🍁ഒരു പ്രണയ കഥ🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

🍁ഒരു പ്രണയ കഥ🍁 ഫുൾ പാർട്ട്🍁

"ഞാൻ പ്രെഗ്നന്റ് ആണ്..!!" ആദ്യ രാത്രിയിൽ തന്നെ നോക്കി പ്രണയത്തോടെ ചിരിക്കുന്ന ജീവനോട്‌  അവൾ പറഞ്ഞതും നടുങ്ങി പോയി അവൻ... കണ്ണുകളിൽ വല്ലാത്തൊരു ഭാവം നിറഞ്ഞു... എന്താണ് അവൾ പറഞ്ഞതെന്ന് ബോധം വന്നതും ഞെട്ടി പിടഞ്ഞ് കൊണ്ടവൻ കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു..

"എന്താ... എന്താ ഇപ്പൊ നീ പറഞ്ഞേ...??"  വിശ്വാസം വരാതെ അവൻ അവളെ നോക്കി കൊണ്ട് ദയനീയമായി ചോദിച്ചു...

"ഞാൻ നാല് മാസം ഗർഭിണി ആണ്..."പറയുമ്പോൾ ശബ്ദം ഒരു വേള പോലും പതറിയില്ല... അവന്റെ കാപ്പി മിഴികളിൽ നോക്കി ശാന്തമായി അവൾ പറഞ്ഞതും ദേഷ്യം കൊണ്ട് അവൻ അടിമുടി വിറച്ചു..

"ഇതെന്ത് കൊണ്ടാ കല്യാണത്തിന് മുന്നേ പറയാതിരുന്നത്..."ദേഷ്യം അണപ്പല്ലിൽ ഒതുക്കി കൊണ്ടവൻ ചോദിച്ചതും ഒന്നും മിണ്ടാതെ തല താഴ്ത്തി നിൽക്കാനേ അവൾക്ക് ആയുള്ളൂ...

"നിന്നോടാ ചോദിക്കുന്നത് *തുളസി...!!* എന്ത് കൊണ്ട് എന്നോട് മുന്നേ പറഞ്ഞില്ല...??"അതൊരു അലർച്ച ആയിരുന്നു...

"എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം വേണം എന്ന് കരുതി അല്ല... സാഹചര്യം കൊണ്ടാ... ഞാൻ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പൊക്കോളാം... കുറച്ച് ദിവസം മാത്രം ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നോട്ടെ...??" താൻ ജീവനേക്കാൾ ഏറെ സ്നേഹിക്കുന്നവളുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് കണ്ടതും ദേഷ്യം മറ്റെങ്ങോ ഓടി ഒളിച്ചു.. കണ്ണുകളിൽ അടങ്ങാത്ത പ്രണയം അലതല്ലി...

"ഹ്മ്മ്..."തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് കൊണ്ടവൻ മറുപടി നൽകി...

"ഈ ഉപകാരം ഞാൻ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല... ഒരു ജോലി ആയാൽ ഞാൻ പൊക്കോളാം... ആരെയും ശല്യപ്പെടുത്താതെ..."പറഞ്ഞ് തീർന്നതും അവൾ ബാത്‌റൂമിലേക്ക് കയറാൻ ഒരുങ്ങി...

"ഒന്ന് നിന്നെ..."കൽപ്പിച്ച് കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞതും അവൾ എന്തെന്ന ഭാവേനെ അവനെ നോക്കി...

"ആരാ ഈ കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ...!!" തീക്ഷണമായ ആ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ അവൾ ഒന്ന് പതറി പോയി... നേത്ര ഗോളങ്ങൾ നിലകിട്ടാതെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ചലിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു... ഉള്ളിൽ തന്നെ നോവിക്കാൻ പാകമുള്ള ആ വാക്കുകൾ ഒഴുകി എത്തിയതും വയറിൽ കൈകൾ ഒന്ന് തലോടി...

"എന്നോട് ഒന്നും ചോദിക്കരുത്... എനിക്ക് അതൊന്നും പറയാൻ കഴിയില്ല.. ഞാൻ ഒരിക്കലും നിങ്ങൾക്ക് ശല്യം ആവില്ല..."അത്രയും പറഞ്ഞ് കൊണ്ടവൾ ബാത്‌റൂമിൽ കയറി വാതിൽ വലിച്ചടച്ചു...

സോഫയിൽ കിടന്ന പില്ലോ എടുത്ത് ആഞ്ഞ് വലിച്ചെറിഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ മുടികൾ കോരുത്ത് വലിച്ചു... ആരായിരുന്നു താൻ...?? വെറും കോമാളി...!! മനസ്സ് ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിന് ബുദ്ധി ഉത്തരം പറഞ്ഞതും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് കവിഞ്ഞു... ഭിത്തിയിൽ നിന്നും നിലത്തേക്ക് ഊർന്ന് ഇരുന്ന് കൊണ്ടവൻ പൊട്ടികരഞ്ഞു... തുളസിയുടെ അവസ്ഥയും മറിച്ചല്ലായിരുന്നു...

_______________________❤

"താൻ ബെഡിൽ കിടന്നോളു..."ഫ്രഷ് ആയി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയ തുളസിയോട് ജീവ പറഞ്ഞതും അവൾ അവനു നേരെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊടുത്തു...അതൊന്ന് കാണാൻ പോലും കൂട്ടക്കാതെ അവൻ അറപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ചു... തുളസിക്ക് അത് വല്ലാതെ നൊന്തെങ്കിലും തനിക്ക് കിട്ടേണ്ടതാണെന്ന് കരുതി അവൾ മനസ്സിനെ ശാന്ധപ്പെടുത്തി..

"വേണ്ട ഉണ്ണിയേട്ടൻ ബെഡിൽ കിടന്നോളു... ഞാൻ സോഫയിൽ കിടന്നോളാം..."

"പറഞ്ഞത് കേട്ടാൽ മതി..." പറഞ്ഞ് തീർന്നതും ഒരു ബെഡ്ഷീറ്റ് എടുത്ത് കൊണ്ടവൻ കിളിവാതിൽ തുറന്ന് ബാൽകാണിയിലെ ഊഞ്ഞാലിൽ ചെന്നിരുന്നു...

വരണ്ട ഒരു ചിരി ചുണ്ടിൽ വിരിയിച്ച് കൊണ്ടവൾ ബെഡിന്റെ ഒരു ഓരത്ത് കിടന്നു... കൈകൾ മെല്ലെ വയറിൽ തലോടി... കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി...

"എന്തിനാ കൃഷ്ണാ എന്നെ ഇങ്ങനെ പരീക്ഷിക്കുന്നേ...?? ഇന്ന് ഞാൻ കാരണം ഒരാളുടെ ജീവിതം വരെ തുലഞ്ഞു...!! മോഹിച്ച ആൾക്കൊപ്പം ജീവിക്കാൻ ഉള്ള ഭാഗ്യവും നീ തന്നില്ല...!! ജീവിതത്തോട് തന്നെ മടുപ്പ് തോന്നുന്നു...!!!പക്ഷെ എന്റെ കുഞ്ഞ്...!! ഇല്ല ജീവിക്കണം... സ്വന്തം കാലിൽ നിന്ന് തന്റെ കുഞ്ഞിനെ പൊന്ന് പോലെ നോക്കണം... ഏത് ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും വിലങ്ങ് തടിയാവാതെ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് പറത്തി വിടണം..." നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന കണ്ണുകൾ വാശിയോടെ തുടച്ച് കളഞ്ഞു... ഏറെ നേരം കണ്ണുകൾ ടേബിളിൽ വെളിച്ചം തെളിച്ച് നിൽക്കുന്ന ലാമ്പിൽ തന്നെ പതിപ്പിച്ചു... പയ്യേ ക്ഷീണം കൊണ്ട് ആ കണ്ണുകൾ കൂമ്പി അടഞ്ഞു...

_____________________❤

"ശിവൻ ഇമ്മീഡിയറ്റ് ആക്ഷൻ തന്നെ നമ്മൾ എടുക്കണം ഈ കേസിൽ... കൊലയാളി ആര് തന്നെ ആയാലും നിയമത്തിന്റെ വരുതിയിൽ അയാളെ എത്തിക്കണം..."

"ഓക്കേ സർ..."മറുപുറത്ത് നിന്നും ഫോൺ കട്ട്‌ ആയതും അവന്റെ കണ്ണിൽ തീജ്വാല കണക്കെ ദേഷ്യം ആളി കത്തി... ഞരമ്പുകൾ വലിഞ്ഞ് മുറുകി... ഉള്ളിലെ ചെകുത്താൻ പുറത്തേക്ക് വരാൻ വാശി പിടിക്കും പോലെ...!!

താഴെ നിന്നും വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ആണ് ചിന്തകളിൽ നിന്നും പിന്തിരിഞ്ഞ് കൊണ്ടവൻ ബാൽകാണിയിൽ നിന്ന് താഴേക്ക് നോക്കിയത്... കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വരുന്ന തുളസിയുടെ അമ്മയെയും അച്ഛനെയും അനിയത്തിയും കൂടെ കുറച്ച് കുടുംബത്തെയും കണ്ടപ്പോൾ ആണ് അവൻ ഇന്നത്തെ ദിവസത്തെ കുറിച്ച് ഓർത്തത് തന്നെ..

കുളിച്ച് ഫ്രഷ് ആയി പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതും ബെഡിൽ അയൺ ചെയ്ത് വെച്ചിരിക്കുന്ന ഡ്രസ്സ്‌ കണ്ടതും അത് ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഒരു ഡ്രസ്സ്‌ ഉടുത്തു... നനഞ്ഞ മുടി കൈ കൊണ്ട് കോതി കൊണ്ട് അവൻ സ്റ്റെപ് ഇറങ്ങി താഴേക്ക് ചെന്നു..

സെറ്റിയിൽ ഇരുന്ന് തന്റെ അച്ഛനോടൊപ്പം സംസാരിക്കുന്ന തുളസിയുടെ അച്ഛന്റെ അരികിൽ ചെന്നിരുന്നു... കണ്ണുകൾ ചുറ്റും പരതി... ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ ഇരുന്ന് അവളുടെ അമ്മയോടും അനിയത്തിയോടും സംസാരിക്കുന്ന തുളസിയെ കണ്ടതും അവന്റെ കണ്ണുകൾ വികസിച്ചു...

അമ്മയോട് സംസാരിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കെ പെട്ടന്ന് കണ്ണുകൾ സോഫയിൽ ഇരുന്ന് തന്നെ നോക്കുന്ന ജീവയിൽ എത്തിയതും അവളിൽ വല്ലാത്ത വെപ്രാളം വന്നു നിറഞ്ഞു... കണ്ണുകൾ പെട്ടന്ന് തന്നെ മാറ്റി...

"കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ മോളെ..."തന്നെ ദയനീയമായി നോക്കി കൊണ്ട് വയറിൽ കൈ വെച്ച് അമ്മ ചോദിച്ചതും തുളസിക്ക് കരച്ചിൽ ഇങ്ങെത്തി... കണ്ണുനീർ തളം കെട്ടി കാഴ്ചയെ മറച്ചതും പുറം കൈ കൊണ്ട് അവയെ തുടച്ച് കൊണ്ടവൾ ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി...

"അമ്മ ഇരിക്ക് ഞാൻ ഒന്ന് കിച്ചണിൽ പോയി നോക്കട്ടെ..."അത്രയും പറഞ്ഞ് കൊണ്ടവൾ എഴുന്നേറ്റു...

_________________________❤

"ഹാ ഇങ്ങനെ ഒറ്റക്കോറ്റക്ക് കഴിച്ചാലോ... ഇനി പുതുമണവാളനും മണവാട്ടിയും അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും വാരി കൊടുക്ക്..." ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ അറിയാതെ പോലും തുളസി ജീവയെ നോക്കിയില്ല... അപ്പോഴാണ് ജീവയുടെ ഒരു കസിൻ വന്ന് ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞതും ബാക്കി ഉള്ളവരും അത് ഏറ്റ് പിടിച്ചു..

ഭക്ഷണത്തിൽ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്ന് കൊണ്ട് തുളസി ചുറ്റും ഉള്ളവർ പറയുന്നത് കേട്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു.. അപ്പോഴാണ് ചുണ്ടിന് നേരെ ഒരു കൈ നീണ്ട് വന്നത്.. തല ഉയർത്തി നോക്കിയതും ഒരു ഉരുള ചോറും ആയി തന്റെ നേരെ നിൽക്കുന്ന ജീവയെ കണ്ടവൾ അടിമുടി വിറക്കാൻ തുടങ്ങി... വേറെ ഒരു വഴിയും ഇല്ലാതെ അത് വായിലാക്കി... ശേഷം തന്റെ ഭക്ഷണത്തിൽ നിന്നും അല്പം എടുത്ത് ജീവക്ക് നേരെ നീട്ടി...

താടിയിൽ പറ്റി പിടിച്ച വറ്റ് കൈ കൊണ്ട് കുടഞ്ഞ് കൊണ്ടവൻ തുളസി കൊടുത്ത ഭക്ഷണം ആസ്വദിച്ച് കഴിച്ചു... ഉള്ളിൽ അടങ്ങാത്ത സന്തോഷം മുളപൊട്ടി.. സാരി മറവിലൂടെ ചെറുതായി കാണുന്ന വീർത്ത വയറിൽ നോക്കി കൊണ്ടവൻ അരുമയായി ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി ചിരിച്ചു..

ഭാഗം    2

"ജീവ് എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാൻ ഉണ്ട്...!!" മടിച്ച് മടിച്ച് കൊണ്ടാണ് തുളസി ബാൽകാണിയിൽ നിന്നും സിഗരറ്റ് പുകക്കുന്ന ജീവിന് അരികിൽ ചെന്ന് പറഞ്ഞത്...

"ഹ്മ്മ്... പറയൂ..." പാതി പുകഞ്ഞ കുറ്റി എടുത്ത് നിലത്തിട്ട് കാല് കൊണ്ട് ഞെരിച്ച് കൊണ്ടവൻ ഒരു ബബ്ബിൾ ഗം എടുത്ത് വായിലിട്ട് ചവച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു...

"എനിക്ക് പഞ്ചായത്ത്‌ സ്കൂളിൽ ജോലി ശരിയായിട്ടുണ്ട്... എന്റെ ഒരു ഫ്രണ്ടിന്റെ വാക്കാൻസിയിൽ കിട്ടിയതാ..."പറയുമ്പോൾ ശബ്ദം നന്നേ നേർത്തിരുന്നു...

"അതിന്...?!"കാര്യം പിടി കിട്ടിയെങ്കിലും ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ അവൻ ചോദിച്ചതും തല ഉയർത്തി അവൾ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി...

"ഞാൻ ജോലിക്ക് പൊക്കോട്ടെ..."മുഖത്ത് ദയനീയ ഭാവം നിറഞ്ഞു...

"നീ എങ്ങും പോവില്ല... ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ മതി... *കണ്ടവന്റെ കൂടെ അഴിഞ്ഞാടി ഉണ്ടായ കുഞ്ഞ് ആണെങ്കിലും* ഇപ്പോൾ എന്റെ താലിയും ചുമന്ന് നടക്കുന്നവൾ അല്ലെ...ഇച്ചിരി മനുഷ്യപറ്റിന്റെ പേരിൽ എങ്കിലും നിന്നേം നിന്റെ കൊച്ചിനേം സംരക്ഷിക്കേണ്ടേ..." അവിടെ ഇരുന്ന ബീൻബാഗ് കാല് കൊണ്ട് തൊഴിച്ച് കൊണ്ടവൻ ഷെൽഫിൽ നിന്നും ഡ്രസ്സ്‌ എടുത്ത് ഫ്രഷ് ആവാൻ കയറി...

*കണ്ടവന്റെ കുഞ്ഞ്...!!* തുളസി അലറി കരഞ്ഞു... വയറിൽ കൈകൾ ചേർത്ത് കൊണ്ടവൾ തനിക്ക് തീർത്തും അന്യമായ തന്റെ പ്രാണന്റെ സുഖമുള്ള ഓർമകളിൽ അലറി അലറി കരഞ്ഞു... നശിച്ച ജീവിതത്തെ കുറിച്ചോർത്ത് സ്വയം ശപിച്ച് കൊണ്ട് ആശ്വാസം കണ്ടെത്തി...

_______________________♥

"Wt the f***.... ഇനിയും ഒരു വിവരവും കിട്ടിയില്ലെന്നോ... ഇത് പറയാൻ തനിക്ക് നാണം ഇല്ലെടോ... Within 24 hours എനിക്ക് *ജിഷ്ണു പ്രസാദിനെ*കുറിച്ചുള്ള മുഴുവൻ ഡീറ്റൈൽസും കിട്ടണം..." മറുപുറത്തുള്ള ആളോട് അലറി പറഞ്ഞ് കൊണ്ടവൻ കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തു... ദേഷ്യം കൊണ്ടും സങ്കടം കൊണ്ടും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു... പല്ല് ഞെരിച്ച് കൊണ്ടവൻ കൈവരിയിൽ കൈകൾ മുറുക്കി ദേഷ്യം കണ്ട്രോൾ ചെയ്തു...

"ചായ...!!" കയ്യിൽ ചായയും ആയി തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന തുളസിയെ കണ്ടതും മനസ്സ് ശാന്തം ആവുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞു... ചെറുചിരിയോടെ അവൻ അവളിലേക്ക് നോക്കി... കണ്ണുകളിൽ കണ്മഷി കറുപ്പില്ല... കഴുത്തിൽ താൻ അണിയിച്ച മഞ്ഞ ചരട് മാത്രം... നെറ്റിയിൽ കുങ്കുമ ചുവപ്പും ഇല്ല... കഴുത്തിലും മറ്റും ആയി പറ്റി കിടക്കുന്ന ചെറു വിയർപ്പ് കണങ്ങൾ...തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് ഒരു ചുംബനം കൊടുക്കാൻ മനസ്സ് വല്ലാതെ കൊതിച്ച് പോയി... വേണ്ട... സമയം ആയില്ല...

മനസ്സിനെ പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിച്ച് കൊണ്ടവൻ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ചായ കപ്പ്‌ വാങ്ങി.. ഒരു സിപ് കുടിച്ചു...

"ഹോസ്പിറ്റലിൽ കാണിക്കണ്ടേ...??" മുഖത്ത് നോക്കാതെ ഉള്ള അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും പ്രതീക്ഷയോടെ അവൾ അവനെ നോക്കി...

"ഈ അജ്ഞാത ഗർഭം വീട്ടിൽ അറിയുമോ... അതോ എല്ലാവരും അറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് എന്നെ പറ്റിച്ചതാണോ..."പറയുമ്പോൾ അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ ഒരു സൈഡിലേക്ക് കോടി പോയി...

"ഇല്ല....!!" സാരിയിൽ പിടിച്ച് കൈകൾ മുറുക്കി കൊണ്ടവൾ അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ പറഞ്ഞ് നിർത്തി... പറഞ്ഞ കള്ളത്തിന്റെ ഫലമായി കയ്യും കാലും വിറപൂണ്ടു...

അവളെ നോക്കി അമർത്തി മൂളി കൊണ്ട് അവൻ റെഡി ആവാൻ പറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക് പോയി...

_____________________♥

"തുളസി ജീവ്..."നഴ്സ് വന്ന് വിളിച്ചതും തുളസിയും ജീവും അകത്തേക്ക് കടന്നു...

"ഇരിക്കൂ...!!" അവരെ നോക്കി പ്രസന്നമായി ഒന്ന് ചിരിച്ച് കൊണ്ട് Dr. ട്രീസ പറഞ്ഞതും തിരിച്ച് അവർക്കും ചിരിച്ച് കൊടുത്തു കൊണ്ട് രണ്ടുപേരും ചെയറിൽ ഇരുന്നു...

"മുൻപ് എവിടെയാ കാണിച്ചേ...??"കഴുത്തിലെ സ്തെതസ്കോപ്പ് ഊരി കൊണ്ട് അവർ ചോദിച്ചതും ഉത്തരം പറയാൻ ആവാതെ തുളസി താഴേക്ക് നോക്കി... ജീവും അവളെ തന്നെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി...

"ഓക്കേ റിപ്പോർട്ട്‌സ് തരു..."അതിനും അവൾ നിലത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു... ജീവ് അവളെ കയ്യിൽ പിടിച്ചതും എന്തെന്ന ഭാവേന അവൾ അവനെ നോക്കി... കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് കൊടുക്കെന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചതും ഇല്ലെന്ന രീതിയിൽ അവളും തലയനക്കി... അടിമുടി കയറിയ ദേഷ്യത്തെ ഒരു വിധം അടക്കി പിടിച്ച് കൊണ്ടവൻ ഡോക്ടർക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു...

"സോറി ഡോക്ടർ... ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് 1 ഇയർസ് ആയി... ഇതിനിടക്ക് പല പ്രാവശ്യം പീരിയഡ് ലേറ്റ് ആയി വന്നപ്പോൾ ഒക്കെ ചെക്ക് ചെയ്തപ്പോൾ റിസൾട്ട്‌ നെഗറ്റീവ് ആയിരുന്നു... ഇതും അതുപോലെ ആണെന്നാ കരുതിയത്... ബട്ട്‌ കന്റീനൂസ് ആയി four month പീരിയഡ് ആവാത്തത് കൊണ്ട് ഒന്ന് ചെക്ക് ചെയ്തപ്പോൾ റിസൾട്ട്‌ പോസിറ്റീവ് ആയി...സൊ...??!"സമർത്ഥമായി നുണ പറയുന്ന ജീവിനെ അവൾ കണ്ണും വിടർത്തി നോക്കി...

"ഓഹ് ഐ സീ... ഇങ്ങനെ ചില സ്ത്രീകൾക്ക് ഒക്കെ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്... Anyway congrats both..." ജീവിന്റെ നുണ വിശ്വസിച്ചെന്ന് തോന്നുന്നു ആൾ രണ്ടുപേർക്കും ചിരിച്ച് കൊണ്ട് വിഷസ് നൽകി...

നാലാം മാസം ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ സ്കാനിംഗ് എടുത്ത് കൊണ്ടവർ റിപ്പോർട്ട്‌ ചെക്ക് ചെയ്തു...

"റസ്റ്റ്‌ അത്യാവശ്യം ആണ്..ആൾക്ക് ബ്ലഡ്‌ കുറവാണല്ലോ... നല്ലവണ്ണം ഫ്രൂട്ട്സ് ഒക്കേ കഴിക്കണം കേട്ടോ... അധികം സ്‌ട്രെയിൻ എടുക്കരുത്... അബോർഷൻ ആവാൻ ഉള്ള ചാൻസസ് കൂടുതൽ ആണ്... ഞാൻ വിറ്റാമിൻ ടാബ്ലറ്റ്സ് എഴുതിയിട്ടുണ്ട് ഫാർമസിയിൽ നിന്നും വാങ്ങിക്കോളൂ..." തുളസിയുടെ കയ്യിൽ റിപ്പോർട്ട്‌സ് കൊടുത്ത് കൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു... തിരിച്ച് അവർക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് രണ്ടുപേരും എണീറ്റു...

ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോൾ ജീവിന്റെ കയ്യിൽ തുളസിയുടെ കൈകൾ ഭദ്രമായിരുന്നു...!! തുളസിക്ക് അത് വല്ലാത്ത അരോചകം ആയി തോന്നിയെങ്കിലും അവന്റെ തുറിച്ച് നോട്ടത്തിൽ മിഴികൾ താഴ്ത്തി കൊണ്ടവൾ അവനു പിറകെ നടന്നു...

__________________________♥

"സർ ഞങ്ങൾ ജിഷ്ണുവിനെ കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചു... ആൾക്ക് സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ ഒരു രണ്ടാനമ്മ മാത്രമേ ഒള്ളു... അവർ ഇപ്പോൾ ബാംഗ്ലൂരിൽ ഒരു ഹൌസിൽ വീട്ടിജോലിക്ക് നിൽക്കുകയാണ്... അവരോട് വിളിച്ച് ചോദിച്ചപ്പോൾ ആള് പറഞ്ഞത് ജിഷ്ണുവിന്റെ അച്ഛൻ മരിച്ചതിന് ശേഷം ഇവർ തമ്മിൽ യാതൊരു ബന്ധവും ഇല്ലെന്നാ... പിന്നെ ഇടക്ക് എങ്ങോ ജിഷ്ണുവും ഒരു പെൺകുട്ടിയും തമ്മിൽ ഇഷ്ടത്തിൽ ആണെന്ന് നാട്ടുകാർ മുഖേന അവർ അറിഞ്ഞു എന്നാ പറയുന്നത്..."കോൺസ്റ്റബിൾ ശിവൻ പറഞ്ഞതും പിരിച്ച് വെച്ച മീശയിൽ ഒന്ന് ഉഴിഞ്ഞ് കൊണ്ട് അവൻ ദൂരേക്ക് നോക്കി...

"ആ പെൺകുട്ടിയെ കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും....!?"

"No sir... ഒരു അറിവും കിട്ടിയിട്ടില്ല... ആരും ആ കുട്ടിയെ ശെരിക്ക് കണ്ടിട്ടും ഇല്ല... അവന്റെ കൂടെ മുഖം മറച്ചാണ് ആ കുട്ടിയെ എല്ലാവരും കണ്ടിട്ടുള്ളത്... ജിഷ്ണു മിസ്സ്‌ ആയ അന്ന് തന്നെ ആ കുട്ടിയും മിസ്സ്‌ ആണ്..."

"ഹ്മ്മ്... ഓക്കേ താൻ വെച്ചോ..."കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്ത് കൊണ്ടവൻ ആലോചനയിൽ ഏർപ്പെട്ടു...

"ഇതൊരു കോംപ്ലിക്കേറ്റഡ് കേസ് ആണ്...ബട്ട്‌ കാണാതായ ജിഷ്ണുവിനെ എനിക്ക് കണ്ടെത്തിയെ തീരു... അത്രക്കും ഉണ്ട് അവനോട് എനിക്ക് കടപ്പാട്...!!" ഉള്ളിൽ ഒരു കൊളുത്ത് വലി ഏർപ്പെട്ടു...

"ജീവ്...!!"പിറകിൽ നിന്നും തുളസിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും സംശയത്തോടെ അവൻ അവൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു...ഏറെ നേരത്തെ നിശബ്ദതക്ക് ശേഷം അവൾ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി... 

"I want divorce..."ചുരിദാർ ഷാളിന്റെ അറ്റം കൈകളിൽ കിടന്ന് ഞെരിഞ്ഞു...

"Wht...!!" കണ്ണുകൾ ചുരുങ്ങി...

"എനിക്ക് ഒട്ടും താല്പര്യമില്ല തന്റെ ജീവിതം കൂടി നശിപ്പിക്കാൻ... എന്നെ എന്റെ വഴിയിൽ വിട്ടേക്കു... നമുക്ക് പിരിയാം... അതാ നല്ലത്..."പറഞ്ഞ് തീർന്നതും ബലിഷ്ടമായ ജീവിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ കവിളിൽ കുത്തി പിടിച്ചു...

"എന്താ നീ പറഞ്ഞേ...?? ഹേ...?? പിരിയാം എന്നോ...?? കൊല്ലും നിന്നെ ഞാൻ... ഒരുപക്ഷെ എന്റെ ജീവനേക്കാൾ ഏറെ ഞാൻ ഇഷ്ട്ടപെടുന്നത് നിന്നെ ആയിരിക്കും... ആ നിന്നെ എന്ത് കാരണം കൊണ്ടും നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല... ഏതോ ഒരുത്തന്റെ വിഴുപ്പ് ആണ് നിന്റെ ഈ വയറ്റിൽ എന്നത് കൊണ്ടൊന്നും നിന്നെ ഒഴിവാക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല... അത്രക്കും ദുർബലം ഒന്നും അല്ല ഈ ജീവിന്റെ പ്രണയം...

താലി കെട്ടി കൂടെ കൂട്ടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ നീ എന്റെ കൂടെ തന്നെ കാണും മരിക്കുവോളം... കേട്ടോടി പുല്ലേ..."ശക്തിയിൽ അവളെ തള്ളി കൊണ്ട് ജീവ് തിരിഞ്ഞ് നടന്നു...തുളസിയുടെ കണ്ണുകൾ ഒഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു.. നശിച്ച തന്റെ ജീവിതത്തെ ഓർത്ത് കൊണ്ട് സ്വയം വെറുപ്പ് തോന്നിപോയി അവൾക്ക്...!!

*പിന്നെ ഈ വയറ്റിൽ ഉള്ള കുഞ്ഞ് കാരണം ആണ് നിനക്ക് ഡിവോഴ്സ് വേണ്ടതെങ്കിൽ ഈ കുഞ്ഞും എന്റെതാ അങ്ങനെ വിശ്വസിക്കാനാ എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടം അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കും ഇനി...* കത്തുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവളെ നോക്കി അവൾക്ക് അരികിൽ ചെന്ന് പിൻകഴുത്തിൽ കൈ വെച്ച് അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ ചാമ്പക്ക അധരവും ആയി ചേർത്ത് കൊണ്ടവൻ തിരിഞ്ഞ് നടന്നു...

ദേഹി വെടിഞ്ഞ വെറും ശവം കണക്കെ തുളസി തറയിൽ അമർന്നു...!!

ഭാഗം    3

"താൻ ഡോക്ടറെ ഒന്നും കാണിച്ചില്ലായിരുന്നോ...?" സമയം പത്രണ്ടിനോട് അടുത്തിരുന്നു...തുളസി ഇനിയും ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് സോഫയിൽ കിടക്കുകയായിരുന്ന ജീവ് ബെഡിൽ തിരിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന അവളെ നോക്കി ചോദിച്ചു... 

"ഇല്ല...!!" പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെ ആള് ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലായിരുന്നു.. ചോദിച്ചതും അങ്ങനെ കിടന്ന് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ മറുപടി പറഞ്ഞു... 

"അതെന്തേ...??" അവനിൽ വല്ലാത്ത ആകാംഷ നിറഞ്ഞു..  

"കഴിഞ്ഞ മാസം ആണ് ഞാൻ അറിഞ്ഞത്...ഞാനും ഒരു അമ്മ ആവാൻ തയ്യാറെടുത്തിട്ടുണ്ട് എന്ന്...!!" പറയുമ്പോൾ കണ്മഷി കറുപ്പില്ലാത്ത കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് തൂവി...കൈകൾ വയറിനെ പൊതിഞ്ഞ് പിടിച്ചു...

"താൻ എന്നെ സ്നേഹിക്കുക ഒന്നും വേണ്ട...നല്ലൊരു ഫ്രണ്ട് ആയി കരുതിക്കൂടെ...??"പ്രതീക്ഷയോടെ ചോദിച്ച് കൊണ്ട് അവൻ സോഫയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് ഇരുന്നു...മറുപുറത്ത് നിന്നും മറുപടി ഒന്നും വന്നില്ല...

"താൻ കിടന്നോ... അധികം സ്‌ട്രെയിൻ എടുക്കണ്ട എന്നല്ലേ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത്...ഒന്നും ആലോചിക്കേണ്ട കുഞ്ഞിന്റെ ആരോഗ്യം മാത്രം ആലോചിച്ചാൽ മതി താൻ ഉറങ്ങിക്കോ..."ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും അവൾ നിശബ്ദത തുടർന്നപ്പോൾ ആഞ്ഞ് ശ്വാസം എടുത്ത് കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു...ജീവിന്റെ വാക്കുകളിൽ ഗുണം ഉള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ വാശിയോടെ പെയ്ത് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മിഴികളെ അമർത്തി തുടച്ചു അവൾ...ക്ഷീണം ബാധിച്ച കണ്ണുകൾ വലിച്ച് അടച്ചു...

തുളസി ഉറങ്ങിയെന്ന് തോന്നിയതും ജീവ് എഴുന്നേറ്റ് അവൾക്ക് അരികിൽ മുട്ടിലിരുന്നു...സങ്കടം നിഴലിച്ച ആ മുഖത്തേക്ക് ഏറെ നേരം നോക്കി ഇരുന്നു... ജാലക പൊളിയിലൂടെ വീശുന്ന തെന്നലിനൊപ്പം നൃത്തം വെക്കുന്ന മുടികളെ ചെവിക്ക് പിറകിൽ മാടി ഒതുക്കി... പുരിക കൊടികൾക്കിടയിൽ മൃദുവായി ഒന്ന് മുത്തി...കണ്ണുകൾ വയറിൽ ചെന്ന് നിന്നു... 

പതിയെ കൈകൾ അവിടെ ഒന്ന് തൊട്ടു...ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു കുളിര് വന്ന് നിറയുന്നത് കൗതുകത്തോടെ അവൻ അറിഞ്ഞു...

"ആരുടെ കുഞ്ഞാണെന്നോ ഒന്നും അറിയില്ല...പക്ഷെ എന്ന് തൊട്ട് എന്റെ താലിയും മാറിൽ അണിഞ്ഞ് നീ എന്റെ പെണ്ണായോ അന്ന് തൊട്ട് ഈ കുഞ്ഞും എന്റേതാ... ഇനി അവകാശം പറഞ്ഞ് ആര് വന്നാലും ശെരി ഹൃദയം തുടിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കും വരെ നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും എന്റെയാ....!!എന്റേത് മാത്രം...!!"ഒരു ഉൾപ്രേരണയിൽ ജീവ് സാരിക്ക് വിടവിലൂടെ കാണുന്ന അല്പം വീർത്ത വയറിൽ ചുണ്ടുകൾ അമർത്തി...

ക്ഷീണം കൊണ്ട് ഇതൊന്നും അറിയാതെ ഉറങ്ങുന്ന തുളസിയെ പ്രണയാർഥമായി നോക്കി കൊണ്ടവൻ എഴുന്നേറ്റു... എന്തിനും ഏതിനും പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്ന ഒരു കാന്താരി പെണ്ണിനെ അവൻ ഓർത്ത് പോയി..കണ്ട മാത്രയിൽ തന്നെ ഹൃദയം കട്ടെടുത്ത ഒരു കുറുമ്പി പെണ്ണ്...!!

ഇന്ന് എത്രയോ മാറിയിരിക്കുന്നു അവൾ... കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് എന്തിനും ഏതിനും ഒരു ചിരി മാത്രം മറുപടി ആയി നൽകി ഒറ്റക്ക് ഇരുന്ന് കണ്ണുനീർ വാർക്കുന്ന ഒരു പാവം പെണ്ണ്... എന്തോ വലിയ ഒന്ന് തന്നെ അവൾക്ക് പിറകിൽ ഉണ്ടെന്ന് അറിയാം എന്ത് തന്നെ ആയാലും കൂടെ ഞാൻ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് ചേർത്ത് നിർത്തി മുഖം ആകെ ചുംബനം കൊണ്ട് മൂടാൻ മനസ്സ് വല്ലാതെ വെമ്പൽ കൊണ്ടു...

തലക്ക് താങ്ങ് കൊടുത്ത് കൊണ്ടവൻ സോഫയിൽ മലർന്ന് കിടന്നു...എപ്പോഴോ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞിരുന്നു...

_________________________❤️

"സർ ഇതാണ് ജിഷ്ണുവിന്റെ നാട്... അവിടെ കാണുന്ന ചായ കടയിലെ ആളോട് ചോദിച്ചാൽ എന്തെങ്കിലും അറിവ് കിട്ടും..."ശിവൻ പറഞ്ഞതും കണ്ണിനിട്ട കൂളിംഗ് ഗ്ലാസ് ഊരി കൊണ്ട് ജീവ് അത് ഷിർട്ടിൽ തോരുത്ത് വെച്ചു...

"ഹ്മ്മ് താൻ അയാളോട് ഒന്ന് ഇത് വരെ വരാൻ പറ...!!"ഗൗരവത്തിൽ അവൻ പറഞ്ഞതും അയാൾ അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്നു...അല്പ സമയത്തിന് ശേഷം ഒരു എഴുപത് വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ആളെയും കൂട്ടി അവന് അരികിൽ വന്ന് നിന്നു...

"എന്താ പേര്...??"

"കേശവൻ..."എളിമയോടെ അയാൾ പറഞ്ഞ് നിർത്തി...

"ഞാൻ SI.ജീവ്...ഒരു ഇൻവെസ്റ്റിക്കേഷന് വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ തന്നെ വിളിച്ചത്...തനിക്ക് ഒരു ജിഷ്ണു പ്രസാദിനെ അറിയുമോ...??"സ്വയം ഒന്ന് പരിചയപ്പെടുത്തി കൊണ്ടവൻ അയാളോട് ചോദിച്ചു...

"ആ അറിയാം സാറേ ജിഷ്ണു മോനേ അറിയാത്തവർ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടാവോ..നല്ല മോനാ എല്ലാവരെയും സ്നേഹിക്കാനേ അറിയൂ...ഇവിടെ ഒരു വാടക വീട്ടിൽ ആയിരുന്നു താമസം...സ്വന്തം ആയി വീട് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അച്ഛൻ മരിച്ചതോടെ അവന്റെ ചെറിയമ്മ അതും വിറ്റ് ഇവിടുന്ന് പോയി...ശേഷം വാടകക്കാ ആ കുട്ടി താമസിക്കാറ്...ഈ അടുത്ത് ഒരു പെങ്കൊച്ചിനെ കൂട്ടി ഇടക്കിടക്ക് കാണാറുണ്ട് പക്ഷെ കുട്ടിയെ കണ്ടിട്ടില്ല മുഖം മറച്ചാ വരാറ്... ഒരു ആറ് മാസം ആയി കാണും ഇപ്പൊ ആ കുഞ്ഞിന്റെ വിവരം ഒന്നും ഇല്ല...വീട് ഇപ്പോൾ വേറെ ആളുകൾ വാടകക്ക് എടുത്തു..."

അയാൾ പറഞ്ഞ ഓരോ വാക്കുകളും ഉള്ളിൽ കിടന്ന് അലഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്നു.. എല്ലാവരെയും സ്നേഹിക്കാനേ അറിയൂ...സത്യാ നല്ല മനുഷ്യനാ ഒരു പക്ഷെ താൻ ഇന്ന് ജീവിച്ച് ഇരിക്കുന്നതിന് കാരണം തന്നെ ജിഷ്ണു ആണ്... ഓരോന്ന് ഓർത്ത് കൊണ്ട് ജീപ്പിന്റെ സീറ്റിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്ന് കൊണ്ട്  കണ്ണുകൾ അടച്ചതും പഴയ ഓർമ അവന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് ഓടി എത്തി...

______________________♥️

"അമ്മാ ഞാൻ ഇറങ്ങാ...ഇന്ന് ഉച്ചക്ക് ചോറുണ്ണാൻ വരുംട്ടോ...ഡ്യൂട്ടിക്ക് ഇന്ന് ഞാൻ കയറുന്നില്ല..."രാവിലത്തെ പ്രാതലും കഴിച്ച് കൊണ്ട് ജീവ് ബുള്ളറ്റിന്റെ കീ കയ്യിൽ ഇട്ട് കറക്കി കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി... വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്ത് നേരെ ബീച്ചിലേക്ക് വിട്ടു...

വഴിയിൽ വെച്ച് ട്രാഫിക്കിൽ പെട്ടതും പച്ച സിഗ്നൽ വരുന്നത് വരെ അവൻ കാത്ത്നിന്നു... 

"ഡോ 50 രൂപ എണ്ണി തരുന്നില്ലേ...ഒരു മുഴത്തിൽ കുറച്ച് കൂടുതൽ തന്നാലെന്താ തനിക്ക്...മുറിഞ്ഞ കൈക്ക് ഉപ്പ് തേക്കാത്ത പിശുക്കൻ..."ഉച്ചത്തിൽ ഉള്ള സംസാരം കേട്ടതും അങ്ങോട്ട് മിഴികൾ പായിച്ചു...

അവിടെ മുല്ലപ്പൂ വിൽക്കുന്ന ആളും ആയി തിരക്ക് കൂടുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി...മഞ്ഞ ചുരിദാർ ഇട്ട് നെറ്റിയിൽ ഒരു കുഞ്ഞ് പൊട്ടും കണ്ണിൽ നീട്ടി എഴുതിയ കരിമഷിയും ചായങ്ങൾ തേച്ച് മിനുക്കാത്ത കുഞ്ഞ് ചുണ്ടും അതിന് മുകളിൽ ആയി ഒരു കുഞ്ഞ് കാക്കപുള്ളിയും...ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ ജീവിന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു...ഹൃദയമിടിപ്പ് വർധിച്ചു...

പിറകിൽ നിന്നും തുടരെ ഉള്ള കാതടപ്പിക്കുന്ന ഹോൺ അടി ശബ്ദം കേട്ടതും ഞെട്ടി കൊണ്ടവൻ വണ്ടി മുഞ്ഞോട്ട് എടുത്തു...

പോവുന്ന വഴിയിൽ ഉടനീളം ആ തീപ്പൊരിയെ കുറിച്ചായിരുന്നു ആലോചന...ചുണ്ടുകൾ കാരണം തേടാതെ വെറുതെ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...കാറ്റിൽ പാറുന്ന മുടികളെ കൈ കൊണ്ട് പിറകിലേക്ക് കോതി ഒതുക്കി കൊണ്ട് അവൻ ബീച്ച് റോഡിൽ വണ്ടി നിർത്തി...

"എന്താകും അവളുടെ പേര്...?? വീട് എവിടെ ആയിരിക്കും...?? കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് കാണുമോ...?? ഏയ് ഇല്ല കഴുത്തിൽ താലി ഒന്നും കാണാൻ ഇല്ല...അപ്പൊ മാര്യേജ് കഴിഞ്ഞില്ല...ഹാ വരട്ടെ നമുക്ക് ഒന്ന് അന്വേഷിക്കാം..." ചുണ്ടിൽ കള്ളച്ചിരി ഒളിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അവിടെ ഇട്ട ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കാൻ ആഞ്ഞതും പിറകിൽ നിന്നും ഒരാളുടെ അലറൽ കേട്ടു.

തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയതും വേദന കൊണ്ട് മുഖം ചുക്കി ചുളിച്ച് കൊണ്ട് ഒരാള്...സൂക്ഷിച്ച് നോക്കിയതും തന്റെ അരക്ക് നേരെ കത്തി പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്... അവന്റെ കയ്യിൽ ബലിഷ്ടമായ ഒരു കൈ മുറുകുന്നുണ്ട്...ക്ഷണ നേരം കൊണ്ട് ആ കൈകൾ ആഞ്ഞ് ആ ചെക്കന്റെ മൂക്കിന് നേരെ പതിഞ്ഞു...പിറകിലേക്ക് വേച്ച് കൊണ്ടവൻ മണലിൽ വീണു...തന്നെ കണ്ടതും കണ്ണിൽ ഭീതി നിറഞ്ഞു...ചിതറി തെറിച്ച് കൊണ്ട് പിന്തിരിഞ്ഞു ഓടി...

അവന് പിറകെ ഓടാനോ ഒന്നിനും തുനിഞ്ഞില്ല...ചിലപ്പോൾ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഉള്ള സംഭവത്തിന്റെ ഷോക്കിൽ ആവണം...തല ഉയർത്തി നോക്കിയതും തന്നെ നോക്കി ചെറു ചിരി തൂകുന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെ കണ്ടു...ഇളം നീല മിഴികൾ പിരിച്ച് വെച്ച മീശയും ഒതുക്കി വെട്ടിയ താടിയും... ഇരുനിറം അത്യാവശ്യം പൊക്കവും ഉരുട്ടി കയറ്റിയ പോലെ മസിലും...മൊത്തത്തിൽ വീക്ഷണം നടത്തി കൊണ്ടിരിക്കെ ആണ് തനിക്ക് നേരെ ഒരു കൈ നീണ്ടത് ... 

"Hyy I'm Jishnu prasad...ഫിയാൻസിയെ കാണാൻ വേണ്ടി വന്നപ്പോൾ ആണ് തനിക്ക് പിറകെ ഒരാള് വരുന്നത് കണ്ടത്... എന്തോ പന്തികേട് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാനും പിറകെ കൂടി...പെട്ടന്നാ അയാൾ കത്തി എടുത്ത് കുത്താൻ ആഞ്ഞത്... കൊല്ലാൻ വന്നത് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു..."പറയുമ്പോഴും ചുണ്ടിൽ മായാതെ ഒരു ചിരി ഉണ്ട്... 

"Hyy ഞാൻ ജീവ്... ഇവിടുത്തെ SI ആണ്... പോലീസ് ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ ഒത്തിരി ശത്രുക്കൾ ഉണ്ട്...അതാവും...Anyway thnk uhh so much yaar..."കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും തിരിച്ച് ജിഷ്ണുവും തന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു... 

തിരക്കുണ്ട് പിന്നെ കാണാം എന്ന് പറഞ്ഞ് അവൻ പോവുമ്പോൾ മനസ്സിൽ മായാത്ത ഒരു ഇടം അവന് വേണ്ടി ജീവ് തന്റെ മനസ്സിൽ കോറി ഇട്ടിരുന്നു... 

ഒരു പ്രണയകഥ...💖

ഭാഗം    4

"അമ്മാ ഞാനിന്നൊരു കുട്ടിയെ കണ്ടു..!!" സന്ധ്യക്ക്‌ നാമം ജപിച്ച് കഴിഞ്ഞ് സിറ്റൗട്ടിൽ പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ മടിയിൽ കിടന്ന് കൊണ്ട് ജീവ് പറഞ്ഞതും അത്ഭുതം കൊണ്ട് അവരുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു..

"എന്നിട്ടോ... ഏതാടാ കുട്ടി..?? എവിടെയാ വീട്...?? പഠിക്കാണോ..??" പറഞ്ഞ് നാവ് ഉള്ളിലേക്ക് ഇട്ടതും അമ്മ ശ്വാസം പോലും വിടാൻ മറന്നു കൊണ്ട് ചോദിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു..

"ഓഹ് എന്റെ അമ്മാ ഞാൻ കണ്ടിട്ടേ ഒള്ളു പേരും വീടും ഒന്നും ചോദിക്കാൻ പോയില്ല... എന്തായാലും അമ്മക്ക് ഒരു മരുമകൾ ആയി ആ കുട്ടി തന്നെ മതി..."പറയുമ്പോൾ ചുണ്ടിൽ ഭംഗിയുള്ള ഒരു ചിരി വിടർന്നു..

"എനിക്ക് സമാധാനം ആയെടാ ചെക്കാ...നിന്റെ കല്യാണം ഒന്ന് വേഗം കാണിച്ച് തന്നിട്ട് എന്റെ കണ്ണടപ്പിച്ചാൽ മതിയെന്ന് ഞാനിപ്പോ കണ്ണനോട് പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടുള്ളു..." മുകളിലേക്ക് നോക്കി തന്നോട് പറയുന്ന അമ്മയെ നോക്കി അവൻ നാവ് കടിച്ചു...

_______________________❣️

"അമ്മാ ഞാൻ ഇറങ്ങി.."ഷർട്ടിന്റെ കോളർ റെഡി ആക്കി കൊണ്ട് ഹാങ്ങറിൽ നിന്നും ബുള്ളറ്റിന്റെ ചാവി എടുത്ത് കൊണ്ടവൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി... വഴിയിൽ റോഡരികിലെ പൂക്കടയിൽ ഒന്ന് വെറുതെ നോക്കി...

ചിലപ്പോൾ കണ്ടാലോ... തന്റെ പ്രണയത്തേ...!! വെറുതെ..!! വെറുതെ ഒന്ന് നോക്കി പോയി...ഉള്ളിൽ നിറയെ ആ കാന്താരി പെണ്ണിനോടുള്ള പ്രണയം അലതല്ലി... ചിരിയോടെ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വണ്ടി വിട്ടു...

__________________________❣️

എന്നും വഴിയോരത്തു എല്ലാം നോക്കും എങ്കിലും പിന്നീട് ഒരിക്കലും അവളെ കണ്ടിട്ടേ ഇല്ലായിരുന്നു... പേരും ഊരും അറിയാത്ത ആ പെണ്ണിനെ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ ഭദ്രമായി തന്നെ താഴിട്ട് പൂട്ടി വെച്ചു.. അങ്ങനെ ഇരിക്കെ റോഡിൽ വാഹന പരിശോധന നടത്തുമ്പോൾ ആണ് ഓപ്പോസിറ്റ് ഉള്ള സ്കൂളിലേക്ക് ഒരാൾ കയറി പോവുന്നത് കണ്ടത്... ശ്രദ്ധിച്ച് നോക്കിയതും ജീവിന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു...

താൻ കാണാൻ കൊതിച്ചവൾ... ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് ഹൃദയത്തിൽ തുളഞ്ഞ് കയറിയവൾ... ഹൃദയം വല്ലാതെ തുടി കൊട്ടി.. കണ്ണുകൾ പോലും ചിമ്മാൻ മടി കാണിച്ചു...!!

"സർ ഈ ചെക്കൻ ഹെൽമെറ്റ്‌ ഇടാതെ ആണ് വന്നിരിക്കുന്നത്..."കൂടെ ഉള്ള പോലീസുകാരൻ പറഞ്ഞതും അവൻ അയാൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞ് കൊണ്ട് ചിരിച്ചു കൊടുത്തു..ഇതെന്ത് എന്ന നിലക്ക് അയാൾ അവനെ കണ്ണും മിഴിച്ച് നോക്കി നിന്നു...

ആ സ്കൂളിൽ ചെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ ആണ് അവൾ ഇന്റർവ്യൂ അറ്റൻഡ് ചെയ്യാൻ വന്നതാണെന്നും പേര് തുളസി എന്നാണെന്നും വീട് ജംഗ്ഷനിൽ തന്നെ ആണെന്നും അറിയാൻ കഴിഞ്ഞത്... ഒട്ടും വൈകിക്കാതെ അവളുടെ വീട്ടിൽ ചെന്ന് പെണ്ണ് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ വീട്ടുകാർക്ക് എല്ലാം പൂർണ്ണ സമ്മതം ആയിരുന്നു...

ആ സമയത്ത് വീട്ടിൽ അവൾ ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ കുട്ടിയോട് ചോദിച്ച് വിവരം അറിയിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോഴും മനസ്സ് നൂറാവർത്തി പറഞ്ഞ് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു അവൾ തനിക്കുള്ളതാണെന്ന്... അന്ന് രാത്രി തന്നെ കുട്ടിക്കും സമ്മതം ആണ് വേഗം തന്നെ നല്ലൊരു മുഹൂർത്തം നോക്കി കല്യാണം നടത്താം എന്ന് അവളുടെ വീട്ടുകാർ വിളിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ ലോകത്ത് ഏറ്റവും വല്യ ഭാഗ്യവാൻ താനാണെന്ന് ഹൃദയം അലറി പറഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്നു...

പിന്നീട് എല്ലാം പെട്ടന്ന് ആയിരുന്നു കൃത്യം മൂന്ന് മാസം കഴിഞ്ഞ് കല്യാണം നടത്തി ഇതിനിടയിൽ ഒരിക്കൽ പോലും തുളസിയോ ഞാനോ ഒരു ഫോൺ കാൾ പോലും ചെയ്തിരുന്നില്ല...

കല്യാണത്തിന് രണ്ട് ദിവസം ബാക്കി നിൽക്കെ ആണ് സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും ഒരു കാൾ വന്നത്... ജിഷ്ണു പ്രസാദ് എന്ന ആളെ രണ്ട് ദിവസം ആയി കാണാൻ ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് അയാളുടെ ഒരു സുഹൃത്ത് പരാതി നൽകിയിട്ടുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞ്... മിസ്സ്‌ ആയ ആളെ ഫോട്ടോ ഉണ്ടെങ്കിൽ അയച്ച് തരാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു...

കല്യാണത്തിന്റെ തിരക്കിൽ ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ കിടക്കാൻ നേരത്താണ് ഫോട്ടോ കണ്ടത്... ഫോണിൽ ചെറുചിരി തൂകി നിൽക്കുന്ന ജിഷ്ണുവിനെ കണ്ടതും എന്തോ ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു വലിവ് ഏർപ്പെട്ടു... ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം അയാളെ കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കാനോ ഒന്നിനും തുനിഞ്ഞിരുന്നില്ല...ഒരുപക്ഷെ താൻ ജീവനോടെ ഇരിക്കുന്നത് പോലും ഇയാൾ കാരണം ആണെന്ന് മനസ്സ് മന്ത്രിച്ച് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു... അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആണ് ഹൻഡ്രഡ്‌ പെർസെൻടേജ് ശ്രദ്ധയും ഈ കേസിൽ തന്നെ ചെലുത്തി മുൻകൈ എടുത്ത് പുറപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്... 

"സർ വീടെത്തി...!!" ചിന്തകൾക്ക് തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ച് കൊണ്ട് ശിവൻ പറഞ്ഞതും തലക്ക് താങ്ങ് കൊടുത്ത കൈ എടുത്ത് കൊണ്ട് ജീവ് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് കയറി...

ഉള്ളിൽ ആളനക്കം ഒന്നും കേൾക്കാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൻ അകത്തേക്ക് കയറി.. അടുക്കള ഭാഗത്ത് നിന്നും ശബ്ദം കേട്ടതും അങ്ങോട്ടേക്ക് ചെന്നു... പിന്നാമ്പുറത്ത് നിന്നും ആണ് ശബ്ദം എന്ന് കേട്ടതും അങ്ങോട്ട് ചെന്നു... തെക്കേ വളപ്പിലെ മാവിൽ നിന്നും തോട്ടി കൊണ്ട് പച്ചമാങ്ങ താഴെ ഇടുന്നുണ്ട് അമ്മ... വീണ മാങ്ങ എടുത്ത് ആസ്വദിച്ച് കഴിക്കുന്ന തുളസിയെ കണ്ടതും അവൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു പോയി...

പുളിപ്പ് കൊണ്ട് ചുണ്ട് കൂട്ടി പിടിച്ച് കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി ചിമ്മി നിൽക്കുന്ന തുളസിയെ കണ്ടതും അവനിൽ കുസൃതി നിറഞ്ഞു.. വേഗം പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോണെടുത്ത് ക്യാമറ എടുത്ത് അതിൽ പകർത്തി... ഫോണിലെ കുസൃതി നിറഞ്ഞ അവളുടെ മുഖത്ത് ചുണ്ടുകൾ അമർത്തി...

"അമ്മാ...!!" ഒന്നും കണ്ടിട്ടില്ലാത്തത് പോലെ അവൻ വിളിച്ചതും തുളസി കയ്യിലെ മാങ്ങ എടുത്ത് പിറകിലേക്ക് ഒളിപ്പിച്ച് വെച്ചു...

"ആടാ ചെർക്കാ... ദേ മോൾക്ക് മാങ്ങ വേണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോ ഞാൻ രണ്ടെണ്ണം പറിച്ച് കൊടുത്തതാ... ഇനിയിപ്പോ എനിക്ക് കറി ഒന്നും ഉണ്ടാക്കാൻ വയ്യ ഇത് കൊണ്ട് ചമ്മന്തി അരച്ച് കഞ്ഞി തരാം..."നിലത്ത് കിടക്കുന്ന മാങ്ങ പൊറുക്കി എടുത്ത് കൊണ്ട് അവർ അകത്തേക്ക് നടന്നു...

"പച്ചമാങ്ങ കഴിക്കാൻ ഇവൾക്ക് എന്താ വയറ്റിൽ ഉണ്ടോ...??"തുളസിയെ ഇടം കണ്ണിട്ട് കൊണ്ട് അവൻ അകത്തേക്ക് പോവുന്ന അമ്മയോട് ചോദിച്ചു... ഇത് കേട്ട തുളസിയുടെ മുഖം വിളറി വെളുത്തു...

"എന്റെ മോനായത് കൊണ്ട് പറയുക അല്ല... ചിലപ്പോൾ ഉണ്ടാവും... എല്ലാ കാര്യത്തിലും നീ സൊ ഫാസ്റ്റല്ലേ..." പ്രത്യേക താളത്തിൽ അമ്മ പരിഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞതും ഇപ്പ്രാവശ്യം ജീവിന്റെ മുഖം വിളറി...

തുളസിക്ക് ചിരി ഇങ്ങെത്തിയിരുന്നു... വാ പൊത്തി ചിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ജീവിനെ ഒന്ന് നോക്കിയതും തന്നെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കുന്ന അവനെ കണ്ടതും ചിരി എങ്ങോ ഓടി ഒളിച്ചു... തന്റെ അടുത്തേക്ക് വരുന്ന ജീവിനെ കണ്ടതും മിഴികൾ താഴ്ത്തി...

"എന്താടി തീപ്പൊരി ചിരിക്കൂന്നേ.. ഏഹ്...?? അച്ഛന്റെ കൊച്ചന് മാങ്ങ തിന്നാൻ കൊതി ആയോടാ വാവേ..."ആദ്യം അവളോടായി ചോദിച്ച് കൊണ്ട് അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ വയറിൽ പൊതിഞ്ഞ് പിടിച്ചു... എന്തോ കൈകൾക്ക് പ്രതികരണം നഷ്ടപ്പെട്ടത് പോലെ അവൾ പ്രതിമ കണക്കെ നിന്നു...

"വേഗം ഇങ്ങ് വായോ... നമ്മക്ക് ഒരുമിച്ച് കളിക്കണ്ടേ...??"കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് വയറിൽ തലോടി അവൻ പറഞ്ഞ് തീർന്നതും വയറിൽ അമർത്തി ഉമ്മ വെച്ചു അവൻ... തുളസി ശ്വാസം വിടാൻ പോലും മറന്ന് പോയി...ചുണ്ടിൽ ഒളിപ്പിച്ച ചിരിയോടെ ജീവ് ഞെട്ടി വിറച്ച് നിൽക്കുന്ന തുളസിയുടെ ചുണ്ടിൽ അമർത്തി ഉമ്മ വെച്ച് കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞോടി... അവൻ പോയ വഴിയേ നോക്കി ചുണ്ടിൽ കൈ വെച്ച് തുളസി നോക്കി നിന്നു...

_________________________❣️

"ന്നാ തിന്നോ..."രാവിലെ നടന്ന സംഭവത്തിൽ തന്റെ മുഖത്തേക്ക് പോലും നോക്കാതെ തലയും താഴ്ത്തി ഇരിക്കുന്ന തുളസിക്ക് നേരെ ഒരു പൊതി നീട്ടി കൊണ്ട് ജീവ് പറഞ്ഞതും സംശയത്തോടെ അവൾ അവനെ നോക്കി...

"എടുത്ത് നോക്ക്..."കയ്യിലെ വാച്ച് അഴിച്ച് വെച്ച് അവൻ ബാത്ത് ടവൽ എടുത്ത് ഫ്രഷ് ആവാൻ കയറി... അവൻ പോയെന്ന് തോന്നിയതും പൊതി അഴിച്ച് നോക്കി ആവി പറക്കുന്ന ചൂട് ദോശ കണ്ടതും വായിൽ വെള്ളം നിറഞ്ഞു... അതിന്റെ മണം മൂക്കിലേക്ക് കയറ്റി കൊണ്ടവൾ ഒരു കീറെടുത്ത് വായിൽ വെച്ചു... മസാല ദോശയുടെ രുചി കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ അടച്ച് കൊണ്ടവൾ ആസ്വദിച്ചു കഴിച്ചു...

"ആാാ..." കഴിക്കുന്നതിന്റെ ഇടക്ക് ജീവ് വന്നതോ ഒന്നും തന്നെ അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല... തന്റെ അരികിൽ മുട്ടിലിരുന്ന് ദോശക്ക് വേണ്ടി വാ കാണിക്കുന്ന ജീവിനെ കണ്ടതും അവളിൽ വെപ്രാളം നിറഞ്ഞു... എന്ത് ചെയ്യും എന്നറിയാതെ എണീറ്റ് പോവാൻ നിന്ന അവളെ അവിടെ തന്നെ ഇരുത്തി കയ്യിൽ പിച്ചി വെച്ച ദോശ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് തന്റെ വായിലേക്ക് വെപ്പിച്ചു...

"ഹ്മ്മ്... നല്ല രുചി...!!"പറയുമ്പോൾ ചുണ്ടിൽ ഒരു കള്ളച്ചിരി ആയിരുന്നു... തുളസി അവനെ നോക്കിയതേ ഇല്ല നിലത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു...

"തുളസി നിനക്ക് എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പം ഉണ്ടോ ഞാൻ ഇങ്ങനെ അടുത്ത് വരുമ്പോഴൊക്കെ...!!" അവൻ സങ്കടത്തോടെ ചോദിച്ചതും അവൾ അവനെ നോക്കി... കണ്ണുകളിലെ സങ്കടം കണ്ടതും അവൾ ഇല്ലെന്ന് പറയാൻ വന്നതും ജീവ് ബെഡിൽ കയറി അവളുടെ മടിയിൽ തല വെച്ച് കൈകൾ എടുത്ത് അവന്റെ തലയിൽ വെച്ചു...

"ഉണ്ടെങ്കിലും എനിക്ക് കുഴപ്പല്യാ... നീയേ എന്റെ പെണ്ണാ... ദേ ഈ കുഞ്ഞൻ എന്റെ കൊച്ചും...!!" സാരി മറ നീക്കി മുഖം വയറിൽ അമർത്തി വെച്ച് കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു...

"ഹോ പിന്നെന്തിനാ താൻ ചോദിച്ചേ 😏😏??" പുച്ഛത്തോടെ ചുണ്ട് കോട്ടി കൊണ്ടവൾ മെല്ലെ പിറുപിറുത്തു... അത് കേട്ടതും ജീവ് അവളുടെ വയറിൽ ഒന്നുകൂടി മുഖം അമർത്തി...

ഒരു പ്രണയ കഥ...💖

ഭാഗം    5

"ഇക്കാര്യം വീട്ടിൽ അറിയിക്കണ്ടേ...??" വയറിൽ ഒന്ന് തലോടി വളരെ പതുക്കെയാണ് തുളസി ഇക്കാര്യം ജീവിനോട് പറഞ്ഞത്...

ബെഡിൽ ഇരുന്ന് ഫോണിൽ കളിക്കുകയായിരുന്ന ജീവ് തലയുയർത്തി അവളെ നോക്കി... വയറ് അല്പം വീർത്ത് വരുന്നുണ്ട്... ഇപ്പോൾ നാല് കഴിഞ്ഞ് അഞ്ചാം മാസം തുടങ്ങി...

"നീയല്ലേ ആർക്കും ശല്യം ആവാതെ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോവുകയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞത്... പൊക്കോ എങ്ങോട്ടാ എന്ന് വെച്ചാൽ..."ഫോണിൽ നോക്കി കൊണ്ട് തന്നെയാണ് അവൻ മറുപടി കൊടുത്തത്...

തുളസിക്ക് എന്തോ വല്ലാത്ത സങ്കടം തോന്നി... പ്രണയത്തോടെ ഉള്ള നോട്ടത്തെ താനും ആസ്വദിച്ചിരുന്നുവോ...?! തന്റെ കുഞ്ഞിനോട് കളി പറയുന്ന ആളെ താനും ആരാധനയോടെ നോക്കിയിരുന്നോ...?! കുഞ്ഞ് കുഞ്ഞ് ചുംബനത്തിൽ തനിക്കും ഇയാളോട് പ്രണയം തോന്നിയോ...?! കണ്ണുകൾ ഒന്ന് ഇറുക്കി ചിമ്മി,, മുന്നിൽ തന്റെ പ്രാണന്റെ കൂടെ അവ്യക്തമായ ഒരു മുഖം തെളിഞ്ഞു... കൈകൾ വയറിനെ പൊതിഞ്ഞ് പിടിച്ചു...

അച്ഛനില്ലാത്ത കുഞ്ഞെന്ന് വിളിച്ച് കളിയാക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞന്റെ മുഖം മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു... അവന്റെ കണ്ണുകൾ സങ്കടം കൊണ്ട് താഴ്ന്ന് പോയിട്ടുണ്ട്... ഞെട്ടി കൊണ്ടവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്നു... ജീവിനെ നോക്കിയപ്പോൾ ആള് ഇപ്പോഴും ഫോണിൽ ആണ്...

"എന്നെ എന്റെ വീട്ടിൽ കൊണ്ട് വിടാമോ...?"

"ഹ്മ്മ് ഡ്രസ്സ്‌ മാറിക്കോ... സ്റ്റേഷനിൽ പോവുമ്പോൾ അവിടെ ഇറക്കാം..."പിന്നീട് ഒന്നും അവൾ ചോദിക്കാൻ നിന്നില്ല ഷെൽഫിൽ നിന്നും മാറാൻ ഉള്ള ഡ്രസ്സ്‌ എടുത്ത് തിരിഞ്ഞ് നടന്നു...

തിരിഞ്ഞ് നടക്കുന്ന തുളസിയെ നോക്കി അവൻ അരുമയായി ചിരിച്ചു...

*നട്ട ചെടിക്ക് രണ്ട് ദിവസത്തെ വാട്ടം കാണും പിന്നെ അത് പുതിയ മണ്ണിനെ സ്നേഹിച്ച് തുടങ്ങും...*(കടപ്പാട് )

"ഇത് പോലെ തന്നെയാ തുളസി നീയും ഇനിയും എന്നിലേക്ക് നിന്നിലെ പ്രണയ വേരുകൾ പടർന്ന് നില ഉറപ്പിക്കാൻ വല്യ സമയം ഒന്നും വേണ്ട പെണ്ണേ...!! വിഷാദം നിറഞ്ഞ നിന്റെ കണ്ണുകൾ വിളിച്ചോതുന്നുണ്ട് എവിടെയോ ഞാൻ നിന്നിൽ ഏതോ ഒരു കോണിൽ ഉണ്ടെന്ന്..."കണ്ണുകളിൽ പ്രണയം വല്ലാത്തൊരു ഭാവം നിറച്ചു...!! ചുണ്ടുകൾ വശ്യമായി ചിരി തൂകി...!!

_______________________❣

വീടിന്റെ മുറ്റത്ത് ഇറക്കി വിട്ട് ജീവ് പോവുമ്പോൾ ഒരു തവണ തന്നെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കും എന്നവൾ കരുതി.. പ്രതീക്ഷയോടെ കണ്ണിൽ നിന്നും അവന്റെ വണ്ടി മറയുവോളം നോക്കി നിന്നു...ജീവിന്റെ ബുള്ളറ്റ് കണ്ണിൽ നിന്നും മറഞ്ഞതും നിരാശയോടെ അവൾ ഗേറ്റ് തുറന്ന് വീട്ടിലേക്ക് കയറി... സൈഡ് മിററിലൂടെ തന്റെ ഒരു നോട്ടവും പ്രതീക്ഷിച്ച് നിൽക്കുന്ന തുളസിയെ കണ്ടതും ജീവിന്റെ ഉള്ളം സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളികളിക്കുകയായിരുന്നു...

എങ്കിലും തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയില്ല... വെറുതെ ഒരു സുഖം...!! ചിരിയോടെ അവൻ അപ്പോഴത്തെ അവളുടെ സങ്കടം നിറഞ്ഞ ഭാവം ഓർത്ത് കൊണ്ട് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വണ്ടി വിട്ടു...

"സർ ആ ജിഷ്ണുവിന്റെ കൂട്ടുകാരൻ വന്നിട്ടുണ്ട്... അന്ന് പരാതി തന്നതും ഇയാൾ തന്നെ ആണ്..."  കേബിനിൽ ഇരുന്ന് ഓരോ ഫയലുകൾ നോക്കുമ്പോൾ ആണ് കോൺസ്റ്റബിൾ വന്ന് ജീവിനോട് ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞത്...

"ഹ്മ്മ് അയാളോട് വരാൻ പറ..."കയ്യിലെ ഫയൽ എടുത്ത് മടക്കി ടേബിളിൽ വെച്ച് ജീവ് ചെയറിൽ ചാഞ്ഞിരുന്നു...

"May I...??" വാതിലിൽ തട്ടി കൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചതും സമ്മതം എന്നവണ്ണം ജീവ് അയാളോട് കൈ കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് വരാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു...

"സർ ഞാൻ മോഹൻ... ജിഷ്ണുവിന്റെ അടുത്ത സുഹൃത്ത് ആണ്... അവനെ ഇപ്പോൾ കാണാതെ ആയിട്ട് ഏകദേശം രണ്ട് മാസത്തോളം ആയി.. കാണാതായ രണ്ട് ദിവസത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ ഇവിടെ പരാതി പെട്ടതാണ്... എന്തെങ്കിലും വിവരം കിട്ടിയാൽ അറിയിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു... ഇത് വരെ കാൾ വന്നിട്ടില്ല.. സൊ ഞാൻ..."ജീവിന് ഓപ്പോസിറ്റ് ഉള്ള ചെയറിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് മോഹൻ പറഞ്ഞതും ജീവ് തലയാട്ടി കാണിച്ചു...

"അതേ വിളിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു... പക്ഷെ ആളെ കുറിച്ച് ഒരു വിവരവും ഇത് വരെ കിട്ടിയിട്ടില്ല... ആട്ടെ നിങ്ങളും ജിഷ്ണുവും ആയി എങ്ങനെ ആണ് പരിചയം...?!"

"എന്റെ വളരെ അടുത്ത സുഹൃത്ത് ആണ് ജിഷ്ണു..."

"ആരെ എങ്കിലും സംശയം തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ...?!"

"ഇല്ല സർ.. അതിന് മാത്രം ആരും ആയി ശത്രുത ഒന്നും ഉള്ള ആളല്ല അവൻ... എല്ലാവരോടും ഒത്തിരി സ്നേഹാ... പാവാ... പക്ഷെ അവനെ കാണാതെ ആയത് തൊട്ട് അവനെ സ്നേഹിച്ച കുട്ടിയേയും കാണാൻ ഇല്ല...ഞാൻ ആളെ കണ്ടിട്ടുണ്ട് എന്നല്ലാതെ വീടൊന്നും എനിക്ക് അറിയില്ല..."

"എന്താ ആ പെണ്ണിന്റെ പേര്..."

"ധനു എന്നാ ജിഷ്ണു വിളിക്കാറ്.. ഞാനും അങ്ങനെ തന്നെയാ അവളെ വിളിക്കാറുള്ളത്..."

"ആളെ ഫോട്ടോ വല്ലതും ഉണ്ടോ തന്റെ കയ്യിൽ..."

"ഹാ ഒന്ന് ഉണ്ട്..."പെട്ടന്ന് ഓർമ കിട്ടിയത് പോലെ അവൻ ഫോൺ എടുത്തു... അല്പനേരത്തിന് ശേഷം ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്ത് ജീവിന് നേരെ നീട്ടി... അതിലെ പെൺകുട്ടിയെ കണ്ടതും ഞെട്ടി പോയി അവൻ...

*"തുളസി...!!"* ചുണ്ടുകൾ മെല്ലെ മന്ത്രിച്ചു...

____________________❣

"എന്താ മോളേ പെട്ടന്ന് ഒരു വരവ്... അവൻ അറിഞ്ഞോ ഇക്കാര്യം..."വയറിൽ മെല്ലെ തലോടി കൊണ്ട് അവർ ചോദിച്ചതും തുളസിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് തൂവി...

"ഞാൻ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ അന്ന് തന്നെ പറഞ്ഞിരുന്നു അമ്മാ... പക്ഷെ ആരാ ഇതിന് കാരണം എന്ന് പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നു... ഞാനും ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട് അമ്മ പുതിയ ഒരു ജീവിതം തുടങ്ങാൻ... ജീവിന്റെ കൂടെ നിൽക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു സന്തോഷം ആണ് മനസ്സിന്...

ഓർക്കാൻ ശ്രമിക്കാത്ത പല കാര്യങ്ങളും അവന്റെ കൂടെ നിൽക്കുമ്പോൾ ഞാൻ പാടെ മറന്ന് പോവുന്നു..."വയറിൽ പതിയെ തലോടി കൊണ്ടവൾ ഏങ്ങി കൊണ്ട് പറഞ്ഞ് നിർത്തി...

"ന്റെ കുട്ടി കരയാതെ... ഇപ്പൊ ഒന്നും ആലോചിക്കേണ്ട.. ഉള്ളിൽ ഉള്ള ആളെയാ അത് ബാധിക്കാ... നീ മുഖം ഒക്കെ കഴുകി വാ ഞാൻ ഭക്ഷണം എടുത്ത് വെക്കാം... വന്നപ്പോ തൊട്ടുള്ള ഇരുത്തം അല്ലേ..."അവളുടെ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് കൊടുത്ത് കൊണ്ട് അവർ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി...

"ഈ ചെറുപ്രായത്തിൽ തന്നെ ഒത്തിരി അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്റെ കുഞ്ഞ് ഇനിയെങ്കിലും അതിന് മനസ്സമാധാനം കൊടുക്കണേ ദേവ്യേ.." സർവ്വേശ്വരനോട് പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ ആ അമ്മ മനസ്സ് ചില്ല് കണ്ണാടി പോലെ ചിതറി തെറിച്ചിരുന്നു...

_____________________❣

"മതി അമ്മാ..."

"കുറച്ച് കൂടി കഴിക്ക് മോളേ... വയറ്റിൽ ഉള്ള ആൾക്ക് വളരെണ്ടേ...??" അരുമയായി അവർ പറഞ്ഞു...

"വേണ്ടമേ വയറ് നിറഞ്ഞു ഞാൻ ഒന്ന് പോയി കിടക്കട്ടെ..." പ്ലേറ്റിലേക്ക് വെള്ളം ഒഴിച്ച് കൈ കഴുകി കൊണ്ടവൾ ശ്രദ്ധയോടെ എണീറ്റ് മുറിയിലേക്ക് നടന്നു... അവൾ പോവുന്നതും നോക്കി നെടുവീർപ്പ് ഇട്ടുകൊണ്ട് അവർ അവൾ കഴിച്ച പ്ലേറ്റ് എടുത്ത് കിച്ചനിലേക്ക് നടന്നു...

കാളിങ് ബെൽ അടിക്കുന്നത് കേട്ട് കൊണ്ടാണ് അവർ അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഓടി വന്ന് കതക് തുറന്നത്... മുന്നിൽ വെപ്രാളത്തോടെ നിൽക്കുന്ന ജീവിനെ കണ്ടതും അവർ ചിരിയോടെ അവനെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു..

അതൊന്ന് നോക്കാൻ പോലും നിൽക്കാതെ ജീവ് വേഗം തന്നെ തുളസിയുടെ മുറി ലക്ഷ്യം വെച്ച് ഓടി... ഹെഡ്റെസ്റ്റിൽ തല വെച്ച് കിടക്കുന്ന തുളസിക്ക് അരികിൽ അവൻ ചെന്ന് നിന്നു... അടുത്ത് ആരോ ഉള്ളത് പോലെ തോന്നി കണ്ണുകൾ തുറന്നപ്പോൾ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ജീവിനെ കണ്ടതും അവൾ വേഗത്തിൽ എണീറ്റിരുന്നു...

"ആരാ ഈ കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ...??" എടുത്ത പാടെ ഉള്ള ജീവിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി പോയിരുന്നു... ഇനിയും ഒന്നും മറച്ച് വെക്കേണ്ട എന്ന് മനസ്സ് കൂടെ കൂടെ മന്ത്രിച്ചതും അവൾ അവന് നേരെ തിരിഞ്ഞു...

"നിങ്ങൾ ഇത്രയും കാലം കാണാൻ ഇല്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് അന്വേഷിക്കുന്ന ആ ആളുടെ കുഞ്ഞാ.. ന്റെ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കുഞ്ഞാ ഇത്..."പറഞ്ഞ് തുടങ്ങിയത് ശാന്തമായാണെങ്കിലും അവസാനം അവൾ നെഞ്ചിലെ പിടപ്പ് കാരണം അലറി കരഞ്ഞിരുന്നു...

"ഇപ്പോൾ ജിഷ്ണു എവിടെ ഉണ്ട്..."

"കൊന്നു... കൊന്നു ന്റെ ഉണ്ണിയേട്ടനെ..."പഴയ ഓർമകൾ തികട്ടി വന്നതും അവൾ ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലെ ആയിരുന്നു...

"ആരാ കൊന്നത്...??! "അവളെ കുലുക്കി കൊണ്ട് ജീവ് ചോദിച്ചതും തുളസിയുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞ് തുടങ്ങിയിരുന്നു... തളർച്ചയോടെ അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു... അപ്പോഴാണ് തറയിൽ പടർന്ന രക്തം അവൻ കണ്ടത് ഞെട്ടലോടെ അവൻ അവളെ കവിളിൽ തട്ടി വിളിച്ചു... എണീക്കുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടതും അവൻ അവളെയും കോരി എടുത്ത് ഹോസ്പിറ്റൽ ലക്ഷ്യം വെച്ച് പാഞ്ഞു...

______________________❣

"ജീവ് തുളസിക്ക് ഇപ്പോൾ കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല... ഒരു ചെറിയ മയക്കത്തിലാ... പക്ഷെ ബേബിയെ ഞങ്ങൾക്ക് രക്ഷിക്കാൻ ആയില്ല...bcz ആസ്പിരിന് ടാബ്ലറ്റ്സ് കൂടിയ അളവിൽ ആളുടെ വയറ്റിൽ ചെന്നിട്ടുണ്ട്... പിന്നെ ഒട്ടും സ്‌ട്രെസ് പാടില്ല ഈ അവസ്ഥയിൽ ആൾക്ക്... അതും അബോർഷന് ഒരു കാരണം ആണ്..." ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നതും തുളസിയെ എമർജൻസി വാർഡിലേക്ക് മാറ്റി...

ടെൻഷനോടെ ഓരോ നിമിഷവും വാർഡിന് മുന്നിൽ നടക്കുമ്പോൾ ആണ് ഡോക്ടർ ഇക്കാര്യം വന്ന് പറഞ്ഞത്... കണ്ണുകൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞ് വന്നു... താനും കൊതിച്ചിരുന്നു ഒരു അച്ഛനാവാൻ...!! വേദനയോടെ ഹൃദയം അലമുറയിട്ടു...

ഒരു പ്രണയ കഥ...💖

ഭാഗം  6 (അവസാന ഭാഗം )

വാർഡിലെ കതക് തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി... കട്ടിലിൽ തളർച്ചയോടെ കിടക്കുന്ന തുളസിയുടെ തലയിൽ പതിയെ തലോടി...നെറ്റിയിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു... കണ്ണുകൾ ഒഴിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന വയറിൽ ഉടക്കി നിന്നു... അലിവോടെ അവന്റെ കണ്ണുകൾ താന്ന് പോയി...

"സർ പേഷ്യന്റിന് നല്ല ക്ഷീണം ഉണ്ട്... അത് കൊണ്ട് ഡ്രിപ് ഇട്ടിരിക്കുകയാണ് എണീക്കാൻ ഇനിയും എട്ട് മണിക്കൂറാവും..." അവിടേക്ക് വന്ന നഴ്സ് പറഞ്ഞതും ജീവ് അവർക്ക് നേരെ വരണ്ട ഒരു ചിരി നൽകി...

"ഞാനും കൊതിച്ചിരുന്നു പെണ്ണേ ഒരു അച്ഛൻ ആവാൻ... ആരുടെ കുഞ്ഞാണെന്ന് അറിയില്ലെങ്കിലും നിന്നോടുള്ള അളക്കാൻ കഴിയാത്ത പ്രണയം കൊണ്ട് ഈ ഉദരത്തിലെ കുഞ്ഞും എന്റേതാണെന്ന് തന്നെയാ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിരുന്നത്... ഇപ്പോൾ എന്റെ ജീവൻ പോലും രക്ഷിച്ച ജിഷ്ണൂന്റെ കുഞ്ഞാണെന്ന് അരിഞ്ഞതും തൊണ്ടയിൽ എന്തോ തറച്ചത് പോലെയാ...കുത്തി കുത്തി വേനിക്കുന്നു...!!"അവളുടെ വയറിൽ മുഖം ചേർത്ത് കൊണ്ട് അവൻ ശബ്ദം ഇല്ലാതെ ഓരോന്ന് പുലമ്പി കൊണ്ടിരുന്നു...

________________________♥

ഉദയപുരം തറവാട്ടിൽ നിന്നും *പത്മനാഭനെ* വിലങ്ങണിയിച്ച് പോലീസുകാർ കൊണ്ടുപോവുമ്പോൾ അയാളുടെ തല ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ കാടിന്യത്തെ ഓർത്ത് ഒരല്പം പോലും താണ് പോയിരുന്നില്ല...

ഉമ്മറപ്പടിയിൽ തുളസിയുടെ അമ്മ കൂടെ ഉള്ള തന്റെ ഇളയ മകളെ തന്നിലേക്ക് അണച്ച് പിടിച്ചു...

__________________♥

ഭിത്തിയിലെ ഒരു കോണിലേക്ക് മാത്രം നോക്കി ഇരിക്കുന്ന തുളസിയെ അവൻ ദയനീയമായി നോക്കി... ബോധം വന്നപ്പോൾ ആദ്യം തന്നെ അവളുടെ കൈകൾ പരതിയത് വയറിൽ ആയിരുന്നു... അപ്പോൾ മാത്രം ഒരു തുള്ളി മിഴിനീർ നാസികത്തുമ്പിലൂടെ ചാലിട്ടൊഴുകി...

പിന്നെ തൊട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇങ്ങനെ കിടക്കുകയാണ്... ജീവിന് അവളെ കാണും തോറും നെഞ്ച് പൊടിയും പോലെ തോന്നി... വിവരം അറിഞ്ഞ് വീട്ടിൽ നിന്നും അവന്റെ അമ്മ വന്നപ്പോൾ സ്റ്റെയറിൽ നിന്നും വീണതാണെന്ന് പറഞ്ഞ് ഒരു വിധം സമാധാനിപ്പിച്ചു...

അവളെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് ഫോൺ റിങ് ചെയ്തത്... തുളസിയുടെ അമ്മയുടെ നമ്പർ കണ്ടതും വേഗം തന്നെ ഫോൺ എടുത്തു... മറുപുറത്ത് നിന്നും അവർ പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ കേട്ടതും അക്ഷരർദ്ധത്തിൽ ഞെട്ടി പോയിരുന്നു...

പിന്നീട് ഒട്ടും വൈകിക്കാതെ സ്റ്റേഷനിൽ വിളിച്ച് പറഞ്ഞ് അയാളെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞു... വേണം വെച്ച് തന്നെയാണ് ഞാൻ പോവാതിരുന്നത്... അയാളെ കണ്ടാൽ ചിലപ്പോൾ എന്റെ നിയന്ത്രണം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് കൊന്ന് പോവും ഞാൻ... ആലോചിക്കും തോറും ജീവിന്റെ മുഖം വലിഞ്ഞ് മുറുകി...

"ജീവ് തുളസിക്ക് ഇപ്പോൾ വല്യ പ്രോബ്ലം ഒന്നും ഇല്ല.. വേണമെങ്കിൽ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോവാം... പ്രെസ്ക്രൈബ് ചെയ്ത മെഡിസിൻ ഒക്കെ കൃത്യമായി കൊടുക്കണം... പിന്നെ ആള് ഇപ്പോൾ വളരെ വീക്ക് ആണ്... റസ്റ്റ്‌ അത്യാവശ്യം ആണ്..." മുറിയിലേക്ക് വന്ന ഡോക്ടറുടെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ആണ് ചിന്തയിൽ നിന്നും ജീവ് ഉണർന്നത്...

ഇവിടെ ഇങ്ങനെ കിടക്കുന്നതിലും നല്ലത് വീട്ടിലെ അന്തരീക്ഷം തന്നെയാണ് ബെറ്റർ എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് ഡിസ്ചാർജ് വാങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു..

കാറിൽ ഇരുന്ന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുന്ന തുളസിയുടെ കയ്യിൽ അവൻ തൊട്ടതും അവൾ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി... ക്ഷണനേരം കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു... ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പി പോയി... കണ്ണീരോടെ അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു... ജീവ് അവളെ പൊതിഞ്ഞ് പിടിച്ചു... വിരിനെറ്റിയിൽ കണ്ണീരും ചുംബനങ്ങളും മത്സരിച്ച് വീണുടഞ്ഞു...

നിശ്ശബ്ദം തേങ്ങുമ്പോൾ തുളസിയുടെ ചിന്തകൾ പിറകിലേക്ക് പാഞ്ഞു... തന്റെ സന്തോഷം പാടെ നീങ്ങിയ നാളുകൾ...!!!

_______________________♥

ബീച്ചിൽ വെറുതെ ചെന്നിരിക്കുന്നത് എന്റെ മനസ്സിന് വല്ലാത്ത ഒരു ആവേശം ആയിരുന്നു... കരയെ ചുംബിച്ച് കൊതി തീരാതെ കടലിലേക്ക് മടങ്ങുന്ന ഓരോ തിരമാല കുഞ്ഞുങ്ങളെയും കണ്ണുകൾ ചിമ്മാതെ നോക്കി ഇരിക്കും... ബി എഡ് കഴിഞ്ഞ് ടീച്ചർ ട്രെയിനിങ് ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്ക് തിരിക്കുന്നതിന് മുന്നേ കടലിനെ ഒന്ന് കണ്ടില്ലെങ്കിൽ അന്ന് ഒരു സമാധാനവും ഉണ്ടാവില്ല... അങ്ങനെ ഒരിക്കെ ബീച്ചിലെ തണലിലെ ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് മണലിൽ ഒരു കുട്ടിയോടൊപ്പം കളിക്കുന്ന ഒരു ചേട്ടനെ കണ്ടത്...

ഇളം നീല കണ്ണുകൾ...താടി തുമ്പിൽ ഒരു ഗർത്തം... പിരിച്ച് വെച്ച മീശ... കണ്ണുകൾ എത്ര വിലക്കിയിട്ടും അയാളിൽ തന്നെ തറഞ്ഞ് നിന്നു.. താൻ അയാളെ നോക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നിയത് കൊണ്ടാവാം എണീറ്റ് തന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു... ഞാൻ ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ലേ രാമ നാരായണ എന്നും പറഞ്ഞ് മറ്റെങ്ങോ നോട്ടം പായിച്ചു..

"ഡോ താനെന്താ എന്നെ വായിനോക്കി ഇരിക്കാണോ...??" കളിയോടെ ആയിരുന്നു ചോദിച്ചത്... തുളസി ഒന്ന് ചമ്മി പോയി... അതോട്ടും  പുറത്തേക്ക് കാണിക്കാതെ ഗൗരവത്തോടെ അവൾ അവന് നേരെ തിരിഞ്ഞു..

"ഓഹ് നോക്കാൻ പറ്റിയൊരു ആള്..."പുച്ഛത്തോടെ ചുണ്ട് കോട്ടി അവൾ പറഞ്ഞതും അവൻ ഭംഗിയോടെ ഒന്ന് ചിരിച്ചു...

"ആട്ടെ ന്താ കുട്ടിയുടെ പേര്...??"

"തുളസി.. തുളസി പത്മനാഭൻ..."

"ഓഹ് പത്മനാഭൻ സാറിന്റെ മോളാണോ... വല്യ വീട്ടിലെ ആളാണല്ലേ... എന്റെ പേര് ജിഷ്ണു പ്രസാദ്.." അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പരിചയപ്പെട്ട് പിരിയുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ എന്തോ വല്ലാത്തൊരു സന്തോഷം ആയിരുന്നു... പിന്നെ ദിവസവും കാണും സംസാരിക്കും...

ശാന്തമായ സ്വഭാവം... എല്ലാവർക്കും ഒരു ചിരി ഉണ്ടാവും ആ ചുണ്ടിൽ... കയ്യിൽ അഞ്ചിന്റെ പൈസ ഇല്ലെങ്കിലും കടം വാങ്ങി എങ്കിലും സഹായിക്കും... ഇത് കൊണ്ട് ഒക്കെ ആവാം കോടീശ്വര പുത്രി ആയ എന്റെ മനസ്സിൽ വൈകാതെ തന്നെ ജിഷ്ണു എന്ന ചെറുപ്പക്കാരൻ സ്ഥാനം പിടിച്ചത്... ഊണിലും ഉറക്കിലും ജിഷ്ണുവും ഞാനും ഒത്തുള്ള ജീവിതം മാത്രമായി... പറയാതെ വയ്യാ എന്നായപ്പോൾ ഒരിക്കൽ കണ്ടുമുട്ടിയ സ്ഥലത്ത് വെച്ച് തന്നെ ഇഷ്ട്ടം തുറന്ന് പറഞ്ഞു...

അതൊന്നും ശരിയാവില്ല ഞാനും നീയും തമ്മിൽ ഒരുപാട് അന്തരം ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ ആളെ പിന്നീട് രണ്ട് ദിവസം കണ്ടതേ ഇല്ല... പിറ്റേന്ന് ട്രെയിനിങ് സെന്ററിന് മുന്നിൽ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടക്കുന്ന ജിഷ്ണുവിനെ കണ്ടതും വേഗം തന്നെ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു...

തന്നെ കണ്ടതും പൂണ്ടടക്കം കെട്ടിപിടിച്ചു... തോളിൽ ഒരു നനവ് പോലെ തോന്നിയതും ആളിൽ നിന്നും വിട്ട് മാറി ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ആണ് കരയുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായത്...

"എനിക്കും നീയില്ലാതെ പറ്റില്ലെടാ... വലിയ വീട്ടിലെ കുട്ടിയായ നീ ഒരുപാട് സൗകര്യങ്ങളിൽ ആണ് വളർന്നത്.. എനിക്ക് അതൊന്നും നിനക്ക് തരാൻ പറ്റില്ല... ഇതിനൊക്കെ സമ്മതം ആണെങ്കിൽ ജീവൻ ഉള്ള വരെ ഒരിറ്റ് കണ്ണീർ വീഴ്ത്താതെ ഞാൻ നോക്കാം..."സമ്മതമായ്‌ ആ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖം അമർത്തുമ്പോൾ പാതയോരത്തെ കണിക്കൊന്ന ഇളം കാറ്റിൽ പൂക്കൾ പൊഴിച്ചു...

പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് പ്രണയദിനങ്ങൾ ആയിരുന്നു... വീട്ടിൽ പുറത്തേക്ക് പോവാൻ ഒക്കെ അത്യാവശ്യം ഫ്രീഡം ഉള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ അത് മുതലെടുത്തു എന്ന് വേണം പറയാൻ... ഒഴിവുള്ള സമയങ്ങളിൽ എല്ലാം തന്റെ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കൂടെ ആയിരുന്നു... ആളുടെ കൂടെ നടക്കുമ്പോൾ മുഖം മറച്ചായിരുന്നു നടക്കാറ്.. വീട്ടിൽ അറിഞ്ഞാൽ വല്യ പ്രശ്നം ആവും എന്നുള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ...

അങ്ങനെ വില കുറഞ്ഞ കുപ്പിവള ചുവപ്പിൽ ഞങ്ങളുടെ പ്രണയം ചുവന്ന് തുടുത്തു...കഴുത്തിൽ താലി ചരദിന്റെ ബലമില്ലാതെ എന്നിലെ പെണ്ണിനെ ഉണ്ണിയേട്ടന് സമ്മാനിക്കുമ്പോൾ ഒട്ടും ആലോചിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... താൻ കണ്ടെത്തിയത് വ്യക്തമായ പാതിയെ തന്നെയാണെന്ന് മനസ്സ് ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്നു...

ആയിടെ ആണ് വീട്ടിൽ ഒരു കല്യാണലോചന വന്നത്...

വീട്ടിൽ വന്ന് അവർ പെണ്ണ് ചോദിച്ച സമയത്ത് ഞാൻ വീട്ടിൽ ഇല്ലായിരുന്നു പതിവ് പോലെ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കൂടെ പുറത്ത് തന്നെ ആയിരുന്നു... വീട്ടിലേക്ക് വന്നതും അച്ഛനും അമ്മയും ഇക്കാര്യം എന്നോട് പറഞ്ഞതും എടുത്ത പാടെ ഞാൻ വേണ്ടെന്ന് ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു...

"വേണ്ട അച്ഛാ.. ഇപ്പൊ എനിക്ക് കല്യാണം വേണ്ട എന്റെ കോഴ്സ് കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ... അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ജോലി ആയിട്ട് മതി കല്യാണം..."

"അതിനെന്താ മോളേ അവൻ പോലീസ് ആണ്... നിന്നെ ജോലിക്ക് വിടും.. മാത്രമല്ല നമുക്ക് പറ്റിയ ഫാമിലി ആണ് തറവാട് കൊണ്ടും പണം കൊണ്ടും എല്ലാം... ഞാൻ അവർക്ക് വിളിച്ച് പറയാൻ പോവാ..."ഫോണും എടുത്ത് തന്റെ മറുപടിക്ക് കാത്ത് നിൽക്കാതെ അച്ഛൻ പോയതും കാര്യം കൈവിട്ടു പോയി എന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ട് വേഗം തന്നെ മുറിയിൽ കയറി ഉണ്ണിയേട്ടന് വിളിച്ചു...

കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മറുപുറത്ത് നിന്നും ശബ്ദം ഒന്നും കേട്ടില്ല..

"ഉണ്ണിയേട്ടാ..."

"എടി പെണ്ണേ അച്ഛൻ സമ്മതിക്കില്ലെടി... എനിക്ക് പറ്റില്ലെടാ ഇനിയും ഒറ്റപ്പെട്ട് ജീവിക്കാൻ..."പറയുമ്പോൾ ആ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു...

"ഒരിക്കലും അച്ഛൻ സമ്മതിക്കില്ല.. നമുക്ക് നാളെ തന്നെ ഇവിടുന്ന് പോവാം...എന്നിട്ട് കുറച്ച് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്ക് വരാം... എന്തായാലും അച്ഛന്റെ മോളല്ലേ... സമ്മതിക്കാതെ ഇരിക്കില്ല..."ഉള്ളിൽ ചെറിയൊരു ആത്മവിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നു...

"മ്മ് ഞാൻ നാളെ വരാം.. ഇപ്പൊ ഏട്ടന്റെ കുട്ടി കുളിച്ച് വല്ലതും കഴിച്ച് ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്..."

ഫോൺ വെച്ച് അത്യാവശ്യം വേണ്ട സാധങ്ങൾ ഒക്കെ ബാഗിൽ ആക്കി അല്പം ടെൻഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും കണ്ണുകൾ അടച്ച് കിടന്നു... പുലർച്ചെ ഒരു നാല് മണിക്ക് ഫോൺ ബെൽ അടിക്കുന്നത് കേട്ടാണ് ഉണർന്നത്... ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കാൾ ആണെന്ന് കണ്ടതും ബാൽക്കണി വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി.. താഴെ തന്നെയും കാത്ത് നിൽക്കുന്ന ഏട്ടനെ കണ്ടതും മുഖം കഴുകി ബാഗും എടുത്ത് ശ്രദ്ധയോടെ ബാൽക്കണി വഴി താഴേക്ക് ഇറങ്ങി...

ബൈക്കിൽ ഏട്ടന്റെ പിറകിൽ ഇരുന്ന് ആ പുറത്ത് തലചായ്ച്ച് യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ പുതുജീവിതത്തെ കുറിച്ചുള്ള പ്രതീക്ഷകൾ നാമ്പിട്ട് തുടങ്ങിയിരുന്നു... ഒരു കൊച്ച് വീട്ടിൽ ആണ് ഏട്ടൻ എന്നെ കൊണ്ടുപോയത്... ഒന്ന് വെളിച്ചം വെച്ചതും എന്നെയും കൂട്ടി രജിസ്റ്റർ ഓഫീസിൽ ചെന്ന് ഒരു കല്യാണം നടത്തി... അവിടെ ഉള്ള ആളുകൾ തന്നെ ആയിരുന്നു സാക്ഷി ആയി ഒപ്പിട്ടത്...

കഴുത്തിൽ ഒരു മഞ്ഞ ചരട് ചാർത്തി പരസ്പരം ഹാരങ്ങൾ ചാർത്തി സുഖത്തിലും ദുഖത്തിലും പരസപരം കൂടെ ഉണ്ടാവും എന്ന് മൗനമായി വാക്ക് നൽകി...

വീട്ടിൽ നിന്ന് യാതൊരു വിധ ബന്ധവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല... ഒന്ന് അന്വേഷിച്ച് പോലും ആരും വന്നിരുന്നില്ല... സന്ധ്യ നേരം തുളസിതറയിൽ വിളക്കും വെച്ച് ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ച് ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് ഏട്ടന്റെ ഫോൺ റിങ് ചെയ്തത്... പരിചയമില്ലാത്ത നമ്പർ ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ ശങ്കയോടെ ആണ് കാൾ എടുത്തത്...

"ഹലോ..."അപ്പുറത്ത് നിന്നുള്ള അമ്മയുടെ ഇടരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടതും ഏട്ടൻ വേഗം ഫോൺ എനിക്ക് തന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി പോയി...

"ഹലോ മോളേ...!!" കരഞ്ഞ് കൊണ്ടായിരുന്നു അമ്മ വിളിച്ചത്... ആ ശബ്ദം കേട്ടതും ഞാനും കരഞ്ഞ് പോയി...

"അമ്മാ..."പിന്നീട് കുറച്ച് നേരം രണ്ട് സൈഡിൽ നിന്നും ഏങ്ങലുകൾ ഉയർന്ന് കേട്ടു...

"മോളേ... അച്ഛനാടാ കുട്ടാ..."പറയുമ്പോൾ അച്ഛനും കരയുകയായിരുന്നു...

"എന്തിനാടാ ഇങ്ങനെ ചെയ്തെ... എന്നോട് പറഞ്ഞാൽ അച്ഛൻ സന്തോഷത്തോടെ നടത്തി തരില്ലായിരുന്നോ... നാളെ തന്നെ ന്റെ കുട്ടി മോനെയും കൂട്ടി വീട്ടിലേക്ക് വാ... നമുക്ക് നാടറിയിച്ച് തന്നെ നിങ്ങളെ വിവാഹം നടത്തണം..."അച്ഛൻ പറയുന്നത് കേട്ടതും സന്തോഷം കൊണ്ട് ഉള്ളം തുടി കൊട്ടി... വരാം എന്ന് സമ്മതം അറിയിച്ച് അകത്തേക്ക് ചെന്ന് ഏട്ടനോട് കാര്യം പറഞ്ഞു...

കാര്യം കേട്ടതും തന്നെക്കാൾ വല്യ സന്തോഷം ആയിരുന്നു ആൾക്ക്... ഒരു പക്ഷെ ഇതുവരെ കിട്ടാതിരുന്ന സ്നേഹം തന്റെ മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് കിട്ടുമോ എന്ന ആഗ്രഹം കൊണ്ടാവണം...

രാവിലെ കുളിച്ച് ഫ്രഷ് ആയി നല്ലൊരു നേര്യതും ഉടുത്ത് കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് ഏട്ടൻ കുളി കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങിയത്.. നേരെ തന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന് അരയിലൂടെ കയ്യിട്ട് കഴുത്തിടുക്കിൽ മുഖം അമർത്തി..

"എണീക്ക് ഉണ്ണിയേട്ടാ.. പോയി ഒരുങ്ങ് വേഗം പോവാം..."എന്ന് പറഞ്ഞതും മുഖം ഉയർത്തി തന്റെ കവിളിൽ ചുംബിച്ചു... സിന്ദൂര ചെപ്പിൽ നിന്നും കുങ്കുമം എടുത്ത് നെറുകയിൽ നീട്ടി ചുമപ്പിച്ചു... ബ്ലൗസ്സിനുള്ളിൽ കിടന്ന മഞ്ഞച്ചരട്‌ പുറത്തേക്കിട്ട് തോളിൽ ഒന്ന് തട്ടി കൊണ്ട് ഷർട്ട്‌ എടുത്ത് ഉടുത്തു...

ബൈക്കിന്‌ പിറകിൽ ഇരുന്ന് വീട് ലക്ഷ്യം വെച്ച് നീങ്ങുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ നിറയെ കുറ്റബോധം ആയിരുന്നു... പറയാമായിരുന്നു...സ്വന്തം  അച്ഛൻ അല്ലേ... മക്കളുടെ ഇഷ്ട്ടങ്ങൾ നടത്തി തരാതെ ഇരിക്കില്ല... വേണ്ടായിരുന്നു ഈ എടുത്ത് ചാട്ടം... ചെയ്ത തെറ്റിന് കാല് പിടിച്ച് മാപ്പ് പറയണം... മനസ്സിൽ കണക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ടിരുന്നു അവൾ...!!

പുറത്ത് തന്നെ ഞങ്ങളെ കാത്ത് അച്ഛനും അമ്മയും അനിയത്തിയും ഉണ്ടായിരുന്നു... ചിരിയോടെ അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു... അച്ഛനെ ദയനീയമായി ഒന്ന് നോക്കി...ഏട്ടന്റെ കൈ പിടിച്ച് അകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോവുന്ന അച്ഛനെ ബഹുമാനത്തോടെ നോക്കി നിന്നു... അമ്മയുടെ കൂടെ താനും അകത്തേക്ക് കയറി...

സെറ്റിയിൽ ഇരിക്കുന്ന ഏട്ടന്റെ അടുത്ത് ഞാനും ചെന്നിരുന്നു... കൂടെ ഓരോ വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞ് അമ്മയും ഉണ്ട്... ഒരു ട്രെയിൽ ജ്യൂസും ആയി അച്ഛൻ അരികിലേക്ക് വന്നു... സന്തോഷത്തോടെ അതെടുത്ത് കുടിച്ചു... ഏറെ സ്നേഹത്തോടെ തങ്ങളെ പരിചരിക്കുന്ന അച്ഛനെ നന്ദിയോടെ നോക്കി... ഹൃദയം കുറ്റബോധം കൊണ്ട് അലറി കരഞ്ഞു...

കുടിച്ച് കഴിഞ്ഞ് രണ്ട് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞതും ഏട്ടൻ ചുമക്കാൻ തുടങ്ങി... ആദ്യം വെറുതെ ആണെന്ന് കരുതിയെങ്കിലും പിന്നെ വായിൽ നിന്നും ചോര തുപ്പി...പേടിച്ച് പോയി ഞാൻ... വേഗം തന്നെ സാരി തലപ്പ് കൊണ്ട് ചോര തുടച്ച് അമ്മയോട് വെള്ളം എടുക്കാൻ പറഞ്ഞ് ഏട്ടനെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചതും ബോധം മറഞ്ഞ് നിലത്തേക്ക് വീണുപോയിരുന്നു... ഞെട്ടലോടെ ഏട്ടന്റെ തല തന്റെ മടിയിലേക്ക് വെച്ച് തട്ടി വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു...

"വില്ച്ചിട്ടൊന്നും കാര്യം ഇല്ല... ഈ പിച്ചക്കാരൻ ചെർക്കൻ ഈ സമയത്ത് പരലോകത്ത് എത്തി കാണും..."ക്രൂരമായ ചിരിയോടെ പറയുന്ന അച്ഛനെ നടുങ്ങലൂടെ നോക്കി...

"ഉള്ളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി അടച്ചിടെടാ ഇവളെ... കുടുംബത്തിന്റെ മാനം നശിപ്പിക്കാൻ താഴ്ന്ന വർഗ്ഗത്തിന്റെ ഒപ്പം ഇറങ്ങി പോയിരിക്കുന്നു... പറഞ്ഞ് വെച്ച അന്ന് തന്നെ നിന്റെ വിവാഹം നടക്കും അന്നല്ലാതെ നീ പുറം ലോകം കാണില്ല..."തനിക്ക് നേരെ ആർത്ത് കൊണ്ട് അടുക്കുന്ന അച്ഛനെ നടുങ്ങലൂടെ നോക്കി നിന്നു... ആരോ തന്നെ കൈകളിൽ എടുത്ത് കൊണ്ട് പോവുമ്പോഴും കണ്ണുകൾ അച്ഛനിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു...

റൂമിൽ കൊണ്ടുപോയി വാതിൽ കൊട്ടി അടക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ആണ് എന്താണ് നടന്നതെന്ന് ഓർത്തെടുക്കാൻ പോലും ശ്രമിച്ചത്... അലമുറയിട്ടുകൊണ്ട് വാതിലിൽ ആഞ്ഞ് കൊട്ടി കൊണ്ടിരുന്നു... ആരും വന്നില്ല തളർച്ചയോടെ നിലത്തേക്ക് ഊർന്ന് വീണു...

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ ആ മുറിയും ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ ഓർമകളും മാത്രമേ തനിക്ക് കൂട്ടായി ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു...ഭക്ഷണം തരാൻ അമ്മ വരും ദേഷ്യത്തോടെ അതെല്ലാം തട്ടി കളഞ്ഞ് ഭ്രാന്തിയെ പോലെ അലറും... കണ്ട് നിൽക്കാൻ ആവാതെ കണ്ണീരോടെ അമ്മ മുറി വിട്ടിറങ്ങും...അമ്മയ്ക്കും അറിയില്ലായിരുന്നു വിളിച്ച് വരുത്തി ജീവിതം നശിപ്പിക്കാൻ ആണെന്ന്... അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഏത് വിധേനയും ഞങ്ങളെ തടുത്തിരുന്നു...

വല്ലാത്ത തലകറക്കവും ക്ഷീണവും തോന്നി തുടങ്ങി... ഒരു ദിവസം ഭക്ഷണം കൊണ്ട് വന്ന അമ്മ കാണുന്നത് ബോധം ഇല്ലാതെ കിടക്കുന്ന എന്നെയാണ്.. കുറേ തട്ടി വിളിച്ചിട്ടും എണീക്കാത്തത് കൊണ്ട് കരഞ്ഞ് വിളിചു... ശബ്ദം കേട്ട് വന്ന അച്ഛൻ ഡോക്ടറെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്ന് പരിശോധിച്ചപ്പോൾ ആണ് തന്റെ ഉദരത്തിൽ ഒരാൾ വളരുന്നുണ്ടെന്ന് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞത്... അപ്പോൾ തന്നെ ഇല്ലാതാക്കാൻ തുണിഞ്ഞതായിരുന്നു...

എന്റെ കുഞ്ഞിനെ കളഞ്ഞാൽ ഉണ്ണിയേട്ടനെ കൊന്ന് മറ്റൊരാളെ ചതിച്ചാണ് തന്നെ അയാൾക്ക് കെട്ടിച്ച് കൊടുക്കുന്നതെന്ന് പറയും എന്ന തന്റെ ഭീഷണിയിൽ ആവാം ദേഷ്യം ഒതുക്കി അന്ന് മുറി വിട്ടിറങ്ങിയത്...പിന്നീട് ഒരു തരം വാശി ആയിരുന്നു... എങ്ങനെ എങ്കിലും ഇവിടെ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടണം തന്റെ കുഞ്ഞിനെ പൊന്നുപോലെ നോക്കണം... കെട്ടുന്ന ആളോട് എല്ലാം പറഞ്ഞ് കഴിവതും വേഗം അയാളുടെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞ് പോവണം എന്നെല്ലാം...

കല്യാണത്തിന്റെ തലേന്ന് വരെ ഇക്കാര്യം ആരോടെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ ആ നിമിഷം തന്റെ കുഞ്ഞ് പുറംലോകം കാണില്ല എന്നായിരുന്നു അച്ഛൻ പറഞ്ഞത്... ഒരച്ഛന് ഇത്രയും ക്രൂരൻ ആവാൻ കഴിയുമോ...?!

"തുളസി...!!"കൈവരിയിൽ ചാരി നിന്ന് മാനത്തെ രണ്ട് നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കി കഴിഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്നും ഓർക്കുമ്പോൾ ആണ് ജീവ് അവളെ വിളിച്ചത്...

"എന്നെ തനിച്ചാക്കി പോയി രണ്ടുപേരും... എന്നേം കൊണ്ടാവായിരുന്നു... പിണക്കാ ഞാൻ അച്ഛനോടും മോനോടും..." പരിഭവത്തോടെ ചുണ്ടുകൾ മൊഴിയുമ്പോഴും കണ്ണുകൾ കവിളിൽ ചാല് തീർത്തിരുന്നു... ഒട്ടും ആലോചിക്കാതെ ജീവ് അവളെ തന്നിലേക്ക് അണച്ച് പിടിച്ചു... അവനിലേക്ക് കൂടുതൽ അള്ളി പിടിച്ച് കൊണ്ട് തുളസി പൊട്ടി കരഞ്ഞു...

സങ്കടം ഒന്ന് കെട്ടടങ്ങുവോളം തുളസി കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു... ക്ഷീണം കൊണ്ട് അവൾ മയങ്ങി പോയിരുന്നു... ജീവ് അവളെ കൈകളിൽ കോരി എടുത്ത് ബെഡിൽ കിടത്തി... ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത് അവൾക്ക് അരികിൽ കിടന്ന് തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അവളെ കയറ്റി കിടത്തി...

___________________________♥

ഏതോ കോണിൽ നോക്കി കണ്ണും നിറച്ച് വയറിൽ തലോടി ഇരിക്കുന്ന തുളസിയെ ജീവ് അലിവോടെ നോക്കി ഇരിക്കും... വല്ലതും കഴിച്ചാൽ ആയി... ശരീരം ഒട്ടി ഉണങ്ങി എല്ലുകൾ പുറത്തേക്ക് കാണും വിധം ആയി... കണ്ണുകൾ ഉള്ളിലേക്ക് കുഴിഞ്ഞ് പോയി.. പണ്ടുള്ള തുളസിയിൽ നിന്നും ആകെ ഒരു മാറ്റം..

ഇതിന്റെ ഇടക്ക് പത്മനാഭന് ഇരട്ടി ജീവപര്യന്തവും പിഴയും കോടതി വിധിച്ചു... കോടതിയിൽ വെച്ചും തല ഉയർത്തി പിടിച്ച് വീറോടെ നടക്കുന്ന അയാളെ കാണും തോറും ജീവിന് ഉള്ളിൽ ദേഷ്യം ആളി കത്തി..മുഴുവൻ വിധിയും കേൾക്കാതെ അവിടം വിട്ടിറങ്ങി...

ആട്ടുതോട്ടിലിൽ ഇരുന്ന് മാനത്തെ രണ്ട് താരകത്തെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചിരിക്കുന്ന ജീവിന് അരികിൽ തുളസി വന്നിരുന്നു... അവളെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അവൻ വീണ്ടും അങ്ങോട്ട് തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു..

"ഈ ജന്മം എനിക്ക് മാത്രമയിക്കൂടെ തുളസി അടുത്ത ജന്മം ഞാൻ നിന്റെ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കയ്യിൽ ഭദ്രമായി എൽപ്പിച്ചോളാം..." തൊണ്ട ഇടറി പോയി...

"എനിക്കൊരു കുഞ്ഞിനെ തരാമോ... ഒത്തിരി ഒത്തിരി കൊതിച്ച് പോയി ഞാൻ... ഒഴിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന ഈ വയറ് കാണും തോറും ഭ്രാന്ത് പിടിക്കാ ജീവ് നിക്ക്..."അവന്റെ തോളിലേക്ക് തല ചായ്ച്ച് കൊണ്ട് ശാന്തമായി അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി... വിശ്വാസം വരാൻ ആവാതെ അവൻ അവളിലേക്ക് നോക്കി...

"നിന്നിൽ ഒരു തരി ഇഷ്ട്ടം എങ്കിലും ഉണ്ടോ പെണ്ണേ എന്നോട്...?!"കണ്ണുനീർ കാഴ്ചയെ മറച്ചു...

"ഇനിയും നിന്റെ പ്രണയം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാൻ ആവുന്നില്ല ജീവ്...!! എനിക്കും ഇഷ്ട്ടാ പക്ഷെ..."

"പക്ഷെ...?!"കണ്ണുകളിൽ ആകാംഷ...!!

"ഉണ്ണിയേട്ടനോളം വരില്ല..."കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി ചിമ്മി... കണ്ണുനീർ ഭൂമിയിൽ തട്ടി ചിതറി..

കേൾക്കേണ്ട താമസം ജീവ് അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു... വിരിനെറ്റിയിൽ ചുംബനം കൊണ്ട് മൂടി... സ്ഥാനം മാറി അവ ശരീരത്തിൽ ഇഴഞ്ഞ് നടന്നു... തടസ്സമായ വസ്ത്രങ്ങൾ തറയിൽ ചിന്നി ചിതറി...മാനത്തെ താരകം ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി...

അവശതയോടെ തന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടക്കുന്ന തുളസിയെ അവൻ കൊതിതീരാതെ ചുംബിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു... രണ്ടുപേരുടെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു...

_____________________♥

"എന്തായി...!!" അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടക്കുകയായിരുന്ന ജീവ് തുളസിയെ കണ്ടതും ടെൻഷനോടെ ചോദിച്ചു... അവളുടെ മുഖത്തെ നിരാശ കണ്ടതും ബെഡിൽ ചെന്നിരുന്നു...

"സാരല്ലടാ.. നമുക്ക് ഒന്ന് കൂടെ ട്രൈ ചെയ്യാമെന്നേ..."ഉള്ളിലെ സങ്കടം പുറമേക്ക് കാണിക്കാതെ അവൻ കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു...

"അയ്യട മോനേ അങ്ങനെ ഇപ്പൊ ഒന്നും കൂടെ ട്രൈ ചെയ്യണ്ടാ... അതൊന്നും ഈ സമയത്ത് പാടില്ലാത്തതാ..."കയ്യിലെ ടെസ്റ്റ്‌ ട്യൂബ് അവന് നേരെ കാണിച്ച് കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞതും കവിളുകൾ ചുവപ്പ് രാശി പടർത്തിയിരുന്നു...

വിശ്വാസം വരാതെ ജീവ് അതിലേക്ക് തന്നെ മിഴിച്ച് നോക്കി... പിന്നെ സന്തോഷം കൊണ്ട് അവള്ക് അരികിൽ ചെന്ന് കൈകളിൽ കോരി എടുത്ത് വട്ടം ചുറ്റി... അവളെ താഴേക്ക് ഇറക്കി കൊണ്ട് ഇട്ടിരുന്ന ചുരിദാർ അല്പം പൊക്കി ആ വയറിൽ തല വെച്ച് കിടന്നു...

"we can't wait to see uhh our lil cutiee..."താടി കൊണ്ട് വയറിൽ തലോടി അവൻ കൊഞ്ചലോടെ പറഞ്ഞു...തുളസി ചിരിയോടെ അവന്റെ തലയിൽ വിരലോടിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നു...

*എൻ ഹൃദയത്തെ ഞാൻ മറ്റൊരാളിൽ തുന്നി ചേർക്കുകയാണ്...പഴയ വേരുകൾ ഈ ജന്മത്തേക്ക് മാത്രമായി മുറിച്ച് മാറ്റി കൊണ്ട്...ഇനി അവ പുതുവസന്തമായ്‌ പൊഴിയട്ടെ... കാലത്തിനനുസരിച്ച് ഋതുക്കൾ മാറട്ടെ...*മാനത്തെ താരകത്തേ നോക്കി അവൾ മനസ്സാൽ മൊഴിയുമ്പോൾ ഇളം കുളിരുള്ള തെന്നൽ ഇരുവരെയും തലോടി പോയികൊണ്ടിരുന്നു...

(അവസാനിച്ചു...)

 📝മഞ്ഞ് പെണ്ണ്