💗അർച്ചന ഫുൾ പാർട്ട്‌ 💗

💗അർച്ചന ഫുൾ പാർട്ട്‌ 💗

"അമ്മേ ദേ ഞാനിറങ്ങുവാണേ"

ഈ അമ്മ ഇതെവിടെ പോയി കിടക്കുവാ. മറുപടി ഒന്നുമില്ലാലോ. 

"അമ്മേ. ... അമ്മേ. ."

"വിളിച്ചു കൂവണ്ട. ഞാനിവിടുണ്ട്. ഇന്നലെ നീ കൊണ്ടു വന്ന വിത്തുകളില്ലേ അതൊന്ന് കുഴിച്ചിടാൻ പോയതാ."

"ഊം. എന്നാ ഞാനിറങ്ങാ"

"ഊം"

"ആ പിന്നെ വയ്യെങ്കിലിന്ന് അമ്മ കടയിൽ പോകണ്ട. ലീവ് പറഞ്ഞേക്ക്."

"എനിക്കിപ്പോ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലാ

വയ്യാന്നു തോന്നിയാ അപ്പൊ വരാലോ"  

"എന്നാ ശരി"

അമ്മയോട് യാത്ര പറഞ്ഞു  ഞാൻ ഓഫീസിലേക്ക് ഇറങ്ങി. അര മണിക്കൂർ യാത്രയുണ്ട് ഓഫീസിലേക്ക്.  ബസ് മിസ്സായാലോ ബ്ലോക്കിൽ പെട്ടാലോ പിന്നെ അന്നത്തെ കാര്യം പറയണ്ട. മാനേജർ സാധുവായതോണ്ട് പിന്നെ വഴക്ക് വാങ്ങാതെ രക്ഷപ്പെട്ടു പോകുന്നു.

********

"അച്ചൂ വേഗം വന്നേ ..."

"എന്താ ലീനേ..എന്താ നിനക്ക് ഇത്രക്ക് ധൃതി. "

"വാര്യർ സാർ വന്നിട്ടുണ്ട്. എല്ലാവരോടും കോൺഫറൻസ് ഹാളിലേക്ക് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞു. "

"ഇത്ര നേരത്തെയോ? "

ഷാർപ്പ് പത്തേ പതിനഞ്ചാണ് സാർ വരുന്ന സമയം. അതിനുള്ളിൽ എത്തിയില്ലെങ്കിൽ അവർ വഴക്ക് കേൾക്കും. അതാണ് പതിവ്. ഇന്നിപ്പോ എന്താണാവോ നേരത്തെ. .

ഞങ്ങൾ വേഗം ഹാളിലേക്ക് നടന്നു. ഭാഗ്യത്തിന് സാർ ഹാളിലെത്തിയിട്ടില്ലായിരുന്നു.

" നേരത്തെ വന്നതെന്താണെന്ന അത്ഭുതത്തിലായിരിക്കും അല്ലേ എല്ലാവരും.

പതിനൊന്ന് മണിക്കുള്ള വണ്ടിക്ക്  എന്റെ കൊച്ചു മോൻ വരും. അപ്പഴേക്കും തിരിച്ചു പോകണം. 

അതാണ്  രാവിലെ തന്നെ വിളിച്ചത്.

വരുന്ന ഞായറാഴ്ച വീട്ടിലൊരു പിറന്നാൾ പാർട്ടിയുണ്ട്. അതിന് എല്ലാവരെയും ക്ഷണിക്കുന്നു."

"ആരുടെ പിറന്നാളാ?"

"എന്റെ കൊച്ചു മോൾടെയാ "

പിറന്നാളിന് ക്ഷണിച്ചു കുറച്ചു ഓഫീസ് കാര്യങ്ങളൊക്കെ ചെക്ക് ചെയ്തു സാറ് പോയി.  ഞങ്ങളെല്ലാവരും ഞങ്ങളുടെ ജോലിയിൽ വ്യാപൃതരായി. 

*******

ഉച്ചയ്ക്ക് ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിച്ച് വിശ്രമിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഫോൺ നിർത്താതെ റിംഗ് ചെയ്തത്. 

ഫോണെടുത്ത് നോക്കിയപ്പോ പരിചയമില്ലാത്ത ഏതോ ഒരു നമ്പർ. രണ്ടു മൂന്നു തവണ നിർത്താതെ അടിച്ചപ്പോൾ മടിച്ചു മടിച്ചാണെങ്കിലും ഞാൻ ഫോണെടുത്തു.

"ഹലോ "

"അച്ചൂ, ഇത് ഞാനാ"

"ഇതേതാ ഈ നമ്പർ വർഷേ?"

"എന്റെ ഫോണിൽ ബാലൻസില്ലാത്തോണ്ട് ചേച്ചിയുടെ ഫോണിൽ നിന്ന് വിളിക്കുവാ"

"നീയെന്താ ഇത്ര തിരക്കിട്ട്"

"എടീ ഞാനിന്നവനെ കണ്ടു.സിദ്ധാർത്ഥിനേ"

ആ പേര് കേട്ടതും എന്റെ മനസ്സിലൂടെ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി. 

"എവിടെ വെച്ച്? "

"ഇവിടെ ചെന്നൈയിൽ വെച്ച്.  ഞാനിന്ന് ഷോപ്പിങ്ങിനു പോയപ്പോ മാളിൽ വെച്ചാണ് കണ്ടത്. "

"അവനെന്താ അവിടെ? 

നിന്നോട് വല്ലതും ചോദിച്ചോ "

"ആ. നീ എവിടെയാണ് എന്ന് തിരക്കി. നീയുമായി എനിക്കിപ്പോ ഒരു കോൺടാക്ടുമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. "

"ഊം..അത് നന്നായി. "

"പക്ഷേ അവനതൊന്നും വിശ്വസിച്ച മട്ടില്ല. എവിടെ പോയൊളിച്ചാലും പിടിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞു. "

"ഊം"

"ശരി "

അവൾ ഫോൺ വെച്ചിട്ടും എനിക്കെന്തോ പേടി പോലെ തോന്നി. 

എങ്ങനെയൊക്കെയോ അന്നത്തെ ദിവസം

കഴിച്ചു കൂട്ടി. അവനിനി ഇവിടെയും എത്തുമോ ദൈവമേ. വീട്ടിലെത്തിയ ഉടനെ അമ്മയോട് കാര്യം പറഞ്ഞു. എന്നെ പോലെ തന്നെ അമ്മയുടെ മനസ്സിലും പേടി തുടങ്ങി. പിന്നെ ആകെ ഒരു സമാധാനം അത്ര തിരക്കില്ലാത്ത ഏരിയ ആയതോണ്ട് അവൻ എത്തിപ്പെടില്ല എന്ന വിശ്വാസമായിരുന്നു.

*******

ദിവസങ്ങൾ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി. ഇന്നാണ് വാര്യർ സാറിന്റെ വീട്ടിലെ പിറന്നാളാഘോഷം. പോകാൻ വലിയ താൽപര്യമില്ലായിരുന്നു. പോകാതിരിക്കുന്നത് മോശമാണെന്നുള്ളത് കൊണ്ട് ലീനക്കൊപ്പം  പോയി. 

ഓഫീസിലെ എന്റെ ബെസ്റ്റ് കൂട്ടാണ്  ലീന. ആളൽപം വായാടിയാണെങ്കിലും നല്ല സ്നേഹമുള്ള മനസ്സാണ്.

ഞങ്ങളവിടെ എത്തിയപ്പോഴേക്കും മിക്കവാറും എല്ലാ സ്റ്റാഫും എത്തിയിരുന്നു. പിറന്നാളുകാരിക്ക് വാങ്ങിയ സമ്മാനം കൊടുത്തു ഞങ്ങളൊരു ഭാഗത്തേക്ക് മാറി നിന്നു. 

കൊട്ടാരം പോലൊരു വീടാണ്.  മുൻഭാഗത്ത് വലിയൊരു പൂന്തോട്ടം. പൂന്തോട്ടത്തിനടുത്ത് നിന്ന് കുറച്ചു മാറി വലിയൊരു താമരക്കുളം. എന്തോ ആ അന്തരീക്ഷം വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. 

വീടും ചുറ്റുപാടുമെല്ലാം  കണ്ട് ഞങ്ങൾ വീണ്ടും അകത്തേക്ക് നടന്നു.  പിറന്നാളുകാരി കേക്ക് മുറിച്ചു എല്ലാവർക്കും നൽകി. 

പിന്നെ  വാര്യർ സാറ് എല്ലാവർക്കുമായി വീട്ടുകാരെ പരിചയപ്പെടുത്തി.

"ഹരീ ഇവിടെ വരൂ."

വെളുത്ത് സുമുഖനായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ അങ്ങോട്ട് വന്നു. 

"ഇത്  ഹരീഷ്.  എന്റെ കൊച്ചു മകനാണ്.  നാളെ മുതൽ ഇവനാണ് കമ്പനി മാനേജർ. "

"ഓ അപ്പൊ ഇയാളെക്കുറിച്ചാണ് സാറ് അന്ന് പറഞ്ഞത്. എന്തായാലും ചുള്ളനാട്ടോ"

"ഡീ, എന്താ നിനക്ക് വേണ്ടി ആലോചിക്കണോ?"

"അയ്യോ വേണ്ടായേ. എനിക്ക് വേണ്ടി പാവമൊരുത്തൻ കണ്ണിലെണ്ണയൊഴിച്ച് കാത്തിരിപ്പുണ്ടേ.

അല്ല നിനക്ക് വേണ്ടിയൊന്ന് ആലോചിച്ചാലോ.

 നിങ്ങളാകുമ്പൊ നല്ല ചേർച്ചയുണ്ട്"

"ഒന്നു പോടീ. ഞാനിങ്ങനെയൊക്കെയങ്ങ് ജീവിച്ചു  പൊക്കോട്ടെ "

എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിക്കാനായി നീങ്ങി. അപ്പൊഴാണ് വാര്യർ സാറിന്റെ തൊട്ടടുത്ത് നിൽക്കുന്ന രണ്ടു കണ്ണുകൾ എന്റെ നേരെ വന്നത്. 

2

എവിടെയോ കണ്ടു മറന്ന പോലെ. ഇനി എന്നെത്തന്നെയല്ലേ അവർ നോക്കുന്നത് എന്നറിയാൻ  ഞാനൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. പക്ഷേ മറ്റാരും അവിടെ അവരെ നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.

ഞാൻ തിരിഞ്ഞു വീണ്ടും നോക്കി. അവരതാ എന്റടുത്തേക്ക്  ചിരിച്ചു കൊണ്ട്  വരുന്നു. 

"ഹായ്, വാട്ട് എ സർപ്രൈസ്. ഓർമ്മയുണ്ടോ എന്നെ? "

എവിടെയോ കണ്ടു പരിചയമുള്ള മുഖം. പക്ഷേ ഓർമ കിട്ടുന്നില്ല. ആളെ മനസ്സിലാവാതെ ഞാൻ ചൂളി നിക്കുന്നത് കണ്ട് അവൾ തന്നെ തുടർന്നു. 

" ബാംഗ്ലൂരിലെ പത്തു ദിവസത്തെ ട്രെയിനിങ് ക്യാമ്പ് ഓർമയുണ്ടോ, അന്ന് നമ്മളായിരുന്നു ഗ്രൂപ്പ്"

"ഹേമ. .? "

"അതെ "

ഇനിയിവൾ എന്തൊക്കയാണാവോ ചോദിക്കുന്നത്.അതും ലീന കൂടെയുള്ളപ്പോൾ..

"സോറി ട്ടോ.  പെട്ടെന്ന് ഓർമ കിട്ടിയില്ല.ഓരോരോ പ്രശ്നങ്ങൾക്കിടയിൽ എല്ലാം വിട്ടു പോയി . 

അല്ല ഇവിടെ  എങ്ങനെ?  "

"നിങ്ങടെ വാര്യർസാറിന്റെ മകളാണ് എന്റെ അമ്മ. ഒന്ന് കൂടി വ്യക്തമായി പറഞ്ഞാൽ നിങ്ങളുടെ പുതിയ മാനേജറുടെ അനിയത്തി. "

"ഓ, അപ്പൊ മാഡം എന്ന് വിളിക്കേണ്ടി വരുമോ? "

"നീയായത് കൊണ്ട് വേണ്ട. 

വിവാഹം?"

"കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല "

"അപ്പൊ മഹേഷ്? "

എന്തൊക്കെ  ചോദിക്കരുത് എന്ന് ഞാനാഗ്രഹിച്ചുവോ അത് തന്നെയാണല്ലോ ദൈവമേ ഇവൾ ചോദിക്കുന്നത് ഇനി എന്ത് പറയും. മാത്രമല്ല ഇത് കഴിഞ്ഞ് ലീനയുടെ ചോദ്യത്തിനും മറുപടി പറയേണ്ടി വരും.

"അത്  വേണ്ടെന്ന് വച്ചു. "

എങ്ങനെ ഒന്ന് രക്ഷപ്പെടും  എന്ന് വിചാരിച്ചു നോക്കുമ്പോഴാണ് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചത്.

ഇവളുടെ കൈയീന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട സമാധാനത്തിൽ ഞാൻ വേഗം അവിടുന്ന് മുങ്ങി . 

ഇനിയിപ്പോ ഹേമയുടെ ചോദ്യത്തിന് ഒരു മറുപടി കാണേണ്ടി വരുമല്ലോ. ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിച്ച് അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ഞങ്ങളിറങ്ങി. 

 ലീന  എന്നെ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് അവൾടെ കൂടെ പോയി. 

"അല്ല മാഷെ ഏതാ ഈ പുതിയ അവതാരം"

"ഓ അതോ, അത് ഹേമ.  ബാംഗ്ലൂരിലെ ക്യാമ്പിന് ഞങ്ങളൊരുമിച്ചായിരുന്നു "

"ഓ അതല്ല "

"പിന്നെ? "

"അറിയാത്ത പോലെ നടിക്കല്ലേ മോളെ.  ആരാ മഹേഷ്? "

"ഓ അതോ, എന്നെ പ്രപ്പോസ് ചെയ്ത ആളാണ്. 

ക്യാമ്പിൽ വെച്ച് അവളുടെ ഫ്രണ്ടിന്റെ പ്രപ്പോസലുമായി അവൾ എന്റടുത്ത് വന്നു.  അന്ന് ഞാനവളോട് പറഞ്ഞിരുന്നു മഹേഷിന്റെ പ്രപ്പോസലുണ്ടെന്ന്. അല്ലാതെ വേറൊന്നൂല്ല"

"എന്നിട്ടെന്താ നീ  അവനെ കെട്ടാഞ്ഞത്?"

"അത് പിന്നീട് മുടങ്ങി.  "

"അച്ഛന്റെ ആക്സിഡന്റും മരണവും ഒക്കെ ആയി  എന്റെ മാനസികാവസ്ഥ മോശമായിരുന്നു. ആ സമയത്ത് എന്റെ വിവാഹം എനിക്കുൾക്കൊള്ളാൻ പ്രയാസമായിരുന്നു.  അങ്ങനെ  അത് വേണ്ടെന്ന് വച്ചു. 

എന്താ പോരെ "

" ഊം. ഇത് വിശ്വസിക്കാനല്ലേ പറ്റൂ. സത്യാവസ്ഥ തെളിയിക്കാൻ ഞാൻ സി.ബി.ഐ അല്ലല്ലോ "

"ഒന്നു പോടീ "

അവളെന്നെ വീട്ടിലിറക്കി പോയി. 

******

ഇന്നാണ് പുതിയ മാനേജർ ചാർജെടുക്കുന്നത്.സ്വഭാവം വാര്യർ സാറിനെ പോലെ അല്ലെങ്കിൽ പെട്ടു. എന്തായാലും പത്തായപ്പഴേക്കും ഓഫീസിലെത്തി.

പക്ഷേ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ അത്ര മുരടനൊന്നുമല്ല. വാര്യർ സാറിനെ പോലെ തന്നെ നല്ല സ്വഭാവമാണ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ പുതിയ മാനേജർ ചാർജെടുക്കുമ്പോൾ സാധാരണ അനുഭവപ്പെടുന്ന പോലെയുള്ള പ്രയാസങ്ങളൊന്നും ഞങ്ങൾക്ക് തോന്നിയില്ല. 

അത് വരെയുള്ള പോലെ തന്നെ തുടര്‍ന്നുള്ള ദിവസങ്ങളും മുന്നോട്ടു പോയി.

*******

"അമ്മേ നമുക്ക് പൂന്തോട്ടത്തിലേക്ക് കുറച്ചു ചെടികൾ കൂടി വാങ്ങണം. "

"എന്തിനാ മോളെ വെറുതെ വാങ്ങി കൂട്ടുന്നെ. ഇവിടുന്ന് എന്നെങ്കിലും മാറേണ്ടി വരില്ലേ"

"എന്റമ്മേ അമ്മക്കെന്നെ അറിഞ്ഞൂടെ.  ചെടികളില്ലാതെ എനിക്ക് ജീവിക്കാനാവുമോ.  വീട് മാറുന്ന സമയത്ത് നമുക്ക് എല്ലാ ചെടികളും എടുക്കാം."

"നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യ്"

"മുല്ലശ്ശേരിയിലെ ചെടികളൊക്കെ നശിച്ചു കാണും അല്ലേ അമ്മേ.  ഇനിയെന്നെങ്കിലും നമുക്കങ്ങോട്ട് പോകാനൊക്കുമോ?  . അച്ഛനുറങ്ങുന്ന ആ മണ്ണിലേക്ക്"

എന്റെ സങ്കടം കണ്ടതു കൊണ്ടാവണം അമ്മയുടെയും കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.വീട്ടിലേക്ക് തിരികെ പോകാൻ എന്നെക്കാളേറെ ആഗ്രഹം അമ്മക്കാണെന്നറിയാം. പക്ഷേ. ...

"

ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ അമ്മയെന്നോട് സത്യം പറയുമോ"

"എന്താ നിന്നോട് കളവു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ ഞാൻ"

"അതല്ലമ്മേ.... അമ്മക്കെന്നോട് ദേഷ്യം തോന്നുന്നില്ലേ"

"എന്തിന്? "

"ഞാൻ കാരണം അല്ലേ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ സംഭവിച്ചത്. സ്വന്തം വീട്ടിൽ പോലും നിൽക്കാൻ കഴിയാതെ......മനസ്സമാധാനവും സന്തോഷവും നഷ്ടപ്പെട്ട്... ഇങ്ങനെ ഒളിച്ചു എത്ര കാലം ജീവിക്കും.. ഞാനയാൾക്ക് പിടി കൊടുത്താലോ അമ്മേ. .അതോടെ എല്ലാം തീരൂലെ "

"മോളെ നീ,  എന്തൊക്കെയാണ് നീ പറയുന്നെ, അതിനായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നോ ആവാമായിരുന്നില്ലേ.. എനിക്ക് എന്റെ സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ നീയെ ഉള്ളൂ.ആ നിന്നെക്കാളും വലുതല്ല  എനിക്ക് മറ്റൊന്നും.."

സന്തോഷവും സങ്കടവും ഒരുമിച്ചനുഭവിക്കുകയായിരുന്നു. അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കുറെ കരഞ്ഞു എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി. 

*******

" മാഡത്തിനെ സാർ വിളിക്കുന്നു "

"എന്തിനാ രാഘവേട്ടാ ?"

"അറിയില്ല. മാഡത്തെ  വിളിക്കാനെ പറഞ്ഞുള്ളൂ"

"ഊം ശരി."

ഞാനെണീറ്റ് കാബിനിലേക്ക് ചെന്നു.

"മെ ഐ. .."

"ഓ യെസ് "

"ഇരിക്കൂ"

സാറിന് മുൻപിലുള്ള ചെയറിൽ ഞാനിരുന്നു. 

"ഇയാൾ ഹേമയുടെ പരിചയക്കാരിയാണല്ലേ?"

"ഊം"

"അവൾ പറഞ്ഞു. 

ഞാൻ വിളിപ്പിച്ചത് അന്നത്തെ ഡെലിവറി ലിസ്റ്റിന്റെയും സ്റ്റോക്ക്  ലിസ്റ്റിന്റെയും ക്ലാരിഫിക്കേഷന് വേണ്ടിയാണ്."

ലിസ്റ്റെല്ലാം ക്ലാരിഫൈ ചെയ്യുന്നതിനിടയിലാണ് ഓഫീസ് ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്തത്. സാർ കോളെടുത്തു സംസാരിച്ചു. സംസാരത്തിൽ നിന്നും സാറിന് വിസിറ്ററുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായി.

"പുതിയ സ്റ്റോക്ക് ഡീറ്റെയ്ൽസൊന്ന് മെയ്ൽ ചെയ്തേക്കണം ഇന്ന് തന്നെ "

"ശരി സാർ"

"ഊം. അർച്ചന പൊക്കോളൂ"

സാറിന്റെ കാബിനിൽ നിന്ന് പോകാനായി എണീറ്റതും സാറിനുള്ള വിസിറ്റർ അകത്തേക്ക് വന്നതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.

അകത്തേക്ക് വന്ന ആളെ കണ്ടതും എന്റെ കാലുകൾ കിടുകിടാ വിറക്കാൻ തുടങ്ങി. 

.............

3

നന്ദേട്ടൻ, എന്റെ അമ്മാവന്റെ മകൻ, മാത്രമല്ല എന്റെ  ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവും കൂടെയാണ് .

നന്ദേട്ടനെന്തായിരിക്കും ഇവിടെ ?

 ഇനി എന്റെ കാര്യം പോക്കാണെന്നുറപ്പായി.

"ഹായ് നന്ദാ, ഇത് സർപ്രൈസ് ആണല്ലോ. എവിടെ സിദ്ധു?"

ഓ അപ്പൊ ഇവര് നേരത്തെ പരിചയമുണ്ട്. സിദ്ധു തന്നെ ആയിരിക്കുമോ സിദ്ധാർത്ഥ്. ഒരു പാട് സംശയങ്ങൾ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു. 

"അവൻ  വന്നിട്ടില്ല. ഞാൻ ഒരു മീറ്റിംഗിനായി വന്നതാണ് കൊച്ചിയിലേക്ക്. അപ്പൊ നിന്നെ ഒന്ന് കണ്ടു പോകാമെന്നു വച്ചു. "

അവിടെ കൂടുതൽ സമയം നിൽക്കുന്നത് ശരിയല്ലെന്ന് അറിയാവുന്നോണ്ട് പോകാനായി തിരിഞ്ഞതും നന്ദേട്ടൻ പിറകിൽ നിന്ന് വിളിച്ചു. 

"അച്ചു ഒന്ന് നിന്നേ "

"ആഹാ നിങ്ങൾ പരിചയക്കാരാണോ? "

സാറിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടതും ഞാൻ നന്ദേട്ടന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. 

"ഊം.  എന്റെ കസിനാണ്. കുറച്ചു നാളായി ഒരു കോൺടാക്റ്റും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് 

ഇവിടെ ആണ് എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. "

ഇതും പറഞ്ഞു നന്ദേട്ടൻ എന്നെ നോക്കി. 

ബാക്കിയൊന്നും പറയരുതേ എന്ന അപേക്ഷയായിരുന്നു എന്റെ മുഖത്ത്. അത് മനസ്സിലാക്കിയാവണം നന്ദേട്ടൻ വേറൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. 

"എത്രയായി ഇവിടെ?"

"ആറ് മാസം "

"ഊം. ശരി പൊക്കോ"

തൽകാലത്തേക്ക് രക്ഷപ്പെട്ടെങ്കിലും ചോദ്യങ്ങൾ ഇനിയും വഴിയേ വരുമെന്നുറപ്പായിരുന്നു.

ഞാൻ വേഗം എന്റെ കാബിനിലേക്ക് പോയി. അമ്മയെ വിളിച്ചു പറയാനായി ഫോണെടുത്തു. അല്ലേൽ വേണ്ട അമ്മ പേടിക്കും. വീട്ടിലെത്തിയിട്ട് പറയാം.

എന്റെ ജീവിതം ഇങ്ങനെ അർത്ഥമില്ലാതായി പോയല്ലോ ദൈവമേ. ഇനി എന്തൊക്കെ നേരിടേണ്ടി വരുമോ ആവോ. അറിയാതെ തന്നെ എന്റെ കണ്ണ് നിറയാൻ തുടങ്ങി. 

ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് നന്ദേട്ടൻ എന്റെ കാബിനിലേക്ക് വന്നത്. 

അറിയാതെ ഞാനെന്റെ സീറ്റിൽ നിന്ന് എണീറ്റു പോയി. നന്ദേട്ടനെന്നെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കുകയായിരുന്നു.

"ആരും കാണാതെ ഒളിച്ചു നടക്കുകയാണല്ലേ അമ്മയും മോളും."

ദേഷ്യം കൊണ്ടാകണം അൽപം ഉച്ചത്തിലായിരുന്നു ചോദ്യം. ഭാഗ്യം കൊണ്ട് മറ്റാരും കേട്ടില്ല. 

"നന്ദേട്ടാ പ്ലീസ്.  ഇതൊരു ഓഫീസാണ്. നാണം കെടുത്തരുത്."

ഞാൻ കേണപേക്ഷിച്ചു.

എന്തായാലും ശബ്ദം താഴ്ത്തി സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. 

"എന്തുദ്ദേശത്തിലാ ഈ നടപ്പ്.  ഉറപ്പിച്ച വിവാഹവും മുടക്കി. ...."

"ഏട്ടനെല്ലാം അറിയാവുന്നതല്ലേ എന്നിട്ടും എന്തെ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത്. "

"അതെ അറിയാം. പക്ഷേ ഇപ്പൊ അവിടുത്തെ സ്ഥിതിഎന്താണെന്നറിയോ നിനക്ക്. "

"ചേച്ചിക്കെന്തെങ്കിലും....."

"ചേച്ചിക്കൊന്നും പറ്റിയില്ല.  പക്ഷേ ഞങ്ങളുടെ കുടുംബ ജീവിതം......"

 

ഞാൻ പേടിയോടെ ഏട്ടനെ നോക്കി. 

"അച്ഛനെ നിനക്കറിയാലോ. നീ അച്ഛനെ തോൽപിച്ചെന്നും പറഞ്ഞു  അവളെ കുറെ വഴക്ക് പറഞ്ഞു. നിന്റെ ചേച്ചിയായി പോയി എന്നൊരു തെറ്റ് മാത്രമല്ലേ അവൾ ചെയ്തുള്ളൂ. മാത്രമല്ല അന്ന് തൊട്ടു ഞങ്ങൾക്ക്  ഒരു മുറിയിൽ താമസിക്കാനുള്ള അവകാശം പോലുമില്ലാതായി. എന്ന് നീ തിരികെ വരുന്നോ അന്ന് മതി നിന്റെ ഭാര്യാ പദവി എന്നാ  അവളോടുള്ള അച്ഛന്റെ ഓർഡർ."

ഇതൊക്കെ കേട്ട് ഞാൻ  അവിടെ വീണ് പോകുമോ എന്നെനിക്ക് തോന്നി പോയി. ചേട്ടന്റെ കൂടെയാണ് ചേച്ചി ഉള്ളത് എന്ന ആശ്വാസമായിരുന്നു ഇത് വരെ.  എന്നാലിപ്പോ അതെല്ലാം കൈ വിട്ടു പോയിരിക്കുന്നു. 

"നീ അച്ഛന്റെ വാക്ക് ധിക്കരിച്ചു എന്ന ഒരു കാരണം കൊണ്ട് ഞാനും അശ്വതിയുമാ ഇപ്പൊ അതിനിരകളായത്. നിന്നോടുള്ള ദേഷ്യം മുഴുവൻ അച്ഛൻ ഞങ്ങളോടാണ് തീർക്കുന്നത്"

"നന്ദേട്ടാ എനിക്ക് എന്റെ ചേച്ചിയോട് സംസാരിക്കണം. പ്ലീസ്. "

"അവൾക്കിപ്പൊ ഫോണില്ല. അതെല്ലാം അച്ഛനെറിഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചു. അമ്മക്ക് വിളിച്ചു നോക്കട്ടെ. "

നന്ദേട്ടനമ്മായിയുടെ ഫോണിൽ വിളിച്ചു എനിക്ക് തന്നു. 

"ഹലോ"

മറുതലക്കൽ ചേച്ചിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും എന്റെ സകല ധൈര്യവും ചോർന്നു പോയി. 

"ചേച്ചീ "

എന്റെ ശബ്ദം മനസ്സിലായതും ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലായിരുന്നു ഞാൻ കേട്ടത്.

"ചേച്ചീ എന്താ ഇത്.  നന്ദേട്ടനിവിടെ ഉണ്ട്.  ഏട്ടനെല്ലാം പറഞ്ഞു.  സോറി ചേച്ചി,  ഞാൻ... ഞാൻ കാരണം..."

"മോൾക്ക് സുഖാണോ "

"ഊം"

"അമ്മ?"

"സുഖമായിട്ടിരിക്കുന്നു. 

ചേച്ചിക്കെന്നോട് ദേഷ്യമായിരിക്കും അല്ലേ. ഞാൻ ചെയ്തത്."

"ഏയ്  മോളെന്താ ഈ പറയുന്നെ. അങ്ങനൊന്നുമില്ല."

ചേച്ചി ഇങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു മുൻപും. എന്നെ അത്രയേറെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. എന്നിട്ടും ഞാൻ കാരണം..

പെട്ടെന്നാണ് അമ്മാവന്റെ ശബ്ദം കേട്ടത്.  

"ആരോടാടി നിനക്കിത്ര സംസാരം.  എന്നെ നാണം കെടുത്തി പോയവളോടാണല്ലേ ഇങ്ങ് താടി ഫോൺ"

അമ്മാവന്റെ ശബ്ദം കേട്ടതും എന്ത് ചെയ്യുമെന്നറിയാതെ സ്തംഭിച്ചു നിന്നു. 

"ഡീ നീ എന്നെ തോൽപിക്കാമെന്ന് വിചാരിച്ചല്ലേ. അതിനുള്ള ശിക്ഷ നിന്റെ ചേച്ചി അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട്. നീ വരാതെ അവളിവിടെ സുഖമായി ജീവിക്കാൻ സമ്മതിക്കില്ല ഞാൻ."

അമ്മാവൻ പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു. എല്ലാം കേട്ടപ്പോൾ സങ്കടവും അരിശവും ഒരുമിച്ച് വന്നു. 

"അമ്മാവന് വേണ്ടത് എന്നെ അല്ലേ.  ഞാൻ വരാം. അയാൾക്ക് മുമ്പിൽ തോറ്റു തരാം. എന്റെ ചേച്ചിയുടെ ജീവിതം തിരികെ നൽകണം. പ്ലീസ്. "

ഞാൻ ചെല്ലാതെ ഒന്നും ശരയാവില്ലെന്നുറപ്പായി. എന്ത് ചെയ്യുമെന്നറിയാതെ ഞാനാകെ കുഴങ്ങി. 

വൈകീട്ട് നന്ദനെയും കൂട്ടി ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു. ഞങ്ങളെ ഒരുമിച്ച് കണ്ടതും അമ്മ പേടിച്ചു. 

നന്ദേട്ടൻ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അമ്മയോട് വിവരിച്ചു.  പിറ്റേന്ന് ഞാൻ അമ്മയെയും കൂട്ടി നന്ദേട്ടന്റെ കൂടെ  മുല്ലശ്ശേരിയിലെക്ക് പുറപ്പെട്ടു. 

അർച്ചന -4

@@@@@@

മുല്ലശ്ശേരിയിലെത്തുമ്പോൾ അമ്മാവൻ ഉമ്മറത്ത് തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങളെ പ്രതീക്ഷിച്ചുള്ള ഇരിപ്പാണെന്ന് കണ്ടാലറിയാം. എന്നെ കണ്ടതും അയാളുടെ മുഖത്ത് ഒരു  സന്തോഷം നിഴലിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. പക്ഷേ അത് പ്രകടമാക്കാതെ അയാൾ ദേഷ്യഭാവത്തിൽ എന്നെ നോക്കി  ചോദിച്ചു. 

ഒളിച്ചു നടന്നാൽ പിടിക്കില്ലെന്നു വിചാരിച്ചോ അമ്മയും മോളും.എന്തിനേ വന്നു, അവിടെ തന്നെ കൂടാമായിരുന്നില്ലേ. 

അത് കേട്ട് എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. 

അതിനു നിങ്ങൾ സമ്മതിക്കില്ലല്ലോ. എനിക്ക് വേണ്ടി ചേച്ചി ഇരയാവേണ്ടതില്ലല്ലോ. അത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് തിരിച്ച് ഇവിടെക്ക് വന്നത്. 

അപ്പൊഴാണ് അമ്മാവന്റെ മൂത്ത മകൻ, അമ്മാവന്റെ വലം കൈ ആയ ശരതേട്ടൻ വന്നത്. അവനാണ് അമ്മാവന്റെ സഹായി.

ഓ വന്നോ തമ്പുരാട്ടി? എന്താ കൈയിലുണ്ടായിരുന്നത് മുഴുവൻ തീർന്നോ? 

എന്നെ ആക്കിയുള്ള ആ ചോദ്യം എനിക്ക് തീരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല.

എന്റെ കൈയിലുള്ളത് തീർന്നിട്ടില്ല.  അഥവാ തീർന്നാൽ തന്നെയും ഞങ്ങൾക്ക് കഴിയാനുള്ളത് ഞാൻ അന്തസ്സായി ജോലി ചെയ്ത് സമ്പാദിക്കുന്നുണ്ട്. അതും പറഞ്ഞു ഞാനിങ്ങ് വരില്ല.  പിന്നെ  ഇപ്പൊ വന്നത് , എന്റെ ചേച്ചിയുടെ ജീവിതത്തെ ഓർത്തു മാത്രമാണ്. അതെനിക്ക് തിരിച്ചു കൊടുക്കണം. ഞാൻ വന്നില്ലെങ്കിൽ അവർ സഹിക്കണ്ടേ നിങ്ങളെ.

ഓ അവളെയോർത്ത് വന്നതാണോ. ഇപ്പൊ മനസിലായില്ലേ നിനക്ക് നീ ചെയ്തതിന് പകരമായി നിന്റെ ബാക്കിയുള്ളവർ അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുമെന്ന്. ഞങ്ങളെ തോൽപിക്കാമെന്ന് നീ വിചാരിക്കണ്ട.

ഒരൽപം മനസ്സാക്ഷി ഉണ്ടോ നിങ്ങൾക്ക്. 

ഇതിലെന്താ  ശരിയുള്ളത്. ഞാൻ ചെയ്തതിന് പകരമായി അവളെ ശിക്ഷിക്കുന്നത് ശരിയാണോ.അത്രക്ക് ശൂരനാണെങ്കിൽ എന്നെ കണ്ടു പിടിക്കണമായിരുന്നു.   നിങ്ങളൊന്നോർക്കണം ,അവൾ എന്റെ ചേച്ചി മാത്രമല്ല നിങ്ങടെ മകന്റെ ഭാര്യ കൂടിയാണ്. അവന്റെ ജീവിതം കൂടിയാണ് നിങ്ങൾ തകര്‍ക്കുന്നത്. 

ഇത്രയും കേട്ടപ്പൊ ശരതേട്ടന് കലി കയറി. 

മതിയെടീ നിന്റെ അധിക പ്രസംഗം. എന്നാ കൊണ്ട് പോടീ അവളെ. ഇവിടെ ആർക്കും അവളെ വേണമെന്നില്ല. 

നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടായിരിക്കും. പക്ഷേ നന്ദേട്ടന് അങ്ങനെ ആയിരിക്കില്ല. പിന്നെ ഞാനിപ്പോ വന്നത് വഴക്കുണ്ടാക്കാനല്ല. വഴക്കുണ്ടാക്കിയേ മതിയാവൂ എങ്കിൽ ഈ വിവാഹം വേണ്ടെന്നു വെച്ചു   ഞാൻ തിരികെ പൊക്കോളാം.  

 ഞാൻ തിരികെ പോകുമെന്ന്   കടുപ്പിച്ചുള്ള എന്റെ സംസാരത്തിൽ നിന്ന് മനസ്സിലായത് കൊണ്ടാകണം അമ്മാവൻ ശരതേട്ടനോട് മിണ്ടാതിരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. 

ഇനി ഇതിന്റെ പേരിൽ വഴക്കിടണ്ട. സിദ്ധാർത്ഥിനെ വിളിച്ചു ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ തീരുമാനിക്കാം.

തീരുമാനിക്കുന്നതിന് മുന്‍പ് എനിക്ക് ചിലത് പറയാനുണ്ട്. അത് അയാൾ കൂടി വന്നിട്ട് പറയാം.

അതെന്താണെന്നുള്ള ഭാവത്തിൽ അവർ എന്നെ നോക്കി. അത് ശ്രദ്ധിക്കാതെ അമ്മയെയും കൂട്ടി ഞാനകത്തേക്ക് നടന്നു. 

ഞാൻ നേരെ പോയത് ചേച്ചിയുടെ   അടുത്തേക്കാണ്. 

ചേച്ചിയെ കണ്ടതും ഓടിച്ചെന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു രണ്ടാളും കുറെ കരഞ്ഞു. 

ചേച്ചീ ഞാൻ.... ചേച്ചിക്കെന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ.  ഞാൻ  കാരണം ചേച്ചി കുറെ  കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വന്നില്ലേ.

ഏയ് എന്താ മോളെ നിനക്ക് പറ്റിയത്.  നീയെന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത്. 

നീ കാരണം ഇവിടൊന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല.നീയെന്തിനാ  ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചത്.

വേറെ വഴിയില്ല ചേച്ചി.  ഇനി വരുന്ന പോലെ വരട്ടെ. അപ്പൊ നോക്കാം ബാക്കി.

നിങ്ങൾ വാ ഭക്ഷണം കഴിക്കാം.

ചേച്ചി ഞങ്ങളെയും കൂട്ടി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി. ഞങ്ങൾ ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിച്ച് ഞങ്ങളുടെ വീട് വൃത്തിയാക്കാനിറങ്ങി.

അമ്മാവന്റെ വീടിനടുത്ത് തന്നെയാണ് ഞങ്ങളുടെ വീട്. വീടെല്ലാം ഒതുക്കി തീർത്തപ്പോഴേക്കും ഉച്ചയായി.അപ്പോഴുണ്ട് ചേച്ചി ഓടി വരുന്നു. 

അച്ചു  ദേ അവൻ വന്നു, സിദ്ധാർത്ഥ്. നിന്നെ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട്. 

ആ പേര് കേട്ടതും എന്തോ ഒരു പേടി മനസ്സിലൂടെ മിന്നി മറഞ്ഞു.   ചേച്ചിയുടെ  കൂടെ ഞാൻ  തറവാട്ടിലേക്ക് പോയി. എന്നെ കണ്ടതും അവൻ ചിരിച്ചു. എന്നെ സ്വന്തമാക്കാൻ പോകുന്നു എന്ന സന്തോഷം ആ ചിരിയിൽ പ്രകടമായിരുന്നു .

അർച്ചന -5

@@@@@@@@@

ഞാനയാളെ നോക്കിയതല്ലാതെ തിരിച്ച് ചിരിച്ചില്ല. അയാളുടെ ചിരി കണ്ട് എനിക്ക് ദേഷ്യമാണ് തോന്നിയത്. അമ്മാവനും വളരെയേറെ സന്തോഷവാനായിരുന്നു. കുറെ നേരത്തെക്ക് ആരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ആ മൗനത്തെ ഭേദിച്ച് കൊണ്ട് അമ്മാവൻ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. 

"എന്നാലിനി ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ തീരുമാനിക്കാം.

എന്താ നിന്റെ അഭിപ്രായം"

സിദ്ധാർത്ഥിനോടായിരുന്നു ചോദ്യം. 

"എല്ലാം അങ്കിൾ തീരുമാനിച്ചാൽ മതി."

"നിന്റെ വീട്ടുകാരോട് ആലോചിക്കണ്ടേ. അവർക്കെന്തെങ്കിലും എതിർപ്പ് കാണുമോ ആവോ. "

"അങ്കിളിന് അറിയാലോ എന്റെ ഇഷ്ടമാണ് അവരുടെ ഇഷ്ടം. എന്റെ ഇഷ്ടത്തിൽ കവിഞ്ഞ് ഒന്നും അവർക്കില്ല."

"എന്നാലും അവനോടൊന്ന് ചോദിക്കണ്ടേ"

"അത് കുഴപ്പമില്ല.  അങ്കിൾ ഡേറ്റ് കണ്ടെത്തിക്കോളൂ. അവരെ കൂട്ടി ഞാൻ പിന്നീട് വരാം"

എത്രയും പെട്ടെന്ന് വിവാഹം നടത്തുക എന്നതാണ് അവരുടെ ആവശ്യമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു. ഇനിയും ഞാൻ മിണ്ടാതിരുന്നാൽ ശരിയാവില്ല. 

"ഉറപ്പിക്കുന്നതിന് മുൻപ് എനിക്ക് ചില കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ട്. "

അതിശയത്തോടെ അതെന്താണെന്നുള്ള ഭാവത്തിൽ അവരെന്നെ നോക്കി. 

"വിവാഹം നടക്കണമെങ്കിൽ നന്ദേട്ടനും ചേച്ചിയും അമ്മയുടെ കൂടെ വീട്ടിലേക്ക് താമസം മാറണം.  അല്ലെങ്കിൽ അമ്മ തനിച്ചായിപ്പോകും. മാത്രമല്ല ഇനിയും എന്തേലും പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടായാൽ അവരെ അതിൽ പെടുത്താനും പാടില്ല. "

ഞാൻ പറഞ്ഞത് അമ്മാവന് ദഹിച്ചില്ലെന്ന് മുഖം കണ്ടാലറിയാം.  ഇത്രയേ ഉള്ളോ എന്ന ഭാവമായിരുന്നു സിദ്ധാർത്ഥിന്.

"ഇനി സിദ്ധാർത്ഥിനോട് എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ ഞാൻ ജോലി ചെയ്യുന്ന കമ്പനിയിൽ ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞേ റിസൈൻ ചെയ്യാനൊക്കൂ. സോ എനിക്കത് പൂർത്തിയാക്കണം. അത് കഴിഞ്ഞ് മാത്രമേ വിവാഹം നടക്കൂ."

സന്തോഷത്തോടെയിരുന്ന അവന്റെ മുഖം അത് കേട്ട്  പെട്ടെന്ന് വാടി .

"ഓ പിന്നെ നീ ജോലിക്ക് പോയിട്ട് വേണ്ടേ ഇവന്റെ കുടുംബം പുലരാൻ"

അമ്മാവന് സപ്പോർട്ടായി മകന്റെ ശബ്ദവും ഉയർന്ന് വന്നു. 

"അത് വേണ്ടായിരിക്കും. പക്ഷേ എനിക്ക് എന്റെ  ജോലി പൂർത്തിയാക്കണം."

"നിനക്ക് ജോലി പൂർത്തിയാക്കണം അത്രയല്ലേ വേണ്ടൂ. വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ഇവൾ ജോലിക്ക് പോട്ടെ. എന്താ സിദ്ധാർത്ഥ്? "

"നിർബന്ധമാണെങ്കിൽ അങ്ങനെ ആയിക്കോട്ടെ"

എന്നാ പിന്നെ തീയതി നോക്കി നാളെ ഞാൻ വിവരം അറിയിക്കാം. ഏറ്റവും അടുത്തൊരു തീയതി തന്നെ നടത്തണം. ഇല്ലേലിവളുടെ സ്വഭാവം മാറും"

 അപ്പൊ എന്നെ പേടിയുണ്ട്.എനിക്കതു മതി . അതും മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു ഞാനവിടന്ന് പോയി.

വൈകീട്ട് അമ്മാവൻ വന്നത് തീയതി കുറിച്ചായിരുന്നു. മെയ് മുപ്പതിന് വിവാഹം. അതായത് ഇരുപത് ദിവസത്തെ ഇട മാത്രം.

 *********

നന്ദേട്ടന്റെയും ചേച്ചിയുടെയും താമസം വീട്ടിലേക്ക് മാറ്റി അമ്മയെ അവരുടെ അടുത്താക്കി ഞാൻ ജോലി സ്ഥലത്തേക്ക് തിരിച്ചു. 

അന്ന് ഉച്ചയ്ക്ക് തന്നെ ഞാൻ ഓഫീസിലെത്തി. 

കുറച്ചു ദിവസം കാണാത്തതിന്റെ പരിഭവം എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാനെത്തേണ്ട താമസം ലീന ഓടി എന്റെ അടുത്ത് വന്നു. 

"എത്ര നാളായി പോയിട്ട്. ഒരു അഡ്രസ്സുമില്ലല്ലോ. ഒന്നു വിളിക്കയെങ്കിലും ചെയ്തൂടെ"

"അയ്യോടീ പിണങ്ങല്ലേ നീ . വിളിക്കാൻ  പറ്റാത്ത സാഹചര്യങ്ങളായിരുന്നു മോളെ.  അതാ ഞാൻ....."

"അല്ല അമ്മ വന്നില്ലേ ഇങ്ങോട്ട് "

"ഇല്ല, അമ്മയെ ചേച്ചിയുടെ കൂടെ നിർത്തി. "

"ഇനി നീയെങ്ങനെ അവിടെ തനിച്ച് താമസിക്കും."

"അതിനെന്താ. .എനിക്ക് ഭയമൊന്നുമില്ല. ഇത്രയും നാൾ പേടിച്ചു നടന്നു. ഇനിയതിന്റെ ആവശ്യമില്ല. "

അറിയാതെ എന്റെ വായിൽ നിന്നും വീണു കിട്ടിയതാണെങ്കിലും  അവൾ പിന്നീട് അതിൽ തൂങ്ങി നിന്നു. അതറിയാതെ അവൾ പോകില്ലെന്ന മട്ടായി.  

വൈകീട്ട് വിശദമായി  പറയാം എന്ന ഉറപ്പിൽ തൽകാലത്തേക്ക് അവളെ പിരിച്ചു വിട്ടു. 

വൈകീട്ട് ഒരുമിച്ചാണ് ഇറങ്ങിയതെങ്കിലും അവളതിനെക്കുറിച്ചൊന്നും ചോദിച്ചില്ല. എല്ലാം മറന്ന് കാണുമെന്ന സന്തോഷമായിരുന്നു എനിക്ക്.  എന്നാൽ എന്റെ എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളും തെറ്റാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല. അവളെന്നേം കൊണ്ട് നേരെ പോയത്  ബീച്ചിലേക്കാണ്. ആ പോക്ക് കണ്ടപ്പഴേ എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു ഇവൾ ചരിത്രം കേൾക്കാൻ നടക്കുകയാണെന്ന്.

ബീച്ചിൽ ഒരൊഴിഞ്ഞ ഭാഗത്തേക്ക് അവളെന്നെ കൊണ്ട് പോയി. 

"ഇവിടെയാണ് സ്വസ്ഥമായി സംസാരിക്കാൻ പറ്റിയ ഇടം.  ഇനി നീ പറ , എന്താണ് ശരിക്കും നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചത് "

"നിന്നെക്കൊണ്ട് തോറ്റല്ലോ. അത്  ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാ. നീ അതിൽ സൈക്കിളെടുത്ത് കൂടുമെന്ന് വിചാരിച്ചില്ല."

"അങ്ങനെ മുങ്ങാൻ വരട്ടെ.  ഇനി ഇത് പറയാതെ നീ പോകില്ല"

അവളുടെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി പറയുകയല്ലാതെ  എനിക്ക് വേറെ വഴിയില്ലായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഞാൻ ഓർമകളിലൂടെ വർഷങ്ങൾ പിന്നോട്ടു നീങ്ങി. 

അർച്ചന -6

@@@@@

"ഞാൻ ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുമ്പോഴാണ് മഹേഷിനെ പരിചയപ്പെടുന്നത് . ഒരു വഴക്കിലൂടെയായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ പരിചയത്തിന്റെ തുടക്കം. 

വഴക്ക് മാറി സൗഹൃദമായി , 

സൗഹൃദം പിന്നീട് പ്രണയമായി വളരുകയായിരുന്നു. " 

"ഓ അപ്പൊ ഇവനാണ് ലവൻ അല്ലേ....

 അന്ന് വാര്യർ സാറിന്റെ വീട്ടിൽ വെച്ച് ആ സ്ത്രീ ചോദിച്ചപ്പഴേ എനിക്കൊരു ഡൗട്ട് തോന്നിയിരുന്നു.

 "

"ഓ പിന്നെ, എന്നിട്ടെന്തേ ചോദിക്കാഞ്ഞത്?"

" പിന്നീട് ചോദിക്കാമെന്നു വെച്ചു. "

"ഊം"

'' ബാക്കി പറ, പിന്നെ ആ ദിവ്യപ്രണയം എങ്ങനെ വിരഹമായി ?"

"അവനെ പരിചയപ്പെടുമ്പോൾ ഞാൻ സെക്കന്റ് യിയറായിരുന്നു ,

കൂട്ടായതിന് ശേഷമുള്ള ഞങ്ങളുടെ ദിവസങ്ങൾ വളരെയേറെ സന്തോഷ പൂർണമായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുന്ന കാര്യം കോളെജിലെ  ആർക്കും അറിയില്ലായിരുന്നു.അതു കൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങൾക്ക് ശത്രുക്കളും ഇല്ലായിരുന്നു."

"നിന്റെ വീട്ടുകാർക്കറിയുമായിരുന്നോ ഇത്?"

"യെസ്, ഞാൻ എന്ത് കാര്യവും വീട്ടിൽ പറയാറുണ്ട്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അച്ഛനും അമ്മയും സപ്പോർട്ടായിരുന്നു."

"പിന്നെ എങ്ങനെയാ നിങ്ങൾ പിരിഞ്ഞത് "

"സിദ്ധാർത്ഥ്, അവൻ ഞങ്ങൾക്കിടയിലേക്ക് വന്നതാണ് എല്ലാത്തിന്റെയും തുടക്കം."

"അവനും ആ കോളെജിലായിരുന്നോ പഠിച്ചത്?"

"ഏയ് നോ "

"പിന്നെങ്ങനെ?"

" നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ എന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് മീരയെ കുറിച്ച് ,അവളുടെ പിറന്നാളിന് ഗിഫ്റ്റ് വാങ്ങാൻ ഞാനും മഹേഷേട്ടനും പോയി. അവിടെ വെച്ചാണ് അയാളെ ആദ്യമായി കാണുന്നത്. പിന്നീടങ്ങോട്ട് അത് സ്ഥിരമായി .മിക്ക ദിവസങ്ങളിലും എന്റെ കോളെജിനടുത്ത് അയാൾ കാണും."

" നിന്നോട്  ഇഷ്ടം തുറന്ന് പറഞ്ഞോ അയാൾ "

"ഹും, അതറിഞ്ഞതും മഹേഷേട്ടൻ അയാളുമായി ഉടക്കി . അന്ന് പബ്ലിക്കിന്റെ മുന്നിൽ അയാളോട് ഇഷ്ടമില്ലെന്ന് മുഖത്ത് നോക്കി പറഞ്ഞു.

പിന്നീട് കുറെ കാലം അയാളുടെ ശല്യമില്ലായിരുന്നു.നാണക്കേട് കാരണം വരാതിരുന്നതാവാം.പക്ഷേ ചേച്ചിയുടെ എൻഗേജ്മെൻറിന് അയാളെ വീണ്ടും കണ്ടു മുട്ടി "

'' അയാളെങ്ങനെ അവിടെ?"

" ആദ്യം എനിക്കും അറിയില്ലായിരുന്നു. കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞാണ് ഞാനറിയുന്നത്, അമ്മാവൻ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന, നന്ദേട്ടൻ ജോലി ചെയ്യുന്ന കമ്പനി എം.ഡി യുടെ മകനാണെന്ന്. 

കൂടാതെ എന്നെ വിവാഹം കഴിക്കാനാഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെന്നും."

"എന്നിട്ട് നിന്റെ അച്ഛനെന്ത് പറഞ്ഞു? "

"അച്ഛനെന്ത് പറയാൻ...മഹേഷേട്ടനെക്കുറിച്ച് അമ്മാവനോട് പറഞ്ഞു. എനിക്കിഷ്ടമാണെന്നും. എന്റെ പഠനം കഴിഞ്ഞാൽ വിവാഹം നടത്തുമെന്നും ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു. 

പക്ഷേ  അമ്മാവൻ അതോടെ അച്ഛനുമായി വഴക്കിട്ടു. നന്ദേട്ടന്റെയും ചേച്ചിയുടെയും വിവാഹം മുടക്കാനാഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിലും നാട്ടുകാർക്കിടയിലെ നാണക്കേടോർത്ത് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. 

എന്നാലും ഇടക്കിടെ എന്നെ പറഞ്ഞു തിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. ശ്രമം പാഴാണെന്നറിഞ്ഞ് പിന്നീട് എന്റടുത്തേക്ക്  ഒന്നിനും വന്നില്ല. പക്ഷേ മഹേഷിനെ പോയി ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. അവൻ പക്ഷേ അതത്ര കാര്യമാക്കിയില്ല."

"പിന്നെ എങ്ങനെ നിങ്ങൾ പിരിഞ്ഞത്.  ഇത്രയേറെ പരസ്പരം ഇഷ്ടപ്പെട്ട്.... അല്ല നിന്റെ ചേച്ചിയുടെ വിവാഹം അയാളുമായിട്ട് കഴിഞ്ഞോ?."

"ഊം. കഴിഞ്ഞു.  അമ്മാവന്റെ ഭീഷണി കൊണ്ടും പിൻമാറാത്ത മഹേഷേട്ടനെ പിൻതിരിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി സിദ്ധാർത്ഥിന്റെ ആളുകൾ അവന്റെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും മുന്‍പിലിട്ട് അവനെ തല്ലിച്ചതച്ചു. 

അതിൽ പിന്നെ അവന്റെ വീട്ടുകാർക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യമായി. അവനെ കൊണ്ട് അവർ വേറെ വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചു."

"അവനതിന് സമ്മതിച്ചോ..  "

"ഊം"

എന്നിട്ടും ഞാനയാളെ കെട്ടാൻ തയ്യാറായില്ല. അതിനിടയിലാണ് അച്ഛന്റെ ആക്സിഡന്റും മരണവുമെല്ലാം നടക്കുന്നത്. അതോടെ ആകെയുണ്ടായിരുന്ന സപ്പോർട്ട് പോയി.  അമ്മാവന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലായി കാര്യങ്ങൾ.അമ്മയുടെ എതിർപ്പ്  അയാൾക്ക് പ്രശ്നമല്ലായിരുന്നു

എന്റെ സമ്മതമില്ലാതെ തന്നെ അമ്മാവൻ സിദ്ധാർത്ഥിന് വാക്ക് കൊടുത്തു.  അതിൽ പിന്നെ അവരറിയാതെ അമ്മയെ കൂട്ടി ഞാനവിടന്ന് മുങ്ങി. "

"ഓ... അങ്ങനെയാണ് ഇവിടെത്തിയത് അല്ലെ? "

"അതെ"

"ഇപ്പൊ എങ്ങനെ അവർ നിന്നെ കണ്ടെത്തി. ?"

"കണ്ടെത്തിയതല്ല. ഞാൻ പോയതാ. "

"പോയതോ....?"

എന്തിന് എന്ന ഭാവത്തിൽ അവളെന്നെ നോക്കി. 

"അന്ന് ഓഫീസിൽ വെച്ച് ഞാനൊരാളോട് സംസാരിച്ചില്ലേ, അതാണ് നന്ദേട്ടൻ.

അന്നാണ് ഞാനറിയുന്നത് ചേച്ചിയുടെ ജീവിതം  അമ്മാവൻ തടവിലാക്കിയിരിക്കുവാണെന്ന്. അതും എന്നോടുള്ള ദേഷ്യത്തിന്.. 

ഞാൻ കാരണം എന്റെ ചേച്ചി കഷ്ടപ്പെടുന്നത് എനിക്ക് സഹിക്കില്ല. അത് കൊണ്ട് ഞാൻ തന്നെ സമ്മതിച്ചു, അതും അഞ്ച് വർഷത്തിന് ശേഷം"

"അഞ്ച് വർഷമോ? അയാൾക്ക് വേറെ പെണ്ണില്ലേ, 

നിന്നെ തന്നെ വേണോ"

"അതാണ് എനിക്കും അറിയാത്തത്. അയാൾക്ക് വല്ല  ഭ്രാന്തുമായിരിക്കും.  "

"അതിനാണ് സാധ്യത. നിന്റെ അമ്മാവന് ഇതിലെന്താ ലാഭം. ഇതിൽ സൈക്കിളെടുത്ത് കൂടിയേക്കുവാണല്ലോ"

"ആർക്കറിയാം."

എല്ലാം കേട്ടപ്പൊ അവൾക്ക് എന്നോട് എന്ത് പറയണമെന്നറിയില്ലായിരുന്നു.

കുറെ നേരം അവിടെ തിരകളെ നോക്കിയിരുന്ന് ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു പോയി. 

അമ്മയില്ലാത്തത് കാരണം അന്ന്  എനിക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല.

*******

"അർച്ചനക്ക് എത്ര ഡെയ്സ് ലീവ് വേണ്ടി വരും.? മാക്സിമം ടെൻ ഡെയ്സ് ചാൻസ് ഉള്ളൂ ട്ടോ"

"അത്രയൊന്നും വേണ്ട സാർ. വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് റ്റൂ ഡെയ്സിനുള്ളിൽ ഞാനിവിടെ എത്തും.  ഏറിയാൽ ഫോർ ഡെയ്സ് അത്രയേ വേണ്ടൂ."

"ഓ. കെ"

"എന്ത്  പറ്റി  ഇയാൾക്ക് താൽപര്യമില്ലാത്ത പോലെ ഉണ്ടല്ലോ. "

"അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല സാർ. വീട്ടിൽ ചടഞ്ഞിരിക്കുന്നതിനോട് എനിക്ക് താൽപര്യമില്ല . അതാ ലീവെടുക്കാത്തത്."

അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ കാബിനിൽ നിന്നിറങ്ങി.

കാന്റീനിൽ പോയി ഒരു ചായ കുടിച്ചു. 

തിരിച്ചെത്തിയ ഞാൻ സാറിന്റെ കൂടെ പുറത്തേക്ക് വരുന്ന ആളെക്കണ്ട് സ്വിച്ചിട്ട പോലെ നിന്നു. 

അർച്ചന -7

@@@@@@@@@

സിദ്ധാർത്ഥ്,  ഇവനെന്തിനിവിടെ വന്നു.  ഞാനിവിടെയാണെന്നറിഞ്ഞ് കാണുമോ. 

അന്ന് നന്ദേട്ടനോട് രവി സാർ ചോദിച്ച സിദ്ധു ഇവൻ തന്നെയാണോ. ഇനിയെന്തൊക്കെ കാണേണ്ടി വരുമോ ആവോ..

അവർ കാണാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി ഞാൻ മറഞ്ഞു നിന്നു.

അവർ സാറിന്റെ കാബിനിൽ കയറിയതും ഞാൻ വേഗം എന്റെ കാബിനിലേക്ക് പോയി. ഫാനിന്റെ താഴെയാണ് ഇരിക്കുന്നതെങ്കിലും ഞാൻ ആകെ വിയർത്തൊലിക്കുകയായിരുന്നു. 

അപ്പോഴാണ് ലീന അങ്ങോട്ട് വന്നത്.

"നീയെന്താടീ നിന്ന് വിയർക്കുന്നെ.ഫാൻ ഫുൾ സ്പീഡിലാണല്ലോ കറങ്ങുന്നത്.നിനക്ക് എന്തു പറ്റി?"

എന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് റിപ്ലെ കിട്ടാത്തത് കൊണ്ടും അവളെന്നെ ഒന്ന് തട്ടി വിളിച്ചു.

"ഏത് ലോകത്താടീ നീ, ഞാൻ പറയുന്നത് വല്ലതും കേൾക്കുന്നുണ്ടോ "

അപ്പോഴാണ് എനിക്ക് സ്ഥലകാല ബോധമുണ്ടായത്.

"ഡീ ദേ അവൻ...... "

"ആര്?"

" സിദ്ധാർത്ഥ് "

" സിദ്ധാർത്ഥോ..... എവിടെ?"

"സാറിന്റെ കൂടെ കാബിനിൽ ... "

''ഇവിടെയോ.... അതെങ്ങനെ...?"

"എനിക്കറിയില്ല"

" ഇനി അവർ വല്ല റിലേഷനും കാണുമോ?"

അറിയില്ല എന്ന ഭാവത്തിൽ ഞാനവളെ നോക്കി.

അവൾ കുറച്ച് നേരം എന്റെ കൂടെ ഇരുന്നു. ലഞ്ച് ടൈം ആയെങ്കിലും എനിക്ക് കഴിക്കാൻ തോന്നിയില്ല.

ലീന എന്നെ നിർബന്ധിച്ച് എഴുന്നേൽപിച്ചു ഫുഡ് കോർണറിലേക്ക് നടന്നു. 

ഭക്ഷണമൊക്കെ കഴിച്ച് വിശ്രമിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് സിദ്ധാർത്ഥിനെയും  കൂട്ടി രവി സാർ ഞങ്ങളുടെ മുന്നിലേക്കെത്തിയത്.

സാർ ഉള്ളത്  കൊണ്ട് ഞങ്ങളൊന്ന് എണീറ്റു നിന്നു. സാർ തന്നെയാണ് സംസാരത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ചതും.

"ഇയാൾ വിവാഹിതയാവുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഇവനായിരിക്കും വരനെന്ന് ഒട്ടും വിചാരിച്ചില്ല.

ഇപ്പൊ ഫോട്ടോ കാണിച്ചപ്പോഴാണ് ആളെ പിടി കിട്ടിയത്. "

ഞാനൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി.

വീണ്ടും  അയാൾ തുടർന്നു. 

"നീ ഇവിടെയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഇവനും അതൊരു ഷോക്കായിരുന്നു. ഇയാളിവനോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല അല്ലെ "

"ഊം, ഇല്ല"

"ഞാനിവനോട് പറയുവായിരുന്നു നിന്നെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നത് ഭാഗ്യമാണെന്ന്"

അത് കേട്ട് ഞാനും ലീനയും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി .അവളെന്നെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചു. 

"അവൻ മാത്രമല്ല നീയും ഭാഗ്യവതിയാ..നല്ല സ്നേഹമുള്ളവനാ ഇവൻ. അത് കൊണ്ടല്ലേ കഴിഞ്ഞ അഞ്ച് വർഷം നിനക്ക് വേണ്ടി  കാത്തു നിന്നത് . നിന്നെ ആരായാലും കാത്തു നിന്നു പോകും. "

സാറ് പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. അവസാനം എന്നെയും അവനെയും സംസാരിക്കാൻ വിട്ട് സാർ പോയി.  അത് കണ്ട്  പോകാൻ നിന്ന ലീനയെ ഞാൻ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തി. 

"നീ എവിടെ പോകുന്നു? "

"അല്ല സ്വർഗത്തിലെ കട്ടുറുമ്പ് ആകേണ്ടെന്ന് വെച്ചു"

ഞാനവളെയൊന്ന് തറപ്പിച്ചു നോക്കി. അവൾ മെല്ലെ തല കുനിച്ചു നിന്നു.

"സ്വർഗമോ ഇതോ... നരകമാ ഇത്. നീ ഇവിടെ നിന്നാൽ മതി. നീ കേൾക്കെ സംസാരിക്കാവുന്നത് കേട്ടാൽ മതി എനിക്ക് ."

അത് കേട്ട് അയാളുടെ മുഖമൊന്ന് വാടിയോ.  ആ...ചിലപ്പോ എന്റെ തോന്നലാകാം. എന്തായാലും അത്രയും പറഞ്ഞപ്പോ എനിക്ക് ഒരു സന്തോഷം തോന്നി. ഇനി അയാൾ കൂടുതലൊന്നും സംസാരിക്കാൻ നിൽക്കില്ല. 

"ഷോപ്പിങ്ങിനു പോകുമ്പോൾ ഇയാളെക്കൂടി വിളിക്കണമെന്ന് അമ്മ പറയുന്നു.എന്തെങ്കിലും എതിർപ്പുണ്ടോ

.?"

"വിവാഹത്തിന് തന്നെ താൽപര്യമില്ലാത്ത എനിക്കെന്ത് ഷോപ്പിങ്.  എന്നെ ഒരു കാര്യത്തിനും വിളിക്കാൻ നിൽക്കണ്ട.അതെനിക്കിഷ്ടമല്ല.

പിന്നെ എന്നെ കെട്ടി സുഖമായി വാഴാമെന്ന് നിങ്ങൾ സ്വപ്നം കാണണ്ട.പറഞ്ഞേക്കാം."

അത്രയും പറഞ്ഞ് ഞാനെന്റെ കാബിനിലേക്ക് പോയി. കൂടെ ലീനയും വന്നു. 

"നീ പറഞ്ഞ അത്രക്ക് ക്രൂനാണ് അയാളെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല. 

നീ എന്തിനാ വെറുതെ അയാളെ സങ്കടപ്പെടുത്തുന്നെ. അത് മാത്രമല്ല കാണാനും സുന്ദരൻ."

അത്രയും പറഞ്ഞ അവൾ എന്റെ മുഖഭാവം കണ്ട് പിന്നീട് ഒന്നും പറയാതെ അവിടെ നിന്ന് പോയി. 

*******

ഇന്നാണ് എന്റെ ജീവിതത്തിലെ വെറുക്കപ്പെടുന്ന ദിവസം. നാട്ടുകാരെയും കൂട്ടുകാരെയും സന്തോഷിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് ജീവിത കാലം മുഴുവൻ നീറി നീറി ജീവിക്കാനായ് ഞാൻ തയ്യാറെടുകുകുന്ന ദിനം, എന്റെ വിവാഹം ദിവസം.

ചേച്ചിയെയും അമ്മയെയും സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി അവർ വാങ്ങിയ സാരിയും ആഭരണങ്ങളുമെല്ലാം ഞാൻ അണിഞ്ഞു. 

"മോളെ നീ എന്തിനാ വെറുതെ ഇതിന് സമ്മതിച്ചത്.എന്റെ മോൾ ചേച്ചിക്ക് വേണ്ടി.."

കൂടുതൽ പറയാൻ സമ്മതിക്കാതെ ഞാനമ്മയുടെ വാ പൊത്തി. 

"ഇപ്പൊ അങ്ങനല്ല അമ്മേ, ശരിക്കും എനിക്ക് ഇഷ്ടമാണ്. അവിടെ എന്റെ ജീവിതം സേഫാണ്.സോ എന്റെ അമ്മക്കുട്ടി ഹാപ്പിയായിരിക്ക്"

 ഇനിയും നിന്നാൽ എന്റെ  അഭിനയം പിടിക്കപ്പെടുമെന്ന് അറിയാവുന്നോണ്ട് ഞാൻ മണ്ഡപത്തിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.

താലി ചാർത്തുമ്പോൾ സിദ്ധാർത്ഥ് എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി. ഞാനത് കാണാത്ത ഭാവത്തിലിരുന്നു. ഞാൻ എങ്ങനെ പെരുമാറുമെന്ന കാര്യത്തിൽ അവന് നല്ല ഭയമുണ്ടായിരുന്നു.

ഹാൾ വിട്ട് അവിടന്ന് ഇറങ്ങും വരെയും ഞാൻ തകർത്തഭിനയിക്കുകയായിരുന്നു.

കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരിറ്റു കണ്ണുനീർ പോലും വരാതിരിക്കാൻ ഞാൻ നന്നേ പാടുപെട്ടു. 

അമ്മാവന്റെ മുൻപിൽ തോൽക്കരുതെന്ന് എനിക്ക് വാശിയായിരുന്നു. സന്തോഷം മുഖത്ത് നിറച്ച്  സിദ്ധാർത്ഥിന്റെയും വീട്ടുകാരുടെയും കൂടെ ഞാൻ അവരുടെ തറവാട്ടു വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു. 

അർച്ചന -8

@@@@@

വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ നിലവിളക്കുമായി സ്വീകരിക്കാൻ അമ്മ ഉമ്മറത്ത് തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു. വിളക്ക് വാങ്ങി വലത് കാൽ വെച്ച് അകത്ത് കയറിയ എന്നെ അമ്മ തന്നെ കൈപിടിച്ച് ഹാളിൽ കൊണ്ടിരുത്തി. 

പിന്നീടങ്ങോട്ട് വിരുന്നുകാരുടെ വരവായിരുന്നു.മുഷിപ്പ് തോന്നിയെങ്കിലും അതൊന്നും പ്രകടമാക്കാതെ ഞാൻ പിടിച്ച് നിന്നു. എല്ലാം കൂടെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒന്ന് കിടന്നാൽ മതിയെന്നായി. അത്രക്കും ക്ഷീണം തോന്നി.

കുളിച്ച് ഫ്രഷായി വന്നപ്പോഴേക്കും അമ്മ ഭക്ഷണം വിളമ്പി വെച്ചിരുന്നു. വിഷപ്പില്ലെന്ന് പറഞ്ഞ് ഒഴിഞ്ഞ് മാറാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അമ്മയുടെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി കഴിക്കേണ്ടി വന്നു. 

ഭക്ഷണം കഴിച്ച് റൂമിലേക്ക് പോകാൻ നേരം അമ്മ എന്റടുത്ത് വന്ന് ഒരു ഗ്ലാസ് പാൽ തന്നു വിട്ടു.

റൂമിലെത്തുമ്പോൾ വേവലാതിയോടെ ഇരിക്കുന്ന സിദ്ധാർത്ഥിനെയാണ് കണ്ടത്. പാൽ ടേബിളിന് മുകളിൽ വെച്ചു.

"നിങ്ങടമ്മ  സ്നേഹത്തോടെ തന്നു വിട്ടതാണ്. വേണേൽ കുടിച്ചോ, അല്ലേൽ കൊണ്ട് കളഞ്ഞേക്ക്. ഫസ്റ്റ് നൈറ്റിന്റെ സത്യാവസ്ഥ ആരുമറിയണ്ട "

ഇതൊക്കെ കേട്ട് അവനെന്നെ അന്തം വിട്ട് നോക്കി. അത് വകവെക്കാതെ ഞാൻ

 ബെഡിൽ നിന്ന് ഷീറ്റും തലയിണയുമെടുത്ത്  സോഫയിൽ പോയി കിടന്നു.

........

"ഹാ മോളെണീറ്റോ?"

" ഊം"

" മോളീ ചായ അവന് കൊണ്ട് കൊടുത്തേക്ക് ,രാവിലെ പതിവുള്ളതാ.ഇനി ഇതൊക്കെ നോക്കേണ്ടത് മോളാ"

ഞാൻ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് ചായ വാങ്ങി മുകളിൽ പോയി.

 

കുളിച്ച് ഫ്രഷായി വരുമ്പോ ചായ ഗ്ലാസുമായി നിൽക്കുന്ന എന്നെക്കണ്ട് അവന്റെ കണ്ണൊന്ന് തള്ളി.

"അമ്മ പറഞ്ഞോണ്ടാ ,അല്ലാതെ നിങ്ങളോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടൊന്നുമല്ല. ഇതിൽ കൂടുതലൊന്നും നിങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കണ്ട. നിങ്ങടെ കൂടെ സുഖിച്ച്‌ ജീവിക്കാനല്ല ഞാനീ വേഷം കെട്ടിയത്. എന്റെ ചേച്ചിക്ക് വേണ്ടി മാത്രമാ.... അതോർമ്മയിലിരിക്കട്ടെ"

ഞാൻ വേഗം നേരെ താഴേക്ക് പോയി.

അടുക്കളയിൽ സഹായിച്ച് ശീലമായത് കൊണ്ട് എനിക്കെന്തോ വെറുതെ നോക്കി നിൽക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല.

"അമ്മേ ഞാൻ കൂടെ സഹായിക്കാം."

അതിന് മറുപടി പറഞ്ഞത് ലക്ഷ്മിച്ചേച്ചിയാണ്.

"മോളൊന്നും ചെയ്യണ്ട. അതിനല്ലേ ഞാനിവിടെ, മോൾക്കെന്താ വേണ്ടതെന്ന് വെച്ചാൽ പറഞ്ഞാൽ മതി"

വീട്ടു ജോലിയിൽ സഹായത്തിന് നിക്കുന്ന ചേച്ചിയാണ്. അമ്മയുടെ നാട്ടുകാരിയും. ഭർത്താവ് മരിച്ചു,ഒരു മോളുണ്ട്. അവളും ഇവിടെയാണ് താമസം. ഒഴിവു ദിവസങ്ങളിൽ അവളും സഹായത്തിന് നിക്കും . ഈ വീട്ടിലെ അംഗത്തെ പോലെയാണ് അവരും. സിദ്ധുവിന്റെ അനിയത്തിയും അവളും ഒരുമിച്ചാണ് പഠനം.

"മോള്  അവനെയും കൂട്ടി അമ്പലത്തിൽ പോവാൻ ഒരുങ്ങിക്കോളൂ. അവനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്."

"ശരി അമ്മേ "

അപ്പൊഴാണ് അനിയത്തി സരയുവിന്റെ വരവ്.

"ചേച്ചി ഇത് വരെ റെഡിയായില്ലെ, അമ്പലത്തിൽ പോവണ്ടേ. ഞങ്ങളൊക്കെ റെഡിയായി. "

"നിങ്ങളിവിടെ നിക്ക്, ഒരഞ്ചു മിനിറ്റ്.  ഞാനിപ്പം വരാം."

മുകളിൽ ചെന്നപ്പോ അവനെ കാണുന്നില്ല. എവിടെ പോയി ആവോ. ഓ എന്തേലുമാകട്ടെ, ഞാനെന്തിനാ അതൊക്കെ നോക്കുന്നെ. 

ഞാൻ വേഗം ഒരുങ്ങി താഴെ ചെന്നപ്പൊ ദേ നിൽക്കുന്നു  സിദ്ധാർത്ഥ് അവിടെ. 

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ അമ്പലത്തിലെത്തി. തൊഴുതിറങ്ങുന്ന സമയത്താണ്  ഒരു കുട്ടി ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് കണ്ടത്. 

"സരയൂ ദേ നോക്ക് ആരാ വരുന്നതെന്ന്"

മീര പറയുന്നത് കേട്ട് അവളൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. 

"ചേച്ചീ ഒന്നു ശ്രദ്ധിച്ചോ ട്ടോ"

"അതെന്താ?"

"അതൊക്കെ പറയാം."

അവളടുത്തെത്തിയപ്പോഴേക്കും സിദ്ധുവും ഞങ്ങൾക്കരികിലെത്തി.

"ഇന്ന് വരുമെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു.  അതാ ഒന്നു കാണാനായി  ഇവിടെ കാത്തു നിന്നത്.  എന്നെ വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു നിങ്ങൾ കാത്തു നിന്നവളെ ഒന്നു കാണാൻ."

"അതിനെന്തിനാ ചേച്ചി ഇവിടെ നിക്കുന്നത്.  വീട്ടിലേക്ക് വരാലോ"

 

സരയുവിന്റെ ചോദ്യത്തിന് ഉരുളക്കുപ്പേരി പോലെ മറുപടി വന്നു. 

"ഇനി ആ വീടിന്റെ പടി ഞാൻ ചവട്ടില്ല. "

ഇതൊക്കെ കേട്ട് കൂസാതെ നിൽക്കുന്ന എന്നെ  സിദ്ധാർത്ഥ് അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. 

അവൾ വീണ്ടും തുടർന്നു. 

"വെറുതെ അല്ല ഇയാൾ നിന്നെ കാത്തിരുന്നത്. അത്രക്ക് സൗന്ദര്യം ഉണ്ടല്ലോ. പക്ഷേ സൗന്ദര്യത്തെക്കാളും വലുതാണ് നല്ല മനസ്സുണ്ടാവുക എന്നത്. അതു കൂടി ഉണ്ടെങ്കിൽ കുഴപ്പമില്ല........ "

അവൾ പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു.  അവരുടെ വാക്കുകളിൽ ഒരു വിരഹ വേദന ഒളിഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് പ്രകടമായിരുന്നു. 

"എന്റെ ചേച്ചി, ചേട്ടനേതായാലും കെട്ടി പോയില്ലേ. ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലല്ലോ. 

ചേച്ചി പിണക്കമൊക്കെ വിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് വാ. ഇപ്പൊ ഞങ്ങൾ പോട്ടെ "

ഇതും പറഞ്ഞു സരയൂ എന്റെ  കൈ പിടിച്ചു മുന്നോട്ടു നടന്നു.  ഞങ്ങൾക്ക് പിറകിലായി അവരും വന്നു.  വീട്ടിലേക്ക് പോകും വഴി അവളെല്ലാം പറഞ്ഞു. 

"  ചേച്ചി അത്  കേട്ട് പേടിക്കണ്ട ട്ടോ.  അത് പ്രിയ. ഞങ്ങളുടെ വകയിലൊരു കസിനാ. അവൾ കുറെ കാലം ചേട്ടന്റെ പിറകെ നടക്കുവായിരുന്നു. ചേച്ചിയെ കുറിച്ച് ചേട്ടൻ പറഞ്ഞെങ്കിലും നിങ്ങളുടെ വിവാഹം വൈകുന്നത് കൊണ്ട്  അവൾക്കൊരു പ്രതീക്ഷ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നെങ്കിലും നടക്കുമെന്ന്.  പക്ഷേ പെട്ടെന്ന് ആ പ്രതീക്ഷകളെല്ലാം കാറ്റിൽ പറത്തി നിങ്ങളുടെ വിവാഹം നടന്നു.  അതിന്റെ നീരസമാണ് ഇപ്പൊ കണ്ടത്. അല്ലാതെ ഏട്ടനവളെ തേച്ചിട്ടൊന്നുമില്ല.

എന്റെ ഏട്ടൻ ജീവിതത്തിലൊരാളെ മാത്രേ സ്നേഹിച്ചിട്ടുള്ളൂ, അത് ചേച്ചിയെ ആണ്. "

കളവാണെങ്കിലും കേൾക്കാൻ രസമുണ്ട്. അവൾ പിന്നെയും തുടർന്നു. 

"ആദ്യമൊക്കെ ചേച്ചിയോടെനിക്ക് ദൃഷ്യമായിരുന്നു, ഒന്ന് എന്റെ ചേട്ടന്റെ സ്നേഹത്തിന് മറ്റൊരു  അവകാശിയാണല്ലോ എന്നോർത്ത്, മറ്റൊന്ന് എന്റെ ചേട്ടനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞത് കൊണ്ട്. എന്റെ ഏട്ടനായത് കൊണ്ട് പറയുവല്ല  ഇത്രയും നല്ലൊരാളെ ചേച്ചി തപസ്സിരുന്നാലും കിട്ടൂല."

ഞാനവളെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു. 

"അപ്പൊ ആ ദേഷ്യം ഇപ്പൊ ഇരട്ടിച്ചു കാണുമല്ലോ ,നിന്റെ ചേട്ടനെ സ്വന്തമാക്കിയേക്കുവല്ലേ ഞാനിപ്പോ "

"ഏയ്, അതന്ന് എന്റെ പൊട്ട ബുദ്ധിക്ക് തോന്നിയതാ . ആര് തന്നെ വന്നാലും എന്റെ ഏട്ടനെ നഷ്ടപ്പെടില്ലെന്നെനിക്കുറപ്പായി. പിന്നെ ചേച്ചിയെ കണ്ടപ്പോ  എനിക്ക് സ്വന്തം ചേച്ചിയെ കിട്ടിയ പോലെയാ. അത് കൊണ്ട് ഒരു ദേഷ്യവുമില്ല."

"മതി മതി പുകഴ്ത്തി പുകഴ്ത്തി നീ വീടെത്തിച്ചു. വാ ഇറങ്ങാം"

******

വീട്ടുകാർക്ക് മുൻപിൽ സ്നേഹത്തോടെ പെരുമാറിയെങ്കിലും സിദ്ധാർത്ഥിന്റെ മുൻപിൽ ഒരു ശത്രുവിനെ പോലെ  ആയിരുന്നു പെരുമാറിയത് .ഒന്ന്  മിണ്ടാനുള്ള അവസരം പോലും ഞാൻ കൊടുത്തില്ല.

ബന്ധു വീടുകളിൽ പോകുമ്പോൾ പോലും ഞങ്ങൾ പരസ്പരം മിണ്ടാറില്ല.

വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടു ദിവസമായി.  നാളെ മുതൽ ജോലിക്ക് പോയി തുടങ്ങണം. സിദ്ധാർത്ഥിനെ ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക് വിടണം.

"അമ്മേ നാളെ മുതൽ എനിക്ക് ജോലിക്ക് പോയി തുടങ്ങണം."

"നാളെയോ? എന്താ പെട്ടെന്ന് "

"രണ്ട് ദിവസത്തെ ലീവെ ഞാനെടുത്തുള്ളൂ. "

"രവിയല്ലേ നിന്റെ എം.ഡി. അവനോട് ഞാൻ പറയാം."

"ഏയ് വേണ്ടമ്മേ.. എനിക്ക് വീട്ടിലിരുന്നു ബോറടിച്ചു . അതാ..."

ഞാൻ പറയുന്നത് കേട്ട് അമ്മ സിദ്ധുവിനെ ഒന്ന് നോക്കി. ഒരു പ്രതികരണവും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് അമ്മ കുറച്ചു സമയത്തിനു ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.  ഞാൻ ദേഷ്യത്തോടെ സിദ്ധുവിനെ ഒന്ന് നോക്കി.  എന്റെ നോട്ടം കണ്ട് അവന് കാര്യം മനസ്സിലായി. 

"നാളെ എനിക്ക് ബാംഗ്ലൂരിൽ പോവണം അമ്മേ അർജന്റ് മീറ്റിംഗ് ഉണ്ട്.  ഞാനും കൂടെ പോയാൽ ഇയാൾ തനിച്ച് ബോറടിച്ചു ചാവും. അവൾ പൊക്കോട്ടെ "

അത് കേട്ട് എനിക്ക് സന്തോഷമായി. ഇനി അമ്മ എതിർക്കില്ലെന്നുറപ്പായിരുന്നു.

"മോളെവിടെയാ താമസിക്കുക . ഒറ്റക്ക് പഴയ വീട്ടിലിനി താമസിക്കണ്ട. "

"അത് കുഴപ്പമില്ല, ഞാൻ എന്റെ കൂടെ അമ്മയെ കൂട്ടിക്കോളാം . തനിച്ച് താമസിക്കില്ല അമ്മ പേടിക്കണ്ട. "

"ഊം" 

എല്ലാ ആഴ്ചയും വീട്ടിലെത്താമെന്ന ഉറപ്പിൽ പിറ്റേന്ന് ഞാൻ വീടു വിട്ടു. എന്റെ വീട്ടിൽ പോയി അമ്മയെ കൂട്ടി ജോലി സ്ഥലത്തേക്ക്. അമ്മയെ താമസ സ്ഥലത്ത് ഇറക്കി സിദ്ധാർത്ഥ് എന്നെ ഓഫീസിൽ വിട്ടു. സാറിനെ കണ്ട് സംസാരിച്ച് പോകാൻ നേരം യാത്ര പറയാൻ എന്റെ അരികിൽ വന്നു. 

"പിന്നെ ഒരു കാര്യം, എന്നെ വിളിക്കാൻ നിക്കണ്ട. അത്യാവശ്യ കാര്യം പറയാൻ മെസ്സേജ് ചെയ്താൽ മതി പറഞ്ഞേക്കാം."

 ഇതും പറഞ്ഞു ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു. ഒരിക്കലും അയാളെ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കാൻ സമ്മതിക്കില്ലെന്ന വാശിയായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സ് നിറയെ. 

ദിവസങ്ങൾ പലതും പിന്നിട്ടു. എല്ലാ ആഴ്ചയും വീട്ടിൽ പോകും.തിരിച്ചു വരും. പഴയ പോലെ അമ്മക്കൊപ്പം ആരെയും ഭയക്കാതെ  സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ ജീവിച്ചു.

ഒരു ഭർത്താവ് എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ അംഗീകരിക്കില്ലെന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ടാവാം സിദ്ധാർത്ഥും ജീവിതം അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തു തുടങ്ങി. മറ്റുള്ളവർക്ക് മുൻപിൽ ഞങ്ങൾ തകർത്തഭിനയിച്ച് നാല് മാസം മുന്നോട്ടു പോയി.

ഒരു ദിവസം ഓഫീസിലിരിക്കുമ്പോഴാണ് പെട്ടെന്ന് നന്ദേട്ടൻ വിളിച്ചത്. 

അപ്രതീക്ഷിതമായ ഒരു വാർത്തയുമായാണ് നന്ദേട്ടൻ വിളിച്ചത് .ഫോണെടുത്ത ഞാൻ അത് കേട്ട് ആകെ തളര്‍ന്നു  നിന്നു പോയി. 

അർച്ചന -9

@@@@@@

"നന്ദേട്ടനെന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നെ, എനിക്ക്. ... ."

"സത്യമാണ് അച്ചൂ. "

"അതിന് സിദ്ധു എപ്പഴാ ബാംഗ്ലൂരിൽ നിന്ന് വന്നത് "

"ഇന്ന് കാലത്ത് എത്തി.  അച്ഛൻ നിന്റെ വീട്ടിൽ ചെന്നിരുന്നു. അച്ഛനെ തിരിച്ചു കൊണ്ടു വന്നാക്കുമ്പോഴാണ് ആക്സിഡന്റ് ഉണ്ടായത്. അൽപം സീരിയസാണെന്നാ കേട്ടത്. 

നീ ഇനി എങ്ങനെ പോകും. ഞാനിവിടന്നു തിരിക്കുന്നതേയുള്ളൂ, എത്തുമ്പഴെക്കും വൈകും."

"ഞാൻ അമ്മയെ കൂട്ടി വന്നോളാം"

"ഊം ശരി "

ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് ഞാൻ വേഗം  ലീവ് പറഞ്ഞു അമ്മയെ വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു. രവി സാർ സിദ്ധുവിന്റെ കൂട്ടുകാരനായത് കൊണ്ട്  സാറും കൂടെ വന്നു.  വീട്ടിൽ ചെന്ന് അമ്മയെ കൂട്ടി നേരെ ഹോസ്പിറ്റലിലെത്തി. ഞങ്ങളെത്തുമ്പോൾ  അവിടെ എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നെ കണ്ടതും അമ്മ കരയാൻ തുടങ്ങി. 

അത്രക്ക് പാവമാണ് ആ വീട്ടുകാർ.എന്ത് ചെയ്യുമെന്നറിയാതെ ഞാനാകെ കുഴങ്ങി. 

"മോളെ സിദ്ധു"

"എന്താ സീതേ ഇത്. നീ മോളെ കൂടി വിഷമിപ്പിക്കുവാ"

അച്ഛനത് പറഞ്ഞപ്പോ അമ്മ കരച്ചിലൊന്ന് നിർത്തി. എന്താണ് ചോദിക്കേണ്ടത് എന്ന് ഒരു പിടിയൂമില്ല.

"മോള് ഇവളുടെ കരച്ചില് കണ്ട് പേടിക്കണ്ട. അവന് ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല. ചെറിയ മുറിവുകൾ പറ്റിയിട്ടുണ്ട്. സ്കാൻ ചെയ്യാൻ കൊണ്ട് പോയതാ, ഇപ്പൊ വരും."

അത് കേട്ടപ്പൊ ചെറിയൊരു സമാധാനം തോന്നി. എന്നാലും ഒന്ന് കാണണമെന്ന് തോന്നി. 

"അമ്മാവൻ?"

"അവനാണ് കൂടുതൽ പരിക്ക് പറ്റിയത്. കാലിനെന്തോ പൊട്ടുണ്ട്. ഓപ്പറേഷൻ തിയറ്ററിലാ"

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് സിദ്ധുവിനെ റൂമിലേക്ക് മാറ്റി. എന്നെ കണ്ടതും അവന്റെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്നൊ ചെയ്യേണ്ടതെന്നോ അറിയാതെ ഞാനാകെ കുഴങ്ങി. പുറത്ത് ഇറങ്ങിയാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ ഇവർക്കിടയിൽ നിന്നെങ്ങനെ പോകും. അപ്പൊഴാണ് ഡോക്ടർ അങ്ങോട്ട് വന്നത്. 

"ഇയാൾക്കൊരു കുഴപ്പവുമില്ല.  മുറിവെല്ലാം സ്റ്റിച്ച് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഈവനിംഗ് ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യാം.

ആരാ ഇയാൾടെ വൈഫ് .?"

ഞാൻ ഡോക്ടറുടെ അടുത്തേക്ക് മാറി നിന്നു. 

"ഹാ പിന്നെ കാലിന് ചെറിയൊരു പൊട്ടലുണ്ട്. ഒറ്റക്ക് നടക്കാൻ സമ്മതിക്കരുത്.

രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് ഒന്നു കൂടി വന്നു കണ്ടാൽ മതി."

"ശരി ഡോക്ടർ."

വൈകീട്ട് ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തു പോകുന്നതിന് മുമ്പ് അമ്മാവനെ ഒന്നു പോയി കണ്ടു. അമ്മായിയും 

ചേച്ചിയും  ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടെ, കൂടെ അമ്മയും.

വലത് കാൽ എല്ല് പൊട്ടി കമ്പിയിട്ടിരിക്കുവാണ്.ഒരാഴ്ച അഡ്മിറ്റ് ചെയ്തു. അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ഞങ്ങളിറങ്ങി. 

വീട്ടിലെത്തിയത് മുതൽ പരിചരിക്കേണ്ട ചുമതല അമ്മ എന്നെ ഏൽപിച്ചു. ഓഫീസിൽ വിളിച്ചു ഒരു മാസത്തേക്ക് ലീവ് വാങ്ങി. 

അന്ന് വരെ നേരെ നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതിരുന്ന ഞങ്ങൾ അടുത്തിടപഴകാൻ തുടങ്ങി. രാത്രി വേദന കൊണ്ട് പുളയുന്ന സിദ്ധാർത്ഥിനെ കണ്ടപ്പോൾ എന്തോ ഒരു വേദന തോന്നി. എന്റെ തോളിൽ കൈവെച്ച് താങ്ങി പിടിച്ചു  റൂമിലൊക്കെ നടത്തിച്ചു. നേരത്തിന് ഭക്ഷണവും മരുന്നും എല്ലാം നൽകി. ദേഹമാകെ ചൂടുവെള്ളം കൊണ്ട് തുടച്ചു നൽകി. ശരിക്കും ഞാൻ ആകെ മാറി എന്ന് എനിക്ക് തന്നെ തോന്നി. പക്ഷെ പരസ്പരം സംസാരിക്കാറില്ലെങ്കിലും അവന്റെ മനസ്സ് വായിച്ചെടുത്തു ഞാൻ കൂടെ നിന്നു. 

ഒരു ദിവസം ഭക്ഷണം കൊടുക്കുന്ന സമയത്ത് മൗനം ഭേദിച്ച്  അവൻ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. 

"അച്ചൂ.. നീ എന്തിനാ ലീവെടുത്തത്? "

ഞാനവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി. അവൻ വീണ്ടും തുടർന്നു. 

"നിന്നോട് കാണിച്ചതിന് ദൈവം തന്ന ശിക്ഷയാ. പക്ഷേ ഇവിടെയും നീ തന്നെ വേണ്ടി വന്നു എല്ലാത്തിനും. ഞാൻ നിന്നെ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടും നീ എന്നെ നല്ല പോലെ  പരിപാലിക്കുന്നു. 

ഇനി നീ വേദനിക്കേണ്ടി വരില്ല.  നിന്നെ നിന്റെ അമ്മയെ തന്നെ ഏൽപിക്കാൻ പോവാ ഞാൻ. പിന്നീട് നിന്റെ കൺവെട്ടത്ത് പോലും ഞാൻ വരില്ല. ഇനിയും നിന്നെ വേദനിപ്പിക്കാൻ എനിക്ക് വയ്യ. ചെയ്തു പോയതിനെല്ലാം മാപ്പ്. "

ഇതും പറഞ്ഞു എന്റെ മുന്നിൽ കൈ കൂപ്പി നിക്കുന്ന അവനോട് എന്ത് മറുപടി പറയണമെന്ന് എനിക്ക്  അറിയില്ലായിരുന്നു. 

പക്ഷേ ഒന്നറിയാം ഈ രണ്ടാഴ്ചക്കിടയിൽ എപ്പഴോ ചെറിയൊരു സ്നേഹം എന്റെ മനസ്സിൽ മുള പൊട്ടിയിരിക്കുന്നു. അപ്പൊഴാണ് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞത്. 

ഞാൻ കൂടുതലൊന്നും പറയാതെ മരുന്ന് കൊടുത്തു റൂമിൽ നിന്ന് പുറത്ത് പോയി. 

ഏകദേശം ഒരു മാസത്തോളമായി. അവന്റെ മുറിവെല്ലാം മാറി പഴയ പോലെ ഉഷാറായി.

ലീവ് കഴിഞ്ഞ് വീണ്ടും ഓഫീസിൽ പോയി തുടങ്ങാനുള്ള സമയമായി.

രാത്രി മുറിയിലെത്തിയപ്പോൾ സിദ്ധാർത്ഥ് ഫോണിലാരോടോ സംസാരിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

സംസാരം കഴിഞ്ഞ് അവൻ എന്റെ അടുത്ത് വന്നു.  

"രവി ആയിരുന്നു.  നിന്നെ അന്വേഷിച്ചു. ലീവ് ഇനിയും വേണ്ടി വരുമോ എന്നറിയാനാ വിളിച്ചത്. ഞാൻ വേണ്ടാന്നു  പറഞ്ഞു. "

"ഊം"

" നാളെ ഇയാൾ പോവാൻ റെഡിയായിക്കോളൂ. തന്നെ അമ്മയെ ഏൽപിച്ചു എനിക്ക് ബാംഗ്ലൂരിലെക്ക് മടങ്ങണം. "

"വേദന മാറാതെ എങ്ങനെ അവിടെ പോകും.മാറിയിട്ട് പോയാൽ പോരെ?"

"തന്നെ അവിടാക്കിയിട്ട് പിന്നെ ഇവിടെ നിന്നാൽ അമ്മയുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് കള്ളം പറയേണ്ടി വരും. അതിനു വയ്യ. തത്കാലം അമ്മ നമ്മൾ  പിരിയുന്ന കാര്യമറിയണ്ട."

"അത് തന്നെയാണ് എനിക്ക് സിദ്ധുവിനോട് പറയാനുള്ളത്. എന്റെ അമ്മയും അറിയണ്ട ഈ കാര്യം.ഇനി ഇതിന്റെ പേരിൽ അമ്മയെ കരയിക്കാൻ വയ്യ.  "

പരസ്പര ധാരണയിൽ സിദ്ധുവിന്റെ തീരുമാനം പോലെ നാളെ പോകാനുള്ളതെല്ലാം ഒരുക്കി വെച്ചു. സംശയം തോന്നാതിരിക്കാനായി കുറച്ചു തുണികൾ അവിടെ തന്നെ വെച്ചു.

......

കാലത്ത് എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു   ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങി. വീടെത്തുന്നത് വരെ ആരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. 

വീട്ടിലിറങ്ങി അമ്മാവനെ കണ്ടു സംസാരിച്ചു.  അമയെ കൂട്ടാതെ ഞാൻ താമസ സ്ഥലത്തേക്ക് തിരിച്ചു. ബാഗെല്ലാം വീട്ടിൽ വെച്ച് സിദ്ധാർത്ഥിന്റെ കൂടെ ഓഫീസിലേക്ക് തിരിച്ചു. 

ഇറങ്ങാൻ നേരം താലിമാല ഊരി സിദ്ധുവിന്റെ കൈയിൽ വെച്ച് കൊടുത്തു. 

"ഇത്രയൊക്കെ ആയ സ്ഥിതിക്ക് ഇത് നിങ്ങൾ വെച്ചോളൂ. 

ശരി, ഞാനിറങ്ങുന്നു"

ഞാൻ ഇറങ്ങി ഓഫീസിലേക്ക് പോയി. അത്രയും അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. 

മനസ്സിൽ എന്തോ ഒരു വേദനയോടെ തന്നെയാണ് ഞാനത് ചെയ്തത്. 

ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.  ഓരോ ദിവസവും ജോലിയിലെ എന്റെ ശ്രദ്ധ നഷ്ടപ്പെടുന്ന പോലെ തോന്നി. ആര് വിളിച്ചാലും ഫോണെടുത്ത് സംസാരിക്കാറില്ല. വീക്കെൻഡിൽ രണ്ടു വീട്ടിലേക്കും പോവാറുമില്ല.

ഭക്ഷണവും കഴിക്കാതെയായി.

ശരിക്കും ഞാൻ അവനെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നോ. എന്ന് മുതലാണ് എനിക്ക് ഈ മാറ്റം വന്നത്. അവനെ പിരിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ ഞാൻ മനസ്സറിഞ്ഞ് ഉറങ്ങിയിട്ട് പോലുമില്ല .

ഒരു ദിവസം ഓഫീസിലിരിക്കെ നന്നായി പനിച്ചു .ലീനയും മറ്റുള്ളവരും കൂടി ഹോസ്പിറ്റലിലെത്തിച്ചു. അഡ്മിറ്റ് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല. 

ക്ഷീണം കാരണം ഡ്രിപ്പിട്ടു. ഇതിനിടയിൽ രവി സാർ സിദ്ധുവിനെ വിളിച്ചു സംസാരിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു.

"എന്താടോ നിന്റെ ഭാര്യക്ക് ഭക്ഷണമൊന്നും കൊടുക്കാറില്ലേ. ആളിവിടെ ചേമ്പിൻ തണ്ട് പോലെ വാടി കിടപ്പുണ്ട്. അഡ്മിറ്റ് പറഞ്ഞിട്ട് സമ്മതിക്കുന്നുമില്ല."

സിദ്ധു തിരിച്ചെന്ത് പറഞ്ഞു എന്നറിയില്ല.

"നീയൊന്ന് സംസാരിക്ക് ഞാൻ കൊടുക്കാം" എന്ന് പറഞ്ഞു ഫോണെനിക്ക് നേരെ നീട്ടി. 

മടിച്ചു മടിച്ചു ഞാൻ ഫോൺ വാങ്ങി. ലീന അടുത്തുളളത് കാരണം സംസാരിക്കാതിരിക്കാനും പറ്റില്ല. 

"ഹലോ "

മറുതലക്കൽ നിന്ന് ഒരു വിവരവും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഒരിക്കൽ കൂടി ഹലോ പറഞ്ഞു.  

"ഹാ, എന്തു പറ്റി? "

അവന്റെ ശബ്ദം ഇടറിയ പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. 

"ഏയ് ഒന്നൂല്ല.  സിദ്ധുവിന് സുഖമല്ലേ "

"ഊം"

"എന്നാ ശരി " 

കൂടുതലൊന്നും സംസാരിക്കാതെ ഞാൻ ഫോൺ വെച്ചു. 

ഡ്രിപ്പ് കഴിഞ്ഞപ്പോ ഡിസ്ചാർജ് വാങ്ങി ഞാൻ വീട്ടിൽ പോയി. 

ലീന കൂടെ നിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവളെ നിർബന്ധിച്ച് തിരിച്ചയച്ചു.

ക്ഷീണം കാരണം മെല്ലെ ഒന്ന് മയങ്ങി.  നന്ദേട്ടന്റെ ഫോൺ വിളിയാണ് എന്നെ മയക്കിൽ നിന്നുണർത്തിയത്.

ഫോണെടുക്കാൻ ചെറിയൊരു പേടി തോന്നി. എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടായിരിക്കുമോ വിളിക്കുന്നത്.സിദ്ധു എല്ലാം  പറഞ്ഞു കാണുമോ,  ചോദിച്ചാൽ  ഞാനെന്ത് മറുപടി പറയും. 

അപ്പോഴും എന്റെ ഫോൺ നിർത്താതെ

ബെല്ലടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ എണീറ്റു മെല്ലെ  ഫോണിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. 

അർച്ചന -10

@@@@@@

പേടിയോടെ തന്നെ ഞാൻ ഫോൺ കൈയിലെടുത്തു.

"ഹലോ"

"എന്താ അർച്ചനേ നിനക്ക് ഫോണെടുക്കാനിത്ര താമസം. എത്ര നേരമായി വിളിക്കുന്നു "

നന്ദേട്ടന്റെ സംസാരത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ എനിക്ക് മനസ്സിലായി നല്ല ദേഷ്യത്തിലാണെന്ന്. ദേഷ്യമുണ്ടാകുമ്പൊ മാത്രമേ നന്ദേട്ടൻ  എന്റെ പേര് വിളിക്കാറുള്ളൂ. എന്ത് പറയുമെന്നറിയാതെ ഞാൻ മൗനിയായി. 

"എന്താടീ നിന്റെ നാക്കിറങ്ങി പോയോ, മിണ്ടാനൊന്നും വയ്യേ "

 "അത് നന്ദേട്ടാ...ഞാൻ"

"എന്താ നിന്റെ ശബ്ദത്തിനൊരു മാറ്റം?"

"പനിയാണ്. ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഇപ്പൊ  വന്നതേയുള്ളൂ.."

"ഊം,  നിന്റെ ജോലിയൊക്കെ മതി, നിർത്തിക്കോ അത്. നിന്നെ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ട് വരാൻ പോവാ ഞാൻ. സിദ്ധുവിന്റെ അസുഖം മാറിയിട്ട് തിരിച്ചു പൊക്കോ. അവനും ഇവിടെ വയ്യാണ്ട് കിടപ്പാ."

"രവിയോട് ഞാൻ വിളിച്ച് പറഞ്ഞോളാം. നീ വരാൻ റെഡിയായിക്കോ."

നന്ദേട്ടൻ പറഞ്ഞാൽ എതിർക്കാനെനിക്ക് കഴിയില്ല . അത്രക്ക് സ്നേഹമാണ്. പക്ഷേ ഇതെങ്ങനെ ഞാനനുസരിക്കും.  

"അത് നന്ദേട്ടാ ഞാൻ.."

"എന്താ നിനക്കൊരു പരുങ്ങൽ."

"അത്. ..അത്.. എനിക്ക്. .."

എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ ഞാൻ വാക്കുകൾക്കായി പരതി. 

"നീ എന്ത് പറഞ്ഞാലും ശരി,  നടപ്പില്ല . നാളെ ഞാനങ്ങ് വരും. റെഡിയായി നിന്നോണം. മറ്റൊന്നും എനിക്ക് കേൾക്കണ്ട. "

ഇത്രയും പറയലും ഫോൺ വെക്കലും കഴിഞ്ഞു. 

ദൈവമേ നാളെ ഏട്ടൻ വരുമ്പോ ഞാനെന്ത് ചെയ്യും.ഒരു വഴിയും കാണുന്നില്ലല്ലോ ദൈവമേ. എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും രക്ഷപ്പെടാനൊരു വഴി തെളിഞ്ഞില്ല. ഇതിനിടക്ക് എപ്പോഴോ മയങ്ങി പോയി. 

*****

എണീക്കാൻ ഒരു പാട് വൈകിയത് കാരണം ഒന്നിനും ഒരു ഉഷാറില്ലായിരുന്നു. ഫ്രഷായി വന്നു ഒരു കാപ്പിയിട്ടു കുടിച്ചു.  പെട്ടെന്നാണ് നന്ദേട്ടൻ ഇന്നലെ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ ഓർമ വന്നത്. ശരിക്കും നന്ദേട്ടൻ വരുമോ? അതോ എന്നെ പേടിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞതാകുമോ..?

പെട്ടെന്നാണ് പുറത്തേതോ വണ്ടി വന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്. ഡോർ തുറന്ന് ആരാണെന്ന് നോക്കിയതും വന്ന ആളെ കണ്ട് ഞാൻ ഞെട്ടി. 

"നന്ദേട്ടൻ"

"നീ ഇത് വരെ ഒരുങ്ങി കഴിഞ്ഞില്ലേ. ഇതിനാണോ ഞാനിന്നലെ വിളിച്ചത്. വേഗം നോക്ക്"

"നന്ദേട്ടാ ഞാൻ..."

"സംസാരമൊക്കെ പിന്നെ. "

കൂടെ പോകുകയല്ലാതെ വേറെ വഴിയില്ലായിരുന്നു.

"എന്താ സിദ്ധുവിന്റെ വീട്ടിലെ വിശേഷം. ഞാൻ വിളിച്ചിട്ട് കുറെ നാളായി. "

ദൈവമേ ഞാനെന്ത് പറയും. വിളിക്കാറില്ലെന്ന് പറഞ്ഞാൽ എന്നെ കൊല്ലും. അത്രയേറെ സ്നേഹനിധിയാണ് അവർ.

എന്റമ്മയെ പോലും ഞാൻ വിളിക്കാറില്ല. മറ്റൊന്നും കൊണ്ടല്ല സിദ്ധുവിനെ കുറിച്ചു ചോദിക്കുമ്പോൾ കള്ളം പറഞ്ഞു പിടിച്ചു നിൽക്കാനൊക്കില്ല. സത്യമറിഞ്ഞാൽ അവർക്ക് അത് താങ്ങാനാവില്ല.

"അത് നന്ദേട്ടാ ഞാൻ...  " വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ പരുങ്ങിയ എന്നെ കണ്ട് നന്ദേട്ടൻ പറഞ്ഞു. 

"വിളിക്കാറില്ല. അതല്ലേ നിനക്ക് പറയാനുള്ളത്."

അത് കേട്ട് ഞാനൊന്നു ഞെട്ടി. ഇതെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു. 

"നിന്റെ അമ്മക്ക് വിളിച്ചിട്ട് എത്രയായി. 

ഞാനെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു എന്നാവും ആലോചിക്കുന്നത്. നിങ്ങൾ രണ്ട് പേരും ആരെയും വിളിക്കാതെയും സംസാരിക്കാതെയും നടന്നാൽ പിന്നെ എങ്ങനെ അറിയാതിരിക്കും. 

നിങ്ങൾക്ക് വേറൊന്നും അറിയേണ്ടല്ലോ.  മറ്റുള്ളവരല്ലേ ഇതിനിടയിൽ പെടുന്നത്."

പെട്ടെന്നാണ് ഞാനത് ശ്രദ്ധിച്ചത്, സിദ്ധുവിന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലൂടെയാണ് പോകുന്നത്.  

"ഇതെങ്ങോട്ടാ പോകുന്നത് നന്ദേട്ടാ.."

"നിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് തന്നെ. സിദ്ധുവിന്റെ  അമ്മയെ ഒന്ന് കാണണം."

നന്ദേട്ടനങ്ങനെ  പറഞ്ഞെങ്കിലും എനിക്ക് ഒരു സമാധാനവുമില്ലായിരുന്നു. എന്തോ പ്ലാൻ ചെയ്താണ് ഏട്ടന്റെ പോക്ക് എന്ന് എന്റെ മനസ്സ് മന്ത്രിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

വീട്ടിലെത്തിയതും നന്ദേട്ടനിറങ്ങി. ഇറങ്ങാൻ മടിച്ചിരുന്ന എന്റെ അടുത്ത് വന്ന് ഡോർ തുറന്നു.

"ഇറങ്ങ്"

ഞാനിറങ്ങി കൂടെ ചെന്നു.അകത്തേക്ക് കയറിയ എന്നെ സ്വീകരിക്കാൻ സിദ്ധുവിന്റെ അമ്മയും എന്റെ അമ്മയും ചേച്ചിയുമെല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു. 

എന്ത് ചെയ്യുമെന്നറിയാതെ ഞാനാകെ അന്തം വിട്ടു നിന്നു. 

"മോളിരിക്ക്"

എന്നാലും ഞാനവിടെ തന്നെ നിന്നു. 

എന്നെ ഇവർക്കിടയിലിട്ട് ഈ നന്ദേട്ടനെങ്ങ് പോയി. എനിക്കെന്തോ ഒരു അകൽച്ച പോലെ തോന്നി. എന്ത് പറയുമെന്നറിയാതെ ഞാൻ മൗനം പാലിച്ചു. 

അപ്പൊഴാണ് എന്നെ കൂടുതൽ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ട്  നന്ദേട്ടന്റെ കൂടെ സിദ്ധു ഗോവണി ഇറങ്ങി വന്നത് .

ഞാനറിയാതെ തന്നെ ഇരുന്നിടത്ത് നിന്ന് എണീറ്റു. 

"നീയെന്തിനാ എണീക്കുന്നെ. ഇരിക്കവിടെ."

അതൊരു കൽപനയായിരുന്നു. ഞാനവിടെ ഇരുന്നു. സിദ്ധുവിനെ എന്റെ അടുത്ത്  കൊണ്ട് വന്നിരുത്തി. നന്ദേട്ടനും മറ്റുള്ളവർക്കൊപ്പം ഞങ്ങൾക്കഭിമുഖമായി ഇരുന്നു. 

"ഇനി പറ, എന്താ നിങ്ങളുടെ തീരുമാനം."

നന്ദേട്ടന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ഞാനും സിദ്ധുവും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി. 

"എന്ത് തീരുമാനം"

ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത ഭാവത്തിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു. 

"ഓ രണ്ടാൾക്കും ഒന്നുമറിയില്ലല്ലോ. നിന്റെ താലി എവിടെ അതൊന്ന് കാണട്ടെ. "

അത് കേട്ട് ഞാൻ എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ നിന്നു. സിദ്ധുവിനെ നോക്കുമ്പോൾ അവനും കൈയൊഴിഞ്ഞ മട്ടായിരുന്നു.

"അത് നന്ദേട്ടാ താലി. .."

"കെട്ടിയവനെ തിരികെ ഏൽപിച്ച താലി നീ എങ്ങനെ കാണിക്കാനാ അല്ലെ. ഞാനതങ്ങ് മറന്നു. 

എന്താ നിങ്ങളുടെ ഭാവം. കാത്തിരുന്ന് കെട്ടാനും തോന്നുമ്പോ ഒഴിവാക്കാനും വിവാഹമെന്താ കുട്ടിക്കളിയാണോ. നിങ്ങളിങ്ങനെ തോന്നിയ പോലെ നടക്കുമ്പോൾ അതിനിടയിൽ പെടുന്ന കുറെ പേരുണ്ട്. അവരനുഭവിക്കുന്ന വേദന, നഷ്ടം അങ്ങനെ പലതും, അതറിയോ നിങ്ങൾക്ക്. 

നിങ്ങളെന്തിന് ഇതൊക്കെ ഓർക്കണം അല്ലെ.നിങ്ങളുടെ താൽപര്യങ്ങളാണല്ലോ നിങ്ങൾക്ക്  വലുത്.

എത്ര ദിവസങ്ങളായി ഈ അമ്മമാരെ നിങ്ങൾ വിളിച്ചിട്ട്. വിളിച്ചില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട, അങ്ങോട്ട് വിളിക്കുമ്പഴെങ്കിലും എടുത്തുകൂടെ,അതിനും വയ്യ. "

മറുത്തൊരക്ഷരം പോലും പറയാതെ ഞങ്ങൾ രണ്ട് പേരും മിണ്ടാതിരുന്നു. തിരിച്ചെന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞു ന്യായീകരിക്കാൻ ഞങ്ങളുടെ ഭാഗത്ത് ഒന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.

"ഇത്ര പെട്ടെന്ന് പിരിയാനാണെങ്കിൽ

നീ എന്തിനാ കഴിഞ്ഞ അഞ്ചു വർഷം കാത്തിരുന്നത്.

നീയെന്തിനാ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചത്. പരസ്പരം പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു, എന്നിട്ട് രണ്ടു പേർക്കും ഊണുമില്ല ഉറക്കവുമില്ല. അതിൽ നിന്ന് തന്നെ മനസ്സിലാക്കിക്കൂടെ നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളറിയാതെ തന്നെ നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് പരസ്പരം സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി എന്ന്. പിന്നെന്തിനാ വെറുതെ ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ നടിക്കുന്നത്. 

ആന്റി പറ ഇവരിനി എന്താ ചെയ്യേണ്ടതെന്ന്"

നന്ദേട്ടന്റെ ഓരോ വാക്കുകളും ശരിയായിരുന്നു. മനസ്സിനിഷ്ടപ്പെട്ട് തുടങ്ങിയിരുന്നു ഞാനറിയാതെ തന്നെ അവനെ.

ഒരു തീരുമാനം എന്ന നിലയിൽ അമ്മ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. 

"വിവാഹ സമയത്ത് നിനക്ക് ഇവനെ ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നിരിക്കാം. പക്ഷേ അത് കഴിഞ്ഞ് ഇത്ര കുറഞ്ഞ നാൾ കൊണ്ട് തന്നെ നിന്റെ മനസ്സിൽ ഇവനോടുള്ള ദേഷ്യം മാറിയിട്ടുണ്ട്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആണ് ഇവന് വയ്യാതിരുന്ന സമയത്ത് നീ ഇവന് കാവലിരുന്നതും ശുശ്രൂഷിച്ചതും.

ഞങ്ങൾക്കും നിങ്ങൾ പിരിയുന്നതല്ല കാണേണ്ടത്,  ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കുന്നതാണ് . ഇനി അതല്ല രണ്ടു പേർക്കും പിരിയണം എന്നാണെങ്കിൽ ഇപ്പൊ പറയണം, നിങ്ങളുടെ തീരുമാനം."

കുറച്ച് നേരത്തിന് ആരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.  ഞങ്ങൾക്കും ഉത്തരമില്ലായിരുന്നു.

"അവർക്ക് പിരിയേണ്ട, അതിന് പറ്റില്ല നിങ്ങളെ കൊണ്ട്. 

ഇനി ആ ഊരി മാറ്റിയ താലി സിദ്ധു തന്നെ ഇവളുടെ കഴുത്തിലിട്ട് കൊടുക്കട്ടെ. മാത്രവുമല്ല ഇനിയൊരിക്കലും പിരിയില്ല എന്നും വാക്ക് തരണം."

അങ്ങനെ സിദ്ധു വീണ്ടും എന്റെ കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തി. എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് പഴയ പോലെ സന്തോഷം നിറഞ്ഞു.

****

അമ്മാവൻ നിന്നെയൊന്ന് കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. "

"എന്തിനാ ചേച്ചി "

"അറിയില്ല "

അവർ പോയപ്പോ സിദ്ധുവും ഞാനും കൂടെ പോയി. 

എന്നോട് തനിച്ച് സംസാരിക്കണമെന്ന് ആവശ്പ്പെട്ട പ്രകാരം മറ്റെല്ലാവരും പുറത്തേക്ക് മാറി നിന്നു. 

"എങ്ങനെ പറയണമെന്നെനിക്കറിയില്ല മോളെ. ഞാൻ നിന്നെ ഒരു പാട് ദ്രോഹിച്ചിട്ടുണ്ട്.അതിന്റെ ശിക്ഷയാ ഈ കാണുന്നത്. "

ശരിയാണ്, പക്ഷേ എന്താണ് പറയാൻ പോകുന്നത് എന്ന് അറിയില്ലായിരുന്നു. 

അമ്മാവൻ തുടര്‍ന്നു.

"അന്ന് നീ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ആ ചെക്കനെ തല്ലി ചതച്ചത് നീ വിശ്വസിക്കുന്ന പോലെ സിദ്ധുവല്ല. അവന്റെ പേരിൽ ഞാനാ അത് ചെയ്തത്. അവനീ കാര്യം അറിഞ്ഞിട്ട് പോലുമില്ല. 

അത് പോലെ നിന്റെ അച്ഛന് സംഭവിച്ചത് അതൊരാക്സിഡന്റ് അല്ലായിരുന്നു. ഞാൻ ചെയ്ത പണിയായിരുന്നു. എന്റെ പല കൊള്ളരുതായ്മകളും കണ്ടു പിടിച്ചതിന്റെ ശിക്ഷ. കൂടാതെ സിദ്ധുവുമായുള്ള വിവാഹത്തിന് എതിർക്കുക കൂടി ചെയ്തപ്പോൾ എനിക്കവനെ കൊല്ലണമെന്ന് തോന്നി.  നിന്നെ കെട്ടിച്ചു തരണമെങ്കിൽ അമ്പത് ലക്ഷം വേണമെന്ന് ഞാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടിരുന്നു.  എല്ലാം കൂടി ആയപ്പോ അവനെ ഇല്ലാതാക്കുകയല്ലാതെ വേറെ വഴിയില്ലായിരുന്നു. "

ഇതെല്ലാം കേട്ട് ഞാനാകെ തളർന്നു പോയി.  എന്റെ അച്ഛനെ ഇയാൾ..ഇയാളെ ആണല്ലോ ഞാനിതേ വരെ അമ്മാവാ എന്ന് വിളിച്ചത്. മാത്രവുമല്ല സിദ്ധുവിനെ വെറുതെ സംശയിച്ചു. 

ഞാൻ മെല്ലെ മുറിക്ക് പുറത്തിറങ്ങി. അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞു സിദ്ധുവിനെ കൂട്ടി വീട്ടിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു. 

ഇടക്കിടെ സിദ്ധു എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി, എന്നോട് എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കണമെന്നുണ്ടെന്ന് അവന്റെ മുഖം കണ്ടാലറിയാം. പക്ഷേ അവനൊന്നും ചോദിച്ചില്ല. കുറെ നേരത്തെക്ക് ഞാനും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. എന്റെ മനസ്സ് നിറയെ കുറ്റബോധമായിരുന്നു. 

"സിദ്ധു നമുക്കൊരു ജ്യൂസ് കുടിച്ചാലോ"

അത് കേട്ട് വിശ്വാസം വരാത്ത പോലെ അവനെന്നെ നോക്കി. 

"ഊം, എന്തെ നോക്കുന്നെ"

"അല്ല നീ തന്നെയാണോ പറഞ്ഞത് എന്ന് നോക്കിയതാ.മുൻപ് ഞാൻ പറയുമ്പഴൊക്കെ എന്നോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടിട്ടല്ലേ ഉള്ളൂ. അതാ"

ശരിയാണ്.  എപ്പോഴും ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെട്ടിട്ടേ ഉളളൂ.

"എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ സിദ്ധുവിന്"

"എന്തിന്"

"ഞാനങ്ങനെ അല്ലെ പെരുമാറിയിട്ടുള്ളൂ."

"ഏയ് എനിക്ക് ഇയാളോട് സ്നേഹം  മാത്രമേ ഉള്ളൂ. "

"ശരിക്കും"

"ഊം"

കുറച്ച് സംസാരിച്ചപ്പോൾ മനസ്സിന്റെ ഭാരം കുറഞ്ഞ പോലെ. 

ഞങ്ങൾ  ഷോപ്പിലിറങ്ങി ജ്യൂസൊക്കെ കുടിച്ചു സന്തോഷത്തോടെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു . ഇനിയൊരിക്കലും പിണങ്ങില്ല എന്ന്  മനസ്സിലുറപ്പിച്ച് ഞങ്ങൾ പുതിയൊരു ജീവിതത്തിലേക്ക്  കാലെടുത്തു വെച്ചു.

(അവസാനിച്ചു )

അസ്മ നിജു