💠യവനിക💠ഫുൾ പാർട്ട്💠

യവനിക 

ആകാശം മേഘാവൃതം ആയിരുന്നു മഴ എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും പെയ്യാൻ പാകത്തിൽ നിൽക്കുന്നു തണുത്ത കാറ്റും കൂടി ആയതോടെ നാലുമണി ആയിട്ടും ഒരു സന്ധ്യ യുടെ മട്ടും ഭാവവും ബസ്സിറങ്ങി മുന്നോട്ടു നടക്കുമ്പോൾ പിന്നിൽ സ്വരം കേട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ തന്നെ അറിയാം അത് രവിചന്ദ്രൻ ആണ് നടത്തതിന് അല്പം സ്പീഡ് കുറച്ചു അതോടെ തൊട്ട് പിന്നിൽ അവന്റെ സ്വരം കേട്ടു 

എന്ത് സ്പീഡാ പല്ലവി...

കുറച്ചു സ്പീഡ് കുറക്കന്നെ.....

അതി ന് മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ സ്പീഡ് കുറച്ചൂടെ കുറച്ചതും ചരൽ വാരി എറിയുന്നത് പോലെ മഴ പെയ്തതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു....

പെട്ടന്ന് ബാഗിൽ നിന്ന് കുടയെടുത്തു നിവർത്തുമ്പോഴേക്കും.. രണ്ടു പേരും നനഞ്ഞിരുന്നു 

അവളുടെ കുടയുടെ ചുവട്ടിലേക്കു അവനും ചേർന്ന് നിന്നു 

അവന്റെ തലയ്ക്കു മീതെ കുട പിടിക്കാൻ അവൾ പാടു പെടുന്നത് കണ്ട അവൻ പെട്ടന്ന് അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും കുട വാങ്ങി പിടിച്ചു 

പിന്നെ അവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് തോളിൽ പിടിച്ചു മുന്നോട്ടു നടന്നു അവന്റെ പെട്ടന്നുള്ള പ്രവർത്തിയിൽ അവളൊന്നു പകച്ചു പോയെങ്കിലും അവന്റെ കൂസലില്ലായ്മ കണ്ടു സ്വയം ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു അവളും അവനോടു ചേർന്ന് നടന്നു

 അവൻ എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവന്റെ കൈകൾ ഇടക്കിടെ തന്റെ ഇടതു തോളിൽ അമരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു എന്നിട്ടും എന്ത് കൊണ്ടോ ആ അന്തരീക്ഷത്തിൽ അവന്റെ സാമീപ്യത്തിൽ അവൾ അത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു 

തണുത്ത കാറ്റിൽ വിറക്കുമ്പോഴും അവരുടെ ശരീരത്തിൽ ഇളം ചൂടിന്റെ പ്രവാഹം ആയിരുന്നു ഒന്നൊന്നര കിലോമീറ്റർ മൺ പാതയിലൂടെ നടക്കണം രണ്ടു പേരുടെയും വീട്ടിലെത്താൻ....

ദിവസവും അവർ ഒരുമിച്ചാണ് വരുന്നത് പല്ലവി പ്ലസ് ടു വിനു പഠിക്കുന്നു രവിചന്ദ്രൻ ഡിഗ്രി ലാസ്റ്റ് ഇയർ ആണ് 

പല്ലവിയെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചോളണേ എന്ന് പല്ലവിയുടെ അച്ഛൻഎ പ്പോഴും രവിയോട് പറയാറുണ്ട് അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഈ കോളേജി ലേക്കുള്ള പൊക്കും വരവും ആളുകൾ അത്ര കാര്യമാക്കാറില്ല രാഘവൻ നായരേ എല്ലാവർക്കും അറിയാം അത് പോലെ പല്ലവിയെയും അവളെ പോലെ സൗന്ദര്യവും സ്വഭാവഗുണവും ഉള്ള ഒരു പെൺകുട്ടി ആ കരയിൽ വേറെ ഇല്ല

പെട്ടന്ന് ഒരു ഇടി വെട്ടി ഞെട്ടി വിറച്ചു പോയ പല്ലവി രവിയെ കെട്ടി പിടിച്ചു മിഴികൾ ഇറുകെ പൂട്ടി 

പെട്ടന്നുള്ള അവളുടെ പിടുത്തത്തിൽ അമ്പരന്നു പോയെങ്കിലും രവി ചുറ്റിനും നോക്കി വിജനമായ റോഡ് ആർത്തു പെയ്യുന്ന മഴ.. ഇരുണ്ടു കൂടിയ അന്തരീക്ഷം 

മഴ തുള്ളികൾക്ക് വലുപ്പം കൂടി വരുന്നു 

രവിയുടെ മനസിലും ഒരു മയിൽ ആനന്ദ നൃത്തം ചെയ്തു 

ആരുമറിയാതെ അവൾ പോലും അറിയാതെ താൻ സ്നേഹിക്കുന്ന പെണ്ണാണ് ഇപ്പോൾ തന്റെ നെഞ്ചോട്‌ ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നത് 

അവനു നിന്നിടത്തു നിന്ന് അനങ്ങാനേ തോന്നിയില്ല

 കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കടന്നു പോയതും പല്ലവിക്ക് ബോധം വന്നു പെട്ടന്ന് പിടഞ്ഞു മാറിയ അവൾ നാണം മറക്കാൻ വേണ്ടി അവനോടു ദേഷ്യപ്പെട്ടു 

ഓ ഇപ്പോൾ എനിക്കായോ കുറ്റം നീയല്ലേ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചത് അവൻ കപട ദേഷ്യം അഭിനയിച്ചു 

വാ ലേറ്റായി പോയേക്കാം അവൾ വേഗം നടന്നു 

അവനോടു ചേർന്ന് നടക്കുമ്പോൾ ഈ റോഡ് അവസാനിക്കരുതേ എന്നവൾ ആഗ്രഹിച്ചു പോയി

 പല്ലവിയുടെ വീടിനു അടുത്ത് എത്തിയതും അവൾ കുട അവനു നേരെ നീട്ടി 

ഇനി കുട രവി എടുത്തോ വീട്ടിലേക്കു ഞാൻ ഓടി പൊക്കോളാം 

വേണ്ട പല്ലവി... നിന്നെ വീട്ടിൽ ആക്കിയിട്ടു ഞാൻ പൊക്കോളാം 

അല്ലങ്കിൽ നീ നനയും 

അവളുടെ നനഞ്ഞ ഡ്രെസ്സിനിടയിലൂടെ തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന ശരീരത്തിലേക്കവൻ നോക്കി മഴ നനഞ്ഞു കുതിർന്ന മുടി നെറ്റിയിൽ ഒട്ടികിടക്കുന്നു 

പെട്ടന്നുണ്ടായ ഒരുൾ പ്രേരണയാൽ അവൻ അവളെ

കെട്ടി പിടിച്ചു... ആദ്യം ഒന്ന് കുതറി യെങ്കിലും അവന്റെ കൈ കരുത്തിനു മുന്നിൽ അവൾ പരാ ചയപെട്ടു

 കുറച്ചു നേരം അങ്ങിനെ നിന്നെങ്കിലും പെട്ടന്ന് പല്ലവി അവന്റെ കയ്യിൽ ഒരു കടി കൊടുത്തു പെട്ടന്ന് അവളെ ചുറ്റിയ അവന്റെ കൈ വിട്ടു പോയി .. ചിരിച്ചു കൊണ്ട്അവൾ തന്റെ വീട്ടിലേക്കു ഓടി കയറി ഒരു നിമിഷം അത് നോക്കി നിന്ന് രവി തന്റെ വീട്ടിലേക്കു നടന്നു അവൻ സന്തോഷവാനായിരുന്നു 

തന്റെ പ്രണയം പറയാതെ പറഞ്ഞ ദിവസം...

എത്ര നാളായി ഈ ഭാരം ഒന്ന് നെഞ്ചിൽ നിന്നും ഇറക്കി വെക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു 

സന്തോഷത്താൽ അവനൊന്നു ആർത്തു ചിരിക്കാൻ തോന്നി 

 വീട്ടിലേക്കു ഓടി കയറിയ പല്ലവി അമ്പരന്നു വീട് പൂട്ടിയിരിക്കുന്നു അച്ഛനും അമ്മയും ഇതെവിടെ പോയിരിക്കുന്നു 

അവൾക്കു പേടിയായി 

ഇരുൾ വന്നു മൂടി യിരിക്കുന്നു വീടിന്റ ചാവി സ്ഥിരം വെക്കുന്ന ഇടത്തിൽ നിന്നെടുത്തു വാതിൽ തുറന്നു അകത്തു കയറി ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്തു 

നനഞ്ഞ ഡ്രെസ് മാറ്റി ഒരു ചായയിട്ടു വന്നു അതും കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചു 

ഡിസ്പ്ലേ യിൽ അച്ഛൻ കാളിങ് എന്ന് കണ്ടതും വേഗം ഫോൺ എടുത്തു 

ആ മോളെ... അമ്മേം ഞാനും അമ്മമ്മയുടെ വീട്ടിൽ വന്നതാ വരാൻ കുറച്ചു ലേറ്റ് ആവും മോള് വാതിലെല്ലാം അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു ഇരിക്കണം ട്ടോ 

ശരി അച്ഛാ.... എന്ന് പറഞ്ഞു തീർന്നില്ല ഫോൺ സ്വാച്ചോഫ് ആയി ഫോൺ ചാർജിൽ കുത്തി വെച്ചതും കറന്റ് പോയി

നാശം എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പല്ലവി ഒരു മെഴുകു തിരി എടുത്തു കൊളുത്തി ഡോർ അടക്കാൻ ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നു സമയം ആറു മണി ആയിട്ടേയുള്ളു പക്ഷെ രാത്രി ആയ പോലെ തോന്നിച്ചു 

ഡോറടക്കാൻ വാതിലിൽ കൈ വെച്ചതും പെട്ടന്ന് ഒരു നിഴൽ അകത്തേക്ക് കടന്നതും അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു തുണി വെച്ചു അമർത്തിയതും പെട്ടന്നായിരുന്നു ബോധം മറയുന്നതിനിടയിൽ  

നിഴൽ പോലെ അവൾ അയാളെ കണ്ടു 

ആ ഇളം മേനിയിലേക്ക് അയാൾ ആർത്തിയോടെ വീണു 

പുറത്തു ഇരുട്ടിനു കട്ടി കൂടി കൂടി വന്നു മഴ വീണ്ടും ശക്തി പ്രാപിച്ചു പെയ്യാൻ തുടങ്ങി 

💠💠💠💠

പ്രകൃതിക്കു ഭ്രാന്ത് പിടിച്ച പോലെ ആയിരുന്നു മഴ പെയ്തത്...

പലയിടത്തും വെള്ളക്കെട്ടു കാരണം ബസ് ബ്ലോക്കിൽ പെട്ടു പോയിരുന്നു 

ബസ് ചേലക്കര എത്തിയപ്പോൾ മണി ഒൻപതു ആയി രാഘവൻ നായർ ചുറ്റും നോക്കി ഒരു ഓട്ടോ പോലും കാണാനില്ല 

മഴ കാരണം എല്ലാവരും വീട് പിടിച്ചിട്ടുണ്ടാവണം 

പല്ലവി ഇപ്പോൾ പേടിച്ചിരിക്കുകയാവും 

എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അയാൾ ചുറ്റും നോക്കി. ഭാനുമതിയുടെ അമ്മക്ക് പെട്ടന്ന് വയ്യാണ്ടായി എന്നു കേട്ടപോൾ രാഘവൻ നായരും ഭാനുമതി അമ്മയും പോകാൻ റെഡി ആകുമ്പോൾ ആണ് ഇളയവൾ പാർവതി കൂടി അവരുടെ കൂടെ പോയത് ഇരുട്ടുന്നതിനു മുന്നേ തിരിച്ചു വരാം എ ന്നായിരുന്നു കണക്കു കൂട്ടൽ എന്നാൽ എല്ലാം തെറ്റിച്ചു കൊണ്ട് ഉച്ച കഴിഞ്ഞതും മഴ ആരംഭിച്ചു അതോടെ അമ്മയേം മോളേം അവിടാക്കി രാഘവൻ നായർ ഓടി പിടച്ചു വന്നതാണ്.കവലയിൽ 

 അവിടെവിടെ ലൈറ്റ് ഉണ്ട് എന്നാൽ മിക്കയിടത്തും കറന്റ് ഇല്ല,.

ദൈവമേ കറന്റ് ഇല്ലേൽ മോള് പേടിക്കുമല്ലോ ഇനി ഇപ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യും 

എന്നു ആലോചിക്കവേ പെട്ടന്ന് രവി യുടെ മുഖം ഓർമ്മ വന്നു 

അവനെ വിളിക്ക തന്നെ എന്നാലോചിച്ചു 

വേഗം രവിയുടെ നമ്പർ എടുത്തു വിളിച്ചു രണ്ടാമത്തെ ബെല്ലിന് തന്നെ അവൻ ഫോൺ എടുത്തു.

മോനെ....

നീ എവിടാ...

ഞാനിവിടെ കവലേൽ നിപ്പുണ്ട് ഓട്ടോ ഒന്നും ഇല്ല 

മോനു വണ്ടി യുമായി ഒന്ന് വരാമോ 

മഴ നിക്കുന്നില്ല ല്ലോ അതാ.

അയ്യോ അങ്കിൾ ഞാൻ നമ്മുടെ വായന ശാലയിൽ ഉണ്ട് മഴ തോരൻ കാത്തു നിൽക്കുകയാ 

അങ്കിൽ അവിടെ നില്ക്കു ഞാൻ ഇപ്പോൾ അങ്ങോട്ട് വരാം എന്നു പറഞ്ഞതുംഅവൻ ഫോൺ കട്ടാക്കി രണ്ടു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ രവി അയാളുടെ അടുത്തെത്തി മഴ കോട്ടു ധരിച്ച കാരണം അവൻ നനയുന്നില്ലായിരുന്നു എന്നാൽ തണുത്ത പിശറൻ കാറ്റിൽ കുളിർന്നു വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു

അങ്കിൾ ഇവിടെ നില്ക്കു ഞാൻ വീട്ടിൽ പോയി കാറെ ടുത്തിട്ടു വരാം 

അല്ലങ്കിൽ ഈ മഴ മൊത്തം കൊള്ളേണ്ടി വരും അവൻ പറഞ്ഞു  വേണ്ട രവി നീ സ്കൂട്ടർ എട് ക്ക് നമുക്ക് ഇപ്പോൾ തന്നെ പോവാം പറഞ്ഞതും അയാൾ ബൈക്കിൽ കേറി ഇരുന്നു.

പല്ലവി ഒറ്റക്കാണ് കറന്റ് കൂടി ഇല്ലേൽ അവളാകെ പേടിക്കും.

അത് രവിക്കു പുതിയ അറിവായിരുന്നു 

അപ്പോൾ ആന്റിയും പാറുവും എവിടെ അങ്കിൾ അവൻ തിരക്കി.

തലയിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന മഴ വെള്ളം തുടച്ചു കൊണ്ട് രാഘവൻ നായർ തങ്ങൾ പോയ കഥ പറഞ്ഞു 

പല്ലവിയെ ഒന്ന് കൂടി കാണാം എന്ന മോഹത്തിൽ രവി ബൈക്ക് കത്തിച്ചു വിട്ടു.

 വീടിനു അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അടുത്ത വീടുകളിൽ എല്ലാം കറന്റ് ഉണ്ട് എന്നാൽ തങ്ങളുടെ വീട്‌ ഇരുട്ടിൽ മുങ്ങി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടു രാഘവൻ നായരുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു ഭീതി കടന്നു പോയി ബൈക്ക് മുറ്റത്തേക്ക് കേറ്റിവെച്ചിട്ടു ബൈക്കിന്റ ഹെഡ് ലൈറ്റ് ഓൺ ചെയ്തപ്പോൾ വീടും പരിസരവും പ്രകാശത്തിൽ കുളിച്ചു.

അങ്കിൾ അകത്തേക്ക് ചെല്ല് ഞാൻ മെയിൻ സ്വിച് ഒന്ന് നോക്കട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു രവി വീടിനു സൈഡിലേക്ക് പോയി 

രാഘവൻ നായർ പല്ല 

വീന്നു വിളിച്ചു കൊണ്ട് വേവലാതി യോടെ അകത്തേക്ക് കടന്നതും 

പെട്ടന്ന് കറന്റ് വന്നതും ഒപ്പമായിരുന്നു.

ഫ്യൂസ് പോയതായിരുന്നു അങ്കിൾ എന്നു പറയുന്നതിന് മുന്നേ,

ഒരു നിലവിളി കേട്ടു രവി മുൻവശത്തേക്ക് ഓടി വന്നതും,

കുഴഞ്ഞു നിലത്തേക്ക് വീഴുന്ന രാഘവൻ നായരേ ആണ് അവൻ കണ്ടത് അയാളെ പിടിക്കാൻ അകത്തേക്ക് ചാടി കയറിയ രവി ഒരു നിമിഷം ഇടിമിന്നലേറ്റ പോലെ നിന്നുപോയി 

തറയിൽ..അവൾ.... പല്ലവി.

കുറച്ചു മുന്നേ,....തന്റെ കൈകൾക്കുള്ളിൽ ഒതുങ്ങി നിന്നവൾ... ഇപ്പോൾ ഒരു കാട്ടു പൂ പിച്ചി ചിന്തിയ പോലെ കിടക്കുന്നു കുറച്ചു നേരത്തെ പകപ്പിനോടുവിൽ സ്ഥല കാല ബോധം വന്ന രവി പെട്ടന്ന് ചുറ്റും നോക്കി അവിടെ സോഫയിൽ ഒരു ബെഡ് ഷീറ്റ് കിടക്കുന്നതു കണ്ടു 

അതെടുത്തു പല്ലവിയുടെ ദേഹത്തെ ക്ക് ഇട്ടു നന്നായി പുതപ്പിച്ചു 

പിന്നെ ടേബിളിലിരുന്ന വെള്ളമെടുത്തു രാഘവൻ നായരുടെ മുഖത്തേക്ക് തളിച്ചു ബോധം.. തെളിഞ്ഞ അയാൾ രവിയെ കെട്ടി പിടിച്ചു കരഞ്ഞു രവിയുടെ കുറച്ചു നേരത്തെ പരിശ്രമത്തിനോടുവിൽ രാഘവൻ നായർ സമനില വീണ്ടെടുത്തു 

ഇരുവരും ചേർന്ന് പല്ലവിയെ താങ്ങിയെടുത്തു ബെഡ് റൂമിൽ കൊണ്ട് കിടത്തി 

അപ്പോഴും അവൾക്കു ബോധം വീണിട്ടു ഉണ്ടായിരുന്നില്ല 

നിലത്തു വീണു കിടന്ന കർച്ചീഫിൽ രൂക്ഷമായ ഒരു ഗന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നു 

അത് ക്ളോറോ ഫോമിന്റെ സ്മെൽ ആണെന്ന് രണ്ടു പേർക്കും മനസ്സിൽ ആയി

എങ്കിലും ആരായിരിക്കും രവി അത്.

രാഘവൻ നായർ തന്നത്താൻ ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു 

അമ്പത്തഞ്ചു വയസുള്ള ആരോഗ്യ ദൃ ഡ ഗാത്രനായ അയാൾ കുറച്ചു നേരം കൊണ്ട് വയസായ പോലെ തോന്നിച്ചു രവിക്ക് 

L: സമയം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു...

ഏതോ ഒരു കൊക്ക യിലേക്ക് വീഴുന്ന പോലെ.. സ്വപ്നം കണ്ടു ഒരു അലറി കരച്ചിലോടെ പല്ലവി ചാടി എഴുന്നേറ്റു. 

ഹാളിലിരുന്ന രാഘവൻ നായരും രവിയും കൂടി ....ശബ്ദം കേട്ടു മുറിയിലേക്ക് ഓടി ചെന്നു 

ബെഡിൽ ബെഡ്ഷീറ്റ് വാരി പുതച്ചു.. തന്റെ മോൾ ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു അയാൾ അവളെ കെട്ടി പിടിച്ചു കരഞ്ഞു

അത് കണ്ടു രവി മെല്ലെ പിന്തിരിഞ്ഞു നടന്നു അപ്പോഴേക്കും നേരം പുലർന്നിരുന്നു..

💠💠💠💠

പതിവ് പോലെ ഒരു സായാഹ്നം ഓഫീസിൽ നിന്നും വരുന്ന വഴി യാണ്.. കിങ്ങിണി മോൾ ചോക്ലേറ്റ് വാങ്ങി വരണം എന്ന് പറഞ്ഞത്  അയാൾ ഓർത്തത്‌ 

ബൈക്ക് സൈഡ് ഒതുക്കി ഒരു ബേക്കറി യിൽ കയറി ചോക്ലറ്റും സ്വീറ്റ് സും വാങ്ങി തിരികെ വണ്ടിയിൽ കയറാൻ നേരം ആണ് അത് കണ്ടത്   ബസ്സിറങ്ങി നടന്നു വരുന്ന പല്ലവി.

ഇടം വലം നോക്കാതെ തന്നെ കടന്നു പോകാൻ തുടങ്ങുന്ന പല്ലവിയെ അവൻ വിളിച്ചു 

തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ അവൾ രവിയെ കണ്ടു പുഞ്ചിരിച്ചു ആ ചിരിക്കു മഴവില്ലിന്റെ ഏഴഴക് ഉണ്ടന്നവന് തോന്നി തന്റെ വണ്ടിയെവിടെടോ 

അവൻ തിരക്കി 

സെർവിസിന് കൊടുത്തിരിക്കയാ വൈകിട്ടു കിട്ടും 

എന്നാൽ വാ ഒരു ലിഫ്റ്റ് തരാം അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ ലിഫ്റ്റ് ഓഫർ ചെയ്തു 

അവൾ മനോഹരമായി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ആ ഓഫർ നിരസിച്ചു 

എന്നാൽ അതിലൊന്നും തളരുന്ന വൻ ആയിരുന്നില്ല രവി ....

 എന്നാൽ ഇന്നത്തെ സായാഹ്നം തന്റെ കൂടെ ഒരു നടത്തം ആവട്ടെ.

അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ബൈക്ക് ഒരു ഷോപ്പിന്റെ സൈഡിലേക്ക് ഒതുക്കി നിർത്തി 

നടന്നു തുടങ്ങിയ അവൾക്കൊപ്പം ഓടിയെത്തി അയാൾ ചെറുതായി കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു 

അത് കണ്ടു ചിരിയോടെ... രവിക്കു തടി കൂടിയെന്ന് അവൾ കളിയാക്കി പക്ഷെ താ നിപ്പോഴും സ്ലിം ബ്യൂട്ടിയ ണ് ട്ടോ എന്ന 

അവന്റെ പറച്ചിൽ കേട്ടു അവൾക്കു ചിരി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഇപ്പോൾ പഴയെ ചെമ്മൺ പാതയല്ല റോഡ് എല്ലാം ടാർ ഇ ട്ടിരിക്കുന്നു 

ഇരു വശവും ബിൽഡിംഗ്‌ കൾ വന്നിരിക്കുന്നു ഇടക്കിടെ ചില ഷോപ്പുകൾ ഉണ്ട് 

 ആ വഴിയും തിരക്കു പിടിച്ചതായി മാറിയിരിക്കുന്നു 

തന്നിൽ നിന്നും ഒരു നിശ്ചിത ദൂരം വിട്ടു നടക്കുന്ന പല്ലവിയെ കണ്ടപ്പോൾ വർഷങ്ങൾക്കു മുന്നേയുള്ള ആ മഴ നനഞ്ഞ സായാഹ്നം അയാൾക്ക്‌ ഓർമ വന്നു ഒരേ സമയം സന്തോഷവും   നടുക്കവും നൽ കി കടന്നു പോയ സായാഹ്നം.

 പല്ലവി.... അവൻ വിളിച്ചു 

എന്താണെന്ന ഭാവത്തിൽ അവൾ അവനെ നോക്കി അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ അവളോടുള്ള അടക്കാനാവാത്ത സ്നേഹത്തിന്റെ ബഹിർസ്ഫ് രണങ്ങൾ കണ്ടു പെട്ടന്നവൾ മിഴികൾ പിൻവലിച്ചു,

പല്ലവി..വർഷങ്ങൾ എത്ര കടന്നു പോയി.....

ഇനിയും നിനക്ക് ഒരു തീരുമാനം എടുക്കാൻ ആയില്ലേ....

അവന്റെ വാക്കുകൾ അവളിൽ വേദന ഉളവാക്കിയെങ്കിലും 

മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ അവൾ അവനെ ഒന്ന് നോക്കുക മാത്രം ചെയ്തു 

അതോടെ രവി നിശബ്ദനായി

 പതിനഞ്ച് വർഷം.. പല്ലവിയുടെ സൗന്ദര്യത്തിന് മാറ്റു കൂട്ടിയതല്ലാതെ ഒരു മാറ്റവും വരുത്തിയിട്ടില്ലായിരുന്നു പഴയെ സ്കൂൾ യൂണിഫോം മിൽ നിന്ന് പെട്ടന്ന് സാരിയിലേക്കുള്ള ദൂരം അവളെ ഒരു സ്ത്രീ യാക്കി മാറ്റിയിരുന്നു

 അതും വെറും സ്ത്രീ അല്ല അതി സുന്ദരിയായ സ്ത്രീ

 ഓരോരോ ചിന്തകളിൽ മുഴുകി പല്ലവിയുടെ വീടിനു മുന്നിൽ എത്തിയത് ഇരുവരും അറിഞ്ഞില്ല.

ഗേറ്റ് തുറന്നു കൊണ്ട് അവൾ അവനോടു യാത്ര ചോദിച്ചു 

അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളെ നോക്കി അവൾക്കറിയാം ആ നോട്ടത്തിന്റെ അർത്ഥം അത് പഴയെ കാലത്തിലേക്കു ഉള്ള നോട്ടമാണ്.... അതേ സ്ഥലം അതേ ആളുകൾ.....

പെട്ടന്ന് അമ്മെന്നു വിളിച്ചു ഒരു പെൺകുട്ടി ഓടി വന്നു പല്ലവിയെ കെട്ടി പിടിച്ചു 

പതിനേഴു വർഷം മുൻപുള്ള പല്ലവി അതേ പോലെ തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ത് പോലെ രവിക്കു തോന്നി

 രവിയെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി യിട്ട്... പല്ലവി പവിയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു 

ഹായ് അങ്കിൾ പവി രവിയെ നോക്കി കൈ വീശി രവിയും തിരിച്ചു കൈ വീശി 

അങ്ങോട്ട്‌ നടക്കു പൊന്നു.....നിനക്കിത്തിരി കുറുമ്പ് കൂടുന്നുണ്ട് ട്ടോ

 അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് പല്ലവി വീട്ടിലേക്കു കയറിയതും രവി മുന്നോട്ടു നടന്നു

 നീയെന്താ പവി ഇന്ന് നേരത്തെ വന്നത് എന്നെ വിളിച്ചൂടായിരുന്നോ 

ഓ വിളിച്ചാലും കുറെ വരും 

പവി കെറുവിച്ചു 

ഞാനെ അമ്മമ്മയുടെ കൂടെ വന്നു 

അതിനു അമ്മയിന്നു സ്കൂളിൽ പോയോ....

അത് കേട്ടു കൊണ്ട് വന്ന ഭാനുമതി യമ്മ പറഞ്ഞു 

ആ പോയെടി... പാറു വിളിച്ചിരുന്നു കുട്ടിയെ കാണിക്കാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ വരുന്നുണ്ടെന്നു പറയാൻ 

എന്നാ പിന്നെ അവളെയൊന്നു കാണാമെന്നു കരുതി ഞാനും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോയി 

വരുന്ന വഴി ഇവളെയും കൂട്ടി. പല്ലവി ഫ്രഷായി വന്നു ഇരിക്കുമ്പോഴേക്കും ഭാനുവമ്മ ചായയും പലഹാരവും എടുത്തു മേശ പുറത്തു വെച്ചു 

പല്ലവി ലളിതമ്മ ഇന്ന് ഇവിടെ വന്നിരുന്നു

എന്തിനു എന്ന ഭാവത്തിൽ അവൾ അമ്മയെ നോക്കി 

മോളെ... രവിക്കു ഇതു എത്രാമത്തെ വയസു ആണെന്ന് നിനക്കറിയില്ലേ.....

ഇനിയെങ്കിലും നീ ഈ കല്യാണത്തിനൊന്നു സമ്മതിക്കുമോ എന്ന് ചോദിക്കാൻ ആണ് അവർ വന്നത് 

രവി നിന്നെയെ കെട്ടു എന്ന് പറഞ്ഞു ഒറ്റക്കാലിൽ നിൽപ്പാണത്രെ.

അല്ലങ്കിൽ നീ വേറെ കെട്ടണമെന്ന്. 

 അമ്മേ നമ്മൾ ഈ വിഷയം എത്ര വട്ടം പറഞ്ഞു അവസാനിപ്പിച്ചതാണ് 

എന്നിട്ടും നിങ്ങൾക്കാർക്കും എന്നെ മനസിലാക്കാൻ പറ്റാത്തത് എന്താണ് 

പല്ലവി കഴിക്കുന്നത്‌ മതിയാക്കിദേഷ്യത്തോടെ എഴുന്നേറ്റു പോയി.

അത് കണ്ട് പവിയും അമ്മയുടെ കൂടെ ചെന്നു കട്ടിലിൽ ഒരു വശം ചരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന പല്ലവിയുടെ അരികിൽ അവൾ ചെന്നിരുന്നു പല്ലവിയുടെ കൈ എടുത്തു മടിയിൽ വെച്ചു 

പിന്നെ ചോദിച്ചു 

രവിയങ്കിൾ നല്ല യാളല്ലേ അമ്മേ പിന്നെന്താ അമ്മക്ക് ഇഷ്ടമില്ലാത്തെ.......

പല്ലവി അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി അവിടെ രവിയോടുള്ള ഒരിഷ്ടം മറഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട് 

പക്ഷെ..... അത് മോളുടെ അച്ഛനാവില്ലല്ലോ പവി......

പല്ലവിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു

 അതങ്ങിനെ ആണ് രവിയെ തള്ളാനും കൊള്ളാനും വയ്യാതെകഴിഞ്ഞ കുറെ വര്ഷങ്ങളായി നീറുകയാണ് പല്ലവി 

രവിയെ സ്വീകരിക്കാൻ എന്താണ് തടസം എന്നവൾക്ക് അറിയില്ല 

ഒന്നറിയാം 

ഇരുട്ടിന്റെ പുക മറക്കുള്ളിൽ കൂടി വന്നു തന്റെയുള്ളിൽ ഒരു ബീജം നിക്ഷേപിച്ചവനെ തനിക്കു കാണണം തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ പിതൃത്വം അത് തെളിയണം 

: അതിനു വേണ്ടി മാത്രമാണ് അപമാനത്തിന്റ തീചൂളയിൽ കിടന്നു വെന്തുരുകുമ്പോ ഴും 

താൻ കാത്തിരി ക്കുന്നത് ന്നത്.

എന്തൊക്കെ നഷ്ടങ്ങൾ അതിനു വേണ്ടി താൻ സഹിക്കേണ്ടി വന്നു

 ഓർമ്മകൾ പതിനഞ്ച് വർഷങ്ങൾ ക്ക അപ്പുറത്തേക്ക്..... പറന്നു

💠💠💠💠

പതിനെട്ടു വയസു പോലും പൂർത്തിയാകാത്ത പെൺകുട്ടിയുടെ അവിഹിത ഗർഭം എത്ര പെട്ടന്നാണ് നാട്ടിൽ പാട്ടായത് അത് വരെ ആ കുടുംബം കൊണ്ട് നടന്ന അഭിമാനവും അന്തസ്സും കട പുഴകി വീണു അത്രയും താങ്ങാൻ ഉള്ള ശക്തിയൊന്നും രാഘവൻ നായരുടെ ഹൃദയത്തിന് ഇല്ലായിരുന്നു 

അത് പൊട്ടി പോയി എന്നേക്കുമായി.....

അതോടെ കുടുംബത്തിനുള്ളിലും അവൾ വെറുക്ക പെട്ടവൾ ആയി: അമ്മയും അനിയത്തിയും അവളെ അവഗണിച്ചു എന്നാൽ അവൾക്കു താങ്ങും തണലുമായി ഒരാൾ ഉണ്ടായിരുന്നു രവി.

സത്യം അറിയാവുന്ന ഒരേയൊരാൾ.

നാട്ടുകാരിൽ പലരും രവിയെ പറ്റിയും പല്ലവിയെ പറ്റിയും അടക്കം പറഞ്ഞപ്പോൾ 

എന്റെ മോനു അങ്ങിനെ ഒരു തെറ്റ് പറ്റില്ലെന്നും അഥവാ പറ്റിയാൽ അവളെ അവൻ വിളിച്ചിറക്കി കൊണ്ട് വരുമെന്നും അങ്ങിനെ വന്നാൽ താൻ അവളെ പൊന്നു പോലെ സ്വീകരിക്കുമെന്നും പറഞ്ഞപ്പോൾ നാട്ടു കാരുടെ വാ അടഞ്ഞുപോയിരുന്നു അതായിരുന്നു രവിയുടെ അമ്മ ലളിതമ്മയുടെ ആഗ്രഹവും അത് നടന്നു അതോടെ നാട്ടുകാർ മറ്റു പലരെയും വെച്ചു കഥ മെനയാൻ തുടങ്ങി.

 അതിനിടയിൽ പല്ലവിയുടെ പ്ലസ് ടു റിസൾട്ട്‌ വന്നു ഫുൾ എ പ്ലസ് 

പക്ഷെ എന്ത് കാര്യം.... അവിഹിതഗർഭത്തിന്റ പേരിൽ ആ റിസൾട്ട്‌ ഒതുങ്ങി പോയി അച്ഛനുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ആഘോഷം പൊടി പൊടിക്കുമായിരുന്ന ല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോൾ പല്ലവിക്ക് വേദനോന്നി

പa്ലവിയുടെ lആരോഗ്യ സ്ഥിതി മോശ മായി കൊണ്ടിരുന്നു ആവശ്യത്തിന് ഭക്ഷണവും പരിചരണവും ഭാനുവമ്മ അവൾക്കു നൽകിയിരുന്നില്ല. ഭർത്താവിന്റെ അകാലവിയോഗത്തിനു കാരണം പല്ലവിയാണെന്നത് അവരുടെ ദേഷ്യം വർദ്ധി പ്പിച്ചതേയുള്ളപക്ഷെ അവിടെയും രവി അവൾക്കു സഹായത്തിനു എത്തി ലളിതമ്മയെ കൊണ്ട് അവൻ അവൾക്കു വേണ്ടതെല്ലാം ചെയ്തു കൊടുത്തു

 പല്ലവിയുടെ പ്രസവവും അതിനോടാനുബന്ധിച്ചുള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ലളിതമ്മയാണ് ചെയ്തു കൊടുത്തത്.രവി പറഞ്ഞു അവളുടെ അവസ്ഥ എല്ലാം അവർക്കു മനസ്സിൽ ആയിരുന്നു.

എന്നാൽ മനസിലാകാത്ത ഒരേ ഒരാൾ പല്ലവിയുടെ അമ്മ ആയിരുന്നു.

പ്രസവിച്ചു മൂന്ന് മാസം കഴിഞ്ഞതും അവൾ ഡിഗ്രി വീട്ടിലിരുന്നു പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി.അതിനു വേണ്ടുന്ന എല്ലാം രവി ചെയ്തു കൊടുത്തു. സാമ്പത്തികമായി വളരെയേറെ കഷ്ടപ്പെട്ടപ്പോൾ അവൾ അച്ഛൻ നിർത്തി വെച്ചു പോയ 

 കൃഷി പണിയിലെ ക്ക് തിരിഞ്ഞു 

രാഘവൻ നായരുടെ മരണത്തോടെ ചെയ്തു പോന്നിരുന്ന കൃഷിയെല്ലാം നോട്ടമെത്താതെ നശിച്ചു പോയിരുന്നു 

പല്ലവി അച്ഛന്റെ സഹായിആയിരുന്ന വാസുവിന്റ സഹായത്തോടെ തോട്ടത്തിൽ വേണ്ട മാറ്റങ്ങൾ നടത്തി ഒന്ന് രണ്ടാഴ്ച്ചത്തെ ശ്രമഫലമായി കൃഷികൾ എല്ലാം വീണ്ടും പഴയത് പോലെആയി കുറച്ചു മാസങ്ങൾ കൊണ്ട് തന്നെ നല്ല രീതിയിൽ വിളവുകൾ വന്നു തുടങ്ങി അത് മാർക്കറ്റിൽ എത്തിക്കാനും മറ്റും ആളുകളെ വെച്ചു സ്ഥിരമായി രണ്ടു പണിക്കാരെ കൂടി വെച്ചപ്പോൾ കൃഷിയിൽ പല്ലവി അച്ഛനെ പോലെ തന്നെ വൻ വിജയം ആയി മാറി

 അതോടെ ഭാനുമതി യമ്മ പല്ലവിയോടുള്ള സമരം അവസാനിപ്പിച്ചു 

വീട്‌ മുന്നോട്ടു പോവാൻ അവൾ വേണം എന്ന സത്യാവസ്ഥ അവർക്കു മനസിൽ ആയി തുടങ്ങിയിരുന്നു 

ക്രമേണ പവി മോളെ ഭാനുവമ്മ സ്നേഹിക്കാനും നോക്കാനും തുടങ്ങിയതോടെ പല്ലവിക്ക് പഠിക്കാനും കൃഷി നോക്കാനും കൂടുതൽ സമയം കിട്ട അതിനിടയിലും അവളെ കുത്തി നോവിക്കാൻ നാട്ടുകാർ മറന്നില്ല 

പക്ഷെ അതൊന്നും പല്ലവിയെ ബാധിച്ചില്ല

കുഞ്ഞു പവി അവൾക്കു അത്രയേറെ ജീവൻ ആയിരുന്നു അച്ഛൻ ആരാണെന്നു അറിയില്ലെങ്കിലും അമ്മയായി താനുള്ളിടത്തോളം കാലം അത് തന്റെ കുഞ്ഞിനെ ബാധിക്കരുത് എന്നവൾക്ക് നിർബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്ന വർഷങ്ങൾ അതിവേഗം പോയി കൊണ്ടിരുന്നു പല്ലവി ബാങ്ക് ടെസ്റ്റ്‌ പാസ്സായി ആദ്യത്തെ പോസ്റ്റ്‌ ആന്ധ്ര യിൽ ആയിരുന്നു ഒരു വർഷത്തെ ട്രെയിനിങ് പീരീഡ്‌ പോകാൻ മനസ്സില്ലായിരുന്നു എങ്കിലും രവിയുടെ നിർബന്ധത്തിന് അനുസരിക്കേണ്ടി വന്നു. മകളുടെ നല്ല ഭാവിക്കു തനിക്ക് നല്ലൊരു ജോലി കൂടിയേ തീരു എന്നവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു ഒരു വർഷം ട്രെയിനിങ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കേരളത്തിലേക്ക് പോസ്റ്റ്‌ കിട്ടി ആദ്യം തിരുവനന്ത പുരം 

പിന്നെ രവിയുടെ ചില രാഷ്ട്രീയ ഇട പെടലുകൾ കൂടിആയപ്പോൾ സ്വന്തം നാട്ടിലേക്കു ട്രാൻസ്ഫർ കിട്ടി.

 അതിനിടയിൽ പാർവതിക്കു വരുന്ന പ്രപ്പോസൽ എല്ലാം പല്ലവിയുടെ അവിഹിതത്തിൽ തട്ടി മാറി പോയി കൊണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ പല്ലവിയുടെ തന്നെ ഓഫീസിൽ ഉള്ള ഒരു സഹ പ്രവർത്തക വഴി വന്ന ആലോചന സെറ്റായി 

നല്ല രീതിയിൽ തന്നെ പാർവതിയുടെ കല്യാണം നടത്തി കൊടുത്തു

 🦈: വർഷങ്ങൾ വീണ്ടും മുന്നോട്ടു പോയി കൊണ്ടിരുന്നു പവി ഇപ്പോൾ ഒൻപതിൽ പഠിക്കുന്നു അമ്മക്ക് സംഭവിച്ച എല്ലാ കാര്യവും പവിക്കു അറിയാം 

തന്റെ അച്ഛൻ ആരാണെന്ന കാര്യം അമ്മക്ക് പോലും അറിയാത്തതു ആണ് അവളെ ഏറ്റവും വിഷമിപ്പിക്കുന്നത്: അതിനിടയിൽ ലളിതമ്മയുടെ ഈ ഇടപെടൽ വീണ്ടും മനസിനെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നു 

എത്രയോ കാലമായി തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന രവിയെ ഇനിയും നിരാശ പെടുത്തരുത് എന്ന് പല്ലവി തീരുമാനിച്ചു

 അത് രവിയോട് പറയാൻ തന്നെ അവൾ ഉറപ്പിച്ചു.

 പിറ്റേ ദിവസം ജോലി ക്ക് പോകുന്നതിനു മുന്നേ അവൾ രവിയെ വിളിച്ചു 

വൈകിട്ട് കാണണം എന്ന് അറിയിച്ചു 

 വൈകിട്ട രവി ജംഗ്ഷൻ നിൽ എത്തുമ്പോൾ പല്ലവി അവിടെ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

ബൈക്ക് അടുത്ത ഷോപ്പിലേക്കു കേറ്റി വെച്ചു അവൻ അവൾക്കു അടുത്തേക്ക് ...ചെന്നു.

എന്താ പല്ലവി കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത്.

അവൻ തിരക്കി 

നമുക്ക് നടന്നാലോ രവി...

അവൾ അതിനു മറുപടി പറയാതെ മറു ചോദ്യം ഇട്ടു.

ഓഫ്‌കോഴ്സ്...

അവൻ റെഡി ആയിരുന്നു ഇരുവരും പതിയെ നടന്നു 

നീയെന്താ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത്. ഒന്നും മിണ്ടാതെ നടക്കുന്ന അവളെ നോക്കി അവൻ തിരക്കി 

എന്നാൽ നമുക്ക് കല്യാണം കഴിച്ചാലോ രവി......

പെട്ടന്നുള്ള അവളുടെ പറച്ചിലിൽ രവി പകച്ചു പോയി...

ഇപ്പോൾ... ഇപ്പോൾ എന്താ ഇങ്ങിനെ ഒരു തീരുമാനം പല്ലവീ ..

ലളിതമ്മ ഇന്നലെ വന്നു കല്യാണക്കാര്യം സംസാരിച്ചു ഞാൻ കാരണം ഇനി രവി കഷ്ടപ്പെടരുത് എന്ന് തോന്നി അതാണ് 

രവിക്കു അവളെ ഒന്ന് കെട്ടി പിടിക്കാൻ തോന്നിയെങ്കിലും....

നിയന്ത്രിച്ചു 

എങ്കിലും പറഞ്ഞത് ഇങ്ങിനെ 

നിനക്ക് പൂർണ്ണമായി ഇഷ്ടമിണ്ടങ്കിൽ മാത്രം മതി പല്ലവി... ഇതൊന്നും ആർക്കും ആരെയും അടിച്ചേൽപ്പിച്ചു ചെയ്യിക്കാൻ പറ്റുന്നതല്ല

 മറുപടിയെന്നോണം അവൾ അവന്റെ കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു.

അന്ന് രാത്രി പല്ലവി ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചു 

പവി അമ്മയുടെ കൂടെ അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ ആണ് 

സമയം പത്തു കഴിഞ്ഞു ഈ സമയം തനിക്കുആരാണിപ്പോൾ വിളിക്കാൻ എന്നോർത്ത് 

അവൾ ഫോൺ നോക്കി 

ആൺ നോൺ നമ്പർ ആണ് 

അവൾ കാൾ എടുത്തു.

അങ്ങേ തലക്കൽ ഒരു നിമിഷത്തെ നിശബ്ദത ക്ക് ശേഷം മുഴക്കമുള്ള ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു 

പല്ലവിയല്ലേ.....

അതേ ആരാണ് അവൾ തിരക്കി...

എന്റെ പേരിൽ കാര്യമില്ല 

എനിക്ക് പല്ലവിയെ ഒന്ന് കാണണണം തനിച്ചോന്നു സംസാരിക്കണം.

പല്ലവിയുടെ രക്തം തിളച്ചു ഇതു പതിവാണ് അവിഹിതം പേറുന്ന സ്ത്രീകൾ അനുഭവിക്കുന്ന ത്.

ഹേയ് മിസ്റ്റർ പാതിരാത്രി വിളിച്ചു സ്വയം പരിചയ പെടുത്താതെ... ആളെ കളിയാക്കുന്നോ 

പല്ലവിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.

കൂൾ ഡൌൺ.... കൂൾ ഡൌൺ പല്ലവി 

എനിക്ക് ഒരു important mattar പറയാനുണ്ട് 

നീ അന്വേഷിക്കുന്ന ഒരാൾ ആണ് ഞാൻ........

ഒരു മഴക്കാലത്തു നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ കടന്നു കയറിയ ഒരാൾ.......

നിന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ. 

പല്ലവിയുടെ ഉടൽ വിറച്ചു.

എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ.. അവൾ തളർന്നു കിടക്കയിലേക്ക് ഇരുന്നു 

💠💠💠💠

വീടിന്റ പുറകു വശത്തുള്ള സ്റ്റോർ റൂമിലേക്ക്‌ കയറുന്ന പല്ലവിയെ കണ്ടു ഭാനുവമ്മ തിരക്കി എന്താടി നിനക്ക് അവിടെ കാര്യം 

ഓ.. ഒന്നൂല്ല ഒരു പഴയെ ഫയൽ തേടാൻ വന്നതാ 

പല്ലവി റൂമിനുള്ളിലേക്ക് കയറി.

 പൊടിയും മാറാലയും പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന റൂം. 

അവൾ ഇരുട്ടിൽ തപ്പി സ്വിച് ഇട്ടതും ലൈറ്റ് കത്തി.

അച്ഛന്റെ പഴയെ ഒരു തകര പെട്ടി സ്റ്റോർ റൂമിൽ പഴയെ സാധനങ്ങളുടെ കൂടെ കൂട്ടിയി ട്ടിരിക്കുന്ന ത്

: കുറെ സാധനങ്ങൾ മാറ്റി നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു. അതി മ്മേലുള്ള  സാധനങ്ങൾ മാറ്റി അവൾ ആ പെട്ടി തുറക്കാൻ നോക്കി പഴമയും തുരുമ്പും കാരണം പെട്ടി പെട്ടന്നൊന്നും തുറക്കാൻ പറ്റുമായിരുന്നില്ല 

ഏറെ നേരത്തെ ശ്രമത്തിനോടുവിൽ അത് തുറന്നു കിട്ടി 

അതിൽ അച്ഛൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന കുറെഇ ലെക്ട്രോണീക്സ് ഉപകാരണങ്ങളും സ്ക്രൂ ഡ്രൈവർ പോലെയുള്ള നിരവധി വസ്തുക്കളും കണ്ടു.

ഏറ്റവും അടിയിലായി അവൾ തേടിയ വസ്തുവും.

തന്റെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ചവനെ കയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ അന്നത് ഉപയോഗിക്കാൻ അച്ഛൻ വാങ്ങി വെച്ച പേനാ കത്തി.

അച്ഛനത് കഴിയാതെ പോയി..... 

പക്ഷെ അച്ഛാ ഞാൻ.... ഞാനതു ചെയ്യും 

എന്റെ അച്ഛനെ ഇല്ലാതാക്കിയ ആ ദ്രോഹിയെ ഞാൻ ഇന്ന് കാണാൻ പോകുന്നു.....

പൊടി പിടിച്ച തുകൽ ഉറയിൽ നിന്ന് കത്തി വലിച്ചെടുത്തപ്പോൾ അതിന്റെ വയ്തല വെളിച്ചത്തിൽ ഒന്ന് മിന്നി

 നീയെങ്ങോട്ടാ പല്ലവീ ഇന്ന് രണ്ടാം ശനിയാഴ്ച അല്ലെ 

ഭാനുവമ്മ തിരക്കി.

ഞാൻ ടൗണിൽ ഒന്ന് പോയിട്ട് വരമ്മേ 

അവൾ അമ്മക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ പറഞ്ഞു

 ന്നാൽ വരുമ്പോൾ വൈദ്യരുടെ കടയിൽ നിന്ന് കുറച്ചു കുഴമ്പും കൂടി വാങ്ങിക്കോ കാലിനൊക്കെ വല്ലാത്ത വേദന യാ.

 അതും പറഞ്ഞു ഭാനുമതിയമ്മ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

പല്ലവി പുറത്തെ ക്കും.

ബാഗിൽ അച്ഛന്റെ പേനകത്തി ഉണ്ടന്ന് ഒരിക്കൽ കൂടി ഉറപ്പു വരുത്തിയിട്ടു അവൾ

സ്കൂട്ടർ സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു.

: ടൗണിൽ നെഹ്‌റു പാർക്കിൽ എത്തിയ പല്ലവി പറ്റിയ ഒരിടം നോക്കി വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്തു 

പിന്നെ ഒരൊഴിഞ്ഞ കോൺ നോക്കി നടന്നു പെട്ടന്ന് ആരുടെയും കണ്ണിൽ പെടാത്ത ഒരു ഒഴിഞ്ഞ സിമെന്റ് ബെഞ്ചിൽ അവൾ ഇരുന്നു.

ബീച്ചിൽ നിന്നും തണുത്ത കാറ്റു വീശുന്നുണ്ടായിരുന്നു 

അങ്ങ് ദൂരെ ക്ഷോഭം കൊണ്ട് മറിയുന്നത് പോലെ കടൽ തിര കര യിലേക്ക് അടിച്ചു കയറുന്നു.

പല്ലവി വാചിലേക്ക് നോക്കി പ തിനൊന്നിനു അഞ്ചു മിനിറ്റ് കൂടി ബാക്കിയുണ്ട് 

പതിനൊന്നു മണിക്ക് വരാം എന്നാണ് അയാൾ പറഞ്ഞത്.

ബാഗിലെ കത്തി എടുക്കാൻ പാകത്തിന് വെച്ചു അവൾ ചുറ്റിനും നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.

 പല്ലവീ....

പെട്ടന്ന് ഒരു പരിചിത സ്വരം കേട്ട് അവൾ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു 

തൊട്ടു പിന്നിൽ വേണു മാഷിനെ കണ്ടവൾ അമ്പരന്നു 

അതേ സമയം അസ്വസ്ഥമാവുകയും ചെയ്തു.

ഇപ്പോൾ എങ്ങാൻ അയാൾ വന്നാൽ.....

പല്ലവി ആരെയാ നോക്കുന്നത് 

ആരെയെങ്കിലും വെയിറ്റ് ചെയ്യുകയാണോ 

അ.. അല്ല, അവളൊന്നു വിക്കി 

പിന്നെ തിരക്കി മാഷെന്താ ഇവിടെ 

ഞാൻ മോളെ കാണാൻ വന്നതാ ..

എന്നെയോ അവൾ അമ്പരന്നു.

അതിനു ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടന്ന് മാഷ് എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു.

 അവൾ അമ്പര പ്പോടെ ചോദിച്ചു പോയി.

ശരത്.. എന്റെ മകൻ 

നിന്നെ ഇന്നലെ വിളിച്ചു ഇവിടെ വരാൻ പറഞ്ഞവൻ.

മാഷേ..... പല്ലവി വിറച്ചു പോയി.

ബാഗിനുള്ളിലെ കത്തിയിൻമ്മേലുള്ള പിടി വിട്ട് 

സിമന്റ്‌ ബെഞ്ചിലേക്കാവൾ തളർന്നിരുന്നു

പല്ലവീ അദ്ദേഹം അവൾക്കടുത്തായി ഇരുന്നു.

നിന്നോട് എന്റെ മകൻ തെറ്റ് ചെയ്തു ഞാനീ വിവരം അറിയാൻ ഇത്രയും കാലം ആയി പോയി മോളെ

പല്ലവിക്ക് അയാൾ എന്താണ് പറയുന്നത് എന്ന് പോലും മനസ്സിൽ ആകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല 

അത്രയേറെ ഒരു മരവിപ്പിൽ ആയിരുന്നു അവൾ

 എന്റെ മകനാണ് നിന്റെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ചത് മോളെ....

. അദ്ദേഹവും കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു അതിനിടയിലൂടെ ഊർന്നു വീഴുന്ന വാക്കുകൾ കേട്ട് പല്ലവി തരിച്ചിരുന്നു.

ജോലി കിട്ടിയ ഉടനെ അവൻ എന്റടുത്തു വന്നു പറഞ്ഞത് പല്ലവിയെ എനിക്ക് വിവാഹം കഴിച്ചു തരണം എന്നാണ് 

പക്ഷെ ഞാൻ അതിനു തടസം നിന്നു ഒന്നാമത് നീ പ്ലസ് tow വിനു പഠിക്കുന്നു അവനും നീയും തമ്മിൽപത്തു വയസിനെങ്കിലും വ്യത്യാസമുണ്ടാവും 

അത് മാത്രമോ നിന്റെ വിദ്യാഭ്യാസം തീരാൻ ഇനിയും വർഷങ്ങൾ എടുക്കും 

അത് കൊണ്ട് അവന്റെ ആഗ്രഹത്തിന് ഞാൻ തടസം നിന്നു 

ഒരു അച്ഛൻ ആയിട്ടല്ല ഒരു മാഷ് എന്ന രീതിയിൽ ആണ് ഞാൻ അവന്റെ ആഗ്രഹത്തെ നിരകരിച്ചത്

 അവനെ ഇവിടെ നിന്ന് മാറ്റി നിർത്താൻ വേണ്ടി ഞാൻ എന്റെ ഫ്രണ്ടിന്റെ അടുത്ത് യു എസ്സിൽ അവനൊരു ജോലി ശരിയാക്കി കൊടുത്തു.

 അവൻ എതിർപ്പൊന്നും പറഞ്ഞില്ല പോകാൻ അവൻ തയ്യാറായി

പെട്ടന്ന് വേണു മാഷ് നെഞ്ചു പൊത്തി പിടിച്ചു കൊണ്ട് താഴേക്കു വീണതും, മാഷെന്ന് വിളിച്ചു പല്ലവി അയാളെ താങ്ങി പിടിച്ചതും അകലെ നിന്ന് ഒരാൾ അച്ഛന്ന് വിളിച്ചു ഓടി വന്നതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു രണ്ടു പേരും കൂടി താങ്ങി പിടിച്ചു മാഷിനെ സിമെന്റ് ബെഞ്ചിൽ ഇരുത്തിയെങ്കിലും മാഷ് കുഴഞ്ഞു വീണു പോയി.

പെട്ടന്ന് അയാൾ മാഷിനെ വാരിയെടുത്തു പാർക്കിനുപുറത്തേക്ക് ഓടി....

ഒരു നിമിഷം എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ നിന്ന പല്ലവി മാഷിനെ ഓർത്തു....

അയാളുടെ പുറകെ ഓടി 

കാറിനടുത്തു എത്തിയ അയാൾഡോർ തുറന്നു അച്ഛനെ സീറ്റി ലേക്കു കിടത്തി.

പുറകെ വന്ന പല്ലവിയോട് കയറാൻ പറഞ്ഞു.

എന്നിട്ട് ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിലേക്കു ഇരുന്നു ഡോർ അടച്ചു

 സൂപ്പർ സ്‌പെഷ്യലിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയ ഉടനെ മാഷിനെ icu വിലേക്കു മാറ്റി മൈൽഡ് അറ്റാക് ആണത്രേ.

വിസിറ്റിങ് എരീയിൽ പല്ലവി അസ്വസ്ഥത യുടെ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും നടന്നു.

ശരത് ആരെയൊക്കെയോ ഫോൺ വിളിച്ചു കൊണ്ട് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടുന്നു.

ഇടക്ക് സിസ്റ്റർ മ്മാർ പറയുന്ന മെഡിസിൻസ് വാങ്ങി കൊടുക്കുന്നു.

 മൂന്ന് നാലു മണിക്കൂറിനോടുവിൽ മാഷ് സ്റ്റേബിൾ ആണെന്ന ഡോക്ടർസ് വന്നു പറയുന്നത് കേട്ടതൊടെ അവൾ തളർന്നു ഒരു ചെയറിലേക്ക് ഇരുന്നു പോയി.

ഇടക്ക് ഒരു ഡോക്ടർ പല്ലവി ആരാണെന്നു ചോദിച്ചു പുറത്തേക്കു വന്നു.

പല്ലവി എഴുന്നേറ്റു.

ഇവിടുണ്ടാവാനം മാഷിന് നിങ്ങളെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞു,

പക്ഷെ ഇപ്പോൾ അല്ല 

ഞാൻ വിളിക്കാം 

എന്ന് പറഞ്ഞു ഡോക്ടർ ഉള്ളിലേക്ക് തന്നെ പോയി.

വിസിറ്റിങ് ഏരിയ യിൽ ചിന്തകൾ നഷ്ടപെട്ട പോലെ ഇരിക്കുന്ന പല്ലവിയുടെ അടുത്തേക്ക് അയാൾ വന്നു 

ശരത്.

വേണു മാഷിന്റെ മകൻ.

തന്റെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ച വൻ,

തന്റെ കണ്മുന്നിൽ കയ്യെത്തും ദൂരത്തു ഉണ്ടായിട്ടും ഒന്നും ചെയ്യാൻ പട്ടുന്നില്ലല്ലോ എന്ന് ഓർത്തിട്ടു പല്ലവിക്ക് രോഷം അടക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ശരത് അവളുടെ തൊട്ടു മുന്നിൽ വന്നു നിന്നു 

എരിയുന്ന കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി പല്ലവി അയാളെ നോക്കി.

പല്ലവീ....

അയാൾ ഒന്ന് പതറി...

പിന്നെ പറഞ്ഞു,

: പല്ലവീ മാപ്പ് ചോദിക്കാൻ പോലും അർഹൻ അല്ല എന്നെനിക്കറിയാം 

പക്ഷെ എന്നാലും പറയുന്നു തെറ്റ് പറ്റി പോയി.

നിന്നെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു പല്ലവീ....

ഞാൻ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞതും ആണ് പക്ഷെ അദ്ദേഹം സമ്മതിച്ചില്ല.

അന്നൊരു ദിവസം മഴ തകർത്തു പെയ്‌ത വൈകുന്നേരം.....

പല്ലവി അയാളെ വിറങ്ങലിച്ചു നോക്കി.

അയാൾ തുടർന്നു 

ഞാൻ ടെറസിലി നിന്ന് ഉണക്കനിട്ട തുണി എടുത്തു കൊണ്ട് തിരിയുമ്പോൾ ആണ് ആ കാഴ്ച കണ്ടത്. നീയും രവിയും കൂടി ഒരു കുടകീഴിൽ പോകുന്നത് 

പെട്ടന്ന് തന്നെ ഞാനും നിങ്ങൾ അറിയാതെ പിന്തുടർന്ന് വന്നു.

ഗേറ്റിനരികെ നിങ്ങൾ കെട്ടി പി ടിച്ചു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ,എന്റെ തലച്ചോറിൽ ചെകുത്താൻ വന്നു കയറി പോയി.

താൻ മോഹിച്ചു സ്വാന്ത മാക്കുവാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന പെണ്ണ് മറ്റൊരാളുടെ താവുന്നത് എനിക്ക് സഹിച്ചില്ല.

: കുറച്ചു നേരം കൂടി അവിടെ നിന്നപ്പോൾ മനസിലായി നിന്റെ വീട്ടിൽ ആരുമില്ലെന്നു.

ഞാൻ തിരിച്ചു വീട്ടിൽ പോയി 

പണ്ട് എന്നോ കൊണ്ട് വെച്ച ഒരു ക്ലോറോ ഫോംബോട്ടിൽ തപ്പിയെടുത്തു നിന്റെ വീട്ടിലെത്തി.

നോ......

ആ നിമിഷം മുന്നിൽ കണ്ടതെന്നപോലെ പല്ലവി അലറി വിളിച്ചു കൊണ്ട് ചാടിയെഴുന്നേറ്റു 

ശരത് ഭയന്ന് പോയി.

 പെട്ടന്നാണ് icu വിന്റെ വാതിൽ തുറന്നു ഡോക്ടർ പുറത്തു വന്നത്.

പല്ലവി ആരാണ്.....

ചോദ്യം കേട്ട് പല്ലവി ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു,

വേണു മാഷിന് നിങ്ങളെ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞു.

മനസ് വിഷമിപ്പിക്കുന്നത് ഒന്നും പറയരുത് പോയി കണ്ടിട്ട് വന്നോളൂ,

അതും പറഞ്ഞു ഡോക്ടർ പുറത്തേക്കു പോയി.

ഒരു നിമിഷം ശരത്തിനെ തറപ്പിച്ചു ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് അവൾ മാഷ് കിടക്കുന്ന ഐ സി യു വിലേക്കു കയറി

: വിവിധ തരം ട്യൂബ്കളാൽ ചുറ്റപെട്ടു കിടക്കുന്ന മാഷിനെ കണ്ടു അവൾക്കു വേദനത്തോന്നി.

മയക്കത്തിനിടയിലും കണ്ണുകൾ തുറന്ന മാഷ് പല്ലവിയെ കണ്ടു 

മോളെ.... അദ്ദേഹം തന്റെ ബലമില്ലാത്ത കൈകൾ നീട്ടി പല്ലവിയെ തൊട്ടു.

എന്റെ മോൻ നിന്നോട് ചെയ്തതിനു എനിക്ക് പരിഹാരം ചെയ്യണം.

അത് നിന്നോട് പറയാനുള്ള ധൈര്യം അവനില്ല 

എന്റെ മോൾ അവനോടു പൊറുക്കുമോ......

ഞാൻ ക്ഷമിച്ചാൽ   പതിനഞ്ചു വർഷം ഞാൻ അനുഭവിച്ചതിനു പകരമാവുമോ?

എന്റെ അച്ഛന്റെ ജീവൻ തിരിച്ചു തരാൻ പറ്റുമോ?

ചോദ്യങ്ങൾ തൊണ്ടകുഴിയിൽ കുരുങ്ങി കിടന്നു 

എങ്കിലും പറഞ്ഞത് ഇങ്ങിനെ......

ക്ഷമിക്കാം മാഷേ.....

മാഷ് പറഞ്ഞാൽ മതി 

ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് 

മാഷ് പറഞ്ഞാൽ മതി,

പക്ഷെ അവളുടെ മനസ്സിൽ പകയുടെ കനലുകൾ എരിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാൻ നിൽക്കാതെ അവൾ പുറത്തേക്കുഇറങ്ങി നടന്നു.

.... അവൾ ആരെയും കാണുന്നും കേൾക്കുന്നു മില്ലായിരുന്നു.

💠💠💠💠

രണ്ട് മൂന്ന് ദിവസമായി പല്ലവി ലീവ് എടുത്തു വീട്ടിൽ ഇരിക്കുകയാണ്. അത്രയേറെ സംഘർഷാ വസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു അവളുടെ മനസ് 

കുഞ്ഞു പ്രായത്തിൽതന്നെ ജീവിതം കൈ വിട്ട് പോയ അവസ്ഥ യിൽ നിന്ന്,

വളരെ കഷ്ടപ്പാടും അപമാനവും വേദനയും സഹിച്ചാണ് ഇന്നത്തെ ഇ നിലയിൽ എത്തിയത്.

 ഇഷ്ടപെട്ട പുരുഷനോടൊത്തു ഇഷ്ട പെട്ട ജീവിതം ജീവിക്കാൻ കഴിയാതെ പോയവൾ

 പല്ലവിക്ക് പ്രാന്ത് പിടിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി

 അമ്മേ.... പവി യുടെ സ്വരം കേട്ട് അവൾ നോക്കി....

വാതുക്കൽ അമ്മയും പവിയും....

രണ്ടു പേരും അവൾക്കു അരികിൽ എത്തി 

മോളെ...

 ഭാനു മതിയമ്മ അവളുടെ തലയിൽ തലോടി....

നമുക്ക് രവി മതി മോളെ... നീ അബദ്ധം ഒന്നും കാണിക്കരുത് 

നമ്മുടെ അച്ഛന്റെ ജീവൻ ആണ് ആ ദുഷ്ടൻ കാരണം പോയത്.

ആ അവനെ നീ കല്യാണം കഴിക്കരുത്.

അതേമ്മേ എനിക്ക് ആ അച്ഛൻ വേണ്ട....

എനിക്ക് അമ്മ മാത്രം മതി 

പവിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.

 അതങ്ങിനെ അല്ല മോളെ...

പല്ലവി തിരുത്തി....

ഞാൻരവി യെ കല്യാണം കഴിച്ചാൽ അത് എന്റെ ഭർത്താവ് മാത്രമേ ആവൂ നിന്റെ അച്ഛൻ ആവില്ല.

എന്റെ പേരിലുള്ള അപവാദം മായുന്നതിനേക്കാൾ എന്റെ മോൾക്ക്‌ അച്ഛൻ എന്ന ലേബൽ ആണ് എനിക്ക് ആവശ്യം 

അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ എരിഞ്ഞ തീ ആരും കണ്ടില്ല.

അത് അയാളെ കൊണ്ട് ഞാൻ പറയിക്കും അതിനു 

ഈ വിവാഹം നടന്നെ തീരു.

ഉറച്ച സ്വരത്തിൽ പല്ലവി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഭാനുവമ്മയും പവിയും പരസ്പരം നോക്കി

 പിന്നെ എല്ലാം വളരെ പെട്ടന്നായിരുന്നു മാഷ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നു ഡിസ്ചാർജ് ആയി വന്നു ഒരാഴ്ച ക്കുള്ളിൽ കല്യാണ തീയതി കുറിച്ചു 

കല്യാണം വളരെ ആർഭാടം ആയിട്ടു തന്നെ നടത്താൻ തീരുമാനിച്ചു 

നടടച്ചു തന്നെ കല്യാണം ക്ഷണിച്ചു

എല്ലാം പല്ലവിയുടെ തന്നെ തീരുമാനം ആയിരുന്നു

ഒരുദിവസം 

 രവിയെ കാണാൻ അവൾ അയാളുടെ വീട്ടിൽ എത്തി... ലളിതമ്മ തെല്ലൊരു വിഷമത്തോടെ ആണ് അവളെ സ്വീകരിച്ചത്.

രവി എവിടെ ലളിതമ്മേ...

അവൾ തിരക്കി,

അവൻ റൂമിൽ ഉണ്ട്...

എന്നാലും മോളെ... രവിക്കിതു സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല...

അവർക്കു സങ്കടം വന്നു.

സാരമില്ലാമ്മേ....

എല്ലാം ശരിയാകും. ഞാൻ രവിയെ ഒന്ന് കാണട്ടെ.....

പല്ലവി മുകളിൽ രവിയുടെ മുറി യുടെ മുന്നിലെത്തി 

കതകു അടച്ചിട്ടിരുന്നു.

അവൾ പതിയെ തട്ടി 

കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ...

വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തേക്കു നോക്കിയ രവി പെട്ടന്ന് മുന്നിൽ പല്ലവിയെ കണ്ടു അമ്പരന്നു.

അകത്തേക്ക് കയറാമോ... അവൾ ചോദിച്ചു 

അവൾക്കു കയറാൻ വഴി ഒഴിഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ തിരക്കി 

കല്യാണം വിളിക്കാൻ വന്ന താണോ....

ആണെങ്കിൽ....

അവൾ തെല്ലു കുസൃതി യോടെ അവനെ നോക്കി....

ആണെങ്കിലും അല്ലങ്കിലും ഞാൻ വരും പോരെ 

അവനും വാശിയോടെ പറഞ്ഞു.

മതി.

വരണം ആരു വന്നില്ലെങ്കിലും രവി വരണം അത് പറയാനാണ് ഞാൻ വന്നത്....

പല്ലവീ

പെട്ടന്ന് അവൻ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു  തന്റടുത്തേക്ക് വലിച്ചടുപ്പി ച്ചു...അവന്റെ നിശ്വാസം അവളുടെ മുഖത്തു തട്ടി 

  അവൻ അവളുടെ കണ്ണുകളുലേക്കു നോക്കി 

പല്ലവീ നമുക്ക് ഇനിയും സമയമുണ്ട് 

നീ എന്റെ കൂടെ വാ 

അവൾ പതുക്കെ തന്റെ കൈ അയാളുടെ കയ്യിൽ നിന്നു വലിച്ചെടുത്തു 

പിന്നെ ആ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി സ്നേഹത്തിന്റെ ഒരു സമുദ്രം തന്നെ കണ്ണുകളിൽ അവൾ കണ്ടു.

പിന്നെ പതിയെ റൂമിൽ നിന്ന്നു പിൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

 കല്യാണത്തിന് ഇനി രണ്ടുദിവസം മാത്രം 

ശരത്തിന്റെ മനസ്സിൽ ആഹ്ലാദത്തിന്റെ പെരുമഴ പെയ്തു തുടങ്ങി

 വര്ഷങ്ങളുടെ കാത്തിരിപ്പിനോടുവിൽ 

പല്ലവി തന്റെ സ്വന്തമാകുന്നു എന്ന ഓർമ്മ തന്നെ അയാളെ കോരി തരിപ്പിച്ചു

പ്രായ വിത്യാസം എന്ന ഘടകം ഇല്ലങ്കിലും പല്ലവി തനിക്കു സ്വന്തം ആവില്ലന്ന് ശരത്തിനു പൂർണ ബോദ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു കാരണം രവിയും പല്ലവിയുടെയും അടുപ്പം ആരെക്കാളും കൂടുതൽ കണ്ടറിഞ്ഞത് താനാണ്

   ഒരിക്കൽ പോലും തനിക്കു തനിച്ചു കാണാൻ പറ്റിയിട്ടില്ല പോകുന്ന വഴിയിലും വരുന്ന വഴിയിലും എല്ലാം എപ്പോഴും രവിയും ഉണ്ടാവും കൂടെ

[ 🦈: അവന് അവളെ വിട്ട് കൊടുക്കില്ല എന്ന് അന്നേ മനസ്സിൽ ശപഥം ചെയ്തതാണ് 

പക്ഷെ പ്രൊപോസൽ ചീറ്റി പോയതോടെ മനസ്സിൽ വൈരാഗ്യവും കൂടി

[] 🦈: ഒരിക്കൽ.. ഒരിക്കൽ എങ്കിലും അവളെ സ്വന്തമാക്കണം എന്ന ആഗ്രഹത്തിന് അടി വരയിടും പോലെ ആണ് അന്ന് ആ അവസരം ഒത്തു കിട്ടിയത് 

അത് വേണ്ടവിധം ഉപയോഗിച്ചതിന്റെ ഫലമാണ് 

ഇപ്പോൾ ഇത്രയും വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം അവൾ തന്റെ ഭാര്യ യാവാൻ പോകുന്നത് 

ശരത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ ക്രൂരമായ ഒരു ചിരി മിന്നി മാഞ്ഞു

💠💠💠💠

: വിവാഹ തലേ നാൾ.

ബന്ധുക്കളും സുഹൃത്തുക്കളും എല്ലാവരും വന്നു ചേർന്നിട്ടുണ്ട് അതിഥികളെ സ്വീകരിച്ചു കൊണ്ട് പല്ലവി മുന്നിൽ തന്നെയു ണ്ട്.

തിരക്കു എല്ലാം കുറച്ചു ഒതുങ്ങിയപ്പോൾപല്ലവി പവിമോളുടെ അടുത്ത് എത്തി അവൾ മുഖം കനപ്പിച്ചു കിടക്കുകയാണ് ഭാനു മതി അമ്മയുംഅപ്പോൾ അങ്ങോട്ട്‌ ചെന്നു

പവിമോളെ.....

പല്ലവി വിളിച്ചു

വേണ്ട മിണ്ടണ്ട...

പവി തിരിഞ്ഞു കിടന്നു

നോക്കു മോളെ....

പല്ലവി അവളെ തിരിച്ചു കിടത്തി ബലമായി പിടിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.

മോൾക്ക്‌ വേണ്ടിയാണു അമ്മ ഈ കല്യാണം കഴിക്കുന്നത്‌

കഴിഞ്ഞ പതിനഞ്ചു വർഷമായി എന്റെ മോളും അമ്മയും അനുഭവിക്കുന്നതല്ലേ ഈ മാനക്കേട്.

അതിനു നാളെ കൊണ്ട് ഒരു അവസാനം ഉണ്ടാവും

: മോള് പിണങ്ങി മാറിനടക്കരുത്.

അമ്മയുടെ കൂടെ ഉണ്ടാവണം.

രവിയെ കല്യാണം കഴിച്ചാൽ എനിക്ക് ഒരു ഭർത്താവ് മാത്രമാണ് ഉണ്ടാവുക... എനിക്ക് അതിനേക്കാൾ ആവശ്യം നിന്റെ അച്ഛനാ. എന്നിട്ട് എന്റെ അച്ഛൻ എന്നു പറയുന്നയാൾ ഇത്ര ദിവസം ആയിട്ടും എന്നെ കാണാൻ വന്നിട്ടില്ലല്ലോ അമ്മേ....

അത്

ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടാണ് മോളെ. നിന്നേ അയാൾ എല്ലാവരും കാണെ വേണം അംഗീകരിക്കാൻ അതിനു മുന്നെ നിന്നെ കാണാനുള്ള അയാളുടെ ആവശ്യം ഞാൻ അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ല.

എന്നാലും വേണ്ടമ്മേ രവിയങ്കിൾ. എത്ര നല്ല ആളാണ്.

എനിക്ക് രാവിയങ്കിൽ നെ ആണ് ഇഷ്ടം.

പവീ... നീയിങ്ങനെ വാശി പിടിക്കല്ലേ മോളെ....

എന്തായാലും ഈ ചടങ്ങ് തീരുമാനിച്ചു പോയില്ലേ...

ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം നാളെ നിനക്ക് ഞാൻ ഒരു അവസരം തരാം ആ സമയത്തു നിനക്ക് തീരുമാനിക്കാം അച്ഛൻ വേണോ വേണ്ടയോ എന്ന്

.എപ്പോ.....

പല്ലവി അവളെ മിഴിച്ചു നോക്കി

അതൊന്നും നീ അറിയേണ്ട മണ്ഡപത്തിൽ എന്റെ കൂടെ നീയും ഉണ്ടാവും

പക്ഷെ അതിനുമുൻപ് നീ നിന്റെ അച്ഛനെ കണ്ടിരിക്കണം

എന്നിട്ട് നിനക്ക് തീരുമാനിക്കാം

അമ്മയുടെ ജീവിതത്തിൽ അയാൾ വേണമോ വേണ്ടയോ എന്ന്

എന്റെ മോളുടെ തീരുമാനം ആയിരിക്കും എന്റേതും....

എന്താ പോരെ....

മതി..

പവിമോൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പല്ലവിയെ കെട്ടി പിടിച്ച. ബന്ധുക്കളും സുഹൃത്തുക്കളും നാട്ടുകാരും എല്ലാം ഹാളിൽ നിറഞ്ഞു. വരനും കൂട്ടരും ആദ്യമേ തന്നെ ഹാളിൽ എത്തിയിരുന്നു.. മണ്ഡപത്തിൽ വധു വിന് വേണ്ടി അയാൾ കാത്തിരുന്നു.

ഇനി ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാൽ തന്റെ സ്വന്തമാവാൻ പോവുന്ന പല്ലവിയെ ഓർത്തു അയാൾ മനസ്സിൽ ആർത്തുചിരിച്ചു.

കല്യാണ വേഷത്തിൽ പല്ലവിയെ അവളെ കണ്ടു ഭാനുമതി അമ്മ പോലും അമ്പരന്നു പോയി അത്രയേറെ സുന്ദരി ആയിരുന്നു അവൾ

ഈ നേരം രഘവേട്ടൻ ഇല്ലാതെ പോയല്ലോ എന്നോർത്ത് അവർക്കു വിഷമം തോന്നി കണ്ണുകൾ നിറയുകയും ചെയ്തു

:എന്താ അമ്മേ ഇതു....

അത് കണ്ടു പല്ലവി അവരെ ശാസിച്ചു ഇപ്പോൾ കരയാണോ വേണ്ടത്...

അമ്മ സന്തോഷമായിരിക്ക്.

ചേച്ചി...,

ചേച്ചി റെഡി ആയോ അവിടെ എല്ലാവരും വെയ്റ്റിംഗിൽ ആണ്.

പാർവതിയുടെ ഭർത്താവ് രാജേഷ് ഓടി വന്നു തിരക്കി.

അവനാണ് കല്യാണത്തിന്റെ മുഴുവൻ ചുമതലയും അതവൻ നല്ല കാര്യ പ്രാപ്തിയോടെ ചെയ്യുന്നുമുണ്ട്.

: ഒരഞ്ചു മിനുട്ട് ദാ ഇപ്പോൾ കൊണ്ടുവരാം മണവാട്ടിയെ....

പാറു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

പോകാം മോളെ മുഹൂർത്തം ആകാറായി... ഭാനുമതി അമ്മ പറഞ്ഞു.

പല്ലവി പവി മോളെ നോക്കി....

അവൾ കണ്ണ് കൊണ്ട് സമ്മതം അറിയിച്ചു

പല്ലവി പവി മോളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നു മുന്നോട്ടു നടക്കുന്നതിനിടെ... പല്ലവിയുടെ കണ്ണുകൾ ഒരാളെ തിരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു

പക്ഷെ എവിടെയും കണ്ടില്ല.

താലം ഏന്തിയ പെൺകുട്ടികളുടെ നടുവിലൂടെ നടന്നു വരുന്ന പല്ലവിയെ കണ്ടു ശരത് അന്തിച്ചു പോയി.

അവൻ മനസ്സിൽ കണ്ടതിനേക്കാൾ പതിൻ മടങ്ങു സുന്ദരിയാ യി അവൾ.... പല്ലവി.

അതോടൊപ്പം അയാളുടെ രക്തം കട്ടിയായി പോകുന്ന ഒരു കാഴ്ചയും കൂടി അയാൾ കണ്ടു.

പല്ലവിക്കൊപ്പം പവിമോൾ.....

രണ്ടും പേരും ഒരേ പോലെ...

പതിനഞ്ചു വർഷത്തിന് മുന്നേ താൻ കണ്ട അതേ പല്ലവി.....

അതാണ് ഇപ്പോഴത്തെ പവിമോൾ

തന്റെ കുഞ്ഞ്.....

ശരത് ഇരുന്നു വിയർത്തു

അയാൾക്ക്‌ ഇരുവരുടെയും മുഖത്ത് നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാൻ തോന്നുന്നില്ലായിരുന്നു.

പല്ലവിയും പവിമോളും സ്റ്റേജിലേക്ക് കയറി പല്ലവി സദാസിനെ നോക്കി തൊഴുതു.

അവൾ ഒറ്റനിമിഷം കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് എല്ലായിടത്തും ഒന്ന് പരതി

ഒറ്റനിമിഷം.

അവൾ കണ്ടു ഹാളിന്റെ പിന്നിൽ..

കൈകൾ മാറത്തു പിണച്ചു കെട്ടി നിൽക്കുന്ന രവിയെ.

അത്ര ദൂരത്തു നിന്നുപോലും മിന്നൽ പിണറായി ഇരുവരുടെയും നോട്ടം കടന്നു പോയത് അവൾ അറിഞ്ഞു.

പെട്ടന്ന് മിഴികൾ പിൻവലിച്ചു പല്ലവി സ്റ്റേജിൽതന്നെ നോക്കി മിഴിച്ചു ഇരിക്കുന്ന ശരത്തിനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

അയ്യർ താലി കെട്ടിനുള്ള ചടങ്ങിലേക്ക് കടന്നു.

അത് വരെ ഉള്ള തന്റെ സകല കോൺഫിഡൻസും കളഞ്ഞു പോയത് ശരത് അറിഞ്ഞു.

അങ്ങോട്ട്‌ ഇരിക്ക് മോളെ....

വേണു മാഷ് അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു ശാരതിനരികിലേക്ക് നീക്കി നിർത്തി.

മന്ത്രോചാരണങ്ങൾ ഉച്ചത്തിലായി....

ശരത് ഒരു നിമിഷം.....

എനിക്ക് ചിലതു പറയാനുണ്ട്.

ശരത് എന്ത് എന്ന ഭാവത്തിൽ അവളെ നോക്കി.

അയാളെ വിയർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

പല്ലവിയുടെ സംസാരം കേട്ടു വേണു മാഷ് പരിഭ്രമിച്ചു പോയി...

എന്താണ് മോളെ... എന്താ കാര്യം.

ഒന്നൂല്ല മാഷേ....

ഇതു എന്റെ മോളാണ്

പവി.

അവൾ പവിമോളെ മുന്നിലേക്ക്‌ പിടിച്ചു നിർത്തി.

അത് എല്ലാവർക്കും അറിയാം

പക്ഷെ...

ഇവളുടെ അച്ഛനെ ആർക്കും അറിയില്ല.

പതിനഞ്ചു വർഷമായി ഞാൻ പിഴച്ചു പ്രസവിച്ച സന്തതി ആയിട്ടാണ്... നാട്ടുകാർക്ക്‌ ഇടയിൽ ഇവൾ വളർന്നത്...

ഞാൻ മാഷിന്റെ മോനെ കെട്ടിയാലും നാട്ടുകാരുടെ ആ മനോ ഭാവത്തിൽ ഭാവത്തിൽ മാറ്റ മൊന്നും വരില്ല.

പക്ഷെ ശരത് അത് തുറന്നു പറയണം.

ഈ നാട്ടുകാർക്ക്‌ ഇടയിൽ വെച്ചു എന്റെ സ്വഭാവം ശുദ്ധി തെളിയണം.

എന്നാൽ മാത്രമേ ഇന്ന് ഈ വിവാഹം ഇവ്‌ടെ നടക്കു. മോളെ...

മാഷ് ന് നെഞ്ചു നോവുന്ന പോലെ തോന്നി.

മാഷേ... ഹോസ്പിറ്റലിൽ വെച്ചു ഇയാളെ ഞാൻ കല്യാണം കഴിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അന്നത് സമ്മതിച്ചത് മാഷിന്റെ ജീവൻ രക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം ആണ്.

ഇതു പോലെ ഒരിക്കൽ എന്റെ അച്ഛനും നെഞ്ചു പൊട്ടിയാണ് മരിച്ചത് അത് കൊണ്ട് ഇനി മാഷ് സെന്റിമെന്റൽ ആയിട്ടു ഒന്നും പറയണ്ട ഞാൻ അത് സമ്മതിച്ചു തരില്ല.

അത് പറയുമ്പോൾ പല്ലവിയുടെ കണ്ണുകൾ ഏരിഞ്ഞിരുന്നു

പറ ശരത് സത്യം...

എല്ലാവരും കേൾക്കെ പറയണം എന്നാലേ.... ഈ വിവാഹം നടക്കു.

ശരത് വിളറി വിയർത്തു പോയി...

ഇങ്ങിനെ ഒരു സിറ്റുവേഷൻ വരുമെന്ന് അയാൾ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും വിചാരി ച്ചിരുന്നില്ല.

സദസ്സിൽ മൊട്ടു സൂചി വീണാൽ കേൾക്കാവുന്ന അത്ര നിശബ്ദത

മന്ത്രോചാരണങ്ങളും കെട്ടി മേളങ്ങളും നിലച്ചു.

അയാൾ പല്ലവിയെ നോക്കി.

പവിയെ നോക്കി.

അച്ഛനും മകളും നേർക്കുനേർ കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ ഇടഞ്ഞപ്പോൾ...

ഒരു പോര് കോഴിയെ പോലെ പവി അയാളെ തറപ്പിച്ചു നോക്കി.

ഇവിടെ തോറ്റാൽ പിന്നെ ഒരിക്കലും പല്ലവിയെ തനിക്കു സ്വന്തമാക്കുവാൻ കഴിയില്ല എന്ന് ശരത്തിനു അറിയാം

പവി തന്റെ മോളാണെന്ന് സമ്മതിച്ചാൽ പിന്നെ പല്ലവിക്ക് തന്നെ നിഷേധിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നയാൾ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചു.

ഞാൻ.....

ശരത് ചുണ്ടന ക്കി.

അയാളുടെ മനോമുകുരത്തിൽ കൂടി ആ മഴ പെയ്‌ത സായാഹ്നം കടന്നു പോയി.

പവി....

പവി എന്റെ മോളാണ്.

ഞാനാണ് അന്ന് പല്ലവിയെ നശിപ്പിച്ചു കടന്നു പോയത്......

അയാൾ എങ്ങിനെയോ പറഞ്ഞു ഒപ്പിച്ചു.

സദസ്സിൽ ആർക്കും ശ്വാസം പോലും ഇല്ലായിരുന്നു അത്രയേറെ നിശബ്ദത....

ഈ ഒരു വാക്കിനാണ് ഞാൻ ഇത്രയും കാലം കാത്തിരുന്നത്.

പതിനഞ്ചു വർഷം ഞാൻ അനുഭവിച്ച വേദന. അപമാനം,പഴികൾ. ഇതൊന്നും തനിക്കു അറിയില്ല.

അച്ഛൻ ആരെന്നു അറിയാതെ,

എന്റെ മകൾ അനുഭവിച്ച വേദന തനിക്കറിയില്ല.

എന്റെ മകൾക്കു തന്നെ അച്ഛനായി വേണം എന്നവൾ പറഞ്ഞാൽ...

പറഞ്ഞാൽ മാത്രം ഇന്ന് ഈ വിവാഹം നടക്കും

ഇല്ലങ്കിൽ ഇല്ല.

പവിക്കു മനസിലായി

അമ്മ ഇ ന്നലെ തന്ന ആ അഞ്ചു മിനിറ്റ് സമയത്തിന്റെ വില....

പല്ലവിയുടെ കണ്ണുകൾ പവിയുടെ കണ്ണുകളുമായി ഒരു നിമിഷം കൊരുത്തു ചുണ്ടിൽ അവൾക്കു കാണാൻ മാത്രം പാകത്തിന് ഒരു പുഞ്ചിരി മിന്നി മാഞ്ഞു

എനിക്ക് ഇഷ്ടമില്ല ഇയാളെ....

അമ്മ ഇയാളെ കല്യാണം കഴിക്കണ്ട

പവിക്കു ചിന്തിക്കാൻ കൂടുതൽ സമയം ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു.

കേട്ടല്ലോ മാഷേ,

എന്റെ മോൾ പറഞ്ഞത്.

ഈ പതിനഞ്ചു വർഷം ഞങ്ങൾ അനുഭവിക്കാത്ത അപമാനങ്ങൾ പറഞ്ഞാൽ തീരില്ല

ആ അപമാനം ഇന്ന് ഞാൻ ഇവിടെ ഇറക്കി വെക്കുകയാണ്.

ഇനി എന്റെയും എന്റെ മോളുടെയും കൺവെട്ടത് പോലും ഇയാൾ വരരുത്.

എന്റെ മോളുടെ മേൽ അവകാശം പറഞ്ഞു മാഷും.

അപമാനിതനായി ശരത് തല കുനിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ,

പവി ഓടിപോയി ഹാളിന് പിന്നിൽ എല്ലാം കണ്ടും കെട്ടും നിൽക്കുന്ന രവിയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു അങ്കിൾ വാ.....

രവിക്കു നിഷേധിക്കാൻ പോലും പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നണില്ല

അവളുടെ പുറകെ അവനും മണ്ഡപത്തിലേക്കു കയറി

അപ്പോൾ ശരത് മണ്ഡപത്തിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുകയായിരുന്നു.

രണ്ടും പേരുടെയും കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ കൂട്ടി മുട്ടി.

ശരത്തിന്റെ കണ്ണുകളിൽ വൈരാ ഗ്യ ത്തിന്റെ കനൽ പൊട്ടുന്നത് രവി കണ്ടു.

പെട്ടന്ന്

കാരണവരുടെ സ്ഥാനത്തു ഓടി നടന്നിരുന്ന രാജേഷ് അവസരത്തിനൊത്തു ഉയർന്നു.

എന്താ നോക്കി നിക്കണേ മേളം തുടങ്ങട്ടെ.

അയ്യരെ മന്ത്രം ചൊല്ലിയട്ടെ പയ്യനി താണ്....

അയാൾ രവിയെ പല്ലവിയുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ നീക്കി നിർത്തി.

പല്ലവി മുഖമുയർത്തി അയാളെ ഒന്ന് നോക്കി ഒരു മിന്നൽ പിണർ ഇരുവരുടെയും മനസിലുടെ കടന്നു പോയി.

നോട്ടമൊക്കെ പിന്നെ മുഹൂർത്തം കഴിയാറായി...

ലളിതമ്മ എവിടുന്നോ ഓടി വന്നതാണ്.

അത് കേട്ട് എല്ലാവരും ചിരിച്ചു.....

ശുഭ മുഹൂർത്തത്തിൽ തന്നെ രവി പല്ലവിയുടെ കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തി.

എല്ലാറ്റിനും സാക്ഷി യായി നിന്ന വേണു മാഷ് പല്ലവിയുടെ തലയിൽ കൈ വെച്ചു അനുഗ്രഹിച്ചു.

പവിമോളെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു ആ നെറുകയിൽ ഉമ്മവെച്ചു....

പിന്നെ ആരോടും ഒന്നും പറയാതെ.... ഇറങ്ങി നടന്നു.......

(അവസാനിച്ചു.)

📝 ഷീബ