🍁ലോക്ക്ഡൗൺ🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

🍁ലോക്ക്ഡൗൺ🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁 

അലാറം ശബ്ദിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ തന്നെ ലക്ഷ്മി ഞെട്ടിയുണർന്നു. തുറക്കാൻ മടിച്ച കണ്ണുകളെ വലിച്ചു തുറന്നു കൊണ്ടവൾ ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി. 5 മണി ആയിരിക്കുന്നു. വല്ലാത്ത തണുപ്പ്.. രാത്രി തുടങ്ങിയ മഴ ഇപ്പോഴും തോർന്നിട്ടില്ല. ഒന്നുകൂടെ പുതപ്പ് വലിച്ചുമൂടി അവൾ ചുരുണ്ടുകൂടി.. ആഹാ എന്താ സുഖം. ഒരു നിമിഷം തന്റെ അടുക്കളയെ കുറിച്ചോർത്തവൾ മറ്റെല്ലാം മറന്നു. പുതപ്പ് മാറ്റി കണ്ണ് തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് അടുക്കളയിലെത്തി. എന്നും കണികാണുന്ന ഗ്യാസ് സ്റ്റവ്ഉം പാത്രങ്ങളും കണ്ടവൾ മെല്ലെ ചിരിച്ചു. എന്റെയൊപ്പം നിങ്ങളുടെ ഉറക്കവും തീർന്നല്ലോ എന്നവൾ കളിയാക്കി. ചായക്കുള്ള വെള്ളം അടുപ്പിൽ വെച്ച് അവൾ മുഖം കഴുകി വന്നു. തലേന്ന് അരച്ചുവെച്ച ദോശമാവ് ഉപ്പുചേർത്ത് കലക്കിവെച്ചു. ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്ന് സാമ്പാറിനുള്ള പച്ചക്കറികൾ എടുത്തു അരിഞ്ഞു തുടങ്ങുമ്പോഴേക്ക് ചായ തിളച്ചു. ഫ്ലാസ്കിൽ ചായ നിറച്ച് അവൾ തീന്മേശയ്ക്കു നടുവിൽ കൊണ്ട് വെച്ചു. ഒരു ഗ്ലാസിൽ തനിക്കുള്ള ചായ പകർത്തിയെടുത്തു. അടുക്കള ജോലിക്കിടയിൽ കുടിക്കാനായി അരികിൽ തന്നെ വെച്ചുകൊണ്ട് അവൾ വീണ്ടും പച്ചക്കറികളിലേക്ക് കടന്നു. ഒരു വിധം സാമ്പാറും ചമ്മന്തിയും റെഡിയാക്കി വെച്ചിട്ട് മുറ്റമടിക്കാനായി ഓടി. നേരം പുലരും മുന്നേ മുറ്റമടിച്ചു തീർക്കണം. വെളിച്ചമായ ശേഷം ചൂലുമായി മുറ്റത്തു വരുന്നത് ഐശ്വര്യക്കേടാണത്രെ.. മഹിയേട്ടന്റെ അച്ഛന്റെ നിർബന്ധമായിരുന്നു. വീട് മാറി ഇവിടെ താമസമായിട്ടും ആ ചിട്ടവട്ടങ്ങൾ മാറ്റാൻ മഹിയേട്ടൻ അനുവദിച്ചിരുന്നില്ല. മഴ നന്നായി പെയ്തതുകൊണ്ട് മുറ്റം നിറയെ ഇലകൾ ഉണ്ട്. അടിച്ചു വാരാൻ പ്രയാസവുമാണ്. എങ്കിലും ഒരു വിധമൊക്കെ മുറ്റം വൃത്തിയാക്കി അവൾ അടുത്ത ചൂലെടുക്കാൻ നടന്നു. വീട് മുഴുവൻ തൂത്തു വാരി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ 7 മണിയായി. മഹിയേട്ടൻ എണീറ്റിട്ടുണ്ട്. മക്കൾ നല്ല ഉറക്കം തന്നെ. ഉറങ്ങട്ടെ സ്കൂളില്ലാത്തപ്പോൾ അല്ലെ ഉറങ്ങാൻ പറ്റു അവരെ വിളിക്കണ്ട അവൾ മനസ്സിൽ കരുതി. മക്കളെ വാത്സല്യത്തോടെ നോക്കി നിൽകുമ്പോഴാണ് മഹിയേട്ടന്റ വിളിവന്നത്. ലെച്ചൂ.... ലെച്ചൂ.... ചായ.. അയാൾ നീട്ടി വിളിച്ചു. അവൾ ഫ്ലാസ്കിൽ നിന്നും ചായ പകർത്തി ഉമ്മറത്തു പത്രവുമായിരുന്ന മഹേഷിന് നൽകി. എന്റെ ലെച്ചു നീയിത് എന്തെടുക്കുവാ അവിടെ നിനക്കീ പത്രമൊക്കെ ഒന്നെടുത്തു മേശപ്പുറത്തു വെച്ചുകൂടെ.. ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ ആളില്ലാത്ത വീട് പോലെ നനഞ്ഞ മുറ്റത്തു കിടക്കുവാ പത്രം മഹി പുരികമുയർത്തി അമർഷം പ്രകടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു നിർത്തി. മഹിയേട്ടാ അതുപിന്നെ ഞാൻ അടുക്കളേൽ...

 മതി മതി ഇനി നിന്ന് കഥപ്രസംഗം നടത്താതെ പോയി കഴിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും എടുത്ത് വെക്ക് ഞാൻ കുളിച്ചുവരുമ്പോ എല്ലാം റെഡി ആയിരിക്കണം എനിക്കിന്ന് ഒരുപാട് വർക്ക്‌ ഉള്ളതാ പറഞ്ഞേക്കാം.ലോക്‌ഡോൺ ആണെന്ന് കരുതി ഞാനിവിടെ വെറുതെയിരിക്കുവല്ലെന്നു അറിയാല്ലോ. മഹിയുടെ സംസാരം അവൾക് അൽപ്പം വിഷമമായെങ്കിലും പതിവുപല്ലവികൾ ആണല്ലോയെന്നോർത്ത് അവൾ അടുക്കളയിലേക്കു നടന്നു. ഓഫീസിലെ അൽപം ജോലികൾ ഉണ്ടെങ്കിലും കൂടുതൽ സമയവും മഹി കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്നിൽ ചിലവഴിച്ചിരുന്നത് മറ്റെന്തിനൊക്കെയോ ആണെന്ന് അവൾക് അറിയാമായിരുന്നു.ചോദിക്കാൻ പോയിട്ടില്ല അത്കൊണ്ട് കാര്യവുമില്ല..മഹി കുളിച്ചു വന്നപ്പോഴേക്ക് ചൂടോടെ ദോശ ചുട്ടു വെച്ചു. 

അയാൾ കഴിക്കുമ്പോൾ 9 ഇൽ പഠിക്കുന്ന മകൻ എഴുന്നേറ്റു വന്നു. അമ്മേ ഇന്ന് ദോശയാണോ ഛെ എനിക്കിഷ്ടല്ലാന്ന് അറിഞ്ഞുടെ അമ്മക്ക്.. അതെങ്ങനാ കടമ കഴിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കി വെക്കും ബാക്കിയുള്ളൊരു കഴിക്കുന്നോ ഇല്ലയോ അതൊന്നും നോക്കാൻ സമയമില്ല. അവൻ എഴുന്നേറ്റ് വന്നതും അമ്മയ്ക്കുള്ള പങ്ക് വെച്ചു നീട്ടി.പ്രായത്തെക്കാൾ ഏറെ മുന്നിലാണവൻ തന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്ന കാര്യത്തിൽ എന്നവൾ മനസിലോർത്തു.മഹി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. അത് പിന്നെ ദോശ അയാൾക്കിഷ്ടമാണല്ലോ അവൾ ഓർത്തു. അമ്മേ എന്റെ ടവൽ എവിടെയാ ബാത്‌റൂമിൽ നിന്ന് മകന്റെ വിളി കേട്ട് അവൾ ഓടി ചെന്നു. ടവൽ വാങ്ങുമ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞു എനിക്ക് നൂഡിൽസ് ഉണ്ടാക്കി വെക്കമ്മേ ദോശ ഞാൻ കഴിക്കില്ല.. വേഗം വേണം 9 മണിക്ക് എനിക്ക് ഓൺലൈൻ ക്ലാസ്സുണ്ട്. വീണ്ടും ലക്ഷ്മി അടുക്കളയിലേക്ക്.. മണി 9 ആവാറായിട്ടും മോളെ കണ്ടില്ലല്ലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചവൾ മക്കളുടെ മുറിയിലെത്തി. നാലാം ക്ലാസുകാരിയാണ്.. സുഖമായി ഉറങ്ങുന്നു.. ഇനിയും ഉറങ്ങണമെന്ന് വാശിപിടിച്ച മോളെ ഒരു വിധത്തിൽ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു പല്ലുതേയ്ക്കാൻ ബ്രഷ് എടുത്തു കൊടുത്തു. മക്കൾക്കു ഭക്ഷണം കൊടുത്തു രാവിലത്തെ അങ്കം കഴിഞ്ഞ അടുക്കളയിൽ അവൾ വീണ്ടുമെത്തി. എച്ചിൽ പാത്രങ്ങൾ കഴുകി അടുക്കള തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കി തത്കാലം വിട പറഞ്ഞു വാഷിംഗ്‌ മെഷീന്റെ അടുത്തേയ്ക്കോടി. മക്കളുടെയും മഹിയുടെയും മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്രങ്ങൾ എല്ലാം നോക്കിയെടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു മെഷീനിൽ ഇട്ടു. സോപ്പുപൊടി തീരാറായിരിക്കുന്നു.. ഇനി പുറത്തുപോവാതെ തരമില്ല വീട്ടുസാധനങ്ങൾ പലതും തീരാറായി. വാങ്ങാനുള്ള സാധനങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റിൽ അവൾ സോപ്പുപൊടിയും എഴുതിച്ചേർത്തു. പേനയും പേപ്പറുമില്ലാതെ... അപ്പോഴേക്കും മീൻകാരൻ വാതിൽക്കൽ നിന്ന് ഉച്ചത്തിൽ ഹോണടിച്ചു. അവൾ മീൻ നോക്കുമ്പോൾ മഹിയും വന്നു. അവൾ വാങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ ചെറിയ മീൻ അയാൾ മടക്കി നൽകി പകരം വലിയൊരു പുഴമീൻ വാങ്ങി. അത് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ലക്ഷ്മിക്ക് പാതി ജീവൻ പോയി. മഹിയേട്ടാ ഇത്രയും വലുത് നമുക്ക് വേണ്ട.. മക്കൾ കഴിക്കില്ല അവർക്ക് ചെറിയ മീനാണിഷ്ടം.. അവൾ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.. ഓഹോ എങ്കിൽ അതും വാങ്ങാം.. അയാൾ 2 ഉം വാങ്ങി അവളെ ഏല്പിച്ചു.. അതുമായി അകത്തു ചെന്നപ്പോൾ മോളുടെ ഓൺലൈൻ ക്ലാസിനു സമയമായി.. പിന്നെ അതുകഴിയും വരെ അവളുടെ കൂടെയിരുന്നു..മീൻ എല്ലാം വൃത്തിയാക്കി വന്നാപ്പോഴേക്ക് നേരം ഉച്ചയാവറായി. അവൾ ധൃതിയിൽ മീനുമായി അടുക്കളയിലെത്തി. ഉള്ളി മുറിക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് അലക്കാനിട്ട തുണിയുടെ കാര്യം ഓർമ വന്നത്. അയ്യോ എന്റെ തുണി.. വീണ്ടും ഓടി.. തുണികളുമായി ടെറസിൽ എത്തി വിരിച്ചിട്ടപ്പോൾ വയറ്റിൽ എന്തോ ഒരു തീ പിടിച്ച പോലെ.. അയ്യോ.. മഹിയേട്ടാ..അവൾക്ക് തല കറങ്ങും പോലെ തോന്നി.. അവളുടെ വിളി ആരും കേട്ടില്ല.. എങ്ങനെയോ താഴെയെത്തി അവൾ അൽപ്പം വെള്ളമെടുത്തു കുടിച്ചു. അതാ രാവിലെ തനിക്കായ് മാറ്റിവെച്ച ചായ തണുത്തു മരവിച്ചു അവിടിരുന്നു നോക്കി ചിരിക്കുന്നു.. ഓഹ് ചായ പോലും കുടിക്കാൻ മറന്നു..സ്വന്തം മറവിയെ ശപിച്ചുകൊണ്ടവൾ ഒരു ദോശയെടുത്തു കഴിച്ചെന്ന് വരുത്തി തേങ്ങ ചിരവാൻ പോയി.. അടുത്ത വിളി വന്നു..അമ്മേ... എനിക്ക് വിശക്കുന്നു.. മോളാണ്.. കുഞ്ഞല്ലേ അവൾക് വിശന്നിട്ടാവും.. ഈശ്വരാ ചോറും കറിയുമൊന്നും ആയില്ലല്ലോ.. ഓടിപോയി അരിവേവ് നോക്കി.. വേവായിട്ടുണ്ട്.. അരി വാർക്കാനിട്ട് അവൾ ഷെൽഫിൽ നിന്ന് പലഹാരപത്രമെടുത്തു. അൽപ്പം ബിസ്ക്കറ്റ് മോൾക്ക് കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തു. TV കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന മോൻ ഒട്ടും വൈകിക്കാതെ പറഞ്ഞു അമ്മേ എനിക്ക് ജ്യൂസ്‌ വേണം.. ഇനിയിപ്പോ അമ്മ വേഗം മീൻ കറിവെച്ചു ചോറ് തരാം. മോനിഷ്ടമുള്ള മീനും വാങ്ങുയിട്ടുണ്ട്. ചിരിച്ചുകൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞുനോക്കി.. "പറ്റില്ല എനിക്കിന്ന് ചിക്കൻ കറി വേണം" പിന്നിൽ നിന്നും മോളുടെ ശബ്ദമാണ് ഇത്തവണ അവളെ ഞെട്ടിച്ചത്.. അയ്യോ മോളെ ഇന്ന് അച്ഛൻ ഒരുപാടു മീൻ വാങ്ങിട്ടുണ്ട്.. അതൊക്കെ പിന്നെ ആര് കഴിക്കും.. അവൾ മോളോടും ഒരു ചിരി വരുത്തി തന്റെ ദൈന്യത ഒളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. നിനക്കെന്താ ലെച്ചു.. എന്റെ മക്കൾക്ക് കഴിക്കാനല്ലേ ഞാനിവിടെ എല്ലാം വാങ്ങി വെച്ചിട്ടുള്ളത്.. ഫ്രിഡ്ജിൽ ചിക്കൻ ഇല്ലേ പിന്നെ കുഞ്ഞു ചോദിക്കുമ്പോ നിനക്കൊന്ന് വെച്ചു കൊടുത്താലെന്താ.. നീയെന്ത് അമ്മയാടി.. മക്കളോട് പോലും ഒരു സ്നേഹവുമില്ല. നിനക്ക് വേറെന്ത് മല മറിക്കാനാ ഉള്ളത്.. പറയാൻ മറുപടിയിന്നുമില്ലാതെ കണ്ണുമിഴിച്ചവൾ പ്രിയതമന്റെ വിദഗ്ധ വിലയിരുത്തൽ കേട്ടുനിന്നു.. നിൽക്കാൻ സമയമില്ലല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോൾ വീണ്ടും അടുക്കളയിലേക്കോടി.. ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്ന് ചിക്കനും എടുത്ത് പുറത്തുവെച്ചു.. ഒരു നിമിഷം ആദ്യം എന്ത് വേണമെന്നറിയാതെ അവൾ പകച്ചുനിന്നു.. അമ്മേ ജ്യൂസ്‌ താ എത്ര നേരമായി പറഞ്ഞിട്ട്.. മോൻ വീണ്ടും.. ലെച്ചു എങ്കിൽ എനിക്കുമൊന്ന് വേണം.. ആഹാ അടിപൊളി.. എല്ലാവരുടെയും അവശ്യങ്ങൾ സാധിച്ചു കൊടുത്ത് മീൻകറിയും ചിക്കനും ഒക്കെ ടേബിളിൽ നിരത്തി അവൾ ഒന്ന് നെടുവീർപ്പിട്ടു. ഭക്ഷണം വിളമ്പാൻ ചെന്നപ്പോൾ മഹി തടഞ്ഞു.. ലെച്ചു നിനക്കൊന്നു കുളിച്ചുകൂടെ.. ഓഹ് മീനിന്റെ ഇറച്ചിയുടെ ഒക്കെ മണമാണ് നിനക്ക്. ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നിടത്തു വന്നു നില്കാതെ പോയി കുളിക്കു.. എന്റെ മക്കൾക്കു ഞാൻ വിളമ്പി കൊടുത്തോളം.. അയാൾ ത്യാഗിയായി..അല്ലെങ്കിലും അച്ഛൻ സൂപ്പറാ.. മോന്റെ വക.. ഇതൊന്നും കേൾക്കാൻ വയ്യാതെ അവൾ കുളിക്കാനായി ഓടി. ഓടിയോടി നടക്കാൻ താൻ മറന്നുപോയോ എന്നവൾക്ക് തോന്നി..അൽപ്പം കുറ്റം പറഞ്ഞെങ്കിലും സാരമില്ല അവര് തന്നെ കുളിക്കാൻ പറഞ്ഞു വിട്ടത് കൊണ്ട് ഇനി കുളിച്ചു കഴിയും വരെ ഒന്നിന്നും വിളിക്കില്ലല്ലോ എന്നോർത്തു അവൾ സമാധാനിച്ചു.. കുളി കഴിഞ്ഞ് വന്നപ്പോ അച്ഛനും മക്കളുമെല്ലാം ഉമ്മറത്തുണ്ട് ആരുടെയൊക്കെയോ സംസാരം കേൾക്കുന്നുണ്ട്.. നോക്കിയപ്പോ മഹിയേട്ടന്റ അനുജത്തിയും ഭർത്താവുമാണ്.. അവൾ രണ്ടാമത്തെ കുഞ്ഞിനെ പ്രെഗ്നന്റ് ആണത്രേ.. ഹോസ്പിറ്റലിൽ ചെക്കപ്പിന് പോകും വഴി വന്നതാണ്.. അവർക്കും കൂടെ ഭക്ഷണം കൊടുത്തു കഴിഞ്ഞു അവൾ പാത്രങ്ങളിലേക്കു എത്തി നോക്കി.. വിശപ്പിന്റെ പരകോടിയിൽ എത്തി നിൽക്കുമ്പോ അതാ ചിക്കനും മീനുമെല്ലാം കാലി.. മനസ്സിൽ നുരഞ്ഞുവന്ന ദേഷ്യവും സങ്കടവും ഒരു ഗർഭിണിക്കല്ലേ ഭക്ഷണം കൊടുത്തതെന്നോർത്തപ്പോൾ എങ്ങോട്ടോ പോയി.. അല്ലെങ്കിലും പെണ്ണുങ്ങൾക് ഈ കാര്യത്തിൽ അപാര കരുതലാണ് ❤അമ്മമനസ്സ് ❤ രാവിലത്തെ സാമ്പാർ ശരണം എന്ന് കരുതി അവൾ കുറച്ച് ചോറ് കഴിച്ചെന്നു വരുത്തി. വീണ്ടും അടുക്കളയും പാത്രങ്ങളും വൃത്തിയാക്കി ഇനി അല്പമൊന്ന് വിശ്രമിക്കാമെന്നോർത്ത് നാത്തൂനോടല്പം കൊച്ചുവർത്തമാനം പറയാൻ ചെന്നപ്പോ ആങ്ങളയും പെങ്ങളും കൂടെ ഒടുക്കത്തെ നൊസ്റ്റാൾജിക് സംഗമം.. അതിനിടയിൽ പോയി കുശുമ്പ് കാണിക്കണ്ടാന്നോർത്തപ്പോ അമ്മക് ബോറടി മാറ്റാൻ ഞങ്ങളില്ലേന്നും പറഞ്ഞു പൊന്നുമക്കൾ രണ്ടും കൂടെ ആഹാ സിനിമ സ്റ്റൈൽ സ്റ്റണ്ട്! രണ്ടിനെയും സമാധാനിപ്പിച്ചു ഇരിത്തുമ്പോഴേക്ക് മഴ വീഴാൻ തുടങ്ങി. വീണ്ടും അവൾ ഓടി ടെറസിലേക്ക്.. തുണിയെല്ലാം കൊണ്ടുവന്ന് മടക്കി അലമാരയിൽ വെക്കുമ്പോൾ പതിവില്ലാതെ മഹിയേട്ടൻ അടുത്തുവന്നു. ലെച്ചു.. പതിയെ വിളിച്ചു.. ഓ.. അവൾ മൂളി.. എടി മായക്ക് വല്ലാത്ത മോഹം നീയുണ്ടാക്കുന്ന ഉണ്ണിയപ്പം കഴിക്കാൻ.. നീയൊന്ന് ചെന്നു അതിനുള്ള കാര്യങ്ങൾ നോക്ക്.. ആ പിന്നെ അവരിന്നു പോകുന്നില്ലന്നാ പറഞ്ഞെ.. ചിലപ്പോ 2 ദിവസം കാണും അവളുടെ ഇഷ്ടങ്ങൾ കൂടി നോക്കിയും കണ്ടും നീ ചെയ്യണം കേട്ടോ... ആഹാ അപ്പോ അതായിരുന്നു കാര്യം.. ചേച്ചി ഉണ്ണിയപ്പം.. ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നാത്തൂൻ.. ആഹ് അതിനെന്താ ഇപ്പോ റെഡിയാക്കാം.. അവൾ വീണ്ടും അടുക്കളയിലേക്ക്.. ചായ കുടിയും കഴിഞ്ഞു എല്ലാരും കൂടെ ഏതോ പുതിയ സിനിമ കാണാനുള്ള ഒരുക്കത്തിലാണ്..നല്ല സിനിമ അൽപനേരം ലക്ഷ്മിയും ഇരുന്നു.. ചേച്ചി എനിക്കു രാത്രി ചോറ് വേണ്ടാട്ടോ ചപ്പാത്തി മതി.. ചോറ് കുറയ്ക്കാൻ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു.. സ്നേഹനിധിയായ നാത്തൂന്റെ ഓർമപ്പെടുത്തലിലാണ് താൻ ഇരിക്കാൻ സമയമില്ലാത്തവളാണെന്ന് വീണ്ടും അവളോർത്തത്.. നോക്കുമ്പോ സമയം 6 ആവുന്നു.. 8 മണിക്ക് മുൻപേ ഭക്ഷണം മഹിയേട്ടന് നിർബന്ധമാണ്.. വീണ്ടും അടുക്കളയിലേക്കോടി.. ചോറ് ചപ്പാത്തി കറികൾ ഒരുവിധം 8 ആയപ്പോൾ അവളെല്ലാം ടേബിളിൽ നിരത്തി വീണ്ടും മാതൃകയായി.. കഴിക്കാൻ ഇരുന്നപ്പോൾ കണ്ട സിനിമയെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾക്കിടയിൽ നാത്തൂൻ വക..അയ്യോ ചേച്ചി കറിക്കൽപ്പം ഉപ്പു കൂടുതലാണല്ലോ..എനിക്ക് ഉപ്പു അധികം പാടില്ല.. ഇത് കേട്ടപാടെ മഹി ദേഷ്യത്തോടെ ലക്ഷ്മിയേ ഒന്ന് നോക്കി..ഞാൻ എന്തെങ്കിലും വാങ്ങിതരാം മോളെ.. ഇഷ്ടമില്ലാതെ ഒന്നും ഈ സമയത്തു കഴിക്കേണ്ട എന്നും പറഞ്ഞു പുറത്തേക്ക് പോയി.. മക്കൾ എന്തോ ഒന്നും പറയാതെ കഴിച്ചു പോയി കിടന്നു.. തിരിച്ചു വന്നു മഹി അനുജത്തിയ്ക്കും ഭർത്താവിനും ഒപ്പം വാങ്ങികൊണ്ടുവന്ന ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.. അവളോടാരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല..അല്ലെങ്കിലും അവളപ്പോഴും നാളത്തേയ്ക്ക് നാത്തൂനു വേണമെന്ന് ഓർഡർ ചെയ്‌ത വെള്ളയപ്പത്തിനുള്ള മാവരയ്ക്കുകയായിരുന്നു.എല്ലാവരും കിടന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോ അവൾ ഡൈനിംഗ് ടേബിളിൽ വന്നു നോക്കി അടുക്കളയിൽ നെട്ടോട്ടമോടി ഇഷ്ടപെട്ട സിനിമയും ഉപേക്ഷിച്ചു തനുണ്ടാക്കിയ ഭക്ഷണം തന്നെപോലെ നിർവികരമായി തണുത്തുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു... അവൾക്കതു കഴിക്കാൻ തോന്നിയില്ല.. അവർ കഴിച്ചതൊന്നും അവൾക്കു ബാക്കിവെച്ചിട്ടുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.. എന്നാലും വിശപ്പിനെ തോല്പിക്കാൻ അവളൊരു കഷ്ണം ചപ്പാത്തിയെടുത്തു വായിൽ വെച്ചു തൊണ്ടയിൽ ഉയർന്നു വന്ന ഒരു ഗദ്ഗദം ചേർത്ത് വിഴുങ്ങി.. അടുക്കളയിൽ ഇനിയും ജോലിയുണ്ട്. എച്ചിൽ പാത്രങ്ങൾ ഒരു മലയോളം കിടപ്പുണ്ട്.. പക്ഷേ ഇത്തവണ അവൾക്കു ഓടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. മനസും തളർന്നിരിക്കുന്നു.. അൽപനേരം എന്തോ ആലോചിച്ച അവളാ ടേബിളിൽ തല ചായ്ച്ചു... ലെച്ചൂ.. കഴിഞ്ഞില്ലേ നിന്റെ അടുക്കള ഭരണം.. മതിയെടി വന്നു കിടക്കു.. പാതിരാത്രിയില് അവളുടെയൊരു പാത്രം കഴുകൽ.. തട്ടും മുട്ടും കേട്ട് ഉറങ്ങാൻ വയ്യ... നാശം... മഹിയേട്ടന്റെ വക ഇന്നത്തെ അവസാന പങ്ക്.. ഇനി താൻ മുറിയിലെത്തുമ്പോഴേക്കും ഒന്നെങ്കിൽ ഫോണുമായി തിരക്കിലാവും.. അല്ലെങ്കിൽ കൂർക്കം വലിച്ചുറക്കം.. ഏതായാലും ചീത്ത പറയാനായാൽ പോലും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ സമയമുണ്ടാവില്ല.. അവൾ ലൈറ്റ് ഓഫ്‌ ചെയ്ത് കിടന്നു..ലോക്ക് ഡൗണിനെ അവൾ ശപിച്ചു.. മുൻപ് മഹിയേട്ടനും മക്കളും പോയി കഴിഞ്ഞാൽ എങ്കിലും തനിക്കൊന്നു ശ്വാസം വിടാൻ അൽപനേരം കിട്ടുമായിരുന്നെന്ന് അവൾ കൊതിയോടെ ഓർത്തു...  അറിയാതെ അവൾ ഉറങ്ങിപ്പോയി..5 മണിയുടെ അലാറംവും കാത്ത്..

 2

രണ്ടു ദിവസങ്ങൾ കൂടി കടന്നുപോയി.. അനുജത്തിയെയും ഭർത്താവിനെയും യാത്രയാക്കി മഹി വീണ്ടും കട്ടിലിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. 6 മണിയെ ആയുള്ളൂ..അവരുടെ കാർ ഗേറ്റ് കടന്നുപോയതും ലക്ഷ്‌മി അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. വല്ലാത്ത തലവേദന തോന്നി അവൾക്ക്.. നാത്തൂനും ഭർത്താവിനും കൊടുത്തതിന്റെ ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്ന കുറച്ചു ചായ കുടിച്ച് അവൾ ഒന്നുകൂടി ഉഷാറാവാൻ നോക്കി.. പറ്റുന്നില്ല ശരീരമാകെ വേദനയുണ്ട്. അവൾ തിരികെ റൂമിലെത്തി.

" മഹിയേട്ടാ കുറച്ചു നീങ്ങിക്കിടക്ക് ഞാനും ഒന്നുടെ കിടന്നോട്ടെ.. വല്ലാത്ത ക്ഷീണം "

"ഇനിയും കിടക്കാനോ.. സമയം എന്തായെന്നാ നിന്റെ വിചാരം. നിനക്കെന്താ ഇത്ര ക്ഷീണം. അസുഖം വല്ലതുമാണോ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോണോ..."

" അതൊന്നും വേണ്ട. രണ്ട് ദിവസം അവരും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് അടുക്കളയിൽ നെട്ടോട്ടമായിരുന്നു. പിന്നെ ഇന്നലെ വീട് മുഴുവൻ തുടച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ തുടങ്ങി ചെറിയ ശരീരം വേദനയുണ്ടായിരുന്നു.. ഇന്നിപ്പോ തീരെ വയ്യ. ഒരു ടാബ്ലറ്റ് കഴിച്ചു അല്പം റസ്റ്റ്‌ എടുത്താൽ മാറും "

"മ്മ്മ്.." അയാളൊന്ന് മൂളി.. പുറത്തേക്കു നടന്നു. മുറ്റത്തു കിടന്ന പത്രം കണ്ടയാൾക്ക് ദേഷ്യം വന്നില്ല. അതുമെടുത്തു വായിക്കാനിരുന്നപ്പോൾ അറിയാതെ വിളിച്ചുപോയി.

" ലെച്ചൂ..…"

അവൾ മിണ്ടിയില്ല.

"എനിക്കൊരു ചായ വെച്ചു തന്നിട്ട് കിടന്നോ ലെച്ചു.. പിന്നെ നീ ക്ഷീണം തീർന്നിട്ടു എണീറ്റാൽ മതി. ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് ഞാൻ പുറത്തുപോയി വാങ്ങാം "

അയാൾ റൂമിന്റെ വാതിൽക്കൽ ചെന്നു പറഞ്ഞു.

"പ്ലീസ് മഹിയേട്ടാ അല്പസമയം എന്നെ വിളിക്കരുത്.. തലവേദനിക്കുന്നു "

അവൾ അനങ്ങാതെ കിടന്നു. 

മറ്റുവഴിയില്ലാതെ അയാൾ സ്വയം ചായ ഉണ്ടാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. അടുക്കള വളരെ അപരിചിതമായ ഒരിടമായി അയാൾക്ക് തോന്നി. ഒരു വിധം ചായയിട്ടു. കുറ്റം പറയാൻ ആരുമില്ലല്ലോ എന്ന ബോധ്യമുള്ളത് കൊണ്ട് മാത്രം അയാളത് കുടിച്ചിറക്കി..

പുറത്തുനിന്നു വാങ്ങിയ ഭക്ഷണം മക്കളോടൊപ്പം അയാൾ രുചിയോടെ കഴിച്ചു. പതിവുപോലെ അവളെയാരും വിളിച്ചില്ല. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് തെല്ലൊരാശ്വാസം തോന്നിയപ്പോൾ അവളെഴുന്നേറ്റു വന്നു.

ടേബിളിൽ കഴിച്ച ഭക്ഷണത്തിന്റെ ബാക്കി തുറന്നിരിക്കുന്നു.. തനിക്കായ് അതൊന്നു മൂടി വെക്കാൻ കരുതലുള്ള ഒരു മനുഷ്യജന്മവും ഈ വീട്ടിലില്ലെന്ന് ശരീരത്തെക്കാൾ മനസിന്‌ വേദനയോടെ അവളോർത്തു.. എച്ചിൽപാത്രങ്ങൾക്ക് കയ്യും കാലുമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് സിങ്കിലേക്ക് വരാതെ ടേബിളിൽ തന്നെ നിരന്നു കിടന്നു.. അവളൊന്നിലും തൊട്ടില്ല.

"എണീറ്റോ ലെച്ചു..തലവേദന മാറിയല്ലോ എന്നാ വേഗം പോയി നിന്റെ ജോലി നോക്ക്..എനിക്കും ജോലിയുണ്ട് നീ പൊയ്ക്കോ.. "

അവളെ കണ്ടതും അയാൾ നീരസത്തോടെ പറഞ്ഞു. തന്റെ ജോലിക്കിടയിലെ നേരമ്പോക്കുകൾക്ക് ഇടയിൽ അവളുടെ സാന്നിധ്യം അയാൾക്ക് അസഹ്യാമായിരുന്നു.

അവൾ നേരെ ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു സോഫയിൽ തല ചായ്ച്ചിരുന്നു. വയ്യ തനിക്കിപ്പോൾ ഒന്നും സഹിക്കാൻ പറ്റാതായിരിക്കുന്നു.. അവഗണനയുടെയും കുറ്റപ്പെടുത്തലുകളുടെയും എണ്ണം കൂടുന്നുവോ അതോ മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും ശക്തി കുറയുന്നുവോ..കണ്ണടച്ചപ്പോൾ അമ്മയുടെ മുഖമാണ് ഓർമ  വന്നത്.. അത്രമേൽ ക്ഷീണം തോന്നുമ്പോൾ മാത്രമാണ് അമ്മയെ ഓർമ്മിക്കാൻ തനിക്കു സമയം കിട്ടുന്നത്.. പാവം അമ്മ പണ്ട് താനും അമ്മയോട് ഇതുപോലെ ആയിരുന്നോ... ഞങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും വേണ്ടി അമ്മയുമിങ്ങനെ അടുക്കളയിലും തൊടിയിലുമെല്ലാം ഉരുകി തീരുകയായിരുന്നോ.. അറിയില്ല.. ആയിരിക്കാം അല്ലാതെ എങ്ങനെ.. എന്തോ തീരുമാനിച്ചുറച്ച പോലെ അവൾ എഴുന്നേറ്റു.

"എങ്ങോട്ടാ ലെച്ചു നീ.. ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോണോ.."

"വേണ്ട മഹിയേട്ടാ.. എനിക്കൊന്ന് അമ്മയെ കാണാൻ പോണം "

"ആയിക്കോട്ടെ അതിനിപ്പോ തന്നെ പോണോ.. അപ്പോ ഇവിടുത്തെ കാര്യങ്ങൾ ആര് നോക്കും. അമ്മയെ കാണാൻ ലോക്കഡൗൺ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു പോകാമല്ലോ "

"പറ്റില്ല എനിക്കിപ്പോ പോണം.. ചിലപ്പോ രണ്ടു ദിവസം അമ്മയുടെ കൂടെ കഴിഞ്ഞിട്ടേ വരൂ "

അവളുടെ ഉറച്ച തീരുമാനം അയാളെ രോഷാകുലനാക്കി.

" ആരോട് ചോദിച്ചിട്ടാ നീ പോകുന്നെ.. ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല "

"തത്കാലം എനിക്ക് മഹിയേട്ടന്റെ സമ്മതം വേണ്ട.. മക്കളെ നോക്കിക്കൊള്ളണം.. എനിക്കിപ്പോ നല്ല സുഖമില്ല.. എല്ലാം മാറിയിട്ടേ ഞാൻ വരൂ.. 10 മണിക്ക് മോൾക് ഓൺലൈൻ ക്ലാസ്സുണ്ട്..അവളുടെ കൂടെയിരിക്കണം "

മഹി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. മോളോട് മാത്രം യാത്ര പറഞ്ഞു അവളിറങ്ങി..

*******************************************

തനി നാട്ടിൻപുറത്തായിരുന്നു ലക്ഷ്മിയുടെ വീട്.. ഉമ്മറത്തെത്തിയതും അമ്മ ഓടി വന്നു കെട്ടിപിടിച്ചു.. നിറഞ്ഞുവന്ന കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് അമ്മ പേരക്കുട്ടികളെ പരതി..

"ഇല്ലമ്മേ അവരില്ല ഞാനേയുള്ളു "അമ്മയുടെ പരാതിയും പരിഭവവും തീർത്തവൾ ഒരുവിധം സമാധാനിപ്പിച്ചു. അകത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ നാത്തൂനും അനിയൻ കണ്ണനും ചേർന്ന് പാചകത്തിലാണ്.. ഒരു നിമിഷം ആ കാഴ്ച അവളുടെ മിഴി നിറച്ചു.

"ചേച്ചി.... " കണ്ണന്റെ വിളി അവളെ ചിന്തകളിൽ നിന്നുണർത്തി.. അവരുടെയെല്ലാം കുശലാന്വേഷണങ്ങൾക്ക് എന്തൊക്കെയോ മറുപടികൾ കൊടുത്തെന്നു വരുത്തി അവൾ തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.. നാത്തൂൻ കൊണ്ട് തന്ന ചായയും കുടിച്ച് അവൾ തന്റെ മുറിയുടെ ഓരോ കോണും എന്തിനോ വേണ്ടി പരതി..

തന്റെ കിടക്ക, തന്റെ പുസ്തകങ്ങൾ, തന്റെ ജനാല.. അതിലൂടെയുള്ള കാഴ്ചകൾ.. എല്ലാം പഴയത് പോലെ തന്നെ.. മാറ്റം തനിക്കു മാത്രമാണെന്നവൾ വേദനയോടെ ഓർത്തു.

തന്റെ ഗന്ധം.. അല്ല.. പഴയ കുറുമ്പുകാരി പാവാടക്കാരി ലെച്ചുവിന്റെ ഗന്ധമാണ് ആ മുറിക്ക്.. അവൾ  തന്റെ പഴയ സ്വപ്നങ്ങളെയും അവിടെ പരതി..

********************************************

"അവൾ പോയെങ്കിൽ അത് പോലെ തിരിച്ചും വന്നോളും.. അല്ലാതെ ഇവിടുന്നാരും അവളെ തിരക്കി പോകില്ല " അമ്മയെ അന്വേഷിച്ച മക്കളോടയാൾ അലറി..

അച്ഛന്റെ ഭാവമാറ്റം കണ്ട കുട്ടികൾ ഒന്ന് ഭയന്നു.. വിശക്കുന്നുണ്ട് നേരം ഉച്ചകഴിഞ്ഞു. അച്ഛനോട് പറയാതെ തരമില്ല. മകൻ പതുക്കെ അച്ഛനടുത്തു ചെന്നു.

" അച്ഛാ വിശക്കുന്നു "

അയാൾ പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർമിച്ചത് പോലെ എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തുപോയി മക്കൾക്കു ഭക്ഷണം വാങ്ങി വന്നു.. അയാളും കഴിച്ചെന്നു വരുത്തി.. എന്തോ രാവിലത്തെ പോലെ രുചിയില്ല..

അമ്മയിന്നു വരില്ലേ ചേട്ടാ.. കുഞ്ഞുമോൾ ചേട്ടനോട് ചോദിച്ചു. അറിയില്ല മോളെ അച്ഛനോട് ചോദിച്ചാൽ ദേഷ്യപ്പെട്ടാലോ.. അവർ ചോദ്യങ്ങൾ ഉള്ളിലൊതുക്കി..

നേരം സന്ധ്യയായി.. അയാളൊരു ചായയ്ക്കായി ലെച്ചു.. എന്ന് വിളിച്ചതും പെട്ടെന്ന് നിർത്തി. പിന്നെ തനിയെ വീണ്ടും അടുക്കളയിൽ എത്തി. കഴിച്ച ഭക്ഷണത്തിന്റെ ബാക്കിയും എച്ചിൽ പാത്രങ്ങളും അയാളെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കുത്തി.. അയാൾ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവളെപ്പോലെ വീട് വൃത്തിയാക്കാനോ ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കാനോ കഴിഞ്ഞില്ല..

രാത്രി അയാൾ ഏറെ ബദ്ധപ്പെട്ടുണ്ടാക്കിയ ചപ്പാത്തിയും വെജിറ്റബിൾ കറിയും മക്കൾ കഴിച്ചതേയില്ല.. ഇല്ല കഴിക്കാൻ കൊള്ളില്ല അയാൾക്കും മനസിലായി.. ചെറിയ കാരണങ്ങൾ പറഞ്ഞു അവളുണ്ടാക്കുന്ന ഭക്ഷണത്തെ കുറ്റം പറഞ്ഞതോർത്തു അയാൾക്കല്പം കുറ്റബോധം തോന്നി..

മക്കൾക്ക് കുറച്ചു ഫ്രൂട്ട്സും സ്നാക്കസും കൊടുത്തു തത്കാലം രക്ഷപെട്ടു..

ഉറങ്ങാൻ കിടന്നപ്പോൾ മനസ്സിലാകെ ഒരു അസ്വസ്‌ഥത.. ഓൺലൈൻ സൗഹൃദങ്ങൾക്കൊന്നും അയാളുടെ മനസിനെ തണുപ്പിക്കാനായില്ല..

അവളുണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ മാത്രമാണ് അവളില്ലായ്മ താൻ ആഗ്രഹിച്ചതെന്ന് വേദനയോടെ അയാളറിഞ്ഞു..

ലക്ഷ്മിയപ്പോൾ മക്കളെ വിളിച്ചു വിശേഷങ്ങൾ തിരക്കി അമ്മയുടെ മടിയിൽ തല ചായ്ച്ചു ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു..

*************************************

രാവിലെ മഹേഷ്‌ എണീറ്റപ്പോഴേക്കും മക്കളും ഉണർന്നിരുന്നു..

"വിശന്നിട്ട് രാത്രി ഉറക്കം കിട്ടിയില്ല.. ഇന്നെങ്കിലും അമ്മ വരുമോ അച്ഛാ.."

 മോളു ചോദിച്ചു..

അയാൾ മിണ്ടാതെ തല താഴ്ത്തി.. തോറ്റു കൊടുക്കാൻ തയ്യാറാകാതെ അയാൾ വീണ്ടും മക്കൾക്കു മുൻപിൽ പാർസലുകൾ നിരത്തി.. രണ്ടു ദിവസമായി അടിച്ചുവാരാത്ത മുറ്റവും വൃത്തികേടായി കിടക്കുന്ന വീടും അടുക്കളയും ഹോട്ടൽ ഭക്ഷണവും തുടങ്ങി ബെഡ്‌റൂമിലെ കിടക്കവിരികൾ പോലും അവളില്ലാത്തതിന്റ അടയാളങ്ങൾ കാണിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു..

ഒടുവിലയാൾ ഏജൻസിയിൽ വിളിച്ചു ഒരു ജോലിക്കാരിയെ തരപ്പെടുത്തി.. അവരുടെ ജോലിസമയവും ശമ്പളവുമെല്ലാം അല്പം കടുപ്പമായിരുന്നെങ്കിലും തത്കാലം മറ്റുവഴിയില്ലെന്ന് അയാളോർത്തു..

അവർ വന്നു എല്ലാം വൃത്തിയാക്കി ഭക്ഷണവും പാകം ചെയ്തു വെച്ചിട്ട് പോയി.

കുട്ടികൾ രുചിയോടെ ആഹാരം കഴിച്ചു. അയാൾ ആശ്വാസത്തോടെ ജോലിയിൽ കടന്നു.. രാത്രി ഏറെ വൈകിയും ഉറക്കം വരാതെ അയാൾ വീടിനുള്ളിൽ എന്തോ തേടി നടന്നു... ഒന്നിലും തൃപ്തി തോന്നാതെ അയാൾ സ്വയം ശപിച്ചു..

ഇനിയെന്താണ് പ്രശ്നം.. വീട്ടുകാര്യങ്ങൾ ഒരുവിധം പരിഹരിച്ചു.. പക്ഷേ താനും മക്കളും ഉണ്ടായിട്ടും വീട് അനാഥമായതായി തോന്നുന്നു.. അവൾ ഒരാളല്ലേ ഇവിടില്ലാതുള്ളു.. എന്നിട്ടുമെന്തേ ഇത്ര വീർപ്പുമുട്ടൽ.. നോക്കുന്നിടത്തെല്ലാം ലെച്ചു ഉള്ളതായി തോന്നി അയാൾക്ക്..

"ലെച്ചൂ....." കേൾക്കാൻ അവളില്ലെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും അയാൾ നീട്ടി വിളിച്ചു.. പലവട്ടം..

3

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എണീറ്റപ്പോഴും തന്റെ മനസ് ശരിയായിട്ടില്ലെന്ന് മഹേഷിന് തോന്നി.. ഒന്നും ചെയ്യാൻ തോന്നുന്നില്ല.. ജോലിക്കാരി വരാൻ 10 മണിയാകും. അതുവരെ മക്കൾ വിശന്നിരിക്കില്ല. അവർക്ക് തത്കാലം എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കാതെ വയ്യ.. എത്രയെന്നു വെച്ചാ മക്കൾക്ക് പാർസൽ വെച്ചു നീട്ടുന്നത്.. അടുക്കളയിലെത്തി അയാൾ ചായയും പലഹാരവുമുണ്ടാക്കി.. മുൻപത്തെക്കാൾ ഭേദമായിട്ടുണ്ട്.. രുചിച്ചുനോക്കി അയാൾ സ്വയം പറഞ്ഞു..

മോളെ എഴുന്നേൽപ്പിക്കാൻ അല്പം പ്രയാസപ്പെട്ടു.. അമ്മയില്ലാത്തതും അവളുടെ വാശി കൂടാൻ കാരണമായിരുന്നു.. അവളിതെല്ലാം എത്ര ചിട്ടയോടെയാണ് ചെയ്തിരുന്നത്.. അടുക്കളഭരണം വീട്ടുഭരണം എന്നൊക്കെ പലപ്പോഴും താൻ പുച്ഛിച്ചിരുന്ന അവളുടെ തീർത്താൽ തീരാത്ത ജോലികൾ എത്ര പ്രയാസമേറിയതായിരുന്നു.. ഇതെല്ലാം ഒരു കുറവുമില്ലാതെ ചെയ്ത് തീർക്കാൻ അവളെത്ര മാത്രം കഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കും.. അവളുടെ കൈകൾക്ക് എന്ത് മാന്ത്രികശക്തിയാണുണ്ടായിരുന്നത്.. എന്നിട്ടും നല്ലൊരു വാക്ക് പോലും പറയാതെ അവഗണിച്ചും അപമാനിച്ചും എത്രമാത്രം അവളെ വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു.. ഇത്രനാളും എന്തേ താനിതൊന്നും അറിയാതെ പോയി..

മോളോടൊപ്പം അവളുടെ ഓൺലൈൻ ക്ലാസ്സ്‌ അറ്റൻഡ് ചെയ്യാനും ഹോം വർക്ക്‌ ചെയ്യാനുമിരുന്നപ്പോൾ പലപ്പോഴും ക്ഷമ കിട്ടാതെ അവളെ അടിച്ചു.. അവൾ അമ്മയെ വിളിച്ചു കരഞ്ഞത് കണ്ടപ്പോൾ അയാൾക്ക് വല്ലാത്ത കുറ്റബോധം തോന്നി..

വൈകിട്ട് ജോലിക്കാരി പോയ ശേഷം മഹേഷ്‌ ചായ ഇടാനായി അടുക്കളയിലെത്തി.. തനിക്കുമിപ്പോൾ അടുക്കള പരിചിതമായി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.. അച്ഛാ എനിക്കൊരു ജ്യൂസ്‌ മതി.. ഇത്തവണ മോളാണ്.. അല്പം മടി തോന്നിയെങ്കിലും മോളെ ഇനിയും വിഷമിപ്പിക്കാൻ വയ്യാതെ അയാൾ ഒരു പൈനാപ്പിൾ എടുത്തു മുറിച്ചു.. പൊടുന്നനെ മൂർച്ചയുള്ള ആ കത്തികൊണ്ട് അയാളുടെ വിരൽ നന്നായി മുറിഞ്ഞു.. നല്ല ബ്ലീഡിങ് ഉണ്ട്.. അയാൾക്ക് തല ചുറ്റുംപോലെ തോന്നി..

"ലെച്ചൂ.." അയാൾ അറിയാതെ വിളിച്ചു.

മോനാണ് ഓടി വന്നത്.. അവൻ വേഗം മുറിവ് വെച്ചുകെട്ടി..

 "അച്ഛൻ ഇനിയൊന്നും ചെയ്യണ്ട.. പോയി റസ്റ്റ്‌ എടുക്ക്.."

അവന്റ വാക്കുകൾ കാതിൽ തുളച്ചുകയറും പോലെ.. റസ്റ്റ്‌... വിശ്രമം.. അതിന്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലാവാൻ ഒരുപാട് വൈകിയില്ലേ താൻ.. അവളും അല്പം വിശ്രമമല്ലേ ആവശ്യപ്പെട്ടത്.. എത്ര വേണ്ടെന്നു വെച്ചിട്ടും അവളെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകൾ അയാളെ വേട്ടയാടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.. അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളെ വേദനിപ്പിക്കാനായി താൻ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല.. എങ്കിലും അവളോട് ചെയ്തിരുന്നത് പലതും വലിയ തെറ്റുകൾ തന്നെയായിരുന്നു..

കയ്യിലെ മുറിവുണങ്ങും വരെ അയാൾ വല്ലാതെ ബുദ്ധിമുട്ടി.. ഒരു വിരൽ മാത്രമാണ് മുറിഞ്ഞതെങ്കിലും അതിപ്പോൾ തന്റെ ഹൃദയത്തെപോലും കീറിമുറിക്കുന്ന വേദനയായി അയാൾക് തോന്നി.. അവളുണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ ഇതുപോലെ കൊച്ചുകൊച്ചു വയ്യായ്കകൾ താൻ ആസ്വദിച്ചിട്ടുപോലുമുണ്ട്.. അവൾ എല്ലായ്‌പോഴും കൂടെയിരുന്നു ഒരു കൊച്ചുകുഞ്ഞിനെപോലെ പരിചരിക്കുമായിരുന്നു..എന്നാൽപോലും അമ്മയെ വിളിക്കാമെന്ന മക്കളുടെ അഭിപ്രായത്തോട് അയാൾ യോജിച്ചില്ല.. അവളും അല്പം വിശ്രമത്തിനായില്ലേ പോയിരിക്കുന്നത്...

മുറിഞ്ഞ കയ്യുമായി സ്വന്തം കാര്യങ്ങൾ സ്വയം ചെയ്യുമ്പോഴേല്ലാം വല്ലാത്തൊരു നോവായി ലെച്ചു മനസിലേക്ക് കടന്നു വന്നു.. അമ്മയില്ലാതെയും അച്ഛന് വയ്യാതെയും വന്നതോടെ അല്പമൊക്കെ സ്വന്തം കാര്യങ്ങൾ നോക്കാൻ മക്കളും പഠിച്ചിരിക്കുന്നു.. പ്രത്യേകിച്ചു മകൻ.. അമ്മയുടെ വില അവനും തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടെന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നി..

പതിവുപോലെ ജോലിക്കാരി വന്നു ജോലികൾ തീർത്തു പോയി.. ലോക്ക്ഡൗണിന്റെ വിരസത ഇപ്പോൾ ഈ വീടിനെയും വല്ലാതെ ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു.. അവളുണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ ലോക്കഡൗൺ ഒരു വെക്കേഷൻ പോലെ ആഘോഷമായിരുന്നു.. ഇപ്പോൾ ഈ വീടും മക്കളും താനും എല്ലാം നിർജീവമായതു പോലെ..

ഇല്ല.. ആരൊക്കെ ഉണ്ടായാലും അവളില്ലാതെ ശരിയാവില്ല.. താനും മക്കളുമുൾപ്പെടെ ഈ വീട്ടിലെ ഓരോന്നും ഓരോ മുക്കും മൂലയും അവളില്ലാതെ പൂർണമാവില്ല.. എല്ലാറ്റിന്റെയും ആത്മാവ് അവളായിരുന്നുവോ.. എല്ലാം തിരിച്ചറിയാൻ വൈകിപ്പോയിരിക്കുന്നു.. ഏറ്റവും നിസ്സാരമെന്ന് താൻ കരുതിപ്പോന്ന അവളുടെ സാന്നിധ്യം ഇന്ന് എന്തിനെക്കാളും വലുതായി തോന്നുന്നു.. ഇനിയും പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ വയ്യ..

അയാൾ ഫോണെടുത്തു..അവളെ ഒളിച്ചു താൻ സന്തോഷം കണ്ടെത്തിയിരുന്ന നേരമ്പോക്കുകൾ പലതും തുറക്കപ്പെടാത്ത മെസ്സേജുകളായി കുമിഞ്ഞുകൂടിയിരിക്കുന്നത് അയാൾ കണ്ടു.. എല്ലാത്തിൽ നിന്നും മുഖം തിരിച്ചയാൾ രണ്ടും കല്പിച്ചു അവളെ വിളിച്ചു..

*******************************************

അമ്മയ്ക്കും നാത്തൂനുമൊപ്പം അടുക്കളപ്പുറത്തിരുന്നു തെക്കേതൊടിയിൽ നിന്ന് കണ്ണനിട്ടു കൊണ്ടുവന്ന ഒരു തേൻവരിക്ക ചക്ക മുറിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ.. സ്വന്തം വീട്ടിലെ സന്തോഷവും സ്വാതന്ത്ര്യവും ആസ്വദിക്കുമ്പോഴും മക്കളെയും മഹിയെയും കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകൾ അവളെ അലട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ശരീരത്തിന്റെ അവശതകൾ ഇവിടെത്തിയപ്പോഴേ മാറിയിരുന്നു.. താനില്ലാതെ മക്കളും മഹിയേട്ടനുമവിടെ.. എത്ര വേദനിപ്പിച്ചാലും തനിക്കവരെ വെറുക്കാനോ ഉപേക്ഷിക്കാനോ കഴിയില്ല.. എന്നാലും ഇനിയൊരിക്കലും പഴയ ലക്ഷ്മിയായി അവിടേക്ക് തിരിച്ചുപോകാനില്ലെന്ന് അവൾ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു..

ചേച്ചീടെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ.. കണ്ണൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞതുകേട്ട് ലക്ഷ്മി മുറിയിലേക്കോടി..

മഹിയേട്ടൻ!

എടുത്താൽ എന്താവും പറയുക.. പോരുമ്പോൾ നീരസത്തിലായിരുന്നല്ലോ.. ഇതുവരെ താൻ വിളിച്ചതുമില്ല.. ഏതായാലും അവൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു..

"ലെച്ചൂ....." അയാൾ ആർദ്രമായി വിളിച്ചു..

അവൾക്കൊന്നും മിണ്ടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..

"ലെച്ചു നീ എന്താ വരാത്തെ.. സുഖമായില്ലേ നിനക്ക്.."

" അതെ സുഖമാണ്.. പക്ഷേ.. "

" വേണ്ട.. നീ ഒന്നും പറയണ്ട.. എനിക്കിപ്പോ പലതും മനസിലാവുന്നുണ്ട്.. എവിടെയായാലും എന്നെ ചുറ്റിപറ്റി നടന്നു പരിചരിക്കാൻ നീയുണ്ടാവുമെന്ന പൂർണബോധ്യത്തിലാണ് നിന്നെ പരിഗണിക്കാനും സ്നേഹിക്കാനും ഞാൻ മറന്നുപോയത് ലെച്ചു.. ആദ്യമായ് എന്നെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞു നീ പോയപ്പോഴാണ് എന്റെ തെറ്റുകൾ ഞാൻ മനസിലാക്കാൻ തുടങ്ങിയത്..നീയില്ലാത്ത ഈ വീട് ഓരോ നിമിഷവും ഞങ്ങൾക്ക് പുതിയ തിരിച്ചറിവുകൾ തന്നു.. ഞങ്ങൾക്ക് നിന്നെ വേണം ലെച്ചു.. എല്ലാം മറന്ന് നീ തിരികെ വരണം.. "

" ഞാൻ വരാം മഹിയേട്ടാ പക്ഷേ എനിക്കിനി പഴയ ലക്ഷ്മിയാവാൻ വയ്യ.. എന്റെ മനസ്സിൽ ചില തീരുമാനങ്ങളുണ്ട്.. എനിക്കിപ്പോ പുതിയ ചില ലക്ഷ്യങ്ങളുമുണ്ട്.. "

" നിന്റെ ഏതാഗ്രഹത്തിനും കൂടെ നിൽക്കാൻ ഞാനുണ്ട് ലെച്ചു.. നീ എത്രയും പെട്ടെന്ന് വാ.. അല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ മക്കളെയും കൂട്ടി അങ്ങോട്ടുവരാം "

" വേണ്ട.. കുട്ടികളുമായി ഇപ്പോൾ വരണ്ട.. ലോക്കഡൗൺ എല്ലാം കഴിഞ്ഞു മാസത്തിൽ ഒരിക്കലെങ്കിലും അവരെ അമ്മയുടെ അടുത്ത് കൊണ്ടുവരണം.. തെറ്റുകൾ കുറെയൊക്കെ എന്റെ ഭാഗത്തുമുണ്ടായിരുന്നു മഹിയേട്ടാ.. എനിക്കും എല്ലാം തിരുത്തണം ഇനി.. "

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ജോലിക്കാരി വന്നതും മഹേഷ്‌ ധൃതിയിൽ തയ്യാറായി ഇറങ്ങി.. ജോലിക്കാരിയോട് താൻ മടങ്ങിവരുംവരേ മോളെ നോക്കാൻ പറഞ്ഞേല്പിച്ചു.. മക്കളോടും കഴിയുംപോലെ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കി..

*****************************************

കാർ മുറ്റത്തു വന്നതും എല്ലാവരും ഉമ്മറത്തെത്തി.. അൽപനേരം എല്ലാവരോടും സംസാരിച്ച ശേഷം മഹേഷ്‌ ലക്ഷ്മിയോടൊപ്പം അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു..

" മഹിയേട്ടാ ഇതെല്ലാം നോക്ക്.."

ലക്ഷ്മിക്ക് നൃത്തതിന് കിട്ടിയിട്ടുള്ള പുരസ്‌കാരങ്ങൾ അവൾ നൃത്തം ചെയ്യുന്ന ചിത്രങ്ങൾ..

ലക്ഷ്മി നല്ലൊരു നർത്തകിയായിരുന്നുവെന്ന് മഹേഷിനറിയാമായിരുന്നു.. എന്നോ സൗകര്യപൂർവം താൻ മറന്ന അവളുടെ സ്വപ്നം..

"നിനക്ക് ഡാൻസ് സ്കൂൾ തുടങ്ങണമല്ലേ "

ചിരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള മഹേഷിന്റെ ചോദ്യം അവളെ ഞെട്ടിച്ചു..

"അതിശയിക്കണ്ട.. എനിക്കോർമ്മയുണ്ട്.. പഴയതെല്ലാം എനിക്കിപ്പോ ഓർമയുണ്ടെടി.. നിന്നെയിനി ഞാൻ അടുക്കളയുടെ നാലുചുവരിനുള്ളിൽ മാത്രം തളച്ചിടില്ല ലെച്ചു.. വാക്ക്.."

കണ്ണുമിഴിച്ചു നിന്ന അവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചു മഹേഷ്‌ ചോദിച്ചു..

" നമുക്കിറങ്ങാം ലെച്ചു "

" എന്നാലും മഹിയേട്ടാ.." അവൾ വിശ്വാസം വരാത്തതുപോലെ അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി..

"ഇത്ര പെട്ടെന്നൊക്കെ ഇത്ര വലിയ തിരിച്ചറിവുണ്ടാകുമോ..."

" നഷ്ടമാകുന്നത് അത്രമേൽ പ്രിയപ്പെട്ടതാണെങ്കിൽ ആർക്കും തിരിച്ചറിവുണ്ടാകും പെണ്ണെ.."

അവൾ മനസ്സ്തുറന്നു ചിരിച്ചു.. അയാളോടൊപ്പം..

തന്റെ ജീവിതത്തിലെ യഥാർത്ഥ സന്തോഷം അയാൾ കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു..

സ്വയം സ്നേഹിക്കുന്ന, പരിഗണിക്കുന്ന പെണ്ണിനേ മറ്റുള്ളവരുടെ സ്നേഹവും പരിഗണനയും കിട്ടൂ എന്ന സത്യം അവളും...

( അവസാനിച്ചു )

📝ആരതി പാറു