🍁പ്രണയം🍁ഫുൾപാർട്ട്🍁

🍁പ്രണയം🍁ഫുൾപാർട്ട്🍁 

"ദേവൂട്ടീ... ഇനി ഞാൻ വിളിക്കില്ലേ .....

 പപ്പടക്കോലാ എന്റെ കയ്യില്, പുറം ഞാൻ പൊളിക്കുമേ !

,"ഗീത അടുക്കളയിൽ നിന്ന് വിളിച്ച് കൂവുന്നത് കേട്ടിട്ട് ഉണ്ണികൃഷ്ണ മേനോൻ  ഊറിച്ചിരിച്ചു..

ഇതല്ല ഇതിലപ്പുറം ചാടിക്കടന്നവളാണ് ദേവിക ഉണ്ണി, തന്റെ മകൾ...!!

ബാങ്ക് മാനേജർ ഉണികൃഷ്ണമേനോന്റെയും ഗീതാദേവിയുടെയും ഒറ്റ മകൾ....

കോളേജ് ഉള്ള ദിവസമേ എണീക്കാൻ മടിയാ പിന്നെ ഈ ഞായറാഴ്ച എണീക്കുമോ?ഉ ണ്ണി കൃഷ്ണൻ ചിന്തിച്ചു.' ..അൽപ്പ നേരത്തിന് ശേഷം വീണ്ടും വിളിച്ച് പറഞ്ഞു...അടുത്ത തവണ ചട്ടുകവും കൊണ്ട് പോണത് കണ്ടു..ചെന്ന് വീക്കിക്കാണണം,പിന്നാമ്പുറവും ഉഴിഞ്ഞ് ദേവു എണീറ്റ് ഓടി വരുന്നുണ്ട്," എങ്ങനെ സഹിക്കുന്നു ന്റെ മോനോനെ ഇതിനെ ?? ഹോ .....!! എട്ടര! അയിനാണ് ...."ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു..., അത് അബദ്ധമായെന്ന് തോന്നിയത് ഗീത മുന്നിൽ വന്ന് നിന്നപ്പഴാണ്...." ചിരിച്ചോളൂ..കല്യാണപ്രായം ആയ പെണ്ണാ മകരം വന്നാ പത്തൊൻപത് തികഞ്ഞു... അത് മറക്കണ്ട പുന്നാര അച്ഛൻ"" ഹാ! താനെന്തിനാ അതിന് എന്റെ നേരെ ദേഷ്യപ്പെടുന്നത് ... അവൾ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യട്ടേ ടീ, ഇപ്പഴല്ലേ പറ്റൂ, അതും നമ്മുടെ അടുത്ത് ""ഹാ! ദാ ഇതാണ്.... ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല... അച്ഛനായി മോളായി... അല്ലേലും എനിക്ക് എന്ത് വിലയാ ഇവിടെ ഉള്ളത് ...?

."ദേവിക വേഗം അച്ഛന്റെ അടുത്ത് പോയി ഇരുന്നു പേപ്പർ വലിച്ച് വാങ്ങി സ്പോർട്സ്‌ ന്യൂസ് വായിക്കാൻ തുടങ്ങി..."

ദേവൂട്ടി പോയി പല്ല് തേച്ച് വല്ലതും കഴിക്കാൻ നോക്ക്....!! ഇനീം അമ്മേടെ പ്രഷർ കൂട്ടാൻ നിക്കണ്ട "ദേവു ബ്രഷും പിടിച്ച് തേച്ചോണ്ടിരിക്കുമ്പഴാണ്  ഒരു ബുള്ളറ്റ് വന്ന് നിന്നത്,പുറകിൽ നിന്നതാ രമ്യ ഇറങ്ങുന്നു....

സെറ്റും മുണ്ടും ഉടുത്ത് നീളമുള്ള മുടിയിൽ തുളസിക്കതിർ ചൂടി... ചന്ദനക്കുറിയണിഞ്ഞ്.അമ്പലത്തിൽ നിന്ന് വരുകയാണെന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ അറിയാം..മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്നതാരാണ് എന്ന് മാത്രം പിടികിട്ടിയില്ല.

."ഇവൾ സീരിയലിൽ അഭിനയിക്കാൻ പോകുന്നോ?? നല്ല കത്തിവേഷം... ! എന്നാലും ഇവിടത്തെ ഗേറ്റിനു മുന്നിൽ എന്നാത്തിനാ ഇവർ വണ്ടി നിർത്തിയേ..."വായിൽ ബ്രഷും വച്ച് ദേവിക അലോചിച്ചു ...

രമ്യ വേഗം ബൈക്കിൽ നിന്നിറങ്ങി,ദേവികയെ നോക്കി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി .....

മുന്നിലിരുന്ന ഹെൽമറ്റ് കാരൻ ഹെൽമറ്റ് ഊരിയപ്പഴാ ആളെ അറിഞ്ഞത്,"

"അഭിലാഷ് മാധവ് ''"

തൊട്ടടുത്തു താമസിക്കുന്ന കാർത്യായനി അമ്മൂമ്മയുടെ മകന്റെ മകൻ,

മറ്റൊരു തരത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ വേണെങ്കിൽ കളിക്കൂട്ടുകാരൻ എന്നു പറയാം....

രമ്യ ഷൈൻ ചെയ്യുന്നതിന്റെ കാരണം ഇപ്പഴാ മനസിലായത്,ദേവിക വേഗം ബ്രഷ് പുറകിൽ ഒളിച്ചു പിടിച്ചു...."

വേണ്ട വേണ്ട.. നീ ഒളിപ്പിക്കുകയൊന്നും വേണ്ട, ഞങ്ങൾ കണ്ടു... ഞാനാ പറഞ്ഞത് അഭിയേട്ടനോട് വണ്ടി നിർത്താൻ അതോണ്ടല്ലേ ഈ മനോഹരമായ കാഴ്ച കാണാൻ കഴിഞ്ഞേ ...

 "ആകെ ചമ്മി ചളമായി നിൽക്കുകയായിരുന്നു ദേവിക...അഭിലാഷ് പക്ഷെ ഫോണിൽ എന്തോ കുത്തി കൊണ്ടിരുന്നു..പുറത്തെ സംസാരം കേട്ട്  ഗീത അങ്ങോട്ട് വന്നു.."ഹാ!! അഭിമോനോ, ...?

 മാധവേട്ടന്റമ്മ ഇന്നലെ പറഞ്ഞിരുന്നു മോൻ ഇന്ന് വരും ന്ന്.. അമ്മയും അച്ഛനും അഭിരാമിയും ഒന്നും വന്നില്ലേ മോനേ..?""ഇല്ല ആന്റി... നെക്സ്റ്റ് മന്ത് ജോയിൻ ചെയ്യണം അതിന് മുമ്പ് ഇവിടെ അച്ഛമ്മയുടെ കൂടെ കുറച്ച് ദിവസം നിക്കണം..,

തറവാട് അമ്പലത്തിൽ പത്ത് ദിവസത്തെ പൂജ അമ്മ പറഞ്ഞിരുന്നു. അത് കഴിഞ്ഞാലേ തിരിച്ച് പോകൂ""

ഐ പി എസ് കിട്ടീ തൊക്കെ മാധവേട്ടന്റമ്മ പറഞ്ഞ് അറിഞ്ഞിരുന്നു, നന്നായി വരട്ടെ.... രമ്യ മോളെ എവിടന്ന് കിട്ടി? "

" ഞാൻ അമ്പലത്തിൽ പോവുമ്പഴാ അഭിയേട്ടനും പോണത് കണ്ടത്... അപ്പോ ഒരുമിച്ച് പോയി...

. "" ഹാ! രമ്യ മോള് എന്നും പോണതാണല്ലോ ലേ... ഇവിടെ അതാ ഒരു സാധനം, എണീറ്റ് വന്നതേ ഉള്ളു....

 "രമ്യ വീണ്ടും കളിയാക്കി ചിരിച്ചു...

അദിയുടെ ബൈക്കിനു പുറകിൽ കയറി വേഗം പോയി...ദേവികക്ക്  ആ കാഴ്ച കണ്ട് എന്തോ വല്ലായ്മ തോന്നി,.." ഈ കാണുന്നതല്ലേ അവളുടെ വീട്! നടന്ന് പൊയ്ക്കൂടെ...? ഹൊ! അവളുടെ ഒരു കളിയാക്കി ചിരിക്കൽ, ഛെ എന്നെ നാണം കെടുത്താനായിട്ട് കൊണ്ടുവന്നതാ അഭിയേട്ടനെ.....പത്ത് ദിവസത്തെ പൂജയാന്നല്ലേ പറഞ്ഞത് എന്നും ഇത് കാണണമല്ലോ ന്റെ ഭഗവതീ..... "എന്നെല്ലാം പിറുപിറുത്ത് ദേവിക അകത്തേക്ക് പോയി..

" ദേവുട്ടീ വന്നേ തലയിൽ എണ്ണ പുരട്ടി തരാം"

എല്ലാ ഞായറാഴ്ചയുമുള്ള കലാപരിപാടിയാണത്... ഒരു മാസത്തേക്കുള്ളത് അമ്മ തേച്ച് പിടിപ്പിക്കും..എത്ര പറഞ്ഞാലും അതിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ പറ്റില്ല..,

 പിന്നെ നിന്നു കൊടുക്കും എന്നിട്ട് ഷാംപൂ ഇട്ട് കഴുകി കളയും ഇതാണ് പതിവ്,ഇത്തവണ മുടന്തൻ ന്യായമൊന്നും പറയാതെ ദേവിക വേഗം ചെന്നു...

അവളുടെ മനസ് മറ്റെവിടെയോ കൊരുങ്ങി പോയിരുന്നു..ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ അവിടിരുന്ന് മുടി കറുപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു." അഭിമോൻ ഒത്ത ഒരാളായി അല്ലേ ഉണ്ണിയേട്ടാ ?? നല്ല ശ്രീത്വം ള്ള മുഖം...

"ദേവികയുടെ തലയിൽ എണ്ണ തേക്കുന്നതിനിടയിൽ ഗീത പറഞ്ഞു.അഭിയുടെ പേര് കേട്ടതും, ദേവികയുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു മിന്നൽ പിണർ പാഞ്ഞു പോയി ....അവളും ചിന്തിച്ചത് ആ ഒരാളെ പറ്റിയായിരുന്നു.ഉണ്ണി കൃഷ്ണൻ വെറുതെ മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു...." ഇപ്പോ അഞ്ചാറു കൊല്ലായിട്ടുണ്ടാവുമല്ലേ അവരൊക്കെ ഇങ്ങോട്ട് വന്നിട്ട് .. മിടുക്കനാ .. മാധവേട്ടന്റെ അതേ പ്രകൃതം, നമ്മൾ പോലും ആ കുട്ടിക്ക് കടപ്പെട്ടവരല്ലേ,..??"" ഉം "അതിനും ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ മൂളിയതേ ഉള്ളൂ....പക്ഷെ അത് ദേവികയുടെ മനസിൽ കൊണ്ടു.." പോയി കുളിച്ചോളൂ ദേവൂട്ടി "സാധാരണ എണ്ണയും കൊണ്ട് വരുമ്പോൾ ചെകാത്താൻ കുരിശ് കണ്ട പോലെ ഓടുന്ന ആൾ ഇന്ന് മിണ്ടാതെ ഇരുന്ന് തന്നത് നന്നാവാനുള്ള ലക്ഷണമാണോ എന്ന് ഗീത ചിന്തിച്ചു....ദേവിക കുളിമുറിയിലേക്ക് പോയി,ടാപ്പ് തുറന്നിട്ട് ആ വെള്ളം ബക്കറ്റിൽ വീഴുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞ കപ്പാടിനെ കുറിച്ചോർമ്മ വന്നു.അന്ന്...ആറിൽ പഠിക്കുന്ന സമയം.. മാധവനങ്കിളും ഫാമിലിയും നാട്ടിലെത്തിയിരുന്നു.അഭിലാഷ് എന്ന പൊടിമീശക്കാരനെ മൈന്റ് ചെയ്തിരുന്നില്ല, ബാംഗ്ലൂരിൽ നിന്ന് വന്ന് ജാഡയിട്ട് നടക്കുന്ന അമൂൽ ബേബി ആണെന്നായിരുന്നു വിചാരിച്ചത്..മഴക്കാലം, തോടും പാടങ്ങളും അരുവിയും കുളവും, പുഴയും ഒക്കെ നിറഞ്ഞ് കവിഞ്ഞ് ഒഴുകുന്ന സമയം ..,സ്കൂളിൽ നിന്ന് വരുകയായിരുന്നു,ദേവികയും, രമ്യയും അവളുടെ അനിയൻ രാഹുലും കൂടി ....രാഹുലും ദേവികയും എന്തോ പറഞ്ഞ് തർക്കിച്ച് വരികയായിരുന്നു,  അവസാനം രാഹുൽ പിടിച്ച് ഒരു തള്ള് അവൾ നേരെ കാല് വഴുതി കുളത്തിൽ വീണു..നല്ല വെള്ളമുള്ള സമയം, രാഹുലും രമ്യയും പേടിച്ച് കരയാൻ തുടങ്ങി,ആ വഴി വന്ന അഭിയേട്ടനാ ചാടി അവളെ രക്ഷിച്ചത്.. അന്ന് തുടങ്ങിയതാ അഭിയേട്ടനോട് ബഹുമാനം....ജീവൻ രക്ഷിച്ച ആളോട് തോന്നുന്ന ഒരു തരം  ആരാധന..പിന്നീടും അഭിയേട്ടൻ പല തവണ അവിടെ വന്നിട്ടുണ്ട്, ഇത്തവണ കൂടുതൽ സുന്ദരനായിരിക്കുന്നു..കണ്ടാൽ കണ്ണെടുക്കാൻ തോന്നാത്ത വിധം ...തമാശ എന്താന്നു വച്ചാൽ പണ്ട് തൊട്ടേ അങ്ങേരൊന്നു നോക്കാറു കൂടിയില്ല തന്നെ,അതിൽ വിഷമവും ഇല്ല ...പക്ഷെ രമ്യ അവളെ എഴുന്നള്ളിച്ച് എന്തിനാ കൊണ്ട് പോയേ....അഞ്ചാറു കൊല്ലം മുമ്പ് വന്നപ്പോഴും രമ്യ അഭിയേട്ടന്റെ വാലിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു., അഭിയേട്ടന്റ അച്ഛന്റെ അകന്ന ബന്ധുവാണ് രമ്യയുടെ അമ്മ..തങ്ങൾ വെറും അയൽക്കാർ മാത്രം..പണ്ടും അവൾ അഭിയേട്ടൻ വന്നാൽ അഭിയേട്ടന്റ വാലിലാണ്...താനാകട്ടെ ഒടുക്കത്തെ ജാഡയിട്ടാണ് നടക്കാറ്, ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കാറ് കൂടിയില്ല അഭിയേട്ടനെ, പക്ഷെ മനസിൽ ........മനസ് എന്തൊരു വൃത്തികെട്ട സംഭവാണ്..തീരെ കണ്ട്രോള് കിട്ടില്ല ചെലപ്പോ,അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ അവരുടെ കാര്യം ആലോചിച്ച് താനെന്തിനാ വെറുതെ .....തണുത്ത വെള്ളം ദേഹത്ത് വീണപ്പോൾ അവളുടെ ചിന്തകളെല്ലാം പയ്യെ വഴി മാറി പോയി..കാർത്യായനി അമ്മൂമ്മ വൈകീട്ട് വീട്ടിൽ വന്നു...അടുത്ത ദിവസം അഭിയുടെ പിറന്നാൾ ആണെന്നു പറഞ്ഞ് ക്ഷണിക്കാൻ..."ഗീതേ.. ഉണ്ണി... അവൻ രണ്ടൂസം കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ പോകും .. മംഗലാപുരത്താത്രെ പോസ്റ്റിങ്,ഇനി എനിക്കവനെ കിട്ട്വോ? എന്റെ ഒരു മോഹാ.. നിങ്ങൾ വരണം..""മാധവേട്ടന്റെ അമ്മ എന്തിനാ വന്ന് പറയാനൊക്കെ നിന്നത്? ഒന്ന് വിളിച്ച് പറഞ്ഞാൽ വരില്ലേ ഞങ്ങൾ..?"ഗീത അവരുടെ കൈ പിടിച്ച് പറഞ്ഞു." എവിടെ ന്റെ കാന്താരി കുട്ടി"കാർത്യായനി അമ്മൂമ്മ ക്ക് ദേവികയെ വലിയ കാര്യമാണ്, പെൺകുട്ട്യോളായാൽ ഇങ്ങനെ ചൊടി വേണം എന്നുള്ള അഭിപ്രായക്കാരിയായിരുന്നു അവർ,ദേവികയ്ക്ക് അവരുടെ വക സ്പെഷൽ ക്ഷണവും കിട്ടി....ആകെ കൂടെ അഭിയേട്ടന്റെ പിറന്നാളിന് പോണ ത്രില്ലിൽ ആയിരുന്നു അവൾ .....പക്ഷെ

ഭാഗം 2

"ദേവൂട്ടി...."

കോളേജിലേക്കിറക്കിയതായിരുന്നു ദേവിക, സ്കൂട്ടിയിൽ കയറി ഹെൽമറ്റ് വക്കുമ്പഴാണ് ഗീത വിളിക്കുന്നത്..

"എന്താ അമ്മേ!! "

"ടീ, നാളെയല്ലേ ആ കുട്ടി ടെ പിറന്നാള്?? എന്താപ്പൊ ഒരു ഗിഫ്റ്റ് കൊടുക്കുന്നേ?"

''ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് ഒരു ബേബി സെറ്റങ്ങ് വാങ്ങി കൊടുക്ക്.... "

"ദേ പെണ്ണേ തമാശയല്ല ട്ടോ.. ദേ രണ്ടായിരം രൂപയുണ്ട് അച്ഛൻ തന്നിട്ട് പോയതാ! അങ്ങേർക്ക് എന്താ വാങ്ങിക്കണ്ടേന്നറിയില്ല നീ തന്നെ ഒന്നു പോയി വാങ്ങ്...."

"ഐ പി എസ്‌ അല്ലേ? നമുക്കൊരു തോക്ക് വാങ്ങി കൊടുത്താലോ ?? അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ലാത്തി ..??.."

" മേടിക്കും നീ യെന്റെ കയ്യീന്ന്...''

ചിരിച്ച് വേഗം ദേവിക വണ്ടി എടുത്ത് പോന്നു, രമ്യയുടെ വീടിന്റെ മുന്നിലെത്തി.. 

രമ്യ തേർഡ് ഇയർ ആയെങ്കിലും, അവർ ഒരുമിച്ചാണ് പോകുന്നത് രണ്ട് മൂന്ന് തവണ ഹോണടിച്ചപ്പോൾ ആണ് അവൾടെ അനിയൻ രാഹുൽ ഇറങ്ങി വന്നു, 

"ചേച്ചി ഇവിടില്ല, അപ്പുറത്ത് കാർത്യായനി അമ്മൂമ്മയുടെ വീട്ടിലാ ബർത്ത് ഡേ പാർട്ടി അറേഞ്ച് ചെയ്യാൻ പോയതാന്ന് പറഞ്ഞത് "

എന്നു പറഞ്ഞു ...

" നിന്റെ ചേച്ചി ഇവന്റ് മാനേജ്മെന്റും തുടങ്ങിയോ "

എന്നും പറഞ്ഞ് വണ്ടിയെടുത്ത് പോവുമ്പഴാ വഴിയിൽ രമ്യയെ കണ്ടത്..

"ദേവു നീ പൊയ്ക്കോ, ഞാനിന്ന് വരുന്നില്ല.. അഭിയേട്ടൻ പറഞ്ഞു അച്ചമ്മയെ സഹായിച്ച് ഇവിടെ നിൽക്കാൻ, പറഞ്ഞിട്ട് പിന്നെ........"

"ഹാ!! അത് ശരിയാ .. അഭിയേട്ടൻ പറഞ്ഞു ല്ലേ? ഇനി അപ്പീലില്ല ... ഞാൻ പോവാ..... ബൈ "

അതും പറഞ്ഞ്,

വേഗം വണ്ടിയെടുത്ത് ദേവിക പോയി,

രമ്യയോട് അസൂയയും കുശുമ്പും ഉള്ളിൽ നുരഞ്ഞ് പൊന്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

''ഹോ അവൾടെ ഒരു ഡമ്പ്... അഭിയേട്ടൻ പറഞ്ഞു പോലും, ഇയാൾ ഇടക്കേ ശബ്ദിക്കുള്ളോ.... ? ബുള്ളറ്റും എടുത്ത് തേരാ പാര പോകുന്നത് കാണാലോ എന്നാ മറ്റുള്ളോര് ഫ്രണ്ടിൽ ചെന്ന് നിന്നാലും ഒന്ന് ചിരിക്കാ.. നോ... വേ... വല്യ ഐ പി എസ് കാരനല്ലേ .... ഞാനിനി കണ്ടാ തിരിഞ്ഞ് പോലും നോക്കില്ല... ഹോ എനിക്കും അറിയാം ജാഡയിടാൻ .....'' 

പിറുപിറുത്ത് നേരെ ചെന്നത് മൊയ്തീൻ കാക്കയുടെ മീൻ വണ്ടിടെ മുന്നിലേക്ക്...., മൊയ്തീൻ കാക്ക..

" ന്റെ റബ്ബേ "

എന്നും പറഞ്ഞ് വണ്ടി ഒരു വശത്തേക്ക് വെട്ടിച്ചതോണ്ട് ഒരു ഇടി ഒഴിവായി....

" ബീട്ടി പറഞ്ഞിട്ടല്ലേ കൊച്ചേ പോന്നിക്കണ്?? മീൻ മുയോൻ കളഞ്ഞിര്ന്ന് ഇപ്പ തന്നെ ... അന്റെ ചോയിക്കാനും പറയാനും ള്ളോലെ ഒന്ന് കാണട്ടെ, ഞമ്മള് :"

മീനിനെക്കാൾ കൂടുതൽ താൻ നാറിയെന്ന് അവിടെ കൂടിയവരുടെ ഇളി കണ്ടപ്പോ ദേവികയ്ക്ക് മനസിലായി, വേഗം വണ്ടിയെടുത്ത് സ്ഥലം വിട്ടു..

കോളേജിൽ ചെന്നപ്പഴും രാവിലെ മീൻകാരന്റെ വായിൽ നിന്ന് കേട്ട ചീത്തയായിയിരുന്നു മനസിൽ , ഒരു രസോം തോന്നാഞ്ഞ് ക്ലാസ് കട്ട് ചെയ്ത് വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് പോവാൻ തുനിഞ്ഞു.,

അപ്പഴാണ് പിറന്നാളിന്റെയും അമ്മ തന്ന രൂപയുടെയും കാര്യം ഓർമ്മ വന്നത്....

എന്താ വാങ്ങുന്നേ എന്ന് ഒരു പിടിയും ഇല്ലായിരുന്നു ദേവികക്ക്....

കോളേജ് ഗ്രൗണ്ടിലെ മരത്തണലിൽ ചെന്നിരുന്നു ആലോചിച്ചു....

' അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ എന്ത് കുന്തം വാങ്ങാനാ അയാൾക്ക്.... അഹങ്കാരത്തിന് കയ്യും കാലും വച്ചയാളാ... ഒന്ന് ചിരിച്ചാ മുത്ത് കൊഴിയും... '

ഒന്നും ആലോചിക്കാനുള്ള മൂഡില്ലായിരുന്നു അവൾക്ക്...

പിന്നെ എന്തോ തീരുമാനിച്ച് എണീറ്റ് പോയി:..

സ്കൂട്ടിയും സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് നേരെ പോയത് മെൻസ് വേൾഡിലേക്കായിരുന്നു ....

ദേവികയുടെ ഫ്രണ്ട്സ്വാതിയുടെ ചേട്ടന്റെ ഷോപ്പ്...

"ഹായ് ശ്രീജിത്ത് ചേട്ടാ.... "

"ഹാ! ദേവിക..! നീയെന്താ ഇവിടെ....?"

" ഒന്നും പറയണ്ട ന്റെ ചേട്ടാ ഞങ്ങടെ അപ്പുറത്ത് ഒരപൂർവ്വ ജീവി വന്നിട്ടുണ്ട് അതിന്റെ പിറന്നാളാ നാളെ ഗിഫ്റ്റ് കൊടുക്കണം എന്താ ഇപ്പോ കൊടുക്കുന്നത്,?"

"അപൂർവ്വ ജീവിയോ?? അതെന്തോന്നാ ..??."

"ഒരു ഹിപ്പോപൊട്ടാമാസിന്റെ രൂപത്തിൽ കണ്ടാമൃഗത്തിന്റെ സ്വഭാവവുമായിട്ടൊരു ഐ പി എസുകാരൻ"

"ഓ.... അത് വല്ലാത്ത ഒരു രൂപമായിരിക്കുമല്ലോ ?? ആട്ടെ ആരാ ആള്?"

"ഒരു അഭിലാഷ് മാധവ് ഐ പി എസ്......."

"എന്താ ഇപ്പോ വേണ്ടത് ?? ഹിപ്പോപൊട്ടാമാസാവുമ്പോ ജുബ്ബയും മുണ്ടും മതിയാവും.. എന്ന് തോന്നുന്നു. ഏതാ സൈസ്..?"

" അത് അതിപ്പോ.... സൈസ്.."

" ദേ പുറകിൽ നിക്കണ ആളിന്റെ സൈസാണോ എന്ന് നോക്കിയേ... "

ദേവിക തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ അഭിലാഷ് അവിടെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

ശരീരത്തിലെ സമസ്ഥകോശങ്ങളും മരവിക്കുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി, ചോരയൊക്കെ വാർന്ന് പോയ പോലെ.. കഷ്ടപ്പെട്ട് മുഖത്ത് ചിരി എന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല എങ്കിലും എന്തോ ഒന്ന് വരുത്തി....

അഭിലാഷ് വെറുതെ അവളെ അലസമായി ഒന്ന് നോക്കി,

എന്നിട്ട്

"ഓക്കെ ടാ ശ്രീജിത്ത് ഞാൻ ഇറങ്ങാ നാളെ കാണാം "

എന്നും പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങി...

അപ്പഴാണ് ദേവികയ്ക്ക് ഇത്തിരി ജീവൻ തിരിച്ച് കിട്ടിയത്...

"വല്ലാത്ത ചതിയായി പോയിട്ടോ ശ്രീജിത്തേട്ടാ...!!"

ശ്രീജിത്ത് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.

" എന്റെ ദേവികേ ഇന്നാട്ടിൽ അവനാകെ കൂടെ ഉള്ള ഫ്രണ്ട് ഞാനാ.... അതറിയില്ലേ....? എപ്പോ നാട്ടിൽ വന്നാലും ദാ ഇവിടെ ഉണ്ടാവും..... "

ദേവിക്കക്ക് അതെല്ലാം പുതിയ അറിവുകൾ ആയിരുന്നു, അവൾ മിഴിച്ച് നിന്നു.

" തന്നെയുമല്ല നീ വന്നപ്പോ അവൻ ദാ അവിടെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നല്ലോ ?? കണ്ടില്ലേ - ?''

" ഇല്ല .... ഞാനൊന്നും കണ്ടില്ല .... ഒക്കെ എന്റെ കഷ്ടകാലം... അല്ലാതെന്താ.....??"

"വാ എന്താ ഗിഫ്റ്റ് വേണ്ടേ..... ??"

" എന്തേലും തന്നാ മതി.. "

"മര്യാദക്ക് വന്ന് വേണെങ്കിൽ തിരഞ്ഞെടുത്തോ ....!!"

ഒട്ടും മൂഡ് തോന്നിയില്ലെങ്കിലും  അവൾ ചന്ദന നിറമുള്ള കുർത്തയും അതിനു  മാച്ചായ മുണ്ടും തിരഞ്ഞെടുത്തു...

ഗിഫ്റ്റ് റാപ്പ് ചെയ്ത് വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി ......

പിറ്റേ ദിവസം രാവിലെ ദേവികയുടെ അമ്മ ഗീത പിറന്നാളിന് പോകാൻ വേണ്ടി തയ്യാറായി, ഉണ്ണികൃഷ്ണമേനോന് ബാങ്കിൽ നിന്ന് അവധി എടുക്കാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ രാവിലെ വെറുതേ ഒന്ന് അഭിയുടെ വീട്ടിൽ കയറി പോന്നു...

ഗീത റെഡിയായി ഇറങ്ങിയപ്പോൾ കണ്ടത് കുളിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ അലസമായി ഇരുന്ന് ചാനൽ മാറ്റി എന്തോ ചിന്തിച്ചിരിക്കുന്ന ദേവികയെ ആണ് ...

" ആഹാ നീ റെഡിയായില്ലേ....? പത്ത് മണിയായി ഇപ്പോ പോവാതെ പിന്നെ എപ്പഴാ... ?"

"അമ്മ പൊയ്ക്കോ....! ഞാനില്ല..... "

"അതെന്താ...?"

"എനിക്ക് വയ്യ!! തലവേദനിക്കുന്നു.... "

ഇന്ന് കോളേജുമില്ല അല്ലേ അങ്ങോട്ട് ആണെന്ന് പറഞ്ഞ് മുങ്ങാരുന്നു ദേവിക ഓർത്തു .....

തലവേദനക്ക് ടി വി കാണുന്നത് ഉത്തമാ.. അവിടിരുന്നോ ഞാൻ പോവാ.... "

ദേവിക ക്ക് അഭിയെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ വിഷമമായിരുന്നു... ഇന്നലെ പറഞ്ഞതൊക്കെ ഓർത്ത് അവൾക്ക് ശരിക്കും സമാധാനം പോയി ....

ഒന്നാമതേ തന്നെ കാണുന്നത് തന്നെ അയാൾക്ക് ചതുർത്ഥിയാ പിന്നെ ഇപ്പഴത്തെ കാര്യം പറയണോ??

അയാളുടെ അവഗണന അവൾക്ക് ഒരു പാട് ഫീൽ ചെയ്തിരുന്നു. ഒരുതരം സോർ ഗ്രേപ്പിസം കൂടി അവളിൽ കിടക്കുന്നതും ആ വഴിക്ക് പോകാത്തതിന് ഒരു കാരണമായിരുന്നു...

അവൾ എണീറ്റ് കുളിക്കാൻ പോയി... കുളിച്ച് വന്നപ്പോൾ കോളിംഗ് ബെൽ നിർത്താതെ റിംഗ് ചെയുന്നത് കേട്ടു....

"ഇതാരാ ഈ നേരത്ത് ??"

അവൾ വാതിൽ തുറക്കാനായി മുൻവശത്തെത്തി....

ഭാഗം 3

ദേവിക ക്ക് അഭിയെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ വിഷമമായിരുന്നു... ഇന്നലെ പറഞ്ഞതൊക്കെ ഓർത്ത് അവൾക്ക് ശരിക്കും സമാധാനം പോയി ....

ഒന്നാമതേ തന്നെ കാണുന്നത് തന്നെ അയാൾക്ക് ചതുർത്ഥിയാ പിന്നെ ഇപ്പഴത്തെ കാര്യം പറയണോ??

അയാളുടെ അവഗണന അവൾക്ക് ഒരു പാട് ഫീൽ ചെയ്തിരുന്നു. ഒരുതരം സോർ ഗ്രേപ്പിസം കൂടി അവളിൽ കിടക്കുന്നതും ആ വഴിക്ക് പോകാത്തതിന് ഒരു കാരണമായിരുന്നു...

അവൾ എണീറ്റ് കുളിക്കാൻ പോയി... കുളിച്ച് വന്നപ്പോൾ കോളിംഗ് ബെൽ നിർത്താതെ റിംഗ് ചെയുന്നത് കേട്ടു....

"ഇതാരാ ഈ നേരത്ത് ??"

അവൾ വാതിൽ തുറക്കാനായി മുൻവശത്തെത്തി....

ദേവിക വാതിൽ തുറന്നു .....

രമ്യയാണ്....

ചില്ലി റെഡ്‌ കളറിലുള്ള ബെന്നി സിൽക്ക് സാരിയിൽ രമ്യ, 

അത് അവളുടെ ഭംഗി ഒന്നുകൂടി കൂട്ടിയത് പോലെ....

എന്തിനാ ഇവളിങ്ങനെ ഒരുങ്ങുന്നേ, ഇപ്പൊ.??

എന്തിനാ ഇങ്ങട്ട് വന്നിരിക്കുന്നേ....

ഹോ അഭിയേട്ടന്റെ പത്രാസ് പറയാൻ വന്നതാവും എന്ന് മനസിൽ ഓർത്തു....

" രമ്യ യോ...? എന്താ ഇപ്പോ ഇവിടെ.....?"

"നീയെന്താ ദേവൂ അങ്ങട്ട് വരാത്തേ....?"

" ഓ! അതോ, എനിക്കെന്തോ തീരെ വയ്യ...."

"എന്താ നിന്റെ വായ്യായിക ....? നിന്റെ ഡേയ്സ് വരാറായിട്ടില്ലല്ലോ? പിന്നെന്താ ?"

"അത് മാത്രമേ ഉള്ളോ ഒരാൾക്ക് അസുഖമായിട്ട്.... എനിക്ക് തലവേദനയാ രമ്യ പൊയ്ക്കോളൂ അവിടെ നിന്റെ സേവനം ആവശ്യം വരും... "

രമ്യ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു...,

" ഞാൻ പോകും കൂടെ നീയും വരും.... "

"ദേ പെണ്ണേ പോവാൻ നോക്ക് വരണം എന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ നേരത്തേ എനിക്കതാവാമായിരുന്നു... ഞാൻ എങ്ങും വരുന്നില്ല നീ പോവാൻ നോക്ക് "

"ടീ... ദേവു നീ വന്നില്ലെങ്കിൽ എനിക്കൊരു ചുക്കും ഇല്ല... ആകാർത്ത്യായനി അമ്മൂമ്മയുടെ പണിയാ....  നിന്നെം കൂട്ടി ചെല്ലണം എന്നും പറഞ്ഞ് എന്നെ വിട്ടത്..... വന്നപ്പഴോ അവൾക്കാണെങ്കിൽ കോഴിയിറച്ചിയുടെ ഗമയും "

വല്ല്യേ ഡിമാന്റ് ഇട്ട് പറയുന്നവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒരു കുത്തു കൊടുക്കാൻ തോന്നി ദേവികക്ക്..

കാർത്ത്യായനി അമ്മൂമ്മ പറഞ്ഞിട്ട് ഇനി എന്താ ചെയ്യാന്നായി ദേവിക,

അത്രക്ക് അവളെ അവർ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു...

അവർ

പെൻഷൻ വാങ്ങി വരുമ്പോൾ അവൾക്കായി ഒരു സമ്മാനപൊതി കരുതീട്ടുണ്ടാവും....

ആകെ ധർമ്മസങ്കടത്തിലായി ദേവിക.. അപ്പഴാണ് അവളുടെ ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്യണത് കേട്ടത്.....

കാർത്യായനി അമ്മൂമ്മയുടെ വീട്ടിലെ ലാന്റ് ഫോൺ നമ്പറാണ്

"ഹലോ..."

"മോളെ.... അമ്മൂമ്മയാ.... നീ വേഗംരമ്യയുടെ കൂടെ വായോ ട്ടോ.....ഇല്ലേ പിന്നെ നീയെന്നോട് മിണ്ടണ്ട..... "

ദേവിക തിരിച്ചെന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുമ്പ് ഫോൺ കട്ടായി ......

മനസില്ലാ മനസോടെ അവൾ പോകാൻ തീരുമാനമെടുത്തു.:..

ഏറ്റവും ഇണങ്ങാത്ത ചുരിദാർ നോക്കി അണിഞ്ഞു....

ഹും ഞാനെന്തിനാ വല്യേ സുന്ദരിയായിട്ടൊക്കെ പോണെ... ഇത് മതി,

തന്റെ കളറിന് ഒട്ടും ചേരില്ല ന്നും പറഞ്ഞ് അമ്മ ഇടാൻ സമ്മതിക്കാത്ത ചുരിദാറാണ്...

പക്ഷെ നല്ല കംഫർട്ട് ആണ് ഇട്ടാൽ.... ഇത് മതി .....

അല്ലെ തന്നെ എന്നെ ഇപ്പോ ആരു നോക്കാനാ....

വല്ല്യേ  മേക്കപ്പ് ഒന്നും ചെയ്യാതെ രമ്യയുടെ പുറകെ വിട്ടു ദേവിക.....

അവൾക്കാണേൽ അവിടെ എത്താനുള്ള ധൃതി ആയിരുന്നു....

'ദേവിക ചെന്നപ്പോൾ അവിടെ കേക്ക് കട്ട് ചെയ്യാൻ ഉള്ള ഒരുക്കത്തിലായിരുന്നു.....

അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ രമ്യ അപ്രത്യക്ഷയായത് ദേവിക ശ്രദ്ധിച്ചു..

 പൊങ്ങിയത് അഭിലാഷിന്റെ അടുത്തായിരുന്നു....

അവിടെ അധികാരത്തിൽ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു....

ആ കാഴ്ച എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു വീർപ്പു മുട്ടൽ സമ്മാനിച്ചു....

അവൾ വേഗം എല്ലാവരും കൂടി നിൽക്കുന്നതിന്റെ പുറകിലേക്ക് മാറി നിന്നു, ആരുടെയും ശ്രദ്ധ കിട്ടാത്തിടത്തേക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് അഭിയുടെ ...

കേക്ക് കട്ട്‌ ചെയ്യുമ്പോ എല്ലാരും ഹാപ്പി ബര്ത്ഡേ പാടി... ദേവിക മെല്ലെ അമ്മയെ നോക്കി....

"ഓ ഈ ഗാനകോകിലവും പാടുന്നുണ്ടോ???"

അവൾ എങ്ങോട്ടാ നോക്കി അങ്ങനെ നിന്നു...

കേക്ക് കട്ട് ചെയ്ത് അഭി അച്ഛമ്മയുടെ വായിൽ വച്ച് കൊടുത്തു, അച്ഛമ്മ തിരിച്ചും..

എല്ലാവരും കൊണ്ട് വന്ന ഗിഫ്റ്റ് അഭിക്ക് കൊടുത്തു...

അയാൾ എല്ലാം വാങ്ങി വച്ചു...

"താങ്ക്സ് പറ അഭിക്കുട്ടാ... എന്ന് കാർത്യായിനി അമ്മൂമ്മ പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....

""അയ്യോ ഇയാളെന്നാ വല്ല കൊച്ച് കുട്ടിയോ മറ്റോ ആണോ ഇത് കുറച്ച് ഓവറാ... ദേവിക ചിന്തിച്ചു.....

കാർത്യായനി അമ്മൂമ്മ തിരഞ്ഞ് പിടിച്ച് ദേവിക ക്ക് ഒരു കഷണം കേക്ക് കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തു..

അവൾ അത് വാങ്ങി...

" അമ്മൂമ്മ വിളിച്ചാൽ കുട്ടി വരില്യ ലേ?...."

പരിഭവം കാണിച്ചത് ചോദിക്കുമ്പോഴും ആ മുഖത്ത് നിറയെ വാത്സല്യം ആയിരുന്നു....

" അത് അമ്മൂമ്മേ ഞാൻ...!!"

"നിനക്ക് ഞാൻ വച്ചിട്ടുണ്ടെ ടീ..."

എന്ന് കാതിൽ മെല്ലെ പിടിച്ചു പറഞ്ഞു....

ദേവിക ചിരിച്ചു...

രമ്യ അഭിയേട്ടനെ ചുറ്റി പറ്റി തന്നെ ആയിരുന്നു... അതുകൊണ്ട് മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല അവരെ....

വേറെ ഒന്നും കൊണ്ടല്ല വെറും കുശുമ്പ്...

എല്ലാവരുടെയും ഊണ് കഴിഞ്ഞു....

രമ്യ വിളമ്പൽ കർമം ഏറ്റെടുത്തു പൊലിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്....

അഭിയേട്ടനെ നിർബന്ധിച്ചു തീറ്റിക്കുന്നുണ്ട്...

എല്ലാം കൂടെ കാണുമ്പോ ദേഷ്യം വരുന്നു...എല്ലാം കൂടെ പപ്പടത്തിന്റെ മേലെ കാണിച്ചു..... പപ്പടം പൊടി പൊടിയായി...

 ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞതും..,

 ചിലരെല്ലാം പോയി,

അവസാനം ഗീതയും രമ്യയും ദേവികയും മാത്രമായി....

"മാധവേട്ടന്റെ അമ്മേ ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ ട്ടോ... പിന്നെ വരാം ട്ടോ... "

എന്ന് പറഞ്ഞ് ഗീതയും ഇറങ്ങി..

ദേവിക അമ്മയുടെ കൂടെ പോവാൻ നിന്നപ്പോൾ,

"കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് പോകാം "

എന്ന് പറഞ്ഞ് കാർത്യായനി അമ്മ തടഞ്ഞു.

മനസ്സില്ല മനസ്സോടെ രമ്യയുടെ ജാടയും കണ്ട് ഇരുന്നു....

അഭിയേട്ടന്റെ മുഴുവൻ ഉത്തരവാദിത്തം അവൾക്കാണെന്നു തോന്നും....

എന്തേലും ആവട്ടെ എന്ന് കരുതി അവിടെ കിടക്കുന്ന പേപ്പർ എടുത്ത് തല കുത്തനെ പിടിച്ചു വായന തുടങ്ങി....

കണ്ണും മനസ്സും  വേറെ എവിടെയോ ആയിരുന്നു...

ഹാളിലിരിക്കുമ്പോൾ ജോലിക്കാർ പാത്രങ്ങൾ കഴുകുന്നതിന്റെ തട്ടലും മുട്ടലും കേൾക്കാമായിരുന്നു..

കാർത്യായനി അമ്മ അവർക്കുള്ള നിർദ്ദേശങ്ങൾ കൊടുത്ത് ദേവികയുടെ കയ്യും പിടിച്ച് അഭി ഇരിക്കുന്നതിന്റെ ഓപ്പോസിറ്റ് വന്നിരുന്നു..

രമ്യ അവിടെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

" രമ്യ മോളെ ഇങ്ങട്ടിരിക്കൂ "

എന്ന് പറഞ്ഞ് കാർത്യായനി അമ്മ അവളെയും അവിടെ പിടിച്ചിരുത്തി...

അഭി ഫോണിൽ തോണ്ടുന്നത് ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കി ദേവിക കണ്ടു...

പെട്ടെന്നൊരു കൂർത്ത നോട്ടം അവൾക്ക് നേരെ വന്നു...

തലേ ദിവസത്തെ സംഭവം ഓർത്തപ്പോൾ അവളുടെ തല അറിയാതെ താണു.....

"നിങ്ങക്കറിയോ ഈ ഇരിക്കുന്ന ന്റെ അഭിക്കുട്ടൻ എന്ത് വികൃതിയായിരുന്നു ചെറുതിൽ, ഒരു കുസൃതിക്കുട്ടൻ ...."

അഭി ഫോണിൽ നിന്ന് തല ഉയർത്തി അച്ഛമ്മയെ നോക്കി..... അച്ഛമ്മയുടെ

പഴങ്കഥകൾ കേൾക്കാൻ അവനിഷ്ട്ടമായിരുന്നു, ആ പഴയ കുട്ടിയായ പോലെ തോന്നും അതെല്ലാം കേൾക്കുമ്പോൾ .....

അവൻ ബാക്കി കൂടി കേൾക്കാൻ അച്ഛമ്മയെ നോക്കി...

രമ്യയും കൗതുകം പൂണ്ട് അവരെ നോക്കി....

ദേവിക മാത്രം അയ്യേ എന്നൊരു മുഖഭാവവുമായി ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

" ഈ കള്ള കണ്ണൻ പാൽക്കൊതിയനായിരുന്നു .. എത്ര പാല് കുടിച്ചാലും മതിയാവില്ല....

കട്ട് കുടിക്കും ന്നട്ട്,

എത്ര പശുക്കളുള്ള വീടായിരുന്നു...

ഒക്കെ പോയി...

ആരാ നോക്കാൻ ഉള്ളത്?

ഇക്ക് വയ്യാണ്ടായില്ലേ...

രമ്യ ഇതെല്ലാം കേട്ട് അഭിയേട്ടനെ അത്ഭുത പൂർവ്വം നോക്കുന്നുണ്ട് എന്തോ വല്ല്യേ കാര്യം ചെയ്ത് തീർത്ത പോലെ...

ദേവിക മുഖത്തു സ്ഥായിയായ പുച്ഛഭാവം ഇട്ട് ഇരുന്നു....

കാർത്യയനി അമ്മൂമ്മ തുടർന്നു.....

ഇനി ള്ളത് ഭഗവാൻ വിളിക്കുമ്പോ പോവുക മാത്രമാ..

അതിന്റെ മുമ്പ് ഒരു മോഹം..

ഒരേ ഒരു മോഹം..

ദേവുവിന്റെ കഴുത്തിൽ നീയൊരു താലിചാർത്തണം ന്ന് "

മൂന്ന് പേരും ഒരുമിച്ച് ഞെട്ടി,

ദേവിക പിടഞ്ഞെണീറ്റു,

രമ്യ അന്തം വിട്ടിരുന്നു.

"അച്ഛമ്മ എന്താ പറയണത് ??"

അഭി പരിഭ്രമത്തോടെ ചോദിച്ചു.

പറഞ്ഞത് അപരാധമായോ എന്ന് കാർത്യായനി അമ്മ ചിന്തിച്ചു, എന്ത് പറഞ്ഞാലും സ്നേഹ കൂടുതൽ കാരണം അനുസരിക്കുന്ന പണ്ടത്തെ കുഞ്ഞല്ല അവനെന്ന് അപ്പഴാണ് ബോധം വന്നത്..

അവരുടെ മനസ് വേദനിച്ചു...

"വല്യ ആളായി ന്റെ കുട്ടിഅച്ഛമ്മേടെ ഉള്ളിൽ ഉള്ളത് പറഞ്ഞൂന്ന് മാത്രം.. തെറ്റാച്ചാൽ ന്നോട് ക്ഷമിക്കാ..എപ്പഴോ കേറീതാ അച്ഛമ്മേടെ മനസ്സിൽ നീയീ കുഞ്ഞിനെ...പറ്റില്ലാച്ചാൽ വേണ്ട ട്ടൊ....."""

ഇതും പറഞ്ഞ് ധൃതിയിൽ എഴുന്നേറ്റ കാർത്യായനി അമ്മ തളർന്ന് വീഴാൻ തുടങ്ങി,

""അയ്യോ അമ്മൂമ്മേ....."""

ദേവിക വേഗം താങ്ങിയെടുത്തു,

അവർ മെല്ലെ അബോധാവസ്ഥയിലേക്ക് പോയി... അതിന് മുമ്പ് ദേവിക... എന്നും അഭിമോൻ...

എന്നുമൊക്കെ അവ്യക്തമായി പുലമ്പിയിരുന്നു...

അഭിയും ഓടി വന്ന് അവരെ പിടിച്ചു.

" അച്ഛമ്മേ.. "

ഒരു മറുപടിയും ഇല്ലായിരുന്നു....

ദേവികയും അഭിയും കൂടി അവരെ വണ്ടിയിൽ കയറ്റുമ്പോൾ ദൂരെ മാറി കത്തുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവൾ നിന്നിരുന്നു....

രമ്യ... """"""

ഭാഗം 4

ഇതും പറഞ്ഞ് ധൃതിയിൽ എഴുന്നേറ്റ കാർത്യായനി അമ്മ തളർന്ന് വീഴാൻ തുടങ്ങി,

""അയ്യോ അമ്മൂമ്മേ....."""

ദേവിക വേഗം താങ്ങിയെടുത്തു,

അവർ മെല്ലെ അബോധാവസ്ഥയിലേക്ക് പോയി... അതിന് മുമ്പ് ദേവിക... എന്നും അഭിമോൻ...

എന്നുമൊക്കെ അവ്യക്തമായി പുലമ്പിയിരുന്നു...

അഭിയും ഓടി വന്ന് അവരെ പിടിച്ചു.

" അച്ഛമ്മേ.. "

ഒരു മറുപടിയും ഇല്ലായിരുന്നു....

ദേവികയും അഭിയും കൂടി അവരെ വണ്ടിയിൽ കയറ്റുമ്പോൾ ദൂരെ മാറി കത്തുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവൾ നിന്നിരുന്നു....

രമ്യ... """"""

ദേവിക അമ്മൂമ്മയെ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു....

അറിയാവുന്ന ദൈവങ്ങളെ എല്ലാം മനസ്സുരുകി അവൾ വിളിച്ചു...

അഭിക്ക് അത്രമേൽ ടെൻഷൻ ഉണ്ടെങ്കിലും അവൻ വണ്ടി എടുത്തു....

രമ്യയും ഓടി കയറിയിരുന്നു....

കാർത്യായനി അമ്മയെ വേഗം ചെറിയാൻ ഡോക്ടറുടെ ആശുപത്രിയിൽ കൊണ്ട് പോയി...

ബോഡി വളരെ വീക്കാണെന്നും ഇപ്പോ മനസിന് സന്തോഷം കൊടുക്കുകയാണ് വേണ്ടത് എന്നും ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു....

അഭി ഐ സി യു വിന് മുന്നിൽ വിഷണ്ണനായി ഇരിക്കുന്നുണ്ട്, രമ്യയും ദേവികയും ആശുപത്രിയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ ഒപ്പം  ഉണ്ടായിരുന്നു  പക്ഷെ ആരും പരസ്പരം സംസാരിച്ചില്ല...

ദേവികയുടെ അച്ഛൻ ഇത്തിരി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എത്തി....

അഭിയോട് എല്ലാ വിവരങ്ങളും ചോദിച്ചറിഞ്ഞ് അപ്പുറത്ത് ചെന്നിരുന്നു.

" കാർത്യായനി അമ്മയുടെ ആള് "

സിസ്റ്റർ വിളിച്ചപ്പോൾ അഭി പിടഞ്ഞെണീറ്റു.

" ഇപ്പോ വിസിറ്റേഴ്സ് ടൈമാണ് കേറി കണ്ടോളു "

എല്ലാരും ഐ സി യു വിന്റെ ഉള്ളിൽ പേഷ്യന്റ് സിനെ കാണുന്നതിനായി സജ്ജീകരിച്ചിടത്ത് എത്തി...

അകത്തെ ഡ്യൂട്ടി നഴ്സ് വിൻഡോ കർട്ടൻ മാറ്റിക്കൊടുത്തു....

മൂന്നു ബെഡുകളിലെ നടുവിലാണ് കിടത്തിയിരുന്നത് ....

വേറെ പേഷ്യന്റ്സ് ഇല്ലാത്തതു കാരണം കൂടുതൽ നന്നായി കാണാൻ കഴിഞ്ഞു.

ശ്വാസം വലിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള പോലെ ആഞ്ഞ് വലിക്കുന്നുണ്ട്....

ഉള്ളിലെ ബീപ് ശബ്ദങ്ങൾ പേടി ഉണർത്തുന്നവയായിരുന്നു...

അഭി ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ,

അച്ഛമ്മ..!!

ഇത്രയും സ്നേഹം താൻ എവിടെ നിന്നും അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല...

ജോലിത്തിരക്ക് കാരണം അമ്മയും അച്ഛനും ശ്രദ്ധിക്കാത്തതിന്റെ കോട്ടം മുഴുവൻ തീർത്തിരുന്നത് അച്ഛമ്മയാണ് ....

തൊടിയിൽ വീഴുന്ന കണ്ണിമാങ്ങ പോലും ഉപ്പിട്ട് വച്ച് തനിക്കായ് എടുത്തു വക്കും.....

വെക്കേഷൻ എന്നാൽ അച്ഛമ്മ എന്നായിരുന്നു തനിക്കും അനിയത്തിക്കും...

തിരിച്ച് പോകുമ്പോഴേക്ക് സ്നേഹം കൊണ്ട് മനസ് നിറച്ചിട്ടുണ്ടാവും.....

പോകാൻ നേരം കരള് പറിയുന്ന പോലെയാണ്... കാറിൽ തിരിക്കുമ്പോൾ പിന്നെയും പിന്നെയും തിരിഞ്ഞ് നോക്കും സാരിത്തലപ്പാൽ കണ്ണ് നീരൊപ്പുന്ന അച്ഛമ്മയുടെതാവും അവസാന കാഴ്ച്ച...

അതുകാണെ തന്റെ മിഴികളും സാഗരങ്ങളായിരുന്നു.....

എല്ലാമോർത്തപ്പോൾ അഭി ക്ക് അവിടെ നിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല അയാൾ വേഗം പുറത്തേക്ക് നടന്നു....

അവിടെ ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്ന് ഒച്ചയില്ലാതെ കരയുന്ന ദേവികയെ കണ്ടു...

പെട്ടെന്നവൻ അപ്പുറത്ത് പോയി ഇരുന്നു...

കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവരും പുറത്തേക്കിറങ്ങി ...

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഉണ്ണികൃഷ്ണമേനോൻ

"ന്നാ ഞാൻ നടക്കട്ടെ മോനെ"

എന്ന് പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങാൻ ഭാവിച്ചപ്പോൾ 

ദേവിക അച്ഛന്റെ കൂടെ പോകാൻ തയ്യാറായി....

അപ്പഴാണ് നഴ്സ് പുറത്ത് വന്ന്  അഭിലാഷിനെയും ദേവികയേയും അകത്തേക്ക് വിളിക്കുന്നെന്ന് പറഞ്ഞത് ....

ദേവിക ഒരു ഞെട്ടലോടെ അഭിയെ നോക്കി അവിടെ ഒരു ഭാവവും കണ്ടില്ല...

രമ്യ അപ്പോഴും മറ്റെങ്ങോ നോക്കി നിൽപ്പായിരുന്നു....

വെറുതെ മനസ്സറിയാത്ത കാര്യത്തിന് അവൾക്ക് കുറ്റ ബോധം തോന്നി.....

അവർ രണ്ടു പേരും ഒരുമിച്ച് അകത്ത് കയറി....

കാർത്യായനി അമ്മ അടുത്തേക്ക് ചെല്ലാൻ കൈക്കൊണ്ട് കാട്ടി...

നേരത്തെ ഉണ്ടായിരുന്ന ശ്വാസം എടുക്കാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് അപ്പഴും ഉള്ളത് പോലെ.....

അവർ അഭിയുടെ കെകളിൽ കടന്ന് പിടിച്ച് എന്തോ പറയാൻ ശ്രമിച്ചു.

"പേഷ്യന്റിനെ സംസാരിപ്പിച്ച് ബുദ്ധിമുട്ടിക്കരുത്"

എന്ന് ആദ്യമേ നഴ്സ് പറഞ്ഞു.

കാർത്യായനി അമ്മ അഭിയോട് എന്തോദേവികയെ ചൂണ്ടി സംസാരിക്കാൻ ഭാവിച്ചപ്പഴേക്ക് അഭി അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി അച്ഛമ്മയുടെ കൈ പിടിച്ചു പറഞ്ഞു....

"അച്ഛമ്മേ എനിക്കീ വിവാഹത്തിന് പൂർണ്ണ സമ്മതാ..... അച്ഛമ്മേടെ മാറിയാലുടൻ നമുക്കത് നടത്താം....."

കാർത്യായനി അമ്മക്ക് ആ വാക്കുകൾ ഒരുപാട് സന്തോഷം നൽകി..

അവർ അഭിയുടെ ശിരസ്സിൽ കൈകളാൽ അനുഗ്രഹം ചൊരിഞ്ഞു .....

ഇതെല്ലാം കണ്ട് ഒന്നും പറയാനാവാതെ ദേവിക അടുത്ത് നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

അവളെയും അടുത്ത് വിളിച്ച്, അവളുടെ കൈകളെടുത്ത് അഭിയുടെ കൈകളിലേക്ക് വച്ച് കൊടുത്തു.

ദേവികയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.....

ഈ ബലിഷ്ടമായ കരങ്ങളിൽ കൈ ചേർക്കാൻ താനും മോഹിച്ചതാണ്, അതെല്ലാം ആരുമറിയാതെ ഒളിപ്പിച്ചതാണ്..

പക്ഷെ ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെ... ഇങ്ങനെ അല്ല......  ഇത് പക്ഷെ ഒട്ടും സന്തോഷപ്രദമായിരുന്നില്ല അവൾക്ക് ..

അർഹതയില്ലാത്തത് പിടിച്ച് വാങ്ങിയ പോലെ തോന്നുന്നു.... അതവളെ വീർപ്പു മുട്ടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...

ഒരു തരം നിസ്സഹായത...

ദിവസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു....

വളരെ വേഗത്തിൽ കാർത്യായനി അമ്മ ആശുപത്രി വിട്ടു..

കല്യാണം എല്ലാവരെയും അവർ തന്നെ പറഞ്ഞ് സമ്മതിപ്പിച്ചു.

ഇരു വീട്ടുകാർക്കും നൂറുവട്ടം സമ്മതമായിരുന്നു....

ജാതകത്തിൽ എന്തോ കുഴപ്പം പക്ഷെ പരിഹാരമുള്ളതാണ് താനും....

നിശ്ചയം കഴിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഉമാമഹേശ്വര ക്ഷേത്രത്തിൽ ഇരുവരും ചെന്ന് ഒരുമിച്ച് തിരിതെളിച്ചാൽ അതും തീരും..

എന്ന് ജ്യോൽസ്യരും വിധിച്ചു....

"നാളെ തന്നെ രണ്ടാളും പൊയ്കോളൂ ട്ടോ അഭീ.... ദേവു മോളോട് ഞാൻ പറയാം"

കാർത്യായനി അമ്മ ദേവികയുടെ വീട്ടിൽ പറഞ്ഞ് സമ്മതം വാങ്ങി....

ദേവിക കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചത് മുതൽ വലിയ മാനസിക പിരിമുറുക്കത്തിലായിരുന്നു ....

തന്നെ ഒന്നു നോക്കുക പോലും ചെയ്യാത്തയാളി നൊപ്പം ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങുക...

നാളത്തെ അമ്പല ദർശനം എന്ന് കേട്ടപ്പഴേ അവളുടെ ഉള്ളു കാളി......

അവൾ രമ്യയെ കൂടി ക്ഷണിക്കാൻ അവിടെ എത്തി...

കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചത് മുതൽ രമ്യ അവളോട് മിണ്ടിയിട്ടില്ല.

കോളേജിലേക്ക് ദേവിക ഇറങ്ങുന്നതിന് മുമ്പ് പോവും മനപ്പൂർവ്വം അവളെ പരമാവധി അവോയ്ഡ് ചെയ്തു.....

" രമ്യ..."

അവളുടെ അമ്മ മുറ്റത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു... അവരുടെ മുഖത്തും ഒരു അവഗണനാ ഭാവം ...

ദേവിക ചോദിച്ചതിന് ഒന്നും പറയാതെ അവർ അകത്തേക്ക് പോയി..... അൽപം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ രമ്യ ഇറങ്ങി വന്നു...

"ഓ കല്യാണപ്പെണ്ണോ എന്താ ഈ വഴിക്ക് ??"

"നാളെ.. നാളെ നീ എന്റെ കൂടെ ഒന്ന് വരാമോ?"

" എവിടെ?"

ദേവിക എല്ലാം പറഞ്ഞു കൊടുത്തു..

"അയ്യോ... അമ്മൂമ്മയെ സോപ്പിട്ട് കല്യാണം വരെ എത്തിക്കാമെങ്കിൽ ഇതിനു പോണതാണോ പാട് "

പരിഹാസത്തോടെ രമ്യ പറഞ്ഞു...

" നീയെന്നെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചതാണ് രമ്യേ..."

"ഒരു തെറ്റിദ്ധാരണയും ഇല്ല ...... അയാൾ എന്റെ ആരായിരുന്നു എന്ന് നിനക്കറിയോ....?ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അറിയോ???? ഞങ്ങൾ പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചു പോയവരാ... ഞങ്ങളെ പിരിച്ചിട്ട് നീയെല്ലാം നേടിയല്ലോ....

വേണ്ട എന്റെ കണ്ണിന്റെ മുന്നിന്ന് പോയ്ക്കോ....."

ഇത്തവണ ദേവിക ആകെ തകർന്നു....

അവർ  തമ്മിൽ രമ്യ പറഞ്ഞ പോലെ ഒരു ബന്ധം ഉള്ളത് അവൾക്കൊരു പുതിയ അറിവായിരുന്നു....

വീട്ടിലെത്തി അമ്മയോട് അവൾക്കി കല്യാണം വേണ്ട എന്ന് കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു..

കരണം പുകയുന്ന അടിയായിരുന്നു മറുപടി....

അച്ഛൻ വന്നപ്പഴും അവൾ ഇതാവർത്തിച്ചു..

എല്ലാരും അറിഞ്ഞിട്ട് ഇനിയിത് മുടങ്ങിയാൽ തനിക്ക് വരുന്ന അപമാനം വലുതാണ് എന്ന് പറഞ്ഞ് അയാൾ അവളുടെ കാലുപിടിക്കാൻ മുതിർന്നപ്പോൾ ദേവിക അറിഞ്ഞു  തനിക്കിനി ഒരു മോചനമില്ല എന്ന്.....

രാവിലെ നേരത്തെ ഗീത ദേവികയെ ഉണർത്തി...

മഞ്ഞ നിറത്തിൽ പച്ച ബോർഡറോട് കൂടിയ പട്ട് പാവാടയായിരുന്നു വേഷം..

"നിനക്ക് സാരി ഉടുത്തു കൂടാരുന്നോ?"

ഗീത ചോദിച്ചു...

"ഇത് മതി"

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ പിന്നെ മുഷിപ്പിക്കണ്ട എന്ന് കരുതി ഗീത ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല... പകരം അതിനു മാച്ചായ തന്റെ പാലക്ക നെക്ലസ് കൊണ്ട് കെട്ടി കൊടുത്തു.....

പുറത്ത് ബുളളറ്റിന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു.....

ഒപ്പം ഹോണടിയും...

" ദാ അഭിമോൻ വന്നെന്നാ തോന്നുന്നത് "

എന്ന് പറഞ്ഞ് ഗീത സ്വന്തം മോളെ ഒന്നു കൂടെ ഒന്ന് നോക്കി..... അവൾ എത്ര സുന്ദരിയാണ് എന്ന് മനസിൽ പറഞ്ഞു.....

ദേവിക പക്ഷെ നിർവികാരയായി ഇറങ്ങി....

അഭിലാഷ് ഒന്ന് ഇടംകണ്ണിട്ട് അവളെ നോക്കി പിന്നെ മുന്നിലേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു...

ദേവിക ബുള്ളറ്റിനടുത്തേക്ക് നിർവികാരയായി നടന്നു........

അവൾ ആകെ തകർന്നിരുന്നു....

രമ്യയുടെയും അഭിയേട്ടന്റെയും ഇടയിൽ അധികപ്പറ്റായി നിൽക്കേണ്ടി വന്നതിനായിരുന്നു അവളുടെ സങ്കടം മുഴുവൻ.....

തന്നെ ഒന്ന് നോക്കുക കൂടി ചെയ്യാതെ ബൈക്കിൽ ഇരിക്കുന്നവനെ കണ്ട് അവളുടെ ഹൃദയം നീറി....

എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ച് ഉറപ്പിച്ചു അവൾ........

ഭാഗം 5

ദേവിക ബുള്ളറ്റിനടുത്തേക്ക് നിർവികാരയായി നടന്നു........

അവൾ ആകെ തകർന്നിരുന്നു....

രമ്യയുടെയും അഭിയേട്ടന്റെയും ഇടയിൽ അധികപ്പറ്റായി നിൽക്കേണ്ടി വന്നതിനായിരുന്നു അവളുടെ സങ്കടം മുഴുവൻ.....

തന്നെ ഒന്ന് നോക്കുക കൂടി ചെയ്യാതെ ബൈക്കിൽ ഇരിക്കുന്നവനെ കണ്ട് അവളുടെ ഹൃദയം നീറി....

എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ച് ഉറപ്പിച്ചു അവൾ........

ബൈക്ക് റൈസ് ചെയ്ത് നിൽക്കുന്ന അഭിയെ കണ്ടപ്പോൾ ദേഷ്യമാണ് ദേവിക ക്ക് വന്നത്...

അവൾ അവനെ നോക്കി നിന്നു ഒരുനിമിഷം....

ഭയങ്കര വെയിറ്റ് ഇട്ട് ഇരിക്കുകയാണ് അഭി....

സ്വന്തം വണ്ടിയെടുത്താലോ എന്ന് ഒരു വേള ചിന്തിച്ചു നിന്നപ്പഴാ

" കേറുന്നില്ലേ "

എന്ന് ഘനഗാംഭീര്യ ശബ്ദത്തിൽ അഭി ചോദിച്ചത് ......

ഹാവൂ ഇയാൾക്ക് സംസാരശേഷി നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല അല്ലേ? ഭാഗ്യം

അവൾ ചിന്തിച്ചു...

പിന്നെ അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ അവനരുകിലേക്ക് എത്തി...

ബൈക്കിൽ കയറി മാക്സിമം അകലം പാലിച്ചു ഇരുന്നു അവൾ.....

പെട്ടെന്നാണ് ഗട്ടറിൽ വീണത്.... അറിയാതെ കൈ അഭിയുടെ വയറിൽ വട്ടം ചുറ്റി പിടിച്ചു....

അവൻ മനപ്പൂർവം ഗട്ടറിൽ ചാടിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നു ദേവികക്ക്...

കാലമാടനെ പിടിച്ചത് വിടാനും വയ്യല്ലോ ... വല്ലാത്ത ഒരവസ്ഥയിൽ അവൾ ഇങ്ങനെ ഇരുന്നു ...

എല്ലാം മിററിലൂടെ രണ്ട് കണ്ണുകൾ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു....

അവളുടെ വെപ്രാളം കണ്ട് ചെറിയ ഒരു ചിരി ആ ചുണ്ടിൽ വിടർന്നിരുന്നു....

 

കുറച്ചധികം ദൂരം ഉണ്ടായിരുന്നു അമ്പലത്തിലേക്ക്..

അവർ പരസ്പരം ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ അമ്പലത്തിലെത്തി.....

വണ്ടി നിർത്തിയപ്പോൾ തന്നെ അവളെ ഒന്ന് നോക്കുക കൂടി ചെയ്യാതെ നടന്നു നീങ്ങി...

ദേവിക ഒന്ന് മടിച്ചു നിന്നു പിന്നെ അയാളുടെ പുറകെ നടന്നു...

അഭി മെല്ലെ അമ്പലത്തിൽ കയറി ശ്രീകോവിലിനു മുന്നിൽ ചെന്ന് നിന്ന് തൊഴുതു....

ദേവിക നോക്കുമ്പോൾ അഭി കണ്ണടച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കുകയായിരുന്നു.....

എന്തോ മനസ്സിൽ ഒരു നീറ്റൽ അനുഭവപ്പെട്ടു അവൾക്ക്...

അവഗണനയുടെ......

കണ്ണടച്ചു അവളും തൊഴുതു മഹേശ്വരന്റെ പതിയാവാൻ ഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ച ദേവിയോട്....

അഭിയേട്ടന്റെ പ്രണയം സ്വന്തമാക്കി കൊടുക്കാൻ..

അഭിയേട്ടൻ സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കുന്നതാണ് അവളുടെം സന്തോഷം  എന്ന്......

എല്ലായിടവും തൊഴുത് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തിരി തെളിയിക്കാൻ കൗണ്ടറിൽ അഭിപോയി ചോദിച്ചു..

എല്ലാ പൂജകൾക്കും ശേഷമേ അത് ചെയ്യൂ എന്തായാലും പത്തര കഴിയും എന്ന് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു...

നേരത്തെ തിരിച്ചതിനാൽ വിശന്നിരുന്നു അവന്.....

അഭി പുറത്തേക്ക് വരാൻ ദേവികയോട് തല കൊണ്ട് കാട്ടി വേഗം പുറത്തേക്ക് നടന്നു..

അവൾ എങ്ങോട്ടാ എന്നറിയാതെ പുറകേയും...

അഭി വഴിപാടിന്റെ കാര്യത്തിന് പുറത്ത് പോവാണെന്നായിരുന്നു ദേവിക കരുതിയത്,

എന്നാൽ അഭി അവളെയും കൊണ്ട് ഒരു റെസ്റ്റോറണ്ടിൽ കയറി...

"ഇതെന്തിനാ ഇവിടേക്ക്...?"

ദേവിക ഇത്തിരി ദേഷ്യത്തോടെയാണ് ചോദിച്ചത്..

മിണ്ടാതെ അഭി ഫാമിലി റൂമിൽ പോയി ഇരുന്നു ......

ദേവിക പുറകേ ചെന്നു .....

"എന്തിനാ ഇവിടെ ഒക്കെ...? തിരി തെളിയിച്ചിട്ട് പോവാം എനിക്ക് പോയിട്ട് കുറേ കാര്യങ്ങളുണ്ട്... "

"ഉം ........താൻ വേണെങ്കിൽ പുറത്ത് പോയി നിന്നോ ..!! ഇപ്പോ ഒമ്പത് ആയതെ ഉള്ളൂ വഴിപാട് റെഡിയാവുമ്പോ ഒരു പതിനൊന്ന് മണി കഴിയും... വെയിറ്റ് ചെയ്യ്...എനിക്കെന്തായാലും വിശക്കും ഞാൻ എന്തേലും കഴിക്കട്ടെ...."

എന്ന് പറഞ്ഞു അവിടിരുന്ന മെനു കാർഡ് എടുത്ത് കയ്യിൽ പിടിച്ചു.....

പതിനൊന്നു മണിയാവും എന്ന് കേട്ടതും ദേവികയുടെ ദേഷ്യമൊക്കെ ആറി തണുത്തു...

പതിനൊന്നര വരെ ഒന്നും കഴിക്കാതെ നിൽക്കണതോർത്തപ്പോൾ അവൾ ശെരിക്കും ഞെട്ടി,

ഈ മൊരടൻ മുത്തുവിന്റെ കൂടെ ഏത് നേരത്താ പോരാൻ തോന്നിയത് ന്റെ ദേവീ.....

അവൾ പിറുപിറുത്തു....

മെനു കാർഡ് നിവർത്തി പിടിച്ച് അതിന് മുകളിലൂടെ അഭി ദേവികയെ നോക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോൾ...

പെട്ടെന്ന് ഇരുവരുടെയും കണ്ണുകൾ ഇടഞ്ഞു

അഭി നോട്ടം വേഗം പിൻവലിക്കും എന്നാണ് ദേവിക കരുതിയത്... പക്ഷെ അതുണ്ടായില്ല...

കണ്ണുകളിലേക്കാണ് നോക്കുന്നതെങ്കിലും അത് തന്റെ കണ്ണുകളും കടന്ന് ഹൃദയത്തിൽ തുളച്ച് കയറുന്നത് ദേവിക അറിഞ്ഞു .....

എ സി യുടെ ശീതളിമയിലും അവൾ വിയർത്തു.....

വെയിറ്റർ ഓർഡർ എടുക്കാൻ എത്തി...

അഭി ഒരു ഗീറോസ്റ്റ് ഓർഡർ ചെയ്തു...

"ഇവിടെയോ സാർ"

എന്ന് ദേവികയെ നോക്കി വെയ്റ്റർ ചോദിച്ചു,

ഒരു നിമിഷം ദേവികയെ നോക്കി പിന്നെ വെയിറ്ററോട്

" അവിടെയും അത് മതി"

എന്ന് അഭി ഓർഡർ ചെയ്തു: ...

ഇടക്കിടക്കുള്ള അഭിയുടെ നോട്ടങ്ങൾക്ക് വല്ലാത്ത മൂർച്ഛയാണെന്ന് ദേവിക അറിഞ്ഞു...

അവന്റെ ഓരോ നോട്ടങ്ങളും അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരായിരം ആലിപ്പഴങ്ങൾ പൊഴിച്ചു......

ദേവീ.... മനസ്സിൽ പിന്നേം ആഴത്തിൽ നീ ഈയൊരാളെ പതിപ്പിക്കല്ലേ.... ഇനിയൊരു വേർപാട് എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റാതാവും.....

ഒടുവിൽ അഭി വാഷ് റൂമിൽ പോയപ്പോൾ ദേവിക വെറുതെ അവന്റെ മൊബൈലിൽ

നോക്കി......

അതിൽ  ചിരിച് നിൽക്കുന്ന അമ്മൂമ്മ....

"ന്തിനാ ന്നെ ഇങ്ങനൊരു വിഷമഅവസ്ഥയിൽ കൊണ്ടന്നു തള്ളിയെ എന്നവൾ മനസ്സ് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.... 

ആകെ കൂടി കൻഷ്യൂഷനിലായി ദേവിക!!

തിരി തെളിയിക്കാൻ നേരം ഒരു കൊടി വിളക്ക് നൽകി രണ്ട് പേരും ചേർന്ന് ഒരു ദീപസ്തംഭം മുഴുവൻ തെളിയിക്കാൻ പറഞ്ഞു...

തപസ്സ് ചെയ്ത് തന്റെ പതിയെ നേടിയെടുത്ത പാർവ്വതീദേവിയുടെ പ്രതിഷ്ഠ അതിനു മുന്നിലെ മൂന്നു നിലയുള്ള ദീപസ്തംഭം ഒരുമിച്ച് തെളിയിക്കണം..

തിരി തെളിയിക്കാനായി ഒരു കൊടി വിളക്കാണ് നടയിൽ നിന്ന് കൊടുത്തത്..

ദേവിക അതും പിടിച്ച് നടന്നു വന്നു.... വിളക്കിന്റെ ശോഭയിൽ തെളിഞ്ഞ അവളുടെ സുന്ദര മുഖത്തേക്ക് കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അഭി....

നാണം ചിലപ്പോഴൊക്കെ പെണ്ണിന് അഴക് കൂട്ടും എന്നാരോ പറഞ്ഞത് ശരി വയ്ക്കുന്നത് പോലെ ദേവിക കൂടുതൽ സുന്ദരിയായി കാണപ്പെട്ടു....

വിളക്ക് പിടിച്ചിരുന്ന അവളുടെ കൈകൾക്ക് മുകളിലൂടെ അഭിയും കൈ ചേർത്തു.....

ഞെട്ടി ഒന്ന് കുറുകി പെണ്ണ്..... അവൻ അവളോട് ചേർന്ന് നിന്നു... വെറുംനേർത്ത ഒരു നിശ്വാസത്തിനു അപ്പുറം അവൻ ചേർന്ന് നിന്നു....ദീപം തെളിയിച്ചു.....

ഏതോ ഒരു നിർവൃത്തിയിൽ ആയിരുന്നു അപ്പോൾ ദേവിക....

ഇരുവരും ചേർന്ന് എല്ലാ ദീപവും തെളിയിച്ചു..

തിരികെ പോരാൻ നേരം അഭി ബൈക്കിൽ കയറി, ദേവികയെ നോക്കി.... അവൾ നോട്ടം മാറ്റി...

"വാ കേറ്......"

എന്ന് അഭിപറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ വേഗം ബൈക്കിൽ കയറി:... ഇത്തവണ

പിടിക്കാതെ കയറി ഇരുന്നപ്പോൾ അഭി കടുപ്പിച്ചൊരു നോട്ടം നോക്കി മെല്ലെ അവൾ അറിയാതെ അഭിയെ വട്ടം ചുറ്റി പിടിച്ചു.......

ചെറിയ ചിരിയോടെ വിരലുകൊണ്ട് മീശയൊന്നു ഉഴിഞ്ഞു അഭി വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു .....

മിറർ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്ത് അവൻ അവൾക്ക് നേരെ തിരിച്ചു....

എന്തോ അത് കണ്ട് അവളുടെ കവിൾ ചുവന്നു.... മിഴി ഉയർത്തി നോക്കാൻ പറ്റാതെ അവൾ തല താഴ്ത്തി.....

എത്ര പെട്ടെന്നാണ് ഈ നോട്ടത്തിന് പോലും താൻ അടിമപ്പെടുന്നത് എന്നോർത്തു ദേവിക....

അഭിയുടെ ഫ്രണ്ട് ശ്രീജിത്തിന്റെ കടയിൽ എത്തിയപ്പോൾ വണ്ടി നിന്നു...

"വാ ഇറങ്ങ് !! "

എന്ന് അഭി പറഞ്ഞു......

"എന്താ ഇവിടെ?? "

എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഒക്കെ പറയാം എന്ന് പറഞ്ഞ് അഭി നടന്നു...

ദേവികക്കെന്തോ പറയാൻ പോകുന്നതെന്താണെന്നോർത്ത് ടെൻഷൻ തോന്നി.. രമ്യയെ പറ്റി ആവും എന്നവൾ ഊഹിച്ചു.....

സങ്കടം വന്നു മിഴികൾ നിറക്കാൻ തുടങ്ങി......

എങ്കിലും അവൾ അഭിയുടെ 

പുറകേ ചെന്നു....

ചേർത്ത് നിർത്തൽ മാത്രമല്ല പ്രണയം എന്നും മറ്റൊരാളുടെ സന്തോഷത്തിനായി അത് വിട്ടുകൊടുക്കലാവാം എന്നും ആരോ ഉള്ളിൽ മന്ത്രിക്കും പോലെ തോന്നി.....

അഭിയേട്ടന്റെ ഇഷ്ടം നടത്തിത്തരാൻ ഏതറ്റം വരെയും പോകും എന്നവൾ ഉള്ളിൽ ഉറപ്പിച്ചു...

അതാണ് തന്റെ സന്തോഷം എന്നും....

എന്നിട്ടും ഉള്ളിൽ ഒരു കൊത്തി പറിക്കും വേദന അവൾ അറിഞ്ഞു.....

ഭാഗം 6

ചേർത്ത് നിർത്തൽ മാത്രമല്ല പ്രണയം എന്നും മറ്റൊരാളുടെ സന്തോഷത്തിനായി അത് വിട്ടുകൊടുക്കലാവാം എന്നും ആരോ ഉള്ളിൽ മന്ത്രിക്കും പോലെ തോന്നി.....

അഭിയേട്ടന്റെ ഇഷ്ടം നടത്തിത്തരാൻ ഏതറ്റം വരെയും പോകും എന്നവൾ ഉള്ളിൽ ഉറപ്പിച്ചു...

അതാണ് തന്റെ സന്തോഷം എന്നും....

എന്നിട്ടും ഉള്ളിൽ ഒരു കൊത്തി പറിക്കും വേദന അവൾ അറിഞ്ഞു.....

അകത്തേക്ക് ചെന്ന് ശ്രീജിത്തിനെ ചോദിച്ചപ്പോൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി ഇപ്പത്തന്നെ വരും എന്ന് ബില്ലിംഗ് സ്റ്റാഫ് പറയണത് കേട്ടു...

അഭിയെ അറിയാമായിരുന്നത് കൊണ്ട് ശ്രീജിത്തിന്റെ ഓഫീസ് മുറിയിൽ ഇരിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ് മറ്റൊരു സ്റ്റാഫ് അവരെ അങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞയച്ചു.

ശ്രീജിത്ത് ഇരിക്കാറുള്ളിടത്ത് പോയി അഭി ഇരുന്നു... അവിടെ കിടന്ന മാഗസിൻ മറിച്ചു നോക്കാൻ തുടങ്ങി..... അവളെ ഒന്ന് നോക്കുക കൂടി ചെയ്യാതെ......

എത്ര കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചാലും ചില അവഗണകൾ തീയ്യ് പോലെയാണ്....

അവ പൊള്ളിച്ചിടം തന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും നീറ്റികൊണ്ടേ ഇരിക്കും....

അവയുടെ പാടുകൾ നാളുകൾ കൂടെ താണ്ടും....

എല്ലാം ഓർമിപ്പിക്കാൻ വീണ്ടും വേദനിപ്പിക്കാൻ......

 മനസിനെ ഒന്ന് പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിക്കാനും ചെറുതായ് ശ്രമിച്ചിരുന്നു അവൾ...

ഈയൊരാൾ തനിക്കുള്ളതല്ല എന്ന്....

അയാൾക്ക് വേറെ പ്രണയമുണ്ടെന്ന്.....

എങ്കിലും പരാജയപ്പെട്ടിരുന്നു....

കാരണം പ്രണയമെപ്പോഴും അങ്ങനാണ്... ചെയ്യുന്നത് തെറ്റാണെന്നു ഒരായിരം ആവൃത്തി വിവേകം ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു തന്നാലും ഹൃദയം ഒരു തവണ മാത്രം പതുക്കെ പറയുന്നത് മാത്രമേ ആ സമയത്ത് കേൾക്കാനാവൂ.... അങ്ങനെ മാത്രേ പ്രവർത്തിക്കാനാകൂ....

എത്രത്തോളം നിങ്ങളുടെ പ്രണയം വിട്ട് തരാൻ ശ്രമിക്കുന്നോ, അത്രത്തോളം നിങ്ങളോടുള്ള എന്റെ ഉള്ളിലെ പ്രണയം എന്നെ വീർപ്പു മുട്ടിക്കുന്നു... അഭിയേട്ടാ....

പക്ഷെ എന്നാലും വേണ്ട അഭിയേട്ടാ.... എത്ര തന്നെ ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാലും നിങ്ങൾക്ക് തിരിച്ചത് ഇല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ...... വേണ്ട അവസാനിപ്പിക്കാൻ പോവാ ഞാൻ....

അവൾ അഭിയെ നോക്കി....

അവൻ കാര്യമായി എന്തോ ഇരുന്നു വായിക്കുകയായിരുന്നു....

അത് കണ്ട് സങ്കടവും ഒപ്പം ദേഷ്യവും വന്നു ദേവികക്ക്....

ഇയാൾക്ക് നാളെ പരീക്ഷയാണോ...?? ഒരു വായന...

അവൾ ഒന്ന് മുരടനക്കി ശബ്ദമുണ്ടാക്കി..

നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ അഭി വായിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു....

ഇതിങ്ങനെ വിട്ടാൽ പറ്റില്ലല്ലോ.... രണ്ടിലൊന്ന് ഇന്നറിയണം.....

അവൾ മെല്ലെ അഭിക്കഭിമുഖമായി ഇരുന്നു,

പുസ്തകത്തിലേക്ക് കണ്ണും താഴ്ത്തി. ഇരിക്കുന്ന അഭിയോട് ഉള്ള നീരസം മുഴുവൻ ഉൾക്കൊള്ളിച്ച് അവൾ പറഞ്ഞു...

"എനിക്ക് കുറച്ച് സംസാരിക്കാനുണ്ട് "

പുസ്തകം മാറ്റി അവളെ നോക്കി അഭി ഇരുന്നു,

" പറഞ്ഞോളൂ"

കാന്തം പോലുള്ള കണ്ണുകൾ അവളുടെ ഉള്ളിലുള്ളതെല്ലാം ആവിയാക്കി പറത്തിക്കഞ്ഞു...

എന്താ പറയണ്ടതെന്നറിയാതെ ...

വാക്കുകൾക്കായി ഒരു നിമിഷം അവൾ പരതി.....

പിന്നീട് അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ അവൾ പറഞ്ഞു.....

" അമ്മൂമ്മ പറഞ്ഞെന്ന് വച്ച് കഷ്ടപ്പെട്ട് ആരും ഇപ്പോ കല്യാണം കഴിക്കണമെന്നില്ല അമ്മൂമ്മ ഹെൽത്തിയാവുമ്പോ ഞാൻ തന്നെ പറഞ്ഞ് മനസിലാക്കാം.... "

" എങ്ങനെ കഴിയും.. എന്റെ അച്ഛമ്മ ഇപ്പോ തന്റെ കസ്റ്റഡിയിലല്ലേ...? എപ്പോ പറഞ്ഞിട്ടും ഇനി ഒരു കാര്യവും ഇല്ല..."

ദേവികയ്ക്ക് ആകെ ടെൻഷനായി... അയാളും തന്നെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചതിൽ അവൾ നിരാശയായി...

" രമ്യ പറയും പോലെ അല്ലാട്ടോ കാര്യങ്ങൾ...

അമ്മൂമ്മയോട് ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല..

അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ നിങ്ങൾക്കിടയിൽ തടസ്സായി വന്നിട്ട് എനിക്കെന്തിനാ ...??."

" ഞങ്ങളോ .....?"

" ഉം അഭിയേട്ടനും രമ്യയും.... അവൾല്ലാം പറഞ്ഞു രമ്യ ... "

അഭി പെട്ടെന്ന് അമ്പരന്ന് അവളെ നോക്കി....

"എന്ത് പറഞ്ഞെന്ന്???"

എന്റെ വായിൽ നിന്നും തന്നെ കേൾക്കണോ അഭിയേട്ട നിങ്ങൾക്കത്....

എന്ന് മനസ്സിൽ ഓർത്തപ്പോൾ അവൾക്ക് ഉള്ള് നീറി 

"രമ്യ.... രമ്യ പറഞ്ഞിരുന്നു... നിങ്ങൾ തമ്മിൽ.... സത്യായിട്ടും ഞാൻ ഒന്നും അറിഞ്ഞതല്ല.... ആണെങ്കിൽ അമ്മൂമ്മയോട് പറഞ്ഞു അത് നടത്തി തന്നേനെ....."

അമ്പരപ്പ് മാറ്റി അഭി വേഗം സങ്കടം അഭിനയിച്ചു...

"ഇനി പറഞ്ഞിട്ടെന്താ.... അച്ഛമ്മ പറഞ്ഞത് കേൾക്കുക തന്നെ.... എല്ലാം മറക്കാൻ ശ്രമിക്കാണ് ഞാൻ....."

അഭി അത് പറഞ്ഞു ഇടം കണ്ണിട്ട് ദേവികയെ നോക്കി...

അവളുടെ മിഴികളിലെ നനവ് അവന് കാണായി...

" അതാ ഞാൻ പറഞ്ഞേ അമ്മൂമ്മയെ ഞാൻ പറഞ്ഞ് മനസിലാക്കാം എന്ന്..... "

വേദന മറച്ചു വച്ചു തനിക്കായി സങ്കടപെടുന്നവളെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി അഭി....

അഭി എന്തോ പറയാൻ വരുമ്പോഴേക്കും ശ്രീജിത്ത് കയറി വന്നു.

" ഭാവി വരനും വധുവും ചേർന്ന് ഇപ്പഴേ കറക്കം തുങ്ങിയോ? അല്ല അഭീ തനിക്ക് എന്തൊക്കെയോ ഓമനപ്പേര് ഇവൾ കഴിഞ്ഞ തവണ വന്നപ്പോ വിളിച്ചിരുന്നല്ലോ.....? എന്താ ദേവിക എന്തായിരുന്നു "

ആകെ ചമ്മി തലയും താഴ്ത്തി ദേവിക ഇരുന്നു...

അഭിയും ശ്രീജിത്തും ഉറക്കെ ചിരിച്ചു...

"എന്ന നിങ്ങൾ സംസാരിക്ക്"

 എന്നും പറഞ്ഞു

ശ്രീജിത് ഡോർ വലിച്ചടച്ച്പുറത്തേക്ക് പോയി..

'

''ദേവിക ..!!"

അഭി അവളെ വിളിച്ചു.

ഞെട്ടിത്തരിച്ച് ദേവിക അഭിയെ നോക്കി...

'' ഒരാൾ .... ഒരാളെ മാത്രമാണ് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ എന്റെ പെണ്ണായി കണ്ടിട്ടുള്ളൂ.... ഞാൻ മനസിൽ കൊണ്ട് നടന്നിട്ടുള്ളൂ.... "

ദേവിക ഒന്നും മനസിലാവാതെ അഭിയുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.

"പണ്ട് ഞാൻ മരണത്തിന്റെ വക്കിൽ നിന്നും ഈ കൈവെള്ളയിൽ കോരിയെടുത്ത എന്റെ പെണ്ണ്...

അവൾക്ക് പക്ഷെ ഞാൻ നോക്കുമ്പോ ഒടുക്കത്തെ ജാഡ... അതാ ഞാനും ഇത്തിരി ഇട്ട് വട്ട് കളിപ്പിച്ചത്.... പിന്നെ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടതെല്ലാം എനിക്ക് തന്നിട്ടുള്ള അച്ഛമ്മ അവളുടെ പേര് പറഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാം അത്ഭുതമായിരുന്നു.... എങ്ങനെ എന്റെ മനസറിഞ്ഞു എന്ന് വിചാരിച്ച്... തന്നോടുള്ള എന്റെ പ്രണയം തന്റെ മനസറിഞ്ഞ് അറിയിക്കാം എന്ന് കരുതി....

ഇപ്പോ എനിക്കറിയാം തന്റെ മനസിൽ ഞാൻ മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേലും''

ദേവിക എന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ വായും പൊളിച്ച് ഇരുന്നു

"ഐ റിയലി ലവ് യൂ ..... ഇനി തന്റെ വായിൽ നിന്നും എനിക്കത് കേൾക്കണം.., ഒരു പക്ഷെ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചതിന് ശേഷം പരസ്പരം ഇഷ്ടം പറയുന്ന ആദ്യത്തെ ലവേഴ്സ് ആവും നമ്മൾ... പറ ഡൂയൂ ലവ് മീ"

ചുവന്ന് തുടുത്ത ദേവികയുടെ മുഖത്ത് നിന്നപ്പോൾ കുങ്കുമം തൊട്ടെടുക്കാമായിരുന്നു'

അവൾ തല ഉയർത്താതെ സമ്മതം ഒരു മൂളലിൽ ഒതുക്കി....

അവിടുന്ന് തിരിക്കുമ്പോൾ ദേവികയുടെ മനസിൽ ഒരായിരം പൂത്തിരികൾ കത്തിയിരുന്നു..... പ്രണയത്തിന്റെ ......

പ്രണയാർദ്രമായി അവളുടെ അരികിലെത്തി അഭി....

മെല്ലെ അവളെ തന്റെ നെഞ്ചോട്  ചേർത്തു....

പെട്ടെന്ന് തല ഉയർത്തി അവൾ ചോദിച്ചു,

"അപ്പൊ രമ്യ...."

"ചെ.... കളഞ്ഞു... അവളുടെ ഒരു രമ്യ... ആരേലും എന്തേലും നുണ പറഞ്ഞതിന്...."

"അപ്പൊ അത് നുണയായിരുന്നോ???"

നടന്നതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ പാവം പെണ്ണ് ചോദിച്ചു....

ഇത്തവണ ശെരിക്കും ദേഷ്യം വന്നിരുന്നു അഭിക്ക്... അവളിൽ നിന്നും മാറി അവൻ നിന്നു....

മെല്ലെ ചെന്ന് കൈയിൽ തോണ്ടി പെണ്ണ്..

"അതേ സോറി ""

കുഞ്ഞിന്റെ നിഷ്കളങ്കതയോടെ പറയുന്നയത് കേട്ട് വല്ലാത്ത വാത്സല്യം തോന്നി അഭിക്ക്  ....

ഇടത് കയ്യാലെ ഇടുപ്പിലൂടെ കയ്യിട്ട് തന്നിലേക്ക് ചേർത്തു അവളെ....

അവന്റെ നോട്ടം താങ്ങാതെ അവളുടെ മിഴികൾ അടഞ്ഞു.....

പെട്ടെന്ന് ശ്രീജിത്ത്‌ കയറി വന്നതും രണ്ടുപേരും പരസ്പരം മാറി....

"അപ്പൊ എല്ലാം സെറ്റ് ആയില്ലേ...?? എന്ന് രണ്ടു പേരോടുമായി ശ്രീജിത്ത്‌ ചോദിച്ചു... 

നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ രണ്ടാളും അതേ എന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞു....

ഇനി കല്യാണം ല്ലെ.???

എന്ന് ശ്രീജിത്ത്‌ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവർ അവരുടേതായ ലോകത്തേക്ക് ചേക്കേറിയിരുന്നു......

അവസാന ഭാഗം

ഇടത് കയ്യാലെ ഇടുപ്പിലൂടെ കയ്യിട്ട് തന്നിലേക്ക് ചേർത്തു അവളെ....

അവന്റെ നോട്ടം താങ്ങാതെ അവളുടെ മിഴികൾ അടഞ്ഞു.....

പെട്ടെന്ന് ശ്രീജിത്ത്‌ കയറി വന്നതും രണ്ടുപേരും പരസ്പരം മാറി....

"അപ്പൊ എല്ലാം സെറ്റ് ആയില്ലേ...?? എന്ന് രണ്ടു പേരോടുമായി ശ്രീജിത്ത്‌ ചോദിച്ചു... 

നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ രണ്ടാളും അതേ എന്ന് മറുപടി പറഞ്ഞു....

ഇനി കല്യാണം ല്ലെ.???

എന്ന് ശ്രീജിത്ത്‌ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവർ അവരുടേതായ ലോകത്തേക്ക് ചേക്കേറിയിരുന്നു......

വിവാഹ ഒരുക്കങ്ങൾ വേഗത്തിൽ നടന്നു...

ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും അഭിയും ദേവികയും അവരുടെതായ ലോകത്തും......

രമ്യ മാത്രമായിരുന്നു പ്രശ്നം അവൾ അവളിലേക്ക് മാത്രം ഒതുങ്ങി,  ,

ചിരിയില്ലാണ്ട് കളിയില്ലാണ്ട് ഒറ്റപ്പെട്ട് ...

സ്വയം ശിക്ഷിച്ച പോലെ.....

അവളുടെ വീട്ടുകാരും മറ്റാരോടും മിണ്ടാതെയായി...

പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരി ഇങ്ങനെ ആയതിൽ വല്ലാതെ വിഷമിച്ചിരുന്നു ദേവിക ..

എത്ര സന്തോഷിച്ചാലും രമ്യയോട് തെറ്റ് ചെയ്ത പോലെ ...

"നീയെന്ത് ചെയ്തിട്ടാ അവൾ തന്നെ സ്വയം തീരുമാനിച്ചതല്ലേ ?"

എന്ന് പറഞ്ഞ് അഭി അവളെ സമാധാനിപ്പിച്ചെങ്കിലും രമ്യ ഒരു നോവായി ഉള്ളിൽ തന്നെ കിടന്നു...

അഭിയുടെ അച്ഛനും അമ്മയും എത്തി, കല്യാണത്തിനിനി നാളുകൾ മാത്രം ....

പെട്ടെന്നാണ് ദേവികയുടെ ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്തത്,

രമ്യ ഒരബദ്ധം കാണിച്ചു വെയിൻ കട്ട് ചെയ്ത് സൂയിസൈഡ് അറ്റംറ്റ് നടത്തി എന്ന് ...

ആകെ തകർന്ന് പോയി ദേവിക കരയാൻ പോലും ത്രാണിയില്ലാതെ...

അഭി ഇതറിഞ്ഞതും ഓടി ദേവികയുടെ അടുത്തെത്തി,

അവനൂഹിക്കാമായിരുന്നു ഈ വാർത്ത എത്രത്തോളം അവളെ തകർത്തി കാണും എന്ന്....

അവൾ ആ ഷോക്കിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു ..

"ദേവു "

ആർദ്രമായിരുന്നു അഭിയുടെ സ്വരം,

"ഞാൻ, ഞാൻ കാരണം അവൾ "

ഇത്രയും പറഞ്ഞ് ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലോടെ ദേവിക അഭിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു....

അവളെ ഒന്ന് കൂടി ചേർത്ത് പിടിച്ചവൻ... ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ എന്നവണ്ണം,

"അവൾക്ക് അവൾക്ക് അത്രക്കും ഇഷ്ടമായതോണ്ടല്ലേ? അഭിയേട്ടാ....."

"നിനക്കെന്താ ദേവു , പക്വതയില്ലാത്തതിൻ്റെ യാ"

"അങ്ങനെ പറയല്ലേ, പ്രണയം എത്രമേൽ ആഴത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിക്കും എന്നറിയാമോ അഭിയേട്ടാ.. പക്വതയുണ്ടെങ്കിലുമില്ലെങ്കിലും... നമുക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നത് ആണെങ്കിൽ ..... ചെയ്തൂടെ അവൾക്കായി......"

"നീയെന്താ പറഞ്ഞ് വരുന്നത്?"

"അഭിയേട്ടനെ അത്രക്ക് ഇഷ്ടാണെങ്കിൽ ജീവൻ പോലും കളയുമെങ്കിൽ അവളെ.... അവളെ സ്വീകരിച്ചു കൂടെ അഭിയേട്ടന് "

കരണം പുകയുന്ന ഒരടിയായിരുന്നു മറുപടി......

ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇറങ്ങിപ്പോയവനെ നോവോടെ നോക്കി ദേവിക,

പിന്നെ കട്ടിലിൽ കിടന്ന് പൊട്ടിപൊട്ടി കരഞ്ഞു ....

🕸️🕸️🕸️

ഒന്നും കഴിക്കാതെ മുഴുവൻ സമയവും മുറിയിൽ ഇരുന്ന് കരയുന്ന ദേവികയെ കണ്ട് ആധിയായി ഗീതക്ക്, 

അച്ഛനും അമ്മയും മാറി മാറി പറഞ്ഞിട്ടും അവൾ ഒന്നും കേട്ടില്ല ...

ഒടുവിലാണ് അഭിയെ വിളിച്ചവർ കാര്യം പറഞ്ഞത് ...

കേട്ട പാട് അവൻ വന്നു...

ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ പെണ്ണ് വാടി തളർന്ന് കിടക്കുന്നുണ്ട്,

അത് കണ്ടവൻ്റെ നെഞ്ച് വിങ്ങി

"ദേവു ..... ടീ"

അലിവോടെ വിളിച്ചു അഭി....

കുറ്റവാളിയെ പോലെ നിന്നു.. ദേവിക..

"നീയൊരുങ്ങ് നമുക്ക് ഒരിടം വരെ പോകാം ....."

എന്ന് അഭിപറഞ്ഞപ്പോൾ സംശയിച്ച് നോക്കി ദേവിക...

"എങ്ങടാ "

എന്നൊരു നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ ചോദിച്ചപ്പോൾ,

"ഞാൻ പുറത്ത് ണ്ടാവും റെഡിയായി വാ''

എന്നു മാത്രം പറഞ്ഞ് അവൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി....

ഒരു ചുരിദാറ് എടുത്തിട്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ കണ്ടു ഡെനിംഗ് ടേബിളിനരികെ ഇരിക്കുന്നവനെ..

അമ്മയും അച്ഛനും എന്തോ ഗൂഢാലോചന നടത്തും പോലെ അരികിലുണ്ട്...

" ദേവൂ ഇങ്ങ് വാ''

എന്ന് പറഞ്ഞ് അഭിയേട്ടൻ വിളിച്ചു,

ഇത്തവണ സ്വരം ആജ്ഞയുടെതായിരുന്നു:

മെല്ലെ അവിടെ ചെന്നിരുന്നു...

ഒരു ദോശ ചട്നിയും ഒഴിച്ച് അരികിലെക്ക് നീക്കി വച്ചു...

കഴിക്ക് എന്ന് പറഞ്ഞു.....

മിഴി നിറച്ച് നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു,

"ഉം "

എന്ന് കലിപ്പിൽ നോക്കുന്നവനെ...

പേടിയല്ല, ചെറിയ ഒരു ഭയം അതുകൊണ്ട് കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി,

ഇതിനിടക്ക് അമ്മ പാലുമായി വന്നു,

അവസരം മുതലെടുക്കാണല്ലേ? എന്ന മട്ടിൽ അവൾ ഒന്ന് നോക്കി...

എല്ലാം കഴിക്കേണ്ടി വന്നു.... കാരണം അഭി കണ്ണുരുട്ടി മുന്നിലിരുന്നിരുന്നു....

അത് കഴിഞ്ഞ് അവൻ്റെ ബൈക്കിന് പുറകിൽ കയറുമ്പോൾ എങ്ങോട്ടാണെന്ന് അവൾക്ക് നിശ്ചയമില്ലായിരുന്നു ...

കടൽക്കാറ്റേറ്റപ്പോഴാണ് അവൾ നോക്കിയത്, അറിഞ്ഞത്

ബീച്ചിലേക്കാണ് എത്തിയത് എന്ന്....

" ഇറങ്ങ് "

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ഇറങ്ങി,

കുറേ നേരം മിണ്ടാതെ നിന്ന് അഭി മെല്ലെ അവളെ നോക്കി ...

" അപ്പോ ദേവികയ്ക്ക് അഭിയെ വേണ്ട, വച്ച് നീട്ടിയ എന്റെ ജീവിതത്തേക്കാൾ നീ നിൻ്റെ കൂട്ടുകാരിയെ സ്നേഹിക്കുന്നോ?"

ചോദ്യത്തിൽ അയാളുടെ ഉള്ളിലെ വിഷമം അലിഞ്ഞു ചേർന്നിരുന്നു..

"അല്ല .... അതങ്ങനല്ല... അങ്ങനല്ല അഭിയേട്ടാ... ആരേം വേദനിപ്പിച്ച് ...."

മിഴി പിടഞ്ഞവൾ പറഞ്ഞു,

" ആരേം വേദനിപ്പിക്കാൻ വയ്യ..... ഈ യെന്നെയോ ....?? അതിന് കുഴപ്പല്യ ല്ലേ "

മറുപടിയില്ലായിരുന്നു അവൾക്ക്....

മുഖം പൊത്തി കരഞ്ഞു പെണ്ണ്,

ചുമലിൽ ഒരു തണുത്ത കര സ്പർശമറിഞ്ഞ് അവൾ മുഖമുയർത്തി...

" രമ്യ"

നേർത്ത ഒരു ചിരിയാലെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നു,

"അഭിയെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ വേറേ എവിടേയോ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു ...,

"ഏട്ടൻ്റെ മനസിൽ എനിക്കുള്ള സ്ഥാനം അറിയാൻ വൈകിപ്പോയി മോളെ, എന്നോട് നീ ക്ഷമിക്ക്.... "

ഒന്നും മനസിലാവാതെ ദേവിക, അവളെ നോക്കി.....

ഒരു പുഞ്ചിരിയാലെ രമ്യ തുടർന്നു,

'' അന്ന് ഒരബദ്ധം കാട്ടി ആശുപത്രിയിൽ ആയപ്പോൾ അഭിയേട്ടൻ വന്നിരുന്നു...

ഒരനിയത്തിക്കുട്ടിയായിട്ടാണ് എന്നെ കണ്ടിട്ടുള്ളു എന്ന് പറയാൻ, ഉൾക്കൊള്ളാൻ ഇത്തിരി വിഷമം തോന്നി... ഇപ്പോ ഞാൻ ഒകെയാടി...."

മിഴി നിറഞ്ഞ് ഒഴുകിയവളെ നോക്കി, രമ്യ വീണ്ടും പറഞ്ഞു,

" നിങ്ങളാ ചേരേണ്ടവർ എന്ന് "

അതും പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞ് നടക്കുമ്പോൾ നഷ്ടങ്ങൾ കരയിക്കാതിരിക്കാൻ രമ്യ പരമാവധി ശ്രമിച്ചിരുന്നു...

" ഇപ്പോ എന്ത് പറയുന്നു ദേവിക ?''

എന്ന് അഭി ചോദിച്ചപ്പോൾ ആ നെഞ്ചോരം ചേർന്നിരുന്നു അവൾ....

" ഒരുമിക്കാൻ കഴിയാത്തവരുടെ ന്യായമാടി വിട്ടു കൊടുക്കുന്നതും പ്രണയമാണെന്ന് സ്വന്തമാക്കാനാവാത്ത പ്രണയം ഒക്കെയും നോവ് തന്നെയാ, ഇടക്കിടെ വന്ന് മിഴി നിറക്കുന്ന നോവ്.. അതിൻ്റെ പങ്ക് പറ്റാൻ മനസില്ലെനിക്ക് ..... "

അഭി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് പറഞ്ഞു,

🕸️🕸️🕸️

ഇന്നവരുടെ വിവാഹമാണ് പെങ്ങളൂട്ടിയുടെ സ്ഥാനത്ത് രമ്യ ഓടി നടന്നിരുന്നു,

സീമന്തരേഖയിൽ ആഭിയുടെ കയ്യാലെ കുങ്കുമം ചാർത്തുമ്പോൾ,

അറിയാവുന്ന ദൈവങ്ങളോടെല്ലാം ദേവിക പ്രാർത്ഥിച്ചു..

എന്നേക്കും ഈ സൗഭാഗ്യം കൂടെ കാണണേ എന്ന്........

അവർ അവരുടെ ജീവിതം ജീവിച്ച് തീർക്കട്ടെ അല്ലേ.....??

( അവസാനിച്ചു )

DOWNLOAD PDF STORY CLICK HERE

📝 നിഹാരിക നീനു