🍁ലിസ🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

🍁ലിസ🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

''ഇത് ഹരിയേട്ടൻ്റത് തന്നെയാണ്.... കാരണം നിങ്ങളല്ലാതെ മറ്റൊരാൾ എൻ്റെ ശരീരത്തിൽ സ്പർശിച്ചിട്ടില്ലായെന്ന് ഹരിയേട്ടന് വ്യക്തമായി അറിയാവുന്നതല്ലേ?"

വീഡിയോ കോളിലൂടെ വന്ന

ലിസയുടെ വാചകം ഹരിഗോവിന്ദിൻ്റെ കർണപുടത്തിലേക്ക് തീ കാറ്റായി ഒഴുകിയിറങ്ങി.

"നീ സത്യമാണോ പറയുനത്?

ആ ചോദ്യമുന്നയിക്കുമ്പോൾ അവൻ്റെ ശബ്ദം പതറിയിരുന്നു.

"ഇതിനൊക്കെ ഒരു പെണ്ണ് കള്ളം പറയോ ഹരിയേട്ടാ...'

ആ ചോദ്യത്തോടൊപ്പം, നേർത്ത മന്ദഹാസത്തോടെ അവൾ വയറിൽ തടവുന്നത് അവൻ വ്യക്തമായി കണ്ടു.

"ഒന്നുകൂടി ചെക്ക് ചെയ്താലോ.... ഞാൻ ഇപ്പോൾ വരാം അങ്ങോട്ടേക്ക്.... "

ഹരിഗോവിന്ദിൻ്റെ വാക്കു കേട്ടതും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരിയൂറി .

"ചെക്ക് ചെയ്യാനൊന്നുമില്ല ഹരിയേട്ടാ..... ആദ്യമേ എനിക്ക് സംശയമുണ്ടായിരുന്നു... അത് കൺഫേം ചെയ്യാൻ വേണ്ടി പിന്നെ പിരീയഡ് വരെ കാത്തിരുന്നു... ഊഹം തെറ്റിയില്ല.... അതും കൂടാതെ പ്രഗ്നൻസി ടെസ്റ്റിൽ പോസിറ്റീവ് കാണിച്ചു. "

വീഡിയോ കോളിലൂടെ സംസാരിക്കുന്ന അവളുടെ മുഖം അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.

ആദ്യമായി അമ്മയാകുന്നതിൻ്റെ സന്തോഷം ആ മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞു കിടക്കുന്നുണ്ട് ...

പൊതുവെ സുന്ദരിയായ അവളുടെ സൗന്ദര്യം ഒന്നുകൂടി വർദ്ധിച്ചതു പോലെ.....

അതെല്ലാം കാണുമ്പോൾ ഹരിഗോവിന്ദിന് തല കറങ്ങുന്നതു പോലെ തോന്നി.

"അതൊക്കെ വെറുതെയാകും ലിസാ... നമ്മൾക്ക് എന്തായാലും ഒരു ഡോക്ടറെ കണ്ട് കൺഫേം ചെയ്യാം "

തൻ്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ അവളുടെ മുഖം വാടുന്നത് അവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

"നീ ഒരുങ്ങിയിരിക്ക്..... ഞാൻ അര മണികൂറിനുള്ളിൽ വണ്ടിയുമായി വരാം.... "

"നമ്മളെ ഒന്നിച്ചു ആരെങ്കിലും ഹോസ്പിറ്റലിൽ കണ്ടാൽ ... ഹരിയേട്ടൻ്റെ പൊസിഷൻ നോക്കേണ്ടേ?"

ലിസയുടെ പതിഞ്ഞ സ്വരം കേട്ടപ്പോൾ അതും ശരിയാണെന്ന് അവനു തോന്നി....

ഒരു ലീഡിങ്ങ് കമ്പനിയിലെ മാനേജറായ തന്നെ ഇവിടെ ഒരു വിധം അറിയുന്നതാണ് .....

അവരുടെയൊക്കെ മനസ്സിൽ നിഷ്കളങ്കനായ ഒരുവൻ്റെ മുഖമാണ് തനിക്ക്....

അതൊക്കെ ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് തകിടം മറിയുകയാണെന്നു തോന്നിയപ്പോൾ അവൻ പതിയെ നെറ്റിയിലൂടെ കൈ ഓടിച്ചു.

" ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം ലിസാ.... നമ്മൾക്ക് ഇവിടെ അടുത്തുളള ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകണ്ട'.. ഷാർജയിലേക്ക് പോകാം... അവിടെ ഒരു ഹോസ്പിറ്റലിലെ ലാബിൽ എൻ്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്തുണ്ട്.. "

അവൻ്റെ പതറിയ സംസാരം കേട്ടതും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പരിഹാസചിരി മൊട്ടിട്ടു.

" ഈ കാര്യം പറയാൻ പറ്റിയത് ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്തിനോട് തന്നെയാണ് ... "

" അതോർത്ത് നീ വിഷമിക്കണ്ട

നീയെൻ്റെ ഫ്രണ്ടാണെന്നും,

നിനക്കൊരു അബദ്ധം പറ്റിയെന്നും മാത്രമേ ഞാൻ  പറയുകയുള്ളൂ..... ഞാനാണ് അതിൻ്റെ ഉത്തരവാദി എന്നൊന്നും പറയുകയില്ല"

അവൻ്റെ വാക്കു കേട്ടതും ഒരു വിഷാദചിരി അവളുടെ ചുണ്ടിൽ പതിയെ വിരിഞ്ഞു.

"ഇവിടുത്തെ ഹോസ്പിറ്റലിലെ നിയമമൊന്നും എനിക്കറിയില്ല ഹരിയേട്ടാ... ചെക്ക് ചെയ്യുന്നതിനു മുൻപ് ഭർത്താവോ, ഭർത്താവിൻ്റെ രേഖകളോ  വേണമെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ ? "

ആ ചോദ്യവും ശരിയാണെന്ന് അവനു തോന്നി.....

തലയ്ക്കുള്ളിൽ അസ്വസ്ഥതയുടെ കടന്നൽ കൂടിളകുന്നത് അവനറിഞ്ഞു.

" അഥവാ നമ്മൾ ചെക്ക് ചെയ്ത് പോസിറ്റീവ് ആണെന്ന് അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഹരിയേട്ടൻ്റെ പ്ലാൻ എന്താണ്?"

ലിസയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൻ വിറങ്ങലിച്ചു....

സെൻട്രൽ എ.സിയുടെ തണുപ്പിന് പോലും തണുപ്പിക്കാനാകാത്ത വിധം അവൻ്റെ ചിന്തകളുടെ ഊഷ്മാവ് വർദ്ധിച്ചു.

പൊടുന്നനെ ടേബിളിൾ കിടന്നിരുന്ന മറ്റൊരു മൊബൈൽ ചിലച്ചപ്പോൾ അത് എടുത്ത് അവൻ ഡിസ്പ്ലേയിലേക്ക് നോക്കിയതും അവനു തല കറങ്ങുന്നതു പോലെ തോന്നി....

മാളവിക......

കുട്ടികാലം തൊട്ടേ കൂടെ കൂടിയവൾ.....

അമ്മാവൻ്റെ മകളാണെങ്കിലും അമ്മാവൻ്റെ ദുഷ്ടസ്വഭാവമില്ലാത്ത പെൺകുട്ടി.

അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് ഇല്ലം നശിച്ചു വെണ്ണീറായപ്പോഴും, കൂടെ നിന്ന് ധൈര്യം പകർന്നത്...

എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടാലും, ഞാൻ ഒരിക്കലും ഹരിയേട്ടന് നഷ്ടപ്പെടില്ലായെന്ന് പറഞ്ഞ് തൻ്റെ പ്രതീക്ഷകളെ വളർത്തിയവൾ....

"എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടാലും നീയെൻ്റെ ഒപ്പമുണ്ടെങ്കിൽ എല്ലാം തിരിച്ചുപിടിക്കും ഈ ഹരി" എന്ന് പലവട്ടം ആ കാതിൽ മന്ത്രിച്ചിട്ടുണ്ട്.....

ആ വാശിയിലാണ് ഇവിടം വരെ എത്തിയതും...

ആലോചനകൾ ഒരുപാട് വന്നപ്പോൾ തുടങ്ങിയ വിളിയാണ്...... കഴുത്തിൽ ഒരു മഞ്ഞചരട് കെട്ടിയിട്ട് തിരിച്ചു പൊയ്ക്കോളാൻ എന്നു പറഞ്ഞിട്ട്..... 

അതു മാത്രമല്ല.... ഒപ്പം ജോലി ചെയ്യുന്ന 

ഡോക്ടർ അലോഷി പ്രണയപൂർവം പിന്നാലെ നടക്കുന്നുണ്ടെന്നും... ഹരിയേട്ടൻ വരുന്നിമെങ്കിൽ ഞാൻ ഡോക്ടർ അലോഷിയോടൊപ്പം പോകുമെന്നും, തമാശയായി അവൾ ഇടയ്ക്കിടെ പറയാറുമുണ്ട്.!

"എന്താ ഹരിയേട്ടാ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്?"

ലിസയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൻ ദയനീയതയോടെ അവളെ നോക്കി.

"മാളു വിളിക്കുന്നുണ്ട്..... എന്നാ ചെല്ലുന്നത് എന്ന് ചോദിക്കാനാ ആ_വിളി... അവളോട് പറയാൻ എനിക്ക് ഒരു ഉത്തരവുമില്ലല്ലോ ലിസാ "

ഹരിഗോവിന്ദിൻ്റെ സ്വരം നനഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ കുറച്ചു സമയം ചിന്തിച്ചു നിന്നു.

" പോകാൻ തീരുമാനിച്ച  ഡേറ്റിൽ തന്നെ ഹരിയേട്ടൻ പോകണം.... അവളെ തന്നെ കല്യാണം കഴിക്കണം"

" അപ്പോൾ നീയോ?...."

തൻ്റെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരമായി അവൾ പതിയെ ചിരിക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു.

" ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ? എനിക്കൊരു ആലോചന വന്ന കാര്യം... എന്നോടും വീട്ടുകാർ ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..... നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് ഒരു ഫ്ലൈറ്റിൽ പോയാലോ?" 

അവളുടെ സംസാരം കേട്ടതും അവനൊന്നും മനസ്സിലായില്ല.....

" ഉള്ളിൽ ഒരുത്തൻ്റെ  ഗർഭവും പേറി മറ്റൊരുത്തനു മുന്നിൽ ചെന്നു നിൽക്കണ്ടേ നീ... എനിക്കറിയാം ലിസാ... ഏതെങ്കിലും ഒരു ഒറ്റമൂലി കൊണ്ട് നശിപ്പിക്കാവുന്ന പ്രശ്നം ഉള്ളു ഇത്... പക്ഷെ നിനക്കത് ഇഷ്ടമല്ല.... "

"ഹരിയേട്ടൻ പറഞ്ഞത് സത്യമാണ്.... എൻ്റെ വയറ്റിൽ എൻ്റെ കുഞ്ഞ് പിറവിയെടുത്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഞാനവനെ പ്രസവിക്കും... അതിനെ നന്നായി വളർത്തുകയും ചെയ്യും'... അതോർത്ത് ഹരിയേട്ടൻ വിഷമിക്കണ്ട.... തല പോയാലും ഞാൻ ഒരിടത്തും ഹരിയേട്ടൻ്റെ പേര് പറയില്ല.... "

അവളുടെ സംസാരം കേട്ടതും എന്തു പറയണമെന്നറിയാതെ ഹരി നിന്നു.

" ഞാൻ നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നത്, എന്നെ കാണാൻ വരുന്നവൻ്റെ മുന്നിൽ കെട്ടിയൊരുങ്ങി നിൽക്കാനല്ല.... എൻ്റെ അനിയത്തിയുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട് മതി എൻ്റേത് മതിയെന്ന് പറയാനാ"....."

ഹരി ഒന്നും പറയാതെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.

"എനിക്ക് ഡ്യൂട്ടി തുടങ്ങാൻ സമയമായി..... ഹരിയേട്ടൻ ഇനി അതൊന്നും ഓർത്ത് വിഷമിക്കണ്ട... അതൊക്കെ ഓർത്ത് വിഷമിക്കാൻ ഇവിടെ ഞാനുണ്ട് "

സങ്കടം മറച്ചുവെച്ച ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ലിസ അങ്ങിനെ പറഞ്ഞ്, കൈ വീശി കാണിച്ച് വീഡിയോ കോളിൽ അവനെയും നോക്കിയിരുന്നു.

" കോൾ

കട്ടാക്കുന്നില്ലേ ലിസാ ?...

അവൻ ചോദിച്ചതും അവൾ പതിയെ നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയിളക്കി .

" ഞാൻ കട്ടാക്കുന്നില്ല'.. ഹരിയേട്ടൻ കട്ടാക്കിയാൽ മതി.... അതു വരെ എനിക്ക് കാണാലോ?"

ലിസയുടെ നനഞ്ഞ ശബ്ദത്തിലുള്ള ചോദ്യം കേട്ടതും, അവൻ നിറം മങ്ങിയ ഒരു പുഞ്ചിരി അവൾക്കു കൊടുത്തിട്ട് വീഡിയോ കോൾ ഓഫാക്കി കസേരയിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു......

"സാർ ചായ "

ആരോ വിളിച്ചു പറയുന്നതും കേട്ട് അവൻ പതിയെ കണ്ണു തുറന്നപ്പോൾ മുന്നിൽ ആവി പറക്കുന്ന ചായ... 

ചായയിലേക്ക് ഒന്നു നോക്കി അവൻ വീണ്ടും കസേരയിലേക്കമർന്ന് ഓർമ്മയിലേക്ക് ഊളയിട്ടു.

സീറോ വാൾട്ട് ബൾബിൻ്റെ നിറം മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ, പതിയെയുയരുന്ന

വെസ്റ്റേൺ മ്യൂസിക്കിൻ്റെ താളത്തിൽ, സെറ്റുസാരിയണിഞ്ഞ്, മുല്ലപ്പൂ ചൂടി, ചുണ്ടിൽ നിറം പടർത്തിയ പുഞ്ചിരിയുമായി നടന്നു നീങ്ങുന്ന മലയാളി മങ്കമാർ .....

ഗ്ലാസിലേക്ക് മദ്യം ഒഴിച്ചു കൊടുക്കുന്ന അവരുടെ ശാരീരിക അളവുകളിൽ കണ്ണും നട്ടിരുന്നു, ബിയറിൻ്റെ പത പോലെ ചുണ്ടിലൂടെ നീർ ഒലിപ്പിക്കുന്നവർ....

പതിയെ നടക്കുമ്പോൾ

ഇളകിയാടുന്ന അവരുടെ നിതംബങളിൽ, അറിയാതെയെന്നവണ്ണം  തൊട്ടുരുമ്മി ആശ തീർക്കുന്നവർ.....

"വിഷമം തോന്നുന്നു ദീപേഷ് ഇവരെ കാണുമ്പോൾ "

വിഷാദം നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ തങ്ങളുടെ ഗ്ലാസിലേക്ക് മദ്യം നിറച്ചു പോയ ലിസയെ നോക്കി കൊണ്ട് ഹരിഗോവിന്ദ് പറഞ്ഞപ്പോൾ ദീപേഷ് പുച്ഛത്തോടെ അവനെ നോക്കി.

" അത് ആദ്യമായി കാണുന്നത് കൊണ്ടു തോന്നുന്നതാണ്.... കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞാൽ ഇതൊരു ലഹരിയായി തോന്നും നിനക്ക് "

"അതല്ലടാ സ്വന്തം കുടുംബം പോറ്റാൻ വേണ്ടി ഈ ദുബായിയിൽ, മറ്റുള്ളവരുടെ ഗ്ലാസിലേക്ക് സന്തോഷത്തോടെ മദ്യം നിറയ്ക്കുന്നവർ.... അവരുടെ ചിരിക്കപ്പുറത്ത് ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നത് അവരുടെ ദു:ഖങ്ങളല്ലേ?"

ഹരിഗോവിന്ദിൻ്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും ദീപേഷ് ഒരു ചിരിയോടെ ഗ്ലാസിൽ നുരയുന്ന ബിയറിലേക്ക് നോക്കി.

"ലോകത്തിൻ്റെ ഏതെല്ലാം ദിക്കിൽ നിന്നും സ്വന്തം കുടുംബം പോറ്റാൻ വേണ്ടി ഇവിടെ വന്ന് ശരീരം വിൽക്കുന്നവരുടെ അത്രയും വിഷമം വരില്ലല്ലോ, ഏതായാലും

ഗ്ലാസിൽ ബിയറൊഴിച്ചു കൊടുക്കുന്ന ഇവർക്ക്? "

പാതിയിൽ നിർത്തി ദീപേഷ് വിഷമിച്ചിരിക്കുന്ന ഹരിഗോവിന്ദിൻ്റെ കൈയിൽ പതിയെ തൊട്ടു.

" അതിനെ പറ്റി വിഷമിച്ചിട്ട് ഒരു കാര്യവും ഇല്ല ഹരീ. കാരണം ചിലരുടെയൊക്കെ വേദനയാണ് മറ്റു ചിലരുടെ സന്തോഷം..... ഇതും അത്രയുള്ളൂ"

ദീപേഷ് പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോഴും, ഹരിഗോവിന്ദിൻ്റെ നോട്ടം ബിയറുമായി വരുന്ന ലിസയിലായിരുന്നു.

അവൻ തൻ്റെ ഗ്ലാസിലേക്ക് ബിയർ പകരുന്ന ലിസയെ നോക്കി പതിയെ ചിരിച്ചു.

അവളിൽ നിന്നും തിരിച്ചു കിട്ടിയ വിഷാദം നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയ്ക്ക് സൂര്യകാന്തി പൂവിൻ്റെ ശോഭയുള്ളതുപോലെ അവനു തോന്നി.

ബിയർഗ്ലാസിൽ നുരയുന്ന പത പോലെ മനസ്സിനുള്ളിൽ എവിടെയൊക്കെയോ, എന്തെക്കൊയോ നുരയുന്നത് അവനറിഞ്ഞു.

പിന്നെയുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ദീപേഷ് അറിയാതെയായിരുന്നു അവൻ്റെ വരവ്'....

നുരയുന്ന മദ്യത്തെക്കാൾ അവനെ ലഹരി

പിടിപ്പിച്ചിരുന്നത് അവളുടെ നിഷ്കളങ്കത നിറഞ്ഞ

പുഞ്ചിരിയായിരുന്നു.....

മഞ്ഞുകണം പറ്റി പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന റോസാപൂവിൻ്റെ ഇതളുകൾ വിടരുന്നത് പോലെ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിടരുന്നത് കാണാൻ നല്ല ചേലായിരുന്നു.

നിരയൊത്ത ദന്തനിരകൾ മുല്ലമൊട്ടുകളായി തെളിയുമ്പോൾ, വിരിയുന്ന നുണകുഴികൾ...

അവളെങ്ങിനെയോ തൻ്റെ മനസ്സിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചു വെന്ന് അവൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞ നിമിഷങ്ങളായിരുന്നു അത്......

തമ്മിൽ തമ്മിലുള്ള ആരും കാണാതെ കൈമാറിയ പുഞ്ചിരിയ്ക്ക് ഒടുവിൽ തൻ്റെ കമ്പനിയുടെ കാർഡ് അവൾക്കു നേരെ നീട്ടിയപ്പോൾ, അവൾ ചുറ്റുപാടൊന്നു നോക്കി അത് വാങ്ങുമ്പോൾ അവിടം പുതിയൊരു ബന്ധം ഇത്രയും പെട്ടെന്ന് ഉടലെടുക്കുമെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല......

ഫോൺ വിളിയിൽ നിന്ന് ഒഴിവുദിവസങ്ങളിൽ ഫ്ളാറ്റിലേക്കെത്തുന്നത് വരെ നീണ്ടു ആ ബന്ധം.

കുടിയേറ്റമേഖലയിലെ ഒരു പാവപ്പെട്ട കർഷകൻ്റെ മൂത്ത മകളാണെന്നും, തനിക്കു താഴെ ഒരു അനിയത്തിയുമുണ്ടെന്നും, അവളുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ടു മാത്രമേ തൻ്റെ കാര്യങ്ങൾ നോക്കുകയുള്ളുവെന്നും ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ അവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവളുടെ കുടുംബത്തിൻ്റെ ഏകദേശ രൂപം അവനു പിടി കിട്ടി.....

"ഈ ജോലി നീ സന്തോഷത്തോടെയാണോ ചെയ്യുന്നത് ലിസാ ?"

ഒരിക്കൽ അവനത് ചോദിച്ചപ്പോൾ കണ്ണീർ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ ഹരിഗോവിന്ദിനെ നോക്കി.

" ഉരുകുന്നതാണെങ്കിലും അത് പ്രിയപ്പെട്ടവർക്ക് ആകുമ്പോൾ അതിനൊരു സന്തോഷമില്ലേ ഹരിയേട്ടാ.,.... ആ സന്തോഷം എനിക്കും ഉണ്ട്"

ലിസയുടെ പതിഞ്ഞ സംസാരം കേട്ടു അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി...

അതെ.... അവൾ മറ്റുള്ളവർക്ക് പ്രകാശമേ കാൻ വേണ്ടി ഉരുകുന്ന മെഴുകുതിരി തന്നെയായിരുന്നു...

കൊടുങ്കാറ്റിലും അണയാതെ പതിയെ ആടിയുലഞ്ഞ് ഉരുകി കൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്ന മെഴുകുതിരി.....

വളരെ കാര്യങ്ങൾ ലിസ പറഞ്ഞപ്പോൾ അതിലേറെ കുടുതൽ അവൻ, അവളോട് അടുത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

ഒഴിവുദിവസങ്ങളിൽ അവളെയും കൊണ്ട് രാവിലെ തന്നെ ദൂരെയുള്ള അജ്മാനിലോ, റാസൽഖൈമയിലോ, മറ്റു എമിറേറ്റ്സിലേക്കോ പോകുമ്പോൾ മനസ്സിന് വല്ലാത്ത ഒരു സന്തോഷമാണ് .....

ഒരു വശത്ത് കുട്ടികാലം മുതൽ കൂടെയുള്ള മാളവികയെ മറന്ന്, ലിസയുമായി ഇത്രയ്ക്കും അടുത്തത് ഏത് വികാരത്തോടെയാണെന്ന് ഈ നിമിഷവും അറിയില്ല.... പക്ഷെ അതൊരിക്കലും പ്രണയമായിരുന്നില്ലെന്ന് ഇപ്പോഴും ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നു...

പേരറിയാത്ത ആ ബന്ധം കടപുഴകി വീണ ദിവസം ഇപ്പോഴും ഓർമയുണ്ട്....

കാരണം ആദ്യമായി ഒരു പെൺകുട്ടിയെ അറിഞ്ഞ ദിവസമാണ് അന്ന്.....

ശക്തമായ പൊടികാറ്റിനു ശേഷം കോരി ചൊരിഞ്ഞ് മഴ പെയ്ത ദിവസം....

ഒഴിവുദിവസത്തിൻ്റെ ആലസ്യത്തിലിൽ ഫ്ലാറ്റിലിരിക്കുമ്പോഴാണ് ദീപേഷിൻ്റെ വരവ്....

" ഇങ്ങിനെ ചടഞ്ഞുകൂടി ഇരിക്കാതെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങ് ഹരീ.... നമ്മൾക്കൊന്ന് അർമാദിച്ചിട്ടു വരാം "

മദ്യം മണക്കുന്ന അവൻ്റെ സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ ഹരി നിഷേധാർത്ഥത്തോടെ തലയാട്ടി....

"നീ ഒറ്റയ്ക്ക് പോയി അർമാദിച്ചാൽ മതി.... ഞാനില്ല കൂടെ "

എവിടേയ്ക്കാണ് അവൻ പോകുന്നതെന്നറിയാമായിരുന്ന ഹരി നിഷേധസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞപ്പോൾ ദീപേഷ് ചിരിയോടെ അവൻ്റെ കൈപിടിച്ചു......

" ഇവിടെ നീ ആ പാവം

നമ്പൂതിരി കുട്ടിയല്ലട്ടോ.... ഒരു സ്ഥാപനത്തിൻ്റെ മാനേജറാ.... അപ്പോൾ അതിൻ്റെതായ ധൈര്യമൊക്കെ കാണിക്കണം നീ.... പിന്നെ ഇതൊന്നും ആരും അറിയാൻ പോകുന്നില്ല"

"അറിയുന്നതും, അറിയാത്തതും അല്ല എൻ്റെ പ്രശ്നം.... ബലം പ്രയോഗിച്ചും, പൈസ കൊടുത്തും കിട്ടുന്ന സുഖം എനിക്കു വേണ്ട..... പിന്നെ നാട്ടിൽ എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടിയുണ്ട് "

ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ ഹരി പറഞ്ഞപ്പോൾ ദീപേഷിൻ്റെ മുഖം മങ്ങി....

"എന്നാ നീയിവിടെ സാമ്പാറും, മെഴുക്കുപുരട്ടിയും ഉണ്ടാക്കി ഇരുന്നോ... ഞാൻ പോണു "

ദേഷ്യത്തോടെ പോകുന്ന അവനെ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം, ഹരി നിറഞ്ഞു പെയ്യുന്ന മഴയിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു......

പട്ടുപാവാടയുടുത്ത ഒരു പെൺകുട്ടി ,സ്വർണ പാദസരം കിലുക്കി മഴയിലേക്ക് ഓടിയിറങ്ങുന്ന കാഴ്ചയിൽ അവനൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.....

ആ കുഞ്ഞു മാളവികയിപ്പോൾ ഡോക്ടർ മാളവികയാണ്....

ഹരിയുടെ സ്വന്തം ഡോക്ടർ ....

രണ്ടെണ്ണം അടിച്ച് മാളുവിനെ വിളിക്കാമെന്ന് വിചാരിച്ച് അവൻ റൂമിലേക്ക് കയറി മദ്യ ബോട്ടിൽ എടുത്തു.....

ജനൽ തുറന്നു പുറത്തു പെയ്യുന്ന മഴയിലേക്കും നോക്കി നിന്നു മദ്യം നുകരുമ്പോൾ നിറഞ്ഞൊഴിയുന്ന ഗ്ലാസിൻ്റെ എണ്ണം അവൻ മറന്നിരുന്നു.....

പൊടുന്നനെ കോളിങ്ങ് ബെൽ ചിലച്ചതും, അവൻ ആടിയാടി ചെന്ന് വാതിൽ തുറന്നു....

മുന്നിൽ ലിസയെ കണ്ടതും അവൻ പരുങ്ങി....

മഴയിലൂടെ ഓടി കയറി വന്നവളെ പോലെ അവളുടെ ജീൻസും,ടോപ്പും നനഞ്ഞു കുതിർന്നിരുന്നു....

" ഞാൻ നല്ല കണ്ടീഷനിലല്ലാ ലിസാ... നീ പോയിട്ട് പിന്നെ വാ"

അതും പറഞ്ഞ് ഹരി വാതിൽ അടക്കാൻ പോകുമ്പോഴെക്കും, അവൾ അവനിടയിലൂടെ നൂണ്ട് മുറിയിലേക്ക് കയറി.....

" പുറത്ത് നല്ല മഴ ഹരിയേട്ടാ.... ഇത്തിരി കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ പോകാം"

"ലിസാ.... ഞാൻ "

ഹരിയുടെ ശബ്ദം കുഴഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പതിയെ ചിരിച്ചു..

"ഹരിയേട്ടൻ കുടിച്ചിട്ട് ഞാൻ ആദ്യമായിട്ടൊന്നും അല്ലല്ലോ കാണുന്നത്... ?

അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം പറയാൻ കഴിയാതെ അവൻ സോഫയിലേക്ക് അമർന്നു.

"ബാറിൽ വെച്ചു പരസ്യമായിട്ടല്ലേ ഞാൻ ഹരിയേട്ടന് ബിയറൊഴിച്ച് തരുന്നത് ?ഇന്ന് രഹസ്യമായിട്ട് "

ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ പോലെ അതും പറഞ്ഞ് അവൾ ബിയർ ബോട്ടിൽ എടുത്തു.... രണ്ട് ഗ്ലാസ് ടേബിളിൽ വെച്ചപ്പോൾ ഹരി അമ്പരപ്പോടെ അവളെ നോക്കി.

"നാട്ടിലുള്ളപ്പോൾ ഞാൻ വല്ലപ്പോഴും വൈൻ കുടിക്കാറുണ്ട്.... ഇതിപ്പോ തണുത്ത് വിറയ്ക്കുന്നു ഹരിയേട്ടാ..."

അവൾ സമ്മതത്തിനു വേണ്ടി ഹരിയെ ദയനീയമായി നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടി.

" എനിക്ക് ബിയറും, ഹോട്ടും മിക്സ് ചെയ്താൽ മതി...."

കുഴഞ്ഞു പോകുന്ന അവൻ്റെ ശബ്ദത്തിനുമപ്പുറം, മഴ ശബ്ദവും, കുളിരും റൂമിലേക്ക് ഇരച്ചുകയറി വന്നപ്പോൾ അവൾ പതിയെ ഗ്ലാസിലേക്ക് മദ്യം നിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഒന്നുരണ്ട് ഗ്ലാസ് ബിയർ കുടിച്ച്, ഒരു ഗ്ലാസ് കൂടി നിറച്ച് അവൾ ജാലകത്തിനരികിലേക്ക് നടന്നു ചെന്ന് പുറത്തു പെയ്യുന്ന മഴയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു ...

തൻ്റെ മനസ്സ് പോലെയാണ് ആകാശം കരയുന്നതെന്ന് അവൾക്കു തോന്നി....

ആരും തുണയില്ലാതെ, ഈ മരുഭൂമിയിൽ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരിയുമായി ഉരുകിയൊലിക്കുന്ന ഒരു പാവം പെണ്ണ്....

നീരണിഞ്ഞ മിഴികളോടെ അവൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ബിയർ ഗ്ലാസിലേക്കൊന്നു ചുണ്ട് ചേർത്തതും, പിന്നിൽ നിന്ന് ആരോ കെട്ടിപിടിക്കുന്നതറിഞ്ഞ അവൾ ഞെട്ടലോടെ തിരിഞ്ഞു.

"ഹരിയേട്ടാ.... "

വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാക്കും മുൻപെ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾക്കു മീതെ അവൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ അമർന്നിരുന്നു.... 

ശ്വാസം കിട്ടാതെ പിടയുന്ന ഒരു നിമിഷത്തിൽ, അവളിൽ നിന്ന് പിടിവിട്ട് ബിയർഗ്ലാസ് നിലത്തു വീണു വല്ലാത്തൊരു ശബ്ദത്തോടെ ചിതറി തെറിച്ചു....

 ലിസയുടെ കവിളിൽ നിന്ന് കണ്ണീർ അവൻ ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുക്കന്നതറിഞ്ഞതും അവളുടെ പ്രതിരോധം ദുർബലമായി തുടങ്ങിയിരുന്നു.......

ലിസ-ഭാഗം 2

ലിസയുടെ കവിളിൽ നിന്ന് കണ്ണീർ അവൻ ചുണ്ടുകൾ കൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുക്കുന്നതറിഞ്ഞ അവളുടെ പ്രതിരോധം ദുർബലമായി തുടങ്ങിയിരുന്നു......

മഴയുടെ നേർത്ത ഇരമ്പൽ കേട്ടുകൊണ്ടാണ്  ലിസ പതിയെ

കണ്ണു തുറന്നത്....

ജാലകത്തിലൂടെ കടന്നെത്തിയ മങ്ങിയ വെളിച്ചം കണ്ടപ്പോൾ നേരം വെളുത്തെന്ന് അവൾക്കു മനസ്സിലായി.

ഹരിയുടെ നഗ്നമായ ദേഹത്താണ് താൻ കിടക്കുന്നതറിഞ്ഞ അവൾ ഒരു ഞെട്ടലോടെ വഴുതി മാറി, വശത്തേക്കായി കിടന്നു.

വിയർപ്പിൻ്റെയും, മദ്യത്തിൻ്റെയും സമ്മിശ്രമായ ഗന്ധം തന്നെ പൊതിഞ്ഞതുപോലെ അവൾക്കു തോന്നി.

അവനെ പതിയെ പാളി നോക്കിയതും, അവൻ്റെ നെഞ്ചിലെ പോറലുകളിൽ അവളുടെ നോട്ടമുടക്കി....

 ചോര പൊടിഞ്ഞ ആ ചെറിയ വരകളിൽ  അവൾ... പതിയെ തഴുകി.

കുറച്ചു നിമിഷം ഹരിയെ തന്നെ നോക്കി കിടന്ന അവൾ യാന്ത്രികമായി

പതിയെ അവൻ്റെ കൈ തണ്ടയിലേക്ക് കയറി കിടന്നു  നെഞ്ചിലൂടെ ചുറ്റിപിടിച്ചു....

അവൻ്റെ മദ്യഗന്ധമുള്ള

നേർത്ത ശ്വാസം മുഖത്തടിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ മിഴികൾ നിറയുകയായിരുന്നു....

തെറ്റു ചെയ്ത ഒരു കുട്ടിയുടെ ഭാവമായിരുന്നു അവൾക്ക് അപ്പോൾ....

കഴിഞ്ഞ രാത്രിയിലെ അപ്രതീക്ഷിത സംഭവങ്ങളോർത്ത് അവൾ ശൂന്യതയിലേക്ക് നോക്കി കിടന്നു.

തന്നെ ചതിച്ചത് മദ്യത്തിൻ്റെ ലഹരിയാണോ.... മനസ്സിൻ്റെ കുസൃതിയാണോ എന്നവൾ ആലോചിച്ചു.

ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യവുമായി അവൾ സമയം നോക്കാനായി കൈയിലെ വാച്ചിലേക്ക് നോക്കിയതും, വാച്ച് കാണാനില്ലായിരുന്നു.....

ചുറ്റും നോക്കി കാണാതായപ്പോൾ അവൾ ഹരിയെ മാറ്റി കിടത്തിയതും, അവൻ്റെ ശരീരത്തിനു താഴെ അമർന്നു കിടക്കുന്ന വാച്ച് കണ്ടു....

വാച്ചിൽ സമയം

നോക്കിയതും അവൾ ഒരു ഞെട്ടലോടെ എഴുന്നേറ്റു.

സ്ഥാനം തെറ്റി കിടന്നിരുന്ന ലുങ്കി എടുത്ത് ഹരിയുടെ ദേഹത്തേക്കിട്ട്

ജീൻസും,ടോപ്പുമെടുത്ത് കൈയിൽ പിടിച്ച്, ഇടറിയ കാൽപാദങ്ങളെ പതിയെ വലിച്ച് വെച്ച് അവൾ ഒരു വിറയലോടെ ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് നടന്നു.

ഷവറിനു താഴെ നിൽക്കുമ്പോഴും അവളുടെ  വിറയൽ മാറിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. 

സൂചിമുനകൾ പോലെ വീഴുന്ന വെള്ളതുള്ളികൾ ശരീരത്തിൽ വേദനയുതിർക്കുമ്പോൾ, അവളറിയാതൊരു പുഞ്ചിരി അവളുടെ ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു. 

കുളിച്ചു കഴിഞ്ഞ്, ഡ്രസ്സും മാറി അവൾ നേരെ കിച്ചനിലേക്ക് നടന്നു.

ചായയുണ്ടാക്കി രണ്ട് ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് പകർന്ന് അവൾ ഹരിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

"ഹരിയേട്ടാ.... "

സങ്കോചത്തോടെ  വിളിച്ചു കൊണ്ട് ഹരിയെ തട്ടിയതും അവൻ മദ്യലഹരി കനം പിടിപ്പിച്ച കൺപോളകൾ പതിയെ പാതിയുയർത്തി അവളെ നോക്കി.

അവളെ കണ്ടതും ആ മിഴികളിലേക്ക് അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നോക്കി കിടന്നു......

ചെയ്തുപോയ തെറ്റിൻ്റെ മൗനമായ കുമ്പസാരമെന്ന പോലെ ....

"ലിസാ..... ഞാൻ "

വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ അവൻ തളർന്നപ്പോൾ അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവനു നേരെ ആവി പറക്കുന്ന ചായ നീട്ടി....

"ഹരിയേട്ടൻ മാത്രമല്ലല്ലോ... ഞാനും തെറ്റു ചെയ്തല്ലോ?... "

അവൾ പാതി നിർത്തി പുറത്തു പെയ്യുന്ന മഴയിലേക്ക് നോക്കി ....

"ഈ മഴയാണ് നമ്മളെ ചതിച്ചത്....ഹരിയേട്ടൻ പിന്നെ വരാൻ പറഞ്ഞ സമയത്ത് ഈ മഴ കാരണമാണല്ലോ ഞാൻ പോകാതിരുന്നത്..... "

വിതുമ്പലോടെ അവളത് പറയുമ്പോൾ വിങ്ങലോടെ അവൻ കേട്ടിരുന്നു.

" എന്നാലും "......

"ഹരിയേട്ടൻ വിഷമിക്കണ്ട... ചെയ്തു പോയ തെറ്റിനെ കുറിച്ചോർത്തിട്ട് ഇനി കാര്യമില്ല.... പശ്ചാത്തപിച്ചാലും നമ്മൾ ചെയ്ത തെറ്റ് ... 

"ശരി"യാകില്ലല്ലോ?"

അവൾ പതിയെ അവനരികിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു.

" ഞാൻ പോണു..... "

അവൾ പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞതും അവൻ ആ കൈ പിടിച്ചു.

"നാട്ടിലേക്ക് പോണെന്നു പറഞ്ഞിട്ട്?"

"പോണം.... "

" ഇത്ര പെട്ടെന്ന്?"

സംശയമൂറുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവൻ ലിസയെ നോക്കി.

"ഹരിയേട്ടൻ ഉദ്യേശിച്ചതു തന്നെ കാര്യം... എൻ്റെ

വിവാഹം ഏതാണ്ട് ഉറച്ച മട്ടാ..."

കണ്ണീർ ചോരാതെ അവൾ അത് പറയുമ്പോൾ അവൻ്റെ ഉള്ളം കിടുങ്ങി.

" ഇതുവരെ പലരും വന്നിരുന്നെങ്കിലും ജോലി ഇതാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ, വന്നവരൊക്കെ വന്നതിലും വേഗതയിൽ മടങ്ങിപോയതാണ്.... പക്ഷെ ഇപ്പോൾ വന്ന ആലോചന ഏതാണ്ട് ... "

പറഞ്ഞു തീരും മുൻപെ അവൾ ഹരിയെ പാളി നോക്കി.

രക്തം വാർന്നു വിളറിയ ഹരിയുടെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ അവൻ്റെ കൈ പിടിച്ചു.

"എന്തിനാ ഇത്ര ടെൻഷനടിക്കുന്നത്? ഒരു ഫ്രണ്ട്ന് കല്യാണം ആയതിൽ സന്തോഷിക്കയല്ലേ വേണ്ടത്?"

അവളുടെ ചോദ്യത്തിന്

ഹരി ഒന്നും പറയാതെ, സ്ഥാനം തെറ്റി കിടക്കുന്ന ലുങ്കിയെടുത്ത് ഉടുത്തു, ഫ്രിഡ്ജിനു നേർക്ക് ചെന്നു ബിയറെടുത്ത് തിരിച്ചു വന്നു....

"ആദ്യം ചായ കുടിക്ക് ഹരിയേട്ടാ.... ഇതൊക്കെ പിന്നെ മതി"

അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ബിയർ കുപ്പി ബലമായി വാങ്ങി.

"നിനക്ക് ഒന്നും തോന്നുന്നില്ലേ ലിസാ ?"

ചൂടാറിയ ചായ മൊത്തി കുടിച്ചു കൊണ്ട് ഹരി വിഷമത്തോടെ അവളെ

നോക്കി.

ഹരി എന്ത് ഉദ്യേശിച്ചാണ് ആ ചോദ്യമുതിർത്തത് എന്നറിയാമായിരുന്ന അവൾ, ആ വിഷയം മാറ്റാനെന്നവണ്ണം വിദൂരതയിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരുന്നു പതിയെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി....

" സന്തോഷം തോന്നുന്നുണ്ട് ഹരിയേട്ടാ.... അപ്പൻ എന്നെ ഒരു കറവപശുവായി കണ്ടില്ലല്ലോ എന്ന സന്തോഷം... അന്വേഷിച്ച് അന്വേഷിച്ച് ഒരു ചെറുക്കനെ കണ്ടെത്തിയ സന്തോഷം... പിന്നെ ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ഒരു പുരുഷൻ്റെ മുന്നിൽ, ലജ്ജയോടെ ചെന്നു നിൽക്കുന്നതിലുള്ള സന്തോഷം.... പിന്നെ... പിന്നെ "

തൊണ്ടയിടറി വാക്കുകൾ കിട്ടാതായപ്പോൾ അവൾ അവനെ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.

ഇന്നോളം ഇത്ര തെളിച്ചം കുറഞ്ഞ ചിരി ലിസയുടെ മുഖത്ത് കണ്ടിട്ടില്ലെന്ന് മനസ്സിലായ അവൻ വിഷാദത്തോടെ പതിയെ തലയാട്ടി.

" കഴിഞ്ഞതൊക്കെ ഒരു സ്വപ്നമാണെന്നു കരുതുക ഹരിയേട്ടാ... നമ്മൾക്കിടയിൽ ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലായെന്ന ചിന്തയോടെ എന്നെത്തെയും പോലെ തുടരുക.... കുളിച്ച് ഓഫീസിലേക്ക് പോകാൻ നോക്ക് "

അവൾ പറയുന്നത് കേട്ട അവൻ്റെ ചുണ്ടിൽ

ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.

" ഇനി കൂടുതലൊന്നും പറയാനില്ല ഹരിയേട്ടാ.... ഈ പെരുംമഴയത്ത് ടാക്സി പിടിച്ച് അവിടെ എത്തുമ്പോൾ സമയം എത്രയാവുമെന്ന് ഒരു ഊഹവുമില്ല..... "

ലിസ പറഞ്ഞു തീർന്ന് അവൻ്റെ നെറ്റിയിൽ പതിയെ ചുണ്ടമർത്തിയതും, ഹരി അവളുടെ തോളിൽ കൈയിട്ടു ചാരത്തേക്ക് ചേർത്തുനിർത്തി,

നീരണിഞ്ഞ വിടർന്ന മിഴികളിലേക്ക്  കുറച്ചു നിമിഷം നോക്കി ഇരുന്നു.

" ആദ്യമായിട്ടാണല്ലേ?....."

ആ ചോദ്യം കേട്ടതും ശരീരത്തിലൂടെ ഒരു വിറയൽ കടന്നു പോയത് അവൾ അറിഞ്ഞു.

ഹരിയുടെ ചോദ്യത്തിന് ലജ്ജയോടെ മൂളി അവൾ അവനെ നോക്കി പതിയെ ചുണ്ടുകൾ ചലിപ്പിച്ചു.

" അവസാനത്തേതും ...."

ലിസ പറഞ്ഞതിൻ്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലാകാതെ അവളെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ, പുറത്ത് പെയ്യുന്ന മഴയുടെ സംഗീതം തങ്ങൾക്കരികിലേക്ക് അരിച്ചെത്തുന്നത് അവനറിഞ്ഞു.

"ലിസയ്ക്ക് ഇന്നു ലീവ് എടുത്തുടേ?"

 ഹരിയുടെ പതർച്ച നിറഞ്ഞ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ അമ്പരപ്പോടെ അവനെ നോക്കി.

" ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരിക്കാൻ ഒരു വിഷമം പോലെ.... എന്തോ വലിയ അപരാധം ചെയ്തതുപോലെ എൻ്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിക്കുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കാം ലിസാ ...."

"ഹരിയേട്ടാ....."

അവൾ വിളിച്ചതും കണ്ണീരോടെ അവളെ നോക്കി ഹരി.

"ഈ ഒരൊറ്റ ദിവസം മതി... ആദ്യമായിട്ടും അവസാനമായിട്ടും ഈ ഒരൊറ്റ ദിവസം നീ എൻ്റെ കൂടെ ഉണ്ടാകണം.... "

മറുപടി പറയാൻ കഴിയാതെ അവൾ അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു.

"ഈ ഒരു ദിവസം നിൻ്റെ ഒരു കൂട്ട് എനിക്കു കിട്ടിയേ മതിയാവൂ ലിസാ.... കാരണം കുറ്റബോധം പെട്ടെന്ന് കയറി പിടിക്കുന്ന ഒരു മനസ്സാണ് എൻ്റേത്..... ഞാൻ എന്തു ചെയ്യുമെന്ന്  എനിക്ക് തന്നെ  അറിയാത്ത ഒരു പ്രത്യേക അവസ്ഥ.... അതു കൊണ്ടാണ് പറയുന്നത്... പ്ലീസ് ലിസാ.... "

ദയനീയത നിറഞ്ഞ അവൻ്റ സംസാരം കേട്ടതും അവൾ പതിയെ തലകുലുക്കി.

" ഇത്രയ്ക്കും മനസ്സ് ഉറപ്പില്ലാത്തോനാണോ

ഹരിയേട്ടൻ?"

ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവനരികിലേക്ക് ചേർന്നിരുന്നു അവളത് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ നേരിയ ചമ്മലോടെ തല കുലുക്കി.

"കുട്ടികാലം തൊട്ട് എല്ലാറ്റിനെയും പേടിയാ... എന്തിനെയും ഭയമാണ്..."

ഹരിയുടെ നിഷ്കളങ്കത നിറഞ്ഞ സ്വരം കേട്ടതും, അവൻ്റെ പിന്നെയുള്ള വാക്കുകൾക്കായി അവൾ കൗതുകത്തോടെ കാതോർത്തു.

" മുൻ തലമുറ ചെയ്ത ഏതോ കൊടിയ പാപത്തിന് സർപ്പശാപം പിൻതുടരുന്ന ഒരു ഇല്ലത്താണ് ഞാൻ ജനിച്ചത്.....

കുട്ടികാലം മുതൽ കേൾക്കുന്നതും, കാണുന്നതും പുള്ളുവൻ പാട്ടും, സർപ്പകളങ്ങളുമാണ് ....

നേരമിരുട്ടിയാൽ പുറത്തേക്കിറങ്ങാത്ത, എപ്പോഴും പാമ്പുകൾ തന്നെ പിൻതുടരുന്നുണ്ട് എന്ന ഭീതിദമായ ചിന്തയിൽ  ബാല്യകാലം കഴിച്ചുകൂട്ടിയവൻ......

പുറത്ത് കളിക്കുന്ന കൂട്ടുകാരുമായി കൂടെ ചേർന്ന് കളിക്കാൻ കഴിയാതിരുന്ന്, അതൊക്കെ തുറന്നിട്ട ജനലിലൂടെ കണ്ടിരുന്ന വൻ......

ഹരി ഓരോന്നും പറയുമ്പോൾ അവൻ്റെ മുഖത്ത് ഭീതി നിറയുന്നത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു....

ബാല്യകാലത്തെ ഹരിയാണ് തനിക്കു മുന്നിലിരിക്കുന്നതെന്ന് അവൾക്കു തോന്നി....

അവൻ്റെ ആ_ഭാവമാറ്റം അവളിൽ വലിയ നൊമ്പരമുളവാക്കി.

 അവൻ്റെ ആ ഭീതിദമായ ഭാവം മാറ്റാൻ വേണ്ടി, അറിയാത്ത ഭാവത്തിൽ

അവൾ പൊടുന്ന വയറിൽ കൈവെച്ചപ്പോൾ അവൻ ചോദ്യഭാവത്തിൽ നോക്കി.

"അല്ല..... ഇനി എൻ്റെ വയറിനകത്തും ഒരു പാമ്പിൻകുട്ടി....... "

പൂർത്തിയാക്കാതെ അവൾ അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചതും, പൊടുന്നനെ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു ഹരി....

" അങ്ങിനെ സംഭവിച്ചാൽ അതൊരു പാമ്പിൻകുട്ടിയായിരിക്കില്ല പകരം. പുലികുട്ടി ആയിരിക്കും.... കാരണം പണ്ടത്തെ പേടിയും, ഭയവും പകുതിയിലേറെ മാറി കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നിൽ നിന്ന് "

ഒരു പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തോടെ അവനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ, പതിയെ തലയാട്ടി, പാതി പുഞ്ചിരിയോടെ മാറ്റി വെച്ചിരുന്ന ബിയർ കൈ നീട്ടി എടുത്ത് അടപ്പ് തുറന്ന്  ഗ്ലാസിലേക്ക് ഒഴിച്ച് അവനു നേരെ നീട്ടി.

നുരയുന്ന ബിയറിലേക്കും, മിന്നുന്ന മിഴികളിലേക്കും ഒരു നിമിഷം സംശയത്തോടെ ഹരി നോക്കി.

" അതങ്ങോട്ട് പിടിപ്പിക്ക്... സുന്ദരികൾ ഒഴിച്ചു തരുന്ന മദ്യമല്ലേ, നിങ്ങൾ പുരുഷൻമാരുടെ എല്ലാ ദു:ഖങ്ങളും മാറ്റുന്നത്?

ബിയർ ഗ്ലാസ് കൈയിലേക്ക് വാങ്ങി ഒരു ചെറുചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി ഹരി കുറച്ചു നിമിഷം ഇരുന്നു......

" എനിക്ക് അങ്ങിനെയൊന്നുമില്ല ലിസാ.... ഞാൻ അങ്ങിനെ പുറത്ത് പോയി കഴിക്കാറുമില്ല.... ഒറ്റയ്ക്കാണ് കൂടുതൽ... ചിലപ്പോൾ കൂടെ ദീപേഷ് ഉണ്ടാകുമെന്ന് മാത്രം "

മഴശബ്ദത്തെ ഭേദിച്ച് ഹുങ്കാരത്തോടെ വന്ന കാറ്റ് ജനൽചില്ലയിൽ ശബ്ദുയർത്തിയപ്പോൾ അവൻ ഒരു നിമിഷം നിർത്തി ജാലകവാതിലിനരികത്തേക്ക് നടന്നു.

കാറ്റിലിളകുന്ന കർട്ടനെ പിടിച്ചു മാറ്റി മഴയിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്ന ഹരിയുടെ ശരീരത്തിൽ ചൂട് നിശ്വാസമടിച്ചപ്പോൾ അവൻ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.

" ആദ്യമായാണ് ഞാൻ അന്ന് ദീപേഷിൻ്റെ നിർബന്ധം കൊണ്ട് ആ ബാറിലേക്കു വന്നത്.... നിന്നെ കണ്ടപ്പോൾ, ആരോടും അത്ര ഇടപഴുകാത്ത എനിക്ക് എന്തോ ഇഷ്ടം തോന്നി... അങ്ങിനെയാണ് ഒരു സൗഹൃദത്തിനു വേണ്ടി എൻ്റെ നമ്പർ ലിസക്കു തന്നത്.... ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നു അതൊന്നും വേണ്ടായിരുന്നെന്ന്"

ലിസയുടെ

മുഖത്തേക്കടിക്കുന്ന മഴതുള്ളികൾ തുടച്ചു കൊണ്ടു അവൻ പതിയെ വിടർന്നു നിൽക്കുന്ന അവളുടെ അധരങ്ങളിൽ പതിയെ തൊട്ടു.....

"നീ പറഞ്ഞില്ലേ ഞാൻ പറഞ്ഞ സമയത്ത് മഴയെ കണക്കാക്കാതെ തിരിച്ചു പോയാൽ ഇതൊന്നും സംഭവിക്കില്ലായിരുന്നെന്ന്. അതുപോലെ എനിക്കും പറയാം... ദീപേഷ് വിളിച്ചപ്പോൾ അവൻ്റെ ഒപ്പം ഞാൻ  ഇറങ്ങി  പോയിരുന്നെങ്കിൽ ഇതൊന്നും സംഭവിക്കില്ലായിരുന്നുവെന്ന്..... "

അവൻ ഒന്നു നിർത്തി ബിയർഗ്ലാസ് ഒരു നിമിഷം ചുണ്ടോടു ചേർത്തുയർത്തി.

"ഞാൻ പോയേനെ അവൻ്റെ ഒപ്പം.... പക്ഷെ അവൻ വിളിച്ചത് നല്ല സ്ഥലത്തേക്ക് അല്ലാത്തതു കൊണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ പോകാതിരുന്നത്..... "

പറഞ്ഞു തീർന്ന് പതിയെ തലയാട്ടി അവൻ ലിസയെ നോക്കി.

" ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നു അവൻ വിളിച്ചപ്പോൾ പോയാൽ മതിയായിരുന്നുവെന്ന് ... അങ്ങിനെയായിരുന്നുവെങ്കിൽ, അതിനെക്കാൾ വലിയ തെറ്റ് ചെയ്യാൻ ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടാവില്ലായിരുന്നു.... " 

പൊറുക്കാനാവാത്ത തെറ്റ് ചെയ്തതുപോലെ നിൽക്കുന്ന ഹരിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് ലിസ

ഒരു നിമിഷം നോക്കി നിന്നു.

"എന്നോട് വെറും സൗഹൃദം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ഹരിയേട്ടന്...."

അവളുടെ നനഞ്ഞ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൻ്റെ കരളിൽ ഒരു കാരമുള്ള് കുത്തിയിറങ്ങി.

" അതേ... സൗഹൃദം തന്നെയായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്... നിന്നെ കണ്ടപ്പോൾ എൻ്റെ മാളുവിനെ പോലെയാണ് തോന്നിയത്..... "

"അനിയത്തിയാണോ മാളു?'"

പ്രതീക്ഷ അസ്തമിക്കാത്ത ഒരു ചോദ്യമാണ് അവളിൽ നിന്നുയർന്നത് എന്നറിഞ്ഞ അവൻ്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു വരണ്ട ചിരി വിടർന്നു.

"അനിയത്തി എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഞങ്ങൾ സമപ്രായക്കാർ ആണ്... അമ്മാവൻ്റെ മകളാണ്... എൻ്റെ മുറപ്പെണ്ണാണ് ... എൻ്റെ ഈ ലീവിന് ഞങ്ങൾ വിവാഹം കഴിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചിട്ടുള്ളതാണ്..."

ഒരൊറ്റ ശ്വാസത്തിൽ ഉള്ള് പിടഞ്ഞ് ഹരി അതെല്ലാം പറയുമ്പോൾ ഒരു വട്ടം പോലും അവൻ ലിസയുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കിയില്ല.

ഹരിയുടെ സംസാരം കേട്ടതും നെഞ്ചിലുതിർന്ന ഒരു തേങ്ങൽ അവൾ മാത്രമേ കേട്ടുള്ളൂ.

"വിഷമമായോ നിനക്ക്?"

കുറച്ചു നിമിഷം കഴിഞ്ഞ് ഹരിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ, അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.....

നിസഹായയായവളുടെ വരണ്ട ചിരിക്കു മീതെ സന്തോഷത്തിൻ്റെ ചായം വാരിപൂശാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും അവൾ തോറ്റുപോയെന്ന് അവളുടെ പതറിയ ശബ്ദത്തിലൂടെ ഹരി തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

"എനിക്കെന്തിന് വിഷമം ഹരിയേട്ടാ.... ആടിയുലയുന്ന മെഴുകുതിരി വെട്ടം ആളികത്താൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അഹങ്കാരമല്ലേ? അതിന് ഇങ്ങിനെ ഉരുകിയുരുകി പതിയെ-അവസാനിക്കാനാണല്ലോ വിധിച്ചിട്ടുള്ളത് ...."

നീർ നിറഞ്ഞ മിഴികളും, ഇടറുന്ന ചുണ്ടുകളും ഹരിയിൽ നിന്ന് അവൾ ഒരു നിമിഷം മാറ്റി പിടിച്ചു.

"ചിലർക്ക് ചിലതേ വിധിച്ചിട്ടുള്ളൂ..... അതിന് ആരെയും കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യമില്ല... ഹരിയേട്ടനെ പോലും "

ഹരിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാരി നിന്ന് പുറത്ത് പെയ്യുന്ന മഴയിലേക്ക് നോക്കി  അവളത് പറയുമ്പോൾ, മാനം പോലെ അവളുടെ മനസ്സും കരയുകയായിരുന്നുവെന്ന് ഹരി അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.

" മാളവികയെ ഞാനൊന്നു കണ്ടോട്ടെ ഹരിയേട്ടാ... മൊബൈലിൽ ഫോട്ടോ ഉണ്ടാവുമല്ലോ?"

നിശബ്ദമായ നിമിഷങ്ങൾക്ക് ഒടുവിൽ അവളത് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഹരി പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടി.

ലാപ്ടോപ്പ് എടുത്ത്

അവളെയും കൊണ്ട് അവൻ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് നടന്നു.

ലാപ്ടോപ്പ് തുറന്ന് അവൻ മാളവികയുടെ ഫോട്ടോസ് ലിസയ്ക്ക് കാണിച്ചപ്പോൾ അവൾ കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി നിന്നു.....

വളരെയേറെ സുന്ദരിയായ മാളവികയുടെ വ്യത്യസ്ത ഫോട്ടോസ്.....

കഴുത്തിൽ സ്റ്റെത് തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന ഡ്യൂട്ടി ടൈമിലെ ഫോട്ടോയിൽ ഒഴിച്ച് ബാക്കിയുള്ള ഫോട്ടോയിലൊക്കെ ഹരിയുമുണ്ട്..... "

നീർ നിറഞ്ഞ് കാഴ്ച അവ്യക്തമാകുന്നതറിഞ്ഞ അവൾ  ഹരിയിലേക്ക് നോട്ടമയക്കാതെ പതിയെ മന്ത്രിച്ചു.

"നല്ല സുന്ദരി.... ഹരിയേട്ടനു വേണ്ടി സൃഷ്ടിച്ചതു പോലെ...."

" കുട്ടികാലം തൊട്ടേ കൂടെയുള്ളവളാ.... വല്ലാത്ത ധൈര്യമാണ് അവൾക്ക്.... ചെറുപ്പത്തിൽ പേടിച്ചിരിക്കുന്ന എന്നെ ധൈര്യം തന്ന് പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടു പോകുന്നത് അവളാ...... "

ഹരി ഒരു നിമിഷം നിർത്തി ലാപ്ടോപ്പ് അടച്ച്, ബിയ റെടുത്ത് വായിലേക്ക് കമഴ്ത്തി.

" അവൾ പാവമാണെങ്കിലും അവളുടെ അച്ഛൻ.... അതായത്

എൻ്റെ അമ്മാവൻ വളരെ ക്രൂരനാണ് ...."

ഹരിയുടെ ശബ്ദത്തിന് കാഠിന്യം കൂടിയതും അവൾ ചോദ്യഭാവത്തോടെ അവനെ നോക്കി.

" പലതും പറഞ്ഞ് എൻ്റെ അച്ഛനെ പറ്റിച്ച് അമ്മാവൻ സ്വത്തുക്കൾ കൈക്കലാക്കിയപ്പോഴാണ് നാട്ടിലെ പ്രമാണിയായിരുന്ന

എൻ്റെ അച്ഛൻ ഒടുവിൽ

ദരിദ്രനായി തീർന്നത് "

ഹരിയുടെ ദേഹം ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറയ്ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ലിസ അവൻ്റെ കൈയിൽ പതിയെ പിടിച്ചു.

" അതും കൂടാതെ സ്വത്തൊക്കെ പോകുന്നത് ഇല്ലത്ത് പുറംപണിക്കു വരുന്ന ത്രേസ്യ എന്ന സ്ത്രീക്കാണെന്ന് പറഞ്ഞ് അമ്മയെയും പറഞ്ഞു പറ്റിച്ചു കുടുംബ കലഹമുണ്ടാക്കിച്ചിരുന്നു അമ്മാവൻ....."

"അമ്മാവൻ്റെ ചതിയറിയാതെ, അമ്മയുടെ ചീത്ത വിളി കേൾക്കാതെ എല്ലാ സർപ്പശാപത്തിൻ്റെ അനന്തരഫലങ്ങളാണെന്ന് പറഞ്ഞ്, ഉള്ളുരുകി കഴിഞ്ഞ അച്ഛൻ മരിച്ചപ്പോൾ, അതുവരെ പുറം പണിക്ക് വന്നിരുന്ന

ത്രേസ്യ പിന്നെ അമ്മയെ പേടിച്ച് അങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നിട്ടില്ല..... "

"അത്രയ്ക്കും തൻ്റേടിയാണോ ഹരിയുടെ അമ്മ ?''

ലിസയുടെ ചോദ്യത്തിന് ഹരി പതിയെ മൂളി.

" അച്ഛനെ ചതിച്ചത് പെണ്ണാണ് എന്ന ചിന്ത കൊണ്ട്, അടുത്ത ബന്ധത്തിൽ അല്ലാത്ത ഒരു പെണ്ണിനെയും ഇല്ലത്തിൻ്റെ അകത്തേക്ക് കടത്തില്ല അമ്മ.... "

അവൻ്റെ സംസാരം കേട്ടതും നിരാശ ബാധിച്ചവളെ പോലെ ലിസ നിന്നു......

"  അടയും ചക്കരയും ആയിരുന്ന അമ്മാവനും,  അമ്മയും ഇപ്പോൾ

കീരിയും, പാമ്പും പോലെയാണ് "

"അതെന്താ "

ദുർബലമായിരുന്ന ചോദ്യമായിരുന്നു അവളുടേത്.

" മാളവികയെ മറ്റൊരു ഡോക്ടർക്കു മാത്രമേ വിവാഹം കഴിച്ചു കൊടുക്കുകയുള്ളൂവെന്ന് അമ്മാവനും.... ഇല്ലത്തേക്ക് മരുമകളായി മാളവികയെ എന്തായാലും കൊണ്ടു വരുമെന്ന് അമ്മയും "

"ഹരിയേട്ടൻ മാളവികയെ വിട്ടു കളയരുത് ... ഒപ്പം

ആ സ്വത്തും... ഹരിയേട്ടൻ്റെ അച്ഛനെ പറ്റിച്ച് ഉണ്ടാക്കിയതല്ലേ? അത് തിരിച്ചു വാങ്ങേണ്ടത് മകനായ ഹരിയേട്ടൻ്റെ കടമയാണ്"

ലിസയുടെ ധൈര്യം പകർന്ന വാക്ക് കേട്ടതോടെ ഹരി അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു ആ മിഴികളിൽ നോക്കി നന്ദിയോടെ പുഞ്ചിരിച്ചു.

"ഇനി കൂടുതൽ ഞാൻ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നില്ല ഹരിയേട്ടാ..... മഴ തോർന്നു ... "

പറഞ്ഞതും അവൾ പുറത്തേക്ക് പാഞ്ഞതും ഒന്നിച്ചായിരുന്നു.

വലിഞ്ഞുകയറി വന്നിടത്ത് നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുന്ന ഒരു വേഗതയായിരുന്നു അവൾക്ക് അപ്പോൾ ...

ലിസ

ഓടി പോകുന്നതും നോക്കി നിന്ന അവൻ പതിയെ മുറിയിലേക്ക് കടക്കുമ്പോഴാണ്, അവളുടെ ബാഗ് സോഫയിൽ കിടക്കുന്നത് കണ്ടത്.....

പൊടുന്നനെ അവളുടെ മൊബൈലിലേക്ക് വിളിച്ചെങ്കിലും അത് 

സ്വിച്ച്ഡ് ഓഫ് ആയിരുന്നു

ഓടി ചെന്ന് ബാൽക്കണിയിൽ നിന്ന് ഹരി നോക്കിയതും, മറന്നു വെച്ച ബാഗ് എടുക്കാൻ തിരിച്ചു വരുന്ന ലിസയെ കണ്ടു.

ആളുകൾക്കിടയിലൂടെ, ചാറൽ മഴയും കൊണ്ട് മുഖം കുനിച്ചു നടന്നു വരുന്ന അവളുടെ കണ്ണീർ അപ്പോഴും പെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നത് ആരും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല....

"മിസ്റ്റർ ഹരിഗോവിന്ദ്....."

ആരോ വിളിയ്ക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഹരി നീണ്ട ചിന്തയിൽ നിന്ന് ഉണർന്നത്.....

മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ദീപേഷിനെ കണ്ടതും അവൻ ഒരു വരണ്ട ചിരിയുതിർത്തു.

"ഓഫീസാണെന്നു പോലും ഓർക്കാതെ ഇത്രയും നേരം നീ ആരെ ഓർത്താണ് കണ്ണടച്ചു കിടന്നിരുന്നത്... ഞാൻ ഇത്തിരി നേരമായി ഈ മുറിയിൽ കടന്നു വന്നിട്ട് "

അവനോട് എന്തു പറയണമെന്നറിയാതെ നിൽക്കുമ്പോഴായിരുന്നു സൈലൻ്റിൽ കിടന്നിരുന്ന മൊബൈലിൽ വെളിച്ചം നിറഞ്ഞത് അവൻ കണ്ടത്...

ഡിസ്പ്ലേയിൽ നോക്കി ലിസ എന്നു കണ്ടതും അവൻ അമ്പരപ്പോടെ മൊബൈൽ ചെവിയോരം ചേർത്തു.

അപ്പുറത്ത് നിന്ന് വന്ന വാക്കുകൾ അവനെ തളർത്തുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ദീപേഷ്

ആരെന്ന് കണ്ണുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതും ഹരി ഒന്നുമില്ലെന്ന് തലയാട്ടിയ അതേ നിമിഷമായിരുന്നു അവൻ്റെ പോക്കറ്റിൽ കിടന്നിരുന്ന ഫോൺ വൈബ്രേറ്റ് ചെയ്തത്....

" ഞാൻ വരാം ... അടുത്ത മാസം ഫസ്റ്റ് വീക്ക് ....."

മൊബൈലെടുത്ത് ചെവിയോരം ചേർത്ത് ഇത്രയും സന്തോഷത്തോടെ സംസാരിക്കുന്നത് മാളുവിനോട് ആയിരിക്കുമെന്ന് മനസ്സിലായ ദീപേഷ് കഴുത്തിലൊരു വൃത്തം വരച്ച് ഹരിയെ നോക്കി.

"അതെ..... അത് തന്നെ .. അടുത്ത മാസം ഫസ്റ്റ് വീക്കിൽ രണ്ട് ടിക്കറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്യണം ദീപേഷ് "

" ഒരു ടിക്കറ്റ് നിനക്ക്.... മറ്റൊരു ടിക്കറ്റ് ആർക്കാ?"

"ലിസയ്ക്ക് "

ദീപേഷ് സംശയമുന്നയിച്ചതും ഹരി ഒരു ഭാവവും കൂടാതെ പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൻ അമ്പരന്നു....

മനസ്സിലൂറിയ സംശയങ്ങൾ ദീപേഷ് ചോദിക്കും മുൻപെ ,അവനെ നോക്കി ഒന്നു തലയാട്ടി ഹരി

 ചെയറിലേക്ക് മലർന്ന് കണ്ണടച്ചു കിടന്നു.

#ലിസ - ഭാഗം 3

മനസ്സിലൂറിയ സംശയങ്ങൾ ദീപേഷ് ചോദിക്കും മുൻപ് അവനെ നോക്കിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ച് കസേരയിലേക്കമർന്ന് കണ്ണടച്ചു കിടന്നു ഹരി.

"നീ ഇവിടെ ഒന്നു ശ്രദ്ധിക്കണം

ദീപേഷ്.... എനിക്ക് അത്യാവശമായി ഒരിടത്തു പോകാനുണ്ട് "

രണ്ട് നിമിഷം കഴിഞ്ഞ് കണ്ണു തുറന്ന് ദീപേഷിനോട് പറഞ്ഞ് ചെയറിൽ നിന്നു ഹരി ചാടിയെഴുന്നേറ്റു.

"ഹലോ.... തോന്നുമ്പോൾ ഓടി പോകാൻ നീ ഇവിടെ പെട്ടികട ഇട്ടിരിക്കുവല്ല... ഒരു സ്ഥാപനത്തിൻ്റെ മാനേജരാ.... അതല്ല വായുഗുളിക വാങ്ങിക്കാൻ പോകുന്നതു പോലെ നീ ഇതു എങ്ങോട്ടാ?"

ദീപേഷിൻ്റെ വാക്കുകൾക്ക് ചെവിയോർക്കാതെ അവൻ തുറന്നു വെച്ചിരുന്ന ലാപ്ടോപ്പ് 

ഷട്ട്ഡൗൺ ചെയ്തു ബാഗിലേക്കാക്കി ഡോറിനരികിലേക്ക് നടന്നു.

" നീ കണ്ണടച്ച് പാല് കുടിക്കണ്ട ഹരീ....കാര്യം എനിക്ക് ഏതാണ്ട് മനസ്സിലായി തുടങ്ങി.... "

ദീപേഷിൻ്റെ തലയാട്ടിയുള്ള

സംസാരം കേട്ടതും ഹരി ഒരു നിമിഷം തിരിഞ്ഞു അവനെ നോക്കി. 

"ഇതൊക്കെ വല്ലപ്പോഴും, വല്ലവൻമാർക്കും കിട്ടുന്ന ലോട്ടറിയാണ് മിസ്റ്റർ ഹരിഗോവിന്ദ്..... "

ഹരിയുടെ കൂർത്ത നോട്ടം കണ്ടതും ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ദീപേഷ് അവനരികിലേക്ക് നടന്നു.

" ഞാൻ പറഞ്ഞത് സത്യമല്ലേ ഹരീ....കള്ള് ഒഴിച്ചുതരുന്ന പെണ്ണിൻ്റെ കൂടെ കിടക്കാനും ഒരു ഭാഗ്യം വേണ്ടേ.... അതും ഒരു അസുഖവും പകരുകയില്ലായെന്നുള്ള പേടിയില്ലാതെ... 

പണചിലവില്ലാതെ... ഒരുമാതിരി ഹോംലിഫുഡ് എന്നൊക്കെ പറയുന്നതുപോലെ... "

ദീപേഷിൻ്റെ ചൊറിയുന്ന

സംസാരം കേട്ടതും വായിൽ വന്ന തെറി വിഴുങ്ങി ഹരി

മുന്നോട്ട് നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും അവൻ്റെ കൈയ്യിൽ പിടുത്തമിട്ടു ദീപേഷ് .

 

" ഒന്നു ധൃതി പിടിക്കാതെ നിൽക്കടാ ഹരീ.... എന്തൊരു സ്ട്രക്ചറാടാ അവൾക്ക്.... ഒരു വീനസ് പ്രതിമയെ പോലെ....ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞാൽ കുംഭകർണനെ പോലെ കിടന്നുറങ്ങുന്ന സൂരി നമ്പൂതിരിപാടേ.... ഇതെങ്ങിനെ ഒപ്പിച്ചു നീ"

ഹരി ദേഷ്യത്തോടെ അവൻ്റെ കൈ വിടുവിച്ച് മുന്നോട്ടു നടന്നു.

"ഇഫ് യു ഡോണ്ട് മൈൻഡ്.... എന്നെയും കൂട്ടാമോ ആ കൂട്ടത്തിൽ.... ഇങ്ങിനെയുള്ള വിനോദത്തിന് ഇംഗ്ലീഷിൽ ഒരു പേര് പറയുമല്ലോ.... മറന്നു ഞാൻ "

ദീപേഷിൻ്റെ സംസാരം മുഴുവിക്കും മുൻപെ ഹരിയുടെ കൈതലം അവൻ്റെ കവിളിൽ ആഞ്ഞു പതിക്കുന്നതിനോടൊപ്പം അലറി.

" ഗെറ്റാട്ട് "

പൊടുന്നനെ കിട്ടിയ അടിയിൽ കരണം പുകഞ്ഞു പോയ ദീപേഷ്, കവിൾ പൊത്തി പിടിച്ചു ഹരിയെ ദയനീയതയോടെ നോക്കി.

" കൂടെ ചേർന്നവരെ കൂട്ടികൊടുത്തിട്ടില്ല ഞാൻ... അത് ആണായാലും... പെണ്ണായാലും.... "

"ഹരീ... ഞാൻ "

ദേഷ്യത്താൽ വിറയ്ക്കുന്ന ഹരിയുടെ കവിൾതടം കണ്ട് ഭയചകിതനായ ദീപേഷ്, പുകഞ്ഞു പോയ തൻ്റെ കവിളിൽ വെച്ചിരുന്ന കൈയെടുത്ത് അവനെ പിടിച്ചു.

"പിന്നെ നീ ഈ പറഞ്ഞ ലിസയുണ്ടല്ലോ... ഒരു പാവപ്പെട്ട

കുടുംബത്തിൻ്റെ വിളക്ക് ആണ്... അവളുടെ ആ കത്തുന്ന സൗന്ദര്യം മാത്രമേ നീ കാണുകയുള്ളൂ.... ആ മനസ്സിൽ എരിയുന്ന നെരിപ്പോട് നിനക്ക് കാണാൻ കഴിയില്ല... അല്ലെങ്കിലും പെണ്ണെന്ന് വെച്ചാൽ നിനക്ക് ഒരൊറ്റ അർത്ഥമല്ലേയുള്ളൂ"

കലിയോടെ ബാഗ് ടേബിളിലേക്കിട്ട് ഹരി ചെയറിലേക്ക് അമർന്നു. 

"സ്വന്തം കുടുംബത്തിനെ മുന്നോട്ട് നയിക്കാൻ വേണ്ടി, കൂടും കൂട്ടുകാരെയും വിട്ട് ഈ ദുബായിലെ ബാറിൽ കള്ള് ഒഴിച്ചു കൊടുക്കുന്നത് കണ്ട്, കൂടെ കിടക്കാൻ വരുമോയെന്ന്, നീ നിൻ്റെ സ്വഭാവം വെച്ച് ചോദിച്ചാൽ ആ നിമിഷം അവൾ നിന്നെ കൊത്തിയരിയും. പറഞ്ഞില്ലെന്നു വേണ്ട..''

" പ്ലീസ് ഹരി..... ഞാൻ അറിയാതെ "

ദയനീയതയോടെയുള്ള അവൻ്റെ നോട്ടം കണ്ടതും ഹരി, ദേഷ്യമെല്ലാം മനസ്സിലമർത്തി ഒരു മൂളലോടെ ബാഗുമെടുത്ത്

പുറത്തേക്ക് കടന്നു.

"ആ പെണ്ണ് ഇവന് കൈവിഷം കൊടുത്തോ?"

കവിളിൽ തടവി,ധൃതിയിൽ നടന്നകലുന്ന ഹരിയെയും നോക്കി ദീപേഷ് മന്ത്രിക്കുമ്പോൾ, ഹരിയെന്ന അവൻ്റെ ആ പാവം കൂട്ടുകാരന് വന്ന മാറ്റം കണ്ട് അത്ഭുതപ്പെടുകയായിരുന്നു.

സ്കൂൾകാലം മുതൽ ഓരേക്ലാസിൽ ഒരുമിച്ച് പഠിപ്പ് തുടങ്ങിയവർ....

ഇതു വരെ ഒരു വാക്ക് വ്യത്യാസം കൊണ്ട് പിണങ്ങാത്തവർ....

ഇന്ന് ഒരു പെണ്ണിൻ്റെ പേരിൽ ആദ്യമായി വഴക്കിട്ടിരിക്കുന്നു.....

അതും കള്ള് ഒഴിച്ചു കൊടുക്കുന്ന ദരിദ്രയായ ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് വേണ്ടി, അവൻ്റെ പൊസിഷൻ പോലും നോക്കാതെയുള്ള പ്രവൃത്തി....

അവളുമായി ഒരുമിച്ച് നാട്ടിലേക്ക് പോകാൻ വേണ്ടി എയർടിക്കറ്റ് എടുക്കാൻ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

എന്തൊക്കെയാണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നതറിയാതെ മനസ്സ് വട്ടം കറങ്ങിയപ്പോൾ ദീപേഷ് ഹരിയുടെ ചെയറിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു.

ഷെയ്ക്ക് സായിദ്

റോഡിലൂടെ, ഇരമ്പി പായുന്ന വാഹനങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ  തൻ്റെ കാർ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുമ്പോൾ, ഹരിഗോവിന്ദിൻ്റെ മനസ്സിലും സംഘർഷങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റമായിരുന്നു.

എന്തായിരിക്കും ലിസയ്ക്ക് സംഭവിച്ചത്....

ഉള്ളുരുകുമ്പോഴും തനിക്ക് മുന്നിൽ സന്തോഷം അഭിനയിച്ചിരുന്ന അവൾ ഇനി വല്ല കടുംകൈ....

ആ ചിന്ത അവൻ്റെ മനസ്സിലേക്കിരച്ചു കയറിയതും, കാറൊന്നു പാളി...

പിന്നിൽ നിന്ന് വരുന്ന വാഹനങ്ങളിൽ നിന്ന്

നീണ്ട ഹോൺ, തെറി പോലെ മുഴങ്ങിയതും അവൻ വണ്ടി നേരെയാക്കി, ജാള്യതയോടെ സൈഡ് ഗ്ലാസിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.

അടുത്ത ലൈനിലൂടെ പോകുന്ന കാറിൽ നിന്ന്, കൈയുയർത്തി ദേഷ്യത്തോടെ എന്തോ പറയുന്ന അറബിയ്ക്ക്, ക്ഷമ പോലെ ഒരു  പുഞ്ചിരി നൽകി അവൻ വീണ്ടും ഡ്രൈവിങ്ങിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു.

ഡ്രൈവിങ്ങിനിടയിൽ ചിന്തകൾ മനസ്സിലേക്ക് ഇടിച്ചു കയറുന്നതു പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ അവൻ ഒരു സിഗററ്റിനു തീ കൊളുത്തി.

വലിച്ചു വിടുന്ന പുക ചുരുളുകൾക്കൊപ്പം ചിന്തകളുടെ കുരുക്കഴിയുന്നത് അവനൊരു ആശ്വാസമായി തീർന്നു.

മനസ്സിലെ ചിന്തകൾ ഓടി മറഞ്ഞതും, അവൻ്റെ കാൽപാദം വീണ്ടും ആക്സിലേറ്ററിലേക്ക് ശക്തമായി അമർന്നു....

കുറച്ചു ദൂരം ഓടി  എക്സിറ്റിലൂടെ പുറത്ത് കടന്ന അവൻ അധികം തിരക്കില്ലാത്ത റോഡിലേക്ക് കയറിയപ്പോൾ വണ്ടിയുടെ സ്പീഡ് കുറച്ചു......

വലിച്ചു തീർന്ന സിഗററ്റ് കുറ്റി ആഷ്ട്രേയിലേക്കിട്ട്  റോഡിൻ്റെ വലതുവശം ചേർന്ന് പതിയെ കാറോടിക്കുമ്പോഴും അവൻ ആകാംക്ഷയോടെ ഇടതു സൈഡിലേക്ക് നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഫോണിലൂടെ വന്ന സംസാരത്തിൽ പറഞ്ഞ കെട്ടിടമായിരുന്നു അവൻ്റെ ലക്ഷ്യം....

കുറച്ചേറെ ചെന്നതും, ഒരു ബിൽഡിങ്ങിൻ്റെ പേര് കണ്ടതും അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ വികസിച്ചു.

കാർ തൊട്ടരികെയുള്ള ഒരൊഴിഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് പാർക്ക് ചെയ്ത് ഇറങ്ങി  ആ ബിൽഡിങ്ങിൻ്റെ മുകളിലേക്ക് നോക്കിയതും അവൻ ആശ്വാസമുതിർത്തു.

 തൻ്റെ വരവും കാത്തെന്നവണ്ണം 

ബാൽകണിയിൽ കാത്തുനിൽക്കുന്ന  ലിസയ്ക്കു നേരെ കൈ വീശി കാണിച്ചതും, അവൾ ഒന്നും പറയാതെ അകത്തേക്കു പോകുന്നത് കണ്ട ഹരി ആശയകുഴപ്പത്തിലായി.

വേപഥു നിറഞ്ഞ മനസോടെ അവൻ ലിഫ്റ്റിലേക്കു കയറുമ്പോഴും, ഫ്ലോർ നമ്പർ തൊടുമ്പോഴും ചുറ്റും നോക്കുന്നുണ്ടായിരുനു.

ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ പിന്നെ ഹരിഗോവിന്ദ് എന്ന മനുഷ്യന് മറ്റൊരു മുഖം ചാർത്തി തരും.....

പെണ്ണുപിടിയനാണെന്നും പറഞ്ഞ്, അറബികടലിനക്കരെയ്ക്ക് ആ വാർത്തയെത്തിക്കാൻ ആൾക്കാർ മത്സരിക്കും....

ഇങ്ങിനെയുള്ള വ്യാജവാർത്തകളിൽ തകർന്നു പോയവരും, തളർന്നു പോയവരും, ഈ മരുഭൂമിയിൽ എത്രയെത്ര.....

അതൊക്കെ ആലോചിച്ച് ഉള്ളൊന്നു കിടുങ്ങിയപ്പോൾ അവൻ കഴുത്തിൽ ഒരു അലങ്കാരമായി കിടന്നിരുന്ന മാസ്ക് മുഖംമറയ്ക്കാനെന്നവണ്ണം  ഉയർത്തിയിട്ടു.

ഓരോന്നും ആലോചിച്ച് ലിസയുടെ ഫ്ലാറ്റിനു

മുന്നിലെത്തിയത് ഹരി അറിഞ്ഞത് ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം കേട്ടാണ്...

" ഹരിഗോവിന്ദ് അല്ലേ?"

മുന്നിൽ നിന്നു മാസ്ക് ഉയർത്താതെ ആ സ്ത്രീ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ പതിയെ തലയാട്ടി.

"ഞാൻ ഗ്രീഷ്മ.... ലിസയും ഞാനും ഒരുമിച്ചാണ് താമസിക്കുന്നത് "

" അവൾക്ക് എന്തു പറ്റി?"

ഹരിയുടെ പതറിയ ശബ്ദം കേട്ടതും അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതു പോലെ ഗ്രീഷ്മ ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.

" അങ്ങിനെ പേടിക്കേണ്ടതായിട്ട് ഒന്നുമില്ല ഹരീ... ഡ്യൂട്ടി ടൈമിൽ അവൾ ഒന്നു തല ചുറ്റി വീണു.... വീണത് കസ്റ്റമേർസിൻ്റെ ടേബിളിലേക്കായിരുന്നു... "

"എന്നിട്ട്?"

ഹരിയ്ക്ക് പരിഭ്രാന്തിയേറി തുടങ്ങിയിരുന്നു.

" ബോധം വീണപ്പോൾ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോകാമെന്ന് മാനേജർ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ സമ്മതിച്ചില്ല..... "

ഗ്രീഷ്മ പറയുന്നതും കേട്ട് നെഞ്ചിടിപ്പോടെ ഹരി നിന്നു.

"അതു വരെ ഒരു ഭക്ഷണവും കഴിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നും, ഇത്തിരി റെസ്റ്റ് എടുത്താൽ ശരിയാകുമെന്നും ലിസ പറഞ്ഞപ്പോൾ, മാനേജറുടെ നിർദേശപ്രകാരം അവിടെ ഡ്യൂട്ടിയിലുള്ളവരാണ് ടാക്സി പിടിച്ച് ലിസയെ റൂമിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നത് ... എനിക്ക് ഇന്ന് ഓഫായതു കൊണ്ട് ഇവൾക്ക് കൂട്ടിരിക്കാൻ പറ്റി...."

അവൾ ഒന്നു നിർത്തി ഫ്ലാറ്റിൻ്റെ ഡോറിലേക്ക് നോക്കി.

" ഒരു മാസത്തോളമായി അവൾ മറ്റൊരു മൂഡിലാണ് ഹരീ.... പഴയ പോലെ ചിരിയില്ല.... കളിയില്ല.... ആരോടും അത്ര സംസാരമില്ല.... ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞു വന്നാൽ ആ ബാൽകണിയിൽ ചെന്നു നിന്നു ദൂരേയ്ക്ക് നോട്ടമയച്ചു മണിക്കൂറുകളോളം ഓരേ നിൽപ്പാണ്.... ആരെയോ കാത്തു നിൽക്കുന്നതു പോലെ "

ഗ്രീഷ്മയുടെ സംസാരം കേട്ടതും, ഹരിയുടെ നെഞ്ചിൽ ഒരു നീരുറവ പൊടിഞ്ഞു....

" വീട്ടുകാരെ ഓർക്കുമ്പോൾ മനസ്സ് വല്ലാതെ ടെൻഷനടിക്കുന്നെന്നും, പുറത്തൊന്ന് ചുറ്റികറങ്ങിയാൽ മനസ്സ് ഫ്രീയാകുമെന്നും പറഞ്ഞ് അവളാണ് ഹരിയെ വിളിക്കാൻ വേണ്ടി മൊബൈൽ തന്നത്?"

ഗ്രീഷ്മയുടെ സംസാരം കേട്ടതും ഹരിയൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.

"കള്ളടാക്സിയാണല്ലേ ഓടിപ്പിക്കുന്നത്?"

നേർത്ത ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ഗ്രീഷ്മയത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഹരിയുടെ മുഖം വിളറി.

"യൂണിഫോം കാണാത്തതു കൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ....... "

അവളുടെ സംസാരം തുടർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഹരിയുടെ നെഞ്ചിടിപ്പും കൂടുകയായിരുന്നു.

"നിന്ന് വിയർക്കണ്ട ഹരീ... ഞാൻ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതാ.... ഇയാളെ പറ്റി എനിക്ക് എല്ലാം അറിയാം... കാരണം

അവൾക്ക് എപ്പോഴും നിങ്ങളുടെ കാര്യം സംസാരിക്കാൻ മാത്രമേ നേരമുള്ളൂ.... "

ഗ്രീഷ്മയുടെ ചിരിയോടെയുള്ള സംസാരം കേട്ടതും

ഹരി പേടിയോടെ ചുറ്റുമൊന്നു നോക്കി....

തല കറങ്ങുന്നതു പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ അവൻ പതിയെ ഭിത്തിയിൽ ചാരി നിന്നു....

" ഹരി  നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.... കൂടെ ലിസയും ഉണ്ടാകുമെന്ന് പറഞ്ഞു... "

ഭീതിയിൽ നിന്ന് ഉടലെടുക്കുന്ന

വിയർപ്പ് കൊണ്ട് തൻ്റെ ശരീരം നനയുന്നത് ഹരി അറിഞ്ഞു തുടങ്ങി.....

ആശ്വാസത്തിൻ്റെ ഒരു ചെറിയ കാറ്റിനായ് അവൻ കൊതിച്ച നിമിഷമായിരുന്നു അത്....

"ലിസയുടെ കൂട്ടുകാരി ആണ് വധു എന്നു പറഞ്ഞു.... കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയുള്ള കുട്ടിയാണെന്നും, ഡോക്ടറാണെന്നും ..... അവളുടെ വിവാഹത്തിന് എന്തായാലും പങ്കെടുക്കേണ്ടതു

കൊണ്ടാണ് ഹരിയുടെ ഒപ്പം നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നതെന്നും പറഞ്ഞു "

ഗ്രീഷ്മ പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ അത് വരെ ശ്വാസം അടക്കി പിടിച്ചിരുന്ന ഹരി ആശ്വാസത്തോടെ ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടു.

" ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വന്ന ആളെ വഴിയിൽ തടഞ്ഞു നിർത്തി സംസാരിക്കുന്നത് അത്ര നല്ല സ്വഭാവമാണോ ഗ്രീഷ്മാ ? "

ഡോർ തുറന്നു വന്ന ലിസയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും ഹരി ഒന്നു പകച്ചെങ്കിലും അവൾ അത് കാണാത്ത മട്ടിൽ നിന്നു.

"അതിഥി ദേവോ ഭവ: എന്ന ലൈൻ ആണ് ഭവതി ഉദ്യേശിക്കുന്നതെങ്കിൽ, ബാൽകണിയിൽ അതു വരെ ഹരിയെ കാത്തിരുന്ന ഭവതിയെന്തിന് ഹരിയെ കണ്ട നിമിഷം ഓടി വന്നത് പുതപ്പിനടിയിലേക്ക് നൂണ്ടത് "

ഗ്രീഷ്മയുടെ ചിരിയോടെയുള്ള ചോദ്യം കേട്ടതും  ലിസ പതിയെ ഹരിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി..

"കൂട്ടുകാരിയുടെ ഭർത്താവാകാൻ പോകുന്ന ആളല്ലേ? അതിൻ്റെ ഒരു റെസ്പക്ട് ആകും.... "

ഹരി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഗ്രീഷ്മ ചിറികോട്ടി.

" ഇങ്ങിനെയാണോ

റെസ്പെക്ട് കാണിക്കുനത്? കെട്ടിയ ഭർത്താവിനോടു പോലും ആരും ഇത്രയ്ക്ക് റെസ്പെക്ട് കാണിക്കാറില്ല.... പിന്നെയല്ലേ കൂട്ടുകാരിയെ കെട്ടാൻ പോണ 

ചെക്കനോട് "

ഗ്രീഷ്മയുടെ കളിയാക്കിയ സംസാരം കേട്ടതും ഒരു ഞെട്ടലോടെ ലിസയെ നോക്കിയ അവൻ, അവളുടെ കവിളിൽ അസ്തമയ സൂര്യൻ്റെ ചുവപ്പ് തെളിയുന്നത് കണ്ടു പതറി.

" ഒരു അപകടം സംഭവിച്ചിട്ട് ഡോക്ടറെ കാണാതെ

ഇങ്ങിനെ റൂമിൽ കുത്തിരിക്കുകയാണോ?"

നെറ്റിതടത്തിലുള ചോര പൊടിഞ്ഞ മുറിവിലേക്ക് നോക്കി ശാസനയോടെ അവൻ ചോദിച്ചതും, കത്തുന്ന മിഴികളോടെ ലിസ അവനു നേരെ തിരിഞ്ഞു,ഗ്രീഷ്മ കാണാതെ വയറിൽ ഒന്നു തടവി... 

ലിസ,ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാതിരുന്നതിൻ്റെ കാര്യം പിടികിട്ടിയ ഹരി ആശ്വാസത്തോടെ തലയാട്ടി...."

"നിങ്ങൾ സംസാരിച്ചിരിക്ക്.... എനിക്ക് കുറച്ചു പണിയുണ്ട് "

ഗ്രീഷ്മ അവരെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് പോയതും ഹരി പതിയെ അവളുടെ മുറിവിൽ തൊട്ടു.

"വേദനിക്കുന്നുണ്ടോ?'

ഹരിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ ആ ശരീരത്തിലേക്ക് ചാരി നിന്നു.......

" മനസ്സ് നുറുങ്ങി പൊടിയുമ്പോൾ ശരീരം വേദനിക്കുന്നത് എങ്ങിനെ അറിയാനാ ഹരിയേട്ടാ...?"

മിഴികളുയർത്തിയുള്ള അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും നെറ്റിയിലെ 

മുറിവിലേക്ക് അവൻ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്തു.

ആശ്വാസത്തിൻ്റെ ചന്ദന തണുപ്പിൽ അവളൊന്നു വിറയ്ക്കുകയും, ആ മിഴികൾ കൂമ്പിയടയുകയും ചെയ്തു....

"എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ എന്തിനാ ബാൽകണിയിൽ നിന്ന് ഓടിയൊളിച്ചത്?"

ലിസയുടെ ചുവപ്പാർന്ന കവിളിൽ പതിയെ തലോടികൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ പരിഭവം മൊട്ടിട്ടു.

" എത്ര നേരമായി ഫോൺ ചെയ്തിട്ട്... എന്നിട്ട് ഇപ്പോഴാണോ വരുന്നത്.... നിന്നു നിന്നു കാലു കഴച്ചു എൻ്റെ "

ലിസയുടെ സംസാരത്തിലെ ശൈലി മാറുന്നത് കണ്ട് ഹരി പകച്ചു.....

" ഭാര്യയെന്ന

അധികാരത്തിൻ്റെ സ്വരമാണ് നിനക്കിപ്പോൾ ലിസാ ....."

ശകാരത്തോടെ അവനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ, ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ അവനരികിലേക്ക് ചേർന്നു നിന്നു.

" ബലമായി ഒരു അധികാരവും ഞാൻ നേടിയെടുക്കില്ല ഹരിയേട്ടാ.... അറിഞ്ഞു തരുന്ന അധികാരം മാത്രമേ എനിക്കു

വേണ്ടൂ..... "

അവൾ അവൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖം ചേർത്തു.

" ഇപ്പോൾ ഞാൻ  കാണിക്കുന്ന ഈ അധികാരം എനിക്കു വേണ്ടിയല്ല.... എൻ്റെ വയറ്റിലൂറിയ നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനു വേണ്ടിയാണ്...."

തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നതും, ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പുന്നതും കണ്ടപ്പോൾ... അവൻ പതിയെ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

"നിന്നെ ഗർഭമായിട്ട് ഇത്ര മാസം വരെ നിൻ്റെ അച്ഛൻ അമ്മയുടെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നെന്ന് എനിക്ക് അവനോട് പറയാമല്ലോ? അത് കേൾക്കുന്നത് നമ്മുടെ കുഞ്ഞിന് ഒരു സന്തോഷമല്ലേ? ആരെങ്കിലും തന്തയില്ലാത്തവനെ എന്നു വിളിച്ചാൽ തൻ്റേടത്തോടെ ഈ മാസകണക്കും പറഞ്ഞ് വിളിക്കുന്നവൻ്റെ മുഖത്തിനിട്ട് രണ്ട് പൊട്ടിക്കാമല്ലോ നമ്മുടെ മോന്?.....

ചിതറിയ പോയ ശബ്ദം ചേർത്തുവെക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും പതറിപോയ അവൾ അവൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖമണച്ച് തളർന്നു കിടന്നു.....

" ഞാൻ ഒരു അധികാരവും കാണിക്കില്ലായെന്ന് ഹരിയേട്ടനോട് നേരത്തെ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാണ്.... പക്ഷേ എനിക്ക് ഒരു ഉപകാരം മാത്രം ചെയ്യണം..."

ലിസ പറഞ്ഞതും ചോദ്യഭാവത്തോടെ ഹരി നോക്കി.

"നമ്മൾ നാട്ടിലേക്കു പോകും വരെ.... ഇനി നമ്മൾക്കു ഹരിയേട്ടൻ്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ താമസിക്കാം.... "

ലിസ പറഞ്ഞതും അമ്പരപ്പോടെ അവളെ അകറ്റിമാറ്റി ഹരി....

"നിനക്ക് എന്താ ഭ്രാന്താണോ? അതൊന്നും പറ്റില്ല..... "

" പറ്റണം ഹരിയേട്ടാ.... അല്ലെങ്കിൽ നാളെ ഞാൻ പ്രസവിക്കുന്ന കുഞ്ഞിന് അതൊരു ചീത്ത പേരാണ് ...."

ലിസ പറയുന്നതിൻ്റെ അർത്ഥം പിടികിട്ടാതെ അവൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.

" ഞാനില്ലാത്ത നേരത്ത് പലരും ഈ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വരുന്നുണ്ടെന്ന് കേട്ടു.... അതു മാത്രമല്ല  ഉപയോഗിച്ച ഒരു കോണ്ടം അലക്ഷ്യമായി കിടക്കുന്നത് ഒരിക്കൽ  ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്... "

ലിസ പറയുന്നത് കേട്ട് ഹരി പുഞ്ചിരിച്ചു.....

"നീ വെറുതെ ഓരോന്ന് പറയുകയാണ് ലിസാ.... പോകുന്നത് വരെ എൻ്റെ ഒപ്പം താമസിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി.... കാര്യസാധ്യത്തിന് വേണ്ടിയാണെങ്കിലും കൂട്ടുകാരിയെ ചീത്തയാക്കി പറയരുത് ...."

"ഹരിയേട്ടാ.... ഞാൻ " 

"നീ ഒന്നും പറയണ്ട ലിസാ.... ഗ്രീഷ്മയെ കണ്ടാൽ അങ്ങിനെയുള്ളവളാണെന്ന് എങ്ങിനെ തോന്നി നിനക്ക്? ഇങ്ങിനെയുള്ള വട്ടു കേസുകൾ കേൾക്കാൻ എനിക്ക് താൽപ്പര്യമില്ല....ഞാൻ പോണു... "

ലിസയുടെ സംസാരത്തിന് കാത്തു നിൽക്കാതെ തിരിഞ്ഞു നടന്ന അവൻ, ഒരു തിരിവു കഴിഞ്ഞ് മുന്നിലേക്ക് വന്ന രൂപത്തെ കണ്ട് അമ്പരന്നു.....

ദീപേഷ് .....

പൊടുന്നനെ ഒരു ഉൾപ്രേരണയിൽ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ ഹരി, ലിസക്കു പിന്നിലായ് ഡോർ തുറന്നു വന്ന ഗ്രീഷ്മ പൊടുന്നനെ തന്നെ അകത്തേക്ക് മറയുന്നതും കണ്ടു....

"ഹരി എന്തേ ഇവിടെ? ഞാൻ ടിക്കറ്റ് ഏത് ഡേറ്റിനു ബുക്ക് ചെയ്യണമെന്നു ചോദിക്കാൻ ....."

ദീപേഷിൻ്റെ കുഴഞ്ഞ സംസാരത്തിന് മറുപടി കൊടുക്കാതെ പതിയെ തലയാട്ടി കൊണ്ട് ഹരി തിരിച്ച് ലിസക്കു നേരെ ചെന്നു ....

" പെട്ടെന്ന് എല്ലാം പാക്ക് ചെയ്യ്..... നമ്മൾക്ക് എൻ്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് പോകാം... ."

ഹരിയുടെ വാക്ക് കേട്ടതും വല്ലാത്തൊരു സന്തോഷത്തോടെ ലിസ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ഓടി കയറി.

അവളുടെ ആ സന്തോഷം കണ്ട് ഹരി, ദീപേഷിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു...

" ടിക്കറ്റ് നീ ബുക്ക് ചെയ്യണ്ട.... പോകുന്ന വഴിക്ക് ഞങ്ങൾ ചെയ്തോളാം.... "

ഹരിയുടെ സ്വരം കേട്ട് വിളറി നിൽക്കുന്ന ദീപേഷിനു മുന്നിലേക്കായി ലിസ പെട്ടെന്ന് ബാഗുമായി ഇറങ്ങി വന്നു.

ഹരിയുടെ കൈയും പിടിച്ച് നടന്നു നീങ്ങുന്ന ലിസയെ കണ്ടതും അവൻ്റെ ശ്വാസം നിലച്ചു.....

"ദീപേട്ടൻ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വരുന്നില്ലേ.... "

പിന്നിൽ നിന്നു ഗ്രീഷ്മയുടെ സ്വരം കേട്ടപ്പോൾ അവൻ ദേഷ്യത്തോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

"എന്തിന്?.... എന്നെ കൊലയ്ക്ക് കൊടുക്കുവാനോ? "

ഉറക്കെ ചോദിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ദേഷ്യത്തോടെ താഴേക്ക് ഓടിയിറങ്ങിയതും, ഹരിയും, ലിസയും കയറിയ കാർ ഒഴുകി നീങ്ങിയിരുന്നു... ....

ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്ന ഹരിയുടെ തോളിലേക്ക് ചാരിയിരിക്കുന്ന ലിസ, അവൻ്റെ പോക്കറ്റിൽ കിടക്കുന്ന മൊബൈൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ,ആ മൊബൈലെടുത്ത് നോക്കി......

"അമ്മയാ ഹരിയേട്ടാ വിളിക്കുന്നത് "

ലിസ എടുത്ത് കൊടുത്ത

മൊബൈൽ  കാതോരം ചേർത്ത് സംസാരിക്കുന്ന അവനെ ഒരു കുട്ടിയെ പോലെ അവൾ നോക്കി ഇരുന്നു.

സംസാരം തീർന്നതും, ഹരിയുടെ ചുണ്ടിലെ പുഞ്ചിരി കണ്ട് അവൾ അവനെ തോണ്ടി ..

" ഇത്രയ്ക്കും സന്തോഷിക്കാൻ വല്ല ലോട്ടറിയടിച്ചോ? "

അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് അവൻ സന്തോഷത്തോടെ തല കുലുക്കി.

" ഒരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ ലോട്ടറി തന്നെയാണ്.... അമ്മാവന് അറ്റാക്ക് .... ഹോസ്പിറ്റലിലാണ് .... എന്നോട് എത്രയും പെട്ടെന്ന് നാട്ടിലേക്ക് ചെല്ലാൻ... മരിക്കും മുൻപ് മോളുടെ വിവാഹം നടന്നു കാണാൻ വേണ്ടി... വരനായി ഞാനും "

" അപ്പോൾ എല്ലാ പിണക്കവും തീർന്നോ?"

അവളുടെ പതിഞ്ഞ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൻ പൊട്ടി ചിരിച്ചു...

"മരണം വരുമെന്നറിയുന്ന സമയത്ത് ആർക്കാടീ പിണക്കം.... എല്ലാവരോടും ഇണങ്ങി പരലോകത്ത് മോക്ഷം കിട്ടാനല്ലേ ശ്രമിക്കൂ...?"

ഹരിയുടെ സന്തോഷം നിറഞ്ഞ

സംസാരം കേട്ട്, നെഞ്ച് പൊടിയുന്ന വേദനയോടെ അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ ചാരി കിടക്കുന്ന അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നു രണ്ടിറ്റു നീർ നിലത്തേക്ക് പിടഞ്ഞു വീണു .....

ഇളകിയാടുന്ന ജ്വാലകൾ അണയാറായ, അവസാനത്തെ മെഴുകും ഉരുകാറായ ഒരു മെഴുക് തിരി പോലെ അവളങ്ങിനെ ഹരിയുടെ നെഞ്ചിൽ കിടക്കുമ്പോൾ, അവൻ്റെ കാർ ഒരു ട്രാവൽ ഏജൻസിക്കു മുന്നിൽ ചെന്നു പതിയെ നിന്നിരുന്നു........

#ലിസ - ഭാഗം 4

" നമ്മൾക്കൊന്നു ഷോപ്പിങ്ങിന് പോയാലോ ലിസാ ?"

സോഫയിലിരുന്നു ടി.വി.കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ലിസയുടെ രണ്ട് തോളിലും പിടിച്ചു കൊണ്ട്  ഹരിയത് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ പതിയെ തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

"എൻ്റെ ഷോപ്പിങ് നേരത്തെ കഴിഞ്ഞതാ.... അത്യാവശമുള്ള കുറച്ച് സാധനങ്ങൾ ഞാൻ നേരത്തെ വാങ്ങി പാക്ക് ചെയ്തു"

അവൾ അതും പറഞ്ഞ് ടി.വി.യിലേക്ക് നോക്കി....

"ആ ചെറിയ ബാഗിലുള്ള തോ? ഒരു ദുബായിക്കാരി നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടു പോകുന്ന സാധനങ്ങൾ ഇത്രയുള്ളൂ.... "

"അത്രയ്ക്കും മതി ഹരിയേട്ടാ "

ടി.വി.യിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാതെ അവൾ അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞിരുന്നു.

 കിട്ടിയ പൈസയൊക്കെ നാട്ടിലേക്ക് അയച്ചിട്ടു പോലും അവിടുത്തെ ദാരിദ്ര്യം തീർന്നിട്ടില്ല....

ഇപ്പോഴും ഓരോരോ ആവശ്യങ്ങൾ പറഞ്ഞ് മെസേജ് വരുന്നുണ്ട് ....

മെസേജ് അയക്കുന്നതിനു പകരം രണ്ട് ദിവസം മുൻപെയുളള ഒരു രാത്രി അപ്പച്ചൻ്റെ ഫോൺ 

വന്നപ്പോൾ അമ്പരന്നു പോയിരുന്നു.....

വീട്ടിൽ ആർക്കെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചോ എന്ന ആധിയോടെ ഫോൺ എടുത്തതും, അപ്പച്ചൻ്റെ ശാന്തമായ സ്വരം അങ്ങേ തലയ്ക്കൽ കേട്ടപ്പോഴാണ് മനസ്സ് ശാന്തമായത്.....

" അപ്പച്ചനും, അമ്മച്ചിക്കും വയ്യ മോളെ... ഞങ്ങർക്ക്

മരുന്നു വാങ്ങാൻ തന്നെ കുറേ പൈസ വേണം... പിന്നെ ക്രിസ്തുമസ് അല്ലേ വരുന്നത്? വീടൊന്നു വെള്ളപൂശണം.... നിന്നെ കാണാൻ വരുന്നവർ വരുന്നതിനു മുൻപ് നമ്മൾക്ക് വീടിൻ്റെ വെള്ളപൂശൽ നടത്തണം .... പിന്നെ ലിസിക്ക് നല്ലൊരു ഡ്രസ് വാങ്ങണം."

പറയുന്നതിനിടയ്ക്ക് അപ്പച്ചൻ ഒരുപാട് ചുമക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു.

" അപ്പച്ഛനിക്കും, അമ്മച്ചിക്കും അപ്പോൾ ഡ്രസ് ഒന്നും വേണ്ടേ?

അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ ലിസയുടെ മനസ്സ് വിങ്ങിപൊട്ടിയിരുന്നു.

"ഞങ്ങളെ ഓർത്ത് മോൾ വിഷമിക്കണ്ട... ഞങ്ങളുടെ കാലം കഴിയാനായില്ലേ?എൻ്റെ രണ്ട് മക്കളും ഒരു കരയെത്തിയില്ലല്ലോ എന്ന വിഷമം മാത്രമേ അപ്പച്ചന് ഉള്ളൂ"

ഒരു നിമിഷം ശബ്ദം നിന്നപ്പോൾ അപ്പച്ചൻ കരയുകയാണെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി...

" അപ്പച്ചനൊന്നു കൊണ്ടും പേടിക്കണ്ട....എല്ലാം ശരിയാകും.... അപ്പച്ചൻ ഇപ്പോൾ ഫോൺ വെച്ചോ... ഡ്യൂട്ടിയിലാ.... .... ഞാൻ പിന്നെ വിളിക്കാം"

സങ്കടമമർത്തി പറഞ്ഞതിനു ശേഷം ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തതും അവൾ പൊട്ടികരഞ്ഞുപോയി....

ലിസയുടെ നീരണിഞ്ഞ  മിഴികൾക്കപ്പുറത്ത് നിറയുന്ന ഭൂതകാലത്തിൻ്റെ വെള്ളിവെളിച്ചത്തെ നോക്കി അവൾ കണ്ണീരിലൂടെയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

മഞ്ഞിൽ കുളിർന്ന പ്രഭാതത്തിൽ രണ്ട് പെൺമക്കളെയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് കുർബാനയ്ക്ക് പോകുന്ന അപ്പച്ചനെയും, അമ്മച്ചിയെയും അവൾക്ക് ഓർമ്മ വന്നു.

അല്ലലറിയാത്ത ബാലകാല്യം.....

പൂമ്പാറ്റകളെ പോലെ പാറി നടന്ന കൗമാരം.....

എല്ലാം ഭൂതകാലത്തിലെ നിറമുള്ള ഓർമകളായി മാറിയത് അപ്പച്ചൻ്റെ പെട്ടെന്നുള്ള വീഴ്ചയോടെയാണ്.

കഠിനാദ്ധ്വാനിയായ അപ്പച്ചൻ ഒരു ദിവസം തളർന്ന് വീണപ്പോൾ ഇടതുഭാഗം എന്നെന്നേക്കുമായി

തളർന്നു പോയിരുന്നു.....

അപ്പച്ചൻ തളർന്നു പോയപ്പോൾ തകർന്നു പോയത് ഒരു കുടുംബമായിരുന്നു.

താഴ്ചയിലേക്കാണ്ട് പോയിരുന്ന കുടുംബത്തെ ചുമലിലേറ്റാൻ വേണ്ടിയാണ് ഈ മരുഭൂമിയിലേക്ക് വന്നത്....

എന്നിട്ടും.....

കടുത്ത നിരാശയിലും

എന്തോ ഒരു പ്രതീക്ഷ പോലെ അവൾ വയറിൽ തലോടിയതും, നീരണിഞ്ഞിരുന്ന മിഴിപീലികൾ സന്തോഷത്തിൻ്റെ വെയിൽനാളമേറ്റതു പോലെയൊന്നു തിളങ്ങി.

" വീട്ടുകാരെ ഓർത്തു കണ്ണീരൊഴുക്കി കഴിഞ്ഞോ?"

ചോദ്യം കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ബീറും, രണ്ട് ഗ്ലാസുമായി വരുന്ന ഹരിയെയാണ് അവൾ കണ്ടത്.

" വീണ്ടും എടുത്തോ ഇത്?"

അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ ഹരിയെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ പതിയെ പുഞ്ചിരിച്ചു.....

" ഒരു മനുഷ്യൻ ഇവിടം നിൽക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഓർക്കാതെ എന്തൊരു ആലോചനയായിരുന്നു.. അതു കണ്ട് ബോറടിച്ചപ്പോൾ ഇതേ രക്ഷയുള്ളൂവെന്ന് തോന്നി...."

അവൻ ബിയറും, രണ്ട്ഗ്ലാസും ടേബിളിൽ വെച്ചപ്പോൾ അവൾ ചോദ്യഭാവത്തോടെ നോക്കി.

"നാളെ നമ്മൾ ദുബായ് വിടുകയാണല്ലോ? അതിനു മുൻപ് ഒരിക്കൽ കൂടി നീ ഒഴിച്ചു തരുന്ന ബിയർ കുടിക്കാൻ ഒരു പൂതി.... നമ്മളൊന്നിച്ച് പണ്ട് കഴിച്ചതു പോലെ "

അവൾ നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി സോഫയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു.

"ഹരിയേട്ടന് ഞാൻ ഒഴിച്ചു തരാം... പക്ഷെ ഞാൻ കഴിക്കില്ല..."

"എന്നാൽ എനിക്കും വേണ്ടാ.... "

അവൻ പിണക്കഭാവത്തിൽ ലിസയെ പിടിച്ചു വലിച്ച്  സോഫയിലേക്കിരുത്തി, അവളുടെ മടിയിലേക്ക് തലയും ചായ്ച് കിടന്നു....

"ഹോട്ട് കഴിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലേ?"

അവൻ്റെ ശ്വാസം മുഖത്തടിച്ചതും അവൾ പരിഭവത്തോടെ ചോദിച്ചു.

" കിച്ചനിൽ വെച്ച് രണ്ട് എണ്ണം മാത്രം.... കുടിക്കണമെന്നു പൂതിയുണ്ടായിട്ടല്ല.... നീ ഉണ്ടാക്കിയ സാമ്പാർ കണ്ടപ്പോൾ അതൊന്ന് ടച്ചിങ്ങ്സ് ആക്കിയാലോ എന്ന പൂതി കൊണ്ടാ" 

" ഹരിയേട്ടന് വേണ്ടി ഞാൻ മുരിങ്ങകായ് കറി ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നല്ലോ? എന്നിട്ടാണോ ഇന്നലെ വെച്ച സാമ്പാർ എടുത്ത് കഴിച്ചത്?"

അവൻ്റെ തലമുടിയിഴകളിലൂടെ കൈയോടിച്ച് അവൾ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ പതിയെ കണ്ണടച്ചു....

" അത് സാരല്യ....  അതിൻ്റെ ടേസ്റ്റ് ഇഷ്ടപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ എടുത്തത്.... സംഭവം സൂപ്പറാണ് ട്ടാ"

പറഞ്ഞു തീർന്നതും ഹരി, ലിസയെ തൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ച് ആ ചുണ്ടുകളിൽ ചുണ്ടമർത്തി.....

പ്രതിക്ഷിക്കാതെയുള്ള ആ ചുംബനത്തിൽ പ്രതിരോധം നഷ്ടപ്പെട്ട അവൾ അനങ്ങാതെ കിടന്നു.

ഉമിനീരിലലിയുന്ന പ്രണയത്തിൻ്റെ സ്വാദ് തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു ആ നിമിഷങ്ങളിൽ ഹരിയും, ലിസയും!

ശ്വാസം മുട്ടലിൻ്റെ അങ്ങേ അറ്റത്തെത്തിയപ്പോൾ അവൾ ചുണ്ടുകൾ വലിച്ചെടുത്ത് കിതപ്പോടെ ഹരിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി...

" ഇപ്പോൾ എന്താ ഇങ്ങിനെ തോന്നാൻ?"

ലജ്ജയോടെ ലിസ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ വീണ്ടും അവളെ നെഞ്ചത്തേക്ക് വലിച്ചിട്ടു ആ ചെവിയോരം ചുണ്ട് ചേർത്തു.

"എവിടെ വെച്ചൊക്കെയോ ഞാൻ നിന്നെ പ്രണയിച്ചു പോകുന്നത് പോലെ ഒരു തോന്നൽ.... "

ഹരിയുടെ ഇടർച്ചയാടെയുള്ള സംസാരം കേട്ട്, വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അവൾ അവൻ്റെ കണ്ണിലേക്ക് ഒരു നിമിഷം നോക്കിയതിനു ശേഷം  ആ നെഞ്ചിലേക്ക് ചെവി ചേർത്തു......

അവൻ്റെ ഹൃദയം മന്ത്രിക്കുന്നത് ലിസയെന്നാണോ എന്നറിയാനെന്നവണ്ണം !

" ഇപ്പാൾ നീ ചെവിയോർത്താൽ എൻ്റെ ഹൃദയം മന്ത്രിക്കുന്നത് നീ കേൾക്കില്ല.... അതിനു നമ്മൾ അന്നത്തേതുപോലെ രണ്ടു ഗ്ലാസിൽ ബിയർ പകർന്ന്, കണ്ണിൽ കണ്ണിൽ പ്രണയത്തോടെ നോക്കിയിരുന്നാൽ മാത്രമേ കേൾക്കൂ "

"ഞാൻ പ്രഗ്നൻ്റ് ആണെന്ന് അറിഞ്ഞൂടെ ഹരിയേട്ടാ... ഇതും കുടിച്ച് ഇനി എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം വന്നാൽ..... എനിക്കു പറ്റില്ല ഹരിയേട്ടാ.... എന്നെ നിർബന്ധിക്കരുത് .... പ്ലീസ്..."

ലിസ വയറിൽ കൈവെച്ച് പറയുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഹരി പതിയെ തലയാട്ടി.

" നിനക്ക് വയറ്റിലുള്ളതിനെ നശിപ്പിച്ചു കൂടെ ലിസാ.... "

നിമിഷങ്ങൾക്കു ശേഷം ഹരി ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ ദേഷ്യത്തോടെ മടിയിൽ നിന്ന് അവനെ തള്ളി മാറ്റി.

" അങ്ങിനെ നശിപ്പിക്കാനായിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്ക് ഹരിയേട്ടനോട് പറയാതെ തന്നെ നശിപ്പിക്കാമായിരുന്നു.... "

"നിനക്ക് ഭ്രാന്താണ് ലിസാ... ഭാവി ജീവിതം മുൻകൂട്ടി കാണാൻ കഴിയാത്ത ഒരു വിഡ്ഢി..... "

അവൻ അതും പറഞ്ഞ് ദേഷ്യത്തോടെ സോഫയിൽ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു....

" ഞാനല്ല വിഡ്ഢി... ഒരു അമ്മയ്ക്ക് സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ ഒറ്റയ്ക്ക് വളർത്താൻ കഴിയില്ലായെന്നും, അതിൻ്റെ അച്ഛൻ ആരാണെന്ന് ചോദിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ തോറ്റുപോകുമെന്നും കരുതുന്ന ഹരിയേട്ടനാ വിഡ്ഡി..... "

അവൾ ഒന്നു നിർത്തി അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

"ഇനി ഭാവിയിലെങ്ങാനും ഞാനും, മോനും ഹരിയേട്ടന് ഒരു ശല്യമാകുമെന്ന് ഒരു തോന്നലുണ്ടെങ്കിൽ ഞാനറിയാതെ, ഞാൻ കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണത്തിൽ എന്തെങ്കിലും ചേർത്ത് എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ നശിപ്പിച്ചോളൂ... അതിലെനിക്ക് സങ്കടമില്ല"

ലിസ പുഞ്ചിരിയോടെ പറയുന്നതാണെങ്കിലും അവളുടെ ഉള്ള് കരയുന്നുണ്ടെന്ന് ഹരി അറിഞ്ഞു.

അവൻ പതിയെ അവളുടെ ബനിയനുള്ളിലൂടെ കൈയിട്ട് ആ

മിനുസമാർന്ന വയറിൽ പതിയെ കൈവെച്ചു.

ഹരിയുടെ ആ

വിരൽസ്പർശനത്തിൽ മാതൃഭാവത്തിൻ്റെ ഒരു മിന്നാമിനുങ് അവളുടെ മിഴികളിലേക്ക് പറന്നിറങ്ങി പതിയെ പ്രകാശിച്ചു......

"നീ പറഞ്ഞതുപോലെ ഇതിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടോ കുട്ടി കുറുമ്പൻ?"

ഹരിയുടെ കുസൃതി നിറഞ്ഞ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടി അവൻ്റെ മൂക്കിൽ പിടിച്ചുലച്ചു.

"ഹരിയേട്ടൻ്റെ മനസ്സ് എനിക്ക് ഇതുവരെ പിടികിട്ടിയിട്ടില്ല.... "

ലിസയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൻ കണ്ണുയർത്തി.

"ചിലപ്പോൾ എന്നോട് നല്ല സ്നേഹം... മറ്റു ചിലപ്പോൾ ഒരു മിതമായ സ്നേഹം... വേറെ ചിലപ്പോൾ വെറുപ്പ് പോലെ "

കണ്ണീരോടെ ചോദിച്ചു കൊണ്ട് ലിസ അവൻ്റെ കവിളിൽ മുഖം ചേർത്തു കിടന്നു.

" ഞാൻ നിനക്ക് മുന്നിൽ ഈ കാണുന്ന വികാരങ്ങളെല്ലാം കാണിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, എൻ്റെ ഉള്ള് കരയുന്നത് നിനക്കറിയില്ല........"

പാതിയിൽ നിർത്തി അവൻ അവളുടെ മടിയിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്‌ത്തി കിടന്നു.

" കുട്ടികാലം തൊട്ടേ കൂടെയുള്ളവരാ ദീപേഷും, മാളവികയും.... അതിൽ ദീപേഷുമായി പിരിഞ്ഞു... ഇനി മാളവികയെയും പിരിയുമോ എന്ന പേടി "

പറയും തോറും അവൻ്റെ കണ്ണുനീരുതിരുന്നുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായ അവൾ,  അവൻ്റെ തലമുടിയിഴകളിലൂടെ വിരൽ കടത്തി പതിയെ വലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

"എല്ലാം ഞാൻ കാരണമാണ് അല്ലേ?"

ചിതറിയ ശബ്ദത്തോടെ അവളത് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ മുഖമുയർത്തി അവളെ നോക്കി....

കണ്ണീരണിഞ്ഞ നാലു കണ്ണുകളിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടലിൻ്റെ വേദന നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.....

"ഏയ് അത് പോട്ടെ.... അത് നമ്മൾ അറിയാതെ സംഭവിച്ചതല്ലേ?.... ഇനി ഞാൻ ഒറ്റപ്പെട്ടാലും നിന്നെയെനിക്ക് ഒരു തരി വെറുക്കാൻ കഴിയില്ല... ഞാനറിഞ്ഞ ആദ്യത്തെ പെണ്ണാ നീ.... അതിൻ്റെ ഫലമായി എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ഗർഭത്തിൽ ചുമക്കുന്നവളും.... "

ആ വാക്ക് കേട്ടപ്പോൾ അവളൊന്നു കോരിതരിപ്പോടെ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ്റെ നെറ്റിയിലേക്ക് ചുണ്ടു ചേർത്തു....

"പ്രണയസല്ലാപം മതി.... വിശക്കുന്നു.... "

ഹരി പറഞ്ഞു കൊണ്ടു എഴുന്നേറ്റതും അവൾ അവൻ്റെ കൈ പിടിച്ചു.

" ഒരഞ്ചു മിനിറ്റ് ഹരിയേട്ടാ... ഞാനൊന്നു കുളിച്ചിട്ടു വരാം....."

ഹരി തലയാട്ടിയപ്പോൾ അവൻ്റെ കവിളിൽ ചെറുതായി തട്ടികൊണ്ട് അവൾ ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് നടന്നു.

അവളുടെ ആ നടത്തവും നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ച് അവൻ സോഫയിലേക്ക് കിടന്ന് മൊബൈൽ ഓൺ ചെയ്തു......

മൊബൈലിൽ ഗെയിം കളിക്കുന്ന അവൻ ഓരോ പോയൻ്റും കിട്ടുമ്പോൾ കുട്ടികളെ പോലെ പുഞ്ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

" എനിക്ക് ഒരു ആഗ്രഹമുണ്ട് ഹരിയേട്ടാ..... ഇന്നത്തെ ഒരു രാത്രി നമ്മൾക്ക് കൂടെ ചേർന്ന് കിടക്കണം"

മൊബൈലിൽ നോക്കി കൊണ്ട് കമഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന ഹരി ലിസയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

കുളിയും കഴിഞ്ഞ്

നേർത്ത ഗൗണുമണിഞ്ഞ് ഒരു വെണ്ണകൽ ശില്പം പോലെ നിൽക്കുന്ന അവളെ ഹരി കണ്ണെടുക്കാതെ നോക്കി...

ജാലക വാതിലൂടെ ഒഴുകിയെത്തുന്ന നേർത്ത കാറ്റിൽ ഇളകിയാടുന്ന നേർത്ത ഗൗണിൽ അവളേറെ സുന്ദരിയായിരിക്കുന്നുവെന്ന് അവനു തോന്നി.

കുളി കഴിഞ്ഞു വന്ന അവളുടെ സൗരഭ്യം ആ മുറിയാകെ നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

"ഹരിയേട്ടൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല "

അവളുടെ നേർത്ത സ്വരം കേട്ടതും. അവൻ ഞെട്ടി പിടഞതുപോലെ അവളെ നോക്കി..

" അതിന് നമ്മൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ? അതിനു ശേഷം ആലോചിക്കാം..പക്ഷേ അങ്ങിനെ ആലോചിക്കണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യണം"

അവൻ്റെ സംസാരം കേട്ടതും അവൾ ചോദ്യഭാവത്തോടെ നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു എ ടി .എം.കാർഡ് എടുത്ത് അവൾക്കു നേരെ നീട്ടി.

"ഇതിൽ കുറച്ച് ദിർഹം ഉണ്ട്... കുറച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ നമ്മൾ  ഷോപ്പിങ്ങിനു പോകുന്നു... അവിടെ നീ ഈ എ.ടി.എം സീറോ ബാലൻസിൽ എത്തിച്ചാൽ മാത്രമേ നിൻ്റെ ആഗ്രഹം നടക്കുകയുള്ളൂ.... "

"ഹരിയേട്ടാ .... ഞാൻ "

"നീ ഒന്നും സംസാരിക്കണ്ട.... നിൻ്റെ വീട്ടിൽ അപ്പച്ചനില്ലേ? അമ്മച്ചിയില്ലേ?അനിയത്തിയില്ലേ?.... അവർ അറിയാതെയാണ് നീ നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നതെങ്കിലും, നീ വരുമ്പോൾ അവർ ചിലതൊക്കെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാകും.... അതു കൊണ്ട് നീ മറുത്തൊന്നും പറയാതെ ഈ കാർഡ് വാങ്ങണം"

ഹരിയുടെ ഉറച്ച സംസാരം കേട്ടതും അവൾ പിന്നെയൊന്നും പറയാതെ വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ എ ടി .എം കാർഡ് വാങ്ങി.

" അതുമാത്രമല്ല ഈ കുറച്ചു നേരം കൊണ്ട് ദുബായിയിൽ ചെന്നുചേരാൻ പറ്റുന്നിടത്തൊക്കെ നമ്മൾ പോകുന്നു... വ്യക്തമായി പറഞ്ഞാൽ ഈ രാത്രി നമ്മൾ നിലാവത്ത് അഴിച്ചിട്ട കോഴികളായി മാറുന്നു."

ഹരിയുടെ വാക്ക് കേട്ടതും

ലിസയുടെ മുഖത്ത് സന്തോഷം തിരതല്ലി....

ഇതു വരെ ഒരിടത്തേക്കും പോയിട്ടില്ല....

ഫ്ലാറ്റിൽ നിന്ന് ജോലി സ്ഥലത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ കാണുന്ന ഇത്തിരി കാഴ്ചകൾ മാത്രമേ ഇതുവരെ കണ്ടിരിന്നുള്ളൂ .....

" അപ്പോൾ ഭവതി പോയി ഭക്ഷണം എടുത്ത് വെക്ക്.... ലിസകുട്ടി

ഇന്നലെയുണ്ടാക്കിയ സാമ്പാറും  പോന്നോട്ടെ"

ഹരിയുടെ വാക്കു കേട്ടതും സന്തോഷത്തോടെ ലിസ കിച്ചനിലേക്ക് നടക്കാനൊരുങ്ങിയതും അവൻ ആ കൈ പിടിച്ചു ...

"പിന്നെ ഷോപ്പിങ്ങിനു പോകുമ്പോൾ കുങ്കുമ പൂവ് വാങ്ങിക്കാൻ മറക്കണ്ട.... "

അതു കേട്ടതും ലജ്ജയോടെ അവൻ്റെ മേലേക്ക് ചാടി വീണു ലിസ....

തനിക്കു ചുറ്റും

സുഗന്ധ കൂട്ടിളകിയതും പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ അവളുടെ നനഞ്ഞ മുടിയിഴകളിലേക്ക് അവൻ മുഖം ചേർത്തു.

ഭക്ഷണവും കഴിച്ച് ഷോപ്പിങ്ങിനായ് ഇറങ്ങുമ്പോൾ രാത്രി തുടങ്ങുന്നതേയുണ്ടായി രുന്നുള്ളു......

ഹരിയുടെ എ.ടി.എം കാലിയാകുന്നത് വരെ പർച്ചേസ് ചെയ്ത അവൾക്ക് ജാള്യതയൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല....

ലിസ കാണാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന സ്ഥലങ്ങൾ ചോദിച്ച്, അവിടേയ്ക്ക് അവളെ കൂട്ടികൊണ്ടു പോയി ഹരി.

എല്ലാം ആഗ്രഹങ്ങളും പൂർത്തീകരിച്ചവളുടെ 

ആത്മസംതൃപ്തിയോടെ, ഹരിയുടെ കൈകളിൽ തൂങ്ങിയവൾ നടന്നു;

ഒടുവിൽ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ്, പാതിരാത്രിയിൽ കാറിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ ലിസ വല്ലാതെ കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

കാറിൽ അവളെയും നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ ഇരിക്കുന്ന  അവൻ്റെ കവിളിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു അവൾ.പതിയെ മന്ത്രിച്ചു.....

" എല്ലാറ്റിനും നന്ദി ഹരിയേട്ടാ....."

ലിസയുടെ തോളിലൂടെ കൈയിട്ട് കാർ മുന്നോട്ട് എടുക്കുമ്പോൾ അവൻ പതിയെ അവളെ ഒന്നുകൂടി നോക്കി.

ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിൻ്റെ സന്തോഷമാണ് അവന് ആ മുഖത്ത് കാണാൻ കഴിഞ്ഞത്.

ഫ്ലാറ്റിലെത്തി കുളിയും കഴിഞ്ഞ് ഭക്ഷണം കഴിച്ച ശേഷം പാത്രങ്ങൾ കഴുകി വെച്ച് അവൾ റൂമിലേക്ക് വരുമ്പോൾ ഹരി മൊബൈലിൽ നോക്കി കിടക്കുകയായിരുന്നു.

" ഇന്ന് എനിക്ക് ഹരിയേട്ടൻ്റെ ഒപ്പം കെട്ടിപിടിച്ചു കിടക്കാമല്ലേ?"

അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ സമ്മതം മൂളിയപ്പോൾ അവൾ അവനരികിലേക്ക് ചേർന്നു കിടന്നു.

ഹരിയുടെ കൈവിരലുകൾ പതിയെ കുസൃതി കാട്ടിതുടങ്ങിയപ്പോൾ ആദ്യം അവൾ എതിർത്തെങ്കിലും, പിന്നീട് ആ കുസൃതിയിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്നു.

ഒടുവിൽ വിയർപ്പിൽ കുതിർന്ന് നനഞ്ഞ് അവരുടെ ശരീരങ്ങളൊട്ടി കിടക്കുമ്പോൾ, അവൻ  അവളുടെ

ചോര തെറിച്ചു നിൽക്കുന്ന ചുണ്ടിൽ പതിയെ തലോടി.....

"നീ എൻ്റെ ആരാണ് ലിസാ?"

ഹരിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ പതിയെ അവൻ്റെ നെഞ്ചിലെ നനഞ്ഞു കിടക്കുന്ന രോമങ്ങളിലൂടെ വിരലുകളോടിച്ചു....

" അത് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് ഞാനല്ലല്ലോ.... ഹരിയേട്ടനല്ലേ?"

ലിസയുടെ ശബ്ദം പതറിയതും ഹരി മൗനത്തിലാണ്ടു.

ഹരിയുടെ ഭാവമാറ്റം കണ്ടതും ആ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖം  പതിയെ ചേർത്തു  ലിസ.....

" എനിക്കു ക്ലാരയുടെ മുഖച്ഛായ ഉണ്ടോ ഹരിയേട്ടാ.... ?"

അവൾ ചോദിച്ചതും ഒരു നെഞ്ചിടിപ്പോടെ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു ഹരി...

"അതെ ഹരിയേട്ടാ.... ക്ലാര തന്നെയാണ് ഞാൻ.... മരുഭൂമിയിലെ ക്ലാര.... "

പറഞ്ഞു തീർന്നതും അതുവരെ അടക്കിപ്പിടിച്ചിരുന്ന സങ്കടമൊക്കെ ഒരു പൊട്ടി കരച്ചിലൂടെ ലിസ തീർക്കുമ്പോൾ ഹരിയുടെ നെഞ്ച് അവളുടെ കണ്ണീരാൽ നനഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരിന്നു.

അവളുടെ നെറ്റിയിൽ പതിയെ ഒരു ഉമ്മ നൽകി അവൾ ഉറങ്ങുന്നതു വരെ അവൻ നോക്കിയിരുന്നു....

ഉറങ്ങി കിടക്കുന്ന അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ചുണ്ടും ചേർത്ത്, അവളിൽ നിന്നുയരുന്ന

ശ്വാസത്തിൻ്റെ ചൂടേറ്റ് കിടക്കുമ്പോൾ ഹരിയുടെ മനസ്സും കരയുകയായിരുന്നു.

വിട്ടു പോകാത്തവണ്ണം തന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ചിരുന്ന ലിസയെയും നോക്കി കിടന്ന് ഹരിയുടെ കണ്ണുകളും എപ്പോഴോ പതിയെ അടഞ്ഞുതുടങ്ങിയിരുന്നു..

പിറ്റേന്ന് വൈകീട്ട്  ചെക്കിങ്ങൊക്കെ

കഴിഞ്ഞ് അവർ ഫ്ലൈറ്റിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ ഹരിയുടെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചിരുന്ന ലിസയെ നോക്കി അവൻ പതിയെ ചോദിച്ചു.

"ഇനി ദുബായിക്കു വരുമോ?"

അവൻ്റെ ചോദ്യത്തിന് നിഷേധാർത്ഥത്തോടെ തലയാട്ടി അവൾ...

തൊട്ടടുത്ത സീറ്റുകളായിരുന്നു ഹരിയ്ക്കും, ലിസയ്ക്കും കിട്ടിയിരുന്നത്.

ഹരിയുടെ തോളിൽ ചാരി വിൻഡോയിലൂടെ പുറം കാഴ്ചകളിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു ലിസ...

ഫ്ലൈറ്റ് പുറപ്പെടുന്നതിനുള്ള അനൗൺസ്മെൻറ് മുഴങ്ങിയതും, അവൾ ഹരിയുടെ കൈയിൽ പതിയെ പിടുത്തമിട്ടു....

നിമിഷങ്ങൾക്കു ശേഷം ഫ്ലൈറ്റ് റൺവേയിലൂടെ ഒഴുകി നീങ്ങിയതും അവൾ പുറം കാഴ്ചയിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരുന്നു.

കുറെദൂരം ഓടി കഴിഞ്ഞ് ഫ്ലൈറ്റ് ഒരിരമ്പലോടെ മുകളിലേക്ക് കുതിച്ചതും, അവൾ ഇടംകൈ കൊണ്ട് അടിവയർ പൊത്തി പിടിച്ചു വലം കൈ കൊണ്ട് കുരിശ് വരച്ച്, പ്രാർത്ഥനകളുരുവിട്ടു തുടങ്ങി....

ലിസയുടെ ആ ഭാവം കണ്ട് അവളെ ഹരി ചേർത്തു പിടിച്ചപ്പോൾ അവൾ വല്ലാതെ വിറക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി.....

ധൈര്യത്തിനെന്നോണം ഹരി അവളുടെ കവിളിൽ ചുണ്ടു ചേർത്തപ്പോൾ ഭയം നിറഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരി തിരിച്ചു നൽകി അവൾ.....

പ്രകാശവലയം കൊണ്ട് തീർത്ത ഒരു സ്വർഗ്ഗത്തിൻ നിന്ന് മറ്റൊരു ലോകത്തേക്ക് പോകുന്നതു പോലെ, മേഘപാളികളെയും കീറി മുറിച്ചു പോകുന്ന ഫ്ലൈറ്റിൽ നിന്ന് അവർ താഴോട്ട് നോക്കി.....

കുറച്ചു വർഷം അന്നം തന്ന മണ്ണിനെ നന്ദിയോടെ നോക്കി  കണ്ണും നട്ടിരുന്ന അവൾ പതിയെ മന്ത്രിച്ചു.

"വിട .....ദുബായ് "

ഭൂമിയിലെ വൈദ്യുത ദീപങ്ങൾ പതിയെ പതിയെ കാഴ്ചയിൽ നിന്ന് അന്യമായി തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങൾ ശോഭയോടെ തെളിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

മേഘപാളികൾക്കിടയിലൂടെ പോകുന്ന മാലാഖയെ പോലെ തോന്നിച്ച ലിസയുടെ ഇടതു കൈ അപ്പോഴും പ്രാർത്ഥനയോടെ അവളുടെ അടിവയറിൽ തന്നെയായിരുന്നു.

ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ഹരിയും അവളുടെ വയറിൽ കൈ ചേർത്തപ്പോൾ, സന്തോഷത്തോടെ ഒന്നു ഹരിയെ നോക്കി, ആ തോളിലേക്ക് തല ചായ്ചു   കിടന്നു ലിസ!

#ലിസ - ഭാഗം 5

ലാൻറ് ചെയ്യാൻ പോകുന്ന അനൗൺസ്മെൻ്റ് ഫ്ലൈറ്റിൽ നിന്നുയർന്നത് കേട്ട് ഉറക്കത്തിൽ നിന്നു പതിയെ ഉണർന്ന ഹരി കണ്ടത് തൻ്റെ തോളിൽ ചാരി കിടന്ന് വിൻഡോയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്ന ലിസയെയാണ്......

അഴിച്ചിട്ടിരുന്ന സീറ്റ് ബെൽറ്റ് സ്വയം മുറുക്കിയതോടൊപ്പം ഹരി പാവകുട്ടി പോലെ നിർവികാരയായി ഇരിക്കുന്ന ലിസയുടെ സീറ്റ് ബെൽറ്റും ടൈറ്റ് ചെയ്തു.

" രാത്രി മുഴുവൻ കരയുകയായിരുന്നോ നീ? 

തൻ്റെ ഷർട്ട് നനഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് കണ്ട് ഹരി ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ അവനെ നോക്കിയൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ദേഹത്തേക്ക് കൂടുതൽ ചേർന്നു ഇരുന്നു.

"ഈ നെഞ്ചിൽ തലയും ചായ്ച് കരയാൻ ഒരു സുഖമുണ്ട് ഹരിയേട്ടാ.... ഇത്തിരി മണികൂറുകൾ കഴിഞ്ഞാൽ അതു പോലും എനിക്ക് അന്യമാവുകയല്ലേ?"

നീർ നിറഞ്ഞ മിഴികളുയർത്തി ലിസ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണീരിനെ തൊട്ടെടുക്കാനെന്നവണ്ണം ഹരി ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ മിഴികളിൽ ചേർത്തു വെച്ചു.......

പ്രണയത്തിൻ്റെ, വിരഹത്തിൻ്റെ നേർത്ത ഉപ്പുരസം തൻ്റെ ചുണ്ടുകളിൽ പടരുന്നതറിഞ്ഞ അവൻ വല്ലാത്തൊരു സങ്കടത്തോടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.

താഴെ

കാട്ടുകൊമ്പൻമാരെ പോലെ മദിച്ചു പോകുന്ന വലിയ കാർമേഘകൂട്ടങ്ങളിലേക്ക് നോക്കി സങ്കടത്തോടെ  ഇരിക്കുമ്പോഴും, അവൻ 

ലിസയെ പതിയെ തഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

പ്രണയത്തിൻ്റെ സുഖവും, വിരഹത്തിൻ്റെ വേദനയും ഓരേസമയം മനസ്സിലേക്ക് തിരമാല കണക്കെ ആർത്തു വരുന്നതറിഞ്ഞ അവൻ ലിസയെ തൻ്റെ ചാരത്തേക്ക് ചേർത്തിരുത്തി പതിയെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഇരുന്നു.

" സീറ്റ് ബെൽറ്റ് ഇടാൻ പറഞ്ഞിട്ട് കുറെ നേരമായല്ലോ? ഇതെന്താ ഇറങ്ങാതെ ഇങ്ങിനെ വട്ടംചുറ്റുന്നത്?"

ലിസ ഹരിയുടെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചപ്പാൾ ഹരി പുഞ്ചിരിയോടെ അവളെ തഴുകി.....

" താഴെ കട്ടിപിടിച്ചു കിടക്കുന്ന കാർമേഘങ്ങളെ കണ്ടില്ലേ നീ? റൺവെ ക്ലിയർ ആകുന്നുണ്ടാവില്ല ചിലപ്പോൾ?"

ഹരി പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവൾ താഴോട്ട് നോക്കിയത്....

കാറ്റിനൊപ്പം കുതിച്ചിരുന്ന കാർമേഘങ്ങളെ ആരോ പിടിച്ചു നിർത്തിയതുപോലെ തോന്നി അവൾക്ക് ആ കാഴ്ച കണ്ടപ്പോൾ.....

"ഈ കാർമേഘകൂട്ടം ഒരുത്തിലേക്കും ഒഴുകി നീങ്ങാതെ അവിടെ തന്നെ നിന്നിരുന്നെങ്കിൽ എന്തു രസമായേനെ ഹരിയേട്ടാ.... "

കണ്ണീർ കലർന്ന കൗതുകത്തോടെ ലിസ പറയുമ്പോൾ അവളുടെ മിഴികളിൽ നക്ഷത്രങ്ങൾ മിന്നി തെളിയുന്നത് അവൻ കണ്ടു. 

"എന്തു രസമാണ് 

ലിസകുട്ടീ? "

ലിസയുടെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് അവളുടെ നക്ഷത്രങ്ങൾ മിന്നി പൊലിയുന്ന മിഴികളിലേക്ക് നോക്കി ഹരി.

"ഭൂമിയിലേക്ക് ഇറങ്ങാതെ ആകാശത്ത് ഇങ്ങിനെ വട്ടം ചുറ്റുമ്പോൾ , ഹരിയേട്ടനോടൊപ്പം ചേർന്നിരുന്നു മേഘങ്ങളോടും നക്ഷത്രങ്ങളോടും കഥകൾ പറഞ്ഞ് പറഞ്ഞ്... എന്ത് രസമാ അല്ലേ ഹരിയേട്ടാ അങ്ങിനെ സംഭവിക്കുകയാണെങ്കിൽ

" പിന്നേ രസം.... വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ നിനക്ക് ഇഷ്ടമില്ലെങ്കിലും

 ഈ ഫ്ലൈറ്റിലുള്ളവർക്ക് വീട്ടിൽ പോകേണ്ടേ.?"

ഒരു നിമിഷം ഹരിയതു പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ അവളുടെ മിഴികളിൽ അതു വരെ തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന നക്ഷത്രങ്ങൾ പൊടുന്നനെ അണഞ്ഞു....

അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് ആ നിമിഷമാണ് സ്വന്തം വീടിനെ പറ്റിയുള്ള ചിന്തകൾ വലിഞ്ഞുകയറിയത്!

അതോർത്തപ്പോൾ

മനസ്സിൽ അതുവരെയുണ്ടായിരുന്ന ധൈര്യം ചോർന്നു പോകുന്നതു പോലെ ലിസയ്ക്കു തോന്നി.

ഈ,കാർമേഘ കൂട്ടങ്ങൾക്കു വളരെ താഴെ, ഇടതരം ഓടിട്ട തൻ്റെ  വീടിനെ പറ്റി ചിന്തിച്ചപ്പോൾ അവൾക്കു പ്രാണൻ നഷ്ടപ്പെടുന്നതു പോലെ തോന്നി.

അപ്രതീക്ഷിതമായി കയറി ചെല്ലുമ്പോൾ അത്ഭുതം കൂറുന്ന കണ്ണുകളോടെ, സന്തോഷം നിറയുന്ന മനസ്സോടെ അവർ ചേർത്തു പിടിക്കും....

ഒരു ആൺകുട്ടി ഇല്ലെങ്കിലും... ആൺ കുട്ടിയെ പോലെ അദ്ധ്വാനിച്ചു വരുന്ന എൻ്റെ ലിസമോളെ കണ്ടില്ലേ അന്നമ്മോ എന്ന് അമ്മച്ചിയോട് പതിയെ ചോദിക്കുന്ന അപ്പച്ഛനെ ഓർമ വന്നു അവൾക്ക്....

നമ്മുടെ മോൾ ക്ഷീണിച്ചു കോലം കെട്ടല്ലോ അച്ഛായാ എന്ന്  പറഞ്ഞ് ശരീരത്തിലേക്ക് ചേർത്തു നിർത്തി പതിയെ കരയുന്ന അമ്മച്ചിയുടെ കണ്ണീർ, കവിളിൽ വീണു പൊള്ളുന്നുണ്ട്.....

കത്തുന്ന സൗന്ദര്യമുണ്ടെങ്കിലും കായ്ക്കുന്ന പണമില്ലെന്നും പറഞ്ഞ് കൈപാടകലെ നിർത്തിയവർ എൻ്റെ ലിസ കൊച്ചിന് വേണ്ടി വെറും കർഷകനായ ആൻറണിയുടെ വീടിനു മുന്നിലേക്ക് ഇരച്ചു വരും.... നോക്കിക്കോ ചേച്ചീ,ആൻ്റണിക്ക് ഇല്ലാതെ പോയ ഭാഗ്യം ആൻ്റണിയുടെ രണ്ട് പെൺമക്കളിലൂടെ തിരിച്ചു കിട്ടും.... തീർച്ചയായും "

കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് വാശിയോടെ പറയുന്ന

ലിസിയുടെ ശബ്ദം കാതിൽ മുഴങ്ങുന്നുണ്ട് ....

എല്ലാം മൂളി കേട്ട് അടിവയറിലൊന്നു തടവി കണ്ണുനീർ വാർക്കാൻ പോലും കഴിയാതെ നിസഹയായി നിൽക്കുന്ന തൻ്റെ രൂപം ഓർത്തപ്പോൾ ലിസിയ്ക്ക് ചങ്കുപൊട്ടുന്നതു പോലെ തോന്നി.

" ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നുണ്ടെല്ലേ ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നെന്ന് " 

ഹരിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും ചിന്തകളിൽ നിന്നുണർന്ന ലിസ അവനെ ഒരു വരണ്ട ചിരിയോടെ

നോക്കി പുറത്തേക്ക് മിഴിനട്ടു.

നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിട്ടും മൗനം പൂണ്ടിരിക്കുന്ന ലിസയെ അവൻ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

" ഇപ്പോൾ മഴകാലമല്ലല്ലോ 

ലിസകുട്ടി? എന്നിട്ടും ഈ കാർമേഘങ്ങൾ?"

പുറത്തേക്ക് നോക്കി അവൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ വിഷാദഭാവത്തോടെ ഹരിയുടെ കവിളിൽ തലോടി.

"ലിസയുടെ സങ്കടം കണ്ട് കണ്ണീർ വാർക്കാൻ പോകുകയായിരിക്കും ആകാശം"

തേങ്ങലോടെ അവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ കണ്ണീർ വറ്റിയ അവളുടെ കവിളിൽ പതിയെ തലോടി ഹരി.

പൊടുന്നനെ ഒരു ഇരമ്പലോടെ ഫ്ലൈറ്റ് കാർമേഘങ്ങൾക്കിടയിടലൂടെ താഴോട്ട് കൂപ്പുകുത്തിയതും, അവൾ ഞെട്ടിവിറച്ച് ഹരിയുടെ കൈയിൽ ബലമായി പിടിച്ചു.....

എന്തൊക്കെയോ സംഭ്രമങ്ങൾ കാട്ടുന്ന അവളുടെ ശിരസിൽ തലോടി ഹരി ആശ്വസിക്കുമ്പോൾ  അവൻ്റെ ഉള്ള് പിടയുകയായിരുന്നു.....

ഇങ്ങിനെയും ഒരു പെൺകുട്ടി ഉണ്ടാകുമോ?

അബദ്ധത്തിൽ സംഭവിച്ച ഒരു തെറ്റിനെ മറ്റൊരു തെറ്റ് കൊണ്ടു ഇല്ലാതാക്കേണ്ടതിനു പകരം,.... ആ തെറ്റിനെ ശരിയായി അംഗീകരിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകാൻ ശ്രമിക്കുന്നവൾ......

സ്വന്തം കുടുംബത്തിൻ്റെ മാനാഭിമാനം നോക്കാതെ, നാട്ടുകാർ കളിയാക്കുമെന്നറിഞ്ഞിട്ടും തോറ്റ് പിൻമാറാൻ ഒരുക്കമില്ലാത്തവൾ....

അവൾ അത്രയ്ക്കും ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാകും ആ കുഞ്ഞിനെ.....

സ്വന്തം ശരീരസുഖത്തിനു വേണ്ടി കാമുകനുമായി കൂടെ ചേർന്ന് സ്വന്തം കുഞ്ഞുമക്കളെ കൊന്ന ചില പെണ്ണുങ്ങളെ പറ്റി കേട്ടിട്ടുണ്ട്....

പക്ഷേ സ്വന്തം ആത്മാഭിമാനം പണയം വെച്ച്, ഗർഭത്തിൻ്റെ ഉത്തരവാദി ആരാണെന്നു  പറയാതെ, തൻ്റേടത്തോടെ പ്രസവിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞ സ്ത്രീകളെ പറ്റി അധികം കേട്ടിട്ടില്ല.....

ലിസയെയും നോക്കി വിഷാദത്തോടെ ഇരുന്ന ഹരിയുടെ കണ്ണുകളിൽ പതിയെ തെളിയുന്ന റൺവേയുടെ ചിത്രം പതിഞ്ഞതും, അവളെ ശക്തിയോടെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.....

ഇനിയൊരിക്കലും ലിസയെ അരികിലിങ്ങനെ ചേർത്തു പിടിക്കാൻ കഴിയില്ലായെന്നവന് തോന്നി....

എല്ലാം നഷ്ടപ്പെടുകയാണെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി....

അവളുടെ സുഗന്ധം.... ശ്വാസം..... 

എല്ലാം തനിക്ക് കൈവിട്ടു പോകുകയാണെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ അവൻ്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞ് തുടങ്ങി....

മനസ്സ് കരയുന്ന നിമിഷങ്ങളൊന്നിൽ

റൺവേയെ ഒരു കുലുക്കത്തോടെ ഫ്ലൈറ്റ് തൊട്ടതറിഞ്ഞ ഹരി സീറ്റ് ബെൽറ്റ് അഴിച്ചു....

ദൂരെ കാണുന്ന വൃക്ഷങ്ങളുടെ പച്ചപ്പിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരിക്കുന്ന ലിസയുടെ സീറ്റ് ബെൽറ്റ് അഴിച്ച് അവൻ ആരും കാണാതെ അവളുടെ വയറിൽ പതിയെ തടവി....

ഈ വയറിനകത്ത് തൻ്റെ രക്തത്തിൽ

ഒരു കുഞ്ഞു രൂപപെട്ടു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്...

എന്തു പ്രതിബന്ധം ഉണ്ടായാലും ഞാനവനെ പ്രസവിക്കും എന്ന് അമ്മ തൻ്റേടത്തോടെ പറയുമ്പോൾ, പഴയബന്ധങ്ങളുടെ കഥയും പറഞ്ഞ് അവനെ ഉപേക്ഷിച്ച് ദൂരേയ്ക്ക് നടക്കാനൊരുങ്ങുകയാണ് അച്ഛൻ.....

"ഹരിയേട്ടൻ വിഷമിക്കണ്ട... ഒരു അല്ലലും അറിയിക്കാതെ ഞാൻ വളർത്തിക്കോളാം അവനെ "

ലിസയുടെ നനഞ്ഞ ശബ്ദം കേട്ടതും താൻ ഒരു പുഴുവിനെ പോലെ നിസഹായനാണെന്നു അവനു തോന്നി.

റൺവേയിലൂടെ കുറച്ചു നേരം ഓടി ഫ്ലൈറ്റ് നിന്നപ്പോഴും, ലിസയുടെ മിഴികൾ പുറത്തു തന്നെയായിരുന്നു......

പുറത്ത് പെയ്യുന്ന

മഞ്ഞുകാലത്തെ ചാറൽ മഴയെയും നോക്കി ഇരിക്കുന്ന അവളെ ഹരി തൊട്ടുണർത്തി.

" ഫ്ലൈറ്റ് നിന്നു.... ഇറങ്ങാം നമ്മൾക്ക് "

പറഞ്ഞു തീർന്നതും ഹരി ഹാൻഡ്ബാഗുകൾ എടുത്ത് പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ അവൻ്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചു...

" എല്ലാവരും ഇറങ്ങിയിട്ട് ഇറങ്ങാം ഹരിയേട്ടാ "

ദയനീയതയോടെ അവൾ പറഞ്ഞതും അവൻ ആ ചാരത്തേക്ക് ചേർന്നിരുന്നു.

നാട്ടിലെത്തിയ സന്തോഷത്തോടെ പുറത്തിറങ്ങുന്ന യാത്രക്കാരെയും നോക്കി ഇരുന്ന ഹരി അവസാനയാത്രക്കാരനും മുന്നോട്ടു പോകുന്നത് കണ്ട് ലിസയുടെ നേരെ മുഖം തിരിച്ചതും അവൾ അവനെ വാരി പുണർന്നതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു......

ഹരിയുടെ കണ്ണിലേക്ക് ഒരു നിമിഷം നോക്കിയ ലിസ കണ്ണടച്ച് അവൻ്റെ

ചുണ്ടുകൾ കോർത്ത് വലിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ

 മിഴികളിൽ നിന്ന് തുലാവർഷപെയ്ത്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു.

ഇനിയൊരിക്കലും കൂടെയുണ്ടാകില്ലെന്ന ചിന്തയോടെ അവളവനെ ആഴ്നു ചുംബിക്കുമ്പോൾ അവൻ്റെ ചുണ്ടിൽ രക്തം കിനിഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു....

ശ്വാസനിശ്വാസങ്ങളിൽ കൂടി പ്രണയത്തിൻ്റെയും, വിരഹത്തിൻ്റെ കഥകൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയ അവർക്കു മുന്നിൽ പ്രപഞ്ചം ശൂന്യമെന്ന് തോന്നിച്ച നിമിഷമാണ് ഒരു ചിരി കേട്ട് അവർ ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞത്....

ചുണ്ടിൽ വിരലും ചേർത്ത് അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന എയർ ഹോസ്റ്റസിനെ കണ്ടതും അവർ ഒരു ചമ്മലോടെ അകന്നു ....

പിന്നിൽ നിന്നും ആരുടെയൊക്കെയോ ചിരി മുഴങ്ങിയപ്പോൾ  അവളെയും പിടിച്ച് ഹരി ഡോറിലേക്ക് ധൃതിയിൽ നടന്നു.....

ക്ലിയറൻസ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് ലഗേജ് ട്രോളിയിലാക്കി നീങ്ങിയ ഹരി ഡ്യൂട്ടി പെയ്ഡ് ഷോപ്പിനു മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ ലിസയെ നോക്കിയതും അവൾ മിഴികളുയർത്തി. 

"ലിസിയ്ക്കും, അമ്മച്ചിക്കും കുറച്ച് ചോക്കലേറ്റുകൾ വാങ്ങിക്കാം.... "

"അതൊന്നും വേണ്ട ഹരിയേട്ടാ.... ഈ ലാഗേജിൽ തന്നെ ആവശ്യത്തിൽ കൂടുതൽ സാധനങ്ങൾ ഹരിയേട്ടൻ കുത്തിനിറച്ചിട്ടുണ്ട്.. "

ലിസ പിടിച്ചിരുന്ന ട്രോളിയിലെ ലാഗേജ് ചൂണ്ടി കാണിച്ച് അവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ നിഷേധാർത്ഥത്തോടെ തലയാട്ടി.

"അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല .... പറയുന്നത് അനുസരിക്ക് ... പിന്നെ ഞാൻ രണ്ട് ബോട്ടിൽ മദ്യം വാങ്ങുന്നുണ്ട്.... അപ്പച്ചന് "

ഹരി ചെറുചിരിയോടെ പറഞ്ഞതും അവൾ കൗതുകത്തോടെ അവനെ നോക്കി.

" അപ്പോൾ ഹരിയേട്ടനു വേണ്ടേ?"

"എനിക്കുള്ളത് നീ വാങ്ങി തന്നാൽ മതി... നിൻ്റെ കൈ കൊണ്ട് അവസാനമായി കിട്ടുന്ന മദ്യം ഒരു പക്ഷേ ഇതായിരിക്കാം "

പതിയെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ദിർഹമെടുത്ത് ലിസയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചിച്ചതും അവളുടെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു തുടങ്ങി....

"അതൊക്കെ വാങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് ഒരു കാര്യമുണ്ട് ഹരിയേട്ടാ... "

ഹരിയുടെ

മുഖം താഴ്ത്തി അവൾ

ചെവിട്ടിൽ എന്തോ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ പതിയെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തലയാട്ടി.

നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ടോയ്ലെറ്റിൽ നിന്നും ലിസ ഹരിയുടെ അടുത്തേക്ക് തിരിച്ചെത്തിയ നിമിഷമാണ് ആ ചോദ്യമുയർന്നത്....

"ആരാ ഹരി ഇത് ?"

ചോദ്യം കേട്ട് ഹരി പകപ്പോടെ തിരിഞ്ഞു  നോക്കിയിപ്പോൾ കണ്ട മുഖം കണ്ട് വിളറി....

" ഇത് എൻ്റെ ഫ്രണ്ടിൻ്റെ സിസ്റ്ററാണ്... അവൻ പറഞ്ഞു ഇവളെയൊന്നു കോട്ടയം വരെ  ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യണമെന്ന് ... നഴ്സാ "

വായിൽ വന്ന പച്ചകള്ളം

ഹരി പതർച്ച കൂടാതെ പറഞ്ഞതും അയാൾ പതിയെ തലയാട്ടി.

"ഞാൻ നിങ്ങളെ ഫ്ലൈറ്റിൽ വെച്ചു കണ്ടിരുന്നു... നിങ്ങളുടെ സീറ്റിനു കുറച്ചു പിന്നിലായിരുന്നു എൻ്റെ സീറ്റ് ...മാളുവിനോട് എൻ്റെ അന്വേഷണം പറയണം... നിങ്ങളുടെ വിവാഹത്തിന് കൂടാമെന്നുള്ള ഒരു ലക്ഷ്യവുമുണ്ട് ഈ വരവിൽ.... അപ്പോൾ കണ്ടതിൽ സന്തോഷം ഹരീ"

ഹരിയുടെ തോളിൽ ഒന്നു തട്ടി, ലിസക്കു ഒരു പുഞ്ചിരിയും നൽകി അയാൾ ട്രോളിയും ഉരുട്ടി പോയപ്പോൾ അവനൊന്നു ദീർഘനിശ്വാസമുതിർത്തു.

" മാളവികയുടെ അമ്മ വഴിയിലുള്ള ഒരു ബന്ധ ക്കാരനാ"

അയാൾ കൺമുന്നിൽ നിന്ന് മറഞ്ഞതും പൊടുന്ന നെ അവർ ഡ്യൂട്ടി പെയ്ഡ് ഷോപ്പിലേക്ക് നീങ്ങി.

ഡ്യൂട്ടി പെയ്ഡ് ഷോപ്പിൽ നിന്നും ചോക്കളേറ്റും ലിക്കറും വാങ്ങി പുറത്തേക്ക് ടോളിയുരുട്ടി ഇറങ്ങിയ അവർക്കു നേരെ, അറൈവൽ ഗേറ്റിനു പുറത്തു നിൽക്കുന്നവർ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കുന്നത് ഹരി കണ്ടു.

" എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ നിൻ്റെ മേലേക്കാണല്ലോ ലിസാ... അല്ലെങ്കിലും ജീൻസും, ബനിയനും ഇട്ടാൽ നിനക്കൊരു സിനിമാ നടിയുടെ ലുക്കാ "

ഹരിയുടെ സംസാരം കേട്ടതും, അവൾ വിളറിയ ചിരിയോടെ അവനെ നോക്കി.

" ആരൊക്കെ നോക്കിയാലും എനിക്കിഷ്ടം ഞാൻ ഇഷ്ടപെടുന്ന ആൾ എന്നെ നോക്കുന്നതാണ് "

ലിസയുടെ സംസാരം കേട്ടതും ഹരിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു വരണ്ട ചിരിയുതിർന്നു....

ഒന്നു

ചേർത്തുപിടിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു ഹരിക്ക് അവളെ....

പക്ഷേ പുറത്ത് നിൽക്കുന്ന ജനക്കൂട്ടത്തിൽ ഹരിയെ അറിയുന്ന ആരെങ്കിലുമുണ്ടാകുമെന്ന പേടിയിൽ ആ ആശ അവൻ ഉള്ളിലൊതുക്കി.

"നമ്മളിങ്ങനെ ഒന്നിച്ചു നടക്കുന്നതിൽ ഹരിയേട്ടന് പേടിയില്ലേ?"

ലിസയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും വിഷമത്തോടെ അവളെ നോക്കി ഹരി.

"എന്തിനു വിഷമം? നീ എൻ്റെ സ്നേഹിതൻ്റെ സിസ്റ്റർ അല്ലേ?"

ഹരിയുടെ പതിഞ്ഞ സ്വരം കേട്ടതും, ഒരു ഈർച്ചവാൾ ഹൃദയത്തിലൂടെ കയറിയിറങ്ങിയതു പോലെ തോന്നി അവൾക്ക് ....

"അതെ സിസ്റ്ററാ... മാസം പത്താകുമ്പോൾ മദറാകാൻ പോകുന്ന സിസ്റ്റർ " 

തമാശമട്ടിൽ

അതും പറഞ്ഞ്

പതിയെ വയറിൽ തടവി ഹരിയെ നോക്കി ഉള്ളിലെ

വേദന കാണിക്കാതെ

പുഞ്ചിരിച്ചു അവൾ.

" ഞാൻ ഇന്നു വരുമെന്ന് വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടില്ല.... പറയാൻ ഒരു വിഷമമായിട്ടാ.... ഹരിയേട്ടൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നോ വരുന്ന വിവരം വീട്ടിൽ? മാളവികയോടും "

നിമിഷങ്ങൾക്കു ശേഷമുള്ള നിശബ്ദതയ്ക്കു ശേഷം ലിസ ചോദിച്ചപ്പോൾ ഹരി പതിയെ തലയാട്ടി...

"അവരോടൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്... പക്ഷെ

ആരോടും എയർപോർട്ടിലേക്ക് വരണ്ടായെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നു."

ഹരിയുടെ ഉത്തരം കേട്ട് പതിയെ ഒന്നു മൂളി ട്രോളി ഉരുട്ടുന്നതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു ലിസ.

മഞ്ഞിനൊപ്പം പെയ്യുന്ന ചെറുമഴയിലൂടെ നനഞ്ഞ് അവർ പുറത്ത് കടന്നതും, വണ്ടിയുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞ്  ഓടി വന്ന ഒരു ഡ്രൈവർക്ക് പിന്നാലെ നടന്നു തുടങ്ങി.

"ചേട്ടാ ഞാൻ ഇത്തിരി കഴിക്കുന്നുണ്ട്... ചേട്ടന് കുഴപ്പമാവില്ലല്ലോ?

കാറിലേക്ക് കയറിയതും ഹരി,  ഡ്രൈവറോടു ചോദിച്ചതും അയാൾ സമ്മതത്തോടെ തലയാട്ടി.

അതുകേട്ടയുടൻ അവൻ സന്തോഷത്തോടെ കവറിൽ നിന്നും കുപ്പിയെടുത്ത് അടപ്പു തുറന്നു വായിലേക്ക് കമഴ്ത്തി.....

"ചുണ്ട് ചുട്ട് നീറുന്നു ... "

ഒരു കവിൾ അകത്താക്കിയതും അവൻ ചുണ്ട് ചുളിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞ് ലിസയെ നോക്കിയതും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ  ലജ്ജയിൽ കുതിർന്ന ഒരു പുഞ്ചിരിയുറി .

"വണ്ടിയെടുത്തോ ചേട്ടാ "

ബോട്ടിൽ കവറിലാക്കി ഡ്രൈവറോടു പറഞ്ഞതും ഹരി സീറ്റിൽ ചാരി കിടന്ന് ലിസയെ നെഞ്ചത്തേക്ക് വലിച്ചിട്ടു.

ഹരിയുടെ നെഞ്ചിലെ താളത്തിനു കാതോർത്തു കിടന്നിരുന്ന ലിസയുടെ മുടിയിഴകളിലൂടെ അവൻ വിരലോടിച്ചു.....

പുറത്ത് പെയ്യുന്ന ചാറൽ മഴ പോലെ ആ നാലു കണ്ണുകളും പതിയെ പെയ്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു.

മഞ്ഞും, മഴയും പെയ്തിറങ്ങുന്ന റോഡിലൂടെ അവരെയും കൊണ്ട് ആ കാർ വേഗതയിൽ ഓടികൊണ്ടിരുന്നു.

കട്ടൻചായ കുടിക്കാനായി

റോഡരികിലുള്ള തട്ടുകടയ്ക്ക് അടുത്ത് വണ്ടി നിർത്തിയപ്പോഴാണ് ലിസ, കുറച്ചു ദൂരെ ഒരു പള്ളി കണ്ടത്...

അഞ്ചു മിനിറ്റ് ഹരിയേട്ടാ എന്നു പറഞ്ഞ് അവൾ ആ പള്ളിയുടെ നേർക്ക് നടന്നു.....

ഒരു നിഴൽ പോലെ മഞ്ഞിലൂടെ നടക്കുന്ന ലിസക്കു പിറകെ പതിയെ ഹരിയും നടന്നു ....

ഷാൾ തലയിലക്ക് പതിയെ വലിച്ചിട്ട് മാതാവിൻ്റെ രൂപത്തിനു മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു മന്ത്രിക്കുന്ന അവളെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു ഹരി...

നിറഞ്ഞു പെയ്യുന്ന മഞ്ഞിൽ വിടർന്നു നിൽക്കുന്ന മന്ദാരപൂവ് പോലെ സുന്ദരിയായ ലിസ പെട്ടെന്ന് ക്ഷീണിച്ചതു പോലെ തോന്നി ഹരിയ്ക്ക് 

ആടിയുലയുന്ന മെഴുകുതിരി വെട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉരുകുന്ന മറ്റൊരു മെഴുകുതിരി പോലെ ഇരിക്കുന്ന ലിസയെ നോക്കിയതും അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ ഈറനായി തുടങ്ങി...

പ്രാർത്ഥിച്ചു കഴിഞ്ഞ് ലിസ എഴുന്നേറ്റതും, അവളുടെ മിഴികളിൽ ഇളകിയാടുന്ന മെഴുകുതിരി വെട്ടം കണ്ടപ്പോൾ അവളും ഹൃദയം നുറുങ്ങി കരയുകയാണെന്ന് ഹരിക്ക് മനസ്സിലായി.

അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ച് തട്ടുകടയിലേക്ക് നടന്ന് കട്ടൻ ചായയും കുടിച്ച് അവർ കാറിലേക്ക് കയറി.

ഹൈവേയിലേക്ക് കയറിയ കാർ ശരംകണക്കെ പായുമ്പോൾ, പിരിയാനുള്ള ദൂരം കുറഞ്ഞു വരുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായ അവളുടെ ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിച്ച്

തുടങ്ങി...

ശരമേറ്റ പക്ഷിയുടെ നെഞ്ചിടിപ്പു പോലെയുള്ള ആ ഹൃദയമിടിപ്പ് തൻ്റെ ശരീരത്തെ ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്നതറിഞ്ഞ അവൻ വേദനയോടെ ലിസയെ

തൻ്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്ന് അടർത്തിമാറ്റി.....

കുറച്ചു ദൂരം ഓടിയ കാർ അവൻ പറഞ്ഞു കൊടുത്ത പോക്കറ്റ് റോഡിലേക്ക് കയറുമ്പോഴും, എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടവളെ പോലെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു ലിസ!

" കുറച്ചു ദൂരെ കാണുന്ന ആ ബോർഡിനടുത്തുള്ള ഗേറ്റിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് പോകണം" 

ഹരി പറഞ്ഞതും, ലിസ പതിയെ കണ്ണു തുടച്ച് അടുത്തടുത്ത് വരുന്ന ആ ബോർഡിലേക്ക് നോക്കി പതിയെ വായിച്ചതും അവളുടെ ഉള്ളിൽ എന്തോ അപകടസൂചന മുഴങ്ങി.....

"മാളവിക ഹോസ്പിറ്റൽ "

ആ അക്ഷരങ്ങളിലേക്ക് നോക്കി ഇരുന്ന

അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് പൊടുന്നനെ

രക്തമിരച്ചു കയറിയതും അവൾ അലറി....

" വണ്ടി നിർത്താൻ "

ലിസയുടെ അലർച്ച കേട്ടതും ഡ്രൈവറുടെ കാൽ ശക്തിയോടെ ബ്രേക്കിലമർന്നു.

ചെറിയ ആ ഹോസ്പിറ്റലിൻ്റെ ഗേറ്റിൽ വണ്ടി ഒന്നു കുലുങ്ങി നിന്നപ്പോൾ, ലിസ  പൊടുന്നനെ ഡോർ തുറന്ന് പുറത്ത് ചാടി.

#ലിസ - ഭാഗം 6

" എന്നെ വിടൂ.... ഇത് നിങ്ങടെ മാളൂൻ്റെ ഹോസ്പിറ്റലല്ലേ... നിങ്ങളൊക്കെ പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടാണ് എന്നെ ഇവിടേക്ക് കൊണ്ടുവന്നിട്ടുള്ളത് "

ഗദ്ഗദത്തോടെ പറയുന്ന ലിസയെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തുകൊണ്ട് ഹരി എന്തു പറയണമെന്നറിയാതെ ഒരു നിമിഷം കണ്ണീരോടെ ചുറ്റും നോക്കി.

 ഇനിയും ഇരുട്ട് മാറാത്തതു കൊണ്ട് ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല ഹോസ്പിറ്റൽ ഗേറ്റിൽ.

റോഡിനപ്പുറത്തെ ഹോട്ടൽ തുറക്കുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

കാറിൽ നിന്ന് ലിസ ചാടിയിറങ്ങിയതും, അവളെ പൊടുന്നനെ തന്നെ ഹരി ഓടി പിടിക്കുന്നതും കണ്ട്, കഥയറിയാതെ ഇരിക്കുന്ന

 ഡ്രൈവറെ നോക്കി ഹരി ഒന്നുമില്ലായെന്ന് കണ്ണു കാണിച്ചു.

കുതറുന്ന  ലിസയെ ബലമായി നെഞ്ചിൽ ചേർത്ത് അടുത്തുള്ള സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റിനു ചുവട്ടിലേയ്ക്കു അവൻ പതിയെ-നടന്നു.

തെരുവ് വിളക്കിൻ്റെ

അവ്യക്തമായ മഞ്ഞപ്രകാശത്തിനു താഴെയെത്തിയ അവൻ ലിസയുടെ കണ്ണുകളിലേക്കുറ്റു

നോക്കി.

"എന്നെ ഇത്രയ്ക്കു വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ലിസയ്ക്ക്?"

ഹരിയുടെ സങ്കടത്തോടെയുള്ള

ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം പറയാതെ അവൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർന്നു അവൾ.

ഏങ്ങലടിച്ചു കരയുന്ന അവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് അവൻ പതിയെ തലോടി.

"നിനക്ക് 

ഇഷ്ടമില്ലാത്തതൊന്നും ഞാൻ ചെയ്യില്ലായെന്ന് അറിഞ്ഞൂടെ ലിസാ ?"

ഹരിയുടെ വാക്ക് കേട്ടതും അവനെ മുറുകെ വട്ടം പിടിച്ചു അവൾ.

"നിന്നെ അബോർട്ട് ചെയ്യാൻ കൊണ്ടു പോകുകയാണെന്ന് നീ തെറ്റിദ്ധരിച്ചു.... അങ്ങിനെ ഒരു ചിന്ത എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ നീയറിയാതെ അത് എനിക്കെപ്പോഴേ ആകാമായിരുന്നു.?"

അവൻ്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും ആശ്വാസത്തോടെ ലിസ  അവനു നേരെ മിഴികൾ ഉയർത്തി.

അവളുടെ മിഴിനീർ തുടച്ചു കൊണ്ട് ആ നെറ്റിയിൽ അവൻ ചുണ്ടമർത്തി.

"നിന്നെ വിട്ടുപിരിയാൻ എനിക്ക് ആകാത്തതുപോലെ ലിസാ.... നീ അകലുകയാണെന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിൽ ഒരു ശ്വാസംമുട്ടാ.... അപ്പോൾ പിന്നെ നീ അകന്നു പോയാൽ ശ്വാസം കിട്ടാതെ ഞാൻ മരിച്ചുപോകില്ലേ ലിസാ ?"

ഗദ്ഗദത്തോടെ ഹരി ചോദിച്ചപ്പോൾ ഉള്ളിലെ കിതപ്പടക്കി ലിസ

അവനെ പ്രണയപൂർവം നോക്കി.

"പിന്നെ നിൻ്റെ വീട്ടിലെ അവസ്ഥ അറിയാമല്ലോ നിനക്ക്? നിൻ്റെ ഒരു ആളുടെ വരുമാനത്തിലാണ് ആ വീട് കഴിഞ്ഞു പോയിരുന്നത്... അവിടെയുള്ള ജോലി ഉപേക്ഷിച്ചു പോന്ന നീ എങ്ങിനെ ആ വീട് നോക്കും?"

ആ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരമില്ലാതെ ലിസ ഹരിയെ തന്നെ നോക്കിനിന്നു.

ദാരിദ്ര്യത്തിൻ്റെ നാലു തൂണുകളിൽ നിൽക്കുന്ന വീട് ഇനി നിലംപതിച്ചാൽ അത് മരണത്തിലേക്ക് ആയിരിക്കും.....

കഷ്ടപാടിൻ്റെ കാലമൊക്കെ കഴിഞ്ഞെന്നു പറഞ്ഞ് പൊട്ടി ചിരിക്കുന്ന മൂന്നു ജീവിതങ്ങൾ ആ

വീട്ടിലുണ്ട്.....

എല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ചിട്ടാണ് ലിസ വന്നതെന്നറിഞ്ഞാൽ മരണവീടിനു തുല്യമാകും അത്....

പട്ടിണിയുടെയും പരിവേദനങ്ങളുടെയും പരാതി കെട്ടഴിക്കാൻ ആരുമില്ലാതെ നിസഹായരാവുന്ന ആ മൂന്നു ജന്മങ്ങളെ ഓർത്ത് ഉത്തരം കിട്ടാതെ വന്നപ്പോൾ അവൾ വയറിൽ പതിയെ കൈവെച്ചു.

" ഞാൻ പറയുന്നത് മനസ്സിലാവുന്നുണ്ടോ 

ലിസാ ?"

ഹരിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട ലിസ അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു വിതുമ്പി.

മുന്നോട്ടുള്ള ജീവിതത്തെ കുറിച്ച് ആലോചിച്ചിട്ട് ഉത്തരം കിട്ടാത്തവളുടെ മറുപടിയാണ് ആ 

തേങ്ങലെന്ന് അവനു മനസ്സിലായി.

" അതിനുള്ള പരിഹാരവുമായിട്ടാണ് നിന്നെ വീട്ടിലേക്ക് ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യാതെ ഞാൻ നേരെ ഇങ്ങോട്ടു പോന്നത് "

ഹരിയുടെ വാക്ക് കേട്ടതും അവൾ സംശയത്തോടെ മുഖമുയർത്തി.

നീരണിഞ്ഞ മിഴികളിലേക്ക് നോക്കി അവൻ പതിയെ പുഞ്ചിരിച്ചു.

"ഈ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിനക്ക് ഒരു ജോലി നോക്കാം നമ്മൾക്ക്.... അപ്പോൾ നിൻ്റെ വീട്ടിലെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ മാറികിട്ടും.... അതു മാത്രമല്ല അങ്ങിനെയാണെങ്കിൽ എനിക്ക് നിന്നെ എപ്പാഴും കാണാമല്ലോ... എൻ്റെ കുഞ്ഞിൻ്റെ വളർച്ച തൊട്ടറിയാമല്ലോ?"

ഹരിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും ലിസ ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവനിൽ നിന്നു അകന്നു മാറി.

"ഹരിയേട്ടൻ എന്തു ഭ്രാന്താണീ പറയുന്നത്?"

ഹരിയുടെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പതിയെ ചിരിച്ചു.

"ആരെങ്കിലും ചെയ്യുന്ന പണിയാണോ ഹരിയേട്ടനിപ്പോൾ പറഞ്ഞത് ? കുട്ടികാലം തൊട്ടേ കൂടെ കൂടിയവളുടെ  അടുത്തേക്ക്,.... കൂടെ കിടന്നവളെ കള്ളം പറഞ്ഞ് കൂട്ടികൊണ്ടു വരാൻ എങ്ങിനെ കഴിയുന്നു ഹരിയേട്ടാ? മനസാക്ഷി എന്നൊരു സാധനമുണ്ടെങ്കിൽ ഈ പ്രവൃത്തി  ചെയ്യില്ലായിരുന്നു.... "

പറഞ്ഞു വാക്കുകൾ പാതി നിർത്തി ലിസ ഹരിയെ നീർ നിറഞ്ഞ മിഴികളോടെ നോക്കി പതിയെ പുഞ്ചിരിച്ചു.

" എന്നോടു ക്ഷമിക്കണം ഹരിയേട്ടാ.... ഇങ്ങിനെയൊരു കാര്യത്തിന് ഞാൻ കൂട്ടു നിൽക്കില്ല.... കാരണം ഡോക്ടറാണെങ്കിലും എന്നെ പോലെ ഒരു പെണ്ണു തന്നെയാണ് മാളവികയും... സ്നേഹവും, പ്രണയവും, സങ്കടവും, ദേഷ്യവും, സ്വാർത്ഥതയും 

കൂടികുഴഞ്ഞ ഒരു പെണ്ണ്.... "

ലിസയുടെ പതിഞ്ഞ സ്വരവും കേട്ട് ഹരി പതിയെ തലയാട്ടി.

" വിട്ടുകൊടുക്കാനും

പകുത്തു നൽകുവാനും, പാതിയിൽ ചേർത്തുവെക്കാനും ഒരു പെണ്ണും ഇഷ്ടപ്പെടില്ല ഹരിയേട്ടാ.... അതു കൊണ്ട് ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്ക്...ഇവിടം നമ്മുടെ  ഒന്നിച്ചുള്ള യാത്ര തീരുകയാണ്.... ഇനി നമ്മൾ രണ്ടു വഴിക്കാണ്... ഒരിക്കലും കൂട്ടിമുട്ടരുതെന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ  സമാന്തരരേഖയിലൂടെ ഒരു യാത്ര... അതു മതി എനിക്ക് "

നീർ നിറയുന്ന അവളുടെ മിഴികൾ തുടച്ചു കൊണ്ട് വിഷാദമായ ഒരു ചിരിയോടെ അവളെ നോക്കി ഹരി.

" എല്ലാം പറഞ്ഞു തീർന്നോ ലിസാ ?"

"എൻ്റെ വാക്കുകളെക്കാൾ കൂടുതൽ അറിയുന്നത് എൻ്റെ മൗനത്തെയല്ലേ ഹരിയേട്ടന്.... ആ ഹരിയേട്ടനോട് ഇനി ഞാനെന്താണ് കൂടുതൽ പറയേണ്ടത്... ?"

വാക്കുകൾ ഇടറിയതും അവൾ പതിയെ കാറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു ഒരു നിമിഷം തിരിഞ്ഞു നിന്നു.

"എൻ്റെ വീടിൻ്റെ അവസ്ഥ എനിക്ക് നല്ലതുപോലെ അറിയാം ഹരിയേട്ടാ... പക്ഷേ ഞാനുള്ള കാലത്തോളം വരെ ഒരു അല്ലലും, അലട്ടലുമില്ലാതെ അവരെ മുന്നോട്ട് തന്നെ കൊണ്ടു പോകും... മാനം വിൽക്കാതെയുള്ള

എന്ത് ജോലി ചെയ്തിട്ടാണെങ്കിൽ കൂടി...."

"ഇത്തരം ഒരു പ്രതിസന്ധിയിൽ നിന്നെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കി പോകാൻ എനിക്ക് പറ്റുമോയെന്ന് നിനക്കു തോന്നുന്നുണ്ടോ ലിസാ ?"

ഹരിയുടെ പതിഞ്ഞ ചോദ്യം കേട്ടതും ലിസ അവനരികിലേക്ക് ചെന്നു ആ നെഞ്ചിൽ ചാരി നിന്നു.

" ഞാനൊറ്റയ്ക്കല്ലല്ലോ ഹരിയേട്ടാ.... ഹരിയേട്ടൻ തന്ന ഓർമ്മകളില്ലേ എന്നെ ധൈര്യപൂർവ്വം മുന്നോട്ട് നടത്താൻ? എന്തിനും, ഏതിനും മമ്മ വിഷമിക്കണ്ടായെന്നു പറയാൻ എൻ്റെ ഗർഭപാത്രത്തിലൊരാളെ തന്നിട്ടില്ലേ ഹരിയേട്ടൻ?  അതിനുമപ്പുറത്ത് ഈശ്വരൻ എന്നൊരു അദൃശ്യ ശക്തിയുണ്ടല്ലോ മുകളിൽ... ഈ ജീവിതം തളരാതെ,തകരാതെ മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകാൻ ഇതൊക്കെ തന്നെ ധാരാളം  ഹരിയേട്ടാ... ഇതൊക്കെ മതി ഈ ലിസയ്ക്ക്......"

പറഞ്ഞു തീർന്നു അവൻ്റെ കവിളിൽ കണ്ണീരോടെ ആഴത്തിലുള്ള ഒരു

ചുംബനം കൊടുത്തു മൗനമായി പിൻതിരിഞ്ഞ അവളുടെ കൈയിൽ പതിയെ പിടിച്ചു ഹരി...

തൻ്റെ കൈയിൽ

പിടുത്തമിട്ട അവൻ്റെ കൈയിലേക്ക് ഒന്നു നോക്കി പതിയെ മിഴിയുയർത്തി ലിസ.

"നിനക്കു പറയാനുള്ളതെല്ലാം പറഞ്ഞു തീർത്ത് നീ പോകുന്നതിനു മുന്പ് എന്നെയൊന്നു ശരിക്കും മനസ്സിലാക്കി കൂടെ ലിസാ ?എനിക്കു പറയാനുള്ളത് ഒന്നു കേൾക്കാൻ ക്ഷമ കാണിച്ചൂടെ?"

അവൻ്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ തലയിളക്കി എതിർവശത്തുള്ള ഹോട്ടലിലേക്കു നോക്കി....

അതിൻ്റെ മുൻവശത്ത് ഇട്ടിരിക്കുന്ന ബെഞ്ചിലിരുന്നു ചായ കുടിക്കുന്ന രണ്ട് പേർ തങ്ങളെ നോക്കുന്നതവൾ കണ്ടു......

തൊട്ടപ്പുറത്തുള്ള ഇലക്ട്രിക് പോസ്റ്റിൽ ചാരി നിന്ന് ബീഡിയും വലിച്ച് ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ ഒരു കൊമ്പൻമീശക്കാരൻ നോക്കുന്നുണ്ട്......

അവൾ തിരിഞ്ഞ് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ഒന്നു നോക്കി.

രോഗികളുടെ കൂട്ടിരിപ്പുകാർ ചായ വാങ്ങാനും, കുടിക്കാനുമായി ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി വരുന്നത് അവൾ കണ്ടു.....

തങ്ങൾക്കരികിലൂടെ ഹോട്ടലിലേക്ക് പോകുനവർ പരസ്പരം എന്തോ പറയുന്നതോടൊപ്പം തുറിച്ചു നോക്കുന്നതും അവൾ കണ്ടു.

നേർത്ത ഇരുട്ട് മാറി വെളിച്ചം പടരുന്നത് കണ്ട് അവൾ ഭീതിയോടെ ഹരിയെ നോക്കി.

"നേരം പുലർന്നു തുടങ്ങി ഹരിയേട്ടാ.... വെളിച്ചത്തിൽ ഒപ്പം ഒന്നുചേർന്നു നടക്കാൻ പറ്റിയ ബന്ധമല്ല നമ്മുടേതെന്ന് അറിയാമല്ലോ? "

ലിസയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും ഹരിയുടെ മുഖം മങ്ങി തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരി വരുത്തി അവനെ നോക്കി.

 ഹരിയേട്ടൻ്റെ നാടാ ഇത്.... ഹരിയേട്ടനെ അറിയാവുന്നവരാ ഇവിടെ ചുറ്റുമുള്ളവർ.. അതു കൊണ്ട് പറയാനുള്ളത് പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു തീർത്താൽ പെട്ടെന്ന് പിരിഞ്ഞു പോകാം നമ്മൾക്ക് "

"നിനക്കതാണ് ഇഷ്ടമെങ്കിൽ നമ്മൾക്ക് പിരിയാം....പക്ഷേ അതിനു മുൻപ് ഞാൻ പറയുന്നത് മനസ്സിരുത്തി കേൾക്കണം നീ"

ഹരിയുടെ ഉറച്ച വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ അവൾ സ്നേഹപൂർവം അവൻ്റെ വിരലിൽ തെരു പിടിച്ചു......

"ഈ ജന്മം മുഴുവൻ ഹരിയേട്ടൻ്റെ സംസാരം കേട്ടിരിക്കാൻ കൊതിയില്ലാതെയല്ല ഈ ലിസയ്ക്ക് .... പക്ഷേ ആ സംസാരം അവഗണിച്ച് ഞാൻ ദൂരേയ്ക്ക് ഓടാൻ തുടങ്ങുനത് അതിന് നമ്മൾക്ക് വിധിയില്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ് .... ൻ്റെ ഹരിയേട്ടൻ പറ... ഞാൻ കേൾക്കാം"

അത്രയും പറഞ്ഞ് ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ലിസ

ഹരിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി...

നീർ തിളങ്ങുന്ന അവളുടെ മിഴികളിൽ തെളിയുന്ന തൻ്റെ പ്രതിരൂപത്തിനോടെന്നവണ്ണം അവൻ വിഷാദത്തോടെ തലയാട്ടി.

" ഇത്രയും നാൾ... അതായത് നമ്മൾ ഒന്നായി തീർന്ന ആ മഴയുള്ള രാത്രി മുതൽ ഇതാ ഈ നിമിഷം വരെയ്ക്കും എൻ്റെ മനസ്സ് എത്രമാത്രം ചുട്ടുപൊള്ളുന്നുണ്ടന്ന് നിനക്ക് അറിയില്ല

ലിസാ.... ഈ നെഞ്ചിലെ നെരിപ്പോട് എത്രമാത്രം പുകഞ്ഞു നീറുന്നുണ്ടെന്ന്

എനിക്കും ദൈവത്തിനും മാത്രമേ അറിയൂ.... "

അവൻ ഒന്നു നിർത്തി പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് സിഗററ്റ് എടുത്ത് ചുണ്ടിൽ വെച്ചു

കത്തിച്ചു  ആഞ്ഞു വലിച്ച് രണ്ട് നിമിഷത്തിനു ശേഷം പുക അലക്ഷ്യമായി പുറത്തേക്ക് ഊതി....

" അറിയാതെ സംഭവിച്ച തെറ്റാണ് ഇതെന്ന് നമ്മൾക്ക് പറയാം... പക്ഷേ കേൾക്കുന്നവർ പരിഹാസത്തോടെ നമ്മളെ നോക്കും....  അവർ പുച്ഛിക്കുന്നതിലും കാര്യമുണ്ട്.കാരണം നമ്മൾ ബുദ്ധിയുറക്കാത്ത കുട്ടികൾ അല്ലല്ലോ?"

ഹരിയുടെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരമായി അവൾ പതിയെ തലയാട്ടി.

" ഒരു തെറ്റ് നമ്മൾ രണ്ട് പേർക്കും സംഭവിച്ചു... ആ തെറ്റിൻ്റെ ഫലമായി നിൻ്റെ വയറ്റിൽ ഒരു ജീവൻ 

രൂപപെട്ടിട്ടുണ്ട്..... പക്ഷേ ആ ജീവനെ ഒരു തെറ്റായി കാണാൻ കഴിയില്ല എനിക്ക്.... അവൻ ശരിയാണ്... അങ്ങിനെയേ എനിക്ക് കാണാൻ കഴിയൂ.,, കാരണം നമ്മൾ ചെയ്ത തെറ്റിന് ഊറിവരുന്ന ആ ജീവൻ എന്തു പിഴച്ചു?"

"അപ്പോൾ ഹരിയേട്ടൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞത് നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനെ നശിപ്പക്കാനല്ലേ?"

കാതരയായി ചോദിക്കുന്ന കാമിനിയുടെ മുഖഭാവമായിരുന്നില്ല അവൾക്കപ്പോഴെന്ന് ഹരിയ്ക്ക് മനസ്സിലായി.

സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ നശിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞ ഭർത്താവിനോടുള്ള ദേഷ്യമായിരുന്നു ആ വാക്കുകളിൽ പൊള്ളി

നിന്നിരുന്നതെന്നും.

" അത് എൻ്റെ തെറ്റ് .... ആ സമയത്ത് എൻ്റെ സ്വാർത്ഥതയെക്കാളും നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നത് നിൻ്റെ സുരക്ഷിതത്വമായിരുന്നു... പക്ഷേ ?"

വലിച്ചു തീർന്ന സിഗററ്റ് ദൂരെയ്ക്ക് എറിഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞ് അവളുടെ തോളിൽ പതിയെ കൈവെച്ചു ഹരി.

"പക്ഷേ നിൻ്റെ സുരക്ഷിതത്തെക്കാളും, മാനാഭിമാനത്തെക്കാളും നിനക്ക് വലുത് നിൻ്റെ വയറ്റിലൂറിയ കുരുന്നാണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ, എന്നിൽ ബാക്കിയായത് എൻ്റെ സ്വാർത്ഥത മാത്രമാണെന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു..... അതു കൊണ്ട് ഞാൻ ഒന്നു തീരുമാനിച്ചു ലിസാ.... "

ഹരി പറഞ്ഞതും അവൾ ചോദ്യഭാവത്തോടെ അവനെ നോക്കി.

"നിന്നെ എന്നോടൊപ്പം കൂട്ടാൻ.... കാരണം എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ഗർഭം ധരിച്ച നീയൊരു വഴിപിഴച്ച സ്ത്രീയല്ല എന്ന് സമൂഹത്തെ ബോധിപ്പിക്കാൻ.... നിൻ്റെ വയറ്റിലൂറിയ കുഞ്ഞിൻ്റെ തന്ത ആണൊരുത്തനാണെന്ന് എന്നെ തന്നെ ബോധിപ്പിക്കാൻ....."

"ഇതൊക്കെ എങ്ങിനെ പ്രാവർത്തികമാകും ഹരിയേട്ടാ... നല്ലൊരു ഭാവി നശിപ്പിച്ചിട്ട് എന്തിനാ ഹരിയേട്ടാ ഇങ്ങിനെയൊക്കെ ?"

തേങ്ങലോടെ ചോദിച്ചു കൊണ്ടവൾ ഹരിയെ നോക്കിയതും അവൻ പതിയെ തലയാട്ടി....

"എൻ്റെ ഭാവി അവിടെ നിൽക്കട്ടെ... എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ഗർഭത്തിൽ വഹിക്കുന്ന നിന്നെ തെരുവിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞിട്ട് കിട്ടുന്ന സ്വർഗമെനിക്ക് വേണ്ട.... അതിനെക്കാളും ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് നരകമാണ്.... ഞാൻ നീറി നീറി ഉരുകുന്ന നരകം"

"ഇത് അത്ര വലിയ പ്രശ്നമല്ല ഹരിയേട്ടാ.... ഇങ്ങിനെ എത്രയോ സംഭവങ്ങൾ നടക്കുന്നു നമ്മുടെ നാട്ടിൽ?"

ഉള്ളിലെ ആളി കത്തുന്ന അഗ്നിയെ കണ്ണുനീർ കൊണ്ട് അണച്ചു അവൾ ഹരിയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

"പ്രണയം നടിച്ച് വിളിച്ചു വരുത്തിയ സ്ത്രീകളിൽ സ്വന്തം ബീജം നിക്ഷേപിച്ച് തെരുവിലേക്ക് വലിച്ചെറിയുന്നതും, സ്വന്തം ചോര തെരുവിൽ വളരുന്നത് കണ്ട് വികൃതമായി ചിരിക്കുന്നതും ഇന്ന് സർവസാധാരണമാണെന്ന് അറിയാതെയല്ല... പക്ഷേ ഞാനൊരു പുരുഷനായി പോയില്ലേ ലിസാ ?അതിനുമപ്പുറം നിൻ്റെ വയറ്റിൽ കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിൻ്റെ അച്ഛനായി പോയില്ലേ?

അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് നീ പറഞ്ഞതിനോട് യോജിക്കാനാവില്ല "

ഹരിയുടെ വികാരധീനമായ സംസാരം കേട്ട് എന്തു മറുപടി പറഞ്ഞ് ആശ്വസിപ്പിക്കുമെന്നറിയാതെ ലിസ ഉരുകി ....

ആ ഓരോ വാക്കും തന്നിലെ സ്ത്രീത്വത്തിനു മേൽ മഞ്ഞുതുള്ളിയായ് പെയ്യുകയാണെന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു

അറിയാതെയാണെങ്കിലും കൂടെ കിടന്നു കൊടുത്തത് കരളുറപ്പും നട്ടെല്ലും ഉള്ള ഒരു പുരുഷനു തന്നെയായിരുന്നു എന്നവൾ മനസ്സിൽ അഹങ്കരിച്ച നിമിഷങ്ങൾ....

പക്ഷേ താൻ കാരണം എല്ലാ സുഖ സൗകര്യങ്ങളും എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവന് നഷ്ടപ്പെടുമല്ലോ എന്ന ചിന്ത, അവളുടെ എല്ലാ സന്തോഷത്തെയും കെടുത്തി കളഞ്ഞിരുന്നു.

"ഇതിന് എങ്ങിനെയാണ് ഒരു പരിഹാരം കണ്ടെത്തുക ഹരിയേട്ടാ? ഞാൻ ഇന്നോളം ഈ നിമിഷം വരെ തല പുകഞ്ഞ് ആലോചിച്ചിട്ടും ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യമാണ് ഇത്...."

ലിസ ചോദിച്ചു തീർന്നപ്പോൾ ഹരി പതിയെ അവളുടെ തോളിൽ കൈവെച്ചു.

" ആ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരമാണ് ലിസാ ഞാൻ പറഞ്ഞു വരുന്നുന്നത്... അത് കേൾക്കാനുള്ള ക്ഷമയും മനസ്സിലാക്കാനുള്ള മനസ്സും ഉണ്ടായാൽ മതി നിനക്ക്.... "

സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഹരിയുടെ ദയനീയമായ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ  അവൾ പതിയെ തലയാട്ടി....

" നിനക്ക് ഈ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഒരു ജോലിക്കു വേണ്ടി

മാളവികയോടു ഞാൻ നേരത്തെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.... അവൾ സമ്മതിച്ചിട്ടുമുണ്ട് "

ഹരിയുടെ സംസാരം കേട്ട് ലിസയുടെ മുഖം വിളറി വെളുക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു.

"നമ്മുടെ കാര്യം മാളു അറിയുമെന്ന് കരുതി  ഒരു കാരണവശാലും നീ പേടിക്കണ്ട... നീ എൻ്റെ കമ്പിനിയിലെ ഒരു ജോലിക്കാരിയാണെന്നാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് ...."

"അതൊക്കെ ശരി

ഹരിയേട്ടാ... ദിവസങ്ങളും, മാസങ്ങളും കഴിയുമ്പോൾ എൻ്റെ വയർ പതിയെ വീർക്കില്ലേ? അതിന് എന്ത് ഉത്തരമാണ് ഹരിയേട്ടൻ മാളവികയോട് പറയുക?"

ലിസയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൻ ഒരു വിളറിയ ചിരിയോടെ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.

" അതിനെ പറ്റിയും നീ പേടിക്കേണ്ട.... കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്നവൻ നിന്നെ പ്രണയിച്ച് ഗർഭിണിയാക്കി സ്ഥലം വിട്ടെന്നും... അവനെ കണ്ടെത്താനാണ് നീ

ജോലി അവസാനിപ്പിച്ച് നാട്ടിലേക്ക് വന്നിട്ടുള്ളതെന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.... "

ഹരി പറഞ്ഞു തീർന്നതും നിഷേധാർത്ഥത്തോടെ പതിയെ തലകുലുക്കി അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു ലിസ. 

" കുട്ടികാലം തൊട്ട് കൂടെ നടക്കുന്നവളോട് കല്ലുവെച്ച ഈ നുണ പറയാൻ ഹരിയേട്ടന് ഒരു വിഷമവുമില്ലേ?"

"നീ ചോദിച്ചത് സത്യമാണ് ലിസാ.... മനസ്സിൽ മാളവികയോട് ഒരായിരം വട്ടം മാപ്പ് ചോദിച്ചിട്ടാണ് അവളോട് ഈ കള്ളം ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് ..."

"ഈ കള്ളം എത്ര നാൾ ഇങ്ങിനെ നീട്ടികൊണ്ടു പോകാൻ കഴിയും ഹരിയേട്ടന്?"

ലിസ ചോദിച്ചതും ഒരു ഉത്തരത്തിനായി അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.

" എത്രത്തോളം വരെയെന്ന് എനിക്കറിയില്ല ലിസാ... പക്ഷെ പെട്ടെന്നു തന്നെ ഇതിനൊരു പരിഹാരം ദൈവം കാണിച്ചു തരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയുണ്ട് എനിക്ക്.... കാരണം അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാൻ ഇതുവരെ ആരുടെയും മനസ്സ് മുറിവേൽപ്പിച്ചിട്ടില്ല"

കണ്ണീർ പതിയെ പടർന്നിറങ്ങുന്ന ഹരിയുടെ കവിൾതടം തുടച്ചു കൊണ്ട് അവൾ എന്തിനാണെന്നറിയാതെ തലയാട്ടി.

"നീ ചോദിച്ചില്ലേ കുട്ടികാലം തൊട്ട് കൂടെ ചേർന്നവളോട് കള്ളം പറയാൻ വിഷമമില്ലേ എന്ന്.... ഉള്ള സത്യം അവളോട് തുറന്നു പറയാൻ മനസ്സിന് ശക്തിയില്ലാത്തതു കൊണ്ടാണ് നിരുപദ്രവമായ ഈ നുണ ഞാൻ പറഞ്ഞത്?"

അവൻ പതിയെ നിർത്തി ലിസയെ നോക്കി കണ്ണീരോടെ 

പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ കൈ കവർന്നു.

" മുന്നോട്ടുള്ള വഴിയിൽ എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ നിൽക്കുന്ന എനിക്ക് ഒന്നറിയാം ലിസ.... നിങ്ങളെ രണ്ടു പേരെയും മനസ്സറിഞ്ഞ് എനിക്ക് ഉപക്ഷിക്കാനാവില്ലെന്നും, അതിനെക്കാൾ ഭേദം ഞാൻ ഇല്ലാതാകുകയാണെന്നും "

കണ്ണീരോടെ ഹരി പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ ഒരു തേങ്ങലോടെ ലിസ അവൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്കു വീണ സമയത്താണ്, ഒരു കാർ ഹോസ്പിറ്റൽ

ഗേറ്റിനടുത്തെത്തി സഡൻ ബ്രേക്കിട്ടു നിന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവർ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്....

കാർ നിർത്തി ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയ പെൺകുട്ടിയെ കണ്ട് ഹരി പതിയെ, വിറയ്ക്കുന്ന ശബ്ദത്തോടെ മന്ത്രിച്ചു...

''മാളു "

ഹരി മന്ത്രിക്കുന്നതു കേട്ട്, നിലമിറങ്ങി വെട്ടിയ ഒരു ഇടി തലയിൽ കൊണ്ടെന്ന പോലെ, അവൾ വിറങ്ങലിച്ചു നിന്നു....!

മനസ്സ് പല പല കഷ്ണങ്ങളായി

ചിതറി തെറിക്കുകയാണെന്നറിയാതെ.....!!!

#ലിസ - ഭാഗം 7

"ആശ്വസിപ്പിക്കലൊക്കെ അകത്തേക്ക് കയറിയിട്ട് മതിയല്ലോ ഹരീ? ആൾക്കാർ കണ്ടാൽ തെറ്റിദ്ധരിക്കില്ലേ?"

ഹരിയെ നോക്കി പരിഭവത്തോടെ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട്, കാറിൽ നിന്നിറങ്ങിയ

 മാളവിക ലിസയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന് അവളെ ആലിംഗനം ചെയ്തു.

 

" ആദ്യമായാണ് നമ്മൾ കാണുന്നതെങ്കിലും ഹരി

ലിസയെ കുറിച്ച് ധാരാളം എന്നോടു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് "

ലിസ പൂക്കുല പോലെ വിറയ്ക്കുന്നത് തൊട്ടറിഞ്ഞ മാളവിക അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

"എന്തിനാ ഇങ്ങിനെ വിറയ്ക്കുന്നത്? എല്ലാ പ്രതിസന്ധിക്കും ഒരു സൊല്യൂഷനുണ്ട്... അത് ചിലപ്പോൾ വൈകിയാണ് വരുന്നതെന്നു മാത്രം... സോ... നമ്മൾ അവനെ കണ്ടുപിടിക്കും.... ഞാനും ഉണ്ടാകും ലിസയുടെ കൂടെ ... ഒരു ചേച്ചിയായിട്ടോ, അനിയത്തിയായിട്ടോ?"

മാളവികയുടെ ആശ്വസിപ്പിക്കൽ കേട്ടപ്പോൾ, ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ പൊട്ടികരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു ലിസ.

" ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ ലിസാ ... വയറ്റിൽ ഒരു കുഞ്ഞുള്ളതല്ലേ? അച്ഛനായ ആ ഫ്രോഡിന് വേണ്ടെങ്കിലും അമ്മയായ ലിസക്ക് വേണമല്ലോ ആ കുഞ്ഞിനെ.... അതു കൊണ്ട് സന്തോഷമായിട്ടിരിക്ക് "

മാളവികയുടെ സംസാരം കേട്ടതും, തലയ്ക്ക് ആരോ പ്രഹരിച്ചതു പോലെ തോന്നി ഹരിക്ക്.

ലിസയുടെ കണ്ണീർ തുടച്ച് കൊണ്ട് കവിളത്ത് പതിയെ രണ്ട് അടി അടിച്ച് മാളവിക ഷോക്കേറ്റതു പോലെ നിൽക്കുന്ന ഹരിക്കു നേരെ തിരിഞ്ഞു.

"ലിസയുടെ ദു:ഖം കണ്ടപ്പോൾ പലതും മറന്നു ഹരി "

ഹൃദയത്തിൽ പെരുമ്പറ കൊട്ടുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതൊന്നും പുറത്തു കാണിക്കാതെ ഹരി ചോദ്യഭാവത്തോടെ മാളവികയെ നോക്കി.

" മറന്നു ഹരി.... എല്ലാം....."

ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ഹരിയുടെ ഷർട്ടിൻ്റെ കോളറിൽ പിടിച്ചു.

" ഹരിയെ

എയർപോർട്ടിൽ നിന്ന് കൊണ്ടുവരാറുള്ള എൻ്റെ അവകാശം ആദ്യം നിഷേധിച്ചു... ദാ ഇപ്പോ എനിക്ക് അവകാശപ്പെട്ട ഹഗ് പോലും മറന്നിരിക്കുന്നു... പക്ഷേ ഹരി മറന്നാലും എനിക്ക് മറക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ?"

അതും പറഞ്ഞ് അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ഹരിയെ ആലിംഗനം ചെയ്യുമ്പോൾ, ചിതറി വന്ന കരച്ചിൽ 

തൊണ്ടകുഴിയിലമർത്തി വയറിൽ തൊട്ടു ശൂന്യതയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു ലിസ.

"അതല്ല....എയർപോർട്ടിൽ നിന്നു വന്ന ഹരി അച്ഛനെ കാണാൻ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കു കയറാതെ എന്തേ ഇവിടെ നിന്നു കളഞ്ഞത്? അതോ എൻ്റെ അച്ഛനോടു ഇപ്പോഴും പരിഭവമുണ്ടോ ഹരിയ്ക്ക്?"

മാളവിക ഒരു ചെറുചിരിയോടെ പറഞ്ഞ് ഹരിയുടെ കൈപിടിച്ച് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ ഒരു കള്ളം കണ്ടെത്താനുള്ള തിരക്കിലായിരുന്നു.

"ലിസ 

വൊമിറ്റ് ചെയ്യണമെന്ന് പറഞ്ഞു.. അപ്പോൾ തന്നെ കാർ  നിർത്തി പുറത്തേക്കു വന്നതും ഛർദിച്ചു തുടങ്ങി .... അതാ കാർ അവിടെ നിർത്തിയിരിക്കുന്നത് "

മാളവികയുടെ കാറിന് മുന്നിലുള്ള കാറിനെ ചൂണ്ടി കാണിച്ച് ഹരി ഒരു വിധം പറഞ്ഞൊപ്പിക്കുമ്പോൾ, അവൻ പറയുന്ന പച്ചകള്ളം കേട്ട് തരിച്ച് നിൽക്കുന്ന ലിസ, മാളവികയെ തന്നെ ശ്രദ്ധിയ്ക്കുകയായിരുന്നു.

വെളുത്തു മെലിഞ്ഞ് ഉയരത്തിൽ ഒരു സുന്ദരി...

 ഇളംറോസ് ചുരിദാറിനു മുകളിൽ വെളുത്ത കോട്ടും, കഴുത്തിൽ തൂങ്ങി കിടക്കുന്ന സ്റ്റെതും.

കറുത്ത് സമൃദ്ധമായി നിതംബത്തോളമെത്തുന്ന മുടിയിഴകളിൽ കൊരുത്ത് വെച്ചിരിക്കുന്ന തുളസി കതിർ... 

നെറ്റിയിൽ നീണ്ട ഒരു മഞ്ഞൾവര....

ഇപ്പോൾ തന്നെ കുളിച്ചു വന്നതു പോലെ

മുടിയിഴയിൽ നിന്ന്

ഈറനുറ്റി വീണു കോട്ടിൻ്റെ പിൻഭാഗം  നനയുന്നുണ്ട്.

"എന്താ ലിസാ പന്തം കണ്ട പെരുചാഴിയെ പോലെ നോക്കുന്നത്? എന്നെ മനസ്സിലായില്ലാന്നുണ്ടോ?"

മാളവികയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും മൗനത്തിൽ നിന്ന് ഞെട്ടിയുണർന്ന ലിസ അവളെ നോക്കി ഒരു മങ്ങിയ ചിരിയുതിർത്തു.

"ലിസയുടെ ഈ പതർച്ച പോകാൻ എന്തായാലും എൻ്റെ സെൽഫ് ഇൻട്രോ അത്യാവശമാണ്.... ഞാൻ മാളവിക നാരായണൻ നമ്പൂതിരി... ഒരു ചെറിയ ഡോക്ടറാണ്.... പിന്നെ "

പാതിയിൽ നിർത്തി മാളവിക ഹരിയുടെ കൈയിൽ പിടുത്തമിട്ടു.

'' ഇവൻ നിങ്ങൾക്ക് ഹരിഗോവിന്ദ് ആയിരിക്കും... പക്ഷെ എനിക്ക് ഇവൻ ടിൻറുമോനാണ്... എൻ്റെ സ്വന്തം ടിൻ്റുമോൻ.... മാസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ എൻ്റേതു മാത്രമാകുന്ന എൻ്റെ സ്വന്തം ഹരികുട്ടൻ"

പ്രണയപൂർവം പറഞ്ഞ് മാളവിക ഹരിയുടെ കൈ എടുത്ത് അവളുടെ തോളത്ത് വെക്കുന്നത് കണ്ട് ഉള്ളുരുകി നിൽക്കാനേ ലിസക്ക് ആയുള്ളൂ...

"നീയേന്താ ഹരി വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടോ?"

മാളവിക ഹരിയെ നോക്കി ചോദിച്ചതും അവൻ പതിയെ തലയാട്ടി.

" ചെറുതായി... കാലാവസ്ഥയുടെ വ്യത്യാസം കൊണ്ടായിരിക്കും.... "

"എന്തു വ്യത്യാസം ഹരീ... ഡിസംബർ മാസത്തിൽ എല്ലായിടത്തും തണുപ്പ് കാലാവസ്ഥയാണെന്നാ ഞാൻ കേട്ടിരിക്കുന്നത്?"

മാളവിക അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടി.

"ഈ വിറയൽ അതിൻ്റേ അല്ല ഹരീ.... ഞാൻ നിങ്ങളെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചോ എന്നോർത്തുള്ള വിറയലാ... ഏത് പെൺകൂട്ടത്തിലിട്ടാലും അവരെ തൊട്ടുരുമ്മാതെ പോരുന്ന

നിന്നെ എനിക്കറിയാമല്ലോ ഹരീ... പിന്നെ ഈ കൊച്ചിനെ കണ്ടാലറിയാം ദൈവഭയമുള്ള കൂട്ടത്തിലാണെന്ന് "

മാളവികയുടെ ഉള്ളുതുറന്നുള്ള, നിഷ്കളങ്കമായ 

സംസാരം കേട്ടതും ലിസയും, ഹരിയും ഉരുകുകയായിരുന്നു.

മാളവികയെ

ഒരു ഡോക്ടറായിട്ടല്ല ലിസയ്ക്ക് അപ്പോൾ

തോന്നിയത്....

ഗ്രാമത്തിൻ്റെ എല്ലാം വിശുദ്ധിയും, ഉള്ളിലേറ്റിയ ഒരു നാടൻ പെൺകുട്ടിയെ പോലെയായിരുന്നു അവളപ്പോൾ.....

"ഈ വെളുപ്പാൻ കാലത്ത് ഇവിടെ നിൽക്കാതെ അകത്തോട്ടേക്ക് വാ..."

ലിസയുടെ കൈയും പിടിച്ച് മാളവിക തൻ്റെ കാറിനടുത്തേക്ക് നടന്നതും ഹരി ഒരു നിമിഷം അവൾക്കു മുന്നിൽ നിന്നു.

"ലിസയ്ക്കു വിശക്കുന്നുണ്ടാവും മാളൂ..,, ഫ്ലൈറ്റിൽ വെച്ച് ഇവൾ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല.... ഓരേ കരച്ചിലായിരുന്നു.. ആ ഹോട്ടലിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും വാങ്ങിച്ചു കൊടുത്തിട്ട് ഞാൻ വരാം "

എതിർവശത്തുള്ള ഹോട്ടലിനെ ചൂണ്ടി ഹരി പറഞ്ഞപ്പോൾ  മാളവിക ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി.

" പ്രഗ്നൻ്റ് ആയ ഒരു പെണ്ണാണ് ലിസയെന്ന് അറിയാമല്ലോ ഹരിയ്ക്ക്? അപ്പോൾ ഹരിയല്ലേ അവളെ നിർബന്ധിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിപ്പിക്കേണ്ടത് ... ഇതൊക്കെ എന്നാണ് ഹരി പഠിക്കുന്നത്.... എന്നെ വിവാഹം കഴിച്ചതിനു ശേഷമോ?"

മാളവിക ദേഷ്യത്തോടെ ഹരിയോടു പറഞ്ഞു കൊണ്ട്, മുന്നിൽ നിന്ന അവനെ പതിയെ മാറ്റി കൊണ്ടു കാറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.

"ഇവിടെ നിന്ന് ഒന്നും കഴിക്കണ്ട... ഹോസ്പിറ്റൽ കാൻറീനിൽ നല്ല മസാലദോശയുണ്ട്... നമ്മൾക്ക് ഒരുമിച്ച് അവിടെ നിന്നും കഴിക്കാം... അതു പോരെ ലിസാ?"

മാളവിക സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞതും ലിസ പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടി.

"നിങ്ങൾ വന്ന കാർ ഡ്രൈവറോട് ലഗേജുകൾ ഹോസ്പിറ്റലിൻ്റെ പോർച്ചിൽ ഇറക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട് പൊയ്ക്കോളാൻ പറ"

മാളവികയുടെ സംസാരം കേട്ടതും എന്തോ പറയാനൊരുങ്ങിയ ഹരിയുടെ വാക്കുകൾക്ക് കാതോർക്കാതെ അവൾ കാർ മുന്നോട്ടെടുത്തു.

ഡ്രൈവറോട് പറഞ്ഞ് ഹരി ഹോസ്പിറ്റലിൻ്റെ പോർച്ചിൽ ലഗേജ് ഇറക്കിവെച്ച് അയാൾക്ക് വാടകയും കൊടുത്ത് പറഞ്ഞയച്ച ശേഷം മാളവികയുടെ അടുത്തേക്ക് പോകാതെ അവിടെ തന്നെ നിന്നു....

മാളുവിൻ്റെ അരികെ നിൽക്കുമ്പോൾ കുറ്റബോധം കൊണ്ട് ചുട്ടുപൊള്ളുന്നത് പോലെ അവന് തോന്നി.....

മാളവികയുടെ നോട്ടം പോലും തന്നിലെ 

ചതിയനെ നോക്കി

പുച്ഛിക്കുന്നതു പോലെ......

ഇന്നോളം ഒരു ചെറിയ നുണ പോലും പറഞ്ഞിട്ടില്ലാത്തവളോട് എത്ര വലിയ നുണകളാണ് ഒരു സങ്കോചവുമില്ലാതെ പറഞ്ഞു തീർത്തത്......?

ഇനി എത്രയെത്ര നുണകൾ പറഞ്ഞാലാണ് ശരിയുടെ പക്ഷത്തേക്ക് എത്തുക?

നുണകൾ കുന്നുകൂടിയാലും അതൊരിക്കലും സത്യമാകില്ലായെന്നറിയാമെങ്കിലും ഇതുപോലെ തന്നെ, പോകുന്നിടം വരെ പോകട്ടെയെന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ച് ഹോസ്പിറ്റലിൻ്റെ അകത്തേക്ക് നടന്നു ഹരി.

വരാന്തയിലൂടെ കുറച്ചു നടന്നതും,

ഡോ :മാളവിക എന്ന് എഴുതിയ ബോർഡു കണ്ട് അവൻ ഒരു നിമിഷം നിന്നു.

ബോർഡിനു താഴെയുള്ള റൂമിൻ്റെ പാതി ചാരിയ വിടവിലൂടെ നോക്കിയപ്പോൾ തമാശ പറയുന്ന മാളവികയെയാണ് കണ്ടത്.....

അത് കേട്ട് ഉള്ളിൽ ആളി കത്തുന്ന അഗ്നി പുറത്തു കാണിക്കാതെ ചിരിക്കുന്ന ലിസയും....

ഒരു നിമിഷം അവൻ ചുമരിൽ ചാരി നിന്ന് മുകളിലേക്ക് നോക്കി കണ്ണടച്ചു.

"എന്താ ഹരി സാർ മാഡത്തെ കാണാതെ ഇവിടെ തന്നെ നിന്നു കളഞ്ഞത്?"

വരാന്തയിലൂടെ ട്രേയും പിടിച്ചു പോകുന്ന നഴ്സിൻ്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും, അവൻ കണ്ണു തുറന്ന് ഒന്നുമില്ലായെന്ന് തലയാട്ടി.

വരാന്തയിലൂടെ നടന്നു പോകുന്ന നഴ്സുമാരും, ജോലിക്കാരും തന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കുന്നത് കണ്ട് അവൻ പതിയെ റൂം തുറന്ന് ഇടറുന്ന കാൽപാദത്തോടെ

അകത്തേക്ക് നടന്നു.

"ഇവിടം ഇരിക്കൂ ഹരി... "

വാതിലിനടുത്ത് ആരോ പിടിച്ചുകെട്ടിയതുപോലെ നിന്നിരുന്ന ഹരിയോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മാളവിക

തൻ്റെ അടുത്ത കസേര ചൂണ്ടി കാണിച്ച് കൊണ്ട്  പറഞ്ഞപ്പോൾ ലിസയെ ഒന്നു പതറി നോക്കി ഹരി അവൾക്കരികിൽ ഇരുന്നു.....

മാളവികയെയും ചേർന്നിരിക്കുന്ന ഹരിയെ കണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിനുളളിൽ എന്തൊക്കെയോ പൊട്ടി ചിതറുന്നതു പോലെ ലിസക്ക് തോന്നി.

ആ കാഴ്ച കാണാൻ ശക്തിയില്ലാതെ അവൾ മുഖം താഴ്ത്തി. പതിയെ അടിവയറിൽ കൈവെച്ചു......

രണ്ടിറ്റു നീർ അവളുടെ മിഴികളിൽ ഉരുണ്ട് കൂടി നിന്നു......

"എൻ്റെ സെലക്ഷൻ എങ്ങിനെയുണ്ട് ലിസാ ?"

 ചോദ്യം കേട്ട് മുഖമുയർത്തിയ ലിസ കണ്ടത് ഹരിയുടെ തോളിൽ കൈയിട്ടിരിക്കുന്ന മാളവികയെയായിരുന്നു.

നനഞ്ഞ മിഴിയോടെ ലിസ പതിയെ ഹരിയെ ഒരു നിമിഷം നോക്കി മാളവികയ്ക്ക് നേരെ ഒരു പുഞ്ചിരിയെറിഞ്ഞു.

" നന്നായിരിക്കുന്നു ഡോക്ടർ ... മെയ്ഡ് ഫോർ ഈച്ച് അദർ എന്ന് പറയും പോലെ... "

വാക്കുകൾ പരതിയെടുത്ത് വാചകം പൂരിപ്പിച്ചതിനു ശേഷം ലിസ പതിയെ കസേരയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു.

"എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് വീടെത്തണം ഡോക്ടർ.... അപ്പച്ചനും, അമ്മച്ചിയും കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ടാകും"

"പോകാം ലിസാ.... അതിനു മുൻപ് എന്തെങ്കിലും കഴിക്കേണ്ടേ? വാ... നമ്മൾക്ക് കാൻറീനിലേക്ക് പോകാം "

മാളവികയുടെ സംസാരം കേട്ടതും ലിസ സംശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി.

" എനിക്ക് തിരക്കൊന്നുമില്ല ലിസാ.... ഓ പി.തുടങ്ങാൻ നേരമായിട്ടില്ല.... ഇവിടെ കിടക്കുന്ന എൻ്റെ അച്ഛന് പൊടിയരി കഞ്ഞിയും കൊണ്ട് നേരത്തേ വന്നൂന്നുള്ളൂ... പിന്നെ ഡോക്ടറെന്നുള്ള ആവിളി

മാറ്റി മാളൂന്ന് വിളിച്ചാൽ വല്യ സന്തോഷം"

പറഞ്ഞു തീർന്നതും

കഴുത്തിൽ കിടന്നിരുന്ന സ്റ്റെത് മേശപുറത്ത് വെച്ച് മാളവിക കസേരയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു.

" ചോദിക്കാൻ മറന്നു ഹരീ നിൻ്റെ മുഖം വല്ലാതെ വിളറിയിരിക്കുന്നല്ലോ? യാത്രാ ക്ഷീണമാണോ അതോ ഫ്ലൈറ്റിൽ നിന്നും കിട്ടിയ കള്ള് മൊത്തം മോന്തിയോ?"

മാളവികയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവളെ നോക്കി തലയാട്ടി ഒരു വിളറിയ ചിരി ചിരിച്ചു മേശയിലേക്ക് മുഖമണച്ച് കിടന്നു ഹരി...

"വല്ലാത്ത ക്ഷീണം മാളൂ.... നിങ്ങൾ കഴിച്ചിട്ടു വാ.. ഞാൻ ഇവിടെ ഇത്തിരി റെസ്റ്റ് എടുക്കട്ടെ..... "

"അതു വേണ്ട.... ചിലപ്പോൾ നീ ഇവിടെ കിടന്നു വാളു വെക്കും.... നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്.... അച്ചൻ

കിടക്കുന്ന റൂമിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ.... "

തമാശയോടെ

പാതിയിൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി മാളവിക മേശയിലേക്ക് മുഖമണച്ച് കിടക്കുന്ന അവൻ്റെ ചുമലിൽ തൊട്ടു.

 "അതാവുമ്പോൾ നീ ഇത്രയും കാലം ദേഷ്യപ്പെട്ടു നടന്നിരുന്ന നിൻ്റെ അമ്മാവനോട് ഉള്ളുതുറന്ന് സംസാരിക്കാമല്ലോ.... "

മാളവിക അത്രയും പറഞ്ഞ് മാളവികയുടെ കൈയും പിടിച്ച് ഡോറിനടുത്തേക്ക് നടന്നതും, എന്തോ ആലോചിച്ചതിനു ശേഷം  പിൻതിരിഞ്ഞു ഹരിയെ നോക്കി.

"ഓരോന്നും പറഞ്ഞ് ഇനിയും ആ മനുഷ്യനെ വെറുതെ വേദനിപ്പിക്കരുത് ട്ടോ.... ഒരു സ്ട്രോക്ക് വന്നതിൻ്റെ ഭീതിയിൽ കിടക്കുകയാണ് ആ പാവം"

മാളവികയുടെ ആ സങ്കടം നിറഞ്ഞ സംസാരം കേട്ടതും ഹരി പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് അവൾക്കരികിലേക്ക് നടന്നു.

"അമ്മാവനോടു എനിക്കിപ്പോൾ ഒരു ദേഷ്യവും ഇല്ല മാളൂ.... വന്നപ്പോൾ തന്നെ ഓടി ചെന്നു കാണണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു..... പക്ഷേ മദ്യത്തിൻ്റെ ഗന്ധം എനിക്കു ചുറ്റും ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്... അതു കൊണ്ടാണ് ഞാൻ  അമ്മാവൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് ഇപ്പോൾ പോകാതിരുന്നത് ....."

കുറ്റംബോധം നിറഞ്ഞ ഹരിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ  കണ്ണീരോടെ ഒന്നു ചിരിച്ചു മാളവിക അവൻ്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചു.

"ഇപ്പോ എന്താ ഇങ്ങിനെയൊരു ബോധോദയം ഉണ്ടാകാൻ കാരണം.... അടിച്ചു പാമ്പായി വല്ല ബോധി വൃക്ഷത്തിനു ചുവട്ടിൽ പോയി കിടന്നോ?"

മാളവികയുടെ തമാശ നിറഞ്ഞ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൻ പതിയെ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചതും .... ചുട്ടുപൊള്ളുന്നതു പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ പിൻവലിച്ചതും ഓരേ

നിമിഷമായിരുന്നു.....

കുറ്റബോധത്തിൻ്റെ അഗ്നി തനിക്കു ചുറ്റും ആളിപടരുന്നുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞ അവൻ ഒരു 

വരണ്ട ചിരിയുതിർത്തു.

" തെറ്റുകൾ ആർക്കും അവരറിയാതെ സംഭവിക്കും മാളൂ.... ആ തെറ്റ് ഏറ്റ് പറഞ്ഞ് പഞ്ചാത്തപിക്കുമ്പോൾ പുറം തിരിഞ്ഞ് നടക്കാതെ ആരെങ്കിലും ചേർത്തു പിടിക്കാനുണ്ടെങ്കിൽ അതൊരു വലിയ ഭാഗ്യം തന്നെയാണ് .... അമ്മാവൻ്റെ അവസ്ഥ ഇപ്പോൾ എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം മാളൂ.... "

നിറഞ്ഞ മിഴിയോടെ പറഞ്ഞു തീർത്ത ഹരിയുടെ തോളിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ ഒന്ന് തട്ടി ലിസയുടെ കൈയും പിടിച്ചു പോകുമ്പോൾ, ലിസ പതിയെ അവനെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി...

ഇന്നലെ വൈകീട്ട് ഭക്ഷണം കഴിച്ചതാണ് ഹരിയേട്ടൻ....

ഫ്ലൈറ്റിൽ നിന്നും കിട്ടിയ ഭക്ഷണം തനിക്കു നേരെ നീട്ടി ഹരിയേട്ടൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ അവളോർത്തു.

" ഇതും കൂടി നീ കഴിച്ചോ... കാരണം നിൻ്റെ വയറ്റിൽ ഇപ്പോൾ ഒരു കുഞ്ഞും കൂടിയുണ്ട്'..... നന്നായി കഴിക്കേണ്ട ടൈമാ ഇത് "

നീട്ടിവെച്ച

ഭക്ഷണം ഒരുപാട് തവണ വേണ്ടായെന്നു പറഞ്ഞിട്ടും നിർബന്ധിച്ചു കഴിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു....

താൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതും നോക്കി, വെറും മദ്യം മാത്രം കഴിക്കുകയായിരുന്നു ഹരിയേട്ടൻ.....

ആ ഹരിയേട്ടനാണ് വിശപ്പില്ലായെന്ന് പറഞ്ഞ് കൺമുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത്....

അതോർത്തപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സ് ഒന്നു തേങ്ങി.....

എനിക്കും വിശപ്പില്ലായെന്ന് പറഞ്ഞ് ഓടിചെന്നു ഹരിയേട്ടൻ്റെ ഒപ്പം നിൽക്കണമെന്നവൾക്കു തോന്നി....

പക്ഷേ അങ്ങിനെ പറഞ്ഞാൽ മാളവിക ചിലപ്പോൾ സംശയിച്ചാലോ എന്ന പേടികൊണ്ട് ലിസ മനസുരുകി മൗനം പാലിച്ചു.

നീരണിഞ്ഞ മിഴികൾക്കപ്പുറത്ത് ഹരി അവ്യക്തമാകുമ്പോൾ ഒന്നുറക്കെ വിളിക്കാൻ തോന്നിയെങ്കിലും അവൾ വേണ്ടെന്നു വെച്ചു....

ഇവിടംകൊണ്ട് ഈ ബന്ധം തീരണം....

മനസ്സിലെ മൃദുലഭാവങ്ങളിൽ നിന്ന് ഹരിയേട്ടനെ 

പുറംതളളണം.....

കാരണം അയാൾ മറ്റൊരു പെൺകുട്ടിയുടെ സ്വന്തമാണ്....

തന്നെ പോലെ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ടുണ്ടായ ബന്ധമല്ല.... ജന്മം കൊണ്ട് ചേർത്തുവെച്ച ബന്ധം....!

അവർക്കിടയിൽ ലിസ

ഒരു അധികപറ്റു തന്നെയാണ്....

നന്മയുടെ നിറകുടമായ മാളവികയെ ചതിച്ചിട്ട് ഒരു ജീവിതം നേടുന്നതിനെക്കാളും നല്ലത് ഭർത്താവ് ആരെന്ന് ചൂണ്ടി കാണിക്കാനില്ലാതെ പ്രസവിക്കുന്നതാണ്.....

 മറ്റൊരു പെണ്ണിൻ്റെ കണ്ണീർ വീഴുന്നതിനെക്കാളും നല്ലത് പിഴച്ചവളെന്ന് നാട്ടുകാർ മുദ്ര ചാർത്തുന്നത് തന്നെയാണ്.....

"എന്താ ലിസ ഒന്നും കഴിക്കാത്തത്?"

പ്ലേറ്റിലെ മസാലദോശയിൽ നുള്ളി കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്ന ലിസ, മാളവികയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും തലയുയർത്നി അവളെ നോക്കി.

"വിശപ്പില്ലാ മാളൂ.... "

"അത് പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല ലിസാ.... കഴിച്ചേ മതിയാവൂ... ജോലി പോയെന്ന് വെച്ച് ടെൻഷനടിക്കണ്ട.... ഇവിടെ ഒരു ജോലി ശരിയാക്കാം.... റിസപ്ഷണിസ്റ്റായോ മറ്റോ?"

മാളവികയുടെ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന വാക്കുകൾ കേട്ട ലിസ പതിയെ തലയാട്ടി.

"വീട്ടിലൊക്കെ പോയി ഒരാഴ്ചയോ, ഒരു മാസമോ  നിന്ന് അവരെയൊക്കെ കണ്ട് ,സന്തോഷം പങ്കിട്ട് തിരിച്ചു വന്നാൽ മതി...."

മസാലദോശ മുറിച്ചു കഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ മാളവിക തുടർന്നു.

"ലിസ ഒറ്റയ്ക്കു നാട്ടിലേക്ക് പോകണ്ട... എൻ്റെ കാറ് കൊടുത്ത് ഹരിയെയും പറഞ്ഞു വിടാം.... "

"അതു വേണ്ട മാളൂ"

പൊടുന്നനെയായിരുന്നു ലിസയിൽ നിന്ന് ആ

ശബ്ദമുതിർന്നത്.....

" ഇവിടം വരെ എത്തിച്ചതിന് ഹരിയേട്ടനോട് നന്ദിയുണ്ട്... ഇനി ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് പോകുന്നതാണ് നല്ലത്...."

ലിസയുടെ മറുപടി കേട്ടതും മാളവികയുടെ മുഖം മങ്ങി.....

"ലിസ എന്തു ഭ്രാന്താണീ പറയുന്നത്... കിലോമീറ്ററുകൾക്ക് അകലെയുള്ള തൊടുപുഴയിലേക്ക് ഒരു പെൺകുട്ടിയെ ഒറ്റയ്ക്ക് വിടാൻ കഴിയില്ല ലിസാ... അതും നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ വെച്ച്...."

"അത് വേണ്ട മാളൂ... ഗൾഫിൽ നിന്ന് വരുന്ന ഞാൻ മറ്റൊരു ചെറുപ്പക്കാരനുമായി വീട്ടിലേക്ക് കയറി ചെല്ലുമ്പോൾ വീട്ടുകാർ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും നാട്ടുകാർ പലതും പറഞ്ഞെന്നിരിക്കും..... പ്രത്യേകിച്ച് ഹരിയേട്ടനെ പോലെയൊരു ചെറുപ്പക്കാരനാകുമ്പോൾ

വിളറിയ ചിരിയോടെ ലിസ പറയുമ്പോൾ, കാൻറീനിലേക്ക് വന്നിരുന്ന ഹരിയത് കേട്ട് ഞെട്ടലോടെ ഒരടി പിന്നോട്ടുവെച്ചു...

ലിസ തന്നെ അവഗണിച്ചു തുടങ്ങിയെന്ന് അവന് മനസ്സിലായി...

കാൻ്റിനിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ, പോരുന്നില്ലേയെന്ന് ചോദിക്കാതിരുന്നപ്പോൾ തന്നെ സംശയിച്ചതാണ് ഈ അവഗണന.....

ഇപ്പോൾ ലിസയുടെ ഈ സംസാരത്തിലൂടെ എല്ലാം ബോധ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു...

എത്ര പെട്ടെന്നാണ് പഴയ ബന്ധങ്ങൾ അവസാനിക്കുന്നതെന്നോർത്ത അതേ സമയത്ത് തന്നെയാണ് അതിലും പെട്ടെന്നാണ് പുതിയ ബന്ധങ്ങൾ തുടങ്ങുന്നതെന്നും ഹരി ഓർത്തു പോയി, ആ പരുപരുത്ത ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ....

" ഞാൻ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യാം ഡോക്ടർ ...."

ശബ്ദം കേട്ടതും മാളവികയും, ലിസയും തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

തൊട്ടടുത്തെ കസേരയിൽ ഇരിക്കുന്ന അലോഷിയെ അപ്പോഴാണ് മാളവിക ശ്രദ്ധിച്ചത്.

" ഡോ: അലോഷി..... "

പതിയെ മന്ത്രിച്ച്

 അവനു നേരെ കൈ നീട്ടിയ മാളവികയുടെ

 കൈ പിടിച്ചു കുലുക്കികൊണ്ട് അലോഷി ലിസയെ നോക്കി....

"ലിസയെന്നല്ലേ പേര്... പോകേണ്ടത് തൊടുപുഴയിലേക്ക്... ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്... കോട്ടയം കെ.എസ്.ആർ.ടി.സിയിൽ ഞാൻ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യാം... അവിടെ നിന്ന് ബസ് കയറിയാൽ രണ്ട് മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ തൊടുപുഴയിലെത്താം.... "

കറുത്ത് തടിച്ച്, താടി നീട്ടി

വളർത്തിയ സിനിമാ നടൻ

ലാലിനെ പോലെ തോന്നിക്കുന്ന അയാളെ ലിസ കൗതുകപൂർവം നോക്കി.

" ഡോക്ടർ അലോഷിയെന്താ ഇത്ര പെട്ടെന്ന് കോട്ടയത്തേക്ക്?" ലീവിനെ പറ്റി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ?"...

മാളവികയുടെ പുഞ്ചിരിയോടെയുള്ള ചോദ്യത്തിന് മറുപടി പോലെ അയാൾ  കസേരയിൽ ഇരുന്ന് കാലിൽമേൽ കാൽ

കയറ്റി വെച്ചു.

"ലീവിൻ്റെ കാര്യം ഞാൻ വേണ്ടപ്പെട്ട ആളോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.... അത് നോട്ടീസ് ബോർഡിൽ ഇടുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട് "

മാളവികയോട് ഗൗരവമായി പറഞ്ഞ് അലോഷി ലിസയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു...

"ഇരുപത്തിയൊന്നാമത്തെ

പെണ്ണുകാണാൻ അപ്പച്ചൻ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്... അവസാനമായി ഇതും കൂടി പോയി ഒന്നു നോക്കാമെന്നു വെച്ചു.... "

" വിഷ് യു ഗുഡ്ലക്ക് " 

പുഞ്ചിരിയോടെ ആശംസകൾ നേർന്ന് മാളവിക അലോഷിയെ നോക്കി തലയാട്ടി.

"ഈ കുട്ടിയെ കൊണ്ടു പോകുന്നത് ഒക്കെ ശരിയാ...പക്ഷേ ഒടുക്കം ഇവൾക്കൊരു കുരിശാ വരുത് അലോഷി...."

മാളവികയുടെ നർമ്മം നിറഞ്ഞ സംസാരം കേട്ടതും അലോഷി പതിയെ ചിരിച്ചു.

" ഞാനൊരു കുരിശാവുമെന്ന് വിചാരിച്ച് പലരും എന്നെ അവഗണിക്കാറുണ്ട് എന്നല്ല അവഗണിച്ചിട്ടുണ്ട്.... പക്ഷെ സത്യത്തിൽ ഞാനാരു വിശുദ്ധനാണെന്ന് ആരും അറിയാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടില്ല "

 

അലോഷി പറഞ്ഞു തീർന്നതും കസേരയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു.

"പിന്നെ ഈ കുട്ടി.... ലിസ.. ഞങ്ങൾ രണ്ടും കുരിശുകളാ... പോരാത്തതിന് ഹൈറേഞ്ചിൻ്റെ സന്തതികളും... പേടിയുണ്ടോ ലിസക്ക് എൻ്റെ കൂടെ വരാൻ....?"

ഡോക്ടർ അലോഷിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ഇല്ലായെന്ന് തലയാട്ടി പുഞ്ചിരിയോടെ കസേരയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു ലിസ....

"എന്നാൽ ഇനി നേരം കളയണ്ട.... പോർച്ചിൽ എൻ്റെ കാറ് കിടക്കുന്നുണ്ട്... ലഗേജുകൾ ഒക്കെ അതിലെടുത്ത് വെച്ചോളൂ'.... "

അലോഷിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ലിസ പൊടുന്നനെ കസേരയിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റു മാളവികയുടെ കൈ പിടിച്ചു.

" ഞാൻ പോയിട്ട് വരാം മാളു... പോകുന്നതിനു മുൻപ് മാളൂൻ്റെ അച്ഛനെ ഒന്നു കാണണം... "

ലിസയുടെ സംസാരം കേട്ട് തലകുലുക്കിയ മാളുവിനെ കൈയിൽ ഒന്നു അമർത്തി പിടിച്ച് അവൾ കാൻ്റീനു പുറത്തേക്ക് ഓടിയതും, ഒരു ചുമരിൽ ചെന്നിടിച്ചതു പോലെ  നിന്നു....

തലയുയർത്തി നോക്കിയ അവൾ കണ്ണീരോടെ നിൽക്കുന്ന ഹരിയെ കണ്ടതും, അവനിൽ നിന്നും നോട്ടം പിൻവലിച്ചു വിദൂരതയിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ച്.... അവളുടെ അടിവയറിൽ പതിച്ചു വെച്ചിട്ടുള്ള അവൻ്റെ കൈ ബലമായി പിടിച്ചു മാറ്റുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരു തുള്ളി നീർ പൊടിഞ്ഞിരുന്നില്ല.....

അവളുടെ മനസ്സിലപ്പോൾ നന്മ നിറഞ്ഞ മാളവികയുടെ രൂപം മാത്രമായിരുന്നു.....

തൻ്റെ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റി മുന്നോട്ട് ഓടുന്ന ലിസയെ നോക്കി നിന്ന ഹരിയുടെ കണ്ണുകൾ പതിയെ നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു......

#ലിസ - ഭാഗം 8

അവളുടെ മനസ്സിലപ്പോൾ നന്മ നിറഞ്ഞ മാളവികയുടെ രൂപമായിരുന്നു.

തൻ്റെ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റി മുന്നോട്ട് ഓടുന്ന ലിസയെ നോക്കി നിന്ന ഹരിയുടെ കണ്ണുകൾ പതിയെ നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു അപ്പോൾ.

മാളവികയുടെ അച്ഛൻ കിടക്കുന്ന റൂമിലേക്ക് ഓടിയെത്തിയ ലിസ, അയാളുടെ ബെഡ്ഡിനരികെ ചെന്ന് പതിയെ നോക്കി നിന്നു....

കണ്ണടച്ചു കിടക്കുന്ന അയാളെ കാണാൻ നല്ലൊരു ഐശ്വരമുള്ളതുപോലെ തോന്നി.

പാതി നരച്ച രോമങ്ങൾ തിങ്ങിനിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന നെഞ്ചിൽ  പിണച്ച് വെച്ച കൈകൾക്കിടയിൽ നിറം മങ്ങിയ ഒരു പൂണൂൽ അമർന്നു കിടക്കുന്നുണ്ട്.

തേജസാർന്ന ആ മുഖത്ത് നോക്കി നിൽക്കെ ഹരിയേട്ടൻ പറഞ്ഞതൊക്കെ കളവാണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

ഈ മനുഷ്യന് ഒരു ക്രൂരതയും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ലെന്ന് കുട്ടികളെ പോലെ നിഷ്കളങ്കമായ ഈ മുഖം പറയാതെ

പറയുന്നുണ്ട്.

അമ്മാവൻ ക്രൂരനായിരുന്നുവെന്ന്

ഹരിയേട്ടൻ്റെ തെറ്റിദ്ധാരണയാകാം....

അല്ലെങ്കിൽ ഹരിയേട്ടനെ ആരെങ്കിലും തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചതാകാം.....

കാരണം, നല്ല മനസ്സുള്ള ഒരു അച്ഛനും, അമ്മയിൽ നിന്നുമാത്രമേ മാളവികയെ പോലെയൊരു നൻമ ഉടലെടുക്കുകയുള്ളൂന്ന് തീർച്ചയാണ്. ...

അവൾ ഓരോന്നും ചിന്തിച്ചിരിക്കെ അയാൾ കണ്ണു തുറന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൾക്കു നേരെ കൈ നീട്ടി....

"ലിസയല്ലേ?"

അയാളുടെ വിറയാർന്ന ചോദ്യം കേട്ടതും അത്ഭുതം കൂറുന്ന മിഴികളോടെ ലിസ ആ,മെലിഞ്ഞ കൈകളിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പതിയെ ശിരസ്സിളക്കി.

"മാളു പറഞ്ഞിരുന്നു ഹരിയുടെ ഒപ്പം ഒരു പെൺകുട്ടി വരുന്നുണ്ടെന്ന് ... ലിസയെന്നാണ് പേരെന്നും .... "

അയാൾ ഒരു നിമിഷം നിർത്തി അവളുടെ കൈയിൽ വാത്സല്യത്തോടെ തലോടി.

"മോൾ ഒന്നുകൊണ്ടും പേടിക്കണ്ട ട്ടോ.... എല്ലാം ശരിയാകും.... നമ്മൾ ശരിയാക്കും"

ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞതും അയാൾ ചുമച്ചു തുടങ്ങി...

ലിസ ഒരു നിമിഷം സംശയിച്ച് നിന്ന ശേഷം അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ പതിയെ തടവിയപ്പോൾ ആ മിഴികളിൽ സന്തോഷം നിറഞ്ഞു.

ചുമച്ചു തീർന്നതും അയാൾ അവളെ പതിയെ

തൻ്റെ,

ബെഡ്ഡിലേക്കിരുത്തി.

"നല്ല മനസ്സുള്ള കുട്ടിയാ ലിസ.... എൻ്റെ മാളൂനെ പോലെ .... കാണാനും സുന്ദരി...."

അയാൾ പാതിയിൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി കറങ്ങുന്ന സീലിങ്ങ് ഫാനിലേക്ക് കണ്ണും നട്ട് കിടന്നു.

"നല്ല മനസ്സുള്ളവർക്കാണ് ഈ ഭൂമിയിൽ സമാധാനമുള്ളത് മോളെ... പക്ഷേ ആ സമാധാനം വരാൻ ഇത്തിരി സമയമെടുക്കുമെന്നു മാത്രം...."

അതും പറഞ്ഞ് അയാൾ വിഷാദത്തോടെ ലിസയെ നോക്കി.

" അതുവരെ മോൾ കാത്തിരിക്കണം.... ക്ഷമയില്ലാതെ പൊട്ടബുദ്ധി കാണിക്കരുത് "

അയാളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടുമ്പോൾ ലിസയുടെ മിഴികളിൽ സന്തോഷകണ്ണീർ തിളങ്ങി.

ഒരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഈ മനുഷ്യൻ ഇത്രത്തോളം തന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ച് ആശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോൾ എന്തോ ശുഭപ്രതീക്ഷ അവൾക്കു തോന്നുന്നതു പോലെ....

ഒരു ഹോസ്പിറ്റലിൻ്റെ മുതലാളിയാണെന്ന ഭാവമില്ലാതെ ഒരച്ഛൻ്റെ വാത്സല്യത്തോടെ ചേർത്തു പിടിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സ് വല്ലാതെ സന്തോഷിച്ചു.

സ്വന്തം മരുമകനാണ് എൻ്റെ വയറ്റിൽ കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിൻ്റെ അച്ഛൻ എന്ന് അയാളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പലവട്ടം ലിസ മന്ത്രിച്ചു...

പക്ഷേ ഒരിക്കലും എനിക്ക് വലിയ ശബ്ദത്തിൽ വിളിച്ചു പറയാൻ കഴിയാത്ത സത്യമായി അതെൻ്റെ മനസ്സിൽ അവശേഷിക്കും അച്ഛാ... എന്നവൾ അയാൾ കാണാതെ വിതുമ്പി പറഞ്ഞു....

"ഹരിയെവിടെ മോളെ? അവൻ ഇങ്ങോട്ടൊന്നും വന്നില്ലല്ലോ? അതോ ഇപ്പോഴും എന്നോടുള്ള പരിഭവം തീർന്നിട്ടില്ലേ അവന്?"

നാരായണൻ നമ്പൂതിരിയിൽ നിന്ന് ഗദ്ഗദത്തോടെയുള്ള ആ ചോദ്യമുയർന്നപ്പോൾ അവൾ ആ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു.

"ഹരിയേട്ടന് പിണക്കമൊന്നുമില്ല അച്ഛാ.... മാളുവിനോട് എന്തോ സംസാരിച്ചു നിൽക്കുകയാ ഹരിയേട്ടൻ"

അവൾ പതിയെ പറഞ്ഞ് ആ കൈ വിടുവിച്ച് റൂമിനു പുറത്തേക്ക് നടന്നെത്തിയതും കാൻറീൻ്റെ ഭാഗത്തേക്ക് ഓടി.

ഒരു ശില പോലെ അവിടെ തന്നെ നിന്നിരുന്ന ഹരിയുടെ മുൻപിലേക്ക് ഒരു കിതപ്പോടെ അവൾ വന്നു ചേർന്ന് നിന്നതും, കണ്ണീരണിഞ്ഞ അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് അവൾ പതിയെ മിഴിയുയർത്തി.

"ഹരിയേട്ടൻ, അമ്മാവൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വരണം "

എന്തൊക്കെയോ കേൾക്കാനാഗ്രഹിച്ചു നിന്ന അവനെ ലിസയുടെ വാക്കുകൾ തളർത്തി.

"ഇനിയും എന്തിന് ഈ പിണക്കം?"

ലിസയുടെ ചോദ്യം കേട്ട ഹരി നിർവികാരമായി അവളെ നോക്കിയതും ആ മിഴികൾ പതിയെ താണു.....

" ആ അമ്മാവൻ തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്ന് എനിക്കു തോന്നുന്നില്ല... അഥവാ തെറ്റു ചെയ്തിട്ടുണ്ടങ്കിൽ ഒന്നു ക്ഷമിച്ചു കൊടുത്തു കൂടേ.... പ്രായമായവരല്ലേ?"

ലിസയുടെ മൂർച്ചയുള്ള വാക്ക് കേട്ടതും അവൻ തലയും താഴ്ത്തി നിന്നു.

" അങ്ങിനെ പറഞ്ഞ് കൊടുക്ക് ലിസാ.... എന്തായാലും അമ്മാവനും മരുമകനുമല്ലേ?"

കാൻറീനിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയ മാളവികയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവർ പരസ്പരം നോക്കിയൊന്ന് പതിയെ അകന്നു.

"വാടാ ഇവിടെ "

അധികാരത്തോടെ

പറഞ്ഞു കൊണ്ട്

ഹരിയുടെ കൈ

പിടിച്ച് മാളവിക മുന്നോട്ട് നടക്കുമ്പോൾ, കൂടെ പിന്നിൽ ലിസയും കൂടി.

മാളവികയുമായി

മുന്നിൽ നടക്കുമ്പോഴും ഹരി പതിയെ ലിസയെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

അവൾ അത് കണ്ടില്ലായെന്ന ഭാവത്തോടെ  ഹൃദയം തകർന്ന് ദൂരേയ്ക്ക് നോക്കി നടക്കുമ്പോൾ, അവളുടെ മിഴിയിൽ നിന്ന് പതിയെ നീർ അടർന്ന് കാറ്റിലലിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

"ഹരിയ്ക്ക് അമ്മാവനോടു ഇപ്പോഴും പിണക്കമുണ്ടോ മോനെ?....."

നാരായണൻ നമ്പൂതിരിയുടെ ക്ഷീണിച്ച ചോദ്യം കേട്ടതും, ഹരി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അയാളുടെ കൈ പിടിച്ച്  ഇല്ലായെന്ന് മന്ത്രിച്ചപ്പോൾ  മാളവികയും, ലിസയും സന്തോഷത്തോടെ പരസ്പരം നോക്കി....

"മോനോട് ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ സ്വസ്ഥമായി അമ്മാവന് പറയാനുണ്ട്... അത് ഈ കുട്ടിയെ മോൻ നാട്ടിലെത്തിച്ചതിന് ശേഷം മടങ്ങി വന്ന്

നമ്മൾ ഫ്രീയാകുമ്പോൾ ആകാം..."

ഹരിയുടെ കൈ തെരുപിടിച്ച് അയാൾ പറയുമ്പോൾ ഹരി ഒരു വരണ്ട ചിരിയുതിർത്തു.

"അമ്മാവന് പറയാനുള്ളതെന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ പറഞ്ഞോ? ഞാനിപ്പോൾ ഫ്രീയാണ് "

ഹരി പറഞ്ഞതും അയാൾ ഒരു സംശയത്തോടെ ലിസയെ നോക്കി.

"ലിസയെ ഡോ: അലോഷി കൊണ്ടുവിടാമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് "

അമ്മാവൻ്റെ സംശയം കണ്ടതും ഹരി പതർച്ചയോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അയാളുടെ മുഖം ഇരുണ്ടു.

" ഒരു കമ്പനിയുടെ മാനേജറായിട്ടും, ബോധം എന്നൊരു സാധനം നിൻ്റെ ഏഴയലത്തു കൂടി പോയിട്ടില്ലല്ലോ ഹരീ? "

അമ്മാവൻ്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അവൻ മാളവികയെ നോക്കി.

"നീയല്ലേ ലിസയെ ഗൾഫിൽ നിന്ന് ഇവിടം വരെ കൊണ്ടുവന്നത് ... ആ നീ തന്നെ വേണം അവളെ സുരക്ഷിതമായി അവളുടെ വീടെത്തിക്കാനും... ഞാൻ പറഞ്ഞത് മനസിലായില്ലെന്നുണ്ടോ?"

അധികാരം നിറഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ അമ്മാവൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ പതിയെ തലയാട്ടി, ദയനീയമായി ലിസയെ നോക്കി.

അതൊന്നും വേണ്ടായെന്ന് ലിസ പറയാനൊരുങ്ങുമ്പോഴെക്കും ഡോ. അലോഷി അങ്ങോട്ടേക്ക് ഓടിയെത്തി.

" ആക്സിഡൻ്റായി കൊണ്ടുവന്ന ഒരാളെ ഓപ്പറേഷൻ തീയ്യേറ്ററിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയിട്ടുണ്ട്.... ഞാൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് പോകുന്നു.... "

ധൃതിയിൽ പറഞ്ഞു നടക്കാനൊരുങ്ങിയ അലോഷി തിരിഞ്ഞ് ഒരു നിമിഷം ലിസയെ നോക്കി.

"സോറി ലിസാ.... ആരെങ്കിലും കൂടെ കൂട്ട് "

"ഡോ: വിനോദിനെ ഞാൻ വിളിക്കാം...അവൻ ക്വാർട്ടേഴ്സിൽ ഉണ്ടാകും... അലോഷി കോട്ടയത്തേക്ക് പൊയ്ക്കോളൂ"

മാളവിക പറഞ്ഞു തീർന്നതും അലോഷി അവളെ രൂക്ഷമായൊന്നു നോക്കി.

" " ഡോ: വിനോദിനെ വിളിച്ചു വരുത്തുമ്പോഴേക്കും കുറച്ചു നേരമെടുക്കും മാളൂ...... ഈ കേസ് ഞാൻ അറ്റൻഡ് ചെയ്തോണ്ട് "

തൻ്റെ പെണ്ണുകാണൽ മുടങ്ങുമെന്നുള്ള,

മാളുവിൻ്റെ വിഷമം മനസ്സിലായ അലാഷി അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു ഒരു നിമിഷം.

" ഒരു സിൻസിയറായ ഡോക്ടർക്ക് ലീവോ, പെണ്ണുകാണലോ, ഡ്രോപ് ചെയ്യലോ അല്ല വലിയ കാര്യം.... മറിച്ച് അവൻ്റെ കൺമുന്നിലൊരു ജീവൻ പിടയുമ്പോൾ, ആ ജീവനെ എത്ര പ്രയത്നിച്ചിട്ടായാലും രക്ഷിക്കുക എന്നതാണ്..."

അതും പറഞ്ഞ് ഓപ്പറേഷൻ റൂമിലേക്ക് പാഞ്ഞു പോയ അലോഷിയെയും നോക്കി നിന്ന ലിസയുടെ തോളിൽ കൈവെച്ചു മാളവിക...

"അര

കിറുക്കനാണെങ്കിലും വളരെ സിൻസിയറാ

ഡോ :അലോഷി"

അതും പറഞ്ഞ് മാളവിക ഹരിയെ നോക്കി.

" ഇപ്പോൾ ഇവളെ ഡ്രോപ് ചെയ്യാൻ ആരുമില്ല... അതുകൊണ്ട് അച്ഛൻ പറഞ്ഞതുപോലെ നീ തന്നെ പോയാൽ മതി ?കേട്ടല്ലോ ലിസാ....?"

"മാളൂ"

അവൻ നിരാശയോടെ വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾ കൈ ഉയർത്തി.

" പറഞ്ഞതു കേൾക്കൂ ഹരി... 

ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മാളവിക,

ടേബിളിൽ നിന്ന് കാറിൻ്റെ കീ എടുത്തു അവൻ്റെ കൈയ്യിൽ ബലമായി പിടിപ്പിച്ചു.

" ഞാൻ ഓപ്പറേഷൻ റൂമിലേക്ക് പോകാണ് ലിസാ.... നമ്മൾക്ക് വീണ്ടും കാണാം "

ഡോറിനടുത്തെത്തിയ മാളവിക ഒരു നിമിഷം തിരിഞ്ഞു ലിസയെ മൊത്തം ഒന്നു നോക്കി.

ആ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ ലിസയുടെ മനസ്സിലൂടെ ഒരു മിന്നൽപിണർ പാഞ്ഞു പോയി....

വിറയലോടെ നിൽക്കുന്ന അവൾക്കു നേരെ നടന്നു വന്ന മാളവിക, തൻ്റെ ഇടതു കൈയിലെ വള ഊരി അവളുടെ കൈയിലിട്ടു.....

" ഇത് എൻ്റെ ഒരു ചെറിയ സമ്മാനമാണ് ലിസാ... നിരാകരിക്കരുത് "

പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു അവളുടെ കവിളിൽ രണ്ടു തട്ടു തട്ടി പോകുന്ന മാളവികയെ നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ ലിസയുടെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു തുടങ്ങി....

കൈയിൽ കിടക്കുന്ന വളപൊള്ളുന്നതു പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ അവൾ ഹരിയെ കണ്ണീരോടെ നോക്കി....

ഒന്നും പറയാൻ കഴിയാതെ, ശ്വാസമറ്റവനെ പോലെ നിന്ന ഹരി യാന്ത്രികമായി മുന്നോട്ടു നടന്നതും, ഒരു പാവകുട്ടി പോലെ ലിസ അവനെ അനുഗമിച്ചു.

"വീട്ടിൽ പോയി അമ്മയെ ഒന്നു കണ്ടിട്ടു പോകാം"

ലഗേജുകൾ കാറിലേക്ക് എടുത്ത് വെച്ച് ഹരി പതിയെ ലിസയോടു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവനെ നോക്കാതെ അവൾ തലയാട്ടി.

കാർ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുമ്പോഴും ഹരി

ലിസയെ പാളിനോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു...

പക്ഷേ അതൊന്നും കാണാതെ, വിദൂരതയിലേക്ക് നോട്ടമയച്ച്, മറ്റേതോ ലോകത്തായിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സ്.

കാറ്റിൽ പാറി പറക്കുന്ന മുടിയിഴകളെ ലിസ

കൈകൊണ്ട് മാടിയൊതുക്കുന്ന നേരം അവളുടെ കണ്ണുനിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു......

വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റിൽ മിഴിനീർ ചിതറി പോകാനെന്നവണ്ണം അവൾ പുറത്തേക്ക് മുഖം തിരിച്ചുപിടിച്ചു.

ഹൈവേയിലൂടെ കുറച്ചു നേരം ഓടി, ഇടതു വശത്തെ പോക്കറ്റ് റോഡിലിറങ്ങി, നെൽപാടങ്ങൾക്കും, കവുങ്ങിൻ തോപ്പിനും നടുവിലൂടെയുള്ള ചരൽ റോഡിലേക്ക് കയറി ഒരു പഴയ ഗേറ്റിനു മുന്നിലായ് കാർ നിന്നു.....

ഹരി കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി ഗേറ്റ് തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ചിന്തകളിൽ നിന്നുണർന്ന ലിസ ഗേറ്റിനപ്പുറത്ത് കുറച്ചു ദൂരെയായി നിൽക്കുന്ന വീടിനെ നോക്കി.

ഓട് പാകിയ പഴയ രണ്ട് നില വീട് കണ്ടപ്പോൾ അവൾ, ഡ്രൈവിങ്ങ് സീറ്റിലേക്ക് കയറിയ ഹരിയെ ഒന്നു നോക്കി.

"ഇതാണ് എൻ്റെ വീട്... ഞാൻ ജനിച്ചതും, വളർന്നതും ഈ വീട്ടിലാണ്... ഓടികളിച്ചത് ഈ പറമ്പിലുമാണ്... "

നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ ലിസയെ നോക്കാതെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പതിയെ തലയാട്ടി....

പഴകിയ പ്രതാപത്തിൻ്റെ പ്രൗഢി വിളിച്ചോതുന്ന ആ വീടിനെയും, വീടിനു ചുറ്റുമുള്ള കറുത്തു മിനുസമായ

വരാന്തകളും കണ്ടപ്പോൾ ഏതോ സ്വപ്നത്തിലെന്ന പോലെ അവളുടെ കൈ അടിവയറിലമർന്നു'...

വരാന്തയിലൂടെ ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞ് മുട്ടിലിഴയുന്നത് പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ അവൾ പതിയെ പുഞ്ചിരിച്ചു.....

ചുറ്റും പാറി പറക്കുന്ന തുമ്പികൾക്കു പിന്നാലെ ഒറ്റയടിവെച്ച് നടക്കുന്ന കുഞ്ഞ് മനസ്സിൽ നിന്ന്

ഒറ്റയടിക്ക് അപ്രത്യക്ഷമായതറിഞ്ഞതും, ഒരു തേങ്ങൽ അവളുടെ നെഞ്ചിനുള്ളിൽ ഞെരിഞ്ഞമർന്നു....

"ഇറങ്ങ് ലിസാ "

ഹരിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും, ഞെട്ടിയുണർന്ന

ലിസ കണ്ണും തുടച്ച്  നോക്കിയത് വീടിൻ്റെ മുൻ ഭാഗത്തേക്കായിരുന്നു....

വീടിനു മുന്നിൽ തുളസി തറയ്ക്കരികെ നിർത്തിയിട്ട കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുമ്പോൾ അവൾ വല്ലാതെ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....

കാലുകൾ പൂഴിയിൽ പതഞ്ഞു പോയത് പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ അവൾ നിസഹായയായി ഹരിയെ നോക്കി ...

"വരൂ... എന്തിനാ ഇവിടെ നിന്നു കളഞ്ഞത് "

തൊട്ടടുത്തെത്തി ഹരി ചോദിച്ചപ്പോഴും പേടിയോടെ അവൾ ഹരി പണ്ട് പറഞ്ഞ കാര്യം ഓർക്കുകയായിരുന്നു.

"തൊട്ടടുത്ത ബന്ധത്തിലല്ലാത്ത ഒരു സ്ത്രീയെയും അമ്മ ഇല്ലത്തിനകത്തേക്ക് കടത്തില്ല "

ആ ഓർമ്മയിൽ, പേടിയോടെ കാൽ

ചലിപ്പിക്കാനാവാത്ത വിധം ലിസ നിൽക്കുമ്പോൾ, അതറിഞ്ഞതു പോലെ ഹരിയുടെ ചുണ്ട് പതിയെ അവളുടെ കാതിനോരം ചേർന്നു.

"നീ പുറത്തുള്ള സ്ത്രീയല്ല... താലികെട്ടിയില്ലെങ്കിലും എൻ്റെ ഭാര്യയാണ്.... എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ഉള്ളിൽ ചുമക്കുന്നവളാണ്... "

ഹരിയുടെ വാക്കുകൾ ചെവിയോരം തഴുകിയപ്പോൾ അവളൊന്നു കുളിർന്നു വിറച്ചു.....

മിഴികളിൽ നിന്ന് സംതൃപ്തിയുടെ നീർ, കൺപീലികൾക്കിടയിലൂടെ കുതിച്ചു ചാടാനൊരുങ്ങതറിഞ്ഞതും, അവൾ കണ്ണു തുടച്ചു കൊണ്ട് ഹരിയെ നോക്കിയൊന്നു വിളറി ചിരിച്ചു..

കാറ്റിലിളകുന്ന 

ആമ്പൽപൂ പോലെ അവളുടെ മിഴികൾ പലവട്ടം ചിമ്മിയടയുന്നത് കണ്ട ഹരി പുഞ്ചിരിയോടെ ലിസയ്ക്ക് നേരെ കൈനീട്ടിയപ്പോൾ നിഷേധ ഭാവത്തിൽ തലയാട്ടി കൊണ്ട് അവൾ അകന്നു മാറി.....

ഇനിയൊരിക്കലും അടുക്കാനാവാത്ത വിധം അവൾ അകന്നു പോകുകയാണെന്നറിഞ്ഞതും, ഹൃദയം പല കഷ്ണങ്ങളായി ചിതറുന്നതു പോലെ അവനു തോന്നി.

മരിച്ച മനസ്സോടെ അവൻ്റെ കൈവിരൽ കോളിങ് ബെല്ലിലമർന്നതും അകത്ത് മണി മുഴങ്ങി....

" വെള്ളം തെളിക്കാതെ തുളസിയില നുള്ളരുതെന്ന് കുട്ടിക്കറിയില്ലേ.... അതും തിരി വെക്കുന്ന തുളസി തറയിൽ നിന്ന് ..."

അലറുന്ന പോലെയുള്ള ശബ്ദം കേട്ടതും, തുളസി ചെടിയിൽ തലോടികൊണ്ടിരുന്ന ലിസ

ഭീതിയോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി....

വാതിലും തുറന്നുള്ള ഹരിയുടെ അമ്മയുടെ നിൽപ്പും, നോട്ടവും കണ്ടപ്പോൾ തളർന്നു പോകുന്നതു പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ അവൾ തുളസിതറയിൽ കൈ ഊന്നി നിന്നു....

ഭസ്മ കുറിയണിഞ്ഞ, പ്രൗഢി തുളുമ്പുന്ന ഐശ്വര്യവതിയായ ഈ അമ്മയ്ക്ക് എങ്ങിനെയാണ് ഇങ്ങിനെ പൗരുഷമായി സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്ന തെന്നോർത്ത് അവൾ, ആയമ്മയെ തന്നെ നോക്കി നിന്ന അതേ നിമിഷത്തിലാണ്, തെക്കുഭാഗത്ത് നിൽക്കുന്ന മാവിൻ്റെ വലിയൊരു ചില്ല അടർന്നുവീണത്....

അതും കൂടി കണ്ടതോടെ ക്രോധം നിറഞ്ഞ ആയമ്മയുടെ മിഴികളിൽ അഗ്നി പടരുന്നതറിഞ്ഞ ലിസ ദയനീയതയോടെ ഹരിയെ നോക്കി.....

ലിസ തളരുന്നത് കണ്ട ഹരി, അമ്മയെ രൂക്ഷമായൊന്നു നോക്കി,

അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു തോളിലൂടെ കൈയിട്ടു... 

അവനെ അകറ്റാതെ, അവനിൽ നിന്നും കുതറാതെ, പടർന്നു കയറാൻ ഒരു ആശ്രയം കിട്ടിയ  മുല്ലവള്ളി പോലെ അവൻ്റെ ശരീരത്തിൽ ചുറ്റി പിണഞ്ഞു തളർന്നു കിടന്നു അവളപ്പോൾ.!

മാളവികയെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ പോകുന്ന തൻ്റെ മകൻ മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ 

താങ്ങിപിടിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ട നീലാംബിക അന്തർജനത്തിൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ ദേഷ്യത്താൽ വിറയ്ക്കുന്നത് കണ്ട ഹരി, വാശിയെന്ന പോൽ

ലിസയെ കൂടുതൽ സ്നേഹത്തോടെ തന്നോടു ചേർത്തു പിടിച്ചു!!!

#ലിസ - ഭാഗം 9

കത്തികയറുന്ന കണ്ണുകളോടെ നിൽക്കുന്ന അമ്മയുടെ നേർക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരിയുതിർത്തു ഹരി.....

"ഗർഭിണിയായ ഒരു പെണ്ണിനു നേരെ ഇത്രയും വലിയ ആക്രോശം വേണോ അമ്മേ.....?"

ഹരിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും നീലാംബികയുടെ മുഖത്തെ കാരിരുൾ നീങ്ങി പതിയെ വെളിച്ചമുണർന്നു.

"മോൾ

ലിസയാണോ ?"

തെല്ലു ജാള്യതയേടെ ലിസക്കരികിൽ ചെന്നു നീലാംബിക  ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ പതിയെ തലയാട്ടി.

" അമ്മ പെട്ടെന്നു തെറ്റിദ്ധരിച്ചു പോയി... മോൾ ക്ഷമിക്കൂട്ടോ "

ലിസയുടെ തലയിൽ പതിയെ തടവി നീലാംബിക പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ ശരീരത്തിലൂടെ ഒരു കുളിർമിന്നൽ പാഞ്ഞു.

അവൾ പാതി തുറന്ന മിഴികളോടെ അവരെ സ്നേഹപൂർവ്വം നോക്കി.

"ഹരിയും, മാളവികയും തമ്മിലുളള ബന്ധം മോൾക്ക് അറിയാമല്ലോ? എൻ്റെ ചേട്ടന്, അതായത് മാളൂൻ്റ അച്ഛന് അത്ര ഇഷ്ടായിട്ടില്ല ഈ ബന്ധം.... എന്തെങ്കിലും കാരണം കിട്ടാൻ കാത്തിരിക്കാണ് ഈ ബന്ധം ഒഴിയാൻ "

നീലാംബികയുടെ സംസാരം കേട്ടതും അവൾ ചോദ്യഭാവത്തോടെ അവരെ നോക്കി.

"പണ്ട് സ്വത്തും, പണത്തിലും, ആഢ്യത്വത്തിലും ഞങ്ങൾ ഓരേപോലായിരുന്നു.... അന്നൊന്നും ഇവരുടെ ബന്ധത്തിന് എൻ്റെ

ചേട്ടന് എതിർപ്പില്ലായിരുന്നു...... "

പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കെ വിഷമം കൊണ്ട് നനഞ്ഞു കുതിരുന്ന കണ്ണുകളെ കോട്ടൻ സാരിയുടെ തലപ്പ് കൊണ്ട് തുടച്ച് അവർ പതിയെ ലിസയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

" സ്വന്തം ചേട്ടനാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യമില്ല..

ഇപ്പോൾ സുകൃതക്ഷയത്തിലാണ്ടിരിക്കുന്ന ഞങ്ങളെ കണ്ടാൽ ചതുർത്ഥിയാ.... കാരണം ഇപ്പോൾ അവർ വലിയ പണക്കാരായി... ഹോസ്പിറ്റലായി... മാളൂ ഡോക്ടറായി ... അപ്പോൾ

ഇവർ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അവർക്കൊരു കുറച്ചിലായി..... "

ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവർ ലിസയുടെ കൈ പിടിച്ചു....

"ആരൊക്കെ എതിർത്താലും ൻ്റെ ഹരിയെ കൊണ്ട് തന്നെ

ഞാൻ മാളൂനെ കല്യാണം കഴിപ്പിക്കും.... അതെൻ്റെ ഒരു വാശിയാ.... "

വാശിയോടെ പറഞ്ഞു തീർന്ന നീലാംബികയുടെ കൈയിൽ പതിയെ പിടിച്ച് അവരുടെ കണ്ണിലേക്കൊന്നു നോക്കി അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു.

"ഞാൻ ആരാണെന്നറിയോ അമ്മയ്ക്ക്?

നനഞ്ഞ ശബ്ദത്തോടെ ലിസ ചോദിച്ചപ്പോൾ നീലാംബിക അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

" അറിയാം.... മോളുടെ കഥയും അറിയാം... മാളു

വിളിച്ച് എല്ലാ കാര്യവും എന്നോടു പറഞ്ഞിരുന്നു"

പറഞ്ഞു തീർന്ന് വിഷമത്തോടെ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ച് അവർ.

" മാളുവിൻ്റെയും, ഹരിയുടെയും കല്യാണ കാര്യം എപ്പോഴും മനസ്സിലുള്ളതുകൊണ്ട് ആ സമയത്ത് എനിക്ക് മോളെ ഓർമ വന്നില്ല.... പകരം ഹരിയുടെ ഒപ്പം  മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ കണ്ടപ്പോൾ കലികയറുകയായിരുന്നു."

നീലാംബിക ഒന്നു നിർത്തി ഹരിയെയും, ലിസയെയും നോക്കി ചമ്മലോടെ ചിരിച്ചു.

"അമ്മ ചീത്ത പറഞ്ഞതിന് ഒന്നുകൂടി ക്ഷമ ചോദിക്കാണ്.... പിന്നെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ മോൾക്ക് ഒരു ജോലി ശരിയാക്കുന്നുണ്ടെന്നറിഞ്ഞു?"

നീലാംബികയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും, അവൾ പതിയെ തലയിളക്കി.

"അതെന്തായാലും നന്നായി... ഈ കഷ്ടപാടിൽ ആ ജോലി മോൾക്ക് വലിയൊരു ആശ്വാസമാണ്... "

അവർ ഒരു നിമിഷം നിർത്തി അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി....

സഹതാപത്തിൻ്റെ ഒരു സമുദ്രം ആയമ്മയുടെ കണ്ണിൽ തിരയടിക്കുന്നത് കണ്ട അവൾ പതിയെ ആശ്വസിച്ചു തുടങ്ങി....

"നമ്മൾ പെണ്ണുങ്ങൾ എപ്പോഴും മറക്കുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട് മോളെ... ചിരിച്ചു കാണിക്കുന്നവൻ്റെ മുകളിലേക്ക് വലിഞ്ഞുകയറരുതെന്ന തത്വം..... വയറ്റിൽ ഒരു കുഞ്ഞിനെയും തന്ന് ആ നാറി അവൻ്റെ പാട് നോക്കി പോയപ്പോൾ മനസ്സിലായില്ലേ ആ തത്വം എത്ര ശരിയാണെന്ന് ?"

ലിസയുടെ

വയറിലേക്കും നോക്കി നീലാംബിക ചോദിച്ചപ്പോൾ അപമാനത്തിൻ്റെ ചെളികുണ്ടിലേക്ക് വീണതുപോലെ അവൾക്കു തോന്നി...

അമ്മയുടെ ചോദ്യം കേട്ട്

വിറങ്ങലിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഹരിയെ കണ്ടപ്പോൾ എന്തിനാണെന്നറിയാതെ അവളുടെ വിഷമം കൂടുകയാണ് ചെയ്തത്...

എൻ്റെ വയറ്റിൽ കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിൻ്റെ അച്ചൻ നിങ്ങളുടെ മകനാണെന്നും, അവൻ എൻ്റെ തൊട്ടരികെ ഇപ്പോഴും ഉണ്ടെന്നും മനസ്സിൽ പറഞ്ഞ് അവൾ അവരെ നോക്കിയൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.....

"എന്താ മോൾ ചിരിക്കുന്നത്?"

നീലാംബിക സംശയത്തോടെ

ചോദിച്ചതും അവൾ സ്നേഹത്തോടെ അവരെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.

"അമ്മയെ എന്തു ഐശ്വരമാ കാണാൻ.... ഞാൻ പ്രസവിച്ചാൽ ൻ്റെ  കുഞ്ഞിന് അമ്മയുടെ അനുഗ്രഹമുണ്ടാകണം"

ലിസ പതറി പറഞ്ഞതും അവർ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

"ഈ അമ്മയുടെ എല്ലാ അനുഗ്രഹവും ഉണ്ടാകും മോൾടെ കുഞ്ഞിന് "

സ്നേഹത്തോടെ അവളോടത് പറഞ്ഞ് അവർ അഭിമാനത്തോടെ ഹരിയെ നോക്കി.

" കേട്ടോടാ ൻ്റെ ലിസകുട്ടി പറഞ്ഞത്... പത്ത് മാസം ചുമന്ന് പെറ്റ നീ എപ്പോഴെങ്കിലും ന്നോട് ഇതേപോലെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ? ഏതു നേരവും വഴക്ക് കൂടാനല്ലാതെ "

നീലാംബിക ഒന്നു നിർത്തി ലിസയുടെ മൂർദ്ധാവിൽ ചുണ്ടമർത്തിയതും,

ശിരസ്സിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങിയ ഒരു കുളിരരുവിയുടെ തണുപ്പ് ശരീരത്തിലെ ഓരോ കോശത്തിലേക്കും പടരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു.

"മോൾ വന്ന കാലിൽ നിൽക്കാതെ അകത്തേക്ക് വാ..."

ലിസയെ ചേർത്തുപിടിച്ചു നീലാംബിക വിളിച്ചപ്പോൾ, ഒരു അടി അനങ്ങാതെ അവൾ ഒരു പതർച്ചയോടെ നിന്നു....

"മോൾ വിഷമിക്കണ്ട.... അയിത്തോം മറ്റും ഇവിടെ ഇല്ല. അതു മാത്രമല്ല എനിക്ക് ഇപ്പോൾ എൻ്റെ സ്വന്തം മോളെ പോലെയാണ് തോന്നുന്നത് "

നീലാംബിക ഒന്നു നിർത്തി ഹരിയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

" അല്ലെങ്കിലും ൻ്റ മോൻ അനിയത്തി കുട്ടിയെ പോലെ കാണുന്ന നിന്നെയെനിക്ക് മകളല്ലാതെ കാണാൻ കഴിയോ?'

നീലാംബികയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും ലിസയുടെ ഉടലൊന്നു വിറച്ചു.....

ഇടിവെട്ട് ഏറ്റവനെ പോലെ കരിഞ്ഞുണങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഹരിയെ, കുറ്റബോധം കൊണ്ട് അടഞ്ഞു പോകുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവളൊന്നു നോക്കി.

യാന്ത്രികമായി ആയമ്മയുടെ കൈയും പിടിച്ച് ഇല്ലത്തിൻ്റെ പടി ചവിട്ടിയതും, അടിവയറിനുള്ളിൽ ഒരു കാൽതളയുടെ ശബ്ദമുയർന്നതു പോലെ തോന്നി.

പഴകിയ പ്രൗഢിയിൽ ഇപ്പോഴും ജ്വലിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഇല്ലത്തിനു അകത്തെ നേർത്ത ഇരുട്ടും, കാലിലൂടെ അരിച്ചു കയറുന്ന തണുപ്പും അവളുടെ ചുണ്ടിൽ എന്തിനാണെന്നറിയാതെ ഒരു പുഞ്ചിരിയായി വിടർന്നു.....

ഇല്ലത്തിനെയും, ഇല്ലത്തിൻ്റെ നാൾവഴികളെയും കുറിച്ച് നീലാംബിക ആവേശത്തോടെ പറയുമ്പോഴും അവർ വാത്സല്യത്തോടെ 

അവളെ തഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു....

സംസാരമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് അവളെയും കൂട്ടി ഓരോ മുറികളും കാണിച്ചു കൊടുക്കുമ്പോൾ, അവളറിയാതെ അവളുടെ മനസ്സ് വർഷങ്ങൾക്കു പിറകിലേക്ക് ഓടുകയായിരുന്നു.... 

ഹരിയൊരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ ആ തറയിൽ നീന്തുന്നത് ഓർത്തപ്പോൾ അറിയാതെ ഒരു കുസൃതി ചിരി അവളുടെ ചുണ്ടിൽ വിരുന്നു വന്നു....

അച്ഛൻ്റെയും, അമ്മയുടെയും കൈവിരലിൽ പിടിച്ച് പിച്ചവെച്ച് നടക്കുന്ന ഹരിയെ ഓർത്തതും, ഒരു നിമിഷം സങ്കടത്തോടെ അവൾ അടിവയറിലൊന്നു കൈ വെച്ച് കരയാനാവാതെ നിന്നു....

 മകൻ ഓടി കളിക്കേണ്ട വീട്ടിൽ അവൻ്റെ അമ്മ, മുന്നിലേക്ക് ഒരടി ചലിക്കാനാവാതെ നിൽക്കുന്നതും ഓർത്ത് അവൾ  ചിരിച്ചു.....

വിധിയെന്ന രണ്ടക്ഷരത്തിനെ മായ്ചു കളയാൻ കഴിവില്ലാതെ ആ ചിരിയപ്പോൾ വിഷാദത്തിലേക്ക് കൂടുമാറിയിരുന്നു.....

"ഇതാണ് ഹരിയുടെ മുറി "

മരപലകകളെ ചവിട്ടി മുകളിലേയ്ക്ക് എത്തിയതും, നെഞ്ച് നീറുന്ന ചിന്തകളെ മുറിച്ച് നീലാംബിക, പഴയ വാതിൽ തുറന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ  ലിസ പതിയെ പിടയുന്ന കണ്ണുകളോടെ

ആ റൂമിലേക്ക് ഒന്നു നോക്കി.

വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ വന്ന ഗന്ധത്തിന് ഹരിയുടെ വിയർപ്പിൻ്റെ ഗന്ധമാണെന്നറിഞ്ഞതും അവൾ വേഗതയോടെ ആ റൂമിലേക്ക് നടന്നു....

ഹരി ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന മേശ, കസേര, ഷെൽഫ് എന്നിവയിലൊക്കെ കണ്ണീരോടെയൊന്നു നോക്കിയതിനു ശേഷം അവളുടെ നോട്ടം, അവൻ്റെ ബെഡ്ഡിലേക്ക് നീണ്ടു....

നീലാംബിക കാണാതെ അവൾ ആ കട്ടിലിലൊന്നു കൈ കൊണ്ട് തഴുകി....

ചാരെ ചേർന്നു കിടക്കേണ്ടവളുടെ, കാണാതെ തഴുകേണ്ട ഗതികേടിനെ പറ്റി ഓർമിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സ് ഉമിതീയിലെന്നപോൽ നീറി ....

മരപാളികൾ കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ജാലകത്തിനു നേരെ ചെന്നു നിന്നു താഴോട്ടൊന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സ് ഒരു നിമിഷം ആനന്ദതുന്ദില മായി.

നിറയെ പൂത്തു നിൽക്കുന്ന ചെമ്പക ചുവട്ടിൽ നിന്ന് സിഗററ്റ് പുകയ്ക്കുന്ന ഹരിയെ പ്രണയത്തോടെ ഒന്നു നീട്ടി വിളിക്കാൻ അവളുടെ മനസ്സ് കൊതിച്ചു....

പൊടുന്നനെ തന്നെ ആ ആഗ്രഹത്തിനെ അവൾ മുളയിലേ നുള്ളി.

അകലുന്ന മനസ്സുകളെ ഇനിയൊരിക്കലും അടുപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കരുത് എന്ന് മനസ്സിൽ കരുതി അവൾ ആ മരയഴികളിൽ മുഖം ചേർത്ത് ഹരിയെ തന്നെ നിശബ്ദമായി നോക്കി നിന്നു....

ലിസയുടെ

പ്രണയത്തിൻ്റെ അവസാനത്തെ കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ ആ മരയഴികളെ നനക്കുമ്പോൾ, ചിന്തകളിൽ നിന്നും മോചനമില്ലാത്ത മനസ്സിനെ സ്വതന്ത്രമാക്കാനെന്ന വണ്ണം, പുകയൂതി വിടുകയായിരുന്നു ഹരി! 

അച്ചൻ്റെ വീട് എങ്ങിനെയായിരുന്നുവെന്ന് ജനിക്കുന്ന കുഞ്ഞ് ചോദിക്കുമ്പോൾ, പറഞ്ഞു കൊടുക്കാനെന്നവണ്ണം അവൾ ആ ഇല്ലത്തിൻ്റെ മുക്കും മൂലയും ഹൃദിസ്ഥമാക്കി പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ, ഒരു അമ്മയെ പോലെ കൂടെ ചേർന്ന് നീലാംബികയും ഉണ്ടായിരുന്നു.

സൽക്കാരങ്ങളൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഹരിയുടെ പിന്നാലെ കാറിലേക്കു കയറുമ്പോൾ നീലാംബിക അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു.

"ഹരിയുടെയും

മാളുവിൻ്റെയും, കല്യാണത്തിന് മോൾ എന്തായാലും വരണം "

നീലാംബികയുടെ സംസാരം കേട്ടതും അവൾ ആ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു.

"ഹരിയേട്ടനെ മാളുവിൻ്റെ കൈകളിൽ ഏൽപ്പിക്കുന്നത് എനിക്ക് കാണണം.... ഞാൻ എന്തായാലും വരും അമ്മേ ...."

അതും പറഞ്ഞ് അവൾ ഒരു ചെറുചിരിയോടെ ഡ്രൈവിങ്ങ് സീറ്റിലിരിക്കുന്ന ഹരിയെ നോക്കി.

" അമ്മ പറഞ്ഞതു കേട്ടല്ലോ? നല്ല കുട്ടിയായ് പെട്ടെന്ന് മാളുവിനെ കല്യാണം കഴിക്ക്... ങ്ഹാ... പിന്നെ  കല്യാണത്തിന് പങ്കെടുക്കുന്നതിനു വേണ്ടി

 എന്നെ കൊണ്ടുവരാൻ ഹൈറേഞ്ചിലേക്ക് വരണം ഹരിയേട്ടൻ"

ലിസയുടെ ഭാവഭേദമില്ലാത്ത സംസാരം കേട്ട് അവൻ അവളെ രൂക്ഷതയോടെ നോക്കി....

"എന്തിനാ എന്നെ ദേഷ്യത്തിൽ നോക്കുന്നേ... ഇതുവരെ ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വിവാഹരീതി കണ്ടിട്ടില്ല... അതു കാണാനുള്ള കൊതി കൊണ്ട് കൂടിയാ പറയുന്നത് "

"മോൾ കാറിലേക്ക് കേറിക്കോ..' മോളെ കൊണ്ടുവരാൻ ഞാൻ ഇവനെ എന്തായാലും പറഞ്ഞയക്കാം... "

നീലാംബികയുടെ സംസാരം കേട്ടതും, ലിസ അവരെ ചേർത്തു പിടിച്ചു ആ കവിളിൽ ചുണ്ടമർത്തിയതിന് ശേഷം കാറിലേക്ക് കയറി.

"അമ്മാവൻ ഒരു തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടല്ലോ? എന്നിട്ട് എന്തിനാ അമ്മ-

ഹരിയേട്ടനെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചത് ...? "

കോ-ഡ്രൈവർ സീറ്റിലേക്ക് കയറിയിരുന്നു ലിസ അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ നീലാംബികയുടെ മുഖം വിളറി.....

"ഹരിയേട്ടനിൽ വാശി കടത്തി മാളുവിനെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നല്ലോ അമ്മ ആ നുണ പറഞ്ഞത് ..."

അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരമില്ലാതെ നിന്ന നീലാംബിക വിളർച്ച നിറഞ്ഞ മുഖത്തോടെ ഹരിയെ നോക്കിയതും, അവൻ തലയൊന്നു കുടഞ്ഞ് 

വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു.

" പക വളർത്തിയിട്ടല്ല സ്നേഹിപ്പിക്കേണ്ടത് അമ്മാ.... പിന്നെ അവർ പണ്ടേതൊട്ട് പ്രണയിച്ചവരാണ്... അവർ ഒന്നാകാൻ വേണ്ടി ഈ കള്ളത്തിൻ്റെ ആവശ്യമില്ലായിരുന്നു "

ഒന്നും പറയാൻ കഴിയാതെ നിൽക്കുന്ന നീലാംബികയുടെ കൈ അവൾ പതിയെ തൊട്ടു.

"ഇതൊക്കെ ചോദിച്ചതിന് എന്നോട് ദേഷ്യം തോന്നരുത് അമ്മയ്ക്ക് ... കാരണം ഇങ്ങിനെയൊക്കെയായിരുന്നു സംഭവങ്ങൾ എന്നറിഞ്ഞു അവർ പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചോട്ടെ എന്നു കരുതിയാണ് ഞാൻ.... എന്നാ ശരി അമ്മേ"

പറഞ്ഞു തീർന്നതും അവൾ ഹരിയെ നോക്കിയതും, അവൻ കാർ പതിയെ മുന്നോട്ടു എടുത്തു.....

കാർ പടി കടക്കുമ്പോൾ ഒരു വട്ടം കൂടി അവൾ ആ ഇല്ലത്തേക്ക് ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി, ഇല്ലത്തിൻ്റെ ചിത്രം ഒന്നുകൂടി മനസ്സിൽ പകർത്തി.

ഹൈവേയിലൂടെ കയറിയ ആ കാർ തൊടുപുഴയിലേക്ക് പായുമ്പോൾ അവൾ സീറ്റിൽ ചാരി കണ്ണടച്ച് കിടന്നു......

നാലഞ്ചു മണിക്കൂർ ഉള്ള ആ കാർ ഓട്ടത്തിനിടയിൽ അവർ പരസ്പരം അധികം സംസാരിച്ചിരുന്നില്ല....

ഹോട്ടലിൽ കയറി ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോഴും, വീടിനടുത്തുള്ള പച്ചകറി കടയിൽ കയറി പച്ചകറി വാങ്ങുമ്പോഴും മാത്രം അവർ കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചു.....

വിട പറയാനൊരുങ്ങുന്നതിൻ്റെ മുന്നോടിയാണ് അവളുടെ മൗനമെന്ന് അറിഞ്ഞ അവൻ നീറുന്ന മനസോടെ മൗനം പാലിച്ചു....

"ആ ഭാഗത്ത് നിർത്തൂ

വണ്ടി"

അവൾ പറഞ്ഞ ഭാഗത്ത്,

ഒരു കുന്നിൻ ചെരുവിനടുത്ത് വണ്ടി നിർത്തിയ ശേഷം ഹരി അവളെ നോക്കി....

" അതാണ് എൻ്റെ വീട് "

 കുന്നിൻ മുകളിലായി കണ്ട പഴയ ഇടത്തരം ഓടിട്ട വീടിനെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചപ്പോൾ അവൾ പതിയെ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

"ഈ ലഗേജ് എൻ്റെ തോളിൽ വെച്ചു തരോ?"

ലിസയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും,

മുകളിലേക്കുള്ള കല്ലു കെട്ടിയ പടിയിലേക്കും, അവളെയും മാറി മാറി നോക്കി ഹരി...

"വിഷമിക്കണ്ട... ഇതൊക്കെ എനിക്ക് പ്രാക്ടീസാ.... ഈ വീട് ഉണ്ടാക്കാൻ ഇവിടെ നിന്നും കല്ലും ചുമന്ന് അപ്പച്ചനും, അമ്മച്ചിയും ഈ പടികൾ കയറുമ്പോൾ സഹായിക്കാൻ കുട്ടികളായ ഞാനും, ലിസിയും ഉണ്ടായിരുന്നു കൂടെ "

അഭിമാനത്തോടെ പറയുന്ന ലിസയെ വിഷമത്തോടെ നോക്കി നിന്നു ഹരി.

"ഒന്നു വേഗം എടുത്ത് തോളിൽ വെക്ക് ഹരിയേട്ടാ... അപ്പച്ചനെയും, അമ്മച്ചിയെയും, ലിസി മോളെയും കാണാൻ കൊതിയായിട്ട് വയ്യ "

ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ ശാഠ്യം പിടിക്കുന്ന ലിസയെ നോക്കി നിന്ന അവൻ്റെ മനസ്സ് ശബ്ദമില്ലാതെ കരയുകയായിരുന്നപ്പോൾ.

ഒരു നിമിഷം എന്തോ ആലോചിച്ച്, ലഗേജെടുത്ത് സ്വയം തോളിലേക്ക് എടുത്ത് വെച്ച് അവൻ പടികൾ കയറും മുൻപെ ,ലിസ മുന്നിൽ നിന്നു.

"ഹരിയേട്ടൻ എന്താ ഈ ചെയ്യുന്നത്... ആൾക്കാർ കണ്ടാൽ കളിയാക്കും... ഒരു മാനേജർ ആണു പോലും "

ലിസ അവനെ കളിയാക്കി പറഞ്ഞതും, ഹരി അവളെ ഇടം കൈകൊണ്ട് തന്നോട് ചേർത്തു പിടിച്ചു.

"മാനേജർ എന്ന പോസ്റ്റിനെക്കാളും വലുതാണ് എൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ഉദരത്തിൽ ചുമക്കുന്ന നീ ... "

ഹരി പറഞ്ഞതും അവളുടെ നെഞ്ചകമൊന്നു നീറി...

പൊടുന്നനെ നിറഞ്ഞ മിഴികളോടെ അവനെയൊന്നു നോക്കി അവൾ....

തൻ്റെ മനസ്സ് കൈവിട്ടു പോകുന്നതു പോലെ തോന്നിയപ്പോൾ അവൾ പതിയെ അവനിൽ നിന്നും കുതറി തുടങ്ങി....

"വിടു ഹരിയേട്ടാ... അപ്പച്ചനോ, അമ്മച്ചിയോ ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ "

പറഞ്ഞു തീർന്നതും അവനിൽ നിന്ന് കുതറി മാറി ലിസ....

" അപ്പച്ചോ.... അമ്മച്ചീ... ലിസികുട്ടീ "

കൽപടികൾ കയറി മുകളിലെത്തി വീടിൻ്റെ മുന്നിലേക്ക് എത്തിയതും അവൾ, കുട്ടികളെ പോലെ സന്തോഷത്തോടെ നീട്ടി വിളിച്ചു....

രണ്ട് നിമിഷം കഴിഞ്ഞ്

ആ പഴയ വാതിൽ തുറന്നതും "ലിസ കുട്ടീ" എന്ന് പറഞ്ഞ്  മറിയാമ്മയും,ലിസിയും കൊടുങ്കാറ്റ് പോലെ വന്ന് ലിസയെ വാരി പുണർന്നു.

അവരുടെ സന്തോഷ പ്രകടനങ്ങളും കണ്ട് ലഗേജ് തോളിൽ വെച്ചു ഹരി ഈറനായ മിഴികളോടെ നിന്നു....

" ഇത് എൻ്റെ ഹരിയേട്ടൻ.... എൻ്റെ മാനേജർ "

നിമിഷങ്ങൾ നീണ്ട സന്തോഷ പ്രകടനം കഴിഞ്ഞ്, ലിസ ഹരിയെ ചൂണ്ടി കാണിയ്ക്കുമ്പോഴാണ് അവർ അവനെ ശരിക്കും ശ്രദ്ധിച്ചത്.....

ഒരു ജാള്യത നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ ഹരി ലഗേജ് വരാന്തയിലേക്കു വെക്കുമ്പോൾ ലിസി, ലിസയെ നോക്കി അർത്ഥം വെച്ച് തലയാട്ടുമ്പോൾ അവൾ കണ്ണുരുട്ടി ലിസിയെ പേടിപ്പിച്ചു....

വീട്ടിലേക്കു കയറിയ ഹരി നേരെ ചെന്ന് കട്ടിലിൽ തളർന്നു കിടക്കുന്ന ആൻ്റണിയുടെ അരികെ ഇരുന്ന്  ആ കൈ പിടിച്ചു.

" അപ്പച്ചാ... എൻ്റെ പേര് ഹരിയെന്നാ... ലിസ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥലത്തിന് തൊട്ടടുത്താണ് എൻ്റെ സ്ഥാപനം "

ഹരി പറഞ്ഞു നിന്നതും ആൻ്റണി ഹരിക്കു പുറകിലായ് നിൽക്കുന്ന ലിസയെ നോക്കി ...

സ്ഥാപനത്തിലെ ജോലി പോയതും, നാട്ടിലെത്താൻ സഹായിച്ചത് ഹരിയാണെന്നും മറ്റും അവൾ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.

"അതിനെന്താ ൻ്റ മോൾ വിഷമിക്കുന്നത്... മോൾ അരികത്തു വന്നപ്പോഴാ അപ്പച്ചന് ഒരു സമാധാനമായത് ... ഹരി സാറിനോട് വല്ലാത്ത നന്ദിയുണ്ട് കേട്ടോ... ഞങ്ങളുടെ മോളെ ഒരു കുറവും വരുത്താതെ ഇവിടെ എത്താൻ സഹായിച്ചതിന്"

ആൻറണിയുടെ സംസാരം കേട്ടതും വിങ്ങുന്ന മനസ്സോടെ ഹരി, ലിസയെ നോക്കി....

ആ നോട്ടം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ച്,

നീർ നിറയുന്ന മിഴികളോടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി നിന്നു ലിസ....

ലിസയും മറ്റുള്ളവരും ഭക്ഷണമുണ്ടാക്കാൻ അകത്തേക്ക് പോയപ്പോൾ ഹരി, അവൻ കൊണ്ടുവന്ന കവറിലെ ബോട്ടിൽ അയാൾക്കു നേരെ നീട്ടി.

" ഇത് അപ്പച്ചന് എൻ്റെ വക "

തനിക്കു നേരെ നീട്ടിവെച്ച ഫോറിൻ മദ്യത്തിനു നേരെ നോക്കി ആൻ്റണി പതിയെ ചിരിച്ചു.....

" ഇതൊന്നും നമ്മൾക്ക് ഏശൂലാ'.. എന്നാലും മോൻ സന്തോഷത്തോടെ

കൊണ്ടുവന്നതല്ലേ നമ്മൾക്കൊന്നു പിടിപ്പിക്കാം.... "

ആൻറണി പറഞ്ഞു തീർന്നതും, അടുക്കളയിലേക്ക് നോക്കി മറിയാമ്മയെ വിളിച്ച് രണ്ടു ഗ്ലാസ് വരുത്തി....

ഗ്ലാസുകൾ ഓരോന്നും നിറഞ്ഞൊഴിയുമ്പോൾ ആൻ്റണിയെന്ന പച്ച മനുഷ്യൻ്റ നന്മകൾ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു ഹരി....

" ചേച്ചീ ഇത്തിരി പോർക്ക് എടുത്തേ... അപ്പച്ചന് ടച്ചിങ്ങ്സ് വേണമെന്ന് ..."

ലിസി പറഞ്ഞതും, ലിസ തിളക്കുന്ന സാമ്പാർ ഒരു പാത്രത്തിലേക്ക് കോരിയൊഴിച്ചപ്പോൾ ലിസി സംശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി.

" ആ മനുഷ്യൻ ഇതൊക്കെ കഴിക്കുകയുള്ളൂ" എന്ന് അലക്ഷ്യ ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞപ്പോൾ ലിസി അവളെയൊന്നു നോക്കി അർത്ഥം വെച്ചു തലയാട്ടിയതും ലിസ അടിക്കാനായി കൈ ഓങ്ങി.

" ചേച്ചീ എപ്പോഴാ പെട്ടി പൊട്ടിക്കുന്നത്?"

ലിസി പതിയെ ചോദിച്ചതും

അവൾ അന്നമ്മ കേൾക്കാതെ ലിസിയുടെ ചെവിയോരം ചുണ്ട് ചേർത്തു.

" ഹരിയേട്ടൻ ഒന്നു പൊയ്ക്കോട്ടെ ലിസി.. എല്ലാം ആ മനുഷ്യൻ വാങ്ങി തന്നതാ "

ലിസ പതിയെ പറഞ്ഞതും ലിസി അവളെയും, അപ്പച്ചനൊപ്പം ഇരിക്കുന്ന ഹരിയെയും മാറി മാറി നോക്കി തലയാട്ടിയതും., ലിസ പതിയെ അവളുടെ കവിളിൽ നുള്ളി.

പൊടുന്നനെ ഹരിയുടെ മൊബൈൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ലിസ അടുക്കളയിൽ നിന്ന് അവനെ ശ്രദ്ധിച്ചു.

മൊബൈൽ ചെവിയോരം ചേർത്ത് സംസാരിക്കുന്ന അവൻ്റെ മുഖം വിവർണമാകുന്നത് കണ്ട് ലിസ ഓടിയെത്തി.

" എന്താ ഹരിയേട്ടാ പ്രശ്നം.... "

"അമ്മാവന് പെട്ടെന്ന് അസുഖം കൂടി... എന്നോട് എത്രയും പെട്ടെന്ന് ചെല്ലാൻ... മാളുൻ്റെ വിവാഹകാര്യം കൂടി സംസാരിക്കാനാ എന്നോട് പെട്ടെന്ന് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞത് "

അവൻ പറഞ്ഞു തീർന്നതും ലിസ പതിയെ തലയാട്ടി.

" ഇപ്പോൾ നേരം വൈകി ഹരി.... പിന്നെ നന്നായി കുടിച്ചിട്ടുമുണ്ട്... മോന് നാളെ നേരം വെളുത്തിട്ടു പോകാം...."

ആൻ്റണി പറഞ്ഞതും ലിസ അപ്പച്ചനെ അനുകൂലിച്ചു.

" അതു മതി ഹരിയേട്ടാ... ഹരിയേട്ടൻ പൊയ്കളഞ്ഞാൽ അവിടെയെത്തിയെന്നു അറിയുന്നതുവരെ ഉള്ളിൽ തീയാ ഞങ്ങൾക്ക് "

എല്ലാവരുടെയും വാക്കു കേട്ടതോടെ അവൻ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ സമ്മതിച്ചു കൊണ്ട് ലിസയെ നോക്കി തലയാട്ടിയതും അവളുടെ കണ്ണുനിറഞ്ഞു.

ഊണു കഴിച്ചെന്നു വരുത്തി ഹരിയ്ക്കായി കൊടുത്ത മുറിയിൽ അവൻ ഉറക്കത്തെ കാത്തുകിടക്കുമ്പോൾ അവൻ്റെ മനസ്സിൽ അമ്മാവൻ്റെ രൂപമായിരുന്നു...

ഒരുപാട് വിഷമിപ്പിച്ച അമ്മാവനെ ഇനിയൊരിക്കലും ഒരു വാക്ക് കൊണ്ടോ, പ്രവൃത്തി കൊണ്ടോ വേദനിപ്പിക്കില്ലെന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ നിറഞ്ഞ ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കി കിടക്കുന്ന നേരമാണ് ചാരിയിട്ടിരുന്ന

റൂമിൻ്റെ വാതിൽ ആരോ-പതിയെ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം അവൻ കേട്ടത്....

ആടിയുലയുന്ന വസ്ത്രത്തിൻ്റെ ശബ്ദം അടുത്തടുത്തു വരുന്നതും കേട്ട് അവൻ എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങിയതും, അവനെ ബെഡ്ഡിലേക്കു തന്നെ വലിച്ചിട്ട്,

അവൻ്റ നെഞ്ചിലേക്ക് ആ രൂപം വീണു.....

ശ്വാസവും, സുഗന്ധവും തിരിച്ചറിഞ്ഞ ഹരി പതിയെ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.....

" നാളെ ഞാനും വരുന്നുണ്ട് ഹരിയേട്ടൻ്റെ ഒപ്പം "

ലിസ പതിയെ പറഞ്ഞതും അവൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ പതിയെ അമർന്നു.

"എന്തിന് ലിസാ ?"

" മാളുവുമായുള്ള എൻഗേജ്മെൻ്റിന് ഞാനുണ്ടാകണം"

"അതാ ചോദിച്ചത് എന്തിനാണെന്ന്?"

ഹരിയുടെ ദേഷ്യമുയർന്ന ശബ്ദം കേട്ടതും അവൻ്റെ ചുണ്ടുകൾക്കു മുകളിലായി തൻ്റെ ചുണ്ടു ചേർത്തുവെച്ചു ലിസ....

"ആ വിവാഹത്തിന് ഹരിയേട്ടൻ സമ്മതം മൂളുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാൻ...!

" അതാ ഞാൻ ചോദിച്ചത് സമ്മതിച്ചാലും, സമ്മതിച്ചില്ലെങ്കിലും നിനക്ക് എന്താ കുഴപ്പം?"

ഹരിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും സങ്കടത്തോടെ ലിസ അവൻ്റെ കവിളിൽ കടിച്ചു.

"കുഴപ്പമെന്താണെന്നു ചോദിച്ചാൽ ആ കല്യാണത്തിന് സമ്മതം മൂളിയാൽ, വിവാഹസദ്യയും കഴിച്ചിട്ടേ ഞാനിവിടേയ്ക്കു മടങ്ങൂ... അതല്ല വിവാഹത്തിന് സമ്മതം മൂളിയില്ലെങ്കിൽ എൻ്റെ ശവം അവിടെ നിന്ന് ഇവിടേയ്ക്ക് എത്തിക്കേണ്ടി വരും "

ലിസയുടെ പതിഞ്ഞതാണെങ്കിലും ഉറച്ച സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ ഹരി അവളെ ശക്തിയോടെ മാറോടമർത്തി.

"ലിസാ "

"ഞാൻ പറഞ്ഞത് സത്യമാണ്... എൻ്റെ വയറ്റിലുള്ള കുഞ്ഞിനെ പിടിച്ചുള്ള സത്യം"

അതും പറഞ്ഞ്

ഹരിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് മുഖമമർത്തി കരയുന്ന ലിസയെ പതിയെ തഴുകി കൊണ്ട് എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ അവൻ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഇരുട്ടിലേക്ക് നോക്കി കണ്ണീർ വാർക്കുകകയായിരുന്നു

#ലിസ - അവസാന ഭാഗം

ഹരിയുടെ നെഞ്ചിൽ കയറി കിടന്ന്, അവൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് മുഖം ചേർത്ത് വെച്ച് അവൾ ശബ്ദമില്ലാതെ കരയുന്നത് അവനറിഞ്ഞു.

അവളുടെ ഹൃദയം മിടിക്കുന്നത് തൊട്ടറിഞ്ഞ ഹരി അവളെ പതിയെ പുണർന്നു.

" ഇത്രയ്ക്കും വിഷമമുണ്ടായിട്ടും, എന്നെ മാളൂനെ ഏൽപ്പിക്കാനാണല്ലോ നിനക്ക് തിരക്ക് ലിസാ?"

ഹരി പതിയെ ചോദിച്ചതും അവൾ അവൻ്റെ മുഖത്ത് മുഖമിട്ടുരസി.

"പിടിച്ചു വാങ്ങുക മാത്രമല്ല പ്രണയം ഹരിയേട്ടാ... നെഞ്ചുരുകി, ജീവൻ പോകുമെന്നറിഞ്ഞിട്ടും നിശബ്ദം കണ്ണീരോടെ വിട്ടു കൊടുക്കുന്നതും പ്രണയമാണ് "

തേങ്ങലുതിരുന്ന വാക്കുകൾക്കൊപ്പം അവളുടെ കണ്ണീർ ഹരിയുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒഴുകി പടരുന്നതറിഞ്ഞ അവൻ നിശബ്ദം അവളുടെ ശരീരത്തിൽ പതിയെ തലോടി.

" അല്ലെങ്കിലും മാളൂനെ ചതിച്ച് ഒരു ജീവിതം ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല ഹരിയേട്ടാ.... അതിനേക്കാൾ എത്രയോ ഭേദമാണ് ഞാൻ മരിക്കുന്നത്?"

"ലിസാ.....?"

അവളുടെ ചെവിയോരം ചുണ്ട് ചേർത്ത് സങ്കടത്തോടെ

വിളിക്കുമ്പോൾ

ഹരിയുടെ നെഞ്ച് വല്ലാതെ കലങ്ങിയിരുന്നു....

" സത്യം ഹരിയേട്ടാ... എത്ര നിഷ്കളങ്കയാണ് മാളൂ... ഒരു തുമ്പപൂവിൻ്റെ പരിശുദ്ധിയോടെ, ഹരിയേട്ടനെ മാത്രം ധ്യാനിച്ച് ഇവിടെ കാത്തിരിക്കുന്ന മാളുവിനെ മറന്ന് ആ രാത്രി എന്നിലേക്ക് പടർന്നു കയറുവാൻ എങ്ങിനെ കഴിഞ്ഞു ഹരിയേട്ടന്?"

ലിസയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും ഒരു ഈർച്ചവാൾ ഹൃദയത്തിലൂടെ കയറിയിറങ്ങിയതിൻ്റെ വേദന അവൻ്റെ മുഖത്ത് പ്രകടമായി.

" അവളിലില്ലാത്ത എന്തായിരുന്നു എന്നിൽ കൂടുതലുണ്ടായിരുന്നത് ഹരിയേട്ടാ? സ്നേഹിക്കാനുള്ള മനസ്സ്.....പണം, അന്തസ്, ജോലി.... എല്ലാം എന്നേക്കാൾ എത്രയോ കൂടുതലായിരുന്നു അവൾക്ക്?  എന്നെക്കാൾ സുന്ദരി കൂടിയായിരുന്നല്ലോ അവൾ?" "

വിതുമ്പി, വിതുമ്പി ചോദിക്കുന്ന അവളോട് എന്തു പറയണമെന്നറിയാത, ഹരിയുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു അപ്പോൾ.....

"ഹരിയേട്ടനെ മാത്രം ഞാൻ കുറ്റം പറയുന്നതല്ലട്ടോ... ഞാനും കൂടി ആ തെറ്റിന് കൂട്ടുനിന്നു.... മറ്റൊരു പെണ്ണിൻ്റെ സ്വപ്നത്തിനും, ജീവിതത്തിനും ചിതയൊരുക്കുവാൻ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു ഞാനെന്ന് ഹരിയേട്ടനിലേക്ക് പടരുമ്പോൾ ഞാൻ ഓർക്കണമായിരുന്നു.... "

കണ്ണീരോടെ പറയുന്നതോടൊപ്പം

ഇരുട്ടിൻ്റെ നിശബ്ദതയെ ഇടയ്ക്കിടെ ദേദിക്കുന്ന ലിസയുടെ തേങ്ങൽ ഹരിയെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു തുടങ്ങി....

" പക്ഷെ പറ്റി പോയി ഹരിയേട്ടാ... അത് പക്ഷെ ആദ്യമായി ഒരു പുരുഷൻ്റെ ചുംബനം കിട്ടിയപ്പോൾ തളർന്നു പോയതല്ല.... സിരകളിൽ നുരഞ്ഞ ബിയറിൻ്റെ ലഹരിയിലോ, നിറഞ്ഞു പെയ്ത മഴയുടെ 

കുളിരിലോ മനസ്സിടറിയതല്ല...മറിച്ച് "

പാതിയിലെത്തിയ വാക്കുകൾ മുറിച്ച് ലിസയുടെ ചുണ്ടുകൾ അവൻ്റെ നെറ്റിയിൽ പതിപ്പിച്ചു....

"എപ്പോഴോ ഞാനറിയാതെ ഹരിയേട്ടനെ ഉള്ളുതുറന്നു സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നതു കൊണ്ടാകാം, ആ ചുംബനത്തിൽ ഞാൻ അലിഞ്ഞു ചേർന്നത്... "

"ലിസാ...?"

"സത്യം ഹരിയേട്ടാ... അത്രയ്ക്കും ഇഷ്ടാ എനിക്ക് ഹരിയേട്ടനെ... ഇപ്പാൾ മാത്രമല്ല... എപ്പോഴും... എൻ്റെ ശരീരം മണ്ണിലലിയും വരെ... "

ഗദ്ഗദത്തോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ലിസ അവൻ്റെ ചുണ്ടിലേക്ക് തൻ്റെ നെറ്റി ചേർത്തു വെച്ചു....

"ഈ നെറ്റിയിലൊന്നു അമർത്തി ചുംബിക്കൂ ഹരിയേട്ടാ... മരിച്ചു കഴിയുമ്പോൾ ഈ ഒരൊറ്റ ചുംബനം മാത്രമേ എൻ്റെ ആത്മാവ് ആഗ്രഹിക്കുകയുള്ളൂ. അതിൽ കൂടുതലൊന്നും ഈ ലിസ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. "

ലിസയുടെ തൊണ്ടയിടറുന്നത് കണ്ട ഹരി, തികട്ടി വന്ന ഒരു കരച്ചിൽ ഉള്ളിലൊതുക്കി അവളുടെ നെറ്റിയിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു.

കണ്ണീരുകൾ പരസ്പരം അലിയുന്ന നേരം, പ്രകൃതി പോലും നിശബ്ദമായിരുന്നു....

 നിറഞ്ഞു പെയ്യുന്ന

നാലുകണ്ണുകൾക്ക് തടയിണയിടാൻ കഴിയാതെ നിസഹായരായ അവർ പരസ്പരം ആർത്തിയോടെ

ചുംബിച്ച് തളർന്ന നിമിഷം....

" പൊയ്ക്കോ ലിസാ... അപ്പച്ചനും, അമ്മച്ചിയും, ലിസികുട്ടിയുമൊന്നും ഉറങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവില്ല.... "

വേദന നിറഞ്ഞ ശബ്ദത്തോടെ ഹരി പറഞ്ഞപ്പോൾ ലിസ പതിയെ തൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ അവൻ്റെ കാതോരം ചേർത്തു.

" അവരെല്ലാവരും ഉറങ്ങി

ഹരിയേട്ടാ... മഞ്ഞുരുകി അസ്ഥിയിൽ കയറുന്ന ഈ തണുപ്പിൽ കരിമ്പടം പുതച്ച് അവർക്ക് സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങാമല്ലോ? ഹരിയേട്ടനും ഉറങ്ങി തുടങ്ങിയതല്ലേ?.... പക്ഷേ എനിക്ക് ഉറങ്ങാൻ പറ്റോ ഹരിയേട്ടാ.... നാളെയാണ് എൻ്റെ മരണമെന്ന് നേരത്തെ അറിഞ്ഞ എനിക്ക് ഏത് കമ്പിളി പുതപ്പിന് അടിയിൽ കിടന്നാലാണ് ഉറക്കം വരിക...:. ഉറങ്ങി പോയാലും അതൊരിക്കലും ഉണരാത്ത മരണത്തിലേക്ക് ആണെങ്കിലോ? "

കണ്ണീരോടെയുള്ള ആ ചോദ്യത്തിനൊപ്പം ലിസ പതിയെ ഇളകി കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

" ചുട്ടുപൊള്ളാണ് ഹരിയേട്ടാ.... അടി മുതൽ മുടി വരെ വല്ലാതെ പൊള്ളിയടരുവാ... ജീവിച്ചിരിക്കെ തന്നെ ചിതയിലെ പൊട്ടിയടരുന്ന തീക്കനലിൽ കിടക്കുന്നൊരു അവസ്ഥ.... "

കണ്ണീരിനോടൊപ്പം അവളുടെ വായിൽ നിന്ന് പതയും നുരയും തൻ്റെ മുഖത്തേക്ക് പടരുന്നതറിഞ്ഞ ഹരി, ലിസയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു വിങ്ങിപൊട്ടി.

" റൂമിലേക്ക് പൊയ്ക്കോ ലിസാ.... അവരെങ്ങാൻ ഉണർന്നാൽ?"

ഹരിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും അവൾ, ദേഷ്യത്തോടെ അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ കടിച്ചു.

" ആരു കണ്ടാലും എനിക്ക് പ്രശ്നമില്ല... കാരണം ഞാൻ കരയുന്നതും, കണ്ണീരൊഴുക്കുന്നതും എൻ്റെ വയറ്റിൽ വളരുന്ന കുഞ്ഞിൻ്റെ അച്ഛൻ്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്നാണ്... സമൂഹത്തിനു മുന്നിൽ വെച്ച് വിളിക്കാൻ അധികാരമില്ലെങ്കിലും,  എൻ്റെ ഭർത്താവിനോടൊപ്പമാണ് ഞാൻ കിടക്കുന്നത് "

ലിസ വാശിയോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവനെ ശ്വാസംമുട്ടിക്കും പോൽ അവൻ്റെ മുഖത്ത് ഭാര്യയെന്ന അധികാരത്തോടെ തെരുതെരെ ചുംബിച്ചു.

" കാത്തിരിക്കുന്ന കാമുകിക്കാണോ, സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ ഉദരത്തിൽ പേറുന്ന സ്ത്രീക്കാണോ പുരുഷൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ കൂടുതൽ സ്ഥാനം ഹരിയേട്ടാ...?"

കണ്ണീർ മഴയിലലിയുന്ന ഹരിയുടെ ചെവിയോരം ലിസയുടെ ആ ചോദ്യമുയർന്നതും അവനൊന്നു ഞെട്ടിവിറച്ചു:...

ഇതു വരെ ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ കഴിയാത്ത ചോദ്യമാണ് അവൾ ചോദിക്കുന്നതെന്ന്‌ അറിഞ്ഞ ഹരി ഒന്നും പറയാൻ കഴിയാതെ

പതിയെ അവളെ ചേർത്തണച്ചു.'..

" അധികാരം സ്ഥാപിക്കാനല്ല ഞാൻ ചോദിച്ചത് ഹരിയേട്ടാ... വെറുതെയൊന്ന് അറിയാൻ മാത്രം...."

അവൾ കണ്ണീരലിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ പതിയെ ശിരസിളക്കി.

"അറിയില്ല ലിസാ.... "

അവൻ്റെ ഉദാസീനമായ മറുപടി അവളെ തൃപ്തയാക്കിയില്ല...

" മനഃസാക്ഷിയെ തൊട്ടു പറ ഹരിയേട്ടാ.... ഒരു പൊടി അധികാരം ആർക്കാ കൂടുതൽ?"

ലിസയുടെ ചോദ്യത്തിൻ്റെ  ഉത്തരമെന്നോണം അവൻ അവളെ മുറുകെ ചേർത്തു പിടിക്കുമ്പോൾ, അതുവരെ വിതുമ്പിയിരുന്ന ചുണ്ടുകളിൽ അറിയാതെയൊരു ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു......

"ഇതൊക്കെ ചോദിച്ചത് അധികാരത്തോടെ കൂടെ ചേർക്കാനല്ല.... അഭിമാനത്തോടെ വിട്ടു കൊടുക്കാനാ.... "

അവളുടെ സംസാരം കേട്ടതും പിന്നെയൊന്നും  ചോദിക്കാൻ നിൽക്കാതെ ഹരി അവളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തമർത്തി.

എത്ര പറഞ്ഞാലും ഇളകാത്ത അത്രയ്ക്കും ഉറച്ച തീരുമാനമായിരുന്നു ലിസയുടേതെന്ന് അവനു മനസ്സിലായിരുന്നു....

ഈ കണ്ണീരും, കരച്ചിലും ഇനിയൊരിക്കലും അധികാരത്തോടെ ചേർത്തു പിടിക്കാൻ കഴിയില്ലായെന്ന സങ്കടം കൊണ്ടാണെന്നും....

ശരീരങ്ങളലിയാതെ, മനസ്സുകൾ മാത്രം അലിഞ്ഞ ആ തണുപ്പുള്ള രാത്രിയിൽ ഹരി പതിയെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് പതിച്ചപ്പോഴും, അവൻ്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്നിട്ടും 

ഉറക്കം വരാത്ത ലിസ അവൻ്റെ ചുണ്ടിലേക്ക് ചുണ്ടമർത്തി പതിയെ കണ്ണീരൊഴുക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.

പുലർകാലത്ത് എഴുന്നേറ്റ ഹരി, തൊട്ടടുത്ത് ലിസയില്ലാ എന്നറിഞ്ഞതും റൂമിനു പുറത്തേയ്ക്ക് നടന്നു.....

പുറത്ത് നിറഞ്ഞു പെയ്യുന്ന മഞ്ഞിൽ വാടിയ അഗ്നി പൂക്കൾ ചിതറുന്നത് കണ്ട് അവൻ  ആകാംക്ഷയോടെ നോക്കിയപ്പോൾ, അടുപ്പിൽ വെച്ച വലിയ പാത്രത്തിനു മുന്നിൽ, ഒരു ദുഃഖപുത്രി പോലെ നിൽക്കുന്ന ലിസയെ കണ്ടു....

ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ അവൻ പിന്നിലൂടെ ചെന്ന് അവളെ നെഞ്ചിലേക്ക് വലിച്ചിട്ടപ്പോൾ, അവൾ കുതറി മാറാതെ അവൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്കു ചേർന്നു നിന്നു.

"ഹരിയേട്ടന് കുളിക്കാനുള്ള വെള്ളം ചൂടാക്കാണ് "

ലിസ പറഞ്ഞു തീർന്നതും, അവളെ അഭിമുഖം നിർത്തി, അഗ്നിജാലകൾ ഇളകിയാടുന്ന അവളുടെ മിഴികളിൽ പതിയെ ചുംബിച്ചു.....

കാലമറിയാതെ, നേരമറിയാതെ അവരങ്ങിനെ ചേർന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ, അകത്തെ വാതിൽ തുറന്നടയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവർ പൊടുന്നനെ അകന്നുമാറി.....

പ്രഭാതകൃത്യങ്ങളും നടത്തി, കുളിച്ചൊരുങ്ങി ഡ്രസ് ഇട്ടതിനു ശേഷം അവൻ ആൻ്റണിയുടെ വാതിലിൽ മുട്ടി....

ശബ്ദം കേട്ട് മറിയാമ്മ വാതിൽ തുറന്ന് വന്നതും, കുളിച്ചൊരുങ്ങി നിൽക്കുന്ന ഹരിയെ കണ്ട് പകച്ചു. 

" ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ഇതെങ്ങോട്ട് മോനെ.... "

എന്നും പറഞ്ഞ് അടുക്കളയിലേക്ക് ഓടാനൊരുങ്ങിയ മറിയാമ്മയെ അവൻ തടഞ്ഞു.

" ഒന്നും വേണ്ട അമ്മച്ചീ... എനിക്ക് എത്രയും പെട്ടെന്ന് നാടെത്തണം... "

മറിയാമ്മയുടെ മറുപടിക്ക് കാത്തുനിൽക്കാതെ അവൻ റൂമിലേക്ക് ചെന്ന്

ആൻ്റണിയുടെ അനുവാദം ചോദിച്ചു പുറത്തിറങ്ങി.

ലിസിയും, മറിയാമ്മയും അവനെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കെ, അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ ലിസയെ തിരയുകയായിരുന്നു.

പൊടുന്നനെ അപ്പച്ഛനോട് അനുവാദം ചോദിച്ചു കൊണ്ട്‌, ഉടുത്തുഒരുങ്ങി വന്ന ലിസയെ കണ്ട് മറിയാമ്മയും,ലിസിയും, ഹരിയും അത്ഭുതപ്പെട്ടു.

" ഞങ്ങളൊക്കെ കണ്ട് കൊതി തീരും മുൻപെ മോൾ എവിടേയ്ക്കാ.... "

മറിയാമ്മയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ അവരുടെ മുഖം കൊഞ്ചലോടെ ഒന്നു പിടിച്ചുലച്ചു.

"ഹരിയേട്ടൻ്റെ എൻഗേജ്മെൻ്റാണ്...

എനിക്ക് എന്തായാലും പോയ പറ്റൂ അമ്മച്ചി... അപ്പച്ഛനോട് ഞാൻ എല്ലാം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്... വാ ഹരിയേട്ടാ പോകാം നമ്മൾക്ക്?"

ഹരിയോടു പറഞ്ഞു കൊണ്ട്, ലിസിയുടെ കവിളിലൊന്നു നുള്ളി പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ  ലിസയെ നോക്കി നിന്ന ലിസിയുടെ മനസ്സിലപ്പോൾ, പുലർകാലത്ത് ഹരിയും, ലിസയും കെട്ടിപിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന രംഗം തെളിഞ്ഞപ്പോൾ, അവൾ  ഒന്നും മനസ്സിലാകാത്തതുപോലെ തലവെട്ടിച്ചു....

യാത്രയിലുടനീളം ഹരിയുടെ തോളിലേക്ക് ചാരി, മൗനത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ചിരുന്ന അവളുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു പെയ്തിരുന്നു.

ഹോസ്പിറ്റലിൻ്റെ പോർച്ചിൽ കാർ 

നിർത്തിയതും... അവൻ ചാടിയിറങ്ങി അമ്മാവൻ്റെ റൂമിലേക്ക് ഓടി.

"അമ്മാവന് എങ്ങിനെയുണ്ട് ഇപ്പോൾ?"

നാരായണൻ നമ്പൂതിരിയുടെ ക്ഷീണിച്ച മുഖത്തേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി ഹരിയത് കിതപ്പോടെ

ചോദിച്ചതും വിതുമ്പിയതും ഒരേ നിമിഷമായിരുന്നു.

"ക്ക് വല്യ അസുഖമൊന്നുമില്ല കുട്ടീ.... പക്ഷെ ഒരു പേടി മനസ്സിലേക്ക് 

കയറികൂടിയതുപോലെ.... ൻ്റ സമയമടുത്തോന്നു ഒരു തോന്നൽ "

മുകളിലേക്ക് കണ്ണുംനട്ട് കിടന്നിരുന്ന അയാളുടെ നിറയുന്ന കണ്ണുകൾ പതിയെ തുടച്ചുകൊണ്ട്, ഹരിയും ആ ബെഡ്ഡിലേക്ക് അമർന്നിരുന്നു.

നിശബ്ദമായ നിമിഷങ്ങൾ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങവെ ഓർമ്മകൾ ചുട്ടുപൊള്ളി ഹരിയുടെ മിഴികൾ നനഞ്ഞൊഴുകാൻ തുടങ്ങിയതും, ലിസ അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനെന്നവണ്ണം  അവൻ്റെ തോളിൽ പതിയെ ഒന്നു തൊട്ട്, അവനോടൊപ്പം ചേർന്നിരുന്നു.

"അമ്മാവന് എന്നോടു എന്തോ പറയാൻ ഉള്ളതുപോലെ?"

മൗനം നിറഞ്ഞ

നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം, അമ്മാവൻ്റ ശോഷിച്ച കൈകൾ തെരുപിടിച്ചു കൊണ്ട് ഹരി ചോദിച്ചപ്പോൾ അയാൾ മെല്ലെ തലയൊന്നിളക്കി.

" പറയാനുണ്ട് മോനെ... ഒരുപാട്.... പക്ഷേ അതെങ്ങിനെ മോനോട് പറയണമെന്നറിയാതെ ചങ്കിൽ കിടന്നു പിടയുകയാണ്...."

അയാൾ വാക്കുകൾക്ക് വേണ്ടി തപ്പി പിടയുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഹരി പതിയെ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അയാളുടെ നരച്ച രോമങ്ങൾ നിറഞ്ഞ

മുഖത്ത് പതിയെ തലോടി.

"അമ്മാവന് എന്തും എന്നോട് പറയാം... ഞാൻ അക്ഷരംപ്രതി അനുസരിച്ചിരിക്കും... പഴയ ഹരി ചെയ്ത പാപങ്ങൾക്കുള്ള പ്രായശ്ചിത്തം പോലെ "

ഹരിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ നാരായണൻ നമ്പൂതിരിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു വിളറിയ ചിരിയൂറി.

"നമ്മുടെ കുടുംബ ജോത്സ്യനെ ഞാൻ ഒന്നു വിളിപ്പിച്ചിരുന്നു... നിൻ്റെം മാളൂൻ്റേം കാര്യം ചോദിക്കാൻ വേണ്ടി...."

നാരായണൻ നമ്പൂതിരിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും, ലിസയുടെ കൈ, അവളറി യാതെ ഹരിയുടെ തോളിൽ, ശക്തിയോടെ അമർന്നു.....

അമ്മാവൻ്റെ സംസാരത്തിന് ആകാംക്ഷയോടെ കാതോർത്തിരുന്ന അവൻ്റെ ഹൃദയം പെരുമ്പറ കൊട്ടി തുടങ്ങി.

" അയാൾ ഗണിച്ച് നോക്കി പറഞ്ഞ കാര്യം മോനോട് ഞാൻ എങ്ങിനെ പറയാ.. "

നീർനിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ഗദ്ഗദത്തോടെ അയാൾ ചോദിച്ചപ്പോൾ ഹരി പതിയെ ശിരസ്സിളക്കി ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വരുത്തി.

" മടിയ്ക്കാതെ കാര്യം പറയ് അമ്മാവാ ..."

ഹരിയുടെ വാക്ക് കേട്ടതോടെ അയാൾ അവൻ്റെ മുഖത്ത് നിമിഷങ്ങളോളം സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി, ഗദ്ഗദത്തോടെ വാക്കുകൾ പതിയെ ചേർത്തുവെച്ചു.....

"നിങ്ങളുടെ ജാതകം തമ്മിൽ ചേരില്ലായെന്ന്... "

ആ ഒറ്റ വാചകത്തിൽ ഹരിയുടെ മനസ്സിലേക്ക് എന്തൊക്കെയോ വികാരങ്ങൾ ആർത്തിരമ്പി കയറി.

" നിങ്ങളെ ചേർത്തു വെച്ചാൽ പൊടുന്നനെ തന്നെ നിങ്ങളിൽ ഒരാൾ ഇല്ലാതാകുമെന്ന്.... അങ്ങിനെ സംഭവിക്കാൻ കൂടുതൽ സാധ്യത എൻ്റെ മാളൂനാണെന്ന് "

അമ്മാവൻ്റെ സംസാരം കേട്ടതും ഹരിയുടെ മനസ്സിൽ ഭീതിയുടെ കനൽ ഇളകി.

മാളവിക, ഭൂമിയിൽ

ഇല്ലാതാകുന്ന അവസ്ഥ ഓർത്തപ്പോൾ അവൻ്റെ നെഞ്ച് വിണ്ടുകീറി.

"കുട്ടികാലം തൊട്ടേ ചേർത്തുവെച്ചതല്ലേ ഞങ്ങളെ... ആ ഞങ്ങൾക്കും നക്ഷത്രങ്ങളുടെയും, ഗ്രഹങ്ങളുടെയും ദോഷമുണ്ടാകോ ?....."

ഹരി പതിയെ ചോദിച്ചതും അയാൾ പതിയെ തലയാട്ടി ദൂരേയ്ക്ക് നോക്കിയിരുന്നു.

" ഒന്നും എനിക്കറിയില്ല കുട്ടീ... എല്ലാം ജോത്സ്യൻ പറഞ്ഞതാ "

"മാളൂന് ഈ സംഭവം അറിയോ?"

ഹരിയുടെ നനഞ്ഞ ചോദ്യത്തോടൊപ്പം അവൻ്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു തുടങ്ങി.....

കുട്ടികാലം തൊട്ടേ കൂടെ കൂടിയവൾ.....

ഒരു നിഴൽ പോലെ തന്നോടു ഒപ്പം ചേർന്ന് നടന്ന്, പേടി തൊണ്ടനായ തനിക്ക് ധൈര്യം തന്നവൾ.....

ക്ലാസിലെ വികൃതി കുട്ടികൾ പച്ചപാവമായ തൻ്റെ മേൽ കുതിര കയറുമ്പോൾ, അവരെയൊക്കെ കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിച്ചു നിർത്തിയിരുന്നവൾ....

അവളുടെ

സാമിപ്യമില്ലെങ്കിൽ മരിച്ചു പോകുമെന്നു വരെ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്....

അവളെയും ധ്യാനിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന മനസ്സിലേക്കാണ് അപ്രതീക്ഷിതമായി ലിസ കയറി വന്നത്....

പറ്റിയ തെറ്റിന് മാളവികയോടു കരഞ്ഞുപറഞ്ഞു പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്യണം എന്ന് മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചിരുന്നതാണ്.....

കുറ്റബോധംകൊണ്ട് നിറഞ്ഞ മനസ്സിനെ അങ്ങിനെ സാന്ത്വനിപ്പിക്കുന്നതിനിടയിലാണ്  ഗർഭിണിയാണെന്ന് പറഞ്ഞ് ലിസയുടെ ഫോൺ വന്നത്.....

 അവിടെ നിന്ന് ഈ സമയം വരെ മനസ്സ് ശാന്തമായിട്ടില്ല....

കുട്ടികാലം തൊട്ട് കൂടെ കൂടിയവളെയാണോ, തൻ്റെ കുഞ്ഞിനെ ഗർഭം ധരിച്ചവളെയാണോ ഇനിയങ്ങോട്ടുള്ള ജീവിതത്തിൽ കൂടെ ചേർത്തു പിടിക്കേണ്ടതെന്നറിയാതെ മനസ്സ് ഇപ്പോഴും ഉരുകി കൊണ്ടിരിക്കാണ്....

"മാളൂനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ല ഹരീ... പറയാൻ ശക്തിയില്ല..."

ചിന്തകളെ മുറിച്ചു കൊണ്ട് അമ്മാവൻ്റെ ദയനീയത നിറഞ്ഞ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അവൻ മനസ്സ് കല്ലാക്കി എഴുന്നേറ്റു.

"ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം അമ്മാവാ.... കാരണം

അവൾ എൻ്റെ അരികിൽ ഇല്ലെങ്കിലും, ഈ ഭൂമിയിൽ ഉണ്ടായിരിക്കണം.... "

അതും പറഞ്ഞ് നിറയുന്ന കണ്ണുകളോടെ

പുറത്തേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങിയ ഹരിയുടെ കൈ നാരായണൻ നമ്പൂതിരി പതിയെ പിടിച്ചതും, അവൻ ഒരു നിമിഷം തിരിഞ്ഞ് അയാളെ നോക്കി.

"ഈ അവസരത്തിൽ മോനോട് പറയാൻ ഇത്തിരി വിഷമമുണ്ടെങ്കിലും, അമ്മാവന് അത് പറയാതിരിക്കാൻ പറ്റില്ല "

പറഞ്ഞു വരുന്നത് നിർത്തി അയാൾ ഒന്നു ചുമച്ചു അവനെ ദയനീയമായി നോക്കി....

"മാളൂന് ഒരു ഡോക്ടറുടെ അന്വേഷണം വന്നിട്ടുണ്ട്... ഒരു ഡോ: കിരൺ... ന്യൂറോ സർജനാണ് ... ഡോക്ടർ അലോഷിയുടെ കൂട്ടുകാരനാ "

നാരായണൻ നമ്പൂതിരി പറഞ്ഞതും ഹരി

അയാളെ നോക്കി ഒരു വരണ്ട ചിരിയുതിർത്തു.

"എല്ലാം ഒത്തുവന്നാൽ ആ കല്യാണം നടത്തണം അമ്മാവാ .. ആ കല്യാണം നടന്നാൽ പലതുണ്ട് കാര്യം.... ഈ ഹോസ്പിറ്റലിന് നല്ലൊരു ഡോക്ടറെ കിട്ടും.... അമ്മാവൻ്റെ അസുഖത്തിന് ചികിത്സിക്കാൻ സ്വന്തമായൊരു മരുമകനെ കിട്ടും.... അതിലുപരി മാളുവിന് സ്വന്തം പ്രൊഫഷണിൽ നിന്നും ഒരു ഇണയെ കിട്ടും... എന്തുകൊണ്ടും ബെറ്ററാ ഈ പ്രെപ്പോസൽ അമ്മാവാ ...."

പ്രാണൻ പകുത്തു കൊടുക്കുന്ന വേദനയോടെ ഹരി അത് പറയുമ്പോൾ, അത് കാണാൻ ശക്തിയില്ലാതെ അയാൾ മുഖം തിരിച്ചു.

"അമ്മാവൻ പേടിക്കണ്ട അമ്മയോട് ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം... ജാതകത്തിലൊക്കെ വല്യ വിശ്വാസമാ പുളളിക്കാരിക്ക്... അത്യാഗ്രഹം നടന്നില്ലെന്ന ഒരു സങ്കടം മാത്രമേ ഉണ്ടാകൂ അമ്മയ്ക്ക് ..."

പറഞ്ഞു നിർത്തി ഹരി അമ്മാവൻ്റ മുഖത്ത്, ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതു പതിയെ തടവി....

"മാളൂ എവിടെ അമ്മാവാ... ഇവിടം കണ്ടില്ല... ചിലപ്പോൾ വീട്ടിൽ നിന്നും വന്നിട്ടുണ്ടാവില്ല അല്ലേ?സാരല്യ... ഞാൻ അങ്ങോട്ട് ചെന്ന് കണ്ട്, അവളോട് എല്ലാം പറഞ്ഞ്, അവളെ കൊണ്ട് ആ ഡോക്ടറുമായുള്ള വിവാഹത്തിന് സമ്മതിപ്പിച്ചിട്ടേ ഞാൻ മടങ്ങിവരൂ "

പറഞ്ഞു തീർന്നതും, അലറി വരുന്ന കരച്ചിലിനെ നെഞ്ചിലൊതുക്കി ഹരി

പുറത്തേക്ക് വേഗതയിൽ

നടന്നതും, ലിസ അവനു പിന്നാലെ ഓടി.

അവൻ്റെ മുഖഭാവവും, ശരീരം വിറയ്ക്കുന്നതും കണ്ട ലിസയുടെ നെഞ്ചിൽ പതിയെ ആശങ്കയുടെ തീയാളി പടർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു.

"ഹരിയേട്ടൻ എവിടേയ്ക്കാ ഇപ്പോൾ പോകുന്നത് ... മാളു ഇങ്ങോട്ട് വരില്ലേ? അതുവരെ കാത്ത് നിൽക്ക് ഹരിയേട്ടാ "

കരച്ചിലോടെ ലിസ പറഞ്ഞതും ഹരി

അവളെ ഒരു നിമിഷം നോക്കി, പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് സിഗററ്റ് എടുത്ത് ചുണ്ടിൽ വെച്ച് കത്തിച്ച് പുക പുറത്തേക്ക് തുരുതുരെ ഊതി വിട്ടു......

ആ നിമിഷം ഹരി പുകയൂതി വിടുന്നതും നോക്കി, തുറന്നിട്ട ജാലകത്തിനരികെ നിന്നിരുന്ന മാളവികയുടെ കണ്ണുകളിൽ പതിയെ സന്തോഷം തിരയടിച്ചു

തുടങ്ങിയിരുന്നു....

"ഹരിയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ ഇഷ്ടമില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ അത് നേരത്തെ പറഞ്ഞൂടായിരുന്നോ 

മാളവികേ"

പിന്നിൽ നിന്നുയർന്ന ഡോക്ടർ അലോഷിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു...

"ഇതിപ്പോൾ എല്ലാം അടുത്തു എത്തിയെന്ന് തോന്നിയ ആ പാവത്തിനെ ഈ അവസാന നിമിഷത്തിൽ, ജാതകത്തിൻ്റെയും മറ്റും പേര് പറഞ്ഞു പറ്റിക്കണ്ടായിരുന്നു.... ഇതു വളരെ കൂടുതലാ മാളൂ "

അലോഷിയെ 

നോക്കികൊണ്ടു ചോദ്യഭാവത്തിൽ മാളവിക കണ്ണുയർത്തിയപ്പോഴും അവൻ്റെ കണ്ണിൽ നീരസം പടർന്നു കിടക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു.

"ഓരേ-സമയം നീ മൂന്ന് പേരെയാണ് വഞ്ചിച്ചത്... ഹരിയെ,  അച്ഛനെ, ആ ജോത്സ്യനെ... പരോക്ഷമായി പലരെയും ... "

അലോഷിയുടെ സ്വരത്തിൽ അലോസരത പടർന്നു തുടങ്ങിയപ്പോൾ മാളവിക അവനിൽ നിന്ന് നോട്ടം മാറ്റി ഹരിയിലേക്ക് നോക്കി നിന്നു....

ലിസയുമായി തർക്കിക്കുന്ന ഹരി, ഒടുവിൽ സെക്യൂരിറ്റി ഗാർഡിൻ്റെ കൈയിൽ നിന്നും കീ വാങ്ങി ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യുന്നതും, സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത ബൈക്കിനു മുന്നിൽ ഒരു തടസമായി ലിസ നിൽക്കുന്നതും അവൾ കണ്ടു.

" ഇത്രയും റിസ്ക് എടുത്ത് ഇല്ലാത്ത ഡോക്ടർ കിരണിൻ്റെ പേര് പറഞ്ഞ് ഈ വിവാഹത്തിൽ നിന്നൊഴിഞ്ഞ മാളുവിൻ്റെ മനസ്സിൽ മറ്റാരെങ്കിലും ഉണ്ടോ.... ഉണ്ടെങ്കിൽ പറ"

ഡോ: അലോഷിയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് അവനെ നോക്കി ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ച് അവൾ ഹരിയിലേക്ക് തന്നെ നോട്ടമയച്ചു....

ലിസയെ തള്ളി മാറ്റി ഹരി ബൈക്ക് പുറത്തേക്ക്  ഓടിച്ചതും , അതിനു പിന്നാലെ ലിസ വേഗതയിൽ ഓടുന്നതും, ഗേറ്റിലെത്തിയ അവൾ ബൈക്ക് പോയ വഴിയിലേക്കും നോക്കി തലയിൽ കൈവെച്ചു നിൽക്കുന്നതും നോക്കി മാളവിക നിർവികാരതയോടെ നിന്നു.....

" ഇനി അതല്ല ഞാൻ പണ്ടെങ്ങോ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്തതിൻ്റെ 

ഹാങ്ങ്ഓവർ ഇപ്പോഴും മനസ്സിൽ കിടക്കുന്നതു കൊണ്ടാണോ ഈ നാടകം?"

അവൻ്റെ കുസൃതി നിറഞ്ഞ ചോദ്യം കേട്ടതും അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ അലോഷിയെ നോക്കി.

"മോനിപ്പോൾ കാൻ്റീനിൽ പോയി കടുപ്പത്തിൽ ഒരു ചായകൊണ്ടു വാ.... വല്ലാത്ത തലവേദന "

മാളവിക അത്രയും

പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കസേരയിൽ വന്നിരുന്ന് മേശയിലേക്ക് തലയും ചായ്ച്ചിരുന്നതും, അവളെ ഒന്നു നോക്കി അലോഷി കാൻ്റീനിലേക്ക് നടന്നു...

ഓർമകളിൽ ചുറ്റിപിണഞ്ഞ് തല വല്ലാതെ വേദനിക്കുന്നുവെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ, ചായക്കു കാത്തു നിൽക്കാതെ സ്റ്റെതും, ബാഗുമായി മാളവിക റൂമിൽ നിന്നു പുറത്തേക്ക് നടന്നു....

ഗെയ്റ്റിൽ നിന്നും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പതിയെ നടന്നു വരുന്ന ലിസയെ നോക്കി ഒരു വരണ്ട ചിരിയുതിർത്ത മാളവിക, അവൾ അടുത്തുവരും മുൻപെ പോർച്ചിൽ കിടന്നിരുന്ന കാറിലേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ്, പൊടുന്നനെ ഒരു ആംബുലൻസ് സൈറണുമിട്ട്, വളരെ വേഗതയോടെ ഗേറ്റ് കടന്നു വരുന്നത് കണ്ടത്.

വളരെ വേഗതയോടെ വന്ന

ആംബുലൻസ് പോർച്ചിൽ ഞരങ്ങി നിൽക്കുമ്പോഴെക്കും, സ്ട്രെചറുമായി അറ്റൻഡർ ഓടിയെത്തി....

"ഹരിയേട്ടാ....."

ലിസയുടെ അലറിയുള്ള കരച്ചിൽ കേട്ടപ്പോൾ മാളവിക കാറിൽ നിന്നിറങ്ങി ആംബുലൻസിനരികിലേക്ക് ഓടി.

" ബസുമായി കൂട്ടിയിടിച്ചതാ.... ജീവനുണ്ടോ എന്നറിയില്ല "

ആരോ മനഃസാക്ഷിയില്ലാതെ പറയുന്നതും കേട്ടാണ് ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞ സങ്കടവുമായി മാളവിക, സ്ട്രെചറിനെ പൊതിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ജനകൂട്ടത്തിനിടയിലേക്ക് ചെന്നത്.

"ഹരി "

സ്ട്രെചറിൽ ചോരയിൽ കുളിച്ചു കിടക്കുന്ന രൂപത്തെ കണ്ടതും, ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന വേദന യോടെ മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ട് മാളവികയുടെ ഒരു കൈ ലിസയ്ക്കു നേരെ നീണ്ടു....

മാളവികയുടെ കൈയിലേക്ക് ലിസ തളർന്നുവീണതും,  കോട്ടിൻ്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് മൊബൈൽ എടുത്ത് അവൾ അലോഷിയെ വിളിച്ചു....

നിമിഷങ്ങൾക്കകം

ഓടിപാഞ്ഞെത്തിയ അലോഷി, അറ്റൻഡറോട് ഹരിയെ ഓപ്പറേഷൻ റൂമിലേക്ക് എത്തിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ട് മാളവികയെ നോക്കി.

" മാളവിക കയറുന്നില്ലേ?'

" പറ്റില്ല അലോഷി എനിക്ക് ......"

വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ടുകളോടെ മാളവിക അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ, അവളുടെ തോളിൽ പതിയെ തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അലോഷി സ്ട്രെചറിനു പിന്നാലെ ഓടി....

ഓപ്പറേഷൻ റൂമിനു മുന്നിൽ അലറി കരയുന്ന ലിസയെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനാവാതെ മാളവിക കുഴഞ്ഞു...

"ലിസാ.... ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ... ഹരിയ്ക്ക് ഒന്നും പറ്റില്ല "

മാളവികയുടെ ആശ്വസിപ്പിക്കൽ കേട്ടതോടെ, ഒരു പൊട്ടി കരച്ചിലോടെ മാളവികയുടെ തോളിലേക്ക് അമർന്നു ലിസ....

" പറഞ്ഞത് കേൾക്ക് ലിസാ... ഹരിയ്ക്ക് ഒരു കുഴപ്പമുണ്ടാകില്ല... കരഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് നീ നിൻ്റെ വയറ്റിൽ കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിന് ദോഷമുണ്ടാക്കാക്കിയാൽ അത് ഹരിക്ക് താങ്ങാൻ കഴിയില്ല "

മാളവികയുടെ 

ശാസനയോടെയുള്ള സംസാരം കേട്ടതും ലിസ ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവളുടെ മാറിൽ നിന്നകന്ന്, മാളവികയുടെ കണ്ണിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി...

ആ ചോദ്യഭാവത്തിന് ഉത്തരം നൽകാതെ, തന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ചിരുന്ന മാളവികയുടെ തോളിൽ മുഖമർത്തി കരഞ്ഞു ലിസയപ്പോൾ ...

മാളവിക എല്ലാം അറിഞ്ഞെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ലിസയുടെ കണ്ണീർ ,കുറ്റബോധത്തിൽ നിറഞ്ഞു പെയ്തു....

"കരയണ്ട ലിസ.... ഹരി നിനക്കുള്ളതാണ്.... നിനക്കു മാത്രം.... മറ്റൊന്നും ആലോചിക്കാതെ അവൻ്റ ജീവനു വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുക നീയിപ്പോൾ "

ലിസയെ തോളിലേക്ക് ചേർത്തു നിർത്തി ആശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോഴും മാളവികയുടെ കണ്ണുകൾ ഓപ്പറേഷൻ റൂമിൻ്റെ വാതിലിനു നേർക്കായിരുന്നു....

ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ, അലറി കരഞ്ഞുകൊണ്ട്

ഒരു കൊടുങ്കാറ്റ് പോലെ കയറി വന്ന നീലാംബികയമ്മയെ കണ്ട മാളു, അവരെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് തൻ്റെ റൂമിൽ കൊണ്ടിരുത്തി.

ഉദ്വേഗത്തിൻ്റെയും, പേടിയുടെയും മുൾകിരീടമണിഞ്ഞ  മൂന്നാല് മണിക്കൂറുകൾക്ക് ശേഷം, ഓപ്പറേഷൻ റൂമിൻ്റെ ഡോർ തുറന്ന് വന്ന 

ഡോ:അലോഷിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി കണ്ടപ്പോൾ, ദീർഘമായ ഒരു നിശ്വാസമുതിർത്തു കൊണ്ട് മാളവിക, ലിസയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

"പേടിക്കാനില്ല മാളവികാ ... ധൈര്യമായിട്ട് ഇരിക്കൂ"

മാളവികയുടെ തോളിൽ തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ,

അലോഷി ലിസയെ നോക്കി.

" ലിസയ്ക്ക് വല്ലാതെ വിശക്കുന്നുണ്ടാകും മാളവികാ.... വാ

നമ്മൾക്ക് കാൻറീനിൽ പോയി വല്ലതും കഴിച്ചിട്ടു വരാം.... "

അലോഷിയുടെ വാക്ക് കേട്ടതും മാളവിക ലിസയെ നോക്കി.

" എനിക്ക് വിശപ്പില്ല മാളൂ... നിങ്ങൾ പോയി കഴിച്ചിട്ടു വാ "

ലിസയുടെ മറുപടി കേട്ടതും ഒരു അമ്പരപ്പോടെ അലോഷി മാളവികയെ നോക്കിയപ്പോൾ, അവൻ്റെ ചോദ്യഭാവത്തിനെന്നോണം അവൾ

പതിയെ തലയാട്ടി....!

"ലിസയെ ഒറ്റയ്ക്ക് വിട് മാളവികാ.... " 

എല്ലാം മനസ്സിലായ അലോഷി, മാളവികയെ നോക്കി പറഞ്ഞതും, ലിസയെ അവിടെ തനിച്ചാക്കി അവൾ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു അലോഷിയുടെ പിന്നാലെ കാൻ്റീനിലേക്ക് നടന്നു....

"വിട്ടു കൊടുത്തു അല്ലേ ഹരിയെ ലിസയ്ക്ക്... അവരുടെ ബന്ധം അറിഞ്ഞപ്പോൾ നീ നടത്തിയ നാടകമായിരുന്നോ  

ഡോ:കിരണിൻ്റെ പേരും പറഞ്ഞ് നടത്തിയത്?"

അലോഷിയുടെ ചോദ്യത്തിന് അവൾ പതിയെ തലയാട്ടി....

"എനിക്ക് പോലും അവരുടെ ഇടപഴകലുകളിൽ അങ്ങിനെ ഒരു ബന്ധം കണ്ടെത്താൻ സാധിച്ചില്ല... നീ എങ്ങിനെ?"

അലോഷി ചോദിച്ചതും, മാളവികയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു വരണ്ട ചിരിയുതിർന്നു ...

"എൻ്റെയും, ഹരിയുടെയും ചെറുപ്പം തൊട്ടുള്ള ഒരു കൂട്ടുകാരനുണ്ടായിരുന്നു... ദീപേഷ് ... ദുബായിൽ ഹരിയുടെ ഒപ്പം തന്നെയാണ് അവനും ജോലി... ഒരു പെണ്ണിൻ്റെ പേരും പറഞ്ഞ് ഹരി തന്നെ അടിച്ചെന്ന് അവൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ഞെട്ടി പോയി.... "

പകുതിയിൽ നിർത്തിയ അവളെ ചോദ്യഭാവത്തോടെ അലോഷി നോക്കി.

" ചെറുപ്പംതൊട്ട് ഒന്നിച്ചു നടക്കുന്നവർ... രണ്ട് ശരീരമാണെങ്കിലും ഓരേ മനസ്സുള്ളവർ.... അവർക്കിടയിൽ ശത്രുത വരാൻ തക്കവണ്ണം ആ പെണ്ണിനുമേലുള്ള ഹരിയുടെ അധികാരത്തെ പറ്റി ഞാൻ ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു....

ഒടുവിൽ വകയിലുള്ള ഒരു അമ്മാവൻ ഇവരെ ഫ്ലൈറ്റിൽ വെച്ച് കണ്ടെന്നും, ഇണ കുരുവികളെ പോലെയാണ് പെരുമാറിയിരുന്നതെന്നും പറഞ്ഞപ്പോൾ എൻ്റെ ഹരി മറ്റൊരു വഴിയിലൂടെ യാത്ര തുടങ്ങിയെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി..... "

ഉള്ളിലെ സങ്കടം കടിച്ചമർത്തി മാളവിക തുടർന്നു....

"ഈ ബന്ധത്തിനെ കുറിച്ച് എന്നോടു പറയാൻ കഴിയാതെ അവനുരുകുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.... ഈ നാടകമൊക്കെ ഹരി കളിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെ അവൻ ഇഞ്ചിഞ്ചായി മരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കാണെന്ന് എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.... അതിൻ്റെ സൂചനയായിരുന്നു ബസിനു മുന്നിലേക്കുള്ള അവൻ്റെ ബൈക്ക് ഓടിപ്പിച്ചു കയറ്റൽ.... "

"ഇതൊക്കെ അറിഞ്ഞിരുന്ന

നിനക്കൊന്നു ആശ്വസിപ്പിക്കാമായിരുന്നില്ലേ അവനെയൊന്ന്?"

അലോഷിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും, അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു വരണ്ട ചിരിയുതിർന്നു .

" ഒരുപാട് തവണ ചോദിക്കാൻ ഒരുങ്ങിയതാണ് ... 

അപ്പോഴൊക്കെ മനസ്സ് സമ്മതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.... "

പറഞ്ഞു നിർത്തി ദീർഘനിശ്വാസമുതിർത്ത അവളുടെ മിഴികളിൽ നിന്നപ്പോൾ കണ്ണീർ ചിതറി തെറിച്ചിരുന്നു....

" ഇത്രയും നാൾ

സ്വന്തമെന്നു കരുതിയവനെ 

പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം

വിട്ടുകൊടുക്കാനുള്ള എൻ്റെ സ്വാർത്ഥത കൊണ്ടായിരിക്കാം.... "

കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് അലോഷിക്കു നേരെ വേദന നിറഞ്ഞ ഒരു ചിരിയുതിർത്ത്, അവൾ കാൻ്റീനിലെ കസേരയിലേക്കമർന്നു...

" പെട്ടെന്ന് ആർക്കും ഉൾകൊള്ളാൻ പറ്റാത്ത സംഭവമാ നീയിപ്പോൾ ചെയ്തിരിയ്ക്കുന്നത്... എനിക്ക് പോലും ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല"

കാപ്പിയൂതി കുടിച്ചു കൊണ്ട് അലോഷി പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ വേദനയോടെ ഒന്നു ചിരിച്ചു .....

" പ്രണയമെന്നാൽ സ്വാർത്ഥതയോടെ ചേർത്തു പിടിക്കൽ മാത്രമല്ലല്ലോ... ഉള്ളുരുകുകയാണെങ്കിലും സന്തോഷത്തോടെ വിട്ടു കൊടുക്കുന്നതും പ്രണയം തന്നെയാണ് ... "

മാളവികയുടെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അലോഷി പതിയെ അവളുടെ കൈയ്ക്കു മുകളിൽ കൈവെച്ചു.

" ഇത്രനാളും സ്നേഹിച്ച ഒരുത്തനെ ഒരു എതിർപ്പും കൂടാതെ വിട്ടുകൊടുത്ത മാളവികയാണ് ഈ കഥയിലെ നായിക...."

അലോഷി പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ചിരിയോടെ തല കുടഞ്ഞു എഴുന്നേറ്റു കാൻറീനു പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

" അത് അലോഷിക്കു തോന്നുന്നതാ.... "

ഒരു നിമിഷം നിർത്തി അവൾ ഓപ്പറേഷൻ റൂമിനു മുന്നിൽ തളർന്നിരിക്കുന്ന ലിസയ്ക്കു നേരെ കൈ ചൂണ്ടി.

" പ്രാർത്ഥനയോടെ

ഒരു മെഴുക് തിരി പോലെ ഉരുകികൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആ പെൺകുട്ടിയോളം ഉeണ്ടാ ഞാൻ ചെയ്ത പ്രവൃത്തി... "

മാളവികയുടെ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരമില്ലാതെ അലോഷി നിന്നു.

" ഒരിക്കലുമില്ല അലോഷി... എനിക്കും ഹരിക്കും തമ്മിൽ പരിചയത്തിൻ്റെയും, സ്നേഹത്തിൻ്റയും കണക്കുകൾ മാത്രമേയുള്ളൂ.... എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു പോകാൻ പറ്റിയ ബന്ധം.... ഇപ്പോൾ ഹരിയുമായുള്ള ബന്ധം വേണ്ടെന്നും പറയാൻ പറ്റിയതും അതുകൊണ്ടാണ്... അതുപോലെയാണോ ലിസയും, ഹരിയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം?"

ചാറൽമഴപോലെ വീണു കൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്ന അവളുടെ സംസാരത്തിനും, ചോദ്യത്തിനും ഉത്തരമില്ലാതെ അലോഷി നിന്നു.

" ഒരിക്കലുമല്ല അലോഷി... പരസ്പരം മനസ്സും, ശരീരവും പങ്കുവെച്ചവർ...

ഹരിയുടെ കുഞ്ഞിനെ ഉദരത്തിൽ പേറുന്നവൾ. "

മാളവിക, പറഞ്ഞു വരുന്നത് ഒന്നു നിർത്തി കർചീഫ് എടുത്ത് മുഖം തുടച്ചു.

 "ഒരു പാവപ്പെട്ട വീട്ടിലെ രണ്ട് പെൺകുട്ടികളിൽ മൂത്തവൾ.... അച്ഛനില്ലാത്ത കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ചാൽ പിഴച്ചവളെന്ന് നാട്ടുകാർ മുദ്രകുത്തുമെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും ... ഒരു അധികാരവും കാണിക്കാതെ...ഒറ്റയ്ക്ക് ഞാൻ കുട്ടിയെ വളർത്താമെന്ന് ഹരിയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു അവനെ എന്നോട് കൂടെ ചേർക്കാൻ ശ്രമിച്ചവൾ.... '

മാളവിക ഒന്നു നിർത്തി അലോഷിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.

" അത്രയ്ക്കും മഹത്വമുണ്ടോ എൻ്റെ ഈ വിട്ടുകൊടുക്കലിന്?"

അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് യാന്ത്രികമെന്നോണം അലോഷി

നിഷേധാർത്ഥത്തിൽ തലയിളക്കി....

" അപ്പോൾ എനിക്കൊരു പ്രതീക്ഷയുണ്ട് അല്ലേ?"

നിമിഷങ്ങൾക്കു ശേഷം കുസൃതിയോടെ അലോഷി ചോദിച്ചപ്പോഴും, അവളുടെ നോട്ടം ലിസയിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു...

"മഞ്ഞും, മഴയും 

ഒന്നുരണ്ട് വട്ടം പെയ്തു തീരട്ടെ അലോഷി... മനസ്സൊന്ന് ആറി തണുക്കട്ടെ.... എന്നിട്ട് ആലോചിക്കാം.... "

അതും പറഞ്ഞ് ഓപ്പറേഷൻ റൂമിൻ്റെ ഡോറിലേക്ക് കണ്ണുംനട്ട്, ഒരു പ്രതിമ പോലെ ഇരിക്കുന്ന ലിസയ്ക്ക് നേരെ ധൃതിയിൽ

നടക്കുന്ന മാളവികയെ ഒന്നു നോക്കിയതിനു ശേഷം അവൻ മുകളിലേക്ക് നോക്കി പതിയെ മന്ത്രിച്ചു....

"ഭൂമിയിൽ സൻമനസ്സുള്ളവർക്ക് സമാധാനം"

ശുഭം..😚😍

DOWNLOAD PDF STORY CLICK 👇

📝സന്തോഷ് അപ്പുക്കുട്ടൻ