🍁നിന്നിലലിയാൻ🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

🍁നിന്നിലലിയാൻ🍁ഫുൾ പാർട്ട്🍁

കുളിച്ച് ഈറൻ മാറിയവൾ കണ്ണാടിക്ക് മുൻപിൽ ഇരുന്നു ...  മോതിര വിരലാൽ അല്പം കണ്മഷി എടുത്ത് തന്റെ വിടർന്ന മിഴികൾക്ക് ഭംഗി കൂട്ടി ..ഒപ്പം നെറ്റിയിൽ ഒരു കുഞ്ഞി പൊട്ടും കുത്തി ...

"എന്റെ ചേച്ചി നീ ഇങ്ങനെ എന്നും സുന്ദരി കുട്ടീ ആയി ഒരുങ്ങിട്ടും അങ്ങേര് മൈൻഡ് ചെയുന്നില്ലല്ലോ ..."

ദിയടെ  വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ ധ്യാമിയുടെ മുഖം മങ്ങി ..

"നിനക്ക് സങ്കടം ആവാൻ പറഞ്ഞത് അല്ലേടി ചേച്ചി ... ആര്യേട്ടൻ എന്റെ ചേച്ചിപെണ്ണിനെ ഒരു ദിവസം മനസിലാക്കും .. നിന്റെ ഉള്ളിലെ സ്നേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞു നിന്നെ ചേർത്ത് പിടിക്കുകയും ചെയ്യും ..."

ധ്യാമി യുടെ ചുണ്ടുകളിൽ നേർത്ത പുഞ്ചിരി വിടർന്നു .. ദിയ  അവളെ സ്നേഹത്തോടെ ചുട്ടിപിടിച്ചു  ..

"ധ്യാമി നീ ഒരുങ്ങി കഴിഞ്ഞില്ലേ ?"

സുധാമ്മടെ വിളി കേട്ടതും ധ്യാമി പെട്ടെന്ന് റെഡി ആയി താഴേക്ക് ഇറങ്ങി ...

                     ••••••••••••••••••

ധ്യാമി ... വിടർന്ന കരി  മിഴികളും പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോൾ വിരിയുന്ന നുണക്കുഴികളും ഉള്ള ഇരുപത്ക്കാരി .. ഡിഗ്രി അവസാന വർഷ വിദ്യാർത്ഥിനി     ..

ദിയ , ധ്യാമിയുടെ അനിയത്തി ... സുധയുടെയും വാസുദേവന്റെയും രണ്ടമ്മത്തെ പെൺതരി .. പത്താം ക്ലാസ്സുക്കാരി ..ധ്യാമി ടെ സ്വന്തം കുറുമ്പി പെണ്ണ് ...

                   •••••••°••••••••••

"ചേച്ചി ,നീ ഇന്നെങ്കിലും ആര്യേട്ടനോട് ഇഷ്ടം തുറന്ന് പറയോ  ..?"

ദിയ ബസ്റ്റോപ്പിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് കുറുമ്പോടെ ചോദിച്ചു ... അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും ധ്യാമി അവളെ മിഴികൾ കൂർപ്പിച്ചു നോക്കി ...

"നോക്കി പേടിപ്പിക്കണ്ട ... ചേച്ചിടെ കഴിഞ്ഞിട്ട് വേണം എനിക്ക് കെട്ടാൻ ..."

ദിയ അത് പറഞ്ഞതും ധ്യാമി അവളുടെ ചെവിക്ക് പിടിച്ചു ...

"ആദ്യം മോൾ പോയി പത്ത്  പാസ്സ് ആവ് എന്നിട്ട് അല്ലേ കല്യാണം ..."

ധ്യാമി അത് പറഞ്ഞതും ദിയ അവളെ ചുണ്ട് കൊട്ടി കാണിച്ചു ..

"ചേച്ചി ദേ നിന്റെ ആര്യേട്ടൻ ..."

ആര്യൻ എന്ന പേര് കേട്ടതും പെണ്ണിന്റെ മിഴികൾ ഒന്നുടെ വിടർന്നു ... അവൾ പ്രണയത്തോടെ അവനെ നോക്കി നിന്നു ...  അവൻ അവർക്ക് നേരെ വരുന്നത് കണ്ടതും പെണ്ണിന്റെ ഉള്ളം തുടിച്ചു ... മുക്കിന് തുമ്പിൽ വിയർപ്പ് തുള്ളികൾ പൊടിഞ്ഞു .....

"ഹായ് ദിയക്കുട്ടി ..."

ധ്യാമിയെ നോക്കി ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച ശേഷം അവൻ പതിവ് പോലെ ദിയ യും ആയി സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി .

"ഏട്ടൻന്റെ ബൈക്ക് എന്തിയെ ...?"

ദിയ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ...

"അത് രാവിലെ തന്നെ പഞ്ചർ ആയി മോളെ .. ഇന്ന് ആണേൽ ഒരു മ്യൂസിക് ഡയറക്ടർ നെ കാണാൻ ഉള്ളതാ ... ലേറ്റ് ആയാൽ അദ്ദേഹം പോകും പിന്നെ കാണാൻ പറ്റിയെന്ന് വരില്ല ..."

ആര്യൻ ദിയയോടായി പറഞ്ഞു ...

ആര്യൻ, ഏകദേശം ഇരുപത്തി ആറിനോട് അടുപ്പിച്ചു പ്രായം ഉള്ള ചെറുപ്പക്കാരൻ .. അലസമായി കിടക്കുന്ന മുടി ഇഴകളും  വെട്ടി ഒതുക്കിയ താടിയും അവന്റെ ഭംഗി ഒന്ന്  കൂടി വർധിപ്പിച്ചു ... ഒരു സിനിമ പിന്നണി ഗായകൻ ആവുക എന്നത് മാത്രം ആണ് ആര്യന്റെ ഏക ലക്ഷ്യം  ..  

"ഓൾ ദി ബെസ്റ്റ് ഏട്ടാ ..."

ദിയ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ അവൾക്ക് സ്നേഹപൂർവ്വം നന്ദി പറഞ്ഞു ...

അവന്റെ ഓരോ വാക്കുകൾക്കും ധ്യാമി പ്രണയപൂർവം ചെവിയോർത്ത് നിന്നു  .. അറിയാതെ അവളിലേക്ക് തെന്നി വിഴുന്ന ഓരോ നോട്ടവും പെണ്ണിന്റെ ഉള്ളിലെ പ്രണയം കൂടുതൽ മനോഹരം ആക്കി  ...

"ദേ ബസ് വന്നു ..."

ദിയ ബസ് നെ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു ... 

അവർ മൂവരും ബസ്സിൽ കേറി .. അത്യാവശ്യം നല്ല തിരക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ തന്നെ അവർക്ക് ഇരിക്കാൻ സീറ്റ്‌ കിട്ടിയില്ല ... 

ധ്യാമിക്കും ദയക്കും മുൻപിലോട്ട് കേറി നിൽക്കാൻ സൗകര്യം ഒരുക്കി ആര്യൻ അല്പം മാറി നിന്നു ... അപ്പോഴും ധ്യാമിയുടെ കണ്ണുകൾ അവനിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു ... പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോൾ വിരിയുന്ന അവന്റെ നുണക്കുഴികളോട് പോലും അവൾക്ക് പ്രണയം തോന്നി ...

ഇടക്ക് എപ്പോഴോ ആരുടെയോ കൈകൾ തന്റെ ശരീരത്തിൽ ഞെരിഞ്ഞു അമരുന്നത് അവൾ ഒരു ഞെട്ടലോടെ അറിഞ്ഞു ... അവൾ ആ കൈകൾ തട്ടി മാറ്റി അല്പം കൂടി മാറി നിന്നു ... എങ്കിലും അവളെ വിടാൻ ഭാവം ഇല്ലാത്ത പോലെ അവളെ തേടി ആ കൈകൾ വീണ്ടും എത്തി .... പെണ്ണിന്റെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി ... അവൾ അല്പം കൂടി നീങ്ങി ആര്യന് അരികിലേക്ക് നിന്നു ...

വീണ്ടും ആ കൈകൾ അവൾക്ക് നേരെ നീണ്ടതും ആര്യൻ ആ കൈ പിടിച്ചു തിരിച്ചു ... പെട്ടെന്ന് അവിടെ ഒരു നിലവിളി ശബ്ദം ഉയർന്നു ...

"അമ്മാവന് അത്രക്ക് കുഴപ്പം ആണേൽ കൊണ്ട് പോയി ചികിൽസിക്ക് ..."

ആര്യൻ അല്പം ഉറക്കെ തന്നെ പറഞ്ഞു ... അയാൾ ആണേൽ ആകെ നാണക്കേടും കൈ വേദനയും കാരണം തല കുനിച്ചു നിന്നു ... അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്തിയപ്പോൾ തന്നെ അയാൾ തിടുക്കപ്പെട്ടു ഇറങ്ങി പോയി ....

ധ്യാമിയും ദിയയും ബസിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയതും ആര്യനും അവർക്ക് ഒപ്പം ഇറങ്ങി ....

"ദിയ മോളെ , പെൺപിള്ളേർ ആയാൽ അല്പ സ്വൽപ്പം ധൈര്യവും തന്റെടവും വേണം എന്ന് മോൾ ചേച്ചി ക്ക് ഒന്ന് പറഞ്ഞു കൊടുക്ക് ... എപ്പോഴും രക്ഷിക്കാൻ ആരും വരില്ല ..."

അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ആര്യൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു ...

അപ്പോഴാണ് ബസ്സിൽ വച്ച് ഉണ്ടായ സംഭവം ദിയ അറിയുന്നത് ...

"ചേച്ചി ഒരെണ്ണം അപ്പോൾ തന്നെ കൊടുക്കാത്ത എന്താ ? ഞാൻ ആയിരുന്നേൽ ആ കിളവനെ കൊന്നേനെ ..."

ദിയയുടെ വാക്കുകളിൽ വല്ലാത്ത അമർഷം പ്രകടമായിരുന്നു ...

"ഞാൻ ആകെ പേടിച്ചു പോയി ..."

ധ്യാമി നിറഞ്ഞ മിഴികളോടെ പറഞ്ഞു ...

" ചേച്ചി വിഷമിക്കണ്ട അയാൾക്ക് ആവിശ്യം ഉള്ളത് ആര്യേട്ടൻ കൊടുത്തല്ലോ ... ഇനി അയാൾ ഇങ്ങനെ ആരോടേലും പെരുമാറും മുൻപ് ഒന്ന് ചിന്തിക്കും ... പിന്നെ ആര്യേട്ടന് എന്റെ ചേച്ചി പെണ്ണിനെ ഇഷ്ടം ആണെന്ന് തോന്നുന്നു അത് അല്ലേ നീ പറയാതെ തന്നെ ഏട്ടൻ ഇടപെട്ടത് ..."

ദിയ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ പെണ്ണിന്റെ ഉള്ളിൽ ആകെ മഞ്ഞു പെയ്തു ... അന്ന് മുഴുവൻ അവളുടെ ഉള്ളിൽ ആര്യൻ തന്നെ സംരക്ഷിച്ചത് മാത്രം ആയിരുന്നു ... അവനെ കുറിച്ച് ഓർക്കുമ്പോൾ ഒക്കെയും അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു തണുപ്പ് പടർന്നു ... 

അന്ന് ചെയ്ത ഒരു പ്രവർത്തിയിൽ പോലും ശ്രദ്ധിക്കാൻ അവൾക്ക് ആയില്ല ... അവളുടെ ഉള്ളിൽ ആര്യൻ മാത്രം ആയി ... അത്രമേൽ പ്രണയത്തോടെ അവൾ അവനെ ഹൃദയത്തോട്  ചേർത്തു ...

അന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ അവൾ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു ഇനിയും വൈകാതെ തന്റെ പ്രണയം അവനോട് പറയാൻ ...

സൂര്യകിരണങ്ങൾ ഭൂമിയെ ചുംബിച്ചു ഉണർത്തിയപ്പോൾ അവൾ മെല്ലെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു ... അന്ന് അവൾക്ക് ഒരുങ്ങാൻ  വല്ലാത്ത ആവേശം ആയിരുന്നു... നാളുകൾ ആയി തന്റെ ഉള്ളിൽ പൊതിഞ്ഞു സൂക്ഷിക്കുന്ന പ്രണയം അവനോട് ചൊല്ലാൻ ...

അവൾ അതിനായി അതിരാവിലെ തന്നെ കുളിച്ച് ഒരുങ്ങി അമ്പലത്തിൽ പോയി ഒന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു ... ശേഷം ആര്യന് വേണ്ടി അവൾ വഴി വക്കിൽ കാത്ത് നിന്നു ...

അവൻ വരാറായ സമയം അടുക്കും തോറും പെണ്ണിന് ഉള്ളിൽ വല്ലാത്ത ഭയം കടന്ന് കൂടി ...

ദിയ ഒപ്പം വരാതെ ഒഴിഞ്ഞ് മാറിയതിന്റെ ടെൻഷനും അവളിൽ പ്രകടമായിരുന്നു .

ആര്യൻ ദൂരെ നിന്ന് വരുന്നത് കണ്ടതും അവളിലെ ഭയം ക്രമാതീതമായി വർധിച്ചു ... നെറ്റിയിൽ വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞു  .. അവൻ അടുത്തേക്ക് വന്നതും അവളുടെ കൈകൾ വിറച്ചു ... .

അവൾക്ക് ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അവൾക്ക് അരികിലൂടെ നടന്നു പോയതും അവൾ എന്തോ ഓർത്ത് എന്നപോലെ ആര്യേട്ടാ എന്ന് വിളിച്ചു ...

അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും അവളിലെ ധൈര്യം ചോരും പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി ...

"എന്താ ധ്യാമി  . ?"

അവൻ അത് ചോദിച്ചതും പെണ്ണ് അവനെ നോക്കാതെ മിഴികൾ താഴ്ത്തി നിന്നു ...

"അത് .... എനിക്ക്  ..ആര്യേട്ടനെ ...".

അല്പനേരത്തെ മൗനത്തെ കീറിമുറിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയതും മതി എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൻ കൈകാണിച്ചു ...

"ഞാൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന കാര്യം ആണ് താൻ പറയാൻ പോകുന്നത് എങ്കിൽ അത് വേണ്ട ധ്യാമി ...അത് ഒരിക്കലും നടക്കില്ല ... ഞാൻ തന്നെ ഒരിക്കലും അങ്ങനെ കണ്ടിട്ടില്ല .. ഇനി അങ്ങനെ കാണാനും ആവില്ല.. വെറുതെ ഇതിന് വേണ്ടി സമയം കളയണ്ട ...."

അവന്റെ വാക്കുകൾ പെണ്ണിന്റെ ഹൃദയത്തെ കീറി മുറിച്ചു ... പെണ്ണിന് ഹൃദയത്തിൽ വല്ലാത്തൊരു ഭാരം അനുഭവപ്പെട്ടു ... അവളുടെ ശ്വാസം വിലങ്ങി ...

കണ്ണുകൾ പെയ്തു ....

2

അവന്റെ വാക്കുകൾ പെണ്ണിന്റെ ഹൃദയത്തെ കീറി മുറിച്ചു ... പെണ്ണിന് ഹൃദയത്തിൽ വല്ലാത്തൊരു ഭാരം അനുഭവപ്പെട്ടു ... അവളുടെ ശ്വാസം വിലങ്ങി ....

കണ്ണുകൾ പെയ്തു ...

അന്ന് വരെ ആനന്തത്തോടെ മാത്രം ശ്രവിച്ചിരുന്ന അവന്റെ ശബ്ദം അന്ന് ആദ്യമായി അവളിൽ നോവ് പടർത്തി ...

പെണ്ണിന്റെ  ഹൃദയത്തിൽ കാർമേഘങ്ങൾ ഉരുണ്ട് കൂടി ... കണ്ണുനീർ  ശക്തിമായി പെയ്തു ... 

ഇതിന് ഇടയിൽ ആര്യൻ അവളെ കടന്ന് പോയത് ഒന്നും പെണ്ണ് അറിഞ്ഞില്ല ... ഒരു ശില പോലെ അവൾ അങ്ങനെ നിന്നു ... ഒന്ന് ആർത്തിരമ്പി പെയ്യാൻ അവൾ വല്ലാതെ കൊതിച്ചു .....  

പെട്ടെന്ന് ഫോൺ ബെൽ അടിച്ചപ്പോൾ ആണ് പെണ്ണിന് സ്ഥലകാല ബോധം വന്നത് ... ഫോണിൽ നോക്കിയപ്പോൾ വീട്ടിൽ നിന്നാണ് എന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി ... കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തവൾ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു ...  എത്രയും വേഗം വീട്ടിൽ എത്തി ആരും കാണാതെ ഒന്ന് പൊട്ടി കരയാൻ പെണ്ണ് വല്ലാതെ കൊതിച്ചു ....

"നീ അമ്പലത്തിൽ തൊഴാൻ പോയതോ അതോ പുതിയ പ്രതിഷ്ഠ  വച്ച് അമ്പലം പണിയാൻ പോയതോ ... നനഞ്ഞു കൊണ്ട് കേറി വന്നിരിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ ... പോയി തുണി മാറ്റി തലത്തുടക്ക് ..."

സുധ യുടെ ശകാരം കേട്ടപ്പോൾ ആണ് അവൾ സ്വയം ഒന്ന് നോക്കിയത് ... അതെ മഴ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു ... ഇപ്പോഴും പുറത്ത് പെയ്യുന്ന മഴയിലേക്ക് അവളുടെ നോട്ടം എത്തി .. മഴ പെയ്തത് കൊണ്ട് തന്റെ കണ്ണീർ ആരും കണ്ടില്ലല്ലോ എന്നവൾ ആശ്വസിച്ചു ...

"എന്തായി ചേച്ചി ... നീ പറഞ്ഞോ ആര്യേട്ടനോട് ... പുള്ളി എന്ത് പറഞ്ഞു ...?  എന്തായാലും ചിലവ് ഉണ്ട് കേട്ടോ ... നിന്റെയും ആര്യേട്ടന്റെയും കല്യാണത്തിന് നിങ്ങൾ ഇടുന്ന അതെ കളർ ഉടുപ്പ് എനിക്കും വേണം ...."

ദിയ വാ തോരാതെ സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ധ്യാമി അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു ...

"എന്താടി ചേച്ചി ...എന്ത് പറ്റി ?"

ദിയ ധ്യാമിയുടെ താടിയിൽ പിടിച്ചു മുഖം ഉയർത്തി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ...

പക്ഷേ അതിന് ഒന്നും ഉത്തരം പറയാതെ പെണ്ണ് തന്റെ ഉള്ളിലെ നോവ് എല്ലാം കരഞ്ഞു തീർക്കുക ആയിരുന്നു .. പെണ്ണ് ഇടക്ക് ഒന്ന് കരച്ചിൽ നിർത്തിയതും ദിയ വീണ്ടും കാര്യം തീരക്കി ...

ആര്യൻ പറഞ്ഞത് അത് പോലെ ദിയയോട് പറയുമ്പോൾ പെണ്ണ്   ഏങ്ങലടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ... അവളുടെ ശബ്ദം വല്ലാതെ നേർത്തത് ആയിരുന്നു ..

"നീ ഇങ്ങനെ കരയല്ലെടി ചേച്ചി ... ചിലപ്പോൾ ആര്യേട്ടന് ജോലി ഒന്നും ആകാത്തത് കൊണ്ടാവും അങ്ങനെ പറഞ്ഞേ ..."

ദിയ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കി എങ്കിലും അവ ഒന്നും തന്നെ ധ്യാമിയുടെ ഉള്ളിലെ നീറ്റലിനെ ശമിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കുന്നവ ആയിരുന്നില്ല ...

അന്ന് മുഴുവൻ ധ്യാമി തലവേദന ആണെന്ന് കള്ളം പറഞ്ഞ് മുറി അടച്ചിരുന്നു കരഞ്ഞു ... ഉള്ളിലെ വേദന ശരീരത്തെയും ബാധിക്കും എന്ന പോലെ രാത്രി ആയപ്പോൾ പെണ്ണിന് പനിയും വിറയലും ആയി ...

ദിയ യും സുധയും അവൾക്ക് ഒപ്പം തന്നെ ഇരുന്നു ... ഇടക്ക് തുണി നനച്ച് നെറ്റിയിൽ ഇട്ടെങ്കിലും അതൊന്നും പെണ്ണിന്റെ പനിയെ കുറച്ചില്ല എന്ന് മാത്രം അല്ല സമയം കടന്ന് പോകും തോറും പെണ്ണിന്റെ ശരീരത്താപം വർധിച്ചു വന്നു ...

" വാസു ഏട്ടാ ... മോൾക്ക് തീരെ വയ്യ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോകുന്നതാ നല്ലത് ..."

സുധ വേവലാതിയോടെ പറഞ്ഞു ...

"ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാനാ സുധേ ...? പുറത്ത് ആണേൽ കൊരി ചൊരിയുന്ന മഴ ... നമ്മുടെ ഡ്രൈവർ നെ വിളിച്ചപ്പോൾ അവന് ഈ രാത്രി വരാൻ പറ്റില്ല എന്ന്... എനിക്ക് ആണേൽ വണ്ടി ഓടിക്കാനും അറിയില്ല ..."

വാസുദേവൻ വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു ...

"നിങ്ങൾ ഒന്ന് അപ്പുറത്തെ ആര്യനെ വിളിക്ക് വാസു ഏട്ടാ ... ആ കൊച്ചന് വണ്ടി ഓടിക്കാൻ അറിയാല്ലോ ..."

സുധ പറഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ആര്യൻ നന്നായി കാർ ഓടിക്കുമല്ലോ എന്ന് വാസുദേവൻ ചിന്തിച്ചത് . . അപ്പോൾ തന്നെ അയാൾ ഫോൺ എടുത്ത് ആര്യനോട് ഒന്ന് വരാൻ പറ്റോ എന്ന് ചോദിച്ചു ... ഹോസ്പിറ്റൽ കേസ് ആണെന്ന് കേട്ടതും ആര്യൻ വരാം എന്ന് സമ്മതിച്ചു ...

ആര്യൻ വരുമ്പോഴേക്കും വാസുദേവനും കുടുംബവും ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാൻ റെഡി ആയിരുന്നു ... സുധയും ദിയയും കൂടി താങ്ങി പിടിച്ചു വണ്ടിയിൽ കേറ്റുന്ന പെണ്ണിനെ കണ്ടപ്പോൾ ആര്യന്റെ ഉള്ളൊന്ന് പിടഞ്ഞു ...

രാവിലെ അവളെ കണ്ടപ്പോൾ വല്ലാത്ത ഐശ്വര്യം ആയിരുന്നു എന്നവൻ ഓർത്തു .. രാവിലെ തന്നെ പ്രണയത്തോടെ നോക്കിയ പെണ്ണിന്റെ കണ്ണുകൾ ക്ഷീണിച്ചിരിക്കുന്നു ... രാവിലെ കണ്ട ധ്യാമിയിൽ നിന്നും ഇപ്പോൾ ഉള്ള പെണ്ണിലേക്ക് വല്ലാത്ത ദൂരം ഉള്ളത് പോലെ അവന് തോന്നി ...

"ധ്യാമിക്ക് എന്ത് പറ്റിയതാ  ..?"

ആര്യൻ അലിവാർന്ന സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു ...

"രാവിലെ അമ്പലത്തിൽ പോയിട്ട് വന്നപ്പോൾ മഴ നനഞ്ഞതാ ... "

സുധ പെണ്ണിനെ തന്നോട് ചേർത്ത് ഇരുത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ...

ആര്യന്റെ ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു നോവ് പടർന്നു   .. കാർ ഓടിക്കുമ്പോഴും ഫ്രണ്ട് മിററിൽ കൂടി ആര്യൻ ന്റെ നോട്ടം ആ പെണ്ണിനെ തേടി എത്തി .... 

അവളെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ച ശേഷം മടങ്ങി പൊയ്ക്കോള്ളൂ എന്ന് വാസുദേവൻ പറഞ്ഞെങ്കിലും ആര്യന് അതിനായില്ല ... അവൻ അന്ന് ആദ്യമായി ആ പെണ്ണിനെ ക്കുറിച്ച് ഓർത്തു ..

അടുത്ത വീട്ടിലേക്ക് താമസം മാറി വരുമ്പോൾ ആണ് വിടർന്ന മിഴികൾ ഉള്ള ആ നുണക്കുഴിക്കാരിയെ അവൻ ആദ്യമായി കാണുന്നത് ...

ആദ്യം ഒക്കെ കലപില ബഹളം വച്ച് നടന്നവൾ പിന്നെ എപ്പോഴോ തന്റെ മുൻപിൽ മാത്രം മൗനി ആയി നാണത്തോടെ മാറി നിൽക്കുമായിരുന്നത് അവൻ ഓർത്ത് ... 

എത്രയോ വട്ടം പെണ്ണിന്റെ വിടർന്ന മിഴികളിൽ തന്നോട് ഉള്ള പ്രണയം കണ്ടിട്ടുണ്ട് ... എന്നിട്ടും ഇന്ന് എല്ലാം തുറന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും നിഷേധിക്കാൻ മാത്രേ ആയുള്ളൂ എന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ അവന്റെ കൺ കോണിൽ ചെറിയൊരു നനവ് പടർന്നു ....

"ആര്യേട്ടാ ..."

ദിയ യുടെ വിളി കേട്ടതും അവൻ അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കാൻ ഒരു പാഴ് ശ്രമം നടത്തി ...

"എന്താ മോളെ ... ധ്യാമിക്ക് ഇപ്പോൾ എങ്ങനെ ഉണ്ട് ?"

അവൻ വളരെ നേർത്ത ശബ്ദത്തിൽ ചോദിച്ചു ...

"എട്ടന് എന്റെ ചേച്ചിയെ ഇഷ്ടമല്ലേ ... പിന്നെ എന്തിനാ ഇന്നലെ അവൾ ഒരു വാക്ക് പോലും പറയാതെ തന്നെ ഏട്ടൻ അവളെ സംരക്ഷിച്ചത് ...? അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും വിചാരം മഴ നനഞ്ഞത് ആണ് പനിക്ക് കാരണം എന്ന് ... പക്ഷേ എനിക്ക് അറിയാം എന്റെ ചേച്ചിടെ ഈ അവസ്ഥക്ക് കാരണം എന്താണെന്ന് ..."

ദിയ അത് പറഞ്ഞ് നിർത്തിയതും  ആര്യൻ അവളെ വെറുതെ ഒന്ന് നോക്കി ...

"ഇന്നലെ ധ്യാമിടെ സ്ഥാനത്ത് ആരായിരുനെങ്കിലും ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ പെരുമാറുമായിരുന്നോള്ളൂ .... പിന്നെ എനിക്ക് ഇഷ്ടം ആണോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ അതെ ഇഷ്ടം ആണ് ... പക്ഷേ അത് പ്രണയം അല്ല ... എന്നിലെ പ്രണയത്തിനും എനിക്കും ഒരു അവകാശിയെ ഒള്ളു  ... ഇതൾ ...."

3

"ഇതൾ ....?"

ദിയ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു ...

"അതെ ഇതൾ ... പ്രണയം കൊണ്ട് എന്നിൽ പൂക്കാലം തീർത്തവൾ .. ഒരുപക്ഷേ ഇതൾ എന്നിലേക്ക് വന്നില്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ ഞാൻ ചിലപ്പോൾ ധ്യാമി യുടെ പ്രണയം സ്വീകരിച്ചേനെ .  "

ആര്യൻ ഇതളിന്റെ കാര്യം പറയുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം ദയ ശ്രദ്ധിച്ചു ...ആര്യനെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ മാത്രം ധ്യാമിയുടെ കണ്ണുകൾക്കും ഇതേ തിളക്കം ആണെന്ന് നോവോടെ അവൾ ഓർത്തു ...

"ആര്യേട്ടാ ... ശരിക്കും ഇതൾ എന്നൊരാൾ ഉണ്ടോ അതോ എന്റെ ചേച്ചിയെ ഒഴിവാക്കാൻ പറയുന്നത് ആണോ   ....?"

ദിയ ആര്യന്റെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി ചോദിച്ചു ...

"അല്ല മോളെ ... ഇതാണ് ഇതൾ  .."

ആര്യൻ തന്റെ ഫോണിന്റെ വാൾ പേപ്പറിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന പെണ്ണിന്റെ ചിത്രം ദിയയെ കാണിച്ചു ...

ധ്യാമിയെ പോലെ തന്നെ വിടർന്ന മിഴികളോട് കൂടിയ സുന്ദരി പെണ്ണ് ... ഒരുപക്ഷേ ധ്യാമിയെക്കാൾ സുന്ദരി ... വെളുത്ത് മെലിഞ്ഞ ഒരുവൾ  ..

"എന്റെ ചേച്ചിയെക്കാൾ സുന്ദരി ആയോണ്ട് ആണോ ആര്യേട്ടൻ ഈ ചേച്ചിയെ സ്നേഹിക്കുന്നത് ?

ദിയ നിഷ്കളങ്കമായി ചോദിച്ചു ...

"ഞാൻ ഇപ്പോൾ എന്ത് പറഞ്ഞാലും മോൾക്ക് അത് മനസിലായി എന്ന് വരില്ല ... നിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്റെ ചേച്ചിയുടെ പ്രണയം ആണ് ഏറ്റവും നല്ലത് അത് പോലെ എനിക്കും അത്രത്തോളം പ്രിയപ്പെട്ടത് എന്റെ ഇതൾ മാത്രം ആണ്  ...."

ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ദിയ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഡ്രിപ്പ് ഇട്ട് കിടത്തിയിരിക്കുന്ന ധ്യാമിയുടെ അരികിൽ പോയിരുന്നു ...ധ്യാമി പക്ഷേ അപ്പോഴും മയക്കത്തിൽ  ആയിരുന്നു  .. 

അവൾ ധ്യാമിയെ അലിവോടെ നോക്കി ... സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രം അറിയുന്നവൾ .. അവളിൽ ആദ്യമായി മൊട്ടിട്ട പ്രണയം ഇതാ ഇങ്ങനെ ഇവിടെ കിടത്തുന്ന അവസ്ഥയിൽ വരെ എത്തിച്ചു എന്നോർത്തപ്പോൾ ദിയ ക്ക് സങ്കടം വന്നു ...

ദിയ ധ്യാമിയുടെ കൈക്കുള്ളിൽ മെല്ലെ കൈവച്ചു  ...  ഇപ്പോഴും അവളുടെ ശരീരം ചുട്ട് പൊള്ളുക ആണെന്ന് തോന്നിയപോലെ ദിയ പെട്ടെന്ന് കൈ വലിച്ചു   .... ആര്യേട്ടൻ അവളുടെ പ്രണയം നിഷേധിച്ചപ്പോൾ തന്നെ ഈ അവസ്ഥയിൽ ആയവളോട് 

എങ്ങനെ ആണ് ആ മനസ്സിൽ മറ്റൊരാൾ ഉണ്ടെന്ന് ഓർത്ത് ദിയയുടെ ഉള്ള നീറി .....

അച്ഛനും അമ്മയും ധ്യാമിക്ക് അരികിൽ തന്നെ ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ... എത്ര പെട്ടെന്ന് ആണ് വീട്ടിലെ സന്തോഷം കെട്ട് അടങ്ങിയത് എന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ ദിയയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു ... 

ആര്യൻ ധ്യാമിടെ അരികിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ ദിയ ക്ക് എന്തോ വല്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നി എങ്കിലും അവൾ അത് പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല ... പക്ഷേ ആര്യൻ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ ധ്യാമിയെ തന്നെ നോക്കുക ആയിരുന്നു ... അവന്റെ മിഴികൾ അലിവോടെ ആ പെണ്ണിന് നേരെ നീണ്ടു  .. ആ നോട്ടത്തിൽ പ്രണയം ആയിരുന്നില്ല പകരം കുറ്റബോധം ആയിരുന്നു ...

"ആര്യാ ... ദിയ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല മോൻ അവളെ കൂട്ടി കൊണ്ട് പോയി കാന്റീനിൽ നിന്നും എന്തെങ്കിലും വാങ്ങി കൊടുക്കാമോ .. ?".

വാസുദേവൻ ആര്യനെ നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ...

"അതിന് എന്താ ... വാ ദിയ മോളെ നമുക്ക് കഴിച്ചിട്ട് വരാം ..."..

ആര്യൻ അവളെ സ്നേഹത്തോടെ ക്ഷണിച്ചെങ്കിലും അവൾ അത് നിരസിച്ചു ... പക്ഷേ , സുധ ശകാരിച്ചപ്പോൾ ദിയക്ക് മറ്റ്‌ മാർഗങ്ങൾ ഇല്ലാതായി ....

ധ്യാമി കിടക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന് അപ്പുറം ഉള്ള കെട്ടിടത്തിൽ ആയിരുന്നു കാന്റീൻ .. അങ്ങോട്ടേക്ക് ഉള്ള നടത്തത്തിൽ അവർ പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടില്ല ....

"മോളെ നിനക്ക് എന്നോട് പിണക്കം ആണോ ...?"

ആര്യൻ മൗനത്തെ കീറിമുറിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ...

"എന്തിന് ...? ആദ്യം എന്റെ ചേച്ചിയെ വേണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ കരുതിയത് ഒരു നല്ല ജോലി ഇല്ലാത്തോണ്ട് ആണെന്നാണ് ... ഇങ്ങനെ ആവും എന്ന് കരുതിയില്ല ..."

ദിയ മറ്റെങ്ങോ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ... 

"ഒരു പക്ഷേ ഇതൾ ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ ധ്യാമിയോട് ഞാൻ നോ പറയില്ലായിരുന്നു ..."

ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ദിയ യുടെ ചുണ്ടിൽ പുച്ഛം കലർന്നൊരു ചിരി വിടർന്നു ..

"സത്യത്തിൽ ഇതൾ ആരാണ് ...?"

ദിയ വെയ്റ്റെർ കൊണ്ട് വച്ച ചൂട് കാപ്പി ഒരു ഇറക്ക് കുടിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ...

"ഇവിടെ അടുത്ത് ഉള്ള ഒരു കുട്ടീ ... ആദ്യം ആയി കാണുന്നത് അമ്പലത്തിൽ ഉത്സവത്തിനിടയിൽ നടന്ന നൃത്തരങ്ങേറ്റത്തിൽ ആയിരുന്നു  ... അന്ന് അവൾക്ക് വേണ്ടി പാടാം എന്ന് ഏറ്റ ഹരികിഷോർ ഏട്ടന് വരാൻ പറ്റിയില്ല ..

എന്തോ ചെറിയ ആരോഗ്യപ്രേശ്നം ...പകരം അവൾക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ പാടി ... എന്റെ ഗാനത്തിനൊത്ത് അവൾ ചുവടുകൾ വക്കുമ്പോൾ അവളുടെ നൃത്തിന് ഒപ്പം അവളും എന്റെ മനസ്സിൽ പതിയുക ആയിരുന്നു ....

ആദ്യം അവൾ എന്നെ അധികം പരിഗണിച്ചില്ലെങ്കിലും , പതിയെ അവളുടെ ഉള്ളിൽ അവൾ എനിക്കൊരു സ്ഥാനം തന്നു   ...

നീണ്ട രണ്ട് വർഷത്തെ പ്രണയം ... അതിനിടയിൽ ഒരിക്കൽ പോലും അവൾ എന്നോട് വാശി കാണിച്ചിട്ടില്ല .. എന്റെ അമ്മയെ സ്വന്തം അമ്മയെ പോലെ അവൾ കരുതി .. ആര്യമോൾക്ക് നല്ല കൂട്ടുകാരി അങ്ങനെ അവൾ എന്റെ വീട്ടിൽ എല്ലാവർക്കും പ്രിയപെട്ടവൾ ആവുക ആയിരുന്നു ..

ആര്യൻ അത് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ വിരിഞ്ഞ പ്രണയത്തെ ദിയ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി ഇരുന്നു ...

"പക്ഷേ , ആ സന്തോഷം പെട്ടെന്ന് ഒരു ദിവസം മാഞ്ഞു പോയി  .. ഇതൾ ന് ഇടക്ക് ഇടക്ക് ഉണ്ടാകുന്ന ചെറിയ മറവി .. ആരും അധികം അത് കാര്യമാക്കിയില്ല .. പക്ഷേ കുറച്ച് നാൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സ്വയം തിരിച്ചറിയാൻ ആകാത്ത അവസ്ഥ     ... ഇതിനിടയിൽ അവളുടെ വീട്ടിൽ കാര്യങ്ങൾ അറിഞ്ഞു ... ജോലിയും കൂലിയും ഇല്ലാത്ത എനിക്ക് അവളെ തരില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു ...

 സ്വപ്നം കണ്ട ജീവിതം ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തകർന്നു പോയി ... ഇതൾ നെ അവളുടെ അച്ഛൻ അമേരിക്കയിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി ... ചികിത്സ കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചെത്തിയ അവൾക്ക് ഞാൻ വെറും ഒരു അപരിചിതൻ മാത്രം ആയി ..."

പറഞ്ഞ് നിർത്തിയപ്പോൾ ആര്യന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു ...

"പിന്നെ ഒരിക്കലും ആ ചേച്ചി യെ കണ്ടിട്ടില്ലേ ...കോൺടാക്ട് ചെയ്യാൻ ശ്രമിച്ചില്ലേ ...?".

ദിയ ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു ...

"ഊവ് .. ഒരുപാട് വട്ടം വിളിച്ചു .. പക്ഷേ അവൾക്ക് ആരും ഫോൺ കൊടുത്തില്ല ... അവസാനം ആയി ഞാൻ അവളെ കാണുന്നത് അമ്പലത്തിൽ വച്ചായിരുന്നു ... അന്ന് അവളോട് മിണ്ടാൻ ശ്രമിച്ച എന്നെ ഒരു അപരിചിതനെ പോലെ നോക്കി നിന്ന അവളെ എനിക്ക് ഇപ്പോഴും ഓർമ ഉണ്ട് .... പിന്നെ ഒരിക്കൽ പോലും അവളെ കാണാൻ പറ്റിയിട്ടില്ല ...."

അത് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണ് കോണിലെ നനവ് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു ....

"ദിയ മോൾക്ക് അറിയോ .. ഞാൻ വല്യ പാട്ടുക്കാരൻ ആവാൻ നടക്കുന്നത് ഒക്കെ അവൾ എപ്പോഴെങ്കിലും എന്നെ ഒന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ വേണ്ടി മാത്രം ആണ് ...."

ദിയ അവനെ അലിവോടെ നോക്കി  ..

പ്രണയം കൊണ്ട് മുറിവേറ്റ മൂന്ന് പേർ ... ദിയക്ക് ഒപ്പം തിരികെ നടക്കുമ്പോൾ ആര്യന്റെ ഉള്ള് നിറയെ കണ്ണുകൾ വിടർത്തി തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന ഇതൾ ന്റെ മുഖം ആയിരുന്നു ... 

"പെണ്ണേ നീ എന്നെയും ഒരിക്കൽ മറക്കുമോ ...?"

"ആര്യേട്ടനെ മറന്നാൽ പിന്നെ ഇതൾ ഇല്ല ..."

അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഇതളിന്റെ ഓർമകളുടെ വേലിയേറ്റം സൃഷ്ടിക്കപെടുക ആയിരുന്നു ...ഒരു നോവോടെ അല്ലാതെ അവളെ ഓർക്കാൻ അവന് ആകുമായിരുന്നില്ല ...

ദിയ യുടെ ഉള്ളിലും അപ്പോഴേക്കും ഇതൾ ഒരു നോവായി മാറിയിരുന്നു ...

4

"പെണ്ണേ നീ എന്നെയും ഒരിക്കൽ മറക്കുമോ ..?"

"ആര്യേട്ടനെ മറന്നാൽ പിന്നെ ഇതൾ ഇല്ല  .."

അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഇതളിന്റെ ഓർമകളുടെ വേലിയേറ്റം സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുക ആയിരുന്നു ... ഒരു നോവോടെ അല്ലാതെ അവളെ ഓർക്കാൻ അവന് ആകുമായിരുന്നില്ല  ..

ദിയ യുടെ ഉള്ളിലും അപ്പോഴേക്കും ദിയ ഒരു നോവായി മാറിയിരുന്നു ...

                    ••••••••••••••••••••

രണ്ട് ദിവസം കൂടി ധ്യാമി ക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ തുടരേണ്ടി വന്നു ... അന്ന് രാത്രിക്ക് ശേഷം ഒരിക്കൽ പോലും ദിയ ആര്യനെ ധ്യാമിയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞു ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചില്ല ... വീട്ടിൽ എത്തിയ ശേഷവും ധ്യാമി ആര്യന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞാൽ ദിയ അപ്പോഴേക്കും വിഷയം മാറ്റുമായിരുന്നു ...

"ദിയ ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ നീ സത്യം പറയോ ...?"

കുളത്തിലേക്ക് കാലും നീട്ടി ഇരുന്ന ദിയയെ നോക്കി ധ്യാമി ചോദിച്ചു ...

"എന്താടി ചേച്ചി ...?"

അവൾ ധ്യാമിയെ നോക്കി പുരികക്കൊടി ഉയർത്തി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ..

"അന്ന് ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നു വന്ന ശേഷം ഒരിക്കൽ പോലും നീ ആര്യേട്ടന്റെ കാര്യം എന്നോട് സംസാരിച്ചിട്ടില്ല ... ഞാൻ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങിയാൽ നീ ഒഴിഞ്ഞ് മാറും അത് എന്താ ...?"

ധ്യാമി അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ ദിയ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും നോട്ടം മാറ്റി ...

"അത് ... പിന്നെ ... നീ അല്ലേ പറഞ്ഞേ ആര്യേട്ടന് ..."

ദിയ എന്താ പറയേണ്ടത് എന്ന് അറിയാത്ത അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു ...

"ഇങ്ങോട്ട് നോക്ക് ദിയ , നീ സത്യം പറ എന്താ കാര്യം ...?"

ധ്യാമി ദിയയുടെ മുഖം തനിക്ക് നേരെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു .. പക്ഷേ ദിയ മറുപടി പറയാതെ എഴുന്നേറ്റ് പോകാൻ തുടങ്ങി ...

"നീ പൊയ്ക്കോ എന്റെ സങ്കടം ഇപ്പോൾ എന്റേത് മാത്രം ആണല്ലോ ..."

ധ്യാമി പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ഇടർച്ചയോടെ പറഞ്ഞു ...  പെണ്ണിന്റെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു ...

"ഇത് കൊണ്ടാ ഞാൻ നിന്നോട് ഒന്നും പറയാത്തത് ചേച്ചി ... ചെറിയ കാര്യങ്ങൾക്ക് പോലും നീ ഇങ്ങനെ ആണ് അപ്പോൾ ആര്യേട്ടന് വേറൊരു ഇഷ്ടം ഉണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞാലോ ..."

ദിയ യുടെ നാവിൽ നിന്നും ഉതിർന്ന് വീഴ്ന്ന അക്ഷരങ്ങൾ അസ്ത്രങ്ങൾ ആയി അവളുടെ നെഞ്ചിൽ തറച്ചു ...

"എ ...എ ...എന്താ പറഞ്ഞേ ?'

വിറയാർന്ന സ്വരത്തിൽ ധ്യാമി ചോദിച്ചു ....

"അതെ ചേച്ചി ആര്യേട്ടന് ഇതൾ എന്ന ഒരു ചേച്ചിയെ ഇഷ്ടം ആണ് ...."

അല്പനേരത്തെ മൗനത്തെ കീറി മുറിച് കൊണ്ട് ദിയ ആര്യന്റെയും അവന്റെ ഹൃദയത്താളം ആയി മാറിയ ഇതളിന്റെയും കഥ ധ്യാമിയോട് പറഞ്ഞു ...

അത് കേൾക്കുമ്പോൾ പെണ്ണിന്റെ നെഞ്ചിൽ ആയിരം ആണി തുളഞ്ഞു കേറുന്ന വേദന ആയിരുന്നു ... അവളുടെ മിഴികൾ പെയ്തു ... ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു ... ദിയ യിലൂടെ അവൾ അറിയുക ആയിരുന്നു ഇതൾ എത്ര ഭാഗ്യവതി ആണെന്ന് ... അവൾക്ക് വേണ്ടി ഇന്നും ജീവിക്കുന്ന  ആര്യനെ ഓർത്ത് അവൾക്ക് അത്ഭുതം തോന്നി ...

ഒന്ന് കാണാതെയോ മിണ്ടാതെയോ ഇരുന്നാൽ ബ്രേക്ക്‌ അപ്പ്‌ പറയുന്ന പ്രണയങ്ങളിൽ നിന്നും ആര്യന്റെ പ്രണയം വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി ... 

അല്ലെങ്കിലും പ്രണയം ഒരു മാന്ത്രിക ചേപ്പാണ് ... എത്ര നോവിച്ചാലും വിട്ട് കളയാൻ തോന്നാത്ത മായാജാലം പ്രണയത്തിൽ അല്ലാതെ മേറ്റ് എന്തിൽ ആണ് ... മുറുകെ പിടിച്ചാൽ നോവുകയും വിട്ട് കളഞ്ഞാൽ നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയുന്ന ഒന്നാണ് പ്രണയം ... വിട്ടും കളയാതെയും , വേദനിപ്പിച്ചു മുറുകെ പിടിക്കാതെയും വെറുതെ ഒന്ന് ചേർത്ത് നിർത്തിയാൽ പ്രണയത്തിനോളം മനോഹരമായി എന്താണ് ഉണ്ടാവുക ...

                      =-=-=-=-=-=-=-=

"ധ്യാമി ......"

അമ്പലത്തിൽ നിന്നും പ്രാർത്ഥിച്ചു ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് ആര്യൻ അവളെ പിന്നിൽ നിന്നും വിളിച്ചത്  ....

"അഹ് ആര്യേട്ടനോ...?"

അവൾ വെറുതെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു....

"തനിക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യം ആണോ ധ്യാമി...?"

ആര്യൻ അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ ചോദിച്ചു  .

"ഹെയ്, ഞാൻ അത് അപ്പോഴേ മറന്നു .... പിന്നെ ദയ എന്നോട് എല്ലാം പറഞ്ഞു, ഇതൾ .... ആ കുട്ടിയോട് ആര്യേട്ടന് ഇഷ്ടം ആണെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ വെറുതെ   .....

പക്ഷേ ആ കുട്ടി ഭാഗ്യം ചെയ്ത ജന്മമാണ്... അതല്ലേ അവൾക്ക് ആയി ഇപ്പോഴും ആര്യേട്ടൻ കാത്തിരിക്കുന്നത് .... ഇതൾ നെ കണ്ടെത്താൻ പിന്നെ ശ്രമിച്ചില്ലേ ...?"

ധ്യാമി അമ്പല പടവിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു....

"ഉം... ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചു.. ഒടുവിൽ ഒരു ഫ്രണ്ട് വഴി അറിഞ്ഞത് അവൾ അമേരിക്കയിൽ ആണെന്ന... പക്ഷേ അവിടെ എവിടെ ആണെന്നൊന്നും അറിയില്ല...

ഞാൻ ഈ പാട്ട് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു നടക്കുന്നത് പോലും അവളെ കണ്ടെത്താൻ ആണെടോ..."

അത് പറയുമ്പോൾ ആര്യന്റെ കൺകോണിൽ നനവ് പടർന്നത് പോലെ പെണ്ണിന് തോന്നി .. അല്ലെങ്കിലും പ്രണയം വല്ലാത്തൊരു നോവ് തന്നെ ആണ്... സ്നേഹിക്കുന്നതും സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്നതും നോവ് തന്നെ...

"ഉം... ദിയ പറഞ്ഞിരുന്നു... ആര്യേട്ടൻ വിഷമിക്കണ്ട നമുക്ക് ഇതളിനെ കണ്ടെത്താം... എന്റെ അച്ഛന്റെ സുഹൃത്ത്‌ അമേരിക്കയിൽ ആണ്, ഫോട്ടോയോ മാറ്റോ ഉണ്ടേൽ നമുക്ക് ഒന്ന് അന്വേഷിക്കാം....".

ധ്യാമിടെ വാക്കുകൾ ആര്യനിൽ വല്ലാത്തൊരു അത്ഭുതം നിറച്ചു... സ്നേഹിക്കുന്ന പുരുഷന്റെ പ്രണയിനിയെ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരുവൾ..... ഇങ്ങനെ ഈ ലോകത്ത് മറ്റൊരു പെണ്ണും ഉണ്ടാകില്ല എന്ന് അവന് തോന്നി പോയി...

"ആര്യേട്ടൻ എന്താ ചിന്തിക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം... പേടിക്കണ്ട വട്ടൊന്നും അല്ല.. ദിയ നിങ്ങളുടെ കാര്യം എന്നോട് പറയും വരെ ഈ പ്രണയം നേടി എടുക്കണം എന്നൊരു സ്വാർത്ഥത എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു... പക്ഷേ അതിന് ശേഷം അങ്ങനെ ഒരു തോന്നൽ പോലും ഇല്ല.... 

പരസ്പരം ഇത്രയും സ്നേഹിക്കുന്ന നിങ്ങളെ ഒന്നിപ്പിക്കുക എന്നത് ആകും എന്റെ വിധി .... "

അത്രയും പറഞ്ഞു ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ അവിടെ നിന്നും നടന്ന് നീങ്ങി....

ഓരോ പെണ്ണും എത്രമാത്രം വ്യത്യസ്തർ ആണെന്ന് അവൻ ചിന്തിച്ചു... തനിക്ക് ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന കുറച്ച് മാസങ്ങൾ കൊണ്ട് തന്നെ ഈ ജന്മം മുഴുവൻ നൽകാൻ പറ്റുന്ന അത്രയും പ്രണയം പകർന്ന ഇതൾ ഒരിടത്ത്.. തന്റെ പ്രണയം ഇതൾ മടങ്ങി വന്നാൽ ഒരിക്കലും പൂവിടില്ല എന്ന് ബോധ്യം ഉണ്ടായിട്ടും തന്നോട് ഉള്ള പ്രണയം കൊണ്ട് മാത്രം ഇതളിനെ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന ധ്യാമി മറ്റൊരിടത്ത്  ....

ഓരോ സ്ത്രീയും വ്യത്യസ്ത ആണ്, അവളിലെ പ്രണയവും.... ഒരു പെണ്ണിനേയും മുഴവാനായി മനസിലാക്കിയ ആണൊരുവാൻ ഉണ്ടാകില്ല   .....

                            =-=-=-=-=

വെറുതെ ഹെഡ്സെറ്റിൽ പാട്ടും കേട്ട് കിടക്കുമ്പോൾ ആണ് ആര്യന്റെ ഫോണിൽ  ബെല്ലോടെ ആരുടെയോ നമ്പർ തെളിഞ്ഞു, തെല്ലോന്ന് ചിന്തിച്ച ശേഷം അവൻ കാൾ അറ്റൻഡ് ചെയ്തു ...

"ആര്യേട്ടാ, ഇത് ഞാനാ ധ്യാമി...."

ഫോൺ അറ്റൻഡ് ആയ ഉടനെ അവൾ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി....

"ആഹ് , പറയെടോ...."

അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു...

"അച്ഛന്റെ ഫ്രണ്ട് ഒരു ഇതളിനെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.... അത് തന്നെ ആണോ ആര്യേട്ടന്റെ ഇതൾ എന്ന് നോക്കിയേ... ഞാൻ വാട്സ്ആപ്പ് ൽ ഫോട്ടോ അയക്കാം...."

ധ്യാമിടെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും അവന്റെ ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു അനുഭൂതി വന്ന് നിറഞ്ഞു... ഇത്രയും നാൾ താൻ തേടി നടന്നവൾ ഇപ്പോൾ ഇതാ എവിടെ ആണെന്ന് താൻ അറിയാൻ പോകുന്നു...

അതോർത്തതും അവനിൽ അടക്കാൻ പറ്റാത്ത സന്തോഷം തോന്നി .... നെറ്റ് ഓൺ ആക്കി വാട്സ്ആപ്പ് എടുത്ത് ധ്യാമി അയച്ച ചിത്രം അവൻ ഡൌൺലോഡ് ആക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.... ഒച്ചിനെക്കാൾ പതുക്കെ ആണ് നെറ്റിന്റെ സ്പീഡ് എന്ന് അവന് തോന്നി.... അവൻ അക്ഷമയോടെ ഫോണിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരുന്നു... പതുക്കെ ആ ചിത്രം ഡൌൺലോഡ് ആകാൻ തുടങ്ങിയതും ആര്യൻ അതിലേക്ക് ആകാംഷയോടെ നോക്കി നിന്നു....

 5

ധ്യാമിടെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും അവന്റെ ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു അനുഭൂതി വന്ന് നിറഞ്ഞു... ഇത്രയും നാൾ താൻ തേടി നടന്നവൾ ഇപ്പോൾ ഇതാ എവിടെ ആണെന്ന് താൻ അറിയാൻ പോകുന്നു...

അതോർത്തതും അവനിൽ അടക്കാൻ പറ്റാത്ത സന്തോഷം തോന്നി .... നെറ്റ് ഓൺ ആക്കി വാട്സ്ആപ്പ് എടുത്ത് ധ്യാമി അയച്ച ചിത്രം അവൻ ഡൌൺലോഡ് ആക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.... ഒച്ചിനെക്കാൾ പതുക്കെ ആണ് നെറ്റിന്റെ സ്പീഡ് എന്ന് അവന് തോന്നി.... അവൻ അക്ഷമയോടെ ഫോണിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരുന്നു... പതുക്കെ ആ ചിത്രം ഡൌൺലോഡ് ആകാൻ തുടങ്ങിയതും ആര്യൻ അതിലേക്ക് ആകാംഷയോടെ നോക്കി നിന്നു....

ആ ചിത്രം ഫോണിൽ തെളിഞ്ഞതും അവന്റെ മുഖം വാടി.... അത് ഇതൾ ആയിരുന്നില്ല... വല്ലാത്തൊരു നിരാശയും സങ്കടവും ദേഷ്യവും എല്ലാം അവന്റെ ഉള്ളിൽ നുരഞ്ഞു പൊങ്ങി ... കൺകോണിൽ ഒരു തുള്ളി കണ്ണീർ അവന്റെ വേദനയുടെ അടയാളം എന്ന പോലെ തെളിഞ്ഞു വന്നു....

പെട്ടെന്ന് ആണ് ധ്യാമിയുടെ കാൾ വന്നത്.... ആദ്യം എന്ത് കൊണ്ടോ അവന് ആ കാൾ എടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല .. പിന്നെയും അവൾ വിളിച്ചപ്പോൾ അവൻ കാൾ എടുത്തു...

"എന്തായി ആര്യേട്ടാ... അത് തന്നെ ആണോ ആള്...?"

അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ പെണ്ണിന്റെ ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു ആകാംഷ ആയിരുന്നു....

"അല്ല.... "

അത്രയും പറഞ്ഞ് അവൻ കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തു...

ആര്യന്റെ മറുപടി ധ്യാമിയിലും എന്തോ ഒരു നോവ് ഉണർത്തി.... ധ്യാമിയുടെ മുഖം വാടുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ദിയ ക്ക് കാര്യം മനസിലായി    ....

"ചേച്ചി, ഞാൻ ഒരു സംശയം ചോദിക്കട്ടെ... നിനക്ക് ആര്യേട്ടനെ ഇഷ്ടം ആണ് എന്നിട്ടും എന്തിനാ ഇതൾ ചേച്ചി യെ കണ്ടെത്താൻ നീ ശ്രമിക്കുന്നത് ....? ആ ചേച്ചി തിരിച്ചു വന്നാൽ പിന്നെ ഒരിക്കലും ആര്യട്ടനിൽ നിനക്ക് പ്രണയം ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമുണ്ടോ???"..

ദിയ മിഴികൾ കൂർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ധ്യാമിയോട് ചോദിച്ചു....

"ഇതളിനെ ഇത്രമേൽ പ്രണയിക്കുന്ന ആര്യേട്ടൻ ഒരിക്കലും എന്നെ ആ സ്ഥാനത്ത് കാണില്ല .... പ്രണയം നഷ്ടപെടുക എന്നാൽ അത് അല്പം ഭീകരം തന്നെ അല്ലേ... ഒത്തിരി സ്നേഹിച്ചിട്ട് പെട്ടെന്ന് ഒരു ദിവസം അയാൾ നഷ്ടമാകുന്ന അവസ്ഥ..... ആ വേദന അത് നിനക്ക് പറഞ്ഞാൽ മനസിലാകില്ല മോളെ ...."

ധ്യാമി അത്രയും മാത്രം പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മുറിവിട്ട് പോകുമ്പോൾ ദിയ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ നീർതിളക്കം...

തന്റെ ചോദ്യം അബദ്ധം ആയോ എന്ന് ദിയ ഒരുമാത്ര വെറുതെ ചിന്തിച്ചു.... പിന്നെ ആര്യനും ധ്യാമിയും ഒരുപോലെ ആണോ എന്ന് അവൾ ഓർത്തു....

അല്ല....  ആര്യൻ ഇതളിന്റെ പ്രണയം ആവോളം ഹൃദയത്തിൽ ചേർത്തുവച്ചവൻ ആണ്... ആ പ്രണയത്തിന്റെ മധുരവും കയ്പ്പും ഒരുപോലെ അറിഞ്ഞവൻ.... പക്ഷേ ധ്യാമി അങ്ങനെ അല്ല.... അവൾ ഒരിക്കലും പ്രണയത്തിന്റെ മധുരം രുചിച്ചിട്ടില്ല... ആദ്യം തന്നെ പ്രണയം അവളിൽ കയ്പ്പുരസം അല്ലേ നിറച്ചത്....

പ്രണയത്തിന്റെ രുചി പ്രണയിക്കുന്ന ആളെ ആശ്രയിച്ചാണ് ഉള്ളത് എന്ന് ആ പത്താം ക്ലാസുകാരിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു....

                             ÷•÷•÷•÷•÷

"ആഹ്... എനിക്ക് നോവുന്നു ആര്യേട്ടാ .. "

ഇതൾ ചിണുങ്ങി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ...

"ഒന്ന് അടങ്ങി നിൽക്ക് പെണ്ണേ... ദേ കഴിഞ്ഞു... ഒരു സ്ലൈഡ് കുത്തുമ്പോൾ നീ ഇങ്ങനെ കിടന്ന് കാറിയാൽ നാട്ടുകാർ എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിക്കും കുരുപ്പേ  ...."

ആര്യൻ അവളുടെ മുടിയിൽ മുല്ലപ്പൂവ് ചൂടിക്കൊടുക്കുന്നതിന് ഇടയിൽ പറഞ്ഞു...

അതിന് മറുപടി ആയി അവൾ അവനെ കോക്രി കാണിച്ചു   ....

"ഉം  .. ഇപ്പോൾ സുന്ദരി ആയിട്ടുണ്ട്    ...."

ആര്യൻ അവളെ തനിക്ക് നേരെ നിർത്തികൊണ്ട് പറഞ്ഞു  ...

"ഓഹോ ഞാൻ നേരത്തെ സുന്ദരി അല്ലായിരുന്നോ?"

ഒരു പുരികക്കൊടി വില്ല് പോലെ വളച്ച് കൊണ്ടവൾ ചോദിച്ചു  ....

"എന്റെ കാന്താരി എപ്പോഴും സുന്ദരി അല്ലേ  ....?".

ആര്യൻ അവളുടെ നീണ്ട മൂക്കിൻ തുമ്പിൽ ചെറുതായി വലിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു....

പെട്ടെന്ന് ആണ് ആരോ വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്... ആര്യൻ അവളെയും ചേർത്ത് പിടിച്ച് ആലിന്റെ പിന്നിൽ മറഞ്ഞു നിന്നു .... ഹരികിഷോർ ഏട്ടൻ ആയിരുന്നു അത് വഴി വന്നത് എന്ന് അറിഞ്ഞതും ഇതൾ അല്പം പേടിയോടെ ആര്യന്റെ അരികിൽ ചേർന്ന് നിന്നു....

ഹരിയേട്ടൻ പോയ ശേഷവും ആര്യൻ അവളെ അങ്ങനെ തന്നെ ചേർത്ത് നിർത്തിയിരുന്നു  .... 

ചൂണ്ട് വിരൽ കൊണ്ടവളുടെ നെറ്റിയിലേക്ക് വീണ് കിടന്ന മുടിയിഴകൾ മാടി ഒതുക്കി കൊണ്ട് ആര്യൻ പെണ്ണിന്റെ നെറ്റിയിൽ ചുണ്ടമർത്തി... ആദ്യ ചുംബനം  .... ഒരു നിമിഷം പെണ്ണ് അങ്ങനെ തന്നെ തരിച് നിന്നു.... അവളുടെ ചുണ്ടുകൾക്ക് മുകളിൽ വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞു    ... മിഴികൾ ഒരു പിടപ്പോടെ അവനെ നോക്കിയ ശേഷം നാണത്തോടെ താഴോട്ടു നോക്കി... അപ്പോൾ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ചെറുതായി ഒരു പുഞ്ചിരി തത്തികളിച്ചു.....

ആര്യൻ മെല്ലെ അവളുടെ അധരങ്ങളെ സ്വന്തം ആക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും പെണ്ണ് ഒരു ചിരിയോടെ അവനെ തള്ളി മാറ്റി ഓടി അകന്നു   .... അതിനിടയിൽ അവളുടെ കരിവളകൾ പൊട്ടിയത് ഒന്നും അവൾ അറിഞ്ഞില്ല ... അവൾ പോകുന്നതും നോക്കി ആര്യൻ ഒരു കുസൃതി ചിരിയോടെ നിന്നു  ....

ഇടി മുഴക്കം കേട്ടതും ആര്യൻ ഓർമകളിൽ നിന്നും ഞെട്ടി ഉണർന്നു .... അവൻ മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് അലമാരിയിൽ നിന്നും ഒരു ചെറിയ പെട്ടി എടുത്തു... അതിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും പൊട്ടിയ കരിവള തുണ്ടുകളും.... അവ കണ്ടതും അവന്റെ ഉള്ളം ഒന്ന് പിടഞ്ഞു... കുറുമ്പോടെ തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്ന ഒരു പെണ്ണിന്റെ മുഖം അവന്റെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു .. ഒപ്പം അവന്റെ കൺകോണിൽ ഒരു തുള്ളി കണ്ണീരും......

                            ÷•÷•÷•÷•÷

"ആര്യേട്ടാ ...."

ധ്യാമി ബൈക്കിൽ പോകുവായിരുന്ന ആര്യനെ അല്പം ഉറക്കെ വിളിച്ചു.... അവളെ കണ്ടതും അവൻ വണ്ടി ഒതുക്കി...

"എന്താടോ രാവിലെ തന്നെ വഴി തടയൽ..?"

ആര്യൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു ..

"സോറി, ഞാൻ കാരണം ഇന്നലെ വിഷമം ആയല്ലേ...?"

ധ്യാമി അല്പം സ്വരം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു...

"ഹെയ് അത് സാരമില്ല... കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് ആണെങ്കിലും ഞാൻ വെറുതെ കൊതിച്ചു, അത് എന്റെ ഇതൾ ആവണം എന്ന്.... പിന്നെ തന്റെ തെറ്റ് കൊണ്ട് അല്ലാലോ അത് ഇതൾ ആകാഞ്ഞത്.... "

ആര്യൻ അത് പറയുമ്പോൾ ധ്യാമി എന്താ മറുപടി പറയേണ്ടത് എന്ന് അറിയാതെ അങ്ങനെ തന്നെ നിന്നു ....

" താൻ എനിക്ക് വേണ്ടി ഇത്രയൊക്കെ ചെയുന്നത് കാണുമ്പോൾ സത്യത്തിൽ എനിക്ക് അതിശയം തോന്നുന്നു... ഞാൻ കരുതിയിരുന്നത് നിനക്ക് എന്നോടും ഇതളിനോടും ദേഷ്യം ആണെന്ന് ആയിരുന്നു.... സത്യത്തിൽ നീ ഒരു  അത്ഭുതം ആണ് ധ്യാമി   .... "

ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ പെണ്ണ് വെറുതെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു  ....

"ഞാൻ എന്തിനാ ആര്യേട്ടനെയും ഇതളിനെയും വെറുക്കുന്നത്  .... നിങ്ങൾ രണ്ടാളും എനിക്ക് ഒരു ദ്രോഹവും ചെയ്തിട്ടില്ല .... എനിക്ക് ആര്യേട്ടനോട് ബഹുമാനം ആണ് തോന്നുന്നത്, ഇപ്പോഴും ജീവന് തുല്യം ഇതളിനെ സ്നേഹിക്കുന്നില്ലേ  ....?

അങ്ങനെ ഉള്ളപ്പോൾ എന്നാൽ കഴിയുന്ന സഹായം ഞാനും ചെയുന്നു അത്രേ ഒള്ളു  ...."

പുഞ്ചിരിയോടെ മറുപടി പറയുന്ന ആ പെണ്ണിനെ ആര്യൻ കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നോക്കി അല്പ നേരം നോക്കി നിന്നു... പിന്നെ പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്ത പോലെ അവളിൽ നിന്നും അവൻ നോട്ടം മാറ്റി  ...

"തനിക്ക് എന്റെ ഫോൺ നമ്പർ എവിടെ നിന്ന് കിട്ടി...?"

ആര്യൻ അല്പം സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു ...

"അതോ .... അത് ഞാൻ പണ്ട് അച്ഛന്റെ ഫോണിന് അടിച്ച് മാറ്റിയതാ  ...."

പെണ്ണ് അല്പം കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു....

"ആഹാ കൊള്ളാല്ലോ.... എന്നിട്ട് ഇത്രയും നാളും താൻ ഒരു മെസ്സേജ് പോലും അയച്ചില്ലല്ലോ ...?"

ആര്യൻ അതിശയത്തോടെ ചോദിച്ചു ....

പെട്ടെന്ന് എന്തോ പറയാൻ വന്നെങ്കിലും ധ്യാമി അത് പറയാതെ അവനിൽ നിന്നും നോട്ടം പിൻവലിച്ചു   ....

ഒരിക്കൽ അത്ര ഇഷ്ടത്തോടെ കട്ടെടുത്ത നമ്പർ.... എത്രവട്ടം അതിലേക്ക് വിളിക്കാൻ മനം തുടിച്ചിരുന്നു  .... അന്നൊക്കെ അതിന് തുനിയുമ്പോൾ കൈകൾ വിറക്കുമായിരിന്നു... ഹൃദയമിടിപ്പ് പോലും വല്ലാതെ ഉയരും  .... അങ്ങനെ എത്രവട്ടം ആ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു ....

പെണ്ണിന്റെ മനസ്സിൽ ഓടിയെത്തിയ ചിന്തകളെ തുടച്ച് മാറ്റാൻ എന്ന പോലെ അവളുടെ മേൽ മഴത്തുള്ളികൾ പതിച്ചു .... അപ്പോഴാണ് താൻ കാത്ത് നിന്നത് എന്തിനാണ് എന്നത് പോലും അവൾ ഓർത്തത് ....

"ആര്യേട്ടാ, ഞാൻ കാത്ത് നിന്നത് ഒരു കാര്യം പറയാനാ .... എന്റെ ഫ്രണ്ട് ന് മ്യൂസിക് ഡയറക്ടർ ജിഷ്ണു വും ആയി നല്ല ബന്ധം ആണ്  .... ആര്യേട്ടന്റെ കാര്യം അവൻ അദ്ദേഹത്തോട് സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.... നാളെ രാവിലെ ഒന്ന് പോയി കാണാമോ ...?"

ധ്യാമി അത് ചോദിച്ചതും അവന് വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നി ....

"താങ്ക്സ് ധ്യാമി, നാളെ രാവിലെ തന്നെ ഞാൻ പോകാം.... മഴ കൂടുന്ന ലക്ഷണം ആണ്. താൻ കേറ് ഞാൻ വീട്ടിൽ കൊണ്ടാക്കാം..."

ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ധ്യാമി ആദ്യം ഒന്ന് മടിച്ചെങ്കിലും പിന്നെ മഴ കൂടുന്നത് കണ്ടതും അവൾ അവനൊപ്പം വണ്ടിയിൽ കേറി....

ഒരിക്കൽ ഒത്തിരി ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു, ആര്യനൊപ്പം മഴ നനഞ്ഞു കൊണ്ട് ഒരു ബൈക്ക് യാത്ര .... പക്ഷേ ഇന്ന് അത് സാധ്യമാകുമ്പോൾ പെണ്ണിന്റെ ഉള്ളം ശുന്യം ആണ് .... അറിയാതെ പോലും അവന് തന്റെ പ്രണയം ശല്യമാകാതെ ഇരിക്കാൻ അവൾ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു  ....

വീട്ടിൽ എത്താറായതും ഒരു കാർ ധ്യാമിടെ വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് പോകുന്നത് അവർ കണ്ടു .... ആര്യൻ ധ്യാമിയെ ഗേറ്റ് ന്റെ മുൻപിൽ ഇറക്കിയതും കാർ തുറന്ന് ഒരാൾ പുറത്തേക്ക് വന്നതും ഒരുമിച്ച് ആയിരുന്നു....

ഭാഗം 6

വീട്ടിൽ എത്താറായതും ഒരു കാർ ധ്യാമിടെ വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് പോകുന്നത് അവർ കണ്ടു .... ആര്യൻ ധ്യാമിയെ ഗേറ്റ് ന്റെ മുൻപിൽ ഇറക്കിയതും കാർ തുറന്ന് ഒരാൾ പുറത്തേക്ക് വന്നതും ഒരുമിച്ച് ആയിരുന്നു...

" കാർത്തിയേട്ടൻ   ..... "

കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയ ആളെ കണ്ടതും ധ്യാമിടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു, ഒപ്പം ആ പേരും .....

"ആരാ ധ്യാമി അത്....?"

പെണ്ണിന്റെ മുഖത്തേ സന്തോഷം കണ്ട് കൊണ്ട് ആര്യൻ ചോദിച്ചു...

" കാർത്തിയേട്ടൻ .... അച്ഛൻ പെങ്ങളുടെ മോനാ... വിദേശത്ത് ആയിരുന്നു....''

അവൾ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു.... ഇതിനിടയിൽ കാർത്തിക്കും അവർ ഇരുവരെയും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു ... അവൻ ധ്യാമിക്ക് അരികിൽ ബൈക്കുമായി നിൽക്കുന്ന ആര്യനെ നോക്കി വെറുതെ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു... ആര്യനും പകരം ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകിയ ശേഷം ധ്യാമിയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി....

പോകും മുൻപ് ആര്യൻ കാർത്തിക്കിനെ ഒന്നുകൂടി ഒന്ന് നോക്കി .... ഏകദേശം പത്തിരുപത്തിയേട്ട് വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ചെറുപ്പക്കാരൻ .... വെളുത്ത നിറം... ഭംഗിയിൽ വെട്ടിയിരിക്കുന്ന കട്ടി മീശ... നല്ല ഉറച്ച ശരീരം.... കാണാൻ തന്നെ ഒരു പ്രേത്യേക ഭംഗി...

"കാർത്തിയേട്ടാ... എന്താ ഒരു മുന്നറിയിപ്പും ഇല്ലാതെ ....?"

വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി വന്ന ദിയ കാർത്തിക്കിനെ നോക്കി അതിശയത്തോടെ ചോദിച്ചു ....

"മുന്നറിയിപ്പ് തന്നിട്ട് വരാൻ ഞാൻ എന്താ ഓഖി വല്ലതും ആണോ...?"

കാർത്തിക്ക് വെറുതെ ദിയയെ ഉഷാർ ആക്കാനായി പറഞ്ഞു ...

"ഹെയ്, എല്ലാ ദുരന്തങ്ങളും മുന്നറിയിപ്പ് തരില്ല എന്നതിന് ഉദാഹരണം ആണല്ലോ കാർത്തിയേട്ടന്റെ മുന്നറിയിപ്പ് ഇല്ലാത്ത ഈ വരവ്...."

ദിയയും അതെ നാണയത്തിൽ മറുപടി പറഞ്ഞു  .....

"വന്ന് കേറിയില്ല, അതിന് മുൻപേ രണ്ടും കൂടി തുടങ്ങിയോ .....?"

ധ്യാമി അവർക്ക് അരികിലേക്ക് എത്തി കളിയായി ചോദിച്ചു ....

"ഞങ്ങള് ആങ്ങള യും പെങ്ങളും തമ്മിൽ പലതും കാണും... അത് ചോദിക്കാൻ നീ ഏതാ  ...?"

കാർത്തിക്ക് തന്റെ ഒരു പിരികം പൊക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു    ....

"അതെ... അതിന് ഇടയിൽ നീ എന്തിനാടി ചേച്ചി ...?"

ദിയയും കാർത്തിക്കിന് ഒപ്പം ചേർന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ....

"എന്റെ പൊന്നോ ഞാൻ ഇല്ലേ ആങ്ങളക്കും പെങ്ങൾക്കും ഇടയിൽ ...."

ധ്യാമി കൈകൂപ്പി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു....

"ആഹാ ഇതാരാ കാർത്തിക്കോ...?"

സുധ സംസാരം കേട്ട്  പുറത്തേക്ക് വന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു....

"അമ്മായി ...."

സുധയെ കണ്ടതും കാർത്തിക്ക് അവരെ സ്നേഹത്തോടെ കെട്ടിപിടിച്ചു ...

"നീ അങ്ങ് ക്ഷീണിച്ചു പോയല്ലോ ചെക്കാ...."

സുധ അവന്റെ മുടിയിൽ വാത്സല്യത്തോടെ തഴുകി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ...

"എന്റെ അമ്മേ, ഇമ്മാതിരി ക്ലിഷേ ഡയലോഗ് ഒക്കെ ഒന്ന് മാറ്റി പിടിച്ചൂടെ.... ആരെങ്കിലും കുറച്ച് നാളിന് ശേഷം ആണ് കാണുന്നത് എങ്കിൽ പിന്നെ ഈ ഡയലോഗ് മസ്റ്റ് ആണ്... "

ദിയ  ചെറിയ വായിൽ വല്യ വർത്താനം പറയാൻ തുടങ്ങിയതും സുധ അവളുടെ ചെവിക്ക് പിടിച്ചു..

"കുരുത്തംകെട്ട പെണ്ണ്  .. നീ വാടാ ഞാൻ നിനക്ക് നല്ല ചോറും മാമ്പഴപുള്ളിശ്ശേരിയും, ഉരുളക്കിഴങ്ങ് ഉപ്പേരിയും പപ്പടവും കടുമാങ്ങ അച്ചാറും ഒക്കെ ചേർത്ത് നല്ലൊരു നാടൻ ഊണ് തരാം..."

സുധ അത് കാർത്തിക്കിനോട് ആണ് പറഞ്ഞതെങ്കിലും ദിയക്ക് അത് കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ വായിൽ വെള്ളം ഊറി... അത്കൊണ്ട് തന്നെ കാർത്തിക്കിനെ തള്ളി മാറ്റി അവൾ ആദ്യം അകത്തേക്ക് ഓടി.... അത് കണ്ട് ധ്യാമിയും സുധയും കാർത്തിക്കും ചിരിയോടെ അവളെ കളിയാക്കി....

                        ÷•÷•÷•÷•÷

"ഇതാ പിടിച്ചോ എന്റെ കാന്താരി പെണ്ണിന്..."

ഒരു ടാബ് ദിയക്ക് നേരെ നീട്ടി കൊണ്ട് കാർത്തിക്ക് അത് പറഞ്ഞതും അവൾ സ്നേഹത്തോടെ അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു ...

"താങ്ക്യൂ ഏട്ടാ ..."

ദിയ കാർത്തിക്ക് ഒരു നുള്ള് നൽകി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ....

"സമ്മാനം തന്നാലും നുള്ളുന്നോടി കുരുപ്പേ ...."

കാർത്തിക്ക് തന്റെ കവിളിൽ തടവി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു....

"സ്നേഹം കൊണ്ടല്ലേ കാർത്തിയേട്ടാ...."

അവൾ അത് പറഞ്ഞു കൊഞ്ചിയപ്പോൾ അവന് ചിരിയാണ് വന്നത്   ....

കാർത്തിക്ക് ന് ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ അച്ഛനും അമ്മയും നഷ്ടപ്പെട്ടത് കൊണ്ട് വാസുദേവനും സുധയും ആണ് അവനെ വളർത്തിയത്.... പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കാർത്തിക്ക് ന്റെ ആഗ്രഹത്തിന് അവനെ അവർ വിദേശത്ത് പഠിക്കാൻ അയച്ചു...

പഠന ശേഷം ജോലിയും മെറ്റുമായി അവൻ പിന്നെ നാട്ടിലേക്ക് വരുന്നത് കുറഞ്ഞു... നാട്ടിൽ വരുമ്പോൾ കാർത്തിക്കിന്റെ വലം കൈ ദിയ ആണ്.... ബോബനും മോളിയും പോലെ ഫുൾ ടൈം രണ്ടും ഒരുമിച്ച് ആണ്... ഇടക്ക് അടി ഇട്ടാലും മറ്റാരെങ്കിലും അതിൽ ഇടപെട്ടാൽ അവർ ഒന്നായി ഇടപെടുന്ന ആളിനെ ഓടിക്കും....

"അല്ല കാർത്തിയേട്ടൻ ചേച്ചി ക്ക് ഒന്നും കൊണ്ട് വന്നില്ലേ....?"

ദിയ തനിക്ക് കിട്ടിയ സമ്മാനം നോക്കുന്നതിന് ഇടയിൽ പറഞ്ഞു....

"അവൾക്ക് ഒരല്പം സ്പെഷ്യൽ സമ്മാനം ആണ്... സമയം ആവട്ടെ കൊടുക്കാം... "

അത് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു കള്ള ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു....

"അത് എന്ത് സമ്മാനം?"

ദിയ സംശയത്തോടെ കാർത്തിക്കിനെ നോക്കി....

"അതൊക്കെ ഉണ്ട്, സമയം ആകുമ്പോൾ പറയാട്ടോ.... അല്ലെടോ യക്ഷി പെണ്ണേ ഇന്ന് നിന്റെ ചേച്ചി ഏതോ ഒരാൾക്ക് ഒപ്പം ബൈക്കിൽ വന്നത് കണ്ടല്ലോ... ആരാ അത്?"

കാർത്തിക്ക് സ്നേഹം കൂടുമ്പോൾ ദിയയെ വിളിക്കുന്ന പേരാണ് യക്ഷി... പക്ഷേ അത് വേറെ ആരെങ്കിലും വിളിച്ചാൽ അവൾ അവരെ ശരിയാക്കും....

"ഓഹ് അതോ... അതാണ് ആര്യേട്ടൻ.. ദേ ആ കാണുന്ന വീട്ടിൽ ഉള്ളതാ... കാർത്തിയേട്ടൻ ഞങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ട് താമസം മാറിയ ശേഷം ആദ്യമായിട്ടല്ലേ വരുന്നത് അതാ ആര്യേട്ടനെ അറിയാത്തെ.. എന്ത് സഹായത്തിനും വരും.... വല്യ പാട്ടുക്കാരൻ ആകാനായി ട്രൈ ചെയുവാ.... പിന്നെ...."

പെട്ടെന്ന് എന്തോ പറയാൻ വന്ന ശേഷം പറയാതെ ദിയ അത് പാതിക്ക് നിർത്തി...

"പിന്നെ എന്താ... പറയടോ യക്ഷി എന്നോട് അല്ലേ... നമ്മുക്ക് ഇടയിൽ എന്തിനാ സീക്രെട്?"

കാർത്തിക്ക് ബാക്കി അറിയാനുള്ള ആകാംഷയോടെ ചോദിച്ചു....

"അത്.... നമ്മുടെ ധ്യാമി ചേച്ചി ക്ക് പുള്ളിയോട് ഒരു ഇഷ്ടം.... "

ദിയ അത് പറഞ്ഞതും കാർത്തിക്കിന്റെ മുഖം വാടി .... ദിയ എല്ലാം വിശദമായി തന്നെ പറഞ്ഞതും കാർത്തിക്കിന്റെ ഉള്ളിൽ വല്ലാത്തൊരു ഭാരം തോന്നി.... അവൻ ദിയയോട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയി....

ദിയ ഒത്തിരി വട്ടം വിളിച്ചെങ്കിലും അവൻ നിൽക്കാതെ പോകുന്നത് കണ്ടതും അവൾക്ക് ഉള്ളിൽ പല സംശയങ്ങളും മുളപൊട്ടി ....

രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരിക്കുമ്പോഴും കാർത്തിക്കിന്റെ മുഖത്ത് തീരെ ഉത്സാഹം ഇല്ലായിരുന്നു ... യാത്ര ക്ഷീണം ആവും എന്ന് കരുതി മറ്റുള്ളവർ അത് തള്ളി കളഞ്ഞെങ്കിലും ദിയ അത് വിശ്വസിച്ചില്ല....

വെറുതെ കഴിച്ചു എന്ന് വരുത്തി കാർത്തിക്ക് എഴുന്നേറ്റ് പോയപ്പോൾ ദിയയും അവനൊപ്പം എഴുന്നേറ്റു ....

"മോനെ നിരാശ കാമുകാ...."

ദിയടെ വിളി കേട്ടതും കാർത്തിക്ക് കട്ടിലിൽ എഴുന്നേറ്റ് ഇരുന്നു...

"നിനക്ക് എന്താ പെണ്ണേ..?"

അവൻ അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ ചോദിച്ചു ..

"എനിക്ക് ഒന്നുമില്ല.... പക്ഷേ എന്റെ ഏട്ടന് ഈ നിരാശ കാമുകന്റെ ഭാവം ഒട്ടും ചേരുന്നില്ല...".

ദിയ അവന്റെ അരികിലായി ഇരുന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു....

"നീ എന്തൊക്കെയാ പെണ്ണേ പറയുന്നത് ....?"

കാർത്തിക്ക് കപട ദേഷ്യത്തിൽ ചോദിച്ചു....

"ദേ എന്റെ മുൻപിൽ വേണ്ടാട്ടോ ഈ അഭിനയം... ഞാൻ പലപ്പോഴും കണ്ടിട്ടുള്ളതാ ഈ കണ്ണിൽ എന്റെ ചേച്ചിയോട് ഉള്ള ഇഷ്ടം... പിന്നെ വിദേശത്തൊക്കെ പോയ ശേഷം ഇങ്ങോട്ടുള്ള വരവ് ഒക്കെ കുറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ കരുതി ഏട്ടൻ അത് വിട്ടു എന്ന്....

പക്ഷേ ഞാൻ ഇന്നും ഈ കണ്ണുകളിൽ കണ്ടതാ അവളോട് ഉള്ള സ്നേഹം.... ആര്യേട്ടന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ അല്ലേ മൂഡ് ഓഫ് ആയത്....

എന്നോട് എങ്കിലും പറയാമായിരുന്നില്ലേ ഏട്ടന്...?"

ദിയ അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ കള്ളം പിടിക്കപ്പെട്ടപോലെ കാർത്തിക്ക് അവൾക്ക് മുൻപിൽ തലകുനിച്ചു നിന്നു....

"ഈ വരവിന് സ്വന്തം ആക്കി കൂടെ കൊണ്ട് പോകാൻ ആഗ്രഹിച്ച് തന്നെയാ വന്നേ... പക്ഷേ അവളുടെ കാര്യങ്ങൾ കേട്ടപ്പോൾ എന്തോ ഞാൻ അവർക്ക് ഇടയിൽ അധികപറ്റ് ആകുമോ എന്നൊരു ഭയം... ഇപ്പോൾ തന്നെ ധ്യാമിക്ക് ഒരുപാട് സങ്കടങ്ങൾ ഉണ്ട്... ഇനി ഇത് കൂടി അറിഞ്ഞിട്ടവൾ വിഷമിക്കുന്നത് എന്തിനാ?"

കാർത്തിക്കിന്റെ വാക്കുകൾ കേൾക്കുമ്പോൾ ദിയക്ക് അത്ഭുതം ആണ് തോന്നിയത്  .... ധ്യാമിയെ പോലെ തന്നെ ആണ് കാർത്തിക്കും .. പ്രണയം കൊണ്ട് മുറിവേറ്റിട്ടും അതെ പ്രണയത്തെ സംരക്ഷിക്കുന്ന രണ്ട് പേർ....

സ്വന്തമാക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നവയെ സ്വതന്ത്രമായി വിടുക, തിരിച്ചു വന്നാൽ അത് നിങ്ങളുടേതാണ് അല്ലെങ്കിൽ അത് വേറാരുടെയോ ആണ്...!"

(കടപ്പാട് : മാധവികുട്ടി)

                        ÷•÷•÷•÷•÷•÷

"താൻ ബിസി ആണോ....?"

ആര്യൻ ധ്യാമിയെ ഫോണിൽ വിളിച്ച് ചോദിച്ചു...

"അല്ല എന്താ ആര്യേട്ടാ...?"

പതിവില്ലാതെ ഉള്ള അവന്റെ വിളി കണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു...

"ഹെയ് ഒന്നുമില്ല... ഞാൻ തനിക്ക് വാട്സ്ആപ്പ് ൽ ഇതളിന്റെ ഫോട്ടോ അയച്ചിട്ടുണ്ട് ... കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെ പോലെ എന്തേലും ഉണ്ടേൽ ഉറപ്പാണെൽ മാത്രം എന്നോട് പറയാൻ വേണ്ടിട്ടാ...

പിന്നെ താൻ പറഞ്ഞ മ്യൂസിക് ഡയറക്ടർ നെ കാണാൻ പോകുവാ .... പോകും മുൻപ് പറഞ്ഞിട്ട് പോകാം എന്ന് കരുതി...."

ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞതും ധ്യാമി അവന് ഒരു ഓൾ ദി ബെസ്റ്റ് പറഞ്ഞിട്ട് ഫോൺ വച്ചു... പിന്നെ തിടുക്കത്തിൽ വാട്സ്ആപ്പ് തുറന്ന് നോക്കി... അതിൽ വളരെ മനോഹമായി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന ഒരു സുന്ദരി പെണ്ണിന്റെ ചിത്രം തെളിഞ്ഞു...

അവൾ ഇതളിന്റെ ഫോട്ടോയിൽ വെറുതെ വിരലോടിച്ചു....

"ഇത് ഇതൾ അല്ലേ...?"

ധ്യാമി ഇതളിന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട കാർത്തിക്ക് ചോദിച്ചു...

"കാർത്തിയേട്ടന് ഇതളിനെ അറിയോ?"

പെണ്ണ് പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു...

"അറിയാം...."

 7

അവൾ ഇതളിന്റെ ഫോട്ടോയിൽ വെറുതെ വിരലോടിച്ചു....

"ഇത് ഇതൾ അല്ലേ...?"

ധ്യാമി ഇതളിന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട കാർത്തിക്ക് ചോദിച്ചു...

"കാർത്തിയേട്ടന് ഇതളിനെ അറിയോ?"

പെണ്ണ് പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു...

"അറിയാം...."

അവൻ നിസാരമായി പറഞ്ഞു...

"എന്താ ഇവിടെ...?"

അവർക്ക് ഇടയിലേക്ക് വന്ന് കൊണ്ട് ദിയ ചോദിച്ചു....

"ആര്യേട്ടന്റെ ഇതൾ ...."

അവൾ തന്റെ ഫോണിലെ ചിത്രം ദിയക്ക് നേരെ നീട്ടി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... വെളുത്ത് മെലിഞ്ഞ ഒരു പെൺകുട്ടി.... ദിയ അതിലേക്ക് തന്നെ അല്പ നേരം നോക്കി നിന്നു ..

"കാർത്തിയേട്ടന് എങ്ങനെ ഇതളിനെ അറിയാം...?"

ധ്യാമി അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു ...

"ഇതൾ എന്റെ സുഹൃത്ത്‌ ആണ്... ഞങ്ങളുടെ കമ്പനി ടെ ആനുവൽ ഡേ പ്രോഗ്രാം ന് പരിചയപ്പെട്ടതാ.... നല്ല ഡാൻസർ ആണ്... "

കാർത്തിക്ക് പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ ധ്യാമിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു ...

"ഈ ചേച്ചി ഇപ്പോൾ എവിടെയാ ഉള്ളത്...?"

ധ്യാമിക്ക് ചോദിക്കാൻ ഒരു അവസരം കൊടുക്കാതെ ദിയ ഇടക്ക് കേറി ചോദിച്ചു...

"ഇതൾ ഇപ്പോൾ ഇവിടെ നാട്ടിൽ ഉണ്ട്  .... ഞങ്ങൾ ഒരു ഫ്ലൈറ്റ് ൽ ആണ് വന്നത് ...."

കാർത്തി അത് പറഞ്ഞതും പെണ്ണ് അവന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ച് നന്ദി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ആര്യനെ വിളിക്കാൻ ഫോൺ ദിയയിൽ നിന്നും വാങ്ങി....

"ചേച്ചി എന്താ ചെയ്യാൻ പോകുന്നേ...?"

ദിയ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു...

"ആര്യേട്ടനോട് പറയണ്ടേ..."

അവൾ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു....

"മണ്ടത്തരം കാണിക്കല്ലേ ചേച്ചി... ആര്യേട്ടൻ അന്ന് പറഞ്ഞത് നിനക്ക് ഓർമയില്ലേ ഈ ചേച്ചിക്ക് ആര്യേട്ടൻ ആരാ എന്ന് പോലും ഓർമ്മയില്ല എന്ന്... അങ്ങനെ ഉള്ളപ്പോൾ ആര്യേട്ടൻ പോയി കണ്ടാൽ ആ ചേച്ചി തിരിച്ചറിയോ... നമുക്ക് ആദ്യം പോയി ചേച്ചിയോട് സംസാരിക്കാം എന്നിട്ട് ആര്യേട്ടനെ കൊണ്ട് പോകാം ...."

ദിയ പറഞ്ഞതിനോട് കാർത്തിക്കും യോജിച്ചപ്പോൾ ധ്യാമിക്കും അതാണ് നല്ലത് എന്ന് തോന്നി  ....

അത്കൊണ്ട് കാർത്തിക്ക് വഴി തന്നെ ഇതളിനെ കാണാം എന്ന് ധ്യാമിയും ദിയയും തീരുമാനിച്ചു ...

ഇതളിനെ വിളിച്ചു കാർത്തിക്ക് കാണാം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ, അടുത്ത ദിവസം തന്നെ കാണാം എന്ന് ഇതളും അറിയിച്ചു....

അപ്പോഴൊക്കെ ദിയ ധ്യാമിയെ ശ്രദ്ധിക്കുക ആയിരുന്നു... അവളിൽ നിറഞ്ഞ് നിന്നത് സങ്കടമോ നഷ്ടബോധമോ ആയിരുന്നില്ല ഒരുതരം ആത്മസംതൃപ്തി ആയിരുന്നു....

വൈകുന്നേരം ആയപോഴേക്കും മറ്റൊരു സന്തോഷ വാർത്ത കൂടി അവരെ തേടിയെത്തി.. ആര്യന്റെ ശബ്ദം മ്യൂസിക് ഡയറക്ടർ ജിഷ്ണു വിന് ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു  .... അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുതിയ ചിത്രത്തിലെ രണ്ട് പാട്ടുകൾ ആലപിക്കാൻ പോകുന്നത് ആര്യൻ ആണ് ... 

അന്ന് രാത്രി മുഴുവൻ ആര്യൻ ചിന്തിച്ചത് ധ്യാമിയെ കുറിച്ച് ആയിരുന്നു.... തനിക്ക് പ്രണയം മറ്റൊരുവളോട് ആണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും തന്നെ ഇത്രത്തോളം സപ്പോർട്ട് ചെയ്യാൻ കാരണം എന്താണെന്ന് അവൻ എത്ര ചിന്തിച്ചിട്ടും അവന് മനസിലായില്ല ....

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ തന്നെ കാർത്തിക്കും ധ്യാമിയും ദിയയും കൂടി ഇതളിനെ കാണാൻ പോകാൻ റെഡി ആയി... ഇതളിനെ അടുത്തുള്ള കോഫീ ഷോപ്പിലേക്ക് ആണ് അവർ ക്ഷണിച്ചത്  ....

പറഞ്ഞ സമയത്ത് തന്നെ ഇതൾ അവിടെ എത്തി   .... ഒരു കടും നീല നിറത്തിലുള്ള കോട്ടൺ ചുരിദാറിൽ അവൾ വല്ലാതെ സുന്ദരി ആയിരുന്നു...

"ഹായ് കാർത്തിക്ക്...."

അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവനോട് പറഞ്ഞു...

"ഹായ്... കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത് ബുദ്ധിമുട്ട് ആയോടോ??"

കാർത്തിക്ക് അവൾക്ക് ഇരിക്കാൻ ഉള്ള ചെയർ കാണിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു...

"ഹെയ് ഇല്ല... ഞാൻ ആകെ ബോർ അടിച്ച് ഇരിക്കുവായിരുന്നു.... അല്ല, ഇവരൊക്കെ ആരാ?"

ഇതൾ ധ്യാമിയെയും ദിയയെയും നോക്കി കൊണ്ട് കാർത്തിക്കിനോട് ചോദിച്ചു ..

"ഇത് എന്റെ അനിയത്തി ദിയ.... പിന്നെ ഇത്...."

കാർത്തി ദിയ യെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞെങ്കിലും ധ്യാമിയെ എങ്ങനെ പരിചയപ്പെടുത്തണം എന്ന് അവന് അറിയില്ലായിരുന്നു .... 

"ഇത് എന്റെ ചേച്ചി ധ്യാമിക.... "

കാർത്തിക്ക് പറഞ്ഞ് നിർത്തിയ ഇടത്ത് ദിയ ഇടക്ക് കേറി പറഞ്ഞു ... ഇതൾ അവരെ നോക്കി മനോഹരമായി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു... അതിന് ശേഷം അവർ നാല് പേരും കുടിക്കാൻ എസ്പ്രേസോ ഓർഡർ ചെയ്തു  .... 

ആര്യനെക്കുറിച്ച് എങ്ങനെ പറയണം എന്ന കാര്യത്തിൽ ആർക്കും ഒരു പ്ലാനും ഇല്ലായിരുന്നു....

"ഇതൾ... തനിക്ക് ഇയാളെ അറിയാമോ?".

കാർത്തിക്ക് ആര്യന്റെ ഫോട്ടോ കാണിച്ച് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ...

"എവിടെയോ കണ്ട് മറന്ന പോലെ... ആരാ ഇത്..?"..

അൽപനേരം ആര്യന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കി ഇരുന്ന ശേഷം ഇതൾ ചോദിച്ചു... അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ടതും ഇനി നിന്നിട്ട് കാര്യമില്ല എന്ന് ദിയക്കും കാർത്തിക്കിനും തോന്നി...

"ഇതൾ മറന്നു പോയ ഒരാൾ തന്നെ ആണ്.... ആര്യൻ... ഇതളിന്റെ നൃത്ത അരങ്ങേറ്റം ഓർമ ഉണ്ടോ അന്നാണ് നിങ്ങൾ ആദ്യം കാണുന്നത്... പിന്നെ പരസ്പരം അടുത്തു... പ്രണയിച്ചു.... ഇതളിന് ഓർമ നഷ്ടമാകാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഇദ്ദേഹവും ഓർമയിൽ നിന്നും ഇല്ലാതായി ...."

ധ്യാമി അത് പറഞ്ഞതും ഇതൾ കോപത്തോടെ നിർത്താൻ അലറി....

"നോക്ക് കാർത്തിക്ക്, താൻ എന്റെ നല്ല സുഹൃത്തായത് കൊണ്ടാണ് വിളിച്ച ഉടനെ ഞാൻ വന്നത് ....  പക്ഷേ ഇത് പോലെ കഥ പറയാൻ ആണോ എന്നെ വിളിച്ചത് ...."

ഇതളിന്റെ ദേഷ്യത്തോടെ ഉള്ള ചോദ്യത്തിന്റെ മുൻപിൽ കാർത്തിക്ക് ചെറുതായി ഒന്ന് പതറി  .....

"കഥ അല്ല ചേച്ചി.... ചേച്ചിയെ മാത്രം ഇന്നും മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ആളാണ് ആര്യേട്ടൻ.... ചേച്ചിക്ക് അറിയോ ചേച്ചി മറന്നിട്ടും ചേട്ടൻ ചേച്ചിയെ മറന്നിട്ടില്ല.... ചേച്ചി ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞല്ലേ ഒള്ളു കണ്ട് മറന്ന മുഖം പോലെ എന്ന്.... ഒന്നോർത്ത് നോക്ക് പ്ലീസ്..."

ദിയ അവൾക്ക് മുൻപിൽ അപേക്ഷയുടെ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഇതൾ ഒരു നിമിഷം എന്താ ചെയ്യേണ്ടത് എന്നോ പറയേണ്ടതെന്നോ അറിയാതെ നിന്നു...

"ഇതൾ... താൻ എന്റെ സുഹൃത്ത്‌ ആണ്... എന്നോട് തനിക്ക് ഉള്ള വിശ്വാസം ഞാൻ മുതലെടുത്തത് അല്ല... ഇവർ പറഞ്ഞതൊക്കെ സത്യം ആണ്... ഇങ്ങനെ ഒക്കെ കള്ളം പറഞ്ഞിട്ട് ഞങ്ങൾക്ക് എന്ത് കിട്ടാൻ ആണ്??? ഒന്ന് ഓർത്ത് നോക്ക്... നിന്റെ ഓർമകളിൽ എവിടെ എങ്കിലും ആര്യൻ ഉണ്ടാകും ഉറപ്പ്..."

അത്രയും പറഞ്ഞ് കാർത്തിക്ക് ധ്യാമിയെയും ദിയയും കൂട്ടി അവിടെ നിന്നു ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഇതൾ ഒരു ശില പോലെ നിന്നു....

ദിനങ്ങൾ വേഗത്തിൽ കൊഴിഞ്ഞു  .... ആര്യന്റെ സോങ്‌സ് ന്റെ റെക്കോർഡിങ്ങും മറ്റും തകൃതിയായി നടന്നു... ഇതിനിടയിൽ പലപ്പോഴും ധ്യാമി ആര്യന് ധൈര്യമായി... അവന്റെ ചുവടുകൾ ഇടറുമ്പോൾ കൂട്ടായി താങ്ങായി അവൾ അവനൊപ്പം തന്നെ നിന്നു... ഈ ബന്ധം പലപ്പോഴും കാർത്തിക്ക് നോവ് പടർത്തിയെങ്കിലും തന്റെ പ്രണയം അവൻ പുഞ്ചിരിയാൽ മറച്ചു....

                     ÷•÷•÷•÷

"ഹായ് കാർത്തിക്ക്.. സുഖമാണോ.... തനിക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യം ഉണ്ടോ ....?"

അന്നത്തെ സംഭവത്തിന്‌ ശേഷം ഏകദേശം മൂന്നാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞാണ് ഇതളിന്റെ ആ മെസ്സേജ് കാർത്തിക്കിനെ തേടി എത്തിയത് ...

"സുഖം ... തനിക്കോ...?

ഞാൻ എന്തിനാടോ ദേഷ്യം കാണിക്കുന്നത്...?  അങ്ങനെ ഒരാൾ ജീവന് തുല്യം തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അയാളെ താൻ ഒരിക്കലും മിസ്സ്‌ ചെയ്യാൻ പാടില്ല എന്ന് തോന്നി അതാ ഞങ്ങൾ... അതൊക്കെ പോട്ടെ.. താൻ എന്ത് ചെയുവാ?"

കാർത്തിക്ക് ന്റെ മെസ്സേജ് കണ്ടതും ഇതൾ ന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു...

"ഡയറി എഴുതുവായിരുന്നെടോ.... താനോ?"

ഇതൾ അപ്പോൾ തന്നെ റിപ്ലൈ അയച്ചു....

"ഞാൻ ചുമ്മാ ദിയടെ കൂടെ കത്തി...."

കാർത്തിക്ക് അങ്ങനെ മെസ്സേജ് അയച്ചത് കണ്ടതും ദിയ അവന്റെ കൈയിൽ ഒരു നുള്ള് വച്ച് കൊടുത്തു...

"ആഹ്... പതുകെ നുള്ള് പെണ്ണേ..."

കാർത്തിക്ക് നുള്ള് കിട്ടിയ ഇടത്ത് ഒന്ന് തടവി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു...

"എടാ ഏട്ടാ... ഞാൻ ഇപ്പോഴാ ഒരു കാര്യം ഓർത്തെ.. നമുക്ക് മെമ്മറി ലോസ് ഉണ്ടായാലും നമ്മുടെ ചില ശീലങ്ങൾ മാറില്ല... ഒരു ബുക്കിൽ വായിച്ചതാ ശരി ആണോ എന്നൊന്നും അറിയില്ല... ഇതൾ ചേച്ചി അങ്ങനെ പണ്ട് ഡയറി എഴുതുമായിരുന്നേൽ അതിൽ ഉറപ്പായും ആര്യേട്ടൻ ഉണ്ടാവില്ലേ...?"

ദിയ അത് ചോദിച്ചപ്പോൾ കാർത്തിക്കിനും അത് ശരി ആയി തോന്നി...

"എടോ താൻ പണ്ടേ ഡയറി എഴുതുമോ... എങ്കിൽ പണ്ടത്തെ ഡയറി നോക്കിയാൽ പോരെ ആര്യാനെക്കുറിച്ചുള്ള സത്യങ്ങൾ അറിയാൻ ..."

കാർത്തിക്കിന്റെ ആ മെസ്സേജ് ന് ഇതൾ മറുപടി കൊടുക്കാത്തത്തിൽ കാർത്തിക്കും ദിയയും നിരാശരായി... പക്ഷേ ആ സമയം മുഴുവൻ ഇതളിന്റെ ഉള്ളം അശാന്തമായിരുന്നു... ഓർമകളിൽ എവിടെയോ അമ്പലത്തിൽ ആലിന്റെ തണലിൽ കാത്ത് നിൽക്കുന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്റെ മുഖം അവളുടെ മനസ്സിൽ അവ്യക്തമായി തെളിഞ്ഞു...

അന്ന് കാർത്തിക്കിനെ കണ്ട ശേഷം തനിക്ക് അങ്ങനെ ഒരു പാസ്റ്റ് ഉണ്ടോ എന്ന് അറിയാൻ ഒരുപാട് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഇല്ല എന്ന ഉത്തരം മാത്രേ കിട്ടിയൊള്ളു .. ഒരു അവസാന ശ്രമം എന്ന പോലെ അവൾ പഴയ സാധനങ്ങൾക്ക് ഇടയിൽ പഴയ ഡയറി ഉണ്ടോ എന്ന് തിരഞ്ഞു... ഒടുവിൽ അത് ആക്രിക്ക് കൊടുക്കാൻ വച്ചിരുന്ന സാധനങ്ങൾക്ക് ഒപ്പം കിട്ടിയപ്പോൾ പെണ്ണ് വിറക്കുന്നു വിരലുകളാൽ ഓരോ താളുകളും മറിച്ചു...

അതിൽ ഓരോന്നിലും വ്യക്തമായി എഴുതിയിരുന്നു... ആര്യന് ഒപ്പം ഉള്ള ഓരോ നിമിഷവും  .... ആദ്യം അത്ഭുതവും പിന്നെ സന്തോഷവും ഏറ്റവും ഒടുവിൽ കണ്ണീരും ആ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞു... വായിച്ച് തീർന്ന ശേഷം ഡയറി തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് വച്ചവൾ പൊട്ടി കരഞ്ഞു    ....

പിന്നെ കാർത്തിക്കിനെ വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു  .... അവന് സന്തോഷം കൊണ്ട് വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥ ആയിരുന്നു..   നാളെ ഇതളിന് വേണ്ടി ആര്യനെ അമ്പലത്തിൽ കൊണ്ട് വരാം എന്ന് കാർത്തിക്ക് അവൾക്ക് വാക്ക് നൽകി ....

അന്ന് രാത്രി ഇതളിന് കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വന്നില്ല .. അവൾ പിന്നെയും പിന്നെയും ഡയറി വായിച്ച് സമയം നീക്കി.... ഇതേ അവസ്ഥയിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു കാർത്തിക്കും... പക്ഷേ കാർത്തിക്ക് ഇതളിന് ഓർമ കിട്ടിയത് ഒന്നും ധ്യാമിയോടും ദിയയോടും പറയാതെ തന്നെ ആര്യനെ അമ്പലത്തിൽ എത്തിക്കാനുള്ള കരുക്കൾ നീക്കി...

അടുത്ത പ്രഭാതം പുലർന്നത് പോലും തനിക് വേണ്ടി ആകും എന്നോർത്ത് ഇതളും ആ രാത്രി തള്ളി നീക്കി ... അടുത്ത ദിവസം ധ്യാമി പറഞ്ഞ പോലെ ആര്യൻ അമ്പലത്തിൽ എത്തി   ... പ്രാർത്ഥിച്ചു തിരിഞ്ഞതും തന്റെ കണ്മുൻപിൽ നിൽക്കുന്ന ഇതളിനെ കണ്ടവൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി    ...

ഇതൾ ....

അവൻ അവളുടെ പേര് വിളിച്ചതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി... ഇതേ സമയം ധ്യാമിടെ കണ്ണുകളിൽ അത്ഭുതം ആയിരുന്നു....

ഒരുപാട് നേരത്തെ സങ്കടം പറച്ചിലും പ്രണയം പങ്ക് വക്കലും ഒക്കെ ആയി ആര്യനും ഇതളും അമ്പല കുളപടവിൽ ഇരുന്നു... ഒരുപാട് നാളിന് ശേഷം കണ്ടത് കൊണ്ട് തന്നെ പറയാൻ അവർക്ക് ഒരുപാട് ഉണ്ടായിരുന്നു ...

"ഇതൾന്റെ വീട്ടുകാരെ നമ്മൾ എങ്ങനെ ഇനി പറഞ്ഞ് ഒക്കെ ആക്കും...?"

ധ്യാമി ആൽമര തണലിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു ..

"അന്ന് എതിർക്കാൻ കാരണം ആര്യന് ഒരു ജോലി ഇല്ലാതിരുന്നത് അല്ലേ  ... ഇന്ന് അവൻ അറിയപ്പെടുന്ന സിങ്ങർ അല്ലേ ....? "

കാർത്തിക്ക് ധ്യാമിക്ക് ഒപ്പം ഇരുന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു  ....

"ദേ നോക്കിയേ... രാവിലെ റിലീസ് ആയ ഏട്ടന്റെ പാട്ടിന് എത്ര കെ വ്യൂ ആണെന്ന് ..."

ദിയ ഫോൺ അവർക്ക് നേരെ നീട്ടി കൊണ്ട് അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ധ്യാമിടെ മുഖത്ത് വല്ലാത്തൊരു സംതൃപ്തി തെളിഞ്ഞു....

ഇതളും ആര്യനും ദൂരെ നിന്നു വരുന്നത് കണ്ടതും ദിയ ഫോണും കൊണ്ട് അവർക്ക് അരികിലേക്ക് ഓടി  ....

"അന്ന് ഇതളിനെ കാണാൻ പോയപ്പോൾ എന്നെ ആരാ എന്ന് പരിചയപെടുത്താൻ മടിച്ചപ്പോൾ സംശയം തോന്നി.... പിന്നെ ദിയ യോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു.... പറയാമായിരുന്നില്ലേ.... "

ദിയ പോകുന്നതും നോക്കി നിൽകുമ്പോൾ ആണ് ധ്യാമി അവന് നേരെ ചോദ്യശരം എയ്തത് ....

പെണ്ണിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നു....

"പറയാൻ ആണ് വന്നത്... തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ നിന്നെ എന്റേതാക്കി കൊണ്ട് പോകാൻ.... പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും ആര്യൻ... അത് അറിഞ്ഞപ്പോൾ എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ ആയി...

ഇപ്പോൾ ആര്യന് ഇതൾ ഇല്ലേ... ഇനി എന്റെ പെണ്ണായി വന്നു കൂടെ ..."

കാർത്തിക്ക് അത് ചോദിച്ചതും ഇതളും ആര്യനും ദിയയും അവർക്ക് അരികിൽ എത്തിയിരുന്നു....

"ധ്യാമി, എന്റെ സോങ് ഹിറ്റ്‌ ആയടോ... തന്നോടാ നന്ദി പറയേണ്ടത്... എന്റെ പെണ്ണിനേയും ആഗ്രഹങ്ങളെയും സ്വന്തം ആക്കാൻ സഹായിച്ചതിന്... കാർത്തിക്കും നീയും ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ എനിക്ക് ചിലപ്പോൾ ഒന്നും നേടാൻ ആകില്ലായിരുന്നു..."

ആര്യൻ ഇടറിയ ശബ്ദത്തോടെ പറഞ്ഞു...

"സെന്റി അടിക്കാതെ മനുഷ്യ  .... ഇനി എന്താണ് പ്ലാൻ...?"

ധ്യാമി പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു  ...

"നാളെ തന്നെ ഇതളിന്റെ വീട്ടിൽ പോയി പെണ്ണ് ചോദിക്കണം വേറെ എന്താ...?"

ആര്യൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഇതളിന്റെ മുഖം നാണത്താൽ ചുവന്നു ...

അവർ തിരികെ അമ്പലത്തിൽ നിന്നും വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുന്നതിന് ഇടയിൽ പെണ്ണ് മെല്ലെ കാർത്തിയുടെ കൈകളിൽ കൈകോർത്ത് പിടിച്ചു   .... അവൻ അത്ഭുതത്തോടെ അവളെ നോക്കുമ്പോൾ, പെണ്ണിന്റെ കണ്ണുകളിൽ തെളിഞ്ഞ പ്രണയം അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി ആയി വിടർന്നു  ..... അത് കണ്ടപ്പോൾ ദിയയിലും ഒരു സന്തോഷം പൂത്തു....

(അവസാനിച്ചു )

DOWNLOAD PDF STORY CLICK 👇

📝രേവതി ജയമോഹൻ©