🍁തൈരും ബീഫും🍁ഫുൾ പാർട്ട് 🍁

തൈരും ബീഫും

ഫുൾ പാർട്ട് 

ഈ ഹൃദയം എന്തിനാണ് ഓരോതവണയും ഈ ടക് ടക് അടിക്കുന്നത്..എന്ത് ശബ്ദമാണ്...ഈ ടക്  ടക് ശബ്ദം നമ്മൾ തന്നെ കേൾക്കുന്നത് ദുസ്സ്ഹമാണ്....എത്ര എത്ര അനുഭവങ്ങൾ എന്നാലും..... ഈ നിമിഷം ....മത്സരതിന്റെ ഫലം മൈക്കിൽ കൂടെ കേൾക്കുന്ന ഈ നിമിഷം എന്റെ രക്ത സമ്മർദ്ദവും ഹൃദയതാളവും ഉയർന്നു ഉയർന്നു.....കാർഡിയാക് അറസ്റ്റ് എങ്ങാനും വരുമോ .......

"കൂൾ ഡൌൺ 'അമ്മ.........ഇത്തവണയും 'അമ്മ തന്നെയായിരിക്കും വിന്നർ....." നാല് വയസ്സുകാരൻ ആധവ് ആണ് ...എന്റെ മോൻ.......അവൻ കുറച്ചു നേരായി എന്നോട് എന്തോ പറയുന്നു....ഞാൻ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.....എല്ലാ മതസരങ്ങളിലും ഇത് തന്നെയാണല്ലോ അവസ്ഥ.......

ഞാൻ അവനെ ചേർത്ത് മടിയിലേക്കിരുത്തി.....അവന്റെ മൂക്കിൽ അധരങ്ങൾ ഉരസി.

"'അമ്മ ഈസ് ആൽവേസ് കൂൾ 'ഡാ കണ്ണാ......."

അവൻ ഒരു കണ്ണ് ചിമ്മി......"'അമ്മ ഉങ്കൾക്കു ഫസ്റ്റ് കെടച്ച അന്ത ഫുഡ് എനിക്ക് ടേസ്റ്റ് പന്നലാമ്മ.....?"

അവൻ കുസൃതിയും പരിഭവത്തോടെയും കണ്ണ് ചിമ്മി......"നോ.......നെവർ ....."

അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ മുഖം തിരിച്ചിരുന്നു..... ആ പിണക്കം കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കും ചിരി വന്നു...ഒരു ഉമ്മയിൽ തീരാവുന്ന പിണക്കം.....കുട്ടിക്കാലത്തിനു മാത്രം സ്വന്തമാണ്..... സ്റ്റേജിൽ അവതാരക മത്സരഫലം ഫലം നല്ല താളത്തിലും ഈണത്തിലും പറയാൻ ആരംഭിച്ചു..... സെക്കണ്ടും തേർഡും എനിക്ക് കിട്ടീലാ...... ഈ രണ്ടു പേര് വെച്ച് അതൊക്കെ വാങ്ങി കൊണ്ട് പോയി.....

"അല്ലേലും ഈ നോൺ വെജിലെ കളികൾ ഒന്നും നമ്മൾക്ക് പറ്റില്ലാഡോ........അതുകൊണ്ടാവും...." എന്റെ പുതിയ അയൽക്കാരിയും സഹപ്രവർത്തകയുമായ അനില പറഞ്ഞു. എന്നെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു.......ഞാൻ അവളെ നോക്കി ഭംഗിയായി ചിരിച്ചു......

"ഒന്നാം സമ്മാനം ഇതുവെര അന്നൗൻസ് ചെയ്തില്ലാലോ അനിലേ......." അവൾ എന്നെ ഒന്ന് മിഴിച്ചു നോക്കി...... ഞാൻ നല്ല ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ മുന്നോട്ടു നോക്കിയിരുന്നു.

"എല്ലാ വർഷത്തെ പോലെ ഇത്തവണയും നമ്മുടെ ഈ സായിപ്പിന്റെ നാട്ടിലെ ഇന്ത്യൻ പ്രവാസി സമൂഹത്തിന്റെ പാചകറാണി പട്ടം സ്വന്തമാക്കിയത് ഡോ.ശ്വേത അയ്യർ ആണ്. " അവതാരക എന്റെ പേര് പറഞ്ഞതും കൊച്ചു ആധവ് എണീറ്റ് നിന്ന് കയ്യടിച്ചു......ഞാൻ എണീറ്റ് സമ്മാനം വാങ്ങാൻ സ്റ്റേജിൽ പോവുമ്പോഴും അവൻ കസേരയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് കയ്യടിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു......

എപ്പോഴത്തെയും പോലെ സമ്മാനം വാങ്ങി തിരിച്ചിറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് അവതാരകയുടെ ഒരു ചോദ്യം.......

"കഴിഞ്ഞ രണ്ടു മൂന്നു കൊല്ലമായി മാഡം ആണ് പാചകറാണി......അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് ഈ ചോദ്യം ചോദിക്കുന്നത്......ബ്രാഹ്മിണയായ സസ്യഭുക്കായ മാഡം എങ്ങനെയാണ് ഇത്രയും രുചിയോടെ ബീഫ് തയ്യാറാക്കുന്നത്.....അതും ബീഫിന്റെ പലതരം വിഭവങ്ങൾ....."

ആ ചോദ്യം ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് കടലുകൾ മൈലുകൾക്കുമപ്പുറം ഋതുഭേദങ്ങൾക്കുമപ്പുറം   ഒരു കൊച്ചു വാടക വീട്ടിലെത്തിച്ചു....അവിടെ അടുക്കള സ്ളാബിന്റെ പുറത്തു കയറിയിരുന്നു  ഞാൻ ബീഫ് ഉലർത്തിയത് ഉണ്ടാക്കുന്നത് കൊതിയോടെ രുചിച്ചുകൊണ്ട്

"പൊളിച്ചെടി പട്ടത്തി......" എന്ന് പറഞ്ഞു കണ്ണ് അടച്ചു.... തൃപ്‌തിയോടെ കഴിക്കുന്ന എന്റെ അച്ചായൻ...... ആ കണ്ണുകളിലും സ്വരത്തിലും നാവിലും നിറഞ്ഞു നിന്ന പ്രണയം എന്നെ വന്നു ഇപ്പോഴും പൊതിയുന്നു....അതേ തീവ്രതയോടെ എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നു......ഒരു നിമിഷം എന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞതു ആ ചുറുചുറുക്കുള്ള ചെറുപ്പക്കാരനായിരുന്നു........

എപ്പോഴും കയ്യിൽ ഒരു ക്യാമറയും ഒരു യാത്രയ്‌ക്ക്‌ എന്ന പോലെ തയ്യാറായി കയ്യിൽ ബൈക്കിന്റെ താക്കോലും കറക്കി നിൽക്കുന്ന ഉഉർജ്ജസ്വലനായ എപ്പോഴും പറന്നു നെറ്റിയിലേക്ക് വീഴുന്ന മുടിയുള്ള എന്റെ അച്ചായൻ....

"മാഡം......." അവതാരക എന്റെ കയ്യിൽ മൈക്ക് തന്നു...അപ്പൊ മാത്രമാണ് എനിക്ക് സ്ഥലകാലബോധമുണ്ടായത്......ഞാൻ മൈക്ക് ചുണ്ടോടു അടുപ്പിച്ചു.

"എനിക്ക് വളരെ പ്രിയപ്പെട്ട എന്നുമെന്നും ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിക്കുന്ന രണ്ടു കൂട്ടുകാരുണ്ട്.അവർക്കു ബീഫ് ഒത്തിരി ഇഷ്ടാണ്....ഒരാൾ എനിക്ക് അത് പാകം ചെയ്യാൻ പഠിപ്പിച്ചു തന്നു...മറ്റൊരാൾക്ക് ഞാനതു പാകം ചെയ്തു കൊടുത്തു....അത് കഴിക്കുമ്പോ അവന്റെ മുഖത്തു വിരിയുന്ന രുചിയുടെയും തൃപ്തിയുടെയും അളവാണ് ഇതിന്റെ ചേരുവകൾക്കും........ഇന്നും അങ്ങനെ തന്നെ..."

മൈക്ക് തിരിച്ചു നൽകി നടന്നു വന്നു സീറ്റിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും തൂവാല കൊണ്ട് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കണ്മഷി പടരാതെ ഒപ്പുമ്പോഴും ചുറ്റുമുള്ളവർ എന്നെ നോക്കി കൈയ്യടിക്കുമ്പോഴും ചിരിക്കുമ്പോഴും ആശംസകൾ അറിയിക്കുമ്പോഴും എന്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങിയത്........എന്റെ അച്ചായന്റെ ശബ്ദമാണ്

"പൊളിച്ചല്ലൊടി പട്ടത്തി"

🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹

മൂടൽ മഞ്ഞു കൊണ്ട് മൂടിയ തണുത്ത പ്രഭാതം....റോഡിലൊക്കെ കോട വീണുകിടക്കുന്നു......ബൈക്ക് സൈഡിലായി പതുക്കെ പതുക്കെ ഓട്ടിക്കാനെ പറ്റുന്നുള്ളൂ....

"എബിച്ചായോ....എബിച്ചായോ....." എന്റെ മുതുകിൽ ചാരി പൂച്ചക്കുഞ്ഞിനെ പോലെ തണുത്തു വിറച്ചു പതുങ്ങിയിരിക്കുവായിരുന്നു.....

"എന്നാടി പെണ്ണേ......."

"ഈ ഉറുമ്പു പോവുന്ന പോലെ പോവുന്നേനാണോ ബൈക്ക് റൈഡിങ് എന്ന് പറയണേ....." അടക്കി ചിരിക്കുന്ന ശബ്ദം.

"കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കെടീ ചുറ്റും....ഒന്നും കാണാൻ മേലാ...അപ്പോഴാ റൈഡിങ്......"

അതു പറഞ്ഞു ഞാൻ ബൈക്ക് ഒതുക്കി നിർത്തി.......

" എന്ത് രസാ ല്ലേ.....എബിച്ചായാ....." ചുറ്റും നോക്കി അവൾ പറഞ്ഞു......അവളുടെ ഒന്ന് രണ്ടു മുടിയിഴകൾ മുഖത്തേക്ക് വീണു കിടന്നു....ആ മുടിയിഴകൾ പോലും അവളുടെ ഭംഗി കൂട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി.....

"അച്ഛായോ........എന്താ....?" അവൾ പുരികം പൊക്കി ചോദിച്ചു.....

ഞാൻ ചിരിച്ചു ഒപ്പം അവളും ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു മൂടൽ മഞ്ഞിലേക്കു അവൾ ഇറങ്ങി.....

"അപ്പുറം  താഴ്ചയാണ് ........." എന്നും പറഞ്ഞു ഞാനും......

"എബിച്ചായാ............." അവളുടെ നിലവിളിയും ഒപ്പം തന്നെ മഞ്ഞു വന്നു മൂടി...മാറ്റി ഞാൻ മുന്നോട്ടു ഓടി.........അവളുടെ നിലവിളി വിദൂരതയിലെവിടെയോ...ആ ഭാഗത്തേക്ക് ഞാൻ ഓടി

"ശ്വേതാ......ശ്വേതാ........"

..എന്റെ കാൽ മരകുറ്റിയിൽ തട്ടി ഞാൻ മറിഞ്ഞു ഒരു വലിയ താഴ്വാരത്തിലേക്കു വീണു.... ഞാൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചു........

"ശ്വേതാ......."

ഞാൻ ഞെട്ടി കണ്ണ് തുറന്നു......കാഴ്ച തെളിയുന്നില്ല.....ഞാൻ വീണ്ടും വലിച്ചു തുറന്നു....പക്ഷേ പോവുന്നു.അടഞ്ഞു പോവുന്നു......ഒരു കാൽ പാദം എന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നടുക്കുന്ന ശബ്ദം.... എന്റെ നെറ്റിയിൽ തലോടുന്നു.....ഒരു മഞ്ഞു തുള്ളി വീണ പോലെ ഒരു സ്പര്ശനം നെറുകയിൽ......എനിക്ക് പരിചിതമായ മണം......അതൊരു സ്ത്രീയാണ്...അവളുടെ മുടിയിഴകൾ എന്റെ കണ്ണുകളെ തഴുകിയിരുന്നു.....ആരാണത് ....ഞാനറിയുന്ന ആരോ...എൻ്റെ ശ്വേതയല്ല....അവളുടെ മണം എന്റെ  ആത്മാവിനു പോലും തിരിച്ചറിയാം.......

ഞാൻ എന്റെ കണ്ണുകളെ വലിച്ചു തുറന്നു.....പലതവണ ചിമ്മിയടച്ചപ്പോൾ കാഴ്ചകൾ വ്യെക്തമായി.....ആ കാൽ പെരുമാറ്റം അകന്നു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു.....ഒരു നിഴൽ പോലും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല......ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി....ഇതെവിടെയാണ്.....ആശുപത്രിയല്ലാ ....അതൊരു വീടാണ്..... ഒരു കുറച്ചുകാലം മുന്നേയുള്ള ആഢ്യത്വം വിളിചോതുന്ന ഒരു വീട്..... എന്റെ കട്ടിലിനോട് ചേർന്ന് ജന്നൽ ഉണ്ട് ...അതു അടച്ചിരിക്കുന്നു...... കയ്യെത്തി ഒന്ന് തുറക്കാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി....അപ്പോഴാണ് ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്....ഇടതു കൈ അനങ്ങുന്നില്ല.....ഈശോയേ....

പിന്നെ ഒരു ഞെട്ടലും ആഞ്ഞു ശ്രമവുമായിരുന്നു....ആദ്യം തപ്പി നോക്കി ...പക്ഷേ കാലു എത്തില്ലാലോ...

കാലുണ്ട്.....അത് എനിക്ക് മനസ്സിലായി....പുതച്ചിരിക്കുന്നു.....പക്ഷേ പൊങ്ങുന്നില്ലാ...അനങ്ങുന്നുണ്ട്.....ഞാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...വലതു കൈ കുത്തി എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ചു....ഇരുവശങ്ങളിലും ഇരുന്ന തലയണകൾ  താഴേ വീണു...ഒന്ന് പൊങ്ങി കിടന്നു അത്ര തന്നെ.....എനിക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നത് പോലെ...വല്ലാതെ വിയർക്കുന്നു.....ഞാൻ എന്റെ തല തലയണയിൽ അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..എനിക്ക് അതിനു മാത്രമേ

കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.........അതേ ഞാൻ അരയ്ക്കു കീഴ്പ്പോട്ടു തളർന്നു കിടക്കുന്ന ഒരു ജീവശ്ചവം ആണ് .....എനിക്ക് ഒന്ന് ഉറക്കെ കരയാൻ തോന്നി......ഞാൻ എങ്ങനെ.........

എന്റെ വലതു വശം ഒരു മേശയിൽ കുറച്ചു മരുന്ന് പെട്ടി ...... എന്റെ ശരീരം...ഉരുക്കുപോലുള്ള പേശികളാൽ ബലിഷ്‌ഠമായിരുന്ന എന്റെ കൈകൾക്കു ...ഇന്ന് ഒന്ന് ബലമായി കുത്തി എണീൽക്കാൻ ഉള്ള ശേഷി പോലുമില്ല....എത്ര പുഷ്പ്സ് എടുത്തിരുന്ന ഞാൻ....ആ ബലം ശക്തി ആരോഗ്യം.....എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ എന്റെ ശ്വേതാ...ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞു...എല്ലാം എവിടെ.... ആരുമില്ല...

...എബി ചാക്കോ കുരിശിങ്കൽ ഈസ് പാരലൈസിഡ്.....

ഞാൻ എന്റെ വലതു കൈകൊണ്ട് ദേഹം മുഴുവനും അടിച്ചു.....എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് കണ്ണുനീർ ഒഴുകുന്നു.....ആദ്യമായി ......

"നോ........................." ഞാൻ നിലവിളിച്ചു.....പക്ഷേ ശബ്ദം വളരെ കുറവായിരുന്നു......ഞാൻ ശബ്ദമില്ലാതെ കരഞ്ഞു....എന്റെ വലതു കൈവെച്ചു ഞാൻ ആ മരുന്ന് പെട്ടികൾ തട്ടി എറിഞ്ഞു......ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു......പെട്ടന്നു എന്തോ ഒന്ന് എന്റെ പുതപ്പിനടിയിൽ കൂടെ ചൂടുള്ള ഒരു സാധനം ഉരുണ്ടു ഉരുണ്ടു എന്റെ ശരീരത്തിലൂടെ ഒട്ടി ചേർന്ന് ഇഴഞ്ഞു ഇഴഞ്ഞു .......ഈശോയെ വല്ല പൂച്ചയോ പട്ടിയോ ആയിരിക്കണമേ.......എനിക്കിനി ഒന്നും താങ്ങാൻ മേലാ......ഞാൻ ഭയത്തോടെ കണ്ണ് വലിച്ചു തുറന്നു എന്റെ വലതു കൈവെച്ചു പുതപ്പിന്റെ പുറത്തുകൂടി ഞാൻ ആ ജന്തുവിനെ തട്ടി മാറ്റാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി.....പെട്ടന്ന് അത് പൊങ്ങി വന്നു എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു പുതപ്പു മാറ്റി......ഞാനിറുക്കി കണ്ണടച്ചു.....

"എന്നതാ അപ്പായെ...എന്നാ....?." ഒരു കിളിമൊഴി...ഞാൻ ഞെട്ടി കണ്ണ് തുറന്നു....ഒരു കൊച്ചു പെൺകുട്ടി.....വലിയ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ എന്റെ നെഞ്ചിൽ ചാരിയിരിക്കുന്നു......ഒരു മാലാഖയുടെ മുഖമുള്ള ഒരു കൊച്ചു.....നഴ്സറിയിൽ ഒക്കെ പോവുന്ന പ്രായം ഉണ്ടാവുള്ളു.....ഞാൻ അവളെ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കി. അവൾ എന്നെയും നോക്കിയിരുന്നു....എന്നെ നോക്കി  പുരികം പൊക്കി ....ഗോഷ്ടി കാണിക്കുന്നു...ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു കവിളിൽ ഉമ്മ തരുന്നു....

"കരയണ്ടാട്ടോ.......ഉവ്വാവ്വ ഇപ്പൊ മാറും.....എന്നിട്ടു നമുക്ക് ഒരുമിച്ചു പാർക്കിൽ പോവാം...." അവൾ എന്റെ കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു......അവളുടെ കുഞ്ഞി കൈകൾ കൊണ്ടുള്ള സ്പര്ശനം പോലും ആ നീമിഷം എനിക്കൊരുപാടു‌ ആശ്വാസമേകി......എനിക്കു സംസാരിക്കാൻ ഭയം തോന്നി....ഇനി ശബ്ദവും ഇല്ലെങ്കിലോ......എനിക്കുമേലാ.....

അവൾ എന്നെ നോക്കി അവളുടെ ചൂണ്ടു വിരൽ ഉയർത്തി എന്നിട്ടു ലേശം പുറകോട്ടു ആഞ്ഞു എന്നിട്ടു വളരെ വേഗത്തിൽ ആ വിരൽ തുമ്പു എന്റെ കണ്ണിലേക്കു കൊണ്ട് വന്നു....ഈ കൊച്ചു ഇപ്പൊ എന്റെ കണ്ണ് കുത്തിപ്പൊട്ടിക്കുലോ എന്ന് പേടിച്ചു ഞാൻ കണ്ണടച്ചു എന്റെ വലത് കൈ കൊണ്ട് അവളെ തടുക്കുന്നതിനു മുന്നേ അവൾ വിരൽ മടക്കിയിരുന്നു... എന്നിട്ടു കൈകൊട്ടി ചിരിച്ചു......

"ഇന്ന് അപ്പായി പേടിച്ചല്ലോ..............ഹ ഹ....."

ഞാൻ ആശ്വാസത്തോടെ കണ്ണടച്ചു.......അപ്പൊ ഇത് സ്ഥിരം പരിപാടിയാണ് അല്ലേ.......ഹമ്പടീ .....ഇവൾ ആള് വേറെ ലെവൽ ആണല്ലോ.....എന്നിൽ വിരിഞ്ഞ ചിരി പോലും ഞാനറിഞ്ഞത് അവളിലൂടെയാണ്.......

"അപ്പായി ചിരിക്കുന്നോ......എന്ത് ഭംഗിയാ കാണാൻ...."

"ഈവ......ഈവ....." ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം. അത് ദൂരെ എവിടെയോ നിന്നാണ്......ഞാൻ ചെവിയോർത്തു......അത് ആരാണ് എന്നറിയാൻ എനിക്കതിയായ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു..... എങ്ങനെ ഇവിടെത്തി? എൻ്റെ ശ്വേതാ എവിടെ? കുഞ്ഞെവിടെ? ......എൻ്റെ മമ്മ......... എല്ലാം.?...എനിക്കു അവരോട് ചോദിക്കണമായിരുന്നു.

"മമ്മാ.....മമ്മാ ...ഇങ്ങോട്ടു വന്നേ.....അപ്പായി ചിരിച്ചു...... " ആ കുറുമ്പി എന്റടുത്തിരുന്നു ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു......

"മോൾക്ക് തോന്നിയതാ ......ഇങ്ങോട്ടു വന്നേ .....അപ്പായി ഉറങ്ങിക്കോട്ടെ......" ആ ശബ്ദം എനിക്കെവിടെയോയോ പരിചയമുള്ളതു പോലെ.....

ഞാൻ അവളെ നിരാശയോടെ നോക്കി....."അപ്പായിക്ക് മമ്മയെ കാണണമോ...?"

എന്റെ മനസ്സറിഞ്ഞത് പോലെ അവൾ ചോദിച്ചു......ഇവൾ ആരാണ് .....ഇവളുടെ കണ്ണുകൾ എനിക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ട ആരുടെയോ പോലെ........ഇത്ര ചെറുതാണെങ്കിലും അവൾക്കു ഒരുപാടു പക്വതയുള്ളതു പോലെ തോന്നിച്ചു...

ഞാൻ അതേ എന്ന് തലയാട്ടി.....എനിക്കവരെ കാണണം.....എനിക്കറിയണം എല്ലാം......

അവൾ വേഗം എൻ്റെ കട്ടിലിൽ നിന്നിറങ്ങി മുറിക്കു പുറത്തേയ്ക്കു പോയി..ഞാൻ എന്റെ വലതു

കയ്യി വെച്ച് ആ ജന്നൽ തുറക്കാൻ ഒരു വിഫലശ്രമം നടത്തി...വീണ്ടും ശ്രമിച്ചു ...ഒടുവിൽ കുറ്റി

എടുത്തു....പക്ഷേ തുറക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലാ......ഇതൊരു വലിയ വീടാണ് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി...ആ കുറുമ്പിയുടെയും അവളുടെ മമ്മയുടെയും സ്വരം ദൂരെവിടെയോ കേൾക്കുന്നു......അവരുടെ ശബ്ദം എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നു.....ഞാൻ മുകളിലേക്ക് കറങ്ങുന്ന ഫാനിലേക്കു നോക്കി കിടന്നു.....

"ഈവാ......ആരാ ഇതൊക്കെ തള്ളിയിട്ടതു......?"

ഞാൻ ആ ശബ്ദം കേട്ട ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി......ആ കുറുമ്പി എന്റെ കട്ടിലിൽ കയറിയിരിക്കുന്ന...അവളുടെ 'അമ്മ അങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞിരുന്നു മുട്ട് കുത്തി നിന്ന് മരുന്നുകൾ എടുക്കുന്നു. വൈറ്റ് കുർത്തയും നീല ചുരിദാറുമാണ് വേഷം.....മുടിയിൽ ടവൽ കെട്ടി വെച്ചിരിക്കുന്നു.

"ഞാനല്ല മമ്മ......അപ്പായാ....." അത് കേട്ടതും അവളുടെ കൈകൾ നിശ്ചലമായി....അവൾ തിരിഞ്ഞു ന്നെ നോക്കി......കർത്താവേ ........സാൻട്ര .......ഇപ്പൊ നിശ്ചലനായത് ഞാനാട്ടോ......

അവൾ എണീറ്റ് എന്റടുത്തേക്കു നടന്നു വന്നു......ഞാൻ മറന്നു പോയാ ഒരു പ്രധാന കാര്യം എനിക്കപ്പോഴാ ഓർമ്മവന്നത്....അല്ലേലും എപ്പോഴൊക്കെ ഇവളെ കാണുമോ അപ്പോഴൊക്കെ എനിക്കതു ഓർമ്മ വരും........എന്താണെന്നല്ലേ ...... ഞാൻ തപ്പി നോക്കാൻ മറന്നു പോയ എന്റെ പുരുഷ്വത്വത്തിന്റെ പ്രതീകമായ എന്റെ ലിംഗം......അവൾ അടുത്ത് വന്നപ്പോൾ ഞാൻ പോലുമറിയാതെ എന്റെ വലതു കൈയ് ആ ഭാഗം തപ്പി നോക്കി....കർത്താവേ നിനക്ക് സ്തുതി.... അത് അവിടെ ഉണ്ട്... ..... കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല ഇതാണ് എന്റെ കൂടെ ചെറുതിലെ  തൊട്ടു പഠിച്ച ഞങ്ങളുടെ ഇടവകയിലെ

സാൻട്ര

22 ഫിമെയിൽ കോട്ടയം........

എനിക്കൊട്ടും പ്രിയമില്ലാത്ത...എനിക്കല്പം പേടിയുള്ള(ഈ കാര്യം വേറെയാർക്കും അറിയില്ല....) എന്റെ കൂട്ടുകാരി.......പേടിക്കണ്ടാ.....അവൾക്കും എന്നോട് അങ്ങനെത്തന്നെയാ.... ഒട്ടും പ്രിയമല്ല.....പോരാത്തതിന് പുച്ഛവും.

(ആരും പോവല്ലേ.........കാത്തിരിക്കണംട്ടോ)

എല്ലാപേരെയും ഞാൻ ക്ഷണിക്കുന്നു ഈ യാത്രയിൽ ഇത് എബിയുടെയും ശ്വേതയുടെയും സാൻട്രയുടെയും കഥയാണ്..... ഇവരാരും അത്ര പെർഫെക്റ്റ് അല്ലാട്ടോ......ഈ കഥയിൽ പ്രണയം,ശോകം,ത്രില്ല്,സൗഹൃദം എല്ലാം ഉണ്ട്.....പിന്നെ നർമ്മം അത് വന്ന വന്നു......ഒരു ഉറപ്പുമില്ല .....എന്തായാലും നിങ്ങളെ ഞാൻ കണ്ണീർ കയത്തിൽ ആറാടിക്കില്ല.....എന്റൊപ്പം പൊന്നൂടെ ചങ്കുകളെ........

തൈരും ബീഫും

ഭാഗം 2

സാൻട്ര

22 ഫിമെയിൽ കോട്ടയം........

എനിക്കൊട്ടും പ്രിയമില്ലാത്ത...എനിക്കല്പം പേടിയുള്ള(ഈ കാര്യം വേറെയാർക്കും അറിയില്ല....) എന്റെ കൂട്ടുകാരി.......പേടിക്കണ്ടാ.....അവൾക്കും എന്നോട് അങ്ങനെത്തന്നെയാ.... ഒട്ടും പ്രിയമല്ല.....പോരാത്തതിന് പുച്ഛവും.

ഈശോയേ എന്നാലും എന്നോടിത് വേണ്ടായിരുന്നു.......അവൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നു...പാക്ഷേ സാൻട്രയുടെ ഈ മുഖം എനിക്ക് പരിചയമുണ്ടായിരുന്നില്ലാ......അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു...എന്നെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കുന്നു...... ആ കണ്ണുകളിൽ വിരിഞ്ഞ ഭാവം......അത് ഞാൻ മുൻപും അവളിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ട് ഒരിക്കൽ മാത്രം..................അവൾ ഇരു കൈകൽ കൊണ്ടു എന്റെ കവിളിൽ തഴുകി.......

"എബി.........എബിക്ക് എന്നെ മനസ്സിലായോ.......?" ആ ശബ്ദം ഒരുപാട് നേർത്തിരുന്നു. ആശ്ചര്യവും സന്തോഷവും സ്നേഹവും അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു......എനിക്ക് ഒട്ടും പരിചയമില്ലാത്ത സാൻട്ര.......ഞാനും അവളെ തന്നെ നോക്കി.......ആരെയും കൂസാത്ത തന്റേടിയായ ഇരുനിറക്കാരിയിൽ നിന്ന് അവൾ ഒരുപാട് മാറിയിരിക്കുന്നു.....

"പറയു എബി........യൂ ക്യാൻ ടോക്ക്....... ട്രൈ.......എന്നെ മനസ്സിലായോ....?" അവൾ വീണ്ടും ആശ്ചര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.......

ഞാൻ അതേ എന്ന് തലയാട്ടി......സംസാരിക്കാനായി ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു.....വരുന്നുണ്ട്....ശബ്ദം വരുന്നുണ്ട്.......

"പറയു...അപ്പായീ......ഈവയ്ക്കു അപ്പായിയുടെ ശബ്ദം കേൾക്കണം.....പ്ളീസ്......." ആ കുറുമ്പിയും എന്നെ പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കി......ആ കണ്ണുകൾ എനിക്കൊരുപാട് ആത്മവിശ്വാസം പകർന്നു........ഞാൻ വീണ്ടും മുരടനക്കി.......ഒടുവിൽ ......

"ശ്..................ശ്വേ .....ശ്വേത ..... അവൾ എവി...ടെ.....?" ഞാൻ സാൻട്രയെ നോക്കി ചോദിച്ചു.......

"എന്റെ....കുഞ്ഞു............മമ്മ........?"

സാൻട്ര കുറച്ചു നേരം എന്നെ നോക്കി നിന്നു......പിന്നീടവൾ മോളെ കട്ടിലിൽ നിന്നിറക്കി.......എന്റെ ബിപി ചെക്ക് ചെയ്തു......അപ്പോഴും അവൾ എന്റെ മുഖത്തു നോക്കിയില്ല.......അവൾ എന്നെ ബ്രഷ് ചെയ്യ്പിച്ചു....മുഖം തുടച്ചു...ആ കുറുമ്പി എപ്പോഴും അവളോടൊപ്പം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.... ഒരു കുഞ്ഞു ടവൽ വെച്ച് അവളും എനിക്ക് മുഖം തുടച്ചു തന്നു.....അവരുടെ പ്രവർത്തികളിൽ നിന്ന് ഇത് അവരുടെ സ്ഥിരം പരുപാടി ആണ് എന്ന് മനസ്സിലായി.....എനിക്കിതൊക്കെ അസഹ്യമായി തോന്നി....എന്തിനു ഇവൾ ഇതൊക്കെ ചെയ്യണം.....എന്റെ ശ്വേതാ എവിടെ പോയി..... .....ഇതിവളുടെ വീടാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു.........ഞാൻ എന്തിനു ഇവിടെ നിൽക്കണം......

"സ്.........സാൻട്ര........." ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചു...അവൾ തിരിഞ്ഞു പോകാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.....അവൾ നിന്നു.....

"വൈ....... ഐ....... ആം...... ഹിയർ ?"

അവൾ തിരിച്ചു വന്നു .....ആ മുറിയിലെ ഷെൽഫ് തുറന്നു....അതിൽ നിന്നും ഒരു ഫയൽ എടുത്തു എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് വെചു......അവൾ എന്റെ കൈ എടുത്തു അവളുടെ ചുമലിൽ വെപ്പിച്ചു ...ഈവ ഒരു തലയണ എടുത്തു പുറകിൽ വെചു.സാൻട്ര എന്നെ ചാരിയിരുത്തി......ഞാൻ നേരത്തെ കുറ്റി എടുത്തു വെച്ചിരുന്ന ജന്നൽ സാൻട്ര തന്നെ തള്ളി തുറന്നു......എനിക്ക് കുറുകെ ഒരു ഫോൾഡിങ് ടേബിൾ തുറന്നു വെച്ചു. ആ ഫയൽ തുറന്നു തന്നു......

"ഇത് നിന്റെ ഡിസ്ചാര്ജ് സമ്മറി ആണ്....ഇതുവരേയുള്ള ട്രീടുമന്റ്റ് ഡീറ്റൈൽസും മെഡിക്കേഷൻസും എല്ലാം ഉണ്ട്......ഡോ . എബി ചാക്കോ കുരിശിങ്കൽ നു ഇത് വായിച്ചെടുക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാവില്ല......"

അതും പറഞ്ഞു അവൾ ആ മുറി വിട്ടു പുറത്തിറങ്ങി......ഈവ മോളും എന്നെ ഒന്ന് നിരാശയോടെ നോക്കി അവളോടൊപ്പം പോയി....ഞാൻ ആ ഫൈലില്ലേക്ക് വെറുതെ നോക്കി...കാരണം എന്റെ അവസ്ഥ എനിക്ക് ഏറെ കുറെ വ്യെക്തമായിരുന്നു......

🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹

സാൻട്ര നേരെ മാതാവിന്റെ മുന്നിൽ കണ്ണടച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു....

"മാതാവേ......ഒരുപാട് നന്ദി...എന്റെ എബിക്കു ഓർമ്മ തിരിച്ചു വന്നതിൽ...സംസാരിച്ചതിന് എലാം....വർഷങ്ങളായുള്ള അവന്റെ കിടപ്പിന് ഇന്ന് ഒരു മാറ്റം വന്നിരിക്കുന്നു.....അവന്റെ നിശ്ചലമായ അധരങ്ങൾ ഇന്ന് സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നു....അവന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് തിളക്കം വന്നിരിക്കുന്നു......എല്ലാത്തിനും നന്ദി........ പക്ഷേ അവന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്കു ഞാൻ എന്ത് മറുപടി നൽകും.......എന്നെ കൈവിടല്ലേ......നിന്നിലാണഭയം...എന്നും നിന്നിലാണു....."

കുരിശു വരച്ചു തിരിഞ്ഞതും ഈവമോള് ചുണ്ടും കൂർപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്നു.

"മമ്മ....അപ്പായ്ക്ക് നമ്മളെ ഇഷ്ടായില്ലേ......." കുഞ്ഞു ഈവയുടെ ചോദ്യം.

"അയ്യോടാ....ആരാ എന്റെ മോളോട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ......."

".എന്നിട്ടു ഒന്നും മിണ്ടിയില്ലാലോ....?"

"അതോ....അപ്പയ്ക്ക് നമ്മളെ പോലെ ഓടാനും ചാടാനും ഒന്ന് പറ്റില്ലാലോ......അതുകൊണ്ടാ ......സാരമില്ല......." ഞാൻ അവളോടൊപ്പം മുട്ടുകുത്തി നിന്ന് പറഞ്ഞു.

"ആണോ.......അപ്പായിക്ക് നമ്മളോടു അസൂയ ആണോ......" അവൾ വാപൊത്തി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു......

"അതേടീ....കുറുമ്പി......"....

പിന്നൊരോട്ടമായിരുന്നു.....ഞാൻ താമസിച്ചേ...എന്നെ നിങ്ങള്ക്ക് പരിചയപ്പെടുത്താൻ പറ്റീല്ലലോ.....ഞാനാണ് സാൻട്രാ.......ഇത് എന്റെ മോൾ ഇവാ.....യു.കെ .ജി കാരിയാണ്‌ട്ടോ....  ഞാൻ ഒരു ഡോക്ടർ ആണ്. എം.ബി.ബി .എസ് മാത്രമേയുള്ളു കേട്ടോ.... എന്നാലും ഞാൻ എന്റെ വീടിന്റെ ഔട്ടു ഹൗസിൽ ഒരു കുഞ്ഞു ക്ലിനിക് ഇട്ടിട്ടുണ്ട്....കാര്യമില്ല...എല്ലാപ്പേരും പറ്റുകാരും സാധുക്കളുമാണ്......എനിക്ക് എടുത്താൽ പൊങ്ങാത്ത കൈപ്പുണ്യം ആണ് എന്നാ അവരൊക്കെ പറയുന്നേ.......കാശ് തരാതിരിക്കാനുള്ള നമ്പരാ കേട്ടോ.....എം.ഡി എടുക്കണം എന്നൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു....എൻട്രൻസും എഴുതിയതാ.....പക്ഷേ അപ്പോഴാ അപ്പന് വയ്യാതായതു.....എം.ഡി ക്കു എങ്ങാനും കിട്ടിയാൽ വയ്യാത്ത അപ്പനെ ഇട്ടിട്ടു ഞാൻ പോയാലോ എന്ന് പേടിച്ചു മാതാവ് തന്നെ മുൻകൈ എടുത്തു ഞാൻ എൻട്രൻസിന് എട്ടു നിലയിൽ പൊട്ടി....... പിന്നെ അപ്പന്റെ ചികിത്സയും മറ്റുമായി ഓട്ടമായിരുന്നു ഒരുപാടൊന്നും എന്നെ കഷ്ടപെടുത്തീല......ഒരു എട്ടു മാസം ....കണ്ടു പിടിക്കലായി ബയോപ്സിയായി.....ഒടുവിൽ അങ്ങ് പോവുകയും ചെയ്തു....പിന്നെ എന്റെ ചുണക്കുട്ടീ സാൻട്ര ഒരിക്കലും അനാഥയാവരുത് എന്നും പറഞ്ഞു... ഇടവകയിലെ പാവപ്പെട്ട സ്ത്രീകൾക്കായി തയ്യൽ യൂണിറ്റ്....പാവങ്ങൾക്കായി ഒരു കൊച്ചു ക്ലിനിക് ഔട്ട് ഹൗസിൽ ...പിന്നെ കുറേ റബ്ബറും കുറെ ടാപ്പിംഗ് തൊഴിലാളികളും....പിന്നെ അപ്പന് വേറെ കുറച്ചു ബിസിനസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നത് നേരത്തെ തന്നെ പൊളിഞ്ഞതു കൊണ്ട് അങ്ങനൊരു സമാധാനമുണ്ട്....പിന്നെ തീർന്നിട്ടില്ലാട്ടോ.... പുള്ളിക്കാരന്റെ അമ്മച്ചിയുടെ പേരിൽ ഒരു ഓൾഡ് ഏജ് ഹോം ഉം ഉണ്ട്.... അവിടെ പത്തു മുപ്പതോളം അന്തേവാസികളും ജോലിക്കാരും ഉണ്ട്...ഓരോ മാസവും ഈ സേവനങ്ങളെല്ലാം നടത്തി കൊണ്ട് പോവാൻ ഞാൻ പെടുന്ന പെട പാടിന്റെ ഇടയിൽ എനിക്ക് എം.ഡി ക്കു ഒന്നും പഠിക്കാൻ പറ്റിയില്ല.....പിന്നെ കുറച്ചായപ്പോ.... ഈവ മോളും എന്റൊപ്പം കൂടി....... എബിയും........പിന്നെനിക്കു ഒന്നിനും സമയം ഉണ്ടായിട്ടില്ല.....ഇപ്പോഴും അതേ......

"ഈവാ വേഗം കഴിച്ചേ..... ബസ് ഇപ്പൊ എത്തും....."

"മമ്മ എന്നെ ഇന്ന് നേരത്തെ വിളിക്കാൻ പറയോ ജോസഫ് അങ്കിളിനോട്...."

കൊഞ്ചി കൊഞ്ചി ചോദിക്കുന്നു....... ജോസഫ് അങ്കിൾ അപ്പന്റെ സഹായി ആണ്...ഇപ്പൊ എന്റെയും.....

"എന്നാത്തിനാ....."

"അതോ......അപ്പായി ......ശബ്ദം കേൾക്കാൻ....."......എനിക്ക് വേദന തോന്നി.....വര്ഷങ്ങളായി അവളും കാത്തിരിക്കുവാണ്...എന്നും അവൾ അവനോടു പോയി സംസാരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു....ഞാനും......അവൻ ഒന്നും കേട്ടില്ല...അറിഞ്ഞിട്ടില്ല....ഇന്നും അവൻ ആദ്യം ചോദിച്ചതും ശ്വേതയെ യാണ്.... അല്ല അത് പിന്നെ അങ്ങനെയല്ലേ വേണ്ടത്... ....ഞാനാരാ......

"സാൻട്ര കുഞ്ഞേ വണ്ടി വന്നു.........ഈവമോളെ വേഗം വായോ......" ജോസഫ് അങ്കിൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.

ഈവ വേഗം അകത്തേക്കോടി.......

ഞാൻ ബാഗുമെടുത്തു ജോസഫ് അങ്കിളിന്റെ അടുത്തെത്തി......"ഇന്ന് ലേറ്റ് ആയോ അങ്കിളേ........"

"രാവിലെ എന്നാ തണുപ്പാ..... ഒന്ന് പള്ളിയേലും കേറണമായിരുന്നു...." അങ്കിൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അടുത്തേക്ക് വന്നു.....ബസ് ഗേറ്റിനു പുറത്തു നിൽക്കുന്നു....ഒരു വലിയ കോമ്പൗഉണ്ടിൽ ഒത്ത നടുക്കാണ് വീട്...അവിടെ നിന്ന് ഗേറ്റ് വരെ ഒരുപാട് ദൂരമുണ്ട്...ഇരുവശങ്ങളിലും പൂക്കൾ ഉള്ള ചെടികൾ നട്ടു പിടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

"മമ്മ....പപ്പാ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു........"

ജോസഫ് അങ്കിൾ സംശയഭാവത്തോടെ എന്നെ നോക്കി......

"എബി സംസാരിച്ചു അങ്കിളേ......." ഞാൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.....അങ്കിളിന്റെ മുഖത്തെ ചിരി മാഞ്ഞു.....

"ഓർമ്മ......വന്നോ ...." ഗൗരവത്തിൽ ചോദിച്ചു....

"മ്മ്......"

ബസ് വീണ്ടും ഹോണടിച്ചു......"കുഞ്ഞു നിക്ക് ഞാൻ മോളെ കൊണ്ടാക്കിയിട്ടു വരാം......." അതും പറഞ്ഞു ജോസെഫ് അങ്കിൾ പോയി.

ഞാനവിടെ തന്നെ നിന്ന്....ഇപ്പൊ എബി ആ ഫയൽ ഒക്കെ നോക്കി കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും ......പെട്ടന്ന് എന്തോ വന്നു താഴേ വീഴുന്ന ശബ്ദം എബിയുടെ മുറിയിൽ നിന്ന്.....ഞാൻ വേഗം അങ്ങൂട്ടോടി...എബി എങ്ങാനും എണീക്കാൻ ശ്രമിച്ചു വീണതാവുമോ.......ഞാൻ മുറിയിൽ എത്തിയപ്പോൾ കണ്ടത് മരുന്ന് പെട്ടിയും ആ മേശയും എല്ലാം എബി തള്ളി താഴെ ഇട്ടിരിക്കുന്നു....ദേഷ്യത്തിൽ എന്നെ നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.....ഫൈലും വലിച്ചെറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു......അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് വരുന്നതു തീയാണ് എന്നെനിക്കു തോന്നി.....അവന്റെ കയ്യിൽ ഒരു പേപ്പർ ഇരിപ്പുണ്ട്...അത് എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി.......ഞാനതിൽ നോക്കി ...അത് അവന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ മെഡിക്കൽ റിപ്പോർട്ട് ആണ്......

"അഞ്ചു വര്ഷം......ഞാൻ ഇങ്ങനെ.....ഇവിടെ......പാരലൈസ്ഡ്......" ഞാനവനെ വേദനയോടെ നോക്കി...കാരണം ഫോട്ടോഗ്രാഫിയും റൈഡിങ്ങും പാഷൻ ആയി ആവേശമായി കൊണ്ട് നടന്ന എബിയെ പോലൊരാൾക്കു ഇത് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറമാണ്.......അവന്റെ മുടിയെ അവൻ അവന്റെ കൈവെച്ചു പിടിച്ചു മുറുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു......ഞാനൊന്നും മിണ്ടാതെ മരുന്നുകൾ ഒക്കെ എടുത്തു തിരിച്ചു വെക്കുകയായിരുന്നു...മേശയും നേരെ വെചു.....ഫയല്കൾ അടുക്കി പറക്കി വെച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ......

"സാൻട്ര.....യു ആർ സെൽഫിഷ്...... ഞാൻ ഇവിടെ തകർന്നു ഇരിക്കുമ്പോക്കോ....നീ ഇതൊക്കെ അടുക്കി തിരിച്ചു വെക്കുന്നോ........?" ഞാൻ അവനെ നോക്കി......എണീറ്റ് അവന്റടുത്തേക്കു ചെന്നു......

"ഇതിലും തകർന്നാണ് കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു വര്ഷങ്ങളായി നീ ഇവിടെ കിടന്നിരുന്നത്.....ഈ കൃഷ്ണമണി പോലും ചലിച്ചാലായി.........പക്ഷേ എനിക്കും എന്റെ ഇവാ മോൾക്കും ഈ നിശ്വാസം പോലും ഒരു ... കൂട്ടായിരുന്നു......ഒരു പോസിറ്റീവ് എനർജി..........ഈ വലിയ വീട്ടിൽ നമ്മൾ മൂന്നു പേരും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു......ലുക്ക് പോസിറ്റീവ്സ് ..ദെൻ ഒൺലി ഇറ്റ് കംസ് ട്ടു യുവർ ലൈഫ്......ഇനിയും ഒരുപാട് വർഷങ്ങൾ നിന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നു എബി.......ഒരുപാട് ദൃശ്യങ്ങൾ നിന്റെ കാമറ കണ്ണുകൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു.....ഒരുപാട് പർവത നിരകളും താഴ്വാരകളും നിന്റെ ബൈക്കിന്റെ ഇരുമ്പലുകക്കായി കാതോർക്കുന്നു........"

അവൻ എന്നെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു....ഈ ഒരു നോട്ടത്തിനായി....ഞാൻ ഒരുപാട് കൊതിച്ചിരുന്നു...ഒരിക്കൽ......ഇപ്പോഴും ഉണ്ട് ആ കൊതി.....പക്ഷേ.....അത് ഞാനങ്ങു ഒരു കുഞ്ഞു ചെപ്പിലിട്ടു ഒളിപ്പിച്ചു.....

"സാൻട്ര കുഞ്ഞെ........" ജോസഫ് അങ്കിൾ വിളിച്ചു...ഞാൻ എബിയെ ഒന്ന് നോക്കി പുറത്തേക്കു നടന്നു....

അങ്കിൾ പുറത്തു കസേരയിൽ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു........"ഓരോന്നായി തെളിയുന്നു....അല്ലേ കുഞ്ഞെ...."

"തെളിയട്ടെ.....നല്ലതല്ലേ......." ചിരിച്ചുകൊണ്ടു ഞാൻ പറഞ്ഞു.....

"മാത്യുച്ചായൻ എപ്പോഴും പറയും സാൻട്ര ചുണകുട്ടിയാണ് എന്ന്.......ഒന്നിലും കുലുങ്ങില്ല എന്ന്......"

മാത്യുച്ചായൻ എന്ന് പറഞ്ഞത് എന്റെ അപ്പനാട്ടോ..... മാത്യൂസ് തരകൻ.....'അമ്മ ആനി തരകൻ...

"അപ്പനോളം ഇല്ലാട്ടോ......ഈ വരുമാനവും വെച്ച് അപ്പനെങ്ങനാണോ ഇത്രയും വലിയ ആതുര സേവനങ്ങളൊക്കെ നടത്തിയത്....അപ്പനാണ് ചുണകുട്ടൻ...."

അങ്കിൾ ചിരിച്ചു....."കുഞ്ഞെ ഞാൻ ഇറങ്ങുവാ......ആ റബ്ബർ ഉണക്കാനിടട്ടെ......വേറെയും പണിയുണ്ട്.....പിന്നെ ......"

ഒന്ന് നിർത്തി എന്നെ നോക്കി......"നമ്മുടെ അല്ലാത്തതു ഒന്നും നമുക്ക് വാഴില്ല....എത്ര സ്വന്തം പോലെ സ്നേഹിച്ചാലും......" അതും പറഞ്ഞു ജോസഫേട്ടൻ എന്നെ നോക്കാതെ പോയി........ആ വാക്കുകൾ എന്നെ വല്ലാതെ കൊത്തി വലിച്ചു.... ഞാൻ അടുക്കളയിൽ ചെന്ന് എബിക്കുള്ള ഫുഡ് എടുത്തു.... അവന്റെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.....ഞാൻ വാരി കൊടുക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും സമ്മതിച്ചില്ല......തന്നെ കഷ്ടപ്പെട്ട് കഴിച്ചു....ഞാൻ വാ കഴുകിച്ചു......മുഖം തുടപ്പിച്ചു......ഡ്രസ്സ് അഴിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും.......എന്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റി......

"നീ എന്താ ചെയ്യാൻ പോവുന്നെ......?" അവൻ ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു.

"എബിക്ക്.....ഈ പാമ്പേഴ്സ് ഒക്കെ മാറ്റണ്ടേ....കുളിക്കണ്ടേ...?" ഞാൻ ചോദിച്ചു.

"അതിനു...നീയോ .......നേഴ്സ് ഒന്നുമില്ലേ......" വീണ്ടും ഞെട്ടൽ തന്നെ.....

"അതെന്തിനാ.....ഒരു ഡോക്ടർ നിൽക്കുവല്ലേ.....പിന്നെന്തിനാ നേഴ്സ്....." ഞാൻ എന്നെ കാണിച്ചു പറഞ്ഞു....പുള്ളിക്ക് ഓർമ്മ വന്നപ്പോ കൂടെ മറ്റൊരാളും വന്നു നാണം.....ഇത്രയും നാൾ അതില്ലായിരുന്നെ......

"സാൻട്രാ.......നീ ......ഒന്ന് എന്റെ ശ്വേതയെ വിളിക്കു .....അല്ലെങ്കിൽ മമ്മയെ.... വീണ്ടും ഞാൻ ചോദിക്കുന്നു വയ് ഐ ആം ഹിയർ.......?"

ശെരിയാണ് അവരൊക്കെയാണല്ലോ നിന്റെ അവകാശികൾ എബി.....

"ഇത്രയ്ക്കു നാണിക്കൻ മാത്രം ഈ അഞ്ചു വര്ഷം ഞാൻ കാണാത്ത എന്താണ് ഇന്ന് നിനക്കുള്ളത്.......?"

ഞാൻ ഇടുപ്പിൽ കൈകുത്തി അവനോടു ചോദിച്ചു......

"ആര് നാണിച്ചു......കോപ്പു......എന്ത് പണ്ടാരമെങ്കിലും ചെയ്യൂ....." ദേഷ്യം വന്നു അവൻ പുറത്തേക്കു നോക്കി കിടന്നു....പിന്നെ ഞാൻ അവന്റെ ഉടുപ്പ് മാറ്റി കാലൊക്കെ മസാജ് ചെയ്തു....ഫിസിയോതെറാപ്പി എക്സർസൈസ് ഒക്കെ ചെയ്ച്പ്പിച്ചു. എണ്ണയിട്ടു......കുളിപ്പിക്കാൻ ബാത്‌റൂമിൽ കൊണ്ടുപോകാൻ ഒരു സ്റ്റിക് വലതു കയ്യിലും മറ്റേതു എന്റെ തോളിലും ഇട്ടു...വലതു കാൽ അനക്കാൻ കഴിയും ചെറുതായി..... കുളിമുറിയിൽ പോയപ്പോൾ അടുത്ത ..ബഹളമായി. ഞാനിറങ്ങണം തന്നെ കുളിച്ചോളും....വേണ്ട പൂരം.....ഒടുവിൽ എന്റെ നിയന്ത്രണം വിട്ടു.....ഞാൻ കൈ ചൂണ്ടി ഒരു പഞ്ചു ഡയലോഗ് തട്ടി വിട്ടു.

"ദേ...ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം , തന്നെ കുളിച്ചു തെന്നി വീണു കയ്യും കാലും എങ്ങാനും ഒടിഞ്ഞാൽ അവിടെ കിടക്കെയുള്ളു....ഞാനെങ്ങും നോക്കില്ല......വേദന അറിയാലോ......ഡോക്ടർക്ക്."

എന്നെ ഒന്ന് ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി..മേലോട്ടു നോക്കി ദയനീയമായി അരിശത്തോടെയും പറഞ്ഞു......."ഇതിലും ഭേദം ആ ആക്‌സിഡന്റിൽ എന്നെ അങ്ങോട്ട് എടുക്കാൻ മേലെ കർത്താവേ....."

കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ചിരി വന്നു.....ഞാൻ ചിരി അടക്കി......"ചിരിച്ചോടി ചിരിചോ.......നിന്നെ ഞാൻ പിന്നെ എടുത്തോലാം "

അങ്ങനെ ഒരു വിധം കുളിപ്പിച്ച് കിടത്തി ...എന്നും കുളിപ്പിക്കാൻ എടുക്കുന്നണേലും ഒരുപാടധികം സമയമായി......തയ്യൽ യൂണിറ്റിലുള്ള സ്ത്രീകളും വന്നു തുടങ്ങി.....എബി അവരെയൊക്കെ ജന്നലിൽ കൂടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു......ഉച്ചയ്ക്ക് ചോറു കൊടുക്കാൻ പോയപ്പോഴും അവൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല....ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം ഈവ മോൾ വന്നു സ്കൂളിൽ നിന്ന്...പിന്നെയവളുടെ പുറകിലായി ഞാൻ .....പിന്നെ വൈകിട്ട് ക്ലിനിക് തുറന്നു....ഒരുപാട് രോഗികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു....അധികവും സൗജന്യം തന്നെ...

എന്റെ അപ്പനോട് എനിക്ക് ഉപകാരസ്മരണ തോന്നുന്ന നിമിഷങ്ങളാണ്...സൗജന്യ ചികിത്സായും ധാരാളം

രോഗികളും.....മറക്കില്ല അപ്പാ.....എബി ഇതൊക്കെ നോക്കിയും ഈവയോടു എന്തൊക്കയോ സംസാരിച്ചും ഇരിക്കുന്നത് ഞാൻ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു......രണ്ടു രോഗികൾ കഴിയുമ്പോക്കോ ഈവ മോൾ വരും എന്റെ ചെവിയിൽ പറയും "അപ്പയ്ക്ക് കട്ടൻ വേണം"

അത് കൊട്ക്കും

വീണ്ടും "അപ്പയ്ക്ക് കഞ്ഞി?"

അതും കൊടുത്തു.....

"അപ്പയ്ക്ക് പാൽചായ.... ...."

ഇപ്പൊ കാര്യം പിടികിട്ടി.

തൈരും   ബീഫും

ഭാഗം  3

എബി  ഇതൊക്കെ  നോക്കിയും   ഈവയോടു  എന്തൊക്കയോ  സംസാരിച്ചും  ഇരിക്കുന്നത്  ഞാൻ  കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു ......രണ്ടു  രോഗികൾ  കഴിയുമ്പോ  ഈവ  മോൾ  വരും  എന്റെ  ചെവിയിൽ  പറയും   "അപ്പയ്ക്ക്   കട്ടൻ    വേണം"

അത്  കൊട്ക്കും 

വീണ്ടും   "അപ്പയ്ക്ക്  കഞ്ഞി?"

അതും  കൊടുത്തു.....

"അപ്പയ്ക്ക്   പാൽചായ .... ...."

ഇപ്പൊ  കാര്യം  പിടികിട്ടി.

ഞാൻ  പാൽ  ചായ  ഉണ്ടാക്കി......എബിയുടെ  മുറിയിൽ  കൊണ്ട്  വെച്ചു ...നേരത്തെ  കുടിച്ച  ഗ്ലാസ്സുകൾ കാലിയായി  ഇരിക്കുന്നു.........  അവൻ  കണ്ണടച്ച്  കിടക്കുന്നുണ്ട്...ഉറങ്ങുന്നില്ല...ഞാൻ   ഈവ   മോളെ നോക്കി....ഒന്നുമറിയാത്ത  ഭാവത്തിൽ   ഞാനും ഈവയും   കിടക്കുന്ന കട്ടിലിൽ   ഇരുന്നു  പടം  വരയ്ക്കുന്നു.ഞാൻ   ക്ലിനിക്കിലേക്കു വന്നു.....കുറച്ചു  രോഗികൾ  കൂടെ  ഉണ്ടായിരുന്നു....വീണ്ടും മൂന്നാലാളുകൾ  കഴിഞ്ഞപ്പോ  ഈവ  എത്തി.....ഞാൻ   അവളെ     പുരികം  പൊക്കി  നോക്കി.  എന്റെ  നോട്ടത്തിന്റെ  അർഥം  മനസ്സിലായി  എന്ന  വണ്ണം.....

"അപ്പായിക്ക്   ചോക്ലേറ്റ്    ബിസ്ക്കറ്റ്  വേണം....."  ഇത്തവണ  ഞാൻ  ഞെട്ടി  പോയി.....

"എന്താ......."

ഒരു  വിളറിയ ചിരിയോടെ      "അപ്പായിക്ക്    ചോക്ലേറ്റ് ......."

ഓഹോ ......അപ്പൊ  ഇവളാണ്  കള്ളി ......

"അപ്പായിക്ക്  ചോക്ലേറ്റ്  ഇഷ്ടല്ല.........പല്ലു   കേടാവും ........" അവൾ  നിരാശയോടെ  എന്നെ  നോക്കി....തിരികെ  വീട്ടിലേക്കു  പോയി...ആ  പോക്ക്  കണ്ടപ്പോൾ  എനിക്ക്  ചിരി  വന്നു......

🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹

"എബിച്ചായോ     എബിച്ചായോ ......."  എന്റെ  നെഞ്ചിൽ  പാട്ടി  ചേർന്ന്  കിടന്നു  കൊണ്ട്  ശ്വേത  വിളിച്ചു....

"എന്നാടീ   പെണ്ണേ........."  ഞാൻ  അവളുടെ ഇടതൂര്ന്ന  മുടിയിൽ   തലോടി   വെറുതെ  കണ്ണടച്ച്  കിടക്കുവായിരുന്നു......അങ്ങനെ  കിടക്കാൻ  എന്ത്  സുഖമാണ്  എന്നറിയോ ...പക്ഷേ  സമ്മതിക്കേലാ....കിന്നാരം  ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരക്കും...

"നമുക്ക്   മോൻ  വേണമോ?  മോൾ  വേണമോ ?" കൊഞ്ചിയുള്ള   ശബ്ദം......ഞാൻ  ഞെട്ടിപോയി....

"കർത്താവേ   ഇത്ര  പെട്ടന്നോ ........ ആരും വേണ്ടാ......?"  ഞാൻ  അവളെ   പിടിച്ചു മാറ്റി  കൊണ്ടെണീറ്റു ......

അവൾ  എന്നെ  അതേ  വേഗത്തിൽ  പിടിച്ചടുപ്പിച്ചു......."അതിനു   ഞാൻ  പറഞ്ഞോ   ഇപ്പൊ  വേണമെന്നു .......എപ്പോഴായാലും  ആരെ  വേണം  എന്നല്ലേ   ?" അവൾ  എൻ്റെ   മടിയിലേക്കു  ബലമായി  കിടന്നുകൊണ്ട്  ചോദിച്ചു.....

"ഓ ...അങ്ങനെ......ഈ  വയറിൽ  എന്റെ  മോൻ  വന്നാൽ  മതി.......എന്നെ  പോലൊരു  റൈഡർ ........"

ഞാനവളുടെ  വയറിൽ  മുഖംചേർത്തു  പറഞ്ഞു......

"ശിവ  ശിവ.....അപ്പൊ   എന്റെ  കാര്യം  ഗോവിന്ദാ ........."  അവൾ  മുകളിലേക്ക്   നോക്കി  പറഞ്ഞു.

"അത്   പിന്നെ  ഈ  അച്ചായന്റെ  കൂടെ  ഇറങ്ങി  പോന്നപ്പോഴേ   നിന്റെ കാര്യം  ഗോവിന്ദ  ആയല്ലോടീ   പട്ടെത്തി "  എന്നും  പറഞ്ഞു  അവളെ  പുണരുമ്പോൾ   അവളിലെ ആ   കിണുങ്ങി   ചിരി  ഇന്നും  എന്റെ കാതുകളിൽ  കിലുങ്ങുന്നു ...അവളുടെ  കൊലുസ്സിന്റെ  കിലുക്കം.........ഞാൻ  പോലുമറിയാതെ  എന്റെ  കണ്ണുകൾ  നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.......

"അപ്പായെ .......അപ്പായെ ....."  ഞാൻ   കണ്ണ്  തുറന്നു  നോക്കി......ആ  കുറുമ്പിയാണ്....വൈകിട്ട്  തൊട്ടു  തുടങ്ങിയതാണ്....ഓരോ   കിഞ്ഞാരവും   പറഞ്ഞു  എന്റെ  പുറകേ  ......മുഖം  ദേഷ്യത്തിൽ  വെച്ചും  മിണ്ടാതായിരുന്നും  ഒക്കെ  ഓടിക്കാൻ  നോക്കി.അതൊന്നും  ഏറ്റില്ല .എങ്ങനെ  ഏൽക്കാനാ .....സാന്ദ്രയുടെ 

 അല്ലേ  വിത്ത് .ഒടുവിൽ  ഞാൻ  വെറുതെ  കണ്ണടച്ച്  കിടക്കും .....അപ്പൊ  വരും  അപ്പായിക്ക്  കട്ടൻ  വേണോ ?......ഒരു  നൂറു  തവണ   ചോദിക്കും ....ഞാനൊന്ന്   മൂളിയാൽ  മതി  അത്  എത്തിച്ചിരിക്കും....പിന്നെ  ഓരോന്നും  ഓരോന്നു.....പിന്നെ  അടുത്ത  ചോദ്യമായി...അപ്പായിക്ക്  വേണ്ടേ .....കുടിക്കു   കുടിക്കു .....ഒടുവിൽ   ശല്യം  സഹിക്ക  വയ്യാതെ  ഞാൻ  പകുതി  കുടിക്കും...പക്ഷേ  അപ്പൊ  തന്നെ  അവൾ  ബാക്കി  എടുത്തു  കുടിക്കും....അത്  എനിക്ക്  ഒരു  പുതിയ  അനുഭവമായിരുന്നു.....വീണ്ടും  കലാപരിപാടി   തുടർന്ന്  കൊണ്ടിരുന്നു....പിന്നെ  എന്റെ  ബാക്കി  കൊച്ചു  കുടിക്കണ്ടല്ലോ   എന്ന്  കരുതി  ഞാൻ  മുഴുവനും  കുടിക്കാൻ  തുടങ്ങി......ഞാൻ  ഇത്രയും  അവഗണിച്ചിട്ടും ....ഇവൾ  എന്തിനു  വീണ്ടും  ഈ  മുറിയിൽ  വരുന്നു.....ഈ   തിരക്കിനിടയിലും  സാൻട്ര  എന്തിനു  എന്നെ  നോക്കുന്നു....

 "അപ്പായി   അപ്പായിക്ക്  ചോക്ലേറ്റ്  ബിസ്ക്കറ്റ്  ഇഷ്ടല്ലേ ........?"  വീണ്ടും  എന്റെ  അടുത്ത്  വന്നു  ചേർന്ന്  നിന്ന്  ചോദിക്കുന്നു.....ഇത്  എന്തൊരു  കഷ്ടമാണ്  കർത്താവേ....ഒന്ന്  സ്വസ്ഥമായി  കിടക്കാനും  സമ്മതിക്കേല.....

"ഇഷ്ടല്ല........." ഞാൻ   ഒന്ന്  കടുപ്പിച്ചു  പറഞ്ഞു.....ആ   മുഖം   ഒന്ന്  താഴ്ന്നു .  പിന്നെ  തല  ഉയർത്തി  എന്നെ  നോക്കി.....

"  അതെന്താ   ഇഷ്ടപ്പെട്ടാല്....ഞാൻ   കൊണ്ട്  വന്ന  ചായയും   കട്ടനും  ഓട്സും   ഒക്കെ  കഴിച്ചില്ലേ .......പിന്നെന്താ   ചോക്ലേറ്റ്  ബിസ്ക്കറ്റ്  ഇഷ്ടപ്പെട്ടാൽ....." എന്റെ  വയറിൽ  കയറിരുന്നു  കൊണ്ട്  ചോദിക്കുന്നു......ഈശോയെ  പണി  പാളിയോ ........ഇത്  സാൻഡ്രയെ   തോൽപ്പിക്കുമല്ലോ.....ഞാൻ   ഒന്ന്  നന്നായി  ഇളിച്ചു.......ഇവളോട്  ഇടഞ്ഞാൽ  പണിയാകും   എന്ന  പ്രപഞ്ജ സത്യം ഞാൻ  മനസ്സിലാക്കി.......

"അതിനെന്താ   മോൾക്ക്  അങ്കിൾ  വാങ്ങി  തരാലോ ...നമുക്ക്  ഒരുമിച്ചു  കഴിക്കാട്ടോ ...."

അപ്പൊ  അവളുടെ  മുഖം  തെളിഞ്ഞു......അവൾ  പതുക്കെ  വയറിൽ  നിന്ന്  താഴേ  ഇറങ്ങി.....

"മമ്മ   സമ്മതിക്കില്ല.....പല്ലു  കേടാവും   എന്ന്  പറയും ..."

"ബ്രഷ്  ചെയ്താൽ  മതി  പല്ലു   കെടാവില്ല......"  ഞാൻ  പറഞ്ഞു.

"അതെന്നെ   അപ്പായി ...മമ്മയ്ക്കു   ഒന്നുമറിയില്ല....."  അവൾ  തലയാട്ടി  പറഞ്ഞു. 

ഞാനവളെ  പിടിച്ചു  അടുത്തിരുത്തി........"മോളെ   .....ആരാ  പറഞ്ഞത്  എന്നെ  അപ്പായി  എന്ന്  വിളിക്കാൻ .....?"

അവൾ  എന്നെ  നോക്കി   ചിരിച്ചു......"അപ്പായി  എന്റെ  അപ്പായി  അല്ലേ ......?"

മറുചോദ്യം....ഇവൾ   എന്നെ  ക്ഷമ   പഠിപ്പിക്കും.....

"ഇവിടെ  മോളും   മമ്മയും  മാത്രമേയുള്ളൂ ....?"  ഞാനവളോട്  ചോദിച്ചു ....

"അല്ലല്ലോ    അപ്പായിയും  ഉണ്ടല്ലോ.....?"

കോപ്പ് ....ഈ   കുറുമ്പിയുടെ  കയ്യിൽ  നിന്നും  ഒന്നും  കിട്ടുകേല.....

"ഞാൻ  ചോക്ലേറ്റ്  ബിസ്ക്കറ്റ്  ചോദിച്ചിട്ടു  വരാം   അപ്പായീ ......."

പിന്നെ  അവളെ  കണ്ടില്ല.....സാൻട്രയുടെ  ക്ലിനിക്  ഇവിടെ  ഇരുന്നാൽ  കാണാം...അവളും  ഇടയ്ക്കു  ഇടയ്ക്കു  എന്നെ  നോക്കുന്നുണ്ട്.....  ഇവൾക്ക്  ഇത്രയും  രോഗികളോ.....എല്ലാം  സാധാരണകാർ .......സാൻട്ര .......അവളെ  ഞാൻ  ഒരിക്കലും  അറിയാൻ  ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല...പക്ഷേ  അവൾ  അടുത്തുള്ളപ്പോൾ  ആ    പരിസരത്തു  എവിടെ  ഉണ്ടെങ്കിലും  എനിക്കവളെ  ഒന്ന്  നോക്കാതിരിക്കാൻ  കഴിയില്ലാ ......അങ്ങനെ  പറയത്തക്ക  ഒരു  പ്രത്യേകതയും  ഇല്ലാത്ത   ഒരു  പെണ്ണ്...കാഴ്ചയ്ക്കു  മാത്രം  ആണ്  പ്രത്യേകത  ഇല്ലാത്തതു .....സ്വഭാവത്തിൽ  അല്ലാട്ടോ....ഒരുപാട്  ഒരുക്കം  ഒന്നുമില്ല......കമ്മലിട്ടാലായി.....  മാലയിട്ടലായി ....ചിരിക്കാറേയില്ലാ.....എന്ന്  വെച്ച്  കൂട്ടുകാരില്ലാ  എന്നല്ല....കൂട്ടുകാരൊക്കെയുണ്ട്...അവരോടു   ചിരിക്കാറും  ഉണ്ട്...എന്നോടില്ലാ....ചിരിക്കുമായിരുന്നു...കുറച്ചു  നാൾ...വളരെ  കുറച്ചു......... 

"മോൾ   ഒരുപാട്   ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചോ  എബി ......."   സാൻട്രയാണ് ......വേഷം  മാറിയിരിക്കുന്നു....

ഞാനവളോട്  ഒന്നും  മിണ്ടിയില്ല....എന്റെ  ചോദ്യങ്ങൾ  അവൾക്കറിയാം....മനപ്പൂർവം  ഉത്തരം   പറയാത്തതാണ് ......അവളെ  ഒന്ന്  ഇരുത്തി  നോക്കി...അവൾക്കും   എന്റെ  ദേഷ്യം  മനസ്സിലായി  എന്ന്  തോന്നുന്നു.ഒന്നും  മിണ്ടിയില്ല....എനിക്ക്  ഭക്ഷണം  തന്നു  മരുന്ന്  തന്നു...കാൽ    മസാജ്  ചെയ്തു  തന്നു   .....കുറുമ്പിയെ  കണ്ടില്ലാ.....എനിക്കവളോട്  അത്  ചോദിക്കണം  എന്നുണ്ട്...പക്ഷേ   അപ്പോഴെങ്ങാനും ആ  സാധനത്തെ  വിളിച്ചു  കൊണ്ട്   വന്നാൽ  പിന്നെ  ഉള്ള  സമാധാനം  കൂടെ   പോവും......സാന്ദ്ര  പാമ്പേഴ്സുമായി  വന്നു...പകലൊന്നും  വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല......എന്നാലും  ഈശോയേ   എന്നോടിത്  വേണ്ടായിരുന്നു...ഈ   മുപ്പതാം  വയസ്സിൽ   പാമ്പേഴ്സും  വെച്ച്.......ഹോ..........അതും  ഞാൻ  തേച്ച  സൻട്രയുടെ  മുന്നിൽ.......മറക്കില്ല   ......ഒരിക്കലും....എനിക്ക്  നന്നായി  പുതച്ചു  ലൈറ്റും  ഓഫ്  ചെയ്തു.....സാൻട്ര   പോയി .......വെറുതെ  കണ്ണടച്ച്  കിടന്നിട്ടും  ഉറക്കം  വന്നില്ല...ജെന്നലിൽ  കൂടെ  പുറത്തേക്കു  നോക്കി  കിടന്നു.....സാൻട്ര  മുറ്റത്തിറങ്ങി  പുറകിലേക്ക്  പോവുന്നത്  കണ്ടു....കുറച്ചു   നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ    ഒരു  നായയുമായി  വരുന്നു.....ഒരു  വലിയ   മതിലിനാൽ   ചുറ്റപ്പെട്ട   വലിയ കോമ്പൗണ്ടിന്    ഒത്ത   നടുക്കായുള്ള  വലിയ  വീട്  .....  സാൻട്രയുടെ  വീട്  ഞാൻ  പുറത്തു  നിന്ന്  കണ്ടിട്ടുണ്ട്...  അവൾ  പോയി  ഗേറ്റ്   പൂട്ടി വന്നു.....ലൈറ്റ് കളെല്ലാം  അണുച്ചു . ശ്വാനൻ    ചുറ്റി നടക്കുന്നുണ്ട്....സെൻട്രയുടെ  കാവൽക്കാരൻ .അല്ലെങ്കിലും  ഇത്  സാൻട്രയുടെ കോട്ടയാണല്ലോ   .....ഉറങ്ങി  കിടക്കുന്ന   മോളുമായി   മുറിയിലേക്ക്  വന്നു.    കട്ടിൽ  ആ  മുറിയുടെ  ഒരു  ഓരത്തു   ഇട്ടിരുന്നു...അതിലാണ്  അവർ  കിടക്കുന്നതു....ഞാൻ  കണ്ണടച്ച്  കിടന്നു.... കുറച്ചു  നേരം  കഴിഞ്ഞപ്പോൾ  സാൻട്ര   നടന്നു  വരുന്നത്  എനിക്ക്  കേൾക്കാമായിരുന്നു....അവൾ  കുനിഞ്ഞു  ജന്നൽ  അടച്ചു........രാവിലെ  എനിക്കനുഭവപ്പെട്ടു    ആ  നുനുത്ത  തണുത്ത  സ്പര്ശനം .......അത്  സാൻട്രയുടെ ആണ്  എന്ന്  ഞാൻ  തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു........അവൾ  എന്റെ  നെറുകയിൽ  തലോടുന്നു  .ആ  കൈ  പിനവലിക്കുമ്പോഴേക്കും  ഞാൻ  ആ  കൈകളിൽ  കടന്നു  പിടിച്ചിരുന്നു..........അവൾ  ഒന്ന്  ഭയന്ന്  പോയതായി  തോന്നി.. അപ്രതീക്ഷിതമായതു  കൊണ്ട്  തന്നെ  അവൾ  എന്റെ  മേലേക്ക്  വീണു  വീണില്ല  എന്ന  മട്ടിൽ  പിടിച്ചു  നിന്നു .എന്നെ  നോക്കി......അത്ഭുതത്തോടെ.......

 "വൈ   ഐ   ആം   ഹിയർ   സാൻട്ര ?".......

ഇരുട്ടിൽ  പോലും  ആ  കണ്ണുകളിലെ  നീർമുത്തുകൾ    എനിക്ക്  കാണാമായിരുന്നു.

"ശ്വേതാ  എവിടെ,  മമ്മ ,  എന്റെ  കുഞ്ഞു .........പ്ലീസ് "  എന്റെ  പിടി  മുറുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു......പക്ഷേ  അവളിൽ  ഒരു  മാറ്റവുമുണ്ടായിരുന്നില്ലാ.......

"എബിക്കു  എന്നോട്  ചോദിക്കാൻ  ഒരുപാട്  ചോദ്യങ്ങളുണ്ടാവും...എനിക്ക്  പറയാനുള്ളത്   രണ്ടു  കാലിൽ  എണീറ്റ്  നിൽക്കുന്ന  എബിയോടാണ്...സോ    ട്രൈ  യൂവർ സെൽഫ്............  എത്രയും  പെട്ടന്ന്  എഴുന്നേറ്റു  നിൽക്കുന്നു  അത്രെയും   പെട്ടന്നു നിനക്ക്  ഇവിടന്നു  പോകാം......"   ധൃഢമായിരുന്നു  അവളുടെ  വാക്കുകൾ.

"എന്നെ  ചലഞ്ചു   ചെയ്യുവാണോ.........."   ഞാനവളെ  ഒന്നുകൂടെ  മുറുകെ  പിടിച്ചു......അവൾ  എന്നെ  നോക്കി  ചിരിച്ചു.........

"നീ  അങ്ങെനെയാണ്  വിചാരിക്കുന്നു  എങ്കിൽ അങ്ങനെ .......ചലഞ്ച ആയി  എടുത്തോളൂ "  എന്റെ  കൈയ്  അവൾ  ബലമായി  വിടുവിച്ചു.

"എനിക്ക്  ഒരാളെ  നോക്കാൻ  ഒരു  പാടുമില്ല.......എന്റെ  മോൾക്കും   എനിക്കും  ഒരു  ആൾ  വേണം ....അല്പം  ശ്വാസമായാലും  മതി....അതും  ഞങ്ങൾക്ക്  കൂട്ടാണ് .......സൊ ....ഇവിടന്നു  പോവുക  എന്നത്  നിന്റെ  മാത്രം  ആവശ്യമാണ് .......നല്ല  ചികിത്സാ  എന്തായാലും  തരുന്നുണ്ട്.....ദൈവത്തിന്  നിരക്കാത്തത്  ഒന്നും  ഞാൻ  ചെയ്യില്ല......ശ്രമിക്കേണ്ടത്  നീയാണ്...എബി......"  അവൾ  എന്നെ  തന്നെ    നോക്കി.

"അപ്പൊ  കളി  അങ്ങനാണ് .....ശെരി  കാണാം ......."  ഞാനവളെ  നോക്കി പറഞ്ഞു........എനിക്കവളെ  കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യം  വന്നു....എന്റെ  വലതു  വശത്തിരുന്ന  തലയണ  എടുത്തു  ഞാൻ  അവൾക്കു  നേരെ  എറിഞ്ഞു.  അവൾ  അത്  കൈകൊണ്ടു  പിടിച്ചു  നടന്നു  വന്നു  എന്റെ  അടുത്ത്  തന്നെ  തിരിച്ചു  വെച്ചിട്ടു  മുറിക്കു  പുറത്തേക്കു  പോയി...എനിക്ക്  ദേഷ്യം  സഹിക്കുന്നതിലും   അപ്പുറമായിരുന്നു......ആ   മെഡിസിൻ  ബോക്സ് തട്ടി  എറിയാൻ  പോയപ്പോൾ  അത്  അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു...സാൻട്ര   അത്  നേരത്തെ  മാറ്റിയിരുന്നു.... വെള്ളം  നിറച്ച  കുപ്പി     കണ്ടു...അത്  എടുത്തു  അവൾ  പോയ  വഴിയിൽ   എറിയാൻ  പോയപ്പോൾ  കുറുമ്പി  ഒന്ന്  ചിണുങ്ങുന്ന  ശബ്ദം  കേട്ടു ...പെട്ടന്നു   ഞാൻ  ആ   കുപ്പി  തിരിച്ചു  വെചു.....ആ    കാന്താരി  എങ്ങാനും  ഉറക്കം  എണീറ്റാൽ  പിന്നെ  പൂർത്തിയായി....ഇനി  അതിന്റെ  കുറവും  കൂടെയുള്ളൂ .......ഈ   തള്ളയും  മോളും  കൂടെ എന്നെ  ക്ഷമയുടെ   നെല്ലിപ്പലക  കാണിപ്പിക്കുലോ   കർത്താവേ........  

🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹

ഞാൻ  വേഗം  എന്റെ  അപ്പന്റെ   മുറിയിൽ  വന്നു...അപ്പന്റെ   മെത്തയിൽ ഇങ്ങനെ  കിടക്കുമ്പോ   അപ്പൻ  വന്നു    നെറുകയിൽ  തലോടുന്ന   പോലെ തോന്നും.......

"എന്റെ  സാൻട്ര   ചുണകുട്ടിയല്ലേ.......തളരില്ല.......ഒരിക്കലും....."  അപ്പന്റെ  ശബ്ദം  എന്റെ  ചെവിയിൽ  മുഴങ്ങും.....അപ്പനും  ഞാനും  ഉള്ള  ഒരു  കൊച്ചു കുടുംബമാണ്  ഞങ്ങളുടേത്....അപ്പൻ  ഒറ്റ  മോനായിരുന്നു...അമ്മയെ  അപ്പൻ  ഒരു  അനാഥാലയത്തിൽ  നിന്ന്  സ്നേഹിച്ചു  കല്യാണം  കഴിച്ചതായിരുന്നു.  അതുകൊണ്ടു  തന്നെ  എനിക്ക്  ബന്ധുക്കൾ  വളരെ  കുറവായിരുന്നു...ആരൊക്കെയോ  ഉണ്ട്........'അമ്മ  മരിച്ചപ്പോൾ  അപ്പനെ  വേറെ  കെട്ടിക്കാൻ  നോക്ക്കിയപ്പോൾ  അപ്പൻ  അവരെ  പുറത്താക്കി....അപ്പൻ  മരിച്ചപ്പോൾ   എന്നെ  കെട്ടിക്കാൻ  നോക്കിയപ്പോൾ  ഞാനും   അവെരെയും പുറത്താക്കി.....പിന്നെ  അപ്പൻ  എനിക്ക്  ഒരുപാട്  സ്വന്തക്കാരെ  തന്നു.....ജോസഫേട്ടൻ ....  ഭാര്യ  അന്നമ്മച്ചി ......കുറെ   അപ്പാപ്പന്മാരും അമ്മാമാരും....അങ്ങനെ........

ദോ.....അകത്തു  കിടക്കുന്നവനില്ലേ   അവൻ  എം.ഡി  യാണ്  .....ഞങ്ങൾ   ഒരേ  വർഷമാണ്...പണ്ട്  തൊട്ടേ  ഒരേ  സ്കൂളിലാണ് ...പള്ളിയിലാണ്......പിന്നെ  പ്ലസ്  ടുവിനു  പടിക്കുമ്പോ   അവന്റെ  ഒരു  നേരമ്പോക്ക്   പ്രണയമായിരുന്നു  ഞാൻ...അത്  പ്രണയമാണോ...ഒരിക്കലുമല്ല......അവന്റെ   ആ  വികാരത്തെ  എന്ത്   പേര് വിളിക്കാനാണ്.....എന്തായാലും  അപ്പോൾ  തൊട്ടു  എനിക്ക്  വന്ന   പേരാണ്  22  ഫീമെയ്ൽ  കോട്ടയം.....   എങ്കിലും  അവൻ എന്റെ  ആരെല്ലാമോ  ആണ്....  ഞാൻ  എന്റെ  മനസ്സിന്റെ  ആർക്കും  കടന്നു  ചെല്ലാൻ  കഴിയാത്ത  ഒരു കോണിൽ  ഞാൻ  ഒളിപ്പിച്ചു  വെച്ചിരിക്കുന്ന  എന്റെ  സ്വകാര്യതാ.....അവനെ  ഞാൻ  ആദ്യമായി  കാണുന്നതു  എന്റെ  അമ്മച്ചി  മരിച്ച  ദിവസമായിരുന്നു......ലോകം  മുഴുവൻ  അന്ന്  കരഞ്ഞിരുന്നതായി  എനിക്ക്  തോന്നി...പ്രകൃതിയും   എല്ലാം......അന്നു  പള്ളിയിൽ  എല്ലാപേരും  കണ്ണടച്ച്  അമ്മച്ചിക്കു   വേണ്ടി  പ്രാര്ഥിച്ചിരുന്നപ്പോൾ   ഞാൻ  ഒരടക്കി  ചിരി  കേട്ടു.

തൈരും  ബീഫും

ഭാഗം 4 

  

.....അവനെ  ഞാൻ  ആദ്യമായി  കാണുന്നതു  എന്റെ  അമ്മച്ചി  മരിച്ച  ദിവസമായിരുന്നു......ലോകം  മുഴുവൻ  അന്ന്  കരഞ്ഞിരുന്നതായി  എനിക്ക്  തോന്നി...പ്രകൃതിയും   എല്ലാം......അന്നു  പള്ളിയിൽ  എല്ലാപേരും  കണ്ണടച്ച്  അമ്മച്ചിക്കു   വേണ്ടി  പ്രാര്ഥിച്ചിരുന്നപ്പോൾ   ഞാൻ  ഒരടക്കി  ചിരി  കേട്ടു.

എനിക്കാ  ശബ്ദത്തോട്   തന്നെ  അടങ്ങാത്ത   വെറുപ്പ്   തോന്നി....ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു  തിരിഞ്ഞു  നോക്കുമ്പോൾ   കണ്ടു ....ഒരു വെളുത്തു സുന്ദരനായ ചെക്കൻ .

അവനും  കൂട്ടുകാരനും കൂടെ    വിരലുകൾ  വെച്ച്  ക്രിക്കറ്റ്  കളിക്കുന്നു ......ഞാൻ   അവനെ തുറിച്ചു   നോക്കി...... എനിക്ക് സഹിക്കാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു.അപ്പുറമായിരുന്നു......ഞാൻ അവനെ നോക്കുന്നതു  അവൻ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല .എല്ലാപേരും എല്ലാപേരും  കണ്ണടച്ചിരുന്നു പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു .ഞാൻ അവനെ നോക്കി....വീണ്ടും കളി തന്നെ .

"സിക്സ് "

"ഫോർ "

 അവന്റെ ചിരി ....പിന്നൊന്നും   നോക്കീല   അലറി......

"വീട്ടിൽ   പോയി   കളിക്കട ....." ഞാനായിരുന്നേ ...

 ഒരു ഒന്നൊന്നര അലർച്ചയായിരുന്നു .പള്ളീലച്ചന്റെ  പ്രാര്ഥനവരെ   നിശ്ചലമായി പോയി .അവനാകട്ടെ  വെട്ടിവിയർത്തു   പരുങ്ങി  നിൽക്കുന്നു . അവന്റെ  അമ്മച്ചിയാണ്  തോന്നുന്നു   അവനു നു  ഒരടി   വെച്ച്  കൊടുത്തു .   കണ്ണുകൊണ്ടു പോകാൻ  പറഞ്ഞു..അവൻ എന്നെ തിരിഞ്ഞു   നോക്കി നോക്കി  അവിടന്ന്  പോയി..അവന്റെ  കൂട്ടുകാരൻ  നിന്നിടം ശൂന്യമായിരുന്നു.

എന്റെ അപ്പൻ എന്നെ  ചേർത്ത്  പിടിച്ചു..തോളിൽ  തട്ടി..ആശ്വസിപ്പിച്ചു...അന്ന്   വീട്ടിൽ  വന്നിട്ടും   പിന്നീട്  കുറച്ചു  നാൾ  അവൻ  എന്റെ  മനസ്സിൽ  നിന്ന്  പോയില്ല...അങ്ങനെ   ഹൃദയം  തകർന്നു  കുറച്ചു  പേര് നിൽക്കുമ്പോൾ  അവനു എങ്ങനെ   കളിക്കാൻ  തോന്നി.......ഒടുവിൽ  അപ്പനോട്  പറഞ്ഞപ്പോൾ.....അപ്പൻ  പറഞ്ഞു.....

"അവൻ  കൊച്ചല്ലേ.....വളരുമ്പോ...അവനതു  മനസ്സിലാവും ..അപ്പോൾ  അവൻ  തന്നെ  വന്നു  ക്ഷമ  പറയും....."

"കൊചോ .....ആര്  പറഞ്ഞു...അവനു  എന്റെ  പ്രായമാണ്......"  ഞാൻ  വീറോടെ   പറഞ്ഞു.

"മോൾക്ക്  ഇങ്ങനെ  ഒരു  അനുഭവം  വന്നത്  കൊണ്ടാ.....ചിലതു  ഒക്കെ  നമുക്ക്  സ്വന്തമായി  വന്നാലേ  ചിലർക്ക് അത്  മനസ്സിലാവു ....അത്  അവരുടെ  പക്ക്വത  കുറവാണ്........  ഒരോ   അനുഭവങ്ങൾ നമ്മളെ  പക്ക്വതയുള്ളവരാക്കി തീർക്കും..."

"...നോക്കിക്കോ...എന്റെ  സാൻട്ര   എല്ലാരെക്കാളും  പക്വത   ഉള്ളവളായിരിക്കും......"

അപ്പൻ  എപ്പോഴും  അങ്ങനാ...... എന്നെ  അങ്ങ്  പോഷിപ്പിച്ചു  കൊണ്ടിരിക്കും...പറയുമ്പോ  പുള്ളിക്കും  ഒരു  സുഖം....കേൾക്കുമ്പോ  എനിക്കും...അങ്ങനെ  ഞങ്ങളുടെ  ജീവിതം  മുന്നോട്ടു  പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു...'മമ്മ  പോയെങ്കിലും    അപ്പൻ  എന്നെ  പൊന്നു  പോലെ  നോക്കി...ഞാൻ  ഏറ്റവു കൂടുതൽ  എന്റെ  ജീവിതത്തിൽ  സംസാരിച്ചിട്ടുള്ളത്  അപ്പനോടാണ്....അപ്പനും  ഒരുപാട്  സംസാരിക്കുമായിരുന്നു...ഞാൻ  അപ്പന്റെ  കൂടെ      പാചകം  ചെയ്യാൻ  കൂടും  ...ഒടുവിൽ  പത്താം  ക്ലാസ്  ആയപ്പൊളേക്കും  ഞാൻ  നല്ലൊരു  പാചകക്കാരി  ആയി . എന്റെ  ബീഫ്  ഉലർത്തു കഴിച്ചു  അപ്പൻ  പറഞ്ഞ  ഒരു പ്രശംസ  കേട്ടു   ജോസെഫേട്ടന്റെ  വാ  പോലും  തുറന്നു  പോയി.  എന്താന്നറിയ്യോ ........

"നിന്റെ  മമ്മ  ഉണ്ടായിരുന്നു  എങ്കിൽ...ഈ  പ്രായത്തിൽ   നീ  ഇവിടെ പത്തു  മണി  വരെ   കിടന്നുറങ്ങി...ഇപ്പൊ  എന്റെ  കൂടെ  ഇരുന്നു   നാല്  കുറ്റവും  പറഞ്ഞു  ബീഫും  തട്ടി  ഇരുന്നേനെ......അവള്  നേരത്തെ  അങ്ങ്  പോയത്  നന്നായി...."  അതും  പറഞ്ഞു  പുള്ളി  അങ്ങു   കഴിക്കുവാ.....

ഞാൻ  ഒന്നു  നിർത്തി  അപ്പനെ  നോക്കി....ജോസഫ്  അങ്കിൾ  ആണേൽ  കിളിയും  പറന്നിരിപ്പുണ്ട്......പക്ഷേ  പ്രശംസ  കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നു...അടുത്ത്തു   ദേ   വരുന്നേയുള്ളൂ.....  ബീഫും  ചവച്ചു  ചവച്ചു   പറയുവാ ...."എന്റെ   അഭിപ്രായത്തിൽ  എല്ലാ  പെൺമക്കളുടെയും  അമ്മമാരു  നേരത്തെ  അങ്ങ്  പോവുന്നതാ  നല്ലതു....എങ്കിലെ  എന്റെ  സാൻട്രയെ   പോലെ  ആവുള്ളു  എല്ലാരും...."

ഈശോയെ...എന്റെയും ജോസെഫേട്ടന്റെയും  എല്ലാം  കിളികളും അങ്  റോമിലെത്തി.

"അപ്പ........."

"എന്നാ...വർത്തമാനമാ   മാത്യുച്ചായോ .....?"  ജോസഫ്  അങ്കിളാണേ ...

അപ്പൊ  മാത്രമാണ്  പുള്ളി  എന്താ  പറഞ്ഞത്  എന്ന്  പുള്ളിക്ക്  ബോധ്യം  വന്നത്.

"ഇത്  എന്നാ   മോട്ടിവേറ്റിങ്   ആ  അപ്പ  ഇത്......കർത്താവിനോർത്തു  ഇനി  ഈ  വാ  തുറക്കരുത്  പ്ലീസ് ......"

ഞാൻ  കൈകൂപ്പി  പറഞ്ഞതും...പുള്ളി  ചമ്മി  തല  താഴ്ത്തി ഇരുന്നു  കഴിക്കാൻ  തുടങ്ങി...അത്  കണ്ടപ്പോൾ  ജോസെഫ അങ്കിളിനും   എനിക്കും ചിരി  പൊട്ടി...പിന്ന അപ്പനും   കൂടി.  അത്  കൂട്ട  ചിരിയായി  മാറി.

എബിയെ   ഞാൻ  പിന്നെ  പലപ്പോഴും  പള്ളിയിൽ  വെച്ച്  കാണാറുണ്ടായിരുന്നു.

പിന്നീട്  ഞാനവനെ  ശ്രദ്ധിക്കാൻ  തുടങ്ങി...അവൻ  ഞങ്ങളുടെ  ഇടവകയിലെ ആയിരുന്നു...അവിടത്തെ  വലിയ പേരുകേട്ട കുടുംബത്തിലെ  ഇളയ  പുത്രനായിരുന്നു.  അവന്റെ  വല്യ   ചേട്ടന്മാരും  അവനും  തമ്മിൽ  ഒരുപാട്  പ്രായ  വ്യെത്യാസമുണ്ടായിരുന്നു...അവന്റെ  അപ്പൻ ചാക്കോ  കുരിശിങ്കൽ  എല്ലാപേരും  ബഹുമാനിക്കുന്ന  അല്ലെങ്കിൽ ബഹുമാനം  സ്വയം  പിടിച്ചു  വാങ്ങും  എന്ന്  നിഷ്ഠയുള്ള  ഒരു  മനുഷ്യൻ.....'അമ്മ  ഒരു  നല്ല  സ്ത്രീ   ആയിരുന്നു  എന്നെനിക്കു  തോന്നി....പേര്  അന്ന്  എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു...ഇന്നറിയാം  മോളി   ആന്റി.....അന്ന്  മുതൽ  അവൻ  എന്നെയും  ഞാൻ  അവനെയും  ശ്രദ്ധിക്കാൻ  തുടങ്ങി....ഞാൻ  അവനെ  കാണുമ്പോഴൊക്കെ  കണ്ണുരുട്ടാൻ   മറന്നില്ല......അവൻ  ആദ്യമൊക്കെ  നന്നായി  പരുങ്ങുമായിരുന്നു...പക്ഷേ  വളരുംതോറും  ആ പരുങ്ങൽ   മാറി...അവനും  കട്ടയ്ക്കു  തന്നെ  എന്നെ  തിരിച്ചു  കണ്ണുരുട്ടാൻ  ആരംഭിച്ചു..ഞാനും   കട്ടയ്ക്കു   കണ്ണുരുട്ടി പോന്നു.... ഒടുവിൽ  പത്താം  ക്ലാസ്   റിസൾട്ടും  വന്നു....എനിക്ക്  നല്ല  മാർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു....ഞാൻ  വലിയ  ബുജി  ഒന്നുമല്ലാട്ടോ...അപ്പന്റെ  കൂടെ  റബര്  കാടുകൾ  കയറിറങ്ങി....അന്ന്  ഞങ്ങൾക്ക്  ഫാം  ഉണ്ടായിരുന്നു....കുറെ  കോഴികളും...താറാവുകളും  ...അപ്പൻന്റെ   വൃദ്ധ  സദനത്തിലെ  അപ്പാപ്പന്മാരും  ഒക്കെ  ആയി  ഞാൻ  വളരെ  തിരക്കായിരുന്നു....ഇടയ്ക്കു  ഇടയ്ക്കുള്ള  ഒരു  നേരമ്പോക്ക്  ആയിരുന്നു പഠനം.....പക്ഷേ  എന്നെ  ഞെട്ടിച്ചു  കൊണ്ട്  അപ്പൻ  ഒരു  തീരുമാനം അങ്  എടുത്തു.....എന്നെ  ഒരു  ഡോക്ടർ  ആക്കുക.....സൗജന്യമായി  ചികിത്സാ  ചെയ്യുന്ന   ഒരു  സാധുക്കളുടെ  ഡോക്ടർ.....

"അപ്പ......അത്  വേണോ.........?" ഞാൻ  സംശയത്തോടെ  ചോദിച്ചു.

"വേണം........ അത്  എന്റെ  ആഗ്രഹമാന്  സാൻട്ര ........നമ്മൾ ജീവിക്കുമ്പോ......ഒരാളെങ്കിലും  നമ്മളുടെ  തണൽ  അനുഭവിച്ചിരിക്കണം......"

പക്ഷേ  എന്റെ  മനസ്സിൽ  നിറഞ്ഞതു  എടുത്താൽ  പൊങ്ങാത്ത  എൻട്രൻസ്  സിലബസും ...രക്തവും  ശവശരീരങ്ങളും  ഒക്കെയാ......എന്തായാലും   അപ്പൻ ഇപ്പൊഴേ   പറഞ്ഞത്  നന്നായി.......ഒന്ന്  തയ്യാറാവാൻ  രണ്ടു  വർഷമെങ്കിലും  ഉണ്ടല്ലോ......

അങ്ങനെ  ഞാനിതുവരെ  പഠിച്ചിരുന്നത്  പെൺകുട്ടികൾ  മാത്രമുള്ള  സ്കൂളിലായിരുന്നു......കന്യാസ്ത്രീകളുടെ  സ്കൂൾ...അവിടെ  നിന്ന്  എന്നെ  മാറ്റി  എൻട്രൻസ്  കോച്ചിങ്  സെന്റർ  അടുത്തുള്ള  ഒരു   സ്കൂളിലേക്ക്  മാറ്റി...ആൺകുട്ടികളും  പെൺകുട്ടികളും  ഉള്ള  സ്കൂൾ......ആദ്യ  ദിവസത്തെ  അപ്പന്റെ  ഉപദേശം.....

"സാൻട്ര .....മോളെ   അപ്പന്  വിശ്വാസമാണ്.......  അത്  മറക്കരുത്........"

"ഞാൻ   ശ്രമിക്കാം  അപ്പാ ...."  ഞാനാണ് ......നിഷ്കു   ഭാവത്തിലങ്ങു തട്ടി വിട്ടു.

"സാൻഡി ......അപ്പനിട്ടു  പണിയോ "  അപ്പൻ  നെഞ്ചത്ത്  കൈവെച്ചു  അതെ  ഭാവത്തിൽ  പറഞ്ഞു......

"ഒന്ന്  പോ  അപ്പ......."

അങ്ങനെ  എൻട്രൻസ്  കോച്ചിങ്  തുടങ്ങി.......അവിടെ  എബിയും  ഉണ്ടായിരുന്നു....പണ്ടത്തെ  എബിയൊന്നുമല്ല....ഒന്നുകൂടെ  സുന്ദരനായിട്ടുണ്ട്...നല്ല  പൊക്കവും    മീശയും  ഒക്കെ  വന്നിട്ടുണ്ട്.....പിന്നെ  പെമ്പിള്ളാരുടെ  രോമാഞ്ചമാണ്  അവൻ  എന്ന്  ഞാൻ  മനസ്സിലാക്കി... പക്ഷേ ഞങ്ങൾ  അങ്ങോട്ടും  ഇങ്ങോട്ടും പുച്ഛം  വാരിവിതറി.....സ്കൂൾ  ആരംഭിച്ചപ്പോഴും  അവസ്ഥ   ഇത്  തന്നെ  ...ഞാനും  അവനും  ഒരു  ക്ലാസ്സിൽ.....അവൻ  ഹീറോ...ഞാൻ  ആ  ക്ലാസ്സിൽ  ഉണ്ടോ  എന്നുള്ളത്  അവന്റെ  മുഖത്തു  നിന്ന്  വ്യെക്തമാണ്..ഞാനുള്ള   ദിവസം  ഭയങ്കര  ബഹളം  ആയിരിക്കും.... എന്നെ  ശ്രദ്ധിക്കുന്നേയില്ല എന്ന് 

 എന്നെ  അറിയിക്കുക.........പിന്നെ  അവൻ  ഭയങ്കര  ബുദ്ധിമാനായിരുന്നു....ഒരുപാട്  നേരം  ക്ലാസ്  ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട  കാര്യം  ഒന്നും    അവനില്ല......ആൻസർ  ഒക്കെ  പടപടാന്നു  വരും.....  എന്റെ  അവസ്ഥ  അങ്ങനല്ലാട്ടോ .....ഞാനും  കണക്കും  ജീവശാസ്ത്രവും  രസതന്ത്രവും  ഒക്കെയായി  നന്നായി  പണി പെട്ടു.  എന്റെ  അപ്പന്റെ  ഒരു  മോഹം......സൗജന്യ  ഡോക്ടർ  അത്രേ....പക്ഷേ  അങ്ങനെ  എല്ലാം  ശോകമായിരുന്നില്ല.....

ആ  ക്ളാസ്സിലെ  കുട്ടികൾ   എല്ലാം നേരത്തെ  അവിടെ  ഉണ്ടായിരുന്നവരായിരുന്നു....അതുകൊണ്ടു  തന്നെ  അവർ തമ്മിൽ  നല്ല  ഒരു  ബന്ധം  ഉണ്ടായിരുന്നു...ഞാൻ   ഇടയ്ക്കു   വന്നത് കൊണ്ടും  എനിക്ക്  അവിടെ   ഒരു  നല്ല  ബന്ധം  സ്ഥാപിച്ചു  എടുക്കാൻ  കഴിഞ്ഞില്ല....പക്ഷേ   അവിടെ  പെൺകുട്ടികളും  ആൺകുട്ടികളും  തമ്മിൽ  ഒരു  ശീത  സമരം  ഉണ്ടായിരുന്നു...കാര്യം  മറ്റൊന്നുമല്ല...പെൺകുട്ടികൾ  ക്കു  ഉച്ചയ്ക്ക്  കഴിക്കാൻ  ഒന്നുമില്ലാ ....ഉച്ചയ്ക്ക്  മുന്നേ  അവരുടെ  ടിഫിനുകൾ  കാലിയാവുന്നു.........ഇതൊന്നുമറിയാതെ പാവം  ഞാൻ   തലേദിവസം രാത്രി  കഷ്ടപ്പെട്ട്  ഉണ്ടാക്കി കൊണ്ട്  വന്ന  ബീഫ്  കറി  ...രാവിലെ  ഉണ്ടാക്കിയ  ചപ്പാത്തി  എല്ലാം   കാലി ..... അപ്പോഴാണ്  ഞാൻ  ചുറ്റുള്ളവരെ  നോക്കുന്നെ.....എല്ലാരും  ഇതേ  അവസ്ഥ.....ചിലരാണെൽ  വെറും  ചോറ്  കഴിക്കുന്നു....മുട്ട  പൊരിച്ചതും  മീൻ  പൊരിച്ചതും  എല്ലാം  അവന്മാർ  തട്ടി.......  എന്നിട്ടു അവന്മാർക്ക് പുച്ഛവും  കളിയാക്കലും  ചിരിയും......എബി    മുന്നിലുണ്ട്....ഒരു  കുലുക്കവുമില്ല...ഇത്  കുറച്ചു  ദിവസം  സഹിച്ചു...കുറച്ചധികം  ഫുഡ്  കൊണ്ട്  വന്നു  നോക്കി.....അപ്പോഴും   ഒരു  രക്ഷയുമില്ല.....പിന്നെ  ഞാൻ ഒരു  സംഘാടകയായി...എല്ലാരോടും  പറഞ്ഞു  മുട്ട  പൊരിച്ചതിലും  മീൻ  പൊരിച്ചതിലും  ബീഫിലും  ചിക്കനിലും  എരി   അങ്ങ്  കൂട്ടാൻ......അവന്മാർ  ഓടണം.......അവളുമാർ  കട്ടയ്ക്കു  കൂടെ  നിന്ന്...എനിക്ക്  കുറച്ചു  ദിവസത്തെ  പകയാണെങ്കിൽ   അവളുമാർക്കു വര്ഷങ്ങളുടെ  കുടിപ്പക  ഉണ്ടായിരുന്നു  തീർക്കാൻ.......രണ്ടേ   രണ്ടു  ദിവസം  കൊണ്ട്  അവന്മാർ  മര്യാദ  രാമൻ മാരായി ...അമ്മാതിരി ഓട്ടമായിരുന്നു  എബിയും   കൂട്ടരും  എന്റെ  ഒരുകിലോ  ബീഫ്  റോസ്റ്റും   ചപ്പാത്തിയും  മോഷ്ടിച്ച്  തിന്നിട്ടു  ഓടിയത്...അവന്മാർക്ക്  തിന്നാനും  പറ്റീല..കാൽ  കിലോയോളം മുളക്  പൊടിയാനേ   ഇട്ടതു..രണ്ടു  ദിവസം പാവങ്ങൾ  വയറു  സുഖമില്ലാതെ  അവധിയുമെടുത്തു...ഇതേ  വിദ്യ തന്നെ  അപ്പുറത്തെ  ക്ലാസ്സിലെ  പെൺകുട്ടികളും  ചെയ്തു....ഒരു  മാസം  കൊണ്ട്  എല്ലാ  ചെക്കന്മാരും  അവരവരുടെ  ഭക്ഷണത്തെ  കഴിക്കാൻ  തുടങ്ങി....മോഷണം  നിറുത്തി   അന്തസ്സോടെ ചോദിച്ചു  പങ്കിട്ടു കഴിക്കാൻ  തുടങ്ങി.....

എന്റെ  ബീഫ്  ഉലത്തിയത്  അങ്ങ്  ക്ലിക് ആയി.....പിന്നെ  അവർ  എന്നും  എന്നോട്  വന്നു  ചോദിക്കാൻ  തുടങ്ങി....ഞാനും  അപ്പനും  കൂടി  നല്ലോണം  ഉണ്ടാക്കി  കൊടുത്തു...എന്റെ   പാത്രം  തുറക്കുമ്പോൾ  ഒരു  ബഹളമാണ്......എല്ലാരും   വരും  ഒരാളൊഴികെ......ആളെ  അറിയാലോ......

 ദിവസങ്ങൾ  കടന്നു  പോയി   .....പ്ലസ്  ഒന്നു  കഴിഞ്ഞു...എബിക്ക്  വലിയ  മാറ്റമൊന്നുമുണ്ടായില്ല...എനിക്കും....ഞാനും  മിണ്ടാൻ  പോയില്ല...പിന്നെ  തുറിച്ചു  നോട്ടം  ഞങ്ങൾ  രണ്ടു  പേരും  അവസാനിപ്പിച്ചു.....പിന്നെ  മറ്റു  പെൺകുട്ടികൾ  എബിയെ  വായി  നോക്കുമ്പോ  എനിക്കവനോട്  കുറച്ചു  അസൂയയും  വന്നു......അത്രയ്ക്ക്  സുന്ദരനാണ്......ഞാനാണെങ്കിലോ......ഒരു  സാധാരണ  കുട്ടി...ആരെക്കെയോ  എന്നെ  നോക്കുന്നുണ്ട്.....ഒന്നും  കൊള്ളില്ല....എനിക്കവൻമാരെ  കാണുമ്പോ  കണ്ണ്  കുത്തി  പൊട്ടിക്കാൻ  തോന്നും...പിന്നെ  പെൺകുട്ടികൾ  മാത്രം  പഠിച്ച  സ്കൂളിൽ  നിന്ന്  വന്നത്  കൊണ്ട്  എനിക്ക്  ഈ  കാര്യത്തിൽ  ഒക്കെ  ഭയങ്കര  പേടിയായിരുന്നു...ആണ്കുട്ടികളോട്  സംസാരിക്കാനും  ഒരല്പം  ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായിരുന്നു...പക്ഷേ  എന്നെ   കാണുന്നവർക്കു  അതൊന്നും  മനസ്സിലാവില്ലാട്ടോ.

അങ്ങനെ  ദിവസങ്ങൾ  കഴിഞ്ഞു...ഞാൻ  ഒരു  കാര്യം  ശ്രദ്ധിക്കാൻ  തുടങ്ങി...ഞാൻ  സ്കൂളിൽ  സൈക്കിളിൽ  ആണ്  പോയി  വന്നിരുന്നത്......സ്കൂൾ  ബസ്  ഉണ്ടായിരുന്നു  കൊച്ചു  കുട്ടികൾക്ക്......ബസ്സിലെ   കണ്ടക്ടർ അങ്കിൾ....അയാൾക്ക്  ഒരു  കള്ള  ലക്ഷണം   ഞാൻ  ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.....പ്രത്യേകിച്ചും  കൊച്ചു  കുട്ടികളോടുള്ള  അയാളുടെ  രീതി...അത്  കണ്ടു  പിടിക്കാൻ എനിക്കൊരവസരവും  വന്നു.......പക്ഷേ  അതിലൂടെ  ഞാൻ  എബിയെ  അറിയാൻ  തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.ആ  സംഭവം ..എന്റെ മനസ്സിലെ  എബിക്ക്   ഒരു  പുതിയ  ഭാവം  നൽകും എന്ന് അന്ന്  എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.  ഇന്നും  ആ  ഭാവം  എന്നെ  വല്ലാതെ  വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.....

 തൈരും  ബീഫും 

ഭാഗം 5

ഞാൻ സ്കൂളിൽ സൈക്കിളിൽ ആണ് പോയി വന്നിരുന്നത്......സ്കൂൾ ബസ് ഉണ്ടായിരുന്നു കൊച്ചു കുട്ടികൾക്ക്......ബസ്സിലെ കണ്ടക്ടർ അങ്കിൾ....അയാൾക്ക് ഒരു കള്ള ലക്ഷണം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.....പ്രത്യേകിച്ചും കൊച്ചു കുട്ടികളോടുള്ള അയാളുടെ രീതി...അത് കണ്ടു പിടിക്കാൻ എനിക്കൊരവസരവും വന്നു.......പക്ഷേ അതിലൂടെ ഞാൻ എബിയെ അറിയാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.ആ സംഭവം..എന്റെ മനസ്സിലെ എബിക്ക് ഒരു പുതിയ ഭാവം നൽകും എന്ന് അന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ഇന്നും ആ ഭാവം എന്നെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.....

ഈ കണ്ടക്ടർ അങ്കിളിന്റെ കയ്യിൽ ഇപ്പോഴും മിഠായികൾ ഉണ്ടാവും....വീട്ടിൽ നിന്ന് വരുന്ന കുട്ടികൾ പ്രത്യേകിച്ചും നഴ്സറിയിലെ കുട്ടികൾ അവർ കരഞ്ഞു കൊണ്ടാവും ബസ്സിലേക്കു കയറുക...അപ്പോൾ അങ്കിൾ മിഠായി കൊടുക്കും...അപ്പൊ കുട്ടി ശെരിയാവും .....ടീച്ചർമാരും വീട്ടുകാരും കാണുന്ന കാര്യം...ആർക്കു ഒരു സംശയവുമില്ല...പക്ഷേ ഞാൻ അങ്ങനല്ലാട്ടോ..... അപ്പനും അമ്മയും എനിക്ക് വിശദമായി തന്നെ തെറ്റായ സ്പര്ശനത്തെ പറ്റി പറഞ്ഞു തന്നിട്ടുണ്ട്...പോരാത്തതിന് ഞങ്ങളുടെ പള്ളികളിലെ ക്ലാസ്സുകളിലും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്...അതുകൊണ്ടുതന്നെ എനിക്ക് എല്ലാരെയും സംശയമാണ്....

ഒരു ദിവസം ഞാൻ സ്കൂളിൽ എത്തുമ്പോ എന്റെ പള്ളിയിൽ വരുന്ന ഒരു കൊച്ചു പെൺകുട്ടി അങ്കിളിന്റെ മിഠായി വാങ്ങി എറിയുന്നു...

"എനിക്ക് വേണ്ട......പോ......." എന്നും പറഞ്ഞു നിലവിളി തന്നെ.....അങ്കിൾ കുട്ടിയെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു......ആയചേച്ചി വന്നു പൊക്കി എടുത്തു കൊണ്ട് പോവുന്നു....

....എന്നിട്ടും അവൾ കരച്ചലോടെ കരച്ചിൽ......"അങ്കിൾ വേണ്ട ...പോ....."

"ഞാൻ പോയേക്കാവേ" എന്ന് കളിയായി പറഞ്ഞു പുള്ളി രംഗം വിടുന്നു....ഞാൻ അവളെറിഞ്ഞ മിഠായി എടുത്തു.....ഒരു പേരുമില്ലാ.....വർണ്ണ കടലാസ്സിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു ഹോം മെയിഡ് ചോക്ലേറ്റ്.......

"മോളെ അതിങ്ങു തായോ...... എന്റെ കയ്യിൽ വേറെ മിഠായി ഇല്ല......കൊച്ചു പിള്ളാരല്ലേ ....ചോദിക്കുമ്പോ.....എങ്ങനാ ഇല്ലാ ...എന്ന് പറയണേ......"

പുള്ളി നിഷ്കളങ്കനായി ചിരിച്ചുകൊണ്ടു നിൽക്കുന്നു.....ഞാൻ മിഠായി തിരിച്ചു കൊടുത്തു. ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയി......അന്ന് മുഴുവൻ ഞാൻ പുള്ളിയെ ശ്രദ്ധിച്ചു......എന്നെത്തെയും പണികൾ ചെയ്യുന്നു...ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു മൊബൈൽ നോക്കുന്നു....

വൈകിട്ട് സാധാരണ സ്കൂൾ സമയവും കഴിഞ്ഞു ഒരു മണിക്കൂർ അധികം ഞങ്ങൾക്ക് ക്ലാസ് ഉണ്ടാവാറുണ്ട്... ...അതും കഴിഞ്ഞു ഞാൻ സൈക്കിളുമായി ഇറങ്ങി.....സ്കൂൾ ബസ് അപ്പോഴേക്കും കൊച്ചു കുട്ടികളെ വിട്ടു തിരിച്ചു വന്നിരുന്നു.....അതിൽ ആയയും ഡ്രൈവറും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.....കണ്ടക്ടർ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......ഞാനീ അപ്പന്റെ കൂടെ കൂടി ഡിറ്റക്റ്റീവ് സിനിമകളും ത്രില്ലറും കണ്ടു എനിക്കതു ഒരു അപായ സൂചനയായി തോന്നി......എന്റെ പ്രായം പതിനേഴാണല്ലോ....അതായിരുന്നു പ്രശനം....എന്നിലെ ഡിറ്റക്റ്റീവ് അങ്ങ് തലപൊക്കി....പോരാത്തതിന് അപ്പൻ്റെ മോട്ടിവേഷൻ സംഭാഷണങ്ങളും....സാൻട്ര ചുണക്കുട്ടിയല്ലേ....

"ചേച്ചിയ്.......കണ്ടക്ടർ അങ്കിൾ എവിടെ........ഞാൻ നേരത്തെ കണ്ടത് ആണല്ലോ......?" ചേച്ചിക്ക് വീട്ടിൽ പോകാൻ ധൃതി ആയി ഇറങ്ങുവായിരുന്നു......

"ആ അവനോ.....അവൻ വഴിയിൽ ഇറങ്ങി....." അതും പറഞ്ഞു ചേച്ചി വേഗം നടന്നു.

"വഴിയിലെവിടെ.....?.." ഞാൻ വേഗം ചോദിച്ചു. ചേച്ചി എന്നെ ഒന്ന് സംശയിച്ചു നോക്കി......

"എന്തിനാ......?" ചേച്ചിയാണു.

"അത് പിന്നെ.....അപ്പൻ ഒരു ജോലി ചേട്ടന് ശെരിയാക്കീട്ടുണ്ട് എന്ന് പറയാന..........." അപ്പൊ പുള്ളിക്കാരിക്ക് ഒരു വിശ്വാസം ഒക്കെ വന്നു....

"അവനാ.....ആ കുരിശിനപ്പുറത്തെ വഴിയിൽ ഇറങ്ങി...ബസ്സെൽ വന്ന ഒരു കുട്ടിക്ക് സുഖമിലായിരുന്നു....അതിൻ്റെ കാര്യം പറഞ്ഞു വീട്ടുകാരെ ഏൽപ്പിക്കാനായി അവനും ഇറങ്ങി.."

"താങ്ക്സ് ചേച്ചി......." അതും പറഞ്ഞു ഞാനങ്ങോട്ടു ആഞ്ഞു സൈക്കിൾ ചവുട്ടി......എന്തിനു......എനിക്കറിയാന്മേലാ......പക്ഷേ എന്തോ അങ്ങോട്ട് പോകാൻ തോന്നി....പോരാത്തതിന് അപ്പന്റെ മോട്ടിവേഷൻ ഇരിക്കുവല്ലേ...അപ്പന്റെ ചുണകുട്ടിയല്ലേ.......പിന്നൊന്നും നോക്കീല...ആഞ്ഞു ചവിട്ടി......ചേച്ചി പറഞ്ഞ സ്ഥലം എത്താറായി.....ഞാനവിടെ എത്തിയപ്പോൾ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...കുരിശിന്റെ താഴേ ഒരു ഭിക്ഷക്കാരൻ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു...അയാൾ എന്നെ നോക്കി ......

ഇയാളോട് ചോദിക്കണമോ......എന്ത് ചോദിക്കാം.....

"അങ്കിളേ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയുമായി ഒരാളെ കണ്ടായിരുന്നോ....നടന്നു പോവുന്നെ....." അയാൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്നെ നോക്കിയിരുന്നു... ...

"പ്ളീസ് അങ്കിളേ........പ്ളീസ്......."

അയാൾ മേലോ ട്ടുള്ള ഒരു വഴി ചൂണ്ടികാണിച്ചു...... ...ഇയാളെ വിശ്വസിക്കാവോ......ഞാൻ ആ കുരിശടിയെ നോക്കി പ്രാർത്ഥിച്ചു.....

"ഈശോയെ എന്നെയും ആ കുഞ്ഞിനേയും കാത്തോളണേ......." ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് വേഗം സൈക്കിൾ ചവിട്ടി. അതൊരു കയറ്റമായിരുന്നു...ശെരിക്കും ഞാൻ തളരേണ്ടതാണ്.....പക്ഷേ അപ്പന്റെ  കൂടെ പണ്ടേ കൂടിയത് കൊണ്ട്.....എനിക്ക് ഇതൊക്കെ ഒരു ആവേശമാണ്.......അധിക ദൂരം ആവേശം നിന്നില്ല....ഭയം എന്നെ വന്നു പൊതിയാൻ തുടങ്ങി....ആരോരുമില്ലാത്ത വഴികൾ...ഇരുവശവും റബ്ബർകാടുകൾ...മരങ്ങൾ.....വേണ്ടിയിരുന്നില്ല......ഇതൊക്കെ എന്റെ തോന്നലാണെങ്കിലോ...മുൻപ് എപ്പോഴോ ഇത് വഴി വന്നിരുന്നു...അപ്പനോടൊപ്പം....ഈശോയെ ഞാൻ തളർന്നല്ലോ.... ...ഒരു മനുഷ്യകുഞ്ഞിനെ പോലും കാണുന്നുമില്ല.....ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു......

"ഡി............ " ഒരു വിളി.......പുറകിൽ നിന്ന്. മാതാവേ ഇതാരാ...ഞാനിതുവരെ  കേൾക്കാത്ത ശബ്ദം....ഞാൻ ഒന്ന് നിറുത്തി തിരിഞ്ഞു നോക്കി......ഒരു പയ്യൻ....അല്ല എബി........ഞാൻ നിറുത്തിയപ്പോഴേക്കും അവൻ വന്നു എന്റെ കുറുകെ സൈക്കിൾ നിറുത്തി....അവൻ നന്നായി കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു......ഞാനും....

"ആർക്ക് ....വായി ഗുളിക ...വാങ്ങാൻ...പോവാഡീ........" കിതച്ചു കൊണ്ടുള്ള അവന്റെ ചോദ്യം......എന്നിൽ വിടർത്തിയത് ഒരു ആശ്വാസമാണ്.....നന്ദി ഈശോയെ......ഇനി മുന്നോട്ടു തന്നെ.......ഇവനോട് എന്ത് പറയും...ഇവനെ കൂടെ കൂട്ടണമല്ലോ .....

"പൃഥ്വിരാജ്......." ഞാൻ ഒന്ന് നിർത്തി ശ്വാസം എടുത്തു......അവൻ മിഴിച്ചു എന്നെ നോക്കി......

"പൃഥ്വിരാജിനോ? .........." അവന്റെ കിളിപറന്ന ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ ചിരി വന്നു....

"അല്ല.....പ്രിത്വിരാജിന്റെ ഷൂട്ടിംഗ് അവിടെ നടക്കുന്നു...അത് കാണാനാ........."

അവന്റെ കിളികളൊക്കെ പറക്കുന്നത് ഞാൻ നിഷ്കുഭാവത്തിൽ നോക്കി നിന്ന്.....

"നിനക്ക് വട്ടുണ്ടോ ......? വല്ലവരും പറയുന്ന കേട്ട് വരാൻ.....ആരേലും പറ്റിച്ചതാവും കൊച്ചേ....."

ഇവനാര് എന്റെ അപ്പനോ....അവന്റെ കൊച്ചേ വിളി എനിക്ക് ഒട്ടും ഇഷ്ടായില്ല...മാത്രല്ല എനിക്ക് കളയാൻ സമയവുമില്ല...

ഞാൻ ഒന്നും പറയാതെ സൈക്കിൽ മുന്നോട്ടു എടുത്തു......

"നിനക്ക് പേടിയാണെങ്കിൽ വരണ്ടാ......" ഞാൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.....

"പേടി നിന്റെ അപ്പന്....." അവന്റെ ആത്മഗതമായിരുന്നു...ഞാൻ നന്നായി കേട്ടു....പിന്നെ ഒരു വഴക്കിനു താത്പര്യമില്ലാത്ത കൊണ്ടു ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. അവൻ എന്റെ ഒപ്പം വന്നെങ്കിൽ എന്ന ആത്മാർത്ഥമായ ആഗ്രഹം എനിക്കുണ്ടെ...... ഭയം കലശലായി ...അത് കൊണ്ടാ.....കുറേദൂരം മുന്നോട്ടു വന്നിട്ട് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ...അവൻ വന്ന വഴിക്കു തിരിച്ചു പോവുന്നു...കണ്ടപ്പോൾ വിഷമം തോന്നി.....എന്നാലും കർത്താവേ നീ അയച്ച ദൈവദൂതനെ പോലെ വന്നിട്ട് ദാ യൂദാസിനെ പോലെ വഴിയിലിട്ടു തിരിച്ചു പോവുന്നു....അയ്യോ യൂദാസല്ല

വഴി അവസാനിക്കുന്നത് ഒരു കുന്നിലായിരുന്നു...ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.....അപ്പോഴേക്കും പുറകിൽ ഒരു അനക്കം.....

"എവിടെ നിന്റെ പൃഥ്‌വിരാജ് ...." ചിരി അടക്കി പിടിച്ചു എബി നിൽക്കുന്നു.....ഞാൻ അവനെ തുറിച്ചു നോക്കി..അവന്റെ പുറകിലായി ഒരു കുഞ്ഞു സ്കൂൾ ബാഗ്....ഞാൻ അവനെ തള്ളി മാറ്റി ഓടി ചെന്ന്

അത് എടുത്തു..അപ്പോൾ ആണ് ഒരു കരച്ചിൽ കേൾക്കുന്നത്......ആ താഴ്വാരത്തിൽ കുറ്റികാട്ടിൽ......

"എബി അത് നമ്മുടെ സ്കൂളിലെ കുട്ടിയാണ്........." അത് കേട്ടതും എബി അങ്ങോട്ടേക്ക് ഓടി.....ഒപ്പം ഞാനും....ഞങ്ങൾ വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടിട്ടാവണം അയാൾ ഊരിയ ഷർട്ടും പകുതി അഴിച്ച പാന്റുമായി എണീറ്റോടി... എബി അയാളുടെ പുറകെ ഓടി... ഞാൻ ഓടി ചെന്ന് ആ കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു...പകുതി മയക്കത്തിലും അവൾ കരയുന്നുണ്ട്...അമ്മയെ വിളിക്കുന്നു......എബിയും അയാളുമായി ഉന്തും തള്ളുമായി....ഞങ്ങളുടെ ഭാഗ്യം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി അയാൾ ഒട്ടും പൊക്കമില്ലാത്ത മെലിഞ്ഞ ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നു...എബി ആറടിയോളം പൊക്കമുള്ളവനായത് കൊണ്ട് രക്ഷപ്പെട്ടു......ഒടുവിൽ എബിയെ അയാൾ എങ്ങേനെയോ പൂട്ടിട്ടു പിടിച്ചു...കർത്താവേ പണി പാളുമോ.....പിന്നൊന്നും നോക്കീല.....കൊച്ചിനെ അവിടെ കിടത്തിയിട്ട് അവിടെ കിടന്ന മരക്കഷ്ണമെടുത്തു തുടങ്ങീലെ അപ്പന്റെ ചുണക്കുട്ടീ സാൻട്ര.....എനിക്കടിക്കാൻ പാകത്തിന് അയാൾ മലന്നു കിടന്നും കൂടെ തന്നു....പിന്നൊന്നും നോക്കീല....ഒരു പിഞ്ചു കുഞ്ഞിൽപ്പോലും ആസക്തി കണ്ടെത്തിയ ആ ജന്തുവിന്റെ പുരുഷത്വം തുളുമ്പുന്ന മാസക്കഷ്ണം  അടിച്ചു തകർത്തു.......അടി തുടർന്ന് കൊണ്ടേയിരുന്നു...ഒടുവിൽ എബി വന്നു പിടിച്ചു മാറ്റി.....

"സാൻട്ര..........." അവൻ അലറി....

"അയാൾ ചത്ത് പോവും......" ഞാൻ ആ മര കഷ്ണത്തെ താഴേ ഇട്ടു......തളർന്നു ഒരു പാറമേൽ ഇരുന്നു....ഞാൻ നന്നയി കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....നേരം സ്നാധ്യയോടു അടുത്ത്.....

"വേഗം വാ സാൻട്ര......നേരം ഇരുട്ടാറായി....ഈ കുഞ്ഞിനെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആക്കണം...വേഗം വാ......"

അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് സ്ഥലകാല ബോധം തന്നെ ഉണ്ടായത്......വേഗം ഞാൻ ആ മോളെ എടുത്തു......കയറ്റമായതു കൊണ്ട് തന്നെ ഇറക്കം എളുപ്പമായി....കുഞ്ഞിനെ ഞങ്ങൾ മാറി മാറി വെച്ച്...എന്നാലും അധികവും എബി തന്നെയാണ് എടുത്തിരുന്നത്......ഞാൻ മൊബൈൽ ഉപയോഗിക്കാറില്ലായിരുന്നു...എബിയുടെ മൊബൈലിൽ റേഞ്ചു ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......

ഒരു വണ്ടിയും കിട്ടീല...ഒടുവിൽ സൈക്കളിൽ തന്നെ ഞങ്ങൾ അടുത്തുള്ള ക്ലിനിക്കിൽ ആ മോളെ എത്തിച്ചു....

ഞാൻ എബിയുടെ ഫോൺ വാങ്ങി അപ്പനെ വിളിച്ചു..കാര്യം പറഞ്ഞു...അപ്പൻ എന്നെ കാണാതെ പേടിച്ചിരിക്കുവായിരുന്നു......അപ്പൻ ഉടനെ എത്താം എന്നും പറഞ്ഞു....

"പിന്നെ അപ്പ അയാൾ ആ കുന്നിൻ മേലിൽ കിടക്കുവാ......" ഞാൻ പറഞ്ഞു...

"അത് പേടിക്കണ്ടാ ഞാൻ കണ്ട്രോൾ റൂമിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞേക്കാം......പിന്നെ പൊലീസിലെ എസ്. ഐ. ...എന്റെ കൂട്ടുകാരനാ ഞാൻ പറഞ്ഞേക്കാം....മോൾ പേടിക്കണ്ടാ......അപ്പൻ ദാ എത്തീട്ടാ..... " ദാ എത്തി എന്ന പറച്ചിൽ കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് പകുതി ആശ്വാസമായി.....പക്ഷേ എബിയുടെ കാര്യം അങ്ങനല്ല.....എബിയെ ഡോക്‌ടറും നഴ്സും ഒക്കെ സംശയ ദൃഷ്ടിയാൽ നോക്കുകയും ചോദ്യം ചെയ്യുകയും ഒക്കെ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു.....അതും എന്നെ മാറ്റി നിർത്തി.....അവന്റെ മുഖത്തു ഭയം ഉണ്ടായിരുന്നു...തരം കിട്ടുമ്പോൾ ഒക്കെ എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ട്....ഒടുവിൽ അവർ എന്നെയും ചോദ്യം ചെയ്യാനാരംഭിച്ചു...ഞാൻ വ്യെക്തമായി കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു.....അപ്പോഴേക്കും അപ്പനും പോലീസ്‌കാരും ആ കുട്ടിയുടെ മാതാപിതാക്കളും എത്തി.....ഡോക്ടർമാർക്കും നഴ്‌സുമാർക്കും കാര്യം വ്യെക്തമായി...ആ കുന്നിൻചരുവിൽ നിന്ന് കോണ്ടുക്ടറെയും പോലീസിന് കിട്ടി......അപ്പൻ പോലീസിനോടും ഡോക്ടറോടും ഒക്കെ സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു...ഞാനും എബിയും പുറത്തു ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു...എബിയുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും ആരും വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല......

"എബിയുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും ആരും വരാത്തെ എന്താ......." അപ്പോഴേക്കും അവൻ എന്നെ ഒരു നോട്ടം നോക്കി.....ഞാൻ ദാഹിച്ചു പോയില്ല എന്നേയുള്ളു.....പിന്നീട് ഞാൻ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല......ഒരു വലിയ പജേറോ വന്നു നിന്നു...അതിൽ നിന്നും പണത്തിന്റെ ആഡമ്പരം വിളിച്ചോതുന്ന വസ്ത്ര ധാരണവുമാണ് ഒരു നാൽപ്പതു നാല്പത്തഞ്ചു വയസ്സ് തോന്നുന്ന ഒരു മനുഷ്യൻ ഇറങ്ങി......അയാളെ കണ്ടതും എബി എണീറ്റു . അയാൾ എബിയെ അവജ്ഞയോടെ നോക്കി.....

"എന്നതാടാ...ഇത്.....മുട്ടേന്നു വിരിയണെന്നു മുന്നെയല്ലേ പോലീസ് കേസ്.......നാട് നന്നാക്കൽ......" അയാൾ പല്ലു കടിച്ചു സംസാരിച്ചു...എബിയുടെ ചേട്ടനാണ് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി......

"ഞാനാരെയും വിളിച്ചില്ലലോ വരാൻ........." എബിയാണ്......

"പിന്നെ ....നാട്ടുകാര് എന്ന പറയും.....അപ്പന് വയസ്സാംകാലതു തോന്നിയ ഓരോ... ........ഞാൻ ഒന്നും പറയുന്നില്ല......" അതും പറഞ്ഞു പല്ലിറുമ്മി അയാൾ എന്നെ നോക്കി....

"ഏതാ കൊച്ചേ നീ......?." അയാൾ എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു...വീണ്ടും കൊച്ചേ....ഇത് കുടുംബത്തോടെ ഇങ്ങനാണോ..

"എന്റെ കൂടെ പഠിക്കുന്നെയാ....." എബിയാണ്.

"എന്റെ മോളാ......സെബാനേ......." അപ്പനാണേ......

"ആ മാത്യുച്ചായോ........" പുള്ളിയും അപ്പന് കൈകൊടുത്തു...രണ്ടു പേരും അകത്തോട്ടു കയറി പോലീസിനോടും ഡോക്ടറോടും സംസാരിച്ചു.....ഞങ്ങൾ വീണ്ടും പുറത്തിരുന്നു.....എനിക്ക് വെള്ളം ദാഹിച്ചതു കൊണ്ട് ഞാൻ വെള്ളം എടുക്കാനായി ഫിൽറ്ററിനു അടുത്തേക്ക് പോയി.....വെള്ളം കുടിച്ചു.....നല്ല ദാഹം ഉണ്ടായിരുന്നു...ഇബിക്കും ദാഹം ഉണ്ടാവുന്നുളൂ...ഞാൻ എന്റെ ബോട്ടിലിൽ കുറച്ചു വെള്ളം പിടിച്ചു എന്നിട്ടു അവ്വനെ നോക്കി...ആ ബെഞ്ചിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല....അങ്ങൂട്ടു മാറി നിൽക്കുന്നു....ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.....

"എബി.....വെള്ളം വേണോ....." അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ തിരിഞ്ഞു എന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് വള്ളം വാങ്ങി പുറത്തേക്കു എറിഞ്ഞു ...എന്റെ കയ്യ് മുട്ടിൽ പിടിച്ചു ശക്തമായി ഞെരിച്ചു....

"നീ ആരാ എന്നാ നിന്റെ വിചാരം....നീ ചെയ്തത് വലിയ കാര്യം ആണ് എന്നാണോ വിചാരിച്ചിരുന്നത്...ആന്നോ...?" ഞാൻ ഞെട്ടി അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി.....

"ഡീ.....നീ വെറും ഒരു പെണ്ണാണ്...ഞാൻ അപ്പൊ അവിടെ വന്നില്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ നിന്റെ അവസ്ഥ എന്താകുമായിരുന്നു......നീ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ?...എന്ത് ധൈര്യത്തിലാണ് നീ അവിടെ ഒറ്റയ്ക്ക് പോയത്......ഞാൻ ഇലായിരുന്നു എങ്കിൽ ആ കൊച്ചിന്റെ കൂടെ അപ്പുറത്തെ ബെഡിൽ നീയും ഉണ്ടായിരുന്നേനെ......." അവൻ ശക്തമായി എന്നെ പിന്നോട്ട് തള്ളി......ഈ എബി എനിക്ക് അപരിചിതനയിരുന്നു...

"ഒരു കാര്യം ഞാൻ പറഞ്ഞേക്കാം..ഇനി മേലിൽ ഇതുപോലെ ആരെയും കൂട്ടാതെ മുന്നും പിന്നും നോക്കാതെ എവിടേലും പോയിപെട്ടാൽ..........." ഒന്ന് നിർത്തിയിട്ടു......

"ഒരു പെണ്ണിന് വേണ്ടത് എന്താ എന്നറിയോ ബുദ്ധിയാണ്....അല്ലാണ്ട് ബുദ്ധിയില്ലാതെ ധൈര്യം മാത്രം ഉണ്ടായിട്ടു ഒരു കാര്യവുമില്ല............സാൻട്ര പോലും സാൻട്ര....മരമണ്ടി "

പിന്നെയും എന്തെക്കെയോ അവൻ പറഞ്ഞു.....പക്ഷേ ഞാൻ അതൊന്നും കേട്ടില്ല...എന്റെ അപ്പനല്ലാതെ ആദ്യമായി എന്നെ ഒരാള് വഴക്കു പറയുന്നു......ആ വഴക്കിൽ പോലും എന്നോടുള്ള കരുതലായിരുന്നു.....

സ്നേഹമായിരുന്നു......എന്നോടവൻ പൊട്ടി തെറിച്ച എന്നോട് ചീത്ത പറഞ്ഞ ആ നിമിഷം ആദ്യമായി എന്നിൽ പ്രണയം നാമ്പെടുത്ത ആ നിമിഷം.....ഇന്നും അതോർക്കുമ്പോൾ എന്നിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടരും അന്നത്തെ പോലെ......

"മുളകിട്ടു ബീഫു വെക്കാൻ മാത്രം അറിയാം...... ചന്ദ്രി......" അതും പറഞ്ഞു അവൻ അവന്റെ ചേട്ടനോടൊപ്പം പോവുന്നത് ഒരു നറുപുഞ്ചിരിയോടെ ഞാൻ നോക്കി നിന്നു...... അന്നാദ്യമായി എന്റെ ചിന്തകളിൽ പ്രണയം എന്ന വിരുന്നുകാരൻ എത്തി..........

.വിരുന്നുകാരനാവുമോ വീട്ടുകാരനാവുമോ എന്ന് നമുക്ക് നോക്കാം

ഭാഗം 6

തൈരും ബീഫും

അപ്പനോടൊപ്പം തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു വരുമ്പോഴും എന്റെ മനസ്സ് ആ പജേറോയുടെ പുറകെ പോയി......എബി ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് പോവുന്നത് കണ്ടു വന്നതാവും....എന്റെ മമ്മയുടെ ഓർമ്മദിവസം ഞാൻ അവനെ ഓർക്കുമായിരുന്നു...പുച്ഛത്തോടെ...പക്ഷേ ഇപ്പൊ....ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ മാത്രമേ

എനിക്കവനെ ഓർക്കാൻ കഴിയുള്ളൂ.......അവൻ അവസാനം എന്നെ എന്തിനാ ചന്ദ്രി എന്ന് വിളിച്ചത്....ഇന്നത്തെ ദിവസം മുഴുവൻ ആലോചിച്ചപ്പോ.....എനിക്ക് വല്ലാതെ വേദന തോന്നി...ഇത്രയൊക്കെ കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടും ആ മോൾക്ക് അങ്ങനെ പറ്റിയല്ലോ....എന്തിനാ മനുഷ്യർക്ക്

അത്രയും ക്രൂരമായ മനസ്സു കൊടുക്കുന്നത്....ചിന്താമഗ്നയായി പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരിക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി അപ്പൻ.....

"എന്താ സാൻഡി മുഖം വലാതിരിക്കണെ...... മോൾക്കു വയ്യായ്ക ഉണ്ടോ....."

"ഒന്നുമില്ലാ  അപ്പാ...... ആ മോള്.......എന്നാ ചെയ്യും...." ഞാൻ ചോദിച്ചു.

"ആ മോൾക്ക് എന്നതാ ഒന്നുമില്ല......... ഒരു പട്ടി കടിച്ചു...കുറച്ചു ദിവസം മരുന്ന് കഴിക്കും...മുറിവൊക്കെ പോവും....പിന്നീട് നല്ല സന്തോഷത്തോടെ പഴയ പോലെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വരും.....അത്രേയുള്ളൂ......." അപ്പൻ വണ്ടി ഓടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

"ഇതൊക്കെ ഓർമ്മ ഉണ്ടാവില്ലേ അപ്പ...... " എനിക്കാ ആ കാഴ്ച കണ്ണിൽ നിന്ന് മറയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

"ആ ദുഷ്ടൻ മയക്കിയിട്ടാ.......അതുകൊണ്ടു ഒക്കെ മറന്നിട്ടുണ്ടാവും.....നീ അത് വിട്ടേക്കു........പിന്നെ ആ പയ്യനും നീയും കൂട്ടായോ....."

അപ്പൻ എന്നെ നോക്കി പുരികം പൊക്കി ചോദിച്ചു.......വിഷയം മാറ്റാനായി.....

"ആ.....കൂട്ടായി വരുന്നു....." ഞാൻ ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു. അപ്പൻ ചിരിയോടെ തലകുലുക്കി.

"എന്താ അപ്പാ അവന്റെ അപ്പൻ വരാത്തെ......... അത്രയും വലിയ ചേട്ടനോ അവനു.....?" അവനെ അവഗ്‌ഞയോടെ നോക്കിയത് എനിക്കോർമ്മ വന്നു.....എബിയുടെ മുഖത്തു നിറഞ്ഞ അപമാനവും ഓർമ്മ വന്നു.

"അവന്റെ അപ്പന്റെ രണ്ടാം കെട്ടിലെയാ എബി..... ആദ്യ ഭാര്യയുടെ മക്കളാ സെബാനും അലക്സിയും.....അവരുടെ 'അമ്മ മരിച്ചപ്പോ അയാള് രണ്ടാമത് കെട്ടിയതാ..... മൂത്ത മക്കളൊക്കെ പെണ്ണുകെട്ടാറായപ്പോഴാ ചാക്കോ രണ്ടാമത് കെട്ടിയതു....ആ അനിഷ്ടം മക്കൾക്ക് ഉണ്ട് .....എബിയോടും....അവന്റെ അമ്മയോടും........"

ഞാനവന്റെ അമ്മയെ ഓർത്തെടുക്കുവായിരുന്നു...നല്ല വെളുത്തു മാലാഖയുടെ മുഖമുള്ള ഒരു സ്‌ത്രീ.....അപ്പനിൽ നിന്ന് എബിയുടെ വീട്ടിലെ അന്തരീക്ഷം എനിക്ക് കുറച്ചൊക്കെ മനസ്സിലായി....

"അപ്പനെന്താ അമ്മച്ചി പോയപ്പോ വേറെ കെട്ടാത്തെ......?" ഞാൻ അപ്പനോട് കൊഞ്ചിക്കൊണ്ടു ചോദിച്ചു.....

"അതോ....അത് നിന്നെ പേടിച്ചിട്ടു..." പുള്ളി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.....

"എന്നെയോ.......എന്നാത്തിനാ...." ഞാൻ ഞെട്ടി ചോദിച്ചു.

"നീ പാവം എന്റെ സുന്ദരി ഭാര്യയും മക്കളെയും ഓടിക്കില്ലേ ......നിന്റെ സാൻഡ്ര കോട്ടയിൽ നിന്ന്........"

അപ്പനാണേ ...എനിക്കിട്ടു താങ്ങിയതാ...എന്നിട്ടു വലിയ വായിൽ ചിരിക്കുന്നു..

".അയ്യടാ.....ഒരു സുന്ദരൻ വന്നിരിക്കുന്നു........ എന്റെ പാവം മമ്മയ്ക്കു ഒരബദ്ധം പറ്റിയെന്നും പറഞ്ഞു.....നാട്ടിലെ എല്ലാ പെണ്ണുങ്ങൾക്കും അബദ്ധം പറ്റുവോ....." ഞാൻ അപ്പനെ നോക്കി ചുണ്ടു കൊട്ടി ....

. ഞങ്ങളുടെ വലിയ ചുറ്റു മതിലുള്ള ചുറ്റും റബ്ബറും മറ്റു മരങ്ങളും കൊണ്ട് ചുറ്റപ്പെട്ട...ഞങ്ങളുടെ വീടിനു അപ്പനും മമ്മയും കൂടെ ഇട്ട പേരായിരുന്നു. സാൻട്ര സ് കാസ്സിൽ......സാൻഡ്രയുടെ കോട്ട.....കൊച്ചിൽ എന്ത് മാത്രം കളിയാക്കൽ കേട്ടിട്ടുണ്ട് എന്നോ...ഗേറ്റിനടുത്തു വലിയ അക്ഷരത്തിൽ എഴുതി വെച്ചിട്ടുണ്ട്......ഞാൻ ഇപ്പൊ അഡ്രസ് എഴുതുമ്പോ...വീടിന്റെ പേര് വെക്കാറില്ല....പേര് മാറ്റാൻ ഒരിക്കൽ പറഞ്ഞപ്പോ അപ്പൻ ഭയങ്കര ശോകായിരുന്നു...മമ്മയുടെ ഓർമ്മകളാത്രേ......പിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും പറയാൻ പോയില്ല.....ലേശം പിരി അയഞ്ഞ ടീമാണ് അപ്പനും മമ്മയും എന്ന് ഇപ്പോൾ മനസ്സിലായില്ലേ......ആരെങ്കിലും കോട്ട എന്നൊക്കെ വീടിന് പേരിടുമോ... പക്ഷേ ഇന്ന് ആ കോട്ട തരുന്ന സുരക്ഷിതത്വവും സമാധാനവുമുണ്ടല്ലോ വേറെ എങ്ങും എനിക്ക് കിട്ടീട്ടില്ല.... ഈ കോട്ടയുടെ ഒരോ ഇഷ്ടികയിലും മുക്കിലും മൂലയിലും അപ്പന് മമ്മയുടെ ഓർമ്മകൾ ആണ് എന്ന് പറയും.....അന്ന് അത് എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടില്ല...ഇന്ന് ഞാനറിയുന്നു ഒരോ മണൽ തരികളിലും കോണിലും എല്ലാം എന്റെ അപ്പന്റെ മണമാണ് ശബ്ദമാണ്...ഓർമമകളാണ്.......ആരും ഇല്ലെങ്കിലും ഓർമ്മകളിൽ ജീവിക്കാനും കൂടെ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചിട്ടാണ് അപ്പൻ പോയത്.....

പിന്നീട് രണ്ടു ദിവസം ഞാൻ സ്കൂളിൽ പോയില്ല....അപ്പന്റെ ചുണകുട്ടി ആയി ആഞ്ഞു സൈക്കിൾ ചവുട്ടിയതല്ലേ. കാലുകൾ അനക്കാൻ മേലായിരുന്നു..... അപ്പൻ എനിക്ക് ഒരു ഒബിലും വാങ്ങി തന്നു.....ഇനി ഇങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും കണ്ടാൽ പോലീസിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞോളണം.....ഇതുപോലെ പോയേക്കരുത് എന്ന് പറഞ്ഞു...വലിയ ഒരു കാര്യം പോലെ പറഞ്ഞു....

"ഇതാ ഇപ്പൊ വലിയകാര്യം....ഇത് എന്നോട് അന്ന് രാത്രി തന്നെ എബി പറഞ്ഞല്ലോ......" ഞാൻ അപ്പനോട് പറഞ്ഞു...അപ്പൻ എന്നെ ഒന്ന് പുരികം പൊക്കി നോക്കി...ഞാൻ ചെറുതായിട്ട് പരുങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു..

"ഈ പ്രായം നല്ലതാ......" അപ്പന്റെ ആത്മഗതമാണു...ഞാൻ കേട്ടു.....

"എന്ത് പ്രായം......അങ്ങനൊന്നുമില്ല......." ഞാൻ പറഞ്ഞു.....

"എങ്ങനയൊന്നുമില്ല എന്ന്...... ?" അപ്പനാണേ....പെട്ടോ കർത്താവേ...

"ഓ....ഒന്നുമില്ല എന്റെ അപ്പയെ......." ഞാൻ കൈകൂപ്പി പറഞ്ഞിട്ട് വേഗം മുറിയിലെത്തി.......

വാതിലടച്ചു.....പഠിക്കാനുള്ള പുസ്തക എടുക്കുമ്പോഴും എന്നിൽ ഒരു ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു. പ്രണയം എല്ലാവരിൽ വിരിയിക്കുന്ന ചിരി...എന്നാലും സാൻഡി നീ ഇത്ര പെട്ടന്ന് മാറിയോ...ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് ഇങ്ങനെ പ്രണയം തോന്നുമോ...അതും ദേഷ്യത്തിൽ വഴക്കു പറഞ്ഞപ്പോൾ... കേട്ടാൽ എല്ലാരും എന്താ പറയുക....അതിനു ഞാൻ ആരോടാ പറയാൻ പോവുക......ആരോടും പറയില്ല......ഞാൻ വേഗം എണീറ്റ് കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി.........കണ്ണടച്ച് ഒന്ന് എബിയെയും സങ്കല്പിച്ചു നോക്കി.... നല്ല വെളുത്തു സുന്ദരനായ എബിയും ഇരുനിറക്കാരി ആയ സാൻട്രയും.

"....അയ്യേ....ഈ ചെക്കന് ഇതിലും നല്ല പെണ്ണിനെ കിട്ടില്ലേ..... " ഞാൻ വേഗം കണ്ണ് തുറന്നു.....ച്ട്ടയും മുണ്ടും ഇട്ട ഒരു അമ്മച്ചി പറയുന്നു.... ആൾക്കാർ അതൊക്കെ പറയട്ടെ..എനിക്കെന്താ....അങ്ങനാണോ...

ഞാൻ എണീറ്റ് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടക്കാൻ തുടങ്ങി.....വേണ്ട സാൻട്ര..... എബി നിനക്ക് ചേരില്ല..... അവൻ സാധാ എല്ലാ പെണ്കുട്ടികളോടും കാണിക്കുന്ന ഒരു കരുതൽ ഉത്തരവാദിത്വം അത്രേയുള്ളൂ... അതെപ്പോഴാ എനിക്ക് പ്രണയം ആയി തോന്നിയത്.....ശേ......ഇത് വലിയ ശല്യമായല്ലോ....എനിക്കെന്താ അങ്ങനെ തോന്നിയത്...ഞാൻ പെൺകുട്ടികൾ മാത്രമുള്ള സ്കൂളിൽ പഠിച്ചത് കൊണ്ടാവും...അധികം ആൺപിള്ളേരുമായി ഇടപഴകാത്തതു കൊണ്ടാവും...... ആരും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത ഒരു സാധാരണ പെണ്കുട്ടിയലേ.....അപ്പൊ ചിലപ്പോൾ അങ്ങനെ തോന്നാം...അതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നുമില്ല...സാൻട്ര ......പോയി കിടന്നുറങ്ങിക്കോ......തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു....പത്തു തവണയെങ്കിലും താഴേ പോയി വെള്ളം കുടിച്ചിട്ടുണ്ടാവും....ഒടുവിൽ എപ്പോഴൊ ഉറങ്ങി....

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ എണീറ്റ് ഒരുങ്ങി ട്യൂഷനും സ്കൂളിലേക്കും ഇറങ്ങി....അപ്പനെ ഒന്ന് ഓടിച്ചു സഹായിച്ചു...അതിനെ പറ്റിയുള്ളൂ.....ക്ലാസ്സിൽ എത്തുമ്പോഴേക്കും എബി എത്തീട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല......എന്തിനോ വേണ്ടി മനസ്സ് കുത്തിക്കുന്നുണ്ട്...ഞാൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് അതിനെ അടക്കി ഇരുത്തി.....ഇതിനോടകം എബിയുടെയും സെൻട്രയുടെയും വീരസാഹസിക കഥ പരസ്യമല്ലത്ത രഹസ്യമായി..... ചില കുട്ടികൾ വന്നു പൊളിച്ചു സാൻട്ര എന്നൊക്കെ പറയുന്നുണ്ട്...അതൊന്നും കേൾക്കാൻ എന്റെ മനസ്സിന് ക്ഷമയുണ്ടായിരുന്നില്ല....കണ്ണുകൾ വാതിലിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു...

"ആരെയാ നോക്കുന്നെ സാൻട്ര......" അർത്ഥഗർഭമായ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിക്കുന്നു....ശാലിനി.....ഒരു സദാചാരബോധമുള്ള പൗര......... ആരുടെ മനസ്സിൽ പ്രണയം ഉണ്ടോ അവളതു മണത്തു കണ്ടുപിടിക്കും.ഞാൻ ഒന്ന് നോക്കി.

"ടീച്ചറിനെ....അല്ലാതാരെയാ.....?" ഞാനാണ്....

"ഓ....ഞാൻ വിചാരിച്ചു......" അവള് വീണ്ടും ആ ആക്കിയ ചിരി.....ഇവളെ ഞാൻ ഇന്ന് ചവുട്ടിക്കൂട്ടും.

"എന്തു വിചാരിച്ചു........?" ഞാൻ ഗൗരവത്തിൽ ചോദിച്ചു....

"ഒന്നും വിചാരിച്ചില്ല......" അവൾ ഒന്ന് വിക്കി.....

"മ്മ്മ്...." ഞാൻ ഒന്ന് അമർത്തി മൂളി...

അപ്പോഴേക്കും ടീച്ചറും ഒരു കൂട്ടം ആമ്പിള്ളേരും വന്നു.. ആ കൂട്ടത്തിൽ എബിയുണ്ടോ എന്ന് എനിക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല....ശാലിനി എന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുവാണല്ലോ...പിന്നെ ഞാൻ കഷ്ടപ്പെട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കാതിരുന്നു... ബെൽ അടിച്ചു ടീച്ചർ പോയതും തിരിഞ്ഞു നോക്കാം എന്ന് വെച്ചപ്പോ ശാലിനി വീണ്ടും........കോപ്പു ...ഇവൾ എന്തെങ്കിലും വിചാരിക്കട്ടെ.....എന്നും പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നോക്കി.....എബിയുടെ സ്ഥലം ശൂന്യമായിരുന്നു....ഞാൻ നിരാശയോടെ തിരിഞ്ഞിരുന്നതും......

"എന്നെയാണോ നോക്കിയത്......" തൊട്ടടുത്ത് എബി..

ഈശോയെ എന്റെ മനസ്സിൽ പത്തു ലഡ്ഡു ഒരുമിച്ചു പൊട്ടി.... പക്ഷേ ശബ്ദം ഇല്ലയിരുന്നു.....

"വേദനയൊക്കെ പോയോ?" അപ്പോഴും ശബ്ദമില്ല.......നാണംകെട്ടു...ഇത് എന്താ ശബ്ദം വരാതെ....

"മാറി.......എബിക്കോ ?" കഷ്ടപ്പെട്ട് ശബ്ദം വരുത്തി ചോദിച്ചു.

"എനിക്കൊന്നുമില്ല......ഞാൻ ഇന്നലെ പ്രസന്റ് ആയിരുന്നു...... നീ വരാത്തപ്പോ മനസ്സിലായി....." അവന്റെ കണ്ണുകൾ എന്നിൽ നാണം നിറക്കുന്നത്  ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു...പക്ഷേ ഞാനതു പുറത്തു കാണിച്ചില്ല....കാരണം എബിക്ക് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ശാലിനി ക്കു മനസ്സിലാവും....

"ശെരി എന്ന......" അവൻ പോകാനായി തിരിഞ്ഞു.

"എന്നെ എന്തിനാ ചന്ദ്രി എന്ന് വിളിച്ചത്...?." ഞാൻ അവനോട് പെട്ടന്ന് ചോദിച്ചു..... അപ്പോഴേക്കും ടീച്ചറും എത്തി.... അവൻ അവന്റെ ബെഞ്ചിലേക്ക് പോവും മുന്നേ പറഞ്ഞു.....

"പിന്നെ പറയാം......." എന്നെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി......

അന്ന് മുഴുവൻ ഒരു ചിരി എന്റെ ചുണ്ടിൽ തത്തികളിച്ചു.... എബിയും എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.....പരസ്പരം ചിരിച്ചും നോട്ടങ്ങൾ കൈമാറിയും വല്ലപ്പോഴും സംസാരിച്ചും ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി....

എൻട്രൻസ് കോച്ചിങ് ഒരു  ഒന്നൊന്നര പണി ആയിരുന്നു. ഞാൻ എന്നും അപ്പനോട് ചോദിക്കും

"ഡോക്‌ടർ ആവണോ അപ്പ......"

"വേണം......." ക്രൂരമായി പറയും......

ഒരു അവധി ദിവസം ഞാൻ പഠിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുവായിരുന്നു.....അപ്പന്റെ വിളി കേട്ട്.

"സാൻഡി ഒന്നിങ്ങു വായോ?"

ഞാൻ മുന്നിലേക്ക് ചെന്നതും കുറച്ചു ചുവന്ന റോസാപൂക്കളുമായി ജോസഫേട്ടൻ നിൽക്കുന്നു.....

"ആഹ് കൊള്ളാലോ ഇതെവിടെന്നാ ഈ പൂക്കൾ....." ജോസഫേട്ടൻ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു....

അപ്പൻ ഒരു കാർഡ് എടുത്തു വായിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു......

"സാൻട്രക്കു

ജറെമിയാ29 :13 "

"ഈശോയെ പ്രണയ ലേഖനം ...ബൈബിളിലോ....." ഞാൻ വേഗം അപ്പന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും കാർഡ് വാങ്ങി......

"ഇത് മോഹൻലാലിന്റെ പണ്ടത്തെ ഒരു സിനിമ ഇല്ലയോ അതിലും ഇങ്ങനല്ലേ.....മാത്യുച്ചായ......ഏതു സിനിമയായിരുന്നു......"

അപ്പൻ എന്നെ നോക്കി കളിയാക്കി ചിരിച്ചു...."ഇവനേതോ പഴഞ്ചനാ......വേണ്ടട്ടാ സാൻഡി"

"ശെരി അപ്പ....ആ കാർഡ് ഒന്ന് തായോ...എന്റെ ആദ്യത്തെ പ്രണയമാണ് അപ്പ......ഒന്ന് കണ്ടോട്ടെ....."

അപ്പന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും കാർഡും വാങ്ങി ഞാൻ വേഗം മുറിയിൽ വന്നു ബൈബിൾ എടുത്തു നോക്കി.

“നിങ്ങൾ എന്നെ അന്വേഷിക്കും;

പൂര്ണഹൃദയത്തോടെ അന്വേഷിക്കുമ്പോൾ

എന്നെ കണ്ടെത്തും“

ജറെമിയ 29 : 13

തൈരും ബീഫും

ഭാഗം 7

ഞാൻ വീണ്ടും ആ വരികൾ വായിച്ചു..... ഓരോതവണ വായിക്കുമ്പോഴും എബിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു തെളിഞ്ഞു വന്നു.... നെഞ്ചിൽ ഒരു കുളിര്....അതാണോ പ്രണയം....എബി ആയിരിക്കുമോ..... ഞാൻ ജനാലയിൽ കൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കി. കാര്യമില്ലാട്ടോ...സാന്ദ്രയുടെ കോട്ടയുടെ കവാടം അങ്ങ് ദൂരെയാണ്...ഞാനിവിടന്നു ജനാലയിൽ കൂടെ നോക്കിയാലും ഒരു വലിയ ഗേറ്റ് മാത്രമേ കാണാറുള്ളു...മിക്കവാറും എബി പോസ്റ്റ് ബോക്സിൽ വെച്ചിട്ടുണ്ടാകും ..അവിടെ നിന്നും ജോസഫേട്ടൻ എടുത്ത ഈ പൂക്കൾ....എബിയോ.....? എബി ആയിരിക്കുമോ? എന്നെ പറ്റിക്കാൻ ആരെങ്കിലും ചെയ്തതായി കൂടെ......എങ്കിൽ പിന്നെ ഞാനിങ്ങനെ തളിരിതയാകേണ്ട കാര്യമുണ്ടോ.......എന്തായാലും ഞാൻ ഈ കാർഡ് സൂക്ഷിച്ചു വെക്കും.......ഒരു സുഖം....സാന്ദ്രയ്ക്ക് വേണ്ടി ഈ അക്ഷരങ്ങൾ കുറിയ്ക്കാൻ തോന്നിയത് ആരായാലും ഒരുപാട് നന്ദി...... ഒരു കുളിരുണ്ടേ.....അതിങ്ങനെ ഇരിക്കട്ടെ....പ്രത്യേകിച്ചും എബി ആയിരിക്കുമോ എന്ന ചിന്ത പോലും എനിക്ക് ചുറ്റും ഒരായിരം മിന്നാമിനുങ്ങുകൾ തന്നു.... ആ സന്തോഷം കെടുത്താൻ തയ്യാറായില്ല....... എന്നാലും എബിക്കു എന്നോട് അങ്ങനെ ഉണ്ടാവുമോ...ഇല്ലാ തോന്നലാ...ഇത് ആ വായിനോക്കി ചെക്കന്മാർ ആരെങ്കിലും ആവും... എന്റെ ഓരോ ഭ്രാന്ത്...ഞാൻ തന്നെ മിന്നാമിനുങ്ങുകളെ തിരിച്ചു പറഞ്ഞു വിട്ടു... അല്ല പിന്നെ....

പക്ഷെ ബൈബിൾ വചനങ്ങൾ എന്നെ പിന്തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു....പള്ളിയിലും...കെമിസ്ട്രി ലാബിലും...ക്‌ളാസ്സിലും....ഒക്കെ...അവസാനത്തേത് എന്റെ മമ്മയുടെ കല്ലറയിലായിരുന്നു.......കുറച്ചു പൂക്കളും ഒരു കാർഡും...

"എന്റെ സാൻട്രയ്ക്ക്.......

നീ എന്നെ ഒരു തികഞ്ഞ മതവിശ്വാസിയാക്കി മാറ്റി...ഇങ്ങനെ പോയാൽ ഞാൻ ഒരു വൈദികനാവുകയേ ഉള്ളൂ....... ദൈവം കൽപ്പിച്ച ഇണകൾ ഞാനും നീയുമാണെങ്കിൽ തീർച്ചയായും നിനക്ക് എന്നിൽ എത്താൻ കഴിയും......

ഇത് എന്റെ അവസാന വചനമാണ്...... നോക്കുക.....

സുഭാഷിതങ്ങൾ 24 :26

നിന്റെ മാത്രം......................................"

ആ വരികൾ എന്നിൽ നിറച്ച പ്രണയം താങ്ങാൻ കഴിയാതെ എന്റെ ഹൃദയം വിങ്ങി. ഞാൻ ആ പൂക്കളെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു...... ഞാനാ പൂക്കളിലേക്കു നോക്കി...ഇത് ഒരു പ്രത്യേക ഇനം പൂവാണ്...പള്ളിയുടെ അപ്പുറത്തായുള്ള ഒരു വീട്ടിൽ ഈ പൂക്കൾ ഉണ്ട് ...റോഡിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കിടക്കാറുണ്ട്.....ഞാൻ വേഗം അവിടേക്കോടി......ആ പൂക്കൾ തന്നെയാണിതും ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി ...അകത്തേക്ക് കടന്നു...ശെരിയാണ് എനിക്ക് വെച്ച പൂക്കൾ എല്ലാം ആ വീട്ടിൽ നിന്നായിരുന്നു...ഞാൻ വേഗം ബെൽ അടിച്ചു...കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഒരപ്പാപ്പൻ ഇറങ്ങി വന്നു...പുള്ളി അവിടെ ഒറ്റക്ക താമസം എന്നും ആരും പൂ പറിക്കാൻ വന്നിട്ടില്ല എന്നും പറഞ്ഞു...ഞാൻ നിരാശയോടെ മടങ്ങി...... ആ വചനങ്ങൾ എന്തായിരിക്കും

എന്നറിയാൻ എനിക്കാകാംശയായി... ഒപ്പം എന്റെ മനസ്സു മുഴുവൻ എബി ആയിരുന്നു...തിരിച്ചു നടക്കുന്ന വഴികളും ചുറ്റും ഞാൻ അവനെ അന്വേഷിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു....ഞാൻ വേഗം വീട്ടിലേക്കു ചെന്ന്..എന്റെ ഓട്ടം കണ്ടിട്ട് ജോസഫേട്ടൻ വേഗം വഴിമാറി....ഞാൻ പുള്ളിയെ ഇടിച്ചു ഇട്ടെങ്കിലോ....എന്ന്

പേടിച്ചു....അപ്പൻ അന്തം വിട്ടു നോക്കി.....ഞാൻ വേഗം മുറിയിലെത്തി ബൈബിൾ എടുത്തു നോക്കി....

"സത്യസന്ധമായ ഉത്തരം നൽകുന്നത് ചുംബനം നൽകുന്നത് പോലെയാണ്"

സുഭാഷിതങ്ങൾ 24 :26

പലയാവർത്തി വായിച്ചു.....ആ വരികളിൽ എന്തോ ഒളിഞ്ഞു കിടപ്പില്ലേ..... "ദൈവം കൽപ്പിച്ച ഇണകൾ ഞാനും നീയുമാണെങ്കിൽ തീർച്ചയായും നിനക്ക് എന്നിൽ എത്താൻ കഴിയും......"

അതിനർത്ഥം ഞാൻ കണ്ടു പിടിക്കണം എന്നല്ലേ........

"സത്യസന്ധമായ ഉത്തരം നൽകുന്നത് ചുംബനം നൽകുന്നത് പോലെയാണ്" അതിനര്ഥം ഞാൻ ഉമ്മ കൊടുക്കണം എന്നാണോ...അയ്യടാ .......ഇത് എബിയൊന്നുമായിരിക്കില്ല....അവനിങ്ങനെ ചോദിക്കുമോ......സാൻഡി നീ വെറുതെ കാടുകയറേണ്ട... ചുംബനം പോലെ മൃദലമാണ് സത്യസന്ധമായ ഉത്തരം എന്നാണു... നീ ആളെ കണ്ടു പിടിച്ചു ഇഷ്ടമാണോ ഇല്ലയോ എന്ന് പറയുക അത്രേയുള്ളു....

എന്റെ മനസ്സിൽ എബി തെളിഞ്ഞു തെളിഞ്ഞു വന്നു.... ആ നിമിഷം അത് മായുകയും ചെയ്‌തു ..... എന്തിനാ എബിയെ തന്നെ വിചാരിക്കുന്നേ മറ്റാരെങ്കിലു ആയിക്കൂടെ....എനിക്ക് എബിയെ മതി മാതാവേ.....

എനിക്കൊന്നും കണ്ടു പിടിക്കാനൊന്നും പറ്റിയില്ല... അല്ല ഞാൻ ശ്രമിച്ചില്ല..... എനിക്കതു എബി തന്നതാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കാനായിരുന്നു ഇഷ്ടം......ആ വിശ്വാസം തന്നിരുന്ന ആനന്ദവും കുളിരും ആവേശവും ആ

പ്രണയവും ഒന്നും കളയാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചില്ല.... എബിയും മാറിയിരുന്നു...ലാബിൽ എന്നോടൊപ്പം വന്നു നിന്ന് അവൻ ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു...കുഞ്ഞു തമാശകൾ ഒക്കെ എന്നോട് പറയുമായിരുന്നു...ചില ദിവസങ്ങളിൽ ക്‌ളാസ് കഴിഞ്ഞു എന്നെ കാത്തു നിൽക്കാറുണ്ടായിരുന്നു....ഒരു പ്രത്യേകതയുമില്ലാത്ത ഒരു

സാധാരണ പെൺകുട്ടിയെ ക്ലാസ്സിലെ തന്നെ ഏറ്റവും സുന്ദരൻ കാത്തു നിൽക്കുക എന്നത് എന്റെ

ക്ലാസ്സിലെ സുന്ദരിമാർക്ക് ഒക്കെ ക്ഷീണമായിരുന്നു...എബി അടുത്ത് വരുമ്പോഴൊക്കെ എനിക്ക് ഒരു വിറയലും വാക്കുകൾക്കു ക്ഷാമവും ആണ്...പൊതുവേ ഞാൻ അധികം സംസാരിക്കുന്ന കൂട്ടത്തിൽ അല്ല..... എബി അങ്ങനല്ലാട്ടോ......പക്ഷേ അധികവും അവന്റേതായ ഒരു ശൈലിയാണ്..... അവന്റെ തമാശകളോ ഒക്കെ എനിക്ക് പതുക്കെ ചിരി വരാറുള്ളൂ....അപ്പൊ പറയും...

"നീ ഒരു ട്യൂബലൈട് ആണല്ലേ ........"

"കുറച്ചു......" ഞാൻ ചമ്മലോടെ പറയും...അപ്പോൾ അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തലയാട്ടി പറയും "നമ്മുക്ക് ശെരിയാക്കാം...ചന്ദ്രി .."

"നീ എന്തിനാ എന്നെ ചന്ദ്രി എന്ന് വിളിക്കുന്നേ....... പിന്നെ പറയാം എന്ന് മാത്രം പറയണ്ടാ.......?" ഞാനാണ്.....

അവൻ ചിരിച്ചു......."ഞാൻ പറയാം.....പക്ഷേ .....നീ പിണങ്ങരുത്......"

"ഇല്ല....നീ പറ......." ഞാൻ ചിരിയടക്കി......

"ഉറപ്പാണല്ലോ........" അവൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.....

"മ്മ്..........ഉറപ്പു......" ഞാൻ പറഞ്ഞു.

"അത് പിന്നെ....പണ്ട് നീ എന്നെ ചീത്ത പറഞ്ഞില്ലേ നിന്റെ അമ്മയുടെ ........ ഈ സാൻട്ര എന്ന പേരിനോട് തന്നെ എനിക്ക് വെറുപ്പ് തോന്നി...അങ്ങനെ ഞാൻ എന്റെ മനസ്സിൽ നിനിക്കിട്ട പേരാട്ടോ .......ഈ ചന്ദ്രി.......എന്ന ......പേര്........." അവൻ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു......

"അയ്യടാ എന്താ നിഷ്‌കു ‌ ഭാവം..........എന്റെ നിറം വെച്ച് നീയിട്ട പേരല്ലെടാ...... " ഞാൻ അവന്റെ മുഖത്തു നോക്കി ചോദിച്ചു....നല്ല വിളറി വെളുത്ത മുഖം ഞാൻ അങ്ങ് ഒപ്പി എടുത്തു മനസ്സിൽ.....

എന്നെ നോക്കി ഇളിച്ചു....... "മനസ്സിലായി ലേ.........."

ഞാൻ ചിരിച്ചു പോയി...... ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി... അവനു ബീഫ് ഒക്കെ ഒരുപാടിഷ്ടാണ്....... ഞാൻ അവനും കൂടി വേണ്ടി ടിഫ്ഫിൻ കൊണ്ട് പോകാൻ തുടങ്ങി... പിന്നെ ബൈബിൾ വചനങ്ങലും പ്രണയ പുഷ്പ്പങ്ങളും സമ്മാനിച്ചത് അവനാണോ എന്നറിയാൻ ഞാൻ ഒന്ന് രണ്ടു തവണ ചൂണ്ട ഇട്ടെങ്കിലും അവൻ അതിലൊന്നും കൊത്തീല... എങ്കിലും ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ നല്ലൊരു സൗഹൃദം ഉണ്ടായിരുന്നു....ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ എനിക്ക് പ്രണയം കാണാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു....ആ നിമിഷങ്ങൾ എന്റെ ഹൃദയവും മനസ്സും പ്രണയത്താൽ നിറഞ്ഞു .......അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ വിനോദയാത്രയും വന്നെത്തി...തൊട്ടടുത്തുള്ള മൂന്നാറും വീഗാലാൻഡുമായിരുന്നു......അപ്പൻ ഇലാതെ ഞാൻ ആദ്യമായി ഒറ്റയ്ക്ക് പോവുന്നു...എനിക്ക് എന്തോ ഒരു ഭയം നിറഞ്ഞിരുന്നു...എവിടെയും എപ്പോഴും പുറകിൽ അപ്പനുണ്ടല്ലോ എന്ന ധൈര്യമായിരുന്നു...

"ഞാൻ പോണോ അപ്പ.........." ഞാനാണ്.....

"പിന്നെ .പോവാണ്ട്.........പോണം......." അപ്പനാണേ

"അപ്പനും കൂടെ വരുമോ.......... നമ്മുടെ കാറിൽ....." ഞാൻ കൊഞ്ചിക്കൊണ്ടു ചോദിച്ചു......

"അത് കൊള്ളാലോ........എന്നിട്ടു വേണം പിള്ളേര് വല്ല കുരുത്തക്കേട് കാണിക്കുമ്പോ...ഞാൻ സമാധാനം പറയാൻ......" അപ്പൻ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.....

"ഞാനെങ്ങും പോണില്ല......" ഞാൻ കെറുവോടെ പറഞ്ഞു.

"സാൻഡി......എല്ലായ്പ്പൊഴും അപ്പൻ ഉണ്ടാവില്ല....... സാൻഡി ഒറ്റയ്ക്ക് വേണം ലോകം കാണാൻ.......രണ്ടു ദിവസം അല്ലേ ...മോൾ പോയിട്ട് വാ... നീയില്ലാതെ ഞാനും ഒന്ന് അടിച്ചു പൊളിക്കട്ടെ........" അപ്പൻ ഒരു കണ്ണടച്ച് പറഞ്ഞു...പക്ഷേ എനിക്കധികം സന്തോഷം ഒന്നും വന്നില്ല... അപ്പൻ കാശ് തന്നിട്ടും ഞാൻ ടൂറിനു പേരുകൊടുത്തില്ല........ഞാനൊഴികെ എല്ലാപേരും പേര് കൊടുത്തു......അന്ന് എന്നെ കാത്തു എബി നിൽപ്പുണ്ട്.......

"നീ എന്താ സാൻട്ര ടൂറിനു പേര് കൊടുക്കാത്തെ........? അപ്പൻ വിട്ടില്ലേ?" അവൻ ചോദിച്ചു.....

"അപ്പനൊക്കെ എപ്പോഴേ വിട്ടു........പക്ഷേ എനിക്കെന്തോ അപ്പനില്ലാതെ.........? "

"പേടിയാ......." എബി കളിയാക്കി ചോദിച്ചു.

"കുറച്ചു അതും ഉണ്ട്. അപ്പനില്ലാതെ ഞാനെങ്ങും പോയിട്ടില്ല...അപ്പനാണു എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ കൂട്ടുകാരനും....എന്റെ വീടിന്റെ പേര് കണ്ടോ ......അപ്പന്റെ മനസ്സിൽ ഞാൻ അപ്പന്റെ രാജ്‌കുമാരിയ ...."

"ഹ...ഹ.... എന്റെ അപ്പന്റെ കണ്ണിൽ ഞാൻ ഒരു കരടാ........ ക്ഷെണിക്കപ്പെടാതെ വന്നവൻ........"

അത് പറയുമ്പോ അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു......

"അതിനു എന്ന.....നിന്റെ മമ്മയ്ക്കു നീ രാജകുമാരനല്ലേ......?" ഞാൻ പറഞ്ഞു.. അവൻ എന്നെ ഞെട്ടി ഒന്ന് നോക്കി......

"അതു ശെരിയാ....... അപ്പൊ എങ്ങനാ ....ടൂറിനു വരുവല്ലേ......?" ഞാൻ ഒന്ന് നിന്നു. അവനെ നോക്കി....

"ക്ലാസ് ഒക്കെ തീരാൻ പോവല്ലേ....... അടുത്ത മാസം സ്റ്റഡി ലീവ് തുടങ്ങും പിന്നെ പരീക്ഷ എൻട്രൻസ്..... പിന്നെപ്പോഴാ........ പോര് കൊച്ചേ..... നമുക്ക് പൊളിക്കാമെന്നേ...... " അവൻ എന്നെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി ചിരിച്ചു... എന്നിലും വിടർന്നു ഒരു ചിരി...... അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ എനിക്കെപ്പോഴും അപ്പന്റെ സ്നേഹം കരുതൽ ധൈര്യം ഒക്കെ അനുഭവപ്പെടും.

പിന്നെല്ലാം പെട്ടന്നായിരുന്നു... അപ്പൻ കട്ടയ്ക്കു നിന്നിട്ടു പോവുന്ന ദിവസം രാവിലെ ലേശം ശോകം........

"ദേ...അപ്പ......ഇതാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞെ.......പോവുന്നില്ല...എന്ന്....."

"ഇത് എന്ന മാത്യുച്ചായ....... ഒരു രണ്ടു ദിവസത്തെ കാര്യത്തിനാ.......... " ജോസഫ് അങ്കിളും കൂടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അപ്പൻ അങ്ങ് ഉഷാറായി..... ബാഗ് എടുക്കുന്നു...വണ്ടി എടുക്കുന്നു.... വേണ്ട പുകില്.... ഇനി എന്നെ കേറ്റാണ്ടു അപ്പനങ് പോവുമോ എന്ന് പേടിച്ചു ഞാനങ്ങു ഓടി കയറി. അപ്പൻ എന്നെ വിട്ടിട്ടു പോയി... എബി ആണ്കുട്ടികളോടൊപ്പം നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു...എന്നെ കണ്ടു കണ്ണ് ചിമ്മി...ഞാനും....

ആൺകുട്ടികൾ പിന്നിലും പെൺകുട്ടികൾ മുന്നിലുമായി യാത്ര ആരംഭിച്ചു... പിന്നെ ബസ് ഒക്കെ എബിയുടെ ചേട്ടനമാരുടെയായിരുന്നു...അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഡ്രൈവറും സഹായിയും ഒക്കെ എബിയുടെ കൂട്ടുകാരായിരുന്നു...ആൺകുട്ടികൾ രഹസ്യമായി എന്തോ പണി ഒപ്പിക്കുന്നതു എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നു... എബിയാണ് മുന്നിൽ.....എന്താണ് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല...എബിയെ ഒറ്റയ്ക്ക് കാണുമ്പോൾ ചോദിക്കണം എന്ന് കരുതി. ആദ്യ ദിവസം മൂന്നാറായിരുന്നു...നേരത്തെ എത്തി...സ്ഥലങ്ങൾ ഒക്കെ കണ്ടു..എബി പലതവണ എന്റെ അടുത്ത് വന്നെങ്കിലും കുട്ടികളും ടീച്ചറും ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് അധികം സംസാരിച്ചില്ല.

വൈകിട്ടോടെ ഞങ്ങൾ ഹോട്ടലിൽ എത്തി.......ചെറിയ ചെറിയ വീടുകൾ ...ഒരോ വീടും ഈ രണ്ടു മുറികൾ ആയിരുന്നു...ഒരു മുറിയിൽ നാല് പേര് അങ്ങനെയായിരുന്നു. എല്ലാരും ഫ്രഷ് ആയി ക്യാംഫയറിനു എട്ടു മണിക്ക് എത്തണം എന്ന് ടീച്ചർ പറഞ്ഞിരുന്നു....ഞാൻ ആദ്യം തയ്യറായി പുറത്തേക്കിറങ്ങി.... ഒരു യെൽലോ ലോങ്ങ് ഫ്രോക്കും ഒരു സ്കാർഫും ആയിരുന്ന ഞാൻ ഇട്ടിരുന്നത്...മുടി അഴിച്ചിട്ടു....പിന്നെ ഒരുപാട് സൗന്ദര്യം ഒന്നുമില്ലാത്തതു കൊണ്ട് അവളുമാരെ പോലെ ഒരുങ്ങാൻ എനിക്കധികം സമയം ഒന്നും വേണ്ടിയിരുന്നില്ല......ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി പതുക്കെ നടക്കാൻ തുടങ്ങി...ഒരോ വീടുകളും ഒരോ തട്ടായി തിരിച്ചിരുന്നു...ഇരു വശങ്ങളിലും പൂക്കളും.... ഞാൻ ആ പൂക്കളിൽ തഴുകി നടക്കുകയായിരുന്നു...പെട്ടന്ന് എന്റെ മുന്നിലേക്ക് എബി ഓടി വന്നു എന്റെ കയ്യും പിടിച്ചു താഴേക്കിറങ്ങി......

"എബി...എവിടാ പോവുന്നെ...." അവൻ എന്നെയും കൊണ്ട് ഒന്നു രണ്ടു തട്ട് താഴേ ഒരു കോർട്ടേഴ്സിന്റെ മറവിൽ കൊണ്ട് നിർത്തി...... എന്റെ ഇരു വശത്തും കൈകൾ വെചചു നിൽപ്പുണ്ട്...... എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്ന ആ കണ്ണുകളിൽ നിറച്ചും പ്രണയമായിരുന്നു.....

"എന്താ എബി...... എന്തിനാ.. ഇവിടെ.....?" ഞാൻ വിക്കി വിക്കി ചോദിച്ചു....... ഇത്രയും അടുത്ത് ഇങ്ങനെ ഞാൻ നിന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു...... അവൻ ഒരു ചിരിയോടെ എന്നെ നോക്കി.......ഇടതു കൈകൊണ്ടു എന്റെ മുഖത്തേക്ക് വീണു കിടക്കുന്ന മുടികൾ അവൻ .മാറ്റി......

"സാൻഡ്രസ് കാസിലിൽ രാജകുമാരൻ ഒന്നും വേണ്ടേ......." എബിയാണ്.....

അവന്റെ മുഖവും സംസാരവും എന്നെ സന്തോഷിപ്പിക്കേണ്ടതാണ്...പക്ഷേ അവൻ സംസാരിച്ചപ്പോഴും എല്ലാം മദ്യത്തിന്റെ ഗന്ധമായിരുന്നു...അത് എന്നെ അസ്വസ്ഥതപ്പെടുത്തി...ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.....ആരുമില്ല.അപ്പൊ എബിയായിരുന്നു.....ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചേർന്ന് നിന്ന് മണത്തു നോക്കി......

"നീ കുടിച്ചിട്ടുണ്ടോ...എബി...?."

അവൻ എന്നെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി.......,"കുറച്ചു ....ബിയർ.... ആണ്....."

ഞാൻ അവനെ തള്ളി നീക്കി........"ഞാൻ പോവുന്നു എബി.......ഐ ഡോണ്ട് ലൈക് ദിസ് സ്മെൽ...."

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു....പക്ഷേ ഞാൻ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ എബി ബലമായി എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു എന്നെ അവന്റെ നെഞ്ചോടെ ചേർത്ത് നിർത്തി ... എന്റെ അധരങ്ങൾ കവർന്നു എടുത്തു. ഞാൻ എത്ര ശക്തിയോടെ തള്ളിയിട്ടും അവൻ അടർന്നുമാറാൻ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു....എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുകയായിരുന്നു...ഒടുവിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേർക്കും ശ്വാസം മുട്ടിയപ്പോളാണ് അവൻ എന്നിൽ നിന്ന് അടർന്നതു......ഞാനും അവനും ആഞ്ഞു ശ്വാസം വലിച്ചു...എനിക്ക് എന്റെ മനസ്സ് എന്റെ കയ്യിൽനിന്നു പോയിരുന്നു......ഞാൻ കൈ വീശി അവന്റെ മുഖത്തു അടിച്ചു...ഒന്നല്ല...പല തവണ.....അവൻ കണ്ണടച്ചു നിന്നതല്ലാതെ ഒരിക്കൽ പോലും എതിർത്തില്ല......പക്ഷേ ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്നു....

"സാൻട്ര.........." അതൊരു അലർച്ചയായിരുന്നു.....ഞങ്ങളുടെ ടീച്ചറും ബാക്കി കുട്ടികളും എല്ലാരും ഉണ്ടായിരുന്നു...ഇവരെ എല്ലാപേരെയും വിളിച്ചു കൊണ്ട് വന്നത് മറ്റാരുമല്ല നമ്മുടെ സദാചാര പൗര ശാലിനി...... ഞാൻ ഞെട്ടി തകർന്നു പോയിരുന്നു...എനിക്കവരുടെ മുഖത്തേക്കു നോക്കാൻ തന്നെ കഴിഞ്ഞില്ല.......ഞാൻ എബിയെ നോക്കി.....അവൻ ആ ശാലിനിയെ ഇപ്പൊ കൊല്ലും എന്ന ഭാവത്തിൽ നിൽപ്പുണ്ട്....... എന്റെ കണ്ണിൽ ധാര ധാരയായി വെള്ളം വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.....എനിക്ക് അപ്പനെ ഓർമ്മ വന്നു... ഞാനൊരിക്കലും എബിയിൽ നിന്നിതു പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല...എന്റെ പ്രണയത്തിനു ഇങ്ങനെ ഒരു ദയനീയ മുഖം.......

"വാട്ട് ഈസ് ദിസ് സാൻട്ര....... ഇവിടെ എന്താ നടക്കുന്നേ......?"

എനിക്ക് ശബ്ദം ..ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...... "മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നു? ആൻസർ മി ."

"മറ്റു പെൺകുട്ടികളോടൊപ്പം പോകാതെ നീ എന്തിനാ ഇവിടെ വന്നത്......? ആൻസർ മി......? "

എല്ലാ കണ്ണുകളും എന്നിലായിരുന്നു......ഞാൻ എന്ത് പറയും...എന്റെ അപ്പനെ ഇപ്പൊ വിളിച്ചു അറിയിക്കുമോ...അപ്പൻ വിഷമിക്കില്ലേ..... ഇവരുടെയൊക്കെ മുന്നിൽ...പ്രത്യേകിച്ചും പ്രിൻസിപ്പൽ.....ഇവരുടെയൊക്കെ മുന്നിൽ....എന്റെ അപ്പൻ......

"മാമ് ഐ ആം സോറി...ഞാൻ .............ഞാൻ....." എനിക്ക് പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.......

"മാമ് ഞാനാണ് സാൻട്രയോട് മിസ്‌ബെഹേവ് ചെയ്തത്....... അതുകൊണ്ടാണ് സാൻട്ര എന്നെ അടിച്ചത്......." എബിയായിരുന്നു......

അതും പറഞ്ഞു അവൻ മുന്നോട്ടു നടന്നു.....എന്നെ നോക്കിയതേയില്ല.......പിന്നങ്ങോട്ട് പൂരമായിരുന്നു......അവൻ മദ്യപിച്ചതും കൂടെ മദ്യപിച്ച കുട്ടികളെയും കുപ്പിയും എല്ലാം പൊക്കി...അങ്ങനെ മൂന്നു ദിവസത്തേക്ക് ടൂർ പോയ ഞങ്ങൾ പിറ്റേദിവസം തന്നെ സ്കൂളിൽ തിരിച്ചു എത്തി..... എബിയെ ഞാൻ നോക്കിയതേയില്ല......എന്നോടും കുട്ടികൾക്ക് ദേഷ്യമായിരുന്നു...ഞാനാണു അവരുടെ ടൂർ മുടക്കിയത് എന്ന ഭാവമായിരുന്നു..... ആൺകുട്ടികൾക്ക് എബിയോടും അങ്ങനായിരുന്നു...മൊത്തത്തിൽ ഞങ്ങൾ ക്ലാസ്സിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടു.... ശെരിക്കും മദ്യപിച്ചതു നന്നായി.....ആ പ്രശ്‌നത്തിനാണ് എലാരും

പ്രാധാന്യം കൊടുത്തതു....അതുകൊണ്ടു ഞാനും എബിയും തമ്മിലുണ്ടായത് ടീച്ചർ ആരോടും പറഞ്ഞില്ല...അതുകൊണ്ടു എന്റെ അപ്പനും അറിഞ്ഞില്ല...പക്ഷേ എബിയുടെ ചേട്ടനും അപ്പനും സ്കൂളിൽ വന്നിരുന്നു...കൂടുതൽ അവഗഞയോടെ അവനെ നോക്കുന്നതും ദേഷ്യത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നതും ഞാൻ അപ്പനോടൊപ്പം തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കയു വരുമ്പോൾ കണ്ടിരുന്നു....അവൻ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കിയിരുന്നു...എന്റെ ഹൃദയം വല്ലാതെ വേദനിച്ചു..... ഞാൻ നിന്നെ എന്തുമാത്രം സ്നേഹിച്ചു എബി വിശ്വസിച്ചു...എന്നിട്ടും...അവന്റെ അവസ്ഥ ആലോചിച്ചപ്പോൾ എനിക്കൊരുപാട് വേദന തോന്നി...പ്രേത്യേകിച്ചും അവന്റെ മമ്മയുടെ...

എബി പറഞ്ഞത് പോലെ പിന്നധികം ദിവസങ്ങൾ സ്കൂൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.....എൻട്രൻസ് ക്ലാസ്സുകളിലും പരീക്ഷയ്ക്കും ഒക്കെ ഞാൻ എബിയെ കണ്ടു...പരസ്പരം നോക്കിയതല്ലാതെ ഞങ്ങൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.....പക്ഷേ ഞാൻ എന്നും പ്രാർത്ഥിച്ചു..എബി വന്നു എന്നോട് മാപ്പു പറയണേ......എന്നോട് സംസാരിക്കണമേ....എന്നൊക്കെ ...എനിക്കവനെ ഒരുപാട് മിസ് ചെയ്തിരുന്നു....അവന്റെ സൗഹൃദം ഞാനൊരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു...അവന്റെ പ്രണയം എന്നെ എന്നും മോഹിപ്പിച്ചിട്ടേയുള്ളു.... അവനു ശെരിക്കും എന്നോട് ..എന്തായിരുന്നു........

പരീക്ഷയൊക്കെ കഴിഞ്ഞു...നന്നായി എഴുതി...ഞങ്ങൾക്ക് ഫെയർ വെൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..... ഞങ്ങളുടെ ടൂർ ഞങ്ങൾക്ക് തന്നത് ഇതൊക്കെയാണ്. ..... എൻട്രൻസും കഴിഞ്ഞു......എനിക്ക് വലിയ പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എൻട്രൻസിൽ.....ഒടുവിൽ റിസൾട്ട് വന്നു....എനിക്ക് എൻട്രൻസ് കിട്ടീല...എബിക്ക് കിട്ടി...നല്ല റാങ്കും ഉണ്ടായിരുന്നു.....എനിക്കതിൽ സന്തോഷം തോന്നി...അവന്റെ അപ്പന്റെയും ചേട്ടന്മാരുടെയും മുന്നിൽ അവനും അവന്റെ മമ്മയ്ക്കും ഒന്ന് തല ഉയർത്താലോ.....

അപ്പൻ എനിക്ക് വേണ്ടി കാശ് കൊടുത്തു സീറ്റ് വാങ്ങി തരും എന്ന് വീര കാഹളം മുഴക്കി.......ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല...അങ്ങനെ എങ്ങാനും ചെയ്‌താൽ ഞാൻ ഒളിച്ചോടി പോവും എന്ന് തിരിച്ചും ഭീഷണി പെടുത്തി...അപ്പൻ ശോകഗാനം പാടി....ഗത്യന്തരമില്ലാതെ ഞാൻ എൻട്രൻസ് റിപീറ്റ് ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചു...

അന്ന് മമ്മയുടെ ഓർമ്മ ദിവസം ആയിരുന്നു... ഞാനും അപ്പനും കൂടെ പോയി പ്രാർത്ഥിച്ചു.......അപ്പൻ കല്ലറയിൽ നിന്ന് മമ്മയോടു വിശേഷം പറച്ചിൽ തന്നെ,...ഞാൻ കുറച്ചു നേരം നിന്നിട്ടു തിരിച്ചു പള്ളിക്കകത്തു വന്നു......വെറുതെ കുരിശു രൂപത്തെയും നോക്കി കണ്ണടച്ചിരുന്നു..എന്റെ അടുത്തായി ആരോ വന്നിരുന്നു...എനിക്ക് പരിചിതമായ മണം....എബിയാണോ ....ഞാൻ പെട്ടന്ന് കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി......എബിയായിരുന്നു അത്...... അവൻ എന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു.... അന്നത്തെ സംഭവത്തിനു ശേഷം ആദ്യമായി ഞങ്ങൾ ഇത്രയും അടുത്ത് ...... ഞാൻ അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു...എനിക്കായും വിടർന്നു ഒരു നേരിയ മന്ദ്ഹാസം...

"അപ്പോ എങ്ങനാ റിപീറ്റാണോ?......അപ്പന്റെ ഡോക്ടർ സാൻട്ര .........." അവൻ എന്നോട് ചോദിച്ചു.....

ഞാൻ ചിരിച്ചു ." പിന്നല്ലാണ്ട്.........മമ്മയ്ക്കു സന്തോഷമായോ........?" ഞാനവനോടു ചോദിച്ചു.....

"മ്മ്.......ഒരുപാട്........"

കുറച്ചു നേരം ഞങ്ങളിരുവരും പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.......അവൻ എന്നെ നോക്കും കണ്ണുകൾ മാറ്റും ഞാനും അവനെ നോക്കും.....അങ്ങനെ.....

"കോട്ടയത്തായിരിക്കും മിക്കവാറും ചേരുന്നേ....ഹോസ്റ്റലായിരിക്കും" അവൻ പറഞ്ഞു.....

"എപ്പോഴാ പോവുന്നെ.......?" ഞാനാണു.

"ഉടനെ......." വീണ്ടും ഏറെ നേരത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം അവൻ പോവാനായി ഇറങ്ങി...

ഞാനും എണീട്ടു.....

പള്ളിയിൽ നിന്നുള്ള പടവുകളിലേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ അവൻ തിരിഞ്ഞു നിന്ന്.....

"ഞാൻ നിന്നോട് ചെയ്തത് തെറ്റാണ് എന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടേൽ നീ ക്ഷമിച്ചേക്കു........ എനിക്ക് അങ്ങനൊന്നും തോന്നുന്നില്ല...... കാരണം എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു സാൻട്ര....... നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ ഒരുപാട് ബൈബിൾ ഒക്കെ വായിച്ചതാ......പൂവും ഒക്കെ വെച്ചേച്ചു.......വെറുതെ ഓരോന്നു....." അവൻ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.. ......എനിക്ക് എന്റെ കാതുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല....... എബിക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു......എബിയാണ് ആ വചനങ്ങൾ.....ആ പൂക്കൾ ഒക്കെ കൊണ്ട് വന്നതു.

"പക്ഷേ നമ്മൾ തമ്മിൽ ചേരുകേല......... ആദ്യം നിന്റെ മമ്മയുടെ അടക്കത്തിന് വന്നപ്പോ നീ എന്നെ ചീത്ത വിളിച്ചു..നാട്ടുകാരെ മുന്നിൽ വെച്ച്...അത് കഴിഞ്ഞു ഒന്ന് സ്നേഹിക്കാൻ വന്നപ്പോ കൂട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് അടിച്ചു......കൊളമായി ..... ഇത് ശെരിയാവുകേലാ..." ഒന്ന് നിറുത്തി.....പിന്നെ എൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി...പറഞ്ഞു...

"....എന്നാലും നിന്നെ എനിക്കിഷ്ടമായിരുന്നു......എന്താ എന്നൊന്നും അറിയാന്മേലാ....... എന്തായാലും മറന്നു കള.........പോട്ടെ......" അതും പറഞ്ഞു പടവുകൾ ഇറങ്ങി പോവുന്ന എബിയെ ഞാൻ നിറകണ്ണുകളാൽ നോക്കി നിന്നു.

തൈരും ബീഫും

ഭാഗം 8

പള്ളിയിൽ നിന്നുള്ള പടവുകളിലേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ അവൻ തിരിഞ്ഞു നിന്ന്.....

"ഞാൻ നിന്നോട് ചെയ്തത് തെറ്റാണ് എന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടേൽ നീ ക്ഷമിച്ചേക്കു........ എനിക്ക് അങ്ങനൊന്നും തോന്നുന്നില്ല...... കാരണം എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു സാൻട്ര....... നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ ഒരുപാട് ബൈബിൾ ഒക്കെ വായിച്ചതാ......പൂവും ഒക്കെ വെച്ചേച്ചു.......വെറുതെ ഓരോന്നു....." അവൻ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു.. ......എനിക്ക് എന്റെ കാതുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല....... എബിക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു......എബിയാണ് ആ വചനങ്ങൾ.....ആ പൂക്കൾ ഒക്കെ കൊണ്ട് വന്നതു.

"പക്ഷേ നമ്മൾ തമ്മിൽ ചേരുകേല......... ആദ്യം നിന്റെ മമ്മയുടെ അടക്കത്തിന് വന്നപ്പോ നീ എന്നെ ചീത്ത വിളിച്ചു..നാട്ടുകാരെ മുന്നിൽ വെച്ച്...അത് കഴിഞ്ഞു ഒന്ന് സ്നേഹിക്കാൻ വന്നപ്പോ കൂട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് അടിച്ചു......കൊളമായി ..... ഇത് ശെരിയാവുകേലാ..." ഒന്ന് നിറുത്തി.....പിന്നെ എൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി...പറഞ്ഞു...

"....എന്നാലും നിന്നെ എനിക്കിഷ്ടമായിരുന്നു......എന്താ എന്നൊന്നും അറിയാന്മേലാ....... എന്തായാലും മറന്നു കള.........പോട്ടെ......" അതും പറഞ്ഞു പടവുകൾ ഇറങ്ങി പോവുന്ന എബിയെ ഞാൻ നിറകണ്ണുകളാൽ നോക്കി നിന്നു.

അല്ല...അങ്ങനല്ല....എനിക്കും എബിയെ ഇഷ്ടാണ്...എന്നുറക്കെ വിളിച്ചു പറയണം എന്ന് തോന്നി...കഴിഞ്ഞില്ല...അവൻ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയെങ്കിൽ എന്നാഗ്രഹിച്ചു അതും ഉണ്ടായില്ല...എബി എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് മറയുന്നതു വരെ നോക്കി നിന്നു.അവൻ എന്നിൽ നിന്നും ഒരുപാട് ദൂരെ പോയത് പോലെ....ആ പ്രണയത്തെ പുൽകാൻ ഞാൻ ഇനിയും ഒരുപാട് ദൂരം മുന്നോട്ടു സഞ്ചരിക്കണം എന്ന് തോന്നി..... അപ്പൻ വന്നു എന്നെ വിളിച്ചപ്പോഴും തിരിച്ചു വീട്ടിൽ വരുമ്പോഴും ഞാൻ മറ്റേതോ ലോകത്തായിരുന്നു....ഈ പ്രണയത്തിനു ഇത്ര വിങ്ങലാണ് എന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.... ഒരുപാട് വേദന തോന്നി...ഉറങ്ങാതെ ദിവസങ്ങൾ തള്ളി നീക്കി.....പക്ഷേ എബി എന്നിൽ നിന്നും എത്ര അകന്നാലും എന്നിൽ ഒരു മാറ്റവും ഇല്ലാ എന്നത് എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തി......കർത്താവേ ......പണിയാവോ........അതൊക്കെ പ്രായത്തിന്റെ തോന്നലാ കളീതമാശയാണ്...... എന്റെ ഉള്ളിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങാൻ മാത്രം ഞങ്ങൾ പ്രണയിച്ചു നടന്നിട്ടില്ലലോ......എന്നൊക്കെ മനസ്സിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു...ഞാൻ തോറ്റു...... ഞാനെന്തിന് തോൽക്കണം ...എബിക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമാണല്ലോ......

എബി തന്ന കാര്ഡുകലും പൂക്കളും ഒക്കെ എനിക്ക് പ്രണയത്തിന്റെ സൗരഭ്യമായി മാറാൻ എനിക്ക്

അധികനാൾ ഒന്നും വേണ്ടി വന്നില്ല......എന്നാലും അവനു എന്നെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു എന്നത് എന്റെ ഈ വേദനയിലും ഒരു നേരിയ ആശ്വാസം തോന്നി...എന്നെങ്കിലും എബി എന്റെ പ്രണയവും തിരിച്ചറിയും എന്ന് ഒരു നേരിയ പ്രതീക്ഷ .... എന്തായാലും എബിയെ ഇനി ഒരിക്കലും എനിക്ക് കിട്ടില്ല എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു......വേണമെങ്കിൽ കിട്ടാലോ.....കിട്ടാതെയിരിക്കാം.......ഇല്ല....കിട്ടാം..........ദേ ചട്ടയും മുണ്ടും ഇട്ട അമ്മച്ചിയും വീണ്ടും എത്തി......"ഈ ചെക്കന് ഈ പെണ്ണിനെ കിട്ടിയുള്ളൂ........."

ശെരിയാണല്ലോ...എബി കോളേജിൽ ഒക്കെ ചെന്ന് സുന്ദരി പെൺകുട്ടികളെ ഒക്കെ കാണുമ്പോ മറക്കുമോ............ ഇല്ല......എന്നെ ഇഷ്ടാണ് എന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ...എങ്ങാനും അവൻ മറന്നലോ......

വീണ്ടും തേങ്ങൽ വിങ്ങൽ ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രികൾ......... ഇനിയിപ്പോ എന്ത് ചെയ്യാനാ....പെട്ട് പോയിലെ

...... അങ്ങനെ അപ്പൻ എന്നെ റീപെറ്റിനു കൊണ്ട് ചേർതു...ദുഷ്ടൻ...അതും ഹോസ്റ്റലിൽ....കാലു പിടിച്ചു പറഞ്ഞതാ...വീട്ടിൽ നിന്ന് നന്നായി പഠിചോലാം എന്ന്...അപ്പ പറയുവാ....അപ്പന് എന്നെ വിശ്വാസമില്ല എന്ന്.....

"എന്നോട് ഈ ക്രൂരത കാണിക്കല്ലേ അപ്പ......" എന്നെ ചേർത്തിട്ടു അപ്പൻ മാത്രം തിരിച്ചു പോവുമ്പോ ഞാൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചു പറഞ്ഞു..... ഞാനൊരു ശോക ഗാനം പാടി നോക്കി.... ആര് കേൾക്കാൻ..... നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് നിർത്തീട്ടു പറയുവാ......

"എന്റെ സാനടിക്കു ശോകഗാനം ചേരില്ല..... നീ ഇവിടന്നു വരുമ്പോ റാപ് പടിക്കണംട്ടോ..." എന്റെ അപ്പനാണേ.....ഞാൻ തകർന്നു തരിപ്പണമായി പോയി.....

"അപ്പ........." ഒറ്റ അലർച്ചയായിരുന്നു...മറ്റു കുട്ടികളും മാതാപിതാക്കളും ഒക്കെ എന്നെ നോക്കി. ഞാൻ പെട്ടന്ന് നിർത്തി ..അപ്പനെ തുറിച്ചു നോക്കി...അവിടെ ചിരി തന്നെ.....

"അപ്പൻ ഒരു കള്ളനാ...അന്ന് ഞാൻ ടൂർ പോയപ്പോ എന്നാ അഭിനയമായിരുന്നു........ശോകം ....ഇപ്പൊ ഒന്നുമില്ല......" ഞാൻ കേറുവോടെ പറഞ്ഞു....

"എന്റെ മനസ്സിൽ ഇപ്പൊ ഒന്നേയുള്ളു.....ഡോക്‌ടർ സാൻട്ര തരകൻ......" അത് പറയുമ്പോ അപ്പന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു ആത്മവിശ്വാസവും പ്രതീക്ഷയും ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു......

അപ്പൻ എന്നെ വിട്ടിട്ടു പോയി...ഒരാഴ്ച ഞാൻ കരഞ്ഞു തകർത്തു..... ആരും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല...എല്ലാ കുട്ടികളും എന്നെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി...അപ്പനെ വിളിച്ചും കരഞ്ഞു.....ഒന്നും ഫലിച്ചില്ല......കപ്പയും ബീഫും കേക്കും ഒക്കെയായി ഞായറാഴ്ച വരാം പോലും......ഗത്യന്തരമില്ലാതെ ഞാനങ്ങു  പഠിച്ചു തുടങ്ങി...ഈശോയെ ഒരുപാടുണ്ടായിരുന്നു...ഉറങ്ങാൻ ഒന്നും സമയമുണ്ടായിരുന്നില്ല....മനസ്സമാധാനമായിട്ടു ഒന്നുറങ്ങാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല....രാത്രി സാറന്മാരെയും ഈക്വഷൻസ് ഒക്കെ സ്വപ്നം കണ്ടു ഞാൻ ഞെട്ടി എണീക്കുമായിരുന്നു...എബിയോട് എനിക്ക് അടങ്ങാത്ത ബഹുമാനം തോന്നി..അവനോടു മാത്രമല്ലാ ആദ്യ ചാൻസിൽ കിട്ടിയ എല്ലാ കുട്ടികളോടും എനിക്ക് അസൂയ തോന്നി...

സ്വസ്ഥത എന്ത് എന്ന് ഞാൻ ആ എട്ടു ഒൻമ്പതു മാസം അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.... ഞാൻ തകർത്തു പഠിച്ചു...എന്റെ അപ്പന് വേണ്ടി...... അപ്പന്റെ സന്തോഷം കാണാൻ...... എൻട്രൻസും കഴിഞ്ഞു വീട്ടിൽ എത്തി...... അപ്പനെ ഞാൻ ഒരുപാട് മിസ് ചെയ്തിരുന്നു...അതിന്റെ ഇരട്ടി അപ്പനും... ഞാനും അപ്പനും കൂടെ ആഞ്ഞു പാചക പരീക്ഷണങ്ങളും ആരംഭിച്ചു..... ഇടയ്ക്കൊക്കെ പള്ളിയിലും പോയി....എബിയെ കണ്ടില്ല...അന്ന് കണ്ടതിനു ശേഷം ഒന്ന് രണ്ടു തവണ ദൂരെ വെച്ച് കണ്ടിരുന്നു..... പരസ്പരം നോക്കി ചിരിക്കും...ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മും...

അത്രേയുള്ളു......എന്നാലും എനിക്ക് നല്ല പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു...അതിനു നഷ്ടമൊന്നുമില്ലല്ലോ...... ചട്ടയിട്ട അമ്മച്ചി എന്റെ മനസ്സിൽ മുറയ്ക്ക് വന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു.......ഈ ചെക്കന് ഇതിലും നല്ല പെണ്ണിനെ കിട്ടും എന്ന്.....ഞാനതു കാര്യംമാക്കീല..... ഇപ്പൊ കാലം മാറിയല്ലോ...സാധാരണ പെൺകുട്ടികളെയും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന സുന്ദരന്മാരുണ്ടാവും...അതല്ലേ എബിക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമായത്.....

എൻട്രൻസ് ഫലവും വന്നു...ഞാൻ ടെൻഷൻ അടിച്ചു ഒരു വഴിയായി.....കിട്ടുമോന്നോർത്തല്ല....കിട്ടിയില്ല എങ്കിൽ അപ്പന്റെ അവസ്ഥ എന്താവും... എന്നെ വീണ്ടും റിപീറ്റ്നു വിടുമോ.... അത് എന്തായാലും നടക്കില്ല.... അത് ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.......ഒരു വിധം ഞാൻ കര പറ്റി എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ.....ക്ലാസ്സും തുടങ്ങി ഒരു മാസം കഴിയാറായപ്പോൾ എനിക്ക് കോട്ടയം മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ സീറ്റ് കിട്ടി........ എബിയുടെ കോളേജിൽ......ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ മാതാവായി എനിക്ക് തന്ന അവസരമായിട്ടാണ് ഞാൻ കരുതിയത്...അങ്ങനെ അപ്പനോടൊപ്പം കോട്ടയത്തേക്ക് വിട്ടു....ഹോസ്റെലിലാക്കി അപ്പൻ പോയി......ഒരുപാട് ഉപദേശം തന്നു....സൂക്ഷിക്കണം...നന്നയി പഡിക്കണം.....കൂട്ടുകെട്ടുകൾ ശ്രദ്ധിക്കണം ...എന്നും അപ്പനെ വിളിക്കണം...അങ്ങനെ അങ്ങനെ......... കണ്ണും നിറച്ചു നിൽപ്പുണ്ട്.......അഞ്ചു വർഷത്തേക്കാണ്........ അതാലോചിക്കുബോൾ എനിക്കും സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.....ഞാനും കൂടെ കരഞ്ഞാൽ അപ്പൻ കൊളമാക്കും

"അപ്പ..... ഞാൻ എല്ലാ ഫ്രൈഡേയും വരും.........."

"വന്നില്ലേൽ ഞാനിങ്ങു പോരും......." അപ്പനാണേ......

കരഞ്ഞും പറഞ്ഞും കൊളമാക്കി...അപ്പൻ ...ഞാനും മോശമല്ലായിരുന്നു.....കുട്ടികൾ ഒക്കെ ഞങ്ങളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.... പിന്നെ വേഗം ഹോസ്റ്റൽ മുറിയിൽ ബാഗ് വെച്ച് കോളേജിലേക്ക് പോയി...ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് നടക്കാൻ ഉള്ള ദൂരമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു...

ക്ലാസ് തുടങ്ങി ഒരു മാസം പിന്നിട്ടിരിക്കുന്നു ....അത് കൊണ്ട് തന്നെ റാഗിങ്ങ് ഉണ്ടാവില്ല എന്നൊരു സമാധാനം ഉണ്ടായിരുന്നു... പിന്നെ ഓഫീസിൽ കയറി എല്ലാം ശെരിയാക്കി ക്ലാസ് അന്വേഷിച്ചിറങ്ങി....കുട്ടികളോട് ചോദിക്കാൻ ഭയമായിരുന്നു... ഒന്നാം വര്ഷം ആണ് എന്നു മന്സ്സിലാക്കിയാൽ റാഗ് ചെയ്താലോ... ഓഫീസിൽ സ്റ്റാഫിനോട് ഞാൻ വഴി ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു...... ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ എല്ലാം ഞാൻ ഒരു മുഖം തിരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... ആ കോളേജിൽ നടക്കുമ്പോഴും എബി നടന്ന വഴികളാണല്ലോ എന്നു ചിന്തിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പോലുമറിയാതെ ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു. ചിരിച്ചു കോളേജ് മുഴുവൻ നടന്നു ഞാൻ തളർന്നു...ഇനി എന്തായാലും ആരോടെങ്കിലും ചോദിക്കാം....

"ഹലോ......ഒന്ന് അവിടെ നിന്നെ......." ഒരു പുരുഷ ശബ്ദം......ഇതാരാ...ഞാൻ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി... ഒരു വെളുത്തു മെലിഞ്ഞു നല്ല പൊക്കമുള്ള ഒരു യുവാവ്.....എന്നെക്കാളും പ്രായം ഉണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നു.

ഞാൻ നിന്നു.

"എന്താണ് നിലാവത്തു അഴിച്ചുവിട്ട കോഴി പോലെ കുറെ നേരമായല്ലോ.....? കറങ്ങുന്നു."

പെട്ട് സാൻഡി.....പെട്ട്.....ഞാൻ നന്നായി ഇളിച്ചു.....ആ ചേട്ടന് പുറകിലായി ഒന്ന് രണ്ടു മൂന്നു നാല് ചേട്ടന്മാർ...ആജാനബാഹുക്കൾ....ഗംഭീരം ...... പൂർത്തിയായി എന്റെ പ്രഥമദിനം......

"ഇത് ഏതാ ?......പുതിയത്...മുൻപ് കണ്ടിട്ടില്ലാലോ......"രണ്ടാമൻ.

"നിനക്കു നാവില്ലേ...........?" മൂന്നാമൻ.

"പേടിപ്പിക്കെല്ലേടാ...... പറ ബ്ലാക്ക് ബ്യൂട്ടി....ഫസ്റ്റ് ഇയർ ആന്നോ......"

നാലാമൻ വഷളൻ..... എന്തായാലും പെട്ട്...എന്തൊക്കെയായിരുന്നു......ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞത് കൊണ്ട് റാഗിംഗ് പേടിക്കണ്ട പോലും....... കമോൺ സാൻഡി'....... കർത്താവേ ഒന്ന് മിന്നിച്ചേക്കണേ...

"ചേട്ടാ......ഞാൻ സെക്കന്റ് ഇയർ ആണ്...ട്രാൻസ്ഫർ ആയി വന്നതാ........തിരുവനന്തപുരത്തു നിന്ന്.....ക്ലാസ് കണ്ടു പിടിക്കാനായിട്ടു പലരോടും ചോദിച്ചു ചോദിച്ചു......അതാ......"

ചേട്ടന്മാരുടെ മുഖത്തു ഒരു നിരാശയും സംശയവും ഉണ്ടായിരുന്നു...ഞാൻ മാതാവിനെ മനസ്സാൽ പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു...ഈ ചേട്ടന്മാർ സെക്കന്റ് ഇയർ ആണെങ്കിൽ ഞാൻ പെട്ടേനെ...

"സെക്കന്റ് ഇയറാ....... മ്മ്....." പൊക്കോളാൻ തലകൊണ്ട് ആംഗ്യം കാട്ടി....ഞാൻ പതുക്കെ നടന്നു തുടങ്ങിയതും....വഷളൻ വിളിച്ചു......"ബ്ലാക്ക് ബ്യൂട്ടി......... ഞാൻ കാണിച്ചു തരാം......" എന്നും പറഞ്ഞു അവനും കൂടെ വന്നു...അവന്മാർ നിന്നിരുന്നത്തിന്റെ എതിർവശം ആയിരുന്നു ക്ലാസ്......ഏതോ സാർ ക്ലാസ്സ് എടുത്തു കൊണ്ടിരിയ്ക്കുവായിരുന്നു...വഷളൻ സാറിനെ നോക്കി വിളിച്ചു.....

"ഗുഡ് മോർണിംഗ് സാറേ......." സാറ് ഒന്ന് ഞെട്ടി അവനെ നോക്കി.......സാറിന്റെ മുഖഭാവത്തിൽ അവൻ

ഒരു തല്ലിപ്പൊളി ആണ് എന്ന് മനസ്സിലായി......

"സാറേ ഈ കൊച്ചു ട്രാൻസ്ഫർ ആയി വന്നതാ.....ഞാൻ ക്ലാസ് കാണിച്ചു കൊടുത്തതാ...... പഠിക്കാനൊന്നും വന്നത് അല്ലേ........" അതും പറഞ്ഞു അവൻ എന്നെ നോക്കി...സാറ് കയറാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു.....ഈശോയെ ഈ ക്‌ളാസ്സിലോ.......പണി ആയോ...തത്ക്കാലം രക്ഷപ്പെടാൻ ഒരു നമ്പറിട്ടതാ...... അത് എട്ടിന്റെ പണി ആയി തിരിച്ചു വരുമോ....ഞാൻ വിറയ്ക്കുന്ന കാൽ വെപ്പുകളോടെ അകത്തു കയറി....എന്റെ ഒരു നന്ദിയോടെയുള്ള നോട്ടം പ്രതീക്ഷിച്ചു ചേട്ടൻ നിൽക്കുന്നു...എന്ത് പറയാൻ.......പിശാശു.....ഇവനെ ഞാൻ ഒറ്റ അടിക്കു കൊല്ലും ...നിൽക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ.....ഞാൻ പുള്ളിയെ നോക്കി ചിരിച്ചു...പതുക്കെ നടന്നു നടന്നു സീറ്റ് മാത്രമായിരുന്നു ലക്‌ഷ്യം...ആദ്യം കണ്ട സീറ്റിൽ ഇരുന്നു....തല ഉയർത്തി നോക്കാൻ തന്നെ എനിക്ക് ഭയമായിരുന്നു... ആ ചേട്ടൻ പോയി എന്ന് തോന്നുന്നു...ആ അധ്യാപകൻ ആഞ്ഞു ക്ലാസ് എടുക്കാൻ ആരംഭിച്ചു...ഭാഗ്യത്തിന് എന്നോട് ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല....ഈശോയെ ഞാൻ പെട്ടല്ലോ....ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നുമില്ല....കുറെ നേരം എങ്ങനെക്കയോ കണ്ണും മിഴിച്ചു ആരും ഒന്നും ചോദിക്കല്ലേ എന്നും പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു.......ക്ലാസ് തീർന്നതം ഞാൻ ചാടി എണീറ്റ് പുറത്തേക്കു ഓടി.....പക്ഷേ ആരോ എന്നെ ശക്തമായി പിടിച്ചു നിർത്തി....അയ്യോ...ഇതാരാ...വീണ്ടും പണി......

"സോറി ചേട്ടാ....ഞാൻ റാഗിങ്ങ് പേടിച്ചു കയറിയതാ...ഞാൻ ഫസ്റ്റ് ഇയറാ......." ഞാൻ കണ്ണടച്ച് ഒരു യാചനപോലെ പറഞ്ഞു.

"സാൻട്ര........" എബിയുടെ ശബ്ദം.....ഞാൻ വേഗം കണ്ണ് തുറന്നു...എന്നെ അതിശയിച്ചു നോക്കി നിൽക്കുന്നു....... എന്റെ മനസിൽ ഒരു ആശ്വാസ കാറ്റ് വീശിത്തുടങ്ങി...... ഞാൻ ആശ്വാസത്തോടെ കണ്ണടചു.......

"ഹോ......എബി.........ഞാനങ്ങു ടെൻസ്ഡ് ആയി പോയി...." ഞാനായിരുന്നേ.അവന്റെ മുഖത്തെ അതിശയം മാറി ദേഷ്യമായി...... കലിപ്പ് മോഡ് ഓൺ ആയതു എന്ത് കൊണ്ടാ......ഞാൻ എന്നാ ചെയ്‌തേ.....

"നിനക്ക് ഒരു മാറ്റവുമില്ല....... ധൈര്യമുണ്ട് ബുദ്ധിയില്ലാ......നീ ആരുടെ കൂടയാ കയറി വന്നെന്നറിയോ....ഇവിടത്തെ സൂപ്പർ സീനിയറാണ്......ഒരു തെമ്മാടി.....അവന്മാരെടുത്തു പോയി കള്ളവും പറഞ്ഞു.....മണ്ഡി......"

"അത് പിന്നെ...എനിക്കറിയാവോ ...ഞാൻ റാഗിംഗ് ചെയ്യുമോ എന്ന് പേടിച്ചിട്ടു.........." ഞാൻ വിക്കി.....കാത്തു കാത്തിരുന്ന് കണ്ടപ്പോൾ കലിപ്പും......

"റാഗിങ്ങ് ചെയ്‌താൽ എന്താ ഒരു പാട്ടും പാടി പോണം...ഇനി അവന്മാര് കണ്ടാൽ ....ഒളിച്ചു നടന്നോളണം...."ഞാൻ അവനെ പരിഭവത്തോടെ നോക്കി....മിണ്ടാതെ നിന്നു....

" ഇങ് വാ.... ഞാൻ ക്ലാസ് കാണിച്ചു തരാം......" ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു എന്റൊപ്പം നടന്നു...ഒന്ന് രണ്ടു പേര് വന്നു ഞാൻ ആരാ എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു...

"ഇത് സാൻട്ര നമ്മുടെ ജൂനിയരാ.....എന്റെ നാട്ടുകാരി...റാഗിംഗ് പേടിച്ചു കയറിയതാ......." ഞാൻ എല്ലാ പേരെയും നോക്കി ചിരിച്ചു...

"സാൻട്ര ആള് ഭയങ്കരി ആണല്ലോ......" എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ചിലർ....ഞാൻ ഒരു നിഷ്‌കു ‌ ചിരിയും ചിരിച്ചു നിന്ന്...അറിയാതെ വന്നു പുലി മടയിൽ പെട്ട ഒരു പാവം പൂച്ചയാണ് ഞാൻ...എന്റെ നിഷ്‌ക്‌ ഭാവം കണ്ടു എബി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

"ഞാൻ നിന്നെ പ്രതീക്ഷിച്ചു ഫസ്റ്റ് ഇയർ കുട്ടികൾ വന്നപ്പോ......പിന്നെ വിചാരിച്ചു ഇത്തവണയും പൊട്ടിയിട്ടുണ്ടാവുമോ...എന്ന്..."

"ഞാനും ചിരിച്ചു......."അലോട്മെന്റ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ഇവിടെ സീറ്റ് കിട്ടിയപ്പോ ലേറ്റ് ആയി....."

എബി എന്റെ ക്ലാസ്സിൽ കൊണ്ടാക്കി...പല കുട്ടികളും എബിയെ പരിചയ ഭാവത്തിൽ നോക്കി ചിരിക്കുകയും അവനോടു വന്നു ഇങ്ങോട്ടു സംസാരിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ തന്നെ സ്കൂളിലെ പോലെ തന്നെ അവൻ ഇവിടെയും ഒരു ഹീറോ ആണ് എന്ന് മനസ്സിലായി...

"എബി.......നീ ഒന്ന് അനാട്ടമി ക്ലാസ്സിൽ പോയി നോക്കിയേ..........." എബിയോട് ഒരു കൂട്ടുകാരൻ വന്നു പറഞ്ഞു...അപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലെ ഒരു പയ്യൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.......

"എബിച്ചായോ..നിങ്ങൾ ആള് പൊളി ആണല്ലോ...... ഞങ്ങളെ ഒക്കെ ഓവർ ടേക്ക് ചെയ്തല്ലോ......"

"എന്നതാടാ........?" എബി ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ എല്ലാരേയും നോക്കി....ഇടനാഴിയിലെ കുട്ടികളും ഒക്കെ വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.......

"എബിച്ചായോ നിങ്ങൾ അടിച്ചെടുത്തല്ലേ......."

"എബിച്ചായന്‌ ഒരു മാസം തന്നെ ധാരാളം........"

എബി എല്ലാരേയും നോക്കി "എന്ന......" എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു അനാട്ടമി ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടന്നു......ഒപ്പം ഞാനും കുറച്ചു കുട്ടികളും.......ഒരു വലിയ ഗാല്ലറി ക്ലാസ് ആയിരുന്നു..... അനാട്ടമി ക്ലാസ്......ഞാൻ ക്‌ളാസും ബെഞ്ചും ഒക്കെ നോക്കിയപ്പോൾ...എല്ലാരും മുന്നിലേക്കാണ് നോക്കിയത്..ഞാനും മുന്നിലേക്ക് നോക്കി. വലിയ ബോര്ഡിൽ എബിയുടെ മനോഹരമായ ചിത്രം വരച്ചിരുന്നു.......

താഴേയായി ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരിക്കുന്നു......

"പ്രണയത്തോടെ അച്ചായന്റെ സ്വന്തം പട്ടത്തി......"

അടുത്തായി തന്നെ സുന്ദരി എന്ന് പറഞ്ഞാൽ കുറഞ്ഞു പോവും...അതി സുന്ദരിയായ ജീൻസും ,ഷർട്ടും ധരിച്ച മുടി അഴിച്ചിട്ട ഒരു പെൺകുട്ടി....അവളുടെ ചിരിയും കഥകൾ പറയുന്ന കണ്ണുകളും കാറ്റത്തു പറക്കുന്ന ചുരുളൻ തുമ്പുകളുള്ള മുടിയും .......അവൾ പ്രണയത്തോടെ അവളുടെ അച്ചായനെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു.....

തൈരും ബീഫും

ഭാഗം 9

എബിയും അവളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു...... ഇനിയും ആ കാഴ്ച നേത്രങ്ങളാൽ ഒപ്പാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ ഞാൻ തല കുമ്പിട്ടു പിന്തിരിഞ്ഞിറങ്ങി...അപ്പോഴും അവിടെയുള്ള കുട്ടികൾ പറയുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു....

"പെർഫെക്റ്റ് മാച്ച്....."

"മെയ്ഡ് ഫോർ ഏച്ച് അദർ" അങ്ങനെ അങ്ങനെ... എനിക്കിനിയും അതൊന്നും കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല...ഞാൻ തലകുമ്പിട്ടു ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടന്നു...എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി...അപ്രതീക്ഷിതമായി എബിയെ കണ്ടപ്പോൾ അവൻ എന്നെ പ്രതീക്ഷച്ചിരുന്നു എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ ഉണ്ടായ സന്തോഷത്തിനു അൽപായുസ്സേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.... ക്‌ളാസിൽ കയറി ഏതോ ഒരു സീറ്റിൽ ഇരുന്നു...കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു.....അത് തുടയ്ക്കാൻ പോലും ഞാൻ മറന്നിരുന്നു....ടീച്ചര് വന്നതും ക്ലാസ് തുടങ്ങിയതും ഒന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല...ആരെക്കെയോ വന്നു അടുത്തിരുന്നു....എന്തക്കയോ ചുറ്റും നടക്കുന്നു.... നേരത്തോടു നേരം കഴിഞ്ഞു....പെട്ടന്ന് ദേഹത്തു വെള്ളം വീണു...ഞാൻ ഞെട്ടി തല പൊക്കി നോക്കി...... ആളെ കണ്ടു ഞാൻ ഞെട്ടി എണീറ്റു.....

"എന്താടോ...... എന്തിനാ എണീറ്റേ....... താൻ എന്തൊരു ഇരുപ്പാ...... എത്ര നേരായി വിളിക്കുന്നു......?" മറ്റാരുമല്ല...... ആ സുന്ദരി.....അച്ചായന്റെ പട്ടെത്തി.

ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല....അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു....... "ഇത് എന്റെ സീറ്റാണ് ......"

അവൾ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു......എന്റെ ഭാഗത്തു നിന്ന് പ്രതികരണം ഒന്നും ഉണ്ടാവാതായപ്പോൾ അവൾ തന്നെ വന്നു അവളുടെ ബാഗ് എടുത്തു മാറിയിരുന്നു..... ഞാൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി ആ കസേരയിലും ഇരുന്നു.......ആരെക്കെയോ വന്നു സംസാരിച്ചു......ഞാനും എന്തെക്കയോയോ മറുപടി പറഞ്ഞു...അന്ന് തള്ളി നീക്കി...തിരിച്ചു ഹോസ്റ്റലിലേക്കു നടക്കുമ്പോൾ ആ പട്ടത്തിയും ഉണ്ടായിരുന്നു കൂടെ....ഞാനവളെ വിളിച്ചില്ല...പക്ഷേ അവൾ എന്റൊപ്പം വന്നു.... എന്നോട് ഹോസ്റ്റലിലേക്കാണോ എന്ന് ചോദിച്ചു...ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല..അവൾ കൂടെ പോന്നു...... ഞാൻ അവളെ ഇടകണ്ണിട്ടു നോക്കി..... അവളും അങ്ങനെ തന്നെ....... ഈശോയെ ഈ കൊച്ചു എന്നാത്തിനാ എന്റെ കൂടെ വരുന്നേ...... ഈ കുരിശിനെ ഒന്ന് മാറ്റിതായോ.....ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ വേഗം നടന്നു മുറിയിലേക്ക് പോയി...അവളെ നോക്കിയതേയില്ല.......അവളിൽ നിന്ന് രക്ഷപെടാൻ വേഗം വന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ താക്കോൽ എടുക്കാൻ മറന്നു....വന്ന അതെ വേഗത്തിൽ തിരിച്ചു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും അവൾ ദാ വരുന്നു.... എന്നെ ഒന്ന് ഇരുത്തി നോക്കീട്ടു എന്റെ മുറി തുറക്കുന്നു......കർത്താവേ....ഇത്രയും വലിയ പണി എനിക്ക് തരണമായിരുന്നോ...... ഈ കുരിശിന്റെ കൂടെ ആണോ ഞാൻ അഞ്ചു വര്ഷം ഈ മുറിയിൽ കഴിയാൻ......മാലാഖയായി പിറന്ന എന്നെ നീ യൂദാസ് ആക്കുമോ.... ഇന്നത്തെ ദിവസം നീ എനിക്ക് തന്ന പണിയുടെ എണ്ണം വല്ലതും നിനക്ക് ഓര്മയുണ്ടോ.....

" ഇയാൾ കേറുന്നില്ലേ.......എനിക്ക് വാതിൽ അടയ്ക്കണം...." കുരിശു വീണ്ടും....

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കയറി...അവൾ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ടു ബാത്റൂമിൽ കയറി കതകടച്ചു... മുറിയിൽ പോയി ഒന്ന് കരയാം എന്ന് വെച്ചപ്പോൾ അവിടെയും കുരിശു..... ഒന്ന് കരയാനും സമ്മതിക്കേല.

എന്നാലും എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ വിങ്ങൽ എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല...എബിയുടെ മുഖം തെളിയുമ്പോഴെല്ലാം എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ മുള്ളു കുത്തുന്നത് പോലെ.....ഞാൻ ആ മുറി ആകമാനം ഒന്ന് നോക്കി...രണ്ടു കട്ടിൽ രണ്ടു മേശ രണ്ടു അലമാര ഒരു ബാത്രൂം..... ആ കുരിശിന്റെ സാധനം ഒക്കെ അവിടെ ഉണ്ട്...... അവൾ വന്നിട്ട് ഒരു മാസം ആയിട്ടുണ്ടാവും....എന്നാലും എന്റെ മനസ്സിൽ ആ വാചകം കുത്തി നോവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു....

"പ്രണയത്തോടെ അച്ചായന്റെ സ്വന്തം പട്ടെത്തി..."

ഞാൻ മൊബൈൽ എടുത്തു അപ്പനെ വിളിച്ചു......ആ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഇപ്പൊ പൊട്ടി പോവുമെന്നായി.....

"എന്റെ സാൻഡി......വ്യാഴാഴ്ച പോരു.....അപ്പൻ വരാട്ടോ......" ഇത്രയും പറഞ്ഞു അപ്പൻ ഫോൺ വെച്ച്...അപ്പന്റെ അവസ്ഥയും ഇതൊക്കെ തന്നയാണ് എന്ന് മനസ്സിലായി.....

"ഇത് എന്ത് ഹോംസിക്ക്നെസ്സ് ആടോ തനിക്കു....... ഒറ്റ മോളാണല്ലേ......ഞങ്ങൾക്കാർക്കും ഇത്രയുമില്ലാലോ......?" തലയും തുവർത്തി അവൾ വന്നു എന്റെ അടുത്തിരുന്നു.....ഞാൻ അവളെ നോക്കി.... ഒരു ചമയങ്ങളില്ലാതെ പോലും അതീവ സുന്ദരി...... എബി എന്ന അദ്ധ്യായം ഞാൻ അടയ്ക്കുന്നതാണ് നല്ലതു എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി തുടങ്ങി......ചട്ടയിട്ട അമ്മച്ചിയുടെ ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല..... ആ വസ്തുത ഞാൻ അംഗീകരിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.....

സുന്ദരനു സുന്ദരി അല്ലേ ചേർച്ച...... ഞാൻ അവളെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു...എന്റെ നിസ്സംഗ ഭാവം കണ്ടിട്ടാവണം......അവൾ പറഞ്ഞു.

."താൻ പോയി ഫ്രഷ് ആയി വാ....ടി ടൈം കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഒന്നും കിട്ടില്ല......"

ഞാൻ വേഗം ഡ്രെസ്സും എടുത്തു ബാത്റൂമിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു. ഷവര് തുറന്നു കണ്ണടച്ച് നിന്നു...ഒരുപാട് കരഞ്ഞു...ശബ്ദമില്ലാതെ...ഒരുപാട് കരഞ്ഞപ്പോൾ മനസ്സിന് ഒരു സമാധാനം കിട്ടി....അപ്പോഴേക്കും വാതിലിൽ മുട്ടും  ആരംഭിച്ചു.....

"എടോ....എടോ ....താൻ ഈ ടാങ്കിലെ വെള്ളം മുഴുവൻ തീർക്കുമോ......" ദാ ആ കുട്ടി വിളിക്കുന്നു.... ഞാൻ വേഗം കുളിച്ചു ഡ്രസ്സ് മാറ്റി പുറത്തു ഇറങ്ങി.....

അവൾ അക്ഷമയായി എന്നെയും കാത്തു നിൽക്കുന്നു...എന്നെ അടിമുടി നോക്കി.....അവളുടെ കയ്യിൽ എനിക്കായി ഒരു കേക്കും ചായയും ഉണ്ടായിരുന്നു...എനിക്കായി അവൾ എടുത്തു കൊണ്ട് വന്നതാണ്.

"കരയുവായിരുന്നോ.......... ?" ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല....അവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു...ഞാൻ എന്തിനു ഈ കുട്ടിയോട് ഇങ്ങനെ പെരുമാറണം...അവൾ എന്ത് ചെയ്തു....ആരും ഒന്നും ചെയ്തില്ല...... ഞാനാണ് വെറുതെ.......ഓരോന്നു.... എനിക്ക് ഭക്ഷിക്കേണ്ട പാനപാത്രം അല്ലാ ഞാനാഗ്രഹിച്ചതു......

"ഒന്ന് ചിരിച്ചല്ലോ.....ന്റെ കൃഷ്ണ........ഒരു മാസമായി ഞാൻ ഒരു കൂട്ടിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു...വന്ന ആളോ കണ്ണീരൊഴിഞ്ഞ നേരമില്ല......ഞാൻ എന്റെ അഞ്ചു വര്ഷം ഡാർക്ക് ആയല്ലോ എന്ന് വിചാരിച്ചിരിക്കുവായിരുന്നു......."

ഞാൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു......."സോറി പട്ടത്തി......."

അവൾ കൗതുകത്തോടെ എന്നെ നോക്കി......"ആഹാ താൻ ആള് കൊള്ളാലോ...... രാവിലെ അനാട്ടമി ക്ലാസ്സിൽ വന്നുവോ........?"

ഞാൻ അതേ എന്ന് തലയാട്ടി...അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ചായ വാങ്ങി.....

"ഞാൻ ശ്വേതാ....ശ്വേത അയ്യർ......പാലക്കാട് ആണ് ദേശം...അപ്പാവും അമ്മാവും ഡോക്ടർസ് ഒരു അനിയൻ.....ഇനി താൻ പറ......താൻ ഒറ്റ മോൾ....അപ്പനെ രാവിലെ കണ്ടു...നിങ്ങളുടെ കരച്ചിലും വർത്തമാനവും ഒക്കെ..."

ഞാൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു ...നല്ല ചുറു ചുറുക്കുള്ള പെൺകുട്ടി...കണ്ണുകളും പുരികവും ഒക്കെ സംസാരിക്കുന്നു...അവളുടെ മുഖത്തു നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.....ഒട്ടും അപരിചിതത്വമില്ലാത്ത  സംസാരം....അവളോട്‌ എനിക്ക് വെറുപ്പ് തോന്നിയിരുന്നു ആദ്യം കണ്ടപ്പോൾ....പക്ഷേ എനിക്ക് ആരെയും വെറുക്കാൻ കഴിയില്ല.....അപ്പൻ അങ്ങനെയാ എന്നെ വളർത്തിയത്.....അപ്പനും അങ്ങനാ.....

"ഞാൻ സാന്ട്ര തരകൻ...... അപ്പൻ അല്ലറ ചില്ലറ ബിസിനെസ്സും റബ്ബറും  ആതുര സേവനവും ഒക്കെയായി മുന്നോട്ട് പോവുന്നു...... 'അമ്മ ചെറുതിലെ മരിച്ചു..........."

പിന്നെ അവൾ അങ്ങോട്ടു ആരംഭിച്ചു. എന്റെ നാട് വീട് സ്കൂൾ ചുറ്റുപാട്....അവളുടേതൊക്കെ ഞാൻ ചോദിക്കാതെ തന്നെ ഇങ്ങോട്ടു പറഞ്ഞു....എന്റെ നാട് പറഞ്ഞപ്പോൾ......

"എന്റെ അച്ചായൻ്റെ നാട്ടുകാരിയാ......?" അവൾ വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ ചോദിച്ചു.....പക്ഷേ ആ ചോദ്യം കൂരമ്പു പോലെ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ തറച്ചു..ഏതാനം മണിക്കൂറുകൾ മുന്നേ വരെ എന്റെ ആരെക്കെയോ ആയിരുന്ന എബി.....ഇപ്പൊ ഈ പട്ടത്തിയുടെ അച്ചായൻ മാത്രമായി...... കണ്ണ് നിറയാതിരിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.....

"അതേ.....നിങ്ങൾ ഇഷ്ടത്തിലാണോ.....?" ഞാൻ ചോദിച്ചു....

.അവൾ അല്ലാ എന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിൽ എന്ന് ഒരു പ്രത്യാശ പോലും എനിക്കില്ലായിരുന്നു...കാരണം ഒരിക്കലും ഇത്രയും നല്ലൊരു കുട്ടിയെ മറികടന്നു എബി എന്നെ സ്വീകരിക്കില്ല... അത്രയും ആഴത്തിൽ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...ഞാൻ വെറുതെ എന്റെ മനസ്സിന്റെ ആഴത്തിൽ അവനെ പ്രതിഷ്ടിച്ചതല്ലാതെ..... എന്നാലും "നിന്നെ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു" എന്ന അവന്റെ വാക്കുകളിൽ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ പ്രണയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ....ഇല്ലാ ...അത് എന്റെ തോന്നലാണ്...എന്റെ കണ്ണിലെ പ്രണയം ആണ് അവനിൽ ഞാൻ കണ്ടത്.....ഇനിയും ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക് വേണ്ട സാന്ട്ര.........

"ഞങ്ങൾ പ്രണയത്തിലാണ്.....പക്ഷേ ....... പുള്ളി ഇങ്ങോട്ടു പറഞ്ഞിട്ടില്ല....എന്നാലും എനിക്കറിയാം......." അവളുടെ മുഖം ചുവക്കുന്നതു ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നിന്നു.

"സാൻഡ്ര....... ഇയാൾക്ക് അച്ചായന്റെ ആദ്യ പ്രണയം ആരാന്നറിയ്യോ.......... അച്ചായൻ പറഞ്ഞതാ......ആദ്യ പ്രണയത്തെ ഒക്കെ മറന്നു വരുന്നേയുള്ളൂ....അപ്പൊ പിന്നെ ഉടനെ  വേണമോ അടുത്തതു.....എന്ന്......." ശ്വേതാ എന്നോട് ചോദിച്ചു.....ഞാൻ എന്ത് പറയാൻ...ആദ്യ പ്രണയം എബി മറന്നെങ്കിലും ഇന്നും ആ പ്രണയത്തിൽ ജീവിക്കുകയാണ് ഞാൻ എന്നോ......

"എന്നെക്കാളും ഒരുപാട് സുന്ദരി ആയിരിക്കും അല്ലേ..........?" ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി.... കൊച്ചു കുട്ടികളെ പോലെ എന്നോട് ചോദിക്കുന്ന ആ പെൺകുട്ടിയെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ചിരി വന്നു....ഇവളെക്കാളും സുന്ദരിയോ....... ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ പോലും ആരും ഉണ്ടാവില്ല......

"അത് എന്താ ശ്വേതാ അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്......?"

"അച്ചായൻ എന്നാ ലുക്കാ...... അപ്പൊ പിന്നെ പെൺകുട്ടിയും അങ്ങാനാവുമല്ലോ......?" എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി....പറഞ്ഞു.....

ചട്ടയിട്ട അമ്മച്ചിമാർ പറഞ്ഞത് എന്ത് ശെരിയാ......ഞാൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു......

"ശ്വേതാ ആത്മാർത്ഥമായി സ്നേഹിക്കു തിരിച്ചും അത് കിട്ടും........"

"ഇയാള് റിപീറ്റ് ആണോ.......?" ആ വിഷയം മുന്നോട്ട് കൊണ്ട് പോകാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചില്ല.... എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു പോവുന്നോ എന്ന ഭയമായിരുന്നു കാരണം...

"അല്ല...... അപ്പാവും അമ്മാവും ചെറുതായിരിക്കുമ്പോഴേ എനിക്ക് ട്രെയിനിങ് തന്നോണ്ടിരിക്കുവാ എൻട്രൻസിന്.... പത്തിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് എൻട്രൻസ് കോച്ചിങ് സ്റ്റാർട് ചെയ്തിരുന്നു..... സ്വൈര്യം തന്നിട്ടില്ല...... അത് കൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് ഒരു  ഹോം സിക്ക്നെസ്സും ഇല്ല...ഞാൻ എന്തായാലും ഈ അഞ്ചു വര്ഷം അടിച്ചു പൊളിച്ചിട്ടെ പോവുള്ളൂ..... മാത്രവുമല്ല ഒരു ബുജി കോന്തനുമായി തീരുമണം...ഐ മീൻ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചു വെച്ചിരിക്കുവാ......അവനെയും കൂടെ കല്യാണം കഴിച്ചാൽ പിന്നെ തീർന്നു....... എനിക്കെന്തായാലും ആസ്വദിച്ചു ജീവിക്കണം..... ഒരുപാട് യാത്ര ചെയ്യണം.... കറങ്ങണം...അങ്ങനെ അങ്ങനെ......... ജീവിതം ഒന്നേയുള്ളു...അത് ആസ്വദിക്കാനുള്ളതാ മോളെ......."

അവളുടെ വർത്തമാനവും പ്രസരിപ്പും ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ നോക്കിയിരുന്നു...... എബി മുൻപ് എപ്പോഴോ പറഞ്ഞത് ഓർമ്മ വന്നു......അവനും ഇങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു.

"അപ്പനും ചേട്ടന്മാരും ഒക്കെ കൂടെ അലമ്പാക്കിയ എന്റെ ദിവസങ്ങൾ ഞാൻ തിരിച്ചു പിടിക്കും സാൻഡ്ര........ ഞാൻ എങ്ങനെയെങ്കിലും പഠിച്ചു ജോലിയും മേടിച്ചു ഒരു പൊളിക്കലുണ്ട്........ഞാൻ എന്റെ ബുള്ളറ്റിൽ ഈ ലോകം മുഴുവൻ സഞ്ചരിക്കും.........റൈഡേഴ്‌സ് ടാറ്റൂ ഒക്കെ വെച്ചു...... നീ ഇങ്ങനെ അപ്പനെയും കെട്ടിപിടിച്ചു ഒരു ലോകവും അറിയാണ്ട് നടന്നോ. ....ജീവിതം ഒന്നേയുള്ളു............"

ആ രാത്രി ശ്വേതാ ഒരുപാട് സംസാരിച്ചു.....അവൾക്കു ഒരു മാസം ആരും ഇല്ലാതെ ഒറ്റയ്ക്ക് ആ മുറിയിൽ കഴിഞ്ഞു മതിയായിരുന്നു...... അത് എന്തായാലും നന്നായി...എനിക്ക് എന്റെ അണക്കെട്ടു തുറന്നു വിടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.....അവളെ കേട്ടു കിടന്നു.....ആ വായാടി പെണ്ണിനോട് എനിക്ക് ഒരു സ്നേഹം തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു...... വേദനയോടെ ആണെങ്കിലും......

അടുത്ത ദിവസങ്ങളിൽ ഞാൻ തലയിൽ തട്ടമൊക്കെ ഇട്ടു ഒരു മുസ്ലിം കുട്ടിയെ പോലെയാണ് കോളേജിൽ പോയത്...രണ്ടു കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു...ഒന്ന് സൂപ്പർ സീനിയർ ചേട്ടന്മാരെ പേടിച്ചു.....രണ്ടു എബിയെ കാണാതിരിയ്ക്കാൻ.... ശ്വേതയുടെ കൂടെയും പോയില്ല...

"കോളേജിലെ ചേട്ടന്മാരുടെ ഹരവും രോമാഞ്ചവുമായ ശ്വേതാ അയ്യരോടൊപ്പം വന്നാലേ ചേട്ടന്മാർ എന്നെ വേഗം കണ്ടു പിടിച്ചു കുപ്പിയിലാക്കും....." എന്ന് പറഞ്ഞു അവളെ ഒഴുവാക്കി.....

ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു...ഞാൻ അവധി ദിവസങ്ങളിൽ വീട്ടിൽ പോയി വന്നു.....ചേട്ടന്മാരും എബിയും കാണാതെ ഞാൻ മുങ്ങി നടന്നു....ഒന്ന് രണ്ടു തവണ എബി എന്നെ കണ്ടു അടുത്ത് വരുമ്പോഴേക്കും ഞാൻ മുങ്ങും.... ശ്വേതാ അവളുടെ അച്ചായനെ തകർത്തു പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....രണ്ടു വലിയ ബുക്ക് നിറച്ചു എബിയുടെ പലഭാവങ്ങളും വരച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്.....ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു അവർ തമ്മിൽ സംസാരിക്കുന്നത് ഞാൻ കാണാറുണ്ട്.....എന്റെ ഹൃദയം പൊള്ളും അപ്പോഴൊക്കെ ...... പിന്നെ പഠിക്കാൻ ഒരുപാടുണ്ടായിരുന്നു. എൻട്രൻസ് ഒന്നും ഒന്നുമല്ലായിരുന്നു........ കഴിയുന്നതും ഒരു പുസ്തക പുഴുവായി ഞാൻ ഒതുങ്ങി....... അത്യാവശ്യം ജീവിച്ചു പോകാൻ കുറച്ചു സൗഹൃദങ്ങൾ ഒക്കെ ഉണ്ടായി..

.അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം അവരോടൊക്കെ സംസാരിച്ചു വരുകയായിരുന്നു.... പെട്ടന്ന് എബി വന്നു കുറുകെ നിന്നു....രണ്ടു കയ്യും കെട്ടി  കുറുകെ നിന്നു.......ഞാൻ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു...അവൻ ചിരിച്ചില്ല.....എന്നെ മുഖത്തു തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു......ഞാൻ സൈഡിലേക്ക് ഒഴിഞ്ഞു മാറി പോകാൻ നോക്കിയതും അവൻ അങ്ങോട്ട് നിന്നു...അവനു ഒരു മാറ്റവുമില്ല....ഇന്ന് എന്നെ വിടില്ല എന്ന് മനസ്സിലായി...എന്റെ കൂടെ വന്ന കുട്ടികൾ എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ട് ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയി.....

"നീ എന്താ പിണക്കമാണോ......?" എബിയാണ്......ഈശോയെ ഇവൻ ഇന്ന് എന്നെ കീറിമുറിക്കുമോ ..... എനിക്ക് പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിയുമോ.....

" അന്ന് എബിയല്ലേ പറഞ്ഞത് സീനിയർ ചേട്ടന്മരെ കാണാതെ നടക്കണം എന്ന്.....അത് കൊണ്ടാ ഞാൻ......"

ഞാൻ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു.

"അതിനു എന്നെ കാണാതെ നടക്കണ എന്തിനാ........?" അവന്റെ കണ്ണുകളിലെ പരിഭവവും എന്നെ വീണ്ടും മോഹിപ്പിക്കാണല്ലോ മാതാവേ......

"നീയും സീനിയർ ചേട്ടനല്ലേ.......?" ഞാൻ കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു...

അവന്റെ ചുണ്ടിലും ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു...എനിക്ക് മാത്രമായി ആ ചുണ്ടിൽ വിരിയാറുള്ള ചിരി......അല്ല ..........അങ്ങനല്ല...എന്റെ തോന്നലാണ്...ശ്വേതയോടും ചിരിക്കാറുണ്ടല്ലോ....

"വാ......നമുക്ക് ക്യാന്റീനിൽ പോകാം......." അവൻ എന്നെയും വിളിച്ചു മുന്നോട്ട് നടന്നു...... പക്ഷേ ഇനിയും അവനോടു സംസാരിച്ചാൽ എനിക്ക് എന്റെ മനസ്സ് വീണ്ടും കൈവിട്ടു പോവും എന്ന് തോന്നി....

"എബി.....എനിക്ക് ക്ലാസ് ഉണ്ട്......." ഞാൻ അവനോടൊപ്പം നടന്നു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.....

"മ്മ്........ വൈകിട്ട് പുറത്തു പോവാൻ വരുന്നോ.........?" അവൻ വീണ്ടും പ്രതീക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു...എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരുപാട് കൊതിയുണ്ടായിരുന്നു...പക്ഷേ അതൊക്കെ തീരാ ദുഃഖത്തിൽ അവസാനിച്ചാലോ എന്ന് ഭയന്ന് ഞാൻ ഇല്ല എന്ന് തലയാട്ടി.....അവന്റെ മുഖത്തു നിരാശയും വേദനയും നിറയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു....

"എന്നെ പേടിയാണ് അല്ലെ....... അന്നത്തെ പോലെ ഞാൻ മിസ്‌ബെഹേവ് ചെയ്യും എന്ന്." ഒന്ന് നിർത്തി....

".....നീ പേടിക്കണ്ട....എനിക്ക് അന്ന് നിന്നോട് പ്രണയമായിരുന്നു....ഇന്ന് നിന്നോട് എനിക്ക് സൗഹൃദമാണ്.... പേടിച്ചിട്ടു വരാണ്ടിരിക്കണ്ട...... ഇങ്ങനെ അകന്നും നിൽക്കണ്ട....." അവനതു പറയുമ്പോൾ അങ്ങനല്ല എനിക്ക് നിന്നോട് അടങ്ങാത്ത പ്രണയമാണ്...ഞാൻ ആ പ്രണയത്താൽ നീറുന്നു എന്ന് പറയണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു...കാര്യമില്ല, ശബ്ദം പണ്ടേ ഇങ്ങനെയുള്ള അവസരങ്ങളിൽ ഇല്ലാലോ...

"മാത്രമല്ല ഞാൻ ആ പട്ടത്തിയോട് ഒന്ന് കൈ കൊടുത്താലോ എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു..... നീ ഇന്ന് ഫിസിയോളജി ക്ലാസ്സിൽ പോയോ...ആ ബോർഡിലും എന്റെ പടം ഒക്കെ വരച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്.... എത്രയും പെട്ടന്നു ഞാൻ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തില്ല എങ്കിൽ അവൾ എന്റെ ഫ്ലക്സ് മെയിൻ ഗേറ്റിൽ വെക്കും......." അതും പറഞ്ഞു അവൻ ചിരിച്ചു....ആ ചിരിയിൽ നിറച്ചും പ്രണയമായിരുന്നു...അവന്റെ പട്ടത്തിയോടുള്ള പ്രണയം..... യാന്ത്രികമായി ഞാനും ചിരിച്ചു...അവനു കൈ കൊടുത്തു.....

"നല്ല കുട്ടിയാണ് ശ്വേതാ.....എന്റെ റൂം മേറ്റ് ആണ്..... എബിയുടെ ആശയങ്ങളും അവളുടെ ആശയങ്ങളും ഒന്നാണ് എന്ന് എനിക്ക് എപ്പോഴും തോന്നിട്ടുണ്ട്.......ബേസ്ഡ് വിശസ്......." അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ മുന്നോട്ട് നടന്നു.....

"നീ ഇന്ന് വരുന്നോ പുറത്തു പോകാൻ....." അവൻ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു....

"ഇല്ല......ഇന്ന് ഞാൻ വീട്ടിൽ പോവുന്നു....." അവനോടു പറഞ്ഞിട്ട് തിരിച്ചു ക്ലാസ്സിലേക്ക് വരുമ്പോഴും എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.....ഒഴുകിയിരുന്നില്ല.....ഒഴുക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ ഞാൻ പഠിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു....

തൈരും ബീഫും

ഭാഗം 10

അന്ന് വെള്ളിയാഴ്ച ഒന്നു ആയിരുന്നില്ല...പക്ഷേ എബി അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് പിന്നെ ഒരു നിമിഷം അവിടെ നിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല...എന്റെ അപ്പന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടി എത്താൻ മനസ്സു വെമ്പി.... അപ്രതീക്ഷിതമായി എന്നെ കണ്ടതും അപ്പൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി....... പക്ഷേ അപ്പന്റെ പുറകിൽ നിന്ന് ഒരു കൂട്ടം പെണ്ണുങ്ങൾ ഇറങ്ങി വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടി......

"എന്നതാ അപ്പ....... ഇവിടെ എന്താ......?"

"നീയങ്ങു പോയില്ലേ....അപ്പൊ എനിക്കും വേണ്ടായോയോ ഒരു നേരമ്പോക്ക്......." എന്ന് ഒരു കണ്ണടച്ച് പറഞ്ഞിട്ട് മൂപ്പീന്നു കേറിപ്പോവുന്നു....ഞാൻ കിളി പറന്നു നിന്ന് പോയി..... അപ്പോഴേക്കും ജോസഫ് അങ്കിളും ഭാര്യയും വന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.....

"മോളെ.....ഒന്നൂല്ല്യ...ഈ മാത്യുച്ചായൻ പൈസ കളയാനുള്ള ഒരൂ ഏർപ്പാട്...ഇത് പാവപ്പെട്ടതും ആരോരുമില്ലാത്തതും അനാഥരുമായ പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് തയ്യൽ യൂണിറ്റാ.... ദേ ഇവളും ഉണ്ട് കൂടെ.......”

അന്നമ്മച്ചിയെ കാണിച്ചു ജോസഫ് അങ്കിൾ പറഞ്ഞു.....

"അത്രേയുള്ളു......." ഞാനും അവരെ നോക്കി ചിരിച്ചു. അപ്പന്റെ ഓരോ ഭാവങ്ങളെ....... ഞാൻ വേഗം അകത്തേക്ക് കയറി... എന്റെ മുഖം പ്രസന്നമാക്കാൻ ഞാൻ ബസ്സിലിരുന്നു തന്നെ നല്ലോണം പണിപ്പെട്ടു...... അപ്പൻ അകത്തു ഞാൻ വന്നു എന്നും പറഞ്ഞു പാചകം ആരംഭിച്ചു..

"എന്നാലും എന്റെ മൂപ്പീന്നേ ചില്ലറ മോഹം ഒന്നുമല്ലല്ലോ......?" ഞാൻ പിന്നിൽ നിന്നും ചെന്ന് അപ്പനെ കെട്ടിപിടിച്ചു....

"മൂപ്പീനോ ഈ ഞാനോ.......... നോക്കെടി എന്നെ..... ഞാൻ ഇപ്പോഴും നല്ല ഫിറ്റ് ആൻഡ് സ്മാർട്ട് അല്ലായോ......"

അപ്പൻ നെഞ്ച് വിരിച്ചു കാട്ടി പറഞ്ഞു.....

"ഉവ്വ് ഉവ്വ്..... കൂടുതൽ ചെറുപ്പം ആവാനാവും ചുറ്റും തരുണീമണികൾ............." ഞാൻ കളിയാക്കി.....

"ഒന്ന് പോടീ....സാധുക്കളാ....ഒരു നിവൃത്തിയും ഇല്ലാ..... അവരൊക്കെ വന്നോട്ടെ.....നിനക്കും ഒരു കൂട്ടാ......."

ഞാൻ തലയാട്ടി ചിരിച്ചു....അപ്പനിങ്ങനാ ...... ഒറ്റയ്ക്കാവുന്നതു അപ്പനിഷ്ടല്ല....മമ്മ പോയപ്പോ ഓൾഡ് ഏജ് ഹോം......തുടങ്ങി . ഞാൻ ഹോസ്ലിറ്റെലിലായപ്പോ തയ്യൽ യൂണിറ്റ്....

.ഞാൻ വേഗം മുറിയിൽ ചെന്നു...എന്റെ ബെഡിലേക്കു വീണു....വെറുതെ പുറത്തേക്കു നോക്കി കിടന്നു...... എത്രയോ ദിവസങ്ങൾ ഞാൻ എബിയെയും സ്വപ്നം കണ്ടു ഇവിടെ കിടന്നിരുന്നു...എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നി...കഥയറിയാതെ ആട്ടമാടിയ ആട്ടക്കാരി..... .... ശ്വേത ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഒരു ഭയവുമില്ലാതെ എന്റെ അണക്കെട്ടിന്റെ ഷട്ടർ ഞാൻ അങ്ങ് തുറന്നു.... കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു ഞാൻ ഉറങ്ങി പോയി......ഒടുവില രാത്രി അപ്പൻ വന്നു മുട്ടി വിളിച്ചു....... ഈശോയെ പാവം അപ്പൻ...എന്നോട് വർത്താനം പറയാൻ കൊതിച്ചിരുപ്പുണ്ടാവും....ഞാൻ വേഗം കുളിച്ചു താഴേ എത്തി.

അപ്പനും ജോസെഫേട്ടനും അന്നമ്മച്ചിയും ഒക്കെ പുറത്തു ചിക്കൻ ഗ്രിൽ ചെയ്യുന്നു.........എനിക്ക് ഭയങ്കര ഇഷ്ടാണ്...അപ്പനോടൊപ്പം അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ.....ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു ഞങ്ങൾ ചെയ്യാറുണ്ട്.......ഞാനും കൂടെ വന്നപ്പോൾ ഒരു മേളമായിരുന്നു...പാട്ടും അന്താക്ഷിരിയും അപ്പന്റെ ഈ ആഴ്ചത്തെ അബദ്ധങ്ങളും ഒക്കെയായി....പക്ഷേ എന്റെ മനസ്സ് ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു തെന്നി മാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു....എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ജോസഫ് അങ്കിളും അന്നമ്മച്ചിയും പോയി..... ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്ന ഭക്ഷണം ഞാൻ അവർക്കു കൊടുത്തയച്ചു.

ഞാനും അപ്പനും മാത്രമായി...ഞങ്ങൾ പുൽത്തകിടിയിൽ ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു......നല്ല നിലാവുണ്ടായിരുന്നു...... ചെറിയ ഒരു തണുപ്പും ...കാറ്റത്തു അനങ്ങുന്ന റബ്ബർ മരങ്ങളും ഇലകൾ ഉരസുന്ന ശബ്ദവും... എന്റെയും അപ്പന്റെയും കൂട്ടുകാരാണ് ഇവരൊക്കെ....ഇവരോടൊക്കെ ഒരിക്കൽ ഞാൻ എബിയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു....ഇപ്പോൾ .....എന്റെ ദുഖവും...... ഞാൻ അപ്പന്റെ ചുമലിൽ തലചായ്ച്ചു ഇരിക്കുകയായിരുന്നു....തീക്കനലുകളെ നോക്കി....എന്റെ ഉള്ളവും അങ്ങനാ...എനിക്ക് ഇനി കോളേജിൽ പോകാൻ പറ്റുമോ? ...എനിക്ക് എബിയുടെയും ശ്വേതയുടെയും പ്രണയകാലം ഇങ്ങനെ നീറി നീറി കാണാൻ

കഴിയുമോ?........ അപ്പൻ തല ചരിച്ചു എന്നെ നോക്കി.

"സാൻഡി........ എന്നതാ........?"

പെട്ടു അപ്പൻ പൊക്കിയാൽ പൊക്കിയത് തന്നെ.............. "ഒന്നുല്ല അപ്പ........ ......." ഞാൻ വിറയാർന്ന ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു......

അപ്പൻ വിദൂരതയിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി......."എന്റെ ആനിയും അങ്ങനാ......നിന്നെ പോലെ......ഉള്ളു നീറി പുകഞ്ഞാലും പുറത്തു പറയുകേല........ കുഞ്ഞിലെ അവള് അനാഥാലയത്തിൽ അല്ലേ വളർന്നേ ..... ആരോട് പറയാനാ..... പിന്നെ എന്നോടൊപ്പം കൂടിയേൽ പിന്നെ ഞാൻ കണ്ടു പിടിക്കും......എന്നെ ഒന്നും മറയ്ക്കാൻ ഞാൻ അവളെ സമ്മതിക്കേലാ........ അപ്പൊ അവൾ ഒരു നോട്ടം നോക്കും.....എന്റെ സാൻഡി ഇപ്പൊ നോക്കുന്ന പോലെ.........." ഞാൻ അപ്പനെ നോക്കി....എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ....... അപ്പന്റെ  ശബ്ദം ഇടറുന്നു.......

"പറ മോളെ.....എന്നതാ ......എന്തിനാ എന്റെ കുഞ്ഞു ഇങ്ങനെ വേദനിക്കണെ.........അപ്പനില്ലേ....പിന്നെ എന്നാ........." ഞാൻ അപ്പന്റെ ചുമലിൽ തലചായ്ച്ചു ..... നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളാൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി....ഞാൻ എബിയെ കണ്ടതും പ്രണയം തോന്നിയതും......ഞങ്ങളുടെ പ്രണയകാലവും ബൈബിൾ വചനങ്ങളും ഒടുവിൽ എന്റെ എബി പട്ടത്തിയുടെ സ്വന്തം അച്ചായനായി മാറിയത് വരെ..........ഒടുവിൽ ഞാൻ കരഞ്ഞു പോയിരുന്നു.......അപ്പൻ എന്നെ നെഞ്ചോടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.....തലോടി.....ഞാൻ ഒരുപാട് കരഞ്ഞു ഒരുപാട്......ഒടുവിൽ എനിക്ക് ഒരു സമാധാനം കൈവന്നു....... ഞാൻ തലയുയർത്തി അപ്പനെ നോക്കി........

"എനിക്ക് ഇനി ആ കോളേജിൽ പോവാൻ മേല അപ്പാ..........."

അപ്പൻ എന്നെ നോക്കി തലയാട്ടി......"എന്റെ കുഞ്ഞിന് മേലാത്തതൊന്നും ചെയ്യണ്ടാ....... ദുഖമാന്നെ പോവണ്ട........." ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി...അപ്പനങ്ങനേ പറയും എന്ന് ഞാൻ ഒട്ടും കരുതിയില്ല........ ഞാൻ അപ്പന്റെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി......എന്നെ നോക്കി എന്താ എന്ന് പുരികം പൊക്കി ചോദിച്ചു......ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല...മൂപ്പീന്ന് എന്നെ കളിയാക്കുവാന്നോ..... എന്നാലും എന്റെ മനസ്സിന് ഒരുപാട് ആശ്വാസം കിട്ടി...... അങ്ങനെ രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം കടന്നു പോയി...അപ്പൻ ഞങ്ങളുടെ പ്രണയത്തെ കുറിച്ച് കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാത്തതിൽ എനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി..... ഒരു ദിവസം അപ്പൻ പറഞ്ഞു നമുക്ക് ഒന്ന് മൂന്നാർ പോവാം എന്ന്......ആ സ്ഥലത്തെ കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് മതിയായി... കാരണം അറിയാലോ....... ഞങ്ങളുടെ മൂന്നാർ യാത്രയാണ് ഞങ്ങളുടെ പ്രണയം തകരാൻ ഉള്ള പ്രധാന കാരണം....

"മൂന്നാർ തന്നെ വേണോ അപ്പ......." ഞാൻ ദയനീയമായി ചോദിച്ചു.....

"നിനക്കിഷ്ടല്ലേ.......നമ്മൾ ഒരുപാട് തവണ പോയിട്ടില്ലേ........ അവിടെ മതി." ഞാൻ പിന്നെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല...

അപ്പനും ഞാനും ഞങ്ങളുടെ ജീപ്പിൽ മൂന്നാറിലേക്കു വിട്ടു...ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു ഇത് പതിവുള്ളതാണ്...എപ്പോഴും തങ്ങുന്ന റിസോർട്ടിൽ തങ്ങി.... അപ്പനും ഞാനും മാത്രമാണു എപ്പോഴും വരാറ്...ഒരിക്കലും എനിക്ക് ഞങ്ങളുടെ ഈ കൊച്ചു യാത്രകൾ ഒരു മടുപ്പായി തോന്നീട്ടില്ല...അപ്പൻ അത്ര ഉന്മേഷവാൻ ആണ് എപ്പോഴും...പക്ഷേ ഇത്തവണ എബിയും അവന്റെ പ്രണയവും ......"സാൻഡ്രസ് കാസ്സിലിൽ രാജകുമാരൻ ഒന്നും വേണ്ടേ " എന്ന അവന്റെ ചോദ്യവും ആ ഒരു നിമിഷം അവന്റെ കണ്ണിൽ ഞാൻ കണ്ട പ്രണയം അത് എനിക്ക് മാത്രം സ്വന്തമായിരുന്നു....... ആ ഓർമ്മകൾ എല്ലാം എന്നെ അലോസരപ്പെടുത്തികൊണ്ടിരുന്നു. എന്റെ മുഖം മാറുന്നതും കണ്ണ് നിറയുന്നതും അപ്പൻ കണ്ടിരുന്നു......

അപ്പൻ എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു......"സാൻഡി......നിൻ്റെ അമ്മയും ഞാനും സ്നേഹിച്ചു കല്യാണം കഴിച്ചവരായിരുന്നു........ പതിമൂന്നു വർഷത്തോളം ഞങ്ങൾ സന്തോഷമായി സ്നേഹിച്ചു ജീവിച്ചു...ഒരുപാട് നല്ല ഓർമ്മകൾ തന്നിട്ടാണ് അവൾ പോയത്....ഓർമകളുടെ ഒരു നിമിഷമോ ഒരു ദിവസമോ...അല്ല ....വർഷങ്ങൾ........ അതും പരസ്പരം പറഞ്ഞും പ്രണയിച്ചും അങ്ങനെ....പെട്ടന്ന് ഒരു ദിവസം അവൾ പോയപ്പോ പിന്നങ്ങോട്ടു ജീവിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞത് ആ നല്ല ഓർമ്മകൾ കൊണ്ടാണ്......അവൾ എനിക്ക് പകർന്ന  സ്നേഹം കൊണ്ടാണ്...... ഞാൻ ഇപ്പോഴും ജീവിക്കുന്നു ധൈര്യമായി....സന്തോഷത്തോടെ........ "

ഞാൻ അപ്പനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു. ശെരിയാണ്...അപ്പന്റെയും മമ്മയുടെയും സ്നെഹം എനിക്കറിയാവുന്നതാണ്.

"ഞാൻ പറഞ്ഞത്......രണ്ടു വ്യെക്തികൾക്കു ഒരേ സമയം പ്രണയം തോന്നുകയും പരസ്പരം പറയുകയും പിന്നെ മത്സരിച്ചു പ്രണയിക്കുകയും സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോളാണു ആ ബന്ധം ദൈവഹിതമാകുന്നത്..... അനശ്വരമായ പ്രണയം പിറക്കുന്നത് അപ്പോഴാണ്...അതിനു മരണമില്ല...എന്റെ സാന്ഡിക്ക് അങ്ങനെയൊരു പ്രണയം ഇനി ഉണ്ടാവാൻ പോവുന്നതേയുള്ളൂ.......... മോൾക്കുള്ളത് പോലെ ആത്മാർത്ഥമായ പ്രണയം എബിക്കുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ ഒരിക്കലും ഒരു പട്ടത്തിയും നിങ്ങൾക്കിടയിൽ വരില്ലായിരുന്നു.....അത് അവന്റെ പ്രായത്തിന്റെ കൗതുകം മാത്രമായിരുന്നു....... എന്റെ സാൻഡിയുടെ പ്രണയകാലം വരാനിരിക്കുന്നതേയുള്ളൂ........അത് എന്തായാലും എബിയല്ല....അർഹിക്കാത്തവർക്കു പങ്ക്‌വെച്ചു കൊടുക്കാനുള്ളതല്ല പരിശുദ്ധ പ്രണയം......"

അപ്പന്റെ വാക്കുകൾ എന്നിൽ ഒരു ആശ്വാസത്തിന്റെ തിരി തെളിയിച്ചു....... എബിക്കു എന്നോടുണ്ടായത് പ്രായത്തിന്റെ കൗതുകം മാത്രമായിരുന്നു......എന്റെ പ്രണയം അവനാണ് അർഹിക്കാത്തതു....... ഞാൻ ഇത്രയും നാൾ തിരിച്ചു ചിന്തിച്ചു....... അവന്റെ പ്രണയത്തിനു ഞാൻ യോഗ്യ അല്ലല്ലോ എന്ന്....... അന്ന് ഞാൻ ഉറങ്ങി....ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ.........ഞാൻ കുറഞ്ഞവൾ അല്ല എന്ന ആത്മസംതൃപ്തിയോടെ.

രണ്ടു ദിവസം അവിടെ തങ്ങി തിരിച്ചു വരുമ്പോ ഞാൻ അപ്പനോട് പറഞ്ഞു....

"അപ്പ........ഇപ്പോഴാ അപ്പൻ ശെരിക്കും എന്നെ മോട്ടിവേറ്റ് ചെയ്തത്...... അപ്പൻ പൊളി ആണ്......" പൊക്കി പറയുമ്പോ ചുണ്ടു കടിച്ചു അപ്പന് ഒരു ചിരിയുണ്ട്...... ഭയങ്കര രസമാണ് അത് കാണാൻ..... ഇതൊക്കെ എന്ത്........എന്ന ഭാവം.... പക്ഷേ അന്നത്തെ ചിരിക്കു അതും കഴിഞ്ഞൊരു നിഗൂഢതയുണ്ടായിരുന്നു...അത് എനിക്ക് മനസ്സിലായത്.....ഞങ്ങളുടെ വണ്ടി നിന്ന സ്ഥലം കണ്ടപ്പൊഴാ.....ഞാൻ ഉറങ്ങുവായിരുന്നു.....കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ കണ്ടത് ഞങ്ങളുടെ ഓൾഡ് ഏജ് ഹോം..... ഞാൻ അപ്പനോടൊപ്പം അവിടെ വരാറുണ്ട്....തങ്ങാറില്ല...എല്ലാവരുമായും ഞാൻ കൂട്ടാണ്... ഞാനും അപ്പനോടൊപ്പം ഇറങ്ങി....നേരം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു...അപ്പാപ്പന്മാരും അമ്മച്ചിമാരും ഒക്കെ പ്രാര്ഥനയിലായിരുന്നു.... അവിടെ വാച്ച്മാൻ ഉണ്ട് ഒരു സഹായിയും പിന്നെ നേഴ്സ് ആന്റിയും.... ഞാനും അവരൊപ്പം കൂടി...കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോ ദേ അപ്പൻ ഇറങ്ങുന്നു...ഞാനും ഒപ്പം ഇറങ്ങിയപ്പോൾ എന്റെ കയ്യിൽ എന്റെ ബാഗ് എടുത്തു തന്നു...എന്നിട്ടു പറയുവാ....

"സാൻഡി രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു ഞാൻ വിളിക്കാൻ വരാംട്ടോ....." ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി......അപ്പനില്ലാതെ ഞാൻ ഹോസ്റ്റലിൽ അല്ലാതെ മറ്റെങ്ങും നിന്നിട്ടില്ല......അതും ഇവിടെ.......

"അപ്പാ ഞാൻ എന്നാത്തിനാ ഇവിടെ നിക്കന്നെ........... ഞാനും വരുവാ......." ഞാൻ പതുക്കെ പറഞ്ഞു...കാരണം അപ്പാപ്പന്മാരും അമ്മച്ചിമാരും പുറത്തിറങ്ങി നിൽപ്പുണ്ടേ......അവർ കേൾക്കാൻ പാടില്ലാലോ......അവിടെ എല്ലാം എനിക്ക് ഒരു അവാർഡ് സിനിമയുടെ സെറ്റ് പോലെയാണു തോന്നിയത്.

"അത് ഞാൻ രണ്ടു ദിവസം വീട്ടിൽ കാണില്ല.....സാന്ഡിക്ക് ഇവിടെ നിക്കാലോ......ഇവരൊക്കെ ഇല്ലേ....... "

"പറ്റുകേല......." ആര് കേള്കക്കാൻ ഒരു തീരുമാനം എടുത്താൽ പിന്നെ അപ്പന് മാറ്റമില്ല..... ചിലപ്പോൾ ഞാൻ ഇനി കോളേജിൽ പോവുന്നില്ല എന്ന് പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാണോ......

"അപ്പ....... ഇത് മോട്ടിവേഷന്റെ ഭാഗവായിരിക്കും......ല്ലേ " ഞാൻ കടുപ്പിച്ചു ചോദിച്ചു......

അപ്പൊ എന്നെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ജീപ്പ് റിവേഴ്‌സ് എടുക്കുന്നു.....

"അപ്പ......ഞാൻ ഒകെ ആയി.....മോട്ടിവേറ്റഡ് ആയി....ഞാൻ നാളെ കോളജിൽ പോക്കോളാം...." ഞാൻ ഒരു കൃത്രിമ ചിരിയും ഉന്മേഷവും കാണിച്ചു പറഞ്ഞു....ആര് കേൾക്കാൻ .....

"മോള് ഇനി കോളേജിൽ പോണ്ടാട്ടോ....." എന്നും പറഞ്ഞു അപ്പൻ വണ്ടി വിട്ടു പോയി....... ഈശോയെ ഇങ്ങനെയൊരു പണി വേണ്ടായിരുന്നു..... ഇരുട്ടിലേക്ക് അപ്പൻ മറഞ്ഞു തുടങ്ങി....തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ നര ബാധിച്ച കുറെയേറെ മനുഷ്യർ...ഒന്ന് രണ്ടു പേര് മാത്രം ചിരിക്കുന്നു...ബാക്കിയുള്ളവർ നിസ്സംഗമായി എന്നെ നോക്കുന്നു...ചിലർക്ക് ഉറങ്ങണം അങ്ങനെ.......ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തിരിച്ചു കയറി....

എനിക്ക് ഒരു ഒറ്റപ്പെടൽ എന്നെ പൊതിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... എനിക്ക് സ്ത്രീകളുടെ മുറിയിൽ ഒരു കൊച്ചു ബെഡ് കിട്ടി..... രാത്രി അവരോടൊപ്പം ഗോതമ്പു കഞ്ഞി കുടിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ഓർത്തു ഉച്ചയ്ക്ക് ഫ്രൈഡ് റൈസും ചില്ലി ചിക്കനും തട്ടിയ ഞാൻ.......

അന്ന് മുങ്ങിയ അപ്പൻ പിന്നെ പൊങ്ങിയത് ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞായിരുന്നു....പക്ഷേ ആ ഒരാഴ്ച എനിക്കു നൽകിയത് എന്ത് പ്രതിസന്ധിയും മറികടക്കാനുള്ള ആത്മധൈര്യവും ....മറ്റൊരാൾക്കു പ്രതീക്ഷയുടെ നേരിയ വെട്ടമെങ്കിലും പകരാനുള്ള ആത്മവിശ്വാസവുമായിരുന്നു....ഞാൻ അവിടെ കണ്ടത് പ്രതീക്ഷ നശിച്ച ഒരു കൂട്ടം മനുഷ്യരെയാണ്.... അവർക്കു ഇന്ന് ഒരു പ്രതീക്ഷയെ ഉള്ളൂ...മാത്യൂസ് തരകൻ....എന്റെ അപ്പൻ.... അവരെ ഉപേക്ഷിച്ചുപോയ മക്കളെയോ ഉടയവരെയോ ഒന്നും ചിലർക്ക് ഓർമ്മ പോലും ഇല്ല.... ഓർമ്മയുള്ളവരാണെങ്കിലോ...കണ്ണീരൊഴിഞ്ഞ നേരമില്ല....ചിലരോ ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഓണം പോലെ സന്തോഷമായി പോവുന്നു...ശെരിക്കും അവരാണ് അവിടത്തെ ഓളം....സന്തോഷം....വെളിച്ചം....അവർക്കു ദുഃഖങ്ങൾ ഇല്ലാ എന്നല്ല...... അവർ അതൊക്കെ മറക്കാൻ ശീലിച്ചിരിക്കുന്നു...അവർ നന്മകൾ മാത്രമേ ചുറ്റും കാണുന്നുള്ളൂ.....നഷ്ടങ്ങളെ അവർ നോക്കിയില്ല.... അവർക്കു മാത്രമേ ചിരിക്കാനും കഴിഞ്ഞുള്ളൂ...... അവരാണ് എന്നെ ഒരുപാട് സ്വാധീനിച്ചവർ.

അവരോടെല്ലാം യാത്ര പറഞ്ഞു തിരിച്ചു മടങ്ങുമ്പോൾ അവരിൽ ചിലരുടെയൊക്കെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു....എന്റെയും..... കാരണം അവരെ അന്വേഷിച്ചു അങ്ങോട്ട് ചെല്ലാൻ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...... അവരുടെ സുഖ വിവരമോ വിശേഷങ്ങളോ ഒരു നിമിഷം കേൾക്കാൻ പോലും ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......അപ്പൻ എന്നും ഇങ്ങോട്ടു വെച്ച് പിടിക്കുന്നതിന്റെ ഗുട്ടൻസ് എനിക്ക് അന്നാണ് മനസ്സിലായത്..... ഞാൻ  അവരെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി നോക്കി ഇരിക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ അപ്പൻ ചിരിച്ചു......

"എന്ന സാൻഡി......അങ്ങോട്ട് പോയതു പോലല്ലോ തിരിച്ചു " അപ്പനാണേ.

"അപ്പ.......താങ്ക്സ്...... എ ലോട്.... എനിക്ക് ഒരു പുതിയ ലോകം കാണിച്ചു തന്നതിന്....."

അപ്പൻ ചിരിച്ചു...തിരിച്ചു വീട്ടിൽ എത്തി ...അപ്പൻ കോളേജിൽ പോവുന്ന കാര്യം പറയും എന്ന് വിചാരിച്ചു...പറഞ്ഞില്ല....രണ്ടു മൂന്നു ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു...മൂപ്പീന്ന് ഒന്ന് പറയുന്നില്ല.......പക്ഷേ എനിക്ക് കോളേജിൽ പോണമായിരുന്നു...ആദ്യമായി ഞാൻ എം.ബി.ബി എസ് പുസ്തകങ്ങൾ ഇഷ്ടത്തോടെ ഒരു ഭാരത്തോടെയല്ലാതെ ഞാൻ എടുത്തു...എനിക്ക് ഇപ്പോൾ അപ്പനെ മനസ്സിലാവുന്നു.......ഞാനും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു മറ്റൊരാൾക്ക് പ്രതീക്ഷയാകാൻ...എന്റെ അപ്പനെ പോലെ.......

അങ്ങനെ അപ്പനോട് കാര്യം പറഞ്ഞു........"അപ്പ.....ഞാൻ നാളെ തൊട്ടു കോളേജിൽ പോയാലോ എന്ന് വിചാരിക്കുവാ......."

ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിക്കുവായിരുന്നു..... അപ്പൻ ആഞ്ഞു കഴിക്കുവാ....കേൾക്കുന്നതു പോലുമില്ല .....

"അപ്പ........" ഞാൻ ദേഷ്യത്തിൽ വിളിച്ചു....

"ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോ സംസാരിക്കാൻ പാടില്ല.......നിനക്ക് അറിയാൻ പാടില്ലേ...." ഭയങ്കര അഭിനയം അപ്പൻ.... ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു...പിന്നീട് ഞങ്ങൾ പാത്രം കഴുകി വെച്ചു ...അപ്പൊ ചോദികുവ......

"സാൻഡി...നീ എന്നാ പറഞ്ഞത്...."

"ഞാൻ പാത്രം കഴുകുമ്പോ സംസാരിക്കാറില്ല......." ഞാൻ ചുണ്ടു കൊട്ടി പറഞ്ഞു......

"എന്ന വേണ്ടാ...ഞാൻ പോയി കിടക്കുവാ......." ദാ പോയി....ഞാൻ വേഗം പുറകെ പോയി.....

"അപ്പ........എനിക്ക് കോളേജിൽ പോണം......പോർഷൻസ് ഒക്കെ ഒത്തിരി മിസ് ആയിട്ടുണ്ടാവും....."

ഞാൻ കുറുകെ നിന്ന് നഖം കടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു......

"വേണ്ട മോള് പോണ്ടാ...അവിടെ എബി ഉണ്ട്....അവന്റെ പട്ടെത്തി ശ്വേത ഉണ്ട്....... പിന്നെ അവരുടെ മരംചുറ്റി പ്രേമം ഒക്കെ കാണുമ്പോ എന്റെ സാൻഡിയുടെ കണ്ട്രോൾ പോവും ...വേണ്ട വേണ്ട... എന്റെ മോൾ പോവണ്ടാട്ടോ" അപ്പനാണേ........ ഈശോയെ അപ്പൻ കളിയാക്കാൻ തുടങ്ങിയല്ലോ...

"അപ്പാ........" ഞാൻ താക്കീതു പോലെ വിളിച്ചു......"വേണ്ടാ......."

"അതെന്നാ ഞാനും പറഞ്ഞെ നീ പോസ്റ്റ് ആവാൻ പോണ്ടാട്ടോ....അവര് പ്രേമിച്ചോട്ടെ....."

അപ്പൻ വീണ്ടും.....

"ദേ അപ്പ......അവര് പ്രേമിക്കുന്നതിനു എനിക്ക് എന്ന ......എനിക്ക് ഒന്നുമില്ല.....ഞാൻ പോയി നന്നായി പഠിച്ചു എന്റെ അപ്പനെ പോലെ ഒരുപാട് പേർക്ക് ഒരു പ്രതീക്ഷയാവും....... ..ഇനി ഇങ്ങനെ തിരിഞ്ഞു ഓടില്ല.......പ്രോമിസ് ...അപ്പ...." ഞാനതു അപ്പന്റെ കയ്യ് പിടിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണും അപ്പന്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞിരുന്നു...അപ്പൻ എന്നെ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് നിർത്തി നെറുകയിൽ തലോടി.......

."എന്റെ സാൻഡിക്കു ഞാൻ എബിയെക്കാളും........." ഞാൻ അപ്പനെ പൂർത്തിയാക്കാൻ അനുവദിച്ചില്ല.......ഞാൻ എന്റെ കൈകൊണ്ടു ആ വാപൊത്തി.........

"ഒന്നും ഒന്നിനും പകരമാവില്ല അപ്പ......... പക്ഷേ എന്റെ പാതി അവനല്ല..... ഞാനതുൾകൊണ്ടു..... എനിക്ക് എന്റെ അപ്പൻ മതി..അപ്പനെ പോലെ ഞാൻ പറയുന്നതിന് മുന്നേ എന്റെ മനസ്സറിയുന്ന ഒരാൾ മതി.......എന്നും......"

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് വന്നു....എബി തന്ന വചനങ്ങളടങ്ങിയ കാർഡും ഉണങ്ങിയ പൂക്കളും ഒരു കുഞ്ഞു പെട്ടിയിൽ ഇട്ടു അടച്ചു അലാമാരയ്ക്കുള്ളിൽ ഭദ്രമായി വെച്ചു...... എത്രയൊക്കെ മാറി എന്ന് പറഞ്ഞാലും അതുപേക്ഷിക്കാൻ മാത്രം ഞാൻ മാറിയില്ല ഇന്നും.......

പിന്നീട് കോളേജിലേക്ക് ചെന്ന ഞാൻ മറ്റൊരാളായിരുന്നു........ ശ്വേതയുടെ നല്ല കൂട്ടുകാരി...ഒരിക്കലും ഞാനാ ബന്ധത്തിൽ കളങ്കം ചേർത്തിട്ടില്ല...... ആദ്യമൊക്കെ കുറെയേറെ കാലം ശ്വേതയാണ് എബിയെ കാത്തു ക്‌ളാസിൽ ചെല്ലുന്നതും കാത്തു നിൽക്കുന്നതും എല്ലാം.....ആദ്യകാലം ശ്വേതയുടെ പ്രണയം ആണ് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നത് എന്ക്കിൽ പിന്നീട് കണ്ടത് എബിയുടെ തീവ്ര പ്രണയം ആയിരുന്നു........അവൾക്കു വേണ്ടി ക്ലാസ് കഴിയാൻ കാത്തു നിൽക്കുന്ന എബി ഒരു സ്ഥിരം കാഴ്ചയായി മാറി......എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളറകളിൽ എങ്ങോ ഞാൻ ഒളിപ്പിച്ച എന്റെ പ്രണയത്തെ കൊതിപ്പിക്കാൻ മാത്രം കെൽപ്പുള്ള കാഴ്ച.....പക്ഷേ സാൻഡിയുടെ ഹൃദയ ഭിത്തികൾ ഭേദിച്ച് വരാൻമാത്രം ആ കൊതിക്കു കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല........ ഇന്നും അന്നും.....

തൈരുംബീഫും

ഭാഗം 11

പിന്നീട് കോളേജിലേക്ക് ചെന്ന ഞാൻ മറ്റൊരാളായിരുന്നു........ ശ്വേതയുടെ നല്ല കൂട്ടുകാരി...ഒരിക്കലും ഞാനാ ബന്ധത്തിൽ കളങ്കം ചേർത്തിട്ടില്ല...... ആദ്യമൊക്കെ കുറെയേറെ കാലം ശ്വേതയാണ് എബിയെ കാത്തു ക്‌ളാസിൽ ചെല്ലുന്നതും കാത്തു നിൽക്കുന്നതും എല്ലാം.....ആദ്യകാലം ശ്വേതയുടെ പ്രണയം ആണ് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നത് എന്ക്കിൽ പിന്നീട് കണ്ടത് എബിയുടെ തീവ്ര പ്രണയം ആയിരുന്നു........അവൾക്കു വേണ്ടി ക്ലാസ് കഴിയാൻ കാത്തു നിൽക്കുന്ന എബി ഒരു സ്ഥിരം കാഴ്ചയായി മാറി......എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളറകളിൽ എങ്ങോ ഞാൻ ഒളിപ്പിച്ച എന്റെ പ്രണയത്തെ കൊതിപ്പിക്കാൻ മാത്രം കെൽപ്പുള്ള കാഴ്ച.....പക്ഷേ സാൻഡിയുടെ ഹൃദയ ഭിത്തികൾ ഭേദിച്ച് വരാൻമാത്രം ആ കൊതിക്കു കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല........ ഇന്നും അന്നും.....

എപ്പോഴോ ഒന്നു മയങ്ങി...... കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ നേരം വെളുത്തു വരുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ... വേഗം എബിയുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു ....സാധാരണ ഞാൻ അവിടെയാണ് കിടക്കാറ്..... ഈവ മോൾ ഉണന്നിട്ടുണ്ടാവും നോക്കീട്ടുണ്ടാവും...കരഞ്ഞിട്ടും ഉണ്ടാവുമോ...... മോളെ കട്ടിലിൽ കണ്ടില്ല...നോക്കിയപ്പോൾ എബിയോട് ചേർന്ന് കിടക്കുന്നു...എബി  വലതു കൈകൊണ്ടു അവളെ വീഴാതെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുന്നു......രണ്ടു പേരും നല്ല ഉറക്കമാണ്.....ഞാൻ രണ്ടു പേരെയും നോക്കി നിന്നു ....ഈവയ്ക്ക് കുനിഞ്ഞു നെറുകയിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു..... എന്നും പതിവുള്ളതു.......അടുത്ത് കിടന്നുറങ്ങുന്ന എബിയെ വെറുതെ നോക്കിയുള്ളൂ ...ഇന്നലെ വരെ അവനും ഞാൻ പതിവായി നെറുകയിൽ അധരങ്ങൾ ചേർക്കുമായിരുന്നു......പക്ഷേ ഇന്ന്......എനിക്കതിനു കഴിയുന്നില്ല..... ഇന്ന് അവനോടു എനിക്ക് ഒരുപാട് അകലം തോന്നുന്നു....

ഞാൻ അവന്റെ നെറുകെയിൽ തലോടി.......പിന്നെ നിശബ്ദം മുറിവിട്ടു ഇറങ്ങി.....

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

മുഖത്തു വെട്ടം വീണപ്പോഴാണ് കണ്ണ് തുറന്നതു....... നേരം നല്ല വെളുത്തിരുന്നു.....പെട്ടന്ന് അടുത്ത് കൈകൊണ്ടു പരതി......മോളില്ല ....... അവൾ എണീറ്റുണ്ടാവും ....നേരം ഒരുപാടായല്ലോ...... സ്കൂളിൽ പോയിട്ടുണ്ടാവും.... ഇന്നലെ ഉറങ്ങിയപ്പോൾ ഒത്തിരി വൈകി...... എവിടെ പോയോ ആവോ ഈ സാൻഡ്ര കോട്ടയിലെ യക്ഷി......അവളുടെ ഒരു ചലഞ്ചു ...കോപ്പു..... പുച്ഛം വാരി വിതറി വാതലിലേക്കു നോക്കിയപ്പോൾ ദാ കയ്യും കെട്ടി നിൽക്കുന്നു യക്ഷി..... ചെറിയ ഒരു ചിരിയും ഉണ്ട് മുഖത്തു......

"എന്നാടി ചിരിക്കൂന്നേ?"......ഞാനാണെ ....ശബ്ദത്തിൽ കലിപ്പ് ഒട്ടും കുറച്ചില്ല......

"നിന്റെ മുഖത്തെ പുച്ഛം കണ്ടു ചിരിച്ചു പോയതാ......" അതും പറഞ്ഞു അവൾ വന്നു എന്റെ ബി.പി. പരിശോധിചു......പിന്നെ തുടങ്ങി പല്ലു തേപ്പു ....വൃത്തിയാക്കൽ....ഭക്ഷണം തരൽ ...കുളിപ്പിക്കൽ.....ഇതിനിടയിൽ പലതവണ തയ്യൽ യൂണിറ്റിലെ ആൾക്കാർ വന്നു വിളിക്കുന്നു.....പോവുന്നു...പിന്നെ ആരെക്കെയോ വിളിക്കുന്നു.... അവൾക്കു ഒരുപാട് ഉത്തരവാദിത്വം ഉണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി..... കുറുമ്പി സ്കൂളിൽ പോയിട്ടുണ്ടാവും......ഞാൻ എണീക്കാൻ വൈകിയത് കൊണ്ട് അവൾക്കു ബുദ്ധിമുട്ടായി എന്ന് തോന്നി.... കുളിമുറിയിലേക്ക് കുളിക്കാൻ നടക്കുമ്പോഴും തിരിച്ചു വരുമ്പോഴും എന്റെ ആറടി പൊക്കത്തിന്റെ ഭാരത്തിൽ മുക്കാൽ ഭാഗവും അവളുടെ തോളിൽ കൊടുത്തു നടക്കാൻ പറ്റുമായിരുന്നുള്ളൂ......ചേർത്ത് പിടിക്കുമ്പോ തന്നെയറിയാം അവൾക്കു താങ്ങാൻ പറ്റുന്നതിലും അപ്പുറമാണു ..... പക്ഷേ മുഖം കണ്ടാലുണ്ടല്ലോ എബി ധൈര്യമായി നടന്നോ ഞാൻ ഉണ്ട് കൂടെ എന്നാണു..... മാരക ആത്മവിശ്വാസത്തിലാണു  പുള്ളിക്കാരി...... അതുകാണുമ്പൊ എനിക്ക് ചിരി വരും അത് രണ്ടു മൂന്നു തവണ എന്റെ ചിരി കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്കു ഇഷ്ടപെട്ടില്ല കണ്ണുരുട്ടാൻ തുടങ്ങി.....

"നീ എന്തിനാ എബി ഇങ്ങനെ കളിയാക്കി ചിരിക്കൂന്നേ.......?" ഗതികെട്ട് ചോദിക്കുന്നും ഉണ്ട്...... ഒടുവിൽ പരുപാടി എല്ലാം കഴിഞ്ഞു എന്നെ കട്ടിലിൽ ഇരുത്തി......തല ചീകാൻ തുടങ്ങി.....ഞാൻ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ചീപ്പ് വാങ്ങി......

"പോയി ഒരു കണ്ണാടി എടുത്തോണ്ട് വാ........ കൊച്ചേ....." കൊച്ചേ വിളി അവൾക്കു പണ്ടേ ഇഷ്ടല്ല...... എനിക്കതറിയാം.....പക്ഷേ ഇവിടെ എന്നെ ചലഞ്ചു ചെയ്തു കിടത്തിയിരിക്കുവല്ലേ...ഞാനിങ്ങനേ വിളിക്കൂ ...... അവൾ എന്നെ ഒന്ന് ഇരുത്തി നോക്കീട്ടു മുഖം നോക്കാനായി ഒരു കണ്ണാടി എടുത്തോണ്ട് വന്നു...ഞാൻ എന്റെ മുഖ അഞ്ചു വർഷത്തിന് ശേഷം കണ്ണാടിയിൽ കൂടെ കണ്ടു.......വലിയ വ്യെത്യാസം ഒന്നുമില്ല...കണ്ണുകളിൽ ക്ഷീണം ഉണ്ട്...പിന്നെ താടി ഉണ്ട് ......അത് ഒരു സ്റ്റൈലും ഇല്ലാതെ വെട്ടിയൊതുക്കിയിരിക്കുന്നു...... ഈശോയെ ദാ ഒരു നര........എനിക്ക് മുപ്പതു വയസ്സല്ലേ ആയുള്ളൂ...മൊത്തത്തിൽ പണ്ടത്തെ എബിയുടെ ചേട്ടൻ. എന്റെ മുഖത്തു മിന്നി മറയുന്ന ഭാവങ്ങളും ഞാൻ തല ചരിച്ചും കുനിഞ്ഞും ഒക്കെ നോക്കുന്നതും ഒക്കെ കണ്ടു യക്ഷി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്....പക വീട്ടുവാണു ....... ഞാൻ നേരത്തെ ഇങ്ങനെ ചിരിച്ചതാണല്ലോ..... കണ്ണാടിയിൽ നോക്കുമ്പോ ഉള്ള എന്റെ ഭാവം സന്തോഷ മാണെങ്കിൽ പിന്നതു മാറി മാറി ശോകം ആയി മാറി......

"എബി......എനിക്ക് പണിയുണ്ട്..... ഇവിടെ നിന്നാൽ പോരാ....." അവളാണ്.....

"നിന്നെ ആര് ഇവിടെ പിടിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു....പൊക്കൂടെ......" ഞാൻ അവളെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പറഞ്ഞു......എന്ന ശെരി എന്നും പറഞ്ഞു കണ്ണാടിയും കൊണ്ട് പോയി......

"ഡീ......അവിടെ നിൽക്കു.....ഞാൻ മുടി ചീകിയില്ല........" ആര് കേൾക്കാൻ.....

"ഇത്ര ഗ്ലാമർ ഒക്കെ മതി എനിക്ക് പോയിട്ട് പണിയുണ്ട്...ആ പിന്നെ നാളെ ഡോക്‌ടർ വരും....ഞാൻ വിളിച്ചു സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട്.........നല്ല ട്രീട്മെന്റ് ആണ്...എബിക്ക് ഒരു മൂന്നു വര്ഷം മുമ്പ് ആ ട്രീട്മെന്ടൈൽ നല്ല ചേഞ്ച് വന്നിരുന്നു...അങ്ങനെയാണ് ഈ വലതു കൈ ഒക്കെ പൊങ്ങിയത്........ പിന്നെ വീണ്ടും റെസ്പോൻസ് ഒന്നുല്ലാതായി......." അവൾ പറയുമ്പോഴും മാറ്റിയ തുണികൾ എടുക്കുകയും വൃത്തിയാക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യുന്നുണ്ട്......

"നീ പ്രാക്ടീസ് വേറെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ലേ സാൻട്ര ......" ഞാനാണ്......അവൾ ഒന്ന് നിർത്തി.

"ഉണ്ട് ......വീക്കിലി ഫൈവ് ഡേയ്സ്....ഇന്ന് പോകണം....ഇപ്പൊ പോവും..." അതും പറഞ്ഞു  അവൾ എന്റെ നേരെ ഒരു വിസിറ്റിംഗ് കാർഡ് നീട്ടി.....

"ഇതാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞ ഡോക്ടർ.......... " അതും പറഞ്ഞു അവൾ ഇറങ്ങി...

"ഡേവിസ് ...... ഇപ്പോഴും കാനഡയിൽ ആണോ ?"

സാന്ട്ര എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി......"മ്മ് ......" അതേ എന്ന ഭാവത്തിൽ മൂളി......ആ കണ്ണുകളിൽ വിഷാദം നിറയുന്നത് പോലെ തോന്നി.....

"മോളെ കാണാനും വരാറില്ലേ .........?"

"ഇല്ല....... എബി കിടന്നോളു .."

.ആ കാർഡിലേക്കു ഒന്ന് ഓട്ടിച്ചു നോക്കി...തിരിച്ചു വെച്ചു .....ഞാൻ വെറുതെ കണ്ണടച്ച് കിടന്നു......കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സാൻട്ര ഒരുങ്ങി വന്നു......

."ഞാൻ ഇറങ്ങുവാണു എബി.......ഇവിടെ അന്നമ്മച്ചി ഉണ്ട് .എന്ത് ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിലും വിളിച്ചാൽ മതി..."

ഞാൻ വെറുതെ തലകുലുക്കി...അവളുടെ കയ്യിലെ സ്റ്റേതും കോട്ടും കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളം വിങ്ങുകയായിരുന്നു.....ഞാൻ കഷ്ടപ്പെട്ടതു കൊതിച്ചു വാങ്ങിയത്....... എന്റെ മനസ്സ് മനസ്സിലാക്കിയതു പോലെ അവൾ പറഞ്ഞു...

.."എബിക്കും പെട്ടന്ന് ജോയിൻ ചെയ്യാം......നല്ല മാറ്റം ഉണ്ടല്ലോ......."

ആ കണ്ണുകളിൽ അതിയായ ആത്മവിശ്വാസം തിളങ്ങി.....

അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

... കാർ ഓടിച്ചു പോവുന്ന സാൻഡ്രയെ ഞാൻ ജന്നലിൽ കൂടെ നോക്കി.......

.ഇവൾക്ക് എന്തോ കള്ളത്തരം ഉണ്ട്....... അല്ലാണ്ട് എന്താ ശ്വേതയെ വിളിക്കാതെ...അല്ലെങ്കിലും എന്നെ എന്തിനാ ഇവൾ നോക്കുന്നെ.....അല്ലേലും അവൾക്കു വഴിപോവുന്നവരെയൊക്കെ സഹായിക്കലാ..... എന്നുവെച്ചു  പാവം ഒന്നുമല്ല...... ഇവളുടെ അപ്പന്റെ അടക്കത്തിന് ഞാൻ ചെല്ലാത്തതു കൊണ്ട് എന്നോട് മിണ്ടീട്ടില്ല..... പിണക്കമായിരുന്നു...ശെരിക്കും ഞാൻ പള്ളിയിൽ പോയിരുന്നു.....പക്ഷേ ഇവളെ കാണാനും പറ്റീല്ല ..... പിന്നെന്താ ഇവളുടെ മമ്മയുടെ അടക്കത്തിന് പോയപ്പോ ചീത്ത വിളിച്ചു.... സ്കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോ സഹായിക്കാൻ ചെന്നപ്പോൾ എന്റെ അപ്പനും ചേട്ടന്മാരും കൂടെ പോലീസ് കേസിൽ പെട്ടൂ എന്നും പറഞ്ഞു എന്നെ ചീത്ത വിളിച്ചു......സ്നേഹിക്കാൻ ചെന്നപ്പോ ഇവൾ എന്നെ അടിച്ചു .... അതും ഒരടിയൊന്നുമല്ല...... ഒടുവിൽ  അവളുടെ അപ്പൻ മരിച്ചപ്പോൾ ചെല്ലാത്തതിന് പിണങ്ങുകയും ചെയ്തു........ ഇപ്പൊ ദാ അഞ്ചു വർഷത്തെ അബോധാവസ്ഥയ്ക്കു ശേഷം ബോധം വന്നപ്പോ കോപ്പു ചലഞ്ചും ചെയ്യാൻ വന്നിരിക്കുന്നു..... ഒരു വക ചോദിച്ചാൽ ഉത്തരവും പറയില്ല.......ഇവളും ഞാനും ശെരിയാകേല...അത് ഞാൻ പണ്ടേ മനസ്സിലാക്കിയതാ......എന്നാലും അവളോടു എനിക്കിപ്പോഴും എപ്പോഴും എന്തോ ഒരു ഇഷ്ടാണ്.....................

എപ്പോഴും എന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുന്ന ആ കണ്ണുകളെ ഞാനും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു....അവളുള്ളപ്പോ എനിക്ക് ഒരു പോസിറ്റീവ് എനർജി ആണ്..... ശെരിക്കും ശ്വേത എന്നെ ആദ്യമായി ശ്രദ്ധിക്കുന്നതും ഞാൻ അവളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതും സാൻഡ്ര കാരണം ആണ്....... അന്ന് ഞാൻ രണ്ടാം വര്ഷം....ഒന്നാം വര്ഷം കുട്ടികൾ വരുന്ന ദിവസം....ഞാൻ മെയിൻ ഗേറ്റിനു മുന്നിൽ നിൽപ്പുണ്ട് എല്ലാർക്കും ഒപ്പം റാഗിംഗ് ചെയ്യാൻ എന്ന പേരിൽ... പക്ഷേ ആരെയും ഞാൻ റാഗ് ചെയ്തില്ല....ഞാൻ ആ ആൾകൂട്ടത്തിൽ ഒരു മുഖമാണ് തിരിഞ്ഞത്.... അവന്മാർ ആരെക്കെയോ റാഗ് ചെയ്യുന്നു.....ഞാൻ ഒന്ന് ഇടകണ്ണിട്ടു നോക്കിയതല്ലാതെ ഞാൻ ആരെയും ഗൗനിച്ചില്ല......അങ്ങനെ ആദ്യത്ത ആഴ്ച മൊത്തം എനിക്ക് ഇത് തന്നെയായിരുന്നു പരുപാടി....പക്ഷേ അടുത്ത ദിവസം അങ്ങനല്ലായിരുന്നു...... ഞാൻ അടുത്ത ദിവസവും എന്റെ ബുള്ളറ്റിൽ ചാരി നിന്നു സാൻഡ്രയെ നോക്കി നിന്നു......

"അച്ചായോ.....?" ഇതാരാ ഒരു സ്ത്രീ സ്വരം..... ഞാൻ ശബ്ദം കേട്ട ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി. അതി സുന്ദരിയായ ഒരു പെൺകുട്ടി... കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിലൊക്കെ ഇവളെ തിരിച്ചും മറിച്ചും പല ഗ്യാങ്ങുകളായി റാഗ് ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല......അതി സുന്ദരിമാരിൽ ൽ ഒരാളും അവളുടെ സ്മാർട്നെസ്സും തന്നെ കാരണം...ഇവൾ എന്തിനാ എന്റെ അടുത്തോട്ടു വരുന്നേ........

"എന്നതാ.......കൊച്ചേ.......?" ഞാൻ നല്ല കലിപ്പ് മോഡിൽ നിന്നു..

അവൾക്കു വലിയ  കൂസൽ ഒന്നുമില്ല........ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു......ഒരു ആണും പെണ്ണും തമ്മിലുള്ള സാമൂഹിക അകലത്തിലും അടുത്ത്......

"അതേ...... ഇത്രയും ദിവസവു ഇത്രയും ആണ്പിള്ളേര് എന്നെ റാഗ് ചെയ്തിട്ടും എല്ലാപേരും നോക്കീട്ടും അച്ചായൻ ഒന്ന് നോക്കുന്നു പോലും ഇല്ലാല്ലോ......? എന്താ ഇയാളുടെ കണ്ണിൽ സുന്ദരിമാരെ പിടിക്കത്തില്ലേ........" ഈശോയെ ......ഇത് എന്ത് സാധനമാണ്.... പുരികവും പൊക്കി എന്താ എന്ന് ചോദിക്കുന്നുണ്ട്...കണ്ണുകൾ പോലും കഥപറയുന്ന പെണ്ണ്......വീണ്ടും  വീണ്ടും നോക്കാൻ കണ്ണുകൾ പോലും കൊതിക്കുന്നു......

ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു...."കൊച്ചു അങ്ങ് ക്ലാസ്സിൽ പോകാൻ നോക്ക്........" അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ അവളെ മറികടന്നു നടന്നു......

."ആരെയാ എന്നും അങ്ങോട്ടു നോക്കി ഇരിക്കുന്നത്?" വീണ്ടും അവൾ മുന്നിൽ വന്നു നിന്ന് ചോദിക്കുന്നു.....

..."ഞാൻ അതിനു നോക്കിയിരിക്കുന്നത് ഒരു സുന്ദരിയെ അല്ല...... കണ്ണുകളിൽ നിറച്ചും സ്നേഹവും അലിവുമുള്ള ഒരു സാധാരണയിൽ സാധാരണയായി ഒരു മാലാഖയെയാണ്......." അതും പറഞ്ഞു മുന്നോട്ട് നടന്നു....പിന്നങ്ങോട്ട് അവൾ എന്നും വരും അച്ചായോ എന്നും പറഞ്ഞു........ എങ്ങനെയൊക്കെ ഓട്ടിച്ചു വിട്ടാലും വരും...അവസാനം എന്റെ പടം വരച്ചു ലൈബ്രറിയിലും പുസ്തകങ്ങളിലും ലാബിലും ക്ലാസ്സിലും ഒക്കെ വരയ്ക്കലായി....കോളേജ് മൊത്തം അവളുടെ പിന്നാലെയുണ്ടായിട്ടും അവൾ എന്റെ പുറകെ ആയിരുന്നു...... കൂട്ടുകാരും ടീച്ചേഴ്സും എന്തിനു ഞാൻ കാത്തിരുന്ന എന്റെ മാലാഖ സാൻട്ര വരെ പറഞ്ഞു എബിക്ക് ശ്വേതയാണ് ചേരുന്നത് എന്ന്....... സാൻട്രയുടെ മനസ്സു അറിയാൻ വേണ്ടി ഞാൻ ഒന്ന് ചൂണ്ട ഇട്ടതായിരുന്നു....പട്ടത്തിക്ക് കൈ കൊടുത്താലോ എന്ന്..... പക്ഷേ അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.......എന്നിൽ നിന്ന് ഒഴിയാൻ തുടങ്ങി..... പക്ഷേ ഞാൻ അത്ര നല്ലവൻ ഒന്നുമല്ലായിരുന്നു.....അവളുടെ ഒഴിഞ്ഞു മാറ്റത്തിൽ നിന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നു അവൾക്കു എന്നോട് എന്തോ ഉണ്ട് എന്ന്...പക്ഷേ ഞാനതു ഒരിക്കലും അവളോട്‌ ചോദിച്ചില്ല...കാരണം എങ്ങനെ തട്ടിച്ചു നോക്കിയാലും ശ്വേതയുടെ ത്രാസ്സ് തന്നെയായിരുന്നു താഴ്ന്നു നിന്നതു...മാത്രമല്ല കൂട്ടുകാരും അധ്യാപകരും അടങ്ങുന്ന സമൂഹം തന്നെ ശ്വേതയോടു നോ പറഞ്ഞു സാൻഡ്രയെ കൂട്ടിയാൽ എന്നെ ഒരു മണ്ടനായി കാണുള്ളൂ......അത്രമേൽ ശക്തമായ ഒരു ബന്ധം ഞാനും സാൻട്രയും തമ്മിൽ ഉടലെടുത്തിട്ടുമില്ല.....പലതരത്തിലുള്ള വടം വലി എന്റെയുള്ളിൽ നടന്നു കൊണ്ടിരുന്നു......ശ്വേത എന്നും എന്നെ കാണാൻ വരും......... ആ കണ്ണുകളിൽ നിറച്ചും എന്നോടുള്ളപ്രണയം ആയിരുന്നു...... എത്രെയോ തവണ ഞാൻ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തിയിട്ടും വീണ്ടു വീണ്ടും ഉയർത്തെഴുന്നേൽക്കുന്ന അവളുടെ പ്രണയത്തോടു എനിക്കു അത്ഭുതം തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു.....എന്നും എന്നെ കാത്തു നിന്നുള്ള ചോദ്യങ്ങളാണ് ഇതൊക്കെ....... ഇത് കാണുമ്പോ മറ്റുള്ളവർ വിചാരിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ പ്രണയത്തിൽ ആണ് എന്നാണു.....

"അച്ഛായോ.......എന്തായി തീരുമാനമായോ?"

"അച്ചായോ......ഞാൻ ഒരു പാവല്ലേ.......അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമായത് കൊണ്ടല്ലേ...?"

"അച്ചായോ....... ഞാൻ ഒരു ഐഡിയ പറയാം...അച്ചായൻ എന്നെ ഒന്ന് വെറുതെ കൂടെ കൂട്ടി നോക്ക്...... നമുക്ക് നോക്കാലോ......സെറ്റ് ആയില്ലേ ബ്രേക്ക് അപ്പ്.....?" ഇങ്ങനെ എന്നും വരും......

ഒരു അവധിക്കു വീട്ടിൽ പോയപ്പോൾ അവിടെ ചേട്ടന്മാരുടെ മക്കളും ചെട്ടത്തിമാരും അമ്മയും അപ്പനും ഒക്കെ ഉണ്ടാവും....... എല്ലാരും കൂടെ ഒരു വലിയ ഊണു മേശയ്ക്കു ചുറ്റുമിരുന്നു കഴിക്കും...അത് ഞായറാഴ്ചകളിൽ ഉള്ള പതിവാണ്....

"ഡാ എബി...... എന്നാ ഉണ്ട് കോളേജിലൊക്കെ വിശേഷം..അലമ്പാന്നോ? ...വല്ലതും പഠിക്കുന്നുണ്ടോ..?" എന്റെ ജീവിതത്തിൽ അപ്പൻറെ ഏറ്റവും സ്നേഹവും മൃദുലവുമായ സംഭാഷണ ശൈലിയാണ് ഈ കേട്ടത്.

"നല്ലതാ അപ്പ......." ഞാൻ പറഞ്ഞു.....

"ആർക്കു നല്ലതു........ കർത്താവിനറിയാം......" ഇച്ചായാനാന്നേ ....... ഇതൊക്കെ കേൾക്കുമ്പോ എന്റെ അമ്മച്ചിയുടെ മുഖം വേദന കൊണ്ട് നിറയുന്നുണ്ട്..... എന്നെ നോക്കി...ഞാൻ അമ്മച്ചിയോടു സാരമില്ല എന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി......അപ്പോഴേക്കും ലാൻഡ് ഫോൺ ബെൽ അടിച്ചു.... പിള്ളേര് സെറ്റ് ആരോ ഫോൺ എടുത്തു സംസാരിച്ചിട്ട് ഒരു ഒറ്റ അലർച്ച......എന്നതാന്നോ ...

"എബി അങ്കിളേ......ഫോൺ....... അച്ചായന്റെ പട്ടെത്തി ആണ് എന്ന് പറയാൻ പറഞ്ഞു......" കുരിപ്പിന്റെ നിലവിളി കേട്ടതും അപ്പൻ കുടിച്ച വെള്ളം മണ്ടയിൽ കയറി ചുമയായി...ചേട്ടന്മാര് മീന്കറിയുടെ എരിവ് മൂക്കിൽ കയറി കണ്ണും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.....അമ്മച്ചി അപ്പന്റെ തലയ്ക്കു തട്ടുന്നുണ്ട് എന്നെ നോക്കി കണ്ണും മിഴിക്കുന്നുണ്ട്.....ചേട്ടത്തിമാര് പരസ്പരം നോക്കി തലയാട്ടുന്നു...... എന്റെ അവസ്ഥ ഞാൻ പറയുന്നില്ല....ഒറ്റ കുതിപ്പിന് ഫോൺ എടുത്തു........

"എന്നാടി......."

"എന്റെ ചെവി പൊട്ടി.......എന്നാത്തിനാ അച്ചായാ അലറുന്നെ"

അവളുടെ കൊഞ്ചല്...... ഈ പിശാശു എന്നെയോ കൊണ്ടേ പോവുള്ളൂ കർത്താവേ.......

"മേലിൽ എന്റെ വീട്ടിലെ നമ്പറിലേക്കെങ്ങാനും ഫോൺ ചെയ്താൽ...ഡീ കോപേ നിന്റെ ആ രണ്ടു കുഞ്ഞിക്കാലുണ്ടല്ലോ വെട്ടി ഞാൻ പട്ടിക്ക് ഇട്ടു കൊടുക്കും...കേട്ടോടീ ......" ഞാൻ ഫോൺ ദേഷ്യത്തിൽ വെച്ചു..... പിശാശു മനുഷ്യനെ കൊലയ്ക്കു കൊടുക്കാൻ ഇറങ്ങിയിരിക്കുവാ......

എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിന്ന എല്ലാപേരെയും നോക്കി ഞാൻ ഒന്ന് ഇളിച്ചു.... "ഒന്നുമില്ല അപ്പ.......ജസ്റ്റ് നിങ്ങളെയൊക്കെ ഒന്ന് പേടിപ്പിക്കാൻ പയ്യന്മാര് ചെയ്യുന്ന പരുപാടിയാ......" അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ സ്കൂട്ടായി....

പക്ഷേ മമ്മ പൊക്കി......

"മോനെ എബിച്ചാ ആരാടാ പട്ടെത്തി........?" ഞാൻ വെറുതെ മമ്മയെ നോക്കി ചിരിച്ചു..

"അത് ഒന്നുല്ലന്നേ....... ആ കൊച്ചിന് വട്ടാ......." മമ്മ അർത്ഥഗർഭമായ ചിരിച്ചു.......

"നിനക്ക് ഇല്ലാണ്ടിരുന്നാൽ മതി.... ഇല്ലേൽ അപ്പനും ചേട്ടന്മാരും പഞ്ഞിക്കു ഇടും......" മമ്മ ഒരു താക്കീതു പോലെ പറഞ്ഞു.....

"അല്ലേൽ പിന്നെ ഇപ്പൊ അങ്ങ് തേനിലിട്ടു വെച്ചിരിക്കുവല്ലേ...." ഞാൻ പറഞ്ഞതു കേട്ട് അമ്മച്ചിയുടെ മുഖം വാടി....

"വിട് എന്റെ മോളികുട്ടി......" ഞാൻ അമ്മയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു....... ഒരു പാവമാണ്..... സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രമേ അറിയുള്ളു.....

ശ്വേതയോടു അങ്ങനെ പറഞ്ഞതിൽ പിന്നെ അവളെ കണ്ടില്ല...മനസ്സിന് എന്തോ ഒരു നഷ്ടബോധം

എന്നും ഉണ്ടായിരുന്ന എന്തോ മിസ് ആയതു പോലെ.........കൂട്ടുകാരും ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങി എന്താ പിണക്കമാണോ...... ഒടുവിൽ ഞാൻ തന്നെ അവളെ കാണാനായി ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയി ...ആദ്യമായി...

എന്നെ കണ്ടതും അവൾ ഓടി ഇറങ്ങി വന്നു......അത് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എന്നിലും നിറഞ്ഞു പ്രണയം......നേരിയ തോതിൽ......

"അപ്പോൾ ശ്വേതാ...... എനിക്ക് ഒന്ന് സംസാരിക്കണം......." കേൾക്കേണ്ടേ താമസം ബാഗും എടുത്തു വന്നു....

കോളേജ് മൊത്തം ഞങ്ങളെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.....

"ഒരു റൈഡിനു പോയാലോ?" ഞാൻ ചോദിച്ചു......

"പിന്നെന്താ....എപ്പോഴേ റെഡി......?" അവൾ പറഞ്ഞു.....ചിരിയോടെ

അന്നായിരുന്നു ആദ്യത്തെ ഞങ്ങളുടെ റൈഡ്.

#തൈരും #ബീഫും

ഭാഗം 12

കോളേജ് മൊത്തം ഞങ്ങളെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.....

"ഒരു റൈഡിനു പോയാലോ?" ഞാൻ ചോദിച്ചു......

"പിന്നെന്താ....എപ്പോഴേ റെഡി......?" അവൾ പറഞ്ഞു.....ചിരിയോടെ

അന്നായിരുന്നു ആദ്യത്തെ ഞങ്ങളുടെ റൈഡ്.

അന്ന് ഞങ്ങൾ നേരെ പോയത് ഒരു കോഫി ഷോപ്പിലേക്കായിരുന്നു.... എന്തോ ഒരു ചിരി ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരിലും ഉണ്ടായിരുന്നു...... ശെരിക്കും എന്തെക്കയോ പറയാൻ വേണ്ടി വന്നു...ഞങ്ങൾ പക്ഷേ ചിരിച്ചും ഇടകണ്ണിട്ടു പരസ്പരം നോക്കിയും ഇരുന്നു. അവസാനം അതൊരു പൊട്ടിച്ചിരിയായി മാറി.......

"എത്രാമത്തെ പ്രേമം ആണു ഞാൻ........" ഞാനാണേ ....... ചോദിക്കണം എന്ന് വിചാരിച്ചതല്ല....

"മൂന്നാമത്തെ......." അവളാന്നേ...... ആ ഉത്തരം എനിക്കു ഇഷ്ടായി...... അവൾ അപ്പോഴും ചിരിക്കുന്നുണ്ട്..... പിന്നെ അവളെ പോലൊരു പെൺകുട്ടിക്ക് എന്തായാലും പ്രണയം ഉണ്ടായിരിക്കും എന്നു എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു....

"അച്ചായനോ?" ആ ചോദ്യം എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു മാലാഖയെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു....എന്റെ അനുവാദമില്ലാത്ത ചുംബനം നിറച്ച ആ കണ്ണുകൾ.......

"ഞാൻ നിന്റെ അത്ര മിടുക്കനല്ലാട്ടോ...... ഇത് രണ്ടാമത്തെയാ........"

അപ്പോഴും ആ ചുണ്ടിൽ ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു.... "അച്ചായൻ തേച്ചതാണോ........?" ഞാൻ അവളെ അടിമുടി നോക്കി.... ഈ പട്ടത്തി കൊള്ളാലോ....

"അല്ല......ഞങ്ങൾ രണ്ടും കട്ട സീരിയസായിരുന്നു....അതുകൊണ്ടു തന്നെ അത് പൊളിഞ്ഞു കൊളമായി..... ....." ഞാൻ പുറത്തേക്കു നോക്കി പറഞ്ഞു... ഇപ്പോൾ എന്നിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറി നടക്കുന്ന സാൻട്ര..... എന്നിൽ ഒരു നേരിയ നീറ്റൽ ഉള്ളിലെവിടെയോ.........

"എന്താ ആലോചിക്കുന്നേ...... ഒത്തിരി നേരായല്ലോ?........ അച്ചായന്റെ ആദ്യത്തെ പ്രണയം എനിക്ക് പണി തരുമോ ........" ഞാൻ അവളെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി.....

"അവൾ ഒരിക്കലും പണി തരില്ല...ആർക്കും......നീ പറ......നമുക്ക് എക്‌സിൽ നിന്ന് തന്നെ തുടങ്ങാം......"

എന്തോ ഒരു ഭയങ്കര കാര്യം പറയുന്നതു പോലെ ആശാത്തി ആരംഭിച്ചു..... ആദ്യത്തേത് അഗ്രഹാരത്തിലെ തന്നെ അയൽക്കാരൻ പുള്ളിയുടെ അനിയത്തി ഇവളുടെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരി..... കടാക്ഷം ചിരി അമ്പലത്തിൽ പോക്ക് അങ്ങനെ പത്താം ക്‌ളാസിൽ തുടങ്ങി പതിനൊന്നിൽ അവസാനിച്ചു.... ചേട്ടൻ തുടർ പഠനത്തിനായി ദൂരെ പോയി.....ഒരു വിവരവുമില്ല......... അനിയത്തി പറഞ്ഞു അത്രേ ചേട്ടന്റെ കല്യാണം നേരത്തെ ഉറപ്പിച്ചതാണ് എന്ന്...അങ്ങനെ ഒരു തേപ്പു കിട്ടിയ ആഘാതത്തിൽ കൂടെ പഠിച്ചവനെ ഇവൾ പ്രേമിച്ചു തേയ്ച്ചു..... ഇങ്ങനയൊന്നുമല്ല നല്ല വിശദീകരിച്ചാ പറഞ്ഞത്...പലതും കേട്ട് ഞാൻ മിഴിച്ചു പോയി.....ഒരുപാട് ചിരിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഈശോയെ അപ്പൊ തേപ്പു കിട്ടിയും കൊടുത്തും തഴക്കം വന്നവൾ ആണ്.... പക്ഷേ എന്നാലും എല്ലാം മനസ്സിൽ ഉള്ളതുപോലെ തുറന്നു പറയുന്ന പ്രകൃതം എനിക്കിഷ്ടായി.....പലതും പറഞ്ഞും ചിരിച്ചും അന്ന് ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു കോളേജിൽ കയറിയില്ല......അതൊരു തുടക്കം മാത്രമായിരുന്നു...പിന്നീട് ഒരുപാട് ദിവസങ്ങൾ ഞങ്ങൾ മുങ്ങീട്ടുണ്ട്......ഞാൻ അവളെ ഹോസ്റ്റലിൽ ആക്കി..... ബൈക്കിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയിട്ട് എന്റെ ഹാൻഡ്‌ലിൽ ചാരി നിന്ന് എന്റെ കൈപിടിച്ചു ചോദിച്ചു...നല്ല പ്രതീക്ഷയോടെ പ്രണയത്തോടെ.......

"അപ്പൊ ഇതാണ് ഞാൻ....ഇനി അച്ചായൻ പറ മുന്നോട്ട് പോവണമോ വേണ്ടയോ....?"

ആ കണ്ണുകൾ എന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്കിറങ്ങി ചെല്ലുന്നതായി തോന്നി......

"മുന്നോട്ടൊക്കെ പോവാം.........നമുക്ക് നോക്കാലോ തേപ്പാണോ അല്ലയോ എന്നു.."

അതും പറഞ്ഞു അവളോടു യാത്ര പറയുമ്പോൾ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു ഹോസ്റ്റലിന്റെ മുന്നിൽ നിന്നു എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്ന സാൻഡ്രയെ ....അന്ന് അവൾ ഒഴിഞ്ഞുമാറീല്ല...... പിന്നീടങ്ങോട്ടു ഒരു ദിവസവും അവൾ ഒഴിഞ്ഞു മാറീല്ല..... എന്നോട് സംസാരിക്കുമായിരുന്നു...ശ്വേതയോടും നല്ല കൂട്ടായിരുന്നു....പക്ഷേ ഞാൻ സ്കൂളിൽ കണ്ട ശാന്തയായി അധികമാരോടും ഒരുപാട് അടുക്കാത്ത സാൻട്ര ആയിരുന്നില്ല...... അത്യാവശ്യം കൂട്ട് ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു....അങ്ങനെ രണ്ടു മൂന്ന് വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി.... ഒരു നേരമ്പോക്ക് പോലെ തുടങ്ങിയ ഞങ്ങളുടെ ബന്ധം ഓരോ വർഷങ്ങൾ കടന്നു പോവും തോറും അച്ചായാ എന്നുള്ള അവളുടെ വിളിയിൽ ആരംഭിച്ചയ് അതിൽ ലയിച്ചു അതിൽ അവസാനിക്കുന്നതായി തോന്നി കൊണ്ടിരുന്നു.....

പിന്നെ എന്റെ പട്ടെത്തി അവൾ ആള് പൊളി ആയിരുന്നു....നർത്തകി പാട്ടുകാരി കലാകാരി അങ്ങനെ.....അവൾ പങ്കെടുക്കാത്ത ഒരു പരിപാടിയും കോട്ടയത്ത് നടന്നിട്ടില്ല...ചിലതിനൊക്കെ അവളുടെ അപ്പാവും അമ്മാവും പാലക്കാടിൽനിന്നു വരും...... അവർ വരാത്തപ്പോ ഞാനും സാൻട്രയും കൂടെ പോവും...... അവൾക്കു അതൊരു ആവേശവും ഭ്രമവുമായിരുന്നു...മതസരങ്ങൾക്കു സമ്മാനം കിട്ടീലെ പിന്നെ

സ്വൈര്യം തരില്ല....മിക്കപ്പോഴും അവൾക്കു കിട്ടാറുമുണ്ട്.....പക്ഷേ കൂട്ടുപോവുന്ന ഞങ്ങളുടെ കാര്യം

കഷ്ടമായിരുന്നു...പള്ളിപ്പാട്ടും സിനിമാടാൻസും മാത്രം കണ്ടു വളർന്ന ഞങ്ങൾ രണ്ടും കണ്ണുമിഴിച്ചു ഇരിക്കും..... കലാകാരന്മാരും നർത്തകരും നിറഞ്ഞ സദസ്സിൽ വഴിതെറ്റിവന്ന രണ്ടു കുഞ്ഞാടുകളെ പോലെ ഞങ്ങൾ ഇരിക്കും...... പക്ഷേ സാന്ദ്ര സമ്മതിച്ചു തരില്ല...എന്തോ മനസ്സിലാവുന്ന കണക്കു ഇരിക്കും...എല്ലാ മത്സാരാർത്ഥികൾക്കും കൈകൊട്ടും...... അടുത്ത് ഏതെങ്കിലും മത്സാരാർത്ഥി വന്നിരുന്നാൽ പറയും....

"സൂപ്പർ ആയിരുന്നു....നല്ല ഭാവങ്ങളായിരുന്നു......" ഈശോയെ അവൾ തള്ളി മറിക്കുന്നതു കണ്ടു ഞാൻ ഞെട്ടാറുണ്ട്.... ഇത് കേട്ട് കേട്ട് ഗതികെട്ട് ഞാനൊരു ദിവസം ചോദിച്ചു

"ഡീ സാൻട്ര...... ആ നർത്തകി എന്താ കളിക്കുന്നേ......." ഞാൻ അവളെ ഇടകണ്ണിട്ടു നോക്കി......ഒന്ന്  ഞെട്ടിയിട്ടുണ്ട്.

"അത്.....അത്.....മോഹിനിയാട്ടം..കണ്ടില്ലേ ...വൈറ്റ് ഡ്രസ്സ്..." എന്നെ നോക്കി നല്ല ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു....കൂട്ടത്തിൽ ഒരു ഡയലോഗും....

." കഥയറിയാതെ ആട്ടം കാണുന്ന ഒരു സഹൃദയൻ......ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടാൽ അങ്ങ് ആസ്വദിച്ചു തകർക്കുവാണു എന്ന് തോന്നും......" ഒരു ലോഡ് പുച്ഛം വാരി വിതറി ആസ്വാദക സാൻഡ്ര.

"ശെരി...... എങ്കിൽ പിന്നെ നീ ആ നൃത്തത്തിന്റെ കഥ ഒന്ന് പറഞ്ഞെ....?" ഞാനാണേ..... ഒട്ടും ഗൗരവം ഞാനും കുറച്ചില്ല.

മ്മടെ ആസ്വാദക കണ്ണ് തള്ളി വീണ്ടും  നൃത്തം നോക്കുന്നു.......

"ഒന്ന് പോടാ....കഥയൊക്കെ കഥകളിയിലേ ഉണ്ടാവുള്ളൂ....... ഇതിനു കഥയൊന്നുമില്ല........"

ഞാൻ ഉറക്കെ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി...... ശെരിക്കും കഥയുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നു......മുൻപ് എപ്പോഴോ ശ്വേത പറഞ്ഞത് ഓർക്കുന്നു കൃഷ്ണന്റെ ജീവിതത്തിലെ സംഭവങ്ങളും ഗോപികമാരുടെ കാത്തിരിപ്പും ഒക്കെയാണ് മോഹിനിയാട്ടത്തിലെ ഇതിവൃത്തം എന്ന്...... എനിക്ക് വലിയ ഉറപ്പൊന്നുമില്ലാ എങ്കിലും എന്റെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന ആസ്വാദകയ്ക്കു പണി കൊടുക്കാൻ ഈ അറിവ് തന്നെ ധാരാളമായിരുന്നു. നന്നായി വിളറി ചമ്മി ഇരിപ്പുണ്ട്....... എന്നിട്ടു എന്നെ നോക്കി നന്നായി ഇളിച്ചു......

"എങ്കിൽ പിന്നെ നീ പറ എന്താ കഥാ എന്ന്........."

ഈശോയെ........പണി പാളിയോ... എന്നാലും തോൽക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു. ഞാനൊരു ആസ്വാദകനെ പോലെ അങ്ങട് ആരംഭിച്ചു......

"സാൻഡ്ര....... അതായതു നമ്മൾ ആ നർത്തകിയുടെ കണ്ണിലേക്കു നോക്കണം....പിന്നെ അവളിൽ വിരിയുന്ന ഭാവങ്ങൾ...പിന്നെ അവളുടെ മുദ്ര......പിന്നെ ഈ പാടുന്ന പാട്ടിന്റെ ലിറിക്‌സ് .....അപ്പോഴേക്കും എല്ലാം ക്ലിയർ ആവും........"

ഇത്തവണ പൊട്ടി ചിരിച്ചതു സാൻഡ്രയായിരുന്നു.....

"മാഷിനും നിശ്‌ചയം ഇല്ല്യ അല്ലേ........" ഒരു നമ്പൂതിരി ശൈലിയിൽ അവൾ ചോദിച്ചു.......

"ഇല്ല്യാന്നാ തോന്നണേ......."

ഞങ്ങൾ ഒരുപാട് ചിരിച്ചു...... ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു നോക്കിയത് സ്റ്റേജിൽ നിന്ന് എന്നെയും സാൻഡ്രയെയും തുറിച്ചു നോക്കുന്ന ശ്വേതയിൽ ആയിരുന്നു....ഒന്നും അവൾ എന്നോട് ചോദിച്ചില്ല എങ്കിലും പിന്നീട് ഞാൻ പ്രോഗ്രാമ്മുകൾക്കു പിക്ക് ആൻഡ് ഡ്രോപ്പ് മാത്രമായി.... അവൾ എന്റെ കാര്യത്തിൽ കുറച്ചു പൊസ്സസ്സീവ് ആയിരുന്നു....ഞാനും അത് ഒരുപാട് ആസ്വദിച്ചിരുന്നു....

പക്ഷേ അത് ഞങ്ങൾക്ക് ഇടയിലെ സൗന്ദര്യ പിണക്കമായി അങ്ങ് മാഞ്ഞു പോകാറാണ് പതിവ്. അന്നും അങ്ങനെ പോയി......പക്ഷേ എപ്പോഴും അങ്ങാനായിരുന്നില്ല...... ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഞങ്ങൾ കോളേജിൽ നിന്ന് ഒന്ന് കറങ്ങിയിട്ടേ ഹോസ്റ്റലിൽ പോകാറുള്ളൂ...... അന്നും അങ്ങനായിരുന്നു..... അന്നും ഞാൻ അവളെ തിരിച്ചു ഹോസ്റ്റലിൽ ആക്കുകയായിരുന്നു......

" ഈ സാൻട്ര ഭയങ്കര ഡിറ്റക്റ്റീവ് കളിയാണ് അല്ലേ അച്ചായാ.......?"

"ആ അവൾക്കു അതിന്റെ സൂക്കേടുണ്ട്...... എന്നാ....?" ഞാൻ ഹെൽമെറ്റു വെച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.....

"അതോ..... നമ്മുടെ കോളേജിന്റെ പുറകിൽ ആ കാടുപിടിച്ചിരിക്കുന്ന സ്ഥലത്തു ഡ്രഗ്സ് ഒക്കെ വിക്കുന്നുണ്ട് എന്നും കുറച്ചു കുട്ടികൾ അവിടെ പോയി ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്....എന്ന്..........."

അത് ശെരിയാണ്......കോളേജുകാരുപോലും ഇടപെടാൻ പേടിക്കുന്ന കുറച്ചു ടീം ഉണ്ട് അവരുടെ പരിപാടിയാ......

"അതൊക്കെ പണ്ട് തൊട്ടേ അങ്ങനാ....... അവളോട്‌ മര്യാദക്കു പോയി പഠിച്ചിട്ടു പോകാൻ പറ....ആവശ്യമില്ലാത്ത ഒരോ ........"

"അതെന്നയാ ഞാനും പറഞ്ഞെ അച്ചായാ........പക്ഷേ പുള്ളിക്കാരി അതൊന്നും കേട്ട മട്ടില്ലാ....... ദാ....ഇത് കണ്ടോ......" എന്നും പറഞ്ഞു അവളുടെ മൊബൈൽ എടുത്തു ഒരു വീഡിയോ കാണിച്ചു തന്നു.......ഈശോയെ ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി....വീഡിയോ കണ്ടല്ല.....അത് സ്ഥിരം കാഴ്ച ആണല്ലോ.....കുറെ ആമ്പിള്ളേർ മയക്കു മരുന്ന് ഉപയോഗിക്കുന്നു....ചില കുട്ടികൾ വാങ്ങുന്നു....പക്ഷേ സാന്ട്ര അത് വീഡിയോ എടുത്തിരിക്കുന്നു...... അതും കുറച്ചു മുന്നേ അയച്ചിരിക്കുന്നു....ഒരു നിമിഷം ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ പ്ലസ് ടു കാലവും വൈകുന്നേരവും കുന്നിന്മുകളിലേക്കു ആഞ്ഞു സൈക്കിൾ ചവിട്ടുന്ന സാൻട്രയെയും ഓർത്തു .........കർത്താവേ......ആ പിശാശു വീണ്ടും .......

"ശ്വേതാ..... സാൻഡ്ര എത്തിയോ എന്ന് ഒന്ന് നോക്കിയേ........"

അവൾ വേഗം ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് ചെന്നു.....ഉടനെ തിരിച്ചു വിളിക്കുകയും ചെയ്തു......

"സാൻഡ്ര എത്തീട്ടില്ല അച്ചായാ....വിളിച്ചിട്ടു കിട്ടീല.... ഇനി എന്ത് ചെയ്യും....."

" ഞാൻ കോളേജിൽ ചെന്ന് നോക്കീട്ടു വരാം..........."

"എനിക്ക് പേടിയാവുന്നു അച്ചായാ......പോലീസിൽ അറിയിച്ചാലോ......" ശ്വേതയാണ്.......

"വേണ്ടാന്നെ.........ഞാൻ പോയി ഒന്ന് നോക്കീട്ടു വരാം......"

"ഞാനും വരാം.........അച്ചായാ" അതും പറഞ്ഞും അവളും വന്നു.

ഞാനും എന്റെ രണ്ടു മൂന്നു കൂട്ടുകാരും ശ്വേതയും കൂടെ കോളേജിൽ ക്ലാസ്സ് മുറിയിൽ ലാബിൽ ഒക്കെ നോക്കി..... എവിടെയും കണ്ടില്ല.......എനിക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു....വീഡിയോ എടുത്തപ്പോ അവന്മാരുടെ കയ്യിൽ എങ്ങാനും കിട്ടിയോ.... ബോധമില്ലാത്ത കുറെ പണച്ചാക്കുകൾ ആണ്..... ഈശോയെ കാത്തോളണമേ.......ഞാൻ അവളെ നിരന്തരം വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.....കാൾ കണക്ട് ആവുന്നില്ലായിരുന്നു.....

"എബി.......... നമുക്ക് പോലീസിൽ അറിയിച്ചാലോ.......?" ശ്വേതയാണ്......

അവളുടെ അപ്പന്റെ മുഖം എന്റെ മനസ്സിൽ മിന്നി മറഞ്ഞു..ശ്വേതയുടെ കയ്യിലും അവളുടെ അപ്പന്റെ നമ്പർ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..... എന്റെ ചേട്ടനെ വിളിച്ചു ഞാൻ അവളുടെ അപ്പന്റെ മൊബൈൽ നമ്പർ വാങ്ങി...... എങ്ങനെ ഞാൻ ആ മനുഷ്യനോട് പറയും.....ഞാൻ ആ നമ്പർ എടുത്തു....അപ്പോഴേക്കും ദേ വിളിക്കുന്നു ഡിറ്റക്റ്റീവ് സാൻഡ്ര...... ഞാൻ വേഗം കാൾ എടുത്തു അവൾക്കു ഒന്നും പറ്റല്ലേ എന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ.......

"എന്ന എബി........ ഒരുപാട് തവണ വിളിച്ചല്ലോ........" ആ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് ഒരുപാട് ആശ്വാസം തോന്നി......അപ്പോഴേക്കും ശ്വേതാ എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ വാങ്ങി സംസാരിച്ചു......

"അവൾ ഹോസ്റ്റലിലുണ്ട് ............ സേഫ് ആണ്........" ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല കൂട്ടുകാരോട് നന്ദിയും പറഞ്ഞു ബൈക്കു വിട്ടു ഹോസ്റ്റലിലേക്കു.....ശ്വേതയുമുണ്ടായിരുന്നു....... ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിയപ്പ്ൾ ഞങ്ങളെയും കാത്തു സാൻട്ര ഉണ്ടായിരുന്നു....... ഞാൻ അവളെ നോക്കിയതേ ഇല്ല...... എന്റെ വലിഞ്ഞു മുറുകിയ മുഖം കണ്ടു ഒന്ന് വിളറി എന്ന് തോന്നുന്നു....

"എബി........സോറി .....നിങ്ങൾ എന്നെ അന്വേഷിക്കും എന്ന് വിചാരിച്ചില്ല......... ഞാൻ ആ വീഡിയോ ന്യൂസ് ചാനലിൽ കൊടുക്കാൻ പോയതാ..... ........." അവൾ പറഞ്ഞു മുഴുമിപ്പിച്ചില്ല.....എനിക്ക് ഞാൻ ഇത്ര നേരം അനുഭവിച്ച ടെൻഷനും അവൾ ചെന്ന് തലവെച്ചു കൊടുത്തിരിക്കുന്ന അബദ്ധവും ഒക്കെ ആലോചിച്ചപ്പോ പിന്നൊന്നും നോക്കീല......കൈ വീശി ഒരെണ്ണം കൊടുത്തു.......ശ്വേതയുടെയും സാന്ദ്രയുടെയും കിളി മൊത്തം പറന്നു പോയി എന്ന് ആ നിൽപ് കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിലായി......

"നീ ആരാന്നാ വിചാരം....... ആരോടാ കളിക്കുന്നത് എന്ന് അറിയാവോ...... പിച്ചി ചീന്തും അവന്മാര്.... നിന്നെ മാത്രം സ്വപ്നം കണ്ടു ജീവിക്കുന്ന നിന്റെ അപ്പന് പിന്നാര് ഉണ്ടാവും....... ഇത്രയും കൊല്ലം ഒറ്റയ്ക്ക് ആ മനുഷ്യൻ ആർക്കു വേണ്ടിയാ ജീവിച്ചത്......മയക്കു മരുന്ന് തേടി പോകുന്നവർ....നീ ഇനി എന്തൊക്കെ ചെയ്താലും അവര് പോവുക തന്നെ ചെയ്യും......മരമണ്ടി.... അവള് നാട് നന്നാക്കക്കാൻ ഇറങ്ങിയിരിക്കുവാ...... ആദ്യം നോക്കേണ്ടത് സ്വന്തം സുരക്ഷയാ.......ഈശോയെ ഇവൾക്ക് ധൈര്യം കൊടുത്ത നേരത്തു കുറച്ചു ബുദ്ധി കൊടുക്കാൻ മേലേ..........."

എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ നിൽക്കുന്ന സാന്ദ്ര എന്നിൽ അരിശം കൂട്ടിയതേയുള്ളു....... ആ കണ്ണുകളിൽ തെളിഞ്ഞത് എന്നോടുള്ള ദേഷ്യമോ പരിഭവമോ ഒന്നുമായിരുന്നില്ല എന്ന് തോന്നി........

"എന്റെ കാര്യം ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം...... എബി ഇന്റർഫിയർ ചെയ്യണ്ട..... ഞാൻ വിളിച്ചില്ലലോ......?" അവള്ടെ വർത്തമാനം കേട്ടപ്പോൾ ഒന്ന് കൂടി കൊടുത്താലോ...... വേണ്ട.......

"ഞാൻ ഇന്റർഫിയർ ചെയ്യും ......എനിക്കു അടുത്തറിയാവുന്ന ഏതു പെണ്കുട്ടിയാണെങ്കിലും ഞാൻ ഇന്റർഫിയർ ചെയ്തിരിക്കും... നീ അങ്ങോട്ട് സഹിച്ചേച്ചാൽ മതി........." അതും പറഞ്ഞതും അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ തിരിച്ചു ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് കയറി പോയി..... പോവുമ്പോഴും അവൾ കണ്ണ് തുടയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

"അച്ചായൻ എന്തിനാ അവളെ തല്ലാൻ പോയത്....... ആവശ്യമില്ലാത്ത കാര്യത്തിൽ ഓവർ റിയാക്ട് ചെയ്യരുത്......" ശ്വേതയാണ്.....

ഞാൻ അവളെ നോക്കി ബൈക്ക് എടുത്തു........."ഇത് ആവശ്യമില്ലാത്ത കാര്യമായി എനിക്ക് തോന്നീട്ടില്ല ശ്വേത....... നിനക്കതു മനസ്സിലാവില്ല......... ഗുഡ് നൈറ്റ്"

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ സാന്ദ്ര എന്നോട് മിണ്ടിയില്ല....ഒഴിഞ്ഞും നടന്നു...ഞാനും അവളെ വിളിക്കാൻ പോയില്ല...പിന്നെ അവളുടെ വീഡിയോ ചാനലിലൊക്കെ വന്നു...... വിഡിയോയിൽ കണ്ട വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് സസ്പെന്ഷനും മറ്റു നടപടികൾ ഒക്കെ നേരിടേണ്ടി വന്നു.....പക്ഷേ കോളേജിലെ ഒരു വിദ്യാർത്ഥി എടുത്ത വീഡിയോ എന്നെ അവന്മാർക്ക് മനസ്സിലായുള്ളു.....അതുകണ്ട് തന്നെ അവരുടെ എതിർഭാഗം പണച്ചാക്കുകൾ ആയിരിക്കും എടുത്തത് എന്ന് അവന്മാർ അനുമാനിച്ചു......ഇരു വിഭാഗക്കാരും  തമ്മിൽ ഉഗ്രൻ അടി ആയി...... ആര് ആരെ ആദ്യം അടിച്ചു എന്ന് പോലും ആർക്കും അറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..... അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ ഡിറ്റക്റ്റീവ് സാന്ദ്രയുടെ ശ്രമഫലമായി ഞങ്ങൾക്ക് മൂന്നു ദിവസത്തേക്ക് അവധിയും കിട്ടി...ഇത്

ഒന്നും ഞാനല്ല ചെയ്തത് എന്ന ഭാവത്തിൽ നമ്മടെ സാൻഡ്ര അവളുടെ അപ്പനെ കാണാൻ നാട്ടിലേക്ക് പിടിച്ചു.... ഒപ്പം എന്റെ പട്ടത്തിയും....അവൾക്കു എന്റെ നാട് കാണണം എന്റെ പള്ളി കാണണം ...എന്റെ അമ്മച്ചിയെ കാണണം...... എന്റെ വീടും അപ്പനെയും കാണണം എന്ന മോഹം ഞാൻ ഇടിവെട്ട് കഥകൾ പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിച്ചു മുളയിലേ നുള്ളി......

ഭാഗം 13

#തൈരും #ബീഫും

ഇത് ഒന്നും ഞാനല്ല ചെയ്തത് എന്ന ഭാവത്തിൽ നമ്മടെ സാൻഡ്ര അവളുടെ അപ്പനെ കാണാൻ നാട്ടിലേക്ക് പിടിച്ചു.... ഒപ്പം എന്റെ പട്ടത്തിയും....അവൾക്കു എന്റെ നാട് കാണണം എന്റെ പള്ളി കാണണം ...എന്റെ അമ്മച്ചിയെ കാണണം...... എന്റെ വീടും അപ്പനെയും കാണണം എന്ന മോഹം ഞാൻ ഇടിവെട്ട് കഥകൾ പറഞ്ഞു ഫലിപ്പിച്ചു മുളയിലേ നുള്ളി......

അവർ ബസ്സിലും ഞാൻ എന്റെ ബൈക്കിലുമാണു നാട്ടിലോട്ട് വിട്ടത്...... വീട്ടിലെത്തി മമ്മയുടെ സ്ഥിരം അടിപൊളി കപ്പയും മീൻകറിയും മോരുകറിയും ചോറും അച്ചാറും എന്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ഭക്ഷണം ........ഞാൻ വീട്ടിൽ ചെല്ലൂന്ന ദിവസം ബാക്കി എല്ലാപേരും രാത്രി ചപ്പാത്തിയായിരിക്കും കഴിക്കുന്നേ.....കാരണം ചോറുവെക്കുന്ന കലം കാലി ആയിരിക്കും ....കറിയുടെ അവസ്ഥയും അതൊക്കെ തന്നെ ........ പിന്നെ പുറത്തോട്ടു ഒരു പോക്കാണ്.......രാത്രി എപ്പോഴാ വരുന്നേ എന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല.....മോളിക്കുട്ടിക്ക് അറിയാം ......എൻ്റെ മമ്മയാണെ ...... അപ്പനും ചേട്ടന്മാരും പിന്നെ എന്നെ കൂട്ടാറില്ല...ഞാനും അതേ...... അവരെ ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല....... അടുത്ത ദിവസം എങ്ങേനെയും മമ്മയെയും കൊണ്ട് പള്ളിയിൽ പോണം ...വേറെ ആരും വരാനും പാടില്ല......സാൻഡ്രയും ശ്വേതയും നാളെ പള്ളിയിൽ വരും.....

ഒരു വിധം മമ്മയെ പറഞ്ഞു സെറ്റ് ആക്കി പള്ളിയിലേക്കു വിട്ടു.......പള്ളിമേടയിൽ എത്തിയപ്പോൾ പതുക്കെ പതുക്കെ മമ്മയോട് കാര്യം അവതരിപ്പിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു.......

"മമ്മ....... " ഞാൻ എന്റെ ശബ്ദത്തിൽ സ്നേഹവും മധുരവും ചാലിച്ച് വിളിച്ചു....

"നീ എന്നാത്തിനാ ചെക്കാ ഈ കൊച്ചു വെളുപ്പാൻകാലത്തു എന്നെയും വിളിച്ചു പള്ളിയിലോട്ടു വന്നേ....... എനിക്കൊരുപാട് പണിയുണ്ട്...."

"മമ്മ..." ഞാൻ മമ്മയുടെ തോളിൽ കൂടെ കയ്യിട്ടു നടന്നു......മമ്മ എന്നെ തല ചരിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ട്......

"അതേ....." ഞാൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയതും...

"നീ ഒന്ന് നിർത്തിക്കെ ....ഞാൻ ആ ബെഞ്ചേൽ ഒന്ന് ഇരുന്നോട്ടെ........ ഏതാണ്ട് പണി ഒപ്പിച്ചിട്ടു നിക്കുവാ........." അതും പറഞ്ഞു മമ്മ വേഗം നടന്നു ചെന്ന് ബെഞ്ചിലിരുന്നു......ഞാനും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒപ്പം ഇരുന്നു.

"ഇനി പറയടാ  എബിച്ചാ......എന്നാ ഒപ്പിച്ചെ.......?" മമ്മയാണേ.......ഞാൻ വീണ്ടും മമ്മയുടെ തോളിൽ കൂടെ കയ്യിട്ടു ചേർത്ത് പിടിച്ചു.....

"അതേ ഞാൻ ഇപ്പൊ ഹൗസ് സർജൻസി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞല്ലോ.....ഒരു പ്രൈവറ്റ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവുന്നും ഉണ്ട്.......എം .ഡി എൻട്രൻസ് കോച്ചിങ്ങനും പോവുന്നുണ്ട്........" ഒന്ന് നിർത്തി മമ്മയെ നോക്കി.

" കാശ് വല്ലതുമാണെങ്കിൽ ചോദിക്കണ്ടാ....നടക്കില്ല......നിനക്ക് കണ്ട മലയും കുന്നും താഴ്വാരവും ഹിമാലയവും കാണാനുള്ള പൈസ ഒന്നും ഞാൻ ഇനി അപ്പനിൽ നിന്നു വാങ്ങി തരില്ല...... സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാറായല്ലോ......." അതും പറഞ്ഞു മോളിക്കുട്ടി മുഖം വീർപ്പിച്ചു..... ഈ പറഞ്ഞതു സത്യമാണ്......

"അതൊന്നുമല്ല എന്റെ മോളികുട്ടി......."

"പിന്നെ......"

"അതേ എനിക്ക് ഒരു കൊച്ചിനെ ഇഷ്ടാണ്.......എന്റെ ഒരു വര്ഷം ജൂനിയറാ കോളേജിൽ....അവൾ ഇപ്പൊ ഇവിടെ വരും....മമ്മയെ കാണാൻ...... മമ്മയ്ക്കും ഇഷ്ടാവും......."

"ഓഹോ...... അതാന്നു കാര്യം......ഞാൻ വെറുതെ പേടിച്ചു......" മമ്മയാണേ......

"ആ നിന്റെ അപ്പനോട് പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിക്കാൻ ഭയങ്കര പാടാ....... സെബാനും അലക്സിയും അല്ലെങ്കിലും നീയും ഞാനും പറയുന്ന ഒന്നും സമ്മതിക്കേലല്ലോ...... പുച്ഛമല്ലേ.......നമ്മൾ എന്നാ ചെയ്തിട്ട......." ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.

ഞാൻ മമ്മ പറയുന്നത് മൂളികേട്ടു....."സാരമില്ല അമ്മച്ചി....... എന്റെ എം.ഡി എൻട്രൻസ് ഒന്ന് കിട്ടിക്കോട്ടെ......അപ്പൊ എനിക്ക് സ്റ്റൈഫെൻഡ് കിട്ടുമല്ലോ....ഞാൻ വന്നു മമ്മയെ കൊണ്ട് പോവും....നമ്മളെ വേണ്ടാത്തവരെ നമുക്കും വേണ്ടാ............" ഞാൻ മമ്മയെ ഒന്ന് കൂടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു......

'മമ്മ ഇല്ലാ എന്ന് തലയാട്ടി......"ഞാനെങ്ങും വരുകേലാ......നിന്റെ അപ്പൻ വയസ്സൻകാലത്തു എന്നെ കെട്ടിയതു അപ്പനെ നോക്കാനാ....... ഞാനതു സമ്മതിച്ചതാ പണ്ട്...ഇനി അതിനു മാറ്റമില്ല......ഞാനെങ്ങും വരുകേലാ.....എവിടെയായാലും നീ നന്നായാൽ മതി....." ഞാൻ മമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.....അത് ഉറച്ച മനസ്സാ...ഇനി മാറില്ല....

"അപ്പന് അത്ര സ്നേഹം ഒന്നുമില്ലലോ മമ്മ........ പിന്നെന്തിനാ....." ഞാനാന്നേ.....

മമ്മ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു......."ചിലരുടെ സ്നേഹം അങ്ങനാ......ഉള്ളിലാ....... അത് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുമ്പോഴേ നമുക്കതു അനുഭവിക്കാനും കഴിയുള്ളു......."

ഞാൻ മമ്മയെ സഹതാപത്തോടെ നോക്കി......അപ്പന് അങ്ങനെ ഒരു സ്നേഹം ഉണ്ടോ....അത് മമ്മയുടെ മനസ്സിലെ തോന്നലാണോ......

"എനിക്കെങ്ങും മേലാ ഇങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെട്ട് മനസ്സിലാക്കി അനുഭവിച്ചു സ്നേഹിക്കാൻ....അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ നല്ല ഓപ്പൺ മൈൻഡഡ്‌ ആയിട്ടുള്ള....ഉള്ളത് ഉള്ളത് പോലെ പറയുന്ന ഒരു പെണ്ണിനെയങ്ങു പ്രേമിച്ചേ........അല്ല പിന്നെ........." ഞാൻ അലസമായി പറഞ്ഞത് കേട്ട് മമ്മ ചിരിച്ചു.........

"എന്നിട്ടു ആള് എവിടെ......?" മമ്മയാണേ. ഞാൻ ദൂരേയ്ക്ക് വിരൽചൂണ്ടി കാണിച്ചു......ദൂരെ  എൻ്റെ പട്ടത്തിയും സാന്ദ്രയും കൂടെ നടന്നു വരുന്നു....... ഇരുവരും സാരി ആയിരുന്നു വേഷം....ശ്വേതയുടെ ഇളം റോസ് നിറത്തിലെ സാരി ഞാൻ വാങ്ങിയതായിരുന്നു... അതിൽ അവൾ എപ്പോഴും അതീവ സുന്ദരി ആയിരുന്നു....... ഞാൻ മമ്മയെ നോക്കി.... പുള്ളിക്കാരിയുടെ മുഖത്തു ഒരാശ്വാസം.........കൂടെ ഒരു ചോദ്യവും......

"നമ്മടെ മാത്യുച്ചായൻ്റെ മോളായിരുന്നോ........ സാന്ട്ര....... ഇതിനാണോ നീ ഇത്രയും കഷ്ടപ്പെട്ടെ..... ഇത് അപ്പനും ചേട്ടന്മാരും എല്ലാരും സമ്മതിക്കില്ലായോ..... നീ ധൈര്യമായിട്ടു പ്രേമിച്ചോടാ........" കൂടെ ഒരു ആഹ്വാനവും.....ധൈര്യമായി പ്രേമിച്ചോ പോലും...... എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.....

"എന്റെ മമ്മ.... സാന്ട്ര അല്ല...... അവളുടെ കൂടെ വരുന്ന കോച്ചാ........" പുള്ളിക്കാരി എണീറ്റ് നിന്നു നോക്കുന്നു.....

"ഇഷ്ടായോ........?" ഞാനാണെ ....... പ്രതീക്ഷയോടെ മമ്മയെ നോക്കി.... എന്നെ തകർത്തുകൊണ്ട് അടുത്ത ചോദ്യം വന്നല്ലോ....

"ഏതു ഇടവകയിലേയാ.......... ?" കർത്താവേ....... പണി ആയോ......

"അത് പാലക്കാട്........" ഞാൻ അലസമായി പറഞ്ഞിട്ടു ഇടകണ്ണിട്ടു നോക്കി......

"അത്രയും ദൂരെയൊ.......പേര് എന്ന........" മമ്മയാണേ.....

"ശ്വേത......." ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ട് മമ്മയെ ഇടകണ്ണിട്ടു നോക്കി.

"ശ്വേതാ.........മ്മ് പറ........" മമ്മയാണേ .......... പണി പാളുന്നുണ്ടല്ലോ......

"എന്ന പറയാനാ........?" ഞാൻ മടുപ്പോടെ ചോദിച്ചു.......

"ബാക്കി പറ...... ശ്വേതാ........"

പെട്ട്..... ഇപ്പൊ പോക്കും......

"അത് ....പിന്നെ......ശ്വേത അയ്യർ........" ദാ ഞെട്ടി എന്നെ നോക്കുന്നു...... നെഞ്ചത്ത് കൈവെച്ചു കൊണ്ട് പറയുവാ......

"കർത്താവേ.....അപ്പനും ചേട്ടന്മാരും നിന്നെ വെച്ചേക്കുമോ....... ?"

"ഒന്നുമില്ല മമ്മ....... അതൊക്കെ ഞാൻ സെറ്റ് ആക്കി കൊള്ളാം...... ദേ അവര് ഇങ്ങു എത്തി....... മമ്മ ഒന്ന് സ്മാർട്ട് ആയി നില്ക്കു...... പട്ടത്തിയോട് മമ്മയ്ക്കു കട്ടയ്ക്കു പിടിച്ചു നിൽക്കണ്ടേ....." എവിടെ എന്റെ ആ പറച്ചിൽ ഒന്നും മമ്മയെ സന്തോഷിപ്പിച്ചില്ല....

"എവിടെ പോയി കിടക്കുവായിരുന്നു രണ്ടും......എത്ര നേരായി ഞങ്ങൾ വന്നിട്ട്.." ഞാൻ അവരോടു ചോദിച്ചു......

"ശ്വേതയ്ക്ക് നടന്നു പള്ളിയിൽ വരണം എന്ന് പറഞ്ഞു.......അതാ താമസിച്ചത്....... " സാന്ട്രയാണു ...... ശ്വേത മമ്മയുടെ അമർഷവും വിഷമവും നിറഞ്ഞ മുഖം കണ്ടു ദയനീയമായി എന്നെയും മമ്മയെയും നോക്കി നിൽപ്പുണ്ട്.

.." എന്റെ മമ്മയ്ക്ക് അങ്ങ് കുരിശിങ്കലിൽ ഒരുപാട് പണിയുള്ളതാ..... കഷ്ടപ്പെട്ട് ഞാൻ അപ്പോയ്ന്റ്മെന്റ് ഫിക്സ് ചെയ്തു വിളിച്ചു കൊണ്ട് വന്നതാ........" ഞാൻ ശ്വേതയെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി.....പറഞ്ഞു....അവൾ ആള് പൊളി ആണല്ലോ....അപ്പോഴേ മമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു.......

"സോറി മമ്മ....... സോറി........ എല്ലാത്തിനും....... എനിക്ക് എബിയെ അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമായത് കൊണ്ടാ....... എന്നോടിങ്ങനെ മുഖം വീർപ്പിച്ചു വെക്കല്ലേ...പ്ലീസ് ....... മമ്മയെ കാണാനുള്ള കൊതി കൊണ്ട് വന്നതാ......." ആ ഒറ്റ പ്രവൃത്തിയിൽ മമ്മ ഫ്ലാറ്റ്....... ശ്വേതയുടെ ആ പ്രവൃത്തിയെ ഞാനും സാൻഡ്രയും ആരാധനയോടെ നോക്കി നിന്നു.... പിന്നങ്ങോട്ട് മമ്മയും അവളും വർത്തമാനം തന്നെ...... ഞാനും സാന്ട്രയും പോസ്റ്റ്.......

"നിങ്ങൾ സംസാരിക്കു......ഞാൻ പ്രാര്ഥിച്ചിട്ടു വരാം......." എന്നും പറഞ്ഞു സാൻഡ്ര പോയി........ ആദ്യം അവളുടെ മമ്മയുടെ അടുത്തും പിന്നീട് അവൾ പള്ളിക്കു അകത്തോട്ടും പോയി.......

ഞാൻ വെറുതെ അവളെ നോക്കിയിരുന്നു....കാരണം ഇവിടെ മമ്മയും ശ്വേതയും തകർക്കുവായിരുന്നു...എനിക്ക് ഒന്ന് സംസാരിക്കാനുള്ള ഇടം പോലും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.... കുറെ നേരം അതും നോക്കിയിരുന്നു...ഈ പള്ളിയും പടവുകളും സാൻഡ്രയുടെ മമ്മയുടെ കല്ലറയും എല്ലാം എന്റെ ആദ്യ പ്രണയത്തിന്റെ ഓർമ്മകളായിരുന്നു...എന്ത് വിചിത്രം ഞാൻ ഇന്ന് എന്റെ ആദ്യ കാമുകിയോടൊപ്പം ഞാൻ എന്റെ പാതിയുമായി മമ്മയെ കാണാൻ ഇവിടെ വന്നിരിക്കുന്നു..... .... എനിക്ക് ചിരി വന്നു....ഒപ്പം സാന്ദ്രയോടു ഒന്നു സംസാരിക്കാനും തോന്നി......അന്നത്തെ അടിക്കു ശേഷം ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ കാണാറില്ല...സംസാരിക്കാറുമില്ല....ഇപ്പൊ ഞാൻ കോളേജിൽ നിന്ന് പാസ് ഔട്ട് ആയല്ലോ....ശ്വേതയെ കാണാൻ എന്നും ചെല്ലാറുണ്ട് ...അപ്പൊ എങ്ങാനും കണ്ടാലായി...... അവൾ ഒന്ന് നോക്കും..... ഞാൻ ചിരിച്ചാലും ചിലപ്പോ ചിരിക്കും.........

ഞാൻ പള്ളിയിലേക്ക് കയറി..... സാനട്ര അവിടെ കുരിശുരൂപത്തിനു മുന്നിലായി കണ്ണടച്ച് ഇരിക്കുന്നു......

ഞാൻ അവളുടെ അടുത്തായി ഇരുന്നു........

"എല്ലാംകൂടെ ഇന്ന് പറയല്ലേ......കർത്താവ് മറന്നു പോവും...... " ഞാനവളോട് പതുക്കെ പറഞ്ഞു.... അവൾ പെട്ടന്നു കണ്ണ് തുറന്നു എന്നെ നോക്കി..... ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു....... ഒരു നിമിഷം എന്നെ നോക്കീട്ടു....പെട്ടന്ന് തന്നെ ചിരിച്ചു......

"അങ്ങനെയൊന്നും പുള്ളിക്കാരൻ മറക്കത്തില്ല........ അവരൊക്കെ എവിടെ?" പിന്നെ പുറകിലോട്ടു നോക്കി.......ചോദിച്ചു.

"അമ്മായിയും മരുമോളും കൂടെ കത്തിയാണു........ ഞാൻ ഒന്നു നുഴഞ്ഞു കയറാൻ ഒന്ന് ശ്രമിച്ചു...പക്ഷെ നടന്നില്ലാട്ടോ...അപ്പൊ ഇങ്ങു പൊന്നു.........."

"മ്മ്....." അവൾ പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല....... വിദൂരതയിലേക്ക്  നോക്കിയിരിക്കുന്ന സാന്ദ്ര എന്റെയുള്ളിൽ ഒരു നേരിയ വേദന പകർന്നു.......എന്ത് കൊണ്ട്.......

"സാന്ട്ര........ നിനക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യം തോന്നുന്നില്ലേ...അതോ പുച്ഛമാണോ.....?" ഞാനാണേ ..... എനിക്ക് എന്തോ അങ്ങനെ തോന്നിയിരുന്നു.......

"എന്തിനാ.........എബി.....?'' അവളാണ്.....എന്നെ അതിശയിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ട്.

"അത് പിന്നെ....... ആദ്യ കാമുകിയോടൊപ്പം പുതിയ കാമുകിയുമായി അവളോട് ആദ്യമായി പ്രണയം പറഞ്ഞ അതെ പള്ളി മേടയിൽ വന്നതിനു...... ......" അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്കല്പം ജാള്യതയുണ്ടായിരുന്നു..... എന്നാലും സാൻഡ്ര ആയതു കൊണ്ട് എന്തോ അതൊന്നും ഒരു വിഷയമല്ല....... പണ്ടേ വഴക്കു കൂടിയും അടിയും ഉമ്മയും ഒക്കെ കൊടുത്തും അടി തിരിച്ചു കിട്ടിയും അവളുടെ മുന്നിൽ എനിക്ക് വലിയ ബഹളം ഒന്നുമില്ല.....

" ആദ്യ കാമുകി.........." അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു......അതിൽ അൽപ്പം ആക്ഷേപഹാസ്യം ഉണ്ടായിരുന്നുവോ......

"ഞാൻ എപ്പോഴാ നിന്റെ ആദ്യ കാമുകി ആയതു....... എന്നെങ്കിലും ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ......എനിക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടാണ് എന്ന്.......?" അവളുടെ മുഖത്തെ ഭാവം ആക്ഷേപമായിരുന്നു എങ്കിൽ കണ്ണുകളിൽ അതല്ലായിരുന്നു......

"എനിക്ക് നിന്നോട് പ്രണയം ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ......? ഞാൻ അതാ ഉദ്ദേശിച്ചത്......." ഞാനാണ് ....അപ്പോൾ അവൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു......എന്നിട്ടു......

"എബിക്ക് എന്നോടുണ്ടായിരുന്നത് പ്രണയമായിരുന്നോ?......ഐ ഡോൺട് തിങ്ക് സോ ....... എബിക്ക് എന്നോട് ശെരിക്കും പ്രണയം ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ...ഒരിക്കലും ശ്വേത നമുക്കിടയിൽ വരുമായിരുന്നില്ല......... എബിക്ക് എന്നോട് ഉണ്ടായിരുന്നത് പ്രായത്തിന്റെ കൗതുകം മാത്രം..... അതിനെ വെറുതെ പ്രണയം കാമുകി  എന്നൊന്നും വിശേഷിപ്പിക്കേണ്ടതില്ല......നീ അതിനെ പറ്റി കൂടുതൽ ആലോചിച്ചു വറി ചെയ്യേണ്ടേ കാര്യവുമില്ല..... "

അതും പറഞ്ഞു അവൾ മുന്നോട്ടു നോക്കിയിരുന്നു...... അവളുടെ വാക്കുകൾ എന്നിൽ ഒരു വിങ്ങലായി അവശേഷിച്ചു..... അവൾക്കും അങ്ങനെന്തോ...ആണ് എന്ന് തോന്നി.......

"എബി...... എന്റെ അപ്പൻ പറഞ്ഞതാ.....രണ്ടു വ്യെക്തികൾക്കു ഒരേപോലെ ഒരേ സമയം പ്രണയിക്കുമ്പോഴാണ് അത് അനശ്വര പ്രണയമായി മാറുന്നത്....... എബിയുടെ പ്രണയം അത് ശ്വേതയല്ലേ...... എന്നോട് എബിക്ക് പ്രണയം തോന്നിയപ്പോൾ ഒന്നും എനിക്ക് തോന്നീലല്ലോ തിരിച്ചു.....നമ്മൾ പ്രണയം പങ്കു വെച്ചിട്ടുമില്ല..... സൊ....എബിക്ക് ഈ ഗിൽറ്റി ഫീലിംഗിന്റെ ആവശ്യവുമില്ല......... " അതും പറഞ്ഞു അവൾ എണീറ്റ് പോകാനൊരുങ്ങിയതും ഞാൻ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.......മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല.......എന്തോ.... അവൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ.... എന്റെ ഹൃദയം വിങ്ങുന്ന പോലെ.....

"നിനക്ക് അന്ന് ഒന്നും ഒരിക്കൽപോലും എന്നോട് പ്രണയം തോന്നാത്തത് എന്താ......? ഒരിക്കലും നിനക്ക് തോന്നീട്ടില്ലേ.........?" അവൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു..... പിന്നെ ഒന്ന് കണ്ണടച്ചിട്ടു...ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം എടുത്തു...... എന്നിട്ടു ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.......

"മോനെ എബിച്ചാ എന്താണ് നിന്റെ ഉദ്ദേശം...... തൈരുസാദവും ബീഫിക്കറിയും കൂടെ ഒരുമിച്ചു കഴിക്കരുതുട്ടോ..... അത് വിരുദ്ധ ആഹാരമാണ്...."

അതും പറഞ്ഞു അവൾ എന്റെ കയ്യ് വിടുവിച്ചു...... എന്തോ അവൾ ചിരിച്ചെങ്കിലും എന്റെ ഉള്ളിൽ അതൊരു വിങ്ങൽ പോലെ തോന്നി... ഞാനും എണീറ്റ് അവളുടെ ഒപ്പം നടന്നു......

"നിനക്ക് എങ്ങനെത്തെ ചെക്കനയാ ഇഷ്ടം....? " ഞാൻ അവളോട്‌ ചോദിച്ചു...... ഒന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടല്ല.......

"എന്നാത്തിനാ......?" അവൾ കുറുമ്പോ ടെ ചോദിച്ചു....

"വെറുതെ ഞാനും ഒന്ന് നോക്കാലോ........ ?"

"സഹായിക്കണ്ട....... അതൊക്കെ നോക്കാൻ ഒരു അടിപൊളി അപ്പൻ എന്റെ വീട്ടിൽ ഉണ്ട്....മൂപ്പര് നോക്കികോളുംന്നേ......." അതും പറഞ്ഞു അവൾ വേഗം നടന്നു...അവിടെ ശ്വേതയും മമ്മയും ഞങ്ങളെ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.....കുറച്ചു നേരം അവിടെ നിന്ന്.ഞാനും ശ്വേതയും മമ്മയും പല പോസ്സിലെ  ഫോട്ടോ എടുത്തു....ഞാനും ശ്വേതയും മാത്രം സെൽഫി എടുത്തു..... സാൻഡ്ര ഇതൊക്കെ കണ്ടു ചിരിച്ചു നിന്നതേയുള്ളൂ...... തിരിച്ചു വന്നിട്ട് ശ്വേതയ്ക്ക് പറയ്യാനുണ്ടായിരുന്നത് സാൻഡ്രയുടെയും അപ്പന്റെയും കാര്യമായിരുന്നു.....

ഞാൻ എന്റെ കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ഒരു വാടക വീട്ടിലായിരുന്നു നിന്നിരുന്നത്.... ഇപ്പൊ എല്ലാരും പലവഴിക്കായി...ഞാൻ  മാത്രം ഒറ്റയ്ക്കായി.... ഇപ്പൊ ഇവിടെ ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു ശ്വേത വരാറുണ്ട്....വന്നാൽ പിന്നെ പോവില്ല....ഞാൻ വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടാ പറഞ്ഞയക്കുന്നെ....എനിക്ക് അത്ര കണ്ട്രോൾ ഒന്നുമില്ലേ.....അങ്ങനെ ഒരുദിവസം വന്നപ്പോഴാ ആശാത്തി എന്നെയും പിടിച്ചു മടിയിൽ കിടത്തി പറഞ്ഞത് സാന്ദ്രയുടെ അപ്പനെ പറ്റി.......

"അങ്കിൾ അടിപൊളി ആയിരുന്നു അച്ചായാ...... സാൻട്രയും അപ്പനും കൂട്ടുകാരെ പോലെയാ...ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു ഗ്രിൽ ചെയ്തു..... റബ്ബർ പാൽ എടുക്കുന്നത് കാണാൻ വെളുപ്പിനെ എണീറ്റ് പോയി....പിന്നെ അവരുടെ ഓൾഡ് ഏജ് ഹോം....... ഞാൻ വെജ് ആയതു കൊണ്ട് അവരും വെജ് ആയിരുന്നു......."

എല്ലാം തലയാട്ടി ചിരിച്ചു കേട്ട് കൊണ്ടിരുന്ന ഞാൻ അവസാനം പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞെട്ടി പോയി....

"അത് എന്നാത്തിനാ എല്ലാരും വെജ് ആയതു......" ഞാൻ ഞെട്ടി ചോദിച്ചു.

"അത് ഞാൻ വെജ് അല്ലേ..... എനിക്ക് ആ മണം .ഇഷ്ടല്ല......." അവൾ മടുപ്പോടെ പറഞ്ഞു.

"അയ്യടാ......അത് കൊള്ളാലോ....അതൊക്കെ അങ്ങ് ഇഷ്ടപ്പെട്ടെക്കണം...കേട്ടല്ലോ.......?"

അവൾ ദയനീയമായി എന്നെ നോക്കി......" അത് വേണോ അച്ചായാ......."

പെണ്ണ് കൊഞ്ചുവാണ്......അതും ഈ തികഞ്ഞ മാംസഭുക്കായ എന്നോട്. ഞാൻ അവളെ ചേർത്ത് നെഞ്ചോടെ കിടത്തി......

"എടി പട്ടെത്തി..... ഈ ബീഫും കൊഞ്ചും ചിക്കനും മീനും എല്ലാം കഴിക്കുന്ന അച്ചായനോട് ഇങ്ങനെ ചേർന്നിരിക്കാം ഉമ്മ വെക്കാം വേറെ പല പരിപാടിയും ചെയ്യാം...... പക്ഷേ ആ മാംസാഹാരത്തിന്റെ മണം നിനക്കിഷ്ടല്ല അല്ലെ.......?"

അവൾ തലപൊക്കി നോക്കിയിട്ടു...."ഞാൻ ഇന്ന് ഇവിടെ നിന്നോട്ടെ........?"

"നിന്നോ...... ഞാൻ നിന്റെ വീട്ടിൽ വിളിചു പറയാമെന്നേ......?"

എനിക്ക് ഒരു ഉഗ്രൻ കടിയും തന്നിട്ട് അവൾ പോയി.....

പിന്നീട് ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.... മമ്മയ്ക്കു ഭയങ്കര പേടി ആയിരുന്നു അപ്പനെയും ചേട്ടന്മാരെയും..... ശ്വേതയുടെ അപ്പവും അമ്മാവും ഇതൊന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല അവള് അറിയിക്കാനും പോയില്ല...

പക്ഷേ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു ദിവസം പെട്ടിയും കിടക്കയും ആയി അവൾ ഇങ്ങെത്തി. ഒരു നിമിഷം എന്റെ മനസ്സിൽ കൂടെ അപ്പനും ചേട്ടന്മാരും കൂടെ മിന്നി മറഞ്ഞു പോയി.

ഭാഗം 14

#തൈരും #ബീഫും

എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു ദിവസം പെട്ടിയും കിടക്കയും ആയി അവൾ ഇങ്ങെത്തി. ഒരു നിമിഷം എന്റെ മനസ്സിൽ കൂടെ അപ്പനും ചേട്ടന്മാരും കൂടെ മിന്നി മറഞ്ഞു പോയി.

പക്ഷേ എപ്പോഴത്തെയും പോലെ അവൾക്കു ഒരു കുലുക്കവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......

"ആ കണ്ണു ഇപ്പൊ താഴെ വീഴും..........." അതും പറഞ്ഞു അവൾ അകത്തു കയറിപ്പോയി... അത് ഒരു പോക്കായിരുന്നു...പിന്നെ പട്ടത്തി തിരിച്ചു പോയേ ഇല്ല..... അവളുടെ ഏതോ മാമന്റെ മോനുമായി കല്യാണം ഉറപ്പിക്കാൻ പോണു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അടിയും കൂടി വന്നതാ...പിന്നെ അവളുടെ അപ്പാവും അമ്മാവും തിരക്കിട്ട ഡോക്ടർസ് ആയതു കൊണ്ട് തന്നെ അവളെ എന്നും ഫോൺ ചെയ്യും എന്നല്ലാതെ ഹോസ്റ്റലിൽ ഒന്നും വന്നു അന്വേഷിച്ചില്ല...... എന്റെ വീട്ടിലെയും അവസ്ഥ അങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയായിരുന്നു.... അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഞങ്ങളുടെ ഒരുമിച്ചുള്ള വാസം ഒരാളും അറിഞ്ഞില്ല.....ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാർക്കല്ലാതെ..... പിന്നെ സാൻട്ര.... ശ്വേതാ വന്നതിനറെ പിറ്റേദിവസം ശ്വേത അവളെയും കൊണ്ട് വീട്ടിൽ വന്നിരുന്നു....ഞാൻ വൈകിട്ട് വരുമ്പോ സാൻഡ്ര ഉണ്ടായിരുന്നു.....

എന്നെ കണ്ടതും അവൾ ചോദിച്ചു,...."മോനെ എബിച്ചാ......ഞാൻ കുരിശിങ്കലിലേക്കു ഒരു കാൾ ചെയ്യട്ടേ......അതോ നമ്മുടെ ഇടവക വികാരിയെ വിളിക്കട്ടെ......അല്ലേൽ വേണ്ട നമുക്കാ കപ്പയാര് ചേട്ടനെ തന്നെ വിളിച്ചു പറയാം......."

ഞാൻ വിനീതനായി കൈകൂപ്പി നിന്നു......."കൊല്ലരുത്.......പ്ളീസ്........"

"നോക്കട്ടെ......അപ്പൊ പറ എന്താ പ്ലാൻ......?" സാൻഡ്രയാണു....

ഞാനും ശ്വേതയും മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി......."എന്ത് പ്ലാൻ.....ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കുകതന്നെ......"

"അല്ല അപ്പൊ വീട്ടിൽ പറയണ്ടേ...... " സാൻഡ്രയാണ്......

"എന്റെ കൃഷ്ണ....... നീ എന്നെ കൊലക്കു കൊടുക്കുമോ?" ശ്വേതയാണ്.....

"പിന്നല്ലാണ്ട്....എല്ലാ കാലവും ഇങ്ങനെ ഒളിച്ചു ജീവിക്കാൻ പറ്റുമോ...... അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾ രജിസ്റ്റർ ചെയ്യൂ .....എന്നിട്ടു പറയു....... അങ്ങനല്ലേ....?"

ഞങ്ങൾ രണ്ടും ചിരിച്ചു.....

" സാൻഡ്ര ഞങ്ങൾ കുറച്ചു ഒന്ന് കട്ട് തിന്നോട്ടെ...... അല്ലേലും ഈ രെജിസ്റ്ററിൽ ഒപ്പു വെക്കുന്നതിൽ ഒക്കെ എന്താ....പരസ്പരം വിശ്വാസം ഇല്ലാത്തവരല്ലേ അങ്ങനെ ഒപ്പു വെക്കുന്നെ..... അല്ലേലും നമ്മൾ തന്നെ എത്ര കെട്ടു കണ്ടിരിക്കുന്നു...അവരൊക്കെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കുന്നുണ്ടോ.....എത്രയോ പേര് നാട്ടുകാരെ പേടിച്ചു പിരിയാതെ ജീവിക്കുന്നു......ഞങ്ങൾ എന്തായാലും അവരിൽ ഒരാളാവാൻ ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടില്ല...... " ഞാനാണെ....സാന്ഡ്ര മിഴിച്ചു എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്..... ഏതാനം നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം....

."യൂ മീൻ ലിവിങ് ടുഗെതർ......." അവളാണേ

"ഞങ്ങൾ കുറച്ചു സ്വസ്ഥമായി കട്ട് തിന്നട്ടെ......മാത്രമല്ല എനിക്ക് എബിയെയും എബിക്ക് എന്നെയും വിശ്വാസമാണ്..... അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഞങ്ങളുടെ പ്രണയത്തിനു ഒരു വിവാഹ ഉടമ്പടിയുടെ ആവശ്യമില്ല......." ശ്വേതയും പറഞ്ഞു..... പക്ഷേ സാൻഡ്ര അത് എതിർത്തു......

"നീ കള്ളന്മാരെ പോലെ ചിന്തിക്കുന്നത് കൊണ്ടാ....... നാലാൾ അറിയുന്ന ഒരു വ്യെക്തിയെ പോലെ ചിന്തിക്കു.... പിന്നെ വിശ്വാസം......നിന്റെ അപ്പന് നിന്റെ മമ്മയെ വിശ്വാസം ഇലാത്തത് കൊണ്ടാണോ എബി അന്തസ്സായി മിന്നു കെട്ടി കൂടെ താമസിപ്പിച്ചത്... ?ആണോ.....?" ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി.....ഒന്ന് ഒന്നര ചോദ്യമായി പോയേ അത്...... ശ്വേതയും ഒന്ന് പതറി.....

"എന്റെ അപ്പനും എന്റെ മമ്മയെ വിശ്വാസമില്ലാത്തതു കൊണ്ടല്ല .....ശ്വേതയുടെയും അങ്ങനെ തന്നെ..... അത് ഒരു വിശ്വാസമാണ്..എന്തൊക്കെ വന്നാലും അവസാന ശ്വാസം വരെ പരസ്പരം താങ്ങും തണലും ആവും എന്ന വിശ്വാസം...... " സാന്ട്രയാണ്.....

"ആ വിശ്വാസം ഒരു താലിയും മിന്നും ഇല്ലാതെ തന്നെ എനിക്കുണ്ട് സാൻഡി....... നിനക്ക് അത് മനസ്സിലാവില്ല........ നീയും പ്രണയിക്കുമ്പോഴേ മനസ്സിലാവുള്ളു......." ശ്വേതയാണു .

സാന്ട്ര നിശബ്ദയായി....പിന്നെ എന്നെ നോക്കി......

."ഞാൻ പ്രണയിക്കുവാണെങ്കിൽ എന്നെ അന്തസ്സായി നാലാൾ അറിയെ മിന്നുകെട്ടി കൂടെ കൂട്ടുന്നവനെ പ്രണയിക്കുള്ളു....... അല്ലാതെ ഈ കട്ട് തിന്നുന്നവന്മാരെയൊന്നും എനിക്ക് വേണ്ട...."

ആ വാക്കുകൾ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ കൊണ്ട പോലെ തോന്നി......

പെട്ടന്ന്  ഒരു കയ്യടി...കൂടെ ഒരു പുരുഷ ശബ്ദവും.......

"ഞാനും ...അതേ...... അന്തസ്സായി മിന്ന് കെട്ടിയെ കൂടെ കൂട്ടുള്ളൂ........" അത് ഡേവിസ് ആയിരുന്നു....

സാന്ദ്ര പെട്ടന്ന് ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി ....... ഡേവിസ് അവളെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്..... കാര്യമില്ല...സാന്ദ്ര ചിരിക്കുന്നില്ല....

"ഡാ...ഡേവി ....നീ എപ്പോ എത്തി......" ഞാൻ അവനു കൈകൊടുത്തു പുറത്തേക്കു എത്തി നോക്കി..... മുൻവശത്തെ വാതിൽ തുറന്നിട്ടിട്ടായിരുന്നു ഞങ്ങൾ ഇരുന്നിരുന്നത്.

"ഞാൻ ഇപ്പൊ എത്തിയേയുള്ളു...അപ്പോഴല്ലേ ഇവിടെ ചർച്ച.....എന്നാൽ പിന്നെ കുറച്ചു ഒളിച്ചു കേട്ടേക്കാം എന്ന് വെച്ചു....... ഹൈ ശ്വേതാ........ അപ്പൊ ഗൃഹഭരണം ആരംഭിച്ചു...നല്ലതു ........"

"വാ ഇരിക്ക്.....ഇത് സാന്ട്ര എന്റെയും എബിയുടെയും ക്ലോസ് ഫ്രണ്ടാണ്.......ഇത് ഡേവിസ്....എബിയുടെ ഫ്രണ്ടാണു....ഒരു റൈഡർ....." ശ്വേതയാണ് അവരെ പരിചയപ്പെടുത്തിയത്..... അത് ഒരു തുടക്കം ആയിരുന്നു.....ഡേവിസ് ഞാൻ റൈഡിങ്ങിന് പോവുമ്പോൾ കിട്ടിയ സുഹൃത്താണു...അവന്റെ മാതാപിതാക്കൾ കാനഡയിൽ ആണ്.... അവനും അവിടെയാണ്......പക്ഷേ നാട് ഭയങ്കര ഇഷ്ടാണ്...ഇടയ്ക്കിടെ നാട്ടിൽ വരാറുണ്ട്..... അന്നും അങ്ങനെ വന്നതാണ്..... അന്ന് സാൻഡ്രയെ കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ബീഫ് വെപ്പിച്ചാണ് വിട്ടത്...ഡേവിസ് ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു സാൻഡ്രയെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....സംസാരിക്കാനും ഒരു ശ്രമം ഒക്കെ നടത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു....ഒരു കാര്യവും ഇല്ല..... സാന്ഡ്ര അവളുടെ പാചകവുമായി തിരക്കായിരുന്നു... ഡേവിസിനെ  പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല ഉണ്ട കണ്ണുരുട്ടി ഒന്ന് വിരട്ടിയോ എന്നും സംശയമുണ്ടായിരുന്നു....

ആദ്യ ദിവസങ്ങളിൽ രണ്ടു മുറികളായി ഞങ്ങൾ കിടന്നു.... ദിവസങ്ങൾ കഴിയും തോറും എത്തിനോട്ടമായി ഒറ്റയ്ക്ക് കിടക്കാൻ പേടിയായി...... പിന്നെ സംശയം ചോദിക്കലായി പഠിപ്പിക്കലായി.......അധിക നാൾ മുന്നോട്ട് പോയില്ല എന്റെ മുറി ഞങ്ങളുടെ മുറി ആയി.... ശ്വേതയുടെ മുറി ഞങ്ങളുടെ സ്റ്റഡി റൂമും ഗസ്റ്റ് റൂമും ഒക്കെ ആയി...... പിന്നെ അവളുടെ അപ്പാവും അമ്മാവും വന്നു ഭീഷണി കരച്ചിൽ എല്ലാം പയറ്റി തളർന്നു തിരിച്ചു പോയി... എന്റെ പട്ടത്തിക്ക് ഒരു കുലുക്കവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല....എന്റെ അപ്പനെയും ചേട്ടന്മാരെയും അവളുടെ അപ്പ തന്നെ വിളിച്ചു അറിയിച്ചു....... അപ്പനും ചേട്ടന്മാരും പിന്നെ എന്നെ ഉപദേശിക്കാനോ നന്നാക്കാനോ ഒന്നും വന്നില്ല...... കുരിശിങ്കൽ തറവാടും മമ്മയെയും അപ്പനെയും അങ്ങ് മറന്നേക്കാൻ ഫോൺ ചെയ്തു പറഞ്ഞു...... ചേട്ടന്മാര് പിന്നെ അങ്ങ് സന്തോഷവാന്മാരായി...എങ്ങനെ എന്നെ പുറത്താക്കാം എന്ന് ആലോചിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാ......പട്ടെത്തി വന്നു അത് എളുപ്പമാക്കി കൊടുത്തത്.... പിന്നെ മമ്മ....അത് ഒരു ദുഃഖമായി മാറി..മമ്മേടെ ഫോണും അപ്പൻ വാങ്ങി വെചു..... പിന്നെ ആരും ഇല്ലാത്തപ്പോ ഒളിച്ചു പാത്തും എന്നെ ലാൻഡ് ഫോണിൽ വിളിക്കും..... എന്നോടൊപ്പം വരാൻ പറഞ്ഞാൽ കേക്കേലാ.....അപ്പനെ വിട്ടു എങ്ങും പോവില്ല പോലും.... ഈ കാട്ടുമാക്കാൻ അപ്പൻ എപ്പഴാ ഈ മമ്മയെ സ്നേഹിക്കണെ........എനിക്കറിയാന്മേലേ........പിന്നെ ആകക്കൂടെ മമ്മയുമായി മനസ്സറിഞ്ഞു സംസാരിക്കുന്നതു സാന്ടട്ര പള്ളിയിൽ പോവുമ്പോഴാ...... അവളുടെ ഫോണിൽ..... അങ്ങനെ ഒരു വര്ഷം കടന്നു പോയി....സാന്ഡ്രയും ശ്വേതയും ഹൗസ് സർജൻസി കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ എം.ടിക്കും ചേർന്നിരുന്നു......

ശ്വേതാ വന്നതിൽ പിന്നെ ഞാൻ അധികവും വെജ് ആവാൻ ഒരു പരിശ്രമം നടത്തി പരാജയപ്പെട്ടു. പിന്നെ നോൺ ഞാൻ പാചകം ചെയ്തു...പക്ഷേ എല്ലാ ദിവസവും എനിക്ക് അതിനുള്ള സമയവും കിട്ടിയില്ല.....അങ്ങനെ ഗത്യന്തരമില്ലാതെ ഞാൻ നമ്മടെ പട്ടത്തിയെ സാൻദ്രാസ് അക്കാദമിയിൽ ചേർത്തു. ദൈവാനുഗ്രഹത്താൽ അടിപൊളിയായി ബീഫും ചിക്കനും മീനും പാചകം ചെയ്യാൻ അവൾ പഠിച്ചു എടുത്തു...ഞാനും രക്ഷപ്പെട്ടു...ഒപ്പം സാൻട്രയും ..അല്ലേൽ ഞാൻ ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു അവളെ കൊണ്ട് വെപ്പിക്കുമായിരുന്നു...... അതും വലിയ അളവിൽ.....എനിക്ക് ഒരാഴ്ച വെച്ചിരുന്നു കഴിക്കാൻ വേണ്ടീട്ടെ..... എന്നെ അവൾ ഒരുപാട് ചീത്ത പറയുമായിരുന്നു...സ്വന്തമായി ഉണ്ടാക്കി കഴിച്ചൂടെ...... മെയിൽ ഷോവനിസ്റ്റ് എന്ന് വരെ വിളിക്കും..... അവളുടെ ചീത്തവിളി എന്നും എനിക്കിഷ്ടമാണ്...... ശ്വേത ഇതൊക്കെ കണ്ടു ചിരിയാ..... അവർ സ്ത്രീകൾ എന്നും ഒറ്റക്കെട്ടാണ്.... എന്റെ പുരുഷഭാഗം ബലപ്പെടുത്താനായി ഞാൻ ചെറിയതോതിൽ ഡേവിസിനെ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്...... സാൻഡ്ര പക്ഷേ അടുക്കുന്നില്ല.......ഒടുവിൽ ഡേവിസ് തന്നെ പറഞ്ഞു.....

"അവൾ അടുക്കില്ല....അവളെ അടുപ്പിക്കാൻ എനിക്കറിയാം...." അത് പറയുമ്പോള് അവനിൽ  നിറഞ്ഞ പ്രണയമായിരുന്നു.

എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നമ്മൾ വിചാരിക്കുന്നത് പോലാവില്ലല്ലോ........ അന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് വീട്ടിലേക്കു വരുമ്പോൾ തന്നെ ആകാശം കറുത്തിരുണ്ടിരുന്നു....... വീട്ടിൽ എത്തി എന്നെത്തെയും പോലെ കുളിച്ചു ഫ്രഷ് ആയപ്പോൾ ശ്വേതാ ചായയുമായി വന്നു.......

"സാൻഡ്ര പോയോ... ഇന്ന് മുഴുവൻ കറക്കമായിരുന്നോ ...?" ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി ചോദിച്ചു...ഇന്ന് സാന്ദ്രയും ശ്വേതയും കൂടെ ഷോപ്പിംഗ് പോവും എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു.

"ഒന്നും പറയണ്ട അച്ചായാ........ ഞങ്ങൾ ഷോപ്പിംഗ് കഴിഞ്ഞു വന്നു കയറിയതേയുള്ളൂ.....സാൻഡ്രയ്ക്കു നാട്ടിൽ നിന്ന് ഫോൺ വന്നു....അവളുടെ അപ്പന് സുഖമില്ല....... ഹോസ്പിറ്റലിലാണ് എന്ന്....... പിന്നതു കേട്ടതും അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല...പോണം പോണം എന്നും പറഞ്ഞു ഒരോട്ടമായിരുന്നു.”

ഞാൻ വേഗം മൊബൈൽ എടുത്തു അവളെ വിളിച്ചു..... ആദ്യം റിങ് പോയി ......പക്ഷേ എടുത്തില്ല....ഒന്ന് രണ്ടു തവണയായി..... എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങളുടെയും ഉത്തരവും ഉദാഹരണവും അപ്പനിൽ കണ്ടെത്തുന്ന സാൻട്ര........... അപ്പന്റെ തണലിൽ മാത്രം ജീവിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന സാൻട്ര........ ഞാൻ അവളെ വീണ്ടും വിളിച്ചു.....അപ്പൊൾ കാൾ എടുത്തിരുന്നു......

"ഹലോ...... സാൻഡ്ര........."

അപ്പുറത്തു അവളുടെ നിശ്വാസവും വാഹനങ്ങളുടെയും ഒക്കെ ശബ്ദം കേൾക്കാം......... അവൾ ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല...കരയുകയാണ് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി..... എന്തോ ആ മൗനം പോലും വേദനിപ്പിക്കുന്നു.

"നീ ഇത്രയുള്ളോ...... അപ്പനു എന്ന ...ഒന്നുമില്ല ഷുഗറോ ബിപി യോ വാരിയേഷനാവും......." ഞാനാണ്.....

"അല്ല......... ആൺകോൺഷ്യസ് ആയിരുന്നു എന്നാ പറഞ്ഞെ......ഇപ്പോഴും അതെ................." അവൾ കരഞ്ഞും വിക്കിയും പറഞ്ഞു.................... അവൾ ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനാ.....

"നീ എവിടാ....ബസ് സ്റ്റോപ്പ് അല്ലായോ....... അവിടെ നിക്ക്.....ഞാൻ ദാ... വരുന്നു......" അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ മൊബൈൽ കട്ട് ചെയ്യാതെ തന്നെ കാറിന്റെ കീ എടുത്തു.....

"വേണ്ട......എബി...... ഐ ആം ഓക്കേ..... നീ വരണ്ട........." അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ശെരിക്കും ദേഷ്യം വന്നു.....

" നേരം ഇരുട്ടി....ഇനി ബസ് ഒക്കെ കിട്ടി എപ്പോ അങ്ങ് എത്താനാ....പറഞ്ഞാൽ കേൾക്കു കൊച്ചേ.......ഞാൻ ദേ വരുന്നു......" ഞാൻ കാൾ കട്ട് ചെയ്തു പുറത്തോട്ടു ഇറങ്ങി...ശ്വേതാ എന്റെ ഭാവ മാറ്റം കണ്ടു പകച്ചു നിൽപ്പുണ്ട്.....

"അച്ചായൻ എന്തിനാ പോവുന്നെ....... ഇനി നാട്ടിൽ പോകാൻ പോവാണോ..... ?" ശ്വേത എന്റെ പുറകെ വന്നു ചോദിക്കുന്നുണ്ട്......

"ഞാൻ പോയേച്ചും വരാം...... അവള് മൊത്തം പോയി നിക്കുവാണു....ഈ പുറമെ കാണിക്കുന്നത് ഒക്കെ ഉള്ളൂ...... അവൾ അത്ര സ്ട്രോങ്ങ് ഒന്നുമല്ല...... അപ്പനാണു അവളുടെ എല്ലാം...ബലവും ആത്മവിശ്വാസവും സ്വപ്നവും എല്ലാം...... നമ്മളെ ഉള്ളൂ...... "

അതും പറഞ്ഞു ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യുമ്പോൾ ശ്വേത മുഖവും വീർപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്നുണ്ട്......

" നീ പേടിക്കണ്ട...... മേലത്തെ ചേച്ചിയും പിള്ളാരും ഉണ്ടല്ലോ....... പോയേച്ചും വരാം ........... "

അതും പറഞ്ഞു വിട്ടു...ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ സാൻട്ര ഉണ്ടായിരുന്നു...... എന്നെ കണ്ടപ്പോഴും കാറിൽ നാട്ടിൽ എത്തുന്നത് വരെയും അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല......മൗനമായി തേങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നതായി തോന്നി.... ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു അവളുടെ ജോസഫ് അങ്കിൾ വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...... എവിടെ എത്തി എത്തി എന്ന്....... അവൾ ഈ ലോകത്തല്ലാത്തതു പോലെ തോന്നി...... അവളുടെ അപ്പനും അവളും മാത്രം ഉള്ള എവിടെയോ....... ആശുപത്രിയിൽ എത്തിയപ്പോൾ നേരം ഇരുട്ടിയിരുന്നു...നല്ല മഴയും ഉണ്ടായിരുന്നു...... ഞങ്ങൾ ഐ സി ഉ വിനു മുന്നിൽ എത്തുമ്പോൾ ജോസഫ് അങ്കിൾ ഓടി വന്നു......

"അപ്പന് എന്നാ......." സാന്ദ്ര ഓടി ചെന്ന് അങ്കിളിനെ കൈപിടിച്ച് ചോദിച്ചു. പുള്ളി കരയുന്നുമുണ്ട്......

"ഞങ്ങൾ ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം എന്നെത്തെയും പോലെ റബ്ബർ തോട്ടത്തിൽ കൂടെ നടക്കുകയായിരുന്നു..... അപ്പോഴേ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു മാത്യുച്ചായൻ എന്തൊമേലായ്ക തോന്നുന്നു എന്ന്....... സാൻഡി എപ്പോ വരും എന്ന്.......പിന്നെ നോക്കുമ്പോ അവടെ കുഴഞ്ഞു വീണു കിടക്കുവായിരുന്നു..... ഇപ്പോഴും മയക്കത്തിലാ........മോള് വാ..വന്നാൽ ഉടനെ ഡോക്ടറെ കാണാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്......." അതും പറഞ്ഞു പുള്ളി ഞങ്ങളെ ഡോക്ടറിന്റെ മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി...ഞാൻ സാൻഡ്രയെ ഇടയ്ക്കു നോക്കി... കണ്ണ് നിറയുന്നുണ്ട് .......കണ്ണടച്ച് പ്രാര്ഥിക്കുന്നുണ്ട്......

"വരൂ....ഞാൻ നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു..... ആക്ച്വലി നിങ്ങൾ രണ്ടു പേരും ഡോക്ടർസ് ആയതു കൊണ്ടും ഈ അവസ്ഥയിൽ ഒന്നും പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു പൂശി പറയുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല..... മാത്യുച്ചായന്റെ സ്കാനിംഗ് റിപ്പോർട് ആണ്...നിങ്ങള്ക്ക് നോക്കാം......"

ഡോക്ടർ ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ നീട്ടി....സാൻഡ്ര വാങ്ങിയില്ല..... ഞാൻ വാങ്ങി നോക്കി..... എന്റെ ചെവികൾ അടയുന്ന പോലെ തോന്നി....... സാൻഡ്രയോടു ഞാൻ എന്ത് പറയും...അവൾ എങ്ങനെ....... അവൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നു....എന്റെ മുഖത്തിലൂടെ മനസ്സിലാക്കാനായി...... ഞാൻ അത്യധികം വേദനയോടും നിസ്സഹായതയോടെ അവളെ നോക്കി...... അവൾ എന്റെ കൈപിടിച്ചിട്ടു ചോദിച്ചു....

"ക്യാന്സറാന്നോ..............?" അവൾടെ വിറയാർന്ന നേർത്ത ശബ്ദം...... ഞാൻ അതേ എന്ന് തലയാട്ടി.....

അവൾ ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ കസേരയിലേക്ക് അമർന്നു.......

"ലുക്ക് എബി...... പുള്ളിക്ക് വേദന കൂടി കൊണ്ടിരിക്കുവാണു...എത്രയും പെട്ടന്ന് സർജറി ചെയ്യണം...... ഹോപ്പ് ഉണ്ട് എന്നല്ല......... ലാസ്ട് സ്റ്റേജ്........ വേദന കുറയ്ക്കുക..... അത്ര മാത്രം....."

ഞാൻ സാൻഡ്രയെ നോക്കി......പ്രതിമ കണക്കു ഇരിപ്പുണ്ട്......

"ഇവിടെ ഇപ്പൊ ന്യൂറോ സർജേൻ അവൈലബിൾ അല്ല....... എത്രയും പെട്ടന്ന് നമുക്കു ഓൺകോളജി ഫെസിലിറ്റി ഉള്ള ആശുപത്രിയിലേക്ക് മാറ്റണം......" ഞാൻ സാൻഡ്രയെ നോക്കി..... അവൾ ഇതൊന്നും കേൾക്കുന്നില്ല എന്ന് തോന്നി...... അവൾ എണീറ്റ് പുറത്തേക്കു നടന്നു...... ഞാൻ ഡോക്ടറോട് സംസാരിച്ചു ആംബുലൻസ് റെഡി ആക്കി...... അപ്പനെ അങ്ങോട്ട് മാറ്റാനുള്ള എല്ലാം ചെയ്തു..... സാന്ട്ര ഐ. സി. യുവിനു മുന്നിലെ കസേരയിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്...അവളുടെ കൺപോളകൾ പോലും ചലിക്കുന്നില്ല എന്ന് തോന്നി...... ആംബുലൻസിൽ അവളുടെ അപ്പന് ഒപ്പം യാത്ര ചെയ്യുമ്പോഴും അവൾ ആ കൈ പിടിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.....പലപ്പോഴും ഉമ്മ വെക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...... പക്ഷേ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിശ്ചലമായിരുന്നു....... സര്ജറിക്ക്‌ ഉള്ളതെല്ലാം അവിടെ തയ്യറായിരുന്നു....... ആംബുലൻസിൽ നിന്ന് നേരെ ഓപ്പറേഷൻ തീയേറ്ററിലേക്കു കൊണ്ട് പോവുകയായിരുന്നു...... പുറത്തു ചെയറിൽ ഇരിക്കുമ്പോളും സാന്ദ്ര ഒന്ന് കരഞ്ഞെങ്കിൽ എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി പോയി......ഞാൻ ഒരു കുപ്പി വെള്ളം വാങ്ങി .......അവളുടെ അടുത്തിരുന്നു......

"വെള്ളമെങ്കിലും കുടിക്കു...... ഇല്ലേൽ നാളെ എണീറ്റ് നിൽക്കാൻ പറ്റില്ല......." ഞാൻ വെള്ളം അവളുടെ കയ്യിൽ വെച്ചു കൊടുത്തു........അവൾ എന്നെ നോക്കി..... ആ നോട്ടം പോലും താങ്ങാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല....... ഒരിക്കലും സാന്ദ്രയുടെ അപ്പനോട് ഞാൻ അധികം സംസാരിച്ചിട്ടില്ല......അങ്ങനെയൊരാൾക്കു വേണ്ടി ഞാൻ എന്തിനു ഇങ്ങനെ വേദനിക്കണം.

"കുടിക്കു...സാൻഡി........." അവൾ ഞെട്ടി എന്നെ നോക്കി....ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.....ഞാൻ അറിയാതെ അവളെ അങ്ങനെ വിളിച്ചു പോയതാണു....ഞാൻ സാന്ഡ്രാ എന്ന് മാത്രമേ അവളെ വിളിക്കാറുള്ളൂ....

"നാളെ അപ്പനെ മുറിയിലേക്ക് മാറ്റുമ്പോ...ആരാ നോക്കാൻ....നീയല്ലേ....വെള്ളം കുടിക്കു..... " ഞാൻ പറഞ്ഞു...അവൾ വെള്ളം വാങ്ങി കുറച്ചു കുടിച്ചു....... എന്നിട്ടു എണീറ്റു......

"എബി പൊക്കൊളു......... ഞാൻ ഓ.കെ ....ആണ്...ശ്വേത മാത്രല്ലേ ഉള്ളൂ........പൊക്കൊളു....... "

ആ പറഞ്ഞത് എനിക്ക് ഒട്ടും ഇഷ്ടായില്ല.......

"ഒരു താങ്ക്സും കൂടെ പറ......അപ്പൊ എല്ലാം ആയി...... ദേ കൊച്ചേ  ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം...ഞാൻ പോവുകേലാ....... " നിറകണ്ണുകളോടെ അവൾ എന്നെ നോക്കി നിന്നു......

"എന്റെ അപ്പനും ഇങ്ങനാ.......വഴക്കുപോലെ സ്നേഹിക്കും കെയർ ചെയ്യും.......തമാശയായി മോട്ടിവേറ്റ് ചെയ്യും...എപ്പോഴും പറയും എന്റെ സാൻഡി ചുണകുട്ടിയാണ് എന്ന്.......... വെറുതെയാ...അപ്പനറിയാം ഞാൻ ചുണക്കുട്ടീ അല്ലാ എന്ന്........ പറയുമ്പോ ഞങ്ങൾക്കും രണ്ടും സന്തോഷം.......... എനിക്ക് പറ്റുകേല എബി.......എന്റെ അപ്പനില്ലാതെ ജീവിക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല.......ഞാൻ മരിച്ചു പോവും......." അതും പറഞ്ഞു പൊട്ടി കരഞ്ഞ സാൻട്രയെ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് ആശ്വസിപ്പിക്കാനേ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളൂ..... ഞാനും അവളെ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടേ ഉള്ളൂ.......എന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു.....

ഭാഗം 15 

#തൈരും ബീഫും#

"എന്റെ  അപ്പനും  ഇങ്ങനാ.......വഴക്കുപോലെ   സ്നേഹിക്കും  കെയർ  ചെയ്യും.......തമാശയായി  മോട്ടിവേറ്റ്  ചെയ്യും...എപ്പോഴും  പറയും  എന്റെ  സാൻഡി   ചുണകുട്ടിയാണ്  എന്ന്..........  വെറുതെയാ...അപ്പനറിയാം  ഞാൻ  ചുണക്കുട്ടീ  അല്ലാ  എന്ന്........  പറയുമ്പോ  ഞങ്ങൾക്കും  രണ്ടും   സന്തോഷം.......... എനിക്ക്   പറ്റുകേല   എബി.......എന്റെ  അപ്പനില്ലാതെ  ജീവിക്കാൻ  എനിക്ക്  പറ്റില്ല.......ഞാൻ  മരിച്ചു  പോവും......."  അതും  പറഞ്ഞു  പൊട്ടി  കരഞ്ഞ  സാൻട്രയെ  നെഞ്ചോടു  ചേർത്ത്  ആശ്വസിപ്പിക്കാനേ   എനിക്ക്  കഴിഞ്ഞുള്ളൂ..... ഞാനും  അവളെ  വേദനിപ്പിച്ചിട്ടേ  ഉള്ളൂ.......എന്റെ  കണ്ണുകളും  നിറഞ്ഞിരുന്നു.....

"   അപ്പനിലാതെ........എനിക്ക്  പറ്റുകേലാ............ " അതും  മറ്റെന്തെക്കെയോ  വ്യെക്തമില്ലാതെ  പറഞ്ഞു  അവൾ  കരഞ്ഞു  കൊണ്ടിരുന്നു.............. 

ഞാൻ  അവളുടെ   മുഖം  ഇരുകൈകളിലും  എടുത്തു....... 

 "അപ്പന്റെ  സാൻഡി  ചുണക്കുട്ടീ  തന്നെയാണു.......  ആര്  പറഞ്ഞു  അല്ല...എന്ന്...നീയല്ലേ  കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോൾ  എല്ലാരുടെയും  മുന്നിൽ  വെച്ച്  എന്നെ  ചീത്ത  വിളിച്ചെ ....സ്കൂളിലെ  ആമ്പിള്ളേർക്കു ഒക്കെ  പണി  കൊടുത്തതു ........ ഒറ്റയ്ക്ക്  ഒരു  കൊച്ചു  സൈക്കിളിൽ  ഒറ്റയ്ക്ക്  ആ  കുന്നിന്മേൽ  ഒരു  കൊച്ചിനെ  രക്ഷിക്കാൻ  പോയേ ....... കോളേജിൽ  ഞങ്ങൾക്ക്  അവധി  മേടിച്ചു  തന്ന   ഝാൻസി  റാണി  അല്ലായോ .......... യു  ആർ   സ്ട്രോങ്ങ്........ "  അവളുടെ  കണ്ണുകൾ  നിറഞ്ഞു  ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു....അവൾ  എന്നിൽ  നിന്ന്  അടർന്നു  മാറി  കസേരയിലിരുന്നു .........പിന്നെ  ഇല്ലാ   എന്ന്  തലയാട്ടി......കൊണ്ട്  പറഞ്ഞു.....

."ഇല്ല......എന്റെ  അപ്പൻ  ഉള്ളതുകൊണ്ടാ  ഞാൻ ..........അങ്ങനെയൊക്കെ ....എന്റെ  അപ്പനില്ലാത്ത  ഈ  ലോകത്തെ  സാൻഡി   ഒന്നുമല്ല.....അവൾക്കു  ആരുമില്ല ...... അവൾക്കു  ചുറ്റും  ഭയവും  ഇരുട്ടും  മാത്രമേയുള്ളൂ........"   അവളെ   തളർന്നു  കാണാൻ   എനിക്ക്  കഴിയുമായിരുന്നില്ല...... എന്ത്  പറഞ്ഞെങ്കിലും  എനിക്ക്  അവളെ  ധൈര്യപ്പെടുത്തണം........ 

"ലുക്ക്  സാന്ട്ര   ഈ  സർജറി  എന്തായാലും  അപ്പൻ  ഓവർകം    ചെയ്യും...... അതുകൊണ്ടു  തന്നെ  നമുക്കു  കുറച്ചു  ദിവസങ്ങൾ  കിട്ടും  അദ്ദേഹത്തിന്  സന്തോഷം  കൊടുക്കാൻ.....ചിലർക്ക്   ഒന്നും  അതുപോലും  കിട്ടാറില്ല..... നിന്നെക്കാണുമ്പോ  അപ്പന്  തോന്നണം  ഞാൻ  പോയി  കഴിഞ്ഞാലും  എന്റെ  സാൻഡി  പിടിച്ചു  നിൽക്കും  ...എന്ന്......നീ  ചുണക്കുട്ടീ  ആണ്  എന്ന്....... എത്രത്തോളം   പോസിറ്റീവ്  എനർജി  പുള്ളിക്ക്  കൊടുക്കാൻ  പറ്റുന്നോ ....അത്രയും  ദിവസം  പുള്ളി  നിന്റൊപ്പം  കാണും...... നിനക്ക്   കരയാം  അപ്പനെ  മുറിയിലേക്ക്  മാറ്റുന്നത്  വരെ .....അത്  കഴിഞ്ഞു  അപ്പന്റെ  ചുണക്കുട്ടി  ആയിരിക്കണം........ " 

അതും  പറഞ്ഞു  ഞാൻ  വാളുടെ  കൈഅമർത്തി   പിടിച്ചു.....ആ  കൈകൾ  തണുത്തു  മരവിച്ചിരിക്കുന്നതു  പോലെ  തോന്നി ....മണിക്കൂറുകൾ  കഴിഞ്ഞു....സർജറി  കഴിഞ്ഞു....നേരവും  വെളുത്തിരുന്നു.......സാന്ട്ര   കരഞ്ഞു  തളർന്നു  നിശ്ചലയായി  ഇരിപ്പുണ്ട്.  ഞാൻ   ശ്വേതയോടു  എല്ലാം   പറഞ്ഞിരുന്നു.....

"സാൻഡ്ര   അപ്പൻ   കോൺഷിയസ്  ആയി.....നിനക്കു   കേറി  കാണാം........."  ഞാൻ  അവളോട്  പറഞ്ഞു...

അപ്പോഴേക്കും    അവൾ  എന്റെ  ഒപ്പം   എണീറ്റ്  വന്നു  ....ഐ സി യു   വിനു മുന്നിൽ  എത്തിയതും   എന്റെ  കൈപിടിച്ച്  നിർത്തി.......

" എനിക്ക്   പറ്റുകേല   എബി....ഞാൻ   വീണു  പോവും...അപ്പൻ  കുറച്ചു  കൂടെ  ഡൗൺ  ആയി  പോവുള്ളു........ ഞാനില്ല.......നീ   പോ.......പ്ലീസ് ......."  അതും  പറഞ്ഞു  അവൾ  തിരിഞ്ഞു  

എനിക്ക്   ഒരുപാട് വേദന   തോന്നി......   ഞാൻ  അകത്തേക്ക്  കയറി......അപ്പൻ    കണ്ണ്  അടച്ചു  കിടക്കുന്നു...ഞാൻ  അരികിലായി  ചെന്നു..... നേഴ്സ്   പറഞ്ഞിട്ടാവണം  അദ്ദേഹ  കണ്ണ്  തുറന്നു  എന്നെ  നോക്കി....പിന്നെ  പുറകിലോട്ടും.......  നല്ല  വേദനയുണ്ടാവും  എന്നിട്ടും  എന്നെ  നോക്കി  നേരിയ   പുഞ്ചിരി തന്നു.......

"അവൾ  തളർന്നു  പോയിട്ടുണ്ടാവും........... അപ്പൻ ......  അങ്ങനൊന്നും ......  പോവില്ല........പ പ പറ ......"  അദ്ദേഹം  സംസാരിക്കാൻ  ബുദ്ധിമുട്ടുന്നത്  പോലെ  തോന്നി......

"ഞാൻ  പറഞ്ഞേക്കാം    അങ്കിളേ .......  ഒരുപാട്  സ്ട്രെയിൻ  ചെയ്യണ്ടാ......."  ഞാൻ  അദ്ദേഹത്തിന്റെ  കൈപിടിച്ച്  പറഞ്ഞു.......  അദ്ദേഹം  തലയാട്ടി.......

" എബി ......    അവളെ ......  ഒറ്റയ്ക്കാക്കരുത്.......  നല്ല  സൗഹൃദങ്ങൾ  അനുഗ്രഹമാണ്.......  ഡോൺട് ............."  അദ്ദേഹം   പൂർത്തിയാക്കാൻ  ബുദ്ധിമുട്ടി....

"ഡോണ്ട്  മിസ്  ഇറ്റ് ....അല്ലെ..അങ്കിൾ ...... ഐ  വോന്റ്റ് .........."  ഞാൻ  പറഞ്ഞു...അദ്ദേഹം  ചിരിച്ചു  കൊണ്ട്  തലയാട്ടി.......  ഐ സി യു   വിൽ   നിന്ന്  ഇറങ്ങുമ്പോൾ  എന്റെ മനസ്സിൽ  ഇത്ര  വേദനയുടെ  ഇടയിലും  ചിരിക്കുന്ന  അങ്കിളായിരുന്നു......ആ  മനസ്സായിരുന്നു..... എന്നെ  കാത്തു  സാൻഡ്ര   ഉണ്ടായിരുന്നു......  

"അപ്പൻ.....അങ്ങനൊന്നും  പോവില്ല......എന്ന്  പറയാൻ  പറഞ്ഞു......."  ഞാൻ  പറഞ്ഞത്  കേട്ട്  അവൾ കണ്ണടച്ചു....ഒരു  തുള്ളി  കണ്ണുനീർ  അടർന്നു  വീണു......

രണ്ടു  ദിവസം  കഴിഞ്ഞാലെ  മുറിയിലേക്ക്  മാറ്റുള്ളൂ   എന്ന്  ഡോക്ടർസ്  പറഞ്ഞു .....  എത്ര  നിർബന്ധിച്ചിട്ടും  സാന്ട്ര   എന്നോടൊപ്പം  വീട്ടിൽ  വരാൻ  തയ്യാറായില്ല......ജോസഫ്  അങ്കിൾ അവൾക്കുള്ള    സാധനങ്ങളുമായി  വന്നു.......  അവൾ  എന്നെ  ഒരുപാട്  നിർബന്ധിച്ചു  വീട്ടിലേക്കു  പറഞ്ഞയച്ചു.....

"അപ്പൊ....ഞാൻ  രാത്രി  വരാം ........."  ഞാനാണ് ...

"വേണ്ട.....  പിന്നെ  വന്നാൽ  മതി......  ഞാൻ   ഓ ക്കെയാണ് ........"  സാൻഡ്രയാണ് ...എന്നെ  നോക്കി  ഒരു  കൃത്രിമ  ചിരി  ഒക്കെ  ചിരിച്ചു ........ ഞാനും  അതേ ....തിരിച്ചു   വീട്ടിലേക്കു  വരുമ്പോഴും   സാൻട്രയും   അവളുടെ  അപ്പനും  നിറഞ്ഞു  നിന്നു .......  പക്ഷേ  വീട്ടിലേക്കുള്ള  വഴിയിലേക്ക്  തിരിഞ്ഞപ്പോൾ  എന്നെ  പരിഭവത്തോടെ  നോക്കി  നിന്ന  പട്ടത്തിയെ  ഓർമ്മ  വന്നു...ഞാൻ  വിളിച്ചപ്പോൾ  ഒന്നും  മിണ്ടാതെ  പരിഭവത്തോടെ  മൂളുക  മാത്രം   ചെയ്ത  പട്ടെത്തി.....  ഈശോയെ   ഈ  ആഴ്ച  മുഴുവൻ   തൈര്  സാദവും  സാമ്പാർ  സാദവും  ഒക്കെ  ആയിരിക്കുമോ......അവൾ  പിണങ്ങുമ്പോ  എന്നോട്  പ്രതികാരം  ചെയ്യുന്നത്  ഇങ്ങനാ.....അല്ലാണ്ട്  വേറെ  ബഹളം  ഒന്നുമില്ല .....

ഒരുപാടു  ബെൽ  അടിച്ചപ്പോൾ  വന്നു  തുറന്നു....ഒന്നും  മിണ്ടാതെ  വെട്ടി  തിരിഞ്ഞു  അകത്തു  പോയി....ഞാൻ    അങ്ങോട്ട്  പോയി  മിണ്ടി  ഹോസ്പിറ്റലിലെ  കാര്യം  ഒക്കെ  പറഞ്ഞു  നോക്കി.... എവിടെ  തിരിഞ്ഞു  പോലും  നോക്കീല.....ഒടുവിൽ  ഞാൻ  പിടിച്ചു  നിർത്തി  എന്താ  എന്ന്  ചോദിച്ചതേയുള്ളൂ   അവളുടെ  കയ്യിലിരുന്ന  സ്പൂൺ  വെച്ച്  ഒരടി  തന്നു...പിന്ന അവിടെ  ഇരുന്ന  സകലമാന  സാധനങ്ങളും  എടുത്തെറിഞ്ഞു......ഈശോയെ  ഈ  പിശാശിനു   എന്താണ്.....ഒടുവിൽ  ഒരു  വിധം   ഞാൻ  അവളുടെ  രണ്ടു  കൈകളും  കൂട്ടി  പിടിച്ചു  അവളെ  ചേർത്ത്  പിടിച്ചു.......

."എന്താടീ   പട്ടത്തി ........"  എന്നെ   തുറിച്ചു  നോക്കീട്ടു  അകത്തു  പോയി     എന്തോ  എടുത്തു  കൊണ്ട്  വന്നു   എന്റെ  നേരെ   നീട്ടി......  എന്നെ  ഞെട്ടിച്ചു  കൊണ്ട്     അവളുടെ  കാർഡ്  ടെസ്റ്റ്  പോസിറ്റീവായിരുന്നു ........... ഞങ്ങൾ  ഒട്ടും  പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല...എന്റെ  എം  .ഡി   തീരുവാൻ  ഇനിയും  മാസങ്ങൾ  ഉണ്ട്.   അതിനിടയ്ക്ക്........ ഒരു  കുഞ്ഞു...ഇപ്പൊ  വേണമോ...... ആദ്യമൊക്കെ  അങ്ങനെ  ചിന്തിച്ചെങ്കിലും  ഒരിക്കലും  അതിനെ  വേണ്ടാ  എന്ന്  വെക്കാൻ  എനിക്ക്  കഴിഞ്ഞില്ല....  ശ്വേതയ്ക്കും  ഇപ്പൊ  ഒരു  കുഞ്ഞുനു  താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല..

"അച്ചായാ......ഞാൻ  എം..ഡി   പോലും  എടുത്തില്ല......ഞാൻ   എൻട്രൻസിന്   പ്രീപെയർ   ചെയ്യുന്നേയുള്ളു........ഇപ്പൊ  വേണോ ......?"

"ഡോക്റ്റർസ്  ആയ  നമ്മൾ  അങ്ങനെ  ചിന്തിച്ചാൽ  പിന്നെ    ബാക്കിയുള്ളവർ  എന്ത്  ചെയ്യും......  തിങ്ക്  പോസിറ്റീവ്......  ടേക്ക്  റസ്റ്റ്...സ്വസ്ഥമായി  പ്രീപയർ   ചെയ്യു  എൻട്രൻസിന്.....  കുഞ്ഞു  വരുമ്പോ  നമുക്കു  മെയ്ഡ് നെ  വെക്കാലോ...നിനക്ക്  എം.ഡി  യും  ചെയ്യാം........."

അടുത്ത  ദിവസം  എനിക്ക്  ഹോസ്പിറ്റലിൽ  ചെല്ലാൻ  കഴിഞ്ഞില്ല...സാൻഡ്രയെ  ഞാൻ  എന്നും വിളിക്കാറുണ്ടു ....ശ്വേതയും  വിളിക്കാറുണ്ട്.  ഞാൻ  അടുത്ത  ദിവസം   രാവിലെ  നേരത്തെ  എണീറ്റു   ഹോസ്പിറ്റലിൽ  പോകാനായി   ഇറങ്ങി.....

"ഇത്ര  നേരത്തെ  പോവുന്നോ     അച്ചായാ.......   "  ശ്വേതയാണു  ....ഉറക്കം  എണീറ്റു   വരുന്നതേയുള്ളൂ ....

"നീ   കിടന്നോ......  ഞാൻ  ഇറങ്ങുവാ....ആ   കൊച്ചവിടെ  ഒറ്റക്കേയുള്ളൂ ......."  അതും  പറഞ്ഞു  ഞാൻ ഇറങ്ങി......  പക്ഷേ  ശ്വേത എന്റെ  പുറകെ  വന്നു  ചുറ്റി  പിടിച്ചു.......

"അച്ചായാ...... സാന്ഡ്രയെ   എന്നും  അച്ചായനു   സപ്പോർട്ട്  ചെയ്യാൻ  പറ്റുമോ......അവൾക്കു   വെറുതെ  ഫാൾസ്  ഹോപ്പ്  കൊടുക്കണ്ട......മാത്രല്ല   അച്ചായൻ  മറ്റാരെയും  ഒരുപാട് കെയർ   ചെയ്യുന്നത്  എനിക്കത്ര  ഇഷ്ടല്ല......എന്നെ  വഴക്കു    പറയരുത്....പ്ലീസ് ..."  എനിക്ക്  കുറച്ചു  ദേഷ്യവും  ചിരിയും  വന്നു  അവസാനത്തെ  മുൻകൂർ ജാമ്യം  കേട്ടപ്പോൾ........ഞാൻ   അവളെ  പിടിച്ചു  നേരെ  നിറുത്തി......

"സംശയമാണോ.......പൊസ്സസ്സീവിനസ്     ആണോ ......?"  ഞാനാണ് ......അവൾ മാനത്തു  നോക്കി  നിൽപ്പുണ്ട്......

കള്ളം  പിടിക്കപെടുമ്പോഴുള്ള  ഒരു  നില്പ്പാണു .  ഇടകണ്ണിട്ടു  എന്നെ  നോക്കുന്നുണ്ട്......   

"  നേരെ  നോക്കെടീ     ........ പിന്നെ    രണ്ടിന്റെയും    ആവശ്യമില്ല......ഒന്നാമത്   അത്  സാൻഡ്രയാണ് ...... ഒരു  രീതിയിലും  അവൾ  ആരുടെയും  കട്ട്  തിന്നാൻ  വരില്ല....പിന്നെ    എന്റെ  കെയർ...... അതൊന്നും  അവൾക്കു  വേണ്ട...നീ  നോക്കിക്കോ  രണ്ടു  ദിവസത്തെ  കരച്ചിലോടെ   അവൾ   നല്ല  സ്മാർട്ട്  ആവും...... അവൾക്കു  ആരുടേയും  സപ്പോർട്ട്  വേണ്ട........ ആ   ഒരു    സ്മാർട്നെസ്സ് ഉണ്ടാവുന്ന   വരെ   എനിക്ക്  അവളെ   സപ്പോർട്ട്  ചെയ്തേ  പറ്റുള്ളൂ .....ഞാൻ  മാത്രല്ല ...നീയും  ...."

അവൾ  എന്നെ  തന്നെ   നോക്കി  നിന്നു .....ഒരു  ചമ്മൽ  ഒക്കെയുണ്ട്...... " ഞാൻ  എന്തായാലും  വെയിറ്റ്  ചെയ്യാം..... നീയും  കൂടെ  റെഡി  ആയി  വാ...നമുക്കൊരുമിച്ചു  പോകാം ...."    ആദ്യം  വരുന്നില്ല  എന്നൊക്കെ  പറഞ്ഞെങ്കിലും  ഞാൻ  നിർബന്ധിച്ചു  കൊണ്ട് പോയി.  സാന്ട്രയുടെ    കണ്ണീർ  തോർന്നിരുന്നു...മുഖത്തു   തെളിച്ചമില്ലാതിരുന്നു......എന്നാലും  ഞങ്ങളെ  നോക്കി  ചിരിക്കുന്നുണ്ട്  സംസാരിക്കുന്നു...  അവളുടെ  അപ്പനെ  പോലെ   ......ഉള്ളു  എരിഞ്ഞാലും  പുറമെ   ചിരിക്കാൻ  അവളും  ശ്രമിച്ചു.......  

"ഡാ   എബിച്ചാ ....അപ്പൊ  നീ   അപ്പനാവുവാണ്  അല്ലേ ...... നല്ല  അപ്പനാവണം ....നല്ല   മോട്ടിവേറ്റ്  ചെയ്യണം........എന്റെ  അപ്പനെ  പോലെ......"  അത് പറയുമ്പോൾ   അവളുടെ   കണ്ണുകൾ  നിറഞ്ഞിരുന്നു......അവൾ  നോട്ടം  മാറ്റി  ദുരോട്ടു   നോക്കിയിരുന്നു......

..അപ്പനെ  മുറിയിലേക്ക്  മാറ്റുന്ന  ദിവസം  ഞാനും  ശ്വേതയും  ചെന്നിരുന്നു...... സാൻഡ്രയ്ക്കു    കുറച്ചു  ധൈര്യം  വന്നതുപോലെ  എനിക്ക്  തോന്നി......

"  അച്ചായൻ   പറയുന്നത്  പോലെ സാൻഡ്ര    മിടുക്കി  ആയല്ലോ ......    "  ശ്വേതയാണു ..... സാന്ദ്ര  വെറുതെ  ചിരിച്ചതേയുള്ളു......അവളുടെ  അപ്പനെ  കൊണ്ട്  വരുമ്പോ  എങ്ങനെ   ഏറ്റവും  പ്രസന്ന  വേദനയായി  നിൽക്കാം  എന്ന   ചിന്തയിലും   വെപ്രാളത്തിലും   ആയിരുന്നു  അവൾ......അതിനായി  അവൾ  ഇടയ്ക്കു  ഇടയ്ക്കു  കണ്ണാടി  പോയി  നോക്കുന്നുണ്ട്....മുടി  ചീകുന്നുണ്ട്...അപ്പോഴേക്കും  കണ്ണ്  നിറയും.....പിന്നെ  മുഖം  കഴുകും......അങ്ങനെ  ...അങ്ങനെ .... ഉച്ചയോടെ  അങ്കിളിനെ  മുറിയിലേക്ക്  കൊണ്ട്  വന്നു...... അന്ന്  ഞാൻ  കണ്ടതിലും  ഒരുപാട്  മെച്ചപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്...എന്നാലും   പണ്ടത്തെ ആ  രൂപം   വിട  പറഞ്ഞു  തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.......

"എല്ലാരും  ഉണ്ടല്ലോ...... എന്റെ   സാൻഡി  അപ്പൊ  ഒറ്റക്കല്ല......." അപ്പനാണേ......

സാൻട്ര   ചിരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും  അപ്പനെ  സഹായിക്കുന്നത്  പോലെയും  എന്തെക്കെയോ  ജോലികൾ  ചെയ്യുന്നത്  പോലെയും   തിരക്കഭിനയിക്കുന്നുണ്ട്........ അവളുടെ  കണ്ണ്  നിറയുന്നത്  മറയ്ക്കാനുള്ള  തത്രപ്പാടാ...ഒടുവിൽ  പിടിച്ചു  നിൽക്കാൻ  കഴിയില്ല  എന്ന്  തോന്നിയപ്പോൾ   അവൾ  പുറത്തിറങ്ങി...അങ്കിളും   ശ്വേതയും  സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു......ഞാൻ  പുറത്തിറങ്ങി   അവളെ  നോക്കി....ദൂരെ   ജന്നലിൽ   കൂടെ  പുറത്തേക്കു  നോക്കി  നിൽക്കുന്നു..........ഞാൻ  അവളുടെ  അടുത്തേക്ക്  ചെന്നു ......  ഞാൻ   വന്നത്  മനസ്സിലാക്കി  അവൾ  ഒന്ന്  തിരിഞ്ഞു  നോക്കി.....കണ്ണ്  നിറഞ്ഞു  ഒഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അവൾ   ജന്നൽ  കമ്പികളിൽ   തലചായ്ച്ചു.

" എല്ലാർക്കും    ലൈഫിൽ  ഒരു  സെക്കന്റ്  ചാൻസ്  കിട്ടില്ല   സാൻഡി......കുറച്ചു  ദിവസത്തേക്കാണെങ്കിലും  നിന്റെ  അപ്പന്  അത്  കിട്ടി........ഡോണ്ട്   മിസ്   ഇറ്റ്.......    മേക്ക്   ഹിം   ഹാപ്പി ....... അതേ  നിനക്ക്  കൊടുക്കാനുള്ളൂ ......"     അവൾ    തൂവാല  വെച്ച്  മുഖം  നന്നായി  തുടച്ചു........  തലയാട്ടി.......

"അപ്പനോട്  ഒന്നും  പറയണ്ട  അല്ലേ .......?"  അവൾ  ചോദിച്ചു....

"ഇപ്പൊ  വേണ്ട......പിന്നെ  സ്വയം  മനസ്സിലാക്കും....."  ഞാൻ  പറഞ്ഞു... ഞങ്ങൾ  മുറിയിലേക്ക്   ചെല്ലുമ്പോൾ അങ്കിൾ  വെറുതെ  കണ്ണടച്ചു  കിടപ്പുണ്ട്.....ഞാനും  ശ്വേതയും  വൈകിട്ടോടെ  ഇറങ്ങി........ പിന്നീട്  അവർ  വീട്ടിൽ  പോവുന്നത് വരെയും   ഞാൻ  ഇടയ്ക്കു  ഇടയ്ക്കു  പോകുമായിരുന്നു.... ശ്വേതയ്ക്കെന്തോ അത്  ഇഷ്ടമാകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല...അവൾ  തുറന്നു  പറഞ്ഞില്ല  എങ്കിലും അവൾ  സാൻട്രയോടുള്ള  സംസാരത്തിൽ  നിന്നും   എനിക്കതു  മനസ്സിലായി...... ഞാൻ  കാരണം   ശ്വേതയും  സാന്ട്രയും  തമ്മിൽ അകലണ്ട....അപ്പോഴും  ഒറ്റപ്പെടുന്നത്  സാൻട്രയാവും . അതിനാൽ  ഞാൻ  സാൻട്രയുടെ  വീട്ടിൽ  പോയില്ല. അവളുടെ  അപ്പനെ  കാണണം  എന്നുണ്ടായിരുന്നു.....ഇടയ്ക്കു  ഇടയ്ക്കു  അവളെ  വിളിക്കുമായിരുന്നു.  അവളുടെ  അപ്പനോടും  സംസാരിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു......മാസങ്ങൾ   കടന്നു  പോയി.... സാൻഡ്രയെ  ഒറ്റയ്ക്കാക്കാൻ  എന്റെ  മനസ്സു സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല...അവൾക്കും  ഒരു  കൂട്ട്  വേണം...അവളുടെ  അപ്പൻ  എന്നോട്  അത്  സൂചിപ്പിക്കുകയും  ചെയ്തു.....

പിന്നെ  ഞാൻ  മറ്റൊന്നും  നോക്കീല.....ഒരു  ഐ .എസ് .ഡി   വിളിച്ചു......

"ഹലോ......"

"  എബി   ചാക്കോ  കുരിശിങ്കൽ   എന്താ   പതിവില്ലാതെ........"  പുരുഷ  ശബ്ദം....

"  ഡേവിസ്  എബ്രഹാമിനെ  ഒരു  റൈടിനു   പോകാൻ  വിളിച്ചതാ ........പോരുന്നോ...അങ്ങ്    ഹിമാലയത്തോട്ടു......."

" ആരേ വാ .... സൂപ്പർബ്...പക്ഷേ  ഒരു  രെക്ഷയുമില്ലടാ.......ഇവിടെ  അല്പം  ബിസി  ആണ് ....നാട്ടിൽ  വരാൻ   പറ്റില്ല....." അവനാണു .

"ആണോ.....എന്നാ  പിന്നെ   ഞാൻ  വേറെ  ആരെ  എങ്കിലും  വിളിക്കാം ...." ഞാൻ  ഒരു  ഒഴുക്കൻ  മട്ടിൽ  പറഞ്ഞു......

"ശ്വേത  എന്ത്  പറയുന്നു........? പിന്നെ  നമ്മുടെ    സാൻഡിയോ.....വരാറില്ലേ ......."   .......കൊത്തി ....ചൂണ്ടയിൽ  കൊത്തി ......ഇനി   ഞാൻ  നോക്കി  കൊള്ളാം ...

"അവൾ  ഇപ്പൊ  വരാറില്ല...അവളുടെ  അപ്പന്  പെട്ടന്ന്  വയ്യാണ്ടായി .......അല്പം  സീരിയസ്  ആണ്........."

"ആണോ ....എന്നിട്ടു.....ഹോസ്പിറ്റലിലാ ........." പിന്നങ്ങോട്ട്  അവനു  സംശയം  ..ഞാൻ  രോഗാവസ്ഥ  വിശദമായി  പറഞ്ഞു കൊടുത്തു......മ്മടെ  ഫീൽഡ്   ആണല്ലോ......അവൻ   എം.ബി.എ  ക്കാരനാ....

"അയ്യോ  അപ്പൊ   അവൾ  ഒറ്റക്കാവില്ലേ .....?"   പോരട്ടെ...... മ്മടെ  ഡേവിസ്  ആണേ...... 

"അവൾക്കു  ഇപ്പൊ  ഒരു  കല്യാണം  ആയിട്ടുണ്ട്........അതുകൊണ്ടു  കുഴപ്പമില്ലടാ ......."  ഞാനാണ്.....

"ആർക്കു  കുഴപ്പമില്ലാന്നു ......  എനിക്ക്  നല്ല  കുഴപ്പമുണ്ട്....നീ  ആ  ചെക്കന്റെ  നമ്പർ  ഒന്ന്  തന്നേ .........."   കലിപ്പ്  കാമുകൻ  തലപൊക്കി......

"എന്നാത്തിനാ......? "  ഞാനാണേ ...

"അവനാരാ   എന്റെ  പെണ്ണിനെ  കെട്ടാൻ.......നീ  ഒന്നുകിൽ  ആ  ചെക്കന്റെ  നമ്പർ  താ......അല്ലേൽ  അവളുടെ  അപ്പന്റെ  നമ്പർ താ......ഞാൻ  അടുത്താഴ്ച  നാട്ടിൽ  എത്തീരിക്കും.......മനസമ്മതവും  നടത്തി ...അവളെ  മിന്നും കെട്ടിയിട്ടേ  ഇനി  ഈ  ഡേവിസിന് ഒരു  വിശ്രമം  ഉള്ളൂ.......

ഈശോയെ   ഇവനെ   ഒരിക്കൽ  പോലും  സ്നേഹത്തോടെ  നോക്കാത്തവളോടാണോ  ഇവന്റെ  ഈ  പ്രണയം......

"അതിനു  അവൾക്കു  നിന്നെ  ഇഷ്ടമാവണ്ടേ......."  ഞാനാണേ 

"അവളുടെ  മനസ്സു  നിറച്ചു  സ്നേഹമല്ലേ ....അത്  എന്നിലോട്ടു   താനേ   ഒഴുകിക്കോളും......."

ഭാഗം 16

#തൈരും ബീഫും#

ഈശോയെ ഇവനെ ഒരിക്കൽ പോലും സ്നേഹത്തോടെ നോക്കാത്തവളോടാണോ ഇവന്റെ ഈ പ്രണയം......

"അതിനു അവൾക്കു നിന്നെ ഇഷ്ടമാവണ്ടേ......." ഞാനാണേ

"അവളുടെ മനസ്സു നിറച്ചു സ്നേഹമല്ലേ....അത് എന്നിലോട്ടു താനേ ഒഴുകിക്കോളും......."

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

"അപ്പായീ....അപ്പായീ...... ഒറ്റയ്ക്കിരുന്നു ചിരിക്കുവാണോ.....?" ആ കുറുമ്പി....... അവൾ വന്നത് പോലും ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല.......

"എപ്പോ എത്തി......കണ്ടില്ലല്ലോ......" ഞാൻ എണീക്കാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു......അപ്പോഴേക്കും അവൾ കട്ടിലിൽ കയറി എന്റെ പുറകിൽ ഒരു തലയണ എടുത്തു വെച്ചു.... ഒരു വിധം എണീറ്റ് ചാരിയിരുന്നെങ്കിലും അത്ര ശെരി ആയില്ലായിരുന്നു........ ഇപ്പൊ കുറച്ചു ദിവസങ്ങളായി ഇങ്ങനെ എണീറ്റിരിക്കാൻ പറ്റും.....

"ഒത്തിരി നേരായി......മമ്മ പറഞ്ഞു അപ്പായി ഉറങ്ങുവാണു.....ഡിറ്റർബ് ചെയ്യണ്ടാ എന്ന്........" കുറുമ്പി പറഞ്ഞു......ഭയങ്കര ഇംഗ്ലീഷ്കാരിയാന്നാ വിചാരം...... പൊതുവേ സംസാരത്തിൽ വലിയ കൊഞ്ചൽ ഇല്ലാ എങ്കിലും ഇംഗ്ലീഷ് പറയുമ്പോ കൊഞ്ചൽ ഉണ്ട്.....എനിക്കതു കേൾക്കാൻ ഇഷ്ടാണ്.....

"എന്നതാ......ഡിറ്റർബ്......." ഞാൻ കൃത്രിമ സംശയഭാവത്തിൽ ചോദിച്ചു......

അവൾ ഒന്നു സംശയിച്ചു...പിന്നെ അവൾക്കു ഭയങ്കര പഠിപ്പിക്കലാ.....എന്നും സ്കൂളിൽ പോയിട്ട് വന്നു എന്നെ

ഓരോന്നു പഠിപ്പിക്കലാ........

."അത് പിന്നെ........ഡിറ്റർബ്......അറിയില്ലേ ?......അപ്പ സ്കൂളിൽ പോവാത്തെ കൊണ്ടാ......ഡിറ്റർബ് എന്ന് വെച്ചാ.....ഉറങ്ങുന്നവരെയും പ്രാര്ഥിക്കുന്നവരെയും വിളിക്കാൻ പാടില്ല.......അതാ........" ഈശോയെ എന്നെ സ്കൂളിൽ പോകാത്തവനും ആക്കിയോ ......ഞാനറിയാതെ പൊട്ടി ചിരിച്ചു പോയി......

"ഡിറ്റർബ് അല്ല കുറുമ്പി......ഡിസ്റ്റർബ് ....... എന്നുവെച്ചാൽ ശല്യം ചെയ്യരുത് എന്ന്......" ഞാൻ അവളെ മടിയിലേക്കിരുത്തി പറഞ്ഞു കൊടുത്തു.

"ഡിഷ്‌ബുർബ്.......അല്ല.....ഡിസ്റ്റബ് ..........ഡിഷ്ടർബ് .............." അവൾ ചുണ്ടനക്കി ഒത്തിരി തവണ പറഞ്ഞു നോക്കി....ഒടുവിൽ അവൾ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു "ഇതൊന്നും വേണ്ട അപ്പായി...... ഡിറ്റർബ് ....അത് മതി........"

"എന്നാ പിന്നെ അത് മതി.......മമ്മ എവിടെ........" സാൻഡ്രയുടെ രോഗികൾ ഒക്കെ വന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു.....

"അപ്പായിക്ക്  ബ്രൗൺ സിറപ്പ് ഉണ്ടാക്കുവാ....... " കുറുമ്പി പറഞ്ഞു...എനിക്ക് കഷായം ഉണ്ടാക്കുവാണു എന്നാണുട്ടോ ..

സാന്ഡ്ര പറഞ്ഞ ഡോക്‌ടർ വന്നു കണ്ടിരുന്നു...... ഒരു ആയുർവേദ ആശുപത്രിയിൽ  ചികിത്സയെ പറ്റി

പറഞ്ഞു........ പുള്ളി എന്റെ കാര്യം അവിടത്തെ ഡോക്ടറുമായി ചർച്ച ചെയ്തിട്ടുണ്ട്...അവിടെ ഒരുപാട് ഇതുപോലത്തെ മിറാക്കിൾ കേസ്സ് ഉണ്ട് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു..... ഇപ്പൊ കഷായം ഒക്കെ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്...പഥ്യവും ഉണ്ട്..പിന്നെ രണ്ടു പേര് വന്നു രാവിലെ തിരുമ്മൽ ഉണ്ട്... ഇങ്ങനെ എത്രയോ

ദിവസ ചെയ്യണം. അത് കഴിഞ്ഞു വേണം അവരുടെ ആശുപത്രിയിൽ  പോയി താമസിക്കാൻ.......എനിക്ക് വലിയ വിശ്വാസമില്ല......ഞാൻ അലോപ്പൊതി ഡോക്‌ടർ ആണല്ലോ.....പക്ഷേ സാൻഡ്രയ്ക്കു നല്ല വിശ്വാസം ഉണ്ട്..... ഞാൻ ഒരിക്കൽ അവളെ കളിയാക്കി...

"ഡീ.....നീ എന്നാ ഡോക്ടറാ... നാട്ടിലെ അലോപ്പതി ഡോക്ടർമാർക്ക് ഒക്കെ വട്ടാണോ..... നീ എന്നെ വല്ല നല്ല ഏതെങ്കിലും മൾട്ടിസ്പെഷ്യലിറ്റി ഹോസ്പിറ്റലിൽ കാണിക്കു...അല്ലേൽ വല്ല മെഡിക്കൽ

കോളേജിലും കാണിക്കു...അവടയൊക്കെ നല്ല ഡോക്ടർസ് ഉണ്ട്..എന്തിനാ ഇങ്ങനെ നിന്റെ കാശ് കളയുന്നെ ..അത് മാത്രമോ എന്ത് പണിയാണ് നിനക്ക്.....കഷായം വെള്ളം തിളപ്പിക്കൽ....എന്ന് വേണ്ടാ......"

"ഡാ എബിച്ചാ... ഈ കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു വർഷത്തിൽ ഞാൻ നിന്നെയും കൊണ്ട് പോവാത്ത ഒരു ആശുപത്രിയുമില്ല.....പിന്നെ ഏതിനും ഒന്നും ഫലിക്കുന്നില്ല.....പിന്നെ ഇതെങ്കിലും നോക്കാലോ......"

അവൾ പറഞ്ഞു.....ഈവ മോൾ അവിടെയിരുന്നു കളിക്കുന്നുണ്ട്......സാൻഡി എനിക്ക് ഭക്ഷണം തരാൻ വന്നതായിരുന്നു.

"അതും അല്ലേ വല്ല കെയർ ഹോം .....നിന്റെ അപ്പന്റെ തണലോ...ഏതാണ്ട് ഒരു ഓൾഡ് അജ് ഹോം ഉണ്ടല്ലോ....അവിടെങ്ങാനും കോണ്ടാക്ക്...എന്നിട്ടു ആ ഡേവിസിടെ കൂടെ പോയി ജീവിക്കു...... " ഞാനതു ജനലിലൂടെ പുറത്തേ റബ്ബർമരങ്ങളെ നോക്കി പറഞ്ഞു..... അവൾ എന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വരുന്നത് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു........ അവൾ ബലമായി എന്റെ തല അവളുടെ നേരെ തിരിച്ചു.......

"അപ്പൊ....നിനക്ക് നിന്റെ ശ്വേതയെ കാണണ്ടേ....... ഇങ്ങനെ കിടന്നാൽ മതിയോ.......നീ ആദ്യം എണീറ്റ് നില്ക്കു......എന്നിട്ടു ഞാൻ ജീവിക്കാം......" ഞാൻ അവളെ നോക്കി...ആ കണ്ണുകളിൽ എന്താണ് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല......ഇല്ല അവളെ എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നില്ല......

"ഡീ എൻ്റെ മമ്മയെങ്കിലും ഒന്ന് വിളിക്കു..... അപ്പൻ കാശെങ്കിലും തരും.......ഇതൊക്കെ ഭയങ്കര ചിലവാ കൊച്ചേ........"

അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല..എന്നെ ഒന്ന് ഇരുത്തി നോക്കീട്ടു എന്റെ പ്ലേറ്റും എല്ലാം എടുത്തു കൊണ്ട് പോയി.......ഈ പെണ്ണ് എന്ത് സാധനമാണ്......എനിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു......

"അപ്പായി........ അപ്പായിക്കു ചിക്കൻ ഫ്രൈ വേണോ....... മമ്മ ഉണ്ടാക്കിയതാ..... അപ്പയ്ക്ക് മണം അടിച്ചാൽ കൊതി വരും എന്ന് പറഞ്ഞു പുറത്തു വെച്ച് ഉണ്ടാക്കിയതാ......" കുറുമ്പിയാണെ......

എനിക്ക് പഥ്യം ആണ്.....അതുകൊണ്ടു പച്ചക്കറിയാണ് സാന്ട്ര തരുന്നത്..... പക്ഷേ എന്റെ ഈവ മോൾ അങ്ങനല്ല......സാന്ട്ര എന്ത് ഉണ്ടാക്കിയാലും എനിക്ക് ആ വിവരം അപ്പൊ കിട്ടും...ആ കുഞ്ഞി കൈകളിൽ എനിക്കായി എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാവും......ഇന്നും അതേ ....എനിക്കായി ഒരു കോഴിക്കാൽ .....

മനസ്സു കലുഷിതമാണെങ്കിലും ആഹാരത്തിനോട് ഞാൻ അതൊന്നും കാണിക്കേലാ..... അപ്പോഴേ അത് വാങ്ങി കഴിച്ചു......സഹിക്കാമേലാ ....... അപാര രുചി.....

"ഈവ്സ്......." ഞാൻ അവളെ സ്നേഹം കൂടുമ്പോ വിളിക്കുന്നതാന്നെ.......

"അപ്പായിക്കു ഒരു കോഴിക്കാലും കൂടെ പ്ളീസ്......." ഞാനാണേ..... കേൾക്കാത്ത താമസം ആള് ഓടി...... കട്ട് കൊണ്ട് വരാൻ അവൾക്കു ഭയങ്കര ഇഷ്ടാണ്.

"മമ്മ കാണരുതുട്ടോ......." ഞാൻ ശബ്ദം താഴ്ത്തി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.....പക്ഷേ പൊളിച്ചില്ലേ എന്റെ കുറുമ്പി....

"ശെരി അപ്പായി...... മമ്മ കാണില്ല......"....നശിപ്പിച്ചു.

ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഓടുവാണു കുറുമ്പി...... ഞാൻ ചെവികൂർപ്പിച്ചു കിടന്നു....സാൻഡ്രയുടെ ശബ്ദം ഒന്നും കേൾക്കുന്നില്ല..അവൾ കേട്ടില്ലേ...... കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം കുറുമ്പി കോഴിക്കാലുമായി വന്നു.....

"ദാ അപ്പായി...." എന്റെ നേരെ കൊണ്ട് വന്നു തന്നു.....ഒരെണ്ണം അവൾ കഴിക്കുന്നുണ്ട്....... ഒരെണ്ണം എനിക്ക്...ആ നിൽപ് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് അവൾക്കു ഒരു ഉമ്മ കൊടുക്കാൻ തോന്നി.....

"മമ്മ എവിടെ......? മോളെ കണ്ടോ...?." ഞാൻ ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു.

"ഇല്ല...അപ്പായി...... വേഗം കഴിക്കു......." അതും പറഞ്ഞു അവൾ ആഞ്ഞു കടിച്ചു പറിക്കലാ....ഞാനും വാങ്ങി കഴിച്ചു തുടങ്ങി...... കുറുമ്പി എന്നെ നോക്കി തലയാട്ടി ചിരിച്ചു.......

"കൊള്ളാല്ലേ........" ഞാനാന്നെ ...

"എരിവ് കൂടി പോയി അപ്പായി ....... " അവൾ  തട്ടി കൊണ്ട് പറയുവാ.....

"അയ്യോടാ.....എങ്കിൽ പിന്നെ കുറച്ചു ഐസ് ക്രീമും കൂടെ തരട്ടെ" ഒരു പരിഹാസച്ചുവയുള്ള ശബ്ദം. സാൻഡ്രയാണെ.....ഞങ്ങളും നോക്കി കയ്യും കെട്ടി നിൽക്കുന്നു....... മോളെ നന്നായി ദേഷ്യത്തിൽ നോക്കുന്നുണ്ട്.....

കുറുമ്പി ഒന്ന് വിളറി അല്ല നന്നായി വിളറി........

"വേണ്ട മമ്മ...... സോറി......"

പതുക്കെ അള്ളിപ്പിടിച്ചു എന്റെ പുറകിൽ ഒളിച്ചു......എന്നിട്ടു വിളിച്ചു പറയുവാ......

"ഈവ....... ഇങ്ങു ഇറങ്ങി വാ..... കള്ളത്തരം കാണിച്ചിട്ട്....ഇങ്ങോട്ടു വരാൻ....." സാൻഡ്ര കലിപ്പിലാണ്......

എന്റെ മുഖത്തു നോക്കുന്നു പോലുമില്ല.....മുഖം കണ്ടാൽ അറിയാം എന്നെ കടിച്ചു കീറി കൊല്ലും എന്ന്..

"മമ്മ സോറി .......അപ്പായി പറഞ്ഞിട്ടാ........ ഞാനൊന്നും ചെയ്തില്ല.....എല്ലാം അപ്പായിയാ......" ഈശോയെ എന്നെ ഒറ്റികൊടുത്തിട്ടു വലിയ വായിൽ നിലവിളിയാ ആ കുരുപ്പു....... ചെവി പൊട്ടിപ്പോവുന്ന വിളി ..... സാന്ട്ര ചെവിപൊത്തി......ഞാൻ ഒരു കോഴിക്കാലും പിടിച്ചു ദയനീയമായി ഇരിക്കുവാണേ...... ഞങ്ങളെ ഒന്ന് നോക്കീട്ടു സാൻഡ്ര തിരിച്ചു പോയി..... അപ്പോഴേക്കും കുറുമ്പി വിളിയും നിറുത്തി..... എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു....... ഞാൻ ചിരിച്ചു പോയി.....

"എടീ ഭയങ്കരീ.....നീ നിന്റെ മമ്മയെ കടത്തി വെട്ടുമല്ലോ......" അവളെ മടിയിലേക്കു ഇരുത്തി ഞാൻ പറഞ്ഞു.......

"മമ്മയ്ക്കു എന്റെ നിലവിളി പേടിയാ....ഓടിപൊക്കോളും .......പാവമാ......" അവൾ പറഞ്ഞു....... എനിക്കും ചിരി വന്നു..... എന്നിട്ടു ഞങ്ങൾ രണ്ടും കൂടെ വിവാദമായ ആ കോഴിക്കാലു തട്ടി.

സംഭവം അങ്ങനെയൊക്കെ ഒതുങ്ങിയെങ്കിലും സാന്ട്ര ഞങ്ങളോട് മിണ്ടുന്നില്ല..... എനിക്കൊന്നു ടോയ്‌ലെറ്റിൽ പോണം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോലും തിരിഞ്ഞു നോക്കീല്ല .....മോളോടും മിണ്ടുന്നില്ല.....അവൾ സോറിയൊക്കെ പറഞ്ഞു പിന്നാലെ നടക്കുന്നുണ്ട്...... ഒടുവിൽ എനിക്ക് ശെരിക്കും ടോയ്‌ലെറ്റിൽ പോണമായിരുന്നു......പെണ്ണ് ഈ വഴിക്കു വരുന്നില്ല......പച്ച വെള്ളം പോലും ഈവമോളാ എടുത്തു തന്നത്.......ദുഷ്ട....... ഗതികെട്ട് ഞാനും അലറാൻ തുടങ്ങി...... ഒപ്പം കുറുമ്പിയും......

"സോറി മമ്മാ............." ശബ്ദം കലശലായപ്പോ സാൻഡി എത്തി

"എന്നാത്തിനാ ഇങ്ങനെ അലറി വിളിക്കുന്നേ....രണ്ടും ...." സാന്ഡിയാണ്..... മുഖം പരമാവധി വീർപ്പിച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്....

"എത്ര മണിക്കൂറായി നീ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കീട്ടു.....എന്റെ ബ്ളാഡർ ഒക്കെ ഇപ്പൊ പൊട്ടും.......വഞ്ചകി......" ആരോട് പറയാൻ ഒന്ന് മൈൻഡ് പോലും ചെയ്യുന്നില്ല......തിരിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു കട്ടിലിൽ കിടത്തുമ്പോഴും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല.......മുഖത്തു നോക്കുന്നുമില്ല.......എന്നെ നേരെ കിടത്തി പുതപ്പിക്കുമ്പോഴും...... നോക്കുന്നില്ല...... ഒടുവിൽ ഞാൻ അവളെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു നിർത്തി......

"ഡീ സാൻഡി ഒന്ന് മിണ്ടെടീ....ഞാൻ ഇനി കഴിക്കേലാ......പ്രോമിസ് ......" ഞാനതു പറഞ്ഞതും എന്റെ കയ്യുടെ മുകളിൽ മറ്റൊരു കുഞ്ഞു കയ്യും ശബ്ദവും വന്നു.......

"ഞാനും പോമിസ്സ്........." ആ കുഞ്ഞു കൈകണ്ടപ്പോൾ സാൻഡ്രയുടെ ദേഷ്യം ഒരു ചിരി ആയി മാറി.....

പതുക്കെ ചിരികൾ പൊട്ടിച്ചിരികളായി മാറാറുണ്ടായിരുന്നു.......പിന്നെ ഞാൻ പഥ്യം തെറ്റിച്ചിട്ടില്ല.....ചികിത്സ യിൽ വിശ്വാസം ഉണ്ടായിട്ടല്ല...... സാന്ഡിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം...എന്തായാലും ഞാൻ എണീറ്റ് നടക്കാതെ അവൾ എന്നെ വിടില്ല...... കുറുമ്പി ഒരു രെക്ഷയുമില്ലാതെ മുന്നേറികൊണ്ടിരുന്നു...അവൾ പലപ്പോഴും ഞങ്ങൾക്ക് പൊട്ടിച്ചിരികൾ സമ്മാനിച്ചിരുന്നു..അത് കാണുമ്പോ...ഡേവിസ് എന്തുകൊണ്ട് ഇവരെ കാണാൻ വരാത്തത് എന്ന് തോന്നും.......അവൻ അത്രയും ദുഷ്ടൻ ഒന്നുമല്ല.....ദൂരെ എവിടെയോയോ എന്റെ ശ്വേതയും കുഞ്ഞും ഉണ്ടല്ലോ...അവരും എന്താ എന്നെ അന്വേഷിക്കാത്തെ എന്ന് തോന്നും.... എന്റെ മമ്മ എന്താ എന്നെ കാണാൻ വരാത്തെ എന്ന് തോന്നും...... ചില രാത്രികൾ ഒന്നും ഉറക്കം വരാറില്ല...... ചിലപ്പോഴൊക്കെ സാന്ഡ്ര എണീറ്റ് വരാറുണ്ട്...... ഇവരെ ഒക്കെ പറ്റി ഞാൻ അവളോട്‌ ചോദിക്കാറുണ്ട്.....അധികം ഒന്നും പറയാറില്ല ഒന്ന് മാത്രം......

"എല്ലാരും എബിക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്നു........" ആദ്യമൊക്കെ അവൾ പറയുന്നത് കേൾക്കുമ്പോ ദേഷ്യം തോന്നുമായിരുന്നു......ഇപ്പോൾ അത് ഒരു ആശ്വാസമാണ്. എന്നാൽ ഇപ്പോഴും സാൻഡി എന്റെ മനസ്സിലെ വിങ്ങൽ ആണ്....... ഈ ചികിത്സാ അവൾക്കു ഇരട്ടി പണിയാണ്.....രാവിലെ നേരത്തെ എണീറ്റ് ഏതാണ്ട് കഷായം ഉണ്ടാക്കണം...അതും രണ്ടു നേരം..... പിന്നെ രണ്ടു തിരുമ്മുകാര് വന്നു മൊത്തം എണ്ണയിട്ട മസ്സാജ് ചെയ്യും ചൂട് പിടിപ്പിക്കും..എന്നിട്ടു അവൾ എന്നെ കുളിപ്പിക്കും.....ഈശോയെ എന്നെയും താങ്ങി കൊണ്ടു വന്നു കിടത്തുമ്പോ അവൾ ചിലദിവസങ്ങളിൽ തളരാറുണ്ട്..... എനിക്കവളോട് ദേഷ്യം തോന്നും.....

"ഒരു ഹോം നഴ്സിനെയെങ്കിലും വെക്കു കൊച്ചേ...... ഈ ആറടി പൊക്കമുള്ള എന്നെ താങ്ങിയാൽ നിന്റെ തോളും കഴുത്തും ഒക്കെ പോവും... പത്തു നാൽപ്പതു വയസ്സ് കഴിയുമ്പോ തേയ്മാനവും വേദനയുമായിരിക്കും ബാക്കി......." ഞാനവളോട് ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു....

"ഓ....ഡോക്‌ടർ .എബി ചാക്കോ ...താങ്കൾക്കു ഒരു സുന്ദരി ഹോം നഴ്സിനെ വേണം അല്ലേ......" അവൾ കളിയാക്കി.....ചിരിക്കുന്നുമുണ്ട്...മുറി വൃത്തയാക്കുന്നുമുണ്ട്.

"ഓ...പിന്നേ ...എണീറ്റിരിക്കാൻ പോലും മേലാ...അപ്പോഴാ......." ഞാൻ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു.

"എണീറ്റിരുന്നില്ലെങ്കിൽ എന്താ.....ദർശനേ സുഖം ആവാലോ......" കുറുമ്പോടെ പറഞ്ഞിട്ട് പണി തന്നെ......എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നിട്ട് ഒരു കാലി കുപ്പി എടുത്തു എറിഞ്ഞു...... അവൾ മാറി..... ഏറു കിട്ടീല്ല.

"ഡാ....എബിച്ചാ..ആ പാവം ഹോം നേഴ്സ് കൊച്ചിന്റെ തോളും കഴുത്തും വേദനിക്കില്ലേ...പിന്നെ അത് എങ്ങനെ പണി എടുത്തു ജീവിക്കും......നീ പറ......" അവൾ പറഞ്ഞിട്ട് എന്നെയും നോക്കി പുരികവും പൊക്കി നിൽപ്പുണ്ട്.......

"ന്നാലും എന്റെ കർത്താവേ.....ഒരിക്കൽ പോലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഹോം നഴ്സിന്റെ വേദന നിനക്ക് മനസ്സിലാവും......നിന്റെ ഡേവിസിയെ മാത്രം നീ എന്താ മനസ്സിലാക്കാത്തെ....... അവൻ മിന്നുകെട്ടിയ പെണ്ണ് ആരുമല്ലാത്ത മറ്റൊരുത്തനെ പരിചരിച്ചു ജീവിച്ചാൽ അവനു ഇഷ്ടാവോ....എന്തിന്റെ പേരിലാണെങ്കിലും.........യൂ ആർ റോങ്ങ് സാൻഡി...... "

നിശ്ചലയായി എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ട്......കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുമുണ്ട്...പക്ഷേ എനിക്ക് പറയാതെ കഴിയില്ല.......എത്ര നാൾ ഇങ്ങനെ......

"സാൻഡി ഐ ആം റെഡി......നീ എന്നെ ആ കെയർ ഹോമിലാക്കു...അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ മമ്മയെ വിളിച്ചു താ......അപ്പൻ കൈവിടില്ല...... നീ ഡേവിസിയെ വിളിക്കു...അവൻ എന്തായാലും വരും....നിന്നെ അത്രയ്ക്കിഷ്ടാണ്......." അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല......നിശബ്ദം മറ്റു ജോലികളിൽ ഏർപ്പെട്ടു.......

" എന്തിനാ നീയിങ്ങനെ മിണ്ടാതിരിക്കുന്നേ....എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് പറ........... ഡേവിസിനെ എനിക്കെങ്കിലും വിളിച്ചു താ.......ഞാൻ അവനെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാം......" എബി വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ട്....... ഞാൻ മൗനമായി മുറി വിട്ടിറങ്ങി...... ഡേവിസ്....അവനെ ആരും ഒന്നും മനസ്സിലാക്കിക്കണ്ടാ....എന്നെ അവൻ മനസ്സിലാക്കിയത് പോലെ വേറെ ആരും മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല...... ഞാൻ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു ...പുസ്തകങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്ന് ഒരു ആൽബം എടുത്തു നോക്കി....ഞങ്ങളുടെ മനസ്സമ്മതത്തിന്റെ ആൽബം.....ഡേവിസ്..... ഇരുനിറവും കാപ്പികണ്ണുകളുള്ള ഡേവിസ്........ഞാൻ പലപ്പോഴും എബിയുടെ കണ്ണിൽ കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ച പ്രണയം എനിക്കാവോളം തന്ന ഡേവിസ്....... ഒരുപാട് സംസാരിക്കുന്ന എന്റെ മൗനം പോലും പ്രണയം ആണ് എന്ന് പറഞ്ഞ ഡേവിസ്.......

പെണ്ണുകാണാൻ ഒരാൾ വരുന്നുണ്ട് എന്ന് അപ്പൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ കല്യാണം വേണ്ടാ എന്ന് പറയാൻ തോന്നീല്ലാ...... അപ്പന് വളരെ കുറച്ചു ദിവസങ്ങളെ ഉള്ളു എന്ന് എനിക്കും അപ്പനും അറിയാമായിരുന്നു....

"എനിക്ക് ഇവിടന്നു പോവുമ്പോ എന്റെ സാന്ഡിയുടെ കൂടെ ഒരാൾ ഉണ്ടാവണം..... അല്ലേൽ അങ്ങ് ചെല്ലുമ്പോ നിന്റെ മമ്മ വഴക്കു പറയില്ലായോ...." എനിക്ക് മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

..അപ്പൻ പറഞ്ഞതുപോലെ ഞാൻ ഒരു ലൈറ്റ് പിങ്ക് സാരി ഉടുത്തു.......മമ്മയെ ആദ്യമായി കണ്ടപ്പോൾ ഈ കളർ സാരിയാ ഉടുത്തിരുന്നത് എന്ന്...... മുടിയും അഴിച്ചിട്ടു.......അത് എപ്പോഴും അങ്ങനാ..... മറ്റു സ്ത്രീകൾ ആരും ഇല്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ട് ഞാൻ തന്നെ അവർക്കുള്ള ചായയും പലഹാരങ്ങളും എടുത്തു വെച്ചു കാത്തിരുന്നു....അപ്പോഴേക്കും ജോസഫ് അങ്കിളും അന്നമ്മച്ചിയും എത്തി..... ഉടനെ തന്നെ അവരും എത്തി...... ആരെക്കയോ സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ടു...... അപ്പൻ എന്നെ വിളിച്ചു...... ചായയുമായി ചെന്നു......... ആകമാനം എല്ലാരേയും നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു...മറ്റു വികാരങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... ..ഒരോരുത്തർക്കായി ചായ കൊടുത്തു.....

"ഒന്ന് എന്നെ നോക്ക് സാൻഡി..........." ഞാൻ ഞെട്ടി തലപൊക്കി നോക്കി....... ഡേവിസ് ...... എബിയുടെ ഫ്രെണ്ട്...... ഇവനാണോ എന്നെ കാണാൻ വന്നത്......ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി...മറ്റു ചെറുപ്പക്കാർ ഒന്നുമില്ല.....ഒരു ആന്റിയും മോളും ഒരു അങ്കിളും പിന്നെ മറ്റു രണ്ടു പേരും......ഞാൻ അതിശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി......ഇവൻ കാനഡയിൽ അല്ലായോ...... ഡേവിസ് എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. എന്നിട്ടു  പതുക്കെ പറഞ്ഞു....

" ...ഇങ്ങനെ നോക്കല്ലേ.....ഞാൻ പിന്നെ പോവില്ലാ...." അപ്പോഴാ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് അപ്പനും എല്ലാരും ഞങ്ങളെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു.......ശോ ...നാണക്കേടായി......

"എബിയുടെ ഫ്രണ്ടാ അപ്പ......ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്......അതാ......." ഞാൻ അപ്പനോട് പറഞ്ഞിട്ട് മാറി നിന്നു. പലപ്പോഴും കണ്ണുകൾ ഇടഞ്ഞപ്പോൾ ഡേവിസ് ഇങ്ങോട്ടു തന്നെ നോക്കി ഇരിപ്പുണ്ട്....ഞാൻ പതുക്കെ അകത്തോട്ടു വലിയാൻ തുടങ്ങിയതും......

"അങ്കിളേ...എനിക്ക് സാൻട്രയോട് മാത്രം സംസാരിക്കണം......." അവനാണ്.... കർത്താവേ ഇത് എന്ത് സാധനമാണ്....... അപ്പൻ ചിരിച്ചു....

"പിന്നെ സംസാരിക്കാതെ......... സാൻഡി ....നിങ്ങൾ ഒന്ന് നടന്നേച്ചും വാ........" അപ്പനാണേ.....

ഭാഗം  17 

#തൈരും_ ബീഫും#

" ...ഇങ്ങനെ  നോക്കല്ലേ .....ഞാൻ  പിന്നെ  പോവില്ലാ ...." അപ്പോഴാ  ഞാൻ  ശ്രദ്ധിച്ചത്  അപ്പനും  എല്ലാരും  ഞങ്ങളെ  നോക്കി  ചിരിക്കുന്നു.......ശോ ...നാണക്കേടായി......

"എബിയുടെ    ഫ്രണ്ടാ   അപ്പ......ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്......അതാ......."  ഞാൻ  അപ്പനോട്  പറഞ്ഞിട്ട്  മാറി  നിന്നു.  പലപ്പോഴും  കണ്ണുകൾ  ഇടഞ്ഞപ്പോൾ  ഡേവിസ്  ഇങ്ങോട്ടു  തന്നെ   നോക്കി  ഇരിപ്പുണ്ട്....ഞാൻ  പതുക്കെ  അകത്തോട്ടു  വലിയാൻ  തുടങ്ങിയതും......

"അങ്കിളേ ...എനിക്ക്  സാൻട്രയോട്  മാത്രം  സംസാരിക്കണം......."  അവനാണ് .... കർത്താവേ  ഇത്  എന്ത്  സാധനമാണ്....... അപ്പൻ  ചിരിച്ചു....

"പിന്നെ  സംസാരിക്കാതെ ......... സാൻഡി ....നിങ്ങൾ  ഒന്ന്  നടന്നേച്ചും   വാ........"  അപ്പനാണേ.....

അപ്പൻ  എന്നെ  നോക്കി  പോകാനായി  കണ്ണുകൾ  കൊണ്ട്  അനുവാദം  തന്നു...... ഡേവിസ്   മുറ്റതോട്ട്   ഇറങ്ങി  കഴിഞ്ഞിരുന്നു.....അതുകണ്ടപ്പോൾ  എനിക്ക്  ചിരി  വന്നു..... ഞാനും  അവനു  ഒപ്പം  ഇറങ്ങി...... റബ്ബർ  മരങ്ങൾക്കിടയിലേക്കു   അവൻ  നടന്നു  തുടങ്ങിയിരുന്നു...... ഞാനും  അവനെ  അനുഗമിച്ചു..... അവൻ  എന്നെ  തിരിഞ്ഞു  നോക്കുന്നെ  ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......ഈശോയെ  ഇവൻ  റബ്ബർക്കാടും  എന്റെ  ആസ്തിയും  അറിയാൻ  വന്നതാണോ....   എന്തോ സംസാരിക്കണം  എന്ന്  പറഞ്ഞിട്ട്  ഒന്നും  മിണ്ടുന്നില്ലല്ലോ.....മിണ്ടുന്നില്ലേൽ  വേണ്ട........അല്ലേലും  എനിക്കിതു  വേണം....എത്രയോയോ  തവണ  ഇവൻ  എന്നോട്   മിണ്ടാൻ നടന്നിട്ടുണ്ട്...അന്നൊന്നും  ഞാൻ  തിരഞ്ഞു  നോക്കിയിട്ടില്ല....ഇപ്പൊ  കണ്ടില്ലേ   എന്റെ  വീട്ടിൽ  എന്റെ  അപ്പന്റെ  അനുവാദത്തോടെ  ഞാൻ  അവൻ്റെ   പുറകെ  നടക്കുന്നു...എന്തായാലും  രക്ഷപ്പെട്ടു ...മിണ്ടാത്തത്  നന്നായി.....എന്റെ  അപ്പന്  വേണ്ടി  ഞാൻ  കല്യാണം  കഴിക്കുന്നത്  ആണ്  എന്ന്  പറയാൻ  പറ്റുമോ..എന്താണു 

 എനിക്ക്  പറയാനുള്ളതു ..ഒരു  പ്ലസ്  ടു  പ്രണയത്തിൽ  കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന   ഒരു  വിഡ്ഢി ആണ്  എന്നോ......എന്റെ   പ്രണയത്തിന്റെ മുഖം  എന്നോ  പതിഞ്ഞുപോയതായാണ്  എന്നോ......വര്ഷങ്ങളായി  ഞാനതിനെ  മായ്ക്കുന്നു......വീണ്ടും  വീണ്ടും  തെളിയുന്നതല്ലാതെ  മങ്ങുന്നില്ല   എന്ന്  പറയാനോ....

പെട്ടന്നു  ഡേവിസ്   തിരിഞ്ഞു  നിന്നു......ഞാനതൊട്ടും   പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത  കൊണ്ട് തന്നെ  ഞാൻ   ഒന്ന്  പരുങ്ങി......

"എന്താ     ആലോചിച്ചത്  എന്ന്  ഞാൻ  പറയട്ടെ.......?"  എന്നെ  നോക്കി  ചിരിച്ചു  കൊണ്ട്  ചോദിച്ചു...ഈശോയെ  ഞാൻ    ഇപ്പൊ  പെടുമല്ലോ .....

"വേണ്ട...പറയണ്ട......"  ഞാനാണേ 

"പറയാന്നേ ........"  ഡേവിസാണ് .

"വേണ്ടാന്നേ ........" ഞാൻ   മുന്നോട്ടു  കയറി  നടന്നു..... അവനും  എന്റൊപ്പം  നടന്നു  എത്തി.....

"ഈ   വേഗത  നേരത്തെ  നടന്നപ്പോൾ  ഇല്ലായിരുന്നല്ലോ.......?" ഡേവിസ്  കുസൃതിയോടെ  ചോദിച്ചു.

"അത്  പിന്നെ......ഡേവിസ്  മുന്നിൽ  നടക്കുവല്ലേ......അതുകൊണ്ടാ    ഞാൻ പതുക്കെ    നടന്നത്......"  ഞാൻ   പറഞ്ഞുകൊണ്ട്  നടന്നു...

"എനിക്ക്  മുന്നിൽ  നടക്കാൻ  ഇഷ്ടല്ല......നമുക്കു  ഇങ്ങനെ    ഒരുമിച്ചു  നടക്കാം.... എന്റെ  ഒപ്പം  നടക്കുന്ന     സാൻഡ്രയെ   ആണ് എനിക്കിഷ്ടം......" ഞാൻ  ഒന്ന്  നിന്നു ...അവനും.......  ആ  കണ്ണുകളിൽ   നിറച്ചും പ്രണയമായിരുന്നു.....ഒരുപാട്  തവണ  ഞാൻ എബിയിൽ  കാണാൻ  ആഗ്രഹിച്ച  പ്രണയം......ഇന്ന്   ആ  പ്രണയം  മറ്റൊരു  കണ്ണിൽ ....ഞാൻ  എന്റെ  കണ്ണുകൾ  മാറ്റി  വിദൂരതയിലേക്ക്  ആക്കി......

"എനിക്കും  നിനക്കും   പറയാൻ പ്രണയകഥകൾ  ഉണ്ടാവും.....അത്  നമുക്ക്  ഇപ്പൊ  പറയണ്ട.....കുറെ  വർഷങ്ങൾ   ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു  മക്കളും കൊച്ചുമക്കളും  ഒക്കെ  ആവുമ്പൊ  ഞാനൊരു  അപ്പാപ്പനും   നീ  ഒരു സാന്ടറ  അമ്മാമ്മ  യും  ഒക്കെ  ആവുമ്പൊ നമുക്ക്   പറഞ്ഞു  ചിരിക്കാം.......ഇപ്പൊ  നമുക്ക്  പ്രസന്റ്   മതി........അത്  പോരേ .......ഞാൻ  റെഡിയാണ്....ഇപ്പൊ  അറിയണോ എന്റെ  കഥകൾ ....?"

ഈശോയെ  ഇത്  എന്ത്  സാധനാണു.......  ഞാൻ  ചിരിച്ചു  പോയി.....

" വേണ്ട........ എനിക്ക്  അങ്ങനെ  പ്രണയകഥകൾ  ഒന്നുമില്ല ..ഒരു  കഥയേ ഉള്ളൂ ......." ഞാനാണേ . അവൻ  എന്നെ  നോക്കി പതുക്കെ  ഒരു  രഹസ്യം  പോലെ  പറഞ്ഞു.

 "ഒരു  കഥ.......ഭയങ്കര  പ്രശ്നമാണ്....."  

എന്നിട്ടു  ചിരിച്ചു  കൊണ്ട്  പറഞ്ഞു....

"..എനിക്ക്  ഒരുപാട്  കഥകൾ  ഉണ്ടായിരുന്നു...... പിന്നെ  അവസാനത്തേതു  ഞാൻ  മിന്നു  കെട്ടുന്ന  പെണ്ണാവാണം   എന്ന  നിർബന്ധം  എനിക്കുണ്ട്....."

.ഞങ്ങൾ  ഒരുപാട്  സംസാരിച്ചു ...അല്ല  ഡേവിസ്  സംസാരിച്ചു.എന്റൊപ്പം  നടക്കുന്ന  ഒരുപാട്  സംസാരിക്കുന്ന   ഈ   കാപ്പി കണ്ണുള്ള  ചെറുപ്പക്കാരനോട്   എനിക്ക്  എന്നാണു  കർത്താവേ  പ്രണയം   തോന്നുന്നത്...

"തനിക്ക്  വേറെ   കല്യാണം  നോക്കുന്നു  എന്ന്  എബി   പറഞ്ഞപ്പോൾ  അപ്പൊ  കേറി  പോരുവായിരുന്നു......പപ്പയെയും  മമ്മയെയും  കൊണ്ട്......" ഡേവിസ്  പറഞ്ഞു...ഞങ്ങൾ  നടന്നു  തിരിച്ചു  വീട്ടിലേക്കു  എത്തിയിരുന്നു.......

"എബി    പറഞ്ഞോ? ........"  ഞാൻ  പെട്ടന്ന്  ചോദിച്ചു .അത്  എനിക്ക് പുതിയ  അറിവായിരുന്നു....ഇപ്പൊ  കുറച്ചായി   അവൻ  എന്നെ    വിളിച്ചിട്ട് .

"അതേ........ അവനാ   എല്ലാ  ഡീറ്റൈൽസും  തന്നതു ......." അതും  പറഞ്ഞു   അവൻ  വീട്ടിലേക്കു  കയറി......

"എത്ര  നേരായി  പോയിട്ട്......എല്ലാം   കൂടെ  ഇന്ന്  പറഞ്ഞാൽ  ബാക്കി  ദിവസങ്ങൾ   പിന്നെ   എന്തോ   ചെയ്യും......"  ആരോ  അങ്ങനെ  പറഞ്ഞു....എല്ലാരും  കൂടെ  ചിരിക്കുന്നു...ഒപ്പം   ഞാനും.....അപ്പൻ  എന്നെ  നോക്കി  ഇഷ്ടായോ  എന്ന്   ചോദിച്ചു.....ഞാൻ  അതെ  എന്ന് കണ്ണുകൾ കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.....അപ്പന്  എന്നിട്ടും  സമാധാനമായില്ല ....എല്ലാരും മുന്നിൽ  ഇരിക്കുമ്പോൾ  എന്നെ  വിളിച്ചു  കൊണ്ട്  അകത്തേക്ക്  വന്നു  ചോദിച്ചു.....അപ്പന്  അങ്ങനെ നടക്കാൻ  ഒക്കെ  ബുദ്ധിമുട്ടാണ്...ക്ഷീണമാണ്  എപ്പോഴും......

"മോൾക്ക്  ഇഷ്ടായോ ....ഇല്ലേൽ  പറ ......  അപ്പൻ  വേറെ   നോക്കാം ..... "  ദിവസങ്ങൾ  പോലും  എണ്ണപ്പെട്ട  എന്റെ  അപ്പൻ ....... വേറെ  നോക്കാൻ  ഇനി  ദിവസങ്ങൾ  കുറവാണ്  എന്ന്  അറിയാമായിരുന്നിട്ടും.... ആ  വേദന  മറച്ചു  എന്റെ  മുന്നിൽ  നിൽക്കുന്ന  അപ്പൻ.....

"ഡേവിസിനെക്കാളും  നല്ല   ചെക്കനെ   എനിക്ക്  കിട്ടുകേല  അപ്പ........  എനിക്ക്  ഇഷ്ടായി......" അപ്പൻ  ആശ്വാസത്തോടെ  കണ്ണടച്ച്  എന്നെ  ചേർത്ത് പിടിച്ചു......എന്റെ  നെറുകയിൽ  ചുണ്ടു  ചേർത്തു ......

അടുത്താഴ്ച  മനസമ്മതത്തിനു  വേണ്ടി  തിയതിയും  ഉറപ്പിച്ചാണ്  അവർ  പോയതു ...ഡേവിസ്   എന്റെ  നമ്പറും  വാങ്ങി.... വിളിക്കാം  എന്നും  പറഞ്ഞു......അവരൊക്കെ  പോയി  കഴിഞ്ഞപ്പോൾ  അപ്പനെ  ഞാൻ  മുറിയിലേക്ക്  കൊണ്ട്  പോയി  കിടത്തി...... ഇപ്പോൾ  എപ്പോഴും  കിടക്കുവാണു ......വേദനാസംഹാരികളുടെ  ശക്തി കൊണ്ട്  ശരീരം  ശോഷിച്ചു  കൊണ്ടിരുന്നു....

"സാൻഡി......ആ   മൊബൈൽ ഒന്നു  എടുത്തേ ......?" അപ്പനാണു .  ഞാൻ  മൊബൈൽ  എടുത്തു  കൊടുത്തു....മുറിവിട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ  ഞാൻ  കേട്ടു ...

"മോനെ  എബി...... ചെക്കൻ  വന്നിരുന്നു....എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ടു    മനസമ്മതവും  ഉറപ്പിച്ചിട്ടാ  അവർ  പോയത്....................."

അങ്ങനെ  അങ്ങനെ  എന്തെക്കെയോ   അപ്പൻ  ചിരിച്ചു  കൊണ്ട്  എബിയോട്  സംസാരിക്കുന്നു...... ഞാൻ  നടന്നു  എന്റെ  മുറിയിലേക്ക്  എത്തി....എനിക്ക്  എന്നോട്  തന്നെ  വെറുപ്പ്  തോന്നി......  എബി  അവൻ  ഒരുപാട്  മുന്നോട്ടു  പോയിരിക്കുന്നു ...ഇന്ന്  അവനു  ഒരു  പെണ്ണുണ്ട്  കുറച്ചു  മാസങ്ങൾ  കഴിഞ്ഞാൽ  ഒരു  കുഞ്ഞും  വരും...ഞാൻ  ഇന്നും  ആ  പ്ലസ്  ടു  കാരിയായി   അവിടെ  തന്നെ  നിൽക്കുന്നു......കാലങ്ങൾ  കഴിഞ്ഞിട്ടും  എത്ര  ശ്രമിച്ചിട്ടും  ഞാൻ    എന്താണ്  ഇങ്ങനെ........

എന്തിനാണ്  എനിക്കിത്ര  വേദന...... ഇന്നു   ഞാൻ  സന്തോഷിക്കേണ്ട  ദിവസമല്ലേ .......തിരിച്ചും  മറിച്ചും  ചിന്തിച്ചും  കരഞ്ഞും   എന്നെ  തന്നെ  കുറ്റപ്പെടുത്തിയും  ഒടുവിൽ  പ്രാർത്ഥനയിൽ  തന്നെ  അഭയം  പ്രാപിച്ചു.......ഉള്ളുരുകി  പ്രാർത്ഥിച്ചു.........

വൈകുന്നേരം  ശ്വേത  വിളിച്ചിരുന്നു......അത്  ഞാൻ  പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതാണ്.....കാരണം  എന്റെ  മറുപടികൾക്ക്  കാതോർത്തു   ശ്വേതയ്ക്കപ്പുറം    ഒരാൾ  ഉണ്ടല്ലോ......

"സാൻഡി ...... എങ്ങനെയുണ്ട്  ഞങ്ങളുടെ  ഡേവിസ് ....?"  ശ്വേതയാണ്.

 "ഡേവിസ് ......... നല്ല  വ്യെക്തിയാണ്.......പോസിറ്റീവ്,ഫ്രാങ്ക്  ആൻഡ്  സിൻസിയർ  ടൂ ..........."  ഡേവിസിനോടു   പരിചയപ്പെട്ട  ആർക്കും  ഇങ്ങനെയൊക്കെ  അവനെ  പറ്റി   പറയാൻ  കഴിയുള്ളൂ..... അവൻ  ഒന്നും  ഒളിച്ചു  വെക്കില്ല...അവന്റെ  പ്രണയവും  ദേഷ്യവും അബദ്ധവും  സ്നേഹവും  ഒന്നും..... 

"അപ്പൊ   നമ്മുടെ  ചെക്കൻ  കൊള്ളാല്ലോ  .......ഒറ്റ  ദിവസം   കൊണ്ട്  സാൻട്ര   തരകനെ   ഇമ്പ്രെസ്സ്  ചെയ് പ്പിച്ചല്ലോ........"

"മ്മ് .......  ചെക്ക്  അപ്പ്   ഒക്കെ  കഴിഞ്ഞോ.......    ചെക്കൻ  ചവിട്ടൊക്കെ  തുടങ്ങിയോ ........?"  ഞാനാണ്.

"ആറാം  മാസം  അല്ലേ ......  ചവിട്ടൊക്കെ  ഉണ്ട് ......... എനിക്ക്  ട്രാവൽ  ചെയ്യാൻ  പറ്റാത്തത്  കൊണ്ട  .......അങ്ങോട്ട്  വരാത്തെ ......."  അങ്ങനെ  ഞങ്ങളുടെ  കത്തി  ആരംഭിച്ചു....അപ്പൻ്റെ   കാര്യവും   ഒക്കെ  ചോദിച്ചു........ഞങ്ങൾ ഒരു  മണിക്കൂർ  കത്തി   വെച്ചു  .   അപ്പോൾ എനിക്ക്  ഒരു   ഉന്മേഷവും ഒക്കെ  വരും ...... പിന്നെ  എബി   എന്റെ  ആരും  അല്ല  എന്ന  ബോധവും  എനിക്കുണ്ടാവും......  അത്  നല്ലതല്ലേ....... 

രാത്രി   അപ്പന്റെ  ഒപ്പമാണ്  ഞാൻ  കിടക്കാറ്.......  അപ്പന്  വയ്യാത്തതല്ലേ ....  രാത്രി  ചിലപ്പോൾ  ഉറങ്ങില്ല.......അസ്വസ്ഥത   പെട്ട്  കൊണ്ടിരിക്കും....  അന്നും  അങ്ങനെ  തന്നെ ......

"സാൻഡി .....ശെരിക്കും    നിനക്കിഷ്ടായോ .........?"  അപ്പനാണേ....  

"ഇത്  എത്രാമത്തെ  തവണയാ   അപ്പ.......  എനിക്കിഷ്ടായി ....."  ഞാൻ   അപ്പന്റെ കൈ   എടുത്തു  എന്റെ  കവിളിൽ   വെച്ച്  കിടന്നു .  

"നല്ല   പയ്യനാ...... അവൻ  നിന്നെ  സ്നേഹിക്കുന്നതിനേക്കാളും  കൂടുതൽ   എന്റെ  സാൻഡി   തിരിച്ചു  സ്നേഹിക്കണം  കേട്ടോ ........." അപ്പൻ   പറഞ്ഞു......

"മ്മ് ....."  ഞാൻ  വെറുതെ  മൂളിയതേയുള്ളു......ഞാൻ  ശ്രമിക്കുവാണു   അപ്പാ......  

"സാൻഡി   നമ്മൾ  സ്നേഹിക്കുന്നവർ  സന്തോഷമായി  ഇരുന്നാലേ  നമ്മൾക്കും  സന്തോഷം  ഉണ്ടാവുള്ളൂ........ ....ഈ  പ്രണയം  ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കൽ മാത്രം  സംഭവിക്കുന്ന   ഒന്നും  അല്ല.......എന്നാൽ  ആദ്യ  പ്രണയവും  പല   ഭാവത്തിൽ  നമ്മളുടെ  കൂടെ  എന്നും  ഉണ്ടാവും.......ചിലപ്പോൾ സൗഹൃദം...മറ്റു ചലപ്പോൾ  സ്വകാര്യ സ്വപ്നമായി....ഓർമ്മയായി......പരിചയക്കാരനായി.......  അങ്ങനെയൊക്കെ.......പക്ഷേ  മിന്നുകെട്ടുന്ന  പെണ്ണിനോട്  അല്ലെങ്കിൽ  മിന്നു   കെട്ടിയ  പുരുഷനോട്  തോന്നുന്നത്   അത്  പ്രണയം മാത്രമല്ല  സ്നേഹമാണ്........ഈ   ലോകത്തു  ഏതു  കോണിൽ  ചെന്നാലും  തിരികെ  അവളിലേക്ക് തന്നെ  വന്നു  ചേരാൻ  എല്ലാ  പുരുഷനും  ആഗ്രഹിക്കും......സ്ത്രീകളും   അങ്ങനെത്തന്നെയാണ്......എന്റെ  സന്ധിക്കും  കഴിയും.......ഡേവിസിനെ   സ്നേഹിക്കാൻ ....ഒരുപാട് ........"

ഞാനും   അങ്ങനെതന്നെ  ആഗ്രഹിക്കുന്നു  അപ്പ........  

മനസമ്മതത്തിനു  ഒരുക്കം   ആരംഭിച്ചു...അപ്പന്  ഒന്നും  കഴിയുമായിരുന്നില്ല......  ഞാൻ  തന്നെയാണ്  ബന്ധുക്കളെയൊക്കെ  ക്ഷണിച്ചതും  വേണ്ട  ഒരുക്കങ്ങൾ  ഒക്കെ  ചെയ്തതും...അപ്പൻ  എന്നെ  എല്ലാം    പഠിപ്പിച്ചു  തന്നു  കൊണ്ടിരുന്നു..... ഓൾഡ്  അജ്  ഹോം   അതിന്റെ  ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ......തയ്യൽ  യൂണിറ്റ്......അങ്ങനെ  ഓരോന്നും ....ഞാൻ  ഇതിനിടയ്ക്കു  എം.ഡി   ക്കു  തയ്യാറെടുക്കുന്നുണ്ടു ......പിന്നെ  അടുത്തൊരു  ഹോസ്പിറ്റലിൽ  പ്രാക്ടിസിനു  പോകുന്നുണ്ട്......അപ്പന്റെ  നിര്ബന്ധമാണ്  .......ഉദ്ദേശം  മറ്റൊന്നുമല്ല......സൗജന്യ  ചികിത്സാ   ആരംഭിക്കാനുള്ള ഒരു  പരിശീലനം ......

"അല്ല   അപ്പ....അപ്പൊ  ഞാൻ  ഡേവിസിന്റെ   കൂടെ   കാനഡയിൽ  പോകണ്ടായോ....."  ഒരിക്കൽ  ഞാൻ  ചോദിച്ചു.....

"പിന്നേ ...പോണം...... എന്നെങ്കിലും  നാട്ടിൽ  വന്നു  സെറ്റിൽ   ആവുമ്പൊ  നീ  സൗജന്യമായി  ചികിതസിച്ചാൽ  മതി.....  ഇനിയിപ്പോ  അങ്ങനെ  മതി....  മാത്രമല്ല...  അവിടെ  ജോലി  ചെയ്യുമ്പോ   ഒത്തിരി  കാശ്  കിട്ടില്ലയോ...അപ്പൊ  ഇവിടെ  നല്ല  രീതിയിൽ  ഒരു  ക്ലിനിക്  തുടങ്ങിയാൽ  മതി....."

അപ്പനാണേ......എന്തെല്ലാം  പദ്ധതികളാ .......

"ഓഹോ....മൂപ്പീന്ന്  വെൽ  പ്ലാൻഡ്  ആണല്ലോ ...."

അപ്പൻ  ചിരിച്ചു......."പിന്നെ  എനിക്ക്  ഇനി  കുറച്ചു  സമയം    അല്ലേ ഉള്ളൂ ..........   എല്ലാം  പ്ലാൻ  ചെയ്യേണ്ടായോ ?"

".....കേക്കട്ടെ  ഇനി  എന്തൊക്കെയാ  പ്ലാൻ........."  ഞാൻ  ചോദിച്ചു.

"എന്റെ  സാന്ഡിക്ക്  ഒരു  അഞ്ചു  പിള്ളാര്   വേണം......"  ഞാൻ  ഞെട്ടി  പോയി.....

"അഞ്ചു  പിള്ളാരോ ..........  എന്നാത്തിനാ ...."  ഞാനാണേ ...

"അതോ......ഇത്  പോലെ  നീയങ്ങു മേലോട്ടു   പോവുമ്പോ......അവരാരും  ഒറ്റപ്പെടാതിരിക്കാൻ ........"  അത്  പറയുമ്പോ  അപ്പന്റെ  ശബ്ദം  ഇടറിയിരുന്നു.........

ഞാൻ  അപ്പന്റെ   നെഞ്ചിൽ  തല   ചായ്ച്ചു ....... എന്റെയും  കണ്ണ്  നിറഞ്ഞിരുന്നു......എന്നാലും  കരയാൻ  ഞാൻ  തയ്യറല്ലയിരുന്നു.......ഞാൻ  തല   പൊക്കി   അപ്പനോട്  ചോദിച്ചു......

"മൊത്തം   എനിക്കിട്ടുള്ള   പണി  ആണല്ലോ   മൂപ്പീന്നെ ........."

  കണ്ണീരിനിടയിലും  അപ്പൻ  ചിരിച്ചു......."ഞാൻ   ആരാ  മോൻ ......."

ഭാഗം 18

#തൈരും_ ബീഫും#

അപ്പനു ക്ഷീണമാണ് എപ്പോഴും...ഒട്ടും പുറത്തിറങ്ങാറില്ല.....ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കല്ലാതെ..... ഡേവിസ് എന്നെ വിളിക്കാറുണ്ട്.....

"സാൻട്ര എന്ത് പിശുക്കാണ് നിനക്ക് വാക്കുകൾക്കു...... ഞാൻ തന്നെയാണല്ലോ സംസാരിക്കുന്നതു......" ഡേവിസാണ്.......ഞാൻ കള്ളം പിടിക്കപെട്ടവളെ പോലെ നിന്നു.

"ഡേവിസ് പറയുന്നത് കേൾക്കാനാണ് എനിക്കിഷ്ടം......" ഞാൻ പറഞ്ഞു.....

"എനിക്ക് ഒരു കേൾവിക്കാരിയെയാണ് ഇഷ്ടം... അതുകൊണ്ടു രക്ഷപ്പെട്ടു... അല്ലെങ്കിൽ പെണ്ണിന് കല്യാണത്തിന് ഇഷ്ടല്ല എന്നും പറഞ്ഞു ഇട്ടിട്ടു പോയേനെ........ ചെക്കന്മാർ......." ഡേവിസാണ്...... ഇതാണ് ഡേവിസ്......എന്റെ ഓരോ പിന്മാറ്റവും അവൻ അവന്റെ ഇഷ്ടമാക്കി മാറ്റും..... അവന്റെ സ്നേഹം എന്നെ വീർപ്പുമുട്ടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു......

മനസമ്മതത്തിന്റെ ഡ്രെസ്സും സാധനങ്ങളും ഞാനും ഡേവിസിന്റെ കുടുബവും ഒരുമിച്ചു ചെന്നാ എടുത്തതു. ഡേവിസ് എന്നെ അവന്റെ ഒപ്പം മുന്നിലിരുത്തിയപ്പോളും എനിക്ക് സാരി വെച്ച് തന്നപ്പോഴും സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ എന്റെ അടുത്തിരുന്നപ്പോഴും എനിക്ക് വേണ്ടി സാരി തിരഞ്ഞെടുത്തപ്പോഴും എന്നെ പ്രണയത്തോടെ നോക്കുമ്പോഴും എല്ലാം ആ പ്രണയം സ്നേഹം എന്നെ വീർപ്പുമുട്ടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...... അഭിനയിച്ചും ചിരിച്ചും ഞാൻ ശ്വാസംമുട്ടി അന്ന് വീട്ടിലേക്കു എന്റെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി വരുകയായിരുന്നു..... ആ മുറി അടച്ചു എന്റെ ബെഡിലേക്കു വീഴുമ്പോൾ എനിക്ക് എബിയോട് ദേഷ്യമായിരുന്നു.... എന്നെ പ്രണയിച്ചതിനു......എന്നോട് പ്രണയം പറഞ്ഞതിന്....എന്റെ മനസ്സ് മനസ്സിലാക്കതെ എനിക്കൊരവസരം തരാതെ  ശ്വേതയോടൊപ്പം പോയതിനു......എല്ലാം പൊരുത്തപ്പെട്ടു ഒതുങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്ന എന്നെ അനാവശ്യമായി കെയർ ചെയ്തതിനു...വീഴാൻ പോയപ്പോ ഞാൻ തളർന്നപ്പോ എന്നെ താങ്ങിയതിനു....ഇപ്പൊ വീണ്ടും എനിക്ക് തണലേകാൻ ഡേവിസിനെയും കൊണ്ട് വന്നു എന്നെ ഇങ്ങനെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നതിനു.....ആദ്യമായി എനിക്ക് എബിയോട് ദേഷ്യം തോന്നി...... ഞാനവനെ ക്ഷണിച്ചില്ല മനസമ്മതം....ശ്വേതയോടു ഫോൺ ചെയ്തു പറഞ്ഞിരുന്നു....അപ്പന് സുഖമില്ലാത്തതു കൊണ്ട് വരാൻ കഴിയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു......അവളും എബിയും വരും എന്ന് ഉറപ്പു പറഞ്ഞു.

മോളി ആന്റി എബിയുടെ മമ്മയെ ഞാൻ ക്ഷണിച്ചിരുന്നു...... ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഭയങ്കര കൂട്ടാണു... ഞാൻ പള്ളിയിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ മോളി ആന്റിയും വരും...അപ്പോഴാണ് അവർ സ്വസ്ഥമായി എബിയോട് സംസാരിക്കുന്നതു.... ശ്വേതയും എബിയും ഒരുമിച്ചതോടെ എബിയെ വീട്ടിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കി...നാട്ടിൽ പോലും അവൻ വരാറില്ല......മോളി ആന്റിക്ക് അവനിലേക്കുള്ള ഏക കണ്ണി ഞാനാണ്. അവന്റെ അപ്പൻ ഇപ്പൊ കിടപ്പിലാണ്..... സ്ട്രോക്ക് ....കുറച്ചു ദിവസമേ ആയിട്ടുള്ളു.....അത് കാണാൻ അവൻ വന്നിട്ട് പോലും അവന്റെ ചേട്ടന്മാർ അനുവദിച്ചില്ല.....

"സാൻഡി മോളെ മനസമ്മതത്തിനു കുരിശിങ്കലിൽ വിളിക്കണ്ട....എങ്കിൽ പിന്നെ സെബാനും അലക്സിയും വരും എനിക്ക് വരാൻ ഒക്കത്തില്ല...... എബിയെ കണ്ടാൽ പിന്നെ പ്രശ്‌നാവും......" മോളി ആന്റിയാണ്...... ഞാൻ സമ്മതിച്ചു...... ആന്റി വരും എന്നും പറഞ്ഞു.....

മനസമ്മതത്തിൻ്റെ തലേദിവസം..... ബന്ധുക്കളിൽ ചിലർ ആരെക്കെയോ വന്നു..... അപ്പനെ കണ്ടു...... എന്നെ നോക്കി സഹതപിച്ചു....... അവിടെയും ഇവിടെയും ഒക്കെ ഇരുന്നു ചായയും പലഹാരവും കഴിച്ചു മടങ്ങി..... ഡേവിസിന്റെ അവിടെ ഭയങ്കര മേളമായിരുന്നു...അവൻ കുറെ ഫോട്ടോയൊക്കെ അയച്ചു തന്നു..... അവന്റെ കസിൻസ് ഒക്കെ വിളിച്ചു സംസാരിച്ചു..... ഭാഗ്യത്തിന് എനിക്ക് ആകപ്പാടെ ഉള്ള ഒന്നോ രണ്ടോ കസിൻ ഗണങ്ങൾ ദൂരെ ജോലി സ്ഥലങ്ങളിൽ ആയതു കൊണ്ട് വരാൻ കഴിയില്ല എന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞതിനാൽ എനിക്ക് അധികം അഭിനയിക്കേണ്ടി വന്നില്ല......യഥാർത്ഥ സാൻഡി എവിടെപ്പോയോ.......... ആവോ ....

അപ്പൻ നേരത്തെ കിടന്നു....രാത്രികളിൽ ഇപ്പോൾ ഉറക്കമില്ല......വേദന അറിഞ്ഞു തുടങ്ങുന്നു......പെയ്ൻ കില്ലേറുകളെയും അത് മറി കടക്കുന്നു ചിലപ്പോൾ ..... ജോസഫ് അങ്കിളും പോയി...ഞാനും ഞങ്ങളുടെ നായകുട്ടിയും ചെന്ന് ഗേറ്റു പൂട്ടി തിരിച്ചു വന്നു...നാളത്തേക്കുള്ള അപ്പന്റെ പുത്തൻ ഉടുപ്പ് എടുത്തു വെച്ചു......എന്റെ മുറിയിൽ ചെന്ന് എന്റെയും ഉടുപ്പും ആഭരണങ്ങളും എല്ലാം എടുത്തു നോക്കി...... നിർവികാരത...എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ ദേഷ്യം തോന്നി..... എല്ലാ പെൺകുട്ടികളും സന്തോഷിക്കുമ്പോ ഞാൻ എന്താ ഇങ്ങനെ..... എനിക്കെന്താ ഡേവിസിനെ പ്രണയിക്കാൻ കഴിയാത്തെ...... ഞാൻ രണ്ടു കൈകളും തലയിൽ വെച്ച് എന്റെ മുറിയിൽ ഇരുന്നു.......അപ്പോഴാ മൊബൈൽ ബെൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം.....എബിയാണു ....... എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു...ഞാനതു കട്ട് ചെയ്തു......വീണ്ടും വിളിക്കുന്നു......ഞാൻ കട്ട് ചെയ്തു.......വീണ്ടും തുടർന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു...ഒടുവിൽ ഞാൻ എൻ്റെ മൊബൈൽ ഓഫ് ചെയ്തു വെച്ചു... അപ്പോഴേക്കും അപ്പന്റെ മൊബൈൽ ബെൽ അടിക്കുന്നു...... ഈശോയെ അപ്പൻ ഇപ്പൊ ഉണരുമല്ലോ......ഞാൻ വേഗം താഴേക്കു ഓടി ചെന്ന് അപ്പന്റെ മൊബൈൽ എടുത്തു......എബിയാണ്.....ഞാൻ കട്ട് ചെയ്തു.....അത് ഓഫ് ചെയ്തു വെച്ചു..... ഈശോയെ അവൻ ഇനി ലാൻഡ് ഫോണിൽ വിളിക്കുമോ......വേഗം അങ്ങോട്ട് ഓടിയപ്പോഴേക്കും അവൻ ലാൻഡ് ഫോണിൽ വിളിച്ചു...... ബെല്ലും അടിച്ചു........

"സാൻഡി....... ആ ഫോൺ എടുക്കു.....അത്യാവശ്യക്കാരാവും...." അപ്പൻ എണീറ്റു.......

"ദാ....എടുക്കുന്നു അപ്പാ........" ഞാനാന്നേ ...... ഗത്യന്തരമില്ലാതെ ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു.....

"ഹലോ......." ഞാനാന്നേ കടുപ്പത്തിൽ ഒരു ഹലോ......

"എന്നാ ഹലോയാടീ ഇതു......." എബിയാണ്......

"നീ എന്താ ഈ നട്ട പാതിരായ്ക്ക് എന്നെ ഹലോ പറയാൻ പഠിപ്പിക്കാൻ വിളിച്ചതാണോ......?." എന്റെ മനസ്സു കൈവിട്ടു പോവുന്നുണ്ടായിരുന്നു.......എനിക്കവനോട് ഒന്ന് പൊട്ടിത്തെറിച്ചോളാൻ വയ്യ..........

" അപ്പൻറ്റെ സാൻഡി കലിപ്പിലാന്നോ......" അവന്റ്റെ ഒരു കിന്നാരം.....

"ഡാ എബിച്ചാ...നിനക്ക് കിന്നരിക്കാൻ നിന്റെ വീട്ടിൽ ആളുണ്ടല്ലോ.....അങ്ങോട്ട് കിന്നരിച്ചാൽ മതി....ഞാൻ വെക്കുവാ......." ഞാൻ ഇമ്മാതിരി വർത്തമാനം ഒക്കെ പറഞ്ഞിട്ട് കുറെ കാലമായി....... ശാന്ത സ്വരൂപിണിയായ ഞാൻ ഭദ്രകാളി ആയി മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുവായിരുന്നു.......

"ഡീ വെക്കല്ലേ....നിനക്ക് എന്ന പറ്റി?........ " അവനാണ്...... അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടില്ലേ ....... ഇവനെയൊക്കെ പ്രണയിച്ച അല്ലെങ്കിൽ ഇപ്പോഴും പ്രണയിക്കുന്നെ എന്നെ ചൂരൽ കമ്പ് എടുത്തു അടിക്കണം.

"ഡാ എബിച്ചാ.......നീ ഫോൺ വെച്ചിട്ടു പോവുന്നുണ്ടോ....?" ഞാനാണേ ...

" ഇത്രയും നേരം നീ ഇപ്പൊ വിളിക്കും വിളിക്കും എന്ന് കാത്തിരുന്ന എന്നെ പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ........ ഞാനെങ്ങും നാളെ വരുകേല....... ഇതിനെയൊക്കെ ആ പാവം ചെക്കൻ എങ്ങനെ സഹിക്കും എന്റെ കർത്താവേ....." എബിയാണു......അവന്റെ ഒരു പ്രാർത്ഥന......

"നീ വരണം എന്ന് എനിക്ക് ഒരു നിര്ബന്ധവും ഇല്ല....... നിന്റെ മമ്മയെ കാണണമെങ്കിൽ മാത്രം വന്നാൽ മതി...... അവർ നിന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ട്...... പിന്നെ എന്നെ നീ കൂടുതൽ അന്വേഷിക്കേണ്ട.......ഞാൻ എന്റെ ജീവിതവുമായി എങ്ങനെയെങ്കിലും കഴിഞ്ഞോട്ടെ........"

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ ഫോൺ വെച്ചു.

തിരിച്ചു വന്നു അപ്പനോടൊപ്പം കിടന്നപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി . അപ്പൻ കണ്ണ് അടച്ചു കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു......ഉറങ്ങുന്നു എന്നാ ഞാൻ വിചാരിച്ചതു....പക്ഷേ ആ കൈകൾ എന്റെ നെറുകയിൽ തലോടിയപ്പോൾ ആണ് ഞാനറിഞ്ഞത് അപ്പൻ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല എന്ന്..... ഞാൻ നിശബ്ദയായി കണ്ണടച്ച് കിടന്നു....... അപ്പനും മൗനമായിരുന്നു....ചില നേരങ്ങളിൽ മൗനം പോലും ആശ്വാസമാണ്.

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

രാവിലെ ബ്യൂട്ടീഷ്യൻ വന്നു എന്നെ ഒരുക്കി..... അപ്പന് വേണ്ടി.....അപ്പന് എന്നെ അങ്ങനെ കാണാൻ ഇഷ്ടാണ്......എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നു...... പ്രാർത്ഥിച്ചു ഞങ്ങൾ പള്ളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങി...അപ്പനു ഞാനാ ഷർട്ട് ഒക്കെ ഇടീപ്പിച്ചു കൊടുത്തതു....എൻ്റെ മനസമ്മതത്തിനു ഇവിടെ മുഴുവൻ ഓടി നടന്നു ഒരുങ്ങേണ്ട അപ്പനാ...... ചിരിക്കുന്നുണ്ട് എല്ലാരോടും വർത്തമാനം പറയുന്നുണ്ട്.......പക്ഷേ എന്നെ നോക്കുമ്പോഴെല്ലാം ആ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ട്.....

ഡേവിസും കുടുംബവും എത്തിയപ്പോൾ പിന്നെ മേളമായിരുന്നു...... ഡേവിസിനു ഒരുപാട് കൂട്ടുകാരും കസിന്സും ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു...... എല്ലാരും ഒന്ന് നിശ്ശബ്ദരായതു പള്ളിക്കുള്ളിൽ കയറിയപ്പോഴാണ്......ഡേവിസ് ഒന്ന് സ്വസ്ഥമായി നിന്നതു എന്റൊപ്പം പള്ളിക്കുള്ളിൽ അച്ഛനു മുന്നിൽ വന്നു നിന്നപ്പോഴാണു...... അവൻ എന്നോട് ചേർന്ന് നിന്ന് പതുക്കെ പറഞ്ഞു..... അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന വികാരിയിലായിരുന്നു.

"ഇന്ന് ചിരിക്കു പിശുക്കരുത് കേട്ടോ................. സാന്ട്ര ചിരിക്കുമ്പോ നല്ല ഭംഗിയാണ് ..........." ഡേവിസാണെ ...... എനിക്ക് പൊതുവേ ചിരി കുറവാണ്... എപ്പോൾ ഡേവിസ് വരുമ്പോഴും എന്റെ മനസ്സു മറ്റെങ്ങോ ആയിരിക്കുമല്ലോ......ഇന്നും അതുപോലെ ചിരിക്കാണ്ടിരുന്നാലോ എന്ന് തോന്നിക്കാണും.

"ആണോ...... എങ്കിൽ പിന്നെ ചിരിക്കേണ്ട.........ആരെങ്കിലും കണ്ണ് വെച്ചാലോ........" ഞാനും പതുക്കെ അവന്റെ അടുത്തേക്കു നീങ്ങി നിന്ന് പറഞ്ഞു തെല്ലു കുറുമ്പൊടെ...... അവൻ ഒന്ന് തലചരിച്ചു നോക്കി......

" ഇന്ന് ചിരിച്ചില്ല എങ്കിൽ ഞാൻ എല്ലാരേയും മുന്നിൽ വെച്ച് കിസ് ചെയ്യും.......സത്യം......." ഈശോയെ എന്റെ കിളികൾ എല്ലാം എങ്ങോ പറന്നു പോയി....... ഇവൻ എങ്ങാനും അങ്ങനെ ചെയ്യോ....... കാനഡയിൽ ഒക്കെ അങ്ങെനെയൊക്കെ ആയിരിക്കുമോ....എന്തിനു കാനഡ......നമ്മുടെ കൊച്ചു കേരളത്തിൽ തന്നെ ഞാൻ എത്രയോ എൻഗേജ്മെൻ്റ് ഫോട്ടോസ് കണ്ടിരിക്കുന്നു........ ഒത്തിരി നാൾക്കു മുന്നേ ഒരു മനസമ്മതം കൂടിയപ്പോൾ ചെക്കനും പെണ്ണും ഉമ്മ വെച്ചല്ലോ.......... ഈശോയെ ഡേവിസ് എങ്ങാനും അങ്ങനെ ചെയ്‌താൽ ...... അപ്പൻ പോലും ഒന്നും പറയില്ല........ അവൻ എന്നെ ഇടകണ്ണിട്ടു നോക്കി....... ഞാൻ യാന്ത്രികമായി ചിരിച്ചു പോയി..... പിന്നെ അവൻ എപ്പോ എന്നെ നോക്കിയാലും എന്റെ ചിരി സൗജന്യം.... അവനു മാത്രല്ല.....എല്ലാർക്കും.... ഈശോയെ അവനു അങ്ങനെ ദുര്ബുദ്ധി ഒന്നും തോന്നിപ്പിക്കല്ലേ....... ഞാൻ കണ്ണടച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു........ഒപ്പം എനിക്ക് ഡേവിസിനെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയണേ....പ്രണയിക്കാൻ കഴിയണേ...... ഇപ്പോൾ ഞാൻ ഭയക്കുന്ന ഈ ചുംബനത്തെ സ്നേഹത്തോടെ പ്രണയത്തോടെ സ്വീകരിക്കാനുള്ള മനസ്സു എനിക്ക് തരണേ.......അങ്ങനെയൊക്കെ പ്രാർത്ഥിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ ഈ മനസ്സു ഒരു കള്ളനാണല്ലോ.....പ്രാര്ഥനയോടൊപ്പം ഒരിക്കൽ ഞാൻ തലങ്ങും വിലങ്ങും അടിച്ചു ചുവപ്പിച്ച കവിളുകളും പ്രണയം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളുമുള്ള ഒരു പതിനേഴു വയസ്സുകാരൻ തെളിഞ്ഞു വന്നു.......അവന്റെ കലങ്ങിയ കണ്ണുകളും.......ഞാൻ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.......അവനെ ഞാൻ ഇന്ന് കണ്ടില്ലല്ലോ.....എബി വന്നില്ലേ....... അവൻ വരാതിരിക്കുമോ........ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് അപ്പൻ എന്നെ നോക്കി....എന്താ എന്ന് ചോദിച്ചു......ഡേവിഡിന്റെ അമ്മയും ചോദിച്ചു.......ഞാൻ ഒന്നുമില്ല എന്ന് തലയാട്ടി......പക്ഷേ എന്റെ മനസ്സു പരതി കൊണ്ടിരുന്നു....... അവൻ വരാതിരിക്കുമോ......ഇല്ല വന്നിട്ടുണ്ടാകും........അവസാന വരിയിൽ നിൽപ്പുണ്ടാവും....

ഞാൻ അവനെ നോക്കി...... പരസ്പരം സമ്മതം പറഞ്ഞു ചടങ്ങുകൾ കഴിഞ്ഞു...അടുത്ത ബന്ധുക്കൾ അടുത്ത് വന്നു സംസാരിച്ചു....ഫോട്ടോ എടുക്കലായി.......എന്റെ കണ്ണുകൾ എബിയെയും ശ്വേതയെയും പരതി കൊണ്ടിരുന്നു....... ആൾക്കൂട്ടത്തിനും അപ്പുറം അവസാനത്തെ വരിയിൽ ഒരു വെള്ള ഫുൾ സ്ലീവ് മടക്കി വെച്ച ഒരു കൈ എന്നെ നോക്കി വീശുന്നു,...എണീറ്റ് നിൽക്കുന്നു..... എബിയാണു....അവന്റെ മുഖത്തു ഒരു കള്ള ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു.......എന്റെ കള്ളത്തരം കണ്ടു പിടിച്ച കുസൃതി ചിരി..... ഞാൻ അവനെയാണ് നോക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ചിരി...... എന്റെ മുഖത്തെ ഭാവവും അതൊക്കെ തന്നെയായിരുന്നു......ഞാൻ പോലുമറിയാതെ വിരിഞ്ഞ ഒരു നേർത്ത ചിരി.

പിന്നെ ഫോട്ടോഷൂട്ട് വൻ ദുരന്തമായിരുന്നു എനിക്ക്.....ഇതാണ് മനസമ്മതത്തിന്റെ അവസ്ഥ എങ്കിൽ കല്യാണത്തിന് ഞാൻ ഇവമ്മാരെ വിളിക്കേല.... ഡേവിസിനോട് ചേർന്ന് നിൽക്കാൻ മടികാണിച്ചിരുന്ന ഞാൻ അവസാനം ഡേവിസിന്റ്റെ മടിയിൽ വരെ ഇരുന്നു ഫോട്ടോ എടുത്തു...... ഇനിയിപ്പോ ക്യാമറ ചേട്ടന്മാർ ഡേവിസിനെ ഉമ്മ വെക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ ചിലപ്പോൾ അതും ചെയ്യും........ആ അവസ്‌ഥയിലെക്കു ഡേവിസും അവന്റെ കസിന്സും ക്യാമറ ചേട്ടന്മാരും എന്നെ കൊണ്ടെത്തിച്ചു......ഇതിനിടയ്ക്ക് എപ്പോഴോ ശ്വേതയും മോളി ആന്റിയും എബിയും വന്നു എന്നോട് സംസാരിച്ചു......എബി എന്നോടു സംസാരിച്ചില്ല....ഡേവിസിനോട് സംസാരിച്ചു...... ഞങ്ങളൊപ്പം നിന്ന് ഒരു ഫോട്ടോയും എടുത്തു....... ശ്വേതയും മോളി ആന്റിയും മുന്നിലായി നടന്നു....എബി കുറച്ചു പുറകിലായി നടന്നു ....ഞാൻ അവരെ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു...... ഡേവിസും ക്യാമറ ചേട്ടനമാരും അടുത്ത ഷോട്ടിനെ പറ്റി കടുത്ത ചർച്ചയിൽ ആയിരുന്നു...... ഞാൻ എബി പോകുന്നതും നോക്കി നിന്നു. എബി പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.....ഞാനപ്പോൾ തന്നെ മാനത്തും നോക്കി......അല്ല പിന്നെ..വീണ്ടും അവൻ

ചിരിക്കും......അവൻ നടന്നു എന്റെ അടുത്ത് വന്നു......

"ഡീ സാൻഡി ഒന്നിങ്ങു വന്നേ......." അവൻ വിളിക്കുവാ .....പോണോ.....എന്തിനാ ചിന്തിക്കുന്നത്......ഞാൻ അവന്റെ അടുത്ത് എത്തിയായി.......ഈ കാലും മനസ്സും കണ്ണും എല്ലാം എന്നെ ചതിക്കുവാണോ.......എല്ലാം അങ്ങോട്ടാണല്ലോ......

"ഡീ....നീ ആരെയാ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്.........? ചടങ്ങു നടന്നപ്പോൾ........" എബിയാണു . ഒരു കള്ളാ

ചിരിയും ഉണ്ട്. പിശാശു അതും കണ്ടു.......... എന്നെ ഇട്ടു തീ തീറ്റിക്കുന്നതും പോരാ.......

"മോളി ആന്റിയുടെ ഭർത്താവിനെ........ ചാക്കോ കുരിശിങ്കൽ.....നിന്റ്റെ അപ്പൻ " അവന്റെ അപ്പനാന്നേ....എന്നാ ചെയ്യാനാ.....കലിപ്പായാൽ ഞാനിങ്ങനാ...... അവന്റെ മുഖം മാറുന്നുണ്ട്....... ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട്........ വരട്ടെ......എന്നെ വെറുത്തു .......ദൂരെ പോട്ടെ..... ഇനിയും എന്നോട് സ്നേഹത്തോടെ സംസാരിക്കാതെ ഇരിക്കട്ടെ......

"നിനക്ക് രണ്ടു കിട്ടാത്തതിന്റെ കുറവുണ്ട്......." അവനാന്നേ.......... കലിപ്പ് നിറയുന്നുണ്ട്....ഇന്നലത്തെ കലിപ്പും കൂടെ ഉണ്ടാവും.....

എന്നെ ഡേവിസ് വിളിച്ചു...... ഞാനിപ്പോൾ വരാം എന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു......

"നീ ചെല്ലു എബിച്ചാ...... എന്നോട് നീ മിണ്ടണ്ട......ഞാൻ ഇങ്ങനാ ഇപ്പൊ...... എനിക്കറിയാന്മേല.......ഇങ്ങെനേ നിന്നോട് സംസാരിക്കാൻ പറ്റുന്നുള്ളു.............. " ഞാൻ വിദൂരതയിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു...... എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നോ...ആവോ...... എബി എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു......

"എനിക്കും ഈ സാൻഡിയെയാണ് ഇഷ്ടം...... വീട്ടിൽ പോയി കളിക്കെടാ എന്ന് പണ്ട് നീ അലറിയപ്പോഴും നിന്റെ ഭാവം ഇതായിരുന്നു........ കട്ട കലിപ്പ്...... ഗുഡ്...... ഈ ഭാവം എന്നോട് മാത്രം മതി കേട്ടോ...... " അതും പറഞ്ഞു എബി തിരിഞ്ഞു നടന്നു. അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയോ......ആ തോന്നിയതാവും...എല്ലാം എന്റെ തോന്നലാ......എല്ലാം..... ഞാനും തിരിച്ചു ഡേവിസിന്റ്റെ അരികിലേക്കു നടന്നു.

എന്റെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ ഡേവിസ് കാണാതിരിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു......എങ്ങേനെയും എനിക്ക് ഡേവിസിനെ സ്നേഹിച്ചേ മതിയാവുള്ളൂ......

ഭാഗം 19

#തൈരും_ബീഫും#

"എനിക്കും ഈ സാൻഡിയെയാണ് ഇഷ്ടം...... വീട്ടിൽ പോയി കളിക്കെടാ എന്ന് പണ്ട് നീ അലറിയപ്പോഴും നിന്റെ ഭാവം ഇതായിരുന്നു........ കട്ട കലിപ്പ്...... ഗുഡ്...... ഈ ഭാവം എന്നോട് മാത്രം മതി കേട്ടോ...... " അതും പറഞ്ഞു എബി തിരിഞ്ഞു നടന്നു. അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയോ......ആ തോന്നിയതാവും...എല്ലാം എന്റെ തോന്നലാ......എല്ലാം..... ഞാനും തിരിച്ചു ഡേവിസിന്റ്റെ അരികിലേക്കു നടന്നു.

എന്റെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ ഡേവിസ് കാണാതിരിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു......എങ്ങേനെയും എനിക്ക് ഡേവിസിനെ സ്നേഹിച്ചേ മതിയാവുള്ളൂ......

വീണ്ടും കുറച്ചു നേരവും കൂടെ ഫൊട്ടോഷൂട് ഉണ്ടായിരുന്നു...എബിയും ശ്വേതയും മോളി ആന്റിയും നേരത്തെ ഇറങ്ങിയിരുന്നു..... അപ്പനും ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു......അതിഥികളും .യാത്രയായി... ഡേവിസിന്ടെ കുടുംബവും ഞങ്ങളും മാത്രമായി.....അപ്പൻ അവരോടൊക്കെ യാത്ര പറഞ്ഞു കാറിൽ കയറി....ഒപ്പം ഞാനും...........ഡേവിസ് എനിക്കായി കാറിന്ടെ ഡോർ തുറന്നു തന്നു......എനിക്കു ഡേവിസിനെ നോക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടു തോന്നി....... അഭിനയിച്ചു എനിക്ക് മതിയായിരുന്നു........

"കേറിക്കോ സാൻഡി...." എല്ലാരും ഞങ്ങളെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കാറിലേക്ക് കയറി....പക്ഷേ അവൻ എന്റെ ചെവിയോരം വന്നു പതുക്കെ പറഞ്ഞു......

"നീ പിശുക്കി മാത്രമല്ല കള്ളിയുമാണ്......" ഞാൻ ഞെട്ടി അവനെ നോക്കി....ആ മുഖത്തു അപ്പോൾ ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല....അത് മാഞ്ഞിരുന്നു...... കാർ നീങ്ങി തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ അവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.....ഇങ്ങോട്ടു നോക്കി നിൽപ്പുണ്ട്...ഞാൻ പെട്ടന്ന് നേരെ ഇരുന്നു. അവൻ എന്താ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ........ എന്റെ അഭിനയം മനസ്സിലായോ....... ഈശോയേ .....പണി പാളുമോ...... എനിക്ക് മേലാ ഇനി അതൊന്നും ആലോചിക്കാൻ......

"എന്ന സാൻഡി........" അപ്പനാണേ...

"ഒന്നൂല്ല അപ്പ.....അപ്പനു ക്ഷീണമുണ്ടോ......?." ഞാനാന്നെ.....അപ്പൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല...... എന്റെ നേരെ കൈ വിരിച്ചിരുന്നു...ഞാൻ അപ്പന്റെ ചുമലിൽ തലചായ്ച്ചു...... എന്റെ ഭാരം അപ്പന് താങ്ങാൻ പറ്റുകേല....അത്രയ്ക്കും ശോഷിച്ചിരിക്കുന്നു......ഈ കുറച്ചു മാസങ്ങൾ കൊണ്ട്......

വീട്ടിൽ എത്തിയിട്ട് ഞാൻ വേഷം പോലും മാറാതെ അപ്പന്ടെ വേഷം മാറ്റി..... വേദന വന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു....മരുന്ന് കൊടുത്തു......കിടത്തി....... അപ്പൻ വേഗം ഉറങ്ങിയിരുന്നു...... ബന്ധുക്കൾ ഒക്കെ അപ്പൊ തന്നെ പോയി......ജോസഫ് അങ്കിളും അന്നമ്മച്ചിയും വൈകിട്ടോടെ പോയി...... എനിക്ക് ഒന്ന് കിടന്നാൽ ഉറക്കം പോലും വന്നില്ല.....ടി.വി കാണാൻ ശ്രമിച്ചു...നടന്നില്ല......എന്തെക്കെയോ വായിക്കാൻ നോക്കി .....അതും നടന്നില്ല....ഞാൻ ഡോക്ടർ ആവേണ്ടായിരുന്നു......അപ്പന്റെ മാറ്റങ്ങൾ അത്രയ്ക്കും ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു...... എന്റെ അപ്പൻ എന്നെ വിട്ടു പോകാനുള്ള ദിവസങ്ങൾ അടുത്ത് കൊണ്ടിരിക്കുന്നു......ഞാൻ വെറുതെ വീടിനു ചുറ്റും നടന്നു...... എന്റെ അപ്പനോടൊപ്പം ഓടി കളിച്ചു ചിരിച്ചു വളർന്ന സ്ഥലങ്ങൾ......ഞങ്ങളുടെ തമാശകൾ......ഞാൻ തിരിച്ചു അപ്പന്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു...അപ്പൻ ഞെരുങ്ങുന്നുണ്ട്...എന്നാലും മയക്കം തന്നെ...... അപ്പനെ നോക്കാൻ ഹോം നഴ്സിനെ വെക്കാനൊക്കെ എല്ലാരും പറഞ്ഞു..... എനിക്കതിനു കഴിഞ്ഞില്ല.....അപ്പൻ കുറച്ചു നാളേ ഇനി ഉണ്ടാവുള്ളു....അത്രയും നാളെങ്കിലും ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ആരും വേണ്ട.....

ഡേവിസിന്റെ അപ്പനോട് ഞാൻ അപ്പന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു...അതുകൊണ്ടു തന്നെ കെട്ട് മൂന്നാമത്തെ ആഴ്ച നടത്താൻ നിശ്ചയിച്ചിരുന്നു.....മനസമ്മതത്തിനു ശേഷം ഡേവിസ് എന്നെ വിളിച്ചില്ല......മൂന്നു ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു..... എനിക്ക് കുറച്ചു ഭയം വന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു..... കെട്ട് നടക്കാതെ വരുമോ.....അപ്പനു വിഷമം ആവുമോ.... എന്റെ അഭിനയം മോശമായിരുന്നോ......ഞാൻ ദിവസവും തകർത്തു പ്രാർത്ഥിച്ചു......"മാതാവേ ഡേവിസിനോട് എനിക്ക് സ്നേഹവും പ്രണയവും തോന്നണേ"

നാലു ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു ഡേവിസ് വിളിച്ചില്ല........ഗതികെട്ട് ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു......

"ഹലോ..... സാൻഡി......പറയു........" ഗൗരവമുള്ള ശബ്ദം... ഈശോയെ ഞാനെന്തു പറയാൻ.......

"അത്....പിന്നെ.....ഫോട്ടോസ് ഒക്കെ കിട്ടിയോ.......?" ഞാനാണേ..

"കിട്ടുമ്പോ ...തരാം......" തീർന്നു മറുപടി......ഇനി ഞാൻ എന്ത് പറയും..... ഫുഡ് കഴിച്ചോ എന്ന് ചോദിച്ചാലോ...... വേണ്ട......ഞാൻ എന്ത് ചോദിക്കും......ഇയാൾക്ക് എന്തെങ്കിലും എന്നോട് ചോദിക്കാൻ പാടില്ലേ...

"ഒന്നും ചോദിക്കാനില്ലേൽ ഞാൻ ഫോൺ വെക്കാമായിരുന്നു......." ഡേവിസാണ് ....ഇയാൾക്കു ഇത്ര ജാഡയോ.......

"അല്ല..... ഡേവിസ് കേട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടല്ലേ പോവുള്ളു........" ഞാനാണ്.......

"എന്നെ പറഞ്ഞു വിടാനാ ധൃതി........ ഞാൻ കെട്ട് കഴിഞ്ഞു അന്ന് തന്നെ പൊക്കൊള്ളാവേ.......... നീ ശെരിക്കും എം.ബി.ബി.സ് തന്നെയാണോ പഠിച്ചത്..... മിക്സഡ് സ്കൂളിലും കോളേജിലും ഒന്നും പഠിച്ചിട്ടില്ലേ........"

ഞാൻ ഒന്നും പറയാൻ പോയില്ല...അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ എന്ത് പറയാൻ... ഒരു അഭിനേത്രി പോലൂം... എന്നോട് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നി..... ....... ഒന്നും ഫലിച്ചില്ല....... വിളിക്കണ്ടായിരുന്നു......

"സാൻഡി എനിക്ക് നിന്നോട് സംസാരിക്കാനുണ്ട്....... " ഡേവിസാണ് .

ലയനത്തിന് വിളിച്ചിട്ടു ഭിന്നതയിൽ അവസാനിച്ച പാർട്ടി മീറ്റിംഗ് ആവുമോ കർത്താവേ......

"നാളെ കാണാം ഡേവിസ്......" ഞാനാണേ.......

"നാളെയല്ല......ഇപ്പൊ.....ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഞാൻ എത്തും റെഡി ആയിക്കോ.....അപ്പനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞേക്കാം....." അതും പറഞ്ഞു ഡേവിസ് ഫോൺ വെച്ചു. ഞാൻ ആ നിൽപ്പ് തുടർന്നു...... ഇതിനെയാണ് വടി കൊടുത്തു അടി വാങ്ങുക എന്ന് പറയുന്നേ...... വല്ല കാര്യവുമുണ്ടോ...... ഈശോയെ എനിക്ക് മേല..... ഞാൻ ഇനിയും ........ എനിക്ക് എന്നാ...എന്നെ മിന്നു കെട്ടാൻ പോവുന്ന ആളാ......എന്റെ അപ്പൻ പറഞ്ഞ പോലെ ഞാൻ ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിക്കേണ്ട ആൾ..... ഞാൻ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി. കഴിയുമോ സാൻഡി.......നിനക്ക് എബിച്ചനെ മറക്കാനാവുമോ.....

എന്ത് കൊണ്ടില്ല...തീർച്ചയായും കഴിയും...എബിക്ക് മറ്റൊരു കുടുംബം ഉണ്ട്...അവൻ സന്തോഷവാനാണ്...... എന്നോ മിന്നി മറഞ്ഞു പോയ ഒരു പ്രണയവും ആലോചിച്ചു ഇരിക്കുന്ന വിഡ്ഢിയാവാൻ ഇനി വയ്യ.... ഞാൻ വേഗം ഒരുങ്ങി....താഴെ എത്തി ..അപ്പൻ കണ്ണടച്ച് കിടക്കുന്നു..... ഞാൻ ആ നെറുകയിൽ തലോടി. അപ്പൻ കണ്ണ് തുറന്നു....

"എന്റെ ഫസ്റ്റ് ഡേറ്റിംഗ് ആണ്.....അനുഗ്രഹിക്കണം......" ഞാൻ തമാശ രൂപേണ പറഞ്ഞു.

എന്ത് കൊണ്ടില്ല...തീർച്ചയായും കഴിയും...എബിക്ക് മറ്റൊരു കുടുംബം ഉണ്ട്...അവൻ സന്തോഷവാനാണ്...... എന്നോ മിന്നി മറഞ്ഞു പോയ ഒരു പ്രണയവും ആലോചിച്ചു ഇരിക്കുന്ന വിഡ്ഢിയാവാൻ ഇനി വയ്യ.... ഞാൻ വേഗം ഒരുങ്ങി....താഴെ എത്തി ..അപ്പൻ കണ്ണടച്ച് കിടക്കുന്നു..... ഞാൻ ആ നെറുകയിൽ തലോടി. അപ്പൻ കണ്ണ് തുറന്നു....

"ഒരുങ്ങിയോ...... ഡേവിസ് വിളിച്ചിരുന്നു......." അപ്പനാണേ .....

"കൊള്ളാവോ അപ്പ........" ഞാൻ എണീറ്റ് നിന്നു... വൈറ്റ് ഷോർട് കുർത്തയും ജീൻസുമായിരുന്നു വേഷം.... അതാണ് എന്റെ എന്നത്തേയും വേഷം.....ഇന്നും അതേ.......

"എന്റെ ഫസ്റ്റ് ഡേറ്റിംഗ് ആണ്.....അനുഗ്രഹിക്കണം......" ഞാൻ തമാശ രൂപേണ പറഞ്ഞു.

"ഹഹ..... ..... സന്തോഷമായിട്ടു തിരിച്ചു വാ......... " തളർന്ന ശബ്ദം......

ഞാൻ ജോസഫ് അങ്കിളിനെ വിളിച്ചു വീട്ടിൽ നിർത്തി.....അപ്പന് വേണ്ട ആഹാരം ഒക്കെ എടുത്തു വെച്ചു.....

അപ്പോഴേക്കും ഡേവിസും എത്തി...അപ്പനോട് ഒന്ന് സംസാരിച്ചു ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി....... അവൻ ബൈക്കിലാണു വന്നത്. എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ചിരിയില്ലാ...... ഞാൻ ബൈക്കിൽ കയറി...... അപ്പനും പണ്ട് ബുള്ളറ്റ് ഉണ്ടായിരുന്നു....അതിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു കറക്കം ഉണ്ട്...മമ്മയും ഉണ്ടാവും ഒപ്പം.... മമ്മ പോയപ്പോൾ അപ്പൻ അത് വിറ്റു. ഞങ്ങൾ ഒരു കോഫി ഷോപ്പിലേക്ക് ചെന്നു...അധികം തിരക്ക് ഒന്നുമില്ല.....അരണ്ട വെളിച്ചം...നല്ല മെലഡി .....തികച്ചും പ്രണയാതുരമായ അന്തരീക്ഷം....... എന്റെ മനസു മാത്രം ശൂന്യം.....കുറച്ചു ഭയം ഉണ്ട്..... ഡേവിസ് സ്നേഹത്തോടെ നോക്കാത്തത് കൊണ്ട് ശ്വാസം മുട്ടൽ ഇല്ല..... ഞാൻ ഏതു നൂറ്റാണ്ടിലെ ജീനാണോ ആവോ..... ഡേവിസ് ചാരിയിരുന്നു എന്നെ തന്നെ വീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്.......എന്നെ പഠിക്കുവാണു എന്ന് തോന്നുന്നു....... നോക്കട്ടെ.......

"സാന്ഡ്രാ... ഈ വളച്ചു കെട്ടു എനിക്കിഷ്ടല്ല......" ഡേവിസ് ഒന്ന് നിർത്തി........ഞാൻ അവനെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.....

".. എന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ പറ്റുമോ......? എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടേൽ ഇപ്പൊ പറഞ്ഞോളണം.....ഇനിയും സമയം ഉണ്ട്..... " ഡേവിസ് ആണ്..... ഇതാണ് ഡേവിസ്.....ഒരു തുറന്ന പുസ്തകമാണ്.... പക്ഷേ ഞാനങ്ങനല്ലല്ലോ...... എനിക്ക് സമയവും ഇല്ല...... ഞാൻ അവനെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.......എനിക്ക് അവനോടു ബഹുമാനം തോന്നി...അത്ഭുതം തോന്നി............. അവൻ എത്ര ഓപ്പൺ ആണ്..... എല്ലാം എല്ലാരോടും തുറന്നു പറയാൻ കഴിയുന്നത് നമ്മളിൽ കള്ളം ഇല്ലാത്തപ്പോഴാണു.....അവൻ പറഞ്ഞത് ശെരിയാണു...ഞാൻ കള്ളിയാണു.

"ലുക്ക് സാൻട്ര...... ഈ ലിവിങ് ടുഗെതർ റിലേഷൻസും മറ്റു പല റിലേഷൻസും കണ്ടു മടുത്തിട്ടാണ് ഇങ്ങോട്ടു വന്നത്....... എനിക്ക് മിന്നു കെട്ടു ഒക്കെ ഭയങ്കര പവിത്രമാണ്......ഞാൻ ആദ്യം നിന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് പോലും നീ എബിയോടും ശ്വേതയോടും മിന്നു കെട്ടിനെ പറ്റി പറഞ്ഞത് കേട്ട് കൊണ്ടാണ്.... പിന്നെ മിന്നു എന്ന് കേൾക്കുമ്പോ നിന്നെയാണ് ഓർമ്മ വന്നിരുന്നതു.......അങ്ങേനെയാ എബി പറഞ്ഞിട്ടു കല്യാണം ആലോചിച്ചത്.....എന്ന് വെച്ച്.. ഐ ആം നോട് ഒബ്സ്സ്ഡ് വിത്ത് യു........നീ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരാൾ......" അവൻ ഒന്ന് നിർത്തിയിട്ടു വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി...... ഞാൻ കാണുകയായിരുന്നു...... ദേഷ്യം പ്രണയം പരിഭവം എല്ലാം കൂടി കുഴഞ്ഞ ഒരു ഭാവം......

" ഐ ആം നോട് ഒബ്സ്സ്ഡ് വിത്ത് യു........നീ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരാൾ....." അവൻ പറഞ്ഞത് ഞാൻ മനസ്സിൽ ഉരുവിട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു...... എനിക്ക് എന്ത് കൊണ്ട് കഴിയുന്നില്ല....... വൈ ഐ ആം ഒബ്സ്സ്ഡ് വിത്ത് എബി..........വൈ.......എനിക്ക്  എന്ത് കൊണ്ട് അവിടെ മറ്റൊരാളെ ചിന്തിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല...... പുതിയ സംഭവം ഒന്നുമല്ലലോ....... എനിക്ക് കഴിയും.....

"എന്തിനാ കണ്ണ് നിറയ്ക്കുന്നെ....... .....ഒന്നും മിണ്ടുകെയുമില്ല.......അത് പിന്നെ മൗനം പ്രണയം ആണ് എന്നൊക്കെ ഞാൻ ആശ്വസിച്ചു............" ഡേവിസാണ്.....അവന്റെ ശബ്ദം ശാന്തമായിരുന്നു......

"ലുക്ക് സാന്ട്ര...... നീ എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് പറ...... നിന്റെ അപ്പന് വേണ്ടി സ്പോയിൽ ചെയ്യാനുള്ളതല്ല എന്റെ ജീവിതം....... ഇഷ്ടല്ല എങ്കിൽ പറ.........എന്നെ നിനക്ക് സ്നേഹിക്കാൻ പറ്റുമോ? മിന്നു കെട്ടി ചേർത്ത് പിടിക്കുമ്പോ അനിഷ്ടത്തോടെ കണ്ണ് ചിമ്മാതെ ഇഷ്ടത്തോടെ ചേർന്ന് നില്ക്കാൻ കഴിയോ നിനക്ക് ........ ഇല്ലെങ്കിൽ ഇപ്പൊ പറയണം......."

ഡേവിസിന്ടെ ശബ്ദം ശാന്തവും ദൃഢവുമായിരുന്നു...... അവൻ പറഞ്ഞത് എല്ലാം ശെരിയും സത്യവുമാണ്...എബിയും ശെരിയാണ്.....ശ്വേതയും ശെരിയാണ്...ഇവിടെ തെറ്റ് എനിക്ക് മാത്രമാണ്...ഇന്നും ആ പതിനേഴു വയസ്സുകാരിയായ ചിന്തിക്കുന്ന ഞാൻ...ആ പൂക്കളും ബൈബിൾ വചനങ്ങളെയും ചുറ്റി പറ്റി..... പ്രണയത്തിനു എബിയുടെ മുഖം നൽകിയ ഞാനാണു തെറ്റ്....... ഇല്ല.....അപ്പൻ പറഞ്ഞത് പോലെ സാൻഡിയുടെ പ്രണയത്തിനു എബിയുടെ മുഖമല്ല......ഡേവിസിന്ടെ മുഖമാണ്......ആവണം.......

"എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് പറ........." ഡേവിസാണ്...... ഒരുപാട് നേരമായി ഞാൻ ഈ ഇരുപ്പാന്നെ......

"ജസ്റ്റ് എ മിനിറ്റ്......." ഞാൻ വാഷ്‌റൂമിലേക്കു വന്നു. മുഖത്തു വെള്ളം ഒഴിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു...കണ്ണ് നിറഞ്ഞു നിറഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....വീണ്ടും ഒഴിച്ചു....... കണ്ണാടിയിലേക്കു നോക്കി......ബി ബോൾഡ് സാൻഡി....... തിരിച്ചു ഡേവിസിനു എതിർവശം വന്നു ഇരുന്നു.

"സ്നേഹിക്കാൻ പറ്റുമോ ...ഇല്ലയോ.......?" ഡേവിസാണ്..... ആ കാപ്പി കണ്ണുകൾക്ക് തീക്ഷണതയേറി......

ഞാൻ ചെറു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു........"നമ്മൾ തമ്മിൽ ക്യാനഡയിലെയും കേരളത്തിന്റെയു വ്യെത്യാസം ഉണ്ട്.... ഡേവിസ് വളരെ ഫാസ്റ്റ് ആണ്.....ഞാൻ വളരെ പിന്നിലും..... എന്റെ മനസ്സിൽ പ്രണയത്തിനു ഒരു മുഖം ഉണ്ടായിരുന്നു.....അതിനു ഡേവിസിന്റ്റെ ഛായ വന്നു തുടങ്ങിയിട്ടേയുള്ളൂ....... മിന്നു കെട്ടു ആവുമ്പൊ അത് പൂർണ്ണമായും ഡേവിസിന്റ്റെയാവും...അന്ന് ഞാൻ തന്നെ ചേർന്ന് നിന്ന് കൊള്ളാം.....പോരേ ......." ഞാനാണ്...... ആദ്യമായി ഞാനവനോട് ആത്മാർത്ഥമായി സംസാരിച്ചത് അപ്പോഴായിരുന്നു........

"അത്രയ്ക്ക് കഷ്ടപ്പെട്ട് എന്നെ സ്നേഹിക്കണം എന്നില്ല........" ഡേവിസാണ്....... അവന്റെ മുഖത്തു പരിഭവം ഉണ്ടായിരുന്നു...... എന്നോട് ധാർഷ്ട്യത്തോടെ സംസാരിച്ചിരുന്നവന്ടെ മുഖത്തെ പരിഭവം എന്നിൽ ചിരി ഉണർത്തി.

"ആണോ......എന്നാലേ ഈ ഡേവിസിനെ ഞാൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് ശ്വാസം മുട്ടി അങ്ങ് സ്നേഹിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു....... ഇത്രയും കഷ്ടപ്പെടുമ്പോ ഏറ്റവും ബെസ്റ്റ് തന്നെ വേണ്ടേ......."

ഡേവിസിന്റെ മുഖത്തു ഒരു ആശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നു...എന്നാലും അത്രയ്ക്ക് തെളിഞ്ഞില്ല...... പിന്നെയും ഞങ്ങൾ ഒരുപാട് സംസാരിച്ചു..... അല്ല അവൻ എന്നെ കൊണ്ട് സംസാരിപ്പിച്ചു...... എന്നെ കേൾക്കാൻ അവൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി...... അവനെ നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത് എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ നഷ്ടം ആണ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു...... ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഒരു നല്ല സൗഹൃദം ഉടലെടുക്കുകയായിരുന്നു...... തിരിച്ചു വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഇരുവരിലും ഒരു ചിരിയൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു......അപ്പനും അത് വളരെ ആശ്വാസമായിരുന്നു.......

ഭാഗം 20

#തൈരും_ ബീഫും#

അന്നത്തെ യാത്രയോടെ ഡേവിസിനെ സ്വീകരിക്കാൻ എന്റെ മനസ്സു ഏറെക്കുറെ പാകപ്പെട്ടു....ഇപ്പോൾ അവൻ എന്നെ വിളിക്കുമ്പോ അവനോടു സംസാരിക്കുമ്പോ ഞാൻ അനുഭവിച്ചിരുന്ന ശ്വാസം മുട്ടൽ ഒരുപാട് കുറഞ്ഞു...... പിന്നെ അപ്പൻറെ അവസ്ഥ മോശമായി തുടങ്ങിയത് കൊണ്ടും ഞാൻ അങ്ങനെ ഒരു മാനസികാവസ്ഥയിൽ അല്ലാത്തത് കൊണ്ടും ഒരുപാട് എന്നെ ഫോൺ ചെയ്തു ഡേവിസ് ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചില്ല.....എന്നാലും വിളിക്കാറുണ്ട്.......അവന്റെ സംസാരത്തിൽ പലപ്പോഴും അവന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും അവൻ കണ്ട സ്ഥലങ്ങളും ഇഷ്ടപ്പെട്ട സിനിമകളും അങ്ങനെയൊക്കെ കടന്നു വന്നു....... എന്നോടും അഭിപ്രായങ്ങൾ ചോദിക്കാറുണ്ട്.....എന്നെ കേൾക്കാൻ അവനു ഒരുപാട് താല്പര്യമുള്ളതു പോലെ തോന്നാറുണ്ട്.....

അപ്പന്റെ അവസ്ഥ മോശമായി കൊണ്ടിരുന്നു. വേദന ഉണ്ട്.....ആഹാരത്തിനോട് വെറുപ്പ്...തികട്ടൽ......എല്ലാത്തിനും ഉപരി മറവി.....പലപ്പോഴും പരസ്പര വിരുദ്ധമായി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.......ഇടയ്ക്കു പാലിയേറ്റീവിൽ കൊണ്ട് പോയിരുന്നു......അവർക്കു ഒന്നും ചെയ്യാൻ ഇല്ലാ എന്ന് എനിക്കും അറിയാമായിരുന്നു...എന്നാലും മനസ്സിന് ഒരു ആശ്വാസം......അത്ര തന്നെ.....അപ്പന്റെ അവസ്ഥ കാണുമ്പോൾ ഞാൻ ഡോക്ടർ ആകാൻ പാടില്ലായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു......കാരണം ഞാനും തിരിച്ചറിയുന്നു അപ്പന്ടെ ദിവസങ്ങൾ എണ്ണപെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന സത്യം.....അപ്പന് യാത്രയാവാനുള്ള ദിവസം അടുത്ത് എത്തി..

"ഞാൻ സാൻഡിയാ അപ്പ......." ഞാൻ പറയുമ്പോ എന്നെ നോക്കും....വെറുതെ ഒന്ന് മൂളും.......പിന്നെ മേലോട്ട് നോക്കി ഒരു കിടപ്പ...... ജോസെഫങ്കിലും അന്നമ്മച്ചിയും പകൽ ഉണ്ടാവും.....വൈകിട്ട് അവർ പോവും......

"കെട്ടു മാറ്റിയാലോ......? മോളേ......." ജോസെഫേട്ടനാണു....... എനിക്കും അതാണ് ശെരി എന്ന് തോന്നി......ഞാൻ യാന്ത്രികമായി തലയാട്ടി...... ഞാൻ അനാഥയാവാൻ ഏതാനം ദിവസങ്ങൾ മാത്രം..........

.എന്റെ മിന്നു കെട്ട് അപ്പന് കാണാൻ പറ്റുകേല.....അപ്പൻ അതിനു മുന്നേ പോവും....എന്നെ പോലും ഇപ്പോൾ രണ്ടു ദിവസമായി മറന്നിട്ടു....ആനി എന്നാ വിളിക്കുന്നേ ഓർമ്മ വരുമ്പോ....എന്റെ മമ്മയാ ആനി.....ഞാൻ ഓടി ചെല്ലുമ്പോ.....വെള്ളം കൊടുക്കുമ്പോ......വെറുതെ നോക്കും...പക്ഷേ എന്നെ തന്നെ അല്ല നോക്കുന്നെ......

രാത്രി അപ്പൻ അസ്വസ്ഥനാണ്...വേദന കൂടുന്ന സമയം...... ഞാൻ മരുന്ന് കൊടുക്കുമ്പോ കുറച്ചു ഉറങ്ങും...വീണ്ടും അങ്ങനെ തന്നെ......രാത്രിയുടെ നിശബ്ദതയും അപ്പന്ടെ ഞെരക്കവും എന്റെ മനസ്സിനെ തകർത്തു മറിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....പുറത്തു എന്തെക്കെയോ ശബ്ദം കേൾക്കുന്ന പോ ലെ തോന്നി......അപ്പന്ടെ ശ്വാസം നിന്ന് പോവുമോ എന്ന ഭയത്താൽ ഞാൻ ഉറങ്ങിയിട്ട് പോലും ദിവസങ്ങളായി...... സമയം ഒമ്പതു ഒക്കെ ആയിട്ടുള്ളു എങ്കിലും എനിക്ക് ഒരു അർദ്ധ രാത്രിയുടെ പ്രതീതി തോന്നി..... എനിക്ക് കിടക്കാനും പറ്റുന്നില്ല ഞാൻ വെറുതെ മുകളിലൊക്കെ പോയി....അപ്പന്റെ മുറിയിൽ...മമ്മയുടെ മുറിയിൽ....അപ്പൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന പുസ്തകങ്ങൾ അടുക്കി വെച്ചിട്ടുള്ള ലൈബ്രറിയിൽ......എല്ലായിടത്തും എന്റെ അപ്പന്റെ ഓർമ്മകൾ ആയിരുന്നു.... താഴെ അടുക്കളയിൽ വന്നപ്പോൾ.....ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു ചിരിച്ചും കളിച്ചും പാചകം ചെയ്ത ഞങ്ങളുടെ ഏറ്റവും ഇഷ്ട സ്ഥലം ആണ്.....ഞാൻ പൊട്ടി കരഞ്ഞു പോയി...ഉറക്കെ.....നിലവിളി കേട്ട് വരാൻ പോലും ..ആരുമില്ല..ഒടുവില അത് തേങ്ങലായി അവസാനിച്ചു..ഈ വലിയ വീട്ടിൽ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കായതു പോലെ.... എന്റെ മൊബൈൽ ബെൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം വിദൂരതയിൽ എങ്ങോ കേൾക്കുന്ന പോലെ തോന്നി......ഞാൻ എണീറ്റ് മൊബൈൽ എടുത്തു...... ആ പേര് കണ്ടപ്പോൾ ഒന്നാലോചിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ഞാൻ മൊബൈൽ ചെവിയോടെ ചേർത്തു......

"സാൻഡീ............." ഞാൻ നിശബ്ദയായി നിന്നു..... എനിക്ക് മിണ്ടാൻ ശബ്ദമില്ലായിരുന്നു. എന്റെ തേങ്ങൽ പുറത്തു കേൾക്കുമോ എന്ന ഭയം ആയിരുന്നു. അപ്പുറവും നിശബ്ദമായിരുന്നു.....

"കരഞ്ഞോ......കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു...അവസാനം നമുക്ക് ആ ചുണകുട്ടിയെ പുറത്തെടുക്കണം......ആ കലിപ്പ് സാൻഡിയെ............" അവന്റെ ശബ്ദം ആർദ്രമായിരുന്നു..... അത് നിറച്ചും സ്നേഹമായിരുന്നു......

ഞാൻ കരഞ്ഞു പോയി......ഒത്തിരി കരഞ്ഞു.....അവൻ നിശബ്ദനായി ......

"അപ്പൻ നിന്നെ മറന്നോ........?" അവനാണു.

"മ്മ്......... മ" എനിക്ക് കരച്ചിൽന്റെ ശബ്ദം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു......

"ഐ ഓറിയന്റ്റേഷൻ പോയോ....ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്നുണ്ടോ.......?" അവനാണ്...... എബി.......

"ഇല്ല............ ഞെരക്കം മാത്രം............. " ഞാനാണ്......

"മ്മ്........ സൊ........ ആ ദിവസം എത്തി............. " എബിയാണ്.......

"മ്മ്....." ഞാനാണെ

"അപ്പന് പോവണ്ടേ സാൻഡി..... അപ്പന് മമ്മയുടെ അടുത്ത് പോവണ്ടേ .......എത്രയോ കാലങ്ങളായി അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ദിവസം ആവും ഇത്........മമ്മ പെട്ടന്ന് ഒരു ദിവസം പോയപ്പോൾ അവർ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ലേ ഇങ്ങനെ ഒരു ദിവസം......തീർച്ചയായിട്ടു ഉണ്ടാവും......തൻ്റെ പാതി നഷ്ടപ്പെടുമ്പോ ഇങ്ങനെ ഒരു ദിവസം ഓർത്താവും അവർ ആശ്വസിക്കുന്നേ..........." അവൻ ഒന്ന് നിർത്തി....ശെരിയാന്നോ.....അപ്പൻ പറയാറുണ്ട് മമ്മ കാത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടാവും എന്ന്....ഇപ്പൊ കുറച്ചു ദിവസമായി എന്നെ ആനി എന്നാ വിളിക്കുന്നേ........എനിക്ക് ഇനിയും എബിയെ കേൾക്കണം എന്ന് തോന്നി.......ഞാൻ ചെവിയോർത്തു......

"അപ്പൻ പൊക്കോട്ടെ സാൻഡി...... മമ്മ നിനക്ക് ഇത്രയും നാൾ തന്നില്ലേ....... " എബിയാണ്...അവന്റെ ശബ്ദം ശാന്തമായിരുന്നു...എന്നാൽ ഒരുപാട് സ്നേഹം ഒളിപ്പിച്ചത് പോലെ.........ഞാൻ തളരുമ്പോ എന്റെ അപ്പൻ എന്നെ സാന്ത്വനിപ്പിക്കുന്നെ പോലെ......

"ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കായി പോവില്ലേ എബി.........." ഞാനാണെ ...

അവനും നിശബ്ദനായി........

" ഇല്ലല്ലോ......അപ്പൻ നിനക്ക് ഡേവിസിനെ തന്നിട്ടല്ലേ പോവുന്നെ................ഈ ലോകത്തുള്ള എല്ലാ മനുഷ്യരും അങ്ങനല്ലേ........ കുറച്ചു കാലമേ നമ്മളോടൊപ്പം അപ്പനും മമ്മയും ഉണ്ടാവുള്ളു.......പിന്നങ്ങോട്ട് നമ്മൾ തനിയെ അല്ലേ ജീവിക്കാൻ..... നിന്ടെ അപ്പൻ ബാക്കി വെച്ച എത്രയോ കാര്യമുണ്ട്....അതൊക്കെ ചെയ്യേണ്ടേ,...... ആ ഓൾഡ് ഏജ് ഹോമിലെ അപ്പന്മാരും അമ്മമാരും ഇല്ലേ....അവർക്കൊക്കെ ആരാ......നീ അല്ലേയുള്ളൂ സാൻഡി....... അന്ന് നീ അപ്പന്റെ മാത്രം പ്രതീക്ഷ ആയിരുന്നു എങ്കിൽ....ഇന്ന് നീ ഒരുപാട് പേരുടെ പ്രതീക്ഷയാണ്........"

അവന്റെ വാക്കുകൾ എനിക്കൊരുപാട് ആശ്വാസമേകി...... ഇരുട്ടിലാഴ്ന്ന് പോയ എന്നിലേക്ക്‌ ഒരു നേരിയ മെഴുകുതിരി വെളിച്ചം പോലെ തോന്നി....അവന്ടെ വാക്കുകൾ.......അത് എന്നും അങ്ങാനായിരുന്നല്ലോ.......

"നീ ഉണ്ടാവുമോ എബി എന്നും എന്റൊപ്പം...ഇതുപോലെ ഒരു ഫോൺ കാൾ ആയി എങ്കിലും......? ...................." ഞാനാണ്......

അവൻ നിശ്ശബ്ദനായിരുന്നു......

"ഞാൻ വെറുതെ ചോദിച്ചതാടാ....... വിട്ടു കള......" ഞാനാണ്.

"നീ വിളിച്ചിട്ടാണോ ഞാൻ എപ്പോഴും നിന്റെ പുറകെ വന്നിട്ടുള്ളതു....നീ എന്നെങ്കിലും എന്നെ വിളിച്ചിട്ടുണ്ടോ സാൻഡി? ............"

ശെരിയാണ്......ഞാൻ അവനെ ഒരിക്കലും വിളിച്ചിട്ടില്ല...എന്നും അവൻ ഞാൻ വിളിക്കാതെ എന്റൊപ്പം വന്നിട്ടുള്ളൂ.......ഇപ്പോഴും അതേ..........ഈ ഏകാന്തതയിൽ അവന്ടെ ഫോൺ എന്നെ തേടി വന്നില്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ ഞാൻ ഇപ്പോഴും നിലവിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നേനെ.....

" സാൻഡി നീ കണ്ണ് തുടച്ചിട്ട് ഗേറ്റ് തുറന്നു കൊടുക്ക്.......പുറത്തു ജോസെഫേട്ടനും അന്നമ്മച്ചിയും ഉണ്ട്.......ഇനി രാത്രി ഒറ്റയ്ക്ക് നിക്കണ്ട....അവരും ഉണ്ടാവും.....ഞാൻ അവരെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്...."

ഞാൻ പെട്ടന്ന് കണ്ണുതുടച്ചു എണീറ്റ്......പുറത്തേക്കു നോക്കി...ശെരിയാണ് അവർ പുറത്തു നിൽക്കുന്നു......

"എബി എങ്ങനെ....?"

"അന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ജോസഫ് അങ്കിളിന്റെ നമ്പർ വാങ്ങിയിരുന്നു.........പിന്നെ നിൻറ്റെയും അപ്പന്റെയും മൊബൈലിൽ ഞാൻ ഒത്തിരി വിളിച്ചു...നീ എടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല......അങ്ങനാ പുള്ളിയെ വിളിച്ചേ.......ഇനി എല്ലാ ദിവസവും രാത്രി അവർ അവിടെ നിക്കട്ടെ.......നീ ഒറ്റയ്ക്ക് നിൽക്കണ്ട....ഒറ്റയ്ക്ക് നിക്കുമ്പോ ഭയങ്കര വേഷമായിരിക്കും കൊച്ചേ....ആരേലും ഉണ്ടാവുമ്പോ ഒരു ആശ്വാസവാ......."

ആ സംസാരത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന കരുതലും സ്നേഹവും......എന്നെത്തെയും പോലെ എന്നെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തിയില്ല...എനിക്കു ആശ്വാസമേകി. എൻ്റെ ആരുമല്ലെങ്കിലും എബിയുണ്ടല്ലോ ......

"നിനക്ക് .........ഞാൻ....ആരാ എബി...?." എനിക്ക് പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.....അതിനു മുന്നേ അവന്റെ മറുപടി വന്നു...

"നീ എന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരിയാണ് നാട്ടുകാരിയാണ്.....ഈ വക വിശേഷണം ഒന്നുമില്ല....എനിക്കറിയാന്മേല സാൻഡി..... എനിക്കറിയാന്മേല.... എൻ്റെ ആരെക്കെയോ ആണു ........? "

അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറുന്നുണ്ടായിരുന്നു......... ആ വാക്കുകൾ "ആരെക്കെയോ".....ഇപ്പോഴും നിനക്ക് എന്നെ മനസ്സിലായില്ലേ.......ഞാൻ എന്റെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു ....... ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ ഒഴുകിറങ്ങി .

"നീ വിട്ടു കള.....ഞാൻ വെറുതെ ചോദിച്ചതാ......ഞാൻ ഇപ്പൊ ഓക്കേ ആയെടാ......നീ വെച്ചോ? ആൻഡ് ............................ഒന്നുമില്ല..........വെക്കട്ടെ......" ഞാനാണെ....

"മ്മ്.......നീ വെച്ചോ........" എബിയാണ്......

"മ്മ്......" ഞാൻ കുറച്ചു നേരം വെക്കാതെ നിന്നു. ജോസഫ് അങ്കിളിനും അന്നമ്മച്ചിയ്ക്കും വാതിൽ തുറന്നു കൊടുത്തു............. അപ്പോഴും അവൻ ഫോൺ വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല......

"നീ വെച്ചോടാ എബിച്ചാ........ ഐ ആം ഓക്കേ........." ഞാനാണ്.

"മ്മ്........ഓക്കേ ...ഡീ......." അവൻ വെചു. എന്റെ മനസ്സിന് ഒരു ആശ്വാസമായിരുന്നു അവൻ......

ഞാൻ അപ്പൻ്റെ അടുത്ത് വന്നു കിടന്നു....... അങ്ങനെ മൂന്നു നാല് ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.......ആ ദിവസം വന്നെത്തി...അപ്പൻ അസ്വസ്ഥനായി കൊണ്ടിരുന്നു.....ശ്വാസം വലിക്കാൻ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടി.....പള്ളിയിൽ നിന്നും അച്ഛനും മറ്റും വന്നു പ്രാർത്ഥിച്ചു ......ആരെക്കെയോ വന്നു...അപ്പൻ ശ്വാസം വലിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടി  കൊണ്ടിരുന്നു......അപ്പൻ്റെ അസ്വസ്ഥതയും വേദനയും ഒരോ നിമിഷവും വർധിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.....മണിക്കൂറുകൾ ഇത് തന്നെ തുടർന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു.....എനിക്കതു കണ്ടുകൊണ്ടു

നിൽക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല.....എപ്പോഴും നല്ല ഉന്മേഷത്തോടെ ഊർജ്ജസ്വലനായി ഈ അടുത്ത

കാലം വരെ ഓടി നടന്ന എന്റെ അപ്പനെ എനിക്ക് ഇങ്ങനെ കാണാൻ മേലായിരുന്നു...ഞാൻ മാതാവിന് മുന്നിൽ ചെന്നു കണ്ണടച്ചു നിന്നു......പ്രാർത്ഥിച്ചു......

"മാതാവേ....എന്റെ അപ്പനെ ഇനിയും വേദനിപ്പിക്കല്ലേ........എത്രയും പെട്ടന്ന്.......നീ അപ്പനെ സ്വീകരിക്കേണമേ........" ഞാൻ പ്രാർത്ഥന വചനങ്ങൾ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു...... ഞാൻ ഉള്ളുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.......അപ്പനെ കഷ്ടപ്പെടുത്താതെ വേഗം ദൈവസന്നിധിയിലേക്കു കൊണ്ട് പോവേണമെ.........

അന്നമ്മച്ചി എന്റെ ചെവിയിൽ വന്നു പറഞ്ഞു........" കഴിഞ്ഞു മോളെ.......മാത്യുച്ചായൻ പോയി........" .

ഞാൻ ദീർഘശ്വാസം എടുത്തു.....അപ്പൻ പോയി......എല്ലാരുടെയും മാത്യുച്ചായൻ പോയി.......

എനിക്ക് ചുറ്റും നിന്നവരെയോ വന്നവരെയോ പോയെവരെയോ ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല........ഞാനും അപ്പനും മാത്രമേ എനിക്ക് മുന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു...... ചടങ്ങുകൾക്കും മറ്റുമുള്ള പൈസയും മറ്റു ഞാൻ ആദ്യമേ ജോസെഫേട്ടനെ ഏൽപ്പിച്ചിരുന്നു......അപ്പനെ കാണാൻ ഒരുപാട് പേർ വന്നിരുന്നു..... ദൂരെ സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്ന് മറ്റും.....ഞങ്ങളുടെ ഓൾഡ് അജ് ഹോമിൽ നിന്ന് വന്നവർ അവിടത്തെ അന്തേവാസികൾ നിലവിളികൾ കരച്ചിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ആരുമില്ലാതായല്ലോ എന്ന രോദനങ്ങൾ....... എല്ലാം എനിക്ക് ചുറ്റും ഉയർന്നു......ഞാൻ മറ്റേതോ ലോകത്തായിരുന്നു....... "എൻ്റെ സാൻഡി ചുണക്കുട്ടീ അല്ലയോ....പിന്നെന്നാ........" എന്നുറക്കെ വിളിച്ചു പറയുന്ന അപ്പൻ..... ആ അപ്പന് പിന്നാലെ ഒപ്പം എത്താൻ ഓടി

പോകുന്ന പെൺകുട്ടി...

ഡേവിസും കുടുംബവും ഉണ്ടായിരുന്നു..... അവർ എന്നരികിൽ വന്നിരുന്നു.....മോളി ആന്റിയും വന്നിരുന്നു....എബിയെയും ശ്വേതയെയും ഞാൻ കണ്ടില്ല...... വന്നിട്ടുണ്ടാകാം....... ഞാൻ കണ്ടില്ല......ചടങ്ങുകൾ കഴിഞ്ഞു മൂന്നു ദിവസം ആരെക്കെയോ ഉണ്ടായിരുന്നു......പിന്നെ ഞാൻ മാത്രമായി..... എബി പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു ജോസെഫേട്ടനും അന്നമ്മച്ചിയും രാത്രിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.......എബി വിളിച്ചിരുന്നു...ശ്വേതയും.....എബി വന്നിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു....ഞാൻ കണ്ടില്ല....

ഞാൻ അപ്പൻ്റെ മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങിയിരുന്നില്ല......... അപ്പൻ മരിച്ചു രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഡേവിസിന്റെ വീട്ടുകാർ വന്നിരുന്നു...... കെട്ട് ഒരു വര്ഷം കഴിഞ്ഞു മതി എന്ന് തീരുമാനിച്ചു......ഡേവിസ് എന്നെ വിളിക്കാറുണ്ട്....... ഡേവിസും കുടുംബവും തിരിച്ചു കാനഡയിലേക്ക് പോയി....... വീട്ടിൽ വന്നു യാത്ര പറഞ്ഞിട്ടാണ് പോയത്...... പാവം ഡേവിസ്...... ഒരു കെട്ട് ഉറപ്പിച്ച വ്യെക്തിക്ക്‌ എന്തൊക്കെ മോഹങ്ങൾ ഉണ്ടാവും....... ഞാൻ അവനു പറ്റിയ ഒരു ഇണ അല്ല എന്ന് തോന്നുന്നു.....

മോളി ആന്റി എന്നെ കാണാൻ വരുമായിരുന്നു......എബിയുടെ അപ്പൻ കിടപ്പാണ്....എന്നിട്ടു പോലും

എങ്ങനെയും സമയം ഉണ്ടാക്കി എന്നെ കാണാൻ വരുമായിരുന്നു. എബിയോട് സംസാരിക്കുമ്പോ...എനിക്ക് അപ്പനെ ഓർമ്മ വരുന്നു...വീണ്ടും എനിക്ക് അവനോടു അടുക്കാൻ തോന്നുന്നു......അത് പാടില്ല....അത് വലിയ തെറ്റാണ്...ഞാൻ അവൻ്റെ ഫോൺ കോളുകൾ എടുക്കാതായി......ഞാൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു......എനിക്ക് എന്നെ തന്നെ നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന് തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു.... ഞാൻ അപ്പൻ്റെ ഓൾഡ് അജ് ഹോമിൽ പോയി......എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ അവരെല്ലാം ഓടി വന്നു......അവർക്കു എന്നിലൂടെ അപ്പനെ കാണാൻ കഴിയും എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു.......തയ്യൽ യൂണിറ്റ് ചേച്ചിമാർക്കും അങ്ങനെ തന്നെ......റബ്ബർ തൊഴിലാളികളും അങ്ങനെ തന്നെ.......ഒരൂ ദിവസവും അവരിൽ പലരും പല ആവശ്യങ്ങളുമായി എന്നെ സമീപിക്കാൻ തുടങ്ങി..ക്രമേണ അതിനു പരിഹാരം കാണലും.....എല്ലാം മുന്നോട്ടു കൊണ്ട് പോകാൻ ഞാൻ മുന്നോട്ടിറങ്ങിയേ പറ്റുള്ളൂ എന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലായി....... ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാൻ തുടങ്ങി...അപ്പൻ ചെയ്തിരുന്ന കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി......അപ്പൻ്റെ ആഗ്രഹം പോലെ ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ ഔട്ട് ഹൗസിനെ ഒരു സൗജന്യ ക്ലിനിക് ആയി മാറ്റി..വലിയ

ക്ലിനിക് ഒന്നുമല്ല.....അപ്പന് വരുമാനം കുറവും ഭാരിച്ച ആതുര സേവനവും ആണ് എന്ന് എനിക്ക്

മനസ്സിലായി തുടങ്ങിയിരുന്നു....അതുകൊണ്ടു തന്നെ വൃത്തിയുള്ള ഒരു മുറിയും ഒരു ബെഡും കുറച്ചു മരുന്നുകളും.......സൗജന്യം ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് ആരെങ്കിലും ഒക്കെ വരുമായിരിക്കും......പ്രവർത്തനം ആരംഭിച്ചില്ല.....ഈ ആഴ്ച ആരംഭിക്കണം.....

ഡേവിസും എന്നെ ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു വിളിക്കും...... ശ്വേത വിളിക്കാറുണ്ട് . അവളുടെ തീയതി അടുത്തു...... ഒന്നിനും വയ്യ......

"നമ്മൾ പഠിക്കുന്ന കണക്കു അത്ര എളുപ്പം ഒന്നുമല്ലഡി ഈ ഗർഭവും ഒക്കെ.......ഈ അച്ചായന് വേണ്ടീട്ടാ........ എനിക്കിപ്പോ ഒരു താത്പര്യവുമിലായിരുന്നു.......എൻ്റെ മുഖം ഒക്കെ കറുത്ത്....... വീർത്തു.....ഞാൻ ഒട്ടും കൊള്ളില്ല......"

ഇതാ പരാതി....... എപ്പോ വിളിക്കുമ്പോഴും......ഞാൻ അവളെ കാണാൻ പോകാറില്ല....എനിക്ക് എബിയെ കാണാൻ വയ്യായിരുന്നു.....അവനോടു ഇപ്പൊ എനിക്ക് തോന്നുന്ന അടുപ്പം ആഗ്രഹം സ്നേഹം ഇഷ്ടം എല്ലാം എനിക്ക് അടക്കാവുന്നതിലും വലുതാണ്......എന്ത് കൊണ്ട് എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ അപ്പൻ്റെ കരുതൽ സ്നേഹം എല്ലാം എനിക്ക് അവനിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്നു എന്നൊരു തോന്നൽ എന്നിൽ ശക്തിപ്പെടുന്നു.......അതെ ശക്തിയോടെ ഞാനതിനെ അടിച്ചു അമർത്തുന്നുണ്ട്......എനിക്ക് ഡേവിസിനോട് ഒപ്പം ജീവിക്കണം..സ്വസ്ഥമായി..... ശ്വേതയ്ക്കും എബിയ്ക്കും കുഞ്ഞിനും ജീവിക്കണം സന്തോഷത്തോടെ.....

ഞാൻ അപ്പൻ്റെ മുറിയിലാണ് കിടക്കുന്നതു......അവിടെ അപ്പൻ ഉണ്ട് എന്ന് തോന്നും....നേരം വെളുക്കാറാവുമ്പോഴാ ഒന്ന് ഉറങ്ങുന്നത്.....അന്നും അങ്ങാനായിരുന്നു..... വെളുപ്പിനെ എൻ്റെ മൊബൈൽ നിർത്താതെ ബെൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഞാൻ ഉണരുന്നത്. ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി.......ശ്വേതയാണ്.......അവൾക്കു സുഖമിലായിരിക്കുമോ.......കുഞ്ഞു വന്നിട്ടുണ്ടാകും.......ഞാൻ വേഗം ഫോൺ എടുത്തു......

"ഹലോ....... "

"സാൻട്ര............." ശ്വേതയുടെ തേങ്ങൽ..........

"എന്താ ശ്വേതാ.........എന്ത് പറ്റി....?" ഞാൻ ഉൾകിടിലത്തോടെ ചോദിച്ചു.......എന്തോ ഒരു അപായ സൂചന പോലെ.....

"എബി......എബിക്ക്  ആക്‌സിഡന്ട് ........നീ വരുമോ....സാൻഡി പ്ലീസ്........."

ഭാഗം 21

#തൈരും_ബീഫും#

ശ്വേതയുടെ ശബ്ദം എന്റെ ചെവികളിൽ മുഴങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു..... അപ്പോൾ തന്നെ റെഡി ആയി ഞാൻ കാറിൽ പായുകയായിരുന്നു.......കോട്ടയത്തേക്കു....... ഞാൻ കർത്താവിനോടു പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു....... എന്റെ മനസ്സു നിറച്ചും എൻ്റെ പുറകേ കുന്നിന്മുകളിലേക്കു സൈക്കിൾ ചവിട്ടി വന്ന ഒരു പതിനേഴ് വയസ്സുകാരനായിരുന്നു......എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.......ഞാൻ അടുത്ത കണ്ട എ.ടി.എം മ്മിൽ നിന്ന് കാശ് എടുത്തിരുന്നു.......

ആശുപത്രിയിൽ എത്തി. ഞങ്ങൾ പഠിച്ച കോട്ടയം മെഡിക്കൽ കോളേജ് ആയതു കൊണ്ട് തന്നെ എനിക്ക് അവരെ കണ്ടു പിടിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല..... എബി ഐ.സി.യു വിലായിരുന്നു....ശ്വേത കരഞ്ഞു തളർന്നു അതിനു മുന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു..... എബിയുടെയും ഞങ്ങളുടെയും കുറച്ചു സുഹൃത്തുക്കൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.......എല്ലാരും അവളെ സഹതാപത്തോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു......എന്നെ കണ്ടതും അവൾ എന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചു പൊട്ടി കരഞ്ഞു.....പൂർണ്ണ ഗർഭിണി ആയ വിശ്രമം വേണ്ട അവൾ തളർന്നു വാടി കുഴഞ്ഞിരിക്കുന്നു.....

"അച്ചായൻ..........നിക് ........." എന്തൊക്കെയോ അവൾ പറയുന്നു..........കരിച്ചിലും വിതുമ്പലും.......എന്നും ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ ധൈര്യത്തോടെ നിന്നിരുന്ന ശ്വേതയ്ക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരു മുഖം..........................ഞാൻ അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു ഇരുത്തിയിട്ടു......ഡോക്ടർസിനെ കണ്ടു....

എബി രാത്രി ശ്വേതയ്ക്ക് മസാല ദോശ വാങ്ങി വരുകയായിരുന്നു...... ഒരു ലോറി യുമായി കൂട്ടിയിടിചു........പുറമെ വലിയ പരുക്കുകൾ ഇല്ലാ എങ്കിലും കയ്യും കാലും പോയിട്ടുണ്ട്.....ബോധം തെളിഞ്ഞിട്ടില്ല......അതാണ് ഇപ്പോഴത്തെ വിഷയം.......സ്കാൻ ഒക്കെ ചെയ്തു.....തലയിൽ രക്തം കട്ടിപിടിച്ചിരിക്കുന്നു.....ഉടനെ ഒരു ശാസ്ത്രക്രിയ വേണം.....അത് കഴിഞ്ഞാൽ മാത്രമേ എന്തും പറയാൻ കഴിയുള്ളു....... അതൊരു തുടക്കമായിരുന്നു.......പല ശസ്ത്രക്രിയകൾ പ്രതീക്ഷകൾ എബി ഉണർന്നില്ല......ദിവസങ്ങൾ എടുത്തു അവൻ ഉണരാൻ......ശ്വേത വാടി തളർന്നു.....ഞങ്ങളുടെ സുഹൃത്തുക്കൾ തിങ്ങി നിറഞ്ഞിരുന്ന ആശുപത്രി വരാന്തയിൽ ഞാനും അവളും മാത്രമായി......അവളുടെ പ്രസവ തിയതിക്ക് മുന്നേ അവൾ നിരന്തരം അവളുടെ അപ്പയെയും അമ്മയെയും വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..... അവർ വരാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല......എബിയുടെ വീട്ടിൽ ഞാനും വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു......മോളി ആന്റിക്ക് എബിയുടെ ചേട്ടന്മാർ ഫോൺ പോലും കൊടുത്തില്ല.....അവന്റ്റെ അപ്പൻ കിടപ്പിലായതു കൊണ്ട് അവിടെന്നു ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കണ്ടാ എന്ന് തോന്നി.......ഞാനും ശ്വേതയും അവരുടെ വാടക വീട്ടിൽ തങ്ങി...എന്നും ഹോസ്പിറ്റലിൽ ചെല്ലും......എബി ഐ.സി .യൂ വിൽ തെന്നെയായിരുന്നു...

രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞിരുന്നു...... എബിക്ക് നേരിയ പുരോഗമനം ഉണ്ട്.......ശ്വേതയ്‌ക്കു വേദന തുടങ്ങിയിരുന്നു........ഒരേ ആശുപത്രിയിൽ തന്നെയായിരുന്നു ശ്വേതയെയും അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തത്......കാരണം ഓടാൻ ഞാൻ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു..... മരുന്നുകൾ ടെസ്റ്റുകൾ പലതും പുറത്തു കൊണ്ട് പോയി ചെയ്‌പ്പിക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു...... ശ്വേതയെ ലേബർ റൂമിൽ കയറ്റി നാലഞ്ചു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞിരുന്നു...... ഞാൻ പുറത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു.....ഈ ജീവിതം എന്ത് വിചിത്രമാണ്..... എബി അക്ഷമനായി ഓടി നടക്കേണ്ട സമയം അവൻ ഇത്രയും നാൾ നെഞ്ചിലേറ്റി കൂടെ കൊണ്ട് നടന്ന അവൻ്റെ കുഞ്ഞു....... മോളി ആന്റി എത്രയോ തവണ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു അവരുടെ എബിച്ചൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ സ്വപ്നം കാണാറുണ്ട് എന്ന്...... ശ്വേതയും സ്വപ്നം കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും അവളുടെ അച്ചായൻ്റെ കയ്യിൽ അവരുടെ കുഞ്ഞു.......ഇന്ന് ഞാൻ മാത്രം......

"ശ്വേതയുടെ ബൈസ്റ്റാൻഡേർ ആരാ.....?" നേഴ്‌സിൻ്റെ ശബ്ദം എന്നെ ചിന്തകളിൽ നിന്ന് ഉണർത്തി......ഞാനവരുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയപ്പോൾ വെള്ള തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ ഒരു കുഞ്ഞു മാലാഖയെ എന്റെ കയ്യിലേക്ക് വെച്ച് തന്നു.....

"പെൺകുട്ടിയാണ്......"

ഞാൻ ആ കുരുന്നു ശരീരം അതിലെ ചൂട് എന്നിൽ നിറയ്ക്കുന്ന വികാരം എന്താണ് എന്ന് എനിക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.....പക്ഷേ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു....ഞാൻ ആ മാലാഖയുടെ നെറ്റിയിൽ അധരങ്ങൾ ചേർത്തു... അവൾ ആ കുഞ്ഞി കണ്ണുകൾ തുറന്നു എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി......ആ നോട്ടം പോലും എന്നിൽ നിറച്ചതു അതിയായ സന്തോഷമായിരുന്നു. ആ വേദനകൾക്കിടയിൽ ചിരിക്കാൻ ഞാൻ മറന്നിരുന്നു...അവൾ എന്നിൽ ചിരിയും വിരിയിച്ചു.നേഴ്സ് തിരിച്ചു അവളെ കൊണ്ട് പോയപ്പോൾ എനിക്ക് നിരാശയായിരുന്നു....ഞാൻ കണ്ടു കൊതി പോലും തീർന്നിരുന്നില്ല.....

ശ്വേതയെ രാത്രിയോടെ മുറിയിൽ കൊണ്ട് വന്നിരുന്നു.....അവൾ ക്ഷീണിതയായിരുന്നു.....മോൾക്ക് കുറച്ചു ശ്വാസംമുട് ഉണ്ടായിരുന്നു......അതിനാൽ രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞാണ് മുറിയിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നത്.....ശ്വേതയ്ക്ക് എപ്പോഴും ഒരു നിസ്സംഗ ഭാവം ആയിരുന്നു..വാതോരാതെ സംസാരിച്ചിരുന്നവൾ ഇപ്പോൾ എന്തെങ്കിലും അങ്ങോട്ട് ചോദിച്ചാൽ സംസാരിക്കും അത്രേയുള്ളു......എബിയുടെ ആക്സിഡന്ട് അവളെ അത്രയ്ക്ക് തകർത്തിരുന്നു...... മോൾ വരുമ്പോ അവൾ മാറും എന്ന് കരുതി...പക്ഷേ കുഞ്ഞിനെ ഒന്ന് സ്നേഹത്തോടെ നോക്കി പോലും ഞാൻ കണ്ടില്ല.....പാൽ കൊടുക്കുന്നത് പോലും ഞാൻ പറയുമ്പോൾ മാത്രമാണ്..... അവൾക്ക് ഒരു മാറ്റം വേണം എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നു......എബിയെ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല...മാത്രമല്ല എബിയ്ക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് പുരോഗമനമില്ലാത്തതു

ഞങ്ങളെ വല്ലാതെ തളർത്തിയിരുന്നു...അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഞാൻ ശ്വേതയെയും മോളെയും എൻ്റെ വീട്ടിൽ കൊണ്ട് പോയി......അന്നമ്മച്ചിയും ജോസെഫേട്ടനും ശ്വേതയ്ക്ക് വേണ്ട കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ചെയ്തിരുന്നു. ഞാൻ എന്നും ആശുപത്രിയിൽ പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു..... എബിയെ മുറിയിലേക്ക് മാറ്റി......പക്ഷേ ട്യൂബിൽ കൂടെയാണ് ഭക്ഷണം കൊടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നത്.....നിശ്ചലനായി കിടക്കും എന്നല്ലാതെ അവനു ഞങ്ങളെ തിരിച്ചറിയാമോ എന്ന് പോലും അറിയില്ലായിരുന്നു.....ട്യൂബികളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ട അവന്റെ കിടപ്പു എനിക്ക് ഹൃദയഭേദകമായ കാഴ്ചയായിരുന്നു.... ദിവസങ്ങൾ കഴിയേവേ ഓരോന്നും മാറ്റാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ശ്വേത ഇടയ്ക്കു ഒക്കെ വന്നു തുടങ്ങി.....എന്നാലും അവളിലെ പ്രസരിപ്പ് എങ്ങോ നഷ്ടമായി....ആത്മവിശ്വാസം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.....ഇടയ്ക്കൊക്കെ അവൾ നിൽക്കും...അപ്പൊ ഞാനും മോളും വീട്ടിലായിരിക്കും.... മോൾ കുപ്പിപ്പാൽ കുടിക്കാൻ ശീലിച്ചിരിക്കുന്നു.....അന്നമ്മച്ചി പറഞ്ഞു ശ്വേതയ്ക്ക് പാൽ കുറവാണ് അതുകൊണ്ടു കുപ്പിപ്പാൽ ആണ് കൊടുക്കുന്നത് എന്ന്......അത് എനിക്ക് അത്ര വിശ്വസനീയമായി തോന്നിയില്ല.... രണ്ടുമാസത്തെ ആശുപത്രി വാസത്തിനു ശേഷം എബിയെ വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ട് വന്നു..... നിശ്ചലനായി കിടക്കും...കണ്ണ് തുറക്കും. അത് മാത്രമാണ് ആകപ്പാടെയുള്ള ചലനം......ശ്വേത മോളെ പോലും മറന്നു അവളുടെ അച്ചായൻ്റെ ഒപ്പമായിരുന്നു....പലപ്പോഴും മോളോട് അകലം കാണിച്ചിരുന്നു...... എബിയുടെ ഈ അവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണം മോളാണ്‌ എന്നൊരു ഭാവം അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നു...

മോളി ആന്റിയെ ഞാൻ ബന്ധപ്പെടാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.....പക്ഷേ എബിയുടെ ചേട്ടന്മാർ സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല.......മാത്രമല്ല അവർ എന്നെ കാണാൻ വന്നിരുന്നു...വന്നതല്ല .....ഞാൻ വിളിപ്പിച്ചു.

"ദേ കൊച്ചേ.....നീ എന്നാത്തിനാ ഈ വയ്യാവേലി ഒക്കെ എടുത്തു തലയിൽ വെയ്കുന്നേ........അവൻ ആ പട്ടത്തിയുടെ കൂടെ പോയി..... അവൻ ചത്താലും ജീവിച്ചാലും അവൾക്കു കൊള്ളാം......ഞങ്ങൾ എന്നാത്തിനാ അതൊക്കെ അന്വേഷിക്കുന്നെ......പിന്നെ അവൻ്റെ 'അമ്മ.....ഞങ്ങളുടെ അപ്പൻ അവരെ കെട്ടിയതു വയസാംകാലം അപ്പനെ നോക്കാനാ......അത് അവര് നന്നായി ചെയ്യുന്നുണ്ട് ഇപ്പൊ....അവരതു ചെയ്യട്ടേ....അപ്പൻ്റെ കാലം കഴിയുമ്പോൾ നിനക്ക് തരാം.......നീയും നിന്റെ അപ്പൻ മാത്യുച്ചായനെ പോലെ തന്നെ......ഇത് പോലെ ഓരോന്നണിനേയും തപ്പി പിടിച്ചു എടുത്തു തലയിൽ വെച്ചോളും......." അതും പറഞ്ഞു എന്നെ ഒന്ന് പുച്ഛിച്ചു നോക്കിയിട്ടു സെബാനും അലക്‌സും എബിയുടെ ചേട്ടന്മാർ എണീറ്റു.......വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുന്നേ എബിയെ അവഗ്ഞയോടെ നോക്കിയ ചേട്ടനെ എനിക്ക് ഓർമ്മ വന്നു... എബിയുടെ മുഖത്തെ വേദനയും അപമാനവും ഓർമ്മ വന്നു......

"ചേട്ടന്മാർ അവിടെയൊന്നു നിന്നേ.............." ഞാനാന്നെ ....... അവർ എന്നെ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി.......

"മാത്യുച്ചായനെ പോലെയല്ല മോള്....... ഞാൻ അങ്ങനെ ചുമ്മാ ആരെയും എടുത്തു തലയിൽ വെക്കില്ല.... നിങ്ങൾ എത്ര നിഷേധിച്ചാലും നിങ്ങളുടെ അപ്പന്റെ ഭാര്യയാണ് മോളി ആന്റി......നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം സഹോദരനാണ് എബി ചാക്കോ കുരിശിങ്കൽ....... അവൻ്റെ ചികിത്സായ്ക്കായിട്ടുള്ള ഒരു തുക...എത്ര എന്ന് ഒന്നും ഇപ്പൊ പറയാൻ പറ്റില്ല.....പല ചികിത്സകൾ വേണ്ടി വരും..... അതിനു വേണ്ട തുക ഒരാഴ്ചയ്ക്ക് അകം എനിക്ക് കിട്ടിയിരിക്കണം......"

രണ്ടു പേരും എന്നെ ഒന്ന് തുറിച്ചു നോക്കി......

"കൊച്ചു കൊള്ളാല്ലോ...ഇല്ലാ എങ്കിൽ......?" ഒരു ഭീഷണിയോടെ എന്നോട് പുരികം പൊക്കി ചോദിച്ചു.......ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.....

"ഇല്ലാ എങ്കിൽ...... എന്നാ ......ഈ തുകയുടെ സ്ഥാനത്തു എബി ചാക്കോയുടെ ഭാര്യയുടെയും മകളുടെയും സംരക്ഷണം കുരിശിങ്കൽ തറവാട്ടിൽ നിന്നുള്ള എബിയുടെ ഷെയർ പിന്നെ നാട്ടുകാരുടെയും കുടുംമ്പക്കാരുടെയും മുന്നിൽ കുരിശിങ്കൽ തറവാട്ടുകാരുടെ അഭിമാനം എല്ലാം ഞാനിങ്ങു വാങ്ങും...കാലം മാറി ചേട്ടന്മാരെ......ഇവിടെ ചോദിക്കാനും പറയാനും ഒക്കെ ഒരുപാട് സംഘടനകൾ ഉണ്ട്....സോഷ്യൽ മീഡിയ ഉണ്ട്......ഞാൻ ഒരു വിഡിയോയും ഹൃദയഭേദകമായ രണ്ടു വരിയും പറഞ്ഞാൽ മാത്രം മതി..മോളി ആന്ടിയെ കൊണ്ട് ഗാർഹിക പീഡനത്തിന് പരാതിയും കൊടുക്കും......ചിലപ്പോൾ ഞാനതു സ്ത്രീ പീഡനവും ആക്കും......."

രണ്ടു ചേട്ടന്മാരും മുഖത്തോടു മുഖം നോക്കി.....പിന്നെ കസേരയിലിരുന്നു.....പിന്നങ്ങോട്ട്... ഞാൻ പറഞ്ഞ തുക കുറയ്ക്കാനുള്ള വിലപേശലായിരുന്നു...... ചേട്ടന്മാർ ഭയങ്കര ടീമായിരുന്നു വിലപേശാൻ......ഞാൻ വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടു ആ തുകയിൽ തന്നെ പിടിച്ചു നിന്നു.... ഒടുവിൽ അവർ അത് സമ്മതിച്ചു... അവരിൽ നിന്നു കാശ് വാങ്ങണം എന്ന് എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല.....പക്ഷേ എബിയുടേയും ശ്വേതയുടെയും ബാങ്കിലെ കാശ് മുഴുവൻ കഴിഞ്ഞു......എൻ്റെ അപ്പൻ്റെ ആതുര സേവനം കൊണ്ട് എനിക്കധികം ബാലൻസ് ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.....അതും കുറേയൊക്കെ തീർന്നു.. എബിക്കാണെങ്കിൽ ഇനിയും ഒരുപാട് ചികിത്സാ വേണ്ടി വരും...... എനിക്ക് ഇങ്ങനൊരു വഴിയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു....ചേട്ടന്മാർ പറഞ്ഞ ദിവസം തന്നെ കാശു തന്നു......അത് എനിക്ക് വലിയ ആശ്വാസമായി.....ഞാൻ ജോലിക്കു പോയി തുടങ്ങി.....ഒരു ദിവസം ഞാൻ വന്നപ്പോൾ അന്നമ്മച്ചി പറഞ്ഞു...

"മോളെ ആ കൊച്ചു ഇന്ന് ആ മുറിയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയിട്ടില്ല......ഈ കൊച്ചിനെ ഒന്ന് കൈകൊണ്ടു എടുത്തിട്ട് പോലും ഇല്ല...... ആ ചെക്കെനെയും നോക്കി  ഒറ്റ ഇരുപ്പാണെ........." അന്നമ്മച്ചി മോളെ എന്റെ കയ്യിൽ തന്നു...... ആ മാലാഖ എന്നെ നോക്കിയും മറ്റെങ്ങോ നോക്കിയും മോണകാട്ടി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്......ഞാനവളെ ഉമ്മ വെച്ചു ഒരുപാട്...... അവളും ഞാനും കൂട്ടാണ്‌ ...പലപ്പോഴും രാത്രി ഞാനാണ് അവളെ ഉറക്കുന്നത്...... അന്നും ഞാൻ ഉറക്കി......അന്നമ്മച്ചിയും ജോസെഫേട്ടനും വൈകിട്ട് പോയി. രാത്രി ഞാൻ ശ്വേതയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.....എബിയുടെ കട്ടിലിൽ തലചായ്ച്ചു അവനെ തന്നെ നോക്കി കിടക്കുന്നു........

"ശ്വേതാ......" അവൾ എന്നെ തലപൊക്കി നോക്കി.....

" നീ ഇങ്ങനെ ഡെസ്പ് ആവല്ലേ........ എല്ലാ ഡോക്ടർസും പറഞ്ഞല്ലോ......ഹി വിൽ ഇമ്പ്രൂവ്........നമുക്ക് നോക്കാം .........എല്ലാ ട്രീട്മെന്റും നോക്കാം......ജീവൻ കിട്ടീല്ലേ......ബാക്കി പുറകെ വരും....." ഞാൻ പറഞ്ഞു.....അവളെ നെറുകയിൽ തലോടി.....

"ഇല്ല.....സാൻഡി.......എൻ്റെ അച്ചായൻ തിരിച്ചു വരില്ല......തോസ് വണ്ടര്ഫുള് മൊമെന്റ്‌സ്‌ ഹാവ് ഗോൺ..... ഒന്നും തിരിച്ചു വരില്ല........" അവൾ എന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചു.......

"ഇല്ല ഡീ......നിന്റെ പോസിറ്റീവ് എനർജി ഒക്കെ എവിടെ പോയി......നോക്ക്....എബിയുടെ ചേട്ടന്മാർ പൈസ തന്നിട്ടുണ്ട്......നമുക്ക് എവിടെ വേണമെങ്കിലും കൊണ്ട് പോകാം.......നീ ഒന്ന് മിടുക്കി ആയാൽ മതി......."

ഞാൻ ഒരുപാട് അവളോട്‌ സംസാരിച്ചെങ്കിലും അവൾ നിശ്ശബ്ദയായിരുന്നു.......അന്നും കടന്നുപോയി......അടുത്ത ദിവസം ഞാൻ എഴുന്നേൽക്കുന്നതിനു മുന്നേ ശ്വേതാ എണീറ്റിരുന്നു.....ഞങ്ങൾ എബിയുടേയു ശ്വേതയുടെയും വാടക വീട് വിട്ടിരുന്നു.....അവരുടെ സാധനങ്ങൾ എല്ലാം താഴേ ഒരു മുറിയിൽ വെച്ചിരുന്നു.....അതിൽ അവൾ എന്തെക്കെയോ ചിക്കി പറക്കുന്നുണ്ടായായിരുന്നു..... ഞാൻ മോളെ കുളിപ്പിച്ചു പാൽ കലക്കി കൊടുത്തു.....അപ്പോഴേക്കും അന്നമ്മച്ചി എത്തി.....മോളെ ഏൽപ്പിച്ചു....

എബിയുടെ കാര്യങ്ങൾ ശ്വേതയാണ് നോക്കുന്നത്......ചിലപ്പോൾ സഹായത്തിനു എന്നെ വിളിക്കാറുണ്ട്....എന്നാലും ഞാൻ ഇടയ്ക്കു ചെന്ന് അവനെ നോക്കാറുണ്ട്..... മോളെ കൊണ്ട് അടുത്തുകിടത്താറുണ്ട്.....ഒരനക്കവും ഉണ്ടാവാറില്ല.....അവൻ്റെ ആ കിടപ്പു എൻ്റെ ഹൃദയം തകർക്കുമായിരുന്നു.........എബിയെയും ഒന്ന് നോക്കി ഞാൻ ഇറങ്ങി......

"നീ എപ്പോ വരും സാൻഡി......" ശ്വേതയാണ്......

"ഞാൻ മൂന്നു നാല് മണിയാവും എന്ന......എന്തെങ്കിലും വാങ്ങണമോ......?" ഞാൻ ചോദിച്ചു.....

"ഒന്നും വേണ്ട..........വെറുതെ......."

ഞാൻ യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങി....... ഞാൻ പോകുന്നത് അവൾ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് എനിക്ക് കാറിൻ്റെ സൈഡ് മിററിലൂടെ എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു. അന്ന് തിരക്കായിരുന്നു...പിന്നെ ഡേവിസും വിളിച്ചിരുന്നു.......പരിഭവവിവും ദേഷ്യവുമായിരുന്നു...ഇപ്പൊ വിളിക്കാറില്ല... വിളിച്ചാലും സംസാരിക്കാൻ എനിക്ക് സമയവും ഇല്ല എന്നൊക്കെ......എന്തെക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും ഡേവിസിന് ഒരു തെളിച്ചവും ഇല്ല......എനിക്കില്ലാത്ത സന്തോഷം ഞാൻ എങ്ങനെ ഡേവിസിന് കൊടുക്കും......ഞാൻ ഭ്രാന്തു പിടിച്ചു ഫോൺ വെച്ചു.......വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ മണി നാല് കഴിഞ്ഞു.........ഞാൻ അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടു അന്നമ്മച്ചിയും ജോസെഫ അങ്കിളും കൂടെ മോൾക്ക് പാൽ കൊടുക്കുന്നു......

"എന്നാ പറ്റി....പാൽ കുടിക്കുന്നില്ലേ....?" ഞാൻ ചോദിച്ചു....

"മോൾ വന്നോ...........ഞങ്ങൾ മോളെ കാത്തിരിക്കുവായിരുന്നു.......ആ ശ്വേത കൊച്ചു മോളോട് എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞോ.......?" ജോസെഫേട്ടനാണ്...... അല്പം ഗൗരവത്തിലാണ്.....

"ഇല്ലാ.....എന്നതാ അങ്കിളേ...?"

ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി....... ഞാൻ വരുമ്പോ ശ്വേത ഇറങ്ങി വരാറില്ല....അധികവും എബിയുടെ മുറിയിലാണ്......മോളെ പോലും എടുക്കാറില്ല......

"ആ കൊച്ചില്ലാ ഇവിടെ......." അന്നമ്മച്ചിയാണ്......ഞാൻ നോക്കുന്നത് മനസ്സിലാക്കി പറഞ്ഞു..ഞാനൊന്ന് സംശയിച്ചു...

"ആ കൊച്ചിൻ്റെ അപ്പനും അമ്മയും വന്നിരുന്നു.....കുറച്ചു മുന്നേ...... ഒന്ന് പുറത്തു പോയിട്ട് വരാം എന്നും പറഞ്ഞു പോയി......." ജോസെഫേട്ടനാണ്.... ശ്വേത എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.....അവൾ അവരെ വിളിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.....ചിലപ്പോൾ പിണക്കം ഒക്കെ മാറീട്ടുണ്ടാവും..... സർപ്രൈസ് ആയി വന്നതാവും..

"അവർക്കു ഭക്ഷണം ഒന്നും കൊടുത്തില്ലേ....?" ഞാനാണ് .

"ചായ കൊടുത്തു.......അവരധികം ഇരുന്നില്ല...... എന്തിനു ഈ കുഞ്ഞിനെ ഒന്ന് നോക്കി പോലും ഇല്ല.....ആ പയ്യനെ മാത്രം ഒന്ന് കേറി നോക്കി.....ഡോക്ടർ അല്ലയോ പരിശോധിച്ചതാന്നു തോന്നുന്നു....." അന്നമ്മച്ചിയാണ്.....ഞാൻ മോളെ വാങ്ങി......എബിയുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.... അവൻ കണ്ണ് തുറന്നു കിടപ്പുണ്ട്.....ഞാൻ മോളെ അവനു അടുത്ത് കിടത്തി.....ഞാൻ അവൻ്റെ നെറുകയിൽ തലോടി......

"നീ കാണുന്നുണ്ടോ എബിച്ചാ നിൻ്റെ മോളെ........ ?" അവൻ്റെ കൃഷ്ണമണി ഒന്ന് ചലിച്ചു......കുറച്ചധികം നേരം ഞാനും മോളും അവിടെയിരുന്നു...... ശ്വേത ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരും അധികം ഇങ്ങോട്ടു വരാറില്ല....മോളെ കൊണ്ട് വന്നു കിടത്തിയാലും അവൾ അസഹ്യതയോടെ ഇറങ്ങി പോവും.... അവൾ ഒന്ന് നോർമൽ ആയാൽ ഇത് ഒക്കെ മാറും...ഇന്ന് ഈ കാണിക്കുന്ന അസഹ്യത മാറാൻ ഒരു നിമിഷം മതി.....ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ വിശ്വസിച്ചു....

നേരം ഇരുട്ടി.....

"ഈ കൊച്ചു കുഞ്ഞിനേയും ഇട്ടിട്ടു പോയിട്ട് എത്ര നേരായി മോളേ...........?" അന്നമ്മച്ചിയാണ്......അവർ പോകാനിറങ്ങുകയായിരുന്നു.

"അവർ ഇപ്പൊ വരും അന്നമ്മച്ചി.....ഒന്ന് പുറത്തു പോയി വരുമ്പോ അവളുടെ മനസ്സിന് ആശ്വാസം കിട്ടും."

"മ്മ്...." വലിയ താല്പര്യമില്ലാതെ അവർ മൂളി.

ജോസെഫേട്ടനും അന്നമ്മച്ചിയും വീട്ടിലേക്കു പോയി......

...ഞാൻ ശ്വേതയെ മൊബൈലിൽ വിളിച്ചിരുന്നു. പല പ്രാവിശ്യം......പരിധിക്കു പുറത്താണ് എന്നാ പറയുന്നേ.....മോൾ കുറച്ചു ഉറങ്ങും എണീക്കും കരയും പാൽ കൊടുക്കും...അങ്ങനെ ......എബിക്ക് വേണ്ടതും ഞാൻ ചെയ്തു അവനു മരുന്നും കൊടുത്തു........ഞാൻ ശ്വേതയുടെ അപ്പയുടെയും അമ്മയുടെയും നമ്പറിൽ വിളിച്ചു......ഒന്നും കിട്ടുന്നില്ല......എനിക്കെന്തോ ഒരു അപായസൂചന പോലെ......മോൾ പതിവില്ലാതെ കരിച്ചിൽ കൂടുതൽ ആയിരുന്നു.....രാത്രി ഒരുപാട് വൈകിയും ഞാൻ അവരെ വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു......കിട്ടിയില്ല.......മോളെ ഉറക്കിയിട്ടു ഞാൻ ശ്വേതയുടെ ബാഗുകൾ നോക്കി......ബാഗുകൾ ഉണ്ട്.........വീണ്ടും പരിശോധിച്ചു...... അവളുടെ സെര്ടിഫിക്കറ്റ്സ് ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......അതൊക്കെ കൊണ്ട് പോയിരിക്കുന്നു......അവളുടെ ആഭരണങ്ങൾ പേഴ്സ് എബിയുടെയും അവളുടെയും ബാങ്ക് കാർഡുകൾ എല്ലാം കൊണ്ട് പോയിരിക്കുന്നു.......ഞാൻ അവരുടെ വാടകവീട്ടിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് വന്ന സാധനങ്ങൾ നോക്കി....എന്തെക്കെയോ ആവശ്യം ഉണ്ട് എന്ന് അവൾക്കു തോന്നിയത് എടുത്തിരിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു.....ബുക്ക്കൾക്കിടയിൽ നിന്ന് ഒരു പുസ്തക താഴേ വീണു......അത് നിറച്ചും പണ്ട് ശ്വേത വരച്ച എബിയുടെ ചിത്രങ്ങളായിരുന്നു......എല്ലാ ചിത്രങ്ങളുടെയും താഴേ ഇങ്ങനെ എഴുതിയിരിക്കുന്നു......

"അച്ചായൻ്റെ സ്വന്തം പട്ടെത്തി......"

അതിലൂടെ വിരലോടിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് പുച്ഛം തോന്നി....... അച്ചായൻ്റെ പട്ടത്തിക്ക് ഈ വീട്ടിൽ നിന്ന് അവൾക്കു വിലപ്പെട്ടതെല്ലാം അവൾ കൊണ്ട് പോയി അവളുടെ അച്ചായനെയും അവൻ്റെ കുഞ്ഞിനേയും ഒഴിച്ച്........ഇനി.....എന്ത്........

മോൾടെ കരച്ചിൽ കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ എല്ലാം തിരിച്ചു വെചു....വേഗം അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു....തൊട്ടിലിൽ ഒന്നും കിടക്കുന്നില്ല......നിലവിളി തന്നെ.....ഞാൻ അവളെ തോളിൽ തട്ടി ഉറക്കി.......എന്റെ മനസ്സ് മുഴുവൻ ശ്വേതയായിരുന്നു....... കുഞ്ഞിനോടു അടുപ്പം കാണിക്കാത്തതു മുലപ്പാൽ നൽകാത്തതു എല്ലാം അവൾ നേരത്തെ ഇങ്ങനെ ഒരു തിരിച്ചു പോക്ക് തീരുമാനിച്ചുരുന്നു എന്നതിന്റെ തെളിവാണോ.........എനിക്കുറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല......അവൾക്കു അങ്ങനെ പോകാൻ കഴിയോ....എത്രയോ ദിവസങ്ങൾ അവൾ കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു എബിയോടൊപ്പം ഇരുന്നതാണു....ഈ നൊന്തു പ്രസവിച്ച കുഞ്ഞിനെ മറക്കുമോ.....ഇല്ല അവൾ വരും......വീട്ടുകാരുടെ നിർബന്ധത്തിൽ പോയതാവും......അവൾ വരും.....

ഭാഗം 22

#തൈരും_ബീഫും#

എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അന്ന് എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല...... മോളും ഉറങ്ങിയിരുന്നില്ല...... എബിയുടെ മുറിയിൽ നിന്ന് കുഞ്ഞു ഞെരക്കം കേൾക്കുന്ന പോലെ തോന്നും.....അപ്പൊ ഞാൻ ഓടി വന്നു നോക്കും....വീണ്ടും തിരിച്ചു...ഇങ്ങനത്തെ ഓട്ടവും കുഞ്ഞിൻ്റെ കരിച്ചിലുമായി ഞാൻ നേരം വെളുപ്പിച്ചു......രാവിലെ മോൾ ഒന്ന് ഉറങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു......ഞാൻ എബിയെയും ദേഹം ഒക്കെ തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കി....ഓട്സ് ഉണ്ടാക്കി വായിലേക്ക് ഒഴിച്ച് കൊടുത്തു..... ഇറക്കുന്നുണ്ട്....അത് തന്നെ ഭാഗ്യം......ആശുപത്രിയിൽ വിളിച്ചു അവധി പറഞ്ഞു.. ഒരുപാടു തവണ ഞാൻ ശ്വേതയെയും അവളുടെ വീട്ടുകാരേയും ഫോൺ വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...ആരും ലഭ്യമല്ല .. മനസ്സിന് ഒരു സ്വസ്ഥതയും ...ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...ഞാൻ മാതാവിൻ്റെ രൂപത്തെ വെറുതെ നോക്കിയിരുന്നു..... അടുത്തിരിക്കുന്ന ബൈബിളിൽ ഒരു കടലാസു പുറത്തേക്കു തള്ളിയിരിക്കുന്നു.......ഞാൻ വേഗം അത് എടുത്തു....... ചിലപ്പോൾ ശ്വേത എഴുതി വെച്ചതാണെങ്കിലോ.......... ? എൻ്റെ ഊഹം തെറ്റിയില്ല...

"സാൻഡ്രയ്ക്കു,

ഞാൻ പോവുന്നു.....നേരിട്ട് പറയാനുള്ള ധൈര്യം എനിക്കില്ല...... എന്നെ നിനക്ക് മനസ്സിലാകുമോ എന്നും എനിക്ക് അറിയില്ല..... കുഞ്ഞു നാൾ തൊട്ടു എന്നെ എൻ്റെ ചുറ്റുമുള്ളവർ അസൂയയോടേ മാത്രമേ നോക്കിയിട്ടുള്ളൂ...... എന്നാൽ ഇന്നു ആ കണ്ണുകളിൽ എല്ലാം സഹതാപമാണ്..... എനിക്ക് അത് സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല....... എൻ്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ ആഗ്രഹങ്ങളെ മോഹങ്ങളേ ഒരു തൊട്ടിൽ കമ്പിൽ നിന്ന് ഒരു കട്ടിലോളം ഉള്ള ദൂരമാക്കി ചുരുക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല....ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചു.......കഴിയുന്നില്ല.......എൻ്റെ അച്ചായന് സാൻട്ര ആരായിരുന്നു എന്ന് എനിക്കറിയാം...... എനിക്ക് നിന്നോട് എന്നും അസൂയ ആയിരുന്നു...അന്നും ഇന്നും.....നീ നോക്കുന്നത് പോലെ അച്ചായനെ നോക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല സാൻഡി....... ഞാൻ പോവുന്നു.... എൻ്റെ പിന്നാലെ ഒരിക്കലും വരരുത്  പ്ളീസ്........

ശ്വേത......"

പല വട്ടം ഞാൻ ആ കത്ത് വായിച്ചു..... ഈശോയെ അപ്പൊ ശ്വേത ഇനി വരില്ലാ...... വീണ്ടും വീണ്ടും വായിച്ചു.....തിരിച്ചും മറിച്ചും ഒക്കെ നോക്കി..... എനിക്കവളോട് ദേഷ്യം തോന്നി..... എബിയെ ഉപേക്ഷിച്ചതിൽ അല്ല...... അവൾ നൊന്തു പ്രസവിച്ച മോളെ പറ്റി ഒരു വാക്കു പോലും എഴുതാത്തതിൽ....... ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെയിരുന്നു പോയി.....

രാവിലെ അന്നമ്മച്ചിയും ജോസ്ഫ്അങ്കിളും വന്നു....കാര്യം അറിഞ്ഞു അവരും ഞെട്ടി.......

"എട്ടിൻ്റെ പണി ആയിപോയല്ലോ മോളേ........ ?" ജോസ്ഫ്അങ്കിളാണ്.

അന്നമ്മച്ചി കത്ത് വായന തന്നേ......."എന്നാലും ആ കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ച് ഒരു വാക്ക് എഴുതീട്ടില്ലാല്ലോ?"

ഞാൻ വിചാരിച്ചിരുന്നതിനേക്കാളും ഒരുപാട് അപ്പുറമാണ് ശ്വേത....... എനിക്ക് പണി തന്നതാണോ അതോ നിസ്സഹായത കൊണ്ട് ഓടി പോയതാണോ....അതും അല്ലേൽ തത്കാലം എന്നെ ഉപയോഗിച്ച് പിന്നെ തിരിച്ചു വന്നു അപ്പനെയും മോളെയും സ്വന്തമാക്കാനോ....?.ആദ്യത്തെ രണ്ടും ഞാൻ നേരിടാൻ തയ്യാറാണു...... പക്ഷേ എന്നെ ഉപയോഗിക്കുന്നത്.....അത് വേണ്ട.......

"നമുക്ക് പോലീസിൽ പറഞ്ഞാലോ മോളെ......." ജോസഫ് അങ്കിളാണു .....

"അതാ വേണ്ടതു ...... മോളും അപ്പനും അമ്മയും ഒക്കെ ഇപ്പൊ ഇവിടെ എത്തും........" അന്നമ്മച്ചിയാണ്.

" ഇപ്പൊ വേണ്ട......ഞാൻ പറയാം......."

രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം കടന്നു പോയി......ഞാൻ ജോലിക്കു പോയില്ല....എബിയുടെ കാര്യവും മോൾടെ കാര്യവും എല്ലാ അന്നമ്മച്ചിയെ കൊണ്ട് മാത്രം കഴിയില്ല...... എന്തായാലും പാലക്കാട് പോകാൻ തന്നെ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു..... എബിയെ ജോസഫ് അങ്കിളിനെ ഏൽപ്പിച്ചു.....മോളെ അന്നമ്മച്ചിയേയും...... ഞാൻ പാലക്കാടേക്ക്‌ തിരിച്ചു..... ശ്വേത യുടെ അഡ്രസ് എൻ്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു....... കൽപ്പാത്തി നദിയുടെ തീരത്തെ അഗ്രഹാരത്തിൽ എത്തി....ഒരുപോലത്തെ വീടുകൾ ......ചേലയുടുത്ത സുന്ദരിമാരായ വൃദ്ധകൾ...... അവർക്കു തരത്തിനൊത്ത വൃദ്ധന്മാർ......സംസാരിക്കുന്നു ചിരിക്കുന്നു......പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കടന്നു പോവുന്ന സുന്ദരികൾ ......കനകാംബരവും മുല്ലയും ചൂടിയവർ.....പൂക്കടക്കാർ......എനിക്കിതൊക്കെ പുതുമയുള്ള കാഴ്ചകൾ ആയിരുന്നു.....പലരോടും വഴി ചോദിച്ചു......ഡോക്‌ടർ ദമ്പതികൾ ആയതു കൊണ്ട് തന്നെ വഴി പെട്ടന്ന് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു......അഗ്രഹാരത്തിനുള്ളിൽ പലവഴികൾ തിരിഞ്ഞു ഉള്ളിലോട്ടു ചെല്ലും തോറും പ്രത്യേകം ചുറ്റു മതിലുകൾ ഉള്ള പുതിയ തരം വീടുകൾ കണ്ടു തുടങ്ങി.....അതിലൊന്നിന് മുന്നിൽ ഞാൻ നിന്നു .......അകത്തേക്ക് കയറി..... പുറത്തു വെള്ള പൊടി കൊണ്ട് കോലം വരച്ചിരുന്നു...... ചെടികൾ ഉണ്ട്......പുറത്തായി കുറെ കസേരകൾ ഇട്ടിരിക്കുന്നു......പക്ഷേ വാതിലിൽ ഒരു പ്രിന്റൗട്ട് പേപ്പർ ഒട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു...... ഒരു മാസത്തേക്ക് കൺസൽട്ടിങ് ഉണ്ടാവില്ല......ഡോക്‌ഡർസ് യാത്രയിൽ ആണ്.

ഞാൻ ബെൽ അടിച്ചു......നിരന്തരം അടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.....നിരാശപ്പെട്ടു മടങ്ങാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ലായിരുന്നു.......പിന്നെ മുറ്റം കണ്ടിട്ട് ഇന്ന് രാവിലെയും കൂടെ ആരോ വൃത്തിയാക്കിയിരിക്കുന്നു.......

ഒരു പത്തു പതിനഞ്ചു മിനിട്ടിനു ശേഷം ഒരു പതിനെട്ടു പത്തൊമ്പതു വയസ്സു തോന്നിക്കുന്ന പയ്യൻ വന്നു വാതിൽ തുറന്നു.....ശ്വേതയുടെ അനിയൻ ആണ് അത് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി......ഞാൻ ഫോട്ടോ കണ്ടിട്ടുണ്ട്......അവൻ വാതിൽ തുറന്നു.....എന്നെയും മനസ്സിലായി എന്ന് മുഖം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ വ്യെക്തമായി......

"ഇവിടെ ആരുമില്ല......."

"അപ്പൊ......ഇയാളോ ....?" ഞാൻ തിരിച്ചു ചോദിചു കൊണ്ട് അകത്തു കയറി ഇരുന്നു........ അവൻ വിയർക്കുന്നുണ്ട്......ആരെക്കെയോ ഫോൺ ചെയ്യുന്നുണ്ട്.....ഒടുവിൽ മൊബൈൽ എനിക്ക് നീട്ടി......

".......ശ്വേതയാണോ.......?" ഞാൻ ഫോൺ വാങ്ങാതെ ചോദിച്ചു.

"അല്ല......അപ്പാവുക്കു എന്തോ സംസാരിക്കണം എന്ന്......" അവൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ മൊബൈൽ വാങ്ങിയില്ല.....അവൻ എന്നെ അന്തം വിട്ടു നോക്കുന്നുണ്ട്.

"എനിക്ക് ശ്വേതയോടു മാത്രമേ സംസാരിക്കാനുള്ളു......അവൾ വിളിക്കാതെ ഞാൻ ഇവിടന്നു ഇറങ്ങില്ല.....പിന്നെ ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഞാൻ അഗ്രഹാരത്തിനു പുറത്തു എത്തീല എങ്കിൽ പോലീസും മാധ്യമ പ്രവർത്തകരും എല്ലാരും എത്തും.....കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചു ഉപേക്ഷിച്ച അമ്മയെയും അവൾക്കു ഒത്താശ ചെയ്തു കൊടുത്ത മാതാപിതാക്കളെയും ഒക്കെ കാണാൻ.........അപ്പൊ മോൻ പറഞ്ഞോ......"

ചെക്കൻ അന്തം വിട്ടു മിഴിച്ചു എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു......ഞാൻ ആഞ്ഞു കർത്താവിനെയും മാതാവിനെയും എനിക്കറിയാവുന്ന എല്ലാ പുന്യാളൻമാരെയും വിളിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു....... ഈ ചങ്കൂറ്റം മാത്രമാണ് എൻ്റെ കൈമുതൽ......ഒന്ന് മിന്നിച്ചേക്കണേ......... ചെക്കൻ വീണ്ടും ഫോൺ വിളി....അടക്കി സംസാരം .....അങ്ങോട്ട് നടക്കുന്നു...ഇങ്ങോട്ടു നടക്കുന്നു.....ഒരു അര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും.......

എൻ്റെ മൊബൈൽ ബെൽ അടിച്ചു......അറിയാത്ത നമ്പരാണ്.... ഞാൻ ചെവിയോട് ചേർത്തു......

"ഹലോ....." ഞാനാണേ

"സാൻഡി.......ഞാൻ......." ശ്വേതയാണ്.......

"നീ....... ആക്ച്വലി....... നിന്നോട് ഞാൻ ചെയ്തതു വഞ്ചനയാണു........പക്ഷേ....ഞാൻ.......എനിക്ക്..........................................." അവൾ വിക്കി വിക്കി സംസാരിക്കുന്നു.....

"എന്നെങ്കിലും മോളെ അന്വേഷിച്ചു നീ തിരിച്ചു വരുമോ.........?" ഞാനാണ്......അപ്പുറം നിശബ്ദമായിരുന്നു.

"സാൻഡ്രസ് കാസ്സിലിൽ നീ ഉപേക്ഷിച്ച നിൻ്റെ അച്ചായനെയും അവൻ്റെ കുഞ്ഞിനേയും നിനക്ക് അവകാശപ്പെടാനുള്ള അവസാന അവസരമാണ് ശ്വേത...... ഇപ്പൊ നിനക്ക് പറയാം........ പിന്നീട് ഒരിക്കലും ഞാൻ തിരിച്ചു തരില്ല......." അത് പറയുമ്പോ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു..... ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു......

ഞാൻ വരും എന്നോ...എന്തെങ്കിലും അവൾ പറഞ്ഞെങ്കിൽ എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിപോയി....പക്ഷേ അവൾ നിശബ്ധയായിരുന്നു..........എബിയുടെ ചിത്രം വരച്ചു അച്ചായന്റെ സ്വന്തം പട്ടെത്തി എന്ന് എഴുതി അവനെ പ്രണയത്തോടെ നോക്കിയാ പെൺകുട്ടി...... അവൾ എങ്ങോ മാഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു...അവളുടെ പ്രണയവും.......ഏതാനം നിമിഷങ്ങൾ ഞാൻ കാത്തു ഒരു മറുപടിക്കു വേണ്ടി......

"...ശ്വേത.......കത്തിൽ പോലും നീ നിൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ പറ്റി ഒരു വാക്ക് പോലും പറഞ്ഞില്ല......ഇപ്പോഴും അതെ.......ബട്ട് ഐ സ്വെയർ..... എത്ര സ്വപ്നങ്ങളും വിജയങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും നിന്നെ തേടി എത്തിയാലും നിൻ്റെ മോൾടെ കരച്ചിൽ നിന്നെ  ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും.......എബിയുടെ സ്നേഹത്തിനും പ്രണയത്തിനും വേണ്ടി നീ കൊതിക്കും......." അപ്പോഴും ശ്വേത നിശ്ശബ്ദയായിരുന്നു.....

ഞാൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു......അവിടന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോൾ ശ്വേതയുടെ അനിയൻ എന്നോടൊപ്പം വന്നിരുന്നു...... അഗ്രഹാരം കഴിയുന്നത് വരെ.

"ചേച്ചി അങ്ങനാണ്....... സ്വാർത്ഥയാണ്...... സ്വന്തം സന്തോഷങ്ങൾക്കു മാത്രമേ പ്രാധാന്യം കൊടുത്തിരുന്നുള്ളു....... അമ്മാവുക്കും അപ്പാവുക്കും പോലും ചേച്ചിയെ വിശ്വാസമായിരുന്നു...... ചേച്ചി അത് ഉപയോഗപ്പെടുത്തി......അവരു പോലും ചേച്ചിയുടെ സ്വാർത്ഥത തിരിച്ചു അറിഞ്ഞത് അവരുടെ ലിവിങ് ടുഗെതർ റിലേഷൻ അറിഞ്ഞപ്പോഴാ......ചേച്ചി അങ്ങനാണു......ആർക്കും പെട്ടന്ന് പുള്ളിക്കാരിയെ മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റില്ല...... ശീ ഈസ് ആൽവേസ് ക്രിയേറ്റിങ് എ പോസിറ്റീവ് ആൻഡ് ഹാപ്പി വൈബ്‌സ് ..... സ്വന്തം കംഫോര്ട് സോണിനപ്പുറം ഒന്നുമില്ല......പ്രണയവുമില്ല......മാതൃത്വവുമില്ല........"

ഞാൻ അവൻ പറയുന്നത് ഞെട്ടലോടെ കേൾക്കുകയായിരുന്നു........ അതിൽ കള്ളം ഉണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയില്ല....

" സാന്ട്ര തരകനും അപ്പനും ഭൂമിയിലെ ജെം ആണ് എന്നാ ചേച്ചി പറഞ്ഞത്..... അത് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടാ കൃത്യമായി ചേട്ടനെയും കുഞ്ഞിനേയും അവിടെ തന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചത്....... ചേച്ചി അങ്ങനാ...... പണ്ടു മുതലേ........ ഇനി തിരിച്ചു വരാൻ ഒന്നും പോവുന്നില്ല...... ചേച്ചിക്ക് ഉഗ്രൻ ഒരു പണി അമ്മാവും അപ്പാവും പ്ലാൻ ചെയ്യുന്നുണ്ട്......."

അവനോടു യാത്ര പറഞ്ഞു തിരിച്ചു വരുമ്പോ എന്റെ മനസ്സിൽ മുഴുവൻ എബിയായിരുന്നു..... ശ്വേതയോടു കൈ കൊടുത്താലോ എന്നാലോചിക്കുന്നു എന്ന് അവൻ പറഞ്ഞപ്പോഴെങ്കിലും ഞാൻ എൻ്റെ പ്രണയം പറയേണ്ടതായിരുന്നു...... ഒരിക്കലും അവൻ എന്നെ വിട്ടു പോവില്ലായിരുന്നു........ അന്നത്തെ എൻ്റെ അപകർഷത....എൻ്റെ പ്രണയത്തെക്കാളും അന്ന് ഉയർന്ന് നിന്നതു അപകർഷതയായിരുന്നു.......

നേരം വൈകി വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ കേട്ടു മോൾടെ നിലവിളി.....ചുരത്താത്ത എന്റെ മാറിടം വിങ്ങുന്ന പോലെ തോന്നി......ഞാൻ ഓടി അകത്തു കയറി അന്നമ്മച്ചിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും അവളെ വാങ്ങി ആ നെറുകയിൽ ഉമ്മ വെചു...... ആദ്യമായി 'അമ്മ എന്ന അധികാരത്തോടെ സ്നേഹത്തോടെ എൻ്റെ മാത്രം സ്വന്തമായ ഒന്ന് പോലെ.......അവളും ഞാൻ വന്നപ്പോൾ കരിചിൽ സമാധാനത്തിലാക്കി....... അകത്തു എബിയുടെ അടുത്ത് ചെന്നു........ ഒന്നും അറിയാതെ കിടക്കുന്നതു എത്രയോ നല്ലതാണു.......ഞാൻ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു ......എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.......ഞാൻ അവൻ്റെ കൈകൾ എടുത്തു നെറ്റിയിൽ മുട്ടിച്ചു......

"സോറി ഡാ ...എബിച്ചാ.......സോറി......നിന്നെ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയതിനു....... ഇനി ഇല്ല......ഒരിക്കലും....."

അന്ന് തൊട്ടു ഞാനും മോളും എബിയുടെ മുറിയിൽ രാത്രി കിടക്കാൻ തുടങ്ങി....അവിടെ തൊട്ടിൽ കെട്ടി..... എനിക്ക് രാത്രി അതാണ് സൗകര്യം.... ശ്വേതയുടേതായ എല്ലാ സാധനങ്ങളും മാറ്റി

അന്ന് മുഴുവൻ ഞാൻ തിരിച്ചും മറിച്ചും മുന്നോട്ടുള്ള കാര്യങ്ങളെ പറ്റി ചിന്തിച്ചു......ഒരു തീരുമാനത്തിൽ എത്തി. ഞാൻ ഡേവിസിനെ വിളിച്ചു....... എനിക്ക് നല്ല ഭയം ഉണ്ടായിരുന്നു...... സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഡേവിസിനെ കുറച്ചു പേടിയുണ്ട്..... കാരണം കള്ളം ചെയ്യുന്നവർക്കല്ലേ പേടിയുണ്ടാവുള്ളു...... ഞാൻ ഡേവിസിനോട് ഒരിക്കലും നീതി കാണിച്ചിട്ടില്ല......ആ ഉത്തമ ബോധം എനിക്കുണ്ട്.

"എന്താ ...സാൻട്ര തരകൻ.......ഇപ്പൊ പുതിയ ബന്ധുക്കൾ ഉണ്ടല്ലോ.....ഇങ്ങോട്ടു വിളിക്കാറില്ലല്ലോ.?" ഡേവിസാണ്.......

"ഡേവിസ്...... എനിക്കൊന്നു സംസാരിക്കണം......ഫ്രീ ആണോ....?" ഞാനാണ്.....എനിക്ക് നല്ല ഭയം ഉണ്ടായിരുന്നു....വയറിൽ നിന്ന് ഒരു തീ മേലോട്ട് പോവുന്നുണ്ട്.......

"യാ.....പറഞ്ഞോ...... എന്റെ പെണ്ണ് ഇങ്ങോട്ടു വിളിച്ചു സംസാരിക്കുക എന്ന അത്ഭുതം സംഭവിച്ചിരിക്കുവല്ലേ...........എന്നാ തിരക്കാണെലും അതൊക്കെ പിന്നെ........" ഡേവിസിന്റെ സന്തോഷം നിറഞ്ഞ ശബ്ദം....... ഈശോയെ എന്നോട് പൊറുക്കണെ...

"ഡേവിസ്....... ആക്ച്വലി എനിക്ക് ഒരു ഗുഡ് ന്യൂസ് അല്ല പറയാനുള്ളതു.........." ഞാനാണേ...

"മ്മ്......എന്തായാലും പറഞ്ഞോ?" അവന്റെ ശബ്ദം ഗൗരവത്തിലായി.....

"ഡേവിസ്...... ഞാൻ പറയുന്നത് ഡേവിസിനു ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുമോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല......നമുക്ക് ...ഈ വിവാഹം ഡ്രോപ്പ് ചെയ്താലോ....... ഐ മീൻ.....ഐ ആം നോട റെഡി ഫോർ ദിസ് മാര്യേജ്........" എങ്ങെനെയൊക്കെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു......അപ്പുറം അനക്കം ഒന്നുമില്ല..

"ആർ യൂ കിഡ്‌ഡിങ് മി ?" ഡേവിസിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഗൗരവം കൂടുന്നുണ്ട്.

"നോ....നെവർ ....... എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം......ഞാൻ ചെയ്യുന്നത് തെറ്റാണ് എന്ന് അറിയാം.....പക്ഷേ എനിക്കു ഇതാണ് കൂടുതൽ തെറ്റുകളെക്കാളും ശെരി ആയി തോന്നുന്നത്......." ഞാനാണേ....അവൻ്റെ മറുപടിക്കായി ഞാൻ ചെവിയോർത്തു.......

"അതൊന്നും പറ്റുകേല.......നീ പോയി ഒന്ന് കിടന്നു ഉറങ്ങിയേച്ചും വാ..അപ്പൊ ബുദ്ധിക്കു തെളിച്ചം ഉണ്ടാവും..... കെട്ടിനൊന്നും മാറ്റമില്ല......." ഡേവിസാണ്...... ഒരു അധികാര സ്വരമായിരുന്നു.......

"എനിക്ക് മാറ്റമില്ല....... " ഞാനാണ്....ഉറച്ച സ്വരമായിരുന്നു എന്റേത്.

"നിന്നെ പോലെ ഒന്നും രണ്ടും ചേർന്നതല്ല എൻ്റെ കുടുംബം...... ആള് എണ്ണം നീ അന്ന് കണ്ടതിലും കൂടുതൽ ആണ്..... എൻ്റെ കസിൻസ് ഒക്കെ പിരിപോയ സാധനങ്ങളാ........ ഈ കല്യാണം വേണ്ടെന്നു വെച്ചേച്ചു നിനക്ക് ആ ഇടവകയിൽ ജീവിക്കാം എന്ന് വിചാരിക്കണ്ട......." ഡേവിസാണ് .... ഭീഷണിയുണ്ടായിരുന്നു ആ സ്വരത്തിൽ...പറഞ്ഞത് സത്യവുമായിരുന്നു.

"എനിക്കറിയാം..... ഡേവിസിന് പിന്മാറാലോ........?." ഞാനാണേ.....

"എനിക്ക് പറ്റുകേല എന്ന് ആദ്യമേ പറഞ്ഞല്ലോ......" ഡേവിസാണ്......കലിപ്പ് സ്വരം.......ശബ്ദം വളരെ ഉറച്ചതായിരുന്നു.

"എങ്കിൽ പിന്നെ ഞാൻ പിന്മാറുവാണു....ഞാൻ ഡേവിസിൻ്റെ അപ്പനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞേക്കാം....."ഞാനാണ്.......ഏതാനം നിമിഷത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം അവൻ തന്നെ ഭേദിച്ചു.

"സാൻഡി.......എന്താ കാരണം എന്ന് ഞാൻ ചോദിക്കാത്തതു ഒരിക്കലും നിൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ പ്രണയത്തെ കണ്ടിരുന്നില്ല...പക്ഷേ നിന്നെ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു...ഞാൻ മിന്നു കെട്ടുമ്പോ നീ എന്നെ പ്രണയത്തോടെ നോക്കും എന്നും എന്നോട് ചേർന്ന് നിൽക്കും എന്നും.. എപ്പോഴെക്കെയോ നിൻ്റെ മൗനത്തെ ഞാൻ പ്രണയിച്ചിരുന്നു......." അത് പറയുമ്പോ അവൻ്റെ ശബ്ദത്തിനു ഒട്ടും കാഠിന്യമില്ലായിരുന്നു.

"കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല... ഡേവിസിനെ ഞാൻ അർഹിക്കുന്നില്ല എന്നതാണ്....... എന്നിലെ പ്രണയത്തിൻ്റെ മുഖം മറ്റൊരാളുടേതാണ്.......അത് മാറുന്നില്ല.....വീണ്ടും വീണ്ടും അത് തെളിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു........"

അത് പറഞ്ഞു ഫോൺ വെക്കുമ്പോ ഞാൻ കരഞ്ഞു പോയിരുന്നു...എനിക്കറിയാം ഡേവിസിനും ഒരുപാട് വേദനിച്ചിട്ടുണ്ടാവും......

എന്നാലും ഉള്ളിലെവിടെയോ എനിക്കു നേരിയ ആശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നു.

#തൈരും_ബീഫും#

ഭാഗം 23

"കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല... ഡേവിസിനെ ഞാൻ അർഹിക്കുന്നില്ല എന്നതാണ്....... എന്നിലെ പ്രണയത്തിൻ്റെ മുഖം മറ്റൊരാളുടേതാണ്.......അത് മാറുന്നില്ല.....വീണ്ടും വീണ്ടും അത് തെളിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു........"

അത് പറഞ്ഞു ഫോൺ വെക്കുമ്പോ ഞാൻ കരഞ്ഞു പോയിരുന്നു...എനിക്കറിയാം ഡേവിസിനും ഒരുപാട് വേദനിച്ചിട്ടുണ്ടാവും......

എന്നാലും ഉള്ളിലെവിടെയോ എനിക്കു നേരിയ ആശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നു

ഡേവിസ് പിന്നെ വിളിച്ചില്ല.... പക്ഷേ അവൻ വീട്ടിലും പറഞ്ഞില്ല എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി...... രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞിട്ടും പ്രത്യേകിച്ച് വിളികൾ ഒന്നും വന്നില്ല.....ഞാൻ തന്നെ ഡേവിസിൻ്റെ ഡാഡിയെ വിളിച്ചു കല്യാണത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറുകയാണു എന്നും ഡേവിസിനോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടു എന്നും പറഞ്ഞു...ആരംഭിച്ചില്ലേ പുകില്..... ഡേവിസിൻ്റെ മമ്മ സംസാരിച്ചു....പിന്നെ ഏതെക്കെയോ കസിന്സും അപ്പാപ്പന്മാരും ഒക്കെ വിളിച്ചു.. ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ സ്നേഹത്തിൽ ആരംഭിച്ചു ഭീഷണി ആയി...അവസാനം ഞാൻ അവരെ അപമാനിച്ചു എന്നും പറഞ്ഞു പൊട്ടിതെറിക്കലായി..... ഈശോയെ ഞാൻ സംസാരിച്ചു തളർന്നു..... പിന്നെന്താ ഏതോ വകയിലെ എൻ്റെ ബന്ധുക്കൾ ഓരോന്നും തലപൊക്കാൻ തുടങ്ങി......കാര്യം അന്വേഷിച്ചു വന്നവർ എബിയെയും കുഞ്ഞിനേയും കണ്ടു കിളി പോയി നിന്നു ....കുശലാന്വേഷണം എന്നും പറഞ്ഞു വന്നവർ എന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യലായി.......ഡേവിസു പറഞ്ഞത് പോലെ അവൻ്റെ കസിൻസിനു മാത്രമല്ല പിരിപോയതു......അപ്പാപ്പന്മാർക്കും ഒന്നും പിരി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല........ എനിക്ക് ഡേവിസിനോട് ബഹുമാനം തോന്നി...... എനിക്കൊരു മുന്നറിയിപ്പ് എങ്കിലും തന്നതിനു...... എൻ്റെ ബന്ധുക്കളും ഡേവിസിൻ്റെ ബന്ധുക്കളും അങ്ങ് കൂട്ടായി...... അത് ഞാൻ അറിഞ്ഞത് എന്നെ പള്ളിയിലേക്ക് വിളിച്ചപ്പോളായിരുന്നു......

പള്ളിയിൽ ചെന്ന ഞാൻ അവിടെ എബിയുടെ ചേട്ടന്മാരെയും കൂടെ കണ്ടപ്പോൾ കാര്യം ഏകദേശം എനിക്ക് മനസ്സിലായി......പിന്നെ അച്ഛൻ്റെ മധ്യസ്ഥതയിൽ ചർച്ച ആരംഭിച്ചു..... എന്റെ ഭാഗത്തു ഞാൻ മാത്രം...

"ഈ കൊച്ചു ഞങ്ങളുടെന്ന് ബലമായി കാശ് മേടിച്ചു...... ഞങ്ങടെ കൊച്ചനെ ഞങ്ങൾ നോക്കി കൊള്ളാം എന്ന് പറഞ്ഞതാ...... അപ്പൊ ഇവള് നോക്കും എന്ന ഒറ്റ വാശി........" എബിയുടെ ചേട്ടന്മാർ.

"ഇവള് ഞങ്ങളുടെ ഡേവിചനേ പറഞ്ഞു പറ്റിച്ചു....ഞങ്ങളെയും വഞ്ചിച്ചു...... പാവം ചെക്കൻ....അവനു വേറെ പെണ്ണിനെ കിട്ടാഞ്ഞിട്ടൊന്നുമല്ല......ആ മാത്യുച്ചായനെ ഓര്ത്താ....." ഡേവിസിൻ്റെ ബന്ധുക്കൾ....

"മാത്യുച്ചായനോ പോയി...... ഇനി ഞങ്ങളേലും നോക്കണ്ടായോ......? വല്ലവരെയും കൊച്ചിനെ നോക്കേണ്ട കാര്യം എന്ന.......? അല്ലേലും കുരിശിങ്കലിലെ കൊച്ചനെയും കുഞ്ഞിനേയും ഈ കൊച്ചു എന്നാത്തിനാ നോക്കുന്നെ........" എൻ്റെ ബന്ധുക്കളാണേ.......

അങ്ങനെ ഘോരം ഘോരമായി അവർ വാദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...ഞാൻ നിശബ്ദമായി അവരെ വീക്ഷിച്ചു...... അച്ഛനും നിശ്ശബ്ദനായിരുന്നു.....ഒടുവിൽ അവർ തളർന്നു നിർത്തി.....

"അപ്പൊ... സാൻട്ര പറയ്......." അച്ഛനാണെ....

"ഞാൻ എന്ന പറയാനാ....... ഈ ഇടവകയിൽ ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് കല്യാണം വേണ്ടാന്നു വെക്കാൻ പാടില്ലേ........ ഒരു സഹപാഠിയെയും കുഞ്ഞിനേയും സംരക്ഷിക്കാൻ പാടില്ലേ...... പിന്നെ ഈ കുരിശിങ്കൽകാരോട് ഞാൻ എന്ന പറയാനാ...... അവർക്കു അവനെ സംരക്ഷിക്കാനൊരു മനസ്സുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ ഒരിക്കലും എബിയും  കുഞ്ഞും എൻ്റെ വീട്ടിൽ ഉണ്ടാവില്ലായിരുന്നു....... എബിയുടെ മമ്മയെ നിങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും അറിയിച്ചിട്ടുണ്ടോ? അവർക്കു ഫോൺ വിളിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം എങ്കിലും നിങ്ങൾ കൊടുക്കുന്നുണ്ടോ?പിന്നെ ഡേവിസിനോട് ഞാൻ ക്ഷമ പറഞ്ഞു...നിങ്ങൾ ഓരോരുത്തരോടും ഞാൻ പല വട്ടം ക്ഷമ പറഞ്ഞു....." കുറച്ചു നേരത്തെ നിശ്ശബ്ദതക്കു ശേഷം ......

"മോൾടെ മാമോദീസ ഉടനെ ഉണ്ടാവും...... എൻ്റെയൊപ്പം എബിയും കുഞ്ഞും എന്നും ഉണ്ടാവും......ഇനി എന്തൊക്കെ സംഭവിച്ചാലും....." എന്റെ സ്വരം ദൃഡമായിരുന്നു.......

"...എന്ത്..........മാമോദീസായോ....... നമ്മുടെ കൂട്ടരല്ലല്ലോ എബി കെട്ടിയതു.......?" ഒരു ബന്ധു......മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യം എത്ര സ്പഷ്ടമായി അറിയാം എന്ന് നോക്കിയേ......പിന്നെ അതായി പാട്ട്..... അച്ഛനും ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു കൂടെ മൂളുന്നുണ്ട്...... കൂടെ പാടിയാലോ എന്ന് ഒരാലോചന പുള്ളിക്ക് ഉണ്ട് എന്ന് തോന്നി....... ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞു......

"ദേ...അച്ചോ...... ഇന്നത്തെ പിള്ളേരെല്ലാം പള്ളിയും അമ്പലവും ഒക്കെ വിട്ടു സ്വസ്ഥമായി ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങി.... അച്ഛനു ഫ്രീ ആയിട്ട് ഒരു കുഞ്ഞാടിനെ തരുവാണ്‌ ....വേണമെങ്കിൽ സ്വീകരിച്ചോ...ഇല്ലേൽ അവളും ജീവിച്ചോളും സ്വസ്ഥമായി ........എല്ലാത്തിനും അധിപനായ ആ ഏക ശക്തിയിൽ വിശ്വസിക്കാൻ ഇന്നത്തെ പിള്ളാർക്ക് അമ്പലവും പള്ളിയും ഒന്നും വേണ്ട.......അത് കൊണ്ട് അച്ഛൻ തീരുമാനിച്ചോ...സമ്മതമാണേൽ എന്നെ വിളിച്ചാൽ മതി......"

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ ഇറങ്ങി.....അച്ഛനും ബാക്കി ഉള്ളവരും കിളി പറന്നു ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....പിന്നെ അത് മുറുമുറുക്കലായി.അഹങ്കാരി എന്നാണു ...ഞാൻ അതൊന്നും നോക്കീല്ല...അവിടന്ന് ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി.

മാത്യുച്ചായൻ്റെ മോള് സാൻട്ര ആ കുരിശിങ്കലിലെ പയ്യനെ നോക്കുന്നു അവൻ്റെ കുഞ്ഞിനേയും വളർത്തുന്നു...അതും കല്യാണം കഴിക്കാതെ...... ഭയങ്കര സംഭവമായിരുന്നു.......പള്ളിയിൽ ചെന്നാലും അടക്കം പറച്ചൽ എനിക്കും കേൾക്കാം........നാട്ടുകാർക്ക് ഞാൻ ഇത്രയും പ്രിയപ്പെട്ട ഒരാൾ ആയിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ ഇപ്പോഴാ അറിഞ്ഞത്...... മാമോദീസയ്ക്കു അച്ഛൻ സമ്മതിച്ചു.....അങ്ങനെ ഞാൻ എബിയുടെയും ശ്വേതയുടെയും മോളെ എൻ്റെ മോളാക്കി...... ഞാനവൾക്കു ഈവ തരകൻ എന്ന പേരിട്ടു.... അച്ഛൻ്റെയും മറ്റും സഹായത്തോടെ അവളെ ഞാൻ ദത്തു എടുത്തതായി രേഖയും ഉണ്ടാക്കി........ കാരണം ശ്വേതയെ എനിക്ക് അത്ര വിശ്വാസം ഇല്ലായിരുന്നു....എന്നെങ്കിലും അവൾ തിരിച്ചു വന്നാലോ.......അന്ന് എനിക്ക് ഒറ്റപെടാൻ വയ്യ..............ആ ദിവസങ്ങളിൽ എപ്പോഴോ മോളി ആന്റ്റിയുടെ ഫോൺ കാൾ എന്നെ തേടി എത്തി.....എപ്പോഴോ ഒരവസരം കിട്ടിയപ്പോൾ ഒളിച്ചു വിളിച്ചതാ......ഞാൻ എബിയുടെ കാര്യവും മോൾടെ കാര്യവും ശ്വേതയെക്കുറിച്ചും ഒക്കെ ചുരുക്കി പറഞ്ഞു... അടുത്ത ദിവസം തന്നെ അവരോടു വഴക്കിട്ടു ഒന്ന് കണ്ടിട്ട് വരാം എന്നും പറഞ്ഞു ആന്റ്റി വന്നു....... എബിയെ കെട്ടി പിടിച്ചു ഒരുപാട് കരഞ്ഞു.....മോളെ ഒരുപാട് ഉമ്മവെച്ചു......

"സാൻഡി ഞാൻ ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല മോളേ......ഇല്ല അറിയിച്ചില്ല എന്നതാവും ശെരി ....എൻ്റെ മൊബൈലും അവർ എടുത്തു മാറ്റി..... എബിയുടെ അപ്പനും ഒട്ടും വയ്യ..... അപ്പൻ ഒറ്റയ്ക്കാവും എന്നും പറഞ്ഞു അവർ പള്ളിയിലും വിടാറില്ല......ഒടുവിൽ ഞാൻ എബിച്ചനെ കണ്ടേ പറ്റുള്ളൂ എന്ന് ബഹളം വെച്ചപ്പോഴാ മോൾടെ ഒപ്പം ആണ് എന്ന് പറഞ്ഞത്......" ആന്റ്റി കരിച്ചിലിനിടയിൽ പറഞ്ഞു.......

"ഇപ്പൊ അലക്സിയുടെയും സെബാൻറെയും ഭരണം അല്ലയോ...അപ്പൻ വീണു പോയില്ലേ........പുറമെ അങ്ങനാണേലും എബിയോട് സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്നു...." ആന്റ്റി പറയുന്നത് ഞാൻ നിശബ്ദം കേട്ടു നിന്നു.

"മോൾടെ കെട്ടു ഒക്കെ മുടങ്ങി അല്ലേ....അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ എൻ്റെ എബിച്ചനും അതിനു  ഒരു കാരണമായി....... അവനെ നോക്കേണ്ടവൾ ഇട്ടേച്ചും പോയി...... എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റുകേല......അലക്സിയും സെബാനും അവനെ ചികിതസിക്കില്ല......അവൻ തീർന്ന് കിട്ടിയാൽ അവർക്കു അത്രയും സന്തോഷം........അവനു അപ്പൻ ഒരു പതിനഞ്ചു ലക്ഷം രൂപ ഫിക്സഡ് ഇട്ടിട്ടുണ്ട്.....അവനു അറിയുകേല.....ആർക്കും അറിയുകേല..... ഞാൻ ശ്വേതയോടു മാത്രമേ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളു......." ആന്റ്റി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി...... ശ്വേത വീണ്ടും എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു.......

"ഏതു ബാങ്കിലാ....... എബിയുടെ പേരിലെ അക്കൗണ്ട് ആണോ? " ഞാനാണേ.....

" പാസ് ബുക്കും മറ്റും ഞാൻ ശ്വേതയ്ക്ക് കൊടുത്തിരുന്നു....... എന്നാ മോളെ..... അവള് അതും കൊണ്ട് പോയോ.....?" ആന്റ്റി ദയനീയമായി എന്നോട് ചോദിച്ചു......

"അറിയില്ല.....നമുക്ക് നോക്കാം....." ഞാൻ പറഞ്ഞു......

"മോൾക്ക് ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടാവും....എനിക്കറിയാം......കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ കൊണ്ട് പോയാലോ.....?" ആന്റ്റി ആണ്.... എന്റെ നെഞ്ചിൽ എന്തോ കൊത്തി വലിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി. എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.....ശബ്ദം ഇടറി.....

"അത് എന്നാത്തിനാ....... ഈവ എൻ്റെ മോളല്ലേ..... കർത്താവായിട്ടു എനിക്ക് തന്നതാ....... ഞാൻ ഒന്ന് ജീവിച്ചോട്ടെ ആന്റ്റി.......ഈ എബിയെ എനിക്കെന്തു ഇഷ്ടായിരുന്നു എന്നറിയോ.......ഞാൻ എന്നും അവനെ വിട്ടു കൊടുത്തിട്ടേയുള്ളു......അകറ്റി നിർത്തിയിട്ടേയുള്ളു.......ഇങ്ങനെയെങ്കിലും...എനിക്ക് വേണം...." ഞാനതു പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും കരഞ്ഞു പോയിരുന്നു......ആന്റ്റി എന്നെ നെഞ്ചോടെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.എത്രയോ നാളുകളായി എന്നെ ആരെങ്കിലും ഒന്ന് ചേർത്ത് പിടിച്ചിട്ടു......എൻ്റെ അപ്പൻ പോയപ്പോഴും കരയാത്തതു കൊണ്ട് തന്നെ ആരും എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചിരുന്നില്ല........

"അവനും അങ്ങനെ തന്നായിരുന്നു.......നിൻ്റെ മനസമ്മതത്തിനു വന്നിട്ട് തിരിച്ചു പോരുമ്പോ അവനു

ഭയങ്കര സങ്കടായിരുന്നു.. എന്താണു എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോ പറഞ്ഞതാ ......നീ മര മണ്ടിയാണ്...... ഒരിക്കൽ പോലും അവനോടുള്ള ഇഷ്ടം പുറത്തു പറയാണ്ട് ഇപ്പൊ കിടന്നു നീറുന്ന കണ്ടില്ലേ എന്ന്........അവള് പണ്ട് എന്നെ ഒന്ന് സഹിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഒന്ന് ക്ഷമിച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ ഒരു പട്ടത്തിയും എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ വരുകേലായിരുന്നു എന്ന്........" എന്നെ തഴുകി കൊണ്ട് മോളി ആന്റ്റി പറഞ്ഞു.....എപ്പോഴെക്കെയോ അത് കേൾക്കാൻ ഒരുപാട് കൊതിച്ച ഒരു സാൻഡി ഉണ്ടായിരുന്നു...ഞാൻ എബിയെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ നിശ്ചലനായി മേലോട്ട് നോക്കി കിടക്കുന്നു ഒന്നും അറിയാതെ.....

..... ആന്റ്റി കുറച്ചു നേരം നിന്നിട്ടു പോയി.......പിന്നെ ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു വരും..... ഈവയെ കളിപ്പിക്കും... എബിയോട് എന്തെക്കെയോ വർത്തമാനം പറയും.....ഒരിക്കൽ എന്നോട് പറഞ്ഞു.....

"അവൻ എണീക്കും ഒരിക്കൽ.... നിനക്ക് വേണ്ടി...... നിൻ്റെ ഈവയ്ക്കു വേണ്ടി......." അത് പറയുമ്പോ ഞങ്ങൾ രണ്ടു പേരുടെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു..... ആ കണ്ണീരിനു നിരാശയുടെ രുചി ആയിരുന്നില്ല....പ്രതീക്ഷയുടെ........

ഡേവിസും വന്നിരുന്നു അവൻ്റെ കല്യാണം വിളിക്കാൻ......

" എൻ്റെ അയൽക്കാരിയും കളിക്കൂട്ടുകാരിയും ആയിരുന്നു...... എന്നോട് കുഞ്ഞിലെ അസ്ഥിക്കു പിടിച്ച പ്രണയമായിരുന്നു അത്രേ...ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല... എനിക്ക് നാട്ടിലെ പെൺകുട്ടികളെയാണ് ഇഷ്ടം എന്നറിഞ്ഞു ഡെസ്പ് അടിച്ചു നടക്കുവായിരുന്നു......കല്യാണം കൂടെ ഉറപ്പിച്ചപ്പോൾ പൂർത്തിയായി...... അന്ന് നമ്മുടെ കല്യാണം മുടങ്ങിയപ്പോൾ പുള്ളിക്കാരി എത്തി......പിന്നെ നിഷേധിക്കാൻ തോന്നീല...... പ്രണയം നിഷേധിക്കപ്പെടുമ്പോ ഭയങ്കര വേദന ആണു.......മറ്റൊരാൾക്ക് അത് സമ്മാനിക്കാൻ തോന്നീല്ല......." ഡേവിസാണ്.......

"ഞാൻ വരും ഡേവിസ്.......മിന്നു കെട്ടിന്...പക്ഷേ നിൻ്റെ കസിൻസും അപ്പാപ്പന്മാരും എന്നെ വെറുതെ വിടുമോ....." ഞാൻ തെല്ലും തമാശയും അൽപ്പം കാര്യത്തിലും ചോദിച്ചു......

"ഹഹ...... അവർ നിന്നെ പഞ്ഞിക്കിടും........അത് കൊണ്ട് വേണ്ട.....ഞങ്ങൾ കെട്ട് കഴിഞ്ഞു വരാം......" വീണ്ടും ഒരുപാട് സംസാരിച്ചു..... എനിക്ക് ഡേവിസിനോട് ബഹുമാനം തോന്നിയതേയുള്ളൂ....അവൻ മോൾക്ക് ഒരുപാട് കളിപ്പാട്ടവും ഉടുപ്പും ഒക്കെ വാങ്ങി വന്നിരുന്നു...... എബിയെയും കണ്ടു......

"വേഗം എണീറ്റ് വാടാ എബിച്ചാ......നമുക്ക് ഹിമാലയത്തിലോട്ടു വിടണ്ടേ........." എബിയോട് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

ഇറങ്ങാൻ നേരം ഞാനും അവൻ്റെ ഒപ്പം കാറിനടുത്തു വരെ ചെന്നു. അവൻ ഡോറിൽ പിടിച്ചു ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്നു.....

"സാൻഡി......നിൻ്റെ പ്രണയത്തിൻ്റെ മുഖം എബിയുടേതാണ് എന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു....... ആ പ്രണയത്തിനു ഇത്രയും ആഴം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നും എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു........" അവൻ ഒന്ന് നിർത്തി.....

"ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ അങ്ങനെ പ്രണയിച്ചു നടന്നിട്ടൊന്നുമില്ല.......പരസ്പരം തുറന്നു സംസാരിച്ചിട്ട് പോലും ഇല്ല....എബിയുടെ മനസ്സിൽ ഞാൻ ഇപ്പോഴും ഉണ്ടോ എന്ന് പോലും എനിക്കറിയില്ല......പക്ഷേ എനിക്ക് അവനിൽ നിന്ന് വിട്ടു പോകാൻ കഴിയുന്നില്ല......... അവനും ഈവയുമാണ് എൻ്റെ ലോകം...അതിനുമപ്പുറമുല്ല ലോകം കാണാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല........" ഞാൻ പറയുന്നത് നിശബ്ദതയുടെ വിവേകത്തോടെ ഡേവിസ് കേട്ടു.....

"എബി ഉണരും സാൻഡി....... നിൻ്റെ പ്രണയത്തിനു സ്നേഹത്തിനു അവനെ ഉണർത്താൻ കഴിയും........ഞങ്ങളുടെ പ്രാര്ഥനയുണ്ട്......" അതും പറഞ്ഞു ഡേവിസ് പോയി..... അവൻ പറഞ്ഞത് പോലെ ഭാര്യയും കൂട്ടി വന്നു...ഇപ്പോഴും എന്നെ വിളിക്കാറുണ്ട്........ നാട്ടിൽ ഇടയ്ക്കു ഒന്ന് വന്നപ്പോ വന്നിരുന്നു......

അങ്ങനെ ഞാനും ജീവിച്ചു തുടങ്ങി....... .....ഒരുപാട് സങ്കീർണതകൾക്കും വേദനകൾക്കും വഴിത്തിരിക്കുകൾക്കും ഒടുവിൽ എൻ്റെ ജീവിതവും ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി......

ഈവ എൻ്റെ ഒറ്റപെടലുകൾ ഇല്ലാതാക്കൻ കർത്താവായ തന്ന മാലാഖയെ പോലെയാണ്  എനിക്ക് തോന്നിയത്.....അവളുടെ കരിച്ചിലും ചിരിയും സാൻഡ്രസ് കാസ്സിലിൽ മുഴുവൻ കേൾക്കുമായിരുന്നു.....ഭയങ്കര കരിച്ചിൽക്കാരി ആയിരുന്നു......ഇപ്പോഴും അവളുടെ വജ്രായുധം കരച്ചിൽ തന്നെയാണ്....ശ്വേതയ്ക്ക് അസഹ്യമായ ചെറുതും വിരസവുമായി തോന്നിയ തൊട്ടിൽ കമ്പ് തൊട്ടു കട്ടിൽ വരെയുള്ള ദൂരമായിരുന്നു എൻ്റെ ലോകം സന്തോഷം സംതൃപ്‌തി മാതൃത്വം പ്രണയം എല്ലാം......

ഈവയുടെ വളർച്ചയുടെ ഓരോ ഘട്ടവും ഞാൻ ഫോട്ടോ എടുത്തു വെചു...... എബി ഉണരുമ്പോ അവനെ കാണിക്കാൻ....... അവളുടെ പിറന്നാളിന് ഞങ്ങൾ എൻ്റെ പപ്പയുടെ ഓൾഡ് അജ് ഹോമിലാണ് ആഘോഷിക്കുന്നത്....... അവൾ എന്നെ മമ്മ എന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ അറിഞ്ഞ സന്തോഷം അതിനു അതിരുകൾ ഇല്ലായിരുന്നു......അവൾ ഭയങ്കര കുറുമ്പി ആയിരുന്നു.....ഇപ്പോഴും അതെ......എന്നെ കാത്തിരിക്കാൻ ഒരാൾ....ഞാൻ കുളിക്കുമ്പോ എന്നെ അക്ഷമയോടെ കാത്തു നിൽക്കുന്നു.... തിരിച്ചു വരുമ്പോ പരിഭവിക്കുന്നു...രാത്രി ആ കുഞ്ഞി കൈകളാൽ എന്നെ ചുറ്റി പിടിച്ചു അവൾ കിടക്കും...ഞാൻ എബിക്ക് തല ചീകുമ്പോ അവളും വാങ്ങി ചീകി കൊടുക്കും......എന്നെ മമ്മ എന്ന്  വിളിച്ചപ്പോ ഞാനവൾക്കു അവളുടെ അപ്പായിയെയും കാണിച്ചു കൊടുത്തു...വിളിപ്പിച്ചു പഠിപ്പിച്ചു....... എന്നും രാവിലെ അവനൊപ്പം അവൻ്റെ ചൂട് അടിപ്പിച്ചു കിടത്തി ശീലിപ്പിച്ചു....അവളുടെ അപ്പൻ്റെ നെഞ്ചിലെ സ്നേഹത്തിൻ്റെയും കരുതലിൻ്റെയും കലവറ എന്നെങ്കിലും ഞങ്ങൾക്കായി തുറക്കാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു.......

ഭാഗം24

#തൈരും_ബീഫും#

ഈവയുടെ വളർച്ചയുടെ ഓരോ ഘട്ടവും ഞാൻ ഫോട്ടോ എടുത്തു വെചു...... എബി ഉണരുമ്പോ അവനെ കാണിക്കാൻ....... അവളുടെ പിറന്നാളിന് ഞങ്ങൾ എൻ്റെ പപ്പയുടെ ഓൾഡ് അജ് ഹോമിലാണ് ആഘോഷിക്കുന്നത്....... അവൾ എന്നെ മമ്മ എന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ അറിഞ്ഞ സന്തോഷം അതിനു അതിരുകൾ ഇല്ലായിരുന്നു......അവൾ ഭയങ്കര കുറുമ്പി ആയിരുന്നു.....ഇപ്പോഴും അതെ......എന്നെ കാത്തിരിക്കാൻ ഒരാൾ....ഞാൻ കുളിക്കുമ്പോ എന്നെ അക്ഷമയോടെ കാത്തു നിൽക്കുന്നു.... തിരിച്ചു വരുമ്പോ പരിഭവിക്കുന്നു...രാത്രി ആ കുഞ്ഞി കൈകളാൽ എന്നെ ചുറ്റി പിടിച്ചു അവൾ കിടക്കും...ഞാൻ എബിക്ക് തല ചീകുമ്പോ അവളും വാങ്ങി ചീകി കൊടുക്കും......എന്നെ മമ്മ എന്ന് വിളിച്ചപ്പോ ഞാനവൾക്കു അവളുടെ അപ്പായിയെയും കാണിച്ചു കൊടുത്തു...വിളിപ്പിച്ചു പഠിപ്പിച്ചു....... എന്നും രാവിലെ അവനൊപ്പം അവൻ്റെ ചൂട് അടിപ്പിച്ചു കിടത്തി ശീലിപ്പിച്ചു....അവളുടെ അപ്പൻ്റെ നെഞ്ചിലെ സ്നേഹത്തിൻ്റെയും കരുതലിൻ്റെയും കലവറ എന്നെങ്കിലും ഞങ്ങൾക്കായി തുറക്കാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു.......

എത്രയോ ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി...അവൻ്റെ ചലനത്തിനായി ഞാൻ കാതോർത്തു...ശബ്ദത്തിനായി കൊതിച്ചു.... ചികിത്സകൾ മാറി മാറി പരീക്ഷിച്ചു....ചെറിയ ചലനങ്ങൾ ഉണ്ടായി.... സഹായിച്ചാൽ എണീറ്റിരിക്കാം എന്ന അവസ്ഥയായി.........താങ്ങു കൊടുത്തു നടത്തി കുളി മുറിയിൽ കൊണ്ട് പോകാൻ കഴിയും എന്ന അവസ്ഥയായി..... വലതു കൈയ്ക്ക് ചലനം ഉണ്ടായിരുന്നു...അതും സഹായമായി.....എന്നും ഞാൻ അവൻ്റെ കണ്ണിലേക്കു ഉറ്റനൊക്കും. അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ എന്തെങ്കിലും മിന്നി മറയുന്നുണ്ടോ എന്ന്...... നിരാശയായിരുന്നു എന്നും...എന്നാലും ഞാൻ എന്നും പ്രാർത്ഥിക്കും...അവൻ ഉണരും എന്നെ തിരിച്ചറിയും മനസ്സിലാക്കും .....മോളെ തിരിച്ചറിയും എന്നൊക്കെ.......എന്നെങ്കിലും എന്നെ പ്രണയിക്കും എന്നൊക്കെ......അഞ്ചു വർഷത്തെ കാത്തിരിപ്പിന് ഫലമുണ്ടായി......അവൻ ഉണർന്നു.....അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ അത്ഭുതത്തിൻ്റെയും തിരിച്ചറിവിൻ്റെയും ഭാവം മിന്നി മറഞ്ഞു..... പരിചയഭാവം തെളിഞ്ഞു...... പക്ഷേ അവൻ സാൻട്രയെ വിളിച്ചില്ല......അവൻ്റെ ശ്വേത എവിടെ എന്നാ ചോദിച്ചത്.......ആ വാക്കുകൾ എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ തുളഞ്ഞു കയറി എങ്കിലും അതിലും എത്രയോ മടങ്ങു സന്തോഷമായിരുന്നു അവൻ ഉണർന്നു എന്നത്...അവൻ്റെ ഓർമ്മ തിരിച്ചു കിട്ടി എന്നത്.....

ഓരോ തവണ അവൻ ശ്വേതയെപ്പറ്റി ചോദിക്കുമ്പോൾ അസഹ്യമായ വേദന തോന്നും.....എന്നാലും അവനെ കാണുമ്പോ എൻ്റെ വേദന ഒന്നുമല്ല എന്ന് തോന്നും........ഞാൻ അവനോട് എന്ത് പറയും...... ഈ അഞ്ചു വര്ഷത്തിനിടയ്ക്കു അവൾ ഒരു മെയിൽ പോലും അയച്ചിട്ടില്ല... ഒരു കൂട്ടായ്മയിലും അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.....ഒരു സഹപാഠിയെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾ യു.കെ യിൽ ആണ് എന്നറിഞ്ഞു...... എബിയുടെ അപ്പൻ അവൻ്റെ പേരിൽ ഇട്ട കാശിൽ നിന്നും അഞ്ചു ലക്ഷം അവൾ എടുത്തിരുന്നു......പക്ഷേ കുറച്ചു മാസങ്ങൾക്കു ശേഷം അത് അവൾ തിരിച്ചിട്ടിരുന്നു.......ഞാൻ ആ അക്കൗണ്ട് മരവിപ്പിച്ചിരുന്നു......ഒരറിവും ഇല്ല......എബിയുടെ അപ്പൻ ഇപ്പോഴും കിടപ്പു തന്നെയാണ്....... മമ്മയും ക്ഷീണിച്ചു..... എന്നാലും ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു വരാറുണ്ട്..... എബിക്കു ഓർമ്മ വന്ന കാര്യം ഞാൻ പറഞ്ഞില്ല...... സർപ്രൈസ് ആക്കി വെച്ചിരിക്കുവാണ്.....ഒരു സൂചന മാത്രമേ കൊടുത്തിട്ടുള്ളു...... ഈ ലോകത്തു അവനെ കാത്തിരിക്കാൻ ആരെക്കെയോയോ ഉണ്ട് എന്ന തോന്നലിൽ അവൻ സ്വയം ശ്രമിക്കട്ടെ.......എഴുന്നേൽക്കട്ടെ ........ സാൻട്രസ് കാസ്സിലിലെ യെക്ഷിയിൽ നിന്ന് അവനു രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ രെക്ഷപെടട്ടെ......

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

"പറ്റില്ല...ഈവ......ഇപ്പൊ തീരും............" സാൻട്രയുടെ ശബ്ദമാണ്....കുറച്ചു നേരായി മമ്മയും മോളും കൂടെ ഹോം വർക്ക് ചെയ്യുന്നു...... ഇത് എന്നും ഉള്ള പ്രഹസനമാണ്......ആദ്യം ശാന്തം......പിന്നെ നർമ്മം.....സ്നേഹം...യാചന.....ആഗ്ഞ ......ഈ ഭാവങ്ങൾ ഒന്നും സാൻട്രയുടെ അല്ല...... ആ കുറുമ്പിയുടെ.... അവസാനം ഈവ്സ് അവളുടെ വജ്രായുധം പുറത്തെടുക്കും...... നിലവിളി..... സാൻട്രയ്ക്ക് അത് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല......എങ്കിലും അവൾ ഒരുപാട് ക്ഷമിക്കും...... നിലവിളി ഇപ്പൊ ഇങ്ങനാ......ഇപ്പൊ കേൾക്കാം....

"എനിക്ക് അപ്പായി പഠിപ്പിച്ചാൽ മതി......".......ദാ .....തുടങ്ങിയല്ലോ......ഞാൻ തലയിൽ കൈവെച്ചു പോയി...... മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല..... സാൻട്ര രക്ഷപ്പെട്ടു...... ഞാൻ പെട്ടില്ലേ.... ഇപ്പൊ കണ്ടോ......ദാ വരുന്നു....... നമ്മടെ ഈവ്‌സും മമ്മയും......... കണ്ണും ചുവപ്പിച്ചു വരുന്നുണ്ട്...കുറുമ്പി....

"എന്നാഡി സാൻഡി ഇത്..... നിനക്ക് പഠിപ്പിക്കാൻ ഒന്നും .അറിയാന്മേല....... ഞങ്ങൾ ഇപ്പൊ എഴുതും........ഈവ്സ് കമ്മോൺ........." ഞാനതു പറഞ്ഞതും കുറുമ്പി ചിരിച്ചു കൊണ്ടു ചാടി എൻ്റെ മടിയിൽ കയറി ഇരുന്നു.....

"എങ്കിൽ  പിന്നെ അത് നേരത്തെ ആവായിരുന്നില്ലേ......ഞാൻ വൈകിട്ട് ഈ കൺസൾട്ടിങ്ങും കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചു വരുന്നവരെ എന്തിനാ കാത്തു നിൽക്കുന്നേ...... എബിയ്ക്ക് ഒന്ന് ഹോം വർക്ക് ചെയ്യിച്ചാൽ എന്ന.....?"

സാൻട്രയാണു ....കാര്യം ന്യായം ആണേലും......സാൻഡിയോളം ക്ഷമ എനിക്കില്ല..... ഈ ഒറ്റകയ്യും വെച്ച് ഞാൻ ഈ കുറുമ്പിയെ പൊതിക്കും..... അമ്മാതിരി കുരുത്തക്കേടാ കയ്യിൽ...... ഞാൻ ഒരു നൂറു തവണ പറയും മമ്മ വരുന്നതിനു മുന്നേ നമ്മൾക്ക് ഹോം വർക്ക് ചെയ്യാം.....ആര് കേൾക്കാൻ.... സ്കൂൾ ബാഗ് പുസ്തകങ്ങൾ ഒന്നും അവൾ മുറിക്കകത്തു കൊണ്ട് വരികേല...... എനിക്ക് എണീറ്റ് പോയി എടുക്കാനും പറ്റില്ലല്ലോ.....അത് അവൾക്കും അറിയാം.....

" നാളെ നോക്കിക്കോ..... ഞങ്ങൾ ഫിനിഷ് ചെയ്തിരിക്കും......" ഞാനാണ്......

" അല്ലേലും മമ്മ പഠിപ്പിക്കുന്ന മൊത്തം തെറ്റാ...അപ്പായി....." ഈവയാണ്...... ഒന്നിടകണ്ണിട്ടു സാൻട്രയെ നോക്കുന്നുണ്ട്.......

"അവൾക്കു അല്ലേലും പണ്ടേ ബുദ്ധിയില്ല.......... മുളകിട്ടു ബീഫ് ഉണ്ടാക്കാനേ ...അറിയുള്ളൂ......" ഞാനാണ്........ അവളെ ഒന്ന് ഇടകണ്ണിട്ടു നോക്കി......കലിതുള്ളി നിൽപ്പുണ്ട്......അതിനു എരിവ് കൂട്ടാൻ എന്നോണം ഈവ വായപൊത്തി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്.....സാൻഡി വെട്ടി തിരിഞ്ഞു പോയി......പിന്നങ്ങോട്ട് ഈവ്‌സിനെക്കൊണ്ട് ഒരു പേജ് നിറയ്ക്കാൻ ഞാൻ പെട്ട പാട്‌ കർത്താവിനറിയാം...... സാൻട്രയെ ഞാൻ മനസ്സാൽ അഭിനന്ദിച്ചു പോയി.....

രാത്രി എനിക്ക് ഔഷധ കഞ്ഞിയാണ്..... ആയുർവേദമാണല്ലോ...... അവളുമാര് രണ്ടും കൂടെ ചോറും പുളുശ്ശേരിയും മുളകിട്ട മീൻകറിയും ഒക്കെ കഴിക്കും...ഈവ വന്നു പറയും വിഭവങ്ങളൊക്കെ..ഞാൻ ചോദിക്കും എന്നും അവളോട്.. ഇത് കേൾക്കുമ്പോ സാൻട്ര കളിയാക്കും....

"ഇത് എന്ന കൊതിയാടാ എബിച്ചാ നിനക്ക്.......?"

"നീ ഒന്ന് പോയേ...... നിൻ്റെ ഒരു പഥ്യം..... നിനക്ക് വേണ്ടീട്ട...... ഞാൻ എങ്ങാനും ....എണീറ്റില്ലേ അപ്പൊ കാണിച്ചു തരാം......?" ഞാനാണ്...... പുളുശ്ശേരിയും മീൻകറിയും ഒക്കെ പണ്ടു എന്നോ കഴിച്ച പോലെ....... എനിക്ക് ഓർമ്മ വന്നിട്ട് മൂന്ന് നാലു മാസം ആയി..... ആരും വന്നില്ല ...... മമ്മ പോലും........ സാന്ട്രയോട് ഞാൻ ഇപ്പൊ ചോദിക്കാറില്ല...... മമ്മയെ കാണണം എന്ന് എനിക്കുണ്ട്......

... ഇപ്പൊ ഞാൻ കിടക്കുന്ന മുറി......... അല്ല എൻ്റെ മുറിയിൽ ,ഇപ്പൊ എല്ലാം എൻ്റെയാണ്.......ഒന്നും എനിക്ക് അന്യമായി തോന്നുന്നില്ല.....ഈ ചുവരുകൾക്കും ഈ കാറ്റിനും റബ്ബർ മരങ്ങൾക്കും എന്നെ പരിചയമാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു........... സാൻട്ര എനിക്ക് ധാരാളം പുസ്തകങ്ങൾ വാങ്ങി തന്നിട്ടുണ്ട്.....ഇപ്പൊ സ്വയം എണീറ്റിരിക്കാം ഇടതു കയ്യ് ചലിപ്പിക്കാം..... എൻ്റെ മുറിയിൽ ടി.വി. വെചു......പകൽ ഒക്കെ എനിക്ക് എന്തും കാണാം......വൈകിട്ട് കാർട്ടൂൺ മാത്രമേ ഉള്ളു.......ഇപ്പോൾ എൻ്റെ ദിവസങ്ങൾ ആരംഭിക്കുന്നത് രാവിലെ എന്നിലേക്ക്‌ പറ്റിച്ചേർന്നു കിടക്കുന്ന ഈവമോളിലും അവസാനിക്കുന്നത് ഞാൻ ഉറങ്ങുന്നതിനു തൊട്ടു മുൻപ് കണ്ണുകളടച്ചു കിടക്കുമ്പോ എന്നിലേക്ക്‌ നടന്നു അടുക്കുന്ന കാൽ പെരുമാറ്റത്തിലും എൻ്റെ നെറുകയിലെ നനുത്ത തണുത്ത മഞ്ഞു തുള്ളി പോലൊരു സ്പര്ശനത്തിലുമാണ്....... പലപ്പോഴും ഒരൂ തുള്ളി കണ്ണുനീർ അവള് പോലുമറിയാതെ എന്റെ മുഖത്തു വീഴാറുണ്ട്........ സാൻട്ര എന്നും മനസ്സിൻ്റെ വിങ്ങലാണ്.......

എൻ്റെ തിരുമ്മൽ നന്നായി നടക്കുന്നുണ്ട്.... തിരുമ്മുകാർ എന്നും വരും........ ഇപ്പൊ അവരാ എന്നെ കുളിപ്പിക്കുന്നെ..... എന്തൊക്കെയോ മരുന്നൊക്കെ ചേർത്ത വെള്ളം സാൻഡി തിളപ്പിക്കും.......അവൾക്കു പിടിപ്പതു പണിയാണ്...... ഈവ രാവിലെ സ്കൂളിൽ പോവുക എന്നത് വലിയ ആശ്വാസമായിരുന്നു.....എന്നാലും അവധി ദിവസങ്ങളിൽ അവളും ഉണ്ടാവും.... അവധി ദിവസങ്ങൾ ആവാൻ എനിക്കും ഇഷ്ടാണ്..... സാൻഡിയും മോളും പുറത്തിറങ്ങി കളിക്കും...ചെടികൾ നടും റബ്ബർകാടുകളിൽ ഒക്കെ പോവും...... അതൊക്കെ കണ്ടു ഞാൻ ഇവിടെ കിടക്കാറുണ്ട്......വീൽ ചെയർ കൊണ്ട് വന്നു സാൻഡി നിർബന്ധിക്കും.......

"ഇന്നെങ്കിലും ഒന്ന് ഇറങ്ങു എബിച്ചാ........"

ഞാൻ പോകാറില്ല..... അവൾക്കു ബുദ്ധിമുട്ടാവും....എനിക്കു നല്ല ഭാരമാ......അവൾക്കു നടുവേദനയും കഴുത്തു വേദനയും ഒക്കെ വരും..... ഇപ്പൊ അറിയില്ല....... ചെറുപ്പം ആണല്ലോ.....

"ഇറങ്ങാന്നേ...... ഈ കാലിനു ഒക്കെ ഒരു ബലം വരട്ടെ........"ഞാനാണേ ......

"ബലം ഒക്കെ വന്നു....... ഇപ്പൊ എഴുന്നേല്പിക്കാനും നടത്തിക്കാനും ഒന്നും അത്ര ബുദ്ധിമുട്ടില്ല......ഇന്ന് നമ്മൾ ഇറങ്ങുവാണ്‌ ......"  സാൻഡിയാണു .......എനിക്ക് ഒരു ടി-ഷർട്ട് ഇടാൻ സഹായിച്ചു കൊണ്ടു പറയുവാണു......

"ഇല്ലാന്നേ...... കൊച്ചേ നിനക്ക് പറ്റുകേല......." ഞാനാണ്......

"പിന്നെ...... നീ ഇപ്പൊ നല്ല സ്ട്രോങ്ങ് ആണ്...... നമ്മൾ ഇന്ന് പള്ളിയിൽ പോവുന്നു......." അവളാണ്...... അത് എനിക്കൊരു ഞെട്ടൽ ആയിരുന്നു..... എനിക്ക് ഈ അവസ്ഥയിൽ പുറത്തുള്ള ആരെയും കാണാൻ ഇഷ്ടമുണ്ടായിരുന്നില്ല......

"പള്ളിയിലോ........ അവിടെ എല്ലാരും ഉണ്ടാവും......എൻ്റെ ഈ അവസ്ഥ അവരാരും കാണുന്നത് എനിക്കിഷ്ടല്ല സാൻഡി.......പ്ളീസ്......" അത് പറയുമ്പോ എൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ നിരാശ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടാവണം......

"എന്ന പിന്നെ മുറ്റത്തിറങ്ങാം....... പ്ളീസ് എബിച്ചാ....." എന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചപ്പോ......ആ കണ്ണുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ചിരുന്ന പ്രണയം അനുവാദമില്ലാതെ എത്തി നോക്കി..... കുസൃതിയോടെ അത് നോക്കി നിന്നപ്പോൾ അവൾ പെട്ടന്ന് കൈ പിൻവലിച്ചു......പിന്നോട്ട് മാറി...ചെറിയ ഒരു ചമ്മൽ ഉണ്ട്.........

"ഞാൻ വീൽ ചെയർ എടുത്തു കൊണ്ട് വരാം......" എന്നും പറഞ്ഞു സാൻഡി തിരിഞ്ഞതും......

"വേണ്ട മമ്മ ഞാൻ കൊണ്ട് വന്നു......." നമ്മടെ ഈവ്സ്.......... കഷ്ടപ്പെട്ട് അതും ഉന്തി തള്ളി വരുന്നുണ്ട്.

"അപ്പൊ....വെൽ പ്ലാൻഡ് ആണ്...രണ്ടും......" ഞാനാണ്.....അപ്പോഴേക്കും രണ്ടും പരസ്പരം നോക്കി ടണ് എന്ന് കാണിക്കുന്നു.......പിന്നെ എന്നെയങ്ങോട്ടു കയറ്റി ഇരുത്തി മുറ്റത്തിറക്കി....ഒത്തിരി നാൾക്കു ശേഷം ആ റബ്ബർ മരങ്ങളുടെ തണുത്ത കാറ്റും പ്രകാശവും ശുദ്ധ വായുവും ഞാൻ ആവോളം ആസ്വദിച്ചു കണ്ണടച്ചിരുന്നു.....

സാൻഡിയും മോളും കളിക്കുന്നുണ്ട്.... എന്നെയും നോക്കുന്നുണ്ട്...... സാൻഡി ഇടയ്ക്കു ബോൾ ഒക്കെ പാസ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്......ചിലപ്പോഴൊക്കെ പിടിക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്......ചിലപ്പോൾ കഴിയുന്നില്ല.......ഒരുപാട് നേരം പുറത്തിരുന്നു..... ഈവ സൈക്കിൾ ചവിട്ടി തകർക്കുന്നു...... സാൻഡി എനിക്കൊപ്പം വന്നിരുന്നു......

"പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോ എങ്ങനെയുണ്ട്.......?" സാൻഡിയാണു....

"റീഫ്രഷ്ഡ്........ഒരു പോസിറ്റീവ് എനർജി ഉണ്ട്......" ഞാനാണ്..... ആ പോക്ക്‌ വെയിൽ അവളുടെ മുഖത്തു കൂടുതൽ പ്രകാശമേകി......... ഞാനവളെ നോക്കുകയായിരുന്നു...ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് എത്ര വേഗം ആണ്

ഒരമ്മയാകാൻ കഴിയുന്നത്....അവൾ ഈവയെ ആണ് നോക്കുന്നത്......എൻ്റെ അടുത്തിരിക്കുന്നു എങ്കിലും ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ ഈവയിലാണ്.....അങ്ങോട്ട് പോവരുത് വീഴും എന്നൊക്കെ വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ട്...........

"ഈവ നിന്നെപോലെയാണോ സാൻഡി.......?" ഞാനാണു.....

പെട്ടന്ന് അവൾ എന്നെ നോക്കി......

"എന്താ?"

"ഈവയ്ക്കു എത്ര വയസ്സായി?" ഞാനാണു....അവൾ എന്നെ ഞെട്ടലോടെ നോക്കുന്നുണ്ട്.....

"ഡോക്‌ടർക്ക്‌ ഒരു കുട്ടിയുടെ വയസ്സറിയില്ലേ.......? " മറുചോദ്യം......

"അതറിയാം....ഒരു നല്ല ഡോക്‌ടറിന്‌ പ്രസവിച്ച സ്ത്രീകളെ കണ്ടാലും അറിയാം......" ഞാനും അവളെ ഒന്ന് ഇടകണ്ണിട്ടു മറുചോദ്യം ചോദിച്ചു...... അനക്കം ഇല്ല...... മുഖത്ത് കലിപ്പ് നിറയുന്നുണ്ട്....

"നല്ല ഡോക്ടറിനല്ല......വഷളൻ ഡോക്ടറിന്......എണീറ്റ് നില്ക്കാൻ  പോലും മേല....... വർത്തമാനം കണ്ടില്ലേ.........." അവളുടെ കലിപ്പ് കണ്ടു എനിക്ക് ചിരി വന്നു.......ഞാൻ ചിരിച്ചു...ഞാൻ പൊട്ടി ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു സാൻട്രയ്ക്കു ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട്.

"ഒരൊറ്റ തള്ളു വെച്ച് തന്നാൽ ഉണ്ടല്ലോ അപ്പുറത്തെ പറമ്പിൽ പോയി കിടക്കും......" ഒരൊറ്റ അലർച്ചയായിരുന്നു..

പിന്നീട് ഞാൻ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല......... ചിരി അമർത്തി മോളെ നോക്കിയിരുന്നു.

"മോളെ ശ്രദ്ധിക്കണേ....' എന്നും പറഞ്ഞു അവൾ അകത്തു പോയി ഒരു കട്ടൻ കൊണ്ട് വന്നു.... അപ്പോഴേക്കും ആശാത്തി സാരി മാറ്റി ചുരിദാർ ആക്കിയിരുന്നു...അത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വീണ്ടും ചിരി വന്നു.

പിന്നീട് ഞാൻ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല.........

ഈവ മോൾ എന്നും വൈകിട്ട് എന്നെ പുറത്തു കൊണ്ട് പോകുന്നത് ഒരു ശീലമാക്കി..... സാൻട്രയ്ക്കും സന്തോഷമാണ് എന്ന് തോന്നി...... പിന്നെ ഞങ്ങൾ ഒരു സ്ഥിരം പരുപാടി ആക്കി.....

"ദേ എബിച്ചാ ദാ നോക്കിയേ....നിന്നെ ഞാൻ ഒരു കയ്യിലെ പിടിച്ചിട്ടുള്ളു......മാറ്റേകാൽ നീ തന്നെയാ വെക്കുന്നെ........"

സാൻട്ര എന്നെ നടത്തിക്കാനുള്ള ശ്രമം ആണ്....

"നോ...സാൻഡി.......ഇതൊന്നും പോരാ....... ഐ കാണ്ട്......... " ഞാനാണ്..... എനിക്ക് നല്ല വേദനയും ഉണ്ട്.... ഇവളുടെ മേലെ വീണു രണ്ടും കൂടെ കാലും കയ്യും ഒടിഞ്ഞു കിടന്നാൽ നോക്കാൻ പോലും ആരും ഇല്ല.... ഞങ്ങളുടെ ഈവ്സ് പിന്നെ ഇവിടെ തല തിരിച്ചു വെക്കും.....

ഒരുവിധം വന്നു കട്ടിലിൽ കിടന്നു.......അവൾ നിരാശയോടെ എന്നെയും നോക്കി നിൽപ്പുണ്ട്...... ആ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു അത്രേ കുറച്ചു നടത്തിക്കാൻ പറ്റുമോ എന്ന് നോക്കാൻ....കഴിഞ്ഞ ദിവസം അയാൾ വന്നപ്പോ ഒരു മിനിറ്റ് ചുവരിൽ പിടിച്ചു  നിർത്തിയായിരുന്നേ.....അതിൻ്റെയാ.....

സാൻട്ര വീണ്ടും എന്നെ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ട്......നിരാശയോടെ......

"ഒന്ന് കൂടെ ഒന്ന് ട്രൈ ചെയ്യാം എബിച്ചാ......." സാൻഡിയാണു

ഞാൻ കൈകൂപ്പി പറഞ്ഞു.......

"കർത്താവിനെയോർത്തു ഒന്ന് പോയി കിടന്നുറങ്ങുമോ......?"

"ഈ പകൽ നേരത്തോ......?" അവളാണ്.....

"ഒന്ന് നടു നിവർക്കു എൻ്റെ കൊച്ചേ....... നടു വേദന വരും......." ഞാനാണ്......

ഏതോ ആത്മഗതവും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഒറ്റ പോക്കാ....... ഞാനതു നോക്കി കിടന്നു.....നേരിയ ചിരി എന്നിലും ഉണ്ടായിരുന്നു......

അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി....ഞാനും അറിയുന്നു ഒരു ബൈക്കിൽ ഈ ലോകം ചുറ്റാൻ വെമ്പൽ കൊണ്ട എബി.......ഇന്ന് ഈ ഒരു മുറിക്കുള്ളിൽ ഈ കട്ടിലിൽ പോലും സന്തോഷിക്കുന്നു......

അന്ന് ഒരു ഞായറാഴ്ചയായിരുന്നു......ഞാനും മോളും ഏഴുന്നേൽക്കുന്നതിനു മുന്നേ സാൻട്ര പള്ളിയിൽ പോകും......ഇന്ന് അവൾ മോളെ കൊണ്ട് പോയിരുന്നു..... എനിക്കുള്ള ചായ അടുത്ത് ഫാൾസ്‌കിൽ വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ അവരെയും കാത്തു വെറുതെ ടി.വി യും കണ്ടിരുന്നു.

"അപ്പായീ......" ഈവയാണ്.

"എത്തിയോ....... പള്ളിയിൽ ആർക്കെങ്കിലും സമാധാനം ഉണ്ടായിരുന്നോ......?" ഇവളു ഭയങ്കര വർത്തമാനമാണ്‌ ....അതുകൊണ്ടാ സാൻഡി പള്ളിയിൽ കൊണ്ട് പോവാത്തെ....

"ഇന്ന് അപ്പായിക്കു സർപ്രൈസ് ഉണ്ടല്ലോ..........?" അതും പറഞ്ഞു ഈവ മടിയിൽ കയറി ഇരുന്നിട്ട്......ജന്നൽ തള്ളി തുറന്നു......

"ദാ....നോക്കിയേ........." അതും പറഞ്ഞു പുറത്തേക്കു കൈ ചൂണ്ടി...... ഞാൻ പുറത്തേക്കു എത്തി വലിഞ്ഞു നോക്കി.......ഒന്നും കണ്ടില്ല...എല്ലാം പഴയ പോലെ തന്നെ..... കുറുമ്പി എന്നെ നോക്കി വാ പൊത്തി ചിരിക്കുന്നു......

"പറ്റിച്ചേ......അവിടല്ല സർപ്രൈസ് ദോ ഇവിടെയാ......" അതും പറഞ്ഞു വാതിൽക്കലേക്കു കൈ ചൂണ്ടി.....വാതിൽക്കൽ മമ്മ സാൻഡിയോടൊപ്പം നിൽക്കുന്നു....മമ്മ....എന്നെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു...മമ്മയുടെ മുടിയൊക്കെ നരച്ചിരിക്കുന്നു. ...മമ്മയെ കണ്ടതും ഞാൻ ചാടി എണീക്കാൻ ഒരു വിഫല ശ്രമം നടത്തി......മമ്മയും സാൻഡിയും ഓടി വന്നു എന്നെ പിടിച്ചു.... മമ്മ എന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചു...ഞാനും ...മമ്മ എൻ്റെ നെറ്റിയിലും കവിളിലും ഒക്കെ മാറി മാറി ഉമ്മ വെചു........ ഞങ്ങളുടെ വികാര പ്രകടനങ്ങളും മറ്റും കണ്ടു സാൻട്ര മോളെയും കൊണ്ട് പുറത്തിറങ്ങി....... അവളും കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു......

ഭാഗം 25

#തൈരും_ബീഫും#

മമ്മ....എന്നെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു...മമ്മയുടെ മുടിയൊക്കെ നരച്ചിരിക്കുന്നു. ...മമ്മയെ കണ്ടതും ഞാൻ ചാടി എണീക്കാൻ ഒരു വിഫല ശ്രമം നടത്തി......മമ്മയും സാൻഡിയും ഓടി വന്നു എന്നെ പിടിച്ചു.... മമ്മ എന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചു...ഞാനും ...മമ്മ എൻ്റെ നെറ്റിയിലും കവിളിലും ഒക്കെ മാറി മാറി ഉമ്മ വെചു........ ഞങ്ങളുടെ വികാര പ്രകടനങ്ങളും മറ്റും കണ്ടു സാൻട്ര മോളെയും കൊണ്ട് പുറത്തിറങ്ങി....... അവളും കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു......

എത്ര നേരം ഞങ്ങൾ കെട്ടി പിടിച്ചു കരഞ്ഞു എന്ന് അറിയില്ല...... കരച്ചിൽ ഒന്നടങ്ങിയപ്പോൾ മമ്മ ഇരു കൈകളും എൻ്റെ കവിളിൽ വെചു......

"ഒന്ന് വിളിക്കെടാ എബിച്ചാ........ ഞാനൊന്ന് കേൾക്കട്ടെ........." മമ്മയുടെ ചുണ്ടുകൾ വിറയ്ക്കുന്നു...... ഞാൻ മമ്മയുടെ  കൈകളിൽ അധരങ്ങൾ ചേർത്തു....

"ഈ തലോടലിനു ഞാൻ എത്ര കൊതിച്ചു മമ്മ........... " എന്റെ സ്വരം ഇടറിയിരുന്നു.......

മമ്മ വീണ്ടും എന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.......വീണ്ടും കരച്ചിൽ തന്നെ........കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു അവസാനം അത് നേർത്ത ചിരി ആയി മാറി.......

"ഇത്രയും നേരം നമ്മൾ ഏതോ സീരിയൽ സെറ്റിലായിരുന്നോ......?" ഞാനാണേ ....

"പോടാ അവിടന്ന്...അതൊക്കെ പണ്ട്...ഇപ്പൊ സീരിയലിൽ എല്ലാം പ്രതികാരം ആണ്....... " മമ്മയാണേ.....

"ഹ...ഹ......ഹ...... അപ്പൊ ഇപ്പോഴും സീരിയൽ ഒക്കെ കാണാറുണ്ട്........" ഞാനാണേ...പണ്ടേ മമ്മയ്ക്കു സീരിയൽ ഒരു ബലഹീനതയാണ്.

"പിന്നേ.....എനിക്കതിനു എവിടാ സമയം..... ഞാൻ കേൾക്കാറേയുള്ളു..... " മമ്മയാണ്..... ആ നിഷ്‌കു ‌ ഭാവത്തിലെ ഇരുപ്പു കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ വീണ്ടും ചിരിച്ചു....

"അപ്പന് എങ്ങനെ ഉണ്ട്...... എന്നെ പോലെ ..കിടപ്പാണോ?... ഇതിലും മെച്ചമാണോ ....?" ഞാൻ കുറുമ്പൊടെയും അല്പം കാര്യത്തിലും ചോദിച്ചു... അപ്പൻ എന്നും എന്നോട് അകലം പാലിച്ചിട്ടേയുള്ളു.... അത് മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞു പോയി... എന്നാലും മമ്മയെ ആ ചോദ്യം വേദനിപ്പിച്ചു....

" കിടപ്പാ....ഓർമ്മയും കുറവാ..... ഇടയ്ക്കു എബിചൻ വന്നില്ലേ?...എന്നൊക്കെ ചോദിക്കും......." അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ മമ്മയുടെ കണ്ണിൽ വേദന തെളിഞ്ഞു.....

"മമ്മ...... അപ്പനെ നോക്കാൻ ആരേലും ഉണ്ടോ? ആരേലും മമ്മയെ സഹായിക്കുമോ?"

"എൻ്റെ കെട്ടിയോനെ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം...വേറാരും വേണ്ടാ.......എന്നാലും സെബാൻ്റെ മക്കൾ സഹായിക്കും....... " എനിയ്‌ക്കൊരുപാട് വേദന തോന്നി...ഞാൻ സംരക്ഷിക്കണം എന്ന് വിചാരിച്ചുരുന്ന മമ്മ......എനിക്ക് എന്നോട് പുച്ഛം തോന്നി......എൻ്റെ ഈ അവസ്ഥയോർത്തു എനിക്ക് നിരാശയും വേദനയും കൂടി കലർന്നു ഒരു വീർപ്പുമുട്ടലായി....

"ചേച്ചിമാരൊക്കെ എങ്ങനാ.......? ഇപ്പോഴും പോരാണോ?"

ചേച്ചിമാർക്കു എന്നെ ഭയങ്കര പേടി ആയിരുന്നു.....' മമ്മ ഒരു പാവം ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് കുറച്ചു പോരൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു മമ്മിയോട്........ ഞാൻ പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കി അപ്പൻ ഇടപെട്ടു ഒതുക്കിയതായിരുന്നു.....ഇപ്പൊ ഞങ്ങൾ രണ്ടും വീണല്ലോ..... ഇനി ചേച്ചിമാർക്കു എന്തും ആവാലോ.....

"സാൻട്ര തരകൻ ഉള്ളപ്പോ ഒരു ചേച്ചിമാരും തലപൊക്കുകേല....... " മമ്മയുടെ ദൃഢ സ്വരം എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു.......

"സാൻട്രയോ..... അവൾ കുരിശിങ്കലിൽ വരാറുണ്ടോ......?" ഞാനാണേ ......ഞാൻ ഞെട്ടി തകർന്നു പോയി....ഇവൾ കുമ്പിടി ആണോ....

"ആള് എന്തിനാ ആഗ്ഞ പോരെ......." മമ്മയാണ് ...

"ഒന്ന് തെളിച്ചു പറ....മമ്മ ....."

"അവൾ പള്ളി കമ്മറ്റിയിൽ എല്ലാരുടെയും മുന്നിൽ വെച്ച് പറഞ്ഞു....എന്നെ കഷ്ടപ്പെടുത്തുവാണ്‌ എന്ന്..... അലക്സിയും സെബാനും മറുപടിയില്ലായിരുന്നു.... അച്ഛനും കമ്മറ്റിക്കാരും അറിഞ്ഞതോടെ അവന്മാർ ഒതുങ്ങി......പിന്നെ പള്ളിയിൽ വെച്ച് കണ്ടപ്പോൾ സാൻട്ര നേരിട്ട് ചേച്ചിമാരോട് പറഞ്ഞു എവിടെയൊക്കെയോ പരാതി കൊടുക്കും....വനിതാ പോലീസിനെയും കൊണ്ട് വരും എന്നൊക്കെ.... അവളുമാരും ഒതുങ്ങി..... പിന്നെ എന്നാ..... ഞാൻ ഇട്ടേച്ചും പോയ...അപ്പനെ നോക്കാൻ വേറെ ആളെ വെക്കണ്ടായോ.....അതാ പ്രധാന കാരണം......"

ഈശോയെ എൻ്റെ സാൻഡി....നീ പൊളിച്ചല്ലോ പെണ്ണേ......... ഞാൻ പോലുമറിയാതെ എന്നിൽ വിരിഞ്ഞ ചിരി മമ്മയിലും വിരിഞ്ഞു.....

"അവൾ ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ നീ ഇല്ല എബിച്ചാ...... ഈ എബിച്ചനു മേൽ അവകാശം ഈ ലോകത്തു സാന്ഡിക്ക് മാത്രമേയുള്ളു......ഒരു നാൾ നീയത് തിരിച്ചറിയും......." മമ്മയതും പറഞ്ഞു എൻ്റെ  നെറുകയിൽ തലോടി......

രാത്രി എന്നിലേക്ക്‌ നടന്നു അടുക്കുന്ന കാൽ പെരുമാറ്റത്തിലും ആ സ്പർശനത്തിലും എന്നെ കുളിപ്പിക്കുമ്പോഴും നടത്തിക്കുമ്പോഴും വീഴാതെ ചേർത്ത് പിടിക്കുമ്പോഴും ദേഷ്യ പെടുമ്പോഴും എപ്പോഴും ഞാൻ അറിയുന്നു ..........

"നിനക്ക്  എന്നോട് മറ്റൊന്നും ചോദിക്കാനില്ലേ എബിച്ചാ......?" മമ്മയാണ്...സൂക്ഷ്മമായി എന്നെ നോക്കുന്നു......മുഖത്തു നിറച്ചു ഗൗരവം..................

"ഉണ്ട്......" ഞാൻ തലയാട്ടി.....

"സാൻഡിയും ഡേവിസും തമ്മിലുള്ള കെട്ട് നടന്നോ?" ഞാനാണ്....എനിക്ക് ഈ ഒറ്റ ചോദ്യമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു...... എൻ്റെ സംശയങ്ങളുടെ മറുപടി ഈ ഉത്തരത്തിലാണ്.

"ഇല്ല......"

"കാരണം ഞാനാണോ?" ഞാൻ മമ്മയെ തന്നെ നോക്കി......ആ കണ്ണുകളിൽ ഒരു പിടച്ചിൽ ഉണ്ട്.....

"ആവാം...... സാൻട്ര പിന്മാറി...... വലിയ പ്രശ്നമായിരുന്നു...... ഇടവകയിലെ മറ്റും..... ആ കൊച്ചിനെ എല്ലാരും ഒറ്റപ്പെടുത്തി......പക്ഷേ ...അവള് മാത്യുച്ചായൻ്റെ മോളല്ലായോ...... പിടിച്ചു നിന്നു..... ഇപ്പൊ എല്ലാം മാറിയില്ലേ......."

ഞാൻ കണ്ണടച്ച് ചാരി ഇരുന്നു..... എൻ്റെ മുന്നിൽ മനസമ്മതത്തിനു എന്നെ തിരയുന്ന സാൻഡിയെ ഓർമ്മ വന്നു. എന്നോട് ദേഷ്യപ്പെടുമ്പോഴും നിറഞ്ഞിരുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ തെളിഞ്ഞു വന്നു.....

"എബീ....................... " മമ്മയാണ്... ഞാൻ പെട്ടന്ന് കണ്ണ് തുറന്നു ....

.. ഞാൻ മമ്മയെ നോക്കി ചിരിച്ചു.....ജന്നലിൽ കൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കി.......

"ഈവ...... എൻ്റെ മോളാണ് അല്ലേ മമ്മ ....?" അത് പറയുമ്പോ എന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു....ഞാൻ മമ്മയെ നോക്കി....... കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.....

."മ്മ്........ " മമ്മ എന്റെ നെറുകയിൽ തലോടി......"

ഞാൻ അന്വേഷിച്ച ഉത്തരം ഇതാണ്.......

ഞാൻ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി.......ഓർമ്മ വന്നപ്പോ ഒരു പൂച്ച കുഞ്ഞിനെ പോലെ ഉരുണ്ടു ഉരുണ്ടു എൻ്റെ ശരീരത്തിലൂടെ മേലോട്ടു കയറി വന്ന കുറുമ്പി...എൻ്റെ കണ്ണ് കുത്തി പൊട്ടിക്കുന്നത് പോലെ കാണിച്ചത്.....എന്നോട് കരയണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞത്..........ഞാൻ ചിരിച്ചു പോയി.......

അപ്പൊ ഈവ തരകൻ ......എൻ്റെ മോളാണ്......എബിയുടെയും ശ്വേതയുടെയും മോള്........ ഈ ലോകത്തു ഏറ്റവും ഭാഗ്യഹീനയായി ജനിച്ചു എന്നാൽ ഈ ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ഭാഗ്യവതിയായി മാറിയവൾ........ സാൻട്രയുടെ അമൂല്യ നിധിയായി മാറിയവൾ....

"സാന്ട്ര പറഞ്ഞോ?....." മമ്മയാണ് ...

"ഇല്ല...ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോ ആദ്യം കണ്ടത് ഈവയാണ്....... എന്നെ അപ്പായി എന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ...ഞാൻ കുടിച്ച  ചായയുടെ ബാക്കി കുടിച്ചപ്പോ.....എന്നോട് കൂട്ടു കൂടിയപ്പോ....പുലരികളിൽ എന്നോട് പറ്റി ചേർന്ന് കിടന്നപ്പോ.... സാൻട്രയോടൊപ്പം എനിക്കൊരോന്നു ചെയ്തു തരുമ്പോ..... കുറുമ്പ് കാണിക്കുമ്പോ.....അപ്പായി എന്ന് കെട്ടിപിടിക്കുമ്പോ കൊതി തോന്നീട്ടുണ്ട് എൻ്റെ മോളായിരുന്നു എങ്കിൽ എന്ന് ......... എന്നെ ആരും അന്വേഷിച്ചു വരാത്തപ്പോ....ഒരു ഫോൺ പോലും വരാതായപ്പോ.... ആലോചിച്ചു. ..... ഈവയുടെ വയസ്സ് വെച്ച് നോക്കുമ്പോ ഒരിക്കലും സാൻഡിയുടെയും ഡേവിസിൻ്റെയും കുഞ്ഞാവാൻ സാധ്യതയില്ല...... പിന്നെ എല്ലാത്തിനുപരി മമ്മയുടെ ഛായ............എന്നാലും...ഉറപ്പിച്ചത് ഇന്നാ..........."

ഞാൻ ഒന്ന് നിർത്തി........എനിക്ക് സന്തോഷം തോന്നി....... അവളുടെ അപ്പായി എന്ന വിളി ആദ്യമൊക്കെ അന്യമായി തോന്നിയെങ്കിലും...പിന്നീട് എനിക്കതു കേൾക്കാതിരിക്കാൻ കഴിയുകേല..... എനിക്ക് കൊതി തോന്നീട്ടുണ്ട്.......എനിക്ക് ആ വിളി സ്വന്തമായെങ്കിൽ എന്ന്.....

" ഞാൻ സാൻഡിയോട് പറയട്ടേ......." അതും പറഞ്ഞു മാമ്മ എണീറ്റതും ഞാൻ തടഞ്ഞു.....

"നോ...... പറയരുത് മമ്മ..... വേണ്ട......അവൾ അറിയണ്ട....... അവളുടെ സ്വന്തം ഈവ അല്ലേ...... അത് അങ്ങനെ മതി........ " മമ്മ എന്നെ സംശയിച്ചു നോക്കി..... ഞാൻ പറഞ്ഞത് പുള്ളിക്കാരിക്ക് അത്രയ്ക്ക് മനസ്സിലായില്ല എങ്കിലും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.....

അപ്പോഴേക്കും ഈവ്‌സും സാൻഡിയും എത്തി...... ഒരു ട്രേ നിറച്ചും മമ്മ കൊണ്ട് വന്ന പലഹാരം......എല്ലാം എൻ്റെ ഇഷ്ടവിഭവങ്ങൾ........ ഞാനൊരു ചക്ക അട എടുത്തു.....ഈവയെ നോക്കി..... അവൾ മമ്മയുടെ മടിയിലാണ്.... രണ്ടും കൂടെ അട രുചിക്കുന്നു... ഇപ്പോൾ നോക്കുമ്പോ രണ്ടും ഒരേ അച്ചിൽ കൊത്തിയതു പോലെ ഉണ്ട്.... എനിക്ക് ചിരി വന്നു...... ഇതൊക്കെ കണ്ടു ചിരിച്ചു നിൽക്കുന്ന സാൻഡിയെ കണ്ടപ്പോൾ......ഈശോയെ ഇവൾ എന്നെ ഞെട്ടിക്കുകയാണല്ലോ...... എപ്പോഴും അതേ...... അവൾ മമ്മയെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് പോയി.......അവരുടെ പൊട്ടി ചിരികൾ എനിക്കിവിടെ കേൾക്കാം.....കുറച്ചു നേരം കൂടെ നിന്നിട്ടു മമ്മ പോയി..... സാൻഡി മമ്മയെ കാറിൽ കൊണ്ടാക്കിയിട്ടു വന്നു......ഈവയും കൂടെ പോയി...... മമ്മ പോയപ്പോൾ കരഞ്ഞിരുന്നു...... പോകാൻ ഒട്ടും ഇഷ്ടമുണ്ടായിരുന്നില്ല..... അവിടത്തെ ജീവിതം അങ്ങനാണല്ലോ.....

ഈവ തിരിച്ചു ഓടി വന്നു എൻ്റെ മടിയിൽ കയറി ഇരുന്നിട്ട് ചോദിക്കുവാണു ...

"അപ്പയ്ക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുന്നപ്പോൾ പേടി ആയോ......?" എൻ്റെ മോള്......ഞാൻ എത്രയോ തവണ അവളുടെ ചവിട്ടു അനക്കം ഒക്കെ ശ്വേതയുടെ വയറിൽ കൈവെച്ചു അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.... ഞാനവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഉമ്മ വെച്ചു.... എൻ്റെ കണ്മുന്നിൽ ഉണ്ടായിട്ടും ഞാൻ അറിയാതെ പോയ അഞ്ചു വർഷങ്ങൾ......

"ഇല്ലല്ലോ......എന്നാത്തിനാ പേടിക്കുന്നെ......?" ഞാനാണേ..... എനിക്കവളെ സമ്മാനിച്ച കർത്താവിനോടു ഒരുപാട് സ്നേഹം തോന്നി......പക്ഷേ അതിലും സ്നേഹവും നന്ദിയും കർത്താവിനോടു തോന്നിയത് ഞങ്ങൾക്ക് സാൻഡിയെ തന്നതിലായിരുന്നു.....

"എന്നാലേ നമുക്കു ഒരു ഗോസ്ട് സിനിമ കണ്ടാലോ.....? മമ്മയ്ക്കു ഭയങ്കര പേടിയാ.....? പ്ളീസ്...... നമുക്ക് കാണാം അപ്പായി" ഈശോയെ...... ഈ കുരുപ്പിനെ കൊണ്ട് ഞാൻ തോറ്റല്ലോ......

"അയ്യോ എനിക്ക് ഗോസ്റ്റിനെ പേടിയാ...... ....." ഞാനാന്നെ...... ഇവൾ എങ്ങാനും രാത്രി പേടിച്ചു കരഞ്ഞാൽ സാൻഡി എന്നെ കൊല്ലും.... ചുണ്ടും കൂർപ്പിച്ചു എന്നെ നോക്കി......

"മമ്മയെ പേടി ആണ് അല്ലേ.....?" വാപൊത്തി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിക്കുവാ ആ കാന്താരി.....

"അയ്യടാ.... നിൻ്റെ മമ്മയെ ഞാൻ എന്നാത്തിനാ പേടിക്കുന്നേ..... വി ബോയ്സ് ആർ നോറ്റ് സ്കയേർഡ് ഓഫ് ഗേൾസ്‌ ........." ഞാൻ വലിയ സ്റ്റൈലിൽ പറഞ്ഞു.... ശബ്ദം ഒക്കെ മാറ്റി...... അവൾ എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി.....കയ്യിലിരുന്ന പാവ നിലത്തു വെച്ചു..... ആരംഭിച്ചില്ലേ അംഗം.....

"ആയ്ന സൂപ്പർ സീന .....

ലേസീ ബോയ്സ് ആക്റ്റീവ് ഗേൾസ്‌

ഗേൾസ് ഗോ ടു സ്‌കൂൾ ടു ഗെറ്റ് സം നോലജ്

.....................................................................................................

...............................................................................................

ബോയ്‌സ് ഈറ്റ് ലഡ്ഡു ബിക്കോസ് ദേ ആർ ബുദ്ദു"

പാടി തകർക്കുന്ന എൻ്റെ കൊച്ചു ഫെമിനിച്ചി ഈവ....... ഞാൻ വായും പൊളിച്ചിരുന്നു.....ഈശോയെ നിർത്തുന്നില്ല.....പുച്ഛം വാരി വിതറി നൃത്തവും പാട്ടും...അടിക്കുന്നു ചവിട്ടുന്നു...ഒരു താണ്ഡവം തന്നെ .... ബഹളം കേട്ട് സാൻഡിയും വന്നു.... എനിക്കൊപ്പം വന്നിരുപ്പായി.....അവളും ചിരിക്കുന്നു.....ഒടുവിൽ തളർന്നു നർത്തകി എനിക്കൊപ്പം വന്നു കിടന്നു.....

"തളർന്നു അപ്പായീ.........." വിയർത്തു കുളിച്ചു കിടപ്പുണ്ട്..... ഞാൻ എൻ്റെ ടവൽ എടുത്തു വിയർപ്പു തുടച്ചു കൊടുത്തു..... സാൻഡി വെള്ളം കൊണ്ട് വന്നു കുടിപ്പിച്ചു......

"ഡീ നീ കോച്ചിനെ ഒരു ഫെമിനിച്ചി ആക്കിയാണോ വളർത്തി വെച്ചിരിക്കുന്നേ ദുഷ്‌ടെ ......" എൻ്റെ സ്വരം ദയനീയമായിരുന്നു......

"പിന്നാല്ലാതേ..... ഞങ്ങൾക്ക് ജീവിക്കണ്ടായോ..... അല്ലേ ഈവകുട്ടി......." അവൾ ഈവയുടെ കവിളിൽ പിടിച്ചു ചോദിച്ചു...

"വി ആർ ഓസ്‌മോ മമ്മ....." തളർന്ന സ്വരം ...നർത്തകിയാണേ....

"ഓസ്മോയോ....അതെന്നതാ......" ഞാനാന്നെ..... മിഴിച്ചു സാൻട്രയെ നോക്കി...അവൾ ചിരി അടക്കാൻ പാട് പെടുന്നുണ്ട്......

"പറഞ്ഞു കൊടുക്ക് മമ്മാ.... അപ്പായി സ്കൂളിൽ പോയിട്ടില്ലല്ലോ?" വീണ്ടും നർത്തകി......

"ഓസം........ എന്നാ ഈവ്സ് പറഞ്ഞേ........." സാൻട്ര ചിരിക്കിടയിൽ പറഞ്ഞു......

ഈശോയെ....... ഈവയ്ക്കു തുല്യം ഈവ മാത്രം...... ഞാൻ തലയിൽ കൈവെച്ചു പോയി.......

അന്ന് രാത്രി.....എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല...... എൻ്റെ മമ്മ..... ദൂരെ ......അപ്പനെയും നോക്കി....ഒറ്റപ്പെട്ടു ജീവിക്കുന്നു.....എന്നെ സ്കൂളിലാക്കിയത്...ഞാൻ പഠിച്ചു ഡോക്‌ടറാവുമ്പോ അമ്മയുടെ കണ്ണീർ മാറ്റണം എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച ഞാൻ ചെയ്തതോ...... സ്വന്തം ഇഷ്ട പ്രകാരം കുടുംബം വിട്ടു..എല്ലാം തെറ്റുകൾ...... ഇന്ന് എന്നെ പൊന്നു പോലെ നോക്കുന്ന സാൻഡിയെ പോലും...... ഞാൻ കണ്ണടച്ചിരുന്നു എങ്കിലും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി..... എന്നും എന്നിലേക്ക്‌ എത്തുന്ന കാൽ പെരുമാറ്റം ഇന്ന് എന്തെ വൈകുന്നു......

ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി...... സാൻഡി അവളുടെ കട്ടിലിൽ എണീറ്റിരുന്നു എന്നെ നോക്കുന്നു.....

"കിടന്നില്ലേ സാൻഡി......." ഞാനാണു....അവൾ എണീറ്റ് എൻ്റെ അടുത്ത് വന്നു......എൻ്റെ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു.....എൻ്റെ നെറുകയിൽ തലോടി......

"എന്നതാ എബിച്ചാ....... ....... എന്തിനാ വിഷമിക്കുന്നെ...... മമ്മയെ  ഓർത്താണോ...... അപ്പനെ ഓർത്താണോ..... ?"

ഞാൻ അല്ല എന്ന് തലയാട്ടി....അവൾ എൻ്റെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു.....

"ഞാൻ ശ്വേതയെ വിളിക്കാം..... നിന്നെ കാണാൻ വരാൻ പറ..........." അവൾ പൂർത്തിയാക്കിയില്ല...... അതിനു മുന്നേ എൻ്റെ കാവിളിലിരുന്ന അവളുടെ കൈ എടുത്തു ഒരു നല്ല കടി വെച്ച് കൊടുത്തു......അവൾ നിലവിളിയോടെ കൈ വലിച്ചു.

"പോയി കിടന്നു ഉറങ്ങു പെണ്ണേ..... അവള് അർദ്ധ രാത്രി അവളുടെ അപ്പാപ്പനെ കെട്ടിക്കാൻ വന്നിരിക്കുന്നു......" അവൾ അന്തം വിട്ടു എന്നെ നോക്കുന്നു.....എന്നിട്ടു എൻ്റെ രണ്ടു കവിളിലും മാന്തി പറിച്ചു.... ഞാൻ അവളെ കയ്യിൽ എത്തി പിടിക്കുന്നതിനു മുന്നേ ഓടി പോയി അവളുടെ കട്ടിലിൽ കിടന്നു.... എന്നിട്ടു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.....

"മോങ്ങാണ്ട് കിടന്നു ഉറങ്ങടാ എബിച്ചാ..... കാട്ടു മാക്കൻ.....എന്നാ കടിയാ ഈശോയെ....?"

എൻ്റെ കവിളുകൾ നീറിയെങ്കിലും എൻ്റെ മനസ്സിൽ ഒരു കുളിർ കാറ്റ് വീശുകയായിരുന്നു.

#തൈരും_ബീഫും#

ഭാഗം 26

"പോയി കിടന്നു ഉറങ്ങു പെണ്ണേ..... അവള് അർദ്ധ രാത്രി അവളുടെ അപ്പാപ്പനെ കെട്ടിക്കാൻ വന്നിരിക്കുന്നു......" അവൾ അന്തം വിട്ടു എന്നെ നോക്കുന്നു.....എന്നിട്ടു എൻ്റെ രണ്ടു കവിളിലും മാന്തി പറിച്ചു.... ഞാൻ അവളെ കയ്യിൽ എത്തി പിടിക്കുന്നതിനു മുന്നേ ഓടി പോയി അവളുടെ കട്ടിലിൽ കിടന്നു.... എന്നിട്ടു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.....

"മോങ്ങാണ്ട് കിടന്നു ഉറങ്ങടാ എബിച്ചാ..... കാട്ടു മാക്കൻ.....എന്നാ കടിയാ ഈശോയെ....?"

എൻ്റെ കവിളുകൾ നീറിയെങ്കിലും എൻ്റെ മനസ്സിൽ ഒരു കുളിർ കാറ്റ് വീശുകയായിരുന്നു.

രാവിലെ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ കണ്ടു എന്നോട് പറ്റി ചേർന്നുറങ്ങുന്ന ഈവയെ..... രാത്രി സാൻഡിയുടെ അടുത്തേ കിടക്കുള്ളൂ..... എത്ര വിളിച്ചാലും വരുകേല...... രാവിലെ സാൻഡി ഉണർന്നാൽ അപ്പൊ ഇവൾ ഇങ്ങു പോരും...... ഞാനവളെ ചേർത്ത് കിടത്തി.....ഉമ്മ വെച്ചു..... ശ്വേതയുടെ മുഖം ഉണ്ടോ......ഇല്ല......പക്ഷേ ചിത്രങ്ങൾ വരയ്ക്കാറുണ്ട്......ഒരുപാട് ചിത്രങ്ങൾ ഉണ്ട്.....അധികവും നീണ്ട മുടിയുള്ള വട്ട മുഖമുള്ള ഗൗൺ ഇട്ട ഒരു അമ്മയും മോളും......പിന്നെ ഒരു കട്ടിലും അതിൽ കിടക്കുന്ന മനുഷ്യ രൂപവും.....ഈ ഇടയായി വരയ്ക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളിൽ ഒരു വീൽ ചെയറും അതിലിരിക്കുന്ന ചെറുപ്പക്കാരനും....അത് പിന്നെ ഞാനാണല്ലോ......

"ആ..... എണീറ്റോ എന്നിട്ടാണോ അവളെ വിളിക്കാത്തെ...... സമയമായി....." എത്തിയല്ലോ ഞങ്ങളുടെ പൂവൻ കോഴി....നേരം വെളുത്താൽ പിന്നെ ഒറ്റ ഓട്ടം ആണ്.... അവൾ ഓടിയാൽ മാത്രമേ ഞാനടങ്ങുന്ന കുറേപേർ മുന്നോട്ടു പോവുള്ളു..... ഞാനവളെ തന്നെ നോക്കി കിടന്നു.....അവൾ ഈവയെ ഉണർത്താനുള്ള തത്രപാടിലാണ്..... ആദ്യം ഉമ്മ വെക്കുന്നു....ഇക്കിളി ഇടുന്നു......കൊഞ്ചുന്നു.......ചെറു ചിരിയോടെ ഈവ ഉണരുന്നു.....എന്നും കാണുന്ന കേൾക്കുന്ന കാഴ്ച ആണെകിലും ഇന്ന് എനിക്ക് അതിനൊക്കെ ഒരുപാട് ഭംഗി തോന്നുന്നു....സാൻഡ്രയുടെ മുഖത്തേക്ക് വീണു കിടന്ന നീണ്ട മുടി ഞാൻ ഒതുക്കി വെച്ചു..........പെട്ടന്ന് അവൾ എന്നെ നോക്കി.....അതിശയത്തോടെ......

"മോൾടെ കണ്ണേൽ മുടി കുത്തുന്നു..... അത് കൊണ്ടാ.....?" ഞാൻ ഗൗരവം നടിച്ചു.....

"ഇല്ലല്ലോ....മമ്മയുടെ മുടിയ്ക്കു നല്ല മണം....." ഈവ അതും പറഞ്ഞു സാൻഡിയുടെ മുടി വലിച്ചു മുഖത്തേക്കിട്ടു കൊളമാക്കി ഒറ്റ ഓട്ടം......സാൻഡി പിന്നാലെ.....പിന്നെ എന്നെത്തെയും പോലെ ഓട്ടവും യുദ്ധവും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ഈവ പോയി...... സാൻഡി വന്നു എനിക്ക് വോക്കിങ് സ്റ്റിക് എടുത്തു തന്നു...... കുളിക്കലും പല്ലുതേപ്പും ഒക്കെ ഇപ്പൊ എനിക്കു ചെയ്യാൻ കഴിയും....അവളും സഹായിക്കും.... മുഖത്തു വെള്ളം വീണപ്പോൾ നല്ല നീറ്റലായിരുന്നു...പക്ഷേ എന്നാലും ആ നീറ്റലിനും ഒരു സുഖം ഉണ്ടായിരുന്നു......എന്നോ കൈമോശം വന്ന ഒരു സുഖം.... തിരിച്ചു കട്ടിലിൽ ഇരുന്നപ്പോൾ അവൾ എനിക്ക് കണ്ണാടി തന്നു.....എൻ്റെ കവിളിൽ രണ്ടു ചുമന്ന വര നീണ്ടു കിടക്കുന്നു....വെറുതെയല്ല നീറ്റൽ.....ഞാൻ ആ പാട് നോക്കി അവളെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി....

"നഖം വെട്ടുകേല യക്ഷി....."

എനിക്ക് ഓയിന്മെന്റ് ഇട്ടു തന്നു......ചെറു ചിരിയും ഉണ്ട്.....

"ഇത് പോരാ എനിക്ക് റ്റി.റ്റി എടുക്കണം........ " അവൾ എന്നെ ഒന്ന് ഇടകണ്ണിട്ടു നോക്കി......

"എന്നാത്തിനാ....... ഇനി എത്ര മാന്തൽ കിട്ടാൻ കിടക്കുന്നു......." അവളുടെ ആത്മഗതമാണ്.....ഞാൻ കേട്ടു.....

"എനിക്ക് ചെവിയൊക്കെ കേൾക്കാം......"

അവൾ എന്നെ നോക്കി..... എനിക്കുള്ള ഭക്ഷണം എടുത്തു മേശമേൽ വെച്ചു എനിക്കരികിലായി നീക്കി വെച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

"ചെവിയും കണ്ണും മാത്രം പ്രവർത്തിച്ചാൽ മതിയോ എബിച്ചാ............."

ഞാൻ പെട്ടന്ന് നിശബ്ദനായി....... ശെരിയാണ്..... ഞാൻ എന്നോ തളർന്നു കിടപ്പിലായവനല്ലേ..... എൻ്റെ മമ്മയെ എനിക്ക് സംരക്ഷിക്കണ്ടേ.......ഞാൻ നിശബ്ധനായതിനാലാവും സാൻഡ്ര അടുത്ത് വന്നു......എൻ്റെ മുഖം ഉയർത്തി......

"ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതാടാ..... സോറി........വിട്ടുകള........" അവളാണ്......ഞാൻ അവളുടെ കയ്യിൽ എൻ്റെ കയ്യ് ചേർത്തു........

"നീ കഴിച്ചോ......"

"ഇല്ല..... നീ വേഗം കഴിക്കു..... മസ്സാജിങ് ചേട്ടന്മാർ ഇപ്പൊ എത്തും......" അവൾ അതും പറഞ്ഞു എൻ്റെ പ്ലേറ്റിലേക്കു കറി ഒഴിച്ചു......

"പോയി പ്ലേറ്റ് എടുത്തു കൊണ്ട് വാ...... നമുക്കു ഒരുമിച്ചു ഇരിക്കാലോ..... " അവൾ ഞെട്ടി എന്നെ നോക്കി.....

ആ കണ്ണുകൾ എൻ്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഇറങ്ങി ചെല്ലുന്നതായി തോന്നി.....

"എന്നതാ കൊച്ചേ നോക്കി നിൽക്കണെ......പോയി എടുത്തു കൊണ്ട് വാ..... വിശക്കുന്നു...... " അവൾ എന്നെ തിരിഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നോക്കി പോയി......വേഗം ഭക്ഷണം എടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു.... എന്റൊപ്പം കഴിച്ചപ്പോൾ അവൾ ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല..... എങ്കിലും അവളുടെ സന്തോഷം എനിക്കറിയാമായിരുന്നു......

"പിന്നെ ഇനി എന്നും ഇങ്ങനെ മതി......... ഒറ്റയ്ക്ക് കഴിച്ചു മതി ആയി...... "

"എനിക്കും....." സാന്ഡിയാണ്....... അവൾ എഴുന്നേറ്റു പാത്രം ഒക്കെ എടുത്തു...... അത് കഴുകാനായി കിച്ചണിലേക്കു പോയി...... അവൾ പോയപ്പോൾ എന്തോ..... ഒരു വേദന...... മമ്മ വന്നു പോയപ്പോൾ തൊട്ടു ഒരു പുതു ജീവൻ....... എനിക്ക് ഇനിയും കിടക്കാൻ കഴിയുകേല....... എനിക്ക് നടക്കണം....... തിരിച്ചു പിടിക്കണം......എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടതെല്ലാം...... എൻ്റെ മമ്മയെ കൊണ്ട് വരണം.....ഞാൻ ഈ ഭൂമിയിലുള്ളപ്പോൾ എൻ്റെ മമ്മ അവിടെ ഭയന്ന് ഒതുങ്ങി ജീവിക്കുന്നു.......

ഒന്ന് ശ്രമിച്ചാലോ....... ഞാൻ അടുത്തുള്ള മേശമേൽ കൈവെച്ചു..... കാലുകൾ നന്നായി നിലത്തു പതിപ്പച്ചു..... മേശമേൽ ബലം കൊടുത്തു...... ഒന്ന് കണ്ണടച്ചു..... വേണമോ.....വീണാലോ...... സാൻഡിയ്ക്കു ഞാൻ വീണ്ടും പണി ആവില്ലേ......?........

പറ്റുകേല....... ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു.....ഇല്ലാ.... പറ്റണം ..... എൻ്റെ മമ്മയ്ക്കു വേണ്ടി ഈവയ്ക്കു വേണ്ടി......പിന്നെ .......എല്ലാത്തിനും ഉപരി എൻ്റെ പ്രാണൻ്റെയും പ്രണയത്തിൻ്റെയും ഏക അവകാശിയ്ക്കു വേണ്ടി....... എനിയ്ക്കു ശ്രമിച്ചേ മതിയാകുള്ളൂ.... രണ്ടും കൽപ്പിച്ചു ഞാൻ കൈയ്ക്കും കാലിനും ബലം കൊടുത്തു എണീറ്റു... എൻ്റെ എല്ലുകളും പേശികളും വലിഞ്ഞു മുറുകുന്ന വേദന......ഞാൻ കണ്ണടച്ച് ആ വേദന സഹിച്ചു............എന്നാലും ഞാൻ വീണില്ല.......എന്ന വസ്തുത എനിക്ക് മുന്നോട്ടു പാദം വെക്കാനുള്ള പുത്തനുണർവേകി.....

ഞാൻ ചുവരിൽ പിടിച്ചു മുന്നോട്ടു പാദം വെച്ചു..... ഒരൂ അടി മുന്നോട്ടു വെക്കുമ്പോഴും ഞരമ്പുകൾ വലിഞ്ഞു മുറുകുന്ന വേദന......ഞാൻ ചുവരിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കും..... വീണില്ലല്ലോ എന്ന ആശ്വാസം എന്നെ കൊണ്ട് മുന്നോട്ടു ചലിപ്പിക്കും.....ആ വീടു എനിക്ക് പരിചിതമല്ല.....എങ്കിലും വെള്ളം വീഴുന്ന പാത്രങ്ങളുടെ ശബ്ദം...ആ ഭാഗത്തേക്ക് ഞാൻ മതിലിൽ പിടിച്ചും വേദന സഹിച്ചും നീങ്ങി.....ഞാൻ വല്ലാതെ വിയർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു......ആദ്യത്തെ ചുവടുകളിൽ അനുഭവിച്ച വേദന ഇപ്പോൾ ഇല്ല..... എങ്കിലും അസഹ്യമായ വേദന ഉണ്ട്..... ഞാൻ പതുക്കെ ചാരി നിന്നു.....കിതയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... എങ്കിലും എനിക്ക് സാൻഡിയെ വിളിക്കാൻ തോന്നീല്ല..... മുന്നോട്ടു പോണം.......വീണ്ടും മുന്നോട്ടു പാദങ്ങൾ വെച്ചു....വീഴാതിരിക്കാൻ ചുവരിൽ പിടിച്ചു....... ഒരു വിധം കിതച്ചും വിയർത്തും വീഴാതെ ചാരി നിന്നും വേദന കടിച്ചമർത്തിയും തപ്പി തടഞ്ഞു അടുക്കള വാതിലിൽ എത്തി..... സാൻഡി എന്തോ അങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് ചെയ്യുന്നു...... അത് വരെ പോണം എന്നുണ്ട്..... പക്ഷേ പറ്റുകേല........ഞാൻ വാതിലിൽ പിടിച്ചു പക്ഷേ അത് തുറന്നു പോയി അതിൻ്റെ പിന്നിലായി ഇരുന്ന എന്തെക്കെയോ സാധങ്ങൾ കമഴ്ന്നു എന്റെ പുറത്തായി വീണു...ഞാനും ഒന്ന് വേച്ചു പോയി...... എങ്ങനെയെങ്കിലും സ്ലാബിൽ പിടിച്ചു നിന്നപ്പോൾ..ഈ കോലാഹലം കണ്ടു ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞ സാൻഡി...അവളുടെ ഞെട്ടലിൻ്റെ ആഘാതത്തിൽ അവളുടെ കൈ തട്ടി അടുത്തിരുന്ന കറിയും പാത്രങ്ങൾ ഒക്കെ താഴേ വീണു..... സർവത്ര കോലാഹലം..... ഒരു സർപ്രൈസ് കൊടുക്കാൻ പോയ ഞാൻ....... ദയനീയമായി സാൻഡിയെ നോക്കി.....

"സോറീ ഡീ........." ഞാൻ ആകെ മൊത്തം നോക്കി പറഞ്ഞു.....

ഈ കോലാഹലം ഒന്നും അവളെ ബാധിച്ചില്ല.... എൻ്റെ കാലുകൾ നോക്കുന്നു അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നു...... എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വന്നു.... എൻ്റെ മുഖം അവൾ കൈകുമ്പിളിൽ എടുത്തു......

" യു ഡിഡ് ഇറ്റ് എബിച്ചാ........" ഞാൻ സ്വയം നോക്കി... അതെ ഞാൻ ഒന്നിലും ചാരാതെ നിൽക്കുന്നു...... ഒരു നിമിഷം......പക്ഷേ അടുത്ത നിമിഷം കാലുകൾക്ക് ബലം കുറയുന്ന പോലെ തോന്നി..... ഞാൻ അവളുടെ മേലേക്ക് ചാഞ്ഞു പോയി......അവൾ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു അടുത്ത ചുവരിൽ ചാരി നിർത്തി................. എന്നിൽ നിന്ന് അകന്നു മാറാൻ ശ്രമിച്ചവളെ ഞാൻ എന്നോട് ചേർത്ത് നിർത്തി.....അവൾ അപ്പോഴും എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ട് അതിശയത്തോടെ പ്രണയത്തോടെ....ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു ഒഴുകുന്നണ്ടായിരുന്നു അപ്പോഴും.....

""സാൻഡി എനിക്ക് നടക്കണം............ എല്ലാം തിരിച്ചു വേണം......."

"നിന്നെ ഞാൻ നടത്തുകയല്ല ഓടിക്കും എബിച്ചാ നോക്കിക്കോ......" എൻ്റെ ഇരു കവിളുകളിലും കയ്യ് ചേർത്ത് അവൾ അത് പറയുമ്പോ ഞങ്ങളിൽ കണ്ണീരിനിടയിലും ചിരി വിരിഞ്ഞു.....

"ശെരിക്കും ഓടിക്കോ......." ഞാൻ അവളിൽ എൻ്റെ നെറ്റി മുട്ടിച്ചു......

കണ്ണീരോടെ അവൾ തലയാട്ടി......."മ്മ് .....ഓടിക്കും......"

"ശെരിക്കും......."

"ശെരിക്കും......." ഞങ്ങൾ എത്ര നേരം അങ്ങനെ നെറ്റി മുട്ടിച്ചു കരഞ്ഞു എന്ന് അറിയില്ല.....

എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു തിരിച്ചു മുറിയിൽ കൊണ്ടു വന്നു കിടത്തുമ്പോഴും ആ കണ്ണീർ തോർന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല........ അപ്പോൾ തന്നെ ഡോക്ടറെ സാൻട്ര വിളിച്ചു പറഞ്ഞു...... മമ്മയോട് പറഞ്ഞു...... ഈവയോടു പറഞ്ഞു...

ഈവയ്ക്കു കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാൻ നടന്നു കാണിച്ചു കുറച്ചു.

... ജോസഫ് അങ്കിളിനോടും അന്നമ്മച്ചിയോടും പറഞ്ഞു...... അന്നമ്മച്ചി വന്നു എന്നോട് സംസാരിയ്ക്കാറുണ്ട്...... ജോസഫ് അങ്കിൾ എന്നോട് മിണ്ടാറില്ല......ഒന്ന് ചിരിയ്ക്കും...... അത്ര തന്നെ..... അന്ന് അങ്കിൾ എൻ്റെ മുറിയിൽ വന്നു........ പുള്ളിക്കാരൻ അങ്ങനെ വരാറില്ല...... എന്നോട് ഒട്ടും താത്പര്യം കാണിക്കാറില്ല......ഞാൻ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.....അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി ചിരിച്ചു.....

"ഇങ്ങോട്ടൊന്നും വരാറില്ലല്ലോ....? ഇരിക്ക് അങ്കിളേ....." പുള്ളി എന്നെ നോക്കി...... അടുത്ത കസേരയിൽ ഇരുന്നു......

"ദേഷ്യം ഒന്നും ഉണ്ടായിട്ടല്ല..... എന്നതാ......?...... മാത്യുച്ചായൻ എന്നെ ഒരു ജോലിക്കാരനെ പോലെ കണ്ടിട്ടില്ല...... സാൻഡ്ര മോളും അതെ........ എന്നാലും അപ്പനും അതെ മോളും അതെ....സ്വന്തം കാര്യം നോക്കുകേല..... ഈ ഗേറ്റ് കഴിഞ്ഞു ആര് സഹായം ചോദിച്ചു വന്നാലും ജീവൻ കൊടുത്തു സഹായിക്കും...രണ്ടും അങ്ങനാ......എന്നിട്ടു എന്നാ......അങ്ങ് മേലെ ചെല്ലുമ്പോ മാത്യുച്ചയൻ ചോദിക്കും......എന്നാലും ജോപ്പാ......എൻ്റെ സാൻഡി വീണ്ടും ഒറ്റയ്ക്കാവുമല്ലോ എന്ന്...... ഞാൻ എന്നാ പറയും.... ആ ഡേവിസ്...നല്ല പയ്യനായിരുന്നു...... സാൻഡി മോൾ വേണ്ടാന്നു വെച്ചു.... ഡോക്‌ടറിന്‌ കൊച്ചിനും വേണ്ടി......." എന്നെ നോക്കി അതും പറഞ്ഞു പുള്ളി കണ്ണ് തുടച്ചു......

"എനിക്കറിയാം നിങ്ങൾ എഴുന്നേൽക്കുമ്പോ ഭാര്യയെ തിരക്കി പോവും....... അത് വേണ്ടാ എന്ന് ഞാൻ ഒരിക്കലും പറയുകേല..ഞാനെന്നല്ല ആരും പറയുകേല .... പക്ഷേ അങ്ങനെ പോവുമ്പോ ഒറ്റയ്ക്ക് പോക്കോളണം..... ഞങ്ങടെ ഈവ മോളെ കൊണ്ട് പോയേക്കരുത്..... എന്നാത്തിനാ കൊണ്ട് പോവുന്നെ.....പെറ്റ കൊച്ചിന് ഒരു തുള്ളി മുലപ്പാല് പോലും കൊടുക്കാത്തവളാ നിങ്ങടെ ഭാര്യ......നിങ്ങളെ മാത്രം നോക്കി ആ കൊച്ചു ഈ മുറിയിൽ ഇരിക്കുമായിരുന്നു.....കുഞ്ഞിനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കീട്ടില്ല...... നിങ്ങളോടു ഭയങ്കര സ്നേഹമായിരുന്നു എന്ന് ഞങ്ങൾ കരുതി...എന്നും നിങ്ങളെ നോക്കി ഇരുന്നു..... എന്നിട്ടു ഒരു നാൾ ഒരു എഴുത്തും എഴുതി വെച്ചിട്ടു അച്ചൻ്റെയും അമ്മയോടൊപ്പം മുങ്ങി..... " വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി അങ്കിൾ അത് പറഞ്ഞു...... ഞാൻ ഊഹിച്ചിരുന്നു...... എന്നാലും എന്തോ വല്ലാത്ത വേദന....... എൻ്റെ പൊന്നുമോൾക്കു മുലപ്പാൽ പോലും........

"ഞാൻ ഈ പറഞ്ഞത് ഒന്നും സാൻട്ര മോളോട് പറയരുത്...നിങ്ങളോടു ഒന്നും പറയരുത് എന്ന് എന്നോടും

അന്നമ്മയോടും പറഞ്ഞിരുന്നു........ നിങ്ങൾക്കൊന്നും മനസ്സിലാവുകേലാ ആ മനസ്സു...... ചൂഷണം ചെയ്യാൻ വളരെ എളുപ്പമാണ്..... നിങ്ങളുടെ ഭാര്യ ചെയ്തത് പോലെ...... അല്പമെങ്കിലും നന്ദി ഉണ്ടെങ്കിൽ ഈവയെ അവൾക്കു കൊടുത്തിട്ടു പോണം....... നിങ്ങള്ക്ക് ഇനിയും കുഞ്ഞുങ്ങൾ ഉണ്ടാവും...... എന്നാൽ സാൻഡി...അവൾക്കു ഒരു കല്യാണം ഉണ്ടാവില്ല.....ഒരു ജീവിതവുമില്ല......."

സാന്ഡ്ര ക്ലിനിക് അടച്ചു വീട്ടിലേക്കു വരുന്നത് ഞങ്ങൾ ജന്നലിൽ ലിൽ കൂടെ കണ്ടു...ജോസേഫ് അങ്കിൾ വേഗം എണീറ്റു...

"ഡോക്ടെറെ......സാൻട്ര മോളോട് പറയല്ലേ..........ദെണ്ണം കൊണ്ട് പറഞ്ഞതാ......."

"ഇല്ല....... അങ്കിൾ ധൈര്യയായി പൊക്കൊളു..... ഈവ എന്നും സാൻഡ്രയ്ക്കൊപ്പം ഉണ്ടാവും......" പുള്ളി ഒരു സമാധാനത്തോടെ എണീറ്റു.......

"ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കാം കേട്ടോ....ഡോക്‌ടറിന്‌ വേണ്ടി......." അയാൾക്ക് പിന്നിലായി അന്നമ്മച്ചിയും വന്നു നിന്നു......

അവർ എന്നെ കടന്നു പോയി..... എന്നാലും ആ വാക്കുകൾ എൻ്റെ ഹൃദയത്തെ ചുട്ടു പൊള്ളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... എൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് എൻ്റെ പട്ടത്തിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു വന്നു.......രണ്ടു തുള്ളി കണ്ണുനീർ കവിളിൽകൂടെ ഒഴുകി........ എൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് അവളെ ആദ്യം കണ്ടത് മുതൽ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ തെളിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു....... എന്നാൽ ആ മുഖങ്ങളിൽ ഒന്നിലും ഒരു ക്രൂരയുടെ മുഖം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...എന്നാൽ ഒരു സ്വാർത്ഥ ഉണ്ടായിരുന്നു....സൗന്ദര്യത്തെ ഒരുപാട് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്ന ഒരു മനസ്സുണ്ടായിരുന്നു......എന്നാൽ ഇതൊക്കെയും മുലപ്പാൽ നിഷേധിക്കാൻ മാത്രം ശക്തമായിരുന്നോ അവളിൽ......

"എബിച്ചാ......."

ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി.......സാൻഡി എന്നെ നോക്ക്കി നിൽക്കുന്നു.....കയ്യിൽ എന്തോ ഉണ്ട്........

"എന്നതാ...... മുഖം വല്ലാതെ...... " അവൾ നെറ്റിമേൽ കൈവെച്ചു.......

"മോളെവിടെ...... ?"

"ഹോം വർക്ക് ചെയ്യുന്നു......ഇപ്പൊ എത്തും..... പേടിപ്പിച്ചു ഇരുത്തിയിരിക്കയാ......പിന്നെ ഡോക്‌ടർ പറഞ്ഞു.....മറ്റന്നാൾ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അഡ്മിറ്റ് ആവാം എന്ന്..... ഒരു മാസം കിടക്കണം...... അത് കഴിഞ്ഞാൽ നന്നായി നടക്കാൻ പറ്റും എന്ന് പറഞ്ഞു......" സാൻഡി അത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അടുത്ത ചെയറിൽ ഇരുന്നു.....

"ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കോ......അപ്പൊ നീയും മോളും.....?" എന്റെ ചോദ്യം കേട്ടു അവൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു......

"അവിടെ നല്ല സുന്ദരിമാരായ നേഴ്സുമാരുണ്ട്...... നിനക്ക് ഓർമ്മ വന്ന നാളു തൊട്ടു നിലവിളി അല്ലായോ...... ഹോംനഴ്സ്‌ വേണം എന്ന്......ഇനി അതായി കുറയ്ക്കണ്ടാ....."

അവളുടെ ചിരി കണ്ടില്ലേ......

"അപ്പൊ നിങ്ങൾ ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്കാവില്ലേ..........?"

"അത് സാരമില്ല..... വി ഗേൾസ് ആർ ബോൾഡ് ...."

"അതൊന്നും പറ്റുകേല............ നിങ്ങളില്ലാതെ ഞാൻ പോവുകേലാ...... " ഞാൻ തീർത്തു പറഞ്ഞു......

"അയ്യോടാ...ഞങ്ങളില്ലാതെ..... എങ്ങും പോവില്ലേ.....?" സാൻഡ്രയാണ്...... അവളുടെ ശബ്ദം ആർദ്രമായിരുന്നു............

"അങ്ങനെ ചോദിച്ചാൽ..... എൻ്റെ....പട്ടെത്തി വന്നു അച്ചായാ എന്ന് വിളിച്ചാൽ അപ്പൊ പോവും..... " ഞാൻ അവളെ നോക്കി പുരികം പൊക്കി...... അവിടെ പ്രണയം മങ്ങുന്നുണ്ട്....... അവൾ എണീറ്റു ഒപ്പം പതുക്കെ ചുണ്ടനക്കുന്നുണ്ട്......

"എട്ടിൻ്റെ തേപ്പു കിട്ടിയാലും മനസ്സിലാകാത്തെ ഒരു കാട്ടുമാക്കാൻ ആണല്ലോ കർത്താവേ......"

ഞാൻ ചിരിച്ചു....... പൊട്ടി ചിരിച്ചു അവളെന്നെ നോക്കി...... അവിടെയും ഒരു നറു പുഞ്ചിരി വിരിയുന്നുണ്ട്..

"കാശൊക്കെ ഉണ്ടോ ട്രീറ്റമെണ്ടിനു.......നീ  എല്ലാം എഴുതി വെച്ചോ....ഞാൻ തിരിച്ചു തരാം.." ഞാനാ ...... അവളിൽ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി തത്ക്ഷണം മാഞ്ഞു..

" നീ ബുദ്ധിമുട്ടണ്ട...... കാശൊക്കെ നിൻ്റെ ചേട്ടന്മാർ തന്നു..... ദാ നിൻ്റെ പാസ്ബുക്ക്..... പിന്നെ ഇത് മൊബൈൽ....." അവൾ കൊണ്ട് വന്ന കവർ എന്നെ ഏൽപ്പിച്ചു...... ചേട്ടന്മാർ കാശ് തന്നു എന്നത് എനിക്ക് വലിയ ഞെട്ടൽ സമ്മാനിച്ചു..... തുക എന്നെ അതിലേറെ ഞെട്ടിച്ചു....... ചേട്ടന്മാർക്കു എന്നോട് ഇത്ര സ്നേഹമോ.....ഞാൻ സാൻഡിയെ നോക്കി.....

"ചേട്ടന്മാർക്കു ഇത്ര സ്നേഹമോ എന്നാവും ....." അവളാണ്......ഭാവം വിരോധാഭാസം...........

"അതേ........" ഞാൻ നിഷ്‌ക്‌ ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു......

"ഈശോയെ ഇവനെ ഒരു പരിശുദ്ധാത്മാവാക്കിയാണോ തിരിച്ചു തന്നെ.." അവൾ തലയിൽ കൈവെച്ചു പറഞ്ഞത് കേട്ട് എനിക്ക് ചിരി വന്നു......

"ഞാൻ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി വാങ്ങിയതാ...... എന്നാ വിലപേശൽ ആയിരുന്നു എന്നറിയോ...... ഇത്രയും തന്നത് കൊണ്ട് ഇനി കുരിശിങ്കലിൽ നിന്ന് ഷെയർ ഒന്നും കിട്ടും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല...... പിന്നെ കാശ് വേണമല്ലോ..... അന്ന് ചോദിച്ചത് കൊണ്ട് കിട്ടി...... "

ഈശോയെ ഞാൻ വിചാരിച്ചതിലും ഭീകരി ആണ് സാൻട്ര തരകൻ.... എന്നാൽ എൻ്റെ മാലാഖയും.......ഞാൻ ആ പാസ് ബുക്കിലേക്കു നോക്കി...എല്ലാ പേജും ശൂന്യമായിരുന്നു...... അവൾ ഒന്നും എടുത്തിട്ടില്ലായിരുന്നു...ഇതുവരെയും......എൻ്റെ മുന്നിലിരുന്നു തിരക്കിട്ടു എന്തെക്കെയോ ചെയ്യുന്നവൾ....അവൾ എന്നും എന്നെ ഞെട്ടിച്ചിട്ടേയുള്ളു....... അന്നും ഇന്നും...... ഞാൻ മൊബൈൽ എടുത്തു ആ ക്യാമെറയിൽ ആദ്യം പതിഞ്ഞ ചിത്രം സാൻട്രയുടെ ആയിരുന്നു.....അവൾ പോലുമറിയാതെ

ഭാഗം 27

#തൈരും_ബീഫും#

ഞാനും സാൻഡ്രയും മോളും റെഡി ആയി ഇറങ്ങി.....ആദ്യമായി ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു ഇറങ്ങുവായിരുന്നു..... ഈവ്സ് തുള്ളിച്ചാടി..... ഞാൻ മുന്നിലും.... ഈവ്സ് പുറകിലും.....സാരഥി സാൻട്രയും..... ആദ്യയാത്ര പള്ളിയിലേക്കായിരുന്നു......മമ്മ അവിടെ ഞങ്ങളെ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു......

"ഞാൻ വരുന്നില്ല....... നിങ്ങൾ പോയി പ്രാർത്ഥിച്ചേച്ചും വാ......." ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് മമ്മ ഒരു കിഴുക്ക് വെച്ച് തന്നു......

"എണീറ്റ് നടക്കൻമേലാ അഹങ്കാരം കണ്ടില്ലേ............" മമ്മയാണെ... ഈവ്‌സും സാൻഡിയും ചിരിയോടെ ചിരി.....

എനിക്ക് ചിരി ഒന്നും വന്നില്ല......ഞാൻ രണ്ടിനെയും നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി.......ഈവ്സ് ചിരി നിർത്തി......സാൻഡിയെ നോക്കി..... അവളും പതുക്കെ നിർത്തി......

എനിക്ക് കർത്താവിനോടു പിണക്കം ഉണ്ടായിട്ടൊന്നുമല്ല......എന്നെ എന്നും സഹായിച്ചിട്ടേയുള്ളു...... ഇപ്പോഴും......എന്നാലും എനിക്ക് ആരും എന്നെ ഇങ്ങനെ കാണുന്നത് ഇഷ്ടല്ല....... സഹതാപം എനിക്ക് താങ്ങാൻ മേല...... അല്ലെങ്കിലും പള്ളിക്കാരെയും കുടുംബക്കാരെയും വെറുപ്പിച്ചു സ്വന്തം ഇഷ്ടംപോലെ ജീവിച്ച എബി ചാക്കോ കുരിശിങ്കൽ ഇങ്ങനെ തളർന്നു.....ഒരു വാഴപ്പിണ്ടി പോലെ ....... അവരൊക്കെ അങ്ങനെ എന്നെ കാണുള്ളൂ....... കർമ്മഫലം എന്ന് പരിതപിക്കുകയേ ഉള്ളു...... ഞാൻ വിയർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....

മമ്മയും ഈവയും മുന്നിൽ നടന്നു പള്ളിയിലേക്ക്...... സാൻഡി എൻ്റെ വീൽ ചെയറും തള്ളി അവർക്കു പിന്നാലെ ചുവടുകൾ വെച്ചു....... ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാവും ...പ്രത്യേകിച്ച് ആ കപ്യാരും...... മറ്റും......എനിക്കുമേലാ......ഞാൻ കൈകൾ എൻ്റെ മുടിയിലേക്കു കോർത്ത് പിടിച്ചു.....പെട്ടന്നു സാൻഡി നിന്നു......എൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് വന്നു.....

എൻ്റെ നെറ്റിയിലൂടെ ഒഴുകുന്ന വിയർപ്പുതുള്ളികൾ സാൻഡി അവളുടെ സാരിത്തുമ്പിൽ ഒപ്പി എടുത്തു.....

"എന്നതാടാ എബിച്ചാ......" ആർദ്രമായ ശബ്ദം.......

"എനിക്കുമേലാ..... നീ ഒന്ന് മമ്മയോട് പറ......എനിക്കാരുടെയും സഹതാപം വേണ്ടാ...... എനിക്കാരെയും ഫേസ് ചെയ്യേണ്ട......" ഞാൻ അവളെ ദയനീയമായി നോക്കി...... ആ കണ്ണുകൾ നിറയെ സ്നേഹമായിരുന്നു......കരുണയായിരുന്നു...... അവൾ കുനിഞ്ഞു എനിക്കരികിലായി മുട്ട് മടക്കി ഇരുന്നു....എൻ്റെ കയ്യിൽ അവളുടെ കരങ്ങൾ അമർത്തി...

"എബിച്ചോ.......... പള്ളിയിൽ ആരുമില്ല..... അഥവാ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ...അവരെ നീ നോക്കണ്ട...... നമ്മൾ നോക്കിയാൽ അല്ലേ നമ്മൾ അറിയുള്ളു....അവർക്കു പുച്ഛമാണോ സഹതാപമാണോ നമ്മോടെന്നു.....എന്നിട്ടും നമ്മളോട് സഹതപിക്കാനും പുച്ഛിക്കാനും വന്നാൽ..... നമുക്കവരെ ഓടിക്കാം..... ഞാനില്ലേ....." അപാര ആത്മവിശ്വാസത്തിൽ അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് അത്ഭുതവും ചിരിയും വന്നു......അവളുടെ കണ്ണിലേക്കു പാറി വീണ മുടി ഞാൻ ഒതുക്കി .....ചാരി ഇരുന്നിട്ട്...ഒറ്റകണ്ണിറുക്കി ആശാത്തിയെ അടിമുടി നോക്കി......

"മ്മ്...... എന്നാ ...... നിനക്ക് എന്നെ വിശ്വാസിമില്ലേ......നിൻ്റെ ചേച്ചിമാരോട് ചോദിച്ചു നോക്ക്....എന്നെ കണ്ടാൽ ബൈബിളിൽ നിന്ന് തല പൊക്കുക പോലും ഇല്ല......അറിയാവോ..... നീ വാ എബിച്ചാ...ആരാ സഹതപിക്കുന്നതു എന്ന് നമുക്ക് നോക്കാലോ..." അവളുടെ വർത്തമാനവും ഈണവും കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ പൊട്ടി ചിരിച്ചു പോയി......

"അപ്പൻ്റെ സാൻഡി ചുണകുട്ടിയാണല്ലോ...... ......" ഞാനതു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ചിരിച്ചു.....എങ്കിലും ആ കണ്ണിൽ നീർത്തിളക്കം......

"അപ്പൻ പോയപ്പോഴാ ഞാൻ ശെരിക്കും ചുണക്കുട്ടി ആയതു...... ഈ കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു വർഷവും എൻ്റെ അപ്പൻ്റെ മോട്ടിവേഷൻ ക്‌ളാസ്സുകളാ എന്നെ പിടിച്ചു നിർത്തിയത്....... എൻ്റെ അപ്പൻ്റെ സാമിപ്യത്തോടുള്ള കൊതിയാണ് എബി എനിക്ക് നിന്നോട്..................................................."

അവൾ പൂർത്തിയാക്കിയില്ല........വേഗം എഴുന്നേറ്റു കണ്ണ് തുടച്ചു......വീൽ ചെയർ മുന്നോട്ടു ചുവടുകൾ വെച്ചു....ദൂരെ മമ്മ ചെറു ചിരിയോടെ ഞങ്ങളെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...... ഞങ്ങൾ കുരിശു രൂപത്തിന് മുന്നിൽ കണ്ണടച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചു....അച്ഛനും വന്നു സംസാരിച്ചു.....ഒന്നോ രണ്ടോ പേര് ഉണ്ടായിരുന്നു.....കപ്യാരും ഉണ്ടായിരുന്നു......സാൻഡ്ര പറഞ്ഞത് പോലെ ഞാൻ അവരുടെ മുഖത്തു നോക്കിയതേ ഇല്ല......പ്രാര്ഥിക്കുമ്പോ ഈവ എന്ത് ചെയ്യുന്നു എന്ന് കാണാൻ തോന്നി.....ഞാൻ ഒറ്റ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ എന്തെക്കെയോ ചുണ്ടനക്കി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു.....എന്നിട്ടു ഒറ്റ കണ്ണ് തുറന്നു ഞാൻ നോക്കിയത് പോലെ എന്നെ നോക്കുന്നു...ഞാൻ വേഗം കണ്ണടച്ചു...പുള്ളിക്കാരിയും അതേ..... പിന്നെ സാൻഡ്രയും മമ്മയും ഇന്ന് തന്നെ പ്രാർത്ഥിച്ചു എന്നെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു നടത്തും എന്ന വാശിയിലായിരുന്നു..... രണ്ടും മത്സരിച്ചു പ്രർത്ഥന.....അവസാനം സാൻഡ്ര തോറ്റു..... അവളും ഈവയും അവളുടെ അപ്പനെയും മമ്മയെയും കാണാൻ പോയി.....ഈവ പിന്നെ ആരോടെക്കെയോ വിശേഷം ചോദിക്കുന്നു.....എന്റെ അപ്പായിയെ കണ്ടോ എന്നും പറഞ്ഞു എന്നെ കാണിച്ചു കൊടുക്കുന്നുണ്ട്..... ഞാൻ അവർ പോയത് നോക്കിയിരുന്നു.....അപ്പോഴേക്കും എൻ്റെ ചെവിയിൽ വന്നു മമ്മ പറഞ്ഞു......

"നിന്നോട് ഞാൻ അന്നേ പറഞ്ഞതാ....... മാത്യുച്ചായൻ്റെ മോള് മതി എന്ന്..........." ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി.....

"എപ്പോ.......?"

"അതൊക്കെ പണ്ട്..... നീ മറന്നുപോയതാ........" പുള്ളിക്കാരി കൃത്രിമ ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു.......കള്ളത്തരം കാണിച്ചിട്ട് നിൽക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ ഈവ്‌സിനെ പോലുണ്ട്.......ഞാൻ അർത്ഥഗർഭമായ തലയാട്ടി......

"ഉവ്വ്...ഉവ്വ്......"

സാൻഡിയും ഈവ്‌സും വേഗം തിരിച്ചു വന്നു...... മമ്മ എൻ്റെ നെറുകയിൽ കയ്യ് ചേർത്ത്....ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു......

"കരയല്ലേ....മോളി കുട്ടി...... ഞാൻ നടക്കുംന്നെ..... ഞാൻ നടന്നു കുരിശിങ്കലിലേക്കു വരും......"

"മ്മ്........" മമ്മ എൻ്റെ നെറുകയിൽ ഉമ്മ വെച്ചപ്പോൾ ഞാൻ ആ ചെവിയോരം പറഞ്ഞു......

"നടന്നില്ലേൽ ഈ മാത്യുച്ചായൻ്റെ മോള് സ്വൈര്യം തരുകേല.........ഭീകരിയാണ്.. ..." മമ്മ എന്നെ നോക്കി കണ്ണടച്ചു.......

"ആന്നോ......എങ്കിൽ അവളെ കുരിശിങ്കലിൽ ആവശ്യം ഉണ്ട്.......നീ അതിനുള്ള പണി നോക്ക് മോനെ എബിച്ചാ......" മമ്മയും സ്വരം താഴ്ത്തി ചെവിയോരം പറഞ്ഞു..... ഞങ്ങൾ രണ്ടും ചിരിച്ചു......

"എന്താ രഹസ്യം.......?" സാൻഡിയാന്നേ......ചെറു ചിരിയോടെ ഞങ്ങളെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു......

"എന്നോട് പറ അപ്പായീ സീക്രെട്......" ഈവ്സ് ചെവിയും കൂർപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്നു.

"അതേ അത് ഞാനും എൻ്റെ മമ്മയും കൂടെ ഉള്ള സീക്രെട് ആണ്.... നിങ്ങൾ മമ്മയ്ക്കും മോൾക്കും സീക്രെട് ഉണ്ടല്ലോ..........." ഞാനതു പറഞ്ഞതും ഈവ്സ് ചുണ്ടും കൂർപ്പിച്ചു കാറിൽ കയറി......

സാൻട്രയും മമ്മയും എന്നെ കാറിൽ കയറാൻ സഹായിച്ചു...... മമ്മയും ഞങ്ങളോടൊപ്പം വന്നു...... ഞങ്ങൾ മമ്മയെ കുരിശിങ്കലിൽ ഇറക്കി........

"ഞാൻ വരും മമ്മ...... മമ്മയെ കൊണ്ട് പോകും........" ഞാൻ മമ്മയെ നോക്കി പറഞ്ഞു...... ആ മുഖം തെളിഞ്ഞില്ല......കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.....

"എല്ലാം ഭേദമായി എബി വന്നു മമ്മയെയും അപ്പനെയും കൊണ്ട് പോകും....... " സാൻഡ്ര ഞാൻ പറഞ്ഞത് തിരുത്തി പറഞ്ഞു.......അപ്പോൾ മമ്മയുടെ കണ്ണുകളിലെ നീർമുത്തുകൾ തിളങ്ങി...... ആ മുഖം തിളങ്ങുന്നത് പോലെ....

"അങ്ങനെ വിളിച്ചാൽ ഞങ്ങൾ വരും ...... എബിച്ചനൊപ്പം നിക്കാൻ എനിക്കെന്തു കൊതി ഉണ്ട് എന്നറിയോ......ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കാം....... മക്കൾ പോയേച്ചും വാ......."

.. വിതുമ്പലുകൾക്കിടയിലും മമ്മയിൽ വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച സാൻഡിയെ ഞാൻ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി......മുന്നോട്ടുള്ള യാത്രയിൽ ഞാൻ പലപ്പോഴും അവളെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു........ മമ്മ എപ്പോഴും പറയാറുണ്ടായിരുന്നു......അപ്പനെ വിട്ടു ഒരിക്കലും വരുകേലാ എന്ന്....... എന്നിട്ടും ഞാൻ ഒരിക്കലും അപ്പനെ ഞങ്ങൾക്കൊപ്പം കൂട്ടീരുന്നില്ല....... പക്ഷേ  മമ്മ എന്നിൽ നിന്നും അത് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു....... എനിക്ക് മുന്നേ അവളതു മനസ്സിലാക്കി......

"യു ആർ ഓസ്‌മോ സാൻഡി........" എൻ്റെ ആത്മഗതം ആണേ....

"എന്നതാ........." സാൻഡിയാണെ.....

ഞാൻ എന്തെങ്കിലും മിണ്ടുന്നേനു മുന്നേ പറഞ്ഞില്ലേ........."അപ്പായിക്കു ജ്യൂസ് വേണം...... "

ഞാൻ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി....... " ....... ഡോണ്ട് വറി അപ്പായി...... മമ്മ ഇപ്പൊ വാങ്ങി തരും...." എന്നിട്ടു എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി ചിരിക്കുന്നു..... സാൻട്ര ഞങ്ങളെ ഒന്ന് പാളി നോക്കി.....

"..ഷോപ് നോക്കട്ടെ....' എന്നും പറഞ്ഞു പുറത്തോട്ടു നോക്കി നിൽപ്പാണ് ഈവ്സ് .....അവസാനം കണ്ടു പിടിച്ചു സാൻഡിയോടൊപ്പം ചെന്നു ആ ബേക്കറി മൊത്തം വാങ്ങുന്നത് ഞാൻ കാറിൽ ഇരുന്നു നോക്കി......എനിക്കായി ഒരു ജ്യൂസും വാങ്ങി...രണ്ടും കൂടെ കാറിൽ വന്നു കയറി.......അവർക്കു പുറകിലായി ഒരു തൊപ്പി വെച്ച മനുഷ്യൻ നടന്നു വന്നു ഞങ്ങളുടെ കാർ കടന്നു പോയി.......പക്ഷേ അയാൾ തിരിഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു ഞങ്ങളെ നോക്കി പോകുന്നതും......കുറച്ചു മാറി നിന്ന് ഞങ്ങളെ വീക്ഷിക്കുന്നതും ഞാൻ സൈഡ് മിററിലൂടെ കണ്ടു.......

"എന്താ എബിച്ചാ കുടിക്കാത്തെ......"

"അപ്പായി....... ഐസ് ക്രീം വേണോ....." എന്നും പറഞ്ഞു ഈവ എൻ്റെ വായിൽ വെച്ച് തന്നു......എൻ്റെ കണ്ണൊന്നുമാറി.......വീണ്ടും നോക്കിയപ്പോൾ അയാൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.......ചുറ്റും നോക്കി...ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല....

"എന്നതാ എബിച്ചാ......" സാന്ട്രയാണ് ...

".ഒന്നുമില്ല"

"എൻ്റെ പുറകെവന്ന തൊപ്പി വെച്ച മനുഷ്യനാണോ......അയാളെയാണോ നോക്കുന്നെ.....? "

"നീ കണ്ടോ......?"

"അതു ഏതോ വായിനോക്കിയാ..... ആ ബേക്കറിക്കകത്തു ഉണ്ടായിരുന്നു......ലീവ് ദാറ്റ്......" അതും പറഞ്ഞു അവൾ വണ്ടി എടുത്തു......

"അപ്പൊ സാൻട്ര തരകന് ചുറ്റും വായ് നോക്കികൾ ഉണ്ട് ഇപ്പോഴും......" ഞാൻ ചെറു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു......

"അത് ശെരിയാ...... കുറച്ചു വൈകി ജനിച്ചാൽ മതി ആയിരുന്നു..... ഇരുനിറത്തിനു ഭയങ്കര ഡിമാന്ഡാ ഇപ്പൊ...... നല്ല പ്രായം ഒക്കെ പോയില്ലേ......" സാൻഡിയാണെ ..നെടുവീർപ്പെടുന്നു......ഈശോയെ എൻ്റെ നല്ല പ്രായമൊക്കെ കഴിഞ്ഞോ......ആര് പറഞ്ഞു....

"ഒന്ന് പോടീ...... ഈ മുപ്പതു ഒന്നും ഒരു വയസ്സല്ലാന്നെ...... കൊച്ചു പിള്ളാരു...." ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൾ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.....

"കർത്താവേ...നമ്മളോ....."

"പിന്നല്ല.....ഈവ്സ് പപ്പയും മമ്മയും യങ് അല്ലായോ........"

"മമ്മ യങാ..... പപ്പാ കുറച്ചു ഓൾഡ് ആണെങ്കിലും സ്സോ ... ക്യൂട്ട്" എൻ്റെ കവിളിൽ ഉമ്മ വെച്ച് കൊണ്ടത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ തകർന്നു പോയി..... സാന്ട്ര ചിരിയോടെ ചിരി ആയിരുന്നു.....

"കളഞ്ഞല്ലൊടീ ഈവക്കുട്ടി......." ഈവാ പൊട്ടി ചിരിച്ചു...ഒപ്പം ഞങ്ങളും.....ഈവയുടെ ഒരുപാട് കാലത്തെ മോഹമായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ഈ യാത്ര എന്ന് വിളിച്ചോതുന്ന സന്തോഷമായിരുന്നു അവളുടെ മുഖത്തു.....

ആശുപത്രിയും അന്തരീക്ഷവും കുളിര്മയുള്ളതും നല്ല ഊർജ്ജസ്വലതയും ശുഭാപ്‌തി വിശ്വാസം പകരുന്നത്ആയിരുന്നു.... ഈവയെയും സാൻട്രയെയും എല്ലാർക്കും പരിചിതയായിരുന്നു..... എന്നെയും കൊണ്ട് മുന്പും അവർ ഇവിടെ ചികിത്സയ്ക്കു വന്നിട്ടുണ്ട്.....

"നോ ടെന്ഷന്സ് എബി......താൻ ഇത്രയും മാറിയില്ലേ.....ആദ്യമായി ഞാൻ തന്നെ കണ്ടത് വെച്ച് നോക്കുകയാണെങ്കിൽ യു ആർ ഫാർ ഫാർ ബെറ്റർ......ഇനി നടക്കുന്ന കാര്യം കൂടെയുള്ളു...... അതൊരു വിഷയം അല്ല...... മാത്രമല്ല സാൻഡ്രയെ പോലൊരു സൂപ്പർ ലേഡി ഭാര്യയായി ഉള്ളപ്പോൾ താൻ എന്തിനാ പേടിക്കുന്നെ......എല്ലാം മാറുമ്പോ.....താൻ എല്ലാം കൂടെ ചേർത്ത് അവളെ സ്നേഹിച്ചാൽ മതി....... തന്നെ ആദ്യം ഇവിടെ കൊണ്ട് വരുമ്പോ എനിക്ക് വലിയ ഹോപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.....പക്ഷേ സാൻട്രയ്ക്കു നല്ല പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു......എന്തായാലും വി ക്യാൻ ഹോപ്പ് ഫോർ ദി ബെസ്ററ് ....."

ഡോക്‌ടറുടെ വാചകം ആയിരുന്നു...... എന്നെ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ.......സാൻട്ര പുറത്തു നിൽക്കുകയായിരുന്നു...സാൻട്ര .......... ഓരോ നിമിഷവും അവൾ എന്നെ കീഴടക്കി കൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്നു.....

പിന്നെ ചികിത്സാ ആരംഭിച്ചു......എണ്ണയിടലും .....ചവുട്ടി തിരുമ്മലും കിഴിയും പഥ്യവും കഷായവും......ഫിസിയോതെറാപ്പിയും.......ഈശോയേ ....... ഞാൻ ഒരു വഴി ആയി......ഞാൻ മാത്രമല്ല സാൻട്രയും.... പിന്നെ ഈവ്സ് ....ഏതോ റിസോർട്ടിൽ വന്നു എന്നാ വിചാരിച്ചിരിക്കുന്നേ....പിന്നെ ആദ്യം പുള്ളിക്കാരി വിചാരിച്ചതു പഠിക്കണ്ടാ എന്നായിരുന്നു...പക്ഷേ സാൻട്ര ആരാ മോള്...... ടീച്ചർ എല്ലാം വാട്സാപ്പിൽ അയക്കും...... ഈവ്സ് സാന്ട്ര അറിയാതെ മൊബൈൽ ഒളിപ്പിച്ചു വെക്കും.....അല്ലെങ്കിൽ വലിയ വായിൽ നില വിളിക്കും...ഹോസ്പിറ്റൽ അല്ലയോ.... സാൻട്ര പേടിച്ചു കീഴടങ്ങും......ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ ഇപ്പോൾ അവളുടെ ഹോം വർക്ക് എഴുതുന്നത് ഞാനാണ്..... സാന്ട്ര അറിയാതെ.......

ഇപ്പോൾ എനിക്ക് ചെറിയ ഒരു വോക്കിങ് സ്റ്റിക് ഉപയോഗിച്ച് നടക്കാം .....ചിലപ്പോൾ ബലം കൊടുക്കാതെയും നടക്കാം.....അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോൾ ഒരു അമ്മയുടെ കരുതലോടെ എൻ്റെ നിഴൽ പോലെ എന്നോടൊപ്പവും പിന്നാലെയും ഒക്കെ നടക്കുന്നവളെ ഒരു നാൾ ഞാൻ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് നിർത്തി ആ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി.....പക്ഷേ അവൾ എൻ്റെ കാലിലേക്കാണ് നോക്കിയത്......അതിലേറെ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിക്കുന്നും ഉണ്ട്... ഞാൻ വീഴുമോ എന്ന ഭയത്താൽ.......

"എന്നതാ എബിച്ചാ......കാൽ കുഴയുന്നുണ്ടോ....?."

"ഇല്ലാ......." അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.....

"പിന്നെ എന്ന......" ആ കൈകൾ അയയുന്നുണ്ടായിരുന്നു....നീങ്ങി നിൽക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലെ...ഞാൻ കുറച്ചു കൂടെ ചേർത്ത് നിർത്തി........

"ശ്വേത എന്നെ കാത്തു ഇരിക്കുകയാണെങ്കിലോ....?....ഞാൻ പോയാൽ നീ എന്നാ ചെയ്യും....."

അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു...പക്ഷേ കരഞ്ഞില്ല......നിലത്തോട്ടു നോക്കി......പിന്നെ അൽപ്പം ശക്തി ആയി തന്നെ എന്നെ നീക്കി നിർത്തി......

"ഞാൻ അപ്പൻ്റെ ചുണകുട്ടിയാണ് എബി....... ഞാൻ ജീവിക്കും.......കാരണം ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കല്ല......എൻ്റെ തണലിൽ ഒരുപാട് പേരുണ്ട്.....നീ എന്നെ ഓർക്കണ്ടാ.......ഐ ആം ഓ.കെ ......." അത് പറയുമ്പോഴും അതിനു ശേഷം ഞാൻ നടന്നപ്പോഴും ഞാൻ വീഴാതെ അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു......അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയാതെയും......... അവളെ നോക്കി മുന്നോട്ടു നടക്കുമ്പോൾ...എന്റെ മനസ്സു ഇങ്ങനെ പുലമ്പി കൊണ്ടിരുന്നു......

" ബട്ട് ഐ ആം നോറ്റ് ഓ..കെ  സാൻട്ര ........  ........നോട് അറ്റ് ആൾ...................."

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

ഇന്ന് ഏറ്റവും തിരക്കുള്ള ദിവസം ആയിരുന്നു.........എല്ലാ ബുധനാഴ്ചകളും ഏറ്റവും തിരക്കുള്ള ദിവസം ആണ്.......ഏറ്റവും കൂടുതൽ കേസസ് ഉള്ള ദിവസം....... ഏറ്റവും കൂടുതൽ മാലാഖ കുഞ്ഞുങ്ങൾ എൻ്റെ കൈകളിലൂടെ ഭൂമിയിലേക്ക് എത്തുന്ന ദിവസം......ഓരോ കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ എടുക്കുമ്പോഴും എൻ്റെ ചെവിയോരം ഒരു കുഞ്ഞു കരച്ചിൽ അലയടിക്കും......ആ കുഞ്ഞു മുഖങ്ങളിൽ എല്ലാം ഞാൻ കൊതിയോടെ നോക്കും...ഞാൻ കണ്ടു മറന്ന ആ കുഞ്ഞു കണ്ണുകൾ ഉണ്ടോ എന്ന്..... എന്നോട് മോണകാട്ടി ചിരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ മുഖം വെട്ടി തിരിച്ച ആ ചിരിയെ ഞാൻ കൊതിയോടെ നോക്കും ഓരോ മുഖങ്ങളിലും....... എവിടെയും എനിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല......എൻ്റെ ആധവിൽ പോലും...... ആദ്യമായി കുഞ്ഞുങ്ങൾ അമ്മിഞ്ഞപാൽ കുടിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അവരുടെ അമ്മമ്മാരോട് മുല പാൽ കൊടുക്കുന്നതിനെ പറ്റി ഉപദേശിക്കുമ്പോ എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നും.......

നാട്ടിൽ നിന്ന് വന്നു ഇവിടെ യൂ.കെ യിൽ തുടർ പഠനത്തിന് ചേരുമ്പോൾ.....ഗൈനെക്കോളജി തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോഴും എനിക്ക് അമ്മയെക്കാളും പേരെടുക്കണം ...... എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവരോട് ശ്വേത തോറ്റിട്ടില്ല തളർന്നിട്ടില്ല എന്ന് തെളിയിക്കണം എന്ന വാശി ആയിരുന്നു...എന്തെക്കെയോ നേടാനുള്ള

വാശി....... എന്നാൽ വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാൻ ഇപ്പോൾ തോറ്റു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു...... എൻ്റെ പ്രൊഫഷൻ പോലും........ എനിക്ക് അസഹ്യമായി മാറിയിരിക്കുന്നു......

ഭാഗം 28

#തൈരും_ബീഫും#

നാട്ടിൽ നിന്ന് വന്നു ഇവിടെ യൂ.കെ യിൽ തുടർ പഠനത്തിന് ചേരുമ്പോൾ.....ഗൈനെക്കോളജി തിരഞ്ഞെടുക്കുമ്പോഴും എനിക്ക് അമ്മയെക്കാളും പേരെടുക്കണം ...... എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവരോട് ശ്വേത തോറ്റിട്ടില്ല തളർന്നിട്ടില്ല എന്ന് തെളിയിക്കണം എന്ന വാശി ആയിരുന്നു...എന്തെക്കെയോ നേടാനുള്ള

വാശി....... എന്നാൽ വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാൻ ഇപ്പോൾ തോറ്റു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു...... എൻ്റെ പ്രൊഫഷൻ പോലും........ എനിക്ക് അസഹ്യമായി മാറിയിരിക്കുന്നു......

ഒരിക്കൽ ഞാൻ കൊതിച്ചിരുന്ന സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്ന യൂറോപ്പും തണുപ്പും മഞ്ഞും പൂക്കളും എല്ലാം എനിക്കും ചുറ്റും നിറഞ്ഞു....... ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ച പ്രൊഫഷൻ.......ജോലി...എല്ലാം സ്വന്തമായി......

"അന്ത ഹരിയുടെ പൊണ്ണില്ലയാ ...ശിവ ശിവ അസിംഗ്മാപോച്......... " എന്ന പാട്ടിയുടെ ജല്പനമാണ് എന്നെ ഇവിടം വരെ എത്തിച്ചത്... ഇന്ന് ആ അഗ്രഹാരം പറയുന്നത് ഡോക്‌ടർ . ഹരിനാഥ് അയ്യരുടെയും ഡോക്‌ടർ ഗംഗ അയ്യരുടെയും മകൾടെ സൗഭാഗ്യങ്ങളെ  കുറിച്ചാണ്......അവൾ നേടിയെടുത്ത വിജയങ്ങളെ കുറിച്ചാണ്......

അപ്പാവും അമ്മാവും വിളിക്കാറുണ്ട്..... ഞാനും വല്ലപ്പോഴും വിളിക്കാറുണ്ട്...... എനിക്ക് നാട്ടിൽ പോകാൻ ഇഷ്ടല്ല...... രതോത്സവം കൽപ്പാത്തി പുഴ എല്ലാം ഞാൻ മിസ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്....ഇപ്പൊ......ഒന്ന് സെറ്റിൽ ആയതിനു ശേഷം.....നാടിനെ പറ്റിയും വിശ്വാസങ്ങളെ പറ്റിയും എൻ്റെ ആധവിന് പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങിയതിനു ശേഷം മാത്രം...... അതിനു മുന്നേ ഞാൻ ഒന്നിനെ പറ്റിയും ചിന്തിക്കുമായിരുന്നില്ല....... എൻ്റെ ജയം അത് മാത്രമേ ലോകം അറിയാവുള്ളൂ എന്ന ചിന്തയായിരുന്നു.......

തുടരെ തുടരെ യുള്ള ഫോൺ മെസ്സേജുകളാണ് എന്നെ ചിന്തയിൽ നിന്നുണർത്തിയത്......ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നു നേരെ വന്നു വേഷം പോലും മാറാതെ സോഫയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.......വീണ്ടും മൊബൈൽ ശബ്‌ദിക്കുന്നു....................ഞാൻ അസഹ്യതയോടെ എടുത്തു.....

"വൈദൂ....പ്ളീസ് ലീവ് മി അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ടുഡേ......."

"വൈ ടുഡേ? ...... കാലേ ഞാൻ സൊല്ലലയാ മൈ ഫ്രണ്ടസ് ബിർത്ഡേയ് പാർട്ടി താൻ........ ...... ആധവ് ഈസ് വിത്ത് മി....... കം ഫാസ്റ്റ്......."

"മുടിയാത്..... രാവിലെ പറഞ്ഞാൽ എല്ലാം ശെരിയാവുമോ...... ഇന്നലെ രാത്രി എന്നെ ഒന്ന് ഉറങ്ങാൻ വിട്ടോ..... ...... എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒന്ന് ഉറങ്ങി വരുമ്പോഴാ എന്നും ............യുവർ ഡിർട്ടി ഗെയിം...... ഉനക്ക്‌ പൈത്യം താൻ.... ......."

"ഹ...ഹ..... ....... സെക്സ് ഈസ് നോട് എ ഡിർട്ടി ഗെയിം........ ഈ ലോകത്തെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ അനുഭൂതി.....പ്രണയത്തിലൂടെയും സ്നേഹത്തിലൂടെയും പൂർണ്ണത കിട്ടുന്ന വര്ണനാതീതമായ അനുഭവം....സുഖം ............ പക്ഷേ ഓരോ വ്യെക്തികളിലും ഓരോന്നാണ്...... എനിക്ക് ശരീരത്തിൻ്റെ ആവശ്യം....... പിന്നെ  നിനക്ക്...... ചിലപ്പോ ഡോക്‌ടർ .എബി ചാക്കോയോളം മിടുക്കു ഈ പാവം പട്ടർക്കു ഇല്ലായിരിക്കും........" പുച്ഛവു പരിഹാസവും നിറഞ്ഞ ആ സ്വരം എൻ്റെ സിരകളിൽ പോലും വെറുപ്പും ദേഷ്യവും അപമാനവും നിറച്ചു.....

"കുഡ് യു പ്ളീസ് സ്റ്റോപ്പ് ദിസ്............ഞാൻ ഇന്ന് വരില്ല...... എൻ്റെ മുറിയിൽ വന്നു തട്ടരുത്......ഞാൻ കിടക്കുന്നു......."

ദേഷ്യത്തിൽ മൊബൈൽ ഞാൻ വലിച്ചെറിഞ്ഞു......മുഖം പൊത്തി ഞാൻ കരഞ്ഞു........ ശൈത്യകാലമായിട്ടു പോലും ഞാൻ വിയർത്തു ..........കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു...... ഒന്ന് സമാധാനമായപ്പോൾ...ഞാൻ എണീറ്റു എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി കതകടച്ചു......എൻ്റെ തലയിണയിൽ മുഖമമർത്തി കിടക്കുമ്പോൾ ......ഞാൻ ഓർത്തു......എപ്പോഴും വൈദ് ഒരിക്കലെങ്കിലും പറയും ഡോ.എബി ചാക്കോ എന്ന പേര്...... വാശി പുറത്തു പറയുകയാണെങ്കിലും അത് വാസ്തവമാണ്...... അച്ചായൻ്റെ പ്രണയം സ്നേഹം കാമം തലോടൽ ദേഷ്യം അത്രയും സൗമ്യമായ ഒന്ന് ഞാൻ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല.......ഒരിക്കലും.....ഒരിക്കൽപ്പോലും എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടില്ല......വഴക്കു പറഞ്ഞാലും ...പിന്നീട് ഒരുപാട് സ്നേഹമാണ്.......ദൈവത്തിന് പോലും അസൂയ തോന്നീട്ടുണ്ടാവും...അത് കൊണ്ടല്ലേ ആ അപകടം ഉണ്ടായതു.......... എൻ്റെ ജീവിതവും സന്തോഷവും...എല്ലാം ........

.........ഞാൻ ജനിച്ചപ്പോഴേ അതീവ സുന്ദരി ആയിരുന്നു......എനിക്ക് തോന്നിയതല്ലാട്ടോ......എനിക്ക് ചുറ്റും ഉള്ളവർ പറഞ്ഞതാണ് ..... ഹരിക്കും ഗംഗയ്ക്കും ഒരു മഹ്‌ലിക്സ്മി പിറന്നു എന്ന്....... പാട്ടും നൃത്തവും എല്ലാം വേഗം വഴങ്ങി...... എന്നും എനിക്ക് ചുറ്റും പോസിറ്റീവ്സ് ആയിരുന്നു......എന്നെ പറ്റി എല്ലാരും നല്ലതു മാത്രമേ  പറഞ്ഞിരുന്നുള്ളു......ഞാൻ ഒരിക്കലും മറ്റുകുട്ടികളെ പറ്റി ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല........അവരുടെ തോൽവികളെ പറ്റി സഹതപിച്ചിരുന്നു...എന്നാൽ ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നില്ല......ഓരോ മത്സരങ്ങളിൽ ശ്വേത അയ്യർ ആ പേര് കേൾക്കുമ്പോ വിജയങ്ങൾ എന്നെ മോഹിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.........കളികളിലും ഞാൻ മുന്നിലായിരുന്നു..."ശ്വേതയെ കണ്ടു പഠിക്കു" എല്ലാരും പറയുമായിരുന്നു...... ...കൗമാരം ആയപ്പോൾ എൻ്റെ പുറകെ നടക്കാത്തവരായി ഒരു ആൺകുട്ടിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല....... അത് എനിക്ക് ഇതുവരെ ഞാൻ അനുഭവിക്കാത്തെ ഒരു ത്രില്ലായിരുന്നു....... പ്ലസ് ടു കാലഘട്ടങ്ങളിലെ എൻ്റെ രണ്ടു പ്രണയവും എൻ്റെ പുറകെ നടന്നു തളർന്നവരായിരുന്നു......പിന്നെ എം.ബി.ബി.എസ്....... ഒന്പതാം ക്ലാസ്സു തൊട്ടു കോച്ചിങ്ങിനു വിട്ടു അപ്പാവും അമ്മാവും കൂടെ എന്നെ ഒരു കുട്ടി ഡോക്‌ടർ ആക്കിയിരുന്നു.....എൻ്റെ അനിയൻ കിച്ചു എന്ന കിഷോർ ...... അപ്പാവുക്കും അമ്മാവുക്കും എനിക്കും പറ്റിയ ആൾ അല്ലായിരുന്നു.....അതുകൊണ്ടു തന്നെ അവരുടെ സ്വപ്നം ഞാനായിരുന്നു......

അഡ്മിഷൻ കിട്ടി കോട്ടയത്തേക്ക് വരുമ്പോ മനസ്സു നിറച്ചു ആവേശമായിരുന്നു...അതിയായ സന്തോഷമായിരുന്നു....മുല്ലപ്പൂക്കളും ദീപങ്ങളും കൽപ്പാത്തി പുഴയും അഗ്രഹാരത്തെ കലപല ശബ്ദങ്ങൾക്കും അപ്പുറം ഒരു ലോകം......എനിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു...... പാലക്കാട്ട് ഞാൻ എങ്ങോട്ടു തിരിഞ്ഞാലും ........ഡോക്ട്ർ ഹരിനാഥ്ൻ്റെ മകൾ......അല്ലെങ്കിൽ ഡോ.ഗംഗയുടെ മകൾ ...അച്ഛന്റെയും

അമ്മയുടെയും പ്രശസ്‌തി കാരണം ഞാൻ ബുദ്ധിമുട്ടി ജീവിക്കുകയായിരുന്നു...... എന്നെ ആരും തിരിച്ചറിയാതെ ഒരു സ്ഥലം...... കോട്ടയം....... മറ്റൊരു ലോകം.....റബ്ബർ മരങ്ങൾ തിങ്ങി നിറഞ്ഞ വഴികൾ....ഇരു വശങ്ങളിലും പ്രൗഢ ഗംഭീരമായ വീടുകൾ......അല്ലാ എങ്കിൽ പൂക്കളാലും ചെടികളാലും സമൃദ്ധമായ ചുറ്റുമതിലുകളോട് കൂടിയ വീടുകൾ...... എന്നാൽ ടൗൺ അങ്ങനല്ല...... അവിടെ കിട്ടാത്തതായി ഒന്നുമില്ല...... എന്നെ അവിടെ ഹോസ്റ്റെൽ ആക്കി അപ്പാവും അമ്മാവും പോരുമ്പോൾ അവരുടെ മനസ്സിൽ മോളുടെ ഉയർന്ന ഭാവിക്കായുള്ള ഒരു താത്കാലികമായ വിരഹവേദന ആയിരുന്നു എങ്കിൽ.....ഞാൻ അതീവ സന്തോഷവതിയായിരുന്നു....... ഒരു പുതിയ ലോകം.....എന്നെ നിയന്ത്രിക്കാനോ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്താലും ആരും അറിയാത്തൊരിടം....... എനിക്കിഷ്ടം പോലെ ജീവിക്കാം......അർമാദിക്കാം......

ഞാൻ വിചാരിച്ചതിലും മനോഹരമായിരുന്നു കോളേജ് കാലം.............ഞങ്ങളുടെ പ്രണയകാലം ......അന്നൊന്നും ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല എൻ്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ കാലമാണത് എന്ന് ആ ഏഴു വർഷക്കാലം....... ഇന്നും ആ ഓർമ്മകൾ.....എൻ്റെ സ്വകാര്യതയാണ്...എൻ്റെ ആനന്ദമാണ്....

ആദ്യമായി എന്നെ നോക്കാതെ മറ്റാരെയോ പ്രതീക്ഷിച്ചു നിന്ന സുന്ദരൻ.....ആ കണ്ണുകളിലേക്കു അനുസരണയില്ലാതെ വീഴുന്ന അവൻ്റെ മുടിയും.....അലസമായി ഒതുക്കി വെക്കുന്ന അവൻ്റെ ഭാവവും...ഇന്നും മായാതെ എൻ്റെ മനസ്സിൽ ആ രൂപം ഉണ്ട്.......അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചു നിന്ന ആ പെൺകുട്ടിയോട് എനിക്ക് അടങ്ങാത്ത അസൂയ തോന്നിയിരുന്നു..... അന്നും....ഇന്നും..... ആ പെൺകുട്ടി അച്ചായൻ്റെ ആദ്യ പ്രണയം സാൻട്ര തരകൻ.....

കോളേജിലേക്ക് വന്ന ആദ്യ ദിവസം തന്നെ ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടു....സീനിയോഴ്സിനിടയിൽ.......അത് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു....... എന്നെ റാഗ് ചെയ്യാനായിരുന്നു ഓരോ സുന്ദരന്മാരും കലിപ്പൻമാരും മത്സരിച്ചിരുന്നത്... എന്നാൽ അവരിൽ ഒരുവൻ മാത്രം അക്ഷമയോടെ മെയിൻ ഗേറ്റിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്നു..... അവൻ എന്നെ നോക്കിയില്ല......അറിഞ്ഞു പോലുമില്ല.....ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി..... അവനെന്നും ആ നിൽപ് തന്നെ..... ഓരോ ദിവസം കടക്കും തോറും ഞാൻ അവനെ മാത്രമേ ശ്രദ്ധിച്ചുള്ളൂ........ ചുറ്റുമുള്ളവരെ ഒന്നും കണ്ടില്ല.....അവൻ്റെ പാറി പറക്കുന്ന മുടിയും കവിളിലെ കുറ്റി രോമവും....അക്ഷമയും എനിക്കവനോട് എന്തോ ഒരു അടുപ്പം...എന്നെ ഇതുവരെയും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത അവനോടു എനിക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി...പലരോടും അവനെ പറ്റി അന്വേഷിച്ചു...... എന്തോ ആദ്യമായി സംസാരിക്കാൻ ചെല്ലുമ്പോ എനിക്കൊരു അപരിചിതത്വവും തോന്നീല്ല ......അച്ചായാ എന്ന വിളി പോലും എങ്ങനാ വന്നത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല....ഒരിക്കലും അച്ചായനോട് ഞാൻ ഒന്നും പ്ലാൻ ചെയ്തു സംസാരിച്ചിട്ടില്ല....അച്ചായനടുത്തു വരുമ്പോ.....ഞാൻ ശ്വേതാ അയ്യർ അല്ല ....മറ്റാരോ......എല്ലാരോടും സൗമ്യമായി സംസാരിക്കുന്ന അച്ചായൻ...... എപ്പോഴും മുഖത്തു ഒരു ചിരി ഉണ്ടാവും......

ഓരോ തവണ ഇഷ്ടാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു ചെല്ലുമ്പോഴും സൗമ്യമായി എന്നെ തിരിച്ചു പറഞ്ഞയക്കും......എല്ലാ ചുവരുകളിലും അച്ചായന്റെ ചിത്രം വരയ്ക്കുമ്പോഴും കൈ പിണഞ്ഞു കെട്ടി ചെറു ചിരിയോടെ നോക്കി നിൽക്കും......

"ശ്വേതാ അയ്യരെ എന്തിനാ ഈ പണിക്കു പൊണെ...... എൻ്റെ പെണ്ണിന് ഇത്ര സൗന്ദര്യം ഇല്ല.......അവൾടെ കണ്ണുകൾ നിറച്ചും സ്നേഹവും കരുണയുമാണ്..... എന്നാൽ കരങ്ങളിൽ ചങ്കൂറ്റവും...... അതുകൊണ്ടു കൊച്ചു മറ്റാരെങ്കിലെയും വരയ്ക്കു.........അച്ചായനെ വിട്ടേക്ക്....... ബുക്ഡ് ആയി പോയി......."

"അച്ചായോ നിങ്ങളിലേക്കു എന്നെ അടിപ്പിച്ചത് പോലും ഈ റിജെക്ഷൻ ആണ്...അത് കൊണ്ട്

തന്നെ ഞാൻ വിടില്ല."

എന്നെ നോക്കി തലയാട്ടി നടന്നു പോയി.......

....അതൊന്നും എന്നെ തളർത്തിയില്ല....കാരണം ശ്വേത ആഗ്രഹിച്ചത് എന്തും നേടിയിട്ടേയുള്ളൂ.... നിരന്തരം ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..... ആ ഇടയ്ക്കാണ് സാൻഡ്ര വരുന്നത്....... ആദ്യമായി ഞാൻ അവളെ കണ്ടപ്പോൾ ഒരു ദുഃഖപുത്രി ആയിരിക്കും എന്നാ വിചാരിച്ചതു.....എന്നാൽ അവൾ ഒരു അത്ഭുതമായിരുന്നു..... അധികം ആരുമായും മിണ്ടുകയില്ലാ എങ്കിലും എല്ലാർക്കും അവളെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു...കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല...... മറ്റൊരാൾക്ക് എന്താവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിലും അവർക്കു സാൻട്ര ഉണ്ടാവും...അനാട്ടമി ക്ലാസ്സിൽ തല കറങ്ങി വീഴുക എന്നത് സ്ഥിരം പരിപാടിയാണ്...ഞാൻ ആ കുട്ടികളുടെ അടുത്ത് നിന്ന് മാറി നിൽക്കും അല്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് പണിയാകും ...എന്നാൽ സാൻട്ര അങ്ങനല്ല.... അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ചേർന്ന് നിൽക്കും ...അവർ വീഴാതിരിക്കാൻ..... അതുപോലെ ടെക്സ്റ്റ് ബുക്ക്സ് വാങ്ങാൻ കാശില്ലാത്ത കുട്ടികൾ.....കാശിനു ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളവർ.....അവർക്കു എല്ലാരും ഷെയർ ചെയ്തു ബുദ്ധിമുട്ടു പരിഹരിക്കുക.....ഇത്തരം പരിപാടികളിൽ മുന്നിട്ടു നിൽക്കും....എന്നാൽ സ്റ്റേജിൽ കയറില്ല......പേടിയാണ്...... അവളും അവളുടെ അപ്പനും എന്നും എനിക്കത്ഭുതമാണ്......കാരണം തിരിച്ചു ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ മറ്റുള്ളവരെ സഹായിക്കുക...... നമുക്ക് ബാധ്യതയാകും എന്ന് ഉറപ്പുള്ളവരെ കൂടെ കൂട്ടുക......അതൊക്കെ അപ്പൻ്റെയും മോള്ടെയും മാത്രം പ്രത്യേകതയായിരുന്നു.......

അച്ചായൻ്റെ നാട്ടുകാരി എന്ന് അവൾ പറഞ്ഞപ്പോഴും അച്ചായനെ കാണുമ്പോൾ അവൾ മാറി നടക്കുമ്പോഴും അച്ചായൻ അവളെ ശ്രദ്ധിക്കുമ്പോഴും എല്ലാം എനിക്ക് സംശയം ഉണ്ടായിരുന്നു...അച്ചായൻ പറഞ്ഞ പ്രണയം സാന്ട്ര ആണ് എന്ന്....... എന്നാൽ അവർ രണ്ടു പേരും എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല......

ഞാനും അച്ചായനും പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോൾ ഒരു നേരമ്പോക്ക് എന്നേ ഞങ്ങൾ കരുതിയിരുന്നുള്ളു....എന്നാൽ മുന്നോട്ടു പോകുംതോറും ആ പ്രണയം ആ സ്നേഹം ആ കരുതൽ എന്നെ കൂടുതൽ അങോട്ടു അടുപ്പിച്ചിരുന്നു... എന്നെ ഒന്നിനും നിര്ബന്ധിച്ചിരുന്നില്ല...എന്നാൽ അച്ചായനിഷ്ടമില്ലാത് ഒന്നും ചെയ്യാൻ ഞാനും ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല..... ഞങ്ങൾ കറങ്ങാത്ത സ്ഥലങ്ങൾ ഇല്ലായിരുന്നു.... കേരളത്തിലെ എല്ലാ കുന്നുകളും മലകളും വെള്ള ചാട്ടങ്ങളും ഞങ്ങൾ കറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്...... അച്ചായൻ്റെ ബൈക്കിൻ്റെ പുറകിൽ ആ മുതുകിൽ ചാരി ഇരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അനുഭവിച്ച സുഖം സ്നേഹം സുരക്ഷിതത്വം പ്രണയം ........അത് ഞാൻ ആസ്വദിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോഴായിരുന്നു ഞാൻ അവർ തമ്മിലുള്ള കെമിസ്ട്രി ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്...... എല്ലാരോടും സൗമ്യമായി സംസാരിക്കുന്ന അച്ചായൻ.....സാൻട്രയോട് അങ്ങനല്ല.....ഒരുപാട് സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടും അല്പം ഗൗരവത്തിലും ചിലപ്പോൾ കണ്ണുരുട്ടാറും ഉണ്ട്..... സാൻട്ര അച്ചായനിൽ നിന്ന് അധികവും മാറി നടക്കും...കഴിയുന്നതും അവൾ ഞങ്ങൾടെ ഒപ്പം വരാറില്ല...വന്നാലോ അച്ചായൻ അവളോട് സംസാരിച്ചാലും അവൾ ഒന്നോ രണ്ടോ വാക്കിൽ മറുപടി പറയും....അച്ചായന് ദേഷ്യം വരും രണ്ടും കൂടെ വഴക്കാവും..... എന്നാൽ വീണ്ടും കാണുമ്പോ ഞാൻ വിചാരിക്കും ഇവർ തമ്മിൽ മിണ്ടില്ലാ എന്ന്.....

അവർക്കു ഒന്നും ഓർമ്മ ഉണ്ടാവില്ല.....

ആയിടയ്ക്ക് സാൻട്രയെ കോളേജിലെ ഒരു പ്രശ്നത്തിൽ അച്ചായൻ അടിക്കുന്നതു......ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നു ഞാൻ അച്ചായനെ അത്രെയും ദേഷ്യത്തിൽ കാണുന്നത്...... അവളെ കാണാതിരുന്ന കുറച്ചു നേരം അച്ചായൻ അനുഭവിച്ച വേദന വെപ്രാളം സ്ട്രെസ് ....അന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി ......അച്ചായൻ്റെ ആദ്യ പ്രണയം സാൻട്ര ആയിരുന്നു എന്ന്......അച്ചായൻ പറഞ്ഞത് പോലെ കണ്ണുകൾ നിറച്ചും സ്നേഹവും കരുണയുമാണ്..... എന്നാൽ കരങ്ങളിൽ ചങ്കൂറ്റവും ഉള്ള പെണ്ണ്.......

സാൻട്രയും അച്ചായനെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു...... ഒരുപാട്......അവളുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ നിന്ന് എനിക്കതു മനസ്സിലായിരുന്നു....... എന്നാൽ എനിക്ക് അച്ചായനെ വിട്ടു കൊടുക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല..... അവർ പരസ്പരം തിരിച്ചറിയാത്ത പ്രണയം....... അതിനി ഒരിക്കലും അവർ അറിയണ്ടാ.......

പക്ഷേ അച്ചായൻ്റെ ഉള്ളിൽ സാൻട്ര ഒരു പ്രണയിനിയ്ക്കും അപ്പുറം മറ്റാരോ ആയിരുന്നു.....എനിക്കു അവരെ വിശ്വാസമായിരുന്നു.....എന്നാൽ പല അവസരങ്ങളിലും അച്ചായൻ ഒരുപാട് അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു...സാൻട്രയുടെ അപ്പന് വയ്യാതായതു തൊട്ടു അച്ചായൻ സ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞു തുടങ്ങുകയായിരുന്നു........അച്ചായൻ്റെ ആദ്യ പ്രണയം ഒരു അടഞ്ഞ അധ്യായമല്ലാ എന്ന്....... സാൻട്ര നാട്ടിൽ പോയതിൽ പിന്നെ അവളെ അങ്ങനെ കാണാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല...... സാൻട്ര മനസ്സിൻ്റെ വിങ്ങലായപ്പോഴും അച്ചായൻ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിട്ടേയുള്ളു...... എന്നാലും അവരുടെ ബന്ധം എന്നോട് പറഞ്ഞതു സാൻട്രയുടെ മനസമ്മതത്തിൻ്റെ അന്ന് രാത്രിയാണ്......ഞങ്ങളുടെ വാടക വീടിൻ്റെ പടവുകളിൽ എൻ്റെ മടിയിൽ തല വെച്ച് കിടന്നുകൊണ്ട് നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കി പറഞ്ഞത്......എനിക്കറിയാമായിരുന്നു എങ്കിലും  അച്ചായൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്തോ വല്ലാത്ത വേദന ആയിരുന്നു....

"അച്ചായനെന്താ പറയുന്നേ........."

"അവളെ എനിക്കൊരുപാടിഷ്ടായിരുന്നു......ഇപ്പോഴും അതെ......എന്ന് വെച്ച് ..... അതിനു ഒരർത്ഥം മാത്രം അല്ലാ....... നിന്നിലൂടെ ഞാൻ അനുഭവിക്കുന്ന പ്രണയം പൂർണ്ണത അത് സാൻഡിക്കും വേണം..... അവൾക്കും വേണം ഈ സന്തോഷം...പക്ഷേ ഇന്ന് അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറച്ചും വേദനയായിരുന്നു......എന്നെ നോക്കുന്ന കണ്ണുകളിൽ നിറച്ചും പരിഭവമായിരുന്നു.........."

എനിക്കും തോന്നിയിരുന്നു........പക്ഷേ ഞാൻ പറഞ്ഞില്ല.....

"അച്ചായന് തോന്നിയതാ......അവൾ ഹാപ്പി ആണ്......" ഞാനാണു.....

"ഇല്ലാ...എനിക്കറിയാം അവളെ... അവൾ ഹാപ്പി ആയിക്കൊള്ളും....... ഡേവിസ് കല്യാണം കഴിക്കുമ്പോ.....അവനോളം നല്ലതു ഒന്നും ഈ ലോകത്തു ഇല്ലാ.......ഈ നാട്ടിൽ നിന്ന് പോവുമ്പോ ....അവളും പൂർണ്ണയാവും...അവൾക്കും പ്രണയിക്കാൻ കഴിയും....അവനെ ....അതുവരെ എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു വിങ്ങലാ...."

ഞാൻ നിശ്ശബ്ദയായിരുന്നു....കുറച്ചു നേരം ഞങ്ങൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല......എൻ്റെ കവിളിൽ തട്ടി......

"ഡീ പട്ടെത്തി..... നീ ഇതൊന്നും ആലോചിക്കണ്ടാ.......നീ എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ പറ്റി മാത്രം ആലോചിച്ചാൽ മതി......കേട്ടോടീ ......" അതും പറഞ്ഞു എൻ്റെ വയറിൽ ചുംബിച്ച അച്ചായൻ........ ആ ചുംബനം ഏറ്റു വാങ്ങി എൻ്റെ വയറിൽ ചവിട്ടിയ ആ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണു....... അവർ രണ്ടും ഇന്ന് എനിക്ക് അന്യമാണ്...... രണ്ടും എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടുത്തേണ്ടി വന്നു.......എൻ്റെ സ്വാർത്ഥത.....

ഭാഗം   29 

#തൈരും_ബീഫും 

ആ  ദിവസം  ...... എൻ്റെ   സന്തോഷങ്ങൾ എല്ലാം  നഷ്ടമായ  ദിവസം......

"അച്ചായോ ......."

"മ്മ് ....."  അച്ചായൻ  തലവഴി മൂടി  കിടക്കുന്നു...... ഞാൻ  വീണ്ടും  തട്ടി  വിളിച്ചു..... പെട്ടന്ന്  എണീറ്റു ...

"എന്നതാ....   മസ്സിൽ   കയറിയോ ........."    എൻ്റെ   നെറുകയിൽ  തലോടി  ചോദിച്ചു......

"ഇല്ല........"

"പിന്നെന്ന.....  ഉറങ്ങിയില്ലേ......"

"എനിക്ക്....വിശക്കുന്നു......."   ഞാൻ   വിക്കി  വിക്കി  പറഞ്ഞു......  കുറെ   ചോറും  പുളിശ്ശേരിയും  ഒക്കെ     കഴിച്ചതാണെന്നേ..... അച്ചായൻ   എന്നെ  നോക്കി  ചിരിക്കാൻ  തുടങ്ങി......

"എടീ    പട്ടെത്തി  നീ   ഉപ്പു  ചാക്ക്  പോലാവും......."

"പോ.....  അവിടന്ന്....ഞാൻ  അന്നേ   പറഞ്ഞതാ   ഒന്നും  വേണ്ടാന്നു.......  "

"എന്ന്  പറഞ്ഞു  എന്ന്.....  നിനക്ക്    അപ്പുറത്തെ   മുറിയിൽ  കിടന്നാപ്പോരായിരുന്നോ......  സംശയം  ചോദിക്കാൻ  വന്നിട്ടല്ലേ....."

പറയുന്നത്  നോക്കിയേ......ഞാൻ ഒറ്റ  തള്ളു   കൊടുത്തു....

"അതല്ല....കൻസീവായപ്പോൾ  ഞാൻ  പറഞ്ഞതല്ലേ ... ..അപ്പോ  അച്ചായനല്ലേ   കൊതി...... കുഞ്ഞാവയുടെ  ചിരി......  ഞാനാ   ഇപ്പൊ  കിടന്നു  അനുഭവിക്കുന്നെ......"

"എന്റെ    പട്ടെത്തി   നിനക്ക്  ഇപ്പൊ  എന്നാ  വേണം......"

"എനിക്ക് മസാല  ദോശ   മതി........"

"അയ്യടീ .......  ഈ  നട്ട  പാതിരായ്ക്കോ.......?"

"അത്രയ്ക്കൊന്നുല്ല......  പതിനൊന്നു  മണി  ആയിട്ടേയുള്ളു....... എനിക്കല്ല.....ഉൻ   കൊളന്തയ്ക്കു  താൻ......"  ഞാൻ   ചിലപ്പോൾ  ദേഷ്യവരുമ്പോഴും  തമാശ  പറയുമ്പോഴും  തമിഴ്  പറയാറുണ്ട്.....

"കർത്താവേ   നാഗവല്ലി   വന്തിട്ടെൻ .......  " അതും  പറഞ്ഞു  വേഗം  ഡ്രസ്സ്   മാറ്റി  ഇറങ്ങി.....പോകാൻ  നേരം  എനിക്കും   വാവയ്ക്കും  ഉമ്മ   തരാനും  മറന്നില്ല.....

"അപ്പ   ഇപ്പൊ  വരാട്ടോ .........  അത്  വരെ   അമ്മയെ   കഷ്ടപ്പെടുത്തല്ലേ ....."  എന്നും  പറഞ്ഞു  പോയതാ...ഞാൻ 

 പുറത്തെ  ഗേറ്റിലേക്ക്  നോക്കി....മുന്നിലെ  സോഫയിൽ  ഇരുന്നു .....ചെവി  കൂർപ്പിച്ചു......വിദൂരതയിൽ   എവിടെ  നിന്നെകിലും  ഒരു  ബൈക്കിൻ്റെ   ശബ്ദം  കേൾക്കുന്നുണ്ടോ ... ...സമയം  പന്ത്രണ്ടു കഴിഞ്ഞു...ഒന്നായി...ഒന്നരയായി......എനിക്ക്  അതിയായ   ഭയം  തോന്നി  തുടങ്ങി..... ഞാൻ  അച്ചായനെ പലതവണ  വിളിച്ചു......പക്ഷേ   കാൾ   പോയില്ല....ഒന്നേമുക്കാൽ  ആയപ്പോൾ  എനിക്കിങ്ങോട്ടു  ഒരു  കാൾ   വന്നു......ഞാൻ  ഭയത്തോടെ   കാൾ   എടുത്തു....

"ഹലോ ........"

"ഹലോ ....ഇത്  മെഡിക്കൽ  കോളേജിൽ  നിന്നാണ്......എബി  ചാക്കോ ......നിങ്ങളുടെ  ആരാണ്......"

ഞാൻ ഭയത്തോടെ    എണീറ്റു ......

"എൻ്റെ   ഹസ്ബൻഡ്   ആണ്.......  "

"ഓക്കേ .......   എത്രയും  പെട്ടന്ന്   ക്യാശ്വാലിറ്റി   വരണം.....അർജെൻ്റ   ആണ്......" 

"അച്ചായൻ.....എന്തെങ്കിലും  സീരിയസ്   ആണോ ....."

"മാഡം   വേഗം   വരൂ ...."

കാൾ   കട്ട്   ആയി......  എനിക്ക്  അനങ്ങാൻ   കഴിഞ്ഞില്ല...കാലുകൾ  തളരുന്നത്  പോലെ...ശ്വാസം   മുട്ടുന്നത്  പോലെ........എൻ്റെ     അച്ചായൻ.....  ഞാൻ  ഈ  രാത്രി.....എങ്ങനെ.....എന്റെ  തൊണ്ട  വരളുന്ന  പോലെ.......ഒരു  ചുവടു  വെക്കാൻ  പോലും  കഴിയുന്നില്ല......എങ്ങനെയൊക്കെയോ  അപ്പുറത്തെ   വീട്ടുകാരെ   വിളിച്ചു  ഞാൻ  ഹോസ്പിറ്റലിൽ  എത്തി.......പക്ഷേ   അച്ചായനെ   കാണാൻ  കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല........ ഡോക്ടർസ്   എന്തെക്കെയോ  പറഞ്ഞു......ലോറി  ഇടിച്ചു  തെറിപ്പിച്ചതാണെന്നോ ...ആരോ  എടുത്തു  കൊണ്ട്  വന്നു  എന്നോ....അങ്ങനെയൊക്കെ .......പക്ഷേ    ഞാൻ  തളർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു......ഞാൻ  പൊട്ടി  കരഞ്ഞു  കൊണ്ടിരുന്നു....ഒടുവിൽ  ഒരു  നേഴ്സ്  വന്നു......

"മോളെ .....അച്ഛനെയോ  അമ്മയെയോ  വിളിക്കു...... ഡോക്ടർസിന്  എന്തെക്കെയോ പറയാനുണ്ട്.......  "

ഞാനും  അപ്പോഴാ  ഓർത്തതു ....അച്ചായനോടൊപ്പം  വന്നതിനു  ശേഷ ഞാൻ   ആരെയും  വിളിക്കാറില്ല....അവരിങ്ങോട്ടും...എന്നിട്ടും  ഞാൻ  വിളിച്ചു......പക്ഷേ ....

"അന്ന്  എന്ന     സൊന്ന ......  എൻ   വാഴ്ക   ഞാൻ  മുടിവ്  പണ്ണുവേ ..... അപ്പൊ  ഇപ്പോഴും  അങ്ങനെ   മതി.....ഇപ്പോവും  ഉൻ   വാഴ്ക  താൻ......"  അമ്മയുടെ   കർക്കശ  സ്വരം  എന്നെ തളർത്തി ......

"'അമ്മ......പ്ലീസ് ....... ഹെല്പ്   മി....... ഞാൻ  ഉങ്ക   പൊണ്ണു   താനേ....."

കുറച്ചു  നേരത്തെ  നിശബ്ദതയ്ക്കു  ശേഷം ....

"ദുഃഖം  വരുമ്പോഴും  അസുഖം  വരുമ്പോഴും  മാത്രം  അച്ഛനെയും  അമ്മയെയും   ഓർക്കുന്ന    നിന്നെ  പോലുള്ള   മക്കൾക്ക്  ഒരു  സഹായവും  ചെയ്യരുത്....... അത്  എൻ  മുടിവ് ......."

കാൾ   കട്ട് ആയി.......  നേഴ്സ്  മരുന്നിൻ്റെ ചീട്ടും    ബ്ലഡ്  കൊടുക്കാൻ  ആള്ക്കാര്  വേണം...സ്കാൻ  ചെയ്യണം...എന്തെക്കെയോ  വന്നു  പറഞ്ഞു......  ഞാൻ   തളർന്നു  ചാരി  ഇരുന്നു....   നടുവും   അടിവയറും   വേദനിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.........എൻ്റെ   അച്ചായൻ  അകത്തു  മരണത്തോട് മല്ലടിക്കുന്നു....

   

ഞാൻ    ആരെ  വിളിക്കും...എനിക്ക്  ഈ  ലോകത്തു  വിളിക്കാൻ  മറ്റാരുമില്ല....സാൻട്രയല്ലാതെ .......ഞാൻ  അവളെ  വിളിച്ചു.......രണ്ടാമതൊന്നാലോചിക്കാതെ   അവൾ  എത്തി.....ഞാൻ   വേറെയും സുഹൃത്തുക്കളെ  വിളിച്ചിരുന്നു...എന്നാൽ    എല്ലാരും  വന്നു  സഹതാപത്തോടെ  എന്നെ  നോക്കി  ...എന്നാൽ  സാൻട്ര    എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു......ഒരു  സഹോദരിയെ   പോലെ .....ഞങ്ങളുടെ   സുഹൃത്തുക്കളാൽ   തിങ്ങി  നിറഞ്ഞ  ഇടനാഴികളിൽ  ഞാനും   അവളും മാത്രമായി...അവളെ  നോക്കുമ്പോൾ....ഞാൻ  അവളുടെ  അപ്പൻ   മരിച്ചപ്പോൾ   അച്ചായനോട്  പറഞ്ഞത്  ഓർമ്മ  വന്നു.....

"അച്ചായോ ....അച്ചായൻ  ഇനി   സാൻട്രയെ   കാണാൻ   പോകരുത്...അവളെ  ഫോണും  ചെയ്യരുത്.....  എങ്കിൽ  മാത്രമേ  അവൾ  ഡേവിസ്സുമായി  അടുക്കുള്ളൂ......."  അച്ചായൻ  സാൻട്രയുമായി  അകലാനായി  ഞാൻ  പറഞ്ഞ  ഒരു  കള്ളമായിരുന്നു  അത്......

ഇന്ന്  അത്  ആലോചിക്കുമ്പോൾ   എനിക്ക്  കുറ്റബോധമുണ്ട്......ഞാൻ   അപ്പയെയും    അമ്മയെയും  നിരന്തരം  വിളിച്ചിരുന്നു.....കാരണം   ഗവൺമെന്റ്   ആശുപത്രിയുടെ  മണവും  ഉപയോഗിച്ച്  പഴകിയ   കുളിമുറിയും ഇരിപ്പിടവും  ദുഃഖം  നിറഞ്ഞ  അന്തരീക്ഷവും  എന്നെ  ശ്വാസം  മുട്ടിച്ചിരുന്നു... ഗർഭിണി ആയതുമുതൽ   ഇതുവരെയും  അച്ചായൻ  എന്നെ  പൊന്നു  പോലെയാണ്  നോക്കിയിരുന്നത്.....എന്നാൽ  ഈ  കഴിഞ്ഞ  ദിവസങ്ങൾ  ഞാൻ  അനുഭവിച്ച  ബുദ്ധിമുട്ടു  അസ്വസ്ഥതയും  എനിക്ക്  താങ്ങാൻ  കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.....ഞാൻ   കാണിച്ചിരുന്ന  പ്രൈവറ്റ്  ഹോസ്പിറ്റൽ  വളരെ  ദൂരെ  ആയിരുന്നു.....എല്ലാ  കാര്യത്തിനും  ഒറ്റയ്ക്ക്  ഓടുന്ന  സാൻട്രയോട്   എനിക്ക്  പറയുവാൻ  കഴിയില്ല എനിക്ക്  അവിടെ  പോകണം  എന്ന്......  ഞാൻ  പ്രസവിക്കുന്ന  ദിവസം  വരെയും  അമ്മയെ  വിളിച്ചു  കൊണ്ടിരുന്നു.

"'അമ്മ   പ്ളീസ്   .....ഞാൻ  ഉൻ  കൊളന്ത   അല്ലാവ ...പ്ളീസ്   എനിക്ക്  ഇങ്ക   മൂടിയാത്...... പ്ളീസ്  അണ്ടർസ്റ്റാൻഡ്   മൈ  സിറ്റുവേഷൻ ......."

"ശ്വേത ......ഇപ്പടി  സെന്റിമെന്റ്സ്   ഒന്നും   വേണ്ടാ.....   ഇതൊന്നും  ഇങ്ക  വില   പോകാത് .......ഉനക്ക്   ന്യാപകം   ഇരുക്ക ......അന്ത  നാൾ   ഞാനും  ഉൻ   അപ്പാവും   ഉന്നോടു   കെഞ്ചി  താൻ  സൊന്ന ......ഞങ്ങളോടൊപ്പം  തിരിച്ചു  വരാൻ  പറഞ്ഞോ ......അന്ന്  ഞങ്ങൾ  നിന്നോട്  ക്ഷമിക്കാൻ  തയ്യാറായിരുന്നു...അന്ന് നീ  ഞങ്ങളെ  മനസ്സിലാക്കിയില്ല ...ഇപ്പൊ  ഞങ്ങളും  തയ്യാർ   അല്ല........."

"അമ്മാ ....പ്ലീസ് ......എനിക്കിവിടെ   വയ്യ.....നോട്   അറ്റ്  ആൾ ഹൈജീനിക് ......  ഐ  കാണ്ട് ......"  ഞാൻ  കരഞ്ഞു  പറഞ്ഞു......പക്ഷേ ...

"മൂടിയാത്......  ഉൻ   വാഴക   ഉൻ മുടിവ്  ......അപ്പടി   താനാ .......ഉൻ   പേസ്   താൻ  .....സോ ...ഫേസ്  ഇറ്റ്....... "

 കാൾ  കട്ട്  ആയി......  കണ്ണുനീർ   ഒഴുകി  കൊണ്ടിരുന്നു......  എനിക്ക്  കഴിയുന്നില്ല.....ഈ  കണ്ണീരുമായി  പൊരുത്തപ്പെടാൻ  എനിക്ക്  കഴിയുന്നില്ല.....അന്ന്  തന്നെ   എനിക്ക്  വേദന  വന്നു...അസഹ്യമായി ......ആ   ഗാവൺമെൻറ്  ആശുപത്രിയിൽ   അനേകം   ഗർഭിണിമാരിൽ  ഒരാളായി  ആ  പഴകിയ  മുറിയിൽ  പഴകിയ    ബെഡിൽ  ഞാനും  ഒരു  കുഞ്ഞിന്  ജന്മം  കൊടുത്തു......ആ   ജീവൻ  പോകുന്ന  വേദനയിലും  എൻ്റെ   മനസ്സിൽ  നിറഞ്ഞു  നിന്നത്  നിശ്ചലമായി  കിടക്കുന്ന  എന്റെ   അച്ചായനായിരുന്നു......  ഞങ്ങളുടെ   ഉടഞ്ഞ  സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു......അലറിയും  കരഞ്ഞും  വേദന  കടിച്ചമർത്തിയും  ഞാൻ  ഒരു  കുഞ്ഞിന്  ജന്മം  കൊടുത്തപ്പോൾ  എൻ്റെ   മനസ്സിൽ  നിറഞ്ഞതു  മാതൃത്വമായിരുന്നില്ല  പകരം   ഒരു  ഭാരം  ഒഴിഞ്ഞ  ആശ്വാസമായിരുന്നു......എൻ്റെ   ചിറകുകളിൽ  വീണ   കെട്ടുകളിൽ  ഒന്ന്  അഴിഞ്ഞപ്പോഴുണ്ടായ  സുഖമായിരുന്നു......പെൺകുട്ടിയാണ്  എന്ന്  പറഞ്ഞു  എൻ്റെ   കവിളിലേക്കു  അവളെ  ചേർത്ത്  നേഴ്സ്  തന്നപ്പോഴും    നിസ്സംഗത ആയിരുന്നു.......എന്തോ ......ഒന്നും  അവളോട്  തോന്നീല്ല......കൂടുതൽ  അവളെ  നോക്കിയാൽ  ചിലപ്പോൾ   എന്തെങ്കിലും  തോന്നിയാലോ.....പക്ഷേ    എനിക്കവളെ  നോക്കാൻ  തോന്നീല്ല.....

എൻ്റെ   കാതുകളിൽ  മുഴങ്ങിയത് കുറച്ചു  മുൻപ്  കേട്ട  അമ്മയുടെ   വാക്കുകളായിരുന്നു........ "ഉൻ   വാഴക   ഉൻ മുടിവ്"

അതേ .....സത്യം...ഇത്  എൻ്റെ   ജീവിതമാണ്   ...എൻ്റെ   തീരുമാനങ്ങളാണ്....എൻ്റെ   മാത്രം.....

   പ്രസവാനന്തര ഞാൻ  സാൻട്രയുടെ വീട്ടിലായിരുന്നു......അവൾ  എന്നെയും  മോളെയും  നന്നായി  നോക്കാനായി  ഏർപ്പാട്  ചെയ്തിരുന്നു...അവളെ  പോലൊരു  മിടുക്കിയായ...ചുണകുട്ടിയെ    ഞാൻ  കണ്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു......എനിക്കവളോട്  ബഹുമാനവും  അസൂയയും  തോന്നി...

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ  ഞാൻ   മാറുകയായിരുന്നു....... എന്നാലും  എൻ്റെ   അച്ചായനോളം  വലുതായി  എനിക്കൊന്നും  ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...ഞാൻ  സാൻട്ര   അറിയാതെ  തന്നെ  അച്ചായൻ്റെ   കേസ്  ഷീറ്റ്  പകർപ്പ്  വാങ്ങി ...എനിക്കറിയാവുന്നതും   എൻ്റെ   പ്രൊഫസർസ്   അങ്ങനെ   പലർക്കും  അയച്ചു  കൊടുത്തു.....അപ്പയെയും   വിളിച്ചു  അയച്ചു  കൊടുത്തു......ദിവസങ്ങൾ  കാത്തിരുന്നു....ഒരാൾ  പോലും  അനുകൂലമായി  ഒന്നും  പറഞ്ഞിരുന്നില്ല......എൻ്റെ   അച്ചായൻ  ഇനി  ഒരിക്കലും  എനിക്കില്ല  എന്ന  സത്യം  ഞാൻ  തിരിച്ചറിഞ്ഞു......ഞാൻ  തകർന്നു  പോയി..... 

അച്ചായനെ  സാൻട്രയുടെ   വീട്ടിൽ  കൊണ്ട്  വന്നു...  എത്രെയോ  ദിവസങ്ങൾ  ഞാൻ  അച്ചായനെയും നോക്കി  ഇരുന്നു...ഞങ്ങളുടെ  പ്രണയകാലവും  ആ  ദിവസങ്ങളും  എനിക്ക്  ഇനി  ഒരിക്കലും  തിരിച്ചു  കിട്ടില്ല......ഞാൻ  അച്ചായൻ്റെ  കൈകളിൽ   തലചായ്ച്ചു  കിടക്കും...ഇനി  ഒരിക്കലും  ഈ  കൈകൾ  എന്നെ  തഴുകില്ല......കുഞ്ഞിനെ  ചിലപ്പോഴൊക്കെ  സാൻട്ര   കൊണ്ട്  വന്നു  കിടത്താറുണ്ട്......എനിക്ക്  അത്  ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല.....ഞങ്ങളുടെ  മാത്രം   ലോകം.....അവിടേക്കു   ഈ  കുഞ്ഞു  അനുവാദമില്ലാതെ  കടന്നു  വന്നു......പലപ്പോഴും  ഞങ്ങൾ  തമ്മിൽ  പിണങ്ങുന്നതു  ഈ  ഒരു കാര്യത്തിലായിരുന്നു......എന്തോ  മോളെ   അന്ന്  എനിക്ക്  സ്നേഹിക്കാൻ  കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല...ഇല്ലാ    ഞാൻ  മനപ്പൂർവ്വം  അകറ്റി  നിർത്തി.......കാരണം   എനിക്ക്   കരഞ്ഞും  പറഞ്ഞും  ഓർത്തും ആ   മുറിക്കുള്ളിൽ  മാത്രം  ഒതുങ്ങാൻ  വയ്യായിരുന്നു...എനിക്ക്   ചുറ്റും  വലിയ  ലോകം  ഉള്ളപ്പോൾ  ഞാൻ  എങ്ങനെ   ആ   മുറിയിൽ  എൻ്റെ    ലോകം  ചുരുക്കും......എനിക്ക്   പോകണം......ഇന്ന്  ആ  അഗ്രഹാരം  മുഴുവൻ  പുച്ഛിക്കുന്നുണ്ടായിരിക്കും   ഹരിയുടെയും  ഗംഗയുടെയും  മകളെ  കുറിച്ച്...അവളുടെ  കർമ്മ  ഫലം  എന്ന്  സഹതപിക്കുകയായിരിക്കും......ഇല്ലാ......എനിക്ക്  തോൽക്കാൻ  വയ്യ ......  

ഞങ്ങളുടെ  ജോയിൻ  അക്കൗണ്ടിലുള്ള  കാശ്  ഒക്കെയും  ചികിത്സയ്ക്കു  വേണ്ടി  വന്നു....ബാക്കി    സാൻട്ര   അച്ചായന്റെ ചേട്ടന്മാരുടെ  കയ്യിൽ  നിന്ന്  വാങ്ങി  എന്ന്  പറഞ്ഞു.....അതുകൊണ്ടു  തന്നെ  അച്ചായന്  പോലുമറിയാത്ത  അച്ചായൻ്റെ    അപ്പൻ  കൊടുത്ത  കാശിൻ്റെ കാര്യം  ഞാൻ  സാൻട്രയോട്  പറഞ്ഞില്ല......ചിലപ്പോൾ  എനിക്കതു  ആവശ്യം  വരും ...... ഞാൻ   ഒന്ന്  സെറ്റിൽ   ആവുമ്പോൾ  സാൻട്രേയ്ക്ക്  കൊടുക്കാം.......

അമ്മയെ   ഞാൻ  വിളിക്കുമായിരുന്നു......  ഒരു  സാന്ത്വനം  പോലും  ഇല്ലായിരുന്നു..... എനിക്ക്   മുന്നോട്ടു  പോകണമെങ്കിൽ  അവർ  വേണം.....ഞാൻ   തീരുമാനിച്ചു......

"'അമ്മ .......  നാളെ   എന്നെ   കൊണ്ട്  പോകാൻ  വരുമോ......"

"എതുക്ക്.......  വരമാട്ടെ ...... എന്തിനാ  എന്നെ  വിളിക്കുന്നേ........ ? ഏതാവത്   ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോ....   സാലറി  കെടയ്ക്കും ......  സർട്ടിഫിക്കറ്റ്  ഉണ്ടല്ലോ......അതോ  ക്യാഷ്   വേണോ.......?"

"വേണ്ട...... ഞാൻ  രണ്ടു  ദിവസം നോക്കും...എന്നെ  വിളിക്കാൻ  വന്നില്ല  എങ്കിൽ   ഈ   കുഞ്ഞിനെയും  കൊണ്ട്  ഞാൻ  അങ്ങ്  അഗ്രഹാരത്തിലോട്ടു  വരും ....എല്ലാപേരും അറിയട്ടെ  സത്യം.......  എല്ലാരോടും  ഞാൻ  ഹയർ  സ്റ്റഡീസിനു ഓസ്ട്രേലിയയിൽ  പോയി  എന്നല്ലേ  പറഞ്ഞിരിക്കുന്നേ.....  അതല്ല......ഈ   കോട്ടയത്തു  ഒരു  അച്ചായൻ്റെ   കൂടെയാ  ജീവിച്ചത്  എന്ന്  എല്ലാരും  അറിയട്ടെ...... ഐ  ഡോണ്ട്  കെയർ  എബൌട്ട്  യുവർ  പ്രസ്റ്റീജ്  ......"  ഞാൻ   വാതിൽ  അടച്ചിട്ടാണ്  അമ്മയെ  വിളിച്ചത്...   .സ്വരം   ഉയരും   എന്ന്   എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.  ......

"ശ്വേതാ...........  വാ  മൂട്......"  'അമ്മയാണ്....നന്നായി  അലറുന്നുണ്ട്..... ഞാൻ  ഒന്ന്  ഭയന്നു ...എന്നാലും  തോൽക്കാൻ  തയ്യറല്ലായിരുന്നു.......

"ഐ  വാണ്ട്  ടു   ലീവ്   'അമ്മ ......രണ്ടു  ദിവസം....... അതിനകം  നിങ്ങൾ  വന്നാൽ  എന്നെ  മാത്രം   കൊണ്ട്  പോയാൽ  മതി......അത്  കഴിഞ്ഞാൽ   ഞാൻ  അങ്ങോട്ട്  വരും.....ഒപ്പം   കുഞ്ഞും  ചിലപ്പോൾ  അച്ചായനും  ഉണ്ടാവും......ഉൻ   മുടിവ്  ഉൻ  വാഴ്ക......."  അപ്പുറം  നിശബ്ധമായിരുന്നു.....

ഞാൻ    കാൾ   കട്ട്  ചെയ്തു..... ഞാൻ  തളർന്നിരുന്നു......എന്നാലും    എനിക്ക്  പ്രതീക്ഷ  ഉണ്ടായിരുന്നു.... കാരണം  അഗ്രഹാരത്തിൽ  ഒരു   അന്യമതസ്ഥൻ്റെ   കുഞ്ഞുമായി  ഒരു  ബ്രാഹ്മണ യുവതി  വന്നാൽ.....അതിൻ്റെ   പ്രത്യഘാതം   താങ്ങാൻ    അപ്പാവുക്കും  അമ്മാവുക്കും  കഴിയില്ല..... തീർച്ചയയും  അവർ  വരും.....ഞാൻ   അച്ചായൻ്റെ   അടുത്തേക്ക്  ചെന്നു ...ആ   നെറുകയിൽ  അധരങ്ങൾ  ചേർത്തു .....  എൻ്റെ   കണ്ണ്നീര്തുള്ളി  അച്ചായൻ്റെ  മുഖത്തും   വീണു.....അടുത്ത  ദിവസം  ഞാൻ  വിചാരിച്ചതുപോലെ  അമ്മ   വിളിച്ചു.  അവർ  അടുത്ത  ദിവസം  എത്തും  എന്ന്  അറിയിച്ചു.....എനിക്ക്  സന്തോഷിക്കാൻ  കഴിഞ്ഞില്ല......എൻ്റെ    അച്ചായൻ്റെ   ഈ  മുഖം  എന്നെ   മോഹിപ്പിച്ച  കൊതിപ്പിച്ച  പ്രണയിപ്പിച്ച  ഈ   മുഖം  ഇന്നും  കൂടെ  മാത്രമേ  കാണാൻ   കഴിയുള്ളു......ഞാൻ  അന്നു   ആ  മുറിയിൽ  നിന്ന്  ഇറങ്ങിയിരുന്നില്ല......ഭക്ഷണം   കഴിച്ചിരുന്നില്ല......ഒരായുഷ്കാലം മുഴുവൻ  ഓർത്തിരിക്കാൻ  ഞാൻ  ആ  മുഖം  നേത്രങ്ങളാൽ  ഒപ്പി   എടുത്തു.

സാൻട്ര   അടുത്ത്  വരുമ്പോഴെല്ലാം   ഞാൻ   ഭയന്നു.....അവളോട്  ഞാൻ  പറയുമോ...ഞാൻ  പറഞ്ഞാലോ......ഇല്ല.......ഞാൻ  എന്ത്  പറയാൻ......അവൾക്കു  എന്നെ  മനസ്സിലാക്കൻ  കഴിയില്ലാ .....  അന്ന്  അവൾ  പോകുന്നത്  ഞാൻ  നോക്കി  നിന്നു .......മനസ്സാൽ    ഞാൻ  ക്ഷമ  പറഞ്ഞിരുന്നു.....  എൻ്റെ   പാസ്പോര്ട്ട്  മറ്റു  അതാവശ്യ  സാധനങ്ങൾ  എൻ്റെ   സ്വർണ്ണം  കുറച്ചു  ഉണ്ടായിരുന്നു.....അതൊക്കെ  എടുത്തു..... മോൾടെ   കരച്ചിൽ  കേൾക്കാമായിരുന്നു......ഒന്ന്   എടുക്കണം ...ഒരിക്കൽ  കൂടെ  ആ  മുഖം കാണണം   എന്ന്  തോന്നീരുന്നു.....എന്നാൽ  ആ  മുഖത്തിനു    എൻ്റെ   തീരുമാനം  മാറ്റാനുള്ള  ശക്തി  ഉണ്ടാവുമോ എന്ന്  ഭയന്നു... അച്ചയനെ   ഞാൻ  കുളിപ്പിച്ചു   അവസാനമായി....... തല  ചീകി....ഒരുപാട്  ഉമ്മ  കൊടുത്തു.....അപ്പാവും   അമ്മാവും  എത്തി...... അപ്പ   ന്യൂറോ  സർജൻ   ആയിരുന്നു... എബിയെ  അപ്പ  പരിശോധിച്ചു .......എന്നെ  നോക്കി  പറഞ്ഞു......

"സൊ........ നോ ഹോപ്പ് ........ആരാ  എബിയെ   നോക്കുന്നത്.......ഹൂ  വിൽ  ടേക്ക്  കെയർ ഓഫ് ദിസ്  ഗയ് ?" 

ഞാൻ   ഈ  ചോദ്യം  പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു.......

"സാൻട്ര  ..........   ഞാൻ  പോയാൽ എബിയുടെ  ഫാമിലി  നോക്കിക്കൊള്ളും..... അച്ചായൻ്റെ   കാര്യങ്ങൾ  ഒക്കെ......അവൾ   എല്ലാം  അവരോടു  പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്....."

"മ്മ് .........."  അർത്ഥഗർഭമായ  മൂളി ...... അപ്പോഴേക്കും  മോൾടെ  ചിണുങ്ങൽ   കേട്ടു.

"കുഞ്ഞു.......അവർ   ഏറ്റെടുക്കുമോ......?"

"സാൻട്ര   യുടെ   റിലേറ്റീവ്  ഒരു  ഫാമിലിക്ക്  കുഞ്ഞുങ്ങൾ  ഇല്ലാ.....സോ   ലീഗലി  അവർ  അഡോപ്ട്   ചെയ്തോളും....സാൻട്ര   എല്ലാം  നോക്കി  കൊള്ളും .."

ഉത്തരങ്ങൾ  ഞാൻ  നേരത്തെ  തയ്യാറാക്കി  വെച്ചിരുന്നു......അപ്പ  എന്നെ  നോക്കി  പുച്ഛത്തോടെ  ചിരിച്ചു......

" പുലികുട്ടിയാണോ   പൂച്ചകുട്ടിയാണോ  എന്നറിയാതെ   വളർത്തിയ  ഞാൻ   ഒരു  മണ്ടൻ  തന്നെ ......."

'അമ്മ   അകത്തോട്ടു  വന്നില്ല....ഞാൻ  വേഗം  ഇറങ്ങി......അപ്പാവുക്കു  മറുപടി കൊടുത്തില്ല......എനിക്ക്  സാൻട്ര വരുന്നതിനു  മുന്നേ  ഇറങ്ങണം.....ഞാൻ  അച്ചയനെ   ഒന്നുകൂടെ  നോക്കി.....ആ  നെറുകയിൽ  ഒരു  ചുംബനം  കൊടുത്തു.....സാൻട്രയ്ക്കായി  എഴുതിയ കത്ത്  അവളുടെ  ബൈബിളിനകത്തു  വെച്ചു ......മോൾടെ  കരച്ചിൽ  എനിക്ക്  കേൾക്കാമായിരുന്നു...  അന്നമ്മ   ആന്റിയോട് യാത്രപറയുമ്പോഴും   എന്നെ   നോക്കുന്ന   ആ  കുഞ്ഞി   മുഖം  നോക്കാതെ  ഞാൻ  വേഗം  കാറിൽ  കയറി  കണ്ണടച്ചിരുന്നു...... ആ   മുഖം   കാലങ്ങളോളം  എന്നെ  വേട്ടയാടും  എന്നറിയാതെ......

"സാൻഡ്രയ്ക്കു ,

ഞാൻ  പോവുന്നു.....നേരിട്ട്  പറയാനുള്ള   ധൈര്യം എനിക്കില്ല...... എന്നെ   നിനക്ക്  മനസ്സിലാകുമോ   എന്നും എനിക്ക്  അറിയില്ല..... കുഞ്ഞു   നാൾ    തൊട്ടു   എന്നെ   എൻ്റെ   ചുറ്റുമുള്ളവർ    അസൂയയോടേ  മാത്രമേ   നോക്കിയിട്ടുള്ളൂ...... എന്നാൽ    ഇന്നു  ആ  കണ്ണുകളിൽ  എല്ലാം   സഹതാപമാണ് ..... എനിക്ക്  അത്  സഹിക്കാൻ  പറ്റില്ല....... എൻ്റെ   സ്വപ്നങ്ങളെ  ആഗ്രഹങ്ങളെ മോഹങ്ങളേ  ഒരു  തൊട്ടിൽ  കമ്പിൽ നിന്ന് ഒരു കട്ടിലോളം  ഉള്ള ദൂരമാക്കി  ചുരുക്കാൻ  കഴിയുന്നില്ല ....ഒരുപാട്  ശ്രമിച്ചു.......കഴിയുന്നില്ല.......എൻ്റെ  അച്ചായന്  സാൻട്ര ആരായിരുന്നു  എന്ന്  എനിക്കറിയാം...... എനിക്ക്  നിന്നോട്  എന്നും  അസൂയ  ആയിരുന്നു...അന്നും  ഇന്നും.....നീ  നോക്കുന്നത് പോലെ  അച്ചായനെ   നോക്കാൻ  എനിക്ക്  കഴിയില്ല   സാൻഡി....... ഞാൻ  പോവുന്നു....  എൻ്റെ   പിന്നാലെ  ഒരിക്കലും  വരരുത്   പ്ളീസ്........

ശ്വേത......"

ഭാഗം 30

#തൈരും_ബീഫും

ഞാൻ സീറ്റിൽ ചാരി കണ്ണടച്ചിരുന്നു..... ഓരോ നിമിഷങ്ങൾ എൻ്റെ കണ്മുന്നിലൂടെ മിന്നി മറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു..ഓരോ മുഖങ്ങൾ അച്ചായൻ , ഞങ്ങളുടെ പ്രണയകാലം, ... കുഞ്ഞി കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നു എന്നെ നോക്കി മോണകാട്ടി ചിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞി പെണ്ണ്.... ഒടുവിൽ സാൻട്ര കണ്ണിൽ കരുണയും കരങ്ങളിൽ ചങ്കൂറ്റവും ഉള്ളവൾ...അവളിൽ ആ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണും അച്ഛയാനും സുരക്ഷിതരായിരിക്കും.....എനിക്കുറപ്പാണ്..... .. പുറകിലോട്ടു പായുന്ന റബ്ബർ മരങ്ങൾക്കൊപ്പം ആ കാഴ്ചകളും മറഞ്ഞു പോകും എന്ന് ധരിച്ച ഞാൻ ഒരു വിഡ്ഢിയായിരുന്നു.......ഇടയ്ക്കെപ്പോഴൊ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ അമ്മാവും അപ്പാവും പരസ്പരം എന്തോ സംസാരിക്കുന്നു......കിച്ചുനോടാണ് തോന്നുന്നു ഫോണിൽ സംസാരിക്കുന്നു.....ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ അവർ വിളിച്ചു......ഞാൻ പോയില്ല......അന്ന് ഞങ്ങൾ നേരെ പോയത് ബാംഗ്ലൂർ ആയിരുന്നു.....അഗ്രഹാരത്തിൽ പോയില്ല......എന്താ എന്ന് ഞാനും ചോദിച്ചില്ല...കാരണം എനിക്കും കുറച്ചു പ്ലാൻ ഉണ്ട് ......അതിനു ബാംഗ്ലൂർ ആണ് നല്ലതു....അവിടെ അപ്പക്ക് ഒരു ഫ്ലാറ്റ് ഉണ്ടായിരുന്നു.....അവരും എന്നോട് അത്യാവശ്യത്തിനു മാത്രം സംസാരിച്ചു...... ഞാൻ അവരുടെ മഹാലക്ഷ്മി ആയിരുന്നു...ഒരു കാലത്തു...എന്നാൽ ഇന്ന് ഞാൻ ചതുർഥി ചന്ദ്രന് സമം ആയി.....

ഞാൻ ബാംഗ്ലൂരിലെ ട്രാവൽ അജൻസികളെ കോണ്ടാക്ട് ചെയ്തു.......തുടർ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനു ലോകത്തെ എല്ലാ രാജ്യത്തെയും ഡീറ്റെയിൽസ് തപ്പി എടുത്തു......പക്ഷേ എൻ്റെ പ്രതീക്ഷകളെ തെറ്റിച്ചു കൊണ്ട് അന്ന് അപ്പ എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് കടന്നുവന്നു......അമ്മയും ഉണ്ട്....

"ശ്വേതാ....നിജം സൊല്ല്....... സാൻട്ര.....അറിയാതെയാണോ നീ വന്നത്.... " അപ്പയാണ്.....

"ഏമ്മാത്തി വൻതിറുക്കാ ....സൊല്ലു..." അമ്മയാണു..എന്നെ പിടിച്ചു കുലുക്കുന്നുണ്ട്....... ഞാൻ തലകുമ്പിട്ടു നിന്നു....സാൻട്ര ഇവരെ വിളിച്ചിരിക്കുന്നു......അവൾ വന്നു ...എൻ്റെ പുറകെ.......ഞാനതു പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല...... അവൾ അവളുടെ എബിച്ചനെയും കുഞ്ഞിനേയും ഏറ്റെടുക്കും എന്നാ ഞാൻ വിചാരിച്ചതു.....അല്ലാതെ .......ഇനി ഞാൻ ...

"നിജം സൊല്ലു.........." അപ്പ ഉറക്കെ ചോദിച്ചു......അതൊരു അലർച്ച പോലെ തോന്നി...... ഒരിക്കലും അപ്പ എന്നോട് അത്രെയും ദേഷ്യത്തിൽ സംസാരിച്ചിട്ടില്ല......

ഞാൻ പുറകോട്ടു മാറി......

"ആമ.......... അവൾക്കു ഒന്നും അറിയില്ല..............." ഞാൻ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു.

അമ്മയ്ക്ക് നിയന്ത്രണം വീട്ടു എന്നെ പിടിച്ചു തള്ളി ... ഞാൻ കട്ടിലിൽ വീണു......'അമ്മ രണ്ടു കയ്യും തലയിൽ വെച്ച്....... കരഞ്ഞു.....

"പാപജന്മം....... "

അപ്പ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി.....ആരെയോ വിളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...ഞാൻ ചെവി കൂർപ്പിച്ചു.....

"കിച്ചു സാൻട്രയ്ക്ക് ഫോൺ കൊടുക്ക്........" അപ്പയാണ്......കിച്ചു പറയുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല......

"എന്നത് മീഡിയാവാ.......... കൊളന്ത ഇറുക്കാ....?..." അപ്പായുടെ പതറിയ ശബ്ദം.....

കിച്ചു എന്തോ പറയുന്നു......

"മ്മ്......ഞാൻ അപ്പറോ കൂപ്പിഡിലാം......" അപ്പ ഫോൺ വെച്ചു......

"എന്നാച്‌ ...." അമ്മയാണ്.....

" ആ കുട്ടി നല്ല ബോൾഡ് ആണ്..... മിടുക്കി.....അവൾക്കു ശ്വേതയോടു മാത്രമേ സംസാരിക്കാനുള്ളൂ......"

അപ്പ എന്നെ നോക്കി...എൻ്റെ മനസ്സു ഭയചികിതമായി......സാൻട്രയ്ക്കു എന്നോട് എന്താ പറയേണ്ടത്...... അവൾ എൻ്റെ മനസ്സു മാറ്റുമോ...... അവൾ മാറിയിരിക്കുന്നു...ഇപ്പോൾ അവൾക്കു എബിയെ വേണ്ടായിരിക്കും. അവളിൽ ഒരു മാലാഖയുടെ മനസ്സു കണ്ട ഞാനാണ് വിഡ്ഢി..ഡേവിസിനോടൊപ്പം ജീവിക്കണമായിരിക്കും.......ചിലപ്പോൾ ഡേവിസും ഉണ്ടാവുമോ.....

"നീ വിളിക്കു.....അവളുടെ നമ്പർ ഉണ്ടല്ലോ......"

"ഇല്ല ....ഞാൻ വിളിക്കില്ല.......എനിക്കൊന്നും സംസാരിക്കാനില്ല......" ഞാനതും പറഞ്ഞു വേഗം മുറിയിലേക്ക് നടന്നു......അപ്പ പുറകെ വന്നു ...

"ശ്വേതാ...... അവൾ അഗ്രഹാരത്തിൽ എത്തി.....അര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ നീ അവളെ വിളിച്ചില്ല എങ്കിൽ......മീഡിയ എത്തും....കുഞ്ഞിനെ ഉപേക്ഷിചു കടന്ന അമ്മയുടെ വാർത്ത നാട് മുഴുവൻ അറിയും...... തിങ്ക് യുവർ സെൽഫ്......." ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി......സാൻട്ര ഇങ്ങനെ ചെയ്യുമോ ..... ഞാൻ ഒരിക്കലും കരുതിയില്ല......അപ്പ തിരിഞ്ഞു ഒന്ന് കൂടെ പറഞ്ഞു......

"ഉൻ വാഴ്ക ഉൻ മുടിവ്.........ആസ് ആൽവേസ്........"

ഞാൻ തിരിച്ചും മറിച്ചും ആലോചിച്ചു.....എന്ത് വന്നാലും എനിക്ക് എബ്രോഡ് പോകണം.... ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചു.....അവളുടെ സ്വരം കേൾക്കുന്തോറും ഞാൻ വല്ലാതെ പതറിയിരുന്നു.......അവളുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്കൊന്നും എനിക്ക് മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.....എന്നാൽ അവളുടെ ഒടുവിലത്തെ ചോദ്യം....അത് എന്നെ അതിശയിപ്പിച്ചു.....

"സാൻഡ്രസ് കാസ്സിലിൽ നീ ഉപേക്ഷിച്ച നിൻ്റെ അച്ചായനെയും അവൻ്റെ കുഞ്ഞിനേയും നിനക്ക് അവകാശപ്പെടാനുള്ള അവസാന അവസരമാണ് ശ്വേത...... ഇപ്പൊ നിനക്ക് പറയാം........ പിന്നീട് ഒരിക്കലും ഞാൻ തിരിച്ചു തരില്ല......."

ആ ചോദ്യത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നതു അവളിലെ വിശ്വാസമാണ്......പ്രണയമാണ്.....ഒരിക്കലും ചലിക്കില്ല എന്ന് ഉറപ്പുള്ള എബിയിൽ അവൾക്കു ഇന്നും വിശ്വാസം ഉണ്ട്..ഒരു ഡോക്‌ടർ ആയിട്ട് പോലും...എന്നെ പോലെ അവൾക്കും അറിയാവുന്നതാണ് ആ സത്യം...... അന്ന് ഞാൻ അറിഞ്ഞു ആ വിശ്വാസമാണ് അവളുടെ പ്രണയം...... അച്ചായനെ അവൾ ഒരുപാട് പ്രണയിച്ചിരുന്നു......ഒരുപാടു .......

അന്നവൾ പറഞ്ഞെതെല്ലാം ഇന്നും എനിക്കോർമ്മയുണ്ട്......

ആ ഫോൺ കാൾ എന്നെ തളർത്തിയിരുന്നു...അച്ചായനും കുഞ്ഞും സാൻട്രയുടെ കരങ്ങളിൽ സുരക്ഷിതരാണ് എന്ന ചിന്ത ഉള്ളിലെവിടെയോ ഒരു ആശ്വാസം തന്നിരുന്നു......... ദിവസങ്ങൾ ഞാൻ ഫ്ലാറ്റിനുള്ളിൽ കഴിച്ചുകൂട്ടി.....അപ്പാവും അമ്മാവും മാറി എനിക്കൊപ്പം നിന്നു..... എന്നോടവർ അകലം പാലിച്ചിരുന്നു....ഞാനും അതെ....... വിദേശത്തു തുടർ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനുള്ള സ്റ്റുഡന്റസ് വിസ യ്ക്കായി......ഞാൻ അച്ചായൻ്റെ അക്കൗണ്ടിൽ നിന്നും പൈസ എടുത്തു ട്രാവൽ ഏജൻസിക്കു കൊടുത്തു.. ഒരു മാസം കൊണ്ട് തന്നെ ഐ.ഇ. എൽ.ടി .എസ്‌ എടുത്തു........ അച്ചായനും എനിക്കും വിദേശത്തു പോകാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു...എന്നാൽ മമ്മയെ ഓർത്തിട്ടു അച്ചായന് താത്പര്യം കുറവായിരുന്നു....അതിനാൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടും പാസ്പോര്ട്ട് നേരത്തെ എടുത്തു വെച്ചിരുന്നു.....

അപ്പയോടും അമ്മയോടും ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല.....രഹസ്യമാക്കി വെച്ചു....... എല്ലാം ശെരി ആയി ടിക്കറ്റും വന്നിട്ട് പറയാം....

ഏകദേശം എല്ലാ ശെരി ആയി എന്ന് ട്രാവൽ ഏജൻസിയിൽ നിന്ന് വിളി വന്നു......ഒരുപാട് ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം എനിക്കും ഒരു ഉന്മേഷം വന്നു.....പോവുന്നെതിനു മുന്നേ അപ്പയോടും അമ്മയോടും ഒന്ന് സ്നേഹം കൂടാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി...എന്നാൽ അവർ എന്നോട് അടുത്തില്ല...അകലം പാലിച്ചു....... എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് ഒരു ദിവസം 'അമ്മ വന്നു.....

"ഇങ്ക പക്കം ഒരു കോവിലിറിക്ക്........ അങ്ക പോലാമാ........" ഞാൻ എണീറ്റു ......

"ഞാൻ ഇപ്പൊ വരാം'അമ്മ......" ഞാൻ വേഗം കുളിച്ചു ഇറങ്ങി...അപ്പോഴേക്കും 'അമ്മ വന്നു.....

"സാരി ഏതാവത് ഇറുക്കാ......" ഞാൻ ഇല്ലാ എന്ന് തലയാട്ടി...ഞാൻ ഒന്നും എടുത്തിരുന്നില്ലല്ലോ......ഇവിടെ 'അമ്മ കുറച്ചു വാങ്ങി വെച്ചിരുന്നു....അതാണ് ഞാൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്....

'അമ്മ ഒരു സാരിയും മാച്ചിങ് ബ്ലൗസും മാച്ചിങ് കമ്മലും മാലയും വളയും കൊണ്ട് വന്നു....

"അപ്പ റെഡി ആയി...വേഗം വാ....." അതും പറഞ്ഞു 'അമ്മ പോയി...... എനിക്ക് കുറച്ചു സന്തോഷം തോന്നി...'അമ്മ എന്നോട്..മിണ്ടിയതിൽ ....... ഞാൻ വേഗം ഒരുങ്ങി...കണ്ണാടിയിലേക്കു നോക്കി......ഞാൻ ഇങ്ങനെ പട്ടുസാരി ഉടുക്കുന്നത് അച്ചായന് ഇഷ്ടാണ്.....എനിക്ക് പൊട്ടുകുത്തി തരാറുണ്ടായിരുന്നു.....ഞാൻ പൊട്ടു സ്വയം കുത്തി...... സാരി പ്ലീറ്റ്‌ എടുത്തു തരുമായിരുന്നു...... എന്നോടൊപ്പം കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി കുസൃതി കാണിക്കുമായിരുന്നു...പലപ്പോഴും അച്ചായന് വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ സാരി ഉടുത്തിരുന്നത്.....അമ്പലത്തിൽ എന്നെ കൊണ്ട് പോകുമായിരുന്നു.......മുല്ല പൂ വാങ്ങി തരുമായിരുന്നു.......ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു നിന്നു.....

"ദാ...പൂ......." അമ്മയാണ്.......എൻ്റെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കണ്ടിട്ടാവണം.......

"സീക്രം........" എന്നും പറഞ്ഞു പുറത്തേക്കു പോയി.....ഞാനും അമ്മയ്‌ക്കൊപ്പം നടന്നു..... അമ്പലത്തിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ നിറച്ചും ഇരുവശവും പൂ വിൽപ്പനക്കാർ ഉണ്ടായിരുന്നു......അച്ചായനോടൊപ്പം ഒരിക്കൽ ബാംഗ്ലൂർ വന്നപ്പോൾ ഈ അമ്പലത്തിൽ വന്നിരുന്നു..... എനിക്ക് പൂ വാങ്ങി തന്നിരുന്നു....ഈ ബാംഗ്ലൂർ നഗരം മൊത്തം ഞങ്ങൾ കൈകോർത്തു നടന്നിരുന്നു.....പടവുകൾ കയറി മുകളിലേക്ക് വന്നു.....അത്യാവശ്യ തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു....ഒരു കുന്നിൻമുകളിലെ അമ്പലം ആയതു കൊണ്ട് തന്നെ നല്ല കാറ്റുണ്ടായിരുന്നു.....അന്ന് ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു ഈ കാറ്റേറ്റിരുന്നിരുന്നു.........

ഞാൻ ശ്രീകോവിലിലേക്ക് കൈകൂപ്പി കണ്ണടച്ചു.......എൻ്റെ മനസ്സു നിറച്ചും അച്ചായനായിരുന്നു.....എന്നോടൊപ്പം വന്നു കണ്ണടച്ചു നിന്നതു....ഞാൻ കുറി വരച്ചു കൊടുത്തതു...അപ്പോഴും ആ കണ്ണിലേക്കു പാറി വീണ മുടി....ആ നിമിഷം ഞാൻ അച്ചായനെ ഉപേക്ഷിച്ചത് പോലും മറന്നുപോയി...എൻ്റെ കരിയർ സ്വപ്‌നങ്ങൾ മറന്നുപോയി...എൻ്റെ അധരങ്ങൾ ഉരുവിട്ട പ്രാർത്ഥന മറ്റൊന്നായിരുന്നു....

"ഈശ്വരാ എനിക്ക് എൻ്റെ അച്ചായനോടൊപ്പം അന്നത്തെ പോലെ ആ സന്തോഷം നിറഞ്ഞ ജീവിതം ഇനിയും അനുഭവിക്കാനുള്ള സൗഭാഗ്യം തരണേ...........എനിക്ക് കൊതിയാണ്......എനിക്ക് വേണം........" ഞാൻ കണ്ണടച്ച് കരഞ്ഞു കൊണ്ട് കേണു പ്രാർത്ഥിച്ചു.....പക്ഷേ പെട്ടന്ന് എന്തോ എൻ്റെ കഴുത്തിൽ ഇഴയുന്നപോലെ........ഞാൻ പെട്ടന്ന് കണ്ണ് തുറന്നതും എനിക്ക് താലിചാർത്തി വൈദു... വൈദവ് ദേവ് കൈപിൻവലിച്ചിരുന്നു.....ഞാൻ പൊടുന്നനെ പിന്നോട്ട് മാറി......ചുറ്റും നോക്കി...അപ്പ , 'അമ്മ, പാട്ടി, മാമി. മാമാ.കിച്ചു ,കസിൻസ് എല്ലാരും ഉണ്ട്......

ഞാൻ വൈദവ്വിനെ നോക്കി........ എന്നെത്തെയും പോലെ എന്നാൽ അതിലേറെ പുച്ഛവും പരിഹാസവും മാത്രം.....അപ്പാവും അമ്മാവും അങ്ങനെ തന്നെ.......പാട്ടി പോലും മിണ്ടുന്നില്ല.....എനിക്ക് ആ താലി പൊള്ളുന്നത് പോലെ തോന്നി.....എനിക്കതു വലിച്ചു പൊട്ടിച്ചു കളയാൻ തോന്നി......

'അമ്മ എൻ്റെ അടുത്ത് നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു....ഞാൻ അമ്മയുടെ കൈപിടിചു.....

"എന്നെ ചതിച്ചു അല്ലേ........."

"നോട് അറ്റ ഓൾ..... ഇനിയും പാപങ്ങൾ വാങ്ങി കൂട്ടാതിരിക്കാൻ ഞാൻ നിനക്ക് ചെയ്തു തരുന്ന സഹായം........"

'അമ്മ എൻ്റെ കൈ ബലമായി പിടിച്ചു മാറ്റി മാറി നിന്നു...... എനിക്ക് കലശലായി ദേഷ്യം വന്നു....... ഏല്ലാരും ചേർന്ന് നടത്തിയ ഒത്തുകളിയിൽ ഞാൻ വീണു....ഞാൻ മാത്രം.....അതും വൈധവ്.....എൻ അപ്പായുടെ തങ്കച്ചി പയ്യൻ.... ജനിച്ചതും വളർന്നതും എല്ലാം യൂ.എസിൽ ....അവിടത്തെ പൗരൻ.....ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ മാത്രം നാട്ടിൽ വന്നിരുന്നു..... ഒരിക്കൽ കുട്ടിക്കാലത്തു......പിന്നൊരിക്കൽ .....ഒരു മൂന്നു വര്ഷം മുന്നേ..... കണ്ണുകളിൽ പുച്ഛവും അഹങ്കാരവും മാത്രം കൈമുതലായുള്ള ഒരു ആജാനബാഹു.........ഒറ്റ കാഴ്ചയിൽ തന്നെ ഞാൻ വെറുത്ത മുഖം.......സൗന്ദര്യമില്ലായ്മ അല്ല......മറിച്ചു അവൻ്റെ സ്വഭാവം......അപ്പാവുക്കു പോലും അവനെ ഇഷ്ടായില്ല......അവനെ എനിക്ക് കല്യാണം........

ഞാൻ അതീവ പുച്ഛത്തോടും വെറുപ്പോടും അവനെ നോക്കി....എന്നാൽ അവൻ തലചരിച്ചു എന്നെ നോക്കി ...പതുക്കെ എൻ ചെവിയോരം പറഞ്ഞു.....

"ആട്ടക്കാരി...... സൗഖ്യം താനാ......"

ഞാൻ പുച്ഛത്തോടെ തല തിരിച്ചു.......തിരിച്ചു ഫ്ലാറ്റിൽ വന്നു വേഗം എന്റെ പാസ്സ്‌പോർട്ടും അത്യാവശ്യ സാധനങ്ങളും എടുത്തു ഇറങ്ങി.... ഫ്ലാറ്റിൽ നിന്ന് മുങ്ങിയാലോ എന്നോർത്തു...എന്നാൽ വൈദവ് ഫ്രെയ്‌മിൽ വന്നത് കൊണ്ട് അത് ബുദ്ധിയല്ല എന്ന് തോന്നി......കാറിൽ ഞാനും വൈധവും പുറകിൽ...മുന്നിൽ അപ്പവും കിച്ചുവും....മറ്റൊരു കാറിൽ അമ്മയും പാട്ടിയും വൈദവിന്റെ മാതാപിതാക്കൾ... വൈധവ് മൊബൈൽ നോക്കി ഇരിപ്പുണ്ട്......എനിക്ക് എല്ലാരോടും അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യം തോന്നി...... എൻ്റെ അച്ചായൻ എന്നെന്നേക്കുമായി എന്നിൽ നിന്ന് അകന്നു പോകുമോ...... ഞാൻ ആ താലി എൻ്റെ ഇടതു വിരലുകൾ കൊണ്ട് ചുറ്റി ....വലിച്ചു പൊട്ടിച്ചു പുറത്തേക്കു കളഞ്ഞാലോ......ഒന്ന് വലിച്ചു...പൊട്ടിയില്ല......വീണ്ടും ശ്രമിച്ചു...പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും എന്റെ വലതു കരം വൈദവ് പിടിച്ചു ഞെരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...വേദന കൊണ്ട് ഞാൻ വാ തുറന്നു പോയി.....

"വിടാൻ......"

"താലിയിൽ നിന്ന് കയ്യെടുക്കടി......" ഞാൻ പെട്ടെന്ന് കൈ പിൻവലിച്ചു...... അവൻ കൈ വിട്ടു.....ഞാൻ കൈ കുടഞ്ഞു..... ......അവനെ നോക്കി.....ഒരു ഭാവ ഭേദവുമില്ല വീണ്ടും മൊബൈൽ നോക്കി കുത്തി ഇരിപ്പുണ്ട്......

ഞാൻ പുറത്തേക്കു നോക്കി ഇരുന്നു...എത്രയും പെട്ടന്ന് രക്ഷപ്പെടണം...... ട്രാവൽ ഏജൻസിയിൽ നിന്ന് ടിക്കറ്റ് വന്നാൽ ഉടൻ ഞാൻ മുങ്ങും......

അഗ്രഹാരത്തിൽ കടന്നപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടു എൻ്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലെ അലങ്കാരം.....

"ശ്വേതാ വെഡ്‌സ് വൈധവ്"

എല്ലാരും നേരത്തെ പദ്ധതി തയ്യാറാക്കിയിരുന്നു......ഞാൻ വൈധവിനെ നോക്കി.....പുച്ഛം മാത്രം.....വീട് നിറച്ചും ബന്ധുക്കൾ.....എന്തെക്കെയോ ചടങ്ങുകൾ..... എനിക്ക് ഭ്രാന്തു പിടിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നിയിരുന്നു..... ഒന്ന് കരയാൻ പോലും കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.....അമ്മാവും അപ്പവും അടുത്ത് വന്നു പോലുമില്ല.... മാമിയും അതെ......എനിക്കും അവരോടൊക്കെ വെറുപ്പ് തോന്നിയിരുന്നു......

പലരിൽ നിന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലായത് ഞാൻ പഠിക്കാൻ യു.എസ്സിൽ ആണ് പോയത് എന്നും......അവിടെ വെച്ച് വൈധവുമായി പ്രണയത്തിലായി എന്നും..മറ്റും...അവനു ചടങ്ങുകൾ ഇഷ്ടമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഒരു റിസപ്ഷന് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.....അതും അടുത്ത ദിവസം....

അടുത്ത ദിവസമാണ് ഞാൻ വൈദവിൻ്റെ വീട്ടിൽ പോവുന്നത് എന്നും അറിഞ്ഞു...വൈദവിൻ്റെ വീട് എന്നാൽ ഞങ്ങളുടെ വീടിൻ്റെ അടുത്ത ഭാഗം....വീട്ടിനകത്തുകൂടെയും വഴിയുണ്ട്...പുറത്തു കൂടെ നോക്കിയാൽ രണ്ടു വീട് എന്നെ പറയുള്ളു......അകത്തു വിശാലമാണ്..... എല്ലാരും ഓടി നടക്കുന്നു.....ചിരിക്കുന്നു... എന്റെ ഉള്ളു എരിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.... റിസപ്ഷൻ കഴിഞ്ഞു എന്നെ വൈധവിന്റെ വീട്ടിലേക്കു എല്ലാരും കൂടെ കൊണ്ട് പോയി....എന്തെക്കെയോ പറയുന്നു ചിരിക്കുന്നു..... എന്നോട് മാത്രം..അവനോടു ആരും സംസാരിക്കുന്നുമില്ല....ഒരു നോട്ടത്തിൽ തന്നെ എല്ലാരും നീങ്ങി നിൽക്കുന്നു...... അയാൾ മൊബൈല് നോക്കി ഇരിക്കുന്നു......കുറെ മാറി ഞാനും ഇരുന്നു....

അച്ചായൻ്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു......എനിക്ക് പോണം........ഞാൻ തലയിൽ കൈവെച്ചിരുന്നു.....

"ചേച്ചി....... സൂപ്പർ പണി അല്ലേ......." കിച്ചുവാണ് ....എന്നെ പരിഹസിക്കുന്നുണ്ട്..എങ്കിലും ആ കണ്ണുകളിൽ ഒരിറ്റു അലിവുണ്ടോ......

"പോടാ പുറമ്പോക്കു......."

"ഹഹ...... അത് ഞാനല്ല ....നിൻ്റെ കെട്ടിയോൻ...... പണ്ട് വിളിച്ചത് ഓർക്കുന്നുണ്ടോ....ഇപ്പൊ എന്തായി.." അവൻ വൈധവിനെയും നോക്കി പറഞ്ഞു......

"ആര് .....കെട്ടിയോനോ.......ഇതു തിരുട്ടു കല്യാണം താൻ........ഞാൻ അച്ചായൻ്റെയാ..... അച്ചായൻ്റെ മാത്രം......" എൻ്റെ ശബ്ദം ഉയർന്നതിനാലാവാം അവൻ്റെ ചിരി മാഞ്ഞു...ചുറ്റും നോക്കി...എന്നെ വലിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു മുറിയിലേക്ക് പോയി......അപ്പോഴും വൈദവ് മൊബൈൽ നോക്കി ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു...

"ചേച്ചി എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നേ........ പിന്നെ എന്തിനാ അച്ചായനെ വിട്ടു ...മുങ്ങിയത്...... സ്വന്തം കുഞ്ഞിനേയും വിട്ടു വന്നിട്ട്......"

"ഞാൻ എൻ്റെ അച്ചായനെ വിട്ടു വന്നത് എൻ്റെ കരിയറിന് വേണ്ടിയാണ്......അല്ലാതെ വേറെ ഒരു ജീവിതം മോഹിച്ചല്ല.......അച്ചായനെക്കാളും നല്ലതായി ഈ ലോകത്തു ആരുമില്ല..... എൻ്റെ അച്ചായനെ പോലെ സ്നേഹിക്കാൻ ഈ ലോകത്തു ആർക്കും കഴിയ്യില്ല......ആർക്കും ഒരാളെയും അങ്ങനെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയില്ല......" അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ കരഞ്ഞു.....

അവൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു......

"കഴിയും ചേച്ചി......ഒരാൾക്ക്....സാൻട്ര ചേച്ചിയ്ക്ക്‌.... ആ ചേട്ടൻ അത്രയും തീവ്രമായൊരു പ്രണയം സ്നേഹം അർഹിക്കുന്നു.......ചേച്ചിയ്ക്ക് അതിനു കഴിഞ്ഞില്ല.....അതുകൊണ്ടാ അച്ചായനും  മോൾക്കും സാൻട്ര ചേച്ചിയെ ദൈവം കൊടുത്തത്‌ ..... ചേച്ചി ഇനി അവരെ നോക്കണ്ടാ.....ആ അധ്യായം അവസാനിച്ചു....."

അവൻ്റെ വാക്കുകൾ ഹൃദയത്തെ കീറിമുറിക്കാൻ പോന്നതായിരുന്നു.....ആദ്യമായാണ് അവൻ എന്നോട് അത്രയും ഗൗരവത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നതു....

"ഇനി പുതിയ ജീവിതമാണ്....വൈദവ് ദേവ്....കെട്ടവനോ...നല്ലവനോ ....അപ്പാവുക്കു പോലും തെരിയാത്......ഹി ഈസ് സോഫ്റ്റ്‌വെയർ എഞ്ചിനീയർ, പ്രോഗ്രാമർ......കുറച്ചു കൂടെ വ്യെക്തമായി പറഞ്ഞാൽ ഹാക്കർ.......പ്രൊഫഷണൽ ഹാക്കർ......."

അവൻ പറഞ്ഞത് ഞാൻ ശ്രദ്ധയോടെ കേട്ടു........പ്രത്യേകിച്ചും അവസാനത്തേത്......ഹാക്കർ...... വേഗം കിച്ചൂനെ തള്ളി മാറ്റി എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി......പക്ഷേ ഞാൻ താമസിച്ചു പോയിരുന്നു.....

ഭാഗം 31

#തൈരും_ബീഫും#

"ഇനി പുതിയ ജീവിതമാണ്....വൈദവ് ദേവ്....കെട്ടവനോ...നല്ലവനോ ....അപ്പാവുക്കു പോലും തെരിയാത്......ഹി ഈസ് സോഫ്റ്റ്‌വെയർ എഞ്ചിനീയർ, പ്രോഗ്രാമർ......കുറച്ചു കൂടെ വ്യെക്തമായി പറഞ്ഞാൽ ഹാക്കർ.......പ്രൊഫഷണൽ ഹാക്കർ......."

അവൻ പറഞ്ഞത് ഞാൻ ശ്രദ്ധയോടെ കേട്ടു........പ്രത്യേകിച്ചും അവസാനത്തേത്......ഹാക്കർ...... വേഗം കിച്ചൂനെ തള്ളി മാറ്റി എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് ഓടി......പക്ഷേ ഞാൻ താമസിച്ചു പോയിരുന്നു.....

മുറിക്കുള്ളിൽ മൊബൈലും നോക്കി സോഫയിൽ കിടക്കുന്ന വൈദവ്....കുറച്ചു മാറി എൻ്റെ മൊബൈൽ കിടക്കുന്നു.......ഞാൻ വേഗം എൻ്റെ മൊബൈൽ എടുത്തു....സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി.......എന്നിട്ടു ഞാൻ പുറത്തേക്കു നടന്നു.....

"അവിടെ നിക്ക് ശ്വേതാ അയ്യരെ ......... " ഞാൻ നിന്നു...

"വാ...... ഇവിടെ ഇരിക്ക്....." ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നിന്നു ...അയാളെ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി......

അയാൾ കാലിന്മേൽ കാലിട്ടു എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു............

"ഞാൻ എന്തിനു നിങ്ങളെടുത്തു ഇരിക്കണം...... ഇവിടെ നിന്ന് പറയാൻ പറ്റുന്നത് പറഞ്ഞാൽ മതി......."

ഞാൻ പുച്ചത്തോടെ പറഞ്ഞു......അപ്പൊ അയാൾ വീണ്ടും ചിരിച്ചു...എന്നിട്ടു എന്നെ ആകെ ഒന്ന് നോക്കി......

"ആ മൊബൈൽ എടുത്തു എവിടെ പോവുന്നു........ജിമെയിൽ ആൻഡ് എഫ്.ബി പാസ്വേർഡ്‌സ് ഇപ്പോഴും മാറ്റിട്ടില്ല...അല്ലേ ......." ഞാൻ മിഴിച്ചു പോയി...ആയാൾ എണീറ്റു എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു......

"നിൻ്റെ എഫ്.ബി അക്കൗണ്ടും ജിമെയിലും എല്ലാം  മൂന്നു കൊല്ലം മുൻപേ ഹാക്ക് പണ്ണിയാച്ചു..... പാസ്സ്‌വേഡ്സ് അച്ചായൻ, എബിച്ചാക്കോ, സൊ ആൻഡ് സൊ............" അയാൾ എന്നെ നോക്കി വീണ്ടും ചിരിച്ചു......

എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.....മൂന്ന് വര്ഷം മുന്നേ അയാൾ നാട്ടിൽ വന്നിരുന്നു....ഞാനും  ആയാളും സംസാരിച്ചിട്ടു പോലുമില്ല....അന്നും അയാളുടെ ഭാവം പുച്ഛമായിരുന്നു......എന്നിട്ടും എൻ്റെ മൊബൈൽ ചോർത്തിയിരിക്കുന്നു......

"യൂ ബ്ലഡി ഇഡിയറ്റ്‌ ......തനിക്കു നാണമില്ലേ......." അയാൾ പൊട്ടി ചിരിച്ചു..... നടന്നു ചെന്ന് മുറിയുടെ വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു....

"നോട് അറ്റ് ആൾ.........എന്തിനു....അമ്മാവുക്ക് നമ്മ ഊര് പൊണ്ണു താൻ വേണം...മരുമകളായിട്ടു..... ഒരേ ഒരു ആഗ്രഹം... ബട്ട് ഐ ആം നോട് ഇന്ററസ്റ്റഡ് ഇൻ ഗെൾസ്...മെൻറ്റലി...... ഫിസിക്കലി ഐ

ആം ഒബ്‌സെസ്സ്ഡ് ............ഹഹ.......... അത് എൻ്റെ ശാരീരികമായ ആവശ്യമല്ലേ........ "

ഞാൻ അയാളെ തന്നെ നോക്കി .......

" മൂന്നു വര്ഷം മുന്നേ പെണ്ണ് നോക്കി വന്നു...... നിന്നെ കെട്ടാൻ എല്ലാരും പറഞ്ഞു......നിന്നെ കണ്ടപ്പോ എല്ലാരും പറഞ്ഞപോലെ മഹ്‌ലെക്ഷ്മി ആയി ഒന്നും എനിക്ക് തോന്നിയില്ല.... നിന്നിൽ ഒരു കള്ളി ഒളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട് എന്ന് തോന്നി...... കള്ളി ആണെങ്കിൽ നിന്നെ തന്നെ കെട്ടാം എന്ന് വെച്ചു..... അല്ലാതെ അഗ്രഹാരത്തിൽ ജനിച്ചു വളർന്ന കനകാംബരത്തിൻ്റെയും മുല്ലയുടെയും നൈർമല്യവും നിഷ്കളങ്കയും ഉള്ളവളെ കെട്ടിയാൽ ശെരിയാവില്ല....ഒന്നുകിൽ അവൾ കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു ഒരു വഴിയാകും.......അല്ല എങ്കിൽ അവൾ എന്നെ നന്നാക്കിയാലോ......അത് രണ്ടും എനിക്കിഷ്ടല്ല...... അതുകൊണ്ടു തന്നെ നിന്നിലെ കള്ളിയെ ഒന്ന് ചികഞ്ഞതാ...പക്ഷേ അന്ന്  കിട്ടിയില്ല......അത്യാവശ്യം ചുറ്റികളിയൊക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും ഒരു കള്ളിയാണ് എന്ന് തോന്നിയില്ല.....സോ നിന്നെ വേണ്ടാന്നു വെച്ചു...... പിന്നെ കുറെ പെൺപിള്ളേരെ നോക്കി.... ..എല്ലാരും സാധുക്കളായിരുന്നു........അതുകൊണ്ടു തിരിച്ചു പോയി........"

"പിന്നെ എന്തിനാ താൻ ഇപ്പൊ ഇങ്ങോട്ടു കെട്ടിയെടുത്തത്.......പുറമ്പോക്കു......." ഞാൻ പറഞ്ഞു അവസാനിപ്പിച്ചോ.....ആവോ ....എൻ്റെ ചെവിയിലൂടെ പൊന്നീച്ച പറന്നു......കണ്ണു മിഴിച്ചു ആ അസുരനെ ഒന്ന് നോക്കാനുള്ള സമയമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ അവൻ അടുത്ത ചെവിയിലും കൂടെ പൊന്നീച്ച പറപ്പിച്ചു........ ഞാൻ എൻ്റെ രണ്ടു ചെവിയും പൊത്തിപിടിച്ചു താഴേക്കിരുന്നു.......

ഇരു ചെവിയിലും ഒരു മൂളൽ മാത്രം....കവിളും തലയും ചേർന്ന് തരിച്ചിറങ്ങുന്ന വേദന...ഏതാനം നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഞാൻ തലപൊക്കി ചുറ്റും നോക്കി....ആ അസുരൻ എൻ്റെ അടുത്ത് ഇരിപ്പുണ്ട്.......മൊബൈലും കുത്തി......ഞാൻ പിടഞ്ഞു നീങ്ങി ഇരുന്നു..... പൊടുന്നനെ തല പൊക്കി അസുരൻ എന്നെ നോക്കി...... ചെറു ചിരിയോടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി ഇരുന്നു......

"ആണുങ്ങളെ ചീത്ത വിളിക്കുമ്പോ കുറഞ്ഞപക്ഷം രണ്ടു അടി താങ്ങാനുള്ള ആരോഗ്യം എങ്കിലും വേണ്ടേ......... ഡോക്‌ടറേ ....... "

ഞാൻ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു .......... എനിക്ക് രക്ഷപ്പെടണം......ആ ഒറ്റ ചിന്ത മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.....

"ഇന്ന് അടിക്കണം എന്ന് എനിക്ക് ഒരു ഉദ്ദേശവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......പക്ഷേ നീ മേടിച്ചേ അടങ്ങുള്ളൂ എന്ന് വെച്ചാൽ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും........." ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.......ആദ്യമായി ആണ് എന്നെ ഒരാൾ അടിക്കുന്നത്......എനിക്കതിയായ വെറുപ്പ് തോന്നി അയാളോട്.....ഞാൻ മുഖം വെട്ടി തിരിച്ചു...... അയാൾ എന്നെ നോക്കി വീണ്ടും ചിരിച്ചു.....

"ഒന്ന് നിർത്തുന്നുണ്ടോ നിങ്ങളുടെ ചിരി....എന്തിനാ....എന്നെ കല്യാണം കഴിച്ചത്....അപ്പ കാലു പിടിച്ചോ...അതോ....അപ്പയുടെ സ്വത്തു മോഹിച്ചോ..............മാമിയും പാട്ടിയും നിർബന്ധിച്ചോ.............എന്തിനു.?"

"ഇല്ലല്ലോ....... ഇത് ഒന്നുമല്ല..... നീ ഒരു തേപ്പുകാരി ആയതു കൊണ്ട്.....കള്ളി ആയതു കൊണ്ട്.......നൊന്തു പ്രസവിച്ച കുഞ്ഞിനെ പോലും വേണ്ടാന്നു വെച്ച് മുങ്ങിയത് കൊണ്ട്...... നിന്നെക്കാളും എനിക്ക് ചേർന്ന ഒരു പെണ്ണിനെ എനിക്ക് കിട്ടാനില്ല.......നമ്മൾ പെർഫെക്റ്റ് കപ്പിൾ ആണ്...... നിൻ്റെ തേപ്പു കഥ അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞു എല്ലാരേയും കൺവിൻസ്‌ ചെയ്‌തു നിന്നെ കെട്ടി......."

എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല...... ഞാൻ ഒരിക്കൽപോലും ശ്രദ്ധിക്കാത്തെ ഒരുവൻ എനിക്കിത്രയും വല്യ പണി തന്നിരിക്കുന്നു.......ഞാൻ പെട്ടുവോ......

അപ്പോഴേക്കും വാതിലിൽ മുട്ട് കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി...... ഇത് എൻ്റെ മുറിയാണ്......വൈദവ് എൻ്റെ മൊബൈൽ എടുക്കാതിരിക്കാൻ ഞാൻ ഓടി എൻ്റെ വീട്ടിലെ മുറിയിലേക്കാണ് വന്നത്...... ഇന്ന് ഞങ്ങൾ വൈദവിൻ്റെ വീട്ടിലാണ് നിൽക്കാൻ......

എനിക്കെങ്ങും തുറക്കാൻ വയ്യ.....ഒരു തിരുട്ടു കല്യാണവും അസുരനും.....വേണമെങ്കിൽ അവൻ തുറക്കട്ടെ...ഞാൻ അവനെ നോക്കി...... എവിടെ എന്നെയും വാതലിലോട്ടും നോക്കിയിട്ടു മൊബൈൽ നോക്കി ഇരിക്കുന്നു... തുടരെ തുടരെ മുട്ട് കേൾക്കുന്നു.....മാമിയുടെയും അമ്മയുടെയും ശബ്ദം......

കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ തന്നെ എണീറ്റ് വാതിൽ തുറന്നു...... എൻ്റെ കവിളും മുഖവും കണ്ടിട്ടാവണം അവർ രണ്ടും ഞെട്ടി...... പുറകിൽ അപ്പായും യും ഉണ്ട്.....

"വൈദൂ എന്നാ ഇത്..... പൊണ്ടാട്ടി മേൽ കൈവെക്കുന്നതു അസിംഗമാന വേലെ...." മാമിയാണ് ...പിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും നോക്കിയില്ല....

".പൊണ്ടാട്ടിയോ...... ഞാനോ........ഇത് തിരിട്ടു കല്യാണം താൻ...... "

"ശ്വേതാ...വാ മൂട്......." അമ്മയാണ്‌ .

"വൈദവ്......... വാട്ട് ഈസ് ഹാപ്പനിംഗ് ഹിയർ......." അപ്പയാണ്.

"സോറി അങ്കിൾ..... ആക്ച്വലി ശ്വേതാ എന്നെയും ഉങ്കളെയും തപ്പിച്ചു ഏമ്മാത്തി ഇങ്കേന്നു പോവറ്തുക്ക് പ്ലാൻ പണ്ണിയാച്ചു..... ദിസ് ഈസ് ഹെർ ടിക്കറ്റ്......ഓസ്ട്രലിയയിൽ മെൽബൺ യൂണിവേഴ്സിറ്റി യിൽ എല്ലാം ശരിയായിട്ടുണ്ട് എന്നും.....ഇതാണ് ഡീറ്റെയിൽസ്...ഞാൻ അങ്കിളിനു ഇപ്പൊ വാട്സാപ്പ് ചെയ്തു....."

മൊബൈൽ നോക്കി വളരെ ലളിതമായി അപ്പയോടു പറഞ്ഞ അസുരനെ ഞാൻ അത്യധികം ക്രോധത്തോടെ നോക്കി....... അവൻ എന്നെയും നോക്കി ഗൗരവത്തിൽ തന്നെ ഇടതു കണ്ണ് ചിമ്മി................അപ്പവും അമ്മാ വും ദഹിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിൽ എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു....

"ഞാൻ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ അപ്പാവോടും അമ്മയോടും ചെയ്യുന്നേ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ എന്നെ ചീത്ത വിളിച്ചു..... അതും തമിഴിൽ.....പലതും എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല.....എന്നെ അടിക്കാനും കൂടെ വന്നപ്പോൾ....... സോറി 'അമ്മ....സോറി ആന്റി .........."

ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി.....ഞാൻ എപ്പോഴാ ഇവനെ അടിക്കാൻ പോയത്.......

"അമ്മ..... ഇവൻ താൻ തിരുട്ടു....... ഡോ.....ഞാൻ എപ്പോഴാ തന്നെ അടിച്ചതു....." ഞാൻ അവനു നേരെ കൈ ചൂണ്ടി ശബ്ദം ഉയർത്തിയതും 'അമ്മ മുന്നോട്ടു വന്നു എനിക്ക് ഒറ്റ അടി.....അതിലും വലിയ വെടിക്കെട്ട് മുന്നേ കഴിഞ്ഞത് കൊണ്ട് ....ഒരു മരവിപ്പ്‌ മാത്രം.......'അമ്മ അടിച്ചപ്പോൾ മനസ്സു ഒരുപാട് വേദനിച്ചു......

"ഉൻ പുരുഷൻ താൻ....... വൈദൂ..... ന്യായപാകം വെച്ചുക്കൊ....."

"എൻ പുരുഷൻ ........ ഇത് തിരുട്ടു കല്യാണം താൻ....... ഞാൻ ഒരിക്കലും ഇത്............" എന്നെ പൂർത്തിയാക്കൻ സമ്മതിച്ചില്ല വൈദൂ......

"ലീവ് ഹേർ ആന്റ്റി...... ലെറ്റസ്‌ ഗിവ് ഹേർ സം മോർ ടൈം........"

'അമ്മ എന്നെയും വൈദൂനെയും നോക്കി ....

"ഗംഗ.....വാങ്കോ ...." അപ്പയും മാമിയും അമ്മയെ വിളിച്ചു പുറത്തിറങ്ങി.....

"അങ്കിൾ ഞങ്ങൾ ഇന്ന് ഇവിടെ കൂടാം" വൈദൂ വാതിൽക്കൽ നിന്ന് പറഞ്ഞു......വാതില അടച്ചു അവൻ വന്നു സോഫയിൽ ഇരുന്നു....... ചിരിയും ആരംഭിച്ചു......

എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നിട്ട് അവിടെ ഇരുന്ന ജഗ് കയ്യിലെടുത്തു നിലത്തെറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചു...... അപ്പോഴേക്കും അവൻ്റെ ചിരിയും തീർന്നു....... എണീറ്റ് എന്റടുത്തേക്കു ചുവടുകൾ വെച്ചു...ആ കണ്ണുകൾ എരിഞ്ഞു.. ഞാൻ പോലുമറിയാതെ എന്റെ ചുവടുകൾ പുറകോട്ടുമായി.... ഒടുവിൽ ചുവരിൽ വന്നടിച്ചു നിന്നു......

""ശ്വേതാ പത്തു നിമിഷം......അതിനുള്ളിൽ വൃത്തി ആക്കിയിരിക്കണം......." അസുരൻ മൊബൈലിലേക്ക് നോക്കി......

"ടൈം സ്റ്റാർട്സ് നൗ" അതും പറഞ്ഞു ചാരി നിന്നു. ഞെട്ടി ഞെട്ടി എനിക്ക് വയ്യ......ഞാൻ ദേഷ്യത്തിൽ നിലത്തു ചവിട്ടി....വെട്ടി തിരിഞ്ഞു....ഞാൻ പത്തു മിനിട്ടിലല്ല....ഒരു അര മണിക്കൂർ എടുത്തു...... പതുക്കെ ചെയ്തു..അവൻ പറഞ്ഞത് അക്ഷരം പ്രതി അനുസരിക്കാൻ എനിക്ക് മനസ്സില്ലായിരുന്നു.... അത്രയെങ്കിലും ചെയ്യേണ്ടേ.......... അസുരൻ കട്ടിലിൽ കയറി കിടന്നു.......ലൈറ്റും അണച്ചു....ഞാൻ ദേഷ്യത്തിൽ സോഫയിൽ കിടന്നു......

എൻ്റെ ഇരു കവിളിലും വേദന കൊണ്ട് എനിക്കുറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.... ഇക്കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ദിവസങ്ങൾ എൻ്റെ ജീവിതം മാറി മറഞ്ഞത്...... ഒപ്പം എൻ്റെ അച്ചായനെയും ഞാൻ ഓർത്തു...എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ട ആ പ്രണയം ഞാനോർത്തു.....ഇനി എനിക്ക് ഒരു തിരിച്ചു പോക്കുണ്ടാവില്ല... ഓസ്ട്രേലിയയിൽ പോകാൻ പറ്റില്ല... എനിക്ക് ഇനി ഒന്നും പ്ലാൻ ചെയ്യാനും പറ്റില്ല..... ഹാക്കർ ജന്തു എല്ലാം കണ്ടു പിടിക്കും.... കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു ഞാൻ നേരം വെളുപ്പിച്ചു.... രാവിലെ പല്ലു തേയ്‌ക്കാൻ പോലും പറ്റിയില്ല.....കുളിച്ചു പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ അസുരനെ കണ്ടില്ല...... രാവിലെ ഭക്ഷണം പോലും കഴിക്കാൻ പറ്റിയില്ല...ഞാൻ വേദനസംഹാരി കഴിച്ചു.... അസുരന്റെ അടുത്തോട്ടു പോയില്ല.....

അയാൾ മൊബൈൽ കുത്തലും വീഡിയോ കോണ്ഫറന്സും മറ്റുമായിരുന്നു......രാത്രി ആണെങ്കിലോ....ഹാക്കർ ചന്തുവിന് ഉറക്കമില്ല.....ലാപ്ടോപ്പും തുറന്നു വെച്ച് ഇരുപ്പാ...... എങ്ങേനെയും രക്ഷപ്പെടണം...... എൻ്റെ കയ്യിൽ .കാശില്ല....ആരോടും ചോദിക്കാനും പറ്റില്ല..... അച്ചായൻ്റെ അക്കൗണ്ട് തന്നെ ശരണം. ഞാൻ അന്ന് എടുത്ത കാശ് ട്രാവൽ ഏജൻസിക്കാർ കൊണ്ട് പോയി.....എനിക്ക് പോവാനും പറ്റിയില്ല......എന്തായാലും എങ്ങേനെയും എയർപോർട്ട് എത്തണം......ഓൺ അറൈവൽ വിസയുള്ള എങ്ങോട്ടെങ്കിലും അപ്പൊ ടിക്കറ്റ് എടുക്കുക പറക്കുക.... ഒരു ഓൺലൈൻ പരിപാടിയും വേണ്ടാ.... മോനെ ഹാക്കറേ...... നിന്നെ വിറ്റ കാശ് എൻ്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ട്...

ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി...... ഒരു ദിവസം എനിക്ക് അവസരം കിട്ടി...വൈദൂ  അവൻ്റെ അപ്പയുടെ വീട്ടിലേക്കു പോയ സമയം.......ഞാൻ വേഗം മുറിയിൽ വന്നു....എൻ്റെ പാസ്സ്പോര്ട് നോക്കി...... ഇന്നലെ കൂടി ഞാൻ നോക്കിയ പാസ്സ്പോര്ട് ...ഇന്ന് ഇല്ലാ..... എയർപോർട്ടിൻ്റെ തൊട്ടടുത്ത് ഏതെങ്കിലും അടുത്ത എ.ടി.എം നിന്ന് അവസാന നിമിഷം പൈസ എടുക്കാനായിരുന്നു പ്ലാൻ...... അതിനായി ഞാൻ എടുത്തു വെച്ച എബിയുടെ കാർഡുകളും കാണുന്നില്ല..... എനിക്ക് ഭ്രാന്തു പിടിക്കുന്ന പോലെ തൊന്നി...ഞാൻ അലമാര മുഴുവൻ നോക്കി...കണ്ടില്ല......ഞാൻ വൈദുവിൻ്റെ പെട്ടിയും അൽമാരായും മൊത്തം അരിച്ചു പെറുക്കി..... ഒന്നും കിട്ടിയില്ല......കുറച്ചു കോണ്ടം അല്ലാതെ......എനിക്ക് ഭ്രാന്തു പിടിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി....... എന്റെ സെര്ടിഫിക്കറ്റ്സ് പോലും ഇല്ലാ..... എനിക്ക് ഒന്ന് പൊട്ടി കരയാൻ തോന്നി......ഞാൻ ചുവരോട് ചേർന്ന് താഴെ ഇരുന്നു..... ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.......

"ഐ ആം ടോട്ടാലി ട്രാപ്പ്ഡ് ബൈ ദാറ്റ് ഹാക്കർ....... വൈദവ് ദേവ്......"

ഭാഗം 32

#തൈരും_ബീഫും

എത്രനേരം ഞാൻ ആ ഇരുപ്പു തുടർന്ന് എന്ന് അറിയില്ലാ......എന്നെ അന്വേഷിച്ചു ആരും വന്നുമില്ലാ ....ഞാൻ സമയം നോക്കി..... വൈദവ് വരാനുള്ള സമയമായി......മുറി ആകെ അലങ്കോലമായി കിടക്കുന്നു.... ഒരു കള്ളിയെ പോലെ അയാളുടെ മുന്നിൽ നിൽക്കാൻ എനിക്ക് മനസ്സില്ല..... ഞാൻ വേഗം മുറി വൃത്തിയാക്കാൻ തുടങ്ങി....താഴെ ഒരു കാർ വരുന്ന ശബ്ദം ..സംസാരം കേൾക്കുന്നു......അസുരൻ എത്തി...ഇപ്പൊ ചാടി പിടിച്ചു ഇങ്ങോട്ടു കയറി വരും....എപ്പോഴും എന്നെ അയാളുടെ കൺവെട്ടത്തു നിർത്തും..എൻ്റെ കൈകൾക്കും കാലുകൾക്കും വേഗത ഏറി......ഭ്രാന്തിളകി എല്ലാ വസ്ത്രങ്ങളും ഞാൻ പുറത്തേക്ക് വലിച്ചിട്ടിരുന്നു....... വേഗം ഞാൻ അയാളുടെ സാധനങ്ങൾ തിരിച്ചു വെച്ചു...... അയാളുടെ കോണ്ഡം ഞാൻ എടുത്തു ബാത്റൂമിൻ്റെ ജന്നൽ വഴി പുറത്തേക്കു കളഞ്ഞു.....അയാളുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ ഞാൻ ഭംഗി ആയി അടുക്കി വെച്ചു......ഒന്ന് കാർക്കിച്ചു തുപ്പിയാലോ എന്ന് ആലോചിച്ചു.....പിന്നെ ചിലപ്പോ തല്ലു കിട്ടിയാലോ എന്ന് ഭയന്ന് ചെയ്തില്ല.....അപ്പോഴേക്കും വാതിലിൽ മുട്ട് കേട്ടു.....ഞാൻ ഒതുക്കി തീർന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.....കുളിമുറിയിൽ ഷവർ തുറന്നു വിട്ടു.... കുറച്ചു നേരം തട്ടിയിട്ട് അയാൾ പോയി.... ഞാൻ എല്ലാം പഴയെ പോലെ എടുത്തു വെചു...ഞാൻ നേരത്തെ കുളിച്ചതാ......പിന്നെ ഹാക്കറിന് സംശയം തോന്നാതിരിക്കാൻ വീണ്ടും കുളിച്ചു.....

ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തത് പോലെ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി...... താഴെ എല്ലാരും ഉണ്ട്......പാട്ടിയും ഉണ്ട്..... മാമി മാമ കിച്ചു പിന്നെ അപ്പ ..... 'അമ്മ ഗൈനെക്കോളജിസ്റ് ആണ്.....അത് കൊണ്ട് തിരക്കാ.....ഹാക്കർനെ കണ്ടില്ലല്ലോ......

"ഹൈ പൊണ്ടാട്ടി......" എൻ്റെ പിന്നിലൂടെ ഒരു ബലിഷ്ഠമായ കൈ വന്നു ഇടുപ്പിലൂടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു എൻ ചെവിയോരം പറഞ്ഞു.....ഞാൻ എൻ്റെ കൈമുട്ട് വെച്ച് നല്ല ശക്തിയായി ഒരു ഇടി അവൻ്റെ വയറിൽ കൊടുത്തു.....കുതറി മാറി......

"പോടാ....... സ്റ്റുപ്പിഡ് ...... "

അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ അമർഷം നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു......

ഞാൻ കുറച്ചു മാറി നിന്നു.....എനിക്ക് അവൻ്റെ മുഖം കാണുംതോറും സമനില തെറ്റുന്ന പോലെ തോന്നുന്നു...... അവൻ്റെ കൈ തൊട്ട ഭാഗം പൊള്ളുന്നു.....

"എൻ്റെ ശരീരത്തിൽ എങ്ങാനും തൊട്ടാൽ ഉണ്ടല്ലോ...... നീ പോലും അറിയാതെ നിന്നെ ഞാൻ ഇല്ലാണ്ടാക്കും...ഒരൊറ്റ ഡോസ് മതി.....നീ ഹാക്കർ ആണെങ്കിലേ ഞാൻ ഡോക്‌ടറാ ........" ഞാൻ മറുപടിക്കു നിന്നില്ല.....ഞാൻ തിരിഞ്ഞു മാമിയുടെ അടുത്ത് പോയി ഇരുന്നു......ഹാക്കർ അവിടെ നിന്ന് എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ട്....

എന്നെ കുറച്ചു നേരം നോക്കിയിട്ട് അയാൾ മുകളിൽ കേറി പോയി..... ഞാനവിടെ ഇരുന്നു......പാട്ടി എന്തെക്കെയോ പണ്ടത്തെ കാര്യം പറയുന്നു....എല്ലാരും ചിരിക്കുന്നു.....എനിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....മോണകാട്ടി ചിരിക്കുന്ന പാട്ടിക്കു ഒറ്റ തൊഴി വെച്ച് കൊടുക്കാൻ തോന്നി.....എൻ്റെ ജീവിതം ഇങ്ങനെ ഇല്ലാണ്ടാക്കിയതെല്ലാം ഇവരും കൂടി ചേർന്നാണ്.... അപ്പാവും അമ്മാവും ചേർന്ന് എന്നെ അയാൾക്ക് കൊടുത്തിരിക്കുന്നു......മനസ്സു കൊണ്ട് പോലും ആഗ്രഹിക്കാതെ തികച്ചും അപരിചിതനായ ഒരാൾ എൻ്റെ ശരീരത്തിൽ തൊടുക.....എപ്പോ വേണമെങ്കിലും അയാൾക്ക് എന്നെ കീഴ്പ്പെടുത്താം .....എൻ്റെ ജീവിതത്തെ ഇങ്ങനെ ഒരു അരക്ഷിതാവസ്ഥയിൽ എത്തിച്ചിട്ടു എല്ലാം കൂടി ചിരിക്കുന്നു.....ഞാൻ അടുത്തിരുന്ന ഫ്‌ളവർ വെസ് എടുത്തു ഗ്ലാസ് കൊണ്ടുള്ള നടുമേശയിൽ എറിഞ്ഞു......ചില്ലു പൊട്ടി നാല് പാടും വീണു...എല്ലാരുടെയും ചിരിയും തീർന്നു.....

"ശ്വേതാ......." അപ്പയാണ്.......

ഞാൻ ഒന്നും .മിണ്ടിയില്ല.......പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി നടന്നു.....വീടിനു പുറത്തേക്കു ഞാൻ വന്നിട്ടു ഒരുപാട് കാലങ്ങളായിരുന്നു...... ഈ വഴികളിലൂടെ നടന്നിട്ടു......ഇരുവശങ്ങളിലും കോലങ്ങളും കനകാംബരവും മുല്ലയും പിച്ചിയും ചൂടിയ സ്ത്രീകളും..... എല്ലാവരിലും ചിരി സന്തോഷം...തമാശകൾ പറയുന്നു...ചിരിക്കുന്നു......ഞാനും അവരിൽ ഒരാളായിരുന്നു....എന്നാൽ ഇന്നു......എല്ലാരും എന്നെ നോക്കി പുച്ഛിക്കുന്നു...ഈ ലോകം എനിക്ക് അന്യമായി തുടങ്ങി.....എൻ്റെ സ്വപ്നങ്ങൾ ഒന്നും എന്റേതല്ലാതായി തുടങ്ങി.......നടന്നു നടന്നു.....അമ്പലത്തിൽ എത്തി......പ്രാർത്ഥിക്കാൻ തോന്നിയില്ല......എന്ത് പ്രാർത്ഥിക്കാൻ...... കുറച്ചു നേരം അവിടെ പടവുകളിൽ ഇരുന്നു......അപ്പോഴേക്കും കിച്ചു എത്തി......

"ഇവിടെ ഇരിക്കുവാണോ.....വാ .....നേരം ഇരുട്ടി......"

"എതുക്ക്......ഞാൻ എന്തിനു അവിടെ വരണം......അവിടെ എനിക്ക് ആരാ ഉള്ളത്... " ഞാൻ വിതുമ്പി....... അവൻ എന്റൊപ്പം ആ പടവുകളിൽ ഇരുന്നു.

"ചേച്ചി........ എല്ലാരും ചേച്ചിയ്ക്ക് നല്ലൊരു ജീവിതം അല്ലേ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്..........."

"ഒന്ന് നിർത്തുന്നുണ്ടോ കിച്ചു...... അവിടെ എല്ലാ പേരും എൻ്റെ പതനം ആണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്....ഞാൻ പാപ ജന്മം എന്ന് പാട്ടിയും അമ്മാവും സ്ഥിരം പറയാറുണ്ടല്ലോ.....അവരും സ്വാർത്ഥർ തന്നെയാണ്....അല്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ പിന്നെ അവരെന്തു കൊണ്ട് എന്നെ പറഞ്ഞു തിരുത്തി തിരിച്ചു അച്ചായൻ്റെയും മോളോടുമൊപ്പം കോണ്ടാക്കിയില്ല.... ഒരു സപ്പോർട് എനിക്ക് തന്നില്ല....... എനിക്കറിയാം അവരുടെ മനസ്സിലിരുപ്പ്......" ഞാൻ ഒന്ന് നിർത്തി.....കണ്ണീർ തുടച്ചു.....

"അവർക്കു വലുത് അവരുടെ അഭിമാനമാണ്.... അന്യ മതസ്ഥനെയും അവൻ്റെ മകളെയും എങ്ങനെ ഉൾക്കൊള്ളും......അഥവാ അങ്ങനെ ഉൾകൊണ്ടാൽ ഈ അഗ്രഹാരം അവരെ അംഗീകരിക്കുമോ.....ഞാൻ വീണ്ടും തിരിച്ചു അച്ചായ്ന്റടുത്തു പോകാതിരിക്കാനാണു ആ അസുരനെ കൊണ്ട് എന്നെ കല്യാണം കഴിപ്പിച്ചത്....അല്ലാതെ എനിക്ക് നല്ല ജീവിതം ഉണ്ടാവാനൊന്നുമല്ല.....എൻ്റെ മേൽ അവർ ആരോപിക്കുന്നത്‌ അവരുടെ തെറ്റും സങ്കുചിത മനോഭാവം കൂടെയാണ്........അവർ നല്ലൊരു മാതാപിതാക്കൾ അല്ല...... അവർക്കു എന്നോട് ഒരു ഉത്തരാവാദിത്വവും ഇല്ല...... ദേ ആർ മൈ കഴ്സ് (ശാപം)" അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ എൻ്റെ രണ്ടു കണ്ണുകളും തുടച്ചു.....

കിച്ചു എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു......പിന്നെ പതുക്കെ ചോദിച്ചു.....

"ചേച്ചിയും ഒരു അമ്മയാണ്...ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ.....ചേച്ചി അവളുടെ ശാപമോ അനുഗ്രഹമോ...?... "

അവൻ്റെ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ ഞാൻ തല കുമ്പിട്ടു ...ശെരിയാണ്.....ഞാൻ അവൾക്കു ശാപമാണ്...... ഒരിക്കൽ പോലും ഞാൻ നോക്കി ചിരിക്കാത്തെ ഉമ്മ വെക്കാത്തെ എൻ്റെ മോൾക്ക് ഞാൻ ശാപമല്ലേ.......

"വിതച്ചതേ കൊയ്യാൻ പറ്റുള്ളൂ ചേച്ചി....... "

എൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞുമായി നടന്നു വരുന്ന ദമ്പതികൾ...ആദ്യമായി എൻ്റെ മാറിടം വേദനിച്ചുവോ.......

കുറച്ചു നേരം കൂടെ അവിടെ ഇരുന്നിട്ടു ഞാൻ കിച്ചുവിനോടൊപ്പം വീട്ടിലേക്കു പോയി......എല്ലാരും എന്നെ കുറ്റവാളിയെ പോലെ നോക്കി.....അസുരൻ മൊബൈലുമായി അവിടെ ഇരിപ്പ്ണ്ട്....ഞാൻ ആ ഭാഗത്തേക്കു ദൃഷ്ടി പായാതെ ശ്രദ്ധിച്ചു .....അപ്പാവും അമ്മാവും എന്നെ വഴക്കു പറഞ്ഞു......ഉപദേശിച്ചു......പാട്ടിയോട് ക്ഷമ പറയാൻ പറഞ്ഞു... ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല......

"എന്നെ നിങ്ങൾ വേണമെങ്കിൽ ഇവിടന്നു പുറത്താക്കിക്കോളു...... ഞാൻ ഇങ്ങെനെയൊക്കെ പെരുമാറുള്ളു......."

അപ്പാവും അമ്മാവും തളർന്നു ......എന്നെ നോക്കി എന്തോ പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് പോയി.....പാട്ടി എന്നോട് ഇന്നും മിണ്ടീട്ടില്ല..... മാമിയും മാമാവും പകച്ചു പോയി.....ആഗ്രഹാരത്തിൻ്റെ പരിശുദ്ധിയും നന്മയും ആഗ്രഹിച്ചു വന്നവർ ......തകർന്നു തരിപ്പണമായി.....എന്നാൽ അസുരൻ.....അവൻ്റെ മുഖത്ത് പുച്ചമല്ലാതെ ഒരു വികാരം ഞാനാദ്യമായി കണ്ടു.....അവൻ ചിരിച്ചു.....

"ഞാൻ വിചാരിച്ചതിലും അപ്പുറമാണ് നീ........ കൊള്ളാം....... ഇന്ട്രെസ്റ്റിങ് ......എബി ചാക്കോയെ കുറ്റം പറയാൻ പറ്റില്ല......."

അന്ന് വലിയ പ്രശ്നങ്ങളില്ലാതെ അവസാനിച്ചു..... പിന്നീട് അയാൾ എന്നെ ശല്യം ചെയ്യാൻ വന്നിരുന്നില്ല.....എൻ്റെ സെര്ടിഫിക്കറ്റ്സ് അസുരൻ ഭദ്രമായി വെച്ചിട്ടുണ്ടാകും എന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുള്ളത് കൊണ്ട് ഞാൻ ചോദിക്കാനും .പോയില്ല....എന്നാൽ അവൻ്റെ പ്രധാനപ്പെട്ട സാധനം ഞാൻ കളഞ്ഞല്ലോ......അത് അവനു ചോദിക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.....

"മനൈവി അധികാരം ഒക്കെ കാട്ടി തുടങ്ങിയോ......എൻ്റെ ഒരു സാധനം മിസ്സിംഗ് ആണല്ലോ......"

ലാപ്ടോപ്പിൽ നിന്ന് തലപൊക്കി എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു......

"എൻ്റെയും ഒരുപാട് സാധനങ്ങൾ മിസ്സിംഗ് ആണ്......"

ഞാനും പറഞ്ഞു...... അപ്പോൾ അവൻ ലാപ്‌ടോപ്പിന് മുകളിലൂടെ എന്നെ നോക്കി........

"തപ്പിച്ചു പോവമൂടിയാത് കണ്ണാ...... യു ഹാവ് ലോക്ക്ട്......ഫോർ എവർ......." എന്നും പറഞ്ഞു എനിക്ക് ഒരു ഫ്ലയിങ് കിസ് തന്നു.....ഞാൻ മുഖം വെട്ടി തിരിച്ചു ഇറങ്ങി പോയി.....അന്ന് ഞാൻ കരുതിയത് അത് അവൻ്റെ വ്യാമോഹം ആയിരുന്നു എന്നായിരുന്നു......പക്ഷേ അവൻ ഒരു അസുരൻ തന്നെയായിരുന്നു.....എന്നെങ്കിലും ഒരു ദേവനായിരുന്നു എങ്കിൽ എന്ന് മോഹിച്ചു പോവുന്ന അസുരൻ.... അയാൾക്ക്‌ അസുര ഭാവം ആണ് ഇഷ്ടം..... അല്ലെങ്കിലും ദേവനെ വഞ്ചിച്ചു കടന്നവൾക്കു അസുരൻ തന്നെ ശരണം.....

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

"ഒന്ന് വേഗം എഴുതു അപ്പായി..... മമ്മ ഇപ്പൊ വരും......." മ്മടെ ഈവ്സ് ആണേ.... ഞാനവൾക്കു ഹോം വർക്ക് എഴുതികൊടുക്കുവാന്നെ

"ആ എഴുതുവാ.... ഇവിടെ വന്നു നിക്കാണ്ട് ആ വാതലേ പോയി നോക്ക്..... കഴിഞ്ഞ തവണ ജസ്റ്റ് മിസ് ആയിരുന്നു...."

"ഓക്കേ...അപ്പ......" അതും പറഞ്ഞു വാതിലിൽ പോയി നിന്നു..... ഞാൻ കൊള്ളാത്ത അക്ഷരത്തിൽ ഒക്കെ എഴുതി കൊടുക്കുന്നു....സാൻട്ര വന്നു വഴക്കു പറഞ്ഞു മായ്ചിട്ടു അവളെ കൊണ്ട് എഴുതിപ്പിക്കും......അല്ലാതെ അവൾ ഭയങ്കര കള്ളിയാ....

"അപ്പ...... ഒന്ന് നൈസായിട്ടു എഴുതിയെക്കെന്നേ...... പ്ളീസ്......" കൈകൂപ്പി പറയുവാ.....

"ഞാൻ സ്കൂളിളേൽ ഒന്നും പോയിട്ടില്ലാല്ലോ..... എനിക്ക് ഇങ്ങനെ അറിയാവുള്ളൂ......" ഞാൻ നിഷ്‌കു ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു....

"സാരമില്ല അപ്പായി..... ഇപ്പൊ കുറച്ചൊക്കെ നടക്കാലോ.....എന്നിട്ടു മമ്മ അപ്പയെയും സ്കൂളിൽ ചേർക്കും......" എന്നോട് ചേർന്നിരുന്നു ആശ്വസിപ്പിക്കുവാ......ആ കുഞ്ഞികൈകൾ കൊണ്ട് കവിളിൽ പിടിച്ചു.....

"എന്ന ഓ.കെ അപ്പയ്ക്കും ഈവ്സും  ഒരുമിച്ചു സ്കൂളിൽ പോകാലോ....."

"അത് കൊള്ളാല്ലോ......അപ്പൊ അപ്പായി എനിക്ക് ക്ലാസ് വർക്കും ചെയ്തു തരുവല്ലോ......" ഈശോയെ......ഈ മടിച്ചികോത......ഞാൻ അവളെ മടിയിൽ ഇരുത്തി നെറുകയിൽ ഉമ്മ വെച്ചു.....

ഉടനെ അവൾ കണ്ണടച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കുവാ

"മാതാവേ, അപ്പായിക്കു എല്ലാം മാറി നന്നായി നടക്കാനും ഓടാനും ചാടാനും പറ്റണേ...എന്നെയും മമ്മയെയും ബീച്ചിലും പാർക്കിലും മൂന്നാറും ഊട്ടിയിലും സിംഗപ്പൂരും ദുബായിലും........." ഒന്ന് നിർത്തി പുള്ളിക്കാരി ആലോചനയിലാണ്....

സ്ഥലങ്ങളുടെ നീണ്ടനിര കേട്ട് മിഴിച്ചു നിൽക്കുന്ന എന്നോട്...

"....... പിന്നെ എന്നാ........അപ്പുറത്തെ റൂമിലെ ആരവിൻ്റെ അച്ഛൻ എവിടെയാ അപ്പായി............"

ഞാൻ പതറിപ്പോയി..... അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ ഒരു അപ്പാപ്പൻ ഉണ്ട്..അയാളുടെ മകൻ്റെ മകനാണ് ആരവ്.... ഈവസിൻ്റെ ആത്മമിത്രം...... രണ്ടാഴ്ച ആയിട്ടുള്ളു.....

"ഫിലാഡൽഫിയ......"

"ആ...അതന്നെ ...ഫിഡേഡിഫി ....."

"അല്ല.....ഫിലാഡൽഫിയ "

"ആ.....ഫിലാൽഫിയ......"

"അല്ലാ ഈവകുട്ടി....... ഫിലാഡൽഫിയ...."

"അതൊക്കെ മാതാവിനറിയാം അപ്പായി....... ഇത് മതി.... " പുത്രിയാണെ.....ആധുനിക വിശ്വാസി....

"എന്നാ പിന്നെ അത് മതി....." ഞാനും സമ്മതിച്ചു.

"അവിടൊക്കെ അപ്പായിക്ക് കൊണ്ട് പോകാൻ പറ്റണേ..... അപ്പായി ഒരിക്കലും മമ്മയെ വിട്ടു ദൂരെ പോവല്ലേ......." ഒടുവിലെ പ്രാർത്ഥന എന്നെ ഒന്ന് കുത്തി വേദനിപ്പിച്ചുവോ.....

ഞാൻ എഴുത്തു നിർത്തി മോളെ നോക്കി...

"അത് എന്ന മോള് അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ...... അപ്പായി എവിടെ പോവാനാ....."

"അല്ല......മമ്മ പറഞ്ഞു അപ്പായിക്കു കാലു ശെരിയാവുമ്പോ അപ്പായി ബൈക്കേല് ദൂരെ പോവും എന്ന് ..... എന്നെയും കൊണ്ട് പോവുമെന്നു പറഞ്ഞു....... മമ്മാനെ കൊണ്ട് പോവില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു......."

ആ വാക്കുകൾ എൻ്റെ ആഴങ്ങളിൽ കുത്തി ഇറങ്ങി........അത് പറയുമ്പോ സാന്ഡിക്ക് എന്ത് മാത്രം വേദനിച്ചിട്ടുണ്ടാവും.....

"അതെന്ന അപ്പായി...മമ്മാനെ കൊണ്ട് പോവാത്തെ......" അവൾ എൻ്റെ മടിയിലിരുന്ന് തലപൊക്കി നോക്കി....

"ആര് പറഞ്ഞു മമ്മയെ മാത്രം കൊണ്ട് പോവുകേലാ എന്ന്...... ഈവ്‌സിനെയും കൊണ്ട് പോവുകേലാ...... ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് പോയി അടിച്ചു പൊളിക്കും......"

"..... കള്ള...അപ്പായി......" എന്നും പറഞ്ഞു  എൻ്റെ മുടി കൊളമാക്കി......ഓടി കളഞ്ഞു കുറുമ്പി.....

"അപ്പായി...... എഴുതിക്കോ ...മമ്മ ഇപ്പൊ വരും...." എന്നും പറഞു അവൾ വാതിലിലേക്ക് ഓടി...

ഞാൻ എഴുതി തീരാറായപ്പോ ഓടി വരുന്നു കുറുമ്പി......

"എത്തി അപ്പായി ... മമ്മ എത്തി......"

എൻ്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് ബുക്കും പെന്സിലും വാങ്ങി ആശാത്തി മേശയിൽ പോയിരുന്നു എഴുതാൻ തുടങ്ങി.....ഇപ്പൊ നിലവിളിയൊക്കെ കുറഞ്ഞു അവളുടെ.....കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല....അപ്പുറത്തെ ആരവ് ആത്മമിത്രം കേൾക്കും....അതവൾക്കു ക്ഷീണമാണ്.....

സാൻട്ര ഒന്ന് വീട്ടിലോട്ടു പോയതാണ്.....ഇപ്പോൾ എനിക്ക് സ്വന്തമായി എഴുന്നേൽക്കാനും ഒരു വോക്കിങ് സ്റ്റിക് ഉപയോഗിച്ചു നടക്കാനും കഴിയും...അവൾ വന്നു അപ്പുറത്തെ മുറിയിലെ ആൾക്കാരുമായി സംസാരിക്കുന്നതു എനിക്ക് ജെന്നലിൽ കൂടെ കാണാമായിരുന്നു..... അപ്പുറത്തെ ആരവിൻ്റെ അച്ഛന് ഒരു മുപ്പത്തഞ്ചു വയ്യസ്സു വരും...സാൻട്രയെ കാണുമ്പോൾ ഭയങ്കര കുശലാന്വേഷണം ആണ്..... നോട്ടം ഒന്നും അത്ര പന്തിയല്ല..... അയാളുടെ ഭാഗത്തു നിന്ന് നോക്കുമ്പോ അഞ്ചു വര്ഷം കിടപ്പിലായ ഭർത്താവാണല്ലോ ഞാൻ..... അപ്പോൾ എൻ്റെ ഭാര്യയെ ആലോചിച്ചു വല്ലാത്ത ആകുലത ഭവാന് ഉണ്ടാവും....അയാളുടെ അമ്മയും ഒപ്പം ഉണ്ട്... സാൻട്ര രണ്ടു പേരോടും സംസാരിക്കുവാണു.....ഞാനിവിടന്നു നോക്കുമ്പോ എനിക്കു ഭാവാൻ്റെ മുഖം നന്നായി കാണാന്നെ.........ആ മുഖത്ത് മാറിമറിഞ്ഞ ഭാവങ്ങൾ കൊണ്ടാവും ഞാൻ പതുക്കെ വാക്കിങ് സ്റ്റിക് കുത്തി എണീറ്റു.....വാതിലിലേക്ക് നടന്നു....... സാൻട്ര അങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞു വർത്തമാനം പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....ഒരു പീച്ച കളർ ബ്ലൗസും വെള്ളയും പീച്ചും കലർന്ന കോട്ടൺ സാരി ആയിരുന്നു....മുടി അഴിച്ചിട്ടുണ്ട്.....അവൾ എന്നെ കണ്ടിരുന്നില്ല..ആ അമ്മയോട് എന്തെക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നു..... ഭവാൻ പിന്നെ ചുറ്റുമുള്ളത് ഒന്നും കണ്ടില്ല....

"മോളെ...സാൻഡി............. " ഞാനാണേ .....നല്ലോണം പഞ്ചാര ഉണ്ടായിരുന്നേ..... സാൻട്ര പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.....ആ നിൽപ്പ് കണ്ടാൽ അറിയാം കിളികൾ ഒന്നും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......ഞാൻ അങ്ങനെ അവളെ വിളിക്കാറില്ലല്ലോ....ഞാൻ നടന്നു അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് തോളിലൂടെ കയ്യിട്ടു ചേർത്ത് നിർത്തി....

"എന്താ വൈകിയത്...... എത്ര നേരായി ഞങ്ങൾ കാത്തിരിക്കുന്നു... നീയില്ലാതെ എനിക്ക് പറ്റില്ല എൻ്റെ സാൻട്ര കൊച്ചേ....." ഞാനവളുടെ നെറ്റിമേൽ എന്റെ നെറ്റി മുട്ടിച്ചു........ഈശോയേ അവൾക്ക് ശ്വാസം ഉണ്ടോ എന്ന് തന്നെ എനിക്ക് സംശയമായിരുന്നു......

ഞാൻ ഭവാനെ നോക്കി......കിളിയും പറന്നു വായും തുറന്നു ചിരിക്കാനോ കരയണോ എന്നറിയാതെ നിൽപ്പുണ്ട്.....

"ആന്റി മോൻ്റെ ഭാര്യയെ കൊണ്ട് വന്നില്ലേ......" ഞാൻ ആ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു..

"അത് ഇല്ല.......എന്താ മോനെ......."

"ഇല്ലാ ഈവമോൾക്കു ഒന്ന് ഫിലാഡൽഫിയയിൽ പോണമായിരുന്നു.....അതുകൊണ്ടാ..... അവിടെ നേഴ്സ് അല്ലായോ.....എനിക്ക് ഒന്ന് പരിചയപ്പെടുകയും ചെയ്യാമായിരുന്നു......." ഞാനാണേ...ആന്റ്റി യാന്ത്രികമായി തലയാട്ടി...... ഭവാൻ നിന്നിടം ശൂന്യമായിരുന്നു......

"എന്നാ പിന്നെ ഞങ്ങളങ്ങോട്ടു......" എന്നും പറഞ്ഞു സാൻട്രയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു ഞാൻ ഞങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറി വാതിൽ അടച്ചു.... എന്നിട്ടു ജെന്നലിൻ്റെ വിരി മാറ്റി നോക്കിയപ്പോൾ ഭവാൻ ഇങ്ങോട്ടു നോക്കി നിൽക്കുന്നു...ഞാൻ നന്നായി തുറന്നു അങ്ങോട്ട് നോക്കി......

"എന്നതാ ചേട്ടായീ ഭാര്യയെ ഓർക്കുവാന്നോ......" ഭവാൻ എൻ്റെ അപ്രതീക്ഷിതമായ ചോദ്യം കേട്ട് ഒന്ന് വിറച്ചുവോ.......

"ഭാര്യ എന്ന പേര് കേൾക്കുമ്പോ പോലും വിറയ്ക്കും.....എന്നിട്ടാണ്.." എൻ്റെ ആത്മഗതമാണു.... ഞാൻ ജന്നൽ അടച്ചു കുറ്റി ഇട്ടു തിരിഞ്ഞതും ഞാൻ കണ്ടത് എന്നെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന സാൻട്രയാണ്.......ആ കണ്ണുകളിൽ കുസൃതിയാണോ പ്രണയമാണോ കൊതുകമാണോ..അറിയില്ല.....

"എന്നതാടീ..... ഇവിടെ എബി ചാക്കോയുടെ ഭാര്യ അല്ലായോ....എല്ലാരുടേയും മുന്നിൽ......അപ്പൊ വേറൊരുത്തനും നോക്കണ്ട അങ്ങനെ......അല്ലേൽ തന്നെ നീ അവനെ ശ്രദ്ധിക്കാത്തതു കൊണ്ടാ....ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നേൽ ഇപ്പൊ സാൻട്ര22 ഫീമെയിലെ ആയേനെ....."

ഞാൻ നടന്നു അവളുടെ അടുത്തെത്തി......അവൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു......

"ഇങ്ങനെ മിണ്ടാതെ നിൽക്കാണ്ട് എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് പറ കൊച്ചേ......"

അവൾ പതുക്കെ അടുത്ത് വന്നു......എൻ്റെ തോളിൽ പിടിച്ചു ഒന്ന് ഉയർന്നു ചെവിയോരം പറഞ്ഞു.....

"യു ആർ ഓസ്‌മോ എബിച്ചാ.......ആസ് ആൽവേസ്......"

ഭാഗം 33

#തൈരും_ബീഫും

"യു ആർ ഓസ്‌മോ എബിച്ചാ.......ആസ് ആൽവേസ്......"

ആ വാക്കുകൾ എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൻ്റെ അടിത്തട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങി ചെന്നത് പോലെ .....അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറച്ചും പ്രണയമായിരുന്നു..... എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു അവൾ ഈവ യുടെ അടുത്തേക്ക് പോയിരുന്നു...... ഞാൻ കട്ടിലിലും...ഞാൻ വെറുതെ ടീവീ ചാനലുകൾ മാറ്റി കളിച്ചെങ്കിലും എന്നിലും ഒരു ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു..... പതിമൂന്നു വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുന്നേ ഞാൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ കണ്ടത് പ്രണയമായിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നു..... ഞാൻ അനുവാദമില്ലാതെ അവൾ ചുംബിച്ചപ്പോഴും തലങ്ങും വിലങ്ങും എന്നെ അവൾ അടിച്ചപ്പോഴും അവൾ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു......അതും പ്രണയമാണ് എന്ന് ഞാൻ ഇന്ന് അറിയുന്നു....

കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഈവ എത്തി.....എന്നിട്ടു എന്നോടൊരു ചോദ്യം.....പകച്ചു പോയി ഞാൻ.....

"ഞാൻ കണ്ടു......" ഒരു തെല്ലു നാണത്തോടെ ചോദിക്കുന്നു....

"എന്ത്......"

"മമ്മ അപ്പയ്ക്ക് കവിളിൽ ഉമ്മ തന്നല്ലോ........" എന്നിട്ടു വാ പൊത്തി ചിരിക്കുന്നു....

"ഈശോയേ എപ്പോ......?...."

"കള്ളം പറയണ്ടാ.....ഞാൻ കണ്ടതാ..............."

"നീ എന്നാ കണ്ടെന്നാ....... ? എനിക്ക് ഒരു ഉമ്മയും കിട്ടീല്ല...നിൻ്റെ മമ്മ ഇന്ന് വരെ എന്നെ ഉമ്മ വെച്ചിട്ടില്ലല്ലോ.......?." ഞാൻ പരിഭവത്തോടെ പറഞ്ഞു....അവൾ സംശയത്തോടെ എന്നെ നോക്കി......

"ആര് പറഞ്ഞു.....എപ്പോഴും ഞാനും മമ്മയും കൂടെ അല്ലായോ പപ്പയെ ഉമ്മ വെക്കുന്നെ..... പപ്പ ഉറങ്ങുമ്പോഴൊക്കെ മമ്മ ഉമ്മ വെക്കുവല്ലോ....."

അപ്പൊ അവൾ എനിക്കിപ്പോഴും ഉമ്മ തരാറുണ്ട്......"അത് ഉറങ്ങുമ്പോ അല്ലേ....." ഞാൻ കൃത്രിമ ദുഃഖത്തിൽ പറഞ്ഞു...പക്ഷേ പണി പുറകെ വന്നുവല്ലോ.....

"ഇപ്പൊ ശെരിയാക്കി തരാം......മമ്മാ ......മമ്മാ ....." കുറുമ്പി അലറി വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി.....ഈശോയെ സാൻട്രയോട് ഇവൾ എന്ത് പറയാൻ പോവുന്നു എന്ന അതിയായ ഭയത്താൽ ഞാൻ അവളെ പിടിചു വെച്ചു വാ പൊത്തി......

"എന്നാ....മോളേ ......" സാൻട്രയാണെ.....

"ഒന്നുല്ലാ......." ഞാനാണു..

കുറുമ്പി എൻറെ കയ്യിൽ ഒരു കടി വെച്ച് ഓടി സാൻട്രയുടെ അടുത്തെത്തി......

"എന്നതാ ഈവകുട്ടി.....മമ്മയോട് പറ......" ഈശോയെ ആ കുരിപ്പു എല്ലാം വിളിച്ചു പറയും.....ഞാൻ അവളെ നോക്കി പറയല്ലേ എന്നൊക്കെ കാണിക്കുന്നുണ്ട്..

"സീക്രട്ടാ.........." കുറുമ്പി എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു.....ഒരു നേരിയ ആശ്വാസം....

"ഇത് പറ്റുകേല....ഇപ്പൊ അപ്പയ്ക്കും മോൾക്കും ഭയങ്കര സീക്രെട്സാ .....എന്നെ കൂട്ടുന്നില്ല...ഞാൻ കൂട്ടില്ലാ...." സാൻട്രയാണ് ...... ഞാൻ ഇപ്പൊ പെടുമെന്നാ തോന്നുന്നേ...

ആ കുരുപ്പ് എന്തോ സാൻട്രയുടെ ചെവിയിൽ പറയുന്നുണ്ട്.....സാൻട്ര എന്നെ അന്തം വിട്ടു നോക്കുന്നുണ്ട്...പിന്നെ അവളോടും തിരിച്ചു എന്തോ പറയുന്നുണ്ട്.......രണ്ടും കൂടെ ചിരിക്കുന്നുമുണ്ട്....

"നീ ആള് കൊള്ളാല്ലോ എബിച്ചാ......"

"......ഈശോയെ ഇത്രയും വലിയ ചതി എന്നോട് വേണ്ടായിരുന്നു....."

ഞാൻ ഈവയെ ചൂണ്ടി ആകാശത്തു നോക്കി പറഞ്ഞു....... അത് ഞങ്ങളിൽ ഒരു കൂട്ട ചിരി ആയി മാറി.....എന്നും ഈവ അങ്ങനെയാണല്ലോ..... ഞങ്ങൾക്ക് എന്നും അവൾ സന്തോഷം പകർന്നിരുന്നു......

ഇപ്പോൾ രാത്രി കിടക്കുമ്പോൾ ഈവ എൻ്റെ അടുത്ത് കുറച്ചു കിടക്കും...കഥയൊക്കെ കേട്ട്.....എന്നിട്ടു മമ്മയുടെ അടുത്ത് പോവും......പിന്നെ ഉണരുന്ന കണ്ണുകളിൽ എല്ലാം അവൾ മമ്മയോട് ചേർന്ന് ചേർന്ന് കിടക്കും..... ചിലപ്പോഴൊക്കെ സാൻട്രയെ ഉണരുമ്പോ കണ്ടില്ലെങ്കിൽ ഒരു ചിണുങ്ങലാണ്‌ ..... പെറ്റമ്മയെക്കാളും എത്രയോ മേലെയാണ് ഒരു തുള്ളി മുലപ്പാൽ പോലും കൊടുക്കാത്ത പോറ്റമ്മ എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.....എനിക്കും രാത്രി സ്ഥിരം കിട്ടുന്ന എൻ്റെ സാൻട്രയുടെ മഞ്ഞ് തുള്ളി വീണപോലത്തെ ചുംബനം ഇപ്പൊ കിട്ടാറില്ലേ....... ഞാൻ അറിയാറില്ല .....

ഞാൻ എൻ്റെ സോഷ്യൽ മീഡിയ അക്കൗണ്ടുകൾ എല്ലാം ഉപയോഗിച്ച് തുടങ്ങുവായിരുന്നു.....എനിക്ക് ജോലിക്കു പോകാൻ കുറച്ചധികം തടസ്സങ്ങൾ ഉണ്ട്...സാൻട്ര അതിനു വേണ്ട വഴികൾ ഒക്കെ തപ്പി എടുത്തു കൊണ്ട് വരുന്നുണ്ട്.....ഇടയ്ക്കു ഒന്ന്  അവളുടെ ഹോസ്പിറ്റലിലും പോയി തല കാണിക്കാറുണ്ട്...... ഇപ്പൊ ഞാൻ തനിയെ എല്ലാം ചെയ്തു തുടങ്ങി.... കുളിക്കാൻ ഇപ്പൊ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാണ് പോവാറു.... സാൻട്ര ഇപ്പൊ വരാറില്ല.... എല്ലാം എടുത്തു തരും...പുറത്തു നിൽക്കും... കതകു കുറ്റി ഇടാറില്ല....കാരണം കാലിന് ഒരു താങ്ങു വേണം ...കാലും കയ്യും ചലിക്കുന്നുണ്ട് എങ്കിലും വേഗത കുറവുണ്ട്.... പിന്നെ എണ്ണയും ഉള്ളത് കൊണ്ട് വീഴാനും സാധ്യത കൂടുതലാ....ഒരു നാൾ കുളിക്കാനായി ചെന്നപ്പോൾ സാൻട്ര വെള്ളമൊക്കെ വെച്ചു കുളുമുറിയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങുകയായിരുന്നു.... എനിക്ക് എന്തോ ഒരു കുസൃതി തോന്നി.....ഞാൻ അവൾക്കു കുറുകെ കൈ വെച്ചു നിന്നു ......

"പോവാണോ..... നില്ക്കു.... നീ എന്നെ കുളിപ്പിച്ച് കുളിപ്പിച്ച്....ഇപ്പൊ ഞാൻ തന്നെ കുളിച്ചിട്ടു വൃത്തി ആവുന്നില്ല....... ഒന്ന് കുളിപ്പിച്ച് തരോ......"

എൻ്റെ ഉദ്ദേശം കുസൃതി ആയിരുന്നു എങ്കിലും സാൻട്രയുടെ ഭാവം അതായിരുന്നില്ല.....അവിടെ കണ്ണുകൾ കുറുകുന്നുണ്ട്....എൻ്റെ ബനിയനോട് അങ്ങ് ചേർത്ത് പിടിച്ചിട്ടു പറയുവാ......

.."പോയി നിൻ്റെ പട്ടത്തിയോട് പറ.........." ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നു....ആ ഭാവം എന്നിൽ ചിരി ഉണർത്തി.....

ഞാൻ ചിരിച്ചു......മെല്ലെ ഞാൻ അവളോട് ചേർന്നപ്പോൾ എന്നെ തള്ളി മാറ്റി ഓടി പുറത്തോട്ടു ഇറങ്ങി നിന്നു.....

"നിനക്ക് മൊത്തം പ്രശ്നാണല്ലോ എബിച്ചാ......." പത്തു അടി മാറി ഇടുപ്പിൽ കൈകുത്തി നിന്ന് ചോദിക്കുവാണ്

"കുറച്ചു......" ഒന്ന് നിറുത്തി എന്നിട്ടു കുറച്ചു നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു.

"ആയുർവേദ മരുന്നല്ലേ.........സൊ........." ഞാനാണേ..... അവൾ എന്നെ നോക്കി തലയാട്ടി....

"ആന്നോ....എങ്കിലേ .....മോൻ എന്നെ ഒരു സഹോദരി ആയി കണ്ടാൽ മതി..." ഞാൻ പറഞ്ഞ അതെ നാണത്തോടും അതിലേറെ പരിഹാസത്തോടും അവൾ പറഞ്ഞു...

"അയ്യെടീ........പള്ളി പോയി പറഞ്ഞാൽ മതി...."

"....ആ അതെന്നാ ഞാനും പറഞ്ഞത്.....പള്ളിയിൽ പോയി പറഞ്ഞിട്ടു മതീന്ന്......" അതും പറഞ്ഞു പത്തു അടി മാറി മാനത്തു നോക്കി കൃത്രിമ ഗൗരവത്തിൽ നിൽക്കുന്ന സാൻട്ര......അവളെന്നോ എൻ്റെ ഉള്ളിൽ കുടിയേറിയതാണ്......

അകത്തു കയറി വാതിൽ ചാരുമ്പോഴും എന്നിൽ വിരിഞ്ഞ ചിരി സാൻട്രയിലും ഉണ്ട് എന്ന് എനിക്കവളെ കാണാതെ തന്നെ അറിയാമായിരുന്നു......

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

നിർത്താതെ അടിക്കുന്ന അലാറം ആണ് എന്നെ ഉണർത്തിയത്.....സമയം എട്ടാവുന്നു....നേരം വെളുത്തു തുടങ്ങുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.....ഇന്ന് എനിക്ക് ഓഫ് ആണ്..... വൈദുവും മോനും ഇറങ്ങുന്നു...അവരുടെ ശബ്ദം എനിക്ക് കേൾക്കാം.....ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നു ഇറങ്ങിയില്ല.....അല്ലെങ്കിലും എനിക്ക് ചെയ്യാൻ അവിടെ ഒന്നുമില്ല.......വൈദവ് തന്നെ കുക്ക് ചെയ്തു കഴിക്കും.....ഞാനില്ലാത്തപ്പോൾ മോനും ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കും.....അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ വൈദവിനെ ഞാൻ ഒരു സാദാ മനുഷ്യൻ ആയി കണ്ടത് ആധവ് വന്നതിനു ശേഷമാണ്......ഞാൻ വെറുതെ കണ്ണടച്ച് കിടന്നു.....എണീറ്റിട്ടു പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യാനില്ല... വൈദവിന്റെ കാർ പുറത്തേക്കു പോവുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു.....വല്ലാതെ വിശക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...ഞാൻ വേഗം കുളിച്ചു .....അടുക്കളയിൽ  ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല....അല്ലെങ്കിലും ഇവിടത്തെ ആദ്യത്തെ ദിവസം തന്നെ വൈദു വ്യെക്തമായി പറഞ്ഞിരുന്നു.......

എല്ലാ പ്രതീക്ഷയും അസ്തമിച്ചു അയാളോടൊപ്പം ഒരു മുറിയിൽ കഴിഞ്ഞിരുന്നപ്പോഴും തൊട്ടപ്പുറത്തു എൻ്റെ അപ്പവും അമ്മാവും ഉണ്ടല്ലോ കിച്ചു ഉണ്ടല്ലോ എന്ന ആശ്വാസമായിരുന്നു..... ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അയാളുടെ തട്ടലും മുട്ടലും ഞാൻ സഹിച്ചു ക്ഷെമിച്ചു...പക്ഷേ എനിക്ക് രെക്ഷപെടാൻ ഒരു വഴിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല....ഞാൻ മൊബൈൽ മാറ്റി നോക്കി.....നമ്പർ മാറ്റി നോക്കി....സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ നിന്നുമെല്ലാം ഞാൻ മാറി.....എന്ത് ചെയ്യാൻ ......അയാൾ ക്കു അതെല്ലാം ഒരു ഹരമായിരുന്നു....എന്നെ പിന്തുടരുക......അയാളിൽ നിന്ന് എനിക്ക് ഒരു മോചനമില്ല എന്ന് വളരെ പെട്ടന്ന് തന്നെ മനസ്സിലാക്കി.....അയാളോടൊപ്പം ഇവിടേയ്ക്ക് പറക്കുമ്പോൾ മനസ്സു മരവിച്ചിരുന്നു.....അപ്പാവോടും അമ്മാവോടും പാട്ടിയോടും ആരോടും ഞാൻ യാത്ര പറഞ്ഞില്ല..... കിച്ചു്നോട് മാത്രം യാത്ര പറഞ്ഞു.... ഇപ്പോഴും അവനെ വിളിക്കാറുണ്ട്......അവനെ മാത്രം.....

എയർപോർട്ടിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കു ഞാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ച പാശ്ചാത്യ നാട്ടിലെക്കു കാലുകുത്തിയപ്പോൾ എൻ്റെ മനസ്സു വരണ്ട മണൽ തിട്ട ആയിരുന്നു.....ആശ്വാസത്തിൻ്റെ ഒരു പുൽനാമ്പു പോലും കണ്ടില്ല..... നാട്ടിൽ നിന്ന് എൻ്റെ പ്പം വന്ന വൈദുവിനു ഒരു പുച്ഛ ഭാവമെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നു....എന്നാൽ പാശ്ചാത്യ നാടിൻ്റെ കാറ്റടിച്ചപ്പോ അതു പോയി... ഒരു കറുത്ത കണ്ണടയും വെച്ച് ഒരു യന്ത്ര മനുഷ്യനെ പോലെ ...ചിരിക്കുന്നുമില്ല സംസാരിക്കുന്നുമില്ല.....എന്തിനു എൻ്റെ ലഗ്ഗെജ് പോലും എടുത്തില്ല..... ഞാൻ വലിച്ചു എടുത്തു കാറിൽ വെച്ചു....കാര് ഒരുപാട് ദൂരം സഞ്ചരിച്ചു..... സിറ്റിക്കു പുറത്തു...... റോഡുകളിൽ ഒന്നും ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല... കലപില ശബ്ദങ്ങളാലും മനുഷ്യരാലും സമൃദ്ധമായ അഗ്രഹാര തെരുവുകളിൽ നിന്ന് വന്ന എനിക്ക് ഈ കാഴ്ചകൾ പോലും മടുത്തിരുന്നു......

ഒരുപാട് സഞ്ചരിച്ചു ഒരു വില്ലയുടെ മുന്നിൽ എത്തി..... വൈദു വാതിൽ തുറന്നു അകത്തേക്ക് കയറി.... ഞാനും എൻ്റെ ബാഗും എടുത്തു കയറി...... ഒരു കൊച്ചു വീട്......രണ്ടുമുറികൾ .. കിച്ചനും..... ഡൈനിങ്ങ് റൂമം ഒരുമിച്ചാണ് .....ഒരു സ്വീകരണ മുറി..... വൈഡ് എന്നെ നോക്കിയതേ ഇല്ല..... ആരെയോ ഫോൺ ചെയ്യുന്നു......ബ്രിട്ടീഷ് ഇംഗ്ലീഷിൽ എന്തെക്കെയോ പറയുന്നു ചിരിക്കുന്നു.....മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ അടയ്ക്കുകയും ചെയ്തു......എനിക്കാശ്വാസമായി ......ഞാൻ ബാഗുമെടുത്ത് അടുത്ത മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു....കീ വാതിലിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.....അതുകൊണ്ടു  അകത്തു നിന്നും പൂട്ടി.....ആ കട്ടിലിൽ കിടന്നപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിലെ ശൂന്യത എനിക്ക് ചുറ്റും നിറഞ്ഞതു പോലെ തോന്നി....രണ്ടു ദിവസമായിരുന്നു...ഞാൻ ഒന്ന് സംസാരിച്ചിട്ട്..... ദിവസങ്ങൾ ആയിരിക്കുന്നു ചിരിച്ചിട്ട്......അച്ചായനോടൊപ്പം താമസം തുടങ്ങിയത് ഇപ്പോഴും എന്റെ കണ്മുന്നിൽ ഉണ്ട്....

എന്നെ കണ്ടു പകച്ചു നിന്നതു.....തിരിച്ചു വീട്ടിൽ പോകാൻ പറഞ്ഞത്.... അപ്പുറത്തെ മുറി എനിക്കായി ഒരുക്കിയത്.....എനിക്കായി അടുക്കള തുറന്നു തന്നത്...എനിക്കിഷ്ടമുള്ള സാധനങ്ങൾ കൊണ്ട് വീട് നിറച്ചത്...... എന്തിനാണ് ഈശ്വരൻ എന്നോട് ഇങ്ങനെ ചെയ്തത്...... നേരം കടന്നു പോയത് ഞാനറിഞ്ഞില്ല.....ആരോ വാതിലിൽ തുടരെ തുടരെ മുട്ടുന്നത് കേട്ട് ഞാൻ എണീറ്റു.....സമയം .നോക്കി..നേരം മൂന്നു നാല് മണിക്കൂർ കടന്നു പോയിരിക്കുന്നു..... ഞാൻ വേഗം വാതിൽ തുറന്നു.....വൈദുവാണ് ...വേഷം മാറിയിരിക്കുന്നു.....ഞാൻ വന്ന വേഷം പോലും മാറാത്തത് കൊണ്ടാവും അവൻ എന്നെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി.....

അവൻ എന്നെ കടന്നു അകത്തു കയറി...മുറി ആകമാനം ഒന്ന് നോക്കി.....

"സൂയിസൈഡ് പ്ലാൻ ഒന്നുമില്ലല്ലോ......ഇല്ലാ പ്ലാൻ ചെയ്താലും എനിക്കൊന്നുമില്ലാ........."

അവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.....

"ഞാൻ ഇപ്പൊ പുറത്തു പോവുന്നു.....ഫ്രെണ്ട്സ് വരും....കണ്ടിട്ട് കുറെ ആയല്ലോ.....സാധാരണ ഞങ്ങൾ ഇവിടെയാ.....ഇനി ഇപ്പൊ.......വേറെ പ്ലേസ് നോക്കണം ."

ഞാൻ വെറുതെ അയാളെ നോക്കി നിന്നു......നാട്ടിലെത്തേക്കാളും ഞാൻ അയാളെ ഭയക്കുന്നു.......

"നാളെ കാണാം......പിന്നെ ....ഫുഡ് വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്......ഒൺലി ഫോർ ടുഡേ...നാളെ തൊട്ടു സ്വയം കുക്ക് ചെയ്തു കഴിച്ചോളൂ......എൻ്റെ കിച്ചൻ ക്യാബ്‌സ് ലോക്‌ഡ്‌ ആണ്.... എനിക്ക് ഡോ . ശ്വേതാ അയ്യരുടെ ഫുഡ് വേണ്ടാ....... കൊഞ്ചം ഭയം താൻ......." ആ പുച്ഛ ഭാവം വീണ്ടും വന്നു......

ഞാൻ അപ്പോഴും മൗനത്തിനു കൂട്ട് പിടിച്ചു.....പതുക്കെ നടന്നു അയാൾ എൻ്റെടുത്തു വന്നു..... വളരെ അടുത്ത്......ഞാൻ ഒരടി പുറകോട്ടു വെച്ചു....അയാൾ വലതു കൈകൊണ്ടു എന്റെ കഴുത്തിന് പുറകിലൂടെ അയാളിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു...... ഒന്ന് കുതറാൻ പോലും എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.....

"ഏൻ പുലികുട്ടി പൂനക്കുട്ടി ആയി നടിക്കറാ ........ സ്ലീപ് വെൽ ..... ടെക്ക് റസ്റ്റ് .....ഒൺലി ഫോർ ടുഡേ"

അയാൾ ഒരു വഷളൻ ചിരി ചിരിച്ചു വാതിൽ പുറത്തു നിന്ന് പൂട്ടി ......അയാളുടെ കാർ കടന്നു പോവുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു.... ഞാൻ അനങ്ങാൻ പോലും കഴിയാതെ നിന്ന് പോയി...... എനിക്കുറക്കെ കരയണം എന്ന് തോന്നി.....എങ്ങും ശൂന്യത ഇരുട്ട്.........എന്റെ മനസ്സു മരവിച്ചു പോയിരുന്നു.......അച്ചായന്റെ ഓർമ്മകൾ പോലും കൂട്ടിനു വന്നില്ല......ഞാൻ മാത്രം.....ചുറ്റും അപരിചിതത്വം..... രാത്രി ആവും തോറും അയാൾ വരുമോ...എന്ന ഭയം.....മറ്റെന്തെക്കെയോ ഭയം......ഭയപ്പെടുത്തുന്ന മൂകത......ഉറക്കം പോലും എന്നെ തേടി എത്തിയില്ല......അർദ്ധ രാത്രി എപ്പോഴോ ഞാൻ എണീറ്റ് കുളിച്ചു.....അയാൾ വാങ്ങി വെച്ച ഭക്ഷണം എടുത്തു കളഞ്ഞു..... വല്ല മയക്കു മരുന്ന് ഉണ്ടെങ്കിലോ.....പിന്നീട് എനിക്ക് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നി......ഒന്ന് നിലവിളച്ചാൽ പോലും പുറത്തു ശബ്ദം കേൾക്കാത്തിടത്തു മയക്കു മരുന്ന്.......ഞാൻ ആ മേശപ്പുറത്തു നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു സിം കാർഡ്.....അടുത്ത് തന്നെ ഒരു മൊബൈൽ ഉണ്ട്.....ഞാൻ സിം മാത്രം എടുത്തു...... കിച്ചൻ ക്യാബുകളിൽ എല്ലാം എന്തെക്കെയോ വാങ്ങി വെച്ചിരിക്കുന്നു.....ഞാൻ മുറിയിലായിരുന്നപ്പോൾ വൈദ് പുറത്തു പോയി എന്ന് തോന്നുന്നു..... ഫ്രിഡ്ജ് ലോക്ക് ആയിരുന്നു......ഞാൻ എന്തെങ്കിലും മരുന്ന് കൊടുത്തു കൊന്നാലോ എന്ന ഒരു ഭയം അസുരന് ഉണ്ട്.....അത് മാത്രാമാണ് എനിക്ക് ഒരു ആശ്വാസം.....ഞാൻ ഇരുന്നും നടന്നും കരഞ്ഞും ഭയന്നും ഞെട്ടിയും എങ്ങെനെയൊക്കെയോ നേരം വെളുപ്പിച്ചു......

രാവിലെ വൈദുവിൻ്റെ കാർ വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ഞാൻ വേഗം ഓടി എൻ്റെ മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു...... അവൻ വന്നു തട്ടി..പക്ഷേ ഞാൻ തുറന്നില്ല......കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ വീണ്ടും പുറത്തു പോയി......ഓഫീസിലേക്കാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു.....ഞാൻ മൊബൈലിൽ സിം ഇട്ടില്ല......എന്തിനു..... എനിക്കാരെയും വിളിക്കാനില്ല.....എന്നെ ചിലപ്പോൾ ഈ അസുരൻ വിളിക്കുവായിരിക്കും.......വേണ്ടാ......അപരിചിതത്വം എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തി.......എന്റെ വീട്ടിൽ വൈധുവിനോടൊപ്പം ഒരു മുറിയിൽ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ഭയന്നിരുന്നില്ല...എന്നാൽ....ഇപ്പൊ.......എനിക്കാരുമില്ല....... അന്നും രാത്രി വൈദുവിൻ്റെ കാറിൻ്റെ ലൈറ്റ് കണ്ടപ്പോഴേ ഞാൻ ഓടി മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു......എൻ്റെ ഭക്ഷണത്തെ നേരത്തെ ഞാൻ അകത്തു കൊണ്ട് വെച്ചിരുന്നു..... അന്നും വൈദ് വന്നു തട്ടി...ഞാൻ ഭയന്നു ചെവി പൊത്തിയിരുന്നു......ഒടുവിൽ അവൻ കാറുമെടുത്തു പുറത്തു പോവുന്നത് കണ്ടു.....എപ്പോഴോ തിരിച്ചു വന്നു....

ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു ..ഇത് തുടർന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു......ഒരിക്കലും വൈദ് ശക്തി ആയി തട്ടിയിരുന്നില്ല.....ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവൻ എന്നെ.....ഇങ്ങനെ വിളിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു......

"തിരുട്ടു മനൈവി...... ഡോണ്ട് മേക്ക് മി മാഡ്....."

അന്നും രാവിലെ ഞാൻ എണീറ്റ് കുളിച്ചു.... വൈദ് പോയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല......എന്നും പോവുന്ന സമയമായിട്ടും അവൻ പോയില്ല..... അവൻ പോയില്ല എങ്കിൽ ഞാൻ ഇന്ന് പുറത്തിറങ്ങില്ലാ എന്ന് തന്നെ തീരുമാനിച്ചു...അന്ന് മുഴുവൻ അവൻ പോയില്ല...എൻ്റെ മുറിയിലും തട്ടിയില്ല...... രാത്രി ആയി......എൻ്റെ മുറിയിലെ വെള്ളം പോലും തീർന്നിരുന്നു..... വിശന്നു വിശന്നു വിശപ്പൊക്കെ പോയി.....എന്തായാലും ഞാൻ  .പുറത്തിറങ്ങിയില്ല......രാത്രി എങ്കിലും അവൻ പുറത്തു പോകും എന്ന് കരുതി അതുണ്ടായില്ല.......വിശപ്പ് കാരണം എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല...... വെള്ളം ഇല്ലാതെ എൻ്റെ തൊണ്ട വറ്റി വരണ്ടു..... വെളുക്കുവോളം ഞാൻ പിടിച്ചു നിന്നു.....കാരണം ഇത് എനിക്കായി വെച്ച കെണി ആണ് എന്ന് എനിക്ക് ഉത്തമ ബോധ്യം ഉണ്ട്...... ഇരയെ തളർത്തി കീഴ്പ്പെടുത്താൻ തക്കം പാർത്തിരിക്കുന്ന ഒരു വേട്ടക്കാരൻ ഈ വാതിലിനപ്പുറം ഉണ്ട്...... അയാളുടെ അനക്കം ഒന്നുമില്ല...ചിലപ്പോൾ ഇപ്പൊ ഉറങ്ങുന്നുണ്ടാവും .....എന്നും ഇപ്പോഴാണ് ഉറങ്ങുന്നത്......വെളുക്കുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്നേ......ഞാൻ മെല്ലെ വാതിൽ തുറന്നു......അരണ്ട വെളിച്ചം മാത്രം......ഞാൻ അയാളുടെ മുറിയിലേക്ക് നോക്കി...... അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നു...ഞാൻ പതുക്കെ മുന്നോട്ടു ചുവടുകൾ വെച്ചു......മെല്ലെ മെല്ലെ അടുക്കളയിലേക്കു വന്ന ഞാൻ കണ്ടത് അവിടെ എന്നെയും കാത്തു ഒരു ബെഡിൽ കിടന്നു മൊബൈൽ നോക്കുന്ന വൈദുവിനെയാണ്...ആ ക്ഷണം തന്നെ ഞാൻ തിരിഞ്ഞു ഓടാഞ്ഞാഞ്ഞതും എന്നെ ഒറ്റക്കയാൽ പിടിച്ചു ആ ബെഡിലേക്ക് ഇടുകയായിരുന്നു..... ഞാൻ ഒരുപാട് കുതറാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല...... ഞാൻ തളർന്നു പോയി..... അയാൾ പുറത്തേക്കു കയറി കിടന്നു.....എൻ്റെ കൈകൾ രണ്ടും അയാളുടെ ബലിഷ്ഠമായ കൈക്കുള്ളിൽ ഇരുന്നു ഞെരുങ്ങി......ഇത്രയും നേരം ഞാൻ പിടിച്ചു നിന്നതു വെറുതെ ആയി..... എൻ്റെ ദേഹം പുഴുവരിക്കുന്നതിനു ഏതാനം നിമിഷങ്ങൾ മാത്രം.......ഞാൻ കണ്ണടച്ചു.........

".....എനിക്കിപ്പോ നിന്നെ എന്തും ചെയ്യാം......നീ ഇത്രയേയുള്ളൂ......."

അയാൾ എൻ്റെ പുറത്തു നിന്നും മാറി ഇരുന്നു....ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു നീങ്ങി ഇരുന്നു.....മുട്ടിന്മേൽ തല വെച്ചിരുന്നു....കരഞ്ഞില്ല.....എന്നാൽ ഒരു ആശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു.....രക്ഷപ്പെട്ടതിൽ......എനിക്ക് അയാൾ വെള്ളവും ഭക്ഷണവും ഒരു പ്ലേറ്റിൽ എടുത്തു തന്നു.....ഞാൻ വാങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല...അയാൾ എൻ്റെ കൈകളിൽ ബലമായി പിടിപ്പിച്ചു......എന്നിട്ടു അവിടന്ന് പോയി......ഞാൻ മെല്ലെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.

കണ്ണ് നിറഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു...ഭക്ഷണം കഴിച്ചു പ്ലേറ്റ് കഴുകി തിരിഞ്ഞതും വൈദു എന്നെ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു...

"ശ്വേതാ ഐ വാണ്ട് ടു ടോക്ക് ടു യു.........." ആദ്യമായി അയാൾ എന്നോട് മര്യാദയ്ക്ക് സംസാരിക്കുന്നു......

ഭാഗം 34

#തൈരും_ബീഫും

ഞാൻ പതുക്കെ മുന്നോട്ടു ചുവടുകൾ വെച്ചു......മെല്ലെ മെല്ലെ അടുക്കളയിലേക്കു വന്ന ഞാൻ കണ്ടത് അവിടെ എന്നെയും കാത്തു ഒരു ബെഡിൽ കിടന്നു മൊബൈൽ നോക്കുന്ന വൈദുവിനെയാണ്...ആ ക്ഷണം തന്നെ ഞാൻ തിരിഞ്ഞു ഓടാഞ്ഞാഞ്ഞതും എന്നെ ഒറ്റക്കയാൽ പിടിച്ചു ആ ബെഡിലേക്ക് ഇടുകയായിരുന്നു..... ഞാൻ ഒരുപാട് കുതറാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നില്ല...... ഞാൻ തളർന്നു പോയി..... അയാൾ പുറത്തേക്കു കയറി കിടന്നു.....എൻ്റെ കൈകൾ രണ്ടും അയാളുടെ ബലിഷ്ഠമായ കൈക്കുള്ളിൽ ഇരുന്നു ഞെരുങ്ങി......ഇത്രയും നേരം ഞാൻ പിടിച്ചു നിന്നതു വെറുതെ ആയി..... എൻ്റെ ദേഹം പുഴുവരിക്കുന്നതിനു ഏതാനം നിമിഷങ്ങൾ മാത്രം.......ഞാൻ കണ്ണടച്ചു.........

".....എനിക്കിപ്പോ നിന്നെ എന്തും ചെയ്യാം......നീ ഇത്രയേയുള്ളൂ......."

അയാൾ എൻ്റെ പുറത്തു നിന്നും മാറി ഇരുന്നു....ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു നീങ്ങി ഇരുന്നു.....മുട്ടിന്മേൽ തല വെച്ചിരുന്നു....കരഞ്ഞില്ല.....എന്നാൽ ഒരു ആശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു.....രക്ഷപ്പെട്ടതിൽ......എനിക്ക് അയാൾ വെള്ളവും ഭക്ഷണവും ഒരു പ്ലേറ്റിൽ എടുത്തു തന്നു.....ഞാൻ വാങ്ങാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല...അയാൾ എൻ്റെ കൈകളിൽ ബലമായി പിടിപ്പിച്ചു......എന്നിട്ടു അവിടന്ന് പോയി......ഞാൻ മെല്ലെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.

കണ്ണ് നിറഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു...ഭക്ഷണം കഴിച്ചു പ്ലേറ്റ് കഴുകി തിരിഞ്ഞതും വൈദു എന്നെ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു...

"ശ്വേതാ ഐ വാണ്ട് ടു ടോക്ക് ടു യു.........." ആദ്യമായി അയാൾ എന്നോട് മര്യാദയ്ക്ക് സംസാരിക്കുന്നു......

ഞാൻ അയാളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു......

"വാ..... .." വൈദു മുന്നോട്ടു നടന്നു... ഞാനും മന്ദം പിന്തുടർന്നു..... എൻ്റെ ഹൃദയം പെരുമ്പറ കൊട്ടുന്നു....... എന്തായാലു നല്ലതൊന്നും ആവില്ല....വൈദു ഇരിക്കുന്നതിന് എതിർ വശം എന്നോട് ഇരിക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു....സംശയത്തോടെ ആണെങ്കിലും ഞാൻ ഇരുന്നു......വൈദുവിൻ്റെ മുഖം ശാന്തമായിരുന്നു.......

"സീ ശ്വേതാ...... വി ഹാവ് ടു തിങ്ക് പ്രാക്ടിക്കലി..... എന്തായാലും നിനക്ക് ഇനി ഒരു തിരിച്ചു പോക്കില്ലാ.....ഞാൻ വിടുകയുമില്ല......" അയാൾടെ കയ്യിൽ ഒരു ബിയർ ബോട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു..... അച്ചായനും ബിയർ കഴിക്കുമായിരുന്നു...വല്ലപ്പോഴും എല്ലാരും കൂടുമ്പോൾ.....ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചും......

"ഹലോ......... എവിടെയാണ്....?" എൻ്റെ നേരെ കൈഞൊടിച്ചു.... ഞാൻ വൈദൂനെ നോക്കി......

"ഒന്നുമില്ല...... "

അവൻ എന്നെ നോക്കി അർത്ഥ ഗർഭമായി ചിരിച്ചു..... തലയാട്ടി.....

"പണ്ടത്തെ ശ്വേതയും ഇപ്പോഴത്തെ ശ്വേതയും തമ്മിലുള്ള വ്യെത്യാസം എന്താന്നോ...ഇപ്പോഴത്തെ

ശ്വേത കരയാൻ പഠിച്ചു .........ഗുഡ്..........."

ഞാൻ അവനെ സംശയത്തോടെ നോക്കി........ സൗഹൃദ സംഭാഷണമോ അതോ പരിഹാസമോ..........അതും എന്നോട്.........

"എബിയെ വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നോ.......? ലീഗലി ഇല്ലാ എന്ന് എനിക്കറിയാം.....അല്ലാതെ അമ്പലത്തിലോ...പള്ളിയിലോ......?"

ഞാൻ ഇല്ലാ എന്ന് തലയാട്ടി......

"വൈ....? ഐ വാണ്ട് യു ടു സ്പീക്ക്....?" വൈദുവിനെ ഇത്രയും ഗൗരവത്തിൽ ഞാൻ മുൻപ് കണ്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.....അവൻ്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്കു എനിക്ക് മറുപടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.....

"ഞങ്ങൾക്ക് പരസ്പരം വിശ്വാസമായിരുന്നു..... അതിനു താലിയുടെ ബലം വേണം എന്ന് തോന്നിയില്ല......"

അവൻ എന്നെ നോക്കി പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ചു.....

"ആ ബലം നിനക്ക് തോന്നണമെങ്കിൽ ആദ്യം ദൈവം സാക്ഷിയായി കെട്ടുന്ന താലിയുടെ മൂല്യം അറിയണം......ഏതു മതമായാലും ഒരു പുരുഷൻ സ്ത്രീക്ക് നല്കുന്ന ആ ഒരു തരി പൊന്നിന് ഒരുപാട് മൂല്യമുണ്ട് സുരക്ഷിതത്വമുണ്ട് പരസ്പര വിശ്വാസമുണ്ട് ......എല്ലാത്തിനുപരി സ്നേഹമുണ്ട്...... ഈ പറഞ്ഞതിൽ ഏതെങ്കിലും ഒന്നു നിനക്കുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ നീ ഒരിക്കലും അവനെ ഉപേക്ഷിച്ചിട്ട് വരില്ലായിരുന്നു...... "

അവൻ്റെ വാക്കുകൾ തീക്കൊള്ളി പോലെ എന്റെ ഉള്ളിൽ തറച്ചു.....എന്നാലും തോൽക്കാൻ എനിക്ക് മനസ്സില്ലായിരുന്നു....

"എന്തിനാ ഇപ്പൊ താലിയുടെ മഹത്വം പറയുന്നേ ......ഓ....ഞാൻ നിങ്ങളെ സ്നേഹിക്കണം എന്നാവും.....അല്ലേൽ നിങ്ങൾക്ക് എന്നോട് പ്രണയം ............അത് താനാ..? " ഞാൻ പുച്ഛത്തോടെ ചോദിച്ചു......

"നിന്നെ പ്രണയിക്കാനോ....?..അതിനു എന്ത് യോഗ്യതയാണ് നിനക്കുള്ളത്...... നൊന്തു പെറ്റ കുഞ്ഞിനെ പോലും ഉപേക്ഷിച്ചു കടന്നു കളഞ്ഞ നിന്നെ ആര് പ്രണയിക്കാനാ...... ഈ സിറ്റിയിൽ ഒരു രാത്രിക്കു ഏറ്റവു കുറഞ്ഞ റേറ്റിന് കിട്ടുന്ന കാൾ ഗേളിനു പോലും നിന്നെക്കാൾ ആത്മാര്ഥതയുണ്ട്........"

എൻ്റെ ദേഹത്തേക്കു തിളച്ചവെള്ളം എറിഞ്ഞതു പോലെ ഞാൻ ചാടി എണീറ്റു...

"വൈദവ്.......... ഇട്സ് ടൂ മച്ച്...... തനിക്കു അങ്ങനെയുള്ളവരെ പരിചയമുണ്ടാവുള്ളു....... അക്കൂട്ടത്തിൽ എന്നെ കൂട്ടണ്ടാ........."

"കാം ഡൌൺ...... നീ അങ്ങനാണ്‌ എന്നല്ല പറഞ്ഞത്..... നിന്നിലെ ആത്മാർത്ഥതയും മൂല്യവും അതിലും താഴെയാണ് എന്നാ പറഞ്ഞത്......... .... ...." അയാൾ ഒന്ന് നിർത്തി....... ഞാൻ നന്നായി വിയർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...... എന്നെ .....അയാൾ.......ഒരു വേശ്യയോട് ഉപമിച്ചിരിക്കുന്നു.

"പ്രണയം ഉള്ളകാലം തൊട്ടു വഞ്ചനയും ഉണ്ട്..... എന്നാൽ കുഞ്ഞിനെ കളഞ്ഞിട്ടു വരുക....അത് നീചം........ എത്ര കാലം കഴിഞ്ഞാലും ഈ ലോകത്തിനു മുന്നിൽ നിൻ്റെ മൂല്യം വട്ട പൂജ്യം....... "

ഞാൻ തലകുമ്പിട്ടു പോയി........ എൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് പണ്ട് മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ പ്രസവിക്കാൻ വന്ന ഒരു ഭിക്ഷാടകയെ ഞാൻ ഓർത്തു...... വേദനയിലും അച്ഛനാര് എന്ന് പോലുമറിയാത്ത ഒരു കുഞ്ഞിന് ജന്മം കൊടുത്തപ്പോൾ അവളിൽ വിരിഞ്ഞ ചിരി...അതിനെ മാറോടണച്ചത്‌..... ...എന്നാൽ ഞാൻ.......

എൻ്റെ മുന്നിലിരുന്ന ബിയർ ബോട്ടിൽ പൊട്ടിച്ചു വായിലേക്ക് കമഴ്ത്തി....... വൈദവ് എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.......

"അപ്പൊ ഇതും ഉണ്ട് കയ്യിൽ......അച്ചായൻ പഠിപ്പിച്ചു തന്നതാണോ.....?" ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല..... അച്ചായനറിയാതെ മോഷ്ടിച്ച് കുടിച്ചാണ് ഞാൻ തുടങ്ങിയത്.......ആ ദിവസങ്ങൾ തെളിഞ്ഞെങ്കിലും ഞാൻ കണ്ണടചു......ഇനി എനിക്ക് എന്തിനു ആ ഓർമ്മകൾ.....

"ഓക്കേ......ലീവ് ഇറ്റ്...എന്നുടെ മാറ്റർ അതല്ല....ഒരു മ്യൂച്ചൽ അണ്ടർസ്റ്റാൻഡിങ്ങിൽ നമുക്ക് മുന്നോട്ടു പോകാം..... .." ഞാൻ അയാളെ നോക്കി ചോദ്യഭാവത്തിൽ........

"നിനക്ക് പഠിക്കാൻ ഞാൻ എല്ലാ സഹായവും ചെയ്യാം.....എന്നാൽ എനിക്ക് എൻ്റെ ഫിസിക്കൽ നീഡിന് പുറത്തു പോകാൻ പറ്റില്ല.....ഐ ഹോപ്പ് യു അണ്ടേർസ്റ്റാന്ഡ് വാട്ട് ഐ മെൻട്."

ഞാൻ ഞെട്ടി തകർന്നു പോയി......ഞാൻ അവനു കിടന്നു കൊടുക്കണം എന്ന്......

"ആർ യു മാഡ്.......? .ഉനക്കു വെക്കം ഇല്ലയാ.......?"

"എതുക്ക്? എൻ മനൈവി കിട്ട താൻ സൊന്ന...... എനിക്ക് വേറെ പെണ്ണുങ്ങളുടെ അടുത്ത് പോകാൻ പറ്റില്ല....... ഞാൻ ശ്രമിച്ചു...... പക്ഷേ എന്തോ...... എൻ്റെ ഭാര്യ എന്റെ വീട്ടിൽ ഉള്ളപ്പോൾ ഞാൻ എന്തിനു പുറത്തു പോകണം....ആൻഡ് ആൾസോ ഐ സ്വയർ...... ഞാൻ വേദനിപ്പിക്കില്ല...... എല്ലാ ദിവസവും വേണ്ടാ.... "

ഞാൻ എണീറ്റ് വെട്ടി തിരിഞ്ഞു......എന്നാൽ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് വൈദ് എന്നെ അവൻ്റെ കൈകൾക്കുള്ളിൽ ആക്കി.....ഞാൻ കുതറി എങ്കിലും.....ആ ആജാനബാഹുവിനു മുന്നിൽ ഞാൻ ഒന്നുമല്ലാത്തതു കൊണ്ട്.....ഞാൻ ഒതുങ്ങി.... അവൻ എൻ്റെ നേരെ മുഖമടുപ്പിച്ചു.....

"ഡോ.ശ്വേതാ അയ്യർ.....ഉനക്ക് ഇന്ത ഒറ്റ ചോയ്സ് താൻ ഇറുക്ക്‌ ...... ഇതിനു സമ്മതിച്ചില്ല എങ്കിൽ ഞാനും ശ്രമിക്കാം നിന്നെ റേപ്പ് ചെയ്യാതിരിക്കാൻ.......... സൊ നാളെ കാലേ സോന്നാ പോതും..... തിങ്ക് വെൽ......"

വളരെ മൃദുവായി എൻ്റെ കവിളിൽ മുഖമുരസി അസുരൻ നടന്നു പോയി.....

അസുരൻ്റെ മൂളിപ്പാട്ട് ചെവിയിൽ ഒരു സീൽക്കാരം പോലെ തോന്നിച്ചു..... ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു......നേരം വെളുക്കുവോളം....തിരിച്ചും മറിച്ചും...ആലോചിച്ചു......ഈ നാല് ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ ഒരു നാൾ അയാൾക്ക് കീഴ്പ്പെടേണ്ടി വരും...... ചിലപ്പോ എൻ്റെ കരിയറും നഷ്ടമായി എന്ന് വരാം... ഞാൻ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചത് തന്നെ എൻ്റെ കരിയറിന് വേണ്ടിയല്ലേ...... പക്ഷേ ....ഞാൻ...എങ്ങനെ ...... എൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് അച്ചായൻ്റെ തളർന്ന രൂപം കടന്നു വന്നു.....ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയ ആ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിൻ്റെ മുഖം...... ഞാൻ ശിക്ഷിക്കപ്പെടുകയാണു എന്ന് ഞാൻ ആദ്യമായി തിരിച്ചറിയുന്നു..... എൻ്റെ മുന്നിൽ ഒരു വഴി മാത്രമേയുള്ളു....... നേരം വെളുത്തു......അസുരൻ ഇറങ്ങാറായി ...ഞാൻ വേഗം മുറിയിൽ പോയി കതകടച്ചു.....

അന്ന് ഞാൻ അയാളെ കാണാതെ രക്ഷപ്പെട്ടു..... അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ അയാൾ എന്റെ വാതിലിൽ തട്ടി.....തുറക്കാതിരിക്കുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ലാത്തതു കൊണ്ട് ഞാൻ തുറന്നു...... വാതിലിൽ ചാരി എന്നെ അടിമുടി നോക്കി നിൽപ്പുണ്ട്......

"ഹൈഡ് ആൻഡ് സീക് ........ഗെയിം ആൻഡ് ബിസ്കെട്സ് ആർ ഗുഡ്......ബട്ട് ഐ ഡോണ്ട് ലൈക് ഇറ്റ്........അപ്പൊ എന്താ ഡിസിഷൻ......"

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല..... വൈദ് കുറച്ചു പേപ്പേഴ്സ് എൻ്റെ നേരെ നീട്ടി...ഞാനതിലേക്കു കണ്ണോടിച്ചു....അവിടത്തെ തന്നെ പല സർവകലാശാലയുടെ അപേക്ഷകളും..... കോഴ്സുകളും മറ്റുമായിരുന്നു......

"എൻട്രൻസ് ഉണ്ട്...... നല്ല പോയ്ന്റ്സ് ഉണ്ടെങ്കിൽ നല്ല യൂണിവേഴ്സിറ്റീസിൽ കിട്ടും...... നല്ല കരിയർ..." ഞാൻ ആർത്തിയോടെ അതിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചു.

"എല്ലാം ഞാൻ സപ്പോർട്ട് ചെയ്‌താൽ മാത്രം....... ഇല്ലാ എങ്കിൽ ഇവിടെ തൈര് സാദവും സാമ്പാർ സാദവും ഒക്കെ വെച്ച് ഒറ്റയ്ക്ക് കഴിച്ചു......പിന്നെ എൻ്റെ എല്ലാ തോന്നിവാസവും സഹിച്ചു ജീവിക്കാം......"

ഞാൻ നിശബ്ദയായി......ഇരയെ ചുറ്റി വിരിയുന്ന ചെന്നായ.......

"തീരുമാനം പറഞ്ഞില്ല....... ഞാൻ പറഞ്ഞ കാര്യം......."

ഞാൻ ഒന്ന് നിവർന്നു നിന്നു.....ഒരു ദീർഘനിശ്വാസമെടുത്തു....

"ഡീൽ..... വൈദവ് പറഞ്ഞത് പോലെ.......മ്യൂച്ചൽ അണ്ടർസ്റ്റാന്ഡിങ്......."

അവൻ എന്നെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി......ഞാൻ അത്ര പെട്ടന്ന് സമ്മതിക്കും എന്ന് അവൻ വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല.....

"ഇൻട്രെസ്റ്റിംഗ്..... അപ്പൊ ഇന്നേക്ക് താൻ നമ്മ ശാന്തി മുഹൂർത്തം......"

.. മുന്നിൽ ഒരു വഴി മാത്രമുള്ളവൾക്കു എന്തിനു ഭയം..... സ്വന്തമായി രണ്ടു ഉറച്ച കാലുകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഒരു അസുരനും എനിക്ക് തടസ്സമാവില്ല...... അതുവരെ നിന്നെ ഞാൻ സഹിക്കും വൈദവ്.......

അന്നായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ശാന്തി മുഹൂർത്തം..... ഒരിക്കലും ഒരു പെണ്ണും ഓർക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്തത്...... മനസ്സിൻ്റെ കോണിൽ പോലും സ്നേഹമില്ലാത്ത ഒരുവന് മുന്നിൽ കിടന്നു കൊടുക്കുക.....അവൻ്റെ കിതപ്പിലും തലോടലിലും നിസ്സംഗമായി നോക്കി കിടക്കുക.... തള്ളി മാറ്റാൻ ചവിട്ടാൻ കടിക്കാൻ ഒക്കെ തോന്നീട്ടും എല്ലാം അടക്കി കിടക്കുക......

അന്ന് ഞാൻ ആദ്യമായി ഓർത്തു സാൻട്രയോട് ഒരു വാക്കു പറഞ്ഞിരുന്നു എങ്കിൽ അവൾ എന്തെങ്കിലും ഒരു വഴി കണ്ടു പിടിച്ചു തന്നേനെ....... എനിക്കിങ്ങനെ വരില്ലായിരുന്നു............... അത് ഒരു തുടക്കം മാത്രമായിരുന്നു......ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.....വൈദവ് പറഞ്ഞത് പോലെ എനിക്ക് എല്ലാ സഹായവും ചെയ്തു തന്നു...... ഒപ്പം പാർട്ട് ടൈം ജോലിയും......

"സ്വന്തം ചിലവൊക്കെ സ്വന്തമായി നോക്കിയാൽ മതി.....പിന്നെ അധികമായി എന്തെങ്കിലും ചെലവ് ഉണ്ടെങ്കിൽ പറഞ്ഞോ......."

എൻ്റെ കയ്യിൽ എല്ലാ കാർഡും കാശ് ഏൽപ്പിച്ചു

" എന്താന്നു വെച്ചാ വാങ്ങിച്ചോ ....." എന്ന് പറഞ്ഞ അച്ചായൻ........ നന്ദികേടിനു ഫലം ഞാൻ അനുഭവിച്ചേ മതിയാവുള്ളൂ....

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

"അപ്പൊ എബി ചാക്കോ...... ബാക് ടു യുവർ ലൈഫ്.....ഒരു വേഗത കുറവുണ്ടാകും.....നടത്തയ്ക്കും ചെറിയ ഒരു മിസിങ് ഉണ്ട്.....അതൊക്കെ അങ്ങ് മാറുമെടോ.... കൃത്യമായ വ്യായാമത്തിലൂടെയും മറ്റും എല്ലാം നമുക്ക് പഴയതു പോലാവും......" ഡോക്ടറാണ്........ നാളെ ഞങ്ങൾ ആശുപത്രി വിടുകയാണ്..... ഞാൻ ചിരിച്ചു......എന്നോടൊപ്പം സാൻട്രയും ഉണ്ട്....

"എല്ലാമൊന്നും പഴയതു പോലാകേല ഡോക്ടെറെ........" ഞാനാണ്.....

"എന്താകില്ലാ എന്ന്..... സാൻട്ര നോക്കിയേ...... ഇത് തൻ്റെ പഴയെ എബിയല്ലേ......?"

ഞാൻ സാൻട്രയെ നോക്കി...... ഡോക്‌ടർ ഇപ്പോഴും വിചാരിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നത് സാൻട്ര എന്റെ ഭാര്യ ആണ് എന്നാണു.... അല്ല ഇനി ഇപ്പൊ മാറ്റി പറഞ്ഞാലും ആരും വിശ്വസിക്കില്ല.....

അവൾ എന്നെ നോക്കി......

"എനിക്ക് പഴയ എബിയെ അല്ല ഈ എബിയെയാണ് ഇഷ്ടം. അധികം വേഗതയില്ലാത്തെ ചുറ്റുമുള്ളത് ആസ്വദിക്കുന്ന തിരിച്ചറിയുന്ന എബിയെ......"

ഒരു നിമിഷം ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ കോർത്തിരുന്നു.....

"കണ്ണുകൾ നോക്കി ഇരിക്കാനൊക്കെ ഇനിയും ഒരുപാട് കാലം ഉണ്ടെടോ....." ഡോക്‌ടർ ഞങ്ങളെ നോക്കി ചിരിച്ചു......ഞാനും കൂടി ചിരിയിൽ പങ്കു ചേർന്നു.... സാൻട്രയ്ക്ക് ഒരു നാണം വന്നുവോ...... അങ്ങനെ വരാറില്ല......അവൾ പെട്ടന്ന് എണീറ്റു...... മോള് അപ്പുറത്തെ മുറിയിലാണ് എന്നും പറഞ്ഞു പോയി...മുങ്ങിയതാണ്....... അവൾ പോയ വഴിയിലേക്ക് നോക്കി ഡോക്‌ടർ പറഞ്ഞു....

"തൻ്റെ ആത്മ വിശ്വാസം അവളിലാണ്.......... അവളിലെ പ്രണയത്തിലും നാണത്തിലും ചിരിയിലും സന്തോഷത്തിലും തൃപ്തിയിലും ആണ് തൻ്റെ ആത്മവിശ്വാസം കുടിയിരിക്കുന്നത്..... ......അതിനായി പരിശ്രമിക്കൂ.......അവളിലാണ് തൻ്റെ വിജയം.....ശീ ഈസ് എ ജം...... അധികമാർക്കും കിട്ടാത്ത സൗഭാഗ്യം...... തന്നെ പോലത്തെ ഒരുപാട് കേസുകൾ വരാറുണ്ട്..... സാൻട്രയെ പോലൊരു നല്ലപാതി ഇല്ലാതെ പകുതി വഴിയിൽ ട്രീത്മെന്റ്റ് ഉപേക്ഷിച്ച ഒരുപാട് പേർ..... അവളില്ലെങ്കിൽ താനില്ല ഡോ....."

ഞാൻ എല്ലാം കേട്ടു..ആരും പറയാതെ തന്നെ ഞാൻ എന്നേ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു ഇതെല്ലാം..... ..... ഡോക്‌ടറോട്‌ യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു.....

" ഡോക്ടെറെ......ഈ ആക്‌സിഡന്റും എൻ്റെ ഭാഗ്യമാണ്....... ഈ ആക്‌സിഡന്റിനോടും ഞാനനുഭവിച്ച കോമ സ്റ്റേജിനോട് പോലും എനിക്കിപ്പോ പ്രണയമാണ്..... അതെല്ലാം എൻ്റെ സൗഭാഗ്യത്തിലേക്കുള്ള ചവിട്ടു പടി മാത്രം......."

"നിങ്ങളുടെ പ്രണയ വിവാഹമാണോ?" ഡോക്‌ടർ ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.....

"ഡെഫിനിറ്റിലി........." അത് പറയുമ്പോ എനിക്കൊട്ടും ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നില്ല......കാരണം മനസ്സു കൊണ്ട് സാൻട്ര എൻ്റെ ഭാര്യയേക്കാളും പ്രണയിനിയെക്കാളും അപ്പുറം.....ആരെക്കെയോ ആയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.......എത്രയോ കാലങ്ങളായി എന്നോടൊപ്പമുള്ള ആരോ.....

തിരിച്ചു മുറിയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സാൻട്ര എല്ലാം ഒതുക്കി ബാഗിൽ വെക്കുകയായിരുന്നു..... ഈവ എന്തെക്കെയോ പടം വരച്ചു നേഴ്സ് ആന്റിമാർക്കും ആയമാർക്കു അയലത്തെ മുറിയിലെ ആൾക്കാർക്കും കൊടുക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്.

സാൻട്രയെ ഞാൻ വെറുതെ നോക്കി നിന്നു... അവളുടെ അടുത്ത് ബെഡിൽ ചാരി അവളെ നോക്കി നിന്നു.....എൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഒരു ബൈബിൾ വചനം വന്നു.....ഞാനറിയാതെ ചിരിച്ചു പോയി.....

സാൻട്ര എന്നെ നോക്കി......എന്താ എന്ന് പുരികം പൊക്കി ചോദിച്ചു......ഞാൻ അവളെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി....ഞാനും സാൻട്രയോടൊപ്പം കൂടി ഓരോന്നും എടുത്തു വെച്ചു.....ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു അവളെ ഇടകണ്ണിട്ടു നോക്കി ചിരിച്ചു......

"എന്നാത്തിനാ ചിരിക്കുന്നേ.......?" അവൾക്കു ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട്......

"വെറുതെ...."

അവൾ കയ്യിലിരുന്ന തുണി മടക്കി താഴെ വെച്ചു.....എന്നിട്ടു ഇടുപ്പിൽ കൈകുത്തി ചോദിക്കുവാ......

"ഇനി ഇപ്പൊ നെല്ലിക്കാത്തളം കൂടി വെക്കേണ്ടി വരുമോ എബിച്ചാ......"

"ആവോ...ഇനി എല്ലാ ചികിത്സായും നീ തന്നെ ചെയ്‌തു തന്നാൽ മതി എന്നാ ഡോക്‌ടർ പറഞ്ഞത്...."

"എന്നതാ......."

"അതേ.........." ഞാൻ ഒരു രഹസ്യം പറയുന്ന പോലെ ശബ്ദം താഴ്ത്തി അവളുടെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു........

"അതേ........ സുഭാഷിതങ്ങൾ ......എത്രയാ ഞാൻ അന്ന് പറഞ്ഞെ........"

അവൾ എന്നെ ഞെട്ടി ഒന്ന് നോക്കി...... ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുവോ..... ഞാനവളോട് ചേർന്ന് നിന്നു.......

"എന്ന്.......?"

"അന്ന്......മമ്മയുടെ കല്ലറയിൽ വെച്ച്......."

അവളുടെ കണ്ണ് ശെരിക്കും നിറഞ്ഞു.......ആ കണ്ണുകളിൽ പരിഭവം നിറഞ്ഞിരുന്നു...പ്രണയവും.....

"എനിക്കോർമ്മയില്ല......." സാൻട്രയാണ്...... എനിക്ക് തെല്ലു നിരാശ തോന്നിയെങ്കിലും...ആ പരിഭവത്തിൽ ഒളിഞ്ഞ പ്രണയം എനിക്ക് തിരിച്ചറിയാമായിരുന്നു.

"വചനങ്ങളും ഓർമ്മയില്ലാ....... " ഞാനാണേ

"ഇല്ലാ....... " അവൾ അങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്നു......ഞാനവളെ പിന്നിലൂടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു ബലമായി.....എന്നിട്ടു ചെവിയോരം പറഞ്ഞു.....

"സത്യസന്ധമായ ഉത്തരം നൽകുന്നത്

ചുബനം നൽകുന്നത് പോലെയാണ്"

സുഭാഷിതങ്ങൾ 24 : 26

ഭാഗം 35

#തൈരും_ബീഫും

സാൻട്ര നിശബ്ദയായി.....താഴോട്ടു നോക്കി നിന്നു.......

"മറന്നുപോയോടീ ........?."

"ഞാനതൊക്കെ അന്നേ മറന്നു എബിച്ചാ.............." സാൻട്രയാണ് .......എൻ്റെ കൈകൾ അയഞ്ഞു.......പക്ഷേ അടുത്തനിമിഷം ഞാൻ ഒന്നും കൂടെ അങ്ങ് ചേർത്ത് പിടിച്ചു......

"ആണോ.....സാരമില്ല ഞാൻ ഓർമിപ്പിച്ചോളാം...." ഇപ്പൊ അവൾ ശെരിക്കും ഞെട്ടി...എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നുണ്ട്...... ഞാനവളെ നോക്കി കണ്ണുചിമ്മി.......

"ഈവ്സ് ഒന്നിങ്ങു വന്നേ...... നമുക്കു ഒരു സെൽഫി എടുക്കാം......" കേൾക്കേണ്ടേ താമസം ഈവ്സ് ഓടി എത്തി......സെൽഫി പുള്ളിക്കാരിയുടെ ഒരു ബലഹീനതയാണ്.....അങ്ങനെ ഈവ്‌സും ഞാനും ഞങ്ങളുടെ സാൻട്രയും ഒരുമിചുള്ള ആദ്യ സെൽഫി...... അത് പതിഞ്ഞത് എൻ്റെ ഹൃദയത്തിലേക്കായിരുന്നു.......

സെൽഫി കഴിഞ്ഞു ഞാൻ മൊബൈലും നോക്കി ഈവയോടൊപ്പം ഇരുന്നു.... സാൻട്ര എന്നെ ചുറ്റി പറ്റി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.....

"എന്നാ......"

"ആ ഫോട്ടോ എനിക്ക് ഒന്ന് സെൻറ് ചെയ്യുമോ.......?" ഓഹോ....അതിനാണ് ....അവൾക്കു വചനം ഒന്നും ഓർമ്മയില്ല.......പക്ഷേ ഫോട്ടോ വേണം..... ഇപ്പൊ ശെരിയാക്കി തരാം......

"ഏതു ഫോട്ടോ......?" ഞാൻ ഒന്നുമറിയാത്ത ഭാവത്തിൽ പുരികം പൊക്കി.....

"അത്....ഇപ്പൊ എടുത്തില്ലേ........"

"അതാണോ...... ദാ ഇപ്പൊ സെൻറ് ചെയ്യാം....." അതും പറഞ്ഞു ഞാനും ഈവസും കൂടെയുള്ള ഒരു ഫോട്ടോ അയച്ചു കൊടുത്തു.....ആശാത്തി വേഗം മൊബൈൽ എടുത്തു നോക്കുന്നുണ്ട്......

"അയ്യോ....ഇതല്ല....... നമ്മൾ ഒരുമിച്ചു എടുത്തില്ലേ ഇപ്പൊ......?"

"ഓ...അതാണോ....അത് ഞാൻ ഡിലീറ്റ് ചെയ്തു...... നീ കാണാൻ കൊള്ളുകേലായിരുന്നു......... "

ഞാൻ ഒരു ഒഴുക്കൻ മട്ടിൽ പറഞ്ഞിട്ട് ഈവയുടെ ചിത്രങ്ങൾ നോക്കിയിരുന്നു......സാൻട്ര ഒന്നും മിണ്ടാതെ തിരിച്ചു പോയി പണി തുടർന്നു..... മുഖം സങ്കടം വന്നിരിപ്പുണ്ട്.....

"അപ്പായി ഇത് കൊള്ളാവോ....."

ഈവയുടെ പടമാണ്.... പടം കണ്ടു ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി......

"ഇത്....ഇത് ആർക്കു കൊടുക്കാനാ....?." ഉത്തരം എനിക്കറിയാം..... ഒരു കൊച്ചു പെൺകുട്ടിയും ഒരു കൊച്ചു ആൺകുട്ടിയും.....അവർക്കു ചുറ്റും ഒരുപാട് ഹൃദയങ്ങൾ.....

"ആരവിന്‌ ......... ലോട്ടസ് ഓഫ് ഹാർട്സ് .....എൻ്റെ ബേസ്ഡ് ഫ്രണ്ട് അല്ലേ........"

ഓ.....അങ്ങനെ ........ ഞാൻ തൽക്കാലത്തേക്ക് ഒന്ന് ആശ്വസിച്ചപ്പോൾ വന്നില്ലേ അടുത്ത ചോദ്യം.......

"അത്രയ്ക്ക് കളർ ഇല്ലാ...അല്ലെ അപ്പായി..... കുറച്ചു കിസ്സെസും കൂടി വരച്ചാലോ.....?"

"ഈശോയേ....എന്നാത്തിനാ......ഇതുമതി .....ഇതുമതി....."

"പോരാ അപ്പായി....... കളര്ഫുള് ആയില്ല......ഒന്ന് രണ്ടു ലിപ്‌സും കൂടി...പ്ലീസ് ."

"വേണ്ട വേണ്ട.....ഇതാ ഭംഗി......"

ചുണ്ടു കൂർപ്പിച്ചു ഒന്ന് കൂടെ ചിത്രത്തിൽ നോക്കി......

"കളർ ഇല്ല അപ്പായി....മമ്മാ ..ഇത് നോക്കിയേ......ആരവിനു കിസ്സസ് കൊടുക്കാൻ ആപ്പായി സമ്മതിക്കുന്നില്ലാ."

സാൻട്ര കിളി പറന്നു എന്നെ നോക്കി.....പിന്നെ ചിത്രത്തിലേക്കും......എന്നിട്ടവള് ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി.....

"കളർഫുൾ ആയില്ല മമ്മ........ "

"അതിനു നമുക്ക് കുറച്ചു പൂക്കൾ വരയ്ക്കാലോ.....അപ്പൊ കളർ ആവും....."

"യൂ ആർ ഓസ്‌മോ മമ്മാ...... "

പിന്നെ പടം വരച്ചു നിറം കൊടുത്തു...തൃപ്തിയടഞ്ഞു ...ആരവിനു കൊടുക്കാനായി ഓടി..... ഞാൻ അവൾ പോയത് വാതിലിൽ നിന്ന് നോക്കികൊണ്ട്‌ സാൻട്രയോട് പറഞ്ഞു......

"ഈ കുരിപ്പു എനിക്ക് പണി ഉണ്ടാക്കും എന്ന തോന്നുന്നേ....."

"നീയും മോശം അല്ലല്ലോ....മോളി ആന്റിക്ക് പണിയോട് പണി ആയിരുന്നില്ലേ......?"

"അത് ശെരിയാ....ഇപ്പോഴും വല്യ മാറ്റമൊന്നുമില്ല...... മോളി കുട്ടിക്ക് ഞാൻ എന്നും തലവേദനയാ ........ഇപ്പോഴും അതെ......."

"ഏയ്....ഇപ്പൊ അത്രയ്ക്കില്ല.....കുറച്ചു ഷെയർ ചെയ്യാൻ ഒരാളെ കിട്ടിയല്ലോ ........" അവൾ എൻ്റെ അടുത്ത് വന്നു ഈവ പോയ മുറിയിലേക്ക് നോക്കി ഒഴുക്കൻ മട്ടിൽ പറഞ്ഞു.......

"അത് .....അപ്പനായിരിക്കും..... ല്ലേ.......?." ഞാൻ കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു..... ഞാൻ അവളെ നോക്കി.

അവൾ എന്നെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടുന്നുണ്ട്.....

"പിന്നെ മാനത്തു നോക്കി കിടക്കുന്ന നിൻ്റെ അപ്പനു അതല്ലേ പണി............. " അവൾ ദേഷ്യത്തിൽ ഈവയെ വിളിക്കാൻ പോയി.....ആ പോക്ക് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ചിരി വന്നു..... എൻ്റെ സാൻഡീ....നിന്നെ ഞാൻ പ്രണയിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചു തരാട്ടോ.....

അന്ന് രാത്രി ഈവയും ഉറങ്ങി..... ഞാൻ മമ്മയെ വിളിച്ചു...... രാവിലെ മമ്മ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു..... മമ്മയുടെ സന്തോഷവും ചിരിയും ഒക്കെ കേട്ടപ്പോൾ എനിക്കൊരു ഭയം.....ഞാനെങ്ങാനും സിനിമയിലെ പോലെ ഓടി ചാടി ബൈക്കിൽ ഒക്കെ പോകും എന്ന് വിചാരിക്കുമോ..ആവോ ..മമ്മ സാൻട്രയോടും കുറെ നേരം സംസാരിച്ചാ വെച്ചത്.... അവർ സംസാരിക്കുന്നതു കാണുമ്പോ എനിക്കത്ഭുതമാണ്.....പണ്ട് മമ്മ ശ്വേതയോടാണ് കൂടുതൽ സംസാരിച്ചിരുന്നത്.....ആ സംസാരത്തിലും മമ്മ ഒരു പക്വതയുള്ള ഒരു സ്ത്രീയെ പോലെയാണ് സംസാരിച്ചിരുന്നത്...അന്ന് സാൻട്രയോടും അങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു..... മമ്മയുടെ തമാശകളും കുസൃതി നിറഞ്ഞ സംസാരവും എന്നോട് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു......അപ്പന് പോലും അങ്ങനൊരു മമ്മയെ അറിയില്ല.....എന്നാലിപ്പോ മമ്മ സാൻട്രയോട് സംസാരിക്കുന്നതു കേട്ടാൽ അവര് പണ്ട് തൊട്ടേയുള്ള കൂട്ടുകാരെ പോലെയാ.....രാത്രി വെളിച്ചം കെടുത്തി കിടന്നിട്ടും...എനിക്കെന്തോ ഉറക്കം വന്നില്ല......ഇനി അങ്ങോട്ട്....... പ്രാക്ടിസിനുള്ള ലൈസൻസ് പുതുക്കണം...ഇത്രയും വര്ഷം പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യാത്തത് കൊണ്ട് പരീക്ഷയും മറ്റും ഇനിയും ഉണ്ട്...... എല്ലാത്തിനുമുപരി എനിക്ക്..................

മെല്ലെ മെല്ലെ ഒരു കൈ വന്നു എൻ്റെ വശത്തായി ഇട്ടിരിക്കുന്ന മേശയിൽ വെച്ചിരിക്കുന്ന മൊബൈൽ ...എടുക്കുന്നു.. അപ്പോഴേ പിടിച്ചില്ലേ........

"എന്നാടീ ......." കള്ളി ചമ്മി നിൽപ്പുണ്ട്

"അത് പിന്നെ.....എനിക്ക് ഫോട്ടോ കാണണം...... പ്ലീസ് എബിച്ചാ......."

"നീ ഇവിടെ ഇരുന്നേ......... "

അവൾ എന്റെ അടുത്തായി ഇരുന്നു..... ഞാൻ എണീറ്റ് ഇരുന്നു അവളെ നോക്കി...നന്നായി ഇളിച്ചു ഇരിപ്പുണ്ട്......

"നീ എന്നാ ഫേസ്ബുകും ഇന്സ്റ്റാഗ്രാമും ഒന്നും നോക്കാത്തെ.........?."

"ഞാൻ നോക്കും...വല്ലപ്പോഴും..... എനിക്കതിനൊന്നും സമയം കിട്ടാറില്ല.....ചിലപ്പോ ഒന്ന് വേഗം നോക്കും......ഒന്സ് ഇൻ എ വീക്ക്....."

"എന്നാ ഇപ്പൊ ഒന്ന് നോക്ക്......"

അവൾ എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി നോക്കി പോയി....മൊബൈൽ എടുത്തു നോക്കി.......

"വിത്ത് മൈ ബഡ്ഡീസ്....... ഇതിലും സന്തോഷകരമായ ദിവസം എൻ്റെ ജീവിതത്തിലുണ്ടായിട്ടില്ല.......ഇന്ന് ഒരു ആരംഭമാവട്ടേ......"

എന്ന അടിക്കുറുപ്പോടെ ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരുടെയും സെൽഫി എബി പങ്ക് വെച്ചിരിക്കുന്നു.....ആ ഫോട്ടോ എടുത്ത ആ സമയം തന്നെ അവനതു പോസ്റ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു.....

എൻ്റെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും നിറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു....ഫോട്ടോ കാണാനായി കൊതിയോടെ നിന്ന ഞാൻ അവൻ്റെ അടികുറുപ്പാണ്‌ വീണ്ടും വീണ്ടും വായിച്ചത്....... ഞാൻ അവനെ നോക്കി...എന്നെ തന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു......

"ഇനി കിടന്നു ഉറങ്ങു കൊച്ചേ..... നമുക്ക് നാളെ പോകണ്ടായോ........?"

ഞാൻ തലയാട്ടി......ആ ഫോട്ടോയിലേക്കു കണ്ണ് നട്ടു ഞാനെപ്പൊഴോ ഉറങ്ങി......

അപ്പൻ അടുത്ത് വന്നു നെറുകയിൽ തലോടുന്നു...... അപ്പൻ്റെ മണം....... അപ്പൻ കുനിഞ്ഞു എന്റെ നെറുകയിൽ അധരങ്ങൾ ചേർക്കുന്നു.... അപ്പൻ...എനിക്ക് എന്നോ നഷ്ടപ്പെട്ട ആ തലോടൽ......ഞാൻ ഞെട്ടി

കണ്ണ് തുറന്നു.....ചുറ്റും നോക്കി....എബി എനിക്കരികിലായി നിൽക്കുന്നു.....എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്.........

"എന്നാ ഉറക്കവാ...."

ഞാൻ വേഗം എണീറ്റു .......

"എബി നേരത്തേ എണീറ്റോ......."

"ഇല്ല.....ഇപ്പൊ എണീറ്റുള്ളു......" ജന്നൽ വിരി മാറ്റി കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു......അവൻ്റെ മുഖത്ത് നല്ല തെളിച്ചവും സന്തോഷവും ആത്മവിശ്വാസവും ഉണ്ട്....

..ഞാൻ വേഗം കുളിക്കാൻ കയറി.... ഞാൻ എണീറ്റു...കണ്ണടച്ച് പ്രാർത്ഥച്ചു......കർത്താവേ എബി പറഞ്ഞത് പോലെ ഇതൊരു പുതിയ ആരംഭമായിരിക്കണേ........ ഞാൻ പോലുമറിയാതെ ഒരു ചിരി എന്നിലുണ്ട്....... ഓരോ സൂര്യ കിരണങ്ങൾക്കും അതിയായ തിളക്കം തോന്നുന്നു......കാറ്റിനു പതിവിലേറെ കുളിർമ്മ.........ഇന്ന് എനിക്ക് നേരത്തെ വീട്ടിൽ പോകണം..... ഇന്ന് എബി വരുന്നതിനു മുന്നേ ഒത്തിരി പണി ഉണ്ട്.....അവൻ്റെ പഥ്യം ഇന്നലെ തീർന്നുവല്ലോ...... പൂർണ്ണ മാംസഭുക്കായിരുന്നേ...... മാസങ്ങളായി പച്ചക്കറിയിലും കഞ്ഞിയിലും ഒതുങ്ങിയിട്ടു....ഞാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോഴേക്കും എബി ഒരു വിധം ഈവയെ എഴുന്നേൽപ്പിക്കുന്നുണ്ട്...ഞാൻ അവളെയും കുളിപ്പിച്ച് ഒരുക്കി.....അപ്പോഴേക്കും മോളി ആന്റി എത്തി....

"എന്നാ പിന്നെ ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ.......ബിൽ വരാൻ ഉച്ചയാവും...... " ഞാൻ കാറിൻ്റെ താക്കോലും എടുത്തു.....

"നീ...എന്നാത്തിനാ നേരത്തെ പോകുന്നേ...... നമുക്കൊരുമിച്ചു പോവാല്ലോ....."

"അതേ..... എനിക്ക് പോയിട്ട് കുറച്ചു പണിയുണ്ട്....അതുവരെ മമ്മയും മോനും മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും ഇരിക്ക്........"

"എന്നാ പണി...... ? നിനക്കൊരു കള്ള ലക്ഷണം ഉണ്ട്......" എബി എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു......

"പോടാ...എനിക്ക് ഒരു കള്ള ലക്ഷണവുമില്ല........ ജോസഫേട്ടൻ വരും......" ഞാൻ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി........അവനും എന്റൊപ്പം വന്നു.....

"ഡീ.....മൂന്നു നാല് മണിക്കൂറത്തെ കാര്യം...നീ എന്നാത്തിനാ നേരത്തെ പോവുന്നെ......"

"അതോ അപ്പായിക്കും മോൾക്കും ഇവിടത്തെ ചില പഞ്ചാര നഴ്സുമാരോട് യാത്ര പറയാനുണ്ടല്ലോ...... അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു സാവധാനം വന്നാൽ മതി......"

"അസൂയ ആണല്ലേ........" അവൻ ഒരു നിഷ്കളങ്ക ഭാവത്തിൽ ചോദിച്ചു....... നീ അങ്ങ് വീട്ടിലോട്ടു വാ എബിച്ചാ......നിനക്ക് ഞാൻ മുളകിട്ട ബീഫു വെച്ച് തരാം......എൻ്റെ ആത്മഗതം ആണേ...അതേ നിഷ്‌കു ‌ ചിരി തിരിച്ചു അവനും സമ്മാനിച്ചു ഞാൻ വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു...... പിന്നെ ഒരു ഓട്ടം ആയിരുന്നു.....

ജോസഫേട്ടനെ കൊണ്ട് എബിയുടെ മുറിയിലെ മെഡിക്കൽ കട്ടിൽ മാറ്റി ഒരു പുതിയ കട്ടിൽ ഇട്ടു.......മരുന്നു പെട്ടി, വീൽ ചെയർ, മരുന്നുകൾ അന്ന് ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ എല്ലാം മാറ്റി... പുതിയ വസ്ത്രങ്ങൾ കുറച്ചു ഞാൻ നേരത്തെ വാങ്ങിയിരുന്നു..... പിന്നെന്താ എല്ലാം മാറ്റി.....

"ഇതൊക്കെ വേണമോ കുഞ്ഞേ..?...ചിലപ്പോൾ തിരിച്ചു കുരിശിങ്കലിലേക്കു പോയാലോ...... "

അന്നമ്മച്ചിയും ജോസെഫേട്ടനുമായിരുന്നു......ദ്രുതഗതിയിൽ ചലിച്ചിരുന്ന എൻ്റെ കൈകളുടെ വേഗത കുറഞ്ഞു......എൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെയും........

" ചിലപ്പോൾ ഇന്ന് പോവില്ലായിരിക്കും......പക്ഷേ ഒരു നാൾ പോകും.....ഇപ്പോൾ വയ്യായ്ക മാറിയല്ലോ.....ഇനി എല്ലാരും വരും...ബന്ധുക്കൾ...ഭാര്യ....." അന്നമ്മച്ചിയാണ്....

ആ മുന്നറിയിപ്പുകൾ എൻ്റെ ഉള്ളിൽ തുളഞ്ഞു കയറി..... ഞാൻ നിശ്ചലയായി....പിന്നെ കണ്ണടച്ചു ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം എടുത്തു.....

"ഇന്ന് ഉണ്ടാവുമല്ലോ......നാളെ ....... അങ്ങനെ ഒന്ന് ഉണ്ടോ.....? ഉണ്ടെങ്കിൽ തന്നെ....അത് നാളെയല്ലേ....അത് അപ്പൊ നോക്കാം......" ഞാൻ ഒരു ഒഴുക്കൻ മട്ടിൽ പറഞ്ഞു...അവർ പരസ്പരം നോക്കി.....

"മോളെ വേദനിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ല......എന്നാലും.... വേദനിക്കരുത്......ഒന്നും അധികം പ്രതീക്ഷിക്കരുത്..."... ജോസഫേട്ടൻ എൻ്റെ നെറുകയിൽ തലോടി.....നടന്നു പോയി...അന്നമ്മച്ചി എന്നോടൊപ്പം ഓരോന്നും ചെയ്തു നിന്നു.....എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു......എന്നാലും ഇന്ന് ഉണ്ടല്ലോ......ഇന്നത്തെ സന്തോഷം തല്ലി കെടുത്താൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല...... അത് എനിക്ക് വേണം......ഞാൻ എബിയ്ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള വിഭവങ്ങൾ എല്ലാം മോളി ആന്റിയോട്‌ ചോദിച്ചു വെച്ചിരുന്നു......അതെല്ലാം ഉണ്ടാക്കി..... ധാരാളം......

"ഇത്രയും വേണമോ മോളെ....."

"എബിയ്ക്ക് ലേശം കൊതിയും വിശപ്പിൻ്റെയും അസുഖം ഉണ്ടേ..........പണ്ടേ അങ്ങനാ......."

"നമ്മടെ ഈവയും ഒട്ടും മോശമല്ലല്ലോ.....കൊതിച്ചി അല്ലേ....." അന്നമ്മച്ചിയാണ്......

അങ്ങനെ എല്ലാം എടുത്തു വെച്ചപ്പോഴേക്കും കാർ എത്തി......എബിയും മമ്മയും ഈവ്സും എത്തി...അകത്തു കയറിയപ്പോൾ തന്നെ നമ്മടെ കൊതിച്ചി കണ്ടു പിടിച്ചില്ലേ........

"അപ്പായി....നല്ല മണം........"

എബിയും ആസ്വദിച്ചു വലിച്ചെടുക്കുന്നു........"ബീഫ് ആണോ സാൻഡീ........"

"ചിക്കൻ ഫ്രൈ അല്ലേ മമ്മാ......"

"അയ്യോ ഞാൻ വിചാരിച്ചു നിങ്ങൾ കഴിച്ചിട്ട് വരും എന്ന്......." ഞാനാണേ.... മോളി ആന്റി തലയാട്ടി ചിരിച്ചു...

"അയ്യോടി.......അങ്ങോട്ട് മാറിയേ....." എന്നെ പിടിച്ചു മാറ്റിയിട്ടു എബിയും ഈവയും ഊണ് മേശയിലോട്ടു പോയി......

"അപ്പായീ....ദേ ...ചിക്കൻ ഫ്രൈ......"

"ദേ...ബീഫ് ......എനിക്ക് മേലാ....... കം ഓൺ ഈവ്സ്....ലെറ്റസ്‌ സ്റ്റാർട്ട്......." എബിയാണ്....

ഞാനും മോളി ആന്റിയും ചിരിച്ചു പോയി......കൈ കഴുകി അങ്ങ് ആരംഭിച്ചില്ലേ.........എബി ചാക്കോ.......അപ്പായിയെ തോൽപ്പിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞു ആരംഭിച്ച ഈവ്സ് വായും തുറന്നിരുന്നു.... ഒപ്പം ഇരുന്ന ജോസഫേട്ടൻ കഴിച്ചും കഴിഞ്ഞു കയ്യും കഴുകി...രണ്ട് വാഴ തൈയും നട്ടു.....മോളി ആന്റി കഴിച്ചും കഴിഞ്ഞു....എബി ഉണ്ടിട്ടു പോകാം എന്ന് കരുതി കാത്തു കാത്തു സോഫയിലോട്ടു ചാഞ്ഞിരുന്നു ഉറങ്ങുന്നു.....അന്നമ്മച്ചിയും ഉണ്ടിട്ടു പോയി......ഞാനും ഈവ്സും ഞങ്ങളുടെ അപ്പായിയെ നോക്കി താടിക്കു കയ്യും കൊടുത്തിരിപ്പുണ്ട്...... ചുറ്റുമുള്ളത് ഒന്നുമറിയാതെ എബിച്ചൻ.....തട്ടോടു തട്ട് തന്നെ.....

ഈവ പതുക്കെ എൻ്റെ ചെവിയിൽ മന്ത്രിച്ചു.....

"മമ്മ എനിക്ക് കുറച്ചു  ചിക്കൻ ഫ്രൈ രാത്രി വേണമായിരുന്നു......മാറ്റി വെക്കുവോ?"

ഞാൻ ചിരിച്ചു പോയി.......

"മമ്മ മാറ്റി വെച്ചുട്ടോ....."

"താങ്ക് യു മമ്മ....." ഞാൻ അവളെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി.....

"എന്നതാ .....രണ്ടും കൂടെ.... എന്താ നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കണേ....എടുത്തു കഴിക്കു...ഇതൊക്കെ ഇപ്പൊ തീരും....."

ആ പ്ലേറ്റ് മുഴുവൻ കഴിച്ചു വൃത്തിയാക്കി കൊണ്ട് ആശാൻ പറയുവാ.....

"ഞങ്ങൾ കഴിച്ചിട്ട് ഒരു മണിക്കൂറായി.....മോനെ എബിച്ചാ........ നീ എന്തെങ്കിലും അറിഞ്ഞോ...... നിന്നെ കാത്തിരുന്നു മമ്മ ഉറങ്ങി....."

അവൻ ചുറ്റും നോക്കി..........ലേശം ചമ്മൽ ഉണ്ടായിരുന്നു......ആ ചമ്മലോടെ താടി തടവി....എണീറ്റു കൈകഴുകി...

"ഞാൻ എന്നാ ചെയ്യാനാ.....ഓർമ്മ വന്നപ്പോൾ പഥ്യവും തുടങ്ങി....കൊതി ഇങ്ങനെ കിടക്കുവല്ലേ.......നീ എന്നാത്തിനാ എല്ലാം കൂടെ ഉണ്ടാക്കിയത്.....അത് കൊണ്ടല്ലേ......"

"മമ്മാ ഇത്രയും ഉണ്ടാക്കിയത് കൊണ്ടാ.....ഞങ്ങൾക്ക് ഒക്കെ എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയത്.......അപ്പായി ...ഒരു ലിവിങ് ജയന്റ്റ് ആണല്ലേ......." ഈവയാണ്.....കണ്ണും തള്ളി ഇരിപ്പുണ്ട്....

"അപ്പായി ഒരു പാവം കൊതിയനല്ലേ ഈവക്കുട്ടി.........."

"അതേ...അതേ ..... വയറു കേടാവാണ്ടിരുന്നാൽ മതി..." ഞാനതും പറഞ്ഞു പാത്രങ്ങൾ എടുത്തു.... അവൻ എന്നോടൊപ്പം പാത്രം ഒക്കെ എടുത്തു അകത്തു കൊണ്ടു വന്നു.....

"ഇതിനായിരുന്നു അല്ലെ രാവിലെ ഇങ്ങോട്ടു ഓടിയത്........"

"മ്മ്....കൊള്ളാവോ....?." ഞാൻ അവനെ നോക്കി......എന്തോ....അവൻ്റെ മറുപടി കേൾക്കാൻ ഒരുപാട് കൊതി തോന്നി....

"പോരാ...... കുറച്ചും കൂടെ എരിവ് ആകാമായിരുന്നു......." എൻ്റെ കയ്യിലിരുന്ന പാത്രം വാങ്ങി കഴുകി വെച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.... ഒരു കുസൃതി ചിരി അവൻ്റെ മുഖത്ത് ഒളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു...എനിക്കതു മതി......

"നീ കഴിക്കുന്ന കണ്ടപ്പോൾ തോന്നി......." ഞാൻ അവനെ നോക്കി പുച്ഛിച്ചു......

മോളി ആന്റി യും വന്നു.....

"എന്നാ തീറ്റയാടാ എബിച്ചാ........... ?"

"എൻ്റെ മമ്മാ....ഞാൻ എത്ര ദിവസായെന്നോ എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചിട്ട്........... "

കുറച്ചു നേരം കൂടെ സംസാരിച്ചു മോളി ആന്റി ഇറങ്ങി...... ഞാനും എബിയും കൂടെ കുരിശിങ്കലിലാക്കി.....

എബിയും ഇറങ്ങി......

ഞാൻ കാറിൽ തന്നെ ഇരുന്നു...........

"നീ വരുന്നില്ലേ........" എബിയാണ്....

"ഇല്ല എബിച്ചാ...... നീ പോയിട്ട് വരൂ..... അപ്പനെ കാണണ്ടായോ?"

ഞാൻ കാർ മുന്നോട്ടു എടുത്തു...... തിരിച്ചു കൊണ്ട് വന്നപ്പോൾ എബി കുരിശിങ്കലിനു മുന്നേ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.......

"പോയില്ലേ........ ? "

അവൻ ഡോർ തുറന്നു കയറി ഇരുന്നു.....

"അപ്പനെ കണ്ടില്ലേ?"

"ഇല്ല......."

"അതെന്നാ..... ചേട്ടന്മാർ ഉണ്ടോ....? എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞോ......?"

"പറഞ്ഞാൽ എന്നാ..... നീ പോയി ചോദിക്കുവോ?" അവൻ എന്നോട് ചോദിച്ചു......അവൻ്റെ മുഖത്ത് കുസൃതി ഉണ്ട്......

"അയ്യടാ.....ഞാൻ എന്നാത്തിനാ പോയി ചോദിക്കുന്നത്.... നീ പോയി ചോദിക്കു...... വേണമെങ്കിൽ രണ്ടു പൊട്ടിച്ചോ.......നമുക്ക് നോക്കാലോ....?"

അവൻ കിളി പറന്നു എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്......

"ഞാൻ ഒന്ന് എണീറ്റ് നടന്നോട്ടെ......? പ്ലീസ്...." എൻ്റെ നേരെ കൈ കൂപ്പി ഇരിക്കുന്ന എബിയെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ചിരി വന്നു......

"അപ്പായി ഇങ്ങനെ പേടിച്ചാലോ...... ഞാൻ എല്ലാരോടും പറഞ്ഞത് അപ്പായിക്ക് മസ്സിൽ ഉണ്ട് എന്നാ........എനിക്ക് ഒരുപാട് പേർക്ക് ഇടി കൊടുക്കാനുണ്ട്......." ഞങ്ങളുടെ ഈവ്സ് ആണേ....

എൻ്റെ കിളികൾ ഒന്നും ഈ സംസ്ഥാനത്തു തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......

"കർത്താവേ....... മമ്മയും മോളും കൂടി എന്നെ ഒരു വഴി ആക്കുമോ....... നീ വണ്ടി വിട്ടേ... എന്നെ സേഫ് ആയി വീട്ടിൽ എത്തിച്ചേ....."

"പ്ളീസ് അപ്പായി....... ......." വീട് എത്തുന്നത് വരെയും ഈവയുടെ ശത്രൂക്കളുടെ ഒരു നീണ്ട നിര....... പിന്നെ അപ്പായിടെ ഒപ്പം പാർക്കിൽ പോണം, ബീച്ചിൽ പോണം, സിനിമയ്ക്ക് പോണം......

ഭാഗം 36

#തൈരും_ബീഫും

തിരിച്ചു വീട്ടിൽ എത്തി ഞാൻ ഞങ്ങൾടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി......ആകെ മാറ്റം.....പുതിയ കട്ടിൽ മെത്ത വിരികൾ എല്ലാം ..... പക്ഷേ ഒന്ന് മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...... സാൻട്രയുടെ കട്ടിൽ........അത് മാറ്റിയിരിക്കുന്നു........എന്തോ....ഒരു ശൂന്യത....... ഒരുപാട് കാലത്തിനു ശേഷം ഒറ്റപ്പെട്ടതു പോലെ......... ഞങ്ങൾ അന്യരാണ് അല്ല എങ്കിൽ അവൾ എൻ്റെ ആരുമല്ല എന്ന് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ.......വസ്ത്രം മാറാനായി അലമാര തുറന്നപ്പോൾ....ഞാൻ അതിശയിച്ചു..ജീൻസ്‌ .....ടി..ഷിർട്ടുകൾ.......എനിക്ക് ജീൻസ്‌ ഇഷ്ടാണ്....അധികവും അതാണ് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്....എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അധികവും മുണ്ടായിരുന്നു.....സ്വയം വസ്ത്രം ധരിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴും അത് മാറ്റിയിരുന്നില്ല.... ഇവളിതു എപ്പോഴാണ് പോയി വാങ്ങിയത്....... ഞാൻ കുളിച്ചിട്ടു ഒരു ട്രാക്ക് സൂട്ടും....ടി ഷർട്ടും എടുത്തിട്ടു.... കണ്ണാടി നോക്കി തലചീകുമ്പോ..... വാതിൽ മുട്ടോട് മുട്ട്.......

"അപ്പായീ........ അപ്പാ......."

ഈവയാണ്....... എന്നെ  കാണാത്തതു കൊണ്ടാവും...... പിന്നെ ഞാൻ വാതിൽ അടയ്ക്കാറില്ല.....അവൾ എപ്പോഴും എന്നെ നോക്കി നോക്കി ആണ് കളിക്കുന്നത്..... ടി.വി. കാണുകയാണെങ്കിലും ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു വന്നു നോക്കും......

"വാതിൽ തുറക്ക് അപ്പായി......."

ഞാൻ വേഗം വാതിലിൻ്റെ കുറ്റി എടുത്തതും തള്ളി തുറന്നു അകത്തു ഓടി കയറി കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു.... പിന്നെയാ ആശാത്തി എന്നെ കണ്ടത്.......അന്തം വിട്ടു നോക്കുന്നു.....

"അപ്പായി...... പാന്ട് ഇട്ടോ....."

ഞാൻ അവളെ മടിയിൽ ഇരുത്തി.........മുടി മാടി ഒതുക്കി.....

"അപ്പായി......കൊള്ളാവോ.......?"

അവളുടെ വിടർന്ന കണ്ണുകൾ എന്നെ നോക്കി തലയാട്ടി....

"മ്മ്......സൂപ്പർ ...ദുഖർ സമ്മനെ പോലുണ്ട്......"

"ആന്നോ........ "

"മമ്മ...എവിടെ.....?"

അവൾ ക്ലിനിക്കിലേക്കു വിരൽ ചൂണ്ടി...... അവിടെ നീണ്ട നിര...... എന്നോടൊപ്പം ആശുപത്രിയിലായിരുന്നപ്പോൾ അവൾ ഇടയ്ക്കൊക്കെ ഇങ്ങോട്ടു വന്നിരുന്നുള്ളൂ..... അതിൻ്റെ തിരക്കാണ്......ഈവ ബോള് കളിക്കാവോ എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു...കുറച്ചു അവൾക്കൊപ്പം കളിച്ചു.......എനിക്ക് അൽപ്പം ക്ഷീണം തോന്നിയിരുന്നതിനാൽ ഞാൻ കിടന്നു...... ഞാൻ എൻ്റെ കൺസൾട്ടിങ് കാലങ്ങൾ ആലോചിച്ചു..........എന്നെ അന്വേഷിച്ചു രോഗികൾ വന്നു തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.......പിജി കഴിഞ്ഞു എന്റെ കരിയർ ആരംഭിചു തുടങ്ങിയിരുന്നുള്ളു.....പലതും ആലോചിച്ചു....ശ്വേതയെയും....പ്രണയകാലവും .... ഇന്ന് ഞങ്ങളുടെ പ്രണയകാലത്തിനൊപ്പം കണ്ണീർ തിളക്കത്തെ പുഞ്ചിരിയിലൊളിപ്പിച്ച ഒരുവളും തെളിഞ്ഞു വരുന്നു.......ഇന്നവളുടെ കണ്ണീർ തിളക്കത്തിനാണ് ശോഭയേറേ..........ഞങ്ങളുടെ പ്രണയകാലത്തെക്കാളും....... എപ്പോഴോ മയങ്ങി......

രാത്രിയെപ്പോഴോ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ......രണ്ടു  മണി..... എല്ലാരും കിടന്നിരുന്നു....... അടുത്ത് തന്നെ ഭക്ഷണം മൂടി വെച്ചിരിക്കുന്നു..... ആരോ പുതപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു....സാൻട്ര ആയിരിക്കും...... ചെറിയ വിശപ്പുണ്ടായിരുന്നു...... കുറച്ചു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു......വീണ്ടും കിടന്നു...... രാവിലെ നേരത്തെ എണീറ്റു.......എന്നും നടക്കാൻ ഡോക്‌ടർ പറഞ്ഞിരുന്നു.......സാൻട്രാസ്‌ കാസ്സിലിലും ചുറ്റുമുള്ള റബ്ബർ കാടുകളിലും ഒന്ന് കറങ്ങാൻ തീരുമാനിച്ചു ഇറങ്ങി...... സാൻട്രയും മോളും അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ ഉറക്കമായിരുന്നു......വാതിൽ അടച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു......എനിക്ക് അകത്തു കയറണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു....എന്നാലും എൻ്റെ മുറിയിൽ നിന്ന് കട്ടിൽ മാറ്റിയപ്പാൾ എനിക്കെന്തോ ......

ഞാൻ റബ്ബർകാടുകൾക്കുള്ളിലോട്ടു നടന്നു...നേരം പുലർന്നു വരുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു......രാവിലെ തന്നെ ജോസെഫേട്ടനും കുറച്ചു ടാപ്പിംഗ് തൊഴിലാളികളും പണി തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.......എന്നെ കണ്ടതും അവർ അതിശയിച്ചു നോക്കി.......

"ആഹാ...... മിടുക്കനായല്ലോ....വാ....വാ..... " ജോസെഫേട്ടനാ.... ആ ശബ്ദത്തിൽ പോലും ഉന്മേഷം സന്തോഷം......

"ഞങ്ങൾ നോക്കുവായിരുന്നു ഇതാരാണെന്നു......ഇത് മാത്യുച്ചായൻ വരുന്ന വഴിയല്ലായോ.....ഞങ്ങളൊക്കെ അതേലാ വരുന്നേ........ " ദൂരെ മറ്റൊരു വഴി ചൂണ്ടി ഒരാൾ പറഞ്ഞു.....

"ഞാൻ വെറുതെ....... നടക്കാലോ......."

പിന്നെ അവരോടു സംസാരിച്ചു ഞാൻ നടന്നു...... അവർക്ക്‌ എന്നോട് എന്തോ ഒരു അടുപ്പം ഉള്ളത് പോലെ തോന്നി....... ഞാനും കുറച്ചധികം അവിടെ ചിലവിട്ടു......

"എന്നും പോര് കേട്ടോ........ഞങ്ങളുടെ മാത്യുച്ചായൻ പോയേൽ പിന്നെ എന്തോ മടുപ്പാ......."

"അതിനു എന്നാ .....ഇനി നമുക്ക് അതൊക്കെ മാറ്റാലോ ...." ഞാനും ഒരൊഴുക്കിൽ പറഞ്ഞിട്ട് തിരിച്ചു നടന്നു........അപ്പൊ സാന്ട്രായുടെ വിളിയും വന്നു.......

"നീ ഇത് എ വിടെ പോയതാ എബിച്ചാ ഈ കൊച്ചു വെളുപ്പാന്കാലത്തു......" ഫോണെടുത്തപ്പോഴേ ഇതാ ചോദ്യം.....ഹലോ ...ഒന്നും ഇല്ലാ.......

"ഡീ...ഞാനേ ......"

"കാലും മേലാതെ എങ്ങോട്ടു പോയതാ......നീ ഡോക്ടർ തന്നെയാണോ...... ? " ഞാൻ പറയുന്നത് ഒന്നും കേൾക്കുന്നില്ല......എനിക്ക് ഒരു കുസൃതി തോന്നി.....

"ഞാൻ പാലക്കാട് പോയതാ...... ശ്വേതയെ കാണാനാ....... ഇന്നലെ ഒറ്റയ്ക്ക് കിടന്നപ്പോ.......അവളുടെ ഓർമ്മകളായിരുന്നേ.......?"

എൻ്റെ സാൻഡിയുടെ അനക്കം പോലും ഇല്ല...... ബോധം കെട്ട് വീണോ.....

"ഹലോ.....ഡീ....."

ഫോൺ കട്ടായി......എനിക്ക് ചിരി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു......ഞാൻ വേഗം തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.......അകത്തു കയറിയപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടു...മുഖവും വീർപ്പിച്ചു ചായ ഇടുന്നു....

ഞാൻ അകത്തേക്ക് ചെന്നു......

"ചായ......."

"എന്തെ...... പാലക്കാടുന്നു കിട്ടിയില്ലേ ചായ........?" അതീവ പുച്ഛത്തോടെ ചോദിക്കുന്നു.......

ഞാൻ ചിരിച്ചു......അവളുടെ കയ്യിലെ ചായ വാങ്ങി...... ഉമ്മറത്തെ പടിക്കെട്ടിൽ ഇരുന്നു...

" എന്നും നടക്കാൻ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞല്ലോ.......അതുകൊണ്ടാ...... നിൻ്റെ റബ്ബർ തോട്ടവും മറ്റും ഒന്ന് കാണാൻ പോയതാ....... നീ അങ്ങോട്ട് പോവാറില്ലേ....?"

അവൾ എന്നെ നോക്കി....... ഒരു ചായയുമായി ഒപ്പം വന്നു കുറച്ചു മാറി ഇരുന്നു............

"പണ്ടൊക്കെ പോകുമായിരുന്നു..... അപ്പനോടൊപ്പം....ആ റബ്ബർകാട് മൊത്തം അപ്പനാ.... അപ്പൻ്റെ ഓർമ്മകളാ .....ചിലപ്പോ.....അപ്പനെ ഒത്തിരി മിസ് ചെയ്യുമ്പോ അങ്ങോട്ട് പോകും...അപ്പൻ്റെ വർത്തമാനം

ചിരി......ഒരു രെക്ഷയുമില്ലാത്ത മോട്ടിവേഷൻസ്.........." അതും പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.......ആ കണ്ണുകൾ റബ്ബർ മരങ്ങൾക്കിടയിൽ പരതി നടക്കുന്നു.....

"ഞാനും അങ്കിളും വളരെ വൈകിയാണ് കൂട്ടായതു......അപ്പോഴേക്കും പുള്ളി ക്ഷീണിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു....എങ്കിലും നല്ല പോസിറ്റീവ് ആയിരുന്നു...."

അവളോട് അത് പറയുമ്പോഴും ഒരിക്കൽ എന്നോട് സംസാരിച്ച അങ്കിളിന്റെ വാക്കുകളായിരുന്നു എൻ്റെ മനസ്സിൽ "..എൻ്റെ സാൻഡിയെ ശ്രദ്ധിച്ചേക്കേണേ......ഡേവിസ് നല്ല പയ്യനാ...എന്നാലും......."

ഏറെ നേരം ഞങ്ങൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല......ഒടുവിൽ സാൻഡി തന്നെ ആരംഭിച്ചു.....

"എന്താ പ്ലാൻ......? ഇനി പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യാൻ കുറച്ചു മാസങ്ങൾ എടുക്കും......എന്നാലും വലിയ പ്രോബ്ലം ഇല്ലാ....എല്ലാം ശെരിയാവും......"

ഞാൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി......മെല്ലെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി ഇരുന്നു......

"എന്താ നിൻ്റെ പ്ലാൻ.........?" അവൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്...... ആ മുഖത്ത് ഭയമോ ആശങ്കയോ.......

"എനിക്കെന്താ ....ഇങ്ങനെയൊക്കെ........."

ഞാൻ പിന്നോട്ടാഞ്ഞിരുന്നു...... "നമുക്ക് ഒരു പ്ലാൻ ഉണ്ട്......." ഞാനാണേ.......

"എനിക്കറിയാം.......ഞാൻ അന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ..... എബി നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ എല്ലാം പറയാം എന്ന്......." സാന്ഡിയാണെ....എന്ത് പറായാമെന്നു .......‌ ഞാൻ അവളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി....... ഇവൾ ഇത് എന്ത് പറയാൻ പോവുകയാണ്....

"ശ്വേത.......അവളുടെ അപ്പയും അമ്മാവും വന്നു  വിളിച്ചു കൊണ്ട് പോയതാണ്....... എന്നോട് ഒന്നും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല...... യൂ .കെ യിൽ എവിടെയോ ആണ് എന്ന് തോന്നുന്നു....... അവളുടെ വീട്ടിൽ പോയാൽ ഡീറ്റെയിൽസ് കിട്ടുമായിരിക്കും........"

സാൻട്രയാണ് വിദൂരതയിലേക്കു നോക്കി സംസാരിക്കുന്നു....ഞാൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി.....ഈ സാൻഡി എന്നാണു എന്നെ മനസ്സിലാക്കുന്നത്.......എനിക്ക് വേദന തോന്നി....... അന്നും ഇന്നും അവൾ എന്നെ മനസ്സിലാക്കിയില്ല........

"ഈവ........ എനിക്ക് അവളെ വേണം എബിച്ചാ...... മോളെ ഞാൻ തരുകേല........" അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു..........അപ്പൊ അങ്ങെനെയാണ്.....

"മോളെ മാത്രം മതിയോ .......അപ്പനെ വേണ്ടേ നിനക്ക്..............?" ഞാനാണ്......എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു......വേദന തോന്നി....

അവൾ എന്നെ നോക്കി.......

"അപ്പൻ എൻ്റെ അല്ലല്ലോ ശ്വേതയുടെ അല്ലേ.......?" അവളുടെ ഇടറിയ ശബ്ദം.... ഞാനവളോട് ചേർന്ന് ഇരുന്നു.....

"നമുക്ക് കല്യാണം കഴിച്ചാലോ സാൻഡി....? നിനക്ക് കഴിഞ്ഞതൊക്കെ മറന്നൂടെ.....? "

അവൾ ഏതാനം നിമിഷം എന്നെ നോക്കി നിശ്ശബ്ദയായിരുന്നു......

"ഇല്ല...എബിച്ചാ.......എനിക്ക് ഇനിയും ഒറ്റപ്പെടാനും വേദനിക്കാനും .വയ്യാ.........ഒരിക്കൽ ഞാനതു അനുഭവിച്ചിരുന്നു.......അന്ന് എനിക്ക് അപ്പനുണ്ടായിരുന്നു......ഇനിയും തകരാൻ എനിക്ക് വയ്യ....എന്നോടു ചേർന്നിരിക്കല്ലേ എബിച്ചാ...പ്ളീസ്......എന്നെ സ്നേഹിക്കല്ലേ എബിച്ചാ....പ്ളീസ്..... ..."

ഞാൻ മാറി ഇരുന്നു....."നിനക്ക് എന്നെ വിശ്വാസമില്ല സാൻഡി.........ശ്വേത വന്നാൽ ഞാൻ പോകും എന്ന് നീ വിശ്വസിക്കുന്നു........"

"അത് സത്യവുമാണ്..... ശ്വേത മോളെ നോക്കിയിരുന്നില്ല...പക്ഷേ നിന്നോട് ഒരുപാട് സ്നേഹമായിരുന്നു..... നീ ആക്സിഡന്റ് ആയതു തൊട്ടു അവൾ പോവുന്നത് വരെയും അവൾ നിന്നെ നോക്കിയിരുന്നു......അവൾ തകർന്നു പോയിരുന്നു...കണ്ണീർ ഒഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല... അവളെ പോലെ എപ്പോഴും കംഫോര്ട് സോണിൽ മാത്രം ജീവിച്ച ഒരാള്ക്ക് ഇത്രയും പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നും ഹാൻഡിൽ ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ല................ മാത്രമല്ല അവൾ തീർച്ചയായും തിരിച്ചു വരും......എനിക്കറിയാം............."

അത് ഉറച്ച വാക്കുകളായിരുന്നു.......എൻ്റെ ഹൃദയത്തെ പോറലേൽപ്പിക്കാൻ മാത്രം കെൽപ്പുള്ള വാക്കുകൾ.......അവൾ അകത്തു പോയി.....ഒരു താക്കോൽ കൊണ്ട് വന്നു......

"ഇത് നിങ്ങളുടെ സാധനങ്ങൾ വെച്ചിരിക്കുന്ന മുറിയാണ്......."

എനിക്ക് വേദനയാണോ അമർഷമാണോ നിസ്സഹായതയാണോ....അറിയില്ല.....എനിക്ക് നല്ല ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു....സാൻട്രയോട്....ഞാൻ അവളെ നോക്കി......കണ്ണ് ഒക്കെ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു......ഞാൻ എണീറ്റു അവൾ കാണിച്ച മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.......അവളും എന്റൊപ്പം..... വന്നു......മുറി തുറന്നു തന്നു.......തിരിഞ്ഞു നടന്ന അവളെ ഞാൻ പിടിച്ചു നിർത്തി........

"പണ്ടത്തെ ഓർമ്മകൾ ഒക്കെ സമ്മാനിച്ചു പതുക്കെ അങ്ങ് പോവുവാ അല്ലെടീ...... അങ്ങനെ അങ്ങു പോകണ്ടാ......ദാ ഇതും കൂടെ അങ്ങ് കൊണ്ട് പോയാൽ മതി......"

അതും പറഞ്ഞു കൈ വീശി ഒരെണ്ണം കൊടുക്കാനാഞ്ഞതേ ഉള്ളു.......നമ്മുടെ ചുണക്കുട്ടീ രണ്ടു കയ്യും കൊണ്ട് കവിളും പൊത്തി കണ്ണും പൂട്ടി നിൽപ്പുണ്ട്.......ആ നിൽപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ എൻ്റെ ദേഷ്യം ഒക്കെ എവിടെയോ പോയി..ഞാൻ കൈ താഴ്ത്തി അവളെ നോക്കി.....എനിക്ക് വാത്സല്യം തോന്നി ആ നിൽപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ.... ..ഒറ്റ കണ്ണ് തുറന്നു എന്നെ നോക്കി......

"കുറച്ചു ദിവസം കൊണ്ട് നിൻ്റെ വൺ മാൻ ഷോ ഞാൻ ഇവിടെ കാണുന്നുണ്ട്..." അതും പറഞ്ഞു മെല്ലെ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു......അവളെ ചേർത്ത് നിർത്തി......ആ നെറുകയിൽ അധരങ്ങൾ ചേർത്തു.....

"എനിക്ക് നിന്നോടൊപ്പം ജീവിക്കണം സാൻഡി........ ജീവച്ഛവം പോലെ കിടന്ന എന്നെ നീ പ്രണയിച്ചതിൻ്റെ നൂറു മടങ്ങു നിന്നെ പ്രണയിക്കണം.... ഈ സാൻഡ്രസ് കാസ്സിലിനു അപ്പുറമുള്ള ലോകം എനിക്ക് നിന്നോടൊപ്പം കാണണം....അതുകൊണ്ടാ ഞാൻ എൻ്റെ അപ്പനെ കാണാൻ പോലും പോവാത്തെ...... പ്ളീസ് സാൻഡീ ......."

ഞാൻ അവളുടെ നെറുകയിൽ തല മുട്ടിച്ചു........അവളും എന്റൊപ്പം കരയുന്നുണ്ട്.......

"ശ്വേത വരും എബിച്ചാ.......നീ പോകും...എനിക്ക് .മേലാ......വേണ്ടാ........." അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.......

ഞാൻ വീണ്ടും നിസ്സഹായനായി......വിശ്വാസം .......എത്ര പ്രണയിച്ചാലും സ്നേഹിച്ചാലും വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ടാൽ........എത്ര നേരം കടന്നു പോയി എന്നറിയില്ല......ഈവ്സ് ഞങ്ങളെ നോക്കി വന്നപ്പോഴാണ് ഞങ്ങൾ അടർന്നതു......ഇല്ല ഞങ്ങൾ ഞെട്ടി പോയത്...അവളുടെ ഒറ്റ വാചകത്തിലാ...

"എന്നെ ഒറ്റയ്ക്കിട്ടിട്ടു ഇവിടെ മമ്മാനെ മാത്രം ഹഗ് ചെയ്യുന്നോ അപ്പായി....ചീറ്റിംഗ്..." ചുണ്ടും കൂർപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഈവ ഞങ്ങളുടെ കണ്ണീരിനെയും ചിരിയാക്കി മാറ്റി....

ഈവയെ ചേർത്ത് പിടിക്കുമ്പോഴും എൻ്റെ മനസ്സു വിങ്ങുകയായിരുന്നു...... എന്റെ മനസ്സിൽ അവൾ എത്ര ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞതാണ് എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയയായിരുന്നു....എന്ന് എന്റെ സാൻഡി അത് മനസ്സിലാക്കും......

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

ആധവ്........ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെയാണ് എൻ്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വന്നത്..... ഞാൻ പിജി യ്ക്ക് ചേർന്നു

ഒന്ന് രണ്ടു പാർട്ട് ടൈം ജോലികളുമായി മുന്നോട്ടു പോവുകയായിരുന്നു...... വൈദവ് പറഞ്ഞത് പോലെ എന്നെ അഡ്മിഷനും മറ്റും സഹായിച്ചിരുന്നു...... ആദ്യത്തെ പാർട്ട് ടൈം ജോലിയും ശെരിയാക്കി തന്നിരുന്നു....... പിന്നെ അയാൾ എൻ്റെ മൊബൈൽ ട്രാക്കിംഗ് തകൃതിയായി ചെയ്തു വന്നു....... ഞാൻ സോഷ്യൽ മീഡിയകൾ എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ചിരുന്നു...... നാട്ടിൽ നിന്ന് എന്നെ ആരും വിളിക്കാറില്ല......വിളിച്ചപ്പോഴൊന്നും ഞാൻ സംസാരിച്ചില്ല.... വൈദവിൻ്റെ ശാരീരിക ആവശ്യങ്ങൾ മുറയ്ക്ക് എന്നിലൂടെ നടന്നു പോന്നു..... സ്വബോധത്തോടെ വൈദവിൻ്റെ ഒപ്പം കിടക്കാൻ ഞാനും ആഗ്രഹിച്ചില്ല...അതിനാൽ ഞാനും ബിയറും മറ്റും ശീലമാക്കിയിരുന്നു..... ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ അധിക സംസാരം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല....... വൈദവിന് ധാരാളം കൂട്ടുകാർ ഉണ്ടായിരുന്നു.....ഇന്ത്യൻസ് ഏഷ്യൻസ് റഷ്യൻസ്...അങ്ങനെ ......ആരും വീട്ടിൽ വരാറില്ലായിരുന്നു......

എൻ്റെ ഉള്ളിലെ ജീവൻ്റെ തുടിപ്പ് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞത് ദുസ്സ്വപ്നങ്ങളിലൂടെയായിരുന്നു...... തൊട്ടിലിൽ ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിന് അരികിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞു ചെല്ലുന്ന പാമ്പിനെയാണു ഞാൻ ആദ്യമായി കണ്ട ദുസ്വപ്നം......ഞെട്ടി ഉണർന്നപ്പോൾ ആശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല......ആ കുഞ്ഞിന് എൻ്റെ മോൾടെ മുഖം പോലെ തോന്നിയിരുന്നു...... മഴയത്തു നനയുന്ന കുഞ്ഞു...... നിർത്താതെയുള്ള കരച്ചിൽ....... ഭ്രാന്തു പിടിച്ചിരുന്നു...... എന്നിലെ മാറ്റങ്ങൾ ഞാൻ അറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു..... കാർഡ് വാങ്ങി ടെസ്റ്റ് ചെയ്തപ്പോൾ ....ആത്മഹത്യ ചെയ്യാനാണ് തോന്നിയത്......ഞാൻ മാത്രം എന്തിനു........ആ കാർഡ് ടെസ്റ്റ് എടുത്തു അയാളുടെ മുന്നിലേക്ക് ഇട്ടു കൊടുത്തപ്പോൾ ഒരു പുച്ഛചിരി ആയിരുന്നു........ഞാൻ അത് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു........

"എന്താ വൈദവ്........ ഇനി നിഷേധിക്കാനാണോ ഭാവം......?"

അയാൾ എഴുന്നേറ്റു അടുത്തേക്ക് വന്നു......

"എനിക്ക് എൻ്റെ ഭാര്യയെ വിശ്വാസമാണ്...... ആൻഡ് ഒൺ തിങ്....... ഈ കുഞ്ഞിനെ വേണം എന്ന് എനിക്ക് ഒരു നിർബന്ധവുമില്ല........എവെരിതിങ് അപ് ടു യു........... അബോട് ചെയ്യാം ചെയ്യാതിരിക്കാം.....ബട്ട് ഒൺ കണ്ടിഷൻ........ പ്രസവിച്ചാൽ നീ സ്നേഹിച്ചു വളർത്തിയിരിക്കണം....." അയാൾ കൈപൊക്കി എൻ്റെ ഇരു കവിളും ഒറ്റകയ്യാൽ അമർത്തി .....എനിക്ക് നന്നായി വേദനിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...എന്നെ ചുവരിൽ ചേർത്ത് നിറുത്തി......

"ഡോ.എബി ചാക്കോയുടെ കുഞ്ഞിനെ ഉപേക്ഷിച്ചു മുങ്ങിയത് പോലെ വൈദവിൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ഉപേക്ഷിച്ചു രക്ഷപെടാം എന്ന് വിചാരിക്കണ്ടാ......സൊ.....തിങ്ക് വെൽ...... വേണ്ടെങ്കിൽ ഇപ്പൊ വേണ്ടാന്നു വെക്കാം......."

എന്നെ തള്ളി മാറ്റി അയാൾ കടന്നു പോയി..... ആദ്യമായി വിശേഷം ഉണ്ട് എന്ന് അച്ചായനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അച്ചായൻ്റെ സന്തോഷം......അന്ന് തൊട്ടു എന്നെ കരുതലോടെ നോക്കിയതു...എല്ലാം

എങ്ങനെ കുത്തി നോവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....തിരിച്ചും മറിച്ചും ആലോചിച്ചു......അബോട് ചെയ്യാനുള്ള അപ്പോയ്ന്റ്മെണ്ട് എടുത്തു......എന്നാൽ ദുസ്സ്വപ്നങ്ങൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞ രാത്രികൾ......എൻ്റെ മോൾക്ക് ഇപ്പൊ ഏഴ് മാസം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും......ഇപ്പോൾ ഇരിക്കുന്നുണ്ടാവും......ഇഴയുന്നുണ്ടാവും..... സാൻട്ര നോക്കുന്നുണ്ടാവുമോ......തീർച്ചയായും നോക്കും......അല്ലാ എങ്കിൽ സുരക്ഷിതമായ എവിടെയെങ്കിലും അവൾ ഏൽപ്പിക്കും...എനിക്കുറപ്പാണ്...........

ഞാൻ അന്ന് വൈദുവിനൊപ്പം വന്നതിൽ പിന്നെ ആദ്യമായി അമ്മയെ വിളിച്ചു......

"ഹലോ ഡോ.ഗംഗ......." അമ്മയുടെ സ്വരം........ഇത്രയും വെറുക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ദേഷ്യമുണ്ടായിട്ടും ആ സ്വരം എന്നെ തണുപ്പിക്കുന്നു....ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു......അതല്ലേ മാതൃത്വം...എൻ്റെ മോൾക്ക് നിഷേധിച്ച മാതൃത്വം.......ഇന്ന് മറ്റൊരാൾക്കും ഞാൻ നിഷേധിക്കുന്നു......ഞാൻ എങ്ങനെയാണ് പൂർണ്ണതയിൽ എത്തുന്നത്......

"ഹലോ...... ആരാണ്......." അമ്മയാണ്....ഞാൻ വേഗം ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.......അന്നും ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല...... വെളുക്കുവോളം ആ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണ് എന്നെ ശല്യം ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു......മദ്യ കുപ്പികളും ബിയർ ബോട്ടിലുകളും എന്നെ മാടി വിളിച്ചു.......ഞാൻ എല്ലാം മുറിയിൽ നിന്ന് മാറ്റി......ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.....വൈദു എന്നെ ശല്യം ചെയ്തില്ല......ആഴ്‌ചകൾ കടന്നപ്പോൾ എനിക്ക് നല്ല മനപുരട്ടലും ശർദ്ദിയും ക്ഷീണവും ഉണ്ടായിരുന്നു... വൈദു ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു....

"സൊ...... യു ആർ കണ്ടിന്യൂയിങ് ദിസ്....... "

"എനിക്ക് വേണം എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ......" ഞാൻ അയാളോട് ധൈര്യ പൂർവ്വം പറഞ്ഞു......പക്ഷേ അയാൾ പൊട്ടി ചിരിച്ചു....

"ഹ ഹ...... ഗ്രേറ്റ്...... എന്നും വേണം..... ഈ സ്നേഹം ഒക്കെ......"

..ഓരോ ദിവസങ്ങളും കാഠിന്യമേറിയതായിരുന്നു....... ആദ്യ ഗർഭ കാലഘട്ടം എൻ്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ കാലഘട്ടമായിരുന്നു എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.....അച്ചായനും അച്ചായൻ്റെ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണും എന്നെ ശല്യം ചെയ്‌തിരുന്നില്ലാ എന്ന് ഞാൻ ഇന്ന് അറിയുന്നു......അവർ എന്നെ തഴുകിയിരുന്നു എന്ന് തോന്നിപ്പോവുന്നു......

പിജി ക്‌ളാസ്സുകളും പ്രാക്ടിക്കൽസും പാർട്ട് ടൈം ജോബും എന്നെ തളർത്തി......അസ്വസ്ഥതകൾ ധാരാളം ഉണ്ടായിരുന്നു...... രാത്രി മസിലുകൾ ഉരുണ്ടു കയറുമ്പോഴും ഞാൻ അച്ചായനെ ഓർക്കാറുണ്ടായിരുന്നു...... ആറു മാസം ആയപ്പോൾ ഒരു ദിവസം വൈദവ് എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു...... ഗർഭിണി ആയതിൽ പിന്നെ അയാൾ ശല്യം ചെയ്തിരുന്നില്ല......

"എന്ന മനൈവി സൗഖ്യം താനാ......"

ഞാൻ ഭയത്തോടെ എണീറ്റു മാറി......

"വൈകിട്ട് പാർട്ട് ടൈം ജോലിക്കു പോവണ്ടാ....ഇതാ എൻ്റെ കാർഡ്....ഒരുപാട് ഉപയോഗിക്കാൻ നിക്കണ്ട....അതിൽ ലിമിറ്റഡ് എമൗണ്ട് സെറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്....."

അയാൾ എൻ്റെ കിടക്കയിൽ കിടന്നു....

"കിട്ട വാ....."

"എതുക്ക്......പ്ളീസ് വൈദവ്......" ഞാൻ ഭയത്തോടും അതിനേക്കാളുപരി അയാളെ ഒഴുവാക്കാനുമായി പറഞ്ഞു.....

അയാൾ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി........."ഇത് കാമം അല്ലൈ ......കിട്ട വാ...."

അയാളുടെ സ്വരം ശാന്തമായിരുന്നു....ഞാൻ മെല്ലെ അയാൾക്കരികിലേക്കു ചുവടു വെച്ചു......അയാൾ കട്ടിലിൽ എണീറ്റിരുന്നു....ഞാൻ അയാൾക്കരുകിൽ എത്തിയപ്പോൾ അയാൾ എൻ്റെ വയറിന്മേൽ മൃദുവായി കൈവെച്ചു തഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു...ഞാൻ അത്ഭുതത്തോടെ അയാളെ നോക്കി...... ഇത്രയും മൃദുവായി അയാൾ എന്നെ സ്പർശിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു.....അയാൾ മൃദുവായി എൻ്റെ വയറിൽ അധരങ്ങൾ ചേർത്തു........പിന്നെ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കാതെ എണീറ്റ് പുറത്തു പോയി......അയാളുടെ വാതിലടഞ്ഞെങ്കിലും ഞാൻ ആ ഞെട്ടലിൽ നിന്ന് മാറിയിരുന്നില്ല........ഒപ്പം അതിയായ ആത്മ നിന്ദയും.......അസുരന് പോലും അവൻ്റെ രക്തത്തോടു സ്നേഹമുണ്ട്......വാത്സല്യമുണ്ട്......എനിക്കോ ..........

....

ഭാഗം 37

#തൈരും_ബീഫും

വൈദവ് ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു എൻ്റെ അരികിൽ വരുമായിരുന്നു....കുഞ്ഞിൻ്റെ ചലനമറിയാൻ.....വയറിൽ കൈ ചേർക്കുമായിരുന്നു.....ഞാൻ ഒരു മോളെയാണ് ആഗ്രഹിച്ചത്...ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ച എൻ്റെ കുഞ്ഞി പെണ്ണിന് പകരമായി.....എന്നാൽ സ്‌കാനിങ്ങിൽ തന്നെ ആൺകുട്ടിയാണ് എന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നു......മനസ്സുകൊണ്ട് ഞാൻ ഒരു കുഞ്ഞിനെ വരവേൽക്കാൻ തയ്യറായി.....ദൈവം എനിക്ക് തന്ന രണ്ടാമത്തെ അവസരം.....ഇതിൽ എങ്കിലും ഞാൻ പൂർണ്ണയാകുമോ......തീയതി നേരത്തെ പറഞ്ഞിരുന്നു......ഞാൻ ക്ഷീണിതയായിരുന്നു.......വൈദവ് എനിക്കായി ഒന്നും വാങ്ങി വരാറില്ലായിരുന്നു.....എനിക്ക് കൊതിയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.........അവസാനമായി എന്നെ നോക്കി യാത്ര പറഞ്ഞു പോയ അച്ചായൻ്റെ മുഖം ഓർമ്മ വരും......കൊതിയും വിശപ്പും എങ്ങോ ഓടി മറയും..... അവസാന മാസങ്ങളിൽ അപ്പാവും അമ്മാവും എന്നും വിളിച്ചിരുന്നു...ഞാൻ എടുക്കാറില്ല......

"ശ്വേതാ...... നിൻ്റെ അപ്പാവോ അമ്മാവോ ആരെയെങ്കിലും വിളിക്കണമോ...?...ജസ്റ്റ് ഫോർ വൺ ഓർ ടു മന്ത്സ്......."

ഒരിക്കൽ വൈദവ് ചോദിച്ചു......

"വേണ്ടാ..... ഞാൻ ഹാൻഡിൽ ചെയ്തോളാം......"

"ഹൗ....? ഉന്നമാതിരി എനിക്ക് എക്സ്പീരിയൻസ് കെടായാത്.......? ഐ ഡോണ്ട് ലൈക് ബേബീസ് ക്രയിങ് ആൻഡ് ആൾ അദർ.......ബ്ലാ ബ്ലാ...... സോ....എൻ്റെ അപ്പാവും അമ്മാവും വരും......" അത്യധികം പുച്ഛത്തോടും ദേഷ്യത്തോടും പറഞ്ഞു..... എന്നിട്ടു എന്നെ കടന്നു കാറിൻ്റെ താക്കോലും എടുത്തു പുറത്തേയ്ക്കു നടന്നു...... എൻ്റെ  സ്വകാര്യതയിലേക്കു മറ്റാരും കടന്നു വരുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമല്ല...... അവരോടു ഒന്നും എനിക്ക് നേരെ പെരുമാറാൻ പോലും കഴിയില്ലാ.....പണ്ടത്തെ ആ ഊർജ്ജസ്വലതയും ആത്മവിശ്വാസമുള്ള ശ്വേത അല്ല ഞാൻ ഇപ്പൊ......എനിക്ക് ആരെയും കാണണ്ടാ....

"എന്തിനാ  മാമിയും മാമാവും.......ആരും വേണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ........ ...... ഐ കാന്ട് അക്‌സെപ്റ്റ് എനി ഒൺ....നിന്നെ പോലൊരു കാട്ടാളനാൽ തന്നെ എൻ്റെ ജീവിതം നരകിക്കുന്നതു കാണിക്കാനോ.......പുറമ്പോക്കു..മുട്ടാളാ ....." ഞാൻ അവൻ്റെ പിന്നാലെ ഒച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.....അതേ വേഗതയിൽ അടുത്തിരുന്ന ഫ്ലവർ വേസ് എടുത്തു അവൻ എനിക്ക് നേരെ എറിഞ്ഞു......അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നതിനാൽ ഞാൻ തെന്നി മാറാൻ ശ്രമിച്ചു.......പക്ഷേ കാൽ വഴുതി താഴെ വീഴുകയായിരുന്നു.......

"സത്തം പോടാത്........." അവൻ്റെ ഗർജ്ജനം കാതുകളിൽ മുഴങ്ങുന്നു......അതിയായ വേദനയും...കാലിലൂടെ നനഞ്ഞിറങ്ങുന്ന ദ്രാവകവും എന്നെ തളർത്തി...... എൻ്റെ വീഴ്ചയുടെ ആഘാതത്തിൽ എൻ്റെ ഗർഭപാത്രം അടരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു...........ഞാൻ വൈദവിനെ നോക്കി......അവൻ കയ്യിലെ മൊബൈലും നോക്കി പുറത്തേക്കു നടക്കുന്നു.......

ഞാൻ അറിയാതെ നിലവിളി പുറത്തു വന്നു പോയി....നേർത്ത ശബ്ദം......പക്ഷേ അതവൻ കേട്ടിരുന്നില്ല......ഞാൻ ഇത്രയയും നാൾ കാത്തിരുന്ന മോഹിച്ചിരുന്ന ഈ കുഞ്ഞിനേയും ദൈവം തിരിച്ചു എടുക്കുകയാണോ.....ഒരുപക്ഷേ  ഇനി ഒരിക്കലും ഒരവസരം തരാതെ.......ഞാൻ കണ്ണടച്ചു ദൈവത്തോട് യാചിച്ചു......മൗനമായി...... എന്നെ ശിക്ഷിയ്ക്കരുതേ........എനിക്ക് ചുറ്റും നനവ് പടർത്തുന്ന ചുവപ്പു എന്നെ തളർത്തി കൊണ്ടിരുന്നു......

"ശ്വേതാ....... ഓ....മൈ ഗോഡ്......."

എൻ്റെ  കവിളുകളിൽ തുടരെ തുടരെ തട്ടുന്നു വൈദവ്.....

"ശ്വേതാ......."

അവന്റെ സാമീപ്യവും അവൻ എന്നെ എടുത്തു കൊണ്ടോടുന്നതും എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.......പക്ഷേ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു...... ഒരിക്കൽ ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചു കളഞ്ഞ എൻ്റെ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിൻ്റെ  ശാപം........പാപ ജന്മം......

എപ്പോഴോ മയക്കം വിട്ടുണരുമ്പോൾ മുന്നിൽ ശൂന്യതയായിരുന്നു......ഒഴിഞ്ഞ വയറിൽ തൊട്ടപ്പോൾ ഒന്ന് പൊട്ടിക്കരയാൻ പോലും കഴിയാതെ ഞാൻ കണ്ണടച്ചു......വെളുത്ത ചുവരുകളും വിരികളും ഉള്ള ഒരു ആശുപത്രി മുറിയിൽ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക്......കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നേഴ്സ് വന്നു.....ഒപ്പം ഒരു വെള്ള പൊതിക്കെട്ടു പോലെ വെളുത്തു തുടുത്തു കണ്ണുകൾ അടച്ചു ഉറങ്ങുന്ന എൻ്റെ ആദവ്...... എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല......അവനെ വാങ്ങുമ്പോഴും അധരങ്ങൾ ചേർക്കുമ്പോഴും ഞാൻ  അനുഭവിച്ച സന്തോഷം.......അന്ന് അച്ചായൻ പോയ ആ രാത്രി തൊട്ടു ഈ നിമിഷം വരെയും എനിക്ക് ഒന്ന് ചിരിക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.....എന്നാൽ അന്ന് ഞാൻ ചിരിച്ചു...ഒപ്പം ദൈവത്തോട് നന്ദി പറഞ്ഞു.......ഞാൻ അറിയാതെ ചെയ്ത ഏതോ നന്മയുടെ ഫലം എനിക്ക് കിട്ടിയതാവും അല്ലാ എങ്കിൽ ആ കുഞ്ഞി പെണ്ണ് എന്നെ ശപിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല.....

......ശാസ്ത്രക്രിയയിലൂടെയാണ് മോനെ എടുത്തത്....തക്ക സമയത്തു എത്തിച്ചതു കൊണ്ടു രക്ഷപ്പെട്ടു......

രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞാണ് വൈദവിനെ കണ്ടത് ......അവൻ്റെ മുഖത്ത് ഒരൽപം ജാള്യത ഉണ്ടോ എന്നൊക്കെ ഞാൻ നോക്കി...ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......

"ഹായ് പൊണ്ടാട്ടി..... ഗോൾഡൻ ചാൻസ് താൻ കെടച്ചിരുക്കു.....യോസിച്ചു മുടിവ് പണ്ണ്..... .."

ഞാൻ അവനെ തന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കി.....

"എന്ത് ചാൻസ്......?"

"ഇവിടെ ഡോക്‌ടറോട്‌ പറഞ്ഞാൽ മതി.....ഞാൻ തള്ളിയിട്ടതാണ്....എന്നോടൊപ്പം വരാൻ പേടിയാണ്...സേഫ് അല്ലാ.....എന്നൊക്കെ....... ഡെഫിനിറ്റിലി യു ക്യാൻ എസ്‌കേപ്പ് ......."

ഞാൻ അവനെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി..... ഇത് എന്ത് ജീവിയാണ്......ഇയാൾക്ക് ഒന്നും പേടിയില്ലേ......എന്തൊക്കെ കുരുട്ടുബുദ്ധിയാണ്....

ഞാൻ അവനെ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കി......

"കഷ്ടം...... നിന്നെ പോലൊരാളെ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല........നിനക്ക് ഒരു ഫീലിങ്ങ്സും ഇല്ലേ......?."

അവൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.......

"ഒന്ന് മട്ടും ഇറുക്ക്‌ .അത് ഞാൻ അറിഞ്ഞത് നിന്നിലൂടെയാണ്.....നീ തന്ന എൻ്റെ മകനിലൂടെ....വൈദവിൻ്റെ മകൻ ആദവ്....... "

അയാൾ എൻ്റെ അരികിലെ കുഞ്ഞിനെ തഴുകുമ്പോൾ ഞാൻ ആ മുഖത്ത് കണ്ടത് സ്നേഹമായിരുന്നു...

വാത്സല്യം ആയിരുന്നു.... അത് കാണുമ്പോഴെല്ലാം ഞാൻ അച്ചായനെ ഓർത്തു...അച്ചായന് ഒരുപാട് സ്നേഹമായിരുന്നു.....ആ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിനോടു....അച്ചായന് വേണ്ടി പോലും ഞാൻ അവളെ സ്നേഹിച്ചില്ല....നോക്കിയില്ല.....

ആദവിനെ മുലയൂട്ടുമ്പോഴും ഞാൻ കുറ്റബോധത്താൽ എരിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.....അവൻ കൊതിയോടെ കരയുമ്പോഴും എൻ്റെ കാതുകളിൽ എൻ്റെ മോൾടെ കരച്ചിൽ വരും..... സാൻട്രയുടെ താരാട്ടുകൾ കേൾക്കും.....പാലിനായി ഉള്ള കരച്ചിൽ ഞാൻ കുപ്പിപ്പാൽ കൊടുത്തു മാറ്റാൻ നടത്തിയ ശ്രമങ്ങൾ ഓർമ്മ വരും....

കുറ്റബോധത്താൽ നീറികൊണ്ടിരുന്നു...... പെട്ടന്നുള്ള സിസ്സേറിയൻ ആയതിനാൽ നാട്ടിൽ നിന്നും ആർക്കും വരാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.... എനിക്കും നടക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായിരുന്നു....ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തു വീട്ടിലേക്കു ചെല്ലുമ്പോൾ എനിക്ക് വൈദവിൻ്റെ കാര്യം ആലോചിച്ചു ചിരി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു......

"ഐ ഡോണ്ട് ലൈക് ബേബീസ് ക്രയിങ് ആൻഡ് ആൾ അദർ.......ബ്ലാ ബ്ലാ....." അവൻ്റെ കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിലെ അലർച്ചയായിരുന്നു.... അവനു ശബ്ദം ഇഷ്ടല്ല.....ഞാൻ ഉറക്കെ സംസാരിക്കുമ്പോഴാണ് അവനു എപ്പോഴും ദേഷ്യം വരുക...... മോൻ ആശുപത്രിയിലായിരുന്നപ്പോൾ അവിടെ ആരെയും അനുവദിക്കാറില്ല.....അത് കൊണ്ട് തന്നെ വൈദവ് കരയുന്ന മോനെ ഇതുവരെയും കണ്ടില്ലാ....

ഞങ്ങൾ വീട് എത്തി....ഞാൻ തന്നെയാണ് കായറിയതും ഇറങ്ങിയതും......കുഞ്ഞിനെ അവൻ എടുത്തിരുന്നു....വീട് ഒന്ന് വൃത്തിയാക്കി ഇട്ടിട്ടുണ്ട്.....പ്രത്യേകിച്ചും എൻ്റെ മുറി.....പിന്നെ ഒരു പത്തു പാൽക്കുപ്പി....ഒരു അലമാര നിറച്ചും കുഞ്ഞുടുപ്പുകൾ ഡയപ്പെർ പാൽ പൊടി...രണ്ടു തൊട്ടിൽ.... പാവകൾ...കാറുകൾ..... എന്തിനു കളിക്കാൻ മൊബൈൽ ഫോൺ വരെ ഉണ്ട്......ഞാൻ അന്തം വിട്ടു..... ആ കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന ഒന്ന് കണ്ണ് പോലും തുറന്നിട്ടില്ലാത്ത ഈ കുഞ്ഞിന് ആണ് ഇതൊക്കെയും...... ഞാൻ വൈദവിനെ നോക്കി....അവൻ എല്ലാം കൊണ്ട് വെച്ചു അവൻ്റെ മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു.......

ഞാൻ കട്ടിലിൽ കിടന്നു..... നല്ല വേദന ഉണ്ടായിരുന്നു..... ഒന്ന് കുളിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു....പക്ഷേ വയ്യ..... കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞു മോൻ ഉണർന്നു.....അവനു പാൽ കൊടുത്തു...വീണ്ടും ഉറങ്ങി....എനിക്ക് വിശക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... എങ്ങനെയെങ്കിലും എണീറ്റു ....വേദനയോടെ ഓരോന്നും ചെയ്യുമ്പോഴും ഞാൻ സാൻട്രയെ ഓർത്തു......അച്ഛനും അമ്മയും പോലും തിരിഞ്ഞു നോക്കാത്ത എന്നെ ആരോരുമില്ലാത്ത എന്നെ അവൾ പൊന്നു പോലെ നോക്കിയത്...... ഞാൻ തിരിച്ചു അവൾക്കു എന്താ കൊടുത്തത്....അവളുടെ സ്വന്തം വീട്ടിൽ എന്നെ കൊണ്ട് പോയി നോക്കിയത്....അവളുടെ കല്യാണം ആണ് എന്ന് പോലും ആലോചിക്കാതെ ഞാൻ അച്ചായനെയും മോളെയും ഉപേക്ഷിച്ചു കടന്നു കളഞ്ഞു.....സാൻട്ര ഡേവിസിനെ കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാവും..... അച്ചായനെ ഓൾഡ് അജ് ഹോമിൽ ആക്കിയിട്ടുണ്ടാവും......എൻ്റെ മോളെ........ ഇല്ലാ അവൾ അവസാനം പറഞ്ഞത് ഞാൻ ഇന്നും ഓർക്കുന്നു......."ഒരിക്കലും തിരിച്ചു തരില്ല" എന്ന്...... അവൾ ചിലപ്പോ ഇപ്പോഴും അവരെ നോക്കുന്നുണ്ടാവുമോ.......

ആദ്യ ദിവസം എനിക്ക് ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല...വിശന്നു താളർന്നപ്പോൾ ഞാൻ എങ്ങെനയൊക്കെയോ എണീറ്റു അടുക്കളയിലേക്കു ചെന്നു...... അവിടെ വൈദവ് നേരത്തെ ഭക്ഷണം വാങ്ങി വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു...... അത് എനിക്കുള്ളതാണോ.....ആയിരിക്കും....അവൻ്റെ ഭക്ഷണം അവൻ്റെ ഫ്രിഡ്ജിൽ പൂട്ടി വെച്ചിട്ടുണ്ടാകും....... എന്നെ ഭയങ്കര പേടിയാണ്..... എന്തെങ്കിലും പോയിസൺ കൊടുക്കുമോ എന്ന്..... ഞാൻ അത് എടുത്തു കഴിച്ചപ്പോൾ മോൻ ഉണർന്നു കരഞ്ഞിരുന്നു..... എനിക്ക് വേഗം എണീറ്റ് പോകാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല....കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വൈദവിൻ്റെ വാതിൽ തുറന്നു......

എന്നെ ഒന്ന് നോക്കീട്ടു കുഞ്ഞിനെ പോയി എടുത്തു...... ഞാൻ സാവധാനം ഭക്ഷണം കഴിച്ചു...ബാക്കി

ഭക്ഷണം ഫ്രിഡ്ജിൽ വെച്ചു..രാത്രി കഴിക്കാം.എനിക്ക് എന്നോട് പുച്ഛം തോന്നി...സാൻട്ര അവളുടെ

വീട്ടിൽ എന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കിച്ചു തന്നിരുന്നു....മുലയൂട്ടുന്ന അമ്മയാണ് കഴിക്കണം

എന്ന് പറഞ്ഞു നിര്ബന്ധിപ്പിച്ചു കഴിപ്പിച്ചിരുന്നു........എഴുന്നേറ്റു പാത്രം കഴുകി......കുറച്ചു വെള്ളം ചൂടാക്കി ഫ്‌ളാസ്‌കിൽ ഒഴിച്ചു...മോൻ്റെ കരിച്ചിൽ നിന്നിരുന്നു.....ഞാൻ മെല്ലെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.....നല്ല വേദന ഉണ്ടായിരുന്നു...... വൈദവ് മോനെ തട്ടി ഉറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി പുറത്തേക്കു നടന്നു.....

മൂന്നു നാല് ദിവസം കടന്നു പോയി.... അവൻ രാവിലെ ഉണ്ടാക്കുന്നത് എനിക്കും കൂടി മാറ്റി വെച്ചിരുന്നു.....അവനുണ്ടാക്കുന്നതു ഞാനും ഞാൻ ഉണ്ടാക്കുന്നത് അവനും കൊടുക്കാറില്ലായിരുന്നു...ഞങ്ങൾ കഴിക്കാറുമില്ല...എന്നാൽ ഇപ്പോ എനിക്ക് ഉണ്ടാക്കാൻ ഒന്നും കഴിയില്ലായിരുന്നു.....കുഞ്ഞിനേയും നോക്കി...സ്വയം എല്ലാം ചെയ്യാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല....തയ്യലിൻ്റെ വേദനയും ക്ഷീണവും...രാത്രി മോൻ്റെ കരിച്ചിലും എന്നെ തളർത്തി....രാത്രി വൈദവ് വരുമായിരുന്നു....മോനെ ഉറക്കുമായിരുന്നു.....

ഞാൻ തളർന്നു..... രാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ തലകറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു..എങ്ങനെയൊക്കെയോ അടുക്കളയിൽ പോയി കുറച്ചു വെള്ളം എടുത്തപ്പോൾ വീണ്ടും തല കറങ്ങുന്നുണ്ട്...... എങ്ങെനയൊക്കയോ വീഴാതെ പിടിച്ചു നിന്നു .....വീണ്ടും തല കറങ്ങുന്നുണ്ട്.....ഇപ്പൊ താഴെ വീഴും എന്നായപ്പോൾ ഞാൻ ചുവരോട് ചാരി നിന്നു.... പെട്ടന്ന് വൈധവ് വന്നു എന്നെ അടുത്ത ചെയറിൽ ഇരുത്തി......മുഖത്ത് വെള്ളം ഒഴിചു......കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ കുറച്ചു വെള്ളം തന്നു......ഒരുപാട് ആശ്വാസം തോന്നി.....ഞാൻ അവനെ നോക്കിയപ്പോൾ എന്നെ നോക്കി പുച്ഛവും വാരി വിതറി നിൽപ്പുണ്ട്.....

" ഞാൻ ഹാൻഡിൽ ചെയ്തോളാം.........ഓർമ്മയുണ്ടോ ....നീ പറഞ്ഞത്......." ഞാൻ അന്ന് പറഞ്ഞത് പോലെ അഭിനയിച്ചു കാണിക്കുന്നു.....

"എന്തിനാ മാമിയും മാമാവും.......ആരും വേണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ........ ...... ഐ കാന്ട് അക്സെപ്റ്റ് എനി ഒൺ....നിന്നെ പോലൊരു കാട്ടാളനാൽ തന്നെ എൻ്റെ ജീവിതം നരകിക്കുന്നതു കാണിക്കാനോ.......പുറമ്പോക്കു..മുട്ടാളാ ....."

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.....ഇന്ന് പന്ത് അവന്റെ കയ്യിൽ അല്ലേ......

"സൊ....... ഡോ..ശ്വേതാ അയ്യർ...... ഹാൻഡിൽ യുവർ സെല്ഫ്..... ഞാൻ നാളെ തൊട്ടു ഓഫീസിൽ പോവും.....ലേറ്റ് നൈറ്റ് വരുള്ളൂ..... ടേക്ക് കെയർ ഓഫ് മൈ സൺ ടൂ......"

വൈദവ് ഇത്രയും നാൾ ഓഫീസിൽ പോയിരുന്നില്ല.... മോൻ കരയുമ്പോഴൊക്കെ എടുത്തു കൊണ്ട് നടക്കുമായിരുന്നു...എനിക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ചെയ്തു തന്നില്ലാ എങ്കിലും രാവിലെ എന്തെങ്കിലും ആഹാരം ഉണ്ടാക്കുമ്പോൾ എനിക്കും കൂടി ഉണ്ടാക്കുമായിരുന്നു.... ഞാൻ അത് വെച്ചിരുന്നു രണ്ടു നേരമാക്കി കഴിക്കും....ഇനി അതൊക്കെ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് ചെയ്യേണ്ടേ..... ഇപ്പോൾ ബുദ്ധി ഒന്നും ആലോചിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല...

" ഇട് സൊ ക്രൂവൽ...... ഞാൻ എങ്ങനെ? .....നോർമൽ പ്രസവം ആവേണ്ട എന്നെ നീ കാരണം ആണ് ഇത്രയും കോംപ്ലിക്കേറ്റഡ് സിസേറിയൻ ആക്കിയത്..... എന്നിട്ടു ഒരു ക്ഷമാപണം പോലും ഇല്ലാ..... ഒന്ന് സഹായിക്കുക പോലും ഇല്ലാ...........എനിക്ക് പറ്റില്ലാ....എനിക്ക് വയ്യ......."

ഞാൻ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.....അവൻ എന്നെ നോക്കി പരിഹസിച്ചു......

"ഞാൻ നാളെ ഓഫീസിൽ പോകും..... നീയല്ലേ പറഞ്ഞത് ഹാൻഡിൽ ചെയ്യാം എന്ന്.....പണ്ണുങ്കോ..... "

അതും പറഞ്ഞു അവൻ അവൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി...... എനിക്ക് വയ്യ.....വഴക്കു ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് കാര്യല്ല.......ഞാനും അവൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു....ആദ്യമായി ആണ് ഞാൻ അവൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് ചെല്ലുന്നതു.......നല്ല വിശാലമായ മുറി.....അടുക്കും ചിട്ടയും ഉണ്ട്.....ലാപ്ടോപ്പും നോക്കി ആശാൻ അവിടെ ഇരിപ്പുണ്ട്....എന്നെ കണ്ടതും ചോദ്യ ഭാവത്തിൽ നോക്കി.....

"മ്മ്......"

ഇവനോട് അപേക്ഷിക്കേണ്ടി വന്നല്ലോ......എൻ്റെ തലവിധി.....

"വൈദൂ......പ്ളീസ്.....യാരാവത് കൂപ്പിടീൻകളാ........ നിജമാം ഉടമ്പ് സെരിയല്ലൈ.......പ്ളീസ്......മെയ്ഡ് ആയാലും പോതും........"

അവൻ പിന്നോട്ട് ചാരി ഇരുന്നു..... എന്നെ അടിമുടി നോക്കി.....

"വൈദു....വൗ ....എന്നാ പാസം.........അന്ന് എന്ന സൊന്ന....?... മുട്ടാളൻ....കാട്ടാളൻ ......പുറമ്പോക്ക്........" അതീവ പുച്ഛത്തോടും ഗൗരവത്തോടും അവൻ ചോദിച്ചു.......

ഈ അസുരന് സത്ബുദ്ധി തോന്നിപ്പിക്കണേ ഈശ്വരാ....

"പ്ളീസ്....... അതൊക്കെ മറന്തിട്" എൻ്റെ നേരെ ഒന്ന് ആഞ്ഞിരുന്നു.....വീണ്ടും ലാപ്പിൽ നോക്കി ഒരു ഒഴുക്കൻ മട്ടിൽ പറഞ്ഞു....

"മ്മ്....യോസിക്കട്ടും......"

പിന്നെ കുറച്ചു നേരം കൂടെ നിന്നിട്ടു ഞാൻ തിരിച്ചു പോന്നു..... അന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല......മോനും കരച്ചിലായിരുന്നു......ഞാൻ നാളെ എങ്ങനെ ഒറ്റയ്ക്ക് ഈ അപനിയൊക്കെ ചെയ്യും...അതും തയ്യൽ വേദനയും ഉണ്ട്..........

രാവിലെ എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി.....മോൻ്റെ കരച്ചിൽ കേട്ട് ഉണർന്നു......കുഞ്ഞിന് പാൽ കൊടുത്തു.....വിശന്നിട്ടു വയ്യായിരുന്നു...രാത്രി മൊത്തം  പാൽ കൊടുക്കുമ്പോൾ രാവിലെ തളർന്നു പോകും....വൈദവ് ഓഫീസിൽ പോയിരിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലായി.....അടുക്കളയിൽ ഭക്ഷണം ഒന്നുമില്ല....ഒരു ഗ്ളാസ് ഹോര്ലിക്സ് ഉണ്ട്....പിന്നെ വെജ് സാൻഡ്വിച്ചും.....വൈദവ് ഉണ്ടാക്കിയതാണ്..... എങ്ങെനയൊക്കെയോ കഴിച്ചു....സാൻട്രയുടെ വീട്ടിൽ എനിക്ക് കിട്ടിയ പ്രസവ രക്ഷ ആലോചിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നി.....

അന്ന് എങ്ങെനയൊക്കെയോ കഴിച്ചു കൂട്ടി...രാത്രി വൈദവ് വന്നു.....മോനെ നോക്കി.....ഒരു ഉമ്മയൊക്കെ

കൊടുത്തിട്ടു പോയി.....എനിക്ക് അയാളോട് ദേഷ്യം തോന്നി....ഞാൻ അയാളോട് ചെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടു

പോലും അയാൾ വിലകല്പിച്ചില്ല ..എന്നാൽ അടുത്ത ദിവസം ഒരു മെയ്ഡ് വന്നു..... ശ്രീലങ്കക്കാരി......അതോടെ എൻ്റെ എല്ലാ പ്രശ്ങ്ങളും തീർന്നു..... അങ്ങനെ മൂന്നുമാസം കടന്നു പോയി വൈദവിൻ്റെ അപ്പാവും അമ്മാവും കുഞ്ഞിനെ കാണാൻ വന്നു.... ഞങ്ങളെ അവർ രണ്ടും കൂടെ ഒരു മുറിയിലാക്കി.... പിന്നെ അപ്പവും അമ്മാവും വന്നപ്പോൾ പിന്നെ വൈദവിന് സൗകര്യമായി.... പഴയെ മ്യുച്ചൽ ആൻഡേർസ്റ്റാൻഡിങ്ങും പൊടി തട്ടി എടുത്തു..... കുഞ്ഞും കൂടി ആയ സ്ഥിതിക്ക് എനിക്ക് മുന്നോട്ടു പഠിക്കാൻ അവൻ്റെ സഹായം കൂടിയേ തീരുള്ളൂ.......

വൈദവിൽ ഒരു നല്ല അച്ചനുണ്ടായിരുന്നു...... അപ്പോഴും ഞാൻ ചെയ്ത പാതകം അതിൻ്റെ ഭീകരത ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.....എൻ്റെ മോൾക്ക് ആരും ഇല്ലല്ലോ.....അവളുടെ അച്ഛൻ അവളെ തിരിച്ചു അറിയുന്നു പോലുമുണ്ടാവില്ല..... ഞാൻ അവളെ അനാഥത്വത്തിലെക്കു തള്ളിയിടുകയായിരുന്നു... സാൻട്ര എൻ്റെ മോളെ നോക്കുമോ......ഡേവിസും ഒരുമിച്ചുള്ള ജീവിതത്തെ അവൾ വേണ്ടാന്നു വെക്കുമോ? ഒരിക്കലും എഴുന്നേൽക്കാത്തെ എബിച്ചനു വേണ്ടി അവളുടെ ജീവിതം കളയുമോ....? ഒരിക്കലും ഇല്ലാ...അവൾ ഡേവിസനെ വിവാഹം കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാവും.......എൻ്റെ ആധവ് ഇഴയുമ്പോഴും നടക്കുമ്പോഴും എല്ലാം ഞാൻ എൻ്റെ മോളെ ഓർക്കും.....

പലപ്പോഴും സാൻഡ്രയെ വിളിച്ചാലോ എന്ന് വിചാരിച്ചു.....എന്നാൽ എൻ്റെ മോള്......അവൾക്കു ഒരു പ്രതീക്ഷ കൊടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല......ഉടനെ ഒന്നും എനിക്ക് വൈദവിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിയില്ല....

രണ്ടു വർഷങ്ങൾ കടന്നു പോയി..... ഞാൻ പുതിയ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഗൈനകോളജിസ്റ് ആയി ജോലിക്കു ചേർന്നു.... എൻ്റെ  മോൾക്ക് മൂന്നു വയസ്സ് ആയിട്ടുണ്ടാവും.....ഇന്ന് എനിക്ക് സ്വന്തം കാലുകൾ ഉണ്ട്.......ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ച കരിയർ......എനിക്കറിയണം എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ പറ്റി.......

ഞാൻ കിച്ചുവിനെ വിളിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു......ഈ മൂന്ന് വർഷങ്ങളിൽ ഞാൻ നാട്ടിൽ പോയിട്ടില്ല......അപ്പാവും അമ്മാവും ഇടയ്ക്കു ഒന്ന് വന്നു പോയിരുന്നു......

"എന്തിനാ ചേച്ചി......കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞില്ലേ......." അവൻ്റെ മറുപടി ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു.....

"പ്ളീസ് കിച്ചു.....എനിക്കറിയണം.....മോൾ എവിടെയാണ് എന്ന്.... അവൾ സുരക്ഷിതയാണോ.....അല്ല എങ്കിൽ ....." ഞാൻ ഒന്ന് നിറുത്തി.......

"അല്ല എങ്കിൽ......... കൊണ്ട് പോയി വളർത്തുമോ.....?...അതിനുള്ള ധൈര്യമുണ്ടോ..... അച്ചായനെ എന്ത് ചെയ്യും.......? കൊണ്ട് പോകുമോ......? "

അവൻ്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്കു ഒന്നും എനിക്ക് ഉത്തരമില്ലായിരുന്നു......

"ഞാൻ കാശ് എങ്കിലും അയച്ചു കൊടുക്കാം...... പ്ളീസ് കിച്ചു......എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ല....പ്ളീസ്........ഒന്ന് സാൻട്രയുടെ വീട്ടിൽ പോവുമോ......എനിക്ക് വേണ്ടി........"

മനസ്സില്ല മനസ്സോടെയാണെങ്കിലും അവൻ സമ്മതിച്ചു...... കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം അവൻ വിളിച്ചിരുന്നു.....

"മോൾ സേഫ് ആണ്....അവൾക്കു കാശും വേണ്ട അമ്മയെയും വേണ്ടാ......ആ ലോകത്തേക്ക് ഒരിക്കലും കടന്നു ചെല്ലാതിരുന്നാൽ മാത്രം മതി......."

ആശ്വാസം തോന്നി......എവിടെയാണെങ്കിലും അവൾ സുരക്ഷിതയാണല്ലോ.....അതിനു കാരണം എൻ്റെ

അച്ചായൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ നന്മയാണ്......

"അച്ചായൻ........" ഞാൻ സംശയിച്ചു അവനോടു ചോദിച്ചു.....

"ചേച്ചിയുടെ തീരുമാനം വളരെ ശെരി ആയിരുന്നു...ഇപ്പോഴും ഒരു അനക്കവും ഇല്ല.......നന്നായി......ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ...."

ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദന തോന്നി.....അച്ചായൻ്റെ പട്ടത്തി വഞ്ചിച്ചു കടന്നു കളഞ്ഞ കാര്യം ഒരിക്കലൂം അറിയണ്ടാ....

"സാൻട്ര....... കല്യാണം കഴിഞ്ഞോ അവളുടെ....?" അപ്പുറം നിശബ്ദമായിരുന്നു......

" ചേച്ചീ....... എനിക്കോ ചേച്ചിക്കൊ മനസ്സിലാക്കൻ പറ്റുന്ന ഒരു വേവ് ലെങ്ത് അല്ല സാൻട്ര ചേച്ചിക്ക്....... ഇനി ലോകം കീഴ്മേൽ മറിഞ്ഞാലും അവർ കട്ടയ്ക്കു പിടിച്ചു നിൽക്കും.....സൊ.....ഗോ വിത്ത് യുവർ ലൈഫ്....... ഇത്രയും കാലം കഴിഞ്ഞില്ലേ......എല്ലാരും മുന്നോട്ടു പോയി...... ചേച്ചിയും മുന്നോട്ടു പോകു......ഭർത്താവ് മോൻ കരിയർ....."

അവൻ ഫോൺ വെച്ചിട്ടും എനിക്ക് വെക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല...... സാൻട്ര വിവാഹം കഴിച്ചില്ല....എന്നാണോ.... അച്ചായൻ ഇന്നും അങ്ങനെ തുടരുന്നു...... അച്ചായനും ഒരുപാട് സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.....ഞാൻ എത്ര മുന്നോട്ടു പോകാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും എന്തോ എന്നെ ഇപ്പോഴും പിന്നോട്ടു വലിക്കുന്നു......

ഭാഗം 38

#തൈരും_ബീഫും

"സാൻട്ര....... കല്യാണം കഴിഞ്ഞോ അവളുടെ....?" അപ്പുറം നിശബ്ദമായിരുന്നു......

" ചേച്ചീ....... എനിക്കോ ചേച്ചിക്കൊ മനസ്സിലാക്കൻ പറ്റുന്ന ഒരു വേവ് ലെങ്ത് അല്ല സാൻട്ര ചേച്ചിക്ക്....... ഇനി ലോകം കീഴ്മേൽ മറിഞ്ഞാലും അവർ കട്ടയ്ക്കു പിടിച്ചു നിൽക്കും.....സൊ.....ഗോ വിത്ത് യുവർ ലൈഫ്....... ഇത്രയും കാലം കഴിഞ്ഞില്ലേ......എല്ലാരും മുന്നോട്ടു പോയി...... ചേച്ചിയും മുന്നോട്ടു പോകു......ഭർത്താവ് മോൻ കരിയർ....."

അവൻ ഫോൺ വെച്ചിട്ടും എനിക്ക് വെക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല...... സാൻട്ര വിവാഹം കഴിച്ചില്ല....എന്നാണോ.... അച്ചായൻ ഇന്നും അങ്ങനെ തുടരുന്നു...... അച്ചായനും ഒരുപാട് സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.....ഞാൻ എത്ര മുന്നോട്ടു പോകാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും എന്തോ എന്നെ ഇപ്പോഴും പിന്നോട്ടു വലിക്കുന്നു......

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

കുറച്ചു നാൾ അവധിആയിരുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ഈവയ്ക്കു സ്കൂളിൽ പോകാൻ നല്ല മടി ആയിരുന്നു.... എന്നെ കൊണ്ട് മൂക്കിട്ടു 'ക്ഷ' വരപ്പിച്ചു.......അവളെ റെഡി ആക്കിയപ്പോൾ സ്കൂൾ ബസും പോയി.....പിന്നെ ഞാൻ വേഗം ഒരുങ്ങി ഇറങ്ങി......അപ്പോഴേക്കും എബിയും ഒരുങ്ങി വന്നു.....

"അപ്പായി എന്നെ സ്കൂളിലാക്കുവോ......? " കൗതുകത്തോടെ ഈവ ചോദിക്കുന്നു....അവൾക്കു അപ്പായി സ്കൂളിൽ കൊണ്ട് പോണം...കുറച്ചു നാളായി പറയുന്നുണ്ട്.....

"ആക്കാലോ....... " എബിയാണ്....

"തിരിച്ചും വിളിക്കുവോ....?" ഒരു പ്രത്യേക താളത്തിൽ എബിയുടെ കയ്യിൽ തൂങ്ങി ചോദിക്കുന്നുണ്ട്.......

"വിളിക്കാലോ....." അവളുടെ ബാഗും എടുത്തു പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി എബി പറഞ്ഞു.....

ഞാൻ വാതിൽ പൂട്ടുമ്പോഴും അവളുടെ മുഖത്തെ കള്ള ലക്ഷണം കാണുന്നുണ്ട്.... ഞങ്ങൾ ആശുപത്രിയിൽ പോയിട്ട് വന്നിട്ട് ഒരാഴ്ചയാവുന്നു..... അപ്പായിയെ കൂടെ കളിച്ചു കൊതി തീർന്നില്ല..... എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അവൾ പോയില്ലാ......എന്നും രാവിലെ അപ്പായിയും മോളും കൂടെ റബ്ബർക്കാടുകളിൽ കറക്കം ഒക്കെ ഉണ്ട്.....അത് കാണുമ്പോ എനിക്ക് പണ്ടത്തെ കൊച്ചു സാൻഡിയെയും അപ്പനെയും ഓർമ്മ വരും......

"അപ്പായി കുറച്ചു നേരത്തെ വരുവോ?" വീണ്ടും ഈവ്സ് കൊഞ്ചൽ തന്നെ......

"ആന്നേ...... സ്കൂൾ വിടുന്നതിനു മുന്നേ വരാലോ......." എബിയാണ്.....അതെ കൊഞ്ചൽ തന്നെ....ഈ കൊഞ്ചൽ അത്ര പന്തിയല്ലല്ലോ കർത്താവേ......

"എത്ര നേരത്തെ വരും........."

"വൺ അവർ മുന്നേ വരാട്ടോ....." എബി അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ടും ഈവയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞിട്ടില്ല.....ഞാൻ കാർ എടുത്തു .....എബി മുന്നിലും ഈവ പിന്നിലുമായി കയറി.......മുന്നോട്ടു പോവുമ്പോഴും.....ഈവ ചിന്തയിലായിരുന്നു....എബി ഇടയ്ക്കിടെ അവളെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്.....പുള്ളിക്കാരി നിരാശ തന്നെ......

"ഈവ്സ്.......എന്നാ....? സാഡ് ആന്നോ......?" അതും പറഞ്ഞു എബി അവളെ പിന്നിൽ നിന്നും മുന്നിലോട്ടു എടുത്തു മടിയിലോട്ടു ഇരുത്തി......

"മ്മ്..... അപ്പായി..... സ്കൂളിൽ ഒന്നും പഠിപ്പിക്കേല അപ്പായി...... ബോറിങ്......എപ്പോഴും ടീച്ചർ റൈറ്റ് റൈറ്റ് എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കും.....എൻ്റെ കൈയൊക്കെ വേദനിക്കും......" ഈശോയെ അവളുടെ കൈ നോക്കി അവൾ പറയുന്ന പറച്ചിൽ ഒക്കെ കേട്ടാൽ ഇപ്പൊ വണ്ടി ഏതെങ്കിലും ആശുപത്രിയിലേക്ക് വിടും......എബിയ്ക്കും ചിരി പൊട്ടുന്നുണ്ട്......

"എൻ്റെ ഈവക്കുട്ടി.....അപ്പായി ടീച്ചറോട് കുറച്ചു എഴുതിപ്പിച്ചാൽ മതി എന്ന് പറയാട്ടോ......"

അപ്പോഴും ഈവ തെളിഞ്ഞില്ലാ......

"ടീച്ചർ ഭയങ്കര ആംഗ്റി ആണ്.......എനിക്ക് പേടിയാ......."

അതും പറഞ്ഞു ചിണുങ്ങി കരയാൻ തുടങ്ങി.....

എബി ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു.....വേണ്ട പുകില്.....

"ദേ ഈവ...നമ്പരൊക്കെ മാറ്റി വെച്ച് ഇറങ്ങിയേ.....സ്കൂൾ എത്തി......" ഞാനാണേ.......

"എത്തിയോ......?." നിരാശയോടെ ചോദിക്കുന്നു......ചുറ്റും നോക്കി...ബെൽ അടിച്ചു എല്ലാ കുട്ടികളും ക്ലാസ്സ് മുറിയിലായിരുന്നു.....

"അയ്യോ..... ക്ലാസ് തുടങ്ങി.....ഇനി അകത്തു കയറ്റില്ല ...റിവേഴ്‌സ് എടുത്തോ മമ്മ......" കണ്ണീരും ചിരിയും കലർന്നൊരു ഭാവം......

ഇത്രയും ആയപ്പോ എബി പൊട്ടി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി......ആ ചിരി അവളിലും വന്നു.....

"എബി ഇവളുടെ ഒരോ പ്ലാനിനും കൂടുവാണോ....എത്ര ദിവസമായി സ്കൂളിൽ പോയിട്ട്....ഇന്ന് ഇറങ്ങിയേ പറ്റുള്ളൂ......"

ഞാൻ ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു...... എബിയും എനിക്കൊപ്പം ഇറങ്ങി...ഈവ കാറിൽ തന്നെ ഇരിക്കുന്നു.....

"സാൻഡീ, ഞാൻ നിന്നോട് പറയാൻ ഇരിക്കുവായിരുന്നു.....ഇന്ന് മോളും ഞാനും കൂടെ ഒന്ന് കറങ്ങിക്കോട്ടേ....ബികോസ് ഞാൻ ഒരു ചേഞ്ച് പ്ലാൻ ചെയ്യുന്നുണ്ട്...... മമ്മയുടെ അടുത്ത് പോണം....അവിടെ നിൽക്കണം...പിന്നെ പ്രാക്ടിസിനും മറ്റും ഇന്റർവ്യൂ ടെസ്റ്റ് ഒക്കെ ഉണ്ട്...അതിനു വേണ്ടി ഡൽഹി പോണം.... " അവൻ ഒന്ന് നിർത്തി.......

എനിക്ക് ശ്വാസം എടുക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല....

ഞാൻ അവനുവേണ്ടി കാതോർത്തു.....

"എനിക്ക് ഒരു മാറ്റം വേണം.... അപ്പോൾ ഒരു യാത്ര ആകാം എന്ന് കരുതി... ....എനിക്ക് യാത്രകൾ ഒരുപാട് ഇഷ്ടാണ്...നിനക്കറിയാലോ.....പിന്നെ മാത്രമല്ല നമ്മൾ ഒരു വീട്ടിൽ ഇനിയും കഴിയുന്നത് ശെരിയല്ല...... ഇത്രയും കാലം ഒരു വീട്ടിലായിരുന്നു......പക്ഷേ ഇപ്പൊ എല്ലാം മാറിയല്ലോ.... .....ഇന്ന് ഞങ്ങൾ ഒന്ന് കറങ്ങട്ടെ.....നിനക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നുല്ലല്ലോ......"

ഞാൻ ഇല്ലാ എന്ന് തലയാട്ടി......എബി ഒരു നാൾ പോകും എന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു...എന്നാൽ ഇത്ര പെട്ടന്നു...... ഞാൻ അവനെ തന്നെ നോക്കി....അവനും എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി..പിന്നെ മുന്നോട്ടു നോക്കി പറഞ്ഞു...

"എന്നാ പിന്നെ നീ വിട്ടോ.....ഞാൻ ഒരു യൂബർ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്.....ഇപ്പൊ ഇങ്ങോട്ടു വരും.....ഞങ്ങൾ ഒന്ന് കറങ്ങിയേച്ചും വരാം...."

ഞാൻ തിരിഞ്ഞു കാറിൽ കയറി.....ഈവ പുറകിൽ നിന്ന് എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു......കവിളിൽ ഉമ്മ തന്നു....

"മമ്മാ ഞാൻ സ്കൂളിൽ പോവണ്ടാ ല്ലേ ?......."

"വേണ്ട.......മോള് അപ്പായിടെ കൂടെ കറങ്ങിയേച്ചും വാ........"

"ശെരിക്കും........താക്സ് എ ലോഡ് ...മമ്മാ" എന്നെ ഇറുകെ പുണർന്നു കവിളിൽ ഒരു കടി തന്നു......അത് അവൾക്കു സ്നേഹം കൂടുമ്പോൾ ഉള്ള പണി ആണ്....

ഈവയെയും എബിയെയും വിട്ടു ഞാൻ കാറ് മുന്നോട്ട് എടുത്തു.....എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു...... ഒരു ശൂന്യതായിരുന്നു ചുറ്റും......കാഴ്ചകൾ മങ്ങിയിട്ടു വീണ്ടും കണ്ണ് അടയ്ക്കും..... എങ്ങെനയൊക്കെയോ ഞാൻ ആശുപത്രിയിൽ എത്തി....വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്യുമ്പോഴും എബിയുടെ വാക്കുകളായിരുന്നു.... അല്ലെങ്കിലും ഇപ്പോൾ രണ്ടു മൂന്നു ദിവസായി എബി എന്നിൽ നിന്നു അകന്നു നിൽക്കുന്ന പോലെ തോന്നുണ്ട്...സംസാരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഒരു അകൽച്ച പോലെ....സ്വയം എടുത്തു കഴിക്കും...പിന്നെ പകൽ ഞാൻ പുറത്തായിരിക്കും....വൈകിട്ട് വരുമ്പോ അവൻ മോളെയും കൊണ്ട് കറങ്ങാൻ പോകും...എനിക്ക് വൈകിട്ട് രോഗികൾ  ഉണ്ടാവുമല്ലോ.... എനിക്ക് അവരോടൊപ്പം പോകാൻ എന്ത് ഇഷ്ടാണ്...എന്നെ വിളിക്കാറില്ല.....ചിലപ്പോഴൊക്കെ കഴിച്ചിട്ടും വരും.....

ഈവ്സ് വന്നിട്ട് വിശേഷം പറയും......അപ്പായി പാർക്കിൽ കൊണ്ട് പോയി...സിനിമ കാണിപ്പിച്ചു.....ജ്യൂസ് ഐസ് ക്രീം ചിക്കൻ ഒക്കെ വാങ്ങി തന്നു....രണ്ടെണ്ണം വയറു വീർപ്പിച്ചു വരും എനിക്ക് ഒന്നും വാങ്ങി തരില്ല....പാർസൽ വാങ്ങി വന്നു കൂടെ...ഞാൻ കഴിക്കില്ലേ...അതുമില്ല....അല്ലേലും എബി ഈവ്സിന് നിറച്ചും കളിപ്പാട്ടങ്ങളും ഡ്രെസ്സും ഒക്കെ ഈ ഒരാഴ്ച കൊണ്ട് വാങ്ങി നിറച്ചിട്ടുണ്ട്...എനിക്ക് ഒരു മൊട്ടു സൂചി പോലും വാങ്ങി തന്നിട്ടില്ല.... എന്തെങ്കിലും വാങ്ങി തരായിരുന്നില്ലേ ഒരു നാരങ്ങാമിട്ടായി എങ്കിലും....

.....ഞാൻ ഈ സ്റ്റിയറിങ്ങിൽ തലചായ്ച്ചിരുന്നു ഈ കരയുന്നതു ഇതിനൊക്കെ വേണ്ടിയാണോ.....ഇതൊക്കെയാണോ എൻ്റെ വേദനകൾ..... എൻ്റെ പരാതികൾ.... എനിക്കറിയാന്മേല....എബി പോകുമോ.....പോവണ്ടാ എന്ന് എനിക്ക് എങ്ങനെ പറയാൻ കഴിയും.....മോളി ആന്റിയോട്‌ പറഞ്ഞാലോ.... വേണ്ടാ...... എന്ത് പറയാൻ......എബി ഇത്ര പെട്ടന്നു എന്തിനാ പോവുന്നെ.....

ഞാൻ കണ്ണടച്ചിരുന്നു...... കണ്ണീർ ഒഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു.....

"മാഡം....മാഡം ....ഇറങ്ങുന്നില്ലേ....." വാച്ച്മാൻ ആണ്......ഞാൻ കാർ നിർത്തിയിട്ടും ഇറങ്ങാത്തതു കൊണ്ട് വിളിച്ചതാണ്...ഞാൻ പെട്ടന്ന് കണ്ണ് തുടച്ചു ..പുറത്തിറങ്ങി...വേഗം എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു മുഖം കഴുകി.... എന്നെ അത്യാഹിത വിഭാഗത്തിലാണ് ഇപ്പോൾ പോസ്റ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.....നല്ല തിരക്കാണ്.....അതിൻ്റെ അകത്തോട്ടു സ്റ്റേതും എടുത്തു കയറിയാൽ മതി.....പിന്നെ ഒരു വേദനയും നമ്മൾ അറിയുകേലാ.....ദിവസവും പലതരം വേദനകളും അപകടങ്ങളുമായി അവിചാരിതമായി എത്തുന്ന ഒരു കൂട്ടം മനുഷ്യർ......അവരോടൊപ്പം എത്തുന്നവർ..... എല്ലാപേരുടെയും കണ്ണുകളിലും പ്രതീക്ഷകൾ ആണ്...നൂറു ചോദ്യങ്ങൾ......പത്തു രോഗികൾ ആണെങ്കിൽ പത്തു പേർക്കും പത്തു പ്രശ്നങ്ങൾ....എല്ലാപേർക്കും കൃത്യമായ ചികിത്സാ ....ചെറിയ അനാസ്ഥ മതി നടന്നു വരുന്നവർ കിടന്നു

പോകാൻ....അന്നും തിരക്കോടു തിരക്കായിരുന്നു.....മൊബൈൽ ഒന്ന് എടുക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല.....എബിയും ഈവയും ഒക്കെ കുറച്ചു നേരം മനസ്സിൽ ഇല്ലായിരുന്നു...ഉച്ചയ്ക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പോലും സമയം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല....

പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി.....ക്യാന്റീനിൽ പോയാലോ എന്ന് ആലോചിച്ചു....പിന്നെ ഓർത്തു വീട്ടിൽ പോകാം....എനിക്ക് ഒന്ന് കിടക്കണം...അപ്പായിയും മോളും എത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലോ..?.. ഇന്നും കൂടെ അല്ലേ എബി ഉണ്ടാവുള്ളു.....നാളെ പോവില്ലേ.....ഇന്നെങ്കിലും ഉണ്ടല്ലോ....എന്തെങ്കിലും .ഉണ്ടാക്കാലോ..... നിസ്സംഗതയായിരുന്നു.....കാലുകൾക്കു ഒരു വേഗതയും ഇല്ലാതെ പോലെ.....എബി എന്തിനാ ഇത്ര പെട്ടന്നു പോവുന്നെ....

ഞാൻ പലതും ആലോചിച്ചു പതുക്കെ നിലത്തു നോക്കി നടന്നു... എൻ്റെ കാർ ഇട്ട ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ.... ബോണറ്റിൽ ഈവ്സ് ഇരിക്കുന്നു....എബി തൊട്ടരികിൽ മൊബൈലിൽ അവളുടെ ഫോട്ടോകൾ പകർത്തുന്നു....രണ്ടു പേരും വസ്ത്രം മാറിയിരിക്കുന്നു....എൻ്റെ കാലിന്റെ വേഗത കൂടുന്നത് ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....ഞാൻ വേഗം അവരുടെ അടുത്ത് എത്തി....

"എന്താ.....ഇവിടെ......?." ഞാൻ കിതച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.....

"നീ എന്താ ഫോൺ എടുക്കാത്തെ.....?" എബിയാണ്.....

"ഞങ്ങൾ ഒത്തിരി നേരായി മമ്മയെ വിളിക്കുന്നു....." ഈവ്സ് ആണ്.... ഞാൻ ബാഗിലെ മൊബൈൽ എടുത്തു.... പത്തു മിസ്സഡ് കാൾ.....

"ഞാൻ കണ്ടില്ല...തിരക്കായിരുന്നു.....എന്നതാ എബിച്ചാ.....?"

അവൻ എന്നെ നോക്കി..കയ്യിലിരുന്ന ഒരു ജ്യൂസ് തന്നു..

"വണ്ടിയെടുക്ക്...." ഞാൻ സംശയത്തോടും എന്നാൽ അതിയായ സന്തോഷത്തോടു കൂടി കാറിൽ കയറി..കളഞ്ഞ പോയ അംമൂല്യമായ എന്തോ ഒന്ന് കുറച്ചു നേരത്തേക്കാണെങ്കിലും തിരിച്ചു കിട്ടിയ സന്തോഷം.....ഈവ ഏതൊക്കെയോ പാട്ടോടു പാട്ടു ആയിരുന്നു....

"എങ്ങോട്ടാ......" ഞാൻ കാറിൽ കയറിയിട്ട് ചോദിച്ചു....

"നീയാദ്യം ജ്യൂസ് കുടിക്കു..... എന്നിട്ടു നമുക്കു ഒരു റസ്റ്റ്ടോറന്റ്റിൽ പോയി വയറു നിറച്ചു കഴിക്കാം....... ...?"

ഞാൻ ജ്യൂസ് ചുണ്ടോടു ചേർത്തു......ഭയങ്കര ആശ്വാസമായിരുന്നു...എനിക്ക് നന്നായി വിശക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....റെസ്റ്റോറന്റിൽ എത്തിയപ്പോൾ എബി മെനു എടുത്തു കയ്യിൽ തന്നു...

"ഞങ്ങളെ കഴിച്ചതാ നേരത്തെ ....ഞങ്ങൾടെ മമ്മ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് നന്നായിട്ടു അറിയാം ട്ടോ...." എന്നെ നോക്കി കണ്ണിറുക്കി പറഞ്ഞു.....

ഞാൻ വീണ്ടും തോൽക്കുകയായിരുന്നു...എനിക്ക് ഈ എബിച്ചനെ വിടാൻ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ.....ഞാൻ ആ മെനു വാങ്ങി എനിക്കിഷ്ടമുള്ളതു ഓർഡർ ചെയ്തു.....അപ്പനുള്ളപ്പോൾ ഇത് പതിവായിരുന്നു.....

ഞാൻ ഓർഡർ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പിന്നെ അപ്പായിയും മോളും കൂടി ലൈറ്റായിട്ടു അങ്ങ് ഓർഡർ ചെയ്തു....ഈശോയെ ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി.....

"ദേ എബിച്ചാ ഈ ഈവ ഇത്രയും ഒന്നും കഴിക്കേല.....അവസാനം നീ തന്നെ കഴിക്കേണ്ടി വരും...."

"ഇല്ല അപ്പായി...... ഞാൻ കഴിക്കും..." ഈവയാണ്.....എന്താ ആത്മവിശ്വാസം.....

"ആന്നോ......എന്നാലേ നമുക്ക് രാത്രി തിരിച്ചു വീട്ടിൽ പോവുമ്പോ അതൊക്കെ വാങ്ങാട്ടോ..."എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു എബി ഈവയെ സമാധാനിപ്പിച്ചു.....

എന്റെ മനസ്സിന്റെ സന്തോഷമാണോ......അതോ .....ഇനി ചിലപ്പോ എനിക്ക് കിട്ടാൻ സാധ്യതയില്ലാത്ത ഒരു സായാഹ്നമായിരിക്കുമോ എന്ന ഭയം ഉണ്ടായത് കൊണ്ടോ എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു......

അവിടന്ന് മോളെയും കൊണ്ട് പാർക്കിൽ പോയി....ഈവ സ്വയം മറന്നു കളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....എബിയ്ക്ക് അവളോടൊപ്പം ഒരുപാട് കളിക്കാൻ കഴിയില്ല...കാലുകൾക്കു വേഗത കുറവുണ്ട്...ഒരുപാട് നേരം നിന്നാലും മറ്റും വേദന ഒക്കെ ഉണ്ടാവും.... ഞാനും ഒപ്പം കൂടി....എബി പോയി ഒരു ബെഞ്ചിലിരുന്നു.....മുഖത്ത് ക്ഷീണം ഉണ്ട്....കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഈവയ്ക്കു ഒരു കൂട്ടൊക്കെ കിട്ടി....കളിക്കാൻ തുടങ്ങി.....ഞാനും എബിയ്ക്കൊപ്പം ഇരുന്നു....

"ആരാ അത്...." ആ കുട്ടിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു...

"അത് അവളുടെ സ്കൂളിൽ ഉള്ള കുട്ടിയാ......."

"ക്ഷീണം തോന്നുന്നുണ്ടോ......" ഞാൻ അവനെ നോക്കി...

"കുറച്ചു...... എല്ലാം പഴയതു പോലായി എന്ന് വിചാരിക്കും...മ്മ് ..പക്ഷേ ചിലതൊന്നും പഴയ പോലാവില്ല...സാരമില്ല....." അവൻ ഈവയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.....കായൽ കാറ്റിൽ വീശുന്ന അവൻ്റെ മുടി എനിക്ക് ഒരുപാടിഷ്ടാണ്....

"ഒന്ന് മാത്രം പഴയതു പോലെ തന്നെ......" ഞാനാണ്

"എന്ത്.....?" അവൻ എന്നെ നോക്കി.... ഞാൻ അവന്റെ മുടി ഒതുക്കി വെച്ചു...

"ദാ ഈ മുടിയും ഈ ചിരിയും ഈ കുസൃതി കണ്ണുകളും...എല്ലാം....."

അവൻ ഒരു കൈ എടുത്തു ബെഞ്ചിൽ വിരിച്ചു വെച്ച് പിന്നോട്ടാഞ്ഞിരുന്നു.....

"സാൻഡി ആ പഴയ ഒരു പ്ലസ് ടു കാരി ആവുന്നുണ്ടല്ലോ...." ചെറുചിരിയോടെ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.....

"ഹഹ...വല്ലപ്പോഴും ഒക്കെ ഒന്ന് പ്ലസ് ടു കാരി ഒക്കെ ആവാലോ....." ഞാനും ചിരിച്ചു....

"ഇപ്പൊ നീ യാണ് ഗ്ലാമർ എന്നാ എനിക്ക് തോന്നുന്നേ....." എബിയാണ്.....ഞാൻ ഞെട്ടി.....

"അതെന്നാ.....? "

"അല്ല ഞാൻ എവിടെ പോയാലും പുരുഷന്മാർ നിന്നെ നോക്കുന്നത് ആണെല്ലോ കാണുന്നത്...." ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ എന്നെ നോക്കുന്നു...

"ആന്നോ....അതെ നിന്റെ കണ്ണിൻ്റെ കുഴപ്പമാ........"

"അതൊന്നുമല്ല.....ഇപ്പോഴും ഈ സാരി ഒക്കെ ഉടുത്തു മുടി ഒക്കെ അഴിച്ചിട്ടു ആരെങ്കിലും ഒരുങ്ങുവോ...?"

"ആര് പറഞ്ഞു ഞാൻ എപ്പോഴും അങ്ങനാണ് എന്ന്.....ഇപ്പൊ ജീൻസും ടോപ്പും അല്ലെ ഇട്ടിരിക്കുന്നേ...."

ഞാൻ തർക്കിച്ചു ..വെറുതെ ..... എനിക്ക് എബിയോട് സംസാരിച്ചു കൊതി തീർന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു.....

"ഹോസ്പിറ്റലിൽ മാത്രമേ ഇങ്ങനെയുള്ളൂ....അല്ലാതെ എവിടെ പോയാലും സാരിയാ...." വീണ്ടും കുസൃതി ഉണ്ട് ആ മുഖത്ത്....

"എനിക്ക് സാരിയാ ഇഷ്ടം........ " ഞാനും പറഞ്ഞു....

"എനിക്കിഷ്ടല്ല......."

"നീ നോക്കണ്ട......"

കുറച്ചു നേരം ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.....പിന്നെ അവൻ തന്നെ തുടർന്നു ...

"ഞാൻ നാളെ പോകും ........."

"നാളെയോ....... അതെന്നാത്തിനാ.....?" ഞാൻ ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു....

ഞാൻ ഞെട്ടലോടെ ചോദിച്ചു......എന്നോ അവൻ പോകും എന്ന് പറഞ്ഞത് പോലും എനിക്കുൾക്കൊള്ളാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല......അപ്പോഴാ......

"നാളെ കുരിശിങ്കലിൽ പോകും...രണ്ടു ദിവസം.....അവിടെ ...പിന്നെ ടിക്കറ്റ് ബ്ലോക്ക് ചെയ്‌തിട്ടുണ്ട്...ഡൽഹിക്കു......അവിടത്തെ പരുപാടി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു....ഒന്ന് കറങ്ങി...പതുക്കെ വരും......"

ഈവയെ നോക്കി സംസാരിക്കുന്ന എബിയെ ഞാൻ നിസ്സഹായതയോടും വേദനയോടെ നോക്കി....

"ഈവ അന്വേഷിക്കില്ലേ....." എനിക്ക് ശബ്ദം കിട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.....

"മ്മ്.....അവളോട് പറഞ്ഞാൽ മതി....അല്ലേൽ ഞാൻ എന്നും ഫോൺ ചെയ്യുമെല്ലോ...ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം..."

അവൻ്റെ മറുപടി ഒന്നും എനിക്ക് തൃപ്‌തി തന്നില്ല.....ഞാൻ വീണ്ടും ഒറ്റപെടുകയാണോ....

"എന്തിനാ.....ഇപ്പൊ പോകുന്നേ ......." ഞാൻ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി...എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നത് അവൻ കാണാക്കാതിരിക്കാൻ......

"നീയല്ലേ പറഞ്ഞെ പോകാൻ....അല്ലേൽ നിനക്ക് വേദന തോന്നും എന്ന്.....എന്നോട് അടുക്കരുത് എന്ന്......എനിക്കാലോചിച്ചപ്പോൾ അതാണ് ശെരി എന്ന് തോന്നി...... ഞാൻ കാരണം സാൻഡി വേദനിക്കുന്നത് എനിക്കിഷ്ടല്ല......"

നീയെനിക്കു എന്നും വേദനയാണ് എബിച്ചാ...എന്നെ വല്ലാതെ മോഹിപ്പിക്കുകയും അതുപോലെ വേദനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രണയം.....ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല......

"ശ്വേതയുടെ അടുത്ത് പോകുമോ......?." ഞാനാണ്......വിക്കി വിക്കി എങ്ങെനെയൊക്കെയോ ഞാൻ ചോദിച്ചു......

എബി എന്നെ തന്നെ നോക്കി......

"ഞാനും ശ്വേതയും ഒരിക്കലും ഈവയെ ചോദിച്ചു വരില്ല സാൻഡി..നീ പേടിക്കണ്ടാ..."

ആ വാക്കുകൾ പോലും എനിക്ക് ആശ്വാസം ഏകിയില്ല.......ആ ഭയമാണോ....അല്ല..... എനിയ്ക്കു നിന്നെ പിരിയാൻ കഴിയുന്നില്ലല്ലോ എബിച്ചാ...

അവിടന്ന് ഞങ്ങൾ ഫ്ലവർ ഷോ കാണാൻ പോയി.... ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടയിലും റോഡ് മുറിച്ചു കടക്കുമ്പോഴും ഒരു കരുതലോടെ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിക്കുന്ന എബിച്ചനെ നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ എനിക്ക് കഴിയുമോ.......

ഭാഗം 39

#തൈരും_ ബീഫും

ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടയിലും റോഡ് മുറിച്ചു കടക്കുമ്പോഴും ഒരു കരുതലോടെ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിക്കുന്ന എബിച്ചനെ നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ എനിക്ക് കഴിയുമോ.......

രാത്രി വൈകി ഞങ്ങൾ വീടെത്തുമ്പോൾ ഈവ ഉറങ്ങിയിരുന്നു....ഞങ്ങൾ വന്നിട്ട് ആണ് ജോസഫേട്ടൻ പോയത്..... വീടിൻ്റെ ഗേറ്റ് പൂട്ടിയതും ഒക്കെ എബിയായിരുന്നു..... ഈ വലിയ വീട്ടിൽ നാളെ തൊട്ടു ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാണ്... വീണ്ടും ഒറ്റയ്ക്ക്.....

മോളെ മേലു കുളിപ്പിച്ചു ഉറക്കുമ്പോഴും എബിയുടെ മുറിയിൽ വെട്ടമുണ്ടായിരുന്നു...എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല..... ഞാൻ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു....ഇല്ല എനിക്കുറങ്ങാൻ കഴിയുന്നില്ല......കരച്ചിൽ വരുന്നു.....എബിയുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നാലോ.....ഞാൻ മെല്ലെ എണീറ്റ് മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.....കതകടച്ചിരിക്കുന്നു.....എബി അങ്ങനെ വാതിൽ രാത്രി അടയ്ക്കാറില്ല....ചാരാറേയുള്ളു...അവനറിയാതെ

ഞാൻ അവനു നെറുകയിൽ അധരങ്ങൾ ചേർക്കാറുണ്ടായിരുന്നു.....എന്നും .....പക്ഷേ ഇന്ന് അടച്ചിരിക്കുന്നു.... ഞാൻ നിരാശയോടെ പുറത്തു നിന്നു.....ഞാൻ ചുവരിൽ ചാരി കണ്ണടച്ചു നിന്നു.

പെട്ടന്ന് വാതിൽ തുറന്നു.....ഞാൻ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നടന്നു....

"എന്ന സാൻഡി.....?"

"എന്ന എബി?" ഞങ്ങൾ രണ്ടും ഒരുപോലെ ചോദിച്ചു..... ഞാൻ എന്തിനാ ചോദിച്ചത്...ഞാൻ അല്ലെ ഇങ്ങോട്ടു വന്നേ.....

"അല്ല...നീ എന്താ...ഇവിടെ ...? ഉറങ്ങിയില്ലേ.." എബിയാണ്.....

"അത്...പിന്നെ ...എബിയ്ക്ക് വെള്ളം വേണമോ? എന്ന് ചോദിക്കാൻ......" ഞാൻ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു ഒപ്പിച്ചു.....

"എനിക്ക് കുറച്ചു വെള്ള വേണം......" എന്തോ കണ്ടു പിടിച്ചതുപോലുള്ള ഭാവം ഉണ്ടായിരുന്നു അവൻ്റെ മുഖത്ത്....എനിക്കാണെങ്കിൽ നല്ല കള്ള ലക്ഷണവും.....

"ഞാൻ ഇപ്പൊ കൊണ്ട് തരാം......" എന്നും പറഞ്ഞു ഞാൻ അടുക്കളയിലേക്കു ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടു.....

ഒരു ഗ്ളാസ്സിൽ വെള്ളമെടുത്തു തിരിഞ്ഞതും അവൻ എന്നെയും നോക്കി കയ്യും കെട്ടി വാതിലിൽ ചാരി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.....

ഞാൻ വെള്ളം കൊടുത്തപ്പോഴും അത് വാങ്ങി കുടിക്കുമ്പോഴും എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....ആ നോട്ടം താങ്ങാൻ വയ്യാത്തതു കൊണ്ട് ഞാൻ വേറെ ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളമെടുത്തു കുടിച്ചു.....ഇടയ്ക്കു അവനെ ഇടകണ്ണിട്ടു നോക്കി.....എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിക്കുന്നുണ്ട്.....

അവൻ ഗ്ളാസ്സ്‌ കഴുകി വെച്ചു .എൻ്റെയും.....

"ഇനിയും വെള്ളം വേണോ സാൻഡി......" ചെറു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു...ഞാൻ വേണ്ട എന്ന് തലയാട്ടി.....അവൻ തന്നെ ലൈറ്റ് അണച്ചു...അവൻ മുന്നിലും ഞാൻ പിന്നിലുമായി നടന്നു.....

എൻ്റെ മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ എത്തിയപ്പോൾ അവൻ തിരിഞ്ഞു നിന്നു....ഞാൻ മെല്ലെ നിരാശയോടെ നടന്നു....

"സാൻഡി...... വെള്ളം നീ നേരത്തെ എൻ്റെ മുറിയിൽ വെച്ചിരുന്നു കേട്ടോ....... "

ഞാൻ നിസ്സഹയാതയോടെ അവനെ നോക്കി......

"പക്ഷേ ഇപ്പൊ നീ തന്ന വെള്ളത്തിന് നല്ല സ്വാദുണ്ടായിരുന്നു.....ഇനി ചിലപ്പോൾ എനിക്ക് രുചിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലോ......"

എനിക്ക് ശബ്ദം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......അല്ലെങ്കിലും മുൻപും അങ്ങനായിരുന്നല്ലോ..... വാതിൽ ചാരി കയറുമ്പോഴും അവൻ അവിടെ നില്പുണ്ടായിരുന്നു.....മനസ്സുകൊണ്ട് നൂറു തവണ ഞാൻ ആ വാതിൽ തുറന്നിരുന്നു എങ്കിലും.....എന്തോ ഒന്ന് എന്നെ പിന്നോട്ടു വലിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....കട്ടിലിൽ വന്നു വീഴുമ്പോഴും എൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നത് ശ്വേതയായിരുന്നു...എബിച്ചനെയും  ശ്വേതയുടെയും പ്രണയകാലമായിരുന്നു...അത് മറന്നു ഒരിക്കലും എബിച്ചനു എന്നെ ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയില്ല......ഇനിയും വേദനിക്കാൻ എനിക്ക് വയ്യ...... .....

തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു..അപ്പനെ ഓർമ്മ വന്നു....ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാവുകയാണല്ലോ അപ്പ.......കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി.....നേരം വൈകി ആണ് ഉറക്കമെഴുന്നേറ്റതു.... ഒന്നിനും താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല........ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ എബി നേരത്തെ എഴുന്നേറ്റിരിക്കുന്നു.....അടുക്കളയിൽ എന്തെക്കെയോ തട്ടും മുട്ടും...ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോയില്ല...തിരിച്ചു  മുറിയിലേക്ക് പോയി...കുളിച്ചു.....ഒരു നിസ്സംഗത...മെല്ലെ അടുക്കളയിലേക്കു ചെന്നപ്പോൾ എബി എനിക്കായി ചായ ഇട്ടു വെച്ചിട്ടുണ്ട്....മുട്ടക്കറി ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു....ഞാൻ അപ്പം ഉണ്ടാക്കി....എന്തെക്കെയോ ചെയ്തു...എൻ്റെ മനസ്സു മരവിച്ചിരിന്നു.... എബിയും

ഒരുങ്ങുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു...ഈവയെ എബി തന്നെയാണ് എഴുന്നേൽപ്പിച്ചതും ഒരുക്കിയതും എല്ലാം....ഞാൻ അടുക്കളയിൽ എന്തെക്കെയോ ചെയ്തു നിന്നു...ഹോസ്പിറ്റലിൽ വിളിച്ചു ലീവ് പറഞ്ഞു...

"അപ്പായി പോകുമ്പോ ഞാനും കൂടെ വരട്ടെ.....പ്ളീസ് ഞാനും മമ്മയും പ്ലെയിനിൽ കയറിയിട്ടില്ല....." ഈവയുടെ ശബ്ധമാണ്.....

എബി എന്തോ മറുപടി പറയുന്നുണ്ട്...വ്യെക്തമല്ല.....

ഞാൻ ഭക്ഷണം എടുത്തു വെച്ചു...ഈവയും എബിയും വന്നു..... ഭക്ഷണം കഴിക്കാനിരുന്നു.....ഞാനും ഒപ്പം ഇരുന്നു ഈവയ്ക്കു ഭക്ഷണം കൊടുത്തു...ഈവ എന്തെക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നു...എബി മറുപടി പറയുന്നുണ്ട്....

"നീ ഇന്ന് പോവുന്നില്ലേ....?"

"ഇല്ല......എനിക്ക് ഇന്ന് ഓഫ് ആണ്....."

"മ്മ്....അപ്പൊ മോളെ ഞാൻ ആക്കിയേക്കാം.....ഞാൻ ഒരു യൂബർ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്....."

"മ്മ്......." ഞാൻ മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കിയിരുന്നില്ല.....

"അപ്പായി എന്നെ വിളിക്കാൻ വരോ.......?" ഈവയാണ്....

"ഇല്ലാട്ടോ.....അപ്പായിക്ക് തിരക്കാ.....അപായിയും മമ്മയെ പോലെ ഡോക്‌ടർ ആവണ്ടേ....?"

എബിയാണ്...ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്..... പുറത്തു യൂബർ വന്നു......എബിയുടെ പെട്ടി ഡ്രൈവർ വന്നു എടുത്തു കൊണ്ട് പോയി.....എനിക്ക് ചുറ്റും ശൂന്യതയും മരവിപ്പും മാത്രമായിരുന്നു.....ഞാൻ ഈവയുടെ ബാഗും എടുത്തു കാറിൽ വെചു.....ജോസഫേട്ടൻ വന്നു.....

"എവിടെ പോകുന്നു.....?" എന്നോട് ചോദിച്ചു.....ഞാൻ മൗനമായി നിന്നു...ജോസഫേട്ടൻ ഒരുപാട് തവണ എനിക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് തന്ന ദിവസമാണിത്.....ഒരു നാൾ അയാൾ പോകും.....

എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിന്ന ജോസഫേട്ടൻ എബിയെ നോക്കി....

"എനിക്ക് ഒന്ന് ഡൽഹി പോകണമായിരുന്നു...ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ ജോലിയുടെ ആവശ്യമായി....... പിന്നെ കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞു വരുള്ളൂ.....ഇന്ന് കുരിശിങ്കലിലാണ്.... " എബി യാത്രയുടെ കാര്യമൊക്കെ ജോസെഫേട്ടനോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നിന്നു..ഈവയെ കാറിൽ കയറ്റി ഇരുത്തി ഞാൻ തിരിഞ്ഞു വീട്ടിലേക്കു കയറി....എബി എന്നോട് യാത്ര പറയുമായിരിക്കും...എന്നാൽ എനിക്കതു കേൾക്കാൻ കഴിയില്ല.....ഞാൻ തകർന്നു പോകും.....എബി പൊക്കോട്ടെ...

ഞാൻ മുകളിലെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു...പണ്ടത്തെ എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് ..വാതിൽ അടച്ചു.......പണ്ട് എബിയെ ഓർത്തു ഞാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്ന മുറി...ഡേവിസിൻ്റെ കല്യാണാലോചന വന്നപ്പോഴും ഞാൻ എബിയോർത്തു കരഞ്ഞിരുന്ന മുറി...ഇന്ന് വീണ്ടും........ എൻ്റെ പ്രണയം ഇങ്ങനാണ്....വിരഹവും വിങ്ങലും നഷ്ടവും.......

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

ജോസെഫേട്ടനോട് പറഞ്ഞിട്ട് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുണ്ടായിരുന്നില്ല...ചുറ്റും നോക്കി.....എന്തോ....ഒരു വേദന ഉള്ളിൽ പതഞ്ഞു പൊങ്ങുന്ന പോലെ......ഞാൻ മുറ്റത്തോട്ടിറങ്ങി മുകളിലെ ജെന്നലിലോട്ടു നോക്കി....ഒന്നും തുറന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.....കാറിൽ കയറി മുന്നോട്ടു നീങ്ങുമ്പോഴും ഞാൻ പലയാവർത്തി തിരിഞ്ഞു നോക്കി.....എവിടെയെങ്കിലും അവളുണ്ടോ ...എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടോ...ആ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾക്കായി ഞാൻ പരതി......ഇല്ല......ഞാൻ സീറ്റിലേക്കു ചാരി ഇരുന്നു....പുറത്തോട്ടു നോക്കി.....

എന്നാലും സാൻഡി .....നീ എന്നോട് പോകണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ....?

ഈവയും എൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാരി....അവൾക്കും ഇന്ന് ശോകമാണ്....സ്കൂളിൽ പോകണം.....ഞാൻ ഇന്ന് വൈകിട്ട് ഉണ്ടാകില്ല എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു....

"അപ്പായീ......" അവൾ എന്നെ തലപൊക്കി നോക്കി....

"എന്നാ ഈവ കുട്ടി......" ഞാൻ അവളുടെ കവിളി തലോടി...

"അപ്പായീ മമ്മയും സ്കൂളിൽ പോയിട്ടാണോ ഡോക്‌ടർ ആയത്...?." ഓ ....പുള്ളിക്കാരി സ്കൂളിൽ പോകുന്ന ആശങ്കയിലാണ്....

"അതേലോ.... എൻ്റെ ഈവ്സിനും ഡോക്‌ടർ ആവണ്ടേ..?...അത് കൊണ്ടല്ലേ സ്കൂളിൽ പോവുന്നെ......"

ഞാൻ അവളെ ഒന്ന് മോട്ടിവേറ്റ് ചെയ്തതായിരുന്നു.....അപ്പോഴായിരുന്നു പണി പാലും വെള്ളത്തിൽ കിട്ടിയത്......

"ൻ്റെ.... പൊന്നപ്പായീ.....നിങ്ങൾ രണ്ടും കൂടെ ഡോക്‌ടർ ആയില്ലേ.....ഇനിയിപ്പോ ഞാൻ നേഴ്സ് ആവാം... പേസിസിന്റ്സ് ...അല്ല എന്നാ അപ്പ.....പനിയൊക്കെ വരുന്നവരെ എന്നതാ....പാഷിന്സോ ..എന്നതാ ...."

കർത്താവേ...മംഗ്ലീഷ് തുടങ്ങി......

"പേഷ്യന്റ്സ്........"

"അതെന്നേ..... അത് ജോസഫ് അപ്പാപ്പനെയും,അന്നമ്മച്ചിയേയും , മോളി മമ്മയെയും നമ്മുക്കു അതാക്കാം.......അല്ലേൽ വേണ്ടാ എപ്പോഴും ഉറങ്ങുന്ന അപ്പാപ്പനില്ലായോ..മോളി മമ്മാടെ വീട്ടിലെ...ആ ലേസി ഓൾഡ് മാൻ......ഇല്ലായോ ആ അപ്പാപ്പൻ മതി.....അപ്പൊ ഞാൻ ഇൻജെക്ഷൻ വെച്ചാൽ കരയുകേല....."

കർത്താവേ അത് എൻ്റെ അപ്പൻ അല്ലായോ...... ഞാൻ പൊട്ടി ചിരിച്ചു പോയി......

"ഹഹ...........റോക്കിങ് ഈവ്സ്.......വെൽ പ്ലാൻഡ് ആണല്ലോ....?" ഞാൻ അവളുടെ കയ്യിൽ  അടിച്ചു...അവൾ തിരിച്ചും ഹൈ ഫൈ അടിച്ചു...അത് ഞങ്ങളുടെ സ്ഥിരം പരുപാടി ആയിരുന്നു...അങ്ങനെ ചിരിച്ചും പറഞ്ഞും അവളെ സ്കൂളിൽ ക്ലാസ്സിൽ കൊണ്ട് വിട്ടു.....

"അപ്പായി ...വൈകിട്ട് ഫോൺ ചെയ്യാട്ടോ......പിന്നെ മമ്മയെ കഷ്ടപ്പെടുത്താതെ ഹോം വർക്ക് ചെയ്യണം ട്ടോ....."

"മ്മ്.....അപ്പായി വേഗം വരണേ........." അവൾ എന്നെ ആ കുഞ്ഞി കൈകൾ കൊണ്ടു കെട്ടിപിടിച്ചു കവിളിൽ ഉമ്മ വെച്ചു...... എന്നെ തിരിഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നോക്കി കുട്ടികൾക്കിടയിലേക്കു നീങ്ങുന്ന ഈവയെ ഞാൻ നോക്കി നിന്നു.......എനിക്ക് സാന്ഡിയെ വിളിക്കണം എന്ന് തോന്നി......അവളോട്‌ പറയാത്തത് കൊണ്ട് ഒരു മിസ്സിംഗ്.... ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചു...കാൾ പോവുന്നുണ്ട് എടുക്കുന്നില്ല....... വീണ്ടും വിളിച്ചു......എടുക്കുന്നില്ല.....കുരിശിങ്കലിൽ എത്തുന്നവരെയും അവളെ പലതവണ വിളിച്ചു.....

കുരിശിങ്കലിലെ ഗേറ്റ് കടന്നപ്പോൾ എന്തോ ഒരു വല്ലായ്ക.....ഞാൻ ജനിച്ചു വളർന്ന വീട് ആണെങ്കിലും അന്നും എനിക്ക് ഒരു അന്യതാബോധം ഈ വീടിനോടും അപ്പനോടും ഉണ്ടായിരുന്നു...ഇന്നും അത് കൂടിയിട്ടേയുള്ളു...... ഇവിടെ ഒന്നും എനിക്ക് സ്വന്തമല്ല...എൻ്റെ മമ്മ ഒഴികെ......

അന്ന് വന്നിട്ടും അകത്തോട്ടു വരാതെ പോയത്.......എൻ്റെ സാൻഡിയോടൊപ്പം വരണം എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ടാണ്.....എൻ്റെ ഈവയും കൊണ്ട് വരണം എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ടാണ്.....

ഞാൻ മുറ്റത്തു നിന്നും അകത്തേക്ക് കയറി.....പുതുക്കി പണിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.....മുൻവാതിലിൻ്റെ പ്രൗഢി ഒന്നുകൂടെ കൂട്ടിയിരിക്കുന്നു......മുന്നിൽ ഒരു പ്രൗഢമായ ചാര് കസേരയുണ്ടായിരുന്നു.....ഇപ്പോൾ അതിനു പകരം ആധുനികമായ കസേരകൾ.....ഇന്റീരിയർ ഒക്കെ അതി മനോഹരാക്കിയിരിക്കുന്നു......പണ്ടത്തെ യാതൊന്നും ഇന്നില്ല......ഞാൻ അകത്തേക്ക് കടന്നതും കണ്ടു വിശാലമായ ഊണ് മുറി......പ്രൗഢമായ ഊണ് മേശ......പണ്ട് അപ്പന് ചുറ്റും ഞങ്ങൾ ഇരുന്നത് ...ഓർമ്മ വന്നു.....ഇന്ന് അപ്പൻ്റെ കസേരയിൽ സെബാൻ ചേട്ടനിരിക്കുന്നു......ചേച്ചി കറികൾ വിളമ്പുന്നു.....മറ്റാരുമില്ല......ചേട്ടനു നര വീണിരിക്കുന്നു......തടിച്ചിട്ടും ഉണ്ട്.....

"എബി.........നീ ......."

അലക്സ് ചേട്ടനായിരുന്നു..... പുള്ളി മുകളിൽ നിന്നും താഴോട്ടു വരുകയായിരുന്നു.......അപ്പോഴാ സെബാൻ ചേട്ടൻ എന്നെ കാണുന്നത്......രണ്ടു പേരും എന്നെ അന്തം വിട്ടു നോക്കുന്നുണ്ട്.....

ഞാൻ അവരെ നോക്കി ചിരിച്ചു ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ.....

"വാതിൽ തുറന്നു കിടക്കുവായിരുന്നു.....പണ്ടത്തെ ഓർമ്മയിൽ അങ്ങ് കയറി.....ബെൽ ..അടിച്ചില്ല...വിട്ടു പോയി....." ഞാനാണേ...

അലക്‌സിച്ചായൻ അടുത്തോട്ടു വന്നു എൻ്റെ കാലും നടുവും ഒക്കെ ആകമാനം നോക്കുന്നുണ്ട്.......

"നീ ആ കിടപ്പു കിടന്നു അപ്പനും മുന്നേ ചാകുമെന്നാ ഞാൻ വിചാരിച്ചേ......." ഇയാൾക്ക് അന്നും ഇന്നും ഒരു മാറ്റവുമില്ലല്ലോ കർത്താവേ......

"ഹഹ.....അങ്ങനങ്ങു ചാകാൻ പറ്റുമോ ചേട്ടായി...ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും അർബുദം ബാധിച്ച ചിലെരെയെങ്കിലും ചികിതസിക്കാൻ ഒക്കെ ഉള്ള ഡോക്‌ടർ അല്ലയോ...എന്നെ എന്തായാലും

കർത്താവ് നോക്കിക്കൊള്ളും....... ഞാനതല്ല നോക്കുന്നെ നിങ്ങളൊക്കെ ഇങ്ങനെ ഭൂമിക്കു ഭാരമായി ഇപ്പോഴും ആയുസ്സോയടെ ഉണ്ടോ എന്നാ........."

"ഡാ.......... നിന്നെ വീണ്ടും ആ കിടപ്പു കിടത്താനേ.............." എന്നെ നോക്കി ആക്രോശിക്കാനാരംഭിച്ച അലക്സ് ചേട്ടനെ സെബാൻ ചേട്ടായി തടഞ്ഞു.....

"അലക്സീ.......അപ്പുറത്തു പോ........." സെബാൻ ചേട്ടനാ....... പണ്ടും അലക്സി ചേട്ടായിയും ഞാനും ചെരുകേല....ഞാൻ എന്നല്ല ആരുമായും ചേരുകേല......

അലക്സി ചേട്ടായി എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി പുറത്തേക്കു പോയി......

" നീ ഒറ്റയ്‌ക്കെ യുള്ളൂ......" സെബാൻ ചേട്ടായി ആണ്.....

"ആ....."

"നീ...ഇരിക്ക്........" ചേട്ടായി ആണ്......

"നിൻ്റെ മറ്റവളും തല തിരിഞ്ഞ സന്താനവും ഇല്ലേ......?.." ചേട്ടത്തിയാണ്....പുച്ഛം വാരി വിതറി നിൽക്കുവാണ്‌ ........ഇവർക്കും മാറ്റമൊന്നുമില്ലേ കർത്താവേ.......

ഞാൻ കസേര വലിച്ചിട്ടിരുന്നു.....

"ചേട്ടത്തി തട്ടി പോയി എന്നാണല്ലോ നാട്ടുകാര് പറയണേ.......ഞാൻ വിശ്വസിച്ചില്ല കേട്ടോ...... "

എന്നെ കണ്ണ് മിഴിച്ചു നോക്കി......എന്നിട്ടു സെബാൻ ചേട്ടായിയോട് പറയുവാ......

"കണ്ടോ.....കണ്ടോ.....ആ സാൻട്രയുടെ ഉപദേശവാ.....ആ കൊച്ചിനെയും അതുപോലെ തന്നെയാ വളർത്തി വെച്ചിരിക്കുന്നേ......ഇവനെയും പറഞ്ഞു മാറ്റിയിരിക്കുന്നു...."

അപ്പോഴേക്കും അലക്‌സിച്ചായൻ്റെ ഭാര്യയും കൂടെ എത്തി.....പിന്നെ രണ്ടു പേരും കൂടെ ആരംഭിച്ചു...

"നിനക്ക് സത്യം എന്തെങ്കിലും അറിയാവോ എബിച്ചാ......നിന്റെ ഭാര്യ ഇല്ലയോ അതിനെ അവള് ഭക്ഷണം പോലും കൊടുക്കാതെ ഓടിച്ചതാ.....കൊച്ചിനെയും കൊടുത്തില്ലാ,..."

അവരുടെ സംസാരത്തിൽ നിന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലായി......സാൻട്രയെ അവർക്കു എത്രത്തോളം പേടിയാണ് എന്ന്...ആ ഭയം നൽകിയ സംരക്ഷണത്തിൽ മാത്രമാണ് എൻ്റെ മമ്മ ഇത്രയും കാലം ഇവിടെ പിടിച്ചു നിന്നതു...

"ചേച്ചിമാര് ഇപ്പോഴും എല്ലാ സീരിയലും കാണും അല്ലേ......."

രണ്ടുപേരുടെയും ആവേശം അപ്പൊ തന്നെ കെട്ടടങ്ങി......പരസ്പരം നോക്കിയിട്ടു വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു അകത്തേക്ക് പോയി രണ്ടും.....ഞാനും സെബാൻ ചേട്ടായിയും മാത്രമായി.......

ചേട്ടൻ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു.......

"നീ കഴിച്ചോ......."

"ആ..... മമ്മയെയും അപ്പനും എവിടാ കിടക്കുന്നേ....."

"ആ പഴയ മുറിയിൽ തന്നെ...... നീ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഒക്കെ പോയി തുടങ്ങിയോ.....?"

"ഇല്ലാ...... പോണം...ലൈസൻസ് റിന്യൂ ചെയ്യണം.....അങ്ങനെ കുറച്ചു പരിപാടിയുണ്ട്...... ..." കുറച്ചു നേരം ഞങ്ങളിൽ മൗനം തളം കെട്ടി.....ഇത്രയും മര്യാദയ്ക്ക് സെബാൻ ചേട്ടൻ എന്നോട് ഇതുവരെ സംസാരിച്ചിട്ടില്ല.....

" ..ഞാൻ അവരെ കണ്ടേച്ചും വരാം..." ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു......

"മാത്യുച്ചായൻ്റെ മോൾ നിന്നെ ഏറ്റെടുത്തപ്പോഴേ ഞാൻ കരുതിയിരുന്നു......ഒരു നാൾ നീ വരും എന്ന്... നിൻ്റെ ഷെയർ ഞാൻ അവൾക്കു കൊടുത്തത് അവൾ മാത്യുച്ചായൻ്റെ മോളായതുകൊണ്ടാണ്....ചതിക്കില്ലാ......ആരെയും.....അന്തസ്സായി കെട്ടി കൂടെ കൂട്ടാൻ നോക്ക്...... .."

അതും പറഞ്ഞു സെബാൻ ചേട്ടൻ എന്നെ കടന്നു പോയി.....അന്നാദ്യമായി എനിക്കയാളോട് ബഹുമാനം തോന്നി.....

ഞാൻ അപ്പൻ്റെയും മമ്മയുടെയും മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു....അവിടെ അപ്പനെ കുളിപ്പിച്ച് കുട്ടപ്പനാക്കുകയായിരുന്നു മമ്മ...ഒരു ഹോം നഴ്‌സും ഉണ്ട്...ഞാൻ വാതിലിൽ നിന്ന് മമ്മയെ നോക്കി..... എത്ര കരുതലോടും സ്നേഹത്തോടും ആണ് മമ്മ അപ്പനെ നോക്കുന്നത്..ഇത്രയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ മമ്മ അപ്പനെ തൊടുന്നത് ഞാൻ ഇന്നാണ് കാണുന്നത്.......അപ്പനും മമ്മയെ നോക്കുന്നുണ്ട്......ആ ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ മുഖത്തിലെ ഭാവങ്ങൾ എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി...ഒപ്പം സഹതാപവും.....ഈ വൈകിയ വേളയിൽ ഈ തിരിച്ചറിവിന് എന്ത് പ്രസക്തി....

"ഡാ....നീ എപ്പോ വന്നു...ഒന്ന് വിളിച്ചേച്ചും വന്നാൽ പോരായിരുന്നോ.....?"

മമ്മ വേഗം വന്നു എന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചു.....

"അപ്പൊ പിന്നെ ഈ പ്രണയാതുര നിമിഷം കാണാൻ പറ്റുമോ......."

"ഉവ്വ്.....നീ കണ്ടു.....ഒന്ന് പോയേ.....സാൻഡി മോളും ഈവക്കുട്ടിയും എവിടെ.....?"

"ഞാൻ മാത്രമേയുള്ളു......."

ഞാൻ മമ്മയെയും കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി അപ്പനെ ആകമാനം നോക്കി.....കൈയും കാലും ബിപി

യും പൾസും എല്ലാം പരിശോധിച്ചു.മരുന്നുകൾ ഒക്കെ ചെക്ക് ചെയ്തു....വാർധക്യ സഹജമാണെങ്കിലും

അപ്പൻ ക്ഷീണിതനാണ്.......എന്നെ കണ്ടു ആ മുഖം ഒന്ന് പ്രകാശിച്ചു.... കണ്ണൊക്കെ നിറയുന്നുണ്ട്.....

"അപ്പ.....എപ്പോഴാ ഈ പാവം മമ്മയെ പ്രണയിച്ചത്..... ഞാനറിഞ്ഞില്ലല്ലോ...?..ഇപ്പോഴും എന്നോടൊപ്പം വരാതെ അപ്പനെ നോക്കുന്നത് കണ്ടോ...?.അതും ഞാനും അപ്പനും ഇല്ലാതെ...ഈ കാട്ടുജീവികളുടെ കൂടെ ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്ക്....എപ്പോഴാ അപ്പ എൻ്റെ മമ്മയെ സ്നേഹിച്ചേ..."

മമ്മ എന്നെ  നോക്കി....ആ കണ്ണ് നിറയുന്നുണ്ട്.....

"നീ തന്നെ ഇത് ചോദിക്കണം.....നീ എപ്പൊഴാടാ ആ പാവം പെണ്ണിനെ സ്നേഹിച്ചേ.....?.ഞാനറിഞ്ഞില്ലല്ലോ...?.എന്നിട്ടും അവള് നിന്നെ നോക്കിയില്ലേ....പൊന്നു പോലെ......നിൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ വളർത്തിയില്ലേ...? ഇതൊക്കെ അവൾ ചെയ്തത് ഏറ്റവും നല്ല ഒരു ജീവിതം വേണ്ടാന്നു വെച്ചിട്ടാണ്..... അത്രയും ഒന്നും നിൻ്റെ അപ്പനെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല.....നീ ഒരുപാട് ഭാഗ്യവാനാ എബിച്ചാ......"

മമ്മയുടെ വാക്കുകൾ എന്നെ ഒരുപോലെ വേദനിപ്പിക്കുകയും സന്തോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു......വീണ്ടും കുറച്ചു നേരം കൂടി അവിടെ ഇരുന്നു.....മമ്മയുടെ ഊണും കഴിച്ചു ഇറങ്ങി.....ഇനി എന്താ....ഒന്നുമില്ല.....ഞാൻ മൊബൈലിൽ നോക്കി.....സാൻഡിയുടെ ഒരു വിളി പോലും വന്നില്ല..... ഈ പെണ്ണിനെ ഞാൻ മെരുക്കുന്നുണ്ട്......

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

എത്ര നേരം ആ മുറിക്കുളിലിരുന്നു കരഞ്ഞു എന്ന് അറിയില്ല.....നേരം ഉച്ച കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.... ഈവ വരാൻ സമയമാകുന്നു..... ഞാൻ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.....കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു മുഖം വീർത്തു മറ്റാരോ ആയിരിക്കുന്നു....ഞാൻ വേഗം കുളിച്ചു.....ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ തോന്നിയില്ല.....ഈവ വന്നാൽ ഉടൻ ക്ലിനിക്കിൽ രോഗികൾ വരും.....ഒരു സാരി ചുറ്റി....കണ്ണാടിയിലേക്കു നോക്കി.....മുടി അഴിച്ചിട്ടു....ഇങ്ങനെ ഒരുങ്ങുന്നത് എബിക്ക് ഇഷ്ടല്ല എന്ന് ഇന്നലെ പറഞ്ഞതു ഓർത്തു..ഞാൻ അവന്റെ മുറിയുടെ വാതിലിൽ ചെന്നു....ആ മുറിയിൽ എബിയുടെ മണം ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്......അവൻ്റെ ചിരി ഉണ്ട്..തമാശകൾ ഉണ്ട്.....ഞാൻ അകത്തു കയറി എനിക്ക് ഭ്രാന്തു പിടിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി...വാതിൽ ചാരി ഞാൻ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി....എൻ്റെ മൊബൈലിലേക്ക് നോക്കി....... എബിച്ചൻ വിളിച്ചിരിക്കുന്നു...ഒരുപാട് തവണ.....തിരിച്ചു വിളിച്ചു നോക്കി....പക്ഷേ കിട്ടുന്നില്ല......ഈവയുടെ ബസ് എത്തി.......ഈവ എത്തി ...ഒപ്പം രോഗികളും വന്നു കാത്തു നിൽക്കാൻ ആരംഭിച്ചു...പിന്നെ അവളെ വേഗം കുളിപ്പിച്ച് ...ഭക്ഷണം കൊടുത്തു..... അവളും എബിയുടെ മുറിയിൽ ചെന്നു.....തിരിച്ചു വന്നു ചോദിച്ചു.....

"അപ്പായി വിളിച്ചോ മമ്മ......"

അവളും എന്നോടൊപ്പം ക്ലിനിക്കിൽ വന്നു...അപ്പായി ഇല്ലാതെ വീട്ടിൽ ഇരിക്കില്ല...എന്നും പറഞ്ഞു വന്നു..... ഞാൻ ഓരോ രോഗികൾ പോവുമ്പോഴും എബിയുടെ മുറിയിലെ ജെന്നലിലേക്കു നോക്കും..... വര്ഷങ്ങളായി ഉള്ള എൻ്റെ ശീലം....... എൻ്റെ ഉള്ളിൽ ശൂന്യതയു ഇരുട്ടും നിറയുന്നത് ഞാൻ വേദനയോടെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.........

ഈവ പക്ഷേ എന്റെ മൊബൈലും നോക്കിയാണ് ഇരുന്നത്.....പെട്ടന്ന് മൊബൈൽ ബെൽ അടിച്ചു.....എബി ആയിരുന്നു.....ഞാൻ എടുക്കുന്നതിനു മുന്നേ ഈവ എടുത്തു.....പിന്നെ അപ്പായും മോളും കൂടെ ആരംഭിച്ചു...ഒരു മണിക്കൂർ.....ഞാൻ ഇപ്പൊ കിട്ടും മൊബൈൽ എന്നും നോക്കി നോക്കി ഇരുന്നു.....പക്ഷേ എബി എന്നെ ചോദിച്ചില്ല.....ഈവ കട്ടും ചെയ്തു.....

"അപ്പായി എന്നാ പറഞ്ഞു......?"

"മമ്മ ചോദിച്ചാൽ സീക്രട്ടാണ് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതീന്ന് പറഞ്ഞു.....സീക്രെട്ടാ......." അതും പറഞ്ഞു....അവള് പോയി കളിച്ചു......എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.....ദുഷ്ടൻ.....ഞാനും വിളിക്കേല......എന്നെ ഇട്ടേച്ചും പോയിരിക്കുന്നു.....

രാത്രി ആകും തോറും എന്നിലെ ശൂന്യതയും വിങ്ങലും കൂടി വന്നു....ഈവയും ഒരു കരിച്ചിലും പിണക്കവും ഒക്കെ കാട്ടി തുടങ്ങി.....ഞാൻ അവളെ എടുക്കണം... എപ്പോഴും കൂടെ ഇരിക്കണം...അങ്ങനെയൊക്കെ...... എങ്ങനെയോ അവളെ ഉറക്കി..... പുറത്തെ ഗേറ്റ് പൂട്ടി....അകത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോഴും ഉള്ളിൽ ഒരു ശൂന്യതയായിരുന്നു.....ഞാൻ ഇനിയും ഒറ്റയ്ക്ക്...... അകത്തു എബിയുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു....ഈവ അവിടെയാണ് ഉറങ്ങാൻ കിടന്നതു.....ഞാൻ ആ തലയണ മണപ്പിച്ചു...എൻ്റെ എബിച്ചൻ്റെ മണം ഞാൻ ആവോളം ശ്വസിച്ചു......അവൻ്റെ മാറിയ ഉടുപ്പ് ഉണ്ടെങ്കിലോ...വേഗം അലമാര തുറന്നു നോക്കി.....ഒന്നുമില്ല ശൂന്യം.....എല്ലാം കൊണ്ട് പോയിരിക്കുന്നു.....ഞാൻ കുളിമുറിയിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ അവൻ്റെ ടവൽ ഉണ്ട്......ഞാൻ അത് എടുത്തു മുഖം പൊത്തി കരഞ്ഞു.....

തിരിച്ചു മുറിയിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ എൻ്റെ മൊബൈൽ ശബ്‌ദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... വേറെ നമ്പറായിരുന്നു.......ഞാൻ വേഗം മൊബൈൽ ചെവിയോട് ചേർത്തു.....ശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ടു... ഇല്ലാ എങ്കിൽ കരച്ചിൽ സ്വരം കേൾക്കും....

"ഹലോ......"

അപ്പുറം അനക്കം ഒന്നുമില്ല......ഈ രാത്രി എന്നെ വിളിക്കാൻ ഒരാളേയുള്ളു....

"എബിച്ചാ......."

"എന്നാടീ ശബ്ദം വല്ലതിരിക്കുന്നേ....."

എബിയുടെ ശബ്ദം.....എനിക്ക് വീണ്ടു കരയാനാ തോന്നിയത്.....

"സാൻഡീ........നീ എന്നാ എടുക്കുവാ......"

എന്റെ ശബ്ദം ഒക്കെ കരിച്ചിലിൽ മുങ്ങി പോയി....

"കരയുവാന്നോ?..ഡീ സാൻഡീ..... "

"നീ എന്നാത്തിനാ എന്നെ ഇട്ടേച്ചു പോയത്......എനിക്ക് നീ ഇല്ലാതെ ജീവിക്കാൻ പറ്റുകേല എബിച്ചാ....എനിക്ക് വയ്യാ......." ഞാൻ വീണ്ടും കരഞ്ഞു......അപ്പുറം നിശബ്ദം.....

"എന്നാലേ എൻ്റെ കൊച്ചു ഗേറ്റ് തുറക്ക്....."

ഞാൻ ഒരു നിമിഷം കരച്ചിൽ നിർത്തി.....അപ്പുറം മൊബൈൽ കട്ട് ആയി......എന്നതാ ഗേറ്റ് തുറക്കാനോ......ഞാൻ വേഗം താക്കോലും എടുത്തു മുന്നിലേക്ക് ഓടി....ചിരിക്കണോ...കരയണോ ....

ഭാഗം 40

#തൈരും_ബീഫും

എന്റെ ശബ്ദം ഒക്കെ കരിച്ചിലിൽ മുങ്ങി പോയി....

"കരയുവാന്നോ?..ഡീ സാൻഡീ..... "

"നീ എന്നാത്തിനാ എന്നെ ഇട്ടേച്ചു പോയത്......എനിക്ക് നീ ഇല്ലാതെ ജീവിക്കാൻ പറ്റുകേല എബിച്ചാ....എനിക്ക് വയ്യാ......." ഞാൻ വീണ്ടും കരഞ്ഞു......അപ്പുറം നിശബ്ദം.....

"എന്നാലേ എൻ്റെ കൊച്ചു ഗേറ്റ് തുറക്ക്....."

ഞാൻ ഒരു നിമിഷം കരച്ചിൽ നിർത്തി.....അപ്പുറം മൊബൈൽ കട്ട് ആയി......എന്നതാ ഗേറ്റ് തുറക്കാനോ......ഞാൻ വേഗം താക്കോലും എടുത്തു മുന്നിലേക്ക് ഓടി....ചിരിക്കണോ...കരയണോ ....

വേഗവും വാതിൽ തുറന്നു ഞാൻ ഗേറ്റിലേക്ക് ഓടി......ആരും കയറാതിരിക്കാൻ ഒരു ഭീമാകാര ഗേറ്റും മതിലും ആണ് അപ്പൻ ഉണ്ടാക്കിയത്...ഞാൻ മാത്രമായപ്പോൾ എനിക്കതു കവചമായിരുന്നു...സുരക്ഷിതത്വമായിരുന്നു........എന്നാൽ ഇന്ന് ആ കോട്ടവാതിൽ എനിക്ക് വലിയ ഒരു കടമ്പയായി തോന്നി.....ഞാൻ ആ പൂട്ട് തുറന്നു .....ഒരല്പം ശക്തിയോടെ മാത്രമേ ആ വാതിൽ തുറക്കാൻ കഴിയുള്ളു...ഇന്ന് ഞാൻ ഒറ്റ വലിക്കു ആണ് അത് തുറന്നതു.......പുറത്തു വീതിയുള്ള റോഡിനോട് ചേർന്ന് ആ യുബർ ടാക്സിയിൽ ചാരി ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന എബിച്ചനെ കണ്ടപ്പോൾ എൻ്റെ മനസ്സിൽ ഒരു മഞ്ഞുമഴ വീഴുകയായിരുന്നു.....അവൻ്റെ മുഖത്തെ കുസൃതി പോലും എന്നിൽ നിറച്ചത് ഇത്രയും വര്ഷം ഞാൻ അടക്കി വെച്ച പ്രണയമായിരുന്നു...... കുസൃതി ചിരിയോടെ എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വരുന്ന എബിച്ചനു മുൻപിൽ എൻ്റെ എല്ലാ മൂടുപടവും അഴിഞ്ഞു വീഴുകയായിരുന്നു.....

"നീ എന്നാ പറഞ്ഞതു ഫോണിൽ .... ഞാൻ കേട്ടില്ല.....എന്നതാ ?.." എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു നിന്ന് കുസൃതി ചിരിയോടെ ചോദിക്കുന്നു....... ഞാൻ അവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് ചുവടുകൾ വെച്ചു.... എൻ്റെ കാലിൻ്റെ പെരു വിരലിൽ പൊങ്ങി അവൻ്റെ മുഖം ഞാൻ ചുംബനങ്ങളാൽ മൂടുകയായിരുന്നു.......അവനും എന്നെ ചേർത്ത് പിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു......ഒരായിരം ചുംബനങ്ങൾ ഞാൻ കൊടുക്കാതെ എൻ്റെ ഉള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിരുന്നു.....ഞാൻ അവൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കി...എന്നെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കുന്നു......ഞാൻ പതുക്കെ അവൻ്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു.....

"ഡാ.... എബിച്ചാ......നാളെ നേരം വെളുക്കുമ്പോ എന്നെ മിന്നു കെട്ടുമോ?"

അവളുടെ മുഖത്തെക്കു ഞാൻ കുസൃതിയോടെ നോക്കി.....പിന്നെ ഒന്ന് കൂടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.....എപ്പൊ ചേർത്തു പിടിക്കുമ്പോഴും അവൾ അകലുമായിരുന്നു...എന്നാൽ ഇന്ന് കൂടുതൽ ചേർന്നതേയുള്ളു.....

"അപ്പൊ ശ്വേത വന്നാലോ....?..അച്ചായനെ ഇത്രയും നാൾ കാത്തിരിക്കുവായിരുന്നു എന്നും പറഞ്ഞു......." ഞാൻ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ നെറ്റി മുട്ടിച്ചു ചോദിച്ചു.......... അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു പിടച്ചൽ മിന്നി മറഞ്ഞു.....അടുത്ത ക്ഷണം അത് മായുകയും ചെയ്തു.......

"ആര് വന്നാലും ഞാൻ വിട്ടു കൊടുക്കേല...........എനിക്ക് പറ്റുകേല......" എൻ്റെ നെഞ്ചിൽ

അവൾ തലചായ്ച്ചു.......ഞാൻ അവളുടെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി......

"ഞാൻ പോയാലോ.......? എന്നാ ചെയ്യും.......?" ഞാൻ അവളെ നോക്കി കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു.......ആ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ടോ പിണങ്ങുന്നുണ്ടോ എന്നൊക്കെ......എന്നാൽ ആ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞതു പ്രണയമായിരുന്നു...കുസൃതി ആയിരുന്നു.....അവൾ കുറുമ്പോടെ എൻ്റെ കവിളിൽ ഒരു പിച്ച് തന്നു.....

" ആ അച്ചായൻ ഒക്കെ മഴവെള്ളത്തിൽ ഒലിച്ചു പോയി...ഇത് ഈ സാൻഡിയുടെ എബിച്ചനാ...... ഇനി ആരൊക്കെ വന്നാലും പോവുകേലാ......."

എൻ്റെ മനസ്സു നിറഞ്ഞു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ പോരാ....സന്തോഷവും പ്രണയവും കര കവിഞ്ഞു...

...എൻ്റെയും കണ്ണു നിറഞ്ഞു......ഞാനവളുടെ നെറുകയിൽ അധരങ്ങൾ ചേർത്തു.....

ഞാൻ അവളുടെ മുഖം എൻ്റെ കൈകുമ്പിളിൽ എടുത്തു......

"മണ്ടി.....മരമണ്ടി .....ഇപ്പോഴാണോടീ നിനക്ക് വിശ്വാസമായതു.....നിനക്കിതു പതിനാലു വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുന്നേ അറിയാൻപാടില്ലായിരുന്നോ.....?."

"അന്നത്തേ എബിച്ചൻ ഇത്രയും സ്ട്രോങ്ങ് അല്ലായിരുന്നു...... അവനു ഈ ലോകത്തു എന്തിനേക്കാളും വലുത് ഈ സാൻഡി അല്ലായിരുന്നു....... "

ആ വാക്കുകൾ സത്യമായിരുന്നു...... അന്നത്തെ എബി അങ്ങനായിരുന്നു..പക്ഷേ ഇന്ന് എന്തിനേക്കാളും വലുത് നീയാണ്....... നിന്നോളം തീവ്രമായി ഞാൻ ഒന്നും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല........

"സോറി ടീ.... സോറി ഫോർ എവെരിതിങ്.......നിനക്കു സമയം തരാത്തതിനു............നിൻ്റെ മുന്നിൽ മറ്റൊരുവളുമായി പ്രണയം പങ്കിട്ടതിനു........അറിയാതെയാണെങ്കിലും  നിന്നെ വേദനിപ്പിച്ചതിനു......നീ ക്ഷെമിക്കെടീ......."... അവളും കരഞ്ഞു...എന്നെ ഇറുകെ പുണർന്നു കൊണ്ട്..........

ഞാനും അവളെ നെഞ്ചോടെ ചേർത്തു...മനസാക്ഷി കുത്തില്ലാതെ......സ്വാതന്ത്രിയെത്തോടെ....പ്രണയത്തോടെ………

പക്ഷേ ഞങ്ങൾക്ക് സ്ഥലകാല ബോധം വന്നത് ഡ്രൈവർ ഹോണടിച്ചപ്പോഴായിരുന്നു......

ഞാൻ പിന്നോട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ഡ്രൈവർ പുറത്തു‌ ഇറങ്ങി നിന്ന് എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്.....സാൻഡിയും പെട്ടന്നു പിന്നോട്ട് മാറി.......റോഡിലേക്ക് നോക്കി തലയിൽ കൈവെക്കുന്നു....സാൻഡിയുടെ വീട്ടിൽ നിന്ന് കുറച്ചു മാറി ഒരു മാർജിൻ ഫ്രീ ഉണ്ട്.......അവിടെ നിന്ന് ഒന്ന് രണ്ടു തലകൾ ഒക്കെ പൊങ്ങിയും താഴ്നന്നും ഞങ്ങളെ നോക്കുന്നുണ്ട്.....ഈശോയെ ഈ കട ഇതുവരെ പൂട്ടിയില്ലേ......എന്ന് ഞാൻ അതിശയിച്ചു പോയി.....അത്രയ്ക്ക് വിജനമായ റോഡ് ആണ്....എന്നിട്ടും സീൻ പിടിക്കാൻ വന്ന തലകളെ ഞാൻ നമിച്ചു പോയി......സാൻഡി വേഗം ഗേറ്റ് മലർക്കെ തുറന്നിട്ട് വീട്ടിലോട്ടു ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടു.......ആ ഓട്ടം കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ചിരി വന്നു......ഞാൻ ഡ്രൈവറിനു കാശും കൊടുത്തു.....ഗേറ്റും അടച്ചു.....വീട്ടിലേക്കു കയറി......ഇവളിതു എവിടെപ്പോയി........ഞാൻ അകത്തു കയറി വാതിൽ അടച്ചതും പിന്നിൽ അനക്കം.......

"അയാൾ പോയോ......?." ജന്നലിൽ കൂടെ എത്തി പുറത്തേക്ക് നോക്കുന്നു.....

"ഹ...ഹ.....നീ എന്ന ഓട്ടം ആയിരുന്നു......"

എന്നെ നോക്കി നന്നായി ഇളിച്ചു.....

"പിന്നെ...... ഓടണ്ടായോ....? ..... ആ ജോമോൻ്റെ കട എന്നാത്തിനാ ഈ നട്ട പാതിരായ്ക്ക് തുറന്നു വെച്ചിരിക്കുന്നേ....... പകൽ പോലും ഒരു ഈച്ച കുഞ്ഞു പോലും ഇല്ല.....എന്നിട്ടാ ......."

അവളുടെ ചമ്മലും ദേഷ്യവും കൂടെ കലർന്ന ഭാവം കണ്ടപ്പോൾ അറിയാതെ ഞാൻ എൻ്റെ ആദ്യ ചുംബനം ആലോചിച്ചു പോയി......കർത്താവേ .......ആരും കാണാതെ ഒരു ചോട്ടാ കിസ്സ് കൊടുത്ത എന്നെ അടിച്ചു പദം വരുത്തിയ ഇവളാണോ ഇപ്പൊ നടുറോഡിൽ വെച്ച് നാട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ വെച്ച്......ഇത്രയും ഉമ്മ വെച്ചത്........

അതോർത്തപ്പോൾ ഞാൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു പോയി.... അവൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്......

"എന്നതാ......?"

"ഞാൻ ഓർക്കുവായിരുന്നു......എൻ്റെ ആദ്യചുംബനം......"

അവളിലും ഒരു ചിരിയൊക്കെ വന്നു.....

"അത് ചുംബനമല്ലല്ലോ മോനെ എബിച്ചാ.....അത് കൃത്രിമ ശ്വാസം കൊടുക്കലല്ലേ......"

എന്റെ ബാഗ് തള്ളി കൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് വെക്കുന്നതിനിടയ്ക്കു അവൾ പറഞ്ഞു......ഞാൻ ഈവയുടെ അടുത്ത് പോയി...നെറ്റിയിലെ മുടി മാറ്റി...... നെറുകയിൽ തലോടി......സാൻഡിയും വന്നു അവൾക്കു പുതപ്പിച്ചു കൊടുത്തു......

"ഇന്ന് ശോകായിരുന്നു.....അപ്പായീടെ ഈവ്സ്......"

"അപ്പൊ നീയോ......?.."

അവൾ എന്നെ നോക്കി......... "ഞാൻ കുറച്ചു.......?"

ഞാനവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു ഊണു മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.... അവൾ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ലാ എന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു...ഞാൻ ഭക്ഷണം വാങ്ങി വന്നിരുന്നു.....ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു കഴിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞാൽ തെറ്റാവും...ഞാൻ കുളിച്ചിട്ടു വന്നു കഴിക്കാം എന്നും പറഞ്ഞു കുളിമുറിയിൽ പോയി വന്നപ്പോഴേക്കും എൻ്റെ സാൻഡി ഭക്ഷണവും കഴിച്ചു എനിക്കുള്ളത് പ്ലേറ്റിലും എടുത്തു കൊണ്ട് വന്നിരിന്നു...എനിക്ക് വാരി തരുകയും ചെയ്തു............ഞാനവളെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി......

"അതേ മണി പന്ത്രണ്ടായേ..... വൈകാരിയച്ചൻ ഇപ്പൊ കിടന്നിട്ടുണ്ടാവും... എന്നാലും സാരമില്ല......നീ ഒന്ന് വിളിക്കു.....നാളെ മിന്നു കെട്ടിൻ്റെ കാര്യം പറയണ്ടേ.....?." അവളാണ്....

ഇപ്പൊ കാര്യം പിടി കിട്ടി....ഭക്ഷണം ഒരുമിച്ചു കഴിക്കുമ്പോ സമയം വീണ്ടും വൈകില്ലേ.....

"ഓഹോ...അപ്പൊ അതാണ്......ഞാൻ ഓർത്തു നീ അങ്ങ് പ്രണയിക്കുകയാണ്..എന്ന് ."

അവൾ എന്നെ നോക്കി പ്രണയാർദ്രമായി....... "പ്രണയിക്കാൻ ഒരു ജീവിതം മുഴുവനുണ്ടല്ലോ എബിച്ചാ......."

അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എണീറ്റ് പോയി മൊബൈൽ എടുത്തു തന്നു......"നീ വിളിക്കുവേഗം വിളിക്കു......ഞാൻ ഇപ്പൊ വരാം......"

ഞാൻ അവൾ പോയ വഴിക്കു നോക്കി ഇരുന്നു......ഇന്നലെ വരെ ഞാൻ കണ്ട സാൻഡിയിൽ നിന്നും ഇന്ന് അവൾ മാറിയിരിക്കുന്നു........ എന്നും അവൾ കണ്ണുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ചിരുന്ന പ്രണയം ഇന്ന് ഓരോ ചലനങ്ങളിലും ഉണ്ട്........ഞാൻ മൊബൈലിൽ നോക്കി കിടന്നു.ഇന്നത്തെ അലച്ചിൽ ആയിരിക്കാം ഒന്ന്

കിടക്കണം എന്ന് തോന്നിയിരുന്നു..........ഞാൻ ഓർക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ അവളെ ആദ്യമായി കണ്ടത്......ഈ രണ്ടാം ജന്മത്തിൽ അവളെ കണ്ടത്......

സാൻഡിയെ കാണുന്നില്ലല്ലോ......ഞാൻ അവളെയും നോക്കി മുകളിലത്തെ അവളുടെ മുറി വരെ എത്തി.......അപ്പോഴാ ദാ അലമാരയിൽ എന്തോ തിരക്കുന്നു....ഒരു സാരി ഉടുത്തിട്ടും ഉണ്ട്...

"ഇവിടെ എന്നതാ........ നീ എന്നാ ചെയ്യുന്നു.......?."

അവൾ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി ഒരു ചമ്മിയെ ചിരി തന്നു....

."അത് പിന്നെ നാളെ മിന്നു കെട്ടിന് ഉടുക്കാനേ പുതിയ സാരി ഒന്നുമില്ല......." ഞാൻ വിക്കി പറഞ്ഞു.....

"ഇത് പുതിയതാ....പക്ഷേ ഉടുത്തപ്പോ കൊള്ളുകേല......." അവൻ എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു പിന്നിലൂടെ കെട്ടി പിടിച്ചു എന്നെ കണ്ണാടിക്കു മുന്നിൽ നിറുത്തി........

"ആര് പറഞ്ഞു ...കൊള്ളുകേലാ എന്ന്..... നല്ല കൊള്ളാലോ......."

"നിനക്കിഷ്ടല്ലല്ലോ?.....ഞാൻ സാരി ഉടുക്കുന്നേ......?"

അവൻ ചിരിച്ചു ...കുനിഞ്ഞു എന്റെ ചുമലിൽ മേൽ താടി വെച്ചു...കണ്ണാടിയിൽ എന്നെ നോക്കി....എത്രെയോ കാലമായി എൻ്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ മാത്രം വന്ന ചിത്രം ആ ദർപ്പണത്തിലൂടെ ഞാൻ

വീണ്ടു വീണ്ടും ആസ്വദിച്ചു........... എന്നിലേക്ക്‌ ഒരു മിന്നൽ ഒക്കെ അടിച്ചു.....പക്ഷേ ഞാൻ വിഷയം മാറ്റി.......

"അച്ഛനെ വിളിച്ചോ.......?"

"ഇല്ലാ....."

"അതെന്നാ.......ഇനി നാളെ അച്ഛന് സൗകര്യക്കുറവ് ഉണ്ടു എന്നും പറഞ്ഞു മിന്നുകെട്ട് മാറ്റാനൊന്നും പറ്റുകേല...." ഞാൻ ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ടും എന്നെ നോക്കി കുസൃതി ചിരിയോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന എബിയോട് എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.....

ഞാൻ അവനെ മാറ്റി ചെന്ന് എന്റെ മൊബൈൽ എടുത്തു ജോസെഫേട്ടനെ വിളിച്ചു........നേരത്തെയും വിളിച്ചു ...എടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല......എൻ്റെ  മിന്നു കേട്ട് അപ്പനെ പോലെ തന്നെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആഗ്രഹിച്ചത് ജോസെഫേട്ടനായിരുന്നു......

"ആ മോളേ.........ഞാൻ എല്ലാം അറിഞ്ഞു......എബിച്ചൻ എന്നോട് എല്ലാം രാവിലെ പറഞ്ഞിരുന്നു......അപ്പൊ തന്നെ അച്ഛനെയും കണ്ടു..... പിന്നെ ഞങ്ങൾക്കും നമ്മുടെ ഓൾഡ് അജ് ഹോമിലെ എല്ലാ അപ്പാപ്പന്മാർക്കും അമ്മമമാർക്കും എബി വന്നു പുത്തനുടുപ്പൊക്കെ കൊണ്ട് തന്നു.....ഞങ്ങളൊക്കെ രാവിലെ എത്തുംട്ടോ......"

ഞാൻ ഞെട്ടി....എന്നാൽ അതിലേറെ സന്തോഷവും തോന്നി......ഞാൻ അവനെ നോക്കുമ്പോൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്നു.....

"എന്നെ പറ്റിക്കുവായിരുന്നല്ലേ.....ദുഷ്ട......." ഞാൻ അവനു ഒന്ന് രണ്ടു ഇടിയും പിച്ചും ഒക്കെ കൊടുത്തപ്പോൾ എൻ്റെ രണ്ടു കയ്യും കൂട്ടി പിടിച്ചു എനിക്കനങ്ങാൻ വയ്യാത്തവിധം പൂട്ട് ഇട്ടു പിടിച്ചു.........

നല്ല ബലം ഉണ്ടായിരുന്നു...അവൻ്റെ കൈകൾക്കു......ഒരിക്കൽ താമര തണ്ടു പോലെ കുഴഞ്ഞ കൈകൾക്കു ഇന്ന് വന്ന ബലം എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു........

"അടങ്ങി നില്ക്കു ചുണക്കുട്ടീ....... നിനക്ക് ഭയങ്കര ജാഡ അല്ലായിരുന്നോ.......എബിച്ചനെ പേടിയാ....അടുത്ത് വരരുത്..... ഒറ്റയ്ക്കാവാൻ വയ്യ.......പിന്നെ ഞാൻ എന്നാ ചെയ്യും........"

"അപ്പൊ ഞാൻ ഇപ്പൊ പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ...എന്നാ ചെയ്യുമായിരുന്നു.......?"

"എന്നാ ചെയ്യാൻ.....നിൻ്റെ കാലു പിടിച്ചിട്ടാണേലും നിന്നെ ഞാൻ നാളെ എന്ന് ഒരു ദിവസം ഉണ്ടെങ്കിൽ മിന്നു കെട്ടിയിരിക്കും....."

ഞാൻ അവനെ നോക്കി......പിന്നെ ഒരു നിഷ്‌കു ‌ ഭാവത്തിൽ ചോദിച്ചു......

"എൻ്റെ മിന്നും സാരിയും എവിടെ.....?"

അവൻ എന്നെ വിട്ടു....

"ഞാനെങ്ങും വാങ്ങിയില്ല... ..."

ഞാൻ അവനെ ഒന്ന് അടിമുടി നോക്കി......ഒരു ഭാവഭേദവുമില്ല......എനിക്ക് ആണെങ്കിൽ എൻ്റെ സഹനം ക്ഷമ പക്വത സമാധാനം ഇതൊന്നും ഇപ്പൊ എന്റെ കയ്യിൽ ഇല്ലാ.....ഞാൻ ഒരു കുട്ടിയാവുകയാണോ എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം....എന്നോ ഞാൻ മറന്നുപോയ സാൻഡി......

"നോക്കിക്കെ എബിച്ചാ....രാവിലെ നീ സർപ്രൈസായി തരുന്നതും നോക്കി ഇരിക്കാനൊന്നും വയ്യ.......ഇത്രയും പ്ലാൻ ചെയ്ത നീ എന്തയാലും അതും വാങ്ങീട്ടുണ്ട് എന്ന് എനിക്കറിയാലോ....... പ്ളീസ് ഒന്ന് കാണിച്ചു താടാ.....പ്ളീസ് .."

അവൻ ഒരു കള്ള ചിരിയോടെ എന്നെ നോക്കി.......എന്റെ മുടി മാടി ഒതുക്കി.......

"ഈ അലമാരയിൽ നീ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിട്ടുള്ള നിനക്കു ഏറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു സാധനം ഉണ്ട്... അതിനൊപ്പം ഇരിപ്പുണ്ട്......നിന്റെ മിന്നും സാരിയും...." ഞാൻ അവനെ തന്നെ നോക്കി.....അലമാരയുടെ അവസാന തട്ടിൽ നിന്നും ഞാൻ എടുത്തു....ഒരു കുഞ്ഞു ആഭരണ പെട്ടി........അതാണ് എൻ്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട സാധനം....അതിനോടൊപ്പം ഒരു സാരിയുടെ ഗിഫ്റ്റ് ബോക്സുണ്ടായിരുന്നു.....ഞാൻ ആ പെട്ടി തുറന്നു... അതിനകത്തു ഉണങ്ങിയ പൂക്കളും പഴയ പ്ലസ് ടുക്കാരൻ്റെ ബൈബിൾ വചനങ്ങളും ഒപ്പം ഒരു കുഞ്ഞു മിന്നും........എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു....... എബി എനിക്കൊപ്പം ഒരു തലയണയുമായി നിലത്തു വന്നിരുന്നു.......

"ഇഷ്ടായോ......?"

ഞാൻ അവനെ നോക്കി.......

"ഞാനില്ലാത്തപ്പോ ഈ വീട് മുഴുവൻ അരിച്ചു പറക്കലാ അല്ലെ പണി......."

ഞാൻ അവനോടു ചേർന്നിരുന്നു......."ഞാൻ മാത്രമല്ല....നമ്മുടെ ഈവ്സും ഉണ്ടായിരുന്നു........അവളായിരുന്നു വഴി കാട്ടി......."

"ആഹ് ബേസ്ഡ്.......അവൾക്കു ഇത് തന്നെയാ പണി.......ഒരു കൂട്ടിനു വേണ്ടി കാത്തു നിൽക്കുവായിരുന്നു അവൾ.....അരിച്ചു പെറുക്കാൻ...."

"ഇഷ്ടായോ......ഡീ .......... "

ഞാൻ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് തലചായ്ച്ചു....

"ഒരുപാടിഷ്ടായീ......ഒരുപാട്....."

ആ നിലത്തു ഞങ്ങൾ കിടന്നു.......അവൻ എന്നെ നെറുകയിൽ തഴുകുന്നുണ്ട്.....

"എബിച്ചാ......."

"മ്മ്......"

"എബിച്ചാ........"

"നീ എന്നാ ശ്വേതയെ അന്വേഷിക്കാത്തെ.........?.."

അവൻ മറുപടി ഒന്നും പറയാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ തല പൊക്കി അവനെ നോക്കി.......

"ആദ്യം ഓർമ്മ വന്നപ്പോൾ ശ്വേതയെയാണ് നോക്കിയത്.......പിന്നെ പിന്നെ എന്നോട് പ്രണയം പങ്കിട്ടവളേക്കാളും എൻ്റെ വീഴ്ചയിൽ തകർച്ചയിൽ താങ്ങിയവളെ മാത്രമേ കണ്ടുള്ളു......പിന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ തോന്നിയില്ല..........അവളോളം വിലപ്പെട്ട ഒന്നും ഈ എബിക്ക് ഇന്നുവരെ കിട്ടീട്ടില്ല........."

അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ പോലും അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞ പ്രണയം എന്നിലേക്ക്‌ നിറഞ്ഞു........

ഞാൻ ഉയർന്നു പൊങ്ങി അവൻ്റെ അധരങ്ങളിൽ കോർക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകുകയായിരുന്നു.........പ്രണയസാഫല്യം......ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടില്ല എന്ന് കരുതിയ പ്രണയം........

ഭാഗം 41

#തൈരും_ബീഫും

"ആദ്യം ഓർമ്മ വന്നപ്പോൾ ശ്വേതയെയാണ് നോക്കിയത്.......പിന്നെ പിന്നെ എന്നോട് പ്രണയം പങ്കിട്ടവളേക്കാളും എൻ്റെ വീഴ്ചയിൽ തകർച്ചയിൽ താങ്ങിയവളെ മാത്രമേ കണ്ടുള്ളു......പിന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ തോന്നിയില്ല..........അവളോളം വിലപ്പെട്ട ഒന്നും ഈ എബിക്ക് ഇന്നുവരെ കിട്ടീട്ടില്ല........."

അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ പോലും അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞ പ്രണയം എന്നിലേക്ക്  നിറഞ്ഞു........

ഞാൻ ഉയർന്നു പൊങ്ങി അവൻ്റെ അധരങ്ങളിൽ കോർക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകുകയായിരുന്നു.........പ്രണയസാഫല്യം......ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടില്ല എന്ന് കരുതിയ പ്രണയം........

അധരങ്ങൾ അകലുമ്പോൾ അവൻ എന്നെ നോക്കി കുസൃതിയോടെ പ്രണയത്തോടെ......

"സാൻഡി....... ലോസ് മൈ കൺട്രോൾ......."

"ബട്ട് ഇട്സ് ആൾറെഡി ലോസ്റ്റ് എബിച്ചാ....." ഞാൻ അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു......അതെ കുസൃതിയോടെ.......

അധരങ്ങൾ വഴിമാറിയപ്പോൾ.......

കൈവിരലുകൾ കുസൃതി കാണിച്ചപ്പോൾ.....

സിരകളിലെ രക്തധമനികളിൽ പ്രണയം നിറഞ്ഞപ്പോൾ...

വിറയ്ക്കുന്ന അധരങ്ങളിൽ നനവ് പകർന്നു.........

കിതപ്പോടെ ഉടലുകൾ പിണയുമ്പോൾ.......

കാലങ്ങളായി ഒന്നാകാൻ വെമ്പൽ പൂണ്ട ഹൃദയങ്ങളും ഒന്നാകുകയായിരുന്നു.......

ഒരിക്കലും അടരാനാവാതെ......

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

"ഒന്ന് കണ്ണ് തുറക്ക് ഈവ കുട്ടി...."

"പ്ളീസ് മമ്മ......" വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു കിടന്നുറക്കം.... കർത്താവേ ഒരു രെക്ഷയും ഇല്ലാ...... ഞാനും വൈകി എഴുന്നേൽക്കാൻ......എബി എഴുന്നേറ്റിട്ടില്ല.......

"..ഒരുപാട് സർപ്രൈസസ് ഉണ്ട്....ഈവ്സിന് ..."

ഒരു കണ്ണൊക്കെ തുറന്നു നോക്കി.....ഞാൻ അവൾക്കു എബി വാങ്ങിയ പുതിയ ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ എടുത്തു കാണി ച്ചു.... നല്ല മാലാഖാമാരുടെ പോലുള്ള ഫ്രോക്കും മറ്റും.....

"എൻ്റെ ബർത്ഡേയ് ആണോ മമ്മാ......" പതുക്കെ എഴുനേറ്റിരുന്നു ചോദിക്കുന്നു.....ഉടുപ്പിലോട്ടു കൊതിയോടെ നോക്കുന്നുണ്ട്......എന്നാലും അത്ര സന്തോഷമില്ല.....

"അല്ലല്ലോ അത് അടുത്ത മാസമല്ലേ......വേഗം വാ നമുക്ക് കുളിച്ചു പുതിയുടുപ്പു ഇടാലോ..........." എനിക്കവളുടെ ശോക ഭാവത്തിൻ്റെ കാരണം മനസ്സിലായി.....

"എന്നാത്തിനാ...... സ്കൂളിൽ പോകാൻ അല്ലെ..... ?...." വീണ്ടും ശോകത്തിൽ കിടന്നു......ആ കിടപ്പു കണ്ടു എനിക്ക് ചിരി വന്നു.....

"ഇങ്ങനൊരു മടിച്ചി.....ഇന്ന് സ്കൂളിൽ പോകണ്ട......"

ആ കണ്ണുകളൊക്കെ വിടർന്നു ഒറ്റ ചാട്ടത്തിനു എൻ്റെ മടിയിൽ കയറി.........

"യു ആർ ഓസ്‌മോ മമ്മ ...... " എന്റെ കവിളിൽ ഒക്കെ ഉമ്മ വെച്ച്.....

"അപ്പൊ ഞാനോ..........?" പുറകിൽ എബിയുടെ ശബ്ദം......

"അപ്പായീ........." ഈവ എന്നെ വിട്ടു ഓടി എബിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി കെട്ടിപിടിച്ചു രണ്ടു കടിയും കൊടുത്തു...അത് ഈവ്സിൻ്റെ പ്രത്യേക സ്നേഹോപഹാരമാണ്......എനിക്ക് മാത്രമേ തന്നിരുന്നുള്ളു...ഇപ്പൊ എബിച്ചനും കൊടുത്തു തുടങ്ങി......

എബി ഈവയുമായി എന്റൊപ്പം വന്നിരുന്നു...... എനിക്ക് ചെറിയ ചമ്മൽ ഉണ്ടായിരുന്നു...

"നീ നേരത്തെ എണീറ്റ് കുളിച്ചോ.....?"

"ആ........"

അവൻ എന്നെ തലചരിച്ചു നോക്കി.... ..ഞാൻ പെട്ടന്ന് അടുക്കളയിലേക്കു പോകാനായി എണീറ്റതും പിടിച്ചവിടെ ഇരുത്തി.......

"ഈ മമ്മ യ്ക്ക് ഒരു കള്ള ലക്ഷണം ഉണ്ടോ ഈവ്സ്......?."

ഞാൻ അവനെ തുറിച്ചു നോക്കി....ഈവ്സ് എന്നെ തലചരിച്ചു അടിമുടി ഒറ്റക്കണ്ണടച്ചു നോക്കി......

"കുറച്ചു.......എപ്പോഴും ഇല്ല....ചിലപ്പോ......?"

"അയ്യടീ....... നിൻ്റെ ഈ അപ്പായീടെ കൂടെ കൂടിയേ പിന്നെയാ ഞാൻ കള്ളത്തരം പോലും അറിഞ്ഞത്......."

"കള്ളത്തരം മാത്രമേ അറിഞ്ഞുള്ളു........" എബിയാണെ...... ഞാൻ അവൻ്റെ കയ്യിൽ ഒരു നല്ല പിച്ച്  വെച്ച് കൊടുത്തു......

"ആഹ്........ഈ മമ്മയും മോളും കൂടി എന്നെ പിച്ചിയും കടിച്ചും ഒരു വഴി ആക്കുവല്ലോ കർത്താവേ......"

എബി മുകളിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു......

"പിന്നാലാണ്ട്‌ ...... ഞങ്ങടെ സ്വന്തം അപ്പായീ അല്ലെയോ........" അതും പറഞ്ഞു ഞാനും ഈവ്സും കൈ അടിച്ചു......

അപ്പോഴേക്കും പുറത്തു ജോസെഫഅങ്കിളും അന്നമ്മച്ചിയും എത്തി..... ഒരുപാട് സന്തോഷത്തോടെ എന്നെ തഴുകി.... അന്നമ്മച്ചി അടുക്കളയിൽ കയറി എന്നോടും മോളോടും ഒരുങ്ങാൻ പറഞ്ഞു വിട്ടു.

"ഈവയോടു പറഞ്ഞോ....? " ഞാൻ ഇല്ലാ എന്ന് തലയാട്ടി.....

"പറയണം.....മോള് തന്നെ പറയണംട്ടോ..... കൊച്ചു മനസ്സാണ്....." ഒരു താക്കീതു പോലെ അന്നമ്മച്ചി പറഞ്ഞു...

..എബിയെ അവിടെ കണ്ടിരുന്നില്ല...ഞാൻ ഈവയെ കുളിപ്പിച്ച്...പുത്തനുടുപ്പു അണിയിച്ചു....

ഇനി അവളോട്‌ പറയണം.....

"ഈവാ...നമ്മൾ എവിടെയാ പോണത് എന്ന് അറിയോ.....?"

"പുറത്തു കറങ്ങാൻ......."

"മോള് അപ്പായീടെയും മമ്മയുടെയും മിന്നു കെട്ട് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ.......?"

അവൾ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി ഒരോ കോപ്രായം കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.......

"ഞാൻ എങ്ങനെ കാണാനാ.....ഞാൻ മമ്മയുടെ വയറിൽ അല്ലായോ......?" അവൾ എൻ്റെ വയറിൽ തൊട്ടു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..... ഞാൻ അവളെ എൻ്റെ നെഞ്ചോടെ ചേർത്തു ...എന്നെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കുന്ന അവളുടെ നെറുകയിൽ ചുണ്ടുകൾ അമർത്തി...

"അതേലോ ...മമ്മയുടെ വയറിൽ തന്നെയാ....."

"മമ്മ എന്നാത്തിനാ കരയുന്നേ.....?." ഈവയാണ്.....

ഞങ്ങളുടെ പുറകിൽ കാൽ പെരുമാറ്റം.....എബിയാണ്......

"മമ്മ നമ്മടെ ഇടുക്കി ഡാം അല്ലേ......എപ്പോഴും ചോർച്ചയാ......." അവൻ എൻ്റെ തോളിൽ കൂടെ കയ്യിട്ടു....

" ഇന്ന് അപ്പായെ ഈ ഡാമിൻ്റെ ചോർച്ച അങ്ങ് മാറ്റുവാ........ഇന്ന് അപ്പ മമ്മയെ മിന്നു കെട്ടുവാ.......ഈവ്സ് കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ?...അപ്പയ്ക്കും ഓർമ്മയില്ല......സൊ നമുക്ക് ഇന്ന് മിന്നു കെട്ടു ഫോട്ടോയും എടുത്തു അടിച്ചു പൊളിക്കാം......."

ഞാൻ ഈവയെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു...അവൾക്കു ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുമോ...എന്തെങ്കിലും

വിഷമം തോന്നുമോ........എബി പറഞ്ഞത് ശ്രദ്ധിച്ചു കേൾക്കുകയാണ് അവൾ......

"അപ്പൊ മമ്മയുടെയും അപ്പയുടെയും കല്യാണം ആണോ ഇന്ന്.......?" അത്‌ഭുതത്തിൽ ചോദിക്കുന്നു....

"അതേല്ലോ......" എബി അവളെ എടുത്തു മടിയിൽ ഇരുത്തി.... പക്ഷേ അവൾ ഇരുന്നില്ല ...ചാടി ഇറങ്ങി ഒരു ചോദ്യം...... ഞങ്ങൾ ഞെട്ടി പോയി......

"എന്നാ പണിയാ അപ്പായീ ഇത്......ഇവിടെ മിന്നുന്ന ലൈറ്റ് ഇട്ടില്ല......പെയിണ്ട്‌ അടിച്ചില്ല.....ഗസ്റ്റ് ആരും ഇല്ല...... എനിക്ക് കുറെ ഫ്രെണ്ട്സിനെ വിളിക്കാനുണ്ടായിരുന്നു.....ഈ മമ്മ ആണെങ്കിൽ ഒരു നല്ല ഫ്രോക്ക് പോലും ഇട്ടിട്ടില്ല.....അപ്പായീ ഇത് എന്നാ ഇട്ടിരിക്കുന്നേ..മുണ്ടോ.....?.......ഇങ്ങെനയാണോ എല്ലാരും കല്യാണം കഴിക്കുന്നേ..സൊ സാഡ്...? .."

ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ ഇത്രയും പരാതി പറഞ്ഞു കയ്യും കെട്ടി ചുണ്ടും കൂർപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഈവ..... പകച്ചു പണ്ടാരമടങ്ങി ഇരിക്കുന്ന ഞാനും എബിയും ....വാതിലിൽ ഇതെല്ലാം കേട്ട് കിളി പറന്നു നിൽക്കുന്ന മോളി ആന്റ്റി...... മൂക്കത്തു വിരൽ വെച്ച് നിൽക്കുന്ന അന്നമ്മച്ചിയും  ജോസഫ അങ്കിളും.....

ഈശോയെ....ഈ കുരുന്നിന്‌ ഇത്രയൊക്കെ സങ്കല്പം ഉണ്ടോ......? എബി എന്നെ നോക്കി......ഇടകണ്ണിട്ടു ഈവയെ നോക്കിയിട്ട് ....എന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു....

"സാൻഡി നമ്മൾ പെട്ടുവോ......?"

"നിനക്ക് ഇത് തന്നെ വേണം എബിച്ചാ......എന്നെ കുറെ തീ തീറ്റിച്ചതല്ലായോ........?" മോളി ആന്റിയാണ്.......എബി ദൈന്യതയോടെ മമ്മയെ നോക്കുന്നത്‌ കണ്ടു എനിക്ക് ചിരി വന്നു.....ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് മോളി ആന്റിയുടെ അടുത്ത് ചെന്നു....

"ദേ അപ്പായീ.......എൻ്റെ മിന്നു കെട്ടിന് ഈ വീട് നിറച്ചും മിന്നുന്ന ലൈറ്റും വേണം ആൾക്കാരും വേണം...ഇഷ്ടം പോലെ ചിക്കനും വേണം........" ഈവയുടെ പ്രഖ്യാപനം കേട്ട് ഞങ്ങൾ എല്ലാരും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.....

"പിന്നെന്നാ എൻ്റെ ഈവ്സിന്റെ കല്യാണം കോട്ടയം മുഴുവൻ അപ്പായി മിന്നുന്ന ലൈറ്റ് ഇടും. പിന്നെ ചിക്കൻ ഫ്രൈ...തന്ദൂരി , ചില്ലി,.........."

ഈവ വായിലെ വെള്ളം കുടിച്ചു ഇറക്കി.......അത് കണ്ടപ്പോൾ മോളി ആന്റി ചിരിച്ചു.....എന്നോടു പറഞ്ഞു......

"എബി തന്നെ ഈവ.....അവനും ഇങ്ങനായിരുന്നു...കൊതിയനാ......"

മോളി ആന്റി എന്നെ ഒരുങ്ങാൻ വിട്ടു..ഞാൻ മുറിയിൽ വന്നു എബി വാങ്ങിയ സാരി ഉടുത്തു.വാതിൽ മുട്ടുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു തുറന്നപ്പോൾ എബിയായിരുന്നു....സ്യൂട്ട് ഒന്നുമല്ല ..സാധാ വേഷമായിരുന്നു...എന്നത്തേയും പോലെ സുന്ദരൻ തന്നെയായിരുന്നു....

"നീ എന്നാത്തിനാ മുടി കെട്ടി വെച്ചിരിക്കുന്നേ........." എൻ്റെ മുടി അഴിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു......

"നിനക്കിഷ്ടല്ലല്ലോ....അഴിച്ചിടുന്നേ.....?."

"ആര് പറഞ്ഞു.....എനിക്ക് ഇഷ്ടല്ലാന്നു....?." അവൻ എന്നെ കണ്ണനാടിക്ക് മുന്നിൽ തിരിച്ചു നിർത്തി.......

."നിനക്ക് ഒരു മാലാഖയുടെ മുഖമാണ്......."

ഞാൻ തലചരിച്ചു അവനെ നോക്കി........."കള്ളം......മാലാഖമാരൊക്കെ മങ്ങിയിട്ടാണോ.......നല്ല വെളുത്തു ചുവന്നിട്ടല്ലേ......തൊലിയുടെ അടിയിലെ മാംസത്തിൻ്റെ ഇളം ചുവപ്പു പോലും കാണാൻ കഴിയും......."

അവൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എൻ്റെ നെറ്റിമേൽ തല മുട്ടിച്ചു.......

"ഹ....ഹ....... മണ്ടി മരമണ്ടി....... നിന്നോടാരാ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ...... ആരെങ്കിലും മാലാഖയെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ? ......മുപ്പത്തി ഒന്ന് വയസ്സായി........ഇപ്പോഴും പ്ലസ് ടു തന്നെ....."

"പോടാ....നിനക്കും അത്രയു ഉണ്ട്.........."

അവന്റെ കയ്യിൽ ഇരുന്ന ഗിഫ്റ് ബോക്സ് അവൻ അഴിച്ചു .....

..അവൻ എനിക്കായി ഡയമണ്ട്

സെറ്റ് വാങ്ങിയിരിക്കുന്നു....അവൻ തന്നെ എനിക്കതു അണിയിച്ചു തന്നു....താഴേ നിന്നും മോളി ആന്റിയുടെ ശബ്ദം ........

" വേഗം വാ....."

അവൻ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി...എന്നിട്ടു  തിരിച്ചു വന്നു കുസൃതിയോടെ....

"സാന്ഡി...ശെരിക്കും നീ ഉരുക്കു പോലൊരു പെണ്ണാണ് എന്നാ ഞാൻ വിചാരിച്ചേ........." ഞാൻ അവനെ തന്നെ മനസ്സിലാകാത്ത പോലെ നോക്കി......

"പക്ഷേ...അല്ലാട്ടോ...... ഒരു മഞ്ഞു തുള്ളി പോലൊരു പെണ്ണാണ് കേട്ടോ.....?"

ഞാൻ അവനെ തന്നെ സംശയത്തിൽ നോക്കി നിന്നു.......ചെറു ചിരിയോടെ....എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു പതുക്കെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു.......

"നിനക്ക് കണ്ട്രോൾ തീരെ ഇല്ല.....കുറച്ചു ആക്രാന്തം ഉണ്ടോ എന്നാ? ....അത് നിൻ്റെ കുഴപ്പമല്ല....ഈ വിർജിനിറ്റിയുടെ ആണ്....അത് നമുക്ക് ശെരിയാക്കാന്നേ.........." അവൻ പൂർത്തിയാക്കിയില്ല.....ഞാൻ അവനെ പിടിച്ചു പുറത്താക്കി വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു......ഞാൻ എൻ്റെ മുഖം പൊത്തി പോയി.......ഇത്രയും വലിയ അബദ്ധം എനിക്ക് പറ്റിപ്പോയല്ലോ കർത്താവേ......നിനക്ക് എന്നെ ഒന്ന് കണ്ട്രോൾ ചെയ്യാമായിരുന്നില്ലേ........?

"ഡീ...നീ വരുന്നില്ലേ........." അവൻ പുറത്തു നിന്ന് മുട്ടുന്നുണ്ട്....ചിരിക്കുന്നുമുണ്ട്......

"പോടാ......ഞാൻ വന്നോളാം....നീ പോയേ......" ഞാൻ വാതിൽ ചാരി നിന്നു.....എനിക്കറിയാം ആ വാതിലിനപ്പുറം അവനും ഉണ്ട് എന്ന്....അതേ ചിരിയോടെ....... ഞാനും ചിരിച്ചു.......കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ ആദ്യമായി എനിക്കും തോന്നി....ഞാനും സുന്ദരിയാണ് എന്ന്.........ഒരു അലങ്കാരങ്ങളുമില്ലാതെ.........

ഞാൻ അപ്പൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.....ആ കട്ടിലിൽ ഇരുന്നു......അലമാര തുറന്നു അപ്പന്റെ ഉടുപ്പുകൾ മണപ്പിച്ചു......ഇന്നും അപ്പൻ്റെ മണമുള്ളതു പോലെ....... അപ്പ....അപ്പൻ്റെ സാൻഡിയുടെ മിന്നു കെട്ടാണ്..........അപ്പൻ്റെ ഏറ്റവു വലിയ സ്വപ്നം.... സാൻഡിയുടെയും.......ഞാൻ ഒരുപാട് സന്തോഷവതിയാ അപ്പ.......ഞാൻ ഇനി ഒരിക്കലും ഒറ്റപ്പെടില്ലല്ലോ.......

"മമ്മാ......വായോ ........അപ്പായി വിളിക്കുന്നു........"

ഈവയായിരുന്നു........ഞാനും അവൾക്കൊപ്പം ഇറങ്ങി......താഴെ എബിയും മമ്മയും ഇറങ്ങി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.......ഞങ്ങൾ പ്രാർത്ഥിച്ചു ഇറങ്ങി.......എൻ്റെ മൊബൈൽ ശബ്‌ദിച്ചു.......അകത്തു എവിടെയോ ആയിരുന്നു....ഞാൻ ഇത്രയും നേരത്തിനിടയിൽ മൊബൈൽ എടുത്തിരുന്നില്ല.....

"ഇനി ഇപ്പൊ തിരിച്ചു കയറണ്ടാ........ മോളേ....."

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി.......പള്ളിയിൽ ഓൾഡ് ഏജ് ഹോമിലെ അപ്പാപ്പന്മാർ അമ്മമാർ അവരെ ജോസഫ് അങ്കിൾ കൊണ്ട് വന്നിരുന്നു...... എല്ലാരും അതീവ സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു......എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചത് അവർ എബിയോട് ഇടപഴകുന്നത് കണ്ടപ്പോഴായിരുന്നു......ഈവ പിന്നെ അവരുടെ ആൾ ആണല്ലോ....പിന്നെ എബിയുടെ ഒന്ന് രണ്ടു .....കൂട്ടുകാർ.....എനിക്കും അറിയുന്നവർ.....മറ്റാരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...... മോളി ആന്റിയുടെ രണ്ടു ബന്ധുക്കൾ ഉണ്ടായിരുന്നു....പ്രാർത്ഥനയ്ക്ക് ശേഷം മിന്നു കെട്ടിന് തൊട്ടു മുന്നേ ഞങ്ങൾ എല്ലാപേരെയും അത്ഭുതപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് എബിയുടെ സെബാൻ ചേട്ടൻ വന്നിരുന്നു....

ഒരുപാട് കാലത്തെ എൻ്റെ സ്വപ്നം ഇന്ന് പൂവണിയുന്നതു ദൂരെ ദൂരെ എവിടെയോ എൻ്റെ അപ്പനും മമ്മയും കാണുന്നുണ്ടാവും....എബിയുടെ മിന്നു കഴുത്തിൽ വീണപ്പോൾ ഞാൻ കണ്ണടച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചു......കർത്താവിനോടു എനിക്ക് എത്ര നന്ദി പറഞ്ഞാലും മതിയാവില്ലായിരുന്നു.... ... ചട്ടയിട്ട അമ്മച്ചിമാർ എനിക്ക് ചുറ്റും വന്നു നിൽക്കുന്നത് പോലെ...എന്നാൽ അവരുടെ ഭാവം പണ്ടത്തെ പോലെ പുച്ഛമായിരുന്നില്ല......

എൻ്റെ മിന്നും അണിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന സാൻഡി.......എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ കണ്ടതിലും വെച്ച് ഏറ്റവും മനോഹരമായ ദൃശ്യം ഇതാണ് എന്ന് തോന്നി.....സാൻഡിയോടും ഈവയോടും ഒപ്പം ഞങ്ങൾ കെട്ടു കഴിഞ്ഞു മാത്യു അങ്കിളിന്റെ കല്ലറയിൽ പോയി.....അവളുടെ മമ്മയുടെ കല്ലറയിലും പോയി പ്രാർത്ഥിച്ചു....

ആദ്യമായി സാൻഡിയെ കണ്ടത് ഈ കല്ലറയിൽ വെച്ചായിരുന്നു എന്നാലോചിച്ചപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഇരുവരിലും പുഞ്ചിരി വിടർന്നു.....

"ഈവ്സ് ......മമ്മയെ പപ്പ ആദ്യം കാണുന്നതു ദാ ഈ കല്ലറയിൽ വെച്ചാട്ടോ....കട്ട കലിപ്പില്..."

"ആണോ....നിങ്ങൾ ഇവിടെ ഹൈഡ് ആൻഡ് സീക് കളിക്കുവായിരുന്നോ.........." ഈവയാണ്......

"അല്ല......നിന്റെ അപ്പായി ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കുവായിരുന്നു......" സാന്ഡിയാണു..

"എന്നാലും എബിച്ചാ.....നീ ആ സമയത്തു കളിച്ചല്ലോ........" അവൾ

എന്നെ നോക്കി അത്ഭുതത്തോടും ലേശം പരിഭവത്തോടും ചോദിച്ചു....

ഞാൻ അവളെ നോക്കി നന്നായി ഇളിച്ചു......

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾക്ക് ഓർക്കാൻ ഒരുപാട് ഓർമ്മകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു...വേദനിക്കുന്നതും അല്ലാത്തതുമായവ... എന്നാൽ ആ ഓർമ്മകൾക്കെല്ലാം അപ്പുറം ഞങ്ങളുടെ ഇന്നത്തെ ദിവസത്തിനു മധുരമേറി.......

തിരിച്ചു എന്റെ വീട്ടിൽ കയറി അപ്പനെ കണ്ടു...ചേച്ചിമാർ ആരും പുറത്തിറങ്ങി വന്നില്ല....ഞങ്ങൾക്കും കാണാൻ താത്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല.... അപ്പൻ എന്നെയും സാൻഡിയെയും നോക്കി...ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു...അതിലേറെ കൊതിയോടെ ഈവയെ നോക്കി.....പക്ഷേ ഈവ വേറെ കണക്കു കൂട്ടലിലായിരുന്നു...

"അപ്പായീ....... അന്ന് നമ്മൾ പ്ലാൻ ചെയ്തത് നടക്കുമോ? ഞാൻ നേഴ്സ് ആവുന്നവരെ ഈ ഓൾഡ് മാൻ ഉണ്ടാവുമോ........?" അതും ഉറക്കെ.....ഞാൻ പകച്ചു പോയി...

ഞാൻ അവളുടെ വാ പൊത്തി..... മമ്മ എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി........ സാൻഡി ഈവയെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടുന്നുണ്ട്......

"ഇപ്പോഴാ എനിക്ക്  സമാധാനമായതു....." സാൻഡ്രയെ ചേർത്ത് നിറുത്തി ഈവയെയും എന്നെയോ നോക്കി മമ്മ ഇറങ്ങാൻ നേരം പറഞ്ഞു.....

"മമ്മയും അപ്പനും കൂടി ഞങ്ങളുടെ ഒപ്പം പോരണം കേട്ടോ......." സാന്ഡിയാണ്...മമ്മ നോക്കട്ടെ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞെങ്കിലും ആ മനസ്സു നിറഞ്ഞത് എനിക്കറിയാം....

മമ്മയെയും കുരിശിങ്കലിൽ വിട്ടു ഞങ്ങൾ വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു......ജോസഫ് അങ്കിളായിരുന്നു സാരഥി......ഞാനും സാൻഡിയും ഈവയും പുറകിലിരുന്നു..... സാൻഡി എന്നോടൊപ്പം ചേർന്ന് ഇരുന്നു......

“നിൻ്റെ ഹോസ്പിറ്റലിലെ ആരേലും വിളിക്കായിരുന്നു.......ഞാൻ വിട്ടു പോയി........" എബിയാണ്......ഞാൻ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു......

"എന്തിനാ അവരെ വിളിക്കുന്നേ.....എൻ്റെ ഭർത്താവ് എന്നെ വീണ്ടും മിന്നു കെട്ടുന്നത് കാണാനോ....?"

എബി എന്നെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി....."ഓഹോ......അപ്പൊ ...അങ്ങനയാണ്....."

"പിന്നല്ലാ......ഞാൻ എല്ലാരോടും പറഞ്ഞിരിക്കുന്നേ  നീ എന്റെ ഭർത്താവ് ആണ് എന്നും ഈവയെ ഞാൻ

ഗർഭിണി ആയിരുന്നപ്പോ നീ മസാല ദോശ വാങ്ങാൻ രാത്രി പോയി കിടപ്പിലായതാണ് എന്ന്........"

"ഹ...ഹ ....അപ്പൊ നീ കഥ മാറ്റി അടിച്ചോ..........."

അവൻ എന്നെ തോളിൽ കൂടെ കയ്യിട്ടു ....ഞാൻ അവന്റെ തോളിൽ ചാരി ഇരുന്നു........

"കുറച്ചു....ശ്വേത...മാറ്റി......സാന്ട്ര ആക്കി ...അത്രേയുള്ളു........"

അവൻ പൊട്ടി ചിരിച്ചു.... തിരിച്ചു വീട്ടിൽ എത്തി....... പിന്നെ ഞങ്ങൾ മുറ്റത്തു നിന്ന് കുറെ സെൽഫി എടുത്തു......എബിക്ക് ഫോട്ടോ എടുക്കൽ ഭയങ്കര കമ്പം ആണ്.....അവനും ഈവയു ഞാനും റബ്ബർ കാടുകളിലൊക്കെ പോയി കുറെ ഫോട്ടോ എടുത്തു.....

" മതി എബിച്ചാ...... ഇനി നിനക്ക് ക്ഷീണം വരും.....ഈവയും വന്നേ....ഈ ഡ്രസ്സ് ഒക്കെ മാറ്റാം......"

ആര് കേൾക്കാൻ...രണ്ടും മേളം തന്നെ......ഒടുവിൽ ഞാൻ കുടിക്കാൻ ജ്യൂസ് എടുക്കാനായി അകത്തേക്ക് പൊന്നു....അപ്പോഴാ എന്റെ മൊബൈൽ വീണ്ടും ശബ്‌ദിക്കുന്നതു കേട്ടത്...

ഞാൻ മൊബൈലിലേക്ക് നോക്കി......ഒട്ടും കണ്ടു പരിചയമില്ലാത്ത നമ്പർ..... വിദേശത്തെ നമ്പർ......ഇതാരാ......ഡേവിസ് ആയിരിക്കും.

ഞാൻ ചെവിയോടെ ചേർത്തു.....

"ഹലോ...."

അപ്പുറത്തെ അനക്കം ഒന്നുമില്ലല്ലോ.......ഞാൻ വീണ്ടും വിളിച്ചു.....

"ഹലോ......."

പെട്ടന്നു എബി പുറകിലൂടെ വന്നു എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കവിളിൽ ഒരു കടി തന്നു....പിന്നെ വയറിൽ വിരലോടിക്കാൻ തുടങ്ങി.. ഞാൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കുതറി മാറി......

..ഞാൻ അവനെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി.......

"എന്നാത്തിനാടീ കണ്ണുരുട്ടുന്നേ......"

"ഫോൺ........." ഞാൻ അവനെ നോക്കി ഫോൺ കാണിച്ചു.........

"ആരാ?"

" അറിയാന്മേല....ഐ.സ്.ഡി. യാ....... ചിലപ്പോ ഡേവിസ് ആയിരിക്കും........."

അവൻ പെട്ടന്ന് ഫോൺ വാങ്ങി.......

"ഹലോ..........ഹലോ......"

പെട്ടന്ന് കാൾ ഡിസ്‌കണക്ടായി ആയി..... സാൻഡി വന്നു എന്റെ പിന്നിലൂടെ കെട്ടി പിടിച്ചു......

"മോൾ എവിടെ......."

"മാഷാ ആൻഡ് ദി ബെയർ.......ഇട്ടു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്........"

"ഓഹോ....കൊച്ചിനെ ഒതുക്കിയിട്ട് മോൻ പഞ്ചാര അടിക്കാൻ വന്നതാ അല്ലെ........"

"അതേലോ.........."

എബി തിരിഞ്ഞു നിന്നു...എന്നെ മാറോടണച്ചു........"അതെ നമുക്ക് നാളെ പോണം........"

"എവിടെ.....?." ഞാൻ വീണ്ടും ഞെട്ടി......ഈശോയെ ഇവൻ ഇന്നലെ രാത്രി തുടങ്ങിയതാണല്ലോ ഞെട്ടിക്കാൻ.......

"ഡൽഹിക്കു........ ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞേ തിരിച്ചുള്ളു..... "

"ഇത്ര പെട്ടന്നോ....?"

"ആര് പറഞ്ഞു......പെട്ടന്ന് എന്ന്.....ടിക്കറ്റ്സും റൂംസും ഒക്കെ റെഡി ആണ്...ഈവയുടെ സ്കൂളിലും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്....."

ഞാൻ കണ്ണും തള്ളി നിന്നു....

"എബിച്ചാ ...... നീ ഒന്ന് ഉഷാറായിട്ടു ഒരുമാസം ആയിട്ടില്ല......അതിനിടയ്ക്ക് ഇത് എന്തൊക്കെ പ്ലാൻ ആണ്.....ഞെട്ടി ഞെട്ടി......എനിക്ക് മേല......"

"ഹ....ഹ...... എബിച്ചൻ്റെ ഒപ്പം ഓടി എത്തിക്കോളണം കേട്ടോ ചുണക്കുട്ടീ........" ഞാൻ അവൻ്റെ നെറുകയിൽ അധരങ്ങൾ ചേർത്തു.......

"നീ ഓടിക്കോടാ എബിച്ചാ ഞാനുണ്ടന്നേ......."

അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞതു ഞാൻ മാത്രമായിരുന്നു......

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

സാൻട്രയുടെ ചിരി...അച്ചായൻ്റെ പ്രണയാതുരമായ ശബ്ദം.......  അത് ഇപ്പോഴും എൻ്റെ ചെവിയിൽ മുഴങ്ങുന്നു...... മൊബൈൽ പിടിച്ചിരുന്ന എൻ്റെ കൈ വിയർക്കുന്നുണ്ട്.....അച്ചായൻ ........ സാൻട്രയോടൊപ്പം...ഞാൻ വിദൂരതയിൽ കേട്ട വാക്കുകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും ഓർത്തു എടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.........

ഞാൻ കസേരയിൽ പിന്നോട്ടാഞ്ഞിരുന്നു.....ഒന്പതാം നിലയിലെ എൻ്റെ ക്യാബിനിൽ ചില്ലുകളാൽ മൂടപ്പെട്ട ബാൽക്കണിയിൽ പുറത്തേക്കു നോക്കി....... നേരം ഉച്ചയോടടുക്കുന്നു....അതി ശൈത്യം കാരണം ആളുകൾ വീഥികളിൽ വളരെ കുറാവാണ്....എൻ്റെ ഡ്യൂട്ടി സമയം കഴിഞ്ഞത് കൊണ്ട് തന്നെ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി ..അച്ചായൻ്റെ ശബ്ദം.....വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം.....ആ ശബ്ദത്തിൽ പോലും പ്രണയമായിരുന്നില്ലേ..വീട്ടിലേക്കുള്ള ട്രാം വരുന്ന വഴിയിലേക്ക് പോകാൻ തോന്നിയില്ല....വഴി മാറി നടന്നു......

വീട് എന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ ചെവികളിൽ മുഴങ്ങിയത് വൈദവിൻ്റെ വാക്കുകളായിരുന്നു.....

"ശ്വേതാ.....ബി ഫ്രാങ്ക്.......എനിക്ക് മടുത്തു.......ഐ വാണ്ട് ടു ബി ലവ്ഡ് കെയേർഡ് ബൈ

സം ഒൺ....സ്നേഹിക്കുക..സ്നേഹിക്കപ്പെടുക...അതൊക്കെ താനേ നാച്ചുറൽ ആയി വരേണ്ടതാണ്......ആൻഡ് ...നമ്മൾ രണ്ടു പേരും കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു ആറു വര്ഷങ്ങളായി ശ്രമിക്കുന്നു...... ഇനിയും ആധവിനെ ഓർത്താണെങ്കിലും......തുടരുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല...... എൻ്റെ കൊള്ളീഗ്...റഷ്യൻ ആണ് .നിനക്ക് അറിയാം അവളെ.......അവൾക്കു എന്നോട് പ്രണയം ആണ് എന്ന് പറയുന്നു...... അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നിൽ ഒരിക്കലും കാണാത്ത ഒരു ആത്മാർത്ഥത കെയർ എന്തെക്കെയോ ഉണ്ട്.......യോസിച്ചു സൊന്നാ പോതും ........"

...

ഭാഗം 42

#തൈരും_ ബീഫും

..അച്ചായൻ്റെ ശബ്ദം.....വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം.....ആ ശബ്ദത്തിൽ പോലും പ്രണയമായിരുന്നില്ലേ..വീട്ടിലേക്കുള്ള ട്രാം വരുന്ന വഴിയിലേക്ക് പോകാൻ തോന്നിയില്ല....വഴി മാറി നടന്നു......

വീട് എന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ ചെവികളിൽ മുഴങ്ങിയത് വൈദവിൻ്റെ വാക്കുകളായിരുന്നു.....

"ശ്വേതാ.....ബി ഫ്രാങ്ക്.......എനിക്ക് മടുത്തു.......ഐ വാണ്ട് ടു ബി ലവ്ഡ് കെയേർഡ് ബൈ

സം ഒൺ....സ്നേഹിക്കുക..സ്നേഹിക്കപ്പെടുക...അതൊക്കെ താനേ നാച്ചുറൽ ആയി വരേണ്ടതാണ്......ആൻഡ് ...നമ്മൾ രണ്ടു പേരും കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു ആറു വര്ഷങ്ങളായി ശ്രമിക്കുന്നു...... ഇനിയും ആധവിനെ ഓർത്താണെങ്കിലും......തുടരുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല...... എൻ്റെ കൊള്ളീഗ്...റഷ്യൻ ആണ് .നിനക്ക് അറിയാം അവളെ.......അവൾക്കു എന്നോട് പ്രണയം ആണ് എന്ന് പറയുന്നു...... അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നിൽ ഒരിക്കലും കാണാത്ത ഒരു ആത്മാർത്ഥത കെയർ എന്തെക്കെയോ ഉണ്ട്.......യോസിച്ചു സൊന്നാ പോതും ........"

വൈധവിൽ നിന്ന് ഞാൻ ഇതൊക്കെ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു എങ്കിലും എന്തോ വേദന തോന്നി..... എന്തിനു......ഒരിക്കൽ പോലും ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഒരു സ്നേഹത്തോടെ ഒരു നോട്ടം പോലും കൈമാറിയിട്ടില്ല...എന്നിട്ടും എന്തിനു വേദനിക്കണം...... ആധവിനെ ഓർത്തോ........ എനിക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കാൻ ഭയമാണോ.......പലപ്പോഴും വൈധവിൽ നിന്ന് ഒളിചോടുകയായിരുന്നില്ലേ.....ഒന്നൊഴിഞ്ഞു പോയെങ്കിൽ എന്ന് കരുതിയിരുന്നില്ലേ....എന്നിട്ടും എന്തിന്.........വേദനിക്കുന്നു........

കണ്ണു നിറഞ്ഞു ഒഴുകി കൊണ്ടിടരുന്നു......മുന്നിൽ വീശുന്ന കാറ്റിനെയും മേലിൽ തട്ടുന്ന മഞ്ഞു തുള്ളികളും അവഗണിച്ചു മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോൾ..... എൻ്റെ പാദങ്ങളുടെ വേഗത എൻ്റെ മനസ്സിനുണ്ടായിരുന്നില്ല.....മണിക്കൂറുകൾക്കു മുൻപ് ഞാൻ കേട്ട കുണുങ്ങി ചിരിയിലും പ്രണയാതുര ശബ്ദത്തിൽ കുടുങ്ങി പോയിരിക്കുന്നു.....ഞാൻ എന്തിനാ സാൻട്രയെ വിളിച്ചത്......?. രാവിലെ തൊട്ടു നിർത്താതെ വിളിച്ചത്...........ഇന്നലെ ആദവും ഉറങ്ങിയിട്ടും ഉറക്കം വരാതെ മൊബൈൽ ചിക്കി പെറുക്കി ഇരുന്നപ്പോഴാണ്.... എന്നോ ഡ്രൈവിൽ കിടന്ന അച്ചായൻ്റെ ചിത്രങ്ങൾ വന്നത്....പിന്നെ അടയ്ക്കുന്ന കണ്ണുകളിൽ എല്ലാം അച്ചായനായിരുന്നു....എന്റെ മോളായിരുന്നു..... വൈധവ് എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഞാൻ അവരെ തിരക്കി പോകാതിരുന്നത്......ഇന്ന് അവനായി ഒഴിയുന്നു.....പക്ഷേ എനിക്കതു വേദന നല്കുന്നത് എന്തിനാ.......ഞാൻ അവനെ സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ല....തിരിച്ചു അവനും.......

വൈദവ് പോകുന്നതിൽ ഞാൻ എന്തിനു വേദനിക്കണം...... ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ച ബന്ധം അല്ലല്ലോ..... ഞാൻ വന്നത് കരിയറിന് അല്ലേ....ഞാൻ അത് നേടിയിരിക്കുന്നു........ഇനി ......... അച്ചായനെ കാണണം......ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്നു നോക്കാം ....ചിലപ്പോൾ വ്യെത്യാസം വന്നാലോ......മോളും ഇപ്പൊ വലുതായിട്ടുണ്ടാവും...രണ്ടാളെയും കൂട്ടാം..........അന്ന് ഉപേക്ഷിച്ചതിന് ആ തെറ്റിന് പ്രായശ്ചിത്തമായി ദൈവമായി തന്ന അവസരമാണെങ്കിലോ...?...സാൻട്രയെ....എങ്ങനെ ഫേസ് ചെയ്യും......അവൾ സമ്മതിക്കുമോ.......ദേഷ്യപ്പെടും...മാത്രമല്ല....ഇത്രയും വര്ഷം ഒന്നും അവൾ അവരെ നോക്കില്ലായിരിക്കും.....അവളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും.....ഇപ്പൊ അവർ അവൾക്കു ബാധ്യത ആണെങ്കിലോ.......? എന്തായാലും അവളെ വിളിക്കാം എന്ന തീരുമാനത്തിൽ ഞാൻ രാവിലെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയത്....അവളുടെ മൊബൈൽ നമ്പർ...പണ്ടത്തെ അതെ നമ്പർ......ഒന്ന് ഡയല് ചെയ്തു നോക്കി....റിങ് പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.പെട്ടന്ന് ഞാൻ കട്ട് ചെയ്തു.....എന്ത് പറയും.....ഒരിക്കൽ വഞ്ചിച്ചിട്ടു കടന്നു കളഞ്ഞിട്ടു............വീണ്ടും ധൈര്യം സംഭരിച്ചു വിളിച്ചു....പക്ഷേ എടുക്കാതിരുന്നപ്പോൾ എന്തോ ഒരു ഭയം...... രാത്രി മുഴുവൻ ഒരു കൊച്ചു പെൺകുട്ടിയുടെ സാമിപ്യം ഉള്ളത് പോലെ.....അച്ചായനിലേക്കുള്ള ദൂരം കുറഞ്ഞത് പോലെ......ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും വിളിച്ചു..... ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വെറുതെ ഒന്നും കൂടെ ശ്രമിച്ചു...ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ സാൻട്രയുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ...എന്ത് പറയണം എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു....പക്ഷേ പിന്നെ അവളുടെ ചിരിയും അച്ചായൻ്റെ പ്രണയാതുരമായ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ സ്തംഭിച്ചു പോയി...വ്യെക്തമായ ശബ്ദം.......അതിനർത്ഥം സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ട് കുറച്ചധികം നാളായിരിക്കുന്നു...

കരഞ്ഞും നടന്നും ഞാൻ തളരുന്നത് പോലെ തോന്നി...ശൈത്യ കാലമായതിനാൽ തണുപ്പും കൂടുന്നു....നിരത്തിൽ കൂടെ ഇടയ്ക്കു മാത്രം മിന്നി മാഞ്ഞു പോകുന്ന കാറുകൾ..... ഞാൻ വഴിയരുകിൽ ഒരു ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നു.......ഒന്നുറക്കെ കരയാൻ തോന്നി......കൈയ്യുറകൾ പോലും മരവിക്കുന്നു....... ഇവിടെ കിടന്നു മരിച്ചാലും ആരും വേദനിക്കില്ലല്ലോ.......എന്നെ ഓർത്തു.....ഇല്ലാ...വേദനിക്കും...എൻ്റെ ആധവിന്....എൻ്റെ അമ്മാവുക്ക്....അപ്പാവുക്കു....... ഇനിയും ഇരുന്നാൽ ഞാൻ മരവിച്ചു പോകും എന്ന് തോന്നി....ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു....ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ച സ്ഥലം.....

ഞാൻ അകത്തു കയറി..... പുറത്തെ വിജനത അകത്തുണ്ടായിരുന്നില്ല.....അത്യാവശയത്തെ ആൾക്കാർ

ഉണ്ട്.....നാട്ടിലെ പോലെ അലമ്പ് ഒന്നുമില്ല.. സ്വസ്ഥമായി ഇരിക്കാം...നല്ല ഗാനം ആസ്വദിക്കാം...ഇഷ്ടമുള്ള

മദ്യം തിരഞ്ഞെടുക്കാം .. ...ഒരു പ്രണയത്തിലൂടെ കടന്നു വന്നു...ഇപ്പോൾ എനിക്ക് ആശ്വാസമായി മാറിയ എൻ്റെ സ്ഥിരം ബിയറുകൾ ഒന്നും എനിക്ക് ഏൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല..... എന്തെക്കെയോ വാങ്ങി കുടിച്ചു.......ബോധം മറയണം എന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു......എപ്പോഴോ വൈദു വിളിച്ചിരുന്നു....... താമസിക്കും എന്ന് കഷ്ടപ്പെട്ട് വിറയ്ക്കാതെ ടൈപ്പ് ചെയ്തു.....ഓരോ സിപ് എടുക്കുമ്പോഴും കണ്ണിലേക്ക് പാറി വീഴുന്ന മുടിയും കുസൃതി കണ്ണുള്ള അച്ചായനും.......എന്നാൽ അവനൊപ്പം നിറകണ്ണുകളോടെ ദൂരെ മാറി നിൽക്കുന്ന സാൻട്രയും ഉണ്ട്..... എൻ്റെ മോൾ.......അവളോ......അവൾ അവിടെ ഇല്ലേ............

ചിത്രങ്ങൾ മാറി കൊണ്ടിരുന്നു...എവിടെയൊക്കെയോ ആദവും...വൈദുവും ഉണ്ട്.......എന്നാൽ എപ്പോഴും ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക്........കണ്ണുകളിൽ ഇരുട്ട് കയറി........എങ്ങനെ നടക്കും....എവിടെ പോകും........ഒന്ന് എഴുന്നേറ്റു നോക്കി.......പറ്റുന്നില്ല...അതെ പോലെ തിരിച്ചിരുന്നു.......ആരോ വന്നു എന്നെ പിടിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.....ഞാൻ അവരെ തള്ളി മാറ്റി...

" ഛീ .....പോടാ സണ്ടാളാ ...... എനിക്ക് തെരിയും....ഐ ആം ഒ കെ........." ഞാൻ നിൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു...അത് പോലെ താഴെ വന്നു വീഴാൻ പോയി.......വീണ്ടും അയാൾ പിടിച്ചു......

"ശ്വേതാ......ഞാൻ താൻ...വൈദ്....." അവൻ്റെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ഒന്ന് കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി .....അത്രേ ഓര്മയുള്ളു......പിന്നെ കണ്ണുതുറന്നതു അടുത്ത ദിവസം രാവിലെയാണ്........വീട്ടിലാണ്...തല പൊക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല...തലവേദനായിരുന്നു....പിന്നെ കഷ്ടപ്പെട്ട് തലേദിവസത്തെ കാര്യങ്ങൾ ആലോചിച്ചു എടുക്കാൻ നോക്കി......വൈധവിനെ കണ്ടത് പോലൊരു ഓർമ്മ.......എൻ്റെ മുറിയിലാണ്........ഇപ്പൊ ഞങ്ങൾ രണ്ടു മുറിയിലാണ്......ഫിസിക്കൽ നീഡ് ഒന്നും ഇപ്പൊ വൈധവിനില്ലാ.......

ഞാൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ കണ്ടു വൈധവ് കയറി വരുന്നത്...... ഒപ്പം ആദവും ഉണ്ട്........

"അമ്മാ.......... ആർ .യൂ .ഓക്കേ ....? വോമിറ്റിംഗ് മാറിയോ.......?"

ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി.......ഞാൻ വോമിറ്റ് ചെയ്ത കാര്യം എനിക്ക് ഓർമ്മ ഇല്ലാ.....ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി......വീട് വൃത്തിയാക്കിയിരിക്കുന്നു......

ഞാൻ വൈദവിനെ നോക്കി.......അവൻ എന്നെ തന്നെ നോക്കി ബ്രെഡും ജാമും എടുത്തു പ്ലേറ്റിൽ വെക്കുന്നുണ്ട്......

"എല്ലാം ഓക്കേ ആയി ഡാ കണ്ണാ ......യാര് ക്ലീൻ പണ്ണിയാച്......."

"അപ്പ........ നോട് ഒൺലി ഹിയർ ഇൻ ദി കാർ ആൾസോ......"

പൂർത്തി ആയി.........ഞാൻ ഒന്ന് അവിടെ നിന്ന് കറങ്ങി.........അവൻ എന്നെ നോക്കിയതേ ഇല്ല.......

"സോറി.........."

"എതുക്ക്.........? നീ കുടിച്ചാൽ നീ വേഗം ചത്ത് പോകും...അത്ര തന്നെ........ എനിക്കെന്താ.......?" നിഷ്കരുണം എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞിട്ടു അപ്പാവും മോനും കൂടി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു...... ആധവ് എനിക്ക് പ്ലേറ്റ് ഒക്കെ എടുത്തു തരുന്നുണ്ട്.......ഞാൻ അവനു പാൽ ചൂടാക്കി കൊടുത്തു.... എന്നെ നോക്കാതെ വൈധവ് പോയി......പലപ്പോഴും വൈധവ് എന്നെ പുച്ഛിക്കുകയും ദേഷ്യപ്പെടുകയും പരിഹസിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു......എന്നാൽ ഇപ്പൊ ഞാൻ എന്ന് ഒരു വ്യെക്തി ഉണ്ട് എന്ന് പോലും ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല.......ഫിസിക്കൽ നീഡ് എന്നും പറഞ്ഞു എത്തി നോക്കി നടന്നിരുന്ന വൈധവും ഇപ്പൊ ഇല്ലാ...... ഇതൊന്നും ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ലയെങ്കിൽ പോലും ഇപ്പൊ അത് പോലും ഇല്ലാ എന്നതു എന്നെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു........

ദിവസങ്ങൾ മാസങ്ങൾക്കു വഴിമാറി........ വൈദവ് അങ്ങനെ തന്നെ തുടർന്ന് പോന്നു........ ആധവിന് അവൻ്റെ അമ്മയോടും അപ്പയോടും ഒരുമിച്ചുള്ള ദിവസങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല....ഞാൻ ആദ്യമായി വൈധവിന് വേണ്ടി ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കി.......ഇടിലിയും സാമ്പാറും ചട്ണിയും...അവനും പ്ലേറ്റ് വെചു......ആദവും ഞാനും വൈകിട്ട് വരുമ്പോഴും ആ ഭക്ഷണം അങ്ങനെ തന്നെ ഇരുന്നു...അവൻ കഴിച്ചിരുന്നില്ല......

ദിവസങ്ങൾ ഇങ്ങനെ തുടർന്നു....വൈദവ് കഴിച്ചിരുന്നില്ല.......എന്നാലും ഞാൻ അവനും ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കി.........വൈകിട്ട് എടുത്തു കളയും...അവൻ കഴിക്കാറില്ലാ....ഒരു നാൾ.......

"ശ്വേതാ...... എനിക്കായി പ്രത്യേക കൺസിഡറേഷൻ ഒന്നും വേണ്ടാ...... ഭക്ഷണം വേസ്റ്റ് ചെയ്യേണ്ട....... എനിക്ക് വേണ്ടാ....... വേണ്ടാത്ത ശീലങ്ങൾ ഒന്നും ഞാൻ തുടരാറില്ല....ഇത്രയും കാലം ഇല്ലാത്ത ശീലം ഈ

പിരിയുന്നതിനു തൊട്ടു മുൻപ് വേണ്ടാ.............. "

ഞാൻ അവനെ നോക്കി.......ശാന്തമാണ് ആ മുഖം...എന്നെ നോക്കുന്നതും ഇല്ല...ലാപ്പിൽ നോക്കിയാണ് പറയുന്നത്......എനിക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് വേദന ഒന്നും തോന്നിയില്ല....ഒരു നിസ്സംഗത മാത്രം.....

"ഞാൻ അതിൽ വിഷം ഒന്നും ചേർത്തിട്ടില്ല വൈദവ്...... "

ഞാൻ അതും പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു നടന്നു......

"ഞാൻ അന്ന് പറഞ്ഞതിന് മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല........"

ഞാൻ ഒന്ന് നിന്നു.....ഞാൻ എന്ത് പറയാൻ.......ഒരു നിസ്സംഗത മാത്രം........

ഞാൻ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി പറഞ്ഞു .......

."ഉൻ മുടിവ് താൻ എൻ മുടിവ്.........."

"മീൻസ്.......ഡിവോഴ്സ്......?" വൈദുവാണ് ...

ഞാൻ നിശബ്ദയായി നിന്നു......അയാൾ എഴുന്നേറ്റു എനിക്ക് മുൻപിലായി വന്നു നിന്നു...... "ഞാൻ നിൻ്റെ മറുപടിക്കായി വെയിറ്റ് ചെയ്യുകയാണ്..... ശീ ലവ്‌സ് മീ...... എനിക്കും അങ്ങേനെന്തെക്കെയോ..ഉണ്ട്........നീ മറുപടി പറഞ്ഞാൽ മാത്രേ ഞാൻ അവൾക്കു വാക്കു കൊടുക്കുള്ളു......വൈദവ് ആരെയും ചീട് ചെയ്യാറില്ല....... സൊ........."

ഇരു കൈകൾ കെട്ടി എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന വൈധവ്....അത്രത്തോളം ശാന്തമായി ഞാൻ അവനെ മുൻപ് കണ്ടിട്ടില്ല...ഞാൻ അവനെ നിസ്സംഗമായി നോക്കി നിന്നു.....ഞാൻ ഒരിക്കൽ ഒഴിവാക്കാൻ ഒരുപാട് ശ്രമിച്ച വൈദവ്........

"എനിക്കൊരു ഉത്തരം വേണം ശ്വേതാ........."

അവനും അക്ഷമനാണ്...അവൻ്റെ പ്രണയത്തിൽ... അവന്റെ പ്രണയിനിയിൽ ചേക്കാറാൻ അവനും ആഗ്രഹിക്കുന്നു.....എനിക്ക് എന്നോട് തന്നെ പുച്ഛം തോന്നി......ഞാൻ ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം എടുത്തു....അവനെ നോക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.......

"നിനക്ക് എന്നെ ഡിവോഴ്സ് ചെയ്യാം ചെയ്യാതിരിക്കാം....... മറ്റൊരു റിലേഷനിലേക്കു പോകാം......... ഇട്സ് യുവർ....ലൈഫ്...." ഞാൻ ഒന്ന് നിർത്തി.......

" പ്രണയം ...അത് ജീവിതത്തിൽ എപ്പോഴും സംഭവിക്കണം എന്നില്ലാ....ഒരിക്കൽ പ്രണയിച്ചാൽ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കലും ആ പ്രണയം നഷ്ടപ്പെടുത്തരുത്.........പ്രത്യേകിച്ചു നമ്മളെ ഒരുപാട് പ്രണയിക്കുന്നവരെ....അതിലും വലിയ നഷ്ടം ഇല്ലാ............" ഇത് പറയുമ്പോൾ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.......ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു.........ഞാൻ അവനെ നോക്കി ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു......

"യു ക്യാരീ ഓൺ...വൈദൂ .......... "

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ എൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു....

"ശ്വേതാ.......ഈ ലോകത്തെ ഏറ്റവും ദൗർഭാഗ്യം എന്താണ് എന്ന് അറിയുമോ.....? നമ്മളെ ഒരിക്കലും പ്രണയിക്കാത്തെ ഒരാളെ വിവാഹം ചെയ്യുന്നതാണ്........."

ഞാൻ അവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല......എങ്കിലും മനസ്സാൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു....ആ ദൗർഭാഗ്യം നിന്നിൽ നിന്ന് അകലുകയാണ് വൈദവ്........

പിന്നീട് ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ സംസാരം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല.എന്നാലും ഞാൻ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഭക്ഷണം അവൻ

കഴിച്ചിരുന്നു........മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു.......അപ്പാവും അമ്മാവും പാട്ടിയും ഒന്നും അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ലാ.......ഞങ്ങൾ നാട്ടിൽ വെച്ച് കല്യാണം കഴിച്ചത് കൊണ്ട്......ഡിവോഴ്‌സിനും നാട്ടിൽ വരണമായിരുന്നു.........ഞാൻ നാട്ടിൽ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു......ഒരു മാസത്തേക്ക് കഷ്ഠിച്ചു ലീവ് കിട്ടി......ആദവും ആദ്യമായി ആണ് നാട്ടിൽ പോകുന്നത്.......വൈധവ് ഞങ്ങൾക്കൊപ്പം വന്നില്ല......രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞു വരുള്ളൂ.......മ്യൂച്ചൽ ഡിവോഴ്സ് പെറ്റീഷൻ അവൻ ഒപ്പിട്ടു തന്നു......ഞാനതുമായി നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു.....

എയർപോർട്ടിൽ അവൻ വന്നിരുന്നു.......ആധവിനെ എടുത്തുകൊണ്ടു എന്റൊപ്പം വരുന്ന വൈധവിനെ ഞാൻ നോക്കി...കൗതുകത്തോടെ ........ഇത്രയും നാൾ എന്റൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും ഞാൻ അയാളെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നില്ല...അയാളിലെ ഒന്നും എന്നെ ഒരിക്കലും ആകര്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.......ഒന്ന് ഒഴിക....അയാളിലെ അച്ഛനെ ഞാൻ എന്നും ബഹുമാനിച്ചിരുന്നു......മോനെ എനിക്ക് തരില്ലായിരിക്കാം...ചിലപ്പോൾ രണ്ടു പേരോടൊപ്പം മാറി മാറി നിൽക്കുമായിരിക്കാം.......

"എന്ന പാക്കറ്ത്..........." വൈദ് എൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു കൈ വീശി ചോദിച്ചു.......

ഞാൻ ഒന്നുമില്ല എന്ന് തലയാട്ടി.......

അങ്ങനെ ഞാനും ആദവും നാട്ടിലേക്കു......എൻ്റെ അഗ്രഹാരത്തിലേക്കു........ വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുൻപ് ഞാൻ നുകർന്ന മുല്ലപ്പൂവിൻ്റെയും കർപ്പൂരത്തിന്റെയും മണം...........അപ്പാവും അമ്മാവും കിച്ചുവും വന്നു ഞങ്ങളെ വിളിക്കാൻ......ഞാൻ അവരോടു ചിരിച്ചു....അത്യാവശ്യം സംസാരിച്ചു....പൊട്ടിചിരിച്ചിരുന്ന.....വാതോരാതെ വർത്തമാനം പറഞ്ഞിരുന്ന ആ ശ്വേത എന്നോ മറഞ്ഞു പോയി...അവളെ ഞാനും ഇപ്പൊ ഓർക്കാറില്ല........എന്ന് എൻ്റെ അച്ചായനെയും മോളെയും ഉപേക്ഷിച്ചോ അന്ന് തീർന്നു ആ ശ്വേത........

പാട്ടി ഒരുപാട് വയസ്സായിരിക്കുന്നു......എന്നാലും എണീറ്റ് നടക്കുന്നുണ്ട്.......എന്നെ നോക്കി......അടുത്തിരിക്കാൻ വിളിച്ചു...ഞാൻ പോയി ഇരുന്നു........

"ഇപ്പോവും സണ്ട താനെ......" ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു......

"അപ്പിടി ഒന്നും ഇല്ലേ ....പാട്ടി......."

"മരിക്കുന്നതിന് മുന്നേ നിന്നെ കാണണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു.......വൈദ്....എങ്ങനെ ..?.."

"നല്ലതായിരുക്കു....."

ചുരുക്കം സംഭാഷണത്തോടെ ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് പോയി....ആധവിന് ആദ്യം കുറച്ചു അകൽച്ച ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും പെട്ടന്ന് അവൻ എല്ലാവരുമായി കൂട്ടായി ......കിച്ചു എനിക്ക് പുതിയ സിം തന്നു.....ഞാൻ ഒരു പുതിയ മൊബൈൽ വാങ്ങിയിരുന്നു....ആ സിം അതിൽ ഇട്ടു....കാരണം വൈദ് എന്നെ ഇനി ഹാക്ക് ഒന്നും ചെയ്യില്ലായിരിക്കാം...എന്നാലും......

ഞാൻ ആര് വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുൻപ് അവസാനിപ്പിച്ച ഫേസ്ബുക് അക്കൗണ്ട് വീണ്ടും തുടങ്ങി........ മറ്റൊന്നിനും അല്ല....എൻ്റെ അടങ്ങാത്ത മോഹത്തിനായി......ഒരുപാട് രാത്രികളിൽ എൻ്റെ മോളുടെ മുഖം ഞാൻ സങ്കൽപ്പിച്ചു നോക്കിയിട്ടുണ്ട്.....എനിക്ക് അവളെ ഒന്ന് കാണണം.....പിന്നെ

എനിക്ക് അച്ചായനെ ഒന്ന് കാണാൻ........

ഞാൻ ഫേസ്ബുക്കിൽ ആദ്യം നോക്കിയത് സാൻട്ര തരകനെ ആയിരുന്നു.....അവളുടെ ഒരു ഫോട്ടോ ഉണ്ട് എന്നല്ലാതെ മറ്റൊന്നും കിട്ടിയില്ല......പിന്നെ ഡേവിസിനെ നോക്കി.......അയാളുടെ കുടുംബ ഫോട്ടോയും മക്കളും ഒക്കെ ഉണ്ട്...വിറയ്ക്കുന്ന വിരലുകളാൽ ഞാൻ എബി ചാക്കോയെ അമർത്തി ....

എൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് തുറന്നു വന്നത് ഒരു സെൽഫി ആയിരുന്നു.......എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൻ്റെ ഉള്ളറകളിലെ ഇന്നും ഉണങ്ങാത്ത മുറിവിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി രക്തം പൊടിഞ്ഞു....

അച്ചായനും സാൻട്രയും അവരെ രണ്ടും ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു കുഞ്ഞി പെണ്ണും.......ആ കുഞ്ഞി മുഖത്തിൽ വിദൂരതയിൽ പോലും ശ്വേത ഇല്ല.......കണ്ണുകളിൽ അടങ്ങാത്ത കുസൃതി.....

ഭാഗം 43

#തൈരും_ ബീഫും

ആ സെൽഫിയിലേക്കു നോക്കി എത്ര നേരം ഇരുന്നു എന്ന് എനിക്കറിയില്ല......അച്ചായൻ്റെ പേജ് നിറച്ചും മോൾടെയും സാൻട്രയുടെയും ഫോട്ടോകൾ.....അവർ ഒരുമിച്ചുള്ള യാത്രകളുടെ ചിത്രങ്ങൾ......പലതിലും അച്ചായൻ്റെ മമ്മയും ഉണ്ട്........ സാൻട്രയുടെ മുഖത്ത് അത്രയും സന്തോഷം ഞാൻ മുൻപെങ്ങും കണ്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല....... ഞാൻ ആദ്യമായി കണ്ട സാൻട്രയ്ക്ക് കരഞ്ഞു തളർന്ന മുഖമായിരുന്നു.....പിന്നെ എന്നും ആ മുഖത്ത് ഒരു ദുഖവും ശാന്തതയും തോന്നിയിരുന്നു.....എന്നാൽ ഈ ഫോട്ടോകളിൽ നിറഞ്ഞതു അവളിലെ സന്തോഷമായിരുന്നു.......അച്ചായനും മാറിയിരിക്കുന്നു......സന്തോഷം നിറഞ്ഞ മുഖമായിരുന്നു എല്ലാ ഫോട്ടോയിലും.......ഞാൻ മാറിയും തിരിഞ്ഞും ആ ചിത്രങ്ങൾ നോക്കി കിടന്നു....... മോൾക്ക് എൻ്റെ ഛായ അല്ലാ...... അച്ചായൻ്റെയോ മമ്മയുടെയും ഛായ ആണു.......ദൈവം ബുദ്ധിമാനാണ്......ഈ ക്രൂരയായ അമ്മയുടെ ഛായ പോലും അവൾക്കു കൊടുത്തില്ല.......എൻ്റെ സ്വാർത്ഥത അവൾക്കു കൊടുക്കാതിരുന്നാൽ നന്ന്......എനിക്കന്നു ഉറങ്ങാൻ പോലും സാധിച്ചില്ല.....എൻ്റെ മനസ്സു നിറച്ചു ആ ചിത്രങ്ങളായിരുന്നു.......അച്ചായനും സാൻട്രയും ഒരുപാട്  മുന്നോട്ടു പോയി...പക്ഷേ ഞാൻ ഇന്നും ആ വേദനയിൽ നീറി നീറി...................

വൈദവ് എന്നെ വിളിച്ചിരുന്നില്ല.....കിച്ചുവിനെയോ ആരെയെങ്കിലും വിളിച്ചു എന്നും ആദവിനോട് സംസാരിച്ചിരുന്നു.......വീഡിയോ കാൾ ചെയ്തിരുന്നു....... എന്നെ ചോദിക്കാറില്ല...... എനിക്ക് ചുറ്റും നടക്കുന്ന ആഘോഷങ്ങൾ സന്തോഷങ്ങൾ പൊട്ടിച്ചിരികൾ ഒന്നിലും ലയിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.......

വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുന്നേ ഞാൻ തിരിഞ്ഞുപോലും നോക്കാതെ ഒന്ന് തൊഴുത് പ്രാർത്ഥിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ഇറങ്ങി പോയ അതേ പടവുകളിൽ  ഞാൻ ചുവടുകൾ വെചു........ സമാധാനത്തിനായി .....സ്വസ്ഥതയ്ക്കായി........ ആ ദൈവ സന്നിധിയിൽ എത്രെയോ നേരം ഞാൻ കൈകൂപ്പി കണ്ണുകൾ അടച്ചു നിന്നു ....മനസ്സിൽ ഓടി വന്നത് അവസാനമായി ഞാൻ ഇത് പോലെ കണ്ണടച്ചു നിന്ന് പ്രാർഥിച്ചത് എന്നെ വൈദവ് വിവാഹം കഴിച്ച ദിവസമായിരുന്നു......പിന്നീട് ഞാൻ ഒരമ്പലത്തിലും പോയിരുന്നില്ല....പ്രാര്ഥിച്ചിരുന്നില്ലാ......വിളക്ക് വെച്ചിരുന്നില്ല.......ഇന്ന് ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്നു സ്വസ്ഥതയ്ക്കു വേണ്ടി...സമാദാനത്തിനു വേണ്ടി...

തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു നടക്കുമ്പോൾ.....പലരെയും കണ്ടു...ആരെക്കെയോ ചിരിച്ചു...എന്തെക്കെയോ ചോദിച്ചു..... വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ ആധവും കിച്ചുവും പുറത്തു പോയി കറങ്ങിയിട്ടു വരുന്നു......ആധവിന്റെ കൈ നിറച്ചും മിട്ടായികളും കളിപ്പാട്ടങ്ങളും ആണ്...... എനിക്കതൊക്കെ കാണിച്ചു തരുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു അവൻ.....ഞാൻ അതൊക്കെ നോക്കി ചിരിച്ചു......

"നീ എപ്പോഴാ പഴയതു പോലെ ആവുന്നേ ചേച്ചീ........? ഞാൻ വിചാരിച്ചു ചേച്ചി ഭയങ്കര ബോൾഡ് ആണ്

എന്ന്........ " കിച്ചുവാണ്‌ .... ഞാൻ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു......ഒട്ടും ജീവനില്ലാതെ....

"ചേച്ചി ഇപ്പോഴും .......... പഴയതു പോലായില്ല........ഇവിടന്നു പോകുമ്പോ എങ്ങനെ തകർന്നുവോ? അങ്ങനെ തന്നെ........ഇപ്പോഴും........... " എനിക്കവനോട് ഒരുപാട് സ്നേഹം തോന്നി...അവൻ എന്നും അങ്ങനാണ്...ഞാൻ പറയാതെ എന്നെ അവൻ മനസ്സിലാക്കാറുണ്ട്...എൻ്റെ  കള്ളത്തരങ്ങൾ എല്ലാം അവൻ അറിയുന്ന പോലെ ആർക്കും അറിയില്ല.....അവനോളം എന്നെ ആർക്കും മനസ്സിലായിട്ടില്ലാ....

ഞാൻ അവൻ്റെ തോളിൽ തലചായ്ച്ചു.....അവൻ എൻ്റെ കൈകളിൽ തഴുകി.....എത്രയോ കാലമായി

എന്നെ ആരെങ്കിലും ഒന്ന് ആശ്വസിപ്പിച്ചിട്ടു........"ചേച്ചീ.....ഒന്നു സ്മാർട്ട് ആകു........" ഞാൻ കുറച്ചുനേരം നിശബ്ദയായി ഇരുപ്പു തുടർന്ന്....

"എനിക്ക് ഒരു ഹെല്പ് പണ്ണ മുടിയുമാ........" അവൻ എന്നെ ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കി......

"എനിക്ക് ഒന്ന് കോട്ടയത്ത് പോകണം....... അവരെ കാണണം... മോളെ കാണണം........"

അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ മുഖം തിരിച്ചു........

"ഉനക്ക് പൈത്യം താൻ............. എതുക്ക് ഇപ്പൊ അങ്ക പോറേൻ.......ലെറ്റ് തെം ലീവ് ....."

"എനിക്ക് പോണം കിച്ചു........ഒരു തവണത്തേക്കു മാത്രം.......പ്ളീസ്..........."

അടുത്ത ദിവസം ഞാനും അവനും കോട്ടയത്തേക്ക് തിരിച്ചു......ആധവിനെ വീട്ടിലാക്കി......അപ്പാ...'അമ്മ....മാമി......വൈദുവിന്റ്റെ അപ്പ പാട്ടി എല്ലാരും അവനു ചുറ്റും ഉണ്ട്......അതുകൊണ്ടു ഞാൻ പോവുന്നത് അവനു വിഷയം അല്ലാ.....

ഞാൻ ഓർക്കുകയായിരുന്നു എൻ്റെ കോട്ടയത്തേക്കുള്ള ആദ്യ യാത്ര......ആദ്യ ദിവസം......ആദ്യ കൂടിക്കാഴ്ച....യാത്രകൾ...പ്രണയം....ഒരുമിച്ചുള്ള ജീവിതം....സാൻട്ര ......അവളുടെ മനസമ്മതം....എന്റെ നഷ്ടങ്ങളുടെ ദിനം......വെറുതെ ആലോചിച്ചു...അന്ന് ഞാൻ ഒളിച്ചോടിയില്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ........അന്ന് ആക്സിഡന്റ് സംഭവിചില്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ....എന്ത് പ്രസക്തി............ഞാൻ പുറത്തേക്കു നോക്കി ചാരി ഇരുന്നു......

ഉച്ചയോടെ കോട്ടയത്ത് എത്തി.....അച്ചായൻ ഇപ്പൊ ജോലിചെയ്യുന്ന ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ വിവരങ്ങൾ എഫ്.ബി.യിൽ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു.....അച്ചായനെ കുറിച്ചറിയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല..... അച്ചായൻ അന്ന് പഠിക്കുമ്പോഴും മിടുക്കനായിരുന്നു.....ആക്‌സിഡന്റിനു മുന്നേ തന്നെ എം.ഡി കഴിഞ്ഞിരുന്നു... കരിയറിൽ നല്ല രീതിയിൽ മുന്നോട്ടു വരുകയായിരുന്നു...

"ചേച്ചി കണ്ടിട്ട് വാ......ഞാൻ കാറിൽ ഉണ്ടാവും......." കിച്ചു എന്റൊപ്പം വന്നില്ല.......

അച്ചായൻ്റെ കൺസൾട്ടിങ് മുറിയിലേക്ക് ചുവടുകൾ വെയ്ക്കുമ്പോഴും ഞാൻ വല്ലാതെ വിറച്ചിരുന്നു....വിയർത്തിരുന്നു...... ഒന്ന് രണ്ടു രോഗികൾ കൂടെ പുറത്തുണ്ടായിരുന്നു....ഞാൻ അവസാന വരിയിൽ ഇരുന്നു..ആ വാതിലിനു മുന്നിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്ന ആ അക്ഷരങ്ങളിലേക്ക് കണ്ണുകളോടിച്ചു..ഡോ .എബി ചാക്കോ...ഈ ഒരൂ അക്ഷരങ്ങളും എന്നിൽ പ്രണയം നിറച്ചിരുന്നു...............അവരും അകത്തേക്ക് പോയി തിരിച്ചു വന്നു.......എല്ലാപേരും കഴിഞ്ഞു...ഇനി ഞാൻ മാത്രം.....എൻ്റെ കാലുകൾ ചലിച്ചില്ല.....ഞാൻ ആ വാതിൽ തുറക്കുന്നതും കാത്തു അവിടെ ഇരുന്നു........വാതിൽ തുറന്നു.......നഴ്സിനോട് എന്തോ ഫയൽ നോക്കി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അച്ചായൻ ഇറങ്ങുന്നു......കയ്യിൽ സ്റ്റെത് ഉണ്ട്...... അച്ചായൻ കുറച്ചു തടിച്ചിട്ടുണ്ട്......ഒരുപാട് മാറിയിരിക്കുന്നു..... മുടി വെട്ടി ഒതുക്കിയിരിക്കുന്നു.......ഫുൾ സ്ലീവ് ഷർട്ട് കൈ മുട്ട് വരെ മടക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു..... അവരോടു സംസാരിച്ചു അച്ചായൻ മുന്നോട്ടു നടന്നു.......ഞാൻ അച്ചായനെ നോക്കി നിന്നു...ആ നടത്തത്തിനു പണ്ടത്തെ വേഗതയും ചടുലതയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എങ്കിലും അച്ചായന് അച്ചായന്റെതായ ഒരു സ്റ്റൈൽ ഉണ്ട്......എപ്പോഴും...എല്ലാ കാര്യത്തിലും..ഇപ്പോഴും അതേ......ഈ .ഞാൻ ഇരുന്ന ഭാഗം ഒന്ന് പാളി നോക്കി

അച്ചായൻ മുന്നോട്ടു നടന്നു.....എനിക്ക് അച്ചായനെ വിളിക്കാൻ തോന്നിയില്ല......എന്നെ കടന്നു പോയപ്പോൾ ആശ്വാസമാണ് തോന്നിയത്.എനിക്ക് വല്ലാതെ ഭയം തോന്നിയിരുന്നു......എന്നാൽ പെട്ടന്ന് അച്ചായൻ നിന്നു......മെല്ലെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി......ആ പാളി നോട്ടത്തിലും ഞാൻ പതിഞ്ഞിരുന്നു......എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.......ആ മുഖം വല്ലാതെ വലിഞ്ഞു മുറുകുന്നു.....ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു...അച്ചായനരികിലേക്കു ചുവടുകൾ വെചു......

എൻ്റെ അരികിലേക്ക് നടന്നു വരുന്ന ശ്വേത...... ചുവന്ന സാരിയും ചുവന്ന പൊട്ടും...... അന്നത്തേ ശ്വേതയിൽ നിന്നും ഒരുപാട് പക്വത തോന്നിച്ചു..... അവസാനമായി ഞാൻ കണ്ടപ്പോൾ നിറവയറോടെ എന്നെ യാത്രയാക്കിയവൾ........ ആ തലപൊളിയുന്ന വേദനയിലും എൻ്റെ മനസ്സു നിറച്ചും നിറഞ്ഞതു ഈ മുഖമായിരുന്നല്ലോ....... എൻ്റെ ഈവയുടെ 'അമ്മ....അല്ല......എൻ്റെ പൊന്നുമോൾക്കു ഒരു തുള്ളി മുലപ്പാൽ പോലും കൊടുക്കാത്തവൾ.........ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു....മുഖം തിരിച്ചു......

അവൾ എന്റെ അടുത്ത് എത്തി എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായിരുന്നു............

"അച്ചായാ......." ഒരിയ്ക്കൽ എന്നെ ഒരുപാട് ഹരം കൊള്ളിപ്പിച്ചിരുന്ന വിളി....... ഈ വിളിയിൽ എന്നും പ്രണയ നിറഞ്ഞിരുന്നു......അന്ന്...ഇന്ന് അത് അരോചകമാണ്.......ഞാൻ അവളുടെ നേരെ കൈ ഉയർത്തി....

"എന്നെ അങ്ങനെ വിളിക്കരുത് ശ്വേതാ.....കാൾ മീ എബി........"

അവൾ ഒന്ന് പകച്ചു ..........ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു...

"സോറി....... എനിക്കൊന്നു സംസാരിക്കണമായിരുന്നു...." എന്നെങ്കിലും അവൾ വരും എന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു....... പക്ഷേ എനിക്കവളെ കാണാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നില്ല....

ഞാൻ കാന്റീനിലേക്കു ചുവടുകൾ വെച്ചു...അവളും എന്റൊപ്പം വന്നു....... പലരും എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്...ഞാൻ ഇവിടെ ജോയിൻ ചെയ്തിട്ട് കുറച്ചു മാസങ്ങൾ ആയിട്ടുണ്ടായിരുന്നുള്ളു.......

കാന്റീനിൽ മേശയ്ക്കു ഇരു വശങ്ങളായി ഇരിക്കുമ്പോൾ അച്ചായനെ ഞാൻ നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു......അച്ചായൻ ഒരുപാട് മാറിയിരിക്കുന്നു......പണ്ടത്തെ അച്ചായൻ ഇത്രയും ഗൗരവക്കാരനായിരുന്നില്ല.....എൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കാൻ പോലും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല  എന്ന് തോന്നി......

പക്ഷേ എനിക്ക് പരാതി ഇല്ല....ഞാൻ ഇത് അർഹിക്കുന്നു.........

"എന്നതാ പറയാനുള്ളത്..... വേഗം പറയ്....." അക്ഷമനായി പറഞ്ഞു.

"ഈ അവഗണനയ്‌ക്കാണ്‌ ഞാൻ വന്നത്.......ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റിന്.....എനിക്ക്.........." ...എനിക്ക് പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല......ഞാൻ വിതുമ്പി പോയി......

" എന്നോട് ............ അച്ചായന് എന്നോട് ക്ഷമിക്കാവോ.....?." എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.......അച്ചായൻ എന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.......

അച്ചായൻ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു...പുച്ഛത്തോടെ.......

"ക്ഷമ........... ക്ഷമിക്കാൻ നീ എന്റെ മനസ്സിൽ ഇല്ലല്ലോ ശ്വേതാ....... "

അച്ചായന്റെ വാക്കുകൾ സത്യമാണ് എന്ന് തോന്നി.....ആ കണ്ണുകളിലും ഒന്നും പ്രണയമുണ്ടായിരുന്നില്ല......

"ഓർമ്മ വന്നപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ നീ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു......നീയും നമ്മുടെ കുഞ്ഞും......."

".....ഒരുപാട് ദിവസങ്ങൾ കാത്തു...ഒരു വിളിക്കായി......ഒരു വരവിനായി...ഗേറ്റ് കടന്നു ഓരോരുത്തർ വരുമ്പോഴും നീയാണോ എന്ന് നോക്കി......സാൻട്രയോട് വഴക്കുണ്ടാക്കി.... നിന്നെ വിളിക്കാത്തെ എന്താ..?..അവൾ എന്നെ കുളിപ്പിക്കുമ്പോഴും ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു...നീയാരാ എൻ്റെ...എൻ്റെ ശ്വേത എവിടെ?....മമ്മ എവിടെ?....... അപ്പോഴൊക്കെ അവൾ പറയും...ശ്വേത വരും.......എന്ന്....... പിന്നെ പിന്നെ മനസ്സിലായി......ഒരിക്കലും എഴുന്നേൽക്കാൻ സാധ്യത ഇല്ലാത്ത ഒരുവനെ നോക്കാൻ മാത്രം ഭ്രാന്തു എൻ്റെ സാന്ഡിക്ക് മാത്രമേ ഉണ്ടാവുള്ളൂ എന്ന്........ ആ ഭ്രാന്തിനെ ഞാനും സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി........ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു നടന്നത് പോലും അവൾക്കു വേണ്ടിയാണ്......എൻ്റെ സാൻഡിയോടൊപ്പം ഒരുപാട് കാലം ജീവിക്കാനുള്ള കൊതികൊണ്ടാണ്....ഈ ലോകത്തു അവളോളം വിലപ്പെട്ടത് ഒന്നും എനിക്കില്ല....... അവളാണ് ഞങ്ങളുടെ ലോകം......."

അച്ചായൻ്റെ വാക്കുകളിൽ നിറച്ചും പ്രണയമായിരുന്നു......സ്നേഹമായിരുന്നു...സാൻട്രയോടുള്ള പ്രണയം......ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദന തോന്നി....

"നിന്നെ വെറുക്കാൻ തോന്നിയില്ല ശ്വേതാ...കാരണം നീ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയത് കൊണ്ടാണല്ലോ....എനിക്കും മോൾക്കും സാൻഡിയെ കിട്ടിയത്......"

അച്ചായൻ പറയുന്നത് ഞാൻ നിശബ്ദം കേട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു...... കുറച്ചു നേരം അച്ചായനും മൗനമായിരുന്നു....

"മോൾ......... എനിക്കൊന്നു കാണണമായിരുന്നു.............. പ്ളീസ്......."

അച്ചായൻ എന്നെ നോക്കി.....ജ്യൂസ് ചുണ്ടോടടുപ്പിച്ചു........

"മോളെ മാത്രം കണ്ടാൽ മതിയോ.......? നിന്റെ കൂട്ടുകാരിയെ കാണണ്ടേ.........? നീ എന്നെങ്കിലും അവളെ പറ്റി ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ ശ്വേതാ...? അവളുടെയും ഡേവിസിന്റെയും കല്യാണം കഴിഞ്ഞെങ്കിലും നിനക്ക് ഞങ്ങളെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോകാമായിരുന്നില്ലേ....... ? നീ എങ്ങനെ മറ്റൊരാളെ പറ്റി ചിന്തിക്കും.....എന്നും ഞാൻ...ഞാൻ...ഞാൻ............. നീ നൊന്തു പ്രസവിച്ച കുഞ്ഞിനോട് പോലും............... " അച്ചായൻ ഒന്ന് നിർത്തി.......

അച്ചായന്റെ വാക്കുകൾ ഓരോന്നും പ്രഹരങ്ങളായിരുന്നു........ എന്റെ കണ്ണുനീർ പോലും മരവിച്ചു പോയത് പോലെ.....ഞാൻ തലകുമ്പിട്ടു ഇരുന്നു.......എൻ്റെ ആ തകർന്ന ഭാവം കണ്ടിട്ടാവണം അച്ചായൻ പിന്നീട് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല......

"ലീവ് ഇറ്റ്........എല്ലാം പോട്ടെ.......... ഇട്സ് ഓൾ ഓവർ............. "

മൗനം ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ തളം കെട്ടി...അച്ചായൻ്റെ മൊബൈൽ ബെൽ അടിച്ചു...അച്ചായൻ എന്നെ നോക്കി.......മൊബൈൽ എടുത്തു........മുഖം ഒന്ന് അയഞ്ഞതു പോലെ...ഗൗരവം കുറഞ്ഞത് പോലെ.....

" ഡീ ഞാൻ ഇപ്പൊ എത്തും‌ ........"

പെട്ടന്ന് ആ മുഖത്ത് കുസൃതി നിറഞ്ഞു......

"അയ്യോടാ...എൻ്റെ ഈവ്സ് ആയിരുന്നോ........അപ്പായീ..... ഇപ്പൊ എത്തും..... " അച്ചായൻ കുറച്ചു മാറി നിന്ന് സംസാരിക്കുന്നു...ചിരിക്കുന്നു.....ആ മുഖത്ത് പണ്ടത്തെ കുസൃതി നിറയുന്നു......എന്റെ മുന്നിൽ വന്നിരുന്നു മൊബൈൽ കട്ട് ചെയ്തു.......

ഈവ്സ്........ അതായിരിക്കുമോ ...മോൾടെ പേര്......എന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.....

"അവൾ അച്ചായനെ പോലെയാണ് അല്ലേ........? മിടുക്കിയാണോ....? കുസൃതിയാണോ....? നിങ്ങളോടൊപ്പം ആണോ.....? സാൻട്രയോടൊപ്പം കൂട്ടാണോ ? "

എന്റെ മുഖത്തെ ആകാംഷയും തുടരെ തുടരെ ഉള്ള ചോദ്യവും അച്ചായൻ നിസ്സംഗതയോടെ നോക്കി നിന്നു.....

"നിനക്ക് സുഖമാണോ.......? " ആ ചോദ്യം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.......

ഞാൻ മൗനമായിരുന്നു.........എനിക്ക് അതിനു മറുപടി പറയാൻ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല......

"സത്യം പറ ശ്വേതാ...നീ എന്തിനു വന്നു........? "

ഞാൻ അച്ചായനെ നോക്കി........കുറ്റബോധത്തോടെ.......

"ഞാൻ........സാൻട്രയ്ക്കു മോൾ ബുദ്ധിമുട്ടാവില്ലേ......? ഞാൻ കൊണ്ട് പൊയ്ക്കോട്ടേ.........? ഞാൻ ഒരിക്കലും നിങ്ങളെ........." ഞാൻ വിക്കി വിക്കി...എങ്ങെനയൊക്കെയോ പറഞ്ഞു.......

അച്ചായൻ എന്നോട് പൊട്ടി തെറിക്കും എന്ന് ഭയന്നിരുന്നു....എന്നാൽ അച്ചായൻ വിദൂരതയിൽ നോക്കി മെല്ലെ ചിരിച്ചു.....

"ഒരു പെണ്ണിനെ മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ മനസ്സിലാകൂ എന്ന് പറയുന്നത് വളരെ ശെരിയാണ്.........."

ഞാൻ അച്ചായനെ സംശയഭാവത്തിൽ നോക്കി......

"എന്നതായാലും എന്റെ കൂടെ പോര്......നിനക്ക് മോളെ കാണണ്ടേ.......നിന്റെ എല്ലാ സംശയങ്ങളും ചോദ്യങ്ങളും അവിടെ വരുമ്പോ തീർന്നുകൊള്ളും....."

അച്ചായൻ സാൻട്രസ്സ് കാസിലിലേക്കു കിച്ചുവിനോടൊപ്പം വരാൻ പറഞ്ഞു....ഞാൻ ഒരുപാട് ഒഴിഞ്ഞു എങ്കിലും അച്ചായൻ സമ്മതിച്ചില്ല...അവിടെ വന്നാൽ മാത്രമേ മോളെ കാണാൻ കഴിയുള്ളു എന്ന് പറഞ്ഞു.....എനിക്ക് സാൻട്രയെ അഭിമുഖീരിക്കാൻ ഭയമായിരുന്നു......

മനസ്സില്ല മനസ്സോടെയാണെങ്കിലും ഞാനും കിച്ചുവിനോടൊപ്പം സാൻട്രാസ് കാസിലിലേക്കു പോയി......ഭയത്തോടെ.......

ഭാഗം 44

#തൈരും_ബീഫും

ഞാൻ കിച്ചുവിനെ വിളിച്ചു......അവൻ താഴെ കാറിനടുത്തു വരാൻ പറഞ്ഞു.......അച്ചായനും  എന്നോടൊപ്പം വന്നു....... അച്ചായൻ മുൻപിലായി ആണ് നടന്നത്......നടത്തത്തിനു വേഗത കുറവാണ്.......എങ്കിലും ഞാനും മെല്ലെ നടന്നു.......ഇനി ഒരിക്കലും ജീവിതത്തിൽ കാണാൻ ഇടയില്ലാത്ത ഒരാളെ മതി വരുവോളം കാണാല്ലോ...... കിച്ചുവും അച്ചായനും ആദ്യമായി കാണുകയായിരുന്നു.....അവർ പരസ്പര കൈകൊടുക്കുമ്പോ പറഞ്ഞത്......

"നമ്മൾ ആദ്യമായി ആണ് അല്ലെ കാണുന്നേ......?" അച്ചായനാണ്.....

"ഇല്ല ഞാൻ ചേട്ടനെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.....ഞാൻ സാൻട്ര ചേച്ചിയെയും മോളെയും കാണാൻ വന്നിരുന്നു....കുറച്ചു വര്ഷം മുന്നേ.........."

അത് എനിക്ക് ഒരു പുതിയ അറിവായിരുന്നു....അവൻ എന്നോട് അത് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.... അച്ചായൻ മുന്നിൽ കാറിൽ പോയി......ഞങ്ങൾ പുറകെയും........എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഭയം ഉണ്ടായിരുന്നു.......സാൻട്ര എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കും എന്ന്........

"നീ എൻ്റെ മോളെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ കിച്ചു...? നീ എന്നോട് അത് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ?"

അവൻ എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി...പിന്നെ മുന്നോട്ടു നോക്കി ഡ്രൈവ് ചെയ്തു........"ചേച്ചി കുറച്ചു നാൾ മുന്നേ വിളിച്ചു എന്നോട് അന്വേഷിച്ചില്ലേ.....അപ്പൊ എനിക്കും അവരെ കാണണം എന്ന് തോന്നി.........പോയി........"

ഞാൻ അവനെ ആകാംഷയോടെ നോക്കി........

"എൻ്റെ മോൾ.....അവളോട്‌ സംസാരിച്ചോ....? എന്താ അവളുടെ പേര്........?" അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ എന്നെ നോക്കി........

"അവിടെ സാൻട്രയുടെ മോൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു....... ഈവ ......ഈവ തരകൻ........."

ഞാൻ വേദനയോടെ പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരുന്നു........റബർ മരങ്ങൾ താണ്ടി കാർ മുന്നോട്ടു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു....ഞാൻ എബിച്ചനോടൊപ്പം വന്ന പള്ളിയും കഴിഞ്ഞു.......കാർ സാൻട്രസ് കാസിലിനു മുന്നിലെത്തി........അച്ചായന്റെ കാർ ഉള്ളിലേക്ക് പോയി.......പുറകെ ഞങ്ങളുടെയും.......വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുന്നേ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു പോകുമ്പോ....എത്രയും ദൂരെ എത്തണം എന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു...ഒരു നാൾ തിരിച്ചു വന്നു അവരെ കൂടെ കൂട്ടണം എന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നു........ഇങ്ങനെ വേദന തിന്നു ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചു വിങ്ങുന്ന മനസ്സുമായി ഒരു തിരിച്ചു വരവ് ഉണ്ടാകും എന്ന് വിചാരിച്ചില്ല.....പക്ഷേ എനിക്ക് വരാതിരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല......കാർ നിർത്തി....അച്ചായൻ ഇറങ്ങി....കിച്ചുവും......എൻ്റെ മനസ്സിൽ സാൻട്രയുടെ വാക്കുകളായിരുന്നു.......

"ഇനിയൊരിക്കലും അച്ചായനെയും അവൻ്റെ മോളെയും അന്വേഷിച്ചു വന്നേക്കരുത് " എന്ന്.......

എന്നിട്ടും ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്നു......ഞാൻ കണ്ണടച്ചു.......കിച്ചു വന്നു ഡോർ തുറന്നു.......ഞാൻ അവനെ നിസ്സഹായാതയോടെ നോക്കി.....മെല്ലെ പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി.....ചുറ്റും നോക്കി.......ഒരു മാറ്റവും ഇല്ലാ......എല്ലാം അതുപോലെ.....ഒന്ന് പുതുക്കിയിരിക്കുന്നു....ആകെ മൊത്തം.....

"എല്ലാം പഴയതു പോലെ തന്നെ.........മാറ്റങ്ങൾ മനുഷ്യർക്കല്ലേ........" അച്ചായനാണ്......

ഞാൻ സാൻട്രയുടെ ക്ലിനിക്കിലേക്കു നോക്കി...അത് പുതുക്കിയിരിക്കുന്നു.......പെട്ടന്ന് എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരുന്ന ജോസഫ് അങ്കിളിനെ കണ്ടു......

"എബിച്ചാ......ഈ കൊച്........." എന്നെ നോക്കി ജോസഫ് അങ്കിൾ സംശയഭാവത്തിൽ അതിയായ ആശങ്കയോടെ ചോദിച്ചു......

"സാൻഡിയെ കാണാൻ വന്നതാ.......ഇപ്പൊ പോയ്‌ക്കൊള്ളും ....."

എന്നെ നോക്കി അനിഷ്ടത്തോടെ അര്ഥഗര്ഭമായി മൂളി.....

"വന്നോളൂ........" അച്ചായൻ അകത്തേക്ക് ഞങ്ങളെ ക്ഷണിച്ചു...... അച്ചായൻ സാൻട്രസ് കാസിലിലെ വീട്ടുകാരനായ കാഴ്ച ഞാൻ അത്ഭുതത്തോടും നഷ്ടബോധത്തോടും നോക്കി കണ്ടു...ഒപ്പം എന്റെ കണ്ണുകൾ ആ കുഞ്ഞി പെണ്ണിന് വേണ്ടി പരതി....വീടിനകം നിറച്ചും അവളുടെ ഫോട്ടോകൾ ആയിരുന്നു...അവൾ ജനിച്ചത് തൊട്ടു ഉള്ള ഓരോ നിമിഷവും......

ആ ഫോട്ടോകളിൽ ഞാൻ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധിച്ചത് അച്ചായൻ്റെ കട്ടിലിനരുകിൽ ഇഴഞ്ഞു ചെന്ന് പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന കുഞ്ഞി പെണ്ണായിരുന്നു........ഞാൻ സോഫയിൽ ഇരിക്കാതെ ആ ഫോട്ടോകൾ മുഴുവൻ നോക്കുകയായിരുന്നു........

"അപ്പായീ ജോപ്പന് ബ്ലൂ കിലുക്ക് വാങ്ങിയോ.....?" കൊലുസിന്റെ കിലുക്കത്തോടൊപ്പം ഉള്ള ശബ്ദം......ഞാൻ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.......അച്ചായനരുകിൽ നിൽക്കുന്നു എൻ്റെ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണ്.....അവൾ ആരെയും നോക്കുന്നില്ല... അച്ചായനെ ചുറ്റി പിടിച്ചു കൊണ്ട് വീണ്ടും ചോദ്യം ആവർത്തിക്കുന്നു........അച്ചായൻ അവളെ ചേർത്ത് പിടിക്കുന്നു.......

"അപ്പായിക്ക് അറിയില്ല കിലുക്ക് വാങ്ങാൻ.....വൈകിട്ട് നമുക്ക് രണ്ടാൾക്കും പോയി വാങ്ങാം"

ഞാൻ അവളെ എന്റെ നേത്രങ്ങളാൽ ആവോളം ഒപ്പി എടുത്തു....... ഒരു കുഞ്ഞു പാവാടയും ടോപ്പും ഇട്ടിരിക്കുന്നു...നീണ്ട മുടിയിഴകൾ...നീളം തോളറ്റം വരെ വെട്ടി കുറച്ചിരുന്നു.....കണ്ണിൽ നിറച്ചും കുസൃതി......കാലിൽ നേർത്ത പാദസരം.....

"മമ്മ എവിടെ....?"

"ഹൂസ് മമ്മ....?" അവൾ കുറുമ്പോടെ ഒരു പുരികം പൊക്കി ചോദിക്കുന്നു.......

"രണ്ടും എവിടെ....?" ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി അച്ചായൻ ചോദിക്കുന്നു......

"മൈ 'മമ്മ.....കിച്ചണിൽ നല്ല വട ഉണ്ടാക്കുന്നു.....മം മം.." അവൾ വട രുചിക്കുന്ന ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ചിരിച്ചു പോയി......

" യുവർ മമ്മ മാത്തനെയും ജോപ്പനെയും ഡിസ്റ്റ്ബ്.....ചെയ്യുന്നു....... എന്നിട്ടു പറയുവാ ഞാനാ ഡിസ്റ്റബ് ചെയ്യുന്നേ എന്ന്..... " ചുണ്ടു കൂർപ്പിച്ചു പരാതി പറയുന്ന കുഞ്ഞി പെണ്ണിനെ അച്ചായൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വാരി എടുത്തു ...

"നല്ല വെയ്ഗ്റ്റാട്ടോ ഈവ്സ്......അപ്പായിക്ക് എടുക്കാൻമേലാ........." അപ്പോൾ അവൾ കുലുങ്ങി ചിരിക്കുന്നു........ ചിരിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ കവിളിൽ നുണക്കുഴി മിന്നി മറഞ്ഞു...എനിക്കവളെ വാരി എടുത്തു ഉമ്മ വെക്കണം എന്ന് തോന്നി....പക്ഷേ ഒരു ചുവടു പോലും അനങ്ങിയില്ല.......

"ഇവരെ കണ്ടില്ലേ ഈവ്സ്......." അവൾ ഞങ്ങളെ നോക്കി .....ഒരു കുഞ്ഞു ചിരി തന്നു......

അച്ചായൻ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.....

"ഹൈ ഈവ്സ്.........ഐ ആം കിച്ചു...... " കിച്ചു അവൾക്കു കൈ കൊടുത്തു........ ഞാൻ ഹൃദയമിടിപ്പോടെ അവളെയും അച്ചായനെയും നോക്കി............

"ഇത്....അപ്പായിയുടെയും മമ്മയുടെയും ഫ്രണ്ട് ആണ്........." .......

അവൾ എനിക്കും തന്നു അപരിചിതത്വം തുളുബുന്ന ഒരു ചിരി.......പെട്ടന്ന് ഉള്ളിൽ നിന്ന് കുഞ്ഞു കരച്ചിൽ കേട്ടു...... ഒന്നല്ല രണ്ടു കരച്ചിൽ....അവൾ വേഗം എബിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി അകത്തേക്ക് ഓടി.....പോകും വഴി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.....

"ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ മോളി അമ്മച്ചി അവന്മാരെ ഡിറ്റർബ് ചെയ്യുവാ........"

എബി അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു .....കിച്ചുനോടായി പറഞ്ഞു.....

" അവൾ കാണാൻ മമ്മയെ പോലെയാ.....അതുകൊണ്ടു തന്നെ രണ്ടും എപ്പോഴും അടിയാ......"

ഞാൻ അവൾ പോയവഴിക്കു നോക്കി നിന്നു....... ഒപ്പം അച്ചായനെയും നോക്കി സംശയത്തോടെ.......

വീണ്ടു കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കരച്ചിൽ കേട്ടു........ഒപ്പം ഈവയുടെ പാട്ടും .....മോളി ആന്റിയുടെ പാട്ടും...... കുഞ്ഞുങ്ങൾ സാൻഡിയുടെയും അച്ചായന്റെയും ആവുമോ.........?

"സാൻഡി.........?"

"ഞാൻ വിളിക്കാം........." അച്ചായൻ അകത്തേക്ക് നടന്നു......

"കുഞ്ഞുങ്ങളെ  കണ്ടോട്ടേ....?." ഞാനാണ്......

അച്ചായൻ ഒന്ന് നിന്നു....... ഈവ പോയ വഴിയിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി......."ഞാൻ കിടന്ന മുറിയിൽ തന്നെയാണ്......."

കിച്ചു മൊബൈലുമായി പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി.......

ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്കു ചുവടുകൾ വെച്ച്...ഒപ്പം തിരിഞ്ഞു അച്ചായനെ നോക്കിയപ്പോൾ.......അകത്തോട്ടു നടന്നു പോകുന്നു..... അവിടെയാണ് കിച്ചൻ എന്ന് എനിക്കോർമ്മയുണ്ട്......സാൻട്ര ഇപ്പൊ വരും...... ഞാൻ അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോൾ കണ്ടു രണ്ടു തോട്ടിൽ....ഒന്ന് മോളി ആന്റി ആട്ടുന്നു...മറ്റൊന്ന് എൻ്റെ കുഞ്ഞി പെണ്ണും......പാട്ടും തകർക്കുന്നു.......

ഞാൻ ആ കാഴ്ച നോക്കി നിന്നു......അവളെ എത്ര കണ്ടിട്ടും എനിക്ക് മതിയാകുന്നില്ല......ഇനിയും ഇനിയും നോക്കാൻ തോന്നുന്നു......

"ശ്വേതയോ............." മോളി ആന്റിയാണ്......ഞെട്ടലും ദേഷ്യവും കലർന്ന ഭാവം.....

"അപ്പായിടെയും മമ്മയുടെയും ഫ്രണ്ടാ....... ..... "

മോളി ആന്റി എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി...... ഞാൻ നിശബ്ദം നിന്നു.....

"നിന്നെ ഇനി ഒരിക്കലും കാണരുതേ എന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.........”

ഞാൻ എന്ത് പറയാൻ....എനിക്ക് ഒന്നും പറയാനുണ്ടായിരുന്നില്ല....ക്ഷമ പോലും....എന്റെ കണ്ണ് നിറയുന്നതു കാണ്ടാവണം ആന്റി പിന്നൊന്നും പറഞ്ഞില്ലാ........

"എബിയാന്നോ നിന്നെ ഇങ്ങോട്ടു വിളിച്ചു കൊണ്ട് വന്നേ.........?"

"ഞാൻ......വെറുതെ ഒന്ന് വന്നതേയുള്ളു........." ഞാൻ ഈവയെ നോക്കി.......അവൾ തൊട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളെ കളിപ്പിക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു.......

"അങ്കിൾ.........? ഇവിടെയുണ്ടോ.....?"

മോളി ആന്റി മുഖം ഒന്ന് അയഞ്ഞു....

"എബിയുടെയും സാൻഡിടെയും കെട്ട് കഴിഞ്ഞു മൂന്നാം മാസം അപ്പൻ പോയി...പിന്നെ അവരൊപ്പം ഞാൻ ഇങ്ങു പോന്നു...... "

"കുഞ്ഞുങ്ങൾ......." എന്റെ വിരലുകൾ തൊട്ടിലേക്കാണെങ്കിലും കണ്ണ് ആ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിൽ തന്നെയായിരുന്നു......പെട്ടന്ന് അവൾ എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.....

"അമ്മച്ചി മാത്തൻ കരയുന്നു.......അവനു പുറത്തു കിടക്കണം.....അതോണ്ടാ......."

"ഉവ്വ്.....നിന്നോട് പറഞ്ഞോ...?." എന്നും പരിഭവിച്ചു ആന്റി ഒരു കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു കട്ടിലിൽ കിടത്തി.......ഈവയും ഒരു കിലുക്കുമായി അവനടുത്തു ഇരുന്നു......

"ഇവൾക്ക് കളിക്കാനാ........... കൊച്ചുങ്ങളെ ഉറങ്ങാൻ സമ്മതിക്കേല......."

ഈവ അമ്മച്ചിയെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടുന്നതു ഞാൻ കൊതിയോടെ നോക്കി.....

"അതെ എനിക്ക് കളിക്കാനാ മമ്മ ബേബിസിനെ തന്നേ...... സൊ....ഞാൻ കളിപ്പിക്കും....... "

എന്നിട്ടു മോളി ആന്റിയെ നോക്കി കോക്രി കാണിച്ചു ചിരിക്കുന്നു.......എന്നിലും ചിരി വിരിയിച്ചു.....എനിക്കവളോട് സംസാരിക്കാൻ അതിയായ കൊതി തോന്നി......എനിക്ക് ശബ്ദം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.....

"ബേബീസിൻ്റെ പേര് എന്താ.......?" ഞാൻ തൊട്ടിലിലെ കുഞ്ഞിനെ നോക്കി...അവളോടായി ചോദിച്ചു.......

അവളുടെ ഉത്തരം കേൾക്കാൻ ഞാൻ കാതോർത്തു......

"എന്റെ എബിയുടെ അപ്പൻ്റെ പേരിടാനായിരുന്നു എൻ്റെ ആഗ്രഹം...... അപ്പൻ മരിച്ചു ആറു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോ അല്ലെ സാൻഡി പ്രസവിച്ചേ.......ദേ നല്കുന്നു ഒരു ചേച്ചി .....സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല......."

അവൾ വാ പൊത്തി ചിരിച്ചു.......എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു......

"ആ പേര് ഇട്ടാലെ ബേബീസ് ലേസി ആയി പോകും.......... ഇത് അലൻ ഇത് ആൽബി.......എൻ്റെ ജോപ്പനും മാത്തനും......ഞാൻ ഈവ......ഞാനാ മമ്മയുടെ വയറിൽ ആദ്യം വന്നേ......"

അവൾ അത് പറയുമ്പോൾ ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു...................അവളുടെ മമ്മ അവൾക്കു എത്ര വിലപ്പെട്ടതാണ് എന്ന്......

ഞാൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി......എനിക്കൊന്നു തൊടാൻ ഒരുപാട് കൊതി തോന്നി......ഞാൻ കൈ നീട്ടി ......പെട്ടന്ന് ആന്റി പറഞ്ഞു....

"ശ്വേതാ....... സാൻഡിയുടെ ജീവനാണ് അത്......... സാൻഡി പ്രസവിച്ച ദിവസം മാത്രമാണ് അവൾ ഈവയെ പിരിഞ്ഞിരുന്നത്......." ഞാൻ പെട്ടന്ന് കൈ പിൻവലിച്ചു........

"മമ്മയ്ക്കു എന്നെയാ ഇഷ്ടം...... അപ്പായിക്ക് എല്ല്ലാരോടും ഇഷ്ടാണ്...." പിന്നെ മെല്ലെ ഞാൻ കേൾക്കാൻ  മാത്രം കേൾക്കാൻ പാകത്തിൽ സ്വരം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.......

"..എന്നാലും മമ്മയോട് കുറച്ചു കൂടുതൽ ഇഷ്ടാണ്..... മോളി അമ്മച്ചി അറിയണ്ടാട്ടോ........പിണങ്ങും...." എന്നും പറഞ്ഞു വാ പൊത്തി ചിരിക്കുന്നത കുഞ്ഞി പെണ്ണിനെ നോക്കി ഞാനും ചിരിച്ചു....ഹൃദയം പൊട്ടുന്ന വേദനയോടെ...

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

കിച്ചണിൽ തിളയ്ക്കുന്ന എണ്ണയിലേക്ക് സൂക്ഷ്മതയോടെ വട ഇടുന്ന സാൻട്രയെ ചേർത്ത് പിടിക്കാനായി മെല്ലെ അടുത്ത് ചെന്നപ്പോഴേ..പറഞ്ഞു....

"മോനെ......എബിച്ചാ.....തിളയ്ക്കുന്ന എണ്ണയാണ്.....എൻ്റെ  കൈ പൊള്ളിക്കല്ലേ......."

"ശോ......കളഞ്ഞു...... ...." ഞാൻ തലയിൽ കൈവെച്ചു...അപ്പുറത്തേക്ക് മാറി നിന്നു....

"അയ്യോടാ....... ഏതിനും വന്നതല്ലേ....ഒരു ഹഗ് താ മനുഷ്യാ....." വട വറുത്തു കൊണ്ട് അവൾ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു....... ഞാൻ മെല്ലെ അവളെ പുറകിലൂടെ ചെർത്തു പിടിച്ചു...മനസ്സിൽ ലേശം ഭയം ഇല്ലാതില്ലാ.....കാരണം ഒരു ബോംബിനെ കൊണ്ട് ഞാൻ പുറത്തു‌ വെച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ.....

"പുറത്താരാ......... ഈവയുടെ സംസാരം ഒക്കെ കേട്ടല്ലോ...........ആരാ......?.."

"അത്........അത്......എൻ്റെ സാൻഡിക്കുള്ള ഒരു പണിയാണ് ....."

പെട്ടന്നവൾ എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി........

" ആരാ......നിൻ്റെ ചേട്ടന്മാരോ ചേച്ചിമാരോ കുടുംബക്കാരോ മറ്റോ ആണോ.......?"

"വകയില് ഒരു ബന്ധുവായി വരും.........." ഞാനാണേ..അവളെ നോക്കി ഒന്ന് കണ്ണിറുക്കി.....

അവൾ എന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കി......."അത് ആരാ.....?"

" ഇത് ഞാൻ വറുക്കാം......നീ പോയി നോക്കിയേച്ചും വാ......."

അവൾ എന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കി........

"എന്നെ പറ്റിച്ചാലുണ്ടല്ലോ.........?"

അവൾ മുന്നിലേക്ക് പോയി......... ഇതുവരെ കട്ടയ്ക്കു പിടിച്ചു നിന്നെങ്കിലും ഇപ്പോൾ എനിക്ക് നല്ല ടെൻഷൻ ഉണ്ട്......... എന്തെങ്കിലും പൊട്ടലോ ചീറ്റലോ കേൾക്കുകയായാണെങ്കിൽ ഇടപെടാം എന്ന് കരുതി ഞാൻ നിന്നു.... പക്ഷേ എന്നെ അതിശയിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പോയെതിനേക്കാളും വേഗത്തിൽ സാൻഡി തിരിച്ചു വന്നു.......കണ്ണൊക്കെ ചുവന്നു......വല്ലാതെ ഭയന്നും വേദനിച്ചും......

"എബിച്ചനാണോ കൂട്ടികൊണ്ടു വന്നേ......?"

"അവൾ എന്നെ കാണാൻ വന്നു.....ക്ഷമ പറയാനും മറ്റും...... പിന്നെ മോളെയും നിന്നെയും...കാണാൻ......."

" ഞാൻ വിശ്വസിക്കില്ല.........അവളെ എനിക്ക് വിശ്വാസമില്ല എബിച്ചാ........"

"..അതെന്നാ.ഞാൻ എങ്ങാനും ആ സുന്ദരിയുടെ കൂടെ പോകും എന്ന് പേടിച്ചിട്ടാണോ......" ഞാൻ അവളെ ചൊടിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞു......

"മുട്ടുകാൽ തല്ലി ഒടിക്കും ഞാൻ.... അച്ചയൻ്റെയും പട്ടത്തിയുടെയും..." ആ ദേഷ്യം കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ചിരി വന്നു......പക്ഷെ അവൾ ചിരിച്ചില്ല......വല്ലാതെ ഭയന്നതു പോലെ തോന്നി...കണ്ണു നിറഞ്ഞു നിറഞ്ഞു വരുന്നു.....ഞാൻ അവളുടെ മുഖം കയ്യിലെടുത്തു.......

"എന്നാടി പെണ്ണേ......?"

." അവൾ എൻ്റെ മോളെ കൊണ്ട് പോകും.....?" അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു.......... ഞാൻ അവളെ നെഞ്ചോടെ ചേർത്ത് നിർത്തി.....ആ മുഖം ഉയർത്തി....

"നീ എന്നാത്തിനാ പേടിക്കുന്നേ..... അവൾടെ അപ്പൻ നിന്റൊപ്പം ഇല്ലേ....പിന്നെന്നാ........?."

അവൾ എന്റെ നെഞ്ചിൽ തല ചായ്ച്ചു കരഞ്ഞു.......എൻ്റെ നെഞ്ച് നനയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.....

ഞാൻ അവളുടെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി.......

"എൻ്റെ ചുണക്കുട്ടീ കരയുവാന്നോ........?"

"അവൾ എൻ്റെ മോൾ അല്ലാ എന്ന് ആര് പറയുന്നതും എനിക്ക് ഇഷ്ടല്ലാ.....എബിച്ചാ.......എൻ്റെ ഈവ അറിയുന്നത് എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പോലും കഴിയുകേല........"

എന്നും പറഞ്ഞു എൻ്റെ മാറിൽ കിടന്നു പൊട്ടി കരയുന്ന സാൻഡിയെ ഞാൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചു......

അവളെ ഒരുപാട് ആശ്വസിപ്പിച്ചു.......

"ശ്വേത അങ്ങനെ ഒന്നും ചെയ്യില്ല....... നമ്മളെ ഒന്ന് കാണാൻ വന്നതാവും..... കുറ്റബോധം ഉണ്ടാവും......പശ്ചാത്തപിക്കുന്നവന്റെ മനസ്സു നമ്മൾ കാണാതിരിക്കരുത്......എന്നല്ലേ ........ ഈവ നിൻ്റെ മോളല്ലേ സാൻഡി.......ആര് എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും നിൻ്റെ ഈവ നിന്നെ വിട്ടു പോവുകേലാ......നീ വാ......നമ്മുടെ വീട്ടിൽ വന്നതല്ലേ......." അതും പറഞ്ഞു മുന്നിലേക്ക് ഞാൻ സാൻഡിയുമായി വന്നു...പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും ശ്വേതയുടെ കാർ ഗേറ്റ് കടന്നിരുന്നു....... ഈവയും മമ്മയും മുറ്റത്തുണ്ടായിരുന്നു....

.ശ്വേതാ വന്നിട്ട് പോയിരിക്കുന്നു......എന്നെ കാണാതെ.......ഒന്നും പറയാതെ..

"ആ കൊച്ചു ഒന്നും പറയാണ്ട് പോയി....." മമ്മയാണ്.....എബിയെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടുന്നുണ്ട് മമ്മ.....

"മമ്മയുടെയും ഫ്രെണ്ടാണോ? ....." ഈവയാണ് ..

അവളുടെ കയ്യിലെ പെൻസിലിലും ബുക്കിലേക്കും ഞാൻ നോക്കി.....

"ഇത് എന്തിനാ മുറ്റത്തു കൊണ്ട് വന്നേ.....?"

"ആ ആന്റിക്ക് എന്തോ എഴുതാനാ........" ഞാൻ വേഗം പോയി മാതാവിൻ്റെ രൂപത്തിന് മുന്നിൽ വെച്ചിരുന്ന ബൈബിൾ എടുത്തു.....മുൻപും അവൾ അവിടെയാണ് കത്ത് വെച്ചിരുന്നത്.....

"സാൻട്രയ്ക്കു,

അന്നും ഇന്നും എന്നും എനിക്ക് നിന്നോട് അസൂയയാണ്...... എൻ്റെ അച്ചായനെയും എൻ്റെ കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിനെയും കാണാൻ അടങ്ങാത്ത മോഹവുമായാണ് ഞാൻ വന്നത്......എന്നാൽ ഇവിടെ നിൻ്റെ എബിച്ചനും നിൻ്റെ ഈവയും മാത്രമേ ഉള്ളു......അവർ ഒരിക്കലും നിന്നെ വിട്ടു വരില്ല......കാരണം നിന്നോളം പ്രണയിക്കാൻ സ്നേഹിക്കാൻ താലോലിക്കാൻ എനിക്കറിയില്ല.......സാൻഡിയുടെയും എബിച്ചെന്റെയും നിങ്ങളുടെ ഈവയുടെയുമിടയിലേക്കു നിങ്ങളുടെ സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്ക് ഒരിക്കലും ഞാൻ വരില്ല.......മാപ്പ് ....."

ആ വരികളിലേക്കു ഞങ്ങൾ വീണ്ടും വീണ്ടും കണ്ണുകളോടിച്ചു.....ആദ്യം വേദന തോന്നിയെങ്കിലും ...വീണ്ടും വായിച്ചപ്പോൾ ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി...ഒപ്പം എന്നും ഞങ്ങൾ അവളെയും ഞങ്ങളുടെ പ്രാർത്ഥനയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി........അവൾക്കു ഒരു നല്ല കുടുംബ ജീവിതം ഉണ്ടാകാൻ......ഒരിക്കലും അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് അച്ചായനോടൊപ്പം ഉള്ള പ്രണയകാലം കടന്നു വരാതിരിക്കാൻ......

ഭാഗം 45

#തൈരും_ബീഫും

"അവൾ എൻ്റെ മോൾ അല്ലാ എന്ന് ആര് പറയുന്നതും എനിക്ക് ഇഷ്ടല്ലാ.....എബിച്ചാ.......എൻ്റെ ഈവ അറിയുന്നത് എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പോലും കഴിയുകേല........"

സാൻട്രയുടെ വാക്കുകൾ എൻ്റെ ഇരു കർണ്ണങ്ങളെയും തുളച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു........

തിരിച്ചു പാലക്കാട്ടേക്കുള്ള യാത്ര ഏറെ ദൈർഖ്യം ഉള്ളതായിരുന്നു......എൻ്റെ കണ്ണുകളിലും കാതുകളിലും കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണിൻ്റെ മുഖമായിരുന്നു...കുസൃതി നിറഞ്ഞ മുഖം......ഒപ്പം അവളുടെ വാക്കുകൾ........

"ഞാനാ മമ്മയുടെ വയറിൽ ആദ്യം വന്നത്........"

എൻ്റെ വയറിനെ പൊള്ളിക്കാൻ മാത്രം കെൽപ്പുള്ളതായിരുന്നു...... എന്ത് രസമാണ് അവളുടെ സംസാരം കേൾക്കാൻ...... എന്ത് കുസൃതിയാണ് അവളുടെ മുഖത്ത്...... എന്ത് സ്നേഹമാണ് അവൾക്കു അവളുടെ മമ്മയോട്.......രണ്ടു കുഞ്ഞുങ്ങൾ വന്നിട്ടും രാത്രി സാൻട്രയോടൊപ്പം കിടക്കുന്നത് അവളാണ് എന്ന് മോളി ആന്റ്റി പറഞ്ഞപ്പോൾ ആ കുഞ്ഞി പെണ്ണിൻ്റെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞതു സംതൃപ്‌തി ആയിരുന്നു......അവളും അവളുടെ മമ്മയും തമ്മിലെ ആത്മബന്ധമായിരുന്നു....... സാൻട്ര ......നിന്നെ പോലെ നീ മാത്രം ഉണ്ടാവുള്ളൂ.....

ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നു.......പെറ്റമ്മയെക്കാളും എന്നും ഏറ്റവും മുകളിലെ തട്ട് പോറ്റമ്മയ്ക്കാണ്......അതിലും തീവ്രമായ ശക്തമായ മാതൃത്വം.മറ്റൊന്നില്ല......ഒരു സ്ത്രീ പൂർണ്ണയാകുന്നത് അവളിലെ മാതൃത്വം സംതൃപ്തമാകുമ്പോഴാണ്..... അതിനു നൊന്തു പ്രസവിക്കണം എന്നില്ലല്ലോ...... ഗർഭം ധരിച്ചാൽ ഒരുനാൾ പ്രസവിക്കണം......അത് പ്രകൃതിയുടെ പ്രക്രിയ മാത്രം ആണ്..... അങ്ങനെ അല്ലാ എങ്കിൽ ഞാൻ എന്റെ മോളെ ഉപേക്ഷിക്കില്ലായിരുന്നല്ലോ........?

.. കോട്ടയം പിന്നിട്ടു മണിക്കൂറുകൾ ആയെങ്കിലും എന്റെ മനസ്സു സാൻട്രാസ് കാസിലിൽ ആയിരുന്നു........ തൊട്ടിൽ കമ്പിൽ നിന്നും കട്ടിൽ വരെയുള്ള ചെറിയ ദൂരത്തിലേക്കു സാൻട്ര ചുരുങ്ങിയപ്പോൾ ദൈവം അവൾക്കു ആ ദൂരം സ്വർഗ്ഗമാക്കി കൊടുത്തു.....പകരം എനിക്കോ......ദൂരങ്ങൾ താണ്ടി...... ലോകങ്ങൾ കണ്ടു...പക്ഷേ ഞാൻ എന്ത്‌ നേടി.....ഇപ്പോഴും ഒറ്റപ്പെടൽ മാത്രം.......

അച്ചായൻ അല്ല എബി......... ഒരു നിമിഷം പോലും എബിയുടെ കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ അച്ചായനെ കണ്ടിരുന്നില്ല......അത് എബിച്ചനായിരുന്നു......പൂർണ്ണമായും..... ഓരോ അണുവിലും സാന്റിയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു...... കണ്ണിൽ കരുണയും കയ്യിൽ ചങ്കൂറ്റവും ഉള്ളവൾ ആണ് എൻ്റെ പെണ്ണ് എന്ന് പണ്ട് അച്ചായൻ പറഞ്ഞത് ഇന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു.......

സ്നേഹം.....അതിനു ഇത്ര ശക്തിയുണ്ടോ...കഴിവുണ്ടോ......ഉണ്ടാവും...അല്ല...ഉണ്ട്.....സാൻഡിയുടെ തീവ്രമായ സ്നേഹം കൊണ്ട് മാത്രമാണ് അഛായൻ എഴുന്നേറ്റത്........ തീവ്രമായ  പ്രണയം സ്നേഹം അതിൽ വഞ്ചന ഉണ്ടാവില്ല...അവിശ്വാസം ഉണ്ടാവില്ല....... തീവ്രമായ സ്നേഹത്തിനു ശക്തിയുണ്ട്.......ആത്മാർത്ഥമായി സ്നേഹിക്കണം......ഈ ശരീരവും മറന്നു സുഖങ്ങളും മറന്നു.......വൈകിയിരിക്കുന്നു...........പുറത്തെ ഇരുട്ട് പോലെ എൻ്റെ മനസ്സും ........വൈകാതെ ഈ ജീവിതവും ഈ ഇരുട്ട് വിഴുങ്ങുമോ........ഞാൻ വെറുതെ സീറ്റിൽ ചാരി മുന്ന്നോട്ടു നോക്കി ഇരുന്നു......കാഴ്ചകൾ ഒന്നും തെളിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല...

അഗ്രഹാരത്തിലേക്കു വണ്ടി അടുത്തു.......കാർ പെട്ടന്ന് കിച്ചു നിർത്തി.....

"ഇപ്പൊ തോന്നുന്നില്ലേ പോകണ്ടായിരുന്നു എന്ന്......?."

ഞാൻ അവനെ നോക്കി......ചെറുതായി ചിരിച്ചു.....

"ഇല്ല......പോകണമായിരുന്നു....... അവരുടെ സന്തോഷം നിറഞ്ഞ ജീവിതം കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് എന്തെക്കെയോ വേദന തോന്നി ശെരിയാണ്...എന്നാലും ഒരു ആശ്വാസം ഉണ്ട്.......എൻ്റെ തെറ്റ് അവരുടെ മൂന്നുപേരുടെയും ജീവതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ശെരി ആയി മാറിയല്ലോ...........ഐ ആം ഹാപ്പി.......കിച്ചു ......" ഞാൻ അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.......ഒപ്പം കണ്ണും നിറഞ്ഞിരുന്നു......

"പിന്നെന്തിനാ കരയുന്നേ........."

ഞാൻ കണ്ണ്കൾ തുടച്ചു....... ഒരു കുപ്പി വെള്ളമെടുത്തു പുറത്തിറങ്ങി ...മുഖം കഴുകി.........കുറച്ചു കുടിച്ചു.......അവനും എനിക്കൊപ്പം പുറത്തേക്കു വന്നു..... റോഡ് സൈഡിലെ ഒരു ചെറിയ ചായക്കട ഉണ്ടായിരുന്നു...അവനും ഞാനും അങ്ങോട്ടേക്ക് നടന്നു......പുറത്തിട്ടു ബെഞ്ചിൽ അവനൊപ്പം ഞാനും ഇരുന്നു.....

"വൈദവ് എപ്പിടി കെട്ടവനോ...നല്ലവനോ.....?"

അവൻ എന്നെ നോക്കി ചായ ചുണ്ടോടു അടുപ്പിച്ചു......... കെട്ടവനോ...... നല്ലവനോ....... എപ്പോഴെങ്കിലും ഞങ്ങൾക്ക് ഓർക്കാൻ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ....ഞാൻ അയാളെ എന്നെങ്കിലും സ്നേഹത്തോടെ നോക്കിയിരുന്നോ?....... എപ്പോഴും എന്നെ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കിയിരുന്ന വൈധവ്. എപ്പോഴെങ്കിലും എന്നെ സ്നേഹത്തോടെ നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ......? ഉണ്ട്......ഞാൻ ആധവിനെ പ്രസവിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചപ്പോൾ....അവനെ പ്രസവിച്ചപ്പോൾ.....ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവനോടു കളിക്കുമ്പോൾ അയാൾ എന്നെ നോക്കിയിരുന്ന്വോ? അന്ന് എനിക്കതൊക്കെ അസഹ്യതയായിരുന്നു........ഇന്ന് ഞാൻ ആ നിമിഷങ്ങൾ ഒക്കെ എണ്ണിപ്പറക്കുന്നു.......ഞാൻ നിലത്തു നോക്കി ചിരിച്ചു....ആത്മനിന്ദയോടെ .......

"ചേച്ചി....... ഇപ്പോഴും അറിയില്ലേ .......? സ്വന്തം ഭർത്താവിനെ കുറിച്ച്........ ?"

ഞാൻ അവനെ നോക്കി.......

"വൈധവ്...... അവൻ പാതി അസുരൻ താൻ...... പാതി ദേവൻ.....എന്നാൽ ആ ദേവനെ അവൻ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു...എന്നിൽ നിന്നും.....മേ ബി ഐ ആം നോറ്റ് ടിസർവിങ് ഹിം..........സ്വന്തം കുഞ്ഞിനേയും കാമുകനെയും ഉപേക്ഷിച്ചു കടന്നവൾക്കു എന്ത് അർഹത........."

കിച്ചു എന്നെ തന്നെ നിശബ്ദം നോക്കി ഇരുന്നു.......

"എല്ലാം അവസാനിക്കുന്നു...... വൈധവ് വരുന്നത് ഡിവോഴ്‌സിനാണ്........ മ്യൂച്ചൽ ഡിവോഴ്‌സ് ....... അയാൾ നല്ലൊരു അച്ഛനാണ്.......പിന്നെ ഡിവോഴ്‌സിൻ്റെ കാര്യം പറഞ്ഞതിൽ പിന്നെ ഒരു രീതിയിലും എന്നെ ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചിട്ടില്ല......സൊ.......കെട്ടവനല്ല...... നല്ലവൻ താൻ......."

കിച്ചുവിന്റെ മുഖത്ത് ഞെട്ടലും വേദനയും ഉണ്ട്...... കുറച്ചു നേരം ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല......തിരിച്ചു കാറിലേക്ക് നടക്കുമ്പോഴും മൗനമായിരുന്നു.... .കാറിനടുത്തു എത്തിയപ്പോൾ അവൻ എനിക്കഭിമുഖമായി വന്നു.....

"ചേച്ചീ....... ആ അസുരനോടൊപ്പം ജീവിക്കാൻ നിൻ്റെ മനസ്സിൽ ഒരു ശതമാനം എങ്കിലും  ആഗ്രഹം ഉണ്ടോ....? ......."

ഉണ്ടോ..? ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു..........എന്തിനു..........? ......അവനെ കാത്തു ഒരു പ്രണയം ഉള്ളപ്പോൾ ആ ചോദ്യത്തിന് പോലും പ്രസക്തിയില്ല.......

"ഇല്ലാ....... ലെറ്റ് ഹിം ഗോ........ " ഞാൻ അതും പറഞ്ഞു കാറിൽ കയറി ഇരുന്നു......പുറകോട്ടു ചാരി കണ്ണടച്ചു......

എന്നെക്കാളും നന്നായി വൈധവിനെ സ്നേഹിക്കാൻ അവൻ്റെ പ്രണയത്തിനു കഴിയും.....എൻ്റെ മനസ്സിലേക്ക് എന്റെ ആധവിൻ്റെ മുഖം കടന്നു വന്നു....അവൻ്റെ 'അമ്മ എന്ന വിളി......... അവനും വൈധവും ...അവരുടെ തമാശകളും.....കളികളും ....... ഞാൻ ഒരിക്കലും ആ ഫ്രയിമിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല...... ഞാൻ ഉണ്ടെങ്കിൽ വൈധവ് സംസരിക്കാറില്ല...... അവൻ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞാനും.......അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും ഒരുമിച്ചുള്ള തമാശകളും കളികളും ഒന്നും ഉണ്ടാവാറില്ല......

തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു എത്തുമ്പോൾ ഞാൻ കണ്ടു......എന്നെ കാത്തു വഴിക്കണ്ണുമായി നിൽക്കുന്ന ആധവിനെ....... പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങിയതും ഓടി വന്നു.....എന്നെ കെട്ടി പിടിച്ചു...കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു......

"എന്നെടാ കണ്ണാ.....ഭയന്തിട്ടാ ........"

അവൻ അതെ എന്ന് തലയാട്ടി.....

"അവനു ഞങ്ങളും ആയി അത്ര അടുപ്പം ആയില്ലല്ലോ.....ഇരുട്ട് വീണതും കരച്ചിലും ഒക്കെ തുടങ്ങി.......പിന്നെ വൈധവും വിളിച്ചിരുന്നു.........." അപ്പയാണ്......

അന്ന് അവൻ എന്നെ ചേർന്ന് കിടന്നുറങ്ങി....... രണ്ടു മൂന്നു ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി..... ഞാൻ അധികവും വീട്ടിൽ തന്നെയായിരുന്നു......പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങിയില്ല.......എന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും വൈധവിൻ്റെ വീട്ടിലേക്കു അകത്തുകൂടെ തന്നെ പോകാം......വൈധവ് വരാൻ ഇനിയും രണ്ടു ദിവസം ഉണ്ട്....... ഞാൻ കല്യാണത്തിന് ശേഷം വീട്ടുകാരോടും വൈധവിൻ്റെ അപ്പായോടും അമ്മയോടും അകലം പാലിക്കുകയായിരുന്നു.......

ആധവ് പകലുകൾ അവിടെയും ഇവിടെയും ആയി ചിലവിട്ടു.......

രാവിലെ വൈദവിന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോയ ആധവിനെ ഉച്ചയായിട്ടും കണ്ടില്ല...ഞാൻ മാമിയുടെ വീട്ടിലേക്കു ചെന്നു..ഞാൻ ഇത്തവണ വന്നിട്ട് അങ്ങോട്ട് പോയിരുന്നില്ല....... മാമി എന്നോടും മിണ്ടാറില്ല...... ഞാൻ അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ മാമി തിരക്കിട്ട പണിയിലായിരുന്നു...ആദവും മാമാവും പാട്ടിയും ഓരോ പലഹാരങ്ങളായി രുചിക്കുന്നു...തമാശ പറയുന്നു..... വൈദു വരുന്നതിൻ്റെ ഒരുക്കങ്ങളായിരുന്നു....... ഞാൻ വാതിൽക്കൽ നിന്ന് നോക്കി...തിരിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ആധവ് എന്നെ കണ്ടിരുന്നു......

"അമ്മാ..... അപ്പാസ് ഫേവറൈറ്റ് ബോളി........" അവൻ എന്നെ വലിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് വന്നു..എല്ലാരും ചിരിയും നിർത്തി നിശബ്ദരായി.......ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.....വൈധുവിനു എന്താ ഇഷ്ടം എന്ന് എനിക്കറിയില്ല........ കുറച്ചു നേരം എല്ലാരും അവിടെ ഇരുന്നു എന്തെക്കെയോ സംസാരിച്ചു ഒരോർത്തരായി പോയി...ഒടുവിൽ ഞാനും മാമിയും മാത്രമായി......ഞാൻ എന്തെക്കെയോ തൊട്ടും തുടച്ചും നിന്നു..... പണ്ടൊക്കെ ഞങ്ങൾ കൂടിയാൽ നോൺ സ്റ്റോപ്പ് ആയിരുന്നു...വല്ലപ്പോഴും വരാറുള്ളൂ മാമി......ഒരിക്കൽ മാത്രമേ വൈദ് കുട്ടിക്കാലത്തു അവരോടൊപ്പം വന്നിട്ടുള്ളൂ....പിന്നെ ഒരിക്കൽ ഞാൻ പ്ലസ് ടു വിനു പഠിക്കുമ്പോളും വന്നിട്ടുണ്ട്......

"ശ്വേതാ....വൈധുവും ഞങ്ങളും ചെയ്തത് തപ്പു താൻ..... നിജമാം തിരുട്ടു കല്യാണം താൻ.....എന്നാൽ നീ നിന്റെ അപ്പായോടും അമ്മയോടും ചെയ്തതും അത് താനാ....... വൈദു അവനു നിന്നെപോലൊരു രണ്ടാം കെട്ടുകാരിയെ കേട്ടേണ്ടേ ഒരു ആവശ്യവും ഇല്ലാ....ഞങ്ങൾക്കും ഇഷ്ടല്ലായിരുന്നു.....പിന്നെ അവൻ ഓക്കേ പറഞ്ഞു... ഞങ്ങൾ എതിർത്തില്ല....അങ്ങനെയെങ്കിലും നിനക്ക് ഒരു ജീവിതം ഉണ്ടാവട്ടെ എന്ന് കരുതി........"

ഞാൻ നിശബ്ദം നിന്നതേയുള്ളൂ.....

"അതെല്ലാം തപ്പു താൻ......നീ ഇപ്പോഴും നിൻ്റെ അപ്പായോടും അമ്മയോടും പാട്ടിയോടും ആരോടും മിണ്ടുന്നില്ല...ഇന്നും നീ ക്ഷമിച്ചിട്ടില്ല......അതിനര്ഥം എന്നാ....എൻ വൈധുവിനെ നീ ഇന്നും ഭർത്താവായി കാണുന്നില്ല...... ദൈവ സന്നിധിയിൽ കെട്ടിയ ഈ താലിയെ മാനിക്കുന്നില്ല......ഇത് താൻ പെരിയ തപ്പു..... "

നിറഞ്ഞകണ്ണുകളോടെ എന്നെ ദഹിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിൽ നോക്ക് മാമി എന്നെ കടന്നു പോയി......ഞാൻ മരവിച്ചു നിന്നതേയുള്ളൂ.........

തിരിച്ചു മുറിയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഓർത്തു എൻ്റെ വിവാഹ ദിവസം...... പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ...ഓരോന്നും...... എൻ്റെ പ്രതിബിംബത്തോടെ സംവദിക്കുമ്പോഴും.......ഞാൻ ഓർത്തു.......ഇന്ന് എനിക്ക് ചുറ്റും അവശേഷിക്കുന്ന ബന്ധങ്ങൾ പോലും എന്നെ വിട്ടകലുമോ......ഏകാകിയായി അപ്പനും മരിച്ചു ഒറ്റപ്പെട്ട സാൻഡി യുടെ ചിത്രം എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നു....... ആ സ്ഥാനത്തു ശ്വേതാ........ ഫേസ്ബുക്കിൽ സാൻഡിയുടെയും അവളുടെ എബിച്ചൻ്റെയും ഈവയുടെയും കുഞ്ഞി കുട്ടന്മാരുടേയു ഫോട്ടോ ഇട്ടിരിക്കുന്നത്തിൽ വിരലുകളോടിച്ചു ......ഞാൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ തിളങ്ങുന്ന മിന്നിലേക്കു നോക്കി... അവളുടെ എബിച്ചന്റെ മിന്നിലേക്കു....അറിയാതെ എന്റെ വിരലുകളും സാരിയുടെ ഞൊറികളിൽ മറഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന എന്റെ താലിയിലേക്കു പോയി..... ഒരിക്കൽ പോലും ഞാൻ വിലകല്പിക്കാതിരുന്ന ഒന്ന്....... വിവാഹ ദിവസം വൈദുവിന്റെ താലി പൊട്ടിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചത്...വൈദു കൈഞെരിച്ചതു.......തൊടരുത് എന്ന് താക്കീതു നൽകിയത്....... ഓരോ ദിവസങ്ങളും ഞാൻ ഓർത്തു..........

വൈദ് വരുന്ന ദിവസം എത്തി........മാമായും ആധവും കിച്ചുവും എയർപോർട്ടിൽ പോയി.......ഉച്ചയോടെ അവർ എത്തി...അവർ വൈദുവിൻ്റെ വീട്ടിലാണ് പോയത്.......

"അവർ എത്തി........നീ എന്താ വരാത്തെ....?" അമ്മയാണ്......

ഞാൻ അമ്മയ്‌ക്കൊപ്പം പോയി....... എല്ലാരും ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയായിരുന്നു...... ഞാൻ ഊണുമുറിയിൽ ആരും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത ഭാഗത്തു നിന്നു...വൈദ് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു....ആദവിനോട് തമാശ പറയുന്നുണ്ട്..ചിരിക്കുന്നുണ്ട്........ ചിരിക്കുന്ന വൈധുവിനെ ആരും അധികം കണ്ടിട്ടില്ല......

"എന്നാ അഴക്...... ഉനക്ക്‌ ഇപ്പിടി എപ്പോവും ചിരിക്ക കൂടാതാ വൈദൂ......" പാട്ടിയാണ് .......

പെട്ടന്ന് വൈദ് ചിരി നിർത്തി..........

"അപ്പോഴേ നിർത്തിയാച്ചാ........ചിരിക്കടാ വൈദൂ....." ഒരു കുഞ്ഞു ചിരിയാക്ക്കി മാറ്റി...... പിന്നെ ചുറ്റും ഒന്ന് ഓടിച്ചു നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.......

"അമ്മാ......അങ്ക ഇരുക്കു അപ്പാ........." ആധവ് പെട്ടന്നു വൈദൂവിൻ്റെ മുഖം എന്റെ നേർക്ക് തിരിപ്പിച്ചു..... ആ കുഞ്ഞുചിരിയും കൂടി മാഞ്ഞു......ദേവൻ മാറി അസുരൻ തെളിയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.....എല്ലാരും എന്നെ നോക്കി...... ഏതാനം നിമിഷത്തിനകം മൗനം നിറയും എന്ന് തോന്നിയതിനാൽ ഞാൻ അടുക്കളയിലേക്കു പോയി......

ഊണും കഴിഞ്ഞു വൈദുവും ആദവും അവന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി....... ഞാൻ കഴിച്ചു എന്ന് വരുത്തി...എല്ലാപേരും ഉച്ചമയക്കത്തിനായി അവരവരുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി......ഞാൻ അവിടെ ചുറ്റി പറ്റി നിന്നു..തിരിച്ചു എന്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു...വെറുതെ കിടന്നു...കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി...എന്തിനാ വേദനിക്കുന്നത്...അറിയില്ല...വേദനിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു....വൈകിട്ട് എപ്പോഴോ ആധവ് വന്നു.... അപ്പ കൊണ്ട് വന്ന കളിപ്പാട്ടങ്ങൾ മിട്ടായികൾ കാണിച്ചു തന്നു.....അവർ പുറത്തു പോവുകയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു...ഞാൻ അവനെ ഒരുക്കി വിട്ടു.......ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങിയില്ലാ...... രാത്രിയും പുറത്തിറങ്ങാതെ ആയപ്പോൾ 'അമ്മ വന്നു ഭക്ഷണം കൊണ്ട് വെചു....... എന്റെ നെറുകയിൽ തലോടി......

"ശ്വേതാ........ എപ്പോവും ഏൻ ഇപ്പിടി ഇറുക്ക്‌ ....... എല്ലാരും എൻ്റെ മോളെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു..ഒറ്റപ്പെടുത്തുന്നു......എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.......സത്യം തന്നെയാണ്.....തെറ്റ് എല്ലാർക്കും പറ്റും...എന്നാലും ഇങ്ങനെ സ്വയം എന്തിനു എരിഞ്ഞമരണം...... എല്ലാം പഴയ പോലെ തന്നെയാണ്...... തെറ്റുകൾ ആവർത്തിക്കാതിരിക്കലാണ് വേണ്ടത്....... "

ഞാൻ അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു...വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം.......അമ്മയും ഒരുപാട് കരഞ്ഞു.......വാതിലിനപ്പുറം അപ്പാവും കിച്ചുവും കണ്ണുകൾ തുടയ്ക്കുന്നുണ്ട്.......

അന്ന് 'അമ്മ എന്റൊപ്പം കിടന്നു..... ആധവ് വൈദവിനൊപ്പം കിടന്നു .....അത് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു........ വൈദു എന്നെ  അന്വേഷിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല.......അല്ലെങ്കിലും അവനു തിരക്കുണ്ടാവും...... ശ്വേതാ എന്ന അദ്ധ്യായം അടയ്ക്കാൻ തിരക്കുണ്ടാവും......പക്ഷേ വൈദ്..... നിന്റെ അദ്ധ്യായം എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ ഇപ്പോൾ എഴുതി ചേർത്ത് തുടങ്ങിയതേയുള്ളു........

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഞാൻ കുളിച്ചു അമ്മയോടൊപ്പം അമ്പലത്തിൽ പോയി......ഒരുപാട് വര്ഷങ്ങള്ക്കു ശേഷം അമ്മയോടൊപ്പം.....തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു വന്നു കയറുമ്പോൾ...വൈദുവും ആധവ് കിച്ചുവും മുറ്റത്തുണ്ടായിരുന്നു...... ആദവും കിച്ചുവും ഞങ്ങളെ ഒരുമിച്ചു കണ്ട സന്തോഷത്തിൽ ആയിരുന്നു.....വൈദ് അമ്മയെ നോക്കി ചിരിച്ചു.....എന്തോ പറയുന്നു..എന്നെ ഒന്ന് നോക്കി......തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു കയറിയപ്പോൾ വൈദ് എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു നിർത്തി.....

"എങ്ക തപ്പിച്ചു പോറൈൻ......... ഇന്ന് അഡ്വക്കേറ്റിനെ കാണാൻ പോകണം.... നീയും വരണം.....പത്തു മണിക്ക്......റെഡി ആയി വാ......"

"ഇല്ല......ഞാൻ വരില്ല......"

"വൈ....?" അവൻ സംശയത്തോടെ നോക്കി......

"അത്....... എനിക്ക്.......വേറൊരു അപ്പോയ്ന്റ്മെന്റ് ഉണ്ട്.....ഞാൻ വരുമ്പോ വൈകും......"

അവൻ അത്ര വിശ്വാസമില്ലാത്ത പോലെ നോക്കി.....

"എങ്ക ............?"

"കൊഞ്ചം ദൂരെ താൻ....... നാളെ പോകാം......." ഞാൻ വേഗം അകത്തു പോയി ഒരുങ്ങി......എല്ലാരോടും ഈ നുണ തന്നെ ആവർത്തിച്ചു ഇറങ്ങി...വൈധുവിനെയും കിച്ചുനെയും കാണാൻ നിന്നില്ല...... ആദ്യം കണ്ട ഓട്ടോയിൽ ആദ്യം തോന്നിയ സ്ഥലവും പറഞ്ഞു.......ഒരു കോഫിഷോപ്പിൽ ആയിരുന്നു പോയത്..... എന്തിനു ഞാൻ വൈധുവിനോട് കള്ളം പറഞ്ഞു...... ഞാൻ എന്തിനു നീട്ടി വെചു...... ഇന്ന് അല്ലാ എങ്കിൽ നാളെ ...അഡ്വക്കേറ്റ്നെ കാണും.......മാത്രമല്ല വൈധുവിനോട് കള്ളം പറയാൻ പറ്റില്ല...ഇന്ന് തന്നെ വിശ്വസിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല......ഉച്ചവരെ പലതും ഓർഡർ ചെയ്തു സമയം കളഞ്ഞു...... ഓർഡർ ചെയ്ത ഭക്ഷണത്തെ ഒന്നും തൊടാത്ത എന്നെ അവരും സംശയത്തോടെ വീക്ഷിക്കാൻ തുടങ്ങി.....പിന്നെ തിരിച്ചു ബസിൽ കയറി പോകാൻ തോന്നി.....അങ്ങനെ പല ബസുകൾ ഒക്കെ കയറി ക്ഷീണിച്ചു ഞാൻ വീട്ടിൽ എത്തി....

എല്ലാരും സംശയഭാവത്തിൽ എന്ന നോക്കുന്നുണ്ട്..... ആധവിനെ കണ്ടില്ല......വൈധുവിനൊപ്പമായിരിക്കാം.... ഞാൻ തിരിച്ചു മുറിയിൽ വന്നു ...തളർന്നു കിടന്നു...എന്തിനാ ശ്വേതാ നീ ഇന്ന് പോയത്...... എന്തിനു......അയാൾക്ക്‌ മറ്റൊരു പ്രണയം ഇല്ലേ....അയാൾ പോയിക്കോട്ടെ....... ഇത്രയും കാലം നീ കൽപ്പിക്കാത്ത വില ഇന്ന് ഇപ്പൊ എന്തിനു ഈ താലിക്കു കൊടുക്കണം.......

രാത്രി ആരോ വാതിലി മുട്ടുന്നത് കേട്ടാണ് ഞാൻ ഉണർന്നത്......വന്ന കോലാത്തിൽ കിടന്നു ഞാൻ എപ്പോഴോ ഉറങ്ങിയിരിക്കുന്നു......ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നു...... വൈധുവും ആധവുമാണ്......

"ഞാൻ എപ്പോഴേ വിളിക്കുന്നു....അമ്മാ........"

"''അമ്മ വാസ് നോട് വെൽ കണ്ണാ......" വൈദ് എന്നെ സംശയത്തോടെ അടിമുടി നോക്കി അകത്തേക്കു കയറി........ ചുറ്റും നോക്കി......എന്റെ മൊബൈൽ അവിടെ ഇരിപ്പുണ്ട്......പണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ ഞാൻ ആദ്യം മൊബൈൽ എടുത്തു ഒളിച്ചു വെച്ചേനെ.....ഇപ്പോൾ അവൻ അത് എടുക്കുന്നു പോലും ഇല്ലാ......അടഞ്ഞ അദ്ധ്യായം....

"കണ്ണാ.....മോൻ താഴേ പോയി കളിച്ചോ.....?" വൈധുവാണ്...

അവൻ താഴേ പോയി........വൈദ് എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നു.....

"എന്താ പനി ഉണ്ടോ......?"

"നോ......ഹെഡ് എക്ക്......"

"മ്മ്......കുളിച്ചിട്ടു എന്റെ മുറിയിൽ വാ...... നമുക്ക് ഇന്ന് ഒരുമിച്ചു കിടക്കാം......മോനോടൊപ്പം.......ഓർക്കാനിരിക്കട്ടെ അവനും അങ്ങനൊരു ദിവസം........."

അതും പറഞ്ഞു....വൈദ് പുറത്തേക്കു പോയി.......ഞാൻ മരവിച്ചു നിന്നതേയുള്ളൂ...യാന്ത്രികമായി കുളിച്ചു...വേഷം മാറി......അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ട് വൈദുവിന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോയി...... എല്ലാരും ഒരുമിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു......മാമിയോടൊപ്പം അടുക്കളയിൽ സഹായിച്ചു......പിന്നെ മാമി പോയപ്പോൾ ഞാൻ നടന്നു വൈദുവിന്റെ മുറിയിലേക്ക്......ആധവിന് സ്വർഗ്ഗം കിട്ടിയത് പോലായിരുന്നു......ഞങ്ങളെ മാറി മാറി ഉമ്മ വെക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...ഞങ്ങളുടെ നടുക്ക് കിടന്നുകൊണ്ട് കഥ കേട്ടുറങ്ങി......വെളിച്ചം കെടുത്തി എങ്കിലും ഞാൻ ഉറങ്ങിയിരുന്നില്ല...... തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു വൈദുവിന്റെ ഉറക്കം കളയണ്ടല്ലോ എന്ന് കരുതി ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു ബാൽക്കണിയിലേക്കു വന്നു.......

പുറത്തെ ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കി  നിന്നു....... എൻ്റെ ജീവിതത്തിലെ ഓരോ അധ്യായങ്ങളും ഞാൻ ഓർത്തു......ഓരോ അധ്യായവും ഞാൻ ആസ്വദിച്ചിരുന്നു......എന്നാൽ വൈദവ് ....ഞാൻ ആസ്വദിച്ചിരുന്നില്ലാ...ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല...പക്ഷേ എനിക്ക് അവസാനിപ്പിക്കാനും കഴിയുന്നില്ല........

"എന്ന പൊണ്ടാട്ടി....... തൂക്കം വരേലയാ......." വൈദുവിന്റെ ശബ്ദം.....ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല...അവനും എനിക്കൊപ്പം വന്നു നിന്നു.....

"എബി ചാക്കോയും ഭാര്യ സാൻട്ര താരകനെയും കണ്ട ദുഃഖം ആണോ...... മോളെ കാണാത്ത ദുഃഖം ആണോ...... ? "

ഞാൻ അവനെ നോക്കി...ആദ്യമായി എന്നെ അവൻ ഹാക്ക് ചെയ്തതിൽ എനിക്കൊട്ടും ദേഷ്യം തോന്നിയില്ല........." എങ്ങനെയാ നീ ഈ പ്രൊഫഷൻ ചൂസ് ചെയ്തത്..........? ആരെയാ ആദ്യം ഹാക്ക് ചെയ്തത്......."

അവൻ ന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു...പിന്നെ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി........കുറച്ചു നേരത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം....

"നീ ഇപ്പോവും യങ് താൻ.....ഡെഫിനിറ്റിലി സംബഡി വിൽ കം ഇൻടു യുവർ ലൈഫ്......... അപ്പൊ ആധവ് നിനക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടാവും......എനിക്കും അവനെ പിരിയാൻ കഴിയില്ല......സോ.....ഞാൻ അവനെ കൊണ്ട് പോകാം...... അവൾക്കും ബുദ്ധിമുട്ടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.......ഡെഫിനിറ്റിലി നിനക്ക് അവനെ കാണാം........"

എൻ്റെ ഹൃദയം പൊടിയുന്നത് പോലെ........ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എനിക്ക് അവനു കൈകൊടുക്കണം എന്നുണ്ട്...പക്ഷേ...... ......

"ശ്വേതാ....... നിനക്ക് പ്രശ്നം ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ലല്ലോ...... ഈ അഞ്ചു വര്ഷം നമ്മളിൽ ഉണ്ടാകാത്ത സൗഹൃദം ഇനി ചിലപ്പോൾ ഉണ്ടായാലോ.......സൊ...നമുക്ക് സുഹൃത്തുക്കൾ ആയി പിരിയാം......."

ഞാൻ നിശബ്ദം ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു......

"വാ.....ഉറങ്ങാം......" അവൻ എന്നെ കടന്നു പോയി.....

"വൈദു........" ഞാൻ അവൻ്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു നിർത്തി........ ഈ ഒരു നിമിഷം നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ എനിക്ക് വയ്യ.....ഞാൻ ദീർഘനിശ്വാസം എടുത്തു......കണ്ണുകളടച്ചു.....അവൻ എന്നെ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ട്...

"വൈദ്......എനിക്കാകാ ഒരു സെക്കന്റ് ചാൻസ് കൊടുക്ക മുടിയുമാ.........ഒരു ചാൻസ് ...പ്ളീസ്........." ഞാൻ എൻ്റെ ചൂണ്ടു വിരൽ ഉയർത്തി അവനോടു കെഞ്ചി...... കാരണം ഇനിയും നഷ്ടങ്ങൾ ഓർത്തു ഖേദിക്കാൻ എനിക്ക് വയ്യ........ എൻ്റെ ആധവിനെയും അവൻ്റെ അപ്പയെയും നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ എനിക്ക് വയ്യാ.......

"പ്ളീസ് വൈദൂ....സത്യമായിട്ടും നിൻ്റെ ഇഷ്ടം പോലെ....ആഗ്രഹം പോലെ ഞാൻ ജീവിച്ചു കൊള്ളാം........ പ്ളീസ്........"

എന്നും പറഞ്ഞു അവൻ്റെ മാറോടു ചേർന്ന് നിന്ന് കരഞ്ഞു എങ്കിലും......വൈധവ് മൗനമായിരുന്നു...അവൻ എന്നെ തഴുകിയിരുന്നില്ല... ഞാൻ പെട്ടന്ന് ദൂരേക്ക് മാറി.......

അവൻ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...അത്ഭുതത്തോടെ........ഞാൻ വേഗം തിരിച്ചു മുറിയിലേക്ക് വന്നു....... ആദവിനൊപ്പം കിടന്നു....... വൈദുവിന്റെ മൗനം എനിക്കുള്ള ഉത്തരമായിരുന്നു....വൈകിപ്പോയി ശ്വേതാ.......ഞാൻ നിശബ്ദം തേങ്ങി...കണ്ണുകൾ അടച്ചു.......വൈദ് മുറിയിലേക്ക് വരുന്ന ശബ്ദം ഞാൻ കേട്ടിരുന്നു......ഞാൻ കണ്ണുകൾ ഇറുകെ അടച്ചു.....ചുവരിലേക്കു ചരിഞ്ഞു കിടന്നു.

എന്നാൽ ഞാൻ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ എന്റൊപ്പം അവൻ വന്നു കട്ടിലിൽ കിടന്നു......ഒരു കൈകൊണ്ടു എന്നെ അവനിലേക്ക്‌ ചേർത്ത് പിടിച്ചു....എന്റെ പിന്കഴുത്തിൽ അവന്റെ നിശ്വാസം അടിച്ചു...എന്റെ ചെവിയോരം പറഞ്ഞു.......

"ഉണക്കാകെ കഡൈസി ചാൻസ് താൻ കൊടുക്ക പോരേയ്ൻ......ദി ലിസ്റ് ചാൻസ്.......ഇനിയും എന്നെ സ്നേഹിച്ചില്ല എങ്കിൽ കൊന്നിടുവേൻ.....പുറമ്പോക്കു........"

ഞാൻ ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി......ഞാൻ പൊട്ടി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർന്നു......

അവനും എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരുന്നു ശക്തമായി...... അവന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു.........ഒരുപാട് നേരത്തെ കരച്ചിലിനൊടുവിൽ അവൻ എന്റെ ചെവിയോരം പറഞ്ഞു........"ഞാൻ ആദ്യം ഹാക്ക് ചെയ്തത് ഉന്നൈ താൻ.......നിന്റെ ആദ്യ പ്രണയത്തെ....പ്ലസ് ടു..... ന്യാപകം ഇറുക്കാ........"

എൻ്റെ അസുരൻ്റെ കണ്ണുകളിലെ പ്രണയവും കുസൃതിയും എൻ്റെ ഓർമകളെ മായിച്ചു കളയാൻ മാത്രം കെൽപ്പുള്ളതായിരുന്നു........ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ കാമം ഇല്ലാതെ പ്രണയം നിറഞ്ഞ രാത്രികളുടെ ആരംഭമായിരുന്നു അന്ന്........ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു തീവ്ര പ്രണയം അത് എന്നും പൂവണിയുക തന്നെ ചെയ്യും..........എൻ്റെ അസുരൻ്റെ പ്രണയം പോലെ...... ഞാനറിയാതെ എന്നെ പ്രണയിച്ച അസുരൻ...... ഒരിക്കൽ പോലും ഞാൻ പ്രണയിക്കാത്ത അസുരനോട്...ഞാൻ വെറുത്തിരുന്നവനോട്.......ഞാൻ ഇന്ന് അടിമ പെട്ടിരിക്കുന്നു...അവൻ്റെ പ്രണയത്താൽ.........ഇങ്ങനെ തിരിച്ചും പ്രണയിക്കാൻ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത് സാൻട്രയാണ്........അവളുടെ എബിച്ചനാണ്..........

ഭാഗം 46  (LAST PART)

#തൈരും_ബീഫും

എൻ്റെ അസുരൻ്റെ കണ്ണുകളിലെ പ്രണയവും കുസൃതിയും എൻ്റെ ഓർമകളെ മായിച്ചു കളയാൻ മാത്രം കെൽപ്പുള്ളതായിരുന്നു........ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ കാമം ഇല്ലാതെ പ്രണയം നിറഞ്ഞ രാത്രികളുടെ ആരംഭമായിരുന്നു അന്ന്........ഞാൻ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു തീവ്ര പ്രണയം അത് എന്നും പൂവണിയുക തന്നെ ചെയ്യും..........എൻ്റെ അസുരൻ്റെ പ്രണയം പോലെ...... ഞാനറിയാതെ എന്നെ പ്രണയിച്ച അസുരൻ...... ഒരിക്കൽ പോലും ഞാൻ പ്രണയിക്കാത്ത അസുരനോട്...ഞാൻ വെറുത്തിരുന്നവനോട്.......ഞാൻ ഇന്ന് അടിമ പെട്ടിരിക്കുന്നു...അവൻ്റെ പ്രണയത്താൽ.........ഇങ്ങനെ തിരിച്ചും പ്രണയിക്കാൻ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത് സാൻട്രയാണ്........അവളുടെ എബിച്ചനാണ്..........

രാവിലെ കണ്ണുതുറന്ന ആധവിന് ഞങ്ങൾ ചേർന്ന് കിടന്നുറങ്ങുന്നത് ഒരു അത്ഭുതമായിരുന്നു...അവൻ്റെ കണ്ണുകളിൽ അത് തെളിഞ്ഞിരുന്നു......ഒരുപാട് സന്തോഷത്തോടെ അവനും ഞങ്ങൾക്കൊപ്പം ചേർന്നു..... ഞങ്ങളിലെ മാറ്റം എല്ലാപേരിലും സന്തോഷം നിറച്ചു...... എന്നാലും മറ്റൊരാളുടെ പ്രണയത്തിന്മേലെ ആണോ ഞാൻ വീണ്ടും ജീവിതം കെട്ടി പടുക്കുന്നതു എന്ന ചിന്ത എന്നിൽ ഒരു ആശങ്കയ്ക്ക് കാരണമായി..... ഒരിക്കൽ ഞാൻ വൈധുവിനോട് പങ്കു വെച്ചിരുന്നു......അന്ന് അവൻ്റെ മറുപടി ഇതായിരുന്നു.......

"അവൾക്കെന്നോട് അങ്ങനെ എന്തോ ഉണ്ടായിരുന്നു......പക്ഷേ ഞാൻ അവൾക്കുള്ള മറുപടി അന്നേ കൊടുത്തിരുന്നു.......... നിനക്കറിയോ ചില വ്യെക്തകൾക്കു ചില  ബലഹീനതകൾ ഉണ്ട്......ചിലർക്ക് ഒരാളെ മാത്രമേ പ്രണയിക്കാൻ കഴിയുള്ളൂ...... അതിനെ നമ്മൾ പല പേരിട്ടു വിളിക്കും.......അഡിക്ക്ഷൻ ഒബ്സഷൻ.......വട്ട് ......ഭ്രാന്തു......അതാണ് ശെരിക്കും ഭ്രാന്തു ...... ചതിക്കും എന്നുറപ്പുണ്ടായിട്ടും ചില പുരുഷന്മാരെ സ്ത്രീകൾ പ്രണയിക്കുന്നില്ലേ.......പുരുഷന്മാരും അതേ.....അവരും വഞ്ചിക്കപ്പെടുന്നു.....അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്....അവർക്കു മറ്റൊരാളെ പ്രണയിക്കാൻ കഴിയാത്തതു കൊണ്ട്...എന്നെപോലെ "

"......നാടിനെ പറ്റി ചിന്തിക്കുമ്പോ എപ്പോഴും മനസ്സിൽ വന്നിരുന്ന ഒരു രൂപം...എപ്പോഴും കില് കിലാന്നു വർത്തമാനം പറഞ്ഞും എല്ലാപേരുടെയും മഹാലക്ഷ്മി ആയിരുന്ന നിന്റെ മുഖം......കുട്ടിക്കാലത്തു കണ്ട നിന്നെ കാണാൻ ഞാൻ നാട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ നീ നല്ല അസ്സല് പ്രണയരോഗിയായ ശ്വേതാ അയ്യർ

ആയി മാറി കഴിഞ്ഞിരുന്നു."

വൈധവ് ഒന്ന് നിർത്തി.....എനിക്കഭിമുഖമായി വന്നു......

"എനിക്കറിയാമായിരുന്നു ശ്വേതാ...... നീ അത്ര പെർഫെക്റ്റ് ഒന്നുമല്ലാ എന്ന്...... എല്ലാം അറിയാമായിരുന്നിട്ടും എനിക്ക് നിന്നെ താലി കെട്ടാൻ തോന്നിയുള്ളൂ.നിനക്ക് എന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ

കഴിയില്ലാ എന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു....എന്നിട്ടും......ബികോസ് യൂ ആർ മൈ മാഡ്‌നെസ്സ് വീൿനെസ്സ് വിച്ച് ഐ ഹേറ്റ് മോസ്റ്റ് ......." അവൻ കടലിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു..... ഞാൻ അസുരനെ എൻ്റെ നേത്രങ്ങളാൽ ഒപ്പി എടുക്കുകയായിരുന്നു.... ഇത്രയും കാലം ഇവനിൽ ഞാൻ ഈ പ്രണയം കണ്ടിരുന്നില്ലല്ലോ.... ഇന്ന് അങ്ങനല്ല...... അസുരനിലെ പ്രണയം പുറത്തേക്കു ഒഴുകുന്നു.......

അവൻ വീണ്ടും തുടർന്നു.....

".. പിരിയാൻ തീരുമാനിക്കുമ്പോഴും മറ്റൊരു ജീവിതം ഒന്നും ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല...... എന്നാലും ചിലപ്പോൾ എന്നെങ്കിലും എനിക്ക് കഴിഞ്ഞാലോ എന്ന് തോന്നിയിരുന്നു........."

പിന്നെ എന്നെ നോക്കി ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു......."നീ അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഐ ആം സർപ്രൈസ്ഡ്...... എന്നിൽ നിന്നും എത്രയും പെട്ടന്ന് നീ ഓടി രക്ഷപ്പെടും എന്നാ വിചാരിച്ചതു......."

ഞാൻ ആ മണല്പരപ്പിൽ ഇരുന്നു...അവനു നേരെ കൈനീട്ടി.........ഒപ്പം അവനും ഇരുന്നു.....

"ഞാൻ സ്വയം കൂടുതൽ മെച്ചപ്പെടുത്താം....ഞാൻ ശ്രമിക്കാം വൈദു.......പെർഫെക്റ്റ് ആവാൻ ഐ വിൽ ട്രൈ....." ഞാൻ ആത്മാർത്ഥമായി പറഞ്ഞതായിരുന്നു.....

അവൻ എന്നെ നോക്കി ചിരിയോടെ ...ആ കണ്ണുകൾ എന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് ഇറങ്ങി ചെന്നു...ആദ്യമായി....

"ഞാനും ട്രൈ ചെയ്യാം......പെർഫെക്റ്റ് ആവാൻ....... ....." എന്നെ നോക്കി കുസൃതിയോടെ പറയുന്ന വൈദു.....

ഞാൻ അവന്റെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു..... ചെറു ചിരിയോടെ...

"ആ പിന്നേ...ഞാൻ അത്ര പ്രണയരോഗി ഒന്നുമല്ല .....പ്ലസ് ടുവിൽ രണ്ടു.....പിന്നെ ..........പിന്നെ സാൻഡിയുടെ എബിച്ചനും......അത്രേയുള്ളു......"

അവൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു....ആദ്യമായി.......ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ അവനെ നോക്കി.....

.... ചക്രവാളത്തിലേക്ക് സൂര്യൻ മറഞ്ഞതുപോലൂം ചിരിയോടായിരുന്നു...... ജീവിതത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ അവസരം അതും എന്നും അമൂല്യമാണ്....എന്നും കാത്തു സൂക്ഷിക്കേണ്ടത്.....ചിലപ്പോൾ ഈ അവസരമായിരിക്കാം ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും മനോഹരം....

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

"ഈവ..... എങ്ങോട്ടാ ഈ ചെക്കന്മാരെയും കൊണ്ട്.......?." മൂന്നും പെട്ടന്ന് നിന്നു. ഈവ മുന്നിലും പിന്നിലായി മാത്തനും ജോപ്പനും.

"മമ്മാ ഞങ്ങൾ റബ്ബർ കാടിലേക്കാ....... " ഈവയാണ്.....

"എന്നാത്തിനാ ഇപ്പൊ പോവുന്നെ....... ഈ ചെക്കെന്മാര് ഓടും.....നീയും വീഴും....." അവധി തുടങ്ങിയതിൽ പിന്നെ സ്ഥിരം പരുപാടിയാ......

"അവന്മാർ ഓടുകേല മമ്മാ......ഡാ നീയൊക്കെ ഓടുമോ.......?" ഈവ ഒന്ന് ഭയപ്പെടുത്തുന്ന പോലെ ജോപ്പനെയും മാത്തനെയും നോക്കുന്നു......അഭിനയമാണ് എന്ന് തോന്നുകയേയില്ല.....

"ഞങ്ങൾ ഓടുകേല ഇച്ചേച്ചി..... " രണ്ടും പറയുവാ.....എന്നിട്ടു റബ്ബർ കാട്ടിലോട്ടു ഒറ്റ ഓട്ടം......പുറകേ ഈവയും.....കയ്യിലിരുന്ന സ്പൂണും ഏപ്രണുമായി ഞാനും...ഇതാണ് അവധിക്കാലത്തെ സ്ഥിരം പരുപാടി.....അവധി തുടങ്ങിയിട്ട് ഒരാഴ്ച പോലും ആയിട്ടില്ല.....പത്തു വയസ്സുകാരി ഈവയും നാല് വയസ്സുകാരന്മാരായ ജോപ്പനും മാത്തനുമായി അടിച്ചു പൊളിക്കുവാണ്. ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഒരു മാസം അവധി എടുത്തു.......ഇല്ലാ എങ്കിൽ മോളി ആന്റി ഇവിടത്തെ ഭിത്തിയിൽ പടമായി മാറും....

വൈകിട്ട് എബിച്ചൻ എത്തുമ്പോൾ പിന്നെ മേളമായി...... കൊച്ചുങ്ങൾ ഏതാ അപ്പൻ ഏതാ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുകേല......ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഞങ്ങൾ മുൻവശത്തെ പുൽമേടയിൽ അടുപ്പു കൂട്ടും....ചിക്കൻ ഗ്രില്ലിങ്ങും മറ്റുമായി കൂടും....എബിച്ചനും മക്കളും മോളിആന്റിയും ജോസഫ് അങ്കിളും അന്നമ്മച്ചിയും....ഇപ്പൊ അവരുടെ മോനും വരാറുണ്ട്.... എല്ലാരും ആ മുറ്റത്തു കൊച്ചു വർത്തനങ്ങളും കളിയുമായി കൂടും......നേരം പോകും തോറും ഹരം കൂടി വരും എല്ലാർക്കും....ഈവയാണ് താരം...ഡാൻസും പാട്ടും.....ചെക്കെന്മാരും കട്ടക്ക് കൂടെ ഉണ്ടാവും.....എബിയും അതെ......ആ മേളം

കണ്ടത്കൊണ്ട് ഞാൻ ആ കല്ലുബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കും......പണ്ട് അപ്പനൊപ്പം ഇരുന്ന അതേ ബെഞ്ചിൽ....മേലോട്ടു നോക്കുമ്പോൾ ആ റബ്ബർ മരത്തിനപ്പുറം രണ്ടു നക്ഷത്രങ്ങൾ ചിമ്മാറുണ്ട്..... ഞാൻ അവരെ നോക്കി ഇരിക്കാറുണ്ട്......

"അപ്പാ.....അപ്പന്റെ സാൻഡി ഒറ്റയ്ക്കല്ലാ...എൻ്റെ എബിചൻ ഉണ്ട് അപ്പ...... എൻ്റെ മാത്രം എബിച്ചൻ."... "

അങ്ങനെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു നക്ഷത്രങ്ങൾ നോക്കി ഇരിക്കുമ്പോൾ എബിച്ചാണ് വന്നു എന്നോട് ചേർന്നിരുന്നു......ഒരു കൈകൊണ്ട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു......

"എന്നതാ അപ്പനും മോളും സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞില്ലേ......" ആ നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കി എബിചൻ ചോദിച്ചു....

ഞാൻ അവനെ നോക്കി......കാറ്റത്തും പാറി കണ്ണിൽ വീഴുന്ന അവന്റെ മുടി മാടി ഒതുക്കി കൊണ്ട് ഞാൻ അവനോടു ചേർന്ന് ഇരുന്നു... എനിക്ക് ഒരു കുസൃതി തോന്നി.......

"ഞാൻ അപ്പനോട് പറയുവായിരുന്നു...... ഈ എബിച്ചനും മക്കളും എന്നെ വട്ടു പിടിപ്പിക്കുവാ.....അതുകൊണ്ടു ഞാനും കൂടെ അങ്ങോട്ട് വന്നോ........." പറഞ്ഞവസാനിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല ചേർത്തുപിടിച്ചു ആ കരങ്ങൾ തന്നെ എന്റെ വയറിനെ പിച്ചി...നല്ല വേദനയോടെ ഞാൻ അവനു ഒറ്റ തല്ലു കൊടുത്തു......എവിടെ ഒരു അനക്കവും ഇല്ല......

"വിടെടാ കാട്ടു മാക്ക വേദനിക്കുന്നു......."

"ഇനി ഇങ്ങനെ പറയോ........?"

"ഇല്ലാന്നേ......" അപ്പോഴേക്കും വിട്ടു......ഞാൻ വേദനയോടെ പിച്ചിയ ഭാഗം തടവി.....

"ഡീ.....അമ്മത്താറാവേ ...ഇമ്മാതിരി വർത്തമാനം ഒക്കെ ഇന്ന് നിർത്തിക്കോ......."

പിണക്കത്തോടെ അപ്പുറം തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്ന എബിച്ചൻ്റെ മുതുകിൽ ചാരി ഞാൻ അവൻ്റെ വയറിൽ കൂടെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു........

"തമാശ പറഞ്ഞത് അല്ലേടാ......നീ ഇല്ലാണ്ട് ഞാൻ പോവുകേലാ.....നീ ചുമച്ചു...കഫവും തുപ്പി അവസാനം പള്ളിയിൽ നിന്ന് ആളെകൊണ്ട് വന്നു അന്ത്യകൂദാശയും തന്നു നീ അങ്ങ് പോവുമ്പോ ഉടനെ ഒരു കാർഡിയാക് അറസ്റ്റ് വന്നു ഞാൻ കുഴഞ്ഞു വീണു മരിക്കും......എന്താ പോരെ."

അവൻ പകച്ചു പണ്ടാരമടങ്ങി എന്നെ തിരിഞ്ഞു ദയനീയമായി നോക്കി.....

"കർത്താവേ ഈ താറാകുഞ്ഞുങ്ങളുട കൂടെ കൂടി ഇവളുടെ പിരി പോയോ......."

അവന്റെ ആകാശത്തു നോക്കിയുള്ള വർത്തമാനം കേട്ട് ഞാൻ പൊട്ടി ചിരിച്ചു....ഉടനെ ഈവയും ചെക്കന്മാരും എത്തി....എന്തിനാ മമ്മ ചിരിച്ചേ എന്നും ചോദിച്ചു ....ഞാൻ എബിയെ നോക്കി...അവൻ എന്നെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി...പിന്നെ എന്തെക്കെയോ പറഞ്ഞു വിഷയം മാറ്റി......ഈവ വന്നു എന്റെ മടിയിൽ തല വെച്ച് കിടന്നു...... അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു വാട്ടം പോലെ......

"ഈവ...എന്നാ മോൾക്ക് സുഖമില്ലേ?"

" ഒന്നുമില്ല മമ്മ...... ഉറക്കം വരുന്നു അത്രേയുള്ളു......."

"ആണോ.....എന്ന നമുക്കു ഇപ്പൊ ഉറങ്ങാട്ടോ.......വെറുതെ മഞ്ഞു കൊള്ളേണ്ട......." അവൾ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു എന്റെ വയറിൽ മുഖം പൊത്തി കിടന്നു...ഞാൻ അവളുടെ നെറുകയിൽ തലോടി.....

"എന്നാ പിന്നെ നമുക്ക് കയറാം..... .. എബിച്ചാ......"

"ആ....എന്നാ പിന്നെ നീ മോനെ കൊണ്ട് പൊയ്ക്കോ..ഞാൻ ഇവിടെ ക്ലീൻ ചെയ്തിട്ട് വരാം......"

എബിയുടെ മടിയിൽ കിടന്നു ഉറങ്ങുന്ന ജോപ്പനെയും എടുത്തു ഞാൻ നടന്നു...മാത്തൻ നേരത്തെ മോളി ആന്റിയോടൊപ്പം ഉറങ്ങാൻ പോയി.....

"ഈവ വാ മോളെ......മഞ്ഞു കൊള്ളേണ്ട......"

"ഞാൻ അപ്പായോടൊപ്പം വരാം മമ്മ......"

എബിച്ചൻ തീ കെടുത്തുകയും ചുറ്റും വൃത്തിയാക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.... ഈവയും ഒപ്പം കൂടി....... എന്നാലും അവൾ നിശബ്ധയായിരുന്നു..

ഞാൻ അവളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു......ഈവ അവൾ കുറച്ചുകൂടെ പക്വത വന്നിരിക്കുന്നു..ഒരു

പത്തു വയസ്സിനപ്പുറം പക്വത...എന്നാലും കുറുമ്പും വാചകവും അതുപോലെ.......ഇന്ന് എന്താ മൗനം.....

"ഈവ്സ്...എന്നതാ ആലോചിക്കുന്നേ........"

അവൾ എന്നെ നോക്കി........കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞു വരുന്നു.....

ഞാൻ അവളെ ചേർത്തു് പിടിച്ചു...."എന്നതാ മോളേ....."

അവൾ നെഞ്ചോരം ചേർന്ന് നിന്ന് കരഞ്ഞു.....

"അപ്പായി........ ഞാൻ ......ഇനി സൺ‌ഡേ സ്കൂളിൽ പോവില്ല........പള്ളിയിലെ വെക്കേഷൻ ക്ലാസ്സിൽ പോവില്ല........"

"അത് എന്നാ...........?"

"അത് ജെറോമും മറ്റു ചിലരൊക്കെ പറയുന്നു ഞാൻ മമ്മയുടെ മോളല്ലാന്നു......"

ഞാൻ ഏറെ ഭയന്നിരുന്ന നിമിഷം........പക്ഷേ ഇത്ര പെട്ടന്നു ഇങ്ങനെ അവളറിയും എന്ന് കരുതിയില്ല......

"ഈവാ....... മോൾക്ക് അങ്ങനെ തോന്നുന്നുണ്ടോ....?"

അവൾ കരിച്ചിനിടയിലും ഇല്ലാ എന്ന് തലയാട്ടി.....

" ഇല്ലാ......എന്നെയാ മമ്മയ്ക്കു ഏറ്റവും ഇഷ്ടം.....ജോപ്പനെക്കാളും മാത്തനെക്കാളും...എന്ത് വാങ്ങിയാലും ആദ്യം എനിക്കാ തരുന്നേ... എനിക്ക് പനി വന്നാൽപോലും എന്റെ അടുത്ത് നിന്നും മാറുകേല..പനി വരാൻ എനിക്കെന്തു കൊതിയാണ് എന്നോ....... എൻ്റെ മമ്മയാ അപ്പായീ........" അവൾ പൊട്ടി പൊട്ടി കരഞ്ഞു...... എന്റെയും കണ്ണ് നിറഞ്ഞു എങ്കിലും ഒരു പുഞ്ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു.....എൻ്റെ സാന്ഡിയിലെ അമ്മയെ ഓർത്തു.

"ഈവാ....അപ്പായി ഒരു കഥ പറയാം... ഒരിടത്തു ഒരു പെൺകുട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു.അവൾ ഒരു വലിയ കോട്ടയിലാണ് താമസിച്ചിരുന്നത്....അവൾക്കു അപ്പൻ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.....പിന്നെ ഒരു കളി കൂട്ടുകാരനും..... മറ്റാർക്കും അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ അത്രയും പ്രാധാന്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.പെട്ടന്നു അവളുടെ അപ്പൻ മരിച്ചു പോയി...ആ വലിയ കോട്ടയിൽ അവൾ ഒറ്റയ്ക്കായി.....കളി കൂട്ടുകാരൻ അവളെയും മറന്നു മറ്റൊരു കൂട്ടുകാരിയോടൊപ്പം കൂടി...കാരണം അവൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ അവൻ അവൾക്ക് അത്രയ്ക്ക് പ്രാധാന്യം കൊടുത്തിരുന്നില്ല.....അവൾ അവനെ തിരിച്ചു വിളിച്ചും ഇല്ലാ......അവൾ ഒറ്റയ്ക്ക് ആ കോട്ടയിൽ ജീവിച്ചു....ആരോടും പരാതിയില്ലാതെ...രാത്രികളിൽ അവൾക്കു ഭയം തോന്നി....ഒറ്റയ്ക്കുള്ള പകലുകളിൽ അവൾക്കു ഉറക്കെ ഉറക്കെ കരയാൻ തോന്നി......എന്നാൽ ഒരിക്കലും അവൾ അവനെ വിളിച്ചില്ല..... ദൈവത്തിനു അവളെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല......അതിനാൽ ദൈവം അവനു ഒരു കുഞ്ഞു മാലാഖയെ കൊടുത്തു.....അവനു മാറാത്ത അതി ഭയങ്കരമായ ദിനം കൊടുത്തു......അവൻ്റെ കൂട്ടുകാരി അവനെയും ആ മാലാഖക്കുഞ്ഞിനെയും ഈ കോട്ടയിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയി.....കാരണം അവൾക്കു ഇവർ ഒരു ഭാരമായിരുന്നു.....എന്നാൽ ഈ കോട്ടയിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടു കരഞ്ഞു തളർന്നു ജീവിച്ചവൾക്കു അവളുടെ രാത്രികളുടെ അന്തകാരത്തിലേക്കു ഒരു കുഞ്ഞു മെഴുകുതിരി വെട്ടമായിരുന്നു ആ കുഞ്ഞു മാലാഖ.....അവളുടെ ഏകാന്തമായ ഈ കോട്ട വാതിൽക്കൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ആ കുഞ്ഞു മാലാഖയും ദീനക്കാരനായ അപ്പനും അവളുടെ ജീവിതത്തിലെ തിരിനാളമായിരുന്നു......ആ ഇത്തിരി വെട്ടത്തെ അവൾ കെടാതെ ഊതി ഊതി....ഇന്ന് ആ കോട്ട മുഴുവൻ

പ്രകാശത്തിലാണ്...........ആ കുഞ്ഞു മാലാഖയുടെ ഇത്തിരി വെട്ടം പകർന്ന പ്രകാശത്തിൽ ആ കോട്ട ഇന്ന് ജ്വലിക്കുന്നു.....ഏറ്റവും മനോഹരമായി........" ഞാൻ ഒന്ന് നിർത്തി......ഈവ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ എന്നെ നോക്കുന്നു...ആ മുഖത്തു സന്തോഷം ഉണ്ട്.....

"എൻ്റെ ഈവയാണ് ആ കുഞ്ഞു മാലാഖ.......ഇതാണ് ആ കോട്ട.......ദോ.....ആ നിൽക്കുന്നതാണ് ആ പെൺകുട്ടി......."

ഈവ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി..... അപ്പോൾ മാത്രമാണ് അവൾക്കു പുറകിൽ നിൽക്കുന്ന സാൻഡിയെ അവൾ കണ്ടത്.......നിറകണ്ണുകളോടെ അവളെയും എന്നെയും മാറി മാറി നോക്കി നിൽക്കുന്ന സാൻഡി...ഈവ ഓടി ചെന്ന് സാൻഡിയെ കെട്ടിപിടിച്ചു .....

"യു ആർ ഓസ്‌മോ മമ്മ .......ഓസ്‌മോ ആസ് ആൽവേസ്......"

എന്നും പറഞ്ഞു എന്നെ ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടുന്ന ഈവ.......ഒരു 'അമ്മ എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ സംതൃപ്‌തമായ നിമിഷം.......ഇതാണ്.......ഒപ്പം ഈ കാര്യം ഏറ്റവും മനോഹരമായി എൻ്റെ ഈവയ്ക്കു പറഞ്ഞു കൊടുത്ത എബിച്ചാനോട് ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും അടിമപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു......ഒരിക്കലും ഒരു മോചനം ആഗ്രഹിക്കാതെ....... ഞാൻ അവനെ നോക്കി......എന്നെയും മോളെയും നോക്കി ചിരിയോടെ നടന്നു വരുന്നു ഞങ്ങൾക്ക് അരികിലേക്ക്...അവൻ ഞങ്ങളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.......

"നൗ ഐ ഫീൽ കംപ്ലീറ്റഡ്....."

"അയ്യടാ അപ്പായീ.....അപ്പൊ എൻ്റെ ചെക്കെന്മാര് വേണ്ടേ.......കൊള്ളാല്ലോ അപ്പായീ..നാളെ നേരം വെളുത്തോട്ടെ......അവന്മാരെ ഞാൻ പിരി കയറ്റുന്നുണ്ട്......" ഈവയാണ്.....ആ സംസാരം ഞങ്ങളിൽ ഒരു കൂട്ട ചിരിക്കു വഴിമാറി.....

എൻ്റെ സാൻഡിയെയും മോളെയും ഇരു കൈകളിൽ ചേർത്ത് ഞാൻ വീടിനുള്ളിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ ഞാൻ ആ റബ്ബർ മരത്തിനപ്പുറം മിന്നുന്ന ആ നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കാൻ മറന്നില്ല.....

അവർ ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി..........അനുഗ്രഹം പോലെ...അവരുടെ ആനന്ദം പോലെ......

🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷

"ഡാ...എബിച്ചാ.....നിൻ്റെ കോൺഫെറെൻസിനു ഞാൻ എന്നാത്തിനാ വരുന്നേ......"

ഉടുപ്പുകൾ എടുത്തു ബാഗിൽ വെക്കുന്നതിനു ഇടയിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു....അവൻ ലാപ്പിൽ എന്തെക്കെയോ ചെയ്യുന്നുണ്ട്.....ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും കാൾസ് വരുന്നുണ്ട്.....

"എബിച്ചാ....... "

"എന്നാടീ ..... ഞാൻ പണി ചെയ്യുന്നേ കാണുന്നില്ലേ ......." ഗൗരവം...ഞാൻ പതുക്കെ ചെന്ന് മടിയിൽ ഇരുന്നു.....എന്നെ ദേഷ്യത്തിൽ നോക്കുന്നുണ്ട്.....

"ഞാൻ എന്നാത്തിനാ ഈ മക്കളെയും കളഞ്ഞിട്ടു വരുന്നേ....നീ പോയിട്ട് വേഗം ഇങ്ങു വന്നാൽ പോരേ .......?" ഞാൻ അവനെ നോക്കി ചോദിച്ചു.

"അത് നിനക്കും നല്ലതാ..കുറച്ചു അപ്ഡേറ്റഡ് ആവണ്ടേ......?..എം.ഡി എടുക്കാൻ പറഞ്ഞാലോ കേൾക്കില്ല......എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ ഒരു അമ്മത്താറാവു ആയി ഈ ഇട്ടാവട്ടത്തു കിടന്നു കറങ്ങിയാൽ മതിയോ......?"

തുടങ്ങി മോട്ടിവേഷൻ....ഈശോയേ ദിവസം കഴിയും തോറും ഇവൻ അപ്പനെക്കാളും അപ്പുറമായി വരുവാ......ഞാൻ നിസ്സഹയാതയോടെ നോക്കി....

"എന്നാലേ എബിച്ചാ....നമുക്ക് മക്കളെയും മോളി ആന്റിയെയും കൊണ്ട് പോയാലോ..... അപ്പൊ എനിക്ക് ഒരു ടെന്ഷനുമില്ല......നല്ലതല്ലേ ......."

അവന്റെ മുഖത്തു ഗൗരവം മാറി കലിപ്പ് നിറയുന്നുണ്ട്......എന്നിട്ടു പുച്ഛം വാരി വിതറി പറഞ്ഞു......

"എന്നാപ്പിന്നെ അന്നമ്മച്ചിയെയും ജോസെഫേട്ടനെയും അവരുടെ മോനെയും ഭാര്യയും കൂടെ കൊണ്ട് പോകാം.......എന്നാ....."

ഞാൻ ദേഷ്യത്തിൽ അവനു ഒരു പിച്ച് വെച്ച് കൊടുത്തത്തിട്ടു എഴുന്നേറ്റു പോയി ബാഗ് പാക്ക് ചെയ്തു....ഒരു ഹോം നേഴ്‌സ്‌ വന്നിട്ടുണ്ട്...പരിചയമുള്ളവരാ....മക്കൾക്ക് ചെറിയ ദുഃഖം ഒക്കെ ഉണ്ട്...പിന്നെ അന്നമ്മച്ചിയും ജോസെഫേട്ടനും അവരുടെ കൊച്ചുമോളും കൂടിയുള്ളതു കൊണ്ട് വലിയ കുഴപ്പം ഇല്ലാ.....

ഈവയ്ക്കും കുറച്ചു വിഷമം ഉണ്ടെങ്കിലും ...

"മമ്മ അടിച്ചുപൊളിച്ചിട്ടു വായോ .......ഞാൻ എല്ലാരേയും നോക്കിക്കൊള്ളാം....." വലിയ ഉശിരിൽ പറഞ്ഞിട്ട് നിൽപ്പുണ്ട്.....

"ഉവ്വ് ......ഇവളെ നോക്കാൻ ഞാൻ പുറത്തു നിന്ന് ആളെ വിളിക്കേണ്ടി വരും.......എന്നാ തോന്നുന്നേ ......."

മോളി ആന്റിയും അതേ ഊർജ്ജത്തിൽ നിൽപ്പുണ്ട്......ഈവ പുള്ളിക്കാരിയെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കുത്തി......

"അമ്മച്ചിയെ നോക്കാനാ മമ്മ ഹോംനഴ്സിനെ വെച്ചേ ....ഓൾഡ് ലേഡി അല്ലേ ........"

"ആരാടീ ഓൾഡ് ലേഡി........" രണ്ടും തുടങ്ങിയില്ല അങ്കം.....ഒടുവിൽ എബി വന്നു മമ്മയെ സമാധാനപ്പെടുത്തി......

തൊഴുതു കൊണ്ട് രണ്ടാളോടും പറഞ്ഞു......"ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു വരുന്നത് വരെ ഒന്ന് ക്ഷെമിക്കു രണ്ടും........"

"ഇച്ചേച്ചി പാവമാണ്....അമ്മച്ചിയാ പൊബ്ലെം........." മാത്തനാണെ ......

"അയ്യടാ അമ്മച്ചിയാ പാവം ഇച്ചേച്ചിയാ പൊബ്ലെം....." ജോപ്പനാണേ ...

"കർത്താവേ ഗ്രൂപ്പിസം ......" എബി ദയനീയമായി എന്നെ നോക്കി......എന്നോട് ചെവിയിലായി പറഞ്ഞു......

"അടുത്ത അടിക്കു മുന്നേ നമുക്ക് ഇറങ്ങാം സാൻഡി......."

അങ്ങനെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി ഫ്ലൈറ്റിൽ ഡൽഹിയിൽ എത്തി...... യാത്രയിൽ മൊത്തം ഈവയും ജോപ്പനും മാത്തനും ആന്റിയും എന്താവും എന്ന ആശങ്കയുണ്ടായിരുന്നു......എബിച്ചാനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്നെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടി...

"ഡീ അമ്മത്താറാവേ നീ ആ പിള്ളേർക്ക് ഒന്ന് സ്പേസ് കൊടുക്ക്...അവരും ഒറ്റയ്ക്ക് എല്ലാം ഹാൻഡിൽ ചെയ്തു ശീലിക്കട്ടെ ...ഒരാഴ്ചത്തെ കാര്യമല്ലേ ......."

"എന്നതാ ഒരാഴ്ചയോ..... മൂന്ന് നാല് ദിവസം എന്നല്ലേ പറഞ്ഞെ......" ഞാൻ ഞെട്ടി ചോദിച്ചു...അപ്പോഴേക്കും ഒരു കള്ള ലെക്ഷണം അവൻ്റെ മുഖത്ത് മിന്നി മാഞ്ഞുവോ.....പെട്ടന്ന് ഒരു മാഗസിൻ എടുത്തു വായന തന്നെ...ഡൽഹി എയർപോർട്ട് എത്തീട്ടും അവന്റെ മുഖത്ത് നല്ല കള്ള ലക്ഷണം ഉണ്ട്.....പുറത്തു ഇറങ്ങിയ ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി.....ഡേവിസും ഭാര്യയും നിൽക്കുന്നു.....

"വെൽക്കം സാന്ട്രാ ....." ഞാൻ സംശയത്തോടെ കൈനീട്ടി...

"സാന്ട്രായിക്ക്‌ ഇപ്പോഴും ഒന്നും മനസ്സിലായിട്ടില്ല്യാ...ല്ലേ ....." എന്നെ നോക്കി ഡേവിസ് എബിയോടായി ചോദിച്ചു...പിന്നെ അത് ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയായി മാറി......എബി പൊട്ടി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എൻ്റെ നെറ്റിയിൽ നെറ്റി മുട്ടിച്ചു......

"കോട്ടയവും മുണ്ടയ്ക്കയവും വാഗ്മണും മൂന്നാറും ഒക്കെ കണ്ടാൽ മതിയോ.......നമുക്ക് ഹിമാലയം കാണണ്ടേ സാൻഡ്ര തരകൻ...... "

"എന്നതാ........?" ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി....

"എല്ലാം സെറ്റ് ആണ് മോളെ..... നമുക്ക് ബസിലും ട്രെയിനിലും നടന്നും കുറച്ചു ബൈക്കിലും ഒക്കെ ആയി അങ്ങ് പോവാന്നെ........."

കർത്താവേ.......എന്റെ ശ്വാസം മൊത്തം പോയി......ഇതിനാണോ ഈ ദുഷ്ടൻ എന്നെ കൊണ്ട് ബുള്ളറ്റു ഓടിപ്പിച്ചു പഠിപ്പിച്ചത്...... എന്റെ കിളികൾ ഒന്നും എൻ്റെ ഏഴയലത്തുണ്ടായിരുന്നില്ലാ......

"അപ്പൊ കോൺഫെറൻസ്......."

"അത് നിന്നെ ഞാൻ അവിടന്ന് ചാടിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ........" കള്ളച്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന എബിച്ചനെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കും ചിരി വന്നു........

"നമുക്ക് ഒന്ന് കറങ്ങാടീ......"

ആ യാത്ര.......എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇത്രയും സന്തോഷിച്ച ദിവസങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടില്ല....എബിച്ചന്റെയും ഡേവിസിന്റെയും സ്വപ്നമായിരുന്നു.....അങ്ങനൊരു ഹിമാലയൻ യാത്ര..... .. തണുപ്പത്തു എബിച്ചനോടൊപ്പം ആ ഹിമാലയ സാനുക്കൾ കയറുമ്പോൾ ഞാൻ പൊട്ടിചിരിച്ചിരുന്നു...ഒരുപാട് തവണ......എബിച്ചനു പണ്ടത്തെപ്പോലെ റൈഡ് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ലായിരുന്നു...എന്നിട്ടും ഡേവിസ് കുറച്ചു മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തിയ ബുള്ളറ്റ് ഏർപ്പെടുത്തിയിരുന്നു....... അതിൽ എന്നെയും ഇരുത്തി കുറച്ചു ദൂരം അവൻ ഓടിച്ചിരുന്നു . പിന്നീട്

ഞാനാ ഓടിച്ചത്....കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് എബിച്ചൻ എന്നെ ബുള്ളറ്റ് ഓടിക്കാൻ

പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു....എൻ്റെ പുറകിലിരുന്നു കോട്ടയത്തെ എല്ലാ മലകളും അവൻ കറങ്ങും...

"നിനക്ക് എന്നാടാ...എല്ലാരും അച്ചികോന്തനാ എന്നാ പറയുന്നേ.......അറിയാവോ...?."

അപ്പൊ അവൻ പറയും......"സാരമില്ല...എന്റെ അച്ചിയല്ലേ ........ഞാൻ സഹിച്ചോളാം "

.....അവൻ എന്നെ പുറകിലൂടെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഇരിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഈ ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷവതി ആയിരുന്നു.......

എബിച്ചൻ സൈഡ് മിററിലൂടെ എന്നെ നോക്കി.........പ്രണയാർദ്രമായി........

"ഇഷ്ടായോ....... അമ്മതാറാവേ ......."

"ഇല്ലാ....ഈ കാഴ്ചയേക്കാളും എന്തിനേക്കാളും .... എനിക്ക് ഈ അപ്പായീയെയാ ഇഷ്ടായെ ........"

മുന്നിലൂടെ പോയ ഡേവിസ് സ്ലോ ചെയ്തു ഞങ്ങളുടെ ചിത്രം പകർത്തി.....

"വാട്ട് എ റൊമാന്റിക് പോസ് എബിച്ചാ........."

അന്ന് പകർത്തിയ ആ ചിത്രത്തിലൂടെ വിരലോടിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഇന്നും ചെറുപ്പമാവും..... ഈ ചിത്രത്തിൽ പോലും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതു എൻ്റെ സാൻഡിയുടെ കണ്ണുകളിലെ പ്രണയമാണ്...... അവൾക്കു എന്നോടുള്ള സ്നേഹമാണ്......ഇന്നും ആ പ്രണയം സ്നേഹം എന്നോടപ്പം എന്നും ഉണ്ട്.......ഞാൻ കണ്ണടച്ചു അവളുടെ മണത്തിനായി ശ്വസിച്ചു.......

"അപ്പായീ......... ഇപ്പോഴും മമ്മയുടെ ഫോട്ടോയും പിടിച്ചു നിക്കുന്നുള്ളൂ .....സമയമായി...പോവണ്ടായോ........?."

എൻ്റെ പിന്നിൽ ഈവയുടെ സ്വരം...... ഞാൻ പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞു.....

"ആ ......സുന്ദരനായല്ലോ....... ഈ ദിവസം മാത്രം എന്നാത്തിനാ അപ്പായീ ഈ ഡയ് അടിക്കുന്നെ....."

ഹ..ഹ....."ഞാൻ പൊട്ടി ചിരിച്ചു.... " അവള് പോവുന്നേനു തലേ ദിവസം വരെ എന്നെ കൊണ്ട് അവൾ ഡൈ അടുപ്പിച്ചിരുന്നു........."

ഞാൻ ഈവയോടൊപ്പം പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി.....പുറത്തു ഈവയുടെ ജെറോമും മക്കളും , മാത്തനും കുടുംബവും ഉണ്ടായിരുന്നു....മാത്തൻ ഡോക്ടെരാണ് ..ഞങ്ങളെ പോലെ ........ശാന്തനാണ് അവനു .സാൻട്രയുടെ രൂപമാണ്.....ഞാനാണ് അവൻ്റെ ഹീറോ...

"ഇത് തമ്മിൽ ഭേദം തൊമ്മനാ എബിച്ചാ......." സാൻട്ര ഇവനെ വിശഷിപ്പിക്കുന്നതു ഇങ്ങനാണ്.....

..ഈവ ബിസിനസ്സ് കാരിയാ..... സാൻട്രയുടെ ക്ലിനിക് ഒക്കെ അവളാ നോക്കുന്നേ .....ഇവരെല്ലാവരും കാത്തു നിൽക്കുന്നത് എനിക്ക് വേണ്ടിയല്ലാട്ടോ... ഞങ്ങളുടെ ജോപ്പന് വേണ്ടിയാണ്..... ഞാനും സാൻട്രയും മാത്യുച്ചായനും എൻ്റെ അപ്പനും കൂടി കലർന്ന ഒരു ഇനമാണ്......തലയ്ക്കു പിടിച്ച ആതുര സേവനമാണ്......ഓൾഡ് എജ ഹോം ഒക്കെ അവനാ നോക്കുന്നെ...... കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടില്ല......

"ദേ എബിച്ചാ......ഇതാണ് മുട്ടൻ പണി എന്നാ തോന്നണേ ...." എന്നാ സാൻട്ര അവനെ പറ്റി പറയണേ.......ഏറെക്കുറെ സത്യമാണ്...... സാൻട്ര ഏറ്റവും കൂടുതൽ ദേഷ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതും അവനോടാണ്..... അവൾ പെട്ടന്ന് പോയപ്പോൾ എന്നെക്കാളും കൂടുതൽ കരഞ്ഞതും അവനാണ്........

"അപ്പായീ അവൻ പള്ളിയിൽ വരാമെന്നു പറഞ്ഞു......രാവിലെ ബൈക്കുമായി പോയതാ........" ഈവ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.......ഞങ്ങൾ കാറിൽ പള്ളിയിലോട്ടു പോകുമ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ സാൻഡിയുടെ പലഭാവങ്ങളായിരുന്നു......ഒടുവിലത്തെ ഭാവം.......ആശുപത്രി കിടക്കയിൽ.......

"ഡാ...എബിച്ചാ...... ഞാൻ ആദ്യം പോവുമെന്നാ തോന്നണേ ...."

"മിണ്ടാതിരിക്കു....... കൊല്ലും ഞാൻ......."

ആ വരണ്ട ചുണ്ടിലെ ചിരി........

"ഡാ... അറുപതയാറു വയസ്സു വരെ ഞാൻ പിടിച്ചു നിന്നില്ലേ ........നിനക്ക് ഇനി കുറച്ചു വര്ഷം കൂടെയുള്ളു.......അത്രയും വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ഡോ .എബി ചാക്കോയ്ക്ക് ഒരുപാട് പേരുടെ വേദനകൾ കുറയ്ക്കാൻ കഴിയും..... ആശ്വാസം പകരാൻ കഴിയും.......ഐ ആം സോ ഹാപ്പി......ഞാൻ കാത്തിരിക്കും ......നീ മെല്ലെ വന്നാൽ മതി...അങ്ങോട്ട് ....."

ആ വിറയ്ക്കുന്ന അവ്യെക്തമായ വാക്കുകൾ ഇന്നും എൻ്റെ കാതുകളിൽ മുഴങ്ങുന്നു.....ഞങ്ങൾ പള്ളിയിൽ എത്തി.......ഇവിടെ എങ്ങും എന്റെ സാൻഡിയേയുള്ളു...... അവളുടെ ഓർമ്മകൾ......

ബുള്ളെറ്റ് ശബ്ദം എത്തീട്ടുണ്ട്...ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.....ഞങ്ങളുടെ ജോപ്പൻ വരുന്നു....കയ്യിൽ നിറച്ചും പൂക്കൾ.....പണ്ട് ഞാൻ സാൻഡിക്കു കൊടുത്ത അതേ പൂക്കൾ.... ഞാൻ അവനെ സംശയത്തോടെ നോക്കി...

"നോക്കണ്ട അപ്പായീ ....... നിങ്ങളുടെ സുഭാഷിതവും വചനങ്ങളും .....പൂക്കളും ഒക്കെ ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാട്ടോ......മമ്മ ഞങ്ങൾക്ക് പറഞ്ഞു തന്നിട്ടുണ്ട്........" ഒറ്റ കണ്ണിറുക്കി കുറുമ്പൊടെ പറയുന്നവനെ ഞാൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചു...... ചിരിയോടെ.

"അങ്ങനേലും നീയൊക്കെ ബൈബിൾ വചനം കണ്ടല്ലോ.......?" ഞാനാണു .

"അപ്പായീ അന്ന് വായിച്ചതല്ലേ .....പിന്നെ തൊട്ടിട്ടില്ലല്ലോ....?" മാത്തനാണെ ....

"അയ്യോടാ...... ഈ പറയുന്നവര് വായിക്കുന്നുണ്ടോ....മമ്മ പോയേൽ പിന്നെ ....നിനക്കൊക്കെ വേണ്ടി കർത്താവിനോടു പ്രാർത്ഥിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു എനിക്ക് മേല......" ഈവയാണ്......ആ പരിഭവം കണ്ടു ഞാൻ ചിരിച്ചു.....

"അയ്യോടീ ഇച്ചേച്ചീ നീ നിന്റെ കെട്ടിയോന് വേണ്ടി  വായിച്ചാൽ മതീട്ടോ......." അവന്മാർ പലതും പറഞ്ഞു അവളെ ശുണ്ഠി പിടിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്...ഒപ്പം ജെറോമും.......ഞാൻ എന്റെ സാൻഡിയുടെ കല്ലറയിലേക്കു നടന്നു.........പിന്നിലായി അവരും......

ഏറെ നേരം കണ്ണുകൾ അടച്ചു നിന്നു......എന്നെ കടന്നു ഒരു കാറ്റ് കടന്നുപോയി......

"ഡീ....... ഞാൻ നിന്നെ പിരിഞ്ഞിട്ടു ഇന്നേക്ക് മൂന്നാം വര്ഷം........ ഡോ .എബി ചാക്കോയയെ അന്വേഷിച്ചു വരുന്നവരുടെ എണ്ണം കൂടുന്നേയുള്ളു........ ഞാനും കാത്തിരിക്കുന്നു സാൻഡി .....നിന്നിലേക്ക്‌ ലയിക്കാൻ.......എന്നാലും വേദനയോടും  മാറാവ്യാധിയുമായി എന്നെ അന്വേഷിച്ചു ദൂരങ്ങൾ താണ്ടി വരുന്നവരെ ആലോചിക്കുമ്പോൾ എനിക്കതിനു കഴിയുന്നില്ല......അവരിൽ എല്ലാം എൻ്റെ സാൻഡിയുടെ വേദനിക്കുന്ന മുഖമുണ്ട്....... ഞാൻ ജീവിക്കുന്നു സാൻഡി നിന്നെ പ്രണയിച്ചു കൊണ്ട് നീ തന്ന

ഓർമ്മകളിൽ ........നിന്റെ മക്കളെ സ്നേഹിച്ചു കൊണ്ടു......പണ്ട് നീ ജീവിച്ചത് പോലെ.......എന്നെ പ്രണയിച്ചു കൊണ്ട് ...നമ്മുടെ ഈവയെ സ്നേഹിച്ചു കൊണ്ട്.......ആ ഓർമ്മകൾ പോലും എനിക്ക് കരുത്തു പകരുന്നു........ലവ് യു സാൻഡീ ...യൂ ആർ ഓസ്‌മോ ആസ് ആൽവേസ് ..."

ആ അപ്പനെയും മക്കളെയും ആ തെന്നൽ തഴുകി കടന്നു പോയി.......സാൻഡിയും കാത്തിരിക്കുവായിരിക്കും ഏതോ ലോകത്തു......അവളുടെ എബിച്ചനായി......

ശുഭം .......

ഒരു കൈപുണ്ണ്യമുള്ള ഡോക്‌ടർ അയാളുടെ ആയുസ്സിനായി പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന ഒരുപാട് രോഗികൾ നമുക്ക് ചുറ്റും ഉണ്ട്.നമ്മളും അവരിൽ ഒരാളായിരിക്കാം..........അയാളുടെ വ്യെക്തിപരമായ ദുഃഖങ്ങൾ പോലും ചിലപ്പോൾ രണ്ടാം സ്ഥാനത്തെക്കു മാറ്റേണ്ടി വരാം...... ദൈവത്തിൻ്റെ സ്പര്ശനം ഉള്ള കരങ്ങൾ അല്ല ഓരോ ഡോക്ടേറിനും..

അങ്ങനെ നമ്മുടെ യാത്ര തത്കാലം അവസാനിക്കുകയാണ്.......

DOWNLOAD FOR PDF STORY CLICK 👇

📝ഇസ സാം