🍁ചൊവ്വാദോഷം🍁ഫുൾ പാർട്ട് 🍁

🍁ചൊവ്വാദോഷം🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁 

" മോളേ  നീയിതിന് സമ്മതിക്കണം. എത്ര  ആലോചനകൾ  വന്നതാ  എല്ലാം  ഈ  ഒരു  കാരണം  കൊണ്ട്  മുടങ്ങിയില്ലേ??  "

" ഇനിയെങ്കിലും  എല്ലാം  തുറന്നുപറഞ്ഞിട്ടേ  വിവാഹം  കഴിക്കൂ  എന്ന വാശി  എന്റെ  മോള്  ഉപേക്ഷിക്കണം. ചൊവ്വാദോഷം  ആണെന്ന്   പറഞ്ഞാൽ  ഇതും  ഒരുപക്ഷെ  നടക്കില്ല. ഇതൊക്കെ  ആളുകളുടെ  വെറും  ഭയമല്ലേ  മോളേ  എത്രപേര്  ജാതകവും  ദോഷവും  ഒന്നും  നോക്കാതെ  വിവാഹം  കഴിക്കുന്നു. അവരൊക്കെ  ജീവിക്കുന്നില്ലേ? "

അവളുടെ  തലയിൽ  മൃദുവായി  തലോടിക്കൊണ്ട്  രാജീവൻ  പതിയെ പറഞ്ഞു. അയാളുടെ  കണ്ണുകളിൽ  നനവ്  പടർന്നിരുന്നു. 

"അതെ  മോളേ  നീ  അച്ഛൻ  പറയുന്നത്  കേൾക്കണം.  എത്ര  കാലമായി  നിന്റെ  വാശിയൊന്നുകൊണ്ട്  മാത്രം  ഓരോ  ആലോചനകളും  മുടങ്ങിപോകുന്നു. നമ്മൾ  നുണയൊന്നും  പറയണില്ല.  നിനക്കൊരു  ജീവിതമുണ്ടാകാനായി  ആർക്കും  ദോഷമില്ലാത്ത  ഒരു  കാര്യം  മറച്ചുവയ്ക്കുന്നു.  അത്രേയുള്ളൂ. "

അവളുടെ  അരികിലേക്ക്  വന്നിരുന്നുകൊണ്ട്  മായ  പറഞ്ഞു. 

" പക്ഷേ  അച്ഛാ... "

എന്തോ  പറയാൻ  വന്നത്  നിർത്തി  അവൾ  പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു. 

" മോളിനി  ഒന്നും  ആലോചിച്ചു  വിഷമിക്കണ്ട.  ഈ  വിവാഹം  എങ്കിലും  നടക്കണം. നിനക്ക്  പ്രായം  ഇരുപത്തിആറ്  ആയി.  നിന്റെ  അനിയത്തിയും  കുഞ്ഞല്ല  അവൾക്കും  ഒരു  ജീവിതം  വേണ്ടേ  മോളേ ?? നീയിങ്ങനെ  നിൽക്കുമ്പോൾ  അവളുടെ  ജീവിതം  എന്താവും . പെണ്മക്കൾ  ഉള്ള  ഒരു  അച്ഛന്റെയും  അമ്മയുടെയും  ഉള്ളിലെ  ആന്തൽ  മനസ്സിലാകണമെങ്കിൽ  നീയും  ഒരമ്മയാവണം  മോളേ. "

അവളുടെ  മറുപടിക്ക്  കാത്തുനിൽക്കാതെ  നിറഞ്ഞ  കണ്ണുകൾ  അമർത്തി  തുടച്ച്   രാജീവൻ  അകത്തേക്ക്   പോയി.  അവളുടെ  തലയിൽ  ഒന്ന്  തഴുകിക്കൊണ്ട്  മായയും  അയാൾക്ക്  പിന്നാലെ  പോയി.  എന്തുചെയ്യണം  എന്നറിയാതെ  മാനസ  അവിടെത്തന്നെ  ഇരുന്നു. 

ഓർമകളിലേക്കിറങ്ങി  ചെല്ലുമ്പോൾ  അച്ഛനും  അമ്മയും  പറഞ്ഞത്  ശരിയാണ്. ഈ  കാര്യം  തുറന്നുപറഞ്ഞത്  കൊണ്ട്  നഷ്ടങ്ങൾ  മാത്രമേ  ഇന്നുവരെ  ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂ. സത്യം  പറഞ്ഞതിന്  പിന്നിലെ  നന്മ ആരും  തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല.  അതുവരെ  ചേർത്തു നിർത്തിയവരൊക്കെ  ഭയത്തോടെ  അകന്നുമാറുകയോ  ശപിക്കുകയോ  മാത്രമേ  ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ. 

ഒരിക്കൽ  പ്രാണനായി  സ്നേഹിച്ചവൻ  പോലും  എല്ലാമറിഞ്ഞപ്പോൾ   കൈവിട്ട  ചരിത്രമേ  തനിക്കുള്ളൂ. ഒരു  ചൊവ്വാദോഷക്കാരിയെ  കെട്ടി  ജീവിതം  വച്ച്  പന്താടാൻ  വയ്യെന്ന്  പറഞ്ഞ്  ഒറ്റക്കാക്കി  പോകുമ്പോൾ  അവൻ   ഒരിക്കൽ  പോലും  ഒന്ന്  തിരിഞ്ഞുനോക്കിയിരുന്നില്ല. ഒരിക്കലും  പിരിയില്ല  നീയില്ലാതെ  ജീവിക്കില്ല  എന്ന്  പറഞ്ഞവൻ  മറ്റൊരുവളുടെ  കൈ  പിടിച്ചതും   ഒരു  കുഞ്ഞിന്റെ  അച്ഛനായതും  നിസ്സഹായ ആയി   നോക്കിനിൽക്കേണ്ടിയും    വന്നു.

 മലയാളികൾ  വാക്കുകളിൽ  പുരോഗതി  വന്നവർ  ആണെങ്കിലും  ഇന്നും  ജാതകവും  പൊരുത്തവും  നോക്കാതെ  ഒരു  വിവാഹം  ഒരു  സാധാരണക്കാരന്  ചിന്തിക്കാൻ  പോലും  ആവില്ലല്ലോ. 

" മോളേ  എന്തിരിപ്പാ  ഇത് ? "

" വന്നു  വല്ലതും  കഴിക്ക്  ".

സമയം  പോയത്  പോലും  അറിയാതെ  ആലോചനകളിൽ  മുഴുകിയിരുന്ന   അവളുടെ  തോളിൽ  തൊട്ട്  മായ  വിളിച്ചു. പുറത്തെ  കട്ടപിടിച്ച  ഇരുട്ടിലേക്ക്  നോക്കി  അൽപ്പസമയം  ഇരുന്നിട്ട്  അവൾ  പതിയെ  അകത്തേക്ക്  വന്നു.  

ഊണ്   മേശക്ക്   ചുറ്റും  അച്ഛനും  അമ്മയും  മനീഷയും  ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.  അവളുടെ  മുഖത്തേക്ക്  ഒരു നിമിഷം   നോക്കിയപ്പോൾ  എന്റെ  എല്ലാ  വാശികളും  അലിഞ്ഞില്ലാതെയായി.  അച്ഛൻ  പറഞ്ഞതാണ്  ശരി  ഇനിയും  താൻ  കാരണം  ഇവളുടെ  ജീവിതം  കൂടി  നശിക്കരുത്.  അവൾക്കും  പ്രായം   ഇരുപത്തിയൊന്ന്   കഴിഞ്ഞു.  ഉറച്ച  തീരുമാനത്തിൽ   വിളമ്പിവച്ച  ചോറിനുമുന്നിൽ  ഇരുന്നു. 

" അച്ഛാ... "

ചോറിൽ  വെറുതെ  വിരകിക്കോണ്ടിരുന്ന  രാജീവിനെ  നോക്കി  അവൾ  പതിയെ  വിളിച്ചു.  എല്ലാവരുടെയും  കണ്ണുകൾ  മാനസയിൽ  വന്ന്  നിന്നു. 

" എനിക്കിതിന്  സമ്മതമാണ്  "

ആരുടേയും  മുഖത്ത്   നോക്കാതെ  അവൾ  പറഞ്ഞു. രാജീവിന്റെയും  മായയുടെയും  കണ്ണുകൾ  നിറഞ്ഞൊഴുകി. അതുവരെ  മൂകമായിരുന്ന  ആ  വീട്ടിലേക്ക്  കളിയും   ചിരിയും  കടന്നുവന്നു. എല്ലാവരുടെ  മുന്നിലും  ചിരിച്ചുകാണിക്കുമ്പോഴും  മാനസയിൽ   ഒരുൾ  ഭയം  വളർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. 

**********************************

മണ്ഡപത്തിൽ   മഹേഷിന്റെ   അടുത്തേക്ക്  വന്നിരിക്കുമ്പോഴും  മാനസയുടെ  ശരീരം  വിറകൊണ്ടിരുന്നു. മഹേഷിന്റെ  മുഖത്ത്  നിറഞ്ഞ   പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു. അവനെ   പാളിനോക്കിയ  അവളെ  നോക്കി  അവൻ  കണ്ണിറുക്കി  ചിരിച്ചു.  മുഖത്തെ  പരിഭ്രമം മറച്ചുവച്ച്   പുഞ്ചിരിക്കാൻ  അവൾ  നന്നേ  ബുദ്ധിമുട്ടി. കയ്യിലിരുന്ന  തൂവാല  വിയർപ്പിൽ  നനഞ്ഞുകുതിർന്നു. 

മുറുകിയ  നാദസ്വരമേളത്തിന്റെ   അകമ്പടിയിൽ  മഹേഷിന്റെ   താലി  കഴുത്തിൽ  വീഴുമ്പോൾ  എന്തുകൊണ്ടോ  അവളുടെ  മിഴികൾ  നിറഞ്ഞുതൂകി. അവന്റെ  മുഖം  അപ്പോഴും   ശാന്തമായിരുന്നു.  അരികിൽ   നിന്ന   അമ്മയുടെ   മിഴികളും   നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നത്   കണ്ണീരിനിടയിലും  അവൾ  കണ്ടു. 

" എന്റെ  മോള്  പാവമാ  മോനെ  അവളെ  കരയിക്കരുത്  " 

നിറകണ്ണുകളോടെ  അവളെ  മഹേഷിന്റെ   കൈകളിൽ   ഏൽപ്പിക്കുമ്പോൾ  ഇടറിയ  സ്വരത്തിൽ  രാജീവ്‌   പറഞ്ഞു.  ഒരു   ചിരിയോടെ   അയാളുടെ  കൈകളിൽ   ഒന്നമർത്തിപിടിച്ച്   മറു  കൈകൊണ്ട്   അവൻ  മാനസയെ  തന്നോട്  ചേർത്ത്  പിടിച്ചു. 

" ഈ  മഹേഷിന്   ജീവനുണ്ടെങ്കിൽ   അച്ഛന്റെ   ഈ  മകളെ  എന്നുമിങ്ങനെ  ചേർത്തുപിടിച്ചിരിക്കും. "

അവന്റെ   വാക്കുകൾ   മാനസയിൽ   ഒരുൾക്കിടിലം   സൃഷ്ടിച്ചു.  അവളറിയാതെ   അവളുടെ  വലംകൈ   കഴുത്തിലെ  താലിയിൽ  അമർന്നു. തളർന്നുവീണുപോകുമോ  എന്ന്  ഭയന്ന്  അവൾ  സാരിത്തുമ്പിൽ   മുറുകെപ്പിടിച്ചു. 

എല്ലാവരോടും   യാത്രപറഞ്ഞ്   മഹേഷിനൊപ്പം  കാറിലേക്ക്   കയറുമ്പോഴും  അവളുടെ   കണ്ണുകൾ   പെയ്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു. 

" ഇങ്ങനെ  കരയാതെഡോ  തനിക്കവരെ  കാണണം   എന്ന്  തോന്നിയാൽ  ഓടിവരാവുന്ന  ദൂരമല്ലേയുള്ളൂ. " 

അവളുടെ  മിഴികൾ   ഒപ്പിക്കൊണ്ട്   പറഞ്ഞ  അവന്റെ  കണ്ണിലേക്കു   നോക്കിയപ്പോൾ  അവളുടെ  തേങ്ങൽ  ഒന്നുകൂടി   ഉച്ചത്തിലായി.  ഒന്നുമറിയാത്ത   ഈ   മനുഷ്യന്റെ   ജീവൻ  പണയം  വച്ച്  നേടിയ  താലി  നെഞ്ചിൽ  കിടന്നുപൊള്ളുന്നതുപോലെ   അവൾക്ക്  തോന്നി. 

" പാലാഴി  " എന്ന്  സ്വർണലിപികളിൽ  എഴുതിയ  ഗേറ്റ്  കടന്ന്  ഭംഗിയുള്ള  ഒരു  ഇരുനില  വീടിന്  മുന്നിൽ  കാർ  നിന്നു. നിറയെ  പൂചെടികൾ  നിറഞ്ഞ   മുറ്റത്ത്‌  ഒരു  ചെറിയ   മീൻ  വളർത്തൽ  കുളവും  ഉണ്ടായിരുന്നു. 

" വലതുകാൽ   വച്ച്  കയറി വാ  മോളേ  "

ആരതിയുഴിഞ്ഞ്  മാനസയ്ക്ക്  നേരെ  അഞ്ചുതിരിയിട്ട  നിലവിളക്ക്   നീട്ടിക്കൊണ്ട്  ഊർമ്മിള   പറഞ്ഞു. അവരുടെ   കയ്യിൽ  നിന്നും  വിളക്ക്  വാങ്ങി  പൂമുഖത്തേക്ക്  കയറിയ  അവളുടെ  നെറുകയിലേക്ക്  ഒരു  ഗൗളി  വീണത്  പെട്ടന്നായിരുന്നു.  ഭയന്ന്  പോയ   അവൾ  ഒരടി പിന്നിലേക്ക്  മാറി. 

ചുറ്റും  നിന്നവരിൽ  നിന്നും  മുറുമുറുപ്പുകൾ  ഉയർന്നു  കൊണ്ടിരുന്നു.  " വന്ന്  കയറിയതെ  ലക്ഷണക്കേടുമായാണല്ലോ ".

ആരോ  പറഞ്ഞത്  കേട്ട്  അവളുടെ  അധരങ്ങൾ  വിതുമ്പി. 

" അയ്യേ  ഒരു  പല്ലി  താഴെ  വീണതിന്  ഇങ്ങനെ  കരയണോ?  "

 

" മോള്  കേറിവാ  "

രംഗം  വഷളാവുന്നതുകണ്ട്   ചിരിയോടെ  ഊർമ്മിള  പെട്ടന്ന്  പറഞ്ഞു.  നിറമിഴികളോടെ  അവൾ  അകത്തേക്ക്  കയറി.  പൂജാമുറിയിൽ   വിളക്ക്  വച്ച്  പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോഴും  അവളിൽ  മാറ്റമൊന്നും  ഉണ്ടായില്ല.  നിറഞ്ഞ  കണ്ണുകൾ  അടച്ച്  കൈകൾ  കൂപ്പി  അവൾ  നിന്നു.

" മോള്  ചെന്ന്  കുളിച്ച്  വേഷമൊക്കെ  മാറ്റ്. " 

മുകളിലെ  മഹിയുടെ  മുറിയിലേക്ക്  ചൂണ്ടി  മാനസയോടായി  ഊർമ്മിള  ചിരിയോടെ  പറഞ്ഞു. അവരെ  നോക്കി  ഒന്ന്  ചിരിച്ചെന്ന്  വരുത്തി  അവൾ  അകത്തേക്ക്  കടന്നു.  വാതിൽ  അടച്ച്  ബെഡിലേക്കിരുന്ന്  അവൾ  മുറിയാകെ  ഒന്ന്  കണ്ണോടിച്ചു.  ഭംഗിയായി  അടുക്കിയൊതുക്കിവച്ചിട്ടുണ്ട്.  ചുളിവുകൾ   ഇല്ലാത്ത  കിടക്ക  വിരി ,  ടേബിളിൽ  അത്യാവശ്യം   പെർഫ്യൂമുകളും  മറ്റും  അടുക്കി  വച്ചിരുന്നു.  

ബാത്‌റൂമിൽ  ഷവറിന്റെ  ചുവട്ടിൽ  നിൽക്കുമ്പോൾ  വീണ്ടും  ചിന്തകൾ  കാട്  കയറാൻ  തുടങ്ങി.  വലതുകാൽ  വച്ച്  കയറിയ   സമയം  തന്നെ  ഗൗളി  തലയിൽ   വീണതോർത്തപ്പോൾ  അവളുടെ  ശരീരത്തിൽ  കൂടി  ഒരു  വിറയൽ  പാഞ്ഞു  പോയി. 

തലയിലേക്ക്  വീണ  വെള്ളത്തിൽ  മഹി  ചാർത്തിയ  സിന്ദൂരം   ഒലിച്ചുപോകുന്നതു  നോക്കി  നിറമിഴികളോടെ  അവൾ  നിന്നു.

*************************************

മഹി  മുറിയിലേക്ക്  വരുമ്പോൾ  കുളിമുറിയിൽ  നിന്നും  വെള്ളം  വീഴുന്ന  ശബ്ദം  കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. 

"പാവം  നല്ല  ഷീണമുണ്ടാവും.  വീട്ടുകാരെ  പിരിഞ്ഞതിന്റെ  വേദന  വേറെയും. "

ഓർത്തുകൊണ്ട്  ബെഡിലേക്ക്  ചായുമ്പോൾ  പെട്ടന്ന് മാനസ ബാത്‌റൂമിൽ  നിന്നും   പുറത്തേക്ക്  ഇറങ്ങിവന്നു.  ഒരു  വെൽവെറ്റിന്റെ  നൈറ്റിയായിരുന്നു  അവളുടെ  വേഷം 

കാതിൽ  ഒരു  കുഞ്ഞുകമ്മലും  കഴുത്തിൽ  താലി  മാലയും  മാത്രമേ  അപ്പോൾ  അവളുടെ  ദേഹത്ത്  ആഭരണമായി  ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.  നനഞ്ഞ  മുടി  ഒരു  തോർത്ത്‌  ചുറ്റി  കഴുത്തിലൂടെ  മാറിലേക്ക്  ഇട്ടിരുന്നു.  അവളുടെ  അധരങ്ങളിൽ  വെള്ളത്തുള്ളികൾ  പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു.  

" എന്താ... "

അവളെത്തന്നെ  നോക്കിയിരുന്ന  എന്നോട്  അവൾ  ചോദിച്ചു. ഒരു  ചമ്മിയ  ചിരിയോടെ  ഞാൻ  അവളെ  നോക്കി  ചുമൽ  കൂച്ചി  കാണിച്ചു.

അവൾ  ചെറുചിരിയോടെ  നിലക്കണ്ണാടിയിലേക്ക്  നോക്കി  നിന്ന്  മുടിയിലേ  വെള്ളം ഒപ്പാൻ  തുടങ്ങി.  തല  തുടച്ച്  മുടി  പിന്നിലേക്കിട്ട്  അവൾ  അൽപ്പം  സിന്ദൂരം  വിരൽത്തുമ്പിലെത്ത്  നെറുകയിലിട്ടു. 

അപ്പോഴും  എന്റെ  കണ്ണുകൾ  അവളിൽ  തന്നെയായിരുന്നു. 

സന്ധ്യയ്ക്ക്  താഴേക്ക്  വന്ന  മഹിയുടെ  കണ്ണുകൾ  പൂജാമുറിയിൽ  വിളക്ക്  കൊളുത്തി  പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന  അവളിൽ  തടഞ്ഞുനിന്നു. അവൻ  പതിയെ  അവളുടെ  അരികിൽ  ചെന്ന്  നിന്ന്  കൈകൾ  കൂപ്പി. അവളുടെ  ചുണ്ടുകൾ  എന്തൊക്കെയോ  മന്ത്രിക്കുന്നത്  കൗതുകത്തോടെ  അവൻ  നോക്കിനിന്നു. ചെവിയൽപം  കൂർപ്പിച്ചപ്പോൾ  മനസ്സിലായി   മൃത്യുഞ്ചയ   മന്ത്രം   ഉരുവിടുകയായിരുന്നു  അവൾ. 

" ത്രംബകം  യജാ  മഹേ

 സുഗന്ന്ധിം  പുഷ്ടി  വർധനം  

 ഉർവ്വാരുക  മിവ  ബന്ധനാത് 

 മൃത്യോർ  മുക്ഷീയ  മാ  മൃതാത്  "

മൃത്യുൻജയ  മന്ത്രമൊക്കെയാണല്ലോ. മരിക്കാൻ  ഇത്ര  പേടിയാണോ. ചിരിയോടെ  മഹി  പതിയെ  ചോദിച്ചു . 

" എനിക്ക്  മരിക്കാൻ  ഭയമില്ല  മഹിയേട്ടാ  എന്റെ   ഈ  താലിയുടെ  അവകാശിയായ  എന്റെ  മഹിയേട്ടന്   വേണ്ടിയാണ്  ഇതെല്ലാം. "

അവന്റെ  മുഖത്ത്  നോക്കി  നിറമിഴികൾ  ഒപ്പി  പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോൾ  അവളുടെ  മനസ്സ്  മന്ത്രിച്ചു. 

2

" എനിക്ക് മരിക്കാൻ  ഭയമില്ല  മഹിയേട്ടാ എന്റെ  ഈ  താലിയുടെ  അവകാശിയായ  എന്റെ  മഹിയേട്ടന്  വേണ്ടിയാണ്  ഇതെല്ലാം . "

അവന്റെ  മുഖത്ത്  നോക്കി  നിറമിഴികൾ  ഒപ്പി  പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോൾ  അവളുടെ  മനസ്സ്  മന്ത്രിച്ചു. 

" ഡോ  താനിതെന്താ  ആലോചിക്കുന്നത് ?  "

അവളുടെ  മുഖത്തിന്  നേരെ  നിന്ന്  വിരൽ  ഞൊടിച്ചുകൊണ്ട്  അവൻ  ചോദിച്ചു.അവൾ  പതിയെ  ഒന്ന്  കണ്ണുചിമ്മി  ചിരിച്ചു.  

വിളക്ക്  കൊളുത്തിക്കഴിഞ്ഞ്   അവൾ  പതിയെ  അടുക്കളയിലേക്ക്  ചെന്നു.  അവിടെ  ഊർമ്മിളയോടൊപ്പം  വേറെയും  ഏതൊക്കെയോ  സ്ത്രീകളും  ഉണ്ടായിരുന്നു. 

" ആഹാ  പുതുപെണ്ണ്  അടുക്കളയിലേക്ക്  ഒക്കെ  വന്നോ ? "

ഏതോ  പ്രായമുള്ള  സ്ത്രീയുടെ   ചിരിയോടെയുള്ള  ചോദ്യം  കേട്ട്  അവളും  ഒന്ന്  പുഞ്ചിരിച്ചു.  അവൾ  പതിയെ  വന്ന്  ഗ്യാസ്സിൽ  വച്ച്  പപ്പടം  പൊള്ളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന  ഊർമ്മിളയ്ക്ക്  അരികിൽ  നിന്നു. അത്താഴത്തിന്  പുറത്തുനിന്നുള്ള  ആരൊക്കെയോ  കൂടെ  ഉണ്ടായിരുന്നു. 

 എല്ലാവരുടെ  കണ്ണുകളും  മാനസയിൽ  തന്നെയായിരുന്നു. 

" ചേച്ചി  ഇവിടെ  നിക്കുവാണോ ? "

" മഹിയേട്ടൻ  എപ്പോഴേ  മുറിയിലേക്ക്  പോയി.  ചേച്ചിയെ  കാത്തിരുന്ന്  മുഷിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും. "

ദാവണിയുടുത്ത   ഒരു  പെൺകുട്ടി   അടുക്കളയിൽ  നിന്ന്  പാത്രം  കഴുകിക്കൊണ്ട്  നിന്ന  മാനസയുടെ  കയ്യിൽ  പിടിച്ചുവലിച്ചുകൊണ്ട്  പറഞ്ഞു. 

" ഞാൻ  വീണ  മഹിയേട്ടന്റെ  ഇളയച്ചന്റെ  മകളാണ്. നിങ്ങളുടെ  വിവാഹത്തിന്  വന്നതാണ്.  നാളെ  കാലത്ത്  തന്നെ  ഞങ്ങൾ  മടങ്ങും. "

അന്തം  വിട്ട്  അവളെത്തന്നെ  നോക്കിനിന്ന  മാനസയെ  നോക്കി  ചിരിയോടെ  അവൾ  പറഞ്ഞു. മുകളിൽ  മഹിയുടെ  മുറിയുടെ  മുന്നിലെത്തി  അവളെ  ഉള്ളിലേക്ക്  വിട്ട്  വീണ  താഴേക്ക്  പോയി. 

" മുറിയിലേക്ക്  കടക്കുമ്പോൾ  മഹിയേട്ടൻ  എന്തോ  വായിച്ചുകൊണ്ട്  ബെഡിൽ  ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.  എന്നെ  കണ്ട്  ഒരു  ചിരിയോടെ  ബുക്ക്‌  അടച്ച്  വച്ചു. എന്നെത്തന്നെ  നോക്കിയിരുന്ന  ആ  മിഴികളെ  നേരിടാൻ  കഴിയാതെ  ഞാൻ  പതിയെ  നിലത്തേക്ക്  നോക്കിനിന്നു. 

" തന്റെ  വിഷമം  ഒക്കെ  മാറിയോ ?  "

മഹിയേട്ടന്റെ  ചോദ്യത്തിന്  ഞാൻ  ഒന്ന്  പുഞ്ചിരിക്കുക  മാത്രം  ചെയ്തു.  ആ  കണ്ണുകളിൽ  നിന്നും  എന്റെ  മനസ്സിന്റെ  പിടച്ചിൽ  മറച്ചുവയ്ക്കാൻ  ഞാൻ  നന്നേ  ബുദ്ധിമുട്ടി.   

" താൻ  ഉറങ്ങിക്കോ  നല്ല  ക്ഷീണം  കാണില്ലേ ?? . "

എന്റെ  മനസ്സറിഞ്ഞതുപോലെ  മഹിയേട്ടൻ  പറഞ്ഞു. ഞാൻ  പതിയെ  മഹിയേട്ടന്റെ  അരികിലായി  കിടന്നു.  മനസ്സിൽ  പ്രാർത്ഥനകൾ  മാത്രമായിരുന്നു  അപ്പോഴും. മൃത്യുഞ്ചയ  മന്ത്രം  ഉരുവിട്ട്  കിടന്ന്  എപ്പോഴോ  ഉറക്കത്തിലേക്ക്  വഴുതിവീണു. 

ഉണരുമ്പോൾ  ഞാൻ  മഹിയേട്ടന്റെ  നെഞ്ചിൽ  തലവച്ച്  ആയിരുന്നു  കിടന്നിരുന്നത്.  ആ  കൈകൾ  എന്റെ  വയറിൽ  ചുറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. ഉറക്കം  മുറിക്കാതെ  പതിയെ  ഏട്ടന്റെ  കയ്യെടുത്ത്  മാറ്റി  എണീറ്റ്‌  കുളിമുറിയിലേക്ക്  പോയി. 

തണുത്ത  വെള്ളം  നെറുകയിലൂടെ  ശരീരത്തിലേക്ക്  ഒഴുകിയിറങ്ങുമ്പോൾ  വല്ലാത്ത  ഒരുൻമേഷം  തോന്നി.  കുളിച്ചിറങ്ങുമ്പോഴും   മഹിയേട്ടൻ  ഉറക്കത്തിൽ  തന്നെയായിരുന്നു. ഒരു  കുഞ്ഞിന്റെ  നിഷ്കളങ്കതയോടെ  ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന  മഹിയേട്ടനെ  നോക്കി  അൽപ്പനേരം  ഞാൻ  അവിടെത്തന്നെ  നിന്നു. ആ  നെറ്റിയിൽ  ഒന്ന്  ചുണ്ട്ചേർക്കാൻ   കൊതി  തോന്നിയെങ്കിലും  എന്തോ  ഒന്നെന്നെ പിന്നോട്ട്  വലിച്ചു. 

ഒന്നും  വേണ്ടിയിരുന്നില്ല. എന്റെ  വിധിയിലേക്ക്  ഈ  പാവത്തിനെ കൂടി  വലിച്ചിടേണ്ടിയിരുന്നില്ല.  ഓർത്തുകൊണ്ട്  അവൾ  വേഗം  റെഡിയായി  താഴേക്ക്  ചെന്നു . തുളസിത്തറയിൽ  വിളക്ക്  വച്ച്  പ്രാർത്ഥിച്ച്  അടുക്കളയിലേക്ക്  വരുമ്പോൾ  ഊർമ്മിള  ചായ   ഉണ്ടാക്കുന്ന  തിരക്കിൽ  ആയിരുന്നു 

" ആ  മോള്  രാവിലെത്തന്നെ  കുളിയും  കഴിഞ്ഞോ   "

ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  ഊർമ്മിള  ചോദിച്ചു. കബോഡിൽ  നിന്നും  ഗ്ലാസുകൾ  എടുത്ത്  നിരത്തിക്കൊണ്ട്  ചിരിയോടെ  മാനസ  ഒന്ന്  മൂളി.  

" മോള്  മഹിക്ക്  ചായ  കൊടുത്തിട്ട്  രണ്ടാളും  കൂടി  നമ്മുടെ  കുടുംബക്ഷേത്രത്തിൽ   പോണം.  വിളിച്ചാൽ  വിളിപ്പുറത്തുള്ള  ദേവിയാ. അമ്പലത്തിൽ  പൊക്കൊക്കെ  അവന്  ഇത്തിരി  ബുദ്ധിമുട്ടാ . "

ചായ  ഗ്ലാസ്  അവളുടെ  കയ്യിലേക്ക്  കൊടുത്ത്  കവിളിൽ  തലോടിക്കൊണ്ട്  ഊർമ്മിള  പറഞ്ഞു. ചായയുമായി  മുറിയിലെത്തുമ്പോഴും  മഹി  കിടന്നകിടപ്പ്  തന്നെയായിരുന്നു. 

" മഹിയേട്ടാ .... "

ബെഡിനരികിൽ  നിന്ന്  അവൾ  പതിയെ  വിളിച്ചു.  ഒന്ന്  മൂളി  അവൻ  പതിയെ  കണ്ണ്  തുറന്നു. 

" താനിതെങ്ങോട്ടാ  ഇത്ര  രാവിലെത്തന്നെ ?? "

കണ്ണുതുറന്ന്  അവളെ  നോക്കി  അവൻ  ചോദിച്ചു. 

" ഞാൻ  മാത്രല്ല  മഹിയേട്ടനും  ഉണ്ട് . അമ്മ  പറഞ്ഞു  മഹിയേട്ടനേം  കൂട്ടി  കുടുംബക്ഷേത്രത്തിൽ  പോണമെന്ന്. "

ചായ  മഹിക്ക്  കൊടുത്തുകൊണ്ട്  അവൾ  പറഞ്ഞു. 

" ഈ  അമ്മയ്ക്ക് ഇതെന്താ  ഈ  രാവിലെതന്നെ  ഇനി  അമ്പലത്തിലോട്ട്  ഓടിക്കാൻ? "

ചായ  ചുണ്ടോടുചേർത്ത്  അവൻ  പറഞ്ഞു. 

" നമുക്ക്  പോകാം  മഹിയേട്ടാ  എന്റെയൊരു  മനസ്സമാധാനത്തിനുവേണ്ടിയെങ്കിലും  പ്ലീസ്... "

അവളുടെ  പറച്ചിൽ  കേട്ട്  ഗ്ലാസ്‌  ടേബിളിലേക്ക്  വച്ചുകൊണ്ട്  അവൻ   എണീറ്റു. 

" താൻ ഇപ്പോഴും  ഏതോ  ഒരു  പല്ലി  കാൽ  തെറ്റി  വീണതിന്റെ  ഹാങ്  ഓവറിൽ  തന്നെയാണല്ലേ ?  ശരി  പോയേക്കാം. തന്റെ  ഒരാഗ്രഹമല്ലേ  ഇനി  ഞാനായിട്ട്  തടസ്സം  നിൽക്കുന്നില്ല. താൻ  റെഡിയായിക്കോ  ഞാനിപ്പോ  കുളിച്ചിട്ട്  വരാം. "

അവളുടെ  കവിളിൽ  ഒന്ന്  തട്ടിക്കൊണ്ട്  അവൻ  കുളിമുറിയിലേക്ക്  പോയി.  ആ  പോക്ക്  നോക്കിനിന്ന  അവളുടെ  ചുണ്ടിലും  ഒരു  പുഞ്ചിരി  വിരിഞ്ഞു. 

****************************************

തലയിലൂടെ  തണുത്തവെള്ളം  വീഴുമ്പോഴും  ഉള്ളു  നിറയെ  അവളായിരുന്നു.  ഇന്നലെ  രാത്രി  എത്ര  നേരം  അവളെത്തന്നെ  നോക്കി  കിടന്നുവെന്നറിയില്ല.  ഉറക്കത്തിലെപ്പോഴോ  തന്റെ  നെഞ്ചോടവൾ  ചേർന്നപ്പോൾ  ഒരുതരം  വാത്സല്യം  മാത്രമായിരുന്നു  തോന്നിയത്. 

കുളികഴിഞ്ഞ്  പുറത്തേക്ക്  ഇറങ്ങുമ്പോൾ   മാനസ  റെഡിയായി  കാത്തുനിന്നിരുന്നു. ഗോൾഡൻ  ബോർഡറിൽ  ചുവന്ന  സാരി  അവൾക്ക്  നന്നായി  ഇണങ്ങിയിരുന്നു.  കുളിച്ച്  കുളിപിന്നൽ  കെട്ടിയ  ഈറൻ  മുടിയും  നെറ്റിയിലെ  ചെറിയ  പൊട്ടും  സീമന്തരേഖയിലെ  സിന്ദൂരവും  അവളെ  കൂടുതൽ  സുന്ദരിയാക്കിയിരുന്നു. 

" പോയിട്ട്  വരാം അമ്മേ "

റെഡിയായി  പുറത്തേക്ക്  വരുമ്പോൾ  പൂമുഖത്ത്  പത്രം  വായിച്ചിരുന്ന  അമ്മയെ  നോക്കി  പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  അവൾ   വന്ന്  കാറിലേക്ക്  കയറി.  പോകും  വഴിയെല്ലാം  അവൾ  മൗനമായി  പുറത്തേക്ക്  മിഴിനട്ടിരുന്നു.  

ശ്രീകോവിലിന്  മുന്നിൽ  മിഴികളടച്ച്  കൈ  കൂപ്പി  നിന്ന  അവളുടെ  ചുണ്ടുകൾ  വിതുമ്പി  മിഴികൾ  നിറഞ്ഞിരുന്നു. അപ്പോഴും  അവളുടെ  വലതുകരം  കഴുത്തിലെ  താലിമാലയിൽ  അമർന്നിരുന്നു. 

" മഹേഷ്‌...  തിരുവാതിര  നക്ഷത്രം.. "

തിരുമേനിയുടെ  ശബ്ദം  കേട്ട്  ഞാൻ  പെട്ടന്ന്  അവളിൽ  നിന്നും  കണ്ണുകൾ  പിൻവലിച്ചു.  അവളും  കണ്ണുകൾ  തുറന്നു.  ദക്ഷിണ  കൊടുത്ത്  പ്രസാദം  വാങ്ങി  അവൾ  വീണ്ടും  കണ്ണുകളടച്ച്  പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത്  കണ്ട്  ഞാൻ ഒരു  ചിരിയോടെ   പുറത്തേക്ക്  ഇറങ്ങി. 

" മഹിയേട്ടാ........ "

ചീന്തിലയിലെ  ചന്ദനം  മോതിരവിരലിൽ  എടുത്ത്  നെറ്റിയിൽ  തൊട്ടുകൊണ്ട്  അവൾ   വരുന്നത്  കണ്ട്  കാറെടുക്കാൻ  പോകാൻ  തിരിഞ്ഞ  ഞാൻ  പെട്ടന്ന്  നിന്നു.  അവൾ  എന്റെ   അരികിലേക്ക്  വന്ന്  പെരുവിരളിൽ  ഉയർന്ന്  നിന്ന്  എന്റെ  നെറ്റിയിൽ  ചന്ദനം തൊട്ടു. 

അപ്പോൾ  എന്റെ  നെഞ്ചോടുചേർന്നുനിന്ന  അവളുടെ  നിശ്വാസം  എന്റെ  മുഖത്തടിച്ചു.  ഒരു  നനുത്ത  സുഗന്ധം  അവളിൽ  നിന്നുമുതിർന്നിരുന്നു. അവളുടെ  ചുവന്നുകലങ്ങിയ  കണ്ണുകളിൽ  അപ്പോൾ  ഒരുതരം  നിർവൃതിയായിരുന്നു. 

അവളെ  ഒന്ന്  ചേർത്തുപിടിക്കാൻ ,  ആ  നെറുകയിൽ  ഒന്ന്  ചുണ്ടമർത്താൻ  കൈകളും  മനസ്സും  വെമ്പിയെങ്കിലും  ആഗ്രഹങ്ങളെ  അടക്കിപ്പിടിച്ച്  ചുണ്ടിൽ  ഒരു  മൂളിപ്പാട്ടോടെ  ഞാൻ  കാറിനരികിലേക്ക്  നടന്നു. 

****************************************

 ഫോൺ  നിർത്താതെ  ബെല്ലടിക്കുന്നത്  കേട്ടുകൊണ്ടാണ്  മാനസ  മുറിയിലേക്ക്  വന്നത്.  ഡിസ്പ്ലേയിൽ  അച്ഛന്റെ  ചിരിച്ച  മുഖം.

" മോളേ  സുഖല്ലേടാ... "

 വേഗം  കാൾ  എടുത്ത്  ചെവിയോട്  ചേർക്കുമ്പോഴേ  കേട്ടു  അപ്പുറത്ത്  നിന്നും  അച്ഛന്റെ  ചോദ്യം. ആ  ചോദ്യം  കേട്ടതും  അവളിലെ സകല  ധൈര്യവും  ചോർന്നുപോയി. കണ്ണുകൾ  നിറഞ്ഞുവന്നു . 

" എനിക്ക്  വയ്യ  അച്ഛാ  ഇങ്ങനെ  നീറി  നീറി... "

അവളുടെ  വാക്കുകൾ  മുറിഞ്ഞുപോയി.

" മഹിയേട്ടനോടും  കുടുംബത്തോടും  ചതിയല്ലേ  അച്ഛാ  നമ്മൾ  ചെയ്യുന്നത്? 

ഒന്നുമറിയാത്ത  മഹിയേട്ടന്റെ  ജീവിതം  വച്ച്  പന്താടുവല്ലേ  ഞാൻ  ചെയ്യുന്നത് . പലതവണ  എല്ലാം  മഹിയേട്ടനോട്‌  തുറന്നുപറയാൻ  പലതവണ  ശ്രമിച്ചെങ്കിലും  എനിക്കതിന് കഴിയുന്നില്ല.  എല്ലാം  അറിഞ്ഞാൽ  ചിലപ്പോൾ  മഹിയേട്ടനെ  എനിക്ക്  നഷ്ടമാകും. എനിക്കിപ്പോ  മഹിയേട്ടനില്ലാതെ...... "

വാക്കുകൾ  കിട്ടാതെ  അവൾ പരതി.   അവളുടെ  ഓരോ  വാക്കുകളും  രാജീവിന്റെ  ഹൃദയത്തിൽ  മുള്ളുകൾ  പോലെ  ചെന്ന്  തറച്ചു. അവളെയൊന്ന്  ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ  പോലും  വാക്കുകൾ  കിട്ടാതെ  അയാൾ  നിന്നുരുകി. 

" അയ്യോ  മോനേ  മഹി................. "

പെട്ടന്നാണ്  താഴെ  നിന്നും  ഊർമ്മിളയുടെ   നിലവിളി  ഉയർന്നുകേട്ടത്. മാനസയുടെ  നെഞ്ചിലെവിടെയോ  ഒരു  വെള്ളിടി  വെട്ടി.  കയ്യിലെ  ഫോൺ  എവിടേക്കോ  വലിച്ചെറിഞ്ഞ്  ഇടറുന്ന  കാലുകളോടെ  അവൾ  താഴേക്ക്  ഓടി. 

3

" അയ്യോ  മോനേ  മഹീ..... "

താഴെ നിന്നും  ഊർമ്മിളയുടെ  നിലവിളി  ഉയർന്നുകേട്ടു.  മാനസയുടെ  നെഞ്ചിൽ  ഒരു  വെള്ളിടി  വെട്ടി.  കയ്യിലിരുന്ന  ഫോൺ  എങ്ങോട്ടോ  വലിച്ചെറിഞ്ഞ്  ഇടറുന്ന  കാലുകളോടെ  അവൾ  താഴേക്ക്  ഓടി. 

താഴേക്ക്  എത്തുമ്പോഴേക്കും   ഊർമ്മിളയെയും  താങ്ങിയെടുത്തുകൊണ്ട്  മഹി  അകത്തേക്ക്  വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കണ്ണുകളടച്ച  അവരുടെ  മുഖം  ചോരയിൽ  കുളിച്ചിരുന്നു. 

" അയ്യോ  അമ്മക്കെന്ത്  പറ്റി  മഹിയേട്ടാ? "

ഒരാന്തലോടെ  മാനസ  ചോദിച്ചു. 

" സ്റ്റെപ്പിൽ  നിന്ന്  വീണതാണെന്ന്  തോന്നുന്നു. ഞാൻ  ചെല്ലുമ്പോൾ  സ്റ്റെപ്പിനു  താഴെ  ബോധമില്ലാതെ  കിടക്കുവായിരുന്നു. "

നെറ്റിയിലൂടെ  ചാലിട്ടൊഴുകിയ  വിയർപ്പ്  ചോര  പുരണ്ട  കൈകൾ  കൊണ്ട്  തുടച്ചുമാറ്റി  മഹി  പറഞ്ഞു.  അവന്റെ  വെള്ളനിറമുള്ള  ഷർട്ടിലും   ചുവപ്പ്  പടർന്നിരുന്നു. 

" ഞാൻ  വെള്ളമെടുത്തുകൊണ്ട്  വരാം  "

പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  മഹിയുടെ  മറുപടിക്ക്  കാത്തുനിൽക്കാതെ  മാനസ  അടുക്കളയിലേക്ക്  ഓടി. 

" അമ്മേ... അമ്മേ..... "

മാനസ  കൊണ്ടുവന്ന  വെള്ളം  കയ്യിലെടുത്ത്  ഊർമ്മിളയുടെ  മുഖത്ത്  തെളിച്ചുകൊണ്ട്  മഹി  പതിയെ  വിളിച്ചു.  അവരിൽ  നിന്നും  പ്രതികരണം  ഒന്നും  ഉണ്ടായില്ല. അത്  കണ്ട്  മാനസയിൽ  എന്തെന്നറിയാത്ത  ഒരു  ഉൾഭയം  വളരുകയായിരുന്നു. 

" നമുക്കമ്മയെ  ഹോസ്പിറ്റലിൽ  കൊണ്ടുപോകാം  മഹിയേട്ടാ  എനിക്കെന്തോ  പേടിയാവുന്നു. "

മഹിയുടെ  തോളിൽ  പിടിച്ചുകൊണ്ട്  മാനസ  പറഞ്ഞു.  അതുതന്നെയായിരുന്നു  അപ്പോൾ  അവന്റെ  മനസിലും. ഊർമ്മിളയെ  താങ്ങിയെടുത്ത്  കാറിന്റെ  പിന്നിലെ  സീറ്റിൽ  മാനസയുടെ  മടിയിൽ  തലവച്ച്  കിടത്തുമ്പോഴും  അവരിൽ  ചലനങ്ങളൊന്നും  തന്നെയുണ്ടായില്ല . 

തിരക്കേറിയ  റോഡിൽ  കൂടി  ഹോൺ  മുഴക്കി  കാർ  ചീറിപ്പായുമ്പോൾ  മാനസയുടെ  ഉള്ളും  തുടികൊട്ടുകയായിരുന്നു. കാർ  എമർജൻസി  ബ്ലോക്കിന്  മുന്നിൽ  എത്തുമ്പോഴേക്കും  സ്ട്രെച്ചറുമായി  കാത്തുനിന്നിരുന്നവർ  ഊർമ്മിളയുമായി  അകത്തേക്ക്  പോയി. 

ഗ്ലാസ്‌ ഡോറിനപ്പുറം  ഡോക്ടർമാർക്ക്  നടുവിൽ  കിടക്കുന്ന    ഊർമ്മിളയെ  നോക്കി  പുറത്തുനിന്ന  മഹിയുടെ  കണ്ണുകൾ  ചുവന്നു.  

" ഇങ്ങനെ  വിഷമിക്കല്ലേ  മഹിയേട്ടാ  അമ്മക്ക്  ഒന്നും  ഉണ്ടാവില്ല "

അവന്റെ  കൈയിൽ  പിടിച്ചുപറഞ്ഞ  അവളെ  ചുറ്റിപ്പിടിച്ച്‌  ഒരു  കൊച്ചുകുഞ്ഞിനെ  പോലെ  അവൻ  കരഞ്ഞു. അവനെ  എങ്ങനെ  ആശ്വസിപ്പിക്കും  എന്നറിയാതെ  മാനസ  വെറുതെ  അവന്റെ  മുടിയിൽ  തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. 

" ഊർമ്മിളയുടെ  കൂടെ  വന്നിട്ടുള്ളതാരാണ് ?? "

 

നേഴ്സിന്റെ  ശബ്ദം  കേട്ട്  മഹി  പെട്ടന്ന്  അവളിൽ  നിന്നും  അടർന്നു  മാറി. അവരുടെ  അടുത്തേക്ക്  ചെന്നു. 

" സിസ്റ്റർ  അമ്മയ്ക്ക്  എങ്ങനുണ്ട് ? "

അവൻ  പെട്ടന്ന്  ചോദിച്ചു.  അവരുടെ  മുഖത്തേക്ക്  ഉറ്റു നോക്കിയ  അവന്റെ  മുഖത്ത്  അപ്പോൾ  ഉള്ളിലെ  ആധി  മുഴുവൻ  പ്രതിഫലിച്ചിരുന്നു. 

" ഇപ്പൊ  കുഴപ്പമൊന്നും  ഇല്ല. ബോധം  വന്നിട്ടുണ്ട്.  തലയിൽ  സ്റ്റിച്ച്  ഉണ്ട്. ഒരു  കൈയിൽ  പൊട്ടലും.  വൈകുന്നേരത്തേക്ക്  പോകാം "

അവന്റെ  ടെൻഷൻ  മനസ്സിലാക്കിയെന്ന  പോലെ  പുഞ്ചിരിയോടെ  അവർ  പറഞ്ഞു.  മാനസയിലും  മഹിയിലും  ഒരുപോലെ  ആശ്വാസം  പ്രകടമായി. 

" സിസ്റ്റർ  ഞങ്ങൾക്ക്  അമ്മയെ  ഒന്ന്  കാണാൻ  പറ്റുമോ? "

മഹിയുടെ  ചോദ്യത്തിന്  അവരൊന്ന്  മൂളി. പിന്നെ  ഗ്ലാസ്‌  ഡോർ  അകത്തേക്ക്  തുറന്നു.

അവർ  അകത്തേക്ക്  ചെല്ലുമ്പോൾ   കണ്ണുതുറന്ന്  കിടക്കുകയായിരുന്ന  ഊർമ്മിളയുടെ  വരണ്ട  ചുണ്ടുകളിൽ   ഒരു  തളർന്ന  പുഞ്ചിരി  തെളിഞ്ഞു. 

" എന്താ  അമ്മേ  പറ്റിയത്??   അമ്മയെങ്ങനെയാ  വീണത് ?? "

ബെഡിൽ  ഊർമ്മിളയ്ക്കരികിലായി  ഇരുന്ന്  ആ  കയ്യിൽ  തലോടിക്കൊണ്ട്  മഹി  പതിയെ  ചോദിച്ചു.  അപ്പോൾ  മാനസയുടെ  ഉള്ളിലും  അതേ  ചോദ്യമായിരുന്നു. 

" ഞാൻ  ടെറസിൽ  ഉണങ്ങാൻ  ഇട്ട  തുണിയെടുക്കാൻ  പോയതാ.  തിരിച്ചിറങ്ങിയപ്പോൾ  കാലൊന്ന്  വഴുതി.  അതിന്  നീയെന്തിനാ  മഹി  ഇങ്ങനെ  പേടിക്കുന്നത് "

ചിരിയോടെ  ഊർമ്മിള  ചോദിച്ചു. 

" നിലവിളി  കേട്ട്  ഞാൻ  വരുമ്പോൾ  സ്റ്റെപ്പിന്  താഴെ  ബോധമില്ലാതെ  കിടക്കുവായിരുന്നു  അമ്മ.  പിന്നെ  പേടിക്കാതിരിക്കുമോ ? "

മഹിയുടെ  പറച്ചിൽ  കേട്ട്  ഊർമ്മിള  വീണ്ടും  ചിരിച്ചു.  മഹിയുടെ  ടെൻഷൻ  അപ്പോഴും  മാറിയിരുന്നില്ല.  മാനസയുടെ  കണ്ണുകളിലും  ഭയം  തങ്ങി  നിന്നിരുന്നു. 

****************************************

" ഞാൻ  ഇന്ന്  അമ്മേടെ  കൂടെ  കിടക്കാം  മഹിയേട്ടാ . അമ്മയ്ക്ക്  വയ്യാത്തതല്ലേ  രാത്രി  എന്തെങ്കിലും  ആവശ്യം  വന്നാലോ??  "

 രാത്രി  മഹി  റൂമിലേക്ക്  വരുമ്പോൾ  കിടക്കവിരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന  മാനസ  പറഞ്ഞു.  

" ഓഹോ  അപ്പോ  നമ്മുടെ  ഫസ്റ്റ് നൈറ്റ്‌  ഇനിയും  നീണ്ടുപോകും  അല്ലേ??  "

ഒരു  കുസൃതിച്ചിരിയോടെ  അവളെ  നോക്കി  മഹി  ചോദിച്ചു.  മാനസയിലും  നാണം  കലർന്ന  ഒരു  പുഞ്ചിരി  വിരിഞ്ഞു.  പെട്ടന്നവൻ  അവളുടെ  അരികിലേക്ക്  അടുത്ത്  അരക്കെട്ടിൽ  ചുറ്റിപ്പിടിച്ച്  അവളെ  തന്നോട്  ചേർത്തു.  മഹിയുടെ  കണ്ണിലേക്ക്  നോക്കിയ  അവൾ  പെട്ടന്ന്  കണ്ണുകൾ  അടച്ചുകളഞ്ഞു. 

അവളുടെ  ചുണ്ടുകളിലേക്ക്  അടുത്ത  അവനെ  തള്ളി  മാറ്റി  പെട്ടന്നവൾ  ഒരു  ചിരിയോടെ  പുറത്തേക്ക്  ഓടി. ഒരു  ചെറുചിരിയോടെ  മഹി  ബെഡിലേക്ക്  ചാഞ്ഞു. 

" ആഹാ  മോളിതുവരെ  കിടന്നില്ലേ ?  "

മുറിയിലേക്ക്  കയറിവന്ന  മാനസയെ  നോക്കി  ഊർമ്മിള  ചോദിച്ചു. 

" ഞാനിന്ന്  അമ്മേടെ  കൂടെ  കിടക്കാമെന്ന്  കരുതി. " ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  മാനസ  പറഞ്ഞു. 

" വേണ്ട  മോളേ  എനിക്കിപ്പോ  കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലല്ലോ  മോള്  മഹിയുടെ  അടുത്തേക്ക്  പൊക്കൊ. എനിക്ക്  കൂട്ട്  കിടക്കാനല്ല  മഹി  മോളേ  വിവാഹം  കഴിച്ചത്. "

തന്റെയരികിൽ  ബെഡിൽ  ഇരുന്ന  മാനസയുടെ  മുടിയിൽ  തലോടിക്കൊണ്ട്  ഊർമ്മിള  പറഞ്ഞു. 

" മഹിയേട്ടൻ  പറഞ്ഞിട്ടാ  ഞാൻ  വന്നത്. ഇനി  ഞാൻ  ഇവിടെ  കിടക്കുന്നത്  അമ്മക്കിഷ്ടമല്ലെങ്കിൽ  ഞാൻ  മഹിയേട്ടന്റെ  അടുത്തോട്ട്  തന്നെ  പോയേക്കാം "

മുഖം  വീർപ്പിച്ച്  പോകാൻ  എണീറ്റ  അവളെ  നോക്കി  ചിരിയോടെ  ഊർമ്മിള  പറഞ്ഞു  " ഇനി  അതിന്റെ  പേരിൽ  മുഖം  വീർപ്പിക്കണ്ട  ഇവിടെ  വന്ന്  കിടക്ക്. " അതുകേട്ടതും  അവൾ  ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  വന്ന്  അവർക്കരികിൽ  കിടന്നു. 

" കിടന്നിട്ടെന്തോ  ഉറക്കം  വന്നില്ല.  ഇന്നലെ  ഈ  സമയത്ത്  നെഞ്ചോടുചേർന്ന്  അവളുണ്ടായിരുന്നു.  ഇന്നവൾ  അമ്മേടെ  കൂടെ  പോയി  കിടന്നുകളഞ്ഞു.  കുറച്ചു  മുന്നേ  ചേർത്ത്  പിടിച്ചപ്പോൾ  അവളുടെ  കണ്ണിലെ  ഭാവം  എന്തായിരുന്നു.  ഓരോന്ന്  ഓർത്ത്  കിടന്ന്  എപ്പോഴോ  ഉറങ്ങിപ്പോയി. 

ഉണരുമ്പോൾ  മുറിയിൽ  അവൾ  ഉണ്ടായിരുന്നു.  കുളി  കഴിഞ്ഞു  വന്നതേയുള്ളൂവെന്ന്  തോന്നുന്നു.  ഒരു  ഇളം  മഞ്ഞ  നിറത്തിലുള്ള  ചുരിദാറായിരുന്നു  അവൾ  ഇട്ടിരുന്നത്.  അത്  അവളുടെ  മെലിഞ്ഞ  ശരീരത്തിന്  നന്നായി  ഇണങ്ങിയിരുന്നു. 

ഈറൻ  മുടി  മാറിലേക്ക്  ഇട്ട്  തോർത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന  അവളെ  പിന്നിലൂടെ  ചെന്ന്   ചേർത്ത്  പിടിക്കുമ്പോൾ  പെണ്ണൊന്ന്  പിടഞ്ഞതുപോലെ  തോന്നി.  നനഞ്ഞ  ചെറു  മുടികൾ  ഒട്ടിക്കിടന്ന  ഈർപ്പം  തങ്ങി  നിന്നിരുന്ന    അവളുടെ  പിൻകഴുത്തിൽ  ചുണ്ട്  ചേർക്കുമ്പോൾ   അവളുടെ  കഴുത്തിലെ തണുപ്പ്  എന്റെ  ചുണ്ടുകളിലേക്കും  അരിച്ചിറങ്ങി. അവളുടെ  കണ്ണുകൾ  കൂമ്പിയടയുന്നത്  കണ്ണാടിയിൽ  കൂടി  എനിക്ക്  കാണാമായിരുന്നു.  പെട്ടന്ന്  എന്തോ  ഓർത്തപോലെ  അവൾ  എന്നെ  തള്ളിമാറ്റി  ടേബിളിൽ  ഇരുന്ന  ചായ  എന്റെ  കയ്യിലേക്ക്  വച്ചുതന്നു. 

ദിവസങ്ങളും  മാസങ്ങളും  കൊഴിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.   ഊർമ്മിളയുടെ  പരുക്കുകളൊക്കെ  ഭേദമായിരുന്നു. അവർ  പതിയെ  ജോലികളൊക്കെ  ചെയ്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും  മാനസ  മഹിയുടേത്  മാത്രമായി  മാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. 

****************************************

" മഹിയേട്ടൻ  വരുന്നോ ഞാൻ  അമ്പലത്തിൽ  പോവാ ? " മാനസ. 

" ഞാൻ  ഒന്നുമില്ല. ഭക്ത  പോയിട്ട്  വാ "

അവളെ  നോക്കി  ചിരിയോടെ  മഹി  പറഞ്ഞു. 

 

" കേറുന്നില്ലേ ?? "

ഉമാമഹേശ്വര  ക്ഷേത്രത്തിന്  മുന്നിൽ  കാർ  നിർത്തുമ്പോൾ  മാനസ  മഹിയോടായി  ചോദിച്ചു.  

" ഞാനില്ല  എനിക്കും  കൂടി  വേണ്ടി  എന്റെ  ശ്രീമതിയങ്ങ്  പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ  മതി. "

അവളുടെ  കവിളിൽ  നുള്ളിക്കൊണ്ട്  അവൻ  ചിരിയോടെ  പറഞ്ഞു. 

" മഹിയേട്ടനും  കൂടി  വേണ്ടിയല്ല  മഹിയേട്ടന്  വേണ്ടി  മാത്രമാണ്  ഞാൻ  ഈ  നടയിൽ  കയറിയിറങ്ങുന്നത്. "

അവനെ  നോക്കി  പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോഴും  അവളുടെ  മനസ്സ്  മന്ത്രിച്ചു. അവൾക്ക്  നേരെ  കൈ  വീശിക്കാണിച്ച്  കാർ  ഓടിച്ചു  പോകുന്ന  മഹിയെ  നോക്കി  ഇത്തിരി  നേരം  നിന്നിട്ട്  അവൾ  സാരി  ഒതുക്കിപ്പിടിച്ച്‌  മുകളിലേക്ക്  കയറി. 

" മഹേഷ്‌  തിരുവാതിര  നക്ഷത്രം....... "

മൃത്യുഞ്ജയഹോമത്തിന്റെ  പ്രസാദം  തിരുമേനിയിൽ  നിന്നും  വാങ്ങുമ്പോൾ  മാനസയുടെ  കണ്ണുകൾ  നിറഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്നു. 

" വിഷമിക്കണ്ട  എന്നും  തിരുനടയിൽ  വന്ന്  കണ്ണീരൊഴുക്കുന്ന  മോൾടെ  കണ്ണുനീര്  ഭഗവാൻ  കാണാതിരിക്കില്ല. "

അവളെ  നോക്കി  വാത്സല്യത്തോടെ  തിരുമേനി  പറഞ്ഞു. മറുപടിയായി  നനഞ്ഞ  മിഴികൾ  തുടച്ച്  ഒന്ന്  പുഞ്ചിരിച്ച്  അവൾ  തിരിഞ്ഞു  നടന്നു.  

പുറത്തേക്ക്  ഇറങ്ങി  ഒന്നുകൂടി  തൊഴുത്  ഇലചീന്തിലെ  പ്രസാദം  വിരലിൽ  എടുത്ത്  നെറ്റിയിൽ  തൊട്ട്  അവൾ  വേഗം  നടന്നു. 

"വാ  മോളേ  വാ.  ഭൂതം ,  ഭാവി ,  വർത്തമാനം  എല്ലാം  പറയും. "

അവൾ  പുറത്തേക്ക്  ഉള്ള  പടിക്കെട്ടിനരികിൽ  എത്തിയപ്പോൾ  വെറ്റിലക്കറ  പുരണ്ട  പല്ല്  കാട്ടി  ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  വയസായ  ഒരു  കൈ  നോട്ടക്കാരി  സ്ത്രീ  വിളിച്ചു. 

" വേണ്ട  "

പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സാരി  ഒതുക്കിപ്പിടിച്ച്  അവൾ  പടികൾ  ഇറങ്ങാൻ  തുടങ്ങി. 

" കഷ്ടകാലം  തലക്ക്  മുകളിൽ  കൊടികുത്തി  നിൽക്കുന്നു. 

ചൊവ്വയുടെ  പിടിയിൽ  ഞെരിഞ്ഞമരുകയാണ്.  ദാമ്പത്യരേഖ  മുറിഞ്ഞതാണ് ,  നെറുകയിലെ  ചുവപ്പ്  രാശിക്ക്  ആയുസ്സ്  കുറവാണ്. "

അവരുടെ  വാക്കുകൾ  കേട്ട്  മാനസയുടെ  കാലുകൾ  നിശ്ചലമായി.  കരിയെഴുതിയ  വലിയ  കണ്ണുകൾ  നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവൾ  ആ  പടിക്കെട്ടിൽ  തളർന്നിരുന്നു. 

എങ്ങനെയൊക്കെയോ  വീട്ടിൽ  എത്തി  അകത്തേക്ക്  കയറിയ  അവളുടെ  കാലുകൾ  ഇടറിയിരുന്നു. 

" ഇന്നെന്താ  മോളേ  ഇത്രയും  താമസിച്ചത്??  "

ഹാളിൽ  ഇരുന്ന  ഊർമ്മിളയുടെ  ചോദ്യം  അവൾ  കേട്ടതായി  പോലും  തോന്നിയില്ല.  ഒരു  പ്രതികരണവും  ഇല്ലാതെ  മുകളിലേക്ക്  പോകുന്ന  അവളെ  നോക്കി  അവർ  അമ്പരന്ന്  നിന്നു. 

ഒന്ന്  രണ്ട്  പടികൾ  കയറിയപ്പോഴേക്കും  തലചുറ്റുന്നത്  പോലെ  തോന്നിയ  മാനസ  പെട്ടന്ന്  പിന്നിലേക്ക്  മറിഞ്ഞു  വീണു. 

" മോളേ ....... "

.ഊർമ്മിളയിൽ  നിന്നും  ഒരു  നിലവിളി  ഉയർന്നു. 

4

ഒന്ന്  രണ്ട്  പടികൾ  കയറിക്കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും  തല  ചുറ്റുന്നത്  പോലെ  തോന്നിയ  മാനസ  പെട്ടന്ന്  പിന്നിലേക്ക്  മറിഞ്ഞു  വീണു. 

മോളേ............... 

ഊർമ്മിളയിൽ  നിന്നും  ഒരു  നിലവിളി  ഉയർന്നു.  കയ്യിലിരുന്ന  പത്രം  വലിച്ചെറിഞ്ഞ്  അവർ  ഓടി  വന്ന്  വീണുകിടന്ന  മാനസയുടെ  തലയെടുത്ത്  മടിയിൽ  വച്ചു. കരഞ്ഞ്  നീരുവച്ച  അവളുടെ  മിഴികൾ  അടഞ്ഞിരുന്നു.  

" മോനേ  മഹീ  ഒന്നോടി  വാടാ......... "

മുകളിൽ  ലാപ്ടോപ്പിന്  മുന്നിൽ  ഇരുന്ന  മഹി  ഊർമ്മിളയുടെ  നിലവിളി  കേട്ട്  താഴേക്ക്  ഓടി.  സ്റ്റെയർകേസിനു  മുകളിൽ  എത്തുമ്പോൾ  തന്നെ  കണ്ടു  താഴെ  ബോധമില്ലാതെ  അമ്മയുടെ  മടിയിൽ  കിടക്കുന്ന  മാനസയെ. 

" എന്താമ്മേ  ഇവൾക്കിത്  എന്തുപറ്റി ? "

താഴേക്ക്  ഓടിവരുമ്പോൾ  തന്നെ  ഊർമ്മിളയോടായി  മഹി  ചോദിച്ചു. 

" തലചുറ്റി  വീണതാ  മോനേ .  അവൾക്കെന്തോ  വിഷമം  ഉണ്ടായിരുന്നെന്ന്  തോന്നുന്നു.  ആകെ  ക്ഷീണിച്ചാവന്നത്. "

അവനെ  നോക്കി  ഊർമ്മിള  പറഞ്ഞു. 

" മാനസ..... എന്തുപറ്റി ? "

അവളുടെ  കവിളിൽ  പതിയെ  തട്ടിക്കൊണ്ട്  മഹി  ചോദിച്ചു.  അവളിൽ  നിന്നും  അനക്കമൊന്നും  ഉണ്ടാവാതിരുന്നപ്പോൾ  ഊർമ്മിളയുടെ  കരച്ചിൽ  ഉച്ചത്തിൽ  ആയിരുന്നു. അവളെ  വാരിയെടുത്ത്  മുറിയിലേക്ക്  നടക്കുമ്പോൾ  അവന്റെ  ഉള്ളിലും  ഭയം  കൂടുകയായിരുന്നു. 

" മാനസ.......... "

അവളെ  കിടക്കയിലേക്ക്  കിടത്തി  ജഗ്ഗിലെ  വെള്ളം  മുഖത്തേക്ക്  തളിച്ച്  പതിയെ  അവൻ  വിളിച്ചു.  തണുത്ത  വെള്ളം  മുഖത്തേക്ക്  വീണപ്പോൾ  അവൾ   പതിയെ  കണ്ണ്  ചിമ്മി  തുറന്നു. 

" എന്താ  മോളേ  പറ്റിയത് ??  "

ഊർമ്മിളയുടെ  ശബ്ദത്തിൽ   പരിഭ്രമം   നിറഞ്ഞിരുന്നു. 

" ഒന്നുമില്ല  അമ്മേ  കുറച്ചു  ദിവസമായി  നല്ല  ക്ഷീണം  ഉണ്ടായിരുന്നു.  ഇന്ന്  വെയിലൂടി  കൊണ്ടതോണ്ടാവും  "

ഊർമ്മിളയെ  നോക്കി  അവൾ  പതിയെ  പറഞ്ഞു. 

" എന്റെ  മഹാദേവാ ....  നീയെന്റെ  പ്രാർത്ഥന  കേട്ടോ  "

നിറകണ്ണുകളോടെ  മുകളിലേക്ക്  നോക്കി  ഊർമ്മിള  പറഞ്ഞു. ഒന്നും  മനസ്സിലാവാതെ  മഹിയും  മാനസയും  അവരെത്തന്നെ  നോക്കി. 

" അമ്മയെന്തുവാ  ഈ  പറയുന്നത് ??  ഇവൾക്ക്  വയ്യാതാവാൻ  ആണോ  അമ്മ  പ്രാർത്ഥിച്ചത്??  "

മഹിയുടെ  നിഷ്കളങ്കമായ  ചോദ്യം  കേട്ട്  ഊർമ്മിളയും  മാനസയും  ഒരുപോലെ  ചിരിച്ചു. 

" എടാ  പൊട്ടാ  അതല്ല . നീ  ഇവളെയും  കൂട്ടി  നമ്മുടെ  അരുന്ധതി  ഡോക്ടറെ  ഒന്ന്  പോയി  കണ്ടിട്ട്  വാ ". 

പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  ഊർമ്മിള  താഴേക്ക്  പോയി. അപ്പോഴും  മഹി  സംശയത്തോടെ  മാനസയെ  നോക്കി. 

" മാനസയുടെ  ഹസ്ബൻഡ്  അല്ലേ  ഡോക്ടർ  വിളിക്കുന്നുണ്ട്. "

ഡോ.  അരുന്ധതിയുടെ  മുറിക്ക്  മുന്നിൽ  കാത്തിരുന്ന  മഹിയോടായി  നേഴ്സ്  വന്ന്  പറഞ്ഞു. പതിയെ  അകത്തേക്ക്  ചെല്ലുമ്പോൾ  ഡോക്ടർക്കുമുന്നിൽ  ഇരുന്ന  മാനസയിൽ  നിറഞ്ഞ  ചിരിയായിരുന്നു.  

" കൺഗ്രാജുലേഷൻസ്  മഹേഷ്‌...  മാനസ  ഒരമ്മയാകാൻ  പോകുന്നു. "

വിടർന്ന  ചിരിയോടെ  ഡോ.  അരുന്ധതി  പറഞ്ഞു.  അമ്പരന്ന്  മാനസയെ  നോക്കിയ  അവന്റെ  ചുണ്ടുകളിലും  പതിയെ  പുഞ്ചിരി  വിരിഞ്ഞു. 

" ഹാപ്പി ന്യൂസ്‌  ആണ് . പക്ഷേ ,  മാനസ  തലചുറ്റി  വീണത്  അതുകൊണ്ടല്ല.  ഇയാളുടെ  ബോഡി  വളരെ  വീക്കാണ്.  ബിപിയും  ഹൈ  ആണ്.  കറക്റ്റ്  ടൈമിൽ  ആഹാരമൊന്നും  കഴിക്കുന്നില്ല  അത്  ശ്രദ്ധിക്കണം. "

മഹിയോടായി  ഡോക്ടർ  പറഞ്ഞുനിർത്തി. തിരികെ  പോകുമ്പോൾ  ഒരു  പുഞ്ചിരിയോടെ  മാനസ  അവനോട്  ചേർന്നിരുന്നു. 

****************************************

" അമ്മേടെ  സംശയം  സത്യമാണ്.  അമ്മയൊരു  മുത്തശ്ശിയാവാൻ  പോകുന്നു ". 

അകത്തേക്ക്  വരുമ്പോൾ ആകാംഷയോടെ  പൂമുഖത്ത്  കാത്തിരുന്ന  ഊർമ്മിളയോടായി  ചിരിയോടെ  മഹി  പറഞ്ഞു. നിറഞ്ഞ  ചിരിയോടെ  അവർ  മാനസയെ  ചേർത്തുപിടിച്ച്  നെറുകയിൽ  ചുണ്ടമർ ത്തി. അത്  നോക്കി  നിന്ന  മഹിയിലും  നിറപുഞ്ചിരി  വിരിഞ്ഞു. 

" ഡീ  പെണ്ണേ  അതാരാ  വരുന്നതെന്ന്  നോക്കിക്കേ ".

തന്റെ  നെഞ്ചിൽ  ചേർന്നിരുന്ന്  ടീവി  കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന   മാനസയോട്  പുറത്തേക്ക്  ചൂണ്ടി  മഹി   പറഞ്ഞു. പെട്ടന്നെണീറ്റ്  പുറത്തേക്  നോക്കിയ  അവളുടെ  കണ്ണുകൾ  വിടർന്നു.

" അമ്മേ ..... "

 മായയേയും  രാജീവിനെയും  കണ്ട്  വിളിച്ചുകൊണ്ട്   അവൾ  ധൃതിയിൽ  പുറത്തേക്ക്  നടന്നു. 

" എന്റെ  മോളേ  അവരിങ്ങോട്ടല്ലേ  വരണത്  നീയിങ്ങനെ  ഓടാതെ  വയറ്റിൽ  ഒരാളുകൂടി  ഉള്ളതാ. "

അങ്ങോട്ട്  വന്ന  ഊർമ്മിള  പെട്ടന്ന്  പറഞ്ഞു. ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  മാനസ  അവിടെത്തന്നെ  നിന്നു.

" സുഖല്ലേ  മോളേ ?  "

പൂമുഖത്തേക്ക്  കയറി  അവളെ  ചേർത്തുപിടിച്ചു  കൊണ്ട്  മായ  ചോദിച്ചു. അവൾ ഒന്ന്  പുഞ്ചിരിക്കുക  മാത്രം  ചെയ്തു. 

" ഒന്നും  വേണ്ടിയിരുന്നില്ല  അമ്മേ... എന്റെ  വിധി   വൈധവ്യം  ആണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും  മഹിയേട്ടന്റെ  ജീവിതം  വച്ച്  കളിക്കാൻ  പാടില്ലായിരുന്നു. മഹിയേട്ടന്  എന്തെങ്കിലും  സംഭവിച്ചാൽ  പിന്നെ  ഞാൻ......... "

മായയുടെ  മടിയിൽ  കിടന്ന  മാനസയുടെ  മിഴികൾ  നിറഞ്ഞൊഴുകി.

" മോളേ ..... "

എന്തുപറഞ്ഞ്  അവളെ  സമാധാനിപ്പിക്കും   എന്നറിയാതെ  മായയുടെ  മിഴികളും  നിറഞ്ഞൊഴുകി.

" ഒന്നുമുണ്ടാവില്ല  മോളേ  നീ  വെറുതെ  ഓരോന്ന്  ഓർത്ത്  ഈ  അവസ്ഥയിൽ  മനസ്സ്  വിഷമിപ്പിക്കരുത്. 

ഇപ്പോൾ  എന്റെ  മോള്  ഒറ്റയ്ക്കല്ല  ഉള്ളിലൊരു  ജീവൻ  കൂടി  ഉണ്ടെന്നുള്ള  ഓർമ  വേണം. "

അവളുടെ  മുടിയിൽ  തലോടിക്കൊണ്ട്  മായ  പതിയെ  പറഞ്ഞു. 

****************************************

" മഹിയേട്ടാ................. "

മഹിയുടെ  നെഞ്ചിൽ  ചേർന്നുകിടന്നുകൊണ്ട്  മാനസ  പതിയെ  വിളിച്ചു. 

" എന്താ  എന്റെ  പൊന്നുമോൾടെ  അമ്മക്ക്  ഇപ്പൊ  വേണ്ടത് ?  " 

അവന്റെ  നെഞ്ചിലെ  രോമങ്ങളിൽ  വിരലോടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന  അവളുടെ  വിരലുകൾ  കയ്യിലൊതുക്കിക്കൊണ്ട്  അവൻ  ചോദിച്ചു. 

" ആഹാ  അപ്പോഴേക്കും  മോളാണെന്ന്  അങ്ങുറപ്പിച്ചോ ?? "

തല  ഉയർത്തി  അവന്റെ  മുഖത്തേക്ക്  നോക്കി  വിടർന്ന  കണ്ണുകളോടെ  അവൾ  ചോദിച്ചു. 

" അതുറപ്പല്ലേ...എന്റെ  മാനസക്കുട്ടിയേപ്പോലെ  ഒരു  സുന്ദരിക്കുട്ടി. ഉണ്ടക്കണ്ണുകളും  ഇതുപോലെ  നീണ്ട  മുടിയും   ഈ   നിറവും  ഒക്കെയുള്ള   ഒരു  സുന്ദരിക്കുട്ടി ".

മാനസയുടെ  മുടിയിൽ  തലോടിക്കൊണ്ട്  ഏതോ  സ്വപ്നത്തിലെന്ന  പോലെ  ചിരിയോടെ  മഹി  പറഞ്ഞു. കൗതുകത്തോടെ  അവന്റെ  മുഖത്തേക്ക്  തന്നെ   നോക്കി  അവൾ  ചിരിച്ചു. 

" അല്ല  അപ്പൊ  എന്റെ  മഹിയേട്ടനെപ്പോലെ  ഒരു  മോനായാൽ  ഇഷ്ടാവില്ലേ ?? " മാനസ. 

" ഇഷ്ടക്കേടൊന്നുമില്ല  മോനായാലും   മോളായാലും  നമ്മുടേതുതന്നെയല്ലേ  എന്നാലും.......". മഹി. 

"എന്താ  ഒരു  എന്നാലും ?? "

മാനസ  പതിയെ  ചോദിച്ചു. 

" അല്ല  എന്റെ  മാനസക്കുട്ടിയെപ്പോലെ  ഒരു  മോളെക്കിട്ടിയാൽ  കൂടുതൽ  സന്തോഷം  അത്രേയുള്ളൂ. " 

  

അവളുടെ  കവിളിൽ  പതിയെ  നുള്ളിക്കൊണ്ട്  മഹി  പറഞ്ഞു.  അവൾ  അവന്റെ  നെഞ്ചോട്  ഒന്നുകൂടി  ചേർന്നുകിടന്നു. 

രാത്രിയേറെ  വൈകിയിട്ടും  ഉറക്കം  വരാതെ  കിടക്കുമ്പോൾ  മാനസയുടെ  മനസ്സിൽ  നിറയെ  ക്ഷേത്രത്തിൽ  വച്ചു  കണ്ട  കൈനോട്ടക്കാരിയും  അവരുടെ  വാക്കുകളും ആയിരുന്നു. 

ഓർക്കും  തോറും  അവളുടെ  ഉള്ള്  പിടഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.  ശാന്തമായി  ഉറങ്ങിക്കിടന്ന  മഹിയുടെ  നെഞ്ചിടിപ്പിന്റെ  താളം  ശ്രവിച്ച്  കിടക്കുമ്പോൾ  അവളുടെ  കണ്ണുകൾ  നിറഞ്ഞൊഴുകി.ഓരോന്ന്  ഓർത്ത്  കിടന്ന്  എപ്പോഴോ  അവൾ   നിദ്രയിലേക്ക്  വഴുതിവീണു. 

****************************************

പാലാഴി  വീടിന്റെ  ഗേറ്റിനുമുന്നിൽ  വാഹനങ്ങളുടെ  നീണ്ട  നിര തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെയും  ഇവിടെയുമെല്ലാം  ആളുകൾ  കൂട്ടം  കൂടി  നിന്നിരുന്നു. 

" സൈലന്റ്  അറ്റാക്ക്  ആയിരുന്നു. രാത്രിയിൽത്തന്നെ  എല്ലാം  കഴിഞ്ഞുവെന്നാ  കേൾക്കുന്നത്. "

കൂടിനിന്ന  ആളുകളിൽ  നിന്നും  പിറുപിറുക്കലുകൾ  ഉയർന്നു  കേട്ടു. പെട്ടന്ന്  ഒരു  ആംബുലൻസ്  ഗേറ്റ്  കടന്നുവന്ന്  മുറ്റത്ത്‌  നിന്നു. വെള്ളപുതപ്പിച്ച  മഹിയുടെ  ശരീരം  പൂമുഖത്തേക്ക്  കൊണ്ടുവന്ന്  വച്ചു. ആരുടെയൊക്കെയോ  നിലവിളികൾ  ഉയർന്നുകേട്ടു. ഹൃദയം  പൊട്ടിപ്പോകുന്നത്  പോലെ  തോന്നി  മാനസയ്ക്ക്. 

" മഹിയേട്ടാ............... "

ഒരു  നിലവിളിയോടെ  അവൾ  ചാടിയെണീറ്റു. പെട്ടന്ന്  മുറിയിൽ  വെളിച്ചം  പരന്നു.  നെറ്റിയിലൂടെ  ചാലിട്ടൊഴുകിയ  വിയർപ്പ്  തുടച്ച്‌  അവൾ  പകച്ചുനോക്കി. 

" എന്താടോ  സ്വപ്നം  വല്ലതും  കണ്ടോ ?  "

അവളെ  കുലുക്കി  വിളിച്ചുകൊണ്ട്  മഹി  ചോദിച്ചു. കുറച്ചു  നേരത്തെ  അമ്പരപ്പിനൊടുവിൽ  അവനെ   ഉറുമ്പടക്കം   പിടിച്ച്  പൊട്ടിക്കരയുമ്പോൾ  അവളുടെ  ഉടൽ  വെട്ടിവിറച്ചിരുന്നു. 

5

" എന്താടോ  വല്ല  ദുസ്വപ്നവും  കണ്ടോ ?  "

തന്റെ  നെഞ്ചിൽ  വീണ്  പൊട്ടിക്കരയുന്ന മാനസയെ  ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട്  മഹി  ചോദിച്ചു.  ഒന്ന്  മൂളുക മാത്രം  ചെയ്ത്  അവൾ  വീണ്ടും  തേങ്ങിക്കരഞ്ഞു. 

" എന്നെ  ഒറ്റക്കാക്കി  പോകല്ലേ  മഹിയേട്ടാ.......... "

അവളുടെ  ചുണ്ടുകൾ  വിതുമ്പി. ആ  കണ്ണുനീർ  മഹിയുടെ  നഗ്നമായ  നെഞ്ചിനെ  നനച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. 

" എന്താടോ  ഇത്രക്കും  വിഷമിക്കാൻ  ഞാൻ  തട്ടിപ്പോയെന്നെങ്ങാനും  ആണോ  താൻ  സ്വപ്നം  കണ്ടത് ??  "

അവളെയൊന്ന്  ദേഷ്യം  പിടിപ്പിക്കാനായി  ഒരു  ചിരിയോടെ  മഹി  ചോദിച്ചു. പെട്ടന്ന്  അവളിലെ  തേങ്ങലിന്റെ  ഒച്ച  ഉയർന്നു. അവനെ  പിന്നോട്ട്  തള്ളിമാറ്റി  അവൾ  എണീറ്റ്  ജനലിനരികിൽ  പോയി  പുറത്തേക്ക്  നോക്കി  നിന്നു. ആ  വാക്കുകൾ  അവളെ  അത്രയ്ക്കും  വേദനിപ്പിച്ചു  എന്ന  തിരിച്ചറിവിൽ  മഹിയുടെ  ഉള്ളൊന്നുലഞ്ഞു. 

" പോട്ടെടാ  ഞാൻ  നിന്നെ  വിട്ട് എങ്ങോട്ട്  പോകാനാ  ഞാൻ  എപ്പോഴും  നിന്റെ  കൂടെ  ഇല്ലേ?  "

പിന്നിലൂടെ  ചെന്ന്  അവളുടെ  അരക്കെട്ടിൽ  ചുറ്റിപ്പിടിച്ച്  തന്നോട്  ചേർത്തുകൊണ്ട്  അവൻ  പറഞ്ഞു. അവൾ  വീണ്ടും  അവനോട്  ചേർന്നുനിന്നു. 

" മഹിയേട്ടന്  തമാശ  ഞാനെത്ര  പേടിച്ചു  എന്നറിയുമോ ?  " മാനസ. 

" മതി മതി  വെറുതെ  ഓരോ  വട്ട്  സ്വപ്നങ്ങളും  കണ്ടിട്ട്   പാതിരാത്രി  എണീറ്റിരുന്ന്  കരഞ്ഞ്  എന്റെ  മോളേ  ശല്യം ചെയ്യാതെ  വന്ന്  കിടന്നേ  പെണ്ണേ  നീ  "

അവളുടെ  തോളിൽ  പിടിച്ച്  ബെഡിനരികിലേക്ക്  നടത്തിക്കൊണ്ട്  മഹി  പറഞ്ഞു.  അവന്റെ  നെഞ്ചോടു  ചേർന്ന്  കിടക്കുമ്പോഴും  മാനസയുടെ  ഉള്ളു  പിടഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.  മൃത്യുഞ്ചയമന്ത്രം  ഉരുവിട്ടുകൊണ്ട്  എപ്പോഴോ  അവൾ  ഉറക്കത്തിലേക്ക്  വഴുതി  വീണു. 

മാനസ  ഉണരുമ്പോൾ  മഹി  റൂമിൽ  ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ചുവരിൽ  തൂക്കിയിരുന്ന ക്ലോക്കിൽ  സമയം  എട്ട്  കഴിഞ്ഞത്  കണ്ട്  അവൾ  വേഗം  എണീറ്റ്  കുളിമുറിയിലേക്ക്  പോയി.  ധൃതിയിൽ  കുളിച്ച്  നെറുകയിൽ  അൽപ്പം  സിന്ദൂരവും  തൊട്ട്  അവൾ  താഴേക്ക്  നടന്നു. സ്റ്റെയർകേസിന്  മുകളിൽ  എത്തിയപ്പോഴേ  കേട്ടു  താഴെ  പരിചയം  ഇല്ലാത്ത  ആരുടെയോ  സംസാരം. 

ഹാളിൽ  ഊർമ്മിള  ആരോടോ  സംസാരിച്ചിരുന്നിരുന്നു.  പഞ്ഞിപോലെ  നരച്ച  താടിയും  മുടിയും  കഴുത്തിൽ  രുദ്രാക്ഷമാലയും  കയ്യിൽ  നിറയെ  ചരടുകളും  നെറ്റിയിൽ  ഭസ്മക്കുറിയും  ഇട്ട  പ്രായമായതെങ്കിലും  ധൃഡമായ  ശരീരപ്രകൃതവുമുള്ള  ആളെ  അവൾ  കൗതുകത്തോടെ  നോക്കി. 

" ആഹാ  മോളെണീറ്റോ ?  " ഊർമ്മിള. 

" ഏട്ടാ  ഇത്  മാനസ  ഏട്ടൻ  കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ  മഹിടെ  ഭാര്യയാണ് ".

നിറപുഞ്ചിരിയോടെ  മാനസയെ  ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട്  ഊർമ്മിള  അയാളോടായി  പറഞ്ഞു.  അവൾ  അയാളെ  നോക്കി  പതിയെ  ഒന്ന്  പുഞ്ചിരിക്കുക  മാത്രം  ചെയ്തു. അയാളിൽ  പ്രത്യേകിച്ച്  ഭാവവ്യത്യാസം  ഒന്നും  തന്നെയുണ്ടായില്ല. 

" മോളേ  മോൾക്കറിയില്ലല്ലോ  ദേവേട്ടനെ  എന്റെ  ഏട്ടനാണ്.  വിവാഹമൊന്നും  കഴിച്ചിട്ടില്ല   അൽപ്പം  മന്ത്രവും  തന്ത്രവും  ഒക്കെയുണ്ട്. പിന്നെ  കുറേയേറെ  അന്ധവിശ്വാസങ്ങളും.  വല്ലപ്പോഴും  ഇങ്ങനെ  ഒന്ന്  വന്നുപോകും.  ഇനി  കുറച്ചുദിവസം  ഇവിടെ  ഉണ്ടാവും.  എന്തുകാര്യത്തിനും  എന്തെങ്കിലും  ഒരനർദ്ധം  കണ്ടുപിടിക്കും  അതുകൊണ്ട്  മഹിക്ക്  അത്ര  പിടുത്തമല്ല.  "

അടുക്കളയിലേക്ക്  വന്നുകൊണ്ട്  പച്ചക്കറി  നുറുക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന  മാനസയോടായി  ഊർമ്മിള  പറഞ്ഞു. അവൾ  എല്ലാം  മൂളികേൾക്കുക  മാത്രം  ചെയ്തു. 

***************************************

പ്രാതൽ  സമയത്ത്  ആരോടും  ഒന്നും  സംസാരിക്കാതെ  ആഹാരം  കഴിക്കുന്ന  ദേവനിൽ   ആയിരുന്നു  മാനസയുടെ  കണ്ണുകൾ. 

" ഇരുന്ന്  വായിനോക്കാതെ  കഴിക്കെഡീ  ഉണ്ടക്കണ്ണീ... "

ദേവനെത്തന്നെ  നോക്കിയിരുന്ന  മാനസയുടെ  കാലിൽ  കാലുകൊണ്ട്  തോണ്ടി  വിളിച്ച്  മഹി  പതിയെ  പറഞ്ഞു.  അവനെ  നോക്കി  ഒന്ന്  ചിരിച്ച്   അവൾ  പ്ലേറ്റിലേക്ക്  നോക്കി  കഴിക്കാൻ  തുടങ്ങി. 

" എന്താ  കുട്ടിയുടെ  നക്ഷത്രം ??  "

പെട്ടന്നായിരുന്നു  ദേവന്റെ  ചോദ്യം.  എല്ലാവരുടെ  കണ്ണുകളും  അപ്പോൾ  അയാളിൽ  ആയിരുന്നു. കയ്യിൽ  വാരിയ  ആഹാരം  കയ്യിൽത്തന്നെ  വച്ചുകൊണ്ട്  മാനസ  പകച്ച്   മഹിയെ  നോക്കി.  അവൻ  ഒന്നുമില്ലെന്ന  അർഥത്തിൽ  അവളെ  നോക്കി  കണ്ണിറുക്കി  കാട്ടി. 

" അത്തം  "

പതർച്ചയോടെ  അയാളെ  നോക്കി  മാനസ  പറഞ്ഞു.  

" ജാതകം  നോക്കിയിട്ടില്ലേ ?? "

ഉടൻ  തന്നെ  അയാളിൽ  നിന്നും  അടുത്ത  ചോദ്യം  വന്നു. 

" ഇല്ല ". മാനസ. 

" കുട്ടിക്ക്  ചൊവ്വാദോഷം  ഉള്ളതറിയില്ലേ ?  "

ദേവന്റെ  ചോദ്യം  മാനസയുടെ  നെഞ്ചിൽ  ഒരു  വെള്ളിടിയായി   വന്നു  പതിച്ചു.  അവൾക്ക്  ശരീരം  തളരുന്നത്  പോലെ  തോന്നി. തൊണ്ട  വരണ്ടു.  ജീവിതം  അവസാനിക്കാൻ  പോവുകയാണെന്ന  തോന്നലിൽ  അവളുടെ  ശരീരം  വിയർത്തൊഴുകി. 

" അതുപിന്നെ..... "  

അവളുടെ  വാക്കുകൾ  പാതിയിൽ  മുറിഞ്ഞു. 

" ഊർമ്മിളെ  ഈ  കുട്ടിക്ക്  ചൊവ്വാദോഷം  ഉണ്ട്  ഇതൊക്കെ  അറിഞ്ഞിട്ട്  തന്നെയാണോ  നിന്റെ  മോൻ  ഇവളുടെ  കഴുത്തിൽ  താലികെട്ടിയത് ??  

ഊർമ്മിളയോടായുള്ള  ദേവന്റെ  ചോദ്യം  കേട്ട്  അവർ  എല്ലാവരെയും  മാറിമാറി  നോക്കി. മാനസ  എല്ലാം  തകർന്നവളെപ്പോലെ  ഇരുന്നിരുന്നു.  മഹിയുടെ  മുഖത്ത്  ഒരുതരം  പുച്ഛം  മാത്രമായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും  അവനൊരിക്കലും  ഇതൊന്നും  വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ലല്ലോ  എന്നോർത്ത്  ഊർമ്മിളയിൽ  ഒരു  ദീർഘ  നിശ്വാസം ഉയർന്നു. 

" അത്  ഏട്ടാ  ഈ  വിവാഹം  നടന്നത്  ജാതകമൊന്നും  നോക്കിയിട്ടല്ല.  മഹിക്കും  എനിക്കും  മാനസ  മോളേ  ഇഷ്ടായി  പിന്നെ  ഒന്നും  ആലോചിച്ചില്ല. കുടുംബത്തിൽ  അടങ്ങിയൊതുങ്ങി  നിൽക്കുന്ന   സ്വഭാവഗുണമുള്ള  ഒരു  കുട്ടിയെ  മാത്രമാണ്  ഞങ്ങൾ  നോക്കിയത്. മാനസയ്ക്ക്  അത്  വേണ്ടുവോളമുണ്ട്.  പിന്നെ  ഏട്ടനറിയാമല്ലോ  ഞങ്ങൾക്ക്  ഈ  ജാതകത്തിലൊന്നും  വിശ്വാസമില്ലെന്ന്.  "

ദേവന്റെ  മുഖത്ത്  നോക്കാതെ  തന്നെ  ഊർമ്മിള  പറഞ്ഞു  നിർത്തി. അപ്പോഴും  കേട്ടത്  വിശ്വസിക്കാൻ  കഴിയാതെ  ഊർമ്മിളയെത്തന്നെ  നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു  മാനസ. കണ്ണുകൾ  ഉയർത്തി  അറിയാവുന്ന  എല്ലാ  ദൈവങ്ങൾക്കും  നന്ദി  പറയുമ്പോഴും  അവളുടെ  ഇടം  കൈ  കഴുത്തിലെ  താലിമാലയിൽ  അമർന്നിരുന്നു.  അവളെ  നോക്കി  സാരമില്ലെന്ന  അർഥത്തിൽ  കണ്ണടച്ച്  കാണിച്ച  ഊർമ്മിളയെ  അവൾ  നന്ദിയോടെ  നോക്കി. 

****************************************

" ഇന്നെല്ലാം  അവസാനിച്ചുവെന്ന്  തന്നെ  ഞാൻ  ഉറപ്പിച്ചതാണ്.  ദേവമ്മാമ  എല്ലാം  എല്ലാവരോടും  വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ     ജീവിതം  അവസാനിച്ചുവെന്ന്  തന്നെ  ഞാൻ  ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു. 

പക്ഷേ  അമ്മയുടെ  മറുപടി  എന്നെ  ഞെട്ടിച്ചുകളഞ്ഞു.  എന്റെ  ജീവിതത്തിൽ  കരിനിഴൽ  വീഴ്ത്തിയ  ചൊവ്വാദോഷം  അമ്മയുടെ  വാക്കുകൾക്ക്  മുന്നിൽ  ഒന്നുമല്ലാതെയാവുന്നത്  അമ്പരപ്പോടെയാണ്  ഞാൻ  കണ്ടിരുന്നത്.  "

" ഡീ  ഉണ്ടക്കണ്ണീ....... "

മഹിയുടെ  വിളികേട്ട്  ഡയറി  അടച്ചുവച്ച്  നിറഞ്ഞ  മിഴികൾ  തുടച്ച്  അവൾ  ധൃതിയിൽ  എണീറ്റു. 

വാതിൽക്കൽ   ചിരിയോടെ  അവൻ  നിന്നിരുന്നു. 

" എന്താടി  ഉണ്ടക്കണ്ണീ  അങ്ങേര്  പറഞ്ഞത്  കേട്ട്  നീയിവിടെ  വന്നിരുന്ന്  മോങ്ങുവാരുന്നോ ??  "

ചിരിയോടെ  നിന്ന  മഹിയെ  അവൾ  ആദ്യം  കാണുന്നത്  പോലെ  നോക്കി  നിന്നു.

" ഇങ്ങനെ  നോക്കി  എന്റെ  കൺട്രോളും  കൂടി  കളയൂമല്ലോ  ഈ  ഉണ്ടക്കണ്ണി "

മീശ  പിരിച്ച്  ഒരു  കള്ളച്ചിരിയോടെ അവളുടെ  അടുത്തേക്ക്  അടുത്തുകൊണ്ട്   അവൻ  പറഞ്ഞു. 

" ഒന്ന്  പോയേ  മഹിയേട്ടാ  "

അവനെ  തള്ളിമാറ്റി  പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  അവൾ  താഴേക്കോടി. മാനസ  താഴെയെത്തുമ്പോൾ  ദേവൻ  ഹാളിൽ  ഉണ്ടായിരുന്നു.  അപ്പോഴത്തെ  അയാളുടെ  കണ്ണുകളിലെ  ഭാവം  അവൾക്ക്  മനസ്സിലാക്കാൻ  കഴിഞ്ഞില്ല. അവൾ  പതിയെ  ഊർമ്മിളയ്ക്ക്  അരികിലേക്ക്  നടന്നു. 

" ഊർമ്മിളെ..... "

ഇടിമുഴക്കം  പോലെയുള്ള  ദേവന്റെ വിളികേട്ട്   തുളസിത്തറയിൽ  വിളക്ക്  വച്ച്  തിരിഞ്ഞ  മാനസ  ഒന്ന്  കിടുങ്ങിപ്പോയി.

" എന്താ  ഏട്ടാ...... "

അടുക്കളയിൽ  നിന്നും  പൂമുഖത്തേക്ക്  വന്നുകൊണ്ട്  ഊർമ്മിള  ചോദിച്ചു. 

" തുളസിത്തറയിൽ  കരിന്തിരി  കത്തുന്നത്  നീ  കണ്ടില്ലേ അനർത്ഥങ്ങളുടെ  തുടക്കമാണ്  "

തുളസിത്തറയിലേക്ക്  വിരൽ  ചൂണ്ടി അയാൾ  പറയുമ്പോൾ  മച്ചിലെവിടെ  നിന്നോ  ഒരു  ഗൗളിയുടെ  ചിലപ്പ്  ഉയർന്നു  കേട്ടു. അതുകൂടി  കേട്ടപ്പോൾ   ഒരു  വിജയിയുടെ  ചിരി  അയാളുടെ  ചുണ്ടിൽ  വിരിഞ്ഞു. കത്തിച്ച  തിരി  കാറ്റിൽ  അണഞ്ഞു  അതിൽ  നിന്നും   പുക  ഉയരുന്നത്  കണ്ട്  എന്തുചെയ്യണം  എന്നറിയാതെ  മാനസ  തളർന്നു  നിന്നു. 

" ചൊവ്വാദോഷക്കാരി  കൊളുത്തുന്ന  സന്ധ്യാദീപം  പോലും  ജ്വലിച്ചു  കത്തില്ല.  "

പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  തിരിഞ്ഞ  ദേവന്റെ  മുഖം  സ്റ്റെയർകേസിൽ  നിൽക്കുന്ന  മഹിയെക്കണ്ട്  വല്ലാതെയായി.  അവന്റെ  മുഖം  ചുവന്നുതുടുത്തിരുന്നു. മാനസയുടെ  നിറഞ്ഞ മിഴികളും  കൂടി  കണ്ടപ്പോൾ  അവന്  സ്വയം  നിയന്ത്രിക്കാൻ  കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. 

" നിനക്കൊന്നും  വിശ്വാസം  ഇല്ലെന്നറിയാം  പക്ഷേ.... "

 മഹിക്കു  നേരെ  തിരിഞ്ഞ്  വാക്കുകൾ  മുഴുമിപ്പിക്കാൻ  കഴിയാതെ  ദേവൻ  നിന്നു. 

" എനിക്ക്  വിശ്വാസം  ഇല്ല  അന്നും  ഇന്നും  എന്നും. തുളസിത്തറയിലെ   തിരി   കാറ്റടിച്ചണഞ്ഞതിന്   ചൊവ്വാദോഷം   എന്ത്  പിഴച്ചു??  

പിന്നെ ഇവളുടെ  കഴുത്തിൽ  ഞാൻ  താലി  കെട്ടിയത് ദേവമ്മാമയുടെ  ജ്യോതിഷവും  ജാതകവും നോക്കിയല്ല.  എന്റമ്മയുടെ  സമ്മതം  മാത്രം  വാങ്ങിയാണ്  ഞാൻ  അവളെ  സ്വന്തമാക്കിയത്.  

ഇപ്പൊ  ഇവളുടെ  വയറ്റിൽ  എന്റെ  കുഞ്ഞ്  വളരുന്നുണ്ട്.  ഈ  സമയത്ത്  ജാതകവും  ദോഷവും  ഒക്കെ  പറഞ്ഞ് അവള്ടെ  കണ്ണുനിറക്കുന്നത്  അമ്മാമയല്ല  ആരായാലും  അത്  ഞാൻ  സമ്മതിച്ചു  തരില്ല. അവൾക്ക്  എന്ത്  ദോഷമുണ്ടെങ്കിലും  ഞാൻ  സഹിച്ചോളാം . അല്ലാതെ  താലി  കെട്ടിയവളെ  ഓരോ  ഭ്രാന്തിന്റെ  പേരിൽ  തള്ളിക്കളയുന്നവനല്ല  ഈ  മഹി.  "

ദേവനുനേരെ  വിരൽ  ചൂണ്ടി  പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  മാനസയുടെ  കയ്യിൽ  പിടിച്ച്  അവൻ  മുകളിലേക്ക്  നടന്നു. അപ്പോഴും  നിറകണ്ണുകളോടെ  മഹിയെത്തന്നെ  നോക്കി  നിന്നിരുന്ന  മാനസ  ഒരു  ശില  പോലെ  അവനോടൊപ്പം  നടന്നു . 

" ഊർമ്മിളേ....... നാശത്തിലേക്കാ  നിന്റെ  മോന്റെ  പോക്ക്.  ഇവിടെ  വന്നപ്പോൾ   മുതൽ  ഞാൻ   ശ്രദ്ധിക്കുന്നതാണ്  അനർത്ഥങ്ങൾ.  ഇടതടവില്ലാതെയുള്ള  ഗൗളിയുടെ  ചിലപ്പ്  ദുസൂചനയാണ്. 

അഷ്‌ടമത്തിലാണ്  ചൊവ്വ.  ഭർതൃനാശമോ  സ്വനാശമോ  ആണ്  ഫലം "

ദേവന്റെ  വാക്കുകൾ  കേട്ട്  ഒരു  ഞെട്ടലോടെ  അയാളെത്തന്നെ  നോക്കി  നിന്നിരുന്ന  ഊർമ്മിള  ഒരു  തളർച്ചയോടെ  സോഫയിലേക്ക്  ഇരുന്നു. 

6

" നീയിതെന്താ  ഊർമ്മിളെ  ആലോചിച്ചിരിക്കുന്നത് ?  നിന്റെ  മോനെപ്പോലെ  നിനക്കും  എന്റെ  വാക്കിന്  പുല്ല്  വിലയാണോ ? "

സെറ്റിയിൽ  തളർന്നിരുന്ന  അവർക്ക്  നേരെ  നോക്കിയുള്ള  ദേവന്റെ  ചോദ്യം  കേട്ട്  അവർ  പതിയെ  തലയുയർത്തിനോക്കി.   പിന്നിൽ  കൈ  കെട്ടി  ഒരുതരം  അസ്വസ്ഥതയോടെ  അയാൾ  ഹാളിലൂടെ  നടക്കുകയായിരുന്നു. 

" ഏട്ടാ  ഞാൻ  ഏട്ടന്റെ  വാക്കുകളെ  തള്ളിക്കളയുകയല്ല. എല്ലാത്തിനും  അതിന്റെതായ  ശരികളും  തെറ്റുകളും  ഉണ്ടാവാം.   പക്ഷേ  ഏട്ടനറിയാല്ലോ  ഇവിടെ  ഞങ്ങളാരും  ഇത്തരം  കാര്യങ്ങളിലൊന്നും  വിശ്വസിക്കാറില്ലെന്ന്.  വിവാഹം  നടത്തിയപ്പോൾ  നോക്കാത്ത  ജാതകവും  പൊരുത്തവും  മഹിയുടെ  കുഞ്ഞ്  മാനസ  മോളുടെ  വയറ്റിൽ  വളരുന്ന  ഈ  സമയത്ത്  നോക്കിയിട്ടെന്ത്‌  കാര്യം . ഏട്ടന്റെ  ജ്യോതിഷത്തിൽ  ഒരുപക്ഷെ  അവർ  തമ്മിൽ  പൊരുത്തം  ഇല്ലായിരിക്കും . പക്ഷേ   മനപ്പൊരുത്തം  അവരിൽ  ആവശ്യത്തിലധികം  ഉണ്ട്. ഇനി  ഏട്ടനായിട്ട്   ഓരോന്ന്   പറഞ്ഞുണ്ടാക്കാൻ  നിക്കണ്ട. " 

അയാളുടെ  മുഖത്ത്  നോക്കാതെ  പറഞ്ഞിട്ട്  മറുപടിക്ക്  കാത്തുനിൽക്കാതെ  ഊർമ്മിള  അടുക്കളയിലേക്ക്  നടന്നു. 

ദേവന്റെ  മുഖം  ദേഷ്യം  കൊണ്ട്  ചുവന്നു.  

" അമ്മയും  മകനും  എന്റെ  വാക്ക്  ചെവിക്കൊള്ളണ്ട  അനുഭവം  വരുമ്പോൾ  പഠിച്ചോളും.  മരുമകൾ  കാരണം  തകർന്നടിയും  ഈ   പാലാഴി അതുവരെ  ഇങ്ങനെ  ആദർശം  പറഞ്ഞു  നടന്നോ  ". 

ആരോടെന്നില്ലാതെ  ഉള്ള  ദേവന്റെ  വാക്കുകൾ  കേട്ടുവെങ്കിലും  അതിന്  ചെവി  കൊടുക്കാതെ  ഊർമ്മിള  ഓരോ  ജോലികളിൽ  മുഴുകി. 

" അമ്മേ....... അമ്മയ്ക്കും  എന്നോട്  ദേഷ്യമുണ്ടോ ??  "

പച്ചക്കറി  നുറുക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന  ഊർമ്മിളയുടെ  അരികിൽ  വന്നുനിന്നുകൊണ്ട്  ഇടറിയ  സ്വരത്തിൽ  മാനസ  ചോദിച്ചു.  അവളുടെ  മുഖത്ത്  പരിഭ്രമം  നിഴലിച്ചിരുന്നു.  

" ഞാൻ  എന്തിനാ  മോളേ  നിന്നോട്  ദേഷ്യം  കാട്ടുന്നേ . ഞാൻ  പറഞ്ഞില്ലേ  ഇതിലൊന്നും  ഞാനോ  മഹിയോ  വിശ്വസിക്കുന്നില്ല  എന്ന്. ഏട്ടനോട്‌  പറഞ്ഞതേ  എനിക്ക്  നിന്നോടും  പറയാനുള്ളു . നിങ്ങളുടെ  വിവാഹ സമയത്ത്   നോക്കാത്ത  ജാതകവും  പൊരുത്തവും  ഒന്നും  ഇനി  നോക്കേണ്ട  കാര്യമില്ല.  ഏട്ടൻ  എന്തേലും  പറഞ്ഞെന്ന്  കരുതി  മോളതൊന്നും  ഓർത്ത്  വിഷമിക്കണ്ട.  അത്  ഈ  സമയത്ത്  നല്ലതല്ല.  മോളിപ്പോ  വയറ്റിൽ  കിടക്കുന്ന  കുഞ്ഞിനെപ്പറ്റി  മാത്രം  ചിന്തിച്ചാൽ  മതി.  "

ചിരിയോടെ  മാനസയുടെ  കവിളിൽ  തലോടിക്കൊണ്ട്  ഊർമ്മിള  പറഞ്ഞു.  മനസ്സിലെ  ആശങ്കകളൊക്കെ  ഒരു  നിമിഷം  കൊണ്ട്  ഉരുകിപ്പോയതുപോലെ  തോന്നി  മാനസക്ക്. വീട്ടിൽ  എല്ലായിടത്തും  അവൾ  ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും  ദേവന്റെ  മുന്നിലേക്ക്  അവൾ  പോകാറേയില്ലായിരുന്നു . അയാളെ  കാണേണ്ടിയും  സംസാരിക്കേണ്ടിയും  വരുന്ന  സാഹചര്യങ്ങൾ  അവൾ  മനഃപൂർവം  ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. 

" മഹിയേട്ടാ  ഈ  ദേവമ്മാമ  എന്തേ  ഇങ്ങനെ  ഒറ്റത്തടിയായി  കഴിയുന്നത് ?  "

അത്താഴം  കഴിഞ്ഞ്  പൂമുഖത്തിരുന്ന  തന്റെ  മടിയിൽ  തലവച്ച്  കിടന്ന  മഹിയുടെ  മുടിയിഴകൾക്കിടയിലൂടെ  വിരലോടിച്ചുകൊണ്ട്  മാനസ  ചോദിച്ചു. 

" അങ്ങേരെ  കെട്ടിക്കാൻ  പണ്ട്  അച്ഛച്ഛനും   അമ്മാവന്മാരുമെല്ലാം  പഠിച്ച പണി  പതിനെട്ടും  നോക്കിയതാ.  പറഞ്ഞിട്ടെന്താ  ഇങ്ങേരുടെ  സ്വഭാവം  കൊണ്ട്  ഒന്നും  നടന്നില്ല.  പത്തിൽ  പത്ത്  പൊരുത്തമില്ലാതെ  അമ്മാമ  കെട്ടൂല.  പൊരുത്തമുള്ളവരാരും   അമ്മാമ്മയുടെ  സ്വഭാവഗുണം  കൊണ്ട്  അമ്മാമ്മയേയും   കെട്ടൂല.  അങ്ങനെ  അമ്മാമ്മേടെ  കല്യാണം  ഗണപതിക്കല്യാണം  ആയി. അതുകൊണ്ടെന്താ     സ്വന്തം  കുടുംബത്തിൽ  നടത്താൻ  പുള്ളി  കണ്ടുവച്ചിരുന്ന  ജ്യോതിഷപരമായ  പരിഷ്കാരങ്ങളൊക്കെ  മറ്റുള്ളോരുടെ  ജീവിതത്തിൽ  പരീക്ഷിച്ചു  നടക്കുവാ  ഇപ്പോ. "

പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  മഹി  പറഞ്ഞു. 

" ഒന്ന്  ചുമ്മാതിരിക്ക്  മഹിയേട്ടാ  മുതിർന്നവരെ  കളിയാക്കാതെ.  "

അവന്റെ  താടിയിൽ  പിടിച്ചുവലിച്ചുകൊണ്ട്  മാനസ  പറഞ്ഞു. 

" നിന്റമ്മ  അച്ഛനെ  വേദനിപ്പിക്കുന്നത്  കണ്ടോ  മോളെ  "

മാനസയുടെ അടിവയറിലേക്ക്  മുഖമമർത്തിക്കൊണ്ട്  മഹി  പറഞ്ഞു.   ഒരുതരം  നിർവൃതിയോടെ  മാനസ  അവനെ  നോക്കിയിരുന്നു. 

****************************************

" 

മോള്  ചെന്ന്  കിടക്കാൻ  നോക്ക്   പുറത്ത്  നല്ല  മഞ്ഞുണ്ട്  വെറുതെ  തണുപ്പടിക്കണ്ട  അവൻ  വന്നോളും  ജോലിത്തിരക്കാവും  അതാ  താമസിക്കുന്നത്.  "

രാത്രി  വൈകിയിട്ടും  എത്താതിരുന്ന  മഹിയെക്കാത്ത്   പൂമുഖത്ത്  ഇരുന്ന  മാനസയോടായി  ഊർമ്മിള  പറഞ്ഞു. 

 സമയം  പതിനൊന്നര  കഴിഞ്ഞിരുന്നു.  അവളുടെ  ഉള്ളിലെവിടെയോ  ഭയം  മുളപൊട്ടിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.  എന്തെന്നറിയാത്ത  ഒരുതരം  ആധി  അവളെ  കീഴടക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.  ഓരോന്ന്  ആലോചിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ  മഹിയുടെ  കാർ  ഗേറ്റ്  കടന്നുവന്നു.

" എന്താ  മഹിയേട്ടാ  ഇത്രയും  വൈകിയേ  ഇങ്ങനെ  പതിവില്ലാത്തതാണല്ലോ.ഫോണും  ഓഫായിരുന്നല്ലോ  .  ഞാനാകെ  പേടിച്ചിരിക്കുവായിരുന്നു. "

കാറിൽ  നിന്നിറങ്ങിയ  മഹിയുടെ  അരികിലേക്ക്  വന്നുകൊണ്ട്  മാനസ  ചോദിച്ചു. 

" ചെറിയൊരു  ആക്സിഡന്റ്  ഉണ്ടായി . പിന്നെ  അയാളെ  ഹോസ്പിറ്റലിൽ  കൊണ്ടുപോകേണ്ടി  വന്നു  അതാ  ലേറ്റായത് "

കാറിൽ  നിന്നിറങ്ങിക്കൊണ്ട്  മഹി  പറഞ്ഞു. 

" എന്താ  പറ്റിയത്  മഹിയേട്ടന്  വല്ലതും  പറ്റിയോ ? " മാനസ. 

" എനിക്കെന്ത്  പറ്റാൻ  ഞാൻ  നിന്റെ  മുന്നിൽ  നിക്കുവല്ലേ  ".

ചിരിയോടെ  അവളെ  തോളിൽ  കയ്യിട്ട്  തന്നോട്  ചേർത്തുകൊണ്ട്  അവൻ  പറഞ്ഞു. 

" എന്താ  മോനേ  നിനക്കെന്തൊ  ആക്സിഡന്റ്  ഉണ്ടയെന്നൊക്കെ  മാനസ  പറഞ്ഞല്ലോ  എന്താ  ഉണ്ടായേ ?  "

കാലത്ത്  ഓഫീസിലേക്ക്  പോകാൻ  തയാറായി  വന്ന  മഹിയുടെ  മുന്നിലെ  പ്ലേറ്റിലേക്ക്  ചൂട്  ദോശയും  ചട്നിയും വിളമ്പിക്കൊണ്ടാണ്   ഊർമ്മിള  അത്  ചോദിച്ചത്.  അതുകേട്ടതും  ആഹാരം  കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന  ദേവന്റെ  കണ്ണുകളും  അവനിലായി. 

" അതൊന്നുമില്ലമ്മേ  കാർ  ഒരു  ബൈക്കിൽ  ഒന്ന്  തട്ടി.. അയാൾക്ക്  ചെറിയ  പരുക്ക്  ഉണ്ടായിരുന്നു.  പിന്നെ  അയാളേം  കൂട്ടി  ഹോസ്പിറ്റലിൽ  വരെ   പോകേണ്ടി  വന്നു  അതാ  ഇന്നലെ  വൈകിയത്. "

 ചട്നിയിൽ  മുക്കിയ  ദോശ  വായിലേക്ക്  വച്ചുകൊണ്ട്  മഹി  പറഞ്ഞു. 

" നിസ്സാരമാക്കി  കളയേണ്ട  അനർത്ഥങ്ങളുടെ  തുടക്കമാണിതെല്ലാം.  ഭാര്യയുടെ  രൂപത്തിൽ  കഷ്ടകാലം  വീട്ടിലിരിക്കുമ്പോൾ  ഇതല്ല  ഇതിൽ  വലുത്  സംഭവിക്കും. "

"ഓ  തുടങ്ങി  രാവിലെത്തന്നെ  "

പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട്  കഴിപ്പ്  നിർത്തി  മഹി  എണീറ്റു. കൈ  കഴുകാൻ  തിരിയുമ്പോൾ  കണ്ടു  നിറഞ്ഞ  മിഴികൾ  തുടച്ച്  ചായഗ്ലാസ്സുമായി  മാനസ.  അവളെല്ലാം  കേട്ടുവെന്നതിന്റെ  തെളിവായിരുന്നു  ആ  കലങ്ങിയ  കണ്ണുകൾ.  അവളെ  സമാധാനിപ്പിക്കാൻ  അവൻ  വെറുതെ  അവളെ  നോക്കി  ഒന്ന്  കണ്ണിറുക്കി  ചിരിച്ചു.  അവളിലും  ഒരു  വാടിയ  പുഞ്ചിരി  വിരിഞ്ഞു. 

****************************************

"  ഊർമ്മിളേ   ഞാൻ  ഇന്ന്  മഹിയുടെ  സമയം  ഒന്ന്  നോക്കി.  കഷ്ടകാലം  അവന്റെ  കൂടെത്തന്നെയുണ്ട്.  അവനിതൊക്കെ  പുച്ഛമാണെങ്കിലും  ഇതിലൊക്കെ  ഒരു  സത്യമുണ്ട്.  ആ  കുട്ടി  കൂടെയുള്ള  ഓരോ  നിമിഷവും  അവന്റെ  ജീവനുപോലും  ആപത്താണ്. "

 

താഴേക്ക്  വരികയായിരുന്ന  മാനസ  പെട്ടന്ന്   നിശ്ചലയായി. അവളുടെ  നെഞ്ചിടിപ്പുയർന്നു. 

" ഞാനിപ്പോ  എന്ത്  വേണമെന്നാ  ഏട്ടൻ  പറയുന്നത് ? 

എവിടുന്നോ  വലിഞ്ഞുകേറി   വന്നവളല്ല  മാനസ. മഹി  താലി   കെട്ടി   കൊണ്ടുവന്ന  പെണ്ണാണ്.  ഇന്ന്  അവന്റെ  കുഞ്ഞിന്റെ  അമ്മയുമാണ്. ഏട്ടന്റെ  ഓരോ  ഭ്രാന്ത്‌   കേട്ട്   ഞാനവളെയിവിടുന്ന്   ഇറക്കി   വിടണോ ?  "

 ഊർമ്മിളയുടെ   സ്വരത്തിൽ   അനിഷ്ടം   നുരഞ്ഞിരുന്നു.  

"നീയും  നിന്റെ  മോനേപ്പോലെ   എന്നെ   പുച്ഛിച്ചോ  ഊർമ്മിളേ  ഓരോന്ന്  അനുഭവത്തിൽ  വന്നാലേ  മനസ്സിലാകൂന്ന്   വച്ചാൽ  എന്താ  ചെയ്യുക.  നിനക്കറിയോ  മാനസയുടെ   വയറ്റിൽ   കിടക്കുന്ന   കുഞ്ഞും  മഹിക്ക്  ദോഷമായേ  വരൂ.  "

മാനസയുടെ   കൈ   അറിയാതെ   വയറിലമർന്നു.  അവളുടെ   കണ്ണുകൾ  നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവൾ  താഴേക്ക്  നടന്നു.   പെട്ടന്ന്   താഴേക്ക്  വന്ന  മാനസയെ  കണ്ട്   ഊർമ്മിളയും  ദേവനും  വല്ലാതെയായി. 

" നിങ്ങളെന്ത്‌  ഭ്രാന്താ  ഈ   പറയുന്നത് ?  അമ്മയിൽ  നിന്നും  കുഞ്ഞിലേക്ക്  പകരാൻ  ചൊവ്വാദോഷം  വല്ല  പകർച്ചവ്യാധിയുമാണോ ?  "

തരിച്ചു  നിൽക്കുന്ന  ദേവന്റെ   നേരെ  നോക്കി  അവൾ  ചോദിച്ചു. അവളുടെ  ചോദ്യങ്ങൾക്ക്  മുന്നിൽ ഊർമ്മിളയ്ക്കും   മറുപടി  ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു.  

" അമ്മേ , ഞാൻ  ഇതുവരെ  അമ്മാമ്മയോട്  ഒരു  വാക്ക്   പോലും   പറയാഞ്ഞത്   പ്രായത്തെ  മാത്രം  ബഹുമാനിച്ചാണ്.  പക്ഷേ,  ഇനി ഇങ്ങനെ  സഹിക്കാൻ   എനിക്ക്  പറ്റില്ല. എന്നോടെങ്ങനെയാണോ  അതുപോലെ  തന്നെ  തിരിച്ചും  പ്രതീക്ഷിച്ചാൽ  മതി. 

പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  ആരുടേയും  മറുപടിക്ക്  കാക്കാതെ  മാനസ  മുകളിലേക്ക്   നടന്നു. 

 

ഓരോ  ജോലികൾ  ചെയ്യുമ്പോഴും   ഊർമ്മിളയുടെ  മനസ്സ്  നിറയെ  ദേവന്റെ  വക്കുകളായിരുന്നു .    അയാൾ  പറഞ്ഞതും  മാനസ  വലതുകാൽ  വച്ച്  പാലാഴിയിലേക്ക്  വന്ന  ശേഷമുണ്ടായ  കാര്യങ്ങളും  കൂട്ടിവായിക്കുമ്പോൾ  നട്ടെല്ലിൽ  കൂടി  ഒരു  പെരുപ്പ്  കടന്നുപോയതുപോലെ  തോന്നി  അവർക്ക്. അപ്പോൾ  മുതൽ  മാനസയോടുള്ള  അനിഷ്ടം  വളരുകയായിരുന്നു  ഊർമ്മിളയിൽ. 

ഗ്യാസ്സിന്റെ   അസ്സഹനീയമായ  മണം  മൂക്കിലേക്ക്  അടിച്ചു  കയറിയപ്പോഴാണ്  ഊർമ്മിള   സ്വബോധത്തിലേക്ക്  തിരിച്ചുവന്നത്. ധൃതിയിൽ  ഓടി  അടുക്കളയിലെത്തുമ്പോൾ  മാനസയെ  അവിടെയൊന്നും  കണ്ടില്ല.  പരിപ്പ്  കറിയുണ്ടാക്കാൻ  അവൾ   ഗ്യാസ്സിൽ  വച്ച  ചെറുപയർ   തിളച്ച്  ഒഴുകിയ  വെള്ളത്തിൽ  തീ  അണഞ്ഞിട്ട്  ഗ്യാസ്  പുറത്തേക്ക്  പൊക്കോണ്ടിരുന്നിരുന്നു.  

" മാനസെ........ "

ഗ്യാസ്  ഓഫ്‌  ചെയ്ത്  നുരഞ്ഞുപൊങ്ങിയ  ദേഷ്യം  നിയന്ത്രിക്കാൻ  കഴിയാതെ  ഊർമ്മിള  വിളിച്ചു. 

" എന്താമ്മേ ?  "

മുകളിൽ  നിന്നും  ഇറങ്ങി  അടുക്കളയിലേക്ക്  വന്നുകൊണ്ട്  മാനസ  ചോദിച്ചു.  

" നീയീ   വീട്  കത്തിക്കുമോ  ഗ്യാസ്  കത്തിച്ചുവച്ചിട്ട്  നീയിതെവിടെപ്പോയിരുന്നു ?  "

അവരുടെ  ചോദ്യം  കേട്ട്  ഒന്നും  മനസ്സിലാവാതെ  മാനസ  പകച്ചുനോക്കിനിന്നു.  ഊർമ്മിളയിൽ  അങ്ങനൊരു  ഭാവം  അവൾ  ആദ്യം  കാണുകയായിരുന്നു. 

" അമ്മേ  ഞാൻ....   മതി  നീയിനി  ഒന്നും  പറയണ്ട.  ഇനി  എന്തൊക്കെ കാണേണ്ടി  വരും  എന്റീശ്വരാ  ഞാൻ.  ചൊവ്വാദോഷം  മറച്ചുവച്ച്  എന്റെ  മോന്റെ  ജീവിതത്തിലേക്ക്  വന്നത്  ഞാൻ  ക്ഷമിച്ചു.  പക്ഷേ  ഇപ്പൊ  ഈ  വീടിന്  തന്നെ  ഭീഷണിയായി  മാറിയേക്കുവാ  നീ.  വലതുകാൽ  വച്ചുകയറിയത്  മുതൽ  ദുർനിമിത്തങ്ങളാണ്.  ഇനി  വയറ്റിൽ  കിടക്കുന്നത്  എന്താകുമെന്ന്  ആർക്കറിയാം.  "

" അമ്മേ....... "   

മാനസയിൽ  നിന്നും  ഒരു  നിലവിളി  ഉയർന്നു. അവളുടെ  മിഴികൾ  നിറഞ്ഞൊഴുകി. ഉള്ളിലെ  വേദന  ഒരു  മിന്നൽപിണർ  പോലെ  നെറുകയിലേക്ക്  പാഞ്ഞുകയറി. 

" അമ്മയുടെ  ഉള്ളിൽ  ഇത്രയും  വെറുപ്പ്  എന്നോടുണ്ടെന്ന്  ഞാനറിഞ്ഞില്ലമ്മേ  ഞാൻ  ഒഴിഞ്ഞുപോയാൽ  തീരാവുന്ന  ദോഷങ്ങളേ  മഹിയേട്ടനും  ഈ   കുടുംബത്തിനും  ഉള്ളു.  ഞാനെന്ന  ദോഷം  ഇപ്പോ  ഈ  നിമിഷം  ഈ  വീട്  വിട്ടുപോയ്‌ക്കോളാം.  ഞാനോ  എന്റെ  കുഞ്ഞോ  ഈ  കുടുംബത്തിന്  ഒരു  ദോഷമായി  ഇനി  വരില്ല.  " 

പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  അവൾ  ധൃതിയിൽ  മുകളിലേക്ക്  കയറിപ്പോയി. ഊർമ്മിള  അപ്പോഴും  ഒരുതരം  മരവിച്ച  അവസ്ഥയിൽത്തന്നെയായിരുന്നു.  

അവർ  ദയനീയമായി   ദേവനെ  നോക്കി. അയാളിൽ  ഒരു  മന്ദഹാസം  വിരിഞ്ഞു  നിന്നിരുന്നു  അപ്പോൾ. 

അൽപ്പസമയത്തിനുശേഷം  മാനസ  താഴേക്ക്  വന്നു.  കയ്യിൽ  ഫോൺ  മാത്രമേ  ഉണ്ടായിരുനുള്ളു. 

" വന്നപോലെ  തന്നെ  മാനസ  തിരിച്ചും  പോവാ  അമ്മേ  "

ഊർമ്മിളയ്ക്ക്  നേരെ  നോക്കി നിറകണ്ണുകളോടെ  അവൾ  പറഞ്ഞു.  അവരിൽ  ഒരു  ഞെട്ടൽ  പ്രകടമായി. തന്റെ   വാക്കുകൾ   അവളിൽ  എത്ര  വലിയ   ആഘാതം  സൃഷ്ടിച്ചുവെന്ന്  അവർ  മനസിലാക്കിയത്  അപ്പോൾ  മാത്രമായിരുന്നു.   പറഞ്ഞെങ്കിലും  അവൾ  പോകുമെന്ന്  അവരൊരിക്കലും  ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല. 

നിറഞ്ഞ  മിഴികൾ  അമർത്തിത്തുടച്ച്  പുറത്തേക്ക്  നടന്ന  അവളെ  കണ്ട്   എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാതെ  ഊർമ്മിള  നിലത്തേക്കിരുന്നു. 

ഓട്ടോറിക്ഷയിൽ  ശ്രീശൈലത്തിനുമുന്നിൽ   വന്നിറങ്ങിയ   മാനസയുടെ  കോലം  കണ്ട്  പൂമുഖത്തിരുന്ന  രാജീവ്‌  ഒരുൾക്കിടിലത്തോടെ  പിടഞ്ഞെണീറ്റു.  അവളുടെ  പാറിപറന്ന  മുടിയും   കണ്ണീരുണങ്ങിപ്പിടിച്ച  കവിൾത്തടങ്ങളും  അലക്ഷ്യമായി  വാരിചുറ്റിയ  സാരിയും  അയാളിൽ  ഒരപായസൂചന  മുഴക്കി. 

" എന്താ  മോളേ  എന്തുപറ്റി  മഹിയെവിടെ ?  "

ഉമ്മറത്തേക്ക്  വന്നുകയറിയ  മാനസയോടായി  അങ്കലാപ്പോടെ  അയാൾ  ചോദിച്ചു. 

" ഇനിയെനിക്ക്   പറ്റില്ലച്ഛാ  എന്റെ  കുഞ്ഞ്  പോലും  മഹിയേട്ടന്   ആപത്താണെന്ന്  പറയുമ്പോൾ  ഞാൻ  എന്താ  വേണ്ടത് ?  "

7

പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട്  തന്റെ  നെഞ്ചിലേക്ക്  വീണ  അവളെയെങ്ങനെ  ആശ്വസിപ്പിക്കും  എന്നറിയാതെ  നിസ്സഹായതയോടെ  രാജീവൻ   ഉമ്മറത്തേക്ക്  വന്ന  മായയെ  നോക്കി.   അവരുടെ  മുഖത്തും  ഒന്നും  ചെയ്യാനില്ലാത്തവളുടെ  കണ്ണീർ  മാത്രമായിരുന്നു. 

" ഇപ്പൊ  എന്താടാ  ഉണ്ടായേ ?  "

മാനസയുടെ  താടി  പിടിച്ചുയർത്തിക്കൊണ്ടുള്ള   അയാളുടെ  ചോദ്യം  അവളുടെ  തേങ്ങലിന്റെ  ശക്തി  കൂട്ടി.  ആ  കണ്ണീര്  നെഞ്ച്  പൊള്ളിച്ചെങ്കിലും   അത്  പുറത്തുകാണിക്കാതെ പുഞ്ചിരിക്കാൻ  ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട്   രാജീവൻ  നിന്നു. 

" അയ്യേ  അച്ഛന്റെ  മോള്  കരയുവാണോ  ഭാര്യയും  അമ്മയും  എല്ലാമായിട്ടും  ഇപ്പോഴും  നീ  അച്ഛന്റെയാ   പൊട്ടിപെണ്ണ്  തന്നെയാണല്ലോ.  " രാജീവ്‌. 

" അച്ഛാ  എല്ലാമവസാനിപ്പിച്ചിട്ടാ  അച്ഛന്റെ  മോള്  വന്നിരിക്കുന്നത്.  ഇത്രയും  നാൾ  ഞാൻ  എല്ലാം  സഹിച്ചത്   മഹിയേട്ടനെ  ഓർത്തിട്ടാ.  എന്നാലിപ്പോ  ആ  ഞാനും  മഹിയേട്ടന്റെ  ചോരയിൽ  എന്റെ  വയറ്റിൽ  വളരുന്ന  കുഞ്ഞും  മഹിയേട്ടന്  ദോഷമാണെന്ന്  പറയുമ്പോൾ  ഞാനെങ്ങനെ  സഹിക്കും.  ഇപ്പൊ  അമ്മയ്ക്ക്  പോലും  ഞാൻ  ജാതകദോഷം  മറച്ചുവച്ച്  മഹിയേട്ടന്റെ  ജീവിതത്തിലേക്ക്  കടന്നുചെന്ന ,  മഹിയേട്ടന്റെ  ജീവന്  ഭീഷണിയായ  പെണ്ണാണ്. "

കരഞ്ഞ്  പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  രാജീവിന്  താങ്ങാനാവും  മുന്നേ  അയാളുടെ  നെഞ്ചിലൂടെ  ഊർന്ന്  അവൾ  നിലത്തേക്ക്  വീണു.  തറയിൽ  തലയുരുട്ടിക്കരയുന്ന  അവളെകണ്ട്   നെഞ്ച്  പൊട്ടി  അയാൾ  നിന്നു. 

" മോളേ  ഇങ്ങനെ  കരയല്ലേടാ  നിന്റെ  കുഞ്ഞിനെയെങ്കിലും  ഓർത്ത്  ഒന്ന്  സമാധാനിക്ക്  മോളേ  "

ഓടിവന്ന്  അവളെ  നെഞ്ചോടമർത്തിപ്പിടിച്ച്   കണ്ണീരോടെ  മായ  പറഞ്ഞു. 

കട്ടിലിൽ  തളർന്നുമയങ്ങുന്ന   മാനസയിൽ  തന്നെയായിരുന്നു   മായയുടെ  കണ്ണുകൾ.  കരഞ്ഞു   കരഞ്ഞ്  അവളുടെ  കൺപോളകൾ  വല്ലാതെ  ചുവന്ന്  വീർത്തിരുന്നു.  കവിൾത്തടങ്ങളിൽ  കണ്ണീരുണങ്ങിപ്പിടിച്ചിരുന്നു.  എപ്പോഴും  പുഞ്ചിരിച്ചുമാത്രം  കണ്ടിരുന്ന  ആ  ചുണ്ടുകൾ  വരണ്ടിരുന്നു. കൈകൾ  അപ്പോഴും  താലിമാലയിൽ  ഇറുക്കി  പിടിച്ചിരുന്നു.  

" മഹി..... യേ.. ട്ടാ   എന്നെ....എന്നെ   വിട്ട് ... പോകല്ലേ......."

ഉറക്കത്തിലും   അവ്യക്തമായ്‌  അവളുടെ  അധരങ്ങൾ  മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. 

അവളുടെ  ചേഷ്ടകൾ  കാണും  തോറും  മായയുടെ  ഉള്ള്  പിടഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. 

" അവൾ  പറഞ്ഞതായിരുന്നു  രാജീവേട്ടാ  ശരി  ഒന്നും  വേണ്ടിയിരുന്നില്ല.  വിവാഹം  നടന്നില്ലെങ്കിൽ  നടന്നില്ല  എന്നേയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.  ജീവിതം  തകർന്ന്  നമ്മുടെ  കുഞ്ഞ്  ഇങ്ങനെ  ഭ്രാന്തെടുക്കുന്നത്  കാണേണ്ടിവരില്ലായിരുന്നു. ഇപ്പൊ  മനസ്സ്  നൊന്ത്  എന്റെ  മോളേന്തെങ്കിലും  കടുംകൈ  ചെയ്യുമോന്നോർത്ത്  അവൾക്ക്  കാവലിരിക്കുവാ   ഞാൻ.   "

മുറിയിലേക്ക്  വന്ന  രാജീവിനെ  നോക്കി  അവർ  പറഞ്ഞു.  മറുപടിയൊന്നും  പറയാനില്ലാതെ  അയാൾ  വെറുതെ  എങ്ങോട്ടോ   നോക്കി  നിന്നു.  ഉള്ളിലെ  വേദനകൾ  ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ  അയാളെ  വാർദ്ധക്യത്തിലെത്തിച്ചിരുന്നു.  വല്ലാതെ  കുഴിഞ്ഞ  ആ  കണ്ണുകളിൽ  ദുഃഖം  തളം  കെട്ടിക്കിടന്നിരുന്നു.  തലമുടിയിലേയും  താടിയിലെയും  കറുപ്പ്  നരയ്ക്ക്  വഴിമാറിയിരുന്നു. 

***************************************

പാലാഴി  വീടിനെ  ഒരുതരം  നിശബ്ദത  വിഴുങ്ങിയിരുന്നു.  പുറത്തെ  കട്ടപിടിച്ച  ഇരിട്ടിലേക്ക്  നോക്കി  ഊർമ്മിള  ഒരു  ശിലപോലെയിരുന്നു.  സമയം  പോയതും  ഇരുട്ട്  പരന്നതും  ഒന്നും  അവരറിഞ്ഞത്  കൂടിയില്ലെന്ന്  തോന്നി. 

" ഇതെന്താ  ഇവിടെ  വല്ലോരും  മരിച്ചോ  ഊർമ്മിളേ  പൂമുഖത്ത്  വെളിച്ചം  പോലും  ഇടാതെ  നീയിങ്ങനെയിരിക്കാൻ ? " 

ഹാളിലേക്ക്  വന്ന  ദേവൻ  ചോദിച്ചു. അവരിൽ  നിന്നും  പ്രതികരണം   ഒന്നും  ഇല്ലാതെ  വന്നപ്പോൾ  അയാൾത്തന്നെ   എല്ലായിടത്തെയും  ലൈറ്റുകൾ  ഇട്ടു.  വെളിച്ചം  പരന്നപ്പോൾ   ഊർമ്മിള  ഒന്ന്  ഞെട്ടി  ചുറ്റും  നോക്കി. വയറും  തടവി  നോക്കിനിൽക്കുന്ന  അയാളെക്കണ്ട്  വീണ്ടും  പുറത്തേക്ക്  നോക്കിയിരുന്നു. 

" നീയെന്താ  ഊർമ്മിളേ  ഈ  ലോകത്തൊന്നുമല്ലേ ? 

സന്ധ്യയായതൊന്നും  നീ  കാണുന്നില്ലേ ?? 

സന്ധ്യാദീപം  കൊളുത്താത്തത്  പോട്ടെ   മനുഷ്യന്  വിശന്നിട്ടു  വയ്യ.  ആഹാരമെങ്കിലും  ഉണ്ടാക്കരുതോ  നിനക്ക് ?  "

അയാളുടെ  പറച്ചിൽ  കേട്ട്  ഊർമ്മിളയിൽ  അവജ്ഞയോടെയുള്ള  ഒരു  ചിരി  വിടർന്നു.  

" വലതുകാൽ  വച്ച്  കയറിവന്ന ,  മകന്റെ  കുഞ്ഞിനെ  ഉദരത്തിൽ  പേറുന്ന  പെണ്ണ്  നെഞ്ച്  കലങ്ങി  ഇറങ്ങിപ്പോകാൻ  കാരണമായ  ഞാൻ  ഇനി  സന്ധ്യവിളക്ക്  കൊളുത്തിയിട്ടും  ഏതൊക്കെ  ഈശ്വരന്  മുന്നിൽ  കുമ്പിട്ടിട്ടും  ഒരു  കാര്യവുമില്ല  ഏട്ടാ.  "

ആത്മനിന്ദയോടെ  പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  അവർ  അകത്തേക്ക്  പോയി. 

" അവളുടെയൊരു  ഒടുക്കത്തെ  കുറ്റബോധം  മനുഷ്യന്  വിശന്നിട്ടു  പ്രാന്താവുന്നു  "

പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട്  അയാൾ  അടുക്കളയിലേക്ക്  നടന്നു. 

" ആ  ജാതകദോഷക്കാരിയുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ  മര്യാദക്ക്  സമയാസമയം  ആഹാരമെങ്കിലും  കഴിക്കാമായിരുന്നു.  ചൊവ്വാദോഷമാണെങ്കിലും  അവൾക്ക്  നല്ല  കൈപ്പുണ്യമായിരുന്നു.  "

അടുക്കളയിലെ  കാലിപ്പാത്രങ്ങൾ  തുറന്നു  നോക്കുമ്പോൾ  സ്വയമറിയാതെ  അയാൾ  പറഞ്ഞു  പോയി. അതുകേട്ടുകൊണ്ട്   അടുക്കളയിലേക്ക്  വന്ന  ഊർമ്മിളയുടെ  മുഖത്ത്  പുച്ഛം  നിറഞ്ഞു. 

ഗേറ്റ്  കടന്നുവന്ന  മഹിയുടെ  കാറിന്റെ  ശബ്ദം  ഊർമ്മിളയിൽ  ഒരു  ഉൾക്കിടിലം   ഉണ്ടാക്കി. 

" ഇന്നിവിടെയെല്ലാർക്കും  ഇതെന്തുപറ്റി   വിളക്ക്  പോലും  കത്തിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ  "

അകത്തേക്ക്  നടക്കുമ്പോൾ  പൂജാമുറിയിലേക്ക്  നോക്കി  മഹി  പറയുന്നത്  അടുക്കളയിൽ  നിന്നുകൊണ്ട്  ഊർമ്മിള  കേട്ടു. നെഞ്ചിൽ  കൈ  വച്ച്  ചുവരിൽ  ചേർന്ന്  അവർ  നിന്നു. സ്റ്റെപ്പ്  കയറി  അവൻ  മുകളിലേക്ക്  പോകുന്നത്  കാൽപ്പെരുമാറ്റം  കൊണ്ട്  അവർ  തിരിച്ചറിഞ്ഞു. 

" മാനസ ....... " മുകളിലത്തെ  മുറിയിൽ  നിന്നും  മഹിയുടെ  സ്വരം  ഉയർന്നു  കേട്ടു.  

" ഈ  ഉണ്ടക്കണ്ണി  ഇതെവിടെ  പോയിക്കിടക്കുവാ  എന്നും  ഉമ്മറത്തുണ്ടാകുമല്ലോ  ഈ  സമയത്ത്.  "

പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  അവൻ  വീണ്ടും  താഴേക്ക്  വന്നു. 

" മാനസ  എവിടമ്മേ ??  "

അടുക്കളയിലേക്ക്  വന്ന്  ജഗ്ഗിലെ  വെള്ളം  കയ്യിലെടുത്തുകൊണ്ട്  അവൻ  ചോദിച്ചു. അവന്റെ  മുഖത്തേക്ക്  നോക്കാൻ  കഴിയാതെ  അവന്  പുറം  തിരിഞ്ഞു  നിന്നുകൊണ്ട്  തന്നെ  അവർ  പറഞ്ഞു  

" അവളവളുടെ  വീട്ടിൽ  പോയി  "

" വീട്ടിൽ  പോയെന്നോ  എന്നോട്  പറയാതെയോ  എന്നെ  ഫോണിൽ  പോലും  വിളിച്ചില്ലല്ലോ  " മഹി. 

" അല്ല  ഇപ്പോ ഇത്ര  തിരക്കിട്ട്  വീട്ടിൽ  പോകാൻ  അവിടെന്താ  വിശേഷം  ഞാനൊന്നും  അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ " 

സംശയം  തീരാതെ  അവൻ  പിന്നെയും  ചോദിച്ചു.

" അതുപിന്നെ..... " 

വാക്കുകൾ  കിട്ടാതെ  അവർ  കുഴങ്ങി. 

അവന്  നേരെ  തിരിഞ്ഞ  ഊർമ്മിളയുടെ  കരഞ്ഞ്  കലങ്ങിയ  കണ്ണുകൾ  കണ്ട്  മഹി  തെല്ലൊന്നമ്പരന്നു. 

" എന്താമ്മേ  ഇവിടെന്തുണ്ടായി  മാനസ  എന്തിനാ  വീട്ടിൽ  പോയത് ?  "

അവരുടെ  തോളിൽ  കൈ  വച്ച്  ആ  കണ്ണുകളിലേക്ക്  സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി  അവൻ  ചോദിച്ചു. നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന  മിഴികളോടെ  നടന്നതെല്ലാം  അവനോട്  പറയുമ്പോൾ  കുറ്റബോധം  കൊണ്ട്  ഊർമ്മിളയുടെ  ശിരസ്  കുനിഞ്ഞിരുന്നു.

" അമ്മയുടെ  മുഖം  കണ്ടപ്പോഴും  അവൾ  വീട്ടിൽ പോയെന്ന്  പറഞ്ഞപ്പോഴും  അവളിൽ  നിന്നും  എന്തെങ്കിലും  വീഴ്ച  പറ്റിയോ  എന്നാണ്  ഞാൻ  ചിന്തിച്ചത്.  പക്ഷേ ,  എന്റമ്മയിൽ  നിന്നും  ഞാൻ  ഇതൊന്നും  പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.  എന്നിലും  അവളമ്മയെ  സ്നേഹിച്ചതല്ലേ .  എന്നിട്ടും  വയറ്റിലൊരു  കുഞ്ഞിനെപ്പേറുന്ന  അവളുടെ  മുഖത്ത്  നോക്കി  ഇത്രയ്ക്കും  ക്രൂരമായി  സംസാരിക്കാൻ  അമ്മയ്ക്ക്  എങ്ങനെ  തോന്നി  അമ്മേ ?  "

" എന്റെ  കുഞ്ഞ്  ഈ  കുടുംബത്തിന്  നാശം  വിതയ്ക്കുമെന്ന്  അമ്മയ്ക്കും  പേടിയുണ്ടല്ലേ ? 

അപ്പോ  അമ്മയുടെ  ഈ  മകന്റെ  ജാതകത്തിൽ  ദോഷമില്ലെന്ന്  അമ്മയ്ക്ക്  ഉറപ്പിച്ചു  പറയാമോ ?  എന്റെ  ജാതകദോഷം  കൊണ്ടാണ്   അച്ഛൻ  മരിച്ചതെന്നും  അമ്മാമ്മ  പറഞ്ഞതല്ലേ ?   ഒരു   പെണ്ണിന്  ഏറ്റവും  വിലപ്പെട്ടതല്ലേ  അവളുടെ  താലി  അത്  നഷ്ടപ്പെടാൻ  കാരണമായ  ജാതകമായിട്ടും  എന്നെ  എന്തുകൊണ്ടാ  അമ്മ  ഉപേക്ഷിക്കാതിരുന്നത്.  അമ്മയുടെ  വയറ്റിൽ  പിറന്ന  മകനായതുകൊണ്ട്. അതുപോലെതന്നെയാ  അമ്മേ  എനിക്കും  എന്റെ  കുഞ്ഞ്.  അതിനി  എന്റെ  ജീവന്  ആപത്താണെങ്കിലും  എനിക്ക്  ഒഴിവാക്കാൻ  പറ്റില്ലല്ലോ  "

മഹിയുടെ   വാക്കുകൾക്ക്  മുന്നിൽ  നിന്ന്  ഉരുകിയൊലിക്കുകയായിരുന്നു  ഊർമ്മിള.  ഷർട്ടിന്റെ  കോളറിൽ  കണ്ണ്  തുടച്ചുകൊണ്ട്  അവൻ  പുറത്തേക്ക്  നടന്നു. 

" ദേവമ്മാമേ......" 

ഹാളിൽ  നിന്നുള്ള   അവന്റെ  വിളിയിൽ  പാലാഴി  നടുങ്ങി .  ദേവൻ  പതിയെ  ഹാളിലേക്ക്  വന്നു.  തറയിൽ  മിഴിയൂന്നി  നിൽക്കുന്ന  അയാളെകണ്ട്  മഹിയുടെ  പല്ലുകൾ  ഞെരിഞ്ഞമർന്നു. 

" നിങ്ങളിവിടുത്തേ  ആരാ?  "  

അവന്റെ   ചോദ്യം  കേട്ട്  അയാൾ  ഒന്ന്  പകച്ചു. എങ്കിലും  അത്  പുറത്തുകാണിക്കാതെ  പറഞ്ഞു  " നീ  സംസാരിക്കുന്നത്  നിന്റെ  അമ്മാമ്മയോടാണെന്ന്  നീ  മറക്കരുത്.  അച്ഛനില്ലാത്ത  നിന്റെ  അച്ഛന്റെ  സ്ഥാനത്താണ്  ഞാൻ  നിനക്ക്.  "

" അച്ഛന്റെ  സ്ഥാനത്തല്ലേ  അച്ഛനൊന്നുമല്ലല്ലോ .  ഞാൻ  താലികെട്ടിയ  എന്റെ  പെണ്ണിന്റെയും  എന്റെ  രക്തത്തിൽ  പിറന്ന  എന്റെ  കുഞ്ഞിന്റെയും  ജാതകം  ചികയാൻ  നിങ്ങളാരാ ?  "

കണ്ണിനുനേരെ  വിരൽ  ചൂണ്ടിയുള്ള  അവന്റെ  ചോദ്യങ്ങൾക്  മുന്നിൽ  മൊഴിമുട്ടി  അവനെത്തന്നെ  തുറിച്ചു  നോക്കി  അയാൾ  നിന്നു. 

" ഇന്നിവിടുന്ന്  ഇറങ്ങിപ്പോയത്  ഞാൻ  താലി  കെട്ടിക്കോണ്ട്  വന്ന  എന്റെ  പെണ്ണാണ്.  അവൾക്ക്  എന്ത്  ദോഷമുണ്ടെങ്കിലും  അത്  ഞാൻ  സഹിച്ചോളാം.  അവളെവിടുന്ന്  ഇറക്കിവിടാൻ  എന്റെ  അമ്മാമ്മ  ജ്യോതിഷരത്നം  ദേവരാജൻ  വിചാരിച്ചാൽ  പോരാ. പിന്നെ  ഞാൻ  തിരിച്ചുവരുമ്പോൾ  നിങ്ങളെയിവിടെ  കാണാൻ  പാടില്ല.  എങ്ങോട്ടാണെന്ന്  വച്ചാൽ  പൊക്കോണം  "

പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  മഹി  പുറത്തേക്ക്  ഇറങ്ങിപ്പോയി. ദേവനിൽ  ഒരു  ഞെട്ടലുളവായി.  

" ഊർമ്മിളേ  നീ  കേട്ടില്ലേ  ധിക്കാരിയായ  നിന്റെ  മോൻ  പറഞ്ഞത്.  എന്നോട്  വീട്ടിൽ  നിന്നിറങ്ങി  പോകാൻ.  ഈ  രാത്രി  ഞാനെങ്ങോട്ട്‌  പോകാനാ ?  "

എല്ലാം  കണ്ടും  കെട്ടും  ചുമരിൽ  ചാരി  നിന്നിരുന്ന  ഊർമ്മിളയെ  നോക്കി  അയാൾ  ചോദിച്ചു. 

" മഹി  പറഞ്ഞതിനപ്പുറമൊന്നും  എനിക്ക്  ഏട്ടനോട്  പറയാനില്ല  അവൻ  വരും  മുന്നേ  ഏട്ടൻ  പോകാൻ  നോക്ക്   "

പറഞ്ഞിട്ട്  മറുപടിക്ക്  കാക്കാതെ  മുകളിലേക്ക്  പോകുന്ന  ഊർമ്മിളയെ  നോക്കി  ഒരു  പ്രതിമ  പോലെ  അയാൾ  നിന്നു. അപ്പോൾ   മഹിയുടെ  കാർ  ഗേറ്റ്  കടന്ന്  പുറത്തേക്ക്  പോയി. 

****************************************

ശ്രീശൈലത്തിലും  മൂകത  തളം   കെട്ടിയിരുന്നു. വിളമ്പിവച്ച  ചോറിൽ  വെറുതെ  ഇളക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു  മാനസ.  രാജീവനും  മായയും  എന്തൊക്കെയോ  പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും   അവളതൊന്നും  കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.  അവളുടെ  ഉള്ളു  മുഴുവൻ  പാലാഴിയായിരുന്നു.  

"  "   ഓഫീസിൽ  നിന്നും  വന്നാൽ  മഹിയേട്ടന്  ചായ  നിർബന്ധമാണ്.  വരുമ്പോൾ  മുതൽ  മനസാ  ചായ  എടി  ഉണ്ടക്കണ്ണി  കുളിക്കാൻ  തോർത്ത്‌   എന്നൊക്കെപ്പറഞ്ഞ്   ഇടക്കിടക്ക്   വിളിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കും.  "

ഓർമകൾക്ക്  വിരാമമിട്ടുകൊണ്ട്  പുറത്തേതോ  വണ്ടി  വന്നത്   കേട്ട്  അവൾ  ധൃതിയിൽ  മിഴികൾ  തുടച്ചു.  അകത്തേക്ക്  കയറിവന്ന   ആളിനെകണ്ട്  അവൾ   പിടഞ്ഞെണീറ്റു.

"  മഹിയേട്ടൻ ...... "

അവളുടെ  ചുണ്ടുകൾ  മന്ത്രിച്ചു. 

" പെട്ടന്ന്  റെഡിയായി  വാ  പോകാം  "

അവളുടെ  നേരെ  നോക്കി  അവൻ  പറഞ്ഞു. 

" ഞാൻ  വരുന്നില്ല  മഹിയേട്ടൻ  പൊക്കൊ  " 

ചോറിൽ  വിരലിട്ട്   മുഖമുയർത്താതെ  തന്നെ  മാനസ  പറഞ്ഞു. 

" നിന്നെ  കൊണ്ടുപോകാനാണ്  ഞാൻ  വന്നതെങ്കിൽ   നിന്നേം  കൊണ്ടേ  ഞാൻ  പോകൂ  ചെന്നൊരുങ്ങാൻ  നോക്ക് "

മഹിയുടെ  ശബ്ദം  ഉയർന്നു. 

" എനിക്കിനി  നിങ്ങടെ  കൂടെ  ജീവിക്കാൻ  പറ്റില്ല . "

മാനസയുടെ  വാക്കുകൾ  ഒരു  കൊള്ളിയാൻ   പോലെ  അവന്റെ  നെഞ്ചിലൂടെ  പുളഞ്ഞു  പോയി. 

8

" ഭ്രാന്ത്  പറയാതെ  വന്ന്  വണ്ടിയിൽ  കേറാൻ  നോക്ക്  മാനസ.  തെറ്റ്  എന്റെ  കുടുംബത്തിന്റെ  ഭാഗത്ത്‌  നിന്ന്  ആണ് .  അതിന്  ഞാൻ  മാപ്പ്  പറഞ്ഞു.  മര്യാദക്ക്  വാ  "

മഹിയുടെ  ക്ഷമ  തീർത്തും  നശിച്ചിരുന്നു.  

" എനിക്ക്  ഭ്രാന്താണ്  മഹിയേട്ടാ  ജാതകദോഷം  മറച്ചുവച്ച്  മഹിയേട്ടന്റെ  ജീവിതത്തിലേക്ക്  വന്ന  ഈ  ഭ്രാന്തിപ്പെണ്ണ്  ഇനി  മഹിയേട്ടന്റെ  ജീവിതത്തിൽ  വേണ്ട.  ഞാൻ  വന്നത്  മുതൽ  നല്ലതൊന്നും  മഹിയേട്ടന്റെ  ജീവിതത്തിലോ  വീട്ടിലോ  സംഭവിച്ചിട്ടില്ല.  ഇനിയും  നിങ്ങടെ  ജീവിതം  നശിപ്പിക്കാൻ  ഞാൻ  ഇല്ല. "

അവളുടെ  വാക്കുകൾ  എല്ലാവരെയും  ഒരുപോലെ  ഞെട്ടിച്ചുകളഞ്ഞു. 

"  മഹിയല്ലേ  മോളെ  വിളിക്കുന്നത്  വെറുതേ  വാശിപിടിക്കാതെ  വേഗമൊരുങ്ങി  മഹിയോടൊപ്പം  പോകാൻ  നോക്ക്   "

എല്ലാം  കേട്ട്  നിന്ന  രാജീവൻ   പറഞ്ഞു. 

" ഇല്ലച്ഛാ   ഇനി  മഹിയേട്ടന്റെ  ഭാര്യയാവാനോ   പാലാഴിയിലെ  മരുമകൾ   ആവാനോ  എനിക്ക്  പറ്റില്ല.  ഇനി  ഞാൻ  എന്റെ  കുഞ്ഞിന്   വേണ്ടി  മാത്രമാണ്  ജീവിക്കുന്നത്.  എന്റെ  കുഞ്ഞിനേയും  വളർത്തി   ഈ  വീടിന്റെ  ഒരു  കോണിൽ  ഞാൻ  ഒതുങ്ങി  ജീവിച്ചോളാം.  ഞാൻ  ഇവിടെ   നിക്കുന്നത്  അച്ഛനും  ബുദ്ധിമുട്ട്   ആണെങ്കിൽ   ഞാൻ  എങ്ങോട്ടെങ്കിലും   പൊയ്ക്കോളാം  "

  അവളുടെ  ആ  വാക്കുകൾക്ക്  മുന്നിൽ  ഒന്നും  പറയാനില്ലാതെ  അയാൾ   ദയനീയമായി  മഹിയെ  നോക്കി. 

" മഹിയേട്ടന്  എന്നെക്കൊണ്ട്  നഷ്ടങ്ങളൊന്നും  ഇതുവരെ  ഉണ്ടായിട്ടില്ല.  ഇനിയൊട്ട്   ഉണ്ടാവുകയുമില്ല.  മഹിയേട്ടന്റെ  കൈ  പിടിച്ച്  പാലാഴിക്ക്  വന്നത്  പോലെ  തന്നെയാണ്  മാനസ  ആ  പടിയിറങ്ങിയത്.  അധികമായി  ഞാൻ  കൊണ്ട്  പോന്നത്  മഹിയേട്ടൻ  എന്റെ  കഴുത്തിൽ  കെട്ടിയ  ഈ  താലി  മാത്രമാണ്. "

പറഞ്ഞിട്ട്  അവന്റെ  മുഖത്ത്  നോക്കാതെ  മുറിയിൽ  കയറി  വാതിലടക്കാൻ  തുടങ്ങിയ  അവളെ  തള്ളിമാറ്റി  മഹി  അകത്ത്‌  കടന്ന്  ഡോർ  ലോക്ക്   ചെയ്തു.  തന്റെ  നേർക്ക്  നടന്നടുത്ത  അവനെ  കണ്ട്  അവൾ  പിന്നിലേക്ക്  മാറി.  അവസാനം  ഭിത്തിയിൽ  ഇടിച്ചു  നിന്നു. 

മഹി  അവളുടെ  തൊട്ടടുത്തെത്തി  ഇരു  കൈകളും  അവൾക്ക്  ഇരുവശവുമായി  ഭിത്തിയിൽ  കുത്തിനിർത്തി.  അവന്റെ  നിശ്വാസം  മാനസയുടെ  മുഖത്തടിച്ചു.  ചുവന്നുകലങ്ങിയ  ആ  കണ്ണുകളെ  നേരിടാൻ  കഴിയാതെ  അവൾ  തറയിൽ  മിഴിയൂന്നി  നിന്നു. 

" പുറത്ത്  വച്ച്  നീ  പറഞ്ഞതിനൊന്നും  ഞാൻ  മറുപടി  പറയാതിരുന്നത്  എന്തുകൊണ്ടാണെന്നറിയോ  നിനക്ക് ?? അച്ഛനില്ലാത്ത  ഞാനും  അച്ഛാന്ന്  വിളിച്ച  നിന്റച്ഛനും  എന്നെ  സ്വന്തം  മകനായി  കാണുന്ന  നിന്റെ  അമ്മയും  നിന്നത്  കൊണ്ട്  മാത്രമണ്. 

 നീയെന്താ  പറഞ്ഞത്   നീ   പാലാഴിക്ക്   വന്നത്  പോലെ  തന്നെയാ  നീ  ആ   പടിയിറങ്ങിയതെന്നല്ലേ  ??   അപ്പോ  നിന്റെ  വയറ്റിൽ  കിടക്കുന്ന  എന്റെ  കുഞ്ഞിനെയും  നീ  പാലാഴിക്ക്  വന്നപ്പോൾ  കൊണ്ടുവന്നതാണോ ?  "

അവന്റെ  ചോദ്യത്തിന്  മറുപടിയൊന്നും  ഇല്ലാതെ  മാനസ  മിഴികൾ  താഴ്ത്തി  നിന്നു. 

" മുഖത്തേക്ക്  നോക്കെടീ  "

ദേഷ്യം  കൊണ്ട്  ശബ്ദമമർത്തി   അവൻ  പറഞ്ഞത്  കേട്ട്  അവൾ  പെട്ടന്ന്  നിറഞ്ഞ  മിഴികളുയർത്തി  അവനെ  നോക്കി . ആ  കണ്ണുകൾ  ചുവന്നുകലങ്ങിയിരുന്നു.  ദേഷ്യം  കൊണ്ട്  ചുവന്ന  മൂക്കിൻ  തുമ്പിൽ  വിയർപ്പ്  പൊടിഞ്ഞിരുന്നു.  ഒരിക്കലും  കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത  മഹിയുടെ  ആ  ഭാവം  അവളെ  തെല്ല്  ഭയപ്പെടുത്തി. 

" അവസാനമായി  ഒരിക്കൽ  കൂടി  ഞാൻ  ചോദിക്കുവാ  നീ  വരുന്നോ  എന്റെ  കൂടെ  പാലാഴിക്ക് ??  " മഹി. 

" നേരത്തെ  പറഞ്ഞതിൽ  കൂടുതലായൊന്നും  എനിക്ക്  പറയാനില്ല .  മഹിയേട്ടൻ  പൊയ്ക്കോ.... "

നിറഞ്ഞ  മിഴികൾ  അമർത്തി  തുടച്ച്  ശബ്ദത്തിലെ  ഇടർച്ചയൊളിപ്പിച്ച്  പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  അവനെ  തള്ളിമാറ്റി  വാതിൽ  തുറന്ന്  അവൾ  പുറത്തേക്ക്  പോയി. അനുസരണയില്ലാതെ  ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന  കണ്ണുനീർ  മറയ്ക്കാൻ  അടുക്കളയിലെ  ടാപ്  തുറന്ന്  തണുത്ത  വെള്ളം  മുഖത്തേക്ക്  ഒഴിക്കുമ്പോൾ  കേട്ടു  അകന്നുപോകുന്ന  മഹിയുടെ  കാറിന്റെ  ശബ്ദം. 

ഓടി  ഉമ്മറത്ത്  എത്തുമ്പോഴേക്കും  കാർ  ഗേറ്റ്  കടന്ന്  പോയിരുന്നു.  നെഞ്ച്  പൊട്ടുന്ന  നൊമ്പരമായിരുന്നു  അപ്പോൾ  അവളിൽ .  ശരീരത്തിൽ  നിന്നും  ആത്മാവ്  അകന്ന്  പോകുന്ന  വെപ്രാളത്തിൽ  അവൾ  രാജീവനെ   നോക്കി. അവളുടെ  കണ്ണുനീർ  കാണാൻ  കഴിയാതെ  അയാൾ  പുറത്തേക്ക്  നോക്കി  നിന്നു.

"  നീയെന്താ  ചെയ്തതെന്ന്  വല്ല  ബോധവും  നിനക്കുണ്ടോ  മോളെ  അവനെയോർത്ത്  ഇത്രയും   വേദനിക്കുന്ന  നീയെന്തിനാ  ഇങ്ങനൊക്കെ  ചെയ്യുന്നത് ?  "

ഒരുതരം  ഭീതി  നിറഞ്ഞ   മായയുടെ  ചോദ്യത്തിന്  ഒരു  പൊട്ടിക്കരച്ചിൽ   മാത്രമായിരുന്നു  അവളുടെ  മറുപടി.  

" എനിക്ക്  പേടിയാ  അമ്മേ  എന്റെ  കഴുത്തിൽ  താലി  കെട്ടിയത്  മുതൽ  ദോഷങ്ങളെ  മഹിയേട്ടന്  ഉണ്ടായിട്ടുള്ളൂ. ഇനിയും  ഞാൻ   കൂടെ   ഉള്ളത്  കൊണ്ട്  മഹിയേട്ടന്  എന്തെങ്കിലും  സംഭവിച്ചാൽ  ഞാൻ  പിന്നെന്തിനാ  ജീവിക്കുന്നത് .  ഇതിപ്പോ   ഒന്നിച്ച്  ജീവിച്ചില്ലെങ്കിലും  എനിക്കെന്നും  മഹിയേട്ടനെ   കണ്ടോണ്ടെങ്കിലും  ഇരിക്കാലോ  എനിക്കത്  മതി. "

പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  തന്റെ  നെഞ്ചിലമർന്ന്   തേങ്ങിക്കരയുന്ന  മകളെ  ചേർത്തുപിടിക്കാൻ  മാത്രമേ  മായയ്ക്ക്  കഴിഞ്ഞുള്ളൂ. 

-------------------------------------------------------

"      ഞാൻ  നിന്റെ  ഏട്ടനല്ലേ  ഊർമ്മിളേ  ഈ  രാത്രി  ഞാൻ  എങ്ങോട്ട്  പോകാനാ ?  "

ദേവന്റെ  ശബ്ദം  കേട്ട്  ചുവരിനഭിമുഖമായി  കട്ടിലിൽ  കിടന്നിരുന്ന   അവർ  പതിയെ  എണീറ്റിരുന്നു.  അയാളുടെ  മുഖത്ത്  വിഷാദം  നിറഞ്ഞിരുന്നു.  എങ്കിലും  അതൊന്നും  അവരിൽ  സഹതാപമുണർത്തിയില്ല. 

" ഏട്ടനോട്  നേരത്തെ  പറഞ്ഞതിൽ  കൂടുതലൊന്നും  എനിക്കിനിയും  പറയാനില്ല.  ഏട്ടനെ  ഒരച്ഛന്റെ  സ്ഥാനത്ത്  തന്നെയാ  ഞാനുമെന്റെ  മോനും  കണ്ടത്.  ആ  സ്ഥാനവും  വിലയും  കളഞ്ഞത്  ഏട്ടൻ   തന്നെയാണ്.  മാനസ  മോൾടെ  ജാതകം  എനിക്കൊരു  പ്രശ്നമേആയിരുന്നില്ല.  എന്നിട്ടും  എപ്പോഴോ   ഏട്ടന്റെ  വാക്കുകൾ   എന്നെയൊന്ന്  ഭയപ്പെടുത്തി.  അത്  പക്ഷേ  സ്വന്തം  മകന്റെ  ജീവനെ  ഓർത്തുള്ള   ഒരു  അമ്മയുടെ  ആധി  മാത്രമായിരുന്നു . അത്  മാനസയെ  ഇത്ര  ആഴത്തിൽ  നോവിക്കും  എന്ന്  മനസ്സിലാക്കാൻ  അവളിവിടുന്ന്  ഇറങ്ങിപ്പോകും  വരെ  കാത്തിരിക്കേണ്ടിവന്നു  എനിക്ക്. 

ഇനി  ഏട്ടന്റെ   ഉള്ളിലെ  വിഷം  ഈ   കുടുംബത്തിൽ   കലർത്താൻ   ഞാൻ  സമ്മതിക്കില്ല,  മാത്രമല്ല  മഹി  മാനസയെ  കൂട്ടിക്കൊണ്ട്  വരാനാ  പോയിരിക്കുന്നത്.  ഒപ്പം  അവളുടെ  ദോഷങ്ങളും  ഇങ്ങോട്ട്  തിരിച്ചു  വരും.  അതൊന്നും  ഏട്ടനെ  ബാധിക്കണ്ട.  അവർ  മടങ്ങി  വരുമ്പോൾ  ഏട്ടനെ  ഇവിടെ  കണ്ടാൽ  അവനെങ്ങനെ  പ്രതികരിക്കും  എന്നെനിക്കറിയില്ല.  അതുകൊണ്ട്  ഏട്ടൻ  പോകാൻ  നോക്ക്. "

പിന്നീട്  ഒന്നും  പറയാനില്ലാതെ  ദയനീയമായി  ഊർമ്മിളയെ  നോക്കി  പതിയെ  അയാൾ  താഴേക്ക്  നടന്നു.  ഒരിക്കൽ  കൂടി  പാലാഴി വീടിന്  നേരെ   തിരിഞ്ഞുനോക്കി  ഇരുളിലേക്ക്  നടന്നുമറയുന്ന   അയാളെ  നോക്കി  നിർവികാരയായി  അവർ  നിന്നു . 

ചുവരിലെ  ക്ലോക്കിൽ   സമയം  പതിനൊന്നിനോടടുക്കുന്നത്  കണ്ട്  അവർ  പതിയെ  ഫോൺ  എടുത്ത്  മഹിയുടെ  നമ്പർ  ഡയൽ  ചെയ്ത്  ചെവിയോട്  ചേർത്തു.  ഓരോ  ബെല്ലിനും  ഒപ്പം  ഊർമ്മിളയുടെ  ഹൃദയവും  വേഗത്തിൽ  മിടിക്കാൻ  തുടങ്ങി.  അൽപ്പസമയത്തിന്  ശേഷം  മറുപുറത്തു  നിന്നും  മഹിയുടെ  തളർന്ന  സ്വരം  കേട്ടു. 

" എത്താറായമ്മേ  "

മറുപടിക്ക്  കാക്കാതെ  മറുപുറത്ത്  കാൾ  കട്ടായി.  എന്തുചെയ്യണം  എന്നറിയാതെ  അവർ  വീണ്ടും  പുറത്തെ  കട്ടപിടിച്ച ഇരുട്ടിലേക്ക്  നോക്കിയിരുന്നു. 

-------------------------------------------------------

"  വിട്  മഹിയേട്ടാ  അമ്മയെങ്ങാനും  കയറിവരും  "

അടുക്കളയിൽ  എന്തോ  ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന  മാനസയെ  പിന്നിലൂടെ  ചെന്ന്  ചേർത്തു  പിടിക്കുമ്പോൾ  കുതറിമാറിക്കൊണ്ട്  അവൾ  പറഞ്ഞു.  

" അടങ്ങിയവിടെ  നിക്ക്  പെണ്ണേ  അമ്മ  പൂജാമുറിയിലാ  ഇനി  ഇപ്പോന്നും  അമ്മേ  പുറത്തോട്ട്  നോക്കണ്ട. "

അവളെ  ഒന്നുകൂടി  തന്നോട്  ചേർത്ത്  ആ  ചെവിയിൽ  ചുണ്ട്  ചേർത്ത്  അവൻ  പതിയെ  പറഞ്ഞു.  

" അതേ  ഇനി  പഴയത്  പോലെ  ഇങ്ങനെ  പിടിച്ചമർത്തരുത്  വയറ്റിൽ  ഒരാള്  കൂടി  ഉള്ളതാ "  മഹിയുടെ   താടിയിൽ  പിടിച്ചുവലിച്ചുകൊണ്ട്  ചിരിയോടെ  അവൾ  പറഞ്ഞു. 

" അയ്യോ  ഞാനത്  മറന്നു "

പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  അവളിലെ  പിടി  വിട്ട്  അവൻ  സ്ലാബിലേക്ക്  കയറിയിരുന്നു. 

"  അല്ല  മഹിയേട്ടാ  നമ്മുടെ  കുഞ്ഞ്  ജനിക്കുമ്പോൾ  എനിക്കെന്തെങ്കിലും  ആയാൽ  മഹിയേട്ടൻ  എന്ത്  ചെയ്യും ?  "അവനെ  നോക്കി  മാനസ  വെറുതേ  ചോദിച്ചു. 

" ഇപ്പൊ  അങ്ങനത്തെ  കോംപ്ലിക്കേഷൻസൊന്നും  ഇല്ലെടി  പെണ്ണേ  പിന്നെ  നിനക്കെന്താവാനാ  "

അവൾ  നുറുക്കി  വച്ച  ക്യാരറ്റ്   കഷ്ണങ്ങൾ  വായിലേക്ക്  വച്ചുകൊണ്ട്  അവൻ  പറഞ്ഞു. 

" ഒരുപക്ഷേ  വല്ലതും  സംഭവിച്ചാലോ ??   "

വീണ്ടും  അവളതുതന്നെ  ആവർത്തിച്ചു. 

" ഒരിക്കലും  നടക്കാൻ  സാധ്യതയില്ലാത്ത  കാര്യങ്ങൾ  പറഞ്ഞ്   മറ്റുള്ളവരുടെ  സമാധാനം  കൂടി  കളഞ്ഞോളാമെന്ന്  നിനക്ക്  നേർച്ച  വല്ലതുമുണ്ടോ ?  "

ദേഷ്യത്തോടെ  ചോദിച്ചുകൊണ്ട്  അവൻ  മുകളിലേക്ക്  കയറിപ്പോയി.  പെട്ടന്ന്  മാനസ  വല്ലാണ്ടായി .  അവൾ  വേഗം  ഗ്യാസ്  അണച്ച്  അവന്  പിന്നാലെ  മുകളിലേക്ക്  ചെന്നു.  അപ്പോൾ  മഹി  കണ്ണുകളടച്ച്  ബെഡിൽ  കിടന്നിരുന്നു.  അവൾ  അരികിൽ  വന്നിരുന്നിട്ടും  അവനിൽ  നിന്നും  പ്രതികരണം  ഒന്നുമുണ്ടായില്ല. 

" ഞാൻ  വെറുതെ  ചോദിച്ചതല്ലേ  മഹിയേട്ടാ  അല്ലാതെ  ഞാൻ  എവിടെ  പോകാനാ?  "

അവന്റെ  മുടിയിഴകളെ  തലോടിക്കൊണ്ട്  അവളതു  പറയുമ്പോൾ  അവൻ  പതിയെ  കണ്ണുതുറന്ന്  അവളെത്തന്നെ  നോക്കി   അൽപനേരം  കിടന്നു. 

" അങ്ങനെ  നീയെന്നെ  വിട്ട്  പോവോടീ  ഉണ്ടക്കണ്ണീ..... "

പെട്ടന്നുള്ള  അവന്റെ  ചോദ്യം  ഒന്നമ്പരപ്പിച്ചെങ്കിലും  അവൾ  പെട്ടന്ന്  പറഞ്ഞു  

" മരിച്ചിട്ടല്ലാതെ  മാനസ  മഹിയേട്ടനെ  വിട്ട്  എങ്ങോട്ടും  പോവില്ല  "

ആ  വാക്കുകൾ  അവന്റെ  ചെവിയിൽ  മാറ്റൊലികൊണ്ടു.     ഒരു  വാഹനത്തിന്റെ  ഹോൺ   മുഴക്കം  കേട്ട്  മഹി  പെട്ടന്ന്  സ്വബോധത്തിലേക്ക്  തിരിച്ചുവന്നു. എന്താണ്  സംഭവിക്കുന്നതെന്ന്  തിരിച്ചറിയും  മുന്നേ  എതിരെ  വന്ന  വാഹനം  കാറിലേക്ക്  ഇടിച്ചു  കയറി. ഒരു  നിലവിളി  പുറത്തേക്ക്  വരാതെ അവന്റെ  തൊണ്ടയിൽ   കുരുങ്ങി  നിന്നു. 

9

 ശരീരവും  ശിരസ്സും   നുറുങ്ങുന്ന  വേദനയോടെ  അവൻ  സീറ്റിലേക്ക്  ചാരി.  കണ്ണുകൾ  അടയും  മുന്നേ  ശരീരമെങ്ങും  ചോരയുടെ  നനവ്  പടരുന്നത്  അവൻ  അറിഞ്ഞു.  

  

ഫോൺ  റിങ്  ചെയ്യുന്നത്  കേട്ടാണ്  കാലത്ത്  മാനസ  ഉമ്മറത്തേക്ക്  വന്നത്.  അകത്തളത്തിലെ  ടീപ്പോയിൽ   കിടന്ന്  അച്ഛന്റെ  ഫോൺ  റിങ്  ചെയ്തുകൊണ്ടേയിരുന്നു.  ഡിസ്പ്ലേയിൽ  മനോജ്‌  എന്ന  പേര്  തെളിഞ്ഞുകണ്ടു. 

"അച്ഛാ...... മനോജങ്കിളാ  അങ്ങോട്ട്  കൊണ്ട്  വരണോ ?  "

തൊടിയിലെ  പച്ചക്കറികൃഷിക്ക്  ഇടയിലൂടെ  നടന്നിരുന്ന  രാജീവനോടായി  മാനസ  ചോദിച്ചു.  

" വേണ്ട  മോളേ  എടുത്തിട്ട്  എന്താണെന്ന്  ചോദിക്ക് . "

പുതുതായി  നട്ട  പാവലിന്റെ  വള്ളി  വലിച്ച്  കെട്ടിയ  കയറുകളിലേക്ക്  പിടിച്ചു  വിട്ടുകൊണ്ട്  അയാൾ  വിളിച്ചു  പറഞ്ഞു.  മാനസ  പതിയെ  ഫോൺ  അറ്റന്റ്  ചെയ്ത്  കാതോട്  ചേർത്തു. 

" ഡോ  രാജീവേ... താനിങ്ങോട്ട്  ഒന്നും  പറയാൻ  നിക്കണ്ട.  നമ്മുടെ  മഹിക്ക്  ഇന്നലെ  രാത്രി  ഒരു  ആക്സിഡന്റ്  ഉണ്ടായി.  കാറിലേക്ക്  വേറൊരു  വാൻ  വന്നിടിച്ചതാണെന്നാ  അറിഞ്ഞത്. ഇപ്പൊ  സിറ്റി  ഹോസ്പിറ്റലിൽ  ആണുള്ളത്.  താൻ  വേഗം  മാനസ  മോളെയും  കൂട്ടി  അങ്ങോട്ട്‌  വാ.  ഞാൻ  അവിടെക്കാണും . കൊച്ചിനോട്‌  തല്ക്കാലം  ഒന്നും  പറയണ്ട. "

മാനസ  എന്തെങ്കിലും  മിണ്ടും  മുന്നേ  രാജീവനാണെന്ന്  കരുതി  പറഞ്ഞിട്ട്  മനോജ്‌  ഫോൺ  വച്ചു.  മാനസക്ക്  ശരീരം  തളരുന്നത്  പോലെ  തോന്നി.  അവൾ  ഉമ്മറത്തെ  തൂണിൽ  പിടിച്ച്  നിൽക്കാൻ  ശ്രമിച്ചെങ്കിലും  ഊർന്ന്  താഴേക്ക്  വീണു.  അവളുടെ  മിഴികൾ  നിറഞ്ഞൊഴുകി. 

" അയ്യോ  മോളേ  എന്ത്  പറ്റി ?  "

രാജീവനുള്ള  ചായയുമായി  ഉമ്മറത്തേക്ക്  വന്ന  മായ  നിറമിഴികളോടെ  ചലനമില്ലാതെ  നിലത്തിരിക്കുന്ന  അവളെകണ്ട്  ഓടി  വന്ന്  അവളെ  കുലുക്കി വിളിച്ചുകൊണ്ട്  ചോദിച്ചു. 

" എന്റെ .... എന്റെ.... മഹിയേ.....ട്ടൻ   "

അവൾ  വിക്കി  വിക്കി  പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  ഫോണിന്  നേരെ  വിരൽ  ചൂണ്ടി.  

" രാജീവേട്ടാ  ഒന്നോടി  വാ  "

തൊടിയിലേക്ക്  നോക്കി  വെപ്രാളത്തോടെ  മായ  വിളിച്ചു.  അതുകേട്ട്  അകത്തേക്ക്  വന്ന  രാജീവനും   മാനസയുടെ  അവസ്ഥ  കണ്ട്  അമ്പരന്നു.  

" എന്താ  മോളേ  എന്തുപറ്റി ?  "

അവളുടെ  താടി  പിടിച്ചുയർത്തി   അയാൾ  ചോദിക്കുമ്പോൾ  എല്ലാം  തകർന്നവളെപ്പോലെ   അവൾ  പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.  അവളെ  ചേർത്തു  പിടിച്ച  അയാളുടെ  നെഞ്ചിൽ  അവളുടെ  വിരലുകളിലെ  നീണ്ട  നഖങ്ങൾ  ആഴ്ന്നിറങ്ങി.  ഹൃദയം  പൊട്ടുന്ന  വേദനയിൽ  അയാളുടെ  നെഞ്ചിൽ  തലയിട്ടുരുട്ടി   അവൾ  അലറിക്കരഞ്ഞു. 

" പോയച്ഛാ... എന്റെ  മഹിയേട്ടൻ.... "

അവളുടെ  അരികിലായി  തറയിൽ   കിടന്നിരുന്ന  ഫോണിലേക്ക്  വിരൽ  ചൂണ്ടി  അവൾ   പറഞ്ഞു. ഒന്നും  മനസ്സിലാവാതെ  രാജീവൻ  ധൃതിയിൽ  ഫോൺ  എടുത്ത്  മനോജിന്റെ  നമ്പർ  ഡയൽ  ചെയ്ത്  ചെവിയിൽ  ചേർത്തു. 

അൽപസമയം  സംസാരിച്ച്  ഫോൺ  വയ്ക്കുമ്പോൾ  രാജീവന്റെ  മുഖത്തും  പരിഭ്രമം  നിഴലിച്ചിരുന്നു.  ഒരുതരത്തിൽ  മാനസയുമായി  ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക്  പോകുമ്പോൾ  മായയുടെയും  രാജീവിന്റെയും  ഹൃദയമിടിപ്പ്  ഉയർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു.  കരഞ്ഞ്  തളർന്ന  മാനസ  മായയുടെ  മടിയിൽ  കിടന്നിരുന്നു. 

-------------------------------------------------------

 ICU  വിന്  മുന്നിലേക്ക്  ചെല്ലുമ്പോഴേ  കണ്ടു  കരഞ്ഞ്  തളർന്ന്  തലക്ക്  കൈ കൊടുത്ത്   കസേരയിൽ  ഇരിക്കുന്ന   ഊർമ്മിളയെ.  ഇടയ്ക്കിടക്ക്   അവർ  സെറ്റ്  മുണ്ടിന്റെ  തുമ്പുയർത്തി  കണ്ണുകൾ  ഒപ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു.  

" മോളേ..... "

മാനസയെ  കണ്ടതും  ഒരേങ്ങലോടെ  അവർ  അവളിലേക്ക്  ചേർന്ന്  പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. സ്വന്തം  തളർച്ച  പോലും  മറന്ന്  അവരെ  ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന   അവളെ  അത്ഭുതത്തോടെയാണ്  മായയും  രാജീവനും  നോക്കിനിന്നത്. 

" മോളെ  നിന്റെ  കണ്ണീരിന്റെ   ഫലമാണ്  എന്നെ  ഇപ്പൊ  ഈ  അവസ്ഥയിലെത്തിച്ചത്.  സ്വന്തം  മകന്റെ  കുഞ്ഞാണെന്ന്  പോലും  മറന്ന്  നിന്റെ  വയറ്റിൽ  കിടക്കുന്ന  കുഞ്ഞിനെവരെ  ഞാൻ  പഴിച്ചു.  എന്റെ  മോളീ  അമ്മയോട്  പൊറുക്കണം . "

അവളുടെ  നെഞ്ചിൽ  കിടന്ന്  പദംപറഞ്ഞ്  അവർ   വിങ്ങി വിങ്ങി  കരഞ്ഞു. പെട്ടന്ന്  ഗ്ലാസ്‌  ഡോർ  തുറക്കപ്പെട്ടു. 

" മഹിക്ക്  ഇപ്പൊ  എങ്ങനുണ്ട്  ഡോക്ടർ ??  "

പുറത്തേക്ക്  വന്ന  ഡോ. കൈലാസിന്റെ  മുഖത്തേക്ക്  ഉറ്റു  നോക്കി  രാജീവൻ   ചോദിച്ചു.  എല്ലാവരിലും  ആകാംഷ  നിറഞ്ഞു  നിന്നിരുന്നു. 

" നിങ്ങളോട്  മറച്ചു  വയ്ക്കുന്നില്ല. അയാളുടെ  ജീവന്  ആപത്തൊന്നുമില്ല.  പക്ഷേ ,   ഇതുവരെ  ബോധം  വന്നിട്ടില്ല.  തലക്ക്  സാരമായ  പരിക്കുണ്ട്.  ഒരുപക്ഷെ  ഈ  കിടപ്പ്  ഒരു  കോമസ്റ്റേജിലേക്ക്  പോകാം. തൊണ്ണൂറുശതമാനവും  അതിന്  തന്നെയാണ്  സാധ്യത.  പിന്നെ  അയാൾ  പഴയത്  പോലെയാവാൻ  പത്തുശതമാനം  മാത്രമാണ്  സാധ്യത. ഞങ്ങൾക്ക്  ചെയ്യാവുന്നതെല്ലാം  ഞങ്ങൾ  ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ബാക്കിയെല്ലാം  ദൈവത്തിന്റെ  കയ്യിലല്ലേ  "

പറഞ്ഞിട്ട്  ഡോക്ടർ  നടന്നുനീങ്ങുമ്പോൾ   ഊർമ്മിളയിൽ  നിന്നും  ഒരു  നിലവിളി  ഉയർന്നു. അവരെ  ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ  മായ  പാട്  പെടുമ്പോൾ  ഒരു  താങ്ങിനായി  മാനസ  കോറിഡോറിൽ  നിരത്തിയിട്ട  കസേരകളിലൊന്നിൽ   അമർത്തിപ്പിടിച്ചു. ശരീരം  തളരുന്നത്  പോലെ  തോന്നി  അവൾക്ക്.  തല  ചുറ്റുന്നു.  ഉള്ളിലെ  വേദന  ഒരു  മിന്നൽപ്പിണർ  പോലെ  നെറുകയിലേക്ക്  ഇരച്ചുകയറി. പെട്ടന്നവൾ   കാഴ്ച  മങ്ങി  നിലത്തേക്ക്  വീണു. ബോധം  പൂർണമായും  മറയും  മുന്നേ  ആരൊക്കെയോ  ഓടിയടുക്കുന്നതും  തന്റെ  ശരീരം  കൈകളിൽ  കോരിയെടുക്കുന്നതും  അവളറിഞ്ഞു. 

---------------------------------------------------------

മാനസയ്ക്ക്  ബോധം  വരുമ്പോൾ  വലതുകയ്യിലൂടെ  ഡ്രിപ്  അകത്തേക്ക്  കയറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.  കരയുന്ന  ഊർമ്മിളയെ  ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്  മായയും   ബെഡിനരികിൽ  ഇരുന്നിരുന്നു.  ഒരു  നിമിഷത്തെ  ആലോചനയ്ക്കൊടുവിൽ    എന്താണ്  നടന്നതെന്ന്  ഓർമിച്ചെടുത്ത   അവൾ  പിടഞ്ഞെണീറ്റു. 

" മോളേ  എവിടെ  പോകുവാ ?   "

ബെഡിൽ  നിന്നുമിറങ്ങി  പുറത്തേക്ക്  ഓടാൻ  തുനിഞ്ഞ  അവളെ  ചുറ്റിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട്  മായ  ചോദിച്ചു. 

" എനിക്കെന്റെ  മഹിയേട്ടനെ  കാണണം.  എന്നെ  വിട്....... "

അവരുടെ  കയ്യിൽ  കിടന്ന്  കുതറി  നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട്  അവൾ  പറഞ്ഞു. അവരുടെ  സമാധാനവാക്കുകളൊന്നും  അവളെ  ശാന്തമാക്കാൻ  പോന്നതായിരുന്നില്ല.  കയ്യിലെ  ഡ്രിപ്  വലിച്ച്  ഊരി  പുറത്തേക്ക്  ഓടുമ്പോൾ   അവളുടെ  കയ്യിൽ  നിന്നും  രക്തം  ചീറ്റിയൊഴുകിക്കോണ്ടിരുന്നു. 

" അച്ഛാ  എനിക്കെന്റെ  മഹിയേട്ടനെ  ഒന്ന്   കാണണം.  എന്നെയൊന്ന്  കാണിക്കാൻ  പറയച്ഛാ...... "

ICU വിന്  മുന്നിൽ  നിന്ന  രാജീവനെ  പിടിച്ചുലച്ചുകൊണ്ട്  മാനസ   പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.  സമനില  തെറ്റിയവളെപ്പോലെ  അലറിക്കരയുന്ന  അവളെ  ചേർത്തുപിടിച്ച  അയാളുടെ  കണ്ണുകളിലും  നീർപൊടിഞ്ഞു.  

   ഉള്ളിലേക്ക്  കയറുമ്പോൾ  ബെഡിൽ  കിടന്നിരുന്ന  മഹിയെക്കണ്ട്   അവളുടെ  തേങ്ങലിന്റെ  ശബ്ദം  കൂടി.  മുറിവുകൾ  പൊതിഞ്ഞിരുന്ന  വെളുത്ത  കെട്ടുകളിലെല്ലാം  രക്തം  കിനിഞ്ഞിരുന്നു.  എപ്പോഴും  കുസൃതിച്ചിരി  വിരിഞ്ഞിരുന്ന  അവന്റെ   മുഖം  നിറയെ  മുറിവുകളും  ചതവുകളുമായിരുന്നു. 

" മഹിയേട്ടാ...... "

അവന്റെ  നെറ്റിയിൽ  തലോടിക്കൊണ്ട്  ചിലമ്പിച്ച  സ്വരത്തിൽ  മാനസ  വിളിച്ചു. 

" അച്ഛാ  എന്റെ  മഹിയേട്ടൻ  കണ്ണ്  തുറക്കുന്നില്ല  എന്നെ  ഒറ്റക്കാക്കി  പോയി . ഇങ്ങനെയൊന്നും  ആകാതിരിക്കാനല്ലേ  എല്ലാം  ഉപേക്ഷിക്കാൻ  ഞാൻ  തയാറായത് ??  "

രാജീവനെ  നോക്കി  പദംപറഞ്ഞ്  കരയുന്ന  അവളോട്  എന്തുപറയണം  എന്നറിയാതെ  നിന്നുരുകുകയായിരുന്നു  അയാൾ. മഹിക്കരികിൽ  നിന്നും  അവളെ  പുറത്തേക്ക്  കൊണ്ടുവരാൻ  അയാൾ  നന്നേ  ബുദ്ധിമുട്ടി. 

കോറിഡോറിലെ  കസേരയിൽ  രാജീവന്റെ  തോളിൽ  ചാരിയിരിക്കുന്ന്  മയങ്ങുകയായിരുന്ന  മാനസ  ആരോ  ധൃതിയിൽ  ഓടുന്ന  ശബ്ദം  കേട്ട്  ഞെട്ടിയുണർന്നു.  ഡോ. കൈലാസ്  ഗ്ലാസ്  ഡോർ  തള്ളിത്തുറന്ന്  അകത്തേക്ക്  പോയി.  മാനസയുടെ  ഉള്ളിൽ  ഭയം  ഫണം  വിടർത്തിയാടി.  രാജീവിന്റെ  കൈത്തണ്ടയിൽ  അവളുടെ  നഖങ്ങളമർന്നു. ഒന്നുമില്ല  എന്ന്  കണ്ണടച്ച്  കാണിച്ച്  അവളെ  നെഞ്ചോടമർത്തിപ്പിടിക്കുമ്പോഴും  അയാളുടെ   നെഞ്ചിടിപ്പ്  അവൾ  കേൾക്കുമോ  എന്ന  ഭയം  ആ  മുഖത്ത്  നിഴലിച്ചിരുന്നു. 

സമയം  ഒച്ചിനെപ്പോലെ  ഇഴഞ്ഞു  നീങ്ങിക്കോണ്ടിരുന്നു. ഒടുവിൽ  ICU വിന്റെ  ഡോർ  തുറന്ന്  പുറത്തേക്ക്  വന്ന  ഡോക്ടറുടെ  മുഖം  പ്രസന്നമായിരുന്നു. പ്രതീക്ഷയോടെ  നോക്കുന്ന  രാജീവിന്റെ   കണ്ണുകളിലെ  ഭയവും  ആകാംഷയും  തിരിച്ചറിഞ്ഞത്  പോലെ  അദ്ദേഹം  പറഞ്ഞു. 

" ഇനി  പേടിക്കാനൊന്നുമില്ല.  മഹേഷിന്റെ  നില  തൃപ്തികരമാണ്.  അയാൾ  മരുന്നിനോട്‌  പ്രതികരിച്ചു തുടങ്ങി. ഇനി  രണ്ട്  മൂന്ന്  മാസങ്ങൾക്കൊണ്ട്  മഹേഷ്‌  പൂർണമായും  റിക്കവറാകും " 

രാജീവിന്റെ  തോളിൽ  തട്ടി  അദ്ദേഹമത്  പറയുമ്പോൾ  എല്ലാവരിലും  ആശ്വാസത്തിന്റെ  പുഞ്ചിരി  നിറഞ്ഞു. നിറകണ്ണുകളോടെ  പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോഴും  മാനസയുടെ  ഉള്ളം  കയ്യിൽ  താലിമാല  അമർത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. 

---------------------------------------------------------

" നീയൊന്നിവിടെ  വന്നിരിക്ക് മഹീ ... "

ലേബർ  റൂമിന്  മുന്നിലൂടെ  വെപ്രാളത്തിൽ  അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും  നടക്കുന്ന  മഹിയോടായി  ഊർമ്മിള  പറഞ്ഞു. 

" ഇതിപ്പോ  പ്രസവിക്കുന്നത്  മാനസചേച്ചിയാണെങ്കിലും  പ്രസവവേദന  മഹിയേട്ടനാണല്ലോ  ആന്റി "

ഊർമ്മിളയോടായുള്ള  മനീഷയുടെ  സംസാരം  കേട്ട്  മായ  മകളെ  നോക്കി  കണ്ണുരുട്ടി  ചിരിച്ചു.  ഒരു ചമ്മലോടെ   മഹി   വേഗം  രാജീവിനടുത്തായി  കസേരയിൽ  വന്നിരുന്നു. 

" മാനസയുടെ  ആരുണ്ട് ? "

പുറത്തേക്ക്  വന്ന  നേഴ്സിനടുത്തേക്ക്  മഹി  ധൃതിയിൽ  ചെന്നു. 

" മാനസ  പ്രസവിച്ചു  പെൺകുഞ്ഞാണ്   "

വെള്ളത്തുണിയിൽ  പൊതിഞ്ഞ  ചോരക്കുഞ്ഞിനെ  അവന്റെ  കയ്യിലേക്ക്  വച്ചുകൊടുക്കുമ്പോൾ  നിറഞ്ഞ  പുഞ്ചിരിയോടെ  അവർ  പറഞ്ഞു. കൈ  നീട്ടി  ആ  കുഞ്ഞുശരീരം  വാങ്ങി  നെഞ്ചോടു  ചേർക്കുമ്പോൾ  മഹിയുടെ  കണ്ണിലും  വാത്സല്യം  നിറഞ്ഞിരുന്നു.

" മഹിയേട്ടാ  ആരാ  വരുന്നേന്ന്  നോക്കിയേ  "

മിന്നുമോളേ  മടിയിൽ  വച്ച്   കളിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന  മഹിയെ  തട്ടിവിളിച്ച്   ഗേറ്റിലേക്ക്  നോക്കി  മാനസ  പറഞ്ഞു.    ഗേറ്റ്  കടന്ന്  വരുന്ന  ആളെകണ്ട്   അവന്റെ  മുഖം  ചുവന്നു.   

" ഏട്ടൻ  "

ഊർമ്മിളയുടെ  അധരങ്ങൾ  മൊഴിഞ്ഞു.  അയാൾ  വല്ലാതെ  ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു.  കണ്ണുകൾ  കുഴിഞ്ഞ്  താടിയും  മുടിയുമെല്ലാം  നരച്ച്  പ്രാകൃതമായിരുന്നു. 

" ഒന്നും  പറയണ്ട  മഹിയേട്ടാ  പ്രായമായ  ആളല്ലേ  " 

കുഞ്ഞിനെയും  എടുത്ത്  എണീറ്റ  മഹിയുടെ  കയ്യിൽ  പിടിച്ചുകൊണ്ട്  അവന്റെ  പിന്നിൽ   നിന്ന്  പതിയെ   മാനസ   പറഞ്ഞു. 

" എന്താ  ഇങ്ങോട്ട്  പോരാൻ ?  "  മഹി. 

" നിന്റെ   കുഞ്ഞിനെ  ഒന്ന്  കണ്ടിട്ട്  പോകാമെന്ന്  വച്ച്  വന്നതാ  മോനേ  "

ദയനീയമായി  അവനെ  നോക്കി  അയാൾ  പറഞ്ഞു. മാനസയിലും   ഊർമ്മിളയിലും  സഹതാപം  നിറഞ്ഞു. അവരുടെ  മനസ്സറിഞ്ഞത്  പോലെ  മഹി  പറഞ്ഞു. 

" അമ്മാമേടെ  കൊനഷ്ട്ട്  ഒക്കെ  പുറത്ത്  വച്ചിട്ട്  കേറിവാ  "

പറഞ്ഞിട്ട്  മിന്നുമോളെ  മാനസയുടെ  കയ്യിലേക്ക്  കൊടുത്തിട്ട്  അവൻ  അകത്തേക്ക്  നടന്നു.  ദേവന്റെ  മുഖം  തെളിഞ്ഞു. 

" അമ്മയെപ്പോലെ  മിടുക്കിയാവണം  "

കുഞ്ഞിന്റെ  കവിളിൽ  ചുണ്ട്  ചേർത്ത്   ഒരു  ക്ഷമാപണം  പോലെ മാനസയെ  നോക്കി  അയാൾ  പറഞ്ഞു. അവളിലും  ഒരു  ചിരി  വിടർന്നു. 

" അപ്പോ  ചൊവ്വാദോഷക്കാരി  ജന്മം  കൊടുത്ത  എന്റെ  മോൾക്ക്‌  ദോഷമൊന്നുമില്ലേ  അമ്മാമേ ?   "

അത്  കേട്ടുകൊണ്ട്  പുറത്തേക്ക്  വന്ന   മഹി  ചോദിച്ചു.  

" ഇല്ല  മോനേ  ജാതകവും  ദോഷങ്ങളും  പോലെയുള്ള  അന്ധവിശ്വാസങ്ങളൊന്നും  ഇപ്പൊ  എന്റെ  മനസ്സിലില്ല.   അന്ധവിശ്വാസങ്ങളുടെ  പേരും  പറഞ്ഞ്  സ്വന്തം  ജീവിതവും  മറ്റുള്ളവരുടെ  ജീവിതവും  നശിപ്പിച്ചവനാ  ഞാൻ  ഇനിയെങ്കിലും  എനിക്ക്   ശാന്തമായി ,  ഒരു  മനുഷ്യനായി  ജീവിക്കണം. "

പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  കൊച്ചരിപ്പല്ല്  കാട്ടി  ചിരിക്കുന്ന  മിന്നു  മോളെയും  കൊണ്ട്  അയാൾ  അകത്തേക്ക്  നടക്കുമ്പോൾ    അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾക്കുമപ്പുറമുള്ള  സ്നേഹവും  വിശ്വാസവും  മാത്രമുള്ള  പുതിയൊരു  ജീവിതത്തിലേക്ക് ചുവടുവയ്ക്കുകയായിരുന്നു  പാലാഴിവീടും. 

(  അവസാനിച്ചു )

DOWNLOAD FOR PDF STORY CLICK 👇

📝അഭിരാമി അഭി