🍁ഒറ്റ മന്ദാരം🍁 ഫുൾ പാർട്ട്🍁

🍁ഒറ്റ മന്ദാരം ഫുൾ പാർട്ട്🍁

"നന്ദേട്ടാ....."

കുപ്പിവള കിലുങ്ങും പോലാ പെണ്ണിൻ്റെ ചിരി ,

വീൽചെയർ ഒന്ന് ചരിച്ച് നന്ദൻ അവളെ കൂർപ്പിച്ച് നോക്കി...

" നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേടി ന്നെ നന്ദൻ മാഷേ ന്ന് വിളിക്കാൻ! എല്ലാരും അതല്ലേ വിളിക്കണേ നിനക്ക് മാത്രം എന്താ കൊമ്പുണ്ടോ?"

പെണ്ണ് ചുണ്ട് പിളർത്തി നന്ദനെ നോക്കി...

" ഇത്രേം നാള് നന്ദേട്ടാ എന്നല്ലേ വിളിച്ചേ, കുറച്ചിലാണെങ്കി നന്ദേട്ടൻ വിളി കേൾക്കണ്ട ട്ടോ... "

പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യം ഇല്ല എന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് നന്ദൻ വീൽ ചെയർ വീടിനകത്തേക്ക് മെല്ലെ ഉരുട്ടി ...

അപ്പഴേക്കും ഓടിച്ചെന്നാ പെണ്ണ് പുറകിൽ നിന്ന് മെല്ലെ ഉന്താൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു...

നന്ദന് കേറാനായി ചെരിച്ച് കെട്ടിയിട്ടുള്ള നിരപ്പായ സ്റ്റെപ്പിലൂടെ,

" നിളാ..... നിനക്ക് വീട്ടിൽ ഒരു പണീം ഇല്ലേ? ഇതെനിക്ക് ചെയ്യാവുന്നതേ ഉള്ളു... മാറിനിക്ക് "

അതും പറഞ്ഞ് വീട്ടിനകത്തേക്ക് വീൽ ചെയറും ഉരുട്ടി പോകുന്നവനെ നോവോടെ നോക്കി..

എന്നും അകറ്റി നിർത്തുന്നതിൻ്റെ നോവോടെ ....

                        🌹🌹🌹

അമ്മയുടെ വീട്ടിൽ നിന്ന് അവകാശം കിട്ടിയപ്പോൾ, അതും അച്ഛൻ അന്യനാട്ടിൽ കിടന്ന് കഷ്ടപ്പെട്ടതും ചേർത്ത് വാങ്ങിയ പതിനഞ്ച് സെൻ്റിൽ വീട് വച്ച് ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വരുമ്പോൾ അന്ന് തനിക്ക് പതിനാല് വയസാ....

ആരേം പരിചയം ഇല്ലായിരുന്നു ...

പുതിയ സ്കൂളിൽ തൊട്ടടുത്തിരിക്കുന്ന കുട്ടിയെ പരിചയപ്പെട്ടപ്പഴാ അയൽക്കാരാണ് എന്നറിഞ്ഞത്....

ചിഞ്ചു " കുറേ നിർബന്ധിച്ചപ്പഴാ അവളുടെ വല്യമ്മയുടെ വീട്ടിലേക്ക് ഒരു ദിവസം ചെന്നത്,

സ്വന്തം വീട് കഴിഞ്ഞ് ഒരു പറമ്പ് കഴിഞ്ഞാ അവളുടെ വല്യമ്മയുടെ വീടായി ..

അവൾ അവിടെ നിന്നാ പഠിക്കുന്നേ...

അവളുടെ അച്ഛനുമമ്മയും ഒക്കെ വിദേശത്താത്രെ ...

" നിള .... ഇതാ ൻ്റെ വല്യമ്മ ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ ... ഓങ്ങല്ലൂര് എൽ പി സ്കൂളിലെ ഹെട്ടീച്ചറായിരുന്നു ..."

എന്നവൾ ടീച്ചറെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് പറയുമ്പോൾ, വാത്സല്യത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു ചിരി ടീച്ചറും തിരിച്ച് നൽകി ...

അപ്പുറത്ത് ചാരു കസേരയിൽ എല്ലാം കണ്ട് ചെറുചിരിയോടെ കിടക്കുന്നയാളുടെ അടുത്തെത്തി കുസൃതിയോടെ ചിഞ്ചു,

"ഇത് , സോമശേഖരൻ മാഷ്, ചില്ലറ പുള്ളി അല്ല ട്ടോ... നമ്മടെ പട്ടാമ്പി ഗവൺമെൻ്റ് എച്ച് എസ് എസ് ലെ പ്രിൻസിപ്പളായിരുന്നു .. "

എന്ന് പരിചയപ്പെടുത്തി..

"നിങ്ങൾ സംസാരിക്കു എന്ന് പറഞ്ഞ് മാഷ് അകത്തേക്ക് പോയി... "

പെട്ടെന്നാണ് വീടിൻ്റെ സൈഡിൽ നിന്ന് ഘനഗാംഭീര്യമുള്ള ആ ശബ്ദം കേട്ടത്..

വേർഡ്സ് വർത്തിൻ്റെ, ഡാഫോഡിൽസ് എന്ന കവിത ചൊല്ലുകയാണ് ...

"ഐ വാണ്ടേർഡ് ലൊൺലി ആസ് എ ക്ലൗഡ്.........."

ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ മുന്നിലിരിക്കുന്നതിനാൽ, ആരാന്ന് ചോദിക്കാൻ മടിച്ചങ്ങനെ ഇരുന്നു ...

ഒട്ടും ക്ഷമ കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ പോലും...

ടീച്ചർ പുതിയ അയൽപക്കത്തുകാരെ പറ്റി ചോദിച്ചറിയുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു ..

ശബ്ദം കേൾക്കുന്നിടത്തേക്ക് ഇടക്കിടക്ക് മിഴി പായിച്ച് ടീച്ചറുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം ഒരു വിധം ഉത്തരം കൊടുത്തു.....

" ഞാൻ കുടിക്കാനെന്തെങ്കിലും എടുക്കാം " എന്ന് ടീച്ചർ പറഞ്ഞപ്പോ... ചിഞ്ചുവിനോട് അതാരാ എന്ന് ചോദിക്കാനുള്ള ആവേശം കൊണ്ട്, ഫോർമാലിറ്റിക്ക് വേണ്ട എന്ന് പോലും പറഞ്ഞില്ല...

ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ അകത്തേക്ക് പോയതും,

ഓടി ചിഞ്ചുവിൻ്റെ അടുത്തെത്തി....

"ആരാ... അവിടെ.. അത് "

"അത് നന്ദേട്ടനാ നിള... വല്യമ്മടെ മകൻ... ട്യൂഷൻ എടുക്കാ.."

"നന്ദേട്ടൻ......"

അവൾ പോലും അറിയാതാ നാമം ഉള്ളിൽ കേറിയിരുന്നു,

എന്തോ ആ ശബ്ദത്തിന് വല്ലാത്ത ആകർഷണീയത,

"അങ്ങട് പോവാം ചിഞ്ചൂ??"

"എന്തിന് ? നിളാ നന്ദേട്ടൻ ഒരു പ്രത്യേക ടൈപ്പാ... ആരും അവിടെ ട്യൂഷൻ പഠിപ്പിക്കുന്നിടത്തേക്ക് ചെല്ലണതേ ഇഷ്ടല്ല ഏട്ടന് "

" വിട്ട് നിന്ന് നോക്കാലോ ചിഞ്ചു, നീ വാ .."

മെല്ലെ അവളെയും വലിച്ച് ആ ശബ്ദം കേട്ടിടത്തേക്ക് പോയി.....

ആ വലിയ വീടിനോട് ചേർന്ന്, ആസ്ബറ്റോസ് മേഞ്ഞ ഭംഗിയുള്ള ഒരു ഓലഷെഡ്, 

മാലയിട്ട് തൂക്കിയ ഗാന്ധിജിയുടെ പടമാണ് ആദ്യം കണ്ണിൽ ഉടക്കിയത്...

അത് പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞിരുന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്നയാളിൽ ചെന്നെത്തി....

മുന്നിലിരിക്കുന്ന കുട്ടികളുടെ ശ്രദ്ധ തിരിയുന്നത് കണ്ടിട്ടാവണം നന്ദേട്ടൻ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയത്....

അപ്പഴാണ് ആ വീൽ ചെയർ താനും കണ്ടത്....

ശ്വാസം നിലച്ചും അത് നോക്കി നിന്നു..

സഹതാപമോ, സങ്കടമോ ഏത് ഭാവമാ നന്ദേട്ടൻ എന്നിൽ കണ്ടെത്തിയതെന്നറിയില്ല ...

ദേഷ്യത്താൽ ആ മുഖമാകെ ചുമന്നിരുന്നു..

"ഉം''

എന്ന് ചോദ്യഭാവത്തിൽ കനപ്പിച്ചൊന്നു മൂളി ...

" നന്ദേട്ടാ ഇത് നിള... അപ്പുറത്ത് പുതിയതായി വന്നത് ഇവരാ..."

ചിഞ്ചു പേടിച്ചാണെങ്കിലും പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു... "

" അതിന്?? ഇവിടെയെന്താ???"

എന്ന് ഒച്ച ഉയർന്നതും അവൾ എന്നെയും കൂട്ടി ഓടിയിരുന്നു ...

" കരയൊന്നും വേണ്ട നിളാ, അതങ്ങനെ ഒരു സാധനാ "

എന്ന് ചിഞ്ചു പറഞ്ഞപ്പഴാ ഞാൻ കരഞ്ഞെന്ന് അറിഞ്ഞത്...

അത് പക്ഷെ ആ കുറവ് കണ്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു, ആരുമല്ലാത്ത വിധം ദേഷ്യപ്പെട്ടതിനാലായിരുന്നു....

കാരണം ഇത്ര നിമിഷങ്ങൾ കൊണ്ട് എൻ്റെ ആരൊക്കെയോ ആയി മാറിയിരുന്നു  നന്ദേട്ടൻ.....

                       🌹🌹🌹

ടീച്ചർക്കും മാഷിനും കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് പത്ത് വർഷം കാത്തിരുന്നു കിട്ടിയ നിധി.. അതായിരുന്നു നന്ദകിഷോർ ""

പക്ഷെ ദൈവത്തിൻ്റെ ഒരോ കുസൃതിയാവാം പോളിയോ ബാധിതനായ കാലു തളർന്ന ഒരു കുഞ്ഞിനെ കൊടുത്തത്...

ടീച്ചറും മാഷും അവന് വേണ്ടി നിലകൊണ്ടു, വിധിയെ തോൽപ്പിച്ച് പഠിച്ച ക്ലാസുകളിൽ എല്ലാം റാങ്ക് ഹോൾഡറായി അവനും അവരെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു,

എല്ലാം ചിഞ്ചു പറഞ്ഞ അറിവായിരുന്നു .. ഓരോന്ന് കേൾക്കുമ്പോഴും, ആ മനുഷ്യൻ ഉള്ളിൽ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു

അമ്മയാണ് തീരുമാനിച്ചത് നന്ദേട്ടൻ്റെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ ട്യൂഷന് വിടാൻ ...

അവിടെ പഠിക്കുന്ന ഒരോ കുട്ടികളുടെയും സ്കൂളിലെ കാര്യങ്ങൾ വരെ നന്ദേട്ടൻ  മറ്റു കുട്ടികളോട് ചോദിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു..

ഒരു വീൽചെയറിൽ ജീവിതം ഹോമിക്കുന്നവന് തൻ്റെ കണ്ണ് എല്ലായിടത്തും എത്തും.... ഇവിടെ ഇരുന്നാലും എന്ന് ആ കുട്ടികളുടെയും, സ്വയം തന്നെയും അറിയിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രത.. അത് മാത്രമായിരുന്നു അത്..

തൻ്റെ ലോകം തന്നെയായ ആ ട്യൂഷൻ ക്ലാസും അതിലെ കുട്ടികളുടെയും പരി പൂർണ്ണ അവകാശം അയാൾ സ്വയം പിടിച്ച് വാങ്ങി, അവരുടെ

ആൺ - പെൺ കൂട്ടുകെട്ട് ശക്തമായി എതിർത്തിരുന്നു,

ഒരിക്കൽ പോലും ഒരു പെൺ സൗഹൃദ മറിയാത്ത മനസിൻ്റെ വൈകല്യമാവാം....

നന്ദൻ മാഷിനെ പേടിച്ച് കുട്ടികളും അത്തരം കൂട്ടുകൾ ഉപേക്ഷിച്ചു...

നന്ദൻ മാഷിൻ്റെ കുട്ട്യോൾ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ പിന്നെ ആ നാട്ടിൽ വേറെ സ്വഭാവ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് വേണ്ടായിരുന്നു ...

പക്ഷെ താനപ്പഴും അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ തോന്നിയവരോടൊക്കെ കൂട്ടു കൂടി..

എല്ലാത്തിലും പോയി തലയിട്ടു,

വെറുതേ, 

നന്ദേട്ടൻ്റെ സിഐഡികൾ കാണാൻ,

എന്നിട്ട് തന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ...

ചീത്ത പറയാൻ,

അടി തരാൻ..

അങ്ങനെ, അങ്ങനെ കുറച്ച് നേരത്തേക്കെങ്കിലും തന്നെ മാത്രം ശ്രദ്ധിക്കാൻ, തൻ്റെ കാര്യത്തിൽ മാത്രം ഇടപെടാൻ ...

ഒരു പാവം പെണ്ണിൻ്റെ പാവം കിറുക്കുകൾ ....

എന്നും പറഞ്ഞിരുന്നു നന്ദേട്ടാന്ന് മാറ്റി മറ്റു കുട്ടികളെ പോലെ മാഷേ ന്ന് വിളിക്കാൻ ...

അപ്പോഴൊക്കെ അവളും വിളിച്ചു വാശിയോടെ.... അധികാരത്തോടെ നന്ദേട്ടാ""

എന്ന് തന്നെ, 

മറ്റു കുട്ടികളെ പോലെ അല്ല താനെന്ന ധാരണയാലെ.... 

                       🌹🌹🌹

പ്ലസ് ടു ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞതും ചിഞ്ചു തിരിച്ച് വിദേശത്തേക്ക് പറന്നു.....

ദൂരേക്ക് പോകാൻ മനസില്ലാത്ത കാരണം നിള കലാമണ്ഡലത്തിൽ ഡിഗ്രി ഭരതനാട്യത്തിനും....

ഉച്ചവരെയുള്ള ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞാ പിന്നെ അവൾ ഉണ്ടാകും ലക്ഷ്മി ടീച്ചറെ ചുറ്റിപ്പറ്റി ...

മിഴികൾ ട്യൂഷൻ ക്ലാസിലേക്ക് പായിച്ച് കൊണ്ട് .....

നന്ദൻ അവളെ നോക്കാറു കൂടി ഇല്ല!..

തന്നെയുമല്ല ചീത്തയും പറയും..

എന്നിട്ടും അവളവിടെ എന്നും എത്തി...

നന്ദൻ ചോദിക്കാതെ തന്നെ അയാൾക്ക് സഹായമായി ...

അയാളുടെ ചീത്തകൾ കേട്ട് , ചിലപ്പോ മിഴി നിറച്ചും, ചിലപ്പോൾ തർക്കുത്തരം പറഞ്ഞുo ചിലപ്പോൾ കൊഞ്ഞനം കുത്തിയും എല്ലാം ...

                       🌹🌹🌹

പറയാതെ തൻ്റെ പ്രണയം നന്ദേട്ടൻ മനസിലാക്കാൻ പോകുന്നില്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു, കാരണം

നന്ദന് വേണ്ടി ലക്ഷ്മി ടീച്ചറും സോമശേഖരൻ മാഷും ആവുന്നിടത്തെല്ലാം പെണ്ണന്വേഷിച്ചു .....

മകൻ്റെ വൈകല്യം എന്നോ തളർത്തിയ രണ്ട് പേരെ വീണ്ടും വീണ്ടും ആളുകൾ തളർത്തിയിരുന്നു ...

എല്ലാം തുറന്ന് പറയാനായിട്ടാണ് അന്നവൾ നന്ദനരികിൽ എത്തിയത്...

അവസാന കുട്ടിയും പോണത് വരെ കാത്തു,

മെല്ലെ അകത്തേക്ക് കയറിച്ചെന്നു...

നാല് വര കോപ്പി നോക്കി തെറ്റ് തിരുത്തുന്നയാൾ അതിൽ നിന്ന് ഒന്ന് മുഖമുയർത്തി നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ 

കൊലുസ്സിൻ്റെ കിലുക്കത്താൽ ആളെ അറിഞ്ഞ്

''ഉം ??"

എന്ന് അന്വേഷിച്ചു,....

" നന്ദേട്ടാ....."

എന്ന് ആർദ്രമായി വിളിച്ചതും ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ കയറി വന്നു...

" നന്ദാ.... ചിറ്റാരിക്കലത്തെ കുട്ടിയുടെ ജാതകം ചേരും ത്രെ, ഇപ്പോ ബ്രോക്കറാ വിളിച്ചേ, "

നിളയെ ഒന്ന് നോക്കി നന്ദൻ ഒന്ന് മൂളി ...

"ൻ്റെ മുത്തശ്ശിയാർ കാവിലമ്മേ ഇതൊന്ന് നടന്ന് കാട്ടിത്തരണേ.... "

എന്നും പറഞ്ഞ് നിളയോട് ഒന്ന് ചിരിച്ച് ടീച്ചർ തിരിച്ച് പോയി...

നന്ദൻ വീണ്ടും ചോദ്യ ഭാവത്തിൽ നിളയെ നോക്കി...

" ഞാൻ... എന്നെ കൂട്ടിക്കൂടെ  നന്ദേട്ടാ നന്ദേട്ടൻ്റെ ഭാര്യയായി.... അത്രക്ക് ഇഷ്ടായിട്ടാ... "

ടീച്ചർ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഉള്ളുരുകി നിൽക്കുന്നവളുടെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് തേങ്ങലായി നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ അത്രയും പുറത്തേക്ക് വന്നു...

വീൽച്ചെയറിൽ  ഇരുന്ന് അവളുടെ കൈ പിടിച്ച് മുന്നിലേക്ക് വലിച്ചിട്ട് ആ കവിളത്ത് അപ്പഴേക്ക് നന്ദൻ്റെ കൈ ആഞ്ഞ് പതിഞ്ഞിരുന്നു......

ധൃതിയിൽ വീൽ ചെയറിൽ പുറത്തേക്ക് പോകുന്നവനെ കാണെ ഉള്ള് നീറി പിടഞ്ഞിരുന്നു അവൾക്ക്...

" നന്ദാ നാളെ എല്ലാരോടും അങ്ങട് ചെല്ലാൻ "

എന്ന് പുറത്ത് നിന്ന് ടീച്ചർ പറയുന്നത് നിള കേട്ടിരുന്നു...

ഒപ്പം,

" കാണുകയൊന്നും വേണ്ട നിക്ക് സമ്മതാ " എന്ന്  തന്റെ നന്ദേട്ടൻ തിരിച്ച് പറയുന്നതുo ...

മുട്ടിൽ തലചേർത്ത് അവൾ ശബ്ദമില്ലാതെ ആർത്ത്  കരഞ്ഞു...

ഉള്ളിലെ ആർത്തിരമ്പുന്ന സങ്കടക്കടൽ അവളുടെ സഹനത്തിനുമപ്പുറത്തായിരുന്നു....

ഒറ്റ മന്ദാരം - 2

എത്ര നേരം അവിടിരുന്ന് കരഞ്ഞെന്നോ എപ്പോ എണീറ്റു പോന്നെന്നോ അവൾക്കറിയില്ലായിരുന്നു ...

വീട്ടിൽ എത്തിയതും മുറിയിൽ കയറി കിടന്നു.....

"നിളാ "

വീട്ടിൽ തിരിച്ച് വന്നെങ്കിലും അടുക്കളയിലേക്ക് കാണാഞ്ഞ് മുറിയിലേക്ക് അന്വേഷിച്ചെത്തിയതായിരുന്നു അവളുടെ അമ്മ ...

" നിളാ... വന്ന പാട് കെടക്കാ കുട്ട്യേ... കയ്യും കാലും കഴുകി വന്ന് കാപ്പി കുടിക്കൂ "

എന്ന് പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞവർ വീണ്ടും അവളുടെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു...

" വയ്യേ അമ്മേടെ കുട്ടിക്ക്?? എന്താടാ .... എന്ത് പറ്റീടാ നിനക്ക്"

വാതോരാതെ സംസാരിക്കുന്നവൾ ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ ഏങ്ങിക്കരഞ്ഞ് കിടക്കുന്നത് കണ്ട് നെഞ്ച് വിങ്ങി അവർ ചോദിച്ചു..

"നിക്ക്... നിക്ക് നന്ദേട്ടനെ ഇഷ്ടാ അമ്മേ.... അമ്മ  ഒന്ന് പറയാവോ എനിക്ക് വേണ്ടി??? 

ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ട് നന്ദേട്ടൻ കേൾക്കുന്നില്ല.. എന്നെ മനസിലാക്കുന്നില്ല ... നിളക്ക് നന്ദേട്ടൻ ഇല്യാണ്ട് പറ്റില്ല അമ്മേ.... നിള ചത്ത് പോവും....."

ഞെട്ടിപ്പിടഞ്ഞവർ എഴുന്നേറ്റു..

എന്തു ചെയ്യണം എന്നറിയാത്ത വിധം ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു....

നിറഞ്ഞ മിഴിയാലെ ഓടി ഫോണെടുത്ത് ഭർത്താവിൻ്റെ നമ്പറിലേക്ക് വിളിച്ചു...

വിളിച്ചാൽ കിട്ടാത്തത് കാരണം വാട്സാപ്പിൽ വോയ്സ് മെസേജ് അയച്ചു,

"രാജേട്ടാ, ഒന്ന് വിളിക്ക്വോ എന്നെ വേഗം ട്ടോ... "

സമാധാനമില്ലാതെ അവർ മകളുടെ മുറിയിലേക്ക് ഇടക്കിടക്ക് എത്തി നോക്കിയിരുന്നു ...

മൊബൈൽ റിംങ്ങ് കേട്ട് വേഗം അവർ ഫോണെടുത്തു...

"എന്താ ? എന്താടി നിമ്മീ.... നീയെന്തിനാ വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞത് "

വിറക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ആ അമ്മ എല്ലാം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു ..

കുറേ നേരം നിർമ്മലയെ ചീത്ത പറഞ്ഞു രാജേന്ദ്രൻ, വളർത്ത് ദോഷാ എന്ന് പറഞ്ഞു...

പട്ടിണിക്കിട്ടാൽ മാറിക്കോളും എന്ന് പറഞ്ഞു,

എല്ലാം കേട്ട് മിഴി നിറച്ച് അവരും നിന്നു നിസാഹായയായി......

                       🌹🌹🌹

പല തവണ നന്ദനെ കാണാനായി നിള ശ്രമിച്ചെങ്കിലും നിർമ്മല സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല....

അവളെ തീരെ കാണാഞ്ഞാ രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ടീച്ചർ അന്വേഷിച്ചെത്തിയത്,

" നിമ്മീ .... മോളെവിടെ, അങ്ങടും കണ്ടില്ല രണ്ടീസായിട്ട് '...?? വയ്യേ കുട്ടിക്ക് "

ദേഷ്യത്താൽ മുഖം തിരിച്ച് നിർമ്മല നിന്നു..

പാവം ടീച്ചർ നിഷ്കളങ്കതയോടെ അകത്തേക്ക് കയറി...

"ടീച്ചർ അവിടൊന്ന് നിന്നേ!"

നിർമ്മലയുടെ മുഖഭാവം കണ്ട് ഒന്നും മനസിലാവാതെ ആ ടീച്ചർ പകച്ച് നോക്കി നിന്നു...

" ആണായും പെണ്ണായും ഒന്നേള്ളൂ ടീച്ചറേ.... ആ മനുഷ്യൻ അന്യനാട്ടിൽ കിടന്ന് മരിച്ച് പണിയെടുക്കുന്നത് അതിനാ ..... എല്ലാരും കൂടെ ഉപദ്രവിക്കരുത്.. ഞങ്ങളെ കാല് പിടിക്കാം വേണങ്കിൽ "

" നിമ്മി .... എന്തൊക്കെയാ നീയ് പറയണേ? എന്താ കുട്ടീ ണ്ടായത്.. ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറയാൻ??"

" എല്ലാരടെ നാടകവും അസ്സലാവണ്ട് ടീച്ചറെ, വെറുതെ വിടൂ ഞങ്ങളെ, ടീച്ചർ എറങ്ങല്ലേ?? നിക്കൊരിടം വരെ പോവാൻ ണ്ട് "

കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാതെ മിഴി നിറഞ്ഞ് അവർ ഇറങ്ങുമ്പോൾ പുറകിൽ നിന്നും അവൾ ഉറക്കെ വിളിച്ചിരുന്നു...

"ടീച്ചറമ്മേ " എന്ന് ...

തിരിഞ്ഞ് നോവുതിരുന്ന പുഞ്ചിരി തിരികെ നൽകുമ്പോൾ കണ്ടു

നിർമ്മല,

"അകത്ത് പോടി അസത്തേ"

എന്ന് പറഞ്ഞ് പിടിച്ച് വലിക്കുന്നത് ...

"ടീച്ചറമ്മേ... നന്ദേട്ടനോടൊന്ന് പറയോ ന്നെ കൂടെ അങ്ങട് കൊണ്ടോവാൻ.... പൊന്ന് പോലെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാന്ന്... ക്ക് നന്ദേട്ടന്നെ കാണാണ്ടെ പറ്റണില്യാ ന്ന്.... ''

അപ്പഴേക്കും നിർമ്മലയുടെ കൈ അവളുടെ മുഖത്ത് വീണിരുന്നു ...

അതേറ്റ് നിലത്ത് വീണവളെ കടന്ന് വന്ന് ടീച്ചറുടെ മുന്നിൽ വാതിൽ കൊട്ടിയടച്ചിരുന്നു നിർമ്മല .....

കേട്ടതൊന്നും വിശ്വസിക്കാനാവാതെ തളർന്ന് ഇരുന്നു ടീച്ചർ ...

പിന്നെ മെല്ലെ വേച്ച് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു...

                      🌹🌹🌹

"അമ്മേ..... "

ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ തല കയ്യിൽ ചേർത്ത് കിടക്കുന്ന ടീച്ചറെ നന്ദൻ വിളിച്ചു,

സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നെന്നവണ്ണം ടീച്ചർ എഴുന്നേറ്റിരുന്നപ്പോൾ,

നന്ദൻ ശരിക്ക് കണ്ടിരുന്നു ചാലിട്ടൊഴുകിയ മിഴികൾ.....

ഉള്ളു പിടഞ്ഞവൻ അമ്മയുടെ അരികില്ലെത്തി....

" എന്താ.... എന്ത് പറ്റി അമ്മേ ?നിക്കറിയാം, ആ ബ്രോക്കറ് അച്ഛനോട് പറഞ്ഞത് ഞാൻ കേട്ടു, പെൺകുട്ടിക്ക് ഈ ബന്ധം.... 

ഞാനത് പ്രതീക്ഷിച്ചതാ അമ്മേ.... നമ്മൾക്ക് നമ്മൾ മതീ..... "

"നന്ദാ........ ഞാനിന്ന് നിള മോൾടെ വീട്ടിൽ പോയിരുന്നു .... "

അമ്മയുടെ ദുഖത്തിൻ്റെ കാരണം ചോദിച്ചവന്റെ മുഖത്ത് ടീച്ചറുടെ മറുപടി വല്ലാത്ത നിരാശ പടർത്തിയിരുന്നു .....

" ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ കഴിയാ അവിടെ ആ കുട്ടി ... കണ്ടിട്ട് നെഞ്ച് പൊട്ടി ... "

അശ്രദ്ധമായി മിഴി തിരിച്ചവനെ തറപ്പിച്ച് നോക്കി ആ അമ്മ പറഞ്ഞു,

"ഭ്രാന്ത് തന്നെയാ അവൾക്ക്, നല്ല അസ്സല് ഭ്രാന്ത്...."

"നിന്നെ ഇഷ്ടപെട്ടതാണോടാ ഭ്രാന്ത് ?? അച്ഛനോട് അമ്മ പറയട്ടെ നന്ദാ... ഒന്ന് രാജേന്ദ്രനോട് സംസാരിക്കാൻ.."

"അമ്മയിതെന്തറിഞ്ഞിട്ടാ... അവൾടെ പ്രായത്തിൻ്റെയാ ഇതെല്ലാം, ഈ പുതുമയൊക്കെ കഴിയുമ്പോ അവളിലെ ഇഷ്ടം ഒക്കെ പോവും അമ്മേ... തലയിലെടുത്ത് വച്ച ബാധ്യതയോർത്ത് പിന്നെ വെറുപ്പാവും..."

"ഇല്യ ട്ടോ... നിക്ക് ഈ ജന്മം വെറുക്കാൻ പറ്റില്യ നന്ദേട്ടാ....."

രണ്ട് പേരും തിരിഞ്ഞ് നോക്കി, വാതിൽക്കൽ നിന്നിരുന്നു നിള....

അല്ല  ... അവളുടെ നിഴൽ മാത്രം, അത്രക്ക് മാറിയിരുന്നു ... കണ്തടങ്ങളിൽ കറുപ്പ് മൂടിയിരുന്നു ... മുടിയൊക്കെ പാറിപ്പറന്ന്....

"മോളെ..... നീ.... നീയെങ്ങനെ ??"

"അമ്മ കാണാണ്ട് വന്നതാ...

നന്ദേട്ടാ...... ന്നെ ഭാര്യയായി കാണാൻ വയ്യാച്ചാൽ വേലക്കാരിടെ സ്ഥാനത്ത് കണ്ടാമതീ ട്ടോ... ഈ കയ്യാലേ ഒരു താലി ഈ കഴുത്തിൽ ഒന്ന് കെട്ടിത്തന്നാൽ മാത്രം മതി... ൻ്റെ നന്ദേട്ടൻ്റെ താലി.... ഈ ശ്വാസം നിലക്കണവരെ ഞാൻ കൂടെ ണ്ടായിക്കോളാം... "

"നിർത്ത ടീ നിൻ്റെ ഭ്രാന്ത്... ഇറങ്ങിക്കോ ൻ്റെ വീട്ടിന്ന് "

"ടീച്ചറമ്മേ ഒന്ന് പറയൂ ൻ്റെ നന്ദേട്ടനോട് ... ഇങ്ങനൊന്നും ന്നോട് പറയല്ലേ ന്ന്... ഞാൻ മരിച്ച് പോവും ന്ന്..."

നിലത്തേക്ക് തളർന്ന് വീണിരുന്നു അവൾ....

ടീച്ചർ ഓടി ച്ചെന്നപ്പഴേക്ക് നിർമ്മല എത്തിയിരുന്നു ...

'' എന്ത് കൈ വെഷാ നിങ്ങളെൻ്റ കുട്ടിക്ക് കൊടുത്തേ....?"

എന്നു പറഞ്ഞ് ബലമായി അവളെ പിടിച്ച് വലിച്ച് കൊണ്ടു പോയിരുന്നു ... പോവാൻ

സമ്മതിക്കാത്തവളെ അടിച്ചും അവർ വലിച്ച് കൊണ്ട് പോയിരുന്നു ...

"എന്താ .... എന്താ ഇതൊക്കെ ലക്ഷ്മീ ?"

എന്ന് ചോദിച്ച് വന്ന മാഷോട്, 

"ഇക്കൊന്നും അറീല്യ മാഷേ ....."

എന്നും പറഞ്ഞ് കണ്ണ് തുടച്ചവർ അകത്തേക്ക് നടന്നു..

എല്ലാം കണ്ടും കേട്ടും നന്ദനും ......

                   🌹🌹🌹

രണ്ട് ദിവസത്തിനകം രാജേന്ദ്രനും എത്തിയിരുന്നു....

ആദ്യം സ്നേഹത്തോടെയും പിന്നെ കാർക്കശ്യത്തോടെയും ഭേദ്യം ചെയ്തും ഒക്കെ അയാൾ അവളെ പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു...

ഒടുവിൽ..... അവളെ നഷ്ടപ്പെടും എന്നായപ്പോ ആ അച്ഛൻ അവളുടെ മുന്നിൽ തോൽവി സമ്മതിച്ചു....

മകൾ സ്വയം തീരുമാനിച്ച് ഉപ്പിച്ച ജീവിതം അപൂർണ്ണമാകും എന്നറിഞും,

തല കുനിച്ച്, സോമശേഖരൻ മാഷിൻ്റെ വീട്ടിൽ ഒരു കല്യാണാലോചനയുമായി ചെന്നു ..

വിശ്വാസം വരാതെ, മാഷ് അയാളെ നോക്കി ഇരുന്നു,

" ൻ്റെ മോളെ ഞാൻ ഇവിടെ ഏൽപ്പിക്കാ..... കൊല്ലുകയോ വളർത്തുകയോ എന്താ എന്ന് വച്ചാൽ ചെയ്തോളു ... ഇനി എനിക്ക് വേണ്ട അവളെ, ഈ മനസിൽ എന്നേ അവള് മരിച്ച് കഴിഞ്ഞു..... "

അതും പറഞ്ഞ് മിഴി തുടച്ച് ഇറങ്ങുന്ന ആ മനുഷ്യൻ്റെ ഹൃദയ വ്യഥ മനസിലാക്കി മാഷ് നോക്കി നിന്നു, കണ്ണിൽ നിന്നു മറയുന്ന വരെ ...

ആ പിടക്കണ അച്ഛൻ്റെ മനസ്സോർത്ത് ദീർഘമായി ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു....

തിരിഞ്ഞപ്പോൾ നന്ദൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു ... ദേഷ്യത്താൽ ചുവന്ന മുഖത്തോടെ....

ഒറ്റ മന്ദാരം - 3

ആ പിടക്കണ അച്ഛൻ്റെ മനസ്സോർത്ത് ദീർഘമായി ഒന്ന് നിശ്വസിച്ചു....

തിരിഞ്ഞപ്പോൾ നന്ദൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു ... ദേഷ്യത്താൽ ചുവന്ന മുഖത്തോടെ....

" അച്ഛാ ഞാൻ....."

ബാക്കി പറയാതെ തല താഴ്ത്തിയപ്പോൾ മാഷിൻ്റെ വാത്സല്യം കലർന്ന വിളി കേട്ടു ...

" നന്ദാ.... "

പിടയുന്ന നെഞ്ചോടെ, ആ മുഖം ഉയർത്തിയപ്പോൾ മാഷ് കണ്ടിരുന്നു ഇരു മിഴികളിലും നീർത്തിളക്കം...

"ഹാ..... ഇതാ വിധിച്ചത് ന്ന് കരുതാ.... "

എന്നും പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് അച്ഛൻ പോയതും വീൽ ചെയറിൽ തല ചായ്ച്ച് കിടന്നു നന്ദൻ ....

മിഴിനീർത്തുള്ളികളെ സ്വതന്ത്രമായി ഒഴുകാൻ അനുവദിച്ച് ....

                    🌹🌹🌹

അച്ഛൻ വന്നതിൽ പിന്നെ തന്നോടധികം സംസാരിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് നിളയോർത്തു...

ഇത്തവണയൊഴിച്ച് അച്ഛൻ വരുക എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഉത്സവമാണ്...

തനിക്കും അമ്മക്കും..

അച്ഛൻ വരുന്ന അന്ന് അമ്മ അച്ഛന് പ്രിയപ്പെട്ട മുണ്ടും നേര്യേതും ഉടുത്തൊരുങ്ങും, നെറ്റിയിൽ വലിയ ചുമന്ന പൊട്ട് തൊടും സീമന്തരേഖയിൽ സിന്ദൂരവും..

അച്ഛൻ ടാക്സി വിളിച്ചാണ് വരാറ്..

വന്നിറങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ ഓടിയാ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്നിട്ടുണ്ടാവും....

തന്നേ ചേർത്ത് പിടിക്കുമ്പോൾ ആ മിഴികൾ നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും.. നെറുകയിൽ ഒന്ന് മുത്തി.... കണ്ണുകൾ അമ്മക്ക് നേരെ നീളും...

കൊതിയോടെ അച്ഛനെ നോക്കുന്ന ആ മിഴികളും എപ്പഴേ നിറഞ്ഞ് ഒഴുകിയിട്ടുണ്ടാവും.....

അകത്ത് ചെന്ന് അമ്മയെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് അമ്മയുടെ സീമന്ത രേഖയിൽ ചുംബിക്കുമ്പോൾ... 

" അച്ഛാ "

 എന്ന് വിളിച്ച് താൻ എത്ര തവണ കട്ടുറുമ്പായിട്ടുണ്ട് ...

അപ്പഴും ചേർത്ത് പിടിച്ച് കൊണ്ടുവന്നത് അത്രമേൽ ആവേശത്തോടെ പങ്ക് വക്കും...... ആ മധുരമുള്ള സ്നേഹവും

എല്ലാം ഓർത്തപ്പോൾ നിളക്ക് ശ്വാസം വിലങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി...

മെല്ലെ എണീറ്റ് ഉമ്മറത്ത് ചെന്നപ്പോൾ കണ്ടു കസേരയിൽ കണ്ണടച്ച് കിടക്കുന്ന അച്ഛനെ ....

അച്ഛൻ പെട്ടെന്ന് അത്രമേൽ തളർന്നത് പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്...

കാരണക്കാരി താനാണല്ലോ എന്ന കുറ്റബോധവും....

" അച്ഛാ ..... "

വിളി കേട്ട് കണ്ണുതുറന്നെങ്കിലും അവളെ നോക്കാതെ ദൂരേക്ക് മിഴി പായിച്ച് ഇരുന്നു അയാൾ....

"ന്നോട് .... ന്നോട് ദേഷ്യാ ൻ്റെ അച്ഛന് ...??"

മറുപടിയില്ലായിരുന്നു .....

അവൾ ആ കാൽക്കൽ തളർന്നു വീണു,

അച്ഛൻ്റെ ഇരു കൈകളും കൂട്ടി പിടിച്ച് ആ മുഖത്തേക്ക് പിടയുന്ന മിഴികളാലെ നോക്കി...

"സ്നേഹിച്ച് പോയി ഞാൻ..... ശ്രമിച്ചിട്ടും മറക്കാൻ പറ്റാത്തോണ്ടാ... അച്ഛൻ പൊറുക്കില്ലേ അച്ഛൻ്റെ നിളക്കുട്ട്യോട്.... "

എന്നും പറഞ്ഞാ കൈകളിൽ മുഖം ചേർത്ത് കരയുന്നവളെ അകറ്റി നിർനിർത്താൻ ആ അച്ഛനും കഴിയുമായിരുന്നില്ല ...

മെല്ലെ അവളുടെ തലയുടെ മുകളിൽ തലചേർത്ത് വച്ച് ആ അച്ഛനും കരഞ്ഞു...

ആവോളം

                 🌹🌹🌹

വലിയ വിവാഹാഘോഷങ്ങൾ രണ്ട് വീടുകളിലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .....

ഒരു തണുപ്പൻ മട്ടായിരുന്നു എല്ലാർക്കും...

ട്യൂഷൻ ആദ്യമായി നന്ദൻ നിർത്തിവച്ചു...

അയാൾക്ക് ഒന്നിലും മനസ്സുറക്കുന്നില്ലായിരുന്നു ...

പുടവ സാരികളും താലിമാലയും ഏറെ സന്തോഷത്തോടെ ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ മകന് കാണാൻ കയ്യിൽ വച്ച് കൊടുത്തപ്പഴും അലസമായി ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞിരുന്നു

" ഇതൊക്കെ എടുത്തു വച്ചോളൂ അമ്മേ "

 എന്ന്

" നീയിതൊന്നും ശരിക്ക് നോക്കീലല്ലോ നന്ദാ .... ശംഖ് താലിയാണ് ഇഷ്ടായില്ലേ നിനക്ക് ...."

അതിനും ഒന്ന് മൂളി, മടിയിലുള്ളത് അപ്പുറത്തേക്ക് മാറ്റി വച്ച് നന്ദൻ നീങ്ങിയിരുന്നു അവിടന്ന് ...

വിവാഹനാളടുക്കും തോറും നിരാശ വന്ന് നിറയുന്ന മകൻ്റെ മുഖത്തെ വ്യസനം ആ അമ്മക്ക് ഒരു പക്ഷെ തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു...

                

                        🌹🌹🌹

വിവാഹ സാരിയും ആഭരണങ്ങളും നിരത്തി വച്ച്തിനരികെ അവൾ ഇരുന്നിരുന്നു... നിള....

കാണാനായി വന്നവർ അവൾക്കു ചുറ്റും കൂടിയിരുന്നു ..

" ന്നാലും ൻ്റെ നിർമ്മലേ നല്ലോരു പെണ്ണിനെ ഇങ്ങനത്തെ ഒരുത്തന് കൊടുക്കാൻ തോന്നീലോ നിനക്ക് ..... കാരപ്പറത്തെ സ്വത്ത് കണ്ടിട്ടാ?"

ദയനീയതയോടെ നിളയുടെ കണ്ണുകൾ അമ്മയിലേക്ക് നീണ്ടു...

കൈ പുറകിൽ കെട്ടി ചുമരിൽ ചാരി മറ്റേതോ ലോകത്തെന്നവണ്ണം അവർ നിന്നിരുന്നു..

"നീയിതെന്ത് ഭാവിച്ചാ പെണ്ണേ, നിനക്ക് ഒരമ്മയാവുകയൊന്നും വേണ്ടേ? ആ ചെറുക്കനെ കൊണ്ട് എന്ത് പറ്റും ന്ന് കരുതിയാ ...? "

വന്നവരുടെ ഭാഷ ഇങ്ങനെ നീണ്ടതും...

" കാപ്പി കുടിക്കാൻ വന്നോളൂ "

എന്നു പറഞ്ഞ് നിർമ്മല അവരെ അവിടെ നിന്ന് കൊണ്ട് പോയിരുന്നു...

തന്നെ നോക്കാതെ... പെയ്യാൻ വിതുമ്പുന്ന മിഴികൾക്ക് പുറകേ... നിഴലിൽ ഒളിക്കുന്ന അമ്മയെ നോവോടെ അവൾ നോക്കി....

                       🌹🌹🌹

പട്ടാമ്പി ഗുരുവായൂരപ്പൻ്റെ നടയുടെ മുന്നിൽ അവൾ നിന്നു...

എല്ലാ ആഭരണങ്ങളും ധരിച്ച്... പട്ടുചേല ഞൊറിഞ്ഞുടുത്ത് ...

അവസാന ദക്ഷിണ സ്വീകരിക്കാൻ അമ്മയും അച്ഛനും എത്തിയിരുന്നു .....

അച്ഛൻ്റെ കാലിൽ വീണപ്പോൾ ഇരു തുള്ളി കണ്ണീരും ആ കാലിൽ വീണ് ചിതറിയിരുന്നു ......

പിടിച്ചെണീപ്പിച്ച്, ഇനി അമ്മയുടെ എന്ന് വാത്സല്യത്തോടെ പറഞ്ഞ അച്ഛനോട് മെല്ലെ തലയാട്ടി അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നു നിള ....

അവളെ ഒന്ന് നോക്കാതെ ഗുരുവായൂരപ്പൻ്റെ നടയിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്ന അമ്മയെ നോ വോടെ നോക്കി അവൾ,

അമ്മയുടെ മിഴികൾ ഇടമുറിയാതെ പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു ....

" അമ്മേ....."

എന്നു പറഞ്ഞാ കാലിൽ വീണപ്പോൾ അവർക്കാവുമായിരുന്നില്ല പിന്നേയും ആ പെണ്ണിനെ അവഗണിക്കാൻ ....

ചേർത്ത് പിടിച്ചാ മുഖത്ത് മുത്തങ്ങൾ കൊണ്ട് പൊതിയുമ്പോൾ, അമ്മിഞ്ഞപ്പാൽ മണക്കുന്ന കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണായി തോന്നി അവളെ .. ആ അമ്മക്ക് .....

                 🌹🌹🌹

ഇത്തിരി നേരം കൂടി കഴിഞ്ഞാണ് നന്ദൻ എത്തിയത്..

കുടുംബക്കാരിലൊരാൾ വീൽ ചെയർ ഉന്തിയിരുന്നു ...

ഗൗരവത്തോടെ ഇരിക്കുന്നവൻ്റെ മിഴികൾ ഒരിക്കൽപ്പോലും അവളെ തേടി വന്നില്ല....

ഒരുമിച്ച് തൊഴുതോളൂ എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞ് കേട്ടപ്പോൾ...

മെല്ലെ ആ പെണ്ണ് മിഴികൾ നീട്ടിയിരുന്നു ..

വീൽ ചെയറിൽ ഇരുന്ന് വലത് കൈ നെഞ്ചിൽ ചേർത്ത് മിഴികൾ പൂട്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന,

തൻ്റെ പ്രണയത്തെ കൊതിയോടെ നോക്കിയിരുന്നു....

താലി പൂജിച്ച് തിരുമേനി നൽകിയപ്പോൾ കൗതുകത്തോടെ അവളാ ശംഖ് രൂപത്തിലുള്ള താലിയിലേക്ക് നോക്കി..

അതിൽ മനോഹരമായി കൊത്തിവച്ച തൻ്റെ പ്രണയത്തിൻ്റെ പേര് കണ്ട് അറിയാതെയാ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നു ...

മിഴികൾ വീണ്ടും നന്ദനിലേക്ക് നീണ്ടു ...

നിർവ്വികാരതയോടെ ആ താലിയും പിടിച്ച് നന്ദൻ ഇരുന്നിരുന്നു..

തല മെല്ലെ താഴ്തി കൊടുത്തപ്പോൾ മിഴി എങ്ങോ നീട്ടി നന്ദൻ താലിചാർത്തി....

തണുത്ത താലിമാല കഴുത്തിൽ ചേരുമ്പോൾ നിറഞ്ഞ മിഴിയാലെ കള്ള കണ്ണനോടവൾ നന്ദി പറഞ്ഞു...

രണ്ടു തുള്ളി കണ്ണീർ നന്ദൻ്റെ മടിയിലേക്കും ഇറ്റി വീണിരുന്നു ..

രാജേന്ദ്രൻ കന്യാദാനം ചെയ്തു പ്രദക്ഷിണം വേണ്ട എന്ന് വച്ചിരുന്നു...

മെല്ലെ നന്ദൻ്റെ വീൽചെയറിനോട് ചേർന്നവൾ നടക്കുമ്പോൾ ആരോ ഇത്തിരി ഉറക്കെ തന്നെ പറഞ്ഞിരുന്നു,

 "ഇത് അധികനാള് നിൽക്കും ന്ന് തോന്നണില്ല "

എന്ന് ..

ഒന്നൂടെ വലിഞ്ഞ് മുറുകി വന്ന നന്ദൻ്റെ മുഖം കാൺകെ ഉള്ളിലൊരു ഭീതി വന്ന് നിറയുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു.

" ഒറ്റ മന്ദാരം - 4 ""

ചെറിയ ഒരു സദ്യ ...

അതും കഴിഞ്ഞ് രാഹുകാലത്തിന് മുൻപ് നന്ദൻ്റെ വീട്ടിൽ ചെന്നു കയറണം....

ഇടക്കിടക്ക് അവളുടെ കണ്ണുകൾ നന്ദന് നേരെ നീണ്ടിരുന്നു.. പക്ഷെ മനപ്പൂർവ്വം അവളെ നോക്കാതെ നന്ദൻ മറ്റെങ്ങോ ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....

കാറിലേക്ക് നന്ദനെ ആരെല്ലാമോ ചേർന്ന് എടുത്തു കയറ്റുമ്പോൾ അവളും ഒരു കൈ അവനിൽ ചേർത്ത് വച്ചിരുന്നു... ഒരു താങ്ങായി... അവളെ കൊണ്ടാവും വിധത്തിൽ ...

പക്ഷെ ഏറെ ദേഷ്യത്തോടെ നന്ദനത് തട്ടിത്തെറുപ്പിച്ചിരുന്നു...

അത് കാണെ നിറഞ്ഞ മിഴിയാലെ അവൾ നോട്ടം മാറ്റിയപ്പോൾ കണ്ടു, 

യാത്ര ചൊല്ലി പറഞ്ഞയക്കാൻ വന്ന ഒരച്ഛൻ്റെ നിസഹായ മുഖം...

എല്ലാം കണ്ട് ഉള്ളിലൊരു നീറലോടെ ആ അച്ഛൻ അവിടെ നിന്നിരുന്നു....

ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി കഷ്ടപ്പെട്ട് വരുത്തി അവൾ ആ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാരി ...

മകളേയും കൂട്ടിപ്പിടിച്ചയാൾ നിന്നപ്പോൾ മിഴികൾ അനുസരണക്കേട് കാട്ടിയിരുന്നു....

തൊട്ടു പുറകിലായി നിന്ന് സ്വരമില്ലാതെ കരയുന്ന അമ്മയെയും കൂടി അവൾ അവരിലേക്ക് ചേർത്തു ::

ഇതു വരെ ഉണ്ടായിരുന്ന അവരുടെ ലോകം...

മെല്ലെ ഒരു തലയാട്ടലിലൂടെ അവൾ യാത്ര പറയുമ്പോൾ,

തന്നിലെ അനുഗ്രാഹം മുഴുവൻ ഒരു ചുംബനത്തിലൂടെ മകൾക്കായി പകർന്നിരുന്നു ആ അച്ഛൻ...

ഒരു ചേർത്തു പിടിക്കലോടെ പറയാതെ പറഞ്ഞിരുന്നു ഇവിടെ ഞങ്ങളുണ്ട് നിനക്കായി എന്നും എന്ന് ആ അമ്മയും...

മെല്ലെ കാറിൽ കയറുമ്പോൾ ജീവനായ ഒന്ന് നേടിയ സന്തോഷത്തിലും പ്രാണൻ പുറകിൽ വിട്ട് വരുന്ന നോവ് അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു..

ഒരു പെണ്ണിന് മാത്രം കടന്നു പോകേണ്ട വഴികൾ......

മിഴി പൂട്ടി കാറിൻ്റെ സീറ്റിൽ ചരുമ്പോൾ ഉള്ളിലെ പിടച്ചിൽ മിഴികളിൽ കണ്ണുനീരായി ഇടം പിടിച്ചിരുന്നു...

അവ ഇരു കവിളിലും തഴുകി ഇറങ്ങിയിരുന്നു ഒരു സാന്ത്വനമെന്നോണം...

മിഴികൾ പുറത്തേക്ക് നീട്ടിയിരിക്കുന്നവൻ, ഏങ്ങലിൻ്റെ ഏറ്റക്കുറച്ചിലിൽ അവളെടുക്കുന്ന നിശ്വാസങ്ങൾ കേട്ടെങ്കിലും അതൊന്നും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഇരുന്നു ..

ഒരു നേർത്ത സ്പർശത്തിനു പോലും ചിലപ്പോൾ ഒരായിരം സാന്ത്വന വാക്കുകൾ ഏകാനാവും എന്നറിഞ്ഞും......

                        🌹🌹🌹

ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ തളികയിൽ അഷ്ടമംഗല്യവുമായി പടിക്കൽ തന്നെ നിന്നിരുന്നു.. 

തൻ്റെ മകൻ്റെ പെണ്ണിനെ ആനയിക്കാൻ...

കാറിൽ നിന്നും താങ്ങിയിറക്കി നന്ദനെ വീൽചെയറിൽ ഇരുത്തുമ്പോൾ മെല്ലെ ആളുകളിലെ സഹ താപം അയാൾ നോക്കിക്കണ്ടിരുന്നു.....

അതാവാം ആ തല പിന്നീട് മെല്ലെ കുനിഞ്ഞത്....

അതിനാലാവാം പ്രണയം വിടർന്ന ആ മുഖം അയാൾ അതിനിടയിൽ കാണാതെ പോയത്.....

നന്ദൻ നേരത്തെ ചുവപ്പ് പടർത്തിയ സീമന്തരേഖയിലൂടെ ഒന്നൂടെ ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ കുങ്കുമം ചാർത്തി....

അമ്മായി അമ്മയുടെ, അല്ല ഇനിമേൽ അമ്മയുടെ അവകാശം ...

ചെറിയനാണത്താൽ ചുവന്ന മുഖത്താലെ, അമ്മായിയുടെ കയ്യിലെ നിലവിളക്കവർ അവളുടെ കയ്യിലേകി....

ഇനിയീ വീടിൻ്റെ വിളക്ക് നീയാണെന്ന് ഓർമ്മിപ്പിച്ച്...

 അവൾ വലത് കാല് വച്ച് കേറി...

മച്ചിൽ വിളക്ക് വച്ച് പര ദേവതയെ പ്രാർത്ഥിക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ആത്മാർത്ഥമായി തന്നെ ആ പെണ്ണ് നെഞ്ചുരുക്കി പരദേവതയോട് ചോദിച്ചിരുന്നു... 

ആ മനസിൽ ചെറുതെങ്കിൽ കൂടി തനിക്കൊരു സ്ഥാനം..

തിരിച്ചിറങ്ങിയപ്പോൾ ലക്ഷ്മി ടീച്ചർ ...

അവളുടെ ടീച്ചറമ്മ ഇറുകെ പുണർന്നിരുന്നു അവളെ ....

" ൻ്റെ നന്ദൻ്റെ പുണ്യം...... അതാ നീയ്യ്... എന്താ ഈ അമ്മ പകരം തരാ ... കുട്ട്യേ...?? ഈ ജീവൻ മതിയോ? ഈ ജീവിതം മതിയോ.. എന്ത് തന്നാലാ ൻ്റെ നന്ദനെ ഇങ്ങനെ നീയ്യ് സ്നേഹിക്കണതിന് പകരാവാ???"

ആ അമ്മയുടെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് അവളും പറഞ്ഞു 

" ഒന്നും വേണ്ട അമ്മേ.. ന്നെ എല്ലാരും സ്നേഹിച്ചാ മാത്രം മതി എന്ന് "

മനം നിറഞ്ഞാ അമ്മ ദേവതയെ ഒന്ന് നോക്കി.....

ഏറെ നാളെത്തെ തൻ്റെ കണ്ണീര് കണ്ടതിന്,

ഇതിൽ കൂടുതൽ അനുഗ്രഹം അവർക്കി നി തരാനില്ലാത്തതിന് ...

 

                       🌹🌹🌹

വന്നവരുടെ കുശലാന്വേഷണത്തിന് നിന്നു കൊടുക്കുമ്പോൾ എല്ലാവരും നന്ദനെ ചോദിച്ചിരുന്നു.....

എല്ലാ തിരക്കിൽ നിന്നും ഒഴിവായി അയാൾക്കെത്തിപ്പെടാവുന്ന അയാളുടെ ലോകം ആ ട്യൂഷൻ ക്ലാസ് മുറിയിൽ അയാൾ ചെന്നിരുന്നിരുന്നു...

അവിടെ മിഴി മൂടി പിടയുന്ന നെഞ്ചിലെ ഏറുന്ന ഹൃദയ താളത്തിൻ്റെ അകമ്പടിയിൽ ഓർമ്മകളെ എവിടേക്കൊക്കെയോ അലയാൻ വിട്ടിരുന്നു...

" നന്ദാ "

അച്ഛൻ്റെ സ്വരം കേട്ടതും മെല്ലെ മിഴികൾ തുറന്ന് അച്ഛനെ നോക്കി അവൻ....

"നേരം ഇരുട്ടീല്യേ കുട്ടിയേ..... ഇനീം വീട്ടിലേക്ക് പോരാറായില്ലേ??"

തല ഒന്നുകൂടി താഴ്തിയതല്ലാതെ മറുപടിയില്ലായിരുന്നു ...

" പാവല്ലേടാ ആ കുട്ടി നിന്നെ അത്രക്ക് ........."

ദേഷ്യത്താലെ യുള്ള മകൻ്റെ നോട്ടത്തിൽ പറയാൻ വന്നത് പാതിയിൽ നിർത്തി ആ വൃദ്ധൻ...

" ഇത്രേം ആയി.. ബുദ്ധി ആവോളം നിനക്ക് ണ്ട്... ഇനി എല്ലാം നിൻ്റെ ഇഷ്ടം ..... കാലങ്ങളായി ഉള്ളിൽ തീയെരിച്ച് കഴിഞ്ഞ  ഒരച്ഛനും അമ്മക്കും ഇന്നൊരു സാന്ത്വനാ ആ കുട്ടി ... അതിനെ വിഷമിപ്പിച്ചാ......... ഹാ ഇനിയൊക്കെ നിൻ്റെ ഇഷ്ടം..."

അത്രയും പറഞ്ഞ് നെഞ്ചിൽ പതിയെ തടവി നടന്നു പോകുന്ന ആ വൃദ്ധന് മുന്നത്തേക്കാൾ ക്ഷീണം ബാധിച്ച പോലെ നന്ദന് തോന്നി...

ഒപ്പം പറയാതെ തന്നെ തൻ്റെ മനോവ്യഥ മനസിലാക്കിയതിലെ അത്ഭുതവും....

ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത് മെല്ലെ വീടിനു നേരെ വീൽ ചെയർ ചലിപ്പിക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിലെ ഭാരം വീണ്ടും കൂടുന്ന പോലെ തോന്നി നന്ദന്

                        🌹🌹🌹

ഹാൾ കടന്ന് ഇടനാഴികയിലൂടെ വീൽചെയറിൽ മെല്ലെ നീങ്ങുമ്പോൾ കണ്ടിരുന്നു.. ജനൽ കമ്പി കളിൽ പിടിച്ച് ദൂരേക്ക് മിഴികളൂന്നി നിൽക്കുന്നവളെ.....

പാവാടക്കാരി മുണ്ടും നേര്യതും ഉടുത്ത് വല്യ പെണ്ണായിരിക്കുന്നു...

നെഞ്ചിൽ തൂങ്ങിയാടുന്ന ശംഖ് മാലയിൽ നന്ദൻ്റെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി....

നിള ... ഇപ്പോൾ അവൾ ഒരു ഭാര്യയായിരിക്കുന്നു....

കാരപ്പറത്തെ നന്ദകിഷോറിൻ്റെ ഭാര്യ....

ഒന്നും സ്വപ്നമല്ല...

ഇന്നവൾ തൻ്റെ ഭാര്യയാണ് ...

വാശിപ്പുറത്ത് അവൾ നേടിയെടുത്ത ഭാര്യാപദം ....

പ്രായത്തിൻ്റെ വെറും വാശിപ്പുറത്ത്....

ഓർക്കും തോറും അയാൾക്ക് ഉള്ളിൽ വല്ലാത്ത ഒരു വികാരം നുരഞ്ഞ് പൊന്തി...

വേഗം മുറിയിലേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ അവൾ അവൻ്റ സാന്നിധ്യം അറിഞ്ഞെന്നോണം അയാളെ നോക്കി.....

പ്രണയപൂർവ്വം...

ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ...

മെല്ലെ പുറകേ അടിവെച്ച് അടി വെച്ചവ ളും ചെന്നു ...

ഇനി തങ്ങളുടേത് മാത്രമാവാൻ പോകുന്ന മുറിയിലേക്ക് ...

അവളുടെ പാതി അവകാശത്തോടെ ....

മുറിയുടെ ഒരു മൂലയിൽ വീൽചെയർ നിർത്തി,

ഇത്തിരി പ്രയാസപ്പെട്ട് അയാൾ അതിൽ നിന്നും താഴെ ഇറങ്ങിയിരുന്നു .....

മുട്ടുകുത്തി കട്ടിലിനടുത്തേക്ക് നീങ്ങുമ്പോൾ പുറകിൽ ശോഷിച്ച കാലുകൾ അനാവൃതമായിരുന്നു....

കട്ടിലിൽ കയറാനുള്ള സ്റ്റെപ്പ് പോലത്തെ മരക്കട്ട കട്ടിലിനടിയിൽ നിന്ന് അയാൾ തന്നെ നീക്കിയടുപ്പിച്ച് കട്ടിലിൽ കയറിപ്പറ്റിയപ്പോഴേക്ക് ആളാകെ ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു ..

എല്ലാം കണ്ട് നിൽക്കുന്ന നിളയെ ഓർത്ത്....

അയാളുടെ മനസും ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു...

തലയിണ കൂട്ടി വച്ച് അതിൽ തല ഉയർത്തി വച്ച് അയാൾ കിടന്നു...

കണ്ണിനു മുകളിൽ കൈവിലങ്ങനെ വച്ച് ...

തന്നെ ഒന്ന് നോക്കാത്തതിൽ പരിഗണിക്കാത്തതിൽ അവൾക്ക് വേദനിച്ചിരുന്നു....

കഴുത്തിലെ ശംഖ് താലി മുറുകെ പിടിച്ചവൾ മെല്ലെ നന്ദൻ്റെ ഓരം ചെന്നിരുന്നു..

"നന്ദേട്ടാ.... "

പരിഭവവും പിണക്കവുമെല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു ആ വിളിയിൽ....

കേൾക്കാത്തത് പോലെ കിടക്കുന്നവൻ പിന്നെയും പെണ്ണിനെ നോവിച്ചു...

" ഒട്ടും ഇഷ്ടല്ലേ നന്ദേട്ടാ എന്നെ?? ഒന്ന് നോക്കാൻ കൂടി തോന്നാത്ത വിധം ദേഷ്യാ ന്നോട്..???"

കണ്ണിനു മുകളിൽ നിന്ന് കൈയ്യെടുക്കാതെ തന്നെ അയാളുടെ സൗകര്യത്തിനായി തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന സ്വിച്ചിൽ അമർത്തി ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്തു നന്ദൻ....

മുറിയിലാകെ ഇരുട്ടു പടർന്നു ...

ഒപ്പം മുന്നോട്ട് കാണാതെ ഒരു പെണ്ണിൻ മനസും ....

ഓരം ചേർന്ന് കിടക്കുമ്പോൾ അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു നന്ദനും അന്ന് ഒരു പോള കണ്ണടച്ചിട്ടില്ല എന്ന് ...

                          🌹🌹🌹

രാവിലെ എണീറ്റ് കുളിച്ച് തിരികെ റൂമിലെത്തിയപ്പോൾ നന്ദൻ അവിടെയില്ലായിരുന്നു .....

വീൽ ചെയറും..

മെല്ലെ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി...

കുളി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നെറുകയിലെ സിന്ദൂരം പാതിയിലധികം മാഞ്ഞ് പോയിരിക്കുന്നു..

വീണ്ടും അവളാ സീമന്തരേഖ ചുവപ്പിച്ചു... 

സിന്ദൂരം തൻ്റെ നെറുകയിൽ കിടക്കുന്നത് മതിവരാതെ പിന്നെം നോക്കി...

താലിയിൽ കൊത്തിവച്ച തന്റെ പ്രാണൻ്റ പേരിലേക്ക് പ്രണയത്തോടെ നോക്കി..

മെല്ലെ യത് ചുണ്ടോട് ചേർത്തവൾ മിഴികൾ പൂട്ടി.....

എല്ലാം കണ്ട് മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നിരുന്നു

അവളുടെ നന്ദേട്ടൻ...

"""ഒറ്റ മന്ദാരം 5"""

താലിയിൽ കൊത്തിവച്ച തന്റെ പ്രാണൻ്റ പേരിലേക്ക് പ്രണയത്തോടെ നോക്കി..

മെല്ലെ യത് ചുണ്ടോട് ചേർത്തവൾ മിഴികൾ പൂട്ടി.....

എല്ലാം കണ്ട് മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നിരുന്നു

അവളുടെ നന്ദേട്ടൻ...

"ഭ്രാന്ത്... മറ്റുള്ളോരെ കാണിക്കാൻ ഉള്ള വെറും ഭ്രാന്ത്..... "

എന്ന് അവൾ മാത്രം കേൾക്കാൻ പാകത്തിൽ പിറുപിറുത്ത് പുറത്തേക്കിറങ്ങി നന്ദൻ ...

തന്നെ മനസിലാക്കാത്തതിൽ തൻ്റെ വേദനയറിയാത്തതിൽ മനം നൊന്ത് അവൾ ആ കട്ടിലിലേക്കിരുന്നു

തലയിലെ മരവിപ്പ് മാറും വരെ...

നിഴലിനോട് പടവെട്ടി ജയിച്ച് ഒടുവിൽ താൻ ഒന്നും നേടിയിട്ടില്ല എന്ന് തിരിച്ചറിയുന്ന ഒരു യോദ്ധാവിനെ പോലെ തോന്നി അവൾക്ക് സ്വയം.....

                        🌹🌹🌹

മുഖമൊന്ന് അമർത്തിത്തുടച്ച് അടുക്കളയിൽ എത്തി നിള...

ഉണങ്ങല്ലരി പൊടിച്ചതിൽ ശർക്കര ഉരുക്കി ഒഴിച്ച്  കൊപ്രത്തേങ്ങ നുറുക്കി ഇടുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവർ...

"ഇതെന്താ ടീച്ചറമ്മേ? നല്ല മണം ണ്ട് ട്ടോ "

"അല്ല മോളിപ്പോ എന്താ വിളിച്ചേ? അതേ ൻ്റെ നന്ദൻ്റെ ഭാര്യ ന്നെ അമ്മേ ന്ന് വിളിച്ചില്ലെങ്കിലേ ചെവി ഞാൻ പൊന്നാക്കും ട്ടോ.."

"""നന്ദൻ്റെ ഭാര്യ """ 

കേൾക്കുമ്പോൾ ഒരു മഞ്ഞു വീണ സുഖം ഉണ്ടെങ്കിലും... 

ഒരു നോവു കൂടി അതിനൊപ്പം തന്നിൽ പടരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു,

ചിന്തകളെ പാടേ മാറ്റി ചിരിച്ച് ഒരു കഷണം കൊപ്രത്തേങ്ങ എടുത്ത് കടിച്ചു..

"ഹാ! വെറും വയറ്റിലാ കുട്ട്യേ കഴിക്കണേ ഫ്ലാസ്കില് ശർക്കരക്കാപ്പിണ്ട്.. അമ്മ എടുത്ത് തരണോ?"

നന്ദേട്ടന് കാപ്പി ശർക്കര ഇട്ടതാ ഇഷ്ടം എന്ന് ഓർത്തു നിള ....

"ഞാൻ എടുത്തോളാ ൻ്റ് ടീച്ചറേ.... ഇത് എന്താ പരിപാടി ന്ന് പറഞ്ഞില്ല ട്ടോ... "

" മറന്നോ അപ്പോ, പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരിയുടെയും സ്വന്തം ഏട്ടൻ്റെയും കല്യാണത്തിന് വരാൻ ടിക്കറ്റ് കിട്ടാണ്ട് അതിന് തൊട്ടടുത്ത ദിവസത്തേക്ക് ടിക്കറ്റ് കിട്ടിയ ആളെ ....?"

"ചിഞ്ചു ... "

"ആ അത് തന്നെ ഉണ്ണിയപ്പ കൊതിച്ചി.... അന്നിവിടെ നിക്കുമ്പോ ഇടക്കിടക്ക് എന്നേ കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിപ്പിക്കും അവള് .... ഒപ്പം ഒരു പൊതി നിള മോൾക്ക് ആദ്യേ മാറ്റി വക്കേം ചെയ്യും.. രണ്ടാൾക്കു് കൂടി ഉണ്ടാക്ക്വാ അമ്മ..."

ചിഞ്ചുനെ പറ്റി ഓർത്ത് ഇത്തിരി നേരം കൂടെ അവിടെ നിന്നു..

"നന്ദന് കാപ്പി കൊടുത്തില്യ കുട്ട്യേ... ഒന്ന് കൊണ്ട് കൊടുക്കു... "

കാപ്പി ഗ്ലാസിലേക്ക് പകരുമ്പോൾ നന്ദൻ്റെ മുഖം ഉള്ളിൽ തെളിഞ്ഞതും കൈ ഒന്ന് വിറച്ചു... ചുടുള്ള കാപ്പി ഇത്തിരി കയ്യിൽ വീണു...

"സ്.സ്...."

ചൂടിനാൽ

എരിവ് വലിച്ചതും

"അയ്യോ എന്താ മോളേ "

എന്നും പറഞ്ഞ് വന്നിരുന്നു ആ അമ്മ..

" ഒന്നുല്യ അമ്മേ "

എന്ന് പറഞ്ഞ് ആ കാപ്പിയുമായി ഉമ്മറത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ ആധിവന്ന് നിറയുന്നതവൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു,

                        🌹🌹🌹

ഒന്ന് കുടഞ്ഞ് പേപ്പറിലെ ചുളിവ് നിവർത്തി മറ്റെങ്ങും ശ്രദ്ധിക്കാതെ വായിക്കുന്നവനെ ഒന്ന് നോക്കി...

അടുത്ത് ചെന്ന് 

"നന്ദേട്ടാ....."

എന്ന് വിളിച്ചതും ആ  കണ്ണുകൾ മാത്രം തൻ്റെ നേരെ നീണ്ടു ...

പെട്ടെന്ന് തന്നെ തിരികെ യും ...

" കാപ്പി ദാ..."

എന്ന് പറഞ്ഞതും 

"അമ്മേ...... കാപ്പി "

എന്ന് അകത്തേക്ക് നോക്കി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു നന്ദൻ :...

"ൻ്റേല് തന്ന് വിട്ടത് അമ്മ തന്ന്യാ... വെറുതേ അമ്മേ വിഷമിപ്പിക്കണ്ടാ ട്ടോ പാവല്ലേ? "

എന്ന് പറഞ് ആ ഗ്ലാസ് അടുത്ത് കണ്ട ടീപ്പോയിൽ വച്ച് അവൾ തിരികെ നടന്നു....

ഉള്ളിൽ അവഗണയുടെ തീക്ഷ്ണ ചൂടിൽ പൊട്ടിപ്പുറത്തേക്കൊഴുകാനായി ഒരഗ്നി പർവ്വതം പുകയുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കൂടി.. അതവളെ അത്രമേൽ പൊള്ളിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കൂടി ...

                        🌹🌹🌹

മുറ്റത്ത് നിന്ന് തെങ്ങിൻ ചൂല് നിലത്ത് തൂക്കുമ്പോഴുള്ള പര പര ശബ്ദം കേട്ട് മെല്ലെ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു നിള....

ടീച്ചറമ്മ നന്ദൻ്റെയും മാഷിൻ്റെയും കൂടെ ഇരുന്ന് വർത്തമാനത്തിലാണ്,

തന്നെ കൂടെ അച്ഛൻ വിളിച്ചെങ്കിലും മനപ്പൂർവ്വം ചെല്ലാത്തതാണ് .....

കാരണം ഓരോ തവണയും ആ ഒരാളുടെ ചെറിയ അവഗണനകൾ പോലും ഉള്ളിൽ എന്തുമാത്രം നീറ്റലാണ് ഉണ്ടാക്കുന്നതെന്നോ?...'

" ആ ... പുത്യണ്ണ് രാവിലെന്നെ കുളിച്ച് സുന്ദരിയായോ?"

മുറ്റമടിക്കുന്നതിനിടയിൽ നിവർന്ന് നിന്ന് ചൂല് കെ വെള്ളയിൽ രണ്ട് തട്ട് തട്ടി രമ ചേച്ചി ചോദിച്ചു...

" ഉം "

നേർത്ത ചിരിയോടെ ഒന്ന് മൂളി ...

"ന്താ കുട്ട്യേ ആകെപ്പാടെ വല്ലാണ്ട്?? ഇന്നലത്തെ ക്ഷീണാ??"

എല്ലാ പല്ലും പുറത്ത് കാട്ടി ആകെ ഒന്നുഴിഞ്ഞ് നോക്കി അവര് ചോദിച്ചു....

ചോദ്യത്തിലെ മുള്ള് അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു...

പുഴയിലെ അലക്കൽ മഹാമഹത്തിൽ കൂട്ടക്കാരികളോട് പറയാനുള്ള വിഷയമായി ...

ഒന്ന് നാണിച്ച് ചിരിച്ച് അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി...

അർത്ഥം വച്ചൊന്ന് മൂളി വീണ്ടും മുറ്റത്ത് കളം വരക്കാൻ തുടങ്ങി ര മ ....

ഏറെ മോഹിച്ച... 

കൊതിച്ച ജീവിതം...

ഈ വീട്ടിൽ മരുമകളായി, 

ഇപ്പോ ഇത് തന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നു... 

ആ ഒരാളുടെ അവഗണന ..

അത് ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രം...

                        🌹🌹🌹

ചായ കഴിഞ്ഞ് നന്ദൻ വീണ്ടും തൻ്റെ ലോകത്തേക്ക് ചേക്കേറി....

ഏതോ ഒരു പുസ്തകം കയ്യിലെടുത്ത് അതിലേക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി ...

നിള അവിടെയെത്തിയിരുന്നു ..

ആദ്യമായി താൻ കണ്ടത് പോലെ തന്നെ പുറം തിരിഞ്ഞ് ഇരിക്കുന്നുണ്ട് നന്ദൻ .....

അന്ന് ഈ ഉള്ളിൽ കുടിയേറിയതാണ് ഈയൊരാൾ,

അന്നു മുതൽ അന്നു മുതൽ ഉണ്ട് ഉള്ളിൽ പ്രാണവായു പോലെ കൂടെ...

അവൾ മെല്ലെ ഇത്തിരി കൂടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.....

" നന്ദേട്ടാ "

ഇഷ്ടാവില്ല എന്നറിഞ്ഞും വിളിച്ചു അവൾ, 

ശക്തിയിൽ പുസ്തകം അടച്ച് എതിർ വശത്തേക്ക് മുഖം തിരിച്ചു നന്ദൻ...

"ന്നോട് ദേഷ്യന്നറിയാം..... തെറ്റിപ്പോയി നിളക്ക്.. അവളുടെ നന്ദേട്ടനെ അളക്കണതിൽ.... എൻ്റെ ഇഷ്ടം മാത്രേ ഞാൻ നോക്കീ ള്ളൂ.... നന്ദേട്ടൻ്റെ മനസ് കാണാൻ ശ്രമിച്ചില്ല... "

ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിൽ അവളുടെ തൊണ്ടയിൽ ചിറകു നീർത്താനാവാതെ പിടഞ്ഞു.... വാക്കുകളെ തടഞ്ഞു.....

ശ്വാസം വലിച്ചെടുത്ത് അവൾ തുടർന്നു .....

" നന്ദേട്ടനെ നഷ്ടപ്പെട്ടാ പിന്നെ നിളയില്ല നന്ദേട്ടാ അതാ ഞാൻ.... ന്നെ... ന്നെ ഒരിക്കലും സ്നേഹിക്കാൻ പറ്റില്ലേ ൻ്റെ നന്ദേട്ടന്?? ഞാൻ... ഞാൻ ശല്യാവണുണ്ടോ ൻ്റ നന്ദേട്ടന്??"

പൊട്ടി പോയിരുന്നു അവൾ..... 

കരച്ചിലിനിടയിൽ കേട്ടിരുന്നു,

"എന്നെയൊന്ന് വെറുതേ വീടൂ ...."

എന്ന് നന്ദൻ കൈകൂപ്പി യാചിക്കുന്നത്,...

തിരികെ ഓടി പോരുമ്പോൾ അവസാനത്തെ പ്രതീക്ഷയും അസ്തമിച്ചിരുന്നു നിളക്ക്....

ഇരുമിഴികളിലും അനുസരണയില്ലാതെ വന്ന കണ്ണീര് നന്ദൻ ആരും കാണാതെ തുടച്ചു നീക്കി....

                        🌹🌹🌹

വൈകുന്നേരത്തോടെ എത്തി ചിഞ്ചു .....

എല്ലാരും അവളെ സ്വീകരിക്കാൻ ഉമ്മറത്ത് തന്നെ നിന്നിരുന്നു...

ടീച്ചറും... മാഷും ..... നന്ദനും...

ഇത്തിരി മാറി ഒരു ശല്യമാവാതെ വാതുക്കൽ പതുങ്ങി അവളും .......

വന്ന് കേറിയതും വല്യമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ചിഞ്ചു ... 

മാഷിന്നെയും നന്ദനേയും കൈ വീശി കാണിച്ചു,

ചുറ്റും തിരഞ്ഞ് ചോദിച്ചു

"എവടെ മ്മടെ നിള നന്ദകിഷോർ "

വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്നവളെ കൈപിടിച്ച് വലിച്ച് നന്ദൻ ഇരിക്കുന്നതിനടുത്ത് കൊണ്ട് നിർത്തി.....

" എന്നാ ചേർച്ചയാ ല്ലേ ൻ്റെ ലക്ഷ്മി ടീച്ചറേ "

എന്ന് ഒരു കണ്ണടച്ച് കയ്യിൽ മുദ്രയും പിടിച്ച് ചോദിച്ചപ്പോൾ

" കണ്ണ് വക്കല്ലേ ടി ൻ്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ "

എന്ന് തിരിച്ചും ടീച്ചർ കളിയായി പറഞ്ഞിരുന്നു...

"ടീ.... നിന്നെ ഇനി ഞാൻ എടത്തിയമ്മേ എന്ന് വിളിക്കണോ?"

എന്ന്,

നന്ദൻ്റെ അടുത്ത് നിന്ന് ഞെളിപിരി കൊള്ളുന്നവളെ നോക്കി ചോദിച്ചു ചിഞ്ചു " ...

ആ പെണ്ണിൻ്റെ കണ്ണുകളപ്പോൾ മെല്ലെ നന്ദന് നേരെ നീണ്ടിരുന്നു..

തല താഴ്ത്തി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട് .... അവളും തലതാഴ്തി....

"ബാ.... ചോയ്ക്കട്ടെ "

എന്നും പറഞ്ഞ് അവളെയും കൂട്ടി ചിഞ്ചു അകത്തേക്ക്

പോയപ്പോൾ എന്തിനോ നന്ദൻ്റെ മിഴികൾ അവരുടെ പുറകേ നീണ്ടു ......

"""" ഒറ്റമന്ദാരം - 6 """"

"ടീ എങ്ങനെ ഉണ്ടെടീ നിൻ്റെ നന്ദേട്ടൻ....?? ഈ സ്നേഹം കൊണ്ടെന്നെ വീർപ്പ് മുട്ടിക്കുന്നു എന്നൊക്കെ പറയില്ലേ അതുപോലാണോ? പറയടീ ..."

നോവോടെ ചിഞ്ചു കാണാതെ ഒന്നു ചിരിച്ചു നിള ...

തങ്ങളെ സംബന്ധിക്കുന്നത് ആരോടും പറയാൻ അവൾ ഒരുക്കമല്ലായിരുന്നു ..

കാരണം അതവരെ സംബന്ധിക്കുന്നത് മാത്രമാണ്... അവളെയും ആവളുടെ നന്ദേട്ടനെയും മാത്രം സംബന്ധിക്കുന്നത്...

അവിടെ മൂന്നാമതൊരാൾക്ക് പ്രവേശനം ഇല്ലായിരുന്നു....

"ഹലോ.... ഏത് ലോകത്താ ......?"

കൈ ഞൊടിച്ച് ചിഞ്ചു വിളിച്ചതും തിരിച്ചെത്തിയിരുന്നു അവൾ മറ്റൊരു ലോകത്ത് നിന്ന് ...

"എന്താ ..... എന്താ നീ ചോദിച്ചേ?"

"അയ്യോ ! ൻ്റെ പെണ്ണേ നന്ദേട്ടന് നിന്നെ ഇഷ്ടല്ലേ... ന്ന്?? "

വന്നപ്പോ മുതലുള്ള രണ്ടു പേരുടെയും ഭാവം ശ്രദ്ധിച്ചതാവാം ചിഞ്ചു അങ്ങനെ ചോദിച്ചതെന്ന് നിള ചിന്തിച്ചു .....

"അതെന്താ ചിഞ്ചു അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ? ൻ്റെ നന്ദേട്ടന് ന്നെ ഇഷ്ടല്യാണ്ടിരിക്കുമോ? 

ആ മനസ് നിറെ ഞാനല്ലേ? 

ആ ഉള്ളിൽ മുഴുവൻ നിക്കുള്ള സ്നേഹല്ലേ?"

ശബ്ദം ചിലമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും അത് പുറത്ത് കാട്ടാതെ അവൾ നടന്നു നീങ്ങിയിരുന്നു .....

പുറത്ത് വാതിൽക്കൽ എല്ലാം അറിഞ്ഞൊരച്ഛൻ ദയയോടെ അവളെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...

അടുത്തെത്തിയപ്പഴാണ് അവളും അച്ഛനെ കാണുന്നത് ..

"എന്താ അച്ഛാ? എന്താ പറ്റിയേ?"

കണ്ണിലെ നീർത്തിളക്കം കണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.....

"ചിലപ്പോൾ ഈ മനസ് നിറയുമ്പോ മിഴിയും കൂടെ നിറയാറുണ്ട്..... അതാ.. "

എന്നും പറഞ്ഞ് നടന്നു നീങ്ങുന്ന വൃദ്ധനെ നോക്കിനിന്നു അവൾ....

                       🌹🌹🌹

" നന്ദേട്ടാ.... "

രാവിലത്തെ കാപ്പി കഴിഞ്ഞ് സ്വന്തം ലോകത്ത് ചെന്ന് അലസമായി ഒരു താളിൽ

എന്തൊക്കെയോ കുത്തിക്കുറിക്കുന്നവനെ ഒന്ന് മടിച്ചിട്ടാണെങ്കിൽ കൂടി അവളൊന്ന് വിളിച്ചു.....

എഴുത്ത് നിർത്തിയെങ്കിലും തലയുയർത്തി ഒന്നു നോക്കുക കൂടി ചെയ്യാതെ അയാളിരുന്നു ...

" ചിഞ്ചുൻ്റെ കൂടെ ഒന്ന് പുറത്ത് പൊയ്ക്കോട്ടെ ..... പണ്ട് കൂടെ പഠിച്ച കുട്ടികളെ എല്ലാം ഒന്ന് ........."

പറഞ്ഞ് മുഴുമിക്കാൻ വിടാതെ...

"ആർക്ക് വേണേലും എവിടെ വേണേലും പോവാം... എൻ്റെ സമ്മതത്തിനായി കാക്കണം എന്നില്ല"

എന്ന് എടുത്തടിച്ചത് പോലെ പറഞ്ഞ് തീർത്തിരുന്നു...

വീണ്ടും ദേഷ്യത്തിൽ ഒന്ന് അമർത്തി എന്തൊക്കെയോ കുത്തിക്കുറിക്കാനും തുടങ്ങിയിരുന്നു....

ഉള്ളിലെ മരവിപ്പ് കാരണം ഈ വാക്കുകൾ തന്നെ ഒട്ടും തന്നെ നോവിച്ചില്ലല്ലോ എന്ന്  നിള ഓർത്തു ... 

വേഗം പുറത്തേക്കിറങ്ങി ..

അവിടെ കവർ ഇട്ട് മൂടിവച്ച തൻ്റെ സ്കൂട്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് നോക്കുകയായിരുന്നു ചിഞ്ചു ...

സെൽഫ് എടുക്കാഞ് കഷ്ടപ്പെട്ട് കിക്കർ അടിച്ച് സ്റ്റാർട്ടാക്കി ...

"നീ പോയപ്പോ ഇത് വെറുതേയായി... ന്നാലും ഗോപിയേ കൊണ്ട് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യിച്ച് ഇവിടെ ഒക്കെ ഒന്ന് ഉരുട്ടിക്കാറുണ്ട്.... "

ഉമ്മറ തിണ്ടിൻ്റെ മകളിൽ ഇരുന്ന് അവളെ നോക്കി പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു ..അച്ഛൻ...

തൂണും പിടിച്ച് അമ്മ അരിയത്തും....

"ഊണിന് കാലാവുമ്പഴക്കും രണ്ടും ഇങ്ങട് എത്തണം ട്ടോ "

കപട ഗൗരവം നടിച്ച് ടീച്ചർ പറഞ്ഞപ്പോ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ നിള അനുകൂലിച്ച് തലയാട്ടിയിരുന്നു ....

ചിഞ്ചുവിൻ്റെ പുറകിൽ കയറി നന്ദൻ്റെ ട്യൂഷൻ സെൻ്ററിന് അരികിലൂടെ പോവുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഉള്ളിലേക്ക് നീണ്ടിരുന്നു..

അവിടെ കണ്ടു ചെറുതായി ഒന്ന് ചെരിഞ്ഞ് അവർ പോകുന്നത് നോക്കുന്ന തൻ്റെ പ്രാണനെ ..

തങ്ങളെ ചെറുതായെങ്കിലും ഒന്നു നോക്കുന്നവനെ കണ്ട്...

ചെറിയ ഒരു മന്ദസ്മിതം അവളുടെ ചുണ്ടിൽ വിടർന്നിരുന്നു...

                    🌹🌹🌹

ഊണെല്ലാം മേശയുടെ മുകളിൽ കൊണ്ട് വക്കുമ്പോഴും ഇടക്കിടക്ക് പുറത്തേക്ക് നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ടീച്ചർ....

മാമ്പഴപ്പുളിശ്ശേരി കരണ്ടിയിൽ എടുത്ത് കയ്യിലിറ്റിച്ച് ഒന്നുകൂടി പാകം നോക്കി ടീച്ചർ ...

നിള മോൾക്ക് വേണ്ടി താൻ ഉണ്ടാക്കിയത്...

എത്ര നോക്കീട്ടും മതിയാവുന്നില്ലായിരുന്നു....

എന്തൊക്കെ അവൾക്കായി നൽകീട്ടും മതിയാവുന്നില്ലായിരുന്നു ആ അമ്മക്ക് .....

വീണ്ടും ആ നോട്ടം പടിക്കലേക്ക് നീണ്ടു .....

നന്ദൻ എത്തിയപ്പോൾ ഇലയിട്ട് ഊണ് വിളമ്പാൻ തുടങ്ങി ടീച്ചർ ..

തനിക്കായി വച്ച വെള്ളത്തിൽ കൈ കഴുകി നന്ദൻ മേശക്കരികിൽ എത്തി......

അസ്വസ്ഥമായ മനസോടെ പടിയിലേക്ക് മിഴികൾ പായിക്കുന്ന ടീച്ചറെ കണ്ട് അതിന്നേക്കാൾ അസ്വസ്ഥതയോടെ നന്ദൻ ചോദിച്ചു,

"അമ്മയിത് ആരെയാ ഈ നോക്കണത് "

" അവര് വന്നില്ലല്ലോ നന്ദാ... ഊണിന് കാലാവുമ്പോഴേക്കും വരാന്ന് പറഞ്ഞതാ നിള മോള് "

"ഓ.... പറഞ്ഞാ പിന്നെ കേൾക്കണോരാണല്ലോ എല്ലാം... ഉടുത്തൊരുങ്ങി പോയോർക്ക് വരാനും അറിയും, 

അമ്മ അമ്മേടെ പണി നോക്ക് "

എന്ന് ദേഷിച്ച് പറഞ്ഞതും കേട്ടു,

"ടീച്ചറേ..... സോമൻ മാഷേ ....."

ന്ന് ഗോപിയുടെ ശബ്ദം ..... എന്തോ അപകടം പോലെ തോന്നി ടീച്ചർ ഉമറത്തേക്കോടിയിരുന്നു .....

"ന്താ ഗോപിയേ..... ന്താ നീ ഓടി ക്കിതച്ച്??"

"ടീച്ചറേ, ഇവിടത്തെ കുട്ട്യോള്ക്ക്.... കവലേല് വച്ച് ..."

"ന്താ...ഗോപിയേ എന്താ നീ പറയണേ...???"

"വണ്ടി കാറിലിടിച്ചതാ..... സാവിത്രിയമ്മടെ മോൾക്ക് കാര്യായി ഒന്നും ഇല്യ... ഇവിടെത്തെ മരുമോളൂട്ടിക്ക് ...."

"ഗോപിയേട്ടാ "

കരയും പോലെയായിരുന്നു പുറകിൽ നിന്ന് ആ വിളി....

നന്ദൻ പറ്റുന്ന വേഗത്തിൽ അങ്ങോട്ടേക്കെത്തിയിരുന്നു ..

"എന്താ ... എന്താ അവൾക്ക്.... ൻ്റെ.. ൻ്റ നിളക്ക് എന്താ പറ്റിയേ??"

ഭ്രാന്തനെ പോലെ അലറി ചോദിക്കുന്ന അവനെ തെല്ല് ഭയത്തോടെ ടീച്ചർ നോക്കി.....

പാടത്ത് നിന്ന് അപ്പഴേക്കും മാഷും കേറി വന്നിരുന്നു.....

"ഒറ്റ മന്ദാരം 7"

"ഗോപിയേട്ടാ "

കരയും പോലെയായിരുന്നു പുറകിൽ നിന്ന് ആ വിളി....

നന്ദൻ പറ്റുന്ന വേഗത്തിൽ അങ്ങോട്ടേക്കെത്തിയിരുന്നു ..

"എന്താ ... എന്താ അവൾക്ക്.... ൻ്റെ.. ൻ്റ നിളക്ക് എന്താ പറ്റിയേ??"

ഭ്രാന്തനെ പോലെ അലറി ചോദിക്കുന്ന അവനെ തെല്ല് ഭയത്തോടെ ടീച്ചർ നോക്കി.....

പാടത്ത് നിന്ന് അപ്പഴേക്കും മാഷും കേറി വന്നിരുന്നു.....

"നിക്ക് കാണണം ..... ന്നെ ഒന്ന് കാറിൽ ഇരുത്തി തര്യോ ഗോപിയേട്ടാ "

ആദ്യമായി ടീച്ചർക്ക് മകൻ്റെ വൈകല്യത്തിൽ ഉള്ള് പൊള്ളി,

കാരണം ഇത് വരെ അവനത് അവൻ്റെ കഴിവുകൾ കൊണ്ട് മറികടന്നിരുന്നു,

ഗോപിയേട്ടനും അത് കേട്ട് വല്ലാതായിരുന്നു ...

എടുത്ത് കാറിൽ ഇരുത്തുമ്പോൾ വയ്യെങ്കിലും മാഷും കരുത്തോടെ പിടിച്ച് ഒപ്പം നിന്നു..

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

 വീൽ ചെയർ ഇത്തിരി കൂടി വേഗത്തിൽ പോയിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആശിച്ചു നന്ദൻ ..

ചുമരോട് ചാരിയിട്ട ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുന്ന ചിഞ്ചുവിനെ കണ്ടതും എല്ലാവരും അങ്ങോട്ട് ചെന്നിരുന്നു..

"മോളെ..... "

ഒരു സങ്കടക്കടൽ ഉള്ളിൽ ഇരമ്പുമ്പോഴും നന്ദൻ അവളെ വിളിച്ചു.....

" ഏട്ടാ "

എന്ന് വിളിച്ച് അവൾ അവൻ്റെ അരികിലെത്തിയിരുന്നു,

" നിള ''

അതൊന്ന് മാത്രമേ ചോദിക്കാനുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ...

ചിഞ്ചുവിൻ്റെ കണ്ണുകൾ നീണ്ടിടുത്തേക്ക് നോക്കി എല്ലാവരും...

ഓപ്പറേഷൻ തിയേറ്റർ"""

അതു കണ്ടതും തളർന്ന് ഇരുന്നിരുന്നു ഒരു പാവം അമ്മ...

ഗോപിയും മാഷും അവരെ പിടിച്ച് അടുത്തുള്ള ബെഞ്ചിൽ കിടത്തുമ്പോൾ കൈകൾ പരസ്പരം കോർത്ത് പിടിച്ച് മിഴികൾ പൂട്ടി തൻ്റെ നിളക്കായി പ്രാർത്ഥിക്കുകയായിരുന്നു നന്ദൻ....

"ഏട്ടാ..."

ചിഞ്ചുവിൻ്റെ വിളി കേട്ട് ഏതോ ലോകത്ത് നിന്ന് മടങ്ങിയെത്തി നന്ദൻ ....

അവളെ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു....

"ഒന്നൂല്ല ഏട്ടാ...... "

എന്ന് പറഞ്ഞ് സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ അവൾ കണ്ടിരുന്നു അവൾക്ക് സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ആവാത്ത വിധം ആ ഉള്ളുരുകുന്നത് ...

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

ഡോക്ടറെ കണ്ടതും മാഷ് ഓടി ചെന്നിരുന്നു...

" ൻ്റെ കുട്ടിക്ക് എന്താ ഡോക്ടറേ, എത്രണ്ടാ പറ്റീത് ..."

നിഷ്കളങ്കമായ ആ മനുഷ്യൻ്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അലിവോടെ,

"പേടിക്കാൻ ഒന്നൂല്യ ട്ടോ... കൈ ക്ക് ചെറിയ പൊട്ടൽ ഉണ്ടായിരുന്നു .. സ്ക്രൂ ഇടേണ്ടി വന്നു... നെറ്റിയിൽ ചെറിയ പോറൽ.... ആൾക്ക് വേറേ കുഴപ്പം ഒന്നൂല്യ ... കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ കേറി കാണാം;

എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു...

അത് കേട്ട് സമാധാനത്തിൻ്റെ കണ്ണുനീരോടെ ആ വൃദ്ധൻ തലയാട്ടി.....

ഇത്തിരി നേരം കൂടെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവളെ ഒബ്സർവേഷൻ റൂമിലേക്ക് മാറ്റി...

വേറേ രോഗികൾ ഇല്ലാത്തത് കാരണം കേറി കണ്ടോളാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു..

കേറിയതും കണ്ടിരുന്നു നന്ദൻ സെഡേഷനിൽ മയങ്ങുന്നവളെ...

എന്തിനോ തൻ്റെ മിഴി നിറയുന്നതയാൾ അറിഞ്ഞു,

അടുത്ത് ചെന്ന് ആ മുഖം മെല്ലെ തഴുകി പതിയെ എങ്കിൽ കൂടെ വിളിച്ചു,

" നിളാ "

എന്ന് ....

മയക്കത്തിലും അവൾ ആ ശബ്ദം തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു..

ശ്രമപ്പെട്ട് കണ്ണുകൾ തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു.

പക്ഷെ പരാജയപ്പെട്ട് അവ രണ്ടും അടഞ്ഞ് തന്നെ കിടന്നു..

ഒന്നുകൂടി അവളെ നോക്കി നന്ദൻ ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞിരുന്നു 

" പോവാം "

എന്ന് ... 

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

അറിയാത്ത ഒരു ലോകത്ത് എവിടെയൊക്കെയോ നടക്കുമ്പോൾ തൻ്റെ പ്രണയത്തിൻ്റെ സാമീപ്യം അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നു...

പിന്നീടാണ് ചിഞ്ചുവിൽ നിന്നും ശരിക്കും നന്ദൻ വന്നുവെന്നും, തന്റടുത്ത് ഇരുന്നു എന്നും അവൾ അറിഞ്ഞത്....

കേട്ടതിൻ്റെ പൊരുൾ തേടുകയായിരുന്നു തന്നെറെ ഉള്ളിൽ അവൾ.....

ഒടുവിൽ കിട്ടിയ ഉത്തരം അവളുടെ ചുണ്ടിൽ അത്രമേൽ നേർത്ത ഒരു ചിരി വിടർത്തിയിരുന്നു ......

എത്രയും വേഗം ഒന്ന് കണ്ടാൽ മതി എന്നായിരുന്നു അവൾക്ക്....

" നിള മോളെ ഞങ്ങൾ അങ്ങട് കൊണ്ടോവാ ടീച്ചറേ "

ഞെട്ടലോടെയായിരുന്നു അവൾ സ്വന്തം അമ്മയുടെ തീരുമാനം കേട്ടത്.....

" ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം നിമ്മി പൊന്ന് പോലെ ൻ്റെ കുട്ടിയേ"

"അതറിയാം .. അതല്ല ടീച്ചറേ..... വലത് കൈക്കാ പൊട്ടൽ തനിച്ചവൾക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല, പിന്നെ എന്തേലും ഒരാവശ്യം വന്നാ ആരാ ള്ളത് അവിടെ? ഇവിടെ ആവുമ്പോ അവൾ ടച്ഛൻ പോയിട്ടില്ലല്ലോ?"

നിർമ്മല പറഞ്ഞത് ടീച്ചർക്ക് വിഷമമായി എന്നത് വ്യക്തമായിരുന്നു ഒപ്പം നിളക്കും....

" ഞാൻ ണ്ട് നിർമ്മല , അവിടെ അവൾക്ക് സ്വന്തം അച്ഛനായി... ഇത്തിരി വയസായാലും കുട്ടിടെ കാര്യത്തിന് ഒരു മുടക്കോം വരില്യ..... "

"അയ്യോ മാഷേ ഞാൻ അങ്ങന്യല്ല ട്ടോ പറഞ്ഞത് "

ഒന്നുമോർക്കാതെ പറഞ്ഞത് അവരിൽ വിഷമമുണ്ടാക്കി എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ നിർമ്മലക്കും കുറ്റബോധം തോന്നിയിരുന്നു ...

നന്ദൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് തന്നെ പോകാം എന്ന് തീരുമാനമായിരുന്നു ഒടുവിൽ...

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

അമ്മയോടും അച്ഛനോടും സംസാരിച്ച് അവരിറങ്ങിയപ്പോൾ നന്ദൻ തന്റെ ലോകത്തേക്ക് വീണ്ടും ചേക്കേറി.. .

വന്നവളെ ഒന്ന് നോക്കുക കൂടി ചെയ്യാതെ ...

കൂട്ടിരിക്കുന്ന ടീച്ചറുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടി ഉണ്ടെങ്കിലും ആ കണ്ണുകൾ ഇടക്കിടക്ക് വാതിൽക്കലേക്ക് നീണ്ടു,

നിരാശയിൽ താഴേക്കും ....

കട്ടിലിൻ്റെ ഹെഡ് റെസ്റ്റിൽ തലയിണ ചാരി വച്ച് അതിൽ കണ്ണുകൾ അടച്ച് ചാരി ഇരിക്കുമ്പോൾ കേട്ടിരുന്നു വീൽ ചെയർ ഉരുളുന്ന ശബ്ദം .....

ഇരുട്ടു വീണു തുടങ്ങിയ മുറിയിലേക്ക് നന്ദൻ കയറി വന്നപ്പഴേ ലൈറ്റ് ഇട്ടു നിള ...

എന്തോ എടുത്ത് തിരിച്ച് പോകാനാഞ്ഞപ്പോഴേക്കും മുന്നിൽ തടസം പോലെ നിന്നു അവൾ.....

" മാറ് "

എന്നിത്തിരി ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞതും വാതിൽ ചാരി നിന്ന് അടച്ചിരുന്നു അവൾ.....

ദേഷ്യത്തോടെ മിഴി തിരിച്ചവൻ്റെ അരികിൽ മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു .....

" ൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കാവോ നന്ദേട്ടാ?"

എന്ന് വീറോടെ പറയുന്നവളെ ഒന്നും മനസിലാവാത്ത പോലെ അറിയാതെ നോക്കി പ്പോയിരുന്നു നന്ദൻ .....

" ൻ്റെ നന്ദേട്ടന് ഈ നിളയെ ഇഷ്ടല്ലേ??? ചോദിച്ച് എനിക്കും കേട്ടിട്ട് നന്ദേട്ടനും മടുത്ത ചോദ്യാ ..... പക്ഷെ നിക്ക് ഉത്തരം വേണം"

.

എന്ന്,

പ്രതീക്ഷയോടെ ചോദിച്ചവളോട്

"ഭ്രാന്ത് പറയാണ്ട് വാതിൽ തുറക്കണുണ്ടോ നീയ്..."

എന്ന് ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു നന്ദൻ,

"ൻ്റ ഭ്രാന്ത് ഈയൊരാളല്ലേ..... ഇത് മാത്രമല്ലേ ?? "

എന്ന പെണ്ണിൻ്റെ കുറുമ്പ് നിറഞ്ഞ മറുപടികേട്ട്

"വാതിൽ തുറക്കടീ "

എന്ന് വീറോടെ വീൽ ചെയറിൻ്റെ ഹാൻ്റിലിൽ ശക്തമായി അടിച്ച് പറയുന്നവൻ്റെ ശബ്ദം അവളെ തെല്ല് ഭയപ്പെടുത്തിയിരുന്നു ...

എന്നിട്ടും കൂസാതെ ചോദിച്ചവൾ,

"എന്തിനാ നന്ദേട്ടാ എൻ്റെ മുന്നിൽ മാത്രം ഈ അഭിനയം "

എന്ന്....

ഒന്ന് പകച്ച് അവളെ നോക്കിയപ്പോൾ കുസൃതിയോടെ പെണ്ണ് ഇടംകയ്യാൽ അവൻ്റെ കൈ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു......

പെട്ടെന്നുള്ള പെണ്ണിൻ്റെ ചെയ്തിയിൽ ഞെട്ടിത്തരിച്ച് ഇരിക്കാനേ നന്ദനായുള്ളൂ......

"ഒറ്റ മന്ദാരം Last Part "

ഒന്ന് പകച്ച് അവളെ നോക്കിയപ്പോൾ കുസൃതിയോടെ പെണ്ണ് ഇടംകയ്യാൽ അവൻ്റെ കൈ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്നു......

പെട്ടെന്നുള്ള പെണ്ണിൻ്റെ ചെയ്തിയിൽ ഞെട്ടിത്തരിച്ച് ഇരിക്കാനേ നന്ദനായുള്ളൂ......

" നന്ദേട്ടന് പറയാവോ ഈ നിളയെ സ്നേഹിച്ചിട്ടേ ഇല്യ ന്ന്.... ഇനി സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയില്യന്ന്... ഇല്യ എന്നാ ഉത്തരമെങ്കി പിന്നെ നിള ഇവിടെണ്ടാവില്യ ട്ടോ ശല്യമാവാണ്ട്, ഈ മുന്നില് പോലും വരാണ്ട് പൊയ്ക്കോളാം"

പ്രതീക്ഷയോടെ മറുപടിക്കായി  നോക്കുന്നവളെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ മിഴികൾ പൂട്ടി നന്ദൻ ഇരുന്നു....

" ഇഷ്ടല്ലേ നന്ദേട്ടാ... ന്നെ വേണ്ടേ നന്ദേട്ടന് ...? ഈ അവഗണന സഹിക്കാൻ പറ്റണില്യ... എന്നെ കൊല്ലാതെ കൊല്ലാ നന്ദേട്ടാ.... "

"നിള വാതിൽ ദയവ് ചെയ്ത് ഒന്ന് തുറക്കൂ പ്ലീസ്"

എന്ന് ഒരു മന്ത്രണം പോലെ ആ നാവിൽ നിന്നും വീണതും 

നിരാശയോടെ അവൾ വാതിൽ തുറന്നിരുന്നു ..

ഒരു തളർച്ചയോടെ നീങ്ങുന്നവനെ കണ്ടപ്പോൾ ദേഷ്യവും സങ്കടവും എല്ലാം ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞ് നിന്നിരുന്നു....

                       🌹🌹🌹

ഭക്ഷണം പോലും കഴിക്കാൻ പോകാതെ ആ കയ്യും വച്ച് അവൾ ഇരുന്നു മുറിയിൽ....

കരയില്ല എന്ന് എത്ര ഉറപ്പിച്ചിട്ടും അതിലേറെ വാശിയോടെ വരുന്ന മിഴിനീർ തുടച്ച് നീക്കാതെ തന്നെ .....

ഹെഡ് റെസ്റ്റിൽ തല ചായ്ച്ച് മിഴികൾ അടച്ചു ഇരുന്നവൾ....

എന്തൊക്കെയോ ഓർത്ത്.......

" നിളാ """""

അത്രമേൽ മൃദുവായി ആർദ്രമായി തന്നെ വിളിച്ചവനെ കണ്ട് വിശ്വാസം വരാതെ ഒന്നു കൂടെ നോക്കി...

""" നന്ദേട്ടൻ""""""

"എങ്ങനാ നിളാ നിനക്ക് ഇത്രമേൽ എന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയണത് പെണ്ണേ ??"

പ്ലാസ്റ്റർ ഇട്ട കൈയ്യിൽ മെല്ലെ തലോടിക്കൊണ്ട് ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് , ആ പെണ്ണിൻ്റെ നെഞ്ചിലെ തുടിപ്പുയർന്നിരുന്നു മിഴികൾ സാഗരങ്ങളായിരുന്നു .....

" ന.... നന്ദേട്ടാ.... ഞാൻ "

താനൊന്ന് മിണ്ടിയാൽ, ഒന്ന് സ്നേഹത്തോടെ നോക്കിയാൽ അത് മാത്രം മതിയവൾക്ക് എന്നറിയാമായിരുന്നു നന്ദന്...

" വേദനയുണ്ടോടി "

എന്ന് കൈ മൃദുവായി തഴുകി ചോദിക്കുന്നവനോട് മിഴി നിറഞ്ഞാ പെണ്ണ് ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി.... 

മെല്ലെ തലയൊന്ന് ചലിപ്പിച്ച് ,

തന്നിലേക്കാദ്യമായി അവൻ അവളെ ക്ഷണിച്ചപ്പോൾ....

അവനരികിൽ മുട്ടുകുത്തി ആ മടിയിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു അവൾ....

ആ മുടിയിഴകൾ തഴുകുമ്പോൾ നന്ദൻ്റെ മിഴികളും നിർത്താതെ പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു ...

ഏറെ നേരത്തെ നിശബ്ദതക്ക് ശേഷം നന്ദൻ സംസാരിച്ച് തുടങ്ങിയിരുന്നു .....

"നീ ചോദിച്ചില്ലേ നിന്നെ ഇഷ്ടാണോന്ന്... ഇപ്പോ നിൻ്റെ നന്ദേട്ടൻ്റെ നെഞ്ചിൻ്റെ തുടിപ്പ് പോലും നീയാ മോളെ... നീ പറഞ്ഞില്ലേ നീ പോവാ ന്ന്... തുടിപ്പ് നിന്നാ പിന്നെ നന്ദൻ ഉണ്ടോടീ ...."

"ന്നെ... ന്നെ ഒന്ന് ചേർത്ത് പിടിക്കാഞ്ഞിട്ടല്ലേ ഞാൻ.... ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാഞ്ഞിട്ടല്ലേ ഞാൻ....."

മൗനമായിരുന്നു നന്ദൻ്റെ മറുപടി......

" നന്ദാ....."

വാതിലിൽ മുട്ടി വിളിച്ചിരുന്നു അപ്പഴേക്ക് ടീച്ചർ ..

ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ .....

                      🌹🌹🌹

" ദേഷ്യണ്ടോടി ന്നോട്??"

നന്ദൻ്റെ നെഞ്ചിൽ അധികാരത്തോടെ ചേർന്നിരിക്കുന്നവളെ തഴുകി നന്ദൻ ചോദിച്ചു...

"ആ നെഞ്ചിൽ കുറുമ്പോടെ ഒന്ന് കടിച്ച് അതിന് മറുപടി  കൊടുത്തു അവൾ "

" നന്ദേട്ടാ ... ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാ ദേഷ്യം വരുമോ?"

" ദേഷ്യം വരണ്ടതാണെങ്കിൽ വരും നീ മേടിക്കേം ചെയ്യും... ന്താ?"

നെഞ്ചിൽ നിന്ന് മാറി ചുണ്ടുകൂർപ്പിച്ച് അവനെ നോക്കുന്നവളെ വീണ്ടും നെഞ്ചിലേക്കിട്ടു നന്ദൻ ..

"നീ ചോദിക്ക ടീ"

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒന്ന് മടിച്ചവൾ ചോദിച്ചു,

"എന്തിനാ നന്ദേട്ടാ ഇത്ര നാളും ന്നെ അകറ്റി നിർത്തീത് "

എന്ന്.....

കുറച്ചു നേരം മറുപടി കാണാതായപ്പോൾ നിള എണീറ്റ് നന്ദനെ നോക്കി....

" ദേഷ്യായോ നന്ദേട്ടാ "

കുട്ടികളുടെ പോലെ ചോദിക്കുന്നവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ച് ആ കവിളിൽ തഴുകി നന്ദൻ ......

"പേടിച്ചിട്ടാ നിളാ .... ഭയമാ നിൻ്റെ നന്ദേട്ടന് എല്ലാത്തിനേം എല്ലാരേം ..... സഹതാപത്തിൻ്റെ നോട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരാറാം ക്ലാസുകാരന് വ്യത്യസ്തമായി അവനെ നോക്കിയ ഒരുവളെ കൂട്ട് കിട്ടി.... 

മറ്റുള്ളവർ പല പേരിലും അകറ്റിയപ്പോ അവൾ ചേർന്ന് നിന്നു....

എന്നോട് മിണ്ടി.... തമാശകൾ പറഞ്ഞു......

പഠനത്തിൽ മോശമായ അവളെ ഞാനും സഹായിച്ചു പരമാവധി ..

ഒടുവിൽ ഒരു ദിവസം അവൾ പറയുന്നത് അബദ്ധത്തിൽ ഞാൻ കേട്ടു,

നീയും ആ നന്ദനുമായി എന്താ എന്ന് ചോദിച്ചതിന്, മറുപടിയായി

മുട്ടിലിഴയുന്നവനെ അറപ്പാണെന്ന്, പരീക്ഷകളിൽ സഹായിക്കാനായി അഭിനയിക്കുകയാണെന്ന്,

അവൾ പറയുന്നത് ....

ഞാൻ അവളുടെ പുറകിൽ മുട്ടിലിഴഞ്ഞ് വന്നെത്തിയത് അവൾ അറിഞ്ഞില്ല...

പിന്നെ വൈകല്യം മനസിനെ ബാധിക്കയായിരുന്നു നിള ....

എല്ലാവരും അവളെ പോലെയാണെന്ന് വിശ്വസിച്ചു... ഇപ്പോൾ അടുത്ത് പിന്നീടവളെ പോലെ നീയും......."

വാക്കുകൾ തൊണ്ട വരെ എത്തി തങ്ങി നിന്നു നന്ദന് ....

അവൻ്റെ ഉള്ളിലെ വേദനയിൽ അതിനേക്കാൾ നൊന്തവൾ അവനിലേക്കാഞ്ഞിരുന്നു...

" നിളാ നീയാ എനിക്കിപ്പോൾ മനസിലാക്കാത്തന്നത്, ഒരാൾക്ക് എത്ര മാത്രം മറ്റൊരാളെ പ്രണയിക്കാൻ കഴിയും എന്ന്..

ഇത്ര നാള് കൊണ്ട് ഞാനറിയുകയായിരുന്നു

നിൻ്റെ പ്രണയത്തിൻ്റെ ആഴം.... അതിൻ്റെ വ്യാപ്തി ....

ഇനിയും കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാനാവില്ല പെണ്ണേ..... "

അവളുടെ മുഖത്ത് നന്ദൻ്റെ അധരങ്ങൾ ചിത്രങ്ങൾ രചിക്കുമ്പോൾ,

അവൾ സന്തോഷത്തിന്റെ ആധിക്യത്താൽ മിഴിനീര് പൊഴിക്കുയായിരുന്നു ... 

തൻ്റെ പ്രണയം അതിൻ്റെ ചൂടിൽ നിർവൃതിയിൽ ഒരു വർണ്ണശലഭമായി പാറുകയായിരുന്നു ....

                      🌹🌹🌹

ടീച്ചർക്ക് അത്രമേൽ പ്രിയപ്പെട്ടവളായിരുന്നു നിള.... ഇപ്പോൾ ഒരു നിമിഷം കാണാതെയിരിക്കാൻ പോലുമാവാത്ത വിധം അടുത്തു പോയി ആ അമ്മയും മകളും .....

തൊടിയിൽ അച്ഛനൊപ്പം കൃഷിപ്പണിക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ വാത്സല്യത്തോടെ ആ അച്ഛൻ അവളുടെ നെറുകിൽ തഴുകും .....

മനസ് നിറഞ്ഞ് അവളോട് ചിരിക്കും....

 ചുണ്ടിലൊരു ചിരിയുമായി നന്ദൻ എവിടേലും നിന്ന് എല്ലാം കാണുന്നുണ്ടാവും, 

ഓരോ ദിവസം ചെല്ലും തോറും അവളൊരു അത്ഭുതമായി നന്ദന് .....

പ്രണയമ വർക്കിടയിൽ ഗാഢമായി ..... ശ്രുതിയും ലയവും പോലെ തമ്മിലലിഞ്ഞ് .....

എങ്കിലും അവളുടെ കുസൃതികൾ ഇടക്കവനെ ചൊടിപ്പിച്ചു .. കണ്ണുപൊട്ടുന്ന ചീത്ത പറയുമ്പോൾ കൊഞ്ഞനം കുത്തി ഓടും പെണ്ണ് അത് കണ്ട് പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്ന മാഷിനും ടീച്ചറിനും ഒപ്പം നന്ദൻ്റെ ചൊടിയിലും ചിരി വിടരും ....

ഒരിക്കൽ

ഒരിക്കൽ അച്ഛനെ സഹായിക്കുമ്പോഴാ അവൾ തല ചുറ്റി വീണത് .....

എടുത്ത് ആശുപത്രിയിലേക്ക് ഓടുമ്പോൾ മൂന്ന് മനസുകൾ ഉരുകി പ്രാർത്ഥനയിൽ ആയിരുന്നു, അവരുടെ ജീവശ്വാസത്തിനായി...

അപ്പഴാണ് അറിഞ്ഞത് അവരുടെ പ്രണയം അവളിൽ മൊട്ടിട്ടത്...

വീട്ടിൽ നീറിയിരിക്കുന്നവനോട് ടീച്ചർ ആനന്ദ കണ്ണീരോടെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ ഒന്നു തറഞ്ഞ് നിന്ന് ആ വീൽ ചെയർ തിരിച്ചിരുന്നു....

"ചെല്ല് മോളെ "

എന്ന് പറഞ്ഞ് ടീച്ചർ അവളെ പുറകേ വിട്ടപ്പോൾ, അവളും അവനൊപ്പം മെല്ലെ ചെന്നിരുന്നു.....

മുറിയിൽ തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നവൻ്റെ മുന്നിൽ ചെന്നിരുന്നപ്പഴാ നന്ദൻ കരയുകയാണ് എന്ന് മനസിലായത് .....

" നന്ദേട്ടാ..."

എന്ന് വിളിച്ചാ മടിയിലേക്ക് തലചേർത്ത് കിടക്കുമ്പോൾ...

അവളെ വലിച്ച് തന്നോട് ചേർത്തിരുന്നു നന്ദൻ .....

ആ മുഖത്ത് ഒരു ഭ്രാന്തനെ പോലെ ചുബനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടിയിരുന്നു ...

" നിളാ... ഈ നെഞ്ചിലെ തുടിപ്പ്.... അതാടി ... അതാടി നീയിപ്പോ..... നിന്നിൽ നിന്നൊരു മോചനം വേണ്ട നന്ദന്.....

" നന്ദേട്ടാ....."

എന്ന് വിളിച്ച് അവനിലേക്ക് അവളും ചേർന്നു...

                      🌹🌹🌹

നാൾതോറും ഏറി വരുന്ന അവളുടെ ഉദരത്തിൽ ചെവി ചേർക്കാറുണ്ടവൻ...

കുഞ്ഞിൻ്റെ ഇളകുന്ന താളത്തിനൊപ്പം പുഞ്ചിരി വിടരാറുണ്ടാ ചുണ്ടിൽ....

അത്രമേൽ മോഹത്തോടെ അവർ നാളുകൾ തള്ളി നീക്കി തങ്ങളുടെ പ്രണയ സാക്ഷാത്കാരത്തിൻ്റെ മലർ വിരിയാനായി...

ഇടക്ക് നിളയുടെ അച്ഛനും അമ്മയും വരുമായിരുന്നു ..

മരുമകളാണെന്ന് മറന്ന് ഒരു മകളേക്കാൾ സ്നേഹിച്ച് ഒപ്പം നിർത്തുന്ന, അവളെ ഒന്നനങ്ങാൻ കൂടെ വിടാതെ ഒപ്പം നിർത്തുന്ന ടീച്ചറെ കണ്ട് തൃപ്തിയടഞ്ഞിരുന്നു...

" നിൻ്റെ തീരുമാനമായിരുന്നു ശരി"

എന്ന് പലപ്പോഴും അവരവളോട് പറയാതെ പറഞ്ഞിരുന്നു...

                      🌹🌹🌹

ഗർഭിണിയായവൾക്ക് പലഹാരങ്ങളും സമ്മാനങ്ങളുമായി വന്നതിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു...

" കുട്ടിക്ക് വൈകല്യം ണ്ടാവും, അവരുടെ അവിടെ അങ്ങനെ ഉണ്ടായി എന്ന് ''

അത് മതിയായിരുന്നു നന്ദനെ തളർത്താൻ,

ഒൻപതു മാസം തൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ പറ്റി  ഇല്ലാത്ത വേവലാതി എത്ര പെട്ടെന്നാണ് ഉടലെടുത്തത്...

"ന്നെ പോലെ ആവ്വ്വോ മ്മടെ കുഞ്ഞ്?"

എവിടെയോ മിഴിനട്ടവൻ പുലമ്പി....

" ഇത്രേള്ളൂ നന്ദേട്ടൻ? ആരോ എന്തോ പറഞ്ഞ് എന്ന് വച്ച്?"

"നിനക്കറിയില്ല നിള സ്വന്തമായി ചലിക്കാനാവാത്തവൻ്റെ ദുരിതപർവ്വം..... ഇനിയാർക്കും അരുതേ ന്ന് കരഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിക്കാറുണ്ട് ഞാൻ..."

ഭയത്തോടെ പറയുന്നവനോട് ,

"അപ്പഴും അവർക്കായി ഒരു നന്ദനോ നിളയോ കാണും... എല്ലാം തരണം ചെയ്യാൻ...."

എന്ന് ചിരിയോടെ പറഞ്ഞിരുന്നു അവൾ...

ഒടുവിൽ ഒരു രാത്രിയിൽ വേദനയുടെ മിന്നൽ പിണറുകൾ താങ്ങാനാവാതെ അവൾ കരഞ്ഞപ്പോൾ, നിസ്സഹായനായി നന്ദൻ ...

ലേബർ റൂമിന് മുന്നിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ സകല ദൈവങ്ങളേയും മനമുരുകി വിളിച്ചിരുന്നു കുറച്ച് ആത്മാക്കൾ ....

"കുറച്ച് കോoബ്ലിക്കേഷൻ ഉണ്ട് സിസേറിയൻ ചെയ്യാ സൈൻ വേണം"

 എന്ന് പറഞ്ഞ് നഴ്സ് വന്നപ്പോൾ 

തളർന്നിരുന്നവന് ഒപ്പ് പോലും ഇടാനാവുന്നില്ലായിരുന്നു .....

നിളയുടെ അച്ഛൻ അത് ചെയ്ത് തിരികെ നന്ദനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു...

" അവൾക്കൊന്നും വരില്ല നന്ദാ ... "

എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോഴേക്ക് നന്ദനും പൊട്ടിപ്പോയിരുന്നു ...

ഒടുവിൽ ഒരു വെള്ളപൊതിയിൽ അവരുടെ മാലാഖ കുഞ്ഞിനെ കൈയ്യിൽ വച്ച് കൊടുത്തപ്പോൾ അതൊരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലായി പരിണമിച്ചിരുന്നു.....

"ൻ്റെ നിള "

എന്ന് ഓപ്പറേഷൻ തിയേറ്ററിലേക്ക് നോക്കി നഴ്സിനോട് ചോദിക്കുമ്പോൾ ,

"സുഖായിട്ടിരിക്കുന്നു ട്ടോ.... എട്ട് മണിക്കൂർ ഒബ്സർവേഷൻ കഴിഞ്ഞാ റൂമിലേക്ക് മാറ്റിത്തരാം..."

എന്ന് ചിരിയോടെ പറഞ്ഞിരുന്നു..

                      🌹🌹🌹

അങ്ങനെ നന്ദനും... നിളയും അവരുടെ മാലാഖക്കുഞ്ഞ്, ശ്രീക്കുട്ടി,

എന്ന് വിളിക്കുന്ന ശ്രീ നന്ദയും ....

സ്വർഗം പോലെയുള്ളാ വീട്ടിൽ ഇന്നും ഉണ്ട്....

അവര് ജീവിക്കട്ടെ അല്ലേ....

(അവസാനിച്ചു.)

CLICK DOWNLOAD BUTTON PDF STORY👇

📝നിഹരിക നിനു