് പക്ഷെ അച്ഛന് പോവാനും പേടിയാ ടാ .."

തലയിൽ തഴുകി അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഉള്ളിലെ സങ്കടം പുറത്തേക്ക് തികട്ടി വരാതെ നോക്കി.....

" അച്ഛനും കൂടെ ഇല്യാണ്ടായാ ഒറ്റക്കാവില്യേ അച്ഛന്റെ കുട്ടി... "

അതു കൂടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ പിന്നെ സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല ...

" ക്ഷീണല്യേ അച്ഛന് ഒന്നു മയങ്ങിക്കോളൂ.. "

എന്ന് എങ്ങനെ ഒക്കെയോ പറഞ്ഞ് ഒപ്പിച്ചു ..

ഒന്നും മിണ്ടാതെ തലയും താഴ്ത്തി നടക്കണ അച്ഛനെ കണ്ടപ്പോൾ വീണ്ടും ചങ്ക് പൊടിഞ്ഞു..

മുറിയിൽ കൊണ്ടുപോയി കിടത്തി അടുക്കള വശത്തേക്ക് ഓടുമ്പോൾ സങ്കടം അണപൊട്ടി ഒഴുകി തുടങ്ങിയിരുന്നു ..

ആവോളം കരഞ്ഞപ്പോൾ കിട്ടിയ ഇത്തിരി സമാധാനത്തിൽ തിരികെ പോരാൻ നോക്കിയതാ,

അപ്പഴാ കണ്ടത് നിലത്തെ ചോരത്തുള്ളികൾ ....

 

ഉളളിൽ എന്തോ ഭയം..

ചോരത്തുള്ളികൾ,

നേരേ പോയിരിക്കുന്നത് കയ്യാലപ്പൊരയിലേക്ക് .....

മരത്തിൻ്റെ അഴിയുള്ള വാതിൽ തള്ളിമാറ്റി ചെന്നപ്പോൾ ഉള്ളിൽ ചോരയിൽ കുളിച്ചൊരാൾ ......

ഭയപ്പെട്ട് തിരിഞ്ഞോടാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്ക് കേട്ടു....

"തന്മയ"

എന്ന വിളി...

അനന്തേട്ടൻ....."

പെട്ടെന്നാണ് മുറ്റത്ത് പോലീസ് ജീപ്പ് വന്ന് നിന്നത് കണ്ടത്,

"എ... എന്നെ രക്ഷിക്കണം"

എന്ന് വേദന സഹിക്കാതെ പുളഞ്ഞു കൊണ്ട് പറയുന്നയാളേ പുച്ഛത്തോടെ ഒന്ന് നോക്കി വേഗം ഉമ്മറത്തേക്ക് പോയി...

അപ്പഴേക്കും കോളിംഗ് ബെല്ലിലെ കിളി ചിലക്കുന്ന ശബ്ദം അവിടെ ആകെ അലയടിച്ചിരുന്നു

                         🦋🦋🦋 

" ഗൗതം സർ"

മുറ്റത്ത് നിൽക്കുന്നയാളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവൾ വിളിച്ചു...

"ഹാ കുട്ടി ടീച്ചറോ? ശങ്കരേട്ടൻ എവിടെ, ഇത് വഴി പോകേണ്ട ഒരു കാര്യം ഉണ്ടായി അതാ..... ഇവിടെ എത്തിയപ്പോൾ ശങ്കരേട്ടനെ ഓർത്തു അപ്പോ കരുതി കണ്ടിട്ട് പോവാം ന്ന് "

അത്രയും പറഞ്ഞ് ഗൗതം സാർ നിർത്തിയപ്പോൾ എന്തോ ഭയം വന്നു മൂടിയിരുന്നു എന്നെ....

" അ.. അച്ഛൻ .... അകത്ത്.... അകത്ത് ണ്ട് "

വിക്കി വിക്കിയാണ് പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചത്.....

"തനിക്കെന്താടോ ടീച്ചറെ ഒരു പരിഭ്രമം പോലെ?"

ചോദിച്ചത് കേട്ട് ഞെട്ടി ഞാൻ സാറിനെ നോക്കി...

" എ... എനിക്കെന്താ ഒന്നൂല്യ...."

"അച്ഛൻ്റെ കാര്യോർത്തിട്ടാണെങ്കിൽ ഇനി പേടിക്കാനൊന്നും ഇല്യ ട്ടോ..."

ഒന്നു അലസമായി ചിരിച്ചു ഞാൻ....

അനന്തൻ സാർ ഉള്ളിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ ഹൃദയമിടിപ്പ് വേഗതയിൽ ആവുന്നത് അറിഞ്ഞിരുന്നു..

" ശങ്കരേട്ടനെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യുമ്പോ കൂടെ ണ്ടാവണന്നാ കരുതീത്, പക്ഷെ ഒരു നശിച്ച കേസ് തലയിൽ വന്ന് പെട്ടു ..

ഡിവൈഎസ്പി റാങ്കിലുള്ള ഒരാൾ അന്വേഷിക്കണ്ട കാര്യമില്ല:.. പക്ഷെ ഇതെൻ്റെ പ്രസ്റ്റീജ് ഇഷ്യൂ ആണ്.....

ഒരുത്തൻ കുടുങ്ങിയിട്ടുണ്ട് ..... ഇനി ഒരുത്തനെ കൂടെ കിട്ടണം ആ ക്രിസ്റ്റോ യെ.... "

ഇത്രയും അച്ഛന്റെ അരികിലിരുന്ന് ആ കൈ പിടിച്ച്  ഗൗതം സർ പറഞ്ഞപ്പോൾ വാത്സല്യത്തോടെ സാറിനെയും നോക്കി കിടക്കുകയായിരുന്നു അച്ഛൻ :..

കുറേ നേരം സംസാരിച്ച് ഇറങ്ങാന്ന് പറഞ്ഞപ്പഴാ ശ്വാസം നേരെ വീണത്..

                          🦋🦋🦋 

വീണ്ടും ഓടി കയ്യാലപ്പൊരയിൽ ചെന്നു ..

ചെറുതായി മയങ്ങിയിരുന്നു അനന്തേട്ടൻ...

അപ്പഴാണ് ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് വലത് കയ്യിൽ തോളിന് അൽപം താഴെയായി വെട്ട് കൊണ്ടത് പോലത്തെ പാട്..... അതിൽ നിന്നാണ് രക്തം കിനിയുന്നത്..

ഒപ്പം ഇടതുകാലിൻ്റെ തുട ഭാഗത്തും ഉണ്ട്...

ആകെ ചോര പടർന്ന് ഉടുപ്പിലെല്ലാം പരന്നിരിക്കുന്നു....

ഒന്ന് മുരടനക്കിയപ്പോൾ

ഞെട്ടി എണീറ്റത് കണ്ടു...

ഭയത്തോടെ...

മുന്നിൽ ഞാനാണ് എന്ന് കണ്ടതും ആശ്വാസത്തോടെ ദീർഘ ശ്വാസം എടുത്തു.-...

"വെ... വെള്ളം: ...''

നാക്ക് തളർന്ന് ചോദിച്ചത് കേട്ട് എന്തോ സഹതാപം തോന്നി...

വേഗം വെള്ളം കൊണ്ട് വന്ന് കൊടുത്തു...

കൈകൾ അനക്കി വാങ്ങാൻ ശ്രമിച്ച് പരാജയപ്പെട്ടു...

അയാളുടെ ശരീരം അയാളുടെ ഇച്ഛക്കൊത്ത് അനങ്ങുന്നില്ലായിരുന്നു ..

അരികത്ത് ചെന്നിരുന്ന് മെല്ലെ വായിലേക്ക് കമഴ്ത്തിയപ്പോൾ ആർത്തിയോടെ അത് മുഴുവൻ കുടിച്ച് തീർത്തു..

കണ്ടപ്പോൾ ഉള്ളൊന്ന് പിടഞ്ഞു..

സഹിക്കാവുന്നതിലും വേദന ആ ശരീരത്തിൽ ഉണ്ടെന്ന് അറിയാമായിരുന്നു,

എന്നിട്ടും അറിയാത്ത ഭാവം നടിച്ചു..

"എ.....എന്നോട് ദേഷ്യാവും ല്ലേ "

ചുമരിൽ ചാഞ്ഞിരുന്ന് എന്നോട് ചോദിക്കുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകളിൽ നിസ്സംഗത നിഴലിച്ചിരുന്നു......

ഒപ്പം കുറ്റബോധത്തിൻ്റെ നീർത്തിളക്കവും..

" ഇപ്പോ ആരോടും ഒരു വികാരവും ഇല്ല .. ദേഷ്യം പോലും.... ഉള്ളത് ഒരു തരം മരവിപ്പാണ്... അതു മാത്രം... "

"തനൂ.. ഞാൻ "

മിഴികൾ നിറഞ്ഞത് കണ്ടു അയാളുടെ ...

" വേണ്ട.. എനിക്ക് ഒന്നും കേൾക്കണം എന്നില്ല ... ഇനി ആരുടെ കാര്യവും അറിയണ്ട...... കേൾക്കണ്ട തൻമയക്ക് ....."

അതു പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞ് നടക്കാൻ ഭാവിച്ചതും ..

"തന്റെ അനു വിൻ്റെം?"

എന്ന് ചോദിച്ചിരുന്നു..

ഉള്ളിലൊരു നീറ്റൽ പടർത്തി ആ ചോദ്യം എങ്കിലും വാശിയോടെ,

" കൂടെ പിറപ്പായി കണ്ടവൾക്ക് ഞാനാരും അല്ല എന്ന തിരിച്ചറിവ് ഒത്തിരി നോവിച്ചിട്ടുണ്ട് ഇപ്പോ ആരും എൻ്റെ മനസിലില്ല... ആരുടെയും കാര്യം കേൾക്കണ്ട.... "

 എന്ന് പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞപ്പോൾ,

വീണ്ടും കേട്ടു;

"തനൂ.... "

എന്ന്,

എത്രയൊക്കെ ഞാൻ അഭിനയിച്ചാലും ആ വിളിക്ക് വല്ലാത്ത കാന്തിക ശക്തിയായിരുന്നു,

എന്നെ പിടിച്ചു നിർത്താൻ മാത്രം കഴിവുള്ള ശക്തി ....

മുന്നോട്ട് വച്ച കാൽ മെല്ലെ തിരിച്ചെടുത്ത് അവിടെ തന്നെ നിന്നു ഞാൻ..

ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ ....

ഭാഗം 10

" എനിക്ക് .... എനിക്ക് പറയാനുള്ളത്...."

മുഴുവൻ പറയാൻ സമ്മതിക്കാതെ ഇടക്ക് കയറി പറഞ്ഞു...,

"അനുവിനെ പറ്റി ആണെങ്കിൽ പറയണ്ട എന്ന് ..,

"ഒരു കൂടപ്പിറപ്പിനെ പോലെ, അല്ല അതിനേക്കാൾ ഞാൻ.....

ഒരു ദിവസം യാത്ര പോവുമ്പോൾ വരട്ടെ"" എന്നൊന്ന് പറയാൻ മാത്രം ഞാനവൾക്ക് ആരുമല്ല എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല

അത് തന്നെയാ എൻ്റെ കഴിവുകേടും,

ആൾക്കാരെ അളക്കണതിൽ ഞാൻ തോറ്റു .. 

അതോണ്ട് ഇനി ആരേ പറ്റിയും അറിയണ്ട...

വിവാഹവും കഴിഞ്ഞല്ലോ .... ഇനി എന്നെ കണ്ടാൽ കൂടെ അറിയുന്നുണ്ടാവില്ല...

വേണ്ട .. 

കാണുമ്പോ അനന്തേട്ടൻ പറയണം,

ന്നെ ഓർത്തില്ലെങ്കിലും അവള് മാത്രമായിരുന്നു ഈ മനസില് ഇപ്പഴും ന്ന്...

അവളായിട്ട് അറിയിച്ചില്ലെങ്കിലും കേട്ടറിഞ്ഞപ്പോൾ, വിവാഹത്തിൻ്റെ അന്ന് ദീർഘ സുമംഗലിയാവാൻ ഞാൻ ൻ്റെ കണ്ണന് തൃക്കൈ വെണ്ണ നേദിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന്..... "

അത്രയുo പറഞ്ഞപ്പോഴെക്ക് പൊട്ടിപ്പോയിരുന്നു ഞാൻ..

അപ്പോൾ കേട്ടു നേർത്ത ആ സ്വരം,

"തൻ്റെ വഴിപാട് ഫലിച്ചില്ലല്ലോ തനൂ "

എന്ന്,

സംശയത്തോടെ തിരിഞ്ഞപ്പോൾ കേട്ടു ...

"തൻ്റെ അനു ഇപ്പോൾ ഇല്ല!"

എന്ന് ..

വിശ്വസിക്കാനാവാതെ ഒരു നിമിഷം നിന്നു പിന്നെ ഓടി അനന്തേട്ടൻ്റെ അരികെ മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു....

"ന്താ... ന്താ ന്നോട് ഇപ്പോ പറഞ്ഞത് ...? "

മിഴികൾ നിറഞ്ഞ് ഒഴുകിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു,

"സത്യം ... തൻ്റെയാ പഴയ അനു മരിച്ചു.. ഇപ്പോ ഉള്ളത് ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന അവളുടെ ജഡം മാത്രം...

"നിക്ക് .. നിക്കൊന്നും മനസിലാവണില്ല അനന്തേട്ടാ.. തെളിച്ച് പറയ്വോ ഒന്ന് ....? ൻ്റെ അനു... എന്താ അവൾക്ക് പറ്റീത്...."

അനന്തേട്ടൻ്റെ തല താണിരുന്നു അപ്പോൾ....

ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മാത്രം കേൾക്കാവുന്ന സ്വരത്തിൽ പിറുപിറുക്കും പോലെ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...

"എല്ലാം .. എല്ലാം എൻ്റെ തെറ്റാ... എന്റെ സ്വാർത്ഥത - ......"

കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ച് പുളയുന്ന വേദന കടിച്ച് പിടിച്ച് അനന്തേട്ടൻ ചുമരിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്നു ...

ആ നെഞ്ചിലെ ശ്വാസഗതി ഉയർന്നുവന്നു.. 

അവസാനം ചുമച്ചപ്പോൾ പുറത്തേക്ക് തെറിച്ച ചോരത്തുള്ളികൾ കണ്ട് ഏറെ ഭയത്തോടെ വിളിച്ചു

"അനന്തേട്ടാ " എന്ന് ..

" ക്ഷമിക്കാൻ പറ്റുവോ തനു എന്നോട് ?? മാപ്പ് തര്വോ താൻ .... ? "

എന്നു പറഞ്ഞ്  വിറയാർന്ന ആ കൈയ്യാലെ എൻ്റെ കൈ പിടിച്ചു..

" എന്തൊക്കെയാ.... അനന്തേട്ടാ? എങ്ങനെയാ ഇയാൾ ക്രിസ്റ്റോ ആയത്?"

ആ പേര് കേട്ട് അനന്തേട്ടൻ ഞെട്ടി എന്നെ നോക്കി...

"തീർന്നില്ല ! എൻ്റെ അനു അവൾക്ക് എന്താ പറ്റിയേ?"

" പറയാം... എല്ലാം താനറിയണം... എല്ലാം"

നേരത്തെ കൊണ്ട് വച്ച വെള്ളം വലം കയ്യാലെ വായിലേക്ക് കമഴ്ത്തി അനന്തേട്ടൻ

അപ്പോഴത്തെ വേദനയിൽ നെറ്റി ചുളിയുന്നത് കാണാമായിരുന്നു ...

മെല്ലെ ശ്വാസം വലിച്ച് വിട്ട് ചുമരിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്നു ..

"ചെറിയച്ഛൻ സ്വത്ത് തട്ടിയെടുത്തതിനേക്കാൾ അമ്മയെ വേദനിപ്പിച്ചത് എന്നെ കള്ളനാക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പഴായിരുന്നു...

കാരണം പട്ടിണി കിടന്ന് ചത്താലും അന്യൻ്റെ മുതല് ആഗ്രഹിക്കരുതെന്നാ അവര് ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്.....

അന്ന് മൂന്ന് കുഞ്ഞുങ്ങടെം കൈയ്യ് പിടിച്ച് ഇറങ്ങി ഈ നാട്ടിൽ വരുമ്പോ മുന്നിൽ കുറേ പ്രതീക്ഷകളും സ്വപ്നങ്ങളും മാത്രമായിരുന്നു ....

അതിലേക്ക് നീന്താൻ ഉള്ള വഴി  മാത്രം അറിയില്ലായിരുന്നു...

ഉള്ളത് വിറ്റ് പെറുക്കി...

ഇവിടെ ഞങ്ങൾ ഒരു കുഞ്ഞു വാടക വീട് ഒപ്പിച്ചു....

അതിനുള്ളിൽ ഞങ്ങടെ സ്വർഗം തുടങ്ങുകയായിരുന്നു...

ഇണക്കങ്ങളും പിണക്കങ്ങളും ആയി ....

അമ്മ നൃത്തം പഠിപ്പിച്ചും തയ്ച്ചും, .മറ്റും ഞങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചു...

എൻ്റെ പഠനം പൂർത്തിയായപ്പോ ഞാൻ കൂടെ കൂടി അമ്മക്ക് സഹായത്തിന് ...

എന്തു ചെയ്യുമ്പോഴും മുന്നിൽ ചെറിയച്ഛൻ്റെ മുഖമായിരുന്നു, ആട്ടിയിറക്കി വിട്ട രംഗമായിരുന്നു...

പണം എന്നത് ജീവിതത്തിൽ വലിയ വിലയുള്ള സംഗതിയാണ് എന്ന് എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത് അതൊക്കെയാണ് .....

ചെറിയ വരുമാനങ്ങൾ ഒരിക്കലും സംതൃപ്തി തന്നില്ല ...

ഉള്ളിൽ ഞങ്ങളെ കബളിപ്പിച്ചവർ നേടിയത് സ്വന്തമാക്കാനുള്ള ത്വര മാത്രമായിരുന്നു ..

അതിനിടയിലാ ഒരുവളെൻ്റെ നെഞ്ചേറിയത്...

തുളസിക്കതിരിൻ്റെ നൈർമ്മല്യമോലുന്നവൾ... 

കണ്ണിൽ കുസൃതി ഒളിപ്പിച്ചവൾ..

അവളുടെ കൊലുസിൻ്റെ നാദം മുഴങ്ങിയതെൻ്റെ ഇടനെഞ്ചിലായിരുന്നു ...

എൻ്റെ മാത്രം തന്മയ""....

അത്രയും പറഞ്ഞപ്പോഴെക്ക് ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞ് ഞാൻ നോക്കി...

ആ മിഴികൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുകയായിരുന്നു ..

"നുണയാ.. നുണയാ ഇത് ... വീണ്ടും വീണ്ടും നിങ്ങളെന്നെ പറ്റിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാ..."

മുഖം പൊത്തി കരഞ്ഞപ്പോൾ കേട്ടു,

"തനൂ.... എന്ന് ....

അത്രമേൽ ആർദ്രമായി...

" ഒരിക്കൽ.... ഒരിക്കൽ ഞാൻ മനസിലിട്ടതാ നിങ്ങളെ ..... ഒരു വാക്ക് പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ കൂടി ... ഇഷ്ടാണോ എന്ന് അറിയില്ലെങ്കിൽ കൂടി.. പക്ഷെ .. പക്ഷെ.... തിരികെ കിട്ടിയത് .....?????? ഇനിയും നുണകൾ പറഞ്ഞെന്നെ പറ്റിക്കല്ലേ അനന്തേട്ടാ... ഒരു പാവം അച്ഛനു വേണ്ടി ,ഞാൻ ജീവിച്ച് തീർത്തോട്ടെ ഈ ജീവിതം....."

"അറിയാം ഈ ഉള്ള് നിറയെ ഞാനാന്ന്... ഞാൻ മാത്രാണ് എന്ന് ... പക്ഷെ തനൂ.. എൻ്റെ സാഹചര്യം...... "

"വേണ്ട"

മുഴുമിപ്പിക്കാൻ സമ്മതിച്ചില്ല, അത്രമേൽ നോവുകയായിരുന്നു ഉള്ളം.....

" ഒരു പാവം പെണ്ണിന് ആശകൊടുത്ത്, പ്രതീക്ഷയുടെ ഒരു തരിമ്പ് പോലും നൽകാതെ ഓടിയൊളിച്ചതിനെ ഇനി നിങ്ങൾ എന്തൊക്കെ ന്യായീകരണം നൽകിയാലും എനിക്കത് കേൾക്കണ്ട അനന്തേട്ടാ... അത്രക്ക്.... അത്രക്ക് ഞാൻ......"

"തനൂ.. ഒക്കെ ശരിയാ... പക്ഷെ ഞാൻ... എനിക്ക് ..... "

ബാക്കി പറയും മുമ്പ് അവിടം വിട്ട് ഓടിയിരുന്നു ഞാൻ...

ചങ്കുപൊടിഞ്ഞ് കിനിയുന്ന ചോരയോടെ...

                             🏵️🏵️🏵️

കുളിമുറിയിൽ വെള്ളം തുറന്നിട്ട് ഉറക്കെ ഉറക്കെ അലറിക്കരയുമ്പോൾ മറ്റൊന്നും ആലോചിച്ചിരുന്നില്ല .....

"സ്നേഹാരുന്നു ത്രെ.... സ്നേഹം... ഉമിത്തീയിലെന്ന പോലെ  ഉള്ള് പൊള്ളി നീറാൻ വിട്ടിട്ട് ഇപ്പോ സ്നേഹാരുന്നുത്രെ....

കുറേ കരഞ്ഞ് തളർന്നിരുന്നപ്പോൾ ഇത്തിരി ആശ്വാസം തോന്നി..

ചിന്തകൾ എവിടെക്കൊക്കെയോ പാറിക്കളിച്ചു...

പഴയ തന്മയയെ എത്തി പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു ...

വേഗം അച്ഛൻ്റെ അരികത്തെത്തണം എന്ന് തോന്നി....

മെല്ലെ മുറിയിൽ ചെന്ന് എത്തി നോക്കി..

മരുന്നിൻ്റെ ഫലം..., ഇപ്പഴും ഉറങ്ങുകയാണ് ..

വേഗം കഞ്ഞിക്ക് അരി അടുപ്പത്തിട്ടു... ഉരിയരി കൂടുതൽ ഇട്ടിരുന്നു.....

രണ്ട് പാത്രത്തിലേക്ക് പകർന്ന് ചൂടാറാൻ വച്ചപ്പോഴാണ് ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചത്....

ചെന്ന് എടുത്തപ്പോൾ മനസിലായി അപ്പച്ചിയാണെന്ന്.....

അവർ നാട്ടിലേക്ക് തിരിക്കുകയാണ് എന്ന് പറയാൻ....

മറുപടി ഒന്നും പറയാത്തതാവണം ഫോൺ മറുതലക്കൽ നിന്നും കട്ട് ചെയ്തത്..... :

                 '      🏵️🏵️🏵️

     

ആഹാരത്തിൻ്റെ അരമണിക്കൂർ മുന്നെ ഉള്ള ടാബ്ലറ്റ് എടുത്ത് അച്ഛന്നെ ഉണർത്തി കൊടുത്തു...

ഒരു പത്രത്തിലെ കഞ്ഞിയുമായി കയ്യാലപ്പുരയിൽ എത്തി..... വാതിൽ തുറന്ന് കിടന്നു.

ഉള്ളിലേക്ക് കടന്ന് ചുറ്റും നോക്കി..

ആളെ എങ്ങും കണ്ടില്ല ... 

വല്ലാത്ത ഭയം തോന്നി ... അവിടെ മുഴുവൻ നോക്കി...

എവിടേം ഇല്ല....

"ൻ്റെ കണ്ണാ..... "

ഭയത്തോടെ നെഞ്ചിൽ കൈവച്ച് ഞാൻ നിന്നു..

🌻🌻 ഭാഗം 11🌻🌻

ദൂരെ തൊടിയുടെ വേലിക്കരികെ എത്തി വീണു കിടക്കുന്നവനോളം എത്തി മിഴികൾ,

"അനന്തേട്ടാ "

എന്നും പറഞ്ഞ് ഓടി അടുത്ത് ചെന്നപ്പോഴും വയ്യാത്ത കാൽ വച്ച് നിരങ്ങി പോകാൻ നോക്കുകയായിരുന്നു ..

"എന്താ അനന്തേട്ടാ കാട്ടീത് ?? ന്തിനാ വയ്യാണ്ടെ ഇങ്ങനെ"

അനന്തേട്ടൻ്റെ അവസ്ഥ കണ്ട് നെഞ്ച് നീറി....

" ഞാൻ.. ഞാനവിടെ നിന്നാൽ നിനക്ക് സമാധാനം കിട്ടില്ല തനു "

എന്ന് എവിടേയോ മിഴികൾ നട്ട് പറയുന്ന അനന്തേട്ടനെ പിടിച്ച് എണീപ്പിക്കുമ്പോൾ പറഞ്ഞിരുന്നു, 

സമാധാനം എന്നത് തനൂന് നഷ്ടമായിട്ട് വർഷങ്ങളായി എന്ന് ..

                       🕸️🕸️🕸️🕸️

കഞ്ഞി മുഴുവൻ കോരി കൊടുക്കുമ്പോൾ ആ മിഴികൾ പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....

എത്ര മതീ ന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും കൂട്ടാക്കാതെ മുഴുവൻ കഴിപ്പിച്ചിരുന്നു..

ഉടുപ്പുകൾ മാറ്റി പകരം അച്ഛൻ്റെ മുണ്ട് കൊടുത്തു..... 

ഒന്ന് മാറി കൊടുത്തപ്പോൾ എങ്ങനെ ഒക്കെയോ അനന്തേട്ടൻ തന്നെ മാറ്റി,....

മുറിവുകൾ വൃത്തിയാക്കുമ്പോൾ മനസ്സാണോ ശരീരമാണോ പിടഞ്ഞത് എന്നറിയില്ല കണ്ണുകൾ ഇറുക്കെ അടച്ചിരുന്നു....

നീരുവന്ന് നീലിച്ചിരുന്നു മുറിവിന് ചുറ്റുഭാഗവും,

കണ്ടാൽ പേടിയാകും വിധം ..

മരുന്ന് വച്ച് കൊടുത്തപ്പോൾ മെല്ലെ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി...

ഇറുക്കി അടച്ച മിഴിയിലൂടെ കണ്ണീർ വഴിഞ്ഞൊഴുകുന്നു ..

" കിടന്നോളൂ ...."

എന്നു പറഞ്ഞ് എണീക്കാൻ നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു കൈ പിടിച്ച് വച്ചിരിക്കുന്നത് ...

എൻ്റെ കയ്യിൽ മിഴികൾ ചേർത്ത്,

"ഞാ... ഞാൻ .. എന്നോട്, ഇങ്ങനെ കരുണ കാട്ടല്ലേ തനൂ.. ഇതെനിക്ക് സഹിക്കാൻ വയ്യടീ ... "

എന്നു പറഞ്ഞ് പൊട്ടിക്കരയുന്നയാളെ കണ്ടപ്പോൾ ഉള്ളിലെ ദേഷ്യമെല്ലാം എവിടേയോ പോയി മറഞ്ഞ പോലെ ...

" അനന്തേട്ടൻ കിടന്നോളൂ.. ഒട്ടും വയ്യല്ലോ... ഞാൻ അച്ഛന് ആഹാരം കൊടുത്തിട്ട് ഉടനെ വരാം..."

അതു പറഞ്ഞതും കൈയ്യിലെ പിടി അയഞ്ഞു...

അവിടെ കിടക്കാൻ സഹായിച്ചു..

ചായ്പ്പിൽ അനന്തേട്ടന് കിടക്കാനായി പായ വിരിച്ചു കൊടുത്തു..

  

                         🕸️🕸️🕸️🕸️

അച്ഛന് ആഹാരവും മരുന്നും കൊടുത്ത് വേഗം ചായ്പ്പിലെത്തി,

കണ്ണടച്ച് കിടക്കുന്നുണ്ട് അനന്തേട്ടൻ,

ഉറങ്ങാവുമെന്ന് കരുതി തിരികെ നടന്നപ്പോൾ കേട്ടു 

"തനൂ "

എന്ന വിളി..

" ഞാൻ അനന്തേട്ടൻ ഉറങ്ങിക്കാണും ന്ന് കരുതിയാ.... "

അതിന് മറുപടിയായി, നിറമില്ലാത്ത ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് വീണ്ടും ആകണ്ണുകൾ അടച്ചു,

മെല്ലെ അപ്പുറത്ത് തന്നെ ഞാൻ ചുമരോട് ചാരി ഇരുന്നു ...

" അനന്തേട്ടാ..."

"ഉം "

"ൻ്റെ അനു... ൻ്റെ അനൂന് എന്താ പറ്റിയേ.....?"

മെല്ലെ യാ ചുണ്ടുകൾ വിറകൊള്ളുന്നത് കണ്ടു...

കണ്ണുനീർ ചാലിട്ട് ഒഴുകി....

" അനന്തേട്ടാ.... "

മെല്ലെ വിളിച്ചപ്പോൾ ശ്രമപ്പെട്ട് എണിറ്റ് എനിക്കഭിമുഖമായി , ചുമരിൽ ചാരി ഇരുന്നു..

"എല്ലാം .... എല്ലാം എൻ്റെ തെറ്റാ തനു..

ഞാൻ എല്ലാം പറയാം, ഇനി താനറിയത്തതായി ഒന്നും വേണ്ട അനന്തൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ ....

അന്ന് നല്ലൊരു ജോലി തേടി പലയിടത്തും അലഞ്ഞു, ഒരു ജോലിക്കും എനിക്ക് തൃപ്തി തരാനായില്ല, 

കാരണം ലക്ഷ്യം മുഴുവൻ കൈവിട്ടത് സമ്പാദിക്കുന്നതിലായിരുന്നു ...

ഒടുവിൽ പണ്ട് കൂടെ പഠിച്ച കൂട്ടുകാരനെ കണ്ടു,

"രഞ്ചൻ ഫിലിപ്പ് "

മാറാരോഗം തളർത്തിയ അമ്മച്ചിയുടെ ചികിത്സക്കായി പണം കണ്ടെത്താൻ ഇറങ്ങിയവൻ,

അവൻ്റെ കൂട്ടുകാരൻ വഴിയാണ് ഒരു ജോലിയുണ്ട് പെട്ടെന്ന് തന്നെ കൈനിറയെ കാശ് കിട്ടും എന്നറിഞ്ഞത്...

രണ്ടാളും പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല...

അവൻ്റെ കൂടെ ബോംബെയിലെത്തി,

അന്ന് ഞാൻ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയത് അതിനായിരുന്നു ......

  ചെന്ന് പറ്റിയപ്പോഴാ അറിഞ്ഞത്, അതൊരു ചെളിക്കുണ്ടായിരുന്നു എന്ന്, 

കയറാൻ ശ്രമിക്കുന്തോറും അഗാധതയിലേക്കാണ്ട് പോകുന്ന ചളിക്കുണ്ട് ......

സ്വർണ്ണം കടത്തലായിരുന്നു പണി,

പല പല പേരിൽ , പല രൂപത്തിൽ പല സ്ഥലങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ അത് വിദഗ്ദമായി ചെയ്തു ..

വിശ്വസ്തരായി,

കൈ നിറയെ സമ്പാദിച്ചു...

പിന്നെ ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞു വില കൂടിയ ഡ്രഗ്സ് അവർ പറഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് എത്തിക്കാൻ...

അതിന് പക്ഷെ ഞങ്ങൾ തയ്യാറായില്ല... മനസാക്ഷി അനുവദിച്ചില്ല.....

അവർ പല രീതിയിൽ പറഞ്ഞ് നോക്കി..

പക്ഷെ മയക്ക് മരുന്ന് പുതിയ തലമുറയിൽ എത്തിക്കുന്നതിന് കൂട്ട് നിൽക്കാൻ ആവുമായിരുന്നില്ല ...

എൻ്റെ ഫോൺ ട്രേസ് ചെയ്ത് അവർ അമ്മയും അനുവും ഉള്ളയിടം കണ്ടെത്തി,

അതാ അന്ന് രായ്ക്ക് രാമായണം ഇവിടെ നിന്ന് അവരെ മാറ്റിയത്....

തന്നോട് പറയാതെ വരില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ അനുവിനെ ഞാനാ.... ഞാനാ സമ്മതിക്കാതെ..

പിന്നെ അവൾ ആരോടും ചിരിച്ചിട്ടില്ല .... മിണ്ടിയിട്ടില്ല ... എപ്പഴും കരച്ചിൽ.... തന്നെ പിരിഞ്ഞത് അവൾക്ക് താങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെടോ....

പേടിച്ചിട്ടാട്ടോ... തന്നെ കൂടെ പ്രശ്നത്തിലാക്കാൻ വയ്യടോ...

ഇതിനിടയിൽ എങ്ങനേ യോ അവരുടെ കണ്ണ് വെട്ടിച്ച് ഞാൻ നാട്ടിലെത്തി ..

അളവറ്റ സമ്പാദ്യം കയ്യിലുണ്ടായിരുന്നു, 

സമാധാനം ഒഴിച്ച് ...

അനുവിനെ ഒരു സൈക്യട്രിസ്റ്റ്നെ കാണിക്കാൻ പറഞ്ഞു അമ്മ..

വിവാഹം ആയിരുന്നു ഡോക്ടർ നിർദേശിച്ചത് ..

പക്ഷെ ..... പണം മോഹിച്ച് വന്നവൻ്റെ കൂടെ ഉള്ള ജീവിതം വീണ്ടും അവളെ തളർത്തി...

ഇപ്പോഴും ഉണ്ട് അവൾ ഒരു ജീവച്ഛവമായി ...

മിഴി ചിമ്മാതെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന ഒരമ്മക്കിളിക്കരികെ ചിറക് കരിഞ്ഞ കുഞ്ഞിക്കിളിയായി, തന്റെ അനു...

ഇടക്ക് സ്വപ്നത്തിൽ കണ്ട് ഞെട്ടി ഉണർന്നെന്നവണ്ണം കേൾക്കാം അവൾ തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരിയുടെ പേര് ചൊല്ലി കരയുന്നത് ....

അത് മാത്രമാണ് അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഉള്ളൂ...

അവൾ പാവാടോ... തന്നെ അത്രക്ക് ജീവനാ.... ഞാൻ.... ഞാനാ എല്ലാത്തിനും ... """

എല്ലാം കേട്ട് ഒന്നും പ്രതികരിക്കാനാവാതെ ഞാൻ...

തൊണ്ടക്കുഴി വരെ അലറിക്കരച്ചിലുകൾ എത്തി മൃതിയടഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു...

അനന്തേട്ടൻ വീണ്ടും തുടർന്നിരുന്നു.

""അവർ ഞങ്ങൾക്കായി വലവിരിച്ചു, പോലീസ് കാരെ കൊന്നത് മുതൽ പല കേസുകളിലും ഞങ്ങളെ കുടുക്കി ... കൊല്ലാൻ പോയിട്ട് ആരേം നോവിക്കാൻ പോലും കഴിയില്ലടോ തൻ്റെ അനന്തേട്ടന്..

എന്നിട്ടും... എന്നിട്ടും... 

പോലീസ്കാര് ഒരു വശത്ത് ഡ്രഗ് മാഫിയയുടെ ആളുകൾ മറുവശത്ത്.. ആർക്കു കിട്ടിയാലും അവർ ഞങ്ങളെ കൊല്ലും.... 

ഇപ്പോ തന്നെ കൊല്ലാക്കൊല ചെയ്തിട്ടും ആയുസിൻ്റെ ഫലത്താൽ രക്ഷപ്പെട്ടതാ...

രഞ്ചൻ... അവൻ ..... അവനെ അവർ...

അതു പറഞ്ഞ് പൊട്ടിക്കരയുന്ന  അനന്തേട്ടനെ അലിവോടെ നോക്കി...

എന്നെ രക്ഷിക്കാൻ മനപ്പൂർവ്വം പിടികൊടുത്തതാ അവൻ.. 

ഇന്നലെ ... എന്നെ കാറിൽ നിന്ന് ഇവിടെ കൊണ്ട് തള്ളിയിട്ട് അവൻ അവർക്ക് മുന്നിലേക്ക് ചെന്നു നിന്നു കൊടുത്തു..

എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല തനൂ...

അവസാനമായി അവൻ പറഞ്ഞത്,

അവൻ്റെ അമ്മച്ചിയെ നോക്കിക്കോണം എന്നാ ...

ഒന്നും.... ഒന്നും വേണ്ടാരുന്നു...

പണവും സ്വത്തും ഒന്നും ..

ഭയന്ന് ഭയന്ന്... മതിയായി...."""

മനസ് മുഴുവൻ അനുവായിരു- ന്നു അപ്പോൾ ...... ഞാൻ കണ്ട തൊന്നുമല്ല സത്യം എന്നത് എന്നെ ഏറെ വേദനിപ്പിച്ചു...

പലപ്പോഴും സത്യങ്ങൾ അങ്ങനെയാണ് ....

കേട്ടതിനേക്കാൾ, കണ്ടതിനേക്കാൾ മറ്റെന്തോ അതിന് പറയാനുണ്ടാകും..

🌾🌾 ഭാഗം 12🌾🌾

അച്ഛൻ തീർത്തും അവശനായ പോലെ, കിടപ്പിൽ നിന്നും എഴുന്നേക്കാൻ പോലും പ്രയാസം,

കാണുംതോറും ചങ്കു പൊടിഞ്ഞു..

ഗുളികയുടേതാണോ അറിയില്ല ഒരു മയക്കം എപ്പോഴും,

സംസാരിക്കുമ്പോ നാക്കിനൊരു കുഴച്ചിൽ പോലെ....

പരമാവധി അച്ഛൻ്റെ മുന്നിൽ കുസൃതികൾ പറഞ്ഞു,

ഉള്ളുരുകി പിടയുമ്പോഴും .....

                          🌾🌾🌾

"സന്ധ്യക്ക് കടക്കരുത് എന്ന് ഉപദേശിക്കാറുള്ള ആളാ... ഇപ്പോ ഉറങ്ങാ?"

എന്ന് ചോദിച്ച് മേല് തുടപ്പിക്കാനുള്ള ചൂടുവെള്ളം എടുത്ത് ചെന്നതും 

കണ്ണുകൾ ആയാസപ്പെട്ട് തുറന്നു അച്ഛൻ,

വയ്യായ്മ ആൾക്കാരെ എന്തു വേഗം ആണ് മാറ്റുന്നത് ....

മേലു തുടച്ച്, 

ചെറുചൂടുള്ള പൊടിയരികഞ്ഞി

കുടിപ്പിക്കുമ്പോൾ നിറഞ്ഞ് തൂവുന്ന അച്ഛൻ്റെ മിഴികളിൽ കണ്ണുടക്കി,

"ന്താ....? എന്തിനാ അച്ഛൻ്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞേ?"

" അച്ഛൻ്റെ .... തനൂട്ടന്... കഷ്ടപ്പാടായി ല്ലേ "

ദീർഘശ്വാസങ്ങൾക്കിടയിൽ പെറുക്കി പെറുക്കി പറഞ്ഞതും നെഞ്ച് പൊടിഞ്ഞു...

പുറത്ത് കാട്ടാതെ ഗൗരവം കാട്ടി കഞ്ഞി മുഴുവൻ കുടിപ്പിച്ചു...

മരുന്നും കൊടുത്ത് ലൈറ്റണച്ച് വാതിൽ ചാരി പുറത്തിറങ്ങി,

അമ്മയുടെ ഫോട്ടോ മാലയിട്ട് തൂക്കിയതിൽ ഇത്തിരി നേരം നോക്കി,

മെല്ലെ ഒരു പാത്രത്തിലേക്ക് കഞ്ഞി പകർന്ന് അനന്തേട്ടന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു....

കണ്ണടച്ചു കിടക്കുന്നയാൾ ഉറങ്ങാന്ന് വിചാരിച്ച് തിരികെ ഇറങ്ങാൻ നോക്കിയപ്പഴാ

 "തനൂ "

എന്ന് കേട്ടത് ..

തിരികെ എത്തി എണീറ്റിരിക്കാൻ സഹായിച്ചു..

"പൊടിയരിക്കഞ്ഞിയാ.. ചൂടാറും മുമ്പ് കുടിച്ചോളു"

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ,

വിശപ്പില്ല, വേണ്ട എന്നായിരുന്നു മറുപടി...

"അതെന്താ അനന്തേട്ടാ നിങ്ങള് മനുഷ്യനല്ലേ? വിശക്കാതിരിക്കാൻ പ്രതിമ ഒന്നുമല്ലല്ലോ,

എന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ കേട്ടു,

മനസ് മരവിക്കുമ്പോ വിശപ്പറിയില്ല തനൂ എന്ന് "

ദേഷ്യം വന്നു അത് കേട്ടപ്പോൾ ,

ദാ എന്നു പറഞ് ... ഒരു പ്ലാവില കഞ്ഞി  നീട്ടിയപ്പോൾ

വേഗം കൈയ്യിൽ വാങ്ങി കുടിക്കാൻ തുടങ്ങി ..

കുറച്ച് കുടിച്ച് 

" മ തി '' എന്ന് പറഞ്ഞ് നീട്ടിയപ്പോൾ ഞാനും നിർബന്ധിക്കാൻ പോയില്ല...

" ഒന്നു മേല് കഴുകിക്കോളൂ അനന്തേട്ട.. ഈ ക്ഷീണമൊക്കെ മാറും"

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ വേണ്ട എന്ന്

തലയാട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു ....

"വേണം എന്ന്‌ പറഞ്ഞ് താങ്ങി കുളിമുറി വരെ എത്തിച്ച് 

തോർത്ത് കയ്യിൽ കൊടുത്തു,

പുറത്ത് നിന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു,

''മുറിവ് നനക്കണ്ട ട്ടോ "

എന്ന് ..

                          🌾🌾🌾

" ഇപ്പോ ആള് ഉഷാറായി ട്ടോ... 

ദാ, മുറിവ് മാറാൻ ആൻറിബയോട്ടിക്ക് ആണ് ,  ഹെൽത്ത് സെൻ്ററിൽ പുതിയതായി വന്ന ഡോക്ടറോട് കാര്യം പറഞ്ഞ് എഴുതി വാങ്ങീതാ.... "

പറയുന്നത് ചെറുചിരിയോടെ കേട്ട് ,

"എന്ത് പറഞ്ഞാ താൻ വാങ്ങിയേ?'' എന്ന്

അനന്തേട്ടൻ തിരിച്ച് ചോദിച്ചു...

ചിരിയോടെ പറഞു,

തൂമ്പ തട്ടി വീട്ടിലൊരാൾക്ക് മുറിവായി എന്ന് .... 

" വീട്ടിലെ ആർക്ക്??"

പറഞ്ഞത് കേട്ട്, തല താഴുന്നതും ചുണ്ടിൽ നാണത്തിൻ്റെ ചിരി വിടർന്നതും ഞാൻ അറിഞ്ഞു ......

" അത് .. എൻ്റെ ... എൻ്റെ ....."

"തന്റെ ....?"

"ശ്ശോ.... ആർക്കും ഇല്ല"

എന്ന് കപട ഗൗരവം കാട്ടി മുഖം തിരിച്ച് ഓടിപ്പോന്നു,

പണ്ടെങ്ങോ കണ്ട് മറന്ന കുസൃതി ആ കണ്ണുകളിൽ നിറയുന്നത് അറിഞ്ഞു ....

 ഒരു നിമിഷം പഴയ ആ തൻമയ ആയതു പോലെ......

                          🌾🌾🌾

"അനന്തേട്ടാ :..."

രാവിലെ കുലുക്കി വിളിച്ചപ്പോൾ ഭയപ്പെട്ട് എന്ന വണ്ണമാണ് എണീറ്റത്,

പരിസരവും എന്നെയും കണ്ട് ആ കണ്ണിലെ ഭയം നിശ്ശേഷം ഇല്ലാതായപ്പോൾ മനസിലായി എന്തോ ദുസ്വപ്നത്തിലായിരുന്നു ആൾ എന്ന്,

" കുറേ നാളുകൾക്ക് ശേഷം ഇന്നലെ ഞാനൊന്നുറങ്ങി ട്ടോ.... "

എന്ന്  ചായ വാങ്ങിക്കൊണ്ട് പറയുന്നയാളിൻ്റെ അടുത്ത് മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു...

" അനന്തേട്ടാ....."

"ഉം "

" നിക്ക്,.... അനൂനെ ഒന്നു കാണണംന്ന്ണ്ട് "

മെല്ലെ തല ഉയർത്തി എന്നെ നോക്കി അത് കേട്ടപ്പോൾ,

"എവിടാന്ന് വച്ചാ പറയൂ ഞാൻ, ഞാനൊന്ന് പോയി കണ്ടോട്ടെ?"

ആ മുഖം അസ്വസ്ഥമാവുന്നത് കണ്ടു ....

"തനു.. അത് .. ഇപ്പോ വേണോ? തനിക്ക് .. "

മുഴുവൻ പറയാൻ സമ്മതിച്ചില്ല...

എനിക്കെന്തെങ്കിലും വരും ന്നാണെങ്കിൽ എനിക്ക് പേടിയില്ല അനന്തേട്ടാ....

പറ അവരെവിടാ..? പ്ലീസ്...."

"അത് ...."

കേൾക്കാൻ വേണ്ടി അത്രയും ജിജ്ഞാസയോടെ ഞാൻ അനന്തേട്ടനെ നോക്കി.....

" അവര് "

അനന്തേട്ടൻ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങിയതും കാളിംഗ് ബെൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു .. ...

കേൾക്കാനാഗ്രഹിച്ചത് കേൾക്കാൻ പറ്റാത്തതിൻ്റെ നിരാശയോടെ വാതിൽ തുറക്കാൻ നടന്നു..

                          🌾🌾🌾

" അപ്പച്ചീ..."

വാതിലിനപ്പുറം മിഴി തുടച്ച് നിൽക്കുന്നവരെ വിളിച്ചു ഞാൻ.....

"തനൂട്ടാ.. ഏട്ടൻ... "

" അപ്പച്ചി വരൂ... അച്ഛൻ മുറിയിൽ കിടത്തം തന്നെയാ.. പറഞ്ഞാലും കേൾക്കില്ല: ..

അതും പറഞ്ഞ് മെല്ലെ അപ്പച്ചീടെ  

പുറകിലേക്ക് നോക്കി....

അത് കണ്ടിട്ടാവണം,

അപ്പച്ചി പറഞ്ഞത്,

അപ്പൂന് ലീവ് കിട്ടിയില്ല രണ്ട് ദിവസം കഴിഞേ

എത്തൂ..... എന്ന്,

ചിരിച്ച് അപ്പച്ചീടെ ബാഗും പിടിച്ച് പുറകേ കേറി

പെട്ടെന്നാണ് അനന്തേട്ടനുള്ള കാര്യം ഓർത്തത്.. എന്തോ ഒരു ഭയം ഉള്ളിൽ വന്ന് പൊതിഞ്ഞു .....

🐤🐤 ഭാഗം 13🐤🐤

അപ്പച്ചി അച്ഛനെ കണ്ടതും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരഞ്ഞു,

ഒപ്പം അച്ഛനും,

"ഇവളെ... ഇവളെ കരുതിയാ ശാരദേ മരിക്കാൻ പോലും നിക്ക് പേടി... പിന്നെ ആരാ ൻ്റെ കുട്ടിക്ക്.... ?"

നെഞ്ചിൽ കൈവച്ച് അച്ഛൻ അത് പറയുന്നതാണ് അപ്പച്ചിക്കുള്ള ചായയുമായി വന്നപ്പോൾ കേട്ടത് ,

"എത്രയും പെട്ടെന്ന് അപ്പൂൻ്റെയും തനൂട്ടൻ്റയും കല്യാണം നടത്താം ഏട്ടാ... ന്നട്ട് ഏട്ടനും കൂടി ഞങ്ങടെ കൂടെ... ൻ്റെ മോഹാ... "

അച്ഛൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് അപ്പച്ചി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഉള്ളിൽ ഒരു കൊളളിയാൻ മിന്നി ...

ഒരിക്കലും അപ്പേട്ടനെ അങ്ങനെ കണ്ടിട്ടില്ല....

അച്ഛനും അത് ശരിവച്ചു മൂളിയപ്പോൾ തളരുന്നത് പോലെ,

"ചായ ങ്ങട് കൊടുക്കു കുട്ട്യേ..

അച്ഛനത് പറഞ്ഞപ്പഴാ, ചിന്തകളിൽ നിന്ന് തിരികെ എത്തിയത്,

വേഗം അപ്പച്ചിക്ക് ചായ കൊടുത്തു..

                        🐤🐤🐤

ഊണിന് വെള്ളം വച്ച് അരി കഴുകി ഇടുമ്പഴാണ് അപ്പച്ചി അടുക്കളയിൽ എത്തിയത്,

"നിനക്ക് ഇപ്പോ സ്കൂൾ ഉള്ളതല്ലേ?"

എന്ന് ചോദിച്ച് എൻ്റെ കയ്യിലെ അരി വാങ്ങി കഴുകാനായി കൊണ്ടു പോയി ...

" ഉം''

വെറുതേ ഒന്ന് മൂളി അപ്പച്ചീടെ പുറകേ പോയി ..

" ന്നട്ടാ ലീവ്?"

അരി കഴുകുന്നതിനിടയിൽ പുറം തിരിഞ് ചോദിച്ചു..

"ഉം ... വയ്യാത്ത അച്ഛനെ ഇട്ട് എങ്ങന്യാ പോവാ?  മനക്കമ്മ തന്നെയാ ലീവ് എടുത്തോളാൻ പറഞ്ഞേ... അച്ഛന് ഭേദാവാതെ വരണ്ട എന്നും പറഞ്ഞു "

"ഇനീപ്പോ ഏട്ടൻ്റെ അടുത്ത് ഞാനിരിക്കാം തനൂ... കുട്ടി വേണം ച്ചാൽ ജോലിക്ക് പോയി തുടങ്ങിക്കോളു"

അത് കേട്ടപ്പോൾ അനന്തേട്ടൻ്റെ മുഖമാണ് മനസിൽ മിന്നി മറഞ്ഞത്...

"വേ... വേണ്ട! ഞാൻ അച്ഛന് ഭേദാവാണ്ട് എങ്ങടും പോണില്യ അപ്പച്ചീ "

"ഉം "

ഒന്നു മൂളി, അരി കലത്തിലേക്കിട്ടു അപ്പച്ചി...

"നിന്നെ ഒരു കയ്യിലേൽപ്പിക്കുന്നതിനെ പറ്റി പറയാരുന്നു ഞങ്ങൾ...."

എൻ്റെ മുടിയിൽ തഴുകി അപ്പച്ചി അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ മിഴികൾ മെല്ലെ നിലത്തൂന്നി ...

" പെൺകുട്ടികൾ ഉള്ള ഒരച്ഛന് , അവളെ നല്ലൊരാളെ ഏൽപ്പിക്കും വരെയും നെഞ്ചിൽ തീയാവും കുട്ട്യേ.... എത്രേം പെട്ടെന്ന് ഏട്ടൻ്റെ ആഗ്രഹം പോലെ ഒക്കെ നടത്തണം നമുക്ക് ട്ടോ...''

നിറമില്ലാതെ ഒന്ന് ചിരിച്ച് മെല്ലെ തിരിഞ്ഞു ...

അടുക്കളയിലെ പണികളിൽ എല്ലാം അപ്പച്ചിയും കൂടി ...

അച്ഛനുമായി സംസാരിക്കുന്ന അവസരത്തിൽ വേഗം അനന്തേട്ടനുള്ള ഭക്ഷണം എത്തിച്ചു..

"അപ്പച്ചി വന്നിട്ടുണ്ട് "

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ,

"ന്നാ വേഗം പൊയ്ക്കോ"

എന്ന് പറഞ്ഞു...

എന്തോ കൂടുതൽ നേരം അടുത്തിരിക്കാൻ കഴിയാത്തതിൽ എന്തോ പ്രയാസം പോലെ തോന്നി എനിക്ക് ...

                        🐤🐤🐤

ഉണ്ണുമ്പോൾ അപ്പച്ചി കൂടി സഹായിച്ചിട്ടാണെങ്കിലും കറികളെല്ലാം അസലായി എന്ന് പറഞ്ഞ് പുകഴ്ത്തിയിരുന്നു,

അത് കേട്ട് നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അച്ഛനും എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു..  

മനസ് നിറഞ്ഞ് ഞാനും,

കാരണം  ആശുപത്രിയിൽ. നിന്ന് വന്നിട്ട് മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങുന്നത് ഇപ്പഴാണ്,

പിടിച്ചിട്ടാണെങ്കിൽ കൂടിയും ....

" വീടൊന്ന് വൃത്തിയാക്കണം, സാധാരണ വരുന്നുണ്ടെന്ന് വിളിച്ച് പറഞ്ഞാൽ തന്നു മോളല്ലേ വൃത്തിയാക്കിയിടാറ്... ഇത്തവണ അവൾക്ക് ഇവിടന്ന് വിട്ട് നിൽക്കാൻ വയ്യാരുന്നല്ലോ?"

അപ്പച്ചി ഉണ്ണുന്നതിനിടക്ക് പറഞ്ഞു..

"ന്നാ നാണിയമ്മയോട് പറയാം അപ്പച്ചീ .. അവര് വന്ന് ചെയ്ത് തരും... "

എന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അങ്ങനെ മതി എന്ന് അപ്പച്ചിയും പറഞ്ഞു...

                          🐤🐤🐤

"അനന്തേട്ടാ..."

എന്താ ഒന്നും കഴിച്ചില്ലല്ലോ?"

അപ്പച്ചി സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് പോയപ്പോൾ അനന്തേട്ടൻ്റെ അരികെ എത്തിയതാണ്,

കൊണ്ട് വന്ന് വച്ച പോലെ പത്രങ്ങൾ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടാണ് ഒന്ന് തുറന്ന് നോക്കിയത്..

ഒന്നും തൊട്ടിട്ട് കൂടെ ഇല്ല ...

"ഇതെന്താ അനന്തേട്ടാ....? "

" വിശപ്പില്ല തനൂ "

അനന്തേട്ടൻ്റെ മറുപടി കേട്ട് ദേഷ്യമാണ് വന്നത്,

"വിശപ്പില്ലാത്രെ.... 

മര്യാദക്ക് കഴിക്കു... 

കറി ചോറിൽ ഒഴിച്ച് അനന്തേട്ടന് നേരെ നീട്ടി.. "

ഇത്തിരി നേരം നോക്കി മനസില്ലാ മനസോടെ അത് വാങ്ങി....

കഴിച്ചെന്ന് വരുത്തി പറഞ്ഞു.

" മതി"

എന്ന് ..

കൈ കഴുകിച്ച് പാത്രം നീക്കിവച്ച് അനന്തേട്ടനരികെ ഇരുന്നു ....

"നിക്ക്, അനൂനെ കാണണം അനന്തേട്ടാ "

തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നതല്ലാതെ അതിന് മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല അനന്തേട്ടൻ....

"എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്?"

"തനൂ.. അത് ... ഞാൻ ''

അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു ആ മുഖം ..

" ഞാൻ പോണത് ഇഷ്ടല്ലാത്തോണ്ടാ അനന്തേട്ടാ?"

"അതല്ല, തനൂ.... "

"പിന്നെ....? പിന്നെയെന്താ അനന്തേട്ടാ...?"

ആ മുഖത്തെ അസ്വസ്ഥത ഒരു തരം ദേഷ്യത്തിന് വഴിമാറിയിരുന്നു...

" അവിടെ, അമ്മയെയും നിൻ്റെ കൂട്ടുകാരിയെയും കൂടാതെ ഒരു മനുഷ്യ ജീവി കൂടെ ഉണ്ട് .....

എൻ്റെ രഞ്ചൻ്റെ പാവം അമ്മച്ചി, 

മകൻ പണക്കാരനായി സ്വന്തം അസുഖം ഭേദാക്കി... ഇനി സ്വസ്ഥമായി അവൻ്റെ കൂടെ ജീവിക്കാൻ ആറ്റു നോറ്റിരിക്കണ പാവം..

നീ അനന്തേട്ടൻ്റെ കാര്യം പറയുമ്പോ, ആ അമ്മയും ചോദിക്കും അവരുടെ മകനെ പറ്റി ..

ഒരിക്കലും തിരിച്ചു വരാത്തവനെ പറ്റി...

എന്തു പറയും നീ....?? 

പണം മോഹിച്ച് ചെന്ന് പെട്ട യിടത്ത് അവൻ തീർന്നെന്നോ?

അവനെ ആരൊക്കെയോ ഇഞ്ചിഞ്ചായി ഇല്ലാതാക്കി എന്നോ?

ആ നിമിഷം മരിക്കും അവർ.. 

ചങ്കുപൊട്ടി... "

ശബ്ദം ഉയർത്തി എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞ്

മുഖം പൊത്തി കരയുന്നവനെ കണ്ട് സഹതാപം തോന്നി...

" അനന്തേട്ടാ "

എന്ന് വിളിച്ച് ആ തോളിൽ കൈ വച്ചതും 

എന്നെ ഇറുകെ പുണർന്നു അനന്തേട്ടൻ...

ആ നെഞ്ച് ക്രമാതീതമായി ഉയരുകയും താഴുകയും ചെയ്തപ്പോൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു 

കരയുകയാണെന്ന്,

ഉള്ളിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന പിരിമുറക്കത്തെ

പുറത്തേക്കൊഴുക്കുകയാണ് എന്ന് ....

" അതിന്, ഞാൻ അനന്തേട്ട നെ പറ്റി ഒന്നും പറയാതിരുന്നാൽ പോരേ?"

ചേർത്ത് പിടിച്ച് കരയുന്നവനോട് ചോദിച്ചു,

"ഉം''

എന്ന് മൂളി അനന്തേട്ടൻ എന്നിൽ നിന്നും വേർപിരിഞ്ഞു,

"ഞാൻ.... സോറി തനൂ.. എൻ്റെ ഉള്ളിൽ ആ അമ്മച്ചീടെ മുഖം മാത്രമേ ഉള്ളൂ.. 

രഞ്ചനെവിടെ എന്ന് ചോദിക്കുന്ന അമ്മച്ചീടെ മുഖം...

അത് മത്രാ ഇപ്പോ സ്വപ്നം കാണുന്നതും ...

അതാ ഞാൻ എന്തൊക്കെയോ..

കൃത്യമായി അനുവും അമ്മയും ഉള്ള ഇടം പറഞ്ഞ് തന്നു അനന്തേട്ടൻ....

" അച്ഛനെ അപ്പച്ചിയെ ഏൽപ്പിച്ച് നാളെ തന്നെ ഞാൻ പോകുമെന്ന് അനന്തേട്ടനോട് ഉറപ്പ് പറഞ്ഞു ..

ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല,

തല താഴ്തി അങ്ങനെ ഇരുന്നു..

പെട്ടെന്നാണ് ഉമ്മറത്ത് കോളിംഗ് ബെൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്...

 ''അപ്പച്ചി തിരിച്ചെത്തി തോന്നുന്നു..

ഞാനങ്ങട് ചെല്ലട്ടേ അനന്തേട്ടാ "

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ,

തലയാട്ടി സമ്മതം തന്നു...

                  🐤🐤🐤

വീണ്ടും മുഴങ്ങിക്കേട്ടു കാളിംഗ് ബെൽ,

വേഗം ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നു..

മുന്നിലുള്ള ആളെ കണ്ട് പെട്ടെന്ന് ഉള്ളിൽ  ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിനി...

" ഗൗതം സർ''

അതും യൂണി ഫോമിൽ...

തൊണ്ട വരളും പോലെ തോന്നി...

പ്രജ്ഞയറ്റ് വീഴും പോലെ ...

ഭാഗം 14

" ഗൗതം സർ"

ഉള്ളിലെ ഭയം പുറത്ത് കാണുമോ എന്നായിരുന്നു എൻ്റെ ചിന്ത മുഴുവൻ,

" ശങ്കര മാമൻ?"

.i

"കിടക്കാ.. മുറിയിൽ ഉണ്ട്"

ചിരിയോടെയാണ് ചോദിച്ചത് , അതു കൊണ്ട് തന്നെ ഉള്ളിലെ പിരിമുറുക്കത്തിന് ഇത്തിരി അയവ് വന്നു...

ഗൗതം സാറിൻ്റെ കൂടെ ഞാനും അകത്തേക്ക് പോയി..

അസ്വാഭാവികമായി ഒന്നും തന്നെ ഗൗതം സർ സംസാരിച്ചില്ല എന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു...

പക്ഷെ,

"ഇവിടെയാരാ വന്നത്?"

എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടി സാറിനെ നോക്കി..

ഞാനെന്തെങ്കിലും പറയും മുമ്പ്,

"എൻ്റെ പെങ്ങള് ശാരദ, തമിഴ്നാട്ടിലുള്ള.... അവളാ വന്നത് "

 എന്ന് അച്ഛൻ പറഞ്ഞു,

അപ്പഴാ ശ്വാസം നേരെ വീണത്....

" ഞാനിറങ്ങാ... ''

എന്നും പറഞ്ഞ് വീണ്ടും ഇത്തിരി പണം മിണ്ടാതെ അച്ഛൻ കിടക്കുന്ന തലയിണക്കടിയിൽ വച്ചു..

" കുത്തേ! ഇത് ..?"

എന്ന് അച്ഛൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ,

" ആവശ്യം വരും "

എന്നും പറഞ്ഞ് ഗൗതം സാർ ഇറങ്ങി...

" മുറ്റത്തിറങ്ങി പോവാൻ തുടങ്ങിയതും എന്തോ മറന്നെന്ന പോലെ തിരികെ എത്തി,

"അതേ തന്മയ, തൻ്റെ അപ്പച്ചിക്കാണോ മുറിവ് പറ്റിയത്?"

എന്ന് മുഖത്ത് നോക്കി ചോദിച്ചു,

"എന്താ?"

എന്ന് തിരികെ ചോദിച്ചപ്പോൾ,

"അല്ലാ! ഞാനന്ന് കാണിച്ചു തന്നിരുന്നല്ലോ ഞങ്ങൾ അന്വേഷിക്കുന്ന ഒരാളെ പറ്റി,

കയ്യിൽ കിട്ടിയതായിരുന്നു ..

പക്ഷെ  രക്ഷപ്പെട്ടു കളഞ്ഞു,

നല്ലവണ്ണം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് അവന് ...

അവരുടെ തന്നെ ഗ്യാങ്ങിൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് 1

വെട്ടി പരിക്കേറ്റ നിലയിൽ പക്ഷെ അടുത്തെത്തിയപ്പോഴേക്ക് ആരോ..... 

എവിടെയെങ്കിലും ചികിത്സക്കായി എത്തിയോ എന്നായി പിന്നെ അന്വേഷണം..

ഇവിടത്തെ പി എച്ച് സിയിലെ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു താൻ വന്ന് മുറിവിനുള്ള മരുന്നും മറ്റും വാങ്ങി എന്ന് ..

ആർക്കാ അപ്പച്ചിക്കാണോ മുറിവ് ??"

ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നപ്പോൾ ശരീരം വിറകൊള്ളുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..

യാന്ത്രികയായി അതെ എന്ന് തലയാട്ടി,

ഒന്നിരുത്തി മൂളി ഗൗതം സാർ പോയി ..

വല്ലാത്ത ഭയം തോന്നാൻ തുടങ്ങി എനിക്ക്,

                    💐💐💐💐💐

.

അനന്തേട്ടൻ പറഞ്ഞത് വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ ഇത് തന്നെ യാണ് വീട്...

വീട് എന്നു പറഞ്ഞാൽ കുറഞ്ഞ് പോകും

കൊട്ടാരം തന്നെ,

ഇത് സ്വന്തമാക്കാനോ അനന്തേട്ടാ സ്വന്തം ജീവിതം കളഞ്ഞത്,

എന്നിട്ടെന്ത് നേടി...

പേടിച്ച് വിറച്ച് ജീവിക്കുന്നു...

ഗൗതം സർ ഇന്നലെ വന്നപ്പോൾ അറിഞ്ഞതാണ് നിമിഷ നേരത്തേക്കാണെങ്കിൽ കൂടി ഭയം എത്രത്തോളം ഭീകരമാണെന്ന്,

ഓരോ നിമിഷവും ഭയന്ന് മരിച്ച് ജീവിക്കുക എന്നാൽ....

സ്വയം വരുത്തി വച്ചതല്ലേ, പണത്തിൻ്റെ പേരിൽ ...

അളവറ്റ് സമ്പാദിച്ചു...

പക്ഷെ എന്തിന്?

ആർക്കു വേണ്ടി?

പ്രയോജനപ്പെടില്ലെങ്കിൽ പണത്തിന് കടലാസു കഷണത്തിൻ്റെ വില പോലും ഇല്ല, ....

കുറേ പറഞ്ഞതാണ് അനന്തേട്ടൻ ഇപ്പോ പോണ്ട എന്ന്..

ഞാനാണ് സമ്മതിക്കാതെ വാശി പിടിച്ചത് അനുവിനെ കാണണം എന്ന്...

ഒടുവിൽ അച്ഛനെ അപ്പച്ചിയെ ഏൽപ്പിച്ച് ,

ചായ്പ്പിൽ അനന്തേട്ടനുള്ളതൊക്കെ ഒരുക്കി

അഴിവാതിൽ പുറത്ത് നിന്ന് പൂട്ടി ഇറങ്ങി....

വലിയ ഗേറ്റ് തുറന്ന് മുറ്റത്ത് കൂടെ ഒത്തിരി ഉണ്ടായിരുന്നു വീട്ടിലേക്ക് നടക്കാൻ,

മെല്ലെ ആ കൊട്ടാരം മുഴുവൻ  ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു..

രണ്ട് നിലയിലായി നിൽക്കുന്ന ഇങ്ങനെത്തേ വീട് സിനിമയിൽ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ,

കോളിംഗ് ബെൽ അമർത്തുമ്പോൾ എന്തിനോ ഹൃദയം വല്ലാത്ത വേഗതയിൽ മിടിച്ചിരുന്നു..

അനുവിൻ്റെ അമ്മയാണ് വാതിൽ തുറന്നത്...

"തനൂ.... മോളെ, "

എന്ന് പറഞ്ഞ് കെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോൾ മിഴികൾ നിറഞ്ഞ് തൂവി ...

ശബ്ദം കേട്ട് മധ്യവയസ്കയായ ഒരു സ്ത്രീ അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നു...

"രഞ്ചൻ്റെ അമ്മച്ചി "

അവരെ ഒരു നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അത് മനസിലായി കാരണം ര ഞ്ചനും ഇതേ ഛായ!

അവരെ തന്നെ ഞാൻ നോക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടാവണം 

അനൂൻ്റെ അമ്മ പറഞ്ഞത്,

"ഇത് അനന്തുട്ടന്റെ കൂട്ടുകാരൻ്റെ അമ്മയാ എന്ന് "

നിഷ്കളങ്കമായി ചിരിക്കുന്ന ആയമ്മയെ കണ്ടതും ഉളളിൽ എന്തോ നോവ് കിനിഞ്ഞിറങ്ങും പോലെ ..

" വന്ന കാലിൽ നിൽക്കാതെ അകത്തേക്ക് വരൂ മോളെ "

എന്ന് അമ്മ ക്ഷണിച്ചപ്പോൾ കണ്ണുകൾ എല്ലായിടത്തും പരതി നടന്നു....

ഒടുവിൽ ക്ഷമ കെട്ടാണ് ചോദിച്ചത്

" അനു....??"

രണ്ടു മുഖത്തും സങ്കടം നിറയുന്നത്

ഏറെ വിഷമത്തോടെ അമ്മയുടെ കൈകൾ അടച്ചിട്ട മുറിയിലേക്ക് നീണ്ടു ....

മുറിയുടെ വാതിക്കലേക്കും അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്കും മാറി മാറി നോക്കി....

ഒന്നും മിണ്ടാതെ മിഴി തുടക്കുന്ന അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി ഞാനാ മുറിയുടെ വാതിൽ മെല്ലെ തുറന്നു..

കട്ടിൽ കാലിൽ ചാരി എവിടെയോ മിഴിനട്ട് ഇരിക്കുന്നുണ്ട് എന്റെ അനു...

നീണ്ട ഇടതൂർന്ന മുടി കഴുത്തിനൊപ്പം വെട്ടിയിരിക്കുന്നു ..

കഴിക്കാൻ കൊണ്ട് വച്ചതാവണം ഒരു പാത്രത്തിൽ പകുതി കഞ്ഞിയുണ്ട്, ബാക്കി തട്ടിത്തെറുപ്പിച്ചിട്ടാവണം നിലത്ത് തൂവി പോയിട്ടുണ്ട് ..

ചങ്കു പിടഞ്ഞു പോയി ൻ്റെ അനുവിനെ കണ്ടപ്പോൾ .....

" അ..... അനൂ... മോളെ "

അത്രയും വിളിച്ചപ്പോൾ തന്നെ തൊണ്ടയിൽ എന്തോ കുരുങ്ങിയ പോലെ,

വീണ്ടും ഒച്ച പൊന്താത്ത പോലെ,

വിളി ചെവിയിൽ എത്തിയാവണം മെല്ലെ പാതി വരെ ഒന്ന് മുഖം ചെരിച്ച് നോക്കി വീണ്ടും അവൾ എങ്ങോ നോക്കിയിരിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്...

ഓടി ചെന്ന് ഒന്ന് കുലുക്കി വിളിച്ചു,

ഞാൻ വിളിച്ചിട്ടും അറിയാതെ ഇരിക്കുന്നവളെ,

"തനുവാടാ... മനസിലായില്ലേ???"

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പോലെ അവളെന്നെ നോക്കി,

ആ മുഖത്ത് ചിരിയോ കരച്ചിലോ മിന്നിമറഞ്ഞു ...

"സ്വപ്നാ..... ഇത് സ്വപ്നാ, ൻ്റെ തനു വരില്ല "

എന്ന് പറഞ്ഞവൾ ആർത്ത് കരഞ്ഞു...

" അല്ലാ... അല്ലടാ.... സ്വപ്നല്ല, നിൻ്റെ തനു തന്നെയാ.... മനസിലായില്ലേടാ ....."

എന്ന് പറഞ്ഞവളെ ഇറുകെ പുണരുമ്പോൾ അവളും കരയുകയായിരുന്നു ....

" അമ്മേ... തനു.. ൻ്റെ തനൂ... ആൻ്റിയമ്മേ... തനു... "

എന്ന് എന്റെ കൈ പിടിച്ച് കൊണ്ടുപോയി  അവരെ കാണിക്കുകയായിരുന്നു ശേഷം അവൾ ....

മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങിയവളെ, സംസാരിക്കുന്നവളെ അവരും അത്ഭുതത്തോടെ നിറമിഴിയാലെ നോക്കി....

                   💐💐💐💐💐

കുറേ നേരം സംസാരിച്ചപ്പോൾ,

എല്ലാം മിഴിനീരിൽ ഒഴുക്കി കളഞ്ഞപ്പോൾ പതിയേ അവളെൻ്റെ പഴയ അനുവായി ...

അത് കണ്ട് അമ്മ കണ്ണീർ വാർത്ത് പറഞ്ഞു 

"ന്റെ കുഞ്ഞ് ഇപ്പോ ഇല്ലാണ്ടായി പോയല്ലോ? ഇത് കാണാൻ എന്ന് .. "

അപ്പോൾ വീറോടെ അനു ചോദിച്ചത് കേട്ടു അന്നത്തെ പോലെ വീണ്ടും ഞങ്ങളെ പിരിക്കാനാണോ എന്ന്:

അന്ന്  എന്നോട് യാത്ര പോലും പറയാൻ സമ്മതിക്കാതെ കൊണ്ട് പോയതിന് ശേഷം അനു മിണ്ടിയിട്ടേ ഇല്ല എന്ന് അനന്തേട്ടൻ പറഞ്ഞത് ഓർത്തു ...

ഇപ്പഴും ദുബായിൽ അവർക്ക് വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെടാണ് എന്ന് തന്നെ ആയിരുന്നു അവര് വിശ്വസിച്ചത് ...

രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസായി വിളിച്ചിട്ട് എന്ന ആവലാതിയും പങ്കു വച്ചു..

പക്ഷെ പറഞ്ഞിരുന്നത്രെ എന്തോ പുതിയ ജോലി കൂടെ ചെയ്യണം ഇനി വിളിക്കാൻ വല്ലപ്പോഴും മാത്രമേ സാധിക്കു എന്ന് ..

ര ഞ്ചൻ്റെ അമ്മച്ചിയും വേഗം കൂട്ടായി ...

ഒരു പാവം ..

പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ മകനെ പറ്റി,

" മോള് കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ എന്ന് പറഞ്ഞ് ബൈബിളിൽ സൂക്ഷിച്ച് വച്ച ഫോട്ടോയുമെടുത്ത് കാണിച്ച് തന്നു...

ഉള്ളിൽ ആർത്ത് കരഞ്ഞ് എല്ലാം വരുത്തി തീർത്ത മങ്ങിയ ചിരിയോടെ നോക്കി കണ്ടു..

പ്രതീക്ഷകളും സ്വപ്നങ്ങളും ആ അമ്മച്ചി പങ്കുവച്ചപ്പോൾ,

ഉള്ളിൽ മുഴുവൻ ഒരിക്കലും തിരിച്ച് വരാത്ത അവരുടെ മകൻ്റെ മുഖമായിരുന്നു ..

അവൻ്റെ വിയോഗം ആ ഒരാൾക്കായി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന ഈ അമ്മക്ക് താങ്ങാൻ നീ കരുത്ത് നൽകണേ എന്ന പ്രാർത്ഥനയായിരുന്നു ...

                      💐💐💐💐💐

ഒടുവിൽ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോൾ അനു  വിടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല

ഒടുവിൽ അച്ഛൻ്റ വയ്യായ്ക പറഞ്ഞ് മനസിലാക്കിയാണ് ഇറങ്ങിയത്,

അതും ഉടൻ തിരികെ എത്തും എന്ന ഉറപ്പ് കൊടുത്ത്,

വേഗം കിട്ടിയ ബസിൽ കയറി നാട്ടിലെത്തി വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ കണ്ടു കുറച്ച് മുന്നിൽ പോകുന്നയാളെ,

'ഭാഗം 15

" അപ്പേട്ടൻ"

ആളൊന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ എന്നെ കണ്ടു,

ചിരിയോടെ റോഡിനോരം ചേർന്ന് കാത്ത് നിന്നു...

" അപ്പേട്ടൻ വരുന്ന വഴിയാ?"

"ഉം .. മാമക്ക് എങ്ങനെ ഉണ്ടെടോ?"

"കുറവുണ്ട്, ഇപ്പോ ഉഷാറായി വരുന്നു... അപ്പേട്ടൻ്റെ ജോലിയൊക്കെ സുഖാണോ?''

" കുഴപ്പമൊന്നൂല്യ .. "

.

സംസാരിച്ച് വീടെത്തിയത് അറിഞ്ഞില്ല...

അവിടെ അപ്പച്ചി അച്ഛനെ ഉമ്മറത്ത് കൊണ്ട് ഇരുത്തിയിരുന്നു,

പെട്ടെന്ന് അച്ഛൻ പഴയത് പോലെ ഉമ്മറത്ത് വന്നിരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എന്തോ ഒരാശ്വാസം...

" ആളങ്ങ് ഉഷാറായല്ലോ "

അപ്പേട്ടൻ അച്ഛനെ നോക്കി പറഞ്ഞപ്പോൾ എൻ്റെ മനസ്സിലും അത് തന്നെ ആയിരുന്നു ...

ഞാൻ ഓടി അച്ഛൻ്റെ അടുത്ത് ചെന്നു ..

" അപ്പൂന് ചായ എടുത്തോളൂ തനുട്ടാ ഇത്രേം യാത്ര ചെയ്ത് എത്തിയതല്ലേ?"

എന്നച്ഛൻ പറഞ്ഞ പ്പോൾ വേഗം അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു ..

പോയതും, 

ൻ്റെ അനൂനെ കണ്ടതും എല്ലാം അനന്തേട്ട നോട് പറയാനായി ഉള്ളിൽ കിടന്ന് തിളക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..

പക്ഷെ ഇപ്പോൾ പോകാൻ ഒരു ഭയം..

അതു കൊണ്ട് സ്വയം അടങ്ങി..

ചായയുമായി ഉമ്മറത്തെത്തിയപ്പോൾ

തമാശ എന്നവണ്ണം അപ്പച്ചി പറഞ്ഞിരുന്നു

ഇത് എന്നാൽ പെണ്ണുകാണൽ ആക്കിയാലോ എന്ന് ..

ഉള്ളിലെ സന്തോഷം മുഴുവൻ തല്ലിക്കെടുത്താൻ ആ ഒരു വാക്കിനായിരുന്നു ...

മെല്ലെ അപ്പേട്ടനെ നോക്കിയപ്പോൾ നേരിയ ഒരു ചിരിയാലെ എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..

വേഗം അടുക്കളയിലേക്ക് വലിഞ്ഞു...

🍓🍓🍓

"കുറച്ച് വെള്ളം "

എന്തോ ആലോചിച്ച് നിൽക്കുമ്പോഴാണ് പുറകിൽ നിന്നും അത് കേട്ടത് ,

"അപ്പേട്ടൻ ''

വെളളം ധൃതിയിൽ എടുക്കുമ്പോഴും വിറക്കുന്ന കൈയ്യോടെ കൊടുക്കുമ്പോഴും

എല്ലാം എൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കിയിരുന്നു അപ്പേട്ടൻ'...

എന്തോ അത് എന്നിൽ വളരെ അസ്വസ്ഥത സൃഷ്ടിച്ചു....

"തനിക്ക് ഈ കല്യാണത്തിന് ഇഷ്ടമില്ലേ തനു... തുറന്നു പറയാം എന്നോട് .... അമ്മ കല്യാണക്കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ താനാകെ ടെൻസ്ഡ് ആവുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.. എന്താടോ? എന്താ കാര്യം?"

അത് കേട്ടതും ഉള്ളിൽ ഇതുവരെ അടക്കി നിർത്തിയതെല്ലാം അണപൊട്ടി ഒഴുകി ...

ആ കാലിൽ വീണ് മാപ്പ് പറഞ്ഞു ..

"നിക്ക്, ൻ്റെ സ്വന്തം കൂടെപ്പിറപ്പായേ കാണാൻ കഴിയണുള്ളു.... വേറേ രീതിയിൽ നിക്ക് പറ്റണില്ല അപ്പേട്ടാ....."

ആ മുഖം ആകെ മാറുന്നതും ചുമക്കുന്നതും കണ്ടു..

പിടിച്ച് എണീപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു,

"ഏട്ടനായി തന്നെ കാണാം... താൻ വിഷമിക്കണ്ടടോ..

അമ്മയുടെ, ഓരോ വട്ടാ...

തൻ്റെ മനസ് പോലും അറിയാൻ ശ്രമിക്കാതെ,

ന.... നന്നായെടോ.. താൻ തുറന്ന് ... തുറന്ന് പറഞ്ഞത്, നന്നായി...

അല്ലെങ്കിൽ അമ്മ... അമ്മക്ക്  ഇനീം പ്രതീക്ഷകൾ ഉണ്ടായേനേ....

ഇത് .. ഇവിടെ തീർന്നല്ലോ.. ഞാൻ'.. ഞാൻ പറയാം.. ട്ടോ.. അമ്മയോട് ..

താൻ വിഷമിക്കണ്ട..

ടെൻഷനടിക്കണ്ട...

എല്ലാം ... എല്ലാം .. ശരിയാക്കാം "

ആകെ വെപ്രാളപ്പെട്ട് എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞിട്ട് പോകുന്നയാളെ മിഴി നിറഞ്ഞ് നോക്കി...

ആ ഉള്ളിലെ വേദനയപ്പോൾ എനിക്ക് ഊഹിക്കാമായിരുന്നു...

കരയാനല്ലാതെ ഞാൻ നിസ്സഹായയായിരുന്നു ..

"നിക്ക് മാപ്പ് തരണം അപ്പേട്ടാ... ൻ്റെ മനസ് എന്നേ ഞാനൊരാൾക്ക് കൊടുത്തു പോയി ...

വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാൻ മനസ് കൊണ്ട് ആ മനുഷ്യനോട് മാപ്പ് ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..

🍓🍓🍓

പെട്ടെന്ന് തന്നെ അപ്പച്ചിയേയും വിളിച്ച് അപ്പേട്ടൻ ഇറങ്ങി ...

അച്ഛനെ മുറിയിൽ കൊണ്ട് ചെന്നാക്കി,

കുറേ നേരം ഇരുന്നത് കൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു നല്ല ക്ഷീണമുണ്ടായിരുന്നു അച്ഛന്...

എന്നിട്ടും എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു ആ പാവം...

"ന്താടാ ആകെ കൂടെ വല്ലാതെ??"

"ഒന്നൂല്യച്ഛാ ... ഇന്ന് കുറേ യാത്ര ചെയ്തതല്ലേ? അതാവും ... "

" ന്നട്ട് ൻ്റെ കുട്ടി പരീക്ഷ നന്നായി എഴുതിയോ?"

അച്ഛനോട് കള്ളം പറഞ്ഞതിൽ അവൾക്കപ്പോൾ വേദന തോന്നി...

" ഉം... "

വെറുതേ ഒരു മൂളലിൽ ഒതുക്കി,

വേഗം പുറത്തേക്ക് നടന്നു..

അനന്തേട്ടൻ്റെ അരികിലേക്ക് ..

🍓🍓🍓

എല്ലാം അറിഞ്ഞതും എൻ്റെ കൈകൾ ചേർത്തു പിടിച്ച് അനന്തേട്ടൻ കരഞ്ഞു...

"എങ്ങന്യാ ഈ കടമൊക്കെ ഞാൻ വീട്ടാ തനു .. ഇത്രക്ക് നിന്നെ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടും നിനക്കെങ്ങനെ കഴിയുന്നു പെണ്ണേ..

ൻ്റ അനു.. എനിക്കറിയാമായിരുന്നു ..

നിൻ്റെ ഒരു വിളിയിൽ മാറും അവളുടെ അസുഖം എന്ന്..

നന്ദി..... "

കൈ കൂപ്പി തൊഴുത് പറയുന്നയാൾക്ക് കഴിക്കാനുള്ളത് കൊടുത്ത് 

മെല്ലെ അകത്തേക്ക് പോയി...

ബാക്കി പണികളെല്ലാം വേഗം തീർക്കാൻ നോക്കുമ്പോഴാ ബെൽ അടിച്ചത് ...

ഒന്നു സംശയിച്ച് വാതിൽ തുറന്നു..

മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നയാളെ കണ്ട് ഭയന്ന് പിറകോട്ട് മാറി....

അവസാന ഭാഗം

" രഞ്ചൻ ഫിലിപ്പ് "

വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തോടെയാണ് രഞ്ചൻ നിന്നിരുന്നത് ..

" അനന്തൻ ?"

എന്നെൻ്റെ മുഖത്ത് നോക്കി ചോദിച്ചതും,

"അനന്തേട്ടൻ....."

ഞാൻ പറയാൻ തുടങ്ങിയപ്പഴാ തൊട്ടു പുറകിൽ നിൽക്കുന്ന ഗൗതം സാറിനെ കണ്ടത്....

"ഹാ! എന്താടോ ടീച്ചറേ നിർത്തിയേ.... പറ ബാക്കി കൂടെ.."

ആകെ കൂടെ മരവിച്ച പോലെ ആയിരുന്നു ഞാൻ..

അനന്തേട്ടൻ പിടിക്കപ്പെടുന്നത് ആലോചിക്കാൻ പോലും വയ്യ ഇനി...

രഞ്ചൻ എന്തിനാണ് ഗൗതം സാറിനെ ഇങ്ങോട്ടെത്തിച്ചത്...?

ചതിക്കാരുന്നോ ൻ്റെ അനന്തേട്ടനെ?

ചോദ്യങ്ങൾ ഒത്തിരി ഉരുണ്ടുകൂടി ഉള്ളിൽ..

" അപ്പോ എങ്ങനാ ടീച്ചറേ, കള്ളക്കടത്ത് കാരനെ ടീച്ചർ ഇറക്കിവിടുന്നോ ഞങ്ങളായിട്ട് കൊണ്ട് പോണോ ?"

ഗൗതം സാർ പറഞ്ഞ് തീർന്നതും,

ഓടിച്ചെന്നാ കാലിൽ വീണു...

"ൻ്റ അനന്തേട്ടൻ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല ... രക്ഷിക്കണം..... പണം ഉണ്ടാക്കാൻ അറിയാതെ ചെയ്ത് പോയതാ... നീറി നീറി ഇത്ര നാൾ... അതിലും വലിയ ശിക്ഷയാ പാവത്തിന് കിട്ടാനുണ്ടോ..? ദയവ് ചെയ്ത് ആ പാവത്തിനെ വെറുതേ വിടണം"

എങ്ങോ ദൃഷ്ടി പായിച്ച് നിന്നിരുന്ന സാർ മെല്ലെ എൻ്റെ നേരേ നോക്കി...

"തൻ്റെ അന്തേട്ടൻ ചെയ്തതിൻ്റെ ഗൗരവമറിയോ തനിക്ക് .. ?? സ്മഗ്ലിങ് ആണ് .. എന്തായാലും അകത്ത് പോയാ പിന്നെ പുറം ലോകം കാണില്ല... കൂടെ തന്നേം തൂക്കിയെടുക്കാം, പ്രതിയെ ഒളിപ്പിച്ചതിന് ..."

"സർ... പ്ലീസ്"

എന്ന് പറഞ്ഞ് ഗൗതം സാറിൻ്റെ മുമ്പിൽ ഞാൻ യാചിച്ചു.

"അവനെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിക്ക് "

എന്നു പറഞ്ഞ് ഗൗതം സാറ് അവിടെ കണ്ട കസേരയിൽ കയറിയിരുന്നു....

ഞാൻ മെല്ലെ രഞ്ചനെ നോക്കി, ശാന്തമായ മുഖത്തോടെ തല താഴ്തി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...

ഭയത്തോടെ ഒന്നു കൂടെ ഗൗതം സാറിന്നെ നോക്കി മെല്ലെ അനന്തേട്ടനെ വിളിക്കാൻ പോയി,

ഗൗതം സാറ് വന്നിട്ടുണ്ട് എന്നു മാത്രം പറഞ്ഞപ്പോഴേക്ക് അനന്തേട്ടന് കാര്യം മനസിലായിരുന്നു ..

ഒന്നും മിണ്ടാതെ കഷ്ടപ്പെട്ട് എണീക്കാൻ നോക്കിയവനെ താങ്ങിപ്പിടിച്ചു,

എണീറ്റ് നിന്നതും എന്നിൽ നിന്നുയർന്ന ഗദ്ഗദം കേട്ട് മുഖത്തേക്ക് നോക്കി..

"നീയെന്തിനാടാ കരയുന്നേ? ഇനീം ഈ കണ്ണ് നിറക്കല്ലേ! നാളെ ഞാൻ ഇല്ലാണ്ടായാലും നീ .. "

ബാക്കി പറയാൻ വിട്ടില്ല...

ആ കൈകൾ എൻ്റെ നെഞ്ചോരം ചേർത്ത് വച്ചു,

പറഞ്ഞു ഈ നെഞ്ചിലെ താളം പോലും ഇപ്പോൾ അനന്തേട്ടനാണെന്ന്,

ചേർത്ത് നിർത്തി എൻ്റെ നെറുകയിൽ ചുണ്ടുകൾ ചേർക്കുമ്പോൾ ഇരു കവിളിലൂടെയും കണ്ണുനീർ ഒഴുകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു...

അനന്തേട്ടനെയും കൊണ്ട് ഉമ്മറത്തെത്തിയതും 

നോട്ടം പടിക്കലെത്തി നിൽക്കുന്നവരിലേക്ക് നീണ്ടു ..

" അനുവും അമ്മയും.. ര ഞ്ചൻ്റെ അമ്മച്ചിയും "

അനന്തേട്ടനും എല്ലാരെയും  കണ്ട് മരവിച്ചത് പോലെ നിന്നു..

"മോനേ അനന്തൂട്ടാ "

അമ്മ ഓടി വന്ന് അനന്തേട്ടനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചപ്പോൾ ആ മിഴികൾ നിറഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്നു,

ചുണ്ടുകൾ വിറകൊണ്ടിരുന്നു..

ചെയ്ത തെറ്റിൻ്റെ പശ്ചാത്താപത്താലാവാം ..

"ന്താടോ ന്നാ പോവാം??"

എന്ന ഗൗതം സാറിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അനന്തേട്ടൻ അമ്മയെ തന്നിൽ നിന്നും വേർപെടുത്തി...

തൊട്ടടുത്ത് എല്ലാം നോക്കിക്കൊണ്ട് നിന്നിരുന്ന അനു വിനെ ഏൽപ്പിച്ചു ..

" പോവാം "

എന്നു പറഞ്ഞ് എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി അനന്തേട്ടൻ മെല്ലെ ഗൗതം സാറിനരികെ എത്തി,

" ഇപ്പോ തോന്നുന്നുണ്ടോ ടോ പണമാണ് ഏറ്റവും വലുത് എന്ന്??"

കണ്ണൊന്ന്  കൂർപ്പിച്ചു ഗൗതം സാറത് ചോദിച്ചതും 

ഇടറിയ ശബ്ദത്തിൽ അനന്തേട്ടൻ,

"ഇല്ല, സർ പണത്തേക്കാൾ സ്വത്തിനേക്കാൾ വലുതാണ് മറ്റെല്ലാം എന്ന് ഞാൻ പഠിച്ചു "

എന്ന് പറഞ്ഞു...

" ന്നാ പിന്നെ അത്രേം വലിയ തിരിച്ചറിവ് മതി അല്ലേ രഞ്ചാ, തൽക്കാലം വെറുതേ വിടാം .. എന്ന് പറഞ്ഞു,

അനന്തേട്ടനും ഞാനും ഒരു പോലെ ഗൗതം സാറി നെ നോക്കി..

''എല്ലാം ഇവൻ പറയും.. "

എന്ന് പറഞ്ഞ് രഞ്ചനെ നീക്കി ഞങ്ങൾക്കരികെ നിർത്തി,

"ടീച്ചറ് കുട്ടി എൻ്റെ അനന്തേട്ടൻ ,എൻ്റെ അനന്തേട്ടൻ എന്ന് നാഴികക്ക് നാൽപ്പത് വട്ടം പറഞ്ഞല്ലോ.. എടുത്തോടോ തൻ്റെ അനന്തേട്ടനെ... ഞാൻ വിട്ട്  തരാ ... പക്ഷെ ചെയ്തത് വലിയ തെറ്റാ എന്ന് മറക്കണ്ട രണ്ടാളും "

എന്ന് പറഞ്ഞ് പോയി,

അപ്പേട്ടനും എത്തിയിരുന്നു അപ്പഴേക്ക്.

രഞ്ചൻ മെല്ലെ സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി

" അനന്താ, നിന്നെ ഇവിടെ വിട്ട് ഞാൻ അവൻമാരെ കാണാൻ തന്നെയാ പോയത് ' , പക്ഷെ വഴിയിൽ നിന്നും ഗൗതം സാറ് പൊക്കി ...

എല്ലാം ഏറ്റു പറഞ്ഞു... അപ്പഴാണ് അറിഞ്ഞത് അവർ നമ്മടെ നിഴല് പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന്, 

നീയിവിടെ എത്തിയത് പോലും അവർക്കറിയാമായിരുന്നു ..

ആ ഗാംങ്ങിനെ തന്നെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുക എന്ന ലക്ഷ്യവുമായി മിഷൻ ആൻ്റി ഡ്രഗ്സ്, എന്ന പ്രത്യേക സ്ക്വാഡിന്റെ തലവനായിരുന്നു ഗൗതം സർ... എന്നിലൂടെ അവരുടെ ഫുൾ ഡീറ്റെൽസ് കളക്ട് ചെയ്തു, ഇപ്പോ അതിലാരും തന്നെ അവശേഷിക്കുന്നില്ല 

എന്തൊക്കെ നേടിയോ അതെല്ലാം അനുഭവിക്കാൻ ഉള്ള ഭാഗ്യം ഉണ്ടെടാ നമുക്ക്: ..."

ഇത്രയും പറഞ്ഞ് അനന്തേട്ട നെ രഞ്ചൻ കെട്ടിപ്പിടിച്ചപ്പോൾ ആ കണ്ണുകൾ എന്റെ നേരെ നീണ്ടിരുന്നു,

പണ്ടത്തെ കലിപ്പനായി കണ്ണ് ചിമ്മി കുസൃതി കാട്ടിയിരുന്നു ...

ആ ആൾക്കായി എൻ്റെ ചുണ്ടിലും ചെറിയ നേർത്ത ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു..

അനന്തേട്ടൻ്റെ പരിക്കുകൾ ശ്രദ്ധിച്ച്

" ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവാ വാടാ"

എന്ന് പറഞ്ഞ് വിളിക്കുന്ന രഞ്ചനോട് 

ഇപ്പോ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞ് അനന്തേട്ടൻ മെല്ലെ നീങ്ങി.-

" ശങ്കരേട്ടാ"

എന്ന് പറഞ്ഞ പ്പോഴാണ് അച്ഛൻ എല്ലാം കണ്ടും കേട്ടും പുറകിൽ നിൽക്കുന്ന കാര്യം അറിഞ്ഞത്..

"തന്നേക്കാവോ എന്റെ തനൂന്നെ "

എന്ന് പ്രതീക്ഷയോടെ ചോദിച്ചതിന് ഒന്നും പറയാതെ അച്ചൻ അപ്പേട്ട നെ നോക്കി...

" കാത്തിരിക്കണം ഞാൻ വരും"

എന്ന് പറഞ്ഞ് ര ഞ്ചൻ്റെ കൂടെ ഇറങ്ങി ആശുപത്രിയിലേക്ക്,

താങ്ങിപ്പിടിച്ച് രഞ്ചനും ... 

അമ്മയോടും അനുവിനോടും വരണ്ട എന്ന് പറയുനുണ്ടായിരുന്നു ...

അവർ ഇറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു

" അപ്പൂ.... ഞാൻ ......"

എന്ന് അച്ഛൻ അപ്പേട്ടൻ്റെ കൈ പിടിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ,

"ഇത് നടക്കട്ടെ ശങ്കരമാമേ  അവളെൻ്റെ കൂടെ പിറപ്പല്ലേ?

എന്ന് പറഞ്ഞു അപ്പേട്ടൻ ...

പതിയെ അപ്പേട്ടനരികെ എത്തി

" ഒരു കൂടെപ്പിറപ്പിൻ്റെ അധികാരം മുഴുവൻ എടുത്ത് ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ?? എന്ന് ചോദിച്ചു... "

"താൻ പറയടോ.. 

എന്ന് പറഞ്ഞ പ്പോൾ. 

"എൻ്റെ ഈ പാവം അനുവിനെ സ്വീകരിക്കാമോ അപ്പേട്ടന്?"

എന്ന് ചോദിച്ചു...

രണ്ടു പേരും ഒരുമിച്ച് ഞെട്ടിയത് കണ്ടു..

"തനൂ "

എന്ന് അനുവെന്നെ തടഞ്ഞപ്പോൾ

അവളോട് പണ്ട് പറഞ്ഞത് ഓർമ്മപ്പെടുത്തി 

ഞാൻ..

"എൻ്റെ അനന്തേട്ടന്നെ നീയെടുത്തിട്ട് നിനക്കൊരു ഏട്ടനുണ്ടെങ്കിൽ ഞാനും കെട്ടിരുന്നു, ന്നാ ഈ ബന്ധം അവസാനം വരെ കാണില്ലേ എന്ന് ..

ഇപ്പോ ദാ ൻ്റെ ഏട്ടൻ....  പറ   എന്റെ ഏട്ടന്റെ ഭാര്യയായി വരുവോ നീ ....?

ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലായിരുന്നു മറുപടി...

എല്ലാം ശുഭ മായി .. ഒരേ പന്തലിൽ തന്നെ രണ്ട് വിവാഹം 

ഗോപകുമാർ

wedട

അനന്യ

അനന്തൻ

wedട

തന്മയ

അങ്ങനെ ഈ കഥ ഇവിടെ തീരുമ്പോൾ അവരുടെ ജീവിതം ഇവിടെ തുടങ്ങാണ്...

,

പറഞ്ഞ പോലെ തന്നൂനെ അനന്തേട്ടന് കൊടുത്തു.

പാവം അപ്പേട്ടന്നെ സെറ്റാക്കി....

📝 നിഹാരിക നീനു.