🍁പെയ്തൊഴിയാനേരം 🍁ഫുൾ പാർട്ട്

🍁പെയ്തൊഴിയാനേരം🍁

ഫുൾ പാർട്ട്

പാർക്കിലെ ബെഞ്ചിലിക്കയാണ് ഭൗമി... 

ഇടയ്ക്കിടെ വാച്ചിലേക്ക് നോക്കുന്നുമുണ്ട്. 

മിഴികൾ ഗേറ്റിലേക്ക് ഇടവിട്ട് പോകുന്നുമുണ്ട്... 

കുറച്ചു നേരം കൂടെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഫോണിൽ നിന്നും വീണ്ടുമൊരു കാൾ പോയി.. 

പതിവ് പല്ലവി തന്നെ നോട്ട് റീച്ചബിൾ... 

അവൾക്കാകെ ദേഷ്യം വന്നു.. 

ബാഗ് കൈയിൽ പിടിച്ചവൾ ഗേറ്റിലേക്ക് നടന്നു... 

അപ്പോഴേക്കും ബൈക്കിൽ നിന്ന്  പ്രജിത്ത് ഇറങ്ങി വന്നു.. 

അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ മുഖം വിടർന്നെങ്കിലും അതൊളിപ്പിച്ചു ദേഷ്യത്തിന്റെ ആവരണം അണിഞ്ഞു.. 

"എവിടാരുന്നു പ്രജി... എത്ര നേരായി കാത്തിരിക്കുന്നു. നിന്റെ ഫോണിനെന്ത് പറ്റിയതാ..?? "

തുടരെ തുടരെ അവൾ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ചു.. 

ഹെൽമെറ്റ്‌ ഊരി അവൻ അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു വീണ്ടും ബെഞ്ചിൽ വന്നിരുന്നു.. 

"എന്റെ പെണ്ണേ ഫോണിനെന്തോ കംപ്ലയിന്റ് ഉണ്ടെന്ന തോന്നുന്നേ.. 

ഞാൻ ജോലിക്കിടയിൽ സമയമുണ്ടാക്കി വന്നതാ അത് മനസിലാക്കണം നീ.. "

പിന്നവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. 

"മ്മ് ശരി.. നീ കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞ കാര്യം പറ. എനിക്ക് തിരിച്ചു പോകേണ്ടതാ.. "

"അത് ഒരു ജോലി കാര്യം പറയാനാ.. പക്ഷെ ഇവിടല്ല ഡെൽഹിയിലാ.. പോകുവാണേൽ അടുത്ത മാസം ഒന്നാന്തി പോകണം..

നിന്റെ അഭിപ്രായം ചോദിച്ചിട്ട് തീരുമാനിക്കാമെന്ന് കരുതി..  "

"ഞാനെന്തു പറയാൻ.. നിനക്കറിയില്ലേ നീ ജോലിക്ക് പോകുന്നതിനോട് എനിക്ക് താല്പര്യമില്ല.. 

അതും പോരാഞ്ഞിട്ട് ഡൽഹിയിലേക്ക്.. 

ഈ നാട്ടിലും ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഉണ്ട്.. പിന്നെ നേഴ്സ് ആണ് കാമുകി എന്ന് പറയുമ്പോൾ പലരും കള്ളചിരിയോടെയാണ് എന്നെ നോക്കുന്നത്.. 

എനിക്ക് താല്പര്യമില്ല... ഇതിനെന്നല്ല ഒരു ജോലിക്കും പോകുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമല്ല... 

ഇനിയൊക്കെ നിന്റെ ഇഷ്ടം.. 

നീയെന്താ എന്ന് വെച്ചാൽ ആയിക്കോ... 

ഞാൻ പോകുവാ എനിക്ക് വേറെ പണിയുണ്ട്.. "

അവൾക്ക് പറയാനുള്ളത് പോലും കേൾക്കാതെ അവൻ തിരിച്ചു പോയി. 

ബൈക്കിൽ കയറിയപ്പോഴേക്കും ഭൗമി ഓടി വന്നു.. 

"പ്രജി പ്ലീസ്... നീ എന്താ ഇങ്ങനൊക്കെ പറയുന്നേ.. 

നേഴ്സ് ആണെന്ന് അറിഞോണ്ടല്ലേ നീയെന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്. 

എന്നിട്ടും നീ പോകേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞത് കൊണ്ടല്ലേ ആറുമാസം മാത്രം ജോലി ചെയ്തിട്ട് ഞാൻ റിസൈൻ ചെയ്തത്.. 

അതിന്റെ പേരിൽ എത്ര ചീത്ത കേട്ടു ഞാൻ... 

എന്നിട്ടും നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാനെല്ലാം സഹിച്ചു. 

വീട്ടിൽ നിൽക്കാൻ പറ്റാത്തൊണ്ട ഈ അഞ്ചെട്ടു മാസം കമ്പ്യൂട്ടർ കോഴ്സിന് ചേർന്നത്.. 

അതും കഴിഞ്ഞു. വീട്ടിൽ നിന്ന് പ്രഷർ ഉണ്ട് ജോലിക്ക് പോകാൻ.. "

അവൾ പ്രതീക്ഷയോടെ അവനെ നോക്കി.. 

അവന്റെ മുഖത്ത് പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവമാറ്റങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല.. 

"ജോലി വേണ്ടേൽ വേണ്ട. 

നിനക്ക് വീട്ടുകാരുമായി വന്നു കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചൂടെ.. 

പിന്നെ ആരും എന്നെ ജോലിക്ക് പോകാൻ നിര്ബന്ധിക്കില്ല.. "

"കല്യാണം ഇപ്പഴെയോ..?? നിനക്കറിയില്ലേ ചേച്ചിടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഒത്തിരി ഒന്നും ആയില്ല എന്ന്.. 

പെട്ടെന്ന് നമ്മുടെ കല്യാണം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ എങ്ങനെ ശരിയാവും.. "

"ഇപ്പോ കെട്ടണ്ട വാക്ക് പറഞ്ഞു വെച്ചൂടെ.. 

നിന്റെ അമ്മയ്ക്ക് അറിയാലോ നമ്മുടെ കാര്യം പിന്നെന്താ പ്രശ്നം..?? 

വീട്ടിൽ വന്നു വാക്കുറപ്പിച്ചാൽ പിന്നെ സമാധാനമാകും.. "

"മ്മ് ഞാൻ അമ്മയോട് സംസാരിക്കട്ടെ.. അതിനിടയ്ക്ക് നീ വീട്ടിൽ പറയാൻ നിൽക്കണ്ട.. "

"ഇല്ല.. "

അവളുടെ മുഖത്ത് സങ്കടം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.. 

"ആ സാരല്ല... കണ്ണ് തുടയ്ക്ക്.. നീ എന്റെ മാത്രമാണ്. 

മറ്റൊരാൾ നിന്നെ നോക്കുന്നത് പോലും എനിക്കിഷ്ടമല്ല പിന്നല്ലേ നിന്നെ കളിയാക്കുന്നത്.. 

അതാ ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടത്.. 

വൈകിട്ട് വിളിക്കാം.. "

അവൻ കണ്ണിൽ നിന്ന് മറയുന്നത് വരെ ഭൗമി നോക്കി നിന്നു.. 

വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ പ്രജിയെ കണ്ടതും ഇഷ്ടപ്പെട്ടതും അവളോർത്തു.. 

നഴ്സിംഗ് തേർഡ് ഇയർ ആയപ്പോൾ ക്ലിനിക്കൽ പോസ്റ്റിംഗിന് ഗവണ്മെന്റ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ വന്നതായിരുന്നു.. 

ഒരു മാസത്തെ പോസ്റ്റിങ്ങ്‌. 

മെയിൽ  വാർഡിലായിരുന്നു ഭൗമിക്കും കൂട്ടുകാർക്കും പോസ്റ്റിങ്ങ്‌.. 

സ്റ്റുഡന്റസ് ആയതോണ്ട് തന്നെ അവിടുത്തെ നേഴ്‌സുമാർ ശരിക്കും പിഴിയുന്നുണ്ട്.. 

എല്ലാ പണിയും എടുപ്പിക്കും.. 

അവിടത്തെ ഇൻചാർജ് പത്മാവതി സിസ്റ്റർ ആണ്.. 

അവർക്കുള്ള ഇരട്ടപ്പേരാണ് താടക..

പക്ഷെ അവർക്കത് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് പിള്ളേരെല്ലാം കൂടി തക്കു എന്ന് വിളി തുടങ്ങി.. 

അവർ രാവിലെ വരുമ്പോൾ തന്നെ ഉച്ചവരെ ചെയ്യാനുള്ള ലിസ്റ്റ് ഓരോരുത്തർക്കും കൊടുക്കും.. 

അവരുടെ കണ്ണ് വെട്ടിച്ചു പലപ്പോഴും ഞങ്ങൾ മുങ്ങാറുമുണ്ട്.. 

വന്നു രണ്ടാം ദിവസമാണ് പ്രജിയെ കാണുന്നത്.. 

അച്ഛന്റെ കൂടെ ബൈസ്റ്റാൻഡേർ ആയി വന്നതാണയാൾ.. 

അവരുടെ മുൻപിൽ വച്ചാണ് ബെഡ് ഷീറ്റ് മാറ്റാഞ്ഞിട്ട് തക്കു ചീത്ത വിളിച്ചത്.

പ്രജിയുടെ അച്ഛൻ സമ്മതിക്കാഞ്ഞിട്ടാണ് മാറ്റാത്തത് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും അവർ കേട്ടില്ല.. 

അവർ പോയപ്പോൾ അച്ഛനും മകനും സമാധാനിപ്പിച്ചു. 

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ പ്രജി എന്നും വന്നു സംസാരിക്കും. 

അച്ഛൻ ഡിസ്ചാർജ് ആയി പോകുമ്പോഴേക്കും ഞങ്ങളുമായി പ്രജി നല്ലൊരു ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു... 

അത് കഴിഞ്ഞു മാസം രണ്ടു കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് വീണ്ടും പ്രജി തന്നെ കാണാൻ വന്നത്. 

അതും ഹോസ്റ്റലിന്റെ മുന്നിൽ.. കണ്ടപ്പോൾ ആശ്ചര്യം തോന്നി.. 

"ഇതെന്താ ഇവിടെ..?? "

"തന്നെ കാണാൻ നിന്നതാ.. "

"അതെന്താ ഇവളെ മാത്രം കാണുന്നെ നമ്മളൊക്കെ ഫ്രണ്ട്സ് അല്ലേ..? "

കൊച്ചു റാണി എന്ന ഞങ്ങടെ കൊച്ചു അവനോടു ചോദിച്ചു.. 

" അതേ.. എല്ലാരേയും കാണാലോ എന്ന് വിചാരിച്ചു വന്നതാ.. "

അവനൊന്ന് വിക്കി.. 

ക്ലാസിൽ കയറാനുള്ള സമയമായതിനാൽ യാത്ര പറഞ്ഞു നടന്നു. 

ഹോസ്റ്റലിന്റെ മൂന്നാല് ബിൽഡിംഗ്‌ അപ്പുറത്താണ് കോളജ്‌.. 

"ഡി.. എനിക്ക് തോന്നുന്നത് ഈ ഭൂമിയോട് ആ ചെക്കന് ലവ്വാണെന്ന.. "

കൊച്ചു അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ റീജയും അത് പിന്താങ്ങി.. 

ഞാൻ അവരുടെ തലക്കിട്ടൊരു കൊട്ട് കൊടുത്തു രണ്ടിനേം തുറപ്പിച്ചു നോക്കി. 

ഭൗമിക എന്നതാ  പേര് എങ്കിലും  ഭൂമി എന്നാണ് എല്ലാവരും  വിളിക്കുന്നത്.. 

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ പ്രജിയുടെ സാനിധ്യം സ്ഥിരമായി.. 

അപ്പോഴാണ് അവളുമാർ പറഞ്ഞത് ശരിയാണെന്നു തോന്നി തുടങ്ങിയത്.. 

ആദ്യമൊക്കെ മിണ്ടിയിരുന്നെങ്കിലും പിന്നീട് ഒരു പുഞ്ചിരിയിൽ ഒതുക്കി ഞാൻ അയാളെ കടന്നു പോയി.. 

ഒരു ഞായറാഴ്ച.. രണ്ടിനും പള്ളിയിൽ പോകേണ്ടത് കൊണ്ട് ഞാനും അവരുടെ കൂടെ ഇറങ്ങി.. 

ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടക്കുമ്പോഴേക്കും പ്രജി ബൈക്കിൽ വന്നു മുന്നിൽ നിർത്തി.. 

"എങ്ങോട്ടേക്കാ...?? "

"പള്ളിയിൽ.. "

റീജയാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്.. 

"എനിക്ക് ഭൗമികയോട് സംസാരിക്കാനുണ്ട് ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ്.. 

"എനിക്കൊന്നും പറയാനില്ല.. ആളുകൾ ശ്രദ്ധിക്കും.. "

"പ്ലീസ് ഭൗമി.. "

കൂട്ടുകാർ അവൾക് മൗനാനുമതി നൽകി.. 

എന്നിട്ടവർ നടന്നു തുടങ്ങി.. 

"ഞാൻ.. കണ്ട അന്ന് തൊട്ട് മനസ്സിൽ കയറിയത താൻ..

എങ്ങനെ പറയണം എന്നറിയാത്തത് കൊണ്ട് ഇത്രയും നാൾ പറയാഞ്ഞത്..

ഇനിയും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ ശരിയാവില്ലെന്ന് തോന്നി.. 

ജോലി ഒക്കെ ആയി വീട്ടിലേക്ക് വന്നു പെണ്ണ് ചോദിച്ചോട്ടെ നിന്നെ..?? "

അവന്റെ മിഴികളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി ഞാൻ നിന്നു.. 

ആ കണ്ണുകളിലെ പ്രണയം എനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു.. 

"സോറി ചേട്ടാ ഈ പ്രേമത്തിലൊന്നും എനിക്ക് താല്പര്യമില്ല.. "

പ്രജിയുടെ മറുപടിക്ക് പോലും കാത്തുനിൽക്കാതെ അവൾ കൂട്ടുകാർക്കൊപ്പം പോയി.. 

അവരതിനെ പറ്റി അവളോട്‌ ചോദിച്ചെങ്കിലും താല്പര്യമില്ല എന്ന ഉത്തരം തന്നെയാണ് നൽകിയത്... 

പിന്നെ കുറച്ചു നാൾ അവനെ കണ്ടില്ല... 

ഫോർത്ത് ഇയർ ആയപ്പോൾ ഒരു ദിവസം  വീണ്ടും വന്നു.. 

പതിവ് പോലെ ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞു മടങ്ങുമ്പോൾ ബൈക്കിൽ ചാരി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. 

ഞാൻ  അവനെ കടന്നു പോയി. 

"ഭൗമിക... പ്ലീസ്... "

തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ അവനെന്നെ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട്. 

"ചേട്ടാ പറഞ്ഞാൽ മനസിലാവില്ലേ..?? "

"അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടായതോണ്ടാ പുറകെ വന്നത്. 

എന്നോട് വെറുപ്പാണെങ്കിൽ സോറി.. ഞാൻ പോയേക്കാം... "

പ്രജിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.. 

"അച്ഛൻ മരിച്ചു.. വീടിന്റെ ബാധ്യത തനിക്കായി. 

അതോണ്ട് ഇപ്പൊ വൈകുന്നേരവും ജോലിക്ക് പോകുന്നുണ്ട് അതാ ഇത്രയും നാൾ വരാഞ്ഞത്.. 

സമയം കിട്ടി വന്നപ്പോൾ കോളജ് വെക്കേഷൻ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞത്.. പിന്നെ ഇന്നാണ് സമയം കിട്ടിയത്.. 

സോറി സോറി.. "

അവൻ പോകാൻ തിരിഞ്ഞു. 

"എനിക്ക് അച്ഛനും അമ്മയുമില്ല.. അമ്മേടെ വീട്ടിലാണ് താമസം. 

മുത്തശ്ശന്റെയും  മുത്തശ്ശിയുടേയും കൂടെ.... 

രണ്ടു അമ്മാവന്മാർ ആണെന്നെ നോക്കുന്നത്. 

ഒരിക്കലും അവരെ വേദനിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നും എനിക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല.. 

കാരണം അച്ഛന്റെയും അമ്മേടേയും കുറവ് അറിയിക്കാതെയാണ് എന്നെ അവർ വളർത്തിയത്.. 

അവരുടെ ഇഷ്ടത്തോടെ മാത്രമേ എനിക്കെന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ കഴിയു.. 

ശരിക്കും ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ വീട്ടിൽ വന്നു ചോദിക്ക്. "

കുറച്ചു നേരം അവനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.. എന്നിട്ട് തുടർന്നു.. 

"നീ പറഞ്ഞത് എനിക്ക് മനസിലാവും. ഇപ്പൊ നിന്നോടുള്ള സ്നേഹം എനിക്ക് കൂടുതലായിട്ടേ ഉള്ളു.. 

പക്ഷെ നിന്റെ മനസ് അതെനിക്ക് തന്നൂടെ.. 

അല്ലെങ്കിൽ അവസാനം ഞാൻ വരുമ്പോഴേക്കും നീ മറ്റൊരാളുടേതായാൽ... "

"അതോർത്തു പേടിക്കണ്ട.. എന്റെ മനസ് ഞാൻ മറ്റൊരാൾക്ക് കൊടുക്കില്ല... പോരെ...

ഞാൻ പോകട്ടെ ..."

പുഞ്ചിരിയോടെ അവനോടു യാത്ര പറഞ്ഞു.. 

പക്ഷെ നാളുകൾ കഴിയും തോറും പ്രജി മനസിന്റെ ആഴത്തിലേക്ക് പതിച്ചു... 

ആ മാറ്റം ഫോൺ വിളികളിലേക്ക് എത്തി.. 

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ പ്രണയത്തിന്റെതായിരുന്നു... 

പക്ഷെ എക്സാം ഒന്നും ഉഴപ്പാതെ തന്നെ എഴുതി.. 

നാല് വർഷത്തെ പഠിത്തം പൂർത്തിയായി.. 

സന്തോഷം നിറഞ്ഞ ദിവസങ്ങൾ.. 

"പ്രജി... റിസൾട്ട്‌ വന്നൂട്ടോ.. ടോപ്പർ ഞാനാ... "

"ആണോ.. അപ്പൊ ചിലവുണ്ട്.. "

"അതൊക്കെ സെറ്റ് ആക്കാം.. കൊച്ചുവും റീജയും വരും നാളെ.

നാളെ ഫുൾഡേ കറങ്ങാൻ സമ്മതം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്.. 

നമ്മുക്ക് നാലാൾക്കും ഒരുമിച്ച് പോകാം.. എന്തെ..?? "

"ഓ അവരുമുണ്ടോ..?? "

"അതെന്താ അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ...??  അവരല്ലേ നമ്മുടെ പ്രണയത്തിന് സപ്പോർട്ട് നിൽക്കുന്നെ.. 

ഇപ്പൊ എന്താ അവരോടൊരു അകൽച്ച..? "

"ഒരകൽച്ചയുമില്ല.. നിന്നെ ഒറ്റയ്ക്ക് കിട്ടുന്നു വിചാരിച്ചു. അതാ.. "

"അതിനിപ്പോ എന്താ അവർ നമുക്കിടയിൽ കട്ടുറുമ്പാക്കില്ല.

അവര് രണ്ടാളും കമ്പനി കൂടിക്കോളും പോരെ എന്റെ ചെക്കന്.. "

"ആ അത് മതി.. "

"എന്നാ നാളെ കാണാം.. "

പിറ്റേന്ന് നാലാളും കൂടെ കറങ്ങാൻ പോയി.. 

പാർക്കിലും മാളിലും ഒക്കെയായി നേരം കൂട്ടി.. 

പ്രജിക്ക് കൂട്ടുകാരുടെ സാനിധ്യം അസ്വസ്ഥമായി. എങ്കിലും മറ്റൊന്നും പറയാതെ അവൻ ഇരുന്നു... 

വൈകുന്നേരം ബീച്ചിൽ പോയപ്പോഴാണ് അവളെ സ്വകാര്യമായി കിട്ടിയത്... 

കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചിരുന്നു... പ്രജി തോളിൽ കൈ വച്ചപ്പോൾ ഭൗമി കൈ തട്ടി മാറ്റി.. 

"നീയെന്താ ഇങ്ങനെ.. ഒന്ന് തോളിൽ കൈ വച്ചാൽ എന്താ പ്രശ്നം..?? "

"എനിക്ക് അതൊന്നും ഇഷ്ടമല്ല പ്രജി.."

"മറ്റാരും അല്ലല്ലോ ഞാനല്ലേ.. ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഇങ്ങനെ ചേർത്ത് പിടിക്കണം എന്ന ആഗ്രഹം എനിക്കുണ്ട്. 

പക്ഷെ നീ എന്നിൽ നിന്ന് അകന്നു നിൽക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു.. നിനക്കെന്നെ വിശ്വാസമില്ലേ..?? "

"വിശ്വാസകുറവൊന്നും ഇല്ല. അങ്ങനെ ഉണ്ടെങ്കിൽ കറങ്ങാൻ വരുമോ..? "

"പക്ഷെ നീ കാണിക്കുന്ന അകലം.. ഒന്ന് തൊടാൻ പോലും സമ്മതിക്കില്ല.. "

"കെട്ടിപിടിച്ചാലോ ഉമ്മ തന്നാലോ മാത്രമേ പ്രണയം സത്യമാവൂ എന്നാണോ പ്രജി കരുതുന്നെ..?? 

യഥാർത്ഥ പ്രണയം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ കണ്ണിലൂടെ മനസിനെ പ്രണയിക്കണം... 

മനസിന്റെ സങ്കടവും സന്തോഷവും കണ്ണിൽ നോക്കിയാൽ മനസിലാകണം... "

"നിന്റെ സാഹിത്യം കേൾക്കാൻ കൊള്ളാം.. "

അവനൊന്നു പുച്ഛിച്ചു.. 

അവളൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തുടർന്നു. 

"ഞങ്ങൾക്ക് മൂന്നാൾക്കും ഒരുമിച്ച് ജോലി ശരിയായിട്ടുണ്ട്.. 

പറ്റുന്ന അത്രയും കാലം പിരിയാതെ ഇരിക്കണം എന്നാണ് ആഗ്രഹം... 

അത് കൊണ്ട് ഒരുമിച്ച് പോകാം എന്നാണ് പ്ലാൻ.. 

കൊച്ചുവിന്റെ ആന്റി വർക്ക്‌ ചെയ്യുന്ന ഹോസ്പിറ്റൽ ആണ് ജോലി കിട്ടിയത്. ബാംഗ്ലൂരിൽ.. 

ആന്റിയുടെ ഫ്ലാറ്റിൽ താമസിക്കുകയും ചെയ്യാം. 

പുള്ളിക്കാരി ഇപ്പൊ ഒറ്റയ്ക്ക് ആണ്. 

അങ്കിൾ മരിച്ചു പോയി.

മക്കളൊക്കെ  പഠിക്കുവാ നാട്ടിൽ. അത് കേട്ടപ്പോൾ വീട്ടിൽ എല്ലാർക്കും സമ്മതം.. "

"ഓ എല്ലാം തീരുമാനിച്ചിട്ട് ആണോ എന്നോട് പറയുന്നേ..?? "

"അത് കൊണ്ടല്ലേ പറഞ്ഞത്. ഇന്നലെയാണ് ജോലി കാര്യം കൺഫോം ആയത്.. 

വീട്ടിൽ ഇന്നലെ പറഞ്ഞു. പിന്നെ പ്രജിയെ ഇന്ന് കാണുമ്പോൾ പറയാം എന്ന് കരുതി.. "

"ഓ... "

ഇഷ്ടകേടോടെ അവൻ മുഖം തിരിച്ചു.. 

"എന്താ പ്രജി.. ഞാൻ കരുതി ഇത് കേട്ടാൽ സന്തോഷം ആയിരിക്കും എന്ന്. 

ഇതിപ്പോ.. "

"ഏതിപ്പോ..?? 

ഞാൻ നിനക്ക് ആരും അല്ലെന്ന് മനസിലായി. ഇല്ലെങ്കിൽ നീയെന്നോട് ചോദിക്കാതെ തീരുമാനം എടുക്കില്ല.. "

അവൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടു പോയി. പിന്നാലെ പോയി വിളിച്ചിട്ടും തിരിഞ്ഞു പോലും നോക്കിയില്ല.. 

"എന്താടി പ്രശ്നം..?? "

കൊച്ചുവും റീജയും അടുത്ത് വന്നു ചോദിച്ചു.. 

നടന്ന കാര്യമൊക്കെ പറഞ്ഞു. 

"എന്താ നിന്റെ തീരുമാനം..?? "

"എന്റെ തീരുമാനത്തിൽ മാറ്റമില്ല. ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു തിരഞ്ഞെടുത്ത പ്രൊഫെഷണനാണ്. 

ഈ ജോലി എനിക്ക് വേണം.. അവന്റെ ദേഷ്യം എവിടെ വരെ പോകും എന്ന് നോക്കാം.. "

അന്ന് രാത്രി ആയിട്ടും പ്രജി വിളിച്ചില്ല. തിരിച്ചു വിളിച്ചപ്പോൾ സ്വിച്ച് ഓഫ്.. 

ഭൗമിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. പിന്നെ വിളിക്കാൻ പോയില്ല.. 

പിറ്റേന്ന് വൈകുന്നേരം ആണ് പ്രജി അവളെ വിളിച്ചത്.. 

"അപ്പൊ ഞാൻ വിളിച്ചില്ലെങ്കിൽ നിനക്ക് പ്രശ്നം ഒന്നുല്ല അല്ലേ ഭൗമി..??"

"നീ അല്ലെ വാശി പിടിക്കുന്നെ.. ഞാൻ വിളിച്ചു നോക്കുമ്പോൾ സ്വിച്ച് ഓഫ്.. പിന്നെ എന്ത് ചെയ്യണം.. 

ഞാൻ ജോലിക്ക് പോകുന്നതിൽ  എന്താ ഇത്ര പ്രശ്നം..?? "

"ആ എനിക്ക് പ്രശ്നം ഒന്നുല്ല. നീ പൊയ്ക്കോ.. 

പക്ഷെ എന്നോട് നേരത്തെ ഒരു വാക്ക് പറയാരുന്നു.. 

സങ്കടം കൊണ്ട് മിണ്ടാതെ നിന്നതാ. പക്ഷെ പറ്റണ്ടേ.. "

അവൻ കരഞ്ഞു പോയി.. 

"പ്രജി... എനിക്ക് നിന്നെ മനസിലാവും പക്ഷെ നീ ഇങ്ങനെ ആയാൽ എങ്ങനെ ശരിയാവും.. 

എല്ലാത്തിനും അടി കൂടി  നടന്നാൽ ലൈഫ് മുഴുവൻ പിണങ്ങികൊണ്ട് ഇരിക്കേണ്ടി വരും.. "

"സോറി ഭൗമി... ഇഷ്ടം കൊണ്ടാ.. "

"സാരല്ല... "

പിറ്റേന്ന് അമ്പലത്തിൽ ചെന്ന് ഭഗവാനെ കണ്ടു. 

സങ്കടം വന്നാലും സന്തോഷം വന്നാലും ഓടി ഇങ്ങോട്ട് വന്നാൽ ആണ് അവൾക്കൊരു സന്തോഷം. 

പരിഭവങ്ങളും സന്തോഷവും ഓക്കെ മഹാദേവന്റെ മുന്നിൽ പെയ്തു തീർത്തു... 

"ആഹാ ഭൂമി കുട്ടി ഇന്ന് ഹാപ്പി ആണല്ലോ.. "

"നകുലേട്ടനോ.. കണ്ടിട്ട് കുറച്ചൂസം ആയല്ലോ.. "

"ആ.. ജോലി തിരക്കാ മോളെ.. വീട്ടിലേക്കു കാണാറേ ഇല്ലെന്നു പരാതി കേട്ടല്ലോ.. "

"ആ മൂന്നാല് ദിവസം മുന്നേ അങ്ങോട്ട്‌ വന്നതാ ഞാൻ. അവിടുന്ന് ഊണ് കഴിച്ചാ വന്നത് എന്നിട്ട് കാണാനില്ലെന്ന്... 

രണ്ടിനും ഞാൻ വെച്ചിട്ടുണ്ട്.. "

"എന്നാ എന്റെ കൂടെ പോരെ.. "

"മ്മ് ഞാൻ വരാം. ഇനി എപ്പഴാ വരാൻ പറ്റുക എന്നറിയില്ലല്ലോ.. "

"അതെന്താ അങ്ങനെ.. "

"ഞാനേ ജോലിക്കാരി ആയി നകുലേട്ടാ.. ബാംഗ്ലൂർ ആണ്. അടുത്താഴ്ച പോകും.. "

"ആണോ.. ഗുഡ്. നന്നായിട്ട് ജോലി ചെയ്യണം. വേണ്ടാത്ത കൂട്ടുകെട്ട് ഒന്നും വേണ്ട.. ഓക്കെ.. "

"അതെന്നോട് പ്രേത്യേകിച്ചു പറയണോ. ഞാൻ നല്ല കുട്ടി അല്ലെ.. "

"അതൊക്കെ ശരി തന്നെയാ എന്നാലും പറഞ്ഞൂന്നേ ഉള്ളു. 

ചാരുനേം ചിപ്പിനേം പോലെ തന്നെയാ നീയും എനിക്ക്.. "

"അതെനിക്ക് അറിയില്ലേ എന്റെ പൊന്നാങ്ങളെ.. "

നകുലൻ ഭൗമിയുടെ കളി കൂട്ടുകാർ ആയ ചാരുവിന്റെയും ചിപ്പിയുടെയും ഒരേയൊരു ഏട്ടൻ ആണ്. 

ചാരു ഡെന്റിസ്റ്റ് ആണ്. നാട്ടിൽ തന്നെ ഒരു ക്ലിനിക് ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. 

കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ചെക്കൻ അമേരിക്കയിലാണ്. 

അടുത്ത വരവിനു ചാരുനെ കൊണ്ട് പോകും. 

ചിപ്പി ഡിഗ്രി ഫൈനൽ ഇയർ ആണ്.. 

ഭൗമി ചെല്ലുമ്പോൾ അടുക്കളയിൽ ബഹളം കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. 

"എന്താ പിള്ളേരെ ഇത് ബഹളം വച്ചിട്ട്.. "

ഭൗമിടെ ചോദ്യം കേട്ട് രണ്ടും കൂടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. 

"നാണമില്ലേ ചാരു കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഇങ്ങനെ വഴക്കിടാൻ.. "

"ഞാനെന്തിനാ നാണിക്കുന്നെ.. ദേ ഇവളെന്റെ അനിയത്തി അല്ലേ. 

ഇടയ്ക്ക് ഞാൻ പറയുന്നത് കേട്ടൂടെ.. 

ഒന്നും കേൾക്കില്ല. ഇപ്പൊ ദേ എന്റെ ചുരിദാർ എടുത്തേക്കുന്നു.

അതും എന്നോട് ചോദിക്കാതെ.. "

"ഇവളും ഇടയ്ക്ക് എന്റെ ഡ്രസ്സ്‌ ഇടാറുണ്ട്. അതിനൊന്നും ഞാൻ വഴക്കിടാൻ പോകാറില്ല.. "

ചിപ്പി മുഖം വീർപ്പിച്ചു.. 

"അയ്യോ രണ്ടും നിർത്തുവോ.. "

നകുലേട്ടൻ ഒച്ച എടുത്തപ്പോൾ രണ്ടും മിണ്ടാതെ നിന്നു.. 

അവരുടെ കുറുമ്പ് കണ്ടു ഭൗമിക്ക് ചിരിയടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല... 

പെയ്തൊഴിയാനേരം ...... 2

ഇതെല്ലാം കണ്ടു അമ്മ മിണ്ടാതെ അടുക്കളയിൽ തിരക്കിട്ടു പെരുമാറുന്നുണ്ട്.. 

"എന്താ അമ്മേ സ്പെഷ്യൽ..?? "

"ഇഡലി ആണ്. മോൾക്ക് വേണോ..?? "

"അതെന്ത് ചോദ്യം. വേണോന്നു. 

അവരവിടെ കിടന്നു ബഹളം വയ്ക്കട്ടെ. ഞാൻ കഴിപ്പ് തുടങ്ങാം... "

"അയ്യടി.. അങ്ങനെ ഒറ്റയ്ക്ക് വിഴുങ്ങണ്ട. "

ചിപ്പിയും ചാരുവും അവൾക്ക് ഇരു വശത്ത് ഇരുന്നു തീറ്റ തുടങ്ങി.. 

കഴിച്ചോണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് ജോലീടെ കാര്യം എല്ലാവരോടും പറഞ്ഞത്.. 

അവർക്കൊക്കെ സന്തോഷമായി.. 

മുത്തശ്ശിയോട് ലേറ്റ് ആകുമെന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് ചാരുവും ചിപ്പിയും നകുലേട്ടനും പോയി കഴിഞ്ഞിട്ട് 

കുറച്ചു നേരം അമ്മേടെ കൂടെ ചിലവഴിച്ച വീട്ടിലേക്കു പോയത്.. 

അമ്മേടെ കൂട്ടുകാരി കൂടിയാണ് ഇവിടുത്തെ അമ്മ.. 

അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇവിടുത്തെ അമ്മയോട് സംസാരിക്കുമ്പോൾ സ്വന്തം അമ്മ അടുത്തുള്ള ഫീൽ ആണ്. 

അത് എല്ലാവർക്കും അറിയാവുന്നത് ആണ്.. 

തിരികെ വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ പത്തുമണി കഴിഞ്ഞു. 

മുറിയിലെത്തി ഡ്രസ്സ്‌ മാറി ഫോൺ എടുത്തു നോക്കിയപ്പോൾ മുപ്പതു മിസ്സ്‌ കാൾ അതും പ്രജിടെ നമ്പറിൽ നിന്ന്.. 

അവൾ തിരിച്ചു വിളിച്ചു.. 

"നീ എവിടെ പെറ്റു കിടക്കുവാ ഭൗമി. എത്ര വിളിച്ചൂ ഞാൻ.. "

"ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ അമ്പലത്തിൽ പോകുവാ എന്ന്. ഫോൺ എടുക്കില്ല പോകുമ്പോൾ എന്നറിയാലോ. 

ഇപ്പഴാ എത്തിയത്.. "

"ഇത്രയും നേരം എന്തായിരുന്നു അമ്പലത്തിൽ... "

"പ്രജി ഇത്രയും തവണ വിളിച്ചത് അത്യാവശ്യം ഉള്ളത് കൊണ്ടാണോ..? "

അവൾ മറു ചോദ്യം ഉതിർത്തു.. 

"നിന്നെ കിട്ടാഞപ്പോ വിളിച്ചതാ.. പറ ഇത്രയും നേരം എന്താ ചെയ്തേ.. "

അവളെല്ലാം വിശദീകരിച്ചു.. 

"ഓ നാട് തെണ്ടാൻ പോയതാ അല്ലേ.. നിനക്ക് അമ്പലത്തിൽ നിന്ന് വീട്ടിലേക്ക് നേരെ വന്നാൽ പോരെ. 

അവളുടെ ഒരു നകുലൻ.. "

"ദേ പ്രജി അനാവശ്യം പറയരുത്. നീ ഇങ്ങനെ എന്നെ ശ്വാസം വിടാൻ സമ്മതിക്കാതെ ഇരുന്നാൽ എങ്ങനെ ശരിയാവും..?? 

കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് എന്താ വേണ്ടേ എന്ന് വച്ചാൽ കാണിക്ക്. ഇപ്പൊ ഭരിക്കാൻ വരണ്ട.. "

"ഓഹോ അങ്ങനെ ആണല്ലേ കാണിച്ചു തരാം... "

അവൻ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മൂന്നാല് ഫോട്ടോ വാട്സാപ്പിൽ വന്നു. 

കുറെ ഗുളികകൾ കൈയിൽ പിടിച്ചിട്ടുള്ളത്. 

അത് വായിലിടുന്നത് ഒക്കെ.. 

അത് കണ്ടപ്പോൾ പേടി തോന്നി.. 

അങ്ങോട്ട്‌ വിളിച്ചപ്പോൾ ഫോൺ ഓഫ്‌.. 

അപ്പൊ തന്നെ അത്യാവശ്യം ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു അവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു.. 

അര മണിക്കൂറിൽ ഏറെ ഉണ്ട് അവിടെ എത്താൻ.. 

മുൻപൊരിക്കൽ കൊച്ചുവും റീജയും താനും കൂടെ ഇവിടെ വന്നിട്ടുണ്ട്. 

പ്രജിയുടെ പിറന്നാളിന്.. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അമ്മയ്ക്കും ചേച്ചിക്കും അറിയാം എല്ലാ കാര്യവും.. 

ചെല്ലുമ്പോഴേക്ക് അമ്മയും ചേച്ചിയും കരയുന്നുണ്ട്. 

അവരെ ഒന്ന് നോക്കിട്ട് മുറിയിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ കണ്ടു തളർന്നു കിടക്കുന്ന പ്രജിയെ.. 

അമ്മ കണ്ടതോണ്ട് ഛർദിപ്പിച്ചു കിടത്തിയതാ.. 

അവൾ അവനരികിൽ ഇരുന്നു. 

"എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഓക്കെ..?? "

"എനിക്ക് നിന്നെ അത്രയ്ക്കും ഇഷ്ടം ആയതോണ്ട് അല്ലേ.. 

നീയെന്തിനാ ഇങ്ങനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നേ "

കരഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ അവളുടെ കൈകൾ കവർന്നു.. 

"ഇനി ഞാനൊന്നും പറയില്ല. ആരോടും.. 

ഒരു വേലക്കാരനെ പോലെ നിന്റെ കാൽ ചുവട്ടിൽ കിടന്നോളാം... "

"എന്താ പ്രജി ഇങ്ങനൊക്കെ.. "

അവൾക്കും സങ്കടം വന്നു.. 

പിന്നെ പരിഭവങ്ങളും പരാതികളും പരസ്പരം പറഞ്ഞു തീർത്തു... 

കാരണം പ്രജിയെ പിരിയാൻ ഭൗമിക്ക് കഴിയില്ലയിരുന്നു.. 

അവസാനം അവൻ സമാധാനപ്പെട്ടു എന്ന് തോന്നിയപ്പോഴാണ് അവൾ അവിടുന്ന് ഇറങ്ങിയത്.. 

ബാംഗ്ലൂരിൽ പോകാൻ നേരം മാമനാണ് കൊണ്ടു വിട്ടത്. കൊച്ചുവും റീജയും എത്തിയപ്പോൾ അവരെ ഏൽപ്പിച്ചു മാമൻ തിരിച്ചു പോയി.. 

അത് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വെള്ളവും കുറച്ചു സ്നാക്ക്സ് ഓക്കെയായി പ്രജി എത്തി.. 

ട്രെയിൻ പുറപ്പെടും വരെ പ്രജി അവർക്ക് കൂട്ടായ് ഇരുന്നു... 

അവൻ മറയുന്ന വരെ അവൾ വാതിൽക്കൽ തന്നെ നിന്നു. 

അപ്പോഴേക്കും കൊച്ചുവും റീജയും സീറ്റ്‌ നോക്കി വച്ചിരുന്നു.. 

ബാഗ് മേലത്തെ ബർത്തിൽ വച്ചു അവർക്കൊപ്പം ഭൗമി ഇരുന്നു.. 

അവരോടൊപ്പം കളിച്ചു ചിരിച്ചു നിന്നെങ്കിലും പ്രജിയെ പിരിഞ്ഞ നോവ് മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നു.. 

പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് ബാംഗ്ലൂരിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ആന്റി കൂട്ടാൻ വന്നു.. 

അന്ന് മുഴുവൻ ഉറങ്ങി പിറ്റേന്ന് ഷോപ്പിങ്ങിനൊക്കെ പോയി വന്നു.. 

ഇടയ്ക്കിടെ പ്രജി വിളിച്ചോണ്ടിരുന്നു.. 

മൂന്നാം ദിവസമാണ് അവർ ഡ്യൂട്ടിക്ക് കയറിയത്.. 

മൂന്നാൾക്കും വേറെ വേറെ ഡിപ്പാർട്മെന്റിൽ ആയിരുന്നു പോസ്റ്റിങ്ങ്‌. 

ഫ്രഷേഴ്‌സ് ആയതോണ്ട് എല്ലാ ഡിപ്പാർട്മെന്റിലും ആദ്യം ഇടും എന്നിട്ട് ഏതെങ്കിലും ഒരു സ്ഥലത്തു പെർമെനെന്റ് ആക്കും എന്നാണ് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്.. 

നൈറ്റും ഡേയും ഷിഫ്റ്റ്‌ മാറി മാറി വന്നു.. 

എങ്കിലും അത്ര ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. 

മൂന്നാൾക്കും ചിലപ്പോഴൊക്കെ മാത്രമേ സെയിം ഡ്യൂട്ടി കിട്ടാറുള്ളു.. 

ആഴ്ചയിൽ ഒരു ദിവസം ആന്റിടെ കൂടെ സിനിമയ്ക്കും ഷോപ്പിങ്ങിനും ഒക്കെ പോകും.. 

ചുരുങ്ങിയ ദിവസം കൊണ്ട് ആന്റിയുമായി നല്ല കൂട്ടായ്... 

രണ്ടു മാസത്തിനുള്ളിൽ ഒരുമിച്ച് ലീവ് കിട്ടുന്ന ദിവസങ്ങളിലെല്ലാം ബാംഗ്ലൂർ ചുറ്റി കറങ്ങാൻ തുടങ്ങി.. 

ഹോസ്പിറ്റലിൽ വല്യ പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലാതെ ഓരോ ഡ്യൂട്ടിയും കടന്നു പോയി... 

ഇടയ്ക്ക് ഒരു  തവണ നാട്ടിൽ പോയി.. 

അന്ന്  പ്രജി കാത്തു നിന്നിരുന്നു ... 

കുറെ സംസാരിച്ച ശേഷമാണ് വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നത്.. 

ഓരോ ദിവസം കഴിയും തോറും അവന് അവളോടുള്ള പ്രണയം കൂടി വന്നു.. 

അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾക്ക് മേലുള്ള അവന്റെ ഭരണവും കൂടി വന്നു.. 

ഡ്യൂട്ടിക്കിടയിലും വിളിച്ചു ശല്യപ്പെടുത്താൻ തുടങ്ങി. അവസാനം ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോകുമ്പോൾ ഫോൺ ഓഫ്‌ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.. 

ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞു വീട്ടിലെത്തിയാൽ പിന്നെ അവന്റെ വായിലിരിക്കുന്നത് മുഴുവൻ കേക്കണം. 

എന്നാലും അത് മറ്റാരും കേൾക്കില്ലല്ലോ എന്ന സമാധാനം ആയിരുന്നു അവൾക്ക്.. 

ഫ്രണ്ട്സിന്റെ കൂടെ പുറത്തേക്കു പോയാൽ അപ്പൊ തുടങ്ങും വിളിക്കാൻ.. 

ആരുടെ കൂടെ പോയി ആരൊക്കെ നിന്നെ നോക്കി അങ്ങനെ ചോദ്യങ്ങൾ പലതാണ്.. 

അവൾക്ക് തന്നെ മടുത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു.. 

അത് കൊണ്ട് തന്നെ പിന്നീട് അധികമൊന്നും പുറത്ത് പോവാതെയായി.. 

ആന്റിയും അത് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.. കൊച്ചു കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു.. 

ഒരു ദിവസം പ്രജി വിളിച്ചപ്പോൾ ആന്റി സംസാരിച്ചു... 

പക്ഷെ ആന്റി പറയുന്നതൊന്നും അവൻ കേൾക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല... 

അതിന്റെ പേരിൽ പ്രജി അവളെ ഒരുപാട് വഴക്ക് പറഞ്ഞു.. 

കുറച്ചു നാൾ ഫോൺ വിളിക്കാതെയായി. 

ഭ്രാന്തെടുക്കുന്ന പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.. 

ഒരു ദിവസം പാതിരാത്രി അവൻ വിളിച്ചു. 

അവന്റെ ശബ്ദത്തിൽ മനസിലായി കുടിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന്.. 

"നേഴ്‌സിനെ പ്രണയിച്ചെന്ന് പറഞ്ഞു പലരും എന്നെ  കളിയാക്കി.. 

ബാംഗ്ലൂർ ജോലിക്ക് പോകുന്നവരൊക്കെ പോക്ക് കേസുകളാണ് എന്നൊക്കെ കൂട്ടുകാർ പറഞ്ഞു.. 

അത് കൊണ്ട് നീ ഇനി ജോലിക്ക് പോണ്ട.. "

അവൻ അവളെ നിർബന്ധിച്ചു.. 

അവളെന്തൊക്കെ ന്യായം നിരത്തിയിട്ടും അവന് തൃപ്തി ആയില്ല.. 

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ ഇതിനെ ചൊല്ലിയായി വഴക്ക്.. 

മര്യാദയ്ക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാനോ കൂട്ടുകാരോട് സംസാരിക്കാനോ മറന്നു മറ്റൊരു ഭൗമിയായ്‌ മാറി... 

അത് കണ്ടപ്പോൾ കൊച്ചുവിനും റീജയ്ക്കും സങ്കടമായി.. 

"നിനക്ക് വയ്യെങ്കിൽ നീ നിർത്തി പൊയ്ക്കോ. 

അവനെ കളഞ്ഞു നിനക്കൊരു ലൈഫ് ഇല്ലെന്നു ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാം.. 

അതാ പറയുന്നേ. നാട്ടിൽ നിന്നാലെങ്കിലും മനസമാധാനം കിട്ടുമെങ്കിൽ അങ്ങനെ ആവട്ടെ.. 

ആലോചിച്ചപ്പോൾ ശരിയെന്നു തോന്നി.. 

അങ്ങനെ ആറു മാസം മാത്രം അവിടെ ജോലി ചെയ്തു വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നു... 

പ്രജിക്ക് ഒരുപാട് സന്തോഷമായി. അത് കൊണ്ട് തന്നെ തന്റെ സങ്കടങ്ങൾ മറച്ചു വച്ചവൾ അവന്റെ മുന്നിൽ പുഞ്ചിരിച്ചു.. 

പക്ഷെ വീട്ടിലെല്ലാർക്കും എന്തുകൊണ്ട് തിരിച്ചു വന്നെന്നറിയണം. 

കാരണം സ്വന്തം ഇഷ്ടത്തിന് തിരഞ്ഞെടുത്ത കോഴ്സ് ആണ്.. 

അങ്ങനെ വിട്ട് പോരാൻ തക്ക എന്ത് പ്രശ്നമെന്ന് ചോദിക്കുമ്പോൾ മറുപടി മൌനത്തിൽ ഒതുക്കി നിന്നു.. 

ഒരു മാസത്തോളം വെറുതെ വീട്ടിലിരുന്നു. 

എന്നും കൊച്ചുവും റീജയും എത്ര തിരക്കുണ്ടെലും വിളിച്ചിരുന്നു.. 

അവരോടു മിണ്ടുമ്പോഴാണ് എല്ലാം മറക്കുക.. 

ഇനിയും ഇരുന്നാൽ ശരിയാവില്ലെന്ന് തോന്നി പ്രജിയോട് പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഹ്രസ്വ കാല കമ്പ്യൂട്ടർ കോഴ്സ് അവൻ പറഞ്ഞു തന്നത്.. 

വീട്ടിൽ ഒരു വിധം പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിച്ചു പഠിക്കാൻ ചെന്നു. 

ആ ഇടയ്ക്ക് പ്രജിയുടെ ചേച്ചിടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു. 

ചേച്ചിക്ക് വേണ്ടി രണ്ടു പവന്റെ ഒരു വളയാണ് സമ്മാനം കൊടുത്തത്.. 

അവർക്കൊക്കെ സന്തോഷമായി... 

പിന്നീട് പ്രജിയുടെ വിളികൾ കുറഞ്ഞു.

ചേച്ചിടെ കല്യാണത്തിന്റെ കടം വീട്ടാൻ പാർട്ട്‌ ടൈം ജോലിയും ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. 

അതിന്റെ തിരക്കിലാണെന്ന് പറഞ്ഞപോൾ പിന്നെ നിര്ബന്ധിച്ചില്ല.. 

മിക്കവാറും വിളിക്കുമ്പോ ഔട്ട്‌ ഓഫ് കവറേജ്‌ ഒക്കെ ആയിരിക്കും.. 

കോഴ്സ് ഒക്കെ കഴിഞ്ഞതും മാമൻ ആണ് ഡൽഹിയിലെ ഒരാശുപത്രിയിൽ നഴ്സിംഗ് ജോബ് ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു പോകാൻ നിർബന്ധിച്ചത്.. 

അതിന് അനുവാദം ചോദിക്കാനാണ് വന്നത്... 

ഓർത്തോർത്തു വീടെത്തിയത് അവളറിഞ്ഞില്ല.. 

അവൾക്ക് വന്ന മാറ്റമെന്തെന്ന് അറിയാതെ മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിയും പരസ്പരം സങ്കടം പങ്കു വച്ചു.. 

മാമൻ ജോലി കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു മാസത്തെ സാവകാശം അവൾ ചോദിച്ചു.. 

എന്തെങ്കിലും കാരണമുണ്ടാകും എന്ന് കരുതി മാമൻ പിന്നൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. 

എങ്കിലും അമ്മായിമാരൊക്കെ മുറുമുറുപ്പ് തുടങ്ങിയിരുന്നു.. 

സ്വന്തം മക്കളെക്കാളും മരുമകളെ അവരിരുവരും സ്നേഹിക്കുന്നതിന്റെ കുശുമ്പ് അവർക്കുണ്ട്. 

പക്ഷെ പേടിച്ചിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു മുഖത്ത് നോക്കി ഒന്നും പറയാറില്ല.. 

കുറച്ചു നാളുകൾ കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പ്രജിയെ വിളിച്ചു കല്യാണക്കാര്യം ഒന്നുകൂടി അവൾ ചോദിച്ചു.. 

വ്യക്തമായ ഒരുത്തരം അവൾക്ക് കിട്ടിയില്ല.. 

"പ്രജി.. ഞാൻ വീട്ടിൽ പറയാൻ പോവുക നമ്മുടെ കാര്യം.. 

ഇനിയും അവരെ ഒളിക്കാൻ പറ്റില്ല.. ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ നീയെന്റെ വീട്ടുകാരുമായി തീരുമാനിക്ക് അതാ നല്ലത്.. "

"ഭൗമി ഞാൻ പറയുന്നത് നീ കേൾക്ക്. അമ്മയ്ക്ക് ഈ ബന്ധത്തിൽ താല്പര്യമില്ല. അതാ ഞാനൊന്നും നിന്നോട് പറയാത്തത്.. 

അമ്മയും ചേച്ചിയും എനിക്ക് വേറെ ആലോചന നോക്കുവാ. എന്റെ സങ്കടം നീ മനസിലാക്ക്. 

നിന്നെ വിട്ടൊരു ജീവിതം എനിക്കുണ്ടാകും എന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ..?? 

അത് കൊണ്ട് എനിക്ക് കുറച്ചു സമയം വേണം അവരെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാൻ... 

അതിനിടയിൽ നീ കൂടി എന്നെ വിഷമിപ്പിക്കല്ലേ... "

അത് കേട്ടതും അവളൊന്ന് ഞെട്ടി.. 

"അവർക്കെല്ലാം അറിയുന്നതല്ലേ പ്രജി. എന്നിട്ടാണോ ഇപ്പൊ വേണ്ടാന്ന് പറയുന്നേ... "

"നീ കരയണ്ട.. എല്ലാം ഞാൻ ശരിയാക്കാം... "

"മ്മ്... "

ഫോൺ വെച്ചപ്പോൾ തൊട്ട് അരുതാത്തത് സംഭവിക്കുന്ന പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി... 

അന്ന് മുഴുവൻ അവൾ ദൈവങ്ങളെ വിളിച്ചുരുകി... 

മൂന്നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവന്റെ അമ്മ അവളെ വിളിച്ചു കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞു... പ്രജി അറിയരുത് എന്നും. 

ആശങ്കയോടെയാണ് അവരെ കാണാൻ അവൾ പോയത്.. 

പോയപ്പോൾ അവിടെ അമ്മയുടെ കൂടെ അവന്റെ ചേച്ചിയും ഉണ്ടായിരുന്നു... 

രണ്ടുപേരുടെയും മുഖഭാവത്തിൽ നിന്നവൾ മനസിലാക്കി അവരെന്താ പറയാൻ പോകുന്നെ എന്ന്.. 

"എന്റെ മകനെ എനിക്ക് തിരിച്ചു തരണം... "

മുഖവുര ഒന്നുമില്ലാതെ അമ്മ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.. 

അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്തെന്നില്ലാതെ നിറഞ്ഞു.. 

"അമ്മ എങ്ങനെ ഇങ്ങനൊക്കെ പറയുന്നു.. അമ്മ എന്നെ മരുമകളായി സ്വീകരിച്ചതല്ലേ.. "

"ശരിയാ.. പക്ഷെ ഇപ്പൊ നിന്നെക്കാൾ നല്ലൊരു ബന്ധം അവന് കിട്ടിട്ടുണ്ട്.

അവൻ പറഞ്ഞു കാണുമെന്നു എനിക്കറിയാം.. 

ഞങ്ങളവർക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തു പോയി.. 

ഇനി അതിനൊരു മാറ്റമില്ല.. "

ചേച്ചി സംസാരിച്ചൊന്നുമില്ലെങ്കിലും അവരുടെ മുഖഭാവവും അമ്മയ്ക്ക് അനുകൂലമാണ് മനസിലായി.. 

"ഇനി നിങ്ങൾ മറ്റെന്തെങ്കിലും പ്ലാൻ ചെയ്യുവാണേൽ ഒരു കാര്യമോർത്തോ എന്റെ ശവമടക്ക് കഴിഞ്ഞു മാത്രമേ നിനക്കവനെ സ്വന്തമാക്കാൻ കഴിയു.. 

പക്ഷെ ഒരിക്കലും നിങ്ങടെ ജീവിതത്തിൽ സ്വസ്ഥത കിട്ടില്ല.. ഇതൊരമ്മയുടെ ശാപമാണ്... "

അവർ മൂക്ക് ചീറ്റികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. 

"അമ്മ വിഷമിക്കണ്ട.. ഞാൻ പ്രജിയോട് സംസാരിച്ചോളാം..

ആരുടെയും ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരു കല്യാണം എനിക്ക് വേണ്ട.. 

ഞാനവനെ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിച്ചോളാം.. "

നെഞ്ചിലൊരു കല്ലെടുത്തുവച്ച പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.. 

അവളെ ഒന്ന് നോക്കി യാത്ര പോലും പറയാതെ അവർ പോയി.. 

അവൾ പ്രജിയെ വിളിച്ചു 

"എനിക്ക് നിന്നെ ഇപ്പൊ കാണണം.. "

"നിന്റെ സൗണ്ട് എന്താ വല്ലതിരിക്കുന്നെ...?? "

"എനിക്കൊന്നൂല്ല... 

നീ എവിടെയാ പ്രജി..?  "

"ഞാൻ ഓഫീസിൽ ഉണ്ട്.. "

"ശരി ഞാനങ്ങോട്ടു വരുവാ. ഒരു പത്തു മിനിറ്റ്.. "

"പത്തു മിനിറ്റോ അപ്പൊ നീ ഇവിടെ ടൗണിലുണ്ടോ..?? "

"ആ ഉണ്ട്.. "

"വരുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്നോട്.. "

അവൻ കലിപ്പിച്ചു.. 

അവളൊന്നും മിണ്ടാതെ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.. 

ഓഫീസിന്റെ മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും പ്രജി പുറത്ത് 

കുറച്ചു മാറി അവൻ അവളെ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. 

എത്തിയപ്പാടെ അവൻ തുടങ്ങി 

"ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോകും മുൻപ് എന്നോട് പറയണം എന്ന്.. 

എന്നിട്ടിപ്പോ ഇവിടെ എത്തിട്ടാണോ പറയുന്നേ.. "

"അതാണോ ഇപ്പഴത്തെ പ്രശ്നം.. "

അവളുടെ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോൾ അവന് മനസിലായി എന്തോ പ്രശ്നമുണ്ടെന്ന്.. 

"പ്രജി.. നമ്മുക്ക് പിരിയാം.. ഇനിയും മുന്നോട്ടു പോയാൽ ശരിയാവില്ല.. "

"എന്താടി തേക്കനാണോ പ്ലാൻ..?? "

"നീ അമ്മ പറഞ്ഞ ബന്ധത്തിന് സമ്മതിക്കണം.. 

അവരുടെ ഇഷ്ടമില്ലാത്തൊരു ജീവിതം നമ്മുക്ക് വേണ്ട.. 

അല്ലാതെ നിന്നെ തേക്കാനോന്നുമല്ല.. "

"എങ്ങനെ കഴിയുന്നു നിനക്കിതൊക്കെ പറയാൻ..?? "

അവൾ മൗനിയായി നിന്നു.. 

"ഭൗമി ഞാൻ നിന്നോടാ ചോദിച്ചേ.. നിനക്കിപ്പോ ഒരു മനം മാറ്റം വരാൻ കരണമെന്താ..?? 

ഞാൻ നിന്നോട് കാണിക്കുന്ന പോസ്സസീവ്നെസ്സ് ആണോ..?? 

അത് നിന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ടല്ലേ മോളെ... "

പിന്നെയും അവൾ മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവന് ദേഷ്യം വന്നു.. 

"ഞാൻ സമ്മതിക്കാം പക്ഷെ അതിന് മുൻപ് നീ എന്നിൽ നിന്നകലാൻ കണ്ടുപിടിച്ച കാരണം പറ.. 

അതറിയാനുള്ള അവകാശം എനിക്കുണ്ട്.. പറ.. "

"പ്രജി.. കൂൾ ആളുകൾ ശ്രദ്ധിക്കും.. "

"ശ്രദ്ധിക്കട്ടെ.. നീ പറയുന്ന വരെ ഞാനിങ്ങനെ ആയിരിക്കും.. "

"കാരണം നിന്റെ അമ്മയാണ്.. "

"എന്റെ അമ്മ... അമ്മ നിന്നെ കണ്ടോ. ?? 

അവൾ നടന്നതൊക്കെ പറഞ്ഞു.. 

"ശരി നീ പൊയ്ക്കോ. അമ്മയോട് ഞാൻ സംസാരിച്ചോളാം. 

നിന്നെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തി എന്നെ വേറെ കെട്ടിക്കാമെന്നുള്ളത് അമ്മേടെ ആഗ്രഹം മാത്രമാണ്.. 

നീ വിഷമിക്കണ്ട.. "

"എന്നിട്ട് അമ്മയും മോനും കൂടെ എന്റെ പേരിൽ കലഹിക്കണം.. 

അത് കണ്ടിട്ട് എല്ലാവർക്കും ചിരിക്കാം അല്ലേ.. "

"പിന്നെ ഞാനെന്താ വേണ്ടേ..?? "

"അമ്മയെ അനുസരിക്കണം.. എനിക്ക് ഒളിച്ചോടി വരാൻ കഴിയില്ല പ്രജി.. 

ഞാൻ നിന്നോട് ആദ്യമേ പറഞ്ഞിരുന്നു വീട്ടുകാരെ എതിർത്തൊരു ജീവിതം വേണ്ടെന്ന്.. 

അതല്ല ഇനിയും നീ നിന്റെ വാശിയിൽ നിൽക്കുകയാണെങ്കിൽ നീയെന്നെ ജീവനോടെ കാണില്ല.. "

"ഭൗമി... "

"വേണ്ട വേറൊന്നും എന്നോട് പറയണ്ടാ... ഞാൻ പോകുവാ.. 

ഇനി നീയെന്നെ വിളിക്കുമ്പോൾ നീ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചു എന്ന വാർത്ത കേട്ടാൽ മതി എനിക്ക്..

ഞാൻ പോകുവാ..  "

അവൾ പോകുന്നതും തകർന്ന ഹൃദയത്തോടെ അവൻ നോക്കി നിന്നു.. 

പെയ്തൊഴിയാനേരം ...... 3

വീട്ടിലേക്കെത്തിയതും ഉമ്മറത്തു വഴിക്കണ്ണുമായി മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിയും ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു... 

തന്റെ സങ്കടങ്ങളൊക്കെ അവരുടെ മടിയിൽ അവൾ തീർത്തു.. 

ഇതു വരെ ഒന്നും പറയാഞ്ഞതിൽ സോറി പറഞ്ഞു... 

അവരൊരു പരിഭവവും കൂടാതെ അവളെ സമാധാനപ്പെടുത്തി. 

രണ്ടു ദിവസം തുടർച്ചയായി പ്രജി വിളിച്ചെങ്കിലും അവൾ ഫോൺ എടുത്തില്ല... 

പിന്നീട് ഒരാഴ്ചയോളം അവന്റെ വിവരം ഒന്നുന്നില്ലായിരുന്നു. 

ഒരു ദിവസം വാട്സാപ്പിലെക്ക് അവന്റെ ഒരു മെസ്സേജ് വന്നു. 

അതൊരു ഫോട്ടോ ആയിരുന്നു. 

പ്രജി മറ്റൊരു പെണ്ണിന്റെ കൈയിൽ മോതിരം അണിയിക്കുന്ന ഫോട്ടോ.. 

അത് കണ്ടതും അവളുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി.. 

"നിനക്ക് സന്തോഷമായില്ലേ.. ഞാനിതാ മറ്റൊരാൾക്ക്‌ എന്റെ ജീവിതം കൊടുക്കാൻ പോകുന്നു.. 

ഇനി എന്റെ ശല്യം നിനക്കുണ്ടാവില്ലല്ലോ. ഇഷ്ടമുള്ള ജോലി ചെയ്യാം. ഇഷ്ടമുള്ളിടത്ത് പോകാം... 

എല്ലാം ഇനി നിന്റെ ഇഷ്ടം മാത്രം... 

അടുത്ത മാസമാണ് കല്യാണം. 

നീ വരണം ഞാൻ മറ്റൊരാൾക്ക്‌ സ്വന്തമാക്കുന്നത് നീ കാണണം...

പിന്നെ ഒരിക്കലും നമ്മൾ തമ്മിൽ കാണാതിരിക്കട്ടെ... "

അവളാ മെസേജിന് മറുപടി അയച്ചില്ല. അത് കൊണ്ടവൻ അവളെ വിളിച്ചു.. 

"എന്തിനാ പ്രജി നീയെന്നെ ഇനി വിളിക്കുന്നത്.. 

വേണ്ട.. നീ നീയിപ്പോൾ മറ്റൊരാളുടേതാണ്.. "

സങ്കടം അടക്കികൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.. 

"ആർക്ക് സ്വന്തമായാലും ഞാൻ നിന്റേതു മാത്രമായിരിക്കും ഭൗമി...

എന്റെ മനസ് അതാർക്കും നിർബന്ധിച്ചു സ്വന്തമാക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ... "

അവൾ നിശബ്ദയെ കൂട്ടുപിടിച്ചു.. 

"കല്യാണത്തിന് ഇനി കുറച്ചു നാളെ ഉള്ളു. അത് വരെയെങ്കിലും നീയെന്നോട് സംസാരിക്കണം..

ഇല്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കും മോളേ..  "

"വേണ്ട പ്രജി. അത് ആ കുട്ടിയോട് ചെയ്യുന്ന തെറ്റാകും.. 

ഇനി നമ്മൾ തമ്മിലൊരു ബന്ധവും പാടില്ല.. 

നീയും ഞാനും അന്യരാണ്.. 

നിന്റെ കല്യാണത്തിന് ഞാൻ വരും... വയ്ക്കുവാ ഇനി വിളിക്കരുത്.. "

പിന്നെയും അവൻ വിളിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നെങ്കിലും അവളാ കോളുകൾ എടുത്തെയില്ല...

പകരം അവനെ ബ്ലോക്ക്‌ ചെയ്തു.. 

ഒരു ദിവസം പോസ്റ്റ്‌ വഴി അവൾക്ക് ഇൻവിറ്റേഷൻ കാർഡ് കിട്ടി.. 

കല്യാണത്തിന് എന്തായാലും പോകണം. 

അത് കഴിഞ്ഞു ഡെൽഹിക്കൊ ബാംഗ്ലൂർക്കോ പോകാം എന്നവൾ തീരുമാനിച്ചു.. 

കാര്യങ്ങൾ കൊച്ചുവും റീജയും അറിഞ്ഞു. 

അവൻ പോയത് നന്നായെന്ന് അവർക്കിരുവർക്കും തോന്നിയെങ്കിലും അവളോട്‌ പറഞ്ഞില്ല... 

അത് കേട്ടാൽ അവൾക്ക് വീണ്ടും വിഷമമാകും എന്നവർക്ക് തോന്നി.. 

തിരികെ അതേ ഹോസ്പിറ്റലിൽ കയറാൻഎന്തായാലും പറ്റില്ല.. 

അത് കൊണ്ട് ബാംഗ്ലൂർ തന്നെ മറ്റൊരു ഹോസ്പിറ്റൽ നോക്കാൻ അവർ നിർദേശിച്ചു.. 

അവൾക്കും അത് ശരിയാണെന്നു തോന്നി.. 

എന്നും വീട്ടിലിരുന്നു മുഷിഞ്ഞവൾ 

മനസിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ വേണ്ടി അവൾ വീട്ടിലിരിക്കാതെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.. 

പാടത്തു കളിക്കുന്ന പിള്ളേരുടെ കൂടെ കൂടി. 

മാമന്മാരുടെ മക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു കൂടെ.. 

കളിക്കിടയിൽ കൈയിലിരുന്ന പന്ത് തെറിച്ചു പോയി. കൂടെയൊരു നിലവിളിയും.. 

നോക്കുമ്പോൾ ഒരുത്തനുണ്ട് നെറ്റി തിരുമ്പി പുറം തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു..

"ചേട്ടാ  സോറി കണ്ടില്ല... "

അവൾ അയാളുടെ അടുത്തെത്തി പറഞ്ഞതും കരണം പുകഞ്ഞൊരു അടിയായിരുന്നു മറുപടി കിട്ടിയത്.. 

അവിചാരിതമായി കിട്ടിയ അടിയിൽ അവളൊന്ന് പിന്നോട്ട് ആഞ്ഞു.. 

കണ്ണിലൂടെ പൊന്നീച്ച പാറിയതവൾ അറിഞ്ഞു..  

കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയായപ്പോൾ കണ്ടു കലിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഉണ്ണിയേട്ടനെ... 

കണ്ണുകളറിയാതെ നിറഞ്ഞുപോയി. അവനെത്തന്നെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. 

കുട്ടികളൊക്കെ അവൾക്ക് ചുറ്റും വന്നു നിന്നു.. 

സാരമില്ലെന്ന് അവരോടു പറഞ്ഞവൾ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.. 

ഉണ്ണിയേട്ടൻ നകുലേട്ടന്റെ കസിൻ ആണ്. ചെറുപ്പത്തിലെന്നോ നടന്നൊരു വഴക്കിന്റെ പേരിൽ പരസ്പരം സംസാരിക്കാറില്ല തമ്മിൽ.. 

എന്തെങ്കിലും സംസാരിച്ചാൽ അത് വഴക്കിലെ അവസാനിക്കൂ.. 

അവസാനം വഴക്കിട്ടത് ചാരുവിന്റെ കല്യാണത്തലേന്ന് ആണ്. 

ആ കല്യാണം കഴിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ പരസ്പരം കാണുന്നത് ഇന്നാണ്.. 

കവിളിൽ വല്ലാത്ത വേദനയാണ്.

 അങ്ങേരെ കൈ ഇരുമ്പ് കൊണ്ടാണോ ഉണ്ടാക്കിയെ ഈശ്വരാ... 

അവൾ പിറുപിറുത്തു.. 

ചെറുതായ് കവിൾ തിണർത്തിരുന്നു.. 

പിന്നെ വൈകുന്നേരം വരെ മുറിയിൽ തന്നെയിരുന്നു. കവിൾ കണ്ടാൽ ആരെങ്കിലും ചോദിക്കുമോ എന്ന് ഭയന്നു. 

വൈകിട്ടായപ്പോൾ തിണർപ്പ് മാറിയിടുന്നു.. 

കുളിച്ചു അവൾ  അമ്പലത്തിൽ ചെന്നു.. 

മഹാദേവന്റെ മുൻപിൽ സങ്കടങ്ങളെല്ലാം പെയ്തു തീർത്തു... 

മനസിലെ വിഷമം കുറഞ്ഞത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.. 

തിരിച്ചിറങ്ങിയപ്പോൾ കണ്ടു ആൽത്തറയിൽ ഇരിക്കുന്ന നകുലേട്ടനും ഒപ്പം ഉണ്ണിയേട്ടനും.. 

"ഭൂമികുട്ടിക്ക് എന്താ പറ്റ്യേ..?? ചിപ്പി പറഞ്ഞു വിളിച്ചാലൊക്കെ സ്വിച്ച് ഓഫ്‌ ആണെന്ന്.. 

എന്നിട്ട് കാണാൻ വന്നപ്പോൾ അധികമൊന്നും മിണ്ടിയില്ല എന്ന്.. 

വീട്ടിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കൊന്നും ഇറങ്ങാറില്ലല്ലോ ഇപ്പൊ.. "

നകുലൻ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ഉണ്ണി അവളെ തന്നെ നോക്കി.. 

"ഏയ്‌ ഒന്നുല്ല നകുലേട്ടാ.. 

ഞാൻ പോവട്ടെ ഒരു തലവേദന.. "

"കള്ള തലവേദന അല്ലേ ഭൂമി.. സത്യം പറ.. "

അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. പക്ഷെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി തുടങ്ങി.. 

അത് കണ്ടപ്പോൾ നകുലനും വിഷമമായി.. 

"സാരല്ലട്ടോ... നിനക്ക് എപ്പോഴേലും സങ്കടം പറയണം എന്ന് തോന്നിയാൽ ഏട്ടന്റെ അടുത്ത് വന്നമതി.. 

നീ പൊയ്ക്കോ.. "

അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. 

ആ പോക്ക് കണ്ടപ്പോൾ ഉണ്ണിക്കും സങ്കടം തോന്നി.. 

തല്ലണ്ടായിരുന്നു... 

എത്ര നിയന്ത്രിച്ചിട്ടും സങ്കടം സഹിക്കാൻ അവൾക്കായില്ല.. രാത്രിയിൽ തലയിണയിൽ തന്റെ സങ്കടം മുഴുവൻ അവൾ തീർത്തു... 

മൂന്നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കാൻ വേണ്ടി അവൾ ടൗണിലേക്ക് പോയി.. 

പ്രജി എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നു സാരി ഉടുത്തു കാണണമെന്ന്. 

പക്ഷെ ഇതു വരെ അതിന് സാധിച്ചില്ല .. 

എന്തായാലും കല്യാണത്തിന് സാരി തന്നെ ഉടുക്കണം.. 

ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് നകുലേട്ടനും ഉണ്ണിയേട്ടനും കാറിൽ വന്നത്.. 

ടൗണിലേക്ക് ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ കയറാൻ പറഞ്ഞു.. 

ഉണ്ണിയേട്ടൻ ആണ് വണ്ടി ഓടിച്ചത്.. 

"എങ്ങോട്ടാ ഭൂമി..?? "

"ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കാൻ പോവ്വാ.. "

"നീയെന്താ ഒറ്റയ്ക്ക്..??  ആരേലും കൂട്ടികൂടെ ഇല്ലാച്ചാൽ ചിപ്പിനെ കൂട്ടാരുന്നില്ലേ..?? "

"എല്ലാം ഒറ്റയ്ക്ക് ശീലിക്കുന്നതല്ലേ നല്ലത് ഏട്ടാ.. "

"ആ പറച്ചലിൽ എന്തോ ഉണ്ടല്ലോ.. പറ എന്താ കാര്യം..? "

"ഏയ്‌ ഒന്നുല്ല.. "

"അത് വെറുതെ... 

നിന്റെ അവന്റെ പേരെന്താ.. ആ പ്രജി അവൻ നിന്നെ തേച്ചോ..?? "

"ഏയ്‌ ഇല്ല.. "

"പിന്നെ..?? "

"ഞങ്ങൾ പിരിഞ്ഞു.. "

"അതാ ചോദിച്ചേ തേച്ചോ എന്ന്..? "

"തേച്ചതൊന്നുമല്ല.. പിന്നെ..?? "

അവൾ ഇൻവിറ്റേഷൻ കാർഡ് നകുലന് കൊടുത്തു.. 

"അവന്റെ കല്യാണമാണ് വരുന്ന ആഴ്ച. അതിന് പോകാൻ സാരി വാങ്ങാൻ ഇറങ്ങിയതാ ഞാൻ.. "

അവളുടെ ഒച്ച ഇടറിയിരുന്നു.. 

"എന്താ സംഭവിച്ചേ..? "

അവൾ നടന്നതൊക്കെയും പറഞ്ഞു.. 

അവൾ പറയുന്നത് കേൾക്കുമ്പോഴും അവന്റെ കണ്ണുകൾ ആ കല്യാണകത്തിൽ തന്നെയായിരുന്നു.. 

"നീ ചെയ്തതാ ശരി.. ന്തായാലും കല്യാണം കൂടണം എന്നിട്ട് മനസിനെ പാകപ്പെടുത്തണം.. 

നിനക്ക് നല്ലൊരുത്തനെ ഈ ഏട്ടൻ കണ്ടുപിടിച്ചു തരും.. "

"വേണ്ട നകുലേട്ടാ.. ഒന്നോടെ മതിയായി.. 

ഇനിയും വേദന താങ്ങാനാവില്ല. അതിലും നല്ലത് ഒറ്റയ്ക്കുള്ള ജീവിതം തന്നെയാണ്.. "

"ഇപ്പൊ എന്ത് പറഞ്ഞാലും നിന്റെ തലയിൽ കയറില്ല എന്നെനിക്ക് അറിയാം.. 

അതോണ്ട് ഞാനൊന്നും പറയുന്നില്ല.. "

അവളെ ടെക്സ്റ്റൈലിനു മുന്നിൽ ഇറക്കി അവർ വണ്ടിയെടുത്തു.. 

നകുലൻ ആലോചനയിലായിരുന്നു.. 

"എന്താടാ..??  അവള് പറഞ്ഞതോർത്താണോ..?? "

ഉണ്ണി നകുലന്റെ ആലോചന കണ്ടു ചോദിച്ചു.. 

"അതേ.. പക്ഷെ.. "

"എന്ത് പക്ഷെ..?? "

"അവൾ ചതിക്കപ്പെട്ടെടാ.. അവന്റെ അമ്മയോ ചേച്ചിയോ അല്ല അവനാണ് യഥാർത്ഥ വില്ലൻ.. "

"നീ കാര്യം തെളിച്ചു പറ.. "

"അവനവളെ ഇത്രയും നാള് പറ്റിക്കുകയായിരുന്നു.. 

നിനക്കറിയുമോ ഈ കല്യാണം നമ്മൾക്കുമുണ്ട്.. "

"ഏഹ് എന്ത്.. "

"കുഞ്ഞു ചിറ്റേടെ വീട്ടിലൊരു കല്യാണമുള്ള കാര്യം പറഞ്ഞില്ലേ. നിന്നോടും കൂടി വരാൻ പറഞ്ഞില്ലേ അച്ഛൻ.. 

അതീ കല്യാണത്തിന് ആണ്.. "

"അ.. അതിന്..? "

"ഈ കല്യാണം നിശ്ചയിച്ചിട്ട് അഞ്ചാറുമാസമായി. മോതിരം മാറ്റവും നടത്തിയിരുന്നു.. 

വീട്ടിൽ നിന്ന് അച്ഛനാണ് പോയത്.. 

അങ്ങനെ എങ്കിൽ ഈ കഴിഞ്ഞ മാസം വരെ അവൻ നന്നായി അഭിനയിച്ചു.. 

കല്യാണം അടുത്തപ്പോൾ അവളെ ഒഴിവാക്കാൻ അമ്മയെയും ചേച്ചിയെയും കൂട്ടുപിടിച്ചു. 

പാവം അതും വിശ്വസിച്ചാണ് അവളിരിക്കുന്നത്.. "

ഉണ്ണി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല... 

"അവളോട്‌ ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞാൽ അതവൾക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല. അതോണ്ട് ഒന്നും അറിയണ്ട.. "

"എടാ നകുലാ ഇതവൾ അറിയണം എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം.. 

ഞാനവളോട് വഴക്ക് കൂടാറുണ്ടെങ്കിലും അവൾക്ക് ദോഷം വരണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല.. 

അതോണ്ട് പറയുവാ അവളറിയണം അവന്റെ യഥാർത്ഥ മുഖം.. 

എന്നാലേ അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ എന്തെങ്കിലും വഴിത്തിരിവ് ഉണ്ടാവൂ.. 

അല്ലെങ്കിൽ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ അവളുടെ മനസ്സിൽ അവനുണ്ടാവും മാത്രമല്ല മറ്റൊരു ജീവിതം സ്വീകരിക്കാൻ അവൾ മടിക്കും.. 

അത് വേണ്ട.. നല്ലൊരു ജീവിതം അവൾക്കുണ്ടാവണം.. "

ഉണ്ണീടെ വർത്താനം കേട്ട് നകുലൻ അവനെ മിഴിച്ചു നോക്കി.. 

"നീ പറഞ്ഞത് കാര്യമാണ്. പക്ഷെ എങ്ങനെ..? "

"അതിനല്ലേ കുഞ്ഞു ചിറ്റ.. എൻഗേജ്മെന്റ് ഫോട്ടോസ് ഒക്കെ അവരുടെ കൈയിൽ കാണും. 

പിന്നെ സത്യങ്ങൾ മുഴുവൻ അവളോട്‌ പറയണം. 

നിന്നെ അവിശ്വസിക്കും എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ..?  "

നകുലനും അതേപ്പറ്റി ആലോചനയിലാണ്ടു... 

പിറ്റേന്ന് തന്നെ അവളെ വീട്ടിൽ വിളിച്ചു വരുത്തി നകുലൻ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു.. 

നകുലനും ഉണ്ണിയും ചിപ്പിയും മാത്രമേ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ... 

ചിപ്പിക്ക് എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അറിയാം.. 

അവിശ്വാസതയോടെയാണ് അവളത് കേട്ടത്.. 

വിശ്വസിക്കാതിരിക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.. 

എൻഗേജ്മെന്റ്  ഫോട്ടോ എല്ലാം അവളെ  കാണിച്ചു.. 

താൻ പറ്റിക്കപ്പെട്ടു.. അവന് വേണ്ടി ജോലി പോലും ഉപേക്ഷിച്ചു അവനെയും കാത്തു നിന്ന താനൊരു വിഡ്ഢി ആയിപോയി.. 

ഇതിലും ഭേദം തന്നെ കൊല്ലുന്നതായിരുന്നു... 

അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി.. 

"മാത്രമല്ല ഇതൊരു പ്രണയ വിവാഹം കൂടിയാണ്.. "

തീമഴ പോലെയാണ് ആ വാക്കുകൾ കാതിൽ പതിച്ചത്.. 

"നോ... അല്ല എല്ലാരും കള്ളം പറയുവാ.. "

"ഞങ്ങളെന്തിനാ നിന്നോട് നുണ പറയുന്നേ..? 

അവരൊരുമിച്ചു ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിട്ട് ഒരു വർഷത്തിന് മേലെയായി.. 

അവിടെ വച്ചാണ് അവർ പ്രണയത്തിലായത്. 

അത് കഴിഞ്ഞവൾക്ക് ഗവണ്മെന്റ് ജോലി കിട്ടി... 

ആ സമയത്താണ് എൻഗേജ്മെന്റ് നടത്തിയത്.. 

അതും തിടുക്കപ്പെട്ട്. 

ചിലപ്പോൾ ഗവണ്മെന്റ് ജോലിക്കാരി ആയാൽ അവളെ കിട്ടിയില്ലെങ്കിലോ എന്ന് കരുതി കാണും..

ഇപ്പൊ അവനും ഗവണ്മെന്റ് ജോലി കിട്ടി.  കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയോ മറ്റോ ആണ് ജോലിക്ക് കയറിയത്.. 

ഇതൊക്കെ ചിറ്റയാണ് പറഞ്ഞത്.. അത് എന്തായാലും നുണയാവില്ല..  "

കുറെ പി എസ് സി ഒക്കെ എഴുതിയിരുന്നെന്ന് അവളോർത്തു. അതിലേതിലും കിട്ടിയതായിരിക്കും.. 

എന്നാലും തന്നെ പ്രണയിച്ച അതേ സമയം തന്നെ മറ്റൊരു പെണ്ണിനേയും.. 

അവൾക്ക് അവളോട്‌ തന്നെ വെറുപ്പ് തോന്നി.. 

പെയ്തൊഴിയാനേരം ...... 4

മനസാകെ കലുഷിതമായി. ഇനിയും അവിടെ നിന്നാൽ ശരിയായവില്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.. 

അവൾ പോകാനിറങ്ങിയപ്പോൾ അവർ തടഞ്ഞു.. 

"വേണ്ട ഭൂമി.. നീയിപ്പോ പോകണ്ട.. നിന്റെ മനസ് തണുത്തിട്ട് പോയ മതി.. "

"സാരല്ല നകുലേട്ടാ.. എനിക്കൊന്ന് കിടക്കണം. 

ഒന്നുറങ്ങിയാൽ എല്ലാ സങ്കടവും മാറും.. "

"ഇവിടെ കിടന്നോ.. "

"വേണ്ട എനിക്ക് പോകണം.. "

അവൾ തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.. ഭൗമി ഒരിക്കലും അങ്ങനെയൊന്നും സംസാരിക്കാത്തതാണ്.. 

അവളെ ഒറ്റയ്ക്ക് വിടുന്നതാ നല്ലതെന്ന് നകുലന് തോന്നി.. 

അവൻ പോകാൻ അനുവദിച്ചു.. 

വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലേക്ക് തിരിയാതെ കാവിനപ്പുറമുള്ള പൊളിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കല്മണ്ഡപത്തിനരികിൽ അവൾ ചെന്നു... 

മനസ്സിൽ കൂടുകൂട്ടിയ ഭാരമൊക്കെ പെയ്തു തീർത്തു.. 

എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടി അവിടെ നിന്നും പിന്നെയും മുന്നോട്ടു നീങ്ങി.. 

മുന്നിൽ ചെറിയൊരു കാടാണ്.. അതിനപ്പുറം കൊല്ലിയും... 

അങ്ങോട്ട്‌ പോകാൻ സാധാരണ പേടിയായിരുന്നു. പക്ഷെ ഇപ്പൊ മനസിനെന്തോ ഒരു ധൈര്യം... 

അവൾ മറ്റെങ്ങും നോക്കാതെ മുന്നിലേക്ക് നോക്കി നടന്നു... 

കുറച്ചു  നടന്നപ്പോഴേക്കും കൈയിലൊരു പിടിത്തം വീണു.. 

പേടിയോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ഉണ്ണിയേട്ടൻ.. 

"എന്താടി ചാവാൻ പോവ്വാണോ..? "

അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.. 

"ഡി ചാവാൻ എളുപ്പമാ ജീവിച്ചു കാണിക്കാനാ കഷ്ടം.. 

ഒരുത്തൻ തേച്ചെന്നും പറഞ്ഞു മരിക്കാൻ പോയാൽ ആർക്കാ നഷ്ടം..?? 

അച്ഛനും അമ്മയുമില്ലാത്ത കുറവ് അറിയിക്കാതെ നിന്നെ വളർത്തിയ വീട്ടുകാരെ  നീ ഓർത്തോ.. 

അവർക്ക് മാത്രമേ നീ ഇല്ലാതായാൽ നഷ്ടമുള്ളൂ.. 

അതൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ പ്രേമം എന്നും പറഞ്ഞു ഒലിപ്പിച്ചു വന്നവൻ പോയപ്പോൾ ചാവാൻ നടക്കുന്നു.. 

പോ നിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെ ഒക്കെ മറന്നു നീ എന്തെങ്കിലും കാണിക്ക്.. "

ദേഷ്യത്തോടെ അവൻ അവളുടെ കൈ വിട്ടു.. 

പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ നിലത്തിരുന്നു. 

മുത്തശ്ശിയേയും മുത്തശ്ശനെയും മാമന്മാരെയും ഒന്നും ഓർക്കാതെ ആണല്ലോ... 

കരഞ്ഞു മനസൊന്നു തണുത്തപ്പോൾ മുഖമുയർത്തി നോക്കി.. 

കുറച്ചപ്പുറം മാറി ഒരു കല്ലിന്മേൽ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു ഉണ്ണി.. 

"ആ കഴിഞ്ഞോ കരച്ചിൽ...?? 

ഇനി എങ്ങോട്ടാണാവോ വീട്ടിലേക്കോ അതോ...?? "

അവളൊന്നും മിണ്ടാതെ എഴുന്നേറ്റു വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.. 

"വീട്ടിലേക്കാണെങ്കിൽ ഒരു കാര്യം മനസ്സിൽ വച്ചോ ഇനി മേലാൽ ആ മറ്റേ മോനേ ഓർത്ത് നീ കരയരുത്.. 

അവന് നിന്നോട് ഒരിത്തിരി ഇഷ്ടം  ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്ന് നീയീ അവസ്ഥയിൽ ആകുമായിരുന്നില്ല.. 

എനിക്ക് വാക്ക് തരണം ഇനി നിന്റെ ഓർമയിൽ പോലും അവനുണ്ടാവില്ലെന്ന്.. "

അവൻ കൈ നീട്ടി.. 

ഭൗമി അവനെത്തന്നെ നോക്കി.. 

"എന്താടി നോക്കുന്നേ..?? "

ഒന്നുല്ല എന്ന് പറഞ്ഞു അവന്റെ കൈയിൽ കൈ വച്ചു. 

"ശരി നടക്ക്.. "

അവൻ നടന്നു. അവന്റെ പിന്നാലെ അവളും. മനസാകെ ശൂന്യമായിരുന്നു...

ആ ശൂന്യതയിൽ ഇതുവരെ ഒരു ബിംബം ഉണ്ടയായിരുന്നു.. 

ഇനി വെറും ഇരുട്ട് മാത്രം.. 

വീടിനരികിൽ എത്തിയപ്പോൾ അവൻ തിരിഞ്ഞു നിന്നു. 

"കല്യാണത്തിന്റെ അന്ന് രാവിലെ ഒരുങ്ങി നിന്നോണം. ഞങ്ങടെ കൂടെ വന്നമതി. 

പിന്നെ അവന് മനസിലാക്കി കൊടുക്കേണ്ടേ നീ എല്ലാം അറിഞ്ഞു എന്ന്.. 

അവന്റെ മുന്നിൽ നിനക്ക് ജയിക്കണ്ടേ..?? "

വേണമെന്ന് അവൾ തലയാട്ടി.. 

"എന്നാ ഓക്കേ. 

വേണ്ടാത്ത ചിന്തകളൊക്കെ മനസ്സിൽ നിന്ന് കളഞ്ഞിട്ട് ആ പടി കടന്നാൽ മതി കേട്ടല്ലോ.. "

അവൾ അവനെ നോക്കിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. വെളിച്ചമില്ലാത്ത ഒരു ചിരി.. 

എന്നിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.. 

വീടിനകത്തേക്ക് കയറും മുന്നേ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. 

അവളെത്തന്നെ നോക്കി അവനവിടെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. 

അവൾ നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. 

കുളിച്ചു കയറിയപ്പോൾ ശരീരത്തിൽ നിന്നും  മനസ്സിലേക്കും  തണുപ്പ് വീണത് പോലവൾക്ക് തോന്നി.. 

മുത്തശ്ശന്റെയും മുത്തശ്ശിയുടെയും കൂടെയിരുന്നു കളി പറഞ്ഞവൾ ആ പഴയ വായാടിയായി.. 

കിടക്കാറാകും വരെ അവർക്കൊപ്പം അവൾ ചിലവിട്ടു.. 

രാത്രി കിടന്നപ്പോൾ വീണ്ടും ഓർമ്മകൾ അവളെത്തേടി എത്തി....

എത്ര മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും ഓർമ്മകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും നെഞ്ചിൽ പിച്ചാത്തി കയറ്റുന്നു.. 

രാവേറെ ആയിട്ടാണ് അവൾഒന്നുറങ്ങിയത്.. 

പിറ്റേന്ന്  അമ്മാവന്മാരും കുടുംബവും രാവിലെ തന്നെ എത്തിയിരുന്നു.. 

ആഴ്ചയിൽ ഒരു ദിവസം എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച് ഊണ് കഴിക്കണം എന്നത് അവർക്ക് നിര്ബന്ധമാണ്.. 

കഴിഞ്ഞ രണ്ടു തവണയും ഭൗമി എല്ലാവരിൽ നിന്നും മാറിനിൽപ്പായിരുന്നു. 

പക്ഷെ ഇത്തവണ അവൾ ഓടി നടന്നു എല്ലാ കാര്യത്തിലും ഇടപെട്ടു ഹാപ്പി ആയി നിന്നു.. 

"അമ്മായിമാരോട് ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ..? "

"എന്താ.. "

രണ്ടാളും ഒരുമിച്ചാണത് ചോദിച്ചത്.. 

"നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടാൾക്കും എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടല്ലേ.. 

മാമന്മാർ എന്നെ കൂടുതൽ സ്നേഹിക്കുന്നതിൽ പരിഭവം ഇല്ലേ.. "

"ഏയ്‌.. അങ്ങനെ ഒന്നുല്ല മോളേ.. "

വല്യമ്മായി ആണ്. 

അവരിരുവരുടെയും മുഖം വിളറിയിരുന്നു.. 

"കള്ളം പറയണ്ട.. എനിക്കറിയാം... 

എനിക്ക്  പ്രശ്നമൊന്നുല്ലട്ടോ.. 

ഈ ലോകത്തു എന്റേതെന്നു പറയാൻ നിങ്ങളൊക്കെ അല്ലെ ഉള്ളു.. 

പിന്നെ മാമന്മാർ സ്വന്തം പെങ്ങളോടുള്ള സ്നേഹം കൂടിയാണ് എനിക്ക് തരുന്നത്.. 

അവർക്കാകെ ഉണ്ടായ പെങ്ങളല്ലേ.. "

"ഏയ്‌...മോള് വിഷമിക്കണ്ട.. ഞങ്ങൾക്കും മോളേ ഇഷ്ടമാ.. 

ചെറിയ കുശുമ്പ് ഉള്ളത് നേരാ.. പക്ഷെ  നിന്നോട് വെറുപ്പൊന്നും ഞങ്ങൾക്കില്ല.. "

ഭൗമി അമ്മായിമാരെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.. 

ഉച്ചയ്ക്ക് എല്ലാരും കൂടി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. 

പിള്ളേർക്ക് നിർബന്ധം സിനിമയ്ക്ക് പോകണം എന്ന്.. 

അങ്ങനെ എല്ലാരും കൂടെ സിനിമയ്ക്ക് പോയി. രാത്രി ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞാണ് തിരിച്ചു വന്നത്.. 

അന്നെല്ലാരും അവിടെ തന്നെ കൂടി.. 

ആ ഒരു ദിവസം പ്രജിയെ കുറിച്ച് അവളോർത്തതെ ഇല്ല.. 

പിറ്റേന്ന് പ്രത്യേകിച്ച് പണി ഒന്നുല്ലാത്തത്  കൊണ്ട് തൊടിയിലും മറ്റും കറങ്ങി നടന്നു.. 

ഫോൺ ഒക്കെ  നിശബ്ദമായിപ്പോയി കുറച്ചു നാൾ കൊണ്ട്.. 

അവളവന്റെ എല്ലാ ഓർമകളും അതിൽ നിന്ന് തുടച്ചു മാറ്റിയിരുന്നു.. 

പക്ഷെ മനസ്സിൽ നിന്ന് എളുപ്പം മായ്ക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ.. 

കൊച്ചുനോടും റീജയോടും എല്ലാ കാര്യങ്ങളും  പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്കാശ്വാസമാണ് തോന്നിയത്.. 

"സത്യം പറയാലോ ഭൂമി. നിനക്കവനോടുള്ള പ്രണയം ആത്മാർത്ഥമായത് കൊണ്ടാ പറയാതിരുന്നത്.. 

ഞങ്ങൾക്ക് അവന്റെ ആറ്റിറ്റ്യൂഡ് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലായിരുന്നു. 

അവൻ നിന്നോട് കാണിക്കുന്ന അതിരു കവിഞ്ഞ സ്നേഹം കാണുമ്പോൾ അത് സത്യമല്ലെന്ന് പലപ്പോഴും തോന്നിട്ടുണ്ട്.. 

ഇനി നിനക്ക് സമാധാനത്തോടെ ജീവിക്കാല്ലോ അല്ലേ.. 

ഞങ്ങടെ കൂടെ കൂടി കറങ്ങാൻ പോകാം. അല്ലെടി. അടുത്താഴ്ച ഇങ് പോന്നേക്കണം. 

ഈ കല്യാണം നമ്മുക്ക് ആഘോഷിക്കണം. ഇവിടെ വന്നിട്ട് ജോലി നോക്കാം. 

കുറച്ചൂസം ഞങ്ങള് നിന്നെ പോറ്റിക്കോളാം കേട്ടോടി.. 

ഇനി നീ അവന് വേണ്ടി കരയരുത്.. "

"ഇല്ല ഞാനിനി അവന് വേണ്ടി കരയില്ല. അവനോടുള്ള എന്റെ പ്രണയം മരിച്ചു... ഞാൻ കാണിച്ചതിന്റെ പകുതി ആത്മാർത്ഥത പോലും അവനെന്നോട് കാണിച്ചില്ല.. 

അവൻ പോട്ടേ.. നന്നായി ജീവിക്കട്ടെ.. "

"നന്നായൊന്നും ജീവിക്കണ്ട. അവനനുഭവിക്കും നിന്നെ വേദനിപ്പിച്ചതോർത് ഒരിക്കലെങ്കിലും സങ്കടപ്പെടും നീ കണ്ടോ.. "

"അതൊന്നും വേണ്ടാ ഡി.. നന്നാവട്ടെ..

എന്നാ അടുത്താഴ്ച കാണാം.. "

വൈകുന്നേരം നകുലനും ഉണ്ണിയും വന്നു.. 

മുത്തശ്ശിയോടും മുത്തശ്ശനോടും സംസാരിച്ചു. 

എന്നിട്ട് ഭൗമിക്ക് അരികിൽ വന്നു.. 

അവൾ മേലെ ആയിരുന്നു മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിയും വയ്യാത്തത് കൊണ്ട് പടി കയറില്ല. 

അത് കൊണ്ട് ഭൗമിയുടെ സ്വന്തമാണ് മുകൾ ഭാഗം.. 

"ഞാൻ ചത്തിട്ടൊന്നുല്ലട്ടോ... "

ചിരിച്ചു കൊണ്ടവൾ നകുലനോട് പറഞ്ഞെങ്കിലും കണ്ണ്  ഉണ്ണിയിൽ ആയിരുന്നു . 

അവനത് ശ്രദ്ധിക്കാത്ത ഭാവത്തിൽ ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. 

"ആ ഇവനെല്ലാം പറഞ്ഞു.. കേട്ടപ്പോൾ വന്നു രണ്ടെണ്ണം തരാനാ തോന്നിയെ.. 

പിന്നെ വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു.. "

നകുലന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ അവൾ ചിരിച്ചു.. 

"ചിരിക്കണ്ട.. ഇക്കാര്യം വല്ലോം വീട്ടുകാർ അറിഞ്ഞാൽ എന്താവും എന്നറിയുവോ..? "

"അറിയാം.. അപ്പൊ അതൊന്നും ഓർത്തില്ല നകുലേട്ടാ.. 

കുറച്ചു കാലങ്ങളായി എന്റെ മനസ്സിൽ അവൻ മാത്രമല്ലേ ഉണ്ടായുള്ളൂ അതാ.. "

"മ്മ് ഇനിയും അതാലോചിക്കാതിരുന്നാൽ മതി.. "

"ഇപ്പൊ എന്നെ കണ്ടാൽ തോന്നുവോ നിരാശ കാമുകി ആണെന്ന്..?? "

അരയ്ക്ക് രണ്ടു കൈയും കൊടുത്തു നിന്നുകൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.. 

"ഇപ്പൊ തോന്നില്ല.. എന്തുപറ്റി..?? "

"സത്യങ്ങളെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ ശ്രമിച്ചു.. ഞാൻ അവന്റെ കൈയിലെ കുട്ടിക്കുരങ്ങൻ ആയിരുന്നു. 

ചാടാൻ പറയുമ്പോൾ ചാടാനും മലകുത്തം മറിയാൻ പറഞ്ഞാൽ മറിയാൻ.. 

അങ്ങനെ എങ്ങോട്ട് തിരിയണമെങ്കിലും അവന്റെ അനുവാദം വേണമായിരുന്നു.. 

ഇന്നിപ്പോ എനിക്ക് സ്വതന്ത്രമായി ശ്വസിക്കാം... 

ഭൗമി എന്ന വ്യക്തിത്വത്തെ എനിക്ക് തിരിച്ചു കിട്ടി... "

അവൾ ചിരിച്ചു.. 

"മ്മ് ചിപ്പി നിന്റെ ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് എല്ലാം പറഞ്ഞിരുന്നു. 

നീയെന്നോട് ഇങ്ങനൊരു അഫയർ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞതല്ലാതെ കൂടുതൽ ഒന്നും അറിയില്ലായിരുന്നല്ലോ.. 

മര്യാദക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പോലും നിനക്ക് പേടി അല്ലായിരുന്നോ..?? 

ആ ജീവിതം അവസാനിച്ചു. ഇതു പുതിയ ഭൗമി.. "

നകുലൻ പറഞ്ഞു.. 

ഉണ്ണി മൗനിയായി തുടർന്നതേ ഉള്ളു.. 

നകുലന് ഒരു കാൾ വന്നപ്പോൾ അവനതുമായി എഴുന്നേറ്റു.. 

അവൻ പോയപ്പോൾ ഉണ്ണിക്കരികിലായി ഭൗമി ഇരുന്നു.. 

"ഉണ്ണിയേട്ടാ.. സോറി ആൻഡ് താങ്ക്സ്.."

"എന്തിന്..?? "

"സോറി പറഞ്ഞത് ഒരാവശ്യവുമില്ലാതെ വഴക്കിനു വരുന്നതിന്.. 

പിന്നെ താങ്ക്സ് ഇന്നീവീട് മരണ വീടാക്കി മാറ്റതിരുന്നതിന്.. 

എന്റെ പുറകെ വന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ... ഞാനിപ്പോ.. "

"ആഹ് അത് കഴിഞ്ഞ കാര്യമല്ലേ.. ഇനി അതേക്കുറിച്ചു ഓർക്കേണ്ട.. 

ചിപ്പിക്കോ ചാരുനോ ആണ് ഇതു സംഭവിച്ചതെങ്കിലും ഞാനിങ്ങനെ ചെയ്യുള്ളു.. 

അതോണ്ട് താങ്ക്സ് വേണ്ട. 

പിന്നെ സോറി  അത് നീ തന്നെ വച്ചോ.. 

നീ മാത്രമല്ലല്ലോ ഞാനും നിന്നോട് വഴക്കിടാറില്ലേ.. അപ്പൊ സമാസമം.. "

അവന്റെ വാക്കുകൾ അവളിൽ ചിരി പടർത്തി.. 

"എന്നാപ്പിന്നെ ഫ്രണ്ട്സ്.. "

അവൾ കൈ നീട്ടി. അവനവളുടെ കൈയിൽ സ്വന്തം കൈ ചേർത്തു വെച്ചു.. 

അപ്പോഴേക്കും നകുലേട്ടൻ വന്നു.. 

"ആ കീരിയും പാമ്പും ഒന്നായോ.. "

"പിന്നല്ലാതെ ഞങ്ങളിപ്പോ കട്ട ചങ്കായി.. അല്ലേ ഉണ്ണിയേട്ടാ.. "

"ആ അതേ അതേ.. "

ഉണ്ണിയും അവള്ടെ കൂടെ നിന്നു.. 

"ആ ഭൂമി അപ്പൊ കല്യാണത്തിന് ഒന്നിച്ചു പോകാം.. 

അമ്മയോട് പറഞ്ഞത് നീ പ്രജിയുടെ കൂട്ടുകാരി എന്നാണ്.. 

മറ്റു കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും അവർക്കറിയില്ല. 

അറിയേം വേണ്ട.. 

പിന്നെ അവന്റെ മുന്നിൽ ഒരിക്കലും കരയരുത്.. 

അവൻ നിന്നെ ചതിച്ചതാണെന്ന് നീ മനസിലാക്കി എന്നത് അവനറിയണം..."

"അതൊക്കെ ഏറ്റു.. "

സന്ധ്യ വരെ അവരോടൊപ്പം ഓരോന്നും പറഞ്ഞു ഇടയ്ക്ക് വഴക്കടിച്ചും അവൾ ചിലവിട്ടു.. 

കല്യാണ ദിവസം രാവിലെ അവൾ സാരിയുടുത്തു പൂവൊക്കെ ചൂടി വളയും മാലയും ഒക്കെ അണിഞ്ഞു കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ നിന്നു.. 

എപ്പഴും കാണുന്നതിലും ഭംഗി കൂടിയിട്ടുണ്ടെന്ന് അവൾക്ക് തന്നെ തോന്നി.. 

മുത്തശ്ശിയും മുത്തശ്ശനും അവളെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. 

"എന്തെ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നേ..?? "

"ചുമ്മാ.. ഇപ്പോ നിന്നെ കാണുമ്പോൾ നിന്റെ അമ്മയെ പോലെ തന്നെ തോന്നും.. 

നിനക്ക് കല്യാണപ്രായം ആയിട്ടോ മോളു.. "

"ആ അതൊക്കെ ആയിക്കോട്ടെ.. എനിക്ക് ഒരു കൊല്ലം സമയം തരണം. ആ ഒരു കൊല്ലം എവിടേലും പോയി ജോലി ചെയ്യണം. 

അത് കഴിഞ്ഞാൽ നിങ്ങള് കണ്ടുപിടിച്ചോ എനിക്കുള്ള ചെക്കനെ.. ഞാൻ സമ്മതിക്കാം.. 

ആദ്യം കരുതി ഇനി കല്യാണമേ വേണ്ടെന്ന്.. 

പക്ഷെ എന്നെ വേണ്ടാത്ത ഒരാളെ ഓർത്ത് ജീവിതം പാഴാക്കുന്നതിൽ അര്ഥമില്ലല്ലോ.. "

"അപ്പൊ ഭൂമികുട്ടിക്ക് വിവരം വെച്ചു അല്ലേ..? "

മുത്തശ്ശി ചോദിച്ചു.. 

"ആ വിവരം കൂടി പോയതായിരുന്നു. ഇപ്പൊ കുറച്ചു.. "

മുത്തശ്ശിടെ മൂക്ക് പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.. 

അപ്പോഴേക്കും നകുലന്റെ വണ്ടി വീട്ടുമുറ്റത്തെത്തിയിരുന്നു. 

നകുലനും ഉണ്ണിയും ചിപ്പിയും ചാരുവും ആണതിൽ ഉണ്ടായത്. 

ബാക്കി ഉള്ളോരൊക്കെ ഉണ്ണിയുടെ അച്ഛന്റെ വണ്ടിയിൽ പോയി.. 

പ്രജിക്കുള്ള ഗിഫ്റ്റും എടുത്തു ഭൗമി കാറിലേക്ക് കയറി.. 

എല്ലാവർക്കും പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു കൊണ്ട്... 

പെയ്തൊഴിയാനേരം ...... 5

മണ്ഡപത്തിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ആളുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.. 

ചെന്നു കയറുമ്പോഴേ കണ്ടു അതിഥികളെ സ്വീകരിക്കുന്ന പ്രജിയുടെ അമ്മയെയും ചേച്ചിയെയും.. 

ഭൗമിയെ കണ്ടതും അവരിൽ നടുക്കമുണ്ടായി.. 

ഭൗമി ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവർക്കടുത്തു ചെന്നു.. 

"അമ്മയ്ക്ക് എന്നെ മനസ്സിലായോ..??  ഞാൻ പ്രജിടെ ഫ്രണ്ട് ആണ്. 

ഒരിക്കൽ ഞങ്ങളെല്ലാരും വീട്ടിൽ വന്നിരുന്നു.. "

അവൾ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.. ആ ചിരിയുടെ അർത്ഥം ഇരുവർക്കിടയിൽ മാത്രം നിന്നു.. 

"ആ കണ്ട ഓർമ്മയുണ്ട്.  ബാക്കി ഫ്രണ്ട്സ് വന്നില്ലേ..?? "

"ഓ ഇല്ല അമ്മേ എല്ലാർക്കും ജോലി ഒക്കെയുണ്ട്.. 

ഞാൻ മാത്രം വീട്ടിലിരിപ്പാ. അതോണ്ട് വരാൻ പറ്റി.. 

ആ ഇതല്ലേ ചേച്ചി..?? "

ചേച്ചിയും വളിച്ച ചിരി ചിരിച്ചു.. 

"ആ അതേ.. 

ഓക്കേ എന്നാൽ ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ ചെല്ലട്ടെ... "

ചിരിക്കുവാണേലും രണ്ടാളുടെയും മുഖം കരുവാളിച്ചത് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.. 

ചിപ്പിടെ കൈയും പിടിച്ചു അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി.. 

പ്രജി കൂട്ടുകാരുമായി എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു നിൽക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു.. 

കാണാത്ത മട്ടിൽ വീണ്ടും നോക്കിയപ്പോൾ പ്രജി അവളെ കണ്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. 

സന്തോഷം മറച്ചു വച്ചു അവളെ നോക്കി വിഷാദ ചിരി ചിരിച്ചു.. 

അവളും തിരിച്ചൊരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു.. 

സാരി ഉടുത്തൊരുങ്ങി അവൾ വന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവനവളിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാനേ തോന്നിയില്ല.. 

അത് കണ്ടെങ്കിലും കാണാത്ത മട്ടിൽ അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. അപ്പോഴേക്കും ചാരു ഇരിക്കാനുള്ള ഇടം പിടിച്ചിരുന്നു... 

അവർക്കരികിലായ് അവളും ഇരുന്നു.. 

കൊട്ടും കുരവയോടും കൂടി പ്രജി മറ്റൊരു പെണ്ണിന്റെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടുന്നു.. 

അവൻ ചതിയനാണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും നെഞ്ചിനുള്ളിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്തൊരു വേദന അവളറിഞ്ഞു... 

കണ്ണുകൾ നിരയാതിരിക്കാൻ പാടുപെട്ടു. 

അപ്പോഴേക്കും ഒരു കൈ തന്റെ കൈയോട് ചേർന്നിരുന്നു... 

നോക്കുമ്പോൾ ഉണ്ണിയേട്ടൻ. നോട്ടം മുന്നിലെ മണ്ഡപത്തിൽ ആണെങ്കിലും എന്റെ സങ്കടം മനസിലാക്കിയെന്നവണ്ണം വിരലുകളാൽ കൈയിൽ താളം പിടിച്ചു. 

അപ്പോഴേക്കും ചിപ്പി തന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു... 

താനെത്ര സന്തോഷം അഭിനയിച്ചാലും ഉള്ളിൽ വിഷമമുണ്ടെന്ന് അവർക്കറിയാം.. 

സ്റ്റേജിലേക്ക് കയറാനുള്ള തള്ളിക്കയറ്റമാണ് പിന്നെ നടന്നത്.. 

ചിപ്പിടെ അമ്മ എല്ലാവരെയും അങ്ങോട്ട്‌ വിളിച്ചു.. 

കുഞ്ഞു മേമ പ്രജിക്ക് എല്ലാരേയും പരിചയപ്പെടുത്തി... 

ഭൗമിയെയും. കുടുംബത്തിലെ കുട്ടി എന്നാണവളെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞത്.. 

അത് കേട്ടപ്പോൾ പ്രജിയുടെ മുഖം വിളറി വെളുത്തു.. 

"ആ പ്രജിടെ കൂട്ടുകാരി ആണല്ലോ ഭൗമി അല്ലേ..? "

ചിറ്റ പറഞ്ഞപ്പോൾ അതെയെന്ന് പ്രജി തലയാട്ടി.. 

കല്യാണപെണ്ണ് അവനെ നോക്കിയപ്പോൾ ഭൗമി മറുപടി പറഞ്ഞു. 

"എന്റെ ഫ്രണ്ടിന്റെ ഏട്ടൻ പ്രജിയേട്ടന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണ്. അങ്ങനെ ആണ് ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ പരിചയം.. 

അവരൊക്കെ ഇപ്പൊ വിദേശത്ത് ആണ്. അതോണ്ട് ഞാൻ മാത്രം വന്നേ.."

അത് കേട്ടപ്പോൾ കല്യാണപ്പെണ്ണിന്റെ മുഖത്ത് ചിരി വിരിഞ്ഞു. പ്രജിയുടെ മുഖത്ത് ആശ്വാസഭാവവും.. 

കൈയിലുള്ള ഗിഫ്റ്റിന്റെ കാര്യം അപ്പോഴാണ് ഓർത്തത്.. 

അവളത് പ്രജിക്ക് നൽകി വിഷസ് പറഞ്ഞു. 

"രണ്ടുപേർക്കും കൂടിയുള്ളതാ കേട്ടോ.. "

പെണ്ണിനോട് അവൾ പറഞ്ഞു.. 

എല്ലാവരും കൂടെ നിന്നൊരു ഫോട്ടോ എടുത്തു.

പ്രജിയുടെ കണ്ണുകൾ അവൾക്ക് മേലെ പതിഞ്ഞു.. 

പോകാൻ തുനിഞ്ഞപ്പോൾ ഉണ്ണിയേട്ടൻ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു.. 

"പെണ്ണേ...നമ്മുക്ക് മാത്രമായി ഇവരുടെ കൂടെ ഒരു ഫോട്ടോ എടുക്കണ്ടേ.. "

പ്രജി കേൾക്കത്തക്ക വണ്ണം ഉണ്ണി പറഞ്ഞു.. 

ഭൗമി ഉണ്ണിയുടെ അരികിൽ വന്നു നിന്നു. 

"നിമിഷയ്ക്ക് എന്നെ ഓർമ്മയില്ലേ..? "

കല്യാണപെണ്ണിനോട് ഉണ്ണി ചോദിച്ചു.. 

"ആ വീട്ടിൽ വന്നിട്ടില്ലേ ഒന്ന് രണ്ടു പ്രാവശ്യം നകുലേട്ടന്റെ കൂടെ.. "

"അത് തന്നെ.. പിന്നെ ഈ  ഭൂമി പെണ്ണ് ഇവന്റെ ഫ്രണ്ട് മാത്രമല്ല നമ്മുടെ കുടുംബത്തിലെ അംഗമാവാൻ പോവാ.. "

"എന്ന് വെച്ചാൽ..?? "

"ഇവളാണെന്റെ പെണ്ണ്.. കല്യാണം ഒരു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞേ ഉള്ളു.. "

പുഞ്ചിരിയോടെ അവനവളുടെ തോളിൽ കൈയിട്ടു നിന്നു.. 

ഭൂമിയും അവരെ നോക്കി ചിരിച്ചു. പറഞ്ഞത് സത്യമാണെന്ന രീതിയിൽ.. 

അവനവളോട് കാണിക്കുന്ന അധികാരം  കണ്ടപ്പോൾ പ്രജിക്ക് എന്തോ ദേഷ്യം തോന്നി.. 

തന്നെ ഓർത്ത് ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഇരിക്കും എന്ന് കരുതിയവൾ മറ്റൊരുത്തന്റെ കൂടെ നിൽക്കുന്നു. 

അതും അവൻ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ടു... 

പക്ഷെ പുറമെ കാണിക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ.. ക്യാമറ കണ്ണുകൾ എല്ലാം ഒപ്പിയെടുക്കുന്നുണ്ടല്ലോ എന്നവൻ ഓർത്തു.. 

തിരിച്ചു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഭൗമി വീഴാൻ പോയി. 

ഉണ്ണി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.. 

"എന്റെ പെണ്ണേ നോക്കി നടന്നൂടെ നിനക്ക്.. "

അവനവളെ ശാസിച്ചു.. 

അവളൊന്ന് ചിരിച്ചിട്ട് അവന്റെ കൂടെ നടന്നു.. 

ഓഡിറ്റോറിയത്തിന് പുറത്ത് എത്തിയപ്പോൾ അവളവനെ ഒന്ന് നോക്കി.. 

"ഉണ്ണിയേട്ടൻ കൊള്ളാലോ... അവന്റെ മുൻപിൽ കാണിച്ചത്  അഭിനയമാണെന്ന് ഒരാളും പറയില്ല.. 

അത്രയ്ക്ക് പെർഫെക്ഷൻ...

പ്രജിക്ക് കൊണ്ടിട്ടുണ്ട് അതവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കിയാൽ അറിയാം.. 

താങ്ക്സ്.. "

അവൻ മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ അവളെത്തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. 

എന്തോ ആ നോട്ടം നേരിടാൻ അവൾക്കായില്ല.. 

പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവനരികിൽ നിന്ന് മാറി ചിപ്പിടെ അടുത്തേക്ക് പോയി.. 

ഫുഡ് കഴിച്ചിട്ട് തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാനിറങ്ങിയപ്പോൾ ചെക്കനും പെണ്ണും കൂടി മരത്തിന്റെ അടിയിലൊക്കെ നിന്ന് ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നു.. 

നകുലേട്ടൻ കാറുമായി വന്നു. അതിൽ കയറാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും എങ്ങു നിന്നോ ബുള്ളറ്റും കൊണ്ട് ഉണ്ണിയേട്ടൻ എത്തി.. 

നേരെ പ്രജിയുടെ മുൻപിലായി വണ്ടി നിർത്തി.. 

"ഭൂമി... ഇങ്ങു വാ... "

"ഡി നീ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കൂടെ പൊയ്ക്കോ.. എന്നാലേ നിന്റെ മറ്റവന് അടി കിട്ടിയ പോലെ ആവൂ.. "

ചിപ്പി കാതിൽ അടക്കം പറഞ്ഞു.. 

നകുലേട്ടനും കണ്ണുകൊണ്ട് പോകാൻ പറഞ്ഞു. 

പിന്നെ നേരെ ബുള്ളറ്റിൽ കയറി.. 

സാരി ഉടുത്തതോണ്ട് കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി.. 

ഉണ്ണിയേട്ടൻ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു അവന്റെ വയറിലേക്ക് വെച്ചു.. 

അവൾ എതിർക്കാനും പോയില്ല. പകരം ഒന്നൂടെ ചേർന്നിരുന്നു.. 

അസൂയ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ പ്രജി അത് നോക്കി നിന്നു. 

കുറച്ചകലെ എത്തിയപ്പോൾ ഉണ്ണി വണ്ടി നിർത്തി. 

ഭൗമി അതിൽ നിന്നും  ഇറങ്ങി. 

"ഞാൻ ഓവർ ആയോ ഭൂമി..?? "

"ഏയ്‌ ഇല്ല.. "

"തനിക്കെന്നെ ഫേസ് ചെയ്യാനൊരു ബുദ്ധിമുട്ട് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി അതാ ചോദിച്ചേ.. 

നകുലൻ ഇപ്പൊ എത്തും. നീ കാറിൽ പൊയ്ക്കോ. പിന്നെ ഇതെന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ വണ്ടി ആണ്. 

ദാ അവനിപ്പോ വരും . "

"ശരി.. "

അപ്പോഴേക്കും നകുലന്റെ കാർ അവർക്കരികിൽ നിർത്തി.. 

ഭൗമി അതിൽ കയറി.. 

പിന്നെ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു ഉണ്ണി അവിടെത്തന്നെ നിന്നതേയുള്ളൂ.. 

"അങ്ങനെ ആ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു അല്ലേ ഭൂമി.. 

ഇനി ഒരിക്കലും വെറുതെ പോലും നീയവനെ ഓർക്കരുത്.. "

ചിപ്പി പറഞ്ഞു. 

"ഇല്ല ചിപ്പി.. ഇനി അങ്ങനൊരു അധ്യായം എന്റെ ജീവിതത്തിലില്ല.

സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഇപ്പൊ എനിക്കവനോട് വെറുപ്പും അറപ്പും ഒക്കെയാ തോന്നുന്നത്... 

ആ ഞാൻ രണ്ടൂസം കഴിഞ്ഞു ബാംഗ്ലൂർ പോകും.  ജോലി നോക്കണം. 

ഒരുകണക്കിന് ഇവിടുന്ന് മാറിയാലേ പൂർണ്ണമായും എനിക്കൊരു മാറ്റം വരുള്ളൂ.. "

"അതാ നല്ലേ.. അവിടെ പിന്നെ നിന്റെ രണ്ടു ചങ്കും ഉണ്ടല്ലോ അല്ലേ..."

"ആ ഉണ്ട്.. കുറച്ചൂസം അവർക്കൊപ്പം കൂടണം..."

"എന്നാപ്പിന്നെ നിനക്ക് ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കൂടെ പൊയ്ക്കൂടേ.. ആളും ബാംഗ്ലൂർ അല്ലേ.. 

മറ്റന്നാൾ തിരിച്ചു പോകുന്നുണ്ട്. ഇപ്പൊ ആണേൽ രണ്ടാളും പഴയ പോലെ വഴക്കൊന്നും ഇല്ലല്ലോ.. "

"ഏയ്‌ അത് വേണ്ട.. പുള്ളിക്കൊരു ബുദ്ധിമുട്ട് ആവും.. "

"എന്ത് ബുദ്ധിമുട്ട്.. ചിപ്പി പറഞ്ഞതാ ശരി.. ഞാൻ അവനോടു പറയാം.. "

നകുലേട്ടനും ചിപ്പിടെ ഭാഗം പറഞ്ഞു.. 

മനസ്സിൽ അത് വേണ്ട എന്ന് തന്നെയാണ്. 

പക്ഷെ പറഞ്ഞാൽ അവരെന്തു കരുതും അതോണ്ട് അങ്ങ് സമ്മതിച്ചു കൊടുത്തു.. 

അന്ന് വൈകുന്നേരം ചിപ്പി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ഉണ്ണിയ്ക്ക് സമ്മതമാണെന്ന് കൂടെ കൊണ്ട് പോവാൻ.. 

മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിക്കും സമാധാനമായി.. 

രണ്ടു ദിവസം കളിയും ചിരിയുമായി പഴയ കാന്താരി ആയി നടന്നു.. 

എത്ര മറന്നിട്ടും ഇടയ്ക്കിടെ മറവിയുടെ മുറിവിനെ വേദനിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പ്രജി കടന്നു വരും.. 

എങ്കിലും പഴയ കാഠിന്യം ആ വേദനയ്ക്ക് ഇല്ലെന്നവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.. 

പോകുന്നത്തിന്റെ തലേ  ദിവസം മാമന്മാരെയൊക്കെ കണ്ടു പറഞ്ഞു. എല്ലാർക്കും സന്തോഷമായി... 

പിറ്റേന്ന് വെളുപ്പിന്ഉണ്ണി കാറുമായി വന്നാണ് അവളെ കൂട്ടിയത്.. 

എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.. 

ഉണ്ണിയുടെ മുഖത്ത് ഗൗരവം സ്ഥാനം പിടിച്ചിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ മിണ്ടാൻ പോയില്ല... 

പുറം കാഴ്ചകളിലേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു കൊണ്ടവൾ ഇരുന്നു.. 

ആദ്യമൊക്കെ ആസ്വദിച്ച നിശബ്ദത പിന്നെ അവൾക്ക് അരോചകമായി തോന്നി.. 

"ഉണ്ണിയേട്ടൻ എന്തെ മിണ്ടാത്തത്..?? ഞാൻ കൂടെ വരുന്നത് ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നോ..?? "

"ഒന്നുല്ല.. "

ശബ്ദത്തിന് കട്ടി കൂടിയ പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.. 

"ഇങ്ങനെ മിണ്ടാതിരുന്നാൽ എനിക്ക് ബോർ അടിക്കും.. വല്ലോം പറയെന്നെ.. "

മൗനം മാത്രം.. 

പിന്നവൾ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല. പാട്ടു വെച്ചു സീറ്റിലേക്ക് ചാരി കിടന്നു.. 

ഇടയ്ക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കാനും മറ്റുമായി വണ്ടി നിർത്തി. 

അപ്പോഴും ഗൗരവത്തിന് അയാവൊന്നും  വന്നില്ല... 

ബാംഗ്ലൂർ എത്തിയപ്പോൾ രാത്രിയായി. 

"ആ ഇനി നിന്റെ കൂട്ടുകാരെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കണ്ട. 

ഇവിടുന്ന് ഇനിയും ഒരു മണിക്കൂറുണ്ട് അങ്ങോട്ടേക്ക്.

ഞാനും മടുത്തു. 

നാളെ രാവിലെ നിന്നെ കൊണ്ടുവിടാം. ഇപ്പൊ എന്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് പോകാം.. "

അവൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളൊന്ന് സംശയിച്ചു.. 

"ഞാൻ നിന്നെ പിടിച്ചു തിന്നുവൊന്നുമില്ല.. "

"ഞാൻ.. ഞാൻ വരാം.. "

ഒരു ഹോട്ടലിൽ കയറി ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ടാണ് ഫ്ലാറ്റിൽ ചെന്നത്. 

വണ്ടിയിൽ വച്ചേ വീട്ടിലൊക്കെ വിളിച്ചു എത്തി എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു.. 

കൊച്ചുനോടും റീജയോടും നാളെ രാവിലെ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു.. 

ടു ബെഡ്‌റൂം ഫ്ലാറ്റ് ആയിരുന്നു ഉണ്ണീടെ.. 

എല്ലാം അടുക്കി പെറുക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു.. 

ആൾതാമസം ഇല്ലാത്തതാണെന്ന് തോന്നില്ല.. 

"എനിക്കൊരു സെർവെൻറ് ഉണ്ട്. ഞാൻ വരുന്നത്കൊണ്ട് എല്ലാം തൂത്തു തുടച്ചിട്ടതാ... "

അവളുടെ മനസ് മനസിലാക്കിയെന്നവണ്ണം അവൻ പറഞ്ഞു.. 

അവൻ അവൾക്ക് മുറി കാണിച്ചു കൊടുത്തു.. എന്നിട്ടവൻ സ്വന്തം മുറിയിലേക്ക് പോയി.. 

കുളിച്ചു കിടന്നതേ ഓർമ്മയുള്ളു ദൂരയാത്ര കാരണം ഭൗമി നന്നായി ഉറങ്ങി.. 

പിറ്റേന്ന് ഉണർന്നു നോക്കിയപ്പോൾ ഒൻപതു മണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.. 

അവൾ ചാടി എഴുന്നേറ്റു.. ഫ്രഷായി വന്നപ്പോൾ ഉണ്ണി ഹാളിലെ സെറ്റിയിലിരുന്നു ടി വി കാണുന്നു.. 

ഈ മനുഷ്യൻ ഉറങ്ങിയോന്നുലെ.. 

ഭൗമി മനസ്സിലോർത്തു.. 

ഫോൺ നോക്കിയപ്പോൾ കുറെ മിസ്കാൾ കണ്ടു. 

വീട്ടിൽ നിന്നും ചിപ്പിയും റീജയും ഒക്കെയാണ് വിളിച്ചത് 

അതെടുത്തു ഓരോരുത്തരെ ആയി തിരിച്ചു വിളിച്ചു.. 

എന്നിട്ട് ഉണ്ണിക്കരികിൽ വന്നിരുന്നു. 

"എപ്പഴാ പോകുന്നെ..?? "

"എങ്ങോട്ട്..? "

"അല്ല എന്നെ കൊണ്ടുവിടണ്ടേ.. റീജ   ഉച്ചയ്ക്കുമ്പോൾ ഫ്രീ ആകുമെന്ന പറഞ്ഞേ. 

അപ്പോഴേക്കും എത്തിയ മതി.. "

"ആലോചിക്കാം... "

ഈ മനുഷ്യനെന്താ ഇങ്ങനെ..?? അവൾ മുറുമുറുത്തു

"ആ ഞാനിങ്ങനെയാ.. "

അവനതിന്റെ മറുപടി പറഞ്ഞതും അവൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. 

"ഉണ്ണിയേട്ടാ.. എന്താ കാര്യം..??

കല്യാണത്തിന്റെ അന്ന് വരെ ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ലായിരുന്നല്ലോ. പിന്നെ ഇപ്പൊ ന്താ പറ്റിയെ..?? 

എന്നോടെന്തിനാ ദേഷ്യം കാണിക്കുന്നേ..? "

"എനിക്കാരോടും ദേഷ്യമില്ല.. "

അവൻ മുഖം തിരിച്ചു..

അവൾക്കെന്തോ വേദന തോന്നി..

എല്ലാം മറക്കാനാണ് ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്..

"നിനക്ക് വിശക്കുന്നില്ലേ..?? "

"ഇല്ല.. "

"അതെന്താ..? "

അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.. അപ്പോഴേക്കും അടുക്കളയിൽ നിന്ന് ഒരു ചേട്ടൻ ഫുഡ് ഒക്കെയായി വന്നത്.. 

"ഇതാണെന്റെ സഹായി.. 

വാ ഭക്ഷണം കഴിക്കാം.. "

"എനിക്ക് വേണ്ട... എന്നോട് മിണ്ടാത്തവരുടെ കൂടെ ഇരുന്നു ഞാനെന്തിനാ കഴിക്കുന്നേ..? "

"നിനക്കിപ്പോ എന്താ വേണ്ടേ..?? ഞാൻ മിണ്ടണം അത്രയല്ലേ ഉള്ളു.. 

എന്റെ ഉള്ളിൽ കുറച്ചു പ്രശ്നങ്ങൾ കിടപ്പുണ്ട് അതാ മിണ്ടാത്തെ.. 

അത് സോൾവ് ആയാൽ മാത്രമേ പഴയ പോലെ ഞാനാവൂ.. "

ചിരിയോടെ അവളെ അവൻ നോക്കി.. 

ആ ചിരി കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ മനസൊന്നു തണുത്തു. 

പെയ്തൊഴിയാനേരം ...... 6

ആ ചിരി കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ മനസൊന്നു തണുത്തു. 

അവൻ എഴുന്നേറ്റു പിന്നാലെ അവളും..

"അണ്ണാ ഇതു നന്ന ഫ്രണ്ട്.. ഭൗമി. "

ഭൂമിയെ അയാൾക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി.. 

"നമസ്തേ.. "

അയാൾ അവളെ വിഷ് ചെയ്തു. അവൾ തിരിച്ചും.. 

അയാൾ അവർക്കുള്ള ഭക്ഷണം വിളമ്പി.. 

നല്ല സ്വാദ് ഉണ്ടായിരുന്നു വിശപ്പും.. 

അവൾ വിളമ്പിയത് മുഴുവൻ കഴിച്ചു.. 

അവളുടെ കഴിപ്പ് നോക്കി ഉണ്ണി ഇരുന്നു. അവൾ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ ഭക്ഷണത്തിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു.. 

അവളത് കണ്ടെങ്കിലും കണ്ടതായി ഭാവിച്ചില്ല.. 

ഉച്ചയോട് അടുത്ത്  അവൻ തന്നെ അവളെ കൂട്ടുകാരുടെ അടുത്ത് കൊണ്ടുവിട്ടു... 

ആന്റി മോളുടെ കൂടെ ഇപ്പൊ നാട്ടിലാണ്.. 

അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഫ്ലാറ്റിൽ കൊച്ചുവും റീജയും മാത്രമേ ഉള്ളു.. 

നാളുകൾക്കു ശേഷം കണ്ടപ്പോൾ പഴയ തല്ലുപിടിത്തം വീണ്ടും തുടങ്ങി... 

പ്രണയത്തിന് മുൻപുള്ള ഭൂമിയെ അവർക്ക് തിരികെ കിട്ടി... 

രണ്ടു ദിവസം അവർ ലീവ് എടുത്തു മൂന്നാളും കൂടി കറങ്ങി നടന്നു.. 

പിന്നെ ഓരോ ദിവസവും ഹോസ്പിറ്റലിൽ കയറി ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി ഭൂമി.. 

ഇന്റർവ്യൂ ഒക്കെ അറ്റൻഡ് ചെയ്യിന്നുണ്ടെങ്കിലും വിളിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞെല്ലാടുത്തുന്നതും തിരിച്ചു വിടും.. 

അവളാകെ വിഷമിച്ചു.. 

പിന്നെയും കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവളെ ഒരു ഹോസ്പിറ്റൽ നിന്ന് വിളിച്ചത്.. 

സാലറി കുറവാണെങ്കിലും അവൾക്ക് സന്തോഷമായി.. 

രണ്ടു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാമെന്ന് തീരുമാനമായി.. 

ഹോസ്പിറ്റൽ  ഉണ്ണിയുടെ താമസ സ്ഥലത്തുന്നും അടുത്താണ്. 

ഇത്രയും ദിവസമായിട്ടും ഉണ്ണി അവളെ ഒന്ന് വിളിക്കുക കൂടി ചെയ്തില്ലെന്ന് അവളോർത്തു. 

അവൾ അവനെ വിളിച്ചെങ്കിലും ഫോൺ എടുത്തില്ല.. രണ്ടു മൂന്നു പ്രാവശ്യം അവൾ വിളിച്ചു നോക്കി.. 

എടുക്കാത്തത് കൊണ്ട് ഒരു മെസ്സേജ് അയച്ചു. ജോലി കിട്ടിയ വിവരം പറഞ്ഞു കൊണ്ട്.. 

അവനത് വായിച്ചെങ്കിലും റിപ്ലൈ കൊടുത്തില്ല.. 

പിന്നെ അവളവനെ ശല്യപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചില്ല.. 

അങ്ങനെ രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു ജോലിക്ക് ജോയിൻ ചെയ്തു.. 

പക്ഷെ പ്രശ്നം ഹോസ്റ്റൽ ആണ്. ഒരു മുറിയിൽ പത്തും പന്ത്രണ്ടും പേരാണ് താമസം.. 

അവൾക്കെന്തോ അവിടെ നിൽക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി.. 

അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യാതെ പറ്റില്ലല്ലോ.. 

മിക്കപ്പോഴും വഴക്കും ബഹളവുമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടെ. 

അത് കൊണ്ട് തന്നെ ജോലി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഭൗമി പുറത്തേക്കിറങ്ങും. 

അടുത്തുള്ള അമ്പലത്തിലും മാളിലും ഒക്കെ കറങ്ങി നടക്കും. 

ഒന്നുരണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞൊരു ദിവസം അമ്പലത്തിൽ പ്രസാദവും കഴിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് ഉണ്ണിയെ അവൾ കണ്ടത്.. 

കൂടെ ഒരു പെണ്ണും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവളവനെ തൊട്ടുരുമ്മി സംസാരിച്ചും ചിരിച്ചും നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. 

ഭൗമി അവനെ വിളിക്കാൻ പോയില്ല. കൂടെയുള്ളത് ചിലപ്പോൾ കാമുകി വല്ലോം ആണെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ ഇഷ്ടമായില്ലെങ്കിലോ.. 

അവൾ പ്രസാദം കഴിഞ്ഞു അമ്പലത്തിൽ നിന്നിറങ്ങി.. 

അപ്പോഴാണ് പിന്നിൽ നിന്ന് ഭൂമി എന്ന വിളി കേട്ടത്.. 

അത് ഉണ്ണിയാണെന്ന് അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു.. 

"ആ ഉണ്ണിയേട്ടനോ..?? "

"അതേ.. നീ ഇവിടെ അടുത്താണല്ലേ ഞാൻ മെസ്സേജ് കണ്ടു. പിന്നെ തിരക്കിലായിപ്പോയി.. "

"ഏയ്‌ അത് സാരമില്ല.. "

"ഇത് എന്റെ ഫ്രണ്ട് ലിയ .. "

കൂടെയുള്ള കുട്ടിയെ അവൾക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി.. 

അവർ തമ്മിൽ ഹസ്തദാനം നൽകി..

"ലിയ.. ഇത്  ഭൂമി..

എന്റെ  അയൽക്കാരിയാണ്. "

ആ പരിചയപ്പെടുത്തൽ കേട്ടപ്പോൾ ചെറിയൊരു സങ്കടം തോന്നി.. 

അതിൽ തെറ്റായൊന്നും ഇല്ലല്ലോ.. 

ലിയ അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.. 

കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചിട്ട് പോവ്വാണെന്ന് ഭൗമി പറഞ്ഞു.. 

"ഭൂമി തനിക്കു എന്തേലും പറയാനുണ്ടോ എന്നോട്..?? "

"ഏയ്‌ ഇല്ല എന്തെ..?? "

"അങ്ങനെ തോന്നി അതാ ചോദിച്ചേ.. താമസം ഒക്കെ എങ്ങനെ ഉണ്ട്..?? "

"ആ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തു പോകുന്നു.. "

"അവിടുന്ന് മാറണോ നിനക്ക്..? "

അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ ഒന്ന് പകച്ചു പോയി. 

തന്റെ മനസിലുള്ളത് എങ്ങനെ മനസിലായി എന്ന ശങ്ക അവളിൽ ഉണ്ടായി.. 

"മാറണം എന്നുണ്ട്. പക്ഷെ പറ്റിയ സ്ഥലം കിട്ടിയില്ല.. "

"എന്നാ ലിയേടെ  ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് വാ.. ഇവളിപ്പോ  ഇപ്പോ ഒറ്റയ്ക്ക  താമസം.  അവളുടെ ഫ്ലാറ്റ് ഷെയർ ചെയ്യാൻ ആളെ തപ്പി നടക്കുവാ .. 

ഇതാണെങ്കിൽ നിനക്ക് നടന്നു പോകണ്ട ദൂരമല്ലേ ഉള്ളു.. "

അവളൊരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു.. 

"ഞാൻ വന്നാൽ അതൊരു ബുദ്ധിമുട്ട് ആവില്ലേ..?? "

"ആർക്ക്..?? "

"ഒന്നുല്ല  .. "

അവന്റെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ പിന്നൊന്നും പറയാൻ തോന്നിയില്ല.. 

"വരുവാണേൽ നാളെത്തന്നെ  പറഞ്ഞാൽ മതി. 

ഞാൻ വന്നു കൂട്ടി കൊണ്ടൊവാം.. "

"പക്ഷെ റെന്റ് ഒക്കെ എങ്ങനെയാ..??  എനിക്കധികം സാലറി ഒന്നുല്ല.. "

"അതോർത്തു പേടിക്കണ്ട.. കമ്പനി വക ഫ്ലാറ്റ് ആണ്. 

അവൾ ഒറ്റയ്ക്ക് ആയതോണ്ട് ആണ് ഒരാളെ തപ്പുന്നത്.. 

നീ ആകുമ്പോൾ എനിക്ക് നിന്നെ അറിയാലോ.. "

"ആ അങ്ങനെ.. ഞാൻ വീട്ടിലും കൂടി ഒന്ന് സംസാരിക്കട്ടെ.. "

"മ്മ് ശരി.. "

ശരിയെന്നും പറഞ്ഞവൾ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് നടന്നു.. 

ഹോസ്റ്റലിൽ എത്തിയപ്പോൾ പതിവ് വഴക്ക് നടക്കുന്നു.. 

ഈ അന്തരീക്ഷം തനിക്ക് അനുകൂലമാവില്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

രാത്രി ആയപ്പോളാണ് വീട്ടിൽ വിളിച്ചത്. മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിക്കും സമ്മതമായി. 

അടുത്ത് ഉണ്ണി ഉണ്ടെന്നൊരു ധൈര്യം ആണ് അവർക്ക്.. 

പിറ്റേന്ന് ഉണ്ണിയെ വിളിച്ചു വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു.. 

ഈവെനിംഗ് ഉണ്ണി വന്നവളെ കൂട്ടി കൊണ്ടു പോയി. 

പിറ്റേന്നത്തേക്ക്  ഓഫ്‌ കിട്ടിയിരുന്നു. 

ഉണ്ണീടെ ഫ്ലാറ്റിന്റെ നേരെ ഓപ്പോസിറ്റ് ആണ് ലിയേടെ ഫ്ലാറ്റ്.. 

ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും ലിയ വാതിൽക്കൽ തന്നെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. 

അവൾ കാണിച്ചു തന്ന മുറിയിലേക്ക് ബാഗ് ഒക്കെ വച്ചു. പുറത്ത് വന്നപ്പോഴേക്കും അവൾ കോഫീ കൊണ്ടു വന്നു.. 

"വേണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ കുടിച്ചിട്ടാ വന്നേ.. "

"അത് കുഴപ്പമില്ല. അഭി പറഞ്ഞു കോഫീ ഇഷ്ടമാണെന്ന്.. "

"അഭി...?? "

"അഭി.. അഭിമന്യു.. " അവൾ ഉണ്ണീടെ ഫ്ളാറ്റിന് നേരെ കൈ ചൂണ്ടി.. 

"ആ ഉണ്ണിയേട്ടനോ.. ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ പേരാണോ അഭിമന്യു..?? "

"അല്ല അപ്പൊ നിങ്ങൾ അയൽക്കാർ അല്ലേ...?? "

"അതൊക്കെ ശരിയാ.. പക്ഷെ ഉണ്ണി  എന്ന് എല്ലാരും വിളിക്കുവാ. അതോണ്ട് ശരിക്കും പേര് അറിയില്ല.. "

ചിരിച്ചു കൊണ്ടു അവളത് പറഞ്ഞു നോക്കിയതും ഉണ്ണീടെ മുഖത്തേക്ക് ആണ്.. 

"എന്തുവാടി... നാണമില്ലല്ലോ എന്റെ പേരറിയില്ലെന്ന് പറയാൻ.. "

"അത്... സോറി.. "

അവൾ സ്വന്തം ചെവിയിൽ പിടിച്ചു ചിരിച്ചു.. 

"മ്മ്.. ശരി. പിന്നെ എന്നും ഡിന്നർ എന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ മതി കേട്ടോ.. "

"അതൊന്നും വേണ്ട ഉണ്ണിയേട്ടാ ഞാൻ ഉണ്ടാക്കിക്കോളാം.. "

"ആ നിന്റെ ഇഷ്ടം... ഇവളെന്നും അവിടുന്നാ കഴിക്കാറ്.. എന്തായാലും ഇന്ന് അങ്ങോട്ട്‌ വാ.. "

"മ്മ് ശരി.. "

അന്ന് എല്ലാവരുടെയും ഒപ്പമിരുന്നു അത്താഴം കഴിച്ചു.. 

ലിയ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കൂടെ ബാൽക്കണിയിൽ ഇരിപ്പായി.. 

താൻ പോവ്വാ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഡോർ ലോക്ക് ചെയ്യണ്ട എന്നാണ് ലിയ തന്ന മറുപടി.. 

പാതിരാത്രി ആയിട്ടും പുതിയ സ്ഥലമായത് കൊണ്ട് ഉറക്കം വന്നേയില്ല.. 

ലിയ വാതിലടക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ ഭൗമി മൊബൈലിലേക്ക് നോക്കി. 

സമയം ഒരു മണി ആയിരിക്കുന്നു.. ഇത്രയും നേരം അവർക്കെന്താ സംസാരിക്കാൻ ഉള്ളെ..?? 

അതും ഒരുമിച്ചു ജോലി ചെയ്യുന്നവർ.. 

അവർ തമ്മിൽ പ്രണയമായിരിക്കും.. കണ്ടിട്ട് അങ്ങനെ തോന്നുന്നുണ്ട്.. എന്തായാലും തനിക്കെന്താ... 

ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.. ലിയയുമായി നല്ലൊരു സൗഹൃദം സ്ഥാപിക്കാൻ  അവൾക്ക് പറ്റി.. 

ഉണ്ണി പഴയ പോലെ വഴക്കിനൊന്നും വരില്ല. സംസാരിക്കുന്നതും കുറവാണ്. ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ മാത്രമേ മിണ്ടൂ.. 

എന്നാ ലിയയോട് അങ്ങനെ അല്ല എപ്പോഴും കളിയും ചിരിയും സംസാരവുമാണ്.. 

ആദ്യമൊക്കെ തന്നോടുള്ള അകലം വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ ഇപ്പൊ അതിനോടൊക്കെ പൊരുത്തപ്പെട്ടു... 

ആരെയും കണ്ടിട്ടല്ല ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്.

ജോലി ചെയ്യുക, സ്വന്തം കാര്യം നോക്കി പോവുക.. 

പ്രജിയെ മുഴുവൻ ആയി മറക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും അവനെന്ന മുറിവ് ഉണങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു.. 

ഒരു നാൾ എഫ് ബി യിൽ നിമിഷ പ്രജിത്ത് എന്ന പ്രൊഫൈൽ കണ്ണിൽ പെട്ടത്. 

നോക്കിയപ്പോൾ പ്രജിയുടെ നെഞ്ചോടു ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന പെൺകുട്ടി.. 

നിമിഷ...

തന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ അവകാശി... 

അവളാ പ്രൊഫൈലിൽ നോക്കി. അവരിരുവരുമുള്ള ഫോട്ടോസ് ഒരുപാടുണ്ട്.. 

അതൊക്കെ കാണുമ്പോൾ അറിയാതെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു പോയി.. 

ചതിയനാണെങ്കിലും ആദ്യ പ്രണയം മറക്കാൻ പാടാണെന്ന് അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.. 

വന്നിട്ട് ആറുമാസം കഴിഞ്ഞു. ചെറിയമ്മാവൻ ഒരു കല്യാണാലോചനയുടെ കാര്യം പറഞ്ഞു.. 

ഇനിയും ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നത് ശരിയല്ലെന്ന് തോന്നി.. 

പെണ്ണ് കാണൽ ചടങ്ങിന് വേണ്ടി നാട്ടിൽ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു.. 

പെയ്തൊഴിയാനേരം... 7

ഉണ്ണിയും ലിയയും എത്തിയപ്പോൾ നേരം വൈകിയിരുന്നു.. 

അവർക്കൊപ്പമിരുന്ന് ആഹാരം കഴിച്ചു ഭൗമി... 

ലാപും കൊണ്ട് ഉണ്ണിയും ലിയയും ബാൽക്കണിയിൽ വന്നിരുന്നപ്പോൾ  ഭൗമി അങ്ങോട്ട്‌ വന്നു. 

"എനിക്ക് നാട്ടിലേക്ക് പോകണം എന്നുണ്ട് . ഫ്രൈഡേ പോകാമെന്നു കരുതുന്നു..

ടിക്കറ്റ്‌ നോക്കിയപ്പോൾ കൺഫേം ആണ്.. "

"ആ നീ വന്നേപ്പിന്നെ പോയില്ലല്ലോ അല്ലേ.. "

ലിയ ചോദിച്ചു. 

"ഇല്ല.. "

"എപ്പോ തിരിച്ചു വരും..?? "

ഉണ്ണി അവളെത്തന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു.. 

അത് മൂന്നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞു വരാമെന്ന് കരുതുന്നു.. 

ശരിക്കും പറഞ്ഞാൽ ഒരു കല്യാണക്കാര്യത്തിന് ആണ് പോകുന്നെ.. 

മാമന്മാർ എനിക്ക് വേണ്ടി ചെക്കനെ കണ്ടു വച്ചിട്ടുണ്ട്. 

ഞാൻ ചെന്നു കാണണം. എല്ലാം ചേരുന്നെങ്കിൽ പിടിച്ചു കെട്ടിക്കും എന്നാ പറയുന്നേ.. 

അവരുടെ ഇഷ്ടം നടക്കട്ടെ അല്ലേ.. "

അലസമായി അവൾ പറഞ്ഞു.. 

ഉണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ തന്നെയായിരുന്നു.. 

പെട്ടെന്നാണ് അവൾ അവനെ നോക്കിയത്.. 

"എന്നാ നിങ്ങടെ പണി നടക്കട്ടെ. ഞാൻ പോവ്വാ.. ഉറക്കം വരുന്നു.. "

അവൾ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.. 

ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കണ്ണുകളിലെ ഭാവമെന്തായിരുന്നെന്ന് അവൾക്ക് ഊഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലായിരുന്നു.. 

വെള്ളിയാഴ്ച പോകാനിറങ്ങിയപ്പോൾ ഉണ്ണിയേട്ടൻ വന്നു.. 

ബാഗൊക്കെ പുള്ളി തന്നെ എടുത്തു.. 

വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും കേട്ടില്ല.. 

ലിയയോട് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.. 

ഉണ്ണി തന്റെ കാറിൽ ബാഗ് എടുത്തു വച്ചു.. 

ഭൗമി ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവന്റെ ഒപ്പം കയറി.. 

ഉണ്ണിയുടെ മുഖത്ത് പതിവ് പോലെ ഗൗരവം തന്നെ ആയിരുന്നു.. 

"ഉണ്ണിയേട്ടാ ഇനി എപ്പോഴാ നാട്ടിലേക്ക്..?? "

"തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല... എന്തെ..?? "

"ചുമ്മാ ചോദിച്ചതാ.. 

ഉണ്ണിയേട്ടന് എന്നോട് എന്തെങ്കിലും ദേഷ്യമുണ്ടോ..? "

"എന്തിന്..?? "

"അല്ല എന്നോടിപ്പോ മിണ്ടാറു പോലുമില്ല..

അതോണ്ട് ചോദിച്ചതാ.. "

"എനിക്ക് ദേഷ്യമൊന്നുലാ... ഓരോ ടെൻഷനും ജോലി തിരക്കും  അതാ അങ്ങനെ.. "

"ഓ... "

അവളൊന്ന് ആക്കിയ പോലെ മൂളി.. 

"എന്താ... ഒരു മൂളൽ.. "

"ഏയ്‌ ഒന്നുല്ല എന്നോട് മിണ്ടുമ്പോൾ മാത്രമേ തിരക്കുള്ളു.. അതോർത്തു മൂളിയതാ.. "

"നീ വെറുതെ എഴുതാപ്പുറം വായിക്കേണ്ട.. "

അവൻ കെറുവിച്ചു.. 

"അയ്യോ ഇല്ല പൊന്നോ.. ഞാനൊന്നും ചോദിച്ചില്ല.. സോറി.. "

പിന്നെ അവളൊന്നും ചോദിക്കാനോ പറയാനോ പോയില്ല.. 

ട്രെയിൻ കയറ്റിവിറ്റിട്ടാണ് ഉണ്ണി തിരികെ പോയത്.. 

പിറ്റേന്ന് സ്റ്റേഷനിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും വല്യ മാമൻ കൂട്ടാൻ വന്നിരുന്നു.. 

വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ എല്ലാരും ഉണ്ടവിടെ. 

അവരോടൊക്കെ സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് കുറെ നേരം നിന്നു. 

കുളിച്ചു വന്നു ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ക്ഷീണം തീരുന്ന വരെ കിടന്നുറങ്ങി.. 

വൈകുന്നേരം അമ്പലത്തിൽ ചെന്നു.. അവിടുന്ന് നേരെ നകുലേട്ടന്റെ വീട്ടിലേക്കും. 

അവിടെ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ഭയങ്കര ചർച്ച നടക്കുന്നു.. 

ഭൗമിനെ കണ്ടപ്പോൾ എല്ലാരും അവളെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചു.. 

"ആ എത്തിയല്ലോ.. കണ്ടില്ലല്ലോ എന്ന് കരുതിയെ ഉള്ളു.. "

നകുലൻ പറഞ്ഞു.. 

"എന്തോ കാര്യപ്പെട്ട ചർച്ച ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.. "

ചിരിയോടെ അവൾ ചോദിച്ചു. 

"മ്മ് കല്യാണക്കാര്യം ആണ്.. "

"അപ്പൊ ചിപ്പിടെ രാജകുമാരൻ എത്തിയോ..?? 

ഇവളെ കെട്ടിക്കാനൊക്കെ ആയോ? "

"രാജകുമാരൻ അല്ല  ഒരു രാജകുമാരി  എത്തി.. 

ഇവൾക്ക് രണ്ടു കൊല്ലം കൂടി ഞങ്ങൾ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അത് കഴിഞ്ഞു അവൾക്കുള്ള രാജകുമാരനെ കണ്ടു പിടിക്കാം. "

അമ്മ കളിയായി പറഞ്ഞു.. 

"ആഹ് അങ്ങനെ. 

അപ്പൊ അതേത് രാജകുമാരി..?? "

"അപ്പൊ നിന്റെ ഏട്ടനെ ഇങ്ങനെ കയറൂരി വിടണമെന്നാണോ നീ പറയുന്നേ..?? "

"നകുലേട്ടൻ കെട്ടാൻ പോവ്വാണോ...? 

അപ്പൊ പിന്നെ എനിക്ക് ഉത്സവം തന്നെ.. ? "

"  വേഗം ഉണ്ട്. 

പെണ്ണിനെയൊക്കെ അവൻ കണ്ടുപിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. 

ഇപ്പഴാ പറഞ്ഞേ.. അവൾക്ക് വേറേം ആലോചന വരുന്നുണ്ട്. 

അതോണ്ട് ഞങ്ങളതങ് ഉറപ്പിച്ചു.. 

അടുത്ത മാസം കല്യാണം നടത്താമെന്നാണ് തീരുമാനം . ഇന്നാണ് എല്ലാം ഒന്ന് റെഡി ആയത്.. 

തീയതി തീരുമാനിച്ചിട്ട് പറയാം. നേരത്തേ ഇങ്ങു പോന്നേക്കണം.. "

"അതൊക്കെ പറയണോ അമ്മേ..? ഞാൻ നേരത്തേ കാലത്തെ വരും.. "

അവളുടെ സംസാരം കേട്ട് എല്ലാരും ഒന്ന് ചിരിച്ചു.. 

"ഇവൻ പറയുന്നത് ചെറുതായിട്ട് മതി എന്നാ.. 

അമ്പലത്തിൽ വച്ചു താലികെട്ടും സദ്യയും. 

ചിപ്പിടെ കല്യാണം ഗംഭീരം ആക്കാം എന്നാ പറയുന്നേ.. "

"

ഭൗമി നോക്കുമ്പോൾ നകുലേട്ടന്റെ മുഖത്തൊരു കള്ള ചിരി ഉണ്ടായിരുന്നു.. 

"ഡാ കള്ള കാമുകാ.. ഒരു വാക്ക് നമ്മളോടൊക്കെ പറയാരുന്നു.. ഇതിപ്പോ എവിടുന്നു കിട്ടി..?? "

"കോളേജിൽ ഒരുമിച്ച് പഠിച്ചതാ.. "

ചിപ്പിയാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്.. 

"അത് കൊള്ളാലോ.. ആരും അറിയാതെ ഇത്രയും കാലം കൊണ്ട് നടന്നല്ലേ.. 

അതേ ചിലവ് വേറെ തരണം. ഞാൻ പോണേന്ന് മുന്നേ ഒരു ദിവസത്തെ ഔട്ടിങ്. 

ഫുൾ ചിലവ് ഓക്കെ.. "

"സമ്മതിച്ചു.. ഇപ്പോ മോള് പോയി അടുക്കളയിൽ ഉള്ളതെന്താന്നു വച്ചാൽ വിഴുങ്ങിക്കോ.. "

"ഓ അത് പ്രത്യേകം പറയണ്ട.. ഞാൻ കഴിച്ചോളാം.. "

മുഖം വീർപ്പിച്ചു ചിപ്പിടെ കൈയും പിടിച്ചു അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു.. 

അമ്മേടെ സ്പെഷ്യൽ ഇലയട അവൾക്ക് കൊടുത്തു.. 

ആർത്തിയോടെ കഴിക്കാൻ വായിലിട്ടതും പൊള്ളിപ്പോയി.. 

"ചൂടുണ്ട് മോളെ പയ്യെ.. "

അമ്മ ശാസിച്ചു.. 

പിന്നെ മെല്ലെ ഊതി ഊതി തിന്നാൻ തുടങ്ങി.. 

ചിപ്പി ഫോണിൽ ഏട്ടത്തിയമ്മേടെ ഫോട്ടോ കാണിച്ചു തന്നു.. 

മായ.. നകുലേട്ടനു ചേരും.. അവളോർത്തു.. 

"ഇനി നിന്റെ കാര്യം കൂടെ നേരെയായാൽ അമ്മയ്ക്ക് സമാധാനം ആകും അല്ലേ അമ്മേ.. "

ചിപ്പി അവളെ ഒന്ന് നുള്ളി.. 

"അവളുടെ മാത്രല്ല നിന്റെം. നിന്റെ മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞിരുന്നു ആലോചനയുടെ കാര്യം.. "

"ആ നാളെ വരുമെന്ന പറഞ്ഞേ.. നോക്കട്ടെ നല്ല ചെക്കനാണേൽ സമ്മതിക്കാം.. "

അമ്മ അടയും കൊണ്ട് ബാക്കിയുള്ളോർക്ക് കൊടുക്കാൻ പോയി. 

ചാരു കെട്ടിയോന്റെ വീട്ടിൽ നിൽക്കാൻ പോയതാ രണ്ടു ദിവസം. അതോണ്ട് അവളുടെ ഒച്ചയും ബഹളവും ഇല്ലാതായി.. 

"ഭൂമി.. ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ സത്യം പറയുവോ..?? "

"എന്താടി..?? "

"നിനക്കെന്റെ ഏട്ടത്തിയമ്മ ആയിക്കൂടെ.. "

"ഡി നകുലേട്ടൻ എന്റെയും ഏട്ടനാ.. നീ അനാവശ്യം പറയല്ലേ.. "

"അതെനിക്കറിയാം.. ഞാനതല്ല പറഞ്ഞേ.. 

ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കാര്യമാ.. "

"ഉണ്ണിയേട്ടനോ..?? "

"ആ അന്ന് പ്രജിടെ കല്യാണത്തിന് നിങ്ങള് ഒരുമിച്ച് നിൽക്കുമ്പോൾ എനിക്കും ചാരുനും തോന്നി നല്ല ചേർച്ച ആണെന്ന്.. 

കണ്ടാൽ കീരീം പാമ്പും ആയിരുന്ന രണ്ടും സ്നേഹത്തോടെ നിൽക്കുന്നത് ആദ്യായിട്ടല്ലേ കാണുന്നെ.. "

"നിനക്ക് പ്രാന്താടി.. ആ മനുഷ്യന് വേറെ ലൈൻ ഉണ്ട്. ലിയ.. "

"അയ്യേ ലിയചേച്ചിയോ.. ഒന്ന് പോടീ.. അത് ഏട്ടന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് ആണ്. "

"എനിക്കങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ല. നിങ്ങളൊന്നും അല്ലല്ലോ ഞാനല്ലേ അവരെ എന്നും കാണുന്നത്.. 

എന്നോട് മിണ്ടാൻ പോലും നേരമില്ല. പക്ഷെ അവളോട്‌ ഏതു സമയോം വർത്തനമാണ്.. "

"ഒരു കുശുമ്പ് മണക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.. "

"എനിക്കെന്ത് കുശുമ്പ്?  കാര്യം പറഞ്ഞതാടി.. "

"എന്നാലും ഉണ്ണിയേട്ടൻ സമ്മതിച്ചാൽ നിനക്ക് ഓക്കെയാണോ..?? "

"നിനക്ക് വേറെ പണിയൊന്നുമില്ലേ..

ഉണ്ണിയേട്ടൻ അറിയണ്ട ഇത്... 

സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ കല്യാണത്തിന് പ്രീപെർ അല്ല.. 

പക്ഷെ ഇനിയും വീട്ടുകാരെ സങ്കടപ്പെടുത്താൻ വയ്യ. അതോണ്ട് അവർ കാണിച്ചു തരുന്ന ചെക്കനെ ഞാൻ സ്വീകരിക്കും.. "

"ആ ഓക്കേ ഞാൻ ചോദിച്ചൂന്നെ ഉള്ളു.. ഉണ്ണിയേട്ടനോട് ഇതുവരെ ചോദിച്ചില്ല. 

നിന്റെ ഉത്തരം കിട്ടിട്ട് മതി എന്ന് കരുതി.. 

ഇനി അത് വേണ്ടല്ലോ അല്ലേ.. "

"ചോദിക്കാഞ്ഞത് ഭാഗ്യം തന്നെ. ഇല്ലേ ആ വായിലിരിക്കുന്നത് മുഴുവൻ നീ കേൾക്കേണ്ടി വന്നേനെ.. 

നേരം സന്ധ്യയായി. ഞാൻ പോട്ടേ.. "

എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ നകുലേട്ടൻ കൊണ്ടുവിടാൻ വന്നു.. 

വീടെത്തുന്ന വരെ കളിതമാശ പറഞ്ഞു നടന്നു..  

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ മുത്തശ്ശി വിളിച്ചുണർത്തി.. 

രാവിലെ തന്നെ കുളിച്ചു വന്നു. അപ്പോഴേക്കും മുത്തശ്ശി സാരിയും കൊണ്ട് വന്നു. 

"ഇതൊക്കെ വേണോ മുത്തശ്ശി.. വല്ല ചുരിദാറും പോരെ..?? "

"മര്യാദക്ക് ഇതുടുത്താൽ മതി. ചുരിദാർ എപ്പഴും ചുറ്റുന്നതല്ലേ.. "

മുത്തശ്ശി അതവളുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തു. 

അവളതും നോക്കി കുറച്ചു നേരം നിന്നു.. 

"എന്തെ ഭൂമി..??  ഉടുക്കാൻ സഹായിക്കണോ..? "

അമ്മായിമാർ ആണ്. വേണമെന്ന് തലയാട്ടിയതും 

അവർ  സാരി ഉടുപ്പിക്കാൻ സഹായിച്ചു.. 

മുത്തശ്ശി തന്ന ആഭരണം ഒക്കെ അണിഞ്ഞു നാടൻ സുന്ദരി ആയി ഭൂമി ഒരുങ്ങി.. 

ഒരുക്കമൊക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാവരുടെ മുഖത്തും വെളിച്ചം പടർന്നു.. 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും മുറ്റത്ത് വണ്ടി വന്നു നിൽക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു.. അത്ര വരെ ഒരു ടെൻഷനും ഇല്ലായിരുന്നു. 

പക്ഷെ അവരെത്തി എന്നറിഞ്ഞതും വല്ലാത്തൊരു ഭയം പടർന്നത് അവളറിഞ്ഞു.. 

ഹാളിൽ എല്ലാവരും കൂടിയുള്ള സംസാരം കേൾക്കാമായിരുന്നു. അതിലും ഉച്ചത്തിൽ തന്റെ നെഞ്ചിടിക്കുന്നതവൾ അറിഞ്ഞു.. 

മുത്തശ്ശൻ വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾ വിരുന്നുകാർക്കരികിൽ വന്നു.. 

ചെറുക്കനെ നോക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് മുഖമുയർത്തിയത്.. 

കണ്ടാൽ തന്നെ അറിയാം ഒരു അമുൽ ബേബി ആണെന്ന്... 

ഇതാണ് പയ്യൻ. പേര് സനൂപ്.. 

അവൻ അവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു അവളും തിരികെ ഒരു പുഞ്ചിരി നൽകി.. 

രണ്ടാൾക്കും സംസാരിക്കണമെങ്കിൽ ആവാമെന്ന് എല്ലാരും പറഞ്ഞപ്പോൾ ഭൂമി മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.. 

അവിടെ മാവിൻ ചോട്ടിൽ വന്നു നിന്നു.. 

"ഭൗമിക.. നൈസ് നെയിം.. കാണാനും കൊള്ളാം.. "

അവൻ തന്നെ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി.. 

"താങ്ക്സ്.. "

"എന്നെ ഇഷ്ടായോ..?? "

അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.. 

"ഓക്കേ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചാൽ മറുപടി പറയാൻ പാടാവും അല്ലേ.. 

ഓക്കേ വീട്ടുകാർ ബാക്കി തീരുമാനിക്കട്ടെ അല്ലേ.. "

അതെയെന്ന് അവൾ തലയാട്ടി.. 

"എന്നോടൊന്നും ചോദിക്കാനില്ലേ..?? "

"ഏയ്‌ ഇല്ല..അമ്മാവൻ കാര്യമൊക്കെ പറഞ്ഞിരുന്നു.. സോഫ്റ്റ്‌ വെയർ എഞ്ചിനീയർ ആണല്ലേ ചെന്നൈയിൽ.. "

"ആ അതേ.. വേറൊന്നും ഇല്ലെങ്കിൽ ശരി ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌.. "

"ഓക്കേ.. "

രണ്ടു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ വിവരം തരാമെന്ന് പറഞ്ഞു യാത്ര പറഞ്ഞവർ പോയപ്പോൾ എല്ലാരും ഭൂമിക്ക് ചുറ്റും കൂടി.. 

"ഇഷ്ടായോ..? "

മാമനാണ്.. 

"നിങ്ങൾക്കൊക്കെ ഇഷ്ടാണെങ്കിൽ എനിക്കും സമ്മതമാണ്.. "

"അതെന്താ നിനക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് ഇഷ്ടമൊന്നുല്ലേ..?? "

"എന്റെ വീട്ടുകാർ എനിക്ക് നല്ലതേ തിരഞ്ഞെടുത്തു തരൂ എന്ന വിശ്വാസം ഉണ്ട്.. 

അതാ.. നിങ്ങള് തീരുമാനിച്ചോ.. "

എല്ലാവരോടും അങ്ങനെ പറഞ്ഞെങ്കിലും മനസ്സിൽ വല്ലാത്തൊരു ആവലാതി തോന്നി.. 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ചിപ്പി വിളിച്ചു. 

"എന്തായെടി..?? "

"ആവോ കണ്ടിട്ട് പോയി. ഇനി എന്താവുമോ എന്തോ..? "

"കാണാൻ ചുള്ളനാണോ..?? "

"ഒരു അമുൽ ബേബി ലുക്ക് ആണെടി. അങ്ങേർക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടെന്നാ തോന്നുന്നേ.. "

"നിനക്കോ..?? "

"അറിയില്ല... എല്ലാം ഇവർക്ക് വിട്ടു കൊടുത്തു. "

അതും പറഞ്ഞു അവളൊന്ന് ചിരിച്ചു.. 

"മ്മ്.. നാളെ ഔട്ടിങ്ങിന് പോകാന്ന് ഏട്ടൻ പറഞ്ഞു. നീ ഫ്രീ അല്ലേ.. "

"പിന്നല്ലാതെ ഞാൻ ഫുൾ ഫ്രീ ആ... "

"ശരി എന്നാ രാവിലെ റെഡി ആയിക്കോ.. ആദ്യം ചാരുന്റെ അടുത്ത് പോണം. 

അവളും വരുന്നുണ്ട്. അവളെയും കൂട്ടീട്ട് പോകാം.. "

"ഓക്കെ.. അപ്പൊ തല്ലുപിടിത്തവും ആവും അല്ലേ.. "

ചിപ്പി ചിരിച്ചു.. 

മുത്തശ്ശിയോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ സമ്മതിച്ചു.

പിറ്റേന്ന് നകുലേട്ടനും ചിപ്പിയും എത്തിയപ്പോഴേക്കും അവൾ റെഡി ആയിരുന്നു.. 

ചാരുന്റെ അടുത്തേക്കാണ് ആദ്യം പോയത്.. 

അവൾ കാത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവിടുത്തെ അമ്മയും ഏട്ടത്തിയുമൊക്കെ അവരെ സ്വീകരിച്ചിരുത്തി.. 

ഒന്നും വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും ജ്യൂസും ഫ്രൂട്സ് ഒക്കെ തന്നു.. 

അവർക്ക് ബേക്കറി പലഹാരങ്ങളോട് വല്യ താല്പര്യമില്ല.. 

പക്ഷെ ചാരൂന് ഇടയ്ക്ക് എന്തെങ്കിലും കൊറിക്കണം.. 

സ്വന്തം വീട്ടിലാണേൽ എന്തും ആവാലോ അതാ അവിടെ നിക്കുന്നെ..

പിന്നെ ജോലിക്കര്യവും..  

പിന്നെ ഇടയ്ക്ക് വന്നില്ലേൽ അമ്മയ്ക്കൊക്കെ വിഷമമാകും എന്നോർത്താണ് രണ്ടു ദിവസം ഒക്കെ വന്നു താമസിക്കുന്നത്.. 

"നകുലേട്ടാ.. നമ്മളെങ്ങോട്ടാ പോണേ..?? "

"അതൊക്കെയുണ്ട്.. സർപ്രൈസ് ആണ്. "

വണ്ടി കുറച്ചൂടെ മുന്നോട്ടു പോയി ഒരു ബസ് സ്റ്റോപ്പിലെത്തിയതും നിർത്തി.. 

"ഇവിടെന്താ..? "

ചിപ്പി ചോദിച്ചിട്ട് നോക്കിയതും മായേടെ മുഖത്തേക്ക് ആണ്. 

"ഏട്ടത്തി... "

അപ്പോഴാണ് ബാക്കിയുള്ളോരും അവളെ കണ്ടത്. 

ചിപ്പി വേഗം മുൻസീറ്റ് അവൾക്കൊഴിച്ചു കൊടുത്തു പിന്നിലേക്ക് കയറി.. 

മായ എല്ലാരേയും വിഷ് ചെയ്തു.. 

"ഭൂമികുട്ടി അല്ലേ.. എപ്പോഴും ഈ പേര് കേൾക്കാറുണ്ട്. ഫോട്ടോയും കണ്ടിട്ടുണ്ട്.. "

ഭൂമി ചിരിച്ചു.. പിന്നെ കാറിനകം കലപില മേളമായി.. 

രണ്ടു മണിക്കൂർ യാത്ര ചെയ്തവർ കായലോരത്തു വണ്ടി നിർത്തി.. 

അവിടെ ചെറിയൊരു പാർക്ക് ഉണ്ട്... 

മൂന്നാളോടും അവിടെ കറങ്ങാൻ പറഞ്ഞിട്ട് മായേടെ കൈയും പിടിച്ചു നകുലൻ കുറച്ചു മാറി ഒരു സീറ്റിലിരുന്നു.. 

രണ്ടും കൂടെ വർത്തമാനം തുടങ്ങി.. 

മൂന്നാൾക്കും വിശപ്പിന്റെ അസുഖം തുടങ്ങി.. 

"ഈ ഏട്ടൻ ഒന്നും തിന്നാൻ വാങ്ങി തന്നില്ലാലോ.. "

"ടി ഒരു പതിനഞ്ചു മിനിറ്റ് സമയം കൊടുക്കാം അവർ സംസാരിക്കട്ടെ.. എന്നിട്ട് പോയി അലംബാക്കാം.. "

ചിപ്പി ചാരുനോട്‌ പറഞ്ഞു. ഭൂമിയും അത് അനുകൂലിച്ചു.. 

അവിടെ കണ്ടൊരു പെട്ടിക്കടയിൽ നിന്ന് കടലയും വാങ്ങി ഒരു മരത്തണലിൽ ഇരുന്നു മൂന്നും കൂടി അത് കഴിച്ചു തുടങ്ങി.. 

പെട്ടെന്നാണ് ഒരു ബൈക്ക് വന്നു അവർക്ക് മുന്നിൽ നിർത്തി. ഹെൽമെറ്റ്‌ ധരിച്ചത് കൊണ്ട് ആളാരാണെന്ന് മനസിലായില്ല.. 

അയാൾ ബൈക്ക് ഇരപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. 

മൂന്നാൾക്കും ചെറിയൊരു പേടി തോന്നി.. 

അത് കാണിക്കാതെ മൂന്നും കൂടി അവനെ തുറിച്ചു നോക്കിയിരുന്നു. 

അപ്പോഴേക്കും അവൻ ഹെൽമെറ്റ്‌ ഊരിമാറ്റി.. 

ആളെക്കണ്ടതും മൂന്നിന്റേയും മുഖം വിടർന്നു.. 

"ഉണ്ണിയേട്ടൻ.. "

"ആരിത് അഭിമന്യുവോ..?? "

ഭൗമി ചോദിച്ചു.. 

ചിപ്പിയും ചാരുവും അവളെ ഒന്ന് നോക്കി.. 

"ഇങ്ങേരെ ശരിക്കുള്ള പേരാണ് അഭിമന്യു.. നിങ്ങൾക്കാർക്കെങ്കിലും അറിയുമോ..?? "

"ഇല്ല.. അങ്ങനെ ഒരു പേരുണ്ടോ ഉണ്ണിയേട്ടാ.. "

മൂന്നാളും കൂടി അവനെ കളിയാക്കി.. 

"മക്കളെ കൂടുതൽ ഊതല്ലേ.. എന്നെ അറിയാലോ.. ആ "

"അല്ല ഇതെപ്പോ എത്തി..?? "

ചാരുവാണ് 

"രാവിലെ എത്തി.. "

"ഉണ്ണിയേട്ടനല്ലേ ഇപ്പഴേ വരുന്നില്ലെന്ന് പറഞ്ഞേ... അല്ലേ ഒരുമിച്ച് വരാരുന്നില്ലേ.. "

"ആദ്യം വരുന്ന കാര്യോന്നും ചിന്തിച്ചില്ല.. പിന്നെ നമ്മടെ ഒരു കൂട്ടുകാരൻ വരുന്നെന്നു പറഞ്ഞപ്പോ ചാടി കയറി.. "

"എന്നാ തിരിച്ചു പോണേ..? "

"മറ്റന്നാൾ പോകാന്നു കരുതുന്നു.. "

അപ്പോഴേക്കും നകുലേട്ടൻ അങ്ങോട്ട്‌ വന്നു.. 

"ആ ഇണക്കുരുവികൾ എത്തിയല്ലോ... "

"ആ ഉണ്ണി പോയി വണ്ടി പാർക്ക് ചെയ്യ്. ബോട്ട് ഇപ്പൊ എത്തും.. "

നകുലൻ ഉണ്ണിയോട് പറഞ്ഞു. 

"ബോട്ടോ..?? "

മൂന്നാളും ഒരേ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു. 

"അതേ ഹൗസ്ബോട്ട്.. വൈകുന്നേരം വരെ അതിൽ കറങ്ങാം.. "

എല്ലാർക്കും സന്തോഷായി.. 

ചെറിയൊരു ഹൌസ് ബോട്ട് ആണത്.. 

അവർ കയറി..

ബോട്ട്  ജലപ്പരപ്പിലൂടെ പയ്യെ പോകാൻ തുടങ്ങി.. 

പെയ്തൊഴിയാനേരം... 8

അകത്തു അവർക്കായുള്ള വിഭവങ്ങൾ റെഡി ആയിരുന്നു.. 

മീനും ഇറച്ചിയും ഒക്കെ തീന്മേശയിൽ നിരന്നു നിന്നു.. 

അത് കണ്ടപ്പോൾ വിശപ്പിന്റെ വിളികൾ എല്ലാരിലും പടർന്നു.. 

പിന്നെ തീറ്റ തുടങ്ങി... 

ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞതും എല്ലാരും കൂടി ചുറ്റും കൂടി ഇരിപ്പായി.. 

"അല്ല നിന്റെ പെണ്ണ് കാണൽ വിശേഷം പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.. "

ചാരു ചോദിച്ചു. 

"ഞാനും അതാ ആലോചിക്കുന്നേ ചാരു ന്താ ചോദിക്കാഞ്ഞേ എന്ന്.. "

ഭൂമി ചിരിച്ചു.. 

"വിശേഷങ്ങൾ പറ.. 

"എന്ത് പറയാൻ ഒരു അമുൽ ബേബി ആണ്. ക്ലീൻ ഷേവ് എസ്‌സിക്യൂട്ടീവ് ലുക്ക്.. 

മുടിഞ്ഞ ഇംഗ്ലീഷ്.. സി ബി എസ് സി സിലബസ് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.. 

മലയാളം എഴുതാനും വായിക്കാനും അറിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു.. "

"ആ അത് കൊള്ളാലോ.. നിനക്ക് ഇഷ്ടായോ..? "

"ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. ഇനിയും വീട്ടുകാരെ സങ്കടപ്പെടുത്തുന്നില്ല. അവർ തീരുമാനിക്കുന്ന ഏത് ബന്ധവും എനിക്ക് സമ്മതമാണ്.. "

"പിന്നെ ഒരുത്തൻ വേണ്ടാന്ന് വെച്ചപ്പോ ബാക്കിയെല്ലാം വീട്ടുകാർക്ക് കൊടുക്കാനോ..? 

നിനക്കെന്താ വട്ടുണ്ടോ പെണ്ണേ.. 

ഇഷ്ടായില്ലേൽ പറഞ്ഞൂടെ. നിനക്കെന്താ ചെക്കനെ കിട്ടൂലെ..? "

ചിപ്പിയാണ്.. 

"ആ അവരെന്താ തീരുമാനിക്കുന്നെ എന്ന് നോക്കട്ടെ. 

ഈ ഗ്രാമത്തിലെ ലൈഫ് ഒന്നും അവർക്ക് പിടിക്കും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല.. 

നാളേം കൊണ്ട് വിവരമറിയാം.."

"മ്മ്..." 

"അതേ ആ ടോപ്പിക്ക് വിട്ടേ.. നമ്മളിവിടെ അടിച്ചു പൊളിക്കാൻ വന്നതാ.. 

പാട്ടൊക്കെ തുടങ്ങിക്കോ.. "

ഭൗമി വിഷയം മാറ്റി.. 

പാട്ടും കളിയും ഫുഡും ഒക്കെയായി നേരം കൂട്ടി.. 

മായ എല്ലാവരുമായി പെട്ടെന്ന് ഇണങ്ങി.. 

വൈകുന്നേരം ആയപ്പോൾ ആർക്കും തിരിച്ചു പോകാൻ മനസില്ല.. 

ബോട്ട് കരയ്‌ക്കെത്തിയതും മനസില്ലാമനസോടെ അവരിറങ്ങി.. 

എല്ലാവരും കാറിൽ കയറാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഉണ്ണി ഭൗമിയെ വിളിച്ചു. 

"ഭൂമി മറ്റന്നാൾ ഞാൻ പോവാ. നീ വരുന്നേൽ ഒരുമിച്ച് പോകാം.. ബസിന് ബുക്ക് ചെയ്യണം. 

രാത്രി ആകുമ്പോഴേക്കും വിവരം താ.. "

"മ്മ് ശരി.. "

ആദ്യം മായയെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവിട്ടു.. അവിടുത്തെ എല്ലാരേയും പരിചയപ്പെട്ടു. 

പിന്നെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നു. അപ്പോഴേക്കും രാത്രി ആയിരുന്നു. 

അന്നത്തെ സംഭവങ്ങൾ ഒക്കെ മുത്തശ്ശിയോടും മുത്തശ്ശനോടും വിവരിച്ചു.. 

പിന്നെ ഉണ്ണിയെ വിളിച്ചു ടിക്കറ്റ്‌ ബുക്ക് ചെയ്തോളാൻ പറഞ്ഞു. 

ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞു വേഗം തന്നെ കിടന്നുറങ്ങി. 

പിറ്റേന്നത്തെ പകൽ സാധരണ പോലെത്തന്നെ പോയി.. 

ചെറുക്കൻ വീട്ടിൽ നിന്ന് വിളിയൊന്നും വന്നില്ല.. 

അങ്ങോട്ട്‌ കേറി വിളിക്കണ്ട എന്ന് മാമന്മാർ തീരുമാനിച്ചു.. 

"നടക്കേണ്ടതാണേൽ നടക്കും.. അതല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊന്ന്.. 

വരുമ്പോൾ വരട്ടെ.. "

മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞു.. 

പിറ്റേന്ന് ഉണ്ണി പറഞ്ഞ സമയത്തിന് അവൾ ടൗണിൽ ചെന്നു. 

വല്യമ്മാമൻ ആണ് കൊണ്ടുവിട്ടത്. 

ഉണ്ണിയെ കണ്ടപ്പോൾ അവർ തമ്മിൽ സംസാരിച്ചു.. 

അവളെ ഉണ്ണിയെ ഏൽപ്പിച്ചു അയാൾ പോയി.. 

ഒരുമിച്ചുള്ള സീറ്റ്‌ ആണ് അവരുടേത്.. 

ഇടയ്ക്ക് വച്ചു ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വേണ്ടി വണ്ടി നിർത്തിയപ്പോൾ ഉണ്ണി അവളെയും കൊണ്ട് ഹോട്ടലിൽ കയറി കഴിച്ചു.. 

തിരിച്ചിറങ്ങി ബസിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ പ്രജിയെ അവർ കണ്ടു. കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെയാണ് അവൻ വന്നത്. 

ഭൗമിയെ കണ്ടപ്പോൾ അവനൊന്നു വല്ലാതായി. കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ണിയെ കൂടി കണ്ടപ്പോൾ കുശുമ്പ് തലപൊക്കി തുടങ്ങി.. 

അവൾ അവനെ കണ്ടഭാവം പോലും നടിക്കാതെ ഉണ്ണിയുടെ കൈയും പിടിച്ചു നടന്നു.. 

"ഭൗമി... "

പ്രജി വിളിച്ചു.. 

അവർ രണ്ടാളും തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. 

"എനിക്ക് സംസാരിക്കണം.. "

"എന്ത്‌..? "

ഉണ്ണിയാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്. 

"നിന്നോടല്ല ഇവളോടാണ്.. "

"എന്നോടായാലും ഇവളോടായാലും ഒന്ന് തന്നെയാ.. താൻ കാര്യം പറ.. "

പ്രജി ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി..

"നീ ഇവളുടെ ആരാ..?? "

"ഇപ്പൊ അവൾക്കേറ്റവും വേണ്ടപ്പെട്ട ആളാണ്. അത്ര അറിഞ്ഞാൽ പോരെ.. "

"സത്യം പറയെടി ഇതാരാ..?? "

"ഞാൻ കെട്ടാൻ പോകുന്നയാൾ.. "

"ആഹാ മോഹം കൊള്ളാലോ.. 

നിന്നെ കെട്ടാൻ ഒരുത്തൻ പെണ്ണ് കാണാൻ വന്നിരുന്നു എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞല്ലോ.. 

എന്തായാലും അവനല്ല ഇവൻ. ഞാൻ നിന്റെ കാര്യമൊക്കെ അറിയുന്നുണ്ട് കേട്ടോടി.. "

"അവളെന്റെ കൂടെ വന്നാൽ നിനക്കെന്താ .?? "

ഉണ്ണി ചോദിച്ചു.. 

പ്രജി കലിയോടെ  ഉണ്ണീടെ കോളറിൽ കയറി പിടിച്ചു എന്നിട്ട് അവളോട്‌   പറഞ്ഞു. 

"ഓ അപ്പൊ നീയിവന്റെ കൂടെ അഴിഞ്ഞാടി നടക്കുവാ അല്ലെടി.. 

കൊള്ളാം... ഇപ്പൊ മനസിലായി നിന്റെ തരം.. "

"അത് ചോദിക്കാൻ നീയാരാടാ..? "

ഭൗമി അങ്ങനെ പറയുമെന്ന് രണ്ടാളും കരുതിയില്ല.. 

ഭൗമിയുടെ കണ്ണുകൾ കത്തി നിൽക്കുവായിരുന്നു.. 

പ്രജിയും ഞെട്ടി നോക്കി.. അവന്റെ കൈകൾ പതിയെ അയഞ്ഞു. 

"എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇടപെടാൻ നീയാരാ..??  ഞാൻ അഴിഞ്ഞാടി നടന്നാൽ നിനക്കെന്താ..?? "

അവൻ ഉത്തരമില്ലാതെ നിന്നു.. 

"പണ്ട് എന്നോട് പ്രേമം അഭിനയിച്ച പേരിലാണെങ്കിൽ വേണ്ട. 

ഒരേസമയം ഒന്നിൽ കൂടുതൽ ബന്ധം കൊണ്ടുനടക്കുന്ന നിന്നെപ്പോലെ ഒരുത്തനെ പ്രേമിച്ചത് ഓർക്കുമ്പോൾ അറപ്പ് തോന്നുവാ.. 

ഞാനെനിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളവന്റെ കൂടെ പോകും വേണച്ചാൽ അവന്റെ കൂടെ കിടക്കും അത് എന്റെ ഇഷ്ടം. 

നിനക്ക് അതിന്റെ പേരിൽ കടിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലേ കെട്ടി ഒരെണ്ണത്തിനെ വീട്ടിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലോ അവളോട്‌ ചെന്ന് തീർത്താൽ മതി.

ഇങ്ങോട്ടെടുക്കണ്ട.. 

പിന്നെ ഇത് ഉണ്ണിയേട്ടൻ നിന്നെപ്പോലെ തേക്കാനും സിമന്റിടാനും നടക്കുന്നോനല്ല. 

എന്റെ ജീവനാണ്. 

അതോണ്ട് തന്നെ ഉണ്ണിയേട്ടനെ നീ എന്തേലും പറയാനോ ചെയ്യാനോ വന്നാൽ ഉത്തരം തരുന്നത് എന്റെ കൈ ആയിരിക്കും.. 

അപ്പോഴേക്കും ആളുകൾ ശ്രദ്ധിച്ചു തുടങ്ങി.. 

ഉണ്ണി അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചു ബസിനകത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.. 

ദേഷ്യം അടക്കാൻ അവൾ പാടുപെടുന്നത് അവൻ കണ്ടു.. അത്കൊണ്ട് തന്നെ അവനവളെ വെറുതെ വിട്ടു.. 

ബസ് എടുത്തു കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസം എടുത്തു ഭൂമി ഉണ്ണിയുടെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു.. 

വല്ലാത്തൊരു സുരക്ഷിതത്വം അവൾക്കപ്പോൾ തോന്നി.. 

"ഉണ്ണിയേട്ടാ സോറി.. "

"എന്തിനാ പെണ്ണേ..?? "

"അല്ല അവനോടു അങ്ങനെ സംസാരിച്ചതിന്. 

പെട്ടെന്ന് കേറി ഉണ്ണിയേട്ടൻ എന്റെയാണെന്ന് പറഞ്ഞത് തെറ്റായി പോയി. 

ആ ദേഷ്യത്തിന് പറഞ്ഞതാ.."

"അത് സാരല്ല... നിന്റെ മാനസികാവസ്ഥ എനിക്ക് മനസിലാവും.. 

ആ പഴയ ജാൻസി റാണി ഉയർന്നെഴുന്നേറ്റല്ലോ.. ഇമ്പ്രൂവ് ഉണ്ട്.. 

ഇങ്ങനെ ആവണം എപ്പഴും.. ഞങ്ങൾക്കൊക്കെ ആ ഭൂമിയെയാ ഇഷ്ടം.. "

ഉണ്ണി അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഭൂമി ചിരിച്ചു.. 

കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞു രണ്ടു പേരും ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു... 

രാവിലെ ഉണ്ണി തട്ടി വിളിച്ചപ്പോഴാണ് അവളുണർന്നത്. 

ബസ് ഇറങ്ങി ഒരു ഓട്ടോ പിടിച്ചാണ്  അവർ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് എത്തിയത്.. 

ഭൗമിക്ക് അന്ന് ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോകണ്ടായിരുന്നു.. 

റൂമിലെത്തിയപ്പോഴേക്കും ലിയ പോകാനുള്ള ഒരുക്കത്തിലായിരുന്നു. 

പെട്ടെന്ന് വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു ഉണ്ണി  ഒരുങ്ങി അവളുടെ കൂടെ  ജോലിക്ക് പോയി.. 

അന്ന് പ്രത്യേകിച്ച് പണി ഇല്ലാത്തതു കൊണ്ട് കൊച്ചുനെയും റീജയേം കാണാൻ പോയി.. 

ഒരാൾക്ക് ഓഫും ഒരാൾക്ക് മോർണിംഗ് ഡ്യൂട്ടിയും ആയിരുന്നു.. 

വൈകുന്നേരത്തോടെ റീജ ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞു വന്നു. 

അന്നവൾ അവരുടെ കൂടെ കൂടി.. ലിയയെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു. 

പ്രജിയെ കണ്ട കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ അവരോടു വിശദീകരിച്ചപ്പോൾ വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റാതെ അവർ നിന്നു.. 

"നീ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറയുമോ..??  അതും അവനോടു.. "

"രണ്ടെണ്ണം കൊടുക്കാനാ ആദ്യം തോന്നിയെ. പിന്നെ വേണ്ടാന്ന് വെച്ചു.. "

"ഇങ്ങനെ വേണം ഉശിരുള്ള കുട്ടി.. പക്ഷെ നീ റൊമ്പ ലേറ്റ്.. അവനെ പ്രേമിക്കുമ്പോ പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ ഇത്തിരി കൂടി നന്നായേനെ.. "

ഭൂമിക്കും അത് ശരിയാണെന്നു തോന്നി.. 

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ അവൾ തിരിച്ചു വന്നു ഡ്യൂട്ടിക്ക് കയറി.. 

മൂന്നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നകുലേട്ടൻ വിളിച്ചു കല്യാണത്തിന്റെ ഡേറ്റ് പറഞ്ഞു.. 

മൂന്നാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞുള്ള ഞായറാഴ്ച.. അമ്പലത്തിൽ വച്ചാണ് കല്യാണം.. 

കേട്ടപ്പോൾ ഒത്തിരി സന്തോഷം.. 

ചാരും ചിപ്പിയും ഭൂമിക്കും കൂടി ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ എടുക്കാമെന്ന് ഏറ്റു.. 

ഒരേപോലെ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനാണ് പ്ലാൻ.. 

ആകെ മൊത്തം സന്തോഷമയം ആയി.. 

കല്യാണത്തിന് മൂന്നാല് ദിവസം മുന്നേ പോകാന്നു ഉണ്ണിയേട്ടനും ഏറ്റു.. 

അതോണ്ട് തന്നെ ലീവ് ചോദിച്ചു വച്ചു. 

പത്തു ദിവസത്തെ ലീവ് കിട്ടി.. വീട്ടിലും വിളിച്ചു വരുന്ന വിവരം പറഞ്ഞു.. 

കുറച്ചു   ദിവസം കഴിഞ്ഞു മാമൻ വിളിച്ചു. 

"ആ മോളേ  സനൂപിന്റെ വീട്ടുകാർ വിളിച്ചിരുന്നു.. 

അങ്ങോട്ട്‌ ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു കല്യാണം ഉറപ്പിക്കാൻ. 

അപ്പൊ മോളോടൊന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ആവാമെന്ന് കരുതി.. 

മോൾക്ക് ഇഷ്ടക്കുറവ് ഒന്നുല്ലല്ലോ അല്ലേ..?? "

പെട്ടെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി. ആദ്യം കരുതി അവർ കല്യാണത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞു കാണുമെന്നു.. 

ഇതിപ്പോ വിചാരിക്കാതെ.. എങ്കിലും അവൾ മറുപടി കൊടുത്തു. 

"അതെന്താ മാമേ അവരിത്രേം താമസിച്ചേ..?? "

"ആ അത് ഞങ്ങളും ചോദിച്ചു.. ചെക്കന്റെ അച്ഛന് ബിസിനസ് അല്ലേ.. വിദേശയാത്ര ഉണ്ടായിരുന്നു.. 

രണ്ടു ദിവസം മുന്നെയാ വന്നേ.. "

"ആ.. "

"മോൾടെ അഭിപ്രായം പറഞ്ഞില്ല.. "

"എനിക്ക് പ്രശ്നം ഒന്നുല്ല  മാമേ.. നിങ്ങൾ എന്താ എന്ന് വെച്ചാൽ ചെയ്തോളു. എനിക്ക് പൂർണ്ണ സമ്മതമാണ്.. "

"ഞങ്ങൾക്ക് സന്തോഷായി മോളെ.. എന്നാ വെച്ചു നീട്ടുന്നില്ല. നാളെത്തന്നെ പോയേക്കാം. 

എന്നാ നാളെ വിളിക്കാം.. "

അവൾ ഫോൺ വെച്ചു.. സമ്മതം അറിയിച്ചെങ്കിലും മനസ്സിലെന്തോപോലെ.. 

കാരണം അറിയാത്തൊരു നോവ്.. 

പിറ്റേന്ന് മുഴുവൻ ആകെ ഒരു മൂഡോഫ് ആയിരുന്നു. 

കല്യാണം പെട്ടെന്ന് ഉണ്ടെങ്കിൽ തനിക്കു അയാളുമായി അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യാനാവുമോ..?? 

ചോദ്യോത്തരങ്ങളുടെ വേലിയേറ്റം മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു.. 

സനൂപിനെ കണ്ടപ്പോൾ പോലും മനസ്സിൽ ഒരിഷ്ടം പോലും തോന്നിയിട്ടില്ല.. 

അതാണ് അധികം സംസാരിക്കാൻ പോലും മുതിരാതിരുന്നത്.. 

ഇത്രയും ദിവസം വിളിക്കാഞ്ഞപ്പോ എന്തോ ഒരു സന്തോഷം തോന്നിയിരുന്നു. പക്ഷെ... 

ഒരുപക്ഷേ ഇതായിരിക്കും എന്റെ വിധി.. 

വൈകുന്നേരം വീട്ടിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു. എല്ലാവരും അവിടെ ഉണ്ടെന്ന് മനസിലായി.. 

"മോളെ കല്യാണം തീരുമാനിച്ചുട്ടോ..

  നിശ്ചയം വേഗം  നടത്താൻ തീരുമാനിച്ചു.. 

അടുത്ത  ബുധനാഴ്ച ആണ് മുഹൂർത്തം കിട്ടിയത്.. 

ഇനിയിപ്പോ ഒരാഴ്ച അല്ലേ ഉള്ളു.. 

അധികമാരുമില്ല. നിന്റെ അച്ഛന്റെ വീട്ടുകാരും പിന്നെ ഇവിടെ അടുത്തുള്ളോരും നമ്മൾ വീട്ടുകാരും മാത്രം.. 

അവരും ഒരു പത്തു പതിനഞ്ചു പേരെ വരുള്ളൂ.. 

കല്യാണത്തിന് ഇനി പത്തുനാല്പതു ദിവസം കൂടെയുണ്ട്.. 

മോള് ചൊവ്വാഴ്ച എത്താമെന്നല്ലേ പറഞ്ഞേ.. പറ്റിയാൽ മൂന്നാല് ദിവസം മുന്നേ ഇങ്ങു വായോ.. 

ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ വാങ്ങണ്ടേ.. "

കേട്ടപ്പോൾ ആകെ സ്തബ്ദയായ് പോയി. ഒരാഴ്ച കൊണ്ട് നിശ്ചയം ഒന്നരമാസത്തിനുള്ളിൽ കല്യാണം.. 

"മോളെന്താ മിണ്ടാത്തെ..?? "

മുത്തശ്ശിടെ ഒച്ച കേട്ടപ്പോഴാണ് ചിന്തയിൽ നിന്നുണർന്നത്.. 

"ഒന്നുല്ല മുത്തശ്ശി.. പെട്ടെന്ന് അച്ഛനേം അമ്മേം ഓർത്തു.. "

അവൾ പറഞ്ഞു.. 

"ശരി.. ഇപ്പൊ അവരും സന്തോഷിക്കുന്നുണ്ടാവും.. മോള് വേഗം വാ കേട്ടോ.. "

"നേരത്തെ വന്നാൽ നകുലേട്ടന്റെ കല്യാണം കൂടാൻ പറ്റില്ല മുത്തശ്ശി.. 

ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ നിങ്ങൾ എടുത്തോ.. ഞാൻ ചൊവ്വാഴ്ച വന്നാപ്പോരേ.. 

ഇനി കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ ഇങ്ങനെ അടിച്ചു പൊളിക്കാനുള്ള അവസരം കിട്ടൂല്ലല്ലോ.. 

നകുലേട്ടന്റെ കല്യാണം ഗംഭീരമാക്കണം.. "

"ശരി അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ അങ്ങനെ നിന്നെ നിർബന്ധിക്കുന്നില്ല.. 

പിന്നെ ഉണ്ണിയോടും കൂടി വിവരം പറയൂ.. വരാൻ പറയണം.. "

"ശരി മുത്തശ്ശി... "

അവൾ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.. 

പെയ്തൊഴിയാനേരം ...... 9

ചിന്തകൾക്ക് ഭരമേറിയപോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.. 

കല്യാണം... കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞാൽ താൻ മറ്റൊരാൾക്ക്‌ സ്വന്തം.. 

എല്ലാവരും സന്തോഷിക്കുന്ന ദിനങ്ങളാണ്. പക്ഷെ സന്തോഷിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല... 

എന്തോ ഒരു കാര്യം മനസ്സിൽ വിങ്ങല് തീർക്കുന്നു.. 

എന്താണതെന്ന് എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും മനസിലാവുന്നില്ല.. 

സമാധാനം കിട്ടാൻ വേണ്ടി റീജയെ വിളിച്ചു.. 

രണ്ടുപേരും ഒരുമിച്ച് ഉണ്ടായിരുന്നു.. 

കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞു.. 

"കൺഗ്രാറ്റ്സ്...അപ്പൊ ചിലവുണ്ട്. പോണേന്ന് മുന്നേ പറ്റിയില്ലേൽ വന്നിട്ട് മതി.. 

കല്യാണത്തിന് ഞങ്ങൾ രണ്ടും വരാം.."

"മ്മ് ശരി.. ചിലവൊക്കെ തരാം.. "

"എന്താ മോളേ സംസാരത്തിനൊന്നും ഒരു പവർ ഇല്ലല്ലോ..?? "

"ഏയ്‌ നിനക്ക് തോന്നുന്നതാ.. "

"മിസ്സ്‌ ഭൗമിക... കാണാൻ തുടങ്ങിട്ട് വര്ഷങ്ങളായെന്ന് മറക്കണ്ട.. 

നിന്റെ മാറ്റം മനസിലാക്കാൻ ഒരു മിനിറ്റ് മതി കേട്ടോ.. 

മ്മ് പറ എന്താ കാര്യം..?? "

"അത്.. എന്തോ എനിക്ക് സന്തോഷിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.. "

"എന്തുപറ്റി..??  ആ അമുൽ ബേബിയെ ഇഷ്ടയില്ലേ..? "

"എന്ന് ചോദിച്ചാൽ എനിക്കറിയില്ല.. ഞാൻ അയാളെ പറ്റി ഓർത്തിട്ട് കൂടിയില്ല.. 

മാത്രമല്ല ഇത്രയും ദിവസം ഒരനക്കവും ഇല്ലാതായപ്പോൾ അത് മുടങ്ങി എന്ന് കരുതി.. 

പക്ഷെ പെട്ടെന്ന് അവർക്ക് ഓക്കേ ആണെന്ന് പറഞ്ഞു എല്ലാം ഉറപ്പിച്ചു.. എനിക്കെന്തോ ഉൾക്കൊള്ളാൻ പറ്റുന്നില്ല... "

"ആ അതും ശരിയാ പക്ഷെ നീ വീട്ടുകാരോട് സമ്മതം മൂളിയത് കൊണ്ടാണ് എല്ലാം നിശ്ചയിച്ചുറപ്പിച്ചത്.. "

"അതേ.. അത് ഞാൻ സമ്മതിക്കുന്നു.. "

"എല്ലാം ശരിയാവും.. ഉറപ്പിച്ച സ്ഥിതിക്ക് ആള് നിന്നെ വിളിക്കാതിരിക്കില്ല.. 

സംസാരിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോൾ നിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ ഒക്കെ മാറും.. "

"മ്മ് മാറട്ടെ.. "

"ഡാ നീ ടെൻഷൻ ആവാതെ.. എല്ലാം ശരിയാവും.. "

"മ്മ് എന്ന ഓക്കെ പിന്നെ വിളിക്കാം.. "

ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.. ഏറെ നേരം സോഫയിൽ ഇരുന്നു.. 

ലിയയുടെ വിളി കേട്ടാണ് സ്ഥലകാല ബോധം വന്നത്..

"ആ ലിയ നീ എപ്പോ വന്നു..?? "

"വന്നിട്ട് കുറച്ചു നാളായി... അല്ല നീയെന്താ സ്വപ്നം കണ്ടിരിക്കുവാണോ..?? 

ന്താടോ ഒരു മ്ലാനത..?? "

അപ്പോഴാണ് ലിയക്ക് പിറകിൽ നിൽക്കുന്ന ഉണ്ണിയേട്ടനെ കണ്ടത്.. 

അവൾ വിളറിയ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു.. 

"ഭൂമി.. എന്തോ കാര്യായിട്ടുണ്ടല്ലോ പറ.. "

"വല്യൊരു വിശേഷം ഉണ്ട് ഉണ്ണിയേട്ടാ.. എന്റെ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചു.. 

ഒന്നര മാസത്തിനുള്ളിൽ കല്യാണം. അടുത്ത ബുധനാഴ്ച നിശ്ചയം.. എല്ലാം പെട്ടെന്ന് തീരുമാനിച്ചതാ... 

കേട്ടപ്പോ ഉൾക്കൊള്ളാൻ എന്തോ പ്രയാസം.. അതാലോചിച്ചു  നിന്നതാ.. "

അവൾ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോൾ രണ്ടാളും ഒന്ന് ഞെട്ടി.. 

"കല്യാണം..? "

"ആ അന്ന് വന്ന ആ ടീം തന്നെയാ.. വെള്ളിയാഴ്ച ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു ഞാൻ പക്ഷെ ചൊവ്വാഴ്ച ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കൂടെ വരുന്നുള്ളു എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. "

ഉണ്ണിയുടെ മുഖം കൂടുതൽ കനത്തു. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുവോ എന്ന് സംശയം.. 

പെട്ടെന്നുള്ള ഉണ്ണിയുടെ ഭാവമാറ്റം നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു ഭൗമി..

കേൾക്കാൻ പാടില്ലാത്തത് എന്തോ കേട്ടപോലെ ആയിരുന്നു അവന്റെ ഭാവം.. 

മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ അവൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. 

ലിയ അവളോട് ആശംസകൾ അറിയിച്ചു എന്നിട്ട് മുറിയിലേക്ക് പോയി.. 

ഉണ്ണിയേട്ടന് എന്താ പറ്റിയെ.. തന്നോടുള്ള സമീപനം അവളെ ചിന്താകുഴപ്പത്തിലാക്കി.. 

ഇടയ്ക്ക് ഒടുക്കത്തെ സ്നേഹവും ഇടയ്ക്ക് ഗൗരവവും... 

ഇനി തന്നോട് വല്ല പ്രണയവും..?? 

ഏഹ്.. സാധ്യത ഇല്ല... 

ഏത് നേരവും ലിയയോടൊപ്പം  അല്ലേ...അവർ തമ്മിൽ പ്രണയമാണെന്നാണ് വിശ്വാസം.. 

ചിലപ്പോൾ അവർക്കിടയിൽ എന്തേലും പ്രശ്നം ഉണ്ടായിക്കാണും അതായിരിക്കും വേഗം പോയത്.. 

അവളോരോന്ന് ആലോചിച്ചു കൂട്ടി.. 

പിന്നീടുള്ള രണ്ടു ദിവസവും ഉണ്ണിയെ അവൾക്ക് കാണാൻ കിട്ടിയില്ല.. കണ്ടപ്പോഴൊക്കെ മുഖം തിരിച്ചു നടക്കുകയും ചെയ്തു.. 

ഒരു ദിവസം എത്തേണ്ട നേരമായിട്ടും ലിയയെ കണ്ടില്ല.. 

ഭൗമി ഫ്ളാറ്റിന് വെളിയിൽ വന്നു നോക്കി.. 

ഉണ്ണിയുടെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ അണ്ണൻ മാത്രമേ ഉണ്ടായുള്ളൂ.. 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഉണ്ണി കയറി വന്നു.. 

അവളെ കണ്ട ഭാവം നടിക്കാതെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു. 

ലിയ വന്നെന്ന് കരുതി ഭൗമി വേഗം ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ചെന്നെങ്കിലും അവളെത്തിയിട്ടില്ല. 

സാധാരണ അവരൊരുമിച്ചാണ് പോക്കും വരവും. 

ഭൗമി വീണ്ടും അവന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.. 

കട്ടിലിൽ മുഖത്തേക്ക് കൈ വച്ചു കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു ഉണ്ണി.. 

"ഉണ്ണിയേട്ടാ...?? "

മിണ്ടാട്ടമില്ല.. 

"ലിയ എത്തിയില്ല.. അവളെവിടെപോയി വിളിച്ചിട്ടും എടുക്കുന്നില്ല.. "

അവൻ വീണ്ടും മൗനം അണിഞ്ഞു. അവളവന്റെ അരികിൽ വന്നിരുന്നു. 

"ഉണ്ണിയേട്ടാ... "

അവൾ അവനെ കുലുക്കി വിളിച്ചു. 

പെട്ടെന്നവൻ കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കി.. 

കണ്ണുകൾ കലങ്ങി ചുവന്നിരുന്നു. അവന്റെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് പേടി തോന്നി.. 

"എന്താടി നിനക്ക് വേണ്ടേ..?? "

"അത്.. ലിയ.. "

"അവളെന്താ എന്റെ ഭാര്യയാണോ.. അവളെവിടെ പോയെന്നു എനിക്കറിയില്ല.. "

"എന്താ പറ്റിയെ..?? "

"എനിക്കെന്ത് പറ്റിയാലും നിനക്കെന്താടി പുല്ലേ.. എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് പൊക്കോണം.. "

"ഉണ്ണിയേട്ടൻ കുടിച്ചിട്ടുണ്ടോ..?? "

"ആ ഉണ്ട്.. ഇനിയും കുടിക്കും. കുടിച്ചു മരിക്കും. 

എന്നെ ഭരിക്കാനോ ചോദ്യം ചെയ്യാനോ ആരും വരണമെന്നില്ല.. 

ഗെറ്റ് ലോസ്റ്റ്‌.. "

അവൾ പിന്നൊന്നും പറയാതെ പോയി. വാതിൽക്കൽ എത്തിയപ്പോൾ കണ്ടു ലിയ അകത്തേക്ക് കയറുന്നത്.. 

"ലിയ എവിടാരുന്നു.. ഫോണിൽ കിട്ടിയില്ല. ഞാനാകെ പേടിച്ചു.. 

ഉണ്ണിയേട്ടനാണെങ്കിൽ കടിച്ചു കീറാൻ വരുവാ. 

നിങ്ങൾ തമ്മിൽ വല്ല പ്രശ്നവും ഉണ്ടോ..? "

"ഏയ്‌... എനിക്കൊരു മീറ്റിംഗ് ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് കഴിഞ്ഞു ഇപ്പഴാ എത്തിയെ.

മീറ്റിംഗിന് കയറിയപ്പോ ഓഫ് ചെയ്തതാ ഫോൺ.. 

അവൻ നേരത്തെ ഇറങ്ങിയിരുന്നു.. "

"ഉണ്ണിയേട്ടൻ കുടിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആദ്യായിട്ടാ ഇതുപോലെ കാണുന്നെ.. "

"ആാാ "

അലസമായി അവൾ പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു.. 

എന്നിട്ട് അവളുടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.. 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും അണ്ണൻ വന്നു വീട്ടിലേക്ക് പോവാ. 

ആള് വെള്ളമടി തുടങ്ങിട്ടുണ്ട് പറ്റുമെങ്കിൽ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കു എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോയി.. 

ലിയ മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയതേ ഇല്ല.. 

ഭൗമി ഉണ്ണിയുടെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് ചെന്നു.. 

അവൻ മുറിയിലായിരുന്നു. 

അവിടെ ചെന്നു നോക്കുമ്പോൾ മടമടാ കുടിക്കുന്നുണ്ട്‌.. 

ഭൗമിക്ക് ആകെ ദേഷ്യം വന്നു.. 

അവൾ ചെന്ന് അവൻ പകരാൻ എടുത്ത കുപ്പി അവന്റെ കൈയിൽ നിന്നും പിടിച്ചു വാങ്ങി.. 

ദേഷ്യത്തോടെ അവൻ അവളെ നോക്കി.. 

അവളത് മാറ്റി വച്ചു. അവനെടുക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും അവൾ തടഞ്ഞു.. 

"ചാവാനാണോ ഇങ്ങനെ കുടിക്കുന്നെ..?? "

"ആണെങ്കിൽ..?? "ദേഷ്യത്തിൽ അവൻ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു.. 

"ആരെ തോൽപ്പിക്കാനാ ഉണ്ണിയേട്ടാ ഇങ്ങനെ സ്വയം ഉരുകുന്നത്.. 

നിങ്ങൾക്കിടയിലെ പ്രശ്നം എനിക്കറിയില്ല. 

പക്ഷെ എന്നെ കൊണ്ട് പരിഹാരം കാണാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ ഞാൻ ശ്രമിക്കാം... "

"നിനക്കെ പറ്റു... പക്ഷെ നീയത് ചെയ്യില്ല ഭൂമി.. "

അവൻ അവൾക്കടുത്തേക്ക് വന്നു. മദ്യത്തിന്റെ ഗന്ധം അവളെ മടുപ്പിച്ചു.. 

"പരിഹാരം കാണുവോ നീ..?? "

ചെയ്യാമെന്ന രീതിയിൽ അവൾ തലയാട്ടി.. 

"എന്നാ നിന്റെ മാമനെ വിളിച്ചു പറ ഈ കല്യാണം വേണ്ട എന്ന്... 

എന്നിട്ട് എന്നിലേക്ക് എന്റേത് മാത്രമായി വാ ഇങ്ങനെ.. "

അതും പറഞ്ഞവൻ അവളെ ചുറ്റിവിരിഞ്ഞു.. 

അവൾക്കൊന്ന് അനങ്ങാൻ പോലുമാവാത്ത പോലെ.. 

പ്രതികരിക്കും മുൻപ് അവളുടെ അധരം അവൻ സ്വന്തമാക്കി.. 

സ്തബ്ദയായ് നിൽക്കയാണ് ഭൗമി.. അവനിൽ നിന്ന് പിടിവിടിക്കാൻ പാഴ്ശ്രമം നടത്തി... 

ഒടുവിൽ അവനവളെ സ്വതന്ത്രയാക്കി.. 

ചോദ്യങ്ങൾ ആയിരമുണ്ടായെങ്കിലും നാവ് വിലങ്ങിട്ടു നിർത്തി അവൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. 

അവന്റെ പിൻവിളികളെ കേൾക്കാതെ.. 

റൂമിലേക്കെത്തിയപ്പോൾ ലിയ നിൽപ്പുണ്ട്.. 

അവളെ നോക്കാൻ പോലും ഭയം തോന്നി.. 

"ഭൂമി... "

ലിയയുടെ വിളി കേട്ടപ്പോൾ ഭൂമി അവിടെ തറഞ്ഞു നിന്നു.. 

ലിയ അവൾക്കടുത്ത്  വന്നു.. 

"നീ കരുതുന്ന പോലെ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഇഷ്ടത്തിൽ അല്ല.. 

അഭി എനിക്ക് ആരാണെന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഫ്രണ്ട് അല്ലെങ്കിൽ സഹോദരൻ ചിലപ്പോൾ അതിനുമപ്പുറം.. 

പക്ഷെ അതൊരിക്കലും പ്രണയം അല്ല ഭൂമി.. 

നിനക്ക് ലോഹിത് ഏട്ടനെ അറിയുമോ..? 

അഭിടെ ഫ്രണ്ട്.. "

"ആ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.. "

"ആ ലോഹിയേട്ടന്റെ അനിയത്തി ആണ് ഞാൻ. 

അന്ന് മുതലുള്ള പരിചയമാണ്.. 

ഒരുപക്ഷെ ലോഹിയെട്ടനോട് പറയാൻ പറ്റാത്ത കാര്യം പോലും എനിക്ക് അഭിയോട് പറയാം.. 

ഇവിടെ ജോലി വാങ്ങി തന്നതും അഭി ആണ്.. 

ഹോസ്റ്റലിൽ ആക്കാൻ ഇഷ്ടമില്ലാത്തത് കൊണ്ടാണ് ഈ ഫ്ലാറ്റ് എനിക്ക് വേണ്ടി റെഡി ആക്കിയത്.. 

ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അടുപ്പം നീ പ്രണയമായി തെറ്റിദ്ധരിച്ചു എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞത് ഈ അടുത്താണ്.. 

അത് തിരുത്താനുള്ള അവസരം കിട്ടിയില്ല എന്നതാണ് ശരി. 

പക്ഷെ ഇപ്പൊ നീ അറിയേണ്ട കാര്യമാണ് ഇത്... 

നിന്റെ ഉണ്ണിയേട്ടൻ ഈ ജീവിതത്തിൽ ഒരാളെ മാത്രമേ പ്രണയിച്ചിട്ടുള്ളൂ അത് നിന്നെയാണ്..."

കേട്ടത് മനസിലാവാത്ത പോലെ ഭൂമി ലിയയെ നോക്കി നിന്നു.. 

"സത്യമാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്.. ഓർമ്മ വച്ച കാലം തൊട്ട് തമ്മിൽ അറിയുന്നവർ ആണ് നിങ്ങൾ.. 

പക്ഷെ എപ്പോ കണ്ടാലും വഴക്കാണെന്ന് മാത്രം.. 

അങ്ങനെ വഴക്ക് കൂടി കൂടി എപ്പോഴോ ഭൂമി അവന്റെ മനസ്സിൽ കയറി കൂടി.. 

മനസ്സിൽ പ്രണയം തോന്നിതുടങ്ങിയ പ്രായത്തിൽ നെഞ്ചിൽ കോറി വരച്ച ചിത്രം... 

പക്ഷെ തുറന്നു പറയാനുള്ള ധൈര്യം അവനില്ലായിരുന്നു.. 

മിണ്ടണം എന്ന് കരുതി വന്നാലും കാരണമില്ലാതെ ഉടക്കും...   

ഒരു ദിവസം നിങ്ങടെ നകുലേട്ടൻ ആണ് അവന്റെ പ്രണയം കണ്ടു പിടിച്ചത്.. 

"ഉണ്ണി നിന്റെ ഉദ്ദേശം എന്താ..?? "

"ഒന്നുല്ല.. "

"അവളെനിക്ക് അനിയത്തി ആണ്.

വെറുതെ ആണെങ്കിൽ അവളുടെ പിന്നാലെ നടന്നാൽ മുട്ടുകാൽ തല്ലി ഒടിക്കും.  "

"എന്റെ പൊന്നു നകുലാ.. എനിക്ക് അവളെ ഇഷ്ടമാണ്. ശരിക്കും.. പക്ഷെ പറയാനുള്ള ധൈര്യമില്ല.. 

പിന്നെ അവളിപ്പോ പഠിക്കുവല്ലേ.. കല്യാണപ്രായം ആകുമ്പോൾ വീട്ടിൽ പോയി ചോദിച്ചോളാം.. "

"അങ്ങനെ എങ്കിൽ നിനക്ക് നല്ലത്. ഇപ്പൊ പറഞ്ഞിട്ട് അതിന്റെ ഭാവി കളയണ്ട.. "

പിന്നെയും വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു... 

നീ നഴ്സിംഗ് പഠിക്കാൻ പോയ സമയത്താണ് ചിപ്പിയോടും ചാരുവിനോടും അവൻ കാര്യം പറഞ്ഞത്.. 

നേരിട്ട് പറയാൻ ധൈര്യമില്ലാത്തത്കൊണ്ട് അവരെ കൊണ്ട് പറയിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി .. 

അവരും സമ്മതിച്ചു.. പക്ഷെ... 

അപ്പോഴേക്കും നിന്റെ മനസ്സിൽ മറ്റൊരാൾ കൂടുകൂട്ടിയിരുന്നു... 

പ്രജി...  

അവർക്ക് മുന്നിൽ എന്നും പ്രജിയുടെ കാര്യം പറയാനേ നിനക്ക് നേരം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.. 

അഭിയും നിന്റെ കേൾവിക്കാരൻ ആയിട്ടുണ്ട് ചിലപ്പോൾ.. 

മനസിന്റെ വേദന മറച്ചു പിടിക്കാൻ ആവാത്ത സമയത്താണ് നിന്നോട് കലിപ്പിച്ചു  നടന്നിട്ടുണ്ട് .. 

അവസാനം അവൻ നിന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ നിന്നെ ചേർത്തു നിർത്തിയില്ലേ... 

നിനക്ക് വേണ്ടി എല്ലാം ചെയ്തു. ഒരു സംരക്ഷകനെപോലെ.. 

പക്ഷെ അവന്റെ സ്നേഹം നീ മനസിലാക്കിയിട്ടില്ല ഇതുവരെ അല്ലേ.."

മറുപടി പറയാനാവാതെ അവൾ നിന്നു.. 

"നിന്നോട് ചിപ്പി ചോദിച്ചില്ലേ ഏട്ടത്തി അമ്മയാവാൻ സമ്മതമാണോ എന്ന്.

അപ്പോഴും നീ പറയുന്നത് ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ പ്രണയം ആണെന്ന് അല്ലേ..?? 

നീ ഇങ്ങോട്ട് വന്നപ്പോൾ തൊട്ട് ഞങ്ങൾ ഒക്കെയും പറഞ്ഞു എല്ലാം തുറന്നു പറയാൻ. 

പക്ഷെ അവൻ കേട്ടില്ല.. 

കാരണം ഒരു ദുരന്തത്തിൽ നിന്ന് മെല്ലെ കര കയറാൻ തുടങ്ങിയതേ ഉള്ളു നീ.. 

പ്രജിയെ  മറക്കാൻ സമയം നിനക്ക് വേണമെന്ന് അവന് അറിയാം.. 

നിന്റെ മനസിലെ സങ്കടം മാഞ്ഞുപോകും വരെ നിനക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു... 

പക്ഷെ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ നിനക്ക് കല്യാണലോചന വന്നു.. 

അവനാകെ വല്ലാതായി.. 

പെണ്ണ് കണ്ടു പോയ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ചിപ്പി പറയും വരെ അവൻ വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു.. 

നിനക്ക് വല്യ താല്പര്യമില്ല എന്ന് മനസിലായി. പിന്നെ അവരുടെ ഭാഗത്തു നിന്ന് മറുപടി ഒന്നും ഇല്ലാതായപ്പോൾ സമാധാനം ആയി.. 

നകുലന്റെ കല്യാണത്തിന് പോകുമ്പോൾ ഒഫീഷ്യൽ ആയി നിന്നെ പെണ്ണ് ചോദിക്കാൻ ആയിരുന്നു അവന്റെ ഉദ്ദേശം.. 

അവന്റെ വീട്ടിലൊക്കെ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിച്ചു.. അവർക്കൊക്കെ നിന്നെ അറിയുന്നതിനാൽ ഇഷ്ടകുറവ് ഇല്ലായിരുന്നു.. 

പക്ഷെ എല്ലാ പ്രതീക്ഷയും അവസാനിച്ചപ്പോൾ അവനാകെ തകർന്നു.. 

ഈ കല്യാണം  അതുറപ്പിക്കും എന്ന് അവനും കരുതിയില്ല..  

അതാ ഇങ്ങനെ.. സാരമില്ല കുറച്ചു നാൾ അവൻ അങ്ങനെ സങ്കടപ്പെട്ടു നിൽക്കട്ടെ... 

പിന്നെ എല്ലാം മാറിക്കോളും.. 

അവൻ നിന്നോട് എന്താ പറഞ്ഞത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല.. 

പക്ഷെ ഇത് നിന്നോട് പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് എനിക്ക് സമാധാനം ആയത്...  "

ലിയ പറഞ്ഞത് കേട്ടു ഭൂമിക്ക് തല പെരുത്തു തുടങ്ങി... 

സെറ്റിയിലേക്ക് പൊട്ടികരച്ചിലോടെ അവൾ വീണു.. 

പെയ്തൊഴിയാനേരം ...... 10

ഭൂമിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാത്തിനോടും വെറുപ്പ് തോന്നി.. 

അന്ന് രാത്രി ഉറക്കം വരാതെ നേരം വെളുപ്പിച്ചു... 

മനസിലെ സങ്കടങ്ങൾ മുഴുവനും ആ രാത്രി കൊണ്ടവൾ കരഞ്ഞു തീർത്തു.. 

ഉറച്ച തീരുമാനത്തോടെ ആണവൾ പിറ്റേന്നത്തെ പുലരിയെ വരവേറ്റത്.. 

രാവിലെ ഉണ്ണിയെ കണ്ടെങ്കിലും മുഖം തിരിച്ചു നടന്നു.. 

അവനും അവളെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ മടി തോന്നി.. 

ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയപ്പോൾ തന്നെ നേരെ പോയി സൂപ്രണ്ട്നെ കണ്ടു ഒരു മാസത്തെ ലീവിന് അപേക്ഷിച്ചു.. 

എൻഗേജ്മെന്റ്  ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ലീവ് തന്നു. 

ഇനി ഇങ്ങോട്ട് വരണ്ട എന്നാണ് തീരുമാനം എങ്കിലും റിസൈൻ ചെയ്യാൻ തോന്നിയില്ല.. 

വരണം ഒരിക്കൽ കൂടി.. അന്ന് എല്ലാതും അവസാനിപ്പിച്ചു പോകണം.. 

അന്ന് ജോലിക്ക് കയറിയില്ല. തിരികെ ഫ്ലാറ്റിൽ വന്നു.. 

തന്റെ ഡ്രെസ്സുകളും മറ്റും പാക്ക് ചെയ്തു.. 

രണ്ടു ബാഗ് നിറയെ സാധനങ്ങൾ ഉണ്ട്.. 

എല്ലാം റെഡി ആക്കി. ബസ് വൈകുന്നേരം ആണ്. കുറച്ചു നേരം കിടന്നുറങ്ങി. രാത്രി ഉറങ്ങാത്തത്തിന്റെ ക്ഷീണം തീർത്തു.. 

വൈകിട്ട് കൊച്ചുനെയും റീജയെയും വിളിച്ചു പോവ്വാണെന്ന്  പറഞ്ഞു.. ഉണ്ണിയുമായുള്ള പ്രശ്നം മനഃപൂർവം പറഞ്ഞില്ല.. 

റെഡി ആയി പോകാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് ലിയയും ഉണ്ണിയും വന്നു കയറിയത്.. 

"എങ്ങോട്ടാ പോകുന്നെ..?? "

ലിയ ചോദിച്ചു.. 

"പോവ്വാ വീട്ടിലേക്ക്.. ഇനി ഈ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക്  ഇല്ല.. "

"നീയെന്താ ഈ പറയുന്നേ.. "

"പിന്നെന്താ പറയേണ്ടേ ലിയ.. ഇനി ഇവിടെ ശരിയാവില്ല.. 

ഒരാഴ്ച കൂടെ കഴിഞ്ഞാൽ മറ്റൊരാളുടെ പെണ്ണല്ലേ ഞാൻ.. 

സമയം പോകുന്നു ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ.. "

"ഞാൻ കൊണ്ടുവിടാം.. "

ഉണ്ണിയുടെ തളർന്ന സ്വരം അവൾ കേട്ടു...

"ചെയ്തു തന്ന സഹായങ്ങൾക്ക് ഒത്തിരി നന്ദിയുണ്ട്.. 

ഇനി ഒന്നും വേണ്ട.. "

അവന്റെ നേരെ കൈ കൂപ്പി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു അവൾ ബാഗും എടുത്തു നടന്നു.. 

പിറ്റേന്ന് വിചാരിക്കാതെ വീട്ടിൽ അവളെ കണ്ടപ്പോൾ എല്ലാർക്കും അത്ഭുതമായി..  

പക്ഷെ ചുറ്റുമുള്ളതിനോടൊക്കെ അലസമായി മാത്രമവൾ പ്രതികരിച്ചു.. 

വന്നതും കഴിച്ചെന്നു വരുത്തി അവൾ മുറിയിലേക്ക് പോയി.. 

സന്ധ്യ ആയിട്ടും കാണാതിരുന്നപ്പോ മുത്തശ്ശി വന്നു കതകിൽ തട്ടി.. 

വാതിൽ തുറന്ന ഭൂമിയുടെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ വല്ലായ്മ തോന്നി അവർക്ക്.. 

"എന്താ എന്റെ മോൾക്ക് പറ്റിയെ..??

സാധാരണ വന്നാൽ വൈകുന്നേരം അമ്പലത്തിലും ചിപ്പികുട്ടീടെ വീട്ടിലും ഒക്കെ പോയില്ലെങ്കിൽ സമാധാനം ഇല്ലാത്തതാണല്ലോ.. 

ഇന്നിപ്പോ എന്താ.. വയ്യേ നിനക്ക്..?? "

അവർ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ  കൈ വച്ചു. 

"ഏയ്‌ ഒന്നുല്ല മുത്തശ്ശി.. വല്ലാത്ത ക്ഷീണം.. ഞാനൊന്ന് കുളിച്ചിട്ട് വരാം.. "

"ആ ശരി.. നകുലൻ കുട്ടി വന്നിരുന്നു.. ഈ വഴി പോയപ്പോൾ കയറിയത.. 

നീ വന്നുന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ അന്വേഷിച്ചു.. 

ഉറങ്ങുന്നത് കൊണ്ടാ വിളിക്കാഞ്ഞേ.. നിന്നോട് അവനെ ഒന്ന് വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. "

"ആ ഞാൻ വിളിച്ചോളാം.. "

മേശപ്പുറത്ത് സ്വിച്ച് ഓഫ്‌ ചെയ്തു വച്ച ഫോണിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി അവൾ കുളുമുറിയിലേക്ക് നടന്നു.. 

കുളിച്ചു വന്നപ്പോഴേക്കും കഞ്ഞി ഉണ്ടാക്കി വച്ചിരുന്നു മുത്തശ്ശി.. 

നല്ലോണം അത് കുടിച്ചു.. എന്നിട്ടും വല്ലാത്തൊരു വിശപ്പ് തോന്നി.. 

അവളുടെ മ്ലാനത കണ്ടപ്പോൾ അവർക്കൊക്കെ പേടി തോന്നി.. 

അപ്പോഴേക്കും മാമന്മാരും അങ്ങോട്ട്‌ വന്നു.. 

"ഭൂമി.. മോൾക്ക് ഈ കല്യാണത്തിന് എന്തേലും എതിർപ്പുണ്ടോ..?? "

"ഏയ്‌ ഇല്ല മാമേ.. അതെന്താ അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ..?? "

"നീ വന്നപ്പോൾ തൊട്ട് ആരോടും മിണ്ടുന്നില്ല എന്നാ അച്ഛന്റേം അമ്മേടേം പരാതി.. 

എന്തെങ്കിലും ഇഷ്ടക്കേടുണ്ടെങ്കിൽ പറയണേ മോളേ.. നിനക്കിഷ്ടമില്ലാത്തത് ഒരിക്കലും തലയിൽ കെട്ടിവയ്ക്കില്ല ഞങ്ങൾ.. 

"എനിക്ക് ഇഷ്ടമാ മാമേ.. പൂർണ്ണ സമ്മതമാണ്."

ആരോടൊക്കെയോ വാശി തീർക്കും പോലെ അവൾ പറഞ്ഞു.. 

"പിന്നെ എല്ലാരേയും വിട്ടു മറ്റൊരു കുടുംബത്തിലേക്ക് പോകുന്നതോർക്കുമ്പോൾ സങ്കടം ആണ്...

അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയതാ വേറൊന്നൂല്ല... "

"ആ ശരി.. നാളെ പോയി ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കാം.. "

"ആ രാവിലെ റെഡി ആയി നിൽക്കാം.."

രാത്രി കിടക്കാൻ നേരത്തും അവൾ ഫോൺ ഓൺ ചെയ്തില്ല... 

മതി.. സ്നേഹിച്ചതൊക്കെ മതി.. ഇനി എനിക്കാരും വേണ്ട.. 

ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീഴുമ്പോഴും അവൾ മുറുമുറുത്തു കൊണ്ടേയിരുന്നു.. 

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ ടൗണിൽ ചെന്നു.. 

എല്ലാവർക്കുമുള്ള ഡ്രസ്സ്‌ എടുത്തു.. 

സനൂപിന്റെ പേരെന്റ്സ് വന്നിരുന്നു.. അയാൾക്ക് എന്തോ അത്യാവശ്യം ഉണ്ടെന്ന് അവർ പറഞ്ഞു.. 

ഈ നേരം വരെ ആയിട്ടും അയാൾ ഒന്ന് വിളിച്ചു സംസാരിച്ചിട്ടില്ല.. 

ഇന്നലെ വിളിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ കിട്ടില്ല.. 

ഓഫിലാണല്ലോ രണ്ടു ദിവസായിട്ട്.. അതങ്ങനെ കിടക്കട്ടെ. 

ഇനി നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഓൺ ചെയ്യാം.. 

ഭൂമിക്ക് ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കുന്നതിലൊന്നും താല്പര്യം തോന്നിയില്ല.. 

അമ്മായിയമ്മയും അമ്മായിമാരും ഏതൊക്കെയോ എടുത്തു ചേരുമോ എന്നൊക്കെ നോക്കുന്നുണ്ട്.. 

ഇഷ്ടായോ എന്ന് ചോദിക്കുന്നതിനൊക്കെ പാവയെപോലെ തലയാട്ടി കൊടുക്കുന്നുമുണ്ട്.. 

അവസാനം ഒരെണ്ണം സെലക്ട്‌ ചെയ്തു.. 

ബാക്കി കല്യാണത്തിന് മതിയല്ലോ.. 

ഇടയ്ക്ക് കൂടെയുള്ളവർ കളിയാക്കുന്നുണ്ട്.. സനൂപിന്റെ പേരും പറഞ്ഞു.. 

അത് കേൾക്കുമ്പോൾ ചിരിച്ചു കൊടുക്കും.. അവർക്കും തോന്നട്ടെ സനൂപിനോട് പ്രണയമൊക്കെ തോന്നി തുടങ്ങി എന്ന്.. 

അങ്ങനെ ഞായറാഴ്ച ആയി... 

രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഭൂമിയുടെ വിവരം ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണ് ചിപ്പിയും ചാരുവും അന്വേഷിച്ചു വന്നത്.. 

വീട്ടിൽ കല്യാണതിരക്കാണ് എങ്കിലും ഭൂമിയുടെ മൗനത്തിനു പിന്നിൽ തങ്ങൾക്കും പങ്കുണ്ടെന്നുള്ള വേദന അവരിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. 

നകുലേട്ടന് നിന്ന് തിരിയാൻ നേരമില്ല.. അത്കൊണ്ട് വരണമെന്നുണ്ടെങ്കിലും വന്നില്ല.. 

ഭൂമി മുറിയിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. 

കസേരയിൽ നീണ്ടു നിവർന്നിരുന്ന് ജനാലയിലൂടെ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി ചിന്തയിലാണ്ട്‌.. 

രണ്ടുപേരും വന്നവളെ വിളിച്ചുണർത്തി.

അവരെ കണ്ടതും മുഖം തിരിച്ചു.. 

"ഭൂമി.. ഞങ്ങളോട് ഒന്ന് ക്ഷമിക്ക്.. നിന്റെ ഈ മൗനം ഞങ്ങളെ ഒരുപാട് വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.. "

"അതിലും വേദന നിങ്ങളെനിക്ക് തന്നില്ലേ..?? "

"ശരിയാ.. പക്ഷെ നീ ഒന്ന് ഓർത്തു നോക്ക്. ഞങ്ങടെ സ്ഥാനത്തു നീ ആണേലും ഇങ്ങനെ ചെയ്യൂ.. 

ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ ഇഷ്ടം അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഏറ്റവും സന്തോഷിച്ചത് ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും ആണ്.. 

നിന്നോട് പറയാൻ വന്നപ്പോഴാണ് നിനക്കൊരു പ്രണയമുണ്ടെന്ന് ഇങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞത്.. 

ആ ഒരവസ്ഥയിൽ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞാൽ ശരിയാവുമായിരുന്നോ...?? 

പിന്നെ അവന്റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ സമയം നിന്റെ മാനസികാവസ്ഥ ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാം.. 

നിന്റെ മനസിലെ മുറിവുണങ്ങും മുൻപ് ഞങ്ങളത് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ നീ ഉണ്ണിയേട്ടനെ സ്വീകരിക്കുമായിരുന്നോ..?? 

ഒരിക്കലുമില്ല..  

പെണ്ണ് കാണലിന് പോലും നീ വന്നത് നിന്റെ വീട്ടുകാർ വേദനിക്കണ്ട എന്ന് വിചാരിച്ചിട്ടാണ് ശരിയല്ലേ.. 

അത് നടക്കരുത് എന്ന് തന്നെയാണ് നീ ആഗ്രഹിച്ചത്.. 

അന്ന് ഞാൻ നിന്നോട് ചോദിച്ചു ഏട്ടത്തി ആയിക്കൂടെ എന്ന് അപ്പൊ ലിയ ചേച്ചിയുമായുള്ള അഫയർ പറഞ്ഞു തടി ഊരി.. 

നിന്റെ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കാര്യമാണ് അത് ഉണ്ണിയേട്ടനും ലിയ ചേച്ചിയും പ്രണയത്തിലാണ് എന്നത്.. 

അന്ന് ഹൗസ് ബോട്ടിൽ വച്ചു പറയാൻ കരുതിയതാ അപ്പോഴാണ് ഉണ്ണിയേട്ടൻ പറഞ്ഞത് വീട്ടിൽ പ്രൊപോസൽ ആയിട്ട് പോയി നിന്നെ ഞെട്ടിക്കാം എന്ന്.. 

നകുലേട്ടന്റെ കല്യാണത്തിന് എല്ലാരും എത്തുമല്ലോ അപ്പൊ മുത്തശ്ശനോടും മുത്തശ്ശിയോടും സംസാരിക്കാം എന്നാണ് തീരുമാനിച്ചത്.. 

അതിനിടയിൽ വീണ്ടും ഈ കല്യാണം ഇങ്ങനെ ആവുമെന്ന് ഞങ്ങളാരും കരുതിയില്ല.. 

ഞങ്ങൾ ചെയ്തത് തെറ്റാണെങ്കിൽ സോറി.   "

ചിപ്പി എല്ലാം പറഞ്ഞവളെ നോക്കി.. അവളുടെ മിഴികളും നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. 

"സാരല്ല... എല്ലാരോടും ദേഷ്യം തോന്നി അതാ അങ്ങനെ പറഞ്ഞേ..

കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു.. ഇനി എന്റെ ജീവിതത്തിൽ മറ്റൊന്നുമില്ല.. 

എന്റെ പാതി ആവാൻ ഒരാൾ കാത്തിരിക്കുന്നുണ്ട്.. അത് മതി.. 

നകുലേട്ടനോട് പറയണം ദേഷ്യമില്ല എന്ന്.. 

എന്നിട്ട് എല്ലാരും ബുധനാഴ്ച ഇങ്ങോട്ട് വരണം.. 

ഞാൻ കല്യാണ തലേന്ന് അങ്ങെത്തിക്കോളാം.. "

"അപ്പൊ ഉണ്ണിയേട്ടൻ..?? "

"ഞാൻ ഇക്കാര്യം അറിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന് കരുതിയാൽ മതി.. 

ഉണ്ണിയേട്ടൻ നിങ്ങടെ കസിൻ.. അത്ര മാത്രം.. "

അതിനെ പറ്റി കൂടുതൽ പറയാൻ അവളിഷ്ടപ്പെട്ടില്ല... 

#########################

മദ്യ ലഹരിയിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടിയപ്പോഴാണ് ചെയ്തത് ചീപ്പ് ആണെന്ന് ഉണ്ണിക്ക് തോന്നിയത്.. 

കൗമാരം മനസ്സിൽ പ്രണയത്തിരി കൊളുത്തിയപ്പോൾ മുതൽ തെളിഞ്ഞു നിന്ന മുഖമാണ് അവളുടേത്.. 

ഭൗമിക എന്ന ഭൂമിയുടെ.. 

പക്ഷെ അവളിലേക്ക് തന്റെ പ്രണയത്തെ പടർത്തിവിടാൻ എന്തോ കഴിഞ്ഞില്ല.. 

ഓരോ അവസരം കിട്ടുമ്പോഴും അവളുടെ നോട്ടത്തിന് മുന്നിൽ പതറി പോകും.. 

ഇന്ന് പറയാം നാളെ പറയാം എന്ന് കരുതി നീട്ടി വച്ചപ്പോൾ ഓരോ രൂപത്തിലായി ആരൊക്കെയോ അവളെ തന്നിൽ നിന്നകറ്റുന്നു.. 

അവസാനം കൈയെത്തും അകലത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടും അകൽച്ച കാണിച്ചതെ ഉള്ളു.. 

കാണുമ്പോൾ ചേർത്ത് പിടിക്കാനായിരുന്നു ആഗ്രഹം.. നീ എന്റെ ആണെന്ന് അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി പറയാനും.. 

പക്ഷെ പറ്റാറില്ല. പകരം ഗൗരവത്തിന്റെ മൂടുപടം അണിഞ്ഞു നടന്നു.. 

കാണാതിരിക്കുമ്പോഴാണ് അവളുടെ വില അറിയുന്നത്.. 

അവസാനം അടുത്താഴ്ച എൻഗേജ്മെന്റ് എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ സകല നിയന്ത്രണവും പോയി.. 

ലിയയോട് പോലും സംസാരിക്കാൻ പറ്റാതെ, 

മര്യാദയ്ക്ക് ജോലി ചെയ്യാനാവാതെ ശരിക്കുമൊരു ഭ്രാന്തനായി... 

അവൾ മുന്നിൽ വന്നപ്പോൾ ആർക്കും വിട്ടുകൊടുക്കരുതെന്ന് തലയ്ക്കുള്ളിൽ നിന്ന് ആരോ പറയും പോലെ.. 

പക്ഷെ.... 

സത്യമെല്ലാം ലിയ വഴി അറിഞ്ഞിട്ട് കൂടി ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ ഇറങ്ങിപ്പോയി.. 

തന്റെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നുകൂടി ആണീ ഇറങ്ങി പോക്കെന്ന് അവന് തോന്നി.. 

കുറ്റബോധം കൊണ്ട് പലവട്ടം വിളിച്ചു. എടുത്തില്ല.. 

ലിയയും വിളിച്ചു നോക്കി സ്വിച്ച് ഓഫ് .. 

നകുലനെ വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു. അവരെയും അവൾ വിളിച്ചില്ല.. 

പിന്നെയും  നോക്കുമ്പോൾ സ്വിച്ച് ഓഫ്‌.. നകുലന്റെ വീട്ടിലോ അമ്പലത്തിലോ ഒന്നും ചെന്നിട്ടില്ല.. 

ഏത് നേരവും മുറിക്കുള്ളിൽ തന്നെയാണെന്ന് അവരുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും അറിയാൻ കഴിഞ്ഞത്.. 

അവൾ പോയിട്ടു മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞു.. 

ഇനി രണ്ടു ദിവസം കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ എൻഗേജ്മെന്റ് ആണ്.. 

നാളെ വൈകുന്നേരം നാട്ടിലേക്ക് ഒരുമിച്ച് ചെല്ലാൻ ഇരുന്നതായിരുന്നു..

ആ യാത്രയിൽ അവളോട്‌ മനസ് തുറക്കാനും നകുലന്റെ കല്യാണ ശേഷം അവളുടെ വീട്ടിൽ പോയി കല്യാണം ആലോചിക്കാനും ആയിരുന്നു തീരുമാനം അത് ഏറെ വൈകി പോയെന്നു ഇപ്പൊ തോന്നുന്നു.. 

ഭൂമിയെ കണ്ടു തിരിച്ചു വന്നിട്ട് ചാരു വിളിച്ചു കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു... 

അവളാഗ്രഹിച്ച പോലെ നടക്കട്ടെ.. എന്റെ ആഗ്രഹം സ്വപ്നമായി നിൽക്കട്ടെ.. 

പക്ഷെ അവളൊരിക്കലും എന്റെ സ്നേഹം മനസിലാക്കിയിട്ടില്ലല്ലോ.. 

അവളും ഒരാളെ ആത്മാർത്ഥമായി പ്രണയിച്ചതല്ലേ.. 

ആ വേദന അത് തന്നെയല്ലേ തനിക്ക് ഇപ്പൊ.. 

അത് പോലും ചിന്തിക്കുന്നില്ലല്ലോ.. 

അന്ന് പ്രജിയുടെ മുന്നിൽ വച്ചു തന്നോട് ചേർന്നവൾ ഇവനെന്റെ ജീവൻ ആണെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അതവൾ ശരിക്കും പറഞ്ഞതാണെന്ന് ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു.. 

തന്റെ തോളിൽ ചാഞ്ഞുറങ്ങിയപ്പോൾ എന്നും ഇങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് മോഹിച്ചു പോയി.. 

എല്ലാം പഴമോഹം.. 

അവളെ കാണണം നിശ്ചയത്തിന് പോകണം.. 

നകുലന്റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ ഒരു ശല്യമായിട്ട് കൂടി അവൾക്ക് മുന്നിൽ ചെല്ലില്ല.. 

ഇവിടം വിട്ട് എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോകണം.. 

അജ്ഞാത വാസം... 

അവൻ മനസിലുറച്ചു... 

പെയ്തൊഴിയാനേരം ......  11

ഉണ്ണി യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയപ്പോൾ ലിയ ആകെ വിഷമിച്ചു.. 

ആദ്യമേ ഭൂമിക്ക് ഒരു സൂചന കൊടുത്താൽ മതിയായിരുന്നു.. അവൾ തെറ്റിദ്ധരിക്കും എന്ന് കരുതിയില്ല.. 

ഇടയ്ക്ക് അവളെ കുശുമ്പ് പിടിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി അവളെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ ലിയയോട് സംസാരിച്ചിരുന്നു.. 

അതെല്ലാം തങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള പ്രണയമാണെന്ന് കരുതാൻ ഉള്ള കാരണമായി.. 

അവൾ ഒന്നുകൂടി ഭൂമിയെ വിളിച്ചു നോക്കി.. 

പതിവ് പല്ലവി.. സ്വിച്ച് ഓഫ്.. 

അവൾ ഫോൺ കട്ടിലിലേക്ക് എറിഞ്ഞു.. 

ഉണ്ണി സ്വന്തം ഏട്ടൻ തന്നെയാ.. ഇതുവരെ ഇങ്ങനെ ഉരുകി കണ്ടിട്ടില്ല.. 

തന്റെ സങ്കടം അവൾ കരഞ്ഞു തീർത്തു.. 

ഉണ്ണി സ്വന്തം വീട്ടിൽ പോകാതെ നേരെ നകുലന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ആണ് പോയത്.. 

വീടുകൾ തമ്മിൽ രണ്ടു കിലോമീറ്റർ ദൂരമേ ഉള്ളു എങ്കിലും അവിടെ നിൽക്കുന്നതിനെക്കാളും ഇഷ്ടം നകുലന്റെ വീടായ തറവാട്ടിൽ ആണ്.. 

അവനെ കണ്ടപ്പോൾ നകുലന് സങ്കടം വന്നു.. മൂന്നാല് ദിവസം കൊണ്ട് ആകെ കോലം കെട്ടിരുന്നു.. 

കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം നഷ്ടപ്പെട്ടത് പോലെ.. 

എല്ലാവരും അവനോടു ഇക്കാര്യം ചോദിച്ചെങ്കിലും പനി ആയിരുന്നു അതാ ഇങ്ങനെ ഇപ്പൊ മാറി എന്ന് പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു.. 

അവൻ മുറിയിൽ വന്നു കിടന്നപ്പോൾ നകുലൻ അരികിൽ വന്നു.. 

"ഡാ ഇങ്ങനെ സങ്കടപ്പെടല്ലേ.. ഇങ്ങനെ നിന്നെ കാണുമ്പോൾ സഹിക്കാൻ വയ്യ.. "

"ഏയ്‌.. ഞാൻ.. എനിക്ക് ഒന്നിനും പറ്റുന്നില്ല.. 

അവളെ കുറ്റം പറയാനും പറ്റില്ല.. എല്ലാം അവൾ അറിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഒരുപാട് വൈകിയില്ലെ.. 

എന്നാലും എന്നോടൊന്നു മിണ്ടായിരുന്നു.. ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ എങ്കിലും.. "

"കരയാതെ.. ഒന്നൂടെ അവളെ പോയി കാണു.. "

"വേണ്ട.. അവളുടെ തീരുമാനം തന്നെ നടക്കട്ടെ.. ഞാൻ നിന്റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ ജോലി റിസൈൻ ചെയ്യുവാ.. എന്നിട്ട് ഒരു യാത്ര പോകണം.. "

"ആ എല്ലാ കാമുകന്മാരുടെയും ഇപ്പോഴത്തെ ട്രെൻഡ് ആണിത്.. 

ടാ നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ എളുപ്പമാണ് നേടി എടുക്കാൻ ആണ് പ്രയാസം.. 

പിന്നെ അവളുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നോട് ഇഷ്ടമില്ല എന്ന് പറയരുത്.. 

ഇപ്പോഴത്തെ അവളുടെ അവസ്ഥ കണ്ടാൽ അറിയാം ആ മനസ്സിൽ നിനക്കൊരു സ്ഥാനം ഉണ്ടെന്ന്.. 

കൈച്ചിട്ട് ഇറക്കാനും മധുരിച്ചിട്ട് തുപ്പാനും വയ്യാത്ത അവസ്ഥയിലാണ് അവൾ.. "

"മ്മ്.. ശരിയായിരിക്കും പക്ഷെ.. "

"എന്ത് പക്ഷെ.. നിന്നോട് എത്ര വഴക്കിട്ടാലും അവൾക്ക് എന്ത് കിട്ടിയാലും ഒരു പങ്ക് നിനക്ക് തരാറില്ലേ ഓർത്ത് നോക്ക്.. 

അത് ചിലപ്പോൾ പ്രണയമാകണം എന്നില്ല.. പക്ഷെ അവൾക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ടമാണ്.. 

ആസ് ഏ ഫ്രണ്ട്.. അങ്ങനെ ആവാനും മതി പക്ഷെ നീ ഒരിക്കൽ കൂടി സംസാരിക്ക് എന്നിട്ടും ഇല്ലെങ്കിൽ വിട്ട് കള.. 

ജീവിതം കളിയല്ല.. "

അതും പറഞ്ഞു നകുലൻ മുറി വിട്ടിറങ്ങി.. 

ഉണ്ണി ആലോചനയിൽ ആണ്ടു.. നകുലൻ പറഞ്ഞ ശരികളിലേക്ക് അവന്റെ ചിന്തകൾ പോയി... 

മനസ്സിൽ ഒറ്റോരു ആഗ്രഹം ബാക്കിയായി.. ഭൂമിയെ ഒന്നൂടെ കാണണം.. 

അവളുടെ വീടിനടുത്തുള്ള വയൽ വരമ്പത്തു അവൻ വന്നു നിന്നു.. അവൾ വരുമെന്ന് മനസ് പറയുന്നപോലെ തോന്നി.. 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവളെ കണ്ടു.. അമ്പലത്തിൽ പോയിട്ടുള്ള വരവാണ്.. 

ഉണ്ണിയെ കണ്ടതും അവൾ തല താഴ്ത്തി.. 

അവൻ അവളുടെ മുന്നിൽ തടസ്സം പോലെ നിന്നു.. 

"ഭൂമി.. നീ എന്തിനാ എന്നെ ഇങ്ങനെ അവോയ്ഡ് ചെയ്യുന്നേ.. നിന്റെ ഫോൺ ഏതു കുഴിയിൽ ഒളിപ്പിച്ചു..?? "

"വഴി മാറ്.. "

"ചോദിച്ചതിന് മറുപടി തന്നിട്ട് പോയാമതി.. "

"കണ്ടോരോട് സംസാരിക്കാൻ താല്പര്യമില്ല.. "

"ഞാനെപ്പഴാ കണ്ടോരായെ..?? "

"അല്ലാതെ നിങ്ങളെന്റെ ആരാ..?? "

"ആരുമല്ലേ... ഇങ്ങോട്ട്  നോക്കി പറ..

നിന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു തരി പോലും എന്നോട് ഇഷ്ടമില്ല എന്ന്.. 

എന്നാ ഞാൻ പൊയ്ക്കൊള്ളാം.. "

"എത്ര വട്ടം പറഞ്ഞതാ.. "

"എന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി പറ പെണ്ണേ.. ഒരിറ്റ് സ്നേഹം പോലും ഇല്ലെന്ന്.. "

അവളവനെ നോക്കാതെ നടക്കാൻ ഒരുങ്ങി.. 

"അവസാനമായിട്ട് കാണണം എന്ന് കരുതി കണ്ടു.. 

നകുലന്റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ ഞാൻ പോകും.. 

എങ്ങോട്ട് എന്ന് പോലും ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല.. പോകുന്നു... 

നിന്നെ മറക്കുന്ന ഒരു ദിവസം വന്നാൽ  അന്ന് മാത്രമേ തിരിച്ചു വരുള്ളൂ.. ചിലപ്പോൾ ജീവനുള്ള കാലത്തോളം അതിനു പറ്റി എന്ന് വരില്ല.. "

ചിരിയോടെ ആണത് അവൻ പറഞ്ഞതെങ്കിലും അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഈറനായിരുന്നു.. 

അവനങ്ങനെ പറയും എന്ന് അവൾ കരുതിയില്ല.. 

കണ്ണിൽ നിന്നവൻ മറയുന്ന വരെ ഒരു ശില കണക്ക് അവൾ നിന്നു.. 

ഉണ്ണിയേട്ടാ... 

എന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം അറിഞ്ഞപ്പോൾ തൊട്ട് ഞാനും മനസിലാക്കിയിരുന്നു എപ്പോഴോ എന്റെ മനസ്സ് തട്ടിയെടുത്തു കൊണ്ട് പോയേക്കുവാ എന്ന്.. 

പക്ഷെ വയ്യ...  ഈ സ്നേഹം അതെന്നെ ഭ്രാന്തിയക്കുന്നു.... 

വീട്ടുകാർ കൊടുത്ത വാക്കിനാണ് ഞാനിപ്പോ വില കല്പിക്കുന്നത്..

കാരണം എന്റെ ഇഷ്ടത്തിന് അപ്പുറം അവർ പോയിട്ടില്ല.. 

ഞാൻ സമ്മതിച്ചത് കൊണ്ടാണ് അവർ വാക്ക് കൊടുത്തത്.. അത് നടക്കട്ടെ.. എന്നെ ശപിക്കല്ലേ.. 

മനസ് കൊണ്ടവൾ അവനോടു മാപ്പ് പറഞ്ഞു... 

വീട്ടിൽ എല്ലാവരും പിറ്റേന്നത്തേക്ക് ഉള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങിയിരുന്നു.. 

കനലുകൾ മനസ്സിൽ ഒളിപ്പിച്ചു എല്ലാവർക്കും പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ആ വീടിനുള്ളിൽ ഇരുന്നു.. 

#########################

സനൂപിന്റെ  കുട്ടികാലത്തെ കൂട്ടുകാരൻ ആണ് പ്രജി.. 

സനൂപിന്റെ വല്യമ്മയുടെ വീട് പ്രജിയുടെ വീടിനടുത്താണ്.. 

ചെറുപ്പത്തിൽ വല്യമ്മയുടെ വീട്ടിൽ വന്നാൽ പ്രജിയും സനൂപും ഒരുമിച്ചാണ് കളിക്കാറുള്ളത്.. 

പെണ്ണ് കണ്ടു കഴിഞ്ഞു വല്യമ്മയുടെ അടുത്ത് പോയപ്പോഴാണ് പഴയ സുഹൃത്തിനെ കണ്ടത്.. 

അവൻ കല്യാണാലോചനയും വീട്ടുകാർ കൊടുത്ത ഭൂമിയുടെ ഫോട്ടോയും കാണിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു.. 

പ്രജി ഫുൾ സപ്പോർട്ട് കൊടുത്തു..  ഭൂമിയെ അറിയാമെന്നു പക്ഷെ അവൻ പറഞ്ഞില്ല.. 

തേപ്പ് കഥ പറയുന്നത് നിമിഷ കേട്ടാൽ പ്രശ്നമല്ലേ.. 

ഉണ്ണീടെ കൂടെ അവളെ കണ്ടപ്പോൾ ആദ്യം സനൂപിനെ അറിയിക്കാൻ അവൻ തീരുമാനിച്ചെങ്കിലും പിന്നീട് വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു.. 

മറ്റൊന്നുമല്ല ഉണ്ണിയുമായുള്ള ബന്ധം അങ്ങനെ അവസാനിക്കുമല്ലോ എന്ന സന്തോഷം.. 

ഉണ്ണിയുടെ കൂടെ അവളെ കാണുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു അസൂയയാണ്.. 

താൻ വേണ്ടെന്ന് വെച്ചതാണെങ്കിലും അവനവളെ സ്വന്തമാക്കരുത് എന്ന് തോന്നി.. 

എന്തോ ഇതുവരെ തന്നെ എതിർക്കാത്തവൾ മറ്റൊരുത്തന്റെ മുന്നിൽ വച്ചു നാണം കെടുത്തി... 

അപ്പൊ ഏറ്റവും നല്ല പകരം വീട്ടിൽ ഈ കല്യാണം നടത്തി കൊടുക്കുക എന്ന് തന്നെയാണ്... 

അവളെ സനൂപ് കെട്ടുന്നത് തന്നെയാ നല്ലതെന്ന് തോന്നി.. 

പ്രജി ആലോചനയിൽ ആണ്ടു കിടന്നു.. 

"എന്താ പ്രജിയേട്ടാ ഓർക്കുന്നെ..?? "

"ഒന്നുല്ലാ.. സനൂപിന്റെ കല്യാണത്തിന് എന്തെങ്കിലും സർപ്രൈസ് കൊടുക്കണം എന്ന് ഓർത്തതാ.. 

നമ്മുടെ കല്യാണം വിളിക്കാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ.. "

"ഓ അതാണോ കാര്യം.. 

പിന്നെ അടുത്താഴ്ച നകുലൻ ചേട്ടന്റെ കല്യാണത്തിന് പോകണം.. 

ഇവിടെ വന്നു ക്ഷണിച്ചിരുന്നു.. "

"ആ നീയെന്നോട് പറഞ്ഞു.. അല്ല ആരാ നകുലൻ.? "

അറിയാത്ത മട്ടിൽ അവൻ ചോദിച്ചു. 

"ആന്റിടെ ഏട്ടന്റെ മോനാ.. അന്ന് കല്യാണത്തിന് കണ്ടില്ലേ... "

"ആ ഓർക്കുന്നില്ല .. "

അവനൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.. 

അപ്പൊ കല്യാണത്തിന് പോയ രണ്ടുണ്ട് കാര്യം.. 

ഒന്ന് കല്യാണം കൂടാം.. 

രണ്ടു ഭൗമിയെ കാണാം. അതിന് മുൻപ് നിശ്ചയം കഴിയുമല്ലോ അപ്പൊ ഉണ്ണിയുമായുള്ള എന്തെങ്കിലും ചുറ്റിക്കളി അവിടെ നടന്നാൽ പിടിക്കാമല്ലോ... 

മൂളിപ്പാട്ടും പാടി അവൻ നിന്നപ്പോളാണ് സനൂപിന്റെ വല്യമ്മയുടെ മോൻ രാജേഷേട്ടന്റെ കാൾ വന്നത്.. 

അപ്പുറത്തു നിന്നുള്ള വാർത്ത കേട്ടതും ഇതുവരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ചിരി മാഞ്ഞു പോയി... 

##########################

അന്ന്  വൈകുന്നേരം ഇടിത്തീ പോലെയാണ് ഭൂമിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് ആ വാർത്ത എത്തിയത്... 

നിശ്ചയം നടക്കില്ല.... പയ്യന് മറ്റൊരു പെണ്ണുമായി അടുപ്പം.. 

വെറും അടുപ്പമല്ല വര്ഷങ്ങളായി ഒരുമിച്ച് താമസിക്കുന്നവരാണ് അവർ.. 

അവളെണെങ്കിലോ ഒരു നോർത്ത്ഇന്ത്യക്കാരി.. പായൽ.. 

അങ്ങനെ ഒരു പ്രണയം ഉണ്ട് എന്ന് വീട്ടുകാർക്ക് അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും ഒരുമിച്ചുള്ള പൊറുതി അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല... 

പെണ്ണ് കാണാൻ വരുന്ന കാര്യം ആ പെണ്ണ് അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.. 

സത്യം പറഞ്ഞാൽ സനൂപിന് ആ കുട്ടിയെ ഭാര്യ ആക്കാൻ മോഹമില്ല.. 

കുറച്ചു നാൾ അവളുടെ കൂടെ അടിച്ചു പൊളിക്കണം എന്നത് മാത്രമായിരുന്നു.. 

അത് കൊണ്ട് തന്നെ പെണ്ണ് കണ്ടു പോയതിന് ശേഷം അവൻ അച്ഛന്റെ കൂടെ വിദേശ പര്യടനം നടത്തി.. 

തിരിച്ചു വന്നപ്പോൾ എൻഗേജ്മെന്റ് ഡേറ്റ് തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തു.. ഇതിനിടയിൽ ആ പെണ്ണിനെ എങ്ങനെ ഒഴിവാക്കും എന്ന ചിന്തയിലാണ് അവൻ.. 

പക്ഷെ മൂന്നാല് ദിവസം മുൻപേ അച്ഛനും അമ്മയും ഭൂമിടെ കൂടെ ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കാൻ പോയി തിരിച്ചു വന്നപ്പോൾ കാണുന്നത് മകന്റെ മുറിയിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന പായലിനെ ആണ്.. 

സനൂപ് ആണെങ്കിൽ താടിക്ക് കൈയും കൊടുത്തു പ്ലാൻ എല്ലാം അടപടലം ത്രീജി ആയതിലുള്ള സങ്കടത്തിൽ ടെറസിൽ കയറിയിരിപ്പുണ്ട്...

പായലിനിത് മൂന്നുമാസം ആയിപോലും.. അവൾ അത് അറിഞ്ഞ സമയത്തു സനൂപ് നാട്ടിലാണ്.. 

പിന്നെ വിളി ഒക്കെ കുറഞ്ഞതോടെ കൂട്ടുകാരെ വിട്ട് അന്വേഷിപ്പിച്ചു.. 

അങ്ങനെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അവളറിഞ്ഞു... 

കിട്ടിയ വണ്ടിക്ക് ഇങ്ങോട്ട് പോന്നു.. ഇനി അവളുടെ കുടുംബക്കാരൊക്കെ വരാനുണ്ട്.. 

എല്ലാവരും ചട്ടിയും കലവുമൊക്കെ എടുത്തിട്ട് പുറപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.. 

അവന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും വിളിച്ചു മാപ്പ് പറഞ്ഞു.. 

എല്ലാം അറിഞ്ഞതും  വീടൊരു മരണവീട് പോലെയായി.. 

പക്ഷെ ഭൂമിക്ക് മാത്രം പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും തോന്നിയില്ല.. 

സങ്കടമോ സന്തോഷമോ ഒന്നും.. 

എല്ലാരും തളർന്നു നിൽക്കുന്ന കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് സങ്കടമായി.. 

"ഇതിനിപ്പോ ഇത്രയും സങ്കടം വേണോ..??  എൻഗേജ്മെന്റ് പോലും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.. 

കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടാണ് അറിഞ്ഞതെങ്കിലോ..?? 

കണ്ണിൽ കൊള്ളേണ്ടത് പുരികത്തു കൊണ്ടു എന്ന് കരുതിയാൽ മതി.. 

എല്ലാരും എണീറ്റെ... "

ഭൂമിയുടെ വാക്കുകൾ എല്ലാവരിലും തണുപ്പ് പടർത്തി.. 

എല്ലാവരും കേട്ടതൊക്കെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ തയ്യാറായി.. 

ഇതറിഞ്ഞപ്പോൾ തൊട്ടു ചിപ്പിയും ചാരുവും ഒക്കെ സന്തോഷത്തിലാണ്.. ചൂടോടെ വിവരം  ഉണ്ണിയെ  അറിയിച്ചു.. 

ഉണ്ണിയ്ക്കും കേട്ടപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു ആശ്വാസം തോന്നി.. 

ഭൂമിയെ തനിക്കു കിട്ടുമെന്നൊരു തോന്നൽ.. 

ചിപ്പി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു കല്യാണത്തിന് ഇടാനുള്ള ഡ്രെസ്സുകൾ കൊണ്ട്.. 

എല്ലാം ഇട്ടു  പാകമൊക്കെ നോക്കി അവളത് വെച്ചു.. 

"ഈ കല്യാണം മുടങ്ങി പോയതിൽ സങ്കടം ഉണ്ടോ..?? "

"എന്നെക്കാളും സങ്കടം ബാക്കിയുള്ളോർക്ക.. അവരെ കാണുമ്പോൾ ഒരു വിഷമം.. "

"ഇനി ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ കാര്യം എങ്ങനെ..?? വന്നു സംസാരിക്കാൻ പറയട്ടെ..?? "

"വേണ്ട.. എനിക്ക് ഉണ്ണിയേട്ടനെ ഇഷ്ടമല്ല.. 

എനിക്കുള്ളവനെ ഇവിടുള്ളോര് കണ്ടു പിടിച്ചോളും.. "

"വാശി ആണോ ഭൂമി..? "

"അങ്ങനെ നീ കരുതുന്നെങ്കിൽ അങ്ങനെ.... തിരുത്തുന്നില്ല ഞാൻ.. "

കല്യാണം മുടങ്ങിയപ്പോൾ  ഇത്രയും നാൾ പിറകെ നടന്നപ്പോൾ വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ താൻ  ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ  കൂടൊരു ജീവിതത്തിനു തയാറാവുന്നത് ശരിയല്ല എന്നവൾക്ക് തോന്നി.....   

പിന്നെ കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാതെ ചിപ്പി പോയി.. 

നകുലനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളെ കുറച്ചു ദിവസം വെറുതെ വിടാനാണ് പറഞ്ഞത്.. 

രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം അങ്ങനെ അങ്ങ് പോയി.. 

വീട്ടിൽ ചടഞ്ഞിരിക്കുന്നത് വീട്ടുകാരെയും വേദനിപ്പിക്കും എന്ന് മനസിലായപ്പോൾ അവൾ അമ്പലത്തിലേക്ക് നടന്നു... 

ഭഗവാന്റെ മുന്നിൽ കൈ കൂപ്പിയപ്പോൾ മനസൊന്നു നിറഞ്ഞു.. 

തിരിച്ചിറങ്ങിയപ്പോൾ കണ്ടു കാത്തു നിൽക്കുന്ന ഉണ്ണിയെ... 

കാണാത്ത പോലെ മറികടന്നു പോകാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവൻ തടഞ്ഞു.. 

"ഇനിയെങ്കിലും എന്നെ അക്‌സെപ്റ് ചെയ്തൂടെ നിനക്ക്... 

പൊന്നു പോലെ നോക്കിക്കോളാം.. 

ഈ മഹാദേവനെ സാക്ഷി നിർത്തി പറയുവാ.. "

"പ്ലീസ്.. എന്നെ എന്റെ പാട്ടിന് വിട്ടേക്ക്.. ശല്യം ചെയ്യരുത്.. "

താക്കീത് പോലെ പറഞ്ഞവൾ പോയി.. 

എന്തിനാണ് അവഗണിക്കുന്നതെന്ന് എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും അവന് മനസിലായില്ല.. 

പിന്നെ പരസ്പരം കാണുന്നത് കല്യാണത്തലേന്ന് ആണ്.. 

ഭൂമി പഴയ വായാടിയായി പാറി പറന്നു നടക്കുന്നുണ്ട്.. 

ഉണ്ണിയോടൊഴികെ എല്ലാവരോടും മിണ്ടുന്നുണ്ട്.. 

ആ അവഗണന അവനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും കാത്തിരിക്കാൻ തയ്യാറായിരുന്നു.. 

നകുലന്റെ വീട് മുഴുവൻ അലങ്കരിച്ചിട്ടുണ്ട്.. 

അധികം ആർഭാടം വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഉണ്ണിയും ബാക്കി കസിന്സും ഒക്കെ കൂടി തലേന്ന് ഗാനമേളയും ഡാൻസും ഒക്കെയായി അടിച്ചു പൊളിച്ചു.. 

പിറ്റേന്ന് ഭൂമിയും ചിപ്പിയും ചാരുവും ഒരേ പോലത്തെ ഡിസൈനിലുള്ള വ്യത്യസ്ത നിറത്തിലുള്ള സാരിയാണ് അണിഞ്ഞത്.. 

മൂന്നാളും സുന്ദരിമാരായി മാറി.. 

ചാരുവിന്റെ കെട്ടിയോൻ ഉണ്ണിയുടെയും ടീമിന്റെയും കൂടെ അലമ്പായി തന്നെ നടപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. 

കൂട്ടത്തിൽ കൂട്ടാൻ പറ്റിയ ചെക്കനാണെന്ന് കണ്ടവരൊക്കെ പറഞ്ഞു.. 

മായയുടെ വീട്ടുകാർ എത്തി.. 

അധികം ആളുകൾ ഇല്ലായിരുന്നു.. 

മുഹൂർത്തസമയം ആയപ്പോൾ അമ്പലനടയിൽ എല്ലാവരും വന്നു നിന്നു... 

വര്ഷങ്ങളുടെ പ്രണയം പൂവണിഞ്ഞ സന്തോഷം നകുലന്റെയും മായയുടെയും  മുഖത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു.. 

ചടങ്ങുകൾ കഴിഞ്ഞു അമ്പലത്തിന്റെ ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ വച്ചായിരുന്നു റിസപ്ഷൻ.. 

ഭക്ഷണം ഒക്കെ അവിടെയാണ്.. 

പ്രജി നിമിഷയേയും കൂട്ടി വന്നിരുന്നു.. ഭൂമിയെ ചമ്മിയ മുഖത്തോടെ കാണാമെന്നു കരുതിയ അവന് തെറ്റി.. 

അവൾ കളിചിരിയോടെ പാറി പറന്നു നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. 

പ്രജിയെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾ നന്നായൊന്ന് ചിരിച്ചു കാണിച്ചു.. 

അവൻ തല കുനിച്ചു നിന്നു.. 

ഉണ്ണിയുടെ കണ്ണുകൾ ഭൂമിക്ക് പിന്നാലെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. 

ആ നോട്ടം പാടെ അവഗണിച്ചാണ് അവൾ നടന്നിരുന്നത്... 

വൈകുന്നേരം ആയപ്പോഴേക്കും ആഘോഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു.. 

നേരം ഇരുട്ടിയപ്പോഴാണ് ഭൂമി പോകാൻ ഇറങ്ങിയത്.. 

അവൾക്ക് പിന്നാലെ നിഴലായി ഉണ്ണി ഉണ്ടായിരുന്നു.. 

കുറച്ചു മുന്നോട്ടു എത്തിയപ്പോൾ ഉണ്ണി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.. 

"ഉണ്ണിയേട്ടൻ വിട്.. എന്റെ ദേഹത്ത് കാണുന്നവന്മാർ തൊടുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ടല്ല.. "

അവളുടെ വാക്കവനെ വേദനിപ്പിച്ചു.. 

"ഭൂമി.. ഞാൻ നിനക്ക് അന്യനാണോടി..?? 

നിന്നോട് എന്റെ പ്രണയം പറയാഞ്ഞത് തെറ്റാണ്.. 

ഇപ്പൊ നീ എല്ലാം അറിഞ്ഞില്ലേ.. അറിയാത്തൊരാളുടെ കൂടെ ജീവിതം തീർക്കണോ..?? "

"അറിയാത്ത ആളെക്കാളും ഭയപ്പെടേണ്ടത് അറിയുന്ന ആളിനെ കാണുമ്പോൾ ആണ്.. "

പിന്നെ വീടിനടുത്തു വരെ അവൻ മൗനമായി  പിന്തുടർന്നു..

വീടിനടുത്തു എത്തിയതും ഒരു വാക്ക് പോലും പറയാതെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. 

വേദന അതിന്റെ ആഴം എല്ലാം അറിയാം പക്ഷെ... 

വേണ്ട ... താൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് ഒന്നും കിട്ടാറില്ല.. 

ഇനി ഒന്നും ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല..  ജീവിതം എനിക്ക് വേണ്ടി തയാറാക്കിയ തിരക്കഥ അനുസരിക്കുക ആടുക അത്ര മാത്രം... 

പിറ്റേന്ന് വിരുന്നിനു പോകാൻ ക്ഷണിച്ചിട്ടും സുഖമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞവൾ ഒഴിഞ്ഞു..

നകുലനും മായയ്ക്കും അനിയത്തിമാർക്കും ഉണ്ണിക്കും  അറിയാം അവൾ ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നതിനുള്ള കാരണം..  

പിന്നെ ആരും അവളെ നിർബന്ധിക്കാൻ പോയില്ല.. 

അന്ന് വൈകുന്നേരം അടുക്കള വരാന്തയിൽ വെറുതെ ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് പെണ്ണ് കാണാൻ ആളുകൾ വരുന്നുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞത്.. 

സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഭൂമിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു..

ഒന്ന് കഴിയുമ്പോ മറ്റൊന്ന്.. പക്ഷെ മിണ്ടാൻ പോയില്ല.. 

മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞത് പ്രകാരം ഡ്രസ്സ്‌ മാറിയുടുത്തു താഴേക്ക് വന്നപ്പോൾ കണ്ടു മായ ഏട്ടത്തിയെ.. 

കണ്ടപ്പോൾ ഓടിപോയി കെട്ടിപിടിച്ചു അപ്പോഴാണ് അവിടെ ഇരിക്കുന്നവരിൽ കണ്ണ് പോയത്.. 

നകുലേട്ടനും അച്ഛനും അമ്മയും ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ പേരെന്റ്സും ആയിരുന്നു അവർ.. 

സംഗതി ഉണ്ണിയേട്ടന് വേണ്ടിയുള്ള പെണ്ണുകാണൽ ആണെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി.. 

അവൾ നകുലേട്ടനെ തുറിച്ചു നോക്കി.. 

ഞാനീ നാട്ടുകാരനെ അല്ലെന്ന ഭാവത്തിൽ മൂപ്പർ ഇരിപ്പുണ്ട്.. 

"പെണ്ണ് കാണലിന്റെ ആവശ്യമൊന്നുല്ല നമ്മുക്ക് അറിയാവുന്ന കുട്ടിയല്ലേ.. 

എന്നാലും ചടങ്ങ് മാറ്റണ്ട എന്ന് കരുതി.. 

ഉണ്ണി പറഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങൾക്കൊക്കെ ഇഷ്ടമായി അതാ ഇന്ന് തന്നെ വന്നത്.. 

ഉറപ്പിക്കുവാണെങ്കിൽ വേഗം തന്നെയാവാം എന്ന് കരുതി.. "

ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ അച്ഛൻ മുത്തശ്ശനോട് പറഞ്ഞു.. 

എല്ലാവരുടെയും മുഖഭാവത്തിൽ സമ്മത ഭാവമാണ്.. 

മായ അവളെയും കൊണ്ടു അടുക്കള വശത്തേക്ക് നടന്നു.. 

"ഭൂമികുട്ടി.. നിനക്ക് സമ്മതമാണോ ഈ വിവാഹത്തിന്..?? 

വീട്ടുകാരുടെ ആഗ്രഹം അല്ല നിന്റെ... നിന്റെ പൂർണ്ണമനസോടെ വേണം സമ്മതിക്കാൻ... "

അവൾ ഒന്നും പറയാതെ മായയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. 

"ഉണ്ണി നല്ല ടെൻഷനിൽ ആണ്... നീ എന്താ പറയുക എന്ന് ആലോചിച്ചു വട്ടായി നടക്കുന്നുണ്ട്.. 

ദാ നോക്ക്.. നിന്റെ മറുപടി അറിയാനുള്ള നിൽപ്പാണ് അത്.. "

മായ ചൂണ്ടി കാണിച്ചിടത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു മതിലിന്മേൽ ചാരി നിന്ന് വീട്ടിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന ഉണ്ണിയെ.. 

"എനിക്ക് സമ്മതമല്ല ഏട്ടത്തി.. ഉണ്ണിയേട്ടനെ എനിക്ക് അങ്ങനെ പറ്റില്ല.. 

ശരിയാവില്ല.. "

ഭൂമിയുടെ വാക്കുകൾ വേദനയോടെയാണ് മായ കേട്ടത്... 

പെയ്തൊഴിയാനേരം ...... 12

അവർ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയപ്പോൾ മുകളിൽ നിന്നവൾ നോക്കി.. 

അവൻ ഇരുന്നിരുന്ന സ്ഥലം കാലിയാണ്.. 

കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നകുലൻ അവളെ വിളിച്ചു.. 

"നിന്നെ ഉണ്ണി വിളിച്ചിരുന്നോ..?? "

"ഇല്ല എന്തെ..?? "

"നിന്റെ വീടിന് മുന്നിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതാ.. നീ സമ്മതമല്ലെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ മായ അവനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു.. 

അതിനു ശേഷം ഫോൺ ഓഫ്‌ ആണ്.. വീട്ടിലുമെത്തിയിട്ടില്ല.. "

കേട്ടപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു സങ്കടം തോന്നി.. 

"ആ എനിക്കറിയില്ല.. "

അതും പറഞ്ഞു അവൾ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.. 

ഇപ്പൊ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞവൾ വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി.. 

പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞ കല്മണ്ഡപത്തിനരികിൽ എത്തിയപ്പോൾ കണ്ടു ചുമരിൽ തലചായ്ച്ചു ഇരിക്കുന്ന ഉണ്ണിയെ.. 

അരികിൽ എത്തിയപ്പോൾ മനസിലായി കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന്.. 

ഭൂമി അവനരികിൽ ഇരുന്നു.. തല അവന്റെ തോളിൽ ചായ്ച്ചു.. 

തന്റെ അരികിൽ ഭൂമി ഉണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും ഉണ്ണി കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയില്ല.. 

എത്ര നേരം ആ ഇരുപ്പ് തുടർന്നെന്ന് അവർക്കറിയില്ല... 

"ആഹാ രണ്ടും ഇവിടെ ഇരിപ്പാണോ..?? "

നകുലന്റെ വാക്ക് കേട്ടപ്പോഴാണ് രണ്ടാളും കണ്ണ് തുറന്നത്.. 

അപ്പോഴും ഭൂമി ഉണ്ണിയോട് ചേർന്ന് തന്നെയാ ഇരുന്നത്.. 

"നീയല്ലേ ഇവനെവിടെ ആണെന്ന് അറിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞത്. 

കണ്ടെങ്കിൽ ഒന്ന് പറഞ്ഞൂടായിരുന്നോ..?? 

മനുഷ്യനെ പേടിപ്പിക്കാൻ.. "

"ഓ എല്ലാരും അറിഞ്ഞതൊന്നും എന്നോടും പറയാറില്ലല്ലോ.."

ഭൂമി ചുണ്ട് കോട്ടി.. 

"ഞാനൊന്നും പറയുന്നില്ല.. 

അത് വിട്  ഈ കല്യാണം വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞവൾ എന്തിനാ ഇവനെ ഒട്ടി ഇരിക്കുന്നെ..?? "

"സൗകര്യം ഉണ്ടായിട്ട്.. "

"ആ അപ്പൊ സമ്മതം ആണ് അല്ലേ..? "

"ആര് പറഞ്ഞു..?? 

എനിക്ക് ഉണ്ണിയേട്ടനെ ഇഷ്ടമല്ല ഇഷ്ടമല്ല ഇഷ്ടമല്ല... 

ഈ കല്യാണം നടക്കൂല.. 

ഐ ഹേറ്റ് യൂ ഉണ്ണിയേട്ടാ... "

അതും പറഞ്ഞു അവന്റെ തോളിൽ മുഖമമർത്തി ഇരുന്നു.. 

അത് കണ്ടപ്പോൾ രണ്ടാൾക്കും ചിരി വന്നു.. 

കലങ്ങി ചുവന്ന കണ്ണുകൾ ഉണ്ണി ഒരു കൈ കൊണ്ടു തുടച്ചിട്ട് നകുലനെ നോക്കി പൊയ്ക്കൊള്ളാൻ കണ്ണ് കാണിച്ചു.. 

ശരിയെന്നു തലയാട്ടി അവൻ നടന്നകന്നു.. 

"... നേരം സന്ധ്യയായി.. എനിക്ക് പോണം ..? "

"അതിനു ഞാനെന്തു വേണം.. 

ഞാൻ ആരുടേം കൂടെയല്ല വന്നേ.. ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാൻ എനിക്കറിയാം.. "

മുഖമുയർത്താതെ അവൾ പറഞ്ഞു.. 

"അതേ നിന്നെ കൂട്ടിനു വിളിച്ചതല്ല .. നീ എണീറ്റാലെ എനിക്ക് പോകാൻ പറ്റു.. "

അവൾ പെട്ടെന്ന് മാറികൊടുത്തു.. 

"മതിയായി നിന്റെ പിറകെ ഇനി ഞാൻ വരില്ല.. 

വേറെ പെണ്ണ് നോക്കാൻ ഞാൻ വീട്ടിൽ പറഞ്ഞോളാം.. 

താഴുന്നതിന് ഒരു പരിധി ഉണ്ട് ഭൂമി.. "

അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു പോകാൻ ഇറങ്ങി.. 

"ഉണ്ണിയേട്ടാ.. "ഇടർച്ചയോടെ അവൾ വിളിച്ചു.. 

"വേണ്ട ഭൂമി നീ വിളിക്കണ്ട.. മതിയായി ഇങ്ങനെ ടെൻഷൻ അടിച്ചു ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ചത്തുപോകും.. "

ഭൂമി അവന്റെ വായ പൊത്തി.. 

"അങ്ങനെ പറയല്ലേ.. ഞാൻ ഞാൻ ചെയ്തത് തെറ്റാണ്.. ഇഷ്ടമല്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല.. 

ഒരിക്കൽ വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് മറ്റൊരു കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചതാ.. 

അവസാനം ആ കല്യാണം മുടങ്ങിയപ്പോ ഞാൻ ഉണ്ണിയേട്ടനെ വീണ്ടും സ്വീകരിച്ചാൽ നിങ്ങളൊക്കെ എന്നെ പറ്റി എന്ത് കരുതും..?? "

"എന്ത് കരുതാൻ..?? നിന്നെ ഞങ്ങൾക്കൊക്കെ നന്നായി അറിയില്ലേ പിന്നെന്തിനാ നാടകം.. 

സ്വന്തം ജീവിതം വെച്ചിട്ട് തന്നെ വേണോടി അഭിനയിക്കാൻ.. "

അവൻ കൈയോങ്ങി.. 

അവൾ പെട്ടെന്ന് പേടിച്ചിട്ട് മുഖം തിരിച്ചു.. 

അടി കിട്ടാഞ്ഞപ്പോ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. 

"എന്താടി വേണോ നിനക്ക്.. "

"വേണ്ട.. "

"എന്നാ എനിക്ക് വേണം.. "

"എന്ത്..?? "

"നിനക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള എന്ത് വേണേലും തന്നോ.. "

കള്ള ചിരിയോടെ അവൻ പറഞ്ഞു.. 

അവന്റെ തോളത്തൊരു കടിയും കൊടുത്തു അവൾ ഓടി .. 

"ഔ.. എടി നീ പട്ടിടെ ജന്മമാണോ.. 

കടിച്ചിടത്തു മുറിഞ്ഞു.. "

"നന്നായിപ്പോയി.. "

അവളുടെ പിന്നാലെ അവൻ നടന്നു.. 

"നിക്കെടി.."

അവൾ നിന്നില്ല.. 

"ടി.. നീ ഒന്ന് കേട്ടോ... 

ഈ ഭൗമികയുടെ കഴുത്തിൽ ഒരുത്തൻ താലി കെട്ടുന്നെങ്കിൽ അതീ അഭിമന്യു ആയിരിക്കും..

നീ സമ്മതിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും.. 

ഇപ്പൊ എന്നെ വേദനിപ്പിക്കുന്നതിന് പകരം ഞാൻ ചോദിക്കും.. ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കല്ല നമ്മുക്ക് ഉണ്ടാവുന്ന നാലഞ്ചു മക്കളെയും കൂട്ടും.. കണ്ടോ.."

"അയ്യടാ എന്തൊരു പൂതി.. "

അറിയാതെ അവൾ ചിരിച്ചു..

വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും കല്യാണത്തിന്റെ കാര്യം തീരുമാനമായി.. 

എൻഗേജ്മെന്റ് രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞും  കല്യാണം അത് പത്തു ദിവസം  കഴിഞ്ഞുള്ള മുഹൂർത്തത്തിൽ.. 

അധികം നീട്ടണ്ട എന്നാണ് എല്ലാവരുടെയും അഭിപ്രായം.. 

അവർക്കിടയിലുള്ള പ്രശനങ്ങൾ വീട്ടിൽ അറിഞ്ഞെന്നു അവൾക്ക് അവരുടെ ഭാവത്തിൽ നിന്ന് മനസിലായി.. 

ചിപ്പി വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾക്കത് ബോധ്യമായി.. 

ഉണ്ണീടെ വിഷമം കണ്ടപ്പോൾ വീട്ടുകാരൊക്ക കാരണം ചോദിച്ചിരുന്നു.. 

അവസാനം ചാരു എല്ലാകാര്യവും പറഞ്ഞു വീട്ടുകാരോട് .. 

അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇനി ചോദ്യോ പറച്ചിലോ വേണ്ടെന്ന് തീരുമാനിച്ചു.. 

രാത്രി  കൂട്ടുകാരെ വിളിച്ചു ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായ ട്വിസ്റ്റ്‌ പറഞ്ഞു.. 

അവരാകെ ത്രില്ല് ആയി.. 

ഉണ്ണി വിളിക്കുമെന്ന് അവൾ കരുതി എങ്കിലും വിളിച്ചില്ല.. അങ്ങോട്ട്‌ വിളിക്കാനും മനസ്സനുവദിച്ചില്ല.. 

പിറ്റേന്ന് ഒന്നിനും നേരം കിട്ടിയില്ല എന്ന് പറയുന്നതാവും ശരി.. 

ഓരോ കാര്യങ്ങൾ അവരൊക്കെ അവളെ ഏൽപ്പിക്കും.. എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സന്ധ്യയായി.. 

രാത്രി കിടക്കാൻ നേരത്തും എന്തിനെന്നറിയാതെ മനസ് പിടയാൻ തുടങ്ങി.. 

പിറ്റേന്ന് വെളുപ്പിന് തന്നെ അവളെ മുത്തശ്ശി വിളിച്ചുണർത്തി.. 

കുളിച്ചു അമ്പലത്തിൽ ചെന്നു തിരിച്ചു വന്നപ്പോഴേക്കും അച്ഛന്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് എല്ലാരും എത്തിയിരുന്നു.. 

പത്തു മണിയോടെ ഉണ്ണിയും കുടുംബവും എത്തി.. 

എല്ലാവരോടും ഭൂമി മിണ്ടി എങ്കിലും തന്റെ നോട്ടം ആഗ്രഹിക്കുന്ന മുഖത്തേക്ക് മാത്രം നോക്കിയില്ല.. 

എന്തോ കഴിയുന്നില്ല.. എന്തോ ഭയമോ നാണമോ എന്തൊക്കെയോ തോന്നുന്നു.. 

മുഹൂർത്തസമയം ആയതിനാൽ അവളെ എല്ലാരും കൂടെ ഉണ്ണീടെ അടുത്ത് നിർത്തി.. 

വിരലിൽ മോതിരമിടുമ്പോഴേക്കും വിറക്കാൻ തുടങ്ങി.. 

അത് കണ്ടിട്ടെന്നോണം ഒരു കൈ കൊണ്ടു അവളുടെ കൈയിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു മറു കൈ കൊണ്ട് അവൻ മോതിരമണിയിച്ചു.. 

ഫോട്ടോ സെക്ഷനിൽ അവർ പറയുന്ന പോലെയൊക്കെ പോസ് ചെയ്തു നിന്നു.. 

പക്ഷെ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ധൈര്യമായി നോക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.. 

ഒരുമിച്ചിരുന്നു ആഹാരം കഴിച്ചപ്പോഴും മിണ്ടാതിരുന്നു.. 

സാധാരണ അഞ്ചു മിനിറ്റിൽ കൂടുതൽ അടങ്ങി ഇരിക്കാൻ പറ്റാത്തയാളാണ്.. 

അവർ പോകാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോഴാണ് ഉണ്ണിയെ നോക്കി അവൾ പുഞ്ചിരി നൽകിയത്.. 

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ തിരക്കിൽ തന്നെയായി അവൾ.. 

അതിനിടയിൽ ഹോസ്പിറ്റൽ വിളിച്ചു ലീവ് എക്സ്ടെന്റ് ചെയ്തു. 

ഉണ്ണി വിളിക്കുമെങ്കിലും അധികം സംസാരിക്കാറില്ല.. അതവൾക്ക് വിഷമമായി.. 

തിരക്കായിരിക്കും എന്നവൾ ഊഹിച്ചു.. അല്ലെങ്കിലും പരാതി പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ.. എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ ഭിത്തിയിൽ ഒട്ടിച്ചു വയ്ക്കും.. 

അതോണ്ട് മിണ്ടാതെ അവന്റെ ഫോട്ടോയും നോക്കി ഇരിക്കും.. 

പിന്നെ ഉള്ള ദിവസങ്ങൾ ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കലും ഒർണമെന്റ്സ് എടുക്കലും ഒക്കെയായി ആകെ ബിസി ആയി.. 

അവിടെ ഉണ്ണിയും കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ഒരു നോട്ടമോ വാക്കോ അത്ര മാത്രമേ അവനിൽ നിന്നവൾക്ക് ലഭിച്ചുള്ളൂ... 

ഇടയ്ക്ക് നകുലേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ മുഖം കാണിച്ചിട്ട് തിരിച്ചു വന്നതാണ് അവൾ.. 

കല്യാണത്തിന് രണ്ടു ദിവസം മുൻപ് കൊച്ചുവും റീജയും എത്തി.. 

പിന്നെ അവരോടൊപ്പം ആയി ആഘോഷം..

ലിയ കുടുംബസമേതം എത്തിയെന്നും ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ വീട്ടിലുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു അവൾ വിളിച്ചു.. 

തലേന്ന് മുതൽ വീട്ടിൽ ആളുകൾ നിറഞ്ഞു.. 

ബന്ധുക്കളും സ്വന്തക്കാരും ഒക്കെയായി ഒരുപാട് പേര്.. 

അച്ഛന്റെ കുടുംബത്തിൽ നിന്നും എല്ലാവരും എത്തി.. 

സത്യം പറഞ്ഞാൽ വല്ലപ്പോഴും ഒന്ന് പോകും എന്നല്ലാതെ അറ്റാച്ച്മെന്റ് ഒന്നുമില്ല ആ കുടുംബത്തിനോട്‌.. 

മെഹന്ദി ഇടലും മറ്റുമായി രാവിലെ തൊട്ട് തിരക്കായി.. 

വൈകുന്നേരം അമ്പലത്തിൽ പോകണം. 

മാത്രമല്ല വീഡിയോ എടുപ്പ് ഉണ്ട് രണ്ടാളും കൂടി അത് അറിഞ്ഞപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു വിറയാണ്.. 

സെറ്റ് സാരി ഒക്കെ ഉടുത്തു റെഡി ആയി നിന്നു.. 

അധികം ആഭരണം ഒന്നും ഇട്ടില്ല.. 

റീജയും കൊച്ചുവും കൂടെ പോയി.. 

അമ്പലത്തിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ഉണ്ണിയേട്ടൻ ഹാജർ ആണ്.. 

നകുലേട്ടനും ബാക്കി ടീമുകളും ഉണ്ടായിരുന്നു.. എല്ലാരുടേം മുഖത്തും വല്ലാത്തൊരു ചിരിയും.. 

വീഡിയോഗ്രാഫർ പറയുന്ന പോലെ ഉണ്ണിയും ഭൗമിയും അനുസരിച്ചു.. 

തൊഴുതു വലം വച്ചു കൈയും പിടിച്ചു അമ്പല കുളത്തിലേക്ക്.. 

പിന്നെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടിപ്പിക്കൽ അങ്ങനെ അവരുടെ സാഹസം മറ്റുള്ളവർക്ക് ചിരി ആയി.. 

ഉണ്ണിയെ നോക്കാനുള്ള ധൈര്യം ഇനി എപ്പഴാണാവോ വരിക... 

രാത്രി ആയപ്പോൾ ആണ് അവർ ഫ്രീ ആയത്.. 

എന്തോ തിരിച്ചു പോകാൻ മനസ് വരാത്ത പോലെ ഭൂമി അവനരികിൽ നിന്നു.. 

അവന്റെ അവസ്ഥയും മറിച്ചല്ലയിരുന്നു.. 

"അതേ.. കല്യാണം നാളെയാണ്  ഇന്നല്ല.. 

നാളെതൊട്ട് ഇങ്ങനെ ഇരിക്കാം.. ഇപ്പൊ വീട് പിടിക്കാൻ നോക്ക്.. "

രണ്ടാളെയും നോക്കി നകുലൻ പറഞ്ഞു.. 

ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഭൗമി അവിടുന്ന് മാറി നിന്നു.. 

പിന്നെ എല്ലാരുടേം കൂടെ വീട്ടിലേക്കു നടന്നു.. 

കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം കിട്ടിയില്ല അവൾക്ക്.. ഉണ്ണിയോട് സംസാരിക്കാൻ തോന്നി.. 

പക്ഷെ എന്തോ   അവൾ വിളിച്ചില്ല.. 

ജീവിതത്തിൽ നടന്ന ഓരോ കാര്യങ്ങളും മനസിലേക്ക് കടന്നു വന്നു... 

പിറ്റേന്ന് വെളുപ്പിനാണ് അവൾ കണ്ണടച്ചത് അപ്പോഴേക്കും വിളി തുടങ്ങി.. 

ഉറക്കചടവോടെ അവളെഴുന്നേറ്റു.. 

കുളിച്ചു വന്നപ്പോഴേക്കും ബ്യൂട്ടീഷ്യൻ എത്തി. 

ഇടവും വലവും റീജയും കൊച്ചുവും ഉണ്ടായിരുന്നു..  

ഒരുങ്ങി കഴിഞ്ഞു കണ്ണാടി നോക്കിയപ്പോൾ ആളാകെ മാറിപ്പോയ പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.. 

എല്ലാവർക്കും ദക്ഷിണ ഒക്കെ കൊടുത്തു അനുഗ്രഹം വാങ്ങി..

അതിനിടയിൽ ആരോ ഭക്ഷണം കൊടുത്തെങ്കിലും അവൾക്ക് കഴിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. 

ആകെ ഒരു പരവേശം... 

വീട്ടിൽ തന്നെയായിരുന്നു കല്യാണം അത് മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിക്കും നിർബന്ധമായിരുന്നു.. 

ചെറുക്കനും കൂട്ടരും എത്തി എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ കൈയും കാലുമൊക്കെ വിറക്കാൻ തുടങ്ങി.. 

നാദസ്വരമേളം കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി.. അപ്പോഴേക്കും പെണ്ണിനെ കൊണ്ടുപോകാൻ ആളെത്തി.. 

മുഖം ഉയർത്തി നോക്കാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് കൊണ്ട് അവൾ തലകുനിച്ചു നടന്നു.. 

മണ്ഡപത്തിൽ ഉണ്ണിയുടെ അരികിലായി ഇരുന്നു..

ഉണ്ണിയുടെ താലി കൂപ്പുകൈയോടെ  ഏറ്റുവാങ്ങുമ്പോൾ അവൾ അച്ഛനമ്മമാരെ ഓർത്തു.. 

ചടങ്ങുകൾ മുറയ്ക്ക് നടന്നു... 

വല്യമ്മാവൻ ആണ് അവളെ കൈപിടിച്ച്  ഉണ്ണിയുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തത്.. 

ആരൊക്കെയോ വന്നു ആശംസകൾ അർപ്പിച്ചു പോയി.. 

എല്ലാവർക്കും ചിരി നൽകി കൊണ്ട് അവരിരുവരും നിന്നു... 

ആളുകൾക്കിടയിൽ കാണണം എന്നാഗ്രഹിച്ച മുഖം കണ്ടപ്പോൾ അവൾ ഉണ്ണിയോട് ചേർന്നു നിന്നു.. 

ഉണ്ണിയും അവനെ കണ്ടിരുന്നു.. 

ഭക്ഷണം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു പോകാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോഴേക്കും മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിയും കരയാൻ തുടങ്ങി.. 

പൊട്ടികരച്ചിലോടെ അവൾ അവരെ കെട്ടിപിടിച്ചു.. 

അവരുടെ സ്നേഹപ്രകടനം തീരില്ല എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ അമ്മാവൻ അവളെ അവരിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തി ഉണ്ണിയെ ഏല്പിച്ചു.. 

എങ്ങലോടെ ആണ് അവൾ വണ്ടിയിൽ ഇരുന്നത്.. 

ഉണ്ണിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് ആണ് പോയത്.. 

ഉണ്ണിയുടെ അമ്മ വിളക്ക് നൽകി അവളെ സ്വീകരിച്ചു.. 

ഫോട്ടോ എടുപ്പും ബാക്കിയുള്ള ബന്ധുക്കളുടെ സംസാരവും എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും  രാത്രി ആയി.. 

കൊച്ചുവും റീജയും അവരുടെ കൂടെ വന്നിരുന്നു. 

ഈ കുറച്ചു ദിവസം കൊണ്ട് ചിപ്പിയും ചാരുവും ഒക്കെയായി അവർ നല്ല കമ്പനി ആയി.. 

ലിയയും അവരിൽ ഒരാളായി.. 

പത്തു മണി വരെ എല്ലാവരും കൂടെയിരുന്ന് കത്തിയടി ആയിരുന്നു.. 

ഉണ്ണീടെ അമ്മ അവളെ അവിടുന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ടുപോയി.. 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എല്ലാരും കൂടി ഉണ്ണിയെ മണിയറയിലേക്ക് കയറ്റി.. 

അകത്തു കയറിയപ്പോൾ കണ്ടു ഭൂമി കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്നു.. 

അവളെ കണ്ടപ്പോൾ അവന്റെ മുഖം മങ്ങി.. 

"ചെ നശിപ്പിച്ചു... "

ഉണ്ണിയുടെ പറച്ചിൽ കേട്ടപ്പോഴാണ് ഭൂമി തല ഉയർത്തി നോക്കിയത്.. 

എന്തെന്ന ഭാവത്തിൽ അവൾ പുരികം ഉയർത്തി.. 

"എടി ഇത് നമ്മുടെ ഫസ്റ്റ് നൈറ്റ്‌ ആണ് ഓർമ്മ വല്ലതും ഉണ്ടോ..?? "

"അതിന്..?? "

"അതിനൊന്നൂല്ലേ... 

സെറ്റ് സാരിയും മുല്ലപ്പൂവും കുറച്ചു നാണവും ഒക്കെയായി പാൽ ഗ്ലാസും കൊണ്ട് വരേണ്ടേ നീ... 

ഇതിപ്പോ ത്രീ ഫോർത്തും ഇട്ടിട്ടു അയ്യേ.. "

"സാരി ഒക്കെ ഉടുത്തിട്ട് ഉറങ്ങാനോ..??  അതൊക്കെ സിനിമയിലെ നടക്കൂ.. "

അവൾ ഉടക്കാൻ തന്നെയാണ്.. 

"ആണോ.. ശരി.. എന്നാലും പാല്.. "

"പാല് കുടിച്ചുറങ്ങാൻ കുഞ്ഞു വാവയാ?? "

"പോടീ പിശാചേ.. ഇതിനുള്ള മറുപടി അറിയാഞ്ഞിട്ടല്ല ആദ്യരാത്രി കുളമാക്കണ്ട എന്ന് കരുതി വെറുതെ വിടുന്നു.. "

അപ്പോഴേക്കും കതക് ആരോ തട്ടി.. 

തുറന്നു നോക്കിയപ്പോൾ അമ്മ.. പാൽ ഗ്ലാസ്‌ അവനെ ഏല്പിച്ചു അമ്മ തിരികെ പോയി.. 

ഉണ്ണി നാണമൊക്കെ വരുത്തി മന്ദം മന്ദം അവളുടെ അടുത്ത് വന്നു പാൽ ഗ്ലാസ്‌ നീട്ടി.. 

അത് കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് ചിരി അടക്കാൻ പറ്റിയില്ല.. 

അവളത് വാങ്ങി അവന് തന്നെ കൊടുത്തു. അവൻ കുടിച്ചു ബാക്കി അവളും.. 

പാൽ ഗ്ലാസ്‌ അവിടെ വച്ചിട്ട് അവൾ കിടക്കാൻ ഒരുങ്ങി.. 

"എങ്ങോട്ടാ..?? "

"അമേരിക്കയ്ക്ക്... ന്താ വരുന്നോ..?? "

"എടി ഇന്ന് ഉറങ്ങാൻ പാടില്ല.. "

"പിന്നെ രണ്ടു ദിവസായി മനുഷ്യൻ നേരാം വണ്ണം ഉറങ്ങിയിട്ട്.. 

ഒന്ന് പോയേ ഉണ്ണിയേട്ടാ.. "

അവളെ അവൻ തടഞ്ഞു നിർത്തി. 

"അതെന്താ രണ്ടു ദിവസം നീ കോഴിയെ പിടിക്കാൻ പോയോ..?? "

"ഏയ്‌..ഈ പൂവൻ കോഴി ഉള്ളപ്പോൾ വേറെ കോഴിയെ പിടിക്കാൻ ഞാൻ പോവ്വോ..?? "

"ഡി പരട്ടെ.. ആദ്യ രാത്രി തന്നെ എന്റെ കൈയിൽ നിന്ന് നീ വാങ്ങും.. "

അവൾ ചിരിച്ചു.. 

"നീ ഉറങ്ങിക്കോ അതിന് മുൻപ് എനിക്ക് ഒരു ഉത്തരം കിട്ടണം.. "

"എന്ത്‌..?? "

"എന്നോട് പറ ഐ ലവ് യൂ എന്ന്.. അതും ഇങ്ങനെ കെട്ടിപിടിച്ചു.. "

അവൻ കെട്ടിപിടിക്കുന്നത് പോലെ ആംഗ്യം കാണിച്ചു.. 

"എനിക്ക് ഇഷ്ടമല്ലല്ലോ പിന്നെങ്ങനെ ആണെന്ന് പറയുവാ.. "

"ആ ശരി. നീ ഉറങ്ങിക്കോ.. "

അതും പറഞ്ഞു ഒരു ഷീറ്റ് വലിച്ചിട്ടു താഴെ കിടക്കാൻ ഒരുങ്ങി .. 

"ഏയ്‌.. ഉണ്ണിയേട്ടാ.. ഇവിടെ  കട്ടിലിൽ കിടന്നാ മതി .. "

അവൾ അവനെ പിടിച്ചു നിർത്തി.. 

അവൻ അവളുടെ കൈ തട്ടി മാറ്റി.. 

"ഞാൻ എവിടേലും കിടന്നോളാം നീ ഉറങ്ങിക്കോ.. "

"അയ്യോ ഈ മനുഷ്യൻ.. എന്റെ പൊന്നു കെട്ട്യോനെ.. 

നിങ്ങളെ ഇഷ്ടല്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ ഈ താലി ഞാൻ ഏറ്റുവാങ്ങിയേ..?? 

സോറി ഞാൻ സങ്കടപ്പെടുത്തിയതിനു സോറി.. "

അവനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.. 

അവൾ അവനെ കൈയിൽ പിടിച്ചു കട്ടിലിലേക്ക് ഇടാൻ നോക്കി.. 

എവിടെ.. 

ഇതൊരു നടയ്ക്ക് പോകില്ല എന്ന് മനസിലായപ്പോൾ  അവനെ പിറകിൽ നിന്ന്  കെട്ടിപിടിച്ചു.. 

"എന്നോട് ഇഷ്ടം മറച്ചു വച്ചില്ലേ അതാ ഞാൻ അങ്ങനൊക്കെ പെരുമാറിയെ.. 

എന്റെ വീഴ്ചയിൽ എന്നെ പിടിച്ചുയർത്തിയത് ഉണ്ണിയേട്ടൻ ആണ്.. 

അപ്പോഴും ഈ മനസ്സിൽ ഞാനുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞില്ല.. 

പക്ഷെ ചിലപ്പോൾ ഉള്ള നോട്ടം എന്റെ മനസിലേക്കാണ് പതിക്കാ. 

അതെന്താണെന്ന് പിടികിട്ടിയിരുന്നില്ല.. 

ഈ മനസ്സിൽ ഞാനേ ഉള്ളു എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ എന്താ ചെയ്യേണ്ടൂ എന്ന് പോലും അറിഞ്ഞില്ല.. 

എപ്പോഴോ ഞാൻ മനസിലാക്കി എന്നിലും ഈ മുഖം ആഴ്ന്നുപോയെന്നു.. 

കറങ്ങി തിരിഞ്ഞു അവസാനം എനിക്ക് തന്നെ കിട്ടിയില്ലേ.. "

അവൾ അവന്റെ പുറകിൽ ചുംബിച്ചു.. 

"ഈ കലിപ്പനെ എനിക്ക് ഭയങ്കര ഇഷ്ടാ.. മരണം വരെ എനിക്കീ സ്നേഹം വേണം.. ലവ് യൂ.... 

ഇനി വന്നു കിടന്നൂടെ എനിക്ക് ഉറക്കം വരുന്നു .. "

അവൾ ചിണുങ്ങി.. 

അവൻ ചിരിയോടെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.. 

അവളെ നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു ആയിരം നക്ഷത്രങ്ങൾ ആ കണ്ണിൽ വിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത്.. 

(ഇനി ഇടവേളയില്ല അവർ ജീവിച്ചു തുടങ്ങട്ടെ... നമ്മൾ പിന്നാലെ പോകുന്ന സ്നേഹം ചിലപ്പോൾ നഷ്ടപ്പെട്ടേക്കാം.. 

അപ്പൊ ഒരിക്കലും തളരരുത് കാരണം നമുക്കായി ദൈവം ഒരാളെ കരുതി വച്ചിട്ടുണ്ടാവും.. 

മനസ്സിൽ കൂട്ടി വച്ച സ്നേഹം മുഴുവൻ നൽകാൻ... )

📝ചേതന രജീഷ് 

DOWNLOAD FOR PDF STORY CLICK HERE