🍁പ്രണയമായി🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

🍁പ്രണയമായി🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁 

" മോളേ നീ ഇനിയും ഒരുങ്ങിയില്ലേ..

 അവർ പത്തുമണിക്ക് എത്തും... ഇപ്പോൾ തന്നെ സമയം ഒൻപതര കഴിഞ്ഞു... "

" എന്തിനാ അച്ഛനാ... എന്നേക്കൊണ്ടീ വിഡ്ഢി വേഷം കെട്ടിക്കുന്നത്... വരുന്നവർക്കു മുന്നിലിങ്ങനെ ഒരുങ്ങി കെട്ടി നിന്ന് എനിക്കു മടുത്തു.. "

ദിവ്യ വല്ല്യ താല്പര്യമില്ലാത്ത പോലെ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു...

" കല്യാണമൊക്കെ നടക്കും.. അതിന് നീയൊന്നു മനസ് വച്ചാൽ മാത്രം മതി... "

അച്ഛൻ പ്രതീക്ഷയോടെ ദിവ്യെ നോക്കി പറഞ്ഞതും...

" അതു നടക്കില്ലച്ഛാ.... എല്ലാം അറിഞ്ഞു വരുന്നയൊരാൾ മതി...

അല്ലെൽ നാളെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു അയാൾ ഈ കാര്യം അറിയുമ്പോൾ ഉണ്ടാകാൻ പോകുന്ന പ്രശ്നത്തെക്കാൾ വലുതൊന്നുമല്ലല്ലോ... ഇപ്പോൾ തന്നെ അറിയുന്നത്... "

" എല്ലാം നിന്റെയിഷ്ടം... ഞാനും ഇവളും ഇനി എത്ര കാലമുണ്ടെന്നു ആർക്കറിയാം... ഞങ്ങളുടെ കാലം കഴിഞ്ഞാൽ നിനക്കും അമ്മു മോൾക്കും പിന്നെ ആരാ ഉള്ളത്... അതു കൊണ്ടാ ഞാൻ പറഞ്ഞത്.. "

" അച്ഛൻ എന്ത് പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ലാ... എല്ലാം അറിഞ്ഞു വരുന്നയൊരാൾ എന്നേ കല്യാണം കഴിക്കാൻ തയാറാൽ മാത്രം ഒരു വിവാഹം എനിക്കുണ്ടാകും.. അല്ലേൽ ഇങ്ങനെ തന്നെ ജീവിക്കും ഞാൻ... "

ഇതും പറഞ്ഞവൾ ദേഷ്യത്തോടെ മുറിയിലേക്ക് കയറി പോയി... അതു കണ്ടു ദിവ്യയുടെ അമ്മ നിറകണ്ണുകളോടെ അച്ഛനെ നോക്കിയതും അയാളുടെ മുഖത്തും നിസ്സഹായകസ്ഥയായിരുന്നു...

അപ്പോഴും തനിക്കും ചുറ്റും നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ അറിയാതെ തൻറെതായ ലോകത്തായിരുന്നു അമ്മു മോളേന്ന അഞ്ചു വയസുകാരി...

" മോളേ ദെ അവരെത്തി.. നീയി ചായ കൊണ്ടു അവർക്ക് കൊടുക്ക്.. "

ചെറുക്കൻ കൂട്ടർ വന്നതും ദിവ്യ ചായയുമായി ഉമ്മറത്തെയ്ക്കു നടന്നു... ഉമ്മറത്തെയ്ക്കു ചെന്നതും തന്റെ അച്ഛനോടൊപ്പമിരിക്കുന്ന അമ്മു മോളേ നോക്കിയ ശേഷം അവർക്ക് എതിരായിയിരിക്കുന്ന പയ്യനെന്നു തോന്നിക്കുന്നയാൾക്കവൾ ചായ കൊടുത്തു.. ശേഷം അയാളുടെ കൂടെ വന്ന അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും അനിയത്തിയ്ക്കും ചായ കൊടുത്ത ശേഷം അവൾ വീടിനുള്ളിലേക്ക്‌ വലിഞ്ഞു...

" ഈ കുട്ടി.. "

അമ്മുമോളേ ചൂണ്ടി ചെറുക്കന്റെ അമ്മ ചോദിച്ചതും...

" അതു ദിവ്യയുടെ അനിയത്തിയാണ്.. "

ബ്രോക്കർ പെട്ടന്ന് പറഞ്ഞു...

" ആഹാ... വൈകി വന്ന വസന്തമല്ലേ.. ആട്ടെ എന്താ മോളൂട്ടിയുടെ പേര്.. "

ആ അമ്മ ഒരു ചിരിയോടെ കുഞ്ഞിനെ നോക്കി ചോദിച്ചതും..

" അമ്മു.. "

അവൾ കൊഞ്ചലോടെ പറഞ്ഞു...

" അല്ല ഇനി ചെറുക്കനും പെണ്ണിനും എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാനുണ്ടേൽ ആവാം.."

ബ്രോക്കർ വീണ്ടും പറഞ്ഞതും...

" മോൾ മുറിയിലുണ്ടാവും .. "

ദിവ്യയുടെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ചെറുക്കൻ എല്ലാവരെയുമൊന്നു. നോക്കിയ ശേഷം ദിവ്യയുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു...

" ദിവ്യ.. ഞാൻ രാജീവ്‌.. "

ദിവ്യയുടെ അടുത്ത് ചെന്നു പെണ്ണ് കാണാൻ വന്ന ചെറുക്കൻ സ്വയം പരിചയപെടുത്തി...

" എന്നേ ഇഷ്ട്ടപെട്ടോ... "

രാജീവ്‌, ദിവ്യയോട് ചോദിച്ചതും അവൾ അതു കേട്ട് അവനെയൊന്നു നോക്കി...

" സോ...സോറി.. ഞാൻ ആദ്യമായിയാണ് ഒരു പെണ്ണ് കാണാൻ വേണ്ടി.. ഇങ്ങനെ.. "

" എനിക്ക് നിങ്ങളെ ഇഷ്ട്ടകുറവൊന്നുമില്ലാ... പക്ഷെ ഈ കല്യാണം നടക്കില്ല.. "

അവൾ ഒരു ഭാവഭേദമില്ലാതെ പറഞ്ഞതും അതു കേട്ട് രാജീവ്‌ അവളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി...

" ഈ കല്യാണം ഞാനൊരിക്കലും മുടക്കില്ല.. എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് കേട്ട് കഴിഞ്ഞു നിങ്ങൾ തന്നെ മുടക്കികോളും... "

അവൾ അയാളെ നോക്കിയൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു...

" ആകെ ഒരപേക്ഷമാത്രമേയുള്ളൂ.. ഞാൻ പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ രണ്ടു പേരു മാത്രമേ അറിയാവു... "

ദിവ്യ പറഞ്ഞത് കേട്ടൊന്നും മനസിലാകാത്ത പോലെ രാജീവ്‌ വീണ്ടും സംശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി...

" അമ്മു മോള് എന്റെ അനിയത്തിയല്ല...

എന്റെ മോളാണ്.. ഞാൻ പ്രെസവിച്ച എന്റെ പൊന്ന് മോള്.. "

ദിവ്യ പറഞ്ഞതും രാജീവ്‌ അവളെ ഞെട്ടലോടെ നോക്കി...

" അപ്പോൾ, തന്റെ രണ്ടാം വിവാഹമാണോ ഇത്, പിന്നെ കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ... "

" ഒരു കൊച്ചുണ്ടാവാൻ വിവാഹം കഴിക്കണമെന്നില്ലല്ലോ... പിന്നെ കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ  അതു അറിയില്ല.. ആരാണെന്നു പോലും... "

" എന്താ.. "

" സത്യമാണ്... ഡിഗ്രി അവസാന വർഷം പഠിക്കുമ്പോൾ കോളേജിൽ നിന്നുമൊരു ടൂർ പോയതായിരുന്നു ഞാൻ.. ടൂറിന്റെ അവസാന ദിവസം നൈറ്റ് ഫ്രെണ്ട്സെല്ലാരു ക്യാപ് ഫിയറിന് പോയിരുന്നു.... ചെറിയ പനിയുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ടു ഞാൻ മാത്രം പോയില്ല... ഫ്രെണ്ട്സ് കൂടെ നിൽക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാൻ കാരണം അവരുടെയാ ആഘോഷം കുളമാക്കേണ്ട എന്ന്  വിചാരിച്ചു അതിന് ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല... എല്ലാവരെയും പറഞ്ഞു വിട്ട് ഒരു ടാബലറ്റും കഴിച്ചു ഞാൻ കിടന്നു... പക്ഷെ അന്ന് രാത്രിയിൽ ഞങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്ക് അതിക്രമിച്ചു കയറിവന്നൊരാൾ... എന്നേ....

അന്ന് പേടി കാരണം ഞാൻ ആരോടും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. പക്ഷെ കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞ ശേഷമാണ്.. അയാളുടെ കുഞ്ഞു എന്റെ വയറ്റിൽ വളരുന്നുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞത്... ആദ്യം വീട്ടുകാരും പിന്നെ ബന്ധുകളും നാട്ടുകരും.. അങ്ങനെ എല്ലാരും അറിഞ്ഞു.. എല്ലാരുടെയും മുന്നിൽ ഞാനൊരു പിഴച്ചവളായി...

ഞാനൊന്നും അറിഞ്ഞുകൊണ്ടല്ലന്നു ആണയിട്ട് പറഞ്ഞിട്ടും ആരും വിശ്വസിചില്ല.. പിന്നെ നാണക്കേട് കാരണം സ്വന്തം വീടും നാടുമുപേക്ഷിച്ചു ഇവിടെയ്ക്ക് വന്നു, ഇവിടെ ആർക്കും ഞങ്ങളുടെ പാസ്റ്റ് അറിയില്ല അതു കൊണ്ടു ഇങ്ങനെ ജീവിക്കുന്നു...

നിങ്ങൾക്ക് മുന്നേ എന്നെ പെണ്ണ് കാണാനായി പലരും വന്നിരുന്നു.. എല്ലാരോടും ഞാൻ ഇതു തന്നെയാണ് പറഞ്ഞത്... ഇനി എല്ലാം നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം... "

ഇത്രയും പറഞ്ഞു ദിവ്യ മുറിയിൽ നിന്നമിറങ്ങി പോയി.. അതിന് പുറകെ രാജീവും..

💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫

" കണ്ടിട്ട് നല്ല കൂട്ടരാണ്.. ഇതു നടന്നു കിട്ടിയാൽ നമ്മുടെ മോളുടെ ഭാഗ്യം "

ചെറുക്കനും വീട്ടുകാരും പോയ ശേഷം ദിവ്യയുടെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു...

" ആ മോന്റെ മുഖം കണ്ടിട്ട്.. അവളെല്ലാം പറഞ്ഞുന്നു തോന്നുന്നു... അതു കൊണ്ടു തന്നെ വല്ല്യ പ്രേതീക്ഷ വേണ്ടാ.. "

അച്ഛൻ പറഞ്ഞതിന് മറുപടിയായി അമ്മയും പറഞ്ഞു...

" ആഹ്.. ഒരു കണക്കിന് എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ട് വരുന്ന ഒരു ബന്ധമാണ് നല്ലത്... അല്ലേൽ ഭാവിയിൽ ദുഃക്കികേണ്ടി വരും.. "

" അച്ഛേ, അവരെന്തിനാ വന്നത്.."

കളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതിനിടയിൽ അമ്മു മോള് വന്നു ദിവ്യയുടെ അച്ഛനോട്‌ ചോദിച്ചു...

" അതു.. ദിവ്യെച്ചിയെ കാണാൻ.. "

" എന്തിനാ ചേച്ചിയെ കാണുന്നെ.. "

" ചേച്ചിയെ കല്യാണം കഴിപ്പിച്ചു വിടേണ്ടേ "

" അപ്പൊ... ചേച്ചിയെ ഇവിടെന്നു കൊണ്ടു പോകാനാണോ.. "

" ആഹ്.. ചേച്ചിയ്ക്കു എന്നും ഇവിടെ നിൽക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ.. "

അമ്മ അവളോട് പറഞ്ഞു...

" വേണ്ടാ.. ചേച്ചിയെ എങ്ങും വിടേണ്ടാ... ഞാൻ ചേച്ചിയെ എങ്ങും വിടില്ല.. "

അമ്മു മോള് ഒരു കരച്ചിലോടെ ദിവ്യയുടെ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു...

" ഇല്ലടി.. ഇവിടെ നിന്നെയും കെട്ടി പിടിച്ചു അവളെ ഇരുത്താം... അല്ലേൽ....  "

" അച്ഛാ..".

അമ്മു മോൾ പറഞ്ഞുത് കേട്ട് ദിവ്യയുടെ അച്ഛൻ ദേഷ്യത്തോടെ കുഞ്ഞിനോട്‌ വഴക്ക്‌ പറഞ്ഞതും അതു കേട്ട് വീടിന് പുറത്തേക്ക് വന്ന ദിവ്യ ദേഷ്യത്തോടെ വിളിച്ചു...

അപ്പോഴാണ് എന്താ പറഞ്ഞു വന്നതുന്നുള്ള ബോധം അയാൾക്കുണ്ടായത്, അയാൾ പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി... അപ്പോഴും അച്ഛന്റെ ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള സംസാരം കേട്ട് പേടിച്ചു അമ്മയെ ചുറ്റി നിൽക്കുവായിരുന്നു അമ്മു മോള്..

മോളേ അങ്ങനെ കണ്ടതും ദിവ്യ ചെന്നു അവളെ എടുത്തു കൊണ്ടു മുറിയിലേക്ക് പോയി... മോളേ സമാധാനിപ്പിച്ചു....

അടുത്ത ദിവസം പതിവുപോലെ തന്നെ കടന്നു പോയി... രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു ജോലി കഴിഞ്ഞു വന്ന ദിവ്യ കാണുന്നത് സന്തോഷത്തോടെ അവളെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന വീട്ടുകാരെയാണ്...

" ആഹ്.. മോളേ കഴിഞ്ഞ ദിവസം നിന്നെ കാണാൻ വന്ന, ചെറുക്കന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും വിളിച്ചിരുന്നു.... അവർക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ട്ടപെട്ടു, നമുക്കും താല്പര്യമാണേൽ അതികം താമസിക്കാതെ തന്നെ കല്യാണം നടത്താമെന്നാ അവർ പറയുന്നത്... "

അച്ഛൻ വളരെ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞതും അതു കെട്ട് ദിവ്യ അച്ഛനെ നോക്കി... കാരണം താൻ പറഞ്ഞ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അറിഞ്ഞിട്ടും അവരീ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിക്കുമെന്ന് അവൾ ഒരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല...

" നിനക്ക് ഇഷ്ട്ടകുറവൊന്നുമില്ലല്ലോ... എന്തായാലും ഞാനവർക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തു... ഏറ്റവും അടുത്ത മുഹൂർത്തത്തിൽ തന്നെ വിവാഹം നടത്താമെന്നും ഞാൻ സമ്മതിച്ചു... നമ്മൾക്കങ്ങനെ വിളിക്കാനിപ്പോൾ ആരുമില്ലല്ലോ...

വിളിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ ഈ കല്യാണം നടന്നു തന്നെ വരില്ല... "

" അല്ല പെട്ടന്ന് കല്യാണമെന്നു പറയുമ്പോൾ, ചെറുക്കനെ പറ്റിയൊന്നു അന്വേഷിക്കണ്ടെ.. "

അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് കെട്ട് അമ്മ ചോദിച്ചു...

" ഞാനൊന്ന് അന്വേഷിച്ചു, ചെറുക്കനെ പറ്റി ആർക്കുമങ്ങനെ കുറ്റം പറയാനൊന്നുമില്ലാ.... പിന്നെ അവൻ സ്വല്പം മദ്യപിക്കും... ആഹ് അല്ലേൽ തന്നെ ആരാ മദ്യപിക്കാത്തത്...

പിന്നെ എല്ലാം നോക്കി നടത്താൻ പറ്റുവൊ.. നമ്മുടെ കുറവുകൾ നമ്മളും നോക്കണ്ടേ.. "

അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് കെട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ദിവ്യ മോളേയുമെടുത്തു തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി...

അധികം വൈകാതെ തന്നെ ദിവ്യയും രാജീവുമായുള്ള വിവഹം കഴിഞ്ഞു...  രാജീവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ നേരം ദിവ്യ അമ്മു മോളെ കെട്ടി പിടിച്ചു കരച്ചിലായിരുന്നെങ്കിലും ദിവ്യയുടെ അച്ഛൻ അവളെ ബലമായി രാജീവിന്റെ കൂടെ പറഞ്ഞയച്ചു...

രാജീവിന്റെ അമ്മ കൊടുത്ത ഏഴുതിരിയിട്ട നിലവിളക്കും വാങ്ങി ദിവ്യ വലതു കാൽ വച്ചു രാജീവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കയറി... വളരെ കുറച്ചു ബന്ധുക്കൾ മാത്രമേ അവിടെയുമുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.. അത്‌ ദിവ്യയിൽ സംശയം ചെലുപിച്ചു...

കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞതും രാജീവിന്റെ പെങ്ങൾ വന്നു ദിവ്യയെ, രാജീവിന്റെ മുറിയിലേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ടു പോയി... അവൾ ഫ്രഷായി വന്നപ്പോഴേക്കും രാജീവിന്റെ പെങ്ങൾ അവിടെയെക്ക്‌ വന്നിരുന്നു.. ശേഷം ദിവ്യയെയും കൂട്ടി ഹാളിലേക്ക് പൊന്നു...

രാത്രിയിൽ ഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം ഒരു ഗ്ലാസ്‌ പാൽ ദിവ്യയുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തു രാജീവിന്റെ പെങ്ങൾ അവളെ രാജീവിന്റെ മുറിയിൽ കൊണ്ടാക്കി...

" കുറച്ചു ദേഷ്യമുണ്ടെന്നേയുള്ളൂ.. എന്റെ ഏട്ടൻ പാവമാണ്... ഏട്ടന്റെ ഈ ദേഷ്യം കാരണം ബന്ധുകളിൽ പലരും ഏട്ടനോട് അത്ര രസത്തിലല്ല.. അതു കൊണ്ടാണ് കല്യാണത്തിന് പോലും അവരിൽ പലരും വരാഞ്ഞത്...

ഇനി എല്ലാം ഏട്ടത്തി വേണം മാറ്റിയെടുക്കാൻ... സ്നേഹം കൊണ്ടു മാറ്റിയെടുക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒന്നുമില്ലല്ലോ "

രാജീവിന്റെ പെങ്ങൾ അവളോടൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞതും ദിവ്യ അവളെ നോക്കിയൊന്നു ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി മുറിയിലേക്ക് കയറി ഡോർ അടച്ചു...

അവൾ പാല് ഗ്ലാസുമായി മുറിയിലേക്ക് കയറിയതും ചുറ്റുമൊന്നു നോക്കി.. ഒരു ആദ്യ രാത്രിയുടെ സെറ്റപ്പ് ആ മുറിയിൽ വേണ്ടുവോളം ചെയ്തു വെച്ചിട്ടുണ്ട്.. കട്ടിലിൽ നിറയെ മുല്ല പൂവും കട്ടിലിനോട്‌ ചേർന്നുള്ള ചെറിയ മേശയിൽ കുറച്ചു ഫ്രൂട്സും അങ്ങനെ എല്ലാം... പക്ഷെ ചെറുക്കനെ മാത്രമവൾ അവിടെ കണ്ടില്ല...

അവൾ പാല് ഗ്ലാസ്‌ മേശയിൽ വെച്ചു കട്ടിലിലിരുന്നു... അൽപ്പ സമയം കഴിഞ്ഞതും രാജീവ്‌ ബാത്‌റൂമിൽ നിന്നും ഒരു ടീഷർട്ടുമിട്ടിറങ്ങി വന്നു... അവനെ കണ്ടതും ദിവ്യ കട്ടിലിൽ നിന്നുമെണീറ്റു...

" സാരിയുടുക്കുന്നത് തനിക്കു അത്രയും ഇഷ്ട്ടമാണോ.. "

ദിവ്യ കണ്ടതും രാജീവ് ചോദിച്ചു.. അതു കേട്ടവൾ ഒരു പകപോടെ അവനെ നോക്കി...

" അല്ല അന്ന് പെണ്ണ് കാണലിനും രാവിലെ കല്യാണത്തിനും ഇപ്പോൾ ദേ ഇവിടെയും ഈ സാരി തന്നെ കണ്ടത് കൊണ്ടു ചോദിച്ചതാ..!"

ദിവ്യയുടെ മുഖത്തെ പകപ് കണ്ടു അവനൊരു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു...

" ഏയ്‌... അങ്ങനെ ഇഷ്ട്ടമൊന്നുമല്ല.. പിന്നെ ഉടത്തോളാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ... "

" എന്നാ താനീ സാരിയൊക്കെ മാറ്റി തനിക്കു കംഫർട്ടായ ഏതെങ്കിലും ഡ്രെസ്സ് എടുത്തിട്... "

ഇതും പറഞ്ഞു രാജീവ്‌ കട്ടിലിൽ ചെന്നിരുന്നു കൊണ്ടു തന്റെ ഫോൺ കൈയിലെടുത്തു... അതു കണ്ടു കബോഡിൽ നിന്നും ഒരു നൈറ്റ് ഡ്രെസ്സുമെടുത്തുകൊണ്ടവൾ ബാത്‌റൂമിലേക്ക് കയറി... ഡ്രെസ്സ് മാറി തിരിച്ചു വന്നപ്പോഴും രാജീവ്‌ ഫോൺ നോക്കിയിരിക്കുവായിരുന്നു...

" താൻ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചോ... "

" ഇല്ല... എന്റെ .. ഫോൺ വീട്ടിലാ... "

അവൾ ചെറിയൊരു പതർച്ചയോടെ പറഞ്ഞു...

" ദാ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചൊന്നു സംസാരിക്ക്‌... "

രാജീവ്‌ ഫോൺ നീട്ടിയതും അവൾ മടിച്ചു മടിച്ചു ഫോൺ വാങ്ങി അച്ഛന്റെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു... അൽപ്പ നേരം അച്ഛനോടും അമ്മയോടും കുഞ്ഞിനോടും സംസാരിച്ചു... കുഞ്ഞിനോട്‌ സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞതും അവൾക്ക്‌ സങ്കടം സഹിക്കാനായില്ലാ... ഫോൺ വച്ച ശേഷമവൾ പൊട്ടി കരഞ്ഞു പോയി..

" എടൊ താനൊന്ന് റിലാക്സാകാൻ വേണ്ടിയാണ് വീട്ടിലേക്കു വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞത്.. ഇതിപ്പോൾ അതിനേക്കാൾ വല്ല്യ പ്രശ്നമായല്ലോ.. "

രാജീവോരു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചതും അവൾ ഫോൺ അവന് നേരെ നീട്ടി... ശേഷമവൾ കണ്ണ് തുടച്ചു...

" സോറി രാജീവേട്ടാ... മോളേ പിരിഞ്ഞു.. ഞാനിങ്ങനെ നിന്നിട്ടില്ല... അവളുടെ ശബ്ദം കെട്ടപ്പോൾ... പെട്ടെന്ന് എനിക്ക്... "

അവൾ സങ്കടത്തോടെ അവനോടു പറഞ്ഞതും...

" മോളേ ഇവിടെയ്ക്കു കൊണ്ടു വരണോ... "

രാജീവ്‌ ചോദിച്ചതും അവൾ പ്രതീക്ഷയോടെ അവനെ നോക്കി...

" വേണേൽ കൊണ്ടു വരാം... തന്റെ മോളായിട്ട് തന്നെ... പക്ഷെ അതിൽ ചെറിയൊരു പ്രശ്നമുണ്ട്... "

രാജീവ്‌ പറഞ്ഞതും എന്താന്നുള്ള ഭാവത്തിൽ അവൾ രാജീവിനെ നോക്കി...

" ഇപ്പോൾ എല്ലാവരുടെയും കണ്ണിൽ അമ്മു മോള്, ദിവ്യയുടെ അനിയത്തി... അവൾക്കിപ്പോൾ ഒരച്ഛനുണ്ട് അമ്മയുണ്ട് ചേച്ചിയുണ്ട്...

പക്ഷെ ഇവിടെയ്ക്കു കൊണ്ടു വന്നാൽ... അവൾക്കു അമ്മ മാത്രമേ കാണു... അവളുടെ അച്ഛനാരാന്നു ഒരു ചോദ്യം വരും.. ഭാവിയിൽ അവൾക്കു അതൊരു കുറച്ചിൽ തന്നെയാകും... ഞാൻ എത്ര കണ്ടു അവളെ നോക്കിയാലും സ്നേഹിച്ചാലും അവളുടെ വളർത്തച്ഛനെയാകൂ...

അതിനെക്കാളൊക്കെ നല്ലതല്ലേ... അവൾ തന്റെ അനിയത്തിയായി വളരുന്നത്... നമുക്ക് എപ്പോൾ വേണേലും അവളെ പോയി കാണാം... വേണേൽ കുറച്ചു ദിവസം ഇവിടെ കൊണ്ടു വന്നു നിർത്താം... നമുക്ക് അവളെ നമ്മുടെ മോളേ പോലെ സ്നേഹിക്കാം... പക്ഷെ ദിവ്യ അമ്മു മോളുടെ അമ്മയാണെന്നുള്ള സത്യം.. അതു നമ്മുക്കുള്ളിൽ മാത്രം നിൽക്കണം...

  എല്ലാം ശെരിയാകും... "

രാജീവ്‌ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു... അൽപ്പ സമയം അവൾ രാജീവിനോട് ചേർന്നിരുതും അവളുടെ സങ്കടം പതിയെ കുറഞ്ഞു വന്നു...

" ഞാ.... ഞാൻ... ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ... "

അൽപ്പ സമയത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്കു ശേഷം രാജീവ്‌ ചോദിച്ചു... അതു കെട്ടവൾ അവനെ നോക്കി...

" പാസ്റ്റ് ഈസ് പാസ്ററ്... എങ്കിലും ഒന്നു ചോദിച്ചോട്ടെ.. "

" മ്മ്... "

" ദിവ്യയ്ക്കു അയാൾ ആരാന്നു ഒരു സൂചന പോലുമില്ലേ... "

" രാജീവേട്ടാ അതു .. "

" വെറുതെ ഒന്നറിയാൻ വേണ്ടി മാത്രം... ഇന്നൊരു ദിവസം കൂടെ മാത്രമേ ഞാൻ ഇതൊക്കെ ചോദിക്കു.. അതിന് ശേഷം നമ്മുടെ ജീവിതം മാത്രം.. അതിലൊരു കരടായി പോലും നിന്റെ ആ പാസ്റ്റിനെ പറ്റിയൊരു ചോദ്യമുണ്ടാകില്ല.... എന്റെ വാക്കാണത്... "

രാജീവ്‌ അവളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു...

" എനിക്കറിയില്ല... ഒന്നും എനിക്കറിയില്ല... ആരാണന്നൊ എന്താണന്നൊ ഒന്നും... "

അവൾ കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു...

" ഇനി ഒരു പക്ഷെ എന്നേലും അയാൾ നിന്റെ മുന്നിൽ വന്നു ആ കുറ്റം ഏറ്റുപറഞ്ഞാൽ എന്തായിരിക്കും നിന്റെ ഒരു പ്രതികരണം...

ആഹാ.... ചുമ്മാ പറ..."

💕(അവസാനഭാഗം)💕

" ഇനി ഒരു പക്ഷെ എന്നേലും അയാൾ നിന്റെ മുന്നിൽ വന്നു ആ കുറ്റം ഏറ്റുപറഞ്ഞാൽ എന്തായിരിക്കും നിന്റെ ഒരു പ്രതികരണം...

ആഹാ.... ചുമ്മാ പറ..."

" അങ്ങനെ ഒരു നാൾ അയാളെന്റെ മുന്നിൽ വന്നാൽ കുത്തി വീഴ്ത്തും ഞാനയാളെ... അതും എന്റെ ദേഷ്യം തീരുന്നോടം വരെ കുത്തും ഞാൻ ... ഒരു ധാക്ഷ്യണ്യവുമില്ലാതെ... "

ഇതും പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണിൽ അയാളോടുള്ള പക നിറഞ്ഞിരുന്നു...

" രാജീവേട്ടനറിയുവോ... എന്റെ ഏറ്റവും വല്ല്യ സ്വപ്നമായിരുന്നു സിവിൽ സർവീസ് എഴുതി ഒരു കളക്ടർ ആകണമെന്നു...

കുഞ്ഞു നാൾ മുതൽ മനസിൽ കേറികൂടിയോരാഗ്രഹം... അതിന് വേണ്ടി ഞാനന്നു മുതൽ പരിശ്രമിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു.... എന്റെയീ ആഗ്രഹം അറിഞ്ഞ കുടുംബക്കാരെല്ലാം എന്നേ കളിയാക്കി... കാരണം ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിലെ പെൺകുട്ടികളൊന്നും പ്രീഡിഗ്രിയ്ക്കപ്പുറം പോയിരുന്നില്ല... ചിലർക്ക് പഠിക്കാൻ താല്പര്യമില്ലങ്കിൽ ചിലർക്കു പഠിക്കാനുള്ള സഹചര്യമില്ലായിരുന്നു...

എന്നാൽ എന്റെ അച്ഛൻ  ആ കളിയാക്കലിനെയൊക്കെ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ നേരിട്ടു... അച്ഛൻ നല്ലത് പോലെ കഷ്ടപെട്ടു എന്നെ പഠിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി...  അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും കഷ്ടപാടും എന്റെ ആഗ്രഹം കൂടിയായപ്പോൾ പഠനം എനിക്ക് എളുപ്പമായിരുന്നു... പത്താം ക്ലാസും പ്ലസ് ടുവുമെല്ലാം ഫുൾ മാർക്കോടെയാണ് ഞാൻ പാസ്സായത്... റിസൾട് അറിഞ്ഞ നിമിഷം എന്റെ അച്ഛന്റെയുമമ്മയുടെയും സന്തോഷം അതെനിക്ക് കൂടുതൽ ആവേശം തരുകയാണ് ചെയ്തത്...

പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞു ഡിഗ്രിയ്ക്കു കയറിയപ്പോഴും ഞാൻ പഠനത്തിലുഴപ്പ്‌ കാണിച്ചില്ല.. എല്ലാ സെമിസറ്ററിലും ആ കോളേജിലേ ടോപ്പർ ഞാൻ തന്നെയായിരുന്നു... അങ്ങനെ ഡിഗ്രി അവസാന വർഷം കോളേജ് ടൂർ വന്നപ്പോൾ അച്ഛന്റെ അവസ്ഥ കണ്ടു ടൂറൊന്നും പോകുന്നില്ലാന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞതാ പക്ഷെ...

 അച്ഛന്റെ നിർബന്ധം കാരണം എനിക്കു പോകേണ്ടി വന്നു... എന്റെ സന്തോഷത്തിന് വേണ്ടിയായിരുന്നെങ്കിലും... അന്ന് എല്ലാം എനിക്ക് നഷ്ടപെട്ടു... എന്റെ സ്വപ്നം, എന്റെ അച്ഛന്റെ സ്വപ്നം... എല്ലാം എല്ലാം... അയാൾ കാരണം... എല്ലാരുടെയും മുന്നിൽ ഞാൻ പിഴച്ചവളായി...നശിച്ചവളായി...

അതിന് ശേഷം എനിക്ക് പഠിക്കാൻ പോലും പറ്റിയിട്ടില്ല... പിന്നെ മോളുടെ ജനനം... ആദ്യം ആ കുഞ്ഞിനോടും ദേഷ്യമായിരുന്നു... പിന്നെ അവളുടെ കളിചിരികൾ എന്റെ ആ ദേഷ്യം മാറ്റിയെടുത്തു...

സ്വന്തം അമ്മയെ ചേച്ചിയെന്ന് വിളിക്കേണ്ടി വന്നവളാണ് എന്റെ കുഞ്ഞ്... "

ഇത്രയും പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയിരുന്നു... അതുകണ്ടു രാജീവ്‌ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു....

" എല്ലാം മറന്നേരു ഇനി പുതിയൊരു ജീവിതം...നമ്മുടെ ജീവിതം "

രാജീവ് അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു...

" രാജീവേട്ടാ എനിക്കൊരു അപേക്ഷയുണ്ട്... "

" മ്മ്.. "

" അതു... എനിക്ക് കുറച്ചു സമയം വേണം.. എല്ലാമൊന്നു പൊരുത്തപ്പെടാനും.. ഏട്ടനെ സ്നേഹിക്കാനും... അതു പോലെ..."

അവൾ ഇത്രയും പറഞ്ഞു പകുതിയ്ക്കു നിർത്തി...

" മ്മ്.. എനിക്ക് മനസിലാകും.. നിനക്ക് എല്ലാമുൾക്കൊള്ളാൻ സമയം വേണമെന്നുമറിയാം... സമയം മെടുത്തോളു നീ.. നിനക്ക് എന്ന് എന്റെ മാത്രമാകാൻ കഴിയുമോ.. അന്ന് മുതലേ നമ്മളൊരു ദാമ്പത്യം ആരംഭിക്കു.. അതു വരെ നിനക്ക് എന്തും തുറന്നു പറയാവുന്ന ഒരു ഫ്രണ്ടായി ഞാൻ കൂടെയുണ്ടാകും... "

രാജീവ്‌ ഇതും പറഞ്ഞു കട്ടിലിന്റെ ഒരു സൈഡിലായി കിടന്നു... ദിവ്യ മറു സൈഡിലും...

ദിവസങ്ങൾ പിന്നെയും കടന്നു പോയി.. ദിവ്യയും രാജീവും അവരുടെ മുറിയ്ക്കു വെളിയിൽ സ്നേഹമുള്ള ഭാര്യയും ഭർത്താവുമായി മാറി... അതോടൊപ്പം രാജീവിന്റെ ദേഷ്യത്തിനും അയവ്വ് വന്നു... അതു കണ്ടു രാജീവിന്റെ വീട്ടുകാർക്ക്‌ ദിവ്യയോടുള്ള സ്നേഹവും കൂടി.. തൻറെ മോനേ പഴയ പോലെ അവർക്ക് കിട്ടിയതിൽ അവർ ഒത്തിരി സന്തോഷിച്ചു...

എല്ലാ ആഴ്ച അവസാനവും ദിവ്യയും രാജീവും, അവളുടെ വീട്ടിലെയ്ക്കു ചെല്ലും അച്ഛനുമമ്മയ്ക്കും രാജീവ്‌ ഒരു മകനെ പോലെയായി... വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ രാജീവും അമ്മു മോളും തമ്മിലടുത്തു... പല ദിവസങ്ങളിലും രാജീവ്‌ അമ്മു മോളേയും കൊണ്ടു പലയിടത്തും കറങ്ങാൻ പോകും കൂടെ ദിവ്യയും... ചില ദിവസങ്ങളിൽ രാജീവ്‌ അമ്മുനെയും കൊണ്ടു അവരുടെ വീട്ടിലെക്കും വരും...

വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ആ കുറുമ്പി രാജീവിന്റെ അച്ഛനുമമ്മയെയും പെങ്ങളെയും കൈയിലെടുത്തു... അമ്മുനെയും കൊണ്ടു വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നാൽ പിന്നെ അമ്മുവിന്റെ പുറകെയുള്ള ഓട്ടമായിരിക്കും രാജീവിന്റെ അമ്മയും അച്ഛനും പെങ്ങളും... അവൾ അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചു പോകുമ്പോഴെക്കും അവരുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും...

അങ്ങനെ സന്തോഷകരമയ അവരുടെ ജീവിതത്തിനിടയിൽ ദിവ്യയുടെ മനസിൽ രാജീവിനോടുള്ള പ്രണയം നിറഞ്ഞു... അവന്റെ ഓരോ നോട്ടങ്ങളും അവളിൽ പ്രണയം നിറച്ചു... അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം രാജീവിന്റെ അച്ഛനുമമ്മയും അനിയത്തിയും ദിവ്യയും കൂടെയിരിക്കുമ്പോൾ അവർക്ക് മുന്നിലേക്കായി രാജീവ്‌ ഒരു ഫയൽ കൊണ്ടു വന്നു വച്ചു...

എല്ലാവരും അതു എന്താന്നു നോക്കാനുള്ള ആകാംഷയിൽ രാജീവ് അതു ദിവ്യയുടെ കൈയിലേക്ക് കൊടുത്തു... അവൾ അതു വാങ്ങി തുറന്നു നോക്കിയതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു...

" എന്താ മോനേ അതു... "

രാജീവിന്റെ അച്ഛൻ ചോദിച്ചു...

" അച്ഛന്റെ മരുമോള് സിവിൽ സർവീസെടുത്തു കളകടറാകാൻ പോകുന്നു..

 അതിന് വേണ്ടിയുള്ള ആദ്യ സ്റ്റെപ്... ഡൽഹിയിലേ കോളേജിൽ അഡ്മിഷനെടുത്തിട്ടുണ്ട്... അടുത്ത ദിവസം ക്ലാസ് തുടങ്ങും... കോളേജിനടുത്തുള്ള എന്റെയൊരു ഫ്രണ്ടിന്റെ സിസ്റ്ററിന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ താമസവും റെഡിയാക്കി "

രാജീവ് പറഞ്ഞതും അതു കേട്ട് ഒരു ഞെട്ടലോടെ ദിവ്യ രാജീവിനെ നോക്കി... അതു കെട്ട് എല്ലാവർക്കും സന്തോഷമായി...

" രാജീവെട്ടാ ഞാൻ... "

" ഒന്നും പറയേണ്ട... അടുത്ത ദിവസം തന്നെ നമ്മൾ പോകുന്നു... ഒരിക്കൽ നഷ്ടപെട്ട നിന്റെ സ്വപ്നം നേടിയെടുക്കാൻ...

തന്നെ കൊണ്ടു പറ്റും..."

രാജീവ് ചേർത്തു പിടിച്ചു പറഞ്ഞതും അവളോരെങ്ങാലടെ അവന്റെ മാറിലേക്ക് വീണു... ഈ കാര്യം ദിവ്യയുടെ വീട്ടിലറിയിച്ചപ്പോൾ അവർക്കും സന്തോഷമായി.... അടുത്ത ദിവസം തന്നെയവൾ രാജീവിനൊപ്പം ഡൽഹിയിലേക്ക് ഫ്ലൈറ്റ് കയറി...

രാജീവിന്റെ ഫ്രണ്ടിന്റെ സിസ്റ്ററിന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ ദിവ്യയാക്കി അവള്ക്ക് വേണ്ട സാധനങ്ങളും എത്തിച്ചു കൊടുത്തവൻ അന്ന് രാത്രിയിൽ ദിവ്യയുടെ കൂടെ അവിടെ തങ്ങി...

" താങ്ക്സ് രാജീവേട്ടാ... ഞാനിപ്പോൾ ഒത്തിരി ഹാപ്പിയാണ്.. "

അവൾ രാജീവിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു...

" പക്ഷെ ഞാനത്ര ഹാപ്പിയല്ല.. "

രാജീവ്‌ അവളുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു...

" അതിന്റെ കാരണം എനിക്കറിയാം.. "

അവളൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞതും...

" എന്നാ പറ എന്താ കാര്യം.. "

" എനിക്ക് സമ്മതമാണ്.. ഏട്ടന്റെ സ്വന്തമാകാൻ... ഏട്ടന്റെ മാത്രമാകാൻ, ... "

ദിവ്യ നാണത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടു തിരിഞ്ഞു കിടന്നു... അതു കണ്ടു രാജീവ്‌ അവളെ പിടിച്ചു തിരിച്ചു കിടത്തി... അപ്പോഴും അവൾ അവനെ നോക്കാതെ തല താഴ്ത്തിയിരുന്നു...

" നിന്നെ സമ്മതിചിരിക്കുന്നു... ഇതാണോ നിന്റെ വല്ല്യ കണ്ടു പിടുത്തം ഞാൻ ഹാപ്പിയല്ലാത്തത്... അതു കൊണ്ടല്ലാ... "

" പിന്നെ.. "

" നീ നിന്റെ സ്വപ്നം നേടി വാ... എന്റെ സ്വന്തമാകാൻ... അപ്പോഴേ നിന്നെ ഞാൻ പൂർണമായി സ്വന്തമാക്കു... നിന്റെ സ്വപ്നം നീ നെടുമ്പോഴാണ് ഞാൻ ഹാപ്പിയാകുന്നത്... "

രാജീവ്‌ അവളുടെ കവിളിനെ താഴുകി  പറഞ്ഞതും, അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു...

" ഇതിനി ഇങ്ങനെ നിറയാൻ പാടില്ല... ഒരു നാടിനെ സേവിക്കേണ്ടവളാണ് എന്റെ ഭാര്യ...

 ചവിട്ടി താഴ്ത്താൻ നോക്കിയവർക്ക് മുന്നിൽ നിവർന്നു നിൽക്കണം...

 അങ്ങനെയുള്ളയൊരാൾക്ക് ഈ കണ്ണ്നീർ നല്ലതല്ല... "

രാജീവ്‌ ഇതു പറഞ്ഞതും അവൾ. അവനോടു ചേർന്നു കിടന്നു... അടുത്ത ദിവസം തന്നെ രാജീവ് നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നു....

♉️♉️♉️♉️♉️♉️♉️♉️♉️♉️♉️♉️♉️♉️♉️♉️

അങ്ങനെ നീണ്ട നാലു വർഷത്തെ ദിവ്യയുടെ കഠിനപ്രക്തനവും കഷ്ടപാടും രണ്ടു വീട്ടുകാരുടെ പ്രാർത്ഥനയുടെയും ഫലമായി ദിവ്യ സിവിൽ സർവീസ് എഴുതിയെടുത്തു...  ട്രെയിനിങ്ങും കഴിഞ്ഞു അവളുടെ സ്വപ്നമായ ias എന്ന മൂന്നക്ഷരം അവളുടെ പേരിനൊപ്പം അവൾ ചേർത്തു....

ഇതിനിടയിൽ പല തവണ രാജീവ് ഡൽഹിയിൽ പോയി ദിവ്യയെ കണ്ടും ഫോൺ വിളികളിലൂടെയും അവർ പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു...

അവൾ നാട്ടിലെത്തിയ ദിവസം തന്നെ രണ്ടു വീട്ടുകാരും ചേർന്നു അവൾക്കു ias കിട്ടിയത് ആഘോഷിച്ചു... ആദ്യം പോറ്റിങ്ങിനു ഒരാഴ്ചത്തെ അവധിയുള്ളത് കൊണ്ടു തന്നെ അവൾ ആ ദിവസങ്ങൾ രാജീവിനോപ്പം കഴിയാനഗ്രഹിച്ചു... അതു മനസിൽ കണ്ടന്നപോലെ രാജീവ്‌ ഒരു യാത്ര പ്ലാൻ ചെയ്തു... അവർ രണ്ടു പേര് മാത്രമുള്ളൊരു യാത്ര....

അങ്ങനെ അവർ യാത്ര പുറപ്പെട്ടു... വഴിയിലെ കാഴ്ചകൾ കണ്ടും ഡൽഹിയിലെ വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞും ആ യാത്രയിൽ ദിവ്യ വാചാലയായപ്പോൾ രാജീവ്‌ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളുടെ വാക്കുകൾക്ക്‌ കാതോർത്തിരുന്നു...

മൈസൂരിലെ കുളിരിൽ ഒരു മഴ പോലെ അവൻ ദിവ്യയിൽ പെയ്തിറങ്ങിയതും അവളൊരു ചിരിയോടെ അവനെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്തു പിടിച്ചു... അവസാനം ചെറിയൊരു നോവോടെ അവളെ പൂർണമായും അവൻ അവന്റെത് മാത്രമാക്കി...

" ഏട്ടാ ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ... "

വിയർത്തൊട്ടിയ രാജീവിന്റെ മാറിൽ വിരലോടിച്ചു കൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു...

" എന്താ എന്റെ ദിവ്യ കൊച്ചിന് ചോദിക്കാനുള്ളെ.."

അവൻ ദിവ്യയും താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തികൊണ്ടു ചോദിച്ചു...

" പല വട്ടം ഞാൻ ചോദിക്കണമെന്നു കരുതിയതാ.. പക്ഷെ എന്തോ അന്നേരമൊന്നും ചോദിക്കാൻ തോന്നിയില്ല... "

" നീ ചോദിക്ക്‌ മുത്തേ... "

" അല്ല.. അന്ന് പെണ്ണ് കാണൻ വന്നപ്പോൾ എനിക്ക് സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ... "

" അ... തെ.. അ..തിന്... "

അവൻ ചെറിയൊരു പതറച്ചയോടെ ചോദിച്ചു...

" അല്ല ഞാനന്നു അത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും, ഏട്ടനെന്തിനാ നമ്മുടെ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചത്... അമ്മു മോളേ ഇത്രയും സ്‌നേഹികുന്നത്... "

അവൾ ചോദിച്ചതും രാജീവ്‌ അവളെ വിട്ട് എണീറ്റിരുന്നു... ശേഷം അവൻ തന്റെ കണ്ണുകളൊന്നുടച്ചു ശ്വാസമോന്നാഞ്ഞെടുത്തു വിട്ടു, ശേഷം ദിവ്യയൊന്നു നോക്കി...

" പറയാം... ദിവ്യ എന്നാ എന്നെ ആദ്യമായി കണ്ടതെന്നോർമ്മയുണ്ടോ... "

" അന്ന് പെണ്ണ്കാണാൻ വന്നപ്പോൾ... "

രാജീവ്‌ ചോദിച്ചതിന് ദിവ്യ ആലോചിക്കുകപോലുമില്ലാതെ പറഞ്ഞതും രാജീവ്‌ അതു കേട്ടൊന്ന് ചിരിച്ചു...

" പക്ഷെ ഞാൻ തന്നെ ആദ്യമായി കാണുന്നത് അന്നല്ല... അതിനും ഒത്തിരി നാൾ മുൻപ്... കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ താൻ ഏഴാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന സമയം...

ഒരു പ്ലസ്ടുക്കാരൻ പയ്യന് തോന്നിയൊരു കൗതുകം... തനിക്കോർമ്മയുണ്ടോ ഒരു ദിവസം സ്കൂൾ വിട്ടു ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിൽകുമ്പോൾ പെട്ടെന്നൊരു മഴ വന്നത്... അന്നാ മഴ തുള്ളികളിൽ കളിക്കുന്ന ഒരു പാവാടക്കാരിയെ ഞാനിപ്പോഴും ഓർക്കുന്നു...

അന്ന് ആ വെയ്റ്റിംഗ് ഷെഡിൽ നിന്നും വീഴുന്ന വെള്ളത്തുള്ളികളെ തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു കളിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഒരു കാർ വന്നു ചെളി വെള്ളം അവിടെ നിന്നവരുടെ ദേഹത്തെയ്ക്കു തെറിപ്പിച്ചതും.. ചെളി വെള്ളം വീണു മുഷിഞ്ഞ ഡ്രെസ്സ് നോക്കി വിഷമിക്കുന്ന അ പാവാടക്കാരിയെ കണ്ടു അ പ്ലസ്ട്ടുക്കാരന്റെ മിഴികളിലും ഒരു സങ്കടക്കടൽ ഇരമ്പിയിരുന്നു...

അതിന് ശേഷം പലപ്പോഴും അ പ്ലസ്ടുക്കാരൻ അ പാവാടക്കാരിയെ ശ്രെദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.. പക്ഷെ അടുത്തു വന്നു നിൽക്കാനൊ എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാനൊ അന്ന് അവന് പേടിയായിരുന്നു... അല്ലേൽ തന്നെ ആ ഏഴാം ക്ലാസുകാരിയോട് അന്ന് എന്ത് പറയാൻ.. എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ട്ടമാണന്നൊ...

അങ്ങനെ ചിന്തച്ചപ്പോൾ അതിനെക്കാൾ നല്ലത് ഇങ്ങനെ നടക്കുന്നതാണെന്ന് തോന്നി..   പ്ലസ്ടു കഴിഞ്ഞു ഡിഗ്രിയ്ക്കു ചേർന്നപ്പോഴും ആ ഏഴാം ക്ലാസുകാരിയെ മറന്നില്ല.. എന്നും അവളെ നോക്കി അങ്ങനെ നിൽക്കും രാവിലെയും വൈകുന്നേരങ്ങളിലും... കോളേജിൽ പല പ്രേണയാഭ്യർത്ഥന വന്നെങ്കിലും അവന്റെയുള്ളിൽ ആ പാവടക്കാരി മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ... Sslc യ്ക്കും പ്ലസ് ടു വിനും ഫുൾ മാർക്ക്‌ വാങ്ങി പാസായതും സ്കൂളിൽ അനുമോദന ചടങ്ങിൽ നിന്നു പ്രസഗിക്കുന്നതും എല്ലാം അവൻ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

ഡിഗ്രിയും പിജിയും കഴിഞ്ഞപ്പോഴേയ്ക്കും ഒരു വിസ കിട്ടി അവൻ കടൽ കടന്നപോഴും അവന്റെയുള്ളിൽ എത്രയും പെട്ടെന്ന് കുറച്ചു കാശുണ്ടാക്കി ആ പാവാടക്കാരിയെ സ്വന്തമാക്കണമെന്നു മാത്രമായിരുന്നു...

നാല് വർഷം... അവനാ പാവാടക്കാരിയെ കാണാതെ  മണലാര്യണത്തിൽ കിടന്നവൻ കഷ്ടപെട്ടു.. അങ്ങനെ നാലു വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമവൻ നാട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ ആദ്യം തേടി പോയത് അവളെ തേടിയായിരുന്നു.. പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും അവർ അവിടെ നിന്നും താമസം മാറിയിരുന്നു.... അതോടൊപ്പം അവളെ കുറിച്ചുള്ള ചില വാർത്തകളും അറിഞ്ഞു, അതു അവനിൽ ദേഷ്യമൊ സങ്കടമൊ അങ്ങനെ പറഞ്ഞു ഭലിപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു അവസ്ഥയിൽ കൊണ്ടു ചെന്നെത്തിപ്പിച്ചു...

തന്റെ ഇഷ്ട്ടം അവളെ നേരെത്തെ അറിയിച്ചിരുന്നേൽ തനിക്കു അവളെ നഷ്ടപെടില്ലായിരുന്നു എന്നൊരു തോന്നൽ അവനിൽ നിറച്ചു അതിന് ശേഷം അവന് എല്ലാരോടും ദേഷ്യമായി, തൊട്ടതിനും പിടിച്ചതിനുമെല്ലാം ദേഷ്യം...

എങ്കിലും അവൻ അവനെ കൊണ്ടു പറ്റാവുന്ന പോലെയല്ലാം അവളെ കുറിച്ചന്വേഷിച്ചു നടന്നു പല നാടുകൾ നഗരങ്ങൾ, അതിനിടയിൽ പല കല്യാണാലൊചനകളും അവനെ തേടി എത്തിയെങ്കിലും അവന്റെയുള്ളിൽ ആ പാവാടക്കാരി തന്നെ നിറഞ്ഞു നിന്നു...

അവസാനം ഒരു ബ്രോക്കറുടെ കൈയിലേ ഫോട്ടോകളിൽ നിന്നും അന്നത്തെയാ പാവാടക്കാരിയെ അവൻ കണ്ടെത്തി... പെണ്ണുകാണാനായി അവൻ ആ പാവാടക്കാരിയുടെ അടുത്ത് ചെന്നപ്പോൾ അവന് അറിയാവുന്നതും അറിയാത്തതുമായ പല കാര്യങ്ങളും അവൾ തുറന്നു പറഞ്ഞു...

ആ നിമിഷം തന്നെ അവളെ തന്റെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു പിടിച്ചു ഇനി നിനക്ക് ഞാനുണ്ടെന്നു പറയാൻ നെഞ്ചം തുടിച്ചതാണ്.. പക്ഷെ വളരെ പാടുപെട്ടവൻ അവനെ അടക്കി നിർത്തി... ശേഷം ഒരു താലി കെട്ടി അവളെ കൂടെക്കൂട്ടി... അവളുടെ സ്വപ്നം അറിഞ്ഞു അതും അവൾക്ക്‌ നേടി കൊടുത്തു...

അന്നത്തെയാ പാവാടക്കാരിയാണ് എന്റെ മുന്നിലിപ്പോഴുള്ള എന്റെ മാത്രം ദിവ്യ... എന്റെ ആദ്യ പ്രണയം... അവസാനത്തെയും... "

രാജീവ്‌, ദിവ്യ നോക്കി പറഞ്ഞതും അവൾ നിറകണ്ണുകളോടെ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണു...

" എന്തെ.. ഇതെന്നോട് മുൻപ് പറഞ്ഞില്ല... "

അവൾ മുഖമുയർത്തി അവനോടു ചോദിച്ചു...

" എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും നീയെന്റെ സ്വന്തമായതിനു ശേഷം പറയാമെന്നു കരുതി...

പിന്നെ അമ്മുമോളേ ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നത്.. അവൾ നിന്റെ മോളായത് കൊണ്ടു.. നമ്മുടെ മോളായത് കൊണ്ടു...

 അതുമല്ല എനിക്ക് കുട്ടികളെ ഭയങ്കര ഇഷ്ട്ടമാ പ്രിത്യേകിച്ച് പെൺകുട്ടകളെ..."

ദിവ്യയുടെ കാതോരം ചെർന്നവൻ പറഞ്ഞതും അവൾ നാണത്തോടെ അവനോടൊന്ന് കൂടെ പറ്റിചേർന്നു നിന്നു അതു കണ്ടു അവൻ അവളെയും കൊണ്ടു വീണ്ടും കട്ടിലിലേക്ക് വീണു...

ഇനി അവർ സ്നേഹിക്കട്ടേ...

ശുഭം....

സമൂഹത്തിൽ ദിവ്യയെ പോലെയുള്ളവർ ഒത്തിരി പേരുണ്ട്.. ഏതെങ്കിലുമൊരു കാമപ്രാന്തൻ കടിച്ചു തുപ്പിയെന്നും പറഞ്ഞു ആഗ്രഹങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളുമുപേക്ഷിച്ചു.. ഒരു ജീവച്ഛവം പോലെ ജീവിക്കുന്നവർ... അവരോടൊക്കെ ഒന്നേ പറയാനുള്ളു.. ഏതെങ്കിലും ഒരുത്തൻ, ഒരുത്തി അല്ലേൽ ഒരു സമൂഹം തന്നെ ഒറ്റ പെടുത്തിയാലും ആഗ്രഹങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളും നേടിയെടുക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക്‌ കഴിയും.. പക്ഷെ അതിന് ശ്രെമിക്കേണ്ടത് നിങ്ങൾ മാത്രമാണെന്ന് ഓർക്കുക... അന്ന് നിങ്ങളെ തള്ളി പറഞ്ഞവൾ നിങ്ങളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു അവരുടെ അഭിമാനമാണ് നിങ്ങളെന്നു പറയും....

DOWNLOAD FOR PDF STORY CLICK 👇

📝ബിബിൻ എസ് ഉണ്ണി