🍁അമ്മയും പെണ്ണും🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

🍁അമ്മയും പെണ്ണും🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

- - - - - - - - - - - - - - - - 

 പുനഃർവിവാഹം, വിധവ നായർ യുവതി.വയസ് ഇരുപത്തിയൊൻപത്.. നൂറ്റിയെഴുപത് സെൻറ്റിമീറ്റർ ഉയരം..അശ്വതി നക്ഷത്രം,വെളുത്ത നിറം .അവിവാഹിതർക്ക് മുന്ഗണന. വിവാഹബന്ധംവേർപ്പെടുത്തിയവരോ.., മറ്റു ബാധ്യതകൾ ഇല്ലാത്തവരോ ആയ യുവാക്കളിൽ നിന്ന് വിവാഹാലോജനകൾ ക്ഷണിക്കുന്നു...!

"എടാ ശ്യാമേ..നീയിതോന്നു നോക്ക്യേ മോനേ... "

ഡൈനീങ്ങ് ടേബിളിൽ ഇരുന്നു ഭക്ഷണംകഴിക്കുന്ന മകനരികിൽ  പത്രവുമായി ചെന്നിരുന്നുകൊണ്ട് ദാക്ഷായണിയമ്മ പറഞ്ഞു.

അതൊന്നുംശ്രദ്ധിക്കാതേ കാച്ചീയ മോര് ചോറിലേക്കൊഴിച്ചു കൊണ്ട് കഴിക്കാതേ അയ്യാൾ ചോറിൽ വിരലിട്ടിളക്കികൊണ്ടിരുന്നു.

"നീയിതോന്നു നോക്കേങ്കിലും ചെയ്യ് ശ്യാമേ.."!

അവർ വ്യസനത്തോടേ പറഞ്ഞു.

"വേണ്ടമ്മേ..! എനിക്കിനി വയ്യ..പെണ്ണ് കെട്ടിയില്ലേൽ ജീവിക്കാൻ പറ്റില്ല്യാന്നൊന്നുംഇല്ലലോ..! ഒരു ഉരുള ചോറ് ഉരുട്ടി കഴിച്ചുകൊണ്ടയ്യാൾ പറഞ്ഞു.

ചെറുപ്പംകുട്ട്യോളല്ലേ നെന്നക്ക് വേണ്ടാത്തത്..ഇതാവുംബ കൊഴപല്ല്യ..ജാതകോം പൊരുത്തോംഒന്നുംഇനി നോക്കണ്ട...! 

ഇഷ്ടായേച്ചാൽ അംബലത്തില് പോയി മാലയിട്ട് നീയങ്ങ് കൊണ്ടോര്..

നീയോന്ന് കല്ല്യാണംകഴിച്ചുകണ്ടിട്ട് വേണംഎനിക്കൊന്നു കണ്ണടയ്ക്കാൻ ..ഇതൊക്കേ ഇണ്ടാക്കീട്ടാ പോരല്ലോ..അനുഭവിക്കാനുള്ള യോഗോംകൂടീ വേണം..സന്തതി പരബരകളുംവേണം...!

ഒക്കെ ഈ ഞാൻ കാരണാന്നാലോജിക്കുംബോൾ എപ്പഴുംനെഞ്ചിലൊരു എരിച്ചിലാ...!

ൻറ്റെ വ്യസനംആരുകാണാനാ എൻറ്റെ ദേവീ..."!

ദാക്ഷായണിയമ്മ കൈയ്യിലിരിക്കുന്ന പത്രംപിടിച്ച് കാറ്റുവീശികൊണ്ടു പറഞ്ഞു.

അമ്മയേ ഒന്നു ഇരുത്തിനോക്കിയശേഷംഅയാൾ അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞു.

"എനിക്കിപ്പോ വയസ് പത്തുമുപ്പത്തിയൊബത് കഴിഞ്ഞു.എനിക്കിനി വിവാഹംകഴിക്കണോന്ന് തന്നെയില്ല..!

പത്തുപതിനൊന്ന് വർഷംമുനബ് വിവാഹനിശ്ചയംവരേ കഴിഞ്ഞതല്ലേ..എന്നിട്ടെന്തായീ.!? ഇനിയൊരു കോമാളീ വേഷംകെട്ടാൻ ഞാനില്ലമ്മേ.ഓരോരുത്തര് ഓരോന്ന് ചോദിക്കേംപറയൂന്ന് വച്ച ഞാൻ നാട്ടിലേക്കു തന്നെ വരാണ്ടായത്.

 അല്പനേരംമൗനംപാലിച്ചശേഷംഒരു ദീർഘനിശ്വാസംവിട്ട് അയ്യാൾ തുടർന്നു.

"ഞാൻ വന്നിട്ടിപ്പോ അഞ്ചൂസെല്ലേ ആയിട്ടുള്ളു.!

അതിൻറ്റുള്ളില് അമ്മ , ന്നെപ്പാ കെട്ടിക്കണ്ട...!

അല്പംനീരസത്തോടേ ചോറുണ് നിർത്തി എഴുനേറ്റുകൊണ്ടയ്യാൾ എഴുന്നേറ്റു.

"നിൻറ്റെ വയസ് ഒരു വയസാണോ മോനേ..!? നിന്നേക്കാളുംവയസായോര് കല്ല്യാണംകഴിക്കണില്ലേ..!? അതുംചെറുപ്പംകുട്ട്യോളേ..!?"

ദാക്ഷായണിയമ്മ കൈകഴുകുന്ന മകനെ നോക്കികൊണ്ട് ദയനീയമായ ചോദിച്ചു.

 

ഒന്നുംമിണ്ടാതേ അയ്യാൾ ബൈക്കെടുത്തു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.ആലോജനയുടെ കയത്തിലേക്ക് മനസ്സ് അറിയാതേ എടുത്തു ചാടി..

"വയ്യ..ഒന്നു മറക്കാൻ വയ്യ...! ഭദ്രയുടെ ആ കലങ്ങിയ കണ്ണും മുഖവുംഒരു രാത്രിപോലുംതന്നെ അലട്ടാതിരുന്നിട്ടില്ല..തൻറ്റെ എല്ലാമെല്ലാമായിരുന്നവൾ അവൾ..." ഭദ്ര"..! അവളെപ്പോഴുംപറയുമായിരുന്ന

 "ശ്യാമേട്ടൻറ്റെ  സ്വന്തംഭദ്ര".!

ഇരുപത്തിയൊന്നാംവയസ്സിൽ പ്രാരാബ്തങ്ങളുടെ ബാണ്ഢകെട്ടുംചുമന്ന് പ്രവാസ ജീവിതത്തിലേക്കു കാലെടുത്തു വച്ചതാണ്.ശേഷം പ്രാരാബ്തങ്ങളെല്ലാംതീർന്നു മെച്ചപ്പെട്ട ജീവിതശൈലിയായി.

അപ്പോഴേക്കുംവയസ് ഇരുപത്തിയെട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു..അനിയത്തി വിവാഹിതയായപ്പോഴാണ് അമ്മയുംഞാനുംമാത്രമടങ്ങുന്ന ഞങ്ങളുടെ ആ ലോകത്തിലേക്ക് മറ്റൊരാളേ കൂടേ കൂട്ടണമെന്ന ചിന്തയുണ്ടായത്.

ഒരുപാട് ആലോജനകൾ വന്നു പക്ഷേ എൻറ്റെ സങ്കൽപ്പത്തിലെ പെൺകുട്ടിയുമായി അവർക്കു യാതൊരു സാമ്യവുംഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

വിവാഹ ജീവിതത്തിനെ കുറിച്ച് വളരെ വലിയ മോഹങ്ങളാണ് എനിക്കുണ്ടായിരുന്നത്.അതിന് കാരണവുംഉണ്ട്.

അച്ഛൻറ്റെ മരണംവരെ അമ്മയുംഅച്ഛനുംതമ്മിലുള്ള പരസ്പര സ്നേഹവുംബഹുമാനവുംതന്നെ.ആ പ്രണയംതന്നെയായിരുന്നു തന്നെ അങ്ങിനെ ചിന്തിപ്പിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചതും.

പ്രണയംകാര്യമായി ആരോടുംതോന്നിയിട്ടില്ല..വിവാഹംകഴിക്കുന്നവളേ പ്രണയിക്കണം..

ഒരുപാട് സങ്കൽപ്പങ്ങുണ്ടായിരുന്നു അവളെ കുറിച്ച്..

അച്ഛൻ മരിച്ചതിൽ പിന്നെ  ഒത്തിരി വേദന സഹിച്ചാണ് അമ്മ തന്നേയുംഅനിയത്തിയേയുംവളർത്തി വലുതാക്കയിത്..

അതുകൊണ്ട് എല്ലാ ആൺക്കുട്ടികളുംചിന്തിക്കുന്ന പോലേ ഞാനുംചിന്തിച്ചു

 " അവൾ എന്നേക്കാൾ കൂടുതൽ എൻറ്റെ അമ്മയേ സ്നേഹിക്കുന്നവളായിരിക്കണം എന്ന് "!

"നന്നായി പാചകംചെയ്യുന്നവളായിരിക്കണം..എല്ലാംതുറന്നു സംസാരിക്കുന്നവളായിരിക്കണം..

വിവാഹംശേഷമുള്ള പ്രണയമാണ് ആസ്വദിക്കേണ്ടത്..എന്നുംപുതുമ നഷ്ട്ടപ്പെടാത്ത ഒരു"പ്രണയമാതിരിക്കണംഅതെന്നും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു"...!

ആർഭാടങ്ങളുംആഡംഭരങ്ങളുംഇഷ്ടപെടാത്ത ഒരു പാവംപെൺക്കുട്ടി.. അങ്ങനെയങ്ങനെ അവളെകുറിച്ച് ഒരുപാട് മോഹങ്ങളുംസങ്കൽപ്പങ്ങളും..!

അങ്ങനെയിരിക്കുബോഴാണ് അനിയത്തിയുടെ കൂടേ പഠിച്ച ഭദ്രയുടെ ആലോജന വരുന്നത്.അതുകൊണ്ടുവന്നതുംഅവൾ തന്നെയായിരുന്നു.

ജാതകത്തിലെ തലക്കുറിയൊക്കെ നോക്കി എട്ട് പൊരുത്തമുളള ജാതകം.

എൻറ്റെ സങ്കൽപ്പങ്ങളെ കുറിച്ചൊക്കെ അവൾക്കു നല്ലപോലേ അറിയാമായിരുന്നു.അതുകൊണ്ടു തന്നെയാണ് അവൾ ആ ആലോജനകൊണ്ടുവന്നതും.

ആരുമില്ലാത്ത പെൺക്കുട്ടിയാണ് "ഭദ്ര" ആകേയുള്ളത് വയസായ ഒരേ ഒരു അമ്മാവൻ.ചെറുപ്പത്തിലെ തന്നെ അചഛൻ മരിച്ചു അതിനെ തുടർന്ന് അമ്മയ്ക്കുണ്ടായ മാനസികരോഗംമൂലംഅധികംവൈകാതേ അമ്മയുംമരിച്ചു.

2.പിന്നീട് അവളെ വളർത്തി വലുതാക്കിയതൊക്കെ അമ്മയുടെ ഒരേ ഒരു സഹോദരനായിരുന്നു.മനസ്സിൽ ഒരു പാടു നന്മകളുള്ള ഒരു പാവംപെൺകുട്ടി, അതായിരുന്നു അവൾ

എല്ലാംകൊണ്ടുംഎല്ലാവർക്കുംതാല്പര്യം.കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ഭദ്രയേ താൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്

പക്ഷേ അന്ന് അവളേക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ ഒന്നുംഅറിയില്ലായിരുന്നു.

എല്ലാംവീട്ടുക്കാർ തന്നെ പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചു.നാട്ടിൽ വന്നാലുടൻ നിശ്ചയവുംവിവാഹവും.

വിവാഹാലോജന നടക്കുമെന്നായപ്പോൾ പരസ്പരംഫോൺ നബ്ബറുകൾ കൈമാറിയിരുന്നു.

ഫോണിലൂടെയുള്ള സംസാരത്തിലുടേയും     കത്തിലൂടെയുംഞങ്ങളുടെ ആ ബന്ധംവളർന്നു.അടുത്തറിഞ്ഞപ്പോൾ തൻറ്റെ സങ്കൽപ്പത്തിലെ പെൺക്കുട്ടി തന്നെയായിരുന്നു അവൾ.

പറഞ്ഞുറപ്പിച്ച ബന്ധമായിരുന്നിട്ടുംഞങ്ങൾക്കൊരിക്കലുംഅങ്ങനെ ചിന്തിക്കാനായിരുന്നില്ല.ഏതോ ഒരു മുന്ജന്മ ബന്ധംപോലേ ആയിരുന്നു ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ.

പിന്നെ ആ ബന്ധംഒരു പ്രണയബന്ധമായി മാറുകയായിരുന്നു.വിവാഹത്തിനുമുന്ബേ ഞാനവളേ ഭാര്യയായി കണ്ടുകഴിഞ്ഞിരുന്നു.

ഭാവി ജീവതവുംകുഞ്ഞുങ്ങളുമൊക്കേ സ്വപ്നംകണ്ട് ഞങ്ങളങ്ങിനെ പതിനൊന്നുമാസംപ്രണയിച്ചു.

അവൾക്കെന്നോട് വല്ലാത്ത സ്നേഹമായിരുന്നു.അവളെ പരിജയപ്പെട്ടതിനുശേഷമാണ്

ജീവിതംഎത്രയോസുന്ദരമാണെ  

ന്ന് സ്വയംതോന്നിതുടങ്ങിയത്.

സ്വപ്നങ്ങൾ യാതാർത്ഥ്യമാവുമെന്ന പ്രതീക്ഷ ഞങ്ങൾക്കതിന് താങ്ങായി നിന്നു. വീട്ടുക്കാർ പറഞ്ഞുറപ്പിച്ച

ബന്ധമായതുകൊണ്ട് അവൾ തൻറ്റെ സ്വന്തംതന്നെയാണല്ലൊ.!?

കഴുത്തിൽ ഒരു താലി ചാർത്തണമെന്നുമാത്രം.! മാനസികമായി ഞങ്ങളത്രയുംഅടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

നാട്ടിൽ വന്ന് പേരിന് ഒരു പെണ്ണു കാണൽ ചടങ്ങ് നടത്തി .പിന്നെ നേരിട്ട് വിവാഹ നിശ്ചയമായിരുന്നു.എല്ലാംഅമ്മയുടേയുംഅവളുടേയുംആഗ്രഹംപോലേ തന്നെ നടന്നു.

അവളെയല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനേയുംകുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെന്ന അവസ്ഥയിലെത്തി കാര്യങ്ങൾ.

അതിന്നുള്ളിൽ ഒരായുസ്സിൻറ്റെ മുഴുവൻ സ്നേഹവുംഅവളെനിക്കു തന്നു  കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവളുടെ സ്ഥാനത്ത് മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ  പോലുംപറ്റുമായിരുന്നില്ല.

ശരിക്കുംപ്രണയത്തിൻറ്റെ ഉന്മാദാവസ്ഥ ഞാനറിഞ്ഞ ദിസങ്ങളായിരുന്നു അത്.

വിവാഹത്തിന് രണ്ടാഴ്ച മുന്ബ് തറവാട്ടു അംബലത്തിലെ ശാന്തിയുടെ നിർദേശ പ്രകാരം  വീടിനടുത്തുള്ള ഒരു ജോതിഷനെ അമ്മ ഞങ്ങളുടെ രണ്ടുപേരുടേയുംജാതകംകാണിച്ചു

ജീവിതംസെക്കൻറ്റുകൾകൊണ്ട് മാറി മറഞ്ഞ ദിവസമായിരുന്നു അന്ന്...!

അന്നാണ് രാശീ പലകയിലെ ചതുരകോളത്തിലിരുക്കുന്ന അർത്ഥമില്ലാത്ത ഒറ്റയക്ഷരങ്ങൾക്ക് ജീവിതംമാറ്റി മറിക്കനാവുമെന്ന് ഞാനറിഞ്ഞത്..

അവളുടെ ജനന സമയത്തിലെ ചെറിയ വ്യത്യാസത്തിൽ ജന്മനക്ഷത്രം മാറിയതിനാൽ  അവൾക്ക് വൈധ്യവ്യ യോഗമുണ്ടത്രേ..! അവളെ ഞാൻ വിവാഹംകഴിച്ചാൽ എനിക്കു മരണമുണ്ടാകും...

എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതേ അമ്മ വിഷമിച്ചു.ഒടുവിൽ വിവാഹംവേണ്ടെന്നു വയ്ക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.

 നിശ്ചയംകഴിഞ്ഞ്  വിവാഹംമുടങ്ങുന്ന മാനഹാനീയൊന്നുംമകൻറ്റെ ജീവനേക്കാൾ വലുതല്ലെന്ന് ആ അമ്മയ്ക്ക് തോന്നി കാണണം.അമ്മ തന്നോടുപോലുംആലോജിക്കാതേ അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് നേരിട്ടു ചെന്നു കാര്യംപറഞ്ഞു.

അവൾ ബോധരഹിതയായി വീണു.താലീ വരെ വാങ്ങീ വച്ചു കഴുത്തിൽ ചാർത്തുന്ന നേരത്ത് കഴിയില്ലെങ്കിൽ.!?

കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളും,കൊടുത്ത ചുംബനങ്ങളും...എല്ലാംഅന്ന് വേദനയായി മാറീ.

നിശ്ചയംകഴിഞ്ഞ വിവാഹംമുടങ്ങിയെന്ന വേദനയിൽ അവളുടെ അമ്മാവന് നെഞ്ചുവേദനയുണ്ടായി ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടുപോകുന്ന വഴിയിൽ അദ്ധേഹം മരണപെടുകയുംചെയ്തു

എല്ലാംവളരെ നാടകീയമായ രംഗങ്ങളായി തോന്നി.

അവൾ അപ്പോൾ എല്ലാ അർത്ഥത്തിലുംഅനാഥയായി മാറി.

സത്യത്തിൽ അവളോട് ചെയ്തത് കൊടുംക്രൂരത തന്നെയാണെന്ന ചിന്ത കാടുയറി തന്നെ മുഴുഭ്രാന്തനാക്കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

മരണംകഴിഞ്ഞ് രണ്ടുമാസംകഴിഞ്ഞശേഷം അവൾക്കുവേണ്ടി കാത്തുനിന്നു.ഒന്നു കണ്ടു സംസാരിക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രം

യഥാർത്ഥത്തിൽ അവളെ ഒറ്റയ്ക്കൊന്ന് കാണാനായി  നിന്നതായിരുന്നു നാട്ടിൽ.

ലീവ് ക്യാൻസൽ ചെയ്തു തിരികെ പോകാനൊരുങ്ങിയതാണ് പക്ഷേ അവളെ നേരിട്ട് കണ്ട് സംസാരിച്ചിട്ടേ തിരികേ പോകാവു എന്നുണ്ടായിരുന്നു മനസ്സിൽ.തിരികേ മടങ്ങാൻ മനഃസാക്ഷി അനുവതിച്ചിരുന്നില്ല.

എന്നെ കണ്ടതുംകൺമഷിയിട്ട കലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ അവളെന്നെ നോക്കീ.

ഞാൻ മുഖവുരയില്ലാതേ അവളോട് കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു.

"ഭദ്രേ.! എനിക്ക് ഈ ജാതകത്തിലൊ പൊരുത്തത്തിലൊ ഒന്നുംഒരു വിശ്വാസ്സവുമില്ല..!"

എനിക്ക് ഭദ്രയല്ലാത്ത മറ്റൊരാളേ ആ സ്ഥാനത്ത് ചിന്തിക്കാൻ പോലും കഴിയുന്നില്ല..എനിക്കു ഭദ്രയേ വേണം.നീയില്ലാതേ എനിക്കു വയ്യ മോളേ..

ഞാൻ കാത്തിരുന്ന എൻറ്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക്...!എൻറ്റെ കുഞ്ഞുങ്ങടെ അമ്മയായിട്ട്...! നമ്മൾ സ്വപ്നംകണ്ട നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക്.. ഭദ്ര വരണം

എൻറ്റെ അമ്മയേ ഞാൻ പറഞ്ഞു സമതിപ്പിച്ചോളാം..വാ ഭദ്രേ..വന്ന് വണ്ടിയിൽ കയറ്."!

അവൾ തൻറ്റെ ആഗ്രഹത്തേ മറിച്ചുപറയില്ലെന്ന ആത്മവിശ്വാസത്തോടേയാണ്  അന്ന് അവളെ  വിളിച്ചിറക്കികൊണ്ടു പോകാനുള്ള ധൈര്യംകാണിച്ചത്.പക്ഷേ അവളുടെ മറുപടി കേട്ട് ഞാൻ സ്തംബിച്ചു നിന്നു.

"ശ്യാമേട്ടൻ എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം..! ഞാൻ വരില്ല ശ്യാമേട്ടാ.. !

               

2

എനിക്കുംശ്യാമേട്ടൻറ്റെ സ്ഥാനത്ത് വേറെ ആരേംകാണാൻ പറ്റില്ല..!

പക്ഷേ വേണ്ടാ ശ്യാമേട്ടാ..!

"എന്നോട്

വിരോധംതോന്നരുത്.. !

ദീർഘ സുമംഗലിയാവാൻ കൊതിച്ചിട്ടല്ല..!

പൂവുംപൊട്ടുംപോവുന്ന് പേടിച്ചിട്ടുംഅല്ല..എന്നെ കല്ല്യാണംകഴിച്ചാ..എൻറ്റെ ശ്യാമേട്ടന് ദോഷാവുങ്കിൽ അത് വേണ്ടാ.!

പക്ഷേ അതിനേക്കാളൊക്കെ വലുതാ ശ്യാമേട്ടാ എനിക്ക് ശ്യാമേട്ടനോടുള്ള എൻറ്റെ സ്നേഹം..!

ശ്യാമേട്ടന്ന് എന്നേക്കാളുംനല്ല പെൺങ്കുട്ടീനെ കിട്ടും..

എൻറ്റെ ശ്യാമേട്ടന് നല്ലതുമാത്രേ വരൂ..!

"എന്നെ കുറിച്ചോർത്ത് സങ്കടപെടണ്ടാട്ടോ..!

എനിക്ക് വിഷമില്ല്യാന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാ അത് നൊണാവും...ഇണ്ട്...! നല്ല  വിഷമ്ണ്ട്..!

പക്ഷേ വിധി ഇങ്ങനാണെങ്കീ..അത് നമ്മളായിട്ട് മാറ്റണ്ട..! ഞാൻ പോണു..!

അമ്മോട് പറയണംഎനിക്ക് അമ്മോട്  പരിഭവോം,സങ്കടൊ ഒന്നും ഇല്ല്യാന്ന്.., !

സ്നേഹംമാത്രേ ഉളളുന്നുംപറയണം..!

എനിക്കു സങ്കടൊന്നുംഇല്ല്യാന്ന്...!

 പോവാട്ടൊ ശ്യാമേട്ടാ..!

അതുപറയുംബോഴേക്കും പെരുവഴിയാണെന്നു പോലുംനോക്കാതെ അവൾ ഉറക്കെ പൊട്ടി കരഞ്ഞിരുന്നു.

കാറിൽ ചാഞ്ഞു നിന്ന് മൗനമായി  അതു കേട്ടു നില്ക്കാനേ എനിക്കു അന്ന് സാധിച്ചുള്ളു.

പിന്നീട് ഓരോ ദിവസവുംഞാനുറങ്ങിയിരുന്നത് അവളെ  ഓർത്തു  കുറ്റബോധത്തോടെ സ്വയംശപിച്ചുകൊണ്ടാണ്...

അന്ന് നാടുവിട്ടശേഷംമൂന്നുവർഷംകഴിഞ്ഞാണ് പിന്നീട് തിരിച്ചു വന്നത്.പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കുംകുടുംബ സ്വത്ത്ഭാഗംവെച്ച് അവളുടെ കുടുംബംഅവിടെ നിന്നു മാറിയിരുന്നു.

പിന്നീട് അവളെ കുറിച്ച് യാതൊരു വിവരവുമില്ലായിരുന്നു.അന്വേഷിക്കണമെന്നു തോന്നിയിരുന്നു.

പക്ഷേ അവൾ മറ്റൊരാളുടേതായി  കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ അതു ഉൾകൊള്ളുവാൻ തൻറ്റെ മനസ്സിനു കഴിയുമായിരുന്നില്ല..

അതുകൊണ്ട് അവളെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമകളുംപേറികൊണ്ട് ഭ്രാന്തനെ പോലേ അലയുന്നു.

അവൾക്കു തന്നെ മറക്കാനാവുമോ എന്ന് ചിന്തിച്ച് ദിവസവും തലയിണയിൽ മുഖംപൊത്തി ആരുംകാണാതെ ഉറക്കെ കരയുമായിരുന്നു...

പിന്നീട് ദിവസങ്ങൾ ചെല്ലുംന്തോംറുംകിടക്കുന്ന നേരത്ത് മനസ്സിന് ഒരു തരംമടിപ്പും മരവിപ്പുമാണ്..!

 രാത്രികളെ ഭയമാണ്..ഉറങ്ങുന്ന നേരത്ത് അവളുടെ ഓർമകളെ ആട്ടിയോടിക്കാൻ വേണ്ടി മരുന്നു തേടേണ്ട അവസ്ഥ.

മദ്യപാന ശീലമോ മറ്റൊ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടാ നേരംവെളുപ്പിക്കാൻ  രാത്രികളിൽ മൂന്നോ നാലോ വട്ടം  എഴുന്നേറ്റിരിക്കേണ്ട ഗതികേട്.

യാന്ത്രികമായുള്ള ജീവിതമായിരുന്നു പീന്നീടങ്ങോട്ട്.ഒരുപാട് സമ്പാദിച്ചു കൂട്ടി...

ഇത്തവണ വന്നപ്പോഴും വിവാഹവിഷയംപറഞ്ഞ് അമ്മയുമായി വാദപ്രതിവാദം..

ഓരോ തവണ നാട്ടിൽ വരുബോൾ നടക്കുന്ന ചടങ്ങുപോലായി അത്.

വീട്ടിലെത്തിയിട്ടുംഅമ്മ വിവാഹ വിഷയത്തെ കുറിച്ചു തന്നെ നിർത്താതേ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

ക്ഷമ കെട്ടു രാത്രിതെന്നു നോക്കാതെ പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ ഹെൽമെറ്റ് എടുത്തതും,  ദാക്ഷായണിയമ്മ ഓടിവന്ന് അയാളെ കെട്ടിപിടിച്ചു.ഏങ്ങലടിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി.

"മോനേ ഈ അമ്മോട് ഒന്നു ക്ഷമിക്കടാ..! എൻറ്റെ കാലശേഷംനിന്നക്കാരാ ഇണ്ടാവാ...!?

അതേങ്കിലുംഓർത്തു നീ ഒരു കല്ല്യാണം കഴിക്ക്..അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ അമ്മേടെ കണ്ണടഞ്ഞാ അതോർത്ത്  മോന് സങ്കടാവും..!

മരിച്ചാലുംഎൻറ്റെ ആത്മാവിന് ശാന്തി കിട്ടില്ല്യാ...!

നീ , നെന്നക്ക് മനസ്സിന് പിടിച്ച ആരേന്നു വച്ചാ കൂട്ടികൊണ്ടു പോര്..! അമ്മ ഒരെതിർപ്പുംപറയില്ല്യാ..! ഇനി ജാതകൊ പൊരുത്തൊ ഒന്നുംനോക്കണ്ടാ..!

അയാൾ മിണ്ടാതെ നിന്നു അതെല്ലാംകേട്ടു..

അല്പനേരത്തെ മൗനത്തിനുശേഷം അയാൾ പറഞ്ഞു.

" ഇപ്പ അമ്മ പോയി കിടന്നുറങ്ങ് നമുക്ക് നാളെ അതിനെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കാം..!

ദാക്ഷിയണിയമ്മ കണ്ണുനീർ തുടച്ച് അയാളെ നോക്കി നിന്നു.

അന്നു രാത്രി അയാൾക്കുറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. ദാക്ഷിയണിയമ്മയുടെ വാക്കുകൾ അയാളുടെ കാതിൽ അലയടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അമ്മയുടെ ആഗ്രഹത്തിനു വേണ്ടിയെങ്കിലുംവിവാഹം കഴിക്കാമെന്ന് അയാൾ തിരുമാനിച്ചു.

കാരണംആ വാക്കുകൾ ഇനി കേൾക്കാതിരുന്നാൽ ഒരു പക്ഷേ അമ്മയ്ക്കെന്തിങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽപോലേ തനിക്കതൊരു തീരാ ദുഖമായി മനസ്സിൽ കിടക്കും.

മരണംവരെ ഒരുശണ്ഠാളനെ പോലേ മനസമാധാനംഇല്ലാതെ അലയേണ്ടി വരും.ഇപ്പോഴുള്ളതിനേക്കാൾ ഇരട്ടി വേദനയിൽ.

പക്ഷേ അമ്മയുടെ കാര്യത്തിൽ മറ്റൊന്നുംചിന്തിക്കാൻ വയ്യ. തനിക്കുവേണ്ടിയല്ലെങ്കിലുംഅമ്മയ്ക്കുവേണ്ടി വിവാഹിതനായേ ഒക്കു.

വിവാഹംവേണ്ടാ എന്നു തീരുമാനിച്ചതുംഅമ്മയ്ക്കുവേണ്ടി ഇപ്പോൾ വിവാഹിതനാവാൻ തീരുമാനിക്കുന്നതുംഅമ്മയ്ക്കു വേണ്ടി.

നേരംവെളുത്തതുംദാക്ഷിയണിയമ്മ അംബലത്തിലെ പ്രസാദവുമായി അയാൾക്കരികിലെത്തി.  നെറുകയിൽ ചന്ദനം ചാർത്തി കൊടുത്തു. വസ്ത്രംമാറി പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ നില്ക്കുകയായിരുന്നു അയാൾ .

" അമ്മേ ..അമ്മ പറഞ്ഞ പോലേ ഞാൻ കല്ല്യാണംകഴിച്ചോളാം..പക്ഷേ ഈ  വിവാഹത്തിന് എനിക്കൽപ്പം നിബന്ധനകൾ ഉണ്ട്..!

ദാക്ഷായണിയമ്മയുടെ മുഖത്തുനോക്കാതെ  അയാളതെല്ലാം പറഞ്ഞു തീർത്തു  പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ മകൻ പടികളിറങ്ങി പോകുന്നത് നോവുന്ന ഹൃദയത്തോടേ ആ അമ്മ നോക്കി നിന്നു. 

മനസ്സ് കർക്കിടക രാവിലെ വാനംപോലേ ഇരുണ്ടു കയറി അവളുടെ ചിന്തകൾ മനസ്സിനെ ഉണങ്ങിയ വൃണത്തിനെ വീണ്ടും കുത്തി വൃണമാക്കുബോഴുണ്ടാകുന്ന വേദന പോലേ നീറ്റൽ നല്കീ.

 ******* 

എന്നുമില്ലാത്ത പ്രസരിപ്പോടേ ദാക്ഷായണിയമ്മ വീടിന്നുള്ളിൽ തലങ്ങുംവിലങ്ങുംനടന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

 " നീയൊന്ന് ഇറങ്ങൂ ശ്യാമേ...! ഇപ്പഴേ പൊറപ്പെട്ടാലേ അവടെ മുഹൂർത്തതിനു മുന്ബേ എത്താൻ പറ്റുള്ളു ൻറ്റെ കുട്ടി ...!"

 ദാക്ഷായണിയമ്മ പരിഭവംനടിച്ചുകൊണ്ട് മകനോട് പറഞ്ഞു. 

ഷർട്ടിൻറ്റെ ബട്ടൻസ് ഇട്ടുകൊണ്ട് ശ്യാമ് അത് കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു..

 കാറിലിരുന്ന് അയാൾ ഭദ്രയേ കുറിച്ചോർത്തു., അവളിപ്പോൾ എവിടെയായിരിക്കുമെന്ന ചിന്ത അയാളെ അലട്ടി.ഒടുവിൽ അവളേയുംഅവളുടെ ഓർമകളേയുംമറന്ന് പുതിയൊരു ജീവിതം..!  മറ്റൊരു വിവാഹജീവിതം.. !

ദൈവ്വംതനിക്കു മാപ്പു നല്കട്ടേ..! എത്ര ജന്മമെടുത്താലാണ്..!? 

ഏത്ര തവണ ആ പുണ്യ ഗംഗയിൽ മുങ്ങിയാലാണ്..!?, അവളെ പോലേ  അനാഥയായ ഒരു പെണ്ണിൻറ്റെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ചതിൻറ്റെ പാപത്തിൻറ്റെ  കറ തീരുക..!?

എന്തൊക്കയോ ഓർത്ത് കാറിൽ അയാൾ ചടഞ്ഞിരുന്നു.

യാത്ര തുടങ്ങി രണ്ടുമണിക്കൂർ പിന്നിട്ടിട്ടുംസ്ഥലമെത്താതേ വന്നപ്പോൾ അയാൾ മുഖമുയർത്തി റോഡിലേക്കു നോക്കി.ശേഷംസ്ഥലമായില്ലേ എന്ന ഭാവേന ദാക്ഷായണിയമ്മയേ നോക്കി .

അവർ  അയാളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.അവരുടെ മുഖത്ത് യാതോരു ഭാവ വ്യത്യാസങ്ങളുംഅയാൾ കണ്ടില്ല..

അവർ പതിവിലുംപ്രസന്നവതിയായി തോന്നി.

വണ്ടി ഒരു വലിയ  കല്ല്യാണ മണ്ഡപത്തിൻറ്റെ മുന്ബിൽ വന്നു നിന്നു.

വളരേ ആർഭാടങ്ങളോടെ അലങ്കരിച്ച മണ്ഡപമായിരുന്നു  അത്.

അയാൾ  കാറിൽ നിന്നും അയാൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. 

തനിക്ക് ചുറ്റും പരിജയമില്ലാത്ത കുറെ മുഖങ്ങൾ.

 " ഞങ്ങൾ അല്പം വൈകീ പോയി.. "!   

ദാക്ഷായണിയമ്മ അവരോട്  വളരെ ഔപജാരികമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട്  പറഞ്ഞു. 

കാൽ കഴുകി അവർ അയാളെ  മണ്ഡപത്തിലേക്ക് ആനയിച്ചു.

കോട്ടുംസൂട്ടുമിട്ട്

പരിവാരങ്ങളോടുകൂടി  മുഖമറിയാത്ത  ഒരുപാട്  ആളുകൾ..! എല്ലാം വധു ഗൃഹത്തിൽ നിന്നുള്ളവരായിരിക്കും അയാളോർത്തു.

ദാക്ഷായണിയമ്മ അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് ദയനീയമായി നോക്കികൊണ്ട്  മകനരികിൽ ചെന്നു.

 "എല്ലാം നല്ലതിനാണു മോനെ..!  നീ ഒന്നുംഓർത്ത് വിഷമിക്കരുത്..!

അവർ നിർവികാരത്തോടെ പറഞ്ഞു.

അമ്മയോട് അപ്പോൾ കടുത്തനീരസമാണ് അയാൾക്ക് തോന്നിയത്. ക്ഷുഭിതനായി അയാൾ അമ്മയെ നോക്കി.., ആ നോട്ടത്തിൽ ദാക്ഷായണിയമ്മ നിന്നുരുകീ..!

ആർഭാടങ്ങളൊന്നുംആവരുതെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുംഎന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ  ഒരു വിവാഹം..!? 

സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രമറിയാവുന്ന ഒരു പാവം പെണ്ണിനെയാണ് താൻ  മോഹിച്ചിത് എന്നിട്ട് ഇപ്പോ..!? 

അയാളുടെ ചിന്തകൾ തലയിൽ കുത്തി കയറിയപ്പോൾ  തൊണ്ടയിൽ അയാൾക്ക് ശ്വാസമിടറി..

വിവാഹത്തിനു വേണ്ടി താൻ അമ്മയോടു പറഞ്ഞ നിബന്ധനകൾ അപ്പോൾ അയാൾ ഓർത്തു.

കുട്ടിയെ അമ്മതന്നെ പോയികണ്ട് കാര്യങ്ങൾ ഉറപ്പിക്കണമെന്നും 

പെണ്ണുകാണൽ, നിശ്ചയം ഇതിനെ ഒന്നിനുംവരാൻ തന്നെ നിർബന്ധിക്കരുതെന്നും.., 

ഏറ്റവുംഒടുവിൽ വിവാഹം വളരെ ലളിതമായി  നടത്തണമെന്നുമായിരുന്നു.

പക്ഷേ എല്ലാംഅമ്മയുടെ ഇഷ്ടംപോലേ നടക്കണമെന്ന പിടിവാശിയേ ഓർത്തപ്പോൾ തൻറ്റെ അവസ്ഥയെ കുറിച്ചോർത്ത് ദുഖമാണ് അയാൾക്കുണ്ടായത്.

 അപ്പോഴേക്കും തൻറെ ദുർവിധിയെ  ഒരായിരം തവണ അയാൾ പഴിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു..

ഓരോ കാൽ ചുവടുകളെടുത്തു വയ്ക്കുബോഴുംകണ്ണുകളിൽ ഇരിട്ടു കയറി...!

ചങ്കിടിപ്പ് കൂടി..! കാലുകളിടറി..! കണ്ണുനീർ തടംകെട്ടി തുളുംബി നിന്ന് മുമ്പിലെ നടപാത അറിയാതായി...!

നെഞ്ചിൽ തീ കോരിയിട്ട അവസ്ഥ..!

ജീവിതംമുഴുവനുംകൂടേ ജീവിക്കാൻ ഒരുത്തിയേ മോഹിച്ചിട്ട് അവളെ മനസ്സിൽ വച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ ഓർമകളുമായി മറ്റൊരുത്തിയുടെ കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തുക.

അവളുമായി മനസ്സുകൊണ്ടുംശരീരംകൊണ്ടുംഒന്നാവുക.

അവൾക്കുവേണ്ടി സൂക്ഷിച്ച തൻറ്റെ മനസ്സിൻറ്റെ പവിത്രതയേ എന്നന്നേയ്ക്കുമായി ഇന്ന് നഷ്ടപെടുത്തുന്നു.

അവൾക്കായി കാത്തു സുക്ഷിച്ചു വച്ച് തുരുംബിച്ച ജീവിതം., ആ കറ കളയാതെ വെറുതെ  മറ്റൊരുത്തിക്കു നല്കുക...! ഒരു ക്ലാവുപിടിച്ച നിലവിളക്കുപോലേ.

മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.. സാധിക്കുമെങ്കിൽ ആവട്ടെ അല്ലെങ്കിൽ ഒടുക്കംദ്രവിച്ച് മണ്ണടിയട്ടേ ജീവിതം..! കേവലമായ ജീവിതം ഈ പാഴ്ജീവിതം.അയാൾ സ്വയംപുലംബി. 

അവളുടെ കണ്ണുനീരിൻറ്റെ വില..! താൻ കാരണംഉറ്റവർ നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് നടു തെരുവിലായവൾ.."!

"പൊളുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവളെകുറിച്ചുള്ള ഓർമകൾക്ക് ഭയാനകരമായ അവസ്ഥ....!

വിറയലോടേ അയാൾ കതിർമണ്ഡപത്തിലേക്ക്  കയറി .സഭയ്ക്കു വന്ദനം ചൊല്ലി   മണ്ഡപത്തിലിരുന്നു. 

സമയംവൈകുന്തോറുംശ്വാസമിടിപ്പു കൂടി...ആകേ കൂടി ഒരു അസ്വസ്തത..കെട്ടിമേളംതുടങ്ങിയപ്പോൾ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുതുളുംബി.

 അകലെ നിന്നും വധു താലവുമായി കതിർമണ്ഡപത്തിലേക്ക്  നടന്നുവരുന്നത് അയാൾ കണ്ടു.. ! 

ഒരു മുൻ പരിചയം  പോലുമില്ലാത്ത അവളെ എങ്ങിനെ തനിക്ക് സ്നേഹിക്കാനാകും അയാൾ ഓർത്തു വിഷമിച്ചു ..!?  ശേഷം മുഖം കുനിച്ചു ഇരുന്നു

കണ്ണുകളിൽ ഇരുട്ട് കയറിയതു കൊണ്ടു പിന്നീട്  കതിർ  മണ്ഡപത്തിലെത്തിയിട്ടും ,  പ്രദിക്ഷണം വച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവളെ ഒന്നു നോക്കാൻ പോലുംതോന്നിയില്ല.ചുറ്റും പുറവും നടക്കുന്നതൊന്നും അയാൾ കണ്ടിരുന്നില്ല...

ഹൃദയമിടിപ്പിൻറ്റെ വേഗത കൂടി.അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങിയോടിയാലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചു.

അപ്പോഴാണ് ഭദ്രയേ അല്ലാതേ തനിക്കു മറ്റൊരാളേ ആ സ്ഥാനത്തു കാണാൻ വയ്യെന്ന നഗ്ന സത്യംഅയാൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്.

കെട്ടിമേളംമുറുകി.മഞ്ഞചിരടിൽ കോർത്ത താലി ശാന്തി അയാളുടെ കൈകളിലേക്കു നല്കി.

അത് വലിച്ചെറിഞ്ഞു   "പുറത്തേക്കിറങ്ങിയോടൂ " എന്ന് ഉൾമനസിലിരുന്ന് ആരോ    മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

കണ്ണുകളിൽ കെട്ടി നിന്ന കണ്ണുനീർ അയാളെ അന്ധനാക്കി.

വിറയാർന്ന കൈകളോടെ  അയാൾ ആ താലി വാങ്ങി അടിമുടി വിറച്ചു നിന്നു.

           

അവസാന ഭാഗം 

 - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 നിറകണ്ണുകളോടേ അയാൾ ആ താലി തനിക്ക് മുന്ബിൽ നില്ക്കുന്ന വധുവിൻറ്റെ കഴുത്തിൽ ചാർത്തി. 

കണ്ണുനീരിൻറ്റെ അണ കെട്ടുപൊട്ടി മിഴി നീർ തോർന്നപ്പോഴാണ്. അയാൾ മുഖം കുനിച്ചു നിൽക്കുന്ന നവവധുവിൻറ്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കിയത്.

അതു മറ്റാരുമല്ലായിരു

ന്നു തൻറ്റെ സ്വന്തം "ഭദ്ര  തൻറ്റെ  "സ്വന്തം ഭദ്ര"!

ആശ്ചര്യംകൊണ്ട് അയാൾ തരിച്ചു  നിന്നു. എന്താണ് ഇവിടെ സംഭവിക്കുന്നതെന്നറിയാതെ..!

തനിക്കിനി തോന്നുന്നതാണോ.."!? 

അയാൾ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് വീണ്ടും  നോക്കി.

"ഇല്ല., ! തെറ്റിയിട്ടില്ല അത് അവൾ തന്നെ..!

അപ്പോഴാണ് അയാൾ കതിർമണ്ഡപത്തിനു ചുറ്റും നോക്കുന്നത്.. 

പരിജയമില്ലാത്ത ആ  മുഖങ്ങളിലൊക്കെ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി മാത്രമായിരുന്നു അയാൾ കണ്ടത് ...! 

നേരത്തെ വധു വേഷത്തിൽ കതിർ മണ്ഡപത്തിലേക്ക് നടന്നു വന്ന ആ   പെൺകുട്ടി  അപ്പോൾ ആരായിരുന്നു...!? 

പിന്നെ ഈ കാണുന്നവരൊക്കെ ആരാണ്...!?  

എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത്..!

അയാൾ സ്വയം പിറുപിറുത്തു  എല്ലാം ഓർത്തപ്പോൾ ഭ്രാന്ത് പിടിച്ച അവസ്ഥയായിരുന്നു അയാൾക്ക്  .. !

"ഇനി തൻറെ ഭ്രമമാണോ.. അല്ല സത്യമാണ്..!  ഇത് "ഭദ്ര " തന്നെ.. !

ഭദ്രയുടെ മുഖത്തേക്ക് അയാൾ ഒരു പ്രാവശ്യമേ നോക്കിയുള്ളു ശേഷം അയാൾ ആ കൂട്ടത്തിൽ സ്വന്തം അമ്മയേ ചുറ്റും പരതിനോക്കി.

പക്ഷേ ദാക്ഷായണിയമ്മയേ മാത്രം അയാൾ കണ്ടില്ല. താലി ചാർത്തിയ ശേഷം അയാൾ ഭദ്രയോടു പോലും പറയാതെ കതിർമണ്ഡപത്തിനു പുറത്തേക്കേറിങ്ങി.

 വേവലാതിയോടേ ചുറ്റും നോക്കി. അവിടെ എങ്ങും ദാക്ഷായണിയമ്മയേ അയാൾ കണ്ടില്ല. അയാൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

മണ്ഡപത്തിനു വെളിയിൽ പൂന്തോട്ടത്തിൽ അലംങ്കാരത്തിനായി വച്ചിരിക്കുന്ന ശ്രീ കൃഷ്ണ വിഗ്രഹത്തിനരികിൽ പുറംതിരിഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ അമ്മ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

ഓടിച്ചെന്നു അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെ പോലെ അവരുടെ മാറിൽ  തലചായ്ച്ച് നിമിഷങ്ങളോളം നിന്നു. 

സന്തോഷവും സങ്കടവും നിറഞ്ഞു തുളുംബി വാക്കുകൾ പുറത്തേക്കു വരാതേ തൊണ്ടതിൽ കുരുങ്ങി നിന്നു.. 

അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകീ കൊണ്ടിരുന്നു.

ശേഷം അവരുടെ ഇരു കൈകളും ചേർത്തു പിടിച്ചു വിങ്ങി  പൊട്ടി  കൊണ്ട് അയാൾതിരക്കി.

" എന്താ അമ്മേ എന്നോടൊന്നുംപറയാതിരുന്നത്..അത്... അത് ഭദ്ര യാണെന്ന്..!.? "

"എൻറ്റെ മോന് ഏറ്റവുംസ്നേഹം  അമ്മയോടാണെന്ന്  അമ്മയ്ക്കറിയാം.. !

പക്ഷേ മോൻ ജീവനേക്കാളേറെ വില നല്കുന്നത് ഭദ്രയോടുള്ള സ്നേഹത്തിനാണെന്ന് ഒരുപാടു വൈകീയാണ് അമ്മയ്ക്ക് മനസ്സിലായത്... ! 

അതോണ്ടല്ലേ മോൻ..,  ഈ അമ്മ പോലുമയറിയാതെ അവളെ വിളിച്ചിറക്കി കൊണ്ടുവരാൻ പോയത്..!? ഭദ്ര എന്നോട് എല്ലാം പറഞ്ഞു.

മോൻ ആഗ്രഹിച്ച പോലേ മോനുവേണ്ടി ആരൂല്ല്യാത്ത കുട്ട്യേളെ എന്വേഷിച്ചിറങ്ങിയതാ ഞാൻ..!

അങ്ങനെ ഞാൻ ഭദ്ര നില്ക്കുന്ന ആ ആശ്രമത്തിലുംഎത്തി..! 

അവളെ അവിടെ കണ്ടപ്പോഴാ  ഇത്രനാളും ഞാൻ പ്രാർത്ഥിച്ച പ്രാർത്ഥനയ്ക്ക് ഫലണ്ടായിന്ന്  നിക്ക് തോന്നീത്....!

നിങ്ങടെ സ്നേഹംകണ്ടില്യാന്നേച്ചാ, ന്നിക്ക് ഈ ജന്മത്ത് സമാധാനണ്ടാവില്ല്യാ..!

ന്നോട് ദൈവ്വംപൊറുക്കേം ഇല്ല്യ..!

അതോണ്ടല്ലേ മക്കളെ നിങ്ങൾ രണ്ടും..,  ഇത്രേം വേദനയും തിന്ന് കല്ല്യാണമേ വേണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നത്..!

ദൈവം ചേർത്തതാ മക്കളെ നിങ്ങളെ.. ! അല്ലേച്ചാ നീയും അവളും ഇപ്പോ., രണ്ട് കുടുംബോം കുട്ട്യോളായിട്ട് ജീവിച്ചേനില്ലേ..!? 

ദൈവം തന്നെയല്ലേ ഈ  ജാതകോം

ആയുസൊക്കെ നിശ്ചയിക്കണത്.!?

അതോണ്ട്  നിങ്ങടെ ജീവിതോം  ഇനി ആ  ദൈവം തന്നെ ആങ്കട്   നിശ്ചയിച്ചക്കട്ടെ  .. !

 

അയാളെ പിന്തുടർന്ന് പുറത്തേക്കു വന്ന  ഭദ്ര അയാളുടെ പുറകിൽ നിന്നുകൊണ്ട്  അതെല്ലാം കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. 

അവളെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചു ചേർത്ത് നിർത്തി കണ്ണിൽ സന്തോഷാശ്രൂ നിറച്ച് ദാക്ഷായണിയമ്മ തൊണ്ടയിടറി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു നിർത്തി.

അയാൾ അമ്മയെ മുറുകെ ആലിംഗനം ചെയ്തുനിന്നു. ശേഷം പറയാൻ തുടങ്ങി.

"എനിക്ക് സങ്കടായിരുന്നു അമ്മേ.., !

 അമ്മേടെ വാക്ക് ധിക്കരിക്കാനും.., 

 അവളെ പോലേ ഒരു പെണ്ണിനെ ഉപേഷിക്കാനും.. !

"എൻറ്റെ ആശേം.., ആഗ്രഹവും അവൾക്കു മുന്ബേ അറിഞ്ഞത് എൻറ്റെ അമ്മയല്ലേ..!?  

"എൻറ്റെ അമ്മക്കറിയില്ലേ അമ്മേ..,  എന്നെ..!? 

"സ്നേഹിക്കണ പെണ്ണിനേം..,  പെറ്റ അമ്മയേയും കളയാൻ ഒരു ആണിനേം പറ്റില്ലമ്മേ..!"

അവരിലാരെ  ഉപേഷിക്കണംന്ന് ചോദിച്ചാ ജീവിക്കാൻ പ്രാണനാ ണോ.,  ദേഹമാണോ വേണ്ടതെന്നുള്ള ചോദ്യാവും സ്വയം ചോദിക്കേണ്ടി വര്യാ..!? 

അത് വല്ലാത്ത നരക വേദനയാണ് അമ്മേ..! പക്ഷേ അന്ന് ഈ വിവാഹം നടക്കാതിരുത് നല്ലതിനാണെന്ന് ഇപ്പോ തോന്നുന്നു...!

അല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ.. " എൻറെ ഈ ആഗ്രഹം നടത്തി തന്ന എൻറെ അമ്മേടേം ..,"എല്ലാം തീർന്നിട്ടും എനിക്ക് വേണ്ടി  കാത്തിരുന്ന എൻറ്റെ ഭദ്രേടേം., സ്നേഹത്തിൻറ്റെ ആഴവും വിലയും എനിക്ക് ഇതുപോലേ അറിയാൻ പറ്റില്ലായിരുന്നു...!

മറുപടിയായി ഒന്ന് മൂളിയ ശേഷം ദാക്ഷായണിയമ്മ പറയാൻ തുടങ്ങി.

 

നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഒത്തിരി ആഗ്രഹിച്ച ഈ വിവാഹം കേമായിട്ട് തന്നെ നടത്തണമെന്ന് എനിക്കുതോന്നി...!

അതാണ്‌ മോനോട് ഒന്നും പറയാതെ അമ്മ ഇതൊക്ക ചെയ്തത്..,  അമ്മോട് ക്ഷമിക്ക്യ...!

ഒന്ന് നിർത്തി ദാക്ഷായണിയമ്മ വീണ്ടും തുടർന്നു.

"മാത്രോല്ല...  ! ഇത് നിങ്ങൾ രണ്ടു പേരുടെ മാത്രം കല്യാണോല്ല.. !

ഭദ്രയെ പോലെ തന്നെ അനാഥയായ മറ്റൊരു പെൺകുട്ടീടെ കൂടെ  വിവാഹമാണ് ഇത് .. !

ഈ കാണുന്നതൊക്കെ അവരുടെ ആളുകളാണ്..,  വരൻറെ  വീട്ടുക്കാർ...! നീ വരുമ്പോൾ കണ്ടതൊക്കെ അവരെയാണ്... !

ഒരു റിട്ടയേഡ് ആർമി ഉദോഗസ്ഥൻറെ മകനാണ് വരൻ..

ആ കുട്ടിക്ക് സംസാരശേഷിംല്ല്യാ  കാതും കേൾക്കില്ല.. ! 

അവർക്ക് ഒരു അനാഥ പെൺകുട്ടിനെ വിവാഹം ചെയ്യണംന്നായിരുന്നു....!

"ഭദ്ര എന്നോട് ആ കുട്ടിയുടെ വിവാഹകാര്യം പറഞ്ഞപ്പോ.., ആരുല്യാത്ത ആ കുട്ടിക്കും., ഇവൾക്കുംഒരേ സമയം മംഗല്യ ഭാഗ്യംകിട്ടണംന്ന് എനിക്കും  തോന്നി..!  

അതോണ്ടാ രണ്ടു പേർക്കും ഒരേ  പോലെ വസ്ത്രവും ആഭരണങ്ങളും നിന്നോട് പോലും ചോദിക്കാതെ  ഞാൻ വാങ്ങീത് ..!

 "ആ പുണ്യം ൻറെ  മോനീരിക്കട്ടെ....! മോൻറെ സർവ്വ ദോഷങ്ങളും തീരട്ടെ...! 

ആദ്യം നിൻറെ വിവാഹം..! ശേഷം ആ വയ്യാത്ത കൂട്ടീടേം.. ! എല്ലാം ഭംഗിയായി തന്നെ നടന്നു.

"ന്തായാലും കഴിഞ്ഞതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു... !

എല്ലാത്തിനും ഈ അമ്മയ്ക്ക് മാപ്പ് തര്യാ .. ! 

ഇനീപ്പോ.,  രണ്ടുപേരുംചേർന്ന്,  ൻറ്റെ കണ്ണടയുംമുന്ബ് ഒരു പേരകുട്ടീനെ മടിയിൽ വച്ചുതാ മക്കളെ...!

ദാക്ഷായണിയമ്മ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു. 

വലത്തേ കൈകൊണ്ടു അമ്മയെയും ഇടത്തെ കൈകൊണ്ടു ഭദ്രയെയും പിടിച്ചു കൊണ്ട് അയാൾ മണ്ഡപത്തിലേക്ക് നടന്നു,

"മോനെ.., ! നാളെ മോനും, മോളും കൂടി നമ്മുടെ കുടുംബ ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയി ഒന്ന്  തൊഴണം കേട്ടോ.. ! 

ഒരു ദിവസത്തെ പൂജയ്ക്കും  ദീപാരാധനയ്ക്കും അമ്മ ചീട്ട് ആക്കീട്ട്ണ്ട് .. !"

കണ്ണുനീർ തുടച്ചു കൊണ്ട് ദാക്ഷായണ്ണി അമ്മ അയാളോട്  പറഞ്ഞു.. അയാൾ അമ്മയുടെ മുഖത്തുനോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലയാട്ടി..

ഇടത് കൈകൊണ്ടു ഭദ്രയുടെ കൈകളിൽ ഒരു നുള്ളും വച്ചു കൊടുത്തു... !

"അമ്മ" സ്വന്തംപ്രാണനെ  പകുത്ത്  ജീവൻ നൽകുന്നവൾ . 

"പെണ്ണ് "  ആ  ജീവന് വേണ്ടി സ്വന്തം പ്രാണനെ കളയുന്നവൾ ...!  

ഇതാണ് പെണ്ണ്..! അവൾക്ക് ഒരായിരം ഭാവങ്ങൾ... "!

അയാൾ ഓർത്തു..!

ആ അമ്മയ്ക്ക് എപ്പോഴും സ്വന്തം  മകന്റെ ജീവനാണ് വലുതെന്ന് മനസ്സിലാക്കി അവൾ തലയാട്ടി ചിരിച്ചു. 

അയാളുടെ കൈകൾ  മുറുകെപിടിച്ചു അവൾ നടന്നു അയാൾക്കൊപ്പം... 

അപ്പോൾ കതിർമണ്ഡപത്തിൽ നിന്നും മറ്റൊരു വിവാഹതിന്റെ  വാദ്യമേളങ്ങൾ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

"സീതാ കല്യാണ..വൈഭോഗമേ.. 

 രാമാ   കല്യാണ.. വൈഭോഗമേ..."!

 

അവസാനിച്ചു.

DOWNLOAD PDF STORY CLICK👇

          

 📝യവനിക.