🍁സിന്ദൂരം പൊടിയുന്ന അറയ്ക്കൽ കാവ്🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

🍁സിന്ദൂരം പൊടിയുന്ന അറയ്ക്കൽ കാവ്🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁 

പുറത്ത്  തകർത്തു മഴ പെയ്യുന്നു.

ഉസ്‌മാന്റെ ചായക്കടയിൽ നിന്നും മഴയ്‌ക്കൊപ്പം ആ പാട്ട് ഒഴുകി നടന്നു.

" ചന്ദനമണി വാതിൽ പാതി ചാരി ….."

കൈയ്യിലെ ചായ  ഊതി കുടിച്ചുകൊണ്ട് രാഘവൻ പഴകിയ ബെഞ്ചിന്റെ ഒരറ്റം ചേർന്നിരുന്നു.

" ഇന്നലെയും കാവിൽ ആരൊക്കെയോ അറയ്ക്കലെ ഉണ്ണിയെ കണ്ടൂന്ന് "

" എന്റെ രാഘവാ രാവിലെ  മറ്റൊന്നും ഇല്ലേ പറയാൻ ?" 

ഉസ്മാൻ രാഘവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

 

" എന്റെ രാഘവാ....നിങ്ങള് ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കണുണ്ടോ ഇതൊക്കെ ?

ഏഴെട്ട് കൊല്ലം മുന്നേ ചത്ത ചെക്കനെ ഇന്നലെ ആരോ കണ്ടുപോലും..

നിക്ക് അത് വിശ്വസിക്കാൻ കുറച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ട് ." തറയിലെ ആശാൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി. കൈയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ഗ്ലാസിലെ അവസാനതുള്ളി ചായയും ഉള്ളിലാക്കി അയാൾ രാഘവനെ ഒന്ന് നോക്കി.

" അതിപ്പോ ആശാനേ ,

അങ്ങനെ  വിട്ട് കളയാൻ പറ്റില്ല .

കഴിഞ്ഞ മാസം അമാവാസിയ്ക്ക് അറയ്ക്കൽ കാവിൽ  കൊന്നിട്ടിരുന്ന ആ  പെങ്കൊച്ചിനെ ഞാൻ പോയി കണ്ടതാ.... കഴുത്തിൽ മാത്രേ മുറിവ് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു ... ഓൻ കൊന്നത് തന്നാ….. ചുവന്ന പട്ടിൽ പൊതിഞ്ഞ്  സിന്ദൂരം കൊണ്ട് അതിന്റെ മുഖം പൊതിഞ്ഞിരുന്നു. ഹോ ആ കിടപ്പ് ഞാൻ ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ …..

ആ പെങ്കൊച്ചിന്റെ അച്ഛനല്ലേ ഈ ഉണ്ണിയെ ആവാഹിക്കാൻ മുൻപ് കർമ്മങ്ങൾ ഒക്കെ ചെയ്തതത് അതിന്റെ പക . അല്ലാണ്ട് എന്താ "

" അതുകൊണ്ട്  എന്താ പിന്നീട് ആ വഴി ആരും പോകാതെയായി .

കാവിലെ പൂജയും വഴിപാടും മുടങ്ങി . അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിൽ ഇപ്പോ ആരും ഇല്ലാതെ ആയി .ഉണ്ണീടെ പേരും പറഞ്ഞു ഈ കാട്ടിക്കൂട്ടലുകൾ ഒക്കെ മറ്റാരെങ്കിലും ചെയ്യുന്നത് ആണെങ്കിലോ ? 

നിക്ക് അങ്ങനെ തന്നാ  തോന്നണേ ...

ഏഴെട്ട് കൊല്ലം മുന്നേ മരിച്ച ഒരുത്തന്റെ ആത്മാവ് ഇതുവരെ എവിടെ ആയിരുന്നു ? 

അതൊന്നും ആരും ചിന്തിക്കില്ല . ഉണ്ണീടെ പ്രേതം ആളെ കൊല്ലുന്നു. അങ്ങനെ പറയണത് അപ്പടി വിഴുങ്ങാൻ കുറച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ട് എന്നെക്കൊണ്ടാവില്ല."

" ആശാനേ .... ഉണ്ണി മരിച്ചത് നിങ്ങള് മറന്നിട്ടുണ്ടാവില്ലലോ .

കാവില് പൂജയ്ക്ക് സാധനം വാങ്ങാൻ പോയതല്ലേ ? അതും ആയില്യം നാളിൽ?

ചെക്കൻ പിന്നെ പൊങ്ങിയത് ഓന്റെ  തറവാടിന് പിന്നിലെ ചതുപ്പിൽ .

അതും കാൽവഴുതി ആണോ അതോ സ്വയം ചാടിയതാണോ ? ആർക്കറിയാം ..

പിന്നെ ദുർമരണങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര തന്നെ ഇല്ലേ അറയ്ക്കൽ തറവാടിന്. അവരുടെ ഒക്കെ ആത്മാവ് ഗതി കിട്ടാണ്ട് അലയുവല്ലേ ... പിന്നെ എങ്ങനെ ഇതൊക്കെ വിശ്വസിക്കാതെ ഇരിക്കും ?

" രാഘവാ……

ഉണ്ണീടെ അച്ഛൻ ദത്തനെ ഓർക്കുന്നോ നീയ്?

എന്തെ അതെ  പറ്റി ഒന്നും പറയുന്നില്ല ?

തറവാടിന്റെ ഉത്തരത്തിൽ കെട്ടി തൂങ്ങാനും വേണ്ടി എന്ത് സങ്കടാ ദത്തന് ഉണ്ടായിരുന്നെ ... 

അന്ന് എന്റെ കൂടെ മേലൂട്ട് പൂരം കാണാൻ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞ് കുളിക്കാൻ തറവാട്ടിലേക്ക് പോയ ദത്തൻ നാഴികകൾ കഴിഞ്ഞ് ആ ഉത്തരത്തിൽ കെട്ടിതൂങ്ങി കിടക്കുന്നതാ ഞാൻ കണ്ടത് . പണിക്കാരി പെണ്ണുങ്ങളിൽ ആരോ അന്ന് പൊലീസിന് മൊഴി കൊടുക്ക ഉണ്ടായി. 

ആ സമയത്ത് അവിടെ രാമവാര്യർ അവിടെ വന്നിരുന്നു എന്ന്..

എന്നിട്ടോ പിന്നീട് ആ കേസ് തേയ്ച്ച് മായ്ച്ച് കളഞ്ഞു."

" ആശാനേ ... ഏത് നമ്മടെ രാമേട്ടനോ ?"

" അതെന്ന്. 

ഉണ്ണീടെ അമ്മേടെ  സ്വന്തം സഹോദരൻ അല്ലെങ്കിലും അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിലെ തന്നെ ഒരാൾ ആയിരുന്നു രാമവാര്യർ. 

ദുർമന്ത്രവാദങ്ങളിൽ പേരുകേട്ട ഒരു രാമവാര്യർ ഉണ്ടായിരുന്നു വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ഈ നാട്ടിൽ. മനുഷ്യക്കുരുതിയും ദുർമന്ത്രവാദവും മാത്രമായി കഴിഞ്ഞ ഒരു ചരിത്രമുണ്ടെ അയാൾക്ക്. 

ദത്തൻ മരിച്ചെൽ പിന്നെ രാമവാര്യരെ തറവാട്ടിൽ വിലക്കി. 

ഉണ്ണീടെ അമ്മ സാവിത്രിയും രാമവാര്യർ ദത്തനെ കൊന്നതാണ് എന്ന് വിശ്വസിച്ചു. 

അതിൽ പിന്നെ  അയാൾ ദുർമന്ത്രവാദമൊക്കെ നിർത്തി എന്നാണ് പറയാറ്. 

അയാൾ ആയിക്കൂടെ ഇതിനൊക്കെ പിന്നിൽ ?

തറവാടിന്റെ ശക്തി ക്ഷയിച്ചതിൽ പിന്നെ ഉണ്ണി ആയിരുന്നില്ലേ എല്ലാ കാര്യത്തിനും മുന്നിൽ നിന്നിരുന്നേ ...പാവം കുട്ടി ." 

അയാൾ പറഞ്ഞു അവസാനിപ്പിച്ചു നെടുവീർപ്പെട്ടു.

രാഘവൻ എന്തോ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് ആ ബെഞ്ചിൽ കൈകുത്തി ഇരുന്നു.

ആശാൻ എഴുന്നേറ്റു റോഡിലേക്കിറങ്ങി.

അയാൾ നടന്നു പോകുന്നതും നോക്കി ഉസ്മാൻ തന്റെ കടയുടെ വാതിലിൽ നിന്നു.

************************************************************************************************

അതെ സമയം മറ്റൊരിടത്ത്  

രാമവാര്യരുടെ വീടിന്റെ അകത്തളം കടന്നു ഉള്ളിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ വരാന്തയുടെ തറയിൽ ഒരു രഹസ്യവാതിൽ മലർക്കെ തുറന്ന് കിടക്കുന്നു. 

ഭൂമിയ്ക്കുള്ളിലേക്ക് ഇറങ്ങി പോകാൻ പടികൾ . 

അകത്ത് ചുവന്ന പട്ടിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു മുറി. തൂക്കുവിളക്കുകൾ കത്തി ജ്വലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ചുവരുകളിൽ ചായം തേച്ച ചിത്രങ്ങൾ ഒന്നും വ്യക്തമല്ല.

ഒരു വശത്ത് ഒരുകൂട്ടമാളുകളുടെ  ചിതങ്ങൾ അവയ്ക്കിടയിൽ ദത്തൻ,ഉണ്ണി, അവസാനം മരിച്ച ആ പെൺകുട്ടിയുടെ ചിത്രം…

നിലത്ത് മന്ത്രവാദകളത്തിൽ തീർത്ത തടിയിൽ ഒരു സ്ത്രീ രൂപം. 

ചുവന്ന പട്ടിൽ പൊതിഞ്ഞ്. ആ രൂപത്തിന്റെ മുഖത്ത് സിന്ദൂരം പൂശിക്കൊണ്ട്  അറുപത്തിനോട് അടുത്ത 

 ഒരു മനുഷ്യൻ ആ കളത്തിൽ ഇരിക്കുന്നു.

തോളറ്റം നീണ്ടു കിടക്കുന്ന വെളുത്ത മുടി.   

നെറ്റിയിൽ നീണ്ട കുങ്കുമകുറി. 

നരബാധിച്ച പുരികങ്ങൾ.

കണ്ണുകളിൽ അഗ്നി ഒളിപ്പിച്ച നോട്ടവും ഭാവവും.

ചുണ്ടുകൾ  മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു. അയാൾ ചുറ്റിയിരിക്കുന്ന പട്ടിനു ചോരയുടെ നിറം. 

"രാമേട്ടാ...... രാമേട്ടാ....." 

പുറത്ത് ആരുടെയോ വിളി ഉയര്‍ന്നു.

അയാൾ കളത്തിൽ നിന്നും എണീറ്റു.

വിളക്കുകളിൽ കൈകൾ വീശി കെടുത്തി. മുറിയുടെ അറ്റത്ത് മാറി നിന്നു അയാൾ തന്റെ വേഷം മാറി. സിന്ദൂര കുറി മായ്ച്ച്.

ലൂസ് ജുബ്ബ അണിഞ്ഞ്. 

പട്ടുമാറ്റി മുണ്ടുടുത്ത്. 

കറുത്ത ഫ്രെയിം കണ്ണട ധരിച്ച് അയാൾ ആ മുറിയിൽ നിന്നു  പുറത്തേക്ക് വന്നു .

കണ്ണുകളിലെ അഗ്നി കേട്ടിരിക്കുന്നു. 

മുഖത്ത് നിസ്സഹായത. 

എത്ര പെട്ടന്നാണ് അയാൾ ഒരു പകർന്നാട്ടം നടത്തിയത്.

 രഹസ്യ വാതിൽ അടച്ച് 

ചവിട്ടി നീക്കി അതിനു മുകളിലായി ഇട്ടു.

" രാമേട്ടാ ...."

" ആരാ ?" അകത്ത് നിന്നുകൊണ്ട് രാമവാര്യർ തിരക്കി.

" ഞാനാണേ... രാഘവൻ ..." അയാൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പടികയറി.

രാമവര്യർ ഉമ്മറത്ത് കസേരയിൽ വന്നിരുന്നു.

" എന്താ രാഘവാ ഈ വഴി ? പതിവില്ലാത്തതാണെല്ലോ"

" രാമേട്ടൻ അറിഞ്ഞൊ .? 

നിങ്ങടെ  ഉണ്ണിയെ ഇന്നലെയും ആരൊക്കെയോ കാവിൽ കണ്ടൂന്ന്.."

" ഉം .." അയാൾ ഒന്നുമൂളുക മാത്രം ചെയ്തു.

" ആ പെങ്കൊച്ചിനെ ഓന്റെ ആത്മാവ് കൊന്നതാണെന്ന്.."

" ഇത് പറയാനാ നീ ഇവിടം വരെ  വന്നേ? "

" അല്ല രാമേട്ടാ നിങ്ങളെ പഴയ കഥകൾ ഒക്കെ നാട്ടാര് മറന്നുന്നു കരുതണ്ട. 

ഇപ്പോഴും അതൊക്കെ നാട്ടുകാര് പറഞ്ഞു നടക്കണ്ണ്ട്.

കഴിഞ്ഞതൊക്കെ ഒരിക്കൽ കൂടി കുത്തിപ്പൊക്കാൻ ആരേലും തുനിഞ്ഞ് ഇറങ്ങിയാൽ നമ്മള് പെടും.

അതൊന്ന് ഓർമ്മിപ്പിച്ചതാ. "

രാഘവൻ ഗേറ്റ് കടന്നു പോകുന്നതും നോക്കി രാമവാര്യർ ഉമ്മറത്ത് കസേരയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.

ഭാഗം  - 2

രാഘവൻ ഗേറ്റ് കടന്നു പോകുന്നതും നോക്കി രാമവാര്യർ ഉമ്മറത്ത് കസേരയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.

കസേരയിൽ ചാരിക്കിടന്നു കൊണ്ട് അയാൾ തന്റെ ചിന്തകളെ വർഷങ്ങൾക്കു പിന്നിലേക്ക് പായിച്ചു.

അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിൽ ആരായിരുന്നു ഞാൻ?

ഒരിക്കൽ എന്നെ സംരക്ഷിച്ചിരുന്ന എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട തറവാട്.

ഈ ഭൂമിയിൽ എനിക്ക് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടിടം.

മന്ത്രതന്ത്രങ്ങൾ വശമാക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചത്  ഗുരുവിനെ പോലെ ഞാൻ കാണുന്ന എന്റെ കളിയച്ഛൻ. 

മന്ത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് ദുർമന്ത്രവാദത്തിലേക്ക് വഴി മാറി ഞാൻ സഞ്ചരിച്ചപ്പോൾ അയാൾ ഏറെ ഭയന്നിരുന്നു. എന്തിനു വേണ്ടി ? 

എന്റെ വളർച്ചയിൽ അയാളൊരു തടസ്സമാകരുതെന്ന് ഞാൻ പല ആവർത്തി പറഞ്ഞു ....കേട്ടില്ല. വയസ്സിരുപതേ അന്നെനിക്കുള്ളു. 

എന്നും കാലത്ത് കാവിൽ വിളക്ക് വെക്കാൻ പോകുന്ന കളിയച്ഛനെ ഒരുദിവസം പെട്ടന്ന് കണാതായി. 

നാടാകെ നാട്ടുകാരും വീട്ടുകാരും തിരയുമ്പോൾ കൂട്ടത്തിൽ രാമവാര്യർ ..ഈ ഞാൻ അവർക്കൊപ്പം  കൂടി. 

ഉള്ളിൽ എന്റെ മുന്നിലെ തടസ്സത്തെ വെട്ടിമാറ്റിയ സന്തോഷം പുറത്ത് കാട്ടാതെ, ആർക്കും ഒരു സംശയവും ഉണ്ടായില്ല. 

ഒടുവിൽ  ഒരു കുറ്റിക്കാട്ടിൽ തെരുവ്നായ്ക്കൾ കടിച്ച് കുടഞ്ഞ് ഇട്ടിരുന്നു അറയ്ക്കല് കാർന്നോരു കളിയച്ഛനെ. 

എന്നിട്ടും ഒരാൾക്കും സംശയം തോന്നിയില്ല. അതിനുള്ള ഇടവരുത്തിയില്ല ഈ രാമവാര്യർ. പുലർച്ചെ കാവിലെ പൂജയ്ക്ക്  പോയ കളിയച്ഛനെ തെരുവ് നായ്ക്കൾ ആക്രമിച്ച് കൊലപ്പെടുത്തി. പടർന്നു പോയ കഥയ്ക്ക് അവിടെ പര്യവസാനം. അവിടെ തുടങ്ങി രാമവാര്യരുടെ മനുഷ്യക്കുരുതി,ചോരയുടെ ഗന്ധം ഒരാവേശയമായി മാറികൊണ്ടിരുന്നു.

കാലം എത്ര കടന്നിട്ടും മടുപ്പ് തോന്നിയിട്ടില്ല ഇതുവരെ. 

പുറത്ത് വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റിൽ അയാളുടെ ചിന്തകൾ അലഞ്ഞു.

*********************************************************************************************

കാരക്കോട്‌ പോലീസ് സ്റ്റേഷൻ .

" ദേവി ...

വല്ലാത്തോരു കേസ് ആണെല്ലോ. 

ഇവിടുത്തെ ആളുകൾ ഒക്കെ ഇപ്പോഴും പ്രേതം ,ഭൂതം, പിശാച് ഇതിലൊക്കെ വിശ്വസിക്കുന്നു എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ ശരിക്കും വെട്ടിലാവുന്നത് നമ്മൾ പോലീസുകാരാണ്.

ഒരു കൊല നടന്നിട്ട് അതിനുപിന്നിൽ മരിച്ചുപോയ ഒരുത്തന്റെ പ്രേതമാണെന്നു നമ്മുക്ക് ഫയലിൽ എഴുതിവെക്കാൻ പറ്റുവോ?

ഓരോ ഏടാകൂടങ്ങൾ.

 നമുക്ക് ആ അറയ്ക്കൽ തറവാട് വരെ ഒന്ന് പോയാലോ ?

അവിടിപ്പോ സാവിത്രി എന്ന സ്ത്രീ മാത്രമല്ലാ താമസമുള്ളൂ ?" എസ്. ഐ വിക്രം മുന്നിൽ നിന്ന കോൺസ്റ്റബിൾ ഗിരീഷിനോട് ചോദിച്ചു.

" സർ അത് വേണോ ? 

അതത്ര നല്ല വഴി ഒന്നുമല്ല.

ഈ അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിൽ ആണെങ്കിൽ ദുർമരണങ്ങളും പൂജയും എവിടുന്നു ആരും അങ്ങനെ പോകാറില്ല അവിടേക്ക്, കുറിച്ചോക്കെ നാട്ടുകാര് പറയുന്നതിൽ സത്യമുണ്ട്.

ആ ചെക്കൻ ഉണ്ണി,അവനെ പലപ്പോഴും പലരും കാവിൽ കണ്ടൂന്ന്  പറയുന്നതിൽ എനിക്കും വിശ്വാസമുണ്ട്, മുൻപൊരിക്കൽ ഒരു രാത്രി ഞാൻ ആ വഴി പോവുക ഉണ്ടായി. അന്ന് ഞാൻ കണ്ടതാ ആ കാവിന്റെ ഉള്ളിൽ ചുവന്ന പട്ടു ധരിച്ച ഒരാളെ ... ഇപ്പോ തോന്നുന്നു അത് ഉണ്ണി തന്നെ ആയിരുന്നിരിക്കും, ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം ഞാൻ ആ വഴി എന്റെ വീട്ടിലേക്ക്‌ പോകാറില്ല. ഉള്ളിലെ ഭയം മാറാൻ ദിവസങ്ങൾ വേണ്ടി വന്നു."

ഗിരീഷ് പറഞ്ഞു നിർത്തി.

" കഷ്ടം!

നിങ്ങളോടു ഒക്കെ ഞാൻ എന്ത് പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല.

ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്.

ഈ യൂണിഫോം അഴിച്ച് വീട്ടിൽ വെച്ചിട്ട് വല്ല പൂജയോ മന്ത്രവോ ഒക്കെ ചൊല്ലി വീട്ടിലിരിക്ക് അതാ തനിക്കൊക്കെ ചേരുന്ന പണി."

എസ് .ഐ .വിക്രം കസേരയിൽ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തേക്കു പോയി. 

പുറത്ത് ജീപ്പ് ഇരച്ചുപോകുന്ന ശബ്ദം.

**************************************************************************************************

അറയ്ക്കൽ തറവാടിന്റെ മുറ്റത്ത് ആ ജീപ്പ് വന്നു നിന്നു.

മുറ്റം നിറയെ കരിയിലകൾ കുമിഞ്ഞു കൂടി  കിടക്കുന്നു. 

ഉമ്മറത്ത് തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന വിളക്ക് ഇപ്പോഴും എരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു...

അകത്ത് നിന്നും ഒരു സ്ത്രീ ഇറങ്ങി വന്നു,

"നിങ്ങൾ ആണോ സാവിത്രി ?" 

" അല്ല സർ,

 ഞാൻ സാവിത്രിഅമ്മയെ നോക്കുന്ന ജോലിക്കാരി ആണ്. അമ്മയെ ഞാൻ ഇപ്പോ വിളിക്കാം. അവർ നടന്നു അകത്തെയ്ക്ക് പോയി.വിക്രം ഉമ്മറത്ത് നടന്നു .

അവിടെ ചുമരിൽ നാലുപേരുടെ ചിത്രങ്ങൾ. 

കളിയച്ഛൻ , ദത്തൻ , ഉണ്ണി പക്ഷെ ഇടയ്ക്ക് ഒരു പെൺകുട്ടി പത്തു പതിനേഴു വയസ്സ് തോന്നും. 

വിക്രം ആ ചിത്രങ്ങളിൽ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. ഇങ്ങനെ ഒരു പെൺകുട്ടി അറയ്ക്കൽ തറവാടിന്റെ കേസ് ഹിസ്റ്ററിയിൽ ഇല്ലല്ലോ. അയാൾ ആ നിൽപ്പ് നിന്നു. 

പിന്നിൽ ഒരു കാലൊച്ച കേട്ട് അയാൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

സാവിത്രി!

അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ അറിയാതെ മൊഴിഞ്ഞു.

വെളുത്ത് മെലിഞ്ഞ ഒരു സ്ത്രീ. കറുത്ത കരയുള്ള നേരിയതും ചുറ്റി. വയസ്സ് നാൽപ്പത് നാല്പത്തിയഞ്ചിനോട് അടുത്തെ വരൂ. കണ്ണുകൾ പാതി അടഞ്ഞിരുന്നു. അലക്ഷ്യമായി അഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന നീണ്ടു ഇടതൂർന്ന മുടി.

അറയ്ക്കൽ തറവാടിന്റെ പ്രൗഢിയും ഐശ്വര്യവും ഈ സാവിത്രിയാണ് എന്നാണ് നാട്ടുകാര് പറയുന്നത്. 

മനസ്സിൽ വരച്ചു വെച്ച രൂപം  കുറച്ച് കൂടി പ്രായവും പക്വതയും ഉള്ള ഒരു സ്ത്രീയുടേതായിരുന്നു. 

പക്ഷെ ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിൽ അച്ഛൻ,ഭർത്താവ്,മകൻ എന്നിവരുടെ വേർപാട് അവരെ ഒരുപാടു തളർത്തിയിട്ടുണ്ടാവും. പാവം എന്റെ അമ്മയേക്കാൾ ചെറുപ്പം.

 അയാളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു സഹതാപം ഉടലെടുത്തു. 

" ഞാൻ കാരക്കോട്  പോലീസ് സ്റ്റേഷൻ സബ് ഇൻസ്‌പെക്ടർ വിക്രം.

എനിക്ക് നിങ്ങളോടു കുറച്ച് സംസാരിക്കാൻ ഉണ്ട്. ഇവരുടെ ആവശ്യം ഇല്ല."

 അയാൾ കൂടെ വന്ന ജോലിക്കാരി സ്ത്രീയ്ക്ക് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി.

സാവിത്രി അവരോട് അകത്തേയ്ക്ക്  പോകാൻ തലയാട്ടി.

" എന്ത് വേണമെങ്കിലും ചോദിച്ചോളൂ സർ... 

ഈ പടി കടന്ന് ഒരുപാടു 

പോലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ വന്നിട്ടുണ്ട്.

 അവരോടു പറയാൻ ഉള്ളത് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് .

 പക്ഷെ പിന്നീട് അവരാരും ഈ വഴി വന്നിട്ടില്ല. 

എന്റെ ഏട്ടൻ ....

എന്റെ മോൻ ...

എന്റെ കുറിഞ്ഞി .......

എല്ലാവരെയും എന്നിൽ നിന്നും അടർത്തി കൊണ്ടുപോയി........ "

" എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ അവസ്ഥ മനസിലാകും പക്ഷെ ...

 കുറിഞ്ഞി? 

അങ്ങനെ ഒരു പേര് കേസ് ഫയലിൽ ഇല്ലല്ലോ.. 

ആ ചിത്രത്തിൽ ഉള്ളത് അവർ ആണോ ?"

" മ്മ്....

കുറിഞ്ഞി.... 

അവൾ എന്റെ വളർത്ത് മകളാണ്. 

ഒരിക്കൽ അച്ഛനും ദത്തേട്ടനും കൂടി കൂട്ടികൊണ്ടു വന്നതാണ് അവളെ. 

അച്ഛന്റെ അകന്ന ബന്ധത്തിലെ ഒരു സ്ത്രീയുടെ മകളാണ്. അവർ കുറിഞ്ഞിയ്ക്ക് ഒരുവയസ്സ് പ്രായം ഉള്ളപ്പോൾ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു. ഭർത്താവുമായുള്ള എന്തോ വഴക്കിന്റെ പേരിൽ. അന്ന് പെൺകുഞ്ഞ് ആയത് കൊണ്ട് അവളെ ഏറ്റെടുക്കാൻ ആരും തയ്യാറായില്ല. അവളുടെ അച്ഛൻ പോലും ...…

അന്ന് അറയ്ക്കൽ തറവാടിന് അവളെ വിട്ട് കളയാൻ തോന്നിയില്ല, അവൾ ഞങ്ങളുടെ കുറിഞ്ഞിയായി. " 

" പിന്നെ കുറിഞ്ഞിയ്ക്ക് എന്താ സംഭവിച്ചത് ?"

" ഒരു ദിവസം സ്കൂളിൽ പോകുന്ന വഴി തലകറങ്ങി വീണു .തലയുടെ പിൻഭാഗം പൊട്ടിയിരുന്നു .ആളുകൾ ആശുപത്രിയിൽ എത്തിച്ചപ്പോഴേക്കും മരിച്ചിരുന്നു. ഈ വഴി ഒന്നും അന്ന് അത്ര ആൾപാർപ്പില്ലല്ലോ... എന്റെ കുഞ്ഞ് വഴിയിൽ ആരുമില്ലാണ്ട് കിടന്നു .... "

" അവൾക്ക് എന്തെങ്കിലും അസുഖം ഉണ്ടായിരുന്നോ ?"

" ഇല്ല ....

പക്ഷെ അന്ന് തലവേദന ഉണ്ടായിരുന്നു... "

" എന്നിട്ട് പോസ്റ്മോർട്ടും ചെയ്തില്ലേ ?"

" ഇല്ല അന്ന് ദത്തേട്ടൻ എന്റെ വാശിക്ക് മുന്നിൽ തോറ്റുതന്നതാ… 

എന്റെ കുഞ്ഞിനെ കീറിമുറിയ്ക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല.. 

എനിക്കത് ഓർക്കാൻ കൂടി പറ്റിയില്ല.. 

പക്ഷെ …"

വിക്രം സാവിത്രിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.

" ഞാൻ അത് തടയാൻ പാടില്ലായിരുന്നു... 

എന്റെ കുഞ്ഞിനെ അവൻ കൊന്നതാ... ഇപ്പോൾ ഞാൻ അങ്ങനെ വിശ്വസിക്കുന്നു."

"ആര്?"

" രാമവാര്യർ " അവരുടെ ചുണ്ടുകൾ വിറയ്ച്ചു.

" നിങ്ങളുടെ വളർത്തുമകളായിട്ടും അറയ്ക്കൽ തറവാടിന്റെ കേസ് ഹിസ്റ്ററിയിൽ എന്തെ കുറിഞ്ഞിയുടെ മരണം മറച്ചു വെച്ചു?"

" അന്ന് അതെല്ലാം ദത്തെട്ടനൊപ്പം നിന്ന് ചെയ്തിരുന്നത് രാമേട്ടനാണ്. അല്ല അയാളാണ്.... രാമവാര്യർ, വളർത്ത് മകൾ ആയത് കൊണ്ട് അവളുടെ മരണത്തെ പറ്റി ഒരന്വേഷണം വന്നാൽ അറയ്ക്കൽ തറവാടിന് മാനക്കേടാണ് എന്നയാൾ ഞങ്ങളെ പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പിച്ചു. 

അയാൾ ആണ് എന്റെ ദത്തേട്ടനെയും ഉണ്ണിയേയും കുറിഞ്ഞിയെയും ഒക്കെ കൊന്നത്. 

പക്ഷെ എന്റെ പക്കൽ തെളിവില്ല. 

ഇപ്പോ എന്റെ അച്ഛനെപോലും അയാൾ കൊന്നതാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു.."

അവർ നേരിയതിന്റെ അറ്റം കൊണ്ട് കണ്ണുനീർ തുടച്ചു .

ഭാഗം - 3

അവർ നേര്യതിന്റെ അറ്റം കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.

അയാൾ പിന്നെയും ചോദ്യങ്ങൾ തുടർന്നു. 

നേരം സന്ധ്യയോടടുത്തിരുന്നു.

വിക്രം അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി ജീപ്പിൽ കയറി തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ ആ സ്ത്രീ ഏറെ പ്രതീക്ഷയോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന പോലെ തോന്നി അയാൾക്ക്‌.

കരിയിലകളെ പറത്തികൊണ്ട് ജീപ്പ് ഇരച്ചു പോകുന്നതും നോക്കി അവർ നിന്നു.

നീണ്ടു കിടന്ന വെട്ടുറോഡിന്റെ അറ്റത്ത് ജീപ്പ് വന്നു  നിന്നു.

അറയ്ക്കൽ കാവ്. 

വള്ളിപ്പടർപ്പുകളും മരങ്ങളും ചുറ്റപ്പെട്ട കാവിന്റെ ഒത്ത നടുക്കാണ് നാഗദൈവങ്ങളും മൂർത്തിയും ഉപദൈവങ്ങളും കുടിയിരിയ്ക്കുന്നത്.

അയാൾ ജീപ്പിൽ നിന്നിറങ്ങി.

എങ്ങും നിശബ്ദത. മൂകമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ അയാളുടെ ബൂട്ടിന്റെ ഒച്ച മുഴങ്ങുന്നത് പോലെ തോന്നി അയാൾക്ക്.

ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുംതോറും പിന്നിൽ ആരോ പിന്തുടരുന്നത് പോലെ..

അയാൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി ഇല്ല…

ആരുമില്ല.

കാവിന്റെ അവിടിവിടായി ഉപേക്ഷിച്ച നിലയിൽ ചുവന്ന പട്ടും മഞ്ഞളും. 

 വിളക്കുകൾ കെട്ട്, ചൈതന്യം നിലച്ച് കിടന്ന കാവിൽ അയാൾ ദേവിയുടെ ശരീരം കിടന്നിരുന്ന ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു. ആ മണ്ണിൽ ഒരു മുട്ട് കുത്തി അയാൾ ഇരുന്നു. ഇരുട്ട് കവിനുള്ളിൽ പടരുന്നത് അയാൾ അറിഞ്ഞു. പിന്നിൽ  നിന്നാരോ തന്റെ ശരീരത്തിൽ തൊട്ടപോലെ  മനസ്സിൽ എന്തോ ഉറപ്പിച്ച് അയാൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. മുന്നിലെ കാഴ്ച മറയ്ക്കും വിധം  ഇരുട്ട്. അയാളുടെ തൊണ്ട വരണ്ടു. പോക്കറ്റിൽ കിടന്ന ഫോൺ എടുക്കാൻ മുതിരുമ്പോഴേക്കും പിന്നിലെ അദൃശ്യ ശക്തി അയാളുടെ കഴുത്തിൽ കൈകൾ അമർത്തിയിരുന്നു.

***********************************************************************************************

പിറ്റേന്ന് ആ നാടുണർന്നത് പുതിയ വർത്തയുമായിട്ടായിരുന്നു .

"അറയ്ക്കല് ഉണ്ണീടെ ആത്മാവ് വീണ്ടും ഉപദ്രവം തുടങ്ങീല്ലോ ... 

ഇന്നലെ അറയ്ക്കല് കേസിനെ  പറ്റി തിരക്കാൻ പോയ ആ എസ്.ഐ ചെക്കനെ കാണാനില്ലെന്ന്.

 ഇനി എവിടെ എങ്കിലും ചത്ത് പൊങ്ങും. അല്ലാണ്ട് എന്താ....

 ഉസ്മാനെ ... 

ഒരു ചായ.. കടുപ്പം ഇത്തിരി കൂടി ഇരുന്നോട്ടെ..." രാഘവൻ ചായക്കടയിലേക്ക് കയറി വന്ന് ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നു.

പിന്നിൽ ഒഴുകിയ റേഡിയോ ശബ്ദം അരോചകമായി തോന്നി രാഘവന്.

" ഉസ്മാനെ .നീ ഇതൊന്ന് നിർത്തി വെക്കണുണ്ടോ. 

മനുഷ്യന് പറയാൻ ഉള്ളത് കേൾക്ക്."

ഉസ്‍മാൻ റേഡിയോ ഓഫ് ചെയ്തത് ചായ എടുക്കാൻ പോയി.

" ആശാൻ എന്താ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നെ ? അറിഞ്ഞില്ലേ കാര്യങ്ങള് ?"

" ഈ നാട്ടിലെ ഏത് വാർത്തയും ആദ്യം അറിയണത്‌ നീ അല്ലെ രാഘവാ?

പിന്നെ എന്തിനാ ഈ ഒരു ചോദ്യം."  

ആശാൻ കണ്ണട ഒന്നുകൂടി നേരെ വെച്ചുകൊണ്ട് രാഘവനെ നോക്കി  ചിരിച്ചു.

" അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിൽ  ഇന്നലെ ആ എസ്.ഐ കേസിന്റെ കാര്യം അന്വേഷിക്കാൻ ചെന്നിരുന്നുവത്രേ .അതിൽ പിന്നെയാണ് ആ പയ്യനെ കാണാതെ ആയിരിക്കുന്നെ."

" പോലീസ് അല്ലേ രാഘവാ… അതിലിത്ര പറയാൻ എന്താ ? എത്ര മരണങ്ങളുടെ കണക്കുണ്ട് അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിൽ. 

കാലം മായ്ച്ചാലും മായാത്ത ചിലതുണ്ട് … സത്യത്തെ മൂടിവെക്കാം പക്ഷെ ഇല്ലാതാക്കാൻ കഴിയില്ല.

നിന്നോട് മറ്റൊന്ന് ചോദിക്കട്ടെ ,  നീ കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഇവിടുന്നു നേരെ പോയത് രാമവാര്യരെ വീട്ടിലേക്കാണെന്ന് അറിഞ്ഞല്ലോ

 ഉള്ളതോ ?" 

ആശാൻ രാഘവന്റെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി. 

ആകെ അമ്പരന്ന് ആശാനേ നോക്കി ഒരു കള്ള ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് 

രാഘവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.

" അത് പിന്നെ ആശാനേ ..

മൂപ്പർക്ക് കാലുവേദനയ്ക്ക് ഒരു എണ്ണ വാങ്ങിക്കൊണ്ടു കൊടുക്കാം എന്ന് ഏറ്റിരുന്നു.അത് കൊടുക്കാൻ വേണ്ടി പോയതാ. 

മൂപ്പർക്ക് പ്രായം കുറെ ആയില്ലേ....

ഇപ്പോ  പുറത്ത് ഇറങ്ങാറേ ഇല്ല രാമേട്ടൻ." കള്ളത്തരം മറയ്ക്കാൻ വേണ്ടി ബെഞ്ചിന്റെ അറ്റത്ത് കിടന്ന പഴകിയ പത്രം  

എടുത്ത് നിവർത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ട് രാഘവൻ തന്റെ മുഖം മറച്ചു.

" പ്രായം കുറെ ആയിന്ന ബോധം അവനു തിരിയുന്നുണ്ടോ ? "

നിർത്താതെ ചിരിക്കുന്ന ആശാന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാൻ ആവാതെ രാഘവൻ കുഴങ്ങി.

" രാമനൊപ്പം കൂടി നീ പുലിവാല് പിടിക്കരുത്. കൂട്ടുനിന്നവനും കൂടെ കൂടിയവരും അവസാനം ദുഖിക്കും.."

ഉസ്മാൻ ചായയുമായി വന്നു.  " രാഘവാ ചായ… കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച്ചേലെ പറ്റ് ഇനിയും തീർത്തിട്ടില്ല…."

"എനിക്ക് ഓർമ്മയുണ്ട് ഉസ്മാനെ.. ഞാൻ തരാന്നെ  ..വൈകിക്കില്ല." 

" ഒന്ന് ഓർമ്മിപ്പിച്ചതാ.." ഉസ്മാൻ ആശാൻ ചായ കുടിച്ച ഗ്ലാസ്സുമായി അകത്തേക്ക് പോയി. 

 

" നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ആശാനേ രാമേട്ടനെ ഇങ്ങനെ കുറ്റം പറയണത് ? ഓൻ വീട്ടിനുള്ളിൽ തന്നെ അല്ലെ ? ആർക്കും ഒരു ദ്രോഹത്തിനും വരുന്നില്ലല്ലോ ?"

 രാഘവൻ ചായയിൽ കിടന്ന ഉറുമ്പിനെ വിരൽ കൊണ്ട് തോണ്ടി എടുത്ത് പുറത്ത് കളഞ്ഞു.

" രാമവാര്യർ  ആരാണെന്നു എനിക്ക് നല്ല ഭംഗിയായിട്ട് അറിയാം. കാലം കുറെ ആയി തമ്മിൽ കണ്ടിട്ട്. പക്ഷെ അറയ്ക്കല് തറവാട്ടിലെ ദത്തൻ അവന്റെ ചങ്ങാതി മാത്രമായിരുന്നില്ല. എന്റെ അനിയൻ … ഓരോ തവണയും രാമൻ അവിടെ വന്നുപോകുമ്പോഴുള്ള അഭിപ്രായ ഭിന്നതകൾ ദത്തൻ പറയുമ്പോ ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് സൂക്ഷിക്കണം . ഉള്ളിൽ കൊടും വിഷമാണ്.പക്ഷെ അപ്പോഴെല്ലാം ദത്തൻ അത് മുഖവുരയ്‌ക്കെടുക്കില്ല..അയാൾ എന്ത് ചെയ്യാനാണ് ആശാനേന്നു  പറഞ്ഞു ചിരിച്ച് തള്ളും… ഒടുവിൽ ...ഞാൻ ഭയന്നപോലെ തന്നെ സംഭവിച്ചു….അന്ന് പടി ഇറങ്ങിയതാ ഞാൻ അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിന്ന്...പിന്നീട് ആ വഴി പോയാൽ അവിടെത്തുമ്പോ  അറച്ചു നില്ക്കും…." കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് ആശാൻ എണീറ്റ് നടന്നു.

ഉസ്മാൻ പിന്നെയും റേഡിയോ ഓൺ ചെയ്തു..

" ഹൃദയത്തിൻ തന്ത്രിയിലാരോ വിരൽതൊടും

മൃദുലമാം നിസ്വനം പോലെ…...

ഇലകളിൽ ജലകണമിറ്റുവീഴും പോലെൻ

ഉയിരിൽ അമൃതം തളിച്ച പോലെ…..

തരളവിലോലം നിൻ കാലൊച്ചകേട്ടു ഞാൻ

അറിയാതെ കോരിത്തരിച്ചു പോയി…"

ഒ.എൻ.വി യുടെ വരികൾ ദാസേട്ടന്റെ  ശബ്ദത്തിൽ അവിടെ ഒഴുകി.

**********************************************************************************************

രാമവാര്യരുടെ വീടിനുള്ളിൽ നിർത്താതെ മണിയുടെ ശബ്ദം മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

രഹസ്യ അറയുടെ വാതിൽ മലർക്കെ തുറക്കപ്പെട്ടു കിടന്നു.

ഉള്ളിൽ ചുവരിൽ ചേർത്തിരിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളിൽ ഒരാൾ കൂടി …

രാമവാര്യരുടെ മന്ത്രക്കളം ഒരുങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അടുത്ത കുരുതിയ്ക്കായി.

തൂക്കുവിളക്കുകളിൽ എരിയുന്നത് അയാളുടെ പകയുടെ അഗ്നിനാളങ്ങൾ ആയിരുന്നു.

പുറത്ത് വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റിന് ചോരയുടെ ഗന്ധം.

മുറിയുടെ ഒരുവശത്ത് അയാൾ എന്തോ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. 

" കളിയച്ഛൻ... ദത്തൻ ....ഉണ്ണി.... 

അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിൽ ഇനിയും ചോര വീഴണം. 

ദേവി.... 

നിന്നെ സമർപ്പിച്ച് ഞാൻ നേടി എടുത്ത മന്ത്ര ശക്തി.... 

തുലാമാസത്തിലെ 

ആയില്യം നാളിലെ പെൺകിടാവിനെ  കുരുതി കൊടുത്തു ഞാൻ എനിക്ക് വേണ്ടി ..

എനിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം!

അയാളുടെ ശബ്ദം ആ മുറിയ്ക്കുളിൽ ഇടിമുഴക്കം പോലെ പതിച്ചു.

"ആർക്കും അറിയില്ല ....

ഉണ്ണീടെ വേളി ആകേണ്ട കുട്ടി ....

ഈ രാമവാര്യരുടെ മുന്നിൽ വന്നു വീണു. 

അല്ല ഞാൻ ഊട്ടുന്ന എന്റെ ദൈവങ്ങൾ എനിക്ക് മുന്നിൽ കൊണ്ട് ഇട്ടുതന്നു ....

 ഉണ്ണീൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റാൻ അവളുടെ അച്ഛൻ മുൻപ് കുറെ നടന്നതാ..... 

ഒടുവിൽ പെണ്ണിന്റെ മനസ്സുമാറ്റാൻ എന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ട് വരും വരെ അയാൾ നിരീച്ചില്യ മകളുടെ ജീവൻ എനിക്ക്  അയാൾ ഹോമിക്കേണ്ടി വരും എന്ന്. ഒടുവിൽ ഉണ്ണീടെ ആത്മാവ് അവളെ കവർന്നുകൊണ്ടു പോയി എന്നെല്ലാവരും വിശ്വസിച്ചു. 

 അറയ്ക്കൽ തറവാടിന്റെ അവസാന ജീവനും എന്റെ കൈകൾ കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ എടുക്കും.

സാവിത്രി ... ഞാൻ ദാനം നല്കിയതാ ആ ജീവൻ ......

അവളുടെ കുറിഞ്ഞി .....ഒരിക്കൽ എന്റെ കൈയ്യിൽ കിട്ടിയതാ  അവളെ ഒരു  കൈ  പിഴ ... തേയ്ച്ച് മായിച്ചു കളയാൻ പറ്റിയില്ല എനിക്ക് ....രാഘവൻ ......അന്നെന്നെ രക്ഷിച്ചത് അവനാ..." 

അയാൾ മന്ത്ര കളത്തിലേക്ക് നടന്നു.

ഇനിയും കൊലപാതകങ്ങൾക്ക് സാക്ഷിയാവാൻ അറയ്ക്കൽ തറവാട് ഒരുങ്ങി കഴിഞ്ഞുവോ ?

ഭാഗം - 4

വെള്ളിയഴ്ച്ച ചൂടുള്ള വാര്‍ത്തയുമായി ആണ് ആ നാടുണര്‍ന്നത്.

 

അറയ്ക്കൽ കാവിനടുത്ത് വീണ്ടും ആരുടെയോ ജഡം.

"ആ എസ് .ഐ യുടെതാവും "

" അതെ "

പലരും അയാളുടെ മരണം ഉറപ്പിച്ചു അങ്ങോട്ടേക്ക്‌ വെച്ചു പിടിച്ചു.

നിമിഷങ്ങൾക്കകം നാട്ടുകാർ മുഴുവൻ അവിടെ ഓടി കൂടി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

പോലീസ് ജീപ്പ് ഇരച്ച് കയറി വരുന്നതും നോക്കി ആളുകൾ രണ്ടു ഭാഗത്തേക്ക്‌ ‌ മാറി .

മൃതശരീരം ഈച്ച അരിച്ച് തുടങ്ങിയിരുന്നു.

വസ്ത്രം മുഴുവൻ ചെളി പുരണ്ട് ...

അവിടിവിടെ രക്തക്കറ പറ്റിപിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

ജീപ്പിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്ന പോലീസുകാരെ കണ്ടു ആളുകൾ ഞെട്ടി.

എസ്.ഐ.വിക്രം !

അപ്പൊ മരിച്ചുകിടക്കുന്നത് ...?

  ആളുകൾ പരസ്പരം നോക്കി .

മരിച്ചു കിടക്കുന്നത് ആരെന്ന് അറിയാൻ എല്ലാവരും ശ്വാസമടക്കി പിടിച്ച് നിന്നു .

വിക്രം ആ മൃതദേഹത്തിനു അരികിലേക്ക് ‌നടന്നു.

നിലത്ത് ഒഴുകി കിടന്ന രക്തം കട്ടപിടിച്ച് കിടക്കുന്നു ...

അരികിലായി ചുവന്ന പട്ടും .....

കമഴ്ന്നു കിടന്ന ശരീരം ഒരു കോൺസ്റ്റബിൾ വന്നു തിരിച്ച് കിടത്തി.

രാഘവൻ .....

ഒരുവശത്തെ മുഖം ചതഞ്ഞ് പോയിരിക്കുന്നു.

ആളുകൾ നാലുപാടും ഓടി ..

" അറിഞ്ഞൊ നമ്മടെ രാഘവനെ  അറയ്ക്കല് ഉണ്ണി കൊന്നിരിക്കുന്നു ."

"ഇന്നലെ വൈകിട്ട് കൂടി കണ്ടതാ ..."

നാട്ടിൽ കാട്ടുതീ പോലെ ആ വാര്‍ത്ത പരന്നു.

നാടിനെ നടുക്കിയ ഒരു കൊലപാതകം കൂടി.

ആ വാര്‍ത്ത കേട്ട് നടുങ്ങാത്തത് രണ്ടെ രണ്ടുപെർ.

തറയിലെ ആശാനും സാവിത്രിയും.

" അയാൾ അത് അര്‍ഹിച്ചിരുന്നു ....അവർ വിധി എഴുതി."

പോസ്റ്റ്മോർട്ടം റിപ്പോർട്ടിൽ ചോരവാർന്നു ആണ് രാഘവൻ മരിച്ചിരിക്കുന്നത്.രാമവാര്യരുടെ വീട്ടിന്ന് സന്ധ്യയ്ക്ക് രാഘവൻ നടന്നു പോകുന്നത് കണ്ടവർ ഉണ്ട്‌.

ആളുകൾ ആ മരണം കൂടി ഉണ്ണിയുടെ ആത്മവിന്റെ വികൃതിയായി കണ്ടു.

*******************************************

പോലീസ് അന്വേഷണം ആരംഭിച്ചു.

രാഘവന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും  അയാളുടെ കൈപ്പടയിൽ ഒരു ഡയറി കണ്ടെത്തി.

അതൊരു ഏറ്റുപറച്ചിൽ ആയിരുന്നു ...

ചെയ്ത് കൂട്ടിയ പാപങ്ങളിൽ കുറ്റബോധം കൊണ്ട്  അസ്വസ്ഥമയ  മനസ്സുമായി ജീവിച്ച ഒരുവന്റെ കുമ്പസാരം!

ഒരിക്കൽ പിടിക്കപെടും എന്ന് ഉറപ്പുള്ളവന്റെ മനസ്സാക്ഷിക്ക് മുന്നിലെ കീഴടങ്ങൽ.

രാമവാര്യർക്കെതിരെയുള്ള സൂചനകൾ  ലഭിച്ചു.

പക്ഷെ അതൊന്നും മതിയായ തെളിവുകൾ അല്ലായിരുന്നു രാമവാര്യരെ കുടുക്കാൻ.

 കൂടുതൽ തെളിവിനായി പോലീസ് നാലുപാടും  അന്വേഷണമാരംഭിച്ചു.

**********************************

വിക്രം എവിടെ ആയിരുന്നു ..?

അതിനു മാത്രം ആര്‍ക്കും ഉത്തരം ലഭിച്ചില്ല.

അതിനിടയിൽ ഒരാൾ സ്റ്റെഷനിൽ വന്നു .

"രാഘവനെ കൊന്നത് ആരാണെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം ...എസ് .ഐ.യേമാൻ ഉണ്ടോ അകത്ത് ?"

പാണൻ!

ഒരിക്കൽ അറയ്ക്കൽ തറവാടും ഈ നാടും ഉണരുന്നത് പാണന്റെ പാട്ടുകേട്ടുകൊണ്ടായിരുന്നു.

പിന്നീട് പെട്ടെന്ന് ഒരുനാൾ പാണൻ പാടാതെയായി.

മുഷിഞ്ഞ്  നാറിയ മുണ്ടും .

നീണ്ട താടി രോമങ്ങളും  തോളറ്റം വരെ ജടപിടിച്ച് കിടക്കുന്ന മുടിയും .വെള്ളികണ്ണുകളുമായി പടുവൃദ്ധനായ ഒരു മനുഷ്യൻ.

അന്വേഷണത്തിനു പോയിരുന്ന വിക്രത്തെ സ്റ്റേഷനിലെക്ക് വിളിച്ചു വരുത്തി .

വിക്രം അയാളെ തന്റെ മുറിയിലേക്ക്‌ വിളിച്ചു.

അയാൾ മുറിയിലേക്ക്‌ നടന്നു.

ഓരോ കാലടിയും സൂക്ഷിച്ച് വെച്ച് അയാൾ വന്നു .

" വരൂ ഇരിക്ക് .."

അയാൾ വിക്രത്തിന് മുന്നിൽ ഇരുന്നു.

" നിങ്ങളുടെ പേര് ? "

" പേര് ...

'പാണൻ' 

അങ്ങനെ ആണ് എല്ലാവരും വിളിക്കുന്നത് ...

മുൻപ് എന്തോ പേരുണ്ടായിരുന്നു ..പതിയെ ഞാനും അത് മറന്നു."

 ഏറെ ഗൗരവത്തോടെ അയാൾ ജനൽ കമ്പികൾക്കിടയിലൂടെ പുറത്തേക്ക്‌ നോക്കി.

" നിങ്ങൾക്ക്‌ എന്താണ് പറയാൻ ഉള്ളത് ? "

" സർ ..ഞാൻ പറയാൻ പോകുന്നത് എന്താണെന്ന് എന്നെക്കാള്‍ നന്നായിട്ട് സാറിനറിയാം ...

ആ രാത്രി അറയ്ക്കൽ കാവിൽ നിങ്ങൾക്ക്‌ സംഭവിച്ചത് എന്താണെന്ന് ഞാൻ പറയട്ടെ ?"

വിക്രത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ കൂടുതൽ വിടര്‍ന്നു.

" സാറിനെ അവരല്ലെ രക്ഷിച്ചത് ?

ആ സ്ത്രീ ...ഞാൻ കണ്ടതാ ...

രാമവാര്യരുടെ കൈകളിൽ പിടയുന്ന സാറിനെ. 

ഓടി അടുത്ത് വരാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴെക്കും ആ സ്ത്രീ വന്നിരുന്നു.ഏറെ കാലമായി ഞാൻ അറയ്ക്കൽ കാവിലാ കിടപ്പ്.

പകൽ നാടു തെണ്ടി നടക്കും. സന്ധ്യകഴിഞ്ഞാൽ കാവിൽ ചേക്കേറും.ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല ഒരു ആത്മാവിനെയും ....ഒരു മറുതയെയും ....നാളിത് വരെ.പക്ഷെ കണ്ടിട്ടുണ്ട് പിശാചിനെക്കാള്‍ ഭയക്കണ്ട മനുഷ്യനെ..."

  അയാളുടെ കണ്ണിൽ ജ്വലിക്കുന്ന സത്യത്തിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ കഴിഞ്ഞില്ല വിക്രത്തിന്.

" രാഘവന്റെ മരണവും എന്റെ കൺമുന്നിൽ ഞാൻ കണ്ടതാ ...

അയാൾ ....രാമവാര്യർ എന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നുണ്ടാവും പക്ഷെ അല്ല ...രാമവാര്യര്‍ക്ക് തീര്‍ക്കാൻ ആണെങ്കില്‍ പണ്ടെ അയാൾ രാഘവനെ വക വരുത്തിയെനെ ...

രാഘവനെ കൊന്നത് ആ സ്ത്രീ ആണ് ....

സാറിനെ രക്ഷിച്ച അതെ സ്ത്രീ"

വിക്രം അത് കേട്ടതും അയാളുടെ മനസ്സിൽ ഒരു ഇടിമിന്നല് കടന്നു പോയി.

" പക്ഷെ അവരുടെ സ്വയ രക്ഷയ്ക്ക് വേണ്ടി ആണ് സർ ..

മറ്റാരോ ഒരുക്കിയ കെണിയിൽ അവര് വന്നു പെട്ടതാ ...

രാഘവൻ വലിച്ചിഴച്ച് കൊണ്ട് വന്നതാ കാവിലേയ്ക്ക് ആ സ്ത്രീയേ .....

സ്വയരക്ഷയ്ക്ക് വേണ്ടി നിലത്ത് കിടന്ന കല്ലെടുത്ത് അവന്റെ തലയ്ക്ക് അടിച്ചതാ ...

വീണു ..ഒന്നുപിടഞ്ഞു ..അപ്പൊഴെ തീര്‍ന്നു."

**********************************************

        രാമവാര്യരുടെ മന്ത്രവാദക്കളം അഗ്നികെട്ട് കിടന്നു. മുറിയിൽ  കുരുതിയ്ക്കായി ഒരുക്കിയ 

ഒരുക്കങ്ങൾ എല്ലാം പാഴായി. 

കാണക്കുകൂട്ടലുകൾ പാടെ പിഴച്ച്. 

ഭ്രാന്ത് പിടിച്ച് അലഞ്ഞു അയാൾ.

" അവൾ പിന്നെയും പിന്നെയും രാമനെ തോല്പിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 

അടങ്ങില്ല ഞാൻ .....അറയ്ക്കൽ തറവാടിന്റെ അസ്തിവാരം വരെ തോണ്ടിയിട്ടെ രാമൻ അടങ്ങുള്ളൂ .

ആദ്യം വിക്രം ഇപ്പോ അവൾ ....ഇതുവരെ പിഴച്ചിട്ടില്ല ഈ രാമന്. അതിനു വേണ്ടി മുന്നിലുള്ള തടസത്തെ വേരോടെ അറുത്ത് മാറ്റാൻ കൈ വിറയ്ക്കില്ല ഈ രാമന് ... രാഘവൻ അവനെ വലിച്ചിഴക്കരുതായിരുന്നു ....ഞാൻ കുരുക്കിയ വലയിൽ നിന്നും രക്ഷപെട്ടുന്നു കരുതി ആശ്വസിക്കട്ടെ അവർ ....കാത്തിരുന്നൊ രാമന്റെ കൈകളിൽ പിടഞ്ഞു തീരാൻ ....ഇപ്പോ അനുഭവിക്കുന്ന ജീവൻ എന്റെ ഭിക്ഷ ആണ്.

രാമന്റെ പ്രവര്‍ത്തികൾ ഇനി നിങ്ങൾ കാണാൻ പോകുന്നതേ ഉള്ളു." 

പേപിടിച്ച നായയേ പോലെ അയാൾ മുറിയ്ക്കുള്ളിൽ അലഞ്ഞു ....

അതേ സമയം 

രാഘവന്റെ കൊലപാതകത്തിന്റെ ഫയലിൽ അവരുടെ പേര് കൂടി ചേർത്ത് വെയ്ക്കപ്പെട്ടു.

"അറയ്ക്കൽ സാവിത്രി !"

ഭാഗം - 5

അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിലെ അകത്തളത്തില്‍ തളർന്നു കിടന്നു സാവിത്രി.

തലേരാത്രി സമ്മാനിച്ച അനുഭവങ്ങൾ ചെറുതൊന്നുമല്ലല്ലൊ.

ഉടുത്തിരിക്കുന്ന നേര്യതിലും മുണ്ടിലും നിറയെ ചെളി പുരണ്ടിരിക്കുന്നു.

ചോരക്കറ പുരണ്ട നേര്യതിന്റെ ഒരു വശം അവർ കൈയ്യിൽ ചുരുട്ടി പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

കണ്ണുകൾ കണ്ണീർപൊഴിച്ച് കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.

മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തിരുന്നു.

അലസമായി അഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മുടിയിൽ വെള്ളി നൂൽ പോലെ നരച്ച തലമുടി.

" അമ്മേ ...

സവിത്രിയമ്മേ ...

കതകും തുറന്നിട്ട്  അമ്മ ഇതെവിടെയാ ...?"

സഹായത്തിന് നിന്നിരുന്ന സ്ത്രീ അടുക്കളവാതില് വഴി അകത്തളത്തില്‍ എത്തി.

വേഗത്തിൽ അകത്തളംവരെ എത്തിയ കാലടികൾ പതിയെ അറച്ച് നിന്നു.

" അ ..മ്മേ..."

അവർ മെല്ലെ സാവിത്രിയുടെ അരികിൽ മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു.

" അമ്മേ ...എന്താ പറ്റ്യേ..? 

ഈ മേല് എങ്ങനെ ഇത്ര മുഷിഞ്ഞെ ...?

മുണ്ടില് അപ്പടി ചെളി..ഇന്നലെ രാത്രി മഴ പെയ്തിരുന്നു ..അമ്മ രാവിലെ പറമ്പില് ഇറങ്ങിയോ ..?

ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലെ തനിച്ച് പോകരുത് എന്ന്...

അമ്മേ ..."

അവർ സവിത്രിയെ പിടിച്ച് എഴുനേല്പ്പിച്ച് ഇരുത്തി.

അവർ സവിത്രിയുടെ കവിളിൽ തലോടി.

" എന്തിനാ അമ്മേ കരയുന്നെ ?

ഇന്നലയും ഉണ്ണിയേ സ്വപ്നം കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും ...

ആണോ ?"

സാവിത്രി ദയനീയമായി അവരെ നോക്കി.

" എന്തെ മിണ്ടാത്തെ ...?

വയ്യായ്ക വല്ലതും ഉണ്ടോ ..

ഉണ്ടെല് പറ ഞാൻ ആ ഡോക്ടറെ വിളിക്കാം."

എന്നിട്ടും സാവിത്രി അതേ ഇരുപ്പ് തുടർന്നു.

"അമ്മേ ...."

അവർ സാവിത്രിയുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു.

"അയ്യോ ചോര ..അമ്മേ ഇതെങ്ങനെ ചോര ...?"

അവർ എഴുന്നേറ്റ് രണ്ടടി പിന്നോട്ട് മാറി.

"അമ്മേ ..പറ അമ്മേ എന്താ പറ്റ്യേ ...?"

സാവിത്രിയുടെ കരച്ചിൽ അകത്തളങ്ങളിൽ മുഴങ്ങി.

എല്ലാം കേട്ടുകഴിഞ്ഞ് അവർ സവിത്രിയെ തന്റെ മാറോട് ചേർത്തു.

" ഇല്ല അമ്മേ ..ആരും അറിയില്ല. രക്ഷപെടാൻ വേണ്ടി അമ്മ ആ പ്രവര്‍ത്തി ചെയ്തു .അതുപക്ഷെ കൊല്ലാൻ വേണ്ടി ആയിരുന്നില്ലാ ....അമ്മ പേടിക്കണ്ട ഇത് അമ്മ മറന്നേക്കണം.വേഗം ഈ വേഷം മാറി കുളിച്ച് വാ .ആരെങ്കിലും ഈ കോലത്തില്‍ കണ്ടാൽ ... ആ മുണ്ടും നേര്യതും ഇങ്ങടുതാ എന്നിട്ട്. താഴെ തൊടിയിൽ ആരും കാണാതെ കൊണ്ടുപോയി കത്തിച്ചു കളയാം....."

സാവിത്രി അനുസരണ ഉള്ള കുഞ്ഞിനെ പോലെ അവിടുന്നു എഴുന്നേറ്റു. 

കാലുകൾ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. 

ആ സ്ത്രീ സാവിത്രിയേ അവരുടെ മുറിയിലേക്ക്‌ കൂട്ടികൊണ്ട് പോയി.

നിമിഷങ്ങൾക്കകം സാവിത്രി കുളിച്ച് വേഷം മാറി വന്നു.

കൈയ്യിൽ ചുരുട്ടി പിടിച്ച ഉടുത്തിരുന്ന ആ മുണ്ടും നേര്യതും.

"ഇങ്ങ് തന്നേക്ക്‌ അമ്മേ . 

പിന്നാമ്പുറത്ത് പഴകിയ കുറച്ച് ചാക്കുകിടപ്പുണ്ട് അതുകൂടി എടുക്കട്ടെ.

അതിനുള്ളിൽ വെച്ച് കൊണ്ടുപോയി കത്തിക്കാം.

ഇത് മാത്രമായി കൊണ്ട് പോകുന്നത് ആരും കാണണ്ട.

ഞാൻ ദാ വരുന്നൂ ..

അമ്മയ്ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ഗോതമ്പ് കഞ്ഞി ഉണ്ടാക്കി തരാം. തേങ്ങാ പാൽ ഒഴിച്ച്...നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ട്‌ മുഖത്ത്.." അതും പറഞ്ഞ് അവർ തൊടിയിലേക്ക്‌ പോയി.

അവർ നടന്നകലുന്നതും നോക്കി സാവിത്രി ആ അടുക്കളപടിയിൽ നിന്നു.

" മനുഷ്യരായ ആരും ഇല്ലേ ഈ രക്ദാഹികളായ ആത്മാക്കള്‍ കുടിയിരിക്കുന്ന അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിൽ ...."

ആരാവും അത് ..?

സാവിത്രി ഒന്ന് നടുങ്ങി ..

വിറയ്ക്കുന്ന കാലുകളുമായി അവർ മുൻവശത്തേക്ക് ‌നടന്നു .

മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന രൂപത്തെ കണ്ട് അവർ ഒന്ന് ഭയന്നു.

രാമവാര്യര്‍!

നീളൻ മുടി കാറ്റിൽ പറത്തി.

കണ്ണുകളിൽ പകയും വിദ്വേഷവുമായി നില്‍ക്കുന്ന രാമവാര്യരെ കണ്ട് ആദ്യം സാവിത്രി ഒന്ന് പകച്ചു.

പക്ഷെ തന്നോടും തന്റെ കുടുംബത്തോടും ആ മനുഷ്യൻ ചെയ്ത കൊടും ക്രൂരതകൾ ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ അവര്‍ക്ക് എവിടുന്നെന്ന്  അറിയാത്ത ഒരു മനക്കരുത്ത്.

" ആരാണ് ?

നിങ്ങൾക്കിവിടെ എന്താണ് കാര്യം ? " സാവിത്രി അല്പം കടുത്ത സ്വരത്തില്‍ ചോദിച്ചു.

" ഹഹഹാ .....

ആ ചോദ്യം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചു.

കാലം കുറേ ആയില്ലെ ....അറയ്ക്കൽ തറവാടു ഉപേക്ഷിച്ച് ഞാൻ പോയിട്ട് .."

" ഹും തറവാട് ഉപേക്ഷിച്ച് ...?

കൊള്ളാം .....

അതെനിക്ക് പുതിയ അറിവാണ്....

പടിയിറക്കി വിട്ടതല്ലെ  എല്ലാവരും ചേർന്ന് ...

പഴയ കഥകൾ ഒക്കെ രാമവാര്യര്‍ മറന്നിരിക്കുന്നു."

സാവിത്രിയുടെ സ്വരത്തിൽ പരിഹാസം കലര്‍ന്നിരുന്നു.

" എന്റെ പേര് നീ മറന്നിട്ടില്ല.

പിന്നെ കഴിഞ്ഞതോന്നും അങ്ങനെ മറക്കുന്നവൻ അല്ല ഈ രാമവാര്യര്‍..

വര്‍ഷം പത്തുപതിഞ്ചു കഴിഞ്ഞിട്ടും എന്റെ ഉള്ളിൽ അടങ്ങിയിട്ടില്ല ഒന്നും ....

 അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിലെ അവസാന കണ്ണിയും എന്റെ കൈകളിൽ പിടഞ്ഞു തീരണം..

പട്ടിയേ പോലെ എന്നെ നീ ആട്ടിപായിച്ചപ്പോള്‍ ഞാൻ ഈ തറവാടുവിട്ട് ഇറങ്ങിയത് എന്റെ ഗതികേടായി കാണരുത്.

കാത്തിരുന്നു ഇവിടെ .....ഈ നാട്ടിൽ തന്നെ ..

അവശേഷിക്കുന്ന ഓരോരുത്തരെയും 

എനിക്ക് എന്റെ ഈ കൈകൾ കൊണ്ട് അവസാനിപ്പിക്കണമായിരുന്നു .

അതിനുവേണ്ടി .

നിന്റെ അച്ഛൻ മുതൽ ദത്തൻ നിന്റെ ഉണ്ണി....

എല്ലാവരെയും ഞാൻ തീര്‍ത്തുകളഞ്ഞതാ...

നിന്റെ ജീവൻ അത് ഞാൻ തന്ന ഭിക്ഷ.

അവനെ ആ എസ്.ഐ ചെക്കനെ നിന്നെയും ഞാൻ ഒറ്റയടിയ്ക്ക് അന്ന് തീർക്കണമായിരുന്നു.

ഇന്നിവിടെ നിനക്ക് പട്ടട ഒരുങ്ങിയേനെ ...

നിന്റെ മോന്റെ പ്രേതം നിന്നെ കൂടി ...

എന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഒരു ചെറിയ പിഴവ് ...

രാഘവനെ നീ നിന്റെ കൈ കൊണ്ട് തീര്‍ത്തു അല്ലെ ...?"

അയാൾ ഉച്ചത്തില്‍ ചിരിച്ചു.

" പാതി ചത്ത് കിടന്ന അവനെ ഞാനാ തീർത്തത്. 

എന്തിനാണെന്നൊ ...

നിനക്കു പകരം അവന്റെ ജീവൻ ഞാൻ എടുത്തു.

അത് നിന്റെ തലയിൽ ഇരിക്കട്ടെ ..

ചെയ്യാത്ത കുറ്റത്തിനു നീ നരകിക്കട്ടേ .."

" നീ ...."

സാവിത്രി പാഞ്ഞു വന്ന് രാമവാര്യരുടെ കഴുത്തിൽ പിടിമുറുക്കി.

" ആദ്യം എന്റെ അച്ഛൻ...

പിന്നെ എന്റെ ഏട്ടൻ ..

എന്റെ മോൻ ..എന്നിട്ടും നിനക്കു മതിയായില്ല...അല്ലെ ...?"

രാമവാര്യർ സാവത്രിയുടെ കൈകളിൽ നിന്നും കുതറി മാറി..

" നീ എന്റെ ദേഹത്ത് കൈ വെച്ചൊ .."

അയാൾ സവിത്രിയെ മുടിക്ക് പിടിച്ചു ചുറ്റിഎടുത്തു

ഭിത്തിയിൽ അവളുടെ  തലകൊണ്ട് ആഞ്ഞിടിച്ചു.

അടുക്കളവശത്ത് നിന്നും ഓടിയെത്തിയ സ്ത്രി ആ കാഴ്ച്ച കണ്ട് അലറി കരഞ്ഞു

" അമ്മേ ..."

എന്നിട്ടും അയാളുടെ കലി അടങ്ങിയില്ല .

അയാൾ സാവിത്രിയുടെ കഴുത്ത് ഞെരിച്ചു ഭിത്തിയിൽ ചേർത്തു.

ഇരച്ചു പാഞ്ഞു വന്ന ജീപ്പ് നിന്നും വിക്രം ചാടി ഇറങ്ങി.

രാമവര്യർ തന്റെ പിടി വിട്ടു.

അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഇരുട്ട് പടര്‍ന്നു.

പിന്നാലെ വന്ന പോലീസുകാര്‍ രാമവാര്യരെ പിടിച്ചുകെട്ടി.

ഭാഗം - 6

രാമന്റെ കൈകൾ അവർ പിടിച്ചുകെട്ടി വിലങ്ങു വെച്ചു.

അയാളുടെ കണ്ണുകളിൽ ആളി കത്തുന്ന പക

സാവിത്രിയേ വീണ്ടും ഭയപ്പെടുത്തി.

നിലത്ത് തളർന്നു വീണ സാവിത്രിയെ  വിക്രം തന്റെ കൈകളിൽ താങ്ങി നിര്‍ത്തി.

സഹായത്തിനു നിൽക്കുന്ന സ്ത്രീ സാവദാനം തന്റെ മടിയിലേക്ക്‌ സാവിത്രിയേ കിടത്തി. 

സാവിത്രിയുടെ നെറ്റി പൊട്ടി ഒഴുകിയ ചോര അവരുടെ കണ്ണുകൾ വഴി കവിൾത്തടങ്ങളിലേക്ക്‌ പടർന്നിരുന്നു.

സാവിത്രിയുടെ കണ്ണുകളിൽ ഇരുട്ട് പടർന്നു.

ഒപ്പം മനം മടുപ്പിക്കുന്ന ചോയുടെ ഗന്ധം .

വിക്രത്തിന്റെ മുഖം  വ്യക്തമല്ലാതെ അവരുടെ മുന്നിൽ നിന്നു മാഞ്ഞു.

ആ കണ്ണുകൾ മെല്ലെ അടഞ്ഞു.

*******************************************

ആശുപത്രി കിടക്കയിൽ മരുന്നിന്റെ ഗന്ധവുമായി അവർ കിടന്നു.

കണ്ണുകൾ തുറക്കുമ്പോള്‍ വല്ലാത്തൊരു ഭാരം തലയ്ക്ക്.

തലയിൽ ഉണ്ടായ മുറിവു ചുറ്റികെട്ടിയിരുന്നു.

" ആഹാ ഉണർന്നോ ..? 

ഇപ്പോ എന്ത് തോന്നുന്നു?

വേദന ഉണ്ടോ ? "

വെളുത്ത് മെലിഞ്ഞു പൊക്കം കുറഞ്ഞ ഒരു പെൺകുട്ടി കട്ടിലിനരികിലേക്ക്‌ വന്നു.

സാവിത്രി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

അവരെ തന്നെ നോക്കി കിടന്നു.

"നോക്കണ്ട നഴ്സ് ആണ് "

" തല വേദനിക്കുന്നു."

" ഒരു ഇഞ്ചക്ഷൻ തരാം .അപ്പോ വേദന കുറയും. അധികം സംസാരിക്കണ്ട. നല്ല പോലെ റസ്റ്റ് എടുക്കണം.

പുറത്ത് ഒരു സ്ത്രീ നില്ക്കുന്നുണ്ട്. അകത്തെക്ക്‌ വിളിക്കുന്നില്ല. അമ്മ നന്നായിട്ട് ഉറങ്ങുട്ടൊ ..."

മനോഹരമായി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ സാവിത്രിയുടെ വിരലുകളിൽ തലോടി.

അതൊരു ആശ്വാസമായി തോന്നി അവര്‍ക്ക്.

ഇഞ്ചക്ഷൻ എടുത്ത് നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ സാവത്രി മയങ്ങി.

************************************************

രാമവാര്യരുടെ വീട്ടുമുറ്റത്ത് പോലീസ് ജീപ്പ് വന്നു നിന്നു .

പോലീസുകാര്‍ ആ വീട് മുഴുവൻ തിരഞ്ഞു.

രഹസ്യഅറയുടെ വാതിൽ ഇതിനോടകം അവർ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

രാമവാര്യര്‍ എന്ന മനുഷ്യന്റെ നിഗൂഡതകൾ ഉറങ്ങുന്ന അറ.

 

രാമവാര്യരുടെ വീട്ടുമുറ്റത്ത് ഒരു ബുള്ളെറ്റ് വന്നു നിന്നു.

വിക്രം !

അയാൾ രഹസ്യഅറയുടെ പടവുകൾ ഇറങ്ങി.

തൂക്കുവിളക്കുകൾ കരിന്തിരി എരിഞ്ഞു കിടന്നു.

അകത്ത് ഒരുക്കിയ മന്ത്രവാദകളങ്ങൾ ചായം മങ്ങി കിടക്കുന്നു.

ഭിത്തിയിൽ ഒരുവശത്ത് ഒട്ടിച്ച് വെച്ചിരുന്ന ചിത്രങ്ങൾ ... 

സാവിത്രി ...

അവസാനം വിക്രം.

രാമവാര്യര്‍ക്ക്‌ പൂര്‍ത്തിയാക്കാൻ കഴിയാതെ പോയ കുരുതി.

വിക്രത്തിനു വേണ്ടി അവിടെ മാറ്റെന്തോ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ട് എന്നൊരു തോന്നൽ.

അയാൾ അവിടമാകെ തിരഞ്ഞു.

മച്ചിന് മുകളിൽ നിന്നും ഒരു പോലീസുകാരൻ വിളിച്ചു കൂവി.

" സർ ദേ ഇവിടെ ..."

വിക്രം മച്ചിന്റെ മുകളിലെക്ക് എത്താൻ കോണിപടികൾ ചവിട്ടുമ്പോള്‍ അയാളുടെ മൊബൈൽ മുഴങ്ങി.

സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നാണ്.

" സർ രാമവര്യർ രക്ഷപ്പെട്ടു."

" what..?"

" അത് സർ അയാൾ വെള്ളം കുടിക്കാൻ എഴുന്നേറ്റതാ ...നമ്മടെ ആളുകളെ തളളിയിട്ടിട്ട് .."

വിക്രം കാൾ കട്ട് ചെയ്ത് വീടിനു പുറത്തേക്കോടി... 

ശര വേഗത്തിൽ ബുള്ളെറ്റ് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് അയാൾ പോയി.

മച്ചിൻ മുകളിൽ വിക്രത്തിനായി കാത്തിരുന്നത് എന്താവും?

ഉള്ളിൽ ഒരു  ചോദ്യം കണക്കെ അത് അവശേഷിക്കുമ്പോഴും വിക്രം രാമവാര്യര്‍ക്കായി തിരച്ചിൽ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന പോലീസുകാര്‍ മച്ചിൻ മുകളിലേക്ക്‌ പോയി.

അവരെല്ലാം അമ്പരന്നു.

പഴയ സാധങ്ങൾ വാരികൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന മച്ചിൽ.

പഴകിയ ചാക്കുകെട്ടുകൾക്കിടയിൽ ഒരു അനക്കം.

ചുവരുചേർന്ന് ഇരിക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ.

ചുവന്നപട്ടു ചേല ചുറ്റിയിരിക്കുന്നു അങ്ങേയറ്റം മുഷിഞ്ഞതാണ്....

മുടിയിഴകളിൽ അഴുക്ക് പുരണ്ട്... ജടപിടിച്ച്...

എല്ലും തോലുമായ ഒരു സ്ത്രീ. 

കാലുകളും കൈകളും  ചങ്ങലയാൽ ബന്ധിച്ചിരുന്നു.

ചങ്ങല കണ്ണികൾ ഉരഞ്ഞ് കാലിലും കൈയ്യിലും മുറിവുണ്ടായി പഴുത്ത് ദുര്‍ഗന്ധം വമിക്കുന്നു.

ആളനക്കം കേട്ട് അവർ ആ  മൂലയിൽ ഒന്നുകൂടി ചുരുണ്ടു കൂടി ഇരുന്നു.

മുഖം കാലുകളിൽ പൂഴ്ത്തി...

വിരിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന മുടി അവരുടെ മുഖം മറച്ചു.

മച്ചിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന രൂക്ഷ ദുര്‍ഗന്ധത്തിനിടയിൽ അവർ.....

പോലീസുകാര്‍ അടുത്തേക്ക്‌ വന്നതും 

" ഇല്ല ഞാൻ ചെയ്യില്ല ....

   പാടില്ല ....

   മനുഷ്യകുരുതി ....

തെറ്റാണ്... 

നിന്നെ സ്നെഹിച്ച് കുടെ ജീവിക്കാൻ വന്നേ അല്ലെ ഞാൻ ..?

എന്നിട്ട് എന്നെ ... 

പോ ദൂരെ പോ ...

എനിക്ക് ഈ ഇരുട്ട് മതി ...

പോ ദൂരെ പോ ..."

വ്യക്തമല്ലാതെ എന്തൊക്കെയോ 

പുലമ്പികൊണ്ട് അവർ വീണ്ടും ചുവരിലേക്ക്‌ ചുരുണ്ടു കൂടി  ഇരുന്നു.

അതെ സമയം രാമവാര്യരെ തിരഞ്ഞ് മറ്റ്‌ പോലീസുകാർ നാല് പാടും ഓടി. 

പക്ഷെ ഏറെ വൈകിയിട്ടും രാമവാര്യരേ കണ്ടെത്താൻ  കഴിഞ്ഞില്ല.

പോലീസിന്റെ പിടിയിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ട് ഓടിയ രാമവാര്യർ 

അറയ്ക്കൽ കാവിൽ ഓടി തളർന്നു വന്നു വീണു.

സന്ധ്യ ആകും മുൻപേ ഇരുട്ട് വീണു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

" വെള്ളം ...വെള്ളം .." 

       അയാളുടെ ചുണ്ടുകൾ മൊഴിഞ്ഞു.

" ഞാൻ തരാം വെള്ളം.. "

പിന്നിൽ ഒരു കാൽപ്പെരുമാറ്റം.

ശബ്ദം കേട്ട് രാമവാര്യര്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

പാണൻ!

" പാണാ ....

എനിക്ക് ദാഹിക്കുന്നു ...

എനിക്ക് വെള്ളം തരൂ .. "

അയാൾ കേണു......

പാണനു മുന്നിൽ തന്റെ കൈകൾ കൂപ്പി.

പാണൻ തന്റെ മടിയിൽ കരുതിയ കുപ്പിയിൽ നിന്നും അല്പം വെള്ളം രാമവാര്യരുടെ വായിലേക്ക്‌ ഒഴിച്ചു കൊടുത്തു.

അത് അയാൾ ഏറെ ആര്‍ത്തിയോടെ കുടിച്ചു.

" മതിയൊ ? " 

കുപ്പിയിലെ അവസാന തുള്ളി വെള്ളവും അയാൾ കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

" മ്മ്  ...."

രാമവാര്യര്‍  മൂളി.

" ചെയ്തികൾ ഒരുപാട് ഇല്ലേ ... 

വലയും ..ഒരുപാട് ....

അലയും പുഴുത്ത് നാറി ... 

നാളെ നിന്നെ കല്ലെറിയാൻ ചിലപ്പൊ നാട്ടുകാർക്കിടയിൽ ഞാനുമുണ്ടാകും."

പാണൻ  പിന്നെയും എന്തൊക്കെയൊ പുലമ്പികൊണ്ട്

നടന്നു പോയി.

ഇരുണ്ട് കൂടിയ മഴമേഘവും വീശി അടിക്കുന്ന കാറ്റും. 

രാമവാര്യർ അറയ്ക്കൽ കാവിൽ നാഗദൈവങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ തളര്‍ന്നിരുന്നു.

ഇന്ന് അമാവാസി ......

പൂജ മുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...

കർമ്മങ്ങളും.

ദുശ്ശകുനങ്ങൾ  മാത്രമാണ് ഈ ഇട ആയിട്ട്.

ചെയ്തികൾ ഒക്കെ പിഴയ്ക്കുന്നു.

പിന്നിൽ ആരോ തന്നെ പിന്തുടരുന്നത് പോലെ രാമവര്യര്‍ക്ക് തോന്നി.

അയാൾ ഇരുട്ടിൽ പരതി.

"ആരാണ് ..?"

ചിലമ്പു കിലുങ്ങുന്ന ശബ്ദം... 

ശക്തിയായി വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റ്.

രാമവാര്യര്‍ തന്റെ ചെവികൾ പൊത്തി.

കണ്ണുകളിൽ ഭയം....

ദുരാത്മാക്കളുടെ ഒത്തുചേരല്‍.

വെള്ളിയാഴ്ച്ചയും  അമാവാസിയും ഒരുമിച്ച്.

 പിന്നിൽ പതിയിരിക്കുന്ന അപകടം അയാൾ മുൻകൂട്ടി കണ്ടു.

അയാൾ എന്തൊക്കെയോ മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ടു.

എന്നിട്ടും ഉള്ളിൽ ഭയം ഇരച്ചു കയറി കൊണ്ടിരുന്നു.

" ഞാൻ ഭയന്നത് പോലെ തന്നെ ....

ദുര്‍മരണം.....

എനിക്കത് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നൂ എന്ന് ഉള്ളിൽ ഒരാളൽ. "

അയാൾ തന്റെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണർന്നു.

മുന്നിലെ  ഉഗ്രരൂപത്തെ കണ്ടു അയാൾ ഞെട്ടി.

"ഉണ്ണി ..."

ചുണ്ടുകളിൽ ആ പേര് മുഴങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

അവസാന ഭാഗം

"ഉണ്ണി.."

മുന്നിൽ നില്‍ക്കുന്ന രൂപം കണ്ട് അയാൾ ഭയന്ന് അലറി.

" വേണ്ട ...അരുത് ...എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യരുത് ...."

മുന്നിൽ മാറി മാറി വരുന്ന രൂപങ്ങൾ കണ്ടയാൾ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു.

കളിയച്ഛൻ ...

കുറിഞ്ഞി ...

ദത്തൻ ....

ഉണ്ണി ...

ദേവി ...

രാഘവൻ ...

തന്റെ കൈകളിൽ പിടഞ്ഞു തീർന്ന ജീവനുകൾ.

രാമവര്യര്‍ക്ക് ചുറ്റും നാഗങ്ങൾ ഫണം ഉയര്‍ത്തി നിന്നു.

ആഞ്ഞു വീശുന്ന കാറ്റിൽ അയാളുടെ തലമുടി പാറി പറന്നു.

കൂരിരുട്ടിൽ അയാൾ തപ്പി തടഞ്ഞു വീണു.

മുന്നിലെ രൂപങ്ങളിൽ ജ്വലിക്കുന്ന തന്നോടുള്ള പക അയാളെ പൊള്ളിച്ചു.

ഇല്ല ..

ആയുസെത്തും മുൻപ് ഞാൻ ദുര്‍മരണപ്പെടാൻ പാടില്ല .

എന്തിന് വേണ്ടി ...?

അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിലേ കാർന്നോര് തന്റെ ദുര്‍മന്ത്രവാദത്തെ എതിര്‍ത്തപ്പോള്‍..

അന്ന് തുടങ്ങി അറയ്ക്കല് തറവാടിനോടുള്ള പക.

ഒരാവേശമായിരുന്നു തറവാട് മുടിയ്ക്കാൻ.

ഒപ്പം ഓരോരുത്തരെ കുരുതി നൽകി ഞാൻ ആര്‍ജ്ജിച്ച കരുത്ത്.

സ്നേഹിച്ച പെണ്ണിനെ പോലും എന്റെ സ്വാർത്ഥതയ്ക്ക് ഞാൻ എന്റെ ചെയ്തികള്‍ക്ക് ഉപയോഗിച്ചു.

വൃശ്ചികമാസത്തിലെ മകം നക്ഷത്രം.

അവളുകൂടെ   ഉണ്ടായതിൽ  പിന്നെ പിഴച്ചിട്ടില്ല ഒന്നും.

പക്ഷെ ഈ ഇടയായി .........

ഈ ഒറ്റരാത്രി ഞാൻ വെറും മനുഷ്യനായി.

എന്റെ ശക്തി ക്ഷയിച്ചു......

അമാവാസി.....

വെള്ളിയും ..

താൻ പഠിച്ച മന്ത്രങ്ങളോ കർമ്മങ്ങളോ ഒന്നും തന്നേ രക്ഷിക്കാൻ പൊകുന്നില്ല.

ചെയ്ത് കൂട്ടിയ കർമ്മങ്ങളുടെ ഫലം ഭൂമിയിൽ തന്നെ 

വിധിയായി കാലം കരുതി വെച്ചിട്ടുണ്ടാവും.

അയാളുടെ ചിന്തകൾ അന്തമില്ലാതെ പാഞ്ഞു.

വളരെ വൈകി വന്നൊരു തിരിച്ചറിവ്. 

ഉണ്ണി കൺമുന്നിൽ തീപാറുന്ന നോട്ടവുമായി നില്ക്കുമ്പോള്‍ അയാളുടെ തൊണ്ട വരണ്ടു.

" ഉണ്ണി.. വേണ്ട ...."

അയാൾ നിലത്ത് നിരങ്ങി നീങ്ങി...

പിന്നിൽ പതിയിരിക്കുന്ന നാഗങ്ങൾ ആഞ്ഞുകൊത്താൻ ഒരുങ്ങി.

അയാൾ കുതറി നീങ്ങി.

" രാമവാര്യര്‍ ..

മറന്നിട്ടില്ല നീ ..ഒന്നും അല്ലെ ?

നീ കൊന്നൊടുക്കിയ അറയ്ക്കൽ തറവാട്ടിലേ ഓരോ ജീവനും ....

അച്ചച്ഛൻ...അച്ഛൻ ..ഞങ്ങളെ കുറിഞ്ഞി എന്നെ ...ഒടുവിൽ ഒന്നും അറിയാത്ത ആ പാവം എന്റെ ദേവി...

തിരിച്ചുതാ എല്ലാം ..

എന്റെ അമ്മയുടെ കണ്ണുനീരിന്റെ വില.

നിനക്കു തിരിച്ച് നൽകാൻ അവുവൊ ഇപ്പൊ? 

പറ നിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യില്ല!

തിരികെ താ എനിക്ക്.

ഈ കാലമിത്രയും കാത്തിരുന്നതാ ഞാൻ ..

നിന്നെ ഇപ്പൊ എന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ട് വന്നു തന്നത് ദൈവമാണ്. കാലം കാത്തുവെച്ച വിധി.

"ഉണ്ണി അരുത് ..

ഞാൻ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോയിക്കോളാം ..

എന്നെ കൊല്ലരുത്.."

" വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് നിന്റെ മുന്നിൽ ഞാൻ കേണു കരഞ്ഞത് നീ ഓര്‍ക്കുന്നോ ..?

അന്ന് ഞാൻ എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യരുത് എന്ന് പറഞ്ഞത് എനിക്ക് വേണ്ടി അല്ല ... 

എന്റെ അമ്മയെ തനിച്ചാക്കി പോകാൻ പറ്റാത്തത് കൊണ്ടാ..

നീ കഴുത്തറുത്തപ്പോള്‍ വേദനിച്ചത് എന്റെ അമ്മയ്ക്ക് ആരുണ്ട് എന്നു ഓർത്തിട്ടാ.. 

എന്ത് ദ്രോഹം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് ഞങ്ങൾ തന്നോട് ..

എന്നിട്ടും ..

കുടെ നിന്നു ഞങ്ങളെ ചതിക്കുവായിരുന്നില്ലെ ?"

" ഉണ്ണി ..നിര്‍ത്തി ..

ഇനി ഞാൻ ആരെയും ദ്രോഹിക്കില്ല .....സത്യം "

അയാളുടെ തൊണ്ട ഇടറി.

അത് കേട്ട് ഉണ്ണി ആര്‍ത്ത് ചിരിച്ചു ...

അവന്റെ ചിരി അറയ്ക്കൽ കാവിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു.

"നീ ഇപ്പൊഴും വിശ്വസിക്കുന്നോ ഞാൻ നിന്നെ ഒന്നും ചെയ്യില്ലന്ന് ..?

ഹഹഹ......

എന്റെ  അമ്മ ഒഴുക്കിയ കണ്ണുനീർ എത്രയെന്ന് അറിയുവോ നിനക്ക് ...?

ആരുമില്ലാതെ തനിച്ചായി പോയ അമ്മയുടെ ഉള്ളു നീറുന്നത് കണ്ടു നിസഹയനായി നിൽക്കാനെ എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ ..

എന്റെ ദേവി ..

അവളെ പോലും നീ വെറുതെ വിട്ടില്ല ..."

അവിടുന്നു എഴുന്നേറ്റ് ഓടാൻ ഒരുങ്ങിയ രാമവാര്യര്‍ക്ക് പിന്നിൽ ഉണ്ണിയുടെ കൈകൾ നീണ്ടു വന്നു .

രാമവാര്യരുടെ കഴുത്തിൽ ആ പിടിമുറുകി.

അയാളുടെ കാലുകൾ നിലത്തു കിടന്നു പിടഞ്ഞു.

കഴുത്ത് ഞെരിഞ്ഞ് അയാളുടെ ശ്വാസം നിലച്ചു..

കണ്ണുകൾ പുറത്തെക്ക്‌  തളളി ..

വായിലൂടെ ചോര ഒഴുക്കി അയാൾ വീണു.

ജീവനായി പിടഞ്ഞു പിടഞ്ഞു  

ജീവന്റെ അവസാന കാണികയും അയാളിൽ നിന്നറ്റു.

അറയ്ക്കൽ കാവിനുള്ളിൽ രാമവാര്യരുടെ ശരീരം നിശ്ചലമായി കിടന്നു.

മഴ പെയ്‌തു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

വീശിഅടിയ്ക്കുന്ന കാറ്റിനു രാമവാര്യരുടെ മരണത്തിന്റെ ഗന്ധം.

വള്ളിപടര്‍പ്പുകൾ ഇളകി ആടി.

അറയ്ക്കൽ തറവാടിനു മോക്ഷം ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു.

***********************************************

സാവിത്രിയുടെ ആശുപത്രി വാസം അവസാനിച്ചു.

വിക്രം മുറിയിലേയ്ക്ക് കടന്നു ചെന്നു.

" പോകാൻ ഇറങ്ങുവാണോ ?"

" അതെ സർ.

ഇപ്പൊ കുഴപ്പം ഇല്ല .പിന്നെ കുറച്ച് മരുന്നുണ്ട് ..അത് വീട്ടിൽ ഇരുന്നു കഴിച്ചോളാം എന്ന് പറഞ്ഞു.

മടുത്തു ഈ ആശുപത്രി വാസം..."

" മ്മ് ...

രാമവാര്യർ ഇന്നലെ കസ്റ്റഡിന്നു രക്ഷപെട്ടു . പക്ഷെ ..

ഇന്ന് കാലത്ത് അയാളുടെ ബോഡി കിട്ടി അറയ്ക്കൽ കാവിനു അടുത്ത് നിന്ന് ..

നായ കടിച്ച് വികൃതമായി ആണ് ബോഡി കിടന്നത്.

ബോഡി പോസ്റ്റ്മാര്‍ട്ടത്തിനു കൊണ്ട് പോയി.

എനിക്കൊപ്പം നിങ്ങൾ അപ്പുറത്ത് റൂം വരെ ഒന്ന് വരണം.

ഒരു സ്ത്രീയേ  അയാളുടെ വീട്ടില് അയാൾ ആരും അറിയാതെ പൂട്ടി ഇട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.

അയാളുടെ ഉപദ്രവങ്ങൾ ഒക്കെ കൊണ്ടാവാം അവര്‍ക്ക് സ്വബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടു.

ഒരുപക്ഷെ നിങ്ങള്‍ക്ക് അവരെ  തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയും.

അയാളുടെ അരെങ്കിലും ആണോന്ന് അറിയില്ല."

ഒരുതരം മരവിപ്പായിരുന്നു സവിത്രിയ്ക്ക്.

"അപ്പോ അയാൾ ....

ചെയ്തു കൂട്ടിയ കർമ്മങ്ങൾക്ക്‌ ദൈവം കൂലി കൊടുത്തു അല്ലെ ...?"

അവരുടെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി മറിഞ്ഞു.

" ഞാൻ വരാം സർ "

നേര്യതിന്റെ തലപ്പ് തോൾ വഴി മൂടി അവർ വിക്രത്തിനൊപ്പം നടന്നു.

മുറിയുടെ വതില് തുറന്ന് അകത്ത്  കടക്കുമ്പോള്‍ സാവിത്രിയുടെ കണ്ണുകൾ ആ കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന ആ സ്ത്രീയിലായിരുന്നു.

" ആരാവും ..?"

കൈ കാലുകൾ  കട്ടിലിൽ ബന്ധിച്ചിരുന്നു. സാവിത്രി വിക്രത്തിനെ നോക്കി

" കുറച്ച്  അക്രമം ഒക്കെ നടത്തി ഇവിടെ.

പുറം ലോകം കണ്ടിട്ട് കുറേ നാളായി...

അതിന്റെ ആണ് "

കവിൾ ഒട്ടി മെലിഞ്ഞു കിടന്ന ആ രൂപം മുൻപ് ഒരിക്കലും താൻ കണ്ടിട്ടില്ല.

അവർക്കരികിൽ സാവിത്രി നിന്നു.

ഒന്നുകൂടെ അവരെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി.

" സുധ ..."

അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി.

" ആര് ?"

" സുധ.

എന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരി .

എന്റെ മനസാക്ഷി സൂക്ഷിപ്പുകാരി.

 ഒരിക്കൽ രാമേട്ടന്റെ പെണ്ണാകാൻ കൊതിച്ചവള്‍. പക്ഷെ അവൾ അന്ന് അവൾക്ക്‌ ഇഷ്ടമുള്ള മറ്റാർക്കോ ഒപ്പം പോയി എന്ന് പറഞ്ഞത് രാമേട്ടൻ തന്നെയാണ്. 

പെട്ടെന്ന് ഒരുദിനം എന്നെ വിട്ട് പോയി എന്ന് ഞാനും വിശ്വസിച്ചു. അവള്‍ക്ക് അച്ഛൻ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ..കുറച്ച് നാൾ മുന്നെ അയാളും..."

സാവിത്രിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി.

" കൊള്ളാം ..എന്നിട്ട് അയാൾ തന്നെ ഈ പാവത്തിനെ അവിടെ ചങ്ങലയ്ക്കിട്ട് ...ദ്രോഹിച്ചു.കൊലപതകങ്ങളുടെ ഒരു നീണ്ടനിര തന്നെ ഉണ്ട്‌ രാമവര്യര്‍ക്ക്."

സാവിത്രി സുധയുടെ കാലുകളിലേയ്ക്ക് നോക്കി..

" നോക്കണ്ട ..കാലിൽ മത്രമല്ല..കൈയ്യും പുറവും എല്ലാം ഒരുപാട് മുറിവും ചതവും ആണ്. നോർമൽ ലൈഫിലേക്ക്‌ തിരിച്ചു വരാൻ ഒരുപാട് ടൈം എടുക്കും. ബന്ധുക്കള്‍ ആരും ഇല്ല എങ്കിൽ ..മറ്റെന്തെങ്കിലും വഴി നോക്കണം."

" മരണം കൊണ്ടു പോലും അയാളുടെ പ്രവര്‍ത്തികൾ ..അവസനിക്കുന്നില്ലല്ലൊ ..."

മരവിച്ച മനസ്സുമായി  ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും പടിഇറങ്ങി പോരുമ്പോള്‍ പുറത്ത് മഴ കനത്തു പെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു.

മാസങ്ങൾ കടന്നു.

അറയ്ക്കൽകാവിൽ പെട്ടെന്ന് ഒരു ദിനം ആരോ വിളക്ക്‌ കൊളുത്തി കണ്ടു.

" ഉണ്ണിയാവും .."

പിന്നീട് ഒരിക്കലും ആ തിരികെട്ടു കണ്ടിട്ടില്ല.

അറയ്ക്കൽ തറവാടു പടിയ്ക്കൽ രണ്ടു അമ്മമാർ

കാവലിരുന്നു.

സാവിത്രിയും 

സുധയും .

മഴയുള്ള രാത്രികളിൽ ഇന്നും ഉണ്ണി വരാറുണ്ട് തന്റെ അമ്മമാരെ കാണാൻ.

കാവിൽ തൊഴാൻ പോകുന്ന അമ്മമാര്‍ക്ക് മുന്നിൽ സിന്ദൂരം പൊഴിയാറുണ്ടത്രെ! 

സിന്ദൂരം പൊടിയുന്ന അറയ്ക്കൽ കാവിൽ ഇപ്പൊഴും 

ഉണ്ണി ഉറങ്ങുന്നുണ്ട് തറവാടിന്റെ കാവലാളായി.

അവസാനിച്ചു.

DOWNLOAD FOR PDF STORY CLICK 👇

📝സബിത